ბუდაპეშტი 1956

1953-ში კრემლის თანხმობით უნგრეთის პრემიერ-მინისტრი ანტისტალინისტი, ლიბერალი იმრე

ნადი გახდა, გაატარა ეკონომიკური რეფორმები, საგარეო პოლიტიკას არ შეხებია.
1955 ნადი გადააყენეს, მოვიდა ენრო გერე.
1956 თებერვლის მე-20 ყრილობაზე ხრუშჩოვის მიერ სტალინის დაგმობამ ნადის პოპულარობა
გაზარდა.
დაიწყო სტუდენტური დემონსტრაციები, მრავალპარტიულ არჩევნებს, პოლიტპატიმრების
გათავისუფლებას, სსრკს ჯარების გაყვანას და სტალინის ძეგლის აღებას მოითხოვდნენ
მთავარი პარკიდან, სცადეს რადიოსადგურის აღებაც. ჩამოვიდნენ კომპარტიის წევრი
მიქოიანი და სუსლოვი,მათ მდივნად დანიშნეს იანოშ კადრი. ტანკების გამოჩენამ
დისიდენტების ჯგუფები შექმნა, 4 დღიანი აჯანყების შემდეგ 27 ოქტ-ს გაიყვანეს
ტანკები. ნადიმ მრავალპარტიული მოძრაობა შექმნა და მოლაპარაკება დაიწყო სსრკსთან,
მაგრამ მოლაპარაკება სისუსტის გამოჩენად ჩათვალა კომპარტიამ და ფიქრობდა, რომ
მაგალითი უნდა ყოფილიყო უნგრეთის დასჯა სამხედრო გზით სხვა გასაბჭოებული
ქვეყნებისთვის.
31 ოქტომბერი - სსრკს ჯარებმა მარშალ კონევის მეთაურობით ბუდაპეშტს ალყა შემოარტყეს.
1 ნოემბერი - ნადიმ რადიოთი გამოაცხადა- ვარშავის პაქტს ვტოვებთო და ნეიტრალიტეტი
გამოაცხადა, თანამეგობრობას სთხოვა დახმარება(უშედეგოდ, რადგან სსრკს ბირთვული
იარაღის გამო აშშ არ შეეწინააღმდეგებოდა)
4 ნოემბერს- წითელმა არმიამ დაიპყრო ბუდაპეშტი, დაიწყო რეპრესიები, ნადი და 200-მდე
ადამიანი სიკვდილით დასაჯეს. სსრკ-მ "რკინის ფარდა" უჩვენა დასავლეთს.