ENSLAVED BY HIS TOUCH

Rabiah Tamarez has been enslaved al her life-alipin sa mga magulang na dapat ay
nagbibigay sa mga pangangailangan niya, sa bulok na paniniwalang dapat siya ang
mag-ahon sa mga ito sa kahirapan, at sa pananaw na lahat ng taong may bisyo at
tadtad ng tattoo ay masama.

Then came Russia Valentino. The new guy in town with a broken heart who owns a
tattoo shop and is trying to start a new life after his failed relationship.

One dreams to taste pleasure, the other finds comfort in pain.

Wil Russ manage to free Biah from her burdens? Or he'l end up enslaving her by his
touch only to leave her for someone else in the end?

Kabanata 1

Rabiah

"TANGA!"

Napasinghap ako nang lumipad ang mabigat na palad ni Mama sa aking pisngi dala ng
matinding galit niya. Hindi kaagad ako nakabawi kaya kinuha niya ang pagkakataon
para hawakan ang buhok ko malapit sa anit saka siya nanggagalaiting nagpatuloy.

"Apo na ni Don Paulo 'yon, hindi mo tinanggap?!" Umismid siya. "Ano ba ang akala mo
sa sarili mo, Biah?

Hoy! Maswerte ka na ngang nagkagusto 'yong si Dariuz sa'yo! Mayaman 'yon! Bobo!"

Napangiwi ako nang pabalang niyang binitiwan ang buhok ko. Natatawa namang
nagbulungan ang mga kumare niyang kalaro ng majong.
Kaninang umaga pa sila rito. Malaki na rin panigurado ang naipatalo ni Mama ngunit
kilala ko siya. Imbes na umuwi at magluto ng hapunan ay siguradong dito na naman
siya aabutin ng dilim.

"Bakit mo naman kasi itinaboy, Biah? Gwapo naman si Dariuz? Tatakbo pa nga raw 'yon
sa pulitika."

Ibinuga ni Ninang Joyce ang usok ng kanyang sigarilyo. "Tiba-tiba ka na ro'n."

Umismid si Mama. "Eh, bobo 'yan, eh. Hindi ko alam kung bakit ganyan ang utak niyan
at kung bakit nag-

aaksaya pa ng oras pumasok sa eskwela hindi naman marunong mag-isip." Inirapan ako
ni Mama. "Kapag ikaw nabuntis ng mukhang kriminal na puno ng tattoo tapos
tinakbuhan ka, huwag kang iiyak-iyak!"

Iniyuko ko na nang tuluyan ang aking ulo. Sanay na ako. Sanay na sanay na akong
makarinig ng panlalait at masasakit na salita mula sa sarili kong ina. Pero hindi
naman dahil sanay ka na, hindi ka na pwedeng masaktan.

"Lumayas ka na nga sa harap ko bago kita sipain! Kaarte, tanga naman!" hindi pa rin
matigil na asik ni Mama. Kulang na lang yata ay ingudngod niya ako sa mesa sa
sobrang inis niya.

"Hoy, Lita. Huwag ka namang masyadong salbahe sa panganay mo. Kapag talo na sa
sugal, umuwi na hindi 'yong ibubunton mo sa anak mo ang inis mo," sita ni Ninang
Joyce.

"Ay, naku Joyce kaya lumalaking sutil 'yang inaanak mo. Kunsintidor ka kasi. Saka
anong talo? Hoy! Mas malaki pa ang nakabig ko kaysa sa'yo, ano!"

Bumuntonghininga na lamang ako nang sumenyas si Ninang Joyce na iwanan ko na roon

si Mama.

Minsan nai sip ko tuloy, mas mahal pa ako ni Ninang.

Kapag wala akong baon dahil hindi naman suportado ni Mama ang pag-aaral ko, hihingi
siya ng bente pesos kay Ninong at kunwari itataya sa jueteng pero ang totoo ay
ibibigay sa akin nang hindi naman ako nakatunganga tuwing recess. Kapag naman
ganito na ipinapahiya ako ni Mama at hindi na niya mati s, gumagawa na siya ng
paraan para agawin ang atensyon ni Mama nang mailigtas ako.
Binaybay ko ang makipot na eskinita pauwi sa amin. Nadatnan ko naman sa mali t
naming bahay ang pitong taong gulang kong nakababatang kapatid na si Efren. Buhat
niya ang bunsong si Lovely na kinakagat na ang daliri sa sobrang gutom. Nasa harap
ang dalawa ng kalan kung saan nakasalang ang kaldero.

"Efren!" tawag ko. Lumapit ako sa kanya at kinuha si Lovely. "Anong ginagawa mo?
Mamaya mapaso ka."

"Kukuha ako ng am, ate. Nagugutom na si Lovely, eh," sagot niya.

I sighed. "Alisin mo na 'yang headband mo. Mamaya biglang dumating si Papa lagot ka
na naman."

"Hindi pa uuwi 'yon. Sahod, 'di ba? Sigurado mag-i nom pa 'yon."

Kung sabagay.

Inilibot ko ang tingin sa mali t naming bahay. "Nasaan si Jerome?" tanong ko na ang
tinutukoy ay ang kapatid kong sumunod sa akin.

"Bumili ng noodles at tuyo, ate."

Tumango ako bago ko kinuha ang feeding bottle ni Lovely. Kinuha ko rin ang sandok
na hawak ni Efren at

nagsalin ng am sa bote bago ko iyon inilubog sa tabo na may tubig nang mabilis na
lumamig. Hindi naman nagtagal ay bumalik na rin ang kapatid kong si Jerome dala ang
binili niya sa tindahan.

"Ate, maglalako ka raw ba ng miryenda mamaya?" tanong ni Jerome.

"Oo. Sayang naman ang benta. Napadaan ka kina Manang Ging?"

"Oo. Pinapasabi na medyo agahan mo raw at may kumukumpitensya sa inyo na taga-

kabilang purok."
Nagpunas siya ng pawis sa noo. "Ate, daan ka ro'n sa bagong bukas na tattoo shop
malapit sa may tindahan ng motor parts. Nasilip ko kanina. Maraming tao. Siguradong
gutom ang mga customer doon sa tagal ng session."

"Naku, Jerome. Baka mamaya lalo akong malintikan kay Mama. Alam mo naman ang tingin
no'n sa mga may tattoo," sagot ko.

Umismid si Jerome. "Hindi naman siguro lahat ng may tattoo, masama o kriminal.
Bakit 'yong ibang wala namang mantsa sa balat, salbahe?" Sinuklay niya ng mga
daliri ang kanyang humahaba nang buhok.

"Sinabi mo ba kay Mama kung bakit inayawan mo si kuya Dariuz?"

Umiling ako. "Sigurado naman akong hindi siya maniniwala na sinubukan akong hipuan
ni Dariuz. Baka masapok lang ako at sabihang sinungaling. Alam mo naman 'yon si
Mama."

Bumagsak ang mga balikat ni Jerome. "Kapag ako talaga naging pulis? Aalis tayo
rito, ate. Pabayaan na natin sina Mama tutal kun'di nagsusugal o nag-i nom, puro
rin naman sila away rito sa bahay. Dalawang plato na naman natin ang nabasag."

Nanikip ang dibdib ko. Akala ko ako lang ang masama at walang utang na loob na anak
nina Mama. Pati pala si Jerome, nai sip din ang gusto kong gawin oras na makatapos
ako. Iyon nga lang, halatang mas desidido kaysa sa akin ang kapatid ko.

Hindi na lang ako kumibo. Ibinigay ko si Lovely kay Jerome saka ko iniluto ang
pananghalian namin. Inuna ko na silang pakainin at iyong natira ang inubos ko. Si
Efren na ang nagprisintang maghugas ng pinagkainan nang makaligo na ako't maglalako
pa ng miryenda.

Gaya ng sabi ni Jerome ay inagahan ko ang pag-i kot kaya lang ay naunahan pa rin
ako ng kumakalabang tindera. Padilim na pero halos iilan pa lang ang nababawas sa
laman ng basket ko.

Masakit na rin ang mga binti ko kalalakad kaya lang kung uuwi naman akong
kakarampot ang benta, wala kaming pamasahe ng mga kapatid ko bukas. Lunes na Lunes
pa naman.

Hinawakan ko ng dalawang kamay ang handle ng basket habang nakatayo sa may waiting
shed. Mula sa aking pwesto ay tanaw ko ang sinasabi ni Jerome na bagong tayong
tattoo shop.
I bit my lower lip while reading the signage in my head.

SPIRO TATTOO STUDIO BY RUSSIA VALENTINO

Hindi ko iyon napapansin noon dahil kapag naglalako ay halos hindi na ako umaabot
sa rotang ito.

Mukhang tama si Jerome. Marami-rami ang nakaparadang sasakyan sa labas. Panay rin
ang pasok at labas ng mga tao.

I sighed before I final y made up my mind. Bahala na.

Isinabit ko sa aking braso ang basket saka ako tumawid. Ihinanda ko na rin ang
sarili ko bago ko itinulak ang pinto. Most of the people inside turned their heads
to look at me. Tumahip naman ang dibdib habang maingat na isinasara ang glass door.

"Uhm, m-meryenda po. P-Pwede bang . . . magbenta rito?" nag-aalangan kong tanong.

The guy in the counter and was busy pouring ink in a tiny container turned his
head. Maya-maya ay nagsalita upang kausapin ang lalakeng nasa dulo at may tina-
tattoo-ang magandang babae.

"Boss Russia, magtitinda raw si Miss Beautiful ng miryenda!"

Pinakatitigan ko ang lalakeng naka-gray muscle tee. His dark strands were on a man
bun and his toned arms were covered with tattoos. There were so many elements on
his tattoos but what caught my attention the most was the image of a woman on his
left arm. Tila naka-traje de boda ang babaeng nakatalikod. May mga basag na salamin
ding nakapalibot sa imahe.

Hindi ko alam kung natakot ba ako o nagulat noong nilingon niya ako habang nakaupo
pa rin sa mali t na stool. Al I know is it only took one cold stare for my knees to
nearly wobble because of him.

Wala sa sariling umawang ang aking mga labi habang nakikipagtitigan sa malamig
niyang mga mata.
Maya-maya ay tumindig siya't sandaling inilapag ang hawak na pan-tattoo.

My heart pounded louder as the guy slowly took his steps towards me. He's tal ,
probably around six feet with toned body that doesn't look scary. His defined
jawline complimented his well-sculpted nose while his inky brows matched his cold
pair of brown eyes that reminds me of a comforting cup of coffee in the morning.

Pinagmasdan ko ang gwapo niyang mukha. The guy has an intimidating look with a
magnetic aura. Tila kidlat na alam mong kaya kang saktan ngunit gusto mo pa ring
pagmasdan.

Ano bang nangyayari sa akin?

His eyes slightly quenched as he assessed me. Tila tinatantya ang edad ko o kung
may mabuti ba akong gagawin. Halos nakalimutan ko naman ang huminga nang tumigil
siya sa harap ko.

I had to look up just so I could stare back at his eyes while my lips remained
slightly parted.

Humahalimuyak sa aking ilong ang panlalake niyang pabango, ngunit hindi gaya ng kay
Dariuz, ang

kanya ay hindi masakit sa ilong.

Sinilip niya ang bitbit ko habang bahagyang nakakunot ang noo.

"Magkano sa lumpiang gulay?"

Oh my goodness, iyon na yata ang pinakamagandang boses ng lalakeng narinig ko.

Hindi ganoon kalalim at medyo may kalamigan ngunit tila napakasarap pakinggan.

Lumunok ako nang ibinalik niya ang kanyang tingin sa aking mga mata. "Uhm . . . t-
tatlo b-bente." I held onto my basket a bit tighter. "T-Tatlo bente lang."

The guy jerked his head then turned around. "Boyd, bilihan mo lahat ng customer at
staff. My treat.
Bigyan mo si nene ng isang libo."

Napakurap ako't ang mga labi ay umawang habang nakatitig sa likod ng lalakeng
ngayon ay bumalik na sa kaninang pwesto niya.

N-Nene?

Kabanata 2

Rabiah

"Seryoso ka ba diyan? Paano kung malintikan ka sa nanay mo? Alam mo naman kung
gaano 'yon kagalit sa mga may tattoo," paalala ni Tasya habang hinihele ang bagong
panganak niyang bunso.

Her eldest is busy doodling on the wal while the middle is on my lap. Kaedaran ko
lamang si Tasya.

Pareho kaming dise-nuebe pero tatlo na ang anak niya kaya panay ang paalala niya sa
aking huwag munang kekerengkeng hangga't maaari dahil hindi raw madali ang pinasok
niya.

Well, I'm acting as the parent to my siblings. Alam ko ang pakiramdam.

Sumimsim ako sa kape. "Hindi na 'yon magrereklamo kung sasabihin kong magtatrabaho
ako roon sa shop ni kuya Russia para makabitan ulit kami ng kuryente. Panay pa
naman ang reklamo ni Mama na sobrang init."

Nakita ko kahapon 'yong hiring post sa shop ni kuya Russia noong dumaan ako para
magtinda.

Sa tatlong buwang nagbebenta ako roon ay kahit paano nakilala na ako ni kuya Boyd
pati ng ibang staff na pumapasok lang kapag masyadong maraming ta-tattoo-an.

Tinimbrehan ko na rin si kuya Boyd na balak kong mag-apply. Dahil medyo close na
ako sa mga tao roon gawa nang madalas silang bumili sa akin ay sinabi niyang
ipaprayoridad niya ang application ko kung sakaling ituloy ko.

"Kung sabagay." Nagkamot ng ulo si Tasya. "Eh, ang tanong kaya ba ng oras mo? Baka
mamaya magsalubong naman ang oras ng klase mo sa oras ng shift mo sa shop?"

"Malapit nang magbakasyon. Two weeks na lang," sagot ko.

"Oo nga pala." Bumuntonghininga siya. "Ah, basta mag-i ngat ka pa rin. Baka gulpi
de gulat na naman ang abutin mo diyan sa nanay mong sugarol. Paano ka magiging
female pilot gaya ng pangarap mo kung malumpo ka ng nanay mo?"

Hindi na lamang ako nagkumento. Matagal nang mainit ang dugo ni Tasya kay Mama
dahil magkababata kami. Nasaksihan niya lahat ng pangmamalatrato ni Mama sa akin.

Ilang beses na rin akong pinagbawalang makipagkaibigan sa kanya dahil maaga raw
lumandi si Tasya.

Inubos ko na ang kape at nagpaalam na aalis na nang magawa ko ang resume ko sa

computer shop.

Nakipagsiksikan ako sa jeep pauwi bitbit ang napa-print na resume pero imbes na
dumiretso na sa bahay ay roon ako sa kanto malapit sa tattoo shop bumaba.

I hugged the brown envelope as I peek through the glass wal . Tanaw ko si kuya
Russia na salubong ang mga kilay at mariing magkalapat ang mga labi habang abala sa
pagtitinta ng balat ng customer niya.

Wala sa sarili akong napabuntonghininga.

Ang gwapo talaga . . .

"Uy, Biah!"

Nilingon ko si kuya Boyd na kabababa lamang ng kanyang motorsiklo. "Hello, kuya!"

He smirked. "Wala yata ang basket mo ngayon? Mainit pa naman ulo ni Bossing.
Kailangan ng lumpiang gulay mo."

Nahihiya akong ngumiti. Paborito ni kuya Russia ang tinda kong lumpiang gulay kaya
habang mainit pa ay sa shop ako unang naglalako palagi. Kahit kailan din ay hindi
siya kumuha ng sukli kaya nagagamit ko ang pera para sa mga kailangan namin ng mga
kapatid ko sa eskwela.

Although he doesn't talk to me that much, I stil found myself developing some sil y
admiration towards him. Siguro dahil gwapo? Mestizo? Masungit? Hindi ko talaga alam
kung bakit.

"Galing ako ng school, kuya." I showed the envelope. "Mag-a-apply na sana ako, eh.
Baka kasi maunahan."

He jerked his head. "Hintayin natin mag-break si Boss. Siya ang titingin sa resume
mo."

I was about to nod when kuya Russia stormed outside the studio. Hawak niya ang vape
niya at lukot na naman ang noo habang titig na titig sa screen ng cellphone niya.

Halos lampasan lang kaming dalawa. He dialed someone and put the phone on his ear
as he puffed on his vape. The coffee flavor of the smoke lingered in my nose as it
went towards our direction.

"I don't give a damn if Israel isn't competitive enough to take the position. I
have a life here now and there's no way I'l leave my studio just to see that bitch
again," dinig kong sabi ni kuya Russia sa kausap.

Pinagmasdan ko siyang humigop at bumuga ng usok habang tila stress na stress sa

kausap. Ilang mura rin ang lumabas sa bibig niya ngunit imbes na matakot ay parang
lalo lang akong nahuhumaling sa kanya.

Ano ba talaga ang nakita ko sa lalakeng 'to? He's ten years older than me anyway.
Sabi ko noon kung magkakagusto ako sa isang lalake, iyong isa o dalawang taon lang
ang tanda dapat sa akin.

Maybe Tasya was right when she told me about her partner. Your standards in men wil
never matter once your heart begins beating for someone.

Napasinghap ako nang biglang lumingon si kuya Russia sa aming direksyon. Namula
tuloy ako sa hiya nang nahuli niya akong nakatitig. Baka mamaya ay hindi ako
tanggapin kasi akala tsismosa ako.

Nadinig ko ang pagbuntonghininga niya bago naglakad papalayo na tila ayaw nang
iparinig sa akin ang usapan nila ng kausap niya.

I held the envelope a little tighter as I watched kuya Russia massage his temple.
Napapapikit na siya dala ng inis. Sunod-sunod na rin ang hithit at buga niya ng
usok. His jaw even clenched before he sighed while shaking his head.

I let out a silent breath. Akala ko dati kapag maraming pera at maganda ang
negosyo, hindi na gaanong mamomroblema. Hindi rin pala. Look at him? Para bang
pasan niya ngayon ang buong mundo sa tindi ng pagkakalukot ng noo niya.

Kuya Boyd clicked his tongue while he's looking at kuya Russia, too. "Magyayaya na
naman ng inom 'yan mamaya. Badtrip na naman, eh. Sigurado pinapauwi na naman 'yan
ng Maynila."

Ibinaling ko ang tingin ko kay kuya Boyd dahil sa narinig. "Taga-Maynila siya? May
tattoo shop din sila ro'n?"

Umiling siya. "Hindi mahilig sa tattoo ang pamilya niya kaya inis na inis na tadtad
siya ng drawing sa balat.

Pinapatigil siya sa pagta-tattoo dahil wala raw siyang mapapala rito." He sighed.
"Ilang araw na 'yang badtrip dahil hindi talaga tinatantanan ng mga Valentino."

Kumunot ang noo ko. "Lagi naman may customer, eh. Mahal pa nga ang kada session,
'di ba? Hindi pa ba

sila masaya na higit sampung libo ang kinikita ng shop kada araw?"

Sikat ang Ispiro hindi lang dito sa bayan namin dahil bukod sa mahusay naman
talagang tattoo artist si kuya Russia, iba rin ang charisma niya sa mga babae. In
fact, the majority of their customers come from the female faction.
Sigurado akong iyong ibang customer ay siya naman talaga ang pakay at hindi ang art
niya.

Ngumisi si kuya Boyd. "Big time ang mga Valentino kaya tingin nila kay Boss,
nagsasayang ng oras dito."

Lalo lamang nagsalubong ang aking mga kilay. "Bakit? Ano ba ang kabuhayan ng
pamilya ni kuya Russia at nagagawa pa nilang hamakin ang kinikita niya?"

"May-ari sila ng airline. 'Yong V Air Express, sa kanila 'yon."

Nanlaki ang mga mata ko. "S-Sa kanila ang V Air?!"

Natutop ko ang bibig ko sa sobrang gulat. Sikat na airline iyon hindi lang local y!

Kuya Boyd nodded. "Licensed commercial pilot si Bossing at rerelyebo sana sa pwesto
ng tatay niya sa pagpapatakbo ng kumpanya nila kaso . . ." He sighed. "Ah, basta.
Kung sakaling matanggap ka rito, intindihin mo na lang ang init ng ulo ni Boss. May
pinagdadaanan lang 'yan pero mabait 'yan."

I looked at kuya Russia's direction again. Hindi naman ako nasisindak sa pagiging
masungit niya. Kung tutuusin ay parang lalo nga akong naku-curious sa kanya dahil
na rin sa pagiging mailap niya.

Ewan ko lang kung magtagal o mas makita ko ang bahagi niyang dapat kong katakutan.
Siguro roon mawawala ang pagkahumaling ko sa kanya.

"Boss, mag-a-apply daw si Biah na cleaner," ani kuya Boyd nang matapos ang
pakikipag-usap ni kuya Russia sa phone.

He sighed. Lumapit siya sa amin saka ako tinitigan habang salubong pa rin ang mga
kilay. "Biah, I don't support child labor. Mapapasara ang shop ko kung tatanggapin
kita."

Napasimangot ako. "Hindi na po ako minor. Nineteen na ako. Magti-twenty na nga ako,
eh."
Lalo yatang nalukot ang noo niya. Parang hindi naniniwala o kaya ay nabigla.

"Real y?" he asked, sounding doubtful.

Tumangu-tango ako. "Pwede po akong magpasa ng birth certificate ko kung kailangan

'yon. Pero ano, k-kuya Russia kasi . . . two weeks pa bago ang tapos ng klase namin
sa university. Alas tres naman end ng last period ko. Pwede bang mula alas tres
hanggang gabi ako pumasok? Sisiguraduhin ko na lang na malinis ang shop mo tuwing
magbubukas ka." Nagtaas ako ng kamay na parang nanunumpa. "Promise,

masipag ako."

He sighed as he accepted the envelope that I gav him. Binasa niya iyon saka niya
ako muling tinanong.

"Why do you need the job anyway?"

"Naputulan kasi kami ng kuryente noong nakaraang buwan pa. Naaawa na ako sa mga
kapatid ko. Inuubo na palagi dahil natutuyuan ng pawis sa likod kapag gabi."
Lumunok ako. "Kuya Russia, sige na."

Pinakatitigan niya ako ng ilang sandali na tila nag-i sip. Maya-maya ay nagtinginan
sila ni kuya Boyd.

Kuya Boyd jerked his head as if he's silently convincing kuya Russia to accept me.
Bumuntonghininga naman si kuya Russia bago ibinalik ang resume ko sa loob ng
envelope.

"Fine, but if I wil find out that you faked your age, I'm gonna ban you in my
shop," banta niya.

My lips slightly pouted. Nakita kong napatitig siya sa mga labi ko dahil sa
pagtikwas noon.

"Hindi na nga ako nene, eh."

Umismid siya. He then tapped his hand on top of my head like I'm a puppy.

"Can't blame me. You look like you're stil wearing baby bras and doesn't know how
to cross roads," aniya bago pumasok sa kanyang shop.

Lalong tumikwas ang aking mga labi dahil sa pasimple niyang pang-aasar.

Grabe naman talaga!

Kabanata 3

Rabiah

"Ate, magtitinda ka ba muna bago pumasok sa tattoo studio?" tanong ni Jerome sa

akin habang nagsusuklay ako ng basa pang buhok.

"Hindi, Jerome. Sabi ni kuya Russia pwede kong i-display sa studio ang paninda para
may mabili ang mga customer nila habang naghihintay ng schedule." Ngumisi ako. "Ang
bait niya, ano? Mataas na nga magpasahod, maintindihin pa."

Lumapit siya sa akin. "Basta, ate 'yong bilin ni Mama sa'yo, ha?"

Tumango na lamang ako. Tapos na ang klase kaya ful -time na ako ngayon sa tattoo
studio. Hindi na rin umangal si Mama noong inabutan ko ng una kong sinahod kay kuya
Russia. Nagbanta lang na kung magkamali ako't mabuntis ng isa sa mga "adik" na
customer sa tattoo shop, huwag na raw akong magpapakita sa kanya.

Naglagay ako ng kaunting pulbo saka ko na dinampot ang mumurahin kong sling bag na
pinaglalagyan ko ng benta.

"Ikaw na munang bahala kina Efren at Lovely. Iyong iniwan kong isandaan,
pagkasyahin mo muna sa pang-ulam mamaya," bilin ko.
"Opo."

Ginulo ko ang buhok niya saka na ako nagpaalam sa dalawa pa naming kapatid. Nilakad
ko hanggang kina Manang Ging para kunin ang paninda ko para sa araw na ito.

"Biah, heto lang muna ngayon. Mali t na lang kasi ang naipupuhunan at nagkasakit
ang asawa ko," aniya nang maibigay sa akin ang basket.

"Gano'n ho ba? Ayos lang ho."

Malungkot niya akong tiningnan. "Saka . . . baka huli na ito at balak ko nang
magtrabaho muna roon sa malaking bahay sa kabilang barangay. Mabuti pa roon,
sigurado ang kita ko."

Lumungkot ang aking mukha. Alam ko kung gaano kagusto ni Manang Ging ang pagluluto
ng miryenda.

Ilang taon na rin niya itong ginagawa kaya nakakalungkot na bibitiwan na niya ang
bagay na hilig niya kaya lang wala naman akong magagawa. Lahat kami ay mayroong
pinagdaraanan.

"Nai ntindihan ko po." Pilit akong ngumiti. "Sige po. Una na po ako."

"Mag-i ngat ka, Biah."

"Salamat po."

Buhat ang basket ay nagtungo ako sa tattoo shop. Puno na naman gaya ng inaasahan.
Karamihan pa rin ay kababaihan at gustong si Kuya Russia mismo ang magtinta sa mga
porselana nilang balat. Kaya kahit marami namang tauhan si kuya Russia, mahaba ang
pila.

"Biah," bati ni kuya Boyd nang makapasok ako.

"Good morning po." Tiningnan ko ang wal clock. "Alas nuebe pa lang pero ang dami na
kaagad?"
Ngumisi si Kuya Boyd. "May influencer na nakapagpa-tattoo noong isang araw kay
Boss. Eh, maraming chikababes na nagwapuhan sa kanya kaya ayan." He shook his head.
"Siguradong maglalamay na naman tayo rito sa shop. Buti na lang at may tinda kang
pantanggal ng init ng ulo ni Boss."

Pinasadahan ko ng tingin ang kulay abong tattoo studio. Nakasabit sa mga pader ang
ilan sa paboritong tattoo na gawa ni kuya Russia. I heard he had several awards,
too. Bakit kaya hindi niya iyon dini-display?

Nagpatuloy ako sa paghagilap sa kanya sa dagat ng mga tao hanggang sa natagpuan ko

siya roon sa paborito niyang pwesto tuwing nagta-tattoo. Kinakausap siya noong
babaeng nagpapatinta sa ibaba ng boobs pero nakasimangot lang siya't tanging tango
at iling ang isinasagot.

Wala sa sarili akong napabuntonghininga. Ang gwapo talaga lalo na kapag ganito
kasungit sa magaganda. Paano naman ako magugustuhan niyan kung sa mga mala-beauty
queen eh todo kung magsungit? Ako pa kayang wala namang binatbat? Baka nga kahit sa
preliminary tanggal kaagad ako kung sasali ako ng pageant.

"Ayos ka lang?" tanong ni Kuya Boyd na nakapagpabalik sa akin sa sarili.

"Hmm?" Pilit akong ngumiti. "Opo. Iwan ko na 'tong basket dito, kuya. Magsisimula
na akong maglinis."

"Oo nga pala. Bilin ni Boss. Pakilinis mo na rin muna 'yong kwarto niya sa taas.
Mag-ingat ka at nagkalat ang bubog."

Kumunot ang noo ko sa sinabi ni Kuya Boyd. "May nabasag?"

He smirked. "Medyo na-badtrip si Bossing."

Tumango na lamang ako't naglakad na patungo sa lagayan ng mga panlinis.

Nagkatinginan pa kami ni Kuya Russia habang patungo ako sa storage room. He jerked
his head as if greeting me. Kinagat ko tuloy ang ibaba kong labi saka ako bumati.

"Good morning, Boss Russia," nahihiya kong bati saka na binilisan ang lakad nang
hindi niya mapansin ang pagpula ng pisngi ko.

Ayos na ako sa ganoon. Sa mga simple niyang pagkausap at pagtango kahit na

napakatipid niyang magsalita.

Maligaya ang puso kong kinuha ang mga gamit saka na pumanhik sa itaas ngunit nang
makita ang itsura ng kwarto ay kaagad ding napawi ang kurba sa mga labi ko.

"Anong nangyari dito? Parang binagyo?" bulong ko sa sarili bago nagkamot ng ulo.
"Ito ba 'yong medyo na-badtrip lang?"

Bumuntonghininga na lamang ako't sinimulan nang mag-ayos. Inuna kong walisin ang
mga bubog, ngunit dahil hindi kaya ng walis ang malalaking piraso ay kinailangan
kong kamayin. Nag-ingat naman ako kaya lang ay talagang nadali pa rin.

"Aw." Binitiwan ko ang hawak na bubog saka ko pinadugo ang sugat. Nagpunta ako sa
banyo ni Kuya

Russia at hinugasan ang sugat ko roon. Binalutan ko rin muna ng tissue. Nang
matapos ay inipon ko ang ilang pinampunas kong tissue saka ako yumuko para itapon
sana sa bin ngunit napahinto ako nang may napansing lukot na larawan doon.

I grabbed the crumpled photograph and checked who's in the photo. Napaawang nang
bahagya ang mga labi ko nang makita ang nakangiti at tila masayang bersyon ni kuya
Russia. Nakaakbay siya sa isang magandang babae habang may hawak siyang cake.
Mukhang anniversary yata nila iyon dahil iyon ang nakasulat sa larawan.

Lumunok ako. Bakit niya tinapon? Hindi siya maka-move on?

"Why are you holding that--"

"Ay asawa ni Marie!" bulalas ko nang magulat matapos marinig ang boses ni Kuya
Russia. Nakatayo na pala siya sa harap ng banyo. Hindi ko man lang namalayan.

Sandaling nagpabalik-balik ang tingin ko sa kanya at sa larawan. Bigla akong

kinabahan nang mapansing nai nis siyang makitang hawak ko ang lukot na picture.
Napalunok ako habang nakatitig sa seryoso niyang mga mata. "S-Sorry po. Nakita ko
sa basurahan--"

"That's the thing. It's already in the trash so why the hell did you pick it up--"
Naputol ang masungit niyang pag-interrogate sa akin nang makita niya ang
namantsahan ng dugong tissue na nakabalot sa daliri ko. "What happened to your
finger?"

"N-Nasugat po ng bubog." I pursed my lips and put the photo back inside the bin.
"S-Sorry, Kuya Russia.

Hindi ko na uulitin."

Narinig ko ang pagbuntonghininga niya. Maya-maya ay ganoon na lamang ang naging

kabog ng dibdib ko nang maglakad siya papasok. My eyes slightly widened when he
walked closer and closer until my lower back is already pressed against the sink.
Halos mahigit ko ang hininga ko lalo na nang tuluyang nawala ang distansya sa
pagitan naming dalawa.

Diyos ko, anong gagawin niya?!

Nakita ko kung paanong umigting ang kanyang panga. Maya-maya ay umangat ang kanyang
palad na akala ko ay hahawak sa aking pisngi ngunit hindi pala. Instead, I heard a
click sound coming from behind.

Binuksan niya ang cabinet sa likod ng salamin at mayroong kinuha roon.

"You should be more careful next time," seryoso niyang sabi bago inalis ang tissue
sa daliri ko.

Natulala na lamang ako nang linisin niya ng betadine ang sugat saka niya iyon
nilagyan ng band aid.

I stared at my finger while trying to control my pounding heart. Nakakainis naman,

eh. Nilinis lang ang sugat ko at nilagyan ng band aid, grabe na ang kilig ko!

"Bumaba ka na ro'n. Ako na ang maglilinis ng kalat mamaya bago mo pa masugat ulit
ang sarili mo," he said in a cold manner before he left the bathroom.
May kinuha siyang album ng siguro ay designs sa shelf niya saka na bumaba ng
hagdan. Hindi ko na marinig ang mga yapak niya. Wala na siya sa harap ko pero
nakasandal pa rin ako sa sink habang kagat ang ibabang labi.

Wala na. Hindi ko na papalitan ang band aid na 'to kahit mabulok pa ang sugat ko.
Nakakainis! Ang effortless naman kasing magpatibok ng puso!

I sighed. Natawa rin ako sa sarili nang bahagya habang umi ling-iling. Maya-maya ay
umayos ako ng tayo nang may naisip. Kinuha ko ulit ang picture at ipinasok sa aking
bulsa. Bahala na. Gugupitin ko na lang at ititira ang bahaging kita ang mukha niya.

Gusto kong sapukin ang sarili ko. Iba na yata talaga ito . . .

Kabanata 4

Rabiah

"Ate, bakit tayo magluluto ng lumpiang gulay?" tanong ni Jerome noong isinama kong
mamalengke.

"Kasi hindi na magtitinda sina Manang Ging. Eh, pampakalma ni Kuya Russia ang tinda
kong lumpiang gulay kaya kahit kaunti, magluto tayo. Ititinda ko naman. Hindi naman
libre."

Tumango ang kapatid ko. "Dito tayo bumili ng gulay, ate. Mas mura. Pilian na lang."

"Sige."

Bumuntot ako kay Jerome patungo sa stal na tinutukoy niya. Nakipagtawaran pa siya
sa tindera nang makamura kami nang husto. Nang magkasundo sa presyo ay isa-isa
naming pinili ni Jerome ang mga kukuning gulay bago kami bumili ng gagamitin sa
suka.

"Sigurado ka bang alam mo paano gumawa ng lumpiang gulay, ate?" salubong ang mga
kilay na tanong ni Jerome habang buhat ang mga pinamili. Ultimo supot ng sibuyas ay
hindi na ipinahawak sa akin. Itong kapatid ko talaga.

"Oo naman. Napapanood ko si Manang Ging minsan kapag maaga akong nagpupunta ro'n--"

"Hi, Biah. Ang ganda-ganda mo talaga," bati ng lalakeng nakasalubong namin.

Pilit lang akong ngumiti. Sinamaan naman ni Jerome ng tingin saka niya ako hinatak
na patungo sa sakayan ng tricycle pauwi sa amin.

"Huwag mong ngitian 'yon, ate. Tatlo na panganay no'n saka lagi na lang
napapaaway," aniya.

Alam ko naman. Hindi ko lang alam kung paano ako magre-react kanina. Baka kung
sungitan ko ay mapaaway pa kami ni Jerome.

Hindi na lang ako umimik. Pinapasok ako ni Jerome sa loob bago siya sumakay ng
tricycle. Nagpahatid kami hanggang sa kanto ng eskinita namin at nilakad na lang
hanggang bahay.

Syempre, si Efren na naman ang naiwan kay Lovely at maaga na namang lumayas si Mama
para magsugal.

Sanay na kami. Hindi naman kami makapagreklamo dahil kung boboses, sapok at gulpi
ang abot kay Mama.

"Anong nangyari diyan kay Lovely?" tanong ko nang maabutang umi yak ang bunso
naming kapatid.

"Eh, kasi humabol kay Mama, ate. Napalo tuloy," sagot ni Efren.

Bumuntonghininga ako nang manikip ang dibdib. Kawawa naman si Lovely. Ang li t pa.
Kailangan pa ng kalinga ni Mama, pero ano bang maaasahan namin kay Mama? Wala naman
siyang inalagaan nang maayos sa aming apat.

Binuhat ko na lang si Lovely at pinasandal sa balikat ko. "Tahan ka na. Nandito na

ang ate."
Sumikip lalo ang dibdib ko nang kagatin ni Lovely ang hintuturo niya kasabay ng
sunod-sunod na paghikbi. Tumayo naman si Efren at lumapit sa mesa para tumulong kay
Jerome sa paghihiwa ng mga gulay.

Pinatahan ko na muna si Lovely bago ko inilapag sa crib na pinagpasa-pasahan na

naming magkakapatid.

Ilang beses na rin namin 'tong ini-repair para lang hindi bumigay kaya nag-i pon
din ako para mabilihan si Lovely ng bago. Kahit iyong mura lang sana dahil malikot
na siya. Baka mamaya ay bumigay na ang kahoy nito. Kawawa naman kung masugat pa.

"Kami na dito, ate. Ikaw na lang magbalot mamaya pagkatapos mong mailuto," ani
Efren.

Hinaplos ko siya sa buhok. "Thank you sa inyong dalawa. Hindi man tayo swerte kina
Mama, swerte naman si ate sa inyo."

Napangiti sila bago nagbiro si Jerome. "Aga naman maglambing, 'te hindi bagay
sa'tin."

Natawa kaming tatlo. Umiling-iling na lamang din ako saka na naghimay ng wrapper.
Nagkwentuhan naman kami tungkol sa mga bagay na gagawin namin oras na makapagtapos
kami ng pag-aaral.

"Ako, magiging stylist ako ng mga sikat na artista," ani Efren.

Umismid si Jerome. "Naks. Taas, ah?"

"Mangangarap na nga lang, ba't bababaan pa, kuya? Bakit? Ano ba ang pangarap mo?"

Ngumisi si Jerome. "Malayo kina Mama. Magkaroon ng sariling lupa na patatayuan

nating apat ng kanya-kanya nating bahay para kahit malalaki na tayo, magkakasama pa
rin."

Tumaba ang puso ko. Nakakatuwang makitang kahit gaano kahirap ang sitwasyon naming
magkakapatid, hindi nasisira ang relasyon namin sa isa't isa. Sana hanggang
pagtanda namin, ganito kami. Hindi tulad nina Mama at Papa sa mga kapatid nila.
Halos hindi na nag-uusap.

Talagang hindi ako iniwan ng mga kapatid ko hanggang sa matapos namin ang
pagluluto. Sila pa ang nagsalansan ng mga nalutong lumpiang gulay nang makaligo na
ako.

"Kayo na munang bahala dito, ah? Iyong binili natin kaninang ulam, Jerome, kayo na
lang magluto," bilin ko bago ako humalik sa tuktok ng ulo ni Lovely.

"Opo, ate," sagot ni Jerome."

Lumabas na ako ng bahay pagkatapos magpaalam sa kanila. Naglakad lang ulit ako
hanggang sa tattoo shop, pero dahil mainit ang panahon ay halos hingalin ako nang
makarating sa shop.

"Oh, Biah. Parang lalawit na 'yang dila mo," biro ni kuya Boyd sa akin nang maisara
ko ang glass door.

Nagpunas ako ng pawis gamit ang bitbit kong bimpo. "Ang init sa labas, kuya.
naglakad lang kasi ako."

Napansin kong napasulyap sa akin si Kuya Russia nang marinig niya ang sinabi ko.
Nag-aayos siya ngayon ng mga gamit para sa unang session mamaya.

"Bakit ka naman naglakad? Bente lang naman yata ang tricycle, 'di ba?" si kuya
Boyd.

Tumango ako. "Opo kaso sayang pa rin 'yong bente. Pambili na rin 'yon ng dalawang
itlog pang-ulam namin."

"Anak ng tokwa." Napakamot si kuya Boyd ng ulo. "Huwag mong sabihing pati pag-uwi
naglalakad ka?"

"Kapag gabi? Opo. Pero inaabangan naman po ako ng kapatid kong si Jerome doon sa
kanto namin."
I heard a sigh from kuya Russia. Ewan ko lang kung bakit. Hindi ko na lang din iyon
pinansin. Nginitian ko na lang siya saka ako bumati.

"Good morning, Kuya Russia."

He jerked his head. "Morning," he said in a bored way before he started printing
the design he created for

the first client.

Iniwan ko na ang basket sa counter at nagtungo na sa lagayan ng mga panlinis.

Nagwalis na ako at nag-mop habang dumating naman ang unang kliyente ngayong umaga,
ngunit ganoon na lamang ang gulat ko nang mapagtanto kung sino ba iyon.

"Biah?" salubong ang mga kilay na tanong ni Dariuz saka ako pinasadahan ng tingin
at umismid. "Oh, tingnan mo? Arte mo pa kasi. Janitress tuloy ang bagsak mo."

Napalunok ako't itinungo ang ulo. Kailangan ba talaga niyang sabihin 'yon? Ano ba
ang masama sa pagiging janitress? Marangal namang trabaho 'to. Ang hindi marangal,
'yong nagpapaligaw para makahuthot ng pera.

Tumikhim si kuya Russia. "Why? Is there something wrong with her being a cleaner?"

Napaangat ako ng tingin kay Kuya Russia nang marinig ko ang inis sa tinig niya.
Pati ang ekspresyong nakaguhit ngayon sa gwapo niyang mukha ay hindi na maitago ang
pagkapikon niya sa sinabi ni Dariuz.

Ngumisi si Dariuz sa kanya. "Wala, pero ang pride kasi niyan. Palay na nga ang
lumalapit, ayaw pang tumuka."

I was surprised to see how kuya Russia scoffed. "Bakit? Kursunada mo ba empleyado
ko?"

Pinasadahan ako ni Dariuz ng malagkit na tingin. "Oo, kaso ang arte. Pakipot
masyado bibigyan naman ng pera."
Sumimangot na ako. "Nanghipo ka, syempre ayaw ko na sa'yo. Bastos ka."

Napapitlag ako nang padabog na inilapag ni kuya Russia ang hawak niyang stencil gel
sa tray. "I'm sorry. I think I'm gonna have to cancel our session." He smirked.
Halatang nai nis na. "Masama pala ang pakiramdam ko. I might end up burying the
whole fucking tattoo machine in your back sa bigat ng kamay ko ngayon."

Ngumisi si kuya Boyd. Tila alam na kung ano ang ibig sabihin ni kuya Russia.
"Dariuz, balik ka na lang sa susunod. Pangit magtinta 'yan kapag masama ang timpla.
May hangover pa naman 'yan."

Dismayadong umiling si Dariuz. "Sinasayang mo ang oras ko, Valentino. Napaka-

unprofessional. Hindi mo ba ako kilala?"

Kuya Russia lifted a brow. "Dayo ako rito. Am I required to get to know everyone,
hmm?"

Umigting ang panga ni Dariuz. Mabuti na lang at may tawag siyang natanggap kaya
umalis na lamang ng shop. Bumuntonghininga naman si kuya Russia bago ako tiningnan.
Nagwala tuloy ang dibdib ko nang mapansing nai nis siya kay Dariuz.

I felt like he wanted to tell me something but ended up shutting his mouth. Umiwas
na lang din ako ng tingin at nagpatuloy na sa paglilinis.

Kuya Russia enjoyed the spring rol s my siblings and I prepared. Sabi niya ay mas
masarap ang timpla ngayon kaya nakangiti kong sinabing kami ng mga kapatid ko ang
gumawa. Hindi naman siya nagkumento pero dalawang libo ang ibinayad sa buong basket
ko. Pilit kong ibinalik ang sobra pero ayaw namang tanggapin.

"Ibili mo ng itlog," aniya bago kinagat ang hawak na lumpiang gulay.

Napaawang ang mga labi ko, Bumuhanglit naman ng tawa si kuya Boyd nang marinig ang
sinabi ni kuya Russia. Sumimangot tuloy ako. Pinagti-trip-an yata ako ng dalawang
'to, eh porke't sinabi kong ginagamit kong pambili ng itlog 'yong imbes na pamasahe
ko!

I sighed and just continued cleaning. Natapos ang buong araw namin sa shop na pagod
kaming lahat sa rami ng customer. Tinapos ko na lang ding linisin iyong mga naiwang
kalat ng huling customer. Nauna na ring umalis ang ilang staff hanggang sa tatlo na
lang kami nina kuya Boyd at kuya Russia na natira sa shop.

"Una na po ako, ha?" paalam ko saka na lumabas ng shop bitbit ang basket at totebag
ko na bigay sa akin ni Tasya.

Isinabit ko sa balikat ang totebag at nagsimula nang maglakad palayo ng shop ngunit
ilang hakbang pa lamang ang nagagawa ko ay lumabas na ng shop si kuya Russia.

"Biah," seryoso niyang tawag.

Nilingon ko siya. "P-Po?"

He sighed then shut the glass door. Isinenyas niya rin ang ulo niya na tila
itinuturo ang kanyang asul na Ford Wildtrak. "Get in the car."

Nagwala ang aking puso habang bahagyang nanlaki ang aking mga mata. "S-Sasakay sa .
. . kotse mo po?"

He pursed his lips then nodded before he opened the door on the shotgun. Maya-maya
ay malamig ang ekspresyon niya akong tiningnan. "I'm taking you home . . ."

Kabanata 5

Rabiah

Parang mababasag na ang ribcage ko sa lakas ng kabog ng aking puso dahil sa alok ni
kuya Russia. Hindi ko kaagad naproseso ang sinabi niya kaya mukha akong timang na
nanatili lang na nakatayo sa pwesto ko't nakikipagtitigan sa kanya.

He sighed. "Biah."

Napalunok ako. "P-Po?"

"I said get in the car. I'm gonna give you a ride home. Babae ka. It's not safe for
you to walk home,"

seryoso niyang sabi.

Nahihiya akong tumango. "O-Okay po." Pinigil ko ang tili na gustong lumabas ng
aking bibig. "S-Salamat po."

Yumuko ako saka na lumapit sa kanya. Diyos ko, muntik na yata akong manlambot noong
naamoy ko ang panlalake niyang pabangong hindi masakit sa ilong. Humalo rin ang
amoy ng vape na kumapit sa kanyang damit. Ang bango naman nito kahit pagod sa
paghapong pagta-tattoo?

Medyo mataas ang sasakyan kaya nahirapan akong sumampa. Muntik tuloy akong
suminghap noong alalayan niya ako sa lower back ko nang makasakay ako ng kotse.

I pursed my lips until he final y shut the door. Pinakawalan ko ang impit na tili
ko't pinigilan na lamang ulit ang sarili nang bumukas ang pinto sa driver side.

"Seatbelt," aniya.

Tumangu-tango ako habang pigil ang kilig. Hinatak ko ang seatbelt at sinubukang
isuksok sa lock ngunit nangangain yata ng tanga iyon. Namula tuloy ako sa hiya saka
alanganin siyang tiningnan.

"P-Paano nga po 'to? S-Sorry. H-Hindi kasi ako sumasakay ng kotse."

Tumaas ang kilay niya. "Wala ka pa bang naging boyfriend na naka-auto?"

Nahihiya akong umiling. "Wala pa." Lumunok ako habang namumula. "Wala pa akong
naging b-boyfriend."

"Huh." He held the latch plate and secured it. "Why?"

Napakurap ako. "Ano pong . . . why?"

Seryoso niya akong tinitigan. "Bakit hindi ka pa nagkaka-boyfriend?"

Nagwala ang dibdib ko sa kanyang tanong. "K-Kasi . . ."

I slightly bit my lower lip. Napansin kong napdpad sa mga labi ko ang tingin niya.
Ilang segundo rin

siyang tumitig doon bago umiwas ng tingin at humugot ng malalim na hininga.

"Forget it. It's too personal anyway," he said under his breath before he final y
started the car.

Natahimik ako sandali at nag-isip bago ko sinubukang magpaliwanag. "Uhm, wala pa

akong naging boyfriend kasi parang . . . wala pa akong natitipuhan sa mga gustong
manligaw sa akin."

Tinaasan niya ako ng kilay. "Why? You've got pretty high standards that your dad
had set, hmm?"

Hindi ko napansing gumuhit ang basag na ngiti sa mga labi ko. "Nag-set siya ng
examples . . . ng mga katangian ng isang lalakeng hindi ko gugustuhing makita sa
lalakeng makakasama kong bumuo ng pamilya."

Napansin kong natigilan siya. Lumamlam din ang mga mata at ang adam's apple ay
nagtaas-baba.

"Sorry for asking," he said before he final y maneuvered the car.

"Ayos lang po." Lumunok ako habang nakikiramdam sa kanya. "P-Pwede rin bang . . .
magtanong? Kung . .

. kung ayos lang po."

He slightly jerked his head. "Go ahead."

"Bakit . . . dito ka sa lugar namin napadpad? May . . . kamag-anak ka ba rito?"

Umiling siya. "Wala, pero dati kong yaya 'yong nanay ni Boyd. We were pretty close
when we were little dahil sinasama siya sa bahay tuwing bakasyon. When my--" He
pursed his lips. Gumuhit din ang sakit at galit sa mga mata na tila nasaktan siya
sa naalala. Humugot din siya ng hininga na parang may bigat na nais pawiin sa
dibdib. "Things happened at home so I decided to pack my bags and visit my previous
nanny. I fell in love with the vibe of this town so I decided to open my shop
here."

Napatitig ako sa kanya. Ano kaya 'yong nangyari na naging dahilan para iwanan niya
ang pamilya niya sa Maynila? Siguradong malaking problema iyon para magdesisyon
siyang magsimula ng panibagong buhay rito sa lugar namin.

"Saan ang bahay n'yo?" tanong niya.

Tumikhim ako at itinuro ang daan. "Sa pangatlong kanto po, bababa na ako. Doon ako
hinihintay ni Jerome."

Hindi siya sumagot. Pagkarating namin sa pangatlong kanto ay ibinaba niya ang
bintana sa side niya.

"Ikaw si Jerome?" tanong niya sa kapatid ko.

Nagtatakang tumango si Jerome habang sumusulyap sa akin. "Opo."

"Sakay sa backseat. I'l give you guys a ride home."

"Naku, huwag na po. Baka makita po ng mga kapitbahay, isumbong kay Mama," agap ko.

Salubong ang mga kilay akong binalingan ni kuya Russia. "Akala ko ba legal age ka
na? Don't tell me your mother didn't know you work at my shop?"

"L-Legal age na." Tinaas ko pa ang kamay ko. "Promise po, legal age na talaga. Ano
lang kasi . . .

maraming chismosa sa amin. Baka sabihin po b-boyfriend kita." Namula ako sa hiya.
"Sorry po. Mahirap na."
He sighed. "How far is your house?" he asked.

"Malapit naman na. Doon lang po sa dulo nitong kanto tapos liliko lang sa eskinita.
Dalawang bahay lang tapos sa amin na."

Tiningnan niya ang dulo ng kanto bago bumuntonghininga. "Fine. I'l see you
tomorrow."

Payak na lamang akong ngumiti. "Thank you po sa paghatid."

Bumaba na ako ng sasakyan at kumaway sa kanya. Nilapitan na man ako ni Jerome saka
inagaw ang mga bitbit ko nang siya na ang magbuhat.

Naglakad na kaming dalawa ngunit maya-maya ay nilingon ulit niya ang pinagbabaan sa
akin. "Ate, hindi pa umaalis."

"Huh?" Nilingon ko si kuya Russia. Nasa labas na siya ngayon ng sasakyan at

nakasandal sa pinto ng driver side habang bumubuga ng usok. "Oo nga, ano?"

"Baka tinitingnan muna kung makakauwi tayo nang ligtas," hula ni Jerome.

"Siguro nga."

Nilingon ko ulit si kuya Russia saka ako kumaway. He jerked his head as if telling
me to just walk. Noong nakaliko na kami sa eskinita patungo sa amin ay saka ko lang
narinig ang pag-andar ng sasakyan paalis.

Ewan ko ba kung bakit kinilig na naman ako sa simpleng bagay na iyon. Wala naman
siguro iyong malisya sa kanya. Baka mabuti lang talaga siyang tao at gusto niyang
masigurong ligtas kaming makakauwi ni Jerome. Ayaw kong mag-assume. Mahirap na,
ano. Ang tayog pa naman ng lalakeng gusto ko.

Masaya ang puso kong sumabay sa lakad ni Jerome hanggang sa narating namin ang
bahay, ngunit pagbukas pa lamang namin ng pinto ay lumipad na patungo sa akin ang
walang lamang pitsel.

Napasinghap ako sa gulat at hindi kaagad nadama ang sakit ng noo kong tinamaan.
Nauna ko pang naramdaman ang takot nang makita ang naniningkit na mga mata ni Mama
sa akin.

"Ano 'tong sinusumbong ni Dariuz sa akin na ipinahiya mo siya kanina sa trabaho

mo?!" Lumapit si Mama

at idini n-di n ang hintuturo niya sa sintido ko. "Hoy, tanga! Kung wala kang utak,
gamitin mo naman

'yang kalam ng sikmura mo at ng mga kapatid mo nang makapagdesisyon ka nang

maayos!"

Humapdi ang mga mata ko. "M-Ma, hindi ko naman siya pinahiya. Minata niya 'yong
trabaho ko. Sinabi ko lang po--"

Napasinghap ako nang sampalin ni Mama ang aking pisngi. Halos mabingi ako sa lakas,
at kung hindi lang ako naalalayan ni Jerome ay baka napaupo ako sa sahig.

"Sasagot ka pa!" Idinuro ako ni Mama habang nangingilid na ang aking mga luha. "Sa
susunod na araw, isusuot mo 'yong damit na binili ni Dariuz at pupunta ka sa
kanila. Ayusin mo 'yang mga desisyon mo sa buhay! Hindi ka matalino, Rabiah kaya
'yang lintik na katawan mo ang gamitin mo nang makaahon tayong pare-pareho sa
hirap!"

"Ma, ano ba?" si Jerome kaya muntik na ring masapok ni Mama kung hindi lang ako
pumagitna.

"Tama na po, Mama," pakiusap ko nang subukan niyang sapukin si Jerome. "P-Pupunta
na po," labag sa loob kong sabi nang manahimik na siya. "P-Pupunta na po ako . . .
h-huwag n'yo lang saktan si Jerome."

Umismid si Mama. "Papayag ka rin naman pala, ang dami mo pang arte!"

Lumabas siya ng pinto at padabog iyong isinara. Naluha na lamang ako habang
nakatitig sa pinto nang mapagtanto ko kung ano ang nasabi ko.

"Ate, ano ka ba naman? Sana hinayaan mo na lang na saktan ako ni Mama. Sanay naman
na ako," ani Jerome.
Nagpunas ako ng luha saka ko pilit na nginitian ang kapatid ko. "Huwag mo nang
isipin 'yon." I sniffed.

"Malakas naman ako. Mapagtatanggol ko naman ang sarili ko kung sakaling may gawin
si Dariuz."

Umiling siya. "Hindi, ate. Adik 'yon. Baka mapa'no ka pa."

I cupped his cheeks. "Malakas si ate, Jerome." Muntik nang pumiyok ang boses ko.
"S-Sige na, magpahinga ka na rin. A-Anong oras na."

He sighed. "Magpapainit na muna ako ng tubig para makapaglinis ka ng katawan bago

matulog, ate."

"S-Salamat."

Binitiwan ko na siya saka ako dumiretso sa mali t na silid kung saan kami
nagsisiksikang magkakapatid.

Kinuha ko ang mali t na kahon kung saan ko inilalagay ang ilang perang nai pon ko
sa ilang linggong pagtatrabaho ko sa shop. Nang maitabi ang ibinigay ni kuya Russia
sa akin kanina ay dinampot ko ang picture niyang kasama roon sa box.

I smiled. Kung gaya lang sana ni kuya Russia si Dariuz . . .

I looked at Efren and Lovely with pain in my eyes. Muling nangilid ang mga luha ko
nang makita ang itsura nila.

I pursed my lips and let my tears flow. Balang araw, makakaahon din kami sa hirap
ng mga kapatid ko.

Hindi na sila magtiti s sa karton na pinatungan lang ng kupas na sapin. Iyong unan,
hindi na pinagsama-samang retaso ng tela. 'Yong gatas, hindi na sabaw ng kanin.

Isinara ko ang mga mata ko saka ko hinagod ang mabigat kong dibdib. "Diyos ko,
huwag ho sana ninyong hayaang makagawa ako ng hindi maganda para lang mabigyan ko
ng maayos na buhay ang mga kapatid ko . . ."
Kabanata 6

Rabiah

"Kanina ka pa tulala. Ayos ka lang ba?" tanong ni kuya Boyd sa akin habang
nakasandal ako sa counter at yakap ang mop ko.

Napansin kong binato ako ni kuya Russia ng tingin habang nag-aayos siya ng design
sa computer na nasa loob ng counter. It was just a quick glance but I'm sure his
eyes had a glimpse of my worried face.

Bumuntonghininga ako saka muling naglampaso. "Ayos lang po. Nag-i sip-isip lang."

"May problema ka yata, eh. Pera ba 'yan?" tanong niya ulit.

Pinilit kong ngumiti saka ko ibinaling ang tingin ko sa naka-tiles na sahig.

"Parang gano'n na nga po."

"Hindi bale. Malapit na ulit sumahod, Biah. Pang-enrol ba sana?"

Umiling ako. "Hindi po." Muli ko siyang nginitian. "Sabihin na lang po nating kapag
panganay, responsibilidad mong iahon sa hirap ang mga magulang at kapatid mo. Iyon
ang problema ko. Panganay ako, eh kaya . . . pressured."

Narinig namin ang pagbuntonghininga ni kuya Russia. "Typical Filipino mindset," he

murmured.

Napaismid na lamang si kuya Boyd nang marinig ang sinabi ni kuya Russia bago umalis
ng counter. Nang makabalik sa kliyenteng ta-tattoo-an si kuya Russia ay bumaling sa
akin si kuya Boyd.

"Huwag mo nang pansinin. Iba lang talaga ang prinsipyo niyan pagdating sa
breadwinner mindset," aniya.
Sinulyapan ko si kuya Russia. "Dahil may kaya naman sila?"

"Siguro, pero kahit naman sa may kaya, uso rin ang gano'ng mindset na kapag
panganay, sa kanya nakaatang ang responsibilidad na gustong ipasa ng mga magulang.
Panganay rin 'yan, kaya inasahang mag-take over sa airline company ng mga Valentino
kaya al ergic sa breadwinner mindset, rich kid version lang kanya."

Napailing-iling ako. "Siguro kung hindi problema ang pera, mas madaling pili n ang
passion. Parang siya?

Nagagawa niya ang passion niya?"

Umismid si kuya Boyd. "Biah, lahat ng tao problema ang pera. Iba-iba lang ng
sitwasyon. Pero 'yong mga pinipili ang passion, sila mismo ang nakakaalam na
pinakamalaking sugal na ginawa nila sa buhay nila ay ang pili n ang passion nila.
Isa pa . . ." Sinulyapan niya si kuya Russia. "Sakit ang naging daan para pili n
niya ulit kung ano talaga ang gusto niya. He was desperate to feel something else
again other than pain so he turned back to his passion. It was a big risk, but I
hope it'l help him heal."

"Ano po bang nangyari?" usyoso ko.

Payak akong nginitian ni kuya Boyd. "Ang sarap ng lumpiang gulay na gawa mo."

Alam ko na ang ibig sabihin no'n. Hindi niya sasagutin ang tanong ko ngunit malakas
na ang kutob kong may kinalaman iyong babae sa picture na nakita ko sa CR kung
bakit nasaktan si kuya Russia. Ano kayang nangyari? Nakaka-curious naman lalo.
Bakit kasi lowkey marites 'tong si kuya Boyd? Napapaisip tuloy ako imbes na sarili
ko na lang problema ang ini sip ko.

Ipinagpatuloy ko na lang ang paglilinis hanggang sa dumating ang lunch break ko.
Pumasok ako sa mali t na kitchen area na mayroong mesa at dalawang silya.

May isang staff na nagluluto ng pagkain para sa lahat ng empleyado kaya hindi ko
problema ang pagkain ko tuwing tanghali. Ngayon nga ay munggo at pork chop ang ulam
kaya nanubig kaagad ang bibig ko.

Sa sobra yatang gutom dahil hindi na ako nakiagaw sa almusal ng mga kapatid ko ay
para akong mauubusan ng pagkain ngayon. Ang lalaki ng subo ko kaya umbok na umbok
ang magkabila kong pisngi.

May laman pa ang bibig ko nang bumukas ang kulay abong blackout curtain. Nanlaki
tuloy sa gulat ang mga mata ko nang makitang si kuya Russia ang pumasok.

Parang pati siya ay nagulat dahil napahinto sa paghakbang. Nahihiya naman akong
ngumiti habang putok pa ang magkabilang pisngi.

"Ka-en po," aya ko. Ewan lang kung naintindihan ba niya dahil puno ang bibig ko.

He jerked his head then went to the organizer to get a plate for himself. Kumilos
naman ako at sinandukan siya ng kanin kaya napatitig sa akin. Siguro ay hindi
inasahang pagsisilbihan ko siya.

Naupo siya sa bakanteng upuan. Dahil mali t ang mesa ay halos magtama ang aming mga
siko. Malaya ko

rin tuloy siyang nalalanghap ngayon. Ang bango talaga!

Nagkatinginan kami maya muli akong ngumiti. This time, my cheeks are not that puffy
anymore.

"Ulam po, kuya," alok ko bago ko inilapit ang mangkok ng munggo sa harap niya.

He nodded before he cleared his throat. Ang mga mata ay nakatutok sa sinasandok
niyang ulam nang magsalita.

"If you need your salary early, let me know."

Napaayos ako ng upo. "Ay, hindi po okay lang po." Nilunok ko ang natitirang pagkain
sa bibig ko.

"Promise, okay lang po na maghintay ng araw ng sahod."

Tumango siya. "But in case you need it, tell me."

Dinampot niya ang pork chop niya. Maya-maya ay ganoon na lamang ang naging
pagwawala ng dibdib ko nang hati n niya iyon at inilagay ang isang hiwa sa aking
plato.

Nahihiya akong lumunok. "O-Okay na po ako. May munggo pa po—"

"You're so thin for your age. Just eat. I'm not that hungry anyway," putol niya sa
aking sinasabi.

Uminit ang aking pisngi. Kung sa hiya ba o sa kilig ay hindi ko na matukoy. Siguro
akala niya gutom na gutom ako kasi halos mabulunan na ako kanina? Baka nga.

I glanced at his handsome face. "Uhm, pasensya na po. H-Hindi lang kasi . . .
nakapag-almusal kanina."

He looked at me while resting his arm on the table. Magkadikit na ngayon ang aming
mga siko ngunit tila wala siyang pakialam.

"Why?" he asked.

Napakurap ako. "Why po? Bakit hindi ako nakapag-almusal?"

Tumango siya nang mahina. "Masyado bang maaga ang oras ng pasok mo?" walang gana
niyang tanong.

Pinaglapat ko ang mga labi ko saka ako umiling. "Ay, hindi po. Tama lang po. Ano
lang." I shifted to my seat. "K-Kulang lang 'yong . . . 'yong pagkain po."

Tumaas ang kilay niya. "Then buy more."

Nahihiya akong tumungo. "Iyong . . . pera kasi namin, limitado lang. Mahilig kasi
magsugal si Mama tapos si Papa naman nauubos ang pera sa inom. 'Yong sobra sa
binabayad mo sa'kin kapag bumibili ka ng lumpiang gulay, itinatabi ko para
sa . . ."
I pursed my lips. Ayaw na sanang ituloy ang pagkikwento dahil parang hindi naman
niya kailangang malaman pa ang mga iyon.

Umayos siya ng upo. "For what, hmm?"

Muli ko siyang tiningnan. "Huwag na. Baka . . . isipin mo masyado po akong

ambisyosa."

He sighed. "Try me," aniya bago sinubo ang pagkain habang ang mga mata ay nakatutok
pa rin sa akin.

This time, he seems like he wanted me to see that he's real y interested in
listening to whatever I was going to tell him.

Sandali akong humugot ng malalim na hininga. "Gusto kong . . ." Alanganin ko siyang
sinulyapan. "Gusto kong maging p-piloto."

Sandali siyang natigilan. Maya-maya ay humugot siya ng hininga't ibinaling na ang

tingin sa kanyang pagkain.

Para akong nilamon ng hiya. Tama ba ako? Tingin ba niya ay masyadong matayog ang
pangarap ko?

Itinungo ko ang aking ulo saka na ipinagpatuloy ang pagkain kahit na bigla akong
nawalan ng gana.

Maging ang aking pagnguya ay bumagal kaya siguro nahalata niyang nalungkot ako na
hindi siya kumibo matapos kong sabihin ang pangarap ko.

Kuya Russia put his spoon and fork down. "You're gonna need more than what you earn
here to pay the tuition fees. Scholarships work, but aviation schools are stil
expensive even with the help of a scholarship."

Napalunok ako habang ang dibdib ay kumirot. "A-Alam ko po—"

"Do you wanna learn how to do tattoo?" he suddenly asked.

Malamig man ang boses ay wala akong nahimigang kakaiba sa kanyang tanong. His brown
eyes seemed sincere when he asked me the question. Ang guwapong mukha ay wala ni
isang senyales ng pangmamata.

"You'l earn higher if you wil do tattoo on people. You can save up faster to pay-
off your tuition and other aviation school expenses." He rested his elbows on the
table then entwined his fingers. "What do you think?"

Napakurap ako. "T-Tuturuan mo p-po ako?"

He smirked. The kind of smirk that gives the assurance.

"Yeah . . . and I'l let you practice on my skin . . ." Sumandok pa siya ng munggo
at inilagay sa aking plato bago ako pinakatitigan sa mga mata. "Now finish your
food, Rabiah . . ."

Kabanata 7

Rabiah

"Kuya Russia, uwi na po ako," paalam ko nang magsara na ang shop.

Tiningnan niya ako habang pinupunasan niya ng bimpo ang mga kamay niya. "Wait for
me. I'l give you a ride home."

Napasunod na lamang kami ni kuya Boyd ng tingin sa kanya nang nagtungo siya sa
hagdan paakyat.

Lumabas naman ng counter si kuya Boyd at sinimulang mag-inventory ng ink.

"Kinuha lang no'n 'yong susi niya." Ngumisi siya sa akin. "Nene ka kasi sa paningin
niya kaya 'di talaga papayag na maglakad ka pauwi."
Napasimangot ako. "Hindi na nga ako nene, eh."

"Li t mo kasi." He laughed softly. "Naaalala siguro niya sa'yo si Georgia kaya
ganyan."

Kumunot ang noo ko. "Georgia?"

Tumango siya. "Kapatid niyang babae."

"Ah." Inayos ko ang pagkakasabit ng totebag sa balikat ko. "Ilan sila, kuya Boyd?"

"Apat. Panganay siya, pangalawa si Israel, pangatlo si Georgia, pang-apat si

Morocco."

"Ang cool naman ng mga pangalan nila. Puro bansa. Sa amin, parang naisip lang nina
Mama ng last minute tapos 'yon na."

Naglista siya ng nabilang sa unang lagayan. "Bakit? Ano bang mga palangan n'yo?"

"Rabiah, Jerome, Efren saka Lovely."

He jerked his head. "Ayos naman? Maganda nga mga pangalan ninyo."

"Naku, kuya Boyd huwag mo na akong bolahin."

He smirked. "Hindi naman. Totoo namang magaganda, lalo 'yong sayo."

Narinig namin ang mga yapak ni kuya Russia nang bumaba ng hagdan. Nakatingin siya
kay kuya Boyd habang may kaunting kunot sa noo.

Ewan ko kung bakit ngumisi si kuya Boyd bago nagtaas ng dalawang kamay. Umirap
naman si kuya Russia saka bumaling sa akin. "Let's go."
Tumango na lamang ako bago parang tuta na bumuntot sa kanya palabas. Pinagbuksan
niya pa ako ng pinto sa shotgun at inalalayan sa lower back ko nang makasampa ako
sa kotse.

Pangalawang beses na ito na ihahatid niya ako pero parang hindi ko pa rin
napoprosesong mangyayari ito. Oo na. Siguro dahil lang naaalala niya sa akin ang
kapatid niya gaya ng sinabi ni kuya Boyd pero hindi ko pa rin talaga maiwasang
kiligin. Sino ba ang hindi kung iyong lalakeng natitipuhan mo ang maghahatid sa'yo?

"Seatbelt," seryoso niyang sabi nang makapasok ng kotse.

Tumango ako't inalala kung paano niya ikinabit ang seatbelt ko kahapon. Buti na
lang at natandaan ko kaya hindi ako parang batang kailangan na naman ng tulong
niya.

Umayos ako ng upo habang pinai nit niya pa ang makina. He's on his phone, too
reading some chats from someone. Aksidente ko lang namang nakita iyong screen.
Hindi ko sinasadyang mabasa 'yong chat ng babaeng nagngangalang 'Freyja'.

Freyja: When wil you forgive me?

Bumuntonghininga si kuya Russia saka niya blinock ang nag-chat. Mabilis naman akong
umiwas ng tingin nang hindi niya mahalatang nabasa ko iyong chat sa kanya.

He put his phone away then fastened his seatbelt.

"Boyd is ten years older than you," bigla na lamang niyang sabi.

Napakurap ako. "Po?"

He maneuvered the car then answered me without glancing my way. "I said he's ten
years older than you."

Nalukot na nang tuluyan ang aking noo. "Uh . . . alam ko po? Teka, bakit po?"
Seryoso niya akong tiningnan. "If you ever develop feelings for Boyd or you guys
wil get into a relationship, I'm gonna have to fire you and I don't wanna do that
because you've got big dreams to chase so might as wel reconsider things first."

"Ha?" Natawa ako. "Ay, grabe naman judger po."

Napatitig siya sa akin. Ewan ko. May tinga ba ako sa ngipin at sa ngiti ko siya
nakatutok?

Humugot ako ng hininga upang kontrolin ang sarili ko. Grabe naman kasi. TH naman.
Siya ang crush ko, ha!

"Hindi ko po gusto si kuya Boyd. Parang ano lang . . . kuya-kuya gano'n," paliwanag
ko.

Tinaasan niya ako ng kilay. "Parang ako, hmm?"

Hindi, syempre.

I pursed my lips then nodded. "S-Sabi mo nga po, matanda na siya." Pero kung ikaw
po, syempre pwede naman i-consider.

Gusto kong kurutin ang sarili ko. Nahawa na yata ako sa pananalita ni Tasya!

"Good." Ibinalik na niya ang tingin sa daan. "You're stil young and has a lot ahead
of you. Focus on your dreams. Men can wait."

Tumango na lamang ako. "Seryoso po ako. Kuya-kuya lang talaga ang tingin ko kay
kuya Boyd. Saka kakatayin ako ng nanay ko kapag nag-boyfriend ako ng may tattoo. O
kung mag-boyfriend ako ng kahit sino." Bumuntonghininga ako nang maalala ang
mangyayari bukas. "Bugbog ang abot ko kung aayawan ko si Dariuz."

Ihininto niya ang sasakyan saka salubong ang mga kilay akong tiningnan. "That jerk
from yesterday?"
"Opo. Ano kasi, gusto ni mama 'yon para sa akin. Mayaman daw po kasi."

He scoffed. "He's nothing. What kind of mother do you have?"

Lumamlam ang mga mata ko. Parang nakunsensya naman siya. Siguro akala ay nainsulto
ako gayong ang rason naman ng paglungkot ko ay ang reyalisasyon na hindi ini sip ni
mama ang kapakanan ko. Basta may pera si Dariuz. Iyon ang mahalaga.

"Sorry." He looked away. "I didn't mean to offend you."

"Ayos lang po." Basag akong ngumiti. "Natanong ko na rin talaga 'yan sa sarili ko
kasi parang . . . hindi kami mahal ni mama. Parang naging anak lang kami kasi . . .
nag-i nit sila ni papa tapos noong nabuntis siya, bahala na si Lord." Peke akong
natawa. "Ang dami kasi nilang time magloving-loving, eh."

Napansin kong may dumaang awa sa mga mata niya. He seems like he wanted to tell me
something, too.

Pero gaya ng ilang beses na ganoon ang nararamdaman kong gusto niyang gawin,
itinikom na naman niya ang bibig niya't nagmaneho na lamang ulit.

Hinihintay na ako ni Jerome sa kanto nang dumating kami roon. Inayos ko na ang bag
ko at

magpapaalam na sana kay kuya Russia nang maunahan niya akong magsalita.

"You don't have to please anyone or do something you're not comfortable doing,
kahit nanay mo pa ang nagsabing gawin mo. Boundaries are boundaries, Rabiah. You
gotta put your own welfare above else."

Lumamlam ang aking mga mata dahil alam ko kung ano ang ibig niyang sabihin.
"Salamat, kuya Russia.

Mukhang . . . kailangan kong marinig 'yan kasi hindi ko rin talaga alam ang gagawin
ko."

Marahan siyang tumango. "I'l see you tomorrow."

Payak akong ngumiti. "Salamat po sa paghatid. Goodnight po."

Lumabas na ako ng kotse. Lumapit naman sa akin si Jerome at kinuha ang basket pati
ang bag ko. Pareho rin namang kinawayan si kuya Russia bago kami naglakad pauwi,
ngunit gaya ng hula naming magkapatid, hindi na naman umalis kaagad si kuya Russia
hangga't hindi kami nakaliliko.

Pagdating ng bahay ay ganoon na lamang ang gulat ko nang makita ko ang perang
binibilang ni mama sa kusina. Pamilyar ang karton na nasa ibabaw ng mesa kaya halos
tumigil ang tibok ng aking puso.

Nagtama ang tingin namin ni mama. Naningkit ang mga mata niya sa akin saka ako
galit na nilapitan.

"Saan galing 'to? Bakit hindi mo ibinigay sa akin, ha?! Binigyan ka na ba ni Dariuz
nang hindi ko alam?!"

"Hindi po, ma. Ini pon ko po 'yan para sa aviation school--"

"Ilusyonada! Anong aviation school ang pinagsasabi mo? Sinabi ko na kay Dariuz.
Pwede kang galawin bukas. Sa loob mo lahat ipaputok nang malamanan ka kaagad at
nang wala nang takas iyon! Kapag nabuntis ka no'n, eh 'di solved ang lahat ng
problema natin. Hindi ka talaga nag-i sip. May nalalaman ka pang aviation school,
isa't kalahati ka namang tanga!"

Para akong sinaksak sa dibdib. Nanigas ako sa kinatatayuan at halos hindi na

makahinga sa sakit ng kalooban ko. Tama ba ang narinig ko? Mismong nanay ko ang
nag-udyok sa lalakeng nanghipo sa akin na galawin ako? Paano kung pumalag ako?
Hahayaan niya pa rin?

Uminit ang sulok ng aking mga mata. "Ma, bakit ka naman ganyan?"

Tinaasan niya ako ng kilay. "Anong bakit ako ganito? Natural ginagamit ko ang utak
ko!"

Lumabo ang paningin ko dahil sa mga namuong luha. Tiningnan ko ang perang hawak
niya. "Akin po

'yan, Ma." Napahikbi ako. "Pang-aral ko 'yan, ma. May mga pangarap ako para sa atin
kaya sana huwag ka namang ganyan."
"Nakakaintindi ka ba? Ikaw na nga itong tinutulungang umangat sa buhay! At anong
sinasabi mong pera mo? Hoy! Kahit magkwentahan tayo ngayon ng lahat ng ginastos ko
sa'yo magmula noong ipinanganak ka, kulang pa 'to!" Dinuro-duro niya ang sintido
ko. "Gamitin mo 'yang kokote mo!"

Humikbi akong muli. "Hindi ko naman po hiniling na ipanganak n'yo ko, eh. Saka
parang hindi n'yo naman ako anak na handa ninyo akong ipagkanulo ro'n kay Dariuz
kahit katawan ko lang ang habol no'n.

H-Hindi po ako pupunta bukas. Pasensya na po pero kung aangat man ako sa buhay,
sisiguraduhin kong dahil pinaghirapan ko ang pag-angat ko," sagot ko. Napuno na
kaya hindi na nakapagpigil.

Dumilim nang husto ang ekspresyon ni mama. "Anong sabi mo? Hindi ka sisipot?"
Ibinulsa na niya sa daster niya ang perang inipon ko. "Pwes, kung ganyan ang
katwiran mo, wala ka nang karapatang maging palamunin sa pamamahay na 'to."

"Ma!" si Jerome.

"Matigas ang ulo mo? Sige! Umalis ka rito! Huwag na huwag kang babalik dahil baka
mapatay lang kita!

Letse! Walang utang na loob! Lumayas ka bago kita saksaking hayop ka!"

Tiningnan ako ni Jerome ng may lungkot sa mga mata. Nang hindi ako kaagad nakakilos
ay kinuha ni mama ang kutsilyo sa lababo kaya dali-dali akong ipinagtulakan ni
Jerome palabas ng bahay.

"Sige na, ate! Umalis ka na muna!"

"Pero paano kayo?" umi yak kong tanong nang makatakbo kaming pareho palabas.

"Ako na ang bahala kina Efren at Lovely. Ipon ka na muna, ate tapos kapag kaya na,
pangako itatakas ko sila. Kahit tayo na lang apat, ate," naluluha na rin niyang
sabi.

Humihikbi kong niyakap ang kapatid ko. "Pangako, mag-i pon ako nang mabilis. Aalis
tayong apat dito."
"Naniniwala ako sa'yo, ate. Sige na bago pa tayo maabutan ni Mama. Dumiretso ka na
muna sa shop at doon magpalipas ng gabi. Mabait naman ang boss mo." Halos itulak na
niya ako nang marinig namin ang boses ni Mama. "Sige na, ate!"

Luhaan akong naglakad-takbo pabalik ng shop, at sa bawat hakbang ko, wala akong
ibang maisip kun'di ang mga salitang binitiwan ng sarili kong nanay kanina. Paano
niya naatim na sabihin lahat 'yon sa akin?

Dugo't laman niya ako pero bakit handa niya akong saktan nang gano'n?

Nahihiya man, kinatok ko ang pinto ng shop upang matawag ang atensyon ni kuya
Russia. Nasa loob pa siya ng shop at inaayos ang design para sa maagang session
bukas kaya madali niya akong nakita.

He stood up and then walked towards the door. Nabalot kaagad ng pagtataka ang
itsura niya nang makita ang nag-uunahan sa pagpatak kong mga luha.

"What the hell happened to you?" he asked while holding the door.

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan saka ako basag na ngumiti. "A-Ano lang po,
may . . . kaunting problema sa bahay." Napahikbi ako. "P-Pwede po bang . . .
makitulog muna rito kahit isang gabi lang? K-Kahit po . . . sa sahig lang ng shop.
W-Wala kasi akong matutuluyan."

Bumuntonghininga si kuya Russia. "You cannot sleep on the floor," sagot niya kaya
bumagsak ang mga balikat ko sa pag-aakalang ayaw niyang makitulog muna ako roon
ngunit maya-maya ay muli siyang nagsalita. "It's not comfortable. Get inside.
There's an extra mattress in my room that Boyd uses whenever he spends the night
here."

Hindi ko alam kung ano ba ang mayroon sa sinabi niya at parang naging gripo ang mga
mata ko. Para akong batang humagulgol. Wala na rin sa sarili akong napayakap sa
kanyang baywang at sumubsob sa hulmado niyang dibdib.

Halatang nagulat siya sa biglaan kong pagyakap ngunit imbes na itulak ako palayo ay
bumuntonghininga lamang siya saka niya hinagod ang aking likod.

"Thank you. Promise isang gabi lang po."

He sighed. "You can stay as long as you have to."

He continued caressing my back. Humugot naman ako ng malalim na hininga't hinayaan

ang sariling damhin ang bawat hagod ng palad niya sa aking likod.

I rested the side of my head on his chest and listened to his heartbeat, and as
kuya Russia silently comforted me, I felt something I couldn't find at home no
matter how hard I searched.

The feeling of being safe . . .

Kabanata 8

Rabiah

Nahihiya kong binuksan ang pinto ng banyo. Masyadong malaki ang mga damit ni kuya
Russia sa akin kaya para akong batang dinamitan ng kamisetang pangmatanda. Hindi
naman ako makareklamo. Ako na nga lang itong pinahiram nang makapagpahinga ako na
kumportable ang suot.

Bumaling siya sa akin nang makalabas ako. He was already fixing the bed on the
floor when our eyes met.

Pinasadahan niya ako ng tingin. Maya-maya ay umiling-iling siya. "My clothes look
big on you."

Hinawakan ko ang isa kong braso habang nahihiyang nakatitig sa kanya pabalik. "Okay
lang po."

Lumunok ako. "S-Salamat po, ah."

He jerked his head then pointed the queen-size bed. "You wil sleep there. I'l use
this one."
Napakurap ako sa narinig. "Po? Ay naku, hindi na po. Ako na nga ang nang-istorbo.
Kahit nga sa karton

lang okay na po. Sanay naman akong walang foam na ginagamit kasi sa bahay nga
karton lang tapos sinapinan ng kumot."

Kumunot ang noo niya. "Who sleeps comfortably in that kind of bed?"

Payak akong ngumiti. "Hindi po pwedeng magreklamo kapag kapos sa buhay."

He sighed. "Let's eat downstairs first. Nagpabili ako kay Boyd ng takeout."

Hindi na niya hinintay ang sasabihin ko. Nauna na siyang bumaba kaya napilitan
akong bumuntot kahit na hindi ko naman ramdam ang gutom. Siguro dahil na rin sa
sama ng loob ko kaya hindi ko nai sip na kailangan kong kumain, ngunit nang maamoy
ko ang chicken cordon bleu na laman ng paper box ay biglang nanumig ang aking
bibig.

I looked at him shyly. "T-Thank you po."

Tumango lamang siya't itinulak na ang isang karton sa harap ko. Gaya ng tanghalian
kanina ay pareho kaming umupo sa harap ng mali t na mesa. Our elbows gently rubbed
against each other, but this time, I could feel his knee against my thigh, too as
if he's real y having a hard time making himself fit in the smal space we have.

Walang nagsalita sa amin habang kumakain ngunit napapansin ko ang panay niyang
pagsulyap na tila gusto niyang magtanong kung ano ang nangyari. Nang patapos na
kaming kumain ay tumuwid siya ng upo saka tuluyang binasag ang katahimikan.

"Are you planning to go home tomorrow?" he asked.

Nilunok ko ang pagkain sa bibig ko saka ako nahihiyang umiling. "Uhm, h-hindi po.
Baka . . . maghanap po ako ng matitirahan kasi kung uuwi ako baka . . . masaksak na
ako ni mama."

Kumunot ang noo niya. "Bakit hindi mo ipapulis?"

Basag akong ngumiti. "May gano'n po ba? Pinapapulis ang sariling magulang?"

He sighed. Hindi na rin ako sinagot kaya natahimik kami ulit hanggang sa natapos
nang kumain, ngunit pagpanhik sa itaas ay muli siyang nagsalita.

"You can stay here and save your supposed rent money. Just don't be a pain in the
ass and we're good.

Do you understand?"

Bahagyang umawang ang aking mga labi. "S-Seryoso po?"

Tumango siya. "I've got a spare toothbrush in the cabinet. You can use it."

Ngumiti ako. "Thank you, kuya Russia ha? Promise hindi ako magpapasaway."

Hindi na niya ako kinibo pa. He went inside the bathroom to brush his teeth and
take a shower. Nang makalabas ay ako naman ang pumasok sa loob para magsepilyo.

Nai lang man ay lakas-loob akong bumalik ng kwarto. Naabutan ko siyang nakaupo na
sa inilatag na foam sa sahig. He seems busy with his phone. Parang mayroong ka-chat
kaya dahan-dahan lang akong kumilos patungo sa kama na dapat ay siya ang gumamit.

Humugot ako ng malalim na hininga bago ako ulit bumaling sa kanya. "Kuya Russia,
pwede pa po tayong magpalit. Seryoso po, ayos lang kahit diyan na po ako."

"Don't mind me." Tinapunan niya ako saglit ng tingin. "Just hit the bed."

Tumayo siya at lumabas dala ang vape niya. Nang pababa na siya ng hagdan ay may
narinig akong kinausap niya sa phone.

"I won't make it on Dad's birthday. Of course, I don't wanna see her."

Kumunot ang noo ko. Sino kaya 'yong ayaw niyang makita? Iyong ex niya ba? Pero
party ng tatay niya
'yon. Bakit nandoon ang ex niya kung sakali?

Bumuntonghininga ako. Nagiging marites na ako. Hindi na maganda 'to. Tinulungan na

nga ako no'ng tao, uusyoso pa ako sa buhay niya.

Humiga na lamang ako sa kama at dinama ang lambot ng higaan. Para akong humilata sa
ulap! Kailan ko ba naranasan ang ganito kakumportableng higaan? Parang hindi ko
matandaan. Oo nga pala. Hindi naman kami nagkaroon ng malambot na foam kahit
kailan.

Sa pagod ko yata kai yak kanina at sa lambot ng higaan pati na rin sa lamig ng
kwarto ay nakatulog ako kaagad. Nakakahiya tuloy lalo na noong nagising ako
kinabukasan na mataas na ang araw. Wala na rin si kuya Russia sa higaan niya kaya
napabalikwas ako ng bangon.

Dali-dali akong nag-ayos ng hinigaan ko at dumiretso sa banyo upang maghilamos at

magsepilyo. Nang matapos ay bumaba ako sa shop para humingi ng dispensa kay kuya
Russia at sa mga katrabaho ko ngunit ganoon na lamang ang pagtataka ko nang walang
ibang nadatnan sa shop kun'di siya.

Nalukot nang husto ang aking noo. Bakit walang customer?

"Kuya Russia? Sobrang late ko na ba nagising at walang katau-tao?" I asked.

He glanced at me. "I told everyone to take a day-off."

My eyes blinked twice. "Uhm . . . bakit po?"

He took his keys. "Let's go buy you some clothes to wear."

Lumagabog ang dibdib ko. "Ay, hindi na po. Susubukan ko na lang kumuha mamaya sa
bahay. Baka-sakali pong makapuslit ako sa bahay."

He sighed. "Let's just go. I need to buy my own groceries, too."

Hindi na niya hinintay ang pagpayag ko. Nauna na siya sa pinto kaya kahit suot ko
pa ang mga damit niya ay napabuntot ako palabas. Para tuloy akong batang yagit na
binitbit niya sa mal na nasa sunod pang bayan. Bumuntot lang ako sa kanya patungo
sa department store habang nakayuko, nahihiya dahil sa itsura ko.

"Extra smal clothes for her." Sinulyapan ako ni kuya Russia. "She likes to wear
simple shirts and fitted jeans. Give her maybe ten pairs of everything . . . and
some underwears, too."

Nanlaki ang mga mata ko't napaangat ng tingin kay kuya Russia. I saw him glanced at
my chest before he sighed. Tumingin siya ulit sa saleslady saka nagsalita.

"Cup A, size thirty four. Panties, extra smal . Shoes . . ." Bumaling siya ulit sa
akin. "What's your shoe size?"

Hiyang-hiya akong lumunok. "S-Six point five. S-Seven p-pwede na." Lumapit ako nang
bahagya. "K-Kuya Russia, masyadong madami."

Tumaas ang kilay niya. "Madami ang alin?"

"Iyong . . . binili mo po," sagot ko. Namumula ang magkabilang pisngi. "Baka wala
na pong matira sa sahod ko."

Bumuntonghininga siya. "I'm not gonna deduct it from your salary. Consider it an
advance payment for the tattoo you're gonna do for me."

"P-Po? Pero . . . hindi pa ako marunong."

"You'l learn. Lessons wil start later once we get home." He held me by my nape then
made me fol ow the saleslady. "Try the clothes she's gonna pick for you."

Tumingin ako sa kanya. "B-Bakit kasi pati panty po at bra?"

Tumaas ang kilay niya sa akin. "Why? You wanna walk around my shop with your
nipples poking your shirt?"
Uminit nang husto ang pisngi ko. "Si kuya Russia naman."

He sighed. "Just try everything on. Change the ones you wouldn't like."

Napakamot ako ng ulo. Wala na rin akong nagawa kaya sinukat ko na lang lahat at
bumalik sa kanya

noong natapos ako. Diniretso niya naman lahat sa counter kaya hiyang-hiya akong
tumayo sa tabi niya.

Kada punch ng item ay napapalunok ako sa presyo. Noong umabot na nga ng limang libo
ay hinawakan ko na ang mga damit na gabundok pa sa counter kaya salubong ang mga
kilay akong tiningnan ni kuya Russia.

"What are you doing?" he asked.

I slightly pouted. "Huwag na po 'to. Mahal na masyado."

Napakamot siya ng patilya bago inalis ang kamay kong nakapatong sa mga damit ngunit
pinairal ko ang tigas ng ulo ko't nagtangkang ibabalik ulit ang kamay ko sa pwesto
no'n kanina. Tila napitik naman ang pasensya niya kaya ganoon na lamang ang gulat
ko nang kunin niya ang kamay ko't pinakapit sa bicep niya saka niya iyon inipit sa
kanyang tagiliran.

Para akong kumain ng sili sa naging pag-init ng pisngi ko. Kulang na lang ay mamula
ako hanggang talampakan sa kilig at hiya habang pa-chil -chil lang niyang dinukot
ang wal et niya at ibinigay sa cashier ang isa sa cards niya nang natapos nang mai-
punch lahat ng item.

Ngumiti ang cashier. "Thirty two thousand po, Sir."

"Charge everything to my card."

"Kuya Russia," nakasimangot kong tawag.

He glanced at me. "You wanna make her job hard, hmm? Do you wanna have her void
nearly twenty seven thousand worth of items?"

Lalong umusli ang aking mga labi. "Hindi po."

"Good. Now behave," aniya bago muling ibinalik ang atensyon sa cashier. "Sorry.
She's stil a baby sometimes."

Napabuntonghininga na lamang ako. Nagkautang na nang 'di oras, naging baby pa.
Talaga naman!

Kabanata 9

Rabiah

Kuya Russia emptied half of his closet to make space for my stuff. Ayaw ko mang
kiligin, talagang nagwawala ang mga paru-paro sa tiyan ko dahil sa ginagawa niya
para sa akin. Para kaming nagli-live in.

Gusto ko tuloy kurutin ang sarili ko sa pag-i lusyon ko dahil alam ko namang
ginagawa lang niya ang mga

ito dahil mabait siya at naaawa siya sa akin.

"Put everything in there. Once you're done, go downstairs and I'l teach you how to
ink," bilin niya. Tinapik pa ang balikat ko saka ako nilampasan.

Napasunod na lamang ako ng tingin sa kanya. Nang makababa siya ng hagdan ay

pinakawalan ko ang hangin sa dibdib ko.

Ano ba 'to? Parang ang hirap namang isuot ng mga binili niya. Kamamahal! Sanay lang
ako sa mga bigay na pinaglumaan. Ni hindi ko pa nga yata naranasang mabilihan ng
sarili kong blouse. Underwears lang talaga ang nabili namin, nagsasariling ipon pa
kami ng mga kapatid ko ng pambili.

I looked at the underwear he bought for me. "Nahiya ang So-en ko sa'yo," parang
baliw kong kausap sa kapirasong tela.
Inayos ko ang mga gamit ko sa espasyong ibinigay niya sa akin. Nang matapos ay
dinala ko naman sa banyo ang toiletries na para sa akin. Sinalansan ko ang lahat
katabi ng mga para sa kanya. Nang matapos ay para akong timang na ngumiti.
Kinikilig na makitang magkasama ang toothbrush namin sa iisang lalagyan.

I sighed. Sinampal-sampal pa ang sarili. "Hay, magtigil ka, Biah. Focus. Hooh."

Hinagod ko ang dibdib ko. Maya-maya ay nanlaki ang mga mata ko nang may maalala.

Alam niya ang cup size ko!

Namumula akong bumaba dahil sa naging reyalisasyon. Naabutan ko naman siyang nagpi-
print ng design na gagamitin para sa practice namin.

Lumunok ako sandali nang makalapit sa kanyang tabi. "K-Kuya Russia? May . . .
itatanong sana ko."

"What is it?" sagot niya nang hindi ako tinatapunan ng tingin.

"Uhm, k-kasi . . . alam mo 'yong . . ."

I motioned my hands as if I'm holding two melons in front of my chest. Napaangat

naman siya ng tingin sa akin at ang mga kilay ay nagsalubong nang makita ang
ginagawa ko.

"You mean your boob size?" tanong niya na animo'y iyon na ang pinakakaswal na bagay
sa mundo. Lalo lamang tuloy akong namula dala ng hiya. Ni hindi ko na rin siya
matingnan nang diretso kaya umiwas na ako ng tingin.

"O-Opo." Lumunok ako. "P-Paano mo . . . nalaman?"

Bumuntonghininga siya. "I'm not a virgin, Rabiah. I've held more boobs in my life
than I can remember."
Itinuro niya ang paborito niyang spot kapag nagta-tattoo. "Wear your gloves and
let's start."

Napakamot na lamang ako ng patilya habang sinusuway ang sarili. Oo nga naman.
Marami na siyang nahawakang boobs sa buhay niya. Gwapo siya at Manileño. Bakit pa
ba ako nagtaka?

Kumuha ako ng gloves at nagtungo sa pwestong itinuro niya kahit para akong kumain
ng sili sa pula ng magkabila kong pisngi. Naupo siya sa artist chair saka niya
hinubad ang tee shirt niya.

Napahigit ako ng hininga. Diyos ko po, bakit naman gano'n? Bakit ang ganda ng
katawan lalo ngayong nakahubad? Kahit tuloy hindi naman ako manyak, wala sa sarili
kong pinasadahan ng tingin mula sa adam's apple niya, pababa ng mga balikat,
dibdib, tiyan at . . . sorry po, Lord pero ano po 'yong nakaumbok?

I bit my lower lip. Syempre alam ko na kung ano 'yon! Nakakahiya nga at nahuli niya
akong doon nakatingin kaya pinitik niya nang magaan ang noo ko.

"That's off-limits to kids like you." He clicked his fingers. "Focus."

Napasimangot ako habang pulang-pula na naman. Seryoso malapit nang maging regular
color ko ang mapulang pisngi dahil sa lalakeng 'to!

"Hindi naman ako bata," sagot ko. Ibig kong sabihin ay hindi na ako bata, as in
hindi na ako bata dahil nasa legal na ako, pero parang iba ang naging
interpretasyon niya sa sinabi ko.

Tumaas ang kilay niya. "So you wanna have my cock, hmm? No offense but I don't fuck
young girls."

Pinasadahan niya ako ng tingin bago siya bumuntonghininga. "Especial y my employees

so please, sa taas lang ang tingin."

Napakurap ako't ang mga labi ay umawang. "H-Hindi po 'yon ang ibig kong sabihin!"
Diyos ko, sana bumuka na lang ang lupa dahil kusa na akong tatalon!

"Yeah, whatever." He pointed the left side of his chest. "Apply the stencil gel
here."
Nahihiya kong ginawa ang sinabi niya. Nanginig pa nga ang mga kamay ko kaya noong
ilalagay ko na ang stencil ay hinawakan niya ako sa kamay saka niya inalalayan ang
paglalapat ko ng design.

"Careful," he said under his breath.

Halos ilang pulgada lang ang layo ng aming mga mukha dahil gusto kong masigurong
maayos ang paglalagay ko kaya amoy ko ang mabango niyang hininga. Nagvi-vape naman
pero bakit ang fresh pa rin ng hininga? Parang ang sarap tuloy ipasok ng ilong ko
sa bibig niya.

I pursed my lips a bit tighter while my heart bangs loudly inside my chest. Para
akong hihimatayin dahil sa sobrang lapit namin. Idagdag pang nakahawak siya sa mga
kamay ko ngayon kaya hirap na hirap akong mag-focus.

"There. Now slowly pul it. Good girl," he said in a gentle voice. Parang nang-aakit
nang hindi niya napagtatanto. Halos kagatin ko na tuloy ang ibaba kong labi.

Tinitigan ko ang design na tila halamang patubo. It's the simplest design he's
going to have on his skin.

Napaisip tuloy ako kung sinadya ba niya iyon dahil unang tattoo iyon na gagawin ko.

"Bakit . . . halamang patubo po?" hindi ko na napigilang itanong.

"It's a symbol for the spring season." He moistened his lower lip then took the
tattoo machine to hand it to me. "A symbol for a brand-new beginning after a long
winter."

Napatitig ako sa mga mata niyang nakatitig sa akin. Maya-maya ay sandali akong
lumunok. "Parang . . .

ibig sabihin ng . . . pangalan ko."

Tumaas ang kilay niya ngunit napansin kong bahagya ring tumikwas pataas ang sulok
ng kanyang mga labi. "Real y, hmm? Why? What does Rabiah mean?"
Nanatili ang titig ko sa kanya. "S-Spring po."

"What a coincidence then." Inilagay niya ang tattoo machine sa aking palad. "Maybe
you've always been meant to give me this tattoo."

Tila may mainit na palad na humaplos sa aking dibdib. Ewan ko ba. Parang ang sarap
makitang wala siyang pag-aalinlangang nararamdaman. Na handa niya talaga akong
hayaang tintahan ang balat niya dahil ganoon kalaki ang tiwala niya sa akin kahit
hindi pa naman ako marunong.

Ngumiti ako't sinunod ang instructions niya. Mabagal lang din ang ginawa namin kaya
kahit simple lang ang disenyo ay ilang oras pa rin ang tinagal. Pasalamat na lang
din talaga akong sobrang patient niyang magturo. Nawala tuloy ang takot ko dahil
talagang malumanay ang bawat salitang sinasabi niya sa akin.

"Good girl, Biah. Now, add more shade on this part," he said.

Nangalay na yata ang isang braso kaya ipinatong na sa aking hita. Hindi ko naman
tinaboy. Pinaglapat ko na lamang ang mga labi ko at sinunod ang sinabi niya.

"Ganito po?" tanong ko nang natapos. Halos isang dangkal na lamang din ang layo ng
aming mga mukha nang tiningala ko siya.

He smirked. "Yeah." Napasulyap siya sa aking mga labi. "Told you, you can do it."

Ngumiti ako kahit kilig na kilig sa mga sandaling ito. "Thank you po."

Umayos ako ng upo. Maya-maya ay bigla akong may naisip. Alam kong impulsive
pero . . . parang gusto ko talagang gawin.

"K-Kuya Russia?"

"Hmm?"
Lumunok ako sandali. "P-Pwede rin bang . . . magpalagay ng . . . ganyang design?"
Nanlalamig ang palad kong hinatak pababa ng balikat ang blouse ko saka ko itinuro
ang bandang baba ng col ar bone ko na malapit na sa kili-kili. "D-Dito?"

Napansin kong namungay ang mga mata niya habang nakatitig sa spot na itinuturo ko.
Akala ko tuloy ay ayaw niya dahil umigting ang kanyang panga, ngunit maya-maya ay
walang pasabi niyang kinuha ang tattoo machine saka niya hinatak pa nang kaunti ang
blouse ko pababa.

Our faces drew closer. Wala na nga halos kalahating dangkal kaya natakot akong baka
dinig na niya ang lakas ng tibok ng aking puso. Madilim na rin ang kanyang
ekspresyon kaya halos hindi na ako makakilos.

Tila may kung anong bagay na kumukunsumo sa kamalayan ko't pinipigilan ang utak ko
sa paggana.

"This is gonna hurt a bit," he said under his breath before he met my gaze once
more. Mas namumungay na rin ngayon ang kanyang mga mata. "But once you get used to
the pain, al you'l feel is pleasure from it."

Wala sa sarili akong tumango nang marahan. Tila naging sapat naman iyong tugon
upang simulan niya ang pagtitinta sa balat ko. Pagtusok ng karayom ay nadama ko ang
kirot. Wala tuloy sa sarili akong napakapit sa kanyang hita habang kagat ko ang
ibaba kong labi.

"I'l go slower until you get used to it," he said.

Humugot ako ng hininga. "K-Kaya ko po." Nagkatitigan kami. Basag akong ngumiti.
"Matiti s ko."

Kuya Russia's Adam's apple bobbed up and down. Maya-maya ay tuluyan na niyang
itinuloy ang ginagawa. Dahil sanay na siya ay mabilid niyang nagawa ang disenyo.
Habang tumatagal din ay nadarama ko na rin ang sensasyong kinahuhumalingan ng mga
nagpapa-tattoo. Mukhang totoo nga. May halong sarap ang bawat sakit.

"There." He inhaled a sharp breath then stared at my tattoo like it's the best
design he had ever inked on someone's skin. "Looks good on you."

Ngumiti ako. "T-Thank you."

Nagtagpong muli ang aming mga tingin ng ilang segundo. Maya-maya ay bumaba sa aking
mga labi ang kanyang tingin.

Pumungay ang kanyang mga mata at parang nawala siya sa sarili. Tila tumigil ang
oras at nawalan ako ng konsepto ng reyalidad habang ang aking mga mata ay nakatutok
din sa kanyang mga labi.

There was some fiery electric wave that trailed down my spine, but just when it
final y hit the last nerve, kuya Russia's phone rang, making him pul away as soon
as he got back to his senses.

Dinampot niya ang phone niya saka siya tumayo upang lumabas. Naabutan ko pang
sinagot niya ang tawag bago sumara ang glass door noong lumabas siya.

Nalunok ko na lamang ang sarili kong laway saka ako napa-sign of the cross.

Diyos ko po. Wala pa ako sa impyerno pero parang dama ko na ang free trial.

I sighed. Makaligo na nga lang ng malamig na tubig . . .

Kabanata 10

Rabiah

"Itago mo, ha? Huwag mong hayaan na makita rin ni mama," bilin ko kay Jerome nang
maibigay ko sa kanya ang perang pwede nilang gamitin bilang panggastos.

Kilala ko si mama. Siguradong ubos na niya iyong perang naipon ko kaya gutom na
naman ang mga kapatid ko kung sakaling hindi ako magbibigay.

Pagod na ngumiti si Jerome. "Salamat, ate. Nami-miss ka na nina Efren at Lovely.

Gustong sumama no'ng nalamang pupuntahan kita. Pinigilan ko lang at baka makahalata
si mama."
Kumirot ang aking puso. "Hindi bale. Sa day-off ko, ipapasyal ko kayo."

Lumamlam ang mga mata ni Jerome. Akmang magsasalita na siya nang lumabas si kuya
Russia para mag-vape. Lumayo naman sa amin kaya hindi ko sigurado kung dinig pa
niya ang usapan naming magkapatid.

"Ate, tingin mo mga kailan ka kaya makakakuha ng lilipatan natin? Nagtalo na naman
kasi sina mama at papa kagabi. Muntik nang mabubog si Lovely dahil nagbasag si papa
ng bote."

I sighed. "Wala pa kasi akong nakikitang mura, Jerome. Iyong pinuntahan ko kahapon,
hanggang sampung libo lang daw talaga tapos kailangan ng advance at deposit. Hindi
bale, makakaipon naman ako kaagad lalo ngayon na tinuturuan na ako ni kuya Russia
kung paano mag-tattoo. Mas malaki na ang kikitain ko."

Tumango siya. "May ipinapagawang bahay sa kabilang purok. Itatanong ko kay Mang
Boying kung pwede akong um-extra, 'te kahit tagabuhat lang ng materyales. Para
makaipon tayo kaagad."

Malungkot akong ngumiti. "Makakaraos din tayo, Jerome. Kaya natin 'to."

"Oo, ate. Huwag mo pabayaan sarili mo dito."

"Huwag kang mag-alala sa'kin. Okay ako rito."

Nagpaalam na sa akin si Jerome. Hinintay ko rin muna siyang makatawid bago ako
pumasok ulit sa loob ng shop. Naglinis ako saka ko pinanood ang ibang artist.
Palihim na pinag-aaralan ang estilo nila ng pagtitinta.

"Rabiah," tawag ni kuya Russia sa akin.

"Po?" sagot ko. Hawak pa ang walis.

He gestured his hand as if cal ing me. Nang makalapit ako sa pwesto niya ay
ipinakita niya sa akin ang iba't ibang klaseng needle.
"These are the ones we use when shading. These are for lining," paliwanag niya.

I listened attentively. Nagtatanong din ako kung kinakailangan lalo na tungkol sa

tamang pag-operate sa iba't ibang uri ng tattoo machine. Kuya Russia explained
everything properly. Tila kahit mga bata at mai ntindihan kung siya ang
magpapaliwanag.

"We'l close at eight PM," aniya nang matapos niyang maituro sa akin ang ilang
bagay.

Kumunot ang noo ko. "Bakit maaga po?"

"We'l train tonight. I don't want distractions when teaching you," sagot niya sa
malamig na tinig.

Napalunok ako nang madama ang pagsayaw ng mga paru-paro sa aking sikmura. Wala
namang nakakikilig doon pero bakit gano'n? Kailangan ko na yata talaga ng
pesticides! Baka ipis na ang nasa tiyan ko!

Gaya ng sinabi ni kuya Russia ay maaga ngang isinara ang shop. May gusto pa sanang
humabol na minimalist lang ang disenyo pero hindi na tinanggap ni kuya Russia.

"Balik ka bukas. Ako magta-tattoo sa'yo," nakangiting sabi ni kuya Boyd sa babae.

Kuya Russia shook his head while his staff laughed and teased kuya Boyd after the
woman left.

"Umiral na naman!" alaska ng isa sa mga staff.

Nagmaang-maangan lamang si kuya Boyd. Tumayo naman si kuya Russia sa pwesto niya at
nagpabili ng dinner sa isang staff.

"Ako na lang po," prisinta ko.

Tinaasan ako ni kuya Russia ng kilay. "Do you know how to drive?"

"Uh, hindi po pero kaya ko naman maglakad."

"Nah, my dinner might be cold already before you get here," sagot niya.

Umismid si kuya Boyd. "Ayaw ka lang kamo niyang maglakad at gabi na. Si Boss pa?"
asar niya. Sinamaan tuloy ni kuya Russia ng tingin.

Namumula kong sinimangutan si kuya Boyd. "Caring na boss kasi si kuya Russia. Ikaw
kamo, kuya Boyd."

"Oh, defensive naman agad, Biah?" Tumawa siya nang mahina. "Wala naman akong
sinabing hindi caring si bossing. Ikaw naman."

Nirolyo ni kuya Russia ang bungkos ng bond paper saka niya pinalo sa likod ng ulo
si kuya Boyd. "Ikaw na bumili nang matahimik ang shop ko."

Umismid si kuya Boyd. "Pwede naman. Biah, tara. Samahan mo ko."

Tinaasan siya ni kuya Russia ng kilay. "Kailan ka pa hindi nakakilos nang hindi
kasama si Rabiah?"

Humalakhak si kuya Boyd. "Sabi ko nga iiwan ko na."

Tumawa si ate Raima. "Huwag mo kasing gawing keychain si bunso na gusto mong
bitbitin lagi. Nagagalit si bossing, eh alam mo nang baby pa ang tingin niya
diyan."

Umiling-iling si kuya Russia. Maya-maya ay napansin kong hinihilot niya ang kanang
balikat niya nang makaupo siya sa madalas niyang pwesto.

Bumaling ako kay kuya Boyd saka ako bumuntot nang makita ko siyang lumabas na.
"Kuya Boyd!"

Tumingin siya sa akin. "Hmm?"

"Pwede bang pabili ng oil? 'Yong pwedeng ipangmasahe?" Dumukot ako ng singkwenta sa
bulsa ko. "Ito po, oh. Kahit mali t lang po kung okay lang."

Tumango siya. "Sige, ako na magbabayad. Tabi mo na 'yan, Biah."

Gusto ko sanang pilitin kaso ayaw talagang tanggapin. Masyado talaga akong bini-
baby ng mga tao sa shop. Iyong staff nga bunso ang tawag sa akin.

Bumalik ako sa loob at nag-imis ng mga natirang kalat. Nagpaalam na rin ang staffs
kaya kami na lamang

ni kuya Russia ang naiwan hanggang sa nakabalik si kuya Boyd.

"Boss, hindi na ko makakapaghapunan dito. Kaya n'yo na ni Biah 'to. Kailangan ako
sa bahay," paalam ni kuya Boyd.

Tumango si kuya Russia saka nakipag-fist bump kay kuya Boyd. Nang makaalis si kuya
Boyd matapos makapagpaalam sa amin ay idinala ko sa kusina ang pagkain.

As usual, sakop na naman ako sa hapunan. Sabay ulit kaming kumain ni kuya Russia ng
biniling sisig.

Tahimik lang kaming kumakain noong una ngunit nang napansin kong ini nda talaga ni
kuya Russia ang balikat niya ay binasag ko na ang katahimikan.

Sandali akong tumikhim. "Kuya Russia, nagpabili ako ng oil kay kuya Boyd. Pwede
kong hilutin ang balikat mo mamaya pagkatapos mong mag-shower."

Nginuya niya ang pagkain sa bibig niya. "Thanks."

Napakurap ako. "Payag ka po?"

"Yeah." He straightened his back then sighed. "I real y need a good massage."

Ngumiti ako. "Sige po."

Pinagpatuloy ko na ang pagkain. Nang natapos kami ay ako na ang naghugas ng mga
ginamit habang pumanhik naman siya sa itaas upang maligo na.

I fol owed after finishing the dishes. Pagkaakyat ko ay saktong lumabas siya ng
banyo na shorts lang ang suot at ang tuwalya ay nakaangkla sa leeg.

Lumunok ako, pigil na pigil ang sariling pasadahan ng tingin ang magandang hulma
niyang katawan.

"R-Ready ka na po?" tanong niya.

"Yeah, but you can take a shower first so you can rest already after giving me a
massage."

Tumango na lamang ako't nanguha na ng damit pantulog. Binilihan niya rin ako ng
pajamas kaya kumportable na akong nakakatulog ngayon.

I took a shower and then went out. Kinuha ko ang oil na bitbit ko na pag-akyat
kanina. Naupo siya sa gilid ng kama habang sumampa naman ako nang makapwesto sa
likuran niya.

Kuya Russia removed his towel. Pasimple akong humugot ng hininga nang nag-flex ang
back muscles niya sa simple niyang pagtuwid ng likod.

I opened the lid of the oil and then poured some on my palm. Pinagkiskis ko nang
kaunti ang aking mga

palad saka ko ihinagod ang mga iyon sa parteng tingin ko ay ini nda niya.
Kuya Russia shut his eyes then sighed in a satisfied way. "Thank you, Rabiah. I
real y need that," he said under his breath.

Napangiti ako. "Walang anuman po."

Bumukas ang mga mata niya't nilingon ako. "How did you learn how to do massage?"

"Wala po kasi kaming budget magpagamot kaya kapag inuubo ang mga kapatid ko,
minamasahe ko sila sa likod para maginhawahan," kuwento ko.

"You've got nice hands. Masarap humagod. Your siblings are lucky," puri niyang
nakapagpataba sa aking puso.

Muli akong napangiti. "Kuya Russia?"

"Yeah?"

"P-Pwede ko bang malaman kung . . . kung ano ang una mong tattoo?"

He smirked. "Trust me. You wouldn't wanna know."

Ngumisi ako. "Bakit naman? Pangit ba?"

"Nah, but it's kind'a not for kids." He licked his lower lip then pointed his arm.
"You see this?"

"Opo."

"I had a ful sleeve because I covered up my first tattoo. It's an outline of a girl
giving a man a blowjob."

Uminit ang aking pisngi. "Grabe!"

"Told you, it's not for kids." He smirked. "You're too young for my train of
thoughts."

Lumunok ako. "H-Hindi na ako bata."

He smirked. "What are you hinting?"

Napakurap ako. "Huh?"

Muntik na akong mapasinghap nang humarap siya sa akin. Our faces were so close with
each other that the tip of his nose almost brushed against my cheek.

Halos hindi ako makahinga nang maayos sa lakas ng tibok ng aking puso. I could feel
an unfamiliar heat

thrumming under my skin, reaching the sensitive part between my thighs where my
heel is poking at right now.

Bumaba ang tingin niya sa aking mga labi. "Not a kid anymore, hmm? Why? You think
you're ready for adult stuff?"

Lumunok ako't kumapit sa tela ng aking pajama. Ang mga matang nanlalaki ay nanatili
ang titig sa kanya.

The little hairs on my nape stood to its ends as he drew his face a little closer.
Napasara na ako ng mga mata habang naninigas ang aking katawan dahil hindi ko alam
ang gagawin.

I thought he's going to do something, like kiss me, but seconds had passed that al
I heard was a scoff from kuya Russia. Napamulat din ako nang pinitik niya ang aking
noo.

"Aray!" daing ko.

He smirked. "Baby ka pa nga. If that hurt you, then you wouldn't be able to take
the R18 pain."

Ngumuso ako. "Masakit naman kasi ang pitik!"

"Mas masakit mapunit." Tumalikod na siya ulit. "Just massage my shoulder. You're
not ready for another type of massage."

Lumunok ako. "P-Paano kapag . . . ready na?"

He sighed. "Behave, Rabiah."

Ngumuso na lamang ako't minasahe siya. "Oo na po . . . bossing kong pogi."

He scoffed. Nilingon din niya ako saka siya nakangising umiling-iling. "You real y
are something." He sighed. "Like a breath of fresh air . . ."

I smiled. "Like . . . Spring?"

He smirked then pinched the tip of my nose. "Yeah. My . . . unexpected

spring . . ."

Kabanata 11

Rabiah

"Kuya Russia, aalis sana ako ngayon kasi day-off ko. Ipapasyal ko kasi ang mga
kapatid ko," paalam ko kay kuya Russia nang makababa ako sa shop. Nasa kusina siya
at nagkakape habang may dalawang silog

nang nakahanda sa mali t na mesa.

He sipped on his coffee while staring at me. "Where are you planning to take them?"
"Doon sana sa mal , eh. Pasyal-pasyal lang tapos kain ng budget-friendly na
fastfood. Birthday kasi ni Lovely noong nakaraan. Hindi namin nahandaan."

He nodded. "I'm gonna have to go to the mal later to buy the stuff I need for the
shop. I'l give you guys a ride."

Napakurap ako. "Po? Sure po?"

"Yeah." Naupo siya sa silya. "Come on. Let's have breakfast."

Ngumiti ako't naupo na. "Thank you, ah? Sa . . . lahat-lahat?"

He scoffed. "You sound like you owe your whole life to me."

"Eh parang gano'n naman, eh. Kasi kung hindi mo naman ako pinatuloy, wala akong
matutulugan no'ng gabing pinalayas ako ni Mama sa bahay. Baka napaano na ako. Baka
rin napilitan akong umuwi at pumayag sa gusto ni Mama na magpagalaw ako kay
Dariuz."

He sighed. Pumakla rin ang timpla ng ekspresyon na tila napikon siya sa narinig. "I
seriously don't wanna judge your mom but that's too much. It's like she's already
selling you for a little comfort." Inilipat niya ang ilang piraso ng tocino sa
plato ko. "You don't have to resort to that."

Payak akong ngumiti. "Hindi ko rin naman balak gawin."

"Good. Now eat."

Tumango na lamang ako. Sinabayan ko na siyang kumain, ngunit sa kalagitnaan ng

aming pag-aalmusal, napansin kong panay ang sulyap ang tingin niya sa akin.

"Bakit po, kuya Russia? May kanin ba ako sa pisngi?" tanong ko saka kaagad nagpahid
ng mukha.
He shook his head. "Wala." Tumuwid siya ng upo. "I just . . . remembered my sister,
Georgia. We were pretty close when we were little. Kahit noong nagbinata't
nagdalaga."

"Were?" Kumunot ang noo ko. "Ano pong nangyari? Kung . . . pwede lang pong
magtanong."

He put his utensils down then entwined his fingers. "Well, I beat up her boyfriend
when I found out that he cheated. Georgia got mad. She's ma martyr when in love.
Nagtalo kami dahil bumalik pa rin siya sa lalakeng 'yon." He sighed. Tila nanikip
ang dibdib. "I told her that we won't be the way we used to until she knocks some
senses in her."

"At . . . hanggang ngayon po ay . . . sila pa rin?"

Ibinaba niya ang tingin niya sa kanyang plato. "Yeah. Sadly. Sabi nagbago na raw,
but I could never forgive that man for hurting my sister."

Lumamlam ang mga mata ko. "Nai ntindihan kita. Kung may manakit din sa mga kapatid
ko, gano'n din ako. Kaya siguro kahit mahal ko naman ang mga magulang ko, may parte
sa akin na gusto na silang ialis doon." Basag akong ngumiti. "Mahal mo po si
Georgia. Valid po ang sama ng loob mo."

Umaliwalas ang kanyang mukha. "Thank you, Rabiah." He sipped on his coffee then
looked at me again.

"About your siblings, I didn't mean to eavesdrop the other day but is it true that
you are looking for a place?"

Tumango ako. "Opo. Wala rin namang pakialam sina Mama sa mga kapatid ko. Palamunin
lang ang tingin sa amin. Grabe na ang hirap na dinadanas namin kaya plano kong
maghanap ng matitirahan namin. Kahit apat lang kami, ayos na kami. Mas . . ."
Nanikip ang dibdib ko kasabay ng basag na pagngiti. "Mas masaya pa kami . . . kapag
wala sila."

Gumuhit ang awa sa mga mata ni kuya Russia. Maya-maya ay humugot siya ng malalim na
hininga na tila sumikip ang dibdib niya.

"May . . . bakanteng unit sa apartment building sa likod. It's kind'a pricey, but
if you wil start accepting clients, I can pay the advance and deposit then you can
pay me back each time you wil get a big commission," alok niya. Halatang nag-
aalangan pa. Siguro dahil alam niyang hindi ko tatanggapin.

"Kuya Russia, masyado ka nang maraming natulong." Basag ko siyang nginitian. "Alam
kong naaawa ka sa akin--"

"It's not pity." Pinakatitigan niya ako. "You amaze me, Rabiah. You're wil ing to
go the extra mile for your siblings. Not everyone can do that, just like how I
could never accept the position in my family's company.

Hinayaan kong maipasa sa mas bata kong kapatid ang responsibilidad na hindi ko
handang harapin. Pero ikaw, you are ready to do whatever it wil take just so your
siblings wouldn't suffer. I . . . salute you for that, that's why I wanted to help.
You're someone whom I could never be. A good sibling."

Tumaba ang aking puso dahil sa narinig. "Hindi ka naman masamang kapatid dahil lang
hindi mo tinanggap ang responsibilidad sa kumpanya ninyo. Hindi naman po siguro
'yon ang sukatan ng pagmamahal ng isang panganay sa mga kapatid niya. Kung
tutuusin, you did them a favor. Pinakita mong pwedeng pili n ang passion. Na
pwedeng tumahak ng sariling landas at hindi palaging kung ano ang daan na ihinanda
ng magulang para sa atin ang susundan." Iniangat ko ang kamay ko para mahina siyang
tapikin sa balikat. "Sigurado akong proud pa rin sila sa'yo."

"Yeah, I'm not so sure about that but . . ." He sighed. "Thanks."

Ngumiti ako. "You're welcome po. Masaya ako na . . . kahit paano pinapasilip mo na
ako sa mundo mo.

Dati kasi parang . . . estranghero ka lang. Ngayon kahit kaunti, may alam na ako
sa'yo."

Tumaas ang kilay niya. "Why? Do you even wanna get to know me better?" he asked.

I pursed my lips and nodded. "Oo sana, eh. Kasi parang . . . ang misteryoso mo."

Bumuntonghininga siya. "You might not like a lot of things about me, Rabiah. Baka
kung malaman mo ang buong pagkatao ko, ikaw na mismo ang lumayo sa akin."

"Try me," hamon ko.

Umismid siya't inipit ang tungki ng ilong ko. "We don't have much time to talk
about each other's lives in one sitting. Your siblings might be here in a few
minutes."

"Oo nga pala." Ngumiti ako. "Pero minsan bago matulog, magkwentuhan tayo. I mean,
magkwentuhan po tayo, kuya."

He sighed then moistened his lips. Sandali ring natahimik na tila nag-isip. Maya-
maya ay umayos siya ng upo saka pabulong na nagsalita. "You can drop the
salutation."

Napakurap ako. "Po?"

Nagtagpo ang aming mga tingin. "You can stop saying po and opo when you're talking
to me . . . and you can drop the kuya."

Natawa ako nang mahina. "Eh, ano na lang ang itatawag ko sayo? Bossing?"

He scoffed then gave me a meaningful smirk.

"Cal me Russ . . ."

Kabanata 12

Rabiah

Halatang nag-aalangan ang mga kapatid ko nang sabihin kong isasabay kami ni Russ
patungo ng mal .

Parang hindi pa ako sanay na ganoon lang ang tawag sa kanya kaso talagang nag-
insist na siyang huwag nang mag-kuya.

"Pwede naman tayong mag-jeep lang, ate. Nakakahiya sa boss mo. Baka isipin
nananamantala na tayo," si Jerome na buhat si Lovely.
"Sinabi ko na rin nga 'yon bago kayo dumating kaso talagang mapilit. Sayang daw ang
pamasahe.

Ipanlaro na lang daw ninyo sa arcade," paliwanag ko.

Tumango na lamang si Jerome. Nang lumabas ng shop si Russ ay tinanguan niya ang mga
kapatid ko.

Parang hindi alam kung paano sila babati n.

Lovely waved her hand as if she's the only one who's not afraid of Russ. Napangiti
tuloy si Russ saka siya humingi ng permisong kurutin nang mahina ang pisngi ng
bunso kong kapatid.

"Pwede naman. Hindi naman 'yan takot," sabi ko.

Russ jerked his head then slightly pinched Lovely's cheek. "She's cute. A little
underweight but stil cute,"

kumento ni Russ. Nagkatinginan kami pagkatapos at sabay na ngumiti sa isa't isa.

Tumikhim si Jerome. "Ate, mga anong oras pala tayo uuwi?"

Napabaling ako sa kapatid kong iba na ang tingin sa akin. Para bang nagtatanong
dahil may nahahalata.

Ayaw ko namang isipin niyang may namamagitan sa amin ni Russ dahil wala naman.

"Anong oras ba uuwi sila Papa?" tanong ko na lang.

"Gabi na 'yon. Si mama, sumama sa patay sa kabilang barangay."

"Pwede pala tayong mag-mal ng medyo matagal."

"Yeah, you can watch the latest movie in the cinema," suhestyon ni Russ.
Payak akong ngumiti. "Kulang budget. Saka na. Mag-e-enjoy naman na kami sa window
shopping."

Tanging tango ang isinagot ni Russ sa akin bago na niya kami niyaya sa kotse.
Kinalong ni Jerome si Lovely nang makaupo sila ni Efren sa likuran habang sa harap
naman kami ni Russ.

"Bossing, ang bango ng kotse mo," ani Efren na malayang nakapag-headband ngayon."

Russ glanced at my brother with a smal smile. "Thanks." Tinitigan niya ang pink na
headband ni Efren. "I like your headband."

Nagdekwatro ang kapatid ko. "Bakla ka rin?"

"Efren!" suway ko. "Hindi siya bakla. Ikaw talaga."

"Well, it's a harmless question but no, Efren. I'm pretty sure I'm straight." He
smiled at my brother. "Are you happy being gay?"

"Ano raw?" tanong ni Efren. Hindi gaanong naintindihan dahil hindi pa ganoon
katatas mag-Ingles.

"Sabi ng boss ni ate, masaya ka raw ba sa pagiging bakla," si Jerome.

"Ahh." Ngumiti si Efren kay Russ. "Fifty-fifty po."

"Bakit fifty-fifty?" tanong ni Russ habang nagmamaneho.

"Eh, kasi po masaya dahil tanggap naman ako nina ate saka ng mga kaibigan ko, pero
madalas mabugbog kaya ayon po, hindi masayang majombag ni Papa at mama, eh."

Russ sighed. "That's child abuse," pasimple niyang sabi sa akin nang sulyapan ako.
Basag akong ngumiti. "Gano'n na talaga sila."

"Let's talk to the landlady once we get home so you can get them out of your
parents' place in no time."

Tumango ako. "Thank you, ha?"

"Don't mention it."

Sinilip ko ang mga kapatid ko. Lumilibot ang mga mata ni Efren sa sasakyan. Si
Lovely naman ay nakatanaw sa labas ng kotse habang si Jerome ay tila nagmamasid sa
amin ni Russ. Nagtatanong ang mga mata noong nagtama ang tingin namin kaya iniwasan
ko na ulit. Kakausapin ko na lang mamaya para maiklaro ko kung ano mang nai sip
niya.

"Where are you guys heading first?" tanong ni Russ sa akin nang makababa kaming
lahat ng kotse. Buhat ko na ngayon si Lovely habang nakaakbay naman si Jerome kay
Efren.

"Balak ko silang dalhin muna sa Jol ibee. Hindi pa sila nag-almusal. Ikaw ba?"

"I'm gonna check the appliance store. I'm planning to buy an espresso machine that
we can use in the shop," aniya. Maya-maya ay nagdugtong pa. "Puntahan ko na lang
kayo sa Jol ibee."

Napakurap ako. Bakit pupuntahan? Akala ko ba isasabay lang niya kami?

Hindi ko na naitanong pa noong nagyaya na sina Efren. Nagkahiwalay naman na rin

kami ng daan ni Russ kaya hinayaan ko na lang. Pagdating sa Jol ibee ay pinaupo ko
na ang mga kapatid ko at ako na lang ang pumila para sa pagkain namin.

Sinulit ko na ang bili. Iyong supermeal na ang kinuha ko para sa kanila tapos
binilihan ko rin ng sundae.

Minsan lang naman saka pinaghandaan ko rin kahit paano 'tong lakad namin.
"Thank you po," pasalamat ko sa cashier saka ko na binuhat ang tray. Sinalubong
naman ako ni Jerome saka niya inagaw ang tray sa akin.

"Ang dami, ate. Pwede naman 'yong burger lang. Mura."

Ginulo ko ang buhok niya. "Huwag kang mag-alala. Nagtabi talaga ako ng pangkain
natin. Kahit sa ganito man lang, mabusog kayo."

"Bakit tatlo lang 'to, 'te? Paano ka?"

"Ayos na ako. Kumain na kasi kami sa shop kanina. Baka masayang kung kukuha ako
nang busog pa."

Bumuntonghininga si Jerome. "Sigurado ka, 'te ah? Baka mamaya tinitipid mo na naman
sarili mo para lang sa'min."

Payak akong ngumiti. "Ayos lang talaga ako, Jerome. Saka may coke float naman ako,
oh? Busog lang talaga ako kasi hindi ko matanggihan 'yong silog kanina."

Tumango na lamang siya. Nang mailapag ang tray ay sinabihan ko siyang ako na ang
magpapakain kay Lovely. Nasa high chair ang bunso kong kapatid at tuwang-tuwang
ngumanganga para masubuan ko.

Nananaba naman ang puso kong makitang nagustuhan ng mga kapatid ko ang simpleng
libre ko.

"Mamaya, mag-window shopping tayo. Tingin-tingin ng mga damit na gusto n'yo para
kapag may pera na ang ate, pwede kong bilihin," sabi ko sa kalagitnaan ng pagkain
nila.

"Sige, ate," sagot nina Efren.

"Kain pa kayo. May iba pa ba kayong gusto?" tanong ko.

Umiling sila bago ako sinagot ni Jerome. "Marami na nga 'to ate. Parang hindi sanay
ang sikmura namin sa marami."
Parang kinurot ang aking puso. Alam ko naman 'yon. Talagang tipid kami sa pagkain
kasi kulang ang pambili kaya kahit na gusto pa nilang kumain, nagtiti s na lang sa
kung ano ang pwede naming pagkasyahin.

Basag ko na lamang akong ngumiti. "Hindi bale. Kapag nakalipat na tayo, bibili tayo
palagi ng maraming pagkain. Magsisipag ako para matikman natin 'yong mga gusto
natin gaya no'ng roasted chicken na matagal na nating gustong tikman."

May nahagip ng tingin si Jerome. "Ate, nandiyan na pala si boss."

Bumaling ako kay Russ. Nang magtama ang tingin namin ay napansin kong may lungkot
at awa sa mga mata niya. Narinig kaya niya 'yong sinabi ko tungkol sa letsong
manok?

Humugot siya ng malalim na hininga bago lumapit sa amin. Umusog naman ako nang
makaupo siya.

"Just enjoy your meal, guys. Don't mind me. I'm stil ful ," ani Russ sa mga kapatid
ko nang inalok siya ng pagkain.

Tumango ang mga kapatid ko. Nang bumalik sila sa pagkain ay bahagyang yumuko si
Russ para bulungan ako.

"Why didn't you tell me that you guys haven't tried roasted chicken before?"

Napakunot ako ng noo. "Uh . . . kasi nakakahiya? Saka . . . hindi ko alam kasi na
interesado kang malaman

'yon. Eh, mali t na bagay lang 'yon sa mga kayang bumili."

Lumamlam ang mga mata niya. "We can buy some for dinner."

Tumango ako. "S-Salamat." I cleared my throat. "Uhm, nakahanap ka ng espresso

machine?"
"Yeah. I found a cheap one. Bought it for around eighty nine thousand."

Halos lumuwa ang mga mata ko. "Cheap?! Eight nine thousand?!" Napalagok ako ng coke
ni Lovely.

"Diyos ko! May 3-in-1 naman kasing kape na kutsara lang ang kailangan!"

He scoffed. "But espresso is real y good though. Come on. My eighty nine thousand
is gonna be worth it."

Nahilot ko ang sintido ko. Oo nga pala. Nakalimutan kong barya lang sa kanya iyon.
Sorry naman. Iba ang lebel ng eighty nine thousand sa akin sa eighty nine thousand
sa paningin niya.

Russ convinced me that it's stil a good price. Binigyan pa ako ng example ng mga
mas mahal na espresso machine para lang hindi na ako malula sa presyo. Ewan ko rin
bakit pa siya nagpapaliwanag. Hindi ko naman bibitbitin ang espresso machine niya
para ibalik?

"Oo na, Russ good deal na. Huwag mo na akong pakitaan ng higit two hundred thousand
at baka maglupasay na ako sa presyo," sabi ko.

Nagpigil siya ng ngisi. Maya-maya ay umayos na siya ng upo saka siya may dinukot sa
bulsa. Pasimple niya iyong ibinigay sa akin sa ilalim ng mesa. Nang makita ko iyon
ay bahagyang umawang ang mga labi ko.

"T-Tickets?"

Tumango siya. "There's this movie that I wanna watch. Thought you guys might wanna
join me so I wouldn't have to go alone," aniya pero hindi makatingin nang diretso
sa akin na tila hindi siya nagsasabi ng totoo.

A part of me wanted to think that he bought the tickets because I told him I
couldn't afford it. Pero ayaw ko naman mag-assume. Malay ko ba kung gusto lang
talaga niyang mapanood 'yong movie na 'Home',

'di ba? Medyo mahirap paniwalaan kasi lalakeng-lalake naman siya at wala sa itsura
niyang gugustuhin niyang manood ng animated film pero mas gusto ko na lang isiping
na-curious talaga siya sa pelikula.
Ngumiti ako sa kanya. "Salamat. Nilibre mo na naman kami. Para na tuloy family date
'to kahit nahatak ka lang."

Ngumisi siya't tinaasan ako ng kilay. "Family date, huh? Why? You picture a family
with me?"

Namula ang pisngi ko't hindi ako nakakibo sa kanyang tanong. Muntik naman siyang
matawa sa reaksyon ko kaya alam ko na kaagad na inaasar lang niya ako ngunit ang
magaling na si Jerome, tumikhim at pinaningkitan ng mga mata si Russ.

"Type mo yata ate ko, bossing eh."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Jerome, ngunit nang marinig ko ang naging
sagot ni Russ ay para naman akong pinagsakluban ng langit at lupa.

"No, Jerome. Your sister is too young for me. I don't see myself dating someone her
age so you don't have to worry . . ."

Kabanata 13

Rabiah

Hindi ko alam kung napansin ba ni Russ na nanamlay ako dahil sa naging sagot niya
kay Jerome. Ayaw ko naman iyong ipahalata kaya lang ay siguro talagang malakas ang
pakiramdam niya kaya ngayon ay panay ang sulyap at pagkausap niya sa akin.

"May one hour pa bago ang movie. We can go to the toy store and buy something. My
treat," alok niya.

Bumuntonghininga ako't umiling. "Russ, masyado ka nang maraming ginastos."

"It's my late birthday gift to this cutie," sagot niya saka niya pinisil ang pisngi
ni Lovely.
"Kuya Russia? Wala ka pang anak?" tanong ni Efren.

Umiling si Russ. "Wala pa. I'm single."

Tumango si Efren. "Kaya pala panay ang pisil mo kay Lovely, eh. Gusto mo rin ba ng
baby girl?"

Russia gently nodded his head. "Actual y, yeah. I don't know. I kind'a like the
idea of being a girl dad."

"Eh, paano kung bakla rin gaya ko?"

"Well, if deep within he thinks and feels like a girl then that's fine, too."

Tumingin si Jerome kay Efren. "Ayos lang daw."

Ngumisi si Efren. "Sarap mo siguro maging tatay, kuya Russia."

Napatitig ako kay Russ nang ngitian niya ang kapatid ko. Sa sandaling panahong
nakakasama ko siya ay napansin ko na ang ilang pagbabago sa kanya. Noon ay halos
hindi ngumingiti. Seryoso lagi ang mukha at parang walang interes makipag-usap sa
iba pero heto siya ngayon at may kurba sa mga labi habang nakikipag-usap sa mga
kapatid ko.

He's welcoming now. Hindi na rin matipid makipag-usap. Siguro mahilig siya sa bata
kaya ganito siya sa mga kapatid ko. Hindi ko kasi makitaan ng pagpapanggap.
Pakiramdam ko tuloy, ito naman talaga ang natural na bersyon niya.

Tumingin siya sa akin matapos mapapayag ang mga kapatid kong pumunta ng toy store.
"It's four versus one, though. You sure you don't wanna come?"

I sighed. "May magagawa pa ba ako?"

Pasimple siyang ngumisi. Nang natapos kumain ang mga kapatid ko ay pinasan niya si
Lovely sa mga balikat niya. Todo ang kapit ng humahagikgik na si Lovely sa
nakataling buhok ni Russ. Nakaalalay naman ang kamay ko sa likod ni Lovely kaya
sobrang lapit namin ni Russ sa isa't isa habang naglalakad.

Pagpasok ng toy store ay halos mamilog ang mga mata ng mga kapatid ko. Kahit nga
ako na hindi naman na bata, tila gustong pasadahan ang bawat laruang naroroon.

Buhat si Lovely ay nagtungo si Russ sa dol house section. Bumuntot naman ako at
nagtingin-tingin.

Magkatapat lang din ang section ng dol house at mga manika. I saw a lady pilot
dol . Nag-aalangan ko iyong dinampot saka ko hinaplos ang kahon.

"Do you want to buy that one?" narinig kong tanong ni Russ kaya nahihiya ko siyang
nilingon.

"H-Hindi. A-Ayaw naman din ni Lovely ng mga ganitong manika. Takot siya."

Lumamlam ang mga mata ni Russ. "I meant do you wanna buy it . . . for yourself."

Peke akong natawa. "Matanda na ako, Russ."

"I'm pretty sure your inner child would be happy if you wil have that dol for
yourself." Kinuha niya iyon at tiningnan ang presyo. "See? It's not even
expensive."

Iyon na naman po siya sa not expensive. Halos dalawang libo nga ang presyo!

"Baka mamulubi ako kaka-heal ng inner child ko," rason ko.

"Then I'l buy it for you."

"Hindi ko birthday."
Tinaasan niya ako ng kilay. "Kailangan ba birthday lang nakakatanggap ng regalo?"

Ngumuso ako. Wala talaga akong palag sa isang ito!

Wala na akong nagawa noong kinuha niya ang dol at inilagay sa cart kung saan niya
pinaupo si Lovely.

Ang dami rin niyang binili para sa bunso kong kapatid. Para bang nag-e-enjoy siya
tuwing may nagugustuhang laruan ang kapatid ko.

Lihim akong napangiti nang makita kung paanong nakipag-hi five si Russ kay Lovely
matapos niyang makuha ang gustong cooking set ni Lovely.

Siguro nga gusto na rin ni Russ na maging ama. Sadyang wala pa lang siyang
pagkakataon para magkaanak dahil wala pa naman siyang asawa. Pero kung magiging
tatay siya? Sigurado akong spoiled sa laruan ang magiging anak niya.

"You didn't get anything," ani Russ nang makitang walang hawak sina Jerome at
Efren.

Nagkatinginan ang dalawa bago sumagot si Efren. "Ang mamahal po. Gusto ni kuya ng
basketbal kaso mahal masyado. Ako gusto ko ng mini closet kaso hay! Ilang noodles
na 'yon!"

Russ heaved a sigh. "Told you, it's my treat."

"H-Hindi kasi sanay sa libre, Russ," agap ko nang makitang hindi makakibo ang mga
kapatid ko.

"Then you can work for me. You can help your sister clean the shop when you're
free. You can fold my clothes and sweep the floor. Cool?" alok niya.

Mabilis na tumango ang dalawa. Palibhasa ay may pagkakataon na sila para

mapagtrabahuhan ang ibibigay ni Russ.

Tumingin sa akin si Russ noong sa wakas ay kinuha na nina Efren at Jerome ang gusto
nila. "You real y are hard workers, huh?"

Payak akong ngumiti. "Bawal maging tamad kapag kapos. Mamumuti ang mga mata."

Marahan siyang tumango. "I have a strong feeling that al of you wil be successful
someday." He smiled a little. "I hope I'l stil be around once that happens."

Tila may mainit na palad na humagod sa aking puso. Ang sarap pala talaga sa
pakiramdam kapag may taong naniniwalang kaya mong maabot ang mga pangarap mo.
Lumaki kami ng mga kapatid kong halos kami lang ang naniniwala sa kakayahan ng
isa't isa, pero heto na ngayon si Russ at binubuhay ang lakas at

pananalig naming magkakapatid.

"Salamat, ha? Sana kapag naabot namin lahat ng mga pangarap namin, sana . . . mai-
celebrate namin kasama ka." I smiled. "Bawas ka sa vape para tumagal pa ang buhay
mo kasi baka abutin pa ng ilang taon bago kami maging successful, eh."

He scoffed. Akala ko mapipikon ngunit ngumisi lamang. "I'l try. Bring Lovely to the
shop al the time so I wouldn't have the chance to puff."

"Ginawa mo pang anti-vaping kapatid ko. Ikaw talaga."

Mahina siyang natawa bago niya sinilip ang mamahalin niyang wrist watch. "Twenty
minutes. I'l pay everything and then we can go to the cinema already."

Nahihiya akong tumango saka ko siya pinasalamatan ulit. Nang mabayaran niya ay
itinuro niya ang cinema sa akin. "Get inside. I'l look for you. Dadalhin ko lang sa
sasakyan ang mga 'to."

"S-Sige."

Russ walked towards the escalator. Pumasok naman kami ng mga kapatid ko sa cinema
at hinanap ang seat number na nakalagay sa ticket. Nang makaupo ay itinutok ko na
ang tingin ko sa entrance para tingnan kung papasok na si Russ. Hindi naman
nagtagal ay natanaw ko na rin siyang may bitbit na drinks at popcorns.
Naupo siya sa bakanteng silya sa tabi ko. Noong nakita siya ni Lovely ay inangat
kaagad ni Lovely ang mga palad na tila gustong magpakuha kay Russ! Diyos ko,
nawiwili naman!

"Give her to me," ani Russ nang maipasa ang drinks at popcorns sa amin.

Lovely happily clapped her hands after Russ got her. Kinalong ni Russ sa isang hita
at pinaharap sa akin.

Naantig tuloy ang puso ko. Kung arugain niya ang kapatid ko ay parang kadugo niya.

"Russ?" tawag ko habang hawak ni Lovely ang daliri niya.

"Yeah?"

I smiled. "H-Huwag ka munang . . . mag-aasawa, ha? Baka . . . ma-miss ka namin."

"Don't worry, I won't." He smirked with a hint of bitterness. "I've already given
up on love a long time ago.

Tanggap ko nang tatanda akong binata . . ."

Umiwas ako ng tingin at sumimsim sa drinks ko.

Hindi mo sure, Bossing Russia. Hindi mo sure . . .

Kabanata 14

Rabiah

Hindi ko napigilang maluha sa huling bahagi ng movie na pinanonood namin. Ganoon

din ang mga kapatid ko lalo na si Efren na humihikbi habang puno ng popcorn ang
bibig. Kahit si Russ na ang laking tao, napansin kong namula ang mga mata dahil sa
pagtatagpo ng mag-ina sa pelikula.
Nilingon ako ni Russ matapos niyang suminghot. "What? It's an emotional scene,"
depensa niya.

Ngumisi ako. "Hindi ako maka-relate kaya hindi ako nai yak."

Lumamlam ang mga mata niya. "Sorry."

"Ayos lang. Totoo naman ang sinabi ko. Hindi lang talaga ako maka-relate kasi hindi
naman kami ganyan ni Mama pero totoo ang sinabi mo na emosyonal ang scene." Pabiro
kong tinapik ang braso niya. "Iyak ka lang."

He scoffed. "Funny."

I grinned, hoping it would be enough to hide what I truly feel. Emosyonal naman
talaga ang tagpo, pero kung i yak ako, hindi dahil sa ramdam ko ang eksena kun'di
dahil . . . nai nggit ako. Ano kayang pakiramdam kapag mahal na mahal ka ng nanay
mo? Iyong tipong hindi siya napapakali kapag hindi ka niya kasama?

I sighed. "Russ?"

"Hmm?"

"Kayo ba ng . . . mama mo, close kayo?"

Napansin ko ang paglunok niya. "Yeah," he answered under his breath. "She's the
most supportive woman on Earth. Naging piloto ako dahil pangarap niyang
makapagpalipad ng Boeing plane. Sadly, she got pregnant with me. I had a lot of
complications when I was young so she had to focus on me . . . until she already
ran out of chances to go back to being a pilot since she also had my siblings."

"Kung gano'n, tingin mo ba ay nasaktan siya noong bumitiw ka sa pagiging piloto?"

tanong ko.

Umiling siya saka ako basag na nginitian. "Yeah." Humugot siya ng malalim na
hininga't malamlam ang mga matang tumitig muli sa screen. "Maybe that's one of the
reasons why I don't wanna go home. That look on my mother's face when I told her I
wouldn't fly another plane anymore, that's one of the worst

memories I wish I could just erase."

Kumirot ang dibdib ko nang makita ko ang pagsisisi sa mga mata niya. Tila ba
umaabot sa puso ko ang sakit na nararamdaman niya ngayon, kaya nang hindi na ako
nakati s, dahan-dahan kong iniangat ang kamay ko't piniga ang braso niya sa
kontroladong paraan.

Russ stared at my hand for a few seconds before he shifted his gaze to my eyes.
Nagkatitigan kami ng ilang segundo hanggang sa tumayo na ang mga kapatid ko dahil
tapos na pala ang pelikula.

Tumikhim ako't binawi na ang kamay. Tumayo na rin ako at dinampot ang mga kalat
saka ako humarap kay Russ upang kunin sana si Lovely, ngunit ang magaling kong
kapatid, talagang lumingkis sa leeg ni Russ na tila ayaw nang magpakuha!

Mahinang natawa si Russ. "I'l carry her."

Wala na akong nagawa pa. Bumalik kami sa kotse ni Russ na buhat niya si Lovely.
Mabuti na lamang at nauto na ni Jerome si Lovely nang makasakay na dahil kung hindi
ay walang magmamaneho ng sasakyan.

"Ate, maaga pa. Baka pwede kaming tumulong munang mag-imis sa shop? Pambawi lang
ba," ani Jerome nang makababa kami ng kotse.

Tumingin ako kay Russ upang manghingi ng permiso. Hindi naman siya tumanggi.
Hinayaan niya ang mga kapatid ko nang hindi masyadong mabigat sa loob ng mga itong
tanggapin ang mga regalo niya.

Habang naglilinis naman sina Efren at Jerome sa shop ay pumunta kami ni Russ sa
landlady ng bakanteng unit.

Nakakatuwang mabilis lamang napapayag ni Russ ang landlady. It was like his
effortless charm works on everyone. Mapamatanda o bata. Bukas na bukas tuloy ay
pwede na kaming makalipat ng mga kapatid ko kaya abot-tainga ang ngiti ko.

"Magiging problema ba ang mga magulang mo kung sakali?" tanong ni Russ habang
pabalik kami sa shop.
"Susuhulan ko ng pera si Mama. Sasabihin ko bibigyan ko siya ng pera kada sahod ko
basta ibigay niya ang mga kapatid ko. Gusto niya naman 'yon kasi wala na siyang
iintindihin."

Marahan siyang tumango. "I real y don't like your mom. I'm sorry."

"Ayos lang. Gets ko naman." Ngumiti ako sa kanya. "Maraming salamat sa lahat ng
tulong, Russ. Pangako, sisipagan ko para makabawi ako sa'yo."

"Don't mention it," sagot lamang niya.

Pagbalik ng shop ay naabutan namin sina Efren at Jerome na nagpupunas ng mga artist
chair habang nakasalampak sa sahig si Lovely at pilit binubuksan ang ilan sa mga
laruang binili ni Russ sa kanya. Panay na rin ang hikab at nagluluha na ang mga
mata kaya nang makita si Russ ay kaagad nagpakarga.

Pipigilan ko sana dahil nawiwili na. Baka mamaya nangangalay na si Russ kabubuhat
ngunit umiling lamang si Russ saka na marahang tinapik-tapik ang likod ng kapatid
kong nakasandal na sa balikat niya.

Napakamot ako ng sintido. "Wala na. Lagi ka nang hahanapin niyan," pananakot ko sa
kanya.

He smirked. "Can't say I don't like that."

Napailing na lamang ako't tinulungan na ang mga kapatid ko. Wala namang gaanong
lilinisin sa shop kaya hindi ganoon kabigat ang ginagawa namin. Nagtataka nga ako
dahil alam ko talaga bukas ang shop ngayon, pero siguro nag-last minute cal si Russ
sa lahat dahil nga wala naman siya sa shop kanina.

"Ate, silip kami ni Efren sa bahay. Tingnan lang namin kung nandoon na sina Mama o
si Papa," paalam ni Jerome.

"Sige, mag-i ngat kayo sa pagtawid," bilin ko saka na sila ihinatid sa pinto. Nang
makaalis sila ay sinenyasan ako ni Russ na iakyat muna namin si Lovely sa itaas
nang makatulog nang maayos.
Bumuntot ako sa kanya saka ko siya tinulungang maihiga si Lovely sa kama. Ini-
adjust din niya ang lamig ng AC nang hindi mabigla ang katawan ni Lovely.

He stared at Lovely then glanced at me. "You have the same lips . . . and nose."

Payak akong ngumiti. "Maraming nagsasabing ganyan daw ang mukha ko noong bata pa."
Hinaplos ko ang buhok ng kapatid ko. "Ang galing mong mag-alaga ng bata, Russ. Kung
iba 'yon, baka sumuko na wala pang sampung minuto."

He adjusted the sheets as if making sure my sister is comfortable enough. "I used
to be terrified of holding kids. Thought I'd crush them or something."

"Paano mo na-overcome?" usyoso ko.

Napansin kong sandali siyang natigilan. Pati ang ekspresyon ay bahagyang tumamlay
kaya nagtaka ako.

Hindi naman ako nagtanong ngunit nang mapansin niyang nakahalata ako sa pagbabago
ng ekspresyon niya ay siya na ang kusang bumasag sa katahimikan.

"I uhm . . . I was at the top of my game when . . . when we found out that my ex
was pregnant. After she told me about it, I started learning how to take care of
babies. K-Kasi akala ko sa'kin . . ."

Dumaan ang lungkot at galit sa mga mata niya nang humugot siya ng matalim na
hininga. Tila ba pilit na pinakakalma ang sarili.

"S-Sayo?" tanong ko.

"That's . . ." His adam's apple bobbed up and down. "What I thought . . . until we
found out that she had

an affair with another man and--"

Napapikit siya at ang panga ay umigting. Ilang beses din siyang humugot ng malalim
na hininga bago niya nagawang kumalma. Hindi ako nagsalita. Hinayaan ko lang din
siyang makuha ang tamang tyempo para magpatuloy.
Russ cleared his throat. "We had a fight. She said she regretted sleeping with her
baby's real father.

Nagalit ako. Iniwan ko siya, but what broke my heart the most was . . . her
decision to abort the baby just to win me again."

Parang tumigil ang tibok ng aking puso. "A-Ano?"

Malungkot akong tinitigan ni Russ. "This is why I knew I would never have my own
kids, Rabiah." Gumuhit ang matinding pagsisisi sa mga mata niya. "I wil forever
blame myself for the death of an innocent child .

. ."

Kabanata 15

Rabiah

"Siguraduhin mong hindi ka papalya sa pag-abot mo kun'di babawiin ko ang mga 'yan!"
banta ni Mama nang pormal ko nang kinuha ang mga kapatid ko sa poder nila.

Hindi na ako nagulat na hindi man lamang niya ipinaglaban ang mga kapatid ko. Ang
mahalaga sa kanya ay mayroon akong iaabot tuwing kinsenas at katapusan. Mabuti na
rin iyon nang hindi na kami umabot sa DSWD. Ayaw ko na rin namang lumaki pa ang
sitwasyon. Ang importante naman ay nakuha ko na ang mga kapatid ko.

Bitbit ang mga nakasupot na damit ay umalis kami ng mga kapatid ko sa bahay. Ramdam
ko ang paggaan ng mga kalooban nila lalo na ni Efren na hindi na makararanas pa ng
pagmamalupit dahil lang sa kasarian niya.

"Ate, pangako maglilinis kami palagi sa titirahan nating bahay para hindi mo na
poproblemahin," ani Efren habang naglalakad kami palabas ng eskinita.

Payak ko siyang nginitian habang buhat ko si Lovely. "Salamat. Kaya natin 'to, ha?
Magtutulungan tayo."
Ewan ko ba kung bakit nai yak ako lalo na noong nakarating na kami sa unit. Dalawa
ang silid doon kaya siguro dose mil ang isang buwan. Si Russ ang nagbayad nang
makalipat na kami, at ngayong naririto na kami ng mga kapatid ko, ligtas na mula sa
mapang-api naming mga magulang, hindi ko na napigilan ang panunubig ng mga mata ko.

"Ate? Natatakot ka?" si Jerome na nakatitig sa akin habang may pag-aalala sa mukha.

Payak ko siyang nginitian. "Hindi, Jerome. Nai yak lang ako kasi . . . kasi alam ko
ligtas na tayong lahat ngayon. Wala na tayong bahay na halos ayaw nating uwian kasi
puro sama ng loob ang dinaratnan natin.

Hindi na natin kailangang mangamba na baka magising tayong lumilipad ang mga plato
natin."

Ngumiti siya sa akin. "Salamat, 'te ha? Kung hindi ka naglakas-loob para sa aming
tatlo, hindi tayo makakaalis lahat doon. Salamat kasi hindi lang sarili mo ang
iniligtas mo."

"Pwede ba naman 'yon?" Suminghot ako. "Mahal ko kayong tatlo. Hindi pwedeng ang ate
lang ang makakaalis sa impyernong 'yon. Basta, tiwala lang, Jerome. Mag-aaral
tayong lahat nang mabuti.

Magtutulungan, at kapag may problema, ipangako nating hinding-hindi natin iiwan ang
isa't isa."

"Pangako 'yon, 'te. Maaasahan mo kami."

Niyakap ko ang mga kapatid ko. Kahit parang nagkakailangan ay wala namang umalma.
Naluha rin nga sina Efren at Jerome habang wala namang kamalayang nakisali sa yakap
si Lovely.

Maya-maya ay nakarinig kami ng katok sa pinto. Bumukas iyon at sumilip si kuya

Boyd.

"Biah, nandito na 'yong mga ipina-deliver ni bossing. Hindi siya makapunta rito at
may nakasalang na kliyente pero pirmado na niya ang mga 'to. Ipapasok na namin,
ah?" sabi niyang nakapagpakunot sa noo ko.

"Ipina-deliver? Ano ang mga 'yan, kuya Boyd?"

"Ewan pero isang truck. Mga gamit yata 'to sa bahay. Teka, pasisimulan ko na ang
pag-akyat nang ma-check natin."

Napakamot ako ng ulo. Naku, si Russia talaga! Huwag niyang sabihing binilihan niya
kami ng mga gamit nang hindi niya sinasabi sa akin! Balak yata talaga akong lunurin
sa utang ng isang iyon!

Nalulula na lamang ako habang pinanonood ang walang-katapusang pagpasok ng mga

gamit. Naaawa na ako sa mga nag-deliver dahil nakailang akyat-panaog na sila. Nasa
second floor pa naman kami tapos ang bibigat pa ng ilang gamit!

"Ate? Ref ba 'to?" tanong ni Jerome nang makita ang double-door fridge na malaki pa
sa akin.

"Mukha nga," sagot ko saka ko pinasadahan ng tingin ang iba pang gamit.

Halos makumpleto! May bunk bed na mukhang para kina Efren at Jerome. May queen size
na bed at isang bagong crib na convertible para maging mali t ka kamang may harang.
May sala set na rin at dining table na pang-apat na tao. May mga gamit na rin sa
kusina at closet kaya halos malula ako.

Sandali akong lumunok saka ko nilapitan ang delivery guy na nag-akyat sa rice
cooker. "K-Kuya? M-

Magkano po lahat ng ito?"

"Bayad na, ma'am," aniya.

"P-Pero magkano po ang inabot?"

Tiningnan niya ang napakahabang listahan. "Bale pumatak po ng seven hundred ninety
four thousand lahat."

Muntik na yata akong mabuwal. Napakapit ako sa upuang may balot pa at hinagod ang
dibdib kong nagwala dahil sa narinig. "Diyos ko, h-halos eight hundred thousand!"
Tumango ang lalake. "Magagandang klase ho kasi lahat ng napili ni Mr. Valentino.
Iyong foam pa lang ng queen size, ninety six thousand na. Hindi pa kasama ang bed
frame."

Napapikit ako sa sobrang stress. Anong klaseng likod ba ang may karapatang humiga
sa ganoon kamahal na foam? Parang nakakatakot tuloy higaan sa sobrang mahal!

Napahugot ako ng hininga. "S-Sandali lang ho."

Lumabas ako ng unit at nagmartsa patungo sa shop. Naabutan ko sa loob si Russ na

may tina-tattoo-ang lalake sa likod.

"Ang mamahal ng gamit!" bungad ko. Nakalimutan nang may ibang taong naroroon.

Sinulyapan niya lang ako sandali saka na nagpatuloy sa pagtitinta. "Not real y,"
walang gana niyang sagot.

Napaawang ang aking mga labi. "Not real y? Diyos ko, Russ--"

"Where's Lovely?" Tumuwid siya ng upo sa mali t na stool saka siya nag-refil ng ink
sa mali t na lagayan. "I wanna play with her after this. Can you bring her here?"

Sumimangot ako. "Nag-uusap pa po tayo, Boss. Huwag mo po munang hanapin si Lovely."

Tinaasan niya ako ng kilay. "I'm not gonna deduct everything to your salary. Chil ,
wil you?"

Nilingon siya ng customer. "Girlfriend mo?"

Umismid si Russ. "Nah, but it's nice to see this annoyed side of her, though. She's
always the nice girl around here."

Para akong natauhan. Pinasadahan ko ng tingin ang paligid habang namumula ang aking
pisngi.

Nakakahiya! Nag-eeskandalo na ako!

Humugot ako ng malalim na hininga't mahina ang boses na nagsalita. "Hintayin po

kita sa labas. Mag-

usap po tayo."

He sighed. Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin. Nauna na akong nagmartsa palabas

ng shop ngunit bago ako tuluyang nakalabas ay narinig kong sinabihan niya ang
customer na mag-break muna sila ng fifteen minutes. Inalaska naman siya ng customer
na galingan ang panunuyo.

Nakasimangot ko siyang sinulyapan nang matabihan niya ako sa labas ng shop. Nasa
tapat kami ng sasakyan niya kaya sumandal siya roon at inilabas ang vape niya.

"Those are gifts, Rabiah," aniya bago humithit sa kanyang vape.

Tumikwas ang ang mga labi. "Gift po, bossing? Halos eight hundred thousand!"

Nagkamot siya ng sintido na tila napipikon. Pati ang noo ay nalukot na kaya alam
kong nai nis. "Po ka na naman nang po. Bossing ka na naman nang bossing. Should I
expect you to talk to me that way whenever I get you angry?"

Napasimangot lamang ako. Iniwas ko rin ang tingin ko sa kanya at hindi siya
sinagot. Bumuntonghininga naman siya na tila nauubusan na ng pasensya.

"Talk to me, Rabiah."

I pursed my lips. Lalo pa akong umiwas ng tingin ngunit ang magaling, pumwesto sa
aking harap, ikinalso ang palad sa kotse, saka ibinaba ang ulo nang magpantay kami!

Halos mangatog ang mga tuhod ko nang hawakan niya ako sa aking baba upang
patingalain. Seryoso na ang mga mata niya at dama ko na ang inis niya habang
nakatitig sa akin.
"I said talk," he said in a low but commanding way.

Napalunok ako habang nakatitig pabalik. "E-Eh kasi po, eh. N-Nakakainis. I mean, h-
hindi ko kasi kayang tanggapin 'yon. M-Makakapagtyaga naman kami sa kung ano lang
ang meron."

He moistened his lower lip. "I bought everything you might need in your apartment
so you won't have to spend your hard-earned money on those stuff anymore. Nang
makaipon ka para sa aviation school. I didn't do it to make you feel bad. I am not
questioning your capabilities to endure and just be contented with what you have. I
want you to be inspired. To understand that once you're final y capable of doing
what I do, you'l know how far you've already come." Umayos siya ng tayo. "This is
your base line. Track every single progress from here."

Bumuntonghininga ako. "Babawi ako sa'yo . . . kung ayaw mong pabayaran sa akin ang
mga 'yon."

He scoffed. "Oh, you can pay me back easily don't worry. Hindi lang monetary."

Bahagyang nagsalubong ang mga kilay ko. "P-Paano?"

Sandali siyang humugot at bumuga ng usok habang nakatitig sa akin. "You can
accompany me to the barber later."

"B-Barber?" Napakurap ako. "Magpapagupit ka na?"

He gently nodded his head. "Yeah." The corners of his lips slightly lifted upward.
"It's time yo embrace my new spring."

Nanatili ang titig ko sa kanya. "B-Bakit kailangang . . . magpagupit?"

"Because my ex likes it this way," kaswal niyang sagot.

Marahan akong tumangu-tango. "Ah. Ano na ang . . . bagong hairstyle mo pala kung
sakali?"
Russ puffed on his vape once more while staring at me. "I'm gonna leave that up to
you. Basta tantanan mo ang kaka-po at bossing kapag napainit ko 'yang ulo mo."

Sumimangot ako. "Lahat naman nagpo-po at bossing sa'yo, sa akin ka lang napipikon
kapag tinatawag kitang gano'n."

"Because they're not you so it's fine," he said under his breath. Hindi ko tuloy
narinig nang maayos.

"Hindi ko narinig, Russ."

He smirked then pinched the tip of my nose. "Nothing. I said I already have a clear
sign whenever you're mad at me." He clicked his tongue. "I'l avoid your anger as
much as I could."

Napakurap ako. "B-Bakit naman?"

Tumabi siyang muli sa akin at bumuga ng usok bago niya ako nilingon.

"Because it's annoying to hear you cal me the way everybody does . . . and I don't
fucking know why."

Kabanata 16

Rabiah

"How was it?" tanong ni Russ nang matapos ako sa pangalawang client ko ngayong
araw.

Malaki ang ngisi kong ipinakita ang isanlibong tip. "Natuwa siya! Kahit na
minimalist ang design, parang masaya na siya sa nagawa ko."
He smirked and then sipped on his coffee. "That's not an easy minimalist design,
you know. Huwag mong minamali t ang minimalist designs dahil simpleng pagkakamali
lang, it's gonna be very obvious considering how visible it's going to be if you
mess it up." Kinuha niya ang kamay ko't marahang ipinasada ang hinlalaki sa aking
palad. "Take good care of your hands. Panatilihin mong hindi nanginginig."

Uminit ang aking pisngi sa ginawa niya kaya pasimple akong lumunok saka ko siya
nginitian. "Iiwasan kong mapasma." Tumikhim ako. "Worth it ba ang presyo ng
espresso machine mo?"

Tumango siya. "This is my third cup already. Why don't you try it?"

"Hindi na. Baka masira ko lang. Okay na ko sa 3-in-1."

"Come on, I'l show you how to use it."

Hinawakan niya ako sa batok at isinama sa pwesto ng espresso machine. Dama ko ang
pagsunod ng tingin ng mga tao sa shop, pati na rin ng mga staff na ilang araw ko
nang napapansin ang kakaibang pagmamasid na ginagawa tuwing magkadikit kami ni
Russ.

Feeling ko iba na ang nai sip nila lalo at hindi naman nila naranasang i-train nang
husto ni Russ. Inaasar na rin nila ako pero sinasabi ko lang na hindi gaya nila,
wala talaga akong experience sa pagtitinta kaya tinututukan ako ni Russ.

"You're gonna have to twist the handle to the left to unlock it and then you're
gonna remove it from the machine. You have to remove these. It's cal ed a patty.
Dispose the used coffee grains, wipe the portafilter and then put eighteen grams of
freshly grinded coffee. Try it before I teach you the next step," ani Russ.

Sinubukan kong gawin ang itinuro niya. Medyo nahirapan lang ako sa pagtaktak pero
naalis din naman iyong patty. Nag-grind ako ng kape at hinintay na ma-transfer iyon
sa portafilter.

"Tapos?" tanong ko kay Russ.

"Get the whisk then gently swirl it on the coffee grounds."

Tumango ako't sinunod siya. "Okay na 'to?"

"Yeah." Lumapit pa siya nang kaunti kaya naglaro sa ilong ko ang mabango niyang
amoy. "Take the stamp. Put it on top and then press it."

I pursed my lips and nodded. Nang magawa ko ang sinabi niya ay tiningala ko siya.
"Ano ang next?"

"Put the portafilter back on the machine."

Tumango ako't sinunod ang sinabi niya kaya lang ay ang hirap i-lock. Napansin niya
yatang nahirapan

ako. Ibinaba niya ang hawak niyang cup saka niya hinawakan ang kamay kong nakahawak
sa handle.

Halos magwala tuloy ang dibdib ko nang tinulungan niya akong i-lock ang
portafilter.

Ayaw ko na yatang magkape! Hindi pa ako nakakainom, nagpa-palpitate na ako!

"Now, press this button and then place your cup under the portafilter," aniya.

Napalunok ako't pinindot ang buton kahit na medyo nanginginig ang kamay ko. Mabuti
na lang at tinawag siya ni kuya Boyd kaya hindi na niya iyon napansin. Nakakahiya!

"Boss, anong oras tayo magsasara mamaya?" tanong ni kuya Boyd.

"Alas syete," kaswal na sagot ni Russ.

Napakunot ako ng noo. "Bakit ang aga?"

Tumingin siya sa akin habang humihigop ng kape. "Birthday ng nanay niya. We're al
invited."
Napakurap ako. "Kasama ako?"

"Yeah."

"Walang nagsabi."

"We must've forgot to mention but you're gonna come, right?" tanong niya.

Nadinig kong natawa si ate Raima. "Sumama ka na, bunso. Tikom ang bibig ni Boss
kapag wala ka sa paligid. Nakasaksak yata sayo ang charger niyan kaya nakakangiti
lang at nakikipagkwentuhan kapag kasama ka."

Umalingawngaw ang kantyawan. Namula tuloy akong parang kamatis habang umiling-iling
naman si Russ.

"Don't mind them." Hinubad niya ang nakabaliktad niyang sumbrero saka niya
sinulyapan ang nakatali niyang buhok sa salamin. "How long are you stil gonna
stal ? I'm getting tired of my hair."

Bumuntonghininga ako. "Baka nga magkamali ako ng mapili. Ikaw na lang kasi."

"Told you, I'm gonna wait 'til you choose a cut for me."

Umirap ako sa kawalan. "Sige na, sige na. Bago mo pa ako kunsensyahin na naman."

Ngumisi siya. "Let's go then. I'd like to attend the party with a fresh haircut."

Inilapag niya ang cup niya sa counter saka binilinan si kuya Boyd na ito na muna
ang bahala sa shop.

Inasar na naman tuloy kami nang hatakin na ako ni Russ palabas. Wala na rin naman
akong nagawa nang sumakay na kami ng kotse patungo sa mal kung saan may sikat na
salon na pambabae't lalake.
"Sigurado ka bang ako ang pipili ng haircut mo?" panlimang tanong ko kay Russ
habang naglalakad kami sa loob ng mal .

"Yeah. Just pick anything you think would suit me."

Ngumuso ako. "Paano kung hindi maganda ang mapili ko?"

"I trust your judgement." He patted my shoulder. "Let's go."

Wala na akong nagawa nang itinulak niya ang pinto ng salon. Malugod naman kaming
tinanggap ng staff roon saka kami tinanong kung ano ang sadya namin.

Russ looked at me. "Give her hair some treatment plus a new hairstyle and then I'l
get a haircut. Let her choose my next style."

Ngumisi ang baklang staff na nag-aasikaso sa amin. "Ang sweet naman ni boylet!
Ganda, ano bang haircut ang gusto mo para sa kanya?"

Napalunok ako. "May . . . pwede po bang mapagpilian?"

Kinuha niya ang tila catalogue. "Dito, pili ka."

Tinanggap ko iyon saka ako nagtingin-tingin ng iba't ibang estilo ng buhok. Medyo
nahirapan ako kasi halos lahat naman ay bagay kay Russ. Halos ilang minuto tuloy
nilang hinintay na makapili ako. Kabado rin ako noong sinabi kong parang bagay kay
Russ and buzz cut ngunit ngumisi lamang siya dahil naisip na rin daw niyang iyon
ang ipagupit kasi nananawa na siya sa mahabang buhok.

"Alright. Buzz cut it is," aniya.

Napa-sign of the cross ako. Diyos ko. Sana nga bumagay kun'di baka wala na akong
trabaho pagkatapos nito . . .

"Dito ka, ganda," anang staff sa akin.

Hindi na ako nakareklamo nang simulan na nila kaming asikasuhin. Russ had his hair
shampooed. Ganoon din ang buhok kong marami nang split ends.

Kabado ako nang husto nang makita kong ginugupitan na si Russ. Halos hindi tuloy
ako maka-focus sa sarili ko lalo pa't magkatabi lang kami ng upuan. Parang wala
naman siyang pakialam. Nakatutok lang sa cellphone na tila mayroong ka-chat.

Ipinikit ko na lamang ang mga mata ko't nanalanging sana ay bumagay nga kay Russ
ang napili kong

gupit. Hindi talaga ako nagmulat hangga't hindi siya natatapos magupitan kaya naman
nang marinig kong ayos na siya ay unti-unti kong iminulat ang mga mata ko.

"What do you think?" he asked in a low voice while looking at me.

Napaawang ang aking mga labi at ang puso ko'y muntik na yatang tumalon palabas ng
aking dibdib.

Diyos ko! May igagwapo pa pala ang lalakeng ito!

"B-Bumata ka sa itsura mo," sabi ko habang tulala sa kanya.

He smirked. "Bumata lang?"

Napalunok ako nang taasan niya ako ng kilay. "M-Mas g-gwumapo rin."

As if what I told him boosted his confidence, Russ smiled and then gave the stylist
two thousand for a tip.

"I'm gonna wait for you," bilin niya sa akin saka siya lumipat doon sa bench na
para sa mga naghihintay na customer.

"Pogi naman ng boyfriend mo, ganda," bulong ng baklang nag-aasikaso sa buhok ko.

"H-Hindi ko po siya boyfriend." Napalunok ako. "B-Boss ko po."

Umismid siya. "May gusto sa'yo 'yan kung gano'n. Wala akong kilalang boss na gano'n
makatingin sa empleyado."

Lalong nagwala ang dibdib ko dahil sa narinig. Halos kurutin ko tuloy ang sarili ko
sa ilalim ng telang nakatakip mula sa leeg ko. Nakakainis naman, eh! Ayaw ko ngang
umasa tapos ganoon pa ang sasabihin!

Pilit kong ipinaalala sa sarili ko iyong sinabi ni Russ kay Jerome na hindi siya
makikipag-date sa kaedaran ko. Sapat na iyon para mapatahimik ko ang mga bubuyog sa
tiyan ko, kaya lang ay noong natapos akong gupitan ng layered at ipinaharap ako kay
Russ, muli na namang nagising ang lintik na mga bubuyog nang makita ko kung papaano
akong tinitigan ni Russ.

His eyes, they seemed . . . sparkling while staring at me. Ni hindi siya kumukurap
na tila nahihipnotismo habang titig na titig sa akin.

Yumuko ang staff at pasimpleng bumulong. "Sabi ko sa'yo, eh. Gusto ka ni pogi."
Humagikgik siya na parang kinikilig. Namula tuloy ako nang husto.

Nahihiya akong tumayo at lumapit kay Russ. Tumindig na rin siya ngunit ang mga mata
ay nanatiling nakatitig lamang sa akin na animo'y maglalaho ako oras na mawala ako
sa paningin niya.

"B-Bagay ba?" tanong ko, nahihiya dahil alam kong halata ang pamumula ng pisngi ko.

Nakita ko ang pagtaas-baba ng adam's apple niya. "Yeah," he said under his breath
while looking at me as if I bewitched him. "Bagay . . ."

Nahihiya akong ngumiti. "T-Thank you." Tumikhim ako. "M-Magkano itong sa'kin? May
dala naman ako.

Iyong tip kanina."

Humugot siya ng hininga. Tila ba sa wakas ay nagbalik na rin sa sarili. "I got
this."
Dinukot na niya ang wal et niya't nagbayad sa counter. Binigyan din niya ng tip ang
nag-asikaso sa akin bago niya ako niyayang umalis na.

Sabay kaming naglakad patungo sa department store. Gusto niyang bumili ng regalo
para sa nanay ni kuya Boyd kaya sinamahan ko na. Habang nasa women's section ay
panay ang hingi niya ng opinyon sa akin. Sumasagot naman ako ngunit sa kalagitnaan
ng pag-uusap namin ay narinig ko ang pamilyar na boses.

"Kaya naman pala ayaw sa akin, brad. Nagpapaka-sugar baby pala kay amo. Ilang
rounds kaya kada gabi para masunod lahat ng gusto?" si Dariuz saka humalakhak. Pati
iyong babaeng inaakbayan niyang hindi ko naman kilala ay tumawa.

Hindi ako nakakilos. Para akong nanli t kahit na alam ko naman sa sarili kong mali
sila ng ini sip. Bakit ba ang bilis ng ibang taong manghusga?

Niyuko ko ang aking ulo dala ng pagbigat ng dibdib ko ngunit maya-maya ay ganoon na
lamang ang gulat ko nang lapitan ni Russ si Dariuz. Hinawakan niya sa kwelyo si
Darius saka niya halos iangat. Kitang-kita ko kung paanong umangat sa sahig ang mga
paa ni Dariuz sa laki ni Russia. Gumuhit din ang takot sa mga mata niya nang makita
kung gaano kadilim ang mukha ni Russ habang nakatitig sa kanya.

"H-Hindi ka naman mabiro, Valentino." Alanganing tumawa si Dariuz.

Russia smirked while his jaw remains locked. "You think your humor can make me
laugh, hmm?" Lalo niyang iniangat si Dariuz. "Next time I'l hear you talking that
way about Rabiah, I'l make sure you'l regret opening your stupid mouth."

Padabog na binitiwan ni Russ si Dariuz kaya nawalan ng balanse at bumagsak sa

sahig. Kaagad namang kinuha ni Russ ang kamay ko at hinatak ako palabas ng
department store.

Napatitig ako sa kanya habang sinusubukang sabayan ang malalaki niyang hakbang.
Namumula siya sa galit. Pakiramdam ko anumang oras ay babalikan niya si Dariuz para
lumpuhin kasi iyon naman talaga ang gusto niyang gawin kanina.

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan. "R-Russia?"

He turned to me. Madilim pa rin ang ekspresyon dahil sa nararamdamang galit ngunit
payak ko lamang na nginitian.
"Salamat, ha?"

Lumambot ang kanyang ekspresyon kasabay ng pagtigil niya sa paghakbang. Maya-maya

ay napabuntonghininga siya bago niya marahang hinaplos ang gilid ng palad ko gamit
ang kanyang hinlalaki. "No one can hurt you anymore. Not on my watch."

My heart warmed, knowing so well that he meant what he said.

Hindi na ako kumibo pa. Humugot naman siya ng hininga't unti-unting inayos ang
pagkakasalikop ng aming mga palad.

"Let's look around. See if we can find a gift," aniya.

Payak akong ngumiti saka ako tumango. Nang muli kaming naglakad habang magkahawak
ang mga kamay, napagtanto ko ang isang bagay.

Russia's side wil always be my safe haven . . . alam man niya ang bagay na iyon o
hindi.

Kabanata 17

Rabiah

"Baka late na ako makauwi, ha? Mag-lock kayo ng pinto mamaya. May susi naman ako,"
bilin ko kina Jerome at Efren. Dinalahan namin sila ng roasted chicken na hanggang
ngayon ay hindi pa rin nila pinagsasawaan.

"Opo, 'te. Enjoy kayo." Tumingin si Jerome kay Russ. "Kuya, huwag gaanong
maglalasing para safe kayong makauwi ni ate, ah?"

"Don't worry, I won't. You can count on me," sagot ni Russ bago na ibinaba sa crib
si Lovely. Hahabol na naman sana ang makulit kung hindi lang inuto ni Efren ng
laruan.

Nagpaalam na kami sa mga kapatid ko. Nang masigurong nai-lock na nila ang pinto ay
saka lamang kami bumaba ni Russ. Pinagbuksan niya ako ng pinto sa shotgun seat.
Medyo sanay na rin ako kasi palagi niya naman iyong ginagawa tuwing pinasasakay
niya ako sa sasakyan niya kaya hindi na rin gaanong naghuhuramentado ang mga
bubuyog sa tiyan ko.

Russ started the engine and then opened the stereo. Umalingawngaw sa loob ng
sasakyan ang kantang

"Mamahalin" ni Angelo Garcia. Napangiti tuloy ako nang palihim lalo na nang
magsimula nang magmaneho si Russ. Nakahawak sa manibela ang isang kamay niya habang
kaswal na nakakapit sa kambyo ang isa. He's even resting his elbow on the console
box so his body is slightly leaning towards

me.

"I'm free on Sunday." Sumulyap siya sa akin. "There's a freeport in the next
province, right?"

"Huh?" Inipit ko ang ilang hibla ng aking buhok sa likod ng aking tainga. "Uhm, oo.
Bakit?"

"Let's rent a sport plane," he answered casual y.

Napaawang ang aking mga labi. "S-Sport plane?"

Tumango siya. "Para masanay ka nang nasa himpapawid."

Napatitig ako sa kanya ng ilang segundo habang may kakaibang init na lumulukob sa
aking dibdib. This man may be covered with tattoos, but he's definitely sent by
God. Ang daming nagbago sa buhay ko magmula nang makilala ko siya, at patuloy
niyang binabago ang lahat.

Payak akong napangiti. "Nakapagpasalamat na ba ako sa'yo sa tiwalang ibinibigay mo

sa'kin? Sa . . .

pagpapalakas mo ng loob ko nang hindi mo alam?"

Russ glanced at me. "You always say thanks but real y, it's no big deal."

"Syempre big deal iyon, Russ. Minsan nga ini sip ko kung paano pa ba ako
makakabawi."

Napansin ko ang pagguhit ng multong ngiti sa kanyang mga labi kasabay ng pagkislap
ng kanyang mga mata. Maya-maya ay humugot siya ng malalim na hininga't pinanatili
ang titig sa daan.

"You have no idea how much you've already paid me back, Rabiah. I don't know if you
noticed how you're helping me but, yeah. Between the two of us, it's me who owes
you more."

I scoffed. "Eh, wala nga akong maiambag sa buhay mo, eh. Ikaw naman."

He smirked. "You have no idea . . . " he said under his breath before he cleared
his throat. "Enrolment na raw next week."

Tumango ako. "Promise, gagawa ako ng paraan para hindi ko mapabayaan ang trabaho ko
sa shop--"

"You can come to my shop every end of your class and during weekends. I'l adjust
your schedule depending on what you'l get this year." He looked at me. "Don't
worry. You don't have to pick irregular classes just so you can work at my shop."

Bumuntonghininga ako. "Russ, walang ganoong trabaho. Kahit saan magpunta, empleyado
ang mag-a-adjust."

"Not in my shop." Lumiko na siya sa isang makipot na daan. "Enrol and then show me
your schedule."

Wala na akong nagawa kun'di um-oo. Hindi rin naman ako mananalo sa kanya pagdating
sa bagay na ito.

Russ parked the car next to kuya Boyd's motorbike. Bumaba siya't nagtungo sa pinto
ng shotgun seat upang pagbuksan ako. Gaya ng nakasanayan ay inalalayan na naman
niya ako pababa, ngunit sa pagkakataong ito, nanatili ang palad niya sa lower back
ko nang isara niya ang pinto.

"Tara," yaya niya sa akin.

Lumunok ako't sumabay sa lakad niya. Maya-maya ay ipinasa niya sa akin ang paperbag
na naglalaman ng regalo niya para sa nanay ni kuya Boyd.

Nagtungo kami sa bakuran kung saan naka-setup ang mali t na salu-salo. Pagkakita ng
may edad nang babaeng may sash na pera kay Russia ay lumapit siya kaagad at
yumakap.

"Akala ko hindi ka darating at magkukulong ka na naman sa shop!" sabi ng ginang.

Russia smiled. "I told you, Ya. I won't miss your birthday again." Tumingin si
Russia sa akin. "This is Rabiah."

Umalingawngaw ang kantyawan.

"Ayon! Pinakilala na sa nanay ko! Iba na 'yan, Boss!" si kuya Boyd sabay hagalpak
kaya sinamaan ni Russ ng tingin.

Nahihiya akong ngumiti sa nanay ni kuya Boyd. "Happy birthday po."

Ngumiti ang ginang sa akin. "Salamat, hija. Palagi kang nakikwento ni Boyd. Ikaw
raw ang nagpapasaya rito sa alaga ko." Hinawakan niya ako sa braso. "Maraming
salamat, ha?"

Hindi ko alam kung paano ba ako sasagot. Alanganin tuloy akong tumingin kay Russ
para humingi ng saklolo dahil wala akong maisip na tamang salita. Itinuro naman ni
Russ ang hawak ko.

"Give her our gift, Rabiah," aniya.

Napakurap ako. Our gift? Eh, regalo lang kaya niya ito?
Lumunok na lamang ako bago alanganing ngumiti sa nanay ni kuya Boyd. "H-Happy
birthday po ulit."

"Ay, salamat!" Inilabas ng ginang ang regalong bracelet na 24k gold. "Ay Diyos ko!
Mahal na naman ito!"

Russia smiled. "Happy birthday, Ya."

Niyakap ng ginang si Russ. Nagulat naman ako nang pati ako ay inakap bago kami
niyaya nang sumali sa munting salu-salo.

"Ako nagluto ng lahat ng iyan kaya kain lang kayo, ha?" bilin sa amin nang maihatid
kami sa buffet table.

Nagpasalamat ako sa ginang bago ako kumuha ng plato namin ni Russia. Inagaw naman
niya iyon saka niya isinenyas ang sandok ng kanin.

"I'l hold our plates. Ikaw na lang ang magsandok," aniya.

Tumango na lamang ako't nilagyan na ng pagkain ang aming mga plato. Nang matapos ay
umupo kami sa dalawang bakanteng silya na nasa mesa nina kuya Boyd. Makahulugan na
naman ang tingin sa amin ng mga kasamahan namin sa shop kaya halos iyuko ko na nang
husto ang ulo ko sa hiya. Ang mga ito talaga!

"Russia," ani kuya Boyd saka nilapagan ng beer si Russ matapos kaming kumain.
Napatitig naman ako sa beer na inilapag ni kuya Boyd sa harap ko.

Napaawang ang aking mga labi. Tumingin ako kay Russia pagkatapos. Tila ba alam na
niya kung ano ang ibig sabihin ng tingin kong iyon kaya dinampot niya ang boteng
nasa harap ko't tinungga.

"Daya naman, Russia! Kay Biah 'yan," si kuya Boyd.

Russ wiped the stain of beer on his lips with the back of his palm. "She doesn't
drink." He glanced at me then smirked. "Nene pa."

Napasimangot ako nang magkantyawan na sila. Sa asar ko ay inagaw ko ang bote at

tinungga ngunit ganoon na lamang ang pagsisisi ko nang matikman ang alak. Napangiwi
ako't kaagad na ibinaba ang bote sa mesa. Nagpigil naman ng ngisi si Russ bago niya
inilayo ang bote sa akin. He even leaned to whisper on my ear.

"Don't do it again if you're not ready," he reminded.

Bumuntonghininga ako. "Oo na."

"Boss, sasali ba tayo sa event?" si ate Raima.

Tumango si Russia. Nang magsimula ang diskusyon nila sa event ay tahimik na lamang
akong nakinig.

Hindi pa naman ako gaanong maka-relate kaya pasagut-sagot na lamang kapag

tinatanong ako.

Lumalim ang gabi ngunit kinontrol ni Russia ang
naming halos magmukha nang kamatis sa pamumula.
at may panay na ang pakikipag-apir. Ganito pala
Tingnan mo, may nagi-English na rin tapos iyong
God!
pag-inom. Hindi gaya ng mga kasama
May naniningkit na rin ang mga mata
ang mga ito kapag nalalsing, ah?
topic, napunta na sa history at kay

Russ rested his arm on the backrest of my chair. Nagdekwatro rin siyang panlalake
kaya ang natuping hita ay medyo pumapatong sa aking hita.

Marahan kong tinapik ang hita niya upang kunin ang kanyang atensyon. "Alalay ka
lang sa inom, ha?"

paalala ko nang lapagan siya ni kuya Boyd ng panibagong bote.

Russ looked at me then pinched my cheek. Parang medyo tinatamaan na kaya bahagya
nang kumukulit.

"Boyd, last na 'to," aniya.

Ngumisi si kuya Boyd. "Bakit, boss? Natakot kay commander?"

Pinanlakihan ko ng mga mata si kuya Boyd ngunit maya-maya ay ganoon na lamang ang
naging pagwawala ng dibdib ko nang marinig ang naging sagot sa kanya ni Russia.

"Kailangang magpakabait." Ibinaliktad ni Russia ang sumbrero niya saka siya

ngumisi. "Baka ma-po at opo na naman tayo bukas."

Tumawa si kuya Boyd. "Anak ng teteng, under ng mas bata!"

Sinimangutan ko si Russ. "Hindi naman kita ina-under, eh. Mamaya masisante mo pa

ako kung gawin ko

'yon. Nagpapaalala lang naman ako--"

"Why would I fire you, hmm?" putol niya sa sinasabi ko.

Napakurap ako. "Huh?"

He licked his lips. "I said why would I fire you? Eh 'di balik na naman ako sa
dati?"

Nagwala ang aking dibdib. "D-Dati?"

Russ pushed the strands of my hair towards the back of my ear while he's staring at
my lips. "Tel Jerome I tried to keep my promise." His sleepy eyes met mine. "But
it's getting harder and harder to resist each fucking day."

My heart thrummed with something that made the butterflies in my belly cheer. "H-
Hindi ko maintindihan, Russ."

He sighed then jugged his beer. Maya-maya ay dinukot niya sa bulsa ang phone niya
nang makatanggap ng chat. Ipinasa niya iyon sa akin pagkatapos kaya naguguluhan ko
siyang tinitigan.
"Anong gagawin ko diyan, Russ?"

"Open the chat and tell her not to bother me because I'm not interested."

Bumuntonghininga ako't ginawa ang sinabi niya. Nag-reply naman kaagad iyong babaeng
lumalandi sa kanya. Nag-send pa ng selfie na tila inaakit si Russia.

Napalunok ako. "M-Maganda naman?" tanong ko kunwari.

"Maganda ka naman talaga," sagot niyang nakapagpakabog nang sobra sa dibdib ko.
Napalingon tuloy ako't sinimangutan siya upang itago ang naramdaman kong kilig.

"Itong nag-chat sa'yo, kako."

"'Yan ba? Sorry." He scoffed. "I was only looking at you . . ."

Nag-party na nang tuluyan ang mga paru-paro sa tiyan ko. Naibaba ko tuloy ang
tingin ko nang uminit nang husto ang magkabila kong pisngi.

Nakakainis! Wrong timing talaga magpakilig!

I bit my lower lip. Naku, Russia Valentino. Iba ang tama ng Red Horse sa'yo . . .

Kabanata 18

Rabiah

"Uwi na kami, kuya Boyd. Ma'am, salamat po ulit sa pa-Sharon po," paalam ko.

"Pa-Sharon?" Nagsalubong ang mga kilay ng nanay ni kuya Boyd. "Anong pa-Sharon,
Biah?"

Ipinakita ko ang mga naka-microwavable tupperware. "Ito po. Mga binalot."

"Ah." Tumawa nang mahina si kuya Boyd. "Kasi 'di ba, Ma may kanta si Sharon Cuneta
na balutin mo ako ng nananana, hindi ko kabisado."

Russia scoffed. "Tigil mo 'yan, kung ano mang tinitira mo."

Umismid si kuya Boyd. "Kumukulit na ulit, ah? Iba talaga kapag may bago nang . . ."

Makahulugan niya akong sinulyapan. Hindi naman na rin niya itinuloy ang sinasabi.
Tinapik na lamang sa balikat si Russ saka na kami ihinatid sa sasakyan.

"Dahan-dahan sa pagmamaneho, Russia," bilin ng nanay ni kuya Boyd.

"Yes, 'Ya."

Ngumisi si kuya Boyd. "Mag-i ngat 'yan, ma. Si Biah ang sakay, eh."

Ngumuso ako. Ano na naman bang gustong iparating nito ni kuya Boyd?

Umiling-iling si Russ habang may munting ngisi sa mga labi. "We'l go now. Matulog
ka na, Boyd."

Kumaway na ako sa kanila saka ako pumasok sa sasakyan matapos akong pagbuksan ni
Russ ng pinto.

Tinawag naman siya ni kuya Boyd kasi parang may sinabi pa. Hindi ko narinig iyong
pinag-usapan nila ni kuya Boyd kasi sarado na ang pinto ngunit mangani-nganing
tadyakan ni Russ kaya patawa-tawang lumayo. Asar na asar namang pumasok ng sasakyan
si Russ.

"Anong sinabi at pikon ka?" tanong ko.

He sighed. "Kinwento ko kasi kanina 'yong sinabi ni Dariuz. Paano nag-chat daw sa
kanya. Gusto magpa-home service ng tattoo. Sabi ko huwag nang tanggapin kahit
magkano ang ibayad at "

"Iyong ginagawa kitang sugar daddy?"

Tumango siya. "Sabi ni Boyd, okay lang naman daw maging sugar daddy mo. Pa-trenta
naman na raw kami. Gurang na raw. Gago talaga."

I laughed a bit. "Sana sinabi mo hindi ka pa pwedeng sugar daddy? Ano lang . . ."

Tinaasan niya ako ng kilay. "Ano, hmm?"

Nagpigil ako ng ngisi. "Bossing sugar kuya." Tumawa ako sa sariling biro.
Napailing-iling naman siya saka bumuntonghininga.

"Malapit ko na kayong pagbuhulin ni Boyd," he murmured.

"Hindi na mabiro." I jokingly pushed him. "Pikon ka lalo kapag lasing ka."

"Nah." He moistened his lower lip. Nang makalabas na kami sa highway ay pinatunog
niya ang dila niya.

"Pagda-drive lang ng kotse hindi ko ituturo sa'yo."

"Hmm? Bakit naman?"

"Wala lang." He smirked. "I just like things this way."

"Paano kung next time malasing ka tapos kailangan ako ang magmaneho?" tanong ko
kunwari.

"That's not gonna happen. I'l always make sure I wouldn't get wasted when you're
the one in the shotgun." He pinched my cheek. "Told you. I'l keep you safe."

Payak akong ngumiti nang makaramdam ng pamilyar na init sa dibdib na tanging si

Russia lamang ang nakakapagdulot. Alam kaya niya kung gaano kalaki ang nagbago sa
sistema ko dahil sa kanya? Hindi na palaging alerto ang katawan ko sa panganib.
Hindi na bugbog ang immune system ko kalalaban sa hormones ng stress kasi kapag
kasama ko siya, pakiramdam ko, walang makapananakit sa akin.

"Russ?" tawag ko.

"Hmm?"

Lumunok ako sandali bago ko maingat na ipinatong sa kamay niyang nasa kambyo ang
isa kong kamay.

Napatitig siya sa kamay ko saka ako tiningnan, tila nagtaka sa ginawa ko.

Unti-unti akong ngumiti. "Salamat."

Russia's eyes glistened with something foreign. Something I'm not sure if I'd ever
seen before. One thing I know is . . . whatever it was that made his eyes twinkle,
it reached my heart, too and made it at peace.

Humugot siya ng hininga. Maya-maya ay ganoon na lamang ang naging pagwawala ng

dibdib ko nang unti-unti niyang pinagsalikop ang aming mga palad. Walang nagsalita
sa amin. Tinitigan ko lamang ang mga kamay namin habang ibinalik niya naman ang
atensyon niya sa daan. Tila gustong masigurong maiuuwi niya akong ligtas.

I pursed my lips and just turned my gaze to the road. Madilim at wala kaming makita
maliban sa mga bahaging tinatamaan ng headlight.

I had a realization while staring at the dark road ahead of us. Walang
kasiguraduhan kung ano ang naghihintay sa kinabukasan. Maraming taong masyadong ini
sip ang kung ano ang mangyayari lima, sampu, o dalawampung taon mula sa kasalukuyan
kaya nakalilimutan nang namnamin kung ano ang mayroon ngayon.

Masaya akong ligtas na ang mga kapatid ko. Na may maayos na kaming tinutulugan at
hindi na namin kailangang pagkasyahin ang dalawang pirasong itlog at isang pack ng
noodles sa maghapong ulam.
Hindi na rin namin i siping anumang oras ay pwede kaming makaranas ng pagmamalupit
mula sa mga taong dapat sana ay unang kumakalinga sa amin.

Hindi ko sigurado kung matutupad ko ba talaga lahat ng plano ko sa buhay, pero

ngayon pa lang, gusto ko nang magpasalamat sa Diyos kasi ini lawan niya ang daang
tinatahak ko. Na ginamit niya si Russ para lumakas ang loob ko't gabayan ako.

Kahit husgahan pa ako ng mundo dahil nagkakagusto ako sa kanya, sa lalakeng sampung
taon ang tanda sa akin at tadtad ng tattoo, wala akong pakialam. Siya ang simula ng
pagbabago sa buhay ko at ng mga kapatid ko. Mabuti siyang tao at iyon ang
importante.

Ipinarada ni Russ ang kotse sa harap ng apartment building. Lumabas siya at

pinagbuksan ako. Nang maisara ay inagaw niya ang bitbit kong pagkaing ipinauwi ng
mama ni kuya Boyd.

"Hatid na kita sa taas," aniya.

Hindi na ako nagreklamo pa. Nagpigil na lamang din ako ng kilig nang alalayan niya
ako sa lower back ko

habang umaakyat kami ng hagdan.

"Pasok ka muna. Wala akong espresso machine dito pero pwede kitang itimpla ng
kape," alok ko.

Marahan siyang tumango. Sinusian ko ang knob saka ibinukas ang pinto. Dumiretso
naman kami sa kusina. Inilapag niya ang dala sa mesa habang nagpainit ako ng tubig
pangkape nang mapawi ang tama ng alak sa sistema niya.

Ramdam ko ang pagsunod ni Russ ng tingin sa akin habang nag-aasikaso ako. Nilingon
ko naman siya habang hawak ko ang twin pack ng Nescafe.

"Ito lang meron, ha? Pero masarap naman 'to," sabi ko.

Russ smiled with lips pursed. His sleepy eyes looked mesmerized while staring at
me. "Whatever I get to share with you would surely taste good enough."
Umiwas ako ng tingin bago pa niya makita ang pamumula ng aking pisngi. Itong
lalakeng ito naman!

Hindi ko na talaga alam. Bumabanat ba siya o sadyang ganito lang siya magsalita
kapag nakainom? Hay!

Ano ba ang mayroon sa Red Horse na ibinigay sa kanya kanina?

Hinalo ko ang dalawang tasa ng kape saka na binuhat patungo sa mesa. Nang makaupo
ako ay umayos naman siya ng upo saka medyo inilapit sa akin ang silya niya. Hindi
naman ako nagreklamo. Sanay na rin naman akong ganito kami kalapit kapag kumakain
kami sa kusina sa shop. Palagi naman kaming sabay.

Ewan ko lang kung aksidente lang palagi na kapag lunch break ko na ay tinatamaan na
rin siya ng gutom niya.

"Masarap?" tanong ko nang makahigop siya.

"Yeah." He smirked. "Thanks for sharing your instant coffee with me."

"Mali t na bagay. Twin pack lang 'yon, Russ. Hindi naman mamahalin."

"Mamahalin naman ang nagtimpla," he murmured before he sipped on his coffee.

Kumunot ang aking noo. "Hmm? Hindi ko narinig."

He licked his lips then shook his head. "Kailan ang simula ng klase?"

"One week pagkatapos ng enrolment may pasok na so two weeks from now. Bakit?"

"I'l give you a ride to the university everyday so you can save your transpo money.
We can have lunch, too so you can save your lunch money as well."

Bumuntonghininga ako. "Russ, magiging matrabaho 'yon para sa'yo. Grabe ka na sa

pagtulong sa'kin.

Tama na 'yong mga nagawa mo."

"But I . . . want to do those things."

Tinaasan ko siya ng kilay. "Ang alin?"

Tinitigan niya ako sa mga mata saka siya bumuntonghininga. "I like seeing you
sitting in my shotgun seat.

I enjoy lunch when we're eating together. I . . ." Pumikit siya sandali at humugot
ng malalim na hininga bago ako muling tinitigan. Sa pagkakataong ito ay tila may
pagsusumamo na sa kanyang mga mata.

"Rabiah, I don't wanna look for your presence when you're at school."

Muntik na yatang mabasag ang ribcage ko! Diyos ko, ano ba ang ibig sabihin noong
sinabi niya?

Nagko-confess na ba siya? Pero hindi, eh! Sinabi niya kaya kay Jerome na hindi niya
type ang mga mas bata gaya ko?

Nalunok ko ang sarili kong laway habang nakikipagtitigan sa namumungay niyang mga
mata. "R-Russ . . ."

He sighed then took my hand to gently massage it with his thumbs. Bumaba rin doon
ang tingin ko habang marahas na kumakabog ang aking dibdib dahil sa kanyang sinabi.

"I seriously don't understand what's going on with me but . . ." His adam's apple
bobbed up and down. "I feel like my sanity is intact when I'm with you so just let
me give you a ride to school and have lunch with you everyday."

Humugot ako ng malalim na hininga't itinago ang kilig ko sa simpleng pagngiti.

"Pero kapag nagiging abala na ako, promise mong titigil ka na? Kapag may kliyente
na natapat sa oras ng paghatid-sundo mo sa akin, hahayaan mo na akong mag-jeep?"

"Deal," he said. Ngumisi pa kaya hindi ko talaga sigurado kung tototohanin niya
iyon.
Sumimangot ako. "Seryoso kasi, Russia."

The corners of his lips lifted upward for a meaningful smirk. "Don't worry,
Rabiah." He gently stroked my palm with his thumb. "Hindi kita balak lokohin . . ."

Kabanata 19

Rabiah

"Thank you po, ma'am. Balik po kayo kapag gusto n'yo ulit ng bagong tattoo!"
masigla kong paalam sa kliyenteng nagpagawa sa akin ng minimalist design ng babaeng
may hawak na bulaklak.

"Thank you rin, Biah. Irerekumenda talaga kita sa mga katrabaho ko. Ang gaan ng
kamay mo!" tuwang-tuwa niyang ibinigay ang five hundred na tip. "Pangmiryenda."

Ngumiti ako nang malawak. "Salamat po ulit."

Russia walked towards me while biting his spring rol . Ginagawaan ko siya no'n
tuwing umaga kaya nagtataka ako kung bakit parang hanggang ngayon ay hindi pa rin
siya nananawa. Halos siya nga lang ang umuubos kasi umay na ang mga kasamahan namin
sa shop.

"You're good to go?" tanong niya.

Excited akong tumango. "Oo. Tara ba?"

"I'l just get my keys."

Itinapon niya sa basurahan ang rol bag na ginamit niyang panghawak ng lumpiang
gulay saka siya naghugas sandali ng kamay sa kusina. Kinuha rin niya sa kwarto niya
ang susi ng kotse at wal et niya.

Nang makababa ng hagdan at nakita niya si kuya Boyd na kinukuha ang natitirang
dalawang pirasong lumpia sa lalagyan ay kaagad niyang sinipat ang likod ng palad ni
kuya Boyd.

I sighed and shook my head. I swear he's the most defensive when it comes to his
spring rol s.

"Anak ng teteng naman, Boss. Nakaapat ka na!" si kuya Boyd.

"I'l eat it on the road." He gave kuya Boyd a side eye before he covered the
container and hugged it as if it's the most precious thing in the world. Ewan ko na
talaga! Hindi ito ang Russia na unang nakilala ko!

"Hayaan mo na, kuya Boyd. Dadamihan ko na lang ang gawa bukas. Akala ko kasi naumay
na kayo, eh at si Russ na lang ang lumalantak palagi," sabi ko.

Umismid si kuya Boyd. "Paano kami makakakain? Dadampot pa lang, nakatitig na 'yan
nang masama. Ano bang meron diyan sa lumpiang gulay mo, Biah?"

"Pagmamahal," asar ni ate Raima kaya nagtawanan ang mga tao sa shop.

Sumimangot ako habang namumula ang pisngi. "Si ate Raima naman, eh."

Humagikgik siya. "Ay, pwede namang magbigay ng pagmamahal sa kahit sino. Bakit?
Boyfriend lang ba ang pwedeng bigyan ng pagmamahal?"

Bumuntonghininga si Russia. "Let's just go. They just love teasing you anyway."

Hinawakan na niya ako sa balikat at iginiyang lumabas ng shop. Alas onse na ng

tanghali kaya may kainitan na sa labas. Binilisan tuloy namin ang lakad nang
makapasok kaagad sa kotse.

"One hour ang byahe papunta sa freeport, 'di ba?" tanong ko nang tuluyang umandar
ang kotse.

He nodded. "Yeah. Naka-ready na ang plane pagkarating natin."

"Safe naman bang magpalipad ng ganitong oras? Hindi ka naman masisilaw?"

He shook his head. "I've done this more than a hundred times."

"Okay." Ngumiti ako. "May tiwala ako sa'yo."

Nakita ko ang pagsilip ng ngiti sa mga labi niya dahil sa sinabi ko. Maya-maya ay
tumikhim siya't nagtanong ng ibang bagay habang nagmamaneho.

"Since your class wil start at nine AM and wil end at four, you can bring Lovely to
the shop. Raima wil look after her while I'm out to take you to school. Dadalhin ko
na lang si Lovely kapag lunch."

"Baka nakakahiya naman kay ate Raima saka hindi ka na rin makakapagtrabaho nang
maayos."

"I already bought a playpen and a car seat for her. Don't worry. She's gonna be
safe in the shop. Nag-offer din naman si Raima to babysit in exchange for an extra
pay. Kinakapos siya at senior high na ang panganay niya."

Bumuntonghininga ako. "Alam mo, grabe na 'yang pang-s-spoil mo sa amin ng mga

kapatid ko. Lunod na lunod na ako sa utang at utang na loob ko sayo. Hinay-hinay
naman, Russ."

He moistened his lower lip. "I don't count any of it. I'm happy with what I do." He
glanced at me. "You guys offered me a family anyway."

Tumaba ang aking puso dahil sa narinig. Nakakatuwang malamang pamilya na ang tingin
niya sa amin ng mga kapatid ko. Siguro napalapit na rin siya nang husto kasi sabay-
sabay rin kaming mag-dinner. Minsan umuuwi kami sandali sa apartment kapag oras na
ng hapunan. Minsan naman ay pinapasundo niya ang mga kapatid ko kay kuya Boyd para
roon sa shop kumain.

Mas masaya na ang mga kapatid ko ngayon. Masigla na at hindi na kumakalam ang tiyan
kaya gumaganda na kahit paano ang mga katawan. Salamat talaga sa Diyos at inadya
Niyang dumating sa buhay namin ng mga kapatid ko si Russia.
He's natural y caring. Napakakuya ng dating, siguro dahil na rin panganay siya sa
kanilang magkakapatid.

Sabi rin ni kuya Boyd ay maasikaso at mapagmahal sa mga kapatid si Russia. Grabe
rin daw noon kung mang-spoil ng kapatid kaya siguro ganito sa mga kapatid ko kasi
nga sanay siyang ganoon ang ginagawa niya.

Ang ipinagtataka ko lang, bakit kaya hindi siya dinadalaw ng mga kapatid niya?
Masyado ba silang busy?

Alam kong limang oras ang byahe hanggang Maynila pero hindi ba nila nami-miss si
Russia?

"Russ? Pwede ba akong magtanong tungkol sa mga kapatid mo? Kung . . . pwede lang?"

Napansin kong humigpit ang hawak niya sa manibela. Nagtaas-baba rin ang adam's
apple niya bago siya tumango. "Sure," medyo alanganin niyang sagot.

"Uhm, nasabi kasi ni kuya Boyd na apat kayo? Ikaw raw ang panganay."

He sighed. "Yeah. I'm the eldest. Si Israel ang sumunod, then si Georgia at bunso
si Morocco."

"Mas matanda ba sila sa akin?"

Marahan siyang tumango. "Rocco is three years older than you."

"Piloto rin ba?" usyoso ko.

"We al know how to fly a plane but they didn't like doing commercial flights.
Israel had to inherit the position after I refused to take over V Air. Georgia
teaches flight attendants for V Air while Rocco is an aircraft mechanic."
Bumuntonghininga siya. "Dito lang siya palagi sa Pinas . . . hindi gaya ko noon na
halos hindi nagtatagal sa bansa."

Napansin kong may dumaang lungkot sa mga mata niya nang sinabi iyong huli. "H-Hindi
ba . . . kayo okay ng bunso mong kapatid?"
Sandali siyang natahimik. Humugot din siya ulit ng hininga bago ako tiningnan ng
may lungkot sa mga mata. "We've . . . been real y close until he chose to . . .
break my trust." Basag siyang ngumiti. "He's always mommy's favorite. Of course, I
am not al owed to get mad at him in front of mom."

Lumunok ako't nakiramdam. "K-Kaya ka ba umalis ng Maynila at . . . halos ayaw

bumalik?"

He sighed then slowly nodded his head. Maya-maya ay sinalat niya ang kamay ko na
tila gusto niyang humiram ng lakas sa akin. "I could never stay in the same place
where Rocco is. Parang nagri-replay lahat sa utak ko. 'Yong tiwala kong binasag
niya, 'yong pambibilog nila sa ulo ko. Pati 'yong pagtapon niya sa maganda naming
samahan bilang magkapatid."

Napakurap ako. "N-Nila?"

May lungkot ang mga mata niya akong sinulyapan ssaka niya marahang hinaplos ang
gilid ng palad ko gamit ang kanyang hinlalaki. "Rocco was . . . Freyja's baby
daddy. That bitch cheated on me with my own brother just because Rocco was always
around her." Napaismid siya, halatang nasasaktan. "Do you know when I found out
that they were sleeping?"

Naninikip ang dibdib ko siyang pinakatitigan. "K-Kailan?"

His eyes flickered with so much pain. "Before one of my most difficult flights. I
nearly died with over five hundred souls with me on board. Siguro kung wala akong
mga pasahero, hinayaan ko na lang na mag-

crash ang eroplano."

Marahan kong piniga ang kamay niya. Nang maibaling niya sa akin ang tingin niya ay
payak ko siyang nginitian. "Salamat, Russia."

Humugot siya ng hininga. "For what?"

"For surviving that day. Kasi kung hindi kita nakilala, hindi magbabago ang buhay
namin ng mga kapatid ko." Hinaplos ko ang palad niya gamit ang aking hinlalaki.
"You are my spring, too."
Namungay ang mga mata niya. Maya-maya ay ganoon na lamang ang naging kabog ng
dibdib ko nang inangat niya ang magkahawak naming kamay saka niya hinalikan ang
likod ng aking palad.

It was just a simple kiss on the back of my hand but it was enough to make me
understand something.

We share something beautiful. Something none of us is ready to confess into words

yet, but this is enough.

Humugot ako ng hininga't bahagyang umusog palapit sa kanya upang makasandal ako sa
kanyang braso.

I shut my eyes when he leaned to peck a gentle kiss on top of my head. Ang aking
mga labi ay unti-unting kumurba para sa isang simpleng ngiti nang madama ko ang
kalmadong pagsayaw ng mga paru-paro sa aking tiyan. No, they're not in chaos. Kahit
ang aking puso ay unti-unti ring kumalma. It was like whatever it is that I feel,
it's the type of feeling that gives you faith even in the midst of the coldest
winter.

It harmonizes with my heartbeat. It makes my body feel at ease. Kaya kong

makampante at damhin lamang ang bawat segundong lumilipas na nakasandal ako sa
braso ni Russia.

I stared at our entwined fingers then smiled. "Ang li t ng kamay ko kumpara sa'yo."

Tiningala ko siya. Ngumisi naman siya't hinaplos ang gilid ng aking palad. "Don't
care. Your fingers fit perfectly between mine, and that's what matters . . ."

Napangiti na lamang ako kasabay ng muli kong paghugot ng hininga.

Kung panaginip lamang ang lahat ng ito, hindi ko na yata nanaising magising pa sa
mundong hindi ko matitikman ang pakiramdam na ito.

Ang pakiramdam na alam kong si Russia lamang ang kayang magdulot . . .

Kabanata 20

Rabiah

"Here we are," Russia said under his breath.

Nauna siyang bumaba ng at pinagbuksan ako ng pinto. Halos matulala naman ako nang
makababa.

Napaawang ang aking mga labi at ang aking mga mata ay bahagyang nanlaki.

"Ang . . ." Hindi ko alam kung bakit ako naging emosyonal habang nakatitig sa
sasakyang panghimpapawid. Its velvet red and white paint sparkled as the sun ray
hit the plane. "Ang ganda-ganda niya, Russia . . ." Nanubig ang aking mga mata.
"Ang ganda-ganda . . ."

"Yeah." He sighed. "She definitely is a sight . . ."

Nilingon ko siya't napagtantong nakatitig lamang siya sa akin habang may munting
kurba sa mga labi.

Inialok niya ang kamay niya sa akin. "Come on. Let's get this baby up in the air."

My heart swelled with so much joy. Tinanggap ko ang kamay niya't hinayaan siyang
dalhin ako sa sport plane. It has two front seats for the pilot and co-pilot.
Sinabi ko nang hindi ko pa alam ang gagawin ngunit siniguro niyang siya lamang ang
bahalang magmaneobra sa eroplano.

"Bakit ba freeport ang tawag nila dito eh hindi naman na uso ang trading? Saka
hindi ba pantalan iyon?"

tanong ko nang makasakay.

Inayos niya ang seat straps ko. "I'm not so sure but I guess they just continued
cal ing it because this place was made of water before they dumped tons of soil on
it to make it a smal airport for private jets and planes. I heard they did that to
make the place for boats and planes more secluded." Tumingin siya sa akin. "Feeling
comfy?"

Tumango ako. "Yes. Excited na ko."

Ngumiti siya't mahinang pinisil ang tungki ng aking ilong. "Don't pass out later."

"Sir!" habol ng staff sa freeport.

"Yes? Everything okay?" tanong niya.

Tumango ang staff. "Iyon hong upgrades na ni-request ninyo, hindi pa ho nagagawa.
Sa susunod na Sabado pa ho kasi darating ang mechanic."

"But this is brand new, right?" he asked. Napakunot ako ng noo. Brand new? Ang
swerte naman namin kung brand new pala ang gagamitin namin? Saka ang lakas naman
niya sa staffs at kahit rent lang ay pwede niyang ipa-upgrade?

"Oo naman, Sir. Hindi ka namin bebentahan ng second hand. Valentino ka. Alam naming
mabilis kumilatis

ang mga mata mo."

Napaawang ang aking mga labi. Bebentahan? Diyos ko! Bumili si Russia ng sport
plane?!

"Good. By the way, if you wil get a cal from Jigo, give him this one for free. He
gave me a cal last night.

He's planning to fly around the nearest island."

Tinapik niya na ang balikat ng staff saka siya sumakay sa pilot seat. Nang
makapasok ay napansin kaagad niya ang gulat ko pa ring reaksyon.

"What's with the face, hmm?" kaswal niyang tanong.

Kumurap-kurap ako. Nang matauhan ay hindi ko na napigilan ang aking bibig. "Bumili
ka ng eroplano!

Diyos ko, Russia! Para ka namang nag-shopping lang ng laruan!"

Umismid siya. "I wanna fly every Sunday with you but they said most of their planes
get booked on weekends." He patted my knee. "We don't have to wait in line al the
time."

Naihilamos ko na lamang ang palad ko sa aking mukha. Ang lalakeng ito talaga!

"Ang gastos mo po, boss." Inirapan ko siya't tumingin ako sa labas.

He groaned. Siguro ay alam na ang ibig sabihin ng pag-po ko. Bumuntonghininga siya
pagkatapos saka ako hinawakan sa siko.

"Hey . . ." Marahan niya akong hinatak. "I swear I bought it because I also missed
flying."

Nakasimangot ko siyang nilingon. "Sigurado ka po?"

He nodded. "I promise."

Bumuntonghininga ako. "Siguraduhin mo, Russia. Ayaw kong maubos ang pera mo
kabibigay ng mga tingin mo ay kailangan ko o ng mga kapatid ko. Hindi pa nga tayo,
grabe ka na magwaldas--"

Naputol ang sinasabi ko at napalaki ako ng mga mata nang mapagtanto ang nasabi ko.
Ano ba namang bibig 'to?! Bakit ko naman sinabing hindi pa nga kami?! Nag-assume
naman kaagad, eh!

Mangani-ngani kong sapukin ang sarili ko ngunit ang magaling na Russia, ngumisi
pa't marahang pinisil ang aking pisngi.

"Let's just enjoy the flight," aniya bago na pinindot ang mga buton.
Nakipag-usap siya sa tower habang tahimik akong nakamasid. Nagkabiruan pa sila ng
kausap niya sa tower kaya hindi ko tuloy napigilang matulala lalo nang lumabas ang
mapuputi niyang ngipin.

"Enjoy your date, Sir. Over," anang lalake sa tower.

Russia smirked. "We definitely wil . Over."

Lumunok ako nang kumabog ang aking dibdib. "R-Russ, d-date pala 'to?"

Tinaasan niya ako ng kilay. "If it isn't then I'd be real y upset." He smirked.
"Kidding. It could be anything else to you but it's definitely a date to me."

Ngumuso ako, pilit itinago ang kilig na naramdaman. "O-Oo na."

He scoffed. "Anong oo na, hmm?"

Lalong uminit ang aking pisngi. "D-Date na."

"Parang napilitan ka lang. It's fine if you wanna keep me in the friendzone--"

"Gusto kita." Natikom ko ang aking bibig nang makita kung paanong kumislap ang mga
mata niya.

Ngumisi pa nga na tila aliw na aliw!

"Sorry, I kind'a missed that. Can you say that one more time before we run out of
runway?"

Sinimangutan ko siya. "Si Russia kamo--"

"We need to fly now, baby just say it before we run out of runway."
I groaned. "Gusto kita. Crush na kita mula noong tinawag mo kong nene kaya kinuha
ko 'yong picture na tinapon mo sa basurahan ng CR mo at ginupit ang picture mo."
Tumikwas ang mga labi ko nang mamula nang husto. "Huwag mo nang ipaulit. Hindi ko
na sasabihin ulit 'yon!"

He scoffed. "Thank you. That means the world to me."

Tinaasan ko siya ng kilay. Thank you? Thank you lang? Iyon na 'yon?

Tumingin ako sa labas. Nakakahiya naman! Bakit ko naman kasi inamin 'yon!

Mangani-ngani kong sampalin ang sarili ko kung hindi ko lang naramdaman na umaangat
na kami sa ere.

Napalitan ang hiya at inis ko sa sarili ng magkahalong saya at excitement nang

makumpirmang palipad na nga ang sport plane. Diyos ko! Totoo na nga ito! Hindi na
nakatapak sa runway ang gulong ng eroplano!

"Russia! Lumilipad na tayo!" tuwang-tuwa kong sabi na nakapagpangiti sa kanya.

Panay ang tingin ko sa paligid, nananaba ang puso dahil sa tuwa nang maabot namin
ang mga ulap. The world look serene from our view, and the more we're flying over
the nearby ocean, the larger the curve on my smile became.

"Russia . . ." Nanubig ang mga mata ko sa labis na tuwa. "Ang ganda . . ." I
sobbed. Parang batang napagbigyan. "Ang ganda-ganda at ang saya-sayang sumakay
dito."

Russia smiled. Iningat niya ang kamay niya't marahang pinunasan ang basa sa aking
pisngi. "This is why buying this plane is worth it." He intertwined our fingers.
"It's not about how much I spent for it, Rabiah.

It's about the experience."

He put the plane on autopilot after reaching the right altitude. Sabay naming
pinagmasdan ang mga ulap sa ibaba habang magkahawak ang aming mga kamay.
Napakakalmado. Para bang walang problema ang mundo at hindi tumatakbo ang oras.
Nilingon ko siya nang may munting kurba sa aking mga labi. "Russ?"

He turned to look at me while his thumb gently strokes the side of my hand. "Hmm?"

"Salamat, ha?"

Russia's eyes softened. Maya-maya ay humugot siya ng malalim na hininga bago

inilapit ang mukha sa akin.

Kusang sumara ang aking mga mata kasabay ng pagwawala ng aking puso. The
butterflies in my belly danced as soon as I felt Russia's tender lips against mine,
ready to brand it as his and his alone.

Sinubukan kong sumabay sa galaw ng kanyang mga labi kahit na halos mabingi na ako
sa lakas ng tibok ng aking puso. I wanted him to know that I wanted to kiss him,
too. That we feel the same way, but looks like I don't need to do anything anymore
to make him understand that. Dahil nang ilapat ko ang palad ko sa kanyang dibdib ay
naging sapat na ang mabilis na tibok ng kanyang puso upang mapagtanto ko ang isang
bagay.

Our hearts are in synced . . . as if God had made both to beat as one.

Unti-unting bumukas ang aming mga mata nang maputol ang halik. Walang nakakibo sa
amin na tila pareho pa kaming lasing sa kung anong bagay na nagdurugtong ngayon sa
aming mga puso, ngunit isang bagay ang sigurado ko.

Hindi kami nagsisi sa halik na iyon.

In fact, his eyes even flickered with joy as if it's been a long time since he felt
alive.

As if . . . my lips had brought him back to life ful y.

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan habang tila nakalutang pa ang aking isip.
"B-Bakit . . . natin ginawa 'yon?" wala sa sarili kong tanong.
Namungay ang mga mata niya kasabay ng unti-unti niyang pagngiti. Maya-maya ay
inilapat niya ang isa niyang palad sa aking pisngi saka ako muling hinalikan. Sa
pagkakataong ito ay mas malalim na at wala nang pag-aalinlangan ang bawat hagod ng
kanyang mga labi.

Halos habulin ko ang aking hininga nang maputol ang pangalawang halik. May kislap
pa rin ang kanyang mga mata nang matitigan ko ang mga iyon, at sa pagkakataong ito,
tila mas buo na rin ang loob niyang sagutin ang aking tanong.

"Because maybe there's real y no point of denying what's real y going on between us
. . ."

Nilunok ko ang sarili kong laway. "A-Ano ang . . . ibig mong sabihin?"

Russia stared into my eyes as he stroked my cheek with his thumb.

"I would like to give love another chance and be your boyfriend, Rabiah. That's
what I'm trying to say . . ."

Kabanata 21

Rabiah

"Biah, sa inyo na lang ba tayo gagawa ng project?" tanong ni Richy sa akin nang
matapos ang huling klase.

"Pwede naman kaso may kapatid akong mali t. Kung ayos lang sa inyo, okay lang kahit
sa apartment na lang namin nang mabantayan ko rin ang mga kapatid ko," sagot ko
saka na isinabit sa balikat ang aking shoulder bag.

Richy smiled. "Sige. Sabado, ha?"

Tumango ako. "Bye."

Kumaway na ako't nagsimulang maglakad ngunit kaagad humabol si Richy. Dahil may
katangkaran siya ay kinailangan kong tumingala.

"Sabayan na kita palabas," aniya. "Doon lang din naman ako sa sakayan ng jeep."

"Naku, hindi kasi ako magji-jeep. May sundo ako, Richy."

"Eh 'di ihahatid kita sa sundo mo." Inagaw niya ang buhat kong libro. "Sige na,
Biah tara."

"Pero kasi Richy--"

Hindi na niya ako hinayaang makapalag. Umangkla sa balikat ko ang isa niyang braso
at isinabay akong maglakad. Halos makagat ko tuloy ang ibaba kong labi. Baka mamaya
iba ang isipin ni Russia nito!

"Saan ba ang sundo mo?" tanong ni Richy nang makalabas kami ng gate.

I sighed. Sa hindi kalayuan ay tanaw ko kaagad ang umi gting ang pangang si Russia.
Nakasandal siya kanina sa kotse niya ngunit nang makita ako kasama si Richy ay
kaagad na umayos ng tayo at naglakad.

Ang naniningkit na mga mata ay kay Richy nakatutok kaya hindi ko napigilan ang
pagkabog ng dibdib ko.

"R-Richy, akin na 'yang libro ko, please," pakiusap ko.

"Saan ba muna 'yong sundo mo? Wala pa ba--"

"May I have my baby's book?" Russia asked him in a cold way. Halatang nagpipigil ng
selos kaya hindi ko alam kung kakabahan ba ako o kikiligin.

Napatitig si Richy kay Russia. Bahagya ring umawang ang mga labi at ang mukha ay
tila namutla. Natakot yata kay Russia dahil sa mga nakalabas na tattoo ng boyfriend
ko. Mukha pa siyang basagulero dahil nakabaliktad na naman ang sumbrero niya't
kumikinang sa kanang tainga ang mali t niyang hikaw.

Napansin ko ang paglunok ni Richy bago alanganing ngumisi. "I-Ito pala ang s-sundo
mo, Biah." Parang nangangasim siyang tumawa nang mahina bago iniabot kay Russia ang
libro. "M-Magandang hapon po.

A-Ano, s-sinamahan ko lang hanggang dito."

Russia lifted a brow. "Thanks."

Tinapik niya ang balikat ni Richy. Ewan lang kung tapik lang talaga iyon kasi
parang napangiwi si Richy nang lumapat ang palad ni Russia sa balikat niya.
Nagmamadali na ring umalis na animo'y natakot kay Russia. Sinimangutan ko tuloy si
Russia nang makalayo sa amin ang kaklase ko sa last subject.

"Tinakot mo naman, eh!" reklamo ko.

Russia smirked before he anchored his toned arm on my shoulders. Pasimple pa akong
kinabig palapit sa kanya bago na ako isinama sa kanyang kotse.

"How's your day?" tanong niya nang makapasok kaming pareho ng kotse.

Palibhasa hindi kami nakapag-lunch kanina nang sabay dahil may kliyente at
pinagalitan ko siya noong gusto niyang pauwi n ang kliyente. Siraulo talaga.
Uunahin pa ang lunch namin kaysa sa halagang trenta mil na tattoo session!

"Okay lang. Medyo nakaka-stress lang sa sobrang hirap ng ilang lesson pero kaya ko
'to." Kinuha ko ang kamay niya't marahang minasahe. "Napagod ka kanina?"

He gently shook his head while staring at my lips. "Pa-kiss nga. Nagseselos pa rin
ako."

Uminit ang pisngi ko sa pag-amin niya. Natawa rin ako nang mahina ngunit pinutol
niya na iyon nang hawakan niya ako sa batok para halikan sa mga labi. Naku, mabuti
na lang at tinted itong kotse! Ang dami pa namang dumadaan!
Nginitian ko siya nang naputol ang masarap na halik. Oo, masarap. Wala pa akong
ibang karanasan sa paghalik pero kapag si hinahalikan niya ako, parang tumitigil
ang mundo. It was as if al that matters is how his lips move against mine, claiming
it as his to remind the heavens that I belong to him.

"Thank you sa pagsundo," may lambing kong sabi.

Russia gave me a smile before he intertwined our fingers. "I love doing this," he
said with a sincere look in his eyes.

Hinalikan niya ang likod ng aking palad saka na niya binuhay ang makina ng
sasakyan. Hindi rin niya iyon binitiwan kahit noong nagmamaneho na. Tila ba nanabik
siyang maramdaman ang mga daliri ko sa pagitan ng mga daliri niya.

"Magbihis lang ako sa apartment tapos didiretso na ako sa shop. Alas sais 'yong
client ko, 'di ba?" tanong ko habang nasa daan pauwi.

"Yeah but if you're tired already, I can just ask Raima to attend to your client,
baby."

Namula ang pisngi ko. Nakakainis naman! Isang buwan ko na siyang nobyo pero iba pa
rin ang tama sa akin ng endearment na iyon!

He glanced at me then smirked when he noticed my reddened cheeks. "You're

blushing," he teased.

Sinimangutan ko siya. "Paanong hindi mamumula, tawagin mo ba naman akong baby.

Kahit sino mangingisay sa kilig."

He laughed softly. Maya-maya ay kinabig ako't inakbayan. He pul ed me closer to him

so he could kiss my forehead while he's keeping one hand on the steering wheel.

Napabuntonghininga ako. Isang buwan na pero parang . . . hindi pa rin ako

makapaniwala. Parang kahit yata sa panaginip ay hindi ko naman naisip na posibleng
mangyari ito. Na pipili n ng isang Russia Valentino na muling sumugal sa pag-ibig
dahil sa isang tulad ko.
Umilaw ang phone niyang nakakabit sa phone holder nang makatanggap siya ng chat
mula sa kapatid niyang si Georgia.

Georgia: Mom is stil waiting for your decision.

Tumingin ako sa kanya. Hindi naman ako nagtanong pero kusa na siyang nagkwento
dahil siguro alam niyang nabasa ko ang chat.

"They're asking me to go home. May sakit daw si Rocco at kailangan ng bone marrow
transplant."

Sandali akong lumunok. "At . . . gusto nilang ikaw ang maging donor?"

He sighed. "They wanna have me checked. See if I'd be fit to be his donor."

Lumamlam ang mga mata ko nang napansin kong tila naguguluhan siya. Parang nagtatalo
ang sama ng loob niya sa kapatid niya at ang pagmamahal niya para rito.

"Ano ang . . . balak mong gawin?" nag-aalangan kong tanong.

His adam's apple bobbed up and down. Maya-maya ay pinatakan niya ng halik ang noo
ko na tila sinusubukan niyang pakalmahin ang sarili gamit ang paglalambing sa akin.
Although Russia is surprisingly sweet and cuddly, I could sense it when he's trying
to weather the storm inside him by expressing his feelings for me.

"I'm stil thinking about it," sagot niya.

Hinagod ko ng aking palad ang hulmado niyang dibdib. "Galit ka pa rin ba sa kanya
kaya . . .

nagdadalawang-isip kang tumulong sa kanya?"

Bumuntonghininga siya. "It's not just because of my anger towards him, baby." May
pangamba niya akong tiningnan. "I wil surely bump into Freyja once I go home, and I
don't want that to happen."
Napalunok ako. Bakit parang . . . mas takot siyang makita si Freyja? Dahil ba sa
galit niya? Sa kaya niyang magawa oras na magtagpo sila o . . . natatakot siyang
mapagtanto na may nararamdaman pa rin siya para sa ex niya?

"Rabiah . . ." tawag ni Russia. Halatang nag-alala.

Humugot ako ng matalim na hininga. "Hmm? B-Bakit?"

Gumuhit ang pangamba sa mga mata niya. "You went silent after I mentioned Frey."

Umiwas ako ng tingin. "A-Ano, hindi ko lang kasi alam ang . . . ipapayo ko."

Bumuntonghininga siya. Maya-maya ay bigla na lamang niyang ipinarada sa gilid ng

highway ang sasakyan kaya nagtataka ko siyang nilingon.

Russia stared at me before he pul ed me as if he wanted me to sit on his lap.

Nahihiya man ay sinunod ko ang gusto niya. I straddled him after he adjusted his
seat. Nang makalong ako ay hinawakan niya ako sa aking baywang saka niya ibinaon
ang kanyang mukha sa aking leeg.

He inhaled a shape breath then kissed me on my shoulder before he spoke in a gentle

way. Tila gustong

manuyo.

"She doesn't have to be a big deal between us. I can guarantee you that I have no
amount of love left for her," aniya habang nakatitig sa aking mga mata.

Lumunok ako't marahang tumango. "O-Okay."

Russia cupped my cheek when I tried to look away. Namungay ang aking mga mata nang
haplusin niya ang pisngi ko gamit ang kanyang hinlalaki.

"I'm serious about you." His eyes softened. "You're the risk I wil never regret. I
hope you know that."
Payak akong ngumiti. "Thank you, Russ. P-Pasensya na. Ikaw ang . . . una kong
boyfriend kaya hindi ko pa alam paano ba magre-react kapag ganitong nakakaramdam
ako ng selos." I sighed. Nahihiya ko ring ibinaba ang tingin ko sa kanyang dibdib.
"Ayaw kong magmukhang selosa at clingy kasi sabi ni Tasya, nakakasawa raw ang
gano'n."

Umismid si Russia. "You can throw a tantrum for al I care. There's no way another
man wil stil have the chance to court you. Jealousy and clinginess won't be enough
to get rid of me when I am this crazy over you."

Nagpigil ako ng ngiti nang kiligin. Napasandal naman ako sa kanyang balikat maya-
maya saka ko hinaplos ng aking daliri ang tungki ng kanyang ilong.

"Ang tangos ng ilong mo, Russ. Ang ganda ng hugis ng mga labi mo at . . .
nakakakilig tumitig ang mga mata mo." I kissed him on his jaw before I sighed.
"Huwag kang magsawa kaagad, ha? Baka mag-madre na lang ako kapag iniwan mo ko, sige
ka."

He laughed softly before he kissed the tip of my nose. "Alright, baby. Let's get
you back to your seat before something you're sitting at ful y wakes up."

Pabiro akong ngumisi. "Nanunuklaw daw 'yan sabi ni Tasya. Limang beses na siyang
natuklaw ng sa asawa niya. Hindi naman daw nakamamatay. Nakakalobo lang daw ng
tiyan."

He groaned. "I swear I stil doubt how you guys became friends." He pinched the tip
of my nose. "Don't tease me. Baka magsara ang shop nang maaga."

Natawa ako nang mahina. "Bakit naman isasara nang maaga, hmm?" I teased. Naaaliw
makita kung paanong umi gting ang panga niya sa sobrang pagkontrol sa sarili.

Russia sighed. "Stop teasing me, woman. Isang buwan na akong naliligo ng malamig na
tubig."

I laughed. "Bakit kasi ayaw mong gawin 'yong sabi ni Tasya pwede namang gawin?
Masarap nga raw,"

biro ko pa.
Frustrated siyang bumuntonghininga. "Because you have class."

Tinaasan ko siya ng kilay. "So?"

He smirked. "You're gonna need a med cert and an excuse letter for three days once
I let myself do the things I wanna do to you . . ."

Kabanata 22

Rabiah

"Ate, ako na ang bahalang magluto ng hapunan. Punta ka na sa shop at noong dumaan
ako kanina, ang daming pumasok na customer. Baka kailangan na ni kuya Russia ng
tulong mo," bungad ni Jerome sa akin nang makapasok sila ni Efren ng apartment.

Galing sila sa eskwela. Dahil dalawang kanto lang ang layo ng eskwelahan sa
tinutuluyan namin ay hindi na sila pumayag na ihatid-sundo rin ni Russia.

"Naku, salamat Jerome. Si Lovely naaaliw naman doon sa binili ni Russia na talking
pen pero mamaya, mag-half bath na siya, ha?" bilin ko.

"Ako na kay Lovely, te!" presinta ni Efren.

Napangiti ako. "Ang swerte ko talaga sa inyong dalawa. Hindi ako nahihirapan.
Salamat, ha?"

Ngumiti sila bago nagbiro si Efren. "Sus, si ate naman maglalambing pa! Oo na!
Pinapayagan ka na naming gabihin ng uwi!"

Natawa kaming tatlo habang umiling-iling naman ako. Ang mga kapatid ko talaga.
"Teh, may nakwento pala 'yong kaklase kong kapitbahay namin," ani Jerome nang
makapasok na si Efren ng kwarto nila.

"Ano 'yon?"

"Si mama raw, ilang araw nang hindi umuuwi sa bahay. Ang sabi, sumama na raw do'n
sa kumpare ni papa kasi si papa raw, may kinakasamang iba sa kabilang bayan. May
kapatid na nga raw tayo ro'n, hindi lang sinasabi ni papa." Gumuhit ang lungkot sa
mga mata niya. "Tingin mo, 'te totoo 'yon?"

Kumirot ang dibdib ko. Oo, malaki ang tampo namin sa mga magulang namin, pero lalo
yatang lalala 'yon kung sakali mang totoo ang nakwento kay Jerome. Ni minsan hindi
naman kami binisita nina mama at papa rito. Hindi sinilip kung ayos lang ba kaming
apat. Para bang nawalan na sila ng pakialam sa amin.

Alam kong gusto ng mga kapatid kong makaalis sa poder ng mga magulang namin, pero
hindi rin nila maitatago sa akin na nasasaktan sila sa mga ganitong bagay. Wala
naman akong magagawa. Hindi ko pwedeng pilitin ang mga magulang namin na itrato
kami sa paraang gusto namin.

Bumuntonghininga ako. "Hayaan mo, Jerome. Kung totoo man 'yon, nandito naman ako.
Hindi ko kayo i wan."

Payak na ngumiti si Jerome. "Kapag . . . naging mag-asawa na kayo ni kuya Russia

teh, tingin mo kaya pwede ka pa rin naming makasama? Hindi naman kami magpapabigat.
Gusto ka lang naming alalayan kung sakaling kailanganin mo kami."

Uminit ang sulok ng mga mata ko. Ang advance mag-isip ng kapatid ko, pero
nakakatuwa na ini sip pa rin nila ako. Gusto nila akong makasama kasi gusto nila
akong alalayan, hindi dahil sa sila ang may kailangan sa akin.

Suminghot ako. "Matagal pa 'yon. Ilang buwan pa lang naman kami ni Russ. Malay
natin 'di ba? May ibang plano ang Diyos?"

"Naku, ate. Hindi namin papansinin ang susunod mong boyfriend kapag naghiwalay kayo
ni kuya Russia.

Loyal na kami kay kuya."

Natatawa akong umiling-iling. "Oo na, magkakakampi na kayo." Tinapik ko ang balikat
niya. "Magbihis ka na. Pupunta na rin muna ako. Kahit mga alas sais ka na magluto
nang makapagpahinga ka rin muna," bilin ko saka na umalis para pumunta sa shop.

Kahit naman boyfriend ko ang may-ari ng shop, aba nagsisipag pa rin ako. Mahirap
nang masabihang palamunin ng nobyo.

Binilisan ko ang lakad. Nang matanaw ko ang shop ay lalo ko pang nilakihan ang mga
hakbang ko. Tama nga si Jerome. Marami ngang tao ngayon kaya siguradong hindi na
naman magkandaugaga ang mga tauhan sa shop.

Pumasok ako at nag-log in. Nang matapos ay pinasadahan ko kaagad ng tingin ang shop
para hanapin si Russ. Natanaw ko siya roon sa paborito niyang pwesto. Seryoso ang
mukha at tutok sa ginagawang tattoo sa babaeng nakatagilid sa artist chair.

"Aw!" Humagikgik ang babae nang itigil ni Russia ang pagtitinta matapos marinig ang
daing nito.

Napataas naman ako ng kilay nang napansin kong malanding ngumiti ang babae sa
kanya. "Sorry, Russia.

Nabigla ako but I love the pain you're giving me."

Imbes na lalapit ako roon ay nagtungo na lamang ako sa tabi ni kuya Boyd para
tingnan ang list ng customers. Abala rin siya kaya siguro hindi napansin ang
pagsimangot ko lalo na nang muling humagikgik ang babae.

Nai rita ko silang nilingon. Mali t ako kaya hindi rin kaagad napansin ni Russia na
naroon na ako lalo at ang daming tumatayo para makiusyoso sa mga kliyenteng
nakasalang ngayon sa limang artist chair.

Humaba ang tikwas ng aking mga labi nang mapagtantong sa hip part pala tinatatuan
ang babaeng kliyente ni Russia. Naka-panty lang kaya kitang-kita ang ganda ng kutis
at maputing puwet.

Hindi ko naman hinuhusgahan ang babae. Ang nakakapagpataas ng kilay ko ngayon ay

iyong obvious na panlalandi niya kay Russia. Para bang sinasadya pati ang ungol
tapos hahagikgik kapag tumitigil si Russia.

I sighed and just read the name of the next client in line. "Kuya Boyd, anong
design nito?" may inis kong tanong.

Nilingon ako ni kuya Boyd. Isang tingin lang sa nakasimangot kong mukha ay tila
alam na kaagad niya kung bakit masama ang mood ko.

Ngumisi siya. "Sakto. Minimalist lang 'yan. Gusto ng semi-colon na korteng araw at
crescent moon."

Tumango ako. "Ako na 'to."

Tumayo siya sa kanyang pwesto at tinawag ang kliyente. Lumapit naman sa akin ang
babaeng tila dismayado dahil ako ang titinta sa balat niya.

"Matagal pa ba si Russia?" tanong niya sa akin. Nagpigil tuloy ng ngisi si kuya

Boyd nang makita ang lalong pagsama ng timpla ko.

I tried to relax and fake a smile. "Matagal pa, Ma'am. Hindi bale ho, magaan ang
kamay ko at trained po ako ni Russia."

"Fine," diskumpyado niyang sabi.

Pigil ang inis akong ngumiting muli. "Dito po tayo."

Iginiya ko siya patungo sa artist chair na katabi ng pwesto nina Russia. My

boyfriend turned pale after seeing the look on my face. Halos hindi niya alam kung
itutuloy pa ba ang pagta-tattoo sa babae o tatayo na para magpaliwanag.

Peke akong ngumisi sa kanila ng kliyente niya habang umuupo ang customer ko sa
artist chair. "Kumusta po ang kamay ni Boss? Okay po ba?" tanong ko kunwari sa
babaeng tinatatuan ni Russia.

The woman smiled in a flirty way. "Yeah. I hope he could do more wonders on my body
with those hands."

Tinaasan ko ng kilay ang namumutlang si Russia. "Narinig mo po 'yon, Boss? Mukhang

may iba pang gusto."

I swear I saw how my boyfriend's adam's apple bobbed up and down. "I swear I
already told her that I'm not available."

The clueless woman giggled. "Come on, Russia! It's gonna be our little secret."

Halos maningkit ang mga mata ko. "Sikreto niyo naman daw po pala, Boss eh."

Russia's eyes glistened with fear. Napatayo siya sa kanyang stool at kaagad na
sinenyasan si kuya Boyd.

"Boyd, continue this before I hear another po."

I sighed. Tinalikuran ko na siya at inintindi ko na ang kliyente ko. Nagreklamo

iyong babaeng tinatatuan niya kanina nang talagang nagdesisyon siyang ipasa na kay
kuya Boyd ang trabaho ngunit nanindigan si Russia sa desisyon. Hinubad niya ang
gloves niya't lumapit sa akin buhat ang extra stool.

"Layo ka konti, Boss. Masyado ka pong madikit. Baka magulo po ang paglalagay ko ng
stencil," sabi ko nang hindi siya tinitingnan.

Russia sighed. "Rabiah . . ."

"Sabi ko layo muna, boss." Sinamaan ko siya ng tingin. "Nagtatrabaho po ako."

Napakamot siya ng sintido. Maya-maya ay nilingon niya si kuya Boyd na tila gusto
niyang sisihin dahil sa nangyayari.

Russia pushed his stool a little farther but he didn't leave my side until I was
done. Kinakausap siya ng mga babaeng kliyente ngunit hindi siya kumikibo.
Nagpanggap pa ngang nakikinig ng music sa airpods nang hindi na siya kulitin pa.

Hindi ko na lamang din muna siya kinibo. Nag-focus ako sa mga kliyente habang
nakabuntot lamang siya sa akin at panay ang sundot sa tagiliran ko tuwing hindi
nakabaon ang karayom sa balat ng kliyente ko.

Ilang beses ko siyang inirapan nang tumigil kaya napapabuntonghininga na lamang

siya.

He had no choice but to close the shop early when more people flooded in. May nag-
post na naman daw pala kasi ng picture niya sa social media at marami na naman ang
nahumaling sa kanya kaya ganito na naman ang dami ng tao. Iyong iba, halatang gusto
lang siyang masilayan o kaya ay makapagpapansin sa kanya.

Pagkatapos ng huli kong kliyente ay pinauwi na rin niya ang mga tauhan. Tumayo
naman ako't kinuha ang tote bag ko sa counter.

"Uwi na po ako, bossing--"

Naputol ang sinasabi ko nang hawakan ako ni Russia sa baywang saka niya ako
kinabig. He made me sit on top of the counter while he stood between my parted
legs.

Halos mabasag ang rib cage ko sa lakas ng kabog ng aking dibdib nang ihaplos niya
ang kanyang mga palad sa magkabila kong hita paakyat sa aking baywang habang titig
na titig siya sa aking mga mata. I suddenly forgot why I'm acting cold towards him.
My body is starting to be a slave to his touch, unable to resist the kind of heat I
only feel when we're this close.

Namumungay ang mga mata niyang piniga nang marahan ang aking baywang. "You were
jealous," he said in a gentle tone before he sighed. "As much as I want to
celebrate because you got jealous, I'm fucking terrified of your anger, baby."

Sinimangutan ko siya kahit na nakaramdam na naman ako ng kilig. "Eh, kasi ang
obvious no'ng babae."

"I didn't give a fuck earlier because I don't give a fuck about her. You have
nothing to worry about. I'm as loyal as a fucking dog to my five feet and two
inches girlfriend."

Magaan kong napalo ang balikat niya. "Pati ba naman height ko, Russia!"

He laughed softly before he kissed me on my jaw. Napawi naman ang inis ko nang
tumapat sa aking tainga ang mainit niyang hininga. "Let me apologize for bringing
up your height then . . ." he whispered sexily. Tila inaakit ako.

Gusto ko sanang sumagot pa ngunit napasinghap na ako nang lumusot sa laylayan ng

aking tee shirt ang mainit niyang mga palad. Humalik na rin sa aking leeg ang
kanyang mga labi habang wala sa sarili naman akong napakapit sa kanyang batok.

"R-Russ . . ." I whimpered. "A-Anong gagawin mo?"

He lifted his head then smirked. "I heard you don't have class starting tomorrow
'til Monday." His gaze slowly drifted to my lips as his eyes darkened. "I'd like to
apologize the Russia way . . ."

Napalunok ako. "R-Russia way?"

"Yeah," he said under his breath before he reached for the hook of my bra. "Happy
third month, baby. I think it's time to invade this precious territory . . ."

Kabanata 23

Rabiah

Namungay ang aking mga mata nang unti-unting lumapit ang mukha ni Russia sa akin.
Our lips met for a tender kiss that made my eyes shut as the butterflies in my
belly dance to the beat of my heart.

He made me wrap my legs around his waist then carried me to his favorite artist
chair. Nang maiupo ako

roon ay ikinalso niya ang kanyang mga palad sa magkabilang gilid ng kinauupuan ko.

His eyes stared into mine. "Just tel me if you're not ready and I'd immediately
stop," he said under his voice.

Pinagmasdan ko ang gwapo niyang mukha habang tinitimbang ko ang pakiramdam ko. Yes,
I am scared of what might happen after this night, but the feeling of being one
with him, of having his marks on my skin, it makes me braver than I thought I'd
ever wil once I get into this kind of situation with someone.

Siguro kasi . . . siya ito. Siya ang makakasalo ko. Ang . . . pag-aalayan ko ng
sarili ko.

My lips formed a smal smile as I caressed his chest. Ang aming mga mata ay
nananatiling nakatitig sa isa't isa. "Mahal kita . . ."

Tila iyon lamang ang mga salitang kailangan niyang marinig. Umaliwalas ang kanyang
mukha at napawi ang pangambang kanina ay kumikislap pa sa mga mata niya.

I shut my eyes when Russia held me by my nape and kissed me on my forehead. Maya-
maya ay tumindig siya't naglakad patungo sa glass door. He locked the door and pul
ed down the blinds. Ang maliliwanag na ilaw ay pinatay rin niya't iniwan lamang ang
warm dim lights.

Napalunok ako habang pinagmamasdan siyang bumalik sa akin. He's so ethereal. Every
inch of him was a work of art. From his defined bone structures to the softest
parts of him, Russia must have been made especial y by God to have this kind of
physique.

Tiningala ko siya nang tumigil siya sa aking harapan. His warm hand rested on my
cheek, making my eyelids heavy as I felt his thumb on my skin.

I thought he'd say something, but the moment Russia slowly bent on one knee in
front of me with his eyes flickering with al the emotions I could make him feel, I
realized something that made my heart swell.

He doesn't want to do it out of lust.

Russia wants to prove that my jealousy was nonsense . . . because he worships me.
That he wil always be at my mercy because he belongs solely to me.

Marahan niyang pinatakan ng halik ang aking tuhod habang humahaplos ang kanyang
hinlalaki sa aking binti. There was a tender expression written in his brown eyes.
Tila senyales ng pagmamahal na handa niyang ialay sa akin.
"Biah . . ." he cal ed under his breath.

Napangiti ako. Ang palad ay umangat upang humaplos sa kanyang pisngi. This was the
first time he ever cal ed me by my nickname. Kung noon ay napakaordinaryo ng alyas
ko sa aking pandinig, ngayon ay . . .

binigyan niya iyon ng ibang kahulugan sa simpleng pagsambit.

"Mas . . .gusto ko na ang palayaw ko . . . ngayong ikaw na ang tumawag sa akin." I

smiled. "Pwede mo bang . . . sabihin ulit?"

Kumislap ang namumungay niyang mga mata. "My Biah . . ." He cupped my cheek and
caressed it with his thumb. "You are mine . . ."

Tatlong salita lamang iyon ngunit sapat na upang mapagtanto ko kung gaano katotoo
ang lahat ng namamagitan sa amin. It is something that has started out in an
innocent way, and now that it final y bloomed into something this beautiful, I
don't think I would ever be ready to let it leave my life.

Hinawakan ko ang kanyang palapulsuhan. My eyes shut as I kissed him on his wrist,
right where I could feel his heartbeat.

"R-Ready ako, Russia." Namungay ang mga mata ko. "Sa'yo lang ako . . ."

Russia smiled before he final y pul ed the edge of my shirt. I let the cold breeze
coming from the AC touch my bare skin after Russia got rid of my shirt and
brassiere. He clutched my hair and angled my head so he could mark me on my jaw,
neck and shoulder with his kisses. Ang mainit niyang palad ay sinakop ang isa kong
dibdib.

Suminghap ako't tuluyang napasara ng mga mata nang piniga niya ang dibdib ko sa
kontroladong paraan. I loved the slight pain and the fiery electric waves it caused
me. I enjoy the friction I feel on my aroused nipple as he played it with his
thumb.

"Russia . . ." namamaos kong tawag habang abala siyang halikan ang aking leeg at
balikat.

Imbes na sagutin ako ay bumaba sa aking dibdib ang mga halik niya. He trailed
kisses in the val ey of my breast while inhaling my scent before he final y put my
boob inside his hot mouth.

"Diyos ko . . ." Umalpas ang paos kong ungol nang madama ang init ng bibig niya.

His tongue swirled around my hardened nipple while he's trying to pul my jeggings
down. I cooperated and helped him get rid of it, along with my red underwear. Hindi
ko alam kung nananabik lang ba talaga ako, o sadyang handa nang maangkin ng
lalakeng mahal ko.

Russia became aggressive as soon as he was able to remove the last piece of
clothing on my body. Ni hindi niya tinitigilan ang dibdib ko habang pinagpaparte
niya ang aking mga hita.

Hindi ko na magawa pang tamaan ng hiya. The heat is burning my sanity and al I
could care about is how everything feels like right now. My senses are heightened.
My flesh is sensitive. My soul craves to taste something more.

Sandali niyang pinakawalan ang dibdib ko upang titigan ako sa mga mata. Maya-maya
ay muli niya akong hinalikan. Sa pagkakataong ito ay malalim na ang paghalik niya
kaya halos mawala ako sa sarili.

Russia stuck his tongue out and swirled it around mine until I final y copied him.
I moaned inside his mouth when he sucked my tongue. Tila nanggigigil na't hindi na
magawang kontrolin ang sarili.

Wala akong ibang nagawa kun'di ang kumuha ng suporta sa kanyang mga balikat nang
haplusin niya ang aking mga hita paakyat sa aking baywang. One hand reached for my
boob and squeezed it, while the other searched for my clit and rubbed it with his
thumb.

"Hmm. . ." Napaungol ako sa loob ng kanyang bibig nang madama ang kakaibang
sensasyon. It almost made my toes curl as the unfamiliar feeling made the little
hairs on my nape stand to its ends.

Russia lowered his head and started sucking my boobs again. Umarko naman ang likod
ko, ang mga mata ay nanatiling nakasara habang dinarama ang bawat epekto ng
ginagawa niya sa akin.
His fingers rubbed up and down my folds then did circular motions around my
throbbing clit. I feel so sensitive down there. Tila alam niya ang bawat parteng
kailangang haplusin. Ang bawat parteng nakapanghihina tuwing tinatamaan ng mga
daliri niya.

I chewed my bottom lip when Russia sucked my nipple while swirling the tip of his
index on my smal hole. It was as if he's trying to prepare me for something that
wouldn't fit in such smal entrance.

Dahan-dahan niyang ipinasok ang daliri sa akin. I gripped on his shoulder as the
pain slowly hit me, but Russia gently thrusted his digit inside my hole as if he's
trying to make me get used to it.

Tiningala niya ako. "You'l get used to it." He inhaled a sharp breath. "Kiss me and
focus on my lips . . ."

Lumunok ako't ginawa ang sinabi niya. I cupped his cheek while anchoring my other
arm on his nape.

Hinalikan ko siya sa paraang gusto ko habang patuloy na naglalabas-masok ang daliri

niya sa akin sa magaang paraan.

"Hmm . . ." I moaned inside his mouth when I slowly felt something else other than
pain.

As if it was the only reaction he was waiting for, Russia made me rest my heels on
the edge of the chair.

Ganoon na lamang ang gulat ko nang yumuko siya sa pagitan ng aking mga hita. My
eyes widened when I realized what he was going to do, but as soon as his lips
pecked a gentle kiss on my sensitive flesh, I swear my soul almost left my body.

My head fell back as he started licking me from my clit down to my folds until he's
final y poking the tip of his tongue on my entrance. I could feel how hard he's
trying to control himself as if he could do more than this but he doesn't want to
scare me so he's taking every lick as slowly and gently as possible.

"Ohh Russ . . ." Hinaplos ko ang kanyang ulo pababa ng batok. "Hmm . . ."

Russia held the back of my thighs and slightly squeezed it when he shut his eyes.
Bahagyang bumilis ang galaw ng kanyang dila kaya halos mawala ako sa sarili. My
hips even moved a little, wanting more of what

he's making me experience. Para na akong nakalutang sa ere. My lips are parted and
a series of oohhs and aahhs keep on coming out of my mouth.

Pinakawalan niya ang isa kong hita. He rubbed his thumb on my clit while he's busy
sucking my folds.

Maya-maya ay muli kong naramdaman ang kanyang daliring pumasok sa akin. It was just
the tip at first until I get used to it, then he added another finger and did it in
a slow motion until I get used to it again.

Unti-unti ay napansin kong bumilis na ang galaw ng kanyang mga daliri. Even his
licks became aggressive and he's moaning with his eyes shut as if he's losing
control of himself.

Ramdam ko na ang namumuong pakiramdam sa lower belly ko. I feel like something is
going to explode any moment, making me feel crazy while gripping on my boyfriend's
shoulder as if it's the only support I could hold onto.

"R-Russia! Ohh! Hmm!"

Halos mamuo ang mga luha sa sulok ng aking mga mata. Hindi ko alam ang gagawin.
Mabilis ang tibok ng aking puso at naninindig ang aking mga balahibo. I wanted him
to stop because I could feel something inside my lower belly, but at the same time,
I wanted to keep his head between my thighs and continue giving me a series of
breath-taking licks.

Russia moaned as if he's enjoying his time as much as I do. Humihigpit na rin ang
hawak niya sa likod ng aking hita habang hindi naman ako mapakali. I tried to move
away but Russia immediately locked my thighs with his arms. He even cupped my boobs
while he's keeping me in place. His darkened eyes looked up as he continue to lick
my sensitive flesh.

Namasa ang mga mata ko habang namuo ang bara sa aking lalamunan. Hindi ko na kaya.
Al of my senses became so heightened that as soon as I felt something exploded
inside me, I cried.

"Ohh R-Russia!" paiyak kong ungol habang damang-dama ang epekto ng bagay na siya
lamang ang nakapagparanas sa akin.
Russia didn't let go of my thighs until he savored every drop of my essence. He
even licked his lips and gave me a satisfied look while I panted in front of him.

"Good job, baby," he whispered against my ear before he planted a kiss on my

temple. "I'l surely get addicted to your taste . . ." He inhaled my scent as he
buried his face on my neck. "Let's go upstairs. I don't want you to bleed here."

Nalunok ko ang sarili kong laway nang masilip ko ang malaking umbok sa loob ng
kanyang pantalon.

"R-Russia?"

"Hmm?"

"P-Pwede ko bang . . . makita?"

He glanced at what I was staring at. Maya-maya ay umayos siya ng tindig kaya halos
kalebel ng aking mukha ang umbok na tila sakal na sakal na sa kanyang pantalon.

"Do the honor, baby," he said.

I pursed my lips and gently nodded. Nanginginig ang kamay kong inalis ang belt niya
at tinanggal ang pagkakabutones ng pantalon. I then slowly pul ed his brief down
until I final y freed the animal inside it.

Nanlaki ang aking mga mata at ang mga labi ko ay umawang.

"R-Russia . . ." I cal ed with a horrified tone. "H-Hindi sapat ang three days para
maka-recover dito!"

My boyfriend laughed softly before he clutched my hair and lowered his head. "You'l
get used to it," he assured me with a smirk before he final y carried me in a
bridal way.

Napalunok na lamang ako.

Mukhang ngayon pa lang ay kailangan ko nang maghanap ng gagawa ng medical
certificate ko . . .

Kabanata 24

Rabiah

Ngayon lamang tumibok nang ganito kabilis ang dibdib ko. I feel like my chest is
about to explode with my heart's fast beating yet the more Russia is making me
drunk with his touch and kisses, the less I wanted everything to stop.

"Russ . . ." namamaos ang boses kong tawag habang nakaupo sa gilid ng kama at
pinagmamasdan siya.

Russia kept his eyes on me as he bit the col ar of his shirt. Madali niya iyong
nahubad gamit ang isang kamay. Tila nanuyo naman ang aking lalamunan nang
mapagmasdan ang magandang hulma ng kanyang itaas na katawan. Al his inks looked
perfectly placed in his chiseled body. I wanted to touch them, mark them with my
lips, too yet al I could do at the moment is trace the edges of his ab muscles with
my fingertips until I reached his jeans.

Humugot siya ng malalim na hininga. Tila ba lalong nag-init sa aking ginawa.

Tiningala ko naman siya saka ako payak na ngumiti sa kabila ng malakas na pagkabog
ng aking dibdib.

As if Russia wanted me to undo the rest of his clothes, he guided my hands to hold
the edge of his jeans and gently make my hands pul it down.

Hindi ko siya binigo. I tried to remove everything else that he's wearing and let
him decide what I have to do next.

"Would you like to touch it?" he asked in a raspy voice. "It's yours anyway . . ."

Nilunok ko ang sarili kong laway, ngunit imbes na haplusin lamang iyon ay inilapit
ko ang aking mukha at pinatakan ng marahang halik ang tuktok.

Russia groaned and clutched my hair. "Baby . . ." he cal ed under his breath.
"You're driving me crazy . . ."

Muli ko siyang tiningala upang pagmasdan ang gwapo niyang mukha. He looks impatient
and so high yet he's happy. So happy to surrender himself to me.

Humaplos ang nanlalamig kong palad sa kanyang tiyan paakyat ng dibdib saka ko
muling hinalikan ang tuktok ng kanyang pagkalalake. His hand held my hand that's
exploring his chest then kissed it as if he wanted to worship every inch of me.

"It would be embarrassing to finish without even getting inside you." He scoffed.
Kahit tila nanghihina sa aking ginagawa. "I don't want that to happen just because
you can bring me to heaven with just a couple of tender kisses."

He held an ample amount of my hair before he lowered his head to kiss me on my

lips. Sumara ang aking mga mata nang tugunan ko ang mga halik niya. There he is
again, burning my sanity and shooing away al of my thoughts.

Umatras ako patungo sa gitna ng malambot na kama habang sumampa naman siya't lalo
akong nilasing sa kanyang mga halik. My back felt the soft mattress as he anchored
the back of my knees on his arms.

Patuloy pa rin siya sa paghalik sa akin habang marahang ikinikiskis ang ari sa
pagitan ng aking mga hita.

I'm so wet down there, throbbing and begging to get this over with.

Sabi ni Tasya ay sandali lang ang sakit. Ewan ko lang kung totoo ba iyon, pero
handa ako. Kung para kay Russia, handa akong masaktan.

Baliw na yata talaga ako sa lalakeng ito. Hindi naman ako masisisi. Masyadong busog
ang aking puso sa pagmamahal na pinagsasaluhan namin.

"Russ . . ." I cal ed under my breath before I caressed his cheek with my
fingertips. "I'm . . . ready."

Russia's eyes softened. Pinatakan niya ng halik ang tungki ng aking ilong saka niya
ibinaon ang mukha niya sa aking leeg. I felt the tip of his shaft on my smal hole,
poking it at first until he final y forced himself to fit in my smal entrance.

Nanigas ang katawan ko sa sakit. My arms wrapped around his neck tightly as I felt
something getting ripped inside me. Sa sobrang sakit ay naluha ako't humikbi.
Masuyo namang hinaplos ni Russia ang gilid

ng aking hita habang hinahalik-halikan niya ang aking panga sa marahang paraan.

"Tel me if you're ready for me to thrust. It's your cal , baby," he assured. Kahit
na halata sa boses niyang nahihirapan siyang magpigil.

The thought of Russia putting me first made my heart swell. Sabi nila ay hirap ang
lalakeng magkontrol ng sarili pero heto siya, inuuna ang mararamdaman ko kaysa sa
sarili niyang init.

I let myself calm down until I final y had the courage to tell him I'm ready.
Gumalaw siya nang dahan-dahan sa aking ibabaw. Nang muli akong humikbi dahil sa
sakit na naidudulot ng bawat pag-ulos ay hinalikan niya nang malalim ang aking mga
labi.

Hinayaan ko ang sariling malasing sa kanyang mga halik sa kabila ng matinding sakit
na nararamdaman ko sa pagitan ng aking mga hita. Sakal na sakal siya sa loob ko
kaya pati siya'y umuungol. He's huge. Wala akong mapagkumparahan pero alam kong
malaki iyon dahil halos tatlong daliri ko ang lapad at kulang ang isang dangkal
para masukat ang haba. The tip looks shiny and real y pretty while his bal s were
reddish earlier. Baka hanggang ngayon ay mamula-mula pa rin.

Kahit masakit ay hinayaan ko siyang umulos nang masanay ako. Ganoon naman daw.
Hahayaan lang masanay hanggang sa wala na ang sakit. Medyo natagalan lang akong
sanayin ang sarili sa laki ng pilit niyang pinagkakasya sa loob ko, ngunit nang
magsimula ko nang madama ang paghalo ng sarap sa matinding sakit, kusa ko nang
iginalaw ang balakang ko para gayahin ang ginagawa naiya.

Russia groaned erotical y. Bumaon ang kanyang mukha sa aking leeg habang palalim
nang palalim ang kanyang bawat pag-ulos. Sagad na sagad ako sa loob ngunit imbes na
umiyak ay umungol lamang ako. I scratched his back without me realizing while my
lips kissed him on his broad shoulders.

Hirap pa siya dahil unang beses namin. Tila nais niyang unahin sa lahat ng oras ang
mararamdaman ko kaya kahit halatang kayang-kaya niya naman akong wasakin oras na
sundin niya ang gusto niya, hindi niya inintindi ang sarili niya.
"Russia . . . " I cal ed, moaning.

He kissed my cheek then smiled at me while his eyelids looked heavy. "Love you,"
malambing niyang sabi na nakapagpataba nang husto sa aking puso.

This gentle bad boy wil always be my weakness . . .

Namungay ang aking mga mata. "I love you, too."

He lowered his head to lick the edge of my ear. "We'l do something more fun next
time." He let out a sharp breath. "Once you're used to my size already . . ."

Marahan akong tumango at hinalik-halikan na lamang siya sa balikat. Medyo binilisan

naman niya ang bawat pag-ulos hanggang sa umuungol na kaming pareho dahil sa
sensasyong nararamdaman.

I kept on chanting his name while he groans against my ear. Malalim ang bawat
paghinga niya na tila nahihirapang magkontrol.

I caressed his back with my palms while kissing him on his neck, letting him feel
that I want him to enjoy our first time, too.

Russia picked up the pace. He thrusted deeper and deeper while moaning against my
ear. His eyes were shut when I angled my head to look at him. Pilit naman siyang
nagmulat ng mga mata saka ako nginitian.

We kissed. Deeply. Wanting to let each other feel how drunk we are in love.

Sinabayan ko ang bawat galaw ng kanyang mga labi hanggang sa nawalan na siya nang
tuluyan ng kontrol sa sarili. His thrusts became senseless, and the more he's
reaching the deepest part of my wal s, the louder I cried his name.

"Ohhh, Russia! Ohh Russia!"

My man groaned erotical y when my wal s began to contract. His eyes shut as he
locked his jaw tightly.

His face was reddish and erotic. Gusto ko iyong pagmasdan pa ngunit dama ko na ang
pamumuo ng kung ano sa loob ng aking puson.

Russia entwined our fingers when I started to writhe in pleasure and pain. My moans
fil ed his room as I shook beneath him. Tila nahirapan naman siyang magkontrol pa
nang marinig ang aking mga ungol kaya hindi nagtagal ay naging paos na rin ang
bawat daing niya. He buried his face on my shoulder as he trembled on top of me.
Maya-maya ay hinugot niya ang sarili niya't tinapos ang nangyayari gamit ang
kanyang palad.

Russia groaned erotical y while I watched how his cum stained my tummy. Pinagdikit
niya ang aming mga noo habang paos na umuungol, at nang tuluyan siyang natapos ay
hinalikan niya ang aking noo saka siya bumuntonghininga.

"You stil have big dreams." He kissed the tip of my nose. "As much as I wanna fil
you with my cum, I won't. I don't want an accidental pregnancy force you to stop
dreaming."

Namungay ang aking mga mata. Nagpapaliwanag ba siya kasi akala niya ay ayaw niyang
mabuntis niya ako?

I lifted my hand and placed it on his cheek. "A-Ayos lang. 'Di ba . . . ayaw mo rin
naman na magkaanak?"

He shook his head. "Kung ikaw ang nanay, kahit ilang anak pa." He kissed my cheek.
"But not until you reach your dreams. I wanna help you get them, not prevent you
from doing so."

Napangiti ako nang uminit ang aking puso. "Salamat, Russia. Sana kapag naging
piloto na ako, maging pasahero kita."

My boyfriend smiled proudly. "I wouldn't miss that for the world, baby . . ."

Kabanata 25
Rabiah

"I'l see you at the shop, baby." Kinabig ako ni Russia at pinatakan ng halik sa mga
labi. Nang maputol ang halik ay matamis niya akong nginitian. "I've got some news."

Ngumiti ako pabalik. "Sige, babe."

Lumabas siya ng kotse at pinagbuksan ako. Hindi na ako nagpahatid pa sa taas dahil
magkikita rin naman kami mamaya. Magsha-shower lang naman ako at magpapalit na bago
pumasok sa shop.

"Ang dami niyan, Jerome ah?" bungad ko nang makita ang gabundok na papel sa ibabaw
ng dining table.

Nilingon ako ng kapatid ko nang lapitan ko si Lovely para buhatin. "Oo, 'te. Sa
research namin 'to."

Nagkamot siya ng ulo. "Ate, pwede kaya akong pumunta sa shop mamaya para mag-
interview kina kuya Russia?"

"Mag-interview? Ano ba ang topic ng research mo?"

"Tungkol sa kung paano nakakaapekto ang mental health sa mga panganay. Pareho kasi
kayong panganay, eh. Kayo sana ang gagawin kong dalawang respondents."

Ngumiti ako. "Sige. Alam ko si ate Raima panganay rin. Saka si Donny. Pwede mo rin
siguro silang ma-interview para kahit paano mabawasan ang dami ng kailangan mong
hanaping respondents." Humalik ako kay Lovely saka ko hinaplos ang ulo ng nagtutupi
ng damit na si Efren. "Maliligo na ako, ha?"

"Sige, 'te," sagot ni Jerome.

Inilapag ko na ulit is Lovely. Nagtungo ako sa kwarto ko ngunit bago ko naisara ang
pinto ay narinig ko pa si Efren.
"Kuya, kapag col ege pati Sabado may pasok. Kawawa naman si ate, wala na talagang
pahinga. Sipagan pa natin mag-aral para hindi sayang ang pagod ni ate."

"Tama, Efren. Huwag na tayong gumaya ro'n sa mga barkada ni Paulo na kada tapos ng
klase, nagbibilyar.

Kawawa naman si Ninang. Laging tinatawag sa guidance."

"Akala naman kasi nina Paulo maganda 'yon. Ang baho kaya nila kapag dumadaan!
Sayang pa ang baon

kung iyon ang bibilihin. Kawawa si ate na nagbibigay ng baon."

Umismid si Jerome. "Hindi ko nga ginagastos bigay ni ate. Ini pon ko lang pampa-
print para 'di na niya isipin."

"Ako rin! Saka pambili ng headband. 'Yong tig-kinse lang naman."

Napangiti ako. Hindi man ako sinwerte sa mga magulang, heto naman ang mga kapatid
ko at ibinibigay sa akin ang mga bagay na sa mga magulang ko sana nakukuha.

Kapag uuwi ako galing ng shop, minsan naaabutan ko pa si Jerome o kaya si Efren na
naghihintay sa akin.

Tatanungin ako palagi kung napagod ba ako sa shop o kung may maitutulong sila sa
school works ko.

Kahit na alam kong sandamakmak din naman ang assignment nila, hindi nila
pinababayaan ang apartment namin.

Naaawa na nga si Russia kaya minsan sinasabi na sa aking kumuha na ng katulong at

siya na lang ang magbabayad pero ayaw ng mga kapatid ko. Katwiran nila ay kaya
naman namin. Hindi man maintindihan ng iba kung bakit ganito ka-mature mag-isip ang
mga kapatid ko, nagpapasalamat pa rin ako dahil imbes na magrebelde gaya ng ibang
batang nahihirapan sa kinalakihang buhay, heto sila at katuwang kong magsumikap.

Siguro totoong ang tao ang magdedesisyon kung anong kinabukasan ang gusto nila.
Kapos kami at pinagmalupitan, pero imbes na mag-adik at hindi mag-aral, nagsisipag
ang mga kapatid ko dahil pare-pareho kaming gustong magkaroon ng magandang buhay.

Nagbihis na ako matapos makaligo. Hindi naman ako nagbasa ng buhok kaya hindi na
tagatak ang tubig sa buhok ko nang makaalis ng apartment.

Pagdating ko sa shop ay kaagad akong sinenyasan ni Russia na lumapit. He's standing

by the counter holding a folder. Pagkalapit ko ay kaagad akong niyakap gamit ang
isang braso saka niya ako pinasandal sa dibdib niya.

"Alright, listen up everyone," tawag niya sa atensyon ng staffs.

Naupo si kuya Boyd na nakaharap sa sandalan ng mono bloc. Itinabi naman ni ate
Raima ang bag ng chips na nginangata niya kanina habang ang iba naming kasamahan ay
itinigil ang kanya-kanyang ginagawa.

"Magpo-propose ka na agad, bossing?" biro ni Donny.

Umismid si Russia. "I wish."

Natawa ang staffs habang uminit naman ang pisngi ko. "Russia kamo," suway ko.

Ngumisi lamang siya bago muling ibinalik ang atensyon sa mga tauhan. "We received
an invite to

participate to the biggest tattoo competition in the country. There's five of us.
Sakto para sa kailangang participants. Each of us wil have different categories to
enter, but the main event wil require everyone to contribute to a single tattoo."

Kuya Boyd smirked. "G ako diyan. Alam mo naman 'yon, boss."

"Thanks. What about the others?"

Nagsi-oo ang mga kasamahan namin habang tumingala naman ako kay Russia nang ako na
lamang ang hindi nakasagot. "Kailan ang event?"

"Next week, Friday and Saturday sa Baguio."

Bumagsak ang mga balikat ko. "Exam ko 'yon, babe."

Kumunot ang noo niya. "Real y?"

Malungkot akong tumango. "Paano 'yan? Hindi ako makakasama."

He sighed. "Well, you cannot ditch your exam for this. Don't worry. I'l figure
something out."

Tumikhim si Boyd. "Kasali ba diyan grupo nina Frey?"

Napakurap ako. "F-Frey? Iyong . . . ex ni Russia?"

Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap ni Russia sa akin saka siya humugot ng

hininga. "It's not gonna be a big deal. There wil be hundreds of participants. I'm
sure we won't have to associate ourselves with them," agap niya.

Hindi ako nakakibo. Ewan ko ba pero parang nakaramdam ako ng kirot sa puso. Tattoo
artist din pala si Freyja? Is that why Russia trained me? Am I . . . being his ex's
copycat?

Nilunok ko ang bara sa lalamunan ko. No. Hindi naman ganoon iyon, eh. Nai sip ko
lang 'yon kasi nagselos ako. Saka tinuruan ako ni Russia kasi mas malaki ang
kikitain ko.

I tried to ignore the thoughts that made my chest feel heavy. Kaya lang ay ang
hirap talagang itaboy lalo na at nai sip kong kung hindi ako sasama, hindi ko alam
kung magkakadaupang palad ba sina Russia at Freyja sa event.

"Are you alright?" tanong ni Russia sa akin nang natapos ang session namin ng
kliyente ko.

I sighed without looking at him. "Yeah. Okay lang."

"You don't look okay to me, baby." Ipinihit niya paharap sa kanya ang stool na
kinauupuan ko. "Iyong sinabi ba ni Boyd kanina?"
Muli akong napabuntonghininga habang nakatitig sa mga mata niya. "Kinukulit ka pa
rin ba ng pamilya mo tungkol sa bone marrow transplant?" pag-i ba ko ng usapan.

He held me by the side of my thighs. "Yeah, but I told them I don't wanna get
involved." He tapped his thumbs on my thighs. "Now answer my question."

Lumunok ako. "A-Ayos lang naman. Huwag mo na akong intindihin."

"I won't go if you won't feel okay with it."

"No, Russia. Hindi mo kailangang palagpasin 'to. Importanteng event--"

"Pero mas importante ka," putol niya sa sinasabi ko. "Mas importante tayo, and I
don't wanna mess this up because of an event."

My heart swelled. Na-guilty tuloy ako na nag-isip ako ng iba gayong heto siya at
handang i-cancel ang pag-attend ng grupo sa event para lang hindi na ako makaramdam
ng selos.

Iniangat ko ang palad ko't inilapat sa kanyang pisngi. "Bakit ba ang swerte ko
sayo?" I smiled. "Tumuloy kayo sa competition. Pipilitin kong tapusin ang exams ko
nang maaga para makasunod ako sa second day."

Lumamlam ang mga mata niya. "I promise that Frey wil never be an issue between us."

Tumango ako. "May tiwala ako sa'yo, Russ."

He smiled and was about to kiss me on my lips when kuya Boyd cal ed him. "Bossing."
Sumenyas siya kay Russia. "Utol mo."

Kumunot ang aking noo. Utol? Kapatid ni Russia?

Hindi pa man nakatatayo si Russia sa kinauupuan niya ay bumukas na ang pinto. A
female version of Russia went in wearing a peach trouser and while razor-back tops.
Ang may kahabaang buhok ay maayos na nakabagsak habang ang mga postura ay tila sa
isang modelo.

"Georgia . . ." malamig ang boses na tawag ni Russia.

The woman lifted a brow after seeing her brother's hands on my outer thighs.
Humugot pa ito ng hininga saka umiling-iling na tila nadismaya.

"Is this why you're refusing to go home? You've got a new chic warming your bed?"
Umismid ang babae.

"Rocco is about to lose his life and you'd rather flirt with some girl than go
home. Why am I even surprised?"

Umigting ang panga ni Russia. Tumindig siya't naglakad palapit sa babae saka niya
ito hinatak palabas ng shop. Nagtalo sila habang hinahatak ni Russia patungo sa
sasakyan. Nang makapasok sila sa kotse at umalis ay nalunok ko na lamang ang
namuong bara sa aking lalamunan.

Kuya Boyd sighed. "Pagpasensyahan mo na si Georgia. Matalas lang ang dila no'n
kapag matindi ang stress. Iyong nanay nila ang katakutan mo. Mabait . . . pero
nakakatakot."

Kumunot ang aking noo. "Ano ang . . . ibig mong sabihin, kuya Boyd?"

May awa sa mga mata niya akong tiningnan. "Medyo control ing. Ewan ko lang kung
totoo pero . . . may sabi-sabi na kaya nagkagustuhan sina Rocco at Frey kasi laging
ipinagtatanggol ni Rocco si Frey sa nanay ni boss. Laging wala noon si Russ sa
kanila noong puro pa international flights ang hawak niya. May kaartehan sa pagpili
ng mamanugangin si Mrs. Valentino kaya sana kung makaharap mo na siya, tatagan mo
ang loob mo. Dahil hindi ka niya tataasan ng boses . . . pero ipamumukha niya
sa'yong hindi ka niya gusto para sa anak niya, gaya ng ginawa niya kay Frey. Wala
ni isang tattoo sa katawan si Freyja dahil pina-laser niya nang magustuhan ng nanay
ni boss kaso hindi sapat na malinis ang balat niya. Ewan ko ba kung anong klaseng
tao ba ang gusto ng nanay ni boss para sa mga lalakeng anak niya, pero magpakatotoo
ka lang. Mabuting tao ka naman saka mas mahalaga ang nararamdaman ni Russia para
sa'yo."

Napalunok ako. "S-Salamat." Tumayo ako nang manikip ang dibdib. Dumiretso ako sa
kusina at uminom ng isang basong tubig upang mapawi ang bigat ng kaloobang
naramdaman ko.
I sighed. Diyos ko. Magkaroon sana ako ng lakas ng loob na harapin ang ibang
kapamilya ng lalakeng pinili kong mahalin. Lalo na ang nanay ni Russia . . .

Kabanata 26

Rabiah

Tahimik ang lahat sa shop nang pumasok si Russia sa loob. Sa itsura pa lang niya
alam ko na kaagad na matinding pagtatalo ang nangyari sa pagitan nila ng kapatid
niyang si Georgia.

"Boyd," seryoso niyang tawag. "Pakisigurado mong makakalabas ng bayan nang ligtas
si Georgia. You're the only one who can pacify her right now."

Tumango si kuya Boyd. Maya-maya ay dinampot na ang susi ng big bike niya kasama ang
jacket at helmet. Sumenyas naman si Russia sa akin na sumama sa kanya sa itaas. He
held me by my lower back as we took the stairs. Pag-akyat sa itaas ay saka niya
pinakawalan ang mabigat na hangin sa kanyang dibdib.

He sat on the artist chair we used when we first "did" something. Iniakyat niya
iyon kinabukasan matapos kong isuko ang sarili ko sa kanya. Katwiran niya ay
markado na namin iyon kaya hindi na niya hahayaang

maupuan pa ng iba.

"Come here, baby," tawag niya.

I nodded my head. Naglakad ako palapit sa kanya at hinayaan siyang paupuin ako sa
kanyang hita.

Yumapos naman sa aking baywang ang mga braso niya habang ang kanyang mukha ay
bumaon sa aking balikat.

Ramdam ko ang bawat malalim niyang paghinga. Tila pilit na kinokontrol ang sarili
dahil napupuno siya ng galit.
I swal owed the lump in my throat before I slightly tilted my upper body to face
him. Hinaplos ko ang kanyang ulo dahilan upang tingnan niya ako.

Payak akong ngumiti. "Pwede kang . . . magkwento, ha? Kapag kaya mo na."

Russia's expression softened. Pinakawalan niya ang hangin sa dibdib niya saka niya
isinandal ang kanyang baba sa aking balikat.

"Israel is missing. Ang tingin nina Georgia, sumama sa kung sinong babaeng
natipuhan. Nagpakalayo-layo. Ginaya raw akong tumalikod na sa pamilya." He laughed.
A bitter one. "Hanggang sa mga desisyon ba naman ng mga kapatid ko, ako pa rin ang
lumalabas na may kasalanan?"

Lumamlam ang aking mga mata. "Hindi totoo 'yan, Russia. Lumayo ka sa inyo kasi
gusto mong magsimula ng bagong buhay. Malalaki na ang mga kapatid mo. May sarili na
rin silang mga desisyon."

"I know, baby but sometimes, I think there's too much pressure on being the first
child. Parang . . .

kailangang ako ang mag-set ng standards kaya kailangan hindi ko unahin ang sarili
ko." He scoffed. "They want me to go home and help Rocco. Nagsisi naman na raw siya
at hindi na hinahabol si Frey. Kapatid ko pa rin daw kaya dapat patawarin ko."

Hinagod ko ng aking palad ang kamay niya. "Pwede ba akong mag-suggest?"

He nodded before he planted a kiss on my shoulder. "Yeah. I think I need one right
now."

Sandali akong lumunok. "Siguro, babe pwede mong ibigay 'yong hinihiling nila na
bone marrow transplant kahit . . . hindi ka magpatawad."

Bumuntonghininga siya. Ang mukha ay ibinaon sa aking balikat na tila nag-i sip
siya.

Russia inhaled a sharp breath then forced a smile. "Are you hungry? We can go out
and eat somewhere.
Isama na lang natin ang mga kapatid mo."

I pursed my lips and shook my head. "Busog pa naman ako."

Tumango siya. "What about your upcoming exam? Do you need help preparing for that?"

Sumagot na lamang ako kahit na alam kong gusto lang talaga niyang ibahin ang
usapan. Hinayaan ko na lamang din. Hindi ko na rin muna binanggit ang tungkol sa
suhestyon ko sa mga nakalipas na araw.

I know he's real y stressed out due to his family's request to help Rocco. Idagdag
pa iyong naging away nila ng pinakamatalik niyang kapatid. Hindi ko naman siya
masisisi. Hindi ko rin gustong pakialamanan dahil family matters na iyon, kahit pa
awang-awa ako sa kanya dahil kung kailan naman may importanteng event, saka pa siya
na-stress nang ganito.

"Kanina ka pa tahimik," sita ni Tasya. Dinalaw ko siya sa kanila dahil gusto ko

ring mag-isip-isip lalo na at nakabyahe na sina Russia kanina patungong Baguio.

I sighed. "Nag-i sip lang."

"Kakaalis lang ng jowa mo, 'di ba? Huwag mong sabihing nami-miss mo kaagad ang
Hungarian sausage niya?"

Uminit ang pisngi ko. "Ikaw talaga, Tasya." Napakamot ako ng sintido. "Nag-i sip
kasi ako. Problemado si Russia ngayon at may parte ng puso ko na gusto siyang
samahan sa competition kasi alam kong natotorete ang utak niya ngayon."

"Eh, akala ko ba may exam ka pa?" salubong ang mga kilay na tanong ni Tasya.

"Meron nga." I sighed. "Pero baka pwedeng mag-special test na lang ako. Sasabihin
ko na lang na hindi ko talaga kayang pumasok dahil may sakit."

"Gaga! Saan ka naman magpapagawa ng med cert niyan kung sakali?"

"Bahala na." Muli akong bumuntonghininga. "Gusto ko munang unahin 'tong problema ni
Russia. Hindi rin ako makakapag-exam nang maayos kung iisip-isipin ko ang sitwasyon
niya."

Tasya put her baby down. "Alam mo, friend, hindi naman sa gusto kong panghimasukan
'yang relasyon ninyo pero importante pa ring alam ninyong intindihin ang bawat
buhay ninyo. Hindi pwedeng ikumpromiso mo 'yang pag-aaral mo dahil lang tingin mo
ay kailangan ka ni Russia sa tabi niya ngayon."

Malungkot ko siyang tinitigan. "Pero Tasya, kung usapang sakripisyo, sobrang dami
nang nagawa ni Russ para sa akin at sa mga kapatid ko. Ngayon lang ako may magagawa
para sa kanya. Baka mamaya isipin no'n, kapag siya na ang nangailangan sa akin,
hindi ko naman siya kayang tulungan."

Nagpamaywang si Tasya. "Ang tanong, magugustuhan ba ni Russia ang pinaplano mo?"

"Hindi ko alam pero bahala na. Ang mahalaga, masamahan ko siya ngayong kailangan
niya ako."

Bumuntonghininga si Tasya. "Eh mukha namang hindi ka magpapapigil." Nagkamot siya

ng ulo. "Sige na,

sisilip-silipin ko na lang ang mga kapatid mo kahit hindi mo hilingin."

Payak akong ngumiti. "Thank you, Tasya."

Nagpaalam na ako sa kanya. Imbes dumiretso sa university ay umuwi ako sa bahay at

nag-empake ng ilang pirasong damit. Binilinan ko iyong nakuha kong babysitter na
sabihin na lang sa mga kapatid kong bumyahe ako pa-Baguio. Nag-iwan din ako ng
perang panggastos na ibibigay kay Jerome.

Dala ang backpack na may lamang damit ay sumakay ako ng bus patungong Baguio nang
hindi sinasabi kay Russia na darating ako. Alam ko naman kung saan silang hotel
tumuloy at kung saan ang venue ng event.

Ilang oras din ang naging byahe ko kaya excited akong sumakay ng taxi patungo sa
venue. Nagpakilala ako sa staff at nakiusap na tawagin si Russia. Nakangiti pa ako
at excited na kumaway sa kanya ngunit nang makita niya ako ay ganoon na lamang ang
naging pag-igting ng panga niya.
Russia walked the length towards me with a locked jaw and furrowed brows. Malapit
na siya sa akin nang lumabas din ng pinto ang isang pamilyar na babaeng nakasuot ng
ID para sa participants. She glanced at me and then shook her head. Tila ba kilala
niya na ako.

Nalunok ko ang sarili kong laway nang mapagtanto kung sino iyon.

That's the woman in the photograph. That's Freyja . . . and she looks more
beautiful in person.

Para akong nanli t. Tiningnan ko ang suot kong jeans at simpleng tee shirt na puti.
Kumpara sa suot niya, nagmukha akong basahan.

"What are you doing here, Rabiah?" galit ang tonong tanong ni Russia kaya medyo
nabigla ako.

Muli akong napalunok habang nakatitig sa galit niyang mga mata. "P-Pinuntahan kita
kasi . . . nag-aalala ako sa'yo."

He sighed. "Baby, you ditched your exam. I told you, I don't wanna be the one to
hinder you—"

"Pero pwede naman akong mag-special test—"

"That's not the point, Rabiah." Dumilim ang ekspresyon niya. "You can't do this.
Don't ever do this for me.

Hindi ako ang priority mo kun'di 'yang pag-aaral mo."

Nanikip ang dibdib ko. "S-Sorry." My eyes felt hot. "G-Gusto lang naman kitang b-
bigyan ng m-moral support." Namuo na ang aking mga luha. "S-Sorry. H-Hindi na
mauulit. Sorry talaga."

Tumalikod na ako't nagpunas ng luha. Narinig ko naman ang pagbuntonghininga niya

bago ako hinabol at kinabig.
"Sorry. I didn't mean to hurt your feelings." He sighed and cupped my face. "I just
don't want you to sacrifice more important things for me. Hindi na ko bata para
unahin mo. This is not the kind of relationship that I want from you."

I pursed my lips and hugged him. Naiyak ako at paulit-ulit na nag-sorry, takot na
baka ayawan na niya ako dahil masyado na akong clingy.

"Sorry. Promise, hindi ko na talaga uulitin. Nag-aalala lang talaga ako sa'yo."

"It's okay. I'm sorry, too." He pecked a gentle kiss on top of my head.

Kahit paano ay gagaan na sana ang dibdib ko ngunit nang tingalain ko siya ay
napansin kong nakatingin siya sa direksyong pinuntahan ng ex niya kanina.

I felt my heart crushed into pieces when I saw how Freyja looked back at him as if
I wasn't here, right between his arms.

Isinara ko ang mga mata ko't nagpanggap na hindi iyon napansin. "P-Pwede bang . . .
mag-stay na lang ako? T-Tutal . . . nandito na rin naman ako, eh," pakiusap ko
kahit sa totoo lang, parang gusto ko na lang mag-stay kasi . . . nandito si Freyja.

Russia sighed. "Wala na tayong magagawa. Just promise me that you wouldn't do this
again. Ni hindi ka nagsabing darating ka."

Tinitigan ko siya habang naninikip ang dibdib ko. Bakit ba big deal na hindi ako
nagsabi? Kailangan bang alam niya para hindi ko siya mahuling kausap ang ex niya?

I hate my thoughts. I real y do, because they hurt me more than his actions.

Basag akong ngumiti. "Hindi na mauulit."

Russia sighed. Halatang disappointed pa rin nang hawakan na ako sa kamay at hinatak
papasok ng convention center.
"She's with us. Parte ng team," aniya sa staff.

Pinapirma ako sa log book at binigyan ng participant's ID. Nang papasok na kami ay
kinausap ako ng papasok na ring si Freyja.

"Minimalist category?" she asked casual y.

Tiningnan ko si Russia. Umiwas naman siya ng tingin kay Freyja saka tumango.
"Yeah."

Freyja smiled at me as if she doesn't care if Russia is holding my hand right now.
"Bata ka pa, ah?"

makahulugan niyang sabi bago sumulyap kay Russia. Bumuntonghininga rin saka muling
ngumiti. "Good

luck. See you at the competition."

Napasunod ako sa kanya ng tingin saka ako lumunok.

Huwag nilang sabihing . . . pareho kami ng category?

Kabanata 27

Rabiah

Seryoso si Russia sa ginagawang Geometric Style tattoo sa braso ng model. Halos

walang magawang kumausap sa kanya kaya nakatayo lamang kami sa gilid at pinanonood
siya. Si kuya Boyd naman ang tagalagay niya ng ink sa mali t na lalagyan tuwing
kailangan.

The convention center is ful of artists from different parts of the country. Ngunit
sa rami ng tao roon, sa kabilang booth pa talaga nakapwesto ang grupo nina Freyja.

She would come near our booth from time to time. Minsan kinakausap pa si kuya Boyd
kaya alanganin akong nililingon ni kuya Boyd. Tila ayaw na magtampo ako.

"Biah," tawag ni Russia kaya medyo nagulat ako.

"Hmm?"

Sumenyas siya na bigyan ko siya ng tubig. Kinuha ko naman ang tumbler na may straw
at inilapit sa kanya. Medyo nagulat pa ako nang hawakan niya ako sa baywang saka
siya humigop ng inumin.

Napangiti tuloy ako't nilubos na ang pagkakataon.

Nilabas ko ang panyo ko at pinunasan ang noo niya. Sa gilid ng aking mata ay kita
ko ang pagtitig ni Freyja sa amin.

A part of me wanted to be immature and show off, but that wasn't me. Parang hindi
ko kayang gawin kaya nang mapunasan ko ang pawis ni Russia ay bumalik na rin ako sa
kaninangg pwesto ko.

Nagpatuloy si Russia sa ginagawang tattoo sa braso ng model. Bumalik na ulit siya

sa pagiging seryoso habang pasimple kong sinusulyapan si Freyja na titig na titig
sa boyfriend ko.

Dumikit sa akin si kuya Boyd. "Huwag mong pansinin."

Lumunok ako. Ganoon ba ako ka-obvious?

Ibinaling ko na lamang kay Russia ang aking atensyon kahit na gusto ko pa ring
sulyapan si Freyja. I

realized that I underestimated my boyfriend. Akala ko ay makakaapekto sa

performance niya ang nangyari last week ngunit heto siya ngayon at binubuhos ang
buong atensyon sa ginagawa.

Maybe that's how passionate Russia is. Tipong kapag pagtitinta na ang ginagawa ay
nakalilimutan na niya ang ibang bagay. Al that matters is his art. Siguro kaya
napasama ko rin ang loob niya kasi hindi ko naisip na kaya niyang isantabi ang
problema niya oras na pinahawak na siya ng tattoo machine.
I saw how Freyja walked towards our booth and stopped right next to Russia. Mayroon
siyang itinanong kay Russia. I expected my boyfriend to ignore her. Kaya nang
sumagot nang kaswal si Russia ay para akong tinadyakan sa dibdib.

Nilunok ko ang namuong bara sa lalamunan ko. Bakit sila nag-uusap? Akala ko ba
matindi ang galit ni Russia sa babaeng 'to? Did I miss something?

Nanikip nang husto ang dibdib ko. Nang hindi ko na kinaya ay humugot ako ng matalim
na hininga't bumaling kay ate Raima.

"Ate, CR lang po ako, ah?"

"Oh, sige. Labas ka lang doon sa main door kanina tapos kanan ka."

Pigil ang emosyon kong tumango. Sinunod ko ang instructions niya at nagtungo sa
banyo. Nagkulong ako sa isa sa mga cubicle at tinitigan ang pinto habang
pinakikiramdaman ko kung papaanong kumirot ang aking puso.

Hindi ko maintindihan. Nandito ako, eh. Bakit sila nag-uusap? Ano ba talagang
nangyayari?

Suminghot ako't pinunasan ang namuong mga luha sa sulok ng aking mga mata.

Nai nis ako sa sarili ko. Ayaw kong maging immature pero heto ako at nilalamon ng
selos. Kahit na sabihing may karapatan naman ako, parang pakiramdam ko hindi ko
pwedeng ipakitang nasasaktan ako sa nakikita kasi hindi na bata ang karelasyon ko.

Natatakot akong kung malalaman ni Russia ang nararamdaman ko ngayon, mapagtanto

niyang masyado pa talaga akong bata para sa kanya.

I sniffed and tried to calm myself down before I went back inside the convention
center. Naabutan ko naman si Russia na panay ang pasada ng tingin sa paligid
hanggang sa nagtagpo ang tingin namin. I saw his brows furrowed. Tila nakatunog sa
nararamdaman ko.
Hindi ko naman gustong ipahalata ang naramdaman ko kaya lang ay siguro, kilala na
ako ni Russia kaya pagkatapos na pagkatapos ng session ay hinubad kaagad niya ang
gloves niya't hinatak ako palabas.

"R-Russia, baka may importanteng announcement—"

"I don't care. We need to talk," putol niya sa sinasabi ko.

Hindi na ako nakaangal pa. Sumabay na lamang ako ng lakad hanggang sa nakarating
kami sa parking lot kung nasaan ang pick-up truck niya.

"What happened?" he asked with no intentions of letting me shut my mouth.

Pinaglapat ko nang husto ang mga labi ko saka ako umiling. "W-Wala. N-Napagod lang
ako sa byahe.

Balik ka na roon at baka may importanteng announcement. Papasok din ako maya-maya.
Huwag mo kong intindihin."

Bumuntonghininga siya. "Kanina pa kita napapansin. Hindi ka masaya. You weren't

even watching me the entire time since you came back from the toilet. Your eyes
were even reddish when I saw you earlier. Dahil ba kay Freyja 'to? Are you jealous?
Umiyak ka ba dahil may nagawa akong nakasama sa kalooban mo? Tel me now."

Yumuko ako, nahihiya. Ni hindi ako makakibo kasi baka kung umamin ako ay magtalo
kami. Natatakot akong magalit siya ulit. Ayaw kong . . . sumama ang loob niya o
madismaya siya ulit sa akin.

"Rabiah . . ." tawag niya sa mas masuyo nang paraan. "Talk to me, baby. We're not
kids anymore to not communicate when we have to."

Isinara ko sandali ang mga mata ko kasabay ng paghugot ko ng malalim na hininga.

"A-Ayaw kong . . . magalit ka." Tiningala ko siya habang malamlam ang mga mata ko.
"Kasi baka kapag inamin kong nagselos ako noong nakita kitang tinitingnan siya
kanina sa labas ng convention center, magalit ka at isiping immature ako. Tapos
nag-usap din kayo kanina habang nakasalang ka kaya nagagalit ako sa sarili ko
ngayon kasi . . . gusto kong maging mature para sa'yo."
Lumamlam ang mga mata niya. Maya-maya ay pinakawalan niya ang mabigat na hangin sa
dibdib niya saka niya hinawakan ang magkabila kong pisngi. He then kissed my
forehead and locked me in his arms.

"I'm sorry. I swear I only looked at her earlier because I wanna show her that she
doesn't affect me anymore because I already have you. I spoke to her to prove that
I had already moved on."

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan. "A-Are you?"

Natigilan siya at ang magkabilang kilay ay nagsalubong. "What exactly does that
suppose to mean, baby?

Are you doubting my feelings for you?"

"Hindi sa gano'n." Pumikit ako at humugot ng malalim na hininga. "Sorry. Sorry,

hindi ko intensyon—"

"I only came here to participate in the event, but if you're no longer comfortable
because Frey is here then I'l wil ingly pack my bags and go home." He cupped my
cheek and looked me in the eyes. "I won't let you feel this way just for a bunch of
awards."

My heart swelled. He's wil ing to do that for me, tapos ako hindi magawang
magtiwala sa kanya dahil lang sa simpleng tingin at pag-uusap?

I placed my palm on his cheek before I shook my head. "Nai ntindihan ko na ngayon.
Sorry talaga."

"Stop apologizing. It's my job to make sure you'l always feel that you're the only
one. If I failed, then it's me who needs to do something. I assumed that you'd
understand why I'd act civil with her in front of a lot of people. Hindi ko dapat
inisip kaagad na mai ntindihan mo dahil ako pa lang naman ang nagiging boyfriend mo
. . . at ako lang din ang magiging boyfriend mo." Masuyo niyang hinalikan ang palad
kong nakalapat kanina sa kanyang pisngi. "I'l do better, baby. Just promise me that
you wouldn't sacrifice another important matter for me."

Lumamlam ang mga mata ko. "Pero bakit ikaw . . . ready kang mag-back out na sa
competition kasi . . .
nagseselos ako? Bakit ikaw . . . pwedeng magsakripisyo pero ako hindi?"

Russia pushed the strands of my hair towards the back of my ear. "Because unlike
you, I have no other dreams to chase anymore." He held my chin and lowered his head
until the tip of his nose is already brushing against my cheek. "Ikaw na mismo ang
pangarap ko . . . kaya sabihin mo lang na ayaw mo na ako rito at aatras kaagad
ako't uuwi na kasama mo. I'd rather watch Cocomelon with you, Lovely, Efren and
Jerome than continue this competition if my girl is no longer comfortable."

My heart warmed. Bakit ba ganito ang lalakeng ito? Ito pa ba ang pinagdududahan ko?
He's ready to leave and let al their efforts go to waste just to ease my jealousy.
Ano ba ang ginawa ko para bigyan ako ng Diyos ng ganitong klaseng lalake?

Inilapit ko ang aking mukha sa kanya't hinalikan siya sa mga labi. Gumanti naman
siya ng halik. Nang maghiwalay ang aming mga labi ay payak ko siyang nginitian.

"Magtitiwala ako sa'yo. Ituloy natin 'to," I said.

Russia's eyes softened. "Have you seen the design I made for my final round?"

Umiling ako. "Hindi pa. Ano ba 'yon?"

He pul ed his phone out and showed me the design. Nang makita ko ang larawan ay
halos tumalon palabas ng dibdib ko ang aking puso.

Nagwawala ang dibdib ko siyang tiningnan matapos kong mapagtanto kung sino ang
subject ng design.

"A-Ako?" halos hindi makapaniwala kong tanong.

Russia smirked. "Yeah . . . and I'm gonna do the tattoo on myself so in case you're
stil doubting my feelings for you, this is my way of telling everyone who owns
every piece of me." He held my hand while staring into my eyes. "You . . ."
Kabanata 28

Rabiah

The timer on the clock was only set for two hours. This is the phase where artists
wil have to make a tattoo of their choice in a span of two hours. Whoever makes the
best one wil win the award.

Pinasadahan ko ng tingin ang ibang booth. Lahat sila ay mayroong modelo maliban sa
team namin.

Russia is sitting on a stool with his stuff on a stainless steel table next to him.

Kabado kaming lahat. Maya-maya ay tinitigan ni Russia ang artist chair bago
tumingin sa akin. Napalunok ako nang ngumisi siya saka sinenyasan akong lumapit.
Nagbago ba ang isip niya? Gagawin ba niya akong modelo at balat ko ang titintahan?

"Come here, baby," tawag niya.

Sandali kong pinasadahan ng tingin ang mga kasama namin. Tinanguan lamang naman
nila ako na tila sinasabing magtiwala lamang ako kay Russia. May tiwala naman ako,
eh. Medyo nagulat lang sa last minute decision niya.

Humugot ako ng hininga't tuluyan nang lumapit kay Russia. Nang makaupo ako sa
artist chair ay tinitigan ko siya sa mga mata. "Saang part mo gusto?" tanong ko.

My boyfriend just smiled and pointed his cheek. "Gimme a kiss."

Kumunot ang noo ko. "Huh?"

"I said give me a kiss before the clock starts counting."

Namula ang aking pisngi bago hiyang-hiya na pinatakan ng halik ang pisngi niya.
Ngumisi naman siya pagkatapos bago umayos ng pagkakaupo sa kanyang stool.

Sinulyapan ko ang orasan. "Russ, magsisimula na. Saang part ba?"

Marahan siyang umiling. "I'l do it on my arm so whenever I'm not with you, I'l
always see your face."

Napakurap ako. "Eh, bakit ako nandito?"

"For better reference." He licked his lips then pinched my cheek. "I wanna make it
as realistic as possible, not for the prize but for myself."

Nagwala ang dibdib ko dahil sa kanyang sagot. Ang lalakeng ito talaga! Wala nang
piniling panahon para pakiligin ako!

Russia final y grabbed his stencil as soon as the clock began counting down.
Nahihiya naman akong tumingin sa paligid. May mga kumukuha ng litrato sa amin.
Siguro akala ay ako talaga ang titintahan ni Russia.

Nagawi ang tingin ko sa booth nina Freyja. Siya pala ang pambato ng grupo nila
habang iyong kasama nilang modelo ang tatatuan niya. There was a hint of regret and
jealousy in her eyes while staring at Russia. Alam kong natanaw niya ang design na
ginawa ng boyfriend ko kaya umayos siya ng upo at ibinaling na lamang ang tingin sa
ginagawa.

"Do you remember when you first went to my shop to sel some spring rol s?"

Napatingin ako kay Russia nang marinig ang sinabi niya. Hindi siya nakatingin sa
akin. Abala na siya ngayong mag-transfer ng design sa braso niya ngunit alam kong
ako ang kinausap niya.

Lumunok ako. "Uhm, oo. Hindi ko naman 'yon makakalimutan."

Tumikwas pataas ang sulok ng kanyang mga labi nang matitigan niya ang marka ng
design sa balat niya.

Tila mayroon siyang naalala habang tinititigan ang sketch ng mukha ko. His eyes
flickered with something that brought warmth in my heart, and the moment I heard
what he said, the butterflies in my belly danced out of happiness.

"Ikaw ang pinakamagandang dalagang nakita ko sa tanang-buhay ko . . . at hindi

nawala sa isip ko ang mga mata mo mula noong araw na 'yon," aniya bago sinalubong
ang aking tingin.

My eyes softened. "Russ . . ."

He smiled then grabbed the tattoo machine. "This is how I remembered your face that
day. I preserved it in my memory, made sure I would never forget it . . . kahit
hindi ko alam na magiging tayo. Na babali n ko ang sarili kong prinsipyo para
sa'yo."

Uminit nang husto ang dibdib ko. Muntik pa nga akong maluha dahil sa mga salitang
naririnig ngayon sa kanya. This man, how could God al ow me to have him? Siya ba
ang kapalit ng lahat ng pagtiti s at pagpapakabait ko? Kung oo, maraming salamat.

"Hold my hand, baby," he said.

Hinawakan ko ang kamay niyang konektado sa brasong titintahan. Nang magsimula

siyang magtinta sa sarili ay pinakatitigan ko lamang ang gwapo niyang mukha.

Hindi gaya kanina na halos magdugtong ang mga kilay niya habang nagtitinta sa
modelo, ngayon ay kalmado ang kanyang ekspresyon. He moves slower, too. More
précised as if he wanted to make sure he'd get the exact details of my face. Umabot
man siya sa oras o hindi.

Marahan kong hinahaplos ng hinlalaki ko ang likod ng palad niya habang tinatatuan
niya ang sarili niya.

Maya-maya ay inilabas niya ang airpods niya at ibinigay sa akin ang isa. He played
his favorite playlist on his Spotify. Nakinig kaming dalawa sa musika habang
nagpatuloy siya sa pagta-tattoo.

Slowly, I forgot about the event. I forgot about everyone else around us . . . and
I forgot about his ex on the other booth. Tila kami lamang ang tao sa mundo at ang
pag-ibig na nararamdaman namin ang tanging emosyong maaaring madama.
"I remembered how you stared at me that day as if I was gonna eat you alive." He
scoffed then glanced at me. "Did I scare you that day, baby? Coz I swear I thought
you wouldn't come back anymore."

Napangiti ako. "Hindi ako natakot. Nagkagusto nga ako kaagad sa'yo."

"Yeah, well I thought otherwise. Tinalikuran kita kaagad no'n kahit gusto pa kitang
titigan kasi parang natakot ka. Hindi na rin ako umasang babalik ka kinabukasan . .
. but you did." He smiled while trying to put some white ink on his skin. "You have
no idea how happy I was when you did. You gave me something to look forward to each
day." He scoffed. "Your cute face and your spring rol s."

Natawa ako nang mahina. "Bakit ngayon mo lang sinasabi sa'kin lahat ng 'to?"

"Because I want you to understand how deeply in love I am with you." Tinitigan niya
ako sa mga mata.

"Wala kang dapat ikaselos . . . lalo na sa taong parte na lang ng nakaraan dahil
ikaw ang hinaharap at hangganan ko. Sana alam mo 'yan. Sana hindi mo makalimutan
ano man ang mangyari."

My eyes softened as my heart warmed. "Russia . . ."

His confession is making me feel so loved. Bakit ang sarap-sarap magmahal ng isang
Russia Valentino?

Siguro kung pa-free trial lang ito ni Lord, hindi na ako susubok pa ulit na
magmahal ng iba. He's setting the bars so high. I don't think someone else would
ever make it pass him.

He continued doing his tattoo. Nagkwentuhan pa kami tungkol sa ilang experience

namin. I had the chance to see things differently. This time, from his
perspectives.

"That night when you went to my shop crying, gusto kong gumanti. Gusto kong magalit
at pagsisihin kung sinong nanakit sa'yo. Hindi ko ginawa . . . kasi mas kailangan
mo ng yakap ko, hindi ng galit." He smiled. "That's the first hug I ever had since
I can't remember . . . and it felt so good."

Hinaplos ko ang pisngi niya. "Pinakaligtas ako . . . kapag nasa yakap mo."
He smiled. "That wil always be my goal." He continued drawing on his skin, making
sure he wouldn't mess it up while talking to me. "I want you to always feel safe in
my arms so you wouldn't look for another home in someone else's arms."

Hindi naman na ako maghahanap pa ng iba. Bata pa ako pero kung may isang tiyak
ngayon sa buhay ko,

iyon ay ang nararamdaman ko para sa kanya.

Russia glanced at the clock then smirked. "Akala ko kukulangin pa ng oras."

Nilingon niya ako. His eyes flickered with amusement as if it's the first time that
he'd see me. Maya-maya ay iniangat niya ang braso niya't ikinumpara ang imahe ng
aking mukha sa kanyang braso. "Almost done, baby."

Ngumiti ako't pinasadahan ng tingin ang ibang kalahok. Freyja is done, too. Ngayon
nga'y may lungkot na nakatanaw sa disenyong ginagawa ni Russia.

"Russ, halos tapos na lahat," bulong ko.

"Let them," he replied casual y while focusing on the tiny details of his tattoo.
Making sure it's as realistic as possible. "I wanna make sure my tattoo wil look
exactly as you."

Napakamot ako ng sintido. Limang minuto na lang kaya? Sumali pa siya ng competition
kung hindi rin niya iintindihin ang oras? Para talaga sa mukha ko, ipagsasawalang-
bahala niya ang rules?

Kabado na ako noong dalawang minuto na lamang ang natitira. Nag-shading pa siya
nang kaunti, sinisigurong kuhang-kuha niya ang reaksyon ko noong unang beses kaming
nagkita. I looked innocent but surprised in my image on his arm. Tila ba totoong
hindi niya nabura sa kanyang isip ang itsura ko noong araw na iyon.

"Last thirty seconds," dinig naming sabi ng facilitator.

Ako ang kinabahan habang walang pakialam si Russia! He even had the audacity to
refil his white ink!
"Russ!" tawag ko.

"Chil , baby. I'm almost done," sagot niya saka pinasadahan ng white ink and
bandang labi ko.

The ten seconds countdown started but my man stil had the guts to apply more
highlights on some parts of his tattoo. Kabado tuloy ako nang husto. Mabuti na
lamang at sa mismong pagtigil ng orasan ay inilapag ni Russia ang tattoo machine sa
table! Our team cheered while he smirked and pul ed me for a hug.

Nakangiti akong niyakap siya. Maya-maya ay aksidenteng nagawi ang tingin ko sa

direksyon nina Freyja.

Nahagip ng tingin ko ang disenyong ginawa niya. Nang mapagtanto kung ano iyon ay
unti-unting napawi ang kurba sa aking mga labi.

It was . . . an image of a winged baby held by a mother in despair . . .

Kabanata 29

Rabiah

Nagsimulang mag-ikot ang mga hurado sa bawat booth para tingnan ang entries.
Lumapit sila sa amin pagkatapos nila sa booth seventeen. Russia showed them his
arm. Nang mapagtanto ng mga huradong mukha ko ang naroroon ay nagsipagngisi sila.

"How do you cal your entry, Mr. Valentino?" tanong ng head judge.

Russia smirked. "I cal it, Face of a New Spring."

Sandaling nagtinginan ang judges bago nagsalita ang isa. "Face of a New Spring,
huh?"

Tumango si Russia. "This is how I remembered my girl's face on the first day that
we met. The exact face that made me realize that the winter that nearly kil ed me
was final y over. She started thawing the ice around my heart the day I met her
without me realizing. Her existence in my life made me hope for a brand new season.
A season that al ows me to bloom once more. This time, for a better reason." Russia
stared into my eyes. "Her."

Namula ang aking pisngi nang umalingawngaw ang kantyawan. Aksidente ko namang
nasulyapan si Freyja. She's staring at Russia with remorse, as if Russia's words
hurt her more than a thousand knives could.

"You seem so in love, Mr. Valentino," puna ng isang hurado.

"Well, I can't deny something that already shows, can I?" he answered proudly that
made Freyja bow her head.

Pinuri ng mga hurado si Russia. Ang ilan ay sinabi pang bagay na bagay raw kami.
Nagpasalamat naman kami sa kanila.

They went to the next booth after. Nang makita nila ang gawa ni Freyja ay tinanong
nila ito kung ano ang inspiration nito sa ginawang disenyo.

Russia was standing behind me, hugging me with one arm while he's busy chatting
with some other artists who visited our booth. Nang magsimulang magsalita si Freyja
ay natahimik din sila ng mga kausap niya.

"This is what I cal Saudade. It expresses the internal feeling I have every single
day." Her eyes glistened with pain. "A painful experience took away my happiness. I
was judged without anyone hearing the truth come out of my own lips. Each day, I
long for an angel's embrace. An angel I wish I had the chance to see grow up in her
real father's arms." Tumitig ang malungkot niyang mga mata kay Russia. "The same
arms I wish I could stil come home to."

Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap ni Russia sa akin. Maya-maya ay

bumuntonghininga siya bago bumaling kay kuya Boyd.

"Let's pack up. We stil have a big day tomorrow," seryoso ang boses niyang sabi.

Napatitig ako kay Russia nang magsimula siyang tumulong sa pagliligpit. Hindi
maipinta ang gwapo niyang mukha na tila masyado siyang naapektuhan sa narinig mula
kay Freyja.
"Biah, let's go," he said in a serious tone before he grabbed my hand. Siya na rin
ang bumuhat sa aking gamit saka na kami naglakad palabas ng convention center.

Russia was serious while putting our stuff on the back of his pick-up. Sa
kalagitnaan ng pagsasalansan ng mga gamit ay humabol sa amin ang pamilyar na babae.

"Pwede ba tayong mag-usap?" Freyja asked. Malamlam ang mga mata.

Umigting ang panga ni Russia habang ini wasang tingnan ang ex niya. "We have
nothing to talk about. I spoke to you so people wouldn't be bothered by how we
treat each other, but that doesn't mean I wil stil let you fool me."

Freyja inhaled a sharp breath. "Hindi mo man lang ba talaga aalamin ang totoo?"

"What truth, huh?" naubusan na ng pasensyang tanong ni Russia.

Hinawakan ako ni kuya Boyd sa balikat. "Biah, pasok na sa kotse."

Tiningnan ko siya't umiling ako bago ko muling ibinalik ang atensyon ko sa dalawa.

"What truth, Frey? Iyong katotohanang nagpatira ka sa kapatid ko dahil palagi akong
wala?!"

Namuo ang mga luha ni Freyja. "Walang nangyari sa'min. Rocco just said that because
he tried to help me—"

"Shut up!" His voice thundered. "Hanggang ngayon ba naman, maglolokohan pa rin
tayo? Putangina, kailan ka ba talaga magbabago—"

"Hindi ko ipinalaglag ang baby! I was forced to lie, okay?! I was forced to say
that I had an affair when everyone knows I was faithful to you! Ginipit lang ako—"
"At sa tingin mo mabibilog mo pa ang ulo ko?" Russia scoffed. Ang mga kamao ay
matindi nang nakakuyom. "Go find someone else to fool. I'm better off without you
anyway."

Hinarap ako ni Russia saka niya ako hinatak sa kamay. Malamlam naman ang mga mata
kong binalikan ng tingin ang lumuluha na ngayong si Freyja.

Alam kong hindi dapat ako maawa kasi pinagselosan ko siya kanina pero bakit ganito?
Bakit parang gusto ko siyang aluin? Dahil ba babae rin ako?

I sighed. Pinapasok ako ni Russia sa kotse bago siya nagtungo sa driver seat. Ni
hindi na niya pinainit ang makina ng sasakyan. Ibwinelta niya kaagad na tila gusto
niyang lisanin na ang lugar sa madaling panahon.

Walang kumikibo sa amin. Si ate Raima at Donny ang sakay namin sa backseat habang
naka-big bike naman si kuya Boyd. We al went to the hotel without anyone breaking
the silence. Tila hindi rin kasi alam ng dalawa naming kasama kung ano ang dapat
sabihin.

Isinama ako ni Russia sa suite niya. Nang makapasok kami ay naupo siya sa gilid ng
kama at ihinilamos ang palad sa kanyang mukha.

"I'm sorry," he said under his breath. Siguro akala niya ay natatakot ako sa kanya
dahil nanatili ako sa tapat ng pinto.

Nilunok ko ang namuong bara sa aking lalamunan bago ako lumapit sa kanya. I stood
between his parted legs and caressed his head after I removed his basebal cap.

Isinandal niya ang ulo niya sa aking tiyan habang hawak niya ako sa baywang.
Malalim ang bawat hugot niya ng hininga. Tila pinipilit na kontrolin ang sarili
niya.

"Russia . . ." I cupped his face then gave him a smal smile. "Nai ntindihan kita."

His eyes softened. Pinakawalan niya ang mabigat na hangin sa kanyang dibdib bago
niya ako pinaupo sa kanyang hita.
"Thank you," he said in a breathy way before pecking a gentle kiss on my temple.
"Hindi na ko nakapagpigil."

Tumango ako. "Nai ntindihan ko. Saka . . . hindi ko alam kung anong klaseng sakit
ba ang naidulot niya para sumabog ka nang gano'n kahit na naka-move on ka na.
Siguro may mga sakit na hindi talaga basta nawawala kahit na nakausad na ang isang
tao. Huwag mo sanang isipin na aawayin pa kita dahil dito."

Pumungay ang kanyang mga mata. "I love you, Biah. Please don't think that just
because I exploded earlier, doesn't mean I stil have feelings for her. Galit na
lang ang meron ako para sa kanya. Galit na hindi ko rin naman gustong manatili pa
sa sistema ko. If it's easy to forgive, then no miserable person wil remain on
Earth."

Hinaplos ko ang kanyang balikat paakyat ng kanyang pisngi saka ako payak na
ngumiti. "Mawawala rin ang galit pagdating ng araw. Dito lang ako. Hihintayin
kong . . . tuluyang matapos ang masakit na kabanata ng buhay mo."

Russia locked me in his arms before he inhaled a sharp breath. "There is . . .

something I have to tell you."

"Ano 'yon?" medyo kinabahan kong tanong.

Itinulak niya ang ilang hibla ng buhok ko patungo sa likod ng tainga. "Si mommy,
nasa event siya kanina kasama si Georgia. Bago ka dumating, nag-usap kami. She's
begging me to come home and help Rocco.

Nagdesisyon akong ibigay na ang gusto nila dahil gaya ng sabi mo, pwede ko siyang
tulungan kahit hindi ako magpatawad. Mommy agreed . . . and she asked me to bring
you with me. Gusto ka nilang makilala."

Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng takot sa huli niyang sinabi. Siguro kasi nag-
warning na sa akin si kuya Boyd tungkol sa nanay ni Russia. Kaya lang paano kung
mali pala si kuya Boyd? Baka mamaya ay mahusgahan ko kaagad ang nanay ng lalakeng
mahal ko nang hindi ko nalalaman.

Nilunok ko ang namuong bara sa aking lalamunan. "Kailan tayo pupunta?"

"I told them I need to check on your schedule, dahil ayokong maapektuhan ang pag-
aaral mo."
Marahan akong tumango. "May long weekend kami next week. Walang pasok mula
Wednesday hanggang Monday dahil sa festival ng probinsya at national holidays.
Tatapusin ko ang special exams tapos . . . pwede na tayong pumunta para matulungan
mo na ang kapatid mo."

Iyon na lang talaga ang iisipin ko. Isasantabi ko na lang muna siguro iyong sinabi
ni kuya Boyd sa akin.

Kung may mapansin man ako sa ugali ng nanay ni Russia, at least ako mismo ang
nakasaksi at hindi lang ako nagbase sa sabi-sabi.

Lumamlam ang mga mata ni Russia. "I'm sorry if you have to compromise for me."

Umiling ako't nginitian siya. "Magkatuwang tayo dapat sa lahat ng bagay. Hindi
pwedeng ikaw lang palagi ang nagbibigay ng suporta sa'kin. Dalawa tayo sa relasyong
'to, Russia at . . . seryoso rin ako sa'yo."

Humugot ako ng malalim na hininga bago siya muling nginitian. Sa pagkakataong ito
ay mas malawak na ang kurba sa aking mga labi. "Mahal kita, Russia. Mahal na mahal
kita."

His eyes glistened with joy. "The curse about going to Baguio with your partner
better not be true."

Pinagsalikop niya ang aming mga kamay at pinakatitigan. "Because there is no way
I'd let myself see these cute fingers held by another man's hand."

My heart swelled with joy. "Sa kamay mo lang bagay ang mali t kong kamay."

He smirked. "Your hand would look even more perfect with mine once it already has
what I wanna put on your finger someday."

My heart pounced. "A-Ano naman 'yon, babe?"

He lifted our hands and kissed the back of my palm while staring at me.

"Our wedding band . . ."

Kabanata 30

Rabiah

Russia woke me up the next day with some tender kisses on my shoulder. Nakatalikod
ako sa kanya nang matulog habang namirmi sa aking baywang ang braso niyang may
bagong tattoo. Nang magising nang tuluyan ang aking diwa ay bahagya kong inianggulo
ang aking ulo saka ko pinatakan ng halik ang kanyang pisngi.

He smiled then caressed my hair. "Big day today."

Tumango ako. "First part kami, 'di ba?"

"Yes. Susunod sina Boyd for neon tattoo category. Then we'l have the group
competition."

"Bangon na pala tayo at baka ma-late pa--"

Naputol na ang sinasabi ko nang halikan ako ni Russia. Bahagya ko tuloy siyang
naitulak saka ko marahang hinampas sa dibdib. "Hindi pa ako nag-toothbrush!"

He laughed softly. "Hindi ka naman bad breath. I could kiss you al mornings."

Pabiro akong umirap ngunit ang magaling na Russia, hinatak na ako nang tuluyan nang
pumatong sa kanya.

I giggled when his stubbled beard tickled my neck. "Nakailan ka na kagabi,

bossing."

He squeezed my bum. "I could never get enough of you," he whispered before sucking
the tender skin on my neck.
Tuluyan na akong nawalan ng kakayahang tumanggi. Siguro kasi . . . gusto ko rin.
Ewan ko ba. There's an addictive sensation that thrums in my veins each time we
make love. Parang nalilimutan ko ang lahat ng gumugulo sa isip ko. Al that matters
is the heat we are sharing, and the love that sparkles in our eyes while we're
moaning each other's names.

"We'l do it quick . . . then we'l do it in the shower," he said in a raspy way

before he claimed my lips.

I moaned while kissing him back when I felt his hard shaft on my entrance. Dahil
pareho naman nang hubad ay wala nang sagabal pa.

He rubbed his sex on my wet folds before he final y cupped my ass so he could
position himself on my

entrance. Napadaing ako sa sarap nang unti-unti siyang umulos mula sa ilalim.

Russia let out a satisfied groan. Pinakawalan niya ang isang pisngi ng aking pang-
upo saka niya hinaplos ang aking likod bago sinapo ang isa kong dibdib.

I sat up and threw my head back as sultry electric waves thrum under my heated
skin. My lips formed an o as I moaned in pleasure. Ang sarap ng bawat hagod.
Mabagal ngunit baon na baon!

Kinuha ko ang pagkakataon upang pagmasdan ang gwapong mukha ni Russia. He looks
erotic with his furrowed brows and clenching jaw. Ang isang palad ay humahagod sa
aking hita pataas ng baywang habang ang isa ay pinipiga ang aking dibdib.

I smiled at him. "Love you . . ."

Russia smiled back then lifted his hand to hold me lightly on my neck. "I love you
more, Biah . . ."

Muling sumara ang mga mata ko. I tried to bend backwards and rest my palms on his
thighs. Sinubukan kong gumalaw sa kanyang ibabaw ngunit napamura siya nang mahina
kaya nag-aalala akong tumigil.

"M-Mali ba?" nag-aalangan kong tanong.

Russia gave me a smal smile. "No, baby." His thumb stroked my jaw. "You just
surprised me but you're doing it right."

Ngumiti akong muli bago sinubukang gumalaw. Tasya taught me a few things . . .
kahit hindi ko naman iyon itinatanong. Siguro ganoon ka-obvious na may nangyayari
na sa amin ni Russia.

I tried to move my hips back and forth. Russia held me by my waist using one hand
while the other remained on my neck, his thumb strokes my jaw from time to time
while we're both groaning.

Masaya akong makitang napapasaya ko rin siya. Na hindi na lamang siya ang kumikilos
ngayon kaya sinubukan kong pagbutihin ang ginagawa. I knew I am doing it right when
Russia cursed under his breath while his eyes squinted a bit.

"Baby . . ." he cal ed under his breath before he brought his palm down to my lower
belly.

Napaungol ako sa sumunod niyang ginawa. He pressed his thumb on my clit then did a
circular motion.

Ang mga mata niya'y tumitig sa aking dibdib, pinagmamasdan ang mga iyong umalog sa
aking bawat paggiling.

I chewed my bottom lip and cupped one boob. Umigting ang panga ni Russia sa aking
ginawa. Tila napitik ko ang kanyang pasensya kaya naman nang hindi na nakapagpigil
ay pinaalis ako sa ibabaw niya't pinatuwad sa gilid ng kama.

I gasped when Russia fil ed me from behind. Hindi ito ang unang beses na ginawa
namin ang ganitong

posisyon ngunit ngayon lamang niya ako binigla ng pasok. Baon hanggang sa
pinakadulo kaya halos mapakapit ako nang husto sa kumot.

He lowered his head to level on my ear while his hand cupped my boob to squeeze it.

"Sorry," he whispered hoarsely. "You're driving me wild."

Inianggulo ko ang aking ulo nang mahalikan siya sa mga labi. Russia answered my
kisses while trying to move his hips slowly but deeply. Umuungol na naman ako sa
loob ng bibig niya. Nang hindi na siya nakapagpigil pa ay tumayo na nang maayos at
hinatak pa ako nang kaunti sa gilid ng kama.

He col ected my hair, twisted it a bit and then held onto it while his free hand
caressed my back. Umulos siya nang sunod-sunod habang ginagawa iyon kaya halos
tumirik ang mga mata ko. Goodness! He's becoming a monster again! Para akong
mawawarak sa lakas ng bawat hampas!

Russia groaned erotical y. Naghahalo ang aming mga ungol at sumasabay sa langitngit
ng kama. Feeling ko masisira na namin ang bed frame pero parang wala siyang
pakialam!

I heard something broke underneath the bed. Ngunit imbes na magdahan-dahan na ay

pinatihaya niya ako't hinatak patayo. He made me sit on the edge of the bedside
table. Muntik ko nang matabig ang lamp nang iangat niya ang isa kong binti saka
niya ulit ipinusisyon ang sarili.

"Anong gaga—oohh!"

Muling sumara ang aking mga mata nang tuluyan siyang umulos. My hands held onto his
shoulders as he thrusted inside me.

Para akong sinilaban sa tindi ng init na lumukob sa aking katawan. We kissed and
tried to trap each other's moans inside our mouths but it wasn't enough. Pati ang
bedside table ay parang bibigay na sa rahas ng bawat hugot at baon ni Russia,
ngunit magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ko iyon nagugustuhan.

"Biah . . ." namamaos niyang tawag.

I chewed my bottom lip while looking at him with my erotic expression. "R-
Russ . . . m-malapit na ko . . ."

He inhaled a sharp breath then nodded. Muli niya akong hinalikan saka niya piniga
ang aking dibdib. He played with my nipple to heighten the heat that's already
consuming me. It didn't take long until I writhed in pleasure. Halos makalmot ko
siya habang dumadaing. My eyes squeezed shut as I reached my climax, and when I was
final y done, Russia pul ed out to finish with his hand.
Lumunok ako't hinawakan ang pagkalalake niya. As if Russia understood what I wanted
to happen, he kissed my lips again and guided my hand until I get used to it. Hirap
na hirap mag-abot ang dulo ng aking mga daliri ngunit ginawa ko pa rin. His erotic
groans were music to my ear, while his expression was nothing but art.

Bumaon sa aking balikat ang kanyang mukha habang gumagalaw na rin ang balakang
niya. His breathing became sharper and sharper, and when I final y felt his hot
essence spurt onto my tummy, a satisfied smile made its way to my lips.

I did it. I helped him finish.

"Fuck, baby." Nanggigigil niya akong hinalikan saka siya ngumisi. "I loved that."

Sinabunutan niya ako't muling hinalikan. Nang maputol ang halik ay bumuntonghininga
siya't tinitigan ang mantsa sa aking tiyan.

He sighed. "Reach your dreams fast so we won't have to finish this way every time."

Lumunok ako. "P-Pwede namang . . . mag-condom? Or . . . pwede akong mag-pil s?"

He shook his head. "Pil s might affect your body in a negative way. I won't risk
your health."

"Eh . . . condom?"

He smirked. "I always want you raw."

Pabiro ko siyang inirapan saka ko tiningnan ang bed. "Nasira yata natin."

He clutched my hair and pecked a gentle kiss on my temple. "Then I'l pay for it. No
big deal." Kinarga na niya ako. "Let's take a bath together and do another round."

Sumimangot ako. "Russia talaga . . ."

Wala rin naman akong nagawa. Marupok ako pagdating sa kanya. It was like he
enslaved me by his touch and now I couldn't save myself anymore.

Dalawang beses pa naming ginawa bago kami nakalabas ng suite. Para tuloy gelatin
ang mga binti ko.

Nanlalambot!

Our team went to the convention center. Nang makarating sa booth namin ay tinawag
ng organizer si Russia kaya naiwan kami roon.

"Kuya Boyd, ilang minutes pa?" tanong ko.

Sinilip niya ang wrist watch niya. "Thirty. Ready na ba ang design mo?"

Tumango ako. "Oo, pero baka mag-revise ako nang kaunti."

"Sure."

He cleared out the table for me. Inilagay ko naman doon ang laptop ni Russia at
binuksan ang design na ginawa ko kagabi bago kami nagharutan.

"Biah, silip lang kami sa ibang tropa. Okay ka lang ba rito?" tanong ni kuya Boyd.

Tumango ako habang tutok ang mga mata sa screen. "Opo, okay lang. Sige lang po."

Tinapik niya ako sa likod saka sila umalis nina ate Raima at Donny para maglibot.
Naiwan ako sa booth na tutok sa kaunting revision na ginagawa ko sa disenyo.

"The Pangaea?"

Napalingon ako sa babaeng nakatayo na pala sa likod ko at may hawak na dalawang

kape.

Lumunok ako sandali saka ko tinanguan si Freyja. "Uhm, oo."

Freyja gave me a smal smile before she handed me one of the cups she's holding.

Nahihiya ko iyong tinanggap. "S-Salamat."

Tumango lamang siya't sumimsim sandali sa kanyang kape. "I like your idea. Mukhang
ikaw ang dark horse ng competition."

Naguguluhan ako kung bakit niya ako kinakausap na parang hindi ako ang girlfriend
ng ex niya. Halata naman sa mga tingin niyang mahal niya pa si Russia kaya medyo
nagtataka ako kung bakit parang genuine ang kabaitan niya sa akin.

I swal owed the lump in my throat. "Salamat."

She gave me another smal smile. Natahimik din kami nang ilang sandali bago ko
napansing lumamlam ang mga mata niya. Maya-maya ay humugot siya ng malalim na
hininga't may lungkot na tumitig sa akin.

"Can I . . . tell you a secret?" she asked.

Nag-aalangan akong tumango. "O-Okay?"

She leaned on the table then stared at her cup with guilt and pain in her eyes.

"Sigurado akong nasabi na sayo ni Russia ang tungkol sa amin kaya halatang ilag ka
sa'kin, pero gusto kong malaman mo na . . . hindi ko pinalaglag ang baby." Basag
siyang ngumiti. "Anak namin ni Russia ang baby sa design ko kahapon."

Medyo humigpit ang hawak ko sa cup. "Pinalaglag mo raw dahil anak ng kapatid niya—"
"His family doesn't like me. Except Rocco, of course. We're good friends but we
never had an affair."

Suminghot siya. "Kung ako sa'yo, ihahanda ko ang sarili ko. Don't be the weakling
that I became. Kung totoong mahal mo si Russia, please fight for him . . . the way
I failed to do so."

Nanlamig ang mga palad ko. "H-Hindi kita maintindihan."

A broken smile made its way to her lips. "I was poisoned, Biah. I lost the baby
because of it. Not because I aborted it . . ."

Muntik ko nang mabitiwan ang kapeng hawak ko.

Diyos ko . . .

Kabanata 31

Rabiah

Hindi ko na nagawa pang mag-focus mula noong natapos ang pag-uusap namin ni Freyja.
May bahagi ng aking puso na natakot dahil sa mga bagay na naisip ko matapos malaman
ang bersyon niya ng katotohanan.

What if Russia finds out the truth? That she was poisoned because his family didn't
want her for Russia?

Magbabago ba ang isip ni Russia? Mananaig ba ang awa sa boyfriend ko oras na

mapagtanto niyang biktima si Freyja? Na hindi naman talaga nagloko si Freyja?

Babalik ba si Russia kay Freyja? Iiwan ba niya ako?

Naihagod ko ang mga palad ko sa aking hita saka ako humugot ng malalim na hininga.
Ilang minuto na mula nang magsimula ang timer. Halatang kinakabahan na ang mga
kasamahan ko dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin dinadampot ang tattoo
machine. Nakamarka na sa balat ng modelo ang design ngunit heto ako, tulala lamang
sa disenyo at hindi pa magawang magsimula.
"Biah," nag-aalalang tawag ni ate Raima.

Bumaling ako sa aking mga kasama habang balisa ang aking mukha. They al looked
worried except Russia. Tila ba kalmado lamang siya dahil malaki ang tiwala niya sa
akin.

I swal owed the lump in my throat. "Parang . . . kailangan ko ng sub."

Nagkatinginan sina ate Raima, Donny at kuya Boyd. Maya-maya ay hinawakan ni Russia
ang magkabila kong balikat saka siya bahagyang yumuko.

"You got this, baby," he reminded. "Do this for your siblings."

Napatitig ako sa kanya nang kumirot ang aking dibdib. I forgot about my siblings
since I got here. Ni hindi ko sila nakumusta dahil masyado akong naging invested
kina Freyja at Russia.

A familiar song cal ed 711 by Toneejay played in the large speakers. Napatitig ako
sa disenyong ginawa ko. I didn't say a word for a few seconds nor did anything
until something hit me.

Gusto kong magtagumpay sa buhay para sa mga kapatid ko.

Gusto kong maabot ang mga pangarap ko nang maisip nilang walang imposible.

Para sa kanila lahat. Para sa maayos na kinabukasan nila. Sa kumportableng buhay na

ako mismo ang magbibigay. Hindi si Russia o kung sino pa man. Ako.

I grabbed the red bal pen and looked at Russia. Nagkatitigan kami ng ilang segundo.
Nang tila nakuha niya ang gusto kong mangyari ay payak siyang ngumiti bago
tiningnan ang modelo.

"Stand up," utos niya sa modelo.

Naguluhan ang lahat nang maupo si Russia sa artist chair. Ngumiti naman ako at
tinitigan ang kanyang balikat.

As if Russia doesn't need to hear another word, he removed his shirt and adjusted
his chair so I could sketch on his shoulder properly.

"Do it, baby," he said with so much faith in me.

I pursed my lips and nodded. Iginuhit ko gamit ang red bal pen ang disenyong naisip
ko. Nang matapos ang sketch ay kinargahan ko na ng ink ang mali t na container.

Sinimulan ko ang pagtinta sa balikat ni Russia. I didn't care about the time
anymore. Nag-focus ako sa mismong disenyo at ibinuhos ang buong puso ko roon.

Russia gave me a proud smile as soon as I'm done drawing on his shoulder. Tumayo
ako at ibinaba ang tattoo machine, hindi mapigilan ang munting ngiti sa pagsilip sa
aking mga labi. Manalo o matalo, masaya ako sa disenyong napili ko.

"I'm proud of you," Russia whispered while the judges are roaming around to check
the designs.

Ngumiti ako sa kanya at sinalat ang kanyang kamay. "Salamat, Russ."

Yumuko siya nang mapatakan ng halik ang tuktok ng aking ulo saka niya marahang
piniga ang aking palad.

May init na dumaan sa aking puso dahil sa ginawa niya. I could feel his genuine
support. Tila ba sa paningin niya, ako ang pinakamahusay na artist sa mundo.

Nagsimulang magwala ang dibdib ko nang makitang lumapit na ang mga hurado kina
Freyja. She explained her design with so much confidence. Medyo kinabahan na ako
dahil tila gustong-gusto ng mga hurado iyong kanya base sa kanilang mga ngiti.
Minimalist design kasi iyon ng isang ina at anak na magkakapit ang mali t na
daliri. Like a pinky promise or something.
"Well done, Miss Diogracias." Ngumiti ang head judge kay Freyja. "Isang award na
lang, hal of famer ka na. Good luck."

Napalunok ako. Lalo pang kinabahan ngunit hinawakan ni Russia ang aking baba upang
paharapin ako sa kanya.

"Hey." He smiled. "Just be yourself."

Humugot ako ng malalim na hininga't tumango. Pagkalapit ng mga hurado ay pilit kong
kinalma ang aking sarili nang maipaliwanag ko nang maayos ang inspirasyon ko sa
disenyo.

"This is a last-minute design I did." I glanced at the tattoo that Russia is now
showing to the judges.

"Iyong eroplanong papel na sinasabitan ng sinulid, representation ng mataas na

pangarap namin ng mga kapatid ko. Ako ho iyong stick figure na may hawak sa sinulid
habang iyong nakahawak sa kamay ko, si Jerome. Pangalawa namin. Tapos po si Efren
iyong parang may headband. Iyong mali t, si Lovely."

Pinasadahan ko silang lahat ng tingin habang pigil ko ang pagiging emosyonal.

"Kapag panganay ka, minsan mangangarap ka hindi para sa sarili mo kun'di para sa
mga taong gusto mong isama sa paglipad mo. Ganoon ho kasi ako. Gusto kong mangarap
para ipakita sa mga kapatid kong laki man kami sa hirap, hindi ibig sabihin na wala
na kaming karapatang mag-asam na maabot ang mga ulap." I swal owed the lump in my
throat. Gusto kong . . ." My eyes swelled with tears as I smiled at them. "Gusto
kong lumipad at abutin lahat ng mga pangarap ko para sa mga kapatid ko. Sa tatlong
taong alam kong kahit na anong mangyari, hinding-hindi iiwan ang tabi ko. Ilang
beses man akong madapa kakasubok na paliparin ang eroplanong papel, panghinaan ng
loob o mawalan ng lakas, alam kong . . .

palagi silang mananatiling nakahawak sa kamay ko, nagtitiwalang darating ang araw
na lilipad din ang eroplanong papel namin at maaabot din namin ang mga ulap. Aayos
din ang buhay at matitikman din namin ang masayang bukas nang magkakasama. Hindi
lang ako. Kami."

Napapunas ng sulok ng mga mata ang mga hurado. Tila ba naantig sa mensahe ng
disenyong napili ko.

They even gave me a tap on my shoulder as if tel ing me how proud they are.

Pagkaalis ng mga hurado ay niyakap ako ni Russia saka niya pinatakan ng halik ang
tuktok ng aking ulo.

"If only Jerome, Efren and Lovely are here, I'm sure they'l be the proudest."

Ngumiti ako. "Salamat, Russ."

He gently wiped my tears. "Manalo ka man o hindi, know that you made us al proud
not just by your art but by your love for your siblings. I don't give a damn if I
come in second. I'd love you even harder if you'l love your siblings more. Because
that only means I'l forever be with a woman who truly understands what love means."

Muling namuo ang aking mga luha. Niyakap naman ako ni Russia at hinayaan akong
umiyak. No, I am not crying out of pity for my siblings, or for the life we were
forced to embrace. Nai yak ako kasi alam ko sa sarili kong anuman ang mangyari,
hinding-hindi ako papayag na hindi ko maiaahon ang mga kapatid ko sa kahirapan.

My teammates congratulated me. Natawa tuloy ako kasi masyado naman silang advance.
Katwiran nila ay malakas daw ang kutob nilang mananalo ako sa minimalist category
dahil pinaiyak ko ang judges.

"Naku, mag-ready na lang nga tayo para sa susunod na event. Si kuya Boyd na ang
susunod na sasalang.

Sa kanya naman natin ibigay ang suporta natin," sabi ko.

Kuya Boyd smirked. Akmang may sasabihin siya nang marinig namin ang tunog ng tila
nagsipaglaglag na gamit mula sa booth nina Freyja. Bumagsak pala ang lagayan nila
ng inks dahil tinamaan ni Freyja. Tila namimilipit siya sa sakit habang nakahawak
sa puson niya. Mariin ding nakasara ang mga mata na parang hindi na niya kaya ang
sakit.

"Tulong!" sigaw ng isa sa mga kasamahan niya. Puro pa naman sila babae kaya naman
sa booth namin sila bumaling. Karamihan din sa nakapaligid sa amin ay mga
kababaihan dahil gustong makita si Russ.

Russia muttered a curse before he let go of me and rushed towards Freyja. Natulala
na lamang ako nang buhatin ni Russia ang nawalan na ng malay na si Freyja. Binuhat
niya si Frey palabas ng convention center habang napako ako sa kinatatayuan ko at
hindi alam kung ano ang mararamdaman.

"Sabi ko na sa'yo, concern pa rin si Russia kay Freyja. Sus! Sweet lang 'yon sa
jowa para mapagselos si Frey!" dinig kong sabi ng isa sa mga kasamahan ni Freyja.

Umismid ang isa pa. "Ang tagal nila. Magpapakasal na nga. Mahirap kalimutan ang
gano'n. Parang copycat naman ni Frey iyang bago. Inosenteng tingnan. Tinuruan lang
yata 'yan mag-tattoo para maalala si Freyja."

Napatitig ako sa kanila habang naninikip ang dibdib ko. Umiwas naman kaagad sila ng
tingin na tila tinamaan ng hiya dahil alam nang narinig ko ang usapan nila.

Napaupo na lamang ako sa stool habang nanlalamig ang mga palad. Naiyuko ko na
lamang din ang aking ulo kasabay ng pagpigil ko ng aking emosyon. Alam kong
nagdalawang-isip naman si Russ kung tutulong pero hindi ko pa rin talaga napigilang
makaramdam ng kirot sa dibdib.

I bit my lower lip and clenched my fists while I'm trying to hold back my tears.

Diyos ko, ayaw ko hong magselos pero . . . masakit po. Masakit na masakit . . .

Kabanata 32

Rabiah

Nakabalik si Russia pagkatapos ng halos tatlompung minuto. Sa akin kaagad ang tungo
niya na tila alam na niyang nasaktan ako.

I tried to dodge his gaze as soon as he reached our booth. Nagpanggap akong
nakatitig sa tattoo design na ginagawa ni kuya Boyd kahit ang totoo ay hindi ko
naman talaga magawang maging invested doon.

Mariin kong pinaglapat ang aking mga labi nang madama ko ang unti-unting pagyakap
ni Russia sa aking mga balikat. Bumaba rin ang kanyang ulo upang patakan ng
masusuyong halik ang gilid ng aking ulo.

"I'm sorry, baby," he whispered before pecking a kiss on my temple.

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan nang makita ko ang tila nangungutyang tingin
ng mga kasamahan ni Freyja na naiwan sa booth nila. Para akong nanlili t. Kahit na
may tiwala naman ako sa pagmamahal ni Russia, kapag pala may mga tao nang
nagbibigay ng masasakit na opinyon, maaapektuhan ka pa rin.

"A-Ayos lang." Humugot ako ng hininga. "S-Sana . . . nagbantay ka muna ro'n."

"Hindi kailangan. I already gave them a ride to the hospital. Natagalan lang akong
makabalik dahil traffic."

Pinaharap ako ni Russia sa kanya at pinagsalikop ang mga palad namin. Tumingin siya
kina kuya Boyd pagkatapos. "Bibili lang kami ng snacks at inumin."

As if our teammates already knew why Russia wanted to take me out for a drive, they
al nodded their heads then smiled at me. Para bang sinasabi sa aking magiging
maayos ang lahat.

Hindi na ako kumibo pa. Magkahawak ang mga kamay kaming naglakad paalis ngunit bago
kami nakalayo ay bigla na lamang nagtawanan ang mga kasamahan ni Freyja. Napalingon
ako sa kanila ngunit lalo lamang akong nanli t nang makitang sa mga kamay namin ni
Russia nakatutok ang mapangutya nilang titig.

I swal owed the lump in my throat before I tried to pul my hand away. Napakunot ng
noo si Russia sa aking ginawa. Hindi naman siya nagtanong pa ngunit inakbayan niya
ako hanggang sa nakarating kami sa kotse.

Hindi ako nagsalita nang makapasok siya sa sasakyan. He started the engine and then
sighed. Maya-maya ay nilingon niya ako't kinuha ang aking kamay upang marahang
pigain.

"Tel me what's bothering you," he demanded.

Mariin kong isinara ang aking mga labi bago ako umiling. Halatang hindi siya
kumbinsido kaya hinawakan ako sa pisngi at hinalikan sa mga labi.

I tried to respond a bit. Nang maputol ang halik ay malamlam ang mga mata akong
tinitigan ni Russia.
"Baby, I cannot fix this if you won't talk to me. I hate seeing you like this," he
said in a gentle voice.

Nahihiya at nalulungkot kong ibinaba ang aking tingin sa kanyang dibdib. "N-Nai
ntindihan ko naman na .

. . tumulong ka lang kanina. Kahit paano naman ay may pinagsamahan kayo. N-Nasaktan
lang ako kasi . . .

tao rin ako, Russia eh. Saka . . . ang sakit marinig mula sa ibang tao na sabihing
kaya ka lang malambing sa akin kasi gusto mong . . . pagselosin si Freyja." Uminit
ang sulok ng aking mga mata nang muli kong salubungin ang tingin niya. "H-Hindi
naman . . . totoo 'yon, 'di ba?"

"God, no. Who said that?" halatang napikon niyang tanong ngunit hindi ako sumagot
kaya bumuntonghininga siya. "Rabiah, hindi ko kailangan ng kahit sinong audience
para ipakita ko sa'yo kung gaano ko kagustong palaging nakalingkis sa'yo. Hindi
natin kailangan ng opinyon ng iba. They're not part of this beautiful relationship.
Hindi rin ako bata para pagselosin pa si Freyja. I'm twenty eight. I don't do stuff
like that. Not even before. Kung nilalambing kita sa harap ng maraming tao, 'yon ay
dahil baliw na baliw ako sa'yo. Wala akong pakialam kung mai ntindihan ba nila 'yon
o bibigyan nila ng ibang kahulugan. You know why? Because I don't give a fuck about
them."

Nangilid ang aking mga luha. "A-Ayaw ko namang magpaapekto, eh. Kaya lang . . . ang
sakit marinig, Russ. Siguro kasi tinatamaan ako ng insecurities ko dahil matagal
kayo ni Frey. Tayo . . . bago lang naman."

He sighed. "Does the length of a relationship real y matter more than what people
feel?"

I pursed my lips. Hindi magawang sumagot sa kanyang tanong. Hinaplos naman niya ang
aking pisngi at muli akong pinatitig sa kanya nang sinubukan kong umiwas ng tingin.

"I'm not mad, Biah. It's a harmless question which I hope we could answer the same
way."

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan. "Natatakot ako, Russ . . ." My eyes
glistened with tears. "Kasi . . .

pakiramdam ko kapag nagising ka isang araw at napagtanto mong mahal mo pa rin si

Freyja, hinding-hindi ako makaka-move on."
Kumislap ang awa sa kanyang mga mata. "That wil never happen, baby. She's just a
part of my past now.

Sinabi ko na sa'yo. Ikaw ang hinaharap at kinabukasan ko. If you stil don't feel
secured then let me work on that. Let me prove to you every single day that no one
can stil make me stop wanting to have a life with you."

My lower lip trembled when I realized how sincere he is. Nakaka-guilty na naisip ko
ang mga bagay na iyon, ngunit imbes na magalit sa akin dahil nagduda na naman ako,
heto siya at gustong pawiin ang

pangamba ko.

He wiped the tears that trailed down my cheeks. "It's okay, baby. No one can change
my mind."

Lumunok ako sandali. "P-Paano kung . . . malaman mong hindi talaga nagloko si Frey?
Paano kung totoong naging faithful siya sa'yo at may gumawa lang ng paraan para
paghiwalayin kayo?"

"Then we're never destined to be together. Kasi kung kami pala, ba't kami
naghiwalay? Why did we miss our chance?"

Lumamlam ang aking mga mata. "Ganyan din ba ang . . . magiging perspective mo kung
sakaling . . . ako naman ang piliting alisin sa buhay mo dahil hindi naman tayo
magkalebel ng antas ng buhay?"

Russia sighed. "Biah . . ."

"Paano kung faithful din naman ako tapos ginipit ako at pinilit na makipaghiwalay
sa'yo--"

"Rocco and Freyja had an affair. They had a child which she aborted to win me back.
She wasted my love.

You won't. I know you won't. End of story." He sighed and shut his eyes. "Biah,
please. Let's not complicate our relationship anymore. Mahal kita, mahal mo ko.
We'l keep choosing each other no matter what, right? Kaya bakit ako matatakot kung
may manggigipit sa'yo kung may tiwala akong palagi mo naman akong pipili n?"
Nalunok ko ang bara sa aking lalamunan. "I'm sorry."

Muli siyang nagpakawala ng malalim na hininga bago niya ako kinabig at hinalikan sa
tuktok ng ulo. "I wil never think that you would ever let someone influence you
into breaking up with me. Mahal mo ko, kaya kung darating ang araw na maririnig ko
sa'yo na ayaw mo na, na gusto mo na kong hiwalayan dahil hindi mo na ko mahal, isa
lang ang mai sip ko. You mean it. Because the Biah I love wil always choose me. You
always wil . That's how much faith I have in this relationship."

Naisara ko na lamang ang aking mga mata saka ko siya niyakap pabalik. Sana nga
hindi kami umabot sa puntong iyon dahil alam ng Diyos kung gaano ako kasabik na
ubusin ang kinabukasan ko na kasama ko si Russia.

Mahal na mahal ko siya. Nai sip ko lang na darating ang araw na hindi ko na
mararamdaman ang mga yakap at halik niya, nai yak na ako. My soul begs to be one
with him al the time. Tila hindi ako kumpleto kapag wala siya kaya ang sakit-sakit
isiping pwedeng hindi ko na siya makasama pagdating ng araw.

I sniffed and tightened my hug around his waist. No. Ayaw ko. Hindi ako papayag.
Ipaglalaban ko siya hangga't kaya ko kasi tama siya. Iyong kilala niyang Biah,
palagi siyang pipili n. Hindi ako dapat magpaapekto sa sinasabi ng ibang tao kasi
hindi naman sila ang nakakasaksi kung paano ako mahalin ng isang Russia Valentino.

Hindi sila ang nakararanas ng pagmamahal na may pagpapasensya at pag-intindi. Hindi

sila ang

nakatitikim ng mga halik na may halong pag-ibig at paghanga. Lalong hindi sila ang
nakararamdam ng mga yakap na tila nagsasabing basta nasa bisig ka niya, ligtas ka.

"Mahal kita, Russia," I said in a low voice while I'm listening to his heartbeat.

Russia drew in a sharp breath before he gently kissed the top of my head. "You're
al I want for the rest of my life, Rabiah. I hope you wil never forget that . . ."

Payak akong ngumiti saka lalong sumiksik sa kanya. This love, how would I stil
survive without it?

Hindi na ako muli pang kumibo. Nanatili kaming magkayakap sa loob ng ilang minuto.
Walang nagsasalita ngunit panay ang pagpatak ni Russia ng halik sa tuktok ng aking
ulo. Hinahaplos din niya ang buhok ko na tila iyon ang paraaan niya upang pawiin
ang bigat na nararamdaman ng dibdib ko.
Maya-maya ay naramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone ko. I pul ed it out and
checked Tasya's chat.

Nang mabasa ang mensahe ay halos mawalan ng kulay ang aking mukha at ang puso ko ay
tila tumigil sa pagtibok.

"Diyos ko, Russia." Takot na takot akong tumitig sa kanya. "Nagbabalak ang DSWD na
kunin ang mga kapatid ko!"

Kabanata 33

Rabiah

Hindi ako mapakali habang pauwi kami ni Russia ng Tarlac. Mas pinili niyang i-
cancel ang pagsali namin sa huling kategorya dahil lang ayaw niyang mag-isa kong
harapin ang problema tungkol sa kustodiya ng mga kapatid ko.

Natatakot ako. Kung kukunin ng DSWD sina Jerome, Efren at Lovely, baka hindi ko
kayanin. Nangako ako sa mga kapatid kong kahit anong mangyari ay hinding-hindi kami
magkakahiwa-hiwalay. Ngunit kung batas na ang kalaban ko, paano na?

Russia pressed the screen of his phone when he received a phone cal from his
mother. Naka-loud speaker iyon kaya rinig ko ang usapan nila.

"I'l just give you a cal back, Ma. I have an emergency," seryosong sabi ni Russia
sa ina.

"Why? What happened? Are you okay?" halatang nag-aalala nitong tanong.

Sinulyapan ako ni Russia saka siya bumuntonghininga. "I'm fine, Ma. Nagmamadali
lang kami ni Biah para umuwi ng Tarlac. Nalaman naming balak kunin sa kanya ng
social workers ang mga kapatid niya. Nalaman

ng DSWD na umalis sila sa poder ng mga magulang nila."

"Oh my goodness." Narinig ko ang pagbuntonghininga ng ginang. "Uh, why don't you
bring them here instead? I mean, you can open a tattoo shop in Manila, anak. She
can transfer here. Hindi ba nabanggit mong gusto niyang pumasok sa aviation school?
Maybe her units can be credited. Kakausapin ko ang amiga ko."

"Ma . . ." Russia cal ed in a breathy way. Tila nais suwayin ang ina.

"Russia, I just want you to be around again. Gusto na ulit kitang makita. Makasama
palagi. You're too far.

Sinabi ko naman sa'yo na tanggap ko na ang desisyon mong maging tattoo artist.
Didn't I tell you yesterday that I'm proud of you? Please, anak. Kung uuwi ka rito,
pwede mo silang isama. I wil cal our family lawyer and seek some advice para hindi
makuha sa girlfriend mo ang mga kapatid niya. Palabasin nating gusto ko silang
ampunin kaya iniuwi na rito. I can pay their parents so they wil tell the social
workers na kakapayag lang nila sa kagustuhan kong kupkupin ang mga bata."

Yumuko ako dahil sa narinig. Ayaw kong magduda sa sinseridad ng ina ni Russia pero
bakit gano'n? Bakit parang . . . ang bigat ng dibdib ko lalo matapos ko siyang
marinig?

Bumuntonghininga si Russia. "I'l discuss this with her. Hindi pwedeng ako ang
magdesisyon dito, Ma."

"I understand, but please do let her know na bukas ang bahay natin para sa kanila.
Okay? I miss you, Russia."

"Miss you, too Ma." He sighed. "I have to go. I'l just cal you later. Bye."

Ibinaba na ni Russia ang tawag. Nagpakiramdaman naman kami hanggang sa siya na ang
bumasag sa katahimikan.

"Would you like to consider my mom's offer? I can hire a lawyer anytime but it
might take some time for the court to favor you. Lalo at eighteen ka pa lang at
wala pang stable na source of income."

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan saka ko siya tiningnan. "May magbabago ba
kung dadalhin natin sila sa inyo?"
"My mom can pul some strings in Manila. She can get in touch with some of her
friends who can help her keep your siblings. Pwedeng palabasing siya ang kumukupkop
ngayon sa kanila. She's married and has no problem in the financial aspect."

Russia helped me weigh down our options. Kaya lang ay nahirapan pa rin talaga akong
magdesisyon dahil sa kakaibang bigat ng pakiramdam na nadama ko.

Pagkarating namin sa apartment ay umi yak ang mga kapatid ko. Kasama nila si Tasya,
tila mga takot dahil alam na rin nila ang posibleng mangyari.

"Ate!" tawag ni Efren na siyang unang nakakita sa pagpasok ko.

Nagsilapit sila sa akin at yumakap habang buhat ni Jerome si Lovely. Naluha na

lamang ako nang madama ang higpit ng yakap ng mga kapatid ko. Takot sila. Takot na
takot sila at ganoon din ako.

Tiningala ako ng lumuluhang si Efren. "Ate, paano na tayo ngayon kung kukunin kami?
Magkakahiwa-hiwalay na tayo? Ate, ayaw ko. Gusto ko kasama ko kayo palagi. Kahit sa
karton na ulit matulog at noodles lang ang ulam magmula umaga hanggang gabi, okay
lang po basta dito lang tayo. Magkakasama lang tayo."

I sobbed. "Hindi, Efren, ha? Hindi tayo magkakahi-hiwalay. Hindi papayag si ate.
Hindi ko hahayaan na kunin kayo sa'kin." Pinaghahalikan ko sila sa tuktok ng
kanilang mga ulo. "Gagawin ko lahat huwag lang tayong magkahiwa-hiwalay. Ilalaban
kayo palagi ng ate kahit ano man ang mangyari. Mawala na lahat huwag lang kayo."

Tiningnan ako ng umi yak ding si Jerome. "Pero paano, 'te? Sabi ng nagpunta ritong
social worker, hindi mo pa raw kami kayang alagaan. Sinabi naman namin na
nagtutulungan tayong magkakapatid pero sabi nila hindi raw talaga pwedeng pabayaan
na wala tayong kasamang mas may kakayahan kaysa sa'yo.

Nagalit ako kasi parang minamali t ka nila pero sabi ng social worker, masama raw
ang ugali ko dahil wala raw akong tamang gabay. Hindi naman ako magtataas ng boses
nang gano'n kung ginalang ka nila.

Nagpapakahirap ka para sa amin tapos sasabihin nila sa'yo 'yon? Ano bang karapatan
nila? Sino ba sila sa akala nila para sabihing hindi mo kami kayang gabayan at
palakihin?"

Napahikbi na lamang ako sa narinig. Niyakap ko ang mga kapatid ko at nag-iyakan

kami dala ng takot na magkahiwa-hiwalay. Diyos ko, hindi ko kaya. Mawala na lahat
huwag lang sila. Hindi ko kaya.
Pinaglapat ko ang aking mga labi nang magkatinginan kami ni Russia. Halata ang
awang nararamdaman niya para sa amin ng mga kapatid ko ngunit ayaw niyang makialam.
Tila sa pagkakataong 'to, gusto niya akong hayaang magdesisyon sa kapalaran namin
ng mga kapatid ko.

"Ate, tumakas na lang tayo. Sa ibang lugar na lang tayo mag-aral. Do'n sa hindi
tayo kukulitin ng social worker," umi yak na pakiusap ni Efren.

Tumutulo ang luha na muli kong nilingon si Russia. Hindi ako nagsalita ngunit tila
naging sapat na ang titig ko sa kanya upang makuha niya ang gusto kong iparating.

Russia nodded his head before he asked Tasya to help him pack our stuff. Nang
makita ng mga kapatid ko ang ginagawa ng dalaw ay nangangamba nila akong tiningnan.

"A-Ate? Ibibigay mo ba kami sa social worker?" takot na tanong ni Jerome.

Lumuluha akong ngumiti sa basag na paraan saka ko pinunasan ang luha sa kanyang
pisngi. "Hindi mangyayari 'yon, Jerome." I sniffed. "Iyong mama ni Russia, inalok
niya tayo ng tulong. Doon muna tayo sa kanila tapos . . . tapos kukuha sila ng
abogado na magtatanggol sa atin at sisigurong hinding-hindi tayo magkakahiwa-
hiwalay. Huwag na kayong umiyak, ha?" Muntik mabasag ang aking tinig. "Hinding-

hindi ako papayag na magkahiwa-hiwalay tayo. Palagi kayong ipaglalaban ng ate kasi
mahal na mahal na mahal ko kayo."

Niyakap nila ako at pinasalamatan. Nagkatinginan naman kami ni Russia. Maya-maya ay

payak niya akong nginitian.

I mouthed a thank you to him before I kissed my siblings on their heads. Maya-maya
ay tumulong na kami kina Russia sa pag-eempake. Nang natapos ay isinakay ni Russia
ang mga gamit sa pick-up truck saka niya pinapasok ang mga kapatid ko sa backseat.

"Mag-i ngat kayo. Makikibalita ako rito tapos icha-chat kita, ha?" bilin ni Tasya.

Ngumiti ako at tumango. "Salamat, Tasya ha? Pasensya na nadamay ka pa."

"Wala 'yon. Laban lang, friend. Ikaw na lang ang meron ang mga kapatid mo."

I pursed my lips and nodded. Tama si Tasya. Ako na lang ang meron ang mga kapatid
ko kaya hindi ko sila pwedeng biguin. Hindi ko sila pwedeng hayaang makuha sa akin
kaya kung ito na lang ang paraan para hindi kami magkawatak-watak, mananalig na
lamang ako na mabuti ang intensyon ni Mrs. Valentino sa alok niyang tulong.

"Get in the car, baby," ani Russia saka ako pinagbuksan ng pinto.

Pumasok ako at hinintay siyang makaupo sa driver seat. Nang maisara niya ang pinto
sa banda niya ay kinuha niya ang kamay ko't pinatakan ng halik sa likod.

"You have me, Biah." Nilingon niya ang mga kapatid ko. "Al of you."

Basag akong ngumiti. "Salamat, Russia ha?"

"Don't mention it." Marahan niyang piniga ang aking kamay. Payak naman akong
ngumiti saka na ibinaling sa labas ng sasakyan ang aking tingin.

Diyos ko. Sana ho tama ang desisyon kong ito . . .

Kabanata 34

Rabiah

Kabado ang dibdib ko lalo na nang natanaw na namin ang malaking wooden gate nina
Russia. The color of the wood alone screams elegance, but what made me feel smal er
was the large three-storey house with modern architectural designs that was
dominated by gray paint, wood, and a lot of glass.

"Russia . . ." Nag-aalala ko siyang tiningnan. "G-Gaano kalaki 'to?"

"Roughly a thousand square meters, baby," kaswal niyang sagot na nakapagpalunok sa

akin.

"Ang laki . . ." Muli kong pinagmasdan ang matayog na mansyon. "Parang kastilyo.
Mahal 'to sigurado."

"We bought it for half bil ion." He gently squeezed my hand. "We'l have one for us
and your siblings someday. Pero mas maganda kung sa probinsya. Maybe an eight
hundred square meters floor area wil do."

Napakurap ako. "Russ, iyong bahay nga namin eighteen square meters lang. Iyong
apartment, parang twenty four pero malaki na ang tingin namin sa apartment. Baka
hindi na tayo magkita sa ganito kalaking bahay. Ito na yata ang pinakamalaki rito,
eh!"

"This one is new. Our old house was 1,200 square meters but stil not the biggest in
the area. Mas malaki iyong kay Khalil Ducani."

Kumunot ang noo ko. "Iyong negosyanteng nakikita ko minsan sa balita?"

He nodded. "He's probably six or seven years older than me. We're not friends but
we have a mutual. Si Jigo. Second cousin ko. I'l introduce you to him soon. I heard
he's stil in Manila anyway. Next month pa ang balik sa Texas."

"Kuya Russia, parang kastilyo ang bahay ninyo," puna ni Efren. "Para akong Disney
Princess kung dito kami titira niyan!"

"Ikaw talaga, Efren. Makikitira lang tayo sandali hanggang sa maayos nina ate ang
problema sa social workers. Dapat magsipag tayo para hindi nakakahiya sa mga kamag-
anak ni kuya. Huwag natin silang ipapahiya saka huwag maglilikot din," bilin ni
Jerome kay Efren.

Ngumiti si Russia. "Don't worry. Makakasama n'yo ko rito. Huwag kayong mahiya. This
is my house, too so feel comfortable."

"Paano pala ang shop, babe?" tanong ko.

"Titingnan ko muna ang sitwasyon but I'l have Boyd take care of the operations
while we're here. Iyong sa pag-aaral mo, pwede naman sigurong mag-shift ka na para
diretso na ng aviation school gaya ng sabi ni mommy."

"Kaso kulang pa ang ipon ko, Russ. Kaya ko pa namang maghintay."

"I got you," he said before he parked the car. Sa kanilang garahe ay halos sampung
luxury car pa ang nakahilera. Nagmukha tuloy pinakamura ang kotse ni Russia.

"Madami yatang tao dito, kuya. Ang daming sasakyan, eh," si Jerome na namimilog ang
mga mata katitingin sa luxury cars.

"No, Jerome. Si Mommy at Daddy lang, si Georgia, Israel at Rocco plus the servants.
Mahilig lang mangolekta ng kotse ang mga kapatid ko."

"Eh, ikaw po?" tanong ni Jerome.

"Not real y. Cars are not my thing . . . but I col ect planes and helicopters."

Napakurap ako. "May . . . col ection ka ng eroplano at . . . helicopters?"

Tumango siya. "I'm keeping them somewhere safe." He smiled. "I'l bring you to my
garage one of these days."

"May koleksyon ka naman pala, eh tapos bumili ka pa ng sport plane!"

"Uh, because I wanna use a brand-new plane on our first date. I'm a bit
sentimental, baby." Kinindatan niya ako saka na siya lumabas ng sasakyan.

Napabuntonghininga ako. Hindi ko yata magagawang masanay sa totoong lifestyle ng

isang Russia Valentino. Pakiramdam ko sobrang laid back na niya sa probinsyano
version niya pero simpleng postura pa lang niya naghuhumiyaw na ang pagiging
mapera. Doon pa lang nalulula na ako. Paano pa kaya ngayong pinapapasok na niya ako
nang tuluyan sa tunay na mundong kinagisnan niya?

Pinagbuksan ako ni Russia ng pinto bago namin inalalayan ang mga kapatid ko.
Binuhat ko si Lovely habang sila naman nina Jerome ang bumitbit sa mga gamit.

Nahiya nga ako kasi wala man lang kaming maleta. Nakakarton lang ang damit naming
magkakapatid kaya ilan sa mga katulong ang napatitig. Ang iba, may awa sa mga mata
at nagawang ngumiti habang ang ilan ay tinaasan kami ng kilay.

"This way," ani Russia habang panay ang ikot ng tingin namin ng mga kapatid ko sa
mala-palasyong tahanan.

"Ate, maliligaw yata tayo rito," bulong ni Jerome sa akin.

"Oo nga, eh."

"Sonia, nasaan si Mommy?" dinig kong tanong ni Russia sa isa sa mga katulong.

"Nasa piano room po, Sir hinihintay kayo."

Tumango si Russia saka kami idinala sa silid na malapit sa living room. Ewan kung
living room ba iyon kasi may mahahabang sofa at malaking coffee table. Pero may
natanaw din akong set ng sofa roon sa

kabilang banda kaya hindi ko sigurado kung alin talaga ang living room.

Itinulak ni Russia ang higanteng pinto. Kaagad namang bumungad sa amin ang malamyos
na tunog ng piano. Sa harap ng kulay puting piano ay ang hindi mapagkakamalang ina
nina Russia dahil sa bata ng itsura at elegante ng pananamit.

"Ma," tawag ni Russia sa ina.

Tumigil sa pagtipa ang kanyang ina bago tumayo upang bumeso at yumapos kay Russia.
Napansin ko ang pagsulyap niya sa amin ngunit masyado iyong mabilis upang
mahusgahan ko nang husto ang paraan ng pagtingin niya sa amin.

"Glad to final y have you back, hijo." She cupped Russia's cheek. "Our home feels
lonely without you."
Hindi iyon sinagot ni Russia. Bagkus ay nilapitan niya kami saka niya ako
inakbayan. "This is Biah, my girlfriend. Sila ang mga kapatid niyang sinasabi ko
sa'yo, Ma."

Mrs. Valentino flashed an elegant smile at us. "Welcome to our home." Napawi ang
ngiti niya nang makita ang mga karton. "Uh, what are . . . those? Hindi kasi ako
tumatanggap ng mga pasalubong."

Napalunok ako. "G-Gamit po namin, Ma'am. P-Pasensya na ho. Wala ho kasing . . .

maleta."

"Oh, sil y me. I should have known," tila may laman niyang tugon bago muling
ngumiti. "Uh, why don't you go check the guest room so you can freshen up before we
have our dinner? Russia and I wil just have a talk."

"Ihahatid ko sila sa guest room na katabi ng kwarto ko," si Russia.

"Ano ka ba naman, anak trabaho ng katulong 'yon. Besides, hindi iyong guest room sa
third floor ang ipagagamit natin. They'l use the one outside."

Kumunot ang noo ni Russia. "I thought ginawa nang maid's quarters 'yong guest
house?"

"Yeah, but it's wide enough, Russia."

Umigting ang panga ni Russia. "Ma—"

"Wala akong ibang ibig sabihin, Russia kung iyan ang ini sip mo. I just thought the
kids would like to have better access to the pool since nasa harap mismo ng pool
ang guest house. Kung ikagagalit mo pala iyan kahit na pinaalis ko ang maids doon
para lang masolo nila ang buong guest house, then let them use the guest room
upstairs. Ini sip ko lang na delikado ang hagdan lalo na at may mali t na bata rin
sila. I'm a mother. I decided from a mother's point of view." Nilingon ako ni Mrs.
Valentino. "Do you agree, Biah? O

mas mabuting gamitin nga ang nasa ikatlong palapag?"

Napalunok ako bago alanganing sinulyapan si Russia. "Uhm, o-okay lang po kahit
saan. Nakakahiya na po

masyado na pinaalis pa ninyo ang mga kasambahay roon sa ipagagamit na guest house.
Pwede naman po kami kahit sa mali t na silid lang."

"Oh, come on dear. You should enjoy your stay. It's not like you'l get a taste of
luxury for a long time anyway," she murmured. Hindi ko tuloy gaanong naintindihan.
Ngumiti naman siya pagkatapos saka na tinawag ang isang katulong na nakaantabay sa
silid.

Russia sighed. "Susunod ako mamaya. Mag-uusap lang kami ni mommy," bilin niya.

I smiled then nodded. "Sige lang."

Iginiya na kami ng katulong palabas ng silid. Bago sumara ang pinto ay narinig ko
pa ang sinabi ni Mrs.

Valentino kay Russia.

"I need your help, son. Israel is crashing our airline. Please, kahit isang buwan
lang, i-train mo ang kapatid mo. Ito lang ang hihilingin ko bukod sa pagiging donor
mo kay Rocco. After this, I promise you that I wil not get in the way of your plans
anymore."

"Dito po tayo, Miss," magalang na sabi ng katulong nang maisara na niya ang pinto.

Nahihiya ko siyang nginitian. "Kahit po . . . Biah na lang. Huwag nang Miss. Hindi
naman ako mayaman."

Ngumiti lamang siya at dinala na kami sa guest house. Maayos naman ang lugar at may
mga gamit din gaya ng higaan at mesa. May sofa pa nga at aircon.

"Ate, ang ganda. Parang bago ang mga gamit," ani Efren.

Tumikhim ang katulong. "Mga luma na po 'yan. Pinalagay rito ni Ma'am kasi . . .
ayaw hong ipagamit sa inyo 'yong mga bago." Nag-aalangan niya akong tinitigan.
"Miss, payo ko lang. Huwag kayong masyadong magtagal dito."
Napakunot ako ng noo. "Anong . . . ibig mong sabihin?"

Gumuhit ang pangamba sa mga mata niya. "B-Basta po. Huwag mo na lang banggitin na
sinabi ko pero kung kaya na ninyong umalis, huwag na kayong magtagal. Saka kung . .
. kaya mong magmahal naman ng iba, huwag na si Sir Russia. Baka . . . magsisi ka
lang."

Napatitig na lamang ako sa katulong nang maglakad na siya palabas. Lumapit naman sa
akin si Jerome saka ako nagtatakang tinitigan habang kinukuha niya sa akin si
Lovely.

"Anong sabi sa'yo, 'te? May mga bawal daw ba?" tanong niya.

Nilunok ko ang namuong bara sa aking lalamunan saka ako umiling. "W-Wala." I
sighed. "S-Sige na, magpahinga muna tayo."

Muli kong nilingon ang pintong nilabasan ng katulong saka ako humugot ng malalim na
hininga.

Bakit naman ako magsisisi kay Russia?

Kabanata 35

Rabiah

Tumingin ako sa pinto nang marinig ang pagpasok ni Russia. Abala na kami ng mga
kapatid kong magsalansan ng mga damit sa cabinet nang datnan niya kami. Si Lovely
naman ay panay ang gapang sa marmol na sahig kaya napangiti si Russia at kaagad
binuhat ang kapatid ko.

"Do you like it here, Lovely? It's wide and safe for you to crawl," ani Russia.

Tumayo ako at lumapit sa kanila. "Kumusta ang usap ninyo? Ayos lang ba talagang
dito kami ng mga kapatid ko?"
Russia nodded with a smal smile on his lips. Tila mas maaliwalas din ang mukha
niya. Hindi ko sigurado kung bakit ngunit may pakiramdam akong may kinalaman iyon
sa kanyang ina.

"Yeah, it's fine. I'm actual y surprised because this is the first time that mom
became this way to my girlfriend. Dati si Frey at iyong dalawa ko pang naging
girlfriend, hindi niya pinakitunguhan nang ganito.

Yes, she's nice but she's a bit different towards you." Ngumiti siya nang mas
malawak. "I think she likes you because you wanna be a pilot just like her when she
was younger."

Napalunok ako. Ewan ko ba. Parang . . . hindi kasi ganoon ang nararamdaman ko. Ayaw
ko namang husgahan ang mommy niya dahil nagmagandang loob namang tumulong sa amin
ng mga kapatid ko.

Medyo hindi lang siguro ako kumportable kasi may narinig na ako tungkol sa kanya.

"Uhm, Russ? Kasi narinig ko 'yong pakiusap ng mommy mo sa'yo. Paano pala 'yon?"
tanong ko.

"About V Air?" he asked.

Tumango ako. "Oo. Sorry, narinig ko kasi kanina no'ng paalis kami ng piano room."

"Mom asked for a small favor. Israel isn't doing a great job as the new president
of the company. Mom thinks he needs my help. Nangako si Mommy na hinding-hindi na
siya mangingialam sa mga plano ko sa buhay oras na pagbigyan ko ang mga request
niya."

Sandali akong humugot ng tahimik na hininga. "P-Pumayag ka?"

"Yeah but don't worry, baby. Dito rin naman sa Manila ang main office. May isang
out of the country

meeting lang akong kailangang puntahan kasama si Israel. Make sure he won't mess up
the deal. After that and the transplant, I'm final y free as a bird. This time, may
blessing na niya kung ano mang magiging desisyon ko." He tucked a few strands of my
hair on the back of my ear. "Makakalipat ka na rin sa aviation school. She said
she'l make sure you'l get to keep your siblings, too."
Alanganin akong ngumiti. "Parang . . . nakakahiya, Russ. Ang dami niyang gagawin
para sa akin."

"Mommy wanna help you. Siguro nakikita rin niya ang nakikita ko sa'yo." He held my
chin. "Your pure heart and unconditional love for your siblings."

Hindi na lang ako umimik nang kinabig niya ako para yakapin. Iba talaga ang
pakiramdam ko kaya lang sino naman ako para sabihin sa lalakeng mahal kong mabigat
ang loob ko sa nanay niya?

Kahit hindi naman magsabi si Russia, may pakiramdam akong nananabik siya sa
ganitong trato ni Mrs.

Valentino. Siguro dahil nasabi na niya noon sa akin na paboritong anak si Rocco
kaya ngayong parang tinatrato siya sa kung paanong paraan nito trinatrato ang bunso
niyang kapatid, gusto rin niyang sulitin.

Hindi ko siya masisisi. Anak pa rin siya at may pananabik pa rin sa puso niya.

Naging abala si Russia sa mga sumunod na araw dahil sa pabor na hiningi ni Mrs.
Valentino kaya madalas ay alas syete pa lang ng umaga, nai wan na kami ng mga
kapatid ko sa bahay nila.

Madalas nahihiya ako kapag pupunta kami sa kusina para kumain. Hindi naman kasi
maaalis na mailang kami dahil hindi naman namin 'to lugar. Kailangan din makisama
kaya bago kami pumupunta sa kusina, sinasabihan ko ang mga kapatid kong magdahan-
dahan sa pagkain.

Minsan nasasaktan ako kasi ang dami ngang nakalatag na pagkain pero para ulit
kaming binalik sa dati naming sitwasyon na kailangan naming pagkasyahin ang kung
ano lang ang pwedeng kainin. Pinapaalala ko na lang sa mga kapatid kong matatapos
din itong pinagdaraanan namin at makakakain ulit kami nang hindi nai lang.

"Good morning po, Mrs. Valentino," bati ko nang pumasok ang ina ni Russia sa
kusina.

Pinasadahan niya ng tingin ang mga kapatid kong biglang nahiyang kumain. Maya-maya
ay peke siyang ngumiti at nagsalita.
"Oh, please just eat up, kids. Mahal 'yan. Hindi mabibili sa karinderya." She
laughed.

Pakiramdam ko tuloy ay minamata niya kami. Nahiya rin ang mga kapatid ko kaya
nagpaalam kung pwedeng idala na lang nila sa guest house ang mga plato. Hindi naman
ako nagulat nang pumayag si Mrs. Valentino. Ganoon naman siya. Parang
naaalibadbaran sa mga kapatid ko kapag wala si Russia.

Napalunok ako. "Uhm, gusto n'yo po ng kape?"

She lifted a brow. "Do you know how to make a good cup of espresso? Oh, sil y me.
Let me rephrase my

question, dear. Do you even know how to use an espresso machine?"

Nanli t ako sa kanyang tanong ngunit hindi ko na lamang ipinahalata. Ibang-iba siya
kapag wala na si Russia sa paligid. Para bang . . . wala na siyang pakialam kahit
maramdaman naming hindi naman talaga niya gustong nakikipisan kami ngayon sa
kanila. Sadyang ginagamit lang niya kami nang mapauwi si Russia at mapasunod sa
gusto niya.

"T-Tinuruan po ako ni Russia, Ma'am."

She scoffed. I swear I saw her give me a side eye, too. "Of course, he did. You
look stupid anyway," she murmured. Narinig ko iyon. Hindi ko na lang ipinahalata.
"Hindi na, dear. I think I'l have tea but thanks.

Anyway, wala si Russia sa kwarto niya kagabi. Where did my son sleep?"

Muli akong napalunok. "D-Doon po sa . . . guest house. Sinasamahan po niya kami

tuwing gabi—"

"Nagtatabi na kayong matulog?" Tinaasan niya ako ng kilay. "Are you even taking
contraceptives?"

Napakurap ako. "H-Hindi po pero—"

"Oh my goodness." Nahilot niya ang kanyang sintido. "Please tell me you're not
gonna be like the last one."

Unti-unting nagsalubong ang mga kilay ko. Si . . . Freyja ba ang tinutukoy niya?

Mrs. Valentino inhaled a sharp breath. "Let me get this straight, Biah. Mahal na
mahal ko ang anak ko. If you're gonna milk him money, please just tell me your
price and I'l write you a cheque as soon as possible. Huwag na nating pahirapan pa
ang mga sarili natin."

Para akong tinadyakan sa dibdib. "M-Mrs. Valentino, h-hindi ho pera ang habol ko—"

"Narinig ko na 'yan." She sighed. "Dear, nanay ako. I want the best for my kids.
Russia is a lost soul. He thinks he can rebel forever. Pinapatos niya ang mga
babaeng alam niyang ayaw ko dahil pakiramdam niya hindi ko siya ganoon kamahal, but
that's not true. I hate seeing Russia settle for unworthy women just to hurt my
feelings." Hinawakan niya ako sa magkabilang braso. "Hija, I wanna do you a favor.
I am wil ing to give you enough money to start a new life. Save yourself from a
serious heartbreak, dahil hindi ang tipo ni Russia ang magsi-settle down sa babaeng
wala pang napatutunayan sa buhay."

Nanikip nang husto ang aking dibdib habang nakatitig ako sa kanyang mga mata.

"H-Huwag naman po kayong magsalita nang ganyan, Mrs. Valentino. Mahal po namin ni
Russia ang isa't isa."

"Oh, you poor child." She tucked my hair behind my ear while heaving a sigh. "He
fooled you, too . . . the way he fooled the last one."

My heart pounced. "A-Ano pong . . . ibig ninyong sabihin?"

Ako? Niloloko ni Russia? Is that why the maid warned me that I'l regret loving him?

Naisara kong maigi ang aking mga labi. Hindi. Mahal ako ni Russia. Totoo ang
nararamdaman namin para sa isa't isa. Totoo lahat 'yon. Hindi siya magsisinungaling
sa akin.
Lumamlam ang mga mata ni Mrs. Valentino nang tila napansing ayaw ko siyang
paniwalaan.

"Would you like to know what real y happened? Russia got rid of his last girlfriend
by asking his brother Rocco to admit that they had an affair. Sinadya niyang
bumalik sa commercial flights kahit na ipinasa na sa kanya ang posisyon bilangg
presidente ng kumpanya. Who in his right mind would do that? Unless he needed an
alibi, of course. After al , Russia is smart. Always had been."

Naninikip ang dibdib kong pinanatili ang titig sa mga mata ni Mrs. Valentino. "P-
Pasensya na po, Ma'am pero mabuting tao po ang anak ninyo. B-Baka nag-commercial
flights lang po ulit siya kasi sabi niya ayaw niya naman talagang maging presidente
ng V Air."

"Russia did that because he wanted to make a good excuse to not be with his ex al
the time." She sighed.

"Nabuntis niya si Freyja pero ayaw niya ng responsibilidad na gano'n dahil hindi
naman niya mahal ang babaeng 'yon. Pagkatapos niyang makipaghiwalay, bumitiw na
lang siya bigla sa pagiging piloto. Rocco felt guilty for helping him kaya
nagkaroon sila ng alitang magkapatid. On the other hand, Freyja was convinced that
Russia loved him even when he did not. Kilala ko ang anak ko. Galing sila sa akin.
I tried to warn her but she didn't listen. Nagalit pa sa akin. Look at that poor
girl now? She's stil fooling herself and thinks I was the bad guy when al I did was
try to help her realize the truth."

Tuluyan nang uminit ang sulok ng aking mga maya. "H-Hindi po . . . totoo 'yan.
Hindi po magagawa ni Russia 'yon. Sinisisi niya ang sarili niya sa pagkamatay ng
baby ni Frey."

She cupped my cheek in a motherly way before she sighed. "Word of advice from a
fellow woman, save yourself, dear. You deserve better than becoming an instrument
for a son to rebel against his own mother

. . ."

Kabanata 36

Rabiah
Hindi ko gustong maapektuhan ng sinabi ni Mrs. Valentino sa akin pero tao lang
naman ako at hindi maiwasang makaramdam ng takot sa dibdib. Idagdag pang lalong
nagiging abala si Russia ngayon dahil malaki na pala ang naging problema ng V Air.

They're close to losing their credibility as an airline due to Israel's decisions.

Kaya kahit gusto ko siyang

kausapin tungkol sa mga sinabi ng nanay niya, hindi ko magawa dahil ayaw kong
sabayan ang stress na mayroon siya ngayon.

"Good morning, dear," nakangiting bati ni Mrs. Valentino nang ipatawag niya ako sa
gazebo. She's having her morning coffee. Nahiya tuloy akong lumapit dahil pawisan
pa.

"Good morning din po," nahihiya kong tugon.

Pinasadahan niya ako ng tingin. "Tumutulong ka raw sa mga gawain dito sa mansyon?"

Tumango ako. "Opo. Nasanay na ho kasi ang katawan kong may pinagkakaabalahan." Isa
pa, kapag nakaupo lang ako ay mas nai sip ko iyong sinabi niya. Ayaw kong magduda
kay Russia kaya hangga't maaari, hindi ko hinahayaan ang sarili kong magmukmok.

"I see." She motioned her hand. "Sit down. We have to discuss something important."

Nahihiya akong naupo sa bakanteng silya. Nang makapwesto ay pinaalis niya ang
nakaantabay na katulong. Napansin ko pa ang pagsulyap ng katulong sa akin na tila
mayroong nais sabihin ngunit dahil tinaasan ng kilay ni Mrs. Valentino ay
nagmamadali nang umalis.

Mrs. Valentino sighed. "Do you remember Atty. Balderama?" tanong niya.

Marahan akong tumango. "Iyon hong ipinakilala ninyo noong nakaraan?"

"Yes. I'm afraid he has some bad news, dear. Kalat sa lugar ninyo ang pagkakaroon
mo ng relasyon sa anak ko. The social workers in your town might think that you
used your siblings to gain my son's sympathy."
My heart pounced. "H-Hindi po totoo 'yan. May relasyon po kami ni Russia dahil
mahal namin ang isa't isa."

She sighed and massaged her temple. "Good heavens, why are there women like you?"
Dismayado niya akong tinitigan. "Hindi mo pa rin ba talaga nai ntindihan iyong mga
sinabi ko sa iyo?"

Yumuko ako't pinaghawak ang aking mga palad. "M-Mawalang-galang na po, Mrs.
Valentino pero . . .

gusto ko pong magtiwala sa nararamdaman ni Russia para sa akin."

Napailing siya. "This is what I'm mostly scared about. You're young and very easy
to fool kaya hindi na dapat ako nagulat na hindi mo ako pakikinggan. I should've
considered the fact that you don't even listen to your own mother, sa akin pa
kayang hindi mo naman ina?"

Napaangat ako ng tingin sa kanya. "M-Mrs. Valentino, huwag naman ho sana ninyo
akong husgahan dahil sa edad ko at sa nangyari sa amin ng nanay ko. May dahilan po
kaya ako umalis sa amin--"

"Yes, I know. You wanna rebel against your own mother, too. Kaya nga alam kong
hindi mo naman din

kinumbinsi ang anak kong bumalik sa akin. But I am not like your mother. Kung sa
tingin mo walang puso ang nanay mo, ako meron. This is why I am trying to save you.
Iba na ang tingin ng mga tao sa'yo. They wil never care about the truth. Basta ang
alam nila, ginagamit mo ang mga kapatid mo para makuha mo ang mga gusto mo kay
Russia. On the other hand, Russia is using you against me. Hindi mo ba napapansin?
Ginagabi na siya palagi ng uwi kahit na kung tutuusin, alas syete pa lang ay nasa
bahay na si Israel? Don't you get it? Nagiging okay na kami ni Russia. I am now wil
ing to support his plans. Hindi ka na niya kailangan kaya inuunti-unti ka na niya."

Nanikip ang aking dibdib. Kinailangan ko pang humugot ng malalim na hininga para
lang magawa kong ibsan kahit kaunti ang kirot sa aking puso. "A-Abala lang po si
Russia dahil sinusubukan niyang resolbahin ang mga problema sa kumpanya ninyo. 'Yon
po ang sabi niya sa akin."

Naipikit ni Mrs. Valentino ang mga mata niya. "You're real y blind, Rabiah. Akala
ko pa naman ay gaya kita na uunahing paganahin ang utak bago ang puso. But looks
like I'm wrong. Sa huli, sarili mo lang din ang pahihirapan mo. And you know what's
even worse? You're gonna bring your siblings down with you kung hindi mo pa
ibubukas ang mga mata mo."
Piniga ko na ang mga kamay ko nang mapigilan ko ang pag-abot sa mga mata ko ng
sakit na nararamdaman ng aking dibdib. Bakit ba niya pinipilit 'to? Concern ba
talaga siya o gusto lang talaga niyang maghiwalay kami ni Russia?

Mrs. Valentino sipped on her coffee before she crossed her legs in a sophisticated
way. "I'l give you one last chance. Ayaw ko mang gawin ito sa'yo pero dahil mukhang
matigas talaga ang ulo mo at nabilog ka nang husto ni Russia, let me give you a
different set of options."

Nalunok ko ang bara sa aking lalamunan. "A-Ano ho 'yon?"

"Option one, isasalba mo ang sarili mo at ikaw ang makikipaghiwalay kay Russia bago
pa niya gawin sa'yo. In return, I wil make sure that you wil keep your siblings.
You'l get into a prestigious aviation school, and you're gonna walk out of my son's
life with twenty mil ion pesos."

Humugot ako ng matalim na hininga habang nakikipagtitigan sa kanya. "A-At

kung . . . hindi ko po iyan pili n?"

Lumamig ang kanyang ekspresyon. "I'l cal the social workers and tel them that the
al egations about you are al true. That you tried to use your siblings to milk me
money while my son is busy. In other words, I wil guarantee you that you wil never
see your siblings again once I start pul ing some strings."

Nagwala sa takot ang aking dibdib. "M-Mrs. Valentino, bakit naman ho kayo ganyan--"

"You are giving me no choice but to be so hard on you, Biah. Sinusubukan kong
buksan ang mga mata mo sa mas maayos na paraan but you are so stubborn, kaya kung
sa ganitong paraan ka magiging sa ilusyon mong mahal ka talaga ng anak ko, then I'm
sorry. I have to wake you up from your delusions before you destroy yourself ful y.
Huwag mo sana akong subukan dahil hindi lang 'yon ang kaya kong gawin. I wil make
sure Russia wil never get to do another tattoo. You wil never find a decent job
even if

you graduate col ege. You wil never have a good career that wil al ow you to take
your siblings back."

Umayos siya ng upo habang malamig na nakatitig sa akin. "Do not wait until I become
the monster you silently think I am because once I make my moves, I assure you that
you wil regret looking at my son on the first day that you met him."

Tuluyan nang namuo ang aking mga luha. Pumatak ang ilan habang nakatitig ako sa
kanya, hindi masikmurang may gaya niyang tao na handang gamitin ang pagmamahal ko
sa mga kapatid ko para lang mapaalis niya ako sa buhay ng anak niya.

"Bakit hindi n'yo na lang kami hayaan? Mahal ako ni Russia kahit ano pa ang sabihin
ninyo--"

"Then believe that if you wanna believe in a woo-woo Cinderella fairytale, pero
hindi mo ako mapipigilan.

Ayaw ko mang sabihin nang deretsahan sa'yo 'to pero hindi ikaw ang tipo ng babaeng
paglalaruan lang ng anak ko hanggang sa manawa siya. In short, isa kang uto-uto.
Huwag mong sabihing naniniwala ka talagang mamahalin ka ng anak ko? He's got
everything while you're a nobody. An irrelevant being trying to squeeze your way
into our fancy world. Para kang ipis na pinaglalaruan na lamang ni Russia, tuwang-
tuwa pa. Hija, pasensya na pero gising. Itigil mo ang pagiging ilusyonada nang
hindi ka masaktan nang husto."

I sobbed. "Kayo ho ang may ayaw sa akin kaya ninyo ako pilit na kinukumbinsing iwan
si Russia. Kaya handa ninyong gamitin ang pagmamahal ko sa mga kapatid ko kasi kayo
itong hindi matanggap na ako ho ang pinili ni Russia. Ako na wala namang sinabi sa
buhay kumpara sa inyo."

Malinaw na ngayon. Gusto niyang paglaruan ang isip ko pero dahil nagmamatigas ako,
gagamitan na niya ako ng panggigipit.

I suddenly remembered Freyja. Sabi niya ginipit lang siya kaya niya sinaktan si
Russia. Si Mrs. Valentino rin ba ang gumawa no'n? Siya ba ang lumason kay Freyja
kaya nakunan si Freyja?

I stared at Mrs. Valentino's angelic face. How could a woman this elegant and
beautiful kil an innocent soul just for things to favor her? Nakatutulog pa ba siya
nang maayos sa ginawa niya?

I sniffed. "Huwag naman sana ninyong idamay ang mga kapatid ko . . . gaya ng kung
paano ninyo dinamay ang walang muwang na sanggol sa sinapupunan noon ni Freyja.
Lumaban naman ho sana kayo ng patas."

"I don't think you understand how the world works, Biah. Sayang. Akala ko pa
naman . . . matalino ka talaga gaya ng sinasabi ni Russia. But anyway, did you know
that there are people in different parts of the world who are wil ing to adopt kids
like your siblings? Imagine if you wouldn't listen and they'l get adopted by
foreign couples. Wala kang magiging maayos na trabaho sa hinaharap. Paano mo sila
madadalaw?"
Kumuyom na nang husto ang aking mga kamao. "Handa n'yo talagang gawin lahat
mapaalis lang ako sa buhay ng anak ninyo, gaya ng kung paano ninyo pinaalis si
Freyja."

Mrs. Valentino smiled. "I think we're final y on the same page so I'l leave it up
to you, dear. Russia wil be leaving the day after tomorrow. Once my son leaves for
the out-of-the-country meeting, I expect you to have your decision already." She
sipped on her coffee. "Now go back to cleaning toilets. It's best for you to be
reminded of where you real y belong anyway . . ."

Kabanata 37

Rabiah

Mabigat ang dibdib ko habang nakatitig sa tubig ng pool nang lumapit sa akin ang
kapatid kong si Efren.

Siguro ay nag-aalala na sila sa akin ni Jerome dahil hindi ko na naman sila

nasabayan sa pagkain kanina kaya naglakas-loob na siyang lumapit ngayon.

"Teh?" tawag niya.

Humugot ako ng hininga bago ako pilit na ngumiti nang balingan ko siya. "Bakit
gising ka pa? Alas onse na."

"Nag-aalala kasi ako sa'yo, teh."

Pilit kong nilawakan ang ngiti ko bago ko siya hinaplos sa buhok. "Okay lang ako.
Hinihintay ko lang si Russia. Baka kasi hindi pa na naman kumain para makasabay
niya ko," pagsisinungaling ko.

Although it's true that Russia is skipping dinner at work to eat with me, that's
not the case right now.

Ginugulo ang isip ko ng usapan namin ng nanay niya kaya heto ako ngayon at hindi
mapakali.
Lumamlam ang mga mata ni Efren. "Ate, hindi mo kailangang magsinungaling sa amin ni
kuya Jerome kung may problema ka. Hindi pa ako matanda pero pwede mo pa rin naman
akong sabihan ng problema mo. Makikinig naman ako. Hindi kita ookrayin."

Mahina akong natawa sa huli niyang sinabi. "Halika nga rito. Payakap nga ako."

Nakangiti siyang yumapos sa akin. Hinalikan ko naman siya sa noo saka ko hinaplos
ang buhok niya.

"Alam mo, Efren? Napag-isip-isip ko na hindi ako magiging ganito kalakas kung wala
kayong tatlo."

Tinitigan ako ng may lungkot niyang mga mata. "Ate, may . . . problema ba sa nanay
ni kuya Russia?"

Napalunok ako. "B-Bakit mo naman nasabi 'yan?"

"Kasi tuwing galing kang makipag-usap sa kanya, nagiging matamlay ka na. Inaaway ka
ba niya kapag hindi kami nakaharap?"

Humugot ako ng hininga bago ko siya niyayang maupo sa gilid ng pool. Hindi na kami
naglublob ng paa sa tubig dahil nakakahiya. Sinubukan ko na lang gumawa ng
mumunting alon gamit ang aking kamay.

"Hindi naman, Efren pero . . ." Nagsimulang uminit ang sulok ng mga mata ko. "Ang .
. . hirap palang magmahal ng taong hindi mo naman talaga abot." Basag ko siyang
nginitian. "At lalong ang hirap mamili kapag pareho mong gustong makasama ang
pagpipilian."

Iniangat ni Efren ang kamay niya nang makitang may lumandas na luha sa aking
pisngi. "Magkwento ka sa'kin, teh. Gustong-gusto kitang maintindihan."

Nagdalawang-isip ako noong una dahil ayaw kong gawing sponge ang kapatid ko. Mahal
niya ako kaya alam kong masasaktan siya para sa akin ngunit sa huli, siguro sa
bigat na rin talaga ng dibdib ko, naikwento ko kay Efren ang lahat.
"Ang hirap, Efren pero kailangan kong gumawa ng desisyon," dugtong ko nang masabi
ko lahat sa kanya.

Nagpunas siya ng sulok ng kanyang mga mata. "Ate, kung mahal mo si kuya Russia, a-
ayos lang na . . .

hayaan mo na ang social workers na makuha kami. Paglaki naman namin, gagawa rin
kami ng paraan para magkasama-sama tayo. Mai ntindihan naman namin. May sarili ka
ring buhay at masaya ka kay kuya.

Kung . . . 'yong pagmamahal mo sa'min ang magiging dahilan para masaktan ka kasi
kailangan mo siyang iwan, a-ayos lang, teh. Ang dami mo nang nasakripisyo para
sa'min."

Humikbi ako. "Hindi, Efren. Hinding-hindi ko hahayaan na magkahiwa-hiwalay tayo."

"Pero paano si kuya? Iiwan mo siya kung pipili n mo kami." Nangilid ang mga luha
niya. "Paano kayo?"

Nanginig ang ibaba kong labi. Ang sakit isiping kailangan kong mamili. Pero mas
masakit aminin sa sarili na alam ko na kung ano ang magiging desisyon ko.

Mahal na mahal ko si Russia. Kung sasabihin ko sa kanya ang usapan namin ng nanay
niya, pare-pareho kaming gigipitin ng nanay niya. We wil never be in peace.
Palaging magiging magulo ang sitwasyon hanggang sa aabot na lang kami sa puntong
wala na kaming matatakbuhan. Isa pa, alam kong mahal niya ang nanay niya. Magiging
masakit din sa kanya kung kakalabanin niya ang sarili niyang ina para sa akin.

I am the common denominator of our problems. Matatapos ang lahat ng ito kung
gagawin ko na lang ang gusto ni Mrs. Valentino . . . kahit parang ikamamatay ko ang
sakit na idudulot sa akin ng magiging desisyon ko.

Suminghot ako at inipit sa likod ng tainga ang humahabang buhok ni Efren. "A-Alam
mo, Efren? Noong pinanganak kayo, sobrang saya ng ate? Sabi ko sa sarili ko, kahit
hindi ako makapaglaro sa labas kasi kailangan ko kayong alagaan, okay lang kasi . .
. kasi gusto ko maramdaman ninyo na masaya akong naging kapatid ko kayo." Nabasag
ang aking tinig. "Mahal na mahal ko kayo. Hindi ko kayo kayang ipagpalit sa kahit
sino. Hindi naman kasi napapalitan ang mga kapatid kaya kung . . . kung kailangan
kong pakawalan si Russia kahit gaano ko siya kamahal, gagawin ko na lang huwag lang
kayo ang mawala kasi hindi ko talaga kaya. Una ko kayong minahal . . . ikagalit man
ni Russia kung marinig niya ako ngayon."

Humikbi nang sunod-sunod si Efren. Nang hindi na siya nakati s ay niyakap niya ako
saka siya humagulgol.

"Mahal ka rin namin, ate. Paglaki ko, ipapangako ko sa'yo na babawi ako. Hindi na
tayo darating sa puntong ganito na kailangan mo laging isakripisyo ang kaligayahan
mo."

I sobbed while hugging my brother back. "Salamat, Efren. Magtiwala na lang tayo sa
Maykapal. Kahit ganito ang nangyayari, huwag tayong magtatanim ng sama ng loob sa
Kanya."

"Opo." Suminghot siya. "Salamat, teh ah? Sa lahat-lahat."

"Wala 'yon." Kumalas ako ng yakap at pinunasan ang kanyang magkabilang pisngi.
"Basta kasama ko kayong tatlo, alam kong kakayanin ko 'tong parating na sakit na
dala ng pag-iwan ko kay Russia."

Sumandal si Efren sa balikat ko. Wala nang nagsalita pa sa aming dalawa. Tahimik na
lamang kaming lumuha at nanalangin habang magkahawak ang mga kamay. Nang kahit
paano kumalma na ay niyaya ko na siya sa loob ng guest house. Nahiga kami sa kanya-
kanyang kama ngunit imbes na matulog na ay tahimik kong pinagmasdan ang mga kapatid
ko.

Wala akong ibang hiling sa buhay kung hindi ang mabigyan ko sila ng maayos na
kinabukasan. Ako na lang ang mayroon sila kaya kahit masakit, kahit alam kong
kamumuhian ako ni Russia sa magiging desisyon ko, alam kong wala akong magagawa.

Kung darating man ang araw na maayos na lahat at pwede na, sana pwede pa kami. Sana
hindi kami matulad sa kanila ni Freyja. Kaya lang naisip ko iyong sinabi ni Russia
sa akin.

Sabi niya, oras na ako na ang bumitiw, maniniwala siya sa akin dahil iyong kilala
niyang Biah na mahal siya, hinding-hindi siya iiwan.

Isinara ko ang mga mata ko nang marinig ang unti-unting pagbukas ng pinto. Pabango
pa lang at hakbang alam ko nang si Russia iyon.

Nagpanggap akong tulog kahit na ramdam ko ang pamumuo ng aking mga luha. Dahan-
dahan siyang lumapit sa higaan ko saka siya tumabi sa akin.
I let myself get intoxicated by his manly smell when he gently pul ed me. Pinaunan
niya ako sa kanyang dibdib saka niya ako pinatakan ng halik sa tuktok ng aking ulo.

"I'm sorry if I woke you up. I had a real y long day. I've been dying to come home
just to feel your warmth," he whispered.

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan habang pigil na pigil ko ang aking mga luha.

"R-Russia?" I cal ed. Muntik nang mabasag ang tinig nang manikip ang aking dibdib.

"Hmm?"

Hinaplos ko ang kanyang dibdib. "Can we . . . make love?"

Russia inhaled a sharp breath before he kissed me again on my head. "Let's go to my

room. I don't wanna wake your siblings."

Tumango ako at sumama sa kanya. Pigil ko ang emosyon ko nang hindi niya ako
tanungin. Mabuti na lang at madilim na ang bahay dahil puro dim lights na lang ang
bukas. Pagpasok ng silid niya ay hindi ko na rin siya binigyan ng pagkakataon para
buksan ang ilaw.

I anchored my arms on his neck and kissed him. Gumanti naman siya ng halik saka ako
iniangat upang payakapin ang mga binti ko sa kanyang baywang. He sat on the edge of
his large bed and pul ed my shirt up before he kissed me from my neck down to the
val ey of my breasts.

We got rid of each other's clothes. Ngunit sa pagkakataong ito, hindi init at
ligaya ang habol ko.

I want to remember how this feels. How my body reacts to his every touch, how my
skin aches for his kisses, and how my soul ignites as it reunites with his.

Ako ang umibabaw. Ako ang kumontrol sa sitwasyon. I wanted to take my time and just
familiarize myself with everything. From his handsome face to the emotions he could
make me feel al at once. I want to preserve it al in my memory. Hoping I could
visit them each time I'd miss my man.

The only man I think I'd ever love this hard.

"Biah . . ." namamaos ang boses niyang tawag habang gumagalaw ako sa kanyang
ibabaw.

Humihigpit na rin ang hawak niya sa aking baywang kaya alam kong malapit na. Ako
rin naman ngunit hindi ko ipinahahalata. I want to do something. To experience
something even just for once, no matter how risky it is because it's not my safe
day.

"Baby, I can't hold it anymore. I have to pul —"

Pinatahimik ko siya ng mga halik ko saka ko mas binilisan ang galaw ng aking
balakang. Hindi na rin siya nakapagpigil pa. Pinagpalit niya ang aming mga pwesto
kaya iniyakap ko ang mga binti ko sa kanyang baywang.

Tuluyan na rin siyang nakalimot pagkatapos kong laliman ang aming halik. His hot
essence fil ed me as soon as I writhed in pleasure. Umungol kaming pareho sa bibig
ng isa't isa. Nang kumalma ay bumuntonghininga si Russia bago siya tumitig sa akin
nang may pagsisisi.

"Baby, I forgot to pul out," dismayado sa sarili niyang sabi.

Pilit akong ngumiti. "O-Okay lang. Safe day ko naman," pagsisinungaling ko.

He sighed. Nahiga siya sa tabi ko at kinabig ako upang paunanin sa kanyang dibdib.

"There's something different about you lately. Are you okay?" he asked.

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan. "Wala. Hindi lang ako sanay na hindi tayo
laging magkasama kasi sa dati, kulang na lang hanggang sa pagpasok ko, kasama
kita."
"I'm sorry. Don't worry, Biah. Once the deal is over, babalik na tayo sa dati.
Palagi na tayo uling magkasama gaya ng nakasanayan," he said.

Naisara ko na lamang ang mga mata ko nang manikip ang aking dibdib.

If only I could tell him that I wouldn't be in his life anymore once the deal is
done . . .

Kabanata 38

Rabiah

Tinitingnan ko pa lang na mag-empake si Russia ng mga gamit na dadalhin sa pag-alis

niya ay para na akong mai yak. I know what this means. Posibleng huling beses na
ito para mayakap at mahagkan ko siya dahil oras na lumabas siya ng pinto ng
kanilang tahanan, kailangan ko na ring lisanin ang mansyon kasama ang mga kapatid
ko.

"I'l cal you as soon as I get to the US with Israel."

He zipped his suitcase then held me by my arms. Sa mga mata ay bakas ang awa dahil
siguro nakikita ang namumuo kong mga luha. I can't help it. Kahit gusto kong
magpanggap na okay ang lahat, hindi ko kaya.

Para akong dinudurog.

His eyes glistened with guilt. "If only I could take you with me, baby."

Suminghot ako bago pilit na ngumiti. "A-Ayos lang. Nai ntindihan ko." I rubbed my
palms from his shoulder to his cheeks. Namungay ang mga mata niya nang haplusin ko
ang kanyang pisngi gamit ang aking mga hinlalaki. "Mag-i ngat ka, ha? Huwag mong
pabayaan ang sarili mo," muntik nang manginig ang boses ko.

Russia's forehead creased. "Why do you sound like you're about to break up with
me?"
Because I am . . . hindi ko lang kayang gawin nang harapan dahil baka isang sabi
niya lang, bumigay kaagad ako't magkumahog para bumalik sa kanya.

I sniffed. "Ma-mi-miss lang kita, Russ."

He sighed. Maya-maya ay tuluyan akong ikinulong sa mga yakap niya. "You're making
me want to cancel my flight and just cuddle with you until you're back to being the
Biah I know."

I trapped my sobs in my throat while I listened to his heartbeat. Gusto kong

alalahanin kung gaano kabilis ang kabog ng dibdib niya. Kung gaano kasarap manatili
sa mga bisig niya at kung gaano kaligtas tuwing kasama siya.

This is my forever safe haven. It's sad to think I have to leave this spot for
something more important than romantic love.

Ito ang reyalidad ng buhay para sa mga taong kapos na tulad ko. Our wants and needs
always come last.

Hindi pwedeng unahin ang sariling nararamdaman dahil may mga kapatid na kailangang
isaalang-alang sa bawat desisyon.

Sometimes I want to hate my parents for doing this to me. For letting me carry al
the baggage they knew they were supposed to lift the moment they conceived us. Pero
may mababago ba ang galit ko?

Mabubusog ba ang mga kapatid ko? Magkakaroon ba sila ng maayos na kinabukasan?

Magkakasama-sama ba kami palagi?

Hindi. If I wouldn't make the sacrifices, then who wil ? Wala akong aasahan kina
mama at papa, kahit gaano man kasakit tanggapin ang katotohanang iyon.

Humigpit ang yakap ko kay Russia habang pigil ko ang aking pag-iyak. Hinawakan niya
naman ang aking baba saka ako pinatingala. He sighed as soon as he saw my bloodshot
eyes. Tila naawa sa akin kaya lumamlam ang mga mata.

"I'l come back as soon as I could, baby but I'l cal you al the time."
Yumuko siya upang halikan ako sa mga labi. Malamyos at puno ng pagmamahal ang bawat
hagod. Tila nangangakong pag-uwi niya ay akin pa rin siya.

Tuluyan nang pumatak ang aking mga luha. A part of me wanted to break my defenses
and tell him what's real y going on as soon as our lips parted. Lalo na noong
nalukot ang noo niya't marahang pinunasan ang mantsa ng luha sa aking pisngi.

"What's wrong? Is something bothering you?" he asked in a gentle voice.

Napahikbi ako't sasabihin na sana ang totoo ngunit bago ko pa man nagawa ay bumukas
na ang pinto.

Mrs. Valentino gave me a cold stare before she faked a smile.

"Oh, you poor child." Lumapit siya sa amin at hinawakan ako sa kamay. "Don't worry,
hija. Sandali lang namang mawawala si Russia. Hindi mo na rin kailangang mag-alala
sa mga kapatid mo dahil binigyan na

ako ni Attorney ng assurance na hindi na sila makukuha pa sa'yo."

Russia smiled. "You heard that? You don't have to worry anymore."

Pilit akong ngumiti nang pasimpleng ibinaon ni Mrs. Valentino ang mga kuko niya sa
aking kamay. Tila binabalaan akong huwag akong magkakamali.

"Uh, Russia? Israel is already waiting downstairs. Oras na para umalis, hijo," ani
Mrs. Valentino.

Russia sighed. Kinuha niya ang maleta niya't pinagsalikop ang aming mga pakad.
Hindi na tuloy ako nagkaroon ng pagkakataon para sabihin sa kanya ang totoo nang
sabayan kami ni Mrs. Valentino sa paglabas ng kwarto. She even stayed close to me
while Russia is stil here. Tila naninigurong hindi ako babali sa aming usapan.

I gave Russia one last hug. Humabol din ang mga kapatid ko para yakapin siya.
Nagbilin pa si Russia na sina Efren at Jerome na ang bahala sa akin. Naiyak na rin
sina Efren habang sinasabi iyon ni Russia ngunit dahil akala niya ay nalulungkot
lang ang mga ito sa pag-alis niya ay paulit-ulit niya lang binigyan ng assurance
ang mga kapatid kong sandali lang siyang mawawala.
Russia kissed me in front of everyone. "I love you."

Nangingilid ang mga luha ko siyang nginitian. "M-Mahal din--"

"Russia, it's time to go," si Mrs. Valentino.

Russia sighed. Tuluyan niya akong binitiwan saka siya sumakay ng kotse. Israel, his
brother, gave me a meaningful look before he went inside the car. Tila ba may alam
siya o kaya ay nakararamdam kaya may awa sa mga mata habang nakatingin sa akin.

Parang pinupunit ang puso ko habang nakatanaw sa papaalis na sasakyan. Gusto kong
humabol at pigilan si Russia sa pag-alis ngunit tinabihan ako ni Mrs. Valentino.
Pareho naming tinitigan ang papalabas ng gate na sasakyan bago niya ako binalingan.

"It's time," she said.

Pinigilan ko ang paghikbi bago ko binalingan ang mga kapatid ko. "Mag-empake na,
ha?"

Gumuhit ang matinding awa sa mga mata ng mga kapatid ko ngunit hindi na lamang sila
kumibo. Alam kong nasabi na ni Efren kay Jerome kaya ganoon makatingin si Jerome
ngayon, pero dahil nagtitiwala sila sa mga desisyon ko, tahimik na lamang silang
bumalik sa guest house upang simulang mag-empake.

Mrs. Valentino brought me to the study room. Hindi ako naupo sa visitor's chair.
Tinitigan ko lamang siya nang magsulat siya ng cheque. Nag-uunahan sa pagbagsak ang
aking mga luha. Pakiramdam ko anumang oras ay tuluyan akong mabubuwal dahil hindi
ko na kinakaya ang sakit na lumulukob sa dibdib ko.

"Here." She stood up and placed the check on my hand. "You made the right choice.
Just don't break our deal and never let Russia know everything. Dahil oras na
sabihin mo ang totoo sa anak ko, I promise you that none of you wil survive my
wrath." She smiled and wiped my tears. "Did I make myself clear?"

Humihikbi akong tumango bago ko siya tinalikuran. Dala ang cheque ay lumabas ako ng
silid upang puntahan ang mga kapatid ko.
Pagpasok ko pa lamang ng guest house ay binitiwan na nila ang mga hawak nila
matapos makitang pabagsak na ako sa sahig dala ng hindi mapigilang pag-iyak. They
both rushed towards me and hugged me as if they wanted to lend me their strength
now that I'm getting weak.

"Nandito kami para sa'yo, ate," nai yak na sabi ni Jerome.

Suminghot si Efren. "Kaya natin 'to, ate. Magdadasal ako palagi na dumating ang
araw na hindi na ikaw ang palaging dapat magsakripisyo. Na sana hayaan ka ring
maging masaya nang hindi mo kami ini sip."

I sobbed while hugging my siblings. Mahal ko si Russia. Mahal na mahal ko siya,

ngunit kung ang pag-iwan sa kanya ang paraan para hindi mawala sa akin ang mga
kapatid ko, ipagpapasa-Diyos ko na lamang ang pag-i bigan naming dalawa.

We left the mansion and looked for an apartment in Pampanga. Hindi ko inilabas ang
perang ibinigay ni Mrs. Valentino. Ginamit ko ang sarili kong ipon mula sa
pagtatrabaho ko sa tattoo shop. Itinatak ko sa isip kong darating ang araw na
isasauli ko kay Mrs. Valentino ang cheque, kahit hindi ko sigurado kung mangyayari
pa ba iyon.

Tinitigan ko ang phone kong umaalingawngaw na naman dahil sa tawag ni Russia. Ilang
araw ko nang hindi sinasagot ang mga chat at tawag niya dahil hindi ko pa alam kung
ano bang sasabihin ko para tumigil siya.

Alam kong may sinabi na si Mrs. Valentino sa kanya kaya niya ako tinatanong sa chat
kung sinulsulan siya ng mommy niya. Nagmamakaawa siya sa chat na sabihin kong hindi
ako mismo ang may gustong umalis ng mansyon.

"Ate . . ." tawag ni Jerome.

Nilingon ko ang kapatid kong may nakapintang awa sa mga mata. "H-Hindi ko alam ang
sasabihin ko."

He sighed. "Hindi mo ba talaga pwedeng aminin ang totoo sa kanya, ate?"

Nanginig ang ibaba kong labi. "Hindi pwede. Kapag nalaman niya ang totoo, lahat
tayo, pati siya at mga taong mahalaga sa aming dalawa, makakatikim ng galit ni Mrs.
Valentino. Sa huli, pare-pareho lang tayong mahihirapan." Hinaplos ko ang pisngi ni
Jerome. "Hindi bale nang . . . magalit si Russia sa akin at ako na lang ang
masaktan huwag lang mas maraming tao ang mahirapan dahil lang hindi ko siya kayang
pakawalan."

Nangilid ang mga luha ni Jerome. Maya-maya ay pumasok na siya ng kwarto nila ni
Efren na tila ayaw ipakita sa akin ang pag-iyak niya.

I sobbed while staring at the screen of my phone. Alam kong kailangan ko na ring
panindigan ang desisyon ko. Kailangan kong saktan si Russia para hindi na niya kami
hanapin. Kaya kahit para akong dinudurog sa sakit, pilit kong kinalma ang sarili ko
at tuluyang sinagot ang tawag niya.

"Biah . . ." namamaos ang boses niyang tawag kaya kinagat ko ang ibaba kong labi
nang hindi ako mapahikbi.

"R-Russ." Nilunok ko ang bara sa lalamunan ko. "Makinig kang mabuti sa'kin."

He sighed. "What did mommy do? Alam kong may kinalaman siya. You wil never leave
me. We love each other--"

"I--I need to do this . . . kasi nanlili t na ako." I sobbed. "Iyong mga tao sa
amin, tingin sa'kin pokpok.

Manggagamit. Mukhang pera at pumatol sa sampung taon ang agwat sa akin dahil gusto
ko ng madaliang paraan para umangat sa buhay."

"That's not true. Baby, we don't have to listen--"

"Hindi mo maintindihan kasi hindi naman ikaw ang pinupukol ng masasakit na salita."

Humagulgol ako, nasasaktan dahil hindi naman ito ang nais kong sabihin sa kanya. I
want to tell him that I love him so much. That I want him to be by my side every
single day but I know better.

"Baby . . ." namamaos na ang boses niyang tawag.

Sandali kong nilunok ang bara sa aking lalamunan. "Russ, bata pa ako. Noong
nangyari ang problema sa social workers, para akong sinampal ng katotohanang
masyado ko nang inuuna ang relasyon natin. Ni hindi ko na naipagluluto ang mga
kapatid ko. Si Lovely, hindi ko na nahehele sa gabi kasi abala akong makipagyakapan
sa'yo. Kahit mamalantsa nga ng uniporme ng mga kapatid ko, hindi ko na nagawa
magmula no'ng naging tayo. 'Yong exam ko, mas pinili kong huwag i-take dahil hibang
na hibang ako sa'yo. Hindi pwede 'to, Russia. May mga kapatid akong nakaasa sa akin
at sila dapat ang priority ko. Gusto kong may marating sa buhay dahil sa nagsikap
ako. Hindi dahil may nobyo akong susuporta sa mga pangangailangan namin kaya . . ."
I clenched my fist as my heart sunk. "Hindi ko pwedeng hayaan ang sarili kong
paikutin ang mundo ko sa'yo. Ikaw na . . . mapapalitan naman."

Naging tahimik ang kabilang linya ng ilang segundo. Maya-maya ay narinig ko ang
paghugot niya ng matalim na hininga. "You wanna do this out of pride, hmm? You
wanna break up with me because of your ego? Ayaw mo ng tulong ko sa pag-abot ng mga
pangarap mo?"

Naipikit ko ang mga mata ko nang mahimigan ko ang galit niya. "Y-Yes. K-Kaya sana .
. . irespeto mo ang desisyon ko. M-Marami pa namang iba diyan, Russia. Si Freyja
ngang matagal mong nakarelasyon

naipagpalit mo--"

Natulala na lamang ako nang patayin ni Russia ang tawag. Next thing I knew, I was
already blocked on his socials as if it was his answer to everything I said.

Naibaba ko ang phone sa mesa saka ako humagulgol. Nagsilabas naman sina Efren at
Jerome ng kwarto para yakapin ako.

I cried on their arms while I begged God in my head, asking for nothing but for Him
to protect Russia's heart from the pain I am feeling.

Humikbi ako habang ini sip si Russia. Ako na lang. Ako na lang ang masaktan huwag
lamang ang mga taong pinakamamahal ko . . .

Kabanata 39

Rabiah
"Efren, ikaw muna bahala kay Lovely, ha? Pabalik naman na si Jerome. Namalengke
lang 'yon at bumili ng gatas," bilin ko kay Efren na ngayon ay nagwawalis habang
pakembot-kembot pa dahil sa tugtog na pinakikinggan.

"Sure, teh." Inipit niya sa kili-kili ang walis. "Teh, mainit sa labas. Magdala ka
ng tubig. Namumutla ka pa naman tapos suka ka pa nang suka kanina."

Hinaplos ko ang tiyan ko. "Oo nga, eh. Masama pa nga ang pakiramdam ko kaso
kailangan kong bumalik sa recruitment hub ng in-apply-an ko. Bibili na lang ako ng
tubig na mura mamaya at wala akong paglalagyan din." Tiningnan ko ang oras sa phone
ko. "Sige na, Efren ha? Alis na ko."

"Payong mo, teh!" habol niya.

Kinuha ko ang payong saka na umalis ng apartment. Dumiretso ako sa clinic kung saan
ako nagpa-medical. Nang natapos ay sumakay ako ng jeep patungo ng SM Clark.

Habang nasa jeep ay muntik pang tumalon palabas ng dibdib ko ang aking puso nang
may makasakay na lalakeng may mga tattoo rin. Namalikmata ako at akala ay si Russia
iyon ngunit nang kumurap na ang aking mga mata ay nasampal ako ng katotohanan.

I sighed and just looked away. Isang buwan na mula noong naputol ang komunikasyon
namin. Wala na rin akong narinig tungkol sa kanya. Ang sabi ni Tasya ay nag-o-
operate pa rin naman ang tattoo shop sa lugar namin ngunit si kuya Boyd pa rin ang
namamahala. Ibig sabihin, hindi na umuwi roon si Russia kahit kung tutuusin ay
tapos na ang pag-train niya kay Israel.

Inayos ko ang pagkakasabit ng bag sa aking balikat saka ako bumaba ng jeep.
Nagtungo ako sa recruitment hub ng in-apply-an kong kumpanya at pinasa ang medical
test ko.

Kinakabahan kong pinanood ang HR na nag-i-interview sa akin noong nag-apply ako.

Nagpasya kasi akong magbaka-sakali sa isang cal center company sa Clark para
matustusan ang mga pangangailangan namin.

Mataas ang offer. Tumatanggap din ako ng home-service na tattoo jobs. Minsan ay
naglilinis din ako ng mga bahay kasama si Jerome kapag wala silang pasok kaya kahit
paano ay kinakaya namin ang gastusin nang hindi nagagalaw ang cheque na binigay ni
Mrs. Valentino. Isa pa, gusto ko ring laging abala dahil kapag mag-isa ako at
walang inaatupag, iyak lang ako nang iyak kai sip kay Russia.
Lumunok ako nang napansing umiling-iling siya. Okay na ako sa final interview.
Bumalik lang ako ngayon para ibigay ang resulta ng medical exams kaya medyo
kinakabahan ako kasi parang may hindi siya nagugustuhan sa papers ko.

"Uhm, Miss? Is there a problem with my application?" hindi na nakati s kong tanong.

Isinara niya ang folder na hawak at payak akong nginitian. "I wil be honest with
you. Your interviews and exams are great. We're actual y considering you for an
AT&T account but . . ." She sighed. "Do you think you can handle the stress in a
BPO company? I need to know since it says here that you're an expectant mother—"

"Ho?" Napaayos ako ng upo. "E-Expectant mother?"

Kumunot ang kanyang noo. "You didn't know you're pregnant?"

Hindi ko magawang kumibo. Natulala lamang ako sa kanya lalo na nang ipinakita niya
ang bahagi ng exam na nagsasabing buntis nga ako. Nakita iyon sa blood at urine
exam kaya imposibleng nagkamali lang.

"Are you stil wil ing to proceed?" tanong ng HR sa akin.

Inilapat ko ang aking palad sa aking puson saka ako payak na ngumiti. Kinakapa ko
ang takot sa dibdib ko, ngunit wala. Tila . . . masaya pa ang puso ko dahil alam
kong bunga ng pagmamahal ang batang ngayon ay nasa sinapupunan ko. There wil stil
be a piece of the man I love that I'd get to be with everyday. Kung ito man ang
kasagutan ng Diyos sa gabi-gabi kong panalangin, ipagpapasalamat ko na lang.

"I wil . . . stil take the job."

She sighed before she scribbled on a piece of paper. "I think I'l endorse you to a
less stressful account.

You can work for our ABP account. Al you have to do is assist people in their
credit card application. You won't experience the same level of stress that you'l
get in an AT&T account since ABP customers wil try

to be nice hoping you'l approve their application. Of course, we have no control

whether they'l be approved or not." She smiled. "I like you. You remind me of my
young self. Wait here. I'l just have your contract revised."
Tumango ako at nagpasalamat. Hinahaplos ko na lang ang tiyan ko habang naghihintay.
Kaya naman pala ilang araw nang masama ang pakiramdam ko. Duwal ako nang duwal
tuwing umaga at madalas ang pananakit ng balakang ko. Bakit hindi ko kaagad
napagtanto na buntis ako? Sa kagustuhan ko yatang mawalan ng panahong magmukmok,
nawalan na rin ako ng pagkakataong pakiramdaman ang sarili ko.

The HR had me sign another contract. Nang matapos ay nagpaalam na rin ako at umuwi
na. Hindi ko kaagad sinabi sa mga kapatid ko. Pumasok lang ako ng silid saka ko
inilabas ang phone ko.

I clicked the camera and put it in video mode. Itinutok ko sa sarili ko ang camera
ng phone saka ako basag na ngumiti.

"Hi, Russ."

Iyon pa lang ang nasasabi ko ay nanikip na kaagad ang dibdib ko. Siguro kasi hindi
na lang ako ang nangungulila kay Russia ngayon. May munting sanggol na ring
naghahanap ng presensya niya.

I looked at my tummy while touching it. "Hindi ko sigurado kung balang-araw,

magagawa kong ipakita sa'yo ang video na 'to pero . . ." Namumuo ang mga luha at
basag na nakangiti akong muling tumingin sa camera. "Gusto kitang maging parte ng
panibagong yugto ng buhay ko. Magkaka-baby na tayo, Russ." I sobbed. "May . . .
mali t na bersyon mo nang lumalaki sa tiyan ko ngayon."

Sandali kong hinayaan ang sariling umiyak nang tahimik nang maghalo ang saya at
pangungulila sa aking puso. Nang kahit paano ay kaya ko na ulit, muli kong
tiningnan ang camera saka ako basag na ngumiti.

"Ire-record ko lahat. Aalagaan ko siya nang husto at mamahalin ko siya sa paraang

pinangarap kong mahalin ng mga magulang ko. Ipaparamdam ko rin sa kanya ang
pagmamahal na alam kong handa mo ring ibuhos sa kanya kung makilala mo siya."
Namaos ang aking boses. "Magiging . . . mabuti akong ina, Russia. Lalo akong
magsusumikap kaya sana . . . sana alagaan mo ang sarili mo. Palagi kang laman ng
mga panalangin ko. Manatili kang matatag at malakas kasi . . . kasi hindi ko alam
kung kailan ko siya maipapakilala sa'yo."

I wiped my tears and smiled at the camera again. "Mahal na mahal kita." Humikbi ako
at ang mga mata ay tuluyan nang kumislap ng pangungulila. "Mahal na mahal ka namin
ni baby . . ."
Pinutol ko ang video saka ako gumawa ng folder na pinangalan kong "Spring". Nang
matapos ay parang siraulo kong ipinakita ang screen ng phone ko sa aking tiyan.

"Anak? Itong kasama ko sa picture? Ito si Daddy. Ang gwapo niya, ano?" I scoffed at
my own compliment.

"Ang bait niya, matulungin saka . . . saka grabe siyang magmahal." Namaos ang boses
ko at nanginig ang ibaba kong labi. "S-Sorry ha? Sorry kung w-wala si daddy sa tabi
natin. Sorry kung hindi ko masabi sa kanya ngayon ang tungkol sa'yo pero pangako,
kapag may narating na sa buhay ang mama, dadalhin kita

sa kanya at ipakikilala." Basag akong ngumiti. "Salamat sa pagdating sa buhay ko.

Salamat sa pagbibigay ng panibagong pagmumulan ng lakas ko. Mamahalin kita nang
husto, anak. Hinding-hindi mo mararanasan ang buhay na kinagisnan ko. Pangako
'yan."

I shut my eyes and let myself feel a new kind of love.

The love only genuinely loving mothers feel . . .

Kabanata 40

Rabiah

"Nwoy-nyow! Gusto pa dlowing, eh!"

"Drawing. Dra-wing. Isa pa, Viv. Dra-wing."

"Palehas naman, tito eh palehas, eh!"

Napabangon na ako nang tuluyan nang marinig ko ang pag-ungol ni Efren sa

kunsomisyon. Nilingon niya ako habang pareho silang nakapamaywang ni Vivy sa gilid
ng kama.
"Oh, nagising tuloy ang nanay mo. Ikaw kasi, Vivy eh," ani Efren. Nai-stress sa
makulit na pamangkin.

Bumangon ako't nginitian ang limang taong si Vivy. She crawled up to the bed to
give me my morning hugs and kisses. "Nanay, tama naman nisasabi, eh. Dlowing naman,
eh."

Kinalong ko siya't pinupog ng halik. "Bakit puro na naman drawing 'yang mga braso
at binti mo, anak?

Mahihirapan na naman tayong tanggalin 'yan."

Umismid si Efren. "Naku, 'teh. Alam mo na ang sagot."

Pinandilatan ko ng mga mata si Efren. Lumabas naman siya ng silid para siguro
ipagtimpla ako ng kape.

Tiningala ako ni Vivy. "Gusto magaya sa nanay po. Nagdlowing sa balat po."

Sinuklay ko ng aking mga daliri ang kanyang buhok. "Anak, 'yong ginagawa ni nanay,
trabaho po 'yon para may pambili tayo ng pagkain at mga gusto mo."

Sumimangot siya. Ang mga matang nagmana kay Russia ay bahagya ring naningkit.
"Igaya lang sa nanay po, eh."

"Hindi na talaga nanalo ang nanay sa'yo, anak." Niyakap ko siya. "Halika na nga at
baka ma-late pa ang

nanay sa interview."

Bumaba ako ng kama at inalalayan siya. Palukso-lukso naman siyang sumama sa akin sa
kusina kung saan nag-aalmusal sina Lovely at Efren.

"Si Jerome?" tanong ko nang lapagan ako ni Efren ng tasa ng kape sa harap ko.

"Maagang umalis, 'teh at marami raw lilinisin sa hardin nina Mrs. Lacson.
Pinapatanong pala ni Mrs.
Lacson kay kuya, 'teh kung tuloy ang interview mo ngayon sa Asia Jet."

Tumango ako. "Oo. Hindi ko sasayangin 'yong rekumendasyon nilang mag-asawa."

Malaki ang utang na loob namin ng mga kapatid ko kina Mrs. Lacson. Nakilala ko siya
nang minsang nairekumenda ako ng mag-deep cleaning sa bahay nila matapos kong mag-
resign sa kumpanya dahil hindi na talaga kaya ng katawan ko ang sandamakmak na
trabaho. Nanghinayang ang HR na nag-hire sa akin kaya inirekumenda na lamang ako sa
mga kakilala niyang medyo may kaya sa buhay.

Anim na buwan noon si Vivy. Nagkakwentuhan kami ni Mrs. Lacson at natanong niya ang
ilang personal na bagay tungkol sa buhay ko. Nakwento kong kinailangan kong mag-
resign sa BPO dahil nagkakasakit na ako. Bukod kasi sa pagiging cal center agent ay
nagho-home service ako ng tattoo at nagdi-deep cleaning kasama si Jerome.

Nasabi ko rin sa kanya na nag-i pon ako nang makapagtuloy na ng pag-aaral sa

aviation school. Nang mapalapit kami nang husto ay tinulungan nila akong mag-asawa
na makakuha ng scholarships para makapag-aral.

Some of my units were credited but there were stil a lot that didn't. Marami akong
klaseng hinabol kaya inabot pa rin ng tatlong taon bago ako natapos. I juggled my
studies, my role as a mother, as a sister, and my jobs.

Pagka-graduate ni Jerome ng Senior High ay nagpasya muna siyang tumigil dahil

naaawa sa akin. Sabi niya gusto rin muna niyang masiguro kung ano talagang kurso
ang gusto niya kaya mas maganda na raw iyong tumigil muna at magtrabaho. Ayaw ko
sana kaso hindi naman siya nagpapigil.

Malaking bagay na marunong umalalay ang mga kapatid ko lalo na noong kapapanganak
ko pa lamang kay Vivy. Nagsasalitan kami sa pag-aalaga kaya labis ang pasasalamat
ko sa mga kapatid ko. Pinangako ko sa kanila na oras na matanggap akong piloto sa
Asia Jet, hindi na namin magiging problema ang expenses namin.

"Teh, galingan mo sa interview mo, ah? Sabi raw pala ni Mrs. Lacson, nagpalit ng
management ang Asia Jet dahil nabili na ang buong kumpanya. Marami raw bagong
eroplano at magiging available flights kaya malakas ang pananalig ni Mrs. Lacson na
mabibigyan ka na rin ng trabaho bilang piloto." Efren smiled.

"Kayang-kaya mo 'to, 'teh. Ako nang bahala kina Lovely at Vivy."

Nginitian ko siya pabalik. "Salamat talaga, Efren ha? Pasensya ka na kung ikaw
palagi ang nai wan sa

kanilang dalawa."

"Ayos lang, 'teh. Nagkaka-wrinkles lang ako sa kakulitan nila pero masaya ako kasi
napagpa-practice-an ko sila ng make up at pagdadamit. Baka kapag eighteen na ako at
pwede nang magtrabaho, pasok kaagad ako sa banga bilang stylist."

Natawa kaming pareho. Maya-maya ay bumaling ako kay Vivy na pasimpleng sinasalat
ang cup ko ng kape. Hinawakan ko naman ang cup at pinigilan siya kaya sumimangot na
naman sa akin ang makulit kong anak.

Naku, manang-mana ka talaga sa tatay mo. Parehong-pareho tumingin!

"Nanay, isa sip lang plamise, eh."

"Hindi nga pwede, anak kasi hindi ka na tatangkad sige ka."

"Ayaw naman maging big, nanay eh. Gusto ko mali t lang palagi pala palagi
magsasakay sa likod ng tito Jelom!"

Napailing ako. "Kapag medyo big ka na, papayagan na kitang mag-drink ng kape pero
sa ngayon, hindi po muna."

Humaba na naman ang nguso niya. "Mag-eat pala ng wumpia!"

Efren massaged his temple. "Diyos ko, 'teh hindi na talaga napurga sa lumpiang
gulay 'yang anak mo.

May pinagmanahan--"

Natigil ang sinasabi niya nang pandilatan ko ng mga mata. Alanganin naman siyang
ngumisi saka humigop sa kanyang cup.

I sighed. Hindi naman sa dine-deny ko kay Vivy ang tungkol sa tatay niya. Minsan
kapag nagtatanong siya ay sinasabi ko naman na nasa malayo si Russia at busy. Iyon
nga lang madalas, nahihirapan akong kontrolin siya kapag sinusumpong at hinahanap
ang ama. Nasasaktan pa rin ako, syempre lalo kapag nai nggit siya sa mga kaklase
niya sa kinder na ihinahatid ng tatay kaya hangga't maaari, ini wasan naming ma-
trigger siyang maghanap ng tatay.

Hinaplos ko ang buhok ni Vivy. "Pinaglihi ka kasi ni nanay sa lumpiang gulay, Vivy
kaya ka mahilig do'n.

Hindi bale. Bago aalis si nanay para sa interview, igagawa ko muna kayo, ha?"

"Naku, 'teh si Vivy na lang at sawang-sawa na kami ni Lovely," ani Efren.

Ngumisi na lamang ako't kumutsara ng pagkain sa plato ni Vivy. "Kain na, anak."

Kumukuyakoy na ngumanga si Vivy. Nang masubuan ay ngumiti siya sa akin saka pa

naglalambing na hinawakan ang kamay ko. Para tuloy may mainit na palad na humaplos
sa aking puso. Ilang taon nang

wala si Russia sa tabi ko, pero sa tuwing ginagawa iyon ni Vivy, para ko na ring
kasama ang tatay niya.

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan saka ko itinulak ang ilang hibla ng buhok ni
Vivy sa likod ng kanyang tainga.

Malapit na, anak. Kaunting ti s na lang, may mukha na rin akong ihaharap sa daddy
mo oras na ipakilala kita sa kanya . . .

Kabanata 41

Rabiah

"Kiss na ako, Vivy. Pag-uwi ko, may pasalubong akong Jol ibee," pang-uuto ko sa
nakasimangot na si Vivy.

Paano ay biglang nagmaktol nang makitang nagbibihis na ako. Nagbago yata ang isip
at biglang gusto nang sumama sa akin.
Her puffy nose crunched a bit. "Nanay, magsama na lang. Magbabait naman, plamise
eh."

I sighed. Tumalungko ako nang magpantay kami. "Hindi kasi pwede, 'nak eh.
Importante ang interview ko.

Kapag nakuha ko ang trabahong 'to, marami na tayong pambibili ng toys mo."

"Ayaw naman toys, nanay eh. Gusto magsasama palagi sa nanay." Yumakap ang mali t
niyang mga braso sa akin. "Isama, please. Mag-behave naman plamise po, eh."

Sinubukan ko siyang aluin kaya lang hindi talaga tumahan. Mali-late na ako. Babyahe
pa mula Clark hanggang Pasay kaya kung hindi pa siya mapapatahan, lago ako nito.

"Ate, kung sumama na lang kaya kami sa'yo? Ako na lang bahala rito sa dalawa."

I sighed. "Sige na nga, Efren at baka kung hindi pa mag-behave si Vivy, ma-late na
talaga ako." Tumayo ako at kinuha ang kamay ni Vivy. "Basta behave lang doon sa
opisina, ha?"

"Plamise naman, nanay eh plamise naman," sagot niya.

"Oh, siya maligo na, Vivy. Bilisan natin nang hindi ma-late ang nanay mo."

Pumasok ako sa kwarto para kumuha ng isusuot ni Vivy at Lovely. Ako na rin ang
nagbihis sa kanila habang binilisan naman ni Efren ang pagligo niya. Nang matapos
ay sabay-sabay kaming umalis ng apartment. Nagpahatid kami sa sakayan ng bus
patungong Pasay. Vivy sat next to me while Lovely was with Efren.

Lumuhod si Vivy sa upuan at inilapat ang mga palad sa bintana ng bus nang magsimula
iyong umandar.

Aliw na aliw siya sa mga tanawin sa labas palibhasa puro school at mal lang naman
ang napupuntahan niya. Madalas sinasama rin namin ni Jerome si Vivy kina Mrs.
Lacson dahil kinagigiliwan ng mag-asawa ang anak ko. Bibo raw kasi at maliksi.

"Anak, kapag nagsimula ang interview ng nanay, uupo lang kayo sa labas, ha? Huwag
mong papasakitin ang ulo ni Tito Efren kasi magagalit ang mamang pulis kapag
narinig kang makulit, okay?" bilin ko sa kalagitnaan ng byahe.
Umayos siya ng upo saka sumandal sa akin. Her tiny hand even tapped on my thigh
while she smiles at me. "Opo, plamise nanay mag-sit lang pala hindi maghuli ng
mamang puwis."

I pecked a gentle kiss on top of her head. If only I could tell her the real reason
why I badly want this job.

Ito ang magiging daan para maipakilala ko siya sa tatay niya, kahit na hindi ko pa
rin talaga naihanda ang sarili ko para sa tagpong iyon.

Minsan ini sip ko kung magiging handa pa ba talaga akong harapin si Russia. I've
never heard about him in the past six years anyway. He's off the radar. Kahit saang
social media accounts ay wala akong mahanap na balita tungkol sa kanya.

Si Tasya naman, wala rin daw talagang alam dahil hanggang ngayon ay hindi
nagpapakita si Russia sa Tarlac. Iyong shop ay si kuya Boyd pa rin ang nagma-
manage. Kinukumusta nga raw ako ng mga dati kong kasamahan sa shop pero sabi lang
ni Tasya ay wala siyang balita tungkol sa akin.

Kumusta na kaya sila? Minsan gusto ko ring umuwi sa amin kaya lang nananaig ang
takot kong magkita kami ni Russia nang wala pa akong nararating. Kung magkikita man
kami, gusto kong kaya ko na ring isauli sa nanay niya ang cheque dahil hindi ko
iyon kailangan.

Nakaidlip si Vivy habang nasa byahe. Ginising ko na lamang siya nang tumigil na ang
bus sa terminal.

Mula roon ay nag-taxi kami patungo sa opisina ng Air Jet. Halos malula ang anak ko
sa tayog ng mga building ngunit ang mas nakatawag ng pansin niya ay ang mangilan-
ngilang eroplanong natatanaw namin.

"Nanay, ewplane!" nakangiti niyang sabi habang nakatingala sa langit. Kabababa

lamang namin ng taxi at ngayon ay nasa harap na ng matayog na building.

Hinaplos ko ang buhok ni Vivy. "Sa susunod, si nanay na ang magpapalipad ng ganyang
eroplano, Vivy tapos sasakay ka din."

Excited siyang nagtatatalon. Natawa tuloy ako nang mahina saka na sila niyayang
pumasok.
"Oh, dito lang kayo, ha? Mag-behave lang kayo rito," bilin ko.

Hindi pala sila pwede sa waiting area. Buti na lang at may cafe sa ibaba ng
building kaya rito ko muna sila i wan.

"Nanay, madami dlowing po," ani Vivy habang pinapasadahan ng tingin ang mga naka-
frame na larawan

na tila tattoo designs. Natuwa naman ako. It's like the owner of the cafe merged
their love for tattoo and coffee in this place.

"Oo nga, anak. Huwag mong hahawakan ang mga display nila, ha? Kain ka lang." Nag-
abot ako ng pera kay Efren. "Efren, order na lang kayo, ha? Babalik ako pagkatapos
ng interview ko."

"Sige lang, teh. Akong bahala sa mga chikiting na 'to."

"Salamat." Humalik na ako kay Vivy at nagpaalam sa mga kapatid ko.

I went to the reception and told the staff that I'm here for the interview.
Sinamahan naman ako patungo sa opisina kung saan magaganap ang interview. Labis ang
kaba ko lalo na at ilan sa mga kasabayan ay may experience na sa pagiging
commercial pilot ngunit idinaan ko na lamang sa panalangin at tatag ng loob.

Sa sampung na-interview ay pito kaming nakapasa at sasalang sa training. Kung

papasa kami roon ay pipirma na ng kontrata under Asia Jet. Malaking bagay na iyon
sa akin kaya laking pasasalamat ko sa nag-interview.

She flashed a smile. "Babalik ka sa Saturday para sa orientation, Miss Tamarez.

Magkakaroon din kayo ng brief interview kasama ang bagong presidente at owner ng
Asia Jet."

Tumango ako. "I'l be on time."

She nodded. "Be here at least thirty minutes before the orientation. Mr. Valentino
doesn't like waiting."
Muntik na yatang tumalon palabas ng aking dibdib ang puso ko. Napaawang din ang
bibig ko at ang mga mata ko ay bahagyang nanlaki. "I-I'm sorry but c-can you repeat
what you said?"

"I said be here thirty minutes before the orientation with Mr. Valentino."

Napakurap ako habang ang mga palad ay nanlamig. "S-Sino sa . . . mga Valentino ang
bagong may-ari ng Asia Jet, Miss?"

"Si Mr. Russia Valentino. He's very strict kaya malaking adjustments ang nangyayari
ngayon sa buong management. If you did your research about Asia Jet before, I
suggest you forget about that dahil hindi applicable kay Mr. Valentino ang old
practices ng kumpanya. He's reforming the overal structure at mababanggit ang
changes sa orientation ninyo kaya agahan mo ang punta."

Lumunok ako't marahang tumango. "S-Sige. T-Thank you."

Napakunot siya ng noo nang mapansing namutla ako. Halatang gusto niya pang tanungin
kung ano ang nangyari sa akin ngunit tumayo na ako't nanlalambot na naglakad
palabas ng opisina. Diyos ko. Sa rami ng airlines sa Pilipinas, Asia Jet pa talaga
ang binili ni Russia? Minsan talaga nakakaloko ang mga biro ng tadhana!

I went to the elevator. Pagkababa sa ground floor ay napansin kong palabas sina
Efren at Lovely ng cafe.

Napakunot ako ng noo nang hindi ko nakitang nakasunod si Vivy. Natanaw rin nila ako
kaya kaagad na lumapit sa akin.

"Ate! Si Vivy, nawawala!" si Efren.

"Ano?! Paano nangyari?!"

"Nai hi kasi si Lovely kaya sinamahan ko sa banyo. Binilinan ko si Vivy na kumain

lang ng waffles pero pagbalik namin, wala na siya!"

"Diyos ko!"
Natataranta kaming naghanap. Tinanong ko rin ang guard habang naglilibot sina Efren
at Lovely upang hanapin si Vivy.

"Naka-pink na blouse? Naku, natanaw ko roon kanina sa may elevator pumasok. Parang
binubuntutan ang boss namin."

Lalong nagwala ang dibdib ko. Boss? Si Russia ba? Nandito siya?

I swal owed the lump in my throat. "A-Ano hong floor iyon? Pwede ho ba akong
pumunta ro'n?"

"Halika, samahan kita," anang gwardya.

Kabado akong sumama sa kanya. Sumakay kami ng elevator at tumigil sa top floor.
Pagbukas ng pinto ay ihinatid ako ng gwardya sa malaking opisina. Sinabi niya sa
sekretarya ang pakay namin, at nang makumpirmang naroroon nga si Vivy ay
punagbuksan ako ng sekretarya ng pinto.

"Kakatawag ko nga lang sa security kasi pinapa-report ni boss 'yong bata. Pasok ka
na, Miss. Nasa loob ang anak mo. Aliw na aliw yata kasi sa mga tattoo ni boss sa
braso kaya bumuntot hanggang dito."

Nangangatog ang mga tuhod akong humakbang papasok. I couldn't even breathe properly
anymore especial y when I saw the scene inside the large office.

My daughter is sitting on the sofa while a familiar man is bending on one knee in
front of her. He's showing a familiar tattoo on his arm to Vivy, while Vivy smiles
innocently with amusement. His body looked more ripped now. He looks so fine in his
white button-down polo with sleeves that are folded up to his elbows. Ang buhok ay
mahaba nang muli ay naka-man bun gaya noong unang beses kaming nagkita.

Russia . . .

Ilang metro ang layo niya sa akin ngunit heto pa rin ako, halos manlambot gaya ng
unang pagkikita

namin. His effect on me didn't change, not even a bit. Kaya kahit isang hakbang pa
ay hindi ko na muling nagawa.
"Sewr? Si nanay 'yan po. Si nanay ko po eto po," ani Vivy habang itinuturo ang
tattoo sa braso ng lalakeng ni minsan ay hindi nawala sa isip at puso ko. Maya-maya
ay napatingin si Vivy sa akin. Her eyes widened and she excitedly pointed me.
"Tingin mo, Sewr po! Si nanay 'yan po!"

I saw how Russia's jaw clenched the moment Vivy ran towards me. Para akong nanlamig
habang nakatitig kay Russia. His cold eyes met mine for a moment before he sighed.
Ang malamig na mga mata ay tumitig kay Vivy bago siya nagsalita.

"How old are you?" tanong niya kay Vivy.

I pursed my lips. Diyos ko. Vivy doesn't know her age!

Vivy showed four fingers to Russia. Kitang-kita ko naman kung papaanong dumilim ang
ekspresyon ni Russia bago niya ibinulsa ang kanyang mga palad.

"If you don't mind, I have a lot of things to take care of," malamig ang tinig
niyang sabi bago naglakad patungo sa kanyang swivel chair.

Lumunok ako't maglalakas-loob sanang sabihing mali ang nasabi ni Vivy na edad. "U-
Uhm, R-Russia--"

Naputol ang sinasabi ko nang bumukas ang pinto at pumasok ang pamilyar na babae.
Nang magtama ang tingin namin ay parang tumigil ang tibok ng aking puso.

Freyja . . .

Kabanata 42

Rabiah

"Biah?" Pinasadahan ako ni Freyja ng tingin bago siya sumulyap kay Russia. Tila ba
nakiramdam muna bago niya ako pilit na nginitian. "How have you been?"
Nilunok ko ang namuong bara sa aking lalamunan habang hawak ko sa kamay ang anak
ko. "O-Okay lang."

"Good to hear that. You look very formal today," puna niya.

"Uhm, oo. N-Nag-apply kasi akong piloto sa Asia Jet." Alanganin kong nilingon si
Russia. "H-Hindi ko naman alam na . . . si Russia na ang may-ari."

"Why? Would you run the other way if you found out earlier that I'm the new owner?"

Kumabog ang dibdib ko nang marinig ang tanong ni Russia. Nilingon ko siya habang
namumutla ang aking mukha ngunit hindi ko rin naman nagawang sumagot.

He shook his head in a disappointed way. "Frey, come here. What did the wedding
organizer say?"

Nag-aalangan akong sinulyapan ni Freyja. "S-Sige, ha? I'l see you around."

Nginitian niya rin si Vivy bago siya tuluyang lumapit kay Russia. Para akong nanli
t noong naupo si Freyja sa visitor's chair. Tumayo si Russia at sumandal sa desk
upang tingnan ang ipinakitang folder ni Freyja.

Para bang wala na kaming balak pansining mag-ina kaya bago pa ako masaktan nang
husto ay hinatak ko na si Vivy palabas.

Para akong sinaksak sa dibdib. Kahit noong nakauwi na kami ng Pampanga ay talagang
hindi napawi ang kirot sa aking puso. Ang daming tanong na naglalaro sa isip ko,
gaya ng kung bakit naroon si Freyja, bakit parang okay na sila kung mag-usap, at
kung bakit . . . may nabanggit na wedding organizer si Russia.

Are they back together? Nagkaayos ba sila kaya parang ang bilis din akong binitiwan
ni Russia noong nakipaghiwalay ako?

Did he realize that Freyja has always been way better?

"Malalim na naman ini sip mo, 'teh," puna ni Jerome na nakasandal na pala sa pinto
habang nasa balkonahe naman ako ng unit namin. Hindi ko na napansin ang paglapit
niya kanina dahil sa lalim ng ini sip ko.

Pinakawalan ko ang hangin sa aking dibdib. "Nasabi ko na ba sa'yo na iyong magiging

boss ko pala, si Russia?"

Kumunot ang noo niya. "Akala ko ba V Air ang kumpanya nila?"

"Binili niya 'yong Asia Jet, Jerome." I sighed. "Huli ko na nalaman. Nakapasa na ko
sa interview at tutuloy na sa training noong nasabi ng HR na si Russia na ang
bagong may-ari ng airline."

Nagkamot siya ng patilya bago tumabi sa akin. Pareho kaming sumandal sa bakal na
harang. "Ayaw mo no'n, ate? Hindi ka na mahihirapang lumapit kung boss mo na siya.
Pwede mo nang ipaalam ang tungkol kay Vivy."

"Iyon nga ang problema ko, Jerome." Problemado kong sinuklay ang mga daliri ko sa
aking buhok.

"Mukhang . . . nahuli na yata ako dahil parang sila na yata ulit ni Freyja."

"'Yon lang." He sighed. "Pa'no 'yan? Paano kung sila na nga talaga? Ipagtatapat mo
pa rin ba sa kanya na anak niya si Vivy?"

"Kailangan kaso . . . hindi ko pa alam paano ko ba gagawin 'yon. Pakiramdam ko ini

sip niyang anak ko sa ibang lalake si Vivy. Tinanong kasi niya kanina si Vivy kung
ilang taon na. 'Yong pamangkin mo, alam mo naman 'yon. Favorite number niya ang
four kasi natutupi niya ang hinlalaki niya kaya ayun! Sabi kay Russia four years
old siya." Bumuntonghininga ako. "Ewan ko, Jerome. Natotorete ang utak ko."

My brother rubbed my back. "Okay lang 'yan, 'teh. Malay naman natin may chance pa
kayo. Sadyang napanghihinaan ka lang ngayon ng loob. Pero kung sakali mang totoo
ang ini sip mo na may nobya na ulit si kuya, nandito naman kami nina Efren. Kaya
naman nating palakihin si Vivy. Si Efren, bakla lang 'yan pero pagdating kay Vivy,
kayang magpakatatay niyan."

Napangiti ako nang mapakla saka ako sumandal sa braso ng kapatid ko. "Salamat,
Jerome ha? Sa pagmamahal ninyo kay Vivy. Hindi ko siguro kinaya kung ako lang."
"Kumpara naman sa lahat ng nagawa mo para sa'min, mali t na bagay ang nagawa namin
para kay Vivy.

Nakakalungkot isipin na dahil kinailangan mo kaming unahin, nawalan ng pagkakataon

ang anak mo na lumaking may tatay, ate." Malungkot niya akong tinitigan. "Pasensya
ka na, 'teh ha? Wala ka sanang problemang ganito kung hindi lang kami naging
pabigat."

Ginulo ko ang buhok niya. "Ano bang pabigat ang sinasabi mo diyan? Mahal ko kayo at
noong mga panahong kailangan kong mamili, alam kong 'yong desisyon ko ang
pinakatamang gawin dahil hindi lang naman kayo ang nakasalalay no'n. Pati si
Russia."

"Sana malaman ni kuya lahat ng sakripisyong ginawa mo, ate nang maintindihan ka
niya. Gusto kitang makitang masaya gaya noon kaya sana mali tayo ng ini sip tungkol
kay kuya. Kasi kung sakali na totoo ngang sila na ulit, masasaktan ako nang husto
para sa'yo." Inakbayan niya ako. "Timpla mo na nga lang akong kape, 'teh.
Napapadrama na tayo, eh. Iba na naman 'to."

Mahina na lamang akong natawa saka ako sumama sa kanya papasok. Nagkape kami at
nagkwentuhan na lang ng ibang bagay. Nang antukin ay nagpaalam na kaming
magsisipagtulog na. Maingat naman akong tumabi kay Vivy. Kinabig ko siya at
pinayakap sa akin. Ipinatong naman niya ang hita niya sa tiyan ko saka lalong
sumiksik sa aking dibdib.

Napangiti ako. Nang may maisip ay kinuha ko ang phone ko at binuksan ang lampshade.

I clicked the camera and put it in video mode before I made sure Vivy and I are on
the frame. Ngumiti ako sa camera pagkatapos saka mahinang nagsalita.

"Hey, Russ. Ako ulit. Pagod na pagod ang anak natin kasi pagkagaling sa inyo, umuwi
na kami kaagad pero naglaro pa siya kasama si Lovely. Idinala sila ni Jerome sa
mali t na park dito sa amin kaya ngayon, bagsak. Ang lambing niyang bata, ano?
Hindi ko alam kung napansin mo ba 'yon kanina noong nagkita kayo." I swal owed the
lump in my throat. "Pasensya ka na kung hindi ko nasabi ang totoo sa'yo kanina
noong may pagkakataon na sana ako. Hindi ko kasi alam paano ko ba gagawin 'yon pero
pangako, kukuha ako ng tyempo. Hinahanap ka na rin kasi ni Vivy. Alam kong matalino
siyang bata at marami na siyang tanong sa isip. Karapatan ninyong dalawa na
magkakilala bilang mag-ama kaya pangako, gagawa

talaga ako ng paraan para maamin ko na sa'yo lahat."

Pinutol ko na ang video at pinatay ang lampshade. I hugged my daughter and kissed
her forehead. Hindi rin naman nagtagap ay dinalaw na rin ako ng antok. Ewan ko ba.
Kahit gaano ako ka-stress, basta yakap ako ni Vivy ay ang bilis kong makatulog.
Parang noong si Russia ang katabi ko. Basta yakap niya ako ay kumakalma ang sistema
ko. Tila ba ligtas ako palagi at pwedeng magpahinga sa piling niya.

Mabilis na lumipas ang mga araw. Pagsapit ng Sabado ay lumuwas ako ng Maynila para
sa orientation.

Gaya ng bilin ng HR ay inagahan ko ang punta. I was at the conference room thirty
minutes before the start. Ilan sa mga nakapasa sa interview ay naroon na rin, tila
takot ma-late dahil baka hindi na patuluyin sa training.

Pagsapit ng alas dies ay dumating si Russia. He looks stunning but strict in his
navy blue corporate suit.

Nakatago ang mga tattoo niya sa pormal na kasuotan kaya nagmukha lalo siyang
masungit at dapat pangilagan sa kabila ng kagandahang lalake.

Nasa bandang likuran ako. Sinadyang doon maupo dahil nahihiya pa rin sa kanya.
Akala ko nga hindi na ako mapapansin ngunit pinasadahan niya ng tingin ang crowd na
tila may hinahanap. Maya-maya ay nagtagpo ang aming mga tingin. Kumabog tuloy nang
husto ang dibdib ko nang makita ko kung paano niyang pinaglapat ang mga labi niya
bago siya bumuntonghininga.

Russia sighed. Nang magsimula ang speech niya ay tahimik lamang akong nakinig.
Karamihan sa binanggit ay tungkol sa changes ng rules sa airline. He also mentioned
the flights that might be given to us. Maya-maya ay tuluyan na niyang binanggit ang
tungkol sa training.

"You wil be staying in our partner hotel during the entirety of your month-long
training with us. I wil be working closely with everyone. Make sure you know what
you're doing before I let you fly one of our planes," seryoso niyang sabi.

May isang nagtaas ng kamay. "Sir? Can you elaborate what you said about working
closely with everyone?"

Russia held onto the edges of the podium as he stared at the new-hire with a cold
expression written on his handsome face. "I'm gonna train you. That's what I'm
trying to say."

"Al of us, Sir?"

His fingertips tapped on the podium before he looked at my direction. "Except for
Miss Tamarez. The rest of you wil train under me. That's how much dedicated I am
into bringing back the good impression to Asia Jet."

Napalunok ako't lakas-loob nang nagtaas ng kamay. Tiningnan naman ako ni Russia
saka niya ako tinaasan ng kilay.

"Yes? You wanna say something?" seryoso niyang tanong.

Nahihiya akong tumayo. "B-Bakit po . . . hindi ako kasama sa iti-train ninyo, B-

Boss? P-Pare-pareho naman ho kaming nakapasa, 'd-di ba?"

Gumalaw ang kanyang panga. Tila nairita sa pagtawag ko ng boss. Maya-maya ay

humugot siya ng malalim na hininga't pinaalis ang mga kasama ko. Nagwala tuloy ang
aking dibdib lalo na nang naglakad siya palapit sa akin habang seryosong nakatitig
sa mga mata ko.

"Mind repeating your question earlier, Miss Tamarez?" he asked.

I swal owed the pool of saliva in my mouth with hopes that it could stop my heart
from beating too fast.

"G-Gusto ko lang pong malaman, b-boss kung bakit hindi ninyo ako iti-train eh pare-
pareho naman po kaming nakapasa." Goodness! Muntik nang manginig ang boses ko!

Russia lifted a brow. "Why?" He held the armrests of my swivel chair, making my
eyes widen a bit while my heart bangs loudly inside my chest. "Didn't you say six
years ago that you wanna do things on your own?

That you didn't want my help, huh?"

Napakapit ako sa tela ng trousers ko habang kabadong nakikipagtititan sa kanya. "I-

Ibang usap . . ." I swal owed. "Ibang usapan na po ito."

Unti-unting umangat ang sulok ng mga labi ni Russia. Maya-maya ay napadpad sa aking
mga labi ang kanyang titig. "Then say it."
"S-Say what, S-Sir?"

"Say that you final y need my help," he said under his breath while stil staring at
my lips.

Humigpit ang kapit ko sa aking trousers habang halos mabingi sa lakas ng tibok ng
aking puso.

"K-Kailangan ko po ng . . . tulong ninyo, S-Sir."

"See?" He stood up straight then sighed. "It's not even that hard," he murmured.

Tuluyan niya na akong tinalikuran saka siya naglakad patungo sa pinto. Nang
makalabas siya ay naibuga ko na lamang ang mabigat na hangin sa aking dibdib.

Looks like Russia is using my own words against me now . . .

Kabanata 43

Rabiah

"Ate? Pupunta ka na?" tanong ni Jerome sa akin nang makitang lumabas ako ng kwarto.

Inayos ko ang bag ko. "Oo. Babalik ako kaagad. Ipapasa ko lang ang results ng
medical at neuro exams ko."

"Sabay na tayo, 'te," aniya.

"Sige, tara. Nakapagbilin naman na ako kay Efren. Saka niya iuuwi sina Lovely at
Vivy galing ng park kapag nakaalis na ako at alam mo naman si Vivy."
Ngumisi si Jerome. "Hulaan ko. Gusto na naman sumama kasi gusto makita si kuya."

I sighed as I shut the door and locked it. "Aliw na aliw siya sa tattoo ni Russia.
Kagabi, banggit na naman nang banggit ng tungkol sa tatay niya kahit na hindi niya
naman alam na si Russia ang tatay niya."

"Lukso ng dugo 'yon, 'te. Hayaan mo na. Wala tayong magagawa, mahilig sa tattoo ang
anak mo." Inagaw niya ang bag ko. "Ako na magbibitbit. Hahatid kita hanggang bus
stop, 'te at doon na ako sasakay papuntang trabaho."

"Sigurado ka? Hindi ka ba mali-late?"

Umiling siya. Hindi na rin ako nagreklamo pa. Sumakay kami ng tricycle hanggang bus
stop. Nang makasakay na ako ay nag-jeep naman si Jerome papunta sa pinapasukan
niyang printing press. Kapag wala siyang pasok ay roon naman siya kina Mrs. Lacson
naghahardinero. Hindi na nga napipirmi sa bahay dahil inaagawan na ako sa
pagbabayad ng renta ng apartment.

Sinundan ko ng tingin ang jeep na sinakyan ng kapatid ko. Maya-maya ay mayroon

akong napagtanto.

Kung sakali mang hindi na talaga kami pwede ni Russia, siguro hindi na lang din ako
maghahanap ng iba.

Okay naman na ako kung si Vivy na lang ang makakasama ko sa buhay. Isa pa, busog na
rin naman ako sa pagmamahal ng mga kapatid ko at ni Vivy.

Umayos ako ng upo at sinubukan na lamang umidlip nang umandar na ang bus. Pagdating
ng Maynila ay kinuha ko ang resulta ng neuro at medical exams saka ako dumiretso sa
opisina ng Asia Jet.

I smiled at the guard and told him I was about to submit some documents needed
before my training.

Sakto namang nag-uusap kami ng gwardya nang lumabas ng cafe sina Russia at Freyja.
Nakaangkla ang braso ni Freyja sa braso ni Russia habang may pinag-uusapan ang
dalawa. Freyja laughed a bit then gently slapped Russia's arm. Ngumisi naman si
Russia saka siya sumimsim sa hawak na cup ng kape.

Para akong tinadyakan sa dibdib. Paano ko pa lolokohin ang sarili ko nito kung
ganito na ang nasasaksihan ko?

"Miss?" tawag ng gwardya.

Humugot ako ng matalim na hininga't pilit na nginitian ang gwardya. "P-Pasok na po

ako, ah?"

Tumango siya't ibinigay na ang pass sa akin. Gusto ko sanang tagalan ang lakad ko
nang hindi ko makasabay sa elevator sina Russia. I waited for the elevator to close
before I pressed it. Akala ko kasi nakaakyat na sila kaya ganoon na lamang ang
gulat ko nang bumukas kaagad ang pinto ng elevator.

Napatitig ako kaagad kay Russia. He's leaning on the elevator's wal while busy on
his phone. Sumisimsim naman si Freyja ng kape at tumigil lamang noong nakita ako sa
labas.

"Biah!" She pressed the button. "Come in!"

Lumunok ako. "H-Hindi na, Frey. M-Mauna na kayo."

Tinaasan ako ni Russia ng kilay. "Why? Can't stand the sight of me, Miss Tamarez?"

Humigpit ang hawak ko sa aking bag nang magpigil ng ngisi si Freyja. Masungit
namang nakatitig si Russia na tila hinihintay ang sagot ko.

I swear, this guy got worse! Kung noon kinikilig ako sa pagiging yelo niya, ngayon
naaasar na ako!

Humugot ako ng malalim na hininga't pilit siyang nginitian. "Hindi naman po,
bossing. Nirerespeto ko lang po kayo. Hindi ho ba ang empleyado, dapat hindi
lumebel sa boss? Kaya hindi po ako dapat sumabay sa inyo--"

"Russ, I need to take this cal . Mauna ka na sa office," putol ni Freyja sa

sinasabi ko. Ni hindi niya hinintay ang sagot ni Russia. Basta na lamang siyang
lumabas ng elevator at sinagot ang natanggap na tawag.
Napakurap ako nang muling bumaling kay Russia. Bumuntonghininga naman siya't umayos
ng tayo upang maabot niya ang elevator button.

"Just get in here, Tamarez," he said in a cold way.

Nalunok ko na lamang ang sarili kong laway saka ako nakayukong pumasok. Nag-alala
pa ako na baka marinig niya ang lakas ng kabog ng dibdib ko noong bahagya akong
lumapit para mapindot ko ang tamang floor na bababaan ko.

I immediately moved away as soon as I pressed the HR's floor. Sa sulok ng aking
mata ay napansin ko ang pag-igting ng panga ni Russia. Tila nainis o nadismaya kaya
kahit gusto ko sanang kunin ang pagkakataong ito para masabi sa kanya ang tungkol
kay Vivy, hindi ko magawa dahil sa ekspresyon niya ngayon.

"Why didn't you apply at V Air?"

Napalingon ako kay Russia nang marinig ko ang tanong niya. Sinalubong ako ng
malamig niyang titig, tila galit o . . . nagtatampo.

Lumunok ako. "P-Personal choice ko lang po talaga ang A-Asia Jet."

He lifted a brow. "Is that so?" Umigting ang kanyang panga. "Or maybe because you
thought I stil run V

Air?" He scoffed. "You wanna avoid me that much, Rabiah?"

Napakurap ako habang ang dibdib ay nagwala. "Hindi naman po sa gano'n, Boss--"

"Nah, I get it." He gave me a side eye. "You wanna achieve your dreams on your own
so you're staying away as much as you can." Umismid siya. "Why? Did you think I'd
force myself back into your life kaya kahit nabuntis ka ng iba, hindi ka pa rin
bumalik?" He scoffed. "Nasaan ang bumuntis sa'yo ngayon?

Nagpapakasasa na ba sa kandungan ng iba?"

Kumuyom ang mga kamao ko. "Bakit ba ganyan ka magsalita? Wala ka namang alam lalo
sa sitwasyon namin ni Vivy--"
"Wala akong alam dahil hindi mo naman gustong i-involve ako noon sa buhay mo."
Umigting ang panga niya. "You shut me out, remember? You woke up one day and
decided to go solo when we fucking dreamed to reach a lot of things together."
Umiwas siya ng tingin at humugot ng hininga. "Do you have any idea how fucking
pissed I was when I found out that you applied for a job here but didn't even make
an effort to submit a blank resume at V Air?" Umiling-iling siya. "Siguradong kung
alam mong ako ang may-ari, binawi mo kaagad ang resume mo. That's how much you
wanna avoid me, right?"

Para akong tinadyakan sa dibdib. A part of me wanted to tell him the truth already,
ngunit bago ko pa man nagawa iyon ay bumukas na ang pinto ng elevator kung saan ako
bababa.

Russia sighed and shut his eyes. "Sorry. I didn't mean to burst."

Humugot ako ng malalim na hininga't lumabas, ngunit bago sumara ang pinto ay muli
pang nagtama ang tingin namin ni Russia. He kept his cold gaze on me until the door
final y shut as if he wanted me to remember his expression.

I pursed my lips and swal owed the lump in my throat. Bahala na nga kung kailan ko
ba talaga makukuha ang tamang tyempo. Parang hindi pa rin naman ito ang tamang
pagkakataon dahil kung ganoon ang pakikitungo ni Russia sa akin, baka mahirapan
lang akong makumbinsi siyang anak namin si Vivy.

I went to the HR and submitted my documents. Nang ma-check ng HR ay nginitian ako.

"May shuttle na susundo sa'yo mula sa bus stop. Nagbilin pala si Sir Russia na
iyong malaking suite ang ipagamit sa inyo ng anak mo."

Napakurap ako. "P-Po?"

"Iyong suite, Miss Tamarez na ipagagamit sa inyo ng anak mo, 'yong pinakamalaki
rawa sabi ni Sir."

Nagwala ang dibdib ko. "B-Bakit po . . . kasama ang anak ko?"

Kumunot ang noo niya. "Hindi mo ba isasama? Akala kasi ni Sir isasama mo."
"H-Hindi sana kasi akala ko hindi pwede, eh saka wala ring mag-aalaga sa kanya kung
isasama ko."

"Ah." Tumangu-tango siya. "Baka akala ni Sir kasama mo ang anak mo kasi nga one
month 'yong training-

-"

Naputol ang sinasabi niya nang tumunog ang phone sa ibabaw ng desk niya. Sinagot
naman kaagad niya iyon.

"Yes, Sir Russia?" Sumulyap siya sa akin. "Yes, Sir nandito po. Nasabi ko pong ang
alam ninyo isasama niya

'yong anak niya kaso hindi pala, Sir. Wala rin daw ho kasing mag-aalaga."

Natahimik siya nang siguro ay nagsalita si Russia sa kabilang linya. Maya-maya ay

napakunot ng noo ang HR na tila naguluhan.

"A-Ano po, Sir?"

Muling nagsalita si Russia sa kabilang linya. Tiningnan naman ako ng HR saka siya
tila naguguluhang tumangu-tango.

"G-Got it po, Sir. Sasabihin ko po kay Miss Tamarez." She put the phone down and
looked for me with a hint of disbelief.

Umayos ako ng upo. "A-Ano hong sabi, Miss?"

Kitang-kita ko ang paglunok niya bago ako sinagot.

"Siya na raw ho ang mag-aalaga sa anak mo, Miss Tamarez . . ."

Kabanata 44
Rabiah

Bumuhanglit ng tawa ang mga kapatid ko matapos kong ibalita sa kanila ang gustong
mangyari ni Russia.

May paghampas pa sa braso kong nalalaman si Efren saka pumalakpak. Tila kinikilig
kaya halos maiyak na katatawa.

"Ayos din 'tong si kuya. Susungit-sungit pero wil ing magpakaalipin," si Jerome
saka siya umiling-iling.

Efren laughed. "'Yan ba, ate? 'Yan ba ang may jowa na? Kung hindi mo pa rin gets,
'te ibabalik kita sa grade one."

Napabuntonghininga ako. "Huwag n'yo nga akong tawanang dalawa? Sinabi ko sa inyo
kasi kailangan ko ng opinyon ninyo. Sige na, serious mode muna tayo. Family meeting
tayo nang maayos."

Nagtinginan silang dalawa saka ulit humagalpak ng tawa. I groaned. Wala yata talaga
akong matinong payo na makukuha ngayong gabi!

Jerome cleared his throat. "Pumayag ka na, ate. Ayaw mo 'yon? Kahit paano,
mapapalapit na ang mag-ama mo? Hindi ka na mahihirapan oras na sabihin mo sa
kanilang dalawa na magtatay sila."

"Oo nga, ate. Saka malay mo mas maging madali sa'yo na kunin ulit ang loob ni kuya
kung hahayaan mo siyang magpaka-yaya kay Vivy," segunda ni Efren.

"Kung sabagay." I sighed. "Ay, bahala na nga! Sige na, isasama ko na si Vivy tutal
magwawala rin naman

'yan kung hindi ako makakauwi ng isang buwan!"

"'Yon!" si Jerome bago nakipag-apir kay Efren.

Umiling-iling na lamang ako't pumasok na sa kwarto. Masarap na ang tulog ni Vivy.

Nakadapa sa kama naming mag-ina at nagtutulo na ang laway sa himbing ng tulog.
Maingat ko siyang inayos ng higa nang matabihan ko. Yumakap naman kaagad sa akin
nang maalimpungatan saka na ulit bumalik sa pagtulog.

A part of me is scared actual y. Kasi paano kung magalit si Russia oras na malaman
niya ang tungkol kay Vivy? What if he's real y in a relationship with Freyja, and
once he finds out that Vivy is his daughter, gumawa siya ng paraan para makuha ang
custody ng anak namin?

I know I am assuming bad things too early. Hindi ko lang maiwasan kasi . . . ayaw
kong paasahin nang husto ang sarili ko. Yes, this is a good start, pero paano kung
umasa ako tapos sa huli, wala na pala talaga kaming pag-asang dalawa?

Napalunok ako nang maalala ang naging mindset niya noong sila ni Freyja ang
nagkahiwalay. He said they're not meant for each other because if they were, then
they wouldn't separate in the first place.

Paano kung ganoon na rin ang mindset niya pagdating sa naging relasyon namin?

I sighed and just hugged Vivy. Sinubukan ko na lamang magpaantok nang hindi na
magkaroon pa ang isip ko ng pagkakataong isipin nang isipin ang sitwasyon namin ni
Russia.

Kinabukasan ay ihinatid kami ni Jerome sa sakayan ng bus. Excited si Vivy kaya

tuwang-tuwa na kumapit sa tiyuhin niya.

"Oh, Viv. Huwag kang magpapasaway sa Maynila, ah? Kukunin ka ng mga salbaheng mama
do'n kapag makulit ka," pananakot ni Jerome.

Sumimangot si Vivy. "Hindi naman magkukulit po, eh. Mag-dlowing lang naman, eh,"
dahilan niya.

Ngumiti ako. "Sige na, anak. Babye na kay tito Jerome. Sasakay na tayo."

Binuhat ni Jerome si Vivy at hinalikan sa pisngi. "Mami-miss kita, Viv. Pupunta-

punta kami ro'n para hindi ka gaanong malungkot habang nagti-training ang nanay
mo."
Vivy smiled. Maya-maya ay naglalambing na sumandal sa balikat ni Jerome. Napangiti
tuloy si Jerome saka na nagpresintang bubuhatin si Vivy hanggang sa loob ng bus.

"Bye, ate. Bye, Vivy," paalam ni Jerome.

My daughter waved at her uncle. "Babye, tito Jelom! Mamimishu!"

"Ano raw?" Natawa si Jerome. "Sige na, mami-miss din kita. Teh, chat ka kapag
nandoon na kayo."

"Sige, Jerome ingat sa pag-uwi."

Tuluyan nang bumaba si Jerome ng bus. Nag-behave naman si Vivy. Nang umandar ang
bus ay lumuhod siya sa upuan nang makita niya ang mga tanawin sa labas. Aliw na
aliw kahit hindi naman ito ang unang beses na magbabyahe kami patungo ng Maynila.

Vivy didn't sleep the entire ride. Pakanta-kanta lamang habang nakatanaw sa labas
ng bus. Nang marating namin ang terminal ay hinawakan ko siya sa kamay saka kami
bumaba. Hinintay kong ibaba ng konduktor mula sa compartment ang maleta naming mag-
ina. Nang makuha iyon ay pinasadahan ko ng tingin ang istasyon para hanapin ang
sinasabing shuttle na magdadala sa amin sa hotel.

"Nasaan ba 'yon?" I murmured to myself when I didn't see any shuttle. Ang mayroon
lang ay iyong papunta ng airport. Imposible namang iyon ang tinutukoy na shuttle?

Abala ako sa pagpasada ng tingin sa terminal para hanapin ang shuttle nang
maramdaman kong may humatak sa maleta namin. Napalaki tuloy ako ng mga mata dahil
akala ko ay snatcher na ngunit nang makita ko kung sino ang gumawa no'n ay halos
tumalon palabas ng dibdib ko ang aking puso.

"R-Russia?"

He pursed his lips and took my suitcase. Maya-maya ay tumingin siya kay Vivy na
nakatingala na ngayon sa kanya.
"Hey," bati niya kay Vivy.

Our daughter smiled. "Hello po, Sewr!" she cheerful y greeted, making Russia smirk
as if he remembered

something . . . or someone.

Lumunok ako. "Uhm, Boss bakit ho . . . kayo nandito?"

Nai rita niya akong nilingon. Tila hindi nagustuhan ang itinawag ko sa kanya. "I'm
gonna pick you up. Isn't it obvious?"

My eyes blinked. "Susunduin n'yo kami? Bakit ho? Akala ko ho ba . . . may shuttle?"

"Puno na ang shuttle. It already left," seryoso niyang sagot.

Napakunot ako ng noo. Paanong puno? Iilan lang naman kaming iti-train saka ang aga
pa naman? Hindi naman kami late, ah?

"Sigurado ho ba kayo--"

"Let's just go, shal we? Oh baka naman hanggang sa pagpunta sa hotel, ayaw mo pa
rin ng tulong ko?"

Sumimangot ako. Bakit ba ang sungit nito?

"Hindi naman po sa gano'n, Bossing." I faked a smile. "Nagtataka lang po ako. Saka
baka mamaya po mapag-isipan tayo ng iba ng hindi maganda . . . 'di ba?"

He sighed. "Let's go. My car is parked over there."

He offered his hand to Vivy. Tila may mainit na palad tuloy na humaplos sa aking
puso nang tinanggap iyon ng anak ko saka sila sabay na naglakad. Diyos ko, hindi pa
nila alam na mag-ama sila pero ganito na sila sa isa't isa. Para bang ang lapit na
ng loob nila.

Sumunod ako sa kanila. Nang marating ang kotse ay sumakay kami ni Vivy sa backseat.
Inilagay naman ni Russia ang maleta sa trunk ng sasakyan saka siya nagtungo sa
driver seat.

"Sewr? Bawal mag-sit ang bata po sa halap po?" tanong ni Vivy nang umandar ang
sasakyan.

Russia glanced at our daughter. "Yeah because it's not safe."

Ngumuso si Vivy. "Kelan pwede po, Sewr?"

"When you're big enough, kid."

Vivy sighed. Maya-maya ay tumingin na lamang sa labas. Nang makita ang logo ni Jol
ibee ay namilog ang mga mata niya. She stood up and held onto Russia's seat,
refusing to sit properly.

"Sewr?" tawag ni Vivy kay Russia.

"Yeah?"

"Kilala mo po si Joweebee po? Ako kilala ko po. 'Yon siya, oh tingin mo po."

Russia scoffed. "And?"

"Masalap 'yong shiken po ni Joweebee po, eh. Nitikim mo na po, Sewr?" pang-uuto ni
Vivy sa ama kaya kinagat ko ang ibaba kong labi nang hindi ako matawa.

I heard Russia heaved a sigh. "Do you want to eat Jol ibee?"

"Hindi po! Nitatanong lang ang Sewr eh!"

Russia smirked. "Hindi pa kasi umamin. Manang-mana ka sa nanay mo."

Tumaas ang kilay ko. "May sinasabi po kayo, Boss?"

"Nothing," he said under his breath before he final y took a turn.

Dumiretso siya sa drive thru ng Jol ibee kaya tuwang-tuwang isinilip ni Vivy ang
ulo sa pagitan ng dalawang upuan sa harap.

"Alright, kid. What do you want?" tanong ni Russia kay Vivy.

Vivy told him everything she wanted. Gusto ko na ngang suwayin nang maparami ang
pinapabiling pagkain ngunit tiningnan ako ni Russia bago ko pa iyon nagawa.

"What about you, Miss Tamarez? What do you want?" he asked.

Second chance.

I swal owed. "Kahit . . . burger lang."

He sighed and shook his head. "Give her your biggest meal. I cannot let an
underweight woman fly one of my planes."

Napaawang ang mga labi ko. I'm not underweight?!

Nagmaneho si Russia patungo sa sunod na window. Nang makuha ang order namin ay
tuwang-tuwang hinalungkat ni Vivy ang fries. She ate one and then fed me, too.
Kumuha ako at susubuan sana siya ngunit ganoon na lang ang gulat ko nang hawakan ni
Vivy ang kamay ko't kinontrol upang mailapit niya sa gilid ng mukha ni Russia.

"Sewr, eat ka daw po sabi ng nanay po," ani Vivy dahilan upang magwala ang dibdib
ko.
Gusto ko sanang bawiin ang kamay ko nang sulyapan ako ni Russia ngunit bago ko pa
nagawa ay hinawakan na niya ang kamay ni Vivy na nakahawak din sa kamay ko. He then
ate the fries I am holding before he let go of Vivy's hand.

"Thanks, kid," aniya.

Namumula akong yumuko. Nakakainis naman, eh! Para naman kaming bumalik nito sa
simula! 'Yong wala kaming label pero grabe niya pasayawin ang mga paru-paro sa
sikmura ko!

I heard him clear his throat. "Your training wil be at eight in the morning. I'l be
at your suite by seven so I can take you to the training site before the cal time.
After your training, your kid and I wil also pick you up at the site."

Napakurap ako. "H-Hindi ba ikaw ang . . . magti-train sa akin?"

Russia lifted a brow then scoffed. "Ihahatid-sundo ka na nga, gusto mo pang i-train
ka? Why don't you just ask for my entire day, Miss Tamarez?"

Namula nang husto ang magkabila kong pisngi dala ng matinding hiya.

Grabe naman po talaga!

Kabanata 45

Russia

"So how did it go?" tanong ni Freyja nang pumasok ako ng saradong tattoo shop. She
was busy cleaning up. Her last session ended a few minutes before I got here
anyway.

I sighed after leaning on the counter. "Rough." I clicked my tongue. "This is

harder than I thought."

Freyja smirked. "Of course it wil be. Hindi mo naman tinigilang mahalin."

I sighed and checked the designs laying on the table. Nang makita ang pamilyar na
disenyo ay nagbalik sa alaala ko ang mga bagay-bagay.

Rocco confessed everything to me a few days after Biah broke up with me. I tried to
track down my exes, too. See if al of them have the same reason for breaking up
with me.

Turns out, mom were behind al of my breakups. Gusto ko siyang kumprontahin. Gusto
kong magalit at magwala sa pangingialam niya sa buhay ko. I want her to admit what
she did to Biah for her to choose to pursue everything on her own. But in the end,
mommy refused to confess the truth so I decided to play

along.

To fool her . . . while she thinks she's succeeded.

Inasar ko si Mommy sa paraang alam kong ikabubwisit niya. Nagkaayos kami ng mga
kapatid ko at kinausap ko nang masinsinan si Freyja. I told her I am madly in love
with Biah. We earned each other's forgiveness and Freyja final y decided to move
on. Ful y.

Three years ago, my brother Rocco final y made a move. They casual y dated for six
months until Rocco earned Frey's heart. Meanwhile, Frey and I went back to being
friends. Probably because we know we wil never run back into each other's arms
because we're both in love with someone else.

We opened a tattoo shop near the office. She manages it and does al the tattoo
works while I finance everything. Kapag stressed sa trabaho ay dumidiretso ako
rito. Nagtitingin ng mga disenyo o kaya ay sinusubukang humawak muli ng tattoo
machine.

Sadly, I stil couldn't do it. I stopped doing tattoos since Biah and I broke up.
Siguro dahil sa tuwing susubukan kong humawak ng tattoo machine, siya kaagad ang
naaalala ko.
Frey took out two cans of beer. Inabot niya ang isa sa akin saka siya naupo sa
stool. "Rocco wil be here in ten minutes so speak. May date pa ako."

I sighed. Sandali akong sumimsim sa beer ko bago ako nagsalita. "I think I'm being
too obvious, Frey."

Umismid siya. "Mabuti naman at alam mo?"

"You're not helping."

She scoffed. "Okay, chil ." She sighed. "Look, Russia. I know why you kept your
distance al these years but she's so close to reaching her dream. Hindi ba pwedeng
tumawad na tutal malapit naman na?"

Bumagsak ang tingin ko sa sahig. Biah is a dreamer. That's what I liked most about
her. So when she told me that she wanted to reach her dreams on her own, without me
pushing her up, I felt like I failed her.

Pakiramdam ko masyado na akong nakialam sa kanya. I gave her things she never asked
and didn't even want to accept in the first place. I became a bit control ing. Kaya
ang pakiramdam ko, naisip niyang wala akong tiwala na kaya niya namang abutin ang
mga pangarap niya nang wala ako.

God, that's not true. I gave her everything because it was my love language. I want
her to feel special and it makes me happy whenever I'm doing things for her. Hindi
ko naman intensyong bumaba ang tingin niya sa kakayahan niya. Lalong hindi ko
intensyong iparamdam sa kanya na hindi ako naniniwalang kaya niya kahit wala ako.

I blocked her on my socials because I want to prevent myself from doing the same
things again. Iyong nangunguna ako. I don't want to take away her ability to
decide, pero hangga't kami, alam kong palagi

kong gugustuhing ibigay sa kanya ang mundo.

That's not what she wants from me so I made the most difficult choice out of my
strongest faith. Sabi ko sa sarili ko, kaya ni Biah 'to. Kung gusto niyang abutin
ang mga pangarap niya nang wala ako, then I wil wait. I'm going to fucking wait no
matter how long it wil take.
If she needs distance then I'l give her distance. If she needs time then I'l give
her time. Babalik naman

'yon, 'di ba? Babalik 'yon sa'kin kapag naabot na niya mga gusto niyang maabot. She
loves me. That was real. I felt it. Babalik siya. Naniniwala naman ako.

Naniwala ako . . . pero hindi ibig sabihin, hindi na ako nasaktan sa tagal niyang
umuwi sa'kin.

Pinakawalan ko ang mabigat na hangin sa dibdib ko. "Hindi pa pwede, Frey. What's
the point of waiting if I'l grab her right before she reached the finish line? I
can stil wait." Basag akong ngumisi. "Kaya ko pa namang magpanggap hanggang sa kusa
na siyang bumalik."

Lumamlam ang mga mata niya. "But let's not ignore the fact that you're hurting
while waiting for her to come back."

"I'm not denying it. In fact, sometimes the words that slip out of my lips when I'm
talking to her, are real.

Masakit na hindi siya tumakbo pabalik sa akin no'ng mga panahong alam kong
nahirapan na siya. Noong nabuntis siya, bakit hindi siya nakipagbalikan? Kung ayaw
no'ng nakabuntis, aakuin ko naman. Lulunukin ko naman pride ko bilang lalake. I'd
sign the birth certificate with a fucking smile." I scoffed. "Kaso kahit yata nasa
bingit na siya ng kamatayan, hangga't hindi niya naaabot ang mga pangarap niya nang
walang tulong ko, hindi talaga siya babalik."

"Well, you fel in love with one heck of a tough woman." She scratched her temple.
"But seriously, Russ.

Do you real y think the kid isn't yours?"

"She's four. I asked her. Kids don't lie," masakit sa kalooban kong sagot.

Frey whistled. "Ewan ko, ha. But I kinda saw a lot of resemblance. Maybe you should
ask her again. Wala namang mawawala. You're wil ing to swal ow your pride and
father the kid anyway even if she's not yours."

"Guess I'l just leave it al up to Biah. Ayokong pakialamanan. Baka imbes buwan na
lang hihintayin ko, mapurnada pa." I jugged my beer. "Una na ko."
"Saan ka pupunta?"

"Babalik ng hotel. I'l bring the kid some take-out food then play with her a bit."
Nagtungo na ko sa pinto.

"Thanks for the beer."

Iniangat lamang niya ang beer niya. Itinulak ko naman ang pinto saka na lumabas. I
went to my car and went to Jol ibee to order some food. Nang makuha ang pagkain ay
bumalik ako sa hotel.

"R-Russ," bungad ng halatang nagulat na si Biah. "A-Anong . . . ginagawa mo rito?"

Sisilay . . .

I swal owed. "Where's the kid? I promised her some takeout. It's not nice to break
a promise, right?" I lifted a brow to make my rough attitude more believable.

Kitang-kita ko ang paglamlam ng mga mata ni Biah. Gusto ko tuloy suntukin ang
sarili ko. Tangina, sumobra na naman ako.

"P-Pasok ka. Naglalaro lang si Vivy."

Ibinukas niya nang mas malawak ang pinto. Pigil na pigil ko ang sarili kong
singhutin ang buhok niya nang humalimuyak. Humigpit tuloy ang hawak ko sa plastics
saka ko binilisan na ang hakbang bago pa ko mawalan ng kontrol sa sarili.

Vivy's eyes widened as soon as she saw me. "Sewr!"

I smirked. "Hey, kid."

Tuwang-tuwa si Vivy nang makita ang mga dala ko. She even gave me a hug and said
thanks before she took the plastics and put it on the coffee table.

"Uhm, magpapatuyo lang ako ng buhok ko. Dito na muna kayo," bilin ni Biah bago
dumiretso ng banyo.

I waited until she final y got inside the bathroom. Nang sumara ang pinto ay
bumaling ako kay Vivy.

"Vivy, can I ask you something?"

"Okay!" sagot niya habang abalang buksan ang mga pasalubong ko.

I glanced at the bathroom door before I shoot my question. "Do you know who your
dad is?"

Marahan siyang tumango. "Opo, Sewr."

"Have you . . . met him before?"

Huminto siya at tumingin sa itaas na parang nag-isip. Maya-maya ay tumango-tango.

"Opo, Sewr."

I swal owed the pool of saliva in my mouth. "Sila pa ba ng mommy mo? I mean, do
they stil talk to each other?"

Kumuha siya ng french fries. "Opo, Sewr. Palagi nag-usap si nanay sa cewphone po,
Sewr."

I clicked my tongue. Fuck, that's not a good sign. Kaya ba hindi bumalik sa akin
noong nabuntis dahil hanggang ngayon naman ay may komunikasyon pa rin sila?
Putangina, masakit.

I sighed. "Vivy?"

"Yes po, Sewr?"

"Pinapaiyak ba ng daddy mo ang mommy mo?"

Tumango-tango siya. "Opo, Sewr kapag nag-uusap ang nanay sa cewphone po, Sewr."

"Alright, that's it." My expression darkened. Pinai yak pala, ha? Sino ba ang
putanginang 'yon?

Bumukas ang pinto ng banyo at lumabas si Biah. Nagtama ang tingin naming dalawa.
Nang siguro napansin niya ang ekspresyon ko ay nagsalubong ang mga kilay niya.

"May . . . problema ba, bossing?"

"Nothing." I looked away. "I realized I'm too tired to drive. I'l sleep on the
couch tonight."

"H-Huh? B-Bakit . . . hindi ka na lang mag-Grab o taxi?"

"Why? Scared I'l crawl up on your bed and do things to you?"

Her face turned red. "Wala akong sinabing gano'n!"

"Thought I heard something." I moistened my lower lip then looked at Vivy. "Hey,
kid. I'm too tired. Can I sleep here?"

Ngumunguya siyang tumango. "Opo, Sewr!"

I smirked and looked at Biah. Tinaasan ko pa ng kilay kaya bumuntonghininga siya't

pabulong-bulong na nagmartsa patungo ng kama.

I leaned on the couch and smiled to myself. Sorry, Biah. Looks like your mini
version can't resist me, too . .

.
Kabanata 46

Russia

I woke up the next day hearing a familiar cute voice singing. May dumudutdot din sa
braso ko. There was

a cold sensation as if a marker is being scribbled on my skin.

"Vivy!" dinig kong tawag ni Biah sa anak niya.

I opened my eyes and looked at my arm. Looks like Vivy drew butterflies on my skin
while I was sleeping.

Nagkatinginan kami ni Biah. She then sighed and looked at her daughter. "Hindi ba
sinabi na ni nanay sa'yo na bad 'yong nagdo-drawing ka sa balat lalo na ng ibang
tao? Bad 'yon, Vivy. Hindi maganda 'yon.

Hindi ka nakikinig sa nanay."

Vivy hid her marker behind her while her eyes slowly swelled with tears. Ang cute
na mga labi ay unti-unti na ring umusli na tila anumang oras ay iiyak na.

Parang kinurot ang puso ko. I pul ed myself up and sighed before I cal ed the kid.
"Viv, come here."

Tumingin siya sa akin, paiyak na pero lumapit pa rin. Nang makatayo sa harap ko ay
iniyuko niya ang ulo niya. "Soly na po, Sewr. Gusto lang dlowing po palang nanay
po."

Drawing? She means do tattoo?

I gave Biah a questioning look. Nanlaki nang kaunti ang mga mata niya. Maya-maya ay
nagmamadaling nagtungo ng banyo kaya napasunod na lang ako ng tingin.
God, I want to have hopes. I badly want to have hopes, pero kung aasa ako tapos sa
huli hindi naman pala talaga sa akin ang bata, baka sumama lang ang loob ko.

I sighed. "Vivy, do you like tattoos?"

The little girl nodded. "Pelo sabi ng nanay bawal sa bata." She made an exaggerated
sigh. "Pati coffee endi pwede po, Sewr. Hindi na nga mali t bawal bawal pa lin!"

I scoffed. "Well, your mom loves you, Viv that's why she said that. Tama naman ang
mommy mo. Hindi pa pwede sa'yo ang kape at tattoo, but once you're old enough, I'l
teach you how to make coffee and how to do tattoo."

She sniffed. "Plamis po, Sewr?"

"Yeah, I promise. Once you're big enough, I'd quit everything I'm doing just to
teach you."

The little girl smiled then hugged me. "Tengku! Tengku, Sewr!"

There's a warm feeling that clawed my heart. Hindi ko napigilan ang mapangiti
habang hinahagod ko ang likod ng bata.

"Alright, kid. Let's get ready. We'l take your mom to the training site and then
we'l visit someone."

Kumunot ang noo niya. "Sino po, Sewr ang bisit po?"

I smirked, trying my best not to laugh. Bakit naman katunog ng mura noong siya ang
nagsabi?

"Oh, it's just my brother."

Tumango siya. "Othewr Sewr?"

"Yeah."

I stood up and carried her before I went to the landline to order us food. Habang
nakikipag-usap sa resto ng hotel ay kinalabit ako ni Vivy.

"Sewr! Isabi mo pangkeyk."

I jerked my head. "Do you have pancakes? The kiddo here wants some pancakes."

Vivy brought her face closer to mine then whispered. "Isabi mo din ice cweam."

Tiningnan ko siya at tinaasan ng kilay. Ngumisi naman ang makulit bago hinaplos-
haplos kunwari ang pisngi ko. "Sewr? Hansam ka po, bagay sa nanay po."

I scoffed. Akala ba ng bubwit na 'to mauuto niya ko?

"Isang ice bowl pa ng ice cream," I told the girl on the other line.

Yeah, well in my defense, sinabihan akong bagay kami ng nanay niya. Sino namang
hindi magpapauto ro'n?

I put the phone down and asked her to cal her mother. Dumating ang pagkain after
fifteen minutes. Nag-almusal kaming tatlo nang sabay-sabay bago nagsipagligo. I had
some clothes delivered in the suite so I'l have something to wear.

"Boss? Bakit ho may maleta na rito?" tanong ni Biah.

"I need clothes, unless you wanna see me walk with nothing covering me?" Pinitik ko
ang noo niya sa magaang paraan. "You've got a kid in here. Stop fantasizing me,
Tamarez."

Namula na naman ang mukha niya. "Wala akong sinabing gano'n! Iba na naman
translation ng utak mo, boss ha!"
I scoffed. "Yeah, whatever. Let's just go. May pupuntahan pa kong importante."

Napansin kong lumunok siya. "M-Magkikita kayo ni . . . Freyja?"

I lifted a brow. "Why are you asking? Selos?" Puta, isang oo lang, walang lalabas
ng suite nang walang singsing sa daliri.

Ngumiti siya. "Hindi naman po, bossing. Ini sip ko lang si Vivy. Baka makaistorbo
sa inyo kung magkita kayo."

Napasimangot ako. Imbes na sagutin pa siya ay binuhat ko na lang si Vivy saka na

kami naunang lumabas.

Bumuntot naman sa amin si Biah hanggang sa kotse. Hindi ko na siya kinibo. Ihinatid
namin siya ni Vivy sa training site saka kami nagpunta ni Vivy sa opisina ng V Air.
Hawak ko si Vivy sa isang kamay habang abala ang batang sumipsip sa binili kong
milkshake niya bago kami umakyat sa opisina ng kapatid ko.

Israel stared at Vivy while the kid is sipping loudly on her milkshake. There was
an evident line between my brother's forehead as if he's having a hard time
processing something.

Bumaling sa akin si Vivy nang wala nang masipsip sa milkshake niya. "Sewr? Wanana,
eh. Wanana?" She checked the bottom of her cup. "Nabutas naman, Sewr eh!"

I scoffed. "Nabutas ba o inubos mo na?" I patted the top of her head. "I'l get you
one more before we pick up your mom for lunch."

Tuluyang sumandal si Israel sa swivel chair niya saka niya hinilot ang kanyang
sintido. "Vivy?" tawag niya.

Tumingin sa kanya ang bata. "Yes po, Othewr Sewr?"

"Hold old are you, sweetheart?"

Vivy folded her thumb and showed four fingers to Israel. Bumuntonghininga naman ang
kapatid ko bago bumaling sa akin. "Are you sure hindi mo ginapang a year after your
breakup?"

Itinaas ko ang isang kamay ko sa likod ng ulo ni Vivy. I then showed my middle
finger to Israel, making my brother shake his head and sigh.

"So what's your plan?" tanong niya.

I clicked my tongue. "Same old, brand new. Wait for her to reach her dream, watch
her drop her pride, and rush her to the nearest church and never let her get away
again."

"Paano kung masabayan mo kasal no'ng dalawa?"

I smirked. "Eldest sibling privilege needs to be abused then."

My brother sighed. Maya-maya ay bumukas ang pinto at pumasok ang kapatid naming si
Georgia.

"Oh my goodness!" Georgia's eyes widened as soon as she saw Vivy. "Is that the kid
you were talking about?"

I nodded. "Yeah. Vivy, that's my sister."

Vivy waved her hand. "Hello po, Mishis!"

"Mishis?" Israel chuckled softly. "Vivy, why are you cal ing her misis?"

"Kasi po, Othewr Sewr, 'yon tawag po sa madami-madami laki sa Vivy po. Palang sa
kipibahay po."

Georgia sighed. "Huwag n'yo nang tanungin. I'm married anyway. Kesa naman 'yong
tawag sa'yo na other sir?" She scoffed. "I assume Sir ang tawag sa'yo kaya other
sir si Israel?"
"Knock it off, George."

She laughed a bit. Maya-maya ay pumasok si Rocco. He has the same expression after
seeing Vivy.

"Rocco, this is Vivy. Biah's daughter."

Ngumiti lang ang kapatid ko nang ma-compose ang sarili. He went to Vivy and bowed
so their faces could level.

"Hey, little girl. I'm tito Rocco. Magkakapatid kami."

Vivy smiled sweetly. "Tito Loko!" Vivy turned to me. "Sewr, siya tito Loko?"

Nagtinginan kami ni Rocco. "Sir?" Rocco laughed. "Si Sir naman pala 'to, eh."

Mangani-ngani kong hambalusin si Rocco. Sa inis ko ay binitbit ko na si Vivy paalis

ng opisina ni Israel. If only I knew my siblings would be this much of a tease,
hindi na muna sana kami nagkaayos-ayos!

"Sewr?" tawag ni Vivy habang buhat ko.

"Hmm?"

"Happy ka po? Madami kapatid po? Ako, wala kapatid po, eh. Mi nggit palagi po sa
kwasmeyt po, Sewr."

Lumamlam ang mga mata ko. "You wanna have siblings, Vivy?"

She nodded. "Isabi ko na sa nanay pelo sabi ng nanay hindi pede kisi busy naman ang
tatay po."
I swal owed the lump that's beginning to form in my throat. "Why? What does your
daddy do?"

Nagkibit-balikat siya. "Hindi na alam po, eh. Hindi naman niuusap ng tatay po. Si
nanay lang palagi mag-uusap sa tatay po."

Kumirot ang dibdib ko. Paano natiti s ng tatay nitong hindi siya kausapin?

I sighed. "If I was your dad, I'd give you the world, Vivy."

Her innocent eyes stared into mine. "Sewr?"

"Po?" may lambing kong tugon.

Her pinkish lips curved for a sweet smile, reminding me of her mother's smile that
thawed the thick ice around my heart before.

"Pede . . . ikaw lalang tatay po? Pala uusap palagi po? Gusto ko din usap sa tatay
palagi po, eh."

My heart warmed. "Gusto mo akong maging tatay?"

Nahihiya siyang tumango. "Pede po?"

Fuck, my eyes felt hot. How could one question make me this emotional? Is it
because deep down my heart, I wish Vivy is real y mine?

Humugot ako ng matalim na hininga para kontrolin ang emosyon ko.

I tucked her hair behind her ear. "Can I tell you a secret, Vivy?"

Tumango siya. "Opo, Sewr."

I smiled. "I love your mommy so much, Viv. I've been waiting for her to come home
to me. I wait every single day, and up until now, I'm stil waiting . . . but if she
wil come home to me with you? I'd be more happy because you're the sweetest girl
I've ever met . . . and I would love to give you and your mom the world so yes." I
caressed her cheek. "I can be your dad, baby . . ."

Her eyes glistened with happiness. Her tiny arms wrapped around my neck before she
said the words that melted my heart.

"Tengku po, tatay!"

My eyes swelled with tears. Nayakap ko siya't hinalikan sa likod ng ulo saka ko
nilunok ang namuong bara sa lalamunan ko.

Tama, Vivy. Ako na ang tatay mo . . .

Kabanata 47

Russia

"How's the trainings so far?" tanong ko sa facilitator ng training site.

"Everything is running smoothly, Sir. Nagtatanong lang ho ang ibang trainees kung
kailan ka nila makakasama sa trainings since nasabi ho ninyo sa orientation na iti-
train ninyo sila."

I gently rubbed my thumb on Vivy's hand while she's looking around, admiring al the
training planes.

"I'l start training them tomorrow. I'l give them an hour each but the rest of the
afternoon, I'l only train Tamarez."
Kumunot ang noo ng facilitator. "With al due respect, Sir but Miss Tamarez is
performing well. She doesn't real y need that much attention."

Yeah, well I do. I fucking need her attention.

"Siya lang ang babae. Not that I'm stereotyping her but I gotta make sure na kaya
talaga niyang makipagsabayan sa ibang piloto." I looked around. "Where is she?"

"Nag-lunch na ho, Sir kasama si Captain Lacson. Iyong nag-refer ho sa kanya sa Asia
Jet."

Kumunot ang noo ko. Captain Lacson? Is it a guy?

"Lalake?" hindi ko na napigilang itanong.

"Oo, Sir. Iyon hong nabigyan ng award last year bilang pinakagwapong piloto?"

Umigting ang panga ko dala ng selos. Not that I'm insecure but . . . damn it! Akala
ko ba nag-usap na kami na sabay kaming tatlo nina Vivy na magla-lunch?

"Saan sila kumain?" bakas na ang iritasyon kong tanong.

"Ang alam ko ho diyan lang sa KFC sa labas."

Binuhat ko si Vivy. "Alright, Vivy. Let's go see mommy before she forgets who the
real most handsome pilot is."

"Tatay Sewr? Nag-utom na. Isama na ang nanay magkain ng madaming-madami po?" tanong
ni Vivy habang naglalakad kami papunta sa parking lot.

"Yeah, baby. We'l take mommy out for a lunch date." I put Vivy inside the car and
strapped her on the carseat I bought for her. "Comfy?"
Tumango siya. "Opo, Tatay Sewr."

I pinched her cheek. "Okay, good girl." I shut the door and went to the driver
seat. Nagmaneho ako papunta sa KFC na sinabi ng facilitator.

I went out of the car and helped Vivy. Dahil panay na reklamo na masakit na ang
binti ay kinarga ko na lang ulit. Well, I don't mind if my arms would go numb. If
she wants me to carry her al the time then I'd fucking carry her. Dalawa pa sila ng
nanay niya.

"Alright, Viv. Let's look around and find--"

"Nanay!"

Tiningnan ko ang direksyong tinititigan ni Vivy. Nagtama ang tingin namin ni Biah.
Halatang nagulat na nandoon kami.

It didn't take long before my gaze drifted towards the guy she's sharing the smal
table with. Umigting kaagad ang panga ko at dumilim ang mukha kaya nang malapitan
kami ni Biah ay halos kabado.

"Uh, Boss kilala n'yo naman ho si Captain Lacson," ani Biah.

My jaw moved as I looked at her. "How did you even know each other?"

"Uh, madalas ako sa bahay ng mga magulang niya--"

"You often visit his parents? Why?"

Napakurap siya. "Teka nga po? Paano ako makakapag-explain, inuunahan mo ako, boss?"

Boss, po, opo. Damn it! Kailan ba magiging babe at I love you ulit ang mga 'yon?
Rinding-rindi na ko!
Captain Lacson stood up. Lumapit sa amin at nakangiting nag-alok ng kamay. "Sir,
akala ho namin busy pa kayo. By the way, pinakiusapan ho ako ng management na mag-
train sa mga bago. I heard you wouldn't train Rabiah. Nagpresinta na ho ako na ako
ang tututok sa kanya."

My brow lifted. "Does your trainings include lunch dates?"

Napalaki ng mga mata si Biah. Maya-maya ay alanganin siyang bumaling kay Captain
Lacson. "Uh, Barry, pagpasensyahan mo na. Balita ko iba raw talaga tabas ng dila ni
boss kapag gutom."

Captain Lacson smiled. "Okay lang. Uh, Sir kain tayo."

Biah gave me a warning look. Napabuntonghininga na lang ako bago na sumama sa

kanila. We transferred to a larger table. Nang hindi ako nakapwesto sa mas malapit
kay Biah dahil naunahan ni

Captain Lacson ay hindi na ako nakapagpigil.

I excused myself and went to the toilet to cal the facilitator. I asked him to
request Captain Lacson back to the site. Bumalik ako sa table namin pagkatapos ng
tawag. Just before I reached the table, I saw Captain Lacson pickup the cal from
the facilitator.

"Okay, Sir pabalik na ho ako." He ended the cal and then looked at Biah. "Kailangan
na ako sa site.

Pinapabalik ako at importante raw." Tumingin siya sa akin. "Sir, una na ho ako."

I jerked my head while trying to prevent my smirk. Sinundan ko pa siya ng tingin

habang umuupo ako sa pwesto niya kanina. Nang bumaling ako kay Biah matapos
makalabas ni Captain Lacson ay naniningkit na ang mga mata niya sa akin.

"Kagagawan mo 'yon?" she asked.

I lifted a brow. "I didn't do anything, Tamarez."

She sighed. "Kukuha lang ako ng pagkain n'yo."

I watched her stand up to order food for me and Vivy. Nakasimangot pa rin siya
noong bumalik sa table namin. I wonder why? Would she rather have lunch with
Captain Lacson?

"I'l start training you tomorrow," putol ko sa katahimikan.

Biah looked at me. "Akala ko ho ba ayaw mo akong i-train, boss?"

"Well, I changed my mind. Kailangan kitang tutukan nang masiguro kong kaya mong
sabayan ang ibang piloto ko. Besides." I pointed Vivy. "I'l bring Vivy with me. At
least I could train you while she has the chance to witness her mother become a
pilot."

Lumambot ang ekspresyon ni Biah. "Papayagan mong . . . sumakay si Vivy sa cockpit?"

"Yeah. It would be a great experience . . . unless you'd rather have that Lacson
guy train you instead."

She went silent for a moment. Maya-maya ay humugot siya ng hininga bago ako ulit
tiningnan. "Hindi ba magseselos si Frey? I mean . . . dumaan ako sa cafe kanina. I
heard you guys are p-preparing for a wedding. N-Narinig ko siya habang kausap 'yong
w-wedding organizer."

Naibaba ko ang kubyertos. "Are you jealous of Frey?"

Her lips pursed for a moment. "Wala po akong sinabing gano'n, Boss--"

"So you're not jealous? You don't give a damn--"

Her nostrils flared. Halatang naaasar sa tanong ko. "Bakit ba importante pa 'yon?"

My jaw clenched. "Because I wanna hear you say that you're jealous."
She scoffed. "Is that your goal? Gusto mo ba akong saktan dahil sa ginawa ko--"

"Nanay? Niaaway kayo?"

Pareho kaming napatingin kay Vivy. Para akong sinuntok sa dibdib nang makita ko
kung paanong gumuhit ang pag-aalala sa mga mata niya.

I sighed. "No, Viv. Ganito lang kami mag-usap ng nanay mo but we're not fighting."

She turned to me. "Plamise, Tatay Sewr?"

Natigilan si Biah. "T-Tatay Sir?" Her eyes widened a bit before she turned to me.
"A-Alam mo na?"

Ako naman ang napatigil at napatitig sa kanya nang may gulat at pagtataka sa mukha.

Now what the hell does that suppose to mean?

Kabanata 48

Rabiah

Nanlamig ang mga palad ko habang nakatitig sa dumilim na mga mata ni Russia. I feel
like he's about to squeeze the truth out of me. Gusto ko naman nang ipagtapat ang
totoo ngayong mayroon na akong pagkakataon ngunit pakiramdam ko ay hindi ko mahanap
ang mga tamang salita upang simulan ang pag-amin.

He shifted to his seat before he clenched his jaw. "I'm gonna ask this one last
time. What do you mean, Rabiah?"

Umawang ang aking mga labi ngunit ni isang salita ay walang lumabas. I swear I
wanted to tel him the truth! To let him know that no one touched me after him! I
didn't even let anyone court me! Siya lang ang naging lalake sa buhay ko!

Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko nang tila nauubusan na siya ng pasensya. I
swal owed the lump in my throat and tried my best to calm down so I could think,
but just when I was about to tell him the truth, his phone suddenly rang for an
important cal .

Pinanood ko siyang sagutin ang tawag ng kapatid niyang si Rocco. Nakapinta pa sa

mukha niya ang galit nang masagot ang tawag, ngunit maya-maya ay napalitan iyon ng
pag-aalala.

"Where's Freyja now?" he asked with a hint of worry.

Para akong tinadyakan sa dibdib. Hindi ko naman gustong magselos. Wala naman akong
karapatan, 'di ba? Kaso tao lang naman ako at hindi rin napipigilan ang ilang
emosyong hindi ko dapat maramdaman.

I watched how worry flickered in his brown eyes. Tila nakalimutan kaagad niya ang
kumprontasyon namin dahil si Freyja ang pinag-uusapan nila ni Rocco. Maya-maya ay
lalo pang nanikip ang dibdib ko nang tumayo siya saka ako tiningnan.

"I have to go. You can tel the facilitator that you need to go home early because
no one wil look after Vivy. Tel him I gave you the permission to watch over her."

Ni hindi na niya hinintay ang sasabihin ko. He walked out of the place as if Freyja
needs him more than anyone else in the world right now. Pero masisisi ko ba siya?

I made him feel as though I don't want him anymore when the truth is . . . he's al
that I need for my heart to stop aching.

"Tatay Sewr . . ." may lungkot na tawag ni Vivy kay Russia habang nakatanaw siya sa
palabas ng lugar niyang ama.

Halata sa mga mata ni Vivy na gusto niyang humabol. Na tila ayaw na niyang
mahiwalay pa kay Russia kaya alam kong magtatampo siya nito ngayon.

Humugot ako ng matalim na hininga saka ko hinaplos ang buhok ni Vivy. "Kain na,
anak. Babalik din naman si Tatay Sir mamaya. May aasikasuhin lang siya."

Naglalabi niya akong binalingan. Ang lungkot ay kumikislap sa inosenteng mga mata.
"Bakit hindi magsama po? Ayaw na isama ng tatay sewr kasi palagi hungwry?
Makuwlit?"

Napalunok ako nang may mamuong bara sa aking lalamunan. "Hindi ka lang pwedeng
isama ng tatay sir sa pupuntahan niya, anak kasi bawal ang bata doon. Huwag ka nang
malungkot. Maglalaro na lang tayo mamaya, ha?"

Bagsak ang mga balikat na dinampot ni Vivy ang kubyertos. Halatang wala rin
talagang gana dahil hindi man lang niya nakalahati ang pagkain. Hindi rin lumukso-
lukso nang yayain ko nang umalis. Nagpaalam ako sandali sa facilitator. Nang masabi
kong si Russia na ang nagsabing umuwi ako para bantayan si Vivy ay saka ako
pinayagan.

Matamlay si Vivy hanggang sa makauwi kami sa hotel. She didn't want to play nor
have ice cream. Lahat na yata ng pang-uuto nagawa ko na pero hindi talaga niya
maibalik ang sigla niya. She always glances at the door, waiting for her tatay sir
to come in.

Ako ang nasasaktan para kay Vivy. Paano kung malaman nila ni Russia ang totoo? Sa
tuwing

kakailanganin ba si Russia ni Freyja, ganito ang mararamdaman ng anak ko?

Parang hindi ko yata kaya. Nanay ako. Noong wala pa si Russia sa buhay ni Vivy,
kahit naman naghahanap si Vivy ng ama, hindi naman umaabot sa ganitong punto. Ni
ayaw niya na ngang mag-dinner sa sobrang tampo niya.

Napabuntonghininga ako. "Anak, hindi pwedeng hindi ka kakain. Sasakit ang tiyan mo
niya."

Her lips pouted. Naawa tuloy ako nang magkatitigan kami. "Nanay, wala pa tatay sewr
po."

Para akong kinurot sa puso. Paano ko ba sasabihing busy pa ang tatay niya kay
Freyja? Ni hindi nga nag-confirm kung uuwi ba rito ngayon.
I tucked her hair behind her ear before I forced a smile. "Huwag kang mag-alala sa
kanya. Busy lang 'yon.

Kain ka na lang, ha?"

Vivy shook her head. "Gusto, nanay magsasabay sa tatay sewr po. Nag-plamise naman
ang tatay sewr, eh sabi palagi na magsasabay magkain po."

My heart sunk. Is that why Vivy doesn't want to touch her food even when I know
she's already hungry?

Hinihintay niya talaga si Russia nang makasabay naming kumain?

My lips pursed. What if this wouldn't be the only time that Russia would be busy
with Freyja? Ilang dinner ang titi sin ni Vivy kung sakali?

Hindi ko talaga nakumbinsi si Vivy na kumain. Nakatulog siyang may lungkot sa

inosenteng mukha dahil hindi umuwi rito si Russia. Nangingilid tuloy ang mga luha
ko habang hinahaplos ko ang pisngi ni Vivy.

Nakahiga na kami sa kama. Pinagmamasdan ko siyang matulog habang may kirot sa aking
dibdib.

Kung naging selfish ba ako noon at mas pinili kong huwag tanggapin ang offer ni
Mrs. Valentino na iwan si Russia, ganito pa rin kaya ang mararamdaman ng anak ko
ngayon? Wil Russia prioritize Freyja over Vivy?

Nagtatampo ako kay Russia ngayon, pero pakiramdam ko . . . kailangan ko ring

sisihin ang sarili ko sa nararamdamang lungkot ngayon ni Vivy.

God, my sweet girl doesn't deserve to feel this way.

Pumatak ang mga luha ko. Maya-maya ay bumukas ang pinto at pumasok ang pamilyar na
bulto. I lifted my head to look at Russia. Ngunit nang magtama ang aming tingin at
nakita niya ang luha sa aking mga mata ay bumalik ako ulit sa pagsandal sa unan.

I heard him sigh. "Kanina pa nakatulog?" tanong niya ngunit hindi ko sinagot. Not
that I'm purposely ignoring him. I'm just scared that I'd sob once I open my lips.
Russia walked towards the other side of the bed. Nagtanggal siya ng jacket at
sapatos bago siya maingat na sumampa sa kama. I had to purse my lips to control my
emotions when Russia laid next to our daughter. Tinitigan niya ang naluluha kong
mga mata bago niya pinakawalan ang mabigat na hangin sa kanyang dibdib.

"Why are you crying, Rabiah?" he asked in a cold voice.

Suminghot ako. "Wala. Naawa lang ako kay Vivy. Nalungkot siya no'ng umalis ka ng
resto kanina. She didn't even eat her dinner because she wanted to have dinner with
you. Gutom na natulog. Ni hindi ngumiti buong maghapon mula noong umalis ka kanina
at iniwan kami sa KFC."

"God, I'm sorry." He sighed. Maya-maya ay maingat niyang hinaplos ang ulo ni Vivy
saka niya pinatakan ng halik sa noo.

I tried to purse my lips and hold back my tears when I saw what he did. Nang hindi
ko na kinaya ay hinayaan ko na ang sarili kong maiyak.

Nagtama ang aming tingin. He stared at me as if he's waiting for an answer. An

answer that he definitely deserves.

I stood up and wore my robe. Nagtungo ako sa veranda ng suite kung saan sumunod
naman si Russia. He shut the glass door as if he knew we're about to have an
argument and he doesn't want to wake Vivy.

Ihinanda ko na rin ang sarili ko bago ko tuluyang binasag ang katahimikang

bumabalot sa aming dalawa.

"She's . . . yours." Halos mamaos ang boses ko.

Russia sighed. "Why the fuck didn't you tell me as soon as we met again? Did you
think I was unfit to father my child? O gaya mo, gusto mo ring huwag maging
dependent sa akin ang anak ko? Was that the fucking reason--"

"Hindi!" Nagbabadya ang mga luha ko siyang nilingon. "I couldn't tel you because
I'm scared! I'm scared that . . . that what happened earlier would break my
daughter's heart every time it wil happen! Paano ang siste kung malaman mo? Do we
have to explain to her that she needs to have two houses because mommy and daddy
can't stay in one with her? Does she need to skip dinner al the time because daddy
can't come home since Tita Freyja needs you? What if daddy wil decide to take her
away because mommy isn't as rich as him? Akala mo ba hindi mahirap? Marami akong
tanong sa isip ko at takot ako--"

"Well, fuck your thoughts!" His eyes went bloodshot. "How dare you think I'd let us
have separate houses when I fucking waited every single day for the past six years,
for you to final y need me in your life again?

Akala mo ba madaling maghintay nang walang kasiguraduhan. Biah? Tapos ngayon

maririnig ko 'yan sa'yo?" He scoffed in a pained way. "How dare you think that I'd
take Vivy away when al I fucking want is to have the both of you in my arms?"

Nag-unahan sa pagpatak ang aking mga luha. "W-What?"

Sandali siyang pumikit na tila nahihirapang kontrolin ang emosyon niya. "Nirespeto
ko naman desisyon mo," nasasaktan niyang sabi bago ibinukas ang mga mata at
tinitigan ako. "I blocked you before so I wouldn't have the chance to beg you. You
wanted to achieve your goals on your own? You wanna do it al alone? Kahit natapakan
ang pride ko bilang boyfriend mo, nirespeto ko naman. Pero bakit kailangan idamay
anak ko? No'ng nalaman mong buntis ka, naisip mo man lang bang ipaalam sa'kin? O
hindi talaga dahil natakot kang magmamakaawa ako sa'yo?" He sniffed. "Puta, 'di ko
naman ipipilit 'yong ayaw mo. I'd respect everything you want pero sobra ka naman.
Ni hindi ko narinig unang iyak ni Vivy. Hindi ko nakarga no'ng mali t pa. Hindi ko
nahele ni minsan at lalong hindi ko nasubaybayang lumaki. Anong dahilan? Ayaw mo
kong makasamang abutin mga pangarap mo? Kasi kung oo, nakakasama ka ng loob.

Mahal na mahal kita pero nakakasama ka ng loob, Biah."

I sobbed. "I'm sorry . . ."

"That's it? That's al you're gonna tell me now?" He shook his head while his tears
are threatening to fal .

"Anim na taon. Dalawang salita lang?"

Lalo akong napahikbi. "Russia . . ."

He shut his eyes and let out a sharp sigh. "I need a fucking drink. Huwag na muna
tayong mag-usap kung

'yan lang pala ang sasabihin mo. Hindi ako naghintay ng anim na taon para lang 'yan
lang ang marinig ko sa'yo."

He gave me a disappointed look before he went back inside the room. Humihikbi ko
siyang pinanood na patakan ng mararahang halik ang noo ni Vivy bago siya lumabas ng
suite.

Napahagulgol na lamang ako nang tuluyan nang sumara ang pinto matapos niyang
lumabas. Anim na taon din akong naghanda para sa pag-uusap na 'to, pero kapag
nandito ka na pala, mabablangko rin ang isip mo.

I shut my eyes and sobbed. "I'm sorry, Russ. This is not how I planned it to be . .
."

Kabanata 49

Rabiah

Hindi ako mapakali dahil sa naging pagtatalo namin ni Russia. A part of me doesn't
want this night to be over without us having the talk that we both needed. Alam
kong nasaktan ko siya lalo kanina kaya kahit masakit na ang mga mata ko kai yak,
hindi ko magawang matulog.

I sniffed before I final y pul ed myself up. Tiningnan ko si Vivy sandali. Nang
makumpirmang mahimbing na masyado ang tulog niya ay nagbihis ako ng mas maayos na
damit saka ako lumabas ng hotel room.

Nagbaka-sakali ako na makita si Russia sa bar area ng hotel. I walked inside and
scanned the whole place until I found him at the far corner, drinking by himself.

Nanikip ang dibdib ko nang makita ang matinding lungkot at sama ng loob na
nakapinta sa gwapo niyang mukha. Kahit naman sandaling panahon lang kaming
nagkaroon ng relasyon noon, alam kong ayaw na ayaw niyang nagtatalo kami. Mas
nasasaktan siya kapag nakakapagsalita siya ng ikasasama ng loob ko kaya sigurado
akong nagagalit na naman siya sa sarili niya ngayon.

This selfless man, how wil I ever move on if God would forbid us from spending
forever in each other's arms?

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan bago ako naglakas-loob na lumapit sa kanya.
I stood up next to him and gathered the courage to speak.
"Mag-usap tayo, Russia. This time, I'l tel you everything."

Bumuntonghininga siya bago tuluyang tumayo. Hindi niya ako tiningnan. Tila ayaw
ipakita ang lungkot na nakaguhit ngayon sa mga mata niya.

We went to the hotel's pool area. Dahil dis oras na ng gabi ay halos wala nang
naliligo. Pumwesto kami sa may sun loungers. Nang makaupo ay lakas-loob kong kinuha
ang kamay niya't marahan iyong piniga.

Napababa siya ng tingin sa aming mga kamay habang ang lungkot at pangungulila ay
parehong kumislap sa mga mata niya. Kahit medyo madilim ang lugar, malinaw kong
nakita ang mga emosyong hindi na niya kailangan pang isatinig. He's tired and
hurting, and I know the reasons why.

"Russia . . ." Nilunok ko ang namuong bara sa aking lalamunan. "Hindi ko binalak na
habambuhay itago sa'yo ang tungkol kay Vivy. Hindi ko rin intensyon na . . . hindi
ka kailanganin ni Vivy bilang tatay niya."

He inhaled a sharp breath before he spoke in a hoarse way. "Then why didn't you tel
me about my baby girl? You know where to find me. Even if I blocked you, there were
stil other ways to reach me so I don't understand." His eyes went bloodshot as if
he's deeply hurt by his own questions. "Masama ba kong tao para hindi mo ko bigyan
ng pagkakataong samahan ka sa pagbubuntis mo?"

Nangilid nang tuluyan ang mga luha ko. "H-Hindi sa gano'n." I sniffed and tried to
gently squeeze his hand. "I swear, hindi 'yon ang dahilan. Hindi ka masamang tao."

Russia's adam's apple bobbed up and down. Inilihis niya ang tingin niya na tila
ayaw ipakita sa akin kung gaano talaga siya nasasaktan.

"No'ng araw na hindi kita ma-contact, kinutuban na ko, Biah. I had a hunch that
there's something wrong going on. Inisip ko na baka may nasabi ang mommy ko para
bigla kang manlamig. Hindi naman na bago sa'kin 'yon, but I had so much faith in
you. Do you know that?" He inhaled a sharp breath. "Sabi ko pa sa sarili ko, kung
may masabi man si mommy, hindi naman matitinag girlfriend ko. She's tough. Ni hindi
nga siya mapatumba ng mga problema, salita pa kaya ng mommy ko?" He laughed in a
painful way. "Joke's

on me, though, because next thing I knew, you're already asking for your
freedom . . . and I had no choice but to respect your decision. Pero alam mo ba
kung bakit kahit masakit, ibinigay ko ang gusto mo, Biah?"
Pumatak na ang mga luha ko. "Russ . . ."

He stared at me with his bloodshot eyes. "I gave you your freedom because I wanted
to see you fly on your own. Gusto kitang makitang lumipad at abutin ang mga
pangarap mo . . . kahit hindi ka aware na araw-araw akong nakaabang na dumapo ka
ulit sa harap ko. Napagod ka nang lumipad? Pahinga ka sa'kin. Naabot mo na pangarap
mo? Uwi na sa piling ko. Those were the only things I was thinking back then. Araw-
araw akong naghihintay kasi gusto kong kusa mo ulit akong papasukin sa buhay mo."

Humikbi na ako nang husto. "Gusto ko namang bumalik nang mas maaga, eh. It's just
that . . . I wanna come home to you once na may napatunayan na ako sa buhay kasi
may malalim akong dahilan."

Marahan siyang tumango. "You're my miss independent. You want to be the alpha of
your own life. Hindi kita masisisi dahil breadwinner ka. Hindi ka sanay na may
ibang gumagawa ng mga bagay-bagay para sa'yo. Nasaktan lang ako dahil gusto ko
kapag napanghihinaan ka na ng loob, nasa tabi mo ko. Hindi naman ako makikialam
kung ayaw mo talaga ng tulong ko. I just want to be there, so when your wings are
tired and you're about to crash, I could catch you and I could remind you again how
strong you are. I don't care if I have to come in second or third in your list of
priorities. Basta sa'kin, una ka palagi. That's al I want you to understand. Hindi
ko ipipilit sarili ko kung ayaw mo ng tulong ko sa pag-abot ng pangarap mo, pero
sana . . . hindi mo ko pinigilang umalalay sa'yo tuwing napapagod ka kasi iba naman
'yon sa gusto mo. Iba ang gusto kang samahang magpahinga sa gusto kang tulungang
abutin mga pangarap mo.

Maging pahinga mo lang naman gusto ko, hindi maging pakpak mo." He sniffed. "I just
don't understand, Biah. Mahirap ba talagang maintindihan 'yon? Mahirap ba talaga
akong hayaang umalalay sa'yo kapag nanghihina o napapagod ka na? Tapos pati si
Vivy, nadamay kai was mo sa tulong ko. It's just so unfair."

"Russia . . ." I swal owed the lump in my throat. "S-Sorry kung nasaktan kita. I
just had my reasons but it doesn't mean I didn't want you to be there for me. Noong
araw na . . . nalaman kong buntis ako kay Vivy, ikaw kaagad ang naisip ko. God
knows how badly I wanted to share that precious moment with you."

"Then why didn't you do it?" he asked with a hint of pain in his eyes. "Why didn't
you tel me, hmm?

Ayokong magalit sa'yo, Biah dahil mahal na mahal kita. Hindi naman ako tumigil
mahalin ka. I devoted every fucking beat of my heart to you, pero nakakatampo ka. I
deserve to be there next to you every doctor's visit. I deserve to get confused
while looking at the ultrasound results. I deserve to hold your hand while you're
having a hard time delivering Vivy. And I deserve to tell you you're so tough for
bringing Vivy into this world."
I sobbed. "Sorry . . ." I lifted his hand and rested it on my cheek. "Kung pwede ko
lang ibalik ang oras, I would trade anything for you to experience al of that."

His adam's apple bobbed up and down. "She told me she knows her dad. Sabi niya rin
nakakausap mo ang tatay niya. No'ng tinanong ko kung ilang taon siya, she said
she's four. Did you ask her to lie about those things so I wouldn't find out about
our real relationship?"

Umiling ako. "Vivy likes folding her thumb so her favorite number is four. Kahit
anong may kinalaman sa numero ang itanong mo sa kanya, she wil only answer you the
same thing. Tungkol sa tatay niya, alam niyang . . . may tatay siya na . . . nasa
malayo lang at hindi pa namin pwedeng makasama kasi . . . may kailangan pa akong
maabot. Akala lang din niya nakakausap ko ang tatay niya kasi kapag may mga bagay
na gusto kong ibahagi sa'yo pero hindi pa pwede, nagvi-video ako at kinakausap ka."

His tears fell before he went silent for a few moment. Humugot din siya ng matalim
na hininga bago muling tumingin sa akin.

"Why did you name her Vivy?" tanong niya, tila nais ilihis sandali ang usapan dahil
nakikita niyang masyado na kaming nasasaktan. Bakit gano'n? Kahit may kakayahan na
siyang dikdikin nang husto ang puso at kunsensya ko, nakikiramdam pa rin siya kung
kaya ko pa ba?

Pinilit kong kontrolin ang sarili ko. "I . . . named her Spring . . . because
spring is very meaningful to us . . .

and Vivy . . . because Lake Vivy lies in the heart of Russia. It's . . . Russia's
center." Basag ko siyang nginitian. "I knew you would keep her in your heart al the
time and make her the center of your world once you meet her so I chose the name
similar to Lake Vivy. That's . . . how much faith I had about your fatherly
love . . ."

His eyes softened. Maya-maya ay napahagulgol na lamang ako nang kinabig ako ni
Russia saka siya tumangis sa aking balikat.

"I missed a lot of years . . ." he said under his breath. "God, I was absent in my
baby's life since she came into this world . . ."

I sobbed. "Sorry, Russia. I'm sorry. Alam kong hindi sapat ang paghingi ko ng
tawad. M-Mai ntindihan ko kung magtatanim ka ng sama ng loob sa'kin dahil dito pero
please . . ." Nanginig ang ibaba kong labi.
"Please, huwag mo sanang iisiping hindi ko ginustong ipakilala siya sa'yo."

He sniffed. "I wanna see the videos."

Marahan akong tumangu-tango. "Ipapakita ko sa'yo mamaya sa kwarto pero bago

'yon . . . gusto kong malaman mo kung bakit desperada akong may marating muna bago
ko ipakilala si Vivy sa'yo."

He pul ed away and stared into my eyes. "Why?" tanong niya.

Tuluyan ko nang itinapon ang takot sa aking dibdib.

"Your mother blackmailed and paid me just so I would leave you, Russia . . ."

Kabanata 50

Russia

"I fucking knew it . . ."

Muntik ko nang malukot ang cheque na ipinakita ni Biah nang makabalik kami sa
suite. Kung hindi lang niya 'yon binawi na para bang sobrang importante no'n sa
kanya ay baka pinagpira-piraso ko na sa sobrang galit ko.

"Huwag mong sisirain, Russ." Her eyes glistened with determination. "Sa anim na
taon na nangulila ako sa'yo, ito ang naging pinakamotibasyon ko. Gusto kong ibalik
'to sa nanay mo nang mapagtanto niyang hindi kailanman niya nabili ang pagmamahal
ko sa'yo."

My heart felt so fucking happy yet at the same time, I felt the kind of pain I
never wanted to feel. Oo, nasaktan ako sa anim na taon na wala si Biah sa tabi ko
pero ini sip ko pa lang kung gaano kahirap para sa kanya noong nagdesisyon siyang
pumili sa amin ng mga kapatid niya, gusto ko nang sugurin si mommy at pagsalitaan
ng mga bagay na ni minsan hindi ko inakalang masasabi ko sa kanya.
I tried to control my temper. Nang kahit paano kumalma ay bumaling ako ulit kay
Biah. "The videos, I wanted to see al of it."

No, not because I want to know that what she told me earlier was true. Gusto ko
lang makita dahil ang daming nawala sa'king taon. Kahit sa video man lang, makita
ko kung paano lumaki si Vivy. That's al I fucking need right now so I could calm
down. Kasi kaunti na lang, susugurin ko na si mommy.

I love her so much but I could never accept what she did. Hindi ko matatanggap na
siya ang pinakadahilan kung bakit para akong patay sa nakalipas na anim na taon at
kung bakit walang tatay na kinalakihan ang prinsesa ko.

Biah and I went to the bed. Inayos ko si Vivy at pinahiga ang ulo sa bandang dibdib
ko habang nakasandal ako sa headboard. Pumwesto naman si Biah sa kabila kong gilid.
She sat on the edge of the bed and gave me her phone along with her earphones.

"Nandiyan lahat sa folder," she said.

I inhaled a sharp breath and nodded. Ipinasak ko sa magkabila kong tainga ang
earphones saka ko pinindot ang pinakaunang video.

Nagsimulang mag-play ang kuha ni Biah habang nasa isa siyang kwarto. Hindi ako
pwedeng magkamali.

This was the Biah I last saw. Pumayat lang at tumamlay kumpara sa huling beses ko
siyang nakita anim na taon na ang nakakalipas. She was happy but crying in the
video while talking to me. Sinasabi niya ang tungkol sa pagbubuntis niya kaya unang
video pa lang, para na akong naghiwa ng sibuyas sa hapdi ng mga mata ko.

The next video was about her first ultrasound. Mukhang kinukuhanan siya ni Efren sa
video dahil naririnig ko siyang sinasabing ipakita sa camera 'yong resulta ng
ultrasound. Noong natapos ay kinuha niya ang

phone saka siya ngumiti sa camera.

"Pasensya ka na, Russia. Ngayon lang ako nakapagpa-ultrasound. Hindi pa kasi kaya
ng budget ko na buwang-buwan ipa-ultrasound si baby." She showed her growing baby
bump. "Five months na si baby.

Next month, malalaman na ang gender niya. Paminsan-minsan nararamdaman ko na ang

mga sipa niya."

Lumamlam ang mga mata niya sa video. "Russia? Kung nandito ka lang . . . baka
palagi mo sigurong inaabangan ang sipa ng baby natin, ano?"

Lumabo ang mga mata ko dahil sa namuong mga luha. God, I'm too soft for this. Akala
ko noon, matikas na ako. Pero pagdating talaga kay Biah, parang walang pakialam ang
mga mata ko kahit makita pa ako ng buong mundong iyakan siya. Mahal ko, eh. Mahal
na mahal ko.

The next video was taken during her labor. Awang-awa ako sa itsura niya dahil nai
yak na sa sobrang sakit.

She kept talking to our baby while she's trying to endure the pain. Minsan
lumuluhod na sa harap ng hospital bed sa sobrang sakit tapos titingin sa camera at
pipiliting ngumiti.

"Russia? Masakit pala 'to nang sobra." She laughed a bit despite the pain. Maya-
maya ay humikbi na kaya lalo akong naawa. "Malapit na natin siyang makasama. Sana
maging safe siya. Natatakot ako, eh pero kaya ko 'to. Para sa baby natin lahat ng
'to."

I looked at Biah with tears building up in the corners of my eyes. Nang hindi na
ako nakati s ay pinakawalan ko ang mabigat na hangin sa dibdib ko saka ko siya
kinabig para sumandal din sa dibdib ko.

She tried to trap her sob after what I did. Siguro hindi inasahang gagawin ko 'to.

I caressed her arm and pecked a gentle kiss on top of her head. Hindi ko siya ma-
comfort sa mismong araw na kinukuhanan ang video na pinanonood ko kaya heto ako
ngayon, para siyang inaalo habang nanonood kaming dalawa.

"I heard giving birth is one of the most painful thing someone could experience." I
sniffed. "How could I stay mad if you went through this kind of pain for Vivy?"

Tiningala niya ako. Namumuo ang mga luha sa mga mata at pigil ang paghikbi. "Sorry,
h-ha? S-Sorry talaga." She sobbed. "Kung may ibang choice lang noon, Russ . . ."

I wiped her tears and made her rest her head on my chest again. Nag-play ako ng
sumunod na video kasi pakiramdam ko, isang hikbi pa mula kay Biah, susugurin ko na
nang tuluyan ang mommy ko.
The next video was taken after Biah had given birth. Awang-awa ako sa kanya dahil
halata sa mukha niya ang pagod. Kung nandoon lang ako noong mga panahong 'to,
paulit-ulit ko siyang pinasalamatan dahil tini s niya ang sakit ng panganganak para
lang maisilang si Vivy.

"Tingnan mo, Russ oh?" She showed a tired smile. "Ikaw ang kahawig niya." Her eyes
watered. "Siguro ibinigay siya sa akin ni God para kahit . . . kahit hindi kita
kasama ngayon, may bahagi mong mananatili pa rin sa tabi ko." She pecked a gentle
kiss on Vivy's forehead before she sniffed. "Pinag-isipan kong mabuti

ang ipapangalan ko sa kanya. Nag-research ako kasi gusto ko konektado sa'yo. Gusto
ko siyang pangalanan ng Spring Vivy. Alam mo na kung bakit Spring tapos 'yong Vivy,
geographical y daw kasi,

'yong Lake Vivy ang pinakasentro ng Russia. Kilala kita kaya alam kong siya ang
magiging sentro ng buhay mo." She stared at Vivy with a motherly smile. "Magiging
sentro ng buhay natin . . ."

I sniffed before I pecked a gentle kiss on Vivy's head. "You're so smal on this
video, sweet love. Daddy would trade anything just so I could hold you that day."

Humugot ako ng hininga't pinindot ang sumunod na video. Bumungad ang umi yak na si
Biah sa video.

Nasa ospital sila dahil nilalagnat si Vivy. Kahit tapos na iyong nangyari, nasaktan
at nag-alala pa rin ako habang pinanonood ang video.

"Kawawa naman si Vivy, Russia." Humikbi siya. "Tingnan mo, namaga na 'yong tinusok
ng swero. Kung pwede lang na ako na lang ang masaktan." Lalo siyang umiyak.
"Russia, natatakot ako. Ang li t pa ni Vivy para maospital."

Tiningala ako ni Biah. "Uso ang dengue no'ng panahong 'yan. She showed signs kaya
itinakbo na namin sa ospital sa sobrang takot. Wala naman siyang dengue pero
nagkaroon siya ng diarrhea diyan kasi hindi ako nakabili ng distil ed water. Nag-
mineral water lang kami. Eh, may pasok kasi ako no'n sa cal center. Si Efren lang
ang nag-aalaga. Hindi niya napakuluan 'yong tubig na ginamit sa pagtimpla ng gatas
ni Vivy."

She sniffed. "Dalawa kami ni Jerome na nagsasalitang magbantay diyan kasi alalang-
alala sila kay Vivy."

"I owe them a lot." Nilunok ko ang bara sa lalamunan ko. "I have to thank them for
being Vivy's dad while I'm not around."
"Nami-miss ka na rin nila." Tiningnan ako ni Biah habang malamlam ang mga mata
niya. "Hindi ka nawala sa puso at isip naming lahat. Wala ring araw na hindi kami
umasang maaayos natin ang sitwasyon at mabibigyan natin ng buong pamilya si
Vivy . . . pero kung . . . may Freyja na ulit, kaya kong . . . intindihin--

"

"Sinugod ng ex ni Rocco si Frey kanina. Na-injure siya kaya idinala sa ospital.

Hindi siya mapuntahan ni Rocco dahil nasa Isabela pa si Rocco kaya ako na ang
nagpunta. Kung ini sip mong may relasyon kaming dalawa, magtatampo ako lalo. How
could you think that I'd stil have the audacity to love someone after you when the
only reason why I'm single is because I'm waiting for you to come home to me?"

Her eyes swelled with tears. "Thank you . . . for holding on to me. Kahit walang
kasiguraduhan kung babalik pa ba ko."

I was about to answer her and go al fucking cheezy when my daughter woke up.
Naalimpungatan yata at nang magising ang diwa ay tumikwas ang mga labi saka ako
inirapan.

"Ano nigagawa dito po ng boshing Sewr?" she asked, reminding me of the jealous
version of her mom back then.

Natawa si Biah. Tumikhim naman ako at hinawakan ang mali t niyang kamay. "Hey, I'm
real y sorry about

earlier, Vivy. There was an emergency so I had to leave you and your mom."

"Hmp! Endi kaya nagbabye kiss sa Vivy kanina po?" She gave me a side eye. "Hindi
din pansin ang bossing sewr! Hindi na muna tatawag ng tatay sewr! Ayaw muna! Ememy
muna!"

Biah cleared her throat. "I'm sorry, Russ pero iba magtampo 'yan. Hanggang next
week mo susuyuin 'yan."

I sighed. "Halatang hindi sa'kin nagmana ng pagtatampo . . ."

Kabanata 51

Rabiah

Pagkagising pa lang ni Vivy ay nagsimula nang manuyo si Russia. Lumapit siya kay
Vivy at hinaplos ang anak namin sa ulo nang may ngiti sa mga labi.

"Good morning, sweet love," he greeted but Vivy just pouted and made a loud 'hmp'
sound.

"Goomowning, boshing sewr pelo endi pa din fwends."

Nagpigil ako ng tawa nang mapakamot ng ulo si Russia. Tiningnan pa ako na tila
gustong humingi ng tulong sa akin kaya ngumisi ako't pabiro siyang tinaasan ng
kilay. "Bahala ka diyan, boss. Ikaw hindi nag-goodbye kiss kahapon."

He sighed. Nang tumayo ako ng kama ay niyakap-yakap niya si Vivy. Our little girl
giggled loudly when Russia tickled her. Napatitig tuloy ako sa mag-ama ko habang
pinupuno ng mga hagikgik ni Vivy ang silid.

A sweet smile made its way to my lips. Dati ini sip ko pa lang kung kailan ba ito
mangyayari. Ngayon, heto na silang dalawa sa harap ko.

Tumalikod na ako bago pa maiyak. Nagpunta ako ng banyo at naligo. Nang natapos ay
lumabas ako ng banyo na naka-roba at tinutuyo ang buhok gamit ang tuwalya.
Pinakakain naman ni Russia ang may tampo pa ring si Vivy. He was holding a spoon
when he turned his gaze towards me.

Pinasadahan ako ng tingin ni Russia mula ulo hanggang paa. My cheeks burned when I
saw how his eyelids went heavy as if he suddenly felt a sudden surge of something
hot under his skin. Lalo pa ngang namungay ang mga mata niya nang makita niya ang
legs ko. I swear I even saw his adam's apple bob up and down while he's staring at
my thighs!

Tumikhim ako upang kunin ang atensyon niya. "Kailangan na nating mag-ready para
hindi ma-late sa training. Mahirap na. Baka isipin ng ibang trainee,
nagpapaimportante ako."

Tila wala sa sarili siyang tumangu-tango. "Uhum."

My brows furrowed. Uhum?

"Boshing sewr, 'wag mo na titingin si nanay po! Nyow nyow!" nai-stress na sabi ni
Vivy. Paano ay kanina pa nakanganga at hinihintay na subuan ng amang natulala na sa
akin!

Tila napabalik sa sarili si Russia nang marinig ang sinabi ni Vivy. Natatawa tuloy
akong umiling-iling. "'Yan kasi."

He sighed. "Mamaya ka sa'kin," he murmured before he did his best to focus his
attention to Vivy.

Hindi ko na lamang siya sinagot pa. I joined them for breakfast and then I bathed
Vivy after. Nang si Russia na ang maliligo ay sumenyas sa akin na sumama ako sa
loob ng banyo. Uminit tuloy ang pisngi ko at nahampas ko siya sa braso bago ko siya
pinanlakihan ng mga mata.

"Maligo ka na po, bossing. Kaya mo na 'yang mag-isa," nagpipigil ng tawa kong sabi.

Vivy looked at Russia. "Boshing Sewr? Gusto mo din po magligo ng nanay?"

Umaliwalas ang mukha ni Russia. Akala yata kasi ay mauuto niya si Vivy.

"Yes, sweet love. I need help, too—"

"Endi naman ikaw baby po, eh. Malaki ka nga sa nanay po, boshing sewr, eh!"

Hindi ko napigilan ang tawa ko. Sumimangot tuloy si Russia sa akin. Gosh, he looks
helpless!

"Hirap manalo sa'yo. Buti na lang mahal kita," he murmured.

Umismid ako. "Mana sa'yo. Magdusa ka po."

Imbes na maasar ay ngumisi pa si Russia. "Yeah, nagmana sa'kin. Tamo mamayang

hapon, bati na kami."

"Good luck then," I murmured before I turned to Vivy. "Bihis ka na, anak. Baka ma-
late tayo. Lagot si nanay."

"Okay lang, nanay eh kasi late din ang boshing sewr. Pede pa nga magbibili muna ice
cwream, eh bago pupunta sa madaming ewplane!"

At pinarinig pa nga sa tatay. Minsan hindi ko rin talaga alam kung kanino talaga
nagmana ang makulit na ito!

Binihisan ko na si Vivy saka namin hinintay si Russia. Nang paalis na kami ng suite
ay kinarga ni Russia si Vivy saka niya inialok ang isa niyang kamay sa akin.

My heart pounced as I stared at his col osal hand. "B-Baka mabigatan ka kay Vivy.
Kailanganin mo,"

nagpipigil ng kilig kong sabi.

"I'm strong enough to lift my smal er baby in one arm while holding my bigger
baby's hand," sagot niya habang nakatitig sa aking mga mata. Namula tuloy kaagad
ang pisngi ko. Russia and his words! Hindi pa rin talaga nagbabago!

Lumunok ako't tinanggap na lamang ang kamay niya. Ako na rin ang nag-lock ng suite
namin saka kami sabay na lumakad patungo sa elevator.

Ang saya-saya ng puso ko. May mali t na akong pamilya ngayon. May tatay na si Vivy
at may humahawak na ulit na Russia sa kamay ko. Hindi ako binigo ng Maykapal. Kahit
na inabot ng ilang taon, pinatunayan Niyang dinidinig niya ang bawat pagtangis ko
noon.

We were about to reach the elevator when it opened. Napatigil ako sa paghakbang at
nagwala sa kaba ang dibdib ko nang lumabas doon ang pamilyar na babae. Her sharp
eyes slightly widened for a few moment. Nang makita ang magkahawak naming mga kamay
ni Russia ay tuluyang naningkit ang mga mata niya.
"Is this why you don't come home, Russia? Gabi-gabi kaming naghihintay sa iyo sa
bahay tapos totoo pala ang nababalitaan ko?!" Mrs. Valentino scoffed. "What the
hell does this mean?! The La Cartianos are expecting you to go out with their
daughter! Nag-usap na kami at hindi ka tumutol noong sinabi ko sa'yo kaya bakit
nagpapauto ka na naman sa babaeng 'yan?!" Dinuro niya ako. "Naubos mo na ba ang
pera na hiniling ko sa akin para iwanan ang anak ko—"

"Enough with your lies, Ma." Dumilim nang husto ang ekspresyon ni Russia. "Hindi mo
na mabibilog pa ang ulo ko. Alam ko na kung anong ginawa mo noon kaya hangga't kaya
ko pang magtimpi, ako na ang makikiusap." His jaw clenched. "Please leave my family
alone before I make you regret driving them away."

Natigilan si Mrs. Valentino. Maya-maya ay napatitig siya kay Vivy na tila ngayon
lang nag-sink in sa kanya ang tungkol sa bata. Gumuhit ang gulat sa mga mata niya
habang nakikipagtitigan sa natatakot na si Vivy.

Ni hindi siya nakakibo at sinundan lamang kami ng tingin nang hatakin na ako ni
Russia papasok ng elevator.

I pursed my lips and tightened my hold onto Russia's hand when we got inside the
elevator. Iniangat ko ang tingin ko upang tingnan si Mrs. Valentino. Hindi pa rin
siya makapaniwala habang titig na titig kay Vivy. It was as if she forgot about her
anger towards me as soon as she met Vivy's innocent eyes.

Inakbayan ako ni Russia nang sumara ang elevator. Tila nais akong i-comfort dahil
alam niyang nasaktan ako sa asta ng nanay niya.

"Don't mind her. Nagtitimpi lang ako dahil ayokong makita ni Vivy kung paano ako
magalit, but if I had the chance, marami sana akong nasabi kanina," he said before
he pecked a gentle kiss on top of my head.

"She wouldn't be able to separate us again, Biah. If I have to cut my ties with her
in order to protect this little family that we have, then I'd do it in a
heartbeat."

Lumamlam ang mga mata ko nang titigan ko si Russia. I know he loves his mom. Alam
kong bukod sa galit ay nasasaktan din siya ngayon ngunit dama ko ang determinasyon
niyang buuin ang pamilya namin.

Masakit man pero siguro hindi ko siya pwedeng pakialamanan sa kung ano ang tingin
niyang tama para sa amin. He respected my decision before despite him not knowing
the truth. I want to return the same respect to him.
"Boshing Sewr?" tawag ni Vivy. May takot pang nakapinta sa inosenteng mga mata.

"Yes, sweet love?" masuyong tugon ni Russia.

"Bad po ang manang po. Miaaway niya ang nanay po. Ayaw ko po naaaway si nanay ko
po."

Gumuhit ang awa sa mga mata ni Russia. "Don't worry, Vivy. Hinding-hindi na papayag
si tatay na may manakit o mang-away pa ulit kay nanay."

"Plamise?" she asked.

Russia flashed a fatherly smile at our daughter. "Cross my heart, sweet love."

Sumandal na lamang si Vivy sa balikat ni Russia. Pinatakan niya naman ng halik ang
ulo ng anak namin bago siya nagpakawala ng matalim na hininga. I know he's stil
hurting even when he's mad at his mother.

Hindi ko naman siya masisisi.

"Russ?" tawag ko.

"Yeah?"

I flashed a smal smile. "We'l keep our family, right?"

His angry eyes slowly softened before he smiled back. "No one can stil stop me from
spending the rest of my life with you and Vivy. I didn't endure al the lonely
nights for six years just to let someone break us apart again. Remember that,
Biah."

Isinandal ko ang aking ulo sa dibdib niya saka ko hinaplos ang likod ni Vivy.

Sana nga, dahil hindi ko na alam ang mararamdaman ko kung sakaling magkahiwalay na
naman kami . . .
Kabanata 52

Rabiah

"Got it?" tanong ni Russia sa akin nang maipaliwanag niya ang ilang bagay na
itinuro niya sa akin.

I smiled. "Oo. Malinaw lahat."

It's our third day of training together. Mas lalo yata akong na-in love dahil
napakaswabe niyang magturo.

Tila alam na alam niya ang gagawin kapag nakaupo na siya sa pilot seat.

"Good."

Nilingon niya ang bukas na pinto ng cockpit. Nang masilip na abalang

makipagdaldalan si Vivy sa staff na kinuha niya para bantayan ang anak namin habang
tinuturuan niya ako, tumikhim siya at isinenyas ang kamay na tila pinalalapit ako.

Akala ko ay mayroon siyang ituturong bago sa akin kaya sinunod ko naman ngunit nang
makalapit ang mukha ko sa kanyang pwesto ay hinawakan niya ako sa batok saka walang
anu-anong humalik sa aking mga labi.

It was just a quick kiss but it was enough to make my heart beat louder than a
festival drum. Ngumisi naman siya't may panggigigil na piniga ang aking hita bago
siya bumuntonghininga.

"Hihiramin daw nina Rocco at Freyja si Vivy mamayang gabi. Pumayag na si Vivy so
you won't have to worry anymore," aniya habang tila kinokontrol ang sarili.

Kumunot ang aking noo. "Kailan sinabi? Paano ninyo napapayag?" Tinaasan ko siya ng
kilay. "Huwag mong sabihing inuto mo ang anak mo para lang makasimple ka mamayang
gabi, ha?"
Palibhasa hindi siya makaporma, eh! We don't want to do it on the same bed where
Vivy sleeps. Nang tangkain naming gawin sa banyo kagabi ay nagising naman si Vivy
kaya siguro may pagpapahiram na ng anak na nalalaman ang magaling na ito ngayon!

"Hey, in my defense, it was Vivy who wanted to do a sleepover at Rocco's house."

Kumunot ang noo ko. "Hindi na pala nakatira si Rocco sa bahay n'yo?"

Umiling siya. "No, baby. Bago pa niya niligawan si Frey, umalis na siya sa bahay.
Ayaw sabihin ang dahilan.

Akala ko si mommy pa rin ang naging mitsa dahil alam naman naming ayaw ni mommy kay
Frey pero hanggang ngayon naman nag-uusap pa rin sila. It's just that, Rocco
doesn't let mom control his life anymore."

"Akala ko doon pa rin. Sorry, ha? Kasi kung doon pa rin tapos hihiramin si Vivy,
hindi ko kasi ipapahiram, Russ."

He nodded. "I understand. Hindi ko rin naman papayagan. I won't let mom have the
chance to say mean

things to my sweet love."

Payak akong napangiti. "Salamat, Russ . . . sa pagtitiwala sa bersyon ko ng

katotohanan."

He reached for my hand and entwined our fingers. "I told you, I never lost faith in
you." Tumikhim siya. "By the way just to make things clear, I let Vivy spend a
night at Rocco's place because I'd . . . like to take you out on a date."

I lifted a brow. "Date lang? Walang . . . love making na mangyayari?"

Makahulugang ngumisi ang loko. "Of course, there is. I can't resist you anyway.
I've been sleeping with blue bal s since we met again at the office."

Uminit ang pisngi ko. Napalo ko tuloy siya sa braso dahil sa nalaman ko. "Russia!"
He laughed a bit. "You can't blame me. I've been a virgin since you left, alright?"
He moistened his lower lip. "My dick is the most faithful thing you'd ever meet."

"Bibig mo!" sita ko saka ko sinilip si Vivy. "Mamaya marinig ka ng anak mo!"

He scoffed. "Sorry."

He caressed the back of my hand while we're both staring at Vivy. Mukha namang
naaaliw ang staff sa anak naming saksakan ng daldal. Panay ang tawa dahil sa mga
sinasabi ni Vivy ang staff kaya mukhang nag-e-enjoy.

Unti-unting naging matamis na ngiti ang kurba sa mga labi ni Russia. "Look at her?
She's so good at engaging people into conversations."

Napangiti rin ako. "Minsan nai sip ko kung kanino siya nagmana ng kadaldalan niya.
Hindi ka naman madaldal, eh."

"Nah, but you're good at engaging people into conversations, too. She got that from
you."

Napakunot ako ng noo. "Real y?"

"Uhum . . ." He kissed the back of my hand. "And you're good at lighting up hopes
in broken people's hearts."

Tila may mainit na palad na humaplos sa aking puso. Iba pa rin pala talaga kapag
iyong taong mahal mo na ang nagku-compliment sa iyo. Nakakataas ngg kumpyansa sa
sarili.

I thanked Russia for what he said before we went back to our training. Nang natapos
ay iniwan muna niya kami sa hotel para maka-attend siya ng meeting sa office. Vivy
and I were watching TV while waiting for him to comeback when someone knocked on
the door. Akala ko si Russia iyon at may nakalimutan lang

dahil ang bilis bumalik, ngunit nang makita ko si Mrs. Valentino sa labas ng silid
ay halos hindi ko alam ang gagawin ko.
Maybe because a part of me is terrified of her presence because I know what she's
capable of. Pero ewan ko ba. Parang . . . may kakaiba sa kung paano niya ako
tingnan ngayon. Gone was the sharp stare. Al I see

. . . is a silent plea as if she's desperate about something.

"I didn't come here to tell you harsh words so you'd leave my son again," bungad
niya.

Pinilit kong lunukin ang takot na naramdaman ko. I composed myself and showed her
that I'm not that weak anymore. Na kaya ko na ring ipaglaban ang anak niya.

"Pero gusto ninyo pa rin hong iwanan ko si Russia, hindi ba?" malamig kong tanong.

Napansin kong sinilip niya si Vivy. Tila may pananabik na kumislap sa mga mata niya
ngunit itinago kaagad iyon sa akin. She cleared her throat and tried to hold her
head high. Doon ko napansin na parang mas maalsa ang kaliwa niyang pisngi kumpara
sa kabila.

"Yes. Hindi mo nai ntindihan. I cannot let you be part of my family. Kung kulang
ang perang ibinigay ko, then I can give you—"

"Hindi ko ho kailangan ang pera ninyo. Hindi ko nga ho ginalaw iyong ibinigay ninyo
noon dahil ibabalik ko sa inyo oras na may napatunayan na ako sa buhay. Pasensya na
ho, Mrs. Valentino pero hindi ko ho ipinagbibili ang pagmamahal na kay Russia ko
lang gustong maramdaman . . . sang-ayunan man ho ninyo ang relasyon namin o hkndi."
Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan. "Mawalang galang na ho, pero ayaw ko hong
magtalo tayo sa harap ng anak ko. Kahit ganyan ang ugali ninyo, ayaw kong lumaki
siyang nagtatanim ng sama ng loob sa lola niya."

I swear I saw how pain registered in her eyes while looking at me. Maya-maya ay
yumuko siya at humugot ng hininga. Nagkaroon naman ako ng pagkakataong pagmasdan
siya. Her right arm seemed a bit swol en, too. Tila may parte ring hindi pantay ang
kulay sa natural niyang kutis. Parang . . . may parteng nais itago kaya nilapatan
ng make up nang hindi makita.

"You are . . ." She sighed. "You are setting yourself and my son for a life-long
suffering. Kung hindi mo siya i wan, mas matinding paghihirap pa ang pagdadaanan
mo. I already did you a favor back then, pero matigas talaga ang ulo mo." She faked
a smirk. "You think it's fun to be a Valentino?"
Kumuyom ang mga kamao ko. "Hindi ho ang apelyido ninyo ang habol ko. Iyong makasama
ko ang anak ninyo lang ang gusto ko."

She inhaled a sharp breath. "Word of advice? Stay away from my family before you
find out who the real monster is. Dahil oras na malaman mo kung kanino ka dapat
matakot, baka maging huli na ang lahat."

May kumislap na takot sa mga mata niya nang muli niyang sulyapan si Vivy. "Your
daughter deserve a better life. But if you real y want to drag her into a bigger
mess that wil soon break her soul the way it broke mine, then be our guest. Just
don't tell me I didn't warn you, dear."

Kumabog ang dibdib ko sa kaba dahil sa huli niyang sinabi. Napasunod na lamang din
ako ng tingin sa kanya hanggang sa lumiko siya sa hal way.

I shut the door and let out the heavy air in my lungs. A part of me felt terrified.
No, Mrs. Valentino doesn't seem like she's threatening me at al .

She was giving me a warning . . .

Bumuntonghininga ako't tiningnan si Vivy. Nang mapansing nakatingin pa rin siya sa

pinto ay nilapitan ko siya saka ako lumuhod sa harap niya.

"Natakot ka ba sa kanya, anak?" nag-aalala kong tanong habang itinutulak ang ilang
hibla ng buhok niya patungo sa likod ng tainga.

Vivy stared at me. "Nanay? Skewrd siya?"

Napakunot ako ng noo. "Anong ibig mong sabihin, anak?"

"'Yong manang po, nagtatakot siya po? Kasi 'yon eyes niya palang eyes ng
kipitbahay, eh."

"Hindi ko maintindihan, anak. Sinong kapitbahay?" naguguluhan kong tanong.

"'Yong mama ni Bengbeng po. 'Yong nisunsuntok ng papa ni Bengbeng po?"

Natigilan ako't biglang napaisip.

Why didn't Mr. Valentino showed himself to me and my siblings when we're at their
place? And why don't I hear anything about him from Russia?

Napalunok ako. "Halika na, anak manood na lang ulit tayo. Huwag mo nang isipin
'yon," sabi ko kahit na ang totoo, ako itong napapaisip ngayon.

We sat on the bed and watched TV. Maya-maya ay muli kong tinitigan ang pinto.

I sighed.

Anong sikreto ba talaga ang mayroon ka, Mrs. Valentino?

Kabanata 53

Rabiah

Nakailang buntonghininga na yata ako habang hinihintay na umuwi si Russia sa hotel.

Natagalan iyong meeting nila dahil importante at may kinalaman sa additional
flights na bubuksan next month. Nag-chat na nga siya na kung mauunang dumating dito
sina Rocco at Freyja, huwag na siyang hintayin nang makahabol pa sa mal ang tatlo.

Vivy was busy doodling on a piece of paper when Rocco and Freyja came. Nailang pa
ako kay Freyja noong una kaya siguro imbes na kukunin na nila si Vivy ay nanghingi
siya ng ilang minuto para makausap ako.

"Biah," tawag ni Freyja nang makapunta kami sa balkonahe ng suite. "Pasensya ka na

kung nagselos ka pala sa akin. Akala ko kasi friendly approach na lang iyong
turingan namin ni Russ. I swear, I didn't mean to make you feel jealous or
something." Payak siyang ngumiti. "Noong nasa event tayo sa Baguio, natanggap ko
nang hindi na babalik si Russ dahil hindi ko naman nakita sa mga mata niya 'yong
nakita ko noong kayo ang magkasama."

I flashed a smal smile. "Pasensya ka na rin. Hindi ko naiwasang mag-isip na baka

nagkabalikan na kayo kasi may history na kayo ni Russia."

Nagkalinawan pa kami ni Freyja tungkol sa ibang bagay. Nang tuluyang nagkaayos ay

pasimple kong sinilip si Rocco na abala na ngayong tingnan ang dino-drawing ni
Vivy.

"Salamat sa pagpayag na hiramin namin si Vivy, ha? This means a lot to me . . .

considering that I could never have my own child again," aniya na may himig ng
lungkot.

Nakaramdam ako ng awa. "Hindi ka na . . . pwedeng magkaanak?"

She gave me a broken smile. "Naalala mo noong nawalan ako ng malay sa event natin
sa Baguio?

Nalaman na nagkaproblema ako sa matres ko dahil sa miscarriage na nangyari sa'kin.

They said I wouldn't be able to bear a child because of it." Humugot siya ng
matalim na hininga. "Masakit pero . . . tanggap ko na rin. Tanggap na namin ni
Rocco kaya salamat kasi kahit minsan, mararanasan naming mag-alaga ng bata."

Lumamlam ang mga mata ko. "Sorry sa nangyari sa'yo. Sorry rin kung nagawa ko pang
magselos noong itinakbo ka sa ospital."

She smiled. "Kalimutan na natin 'yon. Ang mahalaga, pareho naman na tayong masaya
ngayon kina Russia at Rocco. I love Rocco so much. I would never trade what we have
for something else."

"Salamat." I pursed my lips for a moment before I remembered something. "Frey,

pwede ba akong magtanong?" I asked.

Marahan siyang tumango. "Oo naman."

Sandali akong lumunok. "Ano kasi, napapaisip lang ako. Ano ang . . . alam mo
tungkol kina Mr. at Mrs.

Valentino?" tanong ko. Nagbabaka-sakaling may impormasyon akong makukuha sa kanya

tutal matagal silang naging magkarelasyon ni Russia.

Bahagyang kumunot ang noo niya. "I never met Mr. Valentino personal y kasi kahit
naman nandoon siya sa kanila, nagkukulong lang palagi sa kwarto. Noong naghiwalay
kami ni Russ, madalas pa rin akong sumama may Rocco kasi sinusubukan naming gumawa
ng paraan para mapakinggan kami ni Russia. Alam mo naman ang nangyari noon. Anyway,
even on those times, hindi ko pa rin talaga nakita nang personal si Mr. Valentino.
I just heard that he's very passionate about V Air. Walang gaanong kaibigan dahil
matapang pagdating sa negosyo. Sa V Air na nga umikot ang buhay niya base sa mga
katulong nila noon.

Doon din daw sila sa V Air nagkakilala ni Mrs. Valentino. She was a pilot back then
when they met according to Russia. Sa kabila ng husay niya, V Air lang daw ang
airline company na tumanggap sa kanya kaya nagkaroon siya ng magandang impression
kay Mr. Valentino hanggang sa nagsimula na raw silang lumabas. Nabuntis si Mrs.
Valentino bago pa nakapag-international flights. They got married and the rest is
history. Bakit mo pala natanong? Hina-harass ka pa rin ba ni Mrs. Valentino gaya ng
ginagawa niya sa'kin? Nai-involve ba si Mr. Valentino sa mga ginagawa ng asawa
niya?"

My brows furrowed. "Hindi ka pa rin niya tinitigilan kahit ikakasal na kayo ni

Rocco?"

She sighed. "Ano ba ang bago? Hanggang ngayon pinipilit niya akong iwanan ang anak
niya. She said she's just trying to save me."

Napalunok ako. "Iyan din sinabi niya sa'kin. Kahit noong napag-usapan ka namin six
years ago, sinabi niya na inililigtas ka lang niya kay Russia."

"Well, we both know that she doesn't need to save us from her kids."

Natigilan ako nang may maisip. "What if she's trying to save us from someone else?"

Nalukot ang noo niya. "What are you suggesting?"

Sandali kong pinakawalan ang hangin sa dibdib ko. "Hindi naman sa nag-a-assume ako
ng hindi maganda tungkol kay Mr. Valentino pero . . . parang napakalaki niyang
misteryo. Halos wala nga akong narinig kay Russia tungkol sa kanya maliban sa
pagpasa niya ng posisyon niya sa mga anak niya. That's it."

"Ako rin, wala akong alam. Al I know is the Valentino siblings are very close to
their mother despite her attitude. Tingin mo kaya trauma bond 'yong closeness nila
sa kanya?"

Hindi kaagad ako nakakibo. Naisip ko iyong minsang tinanong ko noon si Russia kung
close sila ng nanay niya. Sabi niya si Mrs. Valentino ang pinaka-supportive na tao
sa mundo kaya hindi ko maintindihan. Bakit pala ayaw niya na nagta-tattoo noon si
Russia? Bakit niya kinukontra ang mga relasyon ng mga anak niya? Hindi nagtutugma,
eh.

Humugot ako ng malalim na hininga. "Mayaman ba si Mrs. Valentino bago siya nakapag-
asawa?"

"God, no. I've heard she was teased back then. Nagpabuntis daw para makaangat
kaagad sa buhay. Kaya

nga ang sama ng loob ko na ayaw niya sa'kin. I mean, galing din naman siya sa
hirap. My family isn't that poor anyway. Kahit paano naman may pera kaming
pantustos sa mga pangangailangan namin pero sobrang ayaw niya sa'kin to the point
na ginawan na niya ng paraan para makunan ako."

"Are you . . . sure it was her doing?"

She scoffed. "Sino pa ba? Siya lang naman ang labis ang pagtutol sa relasyon namin
ni Russia noon. Hindi rin iyon magagawa ng mga kapatid ni Russia."

I sighed. Nakamot ko na ang sintido ko dahil sa stress na nararamdaman. "Something

isn't making sense.

Parang may hindi talaga tama. Hindi ko lang matukoy kung ano."

Sumandal si Freyja sa railing. "You know, sabi sa'kin ni Mrs. Valentino noon,
tanging mga kalebel lang ng mga Valentino ang kakayaning tumagal sa pamilya nila. I
assumed dahil nga matapobre siya."

Or maybe Mrs. Valentino thinks those who don't have the same riches could never
level the power the Valentinos have? Ay, ewan ko na talaga! Naguguluhan ako lalo na
at pakiramdam ko pasa iyong nakita ko sa braso ni Mrs. Valentino kanina.

Freyja gave my shoulder a squeeze. "Huwag ka nang mag-overthink, Biah. Matapobre si

Mrs. Valentino at pareho naman nating alam 'yon. Gagawin niya lahat makontrol lang
niya ang mga anak niya. I heard she's even setting up Russia for a date with
someone he has no interest in."

I sighed. "Pero sa'yo na nanggaling, 'di ba? She came from humble beginnings, too.
She was a dreamer who wanted to become a pilot. Alam niya ang hirap. Ang pakiramdam
ng kapos at tanging pangarap lang ang mayroon ka. Saan niya hinuhugot ang pagiging
matapobre niya gayong galing din naman siya sa ordinaryong pamumuhay?"

Payak na ngumiti si Freyja. "Biah, minsan ang pinakamapangmata ng kapwa, iyon

mismong galing din sa lusak."

Hindi na ako nakakibo pa. Oo, galit ako kay Mrs. Valentino pero ewan ko ba. Parang
napapaisip ako.

Magagawa rin ba talaga niyang lasunin si Freyja noon kung ganoon siya tumingin kay
Vivy kanina? Eh, para ngang gusto niyang lapitan ang anak ko kung wala lang kaming
problemang dalawa?

I tried to replay our conversation earlier in my head. Inalala ko ang ekspresyon

niya. Kung paano niya tingnan si Vivy at kung ano ang mga sinabi niya sa akin.

It was like she's losing her disguise each time she'd look at Vivy. Lalo lang tuloy
akong naguguluhan.

Nilason niya si Freyja pero hindi niya magawang tarayan si Vivy? Bakit? What's with
my daughter that she's losing her bitchy attitude when she's staring at Vivy?

"Frey, let's go? Baka ma-traffic tayo," tawag na ni Rocco. "Biah? Una na muna kami.
Pakisabi na lang kay kuya huwag siyang mag-alala kay Vivy. Aalagaan naming mabuti."

Bumuntonghininga ako saka na sinabayan si Freyja sa paglapit kina Rocco at Vivy.

Nang may naalala ako ay tumingin ako kay Rocco.

"Oo nga pala, okay ka na ba? Magaling ka na ba?" tanong ko.

Ngumisi siya habang ang noo ay bahagyang nalukot. "Uh, oo okay naman ako. Wala
naman akong sakit?"

My brows nearly met. Walang sakit? Bakit parang natatawa pa siya sa tanong ko eh
'di ba nagkasakit siya noon kaya hiningi nila ang tulong ni Russia?
"Eh, 'di ba umuwi si Russia noon ng Maynila kasi kailangan mo ng bone marrow niya?"
naguguluhan kong tanong.

Nagkatinginan sina Freyja at Rocco na tila napagtanto na nila kung bakit ako
nagtatanong ng ganoon.

Maya-maya ay hinawakan ako ni Freyja sa braso saka siya ang sumagot sa tanong ko.

"Biah, the bone marrow were never for Rocco." Napansin kong napalunok siya. "It was
for their mom . . ."

Kabanata 54

Rabiah

Ilang minuto pagkatapos umalis nina Rocco ay dumating ang dress na ipina-deliver ni
Russia. It was a white flowy dress with a skirt that's about five inches above my
knee. Nagdalawang-isip pa ako kanina kung isusuot ko dahil maikli masyado ang palda
ng damit kaso ayaw ko namang magmukhang basahan kapag tinabihan ko siya mamaya.

I wore the dress along with the pair of heels that came with it. Nang matapos
makapag-ayos ay naupo akong muli sa single-seater at inisip ang mga bagay-bagay na
kanina pa tumatakbo sa isip ko.

Bakit kaya kailangan pang magsinungaling nina Rocco noon tungkol sa bone marrow
transplant? Isa pa, ano ba talaga ang sakit ni Mrs. Valentino at kinailangan niya
iyon?

I sighed. Lalo yatang gumulo. Alam kong labas naman ako roon at hindi ko na dapat
pang isipin dahil hindi naman ako kasali sa problema ng pamilya Valentino kaya lang
hindi talaga maalis sa isip ko.

Nabaling sa pinto ng suite ang aking tingin nang pumasok si Russia. Our eyes met
and my heart pounded like a drum the moment I saw how he looked.
There he is, walking towards me with a newly buzzed hair, wearing a white button-
down shirt with sleeves that were folded up to his elbow. May bulaklak din sa kamay
na konektado sa brasong may mukha ko.

I felt like I am watching a modern-day bad boy prince charming grace towards my
direction. The worries and confusion that were occupying my mind earlier suddenly
disappeared, and al that I could think about is how good-looking Russia is tonight.

"Sorry, I'm late." He offered his hand. "May I ask you out on a date up in the
sky?"

Napaawang ang aking mga labi. "U-Up in the air?"

Russia smiled. "Yeah." He lifted my hand and kissed the back of it while staring at
me. "Let's fly . . ."

Tuluyan nang nawala sa isip ko ang mga bagay na nagpapabagabag sa akin kanina.
Sumama ako sa kanya hanggang sa narating namin ang private runway kung saan may
nakaabang sa aming private plane.

The staffs were al smiling at us while Russia is assisting me out of the car. Buhat
ko ang bouquet ng rosas na ibinigay niya kanina habang hindi ko mapigilan ang
pagkamangha.

The plane, why does it have my name?

"Russia?" tawag ko habang nakatitig sa pangalan ng eroplano. "Bakit . . . may

Rabiah diyan?"

He intertwined our fingers before he smiled at me, his eyes glistened with al the
love that didn't fade in al those years that he wasn't sure if I'd stil come back.

"I bought it and named it after you. Every time I'd miss you before, I go up high
in the clouds, hoping that God would hear my prayers better if I'm closer to him."
He kissed the back of my hand. "Looks like it worked."

Tila may mainit na palad na humaplos sa aking puso. I can't believe this bad boy
looking man would ever treat me this way, or love me this hard. O baka mas mabuting
sabihing ni sa hinagap ay hindi ko naman akalaing makatatagpo ako ng ganitong tao.
Iyong mananatiling tapat sa akin ang puso kasama man niya ako o hindi.

He makes me feel as if although he had enslaved me by his touch, but my love had
put him down on his knees, ready to surrender al of him just to spend forever with
me.

"Papaiyakin mo ko kaagad, maaga pa." I sniffed. "Russia naman, eh."

He laughed a bit before he anchored his arm on me. Pinatakan niya ng halik ang
aking noo saka niya ako nginitian. "Come on, baby. I stil have more plans for us
tonight."

Suminghot ako't sumama na sa kanya papasok ng eroplano. The lights were warm,
matching the light brown and cream leathers that dominate the interior of the
plane, but what left me in awe were the red petals scattered on the floor, leading
to the cockpit.

"Are we . . . going to fly this thing?" tanong ko.

Russia smiled. "This time, I'm only the co-pilot."

Nagwala ang dibdib ko. "A-Are you serious? Hahayaan mo akong paliparin 'to?
Ipagkakatiwala mo sa akin ang pilot seat?"

"Yeah. You bring us to heaven and I'l bring you to heaven later."

Namula ang aking pisngi. Wala na yata talagang pipili ng pagkakataon ang isang 'to
para sa mga banat niya!

Pasimple ko siyang kinurot sa kanyang tagiliran. "Russia talaga. Mamaya marinig ka

ng mga staff!"

He scoffed. "Nah, it's fine." Itinulak niya ang ilang hibla ng aking buhok patungo
sa likod ng aking tainga.

"Let's go up high in the clouds, baby. I'd like to have the honor of being your
first co-pilot."

My heart swelled. The trust this man has in me is truly incomparable . . .

Idinala niya ako sa cockpit. I sat on the pilot seat while he occupied the co-
pilot's. Nang maisara ng staff ang pinto ay humugot ako ng malalim na hininga't
sinimulang i-operate ang eroplano. My voice was even shaky while talking to the
tower but Russia was just pushing buttons confidently as if he has that much faith
that I'd land this thing safely later.

I removed my heels then inhaled a sharp breath before I looked at Russia. Nang
magsimula nang tumakbo sa runway ang eroplano ay halos mabingi na ako sa lakas ng
tibok ng aking puso. No, this isn't my first time flying a plane. May experience na
ako sa aviation school pero iba pala ang pakiramdam kapag iyong taong mahal mo na
ang kasama mong magpalipad.

The feeling was overwhelming that I nearly cried as soon as the plane started to go
up. Russia kept tel ing me that I'm doing a great job. Hindi ko siya magawang
sagutin kasi kagat ko na ang ibaba kong labi huwag lamang akong maiyak.

I focused on flying the plane. Umangat kami nang umangat sa ere hanggang sa
narating namin ang tamang altitude. Doon pa lamang ako nakahinga nang maluwag. The
overwhelming feeling was changed into extreme satisfaction. Pakiramdam ko tumaas
ang kumpyansa ko sa sarili kaya naman nang masigurong nasa tamang taas na kami ay
nakangiti kong binalingan si Russia.

"Russ, I did--" My heart nearly jumped out of my chest as soon as I saw the smal
velvet box he was holding. "R-Russia?"

Titig na titig siya sa aking mga mata na tila ito na ang pinakaseryosong desisyong
gagawin niya sa buong buhay niya.

"I'm sick and tired of people cal ing you Miss Tamarez." His eyes softened as a
tender smile made its way to his lips. "Baby, can we final y change your last name
to Valentino?"

Nangilid ang aking mga luha. "Russ . . . oh my God."

He pressed the autopilot button and then wiped the tears that streamed down my
cheek. "I wanna hear the tower cal you Captain Rabiah Valentino on your first
international commercial flight. I wanna address you Captain Rabiah Valentino every
time I'd bump into you at the airport. And I wanna . . ." He sighed. "I wanna be
your co-pilot for the rest of your life, Rabiah . . . so if it's not too much to
ask, would you please marry me?"

Tuluyan na akong napahikbi. "Oh, Russia. You have no idea how much I wanted to fly
each plane wearing the ring that would tel people whom my heart belongs to . . ."
My tears fell. "I'l marry you. Russia, I'l marry you . . ."

His eyes went bloodshot as if his emotions made his heart feel so ful . Wala rin
akong ibang mabakas sa kanyang gwapong mukha kun'di ang labis na kaligayahan. It
was like he thinks war is final y over, and now he can final y come home to rest by
my side.

Isinuot niya sa aking daliri ang sapphire ring na kung titingnan sa malayuan ay
tila bituing kumikislap.

Nang magkasya sa daliri ko ang singsing ay hinawakan niya ako sa aking pisngi at
hinalikan sa mga labi.

Masuyo ang bawat galaw at tila ninanamnam ang pag-ibig na sa kanya ko lamang nais
ialay.

"Thank you," he said under his breath before he pul ed me for a hug. "Thank you for
completing my life . .

."

Niyakap ko siya pabalik habang pareho kaming naluluha. Maya-maya ay napatitig ako
sa singsing at wala sa sariling napangiti nang mapagtanto kung bakit iyon ang
napili niyang engagement ring.

This man isn't just sweet and creative. He's very sentimental, too. Bakit ba
napakaswerte ko naman sa lalakeng ibinigay sa akin ng Diyos?

"Sapphire." I sniffed while staring at the ring that perfectly fit on my finger.
"The gem of the sky . . ."

"Yeah." He pul ed away from our hug and wiped my tears. "The gem of the sky cut
perfectly like a twinkling star for the gem of my own sky." He smiled, his eyes
glistened with al the love he couldn't fit in his heart anymore. "I wil always
support you no matter what, Biah. I'l respect your decisions and promise to never
get in the way of your plans." Hinaplos niya ang basa kong pisngi. "Hinding-hindi
ako tutulad kay daddy . . ."

Kumabog ang dibdib ko at ang aking noo ay unti-unting nalukot. "A-Anong ibig mong
sabihin, Russia?"

Kabanata 55

Rabiah

Russia tucked my hair behind my ear before he answered my question.

"Daddy loves my mom so much that the real reason why mom wasn't able to pursue her
career further was because daddy didn't let her." Humugot siya ng hininga. "I know
people love differently. Dad wanted to cage my mom, while I . . . I wanna see you
fly, Biah. I wanna be the first one to clap for you once you reach al the heights
you wanna reach. I wil never . . . chop your wings, baby. That's a promise that wil
never break."

A familiar kind of warmth fil ed my heart after hearing what Russia said. To be
loved unconditional y is such a beautiful experience. Pero iyong suportahan ka ng
taong mahal mo, nakakataba lalo ng puso.

The faith he has in my abilities and the support he is always wil ing to give are
always incomparable.

Paano pa nga ba ako magkakaroon ng pagkakataong magmahal pa ng iba kung lagpas na

ng langit ang standards na itinatayo ni Russia?

He never asked for anything in return. He simply wanted to devote himself to me as

if his lifelong mission was to love me. To believe in me. And to see the strength I
sometimes don't see in myself.

Namasa ang aking mga mata dahil sa labis na kaligayahan at pag-ibig. I stood up and
straddled him before I kissed him on his lips. Magaan lamang ang halik na aming
pinagsaluhan ngunit sapat na iyon upang uminit nang husto ang aking dibdib. Siguro
ay dahil alam kong pareho naming mahal na mahal ang isa't isa.
I pul ed away from our kiss so I could stare at his handsome face. God, he's aging
like fine wine. Kung gwapo na siya noong una ko siyang nakilala six years ago, mas
lalo pang lumabas ang gandang lalake niya ngayon.

His eyes were a mix of dark and lighter tones of brown. Like leaves during the
autumn season, ready to kiss the Earth as they fal . Namumungay ang mga iyon habang
titig na titig sa akin. Palagi namang ganoon. Tila sa tuwing nakikita niya ako, ako
lang ang tanging babae sa mundo.

"I'm happy that Vivy got your eyes . . ." I smiled. "Tuwing nami-miss kita noon,
tinititigan ko lang siya at okay na ulit ako. Malakas na ulit ako."

Russia's expression softened as his brown eyes glistened with al the love he has
for me. Maya-maya ay hinaplos niya ang aking hita saka niya inilapit ang kanyang
mukha sa akin.

"I'm jealous. I want a kiddo with the same eyes that made me fal so hard in love,
too . . ." He sighed. "But I'l wait. I'l wait until you're ready for another baby."

My lips curved for a sweet smile. "Thank you, Russ." I cupped his face. "Thank you
for prioritizing my dreams . . ."

"My pleasure, baby," he said under his breath before he final y claimed my lips.
Mabagal ngunit malalim

ang bawat paghalik, dahilan upang malasing ako nang tuluyan at mawalan ng kontrol
sa sarili.

Gumanti ako sa mga halik niya habang unti-unti ko nang inaalis ang pagkakabutones
ng kanyang polo.

Russia's breathing becomes sharper each time I'd manage to undo one of his buttons.
Panay na ang haplos ng kanyang mainit na mga palad sa aking mga hita paakyat ng
baywang. Nang tuluyan niyang sinapo ang aking dibdib at piniga ay hindi ko
napigilan ang impit na pag-ungol.

"Russ . . ." I cal ed when his lips started kissing me on my jaw and down to my
neck. "We have to do this quickly or else wil end up crashing the plane."

Natawa siya nang mahina. Maya-maya ay tuluyan niya nang ibinaba ang manipis na
straps ng aking dress.

He trailed kisses on my shoulder blades while freeing my boobs. Napasinghap pa ako

nang madama ang mainit niyang kamay sa aking dibdib. They're bigger now and fit
perfectly on his colossal hand. Kusa tuloy gumiling ang aking balakang nang
sumiklab ang nakakikiliting init sa aking katawan.

God, I feel so wet down there. I'm craving for the thick arousal I'm sitting at,
kaya kahit alam kong gusto pa niyang namnamin muna ang sandali ay kumilos na ako
para hubarin ang underwear ko.

Russia must've understood how much I real y need him right now. Tinulungan niya
akong hubarin ang underwear ko bago niya tinanggal ang belt niya.

Our eyes met for a moment before we kissed again. This time, in a hungry way.
Sinalat ko ang zipper at hook ng pants niya. I freed the hard monster inside his
underwear and let my fingers enjoy its warm tender skin. Nanggigigil namang
sinipsip ni Russia ang ibaba kong labi bago siya yumuko upang bigyang pansin ang
aking dibdib.

"Ah!" I cried when he suddenly sucked my nipple.

He chuckled softly. "Sorry. It's hard to control myself when I've been craving for
you for six years," he uttered before he helped me position his shaft on my
entrance.

I know we're in a hurry since we cannot fly the plane forever, pero alam kong
ganito ang bilis ng kilos namin ngayon kasi parehong sabik. Impokrita ako kung
sasabihin kong hindi ko ito inasam. I crave for him, too. From his touch to his
kisses, the heat we share and the love our hearts dance into.

Tuluyan nang sumara ang mga mata ko matapos niyang unti-unting ipasok ang kahabaan
niya sa akin. I felt so stretched! Dahil ba ito sa tagal na hindi namin ito ginawa?
O baka dahil . . . mas lumaki siya? I don't know!

Russia groaned as he buried his face on my shoulder. Humawak nang medyo mahigpit
ang mga palad niya sa aking baywang na tila pinipigilan akong gumalaw.

"Don't move yet, baby," namamaos niyang pakiusap bago humugot ng hininga. "I wanna
remind myself first that this is real . . ."
Napangiti ako sa narinig. Russia may be bad boy looking but he's always been a
softie towards me.

Hinaplos ko ang kanyang ulo. "This is real, Russia. You don't have to worry . . ."
Unti-unting gumalaw ang aking balakang. "I'm here . . . wanting you, too."

Russia inhaled my scent before he trailed hot kisses from my shoulder blade to my
neck. The heat I was feeling doubled when he started playing with my aroused
nipples while he's guiding my hips.

Umalpas ang aking mga ungol habang gumigiling sa ibabaw niya. Ni hindi ko na nga
magawang matawa nang may maisip.

We made "sex in the clouds" a literal thing.

The hairs on my nape began to stand to its ends as my hips moved a bit faster.
Russia's groans and sharp breaths mixed with my sensual moans. God, I hope our
reception isn't directly connected to any tower right now. Baka mamaya ay naririnig
na ang aming mga ungol!

"Biah . . ." namamaos niyang tawag.

I anchored my arms on his nape before I kissed him deeply. Our lips moved like it's
the last time we'd ever taste each other again. Hindi ko na rin kasi mapigilan ang
kapusukang nararamdaman ko. Our love fuels the fire that's already burning us.
Masyado nang huli para makontrol ko pa ang sarili ko.

Russia held my waist firmly as he guided my hips. Nagtaas-baba ang balakang ko

habang abala kaming umungol sa loob ng bibig ng isa't isa. God, Russia is making me
move my hips faster and faster. Nang hindi na siya nakati s ay pinagpalit niya ang
aming mga pwesto.

He reclined the chair. Maya-maya ay isinampay niya ang isa kong binti sa kanyang
balikat habang ibinuka niya ang isa kong hita. He expertly shove his thick arousal
inside my smal hole before he kissed the side of knee.

"Love you," he murmured before he cupped my boob.

Pasagot pa lamang ako nang simulan niya ang kanyang pag-ulos. Bawat baon ay
sumasagad sa pinakasensitibong parte kaya imbes na ungol lamang ang lumabas sa
bibig ko ay naging impit na iyak.

"Ohh, R-Russia! R-Russia ahh!"

Sunod-sunod ang aking pagdaing na sinasabayan ng paos niyang ungol. I love the
sound of his raspy groans and the erotic sound our clashing sexes are making. Para
tuloy akong nawawala sa sarili. Halos makalmot ko na nga ang dibdib niya dahil sa
lalim ng bawat ulos!

Russia's face begin to turn red as if he's having a hard time holding back his
brewing orgasm. Sigurado akong ganoon din ang itsura ko ngayon. I could feel my wal
s contracting around his shaft as my orgasm build up in my lower belly. Kaya nang
hindi na ako nakapagpigil ay hinaplos ko na ang dibdib niya saka ko

siya hinatak upang mahalikan.

"Safe day ba?" he asked in a hoarse way after our lips parted. Nakahawak na siya sa
armrest ng kinauupuan ko ngayon habang nakaangkla sa mga braso niya ang aking mga
hita.

I nodded. "Safe day . . ." My eyes glistened with desire. "Sa loob na lang,
please . . ."

Russia smirked then nodded. "Whatever my baby wants," he replied in a breathy way
before he claimed my lips once more.

He started pumping again. This time, harder and deeper. Paiyak na ungol na lamang
ang aking nagawa habang wala na sa sarili siyang kinakalmot sa kanyang likod. I
can't help it! The heat is burning my sanity in the most pleasurable way that as
soon as I reached my climax, I nearly made his lower lip bleed!

"God . . ." I panted. "I went too wild on that," nagi-guilty kong sabi nang
mapagtanto ko kung ano ang nagawa ko.

Russia smiled then kissed the tip of my nose. "It's fine. You could make my lips
bleed every day and I'd stil pout for more kisses."
"Hay naku, ang mga banat talaga," pabiro kong sabi saka ko iniangkla ang mga braso
ko sa kanyang leeg.

"I missed you. Salamat sa palaging pagpaparamdam na mahal mo ko, ha?"

His eyes flickered with love. "I'm always the happiest man on Earth when I'm able
to make you feel how much I want you in my life." Hinalikan niya ang aking noo. "I
love you, Biah, and the whole sky is my witness . . ."

Humugot ako ng malalim na hininga. "Mahal din kita, Russ. Mahal na mahal kita."
Lumamlam ang mga mata ko. "Kaya gusto kong maging honest tungkol sa . . . mga nai
sip ko."

Bahagyang nagsalubong ang mga kilay niya. "About what, baby?"

Sandali kong nilunok ang sarili kong laway. "Tungkol sa . . . mommy at daddy mo."

Hindi kaagad siya nakakibo. Tinitigan lamang ako ng ilang segundo bago siya
bumuntonghininga.

"There is no need for that, baby." His eyes glistened with pain. "I'm already
cutting ties with my parents.

They wouldn't be present in our wedding . . ."

Kabanata 56

Rabiah

Hindi ko masisisi si Russia kung mas gusto na lamang niyang huwag naming pag-usapan
ang tungkol sa nanay niya. I get it. Sometimes I don't want to discuss my parents
either. Kasi kahit naman masama ang loob ko sa kanila, may bahagi pa rin ng puso ko
na mahal sila. Hindi naman yata mawawala iyon. I wil always crave for a better
version of them. Hindi na nga lang ako umaasa.
"I'l be home before dinner. Cal me if you need anything, alright?" bilin ni Russia
nang maihatid niya kami ni Vivy sa bahay.

My training wil be over in a week. Naging abala kami ni Russia sa trainings ko sa

mga nakalipas na linggo.

Isinisingit din namin ang paunti-unting preparations para sa kasal gaya ng pagpili
ng venue nang makapagpa-reserve na.

A few days after his proposal, Russia purchased a big house and picked up my
siblings in Pampanga without me knowing. Tuwang-tuwa sila nang dumating dahil sa
wakas ay makakasama na ulit nila si Russia. Rito na kami sa bahay na binili ni
Russia tumuloy. Inasikaso na rin ni Jerome ang transcripts nila para bago ang
simula ng commercial flights ko ay mai-enrol ko sila.

"Kuya!" tawag ni Efren.

"Hey, sis," bati ni Russia. Ngumisi tuloy nang malawak si Efren.

"Kuya, may design ako ng barong. Kapag nagustuhan mo, pwede mong gamitin pero no
pressure naman po."

Russia smiled. "I'd love to wear your first design, Efren." Piniga niya ang balikat
ni Efren. "Titingnan ko mamaya pag-uwi. Kayo muna bahala sa ate n'yo at kay Viv.
May meeting lang ako sa opisina."

Tumango si Efren. "Ingat, kuya."

Humalik ako sa pisngi ni Russia. "Ingat ka sa pagda-drive."

He smiled. "I wil ." Yumuko siya at pinisil ang pisngi ni Vivy. "I'l be home before
dinner, sweet love."

Our daughter nodded. "Okay, boshing sewr!"

Napakamot ng ulo si Russia bago bumulong-bulong. "Tagal naman mag-expire ng tampo?"

He tickled Vivy. "Buti na lang cute ka."

Humalik na siya sa pisngi ni Vivy. Natakot na yatang hindi makapag-goodbye kiss sa

anak kaya bago umalis ay pinupupog muna ng halik ang prinsesa namin.

Ihinatid ko si Russia sa labas. Hinintay ko rin siyang makaalis dahil isasara ko

ang gate. Pagbalik ko sa loob ng bahay ay ngumiti kaagad si Efren.

"Teh? Matagal pa naman kasal mo, 'di ba kasi papaunahin pa muna sina kuya Rocco?"
tanong ni Efren.

"Oo. Nauna kasing nag-propose si Rocco saka next month na 'yong kasal nila. Bakit?"

"Mag-aaral sana ako kung paano magtahi sa sewing machine, teh. Gusto ko
sanang . . . tahi n 'yong gown mo. Kung pwede lang naman. Pero kung mas gusto n'yo
ni kuya 'yong mamahalin okay lang."

Ngumiti ako't hinaplos siya sa buhok. "Gusto ko 'yan, Efren kasi mas magiging
memorable ang gown ko kung ikaw ang tatahi. Salamat, ha?"

Umaliwalas ang mukha niya. "Salamat, teh sa tiwala at sa . . . hindi mo paglimot sa

aming tatlo kahit kung tutuusin, pwede namang kayo na lang nina Vivy at kuya rito
sa binili niyang bahay."

Nilunok ko ang namuong bara sa aking lalamunan. "Ano ka ba, Efren syempre hindi
kami papayag ni Russia. Alam mo namang mahal na mahal din kayo no'n saka si Vivy,
malulungkot kung hindi kayo kasama rito."

He smiled while trying his best to not be emotional. "Basta, ate pangako hindi kami
magpapabigat sa inyo ni kuya."

I inhaled a sharp breath as I caressed his cheek. "Kailan ba kayo naging pabigat sa
ate? Eh, ginagawa naman ninyo palagi lahat para gumaan ang mga buhat ko. Noong
buntis ako kay Vivy, hindi ba minamasahe ko ang binti ko nang hindi mamulikat?
Habang nagre-review ka nga ginagawa mo 'yon.

Idinuduyan mo pa si Vivy habang gumagawa ka ng assignment mo. At kahit na hindi

naman ninyo responsibilidad na bantayan si Vivy kapag nasa trabaho ako, imbes na
gumaya sa ibang kaedad ninyo, dumidiretso kayo palagi ng uwi para lang alagaan si
Vivy." Humapdi na nang tuluyan ang sulok ng mga mata ko. "Hindi kayo pabigat. Mahal
natin ang isa't isa kaya nagtutulungan tayo sa abot ng makakaya natin, Efren."

Namuo ang kanyang mga luha. Maya-maya ay yumakap na siya sa akin. Akala yata ni
Vivy ay wala lang ang yakap ni Efren kaya tumakbo palapit sa amin at nakiyakap din.

Natawa na lamang kami ni Efren. Nang makarinig kami ng door bell ay niyaya muna ni
Efren si Vivy na balikan ang mga idino-drawing nito. Pumunta naman ako sa labas at
tingnan kung sino iyong nag-doorbell sa gate.

I opened the smal er gate, only to see Mrs. Valentino outside. Ngunit imbes na
matakot ay nakadama pa ako ng awa nang mapansin kong parang . . . pumutok ang
ibabang labi niya.

She tried her best to act so tough and wicked, but the more I stare into her sharp
eyes, the more I am realizing something.

Her facades were not real . . .

"Is Russia here?" she asked.

Humugot ako ng malalim na hininga. "Wala ho, Ma'am. Kaaalis lang po kani-kanina.
Siya ho ba ang ipinunta ninyo o ako po?"

She smiled. "Mabuti naman at alam mong ikaw ang pakay ko?"

"Mabuti rin ho na ako talaga kasi gusto ko rin ho kayong makausap." Binitiwan ko
ang gate. "Kumusta na ho ang pakiramdam ninyo? Magaling na ho ba kayo?"

My questions caught her off guard. Bahagyang nanlaki ang mga mata niya at nawala
ang pekeng galit na ipinakikita niya sa akin kanina.

"Of course, I'm alright. I'm perfectly alright—"

"Hindi ho kayo okay. Iyong mga pasa ho ninyo, sa sakit ho ba 'yon galing o . . .
may nananakit sa inyo?"

She scoffed. "Where are you even getting al these sil y ideas?"

Pinanatili ko ang titig ko sa kanya. "Iyong nanay ko ho, salbahe rin. Nananakit.
Pero alam ninyo? Sa tingin ko gano'n siya sa amin kasi alam niyang mas mahina kami
kumpara kay papa. Ibinubunton niya sa amin iyong galit na hindi niya buong maibuhos
kay papa kasi mas malakas si papa at palagi siyang madedehado kapag nagtatalo
sila."

Dumilim ang kanyang mukha. "Sinasabi mo bang kagaya ko ang nanay mo?"

"Hindi ho. Ang gusto ko hong ipaintindi, kaya ko hong isantabi ang sama ng loob ko
para lang maintindihan ko kung bakit ganyan ang ugali ninyo. Nanay ko nga ho na
pinagmamalupitan ako mula mali t ako, nagawa kong i-assess kung bakit siya ganoon."
Humugot ako ng malalim na hininga. "Si Mr.

Valentino ho ba ang tunay na may ayaw sa amin ni Freyja para sa mga anak ninyo kaya
kayo gumagawa ng paraan para alisin kami sa buhay ng mga anak n'yo?"

Her eyes went cold. "Don't speak that way towards my husband. Ako ang may ayaw sa
inyo dahil masyado kayong mahihina! You wil not survive in our world—"

"Bakit ho kailangang mag-survive? May threat ho ba palagi sa environment na alam

ninyo?"

"Shut up! I'm having enough of you! Leave my son alone—"

Natigil ang sinasabi ni Mrs. Valentino nang tumigil ang kotse ni Russia sa harap ng
bahay. Mukhang bumalik dahil naiwan niya ang phone niya kaya hindi inasahan ang
dinatnan.

Russia immediately rushed towards my side. Hinawakan niya ako sa braso at ipinalayo
sa nanay niya.

Gumitna siya sa amin ni Mrs. Valentino, tila nais akong protektahan mula sa sarili
niyang ina kaya kumislap ang kirot sa mga mata ni Mrs. Valentino.

"When wil you leave my family alone? Ilang beses ko bang sasabihin, ma na tigilan
na ninyo kami?"

nagtitimping tanong ni Russia.

Mrs. Valentino stared at him with pain in her eyes. "Real y? You wil choose that
woman over your own mother—"

"Yes! Damn it, ma bakit ba hindi mo maintindihan! I am happy with Biah and I hate
that you cannot see that! That you cannot respect what I feel! I love her with al
my heart because she's not like you! You are selfish and too conceited! Wala ka
nang ibang inisip kun'di ang mga gusto mo—"

Lumapat ang palad ni Mrs. Valentino sa pisngi ni Russia. Namuo ang mga luha niya at
nanginginig niyang idinuro ang anak.

"Huwag . . ." Her voice trembled as her tears threatened to fal . "Huwag na huwag
mo kong masasabihan ng makasarili at gusto ko lang ang ini sip ko . . . dahil kung
totoo 'yang mga sinasabi mo, wala ka sana sa mundong 'to."

Russia inhaled a sharp breath. "I didn't ask to be born in the first place."

Nag-unahan sa pagpatak ang mga luha ni Mrs. Valentino bago niya ibinagsak ang bomba
na halos magpalambot sa mga tuhod namin ni Russia.

"And I didn't ask to be raped and to be forced to give up my dreams just to mother
you!" Pagalit niyang pinunasan ang kanyang mga luha habang nakatitig kay Russia.
"Sino ngayon ang makasarili . . . anak?"

Kabanata 57

Russia

"What did you just say?" halos manghina kong tanong kay mommy. Tama ba ang narinig
ko? She was . . .

abused? Nino? Ni Daddy?

Mom looked away as if she's terrified to answer me. Parang nagsisi rin na nasabi
niya ang totoo sa akin.

Ni hindi na niya magawang kumibo. Panay na lang ang pagpatak ng luha at parang
gusto nang umalis.

Pero bago pa man niya nagawa, lumapit na si Biah sa kanya at masuyo siyang
hinawakan sa braso.

"Mrs. Valentino, pasok po tayo. Sa loob po mag-usap. Makikinig po kami," malumanay

na sabi ni Biah saka niya pinunasan ang mga luha sa pisngi ni mommy.

Mom wasn't able to react. Napatitig lang ang luhaan niyang mga mata kay Biah na
parang hindi niya inasahang gagawin 'yon ng girlfriend ko sa kabila ng ugaling
ipinakita niya.

Biah held her by her arm and on her back to guide her inside. Para siyang
nahipnotismo ni Biah. Next thing we knew, we're already in the living room, ready
to hear the rest of the truth.

Efren handed my mom a glass of water while my daughter was sitting on my lap,
watching my mom silently cry. Ni hindi makatingin si mommy kay Efren. Nahihiya
dahil hindi naman namin inutusan si Efren na kumuha ng tubig. Nagkusa ang kapatid
ni Biah kahit halatang takot sa mommy ko.

As if Vivy felt like her grandmother needs her, Vivy jumped down from my lap and
slowly walked towards mommy. Napahinto pa noong titigan ni mommy ngunit imbes na
tumakbo na pabalik sa kandungan ko, kumaway si Vivy kay mommy saka siya naghintay
ng tugon.

Mommy sobbed as if Vivy had broken her last defense. Ibinuka niya ang mga braso
niya habang titig na titig sa anak kong naghihintay na kumaway siya pabalik.

"A-Apo?" tawag ni Mommy kay Vivy.

My daughter immediately ran towards mommy's arms. Napaiwas ako ng tingin nang mamuo
ang mga luha matapos kong makita kung paanong niyakap ng mommy ko si Vivy.
Humagulgol siya sa mali t na balikat ng anak ko habang marahan namang tinapik-tapik
ni Vivy ang likod niya.
"Sino miaway po? Endi na babati po. Tayo lalang babati po," ani Vivy na tila iyon
ang paraan para i-comfort si mommy.

My mom sniffed before he kissed Vivy's head. "W-Wala, apo. Masaya lang akong n-
nayakap na rin kita."

Todo ang pigil namin ni Biah sa pag-iyak. Hinawakan na rin niya ang kamay ko na
para bang alam niyang kailangang-kailangan ko ng suporta niya ngayon.

I swal owed the lump in my throat. "Ma, I'm begging you. If you want us to welcome
you here and in Vivy's life, tell us everything." Namuo ang mga luha sa mga mata
kong nakatitig sa kanya. "Please, I don't wanna hate you so help me
understand . . ."

As if mommy knew there's no more point in denying the truth, she wiped her tears
and forced a smile at Vivy.

"Apo? S-Sama ka muna sa tito mo. May importante lang kaming pag-uusapan ng mommy at
daddy mo, ha?" nagpipigil na manginig ang boses na sabi ni mommy.

"Mag-pwlay mamaya po patapos usap po?" Vivy asked. Mukhang nawala na talaga ang
takot kay mommy. I envy her. I envy her ability to forgive that easily.

Mommy nodded while her tears were fal ing down her cheeks. "Y-Yes kung . . . kung
papayagan ako ng daddy mo."

Vivy looked at me, seeking my assurance. Bumuntonghininga naman ako at marahang

tumango kaya

sumama na siya kay Efren.

My mom tried to smile at Vivy while Efren and Vivy were walking towards the stairs.
Hinintay naming makaakyat ang dalawa. Nang masigurong nakapasok na sa kwarto ay
pinakawalan ko ang hangin sa dibdib ko.

"Mommy . . ." masuyo kong tawag.

She sobbed. Ang mga matang walang patid sa pagluha ay nakatitig na ngayon sa
nanginginig na mga kamay.

"I was . . . I was o-one step a-away from achieving my dreams w-when your father h-
had an interest i-in me. He was n-nice. He often i-invites me to go out. Ilang
beses akong t-tumanggi dahil g-gusto ko kapag

. . . kapag naabot ko ang m-mga pangarap ko, h-hindi sasabihin n-ng mga taong g-
ginamit ko siyang tuntungan."

I gently squeezed Biah's hand to gain some strength. Mukhang naisip din ni Biah ang
tumakbo sa isip ko kaya hinaplos niya ang aking braso habang hinihintay namin ang
pagpapatuloy ni mommy.

Mommy sniffed. "He was p-persistent. He s-said he would prove to m-me that h-he
loves m-me. Nags-simula siyang s-sumakay sa l-lahat ng flights ko. H-He t-tried to
earn m-my trust u-until h-he final y i-invited me t-to his p-place. Balak . . ."
She sobbed. "Balak ko nang s-sabihing magre-resign na ako k-kasi ang dami nang c-
chismis na g-ginagamit ko siya para maabot k-ko ang mga pangarap ko p-pero . . ."

Biah sobbed. "That's when he forced you, Mrs. Valentino?"

Mommy pursed her lips and nodded while tears are trailing down her cheeks. "Y-Yes.
L-Lasing siya no'n.

He . . . forced himself t-to me. S-Sa takot niyang hindi n-na ako mapapasakanya, h-
hindi niya ako p-pinauwi. I was . . . locked up in his room f-for t-two months. H-
Hindi na niya i-inulit p-pero h-hindi rin niya ako p-pinakawalan nang b-basta-
basta."

I inhaled a sharp breath, hoping that it would ease the heaviness in my heart.

"What did you do after he released you, ma?" malamig at nagkokontrol ng sarili kong
tanong.

My mom stared at me with shame. "I . . . f-found out that I was pregnant w-with
you." She sobbed. "I couldn't kil you. I couldn't do it. B-Binalak kong u-umalis ng
Maynila at b-buhayin kang mag-isa p-pero nalaman n-niya ang t-tungkol sa'yo.
Kinulong niya u-ulit ako at . . ." Humagulgol si Mommy. "R-Russia, I t-tried to
focus o-on you. I listened t-to him b-because I w-worry a-about you. Sabi k-ko
kapag nakapanganak a-ako, t-tatakas tayo p-pero . . ."
Hindi na nagawang ituloy ni mommy ang sinasabi. I watched her cry her heart out,
and when I realized what happened after the parts that she managed to tel us, I
felt like my heart shrunk and my tears final y fell.

"M-Mommy? D-Did you . . . choose to s-stay a-after y-you gave b-birth to me?"

Humikbi siya nang husto. "H-He was c-caring. He s-showed me his g-gentle side w-
while I was p-pregnant with you. I-Inalagaan n-niya ako. S-Siya ang n-nagbantay s-
sayo noong i-ipinanganak kita. H-He proved to me t-that he d-deserves m-my love . .
." She stared at me. "I f-fell in love w-with your father e-eventual y . . . and I
stil love h-him now d-despite what h-he's doing." Nanginig ang ibaba niyang labi.

"Please d-don't get mad a-at him. P-Please . . . I l-love him. I l-love him s-so
much . . ."

Para akong nanghina. My mother had been suffering from Stockholm Syndrome al these
years. Bakit hindi ko nakita 'yon?

Masyado ba akong naging abala sa sarili kong buhay o sadyang ang hirap lang
talagang makita ng diperensya ng tunay na pag-ibig at epekto ng trauma?

Ang sakit sa dibdib. Gusto kong pumatay ng sarili kong tatay pero gusto ko ring
magalit sa sarili ko. Bakit hindi ko naipaintindi sa sarili kong ina kung ano ang
totoong pagmamahal? Iyong pagmamahal na hindi nagmula sa trauma? Iyong pagmamahal
na ibinibigay ko kay Biah? She deserves that, too. God, why didn't I give her that?

Masyado ba siyang naging malakas sa paningin ko kaya hindi ko nakita na sa aming

lahat, siya ang pinakanangangailangan ng yakap at balikat na pwede niyang iyakan?

Tuluyan nang nawala ang galit ang galit ko kay mommy sa aking puso. Napalitan iyon
ng matinding awa para sa babaeng nagawa pa rin akong mahalin at isilang sa mundo
kahit na alam kong paulit-ulit ko lang maipapaalala sa kanya ang kahayupang nagawa
sa kanya, at galit para sa taong sinamantala ang sitwasyon niya.

Tumulo nang sunod-sunod ang mga luha ko habang dama ko ang galit at awa sa aking
puso. Hindi ko na napigilang lapitan si mommy. I pul ed her for a hug, feeling
nothing but pity and extreme anger because I know so damn well that what she feels
for daddy was never love.
Love doesn't come from abuse. Never. Dad enslaved her by his touch, made her
believe that love was the reason for everything he had done, but that's not true.
Walang nagmamahal na magagawa iyon sa taong mahal niya.

Mommy sobbed. "P-Please, don't get mad at y-your dad. H-He loves us. A-Al of us.
Hindi n-niya naman s-sinasadya. H-Hindi niya sinasadya . . ."

Naipikit ko ang mga mata ko at hinigpitan ang yakap kay mommy.

"Ma . . ." I cal ed in a hoarse way. "That's not love." My chest tightened. "It's a
trauma bond . . . and I'm so sorry that I didn't realize it earlier before it ful y
destroyed you . . ."

Kabanata 58

Russia

It's so hard to love someone al throughout your life only to find out he'd done
something you never imagined he would ever do. Nangako ako kay mommy na hindi ko
isusumbong sa pulis si daddy, pero hindi ko sinabing hindi ko siya kukumprontahin.

Out of al the people, I think I have the right to talk to him about what he did and
stil does to my mother.

I can't believe he used the first woman I loved just so he could protect his image.
Iyon ba ang sinasabi ni mommy na mahal na mahal siya? Handa siyang paulit-ulit na
saktan at ilagay sa alanganin?

"Russia," nag-aalalang tawag ni Biah nang makitang lumabas ako ng pinto ngunit
hindi ko na siya nagawang tingnan. My mind is in complete chaos right now that I
couldn't control myself anymore.

Sumakay ako ng kotse ko at iniwan sila ni mommy sa bahay. I went home to our family
house and walked up straight to my parents' room. Doon ay naabutan ko si daddy na
hinahaplos ang hita ng isa sa mga katulong.

The maid who's shaking in fear with tears in her eyes immediately stepped away from
my father. Siguro ay dahil nakita niya kung paano dumilim nang husto ang aking
ekspresyon.

"Russia," tawag ni daddy sa akin.

Parang nandilim ang paningin ko. Hindi ko alam kung paano nangyari ang lahat. Next
thing I knew, my dad was already coughing blood because of al the hard punches I
gave him.

"Sir!" nag-aalalang tawag ng mga lalakeng tauhan habang pilit akong hinihila palayo
kay daddy.

Nagpumiglas ako't hinawakan si daddy sa kanyang kwelyo. Ni hindi ko na nga

napansing kanina pa ako lumuluha. Masyadong nag-uumapaw ang galit at sama ng loob
sa dibdib ko na pakiramdam ko, kaya ko na siyang patayin.

"Why did you do that?! Why did you fucking do that?! Mom deserves better than being
traumatized al these years! She fucking deserves real love! Why did you fucking do
that to her?! You made her a fucking monster in our eyes because you don't have the
fucking bal s to admit your stupid decisions!"

Daddy coughed more blood. "Hindi ko alam ang sinasabi mo, Russia. Mahal na mahal ko
si Austria—"

"Walang pagmamahal na galing sa kahayupan! Walang pagmamahal na naninira ng

pagkatao!"

I punched him again. Nanginginig ako sa galit at halos mapatay na siya kung hindi
lang dumating sina mommy at Biah. Marahil ay alam na mangyayari ito kaya sumunod sa
akin.

"Russ!"

Biah pul ed me away from my dad while mom tried to shield my dad with her tiny
frame. Para akong nanghina nang makita ang pagsusumamo sa mga mata ni mommy. No,
she's not begging me because daddy couldn't take more beating but because she
didn't want me to do something that would haunt me forever.
Nanginginig ang palad ni Biah nang ilapat niya iyon sa pisngi ko. "Russia, please
kumalma ka lang. Please, huwag mong ilagay sa mga kamay mo ang hustisya."

My lower lip trembled as my emotions got the best of me. Naiyak na lang ako habang
nakatitig kay Biah. I even had to swal ow the lump in my throat before I was able
to speak again.

"You see this, dad?" My tears fell as I drifted my gaze towards him. "This is . . .
This is what mom deserves.

'Yong pag-ibig na hindi siya ipapahamak . . ."

Daddy's eyes turned cold. Pinaalis niya ang mga tauhan hanggang sa kaming apat na
lang ang natira sa kwarto. Maya-maya ay may gana pa siyang umismid saka niya
itinuro si Biah.

"Hindi mo ba alam na nakuha rin ng lolo mo ang lola mo sa paraang ginawa ko?
Russia, I taught you before that if you real y wanted something, you gotta do
everything you—"

"That does not fucking work on love!" Halos mamula ako sa sobrang galit. "Huwag mo
kong itulad sa'yo dahil 'yong pagmamahal na alam ko, hindi kayang mang-abuso!"

He looked at me straight in the eye. "Hindi ba inanakan mo rin iyan? You stil fol
owed my footsteps. It runs in the blood. You could never escape it—"

"No, Daddy." Nanginginig sa galit kong iniling ang ulo ko. "It might have ran in my
veins but this is where it runs out. This is where it ends. Dahil hinding-hindi ko
masisikmurang panooring matakot sa'kin ang nag-i sang taong gusto kong makasama sa
buhay. You don't know what love is. What real fucking love is.

Dahil kung totoong minahal mo si mommy, hinding-hindi ako mabubuo dahil sa isang
krimen."

My mother sobbed. "Russia, enough—"

"No, Ma." Basag ko siyang nginitian. "You have to stop doing this to yourself. I
could never save you if you wouldn't want to be saved." Namaos ang boses ko. "I
hope you wil understand that love isn't forced. Love respects. Love al ows us to
grow. Love . . ." My tears fell. "Love offers safety. The kind of safety I wish
someone else had given you even if it means I wouldn't have a complete family. Kasi
aanhin kong may nanay at tatay ako habang lumalaki kung sa likod pala ng lintik
ninyong pinto, inaabuso ka na pala?

Paulit-ulit na dinudurog at pinai kot?"

"Anak, please. Tama na—"

"No, Ma. I wil never stop. Alam mo kung bakit? Kasi ang sakit isiping nagagawa kong
ibigay kay Biah

'yong pagmamahal na alam kong ni minsan hindi mo naman natanggap mula sa

putanginang 'yan.

Nasasaktan akong isipin na mismong nanay ko, hindi kailanman natikman 'yong klase
ng saya at pagmamahal na meron kami ni Biah. Nai sip ko nga ngayon, baka kaya
sinunod mo mga gusto ni daddy at ginawan mo ng paraang mawala sa buhay ko si Biah
kasi naaalala mo ang sarili mo sa kanya. She reminded you of the innocent version
of you. The one whom that man abused kaya kahit mahal mo ko, natatakot kang
mangyari sa kanya ang nangyari sa'yo. On the back of your mind, your traumas make
you think that I am capable of doing bad things to her as well. You wanna get rid
of her because you were scared to see another Austria suffer . . . but I promise
you, Ma . . . that I'd rather kil myself than abuse the woman I love. Hinding-hindi
ako susunod sa yapak ng putanginang 'yan, dahil hindi naman ganyan ang pagmamahal
na alam ko. Iyong akin, hindi ko kailanman ipinilit . . ."

Humikbi si mommy. "Russia, tama na, anak. May rason ang daddy mo at mahal niya
tayo. Mahal niya ako.

Maghunos-dili ka. Tatay mo pa rin siya. Anak, please huwag mo siyang bastusin—"

"Tama na, Ma." Namaos ang tinig ko nang mamayani sa dibdib ko ang matinding awa
para kay mommy.

Ngayon ko nai ntindihan kung gaano kalaking pinsala na ang nadulot ni daddy sa
sistema niya. She's no longer in her right mind. Hindi na niya makita ang mga mali
kay daddy dahil masyado na siyang namanipula. Her trauma bond makes it harder for
her to realize that Dad doesn't deserve her affection. At natatakot akong
kakailanganin ko na siyang ipasok sa mental hospital para lang maituwid ko ang isip
niya.

Her eyes watered even more. "Anak . . ."

"Wala akong tatay." I swal owed the lump in my throat. "Kasi ang tatay, nagiging
mabuting ehemplo sa anak. Was he a good example? Eh, rapist at abuser 'yan?" I
scoffed. "Saka irespeto, Ma? Bakit? Nirespeto ka ba niya noong ni-rape ka niya?
Nagkasakit ka nga ng dahil sa kanya! Takang-taka pa ako noon kung saan mo nakuha
ang Lymphoma mo. 'Yon pala, nagkaimpeksyon ka noong pinagsamantalahan ka!

Pinapagamot ka man lang ba? Hindi naman, 'di ba? Kinailangan pang magpanggap ni
Rocco na kailangan niya ng bone marrow transplant para lang kahit paano madugtungan
ang buhay mo dahil 'yang putanginang 'yan, wala naman talagang pakialam sa'yo at sa
nararamdaman mo kaya gumising ka na, mommy! He manipulated you until you fell into
his fucking traps!"

"Russia!" My dad's voice thundered. "Isang pambabastos pa, sinisigurado ko sa'yong

pagsisisihan mong ako ang kinanti mo! Have you forgotten who fed you?! Who gave you
everything you have?! Bago mo kwestyunin ang uri ng pagmamahal na mayroon ako,
siguraduhin mo munang kaya mo na akong tapatan!"

I stared at him dead in the eye while my tears are trailing down my cheeks. I can't
believe this man has a part of him in me. Parang gusto kong alisin lahat ng bakas
ng pagkatao niya sa akin dahil hinding-hindi ko matatanggap na may dugo niyang
nananalaytay sa sistema ko.

Isang basag na ngiti ang lumandas sa mga labi ko. "I wil do everything to wake my
mother up from this nightmare you had put her into. My siblings? I'l make sure that
they wil al turn their backs on you as

wel . You wil lose everything and everyone until you're nothing but the fucking
coward that you are.

Hinding-hindi ako titigil hanggang sa ikaw ang magsising naipanganak ako dahil sa
kababuyan mo. Ako ang magiging karma mo."

I held Biah's hand and let our fingers intertwine, and before we final y left, I
gave my dad another smile as I showed him my middle finger.

"Isang malaking putangina sa'yo, Americus Valentino . . ."

Kabanata 59

Rabiah

"Ano ang sabi?" nag-aalala kong tanong kay Russia nang makabalik siya sa bahay.
Russia sighed. "Wala pang update. Hindi na nakakakain si Georgia sa sobrang pag-
aalala. Si Rocco naman, nagdesisyong ipagpaliban na muna ang kasal nila sa susunod
na linggo. Everyone is affected, baby. Kahit si Israel na malayo ang loob kina
mommy, nanindigan na ring hindi na talaga siya babalik sa V Air."

Hinagod ko ang braso niya. "Magpahinga ka na muna. Masyado ka nang stressed sa

lahat ng nangyayari."

Kinabig niya ako para yakapin na tila gusto niyang manghiram ng lakas sa akin.
Hindi naman ako umalma.

I hugged him back and gave him the silence I know he badly needs right now.

Ilang linggo na siyang ganito. Balisa at problemado ang itsura dahil isang oras
matapos naming umalis ng tahanan nina Russia noong nangyari ang pagtatalo nilang
mag-ama, umalis si Mr. Valentino sa mansyon kasama si Tita Austria. Wala pa kaming
lead kung nasaan ba ang mag-asawa. Ang kinatatakot nina Russia ay baka may
mangyaring masama kay Tita Austria habang kasama si Mr. Valentino.

Hindi ko rin maiwasang mag-alala para sa kaligtasan niya. She left a note to one of
the maids, saying that she's sorry for leaving everyone. Mahal na mahal daw niya
ang mga anak niya at huwag na raw silang mag-alala sa kanya. Humingi rin siya ng
tawad sa amin ni Freyja at nagbilin na alagaan kong mabuti si Vivy.

"Nakatulog na ba ang prinsesa ko?" tanong ni Russia makalipas ang ilang sandaling
tahimik lamang kaming magkayakap.

"Hindi pa. Kasama ng tita Lovely niya sa itaas. Nagsusulat ng letter kay God para
raw maging safe ang lola niya."

"Kawawa naman. Ang bilis nga niyang natanggap si Mommy, heto naman ang nangyari."
Kumalas siya ng yakap. "Ako na ang magpapatulog sa kanya. Baka ma-delay pa ang
flight mo."

I forced a smile. "By twelve noon, nandito na ako bukas tutal ako rin ang co-pilot
ni Captain Madriaga pauwi ng Manila."

I have a roundtrip flight tonight to Macau. Last week pa ako nagsimula sa trabaho
bilang co-pilot.
Gustuhin ko mang tumutok sa paghahanap namin kay Tita Austria, hindi naman ako
pinapayagan ni Russia dahil alam niyang matagal ko nang hinintay ang tyansa kong
mag-commercial flights.

Nag-alala pa siya nong sinabi niyang huwag kong isaalang-alang ang trabaho ko para
sa pagtulong sa paghahanap. He said he didn't want to sound control ing. Mukhang
natatakot siya na maramdaman kong nagiging kagaya siya ni Mr. Valentino.

Nasasaktan ako sa tuwing masyado na siyang nagiging anxious sa mga desisyon niya.
It's like he's so terrified to be the man of our family, kasi may bahagi niyang
nag-aalala na mai sip kong kinokontrol niya ang buhay ko. Wala naman akong magawa
kun'di ang paulit-ulit na ipaalala sa kanya na kahit hindi pa kami mag-asawa, may
karapatan siyang magkaroon ng opinyon sa sitwasyon ko. Ipinangako ko na lamang din
na kung sakaling mararamdaman kong nagiging control ing na siya ay ipapaalam ko
kaagad sa kanya.

"I'l take you to the airport before I put Vivy to bed," aniya.

Hindi na ako tumanggi. He brought me to the airport and told me to cal him once I'm
already back in the country so he and Vivy could come pick me up. Nagbilin ako sa
kanya na inumin iyong Melatonin niya nang makatulog siya nang maayos. Hirap pa
naman siyang makatulog kapag hindi niya ako katabi kaya minsan ay roon siya sa
silid ni Vivy natutulog. Si Vivy na lang ang niyayakap niya kapag nasa byahe ako.

I went on my usual routine when checking in during flights. The trip to Macau went
smoothly but Captain Madriaga was a bit nosy during the entire flight. Panay ang
usyoso kung bakit napababalitang ibinibenta na ang shares sa V Air. Todo iwas na
lang ako sa pagsagot dahil wala naman din akong kinalaman doon.

"First Officer Tamarez," tawag ni Captain Lacson nang magkita kami sa Macau.
Kagagaling ko lamang ng hotel at nag-check in na para sa return trip pa-Manila.

Ngumisi ako. "Masyado namang formal 'yon, Captain?"

He laughed softly. "How are your trips so far?"

"Ayos naman. Nag-e-enjoy ako. Marami rin akong bagong kaalamang natututunan kay
Captain Madriaga."
"Maganda 'yan. One of the most seasoned pilots of Asia Jet si Captain Madriaga.
Mainitin nga lang ang ulo sa mga pasaherong salbahe. Noong isang linggo nga may
pinababa 'yon ng eroplano pagkatapos bastusin ang isa sa cabin members niya. I
heard the guy was from an influencial family in Tarlac. Hindi ba taga-Tarlac kayo?"

Kumunot ang noo ko. "Sino? Baka kilala ko."

"Hindi ko maalala ang pangalan pero politicians ang mga kapamilya. Apo raw ng Don
sa lalawigan ninyo."

He checked his watch. "Anyway, una na rin ako. Kailangan ko nang magpahinga sa
hotel at may byahe ulit ako in five hours."

Ngumiti na lamang ako. "See you up there, Cap."

He patted my shoulder. "See you."

Kumaway na lamang ako sa kanya saka na ako naglakad patungo sa eroplanong sasakyan
namin. I noticed some airport workers checking the wings where our fuels are
stored. Tila mayroong inaayos doon.

"Everything okay?" I asked.

The workers looked at each other for a moment before they nodded. Maya-maya ay
nagsipaglakad na paalis na tila ayaw akong kausapin. Napakunot tuloy ako ng noo.
Bakit parang may kakaiba sa kilos ng dalawang 'yon?

"Salubong na naman ang kilay mo, Biah," puna ni Captain Madriaga na hindi ko
napansing nakalapit na pala sa akin.

May hawak siyang kape sa isang kamay habang nakaipit sa kili-kili ang kanyang itim
na sumbrero. He doesn't real y wear it. Hilig lamang bitbitin pagkatapos ay
pababayaan na sa sahig ng cockpit.

Humugot ako ng hininga. "Wala 'to, Cap. Nawirduhan lang ako roon sa dalawang nag-
check ng pakpak ng ibon natin."
"Hayaan mo na sila. Baka hindi lang marunong mag-Ingles kaya umiwas kaagad sa'yo."
Humikab siya.

"Parang imbes magising ako ay makakatulog pa yata ako sa kape na 'to?"

I smirked. "Hindi ho yata kasi kayo nagpahinga, eh. Nag-casino na naman kayo habang
nagpapalipas ng oras, ano?"

Ngumisi siya. "Nasa Macau tayo, Biah." Pinagkiskis niya ang hinlalaki at hintuturo
niya. Napailing na lamang tuloy ako habang natatawa.

We went to the cockpit and did the initial checking before the cabin members
started loading the passengers. Everything looks fine to us. Ang inaalala ko lang
ay ang panay na paghikab ni Captain Madriaga. Para bang anumang sandali ay pipikit
na talaga ang mga mata niya. Hindi naman ito ganito kahit hindi nakatulog. Ngayon
lang siya parang sobra ang antok na animo'y may kung ano sa kanyang inumin.

"Ayos lang ba kayo, Captain?" hindi ko na napigilang tanong.

Humikab siyang muli. "Yes, I'm fine. Sign of aging na yata ito. Palibhasa paretiro
na ako."

He started announcing the details of our flight back to Manila. Nang matapos ay
nagsimula na kaming mag-operate.

The take-off was smooth. We reached the correct altitude after a few minutes.
Everything was absolutely fine and normal. but after two hours in the sky, Captain
Madriaga suddenly went unconscious as if he was drugged or something.

"Captain!" Tinapik-tapik ko ang pisngi niya ngunit nang magsimulang bumula ang
bibig ay tuluyan na akong napatayo.

Nagpa-request ako sa cabin members na alamin kung mayroong doktor sa mga pasahero.
We were lucky to have one. Kaagad siyang pumunta sa cockpit at in-eksamin si
Captain Madriaga. He gave her some first aid and informed me that Captain Madriaga
was probably poisoned. Kailangang maitakbo kaagad sa ospital oras na lumapag ang
eroplano.
"I'l inform the tower." Tumayo ako't pumwesto sa captain seat so I can radio our
situation. Ngunit bago ko pa man nagawang sabihin ang medical emergency namin
ngayon sa eroplano ay umilaw na ang warning sign ng fuel. Halos mawalan ng kulay
ang aking mukha. Ang puso ko ay parang tumigil sa pagtibok at nabalot ng matinding
takot ang aking dibdib.

Our fuel. How did it run out that fast? We had enough before we left Macau!

"Ma'am?" tawag ng cabin member na umaalalay ngayon sa amin. Tila nakita na niya ang
warning sign ng fuel kaya namumutla na rin ngayong nakatitig sa kain. "W-What are
you gonna do?"

My mind went blank as I stared at the red flashing light of the warning sign.
Parang walang ideya na gustong pumasok sa isip ko. Everything sounded distorted in
the background as I got overwhelmed by our life and death situation.

What am I going to do now? I have more than two hundred souls on board with me. Our
captain is on the floor, unable to control the flight. Our fuel wil not be enough
for us to land in Manila. Ano ang gagawin ko?

"Ma'am . . ." may takot nang tawag ng cabin member nang walang tugon na nakuha sa
akin.

My heart pounded loudly inside my chest as I shut my eyes. Maya-maya ay humugot ako
ng malalim na hininga. I opened my eyes and touched my engagement ring. Nang
makapagpasya ay inigting ko ang aking panga at nag-radyo sa tower.

"Mayday, mayday, mayday," I said, fol owed by the details of our aircraft and our
origin. "This is First Officer Rabiah Tamarez. Our Captain is currently having a
serious medical situation. Our fuel wil not be enough for us to land in Manila
International Airport. Please . . ." I clenched my fist and shut my eyes. "Cal
Russia Valentino. I need his help right now . . ."

Kabanata 60

Rabiah
My hands are already sweaty as I keep my gaze on the fuel icon. One of the cabin
members is already taking the co-pilot seat, waiting for my instructions on how
we'l land this plane.

"Ma'am," tawag sa akin ni Job. "Are we . . . going to die? Can I . . . pray first
for my sins?"

Nilunok ko ang bara sa aking lalamunan saka ko inilipat ang tingin ko sa kanya.
"Are you religious?"

Marahan siyang tumango. Hindi ko siya masisisi kung natatakot siya ngayon. Malayo
pa kami sa airport.

There is no way we'd get to the runway on time with enough fuel. Sa kabila ng
trainings nila para sa ganitong sitwasyon, tao pa rin sila. Nakararamdam ng
matinding takot ngayong totoo na ang emergency situation.

"Y-Yes, Ma'am," sagot niya sa medyo nanginginig nang tinig.

"Good. Now, if you're religious, you know God listens to prayers. He does. So
instead of praying for your sins, please pray that we'l get our passengers to
safety." Humugot ako ng hininga. "C-Can you do that?"

He pursed his lips and nodded. Maya-maya ay inilabas niya ang rosaryo niya at
sinimulang magdasal nang mataimtim.

Tahimik akong sumabay sa aking isipan habang nakatitig sa fuel icon. I know I'm not
perfect. I've done a lot of mistakes, too. But I wanted to live. I wanted everyone
in this plane to live.

Gusto ko pang makitang umakyat ng stage ang mga kapatid ko kapag nagtapos sila ng
pag-aaral. Gusto ko silang mapanood na maabot ang mga pangarap nila.

Si Vivy? Gusto ko siyang yakapin at halik-halikan ng ilan pang taon. I wanted to

give her the love my mother wasn't able to give me and my siblings. I stil want to
play with her until she doesn't like toys anymore. I want to teach her how to do
tattoo, make espresso, and fly her first plane the way her dad had taught me.

Gusto ko pang maglakad sa simbahan nang nakatitig kay Russia. I wanted to say my
vows and keep it until we're gray and old. I want to build a future with him. To
make up on those years that we had lost.

I . . . wanna be with him, not because I'm a slave to his touch but because he's al
that my heart wanted to beat for.

Namuo na ang aking mga luha nang hindi ko na naitanggi sa sarili ko ang takot ko
dahil kaunti na lamang ay mawawalan na kami ng fuel. "Diyos ko, pakinggan Ho ninyo
kami . . ."

I shut my eyes and let my tears fal . Nagwawala na ang aking dibdib dala ng takot,
ngunit sa mismong pagsambit ni Job ng "Amen", isang ingay ang nilikha ng
transponder.

The static sound lasted for a couple seconds before a familiar voice came in.

"Baby . . ."

My heart swelled. Ang ibabang labi ko ay nanginig kasabay ng pagbuhos ng aking mga
luha. "R-Russia . .

." I sobbed. "I don't know what to do. Maybe I'm not real y for this. Maybe I chose
the wrong dream . . ."

"Don't cry, baby. I'm here. I'm with you."

Hinaplos ko ang aking singsing habang pilit na pinakakalma ang sarili. "N-Nasa
tower ka?"

"No, Biah. I'm in our sport plane and on my way to your coordinates." He sighed.
"Listen careful y to everything I wil say, okay? Stay with me, baby. We'l get your
plane to a safe ground."

I sniffed and wiped my tears. "O-Okay."

"That's my girl. Now look down. See if you can spot any land."
Nagpunas akong muli ng luha saka ako sumilip sa ibaba. "None. It's al water. Our
fuel won't be enough for us to reach the closest land."

He sighed. "Alright, here's what we're gonna do. Do you remember the place where we
went for our first plane date?"

"Yeah?" I sniffed. "W-Why?"

"Your direction is supposed to pass over the private airport. You can turn off the
engine and glide in the air until you spot the land. It's near the waters of Subic
Bay. You can turn on the engine again once you hit five thousand feet."

Napakurap ako. "G-Glide?"

"Yes, baby. Remember how paper planes work? You can mimic them. Control the plane
as if you're gliding it in the air like a paper plane. You can do it, baby.
Remember the tattoo you did on my shoulder."

I pursed my lips and tried to control my emotions. "Y-You're gonna stay with me,
right?"

"I'l be here, baby. I won't let you go through this on your own."

I sobbed. "Okay." I swal owed the lump in my throat. "I-I'l t-turn the engine off
now."

"Alright, baby. I'm right here. I'l be flying with you in a few minutes," he
assured me.

Pinuno ko ng hangin ang aking dibdib saka ako nanginginig na kumilos. We turned off
the engine, causing panic to our passengers. Kaagad namang kumilos ang cabin crews
para pakalmahin ang lahat.

Some even cursed me and blamed their upcoming death to my gender.

Mariin kong pinaglapat ang aking mga labi nang ma-trigger ng pangungutya ng mga
pasahero ang ilang mapait na alaala ko.

My own mother doubted my capabilities to achieve my dreams. Ilang tao ang

pinagtawanan ako noong pinapangarap ko pa lamang ito. I fought hard just to be
here. I survived so many setbacks just so I could wear my uniform and get where I
am now.

Who am I not to trust in my capabilities? Bakit ngayon pa ako magpapaapekto sa mga

taong walang bilib sa akin at hindi nagtitiwalang kaya kong ilapag ang eroplanong
ito nang ligtas?

My fists clenched. Hindi ko ipinaglaban ang pangarap ko para lang pumalpak ako
ngayon . . .

I inhaled a sharp breath and wiped my tears. I shushed al the thoughts in my head
and final y did what Russia wanted me to do.

I imagined my childhood. How I made paper planes and let it glide in the air with
my siblings watching me with so much amusement. Tuwing napagmamalupitan kami nina
mama at papa ay napapasaya ko ang mga kapatid ko sa pagpapalipad ng eroplano.

My siblings believe in me. Vivy believes in me. Russia believes in me. I can do
this . . .

"Ma'am . . ." Itinuro ni Job ang kasalubong na sport plane. Tila may mainit namang
palad na humaplos sa aking puso nang mapagtanto kung anong sport plane ang gamit ni
Russia ngayon.

It was the plane he bought for our first ever date . . .

We watched him glide in the air and over us. Maya-maya ay tuluyan siyang pumantay
sa cockpit. He looked at me with a proud smile, his eyes glistened with his faith
in me and my abilities.

"We're getting close to the land, baby. You can fol ow my lead," he said through
the transponder.
I pursed my lips and nodded. "Okay . . ."

Tuluyan naming binuhay muli ang engines. Russia went in front of us and slightly
below us. Sinundan namin ang direksyon niya hanggang sa natanaw namin ang runway.

My heart swelled as we slowly went down to land. Russia landed first and gave us
enough runway.

Malakas ang kabog ng dibdib ko habang tinatantya ang distansya namin sa runway.
Nang sapat na ang layo ay tuluyang ibinaba ang mga gulong ng eroplano.

Our plane ran out of fuel right after the wheels hit the runway. Todo ang kontrol
namin ni Job sa control wheel. Our hearts are pounding loudly as we get lesser and
lesser runway, but before we hit the smal building by the end of the runway, the
plane took a stop and everyone in the plane cheered.

Sunod-sunod ang paghabol ko sa aking hininga. Ang mga kamay na nakakapit pa rin sa
control wheel ay nanginginig at nanlalamig nang husto.

Ni hindi ko pa alam kung paano namin nailapag nang ligtas ang eroplano. Tila
nablangko ang isip ko at hindi ako makapaniwalang nasa lupa na kami ngayon.

Nilunok ko ang sarili kong laway saka na ako tumayo. Muntik pa akong mabuwal kung
hindi lang ako naalalayan ni Job. We went out using the evacuation slide. Sinalo
ako ni Russia sa dulo at kaagad na ikinulong sa kanyang mga bisig.

"I knew you can make it." Hinalikan niya ako sa aking ulo. "I'm proud of you . . ."

Nangilid ang aking mga luha nang tingalain ko siya. "Good thing you kept our
plane."

He smiled. "I had it kept in my private garage. As soon as I got the cal from the
tower, I knew what plane I should use to get to you." He cupped my face and wiped
the stain of tears on my cheeks. "No more flying on your own."

I sniffed. "Hindi mo pwedeng ibuntot palagi sa akin ang sport plane mo, Russia."
A meaningful curve made its way to his lips before he cocked a brow.

"Who said I'l fly a sport plane?"

A/N: Just wanna give you a head's up na hindi pa maso-solve ang problema kay Mr at
Mrs. Valentino rito.

May tatlong books pa under Valentino Series na related sa kanila so ayon, hindi
pwedeng i-resolve iyon sa book 1 haha. Anyway, I had so much fun writing Biah and
Russia's story! Thank you sa mga sumubaybay.

Epilogue

Russia

"Sigurado ka na ba sa desisyon mo, kuya?" Rocco asked.

I smiled at him. "Consider this as my wedding gift."

"But don't you wanna prepare Asia Jet for your kid? Malay mo gustuhin ni Vivy na
manahin ang kumpanya once she's old enough."

"Well, if Vivy would someday wanna run a company, the best I could do is support
her as she builds it. I believe in my daughter. For now, hindi ko pangungunahan ang
kinabukasan niya. Al I gotta do is make sure al of her needs are met, and that she
gets the best childhood. I'l start by showing how much I love her mommy."

Ngumiti si Rocco sa akin. "Thank you, kuya . . . for setting the example daddy was
supposed to set."

Nanikip nang kaunti ang dibdib ko dahil sa nabanggit niya. Mom and Dad are stil
nowhere to be found.

Sigurado kaming mas lalo pa silang magiging mailap ngayong lumabas na sa

imbestigasyong si Daddy ang nag-utos sa dalawang airport staff para isabotahe ang
flight nina Biah pati na rin ang paglason kay Captain Madriaga. We don't even know
where to start looking. Pero sana kahit si mommy na lang ang mahanap para
makampante na rin kami.

"I'm just doing what I know is best for my family, Rocco. I'm glad that you're
using my actions as your guide."

Sinabayan na niya akong maglakad palabas ng opisina. Habang nasa hal way ay
inakbayan niya ako.

"Kuya, pumayag ba si Vivy sa plano mong bumaba sa pagiging piloto?"

I gave up my position because I wanted to accompany my girl in her every flight.

Not because I don't trust her skil s. I do. I absolutely do. It's just that, I
wanted to be part of her every journey. I wanted to be right next to her as soon as
she needs me.

A lot of the people who knew my family laughed the moment they heard the news that
I'l be leaving my post as the president of Asia Jet. Pero wala naman akong
pakialam. I was never after the title. Running the company was never a dream.
Binili ko lang naman ang Asia Jet dahil balak noong i-merge sa V Air.

What I want to do is seize every moment I have with the people I love. I want to
watch Biah's eyes sparkle each time she's flying a plane. I want to remind her how
proud I am with her, and I want Vivy to understand what real love is so she
wouldn't end up with someone who wil never treat her the way I treat her mother.

I smirked at Rocco. "She's already bragging to our neighbor's kid that her parents
are both pilots. Plano namin silang isakay sa first flight namin ni Biah nang
magkasama. We'l bring Lovely, Jerome and Efren with us. Hinihintay lang ang
passports nila."

"Kung gano'n, wala naman palang problema. Paano ang pagta-tattoo mo?" he asked.

"I'l stil pursue it. Actual y, people are already reaching out to me to book my
service. Of course, kasama ko ulit si Biah sa lahat ng projects ko."

Rocco sighed. "I'm kind'a jealous. I wish Frey and I could do things together, too.
Parang kayo ni Biah?
You guys can fly a plane together, do tattoos together, you basical y mirror each
other."

"What can I say?" I smirked. "I met my perfect match."

Ngumisi na lamang siya't inalis na ang pagkakaangkla ng braso sa aking mga balikat
nang narating namin sina Vivy, Freyja at Biah. Vivy ran towards us. Akala ko tuloy
ay sa akin magpapakarga kaya humalakhak si Rocco nang sa kanya nagpabuhat ang anak
ko.

"Tatay Sewr? Pwede magsama sa Tito Loko?" tanong ni Vivy. Nagpapa-cute pa para lang
payagan ko.

I sighed. "Makakatanggi ba ko? Kapag hindi kita pinayagan, balik na naman ako sa
pagiging bossing sir."

They laughed. Palibhasa alam nilang totoo 'yon. Nakahanap yata talaga ako ng
katapat ko.

Tuluyan nang nagpaalam sa amin ni Biah ang tatlo. Hindi rin iyon ang huling beses
na nag-overnight si Vivy kina Rocco.

Kapag may byahe kami ni Biah, sinusundo nina Rocco si Vivy sa bahay. Minsan naman
nag-o-overnight sina Boyd at Georgia sa bahay para samahan ang mga bata. Si Israel
naman, sa bahay din dumidiretso tuwing umuuwi galing sa mali t niyang tinitirahan
sa Siargao.

My siblings and I might have lost our parents when mom and dad escaped, lumaki
naman ang pamilya namin dahil pati mga kapatid ni Biah ay itinuring na rin nilang
mga kapatid. We al got closer. Our bonds are stronger despite the lack of parents
in our lives.

A year after Rocco and Freyja got married, Biah and I final y tied the knots. I
asked Biah if she wanted her parents to be on our wedding. Ngunit mas pinili pa
niyang hindi imbitahan ang mga ito nang malamang panay pala ang message ng nanay
niya kay Jerome para humingi ng pera. Nagagalit pa raw kapag hindi sinasagot ni
Jerome.

Biah had enough of her parents. Kaya kahit na taliwas sa tipikal na kultura ng mga
Pilipino, pinutol din niya nang tuluyan ang ugnayan nila sa mga magulang nila.

I realized that our country has so many toxic cultures. First borns are often the
breadwinners of the families they didn't build in the first place. Kids become
parents' ticket to get out of poverty. Parents are supposed to decide for their
kids' futures. And kids are not supposed to turn their backs on their abusive
parents because it would be disrespectful in the eyes of many.

Nakalulungkot na lahat 'yon, dinanas ni Biah ngunit nagpapasalamat akong imbes na

ipasa rin ang gano'ng mindset sa mga kapatid at anak, naging bukas ang mga mata ng
asawa ko para bali n ang mga dapat bali n.

Abuse come in different forms. Some are being forced to engage in sexual
intercourse. Some have their minds played until they could no longer think clearly.
Some abuse come from people we barely know,

while some . . . are from the ones we expect to love us unconditional y.

Jerome, Efren and Lovely don't just see my wife as their sister. Para sa tatlo, si
Biah na ang tumayong magulang nila. Siguro kasi hindi porke't ikaw ang nagluwal,
ikaw na kaagad ang magulang. Biah might not be the one who brought them into this
world, but she loves them, cares for them, and nurtures them the way a parent
should . . . and I'm glad I get to do it as well. Mahal na mahal ko rin ang mga
kapatid niya kaya nakakatuwang makitang ganoon din sila sa akin.

"You felt that kick?" Biah asked with a smile while caressing my head.

I turned my head to look at her while keeping my palm on her seven-month baby bump.
"Yeah. That's one strong kick. My little Moscow must be excited to do it outside
your belly."

Pinatakan ko ng halik ang tiyan niya bago ako naupo sa bandang dulo ng sofa. I
lifted her legs and rested them on my thighs so I could give her some massage. Mula
sa aming pwesto ay tanaw namin si Vivy na tinuturuan ang kapatid na si Ussuri kung
paano ang tamang paghawak sa lapis.

Our two daughters have been inseparable since Ussuri was born despite their age
gap. Vivy was already eight when Ussuri came into our lives. After the emergency
landing that showed Biah's skil s as a pilot, Biah and I focused on being pilots
slash tattoo artists for two years before she final y said that she's ready for
another child.
Isang taon si Ussuri nang bumalik kami sa trabaho. Dalawang taon ulit kami sa
serbisyo bago tumigil para pagplanuhan ang pangatlo naming anak. Luckily, we'l be
having a boy this time. Vivy wanted a brother so badly so when Ussuri came out a
girl, we promised Vivy that we'l try again.

"Babe? Si Jerome daw anong oras kaya makakarating ng Manila?" tanong ni Biah.

"Nag-chat kanina. Five PM nasa Manila na siya. Siya na raw ang susundo kay Efren sa
university. Si Lovely na lang ang susunduin ko mamaya."

Efren got into a fashion school while Lovely aims to enter UP someday. Matagal pa
iyon dahil grade nine pa lang naman siya pero ngayon pa lang, talagang nagsusunog
na ng kilay. Pangarap daw kasing maging abogado. Si Jerome naman, nagsisimula pa
lang abutin ang pangarap niyang maging kilalang arkitekto.

He just got his license six months ago. Now, he's working on a branch of Hotel Khal
isa as one of the junior architects.

Nakakatuwa na iyong mga bata na hindi makabili kahit isang pirasong letsong manok,
heto na ngayon at nagsisipag-abot ng mga pangarap nila. I cannot wait to see Lovely
and Efren reach their dreams, too.

Kahit siguro hindi kami ang nagkatuluyan ni Biah, papalakpak pa rin ako para sa
kanila oras na maabot nila ang mga pangarap nila.

Pero syempre hindi pwede 'yon. Kung ang nangyari ay nagmahal ng iba si Biah,
maghihintay ako hanggang sa mabakante na ulit ang puso niya. I would court her the
right way, prove her that I deserve this spot, and make sure that she wil always
feel that my love for her is genuine.

"Pimish!" we heard Ussuri cheer before she jumped down her sister's lap. Tumayo rin
si Vivy at hinawakan ang kapatid sa kamay. Ussuri walked with her sister towards us
to show her drawing. Nang makita namin ang iginuhit niya ay nagkatinginan kami ni
Biah.

It was like the tattoo entry Biah had made before. Only this time, hindi na lang si
Biah ang nakahawak sa tali ng eroplano.

I was there on the front line with their mother. Sa likod namin ay sina Jerome at
Efren. Tapos si Lovely, Vivy naman ang magkatapat at sa pinakadulo sina Ussuri at
Moscow. I knew it's Moscow because the stickman was real y smal .
"Looks like I'm gonna need another tattoo." Ngumisi ako kay Biah. "My other
shoulder has some space."

Biah smiled. "Iba na ang service fee ko ngayon, bossing. Isang linggong foot
massage na."

A meaningful smirk made its way to my lips. "Kahit hanggang pagtanda mo pa . . .

Nene."

THE END