Student: Magdalena Mazurek, nr albumu 32320.

Praca zaliczeniowa z przedmiotu: Psychologia międzykulturowa.

Prowadzący przedmiot: Dr Dymitr Leszko

TEMAT ZADANIA: Analiza porównawcza przeżywania z życia człowieka na

podstawie dwóch różnych kultur.

TEMAT PRACY: Wychowanie Dzieci w Polsce, a w Krajach Skandynawskich: Esej

Porównawczy

Wychowanie dzieci jest kluczowym elementem budowania przyszłości społeczeństwa.

Polska i kraje skandynawskie, takie jak Norwegia, Szwecja i Dania, to przykłady
różnych kultur i podejść do tego istotnego zadania. W poniższym eseju skoncentruję
się na trzech kluczowych aspektach, które różnicują te dwie kultury w zakresie
wychowania dzieci: opieki społecznej, systemu edukacyjnego oraz równości płci.

Opieka Społeczna

Opieka społeczna jest kluczowym elementem w kształtowaniu wychowania dzieci.

W Polsce wychowanie dzieci wciąż w dużym stopniu opiera się na roli rodziny.
Rodzice ponoszą główną odpowiedzialność za opiekę nad dziećmi, a państwo oferuje
ograniczone wsparcie w postaci świadczeń rodzinnych czy miejskich placówek
opiekuńczych. To podejście może wprowadzać trudności w utrzymaniu pracy przez
rodziców, szczególnie przez matki, które często muszą rezygnować z kariery
zawodowej na rzecz opieki nad dziećmi.

W przeciwnym kierunku kształtuje się opieka nad dziećmi w krajach skandynawskich.

Norwegia, Szwecja i Dania słyną z rozbudowanych systemów opieki społecznej, które
pozwalają rodzicom na aktywny udział w rynku pracy. W tych krajach dostępność
przedszkoli i żłobków jest wysoka, a koszty opieki są niskie lub nie istnieją. Ponadto,
rodzice otrzymują znaczące świadczenia na dziecko, które pomagają w finansowaniu
potrzeb związanych z wychowaniem potomstwa. Dzięki temu rodzice w krajach
skandynawskich mogą bardziej swobodnie łączyć życie zawodowe z rodzinnym, co
wpływa na zwiększenie aktywności zawodowej kobiet i równość płci w miejscu pracy.

System Edukacyjny

Kolejnym kluczowym aspektem jest system edukacyjny. W Polsce system edukacyjny

jest scentralizowany, a oceny i egzaminy odgrywają istotną rolę. Sukces edukacyjny
jest często postrzegany jako klucz do przyszłego sukcesu zawodowego. To podejście
może wprowadzać ogromną presję na dzieci, które często uczęszczają na dodatkowe
zajęcia po szkole w celu osiągnięcia dobrych wyników.

W krajach skandynawskich, edukacja jest postrzegana bardziej holistycznie. W tych

krajach większy nacisk kładzie się na rozwijanie kompetencji społecznych,
emocjonalnych i kreatywności niż na wyniki egzaminów. Systemy edukacyjne
w Norwegii, Szwecji i Danii są również bardziej zdecentralizowane, co daje szkołom
i nauczycielom większą swobodę w dostosowywaniu programu nauczania do
indywidualnych potrzeb uczniów. Edukacja w krajach skandynawskich skupia się na
wspieraniu rozwoju dziecka jako całości, nie tylko na zdobywaniu wiedzy.

Równość Płci

Trzecim istotnym aspektem jest podejście do równości płci. W Polsce, mimo

postępów, nadal istnieją znaczące nierówności płciowe w różnych dziedzinach życia.
Tradycyjne role płciowe są wciąż obecne w polskiej kulturze, co może wprowadzać
ograniczenia
w rozwoju kariery zawodowej kobiet oraz wpływać na ich uczestnictwo na rynku
pracy.

W krajach skandynawskich równość płci jest bardziej widoczna. Dzięki

skomplikowanym politykom rodzinnym, takim jak długie urlopy rodzicielskie,
elastyczne godziny pracy i duże wsparcie finansowe dla rodzin, kobiety w tych krajach
mają większą możliwość uczestnictwa na rynku pracy i realizacji swoich celów
zawodowych. Równość płci jest również promowana w edukacji i kulturze, co wpływa
na zmianę tradycyjnych ról płciowych.

Podsumowanie

Podsumowując, wychowanie dzieci w Polsce a w krajach skandynawskich różni się na

kilku kluczowych płaszczyznach. Opieka społeczna, system edukacyjny i podejście do
równości płci stanowią główne obszary, w których te kultury wykazują znaczne
różnice. Kraje skandynawskie skupiają się na tworzeniu bardziej zrównoważonych,
równych
i wszechstronnie rozwijających się społeczeństwach, co może stanowić inspirację dla
innych krajów, w tym Polski, dążących do stworzenia bardziej sprawiedliwego
i równego społeczeństwa, w którym wychowanie dzieci odgrywa kluczową rolę.