■■ ■ ■ ■ ■■ ■ ■ ■ ■ First Edition ■ ■

■■
Visit to download the full and correct content document:
https://ebookstep.com/download/ebook-47192744/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

As 95 Teses Nós Devocionais diárias nas 95 Teses de

Martinho Lutero Sample André Bispo

https://ebookstep.com/product/as-95-teses-nos-devocionais-
diarias-nas-95-teses-de-martinho-lutero-sample-andre-bispo/

Mio al 99% 1st Edition Sally Thorne

https://ebookstep.com/product/mio-al-99-1st-edition-sally-thorne/

99 nombres de Dios David Steindl Rast

https://ebookstep.com/product/99-nombres-de-dios-david-steindl-
rast/

99 Tanya Jawab Masalah Hisab Rukyat Muhyiddin Khazin

https://ebookstep.com/product/99-tanya-jawab-masalah-hisab-
rukyat-muhyiddin-khazin/
Os 99 namorados de Micah Summers 1st Edition Adam Sass

https://ebookstep.com/product/os-99-namorados-de-micah-
summers-1st-edition-adam-sass/

Los 99 novios de Micah Summers 1st Edition Adam Sass

https://ebookstep.com/product/los-99-novios-de-micah-summers-1st-
edition-adam-sass/

99 Perbedaan Pola Pikir Pengusaha VS Karyawan Iin

Susanto

https://ebookstep.com/product/99-perbedaan-pola-pikir-pengusaha-
vs-karyawan-iin-susanto/

Los 99 novios de Micah Summers Edición española 1st

Edition Adam Sass

https://ebookstep.com/product/los-99-novios-de-micah-summers-
edicion-espanola-1st-edition-adam-sass/

■■ 85 ■■■■ ■■ ■■■■ ■■ ■■■

https://ebookstep.com/download/ebook-54898122/
அ வா சி வ சாமி

வா. .ேகா
This book is sold subject to the condition that it shall
not, by way of trade or otherwise, be lent, resold, hired
out, or otherwise circulated without the author’s prior
written consent in the form of binding or cover other
than that in which it is published and without a similar
condition including this the right under copyright
reserved above, no part of this publication may be
reproduced, stored in or introduced into a retrieval
system, or transmitted in any form or by any means
(electronic, mechanical, photocopying, recording or
otherwise), without the prior written permission of the
copyright owner.
அ வா சி வ சாமி / Aluvachi Varuthungsami
© Vaa.Mu.Komu
Second Edition: September 2016
Table of Contents
சம பண
வா. .ேகா
மர தி உதிர தா ெச
இ ப ேய இ வி ேபா ெதாைலய டா...
அ வா சி வ சாமி...
ட பைன சாவ க
தி விழா ேபான மயிலா தா
நீ க ப ற அ ழிய கசாமி.....
ேதாழ ெபாிய வாமி: திய தாிசன
எ வத ப பத சிற த இட கா தா .
க விழி மிதிப ேநர :
ரதி ட கார
ேதாழ ெபாிய வாமி: சில ைடாி றி க
ஆதாமி இ
மயான களி ேதட ப உ க பிண க
நீ ெசா ற ல நாய இ
அ ெபா ெம ெபா
அ பி கினியவ
ேச ேவரா வ தி தா
 சம பண

நிைனவி எ வா

தி . க அவ க ...
 வா. .ேகா
வா. .ேகா எ ற ெபயாி எ திவ வா. .ேகாமக ஈேரா
மாவ ட தி ெச னிமைல ேம ேக 12 கிேலா மீ டாி
இ வா பா எ கிற கிராம ைத ேச தவ . 91
தி ாி ந க எ கிற சி றிதைழ ெகா வ தவ . 91
இல கியகள இற கியவாி சி கைதக ப ேவ சி றித களி
ெவளியாக வ கின. மனதி நிைன தவ ைற எ தி ெசா ல
சிறி தய க கா டாத எ தாள எ ற ெபயைர ய சீ கிரேம
ெப றவ . ம த , அ காணி ெசா த ஊ விஜயம கல ,
ேச ேவரா வ தி தா , பிேலாமி ச , தவைளக தி வயி ,
ேவ கிரகவாசி த ய சி கைத ெதா கைள பாக
ெகா வ ளா . க ளி, சா தாமணி இ னபிற காத காத
கைதக , எ றா வ ெய, ம கல ேதவைதக , 57 சிேனகிதிக
சிேனகி த தின , மர ப , நா வி, ச தலா வ தா , சயன ,
ெர டாவ ேடபி கார ெபாாி, தானாவதி எ கிற நாவ கைள
ெவளியி ளா . ெகா வா வியைல அ ப டமாக கா
எ ெசா த கார .

மர தி உதிர தா ெச
வா ைக எ ப அைத நிைல நி வதி , அைத மி வதி
தா ஆ கிரமி க ப ள .அ ெச வ எ லா அைத
பராமாி கி ற ஒ றாகேவ இ வி டா , அத பி ன வா ைக
எ ப சாகாம இ த எ பதாக ம ேம இ கிற . - ைசம பி
ல .

இற எ ேலா உ தி ெச ய ப ட ஒ ! ஆனா அத
ேநர கால எ ஒ உ . யா எ னேவா அ தா
எ பெத லா சாிதா எ றா சில சமயம ல பலசமய இ ப
நட ேதறி வி கிற !
வா ைக எ ேலாைர அவரவ த தி ேக ப கன காண
ெசா கிற . மனித ம ேம ல சிய க இ கி றன.
ல சிய கைள ேநா கி அவ மிக ெம வாக தா ேனறி
ெகா கிறா . க இதழி கிய வா ைதேய அ தா .
வா ைக ல ச க காக அ ல ல சிய க காக! ஆனா
ல ச க இ தா தா வா ைகைய த கைவ ெகா ள
எ பதி ஏமா தி கிறா .
என த ைதயா ஆசிாிய தா . அவ சி றித க மீதான
ப த அள கட தா இ த . எ ப களி .
எ ப களி வ ெகா த அைன சி றித க
ச தா க யி தா . வாசி அவ ல சியமாக இ த . அவ
ஒ கவிஞ ட! பணியி விலகிய பி பா எ தி கவன
ெச எ ணெம லா இ த . ஆனா உடைல கவனி க
மற ததா பணியி ேபாேத கிள பிவி டா . க
பணியி ேபாேத கிள பி வி டா . அவரவ ல சிய கைள
யா தைலயி க டாம எ வளேவா ேப இற தி கிறா க .
இற பி த பி ேவ வழியி ெச விட எ த
திற ேகா யாாிட இ ைல.
ஒ ாிகிற ! த உட மீதான கவன . பிற தா
ல சிய க . தா த தயாராக இ பேத பா கா பி கான வழி
எ ம சியெவ ெசா யி கிறா . அ உ ைம தாேன. ஆக
கைடசியாக இல , ல சிய இைவகைள எ லா நா மற
விட தா ேவ ேபால. அைவக தா ந ைம எ ேபா
பய டேனேய ைவ தி கி றன.
க த சி றிதைழ மாத இதழாக 333 எ ணி ைக வைர ெகா
வ தா . அவர வா அ த இதைழ ெகா வ வ
ம ேமயாக இ தி கிற . நிைன பா க .. நா எ த
மாதிாியான உலகி வா ெகா கிேறா இ ேபா !
இ ப ெய லா ஒ தனிமனிதனா இனிேம ெகா சா திய
தானா? ஒ சி றித அத ஆசிாிய ேசா ேபா ட சாி திர
இ ததா?
என ேக ட ஒ ஆ சாிய இ கிற . எ த சி றிதழிலாவ ஒ
கைதயாசிாிய ெதாட ஐ ப ேம ப ட சி கைதகைள
எ தியி கிறானா? இ ேபாக க ைர, கவிைத ேவ ! க எ
கைதகைள ெர அ கால தி ெவளியி கிறா . 91-
நா ந க இதைழ தி ாி ஆர பி த சமய பாிமா ற பிரதியாக
வ த இத தா க இத . தலாக அவ ெவளியி ட எ கைத
க ெபனி ஒ றி பணியி ைகயி ைக இழ த நாயக த
ெதாைக காக தலாளியிட நைடயா நட ப . கைடசியாக பண
கி டாம மீதமி ைகயா ஒ க ைல எ க ெபனியி
க ணா ஜ னைல ேநா கி வ எ . அ ப யான
கைதகைளெய லா நா ெதாட க இதழி நா
எ தவி ைல.
க எ கைதகைள ெதாட ெவளியி டத காரண
எ னவாயி எ இ வைர ெதாியவி ைல. எ கைதகளா
பல ச தாதார க களி ச கட க நட தன ேகா ! எ பா .
உ க கைதகைள ேபாடேவ டா ெசா றா க ேகா ! எ பா .
ேவெற ன.. எ த இட தி பா ய வா ைதக இராம எ ப
ஒ இல கிய சி றித வ ? க ெவளியி ட உ க கைதக
ஒ ெவா ைன ரசி ரசி ேபா ேட க யா! அவாி
வா ைதக இ ேபா எ காதி ஒ கிற .
எ த சி கைத ெதா அ வா சி வ சாமி அவாி
ைப தமி தடாக ெவளி டாக வ த . அவ ைகயி 2000 பாைய
ெகா 100 தக கைள ெகா வ ேத . அ ேபா அவ
அ மா இ தா . அ ததாக க 250 விழாவி நா ஷாராஜு
ெச ேறா . அ த விழாவி நா ைம வைள வைர ேப ேவ
எ நிைன தி தா ேபால. நா ைக வா ைதக ட இற கி
வி ேட . அ ேபா ேமைட ச எ ைன ஆ பைட த .
மனதி நிைன தி தைத அவ ெவளியி ெசா லேவ இ ைல.
ந ச திர , தக , கவிஜீவ எ ஒ ப டாளேம அ ேக
இ த . எ ேலா ந க பைட பாளிக . அவ க கைன
ற ெசா னா க . அ ேபா அ என ாியவி ைல.
ஷாராஜு நா அ க ேப வ ஒ ேற தா . இ த இதைழ ஏ
இ ன மாதமானா ெகா வ ெகா ேட இ கிறா ?
யாராவ இதழி இ ன ந ல விசய கைள ேச கலாேம!
எ றா ஏ ெகா ள மா டாரா . ேபா க , எ றா
ஏ ெகா ள மா டாரா . இ ப கைடசி கால வைர நா ,
ஷாராஜு அவ ஒ வா ைத ெசா லேவ இ ைல. ெசா னா
ச கட ப வா எ ப எ க ேக ெதாி . ஆனா ப வ ட
கால நா க எ க ேளேய இைத ேபசி வ ேதா .
ேபசியவ க உ ாிேலேய எதிாியானா க .
சமீப தி சிற ரவி ச திர ஒ பதி இ தா . மாத
தவறாம க க த எ பவ அவ . ஒ மாத ெகா ச
தாமதமானா , க த வர கேள ஐயா! எ ேக பாரா . நா
இத நட திய அ பவ உ ளவ எ ற ேபாதி , வ
கிட நா ைக வாசக க த க ஒ ண சிைய
ெகா ெம றா , வா ைகைய ெதாைல ெகா ள
ஆைச ப பவ அ ல.
காசேநாயி நா ஏ வ ட கால கிட த ேபா எ வாச ப
வ த ஒேர இத க இத தா . அ த சமய தி நா எ திய
பைட க அைன ைத க இத ேக ெகா ேத . ேபாக
காாி எ ெறா சி றித ேகாைவயி வ த . அதி
ெதாட எ திேன . இ வைர சி றித க நா
பைட கைள ெகா தப தா இ கிேற . என த ைதயாாி
மைற .. ேநா எ சிரம தி கிட த கால தி க இத ஒ
ஆ தலா இ தைத அவாிட பி ைதய கால தி ெசா ன ேபா ..
அவரா ேபச இயலவிைல.
இ ப தமிழக தி ெவளியி அதிக அறிய படாத ஒ சி றிதழி
பைட க எ தி அ கீகார தி உாியவனாகியி கிேற
எ றா க எ எ க மீ ெகா ட ப த தா . எ
பைட க ெதாட தக களாக வ ைகயி மகி சியைட
த மனிதனாக அவ இ தா . க இதழி கிய
பைட பாளி ெவளியி கவன ப கிறா எ ற மகி சி அவாிட
ஏராளமி த . அ ேபால வ த க நிைறய இ த . ெவளியி
கவன ெப ற க பைட பாளிக அவ இதழி பைட க
எ தியைத எ பதிவா வதி ைல எ பேத! இனிய உதய
ேப யி , கைலஞ ெச தி ேப யி நா க இதழி
க ெட ,எ ேபசிய ேபா அவரா மகி சி க ணீ
ம ேம விட த . தா வ த ப கைள மற பவ அ ல நா .
இதி எ த ேகவல க இ ைல!
எ நாவலான பி வ எமனாக இ கலா தகமாக வ த
ேபா அவ பிரதி அ பிேன . என எ வ ைமைய
க ண தன ெசௗ தர க இதழி ெதாட பலவைகயி
இடமளி என சி கைதக ஐ பைத ெவளியி உ சாக ப தி
ப ேய றி வி ட க அவ களி அ பி ! ஆ அ த தக
அவ சம பண ெச ய ப டைத பிரதி ைகயி இ ைகயி
தா பா தா . மிக ெபாிய காாிய ைத ெச சி கீ க ேகா ..
அ மா ெசா ேட இ பா க.. யாரடா உ ைன ப தி ெவளிய
ேப றா க? நீயா உ ைன வ தி தக ேபா ேட இ ேக...
இ ப உயிேராட அ மா இ தி தா.. இதா பா மா... ேகா
எ தியி கா ! கா யி பேன ேகா ! எ அைலேபசியி
அவ ேப ைகயி என எ கி ேதா ஒ ெவ க வ ஒ
ெகா ட .
வா வி சிகெர , பா பரா , த ணி எ எ இராம இ த
க எ ைபய ைரயர வி கா விழா
வ தி ைகயி ம டைன எ ெகா ளவி ைல. இ ப
என ெதாி இர ந ப கேள இ கிறா க . ஒ எ
த ைகைய க ெகா த மா பி ைள! இ ெனா வ
மா பி ைள தா . ச கைர, அ ச எ இவ க தா க ப
ெகா கிறா க . ந லவ கைள எ கால தி தி த யா .
அவ களிட ஏேத ஒ ைற இ க ேவ .அ த ைறைய
பய ப தி அவ கைள ேந ெச விடலா .
காச வா கைலேயா காச க இதழி எ த ஆ வ எ
சாியாக நிைனவி ைல! இ அ பதிைன
வ ட களி கலா . இல கிய ஆ வ உ ளவ க
ைக பட கைல இய பாகேவ இ . ஒ ெபா யாைன
ேபா ேடா எ ப எ றா ட ெச க ம தியி
நி கைவ தா எ க ய சி பா க . க காச
வா கைலேயா காச தலாக படமாக எ க ேவ ய ஆைச
இ த . அதாவ ெப ைற சானிேடாாிய திேலேய நாேன
ேநாயாளியாக கிட ப ண ேவ ! ேபாக சி றித
ப றியான பட ைத அவ வி டா சில வ ட க
பாக. நா ந க பதி பக ஆர பி த ேசதி ேக ட ட
சி றித ப றியான ஆ க ைர ஒ த னிடமி பதாக
ெசா னா . அைத நா ெகா வ வதாக ெசா யி ேத .
ேபாக த ைச ரகாஷிட எ ந க இதைழ ெகா அவ
என மான ெதாட ைப ஏ ப தி ெகா தா . அசி க கைள
சமி லாம எ எ எ வ வ அவைர கவ தி கிற .
கைல வ வ களி பல இ தா அசி க க ஒ கைல வ வ
தா . அவர க ள நாவைல நா ந க பதி பக வழியாக
ெகா வர சி ன உதவி ம ேம ெச தா . பண விசய தி
கராறாக இ க ேகா ! எ அவ ெசா ன வா ைத எ த ைத
ர ேலேய என ஒ த .
த ைச இல கிய அரசிய என ெதாியா . ேபாக எ த இல கிய
அரசிய ஆ வ கா டாதவ நா . க ள தக ைத ெகா
ம ணி நா ெகா வ த வி பைனைய
ைமய ப திய ல! அ க ம ெதாி . ெகா ஆ
ஏ அ தர ப ட ? ேம தக கைள பி கி வி வாேனா?
எ த ைசயி கள இற கினா க பல . அதாவ த ைச
ரகாஷி தக கைள நாேன ெவளியி வா ஏ பா
ெச ெகா ேவ எ ! அட ெகா ைமேய!
என ரகாஷி எ க மீ எ த சிற கைள ெசா ல
வா ைதக இ ைல! அவ தலாக ம ற அ ல வள வ
எ தைன ஆதாி ண எ ைன கவ த . அவ எ
பய கர எ த ைசயி அம தி எ ந ப க
ெசா ல . மகி சி! வாசி எ ப வாசக ப
மனநிைலைய ெபா த விசய . அதி உ னத இல கிய ைப
இல கிய எ ெற லா பா பா கைள நா ரசி பேதயி ைல! நா
யா எ அறி த த கைடசி மான ரசிக க இ றி ைல!
ஒ இல கிய யாைர தி தி வி டதாக சாி திர இ ைல.
ம வ தக க ம ேம ேநாயி கான தீ கைள ெசா
பிைழ க ைவ தி கிற . இல கிய ைத உயி எ நிைன
ஆ களி கைடசி ஆளாக க இ க . க ஒ
பி வாத கார . அ ப அவ கைள உ வா வ ப ளி நிைலய க
தா . அவ க ெகா தா ழ ைதக க றறி தா க .
அவ க த தா இல கிய சாியாக இ எ றஎ ண
அவ மனதி ேவ றி இ . உளவிய சிறிேத கா
பதி தி தா இ விள கலா . வா ைக க மாதிாி ஆ வ தி
அ பைடயி இய ஆ க கான ைமதானம ல!
என இ த காலக ட தி நா ப ப க அளவிலான இதைழ
நட வ ெபாிய விசயமி ைல எ தா ப கிற . நா
அவ ைறெய லா ெச ைகயி சிரம இ த . இ ேபா நா
இதைழ வ கி நட தலா . ஆனா யா காக? எ ற ேக வி
எ னிடமி கிற . ெசா லலா தீவிர இல கிய ஆ வல க ..
எ க காக எ ! அவ க அைனவ மான இத க இ
பல உ ளன. எ இ ேபாைதய மனநிைலயி தீவிர இல கிய ,
வியாபார எ கான இல கிய எ லாேம ஒ தா . வ வ க
ஒ ளி அள தா மா ப கி றன.
க ள நாவ ெவளி விழா கைன அைழ தி ேத . மிக
மகி சியாக வ தவ மிக அ தமான உைரைய ஈேரா
நிக தினா . இ ன அ த ஆக வரவி ைல. க இ ைல!
இைத ஜீரணி கேவ இயலவி ைல எ னா .
சத திர யாரா ெபற ப ட ? யாாிடமி ? இ த ேக வி ேக
பதி ெசா ல யாத ஆ க இ ேக இ கிறா க . அ ப ஓரள
ெதாி தவாிட , யாரா ெபற ப க ேவ ? எ ற ேக விைய
ைவ ேதாெம றா ?
இல கிய வரலா றி க ெபய நி சய இ எ ந பலா .
வரலா றி இ க ேவ எ பத காக அவ த வா ைவ
இத காக உைழ ேத இழ தி கிறா . ஆனா பதி ெச ய ஆ க
இ ைல எ ப தா நிஜ . த ைச பைட பாளிக ெந சி
உர மி க பைட பாளிக எ பைத ம க இயலா தா .
ஆனா கிண தவைளயாக இ பைதேய காத ட ஏ
ெகா கிறா க . பற ப ட அ பவ ைத கர யாம அவ க
வா ைக ழ அ தி வி கிற ம ேம உ ைம.
ந பி ைக நா ம ந ைகயி இ தா உதி த க வ
ஒ ெவா றா ஒ ெகா எ பைத எ ப ந ப ?
வா ைத அழகாக இ கிற எ பத காக ரசி க தா
இய ேமயழிய அ எ ன ஜாலமா?
எ வள ெசல ெச ேத ஒ உயிைர கா பா றி தா ஆக
ேவ . க தி ஷாஜகா க உட நிைல
சாியி ைல எ அவர வ கி கண எ ைண (இத ச தா
க ட அறிவி த எ ) ெவளியி தா . என தி ெரன ஒ னைர
மாத பாக பா த ேபா அதி சியாகி வி ட . தி ெரன
ஏேத வாகன விப தாக இ கலாேமா எ பி
ேபச ட பய ேத .
கவிஞ ெஜயேதவ ம ேம விசய ெதாியாதா ேகா ? எ
ஒ னைர மாதமாகேவ அவ ப யர கைள ெசா னா . பி பாக
ேப ைகயி , ''நீ க அ பவி காத ப ைதயா ேகா நா
அ பவி ேட ? இெத லா மா' எ றா . க இதைழ
காலா இதழாக ெகா வர தி டமி பதாக ப ைகயி
இ ைகயி ெசா னா . அவ ைகவச எ ேவ கிரகவாசி
எ ற சி கைத இ த .
க அ த ேட டைஸ ெவளியி ட ஷாஜகாைன அவ
அறி தி கவி ைல. அ ப யான உதவி எ ேவ டா ேகா !
எ றா . நா தம விள கிேன . அ ப இ க யா..
எ . கைடசி வைர அவ அைத ஒ ெகா ளேவ இ ைல. நா
ஷாஜகானிட உ ெப யி ெச ேப நிைல உ வான .
இ ப யான சிரம கைள ஷாராஜிட நா பகி ெகா ட ேபா
அவ அவாிட ேபசினா . அவேரா அ த இத அ ைட பட
வைர ெகா க ஷாரா ! எ ேற ேபசினா . ைகயி ஊ ேகா
ஒ ைற வயதான கால தி தா த கி வி விட டா எ
நா பி ேபா நட க! க அவ இதேழ ஊ ேகாலாக
பய ப எ தா நா நிைன ேத . நிைன ஏமா ேத .
அ தஊ ேகா அவைர ைகவி வி ட . ஒ உதி வ
ேபால ஒ உயி உதி த எ கவிைத எ வெத லா ஆகா
தா .
மனித வா ைக தலாக ப ழைல சாி ப த ெசா கிற
அைம பி வ வி ட . எ னதா சாி ப தி அழ ற அ த
ேதா ட ைத சீ ப தி இ தா ெசல ன க எ தி ெரன
வ வ அ அள மீறி ெச வி வ சாதாரண ப ட
இல கிய தாக ளவ க தா கா தா . ப க டாாி
உதவி எ ப கிராம களி ட ஒ அளேவா நி வி .
நகர களி அ த ேப ட இடமி ைல. க த வா வி
மி சமா ச பாதி த ந ப கைள ம தா . ந ப களி உதவி
நி சய அவ ப தின உ . அைத நிக தினா க .
க இத நா ச தா எ ஒ பா ட ெகா ததி ைல.
இைத நா அவாிட ஒ ைற ெசா ைகயி , எ வளேவா ந ல
சி கைதகைள எ இத ெகா தீ கேள! எ பா . அவ த
இத ப றி பைட பாள களிட ேக வா கிய க ைரகைள
ெவளியிட ைவ தி த ஒ ெதா தி எ ன அ ேபாைதய
மனநிைலயி எ தி ெகா ேத எ ெதாியா . ஆனா ஒ வாி
இ ேபா ஞாபக தி இ கிற .
 க இதழி கவிைத வ விேல எ பைட ைப ெதாட
காணவி ைல எ றா வா. .ேகா இற வி டா எ தா
அ த !எ . இ ேபா க இத தா இ ைல.
அவ கைடசியாக ஆைச ஒ றி த . அ ஒ நீளமான ெச வி
எ னிட ெப இதழி ெவளியி வ . ெச ற ைற ஷாராஜு
அைத ெச தா . ெதாட எ ெச வி வரேவ ெமன
ஆைச ப டா . வழ கமான ேக விக அ ல ேகா . நீ க
விைளயா தனமா எ லா பதி ெசா ல டா ! எ
அைலேபசியி ட கறாராக ெசா னா . ேக விகைள தயா ெச
ெமயி அ வதாக கைடசி ேநர தி ட ெசா னா . அ
நட ேதறாம ேபான என ேம இழ தா .
எ 50-வ சி கைத ெவளிவ ைகயி க 250-வ இதைழ
ெவளியி டா . அ ேபா அவாிட நா ெசா ன இ தா .
எ ைன எ தாளனாக வள ெத அ பிய உ க
இத தா . உ க இதழி நா த திரமாக எ திேன .
எ தைனேயா ேசாதைன வ வ க ெச பழக ஒ களமாக
இ த . எ ைன ேபா இ இர எ தாள கைள
உய தி வி பணிைய ெதாட க ! எ ேற . நாேன இதழி
ப க கைள இனி ஆ ரமி பத சமாக இ கிற எ ேற .
அவ ஒேர வா ைத றினா . அடடா, எ . ெதாட நா
வ ட ஒ கைதேய எ த ேவ எ ேக
ெகா டா .
சி றித க உயிைர ர த ைத பணய ைவ வ
ெகா தன ஒ கால தி ! எ நா க ைர எ த ேவ
எ றா ெசௗ தர க இதேழா அ த வரலா த எ
எ த ேவ .
ஷாரா .. உன ெகா ெதாி ேம! கனி கைடசி வாாி நா
ெச றி த ேபா , வண க ! வா க ஐயா! எ ெறா அதி சி
ெகா தா . என ேகா ழ ப தி ப அ சி வ வண க
ைவ க ேவ மா? டாதா? எ !இ ன நா அ த
ப பா ழ ப தி மீளேவயி ைல. பி ைளக வள
விசய தி ட அவ மிக ெதளிவாகேவ இ தி கிறா .
அவ க வாழ க ெகா த அவ களி சி வயதிேலேய!
த ைதயி பணிைய ெதாட கிேற எ அவ களாவ இ த
இல கிய ப க வராம இ க த ைசயி ேகாவி க
எ லா ைண ாிய . உணைமயான மனித ம ேம திற த
உ ள ட இ க . அவனிட மைற பத ஒ ட
இ ைல. அவனிட பா கா க எ இ ப மி ைல!
மரமான மல க நிைற இ ைகயி ஒ வித அழைக
த னக ேத ெகா கிற . அேத மரமான இைலக , மல கைள
உதி வி நி வாணமாக இ ேபா ஒ வித ரண
அழ ட தா நி றி கிற . அ றி ேவ ப ட அழ
தா . அ அ ப நி வாணமாக நி றி ைகயி ட மல கேளா
நி பதாக கா க க ம ேம உ க ேவ !
வா. .ேகா .
 இ ப ேய இ வி ேபா
ெதாைலய டா...
வா பா ... ந ேனா கிராம தா . ஈேரா மாவ ட தி
விஜயம கல ப க தி .. மைலக , பாைறயி நிழலா ப ள க ,
அதிேல மைழ உ யலா ேத கி கிட த ணீ , வான
பா த மி ாிய அ த அவல , ஓ கி நி கிற பைனமர க ,
கிராம தி ெச ல பி ைளக ேபால வள கி ற ேவ பமர க ,
ச பா தி க ளிக , ெச க , ஊைரவி ெகா ச த ளி நி
ம¤ர ெகா கிற உ ெத வ க , இைர ச இ லாத
மா அதிகமி லாத ஆனா பய ப த ப கி எறிய ப ட,
கிைட த இட தி சி கி, மி அ பிளா ,
கிராம களி ம ேம காண ப கிற மனித க இ ப யாக தா
வா. .ேகா உல கிற கிராம இ கிற .
ேகா வி கைதகளி வ கிற அவர ம ைண ,அ த
மனித கைள பா க ேவ எ கிற ெந நா ஆைசயி
ெச ற ஆ ேபா வ ேத . ெகா ச அ தி, ஓ இர , பாதி பக
இ வள தா என அ த ஊாி கிைட த ேநர . அவ கைதயி
வ கிற அவர ந ப க சிலைர பா க கிைட த ெகா
இலாப . பைட பாளிகளி பைட ைப ப வி அவ க
எ தி கா கிற ஊைர, இட கைள, கைத பா திர கைள பா ப
எ ப தனி பி .அ வா கால திேலேய அ த
பைட பாளிக கா கிற பர ைப க ண வெத லா
தனி வமான க தா . ஜானகிராம கைதகளி வ கிற த சா ,
பேகாண ெத கைள அ த ெப கைள பா க
வா தேபா பரபர பா இ த .
த ைச பிரகா நாவ வ கிற இட கைள , பா திர கைள
நா பா தி கிேற , பழகியி கிேற . அ ெகா த ேபாி ப
அ பவி தா ம ேம உணர யஒ .
விஜயம கல தி அவர ஊ இைடயி கிட
பாைதயி ஓ ஒர தி உ ள பால க ைடயி உ கா ேபசிய
அ பவ இ ேபா தி தி கிற . ஒ வ க ைத ஒ வ சாியாக
பா க யாத, அேத ேநர தி ெம தா பா க யஅ த
இர .. ஒ த ம ெறா வ ந ன ஒவிய ேபால கா யஅ த
ழ மற க யா . பா ைல உைட
ெகா ேட ேகா ேபசி ெகா தா .. நா அ ேபா ற
பழ க க எ இ லாதவ . ைகேயா, சி ைசேயா என
ெகாறி க ெகா தி தா . இ வ இல கிய ேபசி
ெகா த அ த சிறிய ேநர தி தா .. ஆனா அ ஒ வித
இைசமயமான , வனா தர தி அனாைதயா திாி இராக
ேபா ற .
1990 க இத மா றாக என ந க வ த .ந க
வ த ேகா வி எ க எ ைன வசீகாி தன. அவர
கவிைதகைள விட கைதக என பி தி த . வா. .ேகா
அ ேபா இச களி ப க இ எ தியைவ அ த கைதக .
அதிேல அவ எ தி த ளியி கிற கா சிக மீ நா ஆ வமா
இ ேத . ந ப ெவ றி ேபெராளியிட ந க ைல ெகா
‘ப க ெவ றி மாதிாியா இ ’ எ ேற . ெவ றி அ த
கைதக மீ அ வள நா ட இ ைல எ பதாக ெவளியி கா
ெகா டா . உ ேள ஆ வ இ தி ேபால எ என
ேதா றிய . இ வ ஒ நா ரகாைச ச தி க ேபாேனா .
ேப வா கி நா .. ஐயா ந க ஒ ப திாி ைக ேகா
ெகா வ கிறா . மாதிாியான எ ... எ பத ..
ெவ றி தி ெகா .. ஆமா.. உ க ெரா ப பி ... எ
கி ட கல தப அவர ைக ைபயி இ த ந க ைல எ
ராகாஷிட ெகா தா .
பிராகா தன ேமைசயி ைவ தப ப க ஆர பி வி டா ..
அவர க தி அ ேபாைத க ேபா னைக, வழி த ,
தைலைய ஆ யப , தா ைய தடவியவா ஒேர சி
ப த அவ .. “ேப .. ேப .. அ த .. ந லா
எ தியி கிறாேன.. அ ெவ ஒ ைவ எ பைத ந ம
எ தாள க ஒ க மா டா க.. எ த க.. ெரா ப த ப தமா
இ பைத ேபால ேவச கா வா க... க ெபா தி கி
அ த ப கேம ேபாக மா டதவனாக ந பா க.. தமி இல கிய
ெப உலகி காி சா ம தா அ ெவ ைப
நாவலா ணி ச இ த . ‘பசி த மா ட ’ காி சா
வி தனி வமான நாவ . ந ம எ தாள ப அ த
நாவைல க ெகா ளேவ இ ைல. ப ததாகேவ கா
ெகா ளவி ைல. தமி பய க ஆ ேச ெம சி வா களா..?
இேதா இ ைற இ த திய இைளஞ அ ெவ ைப
சி கைதயா கி இ கிறா . இைத நா வரேவ க ேவ .
ேகா வி நா க தாசி ேபா கிேற , எ அவ ேக உாிய
பா கி உடைல ஆ ெகா உ சாகமா ெசா னா . (இ த
த ண தி என ”காி சா வி ஞாபக வ கிற .
ேகாபாலா! எ அவ அ க ேபா கிற அலற இ ேபா வ
ெசவிகளி த கிற . அவர திய வயதி , ரகா கைடயில
¢தா அவைர ச தி ேபசிேன .. அவர தளராத கன கைள
ேக ெப வி கிேற . அ த இராஜராஜ வி 1
இல ச தன பசி தமா ட நாவ தா எ அ த
இல கிய அ பாவி மன ந பி ெகா த . அ த பாிசி
அரசிய ாியாம . இ அ த பசி தமா ட நாவ அ ைமயான
பதி பாக ெகா வர ப கிற . இ ப ஒ பதி ைப அ த
நாவ ெப எ ப அவர கன களி ஒ றாக அ ேபா
இ தி கா . இ த பதி ைப அ த ம ச பா கவி ைலேய
எ என ெந இ ேபா பைதபைத கிற .)
அ ரகா சிலாகி த கைதகைள ேபா பி வா. .ேகா
ெதாடரவி ைல. அவர இத எ றி ைல, கனி அவ
எ தினா . ப பல வித களி த எ ைத இ ெகா
ேபானா . ேகா வி வா ைகயி ப பல தா த க ந க
நி ேபான . அவர த ைதயா இற வி டா . க
வியாதிேகா ைவ ப றி அவர உயிைர இ கிய . இ ப , இ ப
ப பல தா த க க அவ ெதாட ெச
ெகா த . அவ ைடய ப ேவ இ ன க கிைடயி க
ஒ ஆ தலா இ தி கிற . மீ அவ எ த வ தா .
கனி அவர அ தமான கைதக வ தன. இல கிய அவர
பைட மனைத உயி பி த ட அவைர பி த . இற ைக
எ இ ேபா வ ெகா கிற அவர சி றித அைனவாி
கவன ைத தி பி இ கிற . இ ைற .. அவர கைதக
ப பல வ வ களி வைகவைகயான திைசகளி வ
ெகா கி றன.
சா.க தசாமி சாகி திய அகாதமி காக ெதா தி கிற ந ன
சி கைதக ெதா பி , கனி வ த வா. .ேகா வி கைத
ஒ வ தி கிற . எ ேனா ெதாட ெகா ட உயி ைம
ேகா வி கவாி ெப அவாிட கைதவா கி
அ சா கியி கிற . கதா வி பாிசீலைன காக கனி வ த
அவர கைத ஒ ெச ற ெச ர ெஜகதீ ஒ விாிவான
இல கிய ப ய ஒ ைற ழேலாைச எ கிற சி றிதழி
த தி கிறா . அவர தரேநா கி பைட கைள
வாிைச ப தியி கிறா . அதி ந பி ைக த கிற பைட பாளியாக
வா. .ேகா ைவ அைடயாள ப தி இ கிறா . இைவெய லா
வா. .ேகா வி சி கைதக கிைட த சிறிய அளவிலான
அ கீகார க . பிரபல எ தாள க ேகா வி கைதகைள
ப கிறா க எ றா அ றி எ ேப வதி ைல. தமிழி
பைட கேள இ ைல. இைளய தைல ைறயி ந ன
எ தாள க ைள கேவ இ ைல எ ச திய ப வத ேக
அவ க ேநர ேபாதவி ைல.
சில றி பி ட சி றித களி எ தினா ம ேம ந ன இல கிய
உலகி அ கீகார கிைட எ கிற ச பிரதாய இ
வா. .ேகா வி சி கைதக ெப றி கிற ெவ றியி ல
உைட க ப கிற . இ சாதாரணம ல. இல கிய அரசிய
எ வள ெக வள ரமா இ நட ெகா கிற
எ ப எ ேலா ெதாி . அ த அரசியைல எ லா ற த ளி
வி வா. .ேகா ேன வ தி கிறா .
நா இரசி இரசி கனி ேபா ட அவர கைதக எ லா
இ த ெதா பி இ ைல. வா. .ேகா வி த சி கைத
ெதா இ எ றா அ த கைதக எ லா ேவெறா
ெதா பி வர இ கி ற . வர , ஆனா இ த ெதா
மிக கியமான . இ த ெதா பி உ ள சி கைதக
வா. .ேகா வி இ ெனா பாிமாண ைத கா பைவ. அவர
ம ைண, அவர ம கைள, அவ களி வா ைகைய இ த
கைதக ெசா கி றன. ஒ க ப ட ம களி ஆேவச ர க ,
அட கி ைவ க ப ெப களி ேகாப க இ த
கைதயி மிக சா யமா ணி சலா பதி ெச ய
ப கி றன.
இ த கைதகளி வ கிற த ர க கவன தி ாியைவ
அ ப கிறவ , ஒ கிைவ க ப கிறவ இ ப தா இய பா
கிள ெத வா எ பைத பிர சார ெந இ லாம , அரசிய
ெகா ைக ேபசாம , ர சி.. அ இ எ ெபாிய
வா ைதெய லா ேபாடாம , உய தர கைல ப ட ஒ
மாதிாியாக வா. .ேகா த தி கிறா .
இ அ சாதைன, கிராம களி ைல களி றி
ஒ கிைவ க ப கிற த க எ ப எ லா வா ைகைய
நக த ேவ யி கிற பா க .. ஒ சாதராரண க
அவ எ ப நா ைக ெதா க ேபா ெகா கா கிட க
ேவ யி கிற , அவன பா ய உண க ம ற உய சாதி
பா ய இ எ ப ெய லா ேவ ப கிட கிற .
வயி பா காக அவ பா பா ைட த திர இ தியா ,
ஏைழக உயர பா ப வதா ெசா ெகா கிற அரசிய
தைலவ க ெகா ச டக ெகா ளவி ைல
எ பைதெய லா த கைதகளி பாசா க பதி
ெச தி கிறா ேகா .
த இைளஞ உய சாதி ெப ைண காத க . அதனா
அவ உயி ேக வ ஆப ைத , அவ ப தா வ
பாதி ைப அவ எதி ெகா ள .. எ லா சாி.. ஆனா
அவேளா ப நட த யா எ பைத அவேளா ஓ ேபா
ப நட ேபா உண ெகா ள வைத மிக
ேந தியாக ெச தி கிறா வா. .ேகா ’நீ க ப ற
அ ழிய க சாமி’ கைதயி இ வைர இ ப ஒ சி கைல ேவ
யா ெசா லேவயி ைல நா ப தவைர.
ட பைன சாவ க இ த கைத சி. .ெச ல பாவி அச த
பைட பான வா வாசைல ஞாபக ப திய பைட . பரபர பான
அ த கைத ேநாிைடயாக ெவ த ைத எ ப மைற நி
பழிவா உய சாதி எ பைத ெதளிவா கி கா கைத.
அறிவிய , கணி ெபாறி, உலக ச ைத, நவநாகாிக என இ தியா
மாறி வ கிற எ ெசா ெகா கிேறா .. ஆனா
ெகா ச டத களி வா ைக மாறவி ைல.. அவ களி
இர த ைத மியி சி த ைவ ப தா எ களி பர பைர ண
எ பைத இ த கைத ேதா ாி கா கிற .
அ த ெப ணி கன க ேவ . எ த ெப ணி கனைவ
யா இ ெபா ப கிறா க . கார க யாண ெச
ைவ தா அவ தி வா எ பத காக அவ ஒ காரனிட
ெதாைல க ப கிறா . கார பி க ைவ க ப கிற
மயிலா தா த ெமௗன உைட ேப கிற அ த ேப நிமிர
ைவ கிற . இ ேபா ற பய வைள இவ களாலதா வழி
ெகா வர எ பைத அசலான ெபா பைளயாக
ெம பி கிறா மயிலா தா . ெப வி தைல இ ப தா
வரேவ , வர . ைம ெப , ேபாரா ட , ெசா ாிைம,
இடஒ கீ , எ எ த ம ணா க யா சா திய படா .
மயிலா தா க ¢ இ ப கிள ப ேவ இ த பய க
ஆ ைவ க எ பதா வ கிற இ த கைத. இ ப ஒ ெவா
கைதயா ெசா கி ேட இ கலா .. மாதிாி தா
ெசா யி கிேற . எ லாவ ைற ெசா வி டா சிேய ?
பசி வ என ேவைல சி நா ைக ச ெகா
ெசா ல ேவ ய உ க பா .
வா. .ேகா வி ெமாழிநைட அவர ம சா த ெமாழியி
கைட ெத த நைட. இ த பல . அவ ேக உாிய ெமாழி
நைடயாக அ உ வாகியி ப இரசி பி ாியதாக இ கிற .
இேத ெமாழிநைடைய தா ேகா .கைடசிவைர ைகயா வா எ
ெசா ல யா . பாரா ட ப ட ெமாழி நைட எ அ
உம ேபாகிற அள பய ப வேதா, ைனேபாகிற
அள ெதாட தா க ெகா அ ,
வாசி கிறவைன க ணீ விட ெச இவ கெள லா ஏ டா
இ ப ெதாட எ தி ெதாைல கறவா வ, எ நிைன ப
எ லா ெச விடமா டா . மா றி ெகா ேட இ பா . கட த
ப பதிைன ஆ களாக அவ ைடய கைதகைள ெதாட
வாசி ெகா கிேற . தன ெமாழி நைடைய ப பல
வித களி மா றி மா றி எ தி வ தி கிறா . அவர ைமயான
நைடக ஒ ேபா வாசகைன அ பைடய ெச யவி ைல
எ பைத இ றி தாக ேவ .
ெமாழியி வள தீ மானி க ப வ அத த கால இல கிய
ெச ைமைய ைவ தா ..க டட களா காணம ேபா வி ட
வயைல ெசா ஒ கால தி எ ப விைள கிட த
ெதாி மா? எ ப ெப ைம. யா அ வள அ கைறேயா
அைத ெபா ப த மா டா க . காணம ேபானவ ைற ைவ
ெப ைம ேபச யா . அ ப ேப வ சாிய ல. தமிழி ைதய
பைட க எ வள க ரமானைவேயா அ வள க ர அத
த கால பைட களி இ க ேவ . வா. .ேகா வி
எ த கால தமி இல கிய பைட ைப உலக இல கிய களி
ப க தி ெகா ேபா நி த ெச கிற எ கிற உ ைமைய
நா உர ெசா லலா . சா சி அவர பைட கைள
வாசி தாேல ேபா .
வா. .ேகா ேபா ற பைட பாளிக மிக அாிதா தமி
கிைட தி கிற அ வ க . அவ கள எ ேபா எ வா க .
எ ேபா த க எ ைத நி தி ெகா வா க எ பைத எ லா
ெசா விட யா தா . கிைட தவைர நா ெப ற பா கிய ...
இ ேபா ர ெகா ேட இ க¤ற . நா ைவ ெகா ேட
இ கிேறா .. தமிைழ வள ப தி ெகா இ கிற இல கிய
ேபாராளிகளி ஒ வராக தா நா வா. .ேகா ைவ மதி கிேற .
எ ன.. எ ன.. இல கிய ேபாராளியா? நாசமா ேபா ! எ
ேகாமக இைத ப ேபா சிாி ெகா ேட ெசா லலா ..
ஆனா எ னா மைற ேபச யா .. ஒ இல கிய
ேபாராளியா தா இ ப ப ட கைதகைள தர எ ப
என ந பி ைக.
நீ க வாசி பா க . உ க அபி ராய கைள
ெசா க . ைப.. எ அ தமாக ெசா கி எறி
வி ட ேபா க அ ந லா தா இ கிற எ
எ ெகா அ த ேவைல ேபா விடலா எ
நிைன பவ தா நா வா. .ேகா ட அ ப ப ட ஆ தா .
ஏ எனி வ வ , க ப , பாரதி, பாரதிதாச , ைம பி த ,
ெமௗனி, க ணதாச , ெஜயகா த , எ .வி.ெவ க ரா ,
தி.ஜானகிராம , ர நாத , சி. .ெச ல பா, க.நா. , ேம தா,
ைவர , தரராமசாமி, வ ணதாச , ெஜயேமாக , இைமய ,
சிவகாமி, பாமா, ெப மா க ,எ சகலாி ெபயைர
அ கி ெகா ேட ேபாகலா .. இ த அ கி ஒ சார ஒ சாரைர
ைப எ ெசா ெகா தா வ தி கிறா க ..
ஒ த ஒ த அடடா எ ெதாி அ த அடடா ைவ
ெகா ச ட இ கிதேமா சேமா இ லாம ம ெறா வ
’அ ப ’ எ ஒேர ேபாடா ேபா ஒர க ைவ பா க . இ ..
இ தாேன எ ேபா இ நட ெகா கிற . ெமா ததி
பா தா எ ேலா ேம ைப எ றாகி வி கிறா க .
இ த ப மா ைத, பச ைப, ேமாச ைய எ னதா ெச ய .
’இ ப ேய இ வி ேபா ெதாைலய டா....’ எ மா
வி வி வைத விட..

க
( த பதி பி ைர)
 அ வா சி வ சாமி...
பிடேற க! எசமா கவியேள! ெபா ேபாவ ேபசி
இ கற ஒ ரக க. ெபா ேபாயி ேச ெவசன ப
ேபசீ இ கற ஒ ெபாழ க. அதனால எ ப ேவணா
ேபசலா . எ ப ேவணா நி பா கலா க. ஒ ெவா த
அவனவ ெபாழ ேமேலேய ெரா ப வயி ெதாி ச ளாமா?
காறி பி வா களாமா? நா எ ப ச க.. ேக ேற
ெநச ளா? உ கைள ப தி நம ெதாியா களா.... நா ேப
ஆமா க.. நா ேப இ ல க... உன அத ப திெய லா
எ னடா பரேதசி ட ெசா க.. டற க
எசமா கவியேள!
ேபா ேபா களாமா. எ ேபேரா ெச
ேபாயி டதா அ த ெசா காகார ேபசீ இ தா ைல க ஒ
ஏரா க ப ல இ ட ேபா டா, இ ெனா ஏரா க ப ல
இ ேபாயி ெவ ேபா களாமா? ப ச க
ேக ேற ெநச களா? எ ல ஒ வா தியா வா கீல
பா கள ேபா , ேத கா நாைர ெச மி, வி
வா ைல க. ஏரா க பல ப தி அ த ெசா கா கார அ த
ளகி ட ெசா ேபாக அவ ேகாழி அன றா ல
சிாி கறா க.
டேற க! ஊ ல எழ காாிய ஒ ஆயி ேபா க.
ெபாிய க ட நா ப வா ர ல அவ க ெசா த
ப த ெக லா ேசதிய ெசா வர ெசா
அ பி சா க. அ ல பா கஇ ஒேர ஊ தா பா கி.
அ கீ ெசா ேபா நா ஊ ேபாயி ேசரற ப இ
க ந சாமமா ட ஆயி ேபாயி மா ட இ க.
ெபாிய க சி தாேந வைர கி ெவ வாயில ம ைண
அ ளி ேபா ெம திாி க. இ னி
கால பரேம ெந வ ப த ெகைடய ேட
எ திாி கேவ இ யாமா. சி ன க சி பாேலா ெத னேமா
ெகா ேபாயி மா ட. ெகழவி வாய ெபாழ
ெகட சாமா.. சா பா க.. ப வ ,ப ெகா
ேபாயி . ெம ரா ல அ பி தா ஆயி ேபா ளாமா? கட
த ணி எ ேபேரா ெச ேபாயி டதா ேபான மாச ல
ேபசி கி டா க.
இ ல பா க.. தியான , ஞான , அைமதி ஊ ளார
ந ல ஒ பய திாி சா க, க ேமல ளி மாதிாி
ஆ மா ஓ கா இ ென லா ெசா
ெபா தவ , ைக மா அைல சா க. ெகரவ ச தாய .
எ ன க ம ேன ெதாியைல க, ெரயி ேவ த ட வாள லப
ெகட காேன நா தட க இ கி ேபாயி ஊ ல
உ ட க. எ ேனர தாய காவலா க இ க ?
அேத மாதிாி தா ெச ெதால சா .
அவ எழவ ெசா ல தா கஇ தஊ ெமாத ஒ தட கா
வ த . இ த இ ேடாியிலதா க ெர ெகௗ£ ப ட சாராய
சா ட க. அதா டமா தியி கா க பா க.. ஆ ..
ெமாத ல சர ஒ வா ஊ தி ேபசலா க. கைடயி னா
என தனி ெகளா ெவ சி பா க. இ க அெத லா
ெகைடயா க. யா ேவணா வாய ஒ ஒ சி கலா க.
பட பட ெர ெகளாச ஊ தீ ேசா ய எழ
ெசா ற ஊ வ ட க. ேதா வ டேற ெசா
காபி தண¢ணி ெகா டா தா க. ேவ டா
சாமி ேட க. பி ன கி க ெகாற ேபா க ல.
ெகௗ ற ப பைழய ணி தா க மகராசி. வா கி எ பட
கி க ல ெவ சி ேபா ெகௗ பி ட க.
ந ல தா க யல, எ கா சி பி பழ இ தா
வா கியார ெசா னா க. இவிக சீல ெர தி கா க.
மாமியா காாி ேவற எ பட ஊ லேய ஒ வ சமா ெகட கறா க.
அன தாம ெகட இ க ெர ைட ெகா ேபான
ெகா ேரா .ஊ காாி ேவற தனியா ஷி பி சி .
ஏ னா அவ ஆ தாகாாி ெச ேபா ட ல. ஷி ெகௗ பி டா
ெகாள மீன தானியிலவாவ சா வ தி வா. ரா ல
எ டஓ ஓ ப வா. சாி சாி அெத லா உ
எ க.
அதா ைல ெதாி பா க, அதா க ந பட ஊ . க ட
ஊ கி ட எ சா ைல கக யி பா களா ட இ க,
ேநா பி கி ேகாயி ல ைல க ன மாதிாி. ேபானவைன ேவற
காணேம க ட அ ெகட பா . அ லா
ஊ ல ெசா ட க. சாமீ ெசா ேபாட . சாி
ெகாள ேமலேய ேபாறேத ேபாற , எற கி ெமாக ைக கா
க வி ேபாயிரலா ஏாில ஏறி ேபாயி ெகா சமா எற ற
ப யில எற கன க. இ த ெக டா மைழ சா தியா
ெப சதால த ணி ேமலேய ெகட க.
ெநலா ெவள ச அல அலயா மி னீ த ணி ச தமி லாம
ெகட க. அட ஆர ? அ க? ெபா பள ளயா ட
ெதாி ேள..! அட ெகரவ த சி ல. யா ேவற இ த
ெநா ள க ெதாிய மா . ெகாட ேவற ெகட .
தீ சி ஓ ஒரசி பா க கா தா ெதாி .. எ பட
மாமியா காாி க.
இ ெக இ னார ல வ தா இவ? த ணி வார ேநர
பா க சாமி. யாத ேவல இ ெக ?ஊ காாிய ேபா
நா மிதி உ ெசா ல உ ேகா தா டா .
ெகதி ெக ட நாயி அ மாவாச ட மாதிாி. ஊ ப கமா நா
ேபாற பேவ மீ நா த க. ெபாறி இ பாளா ட
இ க. ஊ ல சா , ஊ ல சா , இ எ சாமி
ெபாறி ச மீ ? க ட கீ சாதி பய தனியா அவ
கா கி ட ஓ கி, ைச ேபா த த இவ க ட
எழவ ப மீ தி கவா? இ இ .. உ ளார ேப ச த ேக ..
“சீ கிர ெகா டா ள, காைலல இ காபி த ணிய
நா ேக ெச ேபா ”
“அர ேவ கா ேடாட எ ப கக டேர தி க? ஆமா.. எ பட
ஊ கார எ ப வ வா ைல க?”
“அ கைரயா பாைளய க அ ெசா வர ெசா
இ க . ெவ ய கா தாலதா வ ேச வா ெநைன ேக .
ெகா டா ெகா டா... இ ப ெவ யி”
அட ேகா தாேளா க, அ க ஆயா ெச ெகட கா... இவ
மீ ேக தா வாயி!
திய ேகாடா கி ெச ட ப -2005
 ட பைன சாவ க
ெபா சா ேநரமாகி வி ட ட பைன சாவ க எழ
டாக கா சி த த . ஆ கா ஆவார ெச களி வ ,
ஆ ைத, காக க சி த¤ர , ெச சி திர , ெகா ெவ ைள என
ரகரகமான ேசவ க க ட ப இ தன. அைவக
அ காைமயிேலேய அதனத எஜமான க தைவ அம
த க ளாகேவ எைதேயா னகி ெகா தா க .
ரகரகமான ேசவ க ஒ ெவா க ைத நீ நீ ஒ
மா றி ஒ ஒ பாாி ைவ ெகா தன. ாிய ேவ
ேம ற மைல பி னா இேதா மைற வி ேவ என
மிர ெகா தா . சாவ க வ தி தவ க தைலயி
ைட இ கி க ெகா ைகயிைலைய ம யி
எ கி ளி ஊதி பா வாயி அட கி ெகா டா க .
விடைலக ெபாியவ க மாியாைதயாக ச த ளி
இ தா க . வழ கமாக இ த ேநர தி ஐ தா ேசவ களாவ
க யி க ேவ தா . இ இ கா தி க
ேவ யதாக¤வி ட .
ஓரமாக க ணாகர ெகா ெவ ைள ஒ ைற த
ெந ேசா அைண ஒ ெவா ேசவ கைள பரா
பா தவ ண நி றி தா . இவென இ க இத கி
வ தி கா என சில சாைடயாக ேகட¢க ெச தா க .
ப ளி ேகாட லஅ ட ேபாயி ப கிற பய
தக ைத ப கறத ேபா சாவ க வ
நி காேன.... ..... ..... நட க என னகினா க சில .
அவ ஆைசதா . ப பதிென கிராம தி எ
சாவ க நட தா , ைச கிைள எ ெகா ெற ைக க
பற பா . அைத ேவ ைக பா பதி அவ அ ப ஓ ஆ வ .
அ ப ேய அவ அ யாவிட அைத இைத ெசா
ெச வா கிழைம ச ைதயி இ த ெகா ெவ ைளைய வா கி
வி டா . வ த த அ இவேனா ெவ ந பாகேவ ஓ
ெகா ட . இ ட பைனயி சாவ க நட பைத
ெதாி த த ெகா ெவ ைளைய ெகா
வ வி டா .
''ஏ டா காவ , மணியகார வ தா சாவ க
ஆர பி ேகா மா? இ ல ேக ேக . நாம தி டா சாவ
ெர வாைல தி பி டா நி ?''
இ ப ஒ வ ெத ைலயி இ த வ ண ேக டா .
ெச பைடயா தா . இவ க ணாகர ஊ கார தா .
அவ பிறவியி ேத வா ெகா அதிக தா .
ந ைச ம ஐ ப ஏ கரா ஒ ேசர இ மணியகாரைன
ேபச அவ ைதாிய ெந சி ெகா த . இதி ஒ
விஷய எ னெவ றா உ ைமயான கிராம மணிய ைத எவ
சீ வதி ைல. அவ ந ைச ைச அ வள ப தா .
மணியகார எ றா இ த ப தியி சாவ க மணியகார தா .
“பர பைரயா நட கற பழ க த நாம ஏ மா ேதா . வற ப
வ வி யற ப வி ய ” காவ தா ச ேபா
ெசா னா .
இ ப தா தி ெதா பளா மணியகார வா
உ வினா . அவ சா . இ னி காி ணி உ வறா .
நாைள நீ ேபா ேச க. ஏ டா ந மா கெள லா இ ப
அநியாயமா ெக ேபாறீ க! எ தன தடவ ப டா தி
வரமா ேத! ேசா உ ேபா தி னா
ஆ .ெச பைடயா காவ ைய ேப சா கி எ ேலா
சா ைட ேபா டா . க ணாகர இதிெல லா கல
ெகா ளாதவ ேபால சி ன னைக ம ெச பைடயாைன
பா சிவி நி றா .
இ தி தா ேபா எ ேலா ைடய தைலக ேம ேக தி பின.
ர ேத மணியகார தன பாைன வயி ைற கி ெகா
இ ைப சா சா வ ெகா தா ... கி க
¢..கி ..கி ெக கி ெச ச த எ ப, களி கி
னிய ப ேபா காி ணி டேவ வ வ ெகா தா .
கா நிைறய த க அாிசிைலக மா யி க மணியகார ேசவைல
காி ணி தாவி ெகா வ தா .
இ ப தா சாியாக ஒ வ ட தி னா ெதா பளா
மணியகார ட வ வா .தி ெர ஒ நா யா அ
ேபா டெத ெதாியாம அநாைத பிணமாக ஊ ணிேயார
கிட தா . எ நட த ஒ வ மி லாததா ேக ஒ மி லாம
ேபா வி ட .
அ தநா காி ணி மணியகார ைக த யாகி வி டா .
மணியகார அ க ப க தி எ வளேவா ேபா ெபாறாைம
இ பதா காி ணியி ைகவாிைச அவசிய ப கிற . மணியகார
சபல ப ட மன ைடயவ எ ேபசி ெகா கிறா க .
மணியகார க ைழ த ட , வா க மணியகாரேர,
வா க மணியகாரேர.. என மாியாைத பலமாக நட த .
இைதெய லா கவனியாதவ க ேபால க ணாகர
ெச பைடயா அவன டாளிக ஒ ஓரமாக நி
ெகா தன .
மணியகார க ைட றி ேலசாக ேநா ட வி டா .
ெதா ைடைய ெச மி ெகா அ ெதா ைடயி "இ னி
ந ம சாவைல ேகாழி நட ந டேற ைதாியமி தா எவனா
உ கடா" எ றா .
இைத ேக ட ெகா ச ேநர க ெபா ட பி ைள பிற த
டாக மாறிய . காரண மணியகார ேசவ ,மயி க ,எ த
ேசவைல அ அ வி . ேம எ ெபா எ த ேசவ மீ
தன ேசவைல வி டா ெவ எ ற ப சி சா திர
மணியகார தைலகீ பாட , தன சாவ ேமேகாழி க
ேவ கிைடயா எ பைத ெதாி ெகா தா ணி நட
ந வி டா . நட ந வி டா யா எ த ேசவைல , இத
மீ விடலா எ ப கால காலமாக கா வ ேசவ க
விதி ைறகளி ஒ .
''எ னடா இ நாவைர நீ கதா ெபா ைடய க
ெநைன சி ேத . இ னி ெக னடா னா உ க சாவ க ம ல
ெபா ைடயா ேபா க.. ெபா டய க வா கற க ேவற
எ ப யி '' காி ணி இ ப ெசா வி ைகைய த
த சிாி ேராச ைத கிள பி வி டா . ேபாதாத
மணியகார அ ஹ அஹஹா.. எ அல ெகா சிாி தா .
க ணாகர இ த சிாி ெந ைச எ னேவா ெச த .
இவ ெச பைடயாைன பா எ ன? என விழியாேலேய
ேக டா . அவ ெகா ச ெபா எ றா . ஆனா
அத ளாகேவ க ணாகர எ தன ெகா ெவ ைள ட
கள தி ெச றா . ஆ ஆளி இத ேபாயி அ ட
உட ேபாறாேன... சி ன பய கற சாியா தான இ ... என
னகின . ஆனா அவ க மனதி இ ப யாவ ஏதாவ ஒ
நட க ெம ற ஆவ தியான . இ த ெசய எ ேலா ேம
ஆ சாிய தா . ேம பிைறயி ெகா ெவ ைள மயி க பிட
அ ப வி எ ப ேந க வ தஒ வ
ெதாி த விஷய .
மணியகார த ேசவ க திைய த காி ணி ைகயி
ெகா தா . க ணாகர த ேசவ க திைய தி
ெச பைடயாைன பி டா . ச ைட கிள
ரைன ேபால ெச பைடய க ணாகர ைகயி ெகா
ெவ ைளைய வா கி த ெகா தா . மணியகார ேசவ
எ ேபா ேம காி ணி தா வி வா . ைக த ெகா
ஒேர அ தா . அ கவி வா . அ தஅ வாைல பி
கி ெகா வா . அ ப ஒ லாவக . மயி க இ வைர
பதிைன ேகா ைச எ வி ட . ஒ காய அத பட
ேவ ேம! இவ ம ேவ மானா சி ன சி ன காய
ப ட .
காி ணி ேவ ைய உ க ெதாைடைய த வி
ேசவைல கி பி த ெகா "அடறா., ராஜா..
நர அ ேபாறா ல ஒேர.. அ ... அ அ ேபா உ ஜாதி
ேபைர கா பா த" எ வி டா .
ெச பைடயா க ணாகர ேசவைல தடவி ெகா
"ேபாடறா சாமி ஒ ேபா , மா ர த ெகாட ெகாட ெகாட
ஊ தீ சாேகா "எ வி டா . இர ேசவ க சிறி
ேநர மயிைர சி ெகா க ைத தி பி பா
ெகா டன. மயி க பா த தா தாமத த ைவ
உ கா தி த மணியகார ச ேதாஷ மி தியி பி னா சா
வி டா ... இர டாவ அ விடாம ெச பைடயா ட ெக
எ ஏகமாக நீவி பா தா . ந ல ேவைள ெவ தி கா
அ யாக ேபா வி ட .
"ந ம ெவ ைளைய ெபா ட ெச ட யா . இ ப பா
அ எ கஉ " இர டாவ பறைவ வி டா
ெச பைடயா . "அ ப ¢ உட ணா" என க ணாகர
ச தமி டா . மணியகார ேகா ஏமா றமா ேபா வி ட . த
பறைவயி ெவ ைள த பி ெகா டேத எ .
இ த ைற இர ேம ஒ ேசர எ பி எ பி அ ெகா டன.
ேசாள ேவ ெபாத ெபாதெவன அேத சமய நில தி ெகா ய .
"ெவ ைள ேப ேபா தேடா... இனி அ வள தா " எ றா
மணியகார .
"பா கலா பா கலா யா ேப றா க "எ எதி
சவா வி ட ெச பைடயா , ேசவ க ைத நீவி பா தா .
இைர ைல அ வி ட . ேவ இைர ைல ைவ
ெகா அ வள தா . றாவ பறைவ வி ட உடேனேய ன
எ ற ச த ேக ட . ஆனா எ த ேசவ அ வா கிய என
றி ேவ ைக பா தவ க ாியவி ைல.
காி ணி ெவ க திைய வழி ெகா , ’க தி
ெகா ப ேக ேபாயி வ ’ எ றா . உ ைமயி
ெச பைடயா க தியி தா ர த பாதி ப தி த .
மணியகார சி ெதா கி ேபா வி ட . காி ணி
ைதாிய ைத விடாம ஆவார ப ைடைய வாயி ேபா
சதசதெவன ெம மயி க வாயி ைவ ஊதினா . ஈ
எர ப ைடயி தா எ பதா அ தாாி ெகா ட .
இ ெபா தா ெவ ைள ெஜயி கிற எ ப தய பி க
யா ேம ந பி ைகயி ைல.
காி ணி ேசவ க திைய அவி ெக யாக திவி டா .
அத ளாக மணியகார ஒ வி நைன வ
ேசசவ வாைய பிள ெசா ெசா டாக இற கினா .
இ ெபா மயி ந றாகேவ ேதறிவி ட . நா காவ பறைவ
இர ேம படபடெவன பற அ ெகா டன. உடேன
காி ணி மயிைல எ காததினா ெவ ைள பற மயி க ைப
வசமாக அ வி ட .
காி ணி சாவைல எ எ வா ஊதினா . மயி
க கத கத ெக ர த ெகா தைலைய ெதா க
ேபா ட . றி இ தவ க அட ப¦ எ றா க .
மணியகார ப பாைய கி எறி வி வி ெட
நக தா . ேசவைல கி ெகா காி ணி பி னா
நக தா .
"எ கடா ேகா ைச ெகா ேபாேற" எ ேக ட ெச பைடயா
காி ணியி காைல வாாிவி டா . காி ணி ேசவைல
எறி வி ெச பைடயா ேம தி தா . இ¢ வ க மா
க ெகா டா க . இ தா சமய எ க ணாகர மயி
க ைப கி ெகா டா . ெச பைடயா பி யி
எ ப ேயா த பிய காி ணி ந வி இர ைக க ைல
எ ெகா டா .
"இனி வா கடா பா கலா " எ றா . ட அ ப ேய பி
வா கிய . ெச பைடயாைன அவன டாளிக பி
ெகா டன . காி ணி ைகயி க ைல எ வி டா ெசா னா
ெசா ன இட தி அ பா . மணியகார காி ணி நக
நக பி வா கி ெகா டா க .
"எ ேலா பா க ள? இவ அ ம த. ேகாழி
ேகாழி நட ந அத கீ நா கா ப பாய
றா . ஆசக ெநைன சி டானா?" ெச பைடயா ெவ
ேபா ேபசினா .
"காி ணி ம இ ைலனா ஒ ெபா க ட மணியகார பா க
யா "- இ காவ .
"ஆமா எ லா ந மா க கற எள கார தா டா
மணியகார இ வள வா வ தி .ஒ ெசா ேற ...
ேக க க... ெமாக ல மீைச இ தா அ த வார லஇ
எவ இ த கா ப க தைலெவ ப க டா .
அ ற மணியகார ப ட கி டெம லா கா ல கீ
ேபாவ " எ ேலா க ப டா க . ட
ச ன ச னமா கைல த .
"க ணாகரா இ னி ரைவ அவ சாவைல எ க உ ல
வ சா டலாமா.. இ ல கா ல ெவ ேச வ
டலாமா?" எ றா ெச பைடயா .
க ணாகர ெவ க ட "எ க ெச சா எ ன ணா... தி க
ேவ தான" எ றா .
அ றிர தைல ேகாழி பி ேநர தி ஊ ெத ேக
ப ள ேதார தி காி ணியி மைனவி ஒ பாாி ைவ
ெகா தா . மணியகாரைன ெக ட
வா ைதகளா ர எ ெகா தா . ெச பைடயா
காவ எ னேவா ஏேதாெவ வி த ஓ னா க . அ ேக
காி ணி ெவ ேபா ட அ பைன மரமாக கிட தா .
ம ைடயி பல த அ ப ததா ர த நி காம ழ
ைவ ெகா த . காி ணியி மைனவி தைலைய விாி
ேபா ெந ெந சா ேபா ெகா தா .
ெச பைடயா காவ ெம ல சமா சார ைத க தாி
ெகா டா க .
 விசய ஒ மி ைல. சாவ க தி பிய மணியகார
காி ணி டேவ ெச றி கிறா . இர ேப
த ணி ேபா தி கிறா க . மணியகார கண கான
ேபாைதயி நி தி ெகா ள காி ணி மீறி ேபா வி ட .
சா வி டா . மணியகார காி ணியி மைனவியிட
ேவைலைய கா இ கிறா . அவ ச த ேபாடேவ விழி
ெகா டா காி ணி. இ அவனா ஒ யவி ைல.
ஆனா மணியகார ேநேர த ேதா ட தி ஓ ஆ கைள
வ காி ணிைய ம ைட ேபாடாக ேபா ப ள ேதார தி
இ எறி ஓ வி டன . காி ணி எ வள தா பலசா யாக
இ தா ேபாைதயி வசமாக மா ெகா டா .
வி ய கால ேநர தி ஆ ெப அ தைன ப ள
வ வி டன. ெப க மணிய காரைன காி ெகா ெந ைட
றி தன . உயி ேபா வி டதா ஆ க ேபா தகவ
ெகா க ஆய த ப டன . அத கிராமமணிய ,
மணியகார ேபா ட வ வி டன . ஏ ெச பைடயாைன
பா ஒேர ேக விதா ேக டா .
"ேந சாவ க ல நீ காி ணி ச ைட ேபா
ெகா ட உ ைமதாேன?"
"ஆமா " எ றா ெச பைடயா ைகயி ம ேப கிடமி றி
வில ஏறிய . மணியகார ட தி நி ற காவ ைய
க ண பி டா . காவ மணிய காரைன பா காறி
பினா .
- காாி - ெச ட ப - 99
 தி விழா ேபான மயிலா தா
மயிலா தா கன க நிைறய இ த . ஆனா அ எ லாேம
கிராம தி எ லா ெப க ேம ப ஆைசக தா . ஏதாவ
ஓ றிர டாவ எ லா நிைறேவறி வி . ஆனா
மயிலா தா தன ம எ த ஆைச நிைறேவ வதி ைல
எ பதி வ த . அதி ஓ அவ தி மண . மயிலா தா
தன ஓ ப த மா பி ைள அ கவ ெம
உ திேயாக தி மா பி ைளைய எதி பா தா . ஆனா
அதெய லா த அ பனிடேமா ஆயாவிடேமா ெசா ெகா டா
இ க ! அவ க த களா ஆனைத தாேன ெச
ெகா பா க .
த ஊாி நா ஊ தா இ ெகாழ ப ாி
ெச ல ப எ பவைன க ெகா டா . ெச ல ப
ப பறிவி லாதவ . காரனா . ஒ க யாண கா சி நட தா
தி வா என க யாண அவ ெச வி தா க .
ஆயி ... அவ தி மண ஆகி ட இர மாத
ஆகி ேபாயி . மயிலா தா கணவ இ ன ேநர தி இ ன
இ ன ெச ய ேவ¢ எ பைத ஓேர வார தி ாி அத ப
நட ெகா டா . த திதான ஊ , திதான கணவ
எ லாேம திதா இ க மயிலா தா த ஊ ேக ஓ விட ட
ேயாசி தா . ஆனா எ லாவ ைற ெசா தா இவ அ மா
அ பியி கிறா . இ த ஒ வார தி த கணவ
ெச ல பனிட ட இவ அதிக ேபசி ஓ ெகா ளவி ைல.
ஊ , கிண ற ைப , ஓ றிர அ கா எ
தா பழ க .
மயிலா தா ஓேர வார தி ேசா ஆ வ த ணீ
ெகா வ வ , சா பி வ , வ இ தா வா ைக எ
ப ட . வார தி வியாழ அ அ த ஊாி ச ைத கிற .
இவ மாமியா தா இவைள ச ைத ெச கா , கறி,
ெபாாி, என வா கி அ பினா .
''ெச ல ப ஏதாவ பண கிண உன தானா?
ஏ பி ேள?" என ேக ட ேக வி உத ைட பி கி கா னா .
"நீயாவ சாைடயா அ ேவ இ ேவ ேக கலா ல.
ேக காம உ னா உ ெபாழ ணா ேபாயி ஆமா
Another random document with
no related content on Scribd:
 CHAPTER V
THE PERFECTION OF STEAMSHIPS

M OST people who have had little experience with the sea, and
many who have travelled on it, have little idea of the size of
ships. Probably this is due to the fact that we see so much mention
made of the world’s greatest ships, with their tonnage and their other
measurements, and so little of the thousands of ships that carry the
bulk of the world’s passengers and practically all of the world’s
freight. Our newspapers refer frequently to ships of thirty or forty or
fifty thousand tons, but rarely do they mention the ship of 3,500 or
4,000 tons. Consequently, with such frequent mention of the giant
liners before us, our tendency is, naturally enough, to imagine that
they are typical of the sea, which is a very great error. In the
transatlantic service there were, in 1924, but ten steamships of more
than twenty-five thousand tons. On other routes none of them exists.
It is as if we thought all buildings small because they do not equal in
size St. Peter’s in Rome, or Versailles in France, or the Woolworth
Building in New York, for the greatest steamers are as much greater
than the average as St. Peter’s is larger than the little parish church,
as Versailles is greater than the average home of a country
gentleman, as the Woolworth Building is greater than the countless
thousands of office buildings that house the great majority of
business offices.
Yet these great ships, trifling in number though they are, are
properly of interest to stay-at-homes and travellers alike, to
landlubbers and sailors. The thing to remember, however, is that
from the viewpoint of world commerce they are comparatively
unimportant, and that the world could much more readily carry on its
great affairs without these gigantic sea-borne palaces than without
the smaller passenger ships and the countless thousands of
“tramps” that roll and pitch and plod across the Seven Seas and
make possible the commerce upon which the modern world
depends.

THE MAJESTIC
Formerly the German liner Bismarck. It is now the property of
the White Star Line.

It is important, therefore, to bear in mind what measurements

constitute greatness in size, and what measurements are average.
Such ships as the Majestic, the Berengaria, and the Leviathan are
truly gigantic, and probably for many years to come they will not be
greatly surpassed in size. So large are these three ships that they
can enter only a few of the world’s great harbours, they cannot be
tied up at more than a handful of piers, they cannot be docked at
more than a few of the world’s great dry docks. There are a few
other liners that approach these great ships in size, but not many.
The Aquitania, the Mauretania, the Olympic, the Homeric, the Paris,
the George Washington, the Belgenland, the torpedoed Lusitania
and Justicia, the Titanic which was wrecked on an iceberg—all these
ships belong to the same race of giants, but there are no others,
although, of course, there are other ships that bridge the gap
between the wallowing tramps and these that I have mentioned.
For the present, however, I shall pass by the smaller ships, more
important though they are, as a race, and describe, in some detail
the marvellous ships that voyage between the English Channel on
the East and New York on the West, for it is in this service that all the
greatest ships are to be found.
Modern marine engineering is quite up to designing, constructing,
and operating ships greater than any that now exist, but should
much larger ships be built little would be gained. New dry docks
would have to be built, new piers constructed, deeper channels
dredged, all at huge expense, and the building of such ships would
in itself call for disbursements so vast that the companies operating
them would find it difficult or perhaps impossible to make them pay.
Consequently, I shall content myself with describing what now exists,
feeling certain that any developments within many years will not so
much surpass these great ships already afloat as to make my
remarks entirely out of date.
As an example, therefore, let us take the Majestic, which, despite
some argument on the part of those who put the Leviathan in
commission, is slightly larger than any of the others I have named.
To say that she is 956 feet long and 100 feet broad means little. It
may, perhaps, mean more to say that it would not be advisable to
anchor more than four such ships in a harbour a mile square and
forty-five feet deep. But even that, perhaps, may leave one
wondering.
 THE LEVIATHAN
Formerly the German liner Vaterland, and taken over by the United
States during the World War.

An automobile can turn around without difficulty in a street fifty feet

wide. If the Majestic, however, found it necessary to turn around
while under way without resorting to anything more than the use of
her steering wheel she would require a channel more than a mile
wide. In a much more restricted space than that, the utmost skill in
reversing her propellers or the use of tugboats would be essential.
It is trite to remark that such a ship is a floating city, yet she
actually is. Her passengers and crew together, at the height of the
tourist season, number more than 5,000, but no town in the world of
that population has such luxuries or comforts, such machinery or
such artistic interiors as this great ship carries as its equipment.
 In order to give an adequate idea of what this vast steel structure
contains and is propelled by it will be necessary to divide it into two
major parts—that is, the hull and the machinery, and the
accommodations for passengers.
First let us take the hull and the machinery.
The hull of a ship is its prime necessity. Without a hull there can be
no ship, just as without a foundation and without walls there can be
no house, for a ship’s hull combines her foundation and her walls. In
order, then, to understand the greatness of the gigantic liners we are
discussing the first thing to understand is the hull.
All hulls of great size are built of steel. First a great steel
framework is constructed, then it is covered with sheets of steel and
many steel decks are built, and steel bulkheads are installed in order
to give still greater strength.
In building such a ship the first thing necessary is a great yard
large enough to accommodate the ship, and many shops in which
parts of the ship are to be made or assembled. There is an incline
constructed on which the ship will be built, and the incline is so
arranged as to slant down to the water’s edge. The ship’s frame is
first put up, and the first part of the frame is the keel. The keel is a
long and very heavy backbone that runs the entire length of the ship
and is the centre of the bottom. To the ends of this are fastened the
great steel frames that rise high above the keel to form the bow and
the stern—that is, the front and back of the ship. At narrow intervals
between these two towering ends are erected the “frames” or ribs,
which, in order to make them strong, are built up like great steel
girders, running from the keel along the bottom and up the sides.
When all of these are riveted in place a very good idea of the shape
of the ship can be secured. Amidships—that is, halfway from the
bow to the stern—these frames are very much like a broad and flat-
bottomed U, but as they approach the bow they are more and more
like huge Vs. Toward the stern they take more unusual shapes,
somewhat like a V except that a little above the bottom on each side
they curve sharply out and back in a semi-circle in order to go
around the shafts on which the propellers are carried.
 THE BERENGARIA
A former German ship now belonging to the Cunard Line.

Thousands of men work on these huge steel structures, and a

“skin” of steel is riveted on the outside of these frames. In the bottom
and extending a little way up the sides a second “skin” is placed on
the inside of the ribs. These two coverings make up the “double
bottom.”
Girders for decks are put in place, great rooms are left for boilers,
engines, and other equipment, the shafts are installed, the engines
and boilers are bolted in place, and finally, when the ship is getting
fairly well along toward completion, she is launched. That is, the
great timbers that have been holding her in place are sawed in two,
and the great vessel slides down the ways into the water.
 After she is launched the infinite number of tasks still untouched
are attended to, and finally she is completed—a marvellously
complicated and wonderfully perfect fabrication, into which almost
every industry in a nation has put something.
These hulls are huge and are tremendously strong, yet so great
are the dimensions of the ship, so great her weight, that should her
giant hull touch a rock the heavy steel plates would curl up like
paper, the frames would bend like tin, and driven head on against a
cliff or an iceberg the great structure would crumple its bow, twist its
great frames, and might become a total wreck.
Modern ships that are propelled by machinery use two principal
methods of propulsion, paddle-wheels and screw propellers. Paddle-
wheels bear a very close resemblance to mill-wheels. They are
merely great circular structures with paddles attached at intervals
around the circumference which, when the wheel is partly
submerged and set to turning, strike the water one after the other
and so propel the hull to which the wheel is attached. These wheels
are sometimes arranged amidships, one on each side, and
sometimes but one wheel is used (in this case it is much broader) at
the stern, or rear end of the vessel. This equipment is not
satisfactory for ocean-going ships, for heavy seas sometimes crush
the paddle-wheels. River steamers, however, and particularly
shallow-draft river steamers, find this means of propulsion
satisfactory.
The other method of propelling ships—that is, by screw propellers
—is more important, and for use at sea is practically universal.
A screw propeller operates on exactly the same principle as an
electric fan, and ships may have one or more of these propellers,
which are fastened to shafts projecting through the hull beneath the
water at the stern. If the ship were tied up strongly to a pier, so that it
could not move, and the propellers were turned by the engines, the
result would be to set in motion a column of water away from the
propeller just as an electric fan sets in motion a column of air. The
resistance of the water is so great, however, that once the lines that
secured the ship to the pier were thrown off, the propellers would set
the ship in motion, and the propellers would progress through the
water in somewhat the same way that an ordinary wood screw
advances through wood when a screwdriver is properly applied.
The Majestic is propelled by four of these propellers, two on each
side astern. Turning at 180 revolutions a minute they utilize 80,000
horse power. One might think that propellers would waste much of
this power—that is, that they might turn in the water without pushing
the ship forward very much, as a wood screw sometimes turns round
and round without getting a grip on the wood into which the
carpenter wishes to drive it. This is true to some extent when a ship
is first starting, but once the ship is in motion a properly designed
propeller will be 95 per cent. efficient—that is, it will go as far in 100
revolutions as if it ran without any “slip” for 95 revolutions.
A propeller is measured by its diameter, just as an electric fan is
measured. A propeller ten feet in diameter is one whose blades,
measured from the centre of the shaft, are five feet long. Another
and equally important measurement is the “pitch”—that is, the
distance forward the propeller would travel in one revolution if it were
running through a solid. Take a wood screw and look at it carefully.
You will find that the threads run around it in a spiral. Mark a spot on
one thread, and then trace the thread around the screw until it again
reaches the side you marked. It will have advanced toward the point,
and the direct distance between the place you first marked and the
place you have arrived at would be the “pitch.” As a propeller blade
travels in a path similar to the thread of a screw, its pitch is similarly
measured.
The four propellers on the Majestic are built of manganese bronze
and each carries four blades. They are 16½ feet in diameter, and
their pitch is 14 feet 11½ inches.
Two of these propellers turn one way and the two on the opposite
side turn the other. This is to offset the tendency to swing the ship
out of its line of travel, which would be very apparent if all the
propellers turned one way. Ships with one propeller feel this action
very plainly.
 Such huge propellers as the Majestic carries, and such great
power as her engines develop, necessitate the use of heavy shafts,
which are the great round steel rods that connect the engines and
the propellers. These shafts run from the centres of the propellers
through the ship’s stern to the engine room, and in the Majestic are
16½ inches in diameter. Where they enter the ship there must be a
very carefully built “stuffing box” and bearing which will prevent the
entrance of water. Once each shaft has passed this bearing it runs
for a considerable distance through a “shaft tunnel,” which is a long,
low, narrow compartment through which men may walk in order to
inspect the shaft and see that the bearings, which are spaced at
intervals along the “tunnel,” are properly oiled. Finally the shaft
reaches an apparatus called the “thrust block.” This is a simple but
highly important arrangement. To explain its use it is necessary to go
back to the propeller.
When the engines are in motion and the propellers are being
turned they develop a great “push” against the water, and it is this
push that makes the ship move. If, however, something were not
done to take up the push, the propellers would slide the shafts
lengthwise through their bearings, and the end of the shaft attached
to the engine would press so hard against it that it would push the
engine from its base, or at least would wear the bearings out, and
the engine would be damaged.
In order to receive this “thrust,” as it is called, the “thrust blocks”
are installed. There are several designs, but they all accomplish the
same task in a similar fashion.
 THE MAURETANIA
A British liner of the Cunard Line.

The shaft is equipped with a series of “collars.” These collars,

which are enlargements of the shaft, are so placed that they fit
between a series of surfaces attached firmly to a heavy fixed base,
and when the propeller thrust tends to slide the shaft lengthwise, the
“collars” press against these interposed plates which prevent the
shaft from moving laterally without preventing its rotation. Naturally
enough these thrust blocks must be lavishly oiled, for the friction
between the turning collars and the fixed thrust blocks would
otherwise soon wear both the collars and the blocks. When the
propeller is reversed the thrust is against the other side of the
collars, and so the engine is relieved of all duties save those of
turning the shaft.
 When the shafts have passed these thrust blocks they have
entered the engine room, which on these great liners is a place far
different from the engine rooms on the smaller ships that are to be
found the world over.
Perhaps the first thing that would strike an inexperienced visitor in
the engine rooms—for there are three—of the Majestic is their size
and the absence of moving parts. Aside from the hum of turbines
and generators and the vibrations that are a part of every power
plant, there is little to tell a person unacquainted with such power
installations that the engines are going. Great turbine cases are
bolted strongly to their bases, but the rapidly moving vanes are
entirely hidden from view. A few men wander here and there, some
watching indicators, others testing bearings, still others polishing the
already shining machinery, but there are no turning shafts, no
moving wheels in view. As a matter of fact, most of the visible motion
and most of the sounds as well come from a lot of little machines
whose duties are important, of course, but are not directly connected
with that one great task of spinning the propellers at 180 revolutions
every minute day and night while the miles are being rapidly put
behind the great ship as she speeds along her route across the
Atlantic.
So complicated and so huge is this collection of machinery that it
may, perhaps, be better to pass by the engine rooms for the moment
and go to the stokehold, or boiler room, in order to get an adequate
idea of how the machinery is operated.
 THE BELGENLAND
Belonging to the Red Star Line.

In smaller ships all the boilers can often be placed so that there
will be but one stokehold—that is, one compartment from which all
the boilers are fed. Ships of the size of the Majestic and Leviathan,
however, are equipped with so many boilers that they cannot all be
grouped about one stokehold. The Majestic, for instance, has forty-
eight separate boilers which, if they burned coal, would require 12
chief stokers, 197 firemen, and 168 coal passers in order to keep the
fires burning properly. The most modern of these giant ships,
however, do not burn coal. Oil is led to the boilers in pipes and, on
the Majestic, but eighty-four men are required to get the results that
it would take 377 men to get with coal. These 84 men are divided
into three watches, so that the fires are kept burning and the steam
is generated with but 16 fire-room attendants and 12 cleaners at any
one time. They work for four hours, and are then off eight, coming to
the fire room every twelve hours for their four-hour watch.
Each of these boilers has five burners, to which the oil is forced
under pressure. Each fire-room attendant (they can hardly be called
stokers) has three boilers, or fifteen burners, and the steam pressure
in the boilers can be carried at 240 pounds pressure per square inch.
In ships burning coal the stokehold is a grimy place, with yawning
openings in the sides leading to the black bunkers where the coal is
stored. A few dust-covered electric lights glow dimly in the murky
dusk, and when a furnace door is opened the glare of the fiercely
burning fires lights up the begrimed and sweating stokers, who seem
almost like unearthly creatures toiling in an over-heated Inferno.
But the great oil-burning liners have a different picture to present.
The fire room is almost as neat and clean as is the engine room. The
firemen do not seem to be overworked, as they step from one to
another of their burners, looking through a series of peepholes to
see that the oil is burning properly. Smudges of dirt are not
uncommon on a man’s face and hands, perhaps, but the begrimed
Vulcans of the coal-burning ships have no counterpart on the oil
burners, and the coal dust and the dingy stokehold is a far cry.
The Majestic’s boilers do not depend upon natural draft, but a set
of four powerful fans draws the warm air from the turbine rooms
through two great air shafts about seven feet in diameter and forces
it under pressure beneath the boilers. These great air shafts total
1,000 feet in length, and a part of the air they supply is led to each
boiler. In addition to this supply for the furnaces there is a separate
supply of fresh air for the crew of the boiler rooms. The boilers are all
separate and any one or any series can be completely shut off from
the others in case of necessity.
The steam that is generated in the forty-eight boilers of the
Majestic is led by a complicated system of pipes to the turbines,
which drive the propellers.
 Formerly steamships universally used the reciprocating engine,
but gradually the turbine is being adopted, until now the fastest ships
are universally equipped with this later design.
A reciprocating engine is one that has one or more cylinders in
which pistons are pushed back and forth by the steam which enters
alternately one end of the cylinder and then the other, thus turning
the shaft. This piston, running first up and then down, is joined to a
“connecting rod” which in turn is connected to a “crank shaft” which
is a continuation of the propeller shaft. As the piston moves up and
down, one end of the connecting rod moves with it, for it is fastened
by a hinge to the lower end of the piston rod which runs out of the
bottom of the cylinder. The other end of the connecting rod is
attached to the crank shaft which has a section of itself carried out to
one side just as the shaft on which a grindstone is mounted is bent
at right angles and attached to the handle. As the piston goes up,
carrying the connecting rod with it, the off-centre section of the crank
shaft is carried up also, as the handle of a grindstone is carried up
when the operator begins to turn the wheel. When the piston has
reached the top of its stroke the connecting rod has pulled the crank
until it is pointing straight up. Then the steam pushes the piston
down and the piston pushes the connecting rod, which in turn
pushes the crank, so that the shaft is turned, just as you might turn a
grindstone by hand, your arm representing the piston rod and
connecting rod, and the handle representing the crank shaft.
The turbine, however, is a very different machine. There are no
pistons and no other parts similar to those of the reciprocating
engine. Instead there is a shaft on which is mounted a great steel
wheel. Around the edge of this wheel are mounted thousands of little
vanes, and the whole wheel works on the same principle as a
windmill. A windmill carries a comparatively small number of vanes
arranged somewhat as the blades of an electric fan or a propeller
are arranged. When the wind blows against these “vanes” the wheel
revolves. Now a turbine is a very highly developed example of this
same principle, and the steam is led to it through pipes and directed
against these vanes, which are small but are very numerous. The
result is that this windmill type of engine revolves at a very rapid rate.
One can get some idea of these turbines when he learns that the
eight turbines of the Majestic contain a total of 900,000 vanes.
Turbines, however, have two major failings: First, they cannot be
reversed—that is, a turbine can turn in only one direction—and
second, they are most efficient when they operate at high speed. In
order to use turbines on ships, then, it is necessary to have one
turbine on each propeller shaft to drive the propeller ahead, and
another turbine with which to drive it astern. Consequently, the
Majestic has eight turbines—two to each propeller shaft.
The second difficulty is harder to overcome. Propellers are most
efficient when they are run at comparatively slow speeds. Those on
the Majestic are no exceptions to this rule, and at full speed are run
at about one hundred eighty revolutions per minute. Turbines,
however, are high-speed machines, capable generally of thousands
of revolutions per minute. In order to utilize the power generated by
the rapidly revolving turbine and transpose it into useful energy for
use by the slowly turning propeller there must be some sort of
reduction gear. The United States Navy has designed a number of
its newest ships with an electric drive in which the high-speed
turbines are used to generate electricity which is used to turn slow
motors that drive the propellers. Another method is a reducing gear,
similar in the work it does to the gears used in automobiles for “low”
and “intermediate,” but necessarily very much greater in size. In the
Majestic the arrangement is of the latter type—that is, the turbines
are operated at high speeds, and through a series of gears the
propeller shafts are turned at slower speeds.
 THE GEORGE WASHINGTON
An American liner, formerly a German ship. She was taken
over by the United States during the World War.

Necessarily, in operating ships of such size as these we are

discussing, any wasteful methods would be very expensive. It is
open to some question as to whether these huge ships are worth
what they cost, for the margin of profit they show is very small, and
the cost of operation and repair is huge.
In order, therefore, to make them pay it is vitally necessary to
eliminate waste. For instance, if the turbines were each operated by
steam direct from the boilers, and this steam were sent direct to the
condensers after having passed only once across the vanes of a
turbine, it would take very nearly four times as much steam, and four
times as much fuel, to operate the Majestic as it does with the
system that is installed. Only part of the power of the steam is used
up in the first turbine through which it passes, so when the ship is at
full speed, the steam, still under comparatively high pressure,
although much less than when it left the boilers, is led from the first
turbine, which is called the high-pressure turbine, to a second
turbine, called the intermediate. Here again it fans the vanes and the
turbine revolves, but once more the steam is used, for part of its
power still remains. This time, however, the pressure is much less,
and the steam has expanded until it takes up more space than it took
up in the boiler, just as the air in the rubber bladder of a football
would take up more room if the leather cover which keeps it
compressed were removed, or the inner tube of an automobile tire
would expand if the “shoe” or “casing” were not around it. This
expanded steam is divided, when it comes from the intermediate
turbine, and is led to the two outside turbines—that is, the turbines
that operate the port, or left hand, and the starboard, or right-hand,
propellers. These are the low-pressure turbines, and when the steam
has passed through these turbines, causing them to turn, its work is
done and it is led to the condenser.
Condensers are a vital part of every sea-going steamship’s
equipment. Locomotives do not need them, and stationary engines
ashore do not, for they can easily replenish their supply of water, but
to a ship crossing the ocean, fresh water is a vital necessity, for its
boilers no less than for its passengers and crew, and should the
used steam be allowed to escape, the ship, no matter how great her
water tanks might be, would probably run out of fresh water long
before her voyage could be completed, if it happened to be at all
long. If, in such a predicament, she should attempt to use salt water
there would very soon be a heavy covering of salt inside her boilers
and her steaming ability would become limited, and, furthermore, the
boilers would very shortly require a thorough cleaning.
In order to prevent this difficulty from arising, all salt-water
steamships and many that are used on fresh water, for lakes and
rivers often contain sediment that would foul the boilers, use
condensers. These are water-cooled systems of pipes through which
the steam is led after its final release from the engines. The steam,
which of course is still hot, is led through these carefully cooled
pipes, and in coming into contact with the cool walls of the pipes is
condensed, just as the moisture in your warm breath is condensed in
the winter when you breathe against a cold window pane. This
condensation turns the steam into water once more, and it is led
back to the tanks where it is held in readiness to be sent again to the
boilers.
The auxiliary machinery of such a ship as the Majestic or the
Leviathan is even more complicated than, although not so powerful
as, the engines which drive the propellers.
I have mentioned the ventilation system of the stokehold, but that
is only a small part of the system that ventilates every nook and
cranny in the whole huge structure. There are refrigerators, which
are capable of keeping in cold storage large quantities of perishable
products. There is even, on the Majestic, a second refrigerating plant
intended to cool a cargo hold in order that perishable freight may be
carried. Another important auxiliary machine on the Majestic is a
Diesel engine for generating electricity in case something might put
the main generating plant out of commission. With this emergency
plant, power is assured for lighting and for lowering the lifeboats.
In order to handle so great a ship when the engines are
necessarily at such a distance from the “bridge” where the officer in
command has his post when the ship is under way, it is necessary to
have some means of communication between the bridge and the
engine room.
A person driving an automobile is not only in command of the
steering of the machine, but is also in direct charge of the engine,
the gears, and the brakes. Not so the captain of a ship. Neither he,
nor any of the men with him on the bridge, has any means of starting
or stopping the engines. There is a man at the steering wheel, of
course, but the men who start and stop and reverse the engines are
far below the bridge and far aft, hidden away beyond where any
shouted orders could possibly reach them. Yet the engines must be
operated as the captain commands, for he is the man who can see
what must be done—he is the one upon whose judgment the safety
of the ship depends.
In order to bridge the gap between the bridge and the engine room
an apparatus called the “engine-room telegraph” has been perfected.
There are a number of designs, but all of them by simple mechanical
means permit the officer on the bridge to operate a handle and set a
hand on a dial placed in the engine room so that it signifies the
officer’s orders.

THE HOMERIC
A British liner belonging to the White Star Line.

All this that I have so far described, and much more that I have not
even hinted at, is put into a ship merely in order that passengers and
freight can be quickly and safely carried over the sea. In these days
of luxury, however, passengers demand more than speed and safety.
Comfort is, from the viewpoint of steamship lines vying with each
other for passengers, a vital necessity, and competition has added
comfort to comfort until ships have become lavish and luxurious, and
such service as can be had only at the finest hotels and watering
places ashore are commonplaces of the sea. Every luxury that lies
within the bounds of reason—and, to be truthful, a few that seem to
lie just across the border—are to be found on the greatest ships of
to-day. Does one wish a suite of rooms with private parlours and
solariums, numerous bedrooms and private baths? It is to be had (by
the payment of a price) and one is king of truly regal quarters for a
passage. Does one wish to bathe in such a bath as Caracalla would
have marvelled at? One has merely to go below, put on a bathing
suit in the privacy of a perfectly appointed dressing room, and plunge
into the crystal water of a pool that would have been the envy of any
luxury-loving Roman—a pool so great that in it the smallest of
Columbus’s ships could comfortably ride at anchor. Does one wish to
entertain one’s friends at dinner? A word to the steward, and when
the party is led to its table, there it finds all the brilliance of snowy
napery and polished silver, of sparkling crystal and fragrant flowers,
with specially printed menus prepared for the event. Has one
“snapped” some scenes about the deck with his camera? He has
merely to take the film to the dark room and develop it himself or
have the task performed by an attendant. A doctor is on duty. An
orchestra is carried in order that music may be had for dances, for
entertainments, and during meals. A library, with great thick rugs,
with easy chairs, and cases filled with books beckons to one when
other pastimes pall. A smoking room where card games can be
played is a popular centre. A palm garden and an à la carte
restaurant are to be found in addition to the regular dining room. A
gymnasium is convenient. A nursery for small children is available.
But a complete description of such a ship is all but impossible.
These are the ships that are the perfection of the type that have all
but driven sails from the seas—that have, in the carrying of
passengers, entirely eliminated sails. Yet hardly had they reached
the point where they might comfortably settle down to profit from the
elimination of their ancient rivals, when an upstart ship—a ship
whose lineage is so limited that its entire development lies in the
20th Century—put in its appearance and already has gained such a
foothold among steam-driven vessels that it seems not unlikely that
the days of steam upon the sea are numbered.