■■ ■■ ■ ■■ ■■ First Edition ■ ■ ■ ■

■■
Visit to download the full and correct content document:
https://ebookstep.com/download/ebook-47289534/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

Notos Say■ 95 1st Edition Kolektif

https://ebookstep.com/product/notos-sayi-95-1st-edition-kolektif/

Martin Luthers 95 Thesen Nebst dem Sermon von Ablass

und Gnade 1517 1st Edition Martin Luther Kurt Aland

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablass-und-gnade-1517-1st-edition-martin-luther-kurt-
aland/

Martin Luthers 95 Thesen nebst dem Sermon von Ablaß und

Gnade 1517 Sonderdruck aus der Lutherausgabe von O
Clemen 3rd Edition Claus Steinle

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablas-und-gnade-1517-sonderdruck-aus-der-
lutherausgabe-von-o-clemen-3rd-edition-claus-steinle/

95 Strategi Mengajar Multiple Intelligences Mengajar

Sesuai Kerja Otak dan Gaya Belajar Siswa Alamsyah Said
S Pd M Si Andi Budimanjaya S Pd

https://ebookstep.com/product/95-strategi-mengajar-multiple-
intelligences-mengajar-sesuai-kerja-otak-dan-gaya-belajar-siswa-
alamsyah-said-s-pd-m-si-andi-budimanjaya-s-pd/
A3 The Show Must Go On ■■■■■■■■■■ 1st Edition ■■ ■■■
■■■■■■■■■

https://ebookstep.com/download/ebook-36677966/

Pratique Grammaire B1 1st Edition Evelyne Sirejols

https://ebookstep.com/product/pratique-grammaire-b1-1st-edition-
evelyne-sirejols/

A medida B1 guía didáctica 1st Edition Anaya

https://ebookstep.com/product/a-medida-b1-guia-didactica-1st-
edition-anaya/

Lo straniero A2 B1 Primi Racconti 1st Edition Marco

Dominici

https://ebookstep.com/product/lo-straniero-a2-b1-primi-
racconti-1st-edition-marco-dominici/

L eredità B1 B2 Primi Racconti 1st Edition Luisa Brisi

https://ebookstep.com/product/l-eredita-b1-b2-primi-racconti-1st-
edition-luisa-brisi/
http://www.pustaka.co.in

க க ஆ த !
Karkandu Aayutham!
Author:
ராேஜ மா
Rajesh Kumar
For more books
http://www.pustaka.co.in/home/author/rajesh-kumar-novels

Digital/Electronic Copyright © by Pustaka Digital Media Pvt. Ltd.

All other copyright © by Author.

All rights reserved. This book or any portion thereof may not be reproduced
or used in any manner whatsoever without the express written permission of
the publisher except for the use of brief quotations in a book review.
ெபா ளட க

அ தியாய 1

அ தியாய 2

அ தியாய 3

அ தியாய 4

அ தியாய 5

அ தியாய 6

அ தியாய 7

அ தியாய 8

அ தியாய 9

அ தியாய 10

அ தியாய 11

அ தியாய 12

அ தியாய 13

அ தியாய 14

அ தியாய 15

அ தியாய 16

அ தியாய 17
 1
நம ாியாத விஷய க –1

மியி உயிாின க இ ப ேபா இ த பிரப ச தி உ ள

ேவ ஏதாவ கிரக தி உயிாின உ ளதா இ ைலயா
எ ப தா இ ைற வியிய வி ஞானிக இைடயி
வி வ ப எ நி ஒ மி ய டால ேக வி. இ த
ேக வி கான பதிைல உலக தி உ ள வ லர நா க பல ேகா
டால க ெசல ெச க பி க யவி ைல. பல
வி ஞானிக இத காகேவ த க ைடய ஆ ளி 75 சத த
நா கைள ெசலவழி ளா க . இ த பிரப ச தி ஆர ப
எ ன, இ எ ப உ வாயி எ கி ற ேக விக
வியிய வ ந க க தி அ பைடயி தா த க ைடய
பதி கைள ெசா வ தி கிறா க . இ த விஷய தி
தீ கமான உ ைம இ ைல எ பேத நிஜமான நித சன . சில
வ ட க ப னா வி ஞானிக பல இைண
இ த பிரப ச தி ரகசிய ைத க பி பத காக ‘கட ளி
க ’ எ ற ஒ ைற உ வா கினா க .

சி ெட ேபா கமிஷன நேமா நாராயண

அ த
ஒ ச
ைடய ைப ைக ஈ.சி.ஆ . ேரா
மர ேதா
வைளவி இ
ப க தி மைறவா
த

நி திவி அ த அ திேவைளயி பா ைவ கிைட த

ஒ ைறய பாைதயி நட க ஆர பி தா . னிஃபா ைம
தவி வி க நிற ேப ெவ ைள ச
ெதாி தா .

ஐ பத ர நட தி பா .

சிவ கி க யஒ நப பர ைட தைலேயா எதி ப

ப யமா பி ேபா ஒ கி நி ஆ ச யமான ர
ேக டா .

“அ யா! நீ க இ த ேநர … இ ேக?”

நேமா நாராயண நி காம நட ெகா ேட ேபசினா .

“சி க தைர பா க வ ேத ... ெரா ப கியமான விஷய .
சி க த ட ேவற யாராவ இ கா களா?”

“யா இ க யா... மா உ கா .வி.யி பட

பா கி இ தா !”

“சாி…! நா ேபசி ஒ ப நிமிஷ ல கிள பி ேவ .”

“அ யா! ஏதாவ பிர சிைனயா?”

“எ ப வ ற பிர சிைனதா ... இ த தடைவ ெகா ச த

ஜா கிரைத ேவ …” ெசா ெகா ேட நேமா நாராயண ஒ
ச மர தி தா த கிைள கீேழ னி நட தா .

ச ர தி ... ப களாவி ெவ ைள உட ெதாி த .

ேபா ேகாவி ஒ டேவரா இ ேனாவா ப க ப கமா
நி றன. மா யி ைல ெவளி ச . ேவகமா கட
கா . வாச ப அ ேக க ப இ த டாப ேம நா
நேமா நாராயணனி வ ைகைய ேமா ப பி ெகா
வி ெட எ த . ைர கலாமா எ ஒ ெநா ேயாசி
வி - இவ அ க வ கிற நப தாேன எ ற எ ண தி -
வி வாசமா வாைல ஆ ய .

“சா ! எ ப யி ேக...?” நாயி க ைத தடவி சல

விசாாி ெகா ேட ப ேயறி உ ேள ேபானா நேமா நாராயண .

ேசாபாவி ைத .வி. பா ெகா த சி க த தி பி

பா காமேலேய “வா க ஏ.சி. சா ” எ றா .

பர ைட தைல அத தகவ ெகா இ கிறா .

நேமா நாராயண சிாி ெகா ேட அவ எதிாி ேபா நி றா .

“எ ன சி க த …! ெபா ேபாகைலயா? .வி. பா கி

இ ேக..?”

“உ ைமயிேலேய ெபா ேபாகைல ஏ.சி. சா . ஏதாவ

அைஸ ெம கிைட சா தாேன என ேவைல...?”
ெசா வி சிாி த சி க த ப ைத வய . ஒ
கா ெட ைம இைணயான உட . நீ வ ட க தி சிறிய
க க . தா மீைச ாி ெச ய ப பாதி க ேராமமா
ெதாி த . க தி விர ப ம ஒ த க ச கி
பளபள பா ர ட .

நேமா நாராயண அவ எதிரா இ த நா கா ேபா

சா தா . சி க த .வி.ைய அைண வி நிமி தா .

“ெபா வா இ த மாதிாியான ேநர ல நீ க எ ைன பா க

வரமா க... இ னி வ இ கீ க... எ ன விஷய ஏ.சி.
சா ?”

ஏ.சி. ெப வி டா . “சி ன விஷய தா !இ தா

ெகா ச சீாிய !”

சி க த ேலசா க மாறினா . “எ ன சா ெசா றீ க?”

“வ ற வார ல ெர நா ந ம பிரதம , ஜனாதிபதி

ெச ைன வ றா க. ப ேவ நிக சிகளி கல கறா க...
அவ க எ லா நிக சிகைள சி ம ப ெட
தி பற வைர லா அ ஆ ட ெபா ைப கமிஷன எ கி ேட
ஒ பைட சி கா . எ தவிதமான ஒ சி ன அச பாவித
நிகழ டா ாி டா ஆ ட ேபா கா ”

“இ வழ கமா நட கிற ஒ தாேன?”

“வழ கமா நட கிற தா ! பிரசிெட ைர மினி ட

தமி நா வ ேபாெத லா லா அ ஆ ட ெபா ஒ
றி பி ட ேபா ஆ ஸ கி ேட ஒ பைட பா க. அ த ஆ ஸ
உடன யா ென சாி ைக நடவ ைகயா ெச ைனயி உ ள
கண கான ச க விேராதிகைள ைக ப ணி சிைறயி
அைட பா க. பிரசிெட , ைர மினி ட ெட
தி பி ேபான ைக ப ணின எ ேலாைர வி தைல
ப ணி வா க.”

சி க த சிாி தா .

“இ ப நீ க அைத தாேன ப ண ேபாறீ க ஏ.சி. சா ?”

“அைத தா ப ண ேபாேற ... ஆனா...”

“எ ன ஆனா..?”

“சி க த …! ேபான வ ஷ வைர ெச ைனயி உ ள ச க

விேராதிக உ ேனாட ெபய இ ைல. இ த வ ஷ
ைர பிரா உள ைற உ ைன அ த ல ேச
இ கா க.”

சி க தாி சி ன க களி இ ேபா சிவ பரவிய .

ேசாபா ைத ேபாயி த உட ேகாப உ ப
நிமி த .

“எ ன ஏ.சி. சா ... எ ேனாட ேப ச க விேராதிக

இ கா..? நா ஒ தாதா மாதிாி ந சி இ ேக . நா
உ ைமயி ஒ ேபா இ ஃபா ம எ கிற விஷய
பா ெம இ கிற எ லா உய அதிகாாிக
ெதாி ேம..?”

“ெதாி …! ஆனா ைர ரா சி உள ைற ெதாியாேத! நீ

தாதா மாதிாி ந கிறைத அவ க உ ைம ந பி ச க
விேராதிக ல உ ேனாட ேபைர ேச டா க. நா
உய அதிகாாிக கி ேட இைத ப றி ேபசி பா ேத .
ேபைர எ ப யா ெசா ேன .”

“அ அவ க எ ன ெசா னா க?”

“உள ைற தயாாி அ பிய நாம எ த ஒ

ெபயைர நீ க யா . சி க தைர ைக ப ணாேம வி டா
இ ஒ ெபாிய விவகாரமா மாறி ெட வைர ேபாயி .
அதனால…!”

“அதனால..?”

“சி க தைர ைக ப ணி தா ஆக . ேவ வழியி ைல

ெசா டா !”

“எ ன சா இ ? உ க ேபா பா ெம ஒ
இ ஃபா மரா இ எ தைனேயா றவாளிகைள கா
கா ெவ ச மாதிாி கா ெகா இ ேக . அ காக நா
ப டக ட க , ெப ற ந ட க எ வளேவா அைதெய லா
நீ க மற கலாமா சா ?”

“இேதா பா சி க த …! ேபா பா ெம உ ேனாட

உதவிகைள எ ைன ேம மற த இ ைல. இ க க
உள ைற ச ப த ப ட விஷய . உ ைன அவ க ச க
விேராதிக ேள ெகா வ இ கா க னா அ த
அள உ ேனாட தாதா ந இ இ ”

“இ ப பாரா எ ைன சமாதான ப த நிைன காதீ க

சா …! நா உ ேள ெகாதி ேபாயி ேக . நா ஒ
ேபா இ ஃபா ம எ கிற விஷய ைத உள ைற ஐ.ஜி.கி ேட
ெசா ல ேவ ய தாேன?”

“அ ப ெசா ல யா சி க த !”

“ஏ சா ?”

“உள ைறயி பல மாநில கைள ேச தவ க ேவைல

பா இ கா க. நீ ேபா இ ஃபா ம எ கிற விஷய ைத
உள ைற ஐ.ஜி.கி ேட ெசா னா அ த ரகசிய எ த அள
பா கா பா இ ெசா ல யா . நீ சிைறயி இ க
ேபாற ேண நா தா . ேயாசைன ப …!”

“சா இைத தவி க யாதா?”

“ யா சி க த ... ல உ ேப வ தா . நாைல நா
கழி நா ஒ இ ெப ட , நாைல கா டபி க
வி ய காைல ேநர அெர ப ண வ ேவா . நீ எ த
எதி ைப கா டாேம ஜீ பி ஏறி உ கா ட !”

சி க த தைலைய னி ெகா ெமளனமா இ தா .

“எ ன சி க த ..? ேப ைசேய காேணா !”

“இனிேம நா ேபச எ னஇ சா ? ஜீ ேபா எ னி

வ றீ க கெர டா ெசா ேபாயி க! ளி சா பி
ெர யா இ ேக . ைக ப ணி ேபா க!”

“உ ேனாட ேகாப என ாி சி க த ! இ த ஒ தடைவ

ஒ ைழ ெகா .அ த தடைவ இ ப ெயா பிர சிைன
வராதப நா பா கிேற !”

“எ னேவா ப க சா ! எ லா அதிகார க உ ககி ேட

இ ேபா நா எ னப ண ?”

நேமா நாராயண எ ெகா டா .

“நா கிள பேற ... அ னா ஒ விஷய …”

“எ ன சா ?”

“ைக நடவ ைக பய ேபா தைல மைற ஆயிடாேத!

அ ற பிர சிைன ேவ மாதிாி ேபாயி . ைர ரா
அதிகாாிக ேநாிைடயா உ ேக வ உ ைன விசாாி க
ஆர பி வா க…!”

“இேதா பா க ஏ.சி. சா . நா ஒ ேகாைழ கிைடயா .

கிாிமி கிைடயா . நா எ காக தைலமைறவாக ? நீ க
எ ப வர ேமா அ ப வா க! ைக ப ணி ேபா க! ெஜயி ல
நா தாேன? இ வ டேற . ஆனா ஒ க ஷ
சா …”

“எ ன...?”

“அ த தடைவ இ மாதிாி வ எ ைன ைக ப ற ேள
அ த ‘ச க விேராதிக ’ இ எ ேனாட ேபைர
எ க சா !”

“க பா …! அ கான ஏ பா கைள கமிஷன ப வா நா

கிள ப மா?”

நேமா நாராயண ெவளிேய வ தா . இ ேபா ற

ைன கா இ யி த .
அவ ஒ ைறய பாைதயி ம ப நட ைப நி தியி த
இட வ அைத கிள பி ெகா ேபாகிற வைர பா
ெகா த அ த பர ைட தைல ஆசாமி சி க த பா
வ நி றா .

“எ ன சி க த ... ஏ.சி. வ ேபாறா ...?”

சி க த கலவர க ேதா நிமி தா .

“ேபா ...!”

“எ ...?”

“ ர லஒ சிவ ெகா பற !”

“எ ன…! சிவ ெகா யா?”

“ஆமா…!”

“என ாியைல!”

“ேபா பா ெம ந மகி ேட ஏமா தா ைர ரா

ஏமாறைல ேபா ... உ ைமயிேலேய நாம யா எ கிறைத ெம
ப ணி டா க!”

“இ ப என ாியைல!”

“ேபா ஸு நீ நா கட த ெர வ ஷ காலமா
இ ஃபா ம களா இ வ ேறா . அதாவ ந
வ ேறா . அ ந ெதாியாத ப - நம ேவ டாத சில
ச ட விேராத ஆ கைள ேபா ஸு கா ெகா ேதா .
ேபா ஸு நம ேக ாிவா ெகா ச ேதாஷ ப தி கி
வ தா க.

“ேபா இ ஃபா ம எ கிற ப ேதாைல ேபா தி கி ேட நீ

நா ேபா ஸு பி காத ேவைலகைள திைரமைறவி
இ கி ப ணி இ ேகா . அைத இ ேபா ைர ரா
ேபா ெம ப ணி டா க. அ த பா ெம உள ைற
பிாி எ ைன ச க விேராதிக ேச
இ கா களா !”

“அைத தா ஏ.சி. ெசா ல வ தாரா?”

“அைத ம ெசா ல வரைல ேபா …?”

“பி ேன?”

“அ த வார ெச ைன ஜனாதிபதி , பிரதம ெர நா

பயணமா ற ப வ றா களா . அ த சமய ல ெச ைனயி
இ கிற கண கான ச க விேராதிகைள ைக ப ணி
நா சிைறயி அைட பா களா . உள ைற ெகா த
ாி ேபா ப எ ைன ைக ப ண ேவ யி கா !”

ேபா ெவ தா .

“ந றியி லாத ேபா கார க…!”

“ ணா அவ கைள ஏ தி டேற ேபா ? இ ைர ரா ேவைல.

ஒ நா தாேன... உ ேள இ வ டேற . நா
ெவளிேய வ ற வைர நீ எ லா ைத பா க!”

“சி க த …!”

“எ ன...?”

“ ைர ரா உ ேனாட நடவ ைககைள ெம

ப ணி டதால ெகா ச நாைள ந ம ேவைலகைளெய லா
நி தி ைவ ேபா .”

“எ ன... பய யா?”

“பய படாேம எ ன ப ற ? ைர ரா ல இ கிற

ஒ ெவா த பழ தி ெகா ைட ேபா டவ .”

“இேதா பா ேபா …! கட த ஒ வ ஷ காலமா தா ந ம

ெதாழி ‘பி -அ ’ ஆகி ல ச கண ல பண ைத வாாி
ெகா கி இ . இேத ல ேபானா தா ேகா கைள
பா க . நாம யா பய பட ேவ யதி ைல!
ேபா கி டா .

“நீ ெசா ற சாிதா சி க த ! அ காக ைர ரா சி

ந வ ைககைள லபமா நாம எ க டா . ேபா ைஸ
ஏமா திடலா . ஆனா ைர ரா ைச உள ைறைய நாம
ஏமா த யா . இ த விஷய ல நாம நிதான ைத கா டற
ந ல !”

“சாி... சாி... இைத மன ல ெவ கி நாைள நாம ெச ய

ேவ ய அைஸ ெம ைட மற டாேத!”

“அைத எ ப மற க ? பா கி ேடயி ப ல ச
பண வா கியா ! பா ேயாட வி ப ப அ த‘ தா ம ’
மா வா ைய நாைள காைலயி - அவ வா கி ற ப
ேபா ேபா - ளிய மர ப டா ப க ல ெவ
ெவ சா க ”

“ஏ பாெட லா ப ணியா சா?”

“ப ணி ேட !”

“ைகயில அாிவாைள எ கிற யா ? பர வா... இ ைல ரசா கா?”

“பர தா …! ஒ ேக விஷயமா தி ெந ேவ ேபான ரசா

இ ன ெச ைன வரைல… இ னி காைலயி ேபா
ப ணி ேப ேபா ெர நாளா ெசா னா .”

ேபா ெசா ெகா ேபாேத சி க தாி ெச ேபா

பாயி ேம உ கா தப ெம ல ர ெகா த .

சி க த ேவகமா நட ேபா ெச ேபாைன எ , அைழ ப

யா எ பா தா .

ஒ எ .

‘யாராயி ...?’ எ ேயாசி தப தய கமா கா

ெகா ர ெகா தா .

“யா ...?”
ம ைனயி ஒ ெப ர ேக ட .

“ேப ற யா ... சி க தரா?”

“ஆமா…! நீ...?”

“எ ேனாட ேப த யா! உ னால என ஒ காாிய ஆக !”

“ெமாத ல நீ யா ெசா !”

“அ உன ேதைவயி லாத விஷய . பிசின ம ேப ேவா .

ஒ ஆைள தீ க ட உ ேனாட ேர ப ல ச என
ெதாி .ப ல ச நா த ேற . நா ெசா ற ஒ தைன நீ
இ லாேம ப ண . ெமா த பண ைத னா ேய
ெகா டேற !”

***
 2
நம ாியாத விஷய க -2

இ த பிரப ச தி ரகசிய கைள க பி பத காக

“கட ளி க ’ (GODS PARTICLE) எ ற ஒ ைற வியிய
வ ந க உ வா கினா க . இர ேரா டா இைழகைள
ஒ ட ஒ ஒளியி ேவக தி - (அதாவ விநா மா
ேகா கிேலா மீ ட ேவக தி ) ேமாத வி டா அ ேமாதி
சித ேபா “ஹி பாஸ ’ (HIGGS BOSON) எ கட ளி
க கிைட . இத ல உயிாி ேதா ற ைத , பிரப ச
ரகசிய கைள க பி விடலா எ ந பினா க . தீவிர
ஆரா சியி இற கினா க . ஆரா சி பல மாத க நட த .
ஆனா ஆரா சி ேதா வியி த . ேதா வி காரண
ஒளியி ேவக ைதவிட அதிக ேவக ேபாக யஒ
கிைட தா தா ஆரா சிைய ெதாடர எ ற நிைல
உ வான தா . ஆனா வி ஞானிக ேசா விடவி ைல.
பிரப ச உ ைமகைள ெவளிேய ெகா வ ய சியி 2016-
ஒ பிர மா ட மான ராெஜ ஒ ைற ஆர பி க
ேபாகிறா க .

மா னி டா ட !”
“
த ைடய ஏ க ஷ ேகபி உ கா க ட
மானி டாி எைதேயா உ பா த டயாியி எ தி
ெகா இ த டா ட ஆதி , நிமி பா காமேலேய “
மா னி ேமகா” எ றா . வ ைக தைல ஃ ேளாரஸ ெவளி
ச தி பளபள த .

“நா உ ேள வர மா டா ட ? ஏேதா ஒ கியமான ேவைலயி

இ கீ க நிைன கிேற ”

“அெத லா ஒ மி ைல... நீ உ ேள வா மா!”

“ேத டா ட !” ேமகா த அழகான ப வாிைசைய கா

னைக ெகா ேட டா ட ஆதி பா இ த
நா கா வ ெம ெத ற த உட ைப ெகா தா .
ஆதி அவளிட தி பினா .

“ெச மா!”

“டா ட ாி ேபா ... ெர !”

“ைபனாி ேட டா ாி ேபா தாேன! இைத தா ெர நாளா

எதி பா ேத ... ப !”

ேமகா த ைகயி இ தக டாி பிாி தா கைள

ர னா .

“டா ட ... .எ .ஏ. ஜி ட ைர தயாாி பி ெர ெட

ேனறியி ேகா . ேராேமாேஸா களி இ இ ட ேர ,
ம எ சிஷன எ கிற ெர எ ைச க ஆ ேவ ப ண
ப டதி ஒ ெதாழி ப கிைட சி …!”

“அதாவ ... ாீ-கா பிேனஷ ஆஃ ேராேமா ேஸா இ வ ஷ

எ கிற ராஸ கிைட சி .?..!”

“எ டா ட !”

“ெமா த எ தைன ெமகா ைப க ?”

“550.”

“ேபாதா ேமகா... ஆயிர ெமகா ைப களாவ ேவ . அ ப தா

‘நா -ேவாலைட ெமமாி’ எ கிற உயி ெதாழி ப ேள
ைழய .”

“அ த க ட ாிச ாி ேபா ஆயிர ெமகா ைப கைள

ெதா டலா டா ட ...”

“அ த ந பி ைக உன இ கா?”

“நிைறயேவ இ டா ட ”

“இேதா பா ேமகா! இ த .எ .ஏ. ெதாழி ப ஆயிர ெமகா

ைப கைள ெதா ட பிற , அ த ெர வ ஷ ேள
அைதேய ‘நிகா ைப ’ அள ெகா ேபாயிட . அ ப தா
மனித க வர ய உயி ெகா ேநா கைள ஆர ப
க ட திேலேய ர தி அ க . மனிதேனாட ஆ ைள 125
வய வைர நீ க !”

“டா ட …! என ஒ ச ேதக !”

“ேக …!”

“ .எ .ஏ.வி ‘நா -ேவாலைட ெமமாி’ எ கிற ெதாழி ப

மனித வர ய உயி ெகா ேநா கைள த
ெசா னீ க... அ எ த வைகயி சா திய ெசா ல மா?”

“ஒ மனிதேனாட ெச க நா மலான ைறயி ெப கமைட

ேபா அவ உட ாீதியா எ த ேநா வர வா பி ைல.
ஆனா ெச க விபாீதமா ெப கமைட ேபா தா அவைன
ேநா க ெதா பா க ஆர பி . அதி கியமான
ேநாயான ேநா ஒ . ஒ மனித உட பி ெச
நா மலான வள சி எ ணி ைகைய தா ெப ேபா அ
ேநாயா மா வத னா ேய இ த ெதாழி ப தி
ல த விட !”

ேமகா க கைள விாி ச ேதாஷ ப டா .

“ஃெப டா டா ட !”

“இ த ‘நா -ேவாலைட ெமமாி’ ெதாழி ப ைத எ ப 2016-

ேள ம வ உலக ேள ெகா ேபாயிட .
ஏ னா... என இ பேவ 55 வய . நா திடகா திரமா
இ ேபாேத சாதைனகைள நிக தி கா ட வி பேற !”

“உ க வி ப ப ேய எ லா நட டா ட !”

“ேத ஃபா வ ெவ வி ...” ெசா ன ஆதி , க டைர

அைண வி எ தா .

“ேமகா!”

“டா ட ...”
“ ெபசிம ெச ேபானியா?”

“இ ேபாகைல டா ட ...”

“வா... ெர ேப ேபாேவா !”

டா ட ஆதி , ேமகா அைறைய வி ெவளிேய வ தா க .

ப த நட இ பா க .

ேமகா ஆதி தி ேதாைள ெதா டா .

“ஒ நிமிஷ ...”

“எ ன மா?”

“இ ப மணி எ ன ெதாி ேமா?”

“ஒ பதைர...”

“அ அைர மணி ேநர னா ! இ ேபா மணி ப !”

“சாி... அ ெக ன?”

ேமகா ைற தா . “அ ெக னவா? ஏ பா..! நீ க ப சா பிட

ேவ டாமா?

“பசிேய இ ேல மா!”

“இேதா பா க அ பா...! ேல ல இ கிற வைர தா நீ க

டா ட ... நா உ க அசி ெட ேல ைப வி ெவளிேய வ தா
நா உ க மக . நீ க என அ பா! இ ப நா எ ன
ெசா ேறேனா அைத தா நீ க ேக க !”

“ஓ.ேக.! நா இ ேபா ப சா பிட ... அ வள தாேன?”

“ஆமா!”

“சாி…! ெபசிம ெச ேபா ஒ பா ைவ தீ ...

அ க ற ...”

“ேநா..!” எ றா ேமகா. “நீ க இ ேபா எ பி னா ேய ைடனி

ேடபி வ றீ க! ப சா பி றீ க... அ க றமா
ெபசிம ெச ேபாறீ க... ... வா க!”

“உ க மா உயிேராட இ த வைர இ ப தா எ ைன
மிர சா பி ைவ பா. இ ேபா அ த ெபா ைப நீேய
எ கி ேட... உ கி ேடயி த பி க னா என
இ கிற ஒேர வழி எ ன ெதாி மா?”

“எ ன...?”

“உன சீ கிரமா ஒ க யாண ைத ப ணி ர தற தா !”

ேமகா சிாி தா . “அ அ வள லபமான ேவைல இ ேல பா. நா

ேம ெகா எ .எ . . பேயா - ைஹெட ேகா ப ண
ேபாேற . அ த ெர வ ஷ ேகா ைஸ ச பி னா தா
என நீ க மா பி ைள பா க ஆர பி க . அ வைர
நீ க வா ேமல விரைல ெவ ‘க சி ’ இ க .”

ஆதி சிாி ததா . “நா ேல ேள இ த வைர ைன

மாதிாி இ ேத ேல ைப வி நா ெவளிேய வ த மாதிாி
மாறி ேட... சாி... ப சா பிடலா வா! ஆமா… இ னி எ ன
ப ?”

“இ ராகி ேதாைச ...”

ஆதி ைடனி ேடபிைள ேநா கி நட ெகா ேட மகளிட

ெசா னா . “ேமகா! க ட ெச ல பிரசா இ பா . அவ
இ னி காைலயி சீ கிரேம வ டா . க பா ப
சா பி க மா டா . ேபா அவைன ஒ வா ைத
பி மா..! அவ கி ட ெகா ச ேபச ேவ யி !”

“அ வள தாேன! நீ க ேபா ைடனி ேடபி ல உ கா க... நா

ேபா பிரசா ைத வ ேற .”

ேமகா அ த அைறைய வி ெவளிேய வ ப களாவி இ ெனா

ேகா யி இ த க ட ெச ைன ேநா கி ேபானா .
க ணா வ களா த அ த அைற பா நி
கதைவ த ளினா .

உ ேள க ட பா உ கா தி த அ த அழகான
இைளஞ ேமகாைவ பா த ைகயி ைவ இ த எைதேயா
மைற க ய றா .

ேமகா ஒ சிாி ேபா அவ பா ேபா நி றா . அவ

இய பான ர ,“ மா னி ேமகா!” எ றா .

“உ ேனாட மா னி ைக அ றமா வா கி கேற ... ெமாத ல

அைத ெகா !”

த வல ைகைய அவ ைடய க ேநேர நீ னா .

“எைத?”

“நா உ ேள வ ேபா எைதேயா மைற சிேய... அைத!”

“நா எைத மைற கைலேய!”

“ெபா ெசா லாேத! நா பா ேட . ... எ ... அைத…”

“அ ... அ ... வ ... வ ...”

“ெசா !”

“ஒ கவிைத எ தி ேத .”

ேமகா த இ பி இர ைககைள ைவ ெகா

ஆ ச ய ப டா .

“எ ன ... கவிைதயா? நீ கவிைத டஎ வியா? எ ேக...

ெகா டா பா கலா !”

“ேவ டா ேமகா! கவிைத நா நிைன எைதேயா கி கி

ெவ சி ேக !”
“அ கி கலா... இ ைல... கவிைதயா நா ெசா ேற !
எ ேக... ெகா பா கலா !”

பிரசா த ைகயி ைவ இ த தாைள அவளிட தய கமா

நீ ட... ேமகா அைத பறி காத ைறயாக வா கி, அதி பா ைவ
பதி தா . அழகான ைகெய தி கவிைத வாிக ஓ யி த .

ப தா .

தாமைர இைலயி த ணீ

ஒ டவி ைலெய றா

த ணீ இ லாம

தாமைர இ ைல.

அ ேபா -

நீ நா அ க ேக

இ ைலெய றா

உ நிைன இ லாம

நா இ ைல.

ேமகா கவிைத தாேளா நிமி தா . உத ஒ யி த ேக

சிாி ேபா ேக டா .

“எ ன பிரசா ? காதலா?”

“ேச ேச...!”

“எ ன ேச ேச...? நீ எ தியி கிற கவிைத வாிகளி ட ட னா

காத ெதாி . யா அ த ெபா ?”

“எ ன ேமகா இ ...? நா எ தின ஒ கவிைத. த தி ஒ

கவிைத ேபா ெவ சி கா க... அ ல நா கல கலா
நிைன தா ஒ கவிைத எ திேன . இ ல எ த காத
இ ைல.”

“ந பலாமா?”

“ஹ ர ப ஸ !”

“கவிைத ந லாயி !”

“ேத ...”

“சாி... நட...”

“எ ேக?”

“ ப சா பிட! அ பா உன காக ைடனி ேடபி ல ெவயி

ப ணி கா !”

“நா இ னி விரத ... ம தியான ல ம தா !”

“எ காக விரத ?”

“மாச ல வ ற ஒ ெவா ஏகாதசி நா விரத இ ேப .

இ னி ஏகாதசி திதி...”

“எ பயி இ த ?”

“ேபான மாச தா ஆர பி ேச !”

“ஏதாவ ேவ தலா?”

“அ ப ெயா இ ைல. ேபான மாச .வி.யி ஆ மிக

ெபாியவ ஒ த ஏகாதசியி விரத இ கிற ந ல
ெசா னா . அைத தா ஃபாேலா ப ணி வ ேற !”

“சாி...! நீ ப சா பிட ேவ டா . அ பா உ கி ேட ேபச மா ..

வா..” ேமகா ெசா வி அைறைய வி ெவளிேயறி ேபாக,
அவ ைடய த ெசா கியி த ேராஜா கீேழ வி த .
ச ேற வா யி தம ச ேராஜா.

பிரசா ெம ல நட ேபா அ த ேராஜாைவ ைகயி எ

நாசிய ேக ெகா ேபா ைச இ தா .

உத க அைச தன.

“ேமகா... ஐ ல …’ ைவ எ த க சீ ைவ
ேப பா ெக ப திர ப தி ெகா டவ , கதைவ திற
ெம ல ெவளி ப டா .

ேமகா தி பி வ ெகா தா .

“எ ன ேமகா...?”

“தைலயி ெவ சி த ேராஜாைவ காேணா ... க ட ல

வி இ நிைன கிேற !”

“அ... அ…. அ ேக இ ைலேய..!”

“நீ சாியா பா இ க மா ேட! நா ஒ தடைவ

பா டேற !” ேமகா ெசா ெகா ேட க ட அைற
ைழ தா .

“ எ ேக வி இ ?’ எ கிற ேயாசி ேபா பா ைவைய

ர தி ேத ெகா த ேமகாைவ ைபப ேமைஜயி ேம
இ த ேல ைல ெட ேபா தி ெம அலறி ாிசீவைர எ க
ைவ த .

“ஹேலா..!”

ம ைனயி ஒ ெப ர ச ேற பத டமா ஒ த .

“ேமகா! நா ெச வி ேப ேற !”

ெச வி ேமகாவி க ாி கால ேதாழி. ப ைப த பி

வார தி தடைவயாவ ெச ேபானி ேபசி வி பவ .
மாத தி இர தடைவயாவ ேநாி பா வி பவ . இ
மாத தி , ஐ. .யி சீஃ ேரா ராமரா ேவைல ெச
அபிேஷ எ ற இைளஞ மைனவியாகி அெமாி கா
பற ேபாக கா தி பவ .

ேமகா சிாி தா . “எ ன க யாண ெப ேண! ேந தி ரா திாி

தாேன ெச ேபா ல ஒ மணி ேநர ேபசிேனா ? இ னி எ ன
ேபா ? எனி இ ர நி ?”

“ேம... ,ேம. ேமகா...!”

“எ ன ெச வி? ர ந ?”

“ேமகா! நா உடன யா உ ைன பா க !”

“உடன யா பா க மா? எ ன விஷய ?”

“ேந... ேந ல ெசா ேற !”

“நா உ வர மா?”

“வா!”

“ெச வி…! ஏ இ வள ெட ஷனா இ ேக..? உன நட க

இ கிற க யாண ல ஏதாவ பிர சிைனயா?”

“இ ைல!”

“பி ேன?”

“ேபா ல எைத ேக காேத! எ தைலயி இ வி த மாதிாி

நிைல ைல ேபாயி ேக .”

“ெச வி! நீ ேப ற என ாியைல!”

“ேந ல வா... ாி வ ேபாேத மனைச திட ப தி கி வா!”

ம ைனயி ாிசீவைர ைவ வி டா ெச வி.

***
 3
நம ாியாத விஷய க –3

இ த பிரப ச எ ப ேதா றிய எ க பி க

வி ஞானிக 2016- வ ட ஒ பி - ராெஜ ைட ஆர பி க
ேபாகிறா க . மா 3000 ச ர கிேலா மீ ட அள ள இட
இ த ராெஜ ேதைவ ப கிற . இ த இட ைத
றி ைஹெட ெடல ேகா பி ஆ ெடனா க நி வ ப .
இைவக மிக ச தி வா த க ட ஒ ட
இைண க ப . இ ைறய க ட உலக தி ள அதி ந ன
ேவகமான ப க ட கைள விட ப ல ச மட
ேவக , ப இ த க டாி இ .இ த
ெடல ேகா பி ஆ ெடனா க க ட ஒ கிைண
ெசய ப 15 மி ய ஆ க இ த பிரப ச
எ ப இ த எ கிற விபர கைள கிளறி பா மா . (ஒ
மி ய எ ப ப ல ச . ஒ பி ய எ ப ஆயிர
மி ய ) இ த விபர கைள ‘எ ஸா-ைப ’ எ அள
ெகா அள க ேபாகிறா க . ஒ எ ஸா-ைப எ ப ஒ
மி ய ெடரா ைப க . ெதாட சியான தகவ கைள கண கிட
ேயா டா ைப பய ப .1எ எ தி அத பி னா 21
ஜிய க ேபா டா கிைட எ தா இ த ேயா டா
ைப . இத ல பிரப ச ேதா றிய எ ப எ கிற
ேக வி விைட கிைட வி . ஆனா விைட கிைட க 2024-வ
வ ஷ வைர கா தி க ேவ எ ப தா
ைஹைல டான விஷய .

சி ேகக த ெச ேபானி
டா .
சில விநா க ெமளனமா இ வி

“உ ைடய ேப எ னா ெசா ேன?”

“த யா!”

“ஒ ஆைள தீ க ட ெசா றிேய… யா அ த ஆ ?”

ம ைனயி த யா சிாி தா . “ஆ யா ெசா ேற .அ

 னா நீ ‘இ த ேவைலைய ப ணி கிேற ’ என
உ திெமாழி தர !”

“சாி... ேந லவா ேபசி ேவா !”

“நா யா ெவளி லக கா க வி பைல!”

“அ ப னா உ ேப டத யா இ ைல நிைன கிேற !”

“உ ேனாட நிைன சாிதா ... எ ேனாட ேப த யா கிைடயா .

ஆனா த யா எ கிற ேப என ெரா ப பி . அதனால
அ த ேபைர ெசா ேன !”

“சாி…! நீ ேந ல வராேம எ ப இ த ேப வா ைத ?
எ ேனாட ைக பண எ ப வ ?”

“இேதா பா சி க த …! தமி நா எ தைனேயா பைடக

இ தா நா உ கி ட வ ற காரண உ கி ேட இ கிற
அ த சி சியாாி தா . நீ ேபா பா ெம ஒ
இ ஃபா மரா இ கி ேட பைட தாதாவாக
இ கி ற விஷய என ெதாி .எ ப ெதாி
ேக டாேத! நீ ேக டா நா ெசா ல மா ேட . நா ெசா ற
நபைர நீ தீ க !”

“பண எ ப எ ைக வ ?”

“இ ஒ மணி ேநர ேள பண ப ல ச உன காக

ஒ இட ல கா . அ த பண ேதா , தீ க பட
ேவ ய நபாி ேபா ேடா இ .”

“அதாவ ... நா ேவைலைய கிற திேய நீ ெமா த

பண ைத ெகா டேற?”

“ஆமா!”

“நா பண ைத வா கி ெவ கி நீ ெசா ன ேவைலைய

ெச யாேம இ திடலா இ ைலயா?”

“என அ த பய இ ைல!”
“ஏ ?”

“உன இ த ெதாழி ‘சி சிய சி க த ’ எ கிற ப ட ெபய

இ கிற விஷய என ெதாி . நீ ஒ த வா தி
ெகா தி டா அ த ேவைலைய ெச காேம இ க
மா ேட ெதாி . நா உ ைன ந பேற . நா ெசா ற
நபைர நீ தீ க ேவ எ கிற ந பி ைக என இ !

“சாி... நீ தீ க ட வி பற நபரால உன எ ன பிர சிைன?”

“அைதெய லா உ கி ேட ெசா ல ேவ ய அவசிய இ ைல.

அவ இ த உலக தி உயி வாழ த தியி லாதவ . அவைன
தீ க ட எ னாேலேய . ஆனா ஒ தைர ெகாைல
ெச யற அள எ ேனாட மேனாதிட இ ைல. அதா
உ கி ேட வ ேத .”

“ஓ.ேக. நீ ெசா ற ேவைலைய நா கிேற .”

“ேத !இ ஒ மணி ேநர ேள நா ம ப

உன ேபா ப ேற . நா ெசா ற இட நீ ேபா
பண ைத , அ த நபாி ேபா ேடாைவ , ேபா ேடா
பி ற இ கிற விவர கைள கெல ப ணி கலா !”
ெசா வி அ த த யா ம ைனயி ாிசீவைர ைவ விட,
சி க த த ாி ெச ய ப ட தா ைய இட ைகவிர களா
ேத ெகா ேட ேயாசைனேயா ெச ேபாைன அைண தா .

‘யா இ த த யா?’

***
 4
நம ாியாத விஷய க -4

மனித இன ஒ வர பிரசாத க .இ த க ம
இ ைலெய றா எ த மனித நி மதியாக வாழ யா .
மனித மனித க ேவ ப . சில ப த உடேனேய
க வ வி . சில ந ளிர ேம க வ .
இ சில வி ய காைலயி ம க வ . இத
எ ன காரண ? ம வ நி ண க ேக இ ஒ ாியாத
விஷய . ெபா வாக மனித க க ைத உ டா
ஒ வித ஹா ேமா ைள ப தியி ர ெகா ேடயி .
இ த ஹா ேமானி ெபய ெமலேடானி . ழ ைதக த
திேயா வைர ஒ ெவா வ அவரவ உட
ஆேரா கிய தி ஏ றவா இ த ெமலேடானி ஹா ேமா
ர . வயதாக வயதாக இ த ஹா ேமா ர பி ேவ பா
இ . 60 வய ேம ப டவ க இத காரணமா
பாதி க ப வா க .இரவி க வரா . ர ெகா ேட
இ பா க . இதனா பத ட ஏ ப . ஒ மனிதனி ந ல
உற க தி காரண ைளயி ர ‘ெமலேடானி ’
ஹா ேமா தானா... இ ைல... ேவ ஏதாவ ஹா ேமானா எ
ம வவ ந க ாியாத திராக இ கிற .

ேம கா த ைடய காைர விர

இ த ெச வி ேபா
ெகா
ேச
ந தன காலனியி
த ேபா மதிய
ப னிர மணி.

பா காைர நி திவி வரேவ பைற ைழ த

ேபா ெச வியி அ மா ேலா சனா , அ பா நாகராஜ
.வி.யி சீாிய ஒ ைற பா ெகா தா க . ேமகாைவ
பா த இ வ மல தா க . .வி.யி வா கணிசமா
ைற த .

“வா மா ேமகா!”

ேமகா பத ட ைத கா ெகா ளாத ர இய பா ேக டா .

“அ மா...! ெச வி...?”

“மா லஇ கா காைலயி ேத ட லா இ கா... ேக டா

தைலவ ெசா றா... எ னா ெதாியைல!”

ேமகா த உத ஒ க டாய னைகைய ெகா தா .

“ெச வி க யாண ெட ஷ ..! உ கைள வி பிாிய

ேபாகிேறாேம எ கிற வ த . நா ேபா பா கிேற .”

ேமகா ெசா ெகா ேட மா ப களி ஏற, .வி.யி வா

உய த .

ேமகா ப களி ஏறி மா யி இ த ெச வியி அைற

ைழ தா . அைரயி டான அைற.

க ஒ களி ப இ த ெச வி ச த ேக தி பி
பா தா . ஈன வர தி வரேவ றா . அ த க க , இ கி
ேபான க . உைட த ர “வா ேமகா!” எ னகினா .
அவ ைடய ேகால ைத பா பதறி ேபானா ேமகா.
ெச வி ப க தி உ கா தா .

“ஏ ...! உன எ னா ? ஏேதா அேசாகவன சீைத மாதிாி

இ ேக?”

ெச வியி உத க த .க களி ம ப நீ எ
பா த .

“ேமகா! நீ அ மாைவ பா தியா?”

“ ... பா ேத !”

“எ ன ெசா னா க?”

“காைலயி ேத நீ ட லா இ கிறதாக , உன
தைலவ ெசா னா க!”

“ேவற எ ெசா லைலயா?”

“ெசா லைல...”

ெச வி க ணீேரா நிமி தா . “ேமகா! நா இ ேபா ஒ

விபாீதமான நிைலயி இ ேக !”

“விபாீதமான நிைலைமயா?”

“ஆமா..! என எ னப ற ேன ெதாியைல. அதா உன

ேபா ப ணிேன !”

“ ாி ப யா ெசா !”

ெச வி க ணீைர ைட ெகா ரைல தா தினா .

“எ ேனாட ாிய இ ப நா த ளி ேபாயி ... நா
க யாண ேவைலகளி அைத கவனி கைல. இ னி காைலயி
க விழி ச ேம வாமி , ெச ேசஷ , தைல ற இ த .
எ ப ேயா சமாளி ேட . காைலயி பிேர பா சா பிட
யைல. அ ப தா என ாிய ஞாபக வ த . இ ப
நா த ளி ேபாயி கிற ெதாி ச . எ மன ேள பய ;
பத ட !”

ேமகா கி டா . “நீ க சீ ஆயி டதா நிைன உன

இ ேபா ஒேர பய ?”

“ஆமா..!”

“உன ெதாி நீ எ த த ப ணைலேய?”

“ப ணைல.”

“ ?”

“ !”

“அ ற ஏ பய படேற?”

“எ ன ேமகா ேப ேற நீ? பய படாேம எ ப இ க ? ாிய

இ ப நா த ளி ேபாயி … ஒ ெபா ‘க சீ ’
ஆ ேபா அவ எ மாதிாியான மா னி சி ன வ ேமா
அேத மாதிாியான மா னி சி ன அ பவ இ னி காைலயி
என ஏ ப ...!”

“இேதா பா ! மா னி சி ன ஒ க பிணி ெப தா
வர இ ைல. ரா திாி சா பி ட உண ஃ பா ஸனா
மா ேபா ட ம நா காைலயி தைல ற வா தி
இ ...”

“இ ல ேமகா... நீ நிைன கிற மாதிாி இ ஃ பா ஸ கிைடயா .

என நா த ளி ேபாயி !”

“நீதா எ த த நட கைல ெசா றிேய?”

“இ தா ... எ ைன மீறி..”

“த நட இ கலா ெசா ல வ றியா?”

“ஆமா...”

“எ ப ..?”

“அதா ேயாசைன ப ணி பா கிேற . எ ேனாட டயாிைய

எ கட த மாத நா ேபான இட க , ச தி த நப க ப றின
தகவ கைள எ லா ாீ-கெல ப ணி பா இ ேக !
நட த ச பவ கைள மன ேள ஒ பா கிேற !”

“எைதயாவ க பி க தா?”

“இ ைல...”

“நீ யாைரயாவ ச ேதக ப றியா?”

“இ ைல…!”

“பி ேன எ ப ..?

“அதா ாியைல ேமகா!”

“இேதா பா ெச வி... ெப க சில சமய களி ாிய த ளி

ேபாவ இய ைக. உன க யாண ெட ஷ ேவற... அத
காரணமா ஹா ேமா இ -பால ஸாகி அ ப ேந
இ கலா . நீ ைதாியமா இ !”

“இ க யைலேய... ஒ ெவா விநா தி தி இ .

ல எ னால இய பா இ க யைல... அ மா ச ேதக
வ டா எ ைன ேக விகளால ைவ காய ேபா வா!”

“சாி... இ ப எ னப ணலா கிேற?”

“நா எ னப ண ? நீேய ெசா …!”

“நீ க சீவா இ ைலயா எ கிற உ ைம இ ேபாைத

ெதாிய . அ தாேன உ ேனாட பிர சிைன?”

“ஆமா!”

“அ ஒ வழி இ …”

“எ ன?”

“ஒ ெப க பமா இ காளா இ ைலயா க பி க

இ ேபா சா ஒ மா திைர வ தி .

அ த மா திைரைய அ த ெப ேணாட சி நீாி ேபா டா ‘எ ’ ஆ

‘ேநா’ பதி ெசா ... மா திைர எ லா பா ம
கைடகளி கிைட ... நா ேவ னா ேபா வா கி
வர மா? நீ ஒ சி ன பா ாிைன கெல ப ணி ைவ!”

“இ ப ஒ மா திைர இ கா?”

“இ ! நா ேபா வா கி வ டேற .”

“எ ப ேபாேவ ேமகா? ஹா .வி. பா இ கிற

அ மா அ பா ,எ காக ெவளிேய ேபாேற உ ைன
ேக பா கேள?”

“நா ப க வழியா ேபானா தாேன உ ேனாட அ பா

அ மா பா பா க... இ த பி ப கமாக ஒ வழி
இ ேக! அ த வழியா ேபா ெர ெத த ளியி கிற ெஜயா
பா ம யி அ த மா திைரைய வா கி வ டேற .”

“எ வள ேநரமா ?”

“ஒ ப நிமிஷ லவ டேற !”

“நீ ெவளிேய ேபாயி கிற ேநர தி எ ேனாட அ மா உ ைன

பா கிற காக ேமேல வ டா... நா எ ன ெசா
சமாளி கிற ?”

“டா ல ல இ ேக ெசா !”

“என பயமா இ ேமகா...”

“நீ எ த த ப ணாத ேபா எ காக பய பட ? நீ

க சீவா இ ைலயா ெதாி க அ த மா திைர ஒ
ேபா . பி ப க ேவைல காாி இ ைலேய?”

“இ ைல... இ னி ேவைலைய எ லா ப
மணி ெக லா கிள பி ேபாயி டா !”

“சாி... நா ேபா மா திைரைய வா கி வ டேற .”

ேமகா ெசா வி பி ற ைத ேநா கி ேபானா .

ெச வி எகி கிற இதய ேபா தள ேபா க

சா தா . உட ஒ விய ைவ ளிய உ ப ட .

***
 5
நம ாியாத விஷய க -5

ாிய ஒ ெந ேகாளமா எாி ெகா இ ப ந

எ ேலா ெதாி . வி ெவளியி ஆ ஜ இ தா தா
எ த ெபா எாி எ ப இய ைகயி விதி. ஆ ஜ
இ லாவி டா ாிய ஒ பிர மா டமான ெந ப தா
எாி ெகா இ ப எ ப ? உ ைமயி ாிய ஒ
ெந ேகாள அ ல. அ கட பைட த அ உைல. அ த
உைலயி உ ள ைஹ ரஜ எ வா . இ த வா ைவ தா
ாிய எ ற அ உைல எாி ஹீ யமாக மா கிற .
ஹீ ய வா ஒளி த ைம இ பதா ாிய நம
மியி இ பா ேபா ஒ ெந ேகாளமா
ெதாிகிற . சாி ாிய எ ற அ உைல ைஹ ரஜ வா
எ ப வ த ? அ ப ேய ைஹ ரஜ வா இ தா அ த வா
எ ப எாி க ப ஹீ யமாக மா கிற ? சாி... உ ேள ஏேதா
ஒ ச தி இ பதாக ைவ ெகா டா ைஹ ரஜ எ ற
எாிெபா பல மி ய ஆ களாக தீ ேபாகாம
இ கிறேத... அ எ ப ? நம ம ம ல - வி ஞானிக ேக
ாியாத விஷய இ .

பா ைய ப களா க பிய ேபா ,

சி க தைர ஒ விய பா ைவேயா ஏறி டா .

“எ ன சி க த ... ஏேதா தீவிரமா ேயாசைன ப ணி ேக

ேபா ...?”

சி க த ஒ ெப ேசா நிமி தா . “அ த த யாைவ

ப றி தா ேயாசைன ப ணி ேக . இ வைர
ந மகி ேட ஒ ெப க டம ட வ த இ ைல. த தடைவயா
ஒ தி வ இ கா. ேர ந ல ேர ... ப ல ச ... ஆனா
அவைள எ த அள ந பற ெதாியைல!”

ேபா ஒ வா சா பி வி சிாி தா .

“இேதா பா சி க த ... அ த த யா விஷய ல உன ச ேதக

Another random document with
no related content on Scribd:
asked to pass. In no other way, can we acquire our own knowledge
that the Supreme Court has yet to hear and consider the real
challenge to the supposed new Article in which governments attempt
to exercise ungranted power and to grant new power to interfere with
the individual freedom of the American citizen. As we well know, that
one real challenge is that the new Article was not made by those
who alone can make it, that it was not made as it can be
constitutionally made, by the makers of that kind of Article
named in the Fifth Article, the “conventions” of the Seventh and the
Fifth Articles, the “We, the people” of the Preamble and “the people”
of the Tenth Amendment.
 CHAPTER XXIII
THE CHALLENGES THAT FAILED

The validity of the Eighteenth Amendment (seven litigations being

heard together) was argued on March 8, 1920, and for several days
thereafter.
As we are not concerned with the meaning of the second section
of the Amendment or with the validity of the Volstead Act (passed by
Congress under the grant of said section) except as the validity of
the Act depends upon the validity of the Amendment, we shall make
no mention of either.
The Court announced its decision, in all the litigations, on June 7,
1920. Somewhat to the amazement of the country, but (in our
humble opinion even at the time) very wisely, the Court refused to
write any opinion whatever. Nothing could more certainly settle that
the Court determined no question except the specific questions
presented by those who challenged validity. That we may be certain
that the Court neither heard nor considered nor passed upon the real
and the invincible challenge to the existence of the supposed new
national Article, we will let the Court, in its own words, state exactly
just what were the four propositions, advanced against validity, and
state the simple fact that it negatived each of those four propositions.
Thus, in an impressive manner, we shall acquire our own knowledge
that the fifth conclusion, which later we shall state, is but the
conclusion of fact that nothing, in the four propositions negatived,
impairs the validity of the supposed Article.
Mr. Justice Van Devanter announced the conclusions of the
Court.
Power to amend the Constitution was reserved by Article V,
which reads:...
(As we have been in the conventions which made it, we know it.)
 The text of the Eighteenth Amendment, proposed by
Congress in 1917 and proclaimed as ratified in 1919, 40 Stat.
1050, 1941, is as follows:...
(The text of the first two sections is quoted on page 465 herein.)
We are here concerned with seven cases involving the
validity of that Amendment and of certain general features of
the National Prohibition Law, known as the Volstead Act, c.
83, 41 Stat. 305, which was adopted to enforce the
Amendment. The relief sought in each case is an injunction
against the execution of that act.... The cases have been
elaborately argued at the bar and in printed briefs; and the
arguments have been attentively considered, with the result
that we reach and announce the following conclusions on the
questions involved:
1. The adoption by both houses of Congress, each by a two
thirds vote, of a joint resolution proposing an amendment to
the Constitution sufficiently shows that the proposal was
deemed necessary by all who voted for it. An express
declaration that they regarded it as necessary is not essential.
None of the resolutions whereby prior amendments were
proposed contained such a declaration.
2. The two thirds vote in each house which is required in
proposing an amendment is a vote of two thirds of the
members present—assuming the presence of a quorum—and
not a vote of two thirds of the entire membership, present and
absent. Missouri Pacific Ry. Co. v. Kansas, 248 U. S. 276.
3. The referendum provisions of state constitutions and
statutes cannot be applied, consistently with the Constitution
of the United States, in the ratification or rejection of
amendments to it. Hawke v. Smith, ante, 221.
4. The prohibition of the manufacture, sale, transportation,
importation and exportation of intoxicating liquors for
beverage purposes, as embodied in the Eighteenth
Amendment, is within the power to amend reserved by Article
 V of the Constitution. (National Prohibition Cases, 253, U. S.
350, 384.)
We are not interested in the first two propositions which the Court
negatived. They were that the Congress resolution should have said
that two thirds of Congress deemed it necessary to propose the
Amendment and that the proposals should have been made by two
thirds of the entire membership of the House instead of two thirds of
a quorum in each House. These are trifling and unimportant matters
when over one hundred million Americans seek to learn when they
ceased to be citizens of America and became absolute “subjects” of
governments in America.
The third proposition negatived has naught to do with ourselves,
the citizens of America. It deals only with the rights of some state
citizens as such, where their state constitution has a referendum
provision. For our protection against usurpation by any government
of our own reserved rights or powers, we look to our own American
Constitution. We have lived through its making with the Americans
who made it to secure individual liberty of themselves and their
posterity, ourselves, the citizens of America.
The clear statement of simple fact, expressed in the Court’s fourth
conclusion, tells us something, which, with Madison, we have known
since he wrote and suggested his Fifth Article, at Philadelphia, on
September 10, 1787. Our stay in the “conventions,” which made the
Fifth Article, has taught us that the Americans in them, even Henry
and the opponents of the Constitution, were fully aware of the fact
that the Fifth Article provided the constitutional mode in which the
“conventions” could thereafter exercise the existing omnipotence of
the citizens of America themselves to make any kind of an Article of
government. The same stay fixed firmly in our minds that every one
in them knew that the Fifth Article is not a grant of any ability from
themselves to themselves, from the “conventions” named in the
Seventh Article to the same “conventions” named in the Fifth Article,
all being the “conventions” of the American citizens assembled to
exercise their own omnipotence.
 And so, coming from the only “conventions” of that kind yet held,
we grasp at once the absolute accuracy of the statement in the
fourth conclusion of the Court in 1920. The mention of the same
“conventions” in the Fifth Article, a mention made by the
“conventions” of the Seventh Article, is the sound basis for our
knowledge that, as the Tenth Amendment expressly declares, those
“conventions” of the Seventh expressly reserved to themselves (the
same “conventions” named in the Fifth, “the people” of America in
the Tenth Amendment) their own exclusive ability to make national
Articles, like the First Article and the Eighteenth Amendment. For
which reason, we know the truth of the Court statement in its fourth
conclusion, that the power to make the Eighteenth Amendment “is
within the power to amend reserved by Article V.” The exclusive
ability of the “conventions” of 1787 and 1788—to make the Article
which is that new Amendment—is something known to all who were
in those “conventions.” That the ability—to make Articles like the
First Article and the new Amendment—remained exclusively in such
“conventions” of the American citizens, because such Articles are
national and either directly interfere with or are the basis for direct
interference with individual freedom of the American citizen, was
also known to every one in those “conventions.” That is why the
Americans in those early “conventions” insisted that the Tenth
Amendment expressly declare that such exclusive ability was
reserved to them, “the people” of that Amendment, and why the
same “conventions” mentioned themselves, the “conventions,” in the
Fifth Article and provided therein the constitutional mode of
procedure in which that exclusive ability could thereafter be
exercised by those who had it, the “conventions” of the American
citizens.
Even though this knowledge, which we bring straight from the
“conventions” which made the Fifth Article, be not shared at all by
the lawyers of 1920, we are aware that it is also the knowledge of
the Supreme Court. That is why Marshall long ago pointed out that,
when individual welfare required that government should be granted
some national powers or powers to interfere with individual freedom,
“the necessity of deriving such powers from the people themselves
was felt and acknowledged by all.” That is why in 1907 the Supreme
Court again declared “the powers the people have given to the
General Government are named in the Constitution, and all not there
named, ... are reserved to the people and can be exercised only by
them, or upon further grant from them.” As the First Section of the
new Amendment is the exercise and the Second Section is the grant
of one of those reserved powers, and as the Fifth Article provides the
constitutional mode of procedure in which it can be exercised or
granted by those, who alone have it, “the people” of the Tenth
Amendment and the “conventions” of the Fifth Article, it is very
natural to read in the same Supreme Court, in the National
Prohibition Cases, that the ability to make the Eighteenth
Amendment “is within the power to amend reserved by Article V.”
When the Supreme Court of Marshall’s day knew that state
“legislatures” could not make Articles like the First Article and the
Eighteenth Amendment, when the Supreme Court of 1907 still knew
that only the “people” or “conventions” could make Articles of that
kind, when the Supreme Court of our own day knows that the Fifth
Article deals only with “reserved” power, we Americans feel that we
are to remain free men and citizens. We have come from the
“conventions” with our own accurate knowledge that the power to
make the new Amendment or any other Article like the First Article
“is within the power to amend reserved by Article V.” But, for the
very reason that our knowledge is accurate, we know that the power
to make such Articles was not reserved to the state legislatures, who
did not have it, but was reserved to the “conventions,” who did have
it and who were exercising it (in making the First Article) at the very
moment when they made the Fifth Article.
We have examined the four conclusions of the Supreme Court
which deal with any argument presented against the existence of the
Eighteenth Amendment. Those conclusions negative every such
argument that was presented. But, because every brief assumed
and asserted that the amending power “reserved” in the Fifth Article
had been “granted” therein, the four conclusions make clear that the
Court has yet to hear and pass upon the challenge which reads the
Eighteenth Amendment out of our Constitution. When that challenge
is presented by American lawyers, who know what American basic
law is and how American citizens are constitutionally protected
against usurpation of power by governments in America, there can
be no doubt of the decision of the Supreme Court. In that decision,
there will be no conclusion denying the most important legal fact in
America, namely, that governments cannot exercise ungranted
power or create new government power to interfere with the
individual freedom of the American citizen. In that decision, there will
be again the simple statement of the undoubted fact that the ability
to make the Eighteenth Amendment “is within the power to amend
reserved by Article V.” But, in that decision, there will be added the
plain statement of the Tenth Amendment that such ability was not
reserved to the state legislatures who never had it, but was reserved
to the “conventions,” who always had it and still have it. And,
comparing that future decision (which is certain to come from the
Supreme Court) with the decision, which merely negatived the four
unsound challenges which were made to the Eighteenth
Amendment, we know that the first five conclusions of the latter
decision—all the conclusions that have aught to do with the
existence and validity of the Eighteenth Amendment—merely hold
that the existence of the new Amendment is not affected by any of
these challenges which were made.
With exceeding wisdom in our humble opinion, the Court carefully
refrains from passing upon or determining any question except the
exact challenges which were presented. That is why no opinion was
written. When any general statement (seeming to bear upon
questions not presented or submitted) might come back to perplex
and annoy the Court in future litigation where protected liberty of the
American citizen was the challenge to the government-made new
Article, common sense and sound reason and the experience of
generations dictated that no general statement should be made.
And, as there was but one way to avoid a single general statement,
no opinion was written. This method of deciding those particular
litigations, with their four unsound challenges, would leave the
decision itself without even an apparent influence upon a litigation in
which some real challenge might be presented.
 And so we find the Court merely stating “that we reach and
announce the following conclusions on the questions involved.”
Nothing could make more clear that no conclusion is reached or
announced on any question not presented by those who urged
invalidity.
The first four conclusions reached and announced are conclusions
of law against the opposite legal conclusions urged by those
opponents. The fifth conclusion is a conclusion of fact that validity of
the Amendment is not affected by any of the four propositions
advanced by the opponents of the Amendment. In other words, the
first five numbered conclusions, all that deal with validity of the
Amendment, can be expressed in our own words, viz: “Although the
proposing Resolution did not state that Congress deemed the
proposal necessary, although only two thirds of a quorum in each
House (and not two thirds of the membership of each House) made
the proposal, although the citizens of each referendum state have
not acted as part of their respective state legislatures, and although it
is urged that the Fifth Article reserved abilities do not include ability
to make an Amendment like the Eighteenth, we decide that none of
these things affect the validity of the new Article.”
And, when we make this accurate statement of what was decided
in those National Prohibition Cases, we average Americans, fresh
from our education with the Americans who found themselves
“subjects” and made themselves and their posterity free men, have
some startling facts brought home to us.
Undoubtedly thousands of lawyers had worked, for more than a
year, in the preparation of the arguments that were made and the
briefs that were filed. When these amazingly important litigations
were reached, the arguments lasted for several days. On the
exhaustive briefs filed against validity, there appear twenty-two
lawyers, many of them among the leaders of the American Bar. On
the briefs to support state government omnipotence over the citizens
of America, “in all matters whatsoever,” thirty-five lawyers, headed by
a former member of the Supreme Court, appear.
 We know, with a knowledge that brooks no denial, because it is a
knowledge brought from our experience with those who made
themselves free men and established the Constitution to secure that
result to themselves and to us, that the new Article is not in the
Constitution unless at some time prior to 1917, the free men of
America, all the individual citizens of America, became the “subjects”
of some state governments.
It is clear, therefore, that the existence of the Eighteenth
Amendment has always depended upon the correct answer to the
question whether the American is “Citizen or Subject?”
If we are subjects, the new Article may be in the Constitution not
made by us but made by governments.
If we still are citizens, as once undoubtedly we were, the new
Article cannot be in our Constitution, because we have not made the
new Article, assembled in our “conventions.”
Where men are citizens, governments cannot exercise ungranted
power or create new power to interfere with individual liberty.
In a nation of free men, established by former “subjects” with a
dominant purpose that no American should ever be the “subject” of
any governments, it is amazing that one government should propose
that governments constitute, and it is amazing that forty-six
governments should attempt to constitute, new government of men
—new government power to interfere with individual human freedom.
But most amazing of all, in a nation with the history of America, is
the fact that, when audacious government had so proposed and
audacious governments had so attempted, the prolonged arguments
and voluminous briefs of fifty-seven leading members of the
American Bar never once knew or stated the simple fact which made
the proposal and the attempt a legal and constitutional absurdity.
The fact itself, the one most important legal fact in America, was
once known and “felt and acknowledged by all” Americans. Yet, not
once in any brief in the National Prohibition Cases, was it either
known or urged that the “conventions” of the Fifth Article are the
“conventions” of the Seventh Article and that both are the whole
American “people” of the Preamble and the Tenth Amendment and
that, therefore, the Constitution expressly reserves to the
“conventions” of the Fifth Article, the citizens of America, their
existing and exclusive ability to create new government power to
interfere with their own individual human liberty.
Why none of these briefs did make this challenge became known
to us when Rice of Rhode Island, with the silence of his colleagues
marking their approval, answered the Court that the new Article
could not be constitutionally made. Why they did not make the
challenge will be emphasized when we read the leading brief against
the new Amendment. Over fifty times it will admit and state that the
Fifth Article is a “grant” of power to state legislatures from American
citizens and claim the “granted” power is a limited power and does
not include ability to make an Amendment like the Eighteenth
because such Amendment takes away the reserved power of a state
or political entity. Then, to emphasize what it does not know about
the “conventions” of the Fifth Article and the reserved powers of the
citizens of America, this brief will go on to tell us that there is no
constitutional mode in which can be made an Article which takes
more power away from any state; that such an Article may only be
made, outside any constitutional mode, by having the people
themselves rescind “the social compact” which is their American
Constitution and having them make “such new compact as they
please”; but that such new compact, such new Article of that kind,
cannot “be validly and legally made to come to pass against the
objection and protest of any state.” All this clearly explains why none
of the briefers were able to answer correctly the question asked by
the Court. How could they tell the Court in what way the Eighteenth
Amendment could be constitutionally made, when all of them “knew”
that there was no constitutional mode in which the “conventions” of
the American citizens could make it, and when they “knew” that it
could not be made, even outside the Constitution, without the
consent of the citizens of every state? The most important words in
the Fifth Article, “in conventions in three fourths thereof,” did not
mean to these briefers what they meant to the Americans who made
the Fifth Article or to Madison and Hamilton who wrote the Fifth
Article and suggested it at Philadelphia. In the word “conventions,”
they did not recognize the Seventh Article “conventions” of the
American citizens describing themselves by exactly the same word,
“conventions,” in the Fifth Article. In the words “in three fourths
thereof” after the word “conventions,” they did not recognize the
great security to human freedom which we have learned with the
Americans who wrote and who made the Fifth Article. They did not
recognize how the American people, by these words, made it their
constitutional command that they themselves, again assembled in
their conventions, by a “Yes” from three fourths of their “conventions”
and without the consent of the Americans in the other “conventions,”
might withdraw any power granted in the First Article and might add
any new power to its enumerated grants, whenever they deemed
such withdrawal or such addition would better secure and protect
American individual liberty.
That not one of the briefers did make our challenge is our certain
knowledge when we read the four challenges they did make and
which are negatived in the first four conclusions of the Court.
The first two relate to the manner of the proposal that
governments create government of men in America. Who cares how
one government makes a silly proposal? The one important thing is
that no governments shall attempt to act upon a proposal which
denies the most important legal fact in America, that governments
cannot constitute new government ability to interfere with individual
liberty.
The fourth challenge that was made is the absurd challenge that
the Fifth Article does not mention a constitutional mode of
procedure in which the citizens of America may again directly grant
to their government new power to interfere with their own individual
liberty and in which—far more important to the “conventions” which
named themselves (the “conventions”) in their Fifth Article—the
American citizens can directly take back any part of the granted
power of the First Article which they find oppressive to their
individual liberty. This challenge neither knows nor makes any
distinction between the state “legislatures” and the “conventions” of
the American citizens or the mention of either in the Fifth Article. It is
a challenge which has not the knowledge we bring from the first
“conventions,” the knowledge that “legislatures” are mentioned on
account of their existing ability to make federal or declaratory Articles
and that “conventions” are mentioned on account of their exclusive
ability to make Articles of any kind. It is a challenge which assumes
and asserts and is based wholly upon the absurd assumption that
the Fifth Article is a “grant” of power to make Articles. On this absurd
assumption of this patently absurd “grant,” this fourth challenge,
frankly stated in our own words, is as follows: “In the Fifth Article, the
‘conventions’ grant to the two grantees—the grantors and the state
legislatures—an identical ability to make new Articles. We admit that,
if the ‘conventions’ of the Fifth Article could constitutionally make the
Eighteenth Amendment, the state legislatures can also
constitutionally make it. But our challenge is that the ‘grant,’ in the
Fifth Article, is limited in extent and that neither the ‘conventions’ nor
the state legislatures can constitutionally make the Eighteenth
Amendment.”
To the “constitutional” lawyers who make this challenge, to all who
support such challenge, we commend many hours’ study of the
statements of Madison, who wrote the Fifth Article; of Hamilton, who
supported its introduction at Philadelphia; of Wilson, Pendleton,
Henry, Iredell, MacLaine, Jarvis, Lee, Mason, and the many others,
with whom we have sat in the “conventions” which made the Fifth
Article. Particularly do we commend a careful reading of the
reasoning which led to the decision at Philadelphia, in 1787, that the
First Article, because it constituted government of men, must go to
the “conventions” named alike in the Seventh and the Fifth Articles
and could not be validly made by the state “legislatures” named in
the Fifth Article. That decision was based upon the unrepealed
Statute of 1776, a statute well understood in 1787, only eleven years
after the Statute itself had been enacted as the command of the
whole American people. Finally, to those who support this fourth
challenge, we commend a thorough reading of the law laid down by
Marshall in the Supreme Court. If they thus educate themselves as
we have educated ourselves, they will be able to say with Marshall:
“To the formation of a league, such as was the Confederation, the
state sovereignties were certainly competent. But when, ‘in order to
form a more perfect Union,’ it was deemed necessary to change this
alliance into an effective government possessing great and
sovereign power and acting directly on the people, the necessity of
referring it to the people and of deriving its power directly from them,
was felt and acknowledged by all.”
And, if all shall complete their education with such men as
Webster and Lincoln, they will never again make the mistake of
ignoring the vital and important distinction in identity between “state
legislatures” and “conventions” of the American citizens, the
distinction that the former are never anything but governments and
each the government agent of the citizens of one state, while the
“conventions” are the citizens of America itself assembled in
“conventions” to issue their commands to themselves, to their
government, to the states and to the state governments. The
completed education will enable these lawyers to win future litigation
against legislative governments who audaciously attempt to usurp
the exclusive and reserved powers of the “conventions” of the
American citizens.
In any of the three challenges negatived by the first, second and
fourth conclusions of the Supreme Court, we have failed to find any
suggestion of our challenge, namely, that state “legislatures” have
audaciously attempted to usurp the exclusive powers reserved to the
“conventions” which are named in the Fifth Article.
And now we examine the only other challenge that was made, a
challenge negatived by the third conclusion of the Supreme Court.
No challenge could more emphatically ignore the protected individual
liberty of the citizen of America. This challenge does not know that
American citizens have no government save the government of
enumerated powers. This challenge frankly admits that the Fifth
Article is a grant to legislatures, each elected by the citizens of some
particular state, and that three fourths of those legislatures have the
omnipotence, which was denied to the British Parliament, over every
individual liberty of the American citizen. Like the other challenges
that were made, like every brief for or against the Eighteenth
Amendment, this challenge knows not that the Constitution is both a
federal and a national Constitution and knows not that the state
“legislatures” never have and never can have aught to do with the
national aspect of that Constitution. Based on this remarkable
ignorance, this is the challenge, frankly stated in our own words:
“The state legislatures can make this Eighteenth Amendment. The
state governments can do what they will, so long as they call their
action a constitutional Amendment, with every reserved right and
power of the citizens of America. But thirty-six state legislatures are
necessary to make anything called a constitutional Amendment. And
our challenge is that thirty-six legislatures have not made this
particular Eighteenth Amendment. In any state, where the
referendum exists, the citizens of that state [we note that even now
the citizens of America are not mentioned] are part of the state
legislature. In some of these referendum states, whose legislatures
are included among your claimed thirty-six ratifiers for the Eighteenth
Amendment, the whole of the state legislature has not yet ratified,
because the citizens of the state, who are part of its legislature, have
not yet acted. For this reason, that you ignore the rights of the
citizens of some states, our challenge is that the Eighteenth
Amendment has not been ratified by the legislative governments of
thirty-six states.”
This particular challenge, like everything in these litigations and in
the whole history of the supposed new Amendment, brings into bold
relief the one monumental error at the bottom of every thought that
the new Amendment is in the Constitution, at the bottom of the
varied absurdities which constantly appear in every brief, either for or
against validity.
Without a single exception, the fifty-seven lawyers on these briefs
base their every argument, no matter how those arguments may
challenge one another, on the ridiculous sheer assumption that the
Fifth Article is a great power of attorney to the state governments
from the citizens of America. All these fifty-seven lawyers ignore the
undeniable fact—mentioned continually in the “conventions” of the
Seventh Article which wrote their own name, “conventions,” into the
Fifth Article—that the Constitution is both federal and national. This
first mistake, this ignoring of that fact, led all of them immediately into
the fatal error of wholly ignoring the vitally important fact that the
Fifth Article distinctly names those who already could make federal
Articles, the state governments, and those whose exclusive right it
always was and is to make national Articles, the people assembled
in their “conventions.” Only because of these two mistakes, the next
step comes in the guise of the absurd concept that the Fifth Article is
a grant of any power of attorney, from the citizens of America, either
to the “state legislatures” or the “conventions.” In this patent
absurdity, all fifty-seven lawyers concur. That each of them does not
see its patent absurdity is due entirely to the fact that not one of
them states the proposition, that the Fifth Article is a grant, in the
frankest mode of stating it. That frankest way is to state the
proposition in these words: “In the Fifth Article the citizens of
America, assembled in the ‘conventions’ of 1788, granted to the
state legislatures and to themselves, the citizens of America,
assembled in their ‘conventions,’ a quantum of power as attorneys in
fact of the citizens of America. We fifty-seven lawyers only differ as
to the extent of the power which the citizens of America grant to
themselves and to the state governments. We, who support the new
amendment, contend that the citizens of America grant to the state
governments and to the citizens of America all the power of the
citizens of America. On the other hand, we, who oppose validity,
contend that the citizens of America grant to the state governments
and to the citizens of America only some of the unlimited power of
the citizens of America, the very power they were exercising when
they made the grant which is the Fifth Article.”
When the common proposition of all those lawyers, that the Fifth
Article “grants” power to those two grantees, is stated in this frank
way, its patent absurdity is manifest. Every one of those lawyers
knows that a grantor never can or does grant to himself either all or
part of what he already has. Moreover, all those lawyers ought to
know that the Tenth Amendment expressly declares that the entire
Constitution, in which is the Fifth Article, grants no power of any kind
except to the American government at Washington. Alone and
unaided, this simple declaration makes it impossible that the Fifth
Article grants any power to the state governments. Thus, even
without the certain knowledge we bring from the conventions of
1788, the state governments disappear from the scene as attorneys
in fact for the citizens of America in any matter. Each of those state
governments is left with no power it did not have before the Fifth
Article was made. Not one of them even keeps all of the power
which it had before 1788. The citizens of America, the “conventions”
in which they assembled, commanded otherwise. “When the
American people created a national legislature, with certain
enumerated powers, it was neither necessary nor proper to define
the powers retained by the States. These powers proceed, not from
the people of America, [the “conventions” named in the Seventh and
the Fifth Articles] but from the people of the several states; and
remain, after the adoption of the Constitution, what they were before,
except so far as they may be abridged by that instrument.” So spoke
Marshall from the Supreme Court Bench, in 1819, after he had come
from one of those “conventions” in which he himself had stated: “It
could not be said that the states derived any powers from that
system, [the new Constitution then before the convention in Virginia]
but retained them, though not acknowledged in any part of it.” (3 Ell.
Deb. 421.)
Yet every brief of those fifty-seven lawyers bases its every
argument on the sheer assumption, asserted by all, that the Fifth
Article is a “grant” to the state legislatures which makes them
attorneys in fact for the citizens of America. No brief can offer and no
brief does offer the slightest proof in support of the assumption. But
no brief asks for proof of the assumption or challenges the
assumption. On the contrary, every brief makes the assumption and
asserts it and on it rests every argument.
Because of this monumental error, every brief for the Amendment
insists that the state legislatures, as attorneys in fact for the citizens
of America with every power of the citizens of America, validly made
the Eighteenth Amendment.
Because of this monumental error, every brief against the
Amendment asserts that the state legislatures are attorneys in fact
for the citizens of America but insists that the Fifth Article (the
assumed power of attorney in a Constitution which expressly
declares that no power is given to the state legislatures) grants to the
state legislatures (as well as to the “grantors” themselves) only
limited ability on behalf of the principal, the citizens of America. On
this altogether unique argument, it is contended that the limited
power of attorney does not confer ability to make an Amendment like
the Eighteenth.
Because all briefs make the same monumental error, there is no
challenge on the ground that the state legislatures, not a member of
which is elected by the citizens of America, hold no power of
attorney from the citizens of America to interfere in any way, in any
matter, with the individual freedom of the American citizens. Because
all briefs against the Amendment make the same monumental error,
the fourth challenge (which was made and considered by the Court)
is based upon the heretical doctrine—the heresy being clear from
what we have heard in the “conventions” where we sat—that the
Fifth Article does not mention a constitutional mode in which the
citizens of America, again assembled in their “conventions,” can take
back from their American government any enumerated power of the
First Article which they find oppressive to their individual rights and
freedom. And, perhaps most amazing and amusing fact of all,
because all briefs make the same monumental error, the briefs for
the Amendment make no effort to support and the briefs against the
Amendment make no attempt to challenge the clear paradox, on
which the Eighteenth Amendment depends for its existence, that
there never has been a citizen of America if it be true that the Fifth
Article makes the state governments the attorneys in fact for the
citizens of America with unlimited ability to interfere with the
individual freedom of the citizens of America. Where such unlimited
ability is in government, men are not “citizens” but “subjects.”
But we ourselves come from the “conventions” where the
Americans knew that they entered as free men and left as citizens of
America, not as “subjects” of any governments. Therefore, we need
no lawyer to tell us—and no lawyer can deny our knowledge—that, if
the state governments are the attorneys in fact for the American
citizens and have ability either to interfere with or to grant power to
interfere with the individual liberty of the American citizens, or, if any
governments can interfere with that liberty on a matter not
enumerated in the First Article, there never were American citizens
and the early Americans entered their “conventions” free men but left
those “conventions” as “subjects” of an omnipotent government.
 CHAPTER XXIV
GOVERNMENTS CLAIM AMERICANS AS
SUBJECTS

“Is the government of Virginia a state government after this

government is adopted? I grant that it is a republican government,
but for what purposes? For such trivial domestic considerations as
render it unworthy the name of a legislature.” (3 Ell. Deb. 171.) So
thundered Patrick Henry to the Americans assembled in convention
in Virginia, while these Americans still heard the echo of his charge
that the new Constitution made the state legislatures “weak,
enervated and defenseless governments.”
But these are the governments which all lawyers of 1920 “knew”
had been made the attorneys in fact for the citizens of America,
possessors of the supreme will in America. These are the
governments to which all advocates of the Eighteenth Amendment
contend that the Americans, in the “conventions” with Henry, gave
the entire omnipotence of the American people to be exercised by
these governments, without any constitutional restraint.
The real fact is, although all lawyers of 1920 failed to know the
fact, that these state governments were only named in the Fifth
Article, because they already had an existing limited ability to make
federal Articles, an ability not granted by the citizens of America but
possessed by each of those governments as attorney in fact for the
citizens of its own state. That it was an ability not granted by the
citizens of America, must be apparent when we recall that it was
exercised by those governments in 1781—seven years before there
was such a thing as a citizen of America. That the lawyers of 1920
neither knew nor realized the importance of this fact, is apparent
when we recall that every brief of those lawyers asserted that these
governments get their ability to make Articles by a “grant” in the Fifth
Article.
Our knowledge of the nature of every challenge to the new
Amendment, and our knowledge that each challenge involved the
assumption that the Fifth Article was a “grant” to these state
governments, is a knowledge which is certain from our study of the
conclusions of the Supreme Court which negatived each challenge.
The certainty is emphasized by our memory of the reply of Rice in
that Supreme Court, when, without one dissent from the challengers,
he stated his and their conviction that the “conventions” of 1788—the
challengers all forgetting that those “conventions” named themselves
in the Fifth Article—provided no constitutional mode of procedure
in which their own exclusive power could be again exercised to make
Articles like the First Article and the Eighteenth Amendment.
Let us again emphasize our certainty by a few moments with the
briefs of the challengers.
Root was their leader. A distinguished public leader and
considered by many to be the leader of the American Bar, there was
special reason why he should have known the ability of government
to make national Articles in a Constitution, only when men are
“subjects,” and the inability of governments to make such Articles,
when men are “citizens.”
If his brief, or the brief of any challenger, had urged this real and
invincible challenge, we would have found the mention of that
challenge in the decision and it would not have been a refutation of
that challenge. That we may confirm our knowledge that the brief of
Root, like the brief of every challenger, did not make this challenge,
the challenge that the Fifth Article is no “grant” but a mention of two
existing abilities and a mode of constitutional procedure for the
respective exercise of each, let us read the brief’s own statements of
the three challenges it does make. “The plaintiff contends that this
attempted amendment to the Constitution of the United States is
invalid (1) because it constitutes mere legislation, and is, therefore,
not authorized by Article V of the Constitution, (2) because it impairs
the reserved police or governmental powers of the several States