‭ΟΡΙΟ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ‬

‭Παρατηρήσεις‬
-‭ ‬ ‭Για‬ ‭να‬ ‭αναζητήσουμε‬ ‭το‬ ‭όριο‬ ‭της‬ ‭f‬ ‭στο‬ ‭x‬‭0‭,‬ ‬ ‭πρέπει‬ ‭η‬ ‭f‬ ‭να‬ ‭ορίζεται‬ ‭όσο‬ ‭θέλουμε‬
‭"κοντά στο x‬‭0‬‭", δηλαδή η f να είναι ορισμένη σ' ένα σύνολο της μορφής:‬
‭(α, x‬‭0‬‭) ∪ (x‬‭0‬‭, β)‬ ‭ή‬ ‭(α, x‬‭0‬‭)‬ ‭ή‬ ‭(x‬‭0‬‭, β)‬

-‭ ‬ ‭Το‬ ‭x‭0‬ ‬ ‭μπορεί‬ ‭να‬ ‭ανήκει‬ ‭στο‬ ‭πεδίο‬ ‭ορισμού‬ ‭της‬ ‭συνάρτησης‬ ‭(Σχ.‬ ‭α,‬ ‭β)‬ ‭ή‬ ‭να‬ ‭μην‬
‭ανήκει σ' αυτό (Σχ. γ).‬
‭-‬‭Η‬‭τιμή‬‭της‬‭f‬‭στο‬‭x‬‭0‭,‬ ‬‭όταν‬‭υπάρχει,‬‭μπορεί‬‭να‬‭είναι‬‭ίση‬‭με‬‭το‬‭όριό‬‭της‬‭στο‬‭x‭0‬ ‬ ‭(Σχ.‬‭α)‬‭ή‬
‭διαφορετική από αυτό. (Σχ. β).‬

‭Συνέπεια του ορισμού είναι οι ακόλουθες ισοδυναμίες:‬

lim ‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑙‬ ⇔ lim (‭𝑓‬(‭𝑥‬) − ‭‬‭𝑙‬) = ‭0‬
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬

‭ ν‬ ‭μια‬ ‭συνάρτηση‬ ‭f‬ ‭είναι‬ ‭ορισμένη‬ ‭σε‬ ‭ένα‬ ‭σύνολο‬ ‭της‬ ‭μορφής‬ ‭(α,‬‭x‬‭0‭)‬ ∪(x‬‭0‬‭,‬‭β),‬‭τότε‬
Α
‭ισχύει η ισοδυναμία:‬
lim ‭𝑓‬(‭𝑥)‬ = ‭𝑙‬‭‬⇔ lim ‭𝑓‬(‭𝑥‬) = lim ‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑙‬
− +
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬

‭Ιδιότητες ορίων‬
‭Θεώρημα 1ο‬
‭Αν‬ lim ‭𝑓‬(‭𝑥)‬ > ‭0‬‭, τότε‬ ‭𝑓‬(‭𝑥‬) > ‭0‬ ‭κοντά στο x‬‭0‬ (‭ Σχ. α)‬
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬

‭Αν‬ lim ‭𝑓‬(‭𝑥)‬ < ‭0‬‭, τότε‬ ‭𝑓‬(‭𝑥‬) < 0

‭ ‬ ‭κοντά στο x‬‭0‬ ‭(Σχ. β)‬
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬

‭Θεώρημα 2ο‬
‭Αν‬‭οι‬‭συναρτήσεις‬ ‭f,‬‭g‬ ‭έχουν‬‭όριο‬‭στο‬‭x‭0‬ ‬ ‭και‬‭ισχύει‬ ‭f(x)‬‭≤‬‭g(x)‬ ‭κοντά‬‭στο‬‭x‬‭0‭,‬ ‬‭τότε‬
lim ‭𝑓‬(‭𝑥)‬ ≤ lim ‭𝑔‬(‭𝑥)‬
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‭0‬ ‬
‭Με τη βοήθεια του ορισμού του ορίου αποδεικνύεται ότι:‬
lim ‭𝑥‬ = ‭𝑥‬‭0‬‭και‬ lim ‭𝑐‬ = ‭𝑐‬
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬

‭Ιδιότητες:‬
‭1.‬ lim (‭𝑓‬(‭𝑥)‬ + ‭𝑔‬(‭𝑥‬)) = lim ‭𝑓‬(‭𝑥‬) + lim ‭𝑔‬(‭𝑥‬)
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬

‭2.‬ lim (‭κ‬‭𝑓(‬ ‭𝑥‬)) = ‭κ‬ lim ‭𝑓‬(‭𝑥‬)‭, για κάθε σταθερά‬‭κ‬ ∈ ‭𝑅‬
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬

‭3.‬ lim (‭𝑓‬(‭𝑥)‬ · ‭𝑔‬(‭𝑥‬))‭=‬ lim ‭𝑓‬(‭𝑥)‬ · lim ‭𝑔‬(‭𝑥‬))

‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬
lim ‭𝑓‬(‭𝑥‬)
‭ ‬(‭𝑥‬)
𝑓 ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬
‭4.‬ lim = lim ‭𝑔‬(‭𝑥‬) ‭, εφόσον‬ lim ‭𝑔‬(‭𝑥)‬ ≠ ‭0‬
‭𝑔‬(‭𝑥‬)
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬
‭0‬

‭5.‬ lim ‭|‬‭𝑓‬(‭𝑥)‬ ‭|‬ = ‭|‬ lim ‭𝑓‬(‭𝑥‬)‭‬‭|‬

‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬
‭𝑘‬
‭6.‬ lim ‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑘‬ lim ‭𝑓‬(‭𝑥‬) ‭, εφόσον‬‭𝑓‬(‭𝑥‬) ≥ ‭0‬‭κοντά στο‬‭𝑥‬‭0‬
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬

‭ ι‬ ‭ιδιότητες‬ ‭1‬ ‭και‬ ‭3‬ ‭του‬ ‭θεωρήματος‬ ‭ισχύουν‬ ‭και‬ ‭για‬ ‭περισσότερες‬ ‭από‬ ‭δύο‬
Ο
‭συναρτήσεις. Άμεση συνέπεια αυτού είναι:‬
‭ν‬ ‭ν‬ *
lim [‭𝑓‬(‭𝑥)‬ ] = [ lim ‭𝑓‬(‭𝑥‬)] , ‭‬‭‬‭ν‬ ∈ ‭𝑁‬
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬
‭Επίσης ισχύει ότι:‬
‭ ‬(‭𝑥‬)
𝑃 ‭𝑃‬(‭𝑥‬‭0‬)
lim ‭𝑄‬(‭𝑥‬)
= ‭𝑄‬(‭𝑥‬‭0‬)
‭, εφόσον‬‭𝑄‬(‭𝑥‬‭0)‬ ≠ ‭0‬
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬

‭Κριτήριο Παρεμβολής‬
‭Έστω οι συναρτήσεις‬‭𝑓‬, ‭𝑔‬, ‭ℎ‬‭. Αν‬‭𝑔‬(‭𝑥‬) ≤ ‭𝑓‬(‭𝑥‬) ≤ ‭ℎ‬(‭𝑥‬) ‭κοντά στο‬‭𝑥‬‭0‬ ‭και‬
lim ‭ℎ‬(‭𝑥)‬ = lim ‭𝑔‬(‭𝑥)‬ = ‭𝑙‬‭, τότε‬ lim ‭𝑓‬(‭𝑥)‬ = ‭𝑙‬‭.‬
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‭0‬ ‬ ‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬
 ‭Τριγωνομετρικά‬
‭ημ‬‭𝑥‬ ‭συν‬‭𝑥‬−‭1‬
lim ‭𝑥‬
= ‭1‬‭,‬ lim ‭𝑥‬
= ‭0‬
‭𝑥‬→ ‭0‬ ‭𝑥‬→ ‭0‬

‭ΟΡΙΟ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ‬

‭Βασικά όρια‬
‭ν‬
‭●‬ lim ‭𝑥‬ =+ ∞
‭𝑥‬→ +∞
‭1‬ *
‭●‬ lim ‭ν‬ = ‭0‬, ‭‬‭ν‬ ∈ ‭𝑁‬
‭𝑥‬→ +∞ ‭𝑥‬
‭ν‬
‭●‬ lim ‭𝑥‬ =+ ∞‭, αν ν άρτιος‬
‭𝑥‬→ −∞
‭ν‬
‭●‬ lim ‭𝑥‬ =− ∞‭, αν ν περιττός‬
‭𝑥‬→ −∞
‭1‬ *
‭●‬ lim ‭ν‬ = ‭0‬, ‭‬‭ν‬ ∈ ‭𝑁‬
‭𝑥‬→ −∞ ‭𝑥‬

‭ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ‬
‭Ορισμός:‬‭Έστω μια συνάρτηση‬‭𝑓‬‭και‬‭𝑥‬‭0‬ ‭ένα σημείο του πεδίου ορισμού της. Λέμε ότι η‬ ‭𝑓‬
‭είναι συνεχής στο‬‭𝑥‬‭0‬ ‭όταν‬ lim ‭𝑓‬(‭𝑥)‬ = ‭𝑓‬(‭𝑥‬‭0)‬
‭𝑥‬→ ‭𝑥‬‭0‬

‭Παρατήρηση 1‬
‭Σύμφωνα‬‭με‬‭τον‬‭παραπάνω‬‭ορισμό,‬‭μια‬‭συνάρτηση‬ ‭𝑓‬ ‭δεν‬‭είναι‬‭συνεχής‬‭σε‬‭ένα‬‭σημείο‬‭𝑥‬‭0‬ ‭του‬
‭ εδίου ορισμού της όταν:‬
π
‭α) Δεν υπάρχει το όριό της στο‬‭𝑥‬‭0‬ ‭ή‬
‭β) Υπάρχει το όριό της στο‬‭𝑥‬‭0‬‭, αλλά είναι διαφορετικό‬‭από την τιμή της,‬‭𝑓‬(‭𝑥‬‭0)‬ ‭, στο σημείο‬‭𝑥‬‭0‬

‭Παρατήρηση 2‬
‭ ία συνάρτηση f που είναι συνεχής σε όλα τα σημεία του πεδίου ορισμού της, θα λέγεται,‬
Μ
‭απλά,‬‭συνεχής συνάρτηση‬‭.‬

‭Θεώρημα:‬‭Αν οι συναρτήσεις‬‭𝑓‬‭και‬‭𝑔‬‭είναι συνεχείς‬‭στο‬‭𝑥‬‭0‬‭, τότε είναι συνεχείς στο‬‭𝑥‬‭0‬ ‭και‬‭οι‬

‭συναρτήσεις:‬
‭𝑓‬ ‭ν‬
‭i.‬‭𝑓‬ + ‭𝑔‬ ‭ii.‬‭𝑐‬ · ‭𝑓‬‭, όπου‬‭𝑐‬ ∈ ‭𝑅‬ ‭iii.‬‭𝑓‬ · ‭𝑔‬ ‭iv.‬ ‭𝑔‬ ‭v.‬‭|‬‭𝑓‬‭|‬ ‭vi.‬ ‭𝑓‬
‭με την προϋπόθεση ότι ορίζονται σε ένα διάστημα που περιέχει το‬‭𝑥‬‭0‭.‬ ‬
‭Θεώρημα‬
‭Αν η συνάρτηση‬‭𝑓‬‭είναι συνεχής στο‬‭𝑥‬‭0‬ ‭και η‬‭συνάρτηση‬‭𝑔‬‭είναι συνεχής στο‬‭𝑥‬‭0‭,‬ τότε η‬
‭σύνθεσή τους‬‭𝑔𝑜𝑓‬‭είναι συνεχής στο‬‭𝑥‬‭0‭.‬ ‬

‭ ια συνάρτηση‬‭𝑓‬‭λέμε ότι είναι συνεχής σε ένα ανοικτό διάστημα‬(‭α‬, ‭β‬)‭, όταν είναι συνεχής‬
Μ
‭σε κάθε σημείο του‬(‭α‬, ‭β)‬ ‭.‬
‭Μια συνάρτηση‬‭𝑓‬‭θα λέμε ότι είναι συνεχής σε ένα‬‭κλειστό διάστημα‬[‭α‬, ‭β‬]‭, όταν είναι‬
‭συνεχής σε κάθε σημείο του‬(‭α‬, ‭β)‬ ‭και επιπλέον:‬
lim ‭𝑓‬(‭𝑥)‬ = ‭𝑓‬(‭𝑎)‬ ‭και‬ lim ‭𝑓‬(‭𝑥)‬ = ‭𝑓‬(‭β)‬
+ −
‭𝑥‬→ ‭𝑎‬ ‭𝑥‬→ ‭β‬

‭Σχόλιο: Ανάλογοι ορισμοί διατυπώνονται για διαστήματα της μορφής‬(‭α‬, ‭β‬]‭,‬[‭α‬, ‭β‬)‭.‬

‭Παρατηρήσεις‬
‭‬
● ‭Αν η συνάρτηση‬‭𝑓‬‭είναι συνεχής σε καθένα από τα‬‭ξένα διαστήματα‬(‭α‬, ‭β‬) ‭και‬(‭β‬, ‭γ‬)‭,‬
‭τότε η‬‭𝑓‬‭είναι συνεχής στο σύνολο‬ (‭α‬, ‭β‬) ∪ (‭β‬, ‭γ‬)‭.‬
‭●‬ ‭Αν μια συνάρτηση είναι συνεχής στο‬‭𝑥‬‭0‭,‬ δεν είναι υποχρεωτικά συνεχής και σε μια‬
‭περιοχή του‬‭𝑥‬‭0‭.‬ ‬

‭Θεώρημα Bolzano‬
‭ στω μια συνάρτηση‬‭𝑓‭,‬ ορισμένη σε ένα κλειστό διάστημα‬[‭α‬, ‭β‬]‭. Αν:‬
Έ
‭●‬ ‭η‬‭𝑓‬‭είναι συνεχής στο‬[‭α‬, ‭β‬] ‭και‬
‭●‬ ‭𝑓‬(‭α‬) · ‭𝑓‬(‭β‬) < ‭0‬
‭τότε υπάρχει ένα, τουλάχιστον,‬‭𝑥‬‭0‬ ∈ (‭α‬, ‭β‬) ‭τέτοιο‬‭ώστε‬‭𝑓‬(‭𝑥‬‭0)‬ = ‭0‭.‬‬
‭Δηλαδή, υπάρχει μία τουλάχιστον ρίζα της εξίσωσης‬‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭0‬‭στο ανοικτό διάστημα‬(‭α‬, ‭β‬)‭.‬

‭Παρατήρηση 1‬
‭ ν μια συνάρτηση‬‭𝑓‬‭είναι συνεχής σε ένα διάστημα Δ και δε μηδενίζεται σ’ αυτό, τότε αυτή ή‬
Α
‭είναι θετική για κάθε‬‭𝑥‬ ∈ ‭Δ‬‭ή είναι αρνητική για κάθε‬‭𝑥‬ ∈ ‭Δ‭,‬ δηλαδή‬‭διατηρεί πρόσημο στο‬
‭διάστημα Δ.‬
‭Παρατήρηση 2‬
‭ ια συνεχής συνάρτηση f διατηρεί πρόσημο σε καθένα από το διαστήματα στα οποία οι‬
Μ
‭διαδοχικές ρίζες της f χωρίζουν το πεδίο ορισμού της.‬

‭Γεωμετρική ερμηνεία του θεωρήματος Bolzano‬

‭ το παρακάτω σχήμα έχουμε τη γραφική παράσταση μιας συνεχούς συνάρτησης‬‭𝑓‬‭στο‬[‭α‬, ‭β‬]‭.‬
Σ
‭Επειδή τα σημεία A(α, f (α)) και B(β, f (β)) βρίσκονται εκατέρωθεν του άξονα x’x , η γραφική‬
‭παράσταση της‬‭𝑓‬‭τέμνει τον άξονα σε ένα τουλάχιστον σημείο.‬

‭Θεώρημα ενδιαμέσων τιμών (Θ.Ε.Τ)‬

‭ στω μια συνάρτηση‬‭𝑓‬‭η οποία είναι ορισμένη σε‬
Έ
‭ένα κλειστό διάστημα‬[‭α‬, ‭‬‭β‬]‭. Αν‬
‭●‬ ‭𝑓‬‭συνεχής στο‬[‭α‬, ‭‬‭β]‬
‭●‬ ‭𝑓‬(‭𝑎‬) ≠ ‭𝑓‬(‭β‬)
‭τότε για κάθε αριθμό‬‭η‬‭μεταξύ των‬‭𝑓‬(‭𝑎‬) ‭και‬‭𝑓‬(‭β‬)
‭υπάρχει ένας, τουλάχιστον‬‭𝑥‬‭0‬ ∈ (‭α‬, ‭‬‭β‬) ‭τέτοιος ώστε‬
‭𝑓‬(‭𝑥‬‭0)‬ = ‭η‬

‭Απόδειξη‬
‭ στω‬‭𝑓‬‭συνεχής στο‬[‭α‬, ‭‬‭β]‬ ‭και‬‭𝑓‬(‭𝑎‬) < ‭𝑓‬(‭β‬)‭. Τότε θα ισχύει‬‭𝑓‬(‭𝑎‬) < ‭η‬ < ‭𝑓‬(‭β‬)
Έ
‭Αν θεωρήσουμε τη συνάρτηση‬‭𝑔‬(‭𝑥‬) = ‭𝑓‬(‭𝑥‬) − ‭η‭,‬‬‭𝑥‬ ∈ [‭α‬, ‭‬‭β‬]‭, παρατηρούμε ότι:‬
‭●‬ ‭η‬‭𝑔‬‭είναι συνεχής στο‬[‭α‬, ‭‬‭β]‬ ‭και‬
‭●‬ ‭𝑔‬(‭α‬)‭𝑔‬(‭β‬) < ‭0‬ ‭(αφού‬‭𝑔‬(‭α‬) = ‭𝑓‬(‭α‬) − ‭η‬ < ‭0‬‭και‬‭𝑔‬(‭β‬) = ‭𝑓‬(‭β‬) − ‭η‬ > ‭0‬‭)‬
‭Επομένως, σύμφωνα με το θεώρημα του Bolzano, υπάρχει‬‭𝑥‬‭0‬ ∈ (‭α‬, ‭‬‭β‬) ‭τέτοιο, ώστε‬
‭𝑔‬(‭𝑥‬‭0)‬ = ‭𝑓‬(‭𝑥‬‭0)‬ − ‭η‬ = ‭0‬‭, οπότε‬‭𝑓‬(‭𝑥‬‭0)‬ = ‭0‬‭.‬

‭Γεωμετρική ερμηνεία Θ.Ε.Τ‬

‭ ν η‬‭𝑓‬‭είναι συνεχής συνάρτηση στο‬[‭α‬, ‭‬‭β‬] ‭και τα‬
Α
‭σημεία‬‭Α‬(‭α‬, ‭‬‭𝑓‬(‭α‬)) ‭και‬‭Β‬(‭β‬, ‭‬‭𝑓‬(‭β‬)) ‭βρίσκονται‬
‭εκατέρωθεν της ευθείας‬‭𝑦‬ = ‭η‬‭, τότε η‬‭𝐶‬‭𝑓‬ ‭τέμνει την‬
‭ευθεία‬‭𝑦‬‭σε ένα τουλάχιστον σημείο‬‭𝑀‬(‭𝑥‬‭0,‬ ‭η‬) ‭με‬
‭τετμημένη‬‭𝑥‬‭0‬ ∈ (‭α‬, ‭‬‭β‬)
‭Θεώρημα μέγιστης ελάχιστης τιμής‬
‭ ν‬ ‭𝑓‬ ‭είναι‬‭συνεχής‬‭συνάρτηση‬‭στο‬[‭α‬, ‭‬‭β‬]‭,‬‭τότε‬‭η‬‭𝑓‬‭παίρνει‬‭στο‬[‭α‬, ‭‬‭β‬] ‭μια‬‭μέγιστη‬‭τιμή‬‭𝑀‬
Α
‭και‬‭μια‬‭ελάχιστη‬‭τιμή‬‭𝑚‬‭.‬‭Δηλαδή,‬‭υπάρχουν‬‭𝑥‬‭1,‬ ‭𝑥‬‭2‬ ∈ [‭α‬, ‭‬‭β‬] ‭τέτοια,‬‭ώστε,‬‭αν‬‭𝑚‬ = ‭𝑓‬(‭𝑥‬‭1)‬
‭και‬‭𝑀‬ = ‭𝑓‬(‭𝑥‬‭2)‬ ‭, να ισχύει‬‭𝑚‬ ≤ ‭𝑓‬(‭𝑥‬) ≤ ‭𝑀‬‭, για κάθε‬‭𝑥‬ ∈ [‭α‬, ‭‬‭β‬]‭.‬

‭Παρατήρηση‬
‭ πό‬‭το‬‭παραπάνω‬‭θεώρημα‬‭και‬‭το‬‭θεώρημα‬‭ενδιάμεσων‬‭τιμών‬‭προκύπτει‬‭ότι‬‭το‬‭σύνολο‬
Α
‭τιμών‬ ‭μιας‬ ‭συνεχούς‬ ‭συνάρτησης‬ ‭𝑓‬ ‭με‬ ‭πεδίο‬ ‭ορισμού‬ ‭το‬ [‭α‬, ‭‬‭β‬] ‭είναι‬ ‭το‬ ‭κλειστό‬
‭διάστημα‬[‭𝑚‬, ‭‬‭𝑀‬]‭, όπου‬‭𝑚‬‭η ελάχιστη τιμή και‬‭𝑀‬‭η μέγιστη τιμή της.‬

‭Ασκήσεις‬
‭1.‬ ‭Να βρείτε τη συνάρτηση‬‭𝑓𝑜𝑔‬‭για τις παρακάτω περιπτώσεις:‬
‭α.‬‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‬‭,‬‭𝑔‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‭,‬‬
‭1‬ ‭2‬
‭β.‬‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‬+‭1‬
‭,‬‭𝑔‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‬
‭‬
1 ‭2‬
‭γ.‬‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‬
‭,‬‭𝑔‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‬

‭ .‬
2 ‭Να αποδείξετε ότι οι παρακάτω συναρτήσεις είναι 1-1‬
‭α.‬‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‬
‭3‬
‭β.‬‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‬
‭5‬ ‭𝑥‬
‭γ.‬‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‬ + ‭𝑒‬

‭3.‬ ‭Να κάνετε πίνακα μονοτονίας για τις παρακάτω συναρτήσεις:‬

‭3‬
‭α.‬‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‬ ‭,‬
‭2‬
‭β.‬‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‬ + ‭1‭,‬‬
‭4‬ ‭2‬
‭γ.‬‭𝑓‬(‭𝑥‬) = ‭𝑥‬ − ‭𝑥‬