ედგარ ალან პო „შავი კატა“ მთხრობელის მზარდი პარანოია და სიგიჟე

გამომდინარეობს მისი ქმედებების გამო დანაშაულის შეგრძნებიდან . პო იკვლევს

ადამიანებში თანდაყოლილი გარყვნილების იდეას, რაც მათ უბიძგებს ქმედებების
ჩადენისკენ, რომელიც მათ იციან, რომ არასწორია. მთხრობელი საკუთარ თავში
აღიარებს ამ ტენდენციას და აღიარებს, რომ ის მოქმედებდა გარყვნილი იმპულსით .
სიუჟეტი შლის ხაზებს რეალობასა და ზებუნებრივს შორის. შავი კატის ხელახლა გამოჩენა
და საშინელი გამოსახულება კედელზე მიუთითებს ზებუნებრივ ელემენტზე . სიუჟეტი
განიხილავს ძალადობის ბუნებას, როგორც ცხოველების, ისე ადამიანების მიმართ .
მთხრობელის სისასტიკე გადაიზრდება ცხოველებზე ძალადობიდან მკვლელობამდე , რაც
ხაზს უსვამს მისი მორალის პროგრესულ გადაგვარებას. *შავი კატა *: წარმოადგენს
მთხრობელის დანაშაულს და მისი პიროვნების ბნელ ასპექტებს .

ედუარდ ჰეილი „უსამშობლო კაცი“ ფილიპ ნოლანი „უსამშობლო კაცი“ 1. პატრიოტიზმი:

სიუჟეტი მძლავრი განცხადებაა ეროვნული ლოიალობისა და სამშობლოს სიყვარულის
მნიშვნელობაზე.

2. იზოლაცია და გადასახლება: ის იკვლევს სამშობლოსა და საზოგადოებისგან

მოწყვეტის ემოციურ და ფსიქოლოგიურ ზარალს.

3. გამოსყიდვა და სინანული: ნოლანის მოგზაურობა სიბრაზიდან და

დაუფიქრებლიდან ღრმა სინანულამდე და პატრიოტულ ლტოლვამდე ხაზს უსვამს
პიროვნული ზრდისა და გამოსყიდვის თემებს. ნამუშევარი რჩება ამერიკული
ლიტერატურის მუდმივ ნაწარმოებად, რომელიც ხშირად გამოიყენება პატრიოტიზმის
თემებისა და ქმედებების შედეგების სასწავლებლად.

სტივენ-კრეინი პატარძალი ჩავიდა იელოუ-სკაიში სიუჟეტი უპირისპირდება საზღვრის

ძველ, ველურ გზებს, რომელსაც წარმოადგენს სკრაჩი უილსონი, ახალ , ცივილიზებულ
ცხოვრებას, რომელიც სიმბოლოა პოტერის ქორწინებით. ეს ცვლილება გარდაუვალი და
გარდამავალია. მოსალოდნელი ძალადობრივი კონფლიქტი წყდება მშვიდობიანად , რაც
ხაზს უსვამს პიროვნული ურთიერთობებისა და საზოგადოების ცვლილების ძალას უხეში
ძალის მიმართ. ცნობილია თავისი დახვეწილი იუმორით, მდიდარი სიმბოლიკით და
ამერიკული გამოცდილებისთვის შესაბამისი თემების ათვისებით . სტივენ კრეინის ასახვა
ცვალებად დინამიკაზე სასაზღვრო ქალაქ Yellow Sky-ში გვთავაზობს ნიუანსურ
პერსპექტივას მე-20 საუკუნის ბოლოს ამერიკაში განხორციელებულ ცვლილებებზე .

შერვუდ ანდერსონი „ნეტა მაცოდინა“