■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■■ First Edition ■■ ■

■■■
Visit to download the full and correct content document:
https://ebookstep.com/download/ebook-47284632/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

As 95 Teses Nós Devocionais diárias nas 95 Teses de

Martinho Lutero Sample André Bispo

https://ebookstep.com/product/as-95-teses-nos-devocionais-
diarias-nas-95-teses-de-martinho-lutero-sample-andre-bispo/

Martin Luthers 95 Thesen Nebst dem Sermon von Ablass

und Gnade 1517 1st Edition Martin Luther Kurt Aland

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablass-und-gnade-1517-1st-edition-martin-luther-kurt-
aland/

Martin Luthers 95 Thesen nebst dem Sermon von Ablaß und

Gnade 1517 Sonderdruck aus der Lutherausgabe von O
Clemen 3rd Edition Claus Steinle

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablas-und-gnade-1517-sonderdruck-aus-der-
lutherausgabe-von-o-clemen-3rd-edition-claus-steinle/

95 Strategi Mengajar Multiple Intelligences Mengajar

Sesuai Kerja Otak dan Gaya Belajar Siswa Alamsyah Said
S Pd M Si Andi Budimanjaya S Pd

https://ebookstep.com/product/95-strategi-mengajar-multiple-
intelligences-mengajar-sesuai-kerja-otak-dan-gaya-belajar-siswa-
alamsyah-said-s-pd-m-si-andi-budimanjaya-s-pd/
■■■■ First Edition Islamic House

https://ebookstep.com/download/ebook-44434928/

Aandhar First Edition Jhilam Gupta

https://ebookstep.com/product/aandhar-first-edition-jhilam-gupta/

Burner (Gray Man) First Edition Greaney

https://ebookstep.com/product/burner-gray-man-first-edition-
greaney/

■■ ■■■■■ First Edition ■■■■ ■■■

https://ebookstep.com/download/ebook-29274668/

Mi Lucha First Edition Adolf Hitler

https://ebookstep.com/product/mi-lucha-first-edition-adolf-
hitler/
Nandhitha Ram

Page 1
 Nandhitha Ram

தித்திக்கும் தீ நீ யடா! 1

நாயகன் கனலினியன் ஐ.பீ.எஸ்

நாயகி சுபிக்ஷா (அல் லது) மஞ் சரி தர்மராஜன்.

தர்மராஜன், மஞ் சரி தர்மராஜன்,சுதீப் தர்மராஜன்,

சகுந் தலா, ராஜதுரர, குழலி, இன்பா,
கனகரத்தினம் ,மீனா,ருக்மணி மற் றும் பலர் கரதயின்
பபாக்கில் ..

சசன்ரன சிந் ததரிப் பபட்ரட..

விடியல் காரல பேரையில் எங் சகங் கும் சலசலப் பு

சதாடங் கி பால் சப் பிரை சசய் யும் ோகனங் களும்
காய் கறிகை் விற் கும் நபர்களும் ஒே் சோருேராக
தங் கைது சபாருட்கரை கூவி கூவி விற் றுக்சகாண்டு

Page 2
 Nandhitha Ram

இருக்க.. ஒரு வீட்டின் ோயிலுக்கு மட்டும் யாரும் சசன்று

என்ன சபாருை் பேண்டும் என்று பகட்கபே இல் ரல.
சநடுபநரம் ஆகியும் வீட்டிற் கு பால் சகாண்டு ேரும்
சபான்னம் மாை் பேறு ேராமல் பபாகவும் குழலி
வீட்டிற் கும் ோயிலுக்கும் அரலந் து கரைத்து பபானார்.

ோசலில் நின்றபடி பக்கத்து வீட்டில் இருக்கும் ருக்குரே

கூப் பிட்டு "உங் க வீட்டுக்கு பால் ேந் துடுச்சா மீனாம் மா?
என்று பகட்க.. அேபரா திருத்திருசேன்று முழித்துவிட்டு
யாரும் பார்க்கிறார்கைா என்று பநாட்டம்
விட்டுக்சகாண்டு காம் சபான்ட் சுேற் றின் அருகில் ேந் து
சமது குரலில் "இனியாம் மா.. உங் க வீட்டுக்கு இனிபமல்
காய் கறி பால் எதுவுபம சப் ரை பண்ண மாட்டாங் கைாம் .

உங் க பிை் ரை சசஞ் ச பேரலக்கு இனிபம உங் களுக்கு

கார்பபாபரஷன் தண்ணி கூட கிரடக்காதுன்னு
பபசிக்கிறாங் க. உங் க பிை் ரை இே் பைா சபரிய
சபாறுப் பில் இருந் துகிட்டு இப் படி விேரம் இல் லாமலா
இருப் பான்..

நான் இசதல் லாம் சசான்பனனு உங் க ரபயன்கிட்ட

சசால் லிடாதீங் க பிறகு பார்ரேயாபல பஸ்பம் ஆக்கிட்டு
பபாய் டுோன்..சரி இனியாம் மா இந் தாங் க இன்ரனக்கு
நான் சகாஞ் சம் ஜாஸ்தி பால் உங் களுக்காக பசர்த்து

Page 3
 Nandhitha Ram

ோங் கிபனன்.. டீ பபாட்டுக்பகாங் க இல் ரலனா இன்பா

அப் பாவுக்கு கஷ்டமா பபாய் டும் " என்று பக்கத்து வீட்டு
பதாழிக்கு உதவிவிட்டு சசன்றார் அந் த ருக்மணி.

குழலிபயா "இந் த ரபயனுக்கு எந் த பநரத்தில்

கனலினியன் என்று பபர் சேச்பசாபமா சதரியல.. தீயா
காந் துறான்..சநருப் பா எரியுறான்.. ஊரு மாத்தி ஊரு
இதுேரர பத்து இடத்துக்கு வீடு மாறி ேந் தாச்சு..
இப் பபாவும் அடங் குறானா? இன்ரனக்கு ேரட்டும் .
முதலில் இந் த ேம் பு ேழக்குகரை விட்டு சதாரலக்க
சசால் லணும் .." என்று சபாரிந் து சகாட்டி தனது சரமயல்
அரறக்கு சசன்று டீ தயாரிக்க துேங் கினார்.

அேரது சுப் ரபாதங் களுக்கு உரியேபனா.. காரல

காகங் கைின் சத்தங் கை் நிரம் பிய தார் சாரலயில்
ஒட்டமாய் ஓடிக்சகாண்டு இருந் தான். ஷூ பபாட்டிருந் த
கால் கை் டக்.. டக்சகன்று சப் தம் எழுப் ப..உடலில்
அணிந் திருந் த சேை் ரை ரகயில் லா பனியன்
ஓட்டத்தின் பேகத்தால் வியர்ரேயில் குைித்திருக்க..
உடற் பயிற் சி சசய் யும் பதகம் அங் கு பபாபோர்
ேருபோருக்சகல் லாம் ஆரசயில் சபாறாரமரய
பதாற் றுவித்தது.

Page 4
 Nandhitha Ram

சநற் றியில் பூத்த வியர்ரேரய ரககைில் துரடத்து

தண்ணீர் பாட்டிரல ரகயில் ரேத்துக்சகாண்டு
ஓடியேனின் முறுக்பகறிய ரககளும் புஜங் களும்
எல் பலார் பார்ரேயிலும் பச்ரசக்சகன்று
ஒட்டிக்சகாண்டது.

யார் தன்ரன பார்க்கிறார்கை் என்று யாசதாரு

கேரலயும் கிஞ் சித்தும் இல் லாமல் ஓடியேன் ஓட்டமும்
நரடயும் தரடபட்டது அங் கு எப் சபாழுதும்
நரடப் பயிற் சி சசய் யும் இடத்தில் சதன்பட்ட காட்சியின்
காரணத்தால் .. அங் கு என்ன நடக்கிறது என்று உற் று
பார்த்துக்சகாண்பட அே் விடம் பநாக்கி சசன்றேன் அங் கு
நிகழும் காட்சிகைில் எரிமரல சீற் றம் சகாண்டான்.

அங் பகபய எப் சபாழுதும் நரடப் பயிற் சி சசய் யும்

சபண்களும் முதியேர்களுக்கு கலந் து நடந் து சகாண்டு
இருக்க.. அேர்கைின் பாரதயில் ேழி மரித்தாற் பபால்
நின்ற ஐந் து ஆறு பபர் சகாண்ட இரைஞர்கை் சகாண்ட
கும் பல் எல் பலாரிடமும் ேம் பு சசய் து சகாண்டிருந் தது..

இேனும் இரண்டு மூன்று ேட்டங் கை் அேர்கைின்

நடேடிக்ரககரை பார்த்துக்சகாண்பட
ஓடிக்சகாண்டிருக்கும் பநரம் .. அே் ேழிபய ேந் த அழகிய
சபண்சணாருத்தி அந் த கூட்டத்தின் இடத்ரத கடந் து

Page 5
 Nandhitha Ram

சசல் லும் பபாது அேர்கைில் ஒருேன் அேைின் பின்னால்

ரககைால் தட்டி விட.. பகாபம் சகாண்ட அந் த
சபண்பணா அேரன அடிக்க ரக ஓங் கினாை் .

அேர்கைின் சசயலில் எழுந் த பகாபத்தில் அேர்கரை

சநருங் கி பகாபமாக முன்பனறியேன்..கிட்பட
சநருங் கும் முன் அந் த சபண்ணின் ரகரய பிடித்து
இழுத்து தை் ைிவிட்டு விட.. கிபழ விழுந் தேளுக்கு
சநற் றியில் நன்றாக கல் குத்தி காயம் பட்டு இருந் தது.

அேை் கீபழ விழுந் த அடுத்த சநாடி தன் ரகயில் இருந் த

தண்ணீர் நிரம் பிய பாட்டிரல அேரை தை் ைி விட்டேன்
மீது தூக்கி எறிந் து இருந் தான். அந் த பாட்டிபலா குறி
தேறாமல் அேன் தரலயில் பட்டு கதி கலங் கி பபாய்
கீபழ விழுந் தான் அேன்.

சநற் றியில் ரத்தம் ேரத்துேங் க அதிர்ந்து பபாய் கீபழ

கிரடந் த சபண்ணுக்கு தன் ரகரய சகாடுத்து உதவி
எழுப் பினான் கனலினியன் ஐ.பி.எஸ்..குழலி ராஜதுரர
அேர்கைின் புத்திரன்.. காேல் துரறயில் சிறப் பு காேல்
அதிகாரியாக பணியில் இருப் பேன். பநர்ரமயின்
எடுத்துக்காட்டு.. பகாபம் என்று ஒன்று ேந் தால் சபயரர
பபாலபே கனல் சதறிக்கும் அைவு பகாபக்காரன்.
சநருப் பும் இனிப் பும் கலந் த கலரே இேன்.

Page 6
 Nandhitha Ram

அந் த சபண்ணுக்கு ரகரய சகாடுத்து எழுப் ப

முயன்றேனின் முயற் சிரய தரட சசய் யும் விதமாக
அேனது பதாை் பட்ரடயில் ரகரய ரேத்து தடுத்தான்
மற் சறாரு கிண்டல் பபர்ேழி..

அந் த சபண்ரண எழுப் ப உதவிக்சகாண்பட.. பின்னால்

நின்றேரன அனபலாடு பார்த்தேன் சமல் ல அேரை
எழுப் பி விட்டு திரும் பி.. பதாைில் ரக ரேத்தேரன
நிமிடத்துக்கும் குரறோக ரகரய பிடித்து முறுக்கி
முதுகின் பின்னால் ரேத்து மடக்கிவிட்டான். ரககை்
உரடந் து பபாேது பபால் சநாறுசநாறு சப் தம் பகட்க
ஆரம் பித்ததும் இேனிடம் இருந் து தப் பிக்க நிரனத்து
பதால் வியில் முடிந் தது எதிராைிக்கு!

இனியனின் பேகத்ரத எதிர்பார்க்காத கிண்டல்

பபர்ேழிபயா "அய் பயா ரகரய விடுடா.. ரகரய விடுடா"
என்று பயங் கர சத்தம் எழுப் ப.. கூட நின்ற அேனது
கூட்டாைிகை் இனியரன பநாக்கி அடிக்க பாய் ந் தனர்.
அேன் மீது சமாத்தமாக ஆறு பபர் ரககளும் பிடித்து
இருக்க.. எல் பலாரின் பலத்துக்கும் ஈடாக தானும்
மல் லுகட்டி நின்றான்.

Page 7
 Nandhitha Ram

அேர்கபைா அேன் மீபத விழுந் து மாமிச மரலகை் பபால்

அேனது கழுத்ரத சநறிக்க முயற் சி சசய் ய.. எல் பலாரின்
முழு பழுவும் தன் மீது தை் ை அேர்கைின் முழு
பலத்ரதயும் தாங் கி ேலுக்கூட்டி நிற் க முயன்ற
இனியனின் கால் கை் கீபழ தரரயில் புழுதிரய கிைப் பும்
படியாக நகர்ந்து சசல் ல துேங் கியது..

அேரன தை் ைிக்சகாண்டு எல் பலாரும் சசல் ல..

பபார்க்கைம் பபால் ஆன அந் த விரையாட்டு
ரமதானத்தில் சுற் றி இருந் பதார் கேனம் எல் லாம்
இேர்கைின் பக்கம் திரும் பியது.

பபாராட்டத்தின் இரடயில் சிங் கம் தன் சிரகரய

சிலும் பலாக சசய் ய தரல அரசக்குபம.. அது பபால் ஒரு
சசய் ரகயில் சுற் றி பிடித்த அரனேரும்
திரசக்சகாருேராக கீபழ பபாய் விழுந் தனர். அேனது
பலம் என்னசேன்று அந் த ஒரு சசய் ரகயிபலபய
சதரிந் து விட சுற் றிலும் உை் ை மக்கபைா ோய் பிைந் து
அேரன பநாக்க முரனந் தனர்.

இனியனிடம் அடிோங் கியேர்களுக்கு இந் த சசயல்

தன்மானத்ரத சீண்டி விட.. தங் கைின் ேண்டிகைில்
ரேத்திருந் த நீ ண்ட இரும் பு கம் பிகரை எடுத்துேந் து
இனியரன பநாக்கி அடிக்க வீச.. ஒே் சோரு கம் பிகைாய்

Page 8
 Nandhitha Ram

தடுத்தேன்..ரககைிலும் கால் கைிலும் சில அடிகை் விழ

தான் சசய் தது. அந் த அடிகை் எல் லாம் பதக்கு மர
பதகத்தில் சிற் சறரும் பு ஒன்று ஊர்ேரத பபாலபே
சதரிந் தது பபால அேனுக்கு..

சிறிதாக தன்னுரடய மீரசரய முறுக்கி விட்டு

சகாண்டேன்.. அதபனாடு இரணந் த பலசு ேசீகர
புன்னரகயுடன் அங் கு பயத்தில் அழுேது பபால் முகம்
ரேத்து நின்ற குட்டி சபண்ணிடம் ஒரு கண்சிமிட்டரல
சகாடுக்க.. அம் மம் மா.. அே் விடம் நின்ற சபண்கைின்
நிரலரய சசால் லவும் பேண்டுபமா?

இந் த சந் தர்ப்பத்தில் அேனது பமல் விழுந் த அடிகரை

அனாயாசமாக தடுத்தேன்.. எதிரில் நின்ற ஒருேனின்
ேயிற் றில் தரலயால் முட்ட அேபனா சூழல் காற் றின்
பேகத்தில் இரும் பில் பட்ட துரும் பாய் ோயில் இருந் து
ரத்தம் ேர சுருண்டு கீபழ விழுந் தான்.

அந் த குழந் ரத இந் த சண்ரடரய பார்த்து ஆர்ப்பரிக்க

துேங் கிவிட.. உதட்டின் அரசவில் ஒரு பறக்கும்
முத்தத்ரத சகாடுத்தேன் மீண்டும் சண்ரடயில்
கேனத்ரத திருப் பினான்.

Page 9
 Nandhitha Ram

ரகரயயும் காரலயும் ரேத்து எதிரில் தூசி பபால்

இருக்கும் இேர்கைிடம் சண்ரட பபாட பேண்டுமா என்று
பயாசித்தேன்..அங் கு அருகில் கீபழ கிடந் த உரடந் த
மரத்தின் கிரை ஒன்ரற ரகயில் எடுத்துக்சகாண்டு
அேர்கரை விைாச துேங் கினான்.

அேர்கை் அடிக்க ரக ஓங் கிய ஒே் சோரு முரறயும்

இேன் ரகயால் இரண்டு முரறயாக அேர்களுக்கு
அடிகை் விைத்துேங் க.. ஒே் சோரு அடிக்கும் "சார்
பேணாம் சார்.. சார் சாரி சார் விட்டிடுங் க.. சார்" என்று
துடித்து தவிக்க துேங் கினார்கை் அேர்கை் . அேர்கை்
பமசலல் லாம் ேரி ேரியாக தடித்து பமல் பதால் எல் லாம்
ேரிகுதிரர பபால் ஆகி சநருப் பாய் எரிய துேங் கியது.

அேர்கைின் அலறல் பகட்டு அங் கு நின்ற மற் றேர்கை்

"தம் பி விட்டுடுங் க பா..சசத்து கித்து பபாய் டா அப் பறம்
பபாலீஸ் பகசுன்னு அரலயனும் .. விடுங் க பா.." என்று
விதம் விதமாக அறிவுரர ேழங் க துேங் கிவிட

அேபனா அங் கு நின்ற மற் ற மக்கரை பார்த்து

"இதுபபால் இேனுங் கரை விைாசி இருந் தா.. இந் பநரம்
சபாண்ணுங் கரை கிண்டல் சசய் ய ரதரியபம ேந் து

Page
10
 Nandhitha Ram

இருக்காது.. இேனுங் கரை இப் படிபய விட்டு விட்டு தான்

குைிர் விட்டு பபாச்சு.." என்று சாடினான்.

அேர்கைில் ஒருேபரா "இேங் க கவுன்சிலர்க்கு

சநருங் கிய சசாந் தம் .. இேனுங் கரை அடிச்சுட்டு நாங் க
எப் படி இந் த ஏரியாவில் ோழ முடியும் ..பபாங் க தம் பி
நடக்குற கரதரய பபசுங் க" என்று சசால் லி இனியனின்
பகாபத்ரத பயங் கரமாக ஏற் றிவிட "அப் பபா பபாலீஸ்ல
கம் பரலன்ட் சகாடுக்க பேண்டியது தாபன?" என்று
சசால் ல..

அேர்கபைா "என்ன தம் பி பபாலீஸா, அவுங் க இந் த

ரபயன்கரை விடவும் பமாசம் , கம் பரலன்ட் சகாடுக்க
பபானால் நம் மரைபய நிக்க ரேத்து பகை் வி
பகப் பாங் க.." என்று பதிலுக்கு பபசினார்கை் .

அேர்கைின் பதிலில் இன்னமும் கடுப் பாகி அந் த

இரைஞர்கரை சேளுத்து எடுத்து பமல் சட்ரடரய
கழற் றிவிட்டு சேயிலில் தரரயில் முட்டி பபாட ரேத்து
இருந் தான்.

Page
11
 Nandhitha Ram

அதன்பின் அேர்கைின் நிறுத்தி இருந் த ேண்டியில் ஏறி

உட்கார்ந்தேன் அந் த கிண்டல் பபர்ேழி கூட்டத்ரத
ஆயிரம் முரற பதாப் பு கரணம் பபாட ரேத்து
எண்ணிக்சகாண்டு இருந் தான் மர நிழலில் .. அேர்கபைா
அப் பபாதும் திருந் தாமல் "உனக்கு நாங் க எல் லாம்
யாருன்னு சதரியாது.. முதலில் எங் கரை அடிச்சது தப் பு..
இப் பபா இப் படி பதாப் புக்கரணம் பபாட சேச்சு எங் கரை
அசிங் கப் படுத்திட்ட இல் ரல.. இதுக்சகல் லாம்
அனுபவிப் ப டா.." என்று கர்ஜிக்க...

அேர்கைின் பின்புறம் குச்சியால் ஒரு பலத்த அடிரய

பபாட்டு "ஒஹ் அனுபவிக்கலாபம.. நான் இங் பக தான்
சிந் ததரிப் பபட்ரட ஸ்படஷன்ல இருக்பகன் ேந் து என்ன
சசய் யணுபமா சசஞ் சுட்டு பபாங் கடா.. முடிஞ் சா.." என்று
அேனது மபனரிசமான மீரசரய முறுக்கி கண்ரண
சிமிட்டினான் அேர்கரை பநாக்கி..

அங் கிருந் த குழந் ரதகை் அேனிடம் சநருங் க பயந் து

எட்டி பார்த்தபடி நிற் க.. குழந் ரதகரை பநாக்கி ரக
அரசத்தேன் "இங் க ோங் க" என்று கூப் பிட சில குட்டி
ோண்டுகை் அேரன பநாக்கி சமல் ல ேந் து பசர்ந்தன.
அேர்களுடன் பசர்ந்து ஆயிரம் பதாப் பு கரணம் பபாட்ட
எண்கரை கணக்கிட்டு சகாண்டு பநரத்ரத
பபாக்கினான் கனலினியன்!

Page
12
 Nandhitha Ram

அேர்களுக்கு மிட்டாய் கை் சிலேற் ரற ோங் கி சகாடுத்து

நட்பு பிடித்துவிட்டு பநரம் ஆேரத உணர்ந்து தனது வீடு
பநாக்கி பயணப் பட்டான் பரழய பேகமான ஒட்டத்துடன்.
அேன் அங் கு ேந் து முதல் அந் த கிண்டல் சசய் பேர்கரை
அடித்து துரேத்து எடுப் பது என்று அரனத்ரதயும் தனது
காமிராவில் படங் கைாக பதிந் து ரேத்து சகாண்டு
இருந் தது ஒரு ேரைகரம் .

அங் பக ஓரமாக பார்க் சசய் யப் பட்டு இருந் த காரில்

இருந் து அேனது நடேடிக்ரககை் ஒே் சோன்ரறயும்
விடாமல் படம் பிடித்து சகாண்டிருந் த அேை் சுபிக்ஷா.
மாசபரும் அழகி.பார்த்தால் பருக துடிக்கும் அழகுக்கு
மத்தியில் பார்த்தாபல பயந் து பபாய் மரியாரதயுடன்
பார்த்து ேணங் கும் கம் பீரமான அழகி.. அேை் நின்றாை்
அங் பக ேணக்கம் சசால் லாத ரககை் கூட
ேணங் கும் ..நல் ல உயரம் அதற் பகற் ப உடல் ோகு. புடரே
அணிந் து இருந் தேைின் அழகு பபாருக்கு சகாண்டு
சசல் லும் உரடோைின் ராஜ கம் பீரத்தில் இருந் தது.

அேபைா இந் த பதக்கு மர பதகத்தானின் ஒே் சோரு

அரசரேயும் கண்கை் சிமிட்டாமல் பார்த்து ரசித்து
சகாண்டிருந் தாை் . அேனது பமனியின் வியர்ரே
துைிகரை தன்ரன அரணத்து தன் பசரலயின்
முந் தாரனயில் துேட்டி.. சசல் ல பசரேகை் சசய் ய
கண்கை் கனவில் மிதக்க அேரன முழுேதும் உண்ண
துடிக்கும் அபகாரபசியின் காதல் பார்ரே அேைிடம் ..

Page
13
 Nandhitha Ram

அேை் எடுத்த பபாட்படாக்கை் எல் லாேற் ரறயும்

சதாரலபபசியில் பசமித்து விட்டு தனக்கான பணிகைில்
ஈடுபட துேங் கியேை் ..

சற் று பநரத்தில் கேனம் மீண்டும் அேரன பநாக்கிபய

சசல் ல துேங் க.. அதிபல மிக அழகான ஒரு படத்ரத
மட்டும் "கனல் சகாண்ட பார்ரேயில் கவிழ் க்கிறாய்
என்ரன..நிரனத்தாபல இனிக்கிறாயடா என் இனியா.."
என்று தரலப் பிட்டு ஒரு இதழ் முத்த ஸ்மயிலி பபாட்டு
இனியனின் சதாரலபபசிக்கு அனுப் பிவிட்டு அதரன
அரணத்து பபாட்டாை் .

பின்பன யார் அனுப் பியது என்று சதரிந் தால் உடபனபய

திட்டி அரழப் பான். அரழப் ரப துண்டித்து பபாட்டாலும்
சசய் திகைில் அேனது ேசவு சமாழிகை் அம் மம் மா தாங் க
முடியாது..

அங் கிருந் து வீட்ரட பநாக்கி ஓட்டம் பிடித்தேன்

சதாரலபபசியில் ேந் த படத்ரத பார்த்துவிட்டு "அட
மறுபடியும் இேைா? எங் கு பபானாலும் என்ரன துரத்தி
துரத்தி பபாட்படா எடுத்துட்டு திரியிறா.. சதால் ரல ஓேர்..

Page
14
 Nandhitha Ram

யாருன்னு கண்டுபிடிச்சு முதலில் இந் த பேரல எல் லாம்

பேண்டாம் னு சசால் லணும் ..எே் பைா திட்டினாலும்
ஈஈன்னு சிரிப் பு சத்தம் மட்டும் தான் அந் த பக்கம் பகட்கும்
" என்று தனக்குை் பைபய பபசிக்சகாண்டு வீட்டிரன
அரடந் தான்.

அேனது மனசாட்சிபயா "படய் நீ தான் பபாலீஸ் ஆச்பச

சமாரபல் நம் பரர சேச்சு அேரை கண்டுபிடிச்சு இப் படி
எல் லாம் சசஞ் சா அே் பைாதான்னு மிரட்டிவிட்டுட்டு
பபாறரத விட்டுட்டு அேரை ேைர விட்டுட்டு இருக்பக?"
என்று பகை் விரய பகட்டு ரேக்க..

"ம் ம் .. கண்டுபிடிக்கலாம் தான் ஆனால் பபாட்படாஸ்

எல் லாம் சூப் பரா எடுக்கிறாபை அதனால் தான்.. ஈஈ"
என்று பதில் சகாடுக்க.. மனசாட்சிபயா "தூ.. ஒரு
பபாட்படாக்காக" என்று காரித்துப் பி சசன்றது.

அேன் வீட்டிரன அரடந் து உை் பை நுரழந் ததும்

குழலிபயா "படய் இனியா.. ஏண்டா இப் படி சசய் ற
எத்தரன ஊருக்கு மாற் றல் ோங் கிக்கிட்டு பபாறது? இந் த
ஊர் தான் கரடசின்னு சசால் லி தாபன எங் கரை
கூப் பிட்டு ேந் த? இப் பபா என்னடான்னா.. காரலயில்
இருந் து பால் காரன் கூட வீட்டுக்கு ேரமாட்படன்கிறான்..

Page
15
 Nandhitha Ram

யாருக்கிட்ட டா ேம் பு ேைர்த்துட்டு இருக்பக இப் பபா?"

என்று பகட்க.. அங் பக கூடத்தில் அமர்ந்திருந் த
ராஜதுரரபயா "என்னடி குழலி? ரம சன் என்ன
சபாருக்கியா? பபாலீஸ் டி அேன்.. அேனுக்கு எதிரிகை்
இல் லாமல் பபானால் தான் ஆச்சர்யம் .. குற் றோைிரய
விசாரிக்கும் பபால் பகை் வி பகட்டுட்டு இருக்க?

அேபன ரன்னிங் பபாய் ட்டு டயர்ட் ஆகி ேந் துருப் பான்..

அேன்கிட்ட இப் படி பபசிட்டு.. சத்துமாவு எடுத்து சகாடு"
என்று மரனவிரய விரட்டினர். அேர் ஓய் வு சபற் ற ேங் கி
அதிகாரி. இப் சபாழுது சபன்ஷன் ோங் கிக்சகாண்டு
வீட்டில் மரனவி மகன் மகை் என்று ோழ் ந் து
சகாண்டிருக்கிறார்.

குழலி கணேரர பார்த்து முகத்ரத சேட்டி காண்பித்து

விட்டு "அேரன சசான்னால் உடபனபய கிைம் பி
ேந் துடுவீங் கபை, நான் அேன் நல் லத்துக்கு தாபன
சசால் பறன்.. கழுத்துக்கு பமபல கத்தி சதாங் கும் இந் த
பேரல பேணாம் னு தாபன சசால் பறன்" என்று
கண்கலங் கிவிட்டு உை் பை சசன்றார்.

அேரது பபச்சுோர்த்ரதகை் துேங் கும் பபாபத உை் பை

அரறக்கு சசன்றேன் குைியரல முடித்துவிட்டு

Page
16
 Nandhitha Ram

தன்னுரடய காக்கி உரடரய அணிந் துசகாண்டு

சேைிபய ேந் தான். அேனது படபிைில் ரேத்திருந் த
சதாரலபபசிரய காணாமல் பதட துேங் கினான்..

அேனது பதடுதல் பேட்ரடயில் கட்டிலுக்கு அடியில்

இருந் து சிக்கினாை் இன்பா அேனது தங் ரக.
இப் சபாழுது பை் ைி இறுதியாண்டு முடித்து கல் லூரியில்
அடிசயடுத்து ரேக்கப் பபாகிறாை் . அேைது காரத
பிடித்து திருகியேன் "ஏய் இன்பா உனக்கு எத்தரன
தடரே சசால் லி இருக்பகன் என்பனாட சமாரபல் எடுக்க
கூடாதுன்னு.. சகாடுடி அரத" என்று பிடிங் கினான்..

அேபைா காது ேலியில் துை் ைி குதித்தபடி "

இனிக்கிறாயடா இனியா.. ஹா ஹா அண்ணி சூப் பரா
சசால் லி இருக்காங் க அண்ணா.. எப் பபாதான்
அண்ணிரய கண்ணுல காட்ட பபாற?" என்று ேம் புக்கு
இழுத்தாை் .

அேபனா காதுகளுக்கு விடுதரல சகாடுக்காமல்

"இன்னும் பன்னிரண்டாேது முடிக்கல.. அதுக்குை் ை
அண்ணி லே் வுன்னு.. உன்ரன என்ன பண்பறன்னு பாரு"
என்று சசால் லி ரகரய ஓங் கினான் அதற் குை் அேன்
பிடியில் இருந் து தப் பித்து சேைிபய ஓடிச்சசன்றாை்
இன்பா.

Page
17
 Nandhitha Ram

சேைியில் ேந் தேன் குழலி தயாரித்து ரேத்திருந் த

சப் பாத்திரய சாப் பிட்டுவிட்டு அேர் பாக் சசய் து இருந் த
சப் பாத்திரய டிபன் பாக்ஸ்பயாடு எடித்துக்சகாண்டு
கிைம் பினான். அேன் ோயிலுக்கு ேருேதற் கும்
அேனுக்கான ஜீப் ோசலுக்கு ேரவும் சரியாக இருந் தது.
ஜீப் பில் இருந் து இறங் கிய கனகரத்தினம் இனியனுக்கான
ோகன காேல் துரற ஓட்டுநர் .பக்கத்து வீட்டில்
ேசிக்கிறார் ருக்காமணியின் கணேர்.. இேருக்கு மீனா
என்ற சபண் ஒருத்தி உண்டு.

அேரர பார்த்ததும் சிரித்துக்சகாண்பட "ோங் க

ரத்தினம் அண்பண அசதப் படி நான் ோசலுக்கு ேருேது
சரியா கண்டுபிடிச்சு ேந் துடறீங் க ஒரு நிமிஷம் கூட
பலட்டா ேருேது இல் ரல" என்று அேருக்கு பாராட்ரட
சகாடுக்க.. அேபரா எப் சபாழுதும் பபால சிரிப் ரப
உதிர்த்துவிட்டு ஒன்றும் சசால் லாமல் ஜீப் ரப சசலுத்த
ஆரம் பித்தார்.

ஸ்படஷனுக்கு சசல் லும் ேழியில் அேர் கண்ணாடிரய

பார்த்து திரும் பி பார்த்தபடிபய ஏபதா பயாசரனயில்
இருக்க.. இனியபனா அேரிடம் "எண்ணனா? ஏதாேது கார்
நம் ரம பபாபலாே் சசய் துட்டு இருக்கா?" என்று சீட்டில்
தரல சாய் ந் துசகாண்டு பகட்டான்.

Page
18
 Nandhitha Ram

கனகுபோ ஆச்சர்யமாக "ஆமாம் தம் பி" என்க.. இேபனா

நாம படால் தாண்டி பபாகும் ேரர ேரும் அப் பறம்
திரும் பிடும் அண்பண விடுங் க" என்று சசால் லி முடிக்கும்
பநரம் அந் த கார் அேன் சசான்ன ேழிபய திரும் பி
சசன்றது.

அேர்கை் பபாலீஸ் ஸ்படஷரன அரடந் து உை் பை

நுரழயும் முன்பன உை் ைிருந் து பல் பேறு கலேர குரல் கை்
பகட்க.. சற் று இறுக்கமாக முகத்ரத ரேத்துக்சகாண்டு
உை் பை நுரழந் தேன் நாற் காலியில் அந் த ஏரியா
கவுன்சிலர் அமர்ந்து இருந் தார்.. பகாபம் ஏகத்துக்கும்
எகிற..

பேகமாய் அேர் அருகில் சசன்றேன்.. தன் ரகயில் பலம்

சகாண்டமட்டும் ஓங் கி பேகமாய் அேருக்கு முன்னாை்
இருந் த பமரசயில் ஒரு அடிரய இறக்க.. அதிர்ந்து எழுந் து
நின்றேர் முன்னிரலயில் பலசாக எம் பி அபத பமரசயில்
அமர்ந்தேன்.. தன் கால் கரை அேரர உரதப் பது பபால்
படக்சகன்று நீ ட்டி.. அந் த உட்காரும் நாற் காலியின் மீது
ரேத்தான்.

Page
19
 Nandhitha Ram

இனியன் காரல நீ ட்டவும் தன்ரன தான் உரதக்க

பபாகிறான் என்று பதற் றமாக நகர்ந்த கவுன்சிலர்
இனியரன முரறக்க துேங் கி ஒரு விரரல நீ ட்டி " சராம் ப
பண்ற கனலு.. சராம் ப பண்ற.. என் பார்ட்டிரய
காரலயிபல அடிச்சு காயபடுத்தி இருக்க.. இசதல் லாம்
சரி இல் ரல..

உனக்கும் குடும் பம் இருக்கு...ஊஊ.." என்பதற் குை் கால்

ரேத்திருந் த நாற் காலியில் ஓங் கி ஒரு உரத விட..
விட்டால் நிச்யமாக தனக்கு அடி விழும் என்று சதரிந் து
விலகி ோயில் பக்கமாக கிைம் பி சசன்ற கவுன்சிலர்
"தப் பு பண்ணிட்ட கனலு.. நான் யாபராட ஆளுன்னு
சதரியுமா? உன்ரன என்ன சசய் பறன்னு பாரு.." என்று
தடுமாறி சசால் ல..

தனது பாண்ட் பாக்சகட்டில் இருந் து துப் பாக்கிரய

எடுத்தேன்.. பலசாக அதன் முரனரய ரேத்து மீரசரய
நீ விவிட்டு.. "படய் பபாடா..பபா.. துப் பாக்கி யூஸ்
பண்ணாம கிடக்கு.. பேரல சேச்சுராத.." என்று
சசால் லிவிட்டு அேரன குறி பார்ப்பரத பபால சசய் ய..
கவுன்சிலபரா துண்ரட காபணாம் துணிரய காபணாம்
என்று ஓடி மரறந் தான்.

Page
20
 Nandhitha Ram

அதன்பிறகு ேழக்கமான தன் பணிகைில் நுரழந் து

தனது சீட்டில் அமர்ந்து பார்க்க துேங் கினான். நன்றாக
தான் பபாய் க்சகாண்டு இருந் தது.. அேை் ேரும் ேரர..
பபாலீஸ் ஸ்படஷரன அதிரடித்து கலங் கடித்து உை் பை
நுரழந் தாை் .. அேை் மஞ் சரி தர்மராஜன் ஊரின்
மிகப் சபரும் முக்கிய புை் ைி தரமராஜனின் ஒற் ரற மகை் ..
அேருக்கு ஆண் ோரிசாக சுதீப் இருந் தாலும் அேபனா
தந் ரதயின் சதாழில் பிடிக்காமல் என்ஜினீயரிங்
படித்துவிட்டு ஒரு சாப் ட்பேர் கம் சபனியில் பணியாற் றி
ேருகிறான்.

தர்மராஜன் கட்டப் பஞ் சாயத்து கடத்தல் முதல்

கலிபபார்னியா ேரர அரனத்து ேரகயான
சதாழில் கைிலும் சகாடி கட்டி பறக்கும் மிகப் சபரும்
சசல் ோக்கான ஆை் . அேரது மகபனா பநசரதிர் மிகுந் த
சாது. மகபைா தரமராஜனின் தேப் புதல் வி.. அேரர விட
ஆயிரம் மடங் கு புத்திசாலி..

அேர்கைின் எல் லா சதாழிலுக்கும் மூரையாக

சசயல் படும் அைவுக்கு திறரம ோய் ந் தேை் . இப் சபாழுது
கூட ஏபதா சடண்டர் விஷயமாக காேல் துரறயின்
ஒப் புதல் ரகசயழுத்து பேண்டும் என்று இனியரன
பார்க்க ேந் திருக்கிறாை் .

Page
21
 Nandhitha Ram

அேைது ேருரக இனியனுக்கு பிடிக்கவில் ரல என்பரத

சதைிோக காட்டின அேனது கண்கை் .. அேை் உை் பை
நுரழந் த சநாடி முதல் அேரை கண்கைால் பஸ்பம்
சசய் து சகாண்டிருந் தேன் ரகமுஷ்டி இறுகி.. ரகயில்
ரேத்திருந் த பபனா சநாறுங் க துேங் கியது.

மஞ் சரி ேந் ததும் காேல் நிரலயம் முழுேதும் எழுந் து

நின்று அேளுக்கு மரியாரத நிமித்தமாக ேணக்கம்
ரேக்க.. அேற் ரற சிரிப் புடன் ஏற் றேை் இனியனுக்கு
எதிரில் இருந் த நாற் காலியில் சாேகாசமாக அமர்ந்து
தன் ஹீல் பபாட்ட பாதங் கரை கால் பமல் கால் பபாட்டு
அமர்ந்து.."ஹபலா மிஸ்டர் கனல் ..ம் ம் ம் ம் " என்று அேனது
சபயர் சதரியாததுபபால் இழுத்து சசால் ல துேங் க..

அேரை ஆனமட்டும் முரறத்தேன் "இனியன்..

கனலினியன் ஐ.பி.எஸ்" என்று சசால் லிவிட்டு அங் பக
அேளுக்காக நின்றிருந் த மற் றேர்கை் மீது ஒரு
முரறப் ரப சசலுத்த.. அரனேரும் மிடறு விழுங் கி
தங் கை் இருக்ரககரையும் மஞ் சரிரயயும் பார்த்தனர்.

அேபைா "அதான் முரறக்கிறாங் க இல் ரல எல் பலாரும்

சேைில பபாங் க.. நானும் கனலும் தனியா பபசணும் "
என்று எல் பலாரரயும் ரகயரசத்து சேைிபய
சசல் லும் படி சசான்னாை் .

Page
22
 Nandhitha Ram

அேைது ோக்பக பேதம் என்பதுபபால் இனியனின்

பார்ரேரய சந் திக்காமல் அரனேரும் சேைிபயறி
சசல் ல.. அேபனா எல் பலார் மீதும் கடுப் பாகி பமரசயில்
மீண்டும் ஓங் கி ரகரய குத்த பபாக.. பேகமாக அேனது
ரகரய தடுத்து பிடித்தேை் "என்ன மாம் ஸ்.. எதுக்கு
இே் ேைவு பகாபம் ரகக்கு ஏதாேது ஆகிட பபாகுது.."
என்று அேரன சநருங் கி பமரசபமல் கவிழ் ேது பபால்
முகத்துக்கு அருகில் ேந் து அக்கரறயாக சசால் ல..

அேரை அருேருப் பாக பார்த்தேன் பட்சடன்று அேைது

ரககரை தட்டிவிட்டு "சீ சதாடாத டி.. அசிங் கமா இருக்கு..
அப் படரால் நீ ஒரு கிரிமினல் .. அப் பனும் மகளும் பசர்ந்து
ஊருக்குை் ை இருக்கிற அே் ேை் வு குற் றங் கரையும்
சசஞ் சிக்கிட்டு இருக்கீங் க..

இதில் பபாலீஸ் டிபார்டச

் மண்ட்ல இருக்கிற என்ரன
மாமன்னு கூப் பிட்டுகிட்டு இருக்க.. எனக்கு பகாபம் ேந் தா
நான் மனுசனா இருக்க மாட்படன்.. ஒழுங் கா கிைம் பி
பபாய் டு.." என்றான்.

Page
23
 Nandhitha Ram

அேனது பகாபத்ரத ரசித்து சிரித்தேை் "ம் ம் அப் பாடி

எே் பைா பகாபம் .. மாம் ஸ் உனக்கு இே் பைா ஆகாது.. சரி
நான் ேந் தது ரகசயழுத்து ோங் க.. பபாட்டுடு நான்
பபாய் டபறன் உன்ரன சதால் ரல பண்ண மாட்படன்"
என்று சசால் ல...

இனியபனா "இந் த ரகசயழுத்து கான்ஸ்டபிை் கிட்ட கூட

ோங் கலாம் அங் பகபய பபாய் ோங் கிக்கிட்டு பபாடி"
என்று அேரை விரட்டி எடுத்தான்.

அேனது பகாபங் கரை எல் லாம் தூசு பபால் தட்டியேை்

அேரன சநருங் கி பமரசபமல் கவிழ் ந் து அேனது சட்ரட
காலரர பிடித்து தன்ரன பநாக்கி இழுக்க.. திடீசரன்று
அேை் அேரன இழுக்கவும் அேரை பநாக்கி குனிந் தேன்
முரட்டு இதழ் கரை கே் வி சகாண்டாை் மஞ் சரி.

அேைது இதழ் தன் இதழ் தீண்டிய நிமிடம் அேரை

தை் ைிவிட முயல.. அே் பைா அேனது கழுத்ரத
இறுக்கமாக பிடித்துக்சகாண்டு விலக விடாமல்
சசய் துவிட்டாை் . ஆனாலும் ஆண்மகன் அேனது
பலத்தில் அேரை விட்டு பிரிக்க முயன்றேனின் முயற் சி
எைிதில் சேற் றி அரடய..

Page
24
 Nandhitha Ram

அேனது பற் கை் பட்டு ஏற் பட்ட காயத்ரத நாவினால்

ஈரப் படுத்திவிட்டு அேரன பார்த்து மயக்கும்
புன்னரகயுடன் "ஹ்ம் ம் இது இன்னும் ஒரு ோரம்
தாங் கும் .. பபாய் ட்டு ோபரன் மாம் ஸ்..ஹான்.. சசால் ல
மறந் துட்படன்.. என் ேருங் கால மாமியார் சசய் யும்
சப் பாத்திரய அடிச்சிக்க ஆபை இல் ரல.. சாப் பிட
எடுத்துட்டு பபாபறன்..

உங் களுக்கு பிரியாணி நாபன சசஞ் சது சகாண்டு ேந் து

ேச்சுருக்பகன்.. சாப் பிட்டு எப் படி இருக்குன்னு சசால் லி
அனுப் புங் க..மாம் ஸ்" என்று சசால் லிவிட்டு காேல்
நிரலயத்தில் இருந் து சேைிபயறி சசன்றாை் .

அேை் பபானதும் காேல் நிரலயத்தில் இருந் தேர்கை்

அரனேரின் பார்ரேயும் தன்ரன பநாக்குேத்ரத
அறிந் து ஏகப் பட்ட பகாபத்தில் தர்மராஜன் மீதான
குற் றங் கை் சகாண்ட பகாப் புகரை ஆராய துேங் கினான்.

Page
25
 Nandhitha Ram

தித்திக்கும் தீ நீ யடா 2

மதிய உணவுகாண பநரம் சநருங் கிய சபாழுது

அேனுக்கு மஞ் சரி சகாண்டு ேந் த பிரியாணிரய எடுத்து
சகாண்டு கனகு ரகநடுங் க பரிமாறலாமா பேண்டாமா
என்று பயாசித்தபடிக்கு நின்றிருக்க.. இனியபனா
"அண்பண பபாய் பக்கத்து பஹாட்டலில் ஏதாேது சாப் பிட
ோங் கிட்டு ோங் க" என்று சசால் லவும் .

அேர் தயக்கமாக அங் பகபய ரகயில் உணபோடு

நின்றார் பமலும் எரிச்சல் மிகுந் திவிட பேகமாக
எழுந் தேன் "ரச சாப் பாபட பேண்டாம் " என்று எழுந் து
நகர்ேலம் சசல் ல கிைம் பிவிட்டான். அேன் சேைிபயறி
சசன்ற அடுத்த சநாடி மஞ் சரிக்கு அேன் சாப் பிடாமல்
சசன்ற தகேல் சகாடுக்கப் பட்டுவிட்டது.

பேகமாய் கிைம் பி சசன்றேன் பபாகும் ேழியில் வீட்டில்

சாப் பிடலாம் என்று இறங் கி உை் பை சசன்றான். அேன்
உை் பை நுரழயும் பபாது அங் கு அேன் வீட்டு கூடத்தில்
நாற் காலியில் சட்டமாக அமர்ந்திருந் தாை் மஞ் சரி.. அடர்

Page
26
 Nandhitha Ram

சிகப் பு நிற புடரேயில் ஆங் காங் பக தங் க ஜரிகைில்

டிரசன் சசய் யப் பட்ட புடரேயில் பச்ரச ேண்ணத்தில்
சபாருத்தமான ஜாக்சகட் அணிந் து இருந் தேைின் அழகு
ஆரை அசரடிக்கும் படி இருந் தது.

முகத்தில் இருந் த திமிபரா முடிந் தால் என்ரன துரத்து

பார்ப்பபாம் என்று சோல் விட்டு சகாண்டிருக்க.. அேரை
பார்த்ததும் எழுந் த கடுப் பில் பேகமாய் அேைது
சகாடுங் ரகரய பிடித்து எழுப் பியேன் "பஹய்
உணக்சகல் லாம் ஒரு தடரே சசான்னால் புரியாதா? ஒரு
பபாலீஸ் ஆபீசர் வீட்டுக்பக ேந் து சதால் ரல
சகாடுகிறியா?" என்று கடுரமயாய் சத்தம் சகாடுக்க..

அேபைா அேன் பிடியில் ேலி சகாடுத்த ரகரய

இன்னமும் ேசதியாய் அேனுக்கு சகாடுத்து சகாண்பட
"நான் என்ன சதால் ரல சகாடுத்பதன் கனல் சார்.. ஏபதா
எங் க ஊருக்கு ட்ரான்ஸ்சபர்ல ேந் து இருக்கீங் க.. அந் த
பாசத்தில் பார்க்க ேந் தால் நீ ங் க இப் படி கடிக்கிறீங் க.."
என்று கிண்டல் சதானிக்கும் குரலில் கூறி தன் இதழ் கரை
ஈரப் படுத்த..

அந் த சசயலில் அேைது இதழ் கரை பார்த்தேனுக்பகா

பட்சடன்று ஏற் பட்ட அதிர்வில் பிடித்திருந் த அேைது
ரகரய உதறினான்.. அதற் குை் உை் பை சசன்றுருந் த

Page
27
 Nandhitha Ram

ராஜதுரரபயா "என்ன ரம சன்.. டூட்டி பநரத்தில்

வீட்டுக்சகல் லாம் ேந் து இருக்கீங் க? மிகச்சரியாக அபத
பநரத்தில் இன்சனாரு சபாண்ணும் வீட்டுக்கு ேந் துருக்கு?

எங் ககிட்ட எதுவும் மரறகிறீங் கைா?" என்று பகலியில்

இறங் க.. அேரர பார்த்து எரிச்சலில் உச்சுக்சகாட்டியேன்
"அப் பா சகாஞ் சம் சும் மா இருக்கீங் கைா? நான் சாப் பிட்டு
பபாகலாம் னு ேந் பதன், காரலயில் எடுத்துட்டு பபான
சாப் பாட்டில் ஏபதா ஒன்னு ோரய சேச்சுடுச்சு.." என்று
அேரை நாய் என்று சசால் லாமல் சசால் லி நின்றான்.

அேனது பபச்சுகரை சபரிதாக எடுத்துக்சகாை் ைோ

அேன் பின்பன அரலகிறாை் மஞ் சரி? பதிலுக்கு
"சாபாட்டில் ோய் சேச்சதா? பபாலீஸ் ஸ்படஷன் உை் பை
மனுசங் கை மட்டும் தாபன விடுோங் க..ம் ம் சாப் பிடற
சபாருை் ல தான்.. யாபரா.. ஹ்ம் ம் " என்று பமலும்
பபசிக்சகாண்பட சசல் ல.. அேரை கன்னத்தில் அரறய
சசால் லி உதித்த பகாபங் கரை தன் வீட்டில் அப் பா
அம் மாவின் முன் காண்பிக்க கூடாசதன்று கட்டுப் படுத்த
முயன்றான்.

அதற் குை் குழலிபயா "ரஹ கண்ணா இனியா என்னடா

இன்ரனக்கு அதிசயமா மதியம் வீட்டுக்கு ேந் துருக்க.. சரி
ேந் ததும் ேந் துட்ட சாப் பிட்டுட்டு பபா.. உனக்காக இந் த

Page
28
 Nandhitha Ram

சபாண்ணு நம் ம வீட்டுல பிரியாணி சரமச்சு

சேச்சுருக்கா டா.. நல் ல சபாண்ணு.. உன்பனாட
பிரின்டாம் ல.. இே் பைா நாைா எங் ககிட்ட காட்டினபத
இல் ரல..

எே் ேைவு நல் ல சபாண்ணு.." என்று அேைது குணங் கரை

ஒன்றும் அறியாமல் அேர்ப்பாட்டில் சசால் லிக்சகாண்பட
பபாக.. அேரர ரகயமர்த்தி தடுத்தேன் அேைிடம்
திரும் பி "சகாஞ் சம் பபசணும் மாடிக்கு ோ" என்றுவிட்டு
பேக நரடயில் மாடிக்கு சசன்றான்.

அேபைா"அத்தம் மா நான் பபசிட்டு ேந் துடபறன் நீ ங் க

அங் கிை் எல் பலாரும் சாப் பிடுகிட்டு இருங் க நானும்
பபசிட்டு ேந் துடபறன்" என்றுவிட்டு மாடிக்கு ஓட்டம்
பிடித்தாை் . அேரையும் மகரனயும் பார்த்தேருக்கு
காதலாக இருக்குபமா என்று சந் பதகம் ஏற் பட..

அேர் அருகில் ேந் து இடித்தது பபால் நின்றுசகாண்ட

ராஜதுரரபயா "குழலி கற் பரன எல் லாம் பேண்டாம் உன்
ரபயன் அதுக்சகல் லாம் சரிப் பட்டு ேரமாட்டான்.. ஐயன்
சசஞ் ச சட்ரட பபால் எப் பபாதும் விரரச்சுக்கிட்டு
நின்னுட்டு இருக்கான்.. இேனுக்கு பபாய் காதலாேது
ஒன்னாேது.. சரி நீ ோ பிரியாணிரய பபாடு" என்றுவிட்டு
பபாக.. அேரிடம் முரறத்துக்சகாண்டு "என் ரபயனுக்கு

Page
29
 Nandhitha Ram

என்ன குரற அேன் ராஜா பபால் இருக்கான்.. உங் களுக்கு

தான் சபாறாரம" என்று கடிந் துக்சகாண்டு சாப் பாட்ரட
கேனிக்க சசன்றார்.

அங் பக மாடியில் ஊரின் உயர்ந்த கட்டிடங் கரை

சேறித்து சகாண்டிருந் த இனியனின் பின்னால் சசன்று
நின்ற மஞ் சரி அேன் ஊரர ரசிக்க.. அேை் அேரன
ரசித்துக்சகாண்பட நின்றாை் . நீ ண்ட பநர அரமதிக்கு
பின் அேனாகபே "உன்கிட்ட எே் ேைவு தடரே சதைிோ
சசால் பறன்.. எனக்கு உன்பமல் எந் த விருப் பமும்
ஈடுபாடும் இல் ரலன்னு.. திரும் ப திரும் ப சதால் ரல
சகாடுப் பபதாடு அல் லாமல் இப் பபா என் குடும் பத்திலும்
ேந் து குழப் பம் சசஞ் சுட்டு இருக்பக.. நான் ஏபதா
சகாஞ் சம் நல் லேனா இருக்கப் பபாய் உன்ரன சும் மா
விட்டுட்டு இருக்பகன்..

இனிபமலும் இது பபால் எல் லாம் சசய் யாபத.. எனக்கும்

காதலுக்கும் சராம் ப தூரம் .. அதுவும் நான் எடுத்து
நடத்தும் பகஸ்சில் குற் றோைி மிஸ்டர். எம் .தர்மராஜன்..
யாருன்னு சதரியும் தாபன மிஸ்.மஞ் சரி தர்மராஜன்?"
என்று அேளுக்கு புரிய ரேக்க முயன்றான்.

அேபைா "ஏன் சதரியாது நல் லா சதரியுபம... என்

அப் பாரே தான் நீ குறி சேக்கிற நல் லா சதரியும் ..

Page
30
 Nandhitha Ram

ஆனால் இன்னமும் அேரர குற் றோைின்னு நீ

நிரூபிக்கபே இல் ரலபய.. நீ எே் ேைவு பபாராடினாலும்
நிரூபிக்கவும் முடியாது.. நான் இருக்கும் ேரர.." என்று
சபதம் பபாட..

எரிச்சல் மிகுந் து அேைது இரண்டுவித சசயல் கைில்

விரைந் த பகாபத்தில் "ஏய் லூசா நீ ? எனக்கு எதிராவும்
நிற் பபன் சசால் லுற.. காதலிக்கிபறன்னு கண்டது
எல் லாம் சசால் ற? சரண்டும் எப் படி சாத்தியம் ?" அேரை
உற் று பார்த்பத பகட்டான்.

மஞ் சரிபயா எைிதாக "மஞ் சரி தர்மராஜன் மட்டும் தான்

உனக்கு எதிரி.. மஞ் சரி உனக்கு காதலி புரிஞ் சிக்பகா
கனல் மாம் ஸ்.. லே் மட்டும் ஏத்துக்பகா.. அப் பறம் பாரு
நாம ோழ பபாற ோழ் க்ரகரய பார்த்து ஊபர
ஆரசப் படும் " என்று சசால் ல..

பின்தரலயில் ரக ரேத்து சரண்டு தட்டு

தட்டிக்சகாண்டேன் " நான் ஏதாேது பண்றதுக்கு உை் ை
ஒழுங் கா கிைம் பி பபாய் டு.. இன்சனாருதரம் என் வீட்டு
பக்கம் சுத்துறது பார்த்பதன் துரைச்சு
கட்டிடுபேன்..பபாடி சேைிபய" என்று அேரை
விரட்டினான்.

Page
31
 Nandhitha Ram

அேபைா "என்ன பண்ணுபே?" என்று அேனருகில்

நகர்ந்து ேர அேபனா விலகி சசல் ல.. பேகமாய் அேரன
சநருங் கியேை் .." சசால் லிகிட்பட இருக்க கூடாது மாம் ஸ்..
சசயலில் கட்டணும் " இதுபபால் என்று அேரன
கட்டிபிடிப் பது பபால் சசய் ய பபாக.. பேகமாய்
விலகியேன் "சீ சசான்னாலும் புரிஞ் சிக்கிறது இல் ரல..
இனி ஒருதடரே வீட்டுபக்கம் பார்த்பதன் அே் ேைவு
தாண்டி" என்று பேகமாய் கீபழ இறங் கி சசன்றான்.

அேரன சதாடர்ந்து இறங் கி பபானேரை சாப் பிட

அரழத்த குழலி "என்னன்னு சதரியல ம் மா.. ேந் தான்
சாப் பிட சசான்பனன் திட்டிட்டு சாப் பிடாம பபாய் ட்டான்.."
என்று கேரலசகாண்டு அேரை "நீ யாேது சாப் பிட
ோடம் மா" என்று அரழக்க.. அேபைா "பேண்டாம்
அத்தம் மா உங் க ரபயன் நிரறய சகாடுத்துட்டாரு
சாக்பலட்ஸ்.. எனக்கு நிரறோ இருக்கு.. இன்சனாரு நாை்
ேந் து விருந் பத சாப் பிடபறன்" என்று சசால் லிவிட்டு
தனது வீடு பநாக்கி சசன்றாை் .

அேை் வீடு என்று சசால் ேரத விட குட்டி அரண்மரன

பபால் சேை் ரை நிறத்தில் அம் சமாக நின்றது மருது
பகாட்ரட.. அேைது தாத்தா காலத்து வீடு தற் சபாழுது
ேசதிக்கு ஏற் றது பபால் மிகப் சபரும் ேடிோய் உருமாறி
நின்றாலும் சபயரில் மருது பகாட்ரட தான். அந் த
வீட்டுக்குை் நுரழந் த மஞ் சரிரய ோசலிபல

Page
32
 Nandhitha Ram

எதிர்சகாண்ட அேைது தாய் சகுந் தலா "ஏய் எங் கடி

பபாய் ட்டு ேர காரலயில் இருந் து? அப் பா ஏபதா பேரல
விஷயமா பபாயிருக்கன்னு சசால் றாங் க? இன்னமும்
காபணாம் னு சடன்ஷன்ல இருக்காங் க.. பபாய் பாரு"
என்று திட்டிவிட்டு தன் பேரலரய பார்க்க சசல் ல..

சசல் லும் தாரய ஒருநிமிடம் நின்று பார்த்தேை்

"சபாண்ணு எங் க பபாச்சுன்னு ஒரு கேரலயும் இல் ரல..
பேரல ஆகரலன்னு கேரல.. அம் மான்னா குழலி
அம் மாதான்.. இரு சகுந் தலா எனக்கு கல் யாணம் மட்டும்
ஆகட்டும் உன்ரன முதலில் பபாட்டு தை் ைிடபறன்.." என்று
மனதுக்குை் திட்டிக்சகாண்டு நின்றேரை பதாைில்
தட்டிவிட்டு "என்ரன அப் புறமா சகால் லலாம் முதலில்
உங் க அப் பாரே பபாய் பாரு.. மனுஷன் காட்டுக்கத்து
கத்திட்டு இருக்கார்" என்றுவிட்டு மீண்டும் சசன்றார்.

அேரர மீண்டும் மனதுக்குை் தாைித்து சகாண்டு

தர்மராஜன் இருக்கும் பக்கம் சசன்றாை் . அந் த வீட்டின்
பின்புறம் சிறிய ஓட்டு வீட்டின் சேைி தின்ரணயில்
சாய் வு நாற் காலியில் அமர்ந்திருந் தார் தர்மராஜன்.
அறுபது ேயதுக்கு பமல் என்று சத்தியம் சசய் தாலும் நம் ப
முடியாத பதகம் .. உடற் பயிற் சிகை் சசய் து முறுக்பகறி
இருந் தது.

Page
33
Another random document with
no related content on Scribd:
The Project Gutenberg eBook of The Curlytops at
Cherry Farm
This ebook is for the use of anyone anywhere in the United
States and most other parts of the world at no cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away
or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License
included with this ebook or online at www.gutenberg.org. If you
are not located in the United States, you will have to check the
laws of the country where you are located before using this
eBook.

Title: The Curlytops at Cherry Farm

Or, Vacation days in the country

Author: Howard Roger Garis

Illustrator: Julia Greene

Release date: February 21, 2024 [eBook #73008]

Language: English

Original publication: New York: Cupples & Leon Company, 1918

Credits: David Edwards, David E. Brown, and the Online

Distributed Proofreading Team at https://www.pgdp.net

*** START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK THE

CURLYTOPS AT CHERRY FARM ***
“FEEDIN’ POSY-TREE TO BOSSY-COW!” GURGLED
TROUBLE.
The Curlytops at Cherry Farm Page
13
 THE CURLYTOPS
AT
CHERRY FARM
OR

Vacation Days in the Country

BY
HOWARD R. GARIS
Author of “The Curlytops Series,” “Bedtime
Stories,” “Uncle Wiggily Series,” etc.

Illustrations by
JULIA GREENE

NEW YORK
CUPPLES & LEON COMPANY
 THE CURLYTOPS SERIES
By HOWARD R. GARIS
12mo. Cloth. Illustrated.

THE CURLYTOPS AT CHERRY FARM

Or, Vacation Days in the Country
THE CURLYTOPS ON STAR ISLAND
Or, Camping Out With Grandpa
THE CURLYTOPS SNOWED IN
Or, Grand Fun With Skates and Sleds
THE CURLYTOPS AT UNCLE FRANK’S RANCH
Or, Little Folks on Ponyback

CUPPLES & LEON COMPANY, New York

Copyright, 1918, by
Cupples & Leon Company

The Curlytops at Cherry Farm

Printed in U. S. A.
 CONTENTS
CHAPTER PAGE
I In the Mud 1
II A Crash in the Kitchen 14
III At Cherry Farm 26
IV The Goat Wagon 44
V Upside Down 66
VI The Little Lame Boy 78
VII The Feather Bed 95
VIII Too Many Sheep 107
IX The Curlytops Go Fishing 121
X Nicknack Runs Away 131
XI Ted and the Hay-Rake 144
XII The Lost Doll 156
XIII Ted and His Kite 164
XIV A Queer Ride 174
XV Grandpa Is Worried 185
XVI Trying to Earn Money 196
XVII Jimmie Has a Tumble 206
XVIII Lost in the Woods 215
XIX The Lollypop Man 224
XX Chewing Cherry Candy 232
THE CURLYTOPS
AT
CHERRY FARM
 CHAPTER I
IN THE MUD

“Ted! Teddy! Where are you?”

Janet Martin stood in the hall and called to her brother.
“Here I am, in the bathroom,” he answered.
“What you doing?”
“Combin’ my hair.”
“Oh, you forgot to put your ‘g’ on!” shouted Janet. “You forgot to put
your ‘g’ on!” and she clapped her hands as though at some joke.
“I don’t need any ‘g’ on my hair,” declared Ted, opening the bathroom
door and looking out at his sister. “I put on some of the switch-hazel
daddy uses when he shaves. It smells good. Want some?”
“Nope, I’ve combed my hair and it’s all fixed now. But you didn’t put
your ‘g’ on combing, and I haven’t dropped any of my ‘g’s’ to-day.”
“Well, I was in a hurry,” explained Ted, now using the comb with both
hands, the more quickly to get his hair in order.
The children’s mother was trying to teach them to speak correctly,
and not drop the ‘g’ of the words where it belonged. Sometimes they
forgot, and at other times they remembered. Once in a while Janet
would remind Teddy that he had forgotten, and, again, it would be his
turn to tease her a little.
“Hurry up and come on out!” cried Janet. “We can have some fun in
the swing and hammock. This is the first week of vacation, and we
want to have some fun!”
“I’m hurryin’—I mean hurrying—as fast as I can, but my hair is all
snarls, and mother’ll send me back to fix it if I don’t comb it. Wow!
That pulled!”
Ted made such a funny face as the comb became tangled in his
tightly curling hair that Janet laughed.
“Huh! you wouldn’t giggle if it happened to you!” protested Ted.
“Mine was all snarly too, but Nora helped me,” said Janet. “Wait, Ted,
I’ll comb it out for you and then we can go and play,” and she ran
toward the bathroom, reaching out her hand for the comb.
“You won’t hurt, will you?” asked Ted, anxiously.
“Nope! I’ll do it easy.”
Jan took hold of the comb, but no sooner had she started to pull it
through her brother’s tangle of hair than he gave a howl, almost like
those he used when he was playing Indians with the boys and
pretended to be on the warpath.
“What’s the matter? Don’t yell so!” cried Jan.
“You pull like anything!”
“Well, I can’t help it. The comb is caught fast, or something! I’ve got
to get it out,” and the little girl did her best to untangle the snarls.
“Ouch! Let it alone!” again Ted howled, and this time his mother’s
voice called up from the foot of the stairs:
“What are you children doing now?”
“I’m combing Ted’s hair,” answered Janet.
“She’s pullin’ it,” declared Ted, and this time his sister did not
mention the dropped “g.” “She pulls awful! The comb’s stuck!”
“Wait a minute. I’ll come up,” said Mother Martin with a half sigh as
she started up the stairs, for there was much to do that day and she
had hoped that the children could get themselves ready for their
play.
“Where’s the comb?” she asked, as she entered the bathroom.
“Ted has it,” answered Jan. “He wouldn’t let me do anything for him.”
“She pulled too much,” her brother explained.
“I don’t see the comb,” remarked Mrs. Martin.
“It’s on my head—in my hair,” explained Ted further.
If you had been there to see him you would not have wondered that
he was called “Curlytop” about as often as he was by his regular
name. Jan had the same tightly curling hair as her brother, and the
two children were often spoken of, even by strangers, as “The
Curlytops.” The name just fitted them.
“No wonder I couldn’t see it,” said Mrs. Martin, as she gently brushed
aside the hair on top of her little boy’s head and saw the comb
caught in a tangle of curls. “It’s hidden like a hen’s egg in a nest of
hay. Stand still now, and I’ll soon have you looking nice and tidy.”
If Ted’s mother pulled his hair he did not speak of it. Once or twice
he caught his breath as though about to give a cry, but he held it
back, and finally, nicely combed and brushed, he was ready to run
downstairs with his sister.
“If their hair keeps on growing and curling,” said Mrs. Martin as she
put the bathroom in order, “they’ll be losing more things in it than
combs. Look after Baby William!” she called to Ted and Jan from the
window, as she saw them down in the yard.
“We will,” promised Jan.
“Where is Trouble?” asked Ted.
“Out in the hammock. But don’t swing him too high, or he may fall
out,” answered his mother.
“All right,” assented Jan.
Trouble was the nickname given to the baby brother of Jan and Ted.
He was about three years old, and often got into mischief. That was
why he was called Trouble.
It was a beautiful, sunshiny day—the last of June—and Monday
morning. It was the beginning of the long summer vacation, school
having closed the Friday before.
“Now we’ll have some fun!” laughed Ted as he ran over the thick,
green grass and turned a somersault. “Let’s build a tent and play
Indians.”
“I don’t want to play that,” objected Jan.
“Then I’ll get Tom Taylor,” declared Ted. “Here he comes now,” and
he pointed to a boy, a little larger than himself, who was walking
along the street whistling.
“Here’s the letter man,” added Jan, as she saw the mail-carrier
approaching. “I wonder if he’s got anything for us.”
She ran to the low hedge that was between the Martin side yard and
the street, and Ted followed.
“Hello, Curlytops!” was the postman’s greeting. “Here’s the mail for
you. Don’t lose it,” and he handed Jan two letters. “Any birds been
nesting in your hair to-day?” he asked Ted, putting his hand over the
hedge and ruffling up the boy’s curls.
“Nope!” answered Ted.
“He lost the comb in it and mother couldn’t find it,” Jan put in.
“I should think not!” agreed the postman, laughing. “If I had such a
head of hair as you two youngsters have, I’d be afraid of losing my
whistle in the curls. Then I’d have to stop being a postman until I
found it. But run along with the letters, Jan. Your mother may be
waiting for them.”
He gave a blast on his whistle, and crossed the street, while Jan
hurried into the house and Ted waved to Tom Taylor, calling:
“Come on in and we’ll play Indians.”
“All right,” agreed Tom.
He wiggled his way through a hole in the hedge, not waiting to go
around to the gate, and he and Ted started for a shady spot under
the trees, where Jan soon joined them.
“Come on down to the back lot,” urged Ted. “We’ll get a blanket and
make a tent like the Indians. Jan can be a squaw if she wants to.”
“I don’t want to,” Jan said quickly. “I’m going over and play with Edna
Lewis.”
“I’ll play Indian in a minute,” promised Tom. “Let’s rest a bit. I just
went to the store for my mother. She says I must help a little, even if
it is vacation. I like to help, though,” he added quickly. “She gave me
a penny for going to the store. Where are you Curlytops going on
your vacation?” he asked, and then, without waiting for an answer,
he added quickly: “I’m going down to the ocean.”
“We were there once,” said Janet. “It’s an awful big place.”
“We’re goin’ to grandpa’s farm,” said Teddy, and this time Jan did not
speak about the “g” he dropped. Perhaps she was thinking too much
about vacation fun.
“Are we really going there, Ted?” she asked her brother.
“Yep! Mother and daddy were talking about it last night. We’re to go
to Cherry Farm and stay all summer. Oh, what fun we’ll have!”
“I’ll have fun at the ocean, too,” added Tom. “But what makes ’em
call your grandpa’s place Cherry Farm?”
“’Cause it’s got so many cherry trees on it,” explained Ted. “You
ought to see ’em! There’s more’n a million!”
“There can’t be that many cherry trees in the whole world,” objected
Tom.
“Well, there’s a hundred, anyhow,” declared Ted. “I’ve seen ’em, an’
I’m going to eat a lot of cherries.”
“I wish I had some now,” sighed Tom.
“It isn’t time for ’em to be ripe, yet,” explained Janet. “Maybe we
could send you some when they are,” she kindly added. “It’s an
awful nice place at Cherry Farm. I wish you could come with us,
Tom.”
“Oh, I’ll have fun down at the ocean. I’m going to sail a boat on it.
Maybe I’ll be shipwrecked,” and Tom seemed to think that would be
great fun.
“I wouldn’t want to be shipwrecked,” remarked Ted. “My mother read
me a story once about a sailor that was wrecked, and he didn’t have
a thing to eat but his old shoes.”
“Didn’t he have any bread an’ butter with ’im?” asked Tom.
“Nope.”
“Then I guess I won’t be shipwrecked,” decided Tom. “I like bread
and butter.”
“You could be shipwrecked on my grandpa’s farm, and eat cherries,”
suggested Jan.
“Pooh!” exclaimed Tom. “You couldn’t be shipwrecked without an
ocean, and there isn’t any ocean on Cherry Farm I guess.”
“There’s a lake!” returned Teddy quickly. “I’m going to sail a boat on
that, and maybe I’ll be shipwrecked. I’ll take some cherries with me,
though. I guess I’ll go and fix my small sailboat now. That’ll be more
fun than playin’ Indian.”
“And I’ve got to wash my doll’s dress,” said Jan. “Oh, look!” she
called to her brother. “There’s mother in the door waving to us.”
“She wants us to run, I guess,” added Ted, “for she’s waving awful
hard.”
“I wonder what she does want,” murmured Jan.
“Maybe she wants us to go to the store,” suggested Ted. “She’s got a
paper in her hand like she writes down things so we don’t forget to
remember.”
“That’s the letter I gave her from the postman,” explained Jan, and
she and her brother ran faster than before toward their mother.
“Oh, children!” cried Mrs. Martin as Ted and Jan drew near, Tom
having gone back home the way he came, through the hedge, “have
you seen Baby William?”
“Seen Trouble?” asked Ted, laughing.
“Yes, only I wish you wouldn’t call him that name when he’s lost!”
“Lost?” cried Ted and Jan in a chorus like twins, only they weren’t.
“He must be lost,” went on Mrs. Martin. “I can’t see him anywhere.
Did you go to him when you went out after having had your hair
combed?”
“No—we didn’t,” and Ted spoke slowly. “We forgot.”
“Then please go to look for him,” went on Mrs. Martin. “I saw him
playing in the yard near the hammock, but he may have crawled
through the hedge. I’ll come after you as soon as I answer the
telephone which is ringing. Hurry, and find William!”
“We will!” answered Ted. “Come on, Jan!”
Jan and Ted hurried around to the rear yard of their house to look for
Trouble. That, really, was what Baby William was called more often
than anything else. Daddy Martin called him a “bunch of trouble,”
while Mother Martin always put “dear” before the name. To Ted and
Jan their little brother was just plain “Trouble” for he seemed to get
into so much mischief.
“Where do you s’pose he is now?” asked Jan, as she looked here
and there in the yard.
“Maybe he’s in the chicken coop,” replied Ted. “He hid there once
and came out all covered with feathers, like a rooster.”
But Trouble was not there. Though an old hen that flew cackling off
her nest probably thought the two children made trouble enough for
her, getting her all in a flutter just when she wanted to lay an egg.
“Look in the toolhouse,” suggested Ted, when he and his sister had
searched in several places without finding their little brother.
Together the two children started toward a small building where the
hoe, rake, shovel and other garden tools were kept. This was one of
the places where Trouble best liked to come when he could toddle
off by himself.
But Trouble was not in the toolhouse. Ted and his sister stood
looking about the yard and garden. They were wondering where next
to search, and they were wishing their mother would come out to
help them, when they heard a sudden laugh. The sound came from
the little brook that ran at the lower end of the garden.
“There he is!” cried Ted.
“Oh, I hope he hasn’t fallen in!” gasped Jan.
“He couldn’t laugh if he had,” declared Ted. “His mouth would be full
of water.”
“Oh, Trouble would laugh no matter what happened,” returned Jan.
“Come on—let’s find him!”
The two Curlytops parted the currant bushes that grew on the edge
of the small brook. Then they saw Trouble.
Their little brother was standing in mud and water over his knees,
holding out a bunch of watercress to a brindle cow that stood in the
brook, reaching out her tongue for the bunch of green.
“Oh, Trouble!” cried Jan. “Oh, Trouble!”
“My! what a sight you are!” exclaimed Ted. “Maybe mother won’t give
it to you for getting all muddy! What you doin’?”
“Feedin’ posy-tree to bossy-cow!” gurgled Trouble. He called any
bunch of weeds, flowers or grass a “posy-tree.”
“Come right here to me this minute!” ordered Jan, as she had heard
her mother call. “Come here, Trouble!”
“Trouble can’t! Trouble got to feed posy-tree to bossy-cow.”
“I guess he’s stuck in the mud,” remarked Ted. “That mud’s awful
sticky. I’ve been in it. Trouble is stuck in the mud all right!”
 CHAPTER II
A CRASH IN THE KITCHEN

For a moment Jan and Ted stood looking at their little brother, fast in
the mud, while Trouble, laughing and gurgling, held out the green
watercress “posy-tree” to the cow.
“Oh, how will we ever get him out?” questioned Jan. “Mother will be
so worried! What shall we do, Teddy?”
“I’ll wade in and get him.”
“But you’ll get all mud too!”
“I’ll take off my shoes and stockings,” and the boy began to do this.
There came a laugh from Trouble.
“What’s the matter now?” asked Jan, who had been looking to see if
she could not find a board with which to make a little bridge over the
mud so she could reach her baby brother without getting her feet
wet. “What did you do, Trouble?” asked Jan.
“Bossy-cow frow water on Trouble. Make Trouble all wet!” and he
laughed joyously.
“Oh, look!” gasped Jan.
Ted, who by this time had taken off his shoes and stockings and
rolled up his knickerbockers, looked and cried:
“Oh, he’s soaking wet! He might just as well have gone in
swimming!”
Trouble was certainly wet. The cow, in stamping her front legs to get
rid of some biting flies, had splashed water from the brook over the
little boy standing in front of her, still holding out the “posy-tree” of
watercress. Trouble was splattered from his head to his waist, which
was all of him that was out of the brook, his fat, chubby legs, far past
his knees, now being sunk deep in the water and mud of the brook.
“Get him out quick!” ordered Jan. “The cow might bite him!”
“Cows don’t bite,” declared Ted. “I’m not scared.”
“Well, get him out anyhow,” went on Jan. “Oh, Trouble!”
Ted waded in, and, putting his arms around Trouble, pulled out his
baby brother, who tossed the greens to the cow. Then, laughing and
kicking, thus splashing mud and water on Ted, Trouble was dragged
to dry ground and hurried into the house.
“Oh, my dear Trouble!” cried Mother Martin, who was just coming out
to look for him, “you are such a sight! As if there wasn’t trouble
enough without this!”
“Is there more trouble, Mother?” asked Jan, while the maid, Nora,
carried off the wiggling little fellow to wash him.
“Yes, there is more trouble,” said Mrs. Martin slowly, while Nora was
putting some clean clothes on Baby William. The children’s mother
still held in her hand the letter Jan had taken to her from the
postman. “There is much more trouble.”
“What about?” asked Ted.
“It’s about Cherry Farm.”
“You mean grandpa’s—where we’re going for our vacation?” inquired
Jan, looking at her mother with wide-open eyes.
“Yes. But I don’t know whether or not we’re going there for the
vacation days. That’s the other trouble, children.”
There was silence for a moment. Ted and Jan, looking with
wondering eyes at one another, felt as if, for them, the bottom had
somehow or other dropped out of the world.
From the bathroom could be heard the giggles and squeals of
Trouble as Nora was combing his hair. It was not as curly as the
tousled wigs of his brother and sister. To Ted and Jan, at that minute,
the baby’s cries seemed the only real thing in the house.