■ ■ ■ ■ ■■■ ■ 2nd Edition ■ ■ ■ ■

Visit to download the full and correct content document:

https://ebookstep.com/download/ebook-47192252/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

Notos Say■ 95 1st Edition Kolektif

https://ebookstep.com/product/notos-sayi-95-1st-edition-kolektif/

Martin Luthers 95 Thesen Nebst dem Sermon von Ablass

und Gnade 1517 1st Edition Martin Luther Kurt Aland

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablass-und-gnade-1517-1st-edition-martin-luther-kurt-
aland/

Martin Luthers 95 Thesen nebst dem Sermon von Ablaß und

Gnade 1517 Sonderdruck aus der Lutherausgabe von O
Clemen 3rd Edition Claus Steinle

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablas-und-gnade-1517-sonderdruck-aus-der-
lutherausgabe-von-o-clemen-3rd-edition-claus-steinle/

95 Strategi Mengajar Multiple Intelligences Mengajar

Sesuai Kerja Otak dan Gaya Belajar Siswa Alamsyah Said
S Pd M Si Andi Budimanjaya S Pd

https://ebookstep.com/product/95-strategi-mengajar-multiple-
intelligences-mengajar-sesuai-kerja-otak-dan-gaya-belajar-siswa-
alamsyah-said-s-pd-m-si-andi-budimanjaya-s-pd/
Pratique Grammaire B1 1st Edition Evelyne Sirejols

https://ebookstep.com/product/pratique-grammaire-b1-1st-edition-
evelyne-sirejols/

A medida B1 guía didáctica 1st Edition Anaya

https://ebookstep.com/product/a-medida-b1-guia-didactica-1st-
edition-anaya/

■■■■■■■■■■■ ■■■■ A2 B1 2nd Edition ■ ■ ■■■■■■■■■■ ■ ■

■■■■■■ ■ ■ ■■■■■■■■■

https://ebookstep.com/download/ebook-29839716/

Phonétique progressive du français Niveau intermédiaire

A2 B1 Corrigés 2ème édition 2nd Edition Lucile Charliac

https://ebookstep.com/product/phonetique-progressive-du-francais-
niveau-intermediaire-a2-b1-corriges-2eme-edition-2nd-edition-
lucile-charliac/

Lo straniero A2 B1 Primi Racconti 1st Edition Marco

Dominici

https://ebookstep.com/product/lo-straniero-a2-b1-primi-
racconti-1st-edition-marco-dominici/
ேவ கிரகவாசி

வா. .ேகா
This book is sold subject to the condition that it shall
not, by way of trade or otherwise, be lent, resold, hired
out, or otherwise circulated without the author’s prior
written consent in the form of binding or cover other
than that in which it is published and without a similar
condition including this the right under copyright
reserved above, no part of this publication may be
reproduced, stored in or introduced into a retrieval
system, or transmitted in any form or by any means
(electronic, mechanical, photocopying, recording or
otherwise), without the prior written permission of the
copyright owner.
ேவ கிரகவாசி / Vetrukiragavasi
© Vaa.Mu.Komu
Second Edition: September 2016
Table of Contents
வா. .ேகா
உ கேளா …
ெவ க ப வதா ஆவெதா மி ைல
ன காைல ஊ ற யாத ெநா சி ைத
ெநாிச மி த
அ மாவி வா
அ எ கிற ஐ கா நா
கைத எ பா தா ஒ மி ைல
ரா
ேவ கிரகவாசி
ெவ ேவ
காம திாியறா க
எ ெச ல எ னிய ெகா தாமா...
க கவிைத கைதக – ஒ
க கவிைத கைதக – இர
 வா. .ேகா
வா. .ேகா எ ற ெபயாி எ திவ வா. .ேகாமக ஈேரா
மாவ ட தி ெச னிமைல ேம ேக 12 கிேலா மீ டாி
இ வா பா எ கிற கிராம ைத ேச தவ . 91
தி ாி ந க எ கிற சி றிதைழ ெகா வ தவ . 91
இல கியகள இற கியவாி சி கைதக ப ேவ சி றித களி
ெவளியாக வ கின. மனதி நிைன தவ ைற எ தி ெசா ல
சிறி தய க கா டாத எ தாள எ ற ெபயைர ய சீ கிரேம
ெப றவ . க ளி, சா தாமணி இ னபிற காத காத கைதக ,
எ றா வ ெய, ம கல ேதவைதக , 57 சிேனகிதிக சிேனகி த
தின , மர ப , நா வி, சயன , ெர டாவ ேடபி
கார ெபாாி எ கிற நாவ கைள ெவளியி ளா . ெகா
வா வியைல அ ப டமாக கா எ ெசா த கார .
ம த , ேச ேவரா வ தி தா , எ ைன மரண தி வ ைக
எ கிறா க , பிேலாமி ச , தவைளக தி வயி ஆகிய
சி கைத ெதா திக பாக வ ள .
000
 எ த ேநர அைழ தா
நா பிடேற ேகா …
எ அைலேபசியி தி ப அைழ
அ ேபா ேப
ஈேரா சி தி அவ க !
 உ கேளா …
மீ ஒ சி கைத ெதா தி லமாக வாசக கைள ச தி பதி
மகி சியாக இ கிற . இ தமாக இல கிய வைகைம
அட கி வி கைதகளாக அைமவதி இர மகி சிேய!
இல கிய சி கைதக எ தவைளக தி வயி , ம த
இ த இர தக கைள ெதாட ெவளிவ இ த ெதா
எ கைடசி இல கிய சி கைத ெதா பாக இ கேவ
எ ேற ஆைச ப கிேற . ெச ற இர வ ட களாகேவ நா
நாவ எ ற வைகைம பலவ ைற ெச ஆைசயி
இ ேத . ஆனா எ பழ க எ லா , சாமா திய எ லா
சி கைத ம ேம!
இல கிய சி கைதக எ எ வன எ லாேம எ
நாவ க அட கி ேபா வி டைமயா கைதகைள
ைறவாகேவ எ திேன . ஆனா இ த ெதா தி டமிட ப ட
ெதா . இதி நா கம சியலாக எ திய கைதக எ
இட ெபறாம பா ெகா ேட . பாக பிேலாமி ச
ெதா தியி இர வைகைமயான எ க ேச ேத
அைம வி டன! அ தவ எ நா நிைன கவி ைல.
ன காைல ஊ ற யாத சி ைத கைத உயி ைமயி
ெவளிவ த ேபா ெபாிய மா ற எ நிக விடவி ைல. அ
ஒ கைத எ கிற அளவிேலேய பா க ப ட . அதி வழ கமான
எ ைநயா க ைற . அ த சி கைதைய எ த எ உைழ
அதிக .
ேபாக ெநாிச மி த சி கைத உயி ைமயி ெவளிவ த
சி கைதேய! அ அ ப ேய! இ ப யான கைதக
எ னிடமி வ வத வா ைற தா எ றா
ைதய எ பி ப ைத உைட பத காகேவ நா வி ப ப
எ திய கைதக . ேபாக மண இதழி வ த கைதக எ
இ ைப உ தி ெச கைதகேள! கைதக வித விதமாக
எ த ப கால தி ேநர தி நா இ கிேறா . வா. .ேகா
எ கைதக பா யைல ெதா ெச பைவேய! எ ற பி ப ைத
உைட க நா ேபாரா ெகா கிேற .
எ எ கைள ெதாட ெவளியி ட இல கிய இத க
இ த சமய தி ந றிைய றி ெகா கிேற . எ வள சியி
ெப ப கா றிய தி . க அவ கைள இ த நிமிட தி
நிைன ெப ஒ ைற வி கிேற .
இ த ெதா தியி ேச க ப ரா எ கிற கைத எ
அ பவேம! இ தைன நா களாகேவ நா ரானி க கைள வா கி
அைவகைள ெகா ெகா ேடயி கிேற . நா ரானாக மாறிய
கன க ஏராள . இ த சி கைத எதி ெவளி வ த கா காவி
உ மா ற ப த ேபா விாிவா க பணிகைள ேத ய . காச
கா காைவ உ மா ற எ த ைவ த . அ த காச தி
நிைனவைலக எ ைன பைழய கைதைய விாிவா க ெச ய
ய . ஒ விசய எ ப இ ெனா விசய ைத எளிதாக
இல கிய தி ெதாட ெச கிற ? எ பைத ப ைகயி வாசக க
உணரலா . ரா எ காசேநாயி தீவிர ைத ஒ வைகயி
ெதா ெச ல கா காவி உ மா ற உதவிய எ பைத
ெசா வி கிேற க பிேலேய!
இ த ெதா தியி ெவ றி எ ைன அ த வ ட இைத தா ய
ம ெறா ெதா திைய ெவளியி ஆ வ ைத உ வா பணிைய
ெச ய ேபாவதி ைல எ பைத இ சமய தி நிைன
ெகா கிேற . எ இல கிய சி கைத வாசி பாள க கான கைடசி
வி இ த ெதா தி. தமிழி இ வள எளிதாக விசய ைத
ெசா ல எ பைத நிைன க மகி சியாக இ கிற .
தக ைத மிக சிற பாக ெகா வ LEEMEER- எ
ந றிக !
அ ேபாேட எ
வா. .ேகா
ெவ க ப வதா ஆவெதா மி ைல
தனரா சி வயதி இ ேத இ ப யான பழ க தன கி பதாக
தன ெகதிேர யா இ லாதி த ஒ மாைல ேநர தி யா ேகா
மிக ெம வா ெசா ெகா தா . அ ேபா அவ ைகயி
ஒ ம கி ண பாதி அள ம ேவா இ த . பி ற
அவ ெபாிய ஆலமர தின யி ெகாறி க ெகா ச சி நிைற த
த ேடா அம தி தா . அவ மைனவி கவிதா சமீபமாக த ைன
ஏமா றி எேதா பி ன ெச ெகா பதாக நிைன
ெகா தா . அ த பி ன எ ப ேபாகிறெத அவளிட
வினவ அவ ேதா றியேத இ ைல.
அ அவ பி ன . அைத சிற பாக நட தி ெச வ அவ
பிர சைன எ ப ேபா வி வி டா . ேபாக அவ ெச
பி ன எ ன எ ட அவ இ வைர ெதாியா . எ
எ ப யாயி அவ ைகயி கா ழ கா ட அதிக இ கிற .
இவனிட கட த ஆ மாத காலமாகேவ ேதைவ எ
பணமாக கவிதா ேக கவி ைல. விதமான ேசைலகளி அவ
அ க இவ க த ப ெகா தா .
அைவக ஒ ேவைள வான தி இவ ெமா ைட
மா யி ேதவைத எவளா சி பற வ ’இ தா வ சி ேகா ’
எ ேபா ேபாயி கலாெமன நிைன தி தா . ேபாக இவ
த கணவ எ ட ேவ ச ைட ேக
ெதாைல தி கலா அ த ேதவைதயிட .
ேதவைதக ஓசியி யாராவ ெவளியி ணிமணிகைள
இற மதி ெச ெகா தி கலா . அள அதிகமானைத
அைவக இ ப ஒ ெவா ெமா ைட மா களி சி
வி ெச வி வ சாியான ேவைல தா . தனரா இ ப
மர த யி அம தி ைகயி அ வ ேபா த ைன வி
ெச ற ெப ேறாாி நிைனவாகேவ இ பா . அ சில சமய
அ ைகைய ட ெகா தி கிற . தனரா சி வனாக
இ ைகயி அவன ெப ேறா க ம ற எ லா ெப ேறா கைள
ேபாலேவ அவனிட அ கா , சீரா வள தைத நிைன தா
அவ அ ைக வ வி .
தபி அ வ பல ேதைவயா இ கிற .
அ வத காகேவ சில கிறா க . ேத பி ேத பி ஒ வ த
பி அ கிறா எ றா , டேவ இ பவ உத பி வா .
அவ க மனதி பார ைத அ கைர கிறா க . ஆ களி
அ ைக ெப களி இய ைப ெக வி .
தனரா இேத மர த யி அைர க ேபா ட பிற அ ைக
ய சி ேதா றி கிறா . அ தக உ ேள ெச ற
ஊைளயி அழ வ வா . மைனவி இ தா எ றா
‘எ னா ெகா?’ எ அ பி ஓ வ இவைன ம யி
கிட தி அவ அ வா . இவனா அ ைகயி இைடேய காரண
ெசா ல யா . இ ப சில ைற நட த பிற அவ மைனவி
தவி ஓ வ த ம யி இவைன கிட தி ெகா வதி ைல.
’ ! த ணிய ேபா இேத ெபாழ பா ேபா . ெகட
அவ தி ேக!’, அவளாக னகி ெகா வா .
தனரா சி வனா இ ைகயி ெப ேறா க தி விழா
கால களி இவ ெபா ைமக வா கி பாிசளி க வ த
ேபா தனரா நா ச கர க அைம த லாாி ம கா
இைவகைள அதிக வி பினா . அைவக ம
ேபா ெம றா . கி கி, யாைன, ைன ேபா ற ெபா ைமகைள
அவ ெவ தா . அைவகளி எ ன இ கிற ? ப களி பல
வ வ கைள ரசி தவ அதி ெவ கா தா இ கிறெதன
ப கார ப கேம ெச வதி ைல. இ அைவகளி க
நிற தி ப க ஏ வ வதி ைல எ ற ேக வி ஒ
அவ இ த .
ஊ அ வ ேபா விேசஷ எ வ உறவின களிட
அ க , என கா ெபா ைம வா கி வ தீ களா அ கி ?
எ , என கைடசி கி ஒ ைப கா வா கி வ தி களா
அ ைத? ேபா க அ ைத நீ க த ேவ !எ ேக க
வ கினா . ேதைவ ப வன அைன ேக டா தா கி
எ ப அவ ேபா காக இ த . அ பா உ ாி நா டாைம
தன அ வ ேபா ெச வ ததா அவைர ேத வழ ெகா
வ நப க தனராஜு திய வைகயி தயாாி க ப ட கா
ம லாாி, ஃ ேடாச எ வைக வைகயா வா கி ெகா
வ தா க .
அ ேபாெத லா த ராஜி த ைதயா அவ கைள ேபா யா
க ெகா வா . அதி எ த வித ேகாப இ கா . ‘இ
எ ெவ யா ெசல ப இைத கி வ தி கீ க?’
அ வள தா . ேவ ேப எ ேபச மா டா . ைக ஜாமா
வ த தனரா அ த இட தி அ த நிமிட இ க மா டா .
ெபா ைமகளி மீ வி பமா இ ழ ைதக அவ ைற
தி விழா கால களி ம ேம ெப ெகா ள எ பைத
ெதாி ேத ைவ தி கி றன . தனராஜு தி விழா எ ப
அவசியேம இ ைல. எ லா நா அவ திய வாகன க
ேதைவ ப ெகா ேட இ தன. அவன இ ல தி கா
அைழ பி ேகா அ ல தி மண அைழ ெகா வ பவ க
யாராக இ தா தனராஜு காக வ வழியி ேப கைடயி
சாவி ெகா தா ஓ காேரா அ ல ேப டாியி இய காேரா
வா கி வ ப திாி ைகேயா காைர ெகா ெச றா க .
இ ப யாக தனரா க ெசா த ப த க அைன தி
விாி தி த . பி னா அவ ஒ லாாி ைரவராகேவா அ ல
ேப ஓ னராகேவா வ வா ேபால! எ ெசா த ப த க
ேபசி சிாி தன. ‘ஏ சாமி அ பி யா?’ எ யாேர ேக டா
பதி ெசா வழ க அவனிட இ ைல. ேப ஓ னராவதி
அவ சிறிதள ட வி ப இ தேதயி ைல. தா
ெபாியவனாகி எ ன தா ெச ய ேபாகிேறா எ ற சி தைன
அவனிட அ ேபா இ ைல.
வாகன களி வர ைற கால தி தனரா ப ளி ெச ல
மா ேட எ பி வாத பி தக ைபைய
ஆசார தி சினா . அ மா அத ஒ பா ட வ றி
சா தம அ தா . ப காம வி டா த ைதைய
ேபால டாளாக மாறி வ ேவா ேபாேவா ெக லா தீ
ெசா ெகா ெவ யா ல றி ெகா திாிய
ேவ ய தா ! அ ேகவல சாமி! எ ப பறி ஊ னா .
அ மாயி ‘ேபாகா ெகட உ , ப ளி ேகாட ேபாயி அ சா
ஆ !ஆ இ ன ப உ ப வா கி உ டா ேம ெகட
கா ல! கா கா ஆ , கறி கி கறி ஆ !’ எ ெசா
வி ெச ற . தனரா இ த ேப ெக லா ெசவிம காம
அ ஆ பா ட ெச ய வ கினா .
தனராஜி த ைத வார தி ஐ நா ப ளி ட எ றா
நக ற ேபாைகயி கா கைள ெப ேபா பா ச ெச
ெகா வ த அைறயி ப கி ைவ ெகா டா . தின
அவ ப ளி ெச ைகயி ஒ கா , அ த நா ஒ ப , எ
பாிசளி மகைன ப ளி தா அ ப ஆர பி தா . பைழயப
தனரா ச ேதாச மி தியி ப ளி ெச ல ஆர பி தா . தனரா
ப பி அ ப ெயா ர அ ல. ஐ தா
வா பா ைட ஐ தாவ ேபாைகயி மன பாட ெச
ெகா டா ேபா ேம! எ ஆசிாிய ேக ஐ யா ெசா னவ .
ஒ க ட தி தனராஜி த ைத கேவ சி வனான தனராஜு
நா ச கர வாகன க வா கி ெகா ேசா ேபானா .
ைன ேபால பணவர ைற ேபாயி த . அதிக அவ
ல ைட சீரவிடாம ேதா ட ப கமாக உலா த ஆர பி தா .
தனராஜு ஒ ேவைள ைப திய தாேனா எ ச ேதக பட
ஆர பி தா . இரவி க கல க தி எ காேரா கிறாேனா
எ கவனி க ஆர பி தா . அ ப எ அவ ெச வதி ைல
எ ப உ தியான கா வா தி ட ைத ஒ தி ைவ தா .
பா வைர பா வி தனரா த த ைதைய ப
ெச வைத வி வி தா மீனா சிைய ெக யாக பி
ெகா டா . அவேளா. ‘ெச பா அ ேப நாேய!’ எ க தி
ைவ தா .
தனரா தா ெப ெகா ஒ ெவா வாகன ைத ெரா ப
பதனமாக ைவ தி பதி ைல எ ப தா அவன ெப ேறா களி
ஒேர கவைல. வா கிய ம நிமிடேம காாி டய க நா ைக
கழ றி பி ெத வி வா . பி காைர அ டாறியிேலா, அ ல
ைபயிேலா சி வி வா . அவ ேதைவெய லா
ெபா ைமகளி டய க ம தா . அைவகேள அவனி
வி பமாக இ தன.
அ ப அவ தன ப தாவ வயதி ப ப
அள ள இர அைறகளி டய கைள ேசமி தி தா .
ெவளியி ந ப களிட தாெனா டய ைப திய எ ேற றி
வ தா . சில டா ேசகாி பி ஈ ப வா க . சில அ
ெபா கைள அதிக விைல ெகா வா கி வ
ேசகாி பா க . சில பழ தக கைள ேசகாி பா க . இ ப
ஒ ெவா வ ஒ ெவா ைப திய .
ப வயைத தா சமய தி அவ பாிசாக வாகன க
ெகா ேபாாி எ ணி ைக ைற ேபான . அவன த ைத
ஒ நா அைற கிட டய கைள ஒ றாக கா ற தி
ெகா ெச தீ எாி வி வதாக எ சாி
ெகா தா . அைத தனரா க ெகா ளவி ைல. அவ
அ ப ெச ய யவ அ ல எ ப அவ ெதாி . அவ
அ த ேசகாி எத காக எ ப ெதாியாம த உயிைர
விட ேபாவதி ைல.
ஒ றி பி ட ெபா ளி ேசகாி எைத ேநா கி எ ப அவ
எ ேபாேத ெதாிய வரலா . யா விைளயா டய கைள
ேசகர ெச வா களா? அ சி ன வயதி இ ேத? இதி எ த
வித ேகா மா இ க ேபாவதி ைல எ ேற ந பினா . ஒ
ேசகாி ைப எாி ப எ ப உயிைர எாி பத சம .
தனரா த ேசகாி ைப நி தி ெகா எ ண தி இ ைல!
அ ததாக அவ தி விழா நா களி ெபா ைம கைட கா களி
அ கி அம கா கைள பற க ைவ க த னா ெமன சபத
ேபா ெகா தா . தி ப தி ப ந பி ைகயா
ெசா தனராைஜ ந பி ‘ெச கா ’எ கைட கார
ெசா ன ம நிமிடேம ப கா களி டய கைள கழ றி
பா ெக ேபா ெகா டா தனரா .
’ஏ அ ப ?’ எ ேக டவ ‘பற ைகயி டய
ேதைவயி ைல’ எ ெசா வி ஓ ட பி தவைன
கைட காரரா கைடைய வி வி ர தி ஓ வ பி க
யவி ைல. அவ க டாாிட வ ைற ெச ைகயி
தனராஜி அ மா தனராஜி ேசமி பி சில டய கைள
அவ க ெகா சமாதான ப தி அ பி ெகா தா .
தனரா இ தி தா அ வித அவ ெச ய யா .
ைசைகயா அ பி வி வா .
தனரா த இ பதாவ வயதி ேநசன ைஹேவசி சிற த லாாி
டய தி டனாக மாறியி தா . இர ேநர களி ஓர பாரமாக
நி றி லாாிகளி டய கைள ஜா கி ைவ ஏ றி டயைர
உ வி ெகா வா . இ ேபா அவ த ைத அவ காக வி
ெச ற ஐ ஏ க நில பர பி அவ எ பயிாி வதி ைல.
ஏ க நில பர லாாி டய களி இ இ ச கர
வாகன களி டய க வைர விைத தி தா . அ ல கா
அ க கா கிட தியி தா .
அ மா அவ ெப பா க ம ச ைபைய கி ெகா ஊ
ஊராக றினா . யா பிரபல டய தி ட ெப ெகா க
வரவி ைல. அ அவ ேவதைனயாக இ த . அவளி
ெசா த அ ண , த பிகேள த க ெப கைள தனராஜு க
ெகா க இயலா எ ைகவிாி கேவ அத காக ஒ ைற
அவ வ றி சா நா பா ட அ தீ தா .
தனரா அ ெகா த அ மாவிட , ‘என ெகன ஒ தி
இனிேமலா பிற க ேபாகிறா ? அெத லா இ ப ெர யா
என ேன இ பா . த ல அ கா சிைய நி ’ எ றா .
ெபா டா அைமயவி ைலேய எ வ த படாம ேப
தனராைஜ அவ பி தி த .
ளிய பாைளய . ளியமர க ஊைர றி இ க
இர ளியமர க நி கேவ அ த ஊ ளிய பாைளய
எ ெபய வ தி கலா . லாெம ன வ வி ட . கவிதாவி
ஜாதக ைத கி ெகா அவ த ைத ஊ ஊராக அைல
ெகா தா . ேரா க க யா அவ ஜாதக ைத
மதி தா களி ைல. இ தைன ஜாதக தி ேகாளா க எ
இ ைல. த ஜாதக தா .
ஒேர பிர சைன எ னெவ றா அவ ைக ெகா ச அாி ெப த
ைக. ெஜயி ேபாேய தீர எ அவ ஜாதக தி இ பதாக
ேக ட ேஜாதிட க அைனவ ேம ெசா னா க . கவிதா சி
வயதி ேத தி வழ க ைத ெகா தா . தி யவ ைற
பாதி விைல யா ேக வி வி வழ க
அவளிடமி த . கவிதா எ றா ஊாி யா அவைள
ெதாியா . அவ ெபயேர ’’பாதி விைல’ எ ம வியி த .
தி வத வா பி லாத சமய களி ெசா த ேளேய
ைகைவ வழ க அவ இ த . யா யாேரா கி ேட
அம ெசா பா வி டா க . ெசா ேபா
ம ைடைய ஆ பவ பிற ெபா கைள பா தா மற
வி வா . சி வயதி ேத வய த க தி கைள ெச
ெபய ெப றவ கவிதா.
ெதா பழ க கா ெச வ வைர எ ற பழெமாழி ஏ ப
இ வைர இ தவ கவிதா. அவைள தா தனரா க
ெகா வ தி தா . த ரவி கழ றி எறிய ப த
தனராஜி ேவ ைய காைலயி உ வ னா பாதி
விைல வி றி தா .
த கணவேன றி ைவ டய கைள அேப ெச ெகா வ
கா அ கிறா எ பைத க ெகா ட கவிதா த
தி ளி ைவ தா . சீ கிர அவ ஒ ஆ
மகைவ ஈ ெற பதி கவனமானா . இைட ப ட கால தி பாதி
விைல டய கைள வி பைன ெச ய வ கியி தா கவிதா.
அ அேமாகமா ேபாயி . கணவ மைச வா கி இர ேநர தி
சாைலேயார களி சமய களி இவ த பா க
பாதி விைல டய கைள ச ைள ெச ய வ கினா .
கணவேன அறியா வ ண டய வி பைனயி அவ மைனவி
கவிதா சிற விள கினா . நாலாவ ஏ கரா கா சீ கிர நிர ப
ேவ ேம! ஏ அ தாமதமாகிற ? எ ற ழ ப தி ேநசன
ைஹேவசி கா ச கர மா ய தனரா றி
ெகா தா .
இ ப யி க எ .ேக.ஜி வ ெச வ ெகா த கவி
அ மாைல ப ளி வி ேவனி வ திற கிய ஓ டமா ஓ
வ தா . அவ ைகயி திய ஜாமி டாி பா
ஒ றி த . ைபய இ த ஓ ட ஓ யாறாேன கீழ வி தா னா
ேப ேம! எ நிைன த கவிதா, ‘ெம வா வா சாமி!’
எ றா . ப ேயறி வ தவ ைகயி த ஜாமி டாி பா ைஸ
அ மா கா னா .
“யா வா கி தா சாமி?” எ றா கவிதா கவிைன பா .
“என யா வா கி பா? ெசக ேட ட மீனா
ேஹ ேப ல இ அேப ப ணி வ ேட ” எ றா .

மண -2015
 ன காைல ஊ ற யாத
ெநா சி ைத
எ உட இ ஏராளமான ர த ெவளிேயறி வி ட .
கி ட த ட நா ைற பா கி இைரயாகி
இ கிேற . எ ைன டவ ெபாிய ராஜ த திாியாக இ க
ேவ . ேபாக அவ இ ப பல ேவ ைடகளி ெவ றி
ெப றவராக இ க ேவ . கி ட த ட எ ைன இ ப
ஒ யாம கிட க ைவ க அவ ஒ மாத கால ைத
விைரய ெச ய ைவ தி கிேற . அவாி ச ைப ,
நிதான ைத பல ைற நா க சி தி கிேற .
அவ ஒ ந தர வய கார . அவ எ ைன ெகா வத காகேவ
அரசா க தா அ ப ப டவ ேபால இ தா அ ல நா
அ ப நிைன ெகா கலா . எ ப அவ ஒ சிற த
ேவ ைடயா தா . அவைர ெகா வத என பல வா கைள
அவராகேவ த தி தா . இ என எ த வசதி வா க
சாதகமாகேவ அைமயவி ைல. அவ ைகயி தயாராக ஒ ெமஷி
க ைன ைவ தி தா . அத இய க ைத க நா பல ைற
தைல த பினா ேபா ெமன ஓ டமா ஓ யி கிேற . எ ப
எ லா உயிாின க உயி வாழ அ ப ஒ ஆைச வ கிறேதா!
அைத நிைன ைகயி என எ ேபா ஆ சாிய தா .
உ க சில விசய கைள ெசா க இயலாம ேபா
விடலா . நா மரண தி விளி ைப ேநா கி ெச
ெகா கிேற . ெகா ச த ணீ ச ப ேவ ேபால
இ கிற . அ கி ஓைட ெச ல இ அைரைம
ர இ கிற . அைத ச பினா நா உயி பிைழ க
வழிெய இனி இ ைல. ெகா ச பா ைவ ம கின மாதிாி
இ கிற . ஒ க ம ேம இ பதா அ ப ேதா கிறேதா
எ னேவா!
எ ன ய சி எ நாைவ ட ழ றி உ ைவ ெகா ள
யவி ைல. எ ெந றியி ஓர தி ஒ க ஒ ைற அவாி
ரைவ ெதறி க ெச வி ட . அ ததாக எ வயி றி ஒ
ைள வி ட . வ யா நா ஒ ளி வன தி
இ த இ ளி க ம ெதாியாம ஓ ட பி ேத . இ
அவாி இ ெனா ரைவ எ பி ன காைல பத பா வி ட .
எ அதி டெம லா அ வள தா ேபா கிற . நா
கா களி வா கிறவ . என ெக ச ட தி ட க கா களி
கிைடயா . அ ப யா இ உ வா கி ைவ தி க இ ைல.
கா த திர ைத ைமயாக ைவ தி ஒ ப தி. இ
ஒ ெவா உயி ம ெறா உயிைர பசி காக ெகா தி உயி
வா ெகா கி றன.
கா யி க அைன தி தா எ ேபா ேவ மானா
ெகா ல ப ேவா எ ற அ ச இ ெகா ேடயி .
ைகயி ட உயி மீதான ப த இ . எ லா
உயி க இற ைப ேநா கி தா அ ைவ ெச கி றன.
பிற கி ற உயி க அைன தி இற ெப ப உ எ ப
எ லா உயிாின க ெதாி . இற ைப கா வா எ த
உயிாின எ த சமய தி வி வேதயி ைல.
நா ெகா ச சாமா தியசா எ ற க வ என எ ேபா
உ . அ நா யா இ ைகயிேலேய தாயா ஊ ட ப ட
உண . எ ட பிற தவ க இ வ . நா இ த கா தா
பிற ேதனா? அவ கெள லா எ ேக? எ ப மாயமானா க ?
யாராவ ெகா வி டா களா? இ ேக எ ப வ ேச ேத
எ ற நிைன க எ லா என இ ைல. பசி ஒ ம தா
எ ைன உண கிைட கா க ெகா வ
ேச தி கிற . பசி வ தா ப பற ேபா வி . அ த ப தி
எ உட பிற தவ க ப றியான எ ண ேபா வி ட .
ஒேர ஒ ைற நா எ இன ைத ேச த ஒ சி ைதேயா மிக
ஆ ேராசமா ச ைடயி கிேற . நா தவ தலாக ேவ
ப தி ைழ உணைவ ேத அைல தி கிேற . அ ஒ
வற சி கால . ந கி ெகா ள த ணீ கி டாத கால . எ ட
ேமாதிய சி ைத, அ ெகா தி ெகா த கடமாைன
என ப கிட ச மதி கவி ைல. ேபாக எ கா உன ெக ன
ேவைல? எ பா வி ட .
என பசி ஒ தா அ ேபாைத ெபாிதாக இ த . பசி காக
நா சக இன தவைனேய ெகா வத தயாராக இ ேத . பசி! ஆ
கா க பசியி அைட வி தன அ ேபா . அவேனா வயி
ெவ க த உணவிைன தி றி தா . அவ த இட ைத
கா பா றி ெகா ள ச ைடயி டா . நாேனா பசி காக
ச ைடயி ேட . அ வள தா வி தியாச .
அவனா எ ைன மாதிாி ஆ ேராசமாக ச ைடயிட யவி ைல.
இ தியி உயி பிைழ தா ேபா ெமன உணைவ வி வி ஓ
வி டா . என அ ந ைமயாக ேபாயி . மா களி
பலவைகக அ த கா பிாிய ேபா திாி ெகா தன.
ெப ெப பாைற ழிகளி த ணீ இ ன ெகா ச கால
தா பி மள ேத கி கிட த . அ ேபாைத அ
ெசா க தா . அவேனா நட த ேமாத எ காதி ஒ ேபா
வி ட .
சாமா திய இ பவ எ ேவ மானா
பிைழ ெகா வா . ேசா ேபறிக கான இடமாக கா எ
இ ததி ைல. ஆனா ேசா ேபறிக தா க ேசா ேபறிக
எ ெதாிவதி ைல. அவ கைள ேபா றவ களா தா எ வயி
நிைறகிற . நா கடமாைன நிதானமாக அம சி சா பி
ேத . ஓரள எ வயி நிர பி வி ட . எ லா இட எ
இட தா . எதிாிக எ லா இட களி இ க தா
ெச வா க . அவ கைள சமய கி ைகயி விர விட ேவ .
என வாகான இட ஒ ைற ேத அ த கா ைழ ேத .
ளி மா க டெமா எ வ ைகயா மிர ேவ
திைசயி ஓ டெம த .
மைல மீ நா நிதானமாக ஏறி ெகா ேத . நா த வத
ஒ இட ேவ . என கி ஒேர பிர சைன க ணா
பா தா ம ேம என கான உண ெதாி .இ த கினா
என எ த பய இ ைல. பறைவக என இைட ச
ெச பைவக . எ ைன க ட அைவக நா வ
ெகா தகவைல கா அைன வில க
ெசா வி கி றன. வில க உஷாராகி வி கி றன. ஆனா
இைவக என பழ கமாகி வி ட . எ தைன பறைவக தகவைல
ம ற வில கின க ெசா னா என கான ேசா ேபறிக எ
பசி இ கேவ ெச கிறா க . மைல மீ தி ெரன மர க
எ மி லாம உ ைட வ விலான ெப ெப பாைறக
கிட தன. நா ஒ ெவா பாைறயா தாவி தாவி ேமேல எ ன
இ கிற என காண ெச ேற . நா பி த வன தி
இ ப யான இட ஒ றி தா இ ேத .
ாிய ேம கி சாய வ கியி தா அ த சமய தி . அ ேபா
உ ம ச த ஒ ைற நா ேக ேட . ச த வ த திைசயி
ப தி தவ எ னிட ச ைடயி டவ தா . அவைன ேந
ேநரா ச தி ைகயி இ ெமா ச ைட அவ தயா
இ லாம இ ப ெதாி த . இ ேபா அவைன அவ
இட தி நா கி விட ேவ . நா ச ெத பா
இ பதாக நிைன கிேற . அவ எ ைவ கி வி டா
ேபால! எ த ளா யப ேம திைசயி மைல
அ த றமாக இற கினா . அவைன பய கர ெவறிேயா
தா கியி கிேற . ேமாசமாக எ னா தா க ப கிறா .
அவ சாியாவத மாத கண காகி விடலா .
அ கி ஒ சி ைக ஒ றி த . இ ேபா என ஓ ேதைவ.
ஆனா இ என திய வன . எ த இட தி என ஆப
கா தி கலா . நா ேசா ேபறி தனமா இ க யா .
என எ த ேநர அ ச இ க தா ெச கிற . நா எ ைன
விட வ ய மி க ஒ றினா எ ேபா ேவ மானா
தா க படலா . ைக வாயி நி நா வ தி தகவைல
உ ேள இ பவ க உ மி ெசா ேன . உ ேள ஏதாவ
ச த வ கிறதாெவன காைத தீ ெகா ேக ேட . ஏேதா
அல ப இ ப ேக கிற . அ எதனா எ ெதாியவி ைல.
அல ப மிக ர தி ேக ட மாதிாி இ த . அ ேபா தா
என ேதா றிய ைகயி ம ப க ஒ திற
இ கலாெமன. ஒ றிர ைகக அ ப இ ற
திற களாக இ . நா உ ேள ெச வைத விட அ த
ம ற தி திற ைப ேத கிள பிேன . ைகயி
ேம ற ஏறி ேம ேநா கி நட ேத ேமேல! ெகா ச ர தா
பி சா வாக இற கி நா ெச ற வழி. தி ெரன என
ெகா ச ர கீேழ ஒ கர ெவ விைரவாக ெச வ க ணி
ப ட . ஓ! இ தா உ ேள இ தி ேபால! இ த றமி
ைகயி திற ைப அைடயேவ யாதப பாைற வ கலா
இ த . ஒேர வழி தா தி ப தா .
அைத தா ெச ேத . கர ஒ ைற ட எ ைன தி பி
பா கேவயி ைல. நா ைகயி ைழ ேத . ேதா விகளி
த மிட ேபா கிற இ த ைக. ஆனா அகலமான
இட பர ட யதாக இ த ைக. இ த வத கான
இடம ல. இ ன உ ேள எ சாி ைக உண ட ெச ேற .
எ த எதிாி ேவ மானா எ ைன தா வத இ பா .
ஆனா அ ேக நா பா த கா சி!
உ ேள ஒ ெப த கிழிசலான ேசைலைய த உட றி
ெகா தா . அவ உடெல கீறலான காய க எதி
திற பி வ த ெம தான ெவளி ச தி ெதாி த . அ த ெப
அ ெகா ேட த உைடைய றி ெகா தா .
யாரா இ இவ ? அ கி இ கிராம ைத ேச தவளாக
இ பாளா? இவ ைகயி எ ன ேவைல? அ இ த
அட த வன தி ? நா ப மி ப கி ப தவா கி அவ
தி பினா ெதாியாத சி பாைற ஒ றி பி னா இ ேத .
நா இ கிேற எ பைத அவ ெசா ல ேவ
இ ேபா ! இ ெக லா மனித க எ ன ேவைல? மனித க
டமா வா பவ க . அவ க கா எ ன ேவைல? எ
உ ம ச த அ த ெப ைண தியைடய ெச வி ட .
அவ தி பி பா ைகயி நா எ மைறவிட தி
ெவளிேயறி அவைள ேநா கி ெம வா நக ேத . அ த ெப
அதி சியி அ ப ேய உைற நி வி டா . வாைய
க வத திற த அ ப ேய நி வி ட . நா கி ேட
ெச ைகயி அவ ைகேயார தி அ ப ேய சா அம இ
ைகைய உய தி உய தி இைண தா . அவ எ னேவா
ெச கிறா . எ ன எ ெதாியவி ைல என . உய தி உய தி
இர ைககைள இைண கிறா . அவ எ ைன தா க
ய சி கிறாேளா எ னேவா! இ வள கி ட தி மனித உயி
ஒ ைற நா இ ேபா தா பா கிேற .
இத பாக வன தி அ க ெதாைலவி இ
மனித கைள பா தி கிேற . அவ க ைகயி ஆ த கைள
ைவ மர கைள சா ெகா பா க . அவ களி ச தி
ெப ச தி தா . எ னா ஒ மர ைத அைச க ட யா .
எ ைன எ ேபா பா தா மிர சியாக ஒ எ வ அவ க
வா ைக. அ த ஒ என மிர சி தா . அவ களி ஒ பல
வ வ மா ற கேளா மிர சி ெகா ள ெச ஒ தா . நா
அ கி விைரவி மைற வி ேவ அவ களி ஒ ேக காத
ெதாைல . இ த ெப ஒ ஒ ெகா கவி ைல! அவ
வா திற தி த அ ப ேய நி றி கிற .
நா ேமேல உய ெகா த அவ ைகைய ஒ த
த ேன . அவ னி த தைலைய ம ணி ைத
ெகா வ ேபால உ கா வி டா . அவைள கிள பி வி
ேயாசைனயி நா அவ கி ஒ த ைவ ேத . அவ
இ ேபா அழ வ கி வி டா . இ த ஒ என திதா
இ த . அைத ேக க என வி பமி ைல.
அ ேபா என பி னா ஏேதா அரவ ேக ட . நா
எ சாி ைகேயா தி பி பா ேத . கர தா . வ தேத ேகாப
என !எ உ ம கர பி வா கி ஓ விட தயாரா
இ த .இ ஏேனா தய க கா ய . ஒ ேவைள
இ த ெப அத உணவாக இ கலா . அ ப நட மா?
ெதாியவி ைல. நா பா வத தயாராேன . கர த எதி ைப
உ மி கா யப பி வா கிய .
இ த இ க டான சமய தி அ த ெப எ வாயிைல
ேநா கி அவசரமா ந வினா . கர பி திற வழியாக ஓ
வி ட நா அ த ெப ைண ெதாட திற
வ ேத . கர அ த ெப ைண கி வ தி க ேவ .
அதனா தா அ தய கியி கிற . ெவளிேய ாிய மைற
இ வி தி த . மயி களி ச த வனெம வி வி
ேக ட . அ த ெப இ ைட ஒ நிமிட ெவறி பா தப
நி றா . பி எ ைன ஒ ைற பா தவ ெவ விைரவாக கீ
ேநா கி இற க ஆர பி தா இ .
நா த தலாக சா பி ட மனித உயி அவ உட தா . இைத
ெசா வதா எ மீ உ க ஒ பய கல த ேகாப வரலா .
ஆனா நா ஒ வன சா த உயிாி. என பிர சைனக பல
இ பதாக ெசா யி கிேற . இ ேக மனித க பல
வில கின கைள ெகா வத காக பா கி ட அைலகிறா க .
பா கியி ேவ ச த வனவில களாகிய எ கைள தி ற
ெச கிற . உலக ச நிமிட இய க தி இ லாம அழி
வி ட ேபால! க பி க னிகைள க ட இட தி மனித க
க யி கிறா க . க வி காைல பி எ திர கைள கா த
இைலச க நா க நடமா பாைதயி
ைத தி கிறா க .
அ ப ஒ எ திர தி தா எ ன கா ஒ ைற மா
ெகா ட . அ த எ திர அ ப பய கரமா எ காைல க வி
பி ெகா ட . அ என காக ைவ க ப ட எ திர அ ல.
ய காக ைவ க ப கலா . அ த எ திர எ காைல வி
அ வா ந வி விழ ப நா க ேமலாகி வி ட . எ
ன கா பாத விர க அைன சீ பி நாசமாகிவி ட .
எ னா ெநா ெகா ேட எ ேபால வன தி திாிய
யவி ைல. பசி எ ைன வா வைத வி ட . எ த ேநர
வ யா னகி ெகா ேட நா ைகயி கிட ேத .
ஒ க ட தி நா பசி ெபா க மா டாம ைகயி இற கி
வி ேட . நா ஒ இள சி ைத. பசி என ேதைவயான
உணைவ வன இ வைர என ெகா வ த . ஆனா நா
இ ேபாைத ேநாயாளி. ேநாயாளி எ றா பசிெய காம ேபா
வி மா? நா ைகயி கிட ைகயி ஒ எ ைய ட எ னா
பா அ தி ெகா தி ன யவி ைல எ ப எ
வா நாளி க டறியாத க . நா ெபாறியி காைல ெகா த
நாளி இ என ஆகாரமி ைல. வ பசி ம தா
அ ற .
எ வல ன காைல நில தி ைவ கேவ யவி ைல.
எ காவ என கான உண இ .இ ேத னா கி டாம
ேபாகா உண . என உண இ கிற இ த வன தி . ஆ !
இ லாம ேபாகேவ ேபாகா . நா எ த வழியி எ ேக ேபாகிேற
எ பெத லா சாிவர என ெதாியவி ைல. உண ! அ ஒ
தா இ ேபாைத ேதைவ. நா ஒ இள சி ைத. நா உயி
வாழ உண ேதைவ. என இ ன நீ ட கால இ கிற .
நா ஒ ெவறிேயா ெரா ப ர வ வி ேட ேபா கிற .
வன இ ேக வி ட . ந லேவைள ஒ ஓைடெயா றி
த ணீ சல சலெவன ஓ ச த ேக கிற . ஓைடைய ஒ
எ ைம ட ஒ ேம ெகா த . அைத
ேம பவ யாராவ அ கி பா கிேயா இ கலா . இ
எ னா இ ேபா ஒ எ ைமைய தா கி ெகா ல யா . என
ேபா மான ச தி இ ைல. எ ைம த ெகா பா எ ைனேய
ெகா வி ஆ ற ெப ற தா . எ ைன நிைன தா என ேக
ெவ கமா இ த . க னா உண இ
எ னா எ ெச ய யா . நா ஒ கிழ சி ைதயா
உ மாறி ெகா கிேறேனா?
நா வன தி ஓரமாக த க கவனமாக நக
ெகா ேத . எ ன ந பி ைகயி நட கிேற எ ப என ேக
ெதாியவி ைல. இ ேபாைதய பசி ஒ ெச த பிண ேபா
என . அ இற எ தைன நா ஆகியி தா ஒ
பிர சைன இ ைல. ஆனா வன தி இற த பிண ைத
சா பி வத காகேவ ைக உரசி ெகா வில கின க
இ கி றனேவ! ேபாதாதி க க ேவ . அ ேபா மர ைத
ஆ த தா யாேரா ெகா ச த என ேக ட . அ ெகா ச
ெதாைல தா . ஆனா வி வி பல ெகா ச த க
ேக ட . இ த ச த என பி கா . எ காைத ைளயிட
ெச ச த இ .இ பசியா எ கா க இ ேபா
அைட கிட கி றன. அ வள க ரமா ேக கவி ைல. நா
த க ப மி ெகா ெச ேற .
எ இ பிட தி நா கி ட த ட ஆ ைம ெதாைல
காைல ெநா யப ேய வ வி டதாக நிைன கிேற . உண
அ கி தா இ கிற எ ற ேபா ெத என வ
வி ட . நா ைக ெப க ச த ளி த ளி விற தறி
ெகா தா க . அவ க ைகயி ஆ த இ கிற . அ
எ ைன க வி பி த இ ஆ த ேபா ேற வ வ தி ேவ
விதமா . நா ளி த ஒ றி வாகா மைற
ச த ப தி கா கா தி ேத . எ க அ கி
ஊ சவிளாைர ெவ ெகா தவ அ ைகயி
பா தவைள ேபா ேற இ தா . அவ எ ைன கா ைகயி
எ ப உதற இ கா தா . ஆனா அ ப ெசா ல
யா .
அவ ச இ ேபாைதய இட ைத வி அகல ேவ என
கா தி ேத . எ கா தி ேபாகவி ைல. அவ எ ைன
ேநா கி வ பா வி தாி நா இ ப
ெதாியாம அ கி த ைவ அம தா . அவ பாக
என னா இ த இ ேபா . சாியான த ண தா இ .
என கான உணவி மீ சாியா பா ேத . எ இட
ன காலா அவ க தி ஒ அ ! அவ னா
சா ைகயி அவைள ேகா க வி கியப வன தி
க ணிைம ேநர தி ைழ ேத .
அவ எ த ச த ைத அதி சியி எ பவி ைல. ஆனா எ
நக தைல இ ெனா தி க ச தமிட ஆர பி வி டா .
அைத ெதாட ெப களி ச பலமா ேக ட என .
நா ெவறியா இவைள க வியி ேத . இ ேபா இவ எ
பி யி த பி க ேபாரா ட ைத ஆர பி தா . அவ
ேபாரா டெம லா எ அவ ாியேவயி ைல.
பி னா என ெப களி ச இ ேபா ேக கவி ைல.
இ நா நி மதியா ஒ இட தி அம நாைவ ழ றி
நிதானமாக இவைள ைவ சா பிட ேவ .
கி ட த ட ப நா க ேமலாக நா உணவி றி
கிட தி கிேற .
என வாகான இட ேவ . அத காக அவைள க வி
ெகா ேட நா ெவ ெதாைல வ வி ேட . நா ம ற
வில கி க ணி பட டா . ஓநா டெமா வன தி
வைத நா பல ச த ப களி பா தி கிேற . அைவகளி
க ணி எ உண பட டா . ேபாக அைவகேளா
ச ைடயி ெத எ னிடமி ைல. அைவக ெவறி பி த
ட . எ ைன டமா எ சைதகைள பி த க
உணவா கி வி வா இ கிற . இ தவிர நா ஒ
ெநா சி ைத. இைத நா மற வி வ டா . த
இவ வாைய அைட க ேவ . க தி ெகா ேட வ கிறா .
வாகான இட தி அவைள ேபா வி த ைவ அம
வா கிேன . அவ தைரயி உ எ தம தா .
பைழயப இர ைககைள உய தி ேச தி எ னேவா
ெச தா . அ எ ன என தா என அ ெதாியவி ைல.
நா ச இைள பாறிய அவ ர வைளைய க விேன .
அவ உயி தமா பிாி வைர எ பி ைய விடவி ைல.
எதி ேப கா டாத மி க மனித .
தலாக ஒ மனித உயிைர நா நிதானமாக ைவ ேத . எ பசி
அ மிக சிற த உணவாக இ த . ேவ வில கின வ
விடலா எ ற நிைன வ த ேபாெத லா ெகா ச அவசரமா
க வி இ வி கிேன . இ ேபாைத ேபா எ ற ேபா
நா எ ஓ ெவ க த ஒ ைற ேத ேன . எ மீதமான
உணைவ ேத நா நீ ட ர ெநா ெகா ேட மீ வர
யா . ச த ளி ஒ ளி த இ த . அ தா நா
எதி பா த இட ட.
நா அ த தாி ப ஓ ெவ த சில நிமிட களிேலேய என
கீழாக பா கி ச த ேவ பல டமார ச த
ச கிைடேய ேக ட . எ னேமா அச பாவித நட க
ேபாகிறெதென எ உ ண எ சாி த . அ த ச த க என
எாி சைல த தன. எ ன இ ? எத காக இ த ச , டமார
ச த க ? எ ன நட வி ட இ ேக? பசியா அைட தி த
கா இ ேபா ளியமா ேக க ஆர பி வி ட .
பா கியி ேவ என பய ைத உ வா கி வி ட . ேபாக
அைவ ேம ேநா கி வ அல ப ெதாி த . இனி இ ேக
ஓ ெவ க யா . நா வி ெடன கிள பி மைலமீ ேகாபமா
ெநா ெகா ேட ஏற வ கிேன . வனவா ஜீவ க
மனித க எ ேம ெதா ைலகைள ெகா
ெகா ேடயி கிறா க . வன கைள அழி அதி அவ க கான
ஏேதா ஒ ைற பயிாி கிறா க . வன களி வா எ ேபா ற
ஜீவ க இட ெபயர ேவ வ கிற .
எ வல ன கா பாத இ ேபாைத சாியாகிவி எ
ேதா றவி ைல. நா நா அதி அதிக சீ வ
ெகா ேடயி த . பசிைய நா அதிக உண க பட
ஆர பி வி ேட . எ பசி காக நா மைலயி இற கி
வி ேட . என எளிதான உயி எ றா அ மனித க தா .
இ ேபாைத நா மனித கைள தா வ எளிதாக இ த .
இ ப யாக நா ஆ ெகா வில காக மாறிவி ேட . அ ப
ஆைச ப நா ஆ ெகா யாக மாறவி ைல. அ ப
ஆகிவி ட .
எ பிரேயாசன படாத ன காைல ைவ ெகா எ னா
எைத ேவ ைடயா பி க யவி ைல எ பைத ஒ
ெகா கிேற . இ ப ஒ ெகா வ சி ைதயான என எ த
வித தி ெப ைம ேச க ேபாவதி ைல. இ தா நா இ த
வா ைகைய வா தாக ேவ . அத என உண ேதைவ.
அத காக நா எைத ெச ய ணி வி ேட .
ஊ இர ேநர களி மிக எளிதாக மனித கைள
க பி ேபா ெகா கி வ ேத . அவ க எ
நடமா ட தி பய இர ேநர களி த க கத கைள
உ றமாக தாழி கினா க . ஆகேவ அவ களி ஆ
ப எளிதாக ைழ ேத .
அவ க எ ைன ெகாைல ெச விட ஏ பா க பல ெச ய
வ கினா க . அ அ ப தா வ எ ெதாி .
இ இ கால வைர உண காக நா ஊ
ைழ தா ஆக ேவ . இர ேவ ைட எ ப என
எளிதான . பக இ த ெநா காைல ைவ ெகா
எ னா எ த வில ைக ர தி பி க யா . வன வி
வன ெச வ இ ேபாைத யாத காாிய என .
எ மீதான பய தியி ஊாி இ தவ க தவி அைல தா க .
பக ட அவ க சி சி வாக எ லா காாிய கைள
ைகயி ஆ த கைள ைவ பா ெகா டா க . எ
க ஓநா ட வன தி சி கேவ இ ைல. அ என
வசதி தா . ஒ ைற ஊ கார க எ ைன எ ைக வைர விர
வ வி டா க . அவ க த க பி ைளகைள பறிெகா த
ேவதைனயி இ தவ க .
டேவ ஒ பா கி ஆசாமி இ தா . அவ அவ களா
மாியாைத உாியவராக மதி க ப டா . அவாி பா ைவ ைம
எ ைனேய பய பட ைவ த . அவ நா ெச இட களி
எ லா தனி ஆளா அைல திாி தா பக ேவைளயி .
அவ காக நா பல இட க வன தி மா றி ெகா ள ேவ
வ த . அவ எ ப யாயி மிக ைதாியமாக எ ைன ெதாட
வ ெகா ேட இ தா .
அ எ ைகைய அவ க ெப ெப க களா
அைட தா க . உ ேள அவ பா கிேயா ைழ
வி வாெரன தா அ சிேன . அ ப ைழ தி தா வா வா
சாவா? ேபாரா ட என அவ மிைடயி அ
நட தி . அவ அ ப உ ேள ைழ வர பிாிய படவி ைல.
அவ க ற வாயிைல க க ெகா அைட
ெகா க நா பி ற வாயி வழியாக ெவளிேயறி வி ேட .
பி இர நா க நா ஊ ைழய இ ைல. எ
ைக வர இ ைல. இர நா க நா ஊ
ெச லாம இ க காரண நா ேம ப கமாக வன தி இற கி
வி ேட . ப க ஒ ேச த இட தி என எ ேபா
ெதா தர தா , ைன விட அதிக கவனமாக எ த ேநர
விழி தி க ேவ . அதி அ த பா கி ஆசாமியி தீராத
வன அைல ச என பி கவி ைல. அ த ஆ ேசா
ேபாகாதி க வர வா கி வ த ஆளாக இ க ேவ .
ேம ப கமாக நா இற கியதி ஆப இ க தா ெச த .
திய இட . இத பாக நா இ இற கியதி ைல. ஆனா
இ ஊாி ஒ ற தி சி ஓைட ஒ இ த .
ஆ யர தி நாண ெச க வள நி றி த . நாண
ெச க பர விாி தி த . த வத ஏ ற இட தா . அ
ஓைட ஓர தி இைவக வள தி பதா இ ேபாைத கா
வர வி எ ற பய இ ைல.
ஆ ெகா யாக நா மாறி வி டதி பலவித
தி தன கைள நா க ெகா ள ேவ இ த .
ேபாக சி சி க ஊைர றி நி றி தன. எ னா
தலாக விர ய க ப ட சி ைத இ இ லாம இ தா
என வசதி தா . அ ப இ தா மீ அ த சி ைதேயா
ேமாதி அைத இ கி விர வி ெத என இ த .
வ இற கிய ெகா ச ேநர திேலேய என ஒ ேவ ைட ஓைட
ஓரமாக கா தி த . ஆ ேம தப இ த சி வ அவ . அவ
க கைள ேமேல சி பி விைளயா ய வ ண இ தா .
உ சிெவயி ேநர அ . ெம வாக அவைன ேநா கி நா ெச ேற .
நா அ கி ெச வைர அவ விைளயா ேலேய கவனமா
இ தா . தி ெரன எ ைன பா தவ த ைக த ைய றி
ெகா எ ஆ !ஊ !எ ச தமி டா . அவ ைக த ைய
ழ றிய ேவக என எாி சலா இ த .
அவைன வைள பி க அவைன றி நா நிதானமாக
நைடயி ேட . அவ ஓ வதாக ெதாியவி ைல. அவன ஆ க
ச பவ ைத பா வி ைட ேநா கி ேவகெம தன
மிர சியி . அ எ ைன இ ேகாப ப தி . நா
அைமதியா அவைன றி வ வதா ைபய த த யி ேவக ைத
ம ப தி வி டா . பிற ஒேரய யா த ைய மா ைவ
ெகா நி றா . அவ க களி பய இ ேபா இ ைல. அ
காணாம ேபாயி த . அவ மீ பாய த ண பா
ெகா ேத . அவ த ைய எ க ேநா கி நீ
பி தி தா .
ஒ சி வ இ ப மிக ைதாியமாக எ க கைள ேந பா
த நீ யப நி ப எ ப சி ன விசயம ல. எ ப கைள
கா ேகாபமா உ மிேன . ைபய இ ேபா அவசரமா
எ ைன ேநா கி ேனறினா . அ தா சமய . ஒேர தாவ
அவ க ைத றிைவ எ விேன . அவனிடமி எ த
எதி இ ைல. ஒ க யி வி வி அவ க ைத னி
பா ேத . அவ மிர சியா க தி வ ர த ைத த
ைகயா அ தி பி வ யி ஒ றமா தி பி உ டா .
எ க ைத பி ெகா ேட ஓட ய றா . அவ
ெதாைட சைதைய அ ப ேய க வி எ றமா இ
ேபா ேட . அவ த ைய மீ ைகயி எ வ ைய
ெபா ெகா எ க ேநா கி த ைய ஓ கி சினா . எ
கி வ வி த த . அ சி ன அ ய ல. எ ைன
ேகாப ப அ .அ அவைன ேகாபமா ெந கி அவ
வயி றி எ ப கைள பதி ஒ உத உதறிேன . அவ
வயி றி ட க ெவளிேய சாி தன. அ ேகேய அம அவைன
சி க வ கிேன .
மீதமான அவ உட மாமிச ைத அ ேகேய வி வி நா
நாண க வள த ெச க ைழ ேத . ர ேத சரசர
ஓைச ேக கேவ அ ப ேய அேத இட தி நி உ ேக ேட .
இர ப றிக நாண ெச க ஓ ெகா ேபால!
ஒ அைவக எ ைன பா தி க ேவ அ ல அைவக
இர விைளயா ெகா க ேவ . என ஓ
ேவ . இைவகளி ச த என இைட சலாக இ கேவ
ஒ ைற உ மிேன .பி அைவகளி ச த என காதி
விழேவயி ைல.
அ த நா பக க நா ப தி த இட வி
நகரேவயி ைல. இ ப கிட ப அ ப ஒ கமான
அ பவமாக இ த . ஈ களி ெதா தர இ கி ைல. மாைல
ாிய ேம கி மைற சமயமாக எ ேசா ப றி ேத .
நா இ ேக தா இ கிேற எ பத அைடயாளமா ஒ ச த
ெகா ேத . அ எத காக எ றா நானி திைச ப கமாக
எ த வில வ ெதா தர ெகா கா .
தின நா மாைலயி ஓைட கைரேயார ைபயனி உட
மி ச ைவ வி வ தி ேத . இ ேபா தா ெகா ச
பசிெய ப ேபா கேவ ெம வா நாண ெச களி ம தியி
இ நட க ஆர பி ேத . எ வல ன காைல ெகா சமா
நில தி ைவ இ ேபா ஊ ற த . காய ெகா ச
ெகா சமா ஆறி வ கிற . இ ந ல அறி றி தா . இ அைத
பலமா ஊ ற ய சி காம பைழயப ேய ெநா ெகா ேட
தா நாண கா ைட வி ெவளிவ ேத .
நாெனா ஆ ெகா சி ைத. இைத நா இ ப யான ெவ ட
ெவளி வ ைகயி ஞாபக ப தி ெகா ேட இ க ேவ .
நா வில கைள ம ேம அ சா பி சாதாரண
சி ைதய ல. ன காைல ஊ ற யாத ெநா சி ைத.
நா கவனமி லாம இ தா அ எ நல ேக . நாண
கா ைட வி மண பர வ த நா ச நிதான ட
நி ேற . ஓைடயி நீாி சலசல ெம வாக ேக
ெகா த .
தின நா நா சி வைன ெகா ற இட ைத இ கி
பா ேத . நா மி ச ைவ வ த சடல அ ேக தா கிட த
இ ன . எ த வில கின அைத சா பிட வரவி ைல. நா
கவனமாக றி ஆப ஏேத இ கிறதா எ பா தப
சடல ேநா கி ெச ேற . சடல நா ேபா ட ேபா ட
வா கிேலேய கிட த . எ த ஆப இ ேக இ ைல தா
எ றா கவன டேன நா சடல ைத ைவ க வ கிேன .
எ னேமா வி தியாச சடல தி ைவயி இ த . அ
எ னெவன ெதாியவி ைல. என ேகா ந ல பசி. சிைய பா
ெகா தா வயி நிர வ எ ேபா ?
சடல ைத தாக த பிற தா எ வா நா தீ ேபால
எாிவைத உண ேத . எ ன இ ? எ ன ஆயி எ நா கி ?
எ ன ஆயி எ வாயி ?எ ெநா ெகா ேட ேபா
ஓைட த ணீைர சல ேபா ேத . இ எாி ச
பய கரமா இ த . சடல தி எ னேமா விஷ கல
வி டா களா? இ அநியாய . இைத ஏ ெகா ள மனமி ைல
என ! இ ேப தன . இைத யா ெச தி தா நியாயமான
ைறய ல. எாி ச தா க யாத அள ேபாைகயி மீ ஓைட
நீைர சல பி ேத . எ வாைய த ணீ ேளேய
ைவ தி தா தா எாி ச ம ப ட ேபால இ த . இ
சதியா ட இ கலா . ேவகெம ேத நாண கா ைட
ேநா கி. எ பைழய த மிட தி வ த நா நீ ம லா க
வி ேத . உ டைத ஓ காி க கிவிடலாமா எ நிைன ேத .
அ தவ . அதனா எ உட நிைல ெக வி . ேநர ஆக ஆக
வாயி எாி ச ம ப ட ேபா கேவ நி மதியாேன .
யாேரா ைபயனி பிண தி விஷ கல தி க ேவ . அதனா
தா பக ெவ ட ெவளியி கிட த பிண ைத க ட
தீ டவி ைல. அ அ த ேவ ைட காராி ேவைலயாக ட
இ கலா . ஆனா அவ அ ப ெச ய யவ தானா?
எ ப யி பி இ ேக இ ப ந லத ல. பைழயப ைக ேக
ெச வி வ தா ந ல .
நா இ கி ப ஆப தி கான அறி றி தா . ேயாசைன
வ த ேம நா எ கிள பிேன . நா நாண கா
ைழ த இட தி ஒ தீ சி ெவளி ச ைத அ ேபா பா ேத .
ஆப ெந கிற . நா ஓைச எ பாம இ கி ந வி
ெச வ சா தியேம இ ைல. எ ப நாண சரசர . ஆக
விைரவாக ெச வ தா ந ல . தி ட ைத ெசய ப த வட
ேநா கி நக ேத .
ெவ டெவளி நா ய சீ கிரேம வ த அ ப ேய ஆப
ஏேத உ டா எ க களா எ ய ர வைர பா ேத .
அைமதி தா எ ேம வியா பி தி த . க அ த
பா கி கார அ க வ ெகா ேடயி தா . அ த
பா கியி ேவ எ ைன ெகா வி த திைய ெப ற
தா . நா ெநா ெகா ேட கி ட த ட ஐ கிேலா மீ ட
பயண ெச ேத . எ ைகயி பி ற வாயி திற ேத கிட த .
அத காக அவசரமா நா உ ேள ைழய யா . உ ேள
ேவ ஆப க இ கலா . நா வ த பாைதைய பா தப
பாைறயி மீ ச ப ஓ ெவ ேத .
அ த நா உண காக நா ாிய மைற ேநர தி ஊ
ெச வி மைலயி இற கிேன . ஊாி எ ைலயி
உ ள ஓைடைய தா ட இ ஒ மர தாலான நைடபாைத
ேநா கி ெச ேற அ அைட க ப த .ஊ ெச ல இ
ஒ தா வழி. ந ல நிைலயி நா இ ேத எ றா இ த
த ச தா . ஆனா இ ேபா எ னா இ த த ைப
தா ட யா . இ கிழ ேநா கி ெச றா ேவ
நைடபாைத வழியாக அ த ற ெச விடலா . ஆனா அ
திற தி க ேவ ேம! ஆனா பசி எ ைன இ ப
வா ட டா . நா ெநா ெகா ேட ஓைட கைரேயாரமாக
நட ேத .
ெகா ச ர நா ெச ெகா ைகயி ஒ வழி தவறிய
ஆ ச த ெதளிவாக ேக ட என . இ ப அ க நட
வி தா . ட தி விலகிய ஆ இரவி கானக தி
தனி இ ைகயி அ த டாளிகைள, ’எ ேக
இ கிறீ க ?’ எ ேக ெகா ேட இ .அ தஆ
ச த எ வயி ைற இ ேபாேத நிர பி வி ட . நா மீ
வன தி ைழ ேத . அ த வழி தவறிய ஆ , ’நா இ ேக
இ கிேற ! நா இ ேக தா இ கிேற ’ எ வன தி அ
இ திைசயி அபய ர ெகா ெகா ேட
இ த .
என ஆ ெமாழி ெதாியா . இேதா வ ெகா ேட
இ கிேற பய படாேத! எ நா அத ந பி ைகைய
ஊ யி ேப . நா நிதானமாக ஆ ைட ெந கி
ெகா ேத . த அ கி நா ப மிேன . அ த ஆ எ
க ேன தா ர தி ப ெகா த . ந ல வளமான
ெவ நிற ெப ஆ .ப தப அ அைச ேபா
ெகா த . எ கா வயி க திய . தாமதி காம நா
ஆ ைட ெந கிேன . அ எ ைன பா காத வ ணமாக
பி றமாக ெம வாக ெச ேற . சி ன சர ெக ற ஓைச ேக ட .
ஆ க தி பி இ எ ைன பா வி ட . அ க த
ய சி சமய அத ர வைளைய க தி ேத .
தி ெரன ஒ வ டமான ெவளி ச எ ம ைடைய எ ேவா
ைள ப உடேன நட வி ட . என எ ன நட கிற
எ ேற ாியாம வ யி ஒ எ எ விேன . அ ேபா எ
வயி றி ெடாமீெரன எ ேவா ைள ெச ற . நா த பி
ெகா ள அவசர ப தாவிேன . அ த சமய எ பி ன கா
ஒ ேவ வி த . நா க ம ெதாியாம ஓ ேன எ னா
யாமேலேய! ஓ உயிைர பா கா ெகா ள ேவ .
அ வள தா .
ெகா ச ர தி என தைல ழ ெகா வரேவ தி கி
ெகா கீேழ வி ேத . இ இ ந லத ல! எ ச தி
அைன ைத திர எ ேத . பி ன கா ஒ ைற ஊ ற
யவி ைல. எ லா ததா? பா கி காராி ரைவக
எ ைன ைள வி டனவா? எ னா தம
இ கி த பி விட ய சி ேம ெகா ேட . நா எ வள
ர அ ப வ ேத எ ெதாியவி ைல. இனி ஒ அ ட நகர
யா எ கிற ேபா நா ஒ தாி அ காைமயி
ேவதைனயா னகி ெகா ேட கிட ேத .
னகைல எ னா க ப தி ெகா ள சிறி ேநர ஆயி .
நா ஒ ஆ ெகா சி ைத. எ னா தம
என கான உணவாக மனித உயி கைள அழி தி கிேற . நா
கட த இர மாத காலமாக எ தைன மனித உயி கைள ெகா
தி ேற எ ெதாியா . அத காரண எ ன கா
சி கிய ெபாறி தா . அ சி காம இ தி தா நா மனித
உயி க ப க ெச றி க மா ேட . எ லாேம உ ைம தா .
கி ட த ட மய கி ேபா நிைல வ த ேபா அவ எ க தி
டா ெவளி ச ைத அ தா . நா ச ெச விள கி ஒளிைய
பா பைத தவி அவ க ைத அ கி பா ஆவ
ெகா ேட . அ த க ெவ றி ெப மித தி இ த . அவ எ
ெந சி மீ த காைல ைவ தா . இ தியாக பா கிைய
எ ைன ேநா கி மீ ஒ ைற நீ னா . ந றி ஐயா!

உயி ைம-2015
 ெநாிச மி த
நகாி ஒ ற தி இைற ச எ மி லாம அைமதியாக
ஒ கிைட தா கமாயி எ தா சிவசாமி
அ ப யான ைட வாடைக பி தி தா . ஒ ப ைக
அைற , ஒ சைமய அைற , ,வி பா க வசதியாக ஒ சி ன
ஆசார ெகா ட திய . ேபாக கழி பிட பி றமாக
இ த . ந லேவைள ேளேய இ ைல. ெதாைகயாக
எஜமான ப தாயிர வா கி ெகா டா . அவ நக ற
இைற ச கிட தா . அவ த இர டா மக காக க
தி த அ . ப க தி திய களாகேவ பல
நி றி தன. வா ைற ப யான வ ண க அவ றி
க டேமனி ச ப தன.
சிலகால பாக அ த இடேம ெவ த காடா இ த
பல ெதாி .அ க ாி ெச வ த ெப ஒ தி
அவ இ ததாக ற ப ட க ைப ட பழகிய
ந ப களாேலேய அழி க ப பி ன க ந க ப
கிட தா . தி ெரன தா அ த இட த ப த ப
வ ண ெகா க பற தன. கா தி நக எ திய ேபா சாைலயி
க பி நி ற . அ ெகா இ ெகா மாக க தி
தி ெரன ைள இ கா தி நக களா நிர பியி த .
சிவசாமி இ ெத வி ரா ப விநாயக ெத எ
ெபய அைம வி ட . தியி கைடசியி விநாயக அ த
ெத ைவ ைமயாக பா தப மர த யி தி
அம தி தா . அ த ெத வி த த டா நட பத அவ
விடமா டா எ தா அ த தியி இ இ ப
ப க நிைன தன. கா தி நகாி க பி அ ணா ஆ ேடா
டா ைள வி ட . ஒ ெபாிய ளியமர ஒ த
கைதைய அ த ஏாியா கி ெசா ல ய சி தப இ ததா
அைத ய சீ கிரேம ேபா த ளி வி டா க .
அ த ளியமர ைத ேப ளியமர எ தா சில
ெசா ெகா ேட இ தா க . அத அ யி ெவ யி காக
நி பவ க விேநாதமான உண கைள அைட ததாக
ெசா னா க . ளியமர த கைதைய அவ க ெசா ல
ய சி தத விைள தா அ த விேநாத உண க
Another random document with
no related content on Scribd:
geluk gehad.

„Toen we te Parijs kwamen,” zeide hij, „stonden we aan het hoofd

van ruim dertigduizend francs!”

Bij de vermelding van dit bedrag kwam even de oude levendige

schittering in zijn oogen.

„Weer verspeeld? Stom vee!” riep Boom.

Arnolds trok de schouders op.

In Parijs hadden zij toegang gekregen in een cercle, en daar met

afwisselend geluk gespeeld. Ja, niettegenstaande hun vrij groote
uitgaven, zagen zij hun geld vermeerderen. Maar het ging niet vlug
genoeg. Dat lag aan het slappe seizoen. Men wilde tegen hun geluk
niet houden. Zelfs de directeur van den cercle, dien Boom ook wel
kende van vroeger, toen hij nog croupier in Trouville was.…

„Dergesne!” riep Boom uit.

.… raadde hen aan, als ze geld wilden maken, nu naar Trouville te

gaan. En daartoe besloten zij, maar wilden nog één avond te Parijs
blijven, om hun geluk te probeeren.

Toen, den middag tevoren.… [203]

„Wien denk je, dat we zagen?” vroeg Arnolds zijn verhaal afbrekend.

„Hoe wil ik dat weten,” zeide Boom.

„We zaten met de vrouwen tegenover dat tentoonstellingsding aan

den ingang van het Bois. Daar komt een vrij chique karretje voorbij,
met poney. Raad eens.”

„Wiechen toch niet?”

„Precies geraden. Ik riep hem aan, maar hij bleef stijf vóór zich
kijken. Misschien hoorde hij het niet, of was er niet op verdacht zijn
naam door een bekende te hooren uitroepen; en trouwens hij zat
zoo stijf als een Engelsche koetsier. Fifi zei dadelijk: „Laat ons niet
meer spelen; die man brengt overal ongeluk aan.” Maar we lachten
erom.”

Hadden ze haar raad maar gevolgd. Eigenlijk was Viehof het

geweest, die dien avond de veine wilde forceeren. Met het gevolg,
om kort te gaan, dat zij dépouillés waren geraakt. Geen cent
overgehouden. De meisjes waren er vandoor gegaan, de bagage
door het hôtel aangehouden.… enfin, het gewone liedje in zoo’n
geval.

Die verduivelde Viehof had er zich door gered, door ineens, midden
op den Boulevard, in elkaar te zakken en te gaan liggen spartelen.
Hij was weggedragen. Arnolds was te verbouwereerd geweest, om
dit voorbeeld te volgen, of iets dergelijks te doen. Trouwens, dat was
altijd moeielijk. Men kan zooiets niet nadoen, of het loopt teveel in de
gaten.

En zoo was hij op de gebruikelijke manier afgezakt naar Holland, te

weten door alles te verpanden, wat hij aan waarde bij zich had, en
zelfs zijn kleeren voor deze plunje te verruilen. Derde klasse, en
geen eten. De douane vroeg hem niet eens of hij wat te declareeren
had!

Het ergste moest nog komen. Blij weer in den Haag te zijn, had hij
zich naar huis gespoed, dat wil zeggen naar [204]de woning van zijn
vader. Gesloten! Iemand van ernaast wist te vertellen, dat de familie
opreis, of naar buiten was, en de dokter plotseling weggeroepen bij
een erge patient in het Zuiden van Frankrijk. Dat kende hij. Die erge
patient was de speelzaal in Ostende of elders. Daar moest weer
worden opgemaakt, wat een heel jaar was verdiend, en nog meer
erbij.

„Wat doe jij anders?” vroeg Boom met rechtmatige verontwaardiging.

„Je had zoo’n mooi sommetje om te beginnen, en als je verstandig
was geweest, kon je het nu net zoo goed hebben als ik. Waar slaap
je vannacht?”

„Kan jij me niet bergen?”

„Onmogelijk. Ik zou de grootste herrie krijgen.”

„Leen me dan een kopstuk.”

„Hier. Maar ik maak een voorwaarde. Je klampt morgen een ander

aan. Want ik heb niet zóóveel, dat ik je iederen dag zou kunnen te
eten geven en laten logeeren, tot je familie thuiskomt. Zoo eens in
de week kan ik je wel een rinkie geven, en dan moet ik het zelf nog
uitzuinigen. Als andere kennissen hetzelfde doen.…”

„Goed. Dan kom ik vandaag over acht dagen bij je.”

„In godsnaam niet!” riep Boom verschrikt uit. „Je weet zoo ongeveer
hoe laat ik ’s middags door de Spuistraat kom. Wacht me dan op,
en.… zoo stilletjes stop ik het in je hand. Geen bonjour amice, of
zoo, hoor!”

„Ik begrijp je,” zeide Arnolds. „Laat me hier nu maar zitten, en ga

heen.”

Boom stond op. Hij riep den kastelein, en betaalde wat Arnolds hem
liet doen, onderwijl den rijksdaalder in de hand houdend, zóó dat de
kastelein dien zien kon.

„En wat krijg je van mij?” vroeg Arnolds, toen Boom weg was.
„Niets meneer, die meneer heeft alles betaald.” [205]

„O!” deed Arnolds, met den rijksdaalder spelend. „Heb je hier soms
slaapgelegenheid? Voor één nacht maar, want ik heb het koopje, dat
mijn familie op reis is.”

„Heel goed meneer,” zeide de kastelein. „Voor dertig, veertig, of

vijftig cent?”

„Vijftig cent,” zeide Arnolds voornaam.

„Alsublieft, meneer” zeide de kastelein, den rijksdaalder uit Arnolds

vingers nemend, en hem twee gulden teruggevend. „Wilt u nu al
naar boven gaan?”

„Geef me eerst nog een cognacje.”

Arnolds had zich goed gehouden, maar zooiets had hij nog nooit
beleefd. Hij keek rond op de kamer, die men hem had aangewezen.

Zij was spaarzaam verlicht door een petroleumpitje, maar leek toch
niet onvriendelijk. Er stonden twee bedden in, en overigens het
gewone gerei. ‚U blijft alleen’ had de kastelein gezegd, wat
waarschijnlijk beteekende, dat hij de kamer anders had moeten
deelen met een ander. Maar zelfs dan nog, had hij in zijn leven niet
zoo goedkoop gelogeerd. Misschien kwam er nog ontbijt bij!

Die goedkoopte hinderde hem. Hij was opgevoed in een kring,

waarin het goedkoope werd vergeleken met het minderwaardige.
Een zelfde kamer kostte in de „Twee Steden” een rijksdaalder, in
„Vieux Doelen” een gulden of vier. Altijd de helft ervan, wat de ruimte
betrof, zoodat er een muurtje of beschot was tusschen de twee
bedden. Had hij betere kleeren gehad, dan zou hij in de ‚Doelen’ zijn
gegaan, met een los daarheen geworpen praatje over het niet thuis
zijn van de familie, en men zou hem gelogeerd en gecrediteerd. Hier
moest men vooruit betalen.

Het laatste was een oplossing! Men was bang voor zijn geld! En dat
teekende de geheele situatie. Waar men bang was voor zijn geld,
ontving men gemeenlijk minderwaardig [206]soort lui. Daartoe werd
hij dus gerekend, en.… op het oogenblik terecht. Er moest weer heel
wat gebeuren, eer hij weer was, die hij zijn moest. Hij was onder nul.
Hoe moeielijk het zou zijn om daar weer over heen te komen,
bewees hem het geval van vandaag met Boom. Dat heer nam airs
aan!

Maar aan den anderen kant viel er ook wat uit te leeren.

Heel fideel was hij met een „Bonjour amice” op hem af gekomen,
zonder er zelfs aan te denken, dat hij er niet precies presentabel
uitzag. Daarop had Boom hem te eten gegeven en nog een
rijksdaalder toe. Wat drommel, als hij nu toch aan lager wal was,
waarom zou hij voorloopig niet van deze positie profiteeren? Een
oude kennis, een schoolvriend, kon men met eenzelfde „Bonjour
amice” een stuip aanjagen, als men hem ergens tegenkwam, waar
men vroeger flaneerde.

En wat misschien in geen andere stad zou gelukt zijn, gelukte in den
Haag.

De een vóór, de ander na, schrikte van het „bonjour amice,” door de
neusstem van Arnolds geuit, altijd op het oogenblik, dat men minder
van zijn gezelschap gediend was. Gaandeweg werd hij door al zijn
vroegere kennissen gepensionneerd. Niemand had den moed hem
af te bijten.

Dikwijls hadden zijn contribuabelen het land, en meenden, dat de

politie zoo’n sujet van de straat moest weren. Want hoewel Arnolds
hun wekelijksche bijdrage nimmer vergat te innen, zij vergaten die
weleens klaar te leggen, of op de afgesproken plaats te zijn als hij er
kwam.

En dan klonk zoo’n ongelukkige vast en zeker het „bonjour amice” in

de ooren, erger dan het maanbriefje van de belasting.

Het was lastig voor beide partijen. Arnolds erkende dit volkomen.
Zijn heele Zaterdag was er mee gemoeid, en [207]zelfs hadden
sommigen nog den toupet hem op een anderen dag te bescheiden.
Hij dacht erover na, of daar niets op te vinden zou zijn. Het was toch
eigenlijk onzin, zoo’n heelen dag door de stad te dwalen om de
duiten te garen, precies op de minuut zijn, daar waar men hem
wachtte. Maar wat?

Een kantoor ergens, waar men het verschuldigde storten moest, en

een loket met een handwijzertje, zooals voor de waterleiding, lachte
hem wel toe. Dáár zorgden de menschen immers óók wel op tijd te
zijn, omdat hun anders het water werd afgesneden, en ze nog boete
op den koop toe betalen moesten!

Doch dat was in zijn geval ondoenlijk. Als hij er zoo’n loket op
nahield, zouden de menschen elkaar zien, en het van elkaar weten,
dat zij aan hem contribueerden. Dat zou alles in de war gestuurd
hebben. Het was juist, omdat een ieder meende, dat niemand het
wist, dat men hem betaalde.

Dus kon men de menschen moeielijk en file laten staan.

Hij moest het dus maar dragen, tot er uitkomst kwam. Zijn familie
deed net alsof hij niet bestond. Ook zij contribueerde, dat begreep
hij, doordien er elken Maandagochtend een gift kwam, de eerste
maal van de boodschap vergezeld, of meneer asjeblieft van de deur
wou blijven.
Het ging niet anders. Maar.… hij zou ze laten kijken! Allemaal!
Zoodra hij een sommetje bijeen had, zou hij er een eind aan maken
door een flinken coup. Voor zijn tegenwoordig doen een reusachtige
mise op een winnend paard, of iets dergelijks. Beroerd genoeg, dat
telkens als hij er bijna was, de kans hem weer tegensloeg. Want hij
kon het spelen intusschen niet laten. Een mensch moet toch wat
hebben!

In kleine kroegjes waar gespeeld werd, leerde hij de lui allerhande

aardige hazardspelletjes, waarbij nog iets te [208]denken viel, en
dobbelde dan mee, om bedragen, die vroeger voor hem niet
bestonden. Een minimum-limite kende men destijds niet. En
geregeld verloor hij, en juist altijd als hij weer bijna het bedrag voor
zijn eersten coup bijelkaar had.

Immers, dat moest honderd gulden zijn. Minder was onzin niet
alleen, maar met spelersbijgeloof moest dát het bedrag zijn, en hield
hij daaraan vast.

Weken en weken moest hij loopen en sparen, eer hij dat bijeen had.
Hij sparen! Was hij dan zóó laag gezonken, dat hij moest sparen?
Soms kon hij er in zijn eentje om zitten huilen, zoo’n avond na te
hebben verloren en daarom flink getracteerd te zijn door degenen
die zijn geld hadden gewonnen.

Misschien kwam het door het een en ander, dat zijn scheeve neus
allengs dikker werd, en daardoor bijna in het fatsoen kwam, doch
tevens zóó rood werd, dat zijn „achterstalligen” hem op een
straatlengte al bespeurden, en door gewetenskneepjes benauwd, in
hun zak tastten, in angst voor het „bonjour amice”.

Den Haag was een straatfiguur rijker. [209]

[Inhoud]
 HOOFDSTUK XIX.

Viehof lag nauwelijks in den raderbrancard, of reeds bedaarde zijn

spartelen, en toen de huif dicht was, en hij zich voelde wegrijden,
schokte zijn lichaam nog enkel van ingehouden lachen.

Dat was een stap tot den vrede! Een paar dagen was hij nu allicht
onder dak, en zoolang had hij tijd tot nadenken. Een uitweg was
altijd te vinden, als men maar even rust had, en dat gesnater van
zoo’n Arnolds niet hoorde.

Naar den cercle en vragen om reisgeld, was één middel, doch dat
bedierf de toekomst. Zich als behoeftig vreemdeling over de grenzen
te laten zetten, was een ander. Maar dat was tegenwoordig ook niet
alles. Vroeger ging men tenminste per spoor, maar nu moest men
wandelen. Althans heele einden, met een gendarme tot gezelschap,
die het iemand liet merken, dat hij zoo’n opdracht niet plezierig vond!
Dat had hij eens gehad, toen hij uit de Belgische gevangenis
ontslagen was, en.… nooit meer, als hij er buiten kon.

Hadden ze maar een retourtje genomen! Dat was weer de

koppigheid van Arnolds geweest. Die contrarieerde hem altijd.

Een hevig gekittel in zijn neus brak zijn gedachten af. [210]Met
geweld onderdrukte hij het niezen, wat den aandrang slechts erger
maakte. Wanhopig greep hij met de rechterhand zijn neus en kneep
dien dicht, om althans het geluid te smoren, want dat was al te gek!
Een niezende.… hm, hm.… Geen zakdoek in zijn linkerbroekzak,
maar iets, iets.…

De niesbui was overwonnen door pure verbazing.

Was dat uit zijn zak gekomen? Het moest wel, want de zakdoek was
en bleef weg.

Een pakje bankbiljetten, met het witte strookje en blauw

kringstempeltje van den cercle! Aan de kleur te zien.… ja
waarachtig! Voorzichtig had hij de hoeken omgebogen. Een pakje,
dus tien briefjes van duizend francs!

Zonder meer beweging te maken, dan hoogst noodig was, scheurde

hij het strookje door en verfrommelde dat, nam één biljet en stak dat
in zijn vestzak, en bergde eindelijk de negen andere in zijn borstzak,
ze schuivende in de gaping van zijn portefeuille. Ziezoo!

Hij wilde nog denken, maar kon niet. De spanning was uit zijn
zenuwen, en dan volgde altijd, wat hij nu al voelde aankomen.… De
huif boven hem begon te draaien. Stond men stil? Ja, gelukkig. Als
dat even zoo bleef, zou hij er misschien overheenkomen.

Maar daar ging het de hoogte in en weer naar de laagte. Een

schokje.

En toen de behulpzame politiemannen de huif hadden

opengeslagen, richtte hij zich op met een ruk, en.…

Men was op een politiebureau aan velerlei surprises gewoon, maar

dit was al te koddig!

Viehof stond nu op zijn beenen, voorovergebogen, terwijl zijn maag

zich ontlastte van haar inhoud, bij elke rustpauze wilde blikken in het
rond werpend.

„Un ivrogne, tout simplement!” [211]

En spottende blikken troffen den man, die daarvoor een

raderbrancard had gerequireerd.
„Mais non, c’est un monsieur!”

Viehof had elk woord gehoord, en wilde protesteeren. Maar hij kon
niet, en deze machteloosheid veroorzaakte bijna, wat hij in het eerst
gesimuleerd had.

Een paar der agenten schenen nu de zaak iets ernstiger in te zien

dan voorheen, en schoten toe, hem ondersteunend, terwijl na eenig
geschreeuw een derde werd heengezonden om water.

„Un coup de soleil, peut-être?”

„Tiens, avec ce beau ciel là!” kreeg de man terug, met een blik en
vingerwijzing naar den bewolkten hemel, die een braaf politieman
ook ziet, al is hij binnenshuis.

Viehof greep werktuigelijk in zijn zak, en weer geen zakdoek

vindend, zette hij in ademnood een vinger tegen zijn linker
neusvleugel, snuivend. Toen tegen den rechter.

„Un mouchoir, ou chose.… Monsieur n’en a pas!”

Het was half in ernst, half spottend geroepen.

Men kwam nu met water en een doek, waarvan Viehof zich

bediende, zooals de omstandigheden meebrachten.

Eindelijk kreeg hij lucht. Zoekend, tastend, tot hij ten slotte arriveerde
bij het biljet, dat hij in zijn vestzak verstopt had, haalde hij dat te
voorschijn.

„Changez moi cela,” zeide hij.

Iedere gedachte aan iets onbehoorlijks was verdwenen. Een briefje

van duizend francs. Un monsieur pourtant!
En terwijl men Viehof op alle mogelijke manieren te hulp kwam,
holde een agent weg, om het biljet te wisselen.

Hij gaf eenige vage verklaringen. Een ziekte, die hij in lang niet
gehad had.… een Hollander, op bezoek in Parijs.… het speet hem
de heeren lastig gevallen te hebben.… [212]een fiacre om in zijn hôtel
terug te komen.… onderweg zou het wel overgaan.

Toen hij eindelijk in het rijtuig zat, en terugreed naar het hôtel, dat hij
zoo onheusch had verlaten, bekende hij zichzelf, nog nooit zoo van
geld te zijn geschrokken.

In het hôtel keek men zijn oogen uit. Of meneer de kamer weer
betrekken zou, met Madame?

Geen quaestie van, na zoo’n behandeling. Ook die andere heer zou
straks komen, óók alleen om te betalen en zijn goed te halen.

Men gaf Viehof het zijne mee, zich excuseerend over de vergissing.

Schouderophalend gaf hij last zijn bagage in en op den fiacre te

stuwen, en toen dat geschied was, duidde hij de richting aan: Gare
du Nord.

Maar onderweg tikte hij den koetsier aan, en liet hem rijden naar een
ander hôtel.

Wat nu te beginnen? Het was lastig nadenken, met een leege maag.
En daar bestond op het oogenblik geen noodzaak voor. Dus, eerst
wat gaan eten.

Hij deed dit, en het bracht hem in een heel andere stemming.

Wat drommel, met tienduizend francs in zijn zak, behoeft men niet te
kniezen. Als hij nu maar wist, waar Fifi zat. Hij had geld, dus dacht
hij weer aan haar, zooals zij in zoodanig geval aan hem dacht. Maar
het was zoeken naar een speld in een hooiberg. Hij kon haar
moeielijk laten omroepen.

Tiens! Daar viel hem iets in. Morgen was het Zondag, en er waren
courses in Auteuil. Als dat ongeval niet gebeurd was, zouden zij
erheen gegaan zijn. Wie weet … zij had hem nooit verteld, wat ze
uitvoerde, op haar tochten nu en dan, als er eb in hun kas was, en
uit discretie [213]had hij er nooit naar gevraagd. Maar met courses
zou het wel in verband staan.

Dus trok hij den volgenden dag naar Auteuil, in een dier goedkoope
chars-à-bancs, die er heen rijden. Want, als hij alleen was,
betrachtte hij groote zuinigheid, zelfs met kapitaal in zijn bezit. Ja, uit
voorzichtigheid had hij zelfs zijn geld in het hôtel achtergelaten, en
maar een honderd francs of wat bij zich gestoken. Het kon zijn, dat
hij Arnolds ontmoette, en dan had diens speelduivel hem ook te
pakken.

Bij het terrein aangekomen, aarzelde hij. Pesage was zoo duur!
Maar, aan den anderen kant, als hij Fifi zocht, moest hij ook dáár
kunnen komen. In godsnaam dan! En hij offerde zijn vijftig francs
entrée.

Als van den donder getroffen bleef hij staan.

Daar zag hij een groepje van drieën: Fifi, Leda en … niemand minder
dan Wiechen! Was die het dan? Hij kon het niet gelooven.

Fifi ijlde op hem toe.

„Ah, chéri! Waar kom je vandaan? Waar is Arnolds?”

„Ik weet het niet,” erkende hij, koel. „Wat doe jij hier?”
„Spelen, om weer bij je te komen,” zeide zij eenvoudig. „Heb je iets?”

„Jawel, maar niet veel,” zeide hij.

Zij rukte hem het program uit de hand.

„Zet wat je kunt hier.”

Zij had een vluggen blik in het rond geslagen, en kraste toen met
haar nagel in het papier.

„Een tuyau?”

„Ja, maar stipt geheim. Ik mocht het niet verklappen. Alleen aan jou
doe ik het. Laat me nu. Allons, chéri, sois sage. Ga naar Holland
terug. Ik kom gauw na.”

„Met Wiechen?” grijnsde hij. [214]

„Neen. Il n’est rien là-dedans. Ik probeer alleen wat uit hem te

kloppen voor die arme Leda. Maar hij is zoo hard! Is hier geloof ik
alleen maar om zich te laten kijken, en zet niets. Ga je gang nu, en
au revoir.”

Zij wipte weer weg.

Viehof verliet den pesage. Dat Fifi het geld niet uit de keien sloeg,
begreep hij ook, maar nu hij gezien had … Hij moest niet meer van
haar gehuichel hebben. Wiechen of niet Wiechen, het kon hem nu
niets meer schelen. Maar het was uit tusschen hen.

Inmiddels, wat zou hij doen? Een tuyau? Het kon zijn. Nu, voor het
laatst dan! En hij zette al wat hij bij zich had, slechts enkele francs
bewarende, om wat te drinken en thuis te kunnen komen.

Als men alles vooruit wist!

Als hij nu eens voor de eerste maal roekeloos geweest was, en niet
zoo stom voorzichtig, om zijn geld thuis te laten! Hij telde niet eens
na, wat hij kreeg. Het moest een outsider geweest zijn.

Ja, als.… Want zoo’n fortuintje overkwam iemand voor geen tweede
maal …

Toch was het aardig.

Die vervloekte meid! Als zij hem dat eerder gezegd had …

Hij nam een besluit. Ja, nu wist hij wat hij wilde. Hij had eens een
tante diep gegriefd, door haar handteekening na te maken. Het
goede mensch was geëindigd met te betalen, om haar neef niet in
de gevangenis te zien. Tevens had zij aangeboden hem passage en
een som gelds bovendien te verschaffen, als hij naar een ver land
wilde vertrekken. Niet dat zij geloofde aan zijn beterschap, als hij
weg was; maar men compromitteerde zijn familie tenminste niet.
Immers of een zekere Viehof in Amerika voor drie jaar de kast
inging, hoorde of las men niet in Holland; [215]wèl echter, als die
zelfde Viehof in Holland slechts werd vervolgd en vrijgesproken.

Hij besloot de zee tusschen zich en Fifi te zetten, en tevens

tusschen zijn tante en hem. Het laatste zou hij op den voorgrond
stellen, want anders betaalde zij zijn passage niet, en gaf hem niets
mee.

Viehof verwijderde zich van het terrein, en keerde naar Parijs terug,
zich verder met een in hem schaarsche energie haastende om zijn
plan te volvoeren.

De tante, die stil leefde, maar toch niet zóó stil, of als haar neef in
Holland iets overkwam, dat toch gehoord of gelezen zou hebben,
bleek alsnog bereid haar woord gestand te doen. Zij was echter een
practische vrouw, en wilde boven alles zekerheid hebben, dat haar
neef ook inderdaad naar verre gewesten zou vertrekken. Na eenige
ruggespraak had hij Australië gekozen, wat meer in haar smaak viel,
omdat het nog verder weg was dan Amerika. Zij nu liet passage voor
hem nemen, en stelde hem bij zijn vertrek geen geld, dan het
noodige voor onderweg, doch een passagebiljet ter hand, zoomede
een wissel op Melbourne, die dus dáár moest worden geind.

Was zij minder voorzichtig geweest, wellicht zou Viehof inderdaad in

Australië zijn aangeland. Nu bracht al dat gedoe hem op een
denkbeeld. Namelijk om niet te gaan, en toch de duiten op te
strijken.

Hij kreeg dit op de hulpboot, die van Antwerpen naar Southampton

voer, waar hij op de groote boot zou overgaan. Op die hulpboot was
een medepassagier, die in een tegenovergesteld geval verkeerde, te
weten tot Southampton passage te hebben genomen, met het doel
vandaar naar Australië door te gaan. Welnu, een compromis was
spoedig gesloten. Men ruilde de biljetten, terwijl Viehof het verschil
toekreeg. [216]

Ook de moeielijkheid van het innen van den wissel vond haar
oplossing. Viehof gaf dien afgeteekend mee aan den steward van de
groote boot, die op zich nam het bedrag te Melbourne onmiddellijk te
innen, en weer over te maken naar Southampton, aan Viehof’s adres
poste restante. Een goede fooi bewoog dien man bovendien tot nog
iets anders. Hij verkocht aan de passagiers prentbriefkaarten van
alle plaatsen onderweg. Daarvan nam Viehof een serie, en
adresseerde en teekende die aan zijn tante, waarop de steward ze
bij zich nam, om ze aan het goede mensch van elke plaats waar
men aandeed, successievelijk te verzenden, tot Melbourne toe. Dat,
meende Viehof, had die lieve tante wel aan hem verdiend, dat hij
haar van reis en aankomst eenig teeken stuurde.
Aldus te Southampton afgestapt, dacht Viehof er eerst over naar den
Haag terug te keeren, doch een kleinigheid deed hem blijven.

In de bar van het hôtel, waar hij zijn intrek genomen had, zaten een
paar mannen te praten. Viehof zag, dat de een in zijn hand een
strookje papier hield, dat hij den ander telkens weer toonde. Het leek
sterk op een accept.

Van plaats veranderende, zoodat hij het gesprek kon opvangen,

bleek hem, dat het inderdaad over een kleine geldleening liep.

Het was toch overal eender. In den Haag, zoowel als in

Southampton. Ook hier waren menschen die geld zochten, anderen
die het plaatsen wilden. En toen vroeg hij zich af, waarom hij, nu hij
geld had, met alle geweld naar den Haag terug wou? Niemand zou
hem daar bijzonder welkom heeten. En hier, of elders, overal was
het eender. Hij had kapitaal, ginds zat een man die geld zocht, en
een ander die het blijkbaar gaarne zou verstrekken, maar het op het
oogenblik niet had.

Een begin was een begin. En brutaalweg trad hij op het [217]tweetal
toe, bekende bij toeval hun gesprek te hebben gehoord, en
verklaarde zich bereid to do a business. De anderen keken
eenigzins vreemd op, maar de man die het geld noodig had, stapte
over bezwaren van etiquette heen, en noodigde Viehof plaats te
nemen, terwijl de ander met een nijdig gezicht heenging.

De man met wien Viehof had kennis gemaakt, bleek een fatsoenlijk
kruidenier te zijn, die voor een week of zes dertig pond noodig had.
En Viehof nam zijn accept zonder veel praten, maar vroeg toen
tegendiensten.

Eenige dagen later was hij geinstalleerd op een klein kantoor, en

zette geld uit tegen hooge rente, voorloopig aan geen andere dingen
denkende.

De Australische wissel, die eindelijk aankwam, bezorgde hem een

introductie bij een bankier, dien hij de incasseering opdroeg. Men
had reeds van hem gehoord, en stond verbaasd over de relatiën, die
men meende dat hij had, tot zelfs in Australië. Al pratende bood men
hem gelegenheid tot disconteeren, precies als Wiechen voorheen
had bij Karsten & Co. En beginnende met kleine postjes, maakte hij
daarvan hoe langer hoe ruimer gebruik, tot het kapitaaltje dat hijzelf
oorspronkelijk had ingebracht, slechts een zeer gering deel meer
uitmaakte van zijn omzet.

Eens per jaar stak hij geregeld over naar Frankrijk, en speelde kleine
bedragen op de courses. Hij keek dan steeds uit naar het gezichtje
van Fifi, doch zag haar nooit meer, en niemand dien hij kende kon
hem zeggen waarheen zij gevlogen was. [218]
[Inhoud]
 HOOFDSTUK XX.

Onder een loodzwaren mistral was de „Prinses Marie” de haven van

Marseille uitgevaren. Zelfs toen de boot nog aangemeerd lag, was
het aan dek onaangenaam, en zooveel te meer toen zij buiten was,
en zwaar werkte door de golven, waar het schuim, neergeslagen, in
kralende streepjes afliep.

Reeds een heelen tijd was men in volle zee, eer van de passagiers
zich iemand boven durfde vertoonen.

Gehuld in regenjassen, de kragen op, tegen de koude, die men niet

meer verwacht had, stonden twee heeren tegen de verschansing, uit
verveling de Indische gewoonte van zich voorstellen reeds nu
aannemende.

Van Vleuten!

Becker!

En zoekend naar eenig onderwerp van discours, begonnen zij elkaar

te ondervragen, en ten slotte mededeelingen te doen, die men onder
andere omstandigheden bewaart tot meer intimiteit is ontstaan.

Zoo wist de een al heel spoedig van den ander, wat zij waren en met
hun vrouwen de reis deden.

„Een dame!” riep Becker eensklaps uit, en van Vleuten, omziende,

ontdekte Betsy, die geheel gekleed op slecht weer, in de ingang van
de kajuit stond. [219]