ኢየሱስ ይህን ያህል መከራ የደረሰበት ለምንድን ነው?

ኢየሱስ በመከራው ፍፁም ሆኖአል በክርስቶስም የሚኖሩት ፍፁም እያገኙ ነው። ክርስቶስ ከመቃብር በመነሳት ጨለማን
አሸንፏል፣ እኛም ደግሞ ተነስተናል፣ ነገር ግን በመጨረሻ በሰማይ ካለው አዳኛችን ጋር እስክንተባበር ድረስ አሁንም
እንሰቃያለን።

"ለኃጢአት ሞተን ለጽድቅ እንድንኖር እርሱ ራሱ በሥጋው ኃጢአታችንን በእንጨት ላይ ተሸከመ። በእርሱ ቍስል
ተፈውሳችኋል” (1 ኛ ጴጥሮስ 2፡24)።

ክርስቶስ ለኃጢአታችን ለመክፈል መሞት ነበረበት። ጆን ፓይፐር “ከደም መፋሰስ በኋላ ብቻ ሳይሆን ከሞት ተነስቷል”
ሲል ጽፏል።

ግን የእሱ ሞት ለምን አሰቃቂ ሆነ? ክርስቶስ በአደባባይ በመሞት በግል የማይገኝ ምን አከናወነ? እንደ ራስ መቁረጥ ካሉ
ፈጣን ነገሮች ይልቅ መስቀል ለምን አስፈለገ?

ኢየሱስ በውርደት የተሠቃየው እንዴት ነው?

ታዋቂው ረቢ ኢየሱስ በገዳይ ምትክ ሲሞት ለማየት ታዳሚዎች ተጋብዘዋል። ወንጀለኞችን ለመከላከል፣ በፍርሀት
ጸጥታን ለማስጠበቅ እና የተፈረደባቸውን ሰዎች ውርደት ለማባባስ በተዘጋጀ ትርኢት ላይ ከሁለት ሌቦች ጋር አብሮ
ሞተ።

የሃይማኖት ገዥዎች እና የሮማ መንግሥት ኢየሱስን ሙሉ በሙሉ እንዳጠፉት ለማረጋገጥ ፈልገው ነበር፤ ይህም
አካልም ሆነ እንቅስቃሴው የእነሱን ቁጥጥር ለማዳከም አስፈራርቷል።

ዶ/ር ኔል በርተን እንዳሉት ውርደት የአንድን ሰው ክብር ይገፋል። ከአሳፋሪነት ጋር ሲነፃፀር፣ “ስንዋረድ፣ የኛ ደረጃ
ይገባኛል ጥያቄ በቀላሉ መመለስ አይቻልም፣ ምክንያቱም በዚህ ሁኔታ፣ የደረጃ ይገባኛል ጥያቄ የማቅረብ ስልጣናችን
ጥያቄ ውስጥ ገብቷል።” ተጎጂው ከአሁን በኋላ “ራሱን ከአጥቂዎቻቸው ወይም አጥቂዎቻቸውን ለመከላከል” መናገር
አይችልም።

ገፈፉትም ቀይ መጎናጸፊያም አለበሱት፥ የእሾህንም አክሊል ጠቅልለው በራሱ ላይ አኖሩ በቀኝ እጁም መቃ አኖሩ።
በፊቱም ተንበርክከው፡- የአይሁድ ንጉሥ ሆይ፥ ሰላም ለአንተ ይሁን እያሉ ይዘብቱበት ነበር።” ( ማቴዎስ 27፡28-29 )
በዚህ፣ ኢየሱስ የውርደትን መከራ እንደሚረዳ እናውቃለን። ክርስቶስ የተሰቀለው ከተፈረደባቸው ሁለት ወንጀለኞች
አጠገብ ነው። በማኅበር ጥፋተኛ ነበር። እሱ ግን እራሱን ለመከላከል አልሞከረም: መሞት ነበረበት, እና ለሁለቱም ሰዎች
ለመሞት አላሳፈረም.

ኢየሱስ ግን በኀፍረት ምክንያት ድምፅ አልባ አልነበረም። አስቀድሞ በቂ ተናግሮ ነበር። ከመከራው ጥቂት ቀደም ብሎ
ለደቀ መዛሙርቱ “ከእንግዲህ ወዲህ ከእናንተ ጋር ብዙ አልናገርም፤ የዚህ ዓለም ገዥ ይመጣልና። በእኔ ላይ ምንም
መብት የለውም” (ዮሐንስ 14፡30)።

ኢየሱስ በመስቀል ላይ ሲሰቃይ እንኳን እንዴት አገለገለ?

ለመተንፈስ እንኳን ሲታገል ከመስቀሉ የተናገረው ቃል ሁሉ ውርደትን ሊውጥ ነው። ለሌቦቹ ይቅርታ እና ተሃድሶ
አቀረበ, ከእነርሱም አንዱ ስጦታውን ተቀበለ. አብን ወታደሮቹን ይቅር እንዲላቸው ጠየቀ።

ኢየሱስ እናቱ እና ተወዳጅ ደቀ መዝሙሩ እርስ በርሳቸው እንደሚከባከቡ አረጋግጧል። ምንም እንኳን እስትንፋሱን
በኩነኔ አላባከነም፤ በዚህም ጠላቶችን እያሰቃዩም እንኳ እንዴት መውደድ እንደሚችሉ አሳይቷል።

በእምነታቸው ምክንያት ስሜታዊ ወይም አካላዊ ስደት የሚደርስባቸው ክርስቲያኖች መከራ ባሕርያቸውን
እንደሚያጠናክርና ተስፋ እንደሚሰጣቸው ማመን ይችላሉ፡ ኢየሱስ ክርስቶስንም ተስፋ በማድረግ አያፍሩም (ሮሜ 5፡3-
5)።

ኢየሱስ ገበታዎቹን ያዞረበት አንዱ መንገድ ነው፣ “ገዥዎችንና ባለ ሥልጣናትን ትጥቃቸውን ፈትቶ አሳፍሮባቸዋል፣
በእርሱም ድል በመንሣት” (ቆላስይስ 2፡15)።

የኢየሱስ በአደባባይ መሞት መጀመሪያ የመጣበትን ዓላማ የማፍረስ ዓላማውን አበላሽቶታል። ክርስቶስ በመቃብር
ውስጥ በተቀበረበት ጊዜ በእውነት አልሞተም ብለን በብልህነት የምንከራከርበት ምንም መንገድ አልነበረም።

ዮሐንስ 19፡34 “ከጭፍሮች አንዱ ጎኑን በጦር ወጋው፤ ወዲያውም ደምና ውኃ ወጣ” ይላል። ከሙታን ተለይቶ ሲነሳ፣
የአደባባይ አገልግሎቱን ሲቀጥል፣ ኢየሱስ ሞትን ድል ማድረግ ብቻ ሳይሆን መሲሕ መሆኑን አረጋግጧል፣ እናም
እንቅስቃሴው ከመሞት ይልቅ አደገ።
በመጨረሻም፣ የክርስቶስ በአደባባይ መሞቱ ጽኑ አቋሙን ያረጋገጠበት መድረክ ሰጠው። ይህም የተወሰኑ ተመልካቾችን
በግል ደረጃ በመድረስ ዛሬም መልእክቱን አጠናክሮ ቀጥሏል። በመስቀል ላይ የሚደርሰውን ስቃይ እየታገሠ ሳለ፣ ኢየሱስ
እንዳስተማረው ጠላቶቹን መውደዱን ቀጠለ።

ወታደሮች ለልብሱ ቁማር ሲጫወቱ፣ “ኢየሱስ የጸለየው ይቅርታ እንዲሰጣቸው እንጂ እንዲያመልጥ አይደለም።
ምሕረቱ፣ ጽናቱ፣ ሥልጣኑ እና ይቅርታው በመከራው ጊዜ ሳይበላሹ ቆይተዋል። ይህ “እውነተኝነት” ነው፣ እሱም
“የአዳኛችን ታማኝነት፣ ጥንካሬ እና ታማኝነት።

እንደ ትምህርቱም ኖረና ሞተ። ታዋቂው መቶ አለቃ ከሞቱ በኋላ እንደተናገረው “ይህ ሰው በእውነት የእግዚአብሔር
ልጅ ነበር!” ( የማርቆስ ወንጌል 15:39 )

ኢየሱስ በጥሩ አርብ ምን ያህል መከራ ተቀበለ?

የስቅለት ሰለባዎች አንዳንድ ጊዜ የሚሞቱት አንድ ወታደር እግራቸውን ከሰበረ በኋላ እና እስትንፋስ ለማግኘት
በእግራቸው መግፋት አቅቷቸው ነበር። ኢየሱስ በመስቀል ላይ የቆየው ለጥቂት ሰዓታት ብቻ ነው፣ነገር ግን ስቃዩ
የጀመረው ያ አይደለም።

የክርስቶስ ሞት የጀመረው በጌቴሴማኒ የአትክልት ስፍራ ውስጥ መሆኑን ስለሚያውቅ ስቃይ ወደ አባቱ ሲጸልይ ነው።
ደም እንኳን ላብ አደረበት። አማኑኤል የታሰረው ቀኑ ከመጀመሩ በፊት ነበር እና ብዙም ሳይቆይ የመጀመሪያ ጥቃቱን
አጋጠመው። ወደ ቀራንዮ የተደረገው አስጨናቂ የእግር ጉዞ በስቅለቱ ተጠናቀቀ።

ምንጮቹ ክርስቶስ በመስቀል ላይ ለምን ያህል ጊዜ እንደተሰቀለ አይስማሙም፡ ከጥቂቶች እስከ ሶስት እስከ ስድስት
ሰአት ድረስ በተለምዶ። በስቅላት ሞት ብዙ ጊዜ ሊወስድ ነበር፣ ነገር ግን የኢየሱስ አካል አስቀድሞ በደም ማጣት እና
በድንጋጤ እየተሸነፈ ነበር። “ጲላጦስ ቀድሞ መሞት እንደነበረበት ሲሰማ ተገረመ።

እንደዚህ አይነት ሰቆቃዎች የትኛውንም ተራ የሰው ልጅ ከሀሰት ያወጡ ነበር። ኢሳይያስ 53:5 አካላዊ ውድመትን
ተንብዮአል፡- ከኢየሱስ ደረጃ ጀምሮ እስከ አካሉ ድረስ ያለውን ነገር ሁሉ መፍጨት እንጂ አእምሮው አይደለም።
የድንጋጤ ምልክቶች (ማንኛውም አይነት ድንጋጤ) ጭንቀት እና ግራ መጋባትን ያጠቃልላል። ኢየሱስ ግን በረዥሙ
መከራው ውስጥ በባህሪውም ሆነ በዓላማው አልዘነጋም።
የእሱ ወጥነት እና እውነተኛነት ሌላ ምልክት እዚህ አለ፡ ለማታለል እየሞከረ ወይም እራሱን በማታለል ከሆነ ይህ
የረዥም ጊዜ የስቃይ ቀን የፊት ገጽታውን ለመዘርጋት ታስቦ ነበር። በመገረፉና በትዕግሥቱ፣ ይህ እውነተኛው መሲሕ
እንደሆነ እናውቃለን። ተስፋችን ያረፈበት የእግዚአብሔር ልጅ።

ኢየሱስ በመስቀል ላይ ምን ያህል መከራ ተቀበለ?

ዶ/ር ሲ ትሩማን ዴቪስ ከስቅለቱ በፊት የነበረውን ግርፋት ሲያብራሩ፡- “የጀርባው ቆዳ በረጃጅም ሪባን ላይ
የተንጠለጠለበት እና አካባቢው በሙሉ የማይታወቅ የተቀደደ እና ደም የሚፈስ ቲሹ የሆነበት አሰቃቂ ጅራፍ ነው።

ኢየሱስም የእሾህ አክሊል ለብሶና መጎናጸፊያውን ለብሶ ራሱን ስለተገረፈ ብዙ ደም ፈሷል። “አሁንም ቁስሉ ላይ
ያለውን የደም እና የሴረም መርጋት ታጥቆ” ልብሱን በኃይል መወገዱ ተጨማሪ ደም መፍሰስ አስከትሏል።

የታሪክ መዛግብት እንደሚያሳዩት የኢየሱስ ግርፋት በተለይ ከባድ ነበር ምክንያቱም ይህ “ሙሉ ቅጣቱና የስቅለት የሞት
ፍርድ የደረሰው በሕዝቡ ለተሳለቁበት ብቻ ነው” በማለት ነው።

በሌላ አነጋገር፣ ከጎኑ ያሉት ሁለቱ ወንበዴዎች እንደ ኢየሱስ ያለ አሰቃቂ ጉዳት ባልደረሰባቸው ነበር። ደግሞም
አማልክት ነን የሚሉ አልነበሩም; የንጉሠ ነገሥቱን መሠረት አላስፈራሩም ወይም እንዲህ ዓይነቱን ከባድ መሳለቂያ
አላነሳሱም። ጥፋታቸው ከመሲሑ ጋር ሲወዳደር ትንሽ ነበር።

የሚመከር