Professional Documents
Culture Documents
سپهرباقی-مطالعات مدرسه
سپهرباقی-مطالعات مدرسه
1..در شهر ها ،ساختمان مدرسه باید هسته یك مجتمع مسكونی باشد .از نزدیكی مدرسه به
خیابانهای شلوغ و اصلی شهر ،بخاطر آلودگی هوا ،سر و صدای زیاد و سوانح
رانندگی باید پرهیز كرد .
2.مدرسه باید حداقل یكصد متر از خیابان اصلی فاصله داشته باشد.
3.بهتر است كه مدرسه در نزدیكی پارك نباشد و در محله ای آرام و دور از كارخانه یا
اماكن پر سر و صدا و شلوغ همچون قبرستان ،حسینیه و ...باشد.
4.مدرسه باید با ساختمان های اطراف خود حداقل بیست و پنج متر فاصله داشته باشد تا
روشنایی و تهویه مطلوب را داشته باشد.
5.درختان بلند كه موجب كاهش روشنایی در كالس درس می شوند ،نبایستی در نزدیكی
ساختمان مدرسه باشند.
6.مدرسه را در بلندی یا پستی زیاد نباید احداث كرد ( بخاطر وزش باد زیاد یا مه آلود
شدن محیط )
موقعیت ساختمان:
موقعیت ساختمان باید طوری باشد كه كالسهای درس در معرض مستقیم روشنایی نور
خورشید باشد .البته باید به خاطر داشت كه چنانچه روشنایی در جهت شرق یا غرب
باشد ،گرمای حاصله بر اثر تابش نور خورشید در صبح ها و عصر ها می تواند باعث
ایجاد محیطی گرم و نامناسب شود .بنابر این محل روشنایی بایستی در جهت جنوب و یا
جنوب شرقی یا جنوب غربی باشد .اماكن فرعی و به ویژه آبخوری می توانند بطرف
شمال بازشوند .
**اندازه ساختمان بستگی به تعداد دانش آموزان و نوع مدرسه دارد .مدارس ابتدایی و
راهنمایی در روستا ها بهتر است كه یك طبقه باشند .تعداد مناسب دانش آموزان حدود 160
نفر است.
**در مدارس ابتدایی و راهنمایی باید به ازای هر دانش آموز سه تا سه و هفتادو پنج صدم
متر مربع ساختمان ( كالس درس ،آزمایشگاه ،كارگاه ،اتاق معلمان) وجود داشته باشد .
**در شهر ها می توان ساختمان دو طبقه هم درست كرد ولی بیش از دو طبقه مطلوب
نیست .در شهر های كوچك تعداد دانش آموزان مدارس می تواند 280-440نفر باشند و
در شهر های بزرگ تا 880نفر اشكالی ندارد.
**در دبیرستانها به ازای هر دانش آموز ،هفت و نیم متر مربع ساختمان نیاز است ( جهت
كالس ،كارگاه ،سالن ورزشی آزمایشگاه و . ) ...مصالح ساختمانی مورد استفاده در
مدرسه باید نسوز بوده و هادی خوبی جهت سرما و گرما نباشد
مثالا از بلوكهای تو خالی استفاده شود).
**ایجاد كانالی از هوا در دیوار به قطر پنج سانتی متر عایق بسیار خوبی برای گرما ،
سرما و صوت می باشد.
**در ورودی به ساختمان مدرسه ( راهرو) باید عریض باشد و چنانچه تعداد دانش آموزان
بیش از سیصد نفر باشند باید بیش از یك راهرو وجود داشته باشد ( .به ازای هر سیصد
دانش آموز یك راهرو نیاز است )
**سالن ورزشی باید دارای در ورودی جداگانه باشد .پهنای راهروها باید حداقل دو و
چهاردهم ( )2 /4متر باشد و چنانچه سالن ویژه ای جهت زنگ تفریح دانش آموزان در
نظر گرفته نشده باشد بهتر است كه راهرو ها را عریضتر ساخت ،تا بتوان در فصول
بارندگی از آن استفاده كرد .مدارس دو طبقه باید دارای دو راه پله یكی اصلی و دیگری
فرعی باشد .ضمنا ا باید پهنای را پله 1/6متر باشد و پس از دوازده پله یك استراحتگاه
وجود داشته باشد .هر عرض پله باید بیست و دو تا بیست و چهار سانتی متر باشد و
ارتفاع آن چهارده تا پانزده سانتی متر برای مدارس ابتدائی و راهنمایی و هفده سانتی متر
برای دبیرستانها مناسب است.
فضاهایی که در یک فضای آموزش باید مورد استفاده قرار گیردند عبارتند از:
1.فضاهای آموزشی :که شامل :کالس های درس – کارگاه – آزمایشگاه – سالن
سخنرانی یا همایش – کتابخانه – سالن سمعی و بصری – سالن امتحانات می باشد.
2.فضاهای رفاهی خدماتی :که شامل سرویس های بهداشتی – سلف سرویس – انباری و
موتورخانه – زمین و سالن ورزشی – زمین های بازی و محوطه
3.فضاهای ادرای :که شامل اتاق های اداری – مدیریت و معاونین – آرشیو و بایگانی –
اتاق های مشاوره تحصیلی – اتاق اساتید و معلمان – اتاق جلسات – بخش سرایداری و
نگهداری نیز می باشد.
4.بخش آموزشی و پژوهشی :در طراحی فضاهای آموزشی و پژوهشی که در باال ذکرشد
نوع طراحی هر کدام از آنها بسته به شمار افراد استفاده کننده از آنها متغیر و متفاوت است
در طراحی چنین فضاهایی بی شک مالحضات فرهنگی تمدنی مذهبی و ...مناسب با نوع
اجتماع و محیط در استاندارد های طراحی فضاهای آموزش تاثیر گذار است.
1.شکل کالس:
شکل استاندارد کالس های درس به شکل مربع مستطیل است که ابعاد آنها با توجه به نوع
درس و مقطع تحصیلی افراد استفاده کننده متفاوت می شود مطابق استاندارد های جهانی
فضاهای الزم برای کالس های درس نظری 6/5در 8/5متر مربع بوده است در این
کالس ها که اصطالحا کالس های درس سنتی از آنها یاد می شود فضاهای الزم به ازای
هر دانش آموز 2متر مربع بوده است .و این درحالی است که اگر چنین کالسی برای کالس
های آزاد و هنری مورد استفاده قرار گیرد به ازای هر نفر 4/5متر مربع فضا نیاز است.
2.ارتفاع:
کالس های درس باید بین 2/7تا 3/4در نظر گرفته شود و ایجاد هرگونه تراس یا بالکن
متصل به کالس درس ممنوع می باشد همچنین دیواره های کالس تا ارتفاع 1/5متر الزم
است با سنگ پوشیده شود و از ارتفاع 1/5متر به بعد با رنگ های روشن و براق پوشیده
شود و همچنین پوششی که در کف کالس به کار می رود باید غیر قابل نفوذ بوده و لغزنده
نباشد که به راحتی قابل شستشو بوده و غیر براق باشد تا از کثیف شدن مداوم آن جلوگیری
شود.
نور و روشنایی از عوامل بسیار مهم در طراحی هر نوع فضای معماری است .موقعیت ،
اندازه ،و نوع پنجره تعیین کننده مقدار روشنایی فضا در طراحی فضای آموزشی است .
معیار اصلی کیفیت فضای آموزشی نور طبیعی است اما الزم است که نور طبیعی و
مصنوعی به طور همزمان استفاده شود و در عین حال جهت کالس به سمت شمال و جنوب
بوده و از ورود اشعه مستقیم خورشید به درون فضا ممانعت به عمل آید.
موارد زیر از جمله اصولی است که باید در طراحی نور و پنجره برای اینگونه فضا ها
رعایت شود:
1-محل نصب پنجره نباید طوری باشد که در موقع باز شدن مزاحمت ایجاد کند.
2-پنجره هایی که در انتهای راهرو ها کریدور ها و پلکان ها نصب می گردند بایستی از
کف دارای ارتفاع 80سانتی متر بوده و در غیر اینصورت باید دارای نرده چوبی یا فلزی
مناسب باشد.
3-حداقل ابعاد بازشو پنجره باید دارای 50سانتی متر عرض و 60سانتی متر ارتفاع بوده
باشد.
4-فضای ما بین دو پنجره در کالس باید حداقل ممکن باشد تا از ایجاد سایه در وسط کالس
جلوگیری شود.
5-استفاده از بازتابنده نور در کالس های درس برای جلوگیری از ورود نور خیره کننده به
کالس مناسب است و باید تعبیه شود.
6-در تامین هوای تازه کالس معموال باید از سیستم های تهویه استفاده شود و باز کردن
درب و پنجره کالس راه حل مناسبی نمی باشد.
7-در کل برای کالس های درس به طور کلی پنجره با مساحت 30تا 60درصد فضای نما
و یا حدود 15تا 20درصد مساحت کالس مناسب است.
8.بهتر است طراحی کالس ها به طوری باشد که نور از سمت چپ بتابد .پنجره های کالس
نباید طوری ساخته شوند که
نور مستقیم به چشم شاگردان بتابد ،این کار باعث صدمات جدی به چشم می شود و همچنین
مانع دیده شدن تابلوی کالس می شود.
3.دیوار:
دیوارها باید با رنگهای روشن و آرام و سقف به رنگ سفید ،رنگ آمیزی شوند .گوشه
های كالسها را باید به صورت گرد ساخت تا پاك نمودن آن آسانتر و در ضمن مطمئن تر
باشد .به همین دلیل دیوار را تا یك و نیم متری از سطح زمین باید با رنگ روغن ،رنگ
آمیزی كرد .كف اتاق باید از موادی باشد كه به راحتی بتوان آن را شست و تمیز كرد و
عایق خوبی باشد و لغزان نباشد ،هم چنین دارای درز و شكاف نباشد .تمیز كردن كف اتاق
باید با جارو برقی صورت گیرد تا گردو خاك بلند نشود.
4.تهویه:
هوای اتاق بایستی در یك ساعت به ازای هر دانش آموز بیست متر مكعب تعویض شود .
یعنی در هر ساعت بایستی چهار بار تعویض هوا داشته باشیم.
تهویه می تواند طبیعی و یا مصنوعی باشد .در تهویه طبیعی ،با قرار دادن پنجره هایی
كه قسمت باالی آن به طرف داخل نیم باز است و یا با باز گذاشتن در و پنجره با همدیگر
در زنگ راحت به یك تهویه مناسب می توان دست یافت .در تهویه مصنوعی كه مكمل
تهویه طبیعی است ،در كارگاه و آزمایشگاه وجود آن اجباری و الزامی است .باید در نظر
داشت كه در بحث تعویض هوای اتاق ،بیش از /4-/5متر مكعب در ثانیه نباشد.
مطلوبترین آن وجود شوفاژ مركزی به وسیله آب داغ است .در هر كالس باید شوفاژ را
زیر یا میان پنجره ها قرار داد .در مدارس كوچكتر الجرم می توان متوسل به گرم كننده
های نوع دیگر شد .استفاده از بخاریهای نفتی با توجه به خطراتی كه در بر دارد مطلوب
نیست.
درجه حرارت كالس قبل از شروع درس باید حدود هیجده درجه سانتیگراد باشد.
6.وسایل سرمایشی:
بهترین آن خنك كننده های مركزی است ،چونكه موجب سرو صدا نمی شود و كارایی
خوبی دارد .می توان از كولرهای
گازی نیز استفاده كرد .كولرهای آبی نسبتا ا سرو صدا ایجاد می نمایند و در محیط های با
گرمای زیاد چندان كارآمد
وضعیت بدن در هنگام نشستن ،نوشتن و خواندن باید طبق ضوابط بهداشتی بوده و
برخاستن و ایستادن دانش آموز به راحتی انجام گیرد .اندازه میز و نیمكت را باید
متناسب با قد دانش آموز ،انتخاب كرد .حتی در یك كالس درس ،همه دانش آموزان هم
قد نیستند و باید حداقل در سه اندازه مختلف میز و نیمكت موجود باشد .
ارتفاع نیمكت باید طوری باشد كه دانش آموز هنگام نشستن ،تمامی كف پایش ،با زمین
در تماس باشد نه اینكه پایش آویزان باشد .اندازه ارتفاع آن باید برابر طول ساق پا باشد .
یعنی بیست و هشت درصد طول قد دانش آموز.
عرض نیمكت باید دو سوم طول ران دانش آموز باشد ،یعنی بیست درصد طول قد وی .
این اندازه مناسب موجب بهبود و جریان خون بهتر در پاها می شود .حاشیه جلوی نیمكت
باید مدور بوده و حدود دو تاسه سانتی متر باال تر از حاشیه عقب آن باشد.
درازای نیمكت بایستی چهل تا شصت سانتی متر به ازای هر دانش آموز باشد.
4.تكیه گاه
الزم است كه تكیه گاه انحناهای فیزیولوژیكی ستون فقرات را دنبال كند و باید نیمكت در
قسمت كمری ستون فقرات كمی تحدب به طرف جلو داشته باشد .تكیه گاه باید تا حاشیه
پایینی استخوان كتف برسد و خمیدگی كلی ده تا پانزده درجه به طرف عقب داشته باشد.
8.تخته:
حداكثر فاصله دانش آموز آخر با تخته باید نه متر باشد.
9.چوب لباسی:
نگهداری لباسها ( پالتو ،كت و ) ...و چتر در كالس درس جایز نیست .مسئله را به چند
روش می توان حل كرد:
1.وجودیك محل مركزی برای نگهداری لباس برای همه دانش آموزان.
2.برای هر كالس یك محل در راهرو و جلوی كالس برای نصب چوب لباسیها در نظر
گرفته شود.
3.میان دو كالس فضایی برای این كار در نظر گرفته شود (.به ازای هر دانش آموز /3
متر مربع )
کارگاه زبان :در استاندارد های جهانی دو نوع کارگاه زبان انگلیسی مطرح است:
کارگاه L.T :گوش دادن و صحبت کردن
این دو کارگاه در کنار هم فضایی نزدیک به 80متر نیاز دارد و سرانه هر نفر برای
کارگاه و آزمایشگاه 4/5متر مربع است.
از لحاظ نورپردازی کارگاه ها و آزمایشگاه ها در صورتی که نور طبیعی به آنها نرسد
اشکالی ندارد اما باید حتما نور مصنوعی برای آنها تامین شده باشد.
در هر فضای آموزشی یکی از قسمت های بسیار مهم جهت ارائه خدمات به دانش آموزان و
محصالن بخش رفاهی و خدماتی است که این فضا شامل:
1-تعداد پله هر پلکان نباید از 3پله کمتر باشد ( وجود 1یا 2پله باعث برهم خوردن نظم
و تعادل حرکتی در بین افراد می شود و به اصطالح پله دیک وان دایک ایجاد می گردد ).
4-فاصله میان پله و سقف آن نباید از 2متر کمتر باشد (این فاصله عمودی اندازه گیری می
شود)
***فضاهای اداری عموما بهتر است در طبقات اول و دوم قرار گیرند تا عبور و مرور
دانش آموزان و به طور کل افرادی که در فضای آموزشی رفت آمد می کنند را مد نظر
قرار دهند.
***جاگیری کالس های درس با توجه به پایه تحصیلی متفاوت است در مقطع ابتدایی بهتر
است که کالس ها در طبقات پائین قرار گیرند اما در مقطع راهنمایی و دبیرستان با توجه به
سن دانش آموزان پایه های باالتر در طبقات باالتر و پایه های پائین تر در طبقات پائین تر
قرار می گیرند.
***آزمایشگاه و کارگاه ها با توجه به اینکه معموال دارای وسایل سنگین هستند بهتر است
در طبقات پائینی و زیر زمین تعبیه شود.
***کتابخانه با توجه به اینکه فضایی است که نیاز به سکوت و دید بیرونی خوبی دارد الزم
است در طبقات پائینی قرار گیرد و یا اینکه اگر دید و منظر خوبی رو به ساختمان داریم آن
را در باالترین طبقه و مشرف به منظره طراحی کنیم.
***نماز خانه نیز بهتر است در طبقات پائین و نزدیک به حیاط تعبیه شود و سرویس های
بهداشتی خارج از فضای آموزشی در حیاط تعبیه شود و همچنین سالن امتحانات و
اجتماعات باید در طبقات همکف و زیر زمین و در اولویت دوم در طبقات باالتر قرار گیرد
.
نکته بسیار مهم در طراحی فضاهای آموزشی این است که استفاده از آسانسور در فضای
آموزشی به واسطه مسائل ایمنی به هیچ عنوان توصیه نمی شود.
نمونه مدرسه ایرانی
وقتی به آموزش فکر می کنیم اغلب مدارس را در غالب سنتی و رسمی به یاد می آوریم.
باور رایج این است که یادگیری موثر تنها در کالس های درس رسمی ممکن است .اما
برخی دیگر فکر می کنند که یادگیری در هر شکل و محیطی شدنی است .مؤسسه ی خیریه
آموزشی نورمبین با برخورداری از سیستم آموزشی خاص و ایجاد فضای آموزشی باز
برای کودکان بستری فراهم آورده که آزادی عملی دانش آموزان جزئی از اولویتهای
ضروری است .این مؤسسه بدون دریافت شهریه از دانش اموزان در تالش برای رسیدن به
باالترین سطوح آموزشی و پرورشی و به روز ترین استانداردهای دنیاست.
زمین پروژه در سایتی به مساحت 28هکتار در شهر بسطام از توابع شاهرود واقع شده
است .این سایت دارای طرح جامعی مشتمل بر کاربری های گوناگون در توسعه آتی در
جهت شکل گیری مجتمع آموزشی نور مبین می باشد.
در طراحی این مدرسه با برنامه ای مواجه بودیم که با تمامی مدارس و محیط های آموزشی
که پیش از این دیده بودیم تفاوت داشت .می توان گفت که این مؤسسه و مدرسه اش نگاهی
کامال خاص به تجربه ی ما از آموزش و پرورش داشت .این راهبرد از طریق تکثیر برنامه
در قالب احجام مستقل و معین منجر به تبدیل ساختمان آموزشی مدرسه به محله ای آموزشی
شده است .این محله ی آموزشی همانند یک محله ی شهری شامل دید و منظرهای گوناگون،
فضاهای سبز ،زمین های بازی و فضاهای مکث می باشد .دانش آموزان در این مجموعه
سه کالسه وارد سطحی تعامالت مرتبط با حس تعلق و مالکیت به فضا و پدید آمدن
احساسات و تعامالت همسایگی و محله ای و درگیر شدن در روابط فضایی بینابینی می
گردند که به هر کدام از آنها با درجاتی مختلف تعلق خاطر دارند.
این محله ی آموزشی در عین حال از طریق قرار گیری در سطوح مختلف و تقسیم چشم
انداز ،دید و منظرهای متنوعی را پیش روی دانش آموزان می گذارد .دانش آموزان با
قرارگیری در هر یک از این سطوح با نوع چشم انداز در محیط و اطراف خود مواجه می
شوند .دید و منظر در این محله ی آموزشی در سه تراز زمین های بازی ،محوطه و بام
شکل می گیرد.
کارفرمای پروژه موسسه خیریه ی فرهنگی آموزشی نور مبین (حسین فرزین نیا) ،و
طراحان انسیه خمسه ،آرش نصیری (دفتر تجریدی بنیادین معماری) هستند .طراحی در-۹۰
۱۳۸۹انجام شده ،و مساحت این فاز شامل ۲۵۰۰مترمربع ساختمان و ۴۳۰۰مترمربع
محوطه سازی بوده است .این معماری برنده ی رتبه ی اول جایزهی معمار ۱۳۹۷در گروه
ساختمان های عمومی شده است
نمونه مدرسه خارجی
نخستین طراحی خود را در ژاپن به تازگی به اتمام رسانده است MAD .استودیو معماری
این پروژه مدرسهای است که منظرهای رو به مزارع برنج و کوههای شهر آیچی دارد.
،این گونه کانسپت و ایده اصلی طراحی خود را بیان میکند" :من فکر Yansongطراح
میکنم این مهم است که یک فضای ساده در داخل این مهد کودک و یا این مدرسه به وجود
بیاوریم .بنابراین به جای ساخت یک ساختمان با نام تجاری جدید ،ما تصمیم گرفتیم تا
ساختارهای چوبی قدیمی را به عنوان روح فضا نگه داریم و در اطراف آن به ساخت و
ساز بپردازیم .سازههای چوبی جدید با سازههای چوبی باقی مانده از خانه قدیمی که هم
اکنون بازسازی شده است ،فضاهای شفافی را ایجاد کردهاند که محیطهای آموزشی به خوبی
در آنها جایگزین شدهاند .فرم و هندسه ساختمان به نحوی است که فضاهای پویایی را برای
کودکان ایجاد میکند و با نورگیرهای مناسب در فضاهای گوناگون نور داخلی از طریق
.نور طبیعی تأمین میشود
سال:
۲۰۱۶
اقلیم گرم و مرطوب
اقلیم گرم و مرطوب یکی دیگر از اقلیم های ایران است .سواحل جنوبی ایران که بوسیله
رشته کوههای زاگرس از فالت مرکزی جدا شدهاند ،اقلیم گرم و مرطوب کشور را تشکیل
میدهند.
این ناحیه شامل نوار باریک ساحل شمالی خلیج فارس و دریای عمان از اروند رود در
جنوب غربی استان خوزستان تا خلیج گواتر در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان
میباشد که آن را به خاطر آب و هوای گرم و طاقت فرسا «دروازه جهنم»
نامیدهاند.بهطوریکه در آسمان ابری و شیری رنگ ،روشنایی زیاد به خاطر شدت تابش
پرتو پراکنش یافته چشم را آزار میدهد و در هوای صاف و زمین بایر مقداری پرتو
منعکس شده از سطح زمین حداکثر میباشد ،شهرهای بندرعباس ،جاسک ،آبادان و اهواز
از جمله شهرهای این اقلیم محسوب میشوند.
به خاطر فاصلهای که از دریا دارند ،از نظر گرما و رطوبت و میزان بارندگی متفاوتاند.
به همین خاطر آب قابلیت ذخیره حرارت بیشتری نسبت به معدل ذخیره حرارت سایر اجسام
درروی کره زمین دارد.
مشاهده این امر در سواحل کنار دریا بسیار بارز است.درطی روز که آفتاب می تابد،سطح
زمین گرم می شود.
درروزهای گرم شدت گرمای سنگ و یا شن و ماسه سواحل دریا بقدری است که با ای
برهنه نمی شود روی آن راه رفت،ولی در همین هنگام آب دریا هنوز معتدل است و درآن
می توان به راحتی آب تنی نمود.
وجود گیاهان عالوه بر افزایش رطوبت نسبی ،باعث ایجاد سایه در تابستان می شوند که
ازحرارت زیاد آفتاب می کاهد.
باد در اقلیم گرم و مرطوب
اختالف درجه حرارت و فشار هوا ،به عالوه دوران کره زمین باعث جابجایی هوا و در
نتیجه باد می شود.
به دلیل اینکه باد با خود ابرهای باران زا و باران که الزمه حیات است را به ارمغان می
آورد،بدون وجود باد ،زندگی در روی کره زمین برای بشر غیر ممکن است .در ایران
ابرهای باران زا از طرف دریای مدیترانه و اقیانوس هند می آیند .جریان باد دیگری هم از
سمت شمال می وزد که با خود سرمای زیاد به همراه دارد.در جنوب ایران بادهای
صحرایی عربستان می وزد که مانع تجمع ابرهای باران زا در این منطقه می شود .بادهای
محلی نیز در هر ناحیه وجود دارد که از جهات مختلف می وزد.
بعضی از این بادها مرطوب و خنک می باشند و بعضی گرم همراه با گردوغبار هستند.
به حداکثر رساندن جریان هوا در اطراف ساختمانها با ایجاد فاصله مناسب در بین آنها
توصیه میشود.
اجتناب از ایجاد پنجره در نماهای شرقی و به خصوص غربی ،در غیر اینصورت محدود
نمودن تعداد و مساحت چنین پنجرههایی و پیشبینی سایبان عمودی برای آنها توصیه
میشود.
استفاده از شیشههای دو جداره توصیه میشود.
در صورت امکان تمام اتاقهای ساختمان دارای بازشو در منطقه فشار و مکش باشند.
پالنها باز طراحی شوند و فضای عریض و آزاد بین ساختمانها وجود داشته باشد.
مناسبترین ارتفاع کف پنجره ۵.تا ۱٫۵متر از کف اتاق است و اگر به دالیلی پنجرهها باید
در ارتفاع باالتری قرار گیرند ،بهتر است از پنجرههای افقی که باد را به پایین هدایت
میکند استفاده کرد.
با گسترش بام در سطحی بیش از سطح زیربنا میتوان پنجرهها و دیوارها را در برابر
تابش آفتاب و ریزش باران حفظ کرد.
ویژگیهای معماری اقلیم گرم و مرطوب
ساخت بناها به صورت حیاط مرکزی و نیمه درون گرا
این کرانه اکثر ساختمان ها نیمه درون گرا هستند و اطاق ها در اطراف یک حیاط مرکزی
قرار دارند.
فرق عمده ی این ساختمان های حیاط مرکزی با ابنیه ی مشابه در مناطق فالت مرکزی
ایران در این است که با وجود آن که این ساختمان ها درون گرا می باشند ،ولی ارتباط آن
ها با فضای خارج کامال بسته نیست و پنجره های بلند و مرتفع و ایوان های وسیع رو به
فضای کوچه و یا میدان در طبقات دوم و خصوصا سوم ساختمان دارند.
دلیل این امر بدان جهت است که گرمای هوا در فضای داخل صعود کرده و در نتیجه دمای
هوا در ارتفاع پایین تر اتاق کاهش می یابد و با وجود پنجره های زیر سقف در دو طرف
اتاق ،هوای گرم تهویه می شود.
دور حیاط مرکزی و همچنین در یک یا دو سمت خارج بنا ایوان های وسیع و مرتفع وجود
دارد.
استفاده از بادگیر
بام مسطح یا گنبدی
در این سواحل ،احداث طاق های قوسی رایج نیست و اکثر قریب به اتفاق ساختمان ها
دارای بام های مسطح می باشند .در فصول گرم در شب هنگام ،به دلیل خنکی نسبی هوا
بر روی بام و تابش حرارت از زمین و بام گرم به آسمان نسبتا سرد ،اهالی بر روی بام
می خوابیدند و جان پناه اطراف بام اغلب مشبک می باشد تا ساکنان بر روی بام از دید
اطراف محفوظ باشند و در عین حال از کوران هوا بر روی بام استفاده کنند.
استقرار روی زمین
در بندر بوشهر به دلیل مجاورت با دریا و باال بودن سطح آب های زیرزمینی و رطوبت
بسیار زیاد ،زیر زمین احداث نمی شود و همچنین طبقه ی همکف نیز بیشتر جنبه ی
خدماتی دارد و آشپزخانه ،انبار آذوقه و احیانا انبار کاال در این طبقه می با شند و طبقات
اول و دوم بیشتر جنبه ی مسکونی دارند .مزیت دیگر طبقات فوقانی ،این است که کوران
هوا در این طبقات بهتر انجام می شود و از لحاظ محرمیت ،پنجره های فوقانی از دید
عابران در کوچه ها محفوظ است.
چوب بهترین نوع مصالح در این منطقه است زیرا حرارت را به کندی منتقل میکند (به
دلیل ضریب رسانش پایین) و به خاطر کم بودن ظرفیت حرارتی در شب با وزش نسیم
گرمای کسب شده را از دست میدهد؛ ولی به دلیل کم بودن پوشش گیاهی در این منطقه به
ندرت از چوب استفاده میشود.
در کنار هورها و مردابها و در مناطقی که نی وجود دارد خانههای حصیری ساخته میشود
که مخصوص خانوادههای تنگدست است این خانهها به «کپر» معروفند.
در بندر بوشهر ،اکثر خانهها با سنگهای رسوبی ساخته شدهاند.
در چابهار اکثر خانهها با خشت اجرا شدهاند.
در خرمشهر خشت و آجر مصالح غالب ساختمانی هستند.
در این مناطق غالبا ا طاقها کاه گلی و و مسطح هستند.
در برخی از شهرهای این اقلیم برای ایجاد جریان هوا از بادگیر استفاده میشده است مانند
جزیره کیش.