Matematyka.

Solidnie od podstaw
Wymagania na poszczególne oceny
KLASA 2 A
ZAKRES PODSTAWOWY + ZAKRES ROZSZERZONY
Przyjmujemy, że uczeń spełnia wymagania na ocenę wyższą, jeśli spełnia jednocześnie wymagania na ocenę niższą oraz dodatkowe
wymagania. Proponujemy zatem:
Wymagania na ocenę dopuszczającą.
Wymagania na ocenę dostateczną zawierają wymagania na ocenę dopuszczającą.
Wymagania na ocenę dobrą zawierają wymagania na ocenę dostateczną I dopuszczającą
Wymagania na ocenę bardzo dobrą zawierają wymagania na ocenę dobrą, dostateczną i dopuszczającą
Wymagania na ocenę celującą zawierają wymagania na oceną bardzo dobrą, dobrą, dostateczną i dopuszczającą
 I. PRZEKSZTAŁCENIA WYKRESÓW FUNKCJI
1 Wektor w układzie współrzędnych – podstawowe informacje
2 Przesunięcie równoległe. Przesunięcie równoległe wzdłuż osi OX
3 Przesunięcie równoległe wzdłuż osi OY
4 Symetria osiowa. Symetria osiowa względem osi OX i OY
5 Symetria środkowa. Symetria środkowa względem punktu (0,0)
6 Wykres funkcji y= |f(x)| oraz y = f(|x|)
7 Wykres funkcji y= k∙ f(x) oraz y = f(k ∙x), gdzie k ≠ 0
8 Szkicowanie wykresów wybranych funkcji
9 Zastosowanie wykresów funkcji do rozwiązywania równań i nierówności

Uczeń:

PODSTAWOWE
K P
zna określenie wektora i potrafi podać jego cechy;
potrafi obliczyć współrzędne wektora, mając dane współrzędne
początku i końca wektora
potrafi wyznaczyć długość wektora (odległość między punktami
na płaszczyźnie kartezjańskiej)
zna określenie wektorów równych i wektorów przeciwnych
potrafi wykonywać działania na wektorach: dodawanie,
odejmowanie oraz mnożenie przez liczbę (analitycznie)
potrafi podać współrzędne punktu, który jest obrazem danego
punktu w symetrii osiowej względem osi OX oraz osi OY
potrafi podać współrzędne punktu, który jest obrazem danego
punktu w symetrii środkowej względem punktu (0,0)
potrafi narysować wykres funkcji y = f(x) + q, y = f(x – p),
y = f(x – p) + q, y = –f(x), y = f(–x) oraz y = –f(–x) w przypadku,
gdy dany jest wykres funkcji y = f(x)
potrafi obliczyć współrzędne początku wektora (końca wektora),
gdy dane ma współrzędne wektora oraz współrzędne końca
(początku) wektora
potrafi stosować własności wektorów równych i przeciwnych do
rozwiązywania zadań
potrafi podać współrzędne punktu, który jest obrazem danego
punktu w przesunięciu równoległym o dany wektor
potrafi narysować wykres funkcji y = f(x) + q, y = f(x – p), y = f(x –
p) + q, y = –f(x), y = f(–x) oraz y = –f(–x) w przypadku, gdy dany
jest wykres funkcji y = f(x)
umie podać własności funkcji: y = f(x) + q, y = f(x – p), y = f(x –
p) + q, y = –f(x), y = f(–x), y = –f(–x) w oparciu o dane własności
funkcji y = f(x)
potrafi zapisać wzór funkcji, której wykres otrzymano w wyniku
przekształcenia wykresu funkcji f przez symetrię osiową
względem osi OX, symetrię osiową względem osi OY, symetrię
środkową względem początku układu współrzędnych,
przesunięcie równoległe o dany wektor.
 DOPEŁNIAJĄCE
R D
potrafi stosować własności działań na wektorach w
wie, jakie wektory są równe, a jakie przeciwne;
rozwiązywaniu zadań o średnim stopniu trudności
potrafi stosować własności przekształceń geometrycznych przy
potrafi wektory dodawać, odejmować i mnożyć przez liczbę;
rozwiązywaniu zadań o średnim stopniu trudności
potrafi stosować własności działań na wektorach w
zna prawa dotyczące działań na wektorach;
rozwiązywaniu zadań o średnim stopniu trudności
potrafi stosować wiedzę o wektorach w rozwiązywaniu zadań
geometrycznych;

potrafi naszkicować wykres funkcji, którego sporządzenie

wymaga kilku poznanych przekształceń
potrafi stosować własności działań na wektorach w
rozwiązywaniu zadań typowych o podwyższonym stopniu
trudności
potrafi stosować własności przekształceń geometrycznych przy
rozwiązywaniu zadań o podwyższonym stopniu trudności

WYKRACZAJĄCE

potrafi rozwiązywać nietypowe zadania (o podwyższonym stopniu trudności), dotyczące przekształceń wykresów funkcji oraz
własności funkcji
 II. RÓWNANIA I NIERÓWNOŚCI Z WARTOŚCIĄ BEZWZGLĘDNĄ I PARAMETREM.
1 Wartość bezwzględna liczby rzeczywistej
2 Odległość między liczbami na osi liczbowej
3 Geometryczna interpretacja wartości bezwzględnej na osi liczbowej
4 Proste równania z wartością bezwzględną
5 Proste nierówności z wartością bezwzględną
6 Własności wartości bezwzględnej
7 Równania z wartością bezwzględną
8 Nierówności z wartością bezwzględną
9 Równanie liniowe z parametrem
10 Nierówność liniowa z parametrem
11 Równanie liniowe z wartością bezwzględną i z parametrem
12 Układ równań pierwszego stopnia z dwiema niewiadomymi z parametrem

Uczeń:

PODSTAWOWE
K P
potrafi zaznaczyć na osi liczbowej zbiory opisane za pomocą
zna definicję wartości bezwzględnej liczby rzeczywistej i jej
równań i nierówności z wartością bezwzględną typu: | x – a | =
interpretację geometryczną
b, | x – a | < b, | x – a | > b
potrafi uprościć wyrażenie z wartością bezwzględną dla
potrafi obliczyć wartość bezwzględną liczby
zmiennej z danego przedziału
umie zapisać i obliczyć odległość na osi liczbowej między dwoma potrafi na podstawie zbioru rozwiązań nierówności z wartością
dowolnymi punktami bezwzględną zapisać tę nierówność
rozwiązuje proste równania z wartością bezwzględną typu wyznacza na osi liczbowej współrzędne punktu odległego od
|x–a|=b punktu o danej współrzędnej o daną wartość

zaznacza na osi liczbowej liczby o danej wartości bezwzględnej

DOPEŁNIAJĄCE
R D
rozwiązuje równania oraz nierówności z wartością bezwzględną potrafi przeprowadzić dyskusję liczby rozwiązań równania
metodą graficzną liniowego z parametrem
rozwiązuje algebraicznie i graficznie równania oraz nierówności
z wartością bezwzględną o podwyższonym stopniu trudności

WYKRACZAJĄCE
W
rozwiązuje zadanie nietypowe, o podwyższonym stopniu trudności;
 III. FUNKCJA KWADRATOWA.

Związek między wzorem funkcji kwadratowej w postaci ogólnej, a wzorem funkcji kwadratowej w postaci
1
kanonicznej
2 Miejsce zerowe funkcji kwadratowej. Wzór funkcji kwadratowej w postaci iloczynowej
3 Szkicowanie wykresów funkcji kwadratowych. Odczytywanie własności funkcji kwadratowej na podstawie wykresu
4 Wyznaczanie wzoru funkcji kwadratowej na podstawie jej własności.
5 Najmniejsza oraz największa wartość funkcji kwadratowej w przedziale domkniętym
6 Badanie funkcji kwadratowej – zadania optymalizacyjne
7 Równania kwadratowe
8 Równania prowadzące do równań kwadratowych
9 Nierówności kwadratowe
10 Zadania prowadzące do równań i nierówności kwadratowych
11 Równania i nierówności, w których niewiadoma występuje pod znakiem pierwiastka kwadratowego
12 Wykres funkcji kwadratowej z wartością bezwzględną
13 Równania i nierówności kwadratowe z wartością bezwzględną
14 Wzory Viete’a
15 Równania i nierówności kwadratowe z parametrem
16 Równania i nierówności kwadratowe z wartością bezwzględną i parametrem

Uczeń:

PODSTAWOWE
K P
potrafi naszkicować wykres funkcji kwadratowej określonej wzorem y = potrafi zastosować własności funkcji kwadratowej do rozwiązywania
ax2, gdzie a≠0, oraz omówić jej własności na podstawie wykresu; prostych zadania optymalizacyjnych;
potrafi rozwiązywać zadania prowadzące do równań kwadratowych z
zna wzór funkcji kwadratowej w postaci ogólnej i kanonicznej;
jedną niewiadomą (w tym także zadania geometryczne);
potrafi, bez użycia wzorów w wybranych przypadkach, obliczyć miejsca
potrafi przeanalizować zjawisko z życia codziennego opisane wzorem
zerowe funkcji kwadratowej lub uzasadnić, że funkcja kwadratowa nie
(wykresem) funkcji kwadratowej;
ma miejsc zerowych;
potrafi obliczyć współrzędne wierzchołka paraboli na podstawie
poznanego wzoru oraz na podstawie znajomości miejsc zerowych potrafi opisać dane zjawisko za pomocą wzoru funkcji kwadratowej;
funkcji kwadratowej;
potrafi na podstawie wykresu podać własności funkcji kwadratowej
oraz odczytać zbiór tych argumentów, dla których funkcja przyjmuje
wartości dodatnie czy ujemne;

potrafi obliczyć współrzędne wierzchołka paraboli na podstawie

zna wzór funkcji kwadratowej w postaci iloczynowej y = a(x – x1)
poznanego wzoru oraz na podstawie znajomości miejsc
(x – x2), gdzie a≠0
zerowych funkcji kwadratowej;
zna wzory pozwalające obliczyć: wyróżnik funkcji kwadratowej,
współrzędne wierzchołka paraboli, miejsca zerowe funkcji rozwiązuje nierówność kwadratową, jeżeli Δ ≤ 0
kwadratowej (o ile istnieją)
 PODSTAWOWE
K P
odczytuje wartości pierwiastków na podstawie postaci potrafi napisać wzór funkcji kwadratowej o zadanych
iloczynowej własnościach;
potrafi podać niektóre własności funkcji kwadratowej (bez
szkicowania jej wykresu) na podstawie wzoru funkcji w postaci
potrafi obliczyć miejsca zerowe funkcji kwadratowej lub kanonicznej (np. przedziały monotoniczności funkcji, równanie
uzasadnić, że funkcja kwadratowa nie ma miejsc zerowych; osi symetrii paraboli, zbiór wartości funkcji) oraz na podstawie
wzoru funkcji w postaci iloczynowej (np. zbiór tych argumentów,
dla których funkcja przyjmuje wartości dodatnie czy ujemne);
potrafi sprawnie zamieniać wzór funkcji kwadratowej (wzór w
potrafi napisać wzór funkcji kwadratowej na podstawie
postaci kanonicznej na wzór w postaci ogólnej i odwrotnie, wzór
informacji o jej wykresie;
w postaci iloczynowej na wzór w postaci kanonicznej itp.)
interpretuje współczynniki występujące we wzorze funkcji
potrafi wyznaczyć najmniejszą oraz największą wartość funkcji
kwadratowej w postaci kanonicznej, w postaci ogólnej i w
kwadratowej w danym przedziale domkniętym;
postaci iloczynowej (o ile istnieje)
potrafi naszkicować wykres dowolnej funkcji kwadratowej,
korzystając z jej wzoru;
potrafi na podstawie wykresu funkcji kwadratowej omówić jej
własności;
potrafi algebraicznie rozwiązywać równania kwadratowe z jedną
niewiadomą;
potrafi graficznie rozwiązywać równania i nierówności
kwadratowe z jedną niewiadomą;
rozwiązuje algebraicznie nierówność kwadratową, jeżeli Δ > 0

DOPEŁNIAJĄCE
R D
potrafi opisywać zależności między wielkościami za pomocą funkcji potrafi rozwiązywać nietypowe zadania optymalizacyjne
kwadratowej; wykorzystujące własności funkcji kwadratowej.
potrafi rozwiązywać nietypowe zadania tekstowe z kontekstem
praktycznym, stosując funkcję kwadratową;

potrafi rozwiązywać zadania z parametrem o podwyższonym

potrafi rozwiązywać zadania optymalizacyjne
stopniu trudności dotyczące własności funkcji kwadratowej;
potrafi rozwiązywać równania prowadzące do równań potrafi rozwiązywać zadania na dowodzenie dotyczące
kwadratowych własności funkcji kwadratowej;
 WYKRACZAJĄCE
W
potrafi rozwiązywać różne problemy dotyczące funkcji kwadratowej, które wymagają niestandardowych metod pracy oraz niekonwencjonalnych
pomysłów.

potrafi rozwiązywać różne problemy dotyczące funkcji kwadratowej, które wymagają niestandardowych metod pracy oraz
niekonwencjonalnych pomysłów
 IV. GEOMETRIA PŁASKA – OKRĘGI I KOŁA.
1 Okrąg. Położenie prostej i okręgu
2 Wzajemne położenie dwóch okręgów
3 Koła i kąty
4 Twierdzenie o stycznej i siecznej
5 Wybrane konstrukcje geometryczne
6 Symetralne boków trójkąta. Okrąg opisany na trójkącie
7 Dwusieczne kątów trójkąta. Okrąg wpisany w trójkąt

Uczeń:

PODSTAWOWE
K P
zna twierdzenie Talesa; potrafi je stosować do podziału odcinka
zna figury podstawowe (punkt, prosta, płaszczyzna, przestrzeń) i
w danym stosunku, do konstrukcji odcinka o danej długości, do
potrafi zapisać relacje między nimi;
obliczania długości odcinka w prostych zadaniach;
zna twierdzenie odwrotne do twierdzenia Talesa i potrafi je
zna pojęcie figury wypukłej i wklęsłej; potrafi podać przykłady
stosować do uzasadnienia równoległości odpowiednich
takich figur;
odcinków lub prostych;
zna pojęcie figury ograniczonej i figury nieograniczonej, potrafi zna wnioski z twierdzenia Talesa i potrafi je stosować w
podać przykłady takich figur; rozwiązywaniu prostych zadań;
zna i rozumie pojęcie współliniowości punktów; zna podział trójkątów ze względu na boki i kąty;
umie określić na podstawie długości boków trójkąta, czy trójkąt
zna określenie kąta i podział kątów ze względu na ich miarę;
jest ostrokątny, czy rozwartokątny;
zna pojęcie kątów przyległych i kątów wierzchołkowych oraz umie narysować wysokości w trójkącie i wie, że wysokości (lub
potrafi zastosować własności tych kątów w rozwiązywaniu ich przedłużenia) przecinają się w jednym punkcie -
prostych zadań; ortocentrum;
zna twierdzenie o środkowych w trójkącie oraz potrafi je
umie określić położenie prostych na płaszczyźnie;
zastosować przy rozwiązywaniu prostych zadań;
rozumie pojęcie odległości, umie wyznaczyć odległość dwóch
zna pojęcie środka ciężkości trójkąta;
punktów, punktu od prostej;
zna pojęcie dwusiecznej kąta i symetralnej odcinka, potrafi
zastosować własność dwusiecznej kąta oraz symetralnej odcinka zna twierdzenie o symetralnych boków w trójkącie;
w rozwiązywaniu prostych zadań,
umie skonstruować dwusieczną danego kąta i symetralną zna trzy cechy przystawania trójkątów i potrafi je zastosować
danego odcinka; przy rozwiązywaniu prostych zadań;
zna własności kątów utworzonych między dwiema prostymi zna cechy podobieństwa trójkątów; potrafi je stosować do
równoległymi, przeciętymi trzecią prostą i umie zastosować je rozpoznawania trójkątów podobnych i przy rozwiązaniach
w rozwiązywaniu prostych zadań; prostych zadań;
potrafi uzasadnić równoległość dwóch prostych, znajdując
umie obliczyć skalę podobieństwa trójkątów podobnych.
równe kąty odpowiadające;
potrafi obliczyć sumę miar kątów w wielokącie;
zna definicję koła i okręgu, poprawnie posługuje się terminami: potrafi wykorzystywać twierdzenie o stycznej do okręgu przy
promień, środek okręgu, cięciwa, średnica, łuk okręgu; rozwiązywaniu prostych zadań;
potrafi określić wzajemne położenie prostej i okręgu, podaje zna twierdzenia dotyczące kątów wpisanych i środkowych i umie
poprawnie nazwy siecznej i stycznej; je zastosować przy rozwiązywaniu prostych zadań
 PODSTAWOWE
K P
potrafi zastosować twierdzenie o stycznej i siecznej w
zna definicję stycznej do okręgu;
rozwiązywaniu prostych zadań;
zna twierdzenie o stycznej do okręgu; potrafi zastosować twierdzenie o cięciwach;
zna twierdzenie o odcinkach stycznych; rozwiązuje zadania związane z okręgiem opisanym na trójkącie
rozwiązuje zadania dotyczące okręgu wpisanego w trójkąt
umie określić wzajemne położenie dwóch okręgów;
prostokątny
posługuje się terminami: kąt wpisany w koło, kąt środkowy koła;
zna twierdzenie o stycznej i siecznej;
zna twierdzenie o cięciwach;
zna pojęcia okręgu opisanego na trójkącie i okręgu wpisanego w
trójkąt;
potrafi opisać okrąg na trójkącie i wpisać okrąg w trójkąt;

DOPEŁNIAJĄCE
R D
zna pojęcie łamanej, łamanej zwyczajnej, łamanej zwyczajnej potrafi udowodnić proste własności trójkątów, wykorzystując
zamkniętej; cechy przystawania trójkątów;
potrafi uzasadnić, że symetralna odcinka jest zbiorem punktów
zna definicję wielokąta;
płaszczyzny równoodległych od końców odcinka;
potrafi uzasadnić, że każdy punkt należący do dwusiecznej kąta
zna i potrafi stosować wzór na liczbę przekątnych wielokąta;
leży w równej odległości od ramion tego kąta;
wie, jaki wielokąt nazywamy foremnym; potrafi udowodnić twierdzenie o symetralnych boków;
potrafi stosować cechy podobieństwa trójkątów do rozwiązania
potrafi udowodnić twierdzenie dotyczące sumy miar kątów
zadań z wykorzystaniem innych, wcześniej poznanych
wewnętrznych wielokąta wypukłego;
własności;
potrafi rozwiązywać zadania o średnim stopniu trudności
potrafi udowodnić, że suma miar kątów zewnętrznych wielokąta
dotyczące trójkątów, z zastosowaniem poznanych do tej pory
wypukłego jest stała;
twierdzeń;
potrafi rozwiązywać zadania geometryczne, wykorzystując
zna zależności między bokami w trójkącie (nierówności trójkąta)
cechy podobieństwa trójkątów, twierdzenie o polach figur
i stosuje je przy rozwiązywaniu zadań;
podobnych;
potrafi rozwiązywać zadania dotyczące trójkątów, w których
potrafi udowodnić twierdzenie o odcinku łączącym środki boków
wykorzystuje twierdzenia poznane wcześniej ( tw. Pitagorasa,
w trójkącie;
tw. Talesa,
zna i umie zastosować w zadaniach własność wysokości w
trójkącie prostokątnym, poprowadzonej na przeciwprostokątną;
potrafi skonstruować styczną do okręgu, przechodzącą przez potrafi rozwiązywać zadania dotyczące okręgów, stycznych,
punkt leżący w odległości większej od środka okręgu niż długość kątów środkowych, wpisanych i dopisanych, z zastosowaniem
promienia okręgu; poznanych twierdzeń;
potrafi skonstruować styczną do okręgu przechodzącą przez potrafi rozwiązywać zadania dotyczące położenia dwóch
punkt leżący na okręgu; okręgów;
potrafi rozwiązywać zadania złożone, wymagające
wie, co to jest kąt dopisany do okręgu;
wykorzystania równocześnie kilku poznanych własności;
zna twierdzenie o kątach wpisanym i dopisanym do okręgu,
potrafi rozwiązywać zadania o dotyczące stycznych i siecznych;
opartych na tym samym łuku;
potrafi rozwiązywać zadania o średnim stopniu trudności przeprowadza dowody dotyczące okregu wpisanego w trójkąt
dotyczące okręgów, stycznych, kątów środkowych, wpisanych i oraz okręgu opisanego na trójkącie;
 DOPEŁNIAJĄCE
R D
dopisanych, z zastosowaniem poznanych twierdzeń;
potrafi rozwiązywać zadania o średnim stopniu trudności
dotyczące położenia dwóch okręgów;
potrafi przeprowadzać konstrukcje geometryczne
stosuje własności środka okręgu opisanego na trójkącie
w zadaniach
rozwiązuje zadania związane z okręgiem wpisanym w trójkąt;

WYKRACZAJĄCE
W
potrafi rozwiązywać nietypowe zadania o podwyższonym stopniu trudności dotyczące odcinków, prostych, półprostych, kątów i
kół, w tym z zastosowaniem poznanych twierdzeń;
zna i potrafi udowodnić twierdzenie o dwusiecznych kątów przyległych;
umie udowodnić własności figur geometrycznych w oparciu o poznane twierdzenia.
potrafi rozwiązywać zadania o podwyższonym stopniu trudności, dotyczących trójkątów, z wykorzystaniem poznanych twierdzeń;
potrafi udowodnić twierdzenie o środkowych w trójkącie;
potrafi udowodnić twierdzenie dotyczące wysokości w trójkącie prostokątnym, poprowadzonej na przeciwprostokątną.
potrafi udowodnić twierdzenie Pitagorasa oraz twierdzenie Talesa z wykorzystaniem pól odpowiednich trójkątów;
potrafi rozwiązywać nietypowe zadania geometryczne o podwyższonym stopniu trudności z wykorzystaniem poznanych pojęć
geometrii;
potrafi rozwiązywać nietypowe zadania o podwyższonym stopniu trudności dotyczące odcinków, prostych, półprostych, kątów i
kół, w tym z zastosowaniem poznanych twierdzeń;
umie udowodnić twierdzenia o kątach środkowych i wpisanych w koło;
umie udowodnić twierdzenie o kącie dopisanym do okręgu;
umie udowodnić własności figur geometrycznych w oparciu o poznane twierdzenia.
 V. TRYGONOMETRIA.
1 Sinus, cosinus, tangens i cotangens dowolnego kąta
2 Podstawowe tożsamości trygonometryczne
3 Wybrane wzory redukcyjne
4 Kąt skierowany. Miara łukowa kąta
5 Funkcje trygonometryczne zmiennej rzeczywistej
6 Wykresy funkcji trygonometrycznych

Uczeń:

PODSTAWOWE
K P
potrafi obliczać wartości wyrażeń zawierających funkcje
zna definicje funkcji trygonometrycznych w trójkącie prostokątnym;
trygonometryczne kątów o miarach 30°, 45°, 60°;
potrafi obliczyć wartości funkcji trygonometrycznych kąta ostrego w zna zależności między funkcjami trygonometrycznymi tego samego kąta
trójkącie prostokątnym o danych długościach boków; ostrego;
potrafi korzystać z przybliżonych wartości funkcji trygonometrycznych potrafi obliczyć wartości pozostałych funkcji trygonometrycznych kąta
(odczytanych z tablic lub obliczonych za pomocą kalkulatora); wypukłego, gdy dana jest jedna z nich;
potrafi rozwiązywać trójkąty prostokątne;
zna wartości funkcji trygonometrycznych kątów o miarach 30, 45,
60;

potrafi stosować wzory redukcyjne kątów: 9 0 0 ± α ; 18 00 ± α

zna definicje funkcji trygonometrycznych dowolnego kąta;
potrafi obliczać wartości funkcji trygonometrycznych kąta, gdy
dane są współrzędne punktu leżącego na drugim ramieniu kąta
zna tożsamości i związki pomiędzy funkcjami
trygonometrycznymi tego samego kąta;
Zna wzory redukcyjne kątów: 9 0 0 ± α ; 18 00 ± α ;
w obliczaniu wartości wyrażeń;
umie zbudować w układzie współrzędnych dowolny kąt o mierze
a, gdy dana jest wartość jednej funkcji trygonometrycznej tego
kąta;
potrafi posługiwać się definicjami funkcji trygonometrycznych
dowolnego kąta w rozwiązywaniu zadań;
potrafi wyznaczyć wartości pozostałych funkcji
trygonometrycznych kąta, gdy dana jest jedna z nich;
potrafi upraszczać wyrażenia zawierające funkcje
trygonometryczne;

DOPEŁNIAJĄCE
R D
potrafi rozwiązywać zadania o średnim stopniu trudności,
potrafi skonstruować kąt, jeżeli dana jest wartość jednej z funkcji
wykorzystując wiedzę o figurach geometrycznych oraz trygonometrię
trygonometrycznych;
kąta ostrego;
potrafi rozwiązywać zadania o średnim stopniu trudności,
potrafi przeprowadzać dowody tożsamości trygonometrycznych; wykorzystując wcześniej zdobytą wiedzę (np. wzory skróconego
mnożenia) oraz trygonometrię kąta ostrego;
potrafi rozwiązywać zadania z kontekstem praktycznym stosując
trygonometrię kąta ostrego;

potrafi stosować podstawowe tożsamości trygonometryczne

(dla dowolnego kąta, dla którego funkcje trygonometryczne są
określone)
potrafi dowodzić tożsamości trygonometryczne:
potrafi rozwiązywać trudne zadania, korzystając ze wzorów
redukcyjnych;
potrafi rozwiązywać trudne zadania, wykorzystując podstawowe
 DOPEŁNIAJĄCE
R D
tożsamości trygonometryczne;
potrafi stosować wybrane wzory redukcyjne w zadaniach o
podwyższonym stopniu trudności;

WYKRACZAJĄCE
W
potrafi rozwiązywać zadania o podwyższonym stopniu trudności, wymagające niekonwencjonalnych pomysłów i metod.

potrafi rozwiązywać zadania o podwyższonym stopniu trudności, wymagające niekonwencjonalnych pomysłów i metod.
potrafi rozwiązywać różne zadania z innych działów matematyki, w których wykorzystuje się wiadomości i umiejętności z
trygonometrii.
 VI. GEOMETRIA ANALITYCZNA.
1 Odcinek w układzie współrzędnych
2 Równanie kierunkowe prostej
3 Równanie ogólne prostej
4 Równanie okręgu
5 Wyznaczanie w układzie współrzędnych punktów wspólnych prostych, okręgów i parabol
6 Zastosowanie układów równań do rozwiązywania zadań z geometrii analitycznej

Uczeń:

PODSTAWOWE
K P
wie, jaką zależność między dwiema wielkościami zmiennymi nazywamy potrafi naszkicować wykres funkcji kawałkami liniowej i na jego
proporcjonalnością prostą; podstawie omówić własności danej funkcji;
potrafi wyznaczyć algebraicznie miejsca zerowe funkcji kawałkami
potrafi wskazać współczynnik proporcjonalności;
liniowej oraz współrzędne punktu wspólnego wykresu funkcji i osi OY;
rozwiązuje zadania tekstowe z zastosowaniem proporcjonalności potrafi wyznaczyć algebraicznie zbiór tych argumentów, dla których
prostej; funkcja kawałkami liniowa przyjmuje wartości dodatnie (ujemne);
potrafi obliczyć wartość funkcji kawałkami liniowej dla podanego
zna pojęcie i wzór funkcji liniowej;
argumentu;
potrafi interpretować współczynniki we wzorze funkcji liniowej
potrafi napisać wzór funkcji liniowej, której wykres jest równoległy do
(monotoniczność, położenie wykresu funkcji liniowej w ćwiartkach
wykresu danej funkcji liniowej i przechodzi przez punkt o danych
układu współrzędnych, zależność współrzędnych punktu przecięcia
współrzędnych;
wykresu z osią y od współczynnika b);
potrafi stosować wiadomości o funkcji liniowej do opisu zjawisk z życia
codziennego (podać opis matematyczny zjawiska w postaci wzoru
potrafi sporządzić wykres funkcji liniowej danej wzorem;
funkcji liniowej, odczytać informacje z wykresu lub wzoru,
zinterpretować je, przeanalizować i przetworzyć);
potrafi wyznaczyć algebraicznie i graficznie zbiór tych argumentów, dla
których funkcja liniowa przyjmuje wartości dodatnie (ujemne,
niedodatnie, nieujemne);
potrafi sprawdzić algebraicznie, czy punkt o danych współrzędnych
należy do wykresu funkcji liniowej;
potrafi podać własności funkcji liniowej na podstawie wykresu tej
funkcji;
zna twierdzenie o współczynniku kierunkowym (wzór);
potrafi znaleźć wzór funkcji liniowej o zadanych własnościach;
potrafi napisać wzór funkcji liniowej na podstawie informacji o jej
wykresie;
zna i rozumie pojęcie współliniowości punktów;

potrafi obliczyć długość odcinka, znając współrzędne jego
końców
zna definicję równania kierunkowego prostej oraz znaczenie
współczynników występujących w tym równaniu (w tym
również związek z kątem nachylenia prostej do osi OX);
zna definicję równania ogólnego prostej;
potrafi wyznaczyć miarę kąta nachylenia do osi OX prostej
opisanej równaniem kierunkowym;
potrafi napisać równanie kierunkowe prostej znając jej kąt
nachylenia do osi OX i współrzędne punktu, który należy do
prostej;
potrafi napisać równanie kierunkowe prostej przechodzącej
przez dane dwa punkty (o różnych odciętych);
 PODSTAWOWE
K P
potrafi stosować warunek równoległości oraz prostopadłości
potrafi napisać równanie ogólne prostej przechodzącej przez prostych opisanych równaniami kierunkowymi/ogólnymi do
dwa punkty; wyznaczenia równania prostej równoległej/prostopadłej i
przechodzącej przez dany punkt;
zna warunek równoległości oraz prostopadłości prostych danych potrafi sprowadzić równanie okręgu z postaci zredukowanej do
równaniami kierunkowymi/ogólnymi; kanonicznej;
rozpoznaje równanie okręgu w postaci kanonicznej i potrafi napisać równanie okręgu mając trzy punkty należące do
zredukowanej; tego okręgu;
potrafi określić wzajemne położenie prostej o danym równaniu
potrafi sprowadzić równanie okręgu z postaci kanonicznej do
względem okręgu o danym równaniu (po wykonaniu
zredukowanej;
stosownych obliczeń);
potrafi odczytać z równania okręgu współrzędne środka i potrafi określić wzajemne położenie dwóch okręgów danych
promień okręgu; równaniami (na podstawie stosownych obliczeń);
potrafi napisać równanie okręgu, gdy zna współrzędne środka i
promień tego okręgu;
umie sprawdzić czy punkt należy do okręgu w postaci
kanonicznej oraz zredukowanej;
potrafi narysować w układzie współrzędnych okrąg na
podstawie danego równania opisującego okrąg;

DOPEŁNIAJĄCE
R D
potrafi przeprowadzić dyskusję liczby rozwiązań równania liniowego z
potrafi udowodnić, na podstawie definicji, niektóre własności funkcji
parametrem (z dwoma parametrami) interpretującego liczbę miejsc
liniowej, takie jak: monotoniczność, różnowartościowość itp.;
zerowych/monotoniczność funkcji liniowej;
potrafi wyznaczać parametr we współczynnikach wzoru funkcji liniowej,
sprawdzić czy podane trzy punkty są współliniowe
znając jej miejsce zerowe lub punkt punkt należący do jej wykresu;
rozwiązywać trudniejsze zadania z kontekstem praktycznym dotyczące
funkcji liniowej;
zna definicję wektora na płaszczyźnie (bez układu współrzędnych);
wie, jakie wektory są równe, a jakie przeciwne;
potrafi wektory dodawać, odejmować i mnożyć przez liczbę;
zna prawa dotyczące działań na wektorach;
potrafi stosować wiedzę o wektorach w rozwiązywaniu zadań
geometrycznych;

potrafi rozwiązywać zadania z parametrem dotyczące potrafi rozwiązywać zadania z parametrem dotyczące punktu
równoległości/prostopadłości prostych przecięcia prostych;
potrafi obliczyć współrzędne punktów wspólnych prostej i
potrafi zastosować układy równań do rozwiązywania zadań z
okręgu lub stwierdzić, że prosta i okrąg nie mają punktów
geometrii analitycznej o wysokim stopniu trudności;
wspólnych;
potrafi rozwiązać różne zadania dotyczące okręgów, w których
potrafi obliczyć współrzędne punktów wspólnych paraboli i
koniczne jest zastosowanie wiadomości z różnych działów
okręgu;
matematyki;
potrafi rozwiązywać algebraicznie oraz podać jego interpretację
graficzną układ równań;
potrafi zastosować układy równań do rozwiązywania zadań z
geometrii analitycznej o średnim stopniu trudności;
 WYKRACZAJĄCE
W
rozwiązuje zadania nietypowe dotyczące funkcji liniowej o podwyższonym stopniu trudności;

potrafi rozwiązywać zadania z geometrii analitycznej o podwyższonym stopniu trudności

potrafi rozwiązywać zadania z geometrii analitycznej wymagające nieszablonowych rozwiązań;
 VII. GEOMETRIA PŁASKA – ROZWIĄZYWANIE TRÓJKĄTÓW, POLE KOŁA, POLE TRÓJKĄTA.

1 Twierdzenie sinusów
2 Twierdzenie cosinusów
3 Zastosowanie twierdzenia sinusów i twierdzenia cosinusów do rozwiązywania zadań
4 Pole figury geometrycznej
5 Pole trójkąta, cz.1
6 Pole trójkąta, cz.2
7 Pola trójkątów podobnych
8 Pole koła, pole wycinka koła
9 Zastosowanie pojęcia pola w dowodzeniu twierdzeń

Uczeń:

PODSTAWOWE
K P
zna twierdzenie sinusów; potrafi stosować twierdzenie sinusów w rozwiązywaniu trójkątów;
zna twierdzenie cosinusów; potrafi stosować twierdzenie cosinuów w rozwiązywaniu trójkątów;
potrafi rozwiązywać proste zadania geometryczne dotyczące
rozumie pojęcie pola figury; zna wzór na pole kwadratu i
trójkątów, wykorzystując wzory na pole trójkąta i poznane wcześniej
pole prostokąta;
twierdzenia;
potrafi rozwiązywać proste zadania geometryczne dotyczące
trójkątów, wykorzystując wzory na ich pola i poznane wcześniej
zna co najmniej 4 wzory na pola trójkąta;
twierdzenia, w szczególności twierdzenie Pitagorasa oraz własności
okręgu wpisanego w trójkąt i okręgu opisanego na trójkącie;
potrafi obliczyć wysokość trójkąta, korzystając ze wzoru na potrafi stosować twierdzenia o polach figur podobnych przy
pole; rozwiązywaniu prostych zadań;
umie zastosować wzory na pole koła i pole wycinka koła przy
zna twierdzenie o polach figur podobnych;
rozwiązywaniu prostych zadań;
zna wzór na pole koła i pole wycinka koła;
wie, że pole wycinka koła jest wprost proporcjonalne do
miary odpowiadającego mu kąta środkowego koła i jest
wprost proporcjonalne do długości odpowiadającego mu
łuku okręgu oraz umie zastosować tę wiedzę przy
rozwiązywaniu prostych zadań
 DOPEŁNIAJĄCE
R D
potrafi stosować twierdzenie sinusów w zadaniach potrafi stosować w danym zadaniu geometrycznym twierdzenie
geometrycznych; sinusów i cosinusów;
rozwiązuje zadania dotyczące trójkątów, w których
potrafi stosować twierdzenie cosinusów w zadaniach wykorzystuje twierdzenia poznane wcześniej (tw. Pitagorasa,
geometrycznych; tw. Talesa, tw. sinusów, tw. cosinusów, twierdzenia o kątach w
kole, itp.)
potrafi rozwiązywać zadania geometryczne o średnim stopniu
potrafi dowodzić twierdzenia, w których wykorzystuje pojęcie
trudności, stosując wzory na pola trójkątów, w tym również
pola.
z wykorzystaniem poznanych wcześniej własności trójkątów;
potrafi rozwiązywać zadania geometryczne, wykorzystując cechy
podobieństwa trójkątów, twierdzenie o polach figur podobnych;

WYKRACZAJĄCE
W
potrafi rozwiązywać zadania o podwyższonym stopniu trudności lub wymagające niekonwencjonalnych pomysłów i metod
rozwiązywania.
potrafi udowodnić twierdzenie Pitagorasa oraz twierdzenie Talesa z wykorzystaniem pól odpowiednich trójkątów;
potrafi rozwiązywać nietypowe zadania geometryczne o podwyższonym stopniu trudności z wykorzystaniem wzorów na pola figur
i innych twierdzeń
 VIII. WIELOMIANY

1 Wielomiany jednej zmiennej rzeczywistej

2 Dodawanie, odejmowanie i mnożenie wielomianów
3 Równość wielomianów
4 Wzory skróconego mnożenia stopnia 3. Wzór an - bn
5 Podzielność wielomianów
6 Dzielenie wielomianów przez dwumian liniowy. Schemat Hornera
7 Dzielenie wielomianów przez wielomiany stopnia większego od 1
8 Pierwiastek wielomianu. Twierdzenie Bezouta
9 Pierwiastki wymierne wielomianu
10 Pierwiastek wielokrotny
11 Rozkład wielomianu na czynniki
12 Równania wielomianowe
13 Zadania prowadzące do równań wielomianowych
14 Równania wielomianowe z parametrem
15 Funkcje wielomianowe
16 Nierówności wielomianowe

Uczeń:

PODSTAWOWE
K P
zna pojęcie jednomianu jednej zmiennej; potrafi sprawdzić czy wielomiany są równe;
potrafi rozwiązywać proste zadania, w których wykorzystuje się
potrafi wskazać jednomiany podobne;
twierdzenie o równości wielomianów;
sprawnie przekształca wyrażenia zawierające wzory skróconego
potrafi rozpoznać wielomian jednej zmiennej rzeczywistej;
mnożenia stopnia 3;
potrafi usunąć niewymierność z mianownika ułamka, stosując wzór
potrafi uporządkować wielomian (malejąco lub rosnąco);
skróconego mnożenia na sumę (różnicę sześcianów)
potrafi określić stopień wielomianu jednej zmiennej; potrafi zastosować wzór an - bn
potrafi podać przykład wielomianu uporządkowanego, potrafi podzielić wielomian przez dwumian liniowy za pomocą
określonego stopnia schematu Hornera;
potrafi obliczyć wartość wielomianu dla danego
potrafi sprawdzić, czy podana liczba jest pierwiastkiem wielomianu;
argumentu;
potrafi obliczyć wartość wielomianu dla danej wartości
potrafi jstosować twierdzenie Bezouta w rozwiązywaniu zadań;
zmiennej;
potrafi wykonać dodawanie, odejmowanie i mnożenie
potrafi stosować twierdzenie o reszcie w rozwiązywaniu zadań;
wielomianów;
rozumie pojęcie wielomianów równych i potrafi podać potrafi wyznaczyć wielomian, który jest resztą z dzielenia wielomianu
przykłady takich wielomianów; o danych własnościach przez inny wielomian;
potrafi rozpoznać wielomiany równe; potrafi rozłożyć wielomian na czynniki gdy ma podany jeden
 z pierwiastków wielomianu i konieczne jest znalezienie pozostałych z
wykorzystaniem twierdzenia Bezouta;
potrafi rozwiązywać równania wielomianowe, które wymagają umiejętności
rozkładania wielomianów na czynniki poprzez wyłączanie wspólnego czynnika
zna następujące wzory skróconego mnożenia:
przed nawias, zastosowanie wzorów skróconego mnożenia lub metody
grupowania wyrazów;

potrafi rozwiązywać nierówności wielomianowe (korzystając z siatki

znaków, posługując się przybliżonym wykresem funkcji
(a + b)3= a3 + 3a2b + 3ab2 + b3
wielomianowej) w przypadku gdy wielomian jest przedstawiony w
postaci iloczynowej;
a3– b3= (a – b)(a2+ ab + b2)
a3+ b3= (a + b)(a2– ab + b2);
zna wzór an - bn
potrafi podzielić wielomian przez dwumian
potrafi podzielić wielomian przez dowolny wielomian;
potrafi określić krotność pierwiastka wielomianu;
zna twierdzenie Bezouta;
zna twierdzenie o reszcie;
potrafi rozłożyć wielomian na czynniki poprzez wyłączanie
wspólnego czynnika poza nawias, zastosowanie wzorów
skróconego mnożenia, zastosowanie metody grupowania
wyrazów;

DOPEŁNIAJĄCE
R D
potrafi wyznaczyć wartość parametru dla którego wielomiany są potrafi rozwiązywać zadania tekstowe prowadzące do równań i
równe; nierówności wielomianowych;
potrafi sprawnie wykonywać działania na wielomianach;
rozkłada wyrażenia na czynniki stosując wzory skróconego
mnożenia na sześciany;
stosuje wzory skróconego mnożenia na sześciany do
rozwiązywania różnych zadań;
przeprowadza dowody algebraiczne z wykorzystaniem wzorów
skróconego mnożenia stopnia wyższego niż 2;
potrafi wykorzystać podzielność wielomianów w rozwiązywaniu
zadań;
zna i potrafi stosować twierdzenie o wymiernych pierwiastkach
wielomianu o współczynnikach całkowitych;
potrafi sprawnie rozkładać wielomiany na czynniki (w tym
stosując „metodę prób”);
potrafi rozwiązywać równania i nierówności wielomianowe;

WYKRACZAJĄCE
W
potrafi rozwiązywać różne problemy dotyczące wielomianów, które wymagają niestandardowych metod pracy oraz
niekonwencjonalnych pomysłów