Dangerous Gentleman (COMPLETED)

by CeCeLib

A GIRL dreams about a Bad boy who is gentle only to her.

A BOY dreams about a Girl who is naughty only to him.

He is my neighbor.

He is my childhood friend.

He's my first love.

Ten years later...

He is everything that I abhor.

He is dangerous.

He is a monster in disguise of a handsome gentleman.

I hated him for what he become, yet, my heart only yearns for him.

He possessed my body, mind, heart and soul.

And i'm scared ... scared of what will happen to me if i fell deeply in love with
this Dangerous Gentleman.

But i cannot do anything, i'm already chained and tied on his deadly charm that i
failed to resist.

I'm doomed.

WARNING: SPG/R-18

=================

Author's Note

Author's Note:

I wasn't planning to write this story, until someone asked me if Mr. X has a story
on his own. And i was like ... why not? But i have so many on-going stories and a
friend of mine told me that i should finish my on-going first before i start
another story. But i have a problem, my patience is not that long ... so here i am,
writing an author's note.
Ang makaka-relate lang sa AN na ito ay ang nagbasa na sa story ni Calyx Vargaz. I
know you are smiling right now or i just assumed that you are. I do hope you enjoy
reading this story 'till the end. I promise that this will be a very different
story.

I'll update this every week but i'm not promising how many chapters i'll be posting
each week.

Thank you so much for reading my Author's note. Lot's of smiley, C.C.

P.S. : I'll be back next Saturday with many updates. Ymar, Aidan and Lucien. Be
ready <3

=================

SYNOPSIS

DANGEROUS GENTLEMAN

He is my neighbor.

He is my childhood friend.

He's my first love.

Ten years later...

He is everything that I abhor.

He is dangerous.

He is a monster in disguise of a handsome gentleman.

I hated him for what he become, yet, my heart only yearns for him.

He possessed my body, mind, heart and soul.

And i'm scared ... scared of what will happen to me if i fell deeply in love with
this Dangerous Gentleman.

But i cannot do anything, i'm already chained and tied on his deadly charm that i
failed to resist.

I'm doomed.

___

Story of Mr. X.

Stay tuned.

Love, C.C.

=================

PROLOGUE

PROLOGUE
MAGKAHAWAK-KAMAY ang dalagang si Amethyst at ang binatang si Luther habang nakaupo
sa buhangin, nakaharap sa malawak na karagatan at nakamasid sa papalubog na araw.
Ito na ang huling pagkikita ng dalawa. Dahil bukas, aalis na si Amethyst patungong
London at doon na maninirahan kasama ang mga magulang nito.

"Huwag ka nalang sumama sa kanila." Sabi ni Luther na madilim ang mukha at mas
humigpit pa ang hawak sa kamay ng dalagita. "Dito ka nalang. Sabi mo hindi mo ako
iiwan. I'm already twenty, Amethyst, kaya na kitang buhayin."

Magkapit-bahay sila ni Luther at palagi niyang nakikita ang guwapong mukha nito.
Kaya nga nakaroon siya ng crush dito na nauwi sa malalim na emosyon na may katugon
din naman pala sa binata.

She's seventeen and he's twenty. Tatlong taon ang agwat ng edad nila pero hindi
'yon naging hadlang sa relasyon nila.

Amethyst had been in love with Luther ever since she started high school. First
year siya noon at Fourth year naman ito. And that was three years ago years ago.
Ngayon ay magka-college na siya at ito naman ay tapos na sa kursong Criminology at
nag-aaral ng abogasya.

Ngayon, mas lumalalim pa ang nararamdaman niya para sa binata. Isa ito sa mga rason
kung bakit ayaw niyang umalis. Alam niyang ayaw siya nitong paalisin dahil simula
ng manligaw ito sa kanya at sagutin niya, palagi nitong hinihiling sa kanya na
huwag niya itong iwan. Pero hindi naman niya hawak ang desisyon na iyon.

Humilig si Amethyst sa balikat ni Luther. "Kung puwede nga lang, dito nalang ako sa
tabi mo habang buhay. Pero wala namang magpapakain sakin dito. Oo, sinabi kong
hindi kita iiwan, pero hindi naman papayag sila mommy na manatili ako rito habang
sila ay nasa ibang bansa."

"Kaya nga kitang buhayin." Bumaga ng marahas na hangin si Luther. "Sabi ko na nga
ba e, mangyayari 'to. Kaya ayaw kitang ligawan noon e, alam kong aalis ka at iiwan
mo ako." Binitawan nito ang kamay niya. "Kung mahal mo ako katulad ng palagi mong
sinasabi sakin, hindi ka sasama sa kanila. Mananatili ka sa tabi ko—"

"Luther, I'm only seventeen. Kailangan ko pa ang mga magulang ko para mabuhay ako.
At saka ano nalang ang sasabihin ng mga magulang mo kung ibabahay mo ako? Minor de
edad pa rin ako, Luther. Alam kong kaya mo akong buhayin pero paano naman ang mga
pangarap ko? I want to study and reach my dreams." Gusto niyang ipaintindi sa
kasintahan na mahal niya ito pero hindi pa ito ang tamang panahon para magsama
sila.

"At hindi mo 'yon kayang gawin sa piling ko?" His gripped on her wrist tightened.
"Tama ka. Bata ka pa nga. Kahit hindi mo sakin sabihin, alam kong gusto mong
sabihin na makakahanap ka pa ng iba." Nagtagis ang bagang nito. "Bakit ko ba kasi
pinatulan ang isang katulad mo? Masyado pang bata para seryusohin ako."
Her eyes watered. "Kahit naman bata ako alam kong mahal kita. Mahal na mahal. Yes,
I'm only seventeen but i do have a heart. A heart that beats for you."

Mas lalong humigpit ang pagkakahawak sa kanya ni Luther. "I love you, Amethyst.
Kaya nga kahit tatlong taon ang agwat ng edad natin, ayos lang sakin. Minahal pa
rin kita. Hindi mo ako puwedeng iwan."

Napatitig siya sa kamay niya na mahigpit na hawak ni Luther. "N-Nasasaktan ako,

Luther—"

"Mas masakit pa riyan ang nararamdaman ko ngayon." Nagtatagis ang bagang na sabi
nito.

"L-Luther, b-bitiwan mo ako." Masakit na ang pagkakahawak nito sa kaniya. "Mahal

kita—"

"Hindi ako naniniwala." Matalim ang matang tumingin sa kanya si Luther. "Sige,
kapag sumama ka sa Daddy at mommy mo. Break na tayo. Kakalimutan kong may nakilala
akong Amethyst at buburahin ko ang pagmamahal ko sayo sa puso ko." Pakasabi niyon
ay iniwan siya sa dalampasigan.

Gusto niyang suyuin ang kasintahan pero para ano pa? Wala namang patutunguhan ang
relasyon nila. Oo, mahal niya ito pero mga bata pa sila. Ayaw niyang sirain ang
kinabukasan nilang dalawa para pagbigyan ang sinisigaw ng mga puso nila. She's just
seventeen and he's twenty, too young to survive in this crazy and scary world.

Bagsak ang balikat na umuwi si Amethyst sa bahay nila. And because she and Luther
are neighbors, alam niyang hindi pa umuwi si Luther. Panay ang bisita niya sa bahay
nito para itanong kung umuwi na ang binata pero nauumay na siya sa sagot ng ina nui
Luther. It's always 'Sorry, Amethyst, Luther is not here'.

She badly wanted to talk to him. Gusto niyang i-propose rito ang long distance
relationship pero hanggang sa sumapit ang araw ng alis nila, walang Luther na
nagpakita sa kaniya.

So she left with a heavy heart.

A/N: Crossed-fingers! Sana talaga magustuhan niyo 'to.

=================
CHAPTER 1

CHAPTER 1

Ten years later...

AMETHYST flipped her hair when she steps out from the Cab. Kababalik lang niya
galing London at masaya siyang makita ang lumang bahay nila na hindi pala pinagbili
ng mga magulang niya.

She'd been nagging her parents to let her stay in the Philippines. They won't let
her stay here in the Philippines. Pero hindi nakahindi ang mga ito n gang trabaho
na niya ang magdikta na dito siya sa bansang ito manirahan pansamantala. Finally.
She's back.

And she's back with a mission.

Bago siya tumulak patungong Pilipinas, nakausap niya ang kaniyang boss na puwede
naman daw thru e-mail nalang niya ipadala ang mga articles niya. She's a columnist
of one of the most famous Magazine House in England. Nagpapasalamat naman siya na
puwede i-e-mail, hindi siya mawawalan ng magandang trabaho kung ganoon.

Pagkapasok niya sa bahay, puno iyon ng alikabok. She decided to clean up the whole
house. Vacuum dito, vacuum doon. Punas dito, punas doon. Lahat ng sulok ng bahay ay
nilinis niya. Kahit may jetlag pa siya sa biyahe, pinilit niyang linisin ang buong
bahay para bukas relax na siya.

Hindi namalayan ni Amethyst na gabi na pala. Kung hindi pa humapdi ang tiyan niya,
hindi niya malalamang madilim na sa labas.

She's dead tired and worn out, but that's okay. Ang importante, malinis na ang
bahay niya na simula ngayon ay titirhan niya.

Amethyst went to her room and opened the wide sliding window that was facing
Luther's room. Her heart skips a breath. Luther... isa ito sa rason kung bakit
bumalik siya rito. Kumusta na kaya ito ngayon? Nakatapos kaya ito ng abogasya? Sana
makita niya ang dating kasintahan para matanong kung kumusta na ito.

"Ohhhhh! Luther! Ibaon mo pa, please! Ohhhh, ang sarap mo!"

"Fuck, baby! Ohhhh, yeah. Ride me harder, baby. Like that. Ohhhh!"
"Ahhhh! Fuck me harder, Luther!"

Nanlaki ang mga mata niya. She can hear the moans and groans of two people. At
hindi siya tanga para hindi niya mahulaan kung anong milagro ang ginagawa ng mga
tao sa silid na kaharap ng bintana niya.

She shouldn't be shock. Luther is a healthy male. He has needs. And it's been ten
years. Dapat hindi siya apektado sa naririnig. Wala na iyon sa kanya. She already
moved on. It was a young love.

Bata pa siya noon at kung ano man ang namagitan sa kanila ni Luther noon,
nakalimutan na niya iyon. Ten years was enough to forget Luther San Diego Jr.

Pagak siyang tumawa habang umiiling. "What a great way to welcome me." She mumbled
under her breath.

She wanted to walk away so she wouldn't hear the moans. Pero para siyang napako sa
kinatatayuan habang naririnig ang ungol ni Luther at ang babaeng katalik nito.

Amethyst just stood there, listening and wondering why she could feel an ache
inside her chest. Marahas niyang ipinilig ang ulo. She shouldn't be feeling this
way.

And then the moaning stops. Nakahinga siya ng maluwang. Hay. Salamat naman tapos
na. Akmang hahakbang siya palayo sa bintana ng bumukas ang bintana sa kuwarto ni
Luther na nakaharap din sa bintana niya.

Hindi man lang niya nakitaan ng gulat ang mukha ni Luther ng makita siya nitong
nakatayo sa may bintana. Pero siya, alam niyang bakas sa mukha niya ang gulat at
paghanga sa taglay nitong kaguwapuhan ngayon.

Amethyst knew that Luther is handsome. But he's now ten times more handsome that
before.

The teen Luther is long gone. What she's looking at now is the more handsome
version of teen Luther. His shoulder becomes broader. Matitipuno rin ang braso at
dibdib nito na pawisan dahil siguro sa natatapos palang itong nakipagtalik. His
face was clean, well shaved chin and jaw. His hair is in perfect top knot style.
His eyes... they were still deep and dark. His lips were full and kissable. It made
her remember the kiss they shared way back then when they were young and in love.

Nawala ang atensiyon niya sa binata ng may magandang babaeng yumakap dito at
hinalikan ito sa mga labi. At sa harapan niya mismo naglaplapan ang dalawa.

Nagbaba siya ng tingin dahil parang naasiwa siyang tingnan ang dalawa.
"Bye, baby." Anang babae sa malanding boses. "'Till we see each other again."

"Yeah. Whatever." Walang emosyon ang boses na tugon ni Luther. He sounds bored.

Amethyst assumed that the woman left so she looked up just to see Luther lighting a
cigarette, then he put it between his sexy lips.

Matiim na nakatingin sa kaniya ang binata habang bumubuga ng kulay abong hangin
mula sa paghithit nito ng sigarilyo. He looked at her intently ... para bang
binabasa nito ang laman ng kaluluwa niya. And her heart was beating so fast. So
darn fast.

He blew a gray smoke. His eyes were still on her.

Gusto niyang itanong sa binata kung kailan pa ito natutong manigarilyo? Nuong sila
pa, ni hindi nga ito umiinom. And now, looking at Luther, he looks different... he
feels different. Parang ibang tao ang nakaharap sa kaniya pero pareho ang mukha.

Luther keeps on intently staring at her as he smoke. She wanted to look away pero
hindi niya magawa. Ikinulong ng tingin nito ang atensiyon niya at hindi siya
makawala.

And then their staring was cut off by an angry voice.

"Luther! What did i tell you about bringing woman here in my house?!" Sigaw ng
pamilyar na boses ng ama ni Luther.

Umawang ang labi niya. Why is his father shouting at him? Masyado nitong spoiled si
Luther para sigawan.

"Luther!"

Luther sighed and blows a gray smoke before facing his angry father. "Look, old
man, this is my house too."

Napasinghap siya. Old man? What the hell? Since when did he disrespect his father?
Oh god... Ibang-iba na ito sa Luther noon.

"Matuto kang rumespeto, Luther! Huwag mong gawing whore house ang bahay na
pinahahalagahan ng mommy mo."

"Don't you dare used mom!" Balik na sigaw ng binata sa ama nito.
"Huwag mo akong sigawan!" Nanggagalaiti ang ama nito. "Anak lang kita! Huwag mong
baboyin ang bahay na 'to. May sarili kang bahay. Doon mo dalhin ang mga babae mo,
huwag dito."

Luther smirked. "Sana nga hindi nalang ikaw ang naging ama ko. Wala ka kasing
kuwentang ama."

Natutop niya ang bibig. Luther did not just say that. Oh god... what happened to
him?

Hinablot ng ama nito ang sigarilyo na nasa mga labi nito at itinapon iyon sa labas
ng bintana. "Tama na 'to, Luther. Tama na. Why do you do this to yourself? You
drink, you smoke, and you sell drugs—"

"You want to do and sell drugs too?" May kinuha sa bulsa ang binata at iniabot iyon
sa ama. It's a small pack of white grains. "It's for free. A gift from your rebel
son."

Amethyst knew what that white grain is. Isa iyon ang dahilan kung bakit siya narito
sa Pilipinas. Maraming buhay ng mga bata ang nasisira dahil doon. And Luther is a
drug dealer?

No... oh god no...

"Luther... I'm the head of the NBI, i should be arresting you—"

"Do it." Ibinalik nito ang pack ng droga sa bulsa ng pantalon nito at nilampasan
ang ama nito.

Tutop pa rin niya ang kaniyang mga labi ng mapatingin sa kanya ang ama ni Luther.
Bahagyang nanlaki ang mga mata nito ng makita siya saka umalis.

Amethyst pressed her lips together. Oh god. What happened to Luther? He smoke? He
drink? He sells drugs? What happened?

Mabilis niyang isinara ang bintana at nanghihinang napahiga sa kama niya.

"Luther... anong nangyari sayo?" Tanong niya sa hangin habang nasa isip niya ang
imahe ni Luther na naninigarilyo. "I hate the new you."

NANG makalabas sa bahay ng magulang niya, walang lingong-likod na naglakad si

Luther patungo sa nakaparada niyang Mustang.
He went inside his car and drove it to his mansion like he is having a deadly car
race against Ven Dessel in fast and furious. Nang makarating doon, ipinarada niya
ang sasakyan sa kaniyang garahe na puno ng iba't-ibang klase ng nakaw na sasakyan
saka pumasok sa mansiyon niya.

"Blake!" Tawag niya sa pangalan ng kanang kamay niya na namamahala sa pamamahagi ng

droga sa iba't-ibang panig ng Asya.

Blake came out from the kitchen. "Hey, X."

"Kumusta ang mga epektus natin? Maayos bang na-i-deliver?"

Mabilis itong tumango. "Yes, Boss. May Pulis daw na humarang sa delivery natin sa
Dubai pero nabayaran kaya maayos na ang lahat."

"Good." He nodded. "Nasaan ang kakambal mo? Naayos na ba niya ang shipment ng mga
Baril na ipapadala natin sa Iraq?"

"Sa tingin ko naayos na ni Blaze 'yon." Ani Blake. "Kanina kasi nakausap niya si
Herbert, inaayos nila ang shipment ng mga sasakyan na ipapadala natin sa Hong Kong
para sa auction sa Black market."

"Good."

"Siya nga pala, X, tumawag si Jaime, nakikipag-tagpo sayo."

"Para ano? Para makisosyo sa bentahan ng Droga? Pakisabi sa kanya na hindi ako
interesado." Umakyat siya sa hagdan patungo sa second floor.

"And the sex drug just arrived this morning." Pahabol na sabi ni Blake nang nasa
puno na siya ng hagdan.

Tumigil siya sa paglalakad at tumingin kay Blake habang may ngisi sa mga labi.
"Great. Ilagay niyo iyan sa mga alak sa Bar na pag-aari ko. We all want our
costumer to enjoy, right?"

Blake matched the grin on his face. "Yes, boss."

"Good." He continued walking and went to his room.

When he entered his private room, hinubad niya ang lahat ng damit at pumasok sa
banyo saka naligo.
Under the shower, as the water dripped down his naked body, the woman in the window
earlier entered his mind. Ikinuyom niya ang kamao. So, she's back. After ten years,
she finally came back.

Luther smirked deviously. "You shouldn't have come back, Amethyst Donovan. You
shouldn't have. Wrong move, babe. Very wrong."

After he took a shower, he dry himself using a towel and then he lay on his bed,
naked. The woman in the window still lingers on his thoughts. Hindi na dapat ito
bumalik pa.

Naputol ang pag-iisip niya ng tumunog ang cellphone niya.

Tinatamad na sinagot niya ang tawag.

"Who's this?" He asked in a bored voice.

"This is Hellion, Mr. X." Anang nasa kabilang linya. "I need information about a
certain syndicate leader named Chi Wong."

Hellion is one of the people he trusted. He's an agent and they always compromise.
Bibigyan niya ito ng mga impormasyong kailangan nito sa mga misyon, kapalit naman
no'n ay hindi siya nito isusumbong sa kataas-taasan. Yeah, right! Para namang hindi
nakikinabang sa kanya ang mga gagong 'yon na nasa taas.

He sighed in irritation. "Use your connection, moron. Don't pester me."

"Ikaw ang connection ko." Anito. "So, nakadaupang palad mo na ba si Chi Wong? You
are one of the famous Drug Dealers in Asia after all."

He rolled his eyes. "Papatayin mo ba si Chi Wong?"

"Yes."

"That's great. Bawas kakompetensiya. He's always at my Club every night. Kill him
there." Papatayin na sana niya ang tawag ng may maalala. "Oh, and Hellion?"

"Yeah?"

"Fuck you."

Hellion laughed. "You're very much welcome, Mr. X."

Napailing-iling siya. "Yeah. Fuck you is the new thank you."

Pinatay niya ang tawag at napatitig sa kisame. Hellion will kill Chi Wong tonight
in Club Red. That would be a great show. Dapat mapanuod niya iyon.

Mabilis siyang bumangon at nagsuot ng faded jeans at black polo, saka lumabas ng
silid niya.

"Blake! Let's go to Club Red." Sigaw niya ng makarating sa sala.

Mabilis na lumabas si Blake sa CCTV room nila at isinuot ang leather jacket na
hawak.

"Sure, X."

Si Blake ang nagsilbing driver niya patungong Club Red. Ito lang at ang kakambal
nitong si Blaze ang nakakapasok sa mansiyon niya. Ang iba niyang mga tauhan ay
hanggang sa Head Quarters lang.

Wala siyang tiwala sa mga ito.

When they enter Club Red, women looked at their direction. Nang-aakit ang mga ngiti
na ibinigay ng mga ito sa kaniya pero hindi niya iyon pinansin.

Umupo sila sa bakanteng mesa na nakaharap sa Dance Floor at umorder ng alak na

maiinom. 'Yong walang halong droga.

As Luther looks around at the Club, a familiar figure caught his eyes. "Fuck. What
is she doing here?"

A/N: Now you know who's Mr. X. Hehe. Do you remember him now?

=================

CHAPTER 2

CHAPTER 2
ITINIGIL ni Amethyst ang sasakyan na kabibili palang sa harap ng Club Red. Nang
maayos niyang maiparada ang sasaktan, pumasok siya sa Club.

Umupo siya sa bakanteng mesa at napangiti siya ng lumapit sa kaniya ang isang
waitress na seksing-seksi ang suot na damit. Alam na alam ni Amethyst na hindi
komportable ang babae sa suot nitong maikling palda na halos kita na ang panty at
tube na tanging dibdib lang ang natatakpan.

"I hate you, Thyst." Pasimpling sabi nito ng makalapit sa kaniya. "Ikaw dapat ang
nasa posisyon ko ngayon."

She just smiled and looked around. "One bottle of Vodka, Themarie."

"Coming, biatch." Inungusan siya nito saka tinalikuran.

Nangingiting napailing-iling siya. Her friend really has a bitchy attitude. Kaya
nga ito ang ipinadala at hindi siya. And now, looking at Themarie's waitress
uniform, tama talagang ito ang ipinadala at hindi siya. She couldn't take the
clothes and men looking at Themarie with lust. It's awkward.

Habang hinihintay ang order niyang alak, ipinapalibot niya ang tingin sa kabuonan
ng Bar. Then her eyes stopped at Mr. Wong. The old man looks happy. That will end
soon.

Mabilis niyang inalis ang mga mata sa matanda at inilabas niya ang kaniyang cell
phone para magpalipas ng oras.

"Miss, can i join you—"

"No." Mabilis niyang sansala sa sasabihin ng lalaki na lumapit sa kaniya.

Then another voice asked her.

"Hey, beautiful, can i join you—"

"Not interested."

"Miss, can i sit with you—"

"Go away." Mabilis niyang sabi habang naglalaro ng cooking fever.

"Miss, can we dance—"

"Go to hell." Kalmado niyang tugon.

"Miss pretty, i can accompany you—"

"Get lost." Naguumpisa na siyang mairita.

"Miss, puwede ba kitang isayaw?"

She's irritated. "Magpakamatay ka muna."

Tulad ng mga nauna rito, bagsak ang balikat na iniwan ng mga ito ang mesa na
kinauupuan niya.

Her fingers were quickly distributing the clients orders in cooking fever when a
man stopped beside her table.

Irritation filled her. Inis niyang inilapag ang cell phone na hawak at matalim ang
matang tiningala ang lalaki.

"Go fuck yourself!" Pagalit niyang sabi kapagkuwan ay bigla niyang itinikom ang
labi ng makita kung sino ang lalaking nakatayo sa tabi ng mesa niya. "L-Luther..."

Luther frowned at her. "Are you following me?"

Kinunotan niya ito ng nuo. "Ang kapal mo rin naman, no? Bakit naman kita susundan?"

He smirked. "Hindi iyon sa kakapalan ng mukha. Guwapo ako kaya may karapatan akong
magtanong ng ganoon. At saka," ngumisi ito na parang nang-uuyam. "Hindi ba kahit
naman noon palagi mo akong sinunsundan kahit saan ako magpunta?"

Mas lalong umawang ang labi niya. "What?! That was before when i still love you!"
She glared at Luther as she blushed. "Hindi ko na 'yon gagawin ngayon kasi hindi
naman kita mahal. Sino ka ba para habol-habolin ko?"

Sasagot pa sana ang binata ng biglang tumunog ang cellphone niya. Sabay silang
napatingin ni Luther sa screen ng cell phone.

Honey Calling...

"Bloody hell..." she cursed. Oo nga pala. Nangako siyang tatawagan niya si Honey
kapag settled na siya para sumunod na kaagad ito.

Mabilis niyang sinagot ang tawag at nakangiting binati ito. "Hey, Honey. Sorry i
didn't call you. I was busy."

Luther is now sitting on the vacant chair in front of her. Hindi siya makatingin ng
deretso sa lalaki na matiim na nakatingin sa kaniya habang nagsisindi ng sigarilyo.

"Busy?" Matinis ang boses na sikmat ng kaibigan. "Thyst i told you to call me
didn't i? E di sana nakapag-book na ako ng ticket kanina pa."

"I'm really sorry, Honey." Malambing niyang sabi. "I didn't mean too."

"It's okay." Kumalma na rin ito sa wakas. "Anyway, saan ako tutuloy diyan? Nahanap
mo na ako ng apartment?"

Bumuga siya ng hangin. Shit! Nakalimutan niya. "Honey, you can stay at my house. My
isa lang naman ako sa bahay."

"That's great. Okay. Tatawagan nalang kita kapag nasa Pilipinas na ako." Anito sa
masayang boses. "Take care, Thyst."

She smiled. "Take care, Honey. Just call me. Susunduin kaagad kita. Okay?"

"Okay. Bye."

"Bye."

Ibinaba niya ang cellphone at tumingin siya kay Luther na madilim ang mukha habang
nakatingin sa cell phone niya.

"What?"

"I see..." tumango-tango ito saka tumayo at iniwan siya sa mesa.

Naguguluhang napatingin siya sa papalayong bulto ni Luther. What is that guy

thinking? Napailing siya at bumuga ng hangin.

Parang may kumurot sa puso niya ng may lumapit na babae kay Luther sabay halik sa
binata. Lip-locked with tongue. Nag-iwas nalang siya ng tingin para hindi makita
ang paglalaplapan ng dalawa.

"I want you, X." Ani ng babae na kahalikan ni Luther.

"Yeah?" Luther said in a sexy voice. "Want to ride me?"

She tuned them out. Ayaw niyang marinig ang paglalampungan ng dalawa. Nabu-buwesit
siya.

Nang dumating ang order niyang alak, kaagad siyang nagsalin sa baso at ininom iyon.
She grimaced when she tasted the Vodka. It taste off ... very different. Pero kahit
ganoon, uminom pa rin siya. Nakakailang shot palang siya pero umiikot na ang
paningin niya.

"Wanna dance, pretty lady?" Tanong ng isang lalaki sa kaniya.

At dahil sa esperito ng alak na nainom, pumayag siya.

Dinala siya ng lalaki sa dance floor at doon ay gumiling-giling siya at nanunuksong

umiindayog ang katawan. Wala siyang pakialam kung sino ang kasayaw niya. She felt
like dancing. She felt like grinding her hips and that's what she did.

NAPATINGIN si Luther sa dance floor ng maghiyawan ang mga kalalakihan habang

nakapalibot sa isang babaeng nagsasayaw. He frowned as he looked at the woman
closely.

Natigilan siya ng makitang si Amethyst iyon. She's dancing erotically and all the
male surrounding her are gawking with lust in their eyes.

Napatiim-bagang siya at tumingin sa mesa na inukupa nito. She drank vodka.

Binaklas niya ang braso ng babaeng nakayakap sa leeg niya saka naglakad pabalik sa
mesa na inukupa ni Amethyst saka inamoy ang laman ng vodka.

He silently cursed when he smell that familiar scent of sex drug on the liquor.
Para masigurong tama ang hinala siya, he sipped a little amount of vodka that she
ordered.

Bumuntong-hininga siya ng masigurong tama ang hinala niya. It's their special
liquor High Fantasy that was put in a fake Vodka bottle.

Luther went back to his table to find Blake making out with one of the waitress.

Tumikhim siya para kunin ang atensiyon nito.

Blake instantly pulled away and looked at him. "Yes, X?"

Tinuro niya si Amethyst na nagsasayaw pa rin at napapalibutan ng kalalakihang
naghihiyawan. "See that woman dancing?"

Tumingin naman kaagad si Blake kay Amethyst. "She's boiling hot." Komento nito na
nagpairita sa kaniya.

"Yeah." He glared at Blake. "Say that again and I'll boil you alive."

Kaagad na tumingin sa ibang direksiyon ni Blake sa takot na tutuhanin niya ang

sinabi.

"Take that woman to my mansion." Utos niya sa kanang-kamay habang madilim ang
ekspresyon ng mukha niya. "Don't touch her. Don't smell her. Don't get close to
her. Hell! Don't even look at her. Kapag may nilabag ka sa sinabi ko, gugulong ang
ulo mo sa lupa." He threatened. "Go."

Blake paled. "P-Paano ka naman?"

"Susunod na ako. Kakausapin ko pa ang supplier natin sa Malaysia. He, i mean, she
texted me a while ago." Aniya. "Kapag naiuwi mo na ang babaeng yun sa bahay,
ikulong mo siya sa kuwarto ko."

"Copy that, X."

Luther looked at Amethyst one last time before going to one of the VIP rooms inside
the club.

"Good evening, Mr. X." Anang babae na kita halos ang kaluluwa sa iksi ng suot
nitong damit.

"Good evening." Umupo siya sa kaharap nitong upuan. "Why do you want to talk to
me?"

The woman smiled. "I have a gift for you, Mr. X." May tinawagan ito sa cellphone at
biglang bumukas ang pinto na pinasukan niya.

A woman, no, a girl, maybe fourteen or fifteen, entered. She looks shy and scared
at the same time.

Ibinalik niya ang tingin kay Madonna, hindi tunay na pangalan ng kausap. In the
business they're in, you're stupid if you give your real name. Kaya nga kilala siya
bilang si Mr. X, dahil ayaw niyang may tumatawag sa kanya sa pangalan niya sa
mundong pinasok niya simula ng mamatay ang ina niya.
"Is she your gift to me?" Tanong niya kay Madonna.

"Yes, Mr. X." Nakangisi nitong sagot. "Fresh and a Virgin. She's all yours. She
will do anything that you desire her to do."

"Thanks for the gift. I appreciate it." Sabi niya saka umalis sa kinauupuan at
nilapitan ang dalagita.

Hinawakan niya ang braso ng dalagita na hinila ito palabas ng silid na iyon.

He pulled the girl towards the exit and quickly hails a cab. Mabilis na pinapasok
niya ang dalagita sa back seat at sumunod siya.

Sinabi niya sa Driver ang address ng bahay niya. Nang makarating sila sa gate, doon
siya nagpababa. Lalakarin nalang nila ang patungo sa pinto ng mansiyon niya. He
pays the cab and pulled the girl again towards the mansion.

'Di remote naman ang gate at may remote siyang dala kaya hindi na niya kailangan
mambulabog pa ng tao sa loob.

When they entered his house, a whistle filled his ears.

"X..." Blaze, Blake twin drawl as he sat on the single sofa. "Mahilig ka na pala sa
bata ngayon."

Ngiting aso lang ang tugon niya rito at ibinigay dito ang dalagita.

"Interview her. Kung taga saan siya at kung ano ang pangalan niya. After that, send
her to her parents. Kung kailangan samahan mo siya hanggang sa bahay niya, do it."
Hinilamos niya ang kamay sa mukha sa frustrasyon na nararamdaman. "Good heavens!
Pati bata dinadamay sa mga kahayupan nila!"

Mahinang natawa si Blaze. "Para namang walang bata na nadadamay sa mga drogang
nilalako natin."

Natigilan siya at pinukol ito ng masamang tingin saka napailing-iling. "Nasaan na

si Blake at 'yong babaeng pinauwi ko sa kanya?"

"Nasa kuwarto mo 'yong babae. Si Blake, bumalik sa Club. Nabitin daw siya sa
pakikipag make out doon sa waitress e."

He grimaced then hurriedly went to his room. Nang makapasok sa silid niya, kaagad
na nakita niya si Amethyst na naghuhubad ng damit na para bang init na init na ang
katawan nito.
Alam niyang ibang init ang nararamdaman nito. Alam na alam niya. Dahil isa iyon sa
epekto ng sex drug sa katawan.

Mukhang naramdaman nito ang presensiya niya dahil humarap ito sa kaniya.

"Hey," may nanghihibo itong ngiti sa mga labi. "How are you, Luther?"

Bago pa ito makalapit sa kaniya, kinuha niya ang posas at tali na nakatago sa walk-
in closet niya at hinawakan ang dalaga sa kamay saka hinila patungong kama.

Pinahiga niya ang dalaga at kinubabawan. She was about to kiss him when he yanked
her hands up and shackled them on the bed post.

"Luther..." she moaned, "I want you."

"It's the drug talking. Shut up."

Napatitig siya sa mukha ng dalaga. He can feel his manhood hardening. Bumuga siya
ng hangin saka sunod na itinali ang mga paa nito sa poste rin ng kama niya.

"There. Hindi ka na makakagawa ng pagsisisihan mo bukas—" napatigil siya sa

pagsasalita ng makita niya ang kabuonang hitsura ni Amethyst sa kama niya.

She's sprawled and tied on his bed— it gives him a hard on— and she keeps on
writhing. Sa isipin palang na nakatali ang dalaga sa kama niya ay sapat na para
mabaliw siya sa pagnanasa. He wanted to yanked her hair as he fuck her hard. He
wanted to fill her with his cock. He wanted to do things that are not even normal.

Tumikhim siya at marahas na ipinilig ang ulo para mawala ang pagnanasa na pumupuno
sa isip niya. He wanted to devour the woman. Hindi rin nakakatulong sa naguumigting
niyang pagkalalaki ang paminsan-minsang pag-daing nito.

Pumasok siya sa walk-in closet niya. Paglabas niya, may dala na siyang silk na
panyo. And he used that handkerchief to gag Amethyst. Ayaw niyang makarinig ng
kahit na anong ingay na manggagaling dito. He's a drug dealer, illegal seller and a
thief but he will never be a rapist. Alam niya na matutukso siyang angkinin ang
babae kapag narinig niya ang mga daing nito.

Lumabas siya sa teresa ng kaniyang silid at nagsindi ng sigarilyo at humithit saka

bumuga ng usok.

Marahas niyang ipinilig ang ulo ng pumasok na naman sa isip niya ang babaeng
nakaposas at nakatali ngayon sa kama niya. Fuck!
Pinatay niya ang sigarilyo at itinapon iyong sa trash can saka bumalik sa loob ng
silid niya at lumapit sa kama na kinaruruonan ni Amethyst. There's only one way to
erase the woman in his fucking mind. She's already asleep. Thanks heavens.

Inilabas niya mula sa bulsa ang maliit na kutsilyo. Then he cut open her clothes
using the small dagger. Pati ang suot nitong maikling short ay pinunit niya gamit
ang kutsilyo.

Napalunok siya ng matagumpay niyang nahubad ang saplot ng dalaga. She's now only
wearing her bra and panty. Bago pa niya matanggal ang dalawang saplot na iyon ng
dalaga, natauhan siya sa ginagawa. Mabilis niyang itinapon ang kutsilyo sa sahig at
sinuklay ang buhok gamit ang mga daliri niya.

Fuck! This is Amethyst, fuck it! She's not one of my women! Damn it! Fuck it! Fuck
it! Matatakot ito sa oras na malaman ang gusto niya pagdating sa usaping
pagtatalik.

Luther blew a breath. "Fuck it. I need a cold shower!"

A/N: Hmmm... may nararamdaman ako sayo X. Gag? Tied on the bed post? Hmmm...

=================

CHAPTER 3

CHAPTER 3

NAGISING si Amethyst na nakaposas ang kamay niya sa magkabilang bed post ng kama.
Pati ang mga paa niya at nakatali at tanging bra at panty lang ang suot niya! Oh
god! No!

Anong nangyari sakin?

Pinakiramdaman niya ang kaniyang sarili. Hindi naman masakit ang pagkababae niya.
She feels normal. Para siyang nabunutan ng tinik sa dibdib ng maramdamang wala
namang masakit sa kaniya. Salamat sa diyos.

Ipinalibot niya ang tingin sa kabuonan ng silid. Its definitely not her room! It
has dark painting and the walls were midnight blue. Puno ng karangyaan ang silid.
The furniture's, the vases, the flooring and the bed are expensive.
Amethyst was ready to call out for help when the door of the room opened.

Luther entered the room. He's only wearing a worn out jeans and his hair is on Top
Knot style and damn it, he looks ruggedly hot.

Anong ginagawa ng lalaking 'to rito?

"Good morning." He suavely greeted him like she is not shackled and tied on the
bed.

"Anong maganda sa morning?" Mataray niyang tanong sa lalaki.

Luther just shrugged and went inside a door. When he came out, he's carrying a
small dagger. Naglakad ito palapit sa kama habang matiim na nakatingin sa kaniya.

Nang lumuhod ito sa kama, she stilled. He settled between her open legs and
smirked. Inilagay nito ang maliit na kutsilyo sa may tiyan niya saka sinapo ang
magkabilang pang-upo niya. She was now straddling his thigh. Ang pang-upo niya ay
nasa hita na nito at magkadikit na magkadikit ang mga masisilang bahagi ng katawan
nilang dalawa.

"Hmmm." Luther's face was dark. "Alam mo ba kung anong ginawa mo kagabi?"

Umiling siya habang ang mga mata niya ay nakatingin sa kutsilyo na nasa tiyan pa
rin niya. Anong balak nitong gawin sa kanya? Maybe he's on drugs. Hindi nito alam
ang ginagawa.

"A-Are you h-high?" Kinakabahang tanong niya.

Nagsalubong ang kilay nito na parang nag-iisip. "Hmm. I don't know. You tell me."

She gulped. "M-Malay ko sayo." Ipinalibot niya ang tingin, hinahanap niya ang damit
pero wala siyang makita. "Nasaan ang damit ko?"

"I cut it off with my dagger." Sagot nito na parang wala lang ang ginawa nito.

Nanlaki ang mga mata niya. "A-Ano?"

"Yeah." He picked up the dagger in her stomach and quickly cut the strap of her
bra, and then he cut the other one.

"A-Anong ginagawa mo?!" She asked, horrified.

Luther just chuckled and cut the center of her bra.

Napamura si Amethyst ng matanggal ang bra niya. Her breasts are now in full show
and Luther was staring at them with lust in his eyes. Gusto niyang lumubog sa
kahihiyan at nararamdaman niya ang pamumula ng pisngi niya. Gusto niyang takpan ang
dibdib niya pero nakaposas sa bed post ang mga kamay niya.

"How dare you?!" Galit na sigaw niya sa lalaki. "Don't look at my breast, damn it!"

Sa halip na makinig sa kanya, minasahe nito ang dibdib niya.

"Luther!" Galit na galit na sigaw niya habang nagpupumiglas. Pero hindi siya
makawala. She's shackled and tied on the bed! "Don't touch me! Luther!"

Tinawanan lang siya ni Luther at saka tumigil sa ginagawa. He twirls the dagger
around his palm.

"You grow up well." Anito na tumatango-tango pa. "Nuong umalis ka, hindi ka pa
sexy. Now, just looking at your hot and sexy body gives me a hard-on."

"Bastos!"

He smirked. "I'm more than that, Amethyst. I'm more than that."

Umalis ito sa kama at iniwan siyang nakatali at nakaposas pa rin. He went to open
the windows of the room and then he went inside another door. Nang lumabas ito sa
pinasukan, may dala itong itim na t-shirt at itinakip iton sa walang saplot niyang
dibdib pagkatapos ay umupo ito sa gilid ng kama.

"You drank Vodka with drugs last night. Kaya hindi mo maalala ang nangyari kagabi.
It's a sex drug so i shackled you. You're welcome by the way." Sabi nito habang
hinahawakan ang matalim na parte ng kutsilyo. "Club Red is my Club by the way."

Pinukol niya ito ng masamang tingin. "Kailan ka pa naging drug dealer? Hindi mo ba
alam na maraming buhay ang nasisira mo? Don't you know how parents suffer because
of those Drugs? Maraming namamatay sa droga. My god, Luther! Your father is an NBI
agent—"

"Shut the fuck up, Amethyst!" Luther's face darkened. "My drug dealing business
doesn't concern you. Damn it!"

Napaigtad siya sa pagsigaw nito pero hindi siya nagpapatalo. "Don't shout at me!
Wala kang karapatang sigawan ako! Kung makasigaw ka parang ibang tao ako—"
"Ibang tao ka naman talaga." Luther chuckled sardonically. "Who do you think you
are? You're not a relative of mine. You are not my girlfriend. You are not special
someone. Hell, you are just my ex-girlfriend who left me even when i said no. And
that was ten years ago. Kaya huwag kang umakto na para bang close tayo o kilala mo
ako kasi sa nakalipas na sampung taong wala ka, maraming nangyari."

Napamaang siya sa sinabi ng binata. Ang Luther na naging kasintahan niya noon ay
hindi ganito magsalita. He's sweet and caring, now, he's rude and downright harsh.

Napatitig siya sa binata. "What happened to you? Hindi ka naman ganito noon."

Luther raised his hand with dagger and embedded the dagger on the pillow, inch away
from her face. Parang tumalon ang puso niya sa sobrang takot na naramdaman.
Nanlamig ang buo niyang katawan at nanginig ang labi niya.

"Shut the fuck up!" He shouted at her face. Matatalim ang mga mata nito habang
madilim ang mukha na nakatingin sa kanya. "Wala kang alam kaya manahimik ka."

Napaigtad siya sa lakas ng boses nito. She's incapable of talking. Nakatitig lang
siya sa mukha ng binata.

Minutes later, his face slowly softened. Mukhang kumalma na ito at hindi na ganoon
kagalit. May kinuha ito sa bulsa, isang susi, at binuksan ang posas na nasa kamay
niya. Pagkatapos ay hinugot nito ang kutsilyo na nakabaon sa unan at ginamit iyon
para putulin ang tali niya sa paa.

Nakahinga siya ng maluwang nang maitikop niya ang nakabukang hita. It feels sore.
Hinilot niya ang pulso na nanakit at umupo sa kama saka mabilis na isinuot ang
malaking itim na t-shirt na nakatakip sa hubad niyang katawan kanina.

Hanggang kalahati ng hita niya ang t-shirt. That's good. Natatakpan na ang hita
niya.

Tumingin siya kay Luther na nakatalikod sa kaniya at nakatingin sa nakabukas na

balkonahe.

Umalis siya sa kama. "I'm going home."

Humarap ito sa kaniya. "Okay." Lumapit ito sa kaniya at hinawakan siya sa beywang
saka marahas siyang iginiya palabas ng silid.

Habang pababa sila sa hagdan, may lalaking nakatingin sa kanila. Bumagal ang
pagbaba niya sa hagdan ng mapako ang tingin niya sa dalawang maletang droga na
naka-pack na.

Humigpit ang hawak ni Luther sa beywang niya at halos hilain siya pababa ng hagdan.
"It's ready, X." Anang lalaki na may may tribal na tattoo sa kanang braso. The man
looks hot but a life wrecker.

They sell drugs for crying out loud!

"Good. I-ship niyo na yan patungong China. Tell Mr. Woo that it's a gift from me."
Sagot naman ni Luther na nakangisi na parang demonyo. "Tingnan lang natin kung
hindi pa siya lumambot."

Luther is X? Naguguluhan siya.

"Copy that, X." Anang lalaki.

Hinila siya ni Luther palabas ng bahay at walang pakundangan na pinapasok siya sa

nakaparadang kotse.

"Ano ba?!" Galit na sigaw niya kay Luther ng makapasok din ito sa loob ng sasakyan.
"Wala kang karapatan na basta nalang akong hilain at pilitin, Luther!"

Biglang sumipol ang driver dahilan para mapatingin siya rito. Nagsalubong ang kilay
niya ng makitang kamukha ito ng lalaking kausap kanina ni Luther sa loob ng bahay.

But no ... they're different. Ang lalaki kanina sa braso lang ang tattoo ang
lalaking 'to na nasa driver seat ay may tattoo ng tribal ang kalahati ng leeg at
mukha. What the...

"Damn, X, a girl who knows your real name." Wika ng binata at sumipol na naman.

"Shut up and drive." Pagalit na sabi ni Luther at tumingin sa labas ng bintana.

"Ihatid mo kami sa walang kuwentang bahay na 'yon."

"Okay. By the way, 'yong sampung nakaw na sasakyan na ipinadala natin sa Hongkong,
dumating na raw. The bidding on the black market starts tomorrow."

"That's good. Aalis tayo mamaya patungong Hong Kong." Ani Luther.

Walang imik lang siya habang nag-uusap ang dalawa. Talagang naglalako si Luther ng
Droga? At ngayon naman nalaman niyang nagnanakaw din ito ng mga sasakyan? Hindi
siya makapaniwala sa mga naririnig.

Luther wants to be a cop kaya nga Criminology ang kinuha nitong kurso. But what
happened to that dream of his?
Binalingan niya si Luther na nakapikit ang mga mata at nakasandal ang ulo sa likod
ng upuan. What happened to him?

Anong nangyari sa Luther na palaging pinaglalaban ang matuwid na daan at

katarungan?

Bumukas ang mga mata ni Luther at dumako ang mga 'yon sa kaniya. Their eyes met.

"Huwag kang pupunta ulit sa Club Red kahit na kailan." May pagbabanta ang boses
nito.

She looked away. "It's none of your business."

Napasinghap siya ng biglang mahigpit na sinapo ni Luther and baba niya at pilit
siyang pinatingin dito.

"N-Nasasaktan ako." Galit na sabi niya habang pilit na tinutulak palayo ang kamay
nito na may hawak sa panga niya.

"Listen to me, Amethyst." His face is void with any emotion as his hold on her jaw
tightened painfully. "Kapag bumalik ka pa roon at nalaman ko, hindi lang pagtali
sayo sa bed post ng kama ko ang gagawin ko sayo." Nakatiim-bagang na sabin nito.
"Naiintindihan mo?"

She glared at him. "Hindi mo ako kaano-ano at hindi mo ako pagmamay-ari. Kaya wala
kang karapatan na pagsabihan ako kung saan ako pupunta at kung saan hindi!"

He smirked evilly. "Bahala ka sa buhay mo. Basta binalaan na kita. Huwag mo akong
sisisihin kapag nagising ka isang umaga na nakakadena ka na kasi i-kakadena talaga
kita kapag naging matigas iyang ulo mo."

Marahas niyang inagawa ang baba niya na hawak nito at umusog siya palayon sa
binata.

Tumingin siya sa labas ng bintana para itago ang panunubig ng mga mata niya.
Masakit ang panga niya dahil sa mahigpit na paghawak ni Luther. At nasisiguro
niyang mamamaga iyon maya-maya.

Never in her life did she experience what Luther did to her just now. Her jaw feels
swollen and in pain.

Nanginginig ang labi niya na nagsalita. "I hate you, Luther. I hate you so much."
A/N: Mr. X ends here ... for now.

P.S. Hope you enjoy reading this story as much as i enjoy writing it :) - C.C.

=================

CHAPTER 4

CHAPTER 4

MABILIS ang pagtipa ng mga daliri ni Amethyst sa keyboard ng laptop niya. She had
been searching Drug dealing in the web. Lahat na yata ng article na patungkol sa
mga illegal na gawain ay nabasa na niya pero ni isa, walang nabanggit na pangalang
Luther San Diego Jr.

Ayaw naman niyang gamitin ang data base na nakakonekta sa iba't-ibang data base ng
mga sikat at kinatatakutang Law Enforcement sa buong mundo dahil malalagay sa
history ng search data ang pangalan ni Luther.

Bumuga siya ng hanging ng wala na siyang maisip na ibang paraan para malaman ang
impormasyon tungkol sa mga illegal na gawain ni Luther. She wanted to know really
bad. She wanted to know everything about Luther. Everything.

Kung isusuplong niya ito sa batas, kailangan niya ng malakas na ebidensiya. Damn
it! She needs proof!

Puno ng frustrasyon na ihinilamos niya ang mga palad sa mukha at bahagyang

napangiwi ng maramdamang nanakit ang panga niya na dulot ng malakas na pagsapo sa
panga niya ni Luther dalawang araw na ang nakakaraan.

She was still thinking of ways on how to get information about Luther when Honey
sat beside her.

"I got news for you, Thyst." Sabi nito sa seryusong boses.

Binalingan niya ang katabi. "Good or bad?"

Ngumisi ito. "A little bit of both."

She sighed. "Who told you?"

"Boss herself."

Bumuntong-hininga na naman siya. "Ano sabi?"

Honey rolled her eyes. "Masyado ka kasing abala riyan sa harap ng lappy mo na hindi
mo narinig na nagri-ring ang cell phone mo." Umiling-iling ito. "Sabi niya na-i-
email na raw niya ang kailangan mong gawin."

Nagsalubong ang kilay niya. "Pero may ginagawa na ako."

"Iba yata." Nagkibit-balikat ito at iniwan siya sa sala.

Mabilis niyang binuksan ang Yahoo Mail niya at totoo nga ang sabi ni Honey, may
natanggap siyang e-mail galing sa boss nila."

She quickly read the message.

Subject: Luther San Diego Jr.

New Assignment: Make a full report of his illegal deeds. The Organization will be
expecting your report next month.

Umawang ang labi niya sa nabasa. Ano 'to? Ngayon lang ba umabot sa kataas-taasan
ang tungkol sa mga illegal na gawain ni Luther? And why now? And why her?

And how can she make a full report when it seems that Luther doesn't want to see
her again? Crap!

Nang i-close niya ang inbox window, awtomatikong nabura ang mensahe na natanggap
niya. Huminga siya ng malalim at nagdesisyong bumalik sa Club Red. Kung gusto
niyang makitang muli ang binata, malaki ang pag-asa niyang makita ito sa Club Red.

She hurriedly went to her room and changed her outfit. She wore her black leather
pants and she paired it with halter shirt and ankle boots. Inilugay lang niya ang
mahaba ang medyo kulot na buhok saka naglagay ng tamang make-up sa mukha. Siniguro
niyang mapulang-mapula ang mga labi niya bago lumabas ng silid.

Napalatak si Honey ng makita siya. Nadaanan niya ang kaibigan sa sala at sumisimsim
ng juice.

"Saan ka pupunta?" Tanong nito.

Inayos niya ang pagkaka-zipper ng ankle boots niya at nakapamaywang na humarap kay
Hannah. "Do i look okay?"

Honey whistled. "You look hot. If I'm a guy, I'll bang you."

She smirked at her friend. "And if you are a guy, I'll reject you."

Tumawa ng malakas si Honey. "Burn."

She chuckled and then went out of her house. Pinili niyang gamitin ang Ducati na
pag-aari ni Honey kaysa sa kabibili lang niyang Huracan. Masyado iyong mainit sa
mata ng mga magnanakaw ng sasakyan.

She swung her legs over the motor cycle and straddles the Ducati. Pagkatapos at
mabilis niyang pinaharurot iyon patungo sa Club Red.

Sana naroon si Luther. She needs to get close to him. Kailangan niyang magawa ang
report na iyon para matigil na ang paninira nito ng buhay. Luther deserves to be
behind bars and she will put him there!

Itinigil niya ang motorsiklo ilang metro ang layo mula sa Club at naglakad nalang
siya palapit sa Club Red. Like any other club, hiningan siya ng ID ng bouncer bago
pinapasok. Agad siyang nagtungo sa bar at kaagad na umorder ng alak sa singkit na
Bartender na nasa likod ng Bar.

"Give me a Bloody Mary." Sabi niya sa Bartender.

Kaagad namang sumunod ang Bartender na kahanga-hanga ang galing sa pagpapalipad ng

mga bote at baso. She'd seen lots of Bartenders do their thing and this one is
awesome. Not to mention he is downright gorgeous with his rugged look, sexy smirk,
square-jaw and his deep chinky eyes.

"Here you go, madam." Ani ng Bartender at kinindatan siya sabay lapag ng order sa
harapan niya.

"Thanks." She smiled and sipped the Bloody Mary. "Hmm. It tastes good."

Mas lumapad ang ngiti sa mga labi ng Bartender. "You're welcome madam." Inilahad
nito ang kamay. "I'm Hellion. You are?"

Hindi siya basta-basta nakikipagkilala sa kung sino man pero may kakaibang ngiti
ang lalaki na nagpapayag sa kanyang magpakilala.

"Amethyst." Tinanggap niya ang kamay nito. "Pleasure to meet you."

Hellion eyes glistened. "The pleasure is all mine."

Napangiti siya. Hmm. Smooth talker. Sigurado siyang manloloko ang lalaking 'to.

Natigilan si Amethyst sa pagsimsim sa Bloody Mary ng may babaeng malakas na

inilapag ang tray sa bar at mataray na inutusan si Hellion.

"Gawin mo lahat 'yan." Mataray na sabi ng waitress na nakilala niyang si Themarie,

ang kaibigan niya. "Kapag hindi mo pa nagagawa iyan pagbalik ko, nakikita mo yang
mga alak sa likuran mo?"

Inosente ang mukha na tumango naman si Hellion. "Oo."

"Babasagin ko 'yan lahat at itatarak ko ang basag na bote riyan sa lalamunan mo."
Banta ni Themarie sa lalaki saka humarap sa kanya. "At ikaw naman, huwag kang
malandi!" Then she left.

Sa halip na ma-offend sa sinabi nito, nangingiti na umiling-iling siya. Isa lang

ang ibig sabihin ng pagtataray nito. Themarie likes Mr. Bartender. Ayei! Ang cute.

"I'm sorry about that." Hingi ng tawad ni Hellion. "For the record, she's bitchier
with me."

Mahina siyang natawa. Confirmed! Gusto ni Themarie si Mr. Bartender.

"Ayos lang." Aniya saka sumimsim ng Bloody Mary at iponalibot ang tingin sa
kabuonan ng Club.

She's looking for someone... shit! Wala siya yata rito.

Ibinalik niya ang atensiyon sa Bartended. "Have you seen X?" Tanong niya.

Natigilan ang Bartender saka tumingin sa mga mata niya. "You know him?"

Nag-aalangan siyang tumango. "Yeah. We have a past."

Nailing ito. "Lahat naman yata na babaeng narito ay may nakaraan kay X." May tinuro
itong pinto na medyo tago sa karamihan pero hindi sa kinauupuan niya.

A long hallway leads to the room Hellion was pointing.

"That's X's private play room. Nandoon si X, may kasamang babae. And i will bet my
life that X is having sex right now."

Napipilan siya sa narinig habang nakatitig sa silid na tinuro nito. Having sex?

Inubos niya ang Bloody Mary saka naglakad patungo sa silid na iyon. Nang makarating
siya sa pinto, natigilan siya ng pihitin niya at bumukas iyon. It's not lock!

Dahan-dahan niyang tinulak pabukas ang pinto. Loud moans and groans filled her
ears. Her chest contracted in pain. Hindi niya hinayaang maapektuhan siya ng sakit
na nararamdaman sa loob ng dibdib. Sumilip siya sa loob.

What she saw rendered her capability to speak.

A woman is facing the headboard and she's tied on the bed post. Nasa likuran naman
ng babae si Luther, and he was thrusting in and out as he yanked the woman's hair
and pour a bottle of Martini over her head. Mukhang hindi pa nasiyahan si Luther sa
paghila ng buhok ng babae, inabot nito ang mala-silk na panyo at ipinalibot iyon sa
bibig ng babae saka hinila ang dulo ng panyo dahilan para puwersang mapaliyad ang
ulo ng babae at mapaungol ng malakas.

Napahawak siya sa hamba ng pinto at saka umatras palayo sa silid na iyon habang
sapo ang kaniyang bibig. Nanginginig ang mga labi niya sa sobrang gulat sa nakita.
And when she can already feel her strength that was drained by what she saw, she
ran... ran away from that sinful room... run away from Luther who is now stranger
to her.

Hindi na ito ang Luther na naging kasintahan niya noon, sigurado na siya ngayon.
Because the Luther she knew would never tie and gag a woman in bed as he fuck her.

Oh god...

LUTHER sat on the stool facing the Bar and ordered a Martini. Sapo niya ang nuo
habang hinihintay ang order. His head hurts. Fuck it!

"Here yah go." Anang Bartender na kilalang-kilala niya ang boses.

Luther looked up at the Bartender. "What are you doing here?"

Hellion grinned. "I'm your new bartender."

Umiling-iling siya. "Whatever."

Hellion shrugged, he has this mysterious smile on his face. "You know, i saw a
beautiful woman. She was looking for you."
Nagsalubong ang kilay niya sa narinig. "Sino?"

Hellion grinned. "Hmmm... her name is ... ahm, oh, yeah, it's Amethyst. Ang ganda
niya."

He went still. "Anong ginagawa niya rito?" Pinagsabihan na niya itong huwag pupunta
sa Club niya pero ang tigas ng ulo! Patay ka sakin.

Hellion pointed his private play room. "Pinuntahan ka niya doon, oh. Tapos bigla
nalang siyang tumakbo na parang may nakitang nakakatakot. Ano kaya 'yon?"
Nginisinan siya nito.

Luther glared at his irritating friend. "Ngayon-ngayon palang?"

"Kanina pa. Maybe, thirty minutes... or so."

Naikuyom niya ang kamao. Alam niya kung ano ang nakita ni Amethyst. At nagagalit
siya dahil nakita nito ang side niyang iyon. She's not supposed to see that! She's
supposed to stay the hell away from him!

"Fuck this." Mabilis siyang umalis sa stool at naglakad palabas ng Club.

"You're welcome." Pahabol ng sigaw ni Hellion sa kanya.

Luther gives Hellion a middle finger before exiting the Club. Mabilis na hinanap
niya si Amethyst pero wala ba roon ang dalaga. Huminga siya ng malalim saka sumakay
sa sasakyan niya at nagmaneho patungo sa bahay ni Amethyst.

When he got there and knocks on the door, a woman he doesn't know open the door.

Tinaasan siya nito ng kilay. "Who are you and what do you want?"

"I'm Luther and i want to talk Amethyst."

Hinagod muna siya nito ng tingin bago pinapasok sa loob ng bahay.

"Don't do anything stupid." May pagbabanta sa boses ng babae habang naglalakad siya
papasok. "I have a gun. I'll shoot you."

He just nodded. Pero ang gusto niyang gawin ay tumawa. Yeah, right.
Kahit hindi sabihin ng babae, alam niyang naroon si Amethyst sa silid nito.
Malalaki ang hakbang niya patungo sa kuwarto ng dalaga, nang makarating siya roon
pinihit niya pabukas ang door knob at tinulak iyon.

Luther stilled when he saw Amethyst. Nakaupo ito sa kama at nakasandal ang likod sa
head board. Pero hindi 'yon ang nakapagpatigil sa kanya. What made him stilled is
that she's only in her underwear and ankle boots.

"Amethyst."

Dumako ang tingin sa kaniya ng dalaga. "Umalis ka, Luther. Hindi ka welcome rito sa
bahay ko."

As if he will listen. Naglakad siya palapit sa kama. "You were in my Club. Hindi ba
sinabi ko na sayong huwag kang pupunta roon?"

"Bakit?" Walang buhay nitong tanong. "Kasi natatakot ka na malaman ko ang

kademonyohang pinaggagagawa mo?"

He blew a loud breath. "Amethyst, hindi ako natatakot na malaman mo. I could even
tell you if you want me to."

"Then why don't you want me to go there?"

"Kasi maraming masasama ang loob sa Club na pag-aari ko."

Pagak itong tumawa at umalis sa kama. Sunod-sunoran ang mga mata niya sa bawat
galaw nito.

Nagtungo ang dalaga sa closet at kumuha roon ng damit saka humarap sa kanya. "Look,
Luther or should i call you X, kung ano man ang mangyari sakin sa Club mo, hindi mo
na problema 'yon. I'm an adult and i know what I'm doing."

Mabilis na nilapitan niya ang dalaga at isinandal ito sa nakasarang pinto ng

closet.

"Luther! Ano ba! Bitiwan mo ako!" Galit na sigaw nito sa kanya.

Amethyst couldn't move, he was pinning her.

Sinapo niya ang mukha nito at madilim ang mukha na nagsalita. "If you went to my
club again after this, you'll be punished. Severely."

Hindi ito nagsalita kaya binitiwan niya ang mukha nito at lumabas ng silid nito.
Fuck her! Ang tigas ng ulo! Makakatikim talaga siya sakin kapag sinuway pa niya
ako.

A/N: Ito lang ang update ngayon ni Luther :) Sana magustuhan niyo.

=================

CHAPTER 5

CHAPTER 5

NAKASUOT ng maikling denim short at crop top, nag-jogging si Amethyst paikot sa

Park na malapit lang sa bahay niya. She has earphone stuck on her ear and a bottle
of water in her hand as she jog.

Nakakailang ikot na siya sa park ng maramdaman niyang may katabi siyang tumatakbo.
Bumaling siya sa kaniyang kanan at bahagyang bumagal ang takbo niya ng makita niya
si Luther.

Anong ginagawa nito rito?

Mabilis niyang ibinalik ang atensiyon sa harapan niya at mas binilisan ang
pagtakbo. Pero kahit anong bilis ng takbo niya, hindi siya makalayo kay Luther na
walang imik na humahabol sa kaniya. Kaya ang ginawa niya, bigla siyang tumigil sa
pagtakbo at umikot saka nag-umpisang tumakbo pabalik sa pinanggalingan niya.

Seconds later, Luther is on her side again, jogging.

Bumuga siya ng marahas na hangin. "Bakit mo ba ako sinusundan?" Naiinis niyang

tanong habang nagja-jogging pa rin.

"I'm not." Tugon nito na parang hindi man lang hinihingal sa pagtakbo.

She stopped jogging and faced Luther who also stopped jogging the same time she
did.

"Tumakbo ka patungo ro'n." Tinungo niya ang kanang bahagi ng park. "At ako naman ay
tatakbo patungo ro'n." Tinuro niya ang kaliwang bahagi ng park. "Okay?"

Luther didn't acknowledge what she said. Nakatingin lang ito sa kanya na para may
hinahanap sa mukha niya.
"What?" Mataray na aniya.

His hand move to touch her jaw. "Medyo namamaga. You okay?"

Malakas na tinabig niya ang kamay nito at pinukol ito ng masamang tingin. "It was
your doing so don't act like you care."

"I do care."

She chuckled coldly. "Yeah, and cows can fly."

Luther rolled his eyes. "You know hindi ganyan ang damit kapag nagja-jogging ka."
Hinagod siya nito ng nakakunot-nuong tingin.

Inirapan niya ito at nag-jogging siya ulit. Hindi nalang niya pinansin si Luther ng
maramdamang nasa tabi na naman niya ito. Nagpanggap siyang wala ito sa tabi niya.
Nagpanggap siyang walang epekto sa katawan niya ang paminsang-minsang pagdidikit ng
mga siko nila.

Luther is a villain. He is bad and a sin personified. He sells illegal stuff and
destroys many young lives. And she's the one who's going to stop it. Kaya hindi
siya puwedeng magpaapekto sa nararamdaman ng katawan niya kapag magkalapit sila.

Hinihingal na tumigil siya sa pagtakbo at uminon ng tubig mula sa mineral water na

dala niya. She was about to put the lid back on the bottle after drinking when a
hand snatched the bottle from her hold.

Mabilis niyang sinundan ng tingin ang mineral water na kinuha sa kanya. Napakunot
ang nuo niya ng makita si Luther na umiinom ng tubig sa mismong mineral water niya.

She blows a frustrated breath. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?"

Tinapos ni Luther ang pag-inom saka ibinalik sa kanya ang water bottle niya.
"Nakikiinom lang naman ako."

Bumaba ang tingin niya sa cargo shorts na suot nito. Tumaas ang kilay niya ng
makitang may mineral water na nakapaloob sa bulsa ng cargo shorts nito.

"Ano naman yan?" Tinuro niya ang mineral water sa bulsa nito. "May tubig ka naman,
nakikiinom ka pa sa iba."

"This?" Kinuha nito sa bulsa ang mineral water at parang basketball player na i-
shi-not ang mineral water na malapit na basurahan. "There. Wala na akong tubig."
Naiinis na nagtagis ang bagang niya. Luther had change. Really change. The young
Luther was always happy when he was with her. He spoiled her and treats her so
well. But this mature Luther in front of her, ibang-iba ito sa naging kasintahan
niya noon. He's bad, sarcastic and downright cocky.

Magsasalita sana siya ng may humaharurot na sasakyan na biglang tumigil sa harapan

nila ni Luther. And the man with a tattoo on the neck and face steps out from the
car.

"X, kararating lang ng mga cargo. Kailangan ka sa headquarters." Wika ng lalaki.

Luther heave a deep sighed before getting something in his pocket. Kinuha nito ang
kamay niya at sapilitang inilagay sa palad niya ang isang tube na maliit.

"That's an ointment to heal your swollen jaw." Wika ni Luther saka mabilis na
pumasok sa sasakyan na nakaparada sa harapn niya.

The car left and she just stand there looking at the ointment on the tube.

Napailing-iling siya. Amethyst didn't know what to think of Luther. He's cold and
bad, yet, he gave her an ointment? Pagak siyang natawa. What a joke!

PAGPASOK ni Luther sa Headquarters na pinagawa niya para sa mga trabahante niya,

napangiti siya ng makita ang sampung truck na alam niyang puno ng droga at illegal
na mga baril.

"Buksan niyo." Utos niya sa kaniyang mga tauhan na agad namang tumalima.

Mas lumapad ang ngiti niya ng makita ang malalaking karton na puno ng droga. Walang
bawas, lahat kompleto.

"Boss, hindi kami nahirapan sa pagdadala niyan rito." Sabi ng driver ng truck na si
Istong. "Walang mga parak na humarang sa daan kaya hayahay ang buhay."

Ngumisi siya. "Kung may Pulis man, alam niyo na ang gagawin niyo."

"Oho, boss." Nakangiting sagot ni Goryo, isa sa mga driver ng truck. "Yang mga
Parak, bigyan mo lang ng ilang libo, magbubulagbulagan na ang mga 'yon."

Tumango siya. "Good." Tinapik niya ang balikat ng dalawa niyang driver saka humarap
kay Blaze. "Ilabas lahat ng kahon. Ang mga droga ilagay sa stock room, ang mga
baril naman ay ilagay sa basement. Kakausapin ko ang mga buyer natin."
Tumango si Blaze. "Copy that, X. Anyway, how about Mr. Tsui?"

Ngumiti siya ng makahulugan. "Ako na ang bahala sa kaniya. It's all planned out,
remember?"

Blaze matched his grin. "Okay."

Sinunod ni Blaze ang utos niya at siya naman ay nagtungo sa pinagawa niyang opisina
sa headquarters. Doon niya balak tumawag at makipag-usap sa mga buyer nila.

But before he can dial the number of his buyer, his phone rang. It was Blake.

"What?" Aniya ng sagutin ang tawag.

Blake sighed on the other line. "You sent me to be the woman's secret stalker slash
bodyguard. And here is my update. The woman meets a quiet handsome gentleman on her
way home. At inaya ni lalaki si babae na magkape at pumayag naman kaagad si babae.
So, now, here i am, outside the Starbucks, hiding inside my car. What do i do?"

Tumalim ang mga mata niya sa narinig. "Kapag lumabas ang lalaki sa Starbuck,
sagasaan mo. Siguraduhin mong malulumpo siya para hindi na siya makalakad pa."

Sumipol si Blake. "Sweet!"

He smirks cunningly. "Tingnan lang natin kung maaya pa niya na magkape si babae
kapag lumpo na siya."

"Okay. Bye."

"Bye." Ibinaba niya ang cellphone at tinawagan ang mga buyers nila ng illegal na
droga at smuggled na mga baril.

"SALAMAT at pinaunlakan mo Ang imbitasyon kung magkape." Sabi ni Troy sa kaniya

habang naglalakad sila palabas ng Starbucks.

Troy's undercut black hair complements his brown eyes. Matangos ang ilong nito at
natural na mapula ang mga labi. Mas tangkad ito sa kaniya ng ilang pulgada at
maganda ang tindig ng katawan.

Amethyst meet Tyron on her way home from the park. Actually, they bumped into each
other. Nagpakilala ito at sino ba naman siya para hindi tanggapin ang
pakikipagkilala ng isang guwapong lalaki. After talking for a couple of minute,
inaya siya nitong magkape na kaagad naman niyang pinaunlakan.
"Salamat sa libreng kape." Nakangiti sabi niya.

Troy chuckled. "Thanks for the company."

Amethyst's smile widens. "Don't mention it."

Tumigil siya sa paglalakad at humarap sila sa isat-isa ni Troy.

"Salamat ulit."

"Welcome." He rubbed her nape. "Sorry, nabunggo kita kanina."

"Okay lang."

Troy smiled at her. "Bye. Hoping to see you again tomorrow."

Mahinang natawa si Amethyst. "Palagi akong nagja-jogging sa park."

"Noted." Troy waved his hand goodbye and started walking towards his parked car.

Hindi pa nakakarating si Troy sa sasakyan ng biglang umusad ang kotse na nasa likod
ng sasakyan ni Troy at walang habas na sinagasaan ang lalaki. Tumilapon ang katawan
ni Troy.

"Oh god..." Nanlamig siya sa nakita at mabilis siyang lumapit sa nakahandusay na

katawan ni Troy.

"Troy!" Tinampal niya ang mukha nito bago hinanap ng mga mata ang sasakyang
bumunbol dito pero hindi na niya iyon nakita.

It was a hit and run.

Ibinalik niya ang atensiyon sa binata at saka mabilis na tinawagan ang numero ng
Hospital na malapit sa bahay niya. She has their number in case of emergency.

Nagkukumpulan na ang mga tao sa paligid at nakatingin sa kanila ni Troy.

"Hello? I need an ambulance." Ibinigay niya ang address ng kinaruruonan nila.

"Nasagasaan ang pasyente." Kalmado niyang sabi.

"We will send the ambulance right away." Kaagad na tugon ng nasa kabilang linya at
tinapos ang tawag.
Habang wala pa ang ambulance, tiningnan niya kung may gasgas ang binata o may sugat
sa ulo. Napuno siya ng takot at pag-aalala. May sugat ito sa gilid ng ulo at
dumudugo iyon, saka ang binti at braso niya ay may sugat din.

Amethyst stands up and looked around. Napangiti siya ng makitang may nakaharap na
CCTV sa kanila. Huli kang gago ka.

"THE drugs are ready for shipment to Hong Kong and China." Wika ni Blake habang
nagmamaneho ito at siya naman ay nakaupo sa passenger seat.

Pauwi na sila sa bahay niya.

"There will be bidding on the guns." Aniya. "Syndicate from Middle East and Mr.
Tsui wants to buy our guns."

"That's great. Mukhang paunti-unti, pinagkakatiwalaan na tayo ni Tsui pagdating sa

nga baril."

Luther smirked. "We've been in this kind of business for six years now. It's about
time."

Blaze matches his smirked. "Yeah. It's about time."

Ipinarada ni Blaze ang sasakyan sa labas ng mansiyon at sabay silang pumasok sa

loob. Naabutan nila si Blake na kumakain na cookies habang nanunuod ng TV.

Blake has a satisfied smile on his face. "Look." Tinuro nito ang TV. "Akala siguro
nila mauutakan nila ako." Tumawa ito ng malakas na parang tuwang-tuwa.

Nakinig si Luther sa sinasabi ng Anchorman sa TV.

"Troy Ladesma, isang negosyante, ay nabiktima ng hit and run. May mga CCTV malapit
na pinangyarihan pero wala namang plate number ang nasabing sasakyan na siyang
bumundol sa lalaki. Ngayon ay nasa Hospital na si Troy Ladesma at nagpapahinga.
Maliban sa gasgas sa braso ilang baling buto, ayos naman ang nasabing lalaki."

Binalingan ni Luther si Blake ba nakangisi. "Is that the guy?"

Tumango ito. "Sayang, hindi napuruhan."

Luther chuckled. "Nah. That's okay. You sent him in the Hospital, that's good
enough for me."
Napailing-iling ang magkambal.

"Inatake ka na naman ng kademonyohan mo." Sabi ni Blaze.

Luther just smirked and went to his room with a satisfied smile on his face.

AMETHYST was frustrated at the Police's investigation. Walang nakuhang impormasyon

ang mga ito tungkol sa sumagasa kay Troy. Maliban sa CCTV na wala namang kuwenta,
wala nang maibigay na impormasyon sa kanya ang mga Pulis. Nakakairita na
magpabalik-balik sa Police Station, lalo na at nasa Hospital siya at binabantayan
si Troy.

Nalaman niyang nasa ibang bansa ang mga magulang ni Troy kaya walang mag-aalaga
rito. So she volunteered to take care of Troy while he is in the Hospital.

"Hindi mo naman 'to kailangang gawin." Sabi ni Troy habang sinusubuan niya ito.

"At sino ang magpapakain sayo kung hindi ako?" Tiningnan niya ang naka cast nitong
mga braso at binti.

Troy sighed with a smile on his face. "Thank you for being here even when you don't
have too."

Nginitian niya ito. "Don't mention it." Sinubuan niya ito ng sopas na binili niya
sa Restaurant. "Magpagaling ka, okay?"

Tumango ito. "Opo."

Patuloy niyang sinubuan ang binata hanggang sa maubos nito sa sopas.

"Ikaw, kumain ka na?" Tanong ni Troy.

Umiling siya. "Bibili palang ako sa Canteen tapos dito ako kakain."

"Sige. Bumili ka na."

Nginitian niya ang binata bago lumabas ng Hospital room.

A/N: One chapter lang po ngayon si Luther bebe. Pasyensa na po :) May inaasikaso
kasi ako :) Salamat po sa pagbabasa. Hope you like it :)
=================

CHAPTER 6

CHAPTER 6

PINUNTAHAN ni Luther ang Hospital kung nasaan si Troy Ladesma para makipag-kaibigan
dito. He's a nice guy after all. Lumapit siya sa Information desk ng makapasok siya
sa St. Cloud Hospital.

"Good morning." May magiliw na ngiting sabi niya. "Puwede ko bang malaman kung
saang room si Troy Ladesma? I'm a friend of his." I'm going to kill him.

Tiningnan siya ng baba mula ulo hanggang paa. Lihim siyang napabuntong-hininga
dahil hindi niya maaakit ang babae. The woman was already near the grave ... not
his type.

"Pasensiya na, Sir." Sabi nito. "Sinabihan ako ng mga Pulis na hindi magbigay ng
impormasyon tungkol kay Troy Ladesma."

He groaned in irritation. "Okay. Whatever."

Humakbang siya palayo sa Information Desk saka tinawagan si Hellion.

"Hey, fucker. I need information." Aniya sa maangas na boses.

Mabilis naman ang naging tugon ni Hellionm "Wala akong alam. Inosente ako."

"Walang inosente na parte ang katawan mo, huwag kang ilusyunado." Tumingin siya sa
paligid bago nagsalita. "Troy Ladesma. I-hack mo ang computer ng St. Cloud
Hospital. Kailangan kung malaman kung nasaang room siya."

Hellion sighed heavily. "Teka lang."

Naririnig ni Luther ang mabilis na pagtipa ng keyboard sa kabilang linya. Napangiti

siya. Patay ka sakin ngayon, Troy Ladesma.

"Room 301." Ani Hellion sa kabilang linya.

He grinned in delight. "Fuck you."

"You're welcome, fucktard."

Tinapos niya ang tawag at nagmamadaling nagtungo sa Room 301. Isang silid nalang
ang layo niya sa silid na inuukopa ni Ladesma ng makita niyang lumabas ng Room 301
si Amethyst.

Napatigil siya sa paglalakad at matamang tinitigan ang mukha ng dalaga. She looks
tired and worn out.

Bakit ito narito?

AMETHYST froze when she saw Luther outside Troy's Hospital room. Nagsalubong ang
kilay niya. "Anong ginagawa mo rito?"

Luther suavely strides towards her. "Ikaw? Anong ginagawa mo rito?" Balik tanong
nito. "Inaalagaan mo ba si Troy Ladesma? Pinapatay ko nalang sana siya para wala ka
nang aalagaan."

Umawang ang labi niya ng paunti-unting nag sink-in sa isip niya ang ibig nitong
sabihin.

Marahas siyang umiling. Ayaw niyang maniwala. "Please, sabihin mo sakin na hindi
ikaw ang nagpasagasa kay Troy."

"Hindi ko sasabihin kung ganoon." Kibit-balikat na sabi nito habang may masayang
ngiti sa mga labi.

Umakyat ang dugo sa ulo niya dahil sa narinig. "Bakit mo ginawa 'yon?" Kalmado ang
boses niya pero lampas langit ang galit na nararamdaman niya. "Paano mo nakayang
manakit ng ibang tao?"

"I hurt people for a living, Amethyst. That's normal."

Nagtagis ang bagang niya. Hindi niya napigilan ang sarili. Malakas na umigkas ang
paa niya sipain si Luther, pero mabilis na nasalag nito ang ataki niya gamit ang
matitipuno nitong mga braso.

"Stop it, Amethyst." Madilim ang mukha nito.

Masyado siyang galit para pigilan pa ang sarili. Pinagpalit-palit niya ang paa sa
pagsipa rito na palagi nitong nasasalag, kaya naman iniba niya ang takteka.

"You're a piece of shit, Luther." Sa halip na sa braso nito ipatama ang malalakas
siyang sipa, tumalon siya at habang nasa ere, umigkas ang kanang paa niya at tumama
iyon sa dibdib nito dahilan para mapaatras ang binata at mawalan ng balanse.

Mabilis na bumangon si Luther at ito naman ang umatake sa kaniya. Inihanda niya ang
sarili sa pakakawalan nitong sipa at suntok pero sa halip na tumama ang kamao nito
sa kanya, ipinulupot nito ang dalawang braso sa beywang niya, marahas siyang
isinandal sa pader at nilukumos ng pangahas na halik ang mga labi niya.

"Uhmp!" Pilit siyang nagpupumiglas at kumakawala sa yakap ng lalaki pero malakas si

Luther.

Hindi rin niya matutuhod ang pagkalalaki nito dahil iniipit ng paa nito ang mga
hita niya.

Luther kissed her roughly, dispassionately and rudely. Kahit pagbabayuhin niya ang
likuran nito, walang nangyayari. Luther's lips were still on hers. And it feels
like forever before he stopped kissing her.

"That's for the kicks." Anito sa baritonong boses saka bumaba ang labi niya.

"Let go of me!" Nanggigigil na sabi niya. "Let go!"

"Shut up!" Sighal nito sa kaniya habang nakapinid pa rin ang katawan niya da pader.
"Actually, I'm here to kill Troy. But since you're here, ipagpapaliban ko muna ang
balak kong gawin. Nakakahiya naman sayo. But hear this, Amethyst," inilapit nito
ang bibig sa tainga niya. "I don't like it when men try to win you over. It pisses
me off. At hindi lang iyan ang kaya kong gawin kapag nagagalit ako. If i can send
someone to run Troy over, i can also send an assassin to kill him."

"Why?" Pabulong niyang tanong. Nanginginig ang katawan niya sa galit. "Bakit
mananakit ka ng iba dahil lang sa lumapit sila sakin—"

"Because I'm mad, bad, and dangerous." Kinagat nito ang pang-ibaba niyang labi.
"Kaya kung ayaw mong may masaktan, huwag mong hahayaang may makalapit sayong
lalaki. Iba ako kapag galit, Amethyst, kaya huwag mo akong subukan."

"Bakit ka mananakit? God, Luther, hindi mo ako pag-aari para rendahan mo ako—"

"Then you are mine from now on. Keep that in mind before you go on dates." He
announced then let go of her.

Bago pa niya masuntok ang lalaki sa sobrang inis na nararamdaman, mabilis nang
umalis si Luther at iniwan siyang mabilis ang tahip ng dibdib niya.

You are mine from now on. Paulit-ulit 'yon na umuukilkil sa isip ni Amethyst habang
naglalakad siya patungong canteen. Hindi niya akalain na masisipa niya sa sobrang
galit kay Luther. Gusto niya itong makitang nasasaktan para malaman nito ang
pakiramdam ng ginagawa nito sa iba.

She hates Luther for doing that to Troy.

Mabilis siyang kumain at bumalik sa silid ni Troy sa isiping baka bumalik si Luther
at kung ano ang gawin nito sa binata.

"Troy?" Tawag niya sa pangalan ng binata ng makapasok sa kuwarto.

"Yes?"

Nakahinga siya ng maluwang. "Thanks God you're okay."

Napapantastikuhang tumingin ito sa kaniya. "I'm good. Stop worrying over me."

Nginitian niya ito. "Hindi na ako mag-aalala kapag nakalabas ka na rito sa Hospital
at nakabalik na sa dati mong ginagawa."

Tumaas ang sulok ng labi nito. "Salamat sa pag-aalala at pag-aalaga. I'm glad i
meet you, Amethyst."

Umupo siya sa gilid ng kama at hinawakan ang kamay nitong walang cast. "Magpagaling
ka, ha?"

There's a strange glint in his eyes. "Kapag gumaling ako, can i ask you on a date
again?"

Natigilan siya at biglang naalala si Luther. That evil man and his evil plans. Pero
hindi ... hindi niya hahayaang maapektuhan nito ang desisyon niya. Kapag may
nangyaring masama kay Troy, gagawin niya ang lahat para pagbayarin 'to.

"Sige ba." Ngumiti siya. "Kapag magaling ka na, ako mismo ang mag-aaya sayo ng
date. Promise 'yan."

Troy chuckled. "Aasahan ko yan." He raised his pinky finger. "Pinky swear?"

Natawa siya. "Naniniwala ka sa pinky swear?"

Nangingiting tumango ito. "Oo."

Amethyst chuckled and locked her pinky finger with his. "Pinky swear."

Sa halip na bitawan nito ang kamay niya, pinagsiklop nito ang kamay nilang dalawa.

"Salamat talaga dahil nandito ka. I really appreciate it, Amethyst."

Pinisil niya ang kamay nito. "I'll be here for you, Troy." Kasalanan ko kasi kung
bakit ka narito.

GUSTONG bugbugin ni Luther ang sarili. Did he just stake an ownership on Amethyst?
Gusto niyang iuntog ang ulo sa malapit na pader para matauhan siya na hindi tama
ang ginagawa niya.

Business before pleasure. That's his motto and not even Amethyst can change that.

But as he dragged himself towards the exit of the Hospital, he can't stop looking
back. He can't stop thinking about that freaking woman who's making his head
throbbed.

Fuck!

Pinilit niya ang sarili na sumakay sa kaniyang sasakyan. Papausarin na sana niya
ang sasakyan ng may matanggap siyang tawag.

It's from Mr. Tsui.

"Hello, Mr. Tsui." Aniya sa kalmadong boses. "How are you?"

"I'm good." Matigas ang pagkakabigkas nito ng lengguwaheng English. "When is the
bidding for the guns?"

Lihim siyang napangiti. "The day after tomorrow."

"Okay. I'll be in the Philippines for a month. We should talk."

"Cool."

Nang mawala ang kausap sa kabilang linya, napangisi siya. Nangyayari na ang naka-
plano. After six years, sa wakas, masisimulan na niya ang matagal nang plano.

Tinawagan niya si Hellion habang nagmamaneho siya. Fuck the 'don't call when
driving' rule.

"Hellion."

"Yes?"
"We're on red, fucker."

"Copy that."

Pinatay niya ang tawag at sunod na tinawagan ay si Blaze na kaagad naman sinagot.

"Blaze, we're on red."

"Fuck!" Blaze hissed under his breath. "Copy that, X. I'll tell Blake."

Huminga siya ng malalim ng patayin niya ang tawag at may malapad na ngiti na
gumuhit sa mga labi niya. We're on red. That's good. Finally, the plan is moving.

Nawala ang ngiti niya sa mga labi ng maramdamang sumakit ang balikat niya ng igalaw
niya iyon para kabigin ang monabela pa kanan.

"Crap!"

Binagalan niya ang pagpatakbo ng sasakyan at minasahe ang braso. God, that woman.
Saan ito natutong sumipa ng ganoong kalakas at kabilis? He couldn't believe that
Amethyst can actually kick someone. And it fucking hurts.

IT WAS good day for Amethyst. Pagkalipas ng tatlong araw, nakalabas din sa wakas si
Troy sa Hospital. At siya ang nagmaneho rito patungo sa bahay nito.

Before she left Troy's mansion, she promised to visit him often. Oo nga at
nakalabas na ito ng Hospital pero kailangan pa rin nito mag undergo ng Therapy para
maayos itong makapaglakad.

Nang makauwi siya sa bahay niya, wala ro'n si Honey. Nag-iwan ito ng note sa center
table.

'I'm on a mission.' Iyon lang ang laman ng mensahe nito.

Napailing-iling siya saka nagtungo sa silid niya para magpahinga. Nakakapagod pala
kapag may pasyente ka sa Hospital. Nakakapagod mag bantay at kulang siya sa tulog
dahil sa pag-aalala na baka bigla nalang pumasok si Luther sa kuwarto ni Troy at
patayin ang binata na walang kalaban-laban.

Hindi pa niya naipipikit ang mga mata para matulog ng makarinig siya ng yabag na
papalapit sa silid niya. Inatake ng kaba ang puso niya saka inihanda ang sarili na
labanan kung sino man ang pangahas na pumasok sa bahay niya.

Kinapa niya ang kutsilyo na itinago niya sa ilalim ng kama at inihanda iyon.
The moment the door to her room open, she stands up and was ready to attack when
she saw Luther.

Nasuspende sa ere ang kutsilyo na hawak niya. Doon nakatingin ang mga mata nito,
kapagkuwan ay dumako ang tingin nito sa kaniya.

"Sasaksakin mo ako?" Tanong nito.

She gritted her teeth. "Humakbang ka palapit sakin at 'yon ang gagawin ko."

In one swift movement of Luther's hand, naagaw nito ang kutsilyo na hawak niya. At
sa isang iglap ito na ang may hawak sa maliit niyang sandata na gagamitin sana niya
rito.

Itinutok nito ang kutsilyo sa lalamunan niya. "Step back and lie on the bed."

Umatras siya at nang tumama ang likod ng binti niya sa gilid ng kama, dahan-dahan
siyang nahiga sa kama, ang mga mata niya at nasa mga mata nito.

Nang maayos na siyang nakahiga sa kama, bumuntong-hininga si Luther at itinapon ang

kutsilyo sa labas ng pinto ng kuwarto niya saka nahiga sa kama, sa tabi niya.

Amethyst stilled. Ano ba ang binabalak ng lalaking 'to? "Anong ginagawa mo rito sa
bahay?"

"I need to sleep."

Binalingan niya ang binata na nakatihayang nakahiga habang nakapikit na ang mga
mata. "Hindi ka ba natatakot na baka itarak ko sa lalamunan mo ang kutsilyo ko na
tinapon mo sa labas?"

"I trust you not to."

Natigilan siya at matamang tinitigan ang mukha nito. "You're the kind of person who
doesn't trust easily, Luther. Siguro kung ang Luther noon ang nagsabi niyan,
maniniwala pa ako. But this new you, I don't think you trust someone other than
yourself."

Hinintay niyang magsalita si Luther pero wala nang lumabas sa bibig nito. Sa halip
ay lumalim ang paghinga nito tanda na tulog na ang binata.

Matiim niyang tinitigan ang guwapong mukha ni Luther. She can't believe that this
man is capable of hurting people and destroying young lives. Gusto niyang
papaniwalain ang sarili na may dahilan ito kaya ginagawa nito ang lahat ng ito, na
baka may pag-asa pa itong magbago.

But as Amethyst looked at Luther, she knew that she's just kidding herself.

A/N: Tawa ako ng tawa, akala ko two chapter ang update ko ngayon kay Luther bebe
hindi pala. Yung chapter 7 hindi pa pala tapos. Haha. SORRY! Busy na busy talaga
ako sa work. Stressful pa kasi biglang nag shift ang trabaho namin. Nangangapa na
naman ako. New environment. New people and new attitude to watch out for. Huhu.
Hindi ako nakabawi sa inyo.

=================

CHAPTER 7

A/N: Dahil hindo ko kayo matiis at dahil inosente ako. Isang chapter lang 'to mga
CCBELLS! Enjoy reading :)

CHAPTER 7

NANG magising si Amethyst kinabukasan, wala na si Luther sa bahay niya. Walang

bakas na doon natulog ang binata. Kung ano man ang nasa isip nito kung bakit sa
bahay niya ito natulog, hindi na niya gustong alamin pa. Maybe he's planning
something wicked.

Nag-agahan siya ng mag-isa saka napagdesisyunan niyang bisitahin si Troy sa bahay

nito.

But before she can even step out from her house, she saw Luther leaning on the side
of the gate, with cigarette in between his teeth.

"Where the hell are you going?" Tanong nito saka bumuga ng usok ng sigarilyo.

Nagsalubong ang kilay niya. "Anong ginagawa mo rito? Akala ko umalis ka na."

Lumapit ito sa kanya at hinawi ang buhok na nakatabing sa nuo niya. "Saan ka
pupunta?"

Napangiwi siya ng maamoy ang usok ng sigarilyo na ibinuga nito. "Lumayo ka nga
sa'kin." Nandidiring sabi niya saka umatras. "Alam mo bang mas malala ang sakit na
dala ng sigarilyo sa mga nakakasinghot lang ng usok?"

Luther heave a deep sigh and throw the cigarette on the ground then stomp on it.
"Hayan, wala na. Okay na?"
She rolled her eyes. "Amoy sigarilyo ka pa rin. Kumapit yata sa damit mo ang amoy
ng usok e." Amethyst crinkled her nose. "Magbihis ka kung gusto mong kausapin
kita."

Itinirik nito ang mga mata saka hinubad ang leather jacket na palagi nitong suot.

Napatitig si Amethyst sa tribal na tattoo na nasa kanang braso ng binata. Itim lang
ang kulay ng tattoo nito pero hindi niya maiiwas ang tingin niya. It looks cool and
downright stunning on his arms. Hindi niya iyon nabigyan pansin ng una niya itong
makita dahil sa abs siya nito nakatingin, but now, seeing his arm up close ...
damn! The tattoo looks hot on him.

"You like my tattoo?" May bahid na panunudyo ang boses nito. "I could tattoo you."

She dragged her gaze to Luther's face. "Ayoko nga."

"Good answer."

Umingos siya at isinara ang pinto ng bahay saka nilampasan ito. Nasa gate na siya
ng magsalita si Luther mula sa likod niya.

"Saan ka pupunta?"

"Pupuntahan ko si Troy kasi—Ahh!" Bigla siyang napatili ng buhatin siya ni Luther

ng walang pahintulot at parang sako ng bigas na isinampay sa balikat nito.

Pinagsusuntok niya ang likod nito pero wala man lang itong reaksiyon. Sapilitan
siya nitong isinakay sa passenger seat ng sasakyan nito saka isinuot ang seat belt
sa kanya.

"Luther! Let me go this instant!" Malakas ang boses na singhal niya sa binata.
"Luther!"

Napailing-iling si Luther. "Ayokong gamitin 'to sa'yo pero ang ingay mo e.

Nakakarindi sa tainga." Pagkasabi niyon ay may itinakip itong panyo sa ilong niya.

"Luther, anong..." hindi na niya natuloy pa ang sasabihin dahil unti-unting siyang
nawalan ng malay.

"SHOULD I say 'have fun'?" Nakangising tanong ni Blaze sa kaniya habang nasa
likuran sila ni Amethyst ng sasakyan.

He rolled his eyes. "I hate this. Bakit ba kailangan ko pang magtago?"
"Kasi kailangan maging curious sa'yo si Mr. Tsui." Sagot ni Blake na nasa passenger
seat ng sasakyan. "This is part of the plan, dimwit. Additional bonus lang 'yang
babae naka-unan sa hita mo. She's not part of the plan, X."

Luther sighed. "I know."

"Kung ganoon bakit mo siya sinama?" Tanong ni Blaze.

"I have a plan for her." Tugon niya habang nakatingin sa magandang mukha ni
Amethyst.

"A good or a bad plan?" Blake asked.

Napangisi siya. "A little bit of both."

Napailing-iling nalang ang magkambal. Nagpapasalamat siya ng tumigil ang sasakyan

nito sa harap ng isang maliit na cabin sa gitna ng isang masukal na kagubatan.

It's his personal cabin. Kung gusto niyang mag unwind na walang isturbo, dito siya
pumupunta, katulad nalang ngayon na kailangan niyang mawala pansamantala para
maisagawa ang plano nila.

Bumaba ng sasakyan si Blake at Blaze. Akmang tutulungan siya ni Blake na ilabas si

Amethyst sa sasakyan ng pukuluin niya itong ng nakakamatay na tingin.

"Touch her and I will cut your hands off." He said in a menacing voice.

Blake just shook his head and let him took care of Amethyst.

He doesn't want another man touching Amethyst. Parang umaakyat ang dugo niya sa ulo
at gusto niyang patayin kung sino man ang humawak dito. And that's not a good
feeling to have. Bumabalik na naman siya sa dati na si Amethyst ang may hawak sa
kaligayahan niya. That's not good. Not good at all.

He already experience happiness being ripped away from him, and that's when
Amethyst left him.

Nang mailabas niya si Amethyst sa sasakyan, pumasok siya sa cabin at ihiniga ito sa
kama na naroon. The cabin was small. There's a bed in the corner, there's no set of
sofa, just a small table use for dining and of course, a one meter long island
counter, small cooking area, a sink, refrigerator and a small bathroom. Ganoon
kaliit ang cabin na titirhan nila ni Amethyst sa loob ng isang linggo.

Good luck sa'kin.

Inialagay ni Blaze ang mga pinamili nilang pagkain sa island counter saka ang iba
ay inilagay sa refrigerator.

"Alis na kami." Sabay na sabi ni Blake at Blaze.

"Okay."

"Babalik kami after a week. With good news of course."

Napangsi siya. "That's good."

Umalis na ang dalawa at nang marinig niya ang papalayong tunog ng sasakyan,
binuksan niya ang hindi kalakihang maleta at inilabas mula roon ang iba't-ibang uri
ng baril saka itinago niya ang mga iyon sa ilalim ng kama. Hindi puwedeng makita ni
Amethyst ang mga baril na dala niya, siguradong hindi nito magugustuhan 'yon.

Itinago rin niya sa ilalim ng Island counter ang mahabang attaché case. It
contains different kinds of sharp daggers and knifes. Pagkatapos ay bumalik siya sa
isa pang maleta at binuksan iyon. Puno iyon ng damit niya at ni Amethyst.

The reason why he slept on Amethyst house last night was to steal some of her
clothes. Inilagay niya sa maliit na closet ang mga damit nila saka itinabi ang
maleta.

Napatitig siya sa mukha ni Amethyst. Mahimbing ang tulog nito. Kung matatawag ngang
tulog ang pagpapaamoy niya rito ng chloroform para mawalan ito ng malay.

Bumaba ang tingin niya sa mga hita nito na bahagyang nakabuka. Napalunok siya. He
felt his manhood twitch. Fuck it!

His imagination can be so wild sometimes. Nakikita niya si Amethyst na nakaluhod sa

kama habang nakatali ang mga kamay nito sa likod. While he fucks her hard and
rough.

Napailing-iling siya.

She shouldn't be here. Luther knows that. She shouldn't be involved in his
dangerous life. Alam niya iyon pero parang may sariling isip ang katawan niya na
sapilitan itong isinama.

Why?

Because I don't want her spending her free time with that Paul guy.
Napailing-iling siya. Where did thought that thought come from? Matagal na silang
walang relasyon. So, this possessive behavior of his is so out of line. But he
can't help it.

Everything about him wants to possess this woman even when he speaks otherwise.
Kahit siya nagugulohan na sa sarili niya.

Bumuntong-hininga siya at lumabas ng cabin. Nagtungo siya sa likod niyon at

napangiti ng makita ang lawa na paborito niyang tambayan kapag narito siya.

Hinubad niya ang lahat ng damit saka tumalon sa lawa at lumangoy. Swimming helps
him clear his mind. And he hoped that after swimming is this fucking lake, his mind
would be clear and he wouldn't be thinking of Amethyst, sprawled in his bed, tied
on the bed post, underneath him, screaming his name as he pleasure her.

Yeah. This swim is not helping at all.

AMETHYST woke up with a groan. Mabilis na nag-sink in sa utak niya ang hindi
pamilyar na silid. Una niyang tiningnan ay ang damit niya. Thanks God it's still
on.

Mabilis siyang umalis sa kama at lumabas ng bahay. Halos mahulog ang panga niya
wala siyang makita kundi puno, puno at maraming puno.

"Oh God..." kinabahan siya, "nasaan ako?"

Nadagdagan ang kaba na nararamdaman ng makarinig siya ng parang nagtatampisaw sa

tubig. Sinundan niya ang tunog at nakarating siya sa likod ng maliit ng cabin.

There's a lake... a lake with a gorgeous man swimming and treating the lake like a
swimming pool. Pabalaki-balik itong lumalangoy. But that's not what caught her full
attention; it's the fact that the gorgeous man, Luther San Diego Jr. is naked.

No clothes on.

And Amethyst can see his butt picking at every kick of his powerful legs.

She gulped.

Nanunuyo ang lalamunan niya pero hindi siya makaiwas ng tingin. Nakatutok ang mga
mata niya kay Luther na ngayon ay umaahon na mula sa paglangoy sa lawa.

Mas lalong nanuyo ang tuyo na niyang lalamunan ng makita niya ang kabuonan nito.
Umawang ang mga labi niya. Oh God in heaven ... my eyes! My very innocent eyes!

Bumaba ang mga mata niya sa pagkalalaki nito. Is it possible? Totoo ba ang nakikita
niya? His manhood is thick, hard, and erect and it looks aroused.

Dear God, please get me out of here. This instant!

"Eyes up here, little miss eye-rapist." Luther's voice was dark and husky.

Napalunok siya bago itinaas ang tingin niya sa mga mata nito.

"Luther..."

"Amethyst." He smirked. "Nag-i-enjoy ka ba sa nakita mo?"

Nagpapasalamat si Amethyst na nagawa niyang umiling. "Hindi."

"Ows?"

"H-Hindi nga." Wala sa sariling bumaba ang mga mata niya sa pagkalalaki nito. "H-
Hindi talaga."

Luther chuckled lightly. "Okay. Sabi mo, e."

Nag-iwas siya ng tingin para itago ang pag-iinit ng pisngi niya. Nakahinga siya ng
maluwang ng umalis si Luther sa harapan niya. Bumalik na sa normal ang paghinga
niya.

Bumalik si Luther sa loob ng Cabin samantalang siya ay nanatiling nakatanaw sa

lawa.

After a minute, Luther came back with clothes on.

"Galit ka?" Tanong nito.

Tumango siya. "Oo."

"Good." Bumuga ito ng hangin. "Magalit ka lang. Anger is good. It drives you to do
impossible things."

Binalingan niya ito. "Bakit mo ako dinala rito?"

"I don't know."

Napatiim-bagang siya. "God, Luther, siguro naman ay nasa tamang pag-iisip ka ng

dalhim mo ako sa lugar na 'to."

"That's the things, Amethyst. Pagdating sa'yo, nawawala ako sa tamang pag-iisip."
Tumingin ito sa kalangitan na natatakpan ng makapal na ulap. "I told you earlier
that anger is good. You can feel it and you can use it to your advantage. Unlike
what I felt when I brought you here. I can feel something; I know it's just there,
but I can't grasp it and used it to my advantage. 'Cause I'm pretty sure that what
I felt was a weakness ... my weakness. Hindi ko kayang pagkatiwalaan ang
nararamdaman ko maliban sa galit sa puso ko, kung may puso man ako."

"Bakit ka ba galit, Luther." Tuluyan na siyang humarap sa binata. "Anong nangyari

sa'yo?"

Mapakla itong tumawa. "Shit happens, Amethyst. At malas lang talaga ako dahil
nasalo ko yata ang lahat ng shit sa mundo." Then he smiled, one that didn't reach
his eyes. "Ayoko nang pag-usapan 'yon. It always pisses me off."

Dumako ulit ang tingin niya sa lawa. "Isang tanong nalang, Luther. Sagutin mo naman
ako."

"Ask away." Anito. "Pero hindi ako nangangakong sasagutin ko ang tanong mo."

Humugot siya ng isang malalim na buntong-hininga. "Anong nangyari kay Tita Ladia?"

Ladia is the name of Luther's mother.

"That topic is not open for discussion." Napakalamig ng boses nito. "Bumalik ka na
sa loob ng cabin, mukhang uulan ng malakas."

Tumalima siya at naglakad pabalik sa cabin.

Alam niyang nasa likod niya si Luther dahil naririnig niya ang yabag ng mga paa
nito. Nang pareho silang makapasok sa loob, bigla nalang siyang hinawakan ni Luther
sa beywang at inikot paharap dito saka walang sabi-sabing itinulak siya pahiga sa
kama.

"Luther!" Pinandilatan niya ito. "Ano sa tingin mo iyang ginagawa mo?"

Luther smirked at her. His eyes were sporting desire and more.

"Nakakainis ang mga tanong mo kanina." Sabi nito at lumuhod sa kama.

Napaatras siya hanggang sa ang likod niya ay nakadikit na sa head board ng kama.

"Luther! Don't move, damn it!" Her heart was pounding. Her palms were sweating.

Chill, Amethyst! Get a freaking grip! It's just Luther! The delectable and gorgeous
Luther San Diego Jr.

Luther's smirks widen. "You're scared. Hmmm... don't act so scared, Amethyst.
Dadahandahanin ko naman. Bayad 'to sa pagtatanong mo sa'kin kanina—"

"Damn you, Luther! I'm a virgin! I'm allowed to be scared."

Nanigas ang katawan ni Luther at bumakas ang gulat sa mga mata nito. "What?" He
looks really baffled. "Where have you been for ten years?"

l_ģCq

=================

CHAPTER 8

A/N: Bear with me kung my typos, im sorry. for editing pa to. Nagmamadali lang ako,
mawawala na kasi ang internet ko. Hehe. Hope you like it. Mwah.

CHAPTER 8

"WHERE have I been?" Kinunotan ni Amethyst ng nuo si Luther na nakaluhod pa rin sa

kama, nakaharap sa kanya. He's too close for her comfort. "Nag-aaral ako. Hindi
porke't nasa ibang bansa ako ay basta-basta ko nalang ibubuka ang mga hita ko."

Luther intently looked at her with desire in his eyes. "Would you... open your legs
for me?"

She gaped. "W-What?"

He crawled towards her, still on his hands and knees. Nang makalapit na ito sa
kaniya, hinawakan nito ang tuhod niya saka ibinuka ang mga hita niya. Habang
ginagawa nito iyon, his eyes were on hers, staring intently, making her fidget.

"L-Luther..."
He breathes out, "I'll take you slow."

She gulped. Slow? Parang rumaragasang tubig na pumasok sa isipan niya ang ala-ala
ng nakita niya sa loob ng pribado nitong silid sa Club.

"I don't think you can do slow."

Luther chuckled darkly. "Tama ka, I don't do slow. But for you," he touched her
chin and tilted it up, "I'll slow down."

Napalunok na naman siya saka umiling. "N-No, I s-saw you. In your private room in
the bar—"

"Hindi ko 'yon gagawin sa'yo."

Mapakla siyang tumawa. "Bakit? What makes me different from that woman you chained
and—"

"You're a virgin, Amethyst." Putol ni Luther sa iba pa niyang sasabihin. "Sapat na

'yon para dahan-dahanin kita. If you let me, of course."

She gulped again. Her body starts to burn with desire. Wala pang ginagawa sa kaniya
si Luther pero ang katawan niya, nagri-react na sa mga sinasabi nito.

Napatitig siya sa mga labi nito at napalunok. She wonders how his lips would taste
like after ten years. Stop wondering and kiss him. Udyok ng isang parte ng isip
niya.

And she did.

Amethyst leaned in, grab Luther's shirt neckline and pulled him close to her.
Inialapat niya ang mga labi sa mga labi ng binata at napapikit siya. Strange
tingles run down from her lips, down to her belly.

Mabilis niyang inilayo ang mga labi sa binata na para bang napaso. Pero hindi siya
hinayaan ni Luther na tuluyang makalayo.

Luther softly cupped her face and pressed his lips on her.

"Delicious." Luther murmured over her lips and kissed her again.

Nang hindi niya binuksan ang kaniyang bibig para tanggapin ag halik nito, kinagat-
kagat nito ang pang-ibaba niyang labi.
"Open up, my innocent Amethyst." Bulong nito sa mga labi niya at pinaglandas ang
dila nito sa mga labi. "Open up for me, baby. Let me in."

At parang may sariling isip ang mga labi niya na bumuka iyon na kaagad namang
sinamantala ni Luther. He snake his tongue inside.

He tastes good. So good she can't stop himself from kissing him back.

Kumapit siya sa balikat nito saka mapusok na tinugon ang mga halik ni Luther.
Namayani ang katahimikan sa loob ng maliit na cabin at tanging mga halinghing lang
niya ang naririnig.

At first his kiss was soft and passionate, and then later on, his kisses were rough
and hard and God knows it turns her on.

Hinawakan siya ni Luther sa beywang saka malakas na isinandal sa head board.

Hindi napigilan ni Amethyst ang mapa-aray dahil tumama ang likod niya sa head
board. Mabilis siyang binitiwan ni Luther saka parang napaso na umalis sa kama.

"Fuck! I'm sorry!" He mumbled. "Hindi ko sinasadya. Fuck! Nasaktan ka ba? Oh hell,
are you hurt? May sugat ka? Come here; let me see your back."

Sa unang pagkakataon simula ng bumalik ng Pilipinas, ito ang unang beses na

nakakitaan niya ng pag-aalala sa mukha nito. He cares. He actually cares.

Paluhod siyang lumapit dito. Nang makarating siya sa gilid ng kama, mabilis na
lumapit sa kaniya si Luther at akmang titingnan ang likod niya ang sapuin niya ang
mukha nito.

"I'm fine. Don't hold back." Sinalubong niya ang mga mata nitong may kislap ng pag-
aalala. "You want me to open my legs for you. Okay. I'll open it for you. But
promise me one things Luther."

"What?" Mahina ang boses nito.

"Promise me that you won't hold back yourself just so you can pleasure me."

Umaling si Luther. "No, masasaktan kita. Sigurado ako ro'n. Hindi mo ako kilala,
Amethyst. I've change. My sexual needs have change through the years that you were
gone. Hindi ko nga alam kung bakit gusto kong gawin ang mga bagay na 'yon. I just
love doing it. I like to be in control in any sexual activities. And this," tinuro
siya nito, "you, I will hurt you, Amethyst. And hell knows I'm in between. I want
to fuck you hard and rough, but I also want to take you slowly and passionately.
Pero mas nananaig ang totoong ako."
"Then be yourself."

Mapait na ngumiti si Luther. "Do you have a death wish?"

"Hindi naman ako mamamatay."

Matiim siyang tinitigan ni Luther, inaarok ang laman ng isip niya. Kapagkuwan ay
bumuntong-hininga ito.

"Hindi kita sasaktan, Amethyst." Hinawakan siya nito sa beywang at ihiniga sa kama.

Luther ripped off her tops and pulled out her jeans. Malakas ang tibok ng puso niya
habang naka higa siya sa kama at tanging underwear nalang ang natitirang saplot sa
katawan niya.

Amethyst muffles a gasp when she saw Luther fish out a small dagger from his jeans
pocket.

"This always comes in handy." He said the cut the center of her bra using the
dagger. "There. Wala nang balakid sa paningin ko."

Luther then cut the sides of her panties and throws the dagger on the floor.

Nag-init ang pisngi niya ng makitang titig na titig ang binata sa katawan niya.
Hindi niya kaya ang init ng tingin nito. It's melting her confidence.

"Luther, s-stop staring."

He looked at her and smiles. "Ang ganda mo pa rin Amethyst. Walang pinagbago. Mas
gumanda ka pa lalo."

She blushes. "Thanks."

Pinaglandas nito ang daliri pababa mula sa gitna ng mayayaman niyang dibdib patungo
sa tiyan niya, sa puson, pababa sa centro ng pagkababae niya.

"My innocent Amethyst, have you seen porn?" Tanong nito habang may munting ngiti sa
mga labi.

Tumango siya, para siyang kinakapos ng hininga. "O-Oo."

"Ilang beses?"

"Four? Five? No, six times." She honestly answered.

Luther grinned. "Not so innocent after all."

Napalunok siya, nanunuyo ang lalamunan niya pati ang kaniyang mga labi. "B-Bakit mo
natanong?"

His finger's tip touched her clit. "Anong ginagawa ng lalaki kapag hinawakan niya
ang parting 'to?"

Bumaba ang tingin niya sa kamay nito na natatago ang kalahati dahil dalawang daliri
na nito ang nakahawak sa hiyas niya.

"Ahm." Tumikhim siya. "A man played with woman's c-clitoris—"

"Wrong answer."

Luther pinched her clitoris making her gasped in sudden pleasure.

"I want a blunt answer, Amethyst." Kinubabawan siya nito pero ang mga daliri nito
ay nasa hiyas pa rin niya at pinapaikot-ikot iyon dahilan para mabasa siya.
"Tonight, I'll strip your innocence off of you. So, let's start by answering my
question."

She breathes out. "H-He, fingers her."

That put a wide smile on Luther's lips. "Perfect score, baby. Perfect score."

One of his fingers entered her making her gasped in unexplainable pleasure.

"Luther!" Napahawak siya sa braso niya saka umarko ang katawan niya. She's
shivering in pleasure.

Good heavens. So this is what it feels to have a man's finger inside her? It feels
so good.

"Amethyst, last question."

"What?" Her voice shakes.

"If I position my head over the heart of your femininity. What is it called?"

Hinihingal na siya dahil gumagalaw ang daliri nito, labas-masok sa loob niya.
Dahan-dahan lang ang galaw niyon pero sapat na para manginig sa sarap ang katawan
niya.

"You are tasting my womanhood—"

"Wrong answer." Hinugot nito ang daliri sa loob niya.

"Don't." Lumabas ang salitang 'yon bago pa niya maisip ang ibig niyon sabihin.
"Please, put it in."

Luther chuckled. "I will. If you answer me bluntly."

Mabilis siyang sumagot. "Then you'll be licking my core, tasting my wetness, your
lips bathing with my juices."

"Perfect score again, baby."

Hindi na nito ibinalik ang daliri sa loob niya. Sa halip ay bumaba ang katawan
nito, hanggang sa ang ulo nito ay nasa gitna na nang mga hita niya.

And he lowered his head, and a hot tongue touched her clit.

"Ohhhh! Luther!" She moaned.

Luther gripped her ass and licked her sex. Napapaliyad siya sa bawat paglapat ng
dila nito sa pagkababae niya. Sinabunutan niya ang binata saka isinubsob pa ang ulo
nito sa gitnang bahagi ng hita niya.

Palakas ng palakas ang ungol niya, sumasabay iyon sa lakas na buhos ng ulan sa
labas ng cabin.

"Ohhh! Luther! Ohhh..." Hindi niya mapigilang mapaungol. "Lick me more, baby. Yes,
Ohhhh! That's it. Faster!"

Sinasalubong na ng balakang niya ang bawat pag galaw ng dila nito. Nagdidileryo
siya sa sobrang sarap habang ang mga ungol niya ang tanging ingay na maririnig sa
loob ng cabin.

"Luther!" She gasped; her head was spinning as blinding pleasure run through every
nerves of her body. She can feel something building inside her belly, ready to
explode when she reach the highest peak of pleasure. "Luther—ohhh! Luther, oh God,
oh God, I'm coming, Luther. Ohhh, holy heaven of God. Ohhh!"

Amethyst body arched and she climaxed.

Luther withdraws from her core, his lips still covered with her wetness. Tinuyo
nito iyon gamit ang likod ng braso nito saka isa-isang hinubad ang suot nitong
damit.

And as he stood there, naked, Amethyst drunk the sight of him. Powerful, dangerous
and arousing.

Luther settled between her already parted and shaky legs. Nararamdaman niya ang
dulo ng pagkalalaki nito na tumutusok sa bukana ng pagkababae niya.

"Luther..." she breathes in.

"Amethyst." He leaned in and kissed her fully in the mouth.

Then Amethyst feels his thick, hard and erect manhood sliding inside her. Kalahati
palang yata ang nakakapasok ramdam na niya ang pagkapunit ng pagkababae niya.
Parang hinati ang katawan niya sa sobrang sakit na dulot niton. At sumisigid ang
sakit sa bawat himaymay ng katawan niya.

"Amethyst," bulong ni Luther sa tainga niya, "My beautiful Amethyst."

He kissed her again as he hold her legs and parted it more.

"Ohh, Luther," isang butil ng luha ang kumawala sa mata niya at mabilis niyang
pinahid iyon. Damn! It hurts!

Nang buong-buo na na nakapasok si Luther sa loob niya, hindi muna ito gumalaw.
Hinayaan muna nitong humupa ang sakit na nararamdaman niya.

For a man who exercises BDSM, Luther was passionate and caring. Parang ito ang
Luther na kasintahan niya, sampung taon na ang nakakaraan.

"Masakit pa ba?"

Umiling siya. "H-Hindi na."

"Good." He pushed himself up then he gripped her thighs. "Humawak ka sa head

board."
Mabilis niyang sinunod ang sinabi nito. The moment her hands grip the head board,
he started thrusting, hard, fast and rough. May diin bang bawat paglabas-masok ng
pagkalalaki nito sa loob niya.

Mas humigpit ang hawak niya sa head board. Every thrust was mind blowing, pleasure
seeped through her every fiber.

"Ohh... Luther!" Wala na ang sakit, napalitan na iyon ng kakaibang sarap na halos
magpawala sa ulirat niya. "Luther—ohhh, baby. Harder, please."

Hinawak nito ang binti niya saka itinaas iyon. Mukhang hindi pa ito nakuntento,
Luther pulled her legs up, and thrust hard.

"Ohh!"

Amethyst felt it again. She's about to explode again. Good God!

"Luther! I'm coming! Ohhhh!"

Her body arched, toes curling and shouts of moan echoed inside the cabin as she
orgasm. Then Luther followed, filling her with his hot semen.

"Luther..."

He dropped himself on the bed, next to her. "Amethyst."

=================

CHAPTER 9

CHAPTER 9

WRONG MOVE, X. Luther keeps repeating that in his head as he looked at sleeping
Amethyst. Napailing-iling siya. Bakit ba niya ginawa 'to? Now that he have tasted
heaven in Amethyst's arms. He wants more of that heaven.

He wants more. Kahit alam niyang wala rin namang magandang patutunguhan ang
kagustuhan niyang 'yon.

Amethyst is innocent. So innocent to the world he is in now. Ayaw niyang masama ito
sa kasamaang pinaggagagawa niya. Dahil alam niyang masasaktan ito. And deep down,
he knew, he can't lose her.
After his mother's death, he was terrified of losing someone again. And that's
Amethyst.

"Bakit ang dilim ng mukha mo?" Anang boses na nagpabalik sa kaniya sa kasalukuyan.

Luther blinked. "May naisip lang ako." He then slid his hand between her thighs.

Napaigtad si Amethyst sa ginawa niya. "Luther! Your hand!"

He smirked. "What's with my hand, baby?"

Pinukol siya nito ng nakakamatay na tingin. "I-It's in my v-vagina!"

Malakas siyang natawa ng makita ang namumula nitong pisngi. So beautiful. And he
wants to tease this woman more.

Ipinasok niya ang isang daliri sa pagkababae nito, napasinghap ng malakas si

Amethyst.

"Luther, please!" Her body arch pleasurably.

"Please what?" Nag-i-enjoy siya sa ginagawa. "Please move your finger inside of me
or, please, stop touching me?"

Hindi makasagot si Amethyst dahil puro ungol at halinghing ang namumutawi sa mga
labi nito habang dahan-dahan niyang inilalabas-masok ang daliri sa ngayon ay basa
na nitong pagkababae.

"Ohhh, Luther..."

Hindi siya tumigil sa paggalaw ng daliri sa loob nito hanggat hindi ito nilalabasan
habang isinisigaw ang pangalan niya.

Sweet heavens. Amethyst's moans are like seductive harmony that made his every
nerves burn and on fire.

Hinihingal na tumingin sa kaniya si Amethyst. Nasa loob na nang bibig niya ang
daliri na ipinasok niya sa loob nito. He tasted her wetness in his mouth and damn
it to hell, it tastes so fucking good.

"Nakakainis ka, alam mo yon?" Nakasimangot na sabi nito. "Now i have to go to

bathroom to clean myself. Luther naman e. Ang aga-aga pa!"
Ngumiti lang siya. "Go and hurry back to bed."

Inirapan siya nito saka umalis ng kama. Napalunok siya ng makita ang hubad nitong
katawan. Her back was sexy as hell and damn it boy, his manhood hardened even more.

Nilingon siya ni Amethyst saka nginitian ng pagkatamis-tamis. Alam niyang nakaguhit

sa mukha niya ang pagnanasa na nararamdaman niya sa mga sandaling 'yon.

"Come here." Hindi napigilan sabi niya. "I wanna fuck you until you can't walk
anymore."

Amethyst gives him an amuse smile. "Ayoko nga. Maliligo muna ako."

Bumuga siya ng marahas na hangin saka napatitig sa kisame ng cabin. Since when did
he want to fuck someone until she can't walk anymore. Never. Ngayon lang. I'm in so
much trouble.

NANG lumabas si Amethyst ng banyo, mukhang nakatulog na si Luther dahil nakapikit

ang mga mata nito. But she's not so sure. Baka nagtutulog-tulogan lang ito.

Wala naman siyang damit na pampalit kaya naman pinulot niya ang t-shirt na hinubad
ni Luther at iyon ay isinuot niya.

Amethyst walked stealthy towards the small cooking area. Nakakita siya ng itlog at
bacon sa loob ng freezer at niluto iyon. Then she toasted some bread and makes a
black coffee.

"Luther!" Malakas na tawag niya sa pangalan nito habang nag-uumpisa na siyang

kumain. "Bumangon ka na riyan. Breakfast is ready."

Mabilis na bumangon si Luther at hubo't-hubad na umupo sa silya na nasa harapan

niya saka sumimsim ng kape. Sabi na, e. Hindi ito tulog.

"Thanks for the coffee." Anito.

Amethyst shrugged. "Welcome."

"So, ahm," tumikhim ang binata. "Any boyfriend i should know about?"

Natigilan siya at tinaasan ito ng kilay. "Any girlfriend i should know about?"
Balik tanong niya sa binata.
Luther rolled his eyes. "Ako ang unang nagtanong kaya sagutin mo muna ako bago kita
sagutin."

Amethyst took a small bite on the toasted bread. "I had seven ex-boyfriends in that
ten years. Ako ang palaging nakikipagkalas sa kanila. Ang dami kasi nilang
hinihiling na hindi ko naman kayang ibigay."

"Like what?"

"Sex."

"You just gave that to me."

"Well, you are not my boyfriend."

Luther smirked. "Looks like I'm special then."

Inirapan niya ito. "How about you? Any girlfriends?"

Tumango ito at parang may sumaksak sa puso niya. Why is my heart in pain? Wala
namang halaga sakin ang lalaking 'to. Right? She doesn't feel something special for
Luther. Right? What happened to them was just primal sex? Tama?

"Anong pangalan niya?" Lakas-loob niyang tanong.

Luther looked deep into her eyes. "She was my ex actually. Ang pangalan niya ay
Amethyst. And she's now sitting across me."

Her breathing hitched. "Wala kang naging girlfriend maliban sakin?"

"Wala." Nagkibit-balikat ito. "I had too many evil things to do to give a shit
about girlfriends."

Napatitig siya rito. "Why are you evil, Luther?"

He smirked. "Because i choose too."

Nagbaba siya ng tingin. Her mission enters her mind for the first time since she
woke up in the Cabin. A full report about Luther San Diego Jr. She can certainly do
that report now. Alam niya ang mga illegal nitong gawain, ang buhay nito noon. Ang
kailangan nalang niyang alamin ay kung anong nangyari rito sa sampung taon na wala
siya.
"So," tumikhim siya at iniba ang usapan. "Bakit gumagana ang Refrigerator mo? Wala
ka namang generator."

"Solar power."

"Cool."

"Yeah." Inubos nito ang lamang kape ng tasa. "Lalabas muna ako. Stay here. Huwag ka
nang mag-isip kung paano tatakas, hindi mo alam ang pasikot-sikot ng kagubatan na
'to."

Luther went to the closet and pulled some clothes then he put it on.

Itinirik niya ang mga mata. "Hindi ako tatakas." May kailangan pa akong malaman
tungkol sayo na mukhang malalaman ko lang kung mananatili ako.

"Good."

Lumabas ito ng Cabin at hindi niya alam kung saan nagpunta. Siya naman ay inubos
ang nilutong agahan at hinugasan ang pinagkainan. She's amaze that this cabin has
water supply. Mukhang palagi nagpupunta rito si Luther.

Halos buong araw ay mag-isa si Amethyst sa Cabin. Bumalik si Luther nang malapit ng
magtakip-silim. Madumi ang damit na suot nito. Dere-deretso itong pumasok sa banyo
at naligo.

When he came out from the bathroom, naked of course, he looks fresh and really
edible.

Para bumalik sa tamang katinuan ang isip niya, umayos siya ng higa sa kama at
ipinikit ang mga mata.

Naramdaman ni Amethyst na tumabi ng higa sa kaniya si Luther. Nawala sa isip niya

ang huminga ng yakapin siya nito mula sa likuran at halikan ang batok niya.

"Amethyst?"

"Yes?" She answered quietly.

"Nag dinner ka na?"

"Oo."
"Good. Aalis ako bukas ng maaga." Anito sa mahinang boses. "May gagawin ako."

"So?" Pagtataray niya.

Dadalhin siya sa kagubatan tapos iiwan lang? Ang walang hiya!

"Nagpapaalam lang."

Naiinis na tinanggal niya ang braso nito na nakayakap sa beywang niya saka umusog
palayo rito.

But Luther is Luther. He doesn't listen.

Niyakap ulit siya nito at wala na siyang mauusugan dahil nasa gilid na siya ng
kama. Mas mahigpit ang yakap nito sa kaniya na para bang tatakas siya.

"Luther, bitiwan mo ako. Nasasakal ako sa yakap mo." Aniya.

But Luther just tightened his hug on her. "I'm tired, Amethyst."

"Sa tingin mo hindi ako napagod sa paghihintay sayo buong maghapon?" Humarap siya
rito at pinukol ito ng nakakamatay na tingin. "Luther, you left me here the whole
day. Wala akong ibang magawa kundi ang hintayin ka. There's nothing much to do here
actually and i hate you for leaving me alone here. The silence was deafening and i
was scared that wild animals might come and eat me. See? Kaya wala kang karapatang
sabihing napagod ka, kasi mas nakakapagod ang hintayin ka. You're so evil for
leaving me alone here, frightened."

Luther closed his eyes and pressed his cheeks against hers.

"Nakakapagod ring maging masama minsan." Bulong nito. "Napapagod na ako, Amethyst.
Six years, Amethyst. Six fucking years."

His voice sounds vulnerable, so tired and spent.

Niyakap niya ang binata at umamin. "Nagsisinungaling ako. Hindi naman talaga ako
takot sa wild animals. Gusto ko lang na makonsensiya ka. Pero mukhang walang epekto
'yon sayo."

His embrace on her tightens. "Wala namang wild animal rito. You're safe here."

"I highly doubt that."

Bahagyang kumawala si Luther at mataman siyang tinitigan. "Bakit naman may
pagdududa ka?"

"I will never be safe with you, Luther." Not when my heart started beating for you
again.

It only took one pleasurable night with Luther and her heart is now beating for
this man. Nanganganib ang puso niya. Nawala nga ba ang pagmamahal niya sa lalaking
'to? O pinaniwala lang niya ang sarili na hindi na niya ito mahal bilang defense
mechanism dahil ayaw niyang masaktan?

And now she's wondering, is 'first love never die' true? Sana hindi. Because God
knows she didn't want to love Luther again. Lalo na ang bagong Luther ngayon.

NAGISING si Amethyst na wala na si Luther sa kama. She looked around the cabin.
He's not here. He left again. Napailing-iling siya at naiinis na lumabas ng Cabin.

Amethyst halt in her steps when she Luther looking at the clear blue sky, a
silencer gun in his hand.

Lumakas ang tibok ng puso niya. Oh crap! Bumaba ang tingin niya sa dugo na nagkalat
sa lupa. Then her eyes settled on the man lying in the dirt, dead.

Napaatras siya ng dumako ang tingin sa kaniya ni Luther at itinutok sa kaniya ang
baril.

"Bakit mo nagawa sakin 'to?" His eyes were cold, merciless. "Akala ko iba ka. You
betrayed me, Amethyst. Papatayin kita." The he pulled the trigger and the bullet
seeped through her heart.

"No! Luther!" Sigaw niya saka basa ng pawis na nagising siya.

Amethyst frantically looked around. It's just a dream. Hindi 'yon totoo.

"Amethyst?"

Bumaling siya sa katabi. It was Luther. It was just a dream. Thanks God. Just a
dream. Oh God.

Tinuyo niya ang pawis sa nuo saka huminga ng malalim.

"Ayos ka lang?"

Akmang yayakapin siya nito pero mabilis siyang lumayo rito.

"Huwag mo akong hawakan!" Sigaw niya.

Sariwa pa rin sa isip niya ang pagbaril nito sa kaniya. At ang takot na
nararamdaman niya ay nasa puso pa rin niya ngayon. Luther is heartless. Papatayin
talaga siya nito kapag nalaman nitong misyon niya ito.

Oh God. Please. Take care of me.

"At bakit?" Puno ng iritasyon ang mukha ni Luther. "Bakit ayaw mong hawakan kita?
Hindi naman kita sasaktan—"

"Huwag mo akong kausapin." Tinalikuran niya ito.

"Huwag mo akong talikuran!" Malakas ang puwersang hinawakan siya nito sa beywang
saka sapilitang ikinubabaw nito ang katawan niya sa katawan nito. The he hugged her
tightly. "Stay there. Or i will really hurt you, Amethyst. Don't test my patience
on you. It's about to snap."

Amethyst stilled and lay on Luther's body, unmoving. Malakas pa rin ang tibok ng
puso niya.

"Anong masamang panaginip ang napanaginipan mo?" Tanong ni Luther kapagkuwan.

Deretso siyang sumagot. "Binaril mo ako."

"Do i have a reason to?"

Her throat went dry. "A-Ano?"

"May rason ba para barilin kita?"

Mas lalo siyang kinabahan. "W-Wala."

"'Yon naman pala e. Chill."

Ipinikit niya ang mga mata. Kaagad siyang nakatulog pero paulit-ulit na bumalik sa
panaginip niya ang pagbaril sa kaniya ni Luther.

She didn't have a good night sleep that night.

BUMUNTONG-HININGA si Luther habang nakatingin sa lawa. Lumalabas palang ang araw sa

silangan pero gising na siya. He can't stand Amethyst's nightmare knowing that it
was him that she was dreaming about.

So he decided.

Sa tatlong araw na pamamalagi nila sa Cabin, gabi-gabi nalang itong dinadalaw ng

masamang panaginip. And it's always about him shooting her.

"Luther?"

Hindi na siya nagulat ng marinig ang boses ni Amethyst sa likod niya. Narinig niya
ang yabag nito bago pa ito magsalita.

Tumabi ito ng tayo sa kaniya.

"Ipapakuha na kita sa isa kong tauhan para ibalik ka sa bahay mo." Wika niya. "Ayaw
na kitang makasama rito. Hindi ako nakatulog ng dahil sayo. Dinala kita rito para
makapagpahinga ako at may umaliw sa kin pero wala ka rin palang silbi."

Luther knew that the words came out from his mouth was rude and harsh. Pero
kailangan niyang sabihin 'yon. He needs to push her away. Her nightmares... God...
she's so scared.

Amethyst moved towards his front and then she slapped him hard. Two times.

"I hate you, Luther." Her eyes were sporting a mixture of anger and pain.

And it pained him too. But... push him away! She'll get scared again because of
you! His subconscious was shouting at him.

"See yah around." Bumalik siya sa Cabin at hinintay na dumating ang sasakyan na
naghatid na kanila rito.

Ito na yata ang pinakamagandang ideya na naisip niya. It's for her safety. Because
God knows he's terrified of losing Amethyst.

Yes, he admits it. His feelings for Amethyst didn't disappear. It's still there,
lurking, and it's trying to take over his heart again.

=================

CHAPTER 10
CHAPTER 10

AMETHYST started to make a draft about her full report of Luther San Diego Jr.
Inilagay niya lahat ng alam niya tungkol sa binata kasama na roon ang mga illegal
nitong gawain. Pati ang pagkahilig nito sa bondage sex ay inilagay niya. And then
her fingers stops typing on the keyboard of her laptop.

Nasa parte na siya kung saan ang buhay pag-ibig na nito ang tatalakayin niya. Wala
siyang maisulat, hindi, ayaw niyang isulat kung ano man ang namagitan sa kanila
noon at ngayon ni Luther.

After his driver dropped her off outside her house two days ago, hindi na niya
nakita pa si Luther. Masasakit na salita ang lumabas sa mga labi nito pero bakit
may parte pa rin sa kaniya na gustong manatili sa tabi nito?

Is she a masochist?

Napatitig siya sa screen ng laptop niya. She has written a two thousand words
report about Luther San Diego Jr. Ang totoo sapat na ang nakasulat doon para
maparusahan si Luther. Sapat na iyon para magpadala ng assassin ang organisasyon na
kinabibilangan niya para ipapatay si Luther.

She wants justice. Then why can't i hit the send button?

Binura niya ang lahat ng nakasulat at isinara niya ang laptop. Bumuga siya ng
marahas na hangin saka mapaklang tumawa.

"What's happening to me?" Tanong niya sa kawalan. "Bakit hindi ko magawa ng maayos
ang trabaho ko dahil kay Luther? Bakit?"

Sinabunutan niya ang sariling buhok saka galit na lumabas ng bahay niya. Pagkatapos
niyang i-lock ang pinto ng bahay niya, humarap siya sa gate. Natigilan siya ng
makita roon si Luther na nakatayo.

No cigarettes in between his lips. No leather jacket. Just him, his tattoo and his
piercing beautiful eyes looking straight at her.

"Amethyst."

She chuckled dryly and gave him a penetrated look. "Anong ginagawa mo rito? Anong
kailangan mo?"

Tumayo ng tuwid si Luther saka huminga ng malalim bago nagsalita. "I, ahm, i was in
the area—"
"Bullshit, Luther. Pinaalis mo ako, umalis ako. Ngayong umalis na ako, ikaw na
naman ang narito. Bakit ba? Ano pa ba ang kailangan mo sakin? What could i possibly
give you? Alam mo nakakaloka ka sa pag-iisip. Ang dami mong sinabi na masakit tapos
narito ka ngayon na parang walang nangyari—"

He kissed her and she stops talking.

"Na miss kita." Wila nito ng pakawalan ang mga labi niya.

Tumaas ang kamay niya at malakas na lumapat iyon sa pisngi ni Luther.

"Gago ka."

Nilampasan niya si Luther at sumakay siya sa sasakyan at nag maneho ng walang

destinasyon. Halo-halong emosyon ang nararamdaman niya. At lahat iyon ay mga
negatibong emosyon na kailangan niyang ilabas.

At gamit ang magulo niyang isip, nagdesisyon si Amethyst na maglasing para

pansamantalang makalimutan ang iniisip. But the dumbest part of her plan is getting
drunk in Club Red.

AMETHYST throws up in the sink. Nasa rest room siya ng Club Red at isinusuka ang
laman ng tiyan niya. God! Drinking is not really good for anyone's health.

She's not drunk ... just tipsy. Yeah. Just tipsy.

Lumabas siya ng restroom. Akmang maglalakad na siya pabalik sa mesa niya ng may
humarang na bulto ng lalaki sa harapan niya.

"Ano ba ang ginagawa mo sa sarili mo?"

Bago pa niya mapagsino ang may-ari ng boses, binuhat na siya ng estranghero at

dinala sa kung saan. Alam niyang nasa Club pa rin siya dahil naririnig pa rin niya
ang malakas na musika ng Bar. Disturbia. Cool.

The stranger smells like Luther, so she didn't try to escape from his hold.

Naramdaman niyang dahan-dahan siyang ihiniga ng estrangherong lalaki. Then a finger

was softly caressing her face.

"Amethyst."

Confirmed! It's Luther.

Iminulat niya ang mga mata at nahigit niya ang hininga ng makita ang kabuonan ng
silid. The room is familiar ... this is Luther's private room in the Club ... where
he tied that woman... oh God.

Mabilis na dumako ang mga mata niya sa bed post na nasa uluhan niya. There's a rope
surrounding the post, a set of shackle was lying on the bed side table. Her eyes
stop at the black eye cover, gag, whip and chains.

Nanuyo ang lalamunan niya. "A-Ano ang mga 'yan?"

Bumuntong-hininga si Luther at mabilis na itinago mula sa mga mata niya ang mga
gamit na alam niyang ginagamit nito sa mga nakakatalik nito. Oh God.

"Hindi ko 'yon gagamitin sa'yo, so breath."

Hindi niya alam na kanina pa pala niya pigil ang hininga. Kung hindi pa sinabi ni
Luther na huminga siya, hindi niya mamamalayan.

"B-Bakit mo ako d-dinala rito?" Kinakabahang tanong niya, biglang nawala ang
kalasingan na kanina lang ay namamayani sa katawan niya.

"Sleep." Anito sa ma awtoridad na boses. "Ayokong pakalat-kalat ka sa loob ng Club.

Lots of men are ogling your bare back and legs. It's pissing me off."

Nagsalubong ang kilay niya, medyo nainis siya sa sinabi nito. "Wala kang karapatamg
magalit, Luther." Bumangon siya. "Aalis na ako."

"Don't let me use my deadly skill on you. Sit!" Madilim ang mukha nito at halata
ang galit na tinatago.

Her eyes glared at the evil Luther. "No! Hindi mo ako utusan kaya huwag mo akong
masigaw-sigawan!"

Luther quickly picks up the shackles on the bed side table and shackled her hands.
Pagkatapos ay itinulak siya nito pahiga sa kama, kinubabawan at ekspertong naitali
ang mga kamay niya sa bed post na nakaposas.

"Luther!"

"You look delectable sprawled in my bed, Amethyst." He smirked. "I like it."

Umalis ito sa kama at kumuha ng isang bote ng alak pagkatapos ay bumalik sa kaniya.
It was a bottle of whiskey. Binuksan nito ang alak saka nginitian siya.
"At dahil gusto mo namang uminom ng alak, sige, pagbibigyan kita. Pero ako ang
kainoman mo." Umupo ito sa gilid ng kama. "Let's drink."

Amethyst pushed herself to sit. Amazingly, she's now sitting on the bed, still
tied. Ang likod niya ang nakadikit sa mataas na head board ng kama.

Uminom si Luther ng alak deretso sa bote saka inumang ang bote sa bibig niya.

"Drink."

Ibinuka niya ang bibig at uminom ng alak.

"Good girl."

She shoots a killer stare at Luther. "Bakit mo ba ako dinala rito? Ano pa ba ang
kailangan mo sa akin Luther? You already fuck me! What more do you want?!"

Amethyst blinked rapidly when she saw Luther flinch at the word fuck.

Inilapag ni Luther ang bote sa bed side table saka huminga ng malalim.

"Honestly, i don't know what i want from you." Mapakla itong tumawa. "Nakuha ko na
ang pagkababae mo, wala na dapat akong kailangan pa sayo. Pero mayroon pa, at hindi
ko alam kung ano 'yon."

Mapait siyang ngumiti. "Let me go, Luther. Ayokong makasama ka. Hindi ko alam kung
anong kabaliwan ang sumapi sa katawan ko nang hayaan kitang angkinin ako, pero
ngayon, naisip ko, hindi ikaw ang tipo kung lalaki. I want a nice guy, a good man,
and that will never be you. And you exactly know why."

Pain shadowed his face, o baka naman imahinasyon niya lang 'yon.

A smirk appeared on his lips. "I thought a girl dream about a bad boy who's only
gentle to her?"

She rolled her eyes. "Yeah, well, you'll never be gentle."

Luther exhaled. "I can be gentle."

She snorted. "Yeah, right. Siguro kapag nag-snow na rito sa Pilipinas. Which is
impossible to happen by the way."
Mahinang natawa si Luther. "Okay. Wala na akong sinabi." Nahiga ito sa tabi niya at
ginawang unan ang tiyan niya.

"Ano ba, Luther! Mabigat ang ulo mo!" Naiinis na sabi niya. "Get off me, Luther!"

Pumikit ang mga mata nito, may lihim na ngiti sa mga labi. "Let me rest for a
while, Amethyst. Mamaya na tayo magbangayan."

Nawalan siya ng imik ng makita ang pagod sa mukha ni Luther. He really looks tired.
Very tired. What have he been doing?

Ipinikit na rin niya ang mga mata dahil umiikot ang paningin niya. Ang sakit ng ulo
niya ay mas lumala pa.

She was about to be succumbed in a deep sleep when someone entered the room.

"X, ngayong gabi na ang transaction. Kailangang sumama ka." Anang boses ng lalaki
na parang pamilyar sa kaniya.

Amethyst peek over her lashes. It was the man with tattoo on his face and neck.

Anong transaction?

Umalis si Luther sa pagkaka-unan sa tiyan niya saka inayos ang nalukot na damit.

"Let's go." Ani Luther sa maawtoridad na boses.

"Paano siya?" Tanong ng lalaki na nakaturo sa kaniya ang daliri.

"Lock the door. Ayokong pakalat-kalat siya sa labas o kaya naman baka may pumasok
dito at may gawin sa kaniya. Mapapatay ko kung sino man siya."

The man chuckled. "Okay, Mr. Possessive, we'll lock the door."

"Good."

Narinig niya ang papalayong yabag ng dalawa saka ang pag lock ng pinto ng silid. So
she's stuck here?

"Luther!" Amethyst shouted at the top of her lungs. "Come back here!"

But nothing... walang bumalik ni anino ni Luther.

THREE million for one attaché case full of Drugs. Inabot ni Luther ang druga kay
Mr. Tsui na nakangisi sa kaniya.

"Thank you for the drugs, Mr. X." Ani Mr. Tsui. "It's great doing business with
you." Matigas ang bawat bigkas ng english nito.

X forced a smile. "You're welcome, Mr. Tsui."

"How about the guns? I am the highest bidder." Seryuso ang mukha nito. "I want
those guns, Mr. X. I want it badly."

Lihim siyang napangiti. "We'll talk about it soon. Blake," he sighed. "Get the
money. Aalis na tayo."

Nang makatalikod siya, narinig niya ang boses ni Tsui na parang tinatakot siya.

"Mr. X, i told you i want those guns. If you sell it to other bidders, i promise,
you will not see the sunlight ever again." Mr. Tsui, threatened.

With a wide smirk on his face, X looked back at Mr. Tsui. "And do you think I'm
easily scared by anyone? I'm in business we're people get killed all the time, so
don't threatened me Mr. Tsui, i can do the same to you. So don't threatened me,
matagal nang nawala ang takot ko sa mga katulad mo."

Walang pakialam si X kung hindi naitindihan nito ang huli niyang sinabi. Napatigil
siya sa paghakbang ng marinig niya ang pagkasa ng baril.

Mabilis ang kamay niya na hinugot ang baril na nakalagay sa holster ni Blake at
itinutok iton sa tauhan ni Mr. Tsui na katabi nito sabay kalabit ng gatilyo.

Luther didn't even blink as he saw the man fall into the ground. Unconscious. Dead.
Luther shoots the man in the heart.

Luther stared coldly at Mr. Tsui. "Don't threaten me in any way, Mr. Tsui. I'm as
evil as you can be."

Ibinaba niya ang kamay na may hawak na baril at malalaki ang hakbang na nagtungo sa
sasakyan nila. Si Blake ang nagmaneho ng sasakyan habang siya ay nakaupo sa
backseat at si Blaze ay nakaupo sa passenger seat.

Blaze exhaled loudly. "That was your fifth kill."

Mapakla siyang natawa. "Who's counting?"

Tiningnan siya ni Blake sa review mirror. "God, maybe?"

Ipinikit niya ang mga mata saka ihinilig niya ang ulo sa likod ng backseat. "Who
says God can see?"

"Makakarma ka, X." Ani Blaze.

He snorted. "I don't believe in karma either. Ang daming masasamang tao sa mundo,
buhay pa naman sila, buhay pa naman ako."

Blake chuckled. "God is God. Period."

Ngumiti siya. "If God can really hear me, then grant my wish, oh dear lord. Make me
the happiest man alive and kill Tsui for me."

Napuno ng katahimikan ang buong kotse. He rolled his eyes, i though so.

A/N: Two chapter lang, CCBells :)

=================

CHAPTER 11

CHAPTER 11

GISING ang diwa ni Amethyst ng bumukas ang pinto ng silid na kinaruruonan niya.
Kaagad siyang nagmulat ng mata at nakita niya si Luther na naglalakad palapit sa
kaniya. He looks dangerous as he strides towards her, yet, she's not afraid of him.

Nakatali pa rin siya sa kama at walang magawa para makawala. Her skill is limited
only to getting information and kicking someone's ass. Hindi siya si Themarie, ang
isa sa matalik niyang kaibigan na ang daming kayang gawin.

Nang makaupo ito sa gilid ng kama, kitang-kita niya sa mukha nito ang pagod.
Hinilamos nito ang mga palad sa mukha nito saka bumuga ng marahas na hangin.

"Fuck!" Luther hissed under his breath.

Nakaramdam siya ng awa sa binata. Ang mukha kasi nito ay parang pinagsakluban ng
langit at lupa.

"Luther." Tawag niya sa pansin ng binata.

Luther gives her a sideway glance. Matalim ang tingin nito sa kaniya. "What?!"

"Ayos ka lang?" May pag-aalang tanong niya.

Mapait itong ngumiti na nauwi sa mapaklang tawa. "I killed a man today, Amethyst."
Tumitig ito sa mga mata niya. "I guess you're right, I'll never be gentle."

Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "Buksan mo ang posas ko, please." Gusto niya
itong yakapin at sabihing ayos lang 'yon.

Pero kailan ba naging maayos ang pagpatay ng tao?

Laking gulat ni Amethyst nang dumukwang si Luther palapit sa kamay niya at binuksan
ang posas sa kamay niya. Her hands were freed in less than a second and Amethyst
just looked at Luther, eyes wide open. Hindi niya inaakalang pakakawalan siya nito.

"Umalis ka na, Amethyst." Tumayo ito saka naglakad patungo sa maliit na Bar na
naroon saka magsalin ng alak sa shot glass. "You know," uminom ito ng alak. "Tama
ka. I'm not good enough for you. Umalis ka na. Pangako, hindi na kita guguluhin
pa."

Bumuntong-hininga siya. Amethyst can feel her heart breaking at Luther's words.
Hindi man niya makayang aminin, pero nasasaktan siya na pinagtutulakan siya nito
palayo. Kanina lang, bago ito umalis, ay maayos naman ito. Tapos ngayon, parang
hindi na ito okay.

"What happened?" Tanong niya at naglakad palapit dito.

Inagaw niya ang bote ng whiskey na hawak nito at ibinalik iyon sa lalagyan.

"Ano bang nangyari sayo, Luther?" Tanong niya at sinapo ang mukha nito at pilit na
pinaharap sa kaniya. "Look at me." She damanded.

Humarap ito sa kaniya at mapait na ngumiti. "Bakit narito ka pa? I told you to
leave, didn't i? Umalis ka na. 'Yon naman ang gusto mo di'ba?"

Hindi niya alam kung ano na naman ang sumapi sa katawan niya nang yakapin niya si
Luther. She can't bear the sad look on his face. Parang may pumipiga sa puso niya
kaya niyakap niya ang binata.
Nanigas si Luther sa kinatatayuan kapagkuwan na para bang nakakagulat na niyakap
niya ito. Pagkalipas ng ilang segundo, naramdaman niyang niyakap ng mga braso nito
ang beywang niya saka hinapit siya palapit sa katawan nito.

"Amethyst," he breathes out her name like he's afraid to let her go. "I'm a very
dangerous man. Umalis ka na." Mas humigpit pa ang yakap nito sa kaniya. "I'm not
the right man for you. I never will be."

Amethyst tightened her embraced on Luther. "I know that you are not the right man
for me, Luther. Hindi naman ako tanga para isiping magbabago ka. Alam ko ring
masama ka, hindi ako bulag sa mga illegal mong gawain. I don't even know why I'm
still here, hugging you, so darn tight."

Bahagyan siyang pinakawalan sa pagkakayakap ni Luther at masuyong sinapo ang mukha

niya.

"Do you think I'm capable of changing?" Tanong nito sa kaniya at hinaplos ang
pisngi niya. "Do you think I'm capable of being gentle to you?" He brushed his
thumb against her lips, "kasi pakiramdam ko hindi ko kayang magbago, e."

"Alam kong hindi ka na magbabago, Luther." Huminga siya ng malalim. "Alam ko 'yon.
And it saddened me. Hindi naman kasi ikaw ito, e. Hindi ka masama, Luther. Hindi
kayang pumatay ng tao ang Luther na nakilala ko noon. You are good and just. You
are one of those amazing people that i know. I hate what you have become. I hate
it."

Luther pressed his lips on hers and smiled. "Go. Leave me. That's the best decision
you could ever made in your life. Ayos lang sakin kung aalis ka, pero dapat ngayon
ka na umalis, ngayon na na kaya ko pang hayaan na umalis ka."

She bit her lower lip and nodded. "Okay. Aalis na ako." This is the best thing to
do. Luther won't change. Hinding-hindi talaga ito magbabago kahit kailan.

Nagmamadali siyang naglakad palabas ng silid at umalis ng Club Red.

This is the best thing to do and Amethyst knew it, then why is her heart breaking?
Why is she in pain?

NAPATITIG si Luther sa pintuan na nilabasan ni Amethyst. He sent her away. That's

the best thing to do, right? Hindi siya magbabago para lang pasayahin ito. He have
so many things to do para alalahanin ang nararamdaman ni Amethyst.

Alam niyang tama ang ginawa niya, alam niyang para iyon sa ikabubuti ni Amethyst.
Pero bakit heto siya at hinahabol ang dalaga, nagdarasal na sana hindi pa ito
tuluyang nakaalis sa Club Red.
"Amethyst!" He shouted at the top of his lungs. "Amethyst! Come back!"

People inside the Club looked at him, confused. Wala siyang pakialam sa mga matang
nakatingin sa kaniya. Kailangan niyang makita si Amethyst.

Lumabas siya ng Club Red, nagdarasal na sana hindi pa ito nakaalis, pero huli na
siya. Wala na roon ang dalaga. Ni anino nito ay hindi niya makita. Shit!

Why did he send her away? Why is he doing this shit? Why is my heart tightening
inside my chest? Why? Why fucking why?

"Luther?"

That angelic voice filled his ears. Mabilis siyang lumingon at nagtama ang mga mata
nila ni Amethyst.

"Amethyst." He whispered her name. "Hindi ka pa pala umalis."

Umiling ito. "Nagpunta ako sa restroom, napuwing ako e."

Mataman niyang tinitigan ang mga mata nito. They were red and swollen.

"Umiyak ka ba?" Tanong niya sa dalaga. That was a dumb question.

Umiling ito at pasimpling pinahid ang gilid ng mga mata. "Hindi ako umiyak."
Nilampasan siya nito. "Aalis na ako."

Pinigilan niya ito sa braso. "Stay."

"I can't."

Luther looked at Amethyst in the eyes. "Please, stay, Amethyst."

Umiling ito. Hindi makatingin ng deretso sa mga mata niya. "I can't. I can't stay."

Tinanggal niya ang pagkakahawak ng kamay niya sa braso nito saka sumakay sa kotse
nito.

Luther just stands there while looking at Amethyst car. She's gone... gone for
good. Just like what he wanted.

But no, he doesn't want this.

Mabilis siyang sumakay sa Mustang niya saka pinaharurot iyon patungo sa dereksiyon
na tinahak ni Amethyst.

"Sorry, Amethyst. I'm really trying, but i can't let you go."

PABAGSAK na humiga si Amethyst sa kama niya. Walang tao sa bahay niya maliban sa
kaniya. Saan kaya nagpunta si Honey?

Kapipikit lang niya ng mga mata ng marinig niyang parang bumubukas ang sliding
window ng silid niya, ang bintana na nakaharap sa silid ni Luther.

Mabilis siyang bumangon at akmang kukunin ang baril na itinago niya sa ilalim ng
kama ng mapagsino niya ang pangahas na lalaki na nagbukas ng bintana niya.

Of course, how can she forget that handsome sinful face?

"Luther?"

"Amethyst." Sinugod siya nito ng yakap, kapagkuwan ay tinulak siya pahiga sa kama
at kinubabawan siya.

"Luther! What the hell are you doing?!" Pasigaw niyang tanong habang namimilog ang
mga mata.

Napakalakas ng tibok ng puso niya.

"I can't..." Luther mumbled. "I can't, Amethyst." He showered her face with kisses.
"I can't. I just can't."

Luther keeps on kissing her, showering her face and neck with kisses.

And he keeps on mumbling, "I can't, Amethyst. I just can't."

Hinaplos niya ang likod ni Luther saka ang isa naman niyang kamay ay sinusuklay ang
buhok nito. She wanted for Luther to calm down and that's the only way she knew.
Sana naman gumana ang ginagawa niya.

Minutes later, he did stop mumbling and calm down. Nakahiga na ito ngayon sa tabi
niya habang nakayakap sa kaniya.

"Amethyst?" Basag ng binata sa katahimikan na nakapaloob sa silid niya.

"Ano?"

"I killed a man today."

Nanlamig siya. "Bakit mo siya pinatay?" Pinilit niyang hindi mautal habang
nagsasalita.

"He pulled out the gun first. Nag-react lang naman ako." Anito at mas humigpit ang
yakap sa kaniya. "I pulled the trigger and he's dead now."

Namutla siya. Good heavens. This man can really kill!

"Hindi ka man lang ba nakonsensiya sa ginawa mo?"

"Hindi. He deserved what i did to him."

Tinitigan niya si Luther na nakapikit ang mga mata at kalmado ang ekspresyon ng
mukha.

"Luther, please, magbago ka na." Pakiusap niya.

He opened his eyes. "Sorry, Amethyst, that i cannot do."

"Bakit naman?"

"Kasi ayokong magbago. This is me. Take it or leave it."

Bumuntong-hininga siya. "Leave it ang sagot ko."

Natigilan ito at matiim na tumingin sa kaniya. "Why? Gusto mo ba talaga akong

mawala sa buhay mo? Gusto mo ba talagang mamatay na ako?"

Nanlaki ang mga mata niya. "Bakit ka naman mamamatay?"

"Because you don't want me anymore. I'll die, Amethyst."

Muntik nang lumukso palabas sa ribcage niya ang puso niya.

"A-Alam mo ba ang pinagsasasabi mo?" Napalakas at napakabilis ng tibok ng puso

niya. "L-Luther, bakit mo ba sinasabi 'to sakin?"
Luther just smiled and kissed her cheek. "Good night, Amethyst."

Dumako ang tingin niya sa bintana na nakabukas. Nakikita niyang nag-umpisa nang
magliwanag ang kalangitan. The sun is about to rise.

Ibinalik niya ang tingin kay Luther. Tulog na ang binata, halata naman dahil
malalim na ang paghinga nito.

Amethyst sighed. "Good night, Luther."

NANG magising si Luther, wala na sa higaan si Amethyst. Mabilis siyang bumangon at

aalis na sana ng bahay ng makarinig siya ng ingay galing sa kusina.

Luther went to the kitchen and saw Amethyst cooking breakfast. Amethyst was humming
as she dances and cook at the same time.

Luther was amused at the scene in front of him. Bumaba ang tingin niya sa pang-upo
nito na gumigiling pababa at pataas at naramdaman niya ang pagkabuhay ng bagay na
nasa gitna ng hita niya. Fuck my hormones!

Amethyst can really make him hard in an instant. Damn it!

Naglakad siya palapit dito at tinapik ang balikat nito.

Mabilis siyang umilag ng umigkas ang kamay nito sa kaniya, may hawak itong kutsilyo
na mga sampong pulgada ang haba.

"Shit!" Mabilis niyang inagaw ang kutsilyo na hawak ni Amethyst at itinapon iyon sa
malapit na basurahan. He glared at Amethyst. "Balak mo ba akong patayin?"

Napakagat-labi ito at puno ng pagsisisi ang mukha na umiling. "Sorry. I didn't mean
to..."

Bumuga siya ng marahas na hangin saka ininspeksiyon ang kamay nito. "Hindi ka ba
nasugatan? Mag-iingat ka kapag kutsilyo ang hawak mo, okay? Baka masaktan ka."

May munting ngiti na gumuhit sa mga labi ni Amethyst. "Nag-aalala ka sakin?"

"Malamang." Hinalikan niya ang palad nito. "Anyway, i have to go. May aasikasuhin
pa ako."

Nawala ang buhay sa mukha ng dalaga. Tumango lang ito at ibinalik ang atensiyon sa
niluluto.
Luther hugged Amethyst from behind. Hinalikan niya ang gilid ng leeg nito saka
bumulong sa tainga nito. "I'll pick you up later. Wear something comfortable.
Okay?"

Mabilis na nilingon siya ni Amethyst, nakangiti na ito. "H-Hindi mo na ako

ipagtutulakan palayo?"

Huminga siya ng malalim habang umiiling. "I would, if i could."

"I would too, if only i could." Tugon ng dalaga.

Ngumiti siya. "Well, hangga't hindi pa nating dalawa kaya, let's be together. Kapag
kaya na nating bitawan ang isat-isa, saka na natin gawin 'yon kung kaya na. Kasi
pinagloloko ko lang ang sarili ko kung sasabihin kong kaya ko, kasi alam kong hindi
e."

Ngumiti si Amethyst saka ginawaran siya ng halik sa mga labi. When she pulled away,
her eyes glimmered in delight.

"Saan mo ako dadalhin mamaya?" Tanong ni Amethyst na halata sa boses na excited ito
sa kung saan man sila pupunta.

He kissed the tip of her nose. "It's a surprise."

Sumimangot ito. "Gusto ko nang malaman ngayon."

Tumawa siya ng mahina. "Mamaya na. Surpresa ko 'yon sayo." Hinalikan niya ito sa
mga labi saka siya nagmamadaling umalis.

Amethyst called out to him but he didn't stop.

If he can't let go of Amethyst, then he better do something to make her stay. Pero
uunahin muna niya ang kasamaan niya. Hindi niya puwedeng ipagpaliban 'yon. They are
now in code red. He had to move. Fast. Nasa harapan na niya ang pagkakataon na
matagal na niyang hinihiling na mangyari at wala siyang balak na palampasin 'yon.

Sumakay siya sa kotse niya at nagtungo sa mansiyon niya. Naghihintay sa kaniya si

Blaze at Blake.

"At last, you're here." Ani Blaze na umiiling-iling pa.

Luther smiled. "Let's go to Mr. Gernale. Siya ang pagbibilhan natin ng mga baril."
Malakas na tumawa si Blake. "Ginagalit mo talaga si Mr. Tsui."

Para siyang demonyong ngumisi. "That's the plan, right?"

A/N: Sana talaga magustuhan niyo.

=================

CHAPTER 12

CHAPTER 12

HUMINGA ng malalim si Luther pagkatapos matanggap ang pera para sa smuggled na

baril na pinagbili niya kay Mr. Gernale.

Tiyak na magwawala si Mr. Tsui kapag nalaman ang ginawa niya. His guns are high-
caliber, imported and expensive, but worth it. Iyon ang hinahabol ni Mr. Tsui. Kaya
naman pahahabol-habolin niya ito hanggang sa magalit ito ng sobra-sobra sa kaniya.
Balak niya itong galitin at kapag galit na, oras na para patahimikin ito.

That's his big plan. Simple yet highly effective.

"It's nice doing business with you, Mr. X." Ani Mr. Gernale.

Ngumiti siya. "Same here."

Kinuha niya ang pera saka naglakad siya pabalik sa kaniyang sasakyan. Si Blake at
si Blaze ay nakabantay sa likod niya at hindi ang mga ito pumasok hanggat hindi
siya nakakapasok sa loob ng sasakyan.

As they drove off, Blake, the driver, spoke.

"Ipagkakalat ko na ba na pinagbili mo ang mga baril kay Mr. Gerloso?" Tanong nito.

Ngumisi siya. "Good idea. And then the day after tomorrow, mag-set ka ng
appointment kay Mr. Tsui, sabihin mo na may natira pang mga baril at kung
interesado siya."

Mahinang tumawa si Blaze. "Magagalit si Tsui, I'm sure of that. And he'll blow your
head off."
"Bago pa niya mapasabog ang ulo ko, mauunang sumabog ang ulo niya." Aniya at
masayang ngumiti. "After Tsui, let's play a game with Mr. Henrick."

Blake tsked. "Iisa-isahin mo talaga sila, no? This is getting personal, X."

"Mula't sapol alam niyong personal ang dahilan ko. So don't give me that shit now."
Nagtagis ang bagang niya ng maalala ang nangyari sa mahal niyang ina. "Iisa-isahin
ko silang pagbabayarin. At hindi kasali ang makulong sila sa mga plano ko. That's
too easy."

Napailing-iling nalang si Blake. "Ewan ko sayo, X. Minrod will kill you for this."

"Wala akong pakialam kay Minrod, basta ang mahalaga sakin, magawa ko ang mga plano
ko."

Bumuntong-hininga ang kausap. "Fine." Pinilig nito ang ulo. "Saan kita ibababa, X?"

"Sa bahay ni Amethyst, after that, get my Black Sedan and park it outside
Amethyst's house. May pupuntahan kami." Aniya.

"You will be the death of that woman." Ani Blaze.

Alam niyang nag-aalala ito sa kalagayan ni Amethyst bilang isang normal na tao,
pero naiinis siya sa pag-aalala nito. He's the only man allowed to get worried of
her. Damn it!

Why am i so freaking jealous?!

"I dare those bastards to hurt Amethyst. Igigiling ko sila ng buhay." Matigas
niyang sabi.

Natahimik ang dalawa hanggang sa makarating sila sa labas ng bahay ni Amethyst.

It's already past lunch, sana naman nakabihis na ang dalaga.

"Your Black Sedan will be here in less than thirty minutes." Ani Blaze.

Tumango siya. "Thanks, fuckers."

"Whatever, dickhead."
Ngumiti lang siya sa tinawag nito sa kaniya at tumakbo siya patungo sa pinto ng
bahay ni Amethyst. Nakakaisang katok palang siya pero pinagbuksan kaagad siya ng
dalaga.

Luther raked an appreciative look over Amethyst's body.

Sexy. Hot. And gorgeous. Can i get any luckier with this woman?

Nakasuot ito ng denim short, slash collar baby pink color spliced blouse. Pinarisan
nito iyon ng ankle boots na itim at naka-braid ang buhok nito saka may sunglasses
na nakatakip sa mga mata nito.

"Hey, Mr. Bad Boy." Anito na may ngiti sa mga labi. "I'm ready. Saan mo na ako
dadalhin?"

Hinawakan niya ito sa beywang saka hinila papasok sa loob ng bahay. He closed the
door and pinned her there. Then Luther kissed Amethyst senseless. God, he missed
this woman.

Itinulak siya palayo ni Amethyst. "Luther... saan mo ba ako dadalhin?"

He smiled. "We're going sailing."

"Sailing, what?"

Bago pa niya masagot ang tanong ni Amethyst, narinig niya ang tunog ng sasakyan na
pumarada sa labas ng bahay. That's fast.

Hinawakan niya si Amethyst sa kamay saka binuksan ang pinto ng bahay at hinila
palabas ang dalaga.

His black sedan was parked outside, key on the ignition.

"Where are you taking me, Luther?" Naguguluhang tanong ni Amethyst sa kaniya.
"Sabihin mo na kasi sakin."

He keeps his mouth shut.

Binuksan niya ang passenger seat at pinapasok doon si Amethyst.

Pinagkrus ni Amethyst ang mga braso sa harap ng dibdib nito. "Saan mo ako
dadalhin?"
"Pumasok ka na."

"Ayoko!" Pagmamatigas nito.

"Pasok na."

"Ayoko nga sabi—"

"Sasakay ka o kailangan pa kitang puwersahang pasakayin. I can do that." He

smirked.

Inirapan siya nito saka mabilis na sumakay sa Black Sedan niya. Napangiti si Luther
at saka umikot sa sasakyan, patungo sa driver's seat.

When he slid inside his car, Amethyst was pouting, at hindi maipinta ang mukha
nito. Gusto niyang matawa. She looks so cute.

"Bakit ba ayaw mong sabihin kung saan mo ako dadalhin?" Nagtatampong wika ni
Amethyst.

Tiningnan niya ito sa review mirror. Talagang dinaramdam nito ang hindi niya
pagsasabi ng pupuntahan nila.

"We're going to Sudalga's Port. My Yacht is waiting for us there. We're going
sailing."

Nanlaki ang mga mata nito sa gulat. "Totoo? Akala ko binibiro mo lang ako kanina."

"Nah. I wasn't kidding."

Mabilis siyang nagmaneho patungo sa Port at nang makarating doon, magkahawak kamay
sila ni Amethyst na sumakay sa Yacht niya.

IT WAS a small yet elegant Yacht. May maliit na Jacuzzi sa top deck ng Yacht at
saka may recliner. May parte rin ng Yacht kung saan puwede kang mag dive sa dagat
at madali lang ang pag-ahon.

Amethyst was leaning on the railing of the Yacht when an arm encircled her waist.
Alam niyang si Luther iyon dahil tumigil na ang paggalaw ng Yacht at silang dalawa
lang naman ang tao sa loob.

"Okay na ba rito?" Tanong ng binata malapit sa tainga niya.

Nagsitaasan ang balahibo niya at nakiliti siya. Sasagot sana siya ng makakita siya
ng pating.

"Oh my God! Let's get out of here!" She gasped. Itinuro niya ang pating. "It's a
freaking shark!"

Tumawa ng malakas si Luther. "Relax, we're on a Yacht. Hindi niya tayo masasaktan."

Humarap siya rito, ilang dangkal nalang ang layo ng mukha nila sa isat-isa.
"Sigurado ka?"

Ilang shark movies na ba ang napanoon niya na maraming namamatay? Good heavens.
Sana walang mangyari sa kanila. Pero kasama naman niya si Luther. He maybe be bad,
but she felt safe with him.

Tumango ito. "Yes. Anyway, you want to know a fact about shark?"

Kumunot ang nuo niya. "At kailan ka pa naging Marine Biologist?"

Ngumisi ito. "I know things."

She rolled her eyes. "Fine. What is this fact?"

"In order for a shark to breathe, they have to swim. Kapag tumigil sila sa
paglangoy, titigil din ang paghinga nila at mamamatay sila."

She was a little bit dumbfounded. "Talaga? Wow. I didn't know that."

"Now you know." Hinaplos nito ang pisngi niya. "Parang ako lang. Kapag tumigil ako
sa pagpaplano ng kasamaan ko, para na rin akong namatay. I have to be bad,
Amethyst. Sana maintindihan mo 'yon."

Umiling-iling siya, naguguluhan. "Wala akong maintindihan, Luther. Wala. I don't

understand why you're doing this and i don't understand why are dragging me into
this. Luther, hinding-hindi kita maiintindihan. Hinding-hindi."

He sighed in frustration. "Okay, if you can't understand me, then accept me as me—"

"No. I won't." Kumawala siya sa pagkakayakap nito. "I hate what you have become,
Luther, and i wont pretend that i don't so i could keep you here with me."

Dapat ginagawa niya ang trabaho niya, hindi na nakikipag date siya kay Luther.
Mapakla siyang tumawa. Is this even a date? Are they dating? Does Luther do dates,
o baka naman gusto na naman siya nitong gamitin kaya narito sila?
Amethyst doesn't even know why she's here. It was her heart who decided for her. It
was her dumb and idiot heart. Alam naman niyang masama ang pinaggagagawa ni Luther
pero heto, kasama niya ang isang kriminal at ayos lang sa kaniya ... masaya siya sa
piling nito.

Natatakot siya. Natatakot siya sa kayang gawin ng puso niya sa sarili niya.

She's starting to love Luther again. She can feel it in every fiber of her being.
At iyon ang kailangan niyang iwasan. Iyon ang kailangan niyang paghandaan. Ayaw
niyang mahalin ulit si Luther, kasi alam niyang hindi magiging maganda ang
kalalabasan no'n.

Niyakap ulit siya ni Luther mula sa likuran saka hinalikan sa balikat.

"Kahit ngayong araw lang, Amethyst, kalimutan mo munang masama ako." Pakiusap nito.
"Kahit ngayon lang. Puwede mo bang gawin 'yon?"

Amethyst sighed. "Yeah. I can do that." Her heart replied. This heart of hers will
be her downfall.

Mahigpit siyang niyakap ni Luther na parang nanggigigil sa kaniya saka hinalikan

siya sa pisngi. She smiled at that. Nararamdaman niyang parang idinuduyan ang puso
niya at henehele. She love the feeling.

LUTHER felt peace as he hugged Amethyst. Never in his fucked up life did he felt
peace. Simula ng mamatay ang ina niya, hindi na niya natikman ang salitang
kapayapaan. Ngayon lang ... sa piling ni Amethyst ... sa piling nang babaeng
minahal niya mula noon hanggang ngayon.

Luther thought he already erase that certain emotion in his heart when he turns
bad, mali pala ang akala niya. Nakita lang niya ulit si Amethyst ay nawala siya sa
tamang daan na tinatahak niya.

Why is that?

Is it because he loves her that much? What a joke.

"Luther?"

"Yeah?"

"What's going on in that evil head of yours?" Tanong ni Amethyst habang nakatayo
sila sa top deck ng kaniyang Yacht at nakatingin sila sa papalubog na araw.
"Bakit mo natanong?" He asked, a little bit curious.

"Nakakunot kasi ang nuo mo." Hindi niya namalayang nakaharap pala ito sa kaniya.
Hinawakan nito ang nagkasalubong niyang kilay at hinaplos ang pagkakakunot. "Ano ba
ang tumatakbo riyan sa isip mo?"

He shrugged. "I was thinking of you and how you ruined my composed life."

Mahina itong tumawa. "How did i ruin your composed life?"

"Well," huminga siya ng malalim saka hinaplos ang pisngi nito. "Nuong umalis ka, i
was a fucking mess. Akala ko hindi mo ako iiwan, pero mali ang akala ko. I thought
you love me enough to never leave me, ever. Sinabi ko sa sarili ko na hindi ako
magpapa-apekto sayo o sa kahit na sino, i still have a family that loves and cared
for me. I erase you from every fiber of my being. I deleted you from my mind. I
push you away from my heart. Ten years after that, okay na ako. Maayos na ang lagay
ko. Masaya na ako sa paggawa ng kasamaan. Tapos bumalik ka. You shook my resolved.
Giniba mo ang pader na ipinalibot ko sa puso ko. Why are you doing this to me,
Amethyst? Why are you fucking changing me to my old self?"

He felt so bare and vulnerable as he looked at Amethyst's eyes. They glimmered in

understanding and ... acceptance?

Is she accepting his bad deeds?

Amethyst sighed and smiled. Akala niya ay may sasabihin na naman ito laban sa
pagiging masama niya, pero sa halip ay nagkuwento ito.

"Nang umalis ako," panimula ni Amethyst. "Nasaktan ako syempre. Alam kong galit ka
sakin, at alam ko ring masama ang loob mo sa pagaalis ko, pero naisip ko, bata pa
ako, may pangarap pa akong tutuparin." She caresses his face, a soft expression on
her beautiful face. "You were my inspiration. Pinapangarap ko noon na magkikita
tayo pagkalipas ng mahabang panahon, ako isang Pulis at ikaw naman ay nasisiguro
kong isa nang NBI Agent, katulad ng ama mo. Kasi alam kong iyon ang pangarap mo.
Kaya naman nagalit ako nang makita kita ulit, you are the opposite of the Luther
that i dreamt about for ten years. Sinira mo ang pangarap ko na gusto kong maabot.
Nakakainis ka, alam mo ba 'yon?"

Napangiti siya, he felt okay now that she had told him her side. "So, did you reach
your dreams? Did you become a Police?"

Umiling ito at nakahinga siya ng maluwang. Thanks God she's not one of those people
that wants to put him behind bars.

"Hindi ako naging Pulis." Sabi ni Amethyst. "Not quite, really."

Pinagsiklop niya ang kamay nila ni Amethyst ng tuluyan nang lumubog ang araw.
Tanging ang mga ilaw na nakapalibot sa railing ng Yacht at ang ilaw na nanggagaling
sa top deck ang nagsisilbing liwanag nilang dalawa.

"I ahm," tumikhim siya. Fuck! This is very awkward! Fuck me! "Ahm," napakamot siya
sa batok. "D-Do you want to dine with me? L-Like a date, maybe?" Fuck! Bakit ba
siya nauutal? Straight naman ang dila niya. And why does his heart beating so
effing fast?

Amethyst giggled. "Akala ko date na 'to." Nanunudyo ang kislap ng mga mata nito.
"Maguumpisa palang pala ang date natin?" Tumawa ito. "Sige ba, date tayo."

Luther glared at Amethyst. "Pinagtatawanan mo ba ako?"

Sinupil ni Amethyst ang tawa na gustong kumawala sa labi nito. "Hindi kita
pinagtatawanan. Talagang natatawa ako kasi nauutal ka pa. Para namang ito ang unang
beses na inaya mo ako ng date. Don't you remember ten years ago? You used to ask me
on a date every day and i always said yes."

He rolled his eyes. "Yeah. Yeah. Let's have our date now."

=================

CHAPTER 13

CHAPTER 13

KINIKILIG na napangiti si Amethyst ng salinan siya ng Champagne ni Luther sa baso.

Then he poured champagne to his own glass. Nakikita niyang masaya si Luther. That's
good.

This is the Luther that she knew ten years ago. The happy and good man that she
fell in love with.

Pero alam niyang pansamantala lang ang nararanasan niya ngayon. Luther will be back
to his new self the moment the yacht dock on the port. Nararamdaman niya iyon.

"Anong iniisip mo?" Anang boses ni Luther na pumukaw sa pag-iisip niya. "Why are
you frowning?"

Kaagad siyang ngumiti. "Wala. Naisip ko lang ang trabaho ko." Pagdadahilan niya.
"Trabaho?" Tumaas ang isang kilay nito habang matiim na nakatingin sa kaniya.
"Anyway, what do you do for a living?"

Biglang tumibok ng malakas at mabilis ang puso niya. "Ahm," Hindi dapat siya
kabahan, lying is part of being an Intel. "I'm a journalist."

"Journalist." Tumango-tango ito. "Nice work for a nice woman like you. Marami ka
bang bang nakakasalamohang lalaki?"

Natigilan siya at mas lumalim pa ang gatla sa nuo niya. "Huh? Bakit nasali ang mga
lalaking nakakasalamoha ko?"

Madilim ang mukha nito. "I'm just curious."

Napatitig siya sa madilim nitong mukha. "Bakit ang dilim ng mukha mo?"

"Just answer me, Amethyst." Nagtatagis ang bagang nito.

She's worried. "Ahm, marami, syempre." Mas lalo siyang kinabahan ng mas dumilim pa
ang mukha nito. "I mean, i met a lot of people and—"

"And most of them are men." Pagtatapos nito sa sasabihin niya. His jaw was
tightening and he looks really mad.

Amethyst feels that their dinner will be spoiled because of this conversation.

"B-Bakit parang galit ka?" Naguguluhang tanong niya. "Wala naman ang mga lalaking
'yon. Oo, nakakasalamoha ko sila pero hanggang doon nalang 'yon."

"May lalaki bang nagtangka na manligaw sayo na related sa trabaho mo?" Madilim pa
rin ang mukha nito.

Tumango siya. "Yes, but they're not my type."

"Can i get their names?" Seryosong sabi nito. "I'll kill them all."

Namutla siya. "What?! Luther!"

Tumalim ang kislap ng mga mata nito. "What? I have a freedom to kill whoever i want
—"

"That's freaking murder!"

Itinuro nito ang sarili. "Do you think i care about those murders shit?"

Napipilan siya. Sabi na nga ba, talagang masisira ang date nila dahil dito.

Huminga siya ng malalim. "Luther, nagseselos ka ba?"

He glared at her. "What do you think?"

Namilog ang mata niya habang nakatitig sa binata. His face was dark; his eyes were
angry and full of ... jealousy. Oh God. He's jealous!

"Luther—"

"Yes! I'm fucking jealous! Now, sasabihin mo na ba sakin ang pangalan ng mga
lalaking naglakas ng loob na ligawan ka? And you know what, why don't you give me
the name of your ex-boyfriends. I should kill them too. I bet they all kissed you
in the lips." Kumuyom ang kamao nito. "Oh, i will enjoy killing them."

Dahan-dahang nawala ang pagkakakunot ng nuo niya at napalitan iton ng nanunudyong

ngiti.

"Nagseselos ka nga." Sabi niya at malapad na ngumiti.

Amethyst should be worried, but, nope, she feels delighted that Luther is actually
jealous.

Itinas nito ang dalawang kamay na parang suko na ito. "Yes. I am jealous as hell.
Ngayon, sasabihin mo na ba sakin ang mga pangalan nila?"

Itinirik niya ang mga mata. "Tumigil ka nga, Luther. Hindi mo sila papatayin."

Umingos ito. "Kung ayaw mong sabihin, paiimbestigahan ko nalang."

"Luther!" Pinukol niya ng masamang tingin. "No! Hindi mo gagawin 'yon. That's
invading my privacy!"

Naguumpisa na siyang magalit sa binata.

Luther snorted and looked away. "You're choosing them over me."

Sasabog na ang ulo niya sa pagtataka sa mga lumalabas sa bibig nito. "What? Of
course not."
Umingos ito. "Yes, you are."

Inirapan niya ito dahil sa pagkainis na nararamdaman. "Ewan ko sayo, Luther. Ewan
ko talaga sayo. Para kang bata."

Mabilis siyang tumayo at umalis sa mesa. Bumaba siya sa lower deck at ipinatong ang
mga braso sa railing saka tumingin sa madilim na karagatan. Walang buwan ngayon,
nagtatago ito sa mga makakapal na ulap.

Minutes later, Luther followed her and stand beside her.

"Did i piss you off?" Tanong nito.

Nagsalubong ang kilay niya. "Ano sa tingin mo? Nakakairita ka, alam mo ba 'yon?
Nasira ang dinner natin dahil sa mga tanong mo." Bumuga siya ng marahas na hangin
at humarap sa binata. "For once, can you shut that mouth of yours and just enjoy
the moment?"

"That's me." Walang buhay ang mga mata nito. "I pissed off people in daily basis."

"Mukhang sanay ka nang manggalit ng tao, i can see that." Amethyst tsked. "Why are
you doing this to me? You're sweet and in a blink of an eye, you'll be bitter and
jealous freak. Why? Alam mo kung ganito lang naman, mabuti pang ibalik mo nalang
ako sa port—"

Luther sealed her lips with hot deep kiss, silencing her rapidly talking mouth.

Kaagad na yumapos ang mga braso niya sa leeg ng binata at tinugon ang halik nito.
Luther's mouth can do magic to her being. Napapikit siya ng mariin ng ipinasok ni
Luther ang dila sa loob ng bibig niya at hindi niya napigilang mapaungol sa ginawa
nito.

Amethyst gripped Luther's shoulder as his hands started moving south, touching and
massaging her curves and making her moan in pleasure.

Iniwan ni Luther ang mga labi niya saka gumapang ang mga labi nito patungo sa leeg
niya.

"Luther..." ungol niya sa pangalan ng binata.

Nararamdaman niya ang kiliti sa puson niya habang pumipisil at gumagapang ang mga
kamay ni Luther. Napasandal siya sa railing habang mas bumababa pa leeg niya
patungo sa mayayaman niyang dibdib ang mga labi ni Luther.
"Luther... ohhh..." she moaned, arching her body in pleasure.

Nahigit siya ang hininga ng ipasok ni Luther ang kamay sa denim short niyang suot.
Kinagat niya ang pang-ibabang labi ng damhin ng mga daliri nito ang hiyas niya. Her
toes curled and she gasped in sheer pleasure.

Habol niya ang hininga habang hinihimas ng mga daliri ni Luther ang pagkababae
niya, napapasinghap at napapaungol siya sa sarap na dulot niyon.

"Ohh!" She gasped and her gripped on his shoulder tightens more. "Ohhh!"

Napasinghap siya ng malakas ng biglang ibinaba ni Luther ang panty at denim short
niya saka hinalikan ang pagkababae niya.

"Luther..." she chewed her bottom lip. "W-What the hell are you doing?"

Tiningala siya ng binata. "What does it look like I'm doing?"

Binasa niya ang natutuyong mga labi gamit ang dila niya saka huminga ng malalim.
"L-Luther..."

Hinawakan ni Luther ang kaliwa niyang hita saka ipinatong iyon sa balikat nito.
Pagkatapos ay umayos ito sa pagkakaluhod at sinungkil ng dila nito ang hiyas niya
na basang-basa na.

Amethyst shouts in sheer pleasure as Luther licked and lapped her. Nakaliyad siya
at nakaawang ang mga labi habang malakas na umuungol sa sobrang sarap na
nararamdaman sa kaibuturan niya.

"Ohh! Shit! Luther!" Nasabunotan niya ang binata habang palakas ng palakas ang
ungol niya.

Pabaling-baling ang ulo niya sa kanan at sa kaliwa. Napapasinghap siya at

napapaungol sa bawat pagsayad ng dulo ng dila nito sa pagkababae niya. Halos mapaos
siya sa kakaungol hanggang sa maramdaman niyang sasabog na siya ... hindi na niya
kayang pigilan 'to.

She was now screaming in ecstasy as wave after wave pleasure ripped through her.

It was the best orgasm in her life. Hinihingal na bumaba ang tingin niya kay Luther
na nakatingala sa kanita. His lips were covered by her juices. He licked it off his
lips and stands up.

Parang may sariling isip ang mga kamay niya na dumako iyon sa butones ng pantalon
ni Luther at binuksan iyon, kapagkuwan ay hiniyaan iyong mahubad dito kasama ang
boxer na suot nito.

Matikas na nakatayo ang pagkalalaki ni Luther at handang makibaka.

Yumakap siya sa leeg ng binata at ang mga hita niya at ipinalibot niya sa beywang
nito. Napapikit siya ng maramdamang tumutusok sa entrada ng pagkababae niya ang
dulo ng kahabaan nito.

It tickles and it made her so wet, she's dripping.

Sinapo ni Luther ang magkabilang pang-upo niya saka iginiya nito papasok ang mahaba
at matigas na pagkalalaki sa loob ng pagkababae niya.

Sabay silang malakas na napaungol ni Luther ng tuluyan itong nakapasok. Para siyang
ihinatid sa kaluwalhatian habang ninanamnam niya ang pakiramdam na nasa loob niya
ng binata. It feels so wonderful to be filled by Luther San Diego Jr. It feels so
good and she wants more than him filling her. Gusto niyang hugotin at ipasok nitong
muli ang sandata sa loob niya.

"Luther, please, move."

"Aye, my lady."

Luther thrust deeply then he pulled it out then thrust deeply again. Paulit-ulit na
ginawa iyon ng binata at halos magsisigaw siya sa sobrang sarap na dulot niyon.

Labas-masok si Luther sa pagkababae niya. Sa bawat ulos nito ay sagad na sagad at

umaabot yata sa sinapupunan niya.

"Ahhh! Ahhh!" Luther move in and out and she can't stop moaning. "Ohhh! Yeah,
Luther—ohhh! Ang sarap!"

"Ohhh." Luther groaned as he thrust and thrust and deeply thrust. "Ohhh, yeah! God,
Amethyst, you're one of a kind."

Mas hinapit pa niya palapit si Luther sa kaniya habang walang tigil sa pag-ulos.
Amethyst can feel her exploding in nearly a minute, she can feel her orgasm
building.

"Ohhh! Ohhh!" Sinasalubong na niya ang bawat ulos ni Luther. "Ahhh! Yes! Ahhh! I'm
coming, Luther! Ohhh!"

Para siyang nababaliw sa bawat pagbayo ni Luther sa pagkababae niya. Halos mapaos
na siya sa malakas na ungol na lumalabas sa bibig niya. She couldn't take it
anymore. She has to let it go.

Bumaon ang kuko niya sa balikat ni Luther kasabay niyon ay sumabog ang kanina pa
tinitimpi sa kaibuturan niya. It was her second orgasm and it was the best.

Luther followed her orgasm and he filled her with his hot semen.

Nang maramdaman niyang tapos na itong labasan, iniapak niya ang mga paa sa sahig ng
Yacth at sumalampak ng upo. Luther did the same. He sat beside her and he rested
his head on her shoulder.

"I will shut up just for this moment." Anito.

Mahina siyang natawa. "Yeah. You sure can."

IT WAS the best night of her life. Being with Luther who smiles and laugh a lot,
was a very wonderful feeling. Ang sarap sa pakiramdam na kahit papaano ay
nararamdaman niyang bumabalik ang dating Luther na naging kasintahan niya.

"Nag-enjoy ka ba na kasama ako?" Tanong ni Luther sa kaniya habang nagmamaneho ito

patungo sa bahay niya.

Nginitian niya ito. "Oo. Masaya ako na makasama ka."

Pinagsiklop ni Luther ang kamay nilang dalawa saka dinala ang kamay niya sa mga
labi nito at hinalikan iyon.

"Thanks you for making me happy, Amethyst." Seryusong wika nito. "I really
appreciate it. I've never been this happy since you left me."

Nginitian niya ang binata at tumingin sa traffic lights dahil itinigil ni Luther
ang sasakyan. The light is in red. Bumuntong-hininga siya. She hates traffic
lights.

Dumako ang tingin niya sa labas ng pinto ng passenger seat at malakas siyang
napasinghap ng makitang may lalaking nakasakay sa motorsiklo at nakatutok sa kaniya
ang baril. Instinct took over her body. Kinapa niya ang katawan, naghahanap ng
baril, pero kaagad siyang napatigil ng maalalang wala pala siyang baril!

"Luther." Amethyst looked at Luther the same time the man pulled the trigger.

Para siyang nabunutan ng tinik ng makitang hindi pumasok ang bala sa loob ng
sasakyan nila. The car is a freaking bullet proof!
"Fuck!" Luther said through his gritted teeth then maneuvered his car.

Napahawak siya sa seatbelt niya dahil sa sobrang bilis ng takbo ng sasakyan.

Tumingin siya sa review mirror, nakabuntot pa rin sa kanila ang motorsiklo. Thanks
god the car is bulletproof.

"Luther!" Napasigaw siya sa gulat ng marinig na binabaril ang likod ng sasakyan

nila at nakikita niyang malapit nang mabasag ang salamin sa likod.

Luther narrowed his eyes on the long, empty road. Napakabilis ng pagmaneho nito
nang bigla nalang iniliko ni Luther ang sasakyan at ihinarang sa gitna ng kalye.

Fear for Luther filled her when he saw Luther pulled a gun from the compartment. It
has a freaking silencer!

"Luther!" She was horrified at the thought that Luther might kill the man. Her
heart was pounding in fear inside her chest. Takot na baka may mangyaring masama
kay Luther. "No! Luther! Stay in the car!"

Hindi sa kaniya nakinig ang binata at lumabas ito sa sasakyan.

Luther stands in the middle of the read, next to their car, point the gun on the
man on the motorcycle then pulled the trigger. Nasapo niya ang nakaawang sa gulat
na bibig habang malalaki ang mga mata na nakatingin sa katawan na nakahandusay at
walang buhay sa tabi ng nakatumbang motorsiklo.

Amethyst pressed her lips together as Luther get inside the car and drive off.

"L-Luther..." nanlalamig ang kamay niya. All she could think about was the dead
person on the street. "B-Bakit mo g-ginawa 'yon?" Nanginginig ang boses na tanong
niya.

Luther's face was dark and it shouts death. "No one points a gun at you and get
away with it. No one."

She froze. He did that for her? Oh my God. Hindi niya alam kung anong dapat niyang
maramdaman, would she feel good or bad? Holy hell! This is not good.

=================

CHAPTER 14
CHAPTER 14

IPINARADA ni Luther ang sasakyan sa labas ng bahay niya saka mabilis siyang lumabas
at umikot patungo sa passenger seat. Binuksan niya ang pinto at pinalabas mula roon
ang dalaga na walang emosyon ang mukha.

He's afraid of what she must be thinking.

"Amethyst." He tugged her hands towards his mansion door. "Come on."

Sabay silang pumasok sa bahay niya at nagpapasalamat siyang naroon sina Blake at
Blaze sa sala.

"Hey, what's up, X?" Nakangiting tanong sa kaniya ni Blaze. Ang ngiting 'yon ay
naglaho ng makita ang mukha ni Amethyst na walang emosyon. "You look like hell,
Miss Amethyst."

Dumako ang walang buhay na tingin ni Amethyst kay Blaze. "I just saw Satan." Tugon
ng dalaga saka tumingin sa kaniya na para bang isa siya sa pinakamasamang tao sa
buong mundo.

His heart tightened. This is it. The time has come for Amethyst to leave him. He's
sure as hell she won't stay with a murderer like him. Why is his life so fucked up?
I hate this! Bakit kailangan pa nitong makita ang paglabas ng mga sungay niya,
samantalang kaya niyang isangla ang kalukuwa niya sa demonyo, tanggapin lang siya
ni Amethyst bilang siya at hindi na ito maghanap ng iba pa.

Hinila niya si Amethyst patungo sa kuwarto niya at pinaupo ang dalaga sa kama,
umupo siya sa tabi nito.

"So, I'm Satan, huh?" Aniya at kinagat ang pang-ibabang labi. He wanted to shout
but stopped himself. "I'm sorry you have to see that. Sa mundong ginagalawan ko,
normal na 'yon. I usually don't kill, but that man point his gun at you. I cannot
let that happen. Over my dead fucking body—"

"Ayoko na."

Nanigas siya sa kinauupuan at dahan-dahang napatingin sa dalaga na nakatutok ang

mga mata sa sahig ng silid niya.

"A-Ano?" Nauutal na sabi niya. Kinain ng takot ang buo niyang pagkatao.

She bitterly chuckled. "Ayoko na, Luther." Kinagat nito ang pang-ibabang labi. "I
can't accept this. Hindi ko matanggal sa isip ko na pumatay ka ng tao. I just
couldn't..." tumayo ito. Amethyst looks like she has given up on hoping that he'll
change. "Siguro dapat ko nang tanggapin na ang Luther na minahal ko noon ay hindi
na babalik pa."

Marahas siyang umiling at tumayo. Anguish was now visible in his face. "No! Please,
Amethyst... hindi na babalik ang dating Luther pero hindi ba puwedeng ang bagong
Luther nalang ang mahalin mo? I will make you happy, I'll buy anything that you
desire, i will let my heart love you again if that will make you stay..." hinawakan
nito ang kamay niya at pinisil iyon. "Stay with me, Amethyst..."

Tumingin sa mga mata niya si Amethyst. Her eyes were blank and no emotion
whatsoever. "I can't love a man like you, Luther. I just can't."

Inagaw ni Amethyst ang kamay nito na hawak niya saka kumaripas ng takbo palabas sa
kuwarto niya.

Naiwan si Luther na parang sinasakal ang puso niya. Nanginginig ang kalamnan niya
at parang kinakapos siya ng hininga sa sobrang sakit na nararamdaman niya. Is his
heart breaking again? Minsan nang nawasak ang puso niya ng iwan siya ni Amethyst
noon, pero walang pagsidlang sakit ang nararamdaman niya ngayon habang suntok sa
buwan na hinihintay na bumalik si Amethyst sa piling niya.

But Luther knew ... even though he prayed to God a million times, he will not hear
him and Amethyst will disappear in his life for good this time. He was choking in
his own heartache.

PASALAMPAK na umupo si Amethyst nang makapasok siya sa bahay niya. She was sobbing
silently as the scene keeps on repeating in her mind ... the scene where Luther had
killed a man... oh God.

As an agent, that scene was normal for her. Sanay na siyang nakakita ng patay na
tao, ang hindi matanggap ng sikmura niya ay ang kaalamang si Luther ang pumatay sa
taong 'yon. Good God! What happened to her kind and just Luther? This must be a
joke.

She was in denial before ... but now; she can't deny that Luther is an evil man
that can kill without a second thought.

She scrambled towards her laptop in the living room and continued typing her
report, with big tears running to her cheeks.

Nanginginig ang kamay niya habang nagta-type siya. She wanted to laugh at the same
time cry heavily.

Continuation... 'Luther San Diego killed two men. He shoots them. He's a cold
blooded monster that needs to be put behind bars. I, Agent Thyst, promise, that
everything i said in this report is true and no lies what so ever.'
Amethyst sends her Report through e-mail. Mariin niyang ipinikit ang mga mata at
itinikom niya ang nanginginig na mga labi. She wanted to shout in so much
frustration and regret ... sana walang taong namatay ngayon kung inuna niya ang
trabaho niya at hindi siya nakipaglandian kay Luther.

He killed that man to save you. Anang boses sa isang bahagi ng isip niya.

He did... but whatever the reason, Luther still killed someone. And it's a
crime ... its murder. And all her life, Amethyst wanted to stand against Criminals
and put them behind bars.

Isinara niya ang kaniyang laptop at huminga siya ng malalim. Pinaklama niya ang
sarili.

She wanted to cry in frustration, but, it wouldn't do her any good. Ang dapat
niyang gawin ngayon ay rendahan ang sarili na huwag nang ma-miss ang binata.
Iiwasan na niya ito, or better yet, aalis nalang siya sa bansang ito. Babalik na
siya sa London. That is the only way to fully forget Luther. It made her heart
contracted in pain but she discarded it.

Ayaw niyang mahalin si Luther. Ayaw niya ... ayaw niya.

Habang naglalakad si Amethyst patungo sa silid niya, tumunog ang cell phone niya.
She took her phone out from her jeans pocket and answered the call.

"Hello?" Aniya.

"This is a clear line." Aniya nang nasa kabilang linya. "Thyst, we appreciate the
Report you made." His voice was deadly serious. "But remain still for a couple of
days. I'll call you when you need to get out of there."

Urgh! Looks like i can't escape.

She took a very deep breath. "Yes, Sir."

"Good."

Nawala ang kausap sa kabilang linya. Humugot siya ng isang malalim na hininga saka
nagpatuloy sa paglalakad patungo sa kuwarto niya.

Looks like she can't escape Luther. She'll be here for a couple of days. Sana naman
hindi siya nito puntahan sa bahay niya. Because she's sure as hell that if he
kissed and hugged her, she'll melt away. In an instant. And Amethyst hated it.
SINAPO ni Luther ang ulo habang nakaupo siya sa sahig, ang likod niya ay nakasandal
sa paanan ng kama. He wanted to shout in so much anger, frustration and anguish.

"X?" Boses iyon ni Blaze.

He dragged his gaze to Blaze who's standing few feet away from him. "Yeah?"

"Mr. Tsui is already on the meeting place." Ani Blaze saka bumuntong-hininga.
"Anong gusto mong gawin namin sa kaniya?"

Nagtagis ang bagang niya ng maalala ang pagtangka ng lalaking 'yon sa buhay ni
Amethyst. Alam niyang si Tsui ang gustong bumaril kay Amethyst. His source never
lied. This is going to end once and for all.

"May tao ba tayo roon?" Balik tanong niya.

"Wala pa. Hinihintay nila ang utos mo."

He smirked wickedly. "Pasabugin mo ang meeting place na 'yon. Make sure that it
will kill Mr. Tsui. Kill them all."

Nanlaki ang mga mata ni Blaze. "Are you out of your effing mind?!" He looks
horrified at his order. "X naman! This is supposed to be code red! Meaning si Mr.
Tsui lang ang dapat na mamatay at hindi kasama ang mga galamay niya! Minrod will
kill us!"

Mala demonyo siyang ngumisi. "Wala akong pakialam. That's my decision. Take it or
leave it."

"What if i say leave it?" Mahina ang boses na tanong ni Blaze sa kaniya.

His eyes darkened in anger. "Then I'll do it myself."

Bumuga ng marahas na hangin ang kausap. "Fuck you, X." Tinalikuran siya nito. "I'll
do it."

That made him smile. "Good answer."

Nang makalabas si Blaze, kinuha niya ang cell phone sa ibabaw ng kama at bago pa
niya mapigilan ang sarili, tinawagan niya si Amethyst.

His call went through a voice mail. Fuck!

TIINITIGAN lang si Amethyst ang cell phone niya habang tumatawag sa kaniya si
Luther. After nine rings, his call went through her voice mail.

And a very baritone voice filled her ears.

"Amethyst, i just want to say I'm sorry you have to see that. But you have to know
that in the line of work I'm in, normal na sakin ang pumatay. I shouldn't have ...
but that man pointed the gun at you. I can't let that happen. You're very precious
to me. Heck! I'm in love you! I can't fucking lose you, Amethyst. I can't lose the
woman i ever love." He paused for a couple of minute. "Yes, Amethyst, I'm in love
with you." Parang nanghihina ang boses nito at nagmamakaawa. "I'm fucking in love
with you! So please, have mercy on my already wreck and broken heart. Can you
please come back to me and love me again? I want to feel the warmth of your loving
arms and the soft caress of your lips. I miss those ... i miss you. If i have to
sell my soul to the devil for you to stay and give me a chance, i will. Stay with
me, Amethyst. Stay..." He let out a loud breath, like he is frustrated and doesn't
know what to do. "I need you, Amethyst ... i love you.

Sarkastikong tumawa si Luther sa kabilang linya. "But maybe this is for the best.
Tama ka. You should really stay away from me as far as possible. Ayokong madamay ka
sa kasamaang pinaggagagawa ko at gagawin palang. You should leave me alone and stay
away. That's the best for both of us. Because god knows if something bad happen to
you, I. Will. Die." The line died.

Kinagat niya ang pang-ibabang labi habang halo-halo ang emosyon na nararamdaman
niya dahil sa mga sinabi ni Luther. And even if she tried her best to hate the man
she learned to love again, she couldn't. Amethyst had fallen in love with Luther
again. At masakit dahil ang daming balakid sa pagmamahalan nila.

Paano niya mamahalin ang kagaya ni Luther kung trabaho niya ang ipakulong ang mga
kagaya nito?

How? It pained her to the core of her soul.

Ipinilig niya ang ulo ay marahas na bumuga ng hangin. She can't love, Luther.
Kailangan niyang panindigan ang desisyon niyang iyon.

MATIIM na nakatitig si Luther sa TV habang ibinabalita ang nangyaring pagsabog sa

isang abandonadong Pier.

'Sa ulo nang mga nagbabagang balita. May sumabog na abandonadong Pier hindi
kalayuan sa siyudad at may naiulat na labin-limang patay. Nasa kamay na ngayon ng
Pulisya ang mga bangkay at nasa ilalim ng pagsusuri para alamin ang kanilang mga
pangalan. Sampo ang hindi pa nakikilalang bangkay, apat ang may pagkakakilanlan na,
samantalang ang isa naman ay isang kilalang negosyanteng na nag ngangalang Chi
Tsui. Isa itong mayamang Chinese Businessmen na narito sa Pilipinas para mag-
negosyo. Wala pang alam ang awtoridad kung ano ang dahilan ng pagsabog, kaagad
naman daw na ilalabas ang Police report kapag nalaman na nila ang buong pangyayari
sa nasabing pagsabog.'
Gusto niyang magbunyi na sa wakas wala na si Mr. Tsui pero naguumpisa palang siya.
Malayo pa ang tatahakin niyang daan patungo sa tagumpay na inaasam niya.

"What's next?" Tanong ni Blake na nasa pang-isahang sofa at nakatingin sa kaniya na

hinihintay ang utos niya.

Since the beginning of this set up, it was he who always decide on what to do next.

He sighed and answered. "Do everything you can to sway Mr. Henrick. I want him to
be a buyer of our drugs and guns. I want him to trust us and we will crash it the
moment he got hook in our bait." This plan will work out just fine.

Blake nodded. "Got it."

Nakakunot ang nuong dumako ang tingin niya sa humahangos na Blaze na palapit sa
kanila ni Blake.

"What's that?" Luther asked in confusion as he saw Blaze's worried face.

May inilapag si Blaze na window envelop sa center table na nasa harapan niya saka
huminga ito ng malalim.

"A letter from Minrod." Ani Blaze na halatang kinakabahan.

"Shit." Luther cursed and hurriedly opens the enveloped.

Mabilis niyang binasa ang nakasaad sa sulat.

'Read this you imbecile. And tell me that you're fucking careful in your fucked up
endeavor.' Below Minrod's penmanship that can be compared to a font style 'chiller'
was a long letter.

A letter that has his name on it.

Fuck! What the fuck is this?

=================

CHAPTER 15
CHAPTER 15

'REPORT: LUTHER SAN DIEGO JR.

Name: Luther San Diego Jr.

Birthday: August 24, 1985

Address: 575, Valley St., Gentleman Village.

Father: Luther San Diego Sr.

Occupation: Head of National Bureau of Investigation.

Mother: Leslie San Diego.

Occupation: Interpol Agent.

Siblings: None.

Status: Single.

Citizenship: Filipino.

Significant Other: None.

Educational Background: A Criminology Graduate with GPA of 1.43. Took up Law a year
after he acquired his degree. He is a Criminal Lawyer and he graduated with High
Honors. He served in Supreme Court until his mother's death. Then he enrolled in
Martial Arts School in Japan and graduated with High level skills. Months after
that, he enrolled himself in Sniper and Shooting School in Germany and graduated
with top score.

Personal Background: He owns the Club Red, a Club where lots of Illegal things
happen. Luther Jr., is also knows as X in the club. He also sells Drugs and Guns.
He has a mansion worth millions in the Gentleman Village. He seldom visits his
father whom he hates. He have many women to pleasure him and he practice Sex
Bondage and Submission with his chosen women. He often cursed (e.g.: Fuck, Shit,
Fuck you, etc.) He has a cabin in the middle of the forest, near a lake. The cabin
is powered with solar power.

Luther Jr. Owns a Yacht docked in Sudalga's Port. He is monster in disguise of a

man. He is involved in every illegal deeds happening in downtown and he is
responsible for the sex drugs circulating in the black market. He is a very bad
man. A very Dangerous Gentleman. Luther San Diego killed two men. He shoots them.
He's a cold blooded monster that needs to be put behind bars. I, Agent Thyst,
promise, that everything i said in this report is true and no lies what so ever.'

Napakurap-kurap si Luther pagkatapos basahin ang Report tungkol sa kaniya. Its

detailed and it hold too much personal information about him. Saan galing ang
report na 'to?

Fuck shit!

Itinapon niya ang sulat sa ibabaw ng kama saka kinuha ang cell phone niya at
tinawagan si Minrod.

"Who the fuck sends that letter? And to fucking whom?" His voice was deadly serious
and cold. That was a very detailed report about him and his effing personal life!

Minrod sighed nonchalantly. "An Agent from CIA. Now tell me that you are being
careful."

"I. Am. Careful!" He hissed in anger. "Ibigay mo sakin ang buong pangalan ng agent
na 'yon at papasakan ko ng maraming droga ang bunganga niya! He will not ruin my
mission, damn him!" Nagpupuyos siya sa galit.

Luther wanted to kill that fucking agent.

"No name."

Nagtagis ang bagang niya. "Give me a fucking name, Minrod. He'll be dead in an
hour. No one crossed me and gets away with it." Luther is more than ready to kill
the bastard!

Minrod laughed like he is enjoying the shit he is in. "Tsk. Luther, hindi lalaki
ang agent na hinahanap mo. It's a she, and she happens to be one of the closest
person to your heart."

Nagtagis ang bagang niya. Ka-close niya? A she? Who? How dare she backstab him!
"Give me a name, Minrod."

"The CIA sent her because they know her relationship to you, moron. So be careful."

Nawala sa kabilang linya si Minrod at naiwan siyang nag-iisip ng malalim.

Only one woman ever gets closed to him these past few weeks. Only one woman who he
dares to enter his dark and dangerous world. Isang babae lang ang alam ang lahat na
nasa sulat. Isa lang ... and that's Amethyst.

Fuck me! Why is that woman so cruel? Why is she doing this to me? How can she do
this to him?!

Malalaki ang hakbang na lumabas siya ng silid. There's one thing in his mind at the
moment: make Amethyst pay fucking dearly!

NGUMITI si Troy ng makita siyang pumasok sa pinto ng magara nitong silid. Amethyst
was happy that he looks okay now. Hindi katulad noon na naka-cast ang paa at braso
nito.

"So you finally grace me with your presence." Troy grinned happily at her while
standing with clutches on both sides to balance himself.

Ibininalik niya ang masayang ngiti nito. "Hey, Troy."

"Hello to you too, pretty lady." Paika-ika itong lumapit sa kaniya. "Kumusta? It's
been a long time since you came to visit me."

Nahihiyang kinagat niya ang pang-ibabang labi. "A have to sort out a lot of
things." Amethyst pressed her lips together.

Mataman siyang tinitigan ni Troy na parang binabasa ang ang laman ng isip niya.
"You okay?" May pag-aalala sa boses tono ng boses nito. "I mean, you look shaken
and a bit pale."

Amethyst forced herself to laugh so she could conceal her true feelings. "Ahm, okay
lang ako." Tumikhim siya at iminuwestra ang katawan nito para ibahin ang usapan.
"You look fit. Mukhang nakapagpahinga ka ng husto."

Troy tsked. "Magiging masaya sana ako dahil napansin mong maayos ang pangangatawan
ko. But i can really feel that you are changing the topic so, no, I'm not feeling
happy at all."

Humugot siya ng isang malalim na hininga saka bumuga ng marahas na hangin. "I'm
fine, Troy. Leave it."

Umiling-iling ang kaharap. "Okay. I'm going to leave it. But you know, sooner or
later you have to spill."

Definitely not today, buddy. "Okay." Mahina niyang sabi.

Magkatabi silang naglakad patungo sa teresa na nasa bandang kanan ng silid nito.
"So," Troy drawls, "maliban sa mukhang maayos ka naman, anong pinaggagagawa mo
nitong mga nakaraang araw?"

Except from letting her heart fall for a Criminal? Nothing much really. Her sarcasm
was thick.

Nagkibit-balikat siya. "Doing my job." If you can call falling in love a job, that
is.

Tumango-tango si Troy. "Looks like your job drained your energy out of you."
Komento nito.

Walang buhay siyang ngumiti. "A girl got to do what a girl got to do."

Mahinang tumawa si Troy. "I see." Tumikhim ito, "so, how about dining with me?"

Amethyst grinned. Thanks God! Something to erase Luther from her mind. "I would
love too."

NANG makarating si Luther sa bahay ni Amethyst, malakas siyang kumatok na para bang
gigibain ng mga kamay niya ang pinto.

"Amethyst!" He shouted her name in so much anger. "Amethyst!"

Luther heard a faint sound of footsteps inside then the door opened showing
Amethyst with red and swollen eyes.

All his anger for Amethyst receded and was gone in a second as he stared at her
swollen eyes. "Umiyak ka ba?"

Mabilis itong umiling na parang ayaw nitong malaman niya ang katutuhanan sa likod
ng namumula nitong mga mata.

"H-Hindi ako umiiyak." Nag-iwas ito ng tingin. "U-Umalis ka na."

Luther just stared at Amethyst. Akmang isasara nito ang pinto ng iharang niya ang
paa. "Not so fast, honey."

Itinulak niya pabukas ang pinto gamit ang paa niya saka hinawakan sa beywang si
Amethyst. Nang magpumiglas ito, walang sere-seremonyang binuhat niya ang dalaga at
dinala sa silid nito.
Luther threw Amethyst unto the bed making her scream in shock and then quickly
straddles her waist. Luther pinned Amethyst's hands on the bed and bore his angry
gaze at her.

"Tell me, Amethyst, are you an agent?"

She paled.

Pagak siyang tumawa. Sapat na iyon para mapagtantong tama ang hinala niya.

"So, tama ako." It wasn't a question. "And you backstabbed me."

Umawang ang labi nito para siguro sumagot pero hindi ito makapagsalita. Luther
dipped his head and captured Amethyst's lips hungrily. Pinakawalan niya ang isa
nitong kamay ng tumugon ito ng halik saka kinuha sa bulsa niya ang isang tabletang
gamot at walang sere-seremonyang ipinasok iyon sa bibig ni Amethyst.

Amethyst wiggled under him. Gusto nitong ilabas ang tabletang ipinasok niya sa
bibig nito. Tinakpan niya ang bibig nito para hindi nito mailuwa ang tableta. And
when she stop trying to get away from his hold, Luther knew that she have swallowed
the tablet and it's now draining her consciousness.

Luther smirked. "A CIA Agent, huh?" He laughed in sarcasm and then step out from
the bed. "Pagbabayaran mo 'yon."

Hinugot niya ang baril na itinago niya sa likod ng pantalon niya saka itinutok iyon
kay Amethyst.

Amethyst's eyes bulged in fear and disbelief. "N-No..."

"I hate you, Amethyst." Aniya saka kinalabit ang gatilyo ng baril.

LUTHER parked his car outside his father's house. Pagkapasok niya sa bahay,
nagtagis ang bagang niya ng makita ang kaniyang ama na hawak ang larawan ng
kaniyang mahal na ina.

"Don't looked at her with your pathetic eyes." He hissed in fury. "Wala kang
karapatang tingnan ang larawan niya."

Inilapag ng ama niya ang larawan sa lalagyan at humarap sa kaniya. "Luther, anak,
your anger is misplaced."

Luther smirked at his father. "Misplace?" He tsked. "Ikaw ang head ng NBI, pero
wala kang nagawa para kay mommy. Wala kang nagawa kundi ang ipakulong ang isa sa
bumaboy sa kaniya!" Nagaapoy ang mata niya sa sobrang galit habang nakatitig sa
kaniyang ama. "Put them behind bars? In prison? Fuck you! Prison is too easy for
those murderers. Dapat sa kanila pinapatay!"

Sumusukong umiling-iling ito. "No, Luther, hindi sa atin ang desisyon na 'yon.
Justice is not supposed to be given by your hands."

An evil, sadistic chuckle came out from Luther's lips. "Watch me."

Pabagsak na umupo ang ama sa pang-isahang sofa at nagmamakaawang tumingin sa

kaniya. "Sabi ko na nga ba, ikaw ang may kagagawan sa pagkamatay ni Tsui. Anak, oo
nga at naparusahan mo sila, pero sa mata ng diyos, kasing sama ka rin nila at
paparusahan ka niya—"

"Fuck God and his punishment." Napakalamig ng boses niya. "I'll get my vengeance.
And it's going to be sooner rather than later."

"No." Marahas na umiling ang ama niya. "Don't do this Luther."

Ngumisi siya. "Henrick is next. I waited six years to kill them all. And that
opportunity is knocking at my doorsteps right now so get off my ass and fuck off."

"Please, Luther, don't..."

His father was begging but he wasn't affected at all.

"You can't stop me. At least I'm doing something to avenge mom. Ikaw? Ano ba ang
nagawa mo sa anim na taon mula ng patayin siya?"

Nawalan ng imik ang ama niya. Nakaguhit sa mukha nito ang hiya at guilt na
nararamdaman nito ngayon. "Anak, itigil mo na 'to."

"No." Mabilis siyang nagtungo sa kuwarto niya na hanggang ngayon ay hindi pa rin
tinatanggal ng ama niya at kinuha mula sa closet niya ang susi sa basement ng
mansion niya. The basement that he thought he'll never open.

Sa halip na dumaan ulit sa front door, binuksan niya ang bintana ng kaniyang silid
at tumalon mula roon. When his feet landed on the ground smoothly, Luther run
towards his parked car.

Nang pumasok siya sa sasakyan, hindi na siya nagulat ng makita si Blaze sa

passenger seat na nakatingin sa backseat.

"Anong balak mong gawin sa kaniya?" Tanong ni Blaze habang nakatingin kay Amethyst
na walang malay.
The tablet that he forced feed her rendered her unconscious for twenty-four hours.

Nagkibit-balikat siya. "I have plans for backstabber like her."

Napailing-iling si Blaze. "She was just doing her job, X. Hayaan mo na siya. She's
just a freaking woman."

"A woman who made me feels like a fucking shit."

Huminga ng malalim si Blaze. "X, ang mga babae palagi ang dahilan ng pagbagsak ng
mga lalaki. A woman has always been a man's downfall."

"Yeah, well," sinilip niya si Amethyst gamit ang review mirror. "She will not be my
downfall."

"I hope you don't eat your words." Doubt shadowed Blaze's voice. "I hope she
doesn't drag you down."

"Never."

AMETHYST wake up groggy. She felt like she's been drugged. Iminulat niya ang mga
mata at napasinghap siya ng makitang hindi pamilyar sa kaniya ang silid na
kinaruruonan niya! Hindi lang iyon, nakakatali ang kamay niya sa poste ng kama na
kinahihigaan niya, pati na rin ang kaniyang mga paa. Kahit anong gawin niyang
pagwawala, hindi matatanggal ang pagkakatali sa kamay niya.

Who did this—Luther came into her mind. Nang umuwi siya mula sa pagbisita kay Troy,
binisita siya ni Luther. And he looks really mad. Then he shoved something inside
her mouth and pointed the gun at him.

"Luther!" Amethyst shouted from the top of her lungs. "Luther! Luther!"

Bumukas ang pinto hindi kalayuan sa kinahihigaan niyang kama at pumasok doon si
Luther na may dalang baso.

"Stop shouting and drink." Malamig nitong sabi saka inilapag ang baso sa bed side
table.

Pinukol niya ito ng nakamamatay na tingin. "Paano ako iinom e nakatali ako?"

Ngiting aso ang tinugon nito. "Aren't you an Agent? Do something." With those last
words, Luther left her alone in the room.
"Luther!" Sigaw niya. "Bumalik ka rito!"

But nobody came back. Amethyst was alone ... alone.

�����������������������������������������������������������������������������������
�����������������������������������������������������������������������������������
�����������������������������������������������������������������������������������
�����������������������������������������������������������������������������������
�����������������������������������������������������������������������������������
�����������������������������������������������������������������������������������
������������������������

=================

CHAPTER 16

CHAPTER 16

HINDI alam ni Amethyst kung ilang oras o ilang araw na siyang naroon sa silid na
'yon. It feels like forever. She'd been on and off these past few hours or days
maybe? Luther sometimes feed her, sometimes he doesn't. Most of the times he just
stared at her coldly then he would leave her alone and then she would lose her
consciousness again.

Is he punishing her for backstabbing him? It made her heart ache at the same time;
it made her furious at him. How dare he?!

Natigilan siya ng makitang bumukas ang pinto ng kuwarto at pumasok doon si Luther.
Naglaway ang bagang niya ng makitang may dala itong masarap na pagkain.

Inilapag nito ang tray saka walang imik na tinanggal ang tali sa kamay at paa niya.

"Ilang minuto ka nang gising?" Luther asked.

She shrugged. "Hindi ko alam. Medyo matagal na."

"Good. Maligo ka." Ani Luther at may inilapag na damit sa ibabaw ng kama. "Wear
that. Don't try to escape. It will piss me off and piss off Luther is a monster."

Napalunok siya ng makita ang malamig nitong titig sa kaniya. It made her froze and
chills run down her body.
Dinampot niya ang damit na inilapag nito saka walang ingay na naglakad patungo sa
banyo na bahagyang nakabukas ang pinto.

Amethyst went inside and took a quick bath. The quickest in history of baths.

Nang lumabas siya sa banyo, suot na niya ang malaking t-shirt ni Luther saka ang
boxer nito. She's not wearing any underwear's beneath those clothes.

Umupo siya sa gilid ng kama at hindi umimik. She's scared to talk, afraid that it
might anger Luther more.

"Eat." Tinapik nito ang tray. "Fast."

Mabilis siyang lumapit sa tray na puno ng masarap na pagkain at kumain na para bang
isa siyang patay-gutom na nilalang. Gutom na gutom na siya at wala siyang pakialam
kung nagmumukha siyang patay-gutom. She needs to eat. Eat. And eat. Who knows when
Luther is going to feed her again?

Amethyst froze when she felt a hand encircled her wrist. Bumaling siya kay Luther
at namilog ang mata niya sa pagtataka ng makitang may inilabas itong ointment mula
sa bulsa ng pantalon nito saka masuyong pinahiran niyon ang namumula niyang
pulsohan dahil sa matagal na pagkakatali sa kaniya.

"A-Anong ginagawa mo?" Pabulong niyang tanong.

Hindi siya sinagot ni Luther hanggang sa matapos itong ipahid sa namamaga niyang
pulso ang ointment.

Luther sighed. "Emotion has no heart and eyes. Specially anger."

Kumunot ang nuo niya. "Anong ibig mong sabihin?"

Luther looked at her in the eyes; anger was visible on their depths. "Amethyst, i
trusted you. I love you. Hindi ko lang inakala magagawa mo 'yon sakin. Kasi ako,
hindi ko kayang gawin 'yon sayo. Kahit pa ilang katao ang mapatay mo o kahit ano pa
ang gawin mo, matatanggap ko kasi mahal kita. Pero ikaw, hindi mo kaya. Maybe
because you don't love me and i understand that. Hindi naman kita mapipilit na
mahalin mo rin ako katulad ng pagmamahal ko sayo. I did this," iminuwestra nito ang
kamay sa tali na nada poste ng kama, "because i have too. Hindi ko hahayaan na
sirain mo ang misyon na matagal kong plinano. You will not be my downfall Amethyst,
tama nang nasa mga kamay mo ang puso at kasiyahan ko. Tama nang nasasaktan ako
ngayon dahil sayo. I will never let you ruin my plans. Never."

Hinaplos nito ang namamaga niyang pulsohan saka tumingin sa tray na may pagkain pa.
"Kumain ka pa." Ani Luther. "Sorry at nagutom ka. Bawat balik ko kasi rito, wala
kang malay o kaya naman nawawalan ulit ng malay. It's the effect of that sleeping
drug i forced feed you. Pasensiya na."

Nagsalita siya sa mahinang boses. "I hate you."

"I know."

Bumaba ang tingin niya sa kaniyang namagang pulsohan. Isang butil ng luha ang
kumawala sa mga mata niya. "Hindi ako naniniwalang mahal mo ako. Dahil kong totoo
ang sinasabi mo, hindi mo sakin gagawin 'to. Hindi mo ako itatali at mas lalong
hinding-hindi mo ako gugutomin."

"I'm sorry." Pinangko siya nito na ikinagulat niya.

Mas lalo pang nagulat si Amethyst ng ilabas siya ni Luther sa silid na iyon.
Sunshine graced her face when they ascended to the top of the stairs. Napapikit
siya at ninamnam ang init ng araw na tumatama sa mukha niya.

Minutes later, Luther brought her to a very expensive and manly room. She knew this
room. It's Luther's.

Napatitig siya kay Luther ng ihiga siya nito sa kama, nakaawang ang bibig niya sa
gulat.

Luther sighed. "Stay here. Don't pissed me off, Amethyst. And we'll be good."

Wala siyang ibang magawa kundi ang tumango sa gusto nito.

"Ilang araw akong nasa loob?"

Kinunotan siya ng nuo ni Luther. "Araw?"

Tumango siya. "Ilang araw mo akong kinulong doon at ginutom?"

Luther chuckled sardonically. "Amethyst, you've been in the basement for twenty-
four hours. Sa tingin mo naman kaya kitang ikulong do'n ng ilang araw?" Hindi
makapaniwalang umiling-iling ito. "Fuck you, Amethyst. Fuck you for thinking that i
have the guts to actually do that to you!"

Napaigtad siya sa pagtaas ng boses nito. She felt ashamed. Buong akala niya ay
ilang araw siyang kinolong doon ni Luther, pero hindi naman pala. God! How can she
think of that? Maybe because she saw him killed someone. She's afraid of Luther.
Afraid that he might kill her too. Tinutukan na siya nito ng baril at kinalabit ang
gatilyo.

Amethyst laughed in panic. "N-Natatakot ako sayo, Luther." She'll be honest from
now on. "Nakakatakot kung ano ang kaya mong gawin sakin at sa puso ko—"

"Shut up!" Sinigawan siya nito dahilan para manlaki ang mata niya sa takot. "Don't
use your heart to fucking make me soft. I'm already soft when you are concern."
Tumalim ang mga mata nito. "Nasa bahay kita. Huwag mong subukang tumakas, i swear,
Amethyst, ibabalik kita roon sa pinanggalingan mong silid. I would show no mercy. I
will really punish you. For real this time."

Napalunok siya habang unti-unting nagsi-sink in ang takot sa buo niyang pagkatao.

"H-Hindi ako tatakas." Kinakabahang sabi niya habang nanlalamig ang katawan niya.

"Good." Naglakad si Luther patungong pinto. "Stay here. Behave. I'll be back
later." Iyon lang at umalis na ito sa nasabing silid.

Iniwan siyang nag-iisa ni Luther. Umayos ng higa sa kama si Amethyst at mapait na

ngumiti. "Is this what happened to women who fell in love with a bad men?"

Ang ngiti niya ay nauwi sa mapaklang tawa. Wala namang matinong sagot sa tanong
niya. Wala.

LUTHER sighed heavily when he exited his private room. Gustong-gusto niyang magalit
kay Amethyst dahil sa pag-iisip nito na kaya niya itong saktan ng ganoon, pero
kapag nakikita niya ang maganda nitong mukha, parang may mahika na nawawala ang
galit niya.

Is this love? Or a fucking episode of drag me to hell? Because right now, he felt
like hell just camped beside his fucking mansion.

Bumaba siya sa sala at nakita niya roon ang magkambal na sina Blake at Blaze. Abala
ang mga ito sa paglalagay ng mga droga sa tatlong attaché case.

Nang maramdaman ni Blake ang presensiya niya, tumingin ito sa dereksiyon niya.

"Ito ang huling sex drug natin." Wika nito na kunot ang nuo. "Kapag nabulilyaso ang
lakad natin sa makalawa, pupugotan tayo ng ulo ni Minrod. We already wasted
millions on these drugs."

Umingos siya. He's not afraid of Minrod. "Hayaan niyo si Minrod. Let's do our job
and after this shit, we're going to party like its 1999."

Ngumisi si Blaze na katatapos palang punuin ang isang attache case. "Good. Because
i miss partying like an animal."

Mahina siyang tumawa. "Taposin natin 'to."

"After Henrick, si Tan nalang ang natitira." Ani Blaze. "Anong balak mo sa kaniya?"

Mala demonyo siyang ngumisi. "I'll bury him alive. Let's see if he can still get
away?"

Napailing-iling nalang si Blake. "Puwede natin siyang ibigay sa mga Pulis?"

"Para ano? Para bayaran niya ang Judge at lahat ng tao sa korte? Tapos ano?
Makakalabas siya ng kulungan na parang hindi niya binaboy at ginahasa ang ina ko?"
Kinuyom niya ang kamao sa sobrang galit. "Hanggat nabubuhay ang dalawang 'yon,
hindi ako makakatulog ng mahimbing. If my father couldn't avenge my mothers, then I
fucking will. That's the ought I took six years ago when I enter this illegal
business shits." Matiim niyang tinitigan ang dalawang tao na kasama niya mula
simula. "So, are you with me? Or not?"

Isinara ni Blake ang attache case. "Fuck! I'm going to hell either way; i might as
well take someone with me."

"Yeah, well, let's do this." Ani Blaze.

Masaya si Luther sa naging desisyon ng dalawa.

"Sa makalawa, magkita tayo sa Club Red. Ngayon, ayosin niyo ang mga dapat ayosin."

"Yes, boss." Sabay na sabi ng dalawa at sabay ding umalis.

Huminga muna ng malalim si Luther bago bumalik sa kaniyang silid. Napatigil siya sa
pagpasok ng makitang nakatayo si Amethyst at may hawak itong baril at nakatutok
iyon sa kaniya.

Shit! Bakit ba niya nakalimutan ang baril na nasa ilalim ng unan niya?

Mahinahon siyang nagsalita. "Put the gun down, Amethyst. You wouldn't want to pull
the trigger."

Amethyst smirked. "At sinong may sabi? Ikaw?" Dalawang kamay ang ginamit nito sa
paghawak ng baril. "You should be put in jail, Luther." Naningkit ang mga mata
nito. "Pero mukhang aabutin ng siyam-siyam bago ka makulong kaya dapat mamatay ka
nalang."
Bumagsak ang balikat ni Luther. Is this what happen when you trusted people to
never hurt you, because somehow, you believe that they might care and love you?

He sighed. This is what happens when someone let his guards down.

"Okay." Huminga siya ng malalim. "Kung sa tingin mo dapat akong mamatay, pull the
trigger. Then leave me bleeding. I'm sure I'll bleed out and no one will come to
save me. Mas mabuti na siguro 'yon, kesa naman magmahal ako ng walang katugon." His
eyes bore into hers. "Mas masakit 'yon."

A tear escaped Amethyst's eyes. "Good bye, Luther."

Ipinikit niya ang mga mata. "I love you, Amethyst."

A gunshot filled his air and a searing unbearable pain ripped through his arm.
Iminulat niya ang mga mata at bumaba ang tingin niya sa braso niya. Flesh wound.
Blood dripping from it and it feels numb.

Dumako ang tingin niya kay Amethyst na bilog na bilog ang mata sa gulat habang
nakatingin sa braso niya na dumudugo.

Amethyst gasped and dropped the gun. "Oh my God..." sinapo nito ang bibig. "Oh
God..." hahakbang sana ito palapit sa kaniya ng umiling siya.

"Don't come near me."

Humakbang ito palapit na para bang nag-aalala ito sa kaniya.

"Luther—"

"Don't come near me!" Sigaw niya. "Bullshit, Amethyst! You tried to kill me and
then you look worried. Fuck you!"

Lumabas siya ng kuwarto at malakas na isinara ang pinto. Punyeta! This is what
happened when a man falls and trust a woman who turns out to be a fucking Agent.

"Luther?"

Napaigtad siya ng marinig ang boses ni Amethyst mula sa likod ng pinto. It sounds
so soft and caring. Pero ayaw niyang lokohin ang sarili niya. Amethyst will never
care nor love her the way he love and care for her. Niloloko lang niya ang sarili
kung paniniwalain niya na sarili na nag-aala sa kaniya si Amethyst.
Gusto na niya itong pakawalan, tama na ang paniniwalang mamahalin siya ni Amethyst.
Pero hanggat hindi pa natatapos ang misyon niya, hindi niya puwedeng pakawalan si
Amethyst. He can't let her ruin his plans for those bastards.

"Luther? Please, talk to me." May pagmamakaawa ang boses ng dalaga. "Please,
Luther. I didn't mean to shoot you. Please..."

Mariin niyang ipinikit ang mga mata. No. Don't listen to her soft voice! Don't
listen to her beautiful harmonious voice! Don't! Just don't! Damn it!

Pinilit niya ang mga paa na maglakad patungo sa pinaglagyan niya ng first-aid kit.
He needs to tend his wound.

=================

CHAPTER 17

CHAPTER 17

LUTHER gritted his teeth in pain as he dig out the bullet from his flesh. Fuck!
It's so painful and it feels so numb. Kalaonan, wala na siyang naramdaman. Hanggang
sa matanggal niya ang bala, pinigil niya ang mapasigaw sa sobrang sakit.

Luther dropped the bullet in the table as his breathing ragged. Napahawak siya sa
gilid ng mesa ng maramdamang parang wala siyang marinig. Parang siyang nabibingi.

Napakurap-kurap si Luther ng nagdilim ang paningin niya. He can see stars and then
everything darkened. Everything disappeared. Everything vanished.

PARANG may pumitas sa puso ni Amethyst ng makita si Luther na naka-handusay sa

sahig. Lumabas siya sa silid at hinanap si Luther sa buong bahay.

She found him lying on the floor and he is dead to the world. Dumudugo ang sugat
nito sa braso at nakonsensiya siya sa ginawa.

Oh God. What did i do?

Mabilis niyang nilapitan ang nakahandusay na binata at ginamit ang first-aid kit na
nakahimlay sa mesa.

Pasalampak siyang umupo sa sahig habang ginagamot niya ang sugat nito.
God... para siyang sinapian ng ibang tao kanina ng barilin niya si Luther. She was
so scared... really scared of what he can do to her. Dahil sa kagustuhan niyang
protektahan ang sarili niya, hindi niya napansing may nasasaktan na siyang tao.

The disbelief on Luther's eyes waked her up from protectiveness. At nang makita
niya ang dumudugong braso ni Luther, nanghina siya at natakot para sa binata.

Natatakot siya na baka hindi na siya mahal ni Luther dahil sa ginawa niya.

Amethyst was still cleaning his wound that he caused when Luther stirred. Nang
magmulat ito ng mata, nagtagpo ang tingin nilang dalawa.

Ngumiwi ang mukha nito habang umuupo. He looks in pained but trying to hide it.
Gusto niya itong tulungan pero alam niyang hindi nito gugustuhin ang tulong niya.

Nang makaupo ito, bumuga ito ng hininga saka walang buhay na tumingin sa kaniya.

"Your conscience eating you up?" Sarkastikong tanong nito saka ngumisi. "Hindi kita
maintindihan, Amethyst. Now, you're helping me, i will not be shock if later you'll
try to kill me again."

She felt ashamed and guilty at the same time. Nagbaba siya ng tingin. "I didn't
mean it, Luther."

Sarkastiko itong tumawa. "Talaga lang, ha? Hindi mo sinasadyan? Yeah, and people in
hell wants ice water."

Hinawakan niya ang kamay ni Luther, kahit pinipilit nitong kumawala sa hawak niya,
hindi niya ito hinayaan at mas lalo pang hinigpitan ang hawak sa binata.

"Luther," umupo siya sa hita nito saka hinaplos ang pisngi niya. "Please, forgive
me. Please..."

Akmang hahalikan niya ang binata pero iniiwas nito ang mga labi sa mga labi niya.

"No, Amethyst." Luther pushed her off his lap. "You're not doing this to me. I
won't let you hurt me again."

Tumayo ang binata saka naglakad palayo sa kaniya. Hindi niya ito hahayaang
makalayo.

"Luther." Malakas ang boses na tawag niya. "Luther!"

He didn't heed her any attention. Parang walang sumisigaw sa pangalan nito. It made
her feel hopeless yet she keeps on shouting his name.

"Luther!" Huminga siya ng malalim at ginamit ang pangalan nitong alam niyang
lilingon ito. "X!"

Luther froze then looked back at her. Matalim ang mga mata nito at napakalamig ng
titig sa kaniya. "Huwag mo akong tawaging X."

She pressed her lips together. Akala niya ayos lang. Is this because she doesn't
want to accept his bad deeds. "Sorry."

"It's Luther, not X." He paused. "X ang tawag sakin ng mga taong hindi ako kilala
at wala akong pakialam. You in the other hand, you call me Luther. Kasi kahit pa
ginawa mo sakin 'to," he motioned his hand in his wound. "Importante ka sakin at
ayokong tinatawag mo akong X kasi naiirita ako. So if you don't want me to punish
you by tying you in the bed post, better call me Luther."

Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "X."

Nagdilim ang mukha nito. "Don't piss me off, Amethyst."

"X." Ulit niya.

This is the only way she knows how to draws him to her. Alam niyang gumagana ang
takteka na naisip niya dahil naglalakad pabalik sa kaniya si Luther at nangangako
ang kislap ng mga mata nito ng kaparusahan dahil sa pagbanggit niya sa pangalan
nito.

Mahigpit siyang hinawakan ni Luther sa magkabilang braso saka ipininid sa

pinakamalapit na dingding.

"Don't anger me, Amethyst." His jaw tightened. "Don't you dare."

Walang sabi-sabing niyapos niya ang mukha ni Luther saka mabilis na inilapat ang
mga labi niya sa labi nito.

Pinagdasal ni Amethyst na tugunin ng binata ang halik niya. She put her everything
in that kiss. She kissed him like he is the air she breathes.

Napapikit siya ng mariin ng naramdaman niyang tumugon sa halik niya ang binata.

Sa una ay may pag-aalinlangan pa ang halik nito, nang lumaon ay halos galugarin ng
dila nito ang bawat sulok ng bibig niya at siya naman ay nag-iinit ang katawan
dahil sa halikan nila. Nararamdaman niyang nabubuhay ang katawan niya, nag-iinit
ang pagkababae niya at pakiramdam niya ay nakikiliti iyon at gusto niyang bigyan
pansin ng mga kamay ni Luther ang nag-iinit at basang-basa niyang pagkababae.

Isang nakakapagnasa na ungol ang kumawala sa mga labi niya ng maramdamang pumalibot
sa beywang niya ang mga braso ng binata at mas hinapit siya palapit sa katawan
nito.

She moaned as he rubbed himself against her clothed mound. It feels so hot, sexy
and erotic. It feels so fucking good.

"Luther..." hindi napigilang napaungol siya sa pangalan nito ng pansamantalang

iniwanan nito ang mga labi niya at bumaba ang mga iyon sa leeg niya.

Then Luther stops kissing him in an instant. Fear seared inside her as she searched
for Luther's eyes.

"Luther—"

"Bakit mo ba sakin 'to ginagawa?" His voice sounds tortured. "Alam kong marami
akong nagawang masama. Alam kong dapat akong parusahan sa mga pinaggagagawa ko.
Pero itong ginagawa mo sakin, sobrang parusa ito, Amethyst. I don't believe in
karma, yet here you are, mercilessly torturing me and my heart. Alam mo, minsan,
tinanong ko ang sarili ko kung bakit kita mahal. Alam mo ang sagot ng puso ko?"

Wala sa sariling umiling siya habang nakatingin sa mga mata nitong may kislap na
sakit.

Mapaklang tumawa si Luther. "Wala siyang sagot. My heart just keeps on beating for
you. Then i realize, it's because i love you. I never stop loving you, Amethyst.
Mula noon hanggang ngayon. Ikaw lang ang minahal ko. I don't believe in God, since
my Mom died. But i do believe in First love never dies. You are my first love,
Amethyst. And damn me to hell, i want you to be my last."

Her heart jumped in delight. "I love you too, Luther." Pag-amin niya. Tama na ang
pagtakbo sa katutuhanan. Mahal niya si Luther, mahal na mahal.

Dahan-dahan itong umiling na bumiyak sa puso niya. "I'm having a hard time
believing that."

Parang may kumurot sa puso niya. "Bakit?"

"Wala akong tiwala sayo."

"Bakit?" Nag-uumpisa nang manubig ang mga mata niya.

"You backstabbed me, you want me behind bars and you shoot me. Paano pa ako
magtitiwala sayo ulit? Kapag naniwala ako sa sinabi mo, para na rin akong kumuha ng
bato na ipopokpok sa sarili kong ulo. Katangahan na 'yon, Amethyst. And I'm far
from being an idiot. I'm in love with you, yes, but that doesn't mean I'm a moron
to believe your lies."

It feels like an arrow ripped through her heart and wounded it, making it bleed to
death.

"Nagsasabi ako ng totoo, Luther." Nanginginig ang labi niya dahil naiiyak na siya
pero pinipigilan lang niya. "Maniwala ka naman sakin. Mahal kita. Mahal na mahal
kita. I just did that for self-defense and i was scared—"

"Shut up, Amethyst." Lumayo ito sa kaniya ng tatlong hakbang. "Stop lying to me and
stop hurting me."

Tuluyan na siyang iniwan ni Luther. A tear falls down from her eyes, a minute
later, a bucket of tears stream down her face.

Napadaosdos siya ng upo sa sahig at niyakap niya ang sarili. Palakas ng palakas ang
hikbi niya at parang sinasakal ang puso niya sa sobrang sakit na nararamdaman.
Gusto niyang nagwala, manuntok, pero wala siyang lakas, inuubos ng nadurog niyang
puso ang lahat ng lakas niya.

Amethyst feels so drain and empty.

Because of her thoughtless move to shoot Luther, now, he's gone ... and he would
never kiss, hugged and love her. Trina-i-dor niya ito at nararapat lang sa kaniya
ang sakit na nararamdaman. Pero mas masakit ang isiping ayaw na ni Luther sa
kaniya.

For ten years that she was in London, Luther had always been in her heart,
lingering. And now he's here, what the fuck! Sinira niya ang pagkakataong makasama
ang lalaking hindi nawala sa puso niya sa loob ng sampong taon.

Amethyst pathetically whispered. "I love you, Luther. Please, maniwala ka naman
sakin."

UMALIS si Luther sa kaniyang mansiyon. Alam niyang hindi aalis si Amethyst, well,
he's hoping that she won't. If she does, then he'll drag her back to his mansion.

Magmaneho siya patungo sa bilihan ng kabaong.

"Anong maitutulong ko sa'yo, Mister." Anang babae na sumalubong sa kaniya sa

entrada. Medyo may edad na ito, siguro kasing edad ng ina kung nabubuhay pa ito.
"Anong klaseng kabaong ang hinahanap niyo?"
Huminga siya ng malalim saka isa-isang tiningnan ang mga kabaong na naka display.
Then a coffin caught his eyes. Its color gray, it looks lifeless. Bingo.

Itinuro niya ang kabaong na napili. "Gusto ko dalawa niyan. Ang isa, ipa-deliver mo
sa address na 'to." Aniya sabay bigay ng address ni Mr. Tan na ngayon ay kadarating
palang sa bahay nito rito sa Pilipinas. "Magbabayad ako ng kahit na magkano basta
i-deliver mo lang ang isang kabaong."

Namutla ang babae. "A-Ang isa?"

Ngumisi siya. "Iuuwi ko sa bahay. May ililibing ako ng buhay."

Mas lalo pang namutla ang kausap. Lumunok ang babae at naglakad patungo sa likod ng
maliit na counter. Lumapit siya rito at nakita niyang gumagawa ito ng resibo.

"Ahm," tumikhim ito habang ang kamay ay nanginginig habang nagsusulat. "Ano ang
pangalan mo, mister?"

"X."

Namilog ang mga mata nito. "X lang?"

Tumango siya. "Oo. X lang."

Isinulat ng babae ang pangalan na ibinigay niya saka ipinakita sa kaniya ang
resibo. "Ito ang halaga ng dalawang kabaong."

Luther paid in cash. Then one of the coffins was put in the roof of his car them he
drives towards his house. Mabuti nalang at gabi na, hindi masyadong eskandaloso ang
kabaong niyang dala.

Nang makapasok siya sa bahay, napatigil siya sa paglalakad ng makita si Amethyst na

nakahiga sa mahabang sofa. Inilapag niya sa sahig ang kabaong na buhat-buhat niya
saka nilapitan ang dalaga. Basa pa ang gilid ng mga mata nito, ibig sabihin ay
umiiyak ito bago nakatulog.

Hinaplos niya ang malambot na pisngi ng dalaga. "Amethyst ... gising." He slightly
tapped her face to wake her. "Gising."

Amethyst stirred and their eyes meet. "Luther..."

In a blink of an eye, he was embraced by Amethyst's soft arms. "I'm sorry. Please,
forgive me. I'm sorry. I'm sorry. Please. Take me back. Please."
Nadudurog ang puso niya sa bawat pagmamakaawa na lumalabas sa bibig ng dalaga.
Bumuntong-hininga siya saka pinangko ang dalaga.

Kahit gaano pa siya kagalit kay Amethyst, hindi pa rin niya mapigilan ang puso na
maging malambot para sa dalaga. Alipin siya ng puso niya pagdating kay Amethyst. He
was mad earlier, but now, seeing Amethyst swollen and red eyes, his heart ached for
her and his conscience is beating him to pulp.

When Amethyst was on his arms and he was about to step towards the stairs, she
gasped like she saw a horrible thing. Nang sundan niya ang mga mata nito kung saan
ito nalatingin, naiiling na napapangiti siya.

"Huwag kang mag-alala, hindi para sayo ang kabaong na 'yan." Sabi niya.

Puno ng takot ang mga mata nito nang tumingin sa kaniya. "H-Hindi talaga para sakin
yan?"

Tumango siya. "I rather stripped you naked and tie you to my bed than put you
inside that thing."

Kaagad na namula ang pisngi ni Amethyst na ikinangiti niya.

Here i am again. He's supposed to be mad, but he's flirting with her. What a joke.
Kailan ba niya tatanggapin na hindi niya kayang magalit ng matagal sa babaeng ito
na nasa mga bisig niya.

"Amethyst?"

"Yes?"

"Gusto mong mawala ang galit ko sayo?"

Naramdaman niyang nanigas ito saka sinapo ang pisngi niya. She looked into his
eyes. "Tell me. I'll do everything."

Tumaas ang isang kilay niya, hindi siya naniniwala. "Everything?"

Mabilis itong tumango. "Oo. Lahat."

"Okay..." he dramatically took a deep breath and looked at Amethyst intimately.

"Kiss me."

Isang napakagandang ngiti ang gumuhit sa mga labi ni Amethyst. Her face lit up and
her eyes glimmered in happiness. Good heavens. She is beautiful.

"Gladly." Tugon ni Amethyst saka sinakop ng mainit na halik ang mga labi niya.

=================

CHAPTER 18

CHAPTER 18

MAHINA siya. Alam iyon ni Luther kahit hindi sabihin sa kaniya ng ibang tao. Just
one kiss from his beloved Amethyst, he melted like a chocolate under high heat. Her
lips were soft and sweet and just plain amazing. And it rendered his capacity to
think rationale thoughts.

Amethyst stops kissing him and pulled away. Matiim siya nitong tinitigan. "Galit ka
pa ba?"

Huminga siya ng malalim. "You know, Amethyst, i already accepted the fact that i
can't stay mad at you for a long time. Kahit yata anong pilit kong magalit sayo,
heto, ang puso ko, gusto ka paring yakapin at mahalin."

Bumukas ang kasiyahan sa mukha nito saka hinaplos ang pisngi niya.

Ihinilig nito ang ulo sa balikat niya. "So..." humugot ito ng isang malalim na
hininga. "Kumusta ka na?" Tumikhim ito. "Kumusta na ang lalaking pinatay mo?"

Nanigas sa kinatatayuan si Luther ng dahil sa tanong na iyon ni Amethyst. What does

she want him to say? That the man is fucking alive? Pangko-pangko pa rin niya ang
dalaga habang naglalakad siya patungo sa silid niya.

Luther kicked the door to his room open. "Still dead. Hindi ko alam kung may
nakakita na sa bangkay niya. Whoever sent him to kill you, dapat na siyang
magtago."

"What's your next move?" Tanong nito, halata ang kuryusidad sa boses.

Umiling siya saka ihiniga si Amethyst sa kama. "Hindi ko sasabihin sayo." Puno ng
pagdududa ang ekspresyon ng mukha niya. "Oo, hindi na ako galit sayo. Pero ang
tiwala ko sayo, nawasak na at napakahirap niyon ibalik."
Amethyst's face saddened and he felt a jolt of ache in his heart. Pero tama naman
ang sinabi niya. May karapatan siyang hindi pagkatiwalaan ang dalaga.

"I understand." Sabi nito saka pilit na ngumiti. "I'm really sorry, Luther. I was
just doing my job. Yes," Amethyst confessed. "I'm a CIA Agent. I'd been an agent
for three years now. I'm not a full-pledge field agent; my expertise lies in
intelligence department only. Wala naman akong misyon ng umuwi ako. I simply just
want to go home. Laking gulat ko ng bigyan nila ako ng misyon at ikaw 'yon. I have
to do my job. I'm sorry i backstabbed you but I'm not sorry that i did what i have
to do in order to finish my mission."

Tumingin sa ibang dereksiyon si Luther. "So, i assumed that you're just pretending
the whole time to get the information you needed." That hurts so fucking much.

Tumango ito. "That was my reason."

Bumalik sa dalaga ang tingin ng mga mata niya. "Was?" His heart hoped again. I'm
hopeless!

"Yes. Was." Amethyst took a very deep breath. "That was my reason, until i fell in
love with you again. Akala ko hindi na kita mahal, akala ko wala ka na sa puso ko,
pero nagkamali ako. Kasi hayan ka na naman, kumakatok sa puso ko at pinagbuksan
kita. I know your illegal deeds, Luther, pero mahal ka pa rin nito." Tinuro nito
ang puso. "My mind keeps on shouting at me to get rid of you and every time i tried
to do so, my heart would cuddle you tight and love you even more."

"And that was a bad thing?" Pain shadowed his voice. Masama pala ang mahalin siya.
Ngayon lang niya nalaman.

And here he thought that love has no bounds. Such fucking lies.

"Yes." Nagbaba ito ng tingin. "It's a bad thing."

Mapakla siyang tumawa. "Sabi bila 'Love knows no bounds'. Kasinungalingan 'yon.
That was a lie made up by love sick fools who were hopeless romantic. Ngayon alam
ko na ang totoo." Sinapo niya ang mukha ni Amethyst at matiim itong tiningnan sa
mga mata. "Pero alam mo kung ano ang mas masakit? Ang malamang nagpapanggap ka lang
sa buong panahong magkasama tayo. I won't even be shock if you gave your virginity
to me so you could get some info."

Amethyst looked at him, clearly hurt and insulted over what he said.

Umiling-iling siya saka naglakad palabas ng silid niya. Isinara niya ang pintong
nilabasan saka bumaba sa sala.
Nagsalubong ang kilay niya ng makita si Blaze na ini-inspeksiyon ang kabaong na
iniwan niya sa sala.

"Is this a freaking coffin?" Naguguluhang tanong sa kaniya ni Blaze na nakatingin

sa kaniya. "Please tell me that it's Mr. Henrick's."

Umiling siya saka ngumiti. "It's for Mr. Tsui."

Napailing-iling si Blaze. "He's so dead."

"Yeah."

Bumuntong-hininga na umupo si Luther sa takip ng kabaong saka sinapo ang ulo.

"Naguguluhan ako, Blaze." Parang sasabog na ang ulo niya.

"Let me guess..." Blaze chuckled. "Woman problem."

"I don't know what to do with her." Bumuga siya ng marahas na hangin saka tumingin
kay Blaze. "Alam mo 'yong pakiramdam na nag-aaway ang puso at isip mo sa kung ano
ang dapat mong maging desisyon. And this decision of yours will affect your life
for fucking forever?"

Blaze gave him an arch looked then shook his head. "Nope. Never felt that before."

Luther sighed. Blaze is useless to talk to. "Well I'm feeling it right now and my
head is about to blow away."

Bumuntong-hininga si Blaze saka tinapik ang balikat niya. "Let me help you with
your decision making." Umupo rin ito sa sahig, sa tabi ng kabaong na kinauupuan
niya. "May mga tanong ako at sasagutin mo 'yon ng walang pagiimbot at walang
kasinungalingan."

Luther rolled his eyes. Pag-iimbot talaga? Really? "Okay."

"Good." Blaze dramatically took a very deep breath then spoke. "Okay." He took a
deep breath again. "Tanggap mo ba na ikaw lang ang nagmamahal at hindi ka mahal ni
Amethyst?"

Sadly. "Oo."

"Kakayanin mo ba kung mawawala siya sa'yo, say, forever?"

That would kill me. "Hindi."

"Kaya mo bang makita siyang may kasamang ibang lalaki at nakikipaghalikan?"

Kinuyom niya ang kamao. "I'll kill him."

Tumawa si Blaze. "Very honest. Next, do you love her?"

Isn't it fucking obvious? "Yes."

"Can you forgive her?"

"Yes—" natigilan siya bigla kasi alam niyang kaya niyang patawarin ang dalaga sa
ginawa nito sa kaniya. Kaya niyang tanggapin na nagsinungaling sa kaniya. Kaya
niyang tanggapin ang lahat, mahalin lang siya nito.

What the fuck?!

Blaze chuckled. "Okay. Last question, can you live without her?"

"I cant." Luther answered, honestly. "Amethyst is like an air, i need her to live.
I need her to survive. I need her. Period."

Blaze crinkled his nose. "That, boss man, was so effing gross." Tumayo ito saka
tinapik ulit ang balikat niya. "Now you decide. Sana nakatulong ako."

Bumuntong-hininga siya saka tumayo at naglakad pabalik sa hagdanan.

"Nabili na pala ni Henrick ang sex drugs natin. Hindi niya alam na ang pinaglagyan
ng droga na attaché case at may nakakabit na bug. Malalaman natin kung saan siya
umuupa ng Hotel bukas. At sa makalawa, puwede na nating isagawa ang plano."

"Good. I want to get this over with." Hinilot niya ang sentido. "Gusto ko nang
matapos 'to."

"Is it because of Amethyst?"

Ngumiti siya ng tipid. "This is the only way to make her stay with me, Blaze. At
gagawin ko ang lahat manatili lang siya sa tabi ko."

Luther continued ascending on the stairs. Nang makarating siya sa taas, huminga
siya ng malalim saka naglakad patungo sa pribado niyang silid.
Nang makapasok siya sa silid niya, napangiti siya ng makitang tulog na si Amethyst.
Nakatagilid ito at naka-fetus position. Nilapitan niya ang dalaga at umupo sa gilid
ng kama saka hinaplos ang pisngi nito.

"This will be over soon, honey. Then I'll romance you into loving me from head to
toe." Natawa siya sa sariling sinabi. "Kalokohan. Hindi mo ako mamahalin, alam ko
'yon."

Umalis si Luther sa pagkakaupo sa kama saka nilapitan ang laptop niya at binuksan.
He opened the software that Hellion designed to locate a person. Ilang milyon ba
ang binayad niya para sa tracking software na 'to? This should be worth it... every
last fucking centavo.

Napatitig siya sa red dot na kumikislap-kislap. Inilagay niya ang cursor doon at
pinindon iyon para i-zoom, then he zoom it again for two times.

La Rica Hotel.

Isinara niya ang laptop saka tinawagan si Hellion. "Hey, fuckers." Aniya. "I need
the blueprint of La Rica Hotel."

"Give me three minutes. Maximum." Ani ni Hellion sa kabilang linya.

"Fuck you."

"You're welcome."

Ibinaba niya ang cell phone at pagkalipas ng tatlong minutong paghihintay,

nakatanggap siya ng e-mail sa cell phone niya, galing 'yon kay Hellion. And it
contains the blueprint of La Rica Hotel.

Good.

Luther called Blake.

"Hey, X." Ani Blake. "What do i need to do?" Mukhang hinihintay nito ang tawag at
utos niya.

"Pull some strings. Alamin mo kung saang floor at anong room si Mr. Henrick sa La
Rica Hotel. Kapag nalaman mo, report back to me immediately."

"Yes, Sir."
Natigilan si Luther. Sir. How he miss that?

Tinapos niya ang tawag at sunod niyang inisturbo ay si Minrod.

"Hey, Minrod." Aniya.

"What is it, fuckers?"

Luther sighed. "Be ready to make a very believable story. Malapit na kaming
matapos."

Bumuntong-hininga si Minrod na para bang isang napakabigat na bagay ang pinapagawa

niya. Yes, it's very hard to think a believable story but they'd been planning this
for six years now. Madali lang ang pinapagawa niya.

Minrod exaggeratedly sighed. "After six fucking years! Thanks God. Give me a date."

"No date. Basta ihanda mo na ang kakailanganin naming mga papeles. At huwag mong
kalilimutan ang usapan natin. Take care of Amethyst for me, Minrod. I love her."
Madamdaming wika niya saka huminga ng malalim. "I'll call you when its time." Hindi
na niya hinintay ang sagot ni Minrod. Pinatayan niya ito ng tawag.

Ang huli niyang tinawagan ay si Amethyst. His call went to her voice mail. Nasa
pangangalaga niya ang cell phone nito at ibibigay niya iyon sa tamang panahon.
Ngayon, kailangan niyang mag-iwan ng voice mail para rito. Sana makinig ito sa
kaniya.

NAGISING si Amethyst na walang ingay na naririnig. Mabilis siyang bumangon at

hinanap ng mga mata si Luther.

Napuno ng pag-aalala ang dibdib niya ng makita itong sinusuri ang 45 nitong baril.

No... "Luther." She called out to him.

Luther looked at her and smiled. "Mabuti at gising ka na." Inilapag nito ang baril
sa pinakamalapit na mesa rito saka humarap sa kaniya. "Lalabas lang ako sandali.
Dito ka lang, ha?"

Malalaki ang hakbang na lumapit siya rito at niyakp ang binata. "Saan ka pupunta?"
Malakas ang kutob niya na may kasamaan na naman itong gagawin. "Please, Luther ...
stop this. Or better yet, take me with you."

Hinalikan siya nito sa pisngi saka ngumiti. "I'll be back later, okay?"
"No." Mas humigpit pa ang yakap niya sa binata. "Kung mahal mo ako hindi ka pupunta
kung saan ka man pupunta. I can feel it, Luther, may gagawin kang hindi maganda.
Ayoko... hindi puwede..."

Hinagod ni Luther ang likod niya na parang inaalo at pinapakalma siya. "I love you,
Amethyst. Pero huwag mo namang gawing sukatan ng pagmamahal ko ang gagawin ko
ngayon. I really want to stay, but, i can't. I have a job to do."

Pinakawalan niya ang binata at masuyong sinapo ang mukha nito. "Mahal kita, Luther.
Sa maniwala ka man o hindi. Mahal kita. Mahal na mahal."

Nakangiting pumikit ang binata. "I dream of hearing you say that and mean it."
Ibinaba nito ang labi sa mga labi niya. "I love you, Amethyst." Then he whispered.
"I'll be right back."

Mabilis nitong dinampot ang baril saka malalaki ang hakbang na naglakad palabas ng
silid nito. Then Amethyst heard him locking the door from the outside. Hindi siya
nagreklamo.

He's doing his job ... sino siya para pigilan ang gagawin nito. And she trust
Luther that he'll be back in one piece. He love her. He won't do something that
would hurt her ... right?

Natatawang napailing-iling siya. "I love you, Luther. Please, take care. Dala-dala
mo ang puso ko kung saan ka man pupunta ngayon kaya mag-ingat ka."

Her heart tightened inside her chest. Please, be safe.

BUMABA si Luther mula sa passenger seat ng sasakyan niyang Black Sedan saka
naglakad patungo sa entrance ng La Rice Hotel.

"Handa ka na?" Tanong sa kaniya ni Blaze habang papasakay sila sa elevator.

Luther smiled deviously. "I have been six years ready."

=================

CHAPTER 19

CHAPTER 19

MADILIM ang mukha na naglakad si Luther palabas ng elevator na sinasakyan nila.

Puno ng galit ang buo niyang pagkatao habang nagri-replay sa utak niya ang ginawa
ni Henrick sa ina niya. He mercilessly raped her while calling out his father's
name.

Paano niya nalaman? Luther saw the video. Pero kahit may ibedensiya, nabayaran pa
rin ng mga walang hiya ang korte pati na rin ang abogado nila. Tama nga yata ang
palagi niyang naririnig, everyone has a price. Kahit pa sino, may halaga ang lahat
ng tao. And the person that surrounds them happens to be scumbags who want money
more than anything in this world.

"Room 707." Ani Blake na nasa tabi niya.

"Copy that." Aniya saka tumigil sa silid na sinabi ni Blake.

Hinayaan niya si Blake na kumatok. When the door opened, he heard that murderer's
voice.

"Mr. Blake Vitale. What a surprise." Halata ang gulat sa mukha nito. "What brings
you here?"

Nakita niyang ngumiti ng malamig si Blake. "I want you to meet my boss."

"Aha!" Henrick exclaimed. "The very famous X. Where is he?"

Blake gave him a sideway glance and then nodded. Umalis siya sa pinagtataguan at
humarap kay Henrick.

"Hello, Mr. Henrick." Aniya sa kalmadong boses. "I brought something."

Nawala ang ngiti sa mukha ng hayop. Henrick's eyes were wide in recognition.
Namutla ito at ibinuka ang bibig para yata tawagin ang mga bantay nito pero huli na
ang lahat. Nakalabas na ang baril niya at nakatutok na rito. It's a silencer gun.

"I brought this." Mabilis na kinalabit ni Luther ang gatilyo ng baril. "That's for
my mother."

He saw how Henrick's brain splattered on the walls and floor. He's dead. Thanks
fucking God.

Luther smirked. "I feel good."

Naiiling na natatawa si Blake at ipinasan sa kaniya ang cell phone. "That's Blaze."

Tumango siya at kinausap ang nasa kabilang linya. "Blaze. Delete the footage,
please."

Blaze chuckled from the other line. "Copy that, X." Nandoon ito ngayon sa Security
Room para tanggalin ang kahit na anong footage na magtuturo sa kanila na salarin.

Ibinalik niya ang cell phone kay Blaze at nginitian ang kaibigan.

"Good job. Next is Tan."

It took him six years to finally move and finish the mission. Pagkatapos ng ginawa
ng tatlo sa ina niya, naglabasan din ang mga illegal nitong gawain pero inilihim
iyon ng Gobyerno. Those three bastards are big investors and it would anger the
Japanese and Chinese embassy if they kill those three without a proof of their
illegal deeds. Walang ginawa ang gobyerno ng umalis ang tatlo at nanirahan sa ibang
bansa. It's out of their jurisdiction. They have to draw them out of their hiding,
kaya naman napasok niya ang mga illegal na gawain. X was born to draw those fuckers
out and he did. Big mistake.

The Government will be very happy to see those people dead. The Government always
wants to be safe in any way. And they hired the three of them to do their dirty job
for them. What a joke. Fucking Politics! They only think of themselves.

So the Government contacted Minrod, one of the heads of the World Organization of
Government Protection. And Luther was an agent of that said Organization,
Philippines Based-Agent. And he was more than willing to do the mission because he
has personal issues with the subjects.

And it took them six effing years. Ngayon palang kasi umuuwi ang tatlong hayop na
iyon pagkalipas ng anim na taon. Ginawa nila ang lahat makuha lang ang amor ng
tatlo o kahit isa lang. And their plan worked out just fine.

Chui was lured by the illegal guns. Who wouldn't be? They're expensive and good
guns that can be sell in the black market with double price. And it started with
that, now, they're hunting the last of the three. Excited na silang matapos ang
kasamaang pinaggagagawa nila. Hindi na sila makapaghintay na mag-umpisa muli ng
bagong buhay at bagong katauhan sa piling ng mga mahal nila sa buhay.

Bumaba sila ni Blaze sa lobby ng Hotel. They saw Blake lounging on one of the couch
and when he saw them, he stands up and grinned.

"Next stop?" Blake asked as they walk side by side towards the Hotel door.

"Tan's house." Ibinigay ko sa kanila ang maliit na papel kung saan doon nakalagay
ang address ni Tan. I know, because I sent him a coffin. "This is our next stop."

Blaze grinned wickedly. "Sweet."

Nang makasakay sila sa sasakyan at nagmamaneho na si Blaze patungo sa bahay ni Mr.
Tan, nakatanggap siya ng tawag mula kay Hellion.

Luther answered the call. "Yes, fucker?"

"Tan is moving east."

Nagsalubong ang kilay niya. "East?"

"Yes. East."

Malutong siyang napamura ng maisip niya kung bakit papunta roon ang galaw ni Tan.
The Airport is on the east. "Fuck!"

"Yes. Fuck. Now, move." Hellion cut the line.

"Blake, sa Airport tayo. Tatakas na naman si Tan." Aniya.

Blake grimaced. "Not on my watch."

Blake maneuvered the car towards the Airport. Napakabilis ng takbo nila, hindi na
magtataka si Luther kung may Pulis na maghahabol sa kanila. But gladly, Police
didn't heed them any attention.

Ipinarada ni Blake ang sasakyan sa parking lot ng Airport.

Luther sighed. "Blaze, you take care of 'baggage's', it's in the back compartment."
Baggage means the gasoline. Then he faced Blake grinning like an idiot. "Take care
of the insides. I'll take care of the Pilot and the cockpit."

Tango ang isinagot ng dalawa sa kaniya saka mabilis silang lumabas ng sasakyan para
gawin ang mga dapat gawin para matapos na ito.

Luther called Hellion while walking towards the Plane Hangar.

"Hellion, nasaan ang eroplano ni Tan?" Tanong niya.

"Face left."

Pinatay niya ang tawag at sinunod niya ang sinabi ni Hellion.

When he faced left, he grimaced when he saw Tan walking towards the private plane
entrance. Handa na siyang patayin si Tan kahit marami ang saksi sa gagawin niya ng
makita niya ang Piloto na pasakay palang sa eroplano.

Luther grinned wickedly. "Gotcha."

Mabilis siyang lumapit sa piloto. He rendered him unconscious and then he slip
inside the cockpit. Mabuti nalang at may basic knowledge siya sa pagpapalipad ng
eroplano, kung wala, mapapadali ang pagkamatay nilang lahat.

Habang tumataas ang eroplano, natawa siya ng makaamoy ng gasolina sa labas ng

cockpit. Mukhang sinunog na ni Blake at Blaze si Tan. That's good. Gusto niyang
maramdaman nito ang sakit habang unti-unti itong namamatay.

As he piloted the airplane, Blaze slips inside the cockpit and then sat on the
chair beside him.

"How's Tan?" Luther asked.

Blaze leaned on the back of the seat. "Burned. Grilled. Toasted. Courtesy of
Blake's."

Luther chuckled. "So it's over."

"Mukha nga." Tumingin si Blaze sa labas ng bintana. "It's time, X."

He handed his phone to Blaze. "Give Minrod a miss call."

Tumango si Blaze at ginawa ang pinaguutos niya. After he miscall Minrod, Luther
maneuvered the airplane to drop into the ocean.

"We're going to die, Luther!" Blaze's shock face looked at him with fear when he
realized what Luther just did.

Luther shrugged and smile at Blaze. "Better dead than go to prison."

"What the fuck man?!" Blaze shouted, angry at Luther. "You sick bastard! Does
Minrod know this?"

Luther nodded and laughed a little. "Goodbye, earth." He said dramatically before
putting his hand behind his head. "It's a good day to die, yeah?"

"Fuck you!" Blaze shouted at him then calls his twin's name. "Blake! Come here! X,
the idiot, is going to kill us!"
Blake entered the cockpit. His eyes bulge. "What the fuck!"

Luther just laughed. "Everything will be alright."

"Anong 'all right'?!" Pinandilatan siya ni Blaze. "Mamamatay na tayo, X! The

fucking plane is falling and we're in it! Nothing is all right!"

Luther just sighed. "Chill, guys."

"Anong chill? Fuck you, X!" Blake choked him. "Ayoko pang mamatay. Fuck you!
Napakaguwapo ko para mamatay! Hindi puwede!"

Before the three of them can escape, the plane was already submerged in the sea,
sinking.

Luther saw the plane's front glass crack and then water started slipping through.

Fuck. At least Amethyst will be happy that I'm dead. Luther thought as the plane
submerged deeper.

NAKAUPO si Amethyst sa gilid ng kama ng bigla nalang mahulog ang larawan ni Luther
na nakalagay sa picture frame na nasa bed side table.

Amethyst gasped and picked up the picture frame.

Napuno ng pag-aalala ang dibdib ni Amethyst. "Sana naman walang nangyari masama
sayo, Luther." Please, be safe.

I love you so much, Luther!

=================

CHAPTER 20

CHAPTER 20

MALALAKI ang hakbang ni Amethyst habang bumababa siya sa hagdan, patungo sa pintuan
ng mansiyon ni Luther. The doorbell was persistently ringing and she assumed that
it wasn't Luther. He wouldn't push the doorbell like that.
Inihanda ni Amethyst ang sarili bago binuksan ang pinto. Amethyst came face to face
with a man maybe a bit older than her.

"Sino ka?" Matalim ang mga mata niya at handang lumaban kung may gawin sa kaniyang
masama ang lalaki na nasa harapan.

Huminga ng malalim ang lalaki at sinubukang ngumiti pero parang naging ngisi ang
ngiti nito.

"Hi." Anang lalaki. "Are you Amethyst?"

Tumango siya habang magkasalubong ang nuo. "Oo."

Bumuntong-hininga ang lalaki saka nagsalita. "I'm here to fetch you. I'm called
Minrod. I'm Luther's friend."

Umatras siya. "Friend? Paano kayo naging magkaibigan?" Natigilan siya ng pumasok sa
isip niya si Luther. "Teka, nasaan si Luther?" Luminga-linga siya, hinahanap ang
binata. "Nasaan siya? Anong nangyari sa kaniya? Okay lang ba siya?"

"That's why I'm here." He sighed heavily like what he's about to say is going to
end her life. "He's dead."

D-Dead? H-He's d-dead? L-Luther... is... dead? No... it can't be...

Marahas siyang umiling habang sapo ang kaniyang bibig. "No... no! Nagsisinungalinga
ka!" Sigaw niya habang tumutulo isa-isa ang kaniyang mga luha. "Hindi...
nagsisinungaling ka! Buhay siya!" Pinagsusuntok niya ang dibdib ng lalaki na hindi
lumaban sa kanya. "Buhay siya!"

Umiling ang lalaki. "I'm sorry but he's dead. Look, stop fucking crying. Wala
namang mangyayari e. Patay na siya. Kasama siya sa mga namatay ng bumagsak ang
eroplaning sinasakyan ni Mr. Tan. Sumakay sila sa eroplanong iyon para patayin si
Mr. Tan dahil sa pag-rape nito sa ina ni Luther. He wanted revenge so much and now
he has it and it cost him his effing life. That bastard! He was a very good agent.
Very efficient and just plain awesome. The Government will be very happy that those
bastards are dead."

Luther was an Agent? A good guy? Oh God! Kill me now!How could i do this to him?
Paano ko nagawa sa kaniya ito? He's an Agent all along and she nearly blow his
cover for six years. Nakakaloka ang rebelasyon na nalaman niya mula sa lalaki na
kaharap at nanghihinang napasalampak siya ng upo sa sahig.

Tears fall from her eyes, her lips trembling. "H-Hindi. H-Hindi niya ako iniwan.
Please, tell me, he didn't leave me. Baka nawawala lang siya o kaya naman nay tama
lang ng bala o kaya nahulog at hindi pa nakikita. No! Hindi siya puwedeng mamatay!
Hindi puwedeng mamatay ang Luther ko! Hindi!"

Amethyst was hysterically crying as the guy handed her a ziplock.

"Nariyan ang cellphone at passport mo. Kunuha 'yan ni Luther, pinapabigay niya
sayo." The man tried to smile. "You'll be good. Hindi naman siguro mawawala ang
buhay mo kasabay ng pagkawala ng kay Luther."

Napahagulhol siya. He's wrong. Luther was his life. She loves Luther and her heart
died with her.

Kinuha niya ang ziplock na inaabot nito sa kaniya saka nag-umpisang maglakad
palabas ng mansiyon. She had been wreck. Very hard.

Kinuha niya ang cellphone sa loob ng ziplock saka binuksan iyon. Mapait siyang
natawa ng makitang may voicemail doon galing kay Luther. Napakurap-kurap siya nang
mag-ulap ang mata niya at isa-isang nalaglag ang mga luha niya.

These tears of her won't stop... God... Luther... my love, Luther...

Nanginginig ang buong katawan niya habang naglalakad ng walang destinasyon. Para
siyang isang dahon ng isang puno na nalaglag at tinatangay ng hangin na walang
paruruonan. That made her laughed bitterly.

Kausap lang niya kanina si Luther. Naririnig pa niya ang boses nito sa taenga niya.
Nararamdaman pa rin niya ang mga halik na iginawad nito sa mga labi niya. She can
still remember his love confessions and his loving caress.

Nagsisisi siya sa mga panahong kasama niya si Luther at wala siyang ginawa kundi
ang husgahan ito ... ang saktan ito.

Amethyst regretted those moments. She felt so bad. So empty. So fucking alone.

Napasandal siya sa pinakamalapit na pader saka sinapo ang puso niya na naririnig
niyang dahan-dahang nabibiyak, nagdurugo at nagluluksa.

Luther is dead ... she have to accept that— wait! The body! Where's the body!
Hanggat walang katawan na naipapakita ang lalaking 'yon, hindi siya maniniwala.

Umikot siya at akmang babalik sa mansiyon ng mabunggo niya ang isang bulto.
Napaatras siya.

"What the—"
"Hey! I'm taking you with me." Anang matigas na boses ng lalaki na nagpakilalang
Minrod. "Nangako ako kay Luther. At isa pa, dadalhin kita sa Morgue kung nasaan ang
katawan ni Luther kaya dapat kang sumama."

Nanlamig ang buong katawan niya. Luther's dead body? Her heart was tearing apart
into tiny pieces. Makikita na niya ang katawan ni Luther? Matutuldokan na ang
pagiging in-denial niya na hindi pa patay ang lalaking mahal niya. Mawawalan na
siya ng pag-asa na makikita pa niyang ngumiti at tumawa si Luther.

He was a good man, he was never dangerous. He just acted like one but he never did
hurt her in any way. Siya ang nanakit dito at dapat siya ang namatay at hindi ito.
Luther was evil by choice, because it's his job. Tulad niya, trabaho niyang kumuha
ng impormasyon kay Luther at ginawa niya. Hindi siya nagpaapekto sa nararamdaman ng
puso niya. Katulad din ni Luther, ginagawa lang nito ang trabaho nito.

Luther is not evil nor dangerous ... he's just a man who's doing his mission.

"Nasaan ang katawan niya?" Naluluhang tanong niya kay Minrod.

"He's in the Morgue in Romero's Hospital. After twenty-four hours, ililipat ang
katawan niya sa isang punerarya. Nakausap ko na ang ama niya at kasalukuyang
inihahanda na ang burol niya. Two days from now, ililibing na siya. Sana naroon ka
para saksihan ang pamamaalam ng labi ni Luther."

Hilam ng luha ang mga mata niya habang nakikinig sa lalaki. Pamamaalam? Labi? Hours
ago, kausap pa niya si Luther. At paulit-ulit nitong sinasabi na mahal siya nito.
Good God. Sana naman naniwala itong mahal din niya ito para sana kahit papaano, may
maganda itong ala-ala na dadalhin sa kabilang buhay.

Pilit siyang ngumiti. Luther wouldn't want to see her crying. He would tell her to
stop crying and smile.

"Sa bahay ko mo nalang ako ihatid." Sabi niya. "I can manage on my own."

Kumunot ang nuo nito. "Are you sure?"

Tumango siya. "Yeah..." she sniffed and dry her tears. "Sigurado ako."

May pagdududa ang kislap ng mga mata nito. "You're not going to see him, aren't
you? You'll just pretend that he's not dead and wait for him 'till your fantasy
ends and reality slaps you hard."

Humikbi siya. "I'll see him but not today. Hindi ko pa kaya. Hindi ko kakayanin na
makita siya na walang buhay. That would kill me."
He breathes out. "Okay. Whatever you say."

Ayaw niyang makita ang katawan ni Luther. She wants to stay in her in denial world.
Kapag nakita niya ang katawan ni Luther na wala nang buhay, mawawala na ang pag-asa
niya na babalik pa sa kaniya ang binata. Alam niyang hindi na kailanman niya
makikita ang lalaking minamahal, pero kahit man lang sa pangarap niya, babalik pa
si Luther at mamahalin siyang muli.

Malalaman mo lang ang halaga ng isang tao kapag wala na ito. Tama nga kung sino man
ang nagsabi no'n.

Some people always take things for granted. Hindi lang bagay, pati na rin ang mga
tao sa buhay nila. People only know someone's worth when they're gone and never
coming back.

And when someone we love dies, we cry. That's not because we're sad, it's because
we have regrets. Dahil nang buhay pa sila, napakaraming oras ang sinayang natin.
Maraming mga salita ang hindi natin nasabi. And Amethyst wished that God would give
her even just a minute to talk to Luther, to tell him that she loves him so much
and she will have no other man but him and only him. Pero suntok sa buwan ang
hiling niyang iyon. Alam niyang malabong mangyari 'yon.

Minutes passed ... hours maybe ... Minrod drove her home. Hindi siya nagpasalamat.
Lumabas siya ng sasakyan nito saka naglakad papasok sa bahay niya. Before she can
open the gate to her house, she heard Minrod's voice.

"He loves you." Minrod said and smile.

Nilingon niya ang lalaki at malungkot na ngumiti. "I know and it hurts that i can't
say i love him too. So much."

Minrod gave her a tight smile. "You'll be okay soon."

Pilit siyang ngumiti. "I doubt that. I feel like I'm dying too."

"Good bye, Amethyst."

"Good bye, Minrod."

Binuksan ni Amethyst ang gate saka walang buhay ang mga hakbang na pumasok sa bahay
niya.

GALIT na pinatay ni Amethyst ang TV dahil sa balita na napapanuod. Tungkol iyon sa

apat na drug dealers na nasunog ang katawan dahil sa pagbagsak ng eroplano habang
nasusunog. Ang isa sa apat ay isang kilalang Businessman na isa palang Drug Dealer
at Gun smuggler at hindi lang iyon, isa sa mga kaso nito na isinampa ng Gobyerno at
Human trafficking at Rape.

Para sa ibang tao, ang tatlong lalaki na kasama na negosyante ay mga krimenal pero
alam ni Amethyst ang katutuhanan. Luther was never a criminal. He's an Agent. A
good one.

And he gave his life for those high ranking government bastards officials who
couldn't even give Luther a burial that he deserves.

Mas makabubuting umalis na siya sa bansang ito.

Wala sa sariling napatingin si Amethyst sa round table na nasa harapan niya.

Napatitig siya sa cell phone niya na isa sa mga ibinalik ni Minrod sa kaniya ng
araw na nalaman niyang wala na si Luther.

Amethyst picks up the phone and opens it. Nanginginig ang kamay niya habang
nakatingin sa isang voice mail na galing kay Luther.

Napakalakas ng tibok ng puso niya at halo-halong emosyon ang nararamdaman niya.

It's been three days since Minrod gave her phone back, pero wala pa siyang lakas ng
loob na pakinggan ang voice mail na galing kay Luther.

Inilapag niyang muli ang cell phone sa round table saka huminga ng malalim ng ilang
ulit. Calm down, Amethyst. Calm down. Luther wouldn't like to see you break down
like a pathetic woman.

Tumayo siya saka naglakad patungo sa kuwarto niya. She needs to get ready. She has
a funeral to attend ... the funeral of the man she ever loved. She has to say
goodbye to him. She has to see him for the last time and tell him she loves him.

Kailan niyang masabi rito na mahal niya ito at ito lang ang lalaking mamahalin
niya.

She may not have forever with Luther ... but her heart would be forever his.

NANG dumating si Amethyst sa sementeryo, nag-uumpisa na ang seremonya ng libing.

Umupo siya sa bakanteng upuan, sa tabi ni Minrod.

Minrod gave her a small smile. "MIA for three days. What have you been doing?"

"Mourning..." a tear fall from her eyes, "grieving and crying in my room."

"May nagawa bang mabuti sayo ang pagluluksa mo?"

Umiling siya. "Wala pero kahit papaano, naging magaan ang pakiramdam ko. Pero 'yong
sakit naroon pa rin."

Tumango-tango si Minrod. "Mabuti rin na narito ka. You're going to give your
eulogy. Luther Sr. requested you to speak. Kahit hindi mahaba, basta magsalita ka
lang sa harapan."

Napalunok siya, kinakabahan. "Bakit ako? I'll just cry there."

"I trust you not to. Say good bye to him, Amethyst, properly. At least, he deserves
that from you."

Hindi na nagsalita pa si Amethyst hanggang sa tawagin ang pangalan niya at

nagsalita siya sa harapan ng mga kapamilya ni Luther na kilala niya mula pa nuong
bata siya. The San Diego Family has been a good friend to their family.

Ramm San Diego, one of San Diego's handsome twins, Luther cousins, give her a
reassuring smile. His twin, Rann, waved at her like an old friend saying Hi. Kasama
nga mga ito ang kaniya-kaniyang asawa. Luther's other cousins are present as well.

Inilapit niya ang bibig sa microphone at nagsalita. "I, ahm," tumikhim siya,
"before he passed away, he told me to say 'i love you and mean it'. I told myself
that i will, but i run out of time ..." tumikhim ulit siya para matanggal ang bara
sa lalamunan niya. Nag-uumpisa nang manubig ang mga mata niya. "Luther was a good
man ... a good man with a good heart. Luther," humikbi siya at gumaralgal ang boses
niya, "was the man that i love. He shouldn't have died like this... he shouldn't
have died... he shouldn't have ... but, that's life, we shouldn't but we must.
Iniisip ko nalang ngayon na nasa mabuti siyang kalagayan sa kabilang buhay. Kahit
pa wala na siya, patuloy siyang mananatili sa ating ala-ala. And as for me, i may
not have forever with him, but my heart will be forever his and his only."

Bumaba siya sa platform saka naglakad pabalik sa upuan niya kanina.

"Kung maririnig ni Luther ang sinabi mo, matutuwa 'yon." Makahulogang sabi ni
Minrod.

Pilit siyang ngumiti. "Sana nga marinig niya. Because God knows i wanted Luther to
hear that."

"Yeah." Ibinalik nito ang atensiyon sa pari na nagsasalita. "Pinakinggan mo na ba

ang voicemail na galing kay Luther?"

Nagulat siya sa narinig. Paano nito nalaman? Maybe Luther told him, she doesn't
know.

"Hindi pa." Sagot niya. "I'm not planning to."

"So should listen to that voice mail. Malay mo, magdulot sayo 'yon ng kasayahan."

Mapait siyang ngumiti. "Hearing Luther's voice again would be the happiest time of
my life, pero kapalit no'n ay ang sakit na kaakibat ng kasayahang mararamdaman ko."

Huminga ng malalim si Amethyst saka hinintay na mailibing si Luther. Bumaha ng luha

at napuno ng hagulhol ang paglilibing sa binata.

After this, I'm leaving this country. I can't take it anymore...

=================

CHAPTER 21

CHAPTER 21

2 MONTHS LATER...

AMETHYST was standing in the balcony of their house in Italy when her mother went
to her side. Pinag-angkla nito ang braso nilang dalawa saka humilig ito sa balikat
niya. Hawak-hawak niya ang kaniyang cell phone kung saan hindi pa niya nabubuksan
ang voice mail na galing kay Luther.

She couldn't make herself listen to that freaking voicemail. She's scared to open
it.

"Kumusta ka na?" Tanong nito sa nag-aalalang boses. "He will not come back even If
you cry a thousand bucket of tears."

Alam nito ang tungkol kay Luther dahil ikinuwento niya rito ng makabalik siya. She
needed someone to hold as she cry at night and that was her mom, always comforting
her, always understanding her.

"Alam ko naman 'yon, mommy." Naguumpisa na namang manubig ang mga mata niya. "It's
been two months. Kahit ilang beses kong sabihin sa sarili ko na makikita ko siyang
muli, alam kong hindi na siya babalik. But you know what, Mom?" Ngumiti siya habang
may luhang nalalaglag sa mga mata niya. "Parang nasa malayong lugar lang siya at
hindi namatay. Feeling ko nagbabakasyon lang siya, malayo sakin. He doesn't feel
dead to me. O baka naman, nasasabi ko lang 'yon kasi hindi ko matanggap na maagang
nawala sakin ang lalaking mahal ko?"
Hinagod ng ina niya ang kaniyang likod at hinalikan siya sa pisngi. "You know what;
you should listen to that voice mail. Malay mo, kapag narinig mong muli ang boses
niya, matanggap mo nang wala na siya."

Napahikbi siya. "Ang hirap tanggapin, Mommy. Parang sinasakal ang puso ko ...
nawawalan ako ng hininga at napakasakit."

"That's love, Honey." Her mother patted her shoulder. "It hurts and nothing can
compare the pain in this world. Love is not just happiness with rainbows, it also
have a dark side. Pain and suffering. When we love someone, their name is engraved
in our heart and soul. And when God take them away from us, it feels like they took
our heart and soul with them. Alam kong mahirap, pero Amethyst, you need to move
on. Kailangan mong ipagpatuloy ang buhay mo."

Mapakla siyang tumawa. "Funny. Nabuhay ako ng sampong taon na wala siya, pero
ngayong dalawang buwan lang ang nakalipas, pakiramdam ko bawat araw na nagdaraan
mas nadudurog ang puso ko at unti-unting namamatay ang kalooban ko." Huminga siya
ng malalim at kinagat niya ang pang-ibabang labi. "Two months and i felt like i
died a thousand times every time i woke up each morning and the thought that Luther
is dead came crashing to my mind."

Tinuyo ng ina niya ang kaniyang mga luha. "Tahan na. Gusto mo ng tubig?"

Tumango siya. "Opo."

"Sige, ikukuha kita."

Umalis ang ina niya at napatitig siya sa cell phone niya na nasa mga kamay niya.
Huminga siya ng malalim at malakas ang loob na binuksan niya ang cell phone at
pinakinggan ang laman ng voice mail.

Seconds later ... Luther's voice filled her ear and tears stream down her eyes.

'Hey, Amethyst. Habang pinapakinggan mo ang voice mail na ito, i will assume that
I'm already dead and maybe, just maybe, you cried as they burry me.' Tumikhim ang
binata. 'But before i die –i mean I'm still alive now—, i have a request, a plea
actually. Kapag ginawa mo itong request ko, then you really love me. I have no
doubt this time. Kapag hindi, walang katugon ang nararamdaman ko para sayo. So
here's my request.' He paused for a second and took a deep breath. 'Go to Venice,
Italy, and ride a boat. Dadaong ang sasakyan mo sa Cafe Amore. Ask for a coffee
under the reservation of X. Then wait for a large speed boat with a name 'X' on the
side. That boat will take you to the open sea where a man waits for you every
freaking day. I love you, Amethyst. Please, don't break my heart again.'

Kakaibang kaba ang naramdaman ni Amethyst ng matapos ang pakinggan ang voice mail.

'That boat will take you to the open sea where a man waits for you every freaking
day.'
Could it be? Could it be ... him? Aasa ba siya?

Mariin niyang ipinikit ang mga mata saka malalaki ang hakbang na lumabas ng kuwarto
niya. Nakasalubong niya ang kaniyang ina sa hagdan na may dalang isang basong tubig

"Amethyst? Saan ka pupunta?" Nagtatakang tanong ng ina niya.

Ngumiti siya sa unang pagkakataon mula ng mamatay ang binata. "Kay Luther po." Wika
niya at nilampasan ang ina niya.

Gamit ang sasakyan niya, Amethyst went to a place in Venice where there are lots of
boats on the dock.

She rode on the boat and tells the boatman to bring her to Cafe Amore.

The Venice Canal is beautiful and breathtaking. Habang nasa biyahe, nililipad ang
buhok niya pero wala siyang pakialam kung maging buhaghag siya.

Nang makarating ang malaking bangka na sinasakyan sa Cafe Amore. She pay the fair
and went inside the cafe, her heart was beating so fast as she look around. Nandito
ba siya? Why just now?

Siguro dahil naririnig palang niya ang voicemail.

"Bonjour." Aniya na kinakabahan. "I reserve a coffee." She smiled nervously.

"Name, Mademoiselle?"

Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "X."

The face of the woman behind the counter lit up. "X? Wow. Your reservation was
about two months ago."

Kumunot ang nuo niya. "What date?" She bit her lower lip harder. "I was busy, i
forgot."

"August 13, Mademoiselle." Nakangiting sagot ng babae.

Umawang ang mga labi niya. No way! That's the day when Luther died!

"Can i get the coffee now?"

"Yes, of course."

Pagkalipas ng ilang minuto, hawak na niya ang kape na napakagaan at parang wala
namang laman at isang magarang kulay puting envelop na may desenyo na kulay pulang
mga rosas sa gilid niyon.

Amethyst opened the enveloped and read the content.

'Will you marry me, Amethyst?'

If yes, open the Coffee cover, get the ring inside and put it in your finger. I
love you. Always remember that.

Walang nakasulat kung kanino nanggaling ang sulat pero ang puso niya ay umaasa na
sana galing ito kay Luther. Amethyst knew that he's dead ... but he's an Agent,
right? Maybe Minrod faked his death... that's it! Minrod faked Luther's date! Oh
God.

Could it be? Would she let herself believe in that?

Yes! She would!

Binuksan niya ang lalagyan ng kape at napakalapad ng ngiti niya ng makakita roon ng
singsing. It's a sparkling Zenia Ring. It's round and full of small-round cut
diamonds. It's looks breathtaking and its hers.

Mabilis niyang isinuot iyon sa daliri niya. "Please, Luther ... sana ikaw 'to."

Tumingin siya sa gilid ng Canal at may nakita siyang mukhang mamahaling bangka na
nakadaong at may pangalang X sa gilid.

Napangiti siya.

X. Luther.

Mabilis siyang sumakay doon at walang salitang namutawi sa bibig niya at sa

nagmamaneho ng bangka. The driver brings her into the open sea and only stopped
beside a very familiar Yacht.

Oh My God! Luther's Yacht!

Mas mabilis pa sa alakas-kuwatro siyang umakyat sa Yacht at ganoon na lamang ang

paglalaki ng mga mata niya ng makita ang magkambal na kilala lang niya sa tattoo.

"You guys..." nanghihinang napahawak siya sa railing ng Yacht. Alam niyang namatay
din ang dalawa sabi ni Minrod. Malalaki ang bilog niyang mga mata sa gulat. "B-
Buhay kayo. Oh My God... Oh God." Her breathing ragged. "Oh Heaven. Oh God."

Ngumisi ang lalaking may tattoo sa mukha. "About damn time." Anito. "Come on.
Someone has been waiting for you for two months now."

Luther... she hoped its Luther...

Sumunod siya na lalaki na naglakad patungo sa top deck ng Yacht. Bawat hakbang
niya, parang tinatambol ang puso niya sa sobrang kaba. Nanginginig ang nanlalamig
niyang kamay. Panay ang kagat niya sa kaniyang namumutlang mga labi. Halos hindi
siya makahinga ng maayos sa antisipasyon habang sinusundan ang lalaking may tattoo.

The man with tattoo on his face stops walking and looked back at her with smile on
his handsome face. "Smile. You look like hell."

Lumunok siya at sa kabila ng kaba at panlalamig na nararamdaman ay pinilit niyang

ngumiti. "Is it Luther?" Her voice was hopeful.

Ngumiti lang ang lalaki saka iniwan siya sa top deck.

Nang mag-isa nalang siya, naglakad siya palapit sa railing ng top deck at napahawak
doon. Tumingin siya sa kanan at nakita niya ang napakagandang Venice, at sa kanan
naman niya ay ang malawak na karagatan na kumikinang dahil sa sikat ng araw.

May narinig siyang yabag sa likuran niya pero hindi niya pinansin, hanggang isang
baritonong boses na pamilyar na pamilyar sa kaniya ang pumuno sa katahimikan sa
paligid niya.

Her heart beat insanely fast than normal. That's voice! That's him!

"Bakit ngayon ka lang? I waited for you for two months, Amethyst. Araw-araw,
naghihintay ako, nag-aabang. I even begged God to let you come—"

Mabilis siyang humarap sa nagsasalita at ginawaran ito ng malakas na sampal sa

pisngi. "How dare you to do this to me!" Naguunahang ang mga luha niya na
namalisbis. "Alam mo ba kung ilang balde ang niluha ko dahil sa pagkamatay mo? Alam
mo bang hindi ako nakakatulog sa kakaisip sayo? I can't even have a decent sleep
without taking a sleeping pill! Look at me, Luther! Look at me!" Iminuwestra niya
ang sarili. "Nangangayayat na ako sa kakaisip sayo. Hindi ako kumakain ng maayos
kasi wala akong gana. I prayed to God everyday na sana ibalik ka niya ... all
along, buhay ka naman pala. You could have called me, you could have send me a
letter... you should have done something!" Palalas ng palakas ang hagulhol niya.
"Parang paulit-ulit na pinapatay ang puso ko sa bawat araw na nagdaraan na wala ka
na. I choked on my broken heart every day, Luther! Kaya huwag mong matanong-tanong
kung bakit ngayon lang ako. Kasi hindi lang ikaw ang pinagluksa ko, kundi pati ang
puso ko na namatay kasama mo.

Hilam ng luha ang mga mata niya habang nanunumbat na nakantingin kay Luther. "I was
in pain for two months, Luther. I was in denial of your death. I was going crazy
thinking of you... Oh God... tapos buhay ka pala. Kung hindi pa ako naglakas ng
loob na pakinggan ang voicemail mo kanina, hindi ko pa malalaman." Mapait siyang
tumawa at tumingin sa mga mata ng binata na halata ang pagsisisi. "Sapat na ba ang
pagluluksa ko nang dalawang buwan para maniwala kang mahal kita? Na hindi ako
nagbibiro? Na hindi kita niloloko? Kasi Luther, kaya kong ulitin ang napakasakit na
dalawang buwan na 'yon maniwala ka lang na mahal kita. Alam kong may nagawa akong
mali sayo. Sapat na bang kabayaran ang durugin mo ang puso ko sa nakalipas na
dalawang buwan?"

Luther raised his hand and cupped her face then he caresses it softly.

"I left you a voicemail. Akala ko pakikinggan mo kaagad. I was wrong, and I'm
sorry. Pero araw at gabi kitang hinintay dito. I should have called but Minrod
confiscated my phone for Security purposes. I could have send you a letter, i did,
Amethyst. Pero hinaharang ni Minrod ang mga sulat ko sayo patungong Pilipinas. Pero
kahit ganoon, hindi ako sumuko kahit pa umabot na ng napakaraming linggo ang
dumaan. Hinintay kita. Desperado kasi akong makasama ka. I was scared, Amethyst.
Scared that you don't love me as much as i love you. Minrod already warned me.
Kapag narinig mo raw ang voice mail, you could go to your boss and tell him I'm
alive. I don't care. I have to tell you, because I'm hoping that when you told me
you love me in my mansion, you meant it. I can risk my safety just to be with you.
That's how much i love you, Amethyst. If i have to choose between safety and death.
I would choose death if death means I'll see you again even just for a while.

Puno ng pagsisisi ang ekspresyon ng mukha ni Luther. "I'm sorry i have to fake my
death. X has to die, Amethyst. I can't show my face in the Philippines anymore.
Maraming galamay ang tatlong 'yon na pinatay namin. I won't have a happy life in
that country. Kaya habang hindi pa nahuhuli ang iba, mananatili kaming tatlo sa
labas ng bansa. Ang may alam lang na buhay ako ay si Minrod, ikaw at ang ama ko
lang. He didn't tell you because i just call him last night, informing him that his
rebel son is alive and in good health."

Suminghot siya habang tinutuyo ang mga luha. "Sabi ni Minrod, bumagsak ang
eroplanong sinasakyan niyo."

"It's the story that we have to make up. Kailangan e. Yong bangkay na inilibing,
hindi ako 'yon. Isa iyong patay na walang nagki-claim. Iyon ang ginamit namin dahil
magkaperahas kami ng body built. I'm really sorry for what I've put you through.
Before than Airplane crashed, we jumped off. We have parachutes so it's okay.
Before we can get our bearing, Minrod's men were pulling us towards another plane
that took us to Europe. I have no means of contacting you so i hope that you heard
my voice mail. Iyon ang huling komunikasyon ko sayo. Alam kong sa Europe kami
dadalhin ni Minrod, dahil iyon ang request ko dahil alam kong dito ka nakatira,
pero hindi ko alam kung saan. Minrod won't give me my phone back, not even your
address here. Minrod bought me a house here in Venice and brought my Yacht here."
Humaplos ang hinalalaki nito sa ibaba niyang labi. "I waited for you, Amethyst.
Every day. I love you and I'm willing to wait for you." Bumaba ang mata nito sa
kamay niya at ngumiti. "You're wearing the ring i bought for you. Does that mean
it's a yes?"

Mahina siyang natawa, kapagkuwan ay mahigpit na niyakap si Luther. "Yes. It's a

yes. I don't want to lose you again, Luther. Mababaliw na ako."

Lahat na galit at hinanakit niya sa paglilihim nito na buhay pala ito ay naglaho.
Hindi niya kakayaning mawala pa si Luther. Pinapatawad na niya ito sa
pagsisinungaling sa kaniya. That's how much she loves him. That's how much she
needs him.

"You won't lose me. I already retired being an Agent." Hinalikan siya nito sa nuo.
"I'm all yours, Babe."

Napangiti siya. Salamat sa diyos at nag retero na ito. Hindi na siya mag-aalala sa
kalagayan nito. That fake death of his scared her. Sinapo niya ang mukha ng binata
at hinalikan ito sa mga labi. God. She missed his lips on hers!

Amethyst felt her body tingled. She felt her body respond to Luther's kissed. Her
body felt so hot.

May panghihinayang na naramdaman si Amethyst ng pakawalan ni Luther ang mga labi

niya.

Luther looked at her, seriously. "Galit ka pa sakin?"

Nakikita niya ang kislap ng takot sa mata ng binata. He's afraid that she might be
still mad and leave him.

Seryuso siyang tumugon. "Yes. But you'll make it up to me, right?"

His eyes glimmered in delight. Mukhang may ideya na ito sa gusto niyang pambayad.
"What kind of making up do you like?"

Inilapit niya ang bibig sa tainga nito at nagsalita. "Take off my clothes and
pleasure me. That's what i want."

Luther grinned and hotly bit her earlobe. "I like that too."

Yumakap siya sa binata. "I love you, Luther."

Luther hugged her back, his hands roaming around her back then he cupped her ass
and squeezed it. "I love you too, Babe. I love you too."
Magtatagpo sana ang mga labi nila ng may sumigaw mula sa ibaba ng Yacht.

"Stop smooching you two and come down here!" Sigaw ng nasa ibaba. "Dinner is ready,
fuckers."

"I'm the cook!" Sigaw pa ng isang boses.

Bumuga ng hangin si Luther at pinaikot ang mga mata. "Remind me to kill those twins
later, please."

Malakas siyang natawa na kaagad namang tumigil ng makitang seryuso talaga ang
binata sa banta. "You wouldn't..."

Bumagsak ang balikat ni Luther. "Yeah, well, i won't. I'll just choke them.
Hinahalikan pa kita, mga isturbo sila."

"You can have me after dinner." Nang-aakit na aniya at inilapat ang labi sa labi
nito.

Luther sighed and pulled away. "Yeah. You'll be a very delectable desert."

Amethyst chuckled. "Masarap naman talaga ako, e."

"Alam ko. I tasted your juice, remember?"

Namula siya. Ang lalaking 'to talaga! "Oo na. Shut your mouth. Kumain na tayo."

"I rather eat you."

Inirapan niya ito at inungusan. "Mamaya na."

"Promise?"

Lihim na napangiti si Amethyst. "Promise."

=================

EPILOGUE
EPILOGUE

Five Years Later...

LUTHER put his index finger over his lips, silencing his four years old son, Logan.
Napangiti siya ng makitang tumango ang anak niya at pilyong ngumiti. His son has
the same smirk and grin as him and it always warmed his heart.

"Why, Daddy?" Pabulong na tanong ni Logan sa kaniya.

Ginulo niya ang buhok nito. "Because it's going to be a surprise for mommy."

His son grinned. "Okay. I love surprises!" Logan half whispered and half shouted.

Luther chuckled. "Yeah. So tutulungan mo na si Daddy? Para mas maging successful

ang surprise?"

Excited na tumango ang anak niya. "Yes po, Daddy." Ang lapad ng ngiti nito. "Tiyak
magiging happy si mommy ko."

"That's the plan, baby, that's the plan."

Inakay niya ang anak patungo sa labas ng pinto ng silid nila ni Amethyst saka may
ibinulong sa anak niya.

"Logan, you distract Mommy okay?"

Logan grinned. "Roger." Anito na sumaludo pa sa kaniya.

Hindi na magtataka si Luther kung maging sundalo itong anak niya. He thinks it runs
in the blood. He and Amethyst is both Agent. Hindi na nakakagulat kong susunod sa
yapak nila ang kanilang anak na lalaki.

Nang makapasok sa silid nila ni Amethyst si Logan, nagmamadali siyang naglakad

patungo sa low deck ng Yacth niya.

For five years that he's been married to Amethyst, halos dito na sila tumira sa
Yacht niya. They always sail around Venice and right now, they are in the open sea
as they wait for the sun to rise.

Sumilip siya sa baba, sa may dagat. "Tapos na ba?" Pasigaw niyang tanong.
Blaze gave him a middle finger. "Ikaw kaya ang magpatuyo ng pintura rito."

Luther rolled his eyes. "Ako ang nagtahi ng plastic bottle at ako ang nagpintura.
Pagpatuyo nalang, Blaze, umaangal ka pa. Barilin kita riyan, e."

Tumawa si Blake na pinapaypayan ang mga bote na pinagpuyatan niya. "Shut up, we're
doing this for Logan. Not for you."

Pinaikot niya ulit ang mga mata. Blaze
Kahit nuong ikinasal nila ni Amethyst,
nakakatawa, ang dalawang ito ay naging
na palaging kinikidnap ang anak niyang
ito.
and Blake had always been his companion.
hindi pa rin sila naghiwa-hiwalay. Ang
malapit sa asawa at anak niya. To the point
si Logan para doon matulog sa bahay ng mga

Those twins love Logan as much as Luther loved his son. That's supposed to be a
good thing. Pero mukhang hindi. Masyadong spoiled ang anak niya sa dalawa. Humingi
lang ang anak niya ng laruang Helicopter, ang ginawa ng dalawa, binigyan ng totong
Helicopter.

Bumaba siya sa Low deck at isinagawa ang plano niya, para pagkagising ni Amethyst
ay maayos na ang lahat. And then she'll give him a thank you kiss, that could led
to a mind blowing thank you sex tonight.

I just love my wife so much!

Using his Jet Ski, inayos niya ang mga plastic bottle na tinahi niya mula pa
kagabi. Syempre, katulong niya ang magkambal sa pag-aayos na panay na naman ang
reklamo.

"Isang salita pa, Blaze. Ipapakain kita sa pating." Aniya na naiirita sa ingay
nito.

"Walang pating dito. Gago." Kinunotan siya nito ng nuo. "Pasalamat ka talaga at
mahal namin si Logan, kung hindi dahil sa ka-cute-tan niya, hindi ka namin
tutulungan."

Natawa nalang siya sa halip na mainis. Blaze and his mouth. Blake and his attitude.
These twins always made his day extra annoyingly happy.

Napailing-iling nalang si Luther at pinagpatuloy ang ginagawa. He needs to make his

wife happy. That's his main goal in life.

NAGMULAT ng mata si Amethyst at sinalubong ang tingin niya ng laniyang apat na

taong gulang na anak na si Logan.
"Hey, honey." She said in a raspy and sleepy voice. "Good morning."

Logan happily grinned at her. "Good morning, mommy ko. How's your sleep po?"

Pinanggigilan niya ang pisngi ng anak. "I slept well. Ikaw, bakit ang aga mong
magising?"

"Kasi si Daddy—opps!" Sinapo nito ang sariling bibig habang namimilog ang mga mata.
"I'm not supposed to tell you, mommy."

Kumunot ang nuo niya. "Ano iyang hindi mo dapat sabihin sakin?" She narrowed her
eyes on her son. "Nagsisinungaling ka ba sakin?"

Logan pressed his lips together, he looks guilty.

"Logan." She said in a warning voice.

Logan pouted. "Mommy, it's a surprise. Daddy said so."

Bumuga siya ng hangin saka idinipa niya ang kaniyang mga braso. "Come here, baby.
Hug me."

Kaagad naman siyang niyakap ng anak niya ng sobrang higpit at hinalikan siya sa
pisngi. "I love you, mommy."

"Love you too, baby." Bahagyan niya itong pinakawalan. "Now, who wants to eat
breakfast with me?"

Excited na itinaas ni Logan ang mga kamay. "Me! Me! Me! I want!"

Natatawang bumangon siya saka karga-karga si Logan na nagtungo sa kusina. With

Logan in her right arm, she opened the refrigerator door with left hand and peek
inside. Amethyst saw water bottle, beers, frozen meat and fish, eggs and many more.
Looks like Blaze had returned from Venice with lots of Groceries. Blaze and Blaze
have humongous appetites. When those twins visit them every week here in the Yacht,
they always carry groceries with them. Nice.

"Mommy i want eggs and bacon." Logan said.

Pinaupo niya ang kaniyang anak sa island counter at nag-umpisang magluto. But when
she turns around to give Logan the food she had cook, he was gone. Nagsalubong ang
kilay niya saka inumpisahang hanapin ang anak niyang makulit at malikot na mukhang
may binabalak na naman. Logan and Luther had always been partners in crime ...
crime like making her happy and contented everyday of her married life.
"Logan?" Malakas ang boses na tawag niya sa anak. "Logan... nasaan ka ba?"

No answer.

"Logan. Answer me. I swear no chocolates for you for a week." Pananakot niya sa
anak na mahilig sa matatamis, lalo na ang chocolate.

Pero kahit pa yata magpaulan siya ng chocolate, hindi magsasalita ang anak niya.

"Baby, come on. Where are you?" Nasa living room na siya ng Yacht kung saan mayroon
malaki at malapad na flat screen TV at isang set ng leather sofa.

Umalis si Amethyst sa living room at nagpatuloy sa paglalakad patungo sa maliit na

hallway na maghahatid sa kaniya patungo sa low deck. Nakakarinig siya ng boses mula
roon.

When Amethyst came out from the small narrow hallway, towards the low deck, she
heard laughter from below ... from the sea?

Mabilis siyang lumapit sa railing at tumingin sa pinanggalingan ng tawa. There they

are. Her husband sitting on the large surf board, his feet dangling in each side.
And then her son's sitting just in front of Luther in the same surf board, ang
likod nito at naka sandal sa matitipunong dibdib ng asawa niya. And unlike her
husband, her son's feet are flat straight on the surf board, only his hands are
playing on the sea water. And in the corner of her eyes, she saw the twins on a jet
ski. They were pointing at Luther and Logan.

Mas nakunot ang nuo ni Amethyst dahil wala siyang maintindihan sa pinaggagagawa ng
dalawa. And then her eyes blink enumerable times as she took notice of the floating
rainbow colored plastic bottles. Those bottles were knitted to each other, kung
sino man ang tumahi sa mga iyon paniguradong napagod ito. And then it hit her. The
bottles are knitted to form two words, sixteen letters.

'Happy Anniversary.'

Her eyes started to water. These two really made her cry in happiness this time.
Bawat taon nalang, kapag anibersaryo ng kasal nila ni Luther, palagi siyang
senusorpresa ng asawa niya at palagi iyong nagpapasaya sa kaniya. Pero iba ngayong
taon, pati ang anak niya ay tumulong para surpresahin siya at pasayahin.

Amethyst saw Luther whispered something to Logan then help their son to stand up in
the surf board. Hindi natatakot si Amethyst na baka malunod amg anak niya, at the
age of four, Logan can already swim like a pro. Luther taught him to swim and surf
and that boy stuff that sometimes made her worried. Nuong una ay natakot siya para
sa anak niya, pero may tiwala siya sa kaniyang asawa. Hindi nito ipapahamak ang
anak nila. Luther loves Logan as much as she love him.
"Mommy!" Idinipa ni Logan ang mga braso habang malapad na nakangiti. He has orange
floating bags around his arms. Hawak ni Luther ay beywang nito para hindi ma out-
balance ang anak nila. "Happy Anniversary, Mommy!"

Then Luther and Logan said in chorus, "I love you!"

Luther shouted again. "I love you, Honey!"

Logan shouted after his father. "I love you, Mommy!"

Natatawa na naiiyak si Amethyst habang nakatingin sa mag-ama niya. She can't help
it anymore, she dive unto the water and then swim towards her husband and son. Nang
makarating siya roon, umupo si Logan sa surf board.

"Hang in there, buddy." Ani Luther na umalis sa surf board.

Luther san his body on the sea next to her, then he kissed her senseless.

"Ewww! Daddy! Stop that!" That was their son.

Naghiwalay ang mga labi nila ni Luther, puno ng pagmamahal ang mga mata nito.

"I love you, Babe." Bulong ni Luther sa mga labi niya. "I love you so much. I can't
live without you so you better grow old with me."

Natatawang tumugon siya kay Luther. "I love you too, Luther. And i plan to grow old
with you."

Their son, Logan, squealed then lunched himself to Luther who literally caught
their son and cradle Logan in his arms.

"Mommy, can i have a baby brother now?" Inosenteng tanong ni Logan habang nakanguso
ang mga labi na para bang nanghihingi lang ito ng laruan.

Ginulo ni Luther ang basang buhok ng anak niya. "Sure, baby. Mommy and Daddy will
make your baby brother tonight." Pilyong kumindat sa kaniya ang asawa. "Right,
honey?"

Inirapan niya si Luther at hinalikan ang pisngi ni Logan. "We'll try, baby."

Suddenly, someone grab Logan away from them. It was Blake and Blaze on a jet ski.
"Maglampungan na kayong dalawa. Kami na ang bahala kay Logan." Nakangiting wika ni
Blaze saka mabilis na panaharurot ang jet ski palayo sa kanila.

Amethyst sighed and looked at Luther knowingly. "You want to make him now?"

Luther frowned. "Him?"

"Yeah, the baby brother."

Understanding dawn on his face and he grin mischievously. "Hell, yeah." Then he
kissed and touched her at the same time, eliciting a moan of pleasure from her.

Luther might not be a prince charming material at first, but he definitely is her
happy every after. He is not a dangerous gentleman after all. He is just now a man
who loves her as much as she loves him.

INIWAN ni Luther si Amethyst na mahimbing nanatutulog sa kuwarto nila. He then went

to his son's room. Tulog na ang anak niya pero naroon pa rin si Blake at Blaze sa
silid at naglalaro ng Super Mario.

Napailing-iling siya. "Umalis na nga kayo."

Blaze paused the gamed and looked at him. "Hinihintay ka talaga namin."

Nagsalubong ang kilay niya. "Bakit?"

It was Blake who answered. "May natanggap kaming tawag mula kay Minrod."

His eyes widen. Ano na naman ang kailangan ng lalaking 'yon? They never heard of
Minrod for five years now so why call? "Anong sabi niya?"

Kinakabahan siya na baka ano na naman ang sinabi nito. He already retired but if
Minrod force him too, he would rebel and they wouldn't like it both.

Blake grinned. "He said we can now go home. To the Philippines."

Luther's frown turns into a smile. "About damn time."

THE END

w
=================

Inosenteng Author's Note

Sana basahin niyo,

Maraming Salamat po sa pagbabasa ng Dangerous Gentleman. Actually wala po sana

talagang story si X, pero may isang inosenteng anghel na nagtanong kung mayroon ba,
sabi ko, why not? Kaya heto na, tapos na po. Sa mga naghintay at sumubaybay,
maraming salamat sa inyong lahat.

So, ang on-going Stories ko ngayon as of Sept/5/2015

1. Shun Kim - I-A-Update kita. Kailangan ko lang ng motivation. Na writer's block

ako sa story na 'to.

2. Freia - Ginaganahan akong isulat to pramis. hehe

3. Favorite Addiction - Isusulat kita kapag na complete ko na ang FREIA.

4. Wicked Encounter - Isusulat na kita. Hehe.

UPDATES:

Hindi na po ako mag a update katulad noon na maraming chapters. Baka two or three
chapters nalang per story. Sana maintindihan niyo kasi bawal na akong magpuyat at
i-stress ang katawan ko. Pero magsusulat pa rin po ako at magpopost ng chapters
every week pa rin. every SATURDAY po. Sana talaga suportahan niyo pa rin ako.
Maraming salamat po sa inyong lahat.

XOXO - C.C.