زه-ګناهګاره-نه-یم-Ketabona.com_-bwz3q6

‫زه ‪－‬ﻨﺎﻫ‪／‬ﺎره ﻧﻪ ﻳﻢ‬ ‫د ﮐﺘﺎب ﻧﻮم‪:‬‬
‫ﻋﻤﻴﺮا اﺣﻤﺪ‬ ‫ﻟﻴﮑﻮاﻟﻪ‪:‬‬

‫ﻃﺎرق ﻧﺠﻴﺐ‬ ‫ژﺑﺎړن‪:‬‬
‫ﻋﺒﺪاﻟﻬﺎدي اﺛﺮ‬ ‫ډﻳﺰاﻳﻦ ﭼﺎرې‪:‬‬
‫ﻣﺎزﻳ‪／‬ﺮ ﮐﺘﺎب ﭘﻠﻮرﻧ‪％‬ﯽ‬ ‫ﺧﭙﺮﻧﺪوی‪:‬‬
‫‪1392‬ل ‪2013 /‬م‬ ‫ﭼﺎپ ﮐﺎل‪:‬‬
‫ﭼﺎﭘﺸﻤ‪５‬ﺮ‪:‬‬
‫‪1000‬‬
‫زه ‪－‬ﻨﺎﻫ‪／‬ﺎره ﻧﻪ ﻳﻢ‬
‫‪15‬‬ ‫ﺧﭙﺮوﻧﻮ ﻟ‪:７‬‬
‫]ﻧﺎول[‬
‫د ﭼﺎپ ﺣﻘﻮق ﺧﻮﻧﺪي دي‬ ‫ژﺑﺎړن‪ :‬ﻃﺎرق ﻧﺠﻴﺐ‬
‫ډاﻟ‪９‬‬ ‫‪＄‬ﺎﻧ‪７／‬ې ﻣﻨﻨﻪ‪:‬‬
‫ګﺮان او ﻗﺪرﻣﻦ ﭘﻼرﺟﺎن ﺗﻪ؛‬ ‫ﻟــــﻪ ښــــﺎﻏﻠﻲ ﻳﻮﺳــــﻒ ﺧــــﺎن ﻣﻨګــــﻞ‪ ،‬ښــــﺎﻏﻠﻲ‬
‫ﭼﯥ د زده ﻛړې ﭘﻪ ډګﺮ ﻛﯥ ﻳﯥ ﺗﺮ ﺑﻞ ﻫـﺮ ﭼـﺎ ډﯦـﺮ‬ ‫ذواﻟﻔﻘــــﺎر اﺑــــﺪاﻟﻲ‪ ،‬ښــــﺎﻏﻠﻲ ﻣﺤﻤــــﺪ آﺻــــﻒ‬
‫ﻫڅﻮﻟﻰ ﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻋﺒــﺪاﻟﺮﺣﻴﻢ زي او ښــﺎﻏﻠﻲ ﻓﻀــﻞ رﺑــﻲ څﺨــﻪ د‬
‫زړه ﻟــﻪ ﺗﻠــﻪ ﻣﻨﻨــﻪ ﻛــﻮم ﭼــﯥ زه ﻳــﯥ ددې ﻛﺘــﺎب‬
‫ﺧﻮږې او ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯥ ﻣﻮرﺟﺎﻧﯥ ﺗﻪ؛‬ ‫ژﺑﺎړې ﺗﻪ ﻫڅﻮﻟﻰ ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﭼﯥ ﺗﺮ ﻟﻤﺎﻧځﻪ وروﺳـﺘﻪ ﻳـﯥ ﺗـﻞ د ﻟـﻮى څښـﺘﻦ‬
‫ﺗﻌـــﺎﻟﻰ ﻟـــﻪ درﺑـــﺎره راﺗـــﻪ د ﺑﺮﻳـــﺎﻟﻴﺘﻮب ﻟﭙـــﺎره‬ ‫ط‪ .‬ﻧﺠﻴﺐ‬
‫ﻻﺳﻮﻧﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړي دي‪.‬‬
‫‪2‬‬ ‫زه ‪－‬ﻨﻬ‪／‬ﺎره ﻧﻪ ﻳﻢ‬ ‫‪1‬‬ ‫زه ‪－‬ﻨﻬ‪／‬ﺎره ﻧﻪ ﻳﻢ‬
‫ﻫﻢ ﻳﻮاځﯥ ﭘﻪ ﻧﻮم ﭘﯧﮋﻧﻲ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒــﺎس څــﻮك دى؟ ﻫﻐــﻪ د ﻣــﻮر څــﻪ ﺧﭙــﻞ دى؟ ﻫﻐــﻪ ورﺳــﺮه څــﻪ‬
‫ﻣﺮﺳﺘﻪ ﻛﻮﻻى ﺷﻲ؟ ددى ﭘﻮښﺘﻨﻮ ځﻮاب اوس ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﻧﻪ و او ﻧﻪ ﻳﯥ ﻫـﻢ‬
‫ﭘﻨځــﻪ ورځــﯥ وړاﻧــﺪې ﻟــﻪ ﻣــﻮر څﺨــﻪ د ﭘﻮښــﺘﻠﻮ ﻫڅــﻪ ﻛــړې وه‪ .‬د ژوﻧــﺪ ﭘــﻪ‬
‫اﺧﺮﻧۍ ﺷﭙﻪ ﻳﯥ ﻳﻮاځﯥ دوﻣﺮه وﻳﻠﻲ وو‪.‬‬
‫‪ -‬ﻛﻪ زه ﻣړه ﺷﻮم ﻧﻮ ددې ﺳړي ﺧﻮاﺗﻪ ﻻړه ﺷﻪ‪ ،‬دﻟﺘﻪ ﻳﻮاځﯥ ﻣﻪ اوﺳﯧږه‪.‬‬
‫د څﻮ ورځﻮ راﻫﻴﺴﯥ دا ﻟﻮﻣړۍ او اﺧﺮي ﺟﻤﻠﻪ وه‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻐﯥ څﻪ وﻳﻠـﻲ ول‪.‬‬
‫د ﺧﻂ ﺳﺮه ﻳﯥ ﻳﻮه ﭘﺘﻪ ﻫﻢ ورﻛړې وه‪ .‬ﻟﻮر ﻳﯥ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﻣﺦ اړوﻟـﯥ او ﺧـﻮا‬
‫ﻛﯥ ورﺳﺮه څﻤﻼﺳﺘﻪ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪه ﭼﯥ ﻧﻮره ژوﻧﺪۍ ﻧـﻪ ﺷـﻲ ﭘـﺎﺗﯥ ﻛﯧـﺪې‪،‬‬
‫ﺧﻮ ﭘﻪ دې ﻧﻪ وه ﺧﺒﺮه ﭼﯥ دا ﺷﭙﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ د ﻣﻮر د ژوﻧﺪ اﺧـﺮي ﺷـﭙﻪ وي‪ .‬ﻫﻐـﯥ‬ ‫‬
‫د څﻮ ﺷﯧﺒﻮ ﻟﭙﺎره د ﺑﺖ ﭘﻪ ﺷﺎن ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪ ،‬ﺑﻴـﺎ څـﻪ ﻓﻜـﺮ ورﻏـﻰ‪ ،‬ﻟـﻪ‬
‫ﺧﭙﻞ ځﺎﻳﻪ ﭘﺎڅﯧﺪه‪ ،‬ږﻣﻨځ ﻳﯥ راواﺧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﺧﻮاﺗﻪ راﻏﻠﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﺳﺮه ﻛﺘﻠﻰ ﺷﻢ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻮرې! وﻳښﺘﻪ درﺗﻪ ﺳﻢ ﻛړم؟‬ ‫د ﻛــﻮر زﻧــګ وﻫﻠــﻮ ﺳــﺮه ﻳــﻮ ﻟــﻮړ څﻮﻛﻴــﺪار را ښــﻜﺎره ﺷــﻮ او ﻫﻐــﯥ ﺗــﺮې‬
‫ﻫﻐﻪ د ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﺳﺮ ﺗﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ او ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺑـﯥ ﻛـﺮارۍ ﻳـﯥ ورڅﺨـﻪ‬ ‫وﭘﻮښﺘﻞ‪:‬‬
‫وﭘﻮښﺘﻞ‪ .‬ﻣﻮر ﻳﯥ ﺳـﺘﺮګﯥ ﭘﺮاﻧﻴﺴـﺘﯥ‪ .‬څـﻮ ﺷـﯧﺒﻮ ﭘـﻮرې ﻳـﯥ ﺧﭙﻠـﯥ ﻟـﻮر ﺗـﻪ‬ ‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ څﻮك ﻳﺎﺳﺖ او ﻫﻐﯥ ﺳﺮه وﻟﯥ ﻟﻴﺪل ﻏﻮاړئ؟‬
‫ﻛﺘــﻞ او ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻛﻤــﺰوري ﺑــﺪن ﻛــﯥ ﺣﺮﻛــﺖ راﻏــﻰ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﻛــټ ﻛــﯥ‬ ‫څﻮﻛﻴﺪار ورﺗﻪ ﭘﻪ رډو ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐﯥ د څﻮ ﺷـﯧﺒﻮ ﻟﭙـﺎره ﻫـﻴڅ ﻧـﻪ وﻳـﻞ‪،‬‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ .‬دا ﻳﻮ ﺑﯥ وﻳﻠﻮ ځﻮاب و‪ .‬ﻫﻐﻪ ورﺳﺮه ﭘﻪ ﻛټ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ .‬ﻧﻦ وﻟﯥ‬ ‫ﻫﻐـﯥ ﺳــﺮه ددې ﭘﻮښــﺘﻨﯥ ځــﻮاب ﻧــﻪ و‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﭘــﻪ ﻧــﻪ زړه د څﻮﻛﻴــﺪار ﭘــﻪ ﻟــﻮر‬
‫د ﻫﻐﯥ زړه ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ را ډﻛﯧﺪه‪ ،‬وﻳښﺘﻮ ﺳﻤﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﺧﭙﻠﯥ ﻣـﻮر ﻣﺨـﯥ ﺗـﻪ‬ ‫وﻛﺘﻞ او ﺑﻴﺎ څﻪ ورﻳﺎد ﺷﻮل‪ ،‬ﺧﭙﻞ ﻻس ﻛﯥ ﻧﻴﻮﻟﯥ ﺧﻂ ﻳـﯥ ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ وﻧﻴـﻮ‪،‬‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﻛﻮم ﭼﯥ ورﺗﻪ ﻣﻮر ورﻛړى و‪.‬‬
‫‪ -‬ﺷﯧﺪې ګﺮﻣﯥ ﻛړم؟‬ ‫‪ -‬دا ﺗﺎﺳﻮ ﻫﻐﻮى ﺗﻪ ورﻛړئ‪ ،‬ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ﺑﻴﺎ ﻣﺎ ﺳﺮه وګﻮري‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﺑﻴﺎ ﻟﻪ ﻣﻮر څﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬د ﻣـﻮر زړه ﻳـﯥ ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ﻧـﻦ ﻫﻐـﻪ ټـﻮﻟﯥ‬ ‫څﻮﻛﻴــﺪار د څــﻮ ﺷـﯧﺒﻮ ﻟﭙــﺎره ﺧــﻂ ﻻس ﻛــﯥ ﻧﻴــﻮﻟﻰ و او د ﻫﻐــﯥ ﻣــﺦ ﺗــﻪ ﻳــﯥ‬
‫ﺧﺒﺮې وﻛړي‪ ،‬ﭘﻪ ﺧﭙـﻞ زړه ﻛـﯥ د ﭼﻮﭘﺘﻴـﺎ ﻫﻐـﻪ ټـﻮل دﻳﻮاﻟﻮﻧـﻪ ړﻧـګ ﻛـړي‪،‬‬ ‫ﻛﺘﻞ‪ .‬ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ زړه ﻳﯥ ﭘـﺮې ﺳـﻮځﻴﺪﻟﻰ وي‪ .‬څﻮﻛﻴـﺪار دروازه ﺑﻨـﺪه ﻛـړه‬
‫ﭼﯥ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺧﭙﻠﯥ ﻟﻮر ﭘټ ﺳﺎﺗﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫او دﻧﻨﻪ ﻻړ‪ ،‬ﻫﻐﯥ دروازې ﺳﺮه ﭘﻪ دﻳﻮال ډډه وﻫﻠﯥ وﻻړه وه‪ .‬ﭘﻴﻨځـﻪ ورځـﯥ‬
‫ﻣﺨﻜﯥ ﺧﻮ ﻳﯥ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﭘﻪ ﻧﻮم ﺳړى ﭘﯧﮋﻧﺪه ﻫـﻢ ﻧـﻪ‪ ،‬ﻫﻐـﻪ ﻳـﯥ اوس‬
‫وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ‪...‬زړه ﻣﯥ ورﺗﻪ ﻧﻪ ﻛﯧږي‪.‬‬

‫‪ -‬ﺳﺎﻣﺎن ﺧﻮ ﻛﻮر ﻛﯥ دى‪.‬‬ ‫ﺧﭙﻠﯥ ﻟﻮر ﺗﻪ ﻳﯥ د څﻮ ﺷﯧﺒﻮ ﻟﭙﺎره ﻛﺘﻞ او ﭘـﻪ ورو ﻳـﯥ د ﻫﻐـﯥ ﻣـﺦ ﭘـﻪ ﺧﭙﻠـﻮ‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ورو ﻏږ ووﻳﻞ‪ .‬د ﺑﻬﺮ څﺨﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺘﻮ ﻳﻮ دوه ﻛﯥ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫ﻻﺳﻮ ﻛﯥ وﻧﻴﻮ او ﭘﻪ ﺗﻨﺪي ﻳـﯥ ښـﻜﻞ ﻛـړه‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ ﻳـﺎد ﻧـﻪ ﺷـﻲ ﭼـﯥ ﺧﭙﻠـﯥ‬
‫‪ -‬زه ﺑﻪ دﻟﺘﻪ څﻨګﻪ اوﺳﯧږم؟‬ ‫ﻣﻮر ﭘﻪ ﺗﻨﺪي داﺳﯥ ښﻜﻞ ﻛړي وي‪ .‬ﻧﻦ څﻪ ځﺎﻧګړې ﺧﺒﺮه وه‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﭘـﻪ ﻣـﺦ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ ﻫﻤﺪا ﻳﻮه ﭘﻮښﺘﻨﻪ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ذﻫﻦ ﻛﯥ راﺗﻠﻪ‪.‬‬ ‫ﻛﯥ ﻳﻮ ﻋﺠﻴﺒﻪ ځﻼ وه‪ ،‬د ﻫﻐﯥ د ﻣﺦ ﻛﻤـﺰورۍ زﻳړواﻟـﻲ ﻫـﻢ دا ځـﻼ ﻧـﻪ ﺷـﻮه‬
‫‪ -‬ﺳﻤﻪ ده‪ .‬راځﻪ ﺳﺎﻣﺎن ﺑﻪ ﺑﻴﺎ راوړو‪.‬‬ ‫ﺧﺘﻤﻮﻻى‪ .‬ﭘﻪ څﻮ ﺷﯧﺒﻮ ﻛﯥ ﻳﯥ د ﻛﻠﻮﻧﻮ ګﻴﻠﯥ او ﺧﭙګﺎﻧﻮﻧﻪ ﺧﺘﻢ ﺷﻮل‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ددې ځﻮاب ﭘﻪ اورﻳﺪو ﭘﺮﺗﻪ ﻟـﻪ ځﻨـډه ګـﺮاج ﻛـﯥ وﻻړ ﻣـﻮټﺮ ﺧﻮاﺗـﻪ ﻻړ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﻧﻮر وﻳﺪه ﺷﺊ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﺮﺗﻪ د څﻪ وﻳﻠﻮ ﺳړي ﭘﺴﯥ رواﻧﻪ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫د ﻟږ وﺧﺖ ﻟﭙﺎره ﻳﯥ دا ﻫﯧﺮ ﻛړي وو ﭼﯥ ﻣﻮر ﻳﯥ ﻧﺎروﻏﻪ ده‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﺧﭙـﻞ ځـﺎى‬
‫‪ -‬ﻫﻐﯥ ﻛﻮر ﺗﻪ ددې ﺳړي ﺑﻮﺗﻠﻞ ﺑﻪ ﺳﻢ وي او ﻛﻪ‪...‬‬ ‫ﻛﯥ ﻣﻼﺳﺘﻪ وه‪ .‬د ﺷﭙﯥ ﺗﺮ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ﻻس د ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ ﺗﻨـﺪي اﻳښـﻰ و‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﺳـﻮﭼﻮﻧﻮ ﻛـﯥ وه ﭼـﯥ ﺳـړي د ﺧﭙـﻞ ﻣـﻮټﺮ دروازه ﭘﺮاﻧﻴﺴـﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﺳــﻬﺎر ﻳــﯥ ﭼــﯥ د ﭼــﺎﻳﻮ ﻟﭙــﺎره ﭘــﺮې ﻏــږ ﻛﻮﻟـﻮ ‪ ،‬ﻧــﻮ ﭘــﻮه ﺷــﻮه ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ ﻧــﻮره‬
‫ﻫﻐــﻪ د ﻣــﻮټﺮ ﭼﻠــﻮﻧﻜﻲ ﭘــﺮ ځــﺎى ﻛﯧﻨﺎﺳــﺖ او د ﻣﺨﻜﻨــﻲ ﺳــﻴټ دروازه ﻳــﯥ‬ ‫ژوﻧﺪۍ ﻧﻪ وه‪.‬‬
‫ورﺗﻪ ﭘﺮاﻧﻴﺴﺘﻪ‪ .‬ﺳړى ډﯦﺮ وارﺧﻄﺎ ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﻧﺎﺳﺖ وو‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﻳﺎﺳﺖ؟‬ ‫‬
‫ﻫﻐﯥ دﻧﻨﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻮ ﺳﺮه وﭘﻮښﺘﻞ‪ .‬ﻳﻮه ﻧﺮۍ ﻏﻮﻧﺪې ﻣﻮﺳﻜﺎ د ﻫﻐﯥ ﭘـﻪ ﻣـﺦ‬
‫څﺮګﻨﺪه ﺷﻮه‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮه اوږده ﺳﺎه واﺧﻴﺴﺘﻪ‪ ،‬ﭘﻪ دروازه ﻛﯥ ﻳـﯥ ﺳـﺘﺮګﯥ ﺧښـﯥ ﻛـړې‪ .‬ﻟـﻪ‬
‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬زه ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻛــﻮر څﺨــﻪ دﻧﻨــﻪ ﻳــﯥ ﻧﺎڅﺎﭘــﻪ د ﭼــﺎ د ﭘښــﻮ ښــﻜﺎﻟﻮ ﺗــﺮ ﻏــﻮږ ﺷــﻮه‪ .‬ﻳــﻮ څــﻮك‬
‫ﻫﻐﯥ ﻣﻮټﺮ ﭼﺎﻻﻧﻮﻟﻮ ﺳﺮه ځﻮاب ورﻛﻪ‪.‬‬ ‫دروازې ﺗﻪ راروان وو‪ .‬ﻫﻐﻪ دﻳﻮال ﻳﻮې ﺧﻮاﺗﻪ ودرﻳﺪه‪ .‬د ﻛﻮﭼﻨۍ دروازې‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ څﻨګﻪ ده؟ ﻫﻐﯥ ﻣﻮټﺮ ﺷﺎﺗﻪ ﺑﻮﺗﻠﻮ ﺳﺮه وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﭘــﺮ ځــﺎى ﭼــﺎ ﻏټــﻪ دروازه ﭘﺮاﻧﻴﺴــﺘﻪ‪ .‬ﭘﻨځــﻮس‪ ،‬ﭘﻨځــﻪ ﭘﻨځــﻮس ﻛﻠــﻦ ﻳــﻮ‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ!‬ ‫ﻟﻮړﺳړى ﭘﻪ ﭘﺘﻠﻮن او ﻧﻴﻜټﺎﻳﻲ ﻛﯥ راښﻜﺎره ﺷﻮ‪.‬‬
‫د ﺳﺒﺎ ﻧﻮم اورﻳﺪو ﺳﺮه ﺗﺮ ډﯦـﺮه ﭘـﻪ ﻣﻐـﺰو ﻛـﯥ ﻫـﻴڅ ﻧـﻪ راﺗﻠـﻞ‪ ،‬ﺑﻴـﺎ ﻧﺎڅﺎﭘـﻪ د‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره‪...‬؟ ﻫﻐﻪ ددې ﺳړي ﻟـﻪ ﺧـﻮﻟﯥ ﭘـﻪ ﺧﭙـﻞ ﻧـﻮم اورﯦـﺪو ﺣﻴﺮاﻧـﻪ ﺷـﻮه‪ .‬ﭘـﻪ‬
‫ﻣﻮر ﻣﺦ ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ ودرﻳﺪ‪.‬‬ ‫وﯦﺮه ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ﺳﺮ د ﻫﻮ ﭘﻪ وﻳﻠﻮ وﺧﻮځﺎوه‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻮر ﻣﯥ!‬ ‫‪ -‬دﻧﻨﻪ راځﻪ‪ ،‬وﻟﯥ وﻻړه ﻳﯥ‪.‬‬
‫ﺑﻰ واﻛۍ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ څﺨﻪ ووﺗﻞ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ددې ﺳړي ﭘﻪ ﻧﺮﻣﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﺣﻴﺮاﻧﻪ ﺷﻮه‪ ،‬او دﻧﻨﻪ ﻻړه‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﺎ ﻧـﻮر ﺳـﺎﻣﺎن ﭼﯧﺮﺗـﻪ دى؟ ﺳـړي ورڅﺨـﻪ ﻛـﻮر ﺗـﻪ د راﻧﻨﻮﺗـﻮ ﭘـﺮ ﻣﻬـﺎل‬
‫‪ -‬د ﻣـﻮر ﻣﺎﺿـﻲ څـﻪ ﻛﯧـﺪاى ﺷـﻲ‪ ،‬ﻫﻐـﻪ وﻟــﯥ زﻣـﺎ ﻧـﻪ ﺧﭙـﻞ ﺗﯧـﺮ وﺧـﺖ ﭘټــﻮل‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬څﻨګﻪ ده ﻫﻐﻪ؟‬
‫ﻏﻮاړي‪ .‬ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻮښﻪ واده‪ ،‬د ﻛـﻮرﻧۍ ﺧﻮښـﯥ واده څﺨـﻪ اﻧﻜـﺎر ﻛـﻮل‪ ،‬د‬ ‫ﻣــﻮټﺮ ﻟــﻪ ﻛــﻮره وﺗﻠــﻰ ﭘــﻪ ﺳــﺮك روان و‪ .‬ﻫﻐــﻪ د څــﻮ ﺷ ـﯧﺒﻮ ﻟﭙــﺎره ﻏﻠــﯥ وه‪.‬‬
‫ﻛﻮر ﭘﺮﯦښﻮدل‪ ،‬د ﭘﻼر ﻣړﻳﻨﻪ‪ ،‬د ﻣﻮر ﺑﻴﺮﺗـﻪ ﻧـﻪ راﺗﻠـﻞ او ﻛـﻮرﻧۍ ﺳـﺮه ﻫـﻴڅ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﻣﻮټﺮ ﭘﻪ ﺗﻴﺰۍ ﺳـﺮه روان ﻛـړى و‪ ،‬ﭼـﯥ ﺑﻴـﺎ ﻳـﯥ ﺗـﺮې ﻫﻤﺎﻏـﻪ‬
‫اړﻳﻜﻪ ﻧﻪ ﻟﺮل‪...‬‬ ‫ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ د ﺗﻞ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻟﻪ داﺳﯥ ﭘﻮښﺘﻨﻮ ﺳﺮه ﻻس او ګﺮﯦﻮان وه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻣﻮر ﻣﯥ ﻣړه ﺷﻮې ده‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮ ﻣﻮر ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻪ دې ﭘﻮه ﺷﻮې وه‪ ،‬ﭼﯥ زه دوﻣﺮه ﻫـﻢ ﻛـﻢ ﻋﻘﻠـﻪ ﻧـﻪ ﻳـﻢ‪ .‬او دا‬ ‫ﭘــﻪ ډﯦــﺮ ورو ﻏــږ ﻳــﯥ‪ ،‬د ﺧﭙﻠــﻮ اوښــﻜﻮ ﭘټﻮﻟــﻮ ﻫڅــﻪ ﻛﻮﻟــﻪ‪ .‬ﻣــﻮټﺮ ﻳــﻮ ﻧﺎڅﺎﭘــﻪ‬
‫ﺳـړى د ﻫﻐــﯥ ﭘـﻪ ﻣړﻳﻨــﻪ دوﻣــﺮه ﺧﻔـﻪ وﻟــﯥ دى‪ .‬دا ﺳــړى څـﻮك ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ‪.‬‬ ‫درﻳﺪﻟﻰ و‪.‬‬
‫ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ﻣﻮر ﻳﯥ ﺧﻮښـﻪ وه او ﻣـﻮر ﻣـﯥ ورﺳـﺮه واده ﻧـﻪ وي ﻛـړى‪ .‬زﻣـﺎ د‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ ﻣړه ﺷﻮﯦﺪه؟ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﺑﺎور ﻧﻪ راﺗﻪ‪.‬‬
‫ﭘﻼر ﻟﭙﺎره ﺑﻪ ﻳـﯥ دا ﭘﺮﻳښـﻰ وي او ﻛـﻪ ﻣـﻮر ﻣـﯥ دې ﺳـﺮه واده ﻛـړى و‪ ،‬ﻧـﻮ‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ!‬
‫څﻮﻣﺮه ښﺎﻳﺴـﺘﻪ ژوﻧـﺪ ﺑـﻪ ﻣـﻮ درﻟـﻮده‪ .‬ﺧـﻮ ﺧـﺪاى ﺧﺒـﺮ ددې ﻣﺤﺒـﺖ ﻋـﺬاب‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺳﺮ ښﻜﺘﻪ ﻧﻴﻮﻟﻰ و او ځﻮاب ﻳﯥ ورﻛﻪ‪ .‬اﻧﺠﻠۍ د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒـﺎس ﻣـﺦ‬
‫څﻨګﻪ څﻮك ﺳﻮچ ﺗﻪ ﻫﻢ ﻧﻪ ﺷﻲ ﭘﺮﯦښﻮدى‪.‬‬ ‫ﻛﺘﻞ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ‪ .‬ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﺗﺮ څﻮ ﺷﯧﺒﻮ ﻟﭙﺎره ﭼﭙﺘﻴﺎ وه‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ﻟــﻪ ډوب ﺳــﻮچ څﺨــﻪ راﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮه‪ .‬ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒــﺎس ﻫــﻢ د اﺷــټﺮﻳﻨګ‬ ‫‪ -‬ﻛﻠﻪ! ﻏږ د ﭘﺨﻮا ﭘﻪ څﯧﺮ دروﻧﺪ ﻧﻪ و‪.‬‬
‫څﺨﻪ ﺳﺮ راﭘﻮرﺗﻪ ﻛړى و‪ .‬اﻧﺠﻠۍ ﺑﻴﺎ ور وﻧﻪ ﻛﺘﻞ‪ .‬ﺳﺎره ﭘﻪ ﻫﻐـﯥ ډﯦـﺮ زﻳـﺎت‬ ‫‪ -‬ﭘﻨځﻪ ورځﯥ وړاﻧﺪې‪...‬‬
‫زړه وﺳــﻮځﯧﺪ‪ .‬ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒــﺎس ورڅﺨــﻪ د ﻛــﻮر ﭘﺘــﻪ وﭘﻮښــﺘﻠﻪ‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ورﺗــﻪ‬ ‫ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒــﺎس ﭘـﻪ اﺷــټﺮﻳﻨګ ﺗﻨـﺪى اﻳښـﻰ و‪ .‬اﻧﺠﻠـۍ ﺳــﺮ راﭘﻮرﺗـﻪ ﻛــﻪ او‬
‫ﭘﺮﺗﻪ د څﻪ وﻳﻠﻮ ﭘﺘﻪ ورﻛړه‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ وﻛﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ژړل ﻧـﻪ‪ .‬ﺑـﺲ د ﻫﻐـﯥ ﺳـﺘﺮګﯥ ﭘټـﯥ وې‪ ،‬او ﺷـﻮﻧډې‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ زﻣﺎ ﻣﻮر ﺳﺮه څﻪ ﺧﭙﻠﻮي ﻟﺮئ؟‬ ‫ﻳﯥ ﻏﺎښﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﻧﻴﻮﻟﯥ وې‪ .‬اﻧﺠﻠۍ د ﺳﺘﺮګﻮ ﭘﻪ ﻛﻮﻧﺞ ﻛﯥ ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ ﻛﺘـﻞ‪ .‬د‬
‫‪ -‬زﻣﺎ د ﺗﺮه ﻟﻮر وه‪.‬‬ ‫اﻧﺠﻠۍ ﺳﺘﺮګﯥ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒـﺎس ﺳـﺮه ﺧـﻮاﻛﯥ ﻛﺎﻏـﺬ ﺑﺎﻧـﺪې ﭘﺮﻳـﻮﺗﯥ‪ ،‬ﭘـﻪ‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻣﺎﺗﻪ ﻟﻬﺠﻪ ځﻮاب ورﻛﻪ‪.‬‬ ‫ﻛﻮم ﭼﯥ ﻟﻴﻜﻞ ﺷﻮي وو‬
‫‪ -‬د ﻣﻮر ﭘﻼر ﻣﯥ ژوﻧﺪى دى؟‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ!‬
‫ﻫﻐﯥ ورﭘﺴﯥ ﺑﻠﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪.‬‬ ‫ﺳﺎره ﺧﭙﻞ ځﺎن ﺳﺮه وﺳﺎﺗﻪ‪ ،‬ﻫﻐﻪ زﻣﺎ د ﻛﻮرﻧۍ ﺧﻮاﺗـﻪ ﻣـﻪ ﻟﯧـږه‪ .‬ﺗﯧـﺮ وﺧـﺖ‬
‫‪ -‬ﻣﻮر ﻳﯥ ﻣړه ﺷﻮې ده او ﭘﻼر ﻳﯥ اﻣﺮﻳﻜﺎ ﻛﯥ دى‪.‬‬ ‫ﻳﺎدوﻟﻮ ﺗﻪ اړﺗﻴﺎ ﻧﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺲ د ﻫﻐﯥ ﺧﻴﺎل ﺳﺎﺗﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬د ﻣﻮر ﻣﯥ ﻛﻮم ورورﻳﺎ ﺧﻮر ﺷﺘﻪ؟‬ ‫)ﺳﺒﺎ(‬
‫د ﻫﻐﯥ ﺑﻰ ﻛﺮاري ﻻ ﭘﺴﯥ زﻳﺎﺗﯧﺪه‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﻛﯧﻨﺊ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺘﺎ ﻳﻮه ﺗﺮور او ﻳﻮ ﻣﺎﻣﺎ دى‪ .‬ﻫﻐﻮى دواړه ﻫﻢ اﻣﺮﻳﻜﺎ ﻛﯥ ژوﻧﺪ ﻛﻮي‪.‬‬
‫ﺳﺎره ﻳﻮه ﭼﻮﻛۍ د ﻫﻐﯥ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﻛﯧښﻮده‪ .‬ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﭘـﻪ ﭼﭙـﻪ ﺧﻮﻟـﻪ ﭼـﻮﻛۍ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺳﺮك ﻛـﯥ ﺳـﺘﺮګﯥ ﺧښـﯥ ﻛـړې د ﺳـﺎرا ﭘﻮښـﺘﻨﻮ ﺗـﻪ ﻳـﯥ ځﻮاﺑﻮﻧـﻪ‬
‫ﺑﺎﻧﺪې ﻛﯧﻨﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ورﻛﻮل‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه وﺳﺎﺗﺊ؟‬ ‫‪ -‬زﻣﺎ د ﭘﻼر ﺑﺎره ﻛﯥ څﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﻟﺮئ؟‬
‫دا ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ټﻮﻟﻪ ﻻره ﻛﻮل ﻏﻮښـﺘﻞ ﺧـﻮ وﻳـﯥ ﻧـﻪ ﺷـﻮ ﻛـړاى‪ .‬ﻋـﺎرﻓﻴﻦ‬ ‫‪ -‬ﺳﺘﺎ ﻣﻮر ﺗﺎﺗﻪ د ﭘﻼر ﺑﺎره ﻛﯥ ﻫﻴڅ ﻧﻪ دي وﻳﻠﻲ؟‬
‫ددې ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﺳﺮه ﻟﻪ ځﺎﻳﻪ ﭘﺎڅﻴﺪه‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﭘﺮﺗﻪ د ﻛﺘﻠﻮ دا ووﻳﻞ‪.‬‬
‫‪ -‬دا ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﺗﺎ وﻟﯥ ﻣﺎﻧﻪ وﻛړه؟‬ ‫‪ -‬ﺑﺲ دا ﻳﯥ وﻳﻠﻲ وو‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﻣړ ﺷﻮى دى‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎ دا وﻳﻞ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻛﻮرﻧۍ ﺧﻮ ﺑﻪ څﻪ ﻧﻴﻮﻛﻪ ﻧﻪ ﻟﺮي؟‬ ‫دا ځﻠﯥ ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ ﻣﺦ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪،‬‬
‫‪ -‬زه ﻫﻴڅ ﻛﻮرﻧۍ ﻧﻪ ﻟﺮم‪ ،‬ﻳﻮ ځﻮى ﻟﺮم او ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ څﻪ ﻧﻴﻮﻛﻪ وﻧﻠﺮي‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ ﻫﻐﻪ ﻣړ ﺷﻮى دى‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ وﻻړ و‪ ،‬ﺳﺎره د ﺧﭙﻞ ﺳﺎﻣﺎن ﭘﻪ ټﻮﻟﻮﻟﻮ ﺑﻮﺧﺘﻪ ﺷﻮه‪ .‬ﺗﺮ ﺳـﺎﻣﺎن ټﻮﻟﻮﻟـﻮ‬ ‫ﭘﻪ ډﯦﺮه ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﭘﺮﺗﻪ ﻟـﻪ دې ﭼـﯥ د ﻧـﻮر څـﻪ ﺑـﺎره ﻛـﯥ ﭘﻮښـﺘﻨﻪ وﻛـړي‪،‬‬
‫وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻳﻮځﻞ ﺑﻴـﺎ وﻛﺘـﻞ‪ .‬ﻛـﻪ د ﻫﻐـﯥ وس و‪ ،‬ﻧـﻮ دا ﻫﺮڅـﻪ ﺑـﻪ‬ ‫ورڅﺨﻪ ﻳﯥ وﭘﻮښﺘﻞ‪،‬‬
‫ﻳﯥ ﻟـﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه وړي وى‪ ،‬ﺧـﻮ ﻫﻐـﻪ ﭘﻮﻫﻴـﺪه ﭼـﯥ ﭘـﻪ ﻫﺎﻏـﻪ ﻛـﻮر ﻛـﯥ ﺑـﻪ دا‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ درس واﻳﯥ؟‬
‫ﺳﺎﻣﺎن ﻟﻪ ﻛﺒﺎړ ﻧﻪ ډﯦﺮ ارزښـﺖ وﻧﻠـﺮي‪ .‬ﻧـﻮ ددې ﻟﭙـﺎره ﻳـﯥ ﻳـﻮاځﯥ ﺧﭙـﻞ او د‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ‪ .‬دوﻟﺴﻢ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﻣﯥ ﺑﻲ اى ﻛـړى دى او ﺑﻴـﺎ ﻣـﯥ درس وﻳـﻞ ﭘﺮﻳښـﻲ‬
‫ﻣـﻮر ﻳـﻮ څـﻪ ﺳـﺎﻣﺎن راﭘﻮرﺗـﻪ ﻛـړ‪ .‬ﻋﺒـﺎس ﭘـﻪ ﻛړﻛـۍ ﻛـﯥ وﻻړ و او ﺑﻬـﺮ ﻳـﯥ‬ ‫دي‪ ،‬اوس ﭘﻪ ﻳﻮه ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻛﯥ ﻛﺎر ﻛﻮم‪.‬‬
‫ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬څﻪ ﻛﺎر ﻛﻮې؟‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ د ﻛﻠﻪ راﻫﻴﺴﯥ دﻟﺘﻪ اوﺳﯧږئ؟‬ ‫‪ -‬ﻛﻤﭙﻴﻮټﺮ ﻛﺎره ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻫﻐﯥ ﺗﻪ د ﻛﺘﻠﻮ ﭘﺮﺗﻪ ‪ ،‬ورڅﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ دواړه ﻏﻠﻲ ﻧﺎﺳﺖ ول‪.‬‬
‫‪ -‬د اول ﻧﻪ‪...‬‬ ‫د ﻫﻐﻮى ﻛﻮر ﺗـﻪ رﺳـﯧﺪو ﭘـﻮرې دواړه ﻏﻠـﻲ وو‪ .‬ﻟـﻪ ﻣـﻮټﺮ ه راښـﻜﺘﻪ ﺷـﻮل‪،‬‬
‫ﻋﺒــﺎس د ځــﻮاب ﭘــﻪ اورﻳــﺪو دﻧﻨــﻪ وﻛﺘــﻞ‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﺧﭙــﻞ ﺳــﺎﻣﺎن ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــﻮل‬ ‫ﻳـﻮه زړه وداﻧــۍ وه ﭼــﻲ ﭘـﻪ ﻟﺴــګﻮﻧﻮ ﻛﻮروﻧــﻪ ﭘﻜـﯥ وو‪ ،‬ددوى ﻛــﻮر ﻫــﻢ ﭘــﻪ‬
‫ﻏﻮښﺘﻞ‪ ،‬ﺧﻮ ﻋﺒﺎس ﭘﺮﻳﻨښﻮده‪.‬‬ ‫درﯦـﻴﻢ ﭘــﻮړ ﻛــﯥ و‪ ،‬ﭘـﻪ ﺗﻨګــﻮ او ﺗﻴــﺎره زﻳﻨــﻮ ﻛـﯥ ﺳــﺎره ﻣﺨﻜــﯥ او ﻋــﺎرﻓﻴﻦ‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﭘﺮﻳﺪئ‪ ،‬زه ﻳﯥ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﻮم‪.‬‬ ‫ﻋﺒــﺎس ورﭘﺴــﯥ روان وو‪ .‬ﺳــﺎره د ﺧﭙــﻞ دﺳــﺘﻜﻮل ﻧــﻪ ﻛﻴﻠــﻲ راواﺧﻴﺴــﺘﻪ‪،‬‬
‫‪ -‬ﺗﻪ ﻳﯥ ﻧﻪ ﺷﯥ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﻮﻻى‪.‬‬ ‫دروازه ﻳﯥ ﭘﺮاﻧﻴﺴﺘﻪ او دواړه دﻧﻨﻪ ﻻړل‪ .‬ددې ﻳﻮې ﻛﻮټﯥ ﻛﻮر ددوى د ﺗﯧﺮ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ دواړه ﺑﻴګﻮﻧﻪ ﻻس ﻛﯥ ﻧﻴﻮﻟﻲ وو‪.‬‬ ‫ژوﻧﺪ ټﻮﻟﻪ ﻛﯧﺴﻪ اوروﻟﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬دﻧﻨﻪ ﺗﻠﻮ ﺗﻪ ﻻ اراده ﻧﻪ ﻟﺮې؟‬ ‫‪ -‬زه ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﻛﻮم ﻧﻮم واﺧﻠﻢ؟‬
‫ﻫﻐﯥ ورڅﺨﻪ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د څﻮ ﺷﯧﺒﻮ ﻟﭙﺎره ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪،‬‬
‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﺗﺎ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﺧﺪاى ﻟﻴﺪﻟﻰ؟‬ ‫‪ -‬ﻛــﻮم ﻧــﻮم ﭼــﯥ دې ﺧــﻮښ وي‪ ،‬اﺧﻴﺴــﺘﻰ ﺷــﯥ‪ ،‬ﻛــﻪ ﻏــﻮاړئ ﻧﻮ‪...‬ﭘﺎﭘــﺎ راﺗــﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ اوس د اﺳﻤﺎن ﭘﻪ ﻟﻮر ﻛﺘﻞ‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻳﻮه اوږده ﺳـﺎه واﺧﻴﺴـﺘﻪ او ﻟـﺮې‬ ‫واﻳﻪ‪.‬‬
‫د ﺑﺮﻧډې ﭘﻪ زﻳﻨﻮ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ډﯦﺮه ﺣﻴﺮاﻧﻪ ﺷﻮه‪ ،‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻟﻪ ﻛﻮر څﺨﻪ وﺗﻠﻰ و‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ! ﺗﺎ ﻟﻴﺪﻟﻰ؟‬
‫‪ -‬ﻧﺎ‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﻧﻪ دى ﻟﻴﺪﻟﻰ‪ ،‬ﺧﻮ زړه ﻣﯥ ډﯦﺮ ﻏﻮاړي ﭼﯥ ﻳﻮ ځﻞ ﻳﯥ وګﻮرم‪.‬‬ ‫‬
‫د ﻫﻐﯥ ﭘـﻪ زړه ﻛـﯥ د ﻣﺎﺷـﻮم ﭘـﻪ څﯧـﺮ ﺷـﻮق ﭘـﺮوت و او ﭘـﻪ ﻣـﺦ ﻛـﯥ ﻳـﯥ ﻳـﻮه‬
‫ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻏﻮﻧﺪې ﻛﻴﻔﻴﺖ‪ .‬د ﺑﺮﻧـډې ﭘـﻪ ﺳـﺘﻨﻪ ﻳـﯥ ﺳـﺮ ﻟګـﻮﻟﻰ او د اﺳـﻤﺎن ﭘـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻧﻮر ﺗﺮڅﻮﻣﺮه وﺧﺘﻪ ﭘﻮرې ﺑﻪ دﻟﺘﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ ﻳﯥ؟‬
‫ﻟﻮر ﻳﯥ ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫دروازې ﭘﻪ ﻟﻮر ﺗګ ﺳﺮه ﻳﯥ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﻫﻠﺘﻪ ﭘﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ ﻟﻴﺪﻟﯥ وه‪ ،‬او د ﻫﻐﯥ‬
‫‪ -‬ﺧﺪاى وﻟﯥ ﻟﻴﺪل ﻏﻮاړې‪ ،‬ﺳﺒﺎ؟‬ ‫ﭘﻪ ﻟﻮر ورﻏﻠﻰ و‪ ،‬ﻫﻐﻪ ددې ﭘﻪ ورﺗﻠﻮ ﻣﻮﺳﻜۍ ﺷﻮه‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﺑﻬﺮ ﺗﻠﻮ اراده ﻫﻢ ﭘﺮﻳښﯥ وه‪ .‬ﺗﻞ ﺑﻪ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﻛﯧـﺪل‪ ،‬ﺳـﺒﺎ ﺳـﺮه ﺑـﻪ‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ ﭘﻪ دې ﺗﻮره ﺟﻮړه ﻛﯥ ﻳﻮه ﺣﻮره ښﻜﺎرې‪ ،‬ﺧﻮ زه ﻧﻪ ﻏﻮاړم ﭼـﯥ ﺗـﻪ ﻫـﻢ د‬
‫ﻳﯥ ﺧﺒﺮې ﺷﺮوع ﻛړې‪ ،‬ټﻮل ﻛﺎروﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺮﻳﻨﻪ ﭘﺎﺗﯥ وو‪.‬‬ ‫ﺗﻮرې ﺷﭙﯥ ﭘﻪ څﯧﺮ زر ﭘﺎى وﻟﺮې‪ .‬ﻧﻮ اوس دﻧﻨﻪ راﺷﻪ‪ ،‬ﻫﻮا ﻧـﻮره ﻳﺨـﻪ ﺷـﻮې‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧږم وﻟﯥ ﻳﯥ ﻟﻴﺪل ﻏﻮاړم‪ ،‬ﺧﻮ ﺑﺲ ﻟﻴﺪل ﻳﯥ ﻏﻮاړم‪.‬‬ ‫ده‪.‬‬
‫د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﻛﯥ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻏﻮﻧﺪې ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ او ﻳﻮه ﺑﯥ ﻛﺮاري ﭘﺮﺗﻪ وه‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻫﻤﺎﻏﻪ ﻧﺮﻣﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬ﭘﻪ ﻛﻮﻣﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﻛﯥ ﭼﯥ ﻳﯥ ورﺳـﺮه‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! دا ټﻮﻟﻪ ﻧړۍ ﺧﺪاى ﺟﻮړه ﻛړﯦﺪه‪ ،‬ﻛﻪ د ﻫﻐﯥ ﻟﻴﺪﻟﻮ ارﻣﺎن ﻟﺮې ﻧﻮ ﻫـﺮ‬ ‫ﺗﻞ ﻛﻮﻟﯥ‪.‬‬
‫ښﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﻲ ﺗﻪ ګﻮره‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ ﻫﺮ ښﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﻲ ﻛﯥ وﻣﻮﻣﯥ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ ﭼﯧﺮﺗﻪ روان ﻳﯥ؟‬
‫داﺳﯥ ﺧﺒﺮې ﻳﯥ ﻛﻮﻟﯥ ﻟﻜﻪ د ﻫﻐﯥ ﭘﻮﻫﻮﻟـﻮ ﻛﻮښـښ ﭼـﯥ ﻛـﻮي‪ .‬ﻫﻐـﯥ اوس‬ ‫د ځﻮاب ورﻛﻮﻟﻮ ﭘﺮﺗﻪ ﻳﯥ ورڅﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻟږ ﻛﺎر ﻟﺮم‪ ،‬ﻣﻠګﺮي ﺧﻮاﺗﻪ ځﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻳﻮاځﯥ ﭘﻪ ښﺎﻳﺴـﺘﻪ ﺷـﻴﺎﻧﻮ ﻛـﯥ‪ ،‬ﺑﺪرﻧګـﻪ ﺷـﻴﺎﻧﻮ ﻛـﯥ وﻟـﯥ ﻧـﻪ؟ اﻳـﺎ دا ﻫـﻢ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ وﻻړه وﻻړه ﺧﺒﺮې وﻛړې‪ .‬ﺧﺒﺮو ﺧﺒﺮو ﻛﯥ ورﺗﻪ داﺳﯥ اﻳﺴﯧﺪل ﻟﻜـﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ ﻧﻪ دي ﺟﻮړ ﻛړي‪ .‬ﺧﺪاى ﭘﻪ ګﻞ ﻛﯥ ﻟټﻮل ﭘﻜـﺎر دي ځﻜـﻪ ګـﻞ ښﺎﻳﺴـﺘﻪ‬ ‫ﭼﯥ ﺧﺒﺮې ﺗﻪ ﻳﯥ ﻏﻮږ ﻧﻪ ږدي‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺑﻴﺎ ﺳﺮ راﭘﻮرﺗﻪ ﻛـړ او د اﺳـﻤﺎن ﭘـﻪ ﻟـﻮر‬
‫دى او ﭘﻪ ﻫﻐﯥ ﻛﯥ ﺑﻪ ښﻜﺎره ﺷﻲ‪ ،‬او ﭘﻪ ﻛﺎڼﯥ ﻛﯥ ﺑﻪ ﻧﻪ ښـﻜﺎري ځﻜـﻪ ﻫﻐـﻪ‬ ‫ﻳﯥ ﻛﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐﯥ د څﻮ ﺷﯧﺒﻮ ﻟﭙﺎره د ﻫﻐﯥ ﻣﺦ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪.‬‬
‫ښﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻪ دى‪ .‬ﺧﻮ ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﺧﻠﻚ واﻳﻲ ﭼﯥ ښﺎﻳﺴـﺖ ﭘـﻪ ﻳـﻮ ﺷـﻲ ﻛـﯥ ﻧـﻪ‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ او ﻳﺎ ﻫﻢ ﭘﻪ ﻣﻮﺳﻜﺎ ﻛﯥ څـﻪ ﺷـﺘﻪ‪ ،‬ﺧـﻮ زه ﻳـﯥ ﺳـﺘﺎﻳﻠﻮ‬
‫وي‪ ،‬ښﺎﻳﺴـــﺖ ﺧـــﻮ د ﺳـــﺘﺮګﻮ ﭘـــﻪ ﻟﻴـــﺪﻟﻮ ﻛـــﯥ وي‪ .‬ﻣﺎﺗـــﻪ ګـــﻞ ښﺎﻳﺴـــﺘﻪ ﻧـــﻪ‬ ‫ﻟﭙﺎره ﻫﻴڅ اﻟﻔﺎظ ﻫﻢ ﻧﻠﺮم‪.‬‬
‫ښﻜﺎري‪ ،‬ﻛﺎڼﻲ راﺗﻪ ښﻪ ښﻜﺎري‪ ،‬ﻧﻮ زه څﻪ وﻛﻢ‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﺗﻞ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺘﻠﻮ ﺳﺮه دا ﻫﺮ څﻪ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ ﺗﻮﺟﻪ ﺟﺰﺑﻮل ﻏﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻧﻪ ﻳﯥ ﻻره ورﻛﻪ ﻛړه‪ ،‬ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه ﭼﯥ څﻪ ځﻮاب ورﻛړي‪ .‬د ډﯦـﺮ‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم څﻨګﻪ رواﻧﻪ ده‪ ،‬ﺑﺲ ﻫڅﻪ ﻛﻮم‪.‬‬ ‫ﺳﻮچ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪،‬‬
‫‪ -‬ځﻪ ﺧﻴﺮ‪ ،‬اوس داﺳﯥ ﻫﻢ ﻣﻪ واﻳﻪ‪ ،‬ډﯦﺮې ښﯥ ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ ﺷﯥ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ ﺳﺘﺎ ﺧﺒـﺮه ﺳـﻤﻪ ده‪ .‬ﻛـﺎڼﻰ ﻫـﻢ ښﺎﻳﺴـﺘﻪ ښـﻜﺎرﻳﺪى ﺷـﻲ او ﻛـﺎڼﻰ ﻫـﻢ د‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ورﺗﻪ ﻫڅﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ذات ﭘﻴﺪا ﻛړى ﺷﻰ دى‪ ،‬ﻧﻮ ﺑﺲ ﺗﻪ ﻧړۍ ﺗﻪ ګﻮره ﻛـﻮم ﺷـﻰ ﭼـﯥ دې ﻫـﻢ‬
‫‪ -‬ﻛﻪ ﭘﻪ رﻳښﺘﻴﺎ ﻫﻢ ﻳﻮ څﻪ ﺑﻬﺘﺮه وي‪ ،‬ﻧﻮ دا ﻫﻢ ﺳﺘﺎ ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ دي‪.‬‬ ‫ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ښﺎﻳﺴﺘﻪ وﻟګﻴﺪه‪ ،‬ﻫﻐﯥ ﻛﯥ ﺧﺪاى‪...‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺗﺮ اوﺳﻪ ﺧﻮ ﻻ دوﻣﺮه ﻧﻪ ﻳﻢ‪ .‬ﺗﺎﺗﻪ ځﻜﻪ دا ژﺑﻪ زده ﻛـﻮل ﭘﻜـﺎر دي ‪،‬‬ ‫‪ -‬ﺧﻮ ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﺧﻮ زه ﺧﺪاى ﭘﻪ ﺷﻴﺎﻧﻮ ﻛﯥ ﻟټﻮل ﻧﻪ ﻏﻮاړم او ﻧﻪ ﻳﯥ ﻫﻢ ﻟﻴﺪل‬
‫ﭼــﯥ ﻓﺮاﻧﺴــﻪ ﻛــﯥ دې زړه ﺧﻔــﻪ ﻧــﻪ ﺷــﻲ‪ ،‬ﺧﻠﻜــﻮ ﺳــﺮه ﺧﺒــﺮې وﻛــړې او ﺧﭙــﻞ‬ ‫ﻏﻮاړم‪ .‬زه ﻫﻐﻪ ﻳﻮاځﻲ ﻟﻴـﺪل ﻏـﻮاړم‪ .‬ﻳـﻮ واﺣـﺪ‪ ،‬څﺮﻧګـﻪ ﭼـﯥ د ﻫﻐـﯥ ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺧﺪاى ﭘﺴﯥ وګﺮځﯥ‪.‬‬ ‫دى‪ .‬ﻣﻮﻧږ ﺑﻪ ښﻪ ﻛﺎروﻧﻪ ﻛﻮو‪ .‬ﺧﻠﻜﻮ ﺳﺮه ﺑـﻪ ﻧﻴﻜـﻲ ﻛـﻮو‪ .‬د ﻫﻐـﯥ ﻋﺒـﺎدت ﺑـﻪ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ورﺗﻪ د ﺗﻨګﻮﻟﻮ ﭘﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﻛﯥ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﻛﻮو‪ ،‬ﻧﻮ څﻪ ﺑﻪ وﺷﻲ‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﺛﻮاب ﺑﻪ راﻛړل ﺷﻲ‪ ،‬ﻣﻮﻧږ ﺑﻪ ﺟﻨﺖ ﺗﻪ ﻻړ ﺷـﻮ‪،‬‬
‫‪ -‬او ځﻜــﻪ ﻓﺮاﻧﺴــﻮي ژﺑــﻪ زده ﻛــﻮل ﻏــﻮاړم‪ ،‬ﭼــﯥ د ﻫﻐــﯥ ځــﺎى ښــځﻮ ﺳــﺮه‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻮ ارﻣﺎن ﺑﻪ ﻣﻮ ﭘﻮره ﺷﻲ‪ .‬ﺧﻮ ﻛﻪ ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻫﻢ وﻧﻪ ګﻮرو ﻧﻮ ﺑﻴﺎ‪...‬‬
‫ﺳﺘﺎﺳﻮ ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﭘﻮﻫﻪ ﺷﻢ‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﺑﻰ وﺳۍ ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‬
‫‪ -‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬زﻣﺎ ﻫﻢ ښځﯥ دوﻣﺮه ﻧﻪ ﺧﻮښﻴږي‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﺳﺒﺎ! ﺧﻮ ﺗﻪ د ﺧﺪاى ﺑﺎره ﻛـﯥ دوﻣـﺮه ﻓﻜـﺮ ﻣـﻪ ﻛـﻮه‪ ،‬ﻟﻴـﻮﻧۍ ﺑـﻪ‬
‫‪ -‬ﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﻧﻪ ﺧﻮښﻴږي ﺧﻮ د ﻫﻐﻪ ځﺎى ﭼﺎﭘﻴﺮﻳﺎل ﺑﻞ رﻧګﻪ ﺟﻮړ دى‪.‬‬ ‫ﺷﯥ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﭘﻪ زوره وﺧﻨﺪل‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻳﯥ د ﭘﻮﻫﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ ﻛﺎوه‪.‬‬
‫‪ -‬زه ﺳﻮچ ﻛﻮم ﺳﺒﺎ! ﺗﺮ څﻮ د ﻛﻮر ځﺎى ﺑـﺪل ﻛـړم‪ ،‬دا ﻛـﻮر ﺧـﻮ د ﺑﺎﻧـﻚ ﺳـﺮه‬ ‫‪ -‬ﻧﻮ ﺑﻴﺎ د ﭼﺎ ﺑﺎره ﻛﯥ ﻓﻜﺮ وﻛړم؟‬
‫ﻧــږدى دى ﺧــﻮ اراﻣــﻪ ځــﺎى ﻧــﻪ دى‪ .‬ﻳــﻮ ﺑــﻞ ځــﺎى ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﻛــﻮر ﻟﻴــﺪﻟﻰ‪ ،‬ډﯦــﺮ‬ ‫ﻫﻐﻪ ﻟﻜﻪ ﻻرښﻮوﻧﻪ ﻳﯥ ﭼﯥ ﻏﻮښﺘﻪ‪.‬‬
‫ښﺎﻳﺴــﺘﻪ ځــﺎى دى‪ ،‬ﻛــﻪ ﺗــﻪ ﻳــﯥ وګــﻮرې ﺳــﺘﺎ ﺑــﻪ ﻫــﻢ ﺧــﻮښ ﺷــﻲ‪ .‬زه ﺑــﻪ ﻳــﯥ‬ ‫‪ -‬د دﻧﻴﺎ ﺑﺎره ﻛﯥ ﺳﻮچ وﻛﻪ‪ ،‬د ﻫﻐﻪ ﺧﻠﻜﻮ ﺑﺎره ﻛﯥ ﺳﻮچ وﻛﻪ ﭼﯥ ﺳـﺘﺎ ﺧـﻮا‬
‫اﻧځﻮروﻧﻪ راوﻟﯧږم‪ ،‬ﺗﻪ ﻳﯥ وګﻮره ﺑﻴﺎ ﻣﺎﺗﻪ وواﻳﻪ ﭼﯥ څﻨګﻪ دى‪.‬‬ ‫او ﺷﺎ ﺗﻪ دي‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻛﻠﻪ ځﯥ؟‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ډﯦﺮ ﺟﺪﻳﺖ ﺳﺮه د ﻫﻐﯥ ﭘﻮﻫﻮﻟﻮ ﻫڅﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺲ ﻟﺲ ﭘﻨځﻪ ﻟﺲ ورځﯥ ﻣﯥ ﻧﻮرې ﻫﻢ ﭘﺎﺗﯥ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﭘــﻪ ﻫﻐــﻪ څــﻪ ﭼــﯥ ﭘﻮﻫــﻪ ﺷــﻮې ﻳــﻢ‪ ،‬وﻟــﯥ ﺳــﻮچ وﻛــړم‪ .‬ﭘــﻪ ﻫﺎﻏــﻪ څــﻪ ﭼــﯥ ﻧــﻪ‬
‫‪ -‬دا ځﻠﻰ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ ډﯦﺮ ﻟږ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮې‪ .‬ﺑﺲ ټﻮﻟﯥ ورځﯥ دې ﻧـﻮرو ښـﺎروﻧﻮ‬ ‫ﭘﻮﻫﻴږم ﭘﻪ ﻫﻐﯥ وﻟﯥ ﻓﻜﺮ وﻧﻜړم؟‬
‫ﺗﻪ ﭘﻪ ﭼﻜﺮوﻧﻮ ﺗﯧﺮې ﻛړې‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﻛﻠﻪ ﻧﺎ ﻛﻠﻪ ﺗﻪ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﺧﺒﺮې ﻛﻮې‪...‬‬
‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬دا ځﻠﯥ د ﺑﺎﻧﻚ ﻛﺎروﻧﻪ ډﯦـﺮ زﻳـﺎت وو‪ .‬زه دﻟﺘـﻪ ﭘـﻪ رﺧﺼـﺘۍ راﻏﻠـﻰ‬ ‫ﻫﻐﯥ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﺧﺒﺮه ﺳﺮ ښﻜﺘﻪ ﻛړ‪.‬‬
‫ﻳﻢ‪ ،‬ﺧﻮ ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﭘﻜﯥ د ﺑﺎﻧﻚ ﻛﺎروﻧﻪ ﻛﻮم ﺗﺮڅﻮ ددې ﻛﺎل ﭘﻪ ﭘﺎى ﻛـﯥ د واده‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم‪...‬‬
‫ﻟﭙــﺎره ډﯦــﺮې رﺧﺼــﺘۍ راﻛــړي‪ .‬اوس ﻫــﻢ د درې څﻠــﻮر ورځ ـﻮ ﻟﭙــﺎره د ښــﺎر‬ ‫‪ -‬ښﻪ ﺳﺘﺎ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ژﺑﻪ څﻨګﻪ رواﻧﻪ ده؟‬
‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬او ﭘﻪ ﻣﺎ ﻛﯥ ډﯦﺮه ﺣﻮﺻﻠﻪ ده‪ .‬ﺗﻪ ﺧﻮ ﭼﯧﺮﺗﻪ روان وې‪.‬‬ ‫څﺨﻪ ﺑﻬﺮ روان ﻳﻢ‪ .‬ښﻪ ﺗﻪ واﻳﻪ ﺳﺘﺎ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن څﻨګﻪ روان دى‪.‬‬
‫ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﺧﺒﺮو ﻣﻨځ ﻛﯥ څﻪ ورﻳﺎد ﺷﻮل‪.‬‬ ‫ﻋـــﺎرﻓﻴﻦ ﺧﭙـــﻞ ټـــﻮل ﭘﺮوګـــﺮام ﺗﻔﺼـــﻴﻞ ﺳـــﺮه وﻳﻠـــﻮ وروﺳـــﺘﻪ ﻫﻐـــﯥ څﺨـــﻪ‬
‫‪ -‬ﻫﻮ روان ﺧﻮ ﻳﻢ‪ ،‬ﺧﻮ ﺳﺘﺎﺳﻮ د ﺧﻮږو ﺧﺒﺮو ﻧﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺧﻤﻦ ﺷـﻮ‪ .‬اوس داﺳـﯥ‬ ‫وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫وﻛړئ ﭼﯥ دﻧﻨﻪ ﻻړ ﺷﺊ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬ﺳﻢ روان دى‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺧﭙﻞ ﻻﺳﻲ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻟﻴﺪﻟﻮ ﻟـﻪ ځﺎﻳـﻪ ﭘﺎڅﻴـﺪ‪ .‬ﺳـﺒﺎ ﻳـﻮ ځـﻞ ﺑﻴـﺎ د‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻧﻮر ﻫﻢ ځﺂن ﭘﻪ څﺎدر ﻛﯥ راوﻧﻐﺎړه‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮرو څﺨﻪ ډك اﺳﻤﺎن ﺗﻪ وﻛﺘﻞ او ﻟﻪ ځﺎﻳﻪ ﭘﺎڅﯧﺪه‪.‬‬ ‫‪ -‬اوس ﺧﻮ څﻮك ﻧﻴﻮﻛﻪ ﻧﻠﺮي؟‬
‫‪ -‬اﷲ ﭘﺎﻣﺎن‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗﺮﯦﻨﻪ ﭘﻪ ﻣﺴﻜۍ ﻟﻬﺠﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﺧﺪاى ﭘﺎﻣﺎﻧۍ واﺧﺴﺘﻪ او ﻟﻪ ﺑﺮﻧډې څﺨﻪ د ﻛﻮټﯥ ﭘﻪ ﻟﻮر رواﻧﻪ ﺷـﻮه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﭼﺎ ﭼﯥ ﻧﻴﻮﻛﯥ ﻟﺮﻟﯥ ﻫﻐﻮى ﻳﯥ اوس ﻫﻢ ﻟﺮي او ﭘﻪ راﺗﻠـﻮﻧﻜﯥ ﻛـﯥ ﺑـﻪ ﻳـﯥ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى وﻻړ ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻫﻢ وﻟﺮي‪ .‬ﻧﻴﻮﻛﯥ ﺑﺎﻧﺪې ﺧﻮ څﻪ ﺧﺮﭼﻪ ﻧﻪ راځﻲ ﭼﯥ څﻮك ورﺗﻪ ﺳﻮچ وﻛړي‪.‬‬
‫او ﺧ ـﻮ اوس څــﻮك دوﻣــﺮه څــﻪ ﻧــﻪ واﻳــﻲ‪ .‬او ﭘــﻪ ﭘــﺮده ﺑﺎﻧــﺪې راﺗــﻪ اوس ﻫــﻢ‬
‫‬ ‫ﻧﺼﻴﺤﺘﻮﻧﻪ ﻛﯧږي‪.‬‬
‫ﺳﺒﺎ ﻧﺮۍ ﻣﺴﻜﺎ ﺳﺮه دا ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺴﯥ ﺳﺒﺎ! ﻛﻪ ﺗﻪ ﭘﺮده وﻛړې ﻧﻮ ښﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ وي‪ ،‬ﺑﺲ ﻫﺴﯥ دې ټﻮل ﻟـﻪ ځﺎﻧـﻪ‬
‫ﺧﻔــﻪ ﻛــړي دي‪ ،‬ﺑــﺲ د ﻳــﻮ څــﻮ ﻣﻴﺎﺷــﺘﻮ ﺧﺒــﺮه ده‪ ،‬ﺑﻴــﺎ ﻓﺮاﻧﺴــﻪ ﻛــﯥ ﭼــﯥ دې‬
‫څﻨګــﻪ ﻟﺒــﺎس اﻏﻮﺳــﺘﻞ زړه ﻏــﻮاړې اﻏﻮﻧــﺪه‪ ،‬ﻛــﻪ ﭘﺘﻠــﻮن ﻛــﯥ ګﺮځــﯥ او ﻛــﻪ‬
‫ﺟﺎﻣﻮ ﻛﯥ‪ ،‬زه ﻫﻴڅ ﻧﻴﻮﻛﻪ ﻧﻠﺮم‪.‬‬
‫د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﻛﯥ ﭘﻪ ﭘټ ﺷﺮارت ﭘﻮﻫﻪ ﺷﻮه‪.‬‬
‫‪ -‬زه ﭘﻪ څﺎدر ﺑﺎﻧﺪې ټﻮل ځﺎن ﭘټﻮﻻى ﺷﻢ‪ ،‬زه د ﻧﻮرو ﭘـﻪ څﯧـﺮ ﺑﻴﻬـﻮده ﻟﺒـﺎس‬
‫ﻧﻪ ﭘﻪ ﺗﻦ ﻛﻮم او ﻧﻪ ﻫﻢ ځـﺎن ﺳـﻴﻨګﺎروم‪ .‬ﻛـﻪ ﻫﻠﻜـﺎﻧﻮ ﺳـﺮه ﻫـﻢ درس واﻳـﻢ ﻧـﻮ‬
‫ﻧﺎزوﻧﻪ او اداګﺎﻧﯥ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻛﻮم‪ ، .‬ﻫﻮ رواﺟﻲ ﭼﺎدري ﻧﻪ اﭼﻮم‪ .‬اﻳﺎ ﺗﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ دې‬
‫ﺧﺒﺮه ﻧﻴﻮﻛﻪ ﻟﺮې؟‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ددې ﺧﺒﺮو ﭘﻪ اورﻳﺪو ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻣﻮﺳﻜﻰ ﺷﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧ ـﻪ‪ ،‬زه ﻫــﻴڅ ﻧﻴﻮﻛــﻪ ﻧﻠــﺮم‪ ،‬ﻧــﻪ د ﻫﻠﻜــﺎﻧﻮ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ښــﻮوﻧﻪ ﻛــﯥ او ﻧــﺎ ﻫــﻢ ﭘــﻪ‬
‫ﭼﺎدري ﻧﻪ اﻏﻮﺳﺘﻠﻮ ﺑﺎﻧﺪې‪ .‬زه ﺧﻮ ﺳـﺘﺎ د اﺳـﺎﻧۍ ﻟﭙـﺎره واﻳـﻢ‪ .‬دوﻣـﺮه ډﯦـﺮو‬
‫ﺿﺪوﻧﻮ او ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻮﻧﻮ ﻛﯥ ژوﻧﺪ ﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره ﻫﻢ ډﯦﺮ ﺻﺒﺮ ﺗﻪ ﺿﺮورت وي‪.‬‬
‫ډوډۍ ﺗﻴﺎرﯦﺪو ﺧﺒﺮ ﺳﺮه راﻏﻰ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ورﺳﺮه د ډوډۍ ﺧﻮړﻟﻮ ﻛﻮټﯥ ﺗـﻪ ﻻړه‪.‬‬ ‫ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺧﺎﻣﻮﺷۍ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ راﺳﺘﻮن ﺷﻮ‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ورو ﻣﻮټﺮ ﭼـﻼوه‪،‬‬
‫ﻋـﺎرﻓﻴﻦ د ﭼــﺎ ﺳــﺮه ﭘـﻪ ټﻴﻠﻴﻔــﻮن ﺧﺒــﺮې ﻛـﻮﻟﯥ‪ .‬د ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ ﻟﻴـﺪﻟﻮ ﻳــﯥ ﺧﺒــﺮې‬ ‫او د ﺷﻴﺸﯥ څﺨﻪ ﻳﯥ ﺑﻬﺮ ﻛﺘﻞ‪ .‬ﻛﻮر ﺗﻪ ﭘﻪ راﺗﻠـﻮ ﺳـﺮه ﻳـﯥ د ﻫﻐـﯥ ﺳـﺎﻣﺎن ﻟـﻪ‬
‫ﺑﻨﺪې ﻛړې‪.‬‬ ‫ﻣﻮټﺮه راښﻜﺘﻪ ﻛړ او څﻮﻛﯧﺪا ﺗﻪ ﻳﯥ دﻧﻨﻪ وړو ﻟﭙﺎره ووﻳﻞ‪.‬‬
‫‪ -‬راځﻪ ﺳﺎره!‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ دې ﺧﭙﻠﻪ ﻛﻮټﻪ وګﻮره‪ ،‬ﺗﺮ ﻫﻐﯥ ﺑﻪ ډوډۍ ﺗﻴﺎره ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪ .‬ﻣﻼزم ﺳﺎره ﻟﭙﺎره ﻳﻮه څﻮﻛۍ راﻣﺨﺘﻪ ﻛـړه‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘـﻪ ﻧـﻪ‬ ‫ﭘـــﻪ دې ﺧﺒـــﺮه ورﺗـــﻪ ﭘـــﻪ رﻳښـــﺘﻴﺎ ﻫـــﻢ د ﻟـــﻮږې اﺣﺴـــﺎس وﺷـــﻮ‪ .‬دا ﻣﻬـــﺎل د‬
‫زړه څــﻮﻛۍ ﺑﺎﻧــﺪې ﻛښﻴﻨﺎﺳــﺘﻪ‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ د ﻛــﻮر ډوډۍ ورﻳــﺎده ﺷــﻮه ﭼــﯥ‬ ‫ﻣﺎﺳﭙښﻴﻦ څﻠﻮر ﺑﺠﯥ وې او ﻫﻐﻪ دوه ﺑﺠﯥ دﻟﺘﻪ راﻏﻠﯥ وه‪ .‬د ﻏﺮﻣﯥ ډوډۍ‬
‫ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﺳﺮه ﻳﯥ ﺧﻮړﻟﯥ وه‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ څﻪ ﭘﻪ ﺗﻴﺰۍ ﻳﺎ ﺑﯥ ﻛﺮارۍ ﻧﻪ وه ﺧﻮړﻟﯥ ﺧﻮ اوس د ډوډۍ ﻧﻮم اورﻳـﺪو‬
‫‪ -‬ﺳﺎره ډوډۍ ﺷﺮوع ﻛﻪ‪.‬‬ ‫ﺳﺮه ﻳﯥ د ﻟﻮږې اﺣﺴﺎس وﻛﻪ‪ .‬څﻮﻛﻴﺪار ﺗﺮ ﻛﻮټﯥ ورﺳﻮﻟﻪ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻋﺠﻴﺒﻪ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ورﺗﻪ ووﻳـﻞ‪ .‬ﻫﻐـﯥ د ﻣﯧـﺰ دﭘﺎﺳـﻪ رﻧګﺎرﻧـګ ﺧﻮراﻛﻮﻧـﻮ ﻛـﯥ ﺳـﺎده‬ ‫اﻧﺪاز ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪ .‬څﻮﻛﻴﺪار ﺳﺎﻣﺎن اﻳښﻰ و او ﺗﻠﻠﻰ و‪.‬‬
‫ﺧﻮراك ﻟټﻮل ﻏﻮښﺘﻞ‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ ﺳـﺘﻮﻧﺰه اﺳـﺎﻧﻪ ﻛـړې وه‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺧﭙـﻞ‬ ‫‪ -‬ﻛﻪ ﭼﯧﺮې دا ﺧﻮب وي ﺳﺎره! ﻧـﻮ دﻋـﺎ ﻛـﻮه ﺗـﺮ څـﻮ دا ﺧـﻮب ﻻ ﭘﺴـﯥ اوږد‬
‫ځـــﺎن او ددې ﻣﺨـــﻰ ﻗـــﺎب ﻛـــﯥ ورﻳـــﮋې واﭼـــﻮﻟﯥ او ورﭘﺴـــﯥ ﻳـــﯥ د ټﻮﻟـــﻮ‬ ‫ﺷﻲ او ﻛﻪ ﭼﯧﺮې دا رﻳښﺘﻴﺎ وي ﻧﻮ دﻋﺎ ﻛﻮه ﭼﯥ ﺧﻮب ﺗﺮې ﺟﻮړ ﻧﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﺧﻮراﻛﻮﻧﻮ ﻧﻪ ﻟږ ﻟـږ د ﻫﻐـﯥ ﻣﺨـﻰ ﺗـﻪ ﻛﯧښـﻮدل‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ وارﺧﻄـﺎﻳﯥ ډوډۍ‬ ‫ﻫﻐــﯥ د ﻛړﻛــۍ څﺨــﻪ ﺑﻬــﺮ وﻛﺘــﻞ‪ ،‬ﻻﻧــﺪې ﭼﻤــﻦ او څﻠــﻮر ﺧــﻮاو ګﻼﻧــﻮ ﺑﻴــﻞ‬
‫ﭘﻴﻞ ﻛړې وه‪.‬‬ ‫ﻣﻨﻈﺮ ﺟﻮړ ﻛړى و‪.‬‬
‫‪ -‬دا ټﻮل ﻛﻮر ﺳﺘﺎ دى‪ .‬ﺗﻪ ﭼﯥ څﻨګﻪ ﻏﻮاړې‪ ،‬څﻪ ﭼﯥ ﻏﻮاړې‪ ،‬ﻛﯧـﺪاى ﺷـﻲ‬ ‫‪ -‬آﻳﺎ دﻟﺘﻪ اوﺳﯧﺪل ﺑﻪ اﺳﺎﻧﻪ وي‪.‬‬
‫ټﻮﻟﻪ ورځ ﻛﻮر ﻛـﯥ ﺑﻴﻜـﺎره ﺗﯧﺮوﻟـﻮ ﺑﺎﻧـﺪې ﺗﻨګـﻪ ﺷـﯥ ﻧـﻮ ﻛـﻮﻻى ﺷـﯥ ﺧﭙـﻞ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﺧﭙﻞ ﻧﻈﺮ د ﻛﻮټﯥ ﭘـﻪ ﺷـﻴﺎﻧﻮ وزﻏـﻼوه‪ .‬ﻫﻐـﻪ وﻳﺠـﺎړه ﻛﻮټـﻪ‬
‫درس ﺗﻪ دوام ورﻛړې‪.‬‬ ‫ورﻳــﺎده ﺷــﻮه‪ ،‬ﭼــﯥ د ژوﻧــﺪ څﻠﻮروﻳﺸــﺖ ﻛﺎﻟﻮﻧــﻪ ﻳــﯥ ﭘﻜــﯥ ﺗﯧـﺮ ﻛــړي ول‪ .‬د‬
‫ﻫﻐﯥ ورﺳـﺮه ﺧﺒـﺮې ﻛـﻮﻟﯥ ﺧـﻮ ﺑﻴـﺎ ﻳـﯥ ﻫـﻢ ددې ﭘـﻪ ﻟـﻮر ﻧـﻪ ﻛﺘـﻞ‪ .‬ﺑـﺲ ﺧﭙﻠـﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ زړه ﻏﻮښﺘﻞ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﻫﻤﺎﻏﻪ ﻛﻮرﺗﻪ ﻻړه ﺷﻲ‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺗـﺮ ډﯦـﺮه د ﻛـﻮټﯥ‬
‫ﻛﺎﺷﻮﻏﻪ ﻳﯥ ﻗﺎب ﻛﯥ ورﻳﮋو ﻛﯥ وﻫﻠﻪ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻮه ﺷـﻮې وه‪ ،‬ﭼـﯥ ﻫﻐـﻪ ډوډۍ‬ ‫ﻫــﺮ ﺷــﻲ ﺗــﻪ ﻛﺘــﻞ‪ .‬ﺗــﺮ ډﯦــﺮه ﭘــﻪ ﺧﭙــﻞ ځــﺎى وﻻړه وه‪ .‬څــﻮ ﺷ ـﯧﺒﯥ وروﺳــﺘﻪ د‬
‫ﻧﻪ ﺧـﻮري ﺑـﺲ ﺻـﺮف ورﺳـﺮه ﻧﺎﺳـﺖ و‪ .‬ﻛﻠـﻪ ﭼـﯥ ﻳـﯥ ورﻳـﮋې ﺧﺘﻤـﯥ ﻛـړې‪،‬‬ ‫ﺗﺸﻨﺎب ﭘﻪ ﻟﻮر ﻻړه‪ ،‬ﻣﺦ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻳﻮ څﻮ ﻟﭙﯥ اوﺑﻪ واﭼـﻮﻟﯥ او ﺧﭙـﻞ ځﺎﻧﺘـﻪ ﻳـﯥ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ورﺗﻪ ﺑﻴﺎ ﻗﺎب ډك ﻛړى و‪.‬‬ ‫ﭘﻪ اﻳﻨﻪ ﻛﯥ ﻛﺘﻞ‪ .‬ﺗﺮ ډﯦﺮه د آﻳﻨﯥ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ وﻻړه وه‪ .‬ﺗﺸـﻨﺎب ﻛـﯥ دﻧﻨـﻪ د ﺧﭙـﻞ‬
‫ﺗﺮ ډوډۍ ﺧﻮړﻟﻮ وروﺳـﺘﻪ ﻣـﻼزم ﺣـﻮﻳﻠۍ ﭼﻤـﻦ ﻛـﯥ ﭼـﺎى اﻳښـﻰ و‪ .‬ﻫﻐـﻮى‬ ‫ځﺎﻧﻪ ﭘﺮﺗﻪ ﻫﺮ څﻪ ورﺗﻪ د ﻗﺪر وړ ښﻜﺎره ﺷﻮل‪.‬‬
‫دواړه ﻫﻢ ﭼﻤﻦ ﺗﻪ راﻏﻠﻞ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻻس ﻛﯥ ﭘﻴﺎﻟﻪ ﻧﻴﻮﻟﯥ وه ﭼـﯥ ﺑﻬـﺮ د ﻣـﻮټﺮ‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! اوس ﻟﻜﻪ ﭼﯥ درﺗﻪ د ﻛﻤﺘﺮۍ اﺣﺴﺎس ﭘﻴﻞ ﺷﻮ‪ .‬اوس ﺑﻪ څﻪ ﻛﻮې؟‬
‫ﻫﺎرڼ ﺗﺮ ﻏﻮږ ﺷﻮ‪ .‬څﻮﻛﻴﺪار دروازه ﭘﺮاﻧﻴﺴﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ورﺗﻪ دا اﺣﺴﺎس وﺷﻮ ﭼﯥ ټـﻮل دې ﭘﺴـﯥ ﺧﺎﻧـﺪي‪ ،‬ﻫﻐـﯥ د آﻳﻨـﯥ‬
‫‪ -‬ﺣﻴﺪر راﻏﻰ‪.‬‬ ‫څﺨﻪ ﺳﺘﺮګﯥ واړوﻟﯥ‪ ،‬اوﺑﻪ ﻳﯥ ﺑﻨﺪې ﻛړې‪ .‬ﻣﺦ ﭘـﺎك ﺑﺎﻧـﺪې ﻳـﯥ ﻻﺳـﻮﻧﻪ او‬
‫ﻋــﺎرﻓﻴﻦ دروازې ﭘــﻪ ﻟــﻮر وﻛﺘــﻞ او وﻳــﯥ وﻳــﻞ‪ .‬ﺳــړي ﺧﭙــﻞ ﻻﺳــﻲ ﺑﻴــګ او‬ ‫ﻣــﺦ وچ ﻛــړل او ﺑﻴﺮﺗــﻪ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ .‬ﻟــږه ﺷـﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ د ﻛــﻮر ﻣــﻼزم د‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻻس ﻛﯥ ﻧﻴﻮﻟﯥ ﭘﻴﺎﻟﻪ ﭘﻪ ﻣﯧﺰ ﻛﯧښﻮده‪ .‬ﭼﯥ دوى ﺗﻪ ﭼﺎى راوړي‪ .‬ﺗـﺮ‬ ‫ﻛﻮټ ﻣﻼزم ﺗﻪ ورﻛړل‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ د ﻣﻮټﺮ دروازې ﺑﻨﺪې ﻛـړې او ددوى ﭘـﻪ ﻟـﻮر‬
‫ﻳﻮې ﺷﯧﺒﯥ دواړه ﻏﻠﻲ ﻧﺎﺳﺖ ول‪.‬‬ ‫راﻏﻰ‪ .‬ﺳﺎره ﭘﻪ ﺣﻴﺮاﻧۍ ﻫﻐﻪ ﺳړي ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐـﻪ د ﺷـﻜﻞ څﺨـﻪ ﻛـﻮم ﺑﻬﺮﻧـۍ‬
‫‪ -‬اوس ﺧﻮ ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ ﺷﻮ ﻛﻨﻪ‪ .‬اوس وواﻳﺊ‪ ،‬دا دﻟﺘﻪ څﻨګﻪ راﻏﻠﯥ ده؟‬ ‫ښﻜﺎرﻳﺪه‪ .‬اوږد ﻗﺪ او د ﺑﻬﺮﻧﻴـﺎﻧﻮ ﭘـﻪ څﯧـﺮ ﻟﺒـﺎس ﻳـﯥ ﻟـﻪ ﻧـﻮرو ﺧﻠﻜـﻮ څﺨـﻪ‬
‫ﺣﻴﺪر ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﭘﻼر ﺳﺮه ﭘﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺧﺒﺮې ﭘﻴﻞ ﻛړې‪.‬‬ ‫ﺑﯧﻞ ﻛړى و‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﻴﺪره! دا ﺑﻪ ﻧﻮره دﻟﺘﻪ اوﺳﯧږي‪.‬‬ ‫‪ -‬اﻟﺴﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯥ؟‬ ‫ﺣﻴﺪر ﻧږدې راﺗﻠﻮ ﺳﺮه ووﻳﻞ‪ ،‬ﻳﻮه څﻮﻛۍ ﻳﯥ راواﺧﻴﺴـﺘﻪ او ددوى ﺧﻮاﺗـﻪ‬
‫ﺣﻴﺪر ﭘﻪ ﺣﻴﺮاﻧۍ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﺎى وﻧﻴﺴﺊ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! دا زﻣﺎ ځﻮى دى‪ ،‬ﺣﻴﺪر‪.‬‬
‫ﺳﺎره ددوى ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻛﯥ راﻏﻠﻪ‪ .‬ﺣﻴﺪر ﭘﻪ ډﯦـﺮه رﺳـﻤﻲ ﺗﻮګـﻪ ﻟـﻪ ﻫﻐـﯥ څﺨـﻪ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ورﺗﻪ ﺧﭙﻞ ځﻮى ورﭘﯧﮋﻧﺪه‪.‬‬
‫ﭘﻴﺎﻟﻪ واﺧﻴﺴﺘﻪ‪ .‬ﺳﺎره ﺑﻴﺎ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ او ﭼﺎې څښﻠﻮ ﺑﺎﻧـﺪې ﻳـﯥ‬ ‫‪ -‬ﺳﻼم‪.‬‬
‫ﭘﻴﻞ وﻛﻪ‪.‬‬ ‫ﺣﻴﺪر ﭘﻪ ډﯦﺮه رﺳﻤﻲ ﻟﻬﺠﻪ ﻛﯥ ووﻳﻞ‪ ،‬او ﺑﻴـﺎ ﻳـﯥ ﭘـﻪ ﻣﺎﺗـﻪ ګـﻮډه ﻓﺮاﻧﺴـﻮي‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ ﻣړه ﺷﻮې ده او دا ﻳﻮاځﯥ څﻨګﻪ اوﺳﻴﺪاى ﺷﻲ‪.‬‬ ‫ژﺑﻪ ﻛﯥ د ﭘﻼر څﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪،‬‬
‫دا ځﻞ ﺣﻴﺪر د ﺳﺎره ﭘﻪ ﻟﻮر وﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬دا څﻮك ده؟‬
‫‪ -‬ﻫﻐﻪ ﻛﻠﻪ ﻣړه ﺷﻮه؟‬ ‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻟږ ځﻨډ وروﺳﺘﻪ ځﻮاب ورﻛﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ ﻟﻪ ﭘﻼر څﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬د ﺳﺒﺎ ﻟﻮر ده‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﻨځﻪ ورځﯥ وړاﻧﺪې‪.‬‬ ‫د ﻟږ ځﻨډ وروﺳﺘﻪ ﺣﻴﺪر ﺑﻴﺎ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫ﺣﻴـﺪر ﭘــﻪ ﺣﻴﺮاﻧـۍ د ﭘــﻼر ﭘــﻪ ﻟـﻮر ﻛﺘــﻞ‪ .‬ﻧـﻮرې ﭘﻮښــﺘﻨﯥ ﻛــﻮل ورﺗـﻪ ﺳــﻢ ﻧــﻪ‬ ‫‪ -‬دﻟﺘﻪ څﻨګﻪ راﻏﻠﯥ ده؟‬
‫ښﻜﺎرﻳﺪل‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺣﻴﺪره! ﺗﺎﺳﺮه ﭘﻪ دې ﻣﻮﺿﻮع وروﺳﺘﻪ ﺧﺒﺮې ﻛﻮم‪.‬‬
‫ﺳﺎره ددوى ﭘﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺧﺒﺮو ځﺎن ﻧﺎ ﺧﺒﺮه و ‪ ،‬داﺳﯥ ﻫﻢ ﻧـﻪ وه ﭼـﯥ ﭘـﻪ دې‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﺳﺎره ﭘﻪ ﻟﻮر وﻛﺘﻞ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﭘـﻪ ﭼـﺎﻳﻮ څښـﻠﻮ ﺑﻮﺧﺘـﻪ وه‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘـﻮه ﻧـﻪ‬
‫ټﻮﻟﻮ ﺧﺒﺮو ﻫﻐﻪ ﭘﻮه ﻧﻪ ﺷﻮه‪ .‬ﭘﻪ څﻮﻣﺮه ﺗﯧـﺰه ﻟﻬﺠـﻪ ﭼـﯥ ﻫﻐـﻮى دواړو ﺧﺒـﺮې‬ ‫ﺷﻮﭼﯥ ﺳﺎره ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ ﺷﻲ ﻛﻪ ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻛﻮﻟﯥ ﻫﻐﻮﻣﺮه ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪه‪ ،‬ﻳﻮاځﯥ دا ﻧﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺧﺒـﺮې ﻧـﻪ ﺷـﻮې‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺗﻪ ﭘﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ژﺑﻪ ﭘﻮﻫﻴږې؟‬
‫ﻛړى ﺑﻠﻜﯥ ﭘﻪ ﺳﻤﻪ ﺗﻮګﻪ ﻟﻴﻜﻞ ﻳﯥ ﻫﻢ ﻛﻮﻻى ﺷـﻮ‪ .‬وړوﻛـﻮاﻟﻲ ﻛـﯥ ﻳـﯥ ﭼـﯥ‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ‪...‬‬
‫ﻣﻮر ﻳﻮاځﯥ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه ﻧﻮ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ژﺑﻪ ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪ .‬ﻫﻐـﯥ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺳـﻢ ځـﻮاب ﺗـﺮ ﻻﺳـﻪ ﻛـړ‪ ،‬او ﻳـﻮه اوږده ﺳـﺎه ﻳـﯥ واﺧﻴﺴﺘﻪ‪.‬ﺳـﺎره د‬
‫ﻟﻪ ﻣﻮر څﺨﻪ څﻮ ځﻠﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻛړې وه ﭼﯥ ﭘﻪ ﻛﻮﻣـﻪ ژﺑـﻪ ﺧﺒـﺮې ﻛـﻮي‪ ،‬او ﭘـﻪ‬ ‫ځﻮاب ورﻛﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﭼﭗ ﺷﻮه‪.‬‬
‫ﻫﺮ ځﻞ ﺑﻪ ﻣﻮر د اوږدې ﭼﭙﺘﻴﺎ څﺨﻪ ﭘﺮﺗﻪ ﺑﻞ ﻫﻴڅ ځﻮاب ﻧﻪ درﻟﻮده‪ .‬ﺳﺎره ﻟـﻪ‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره‪ ،‬ﺗﻪ ﺣﻴﺪر ﻟﭙﺎره ﭼﺎى راوړه‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﻣﺦ ﺗﻪ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ وﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻣﻮر څﺨـﻪ د څـﻮ ﻟﻐـﺎﺗﻮﻧﻮ اورﻳـﺪﻟﻮ وروﺳـﺘﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣـﻪ ﻛـړه ﭼـﯥ ﻣـﻮر ﻳـﯥ ﭘـﻪ‬
‫‪ -‬زﻣﺎ ﻣﻮر ﻓﺮاﻧﺴﻮي څﻨګﻪ زده ﻛړې وه؟‬ ‫ﻓﺮاﻧﺴﻮي ژﺑﻪ ﺧﺒﺮې ﻛﻮي‪ .‬ﻧﻮ ډﯦﺮه ﺑﻪ ﺣﻴﺮاﻧﻪ وه‪،‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ زر ﻫﻐﯥ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ ،‬ﻫﻐﯥ ورﺗﻪ ﭘﻪ ډﯦﺮ دﻗﺖ ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﭘﻪ دې ژﺑﻪ ﻣﻮر څﻨګﻪ ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻻى ﺷـﻲ‪ ،‬او ﻛـﻪ ﭘـﻪ دې ژﺑـﻪ ﺧﺒـﺮې ﻛـﻮﻻى‬
‫‪ -‬د ﻫﻐﯥ ورﺳﺮه ﻣﻴﻨﻪ وه‪...‬‬ ‫ﺷﻲ ﻧﻮ ﻧﻮر ﭘﻪ څﻪ څﻪ ﭘﻮﻫﯧږي؟‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دى ﻧﻴﻤګړي ځﻮاب ﺑﺎوري ﻧﻪ ﺷﻮه‪،‬‬ ‫د داﺳﯥ ﻧﻮرو ﭘﻮښﺘﻨﻮ ځﻮاﺑﻮﻧﻪ ﻟټﻮل ﻳـﯥ ﻏﻮښـﺘﻞ‪ ،‬ﺧـﻮد ﻣـﻮر ﻟـﻪ ﻟـﻮرې ﺑـﻪ‬
‫‪ -‬زه ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ځﻢ‪ ،‬ﻛﻪ ﺗﻪ ﻏﻮاړې ﻛﻮر وګـﻮره او ﻳـﺎ اﺳـﺘﺮاﺣﺖ ﻛـﻮﻻى‬ ‫ددې ﭘﻮښﺘﻨﯥ ځﻮاب د ﭼﭙﺘﻴﺎ ﭘﻪ ﺷﻜﻞ ﻛﯥ ورﻛﻮل ﻛﯧـﺪه‪ .‬ﻛﻠـﻪ ﭼـﯥ دوﻟﺴـﻢ‬
‫ﺷﯥ‪.‬‬ ‫ﺻﻨﻒ ﺗﻪ ورﺳﯧﺪه‪ ،‬ﻧﻮ ورﺳﺮه ﻳـﯥ د ﻓﺮاﻧﺴـﻮي ژﺑـﯥ ښـﻮوﻧﻴﺰ ﻣﺮﻛـﺰ ﻛـﯥ ﻫـﻢ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ ﻧﻮرو ﭘﻮښﺘﻨﻮ ﺗﻪ ځﻮاب ورﻛﻮل ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ‪ ،‬ﻧـﻮ ځﻜـﻪ‬ ‫داﺧﻠﻪ واﺧﺴﺘﻪ‪ .‬ﻫﻐﻪ د ﻣﻮر ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ځﺎن ﭘﻮﻫﻮل ﻏﻮښﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻟـﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه‬
‫ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎﻳﻪ ﭘﺎڅﻴﺪ او ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻻړ‪.‬‬ ‫څﻪ ﺧﺒﺮې ﻛﻮي؟ څـﻪ واﻳـﻲ؟ څـﻪ ﺳـﻮﭼﻮﻧﻪ ﻛـﻮي؟ ﭘـﻪ ورو ورو ددې وړ ﺷـﻮه‬
‫ﻟﻤﺮ ﭘﺮﻳﻮﺗﻰ و‪ ،‬ﺗﻴﺎره ﺧﻮرﻳﺪوﻧﻜﯥ وه‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﭘﺎڅﻴﺪه او ﭼﻤـﻦ ﻛـﯥ ګﺮځﯧـﺪه‪.‬‬ ‫ﭼﯥ د ﻣﻮر ﻟﻪ ﺧﺒﺮو ﻣﻔﻬﻮم ﺗﺮ ﻻﺳﻪ ﻛړي‪ .‬ﻫﻐﯥ د ﻣﻮر ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ځـﺎن ﭘﻮﻫـﻮل‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ راﻏﻰ او دروازه ﻳﯥ ﺑﻨﺪه ﻛړه‪ .‬ﻳﻮ دﻣـﻲ ﻳـﯥ د‬ ‫ﻏﻮښﺘﻞ‪ .‬ﻛﻠﻪ ﭼـﯥ د ﻣـﻮر ﭘـﻪ ﺧﺒـﺮو ﭘﻮﻫـﻪ ﺷـﻮه‪ ،‬ﻧـﻮ ﺑﻴـﺎ ﻫـﻢ د ﻫﻐـﯥ ﺧﺒـﺮو ﭘـﻪ‬
‫اﻟﻤــﺎرۍ ﻻﻧــﺪﻳﻨﻲ روك ﻧــﻪ ﻛﻠﻴــﺎﻧﻰ راووﻳﺴــﺘﻰ او ﻟــﻪ اﻟﻤــﺎرۍ څﺨــﻪ ﻳــﯥ د‬ ‫ﻣﻬﻔﻮم ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه‪ ،‬د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻛـﯥ ﻫـﻴڅ ﻛـﻮم ﻣﺎﺿـﻲ ﻧـﻪ و‪ ،‬ﻧـﻪ ﭘﻜـﯥ د‬
‫ﻋﻜﺴﻮﻧﻮ ﭘڼډ راووﻳﺴﺖ‪ .‬ﺧﭙﻞ ﻛټ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺖ‪ ،‬اﻟـﺒﻢ ﭘﺮاﻧﺴـﺘﻠﻮ ﺳـﺮه ﻳـﯥ‬ ‫ﻛﻮم ﭼﺎ ﻧﻮم و‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻟﻪ اﷲ ﺳﺮه ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬ﺧﻮ د ﻛـﻮم دروﻳـﺶ اﻧﺴـﺎن ﭘـﻪ‬
‫ﻫﻤﺎﻏﻪ څﯧﺮه وﻟﯧﺪه‪ ،‬ﭼﯥ ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ وړاﻧﺪې ﻳـﯥ د ﺳـﺎره ﺳـﺮه د ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ ﻗﺒـﺮ‬ ‫څﯧﺮ ﻫﻢ ﻧﻪ ول‪ ،‬ځﻜﻪ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻛﯥ ﻫﻴڅ ﻛﻮﻣﻪ ګﻴﻠﻪ او ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻧﻪ و‪.‬‬
‫ﻓﺎﺗﺤﻪ وﻟﻮﺳﺘﻠﻪ‪.‬‬ ‫ﺳﺎره ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﻣﻮر ﭘـﻪ دې ﻧـﻪ وه ﭘﻮﻫـﻪ ﻛـړې ﭼـﯥ ﻓﺮاﻧﺴـﻮي ژﺑـﻪ زده ﻛـﻮي‪.‬‬
‫‪ -‬دې ﻧړۍ ﺗﻪ ﻳﻮاځﯥ د څﻠﻮﻳښﺖ ﻛﻠﻮﻧﻮ ﻟﭙـﺎره راﻏﻠـﯥ وې او زه ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ ﻳـﻢ‬ ‫ﺳﺎره ﺗﻞ ﺧﭙﻞ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ ﺗﺮﻳﻨﻪ ﭘټـﻮل ځﻜـﻪ ﻛـﻪ ﻣـﻮر ﻳـﯥ ﺧﺒـﺮه ﺷـﻲ ﻧـﻮ ﻛﯧـﺪاى‬
‫ﺳــﺒﺎ‪ ،‬زه ډﯦــﺮ زﻳــﺎت ﺧﻮﺷــﺎﻟﻪ ﻳــﻢ ﭼــﯥ ﺗــﺎ د ژوﻧــﺪ د ﻋــﺬاب څﺨــﻪ ﺧﻼﺻــﻮن‬ ‫ﺷﻲ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﺧﺒﺮې ﻛﻮل ﻫﻢ ﺑﻨﺪ ﻛړي او د ﻫﻐﯥ د اواز ﻟﻪ اورﻳـﺪو څﺨـﻪ‬
‫وﻣﻮﻧﺪ‪ .‬اوس ﻟږ ﺗﺮ ﻟږه اراﻣﻪ ﺧﻮ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻛﻨﻪ‪...‬‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﯥ ﺑﺮﺧﯥ ﺷﻲ‪ .‬ﺣﻴﺪر ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻫﻐـﯥ ﻧـﻪ ﻏﻮښـﺘﻞ‪ ،‬ﭼـﯥ‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻫﻤﻐﻪ ﻋﻜﺲ ګﻮﺗﯥ ﺗﯧﺮوﻟﯥ او ځﺎن ﺳﺮه ﻟګﻴﺎ وو‪.‬‬ ‫ورﺑﺎﻧﺪې وﭘـﻮﻫﻴږي‪ .‬ﭘـﻪ ډﯦـﺮه ﭼﭙﺘﻴـﺎ درې واړو ﭼـﺎى ﺧـﺘﻢ ﻛـړى و‪ .‬د ټﻮﻟـﻮ‬
‫څﺨﻪ وړاﻧﺪې ﺣﻴﺪر ﭼﺎى ﺧﺘﻢ ﻛړ او دﻧﻨﻪ ﻻړ‪.‬‬
‫‬ ‫‪ -‬دا ﺳﺘﺎﺳﻮ ﺧﭙﻞ ځﻮى دى؟‬
‫ﺳﺎره د ﺣﻴﺪر ﺗﺮ ﺗﻠﻠﻮ وروﺳﺘﻪ ﻟﻪ ﻫﻐﻪ څﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪.‬‬
‫ﺳــﺒﺎ د ﻫﻐــﯥ ﺗــﺮه ﻟــﻮر وه‪ .‬ﻫﻐــﻪ د دوه ﺧﻮﻳﻨــﺪو او ﻳــﻮ ورور څﺨــﻪ ﻣﺸــﺮه وه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬زﻣﺎ ﺧﭙﻞ ځﻮى دى‪ ،‬ﻣﺎ ﻟﻪ ﻳﻮې ﻓﺮاﻧﺴﻮۍ ښځﯥ ﺳﺮه واده ﻛړى و‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د درې واړو ﺧﻮﻳﻨﺪو څﺨﻪ وړوﻛﻰ و‪ .‬ﭘـﻪ ﻳـﻮه ﻏټـﻪ ﻣﯧﻨـﻪ ﻛـﯥ څﻠـﻮر‬ ‫‪ -‬ﻫﻐﻪ ﭼﯧﺮﺗﻪ ده؟‬
‫وروﻧــﻪ اوﺳــﻴﺪل ﭼــﯥ د ټﻮﻟــﻮ ﺣــﻮﻳﻠۍ او ﻋﻤــﻮﻣﻲ دروازه ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﻳــﻮه وه‪ .‬د‬ ‫‪ -‬ﻫﻐﻪ درې ﻛﺎﻟﻪ وړاﻧﺪې وﻓﺎت ﺷﻮه‪.‬‬
‫وﺷﻮه ﭼﯥ ﺧﭙﻞ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﯥ ﭘﻮره ﻛړى او ﭘـﻪ ﻳـﻮ ﺑﺎﻧـﻚ ﻛـﯥ ﻳـﯥ دﻧـﺪه ﺗـﺮ ﺳـﺮه‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻼر ﭘﻜﯥ ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﻣﺸﺮ او د ﺳﺒﺎ ﭘﻼر ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﻛﺸﺮ و‪.‬‬
‫ﻛﻮﻟﻪ او ﻛﻮر ﺗﻪ ﭘﻪ رﺧﺼﺘۍ راﻏﻠﻰ و‪ .‬ﻛﻮر ﺗﻪ ﭘـﻪ راﺗﻠـﻮ ﺳـﺮه څـﻮ څـﻮ ځﻠـﻪ د‬ ‫د ﺳﺒﺎ ﭘﻼر ﻟﻪ ﭘﺨﻮا څﺨﻪ ﭘﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎ ﻛﯥ اوﺳﯧﺪه‪ ،‬ﭘـﻪ ﻛـﺎل ﻛـﯥ ﺑـﻪ دوه ځﻠـﻪ‬
‫ﺗﺮه ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻰ و‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻟﭙﺎره ﭼﺎى ﻫﻤﻐﯥ راوړ او ﭘﻴﺎﻟﻪ اﻳښﻮدو ﺳـﺮه‬ ‫ﻛﻮر ﺗﻪ راﺗﻪ‪ .‬د ﺳﺒﺎ ﻛـﻮرﻧۍ ﻫﻴڅﻜﻠـﻪ ددې ﻟـﻮى ﻛـﻮر څﺨـﻪ د ﺑﻬـﺮ اوﺳـﯧﺪو‬
‫ﻳﯥ ﻋﺎرﻓﻴﻦ څﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪،‬‬ ‫ﻛﻮښښ ﻧﻪ و ﻛړى‪ ،‬ځﻜﻪ ﻧﻪ د ﺳﺒﺎ ﭘﻼر ﭘﺮﯦښـﻮدل او ﻧـﻪ ﻫـﻢ د ﺳـﺒﺎ ﻣـﻮر ﺑـﻞ‬
‫‪ -‬ﺗﻌﻠﻴﻢ څﻨګﻪ ﺷﻰ دى؟‬ ‫ځـﺎى ﻛـﯥ اوﺳـﻴﺪل ﻏﻮښـﺘﻞ‪ .‬ﻧـﻮ ﭘﺎﻳﻠـﻪ دا ﺷـﻮه ﭼـﯥ ﻫﻐـﻪ ﺗـﺮ واده وروﺳــﺘﻪ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ډﯦﺮ ﺣﻴﺮان ﺷﻮ‪،‬‬ ‫ﻫﻤﺎﻏﻪ ﻛﻮر ﻛـﯥ ﺑﻴـﻞ ځـﺎى ﺟـﻮړ ﻛـﻪ‪ .‬وﺧـﺖ ﻫﻤﺪاﺳـﯥ ﺗﯧﺮﯦـﺪه‪ .‬دا ﻳـﻮ داﺳـﯥ‬
‫‪ -‬ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺧﻮ ډﯦﺮ ښﻪ وي‪.‬‬ ‫ﻛﻮر و ﭼﯥ اﻧﺠﻮﻧﯥ ﺗﺮ ﻟﻴﻜﻠﻮ‪ ،‬ﻟﻮﺳﺘﻠﻮ ﭘﻮرې ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛـﻮﻻى ﺷـﻲ‪ .‬ﺳـﺒﺎ ﺳـﺮه‬
‫د ﭘﻮښﺘﻨﯥ ځﻮاب اورﻳﺪﻟﻮ ﺳﺮه ﻳﯥ ﺑﻠﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻛړې وه‪.‬‬ ‫ﻫﻢ داﺳﯥ ﺷﻮي ول‪ .‬د ﻟﺴﻢ ټﻮﻟګﻲ څﺨﻪ وروﺳﺘﻪ ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﻲ ښﻮوﻧځﻲ ﺗـﻪ‬
‫‪ -‬ﻳﻮاځﯥ د ﻫﻠﻜﺎﻧﻮ ﻟﭙﺎره ﻛﻪ د اﻧﺠﻮﻧﻮ ﻟﭙﺎره ﻫﻢ؟‬ ‫ﻟﻪ ﺗﻠﻮ څﺨﻪ ﻣﻨﻊ ﻛړې وه‪ ،‬د ﻣﻮر ﻳﯥ ﻫـﻢ دا ﺧﻮښـﻪ وه‪ ،‬ﭼـﯥ ﻫﻤـﺪوﻣﺮه ﺗﻌﻠـﻴﻢ‬
‫د ﺳﺒﺎ ﻣﻮر ﻣﻨځ ﺗﻪ راټﻮپ ﻛړل‪.‬‬ ‫اﻧﺠﻮﻧﻮ ﻟﭙﺎره ﺑﺴﻨﻪ ﻛﻮي‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! دا څﻪ ﻓﻀﻮﻟﻪ ﭘﻮښﺘﻨﯥ دې ﺷﺮوع ﻛړي دي‪...‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬زه ﺧﻮ ﻧﻮر ﻫـﻢ ﺗﻌﻠـﻴﻢ ﻛـﻮل ﻏـﻮاړم‪ ،‬زه ﺑـﻪ ﭘـﻼر ﺳـﺮه ﺧﺒـﺮه وﻛـړم ﺧـﻮ زه‬
‫‪ -‬دواړو ﻟﭙﺎره ښﻪ وي‪.‬‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﻪ ﭘﺮﻳږدم‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﺮﺗﻪ د ﺗﺮه ښځﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮه ﻏﻮر ﻛﻮﻟﻮ ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ځﻮاب ورﻛﻪ‪.‬‬ ‫د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ داﺳﯥ ځﻮاﺑﻮﻧﻮ ﻣﻮر ډﯦﺮه ﺗﻨګﻪ ﺷﻮې وه‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﻣﺸﺮه ﻛﺎﻧﻲ وﻟﯥ د ﺗﻌﻠﻴﻢ دوﻣﺮه ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻮي‪ .‬ﺧﭙﻞ ځـﻮى د ﺗﻌﻠـﻴﻢ‬ ‫‪ -‬ﻛﻮر ﻛﯥ ﻫﻴڅﻮك دا ﻧﻪ ﺧﻮښﻮي او ﺳﺘﺎ ﭘﻼر ﺑﻪ ﻳـﯥ ﻫـﻢ ﺧـﻮښ ﻧـﻪ ﻛـړي او‬
‫ﻟﭙﺎره ﻟﻨﺪن ﺗﻪ ﻟﻴږي او ﻧﻮر د ﻛﻮر څﺨﻪ ﺑﻬﺮ ﻧﻪ ﭘﺮﻳږدي‪.‬‬ ‫ﺑﻴﺎ ﭼﯥ ﺗﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ وﻛړى ﻫﻢ ﻧﻮ څﻪ ﺑﻪ ﭘﺮې ﻛﻮې؟‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﺧﻮﻟﻪ دې ﻧﻮره ﺑﻨﺪه ﻛﻪ‪ ،‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﺗﻪ د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮو ﺗﻪ ﻏﻮږ ﻣﻪ ږده‪.‬‬ ‫ﻣﻮر ﻳﯥ د ﭘﻮﻫﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ ﻛﺎوه‪.‬‬
‫د ﺳﺒﺎ ﻣﻮر ﺑﻴﺎ ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻏﻮﺳﻪ ﺷﻮه‪ ،‬ﭼﯥ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺗﻨـګ ﻛـﻪ ﺧـﻮ ﻫﻐـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻟﻴﻚ ﻟﻮﺳـﺖ داﺳـﯥ ﺷـﻰ ﻧـﻪ دى ﭼـﯥ څـﻮك دې ﭘـﺮې ﻧﻴﻮﻛـﻪ وﻛـړي او ﻟـﻪ‬
‫ﭘﻪ ډﯦﺮ ﺷﻮق د ﺳﺒﺎ ﺧﺒﺮو ﺗﻪ ﻏﻮږ ﻧﻴﻮﻟﻰ و‪.‬‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ څﺨﻪ وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ زه ﭘﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ څـﻪ ﻛـﻮم دا ﺧـﻮ ﺑـﻪ زه ﺗﻌﻠـﻴﻢ ﭘـﻮره ﻛﻮﻟـﻮ‬
‫‪ -‬څﻮك د ﻛﻮر څﺨﻪ ﺑﻬﺮ ﻧﻪ ﭘﺮﻳږدي؟‬ ‫څﺨﻪ وروﺳﺘﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ واﻳﻢ‪ ،‬اوس ﻳﯥ درﺗﻪ څﻨګﻪ وواﻳﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ډﯦﺮ اراﻣﻪ ﻟﻬﺠﻪ دا ﺧﺒﺮې وﻛړې‪ ،‬او ﺑﻴﺎ څﻮك ﺧﺒﺮ ﭼﯥ ﭘـﻼر ﺗـﻪ ﻳـﯥ‬
‫ﻫﻐﯥ ډﯦﺮ زر ځﻮاب ورﻛړى و‪.‬‬ ‫ﭘﻪ ﺧﻂ ﻛﯥ څﻪ ﻟﻴﻜﻠﻲ وو ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ورﺗﻪ ﻛـﺎﻟﺞ ﻛـﯥ د داﺧﻠـﯥ اﺧﺴـﺘﻮ اﺟـﺎزه‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ ﺑﻲ ﺑﻲ! ﺗﺎﺳﻮ ﺧﻮ دوﻟﺴﻢ څﺨﻪ ﻫﻢ ﻓﺎرغ ﺷﻮئ‪ .‬ﻧﻮر څﻮﻣﺮه درس واﻳﺊ‬ ‫ورﻛړه‪.‬‬
‫او ﺑﻴﺎ د ﻧﻮر درس وﻳﻠﻮ ګټﻪ څﻪ ده؟‬ ‫ﭘﻪ دې ورځﻮ ﻛـﯥ ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﭘـﻪ ﻟﻨـﺪن ﻛـﯥ د اﻗﺘﺼـﺎد رﺷـﺘﻪ ﻛـﯥ ﺧﭙـﻞ ﺗﻌﻠـﻴﻢ‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﭘﻪ دوﻣﺮه ﺗﻌﻠﻴﻢ څﻪ ﻛﻮئ؟‬ ‫ﭘــﻮره ﻛﻮﻟ ـﻮ‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻟــﻪ ﺳــﺒﺎ څﺨــﻪ ﭘﻨځــﻪ ﻛﺎﻟــﻪ ﻣﺸــﺮ و‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ د ﻧــﻮرو ﺗــﺮه‬
‫ﻟﻬﺠﻪ ﻳﯥ اوس ﻫﻢ ﻧﺮﻣﻪ وه ﺧﻮ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻧﻪ وه‪.‬‬ ‫ﻟﻮرﻳﺎﻧﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ ﺳﺒﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻏﻪ ﺷﺎن وه‪ .‬ﻟﻪ ﺳـﺒﺎ ﺳـﺮه ﻳـﯥ ﻟـﻮﻣړۍ ﻟﻴﺪﻧـﻪ ﻫﻠـﻪ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﺳﺒﺎ ﻟﭙﺎره ﻣﻮر ﭘﻼر ﺗﻪ ووﻳﻞ‪ .‬د ټﻮﻟﯥ ﻛﻮرﻧۍ ﭼﯥ ﭘﻪ ﭼـﺎ ﺳـﺘﺮګﯥ‬ ‫‪ -‬ګﻮره‪ ،‬زه ﺧﻮ ﺳړى ﻳﻢ‪ ،‬زه ﺧﻮ ﺑﺎﻳﺪ وګټﻢ‪ ،‬ﺗﺮ څﻮ ﺧﭙﻞ ﻛﻮر وﭼﻠﻮم‪.‬‬
‫وي ﻫﻤﺎﻏﻪ ﻳـﯥ ﺧﻮښـﻪ ﻛـړه‪ ،‬د ﻣﺸـﺮ ﺗـﺮه ښـځﯥ ﭘـﻪ وﻳﻨـﺎ دا ﺧـﻮ د ﺷـﺮﻣﯧﺪﻟﯥ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ډﯦﺮ ﻧﺮﻣۍ دا ﻫﺮڅﻪ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫زﻣﺎﻧﯥ اﻧﺠﻠۍ ده‪ .‬د ﻫﻐﯥ وس ﻧﻪ و ﻛﻪ ﻧﻪ ﺳـﺒﺎ ﻳـﯥ وژﻟـﻪ‪ .‬د ﺗـﺮه ښـځﯥ ﺳـﺒﺎ د‬ ‫‪ -‬د دوﻣﺮه ډﯦﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﻮﻟﻮ ﻣﻮﺧﻪ ﻳﻮاځﯥ ګټﻞ دي؟‬
‫ټﻮﻟﻮ څﺨﻪ ﺑﺪه اﻳﺴـﻴﺪه او اوس د ﻫﻐـﯥ اﻳﻨګـﻮر ﺟـﻮړول ورﺗـﻪ د ﻗﻴﺎﻣـﺖ ﻧـﻪ‬ ‫ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ څﯧﺮې ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻛﻢ ﻧﻪ و‪ .‬د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﭘﻮﻫﻮﻟﻮ ﻛـﯥ ﻫﻐـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ راﻏﻠـﯥ وه‪ .‬ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻫﻴڅﻜﻠـﻪ‬ ‫‪ -‬ﭘﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬زه د ګټﻠﻮ ﻟﭙﺎره ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﻮل ﻧﻪ ﻏـﻮاړم‪ .‬د ﺷـﻌﻮر ﻻﺳـﺘﻪ راوړﻟـﻮ‬
‫دوﻣﺮه ﺿﺪ ﻧﻪ ﻛﺎوه ﺧﻮ دا ځﻞ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﺒﺮه ډﯦﺮ ﻛﻠﻚ وﻻړ و‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ ﺳـﺒﺎ‬ ‫ﻟﭙﺎره ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﻮل ﻏﻮاړم‪.‬‬
‫ﻛﯥ د ﻫﻴڅ ﺷﻲ ﻛﻤﻰ ﻧﻪ ﻟﻴﺪه ﺑﻠﻜﯥ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻧﻮر ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﻮﻟـﻮ ﻛـﯥ ورﺳـﺮه د‬ ‫‪ -‬ﭘﻪ ﺷﻌﻮر ﺑﺎﻧﺪې ﺑﻴﺎ څﻪ ﻛﻰ؟‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻫﻢ ﺧﻮښﻪ وه‪ .‬ﻣﻮر ﻳﯥ ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻫـﻢ ﺧﻔـﻪ ﻛـﻮﻻى ﻧـﻪ ﺷـﻮ ځﻜـﻪ دا ﻳـﯥ‬ ‫‪ -‬ﻧړۍ ﺑﻪ وﭘﯧﮋﻧﻢ‪ ،‬اﻧﺴﺎﻧﺎن ﺑﻪ وﭘﯧﮋﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻳﻮاځﯧﻨﻰ ځﻮى و‪ .‬ﻧﻮ ځﻜﻪ ﭘﻪ زړه ﻳﯥ ﻏټﻪ ﺗﻴـږه ﻛﯧښـﻮده او د ﺳـﺒﺎ ﻏﻮښـﺘﻠﻮ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺣﻴﺮاﻧۍ د ﺗﺮه ﻟﻮر ﻣﺦ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻟﭙﺎره ﻫﻐﻮى ﻛﺮه ﻻړل‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﻛﯥ داﺧﻠﻪ اﺧﺴﺘﻞ ﻏﻮاړئ‪ ،‬ﺳﻤﻪ ده‪ ،‬زه ﺑﻪ ﭘﻼر ﺳﺮه ﺧﺒـﺮه‬
‫‪ -‬ﻣﻮرې! ﻋﺎرﻓﻴﻦ څﺨﻪ وﭘﻮښﺘﺊ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻣﺎ ﻧﻮر ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺗﻪ ﭘﺮﻳږدي ﻛـﻪ ﻧـﻪ؟ ﻛـﻪ‬ ‫وﻛړم‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻫﻴڅ ﻧﻴﻮﻛﻪ ﻧﻪ ﻟﺮي‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ دا وﻣﻨﻲ ﻧﻮ زه دې ﺧﭙﻠﻮي ﻛﻮﻟﻮ ﺗﻪ ﺗﻴﺎره ﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺧﭙﻠﻪ ﭘﺮﯦﻜړه ﻛړې وه‪ ،‬د ﻫﻐﯥ ﭘـﻪ ﻣـﺦ ﻛـﯥ ﻣﺴـﻜﺎ څﺮګﻨـﺪه ﺷـﻮه او‬
‫د ﺳﺒﺎ ﻣـﻮر ﺗﻨـﺪي ﺗـﻪ ټـﭗ ورﻛـﻪ او ﻓﻜـﺮ ﻳـﯥ ﻛـﺎوه ﭼـﯥ د ﺳـﺒﺎ ﻣـﺎﻏﺰه ﺧـﺮاب‬ ‫دﻧﻨﻪ ﻻړه‪.‬‬
‫ﺷﻮي دي ﻛﻪ ﻧﻪ د داﺳﯥ ﺧﭙﻠـﻮۍ د ﺧـﺪاى څﺨـﻪ ﺷـﻜﺮ ﭘـﺮ ځـﺎى ﺷـﺮﻃﻮﻧﻪ ﻧـﻪ‬ ‫د ﺗﺮه ښځﻪ ﻳﯥ ﺧﻔـﻪ ﺷـﻮې وه‪ ،‬د ﻫﻐـﯥ ﭘﻮﻫﻮﻟـﻮ ﻟﭙـﺎره ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ډﯦـﺮې ﺧﺒـﺮې‬
‫اﻳښﻮدل‪ .‬دا ﺧﺒﺮه ﺗﺮ ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﭘـﻮرې رﺳـﻴﺪﻟﯥ وه او ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻫـﻢ د ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ‬ ‫وﻛړې‪ .‬ﺑﻴﺎ ﭘﻪ رﻳښﺘﻴﺎ ﻫﻢ ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﻲ د ﺗﯧﺮ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔـﺖ وﻧـﻪ ښـﻮد ﺧـﻮ‬
‫ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻫﻴڅ ﻛﻮﻣﻪ ﻧﻴﻮﻛـﻪ ﻧـﻪ درﻟـﻮده او ﻧـﻪ ﻳـﯥ ﻫـﻢ ﻟـﻪ ﻧـﻮر ﺗﻌﻠـﻴﻢ ﻛﻮﻟـﻮ ﻣﻨـﻊ‬ ‫داﺳﯥ ﻫﻢ ﻧﻪ وه ﭼﯥ د ﻫﻐﯥ د ﺳﺒﺎ ﭘﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ څﻪ ﻧﻴﻮﻛـﻪ ﻧﺸـﺘﻪ‪ .‬د ﻫﻐـﯥ ﻧﻴـﻮﻛﯥ‬
‫ﻛﻮﻟﻪ‪.‬‬ ‫او ﻧﺎﺧﻮښﻲ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى وه او اوس ﻳـﯥ ﺳـﺒﺎ ﺳـﺮه ﺧﺒـﺮې ﻛـﻮل ﻫـﻢ ﭘﺮﻳښـﻲ‬
‫ﭘﻪ ډﯦﺮ ﺳﺎده ډول د دواړو ﻧﻜﺎح ﺷﻮې وه او دوه ﻛﺎﻟﻪ وروﺳـﺘﻪ د واده ﻧﯧټـﻪ‬ ‫ول‪ .‬ﺳﺒﺎ ﻫﻢ ددې ﺧﺒﺮې ﻫﻴڅ ﭘﺮوا ﻧﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪.‬‬
‫وه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻣﻮرې! ﻛﻪ څﻮك ﻣﺎ ﭘﺴﯥ ﺧﺒﺮې ﻛﻮي او ﻛﻪ زﻣﺎ ﺳﺘﺎﻳﻨﻪ ﻛﻮي ﭘﻪ دې ﻣﺎﺗﻪ‬
‫د ﺳﺒﺎ د ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن وﻳﻠﻮ ﻣﻮﺿﻮع ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴـﺎ د ټﻮﻟـﻮ ﺳـﺘﺮګﻮ ﺧـﺎر ﺟـﻮړ ﺷـﻮ‪،‬‬ ‫ﻫــﻴڅ زﻳــﺎن او ګټــﻪ ﻧﺸــﺘﻪ ﺧــﻮ ﻫــﻮ زه ﻏــﻮاړم ﭼــﯥ زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﺗﻌﻠــﻴﻢ ﻛــﯥ څــﻮك‬
‫ﻫﻐﻪ ﺑﻪ اوس د ﻫﻠﻜﺎﻧﻮ ﺳﺮه درس واﻳﻲ‪ .‬ﺗﺮه ښځﯥ ﻳﯥ د ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﺗﻠـﻮ څﺨـﻪ‬ ‫ﻣﺪاﺧﻠﺖ وﻧﻪ ﻛړي‪.‬‬
‫ﻧﻪ ﺷﻮه ﻣﻨﻊ ﻛﻮﻟﻰ ﺧﻮ دا ﺷﺮط ﻳﯥ ﭘﺮې اﻳښـﻰ و ﭼـﯥ ټـﻮل ځـﺎن ﭼـﺎدري ﻛـﯥ‬ ‫د ﻫﻐﯥ ﻣﻨﻄﻖ او ﺳﻮچ د ﻣﻮر ﻓﻜﺮ څﺨﻪ وړاﻧﺪې و‪ .‬ﻣﻮر ﺧﻮ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺗﻞ ﭘـﻪ دې‬
‫ﭘټ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﺗﻪ ﻻړه ﺷﻲ‪ ،‬ځﻜـﻪ ﻫﻐـﻪ ﻧـﻪ ﻏـﻮاړي ﭼـﯥ د ﻫﻐـﯥ اﻳﻨګـﻮر د ﺑـﯥ‬ ‫ﺳــﻮﭼﻮﻧﻮ ﻛــﯥ وه ﭼــﯥ ﺗــﺮ اوﺳــﻪ وﻟــﯥ ددوى ﭘــﻪ ﻛــﻮرﻧۍ د ﺳــﺒﺎ ﻟﭙــﺎره څــﻮك‬
‫ﺣﻴﺎ ښځﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻣﺦ ﻟﻮڅﻲ ﻫﻠﻜﺎﻧﻮ ﺳـﺮه درس وواﻳـﻲ‪ .‬ﺧـﻮ د ﺗـﻞ ﭘـﻪ څﯧـﺮ د‬ ‫راﻧﻐﻠﻞ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ د ﺳﺒﺎ د ﻛړﻧﻮ وﺟﻪ وي‪...‬‬
‫ﺳﺒﺎ ﻣﻨﻄﻖ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى و‪.‬‬ ‫ﺑﻴﺎ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې وﺧﺖ ﻛـﯥ د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﭘـﻪ ﻣـﻮر ﭘـﻼر ﻗﻴﺎﻣـﺖ راﭘﻮرﺗـﻪ ﺷـﻮ ﭼـﯥ‬
‫ﻛﻮل ﻧـﻪ وي ﭘﻜـﺎر‪ .‬ﺳـﻮچ ﺷـﻜﻮﻧﻪ زﻳـږوي او ﺷـﻚ ﻣﻴﻨـﻪ وژﻧـﻲ‪ ،‬ﺗـﻪ ﻏـﻮاړې‬ ‫‪ -‬زه ﺧﭙــﻞ ﺗﻌﻠــﻴﻢ ﭘــﻮره ﻛــﻮل ﻏــﻮاړم او ﻣــﺎ ﺑﺎﻧ ـﺪې ﺧﭙــﻞ ﻋــﺰت ﻫــﻢ ﺗــﺮ ﻫﺮڅــﻪ‬
‫ﺗﺎﺳﺮه زﻣﺎ ﻣﻴﻨﻪ ﺧﺘﻤﻪ ﺷﻲ؟‬ ‫ﻗﺪرﻣﻦ دى‪ .‬او زه ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﺗﻪ ﭘﺮده ﻛﯥ ځﻢ‪ ،‬ﻏټ څﺎدر ﻛﯥ ځـﺎن ﭘټـﻮﻟﻰ ﺷـﻢ‬
‫ﻟﻪ دې ځﻮاب وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﻛﻠﻪ ﻫﻢ د ځﺎن ﺑﺎره ﻛﯥ ﺗﺮې ﻧﻪ وو ﭘﻮښﺘﻠﻲ‪.‬‬ ‫ﺧﻮ ﭼﺎدري ﻧﻪ ﺷﻢ اﻏﻮﺳﺘﻠﻰ‪ .‬زﻣﺎ ټﻮل ځـﺎن څـﺎدر ﻛـﯥ ﭘټﻴـﺪﻻى ﺷـﻲ‪ .‬او ﻛـﻪ‬
‫ﭼﺎدري واﻏﻮﻧﺪم ﻧﻮ ﻛﻮر ﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﻜﯥ ځﻢ ﺧﻮ ﻫﻠﺘﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻟﺮې ﻛﻮم ﻟﻜﻪ د ﻧﻮرو‬
‫‬ ‫اﻧﺠﻮﻧﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ‪ ،‬ﺧﻮ د ﻏﺴﯥ ﭘﺮدې زﻣﻮﻧږ ﻛﻮرﻧۍ ﺗﻪ څﻪ ګټﻪ رﺳﻮي‪.‬‬
‫ﺗﺮه ښځﯥ ﻳﯥ دښﻤﻨۍ ﺗﻪ ﻟﺴﺘﻮڼﻲ راﺑډوﻫﻠﻲ ول‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗـﻪ څـﻮ څـﻮ‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺳﺒﺎ ﻧﻪ ﺑﻠﻪ ورځ د ﺳﺒﺎ ﻟﭙﺎره د ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺘﻢ ﻛﻮم‪ ،‬ټﻮﻟﻪ ﻛﻮرﻧۍ ﺑـﻪ‬ ‫ځﻠﻪ ﺧﻄﻮﻧﻪ ﻟﻴږﻟﻲ وو او د ﺳﺒﺎ ﭘﺮ ﺿﺪ ﻳﯥ ﭘﻜﯥ ډﯦـﺮ څـﻪ ﻟﻴﻜﻠـﻲ وو‪ ،‬ﺧـﻮ د‬
‫راځﻲ او ورﺳﺮه ﻧﻮر ﺧﻠﻚ ﻫﻢ‪ .‬ﻣﺎ ټﻮﻟﻮ ﻛﺎرﻛﻮﻧﻜﻮ ﺗﻪ وﻳﻠـﻲ دي‪ ،‬ﻫﻐـﻮى ﺑـﻪ‬ ‫ﭘﻨځﻮ ﺧﻄﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﺑﺪل ﻛﯥ ﻳﻮاځﯥ د ﻳﻮ ﺧﻂ ځﻮاب راﻏﻠﻰ و او ﭘﻜـﯥ ﻟﻴﻜﻠـﻲ‬
‫ﻫﺮڅﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻛړي ﺧﻮ ﺗﻪ ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﻫﺮ څﻪ ﻧﻈﺮ ﻻﻧﺪې ﺳﺎﺗﻪ‪.‬‬ ‫ﻳﯥ ول ﻛﻪ ﺳﺒﺎ ﭼﺎدري اﻏﻮﺳﺘﻞ ﻧﻪ ﻏﻮاړي ﻧﻮ ﻫﻴڅ ﺧﺒﺮه ﻧﺪه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘـﺮې ﻫـﻴڅ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﺳﻬﺎر ﭼﺎﻳﻮ ﭘﺮ ﻣﻬﺎل ﺳﺎره ﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪ .‬ﺣﻴﺪر ﻫﻢ ﭘﻼر ﺗﻪ ﭘـﻪ ﻏـﻮر‬ ‫ﻧﻴﻮﻛﻪ ﻧﻪ ﻟﺮي‪ ،‬ﻫﻤﺪا ﺧﺒﺮه ﻳﯥ ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ ﺧﻂ ﻛﯥ ﻟﻴﻜﻠﯥ وه‪.‬‬
‫ﺳــﺮه ﻛﺘــﻞ‪ .‬د ﻫﻐــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ ﺳــﺮې وې‪ .‬ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ ﻫﻐــﻪ ﺑﻴګــﺎ ﺷــﭙﻪ ﻧــﻪ وي‬ ‫د دواړو ﺗﺮ ﻣﻨځ د ﺧﻄﻮﻧﻮ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻫﻤﺪاﺳﯥ رواﻧﻪ وه ﺧﻮ دا ﺧﻄﻮﻧﻪ څـﻪ ﻋـﺎم‬
‫وﻳﺪه ﺷﻮى‪ .‬ﺣﻴﺪر ﻳﻮ ځﻞ ﺳـﺎره ﺗـﻪ وﻛﺘـﻞ‪ ،‬ﻫﻐـﯥ ﭘﻴﺎﻟـﻪ ﻻس ﻛـﯥ ﻧﻴـﻮﻟﯥ ﭘـﻪ‬ ‫ﻧﻪ ول ﭘﻪ دې ﻛﯥ د ﻣﻴﻨﯥ او ﻣﺤﺒـﺖ ﭘﺮﺗـﻪ ﻧـﻮر ﻫـﺮ څـﻪ ول‪ ،‬ﻛﯧـﺪاى ﺷـﻲ ددې‬
‫ﻛﻮم ﺳﻮچ ﻛﯥ وه‪ .‬د څﻮ ﺷﯧﺒﻮ ﻟﭙﺎره ﻳﯥ ﺳﺎره ﻛﯥ ﺳﺘﺮګﯥ ښﺨﯥ ﻛړې وې‪ .‬ﻟﻪ‬ ‫دوه ﺷﻴﺎﻧﻮ ﺿﺮورت ﻳﯥ ﻫﻢ ﻧﻪ وي ﻣﺤﺴﻮس ﻛړى‪ .‬د ﺳﺒﺎ ﺧﻂ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻟﭙﺎره‬
‫ﻟﺮې څﺨﻪ ورﺗﻪ ددې ﺧﺒﺮې اﺣﺴﺎس وﺷـﻮ ﭼـﯥ د ﻫﻐـﯥ څﯧـﺮه ډﯦـﺮه ښﺎﻳﺴـﺘﻪ‬ ‫د ﻳﻮ ﻛﺘﺎب ﭘﻪ څﯧﺮ و‪ ،‬ﻫـﺮ ټﻜـﻲ ﻳـﻮه ﻧـﻮې ﻣﺎﻧـﺎ او ﻧـﻮى ﻣﻔﻬـﻮم درﻟـﻮده‪ ،‬ﭘـﻪ‬
‫ﺟﻮړه ﺷﻮې وه‪ ،‬ﭘﻪ ځﺎﻧګړې ﺗﻮګـﻪ د ﺳـﺘﺮګﻮ ﭘـﺮ ﺳـﺮ اوږده ﻛـﺎږه ﺑﺎڼـﻪ‪...‬ددې‬ ‫ځﻴﻨﻮ ﺟﻤﻠﻮ ﺑﻪ ﺣﻴﺮان او ﭘﻪ ځﻴﻨﻮ ﺑﻪ ﺳـﻮﭼﻮﻧﻮ ﻛـﯥ ډوب ﻻړ‪ .‬ﺧـﻂ ﺑـﻪ ﻳـﯥ ﺑﻴـﺎ‬
‫ﻣﻮر ﺑﻪ ﻫﻢ داﺳﯥ ښﺎﻳﺴﺘﻪ وه ﻛﻪ ﻧﻪ د ﭘﻼر ﭘﻪ څﯧﺮ ﺳـړى څﻨګـﻪ داﺳـﯥ ﻣﻴﻨـﻪ‬ ‫ﻟﻮﺳﺘﻪ او ﻳﻮې ﺑﻠﯥ ﺟﻤﻠﯥ ﺑﻪ د ﺑﻠﯥ دﻧﻴﺎ ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬داﺳﯥ ﻟﻜﻪ ﭘﻪ ﻟـﻮﻣړي‬
‫او ﻣﺤﺒﺖ ﻛﻮﻻى ﺷﻲ‪ .‬آﻳﺎ ﻳﻮاځﯥ د ښﺎﻳﺴﺘﻪ واﻟﻲ ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ ﭘﻼر د ﻫﻐـﯥ ﺳـﺮه‬ ‫ځﻞ ﭼﯥ ﻳﯥ ﻟﻮﻟﻲ‪ .‬ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ځﺎن ﺳﺮه وﻳﻞ‪ ،‬ﭼﯥ ﺳﺒﺎ ﺗﻪ وواﻳﻢ‪،‬‬
‫ﻣﻴﻨﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪ .‬ﻫﻐﻪ زﻣﺎ د ﻣﻮر څﺨﻪ ﻫﻢ ښﺎﻳﺴﺘﻪ وه؟‬ ‫‪ -‬د ﺷﻴﺎﻧﻮ ﺑﺎره ﻛﯥ دوﻣﺮه ﻓﻜﺮ ﻣﻪ ﻛﻮه ﻛﻪ ﻧﻪ ژوﻧﺪ ﺗﯧﺮول ﺑﻪ درﺗﻪ ګﺮان ﺷﻲ‪.‬‬
‫د ﻫﻐﯥ ﻣﺦ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ او ﻫﻤﺪا ﺳـﻮﭼﻮﻧﻪ ﻳـﯥ ﻛـﻮل‪ .‬ﻳـﻮ دم ﺳـﺎره د ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ ﻟـﻮر‬ ‫ﻫﺮ ځﻞ ﺑﻪ ﻳﯥ دا ﺳﻮچ ﻛﺎوه ﺧﻮ د ﻟﻴﻜﻠﻮ ﺟﺮآت ﻳﯥ ﻧﻪ درﻟﻮد‪ .‬ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺳﻮچ‬
‫راوﻛﺘﻞ‪ ،‬ﺳﺎره ﭘﻪ ﻻ ﺷﻌﻮري ډول دا ﺣﺲ ﻛړه ﭼﯥ دې ﺗﻪ څﻮك ګﻮري‪.‬‬ ‫ﻛﺎوه ﭼﯥ داﺳﯥ ورﺗﻪ وﻟﻴﻜﻪ‪،‬‬
‫ﺣﻴــﺪر ﭘــﻪ ډﯦــﺮ ارام ﺳــﺮه ﺧﭙﻠــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ د ﻣﯧــﺰ ﭘــﻪ ﻟــﻮر ﻛــږې ﻛــړې‪ .‬ﺳــﺎره‪،‬‬ ‫‪ -‬د ﻫﺮ څﻪ ﺑﺎره ﻛﯥ ﻓﻜﺮ ﻛﻮې او ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﻟﻴﻜﯥ‪ ،‬زﻣﺎ ﺑﺎره ﻛﯥ څﻪ ﺳﻮچ ﻛﻮې‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻞ ﺧﻮراك ﻛﯥ ﺑﻮﺧﺖ و‪ ،‬ﻻﻧﺪې ﻳﯥ ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫دا وﻟﯥ ﻧﻪ ﻟﻴﻜﯥ؟‬
‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ ﺣﻴﺪر ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻫﻢ د ﭘﻼر ﭘﻪ څﯧـﺮ ځـﺎن ﺑﻮﺧـﺖ ﺳـﺎﺗﻠﻰ‬ ‫دا ځﻞ ﻳﯥ ﻫﻤﺖ ﻛړى و او دا ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻳﯥ ﺗـﺮې ﻛـړې وه‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ ﻳـﯥ ځـﻮاب‬
‫و‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ ﭘﻪ ﺳﻮﭼﻮﻧﻮ ﻛﯥ ډوﺑﻪ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫اوس ﻫﻢ ﻳﺎد دى‪ ،‬ﻫﻐﯥ داﺳﯥ ﻟﻴﻜﻠﻲ ول‪،‬‬
‫‪ -‬ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒــﺎس ﺧـﻮ د ﻣــﻮر څﺨـﻪ ﻫــﻴڅ ګﻴﻠـﻪ ﻧــﻪ ﻟـﺮي ﺧــﻮ د ﻧـﻮرې ﻛــﻮرﻧۍ‬ ‫‪ -‬د ﻛﻮم ﺷﻲ ﺳﺮه ﭼﯥ د ټﻮﻟﻮ څﺨﻪ ډﯦـﺮه ﻣﻴﻨـﻪ ﻟـﺮې‪ ،‬د ﻫﻐـﯥ ﺑـﺎره ﻛـﯥ ﺳـﻮچ‬
‫ټﻮل ﺗﻮﺟـﻪ ﭘـﻪ ﺧﭙـﻞ ﻛـﺎر وه‪ .‬ﻫﻐـﯥ د ﻳـﻮ ﻣﺸـﻴﻦ ﭘـﻪ څﯧـﺮ ﺗﻴـﺎر ﺷـﻮي رﺧﺘﻮﻧـﻪ‬ ‫ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺑﻪ څﻪ وي؟‬
‫ﭘﺎﻛټﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﺑﻨﺪول او ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻳﯥ ډﺑﻮ ﻛﯥ اﻳښﻮدل‪ ،‬ﺳﺎره ﺗﻪ دا ﻫﺮڅﻪ د ﻳـﻮې‬ ‫ﻫﻤﺪا ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﺑﻴﺎﺑﻴﺎ د ﻫﻐﯥ ﻣﻐﺰو ﺗﻪ راﺗﻠﻪ‪ .‬ﭘﻪ اﺻﻞ ﻛﯥ ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دې اورﻳﺪو‬
‫ﻟﻮﺑﯥ ﭘﻪ څﯧﺮ ښﻜﺎرﻳﺪل‪ .‬اوس ﺑﻪ ﻫﻢ د ﻣﻮر ﺳﺮه ﻳﻮ ځﺎى ﺗـﺮ ښـﻮوﻧځﻲ ﺗﻠﻠـﻪ‪،‬‬ ‫وﻳﺮﻳﺪﻟﯥ وه ﭼﯥ د ﻣﻮر ﺧﭙﻠﻮاﻧﻮ ﺳﺮه ﺑﻪ ګﻮري‪.‬‬
‫دې ﻫﺮڅﻪ ﺗﺮ ﻟﺴﻢ ټﻮﻟګﻲ ﭘﻮرې دوام وﻣﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻪ دې ورځ ﻫﻐﻪ ډﯦﺮه ﻧﺎاراﻣﻪ وه‪ .‬ﻧﻦ ﻣﺎﺳﭙښﻴﻦ ﻧﻪ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﻮرﺗـﻪ راﻏـﻰ او‬
‫د ﻟﺴﻢ څﺨﻪ وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﻣﻮر ﺗﻪ وﻳﻠـﻲ ول ﭼـﯥ د ﻧـﻮر ﺗﻌﻠـﻴﻢ ﭘـﺮ ځـﺎى ﺑـﻪ څـﻪ‬ ‫ﻧـــﺎ ﻫـــﻢ ﺣﻴـــﺪر‪ .‬ﻋـــﺎرﻓﻴﻦ ورﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ټﻴﻠﻴﻔـــﻮن وﻳﻠـــﻲ وو‪ ،‬ﭼـــﯥ ﺧﭙﻠـــﻪ ډوډۍ‬
‫ﻛﺎر وﻛړي ﺧﻮ ﻣﻮر ﻳﯥ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺳﺨﺘۍ ﺳﺮه ﻣﻨﻊ ﻛړې وه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘـﻪ ﻛـﺎﻟﺞ ﻛـﯥ‬ ‫وﺧﻮري‪.‬ﻫﻐﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ دې ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮه‪ ،‬ډوډۍ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻫﺴﻰ ﻫﻢ زړه ﻧﻪ ﻛﯧﺪه ﻧﻮ‬
‫داﺧﻠﻪ اﺧﻴﺴﺘﯥ وه ﺧﻮ ډﯦـﺮه ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ ﻧـﻪ وه‪ .‬د ﻣـﻮر ﺻـﺤﺖ ﻳـﯥ ورځ ﺗـﺮ ﺑﻠـﯥ‬ ‫راﻏﻠﻪ او ﺑﻬﺮ ﭼﻤﻦ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺧﺮاﺑﻴــﺪه‪ .‬د څــﻮﻣﺮه وﺧــﺖ وروﺳــﺘﻪ ﻳــﯥ ﻣــﻮر ډﯦــﺮه ﻧﺎروﻏــﻪ ﺷــﻮه‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻛــﺎر‬ ‫‪ -‬اﺧﺮ زﻣﺎ ﭘﻼر ﻛـﯥ ﻛﻮﻣـﻪ ځـﺎﻧګړې ﺧﺒـﺮ وه ﭼـﯥ د ﻫﻐـﯥ ﻟﭙـﺎره ﻳـﯥ ﻋـﺎرﻓﻴﻦ‬
‫ﻛﻮﻟﻮ ﺗﻪ ﺗﻠﻠﯥ ﻧﻪ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫ﻋﺒﺎس ﭘﻪ څﯧـﺮ ﺳـړى ﭘﺮﻳښـﻰ و‪ .‬ﻫﻐـﯥ دﻟﺘـﻪ ښـﻪ ژوﻧـﺪ ﻛـﻮﻻى ﺷـﻮ‪ .‬د ﻫـﺎﻏﯥ‬
‫څﻮ ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ ﻳﯥ ﭼﯥ څﻪ ﭘﻴﺴﯥ ﻛﻮر ﻛـﯥ وې ﭘـﻪ ﻫﻐـﯥ ﻛـﻮر ﭼـﻼوه‪ ،‬ﺧـﻮ ﺑﻴـﺎ‬ ‫ژوﻧﺪ څﺨﻪ ﺧﻮ ډﯦﺮ ﻏﻮره وو‪ ،‬ﭼﯧﺮﺗﻪ ﭼﯥ ﺗﺮ ﻣﺮګﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮه‪.‬‬
‫ﺳﺎره ﻣﺠﺒﻮره ﭘﻪ ﻫﻤﺎﻏﻪ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻛﯥ د ﻣﻨﺸﻲ ﭘﻪ ﺣﻴﺚ ﻛﺎر ﭘﻴﻞ ﻛړ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﺗﻞ د ﻳﻮې ﻛﻮټﯥ ﻛـﻮر ﻳﺎدﻳـﺪه ﭼـﯥ د ﺑـﺎران ﭘـﻪ ﻣﻮﺳـﻢ ﻛـﯥ ﺑـﻪ ﻳـﻮ ﻳـﻮ‬
‫ﻛﺎرﺧﺎﻧــﻪ ددوى ﻛــﻮر ﺳــﺮه ﻧــږدې وه او ﻫﻠﺘــﻪ ﻛــﺎر ﻛﻮﻟــﻮ ﻟﭙــﺎره ورﺗــﻪ د ﻫــﻴڅ‬ ‫څﺎڅﻜﻲ اﺧﺮ ټﻮﻟﻪ ﻛﻮټﻪ ﻟﻪ اوﺑﻮ ډﻛﻪ ﻛړه‪.‬‬
‫ﻛﻮﻣﯥ ذﻣﯥ ﺿﺮورت ﻧﻪ و‪ .‬ﻳﻮ څﻪ ﻣﻮده وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ د ﻣﻮر ﻧﺎروﻏﺘﻴﺎ ﺧﺘﻤـﻪ‬ ‫‪ -‬راﺗﻠﻮﻧﻜﻲ ﭘﺸﻜﺎل ﻣﻮﺳﻢ رارﺳﯧﺪو ﻧﻪ وړاﻧﺪې ﺑﻪ ﻳﻮ څﻪ ﭘﻴﺴﯥ ﺟﻤـﻊ ﻛـړو‬
‫ﺷـــﻮه‪ ،‬د ﻣـــﻮر ﻟـــﻪ ټﻴﻨګـــﺎر ﺳـــﺮه ﺳـــﺮه ﻫﻐـــﯥ ﺧﭙﻠـــﯥ دﻧـــﺪې ﺗـــﻪ دوام ورﻛـــړ‪.‬‬ ‫ﭼﯥ ﺑﺎم ﭘﺮې ﺟﻮړ ﻛړو‪.‬‬
‫ﻣﻴﺎﺷــﺘﻴﻨۍ ﭘﻴﺴــﯥ ﻳــﯥ دوﻣــﺮه وې ﭼــﯥ اﻳﻠــﻪ د ﻛــﻮر ﻛﺮاﻳــﻪ او ﻧــﻮر ﻣﺼــﺮف‬ ‫ﻫﺮ ﭘﺸﻜﺎل ﻣﻮﺳﻢ ﻛﯥ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻣـﻮر ﺗـﻪ دا ﺧﺒـﺮه ﻛﻮﻟـﻪ ﺧـﻮ ﻳـﻮه ﻛـﺎل ﻫـﻢ دوﻣـﺮه‬
‫ﭘﻮره ﻛړي‪ ،‬د ﺳﺎره ﻟﭙﺎره ﻳﯥ ﺑﺴﻨﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺴﯥ ﺟﻤﻊ ﻧﻪ ﺷﻮې ﭼﯥ ﺑﺎم ﭘﺮې ﺟﻮړ ﻛړي‪ .‬ﻳﻮاځﯥ ﺳﺎره د ﻫﻐﻪ ﻛﻮر ﺷﻴﺎﻧﻮ‬
‫ﭘﻪ ﺑﻞ ﻫﺮ ځﺎى ﻛﯥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ دﻧﺪه ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻨﺎﺳﺐ ول ﺧﻮ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ د ذﻣـﯥ ﺧﺒـﺮه‬ ‫ﺑﺎره ﻛﯥ ﻓﻜﺮﻣﻨﺪه وه‪ ،‬ﺧﻮ ﻣﻮر ﻳﯥ ﻛﻠﻪ ﻫﻢ ﭘـﻪ دې ﺑـﺎره ﻛـﯥ څـﻪ ﻧـﻪ وو وﻳﻠـﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻨځ ﺗﻪ راﻏﻠـﻪ‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﻳـﻮه اوږده ﺳـﺎه واﺧﻴﺴـﺘﻪ او ﺧﭙـﻞ ﺳـﺮ ﻳـﯥ ﭘـﻪ ﭼـﻮﻛۍ‬ ‫ﻫﻮ ﻛﻪ ﻫﻐﯥ د څﻪ ﺷﻲ ﭘﺮوا ﻛﻮﻟﻪ ﻧﻮ ﻫﻐﻪ ﺳﺎره وه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ښﻪ ﻳﺎد دي ﭼﯥ ﭘﻪ‬
‫ﻛﯧښﻮد‪.‬‬ ‫وړوﻛﻮاﻟﻲ ﻛﯥ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺧﭙﻠﻪ ﺗﺮ ښﻮوﻧځﻲ رﺳـﻮﻟﻪ او د رﺧﺼـﺘۍ ﭘـﺮ ﻣﻬـﺎل ﺑـﻪ‬
‫ورﭘﺴﯥ ورﺗﻠﻠﻪ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻫﻴڅﻜﻠـﻪ د ﻧـﻮرو ﻣﺎﺷـﻮﻣﺎﻧﻮ ﺳـﺮه ﺑﻬـﺮ ﻧـﻪ وه ﭘﺮﻳښـﯥ‪.‬‬
‫‬ ‫ﺳﺎره ﺑﻪ ﻳﯥ د ښﻮوﻧځﻲ څﺨﻪ رﺧﺼﺘۍ وروﺳـﺘﻪ ﻟـﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه ﻛﺎرﺧـﺎﻧﯥ ﺗـﻪ‬
‫ﺑﻮﺗﻠﻪ‪ ،‬ﭼﯧﺮﺗﻪ ﻳﯥ ﭼﯥ د ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻛﯥ ﺗﻴﺎر ﺷﻮي رﺧﺘﻮﻧـﻪ ﭘﻼﺳـﺘﻴﻜﻮﻧﻮ ﻛـﯥ‬
‫ﺣﻴﺪر د ﭘﺮون ﭘﻪ څﯧﺮ څﻠﻮر ﺑﺠﯥ ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏـﻰ‪ ،‬ﺣـﻮﻳﻠۍ ﺗـﻪ راﺗﻠـﻮ ﭘـﺮ ځـﺎى‬ ‫ﺑﻨﺪول او ﺳﺎره ﺑﻪ ﭘﻪ ﻳﻮ ﻛﻮﻧﺞ ﻛﯥ د ښﻮوﻧځﻲ ﻛـﻮرﻧۍ دﻧـﺪه ﺗـﺮ ﺳـﺮه ﻛﻮﻟـﻪ‪،‬‬
‫ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻻړ‪ .‬ﭘﻨځﻪ ﻟﺲ دﻗﻴﻘﯥ وروﺳﺘﻪ ﺳﺎره ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴـﺎ ﺣﻴـﺪر ﺗـﻮره‬ ‫ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ډﯦﺮه ﺳﺘړې ﻫﻤﻠﺘﻪ ﻛﻮم ﻛﻮﻧﺞ ﻛﯥ وﻳﺪه ﺷـﻮې وه‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﻫﻴڅﻜﻠـﻪ‬
‫درﻳﺸﻲ ﻛﯥ وﻛﻮت‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـﺖ او ﺑﻬـﺮ ﻻړ او ﺑﻴـﺎ د ﺷـﭙﯥ‬ ‫ﺧﭙﻠﻪ ﻣﻮر د ﻧﻮرو ﺳﺮه د ﺿﺮورت څﺨﻪ ﭘﻪ زﻳﺎﺗﻮ ﺧﺒﺮو ﻧـﻪ وه ﻟﻴـﺪﻟﯥ‪ .‬د ﻫﻐـﯥ‬
‫راواﺧﻴﺴﺖ او ﻛښﻴﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻰ و‪.‬‬

‫ﺗــﺮ ﻏﺮﻣــﯥ ﻫﻤﻠﺘــﻪ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه‪ .‬ﺑﻴــﺎ ډوډۍ ﺧﻮړﻟــﻮ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﻻړه او ﻫﻠﺘــﻪ ﻳــﯥ‬ ‫ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒــﺎس ﻫــﻢ د ﺷــﭙﯥ ﻛﻮرﺗــﻪ راﻏﻠ ـﻰ و‪ .‬د ډوډۍ ﭘــﻪ ﻣﯧــﺰ د ﺣﻴــﺪر او‬
‫ډوډۍ وﺧﻮړه‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ورﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول ﭼﯥ زه ډوډۍ ﺧﭙـﻞ دﻓﺘـﺮ ﻛـﯥ‬ ‫ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﺧﭙﻠــﻮ ﻣﻨځــﻮ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻓﺮاﻧﺴــﻮي ژﺑــﻪ ﺧﺒــﺮې ﻛــﻮﻟﯥ‪ .‬ﻫﻐــﻮي دواړه د‬
‫ﺧــﻮرم او ﺣﻴــﺪر ﻫــﻢ ﻧــﻪ راځــﻲ ﻧــﻮ ﺗــﻪ ﺧﭙﻠــﻪ ډوډۍ ﭘــﻪ وﺧــﺖ ﺧــﻮره‪ .‬د ډوډۍ‬ ‫ﺧﭙﻠﻮ دﻧﺪو ﺑﺎره ﻛـﯥ ﺳـﺮه ﻏږﻳـﺪل‪ .‬ﺳـﺎره ﭼﭙـﻪ ﺧﻮﻟـﻪ ډوډۍ ﺧﻮړﻟـﻪ‪ .‬د ډوډۍ‬
‫ﺧﻮړﻟﻮ څﺨﻪ وروﺳﺘﻪ ﻳﻮ ځـﻞ ﺑﻴـﺎ ﻟﻮﺳـﺘﻠﻮ ﺧـﻮﻧﯥ ﺗـﻪ ﻻړه‪ .‬دا ځـﻞ ﻳـﯥ ﺧﭙﻠـﯥ‬ ‫ﺧﻮړﻟﻮ ﺗﺮﻣﻨځ ﺳﺎره ﺗـﻪ ﺑﻴـﺎ دا اﺣﺴـﺎس وﺷـﻮ ﭼـﯥ ګﻨـﻲ څـﻮك ورﺗـﻪ ګـﻮري‪.‬‬
‫ﻛﻮټﯥ ﻧﻪ ﺧﭙﻠﻪ ډاﻳﺮي)د ﺧﺎﻃﺮاﺗﻮ ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ( ﻫﻢ راواﺧﻴﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻳـﻮ ﻗﻠـﻢ ﻳـﯥ ﻫـﻢ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺳﺮ راﭘﻮرﺗـﻪ ﻛـړ‪ ،‬ﻋـﺎرﻓﻴﻦ او ﺣﻴـﺪر ﺗـﻪ ﻳـﯥ وﻛﺘـﻞ‪ .‬ﻫﻐـﻮي ﻻ اوس ﻫـﻢ‬
‫راواﺧﻴﺴــﺖ ﭼــﯥ د راﺗﻠــﻮ ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﭘــﺮې ﺳــﺘﺮګﯥ ﻟګﻴــﺪﻟﯥ وې‪ ،‬ﻣﯧــﺰ ﺳــﺮه‬ ‫ﺧﭙﻠﻮ ﻣﻨځﻮ ﻛﯥ ﺳﺮه ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﻴﺎ ﺧﭙﻞ ﺧـﻮراك ﭘﻴـﻞ ﻛـﻪ‪ ،‬د ډوډۍ‬
‫ﺧــﻮاﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻪ‪ .‬دا ﻳــﻮ ﻋــﺎم ﻗﻠــﻢ ﻧــﻪ و ﺑﻠﻜ ـﯥ د څــﻮﻛﯥ څﻠــﻮر ﺧــﻮاوو ﺗــﻪ‬ ‫ﻟﻪ ﻣﯧﺰ ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ دﻣﺨﻪ ﺣﻴﺪر ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻻړ‪.‬‬
‫اﻟﻤﺎس ﺗﺮ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯧﺪه‪ ،‬د ﺳﺮو څﺨـﻪ ﺟـﻮړې څـﻮﻛﯥ ﻳـﯥ ښﺎﻳﺴـﺘﻪ ﻻ ﭘﺴـﯥ‬ ‫‪ -‬ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻮ ﻟﻮﺳﺘﻠﻮ ﺳﺮه ﻣﻴﻨﻪ ﻟﺮې؟‬
‫ډﯦﺮ ﻛړې وو‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس د ﺣﻴﺪر ﺗﻠﻠﻮ څﺨﻪ وروﺳﺘﻪ ﻫﻐﯥ ﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪.‬‬
‫د ﺷﺎﻋﺮۍ ﻛﺘﺎب څﺨﻪ ﻳﯥ ﺷﻌﺮوﻧﻪ راوﻳﺴﺘﻞ او ﺧﭙﻠﻪ ډاﻳﺮي ﻛﯥ ﻳﯥ ﻟﻴﻜـﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ﻳﻢ ﺷﻮق ورﺳﺮه ﻟﺮم ﻛﻪ ﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮ ﻫﻮ ﻛﻪ ﻛﻮم ښﻪ ﻛﺘـﺎب ﻣـﯥ ﻣﺨـﯥ ﺗـﻪ‬
‫ﻗﻠـﻢ د ښﺎﻳﺴـﺘﻪ واﻟـﻲ ﺳـﺮه ﺳـﺮه ﭘـﻪ ډﯦـﺮه ﻧﺮﻣـۍ ﺳـﺮه ﻟﻴﻜـﻞ ﻛـﻮل‪ ،‬ﻛـﻪ ﻫﻐـﯥ‬ ‫راﺷﻲ ﻧﻮ ﻟﻮﻟﻢ ﻳﯥ‪.‬‬
‫ﻏﻮښﺘﻞ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻧﻮ ﺗﺮ ډﯦﺮه ﻳﯥ ﭘﺮې ﻟﻴﻜﻞ ﻛﻮﻻى ﺷﻮل‪ .‬ﺳـﺎره د ﺷـﻌﺮوﻧﻮ ﻧـړۍ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس د څﻮ ﺷﻴﺒﻮ راﻫﻴﺴﯥ ورﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪ .‬ﭘﻪ دې وﺧـﺖ ﻛـﯥ ﻟﻜـﻪ ﺳـﺒﺎ‬
‫څﺨﻪ ﻫﻠﻪ راووﺗﻪ ﭼﯥ ﻳﻮ ﭼﺎ ﭘﻪ ﺗﻴﺰۍ ﺳﺮه دروازه ﭘﺮاﻧﺴﺘﻪ او دﻧﻨﻪ راﻧﻨـﻮت‪.‬‬ ‫ﻳﯥ ﭼﯥ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ وي‪.‬‬
‫ﺳﺎره ﭘﻪ ﺣﻴﺮاﻧۍ د دروازې ﭘﻪ ﻟﻮر وﻛﺘﻞ‪ ،‬ګﻮري ﭼﯥ ﺣﻴﺪر دﻧﻨﻪ راﻧﻨﻮت‪.‬‬ ‫‪ -‬د ﻟﻮﺳﺘﻠﻮ ﺧﻮﻧﻪ دې ﻛﺘﻠﯥ؟‬
‫ﻫﻐﻪ ﻫﻢ د ﺗﻮﻗﻊ ﭘﺮ ﺧﻼف د ﺳﺎره ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ډﯦﺮ ﺣﻴﺮان ﺷﻮ‪ ،‬د څﻮ ﺷـﯧﺒﻮ ﻟﭙـﺎره‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ‪...‬‬
‫ﻫﻤﻠﺘﻪ دروازه ﻛﯥ وﻻړ و‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ دروازه ﺑﻨﺪه ﻛړه او ﭘﻪ ﺗﻴﺰۍ ددې ﭘﻪ ﻟـﻮر‬ ‫‪ -‬وﻳﯥ ګﻮره ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﻫﻠﺘﻪ ډﯦﺮ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ اﻳښﻲ دي‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﺳﺘﺎ ﺑـﻪ ﻫـﻢ ورﺳـﺮه‬
‫راﻏﻰ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ د اﻟﻤﺎرۍ روﻛﻮﻧﻪ ﻛﺘﻞ‪ .‬ﺳﺎره ﻟﻜﻪ ﺑﯥ ﺳﺎه ﺑـﺖ ﻧﺎﺳـﺘﻪ وه‪.‬‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﺗﯧﺮ وي‪.‬‬
‫ﺣﻴﺪر ﻳﻮ روك ﻧﻪ څﻪ ﻛﺎﻏﺬوﻧﻪ راووﻳﺴﺘﻞ او د ﻣﯧﺰ ﭘﻪ ﻳﻮ ﻛﻮﻧﺞ ﻛـﯥ ﻳـﻮ څـﻪ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﭘﻪ ﻧﺮم ﻛﺎﻏﺬ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﭘﺎﻛﻪ ﻛړه او ﻻړ‪ .‬ﺳﺎره ورﺗـﻪ ﭘـﻪ ﺗﻠـﻮ‬
‫ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ راواﺧﻴﺴﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻛﯥ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﻛﺘﻞ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ وﻛړئ‪ ،‬زﻣﺎ ﻗﻠﻢ راﻛړئ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ د ﻗﻠﻢ ﭘﻪ ﻟﻮر اﺷﺎره وﻛړه او ﻻس ﻳﯥ رااوږد ﻛړ‪.‬‬ ‫ﭘﻪ دوﻳﻤـﻪ ورځ ﻳـﯥ د ﻛـﻮر ﻛـﺎرﻛﻮﻧﻜﻲ څﺨـﻪ د ﻟﻮﺳـﺘﻠﻮ ﺧـﻮﻧﯥ وﭘﻮښـﺘﻞ او‬
‫ﺳﺎره ﭘﻪ ﺑﯥ واﻛۍ ﺳﺮه ﻗﻠﻢ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ او ﺑﻴﺎ ﺣﻴﺪر ﺗﻪ ورﻛﻮﻟـﻮ ﭘـﺮ ځـﺎى ﻳـﯥ د‬ ‫ﻫﻠﺘﻪ ﻻړه‪ .‬ﭘﻪ رﻳښﺘﻴﺎ ﻫﻢ ﻛﻮټﻪ ټﻮﻟﻪ ﻟﻪ رﻧګﺎرﻧګ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻮ څﺨﻪ ډﻛـﻪ وه‪ .‬ﭘـﻪ‬
‫ﻣﯧﺰ ﭘﻪ ﺳﺮ د ﻗﻠﻢ ﭘﺮ ځﺎى ﻛﯧښﻮد‪ ،‬ﻟﻪ ﻛﻮم ځﺎى څﺨﻪ ﻳﯥ ﭼﯥ راﺧﻴﺴﺘﻰ و‪.‬‬ ‫دې ﻛــﯥ ﭘښــﺘﻮ‪ ،‬دري‪ ،‬اردو‪ ،‬اﻧګﻠﻴﺴــﻲ او ﻓﺮاﻧﺴــﻮي ﻛﺘﺎﺑﻮﻧــﻪ اﻳښــﻲ وو‪.‬‬
‫ﺣﻴﺪر ﭘﻪ دې ﻛﺎر ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻧﻈﺮ ﺳﺎره ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﺧﭙـﻞ ﻗﻠـﻢ راواﺧﻴﺴـﺖ‬ ‫ﻫﻐـــﯥ د څـ ـﻮ ﺷـــﻴﺒﻮ ﻟﭙـــﺎره ﺳﺮﺳـــﺮي ﻛﺘﺎﺑﻮﻧـــﻪ ﻟﻴـــﺪل‪ .‬ﺑﻴـــﺎ ﻳـــﯥ ﻳـــﻮ ﻛﺘـــﺎب‬
‫د ﺳﺒﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﻛﯥ ﻻ ډاډ ﭘﺮوت و‪.‬‬ ‫او د ﻛﻮټﯥ څﺨﻪ ووت‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﺒﺮه د رﻳښﺘﻴﺎ دروﻏﻮ ﻧﻪ ده‪ .‬ﺗﻪ ﺧﺒﺮه ﻳﯥ ﭼﯥ ﻣـﻮر‪ ،‬زﻣـﺎ او ﺳـﺘﺎ ﻟﻴﺪﻧـﻪ ﻧـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻛﻪ ﭼﯧﺮې دې ورﺳﺮه څﻪ ﺑﺪ اﺧﻼﻗﻲ ﻛﻮﻟﻪ ﻧﻮ ﻣﺎ ﺑﻪ څﻪ ﻛﻮل؟‬
‫ﺧﻮښــﻮي‪ .‬ﻫﻐــﻮي دا ﻫــﻢ ﻧــﻪ ﺧﻮښــﻮي ﭼــﯥ زه ﺳﺘﺎﺳــﻮ ﻛــﻮر ﺗــﻪ ﺗــګ راﺗــګ‬ ‫ﻫﻐﻪ ډﯦﺮه وﻳﺮﻳﺪﻟﯥ ښﻜﺎرﻳﺪه‪.‬‬
‫ﭘﺮﻳــږدم ځﻜــﻪ دا د ﻛــﻮرﻧﻲ اﺻــﻮﻟﻮ ﺧــﻼف ﻛــﺎر دى‪ .‬زه ﻳــﻮاځﯥ د ﻫﻐــﻮى د‬ ‫ﭘﻪ ﺗﯧﺮو درې ورځﻮ ﻛﯥ د ﺣﻴﺪر روﻳﻲ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﻧﻪ ده ﺧﻔﻪ ﻛړې‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ټﻮﻟـﻪ‬
‫ﺟﺰﺑﺎﺗﻮ ﻗﺪر ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻧﻪ درځـﻢ‪ .‬زه ﺳـﺘﺎ ﭘﻮﻫﻨﺘـﻮن ﺗـﻪ راځـﻢ او‬ ‫ورځ د ﻛــﻮر څﺨــﻪ ﺑﻬــﺮ و او ﻣﺎﺳــﺨﻮﺗﻦ ډوډۍ ﺧﻮړﻟــﻮ وروﺳــﺘﻪ ﺑــﻪ ﺧﭙﻠــﯥ‬
‫ﺗﻪ ددې ﺧﺒﺮې ﻫﻴڅ ﭘﺮوا ﻧﻜﻮې ﭼﯥ ﻣﻮر ﻣﯥ څﻮﻣﺮه ﺑﺪ ګڼﯥ او ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻣـﺎ ﻧـﻪ‬ ‫ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﺗﻠﻮ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﭼﯥ ورﺗﻪ ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻛﯧﺪه ﻧﻮ د ﻧﻈﺮ ﻻﻧﺪې ﻳـﯥ ﺳـﺎﺗﻪ او‬
‫څﻮﻣﺮه ﺧﻔﻪ وي‪.‬‬ ‫ﺳﺎره ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ وه ﺧﻮ اوس ﻫﻐﻪ ﺧﻔﻪ ښﻜﺎرﻳﺪه‪.‬‬
‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨــﻪ! زﻣــﺎ او ﺳــﺘﺎ دﻳــﺪن ﺧــﻮ څــﻪ ﭘــﻪ ﭘټــﻪ ﻧــﻪ دى‪ .‬د ټﻮﻟــﻮ ﭘــﺮ وړاﻧــﺪې‬ ‫‪ -‬آﻳﺎ ﻣﻮر ﻣﯥ ﺧﺒﺮه وه‪ ،‬ﻛﻮم ځﺎى ﺗﻪ ﭼﯥ ﻣﺎ ﻟﻴږي ﻫﻠﺘـﻪ ﺑـﻪ د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒـﺎس‬
‫درﺳﺮه ګﻮرم ځﻜﻪ ﺗﻪ زﻣﺎ ﺧﺎوﻧﺪ ﻳﯥ‪ ،‬ﻛﻪ ﺻﺮف ﭘﻪ ﻧﻮم دې ووم ﻧـﻮ ﻫﻴڅﻜﻠـﻪ‬ ‫ځﻮى ﻫﻢ وي او ﺑﻠﻪ ﻛﻮﻣﻪ ښځﻪ ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﻧـﻪ وي او د ﻛـﻮر ﻛـﺎرﻛﻮﻧﻜﻲ ﻣـﺎ ددې‬
‫ﺑﻪ ﻣﯥ درﺳﺮه ﻧﻪ وو ﻛﺘﻠﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﻛﯥ او ﻧـﻪ ﻫـﻢ ﻛـﻮر ﻛـﯥ‪ .‬ﻛـﻮم ﻛـﺎر‬ ‫ﺳﺮه ﭘﻪ ﻳﻮاځﯥ ﻟﻴـﺪو ﻫـﺮ څـﻪ ﻓﻜـﺮ ﻛـﻮﻻى ﺷـﻲ‪ .‬زه ﺑـﻪ ﺑﻴـﺎ ﻫﻴڅﻜﻠـﻪ ﻟﻮﺳـﺘﻠﻮ‬
‫ﭼﯥ ﻏﻠﻂ ﻧﺪى ﻧﻮ ﺑﻴﺎ وﻟـﯥ ﭘـﻪ وراﻧـﻪ ﻻره وﻛـړم‪ .‬ﻛـﻪ ﭼﯧـﺮې ﻣـﻮر ﺗـﻪ رﻳښـﺘﻴﺎ‬ ‫ﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ راﻧﺸﻢ‪.‬‬
‫واﻳﻢ ﻧﻮ ﺳﺘﺎ ﺑﺎره ﻛﯥ ورﺗﻪ ﻏﻠﻄﻪ ﺧﺒﺮه وﻟﯥ وﻛړم‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ زﻣﺎ ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ ﺗﺎﺗﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ ډﯦﺮ زر ﺧﭙﻠﻪ ﭘﺮﯦﻜړه ﻛړې وه‪.‬‬
‫ﻛﻮم ﺗﻜﻠﻴﻒ رﺳﻴﺪﻟﯥ وي د ﻫﻐﯥ درﻧﻪ ﺑﺨښﻨﻪ ﻏﻮاړم‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴڅ ﺧﺒﺮه ﻧﺪه‪ .‬ﻣـﺎﺧﻮ درﺗـﻪ د ﺑﺨښـﻨﯥ ﻏﻮښـﺘﻮ ﻟﭙـﺎره ﻧـﻪ دي وﻳﻠـﻲ‪ .‬ﭘـﻪ ﻫـﺮ‬ ‫‬
‫ﺣﺎل زه دﻟﺘﻪ ددې ﻟﭙﺎره راﻏﻠﻰ ﻳﻢ ﭼﯥ زه ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﭼﯧﺮ ﺗﻪ روان ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﺧﺒﺮو ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺪﻟﻪ ﻛړه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﺗﻪ ﻣﺎ ﺧﺠﺎﻟﺘﻮې‪.‬‬
‫‪ -‬څﻮ ورځﻮ ﻟﭙﺎره ځﯥ؟‬ ‫ﻧﻦ ورځ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺳﻢ ﻧﻪ و‪.‬‬
‫‪ -‬اوس ﺧﻮ د ﻳﻮې اوﻧۍ ﻟﭙﺎره ځﻢ ﺧﻮ ﻛﯧﺪاې ﺷﻲ څﻮ ورځﯥ ﻧﻮرې ﻫـﻢ ﻫﻠﺘـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻧﻦ ﺑﻴﺎ ﺗﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﺗﻪ راﻏﻠﯥ ﻳﯥ؟‬
‫اووﺳﻢ‪ .‬ﺗﻪ راﺗﻪ دا وواﻳﻪ ﺗﺎ ﻟﭙﺎره څﻪ راوړم؟‬ ‫ﺳﺒﺎ ورڅﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪.‬‬
‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﺗﻪ ﭘﻮﻫﻴږې‪ ،‬زه ﻫﻴڅﻜﻠﻪ د ﺷﻴﺎﻧﻮ ﻏﻮښﺘﻨﻪ ﻧﻪ ﻛﻮم‪.‬‬ ‫‪ -‬وﻟﯥ ﺗﻪ ﻧﻪ ﻏﻮاړې زه راﺷﻢ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﻳﻮ څﻪ ﻏﻮښـﺘﻨﻪ وﻛـﻪ‪ ،‬زه ﺑـﻪ ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ ﺷـﻢ‪ .‬ﺗـﻪ ﺑﻴـﺎ ګـﻮره زه ﻳـﯥ‬ ‫‪ -‬ﻣﺎ ﻛﻠﻪ داﺳﯥ وﻳﻠﻲ‪.‬‬
‫څﻨګﻪ ﭘﻮره ﻛﻮم‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻣﻮر راﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه ﭼﯥ ﭘﺮون ﺗﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﺗـﻪ د ﺳـﺒﺎ ﻟﻴـﺪو ﻟﭙـﺎره ﺗﻠﻠـﻰ‬
‫ﺳﺒﺎ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﭘﻪ زوره وﺧﻨﺪل‪.‬‬ ‫وې‪ ،‬ﻣﺎورﺗﻪ وﻳﻞ ﻧﻪ‪ .‬ﻫﻐﯥ زﻣﺎ د ﺧﺒﺮې ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻟﭙﺎره ﺗﺎ ﻧﻪ ﭘﻮښـﺘﻨﻪ ﻛـړې وه‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﺑﻪ درﻧﻪ ﻛﻠﻪ ﻳﻮ څﻪ وﻏﻮاړم‪ .‬ﺑﻴﺎ ګﻮرم ﺗﻪ زﻣﺎ ﻏﻮښﺘﻨﻪ ﭘﻮره ﻛـﻮﻻې ﺷـﯥ‬ ‫او ﺗﺎ ورﺗﻪ ووﻳﻞ ﻫﻮ راﻏﻠﻰ و‪.‬‬
‫ﻛﻪ ﻧﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﭘﻪ دې ﻛﯥ د ﭘټﻮﻟﻮ څﻪ ﺧﺒﺮه ده؟‬
‫ددې ﺧﺒﺮې ﺳﺮه ﻳﯥ ﭘﻪ ﺷﻮﻧډو ﻳﻮه ﻧﺮۍ ﻣﻮﺳﻜﺎ ﺗﯧﺮه ﺷـﻮه‪ ،‬ﻫﻐـﻪ روان ﺷـﻮ‪،‬‬ ‫‪ -‬ﻫﺮ ﻛﻠﻪ‪.‬‬
‫دې ورﭘﺴﯥ ﺷﺎﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﺧﻮﺷﺒﻴﻨﻪ څﻴﺮه ﺳﺮ ښﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻳﻮه ﺧﺒﺮه وﻛﻢ‪ ،‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ؟‬
‫‬ ‫ﺳﺒﺎ ﻳﻮ دم ﺟﺪي ﺷﻮه‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻮ وﻟﯥ ﻧﻪ‪ ،‬ﭘﻪ دې ﻛﯥ د ﭘﻮښﺘﻨﯥ څﻪ اړﺗﻴﺎ ده؟‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دې ورځ ډﯦﺮه ﺧﻔﻪ وه‪،‬‬ ‫‪ -‬دا اﻧﺴﺎن ﭼﯥ دى‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﭘﻪ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻠﻮ ﻫـﺮ څـﻪ ورﻛـﻮي ﺧـﻮ د ﻏﻮښـﺘﻠﻮ‬
‫‪ -‬ﻛﻪ ﻣﻮر ﻣﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻮښـﻪ واده ﻧـﻪ و ﻛـړى‪ ،‬ﻧـﻮ ﻧـﻦ ورځ د ﻣـﻮر ﺧﭙﻠﻮاﻧـﻮ‬ ‫ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ورﻛﻮي‪.‬‬
‫ﻟﻴﺪو ﺗﻪ دوﻣﺮه وﻟﯥ ﺧﻔﻪ وم‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺘﺎ اﺷﺎره زﻣﺎ ﭘﻪ ﻟﻮر ده؟‬
‫ﻫﻐﯥ ﺗﺮ ډﯦﺮه دا ﺳﻮﭼﻮﻧﻪ ﻛﻮل‪ .‬ﻧﻦ ﻣﺎزﻳګﺮ د ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﺧﺘﻢ و‪ .‬ﻧـﻦ ﺣﻴـﺪر ﻫـﻢ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د څﻮ ﺷﻴﺒﻮ ﻟﭙﺎره د ﻫﻐﯥ ﻣﺦ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﻛﻮر و ځﻜﻪ ﻧﻦ د رﺧﺼﺘۍ ورځ وه‪ .‬د ﺳړو ﻟﭙـﺎره د ﺣـﻮﻳﻠۍ ﭘـﻪ ﭼﻤـﻦ ﻛـﯥ‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﻣﺎﺗﻪ داﺳﯥ ښﻜﺎري ﭼﯥ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻣﺎ ﺑﺎور ﻧﻪ ﻟﺮې‪.‬‬
‫ځﺎى ﺟﻮړ ﺷﻮى و‪ .‬ﺳﺎره ﺗﻪ ﻫـﻴڅ ﺿـﺮورت ﻧـﻪ و‪ ،‬ﭼـﯥ د ﻛـﻮر ﻛـﺎرﻛﻮﻧﻜﻮ ﺗـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! آﻳﺎ اﻧﺴﺎن د اﻋﺘﺒﺎر وړ دى؟‬
‫ﻻرښﻮوﻧﻪ وﻛړي‪ ،‬ﻫﻐﻪ د ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻫﺮ ﻛﺎر ﭘﻪ ﭼټﻜـۍ او ﺧﭙﻠـﻪ ﻛـﻮو‪ .‬د‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! زه د ﺧﭙﻞ ځﺎن ﺧﺒﺮه ﻛﻮم‪.‬‬
‫ﺧﻠﻜﻮ راﺗګ ورو ورو ﭘﻴﻞ ﺷﻮى وو‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ‪ ،‬ﺳﺎره راﺗﻠﻮﻧﻜـﻮ ﻣﯧﻠﻤﻨـﻮ ﺗـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! دا اړﻳﻨﻪ ﻧﺪه ﭼﯥ د ﻛﻮم ﭼﺎ ﺳﺮه ﭼﯥ ﻣﻴﻨﻪ ﻟﺮې ﭘـﻪ ﻫﻐـﯥ ﺑـﺎور ﻫـﻢ‬
‫ورﭘﻴﮋﻧﺪﻟــﻪ‪ .‬ﻫــﺮ ﭼــﺎ ﺑــﻪ رﺳــﻤﻲ ﻛﻠﻤــﯥ ﻛــﺎروﻟﯥ او ﺧﭙﻠــﻮ ځــﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛــﯥ ﺑــﻪ‬ ‫وﻟﺮې ﻟﻜﻪ څﻨګﻪ ﭼﯥ ﭘﻪ ﭼﺎ ﺑﺎور ﻟﺮې ﻫﻐﯥ ﺳﺮه دې ﻣﻴﻨﻪ وﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ددې ﺧﺒﺮې ﭘﻪ ځﻮاب ﻛﯥ ﻏﻠﻰ ﻧﺎﺳﺖ و‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! دا زﻣﺎ د ټﻮﻟﻮ ﻣﺸﺮه ﺧﻮر ده‪.‬‬ ‫ﺳﺒﺎ ورﺗﻪ د ﺳﺘﺮګﻮ ﭘﻪ ﻛﻮﻧﺞ ﻛﯥ وﻛﺘﻞ او وﻳﯥ ﭘﻮښﺘﻞ ﺗﺮې‪،‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻫﻐﻪ د ﻳﻮې ښځﯥ ﺧﻮاﺗﻪ راوﺳـﺘﯥ وه‪ .‬ﻫﻐـﯥ ښـځﯥ ﻳـﻮ دم ﺳـﺎره ﭘـﻪ‬ ‫‪ -‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮې؟‬
‫ﻏﻴږ ﻛﯥ وﻧﻴﻮﻟﻪ او ﭘﻪ ﻟﻮړ اواز ﻳﯥ ژړا ﭘﻴﻞ ﻛړه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ‪ .‬ﭘﻪ ﻛﻮﻣﻪ ﺧﺒﺮه ﺧﻔﻪ ﺷﻢ‪ .‬ﺗﺎ ﺧﻮ دوﻣﺮه د اﻋﺘﺮاض وړ ﺧﺒﺮې ﻧﻪ دي ﻛړي‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ ﺧﭙﻞ ﺿﺪ ﭘﻮره ﻛړ‪ .‬څﻮﻣﺮه ﻣﯥ ﭘﻮه ﻛړه‪ .‬څﻮﻣﺮه ﻣﻮ ورﺗـﻪ وﻳﻠـﻲ وو ﺧـﻮ‬ ‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﭘﻪ ﺗﺎ ښﯥ وﻧﻪ ﻟګﻴﺪې ﻛﻨﻪ؟‬
‫ﻫﻐﯥ د ﻫﻴﭽﺎ ﺧﺒﺮه وﻧﻪ ﻣﻨﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺮﺗﻪ راﻧﻐﻠﻪ‪ .‬ﺧﻄﺎ ﺧﻮ اﻧﺴﺎن ﻧﻪ ﻛﯧـږي ﻛﻨـﻪ ﻧـﻮ‬ ‫ﺳﺒﺎ ﻳﯥ د ﭘﺨﻼ ﻛﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ ﻛﻮو‪.‬‬
‫ﺑﻴﺎ‪...‬‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬ﺑﺪه راﺑﺎﻧﺪې وﻟګﻴﺪه ﺧﻮ دوﻣﺮه ﻧـﻪ‪ .‬ځـﻪ ﺧﻴـﺮ ﺗـﻪ ﻣـﻪ ﻛﯧـږه ﻣـﻪ‪ .‬زﻣـﺎ ﭘـﻪ‬
‫ﻫﻐﻪ د ژړا ﺳﺮه ﻳﻮځﺎى دا ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﺳﻢ وﺧﺖ راﻣﻨځﺘﻪ ﺷﻮ‪.‬‬ ‫ﺧﻴﺎل زه ﺑﺎﻳﺪ اوس ﻻړ ﺷﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮرې! ﭘﺨﻮاﻧۍ ﺧﺒﺮې ﭘﺮﻳږدئ‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺧﭙﻞ ﻻﺳﻲ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﺘﻠﻮ ﺳﺮه وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬
‫‪ -‬څﻨګﻪ ﻳﯥ ﭘﺮﻳږدم ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! څﻨګﻪ ﻳﯥ ﭘﺮﻳږدم‪ .‬زه ﺻﺒﺮ ﻧﻪ ﺷﻢ ﻛﻮﻻى‪ .‬زه ﭘـﻪ‬ ‫‪ -‬ﺧﻮ د ﺗﻠﻮ څﺨﻪ وړاﻧﺪې ﻳﻮه ﺧﺒﺮه واوره‪ ،‬زه ﺳﺘﺎ ډﯦﺮه ﭘـﺮوا ﻟـﺮم‪ ،‬ﭘـﺮون ﻫـﻢ‬
‫اراﻣﻪ ﻧﻪ ﺷﻢ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻰ‪ .‬څـﻮك داﺳـﯥ ﻛـﻮي ﻟﻜـﻪ ﺳـﺒﺎ ﭼـﯥ وﻛـړل‪ .‬دا د ﻫﻐـﯥ‬ ‫وه او د ﺗﻞ ﻟﭙﺎره ﺑﻪ وي‪.‬‬
‫ﺣﻴﺪر ﻣﯧﻠﻤﺎﻧﻪ رﺧﺼﺘﻮل‪ .‬د ټﻮﻟﻮ ﺧﻠﻜﻮ ﺗﻠﻠﻮ ﻧﻪ وروﺳـﺘﻪ ﻫﻐـﻮى دواړه دﻧﻨـﻪ‬ ‫ﻣړﻳﻨﯥ ﻋﻤﺮ و‪ ،‬ﺧﻮ ﻫﻐﯥ ﻫﻤﺎﻏﻪ ﻳﻮ ﺿﺪ‪...‬‬
‫راﻧﻨﻮﺗﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺧﻮرې! ﺗﯧﺮې ﺧﺒﺮې ﻣﻪ ﻳﺎدوئ‪ .‬ﺑﺲ ﻛړئ‪ ،‬څﻪ ﭼـﯥ وﺷـﻮل ﻫﻐـﻪ ﻫﯧـﺮ ﻛـړئ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! ﻛﻪ ﺗﻪ ارام ﻛﻮل ﻏﻮاړې‪ ،‬ﻧﻮ ﻛﻮﻻى ﺷﯥ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻟﭙﺎره دﻋﺎ وﻛړئ‪.‬‬
‫د ﻫﻐــﯥ ﺳــﺘړې څﯧــﺮې ﻟﻴــﺪﻟﻮ ﺳــﺮه ورﺗــﻪ ﻋــﺎرﻓﻴﻦ دا وﻳﻠــﻲ ول‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﺧﭙﻠــﯥ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ زوره د ﺳﺎره څﺨﻪ ﺑﻴﻠﻪ ﻛړ‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ځﺎن ﺳـﺮه ﻛـړه او ﺑﻬـﺮ‬
‫ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻻړه‪ .‬ﭘﻪ دې ﺷﭙﻪ ﻫﻐﻪ وﻳﺪه ﻧﻪ ﺷﻮه‪ .‬د ﻣﻮر څﯧﺮه ﻳﯥ ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ ﻣﺨﯥ ﺗـﻪ‬ ‫راووت‪ .‬ﺧﻮر ﻳﯥ ﭘﻪ ﻧﻪ زړه ﻣﻴﻠﻤﻨﻮ ﺳﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫راﺗﻠﻪ او د ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﺗﯧﺮ ﻛړى وﺧﺖ ﻳﯥ ﭘﻪ زړه ﻛﺎوه‪ .‬ﻫﻐﻪ ډﯦـﺮه ﻧﺎاراﻣـﻪ وه‪ .‬د‬ ‫‪ -‬او ﺗﺎﺳﻮ ﻫﻐﻪ ﭘﻮه ﻛړئ ﭼﯥ زﻣﺎ وړاﻧﺪې زﻣﺎ د ﻣﻮر ﻣﺎﺿﻲ ﺑﺎره ﻛـﯥ څـﻪ ﻧـﻪ‬
‫ﻳﻮې ﺑﺠﯥ ﺷﺎوﺧﻮا ﻛﯥ د ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮټﯥ څﺨﻪ ﺑﻬﺮ راووﺗﻪ او د ﺣﻮﻳﻠۍ ﭘﻪ ﻟـﻮر‬ ‫واﻳﻲ‪ ،‬ځﻜﻪ زه ﭘﺮې ﺧﻔﻪ ﻛﯧږم‪ .‬ﻛﺎش ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﻣﻮر ﻫﻢ ﻳﻮ ځﻞ ﻓﻜﺮ ﻛړى و‬
‫دروازه ﻳﯥ ﭘﺮاﻧﺴﺘﻪ او ﺑﻬﺮ راووﺗﻪ‪ .‬ﻫﺮې ﻟﻮرې ﺗﻪ ﭼﭙﺘﻴﺎ ﺧﭙﺮه وه‪ .‬د ﺣﻮﻳﻠۍ‬ ‫ﭼﯥ دداﺳﯥ ﺧﭙﻠﻮاﻧﻮ ﻟﭙﺎره څﻮﻣﺮه ﻟﻮى ﻋﺬاب ﺟﻮړ ﺷﻮى دى‪.‬‬
‫څﺮاﻏﻮﻧﻮ د دﻫﻠﻴﺰ ﺗﻴـﺎره ﺧﺘﻤـﻪ ﻛـړې وه‪ .‬د ﻳﺨـﯥ ﻫـﻮا ﺳـﺮه ﺳـﺮه ﻫﻐـﻪ ﻳـﻮ څـﻪ‬ ‫د اوښﻜﻮ څﺨﻪ ﭘﻪ ډﻛﻮ ﺳـﺘﺮګﻮ ﺳـﺮه ذﻛـﺮ ﻛـﺎوه او ورﺳـﺮه ﻳـﯥ دﺧﭙﻠـﯥ ﻣـﻮر‬
‫اراﻣﻪ ﺷﻮه‪ .‬د ﭼﻤﻦ واښﻪ د ﭘﺮﺧﯥ ﻟﻪ ﻛﺒﻠـﻪ ﻻﻣـﺪه ﺷـﻮي ﻫـﻢ ول ﺧـﻮ ﻫﻐـﯥ ﻳـﯥ‬ ‫ﺑﺎره ﻛﯥ ﺳﻮﭼﻮﻧﻪ ﻛﻮل‪.‬‬
‫ﻫﻴڅ ﭘﺮوا ﻧﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪.‬‬ ‫ﻟــږه ﺷ ـﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ د ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻧــﻮرې دواړه ﺧﻮﻳﻨــﺪې ﻫــﻢ راﻏﻠــﯥ وې ﺧــﻮ د‬
‫دوه ﺑﺠﯥ ﺣﻴﺪر ﺧﭙﻞ ﻛﺎر ﺧﺘﻢ ﻛړى و‪ ،‬د څﺮاغ ﺑﻨـﺪوﻟﻮ ﻧـﻪ ﻣﺨﻜـﯥ د ﻛړﻛـۍ‬ ‫ﻣﺸﺮې ﺧﻮر ﭘﻪ ﭘﺮﺗﻠﻪ ﭘـﻪ ﻋـﺎدي ﺣﺎﻟـﺖ ﻛـﯥ ﻳـﯥ ﺳـﺎره ﺳـﺮه وﻟﻴـﺪل‪ .‬د ﻫﻐـﻮى‬
‫ﭘﻪ ﻟﻮر راﻏﻰ ﺗﺮ څﻮ د ﻛړﻛﯧﻮ ﭘﺮدې را ﭘﺮاﻧﻴﺰي‪ .‬ﺧﻮ ﻻﻧﺪې ﺣـﻮﻳﻠۍ ﺗـﻪ ﻛﺘﻠـﻮ‬ ‫راﺗګ څﺨﻪ څﻮ ﺷﯧﺒﯥ وروﺳﺘﻪ ﻣﺸﺮه ﺧﻮر ﻫﻢ دﻧﻨﻪ راﻏﻠﻪ‪ .‬ﻫﻐﻪ اوس ﻫـﻢ ﭘـﻪ‬
‫ﺳﺮه ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى ودرﻳﺪ‪ .‬ﺣﻮﻳﻠۍ ﻛﯥ ﭼﺎ ﻗﺪم وﻫـﻪ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﻟـږ ځﻴـﺮ ﺷـﻮ ﻧـﻮ ﭘـﻪ‬ ‫ژړا ښﻜﺎرﻳﺪه ﺧﻮ ځﺎن ﻳﯥ ﻗﺎﺑﻮ ﻛړى و‪ ،‬ﻫﻐﻪ راﻏﻠﻪ او ﺳﺎره ﺳﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫رﻳښﺘﻴﺎ ﻫﻢ څﻮك ګﺮځﻲ‪ .‬ﻳﻮه ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻏﻮﻧﺪې ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻳﯥ ذﻫﻦ ﻛﯥ راﭘﻮرﺗـﻪ‬ ‫د ﻗــﺮان ﻛــﺮﻳﻢ ﺧــﺘﻢ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻳــﻮې ښــځﯥ دﻋــﺎ ﭘﻴــﻞ ﻛــړه‪ .‬ښــځﯥ ﻣﺨﺘﻠــﻒ‬
‫ﺷﻮه‪ ،‬ﭼﯥ ﭘﻪ دې وﺧﺖ ﻛﯥ څﻮك ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﻻﻧـﺪې راښـﻜﺘﻪ ﺷـﻮ او‬ ‫اﻳﺎﺗﻮﻧﻪ ﺗﺮﺟﻤﯥ ﺳﺮه ﻟﻮﺳﺘﻞ‪ .‬ﻣﺸـﺮې ﺧـﻮر ﻳـﻮ ځـﻞ ﺑﻴـﺎ ﻧـﺮۍ ژړا ﭘﻴـﻞ ﻛـړه‪ .‬د‬
‫د ﺣﻮﻳﻠۍ ﭼﻤﻦ ﭘﻪ ﻟﻮر راﻏﻰ‪.‬‬ ‫ﺳــﺎره زړه ﻏﻮښــﺘﻞ ﭼــﯥ ځﻤﻜــﻪ ﺳــﻮرۍ ﺷــﻲ او ﻫﻐــﻪ ﭘﻜــﯥ ﻧﻨــﻮځﻲ‪ .‬ﻫﻐــﯥ دا‬
‫‪ -‬ګﻮرئ! اوس د ﺷﭙﯥ دوه ﺑﺠﯥ دي‪ .‬ﺗﺎﺳـﻮ د ﺧﭙﻠـﯥ ﻛـﻮټﯥ دروازه ﺧﻼﺻـﻪ‬ ‫ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﺧﭙﻞ ﺳﺮ ﭘﻮرﺗﻪ ﻧﻪ ﻛړي‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺧﭙﻞ ځﺎن ﻗـﺎﺑﻮ‬
‫ﭘﺮﻳښﯥ او دﻟﺘﻪ ګﺮځﺊ‪ .‬ﻛﻪ څﻮك ﻫﻢ دﻟﺘﻪ ﭘټ وي‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻛﻮﻻى ﺷﻲ ﺳﺘﺎﺳـﻮ‬ ‫ﻛړ ﺧﻮ ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻫﻢ ﺳﺘﺮګﻮ څﺨﻪ اوښﻜﯥ رواﻧﯥ ﺷﻮې‪.‬‬
‫د ﻛﻮټﯥ د ﻻرې ﻛﻮر ﺗﻪ دﻧﻨﻪ ﺗﻠﻠﻰ ﺷﻲ‪ .‬زه ﻧﻪ ﭘـﻮﻫﻴږم ﭼـﯥ ﺗﺎﺳـﻮ ﺗـﻪ دا ﻛـﻮر‪،‬‬ ‫‪ -‬ﻳﺎ اﷲ ﺗﻪ ﻣﯥ ﻣﻮر وﺑﺨښﺊ‪ .‬ﺗـﻪ ﻫﻐـﻪ وﺑﺨښـﺊ‪ ،‬ﻟﻜـﻪ څﻨګـﻪ ﭼـﯥ دې ﺧﻠﻜـﻮ‬
‫ددې ﻛـﻮر ﺧﻠــﻚ څــﻮﻣﺮه ﻧﻴـږدې دي‪ ،‬ﺧــﻮ ددې ﻛــﻮر ﻫــﺮ ﺷـﯥ ﭘــﻼر ﭘــﻪ ډﯦــﺮه‬ ‫ﺑﺨښﻠﯥ ده‪.‬‬
‫ﻣﺤﻨﺖ ﺳﺮه ﺑﺮاﺑﺮ ﻛـړى دى‪ .‬ﻧـﻮ ﭘـﻪ دې ﺧـﺎﻃﺮ ﻣﺎﺗـﻪ ددې ﻛـﻮر د ﺧﻮﻧـﺪﻳﺘﻮب‬ ‫د ﻫﻐﯥ زړه څﺨﻪ ﺑﯥ واره دﻋﺎګﺎﻧﯥ ووﺗﯥ‪ .‬ډوډۍ ﺧﻮړﻟﻮ وروﺳـﺘﻪ ورو ورو‬
‫ﭘﺮوا ﺷﺘﻪ‪ .‬د ﻛـﻮر ﻟـﻮى دروازه ﻛـﯥ وﻻړ څﻮﻛﻴـﺪار د ﻛـﻮر څﺨـﻪ ﺑﻬـﺮ ﺳـﺎﺗﻨﻪ‬ ‫ټﻮل ﺧﻠﻚ ﺧﭙﻠﻮ ﺧﭙﻠﻮ ﻛﻮروﻧﻪ ﺗﻪ روان ﺷﻮل‪ ،‬ﻳـﻮ ځـﻞ ﺑﻴـﺎ ﻫﻤﺎﻏـﻪ د ﺗﻌﺰﻳـﺖ‬
‫ﻛﻮﻻى ﺷﻲ‪ .‬دﻧﻨﻪ ﻫﻴڅﻮك ﻧﻪ ﺷﯥ ژﻏﻮرﻻى‪ .‬ﻧﻮ ﻛﻪ ﭼﯧـﺮې ﺗﺎﺳـﻮ ﺧﻔـﻪ ﻛﯧـږئ‬ ‫ﻛﻠﻤﯥ اورﻳﺪل ﭘﻜﺎر وو‪ .‬ﻣﺸﺮې ﺧﻮر ﻫﻢ ورﺗﻪ د ﻛﻮر ﺗـﻪ ورﺗﻠـﻮ ﺑﻠﻨـﻪ ورﻛـړې‬
‫ﻧﻪ ﻧﻮ ﭘﻪ ﭼﻤﻦ ﻛﯥ د ګﺮځﻴﺪو ﺷﻮق د ورځﯥ ﭘﻮره ﻛﻮئ‪.‬‬ ‫وه‪ .‬ﻛﻮر ﻛﺎرﻛﻮﻧﻜﻮ د ﺷﻴﺎﻧﻮ ﭘﻪ ټﻮﻟﻮﻟﻮ ﺑﺎﻧﺪې ﭘﻴـﻞ ﻛـړى و‪ .‬ﺑﻬـﺮ ﻋـﺎرﻓﻴﻦ او‬
‫‪ -‬ﭘﻪ دې ﺑﻪ ﺳﺒﺎ ښﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه‪ .‬ﭘﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻫﻠﺘﻪ ﺗﻠﻞ ﺗﺎﺗﻪ ﻫﻴڅ ګټﻪ ﻧﻪ رﺳﻮي‪.‬‬ ‫ﺳﺎره ﻳﯥ د راﺗﻠﻮ څﺨﻪ دﻣﺨﻪ د ﭘښﻮ ښﻜﺎﻟﻮ ﻧﻪ ﭘﻮه ﺷﻮې وه او ﺑﻴـﺎ د ﺑـﺖ ﭘـﻪ‬
‫ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ وروﺳﺘﻪ ﺣﻴﺪر ﻳﻮه اوږده ﺳﺎه واﺧﻴﺴﺘﻪ او وﻳﯥ وﻳﻞ‪،‬‬ ‫څﯧ ـﺮ وﻻړه دﻫﻐــﯥ ﺧﺒــﺮې اورﻳــﺪې‪ .‬د ﻫﻐــﯥ ﺧﺒــﺮو ﭘــﺎى ﻛــﯥ د ډﯦــﺮ ﺷــﺮم او‬
‫‪ -‬ﻛﻪ ﭼﯧﺮې دا ﺧﭙﻠﯥ ﺗﺮور ﻛﺮه ﺗﻠﻞ ﻏﻮاړي ﻧﻮ ﭘﺮﻳږدئ ﭼﯥ ﻻړه ﺷﻲ‪ .‬دا ﺑﻪ ﭘﻪ‬ ‫ﺧﺠﺎﻟﺖ څﺨﻪ ډﻛﻪ څﯧﺮه د ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮټﯥ ﭘﻪ ﻟﻮر رواﻧﻪ ﺷﻮه‪ .‬ﺣﻴﺪر ﻫﻤﻠﺘـﻪ وﻻړ‬
‫رﻳښﺘﻴﺎ ددوى ﭘﻪ ﺣﻖ ﻛﯥ ﻏﻮره وي‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪ .‬ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ دﻧﻨـﻪ ﻻړه او ځـﺎن ﭘﺴـﯥ ﻳـﯥ دروازه ﺑﻨـﺪه ﻛـړه ﻧـﻮ‬
‫دا ﺧﺒﺮه ﺣﻴﺪر ﺧﭙﻞ ﭘﻼر ﺗﻪ ﭘﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ژﺑﻪ ﻛﯥ وﻛړه‪،‬‬ ‫ﺣﻴﺪر ﺧﭙﻠﻪ ﻫﻢ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻻړه‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻪ ﻫﻐﻪ وﻟﯥ ﻟﯧږل ﻏﻮاړئ؟‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺗﺮﺧﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﻫﻐﻪ څﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬زه ﻳﯥ وﻟﯥ ﻟﯧږل ﻏﻮاړم‪ .‬ﻣﺎ ﺧﻮ درﺗﻪ ﺻﺮف ﺧﭙﻠﻪ راﻳـﻪ ووﻳﻠـﻪ‪ .‬ﭘـﻼره زه‬
‫ﺧﭙﻠﻪ ﻫﻢ دا ﻓﻜﺮ ﻛﻮم ﭼـﯥ دا ﺑـﻪ ﺧﭙـﻞ ﻣﺎﻣـﺎ او ﺗـﺮور ﻛـﺮه ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ وي‪ .‬ځﻜـﻪ‬ ‫راﺗﻠــﻮﻧﻜﯥ ﺳــﻬﺎر ﻫﻐــﻪ د ﭼــﺎﻳﻮ ﭘــﻪ ﻣﯧــﺰ ﻣﻮﺟــﻮده ﻧــﻪ وه‪ .‬ﻋــﺎرﻓﻴﻦ د ﻛــﻮر‬
‫دﻟﺘﻪ ﺧﻮ ټﻮل ﻋﻤﺮ ﻧﻪ ﺷﻲ اوﺳﻴﺪﻻى او ﺑﻴﺎ ﻣﻮﻧږ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺗﺮ ﻛﻮﻣﻪ ﺳﺎﺗﻮ‪.‬‬ ‫ﻛﺎرﻛﻮﻧﻜﻲ ﻣﻨﻊ ﻛړل ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﻣﻪ ﭘﺎڅﻮئ‪ .‬د ﻋﺎرﻓﻴﻦ او ﺣﻴﺪر ﺳﺮه ﻟﻴﺪﻧﻪ ﻳﯥ‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﻧﺮﻣﻪ ﻟﻬﺠﻪ دا ﻫﺮ څﻪ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫د ﺷﭙﯥ ﭘﻪ ډوډۍ وﺷﻮه‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﻴــﺪره! دا ﺳــﺘﺎ ﻣﺴــﺌﻠﻪ ﻧــﺪه‪ .‬دا ﺑــﻪ ﺗــﺮ ﻛﻠــﻪ دﻟﺘــﻪ اوﺳ ـﯧږي‪ .‬دا ﻫﺮڅــﻪ دې‬ ‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﺎﻛﺎ! آﻳﺎ ﺗﻪ زﻣﺎ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﺮه زﻣﺎ اړﻳﻜﻪ ﻧﻴﻮﻟﯥ ﺷﺊ‪.‬‬
‫ﭘﻮرې اړه ﻟﺮي‪ .‬ﻛﻪ ﻫﻐﻪ ټـﻮل ﻋﻤـﺮ ﻫـﻢ وي‪ .‬ﺗﺎﺗـﻪ ددې ﺑـﺎره ﻛـﯥ ﻧﻴـﻮﻛﯥ ﻛﻮﻟـﻮ‬ ‫ﺣﻴﺪر ﭼﺎى څښﻠﻮ ﭼﯥ ددې ﭘﻪ ﺧﺒـﺮه راﻧﻴـﻎ ﺷـﻮ او ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒـﺎس ﭘـﻪ ډﯦـﺮه‬
‫ﻫﻴڅ ﻛﻮم ﺣﻖ ﻧﺸﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﺣﻴﺮاﻧۍ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻮر وﻛﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒــﺎس ﭘــﻪ ډﯦــﺮه ﺳــﺘﻐﻪ ﻟﻬﺠــﻪ دا ﻫــﺮ څــﻪ ووﻳــﻞ‪ .‬ﺣﻴــﺪر د ﺑﻴــﺎ وﻳﻠــﻮ‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ وﻟﯥ ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﻟﻴﺪل ﻏﻮاړئ؟‬
‫ﺟﺮآت ﭘﻴﺪا ﻧﻜړ‪ .‬ﺳﺎره ﭘﻪ ډﯦﺮه ﭼﭙﺘﻴﺎ ددوى دواړو ﺧﺒﺮې اورﻳـﺪې‪ .‬د ﻫﻐـﯥ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺑﯥ ﺻﺒﺮۍ ﻫﻐﯥ څﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫د ﻟﻮﻣړۍ ورځﯥ څﺨﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﯧﺪه ﭼﯥ ﺣﻴﺪر ﺗﻪ د ﻫﻐﯥ راﺗګ ﻫﻴڅ ﺧﻮﻧـﺪ ور‬ ‫‪ -‬زه د ﻫﻐﻮي ﻛﺮه اوﺳﻴﺪل ﻏﻮاړم ﻛﻪ ﻫﻐﻮى وﻣﻨﻲ ﻧﻮ‪...‬‬
‫ﻧﻜړ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ د ﻣﯧﺰ ﻳﻮ ﻛﻮﻧﺞ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪.‬‬
‫د ﻫﻐﯥ زړه ﻧﻮر ﻫﻢ ﺗﻨګ ﺷـﻮ‪ .‬ﺑﻴـﺎ ﺑﻴـﺎ د ﻫﻐـﯥ زړه ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ﻟـﻪ دې ځﺎﻳـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻫﻐﻮى ﺳﺮه اوﺳﻴﺪل ﻏﻮاړې‪ .‬آﻳﺎ ﺗﻪ دﻟﺘﻪ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﻧﻪ ﯦﯥ؟‬
‫وﺗښﺘﻲ‪ .‬داﺳﯥ ﭘﻪ ﻧﻮرو د اوږو ﺑﺎر ﺟﻮړﻳﺪل ورﺗﻪ ﺳﺨﺖ ﭘﺮﯦﻮﺗﻞ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ﻏﻠﯥ وه‪،‬‬
‫‪ -‬د ﻳﻮ ﭼﺎ دوﻣﺮه ذﻣﻪ داري اﺧﺴﺘﻞ رﻳښﺘﻴﺎ ﻫﻢ ﺳﻢ ﻧﻪ وي‪ .‬ﺣﻴـﺪر ﺳـﻢ وﻳﻠـﻲ‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺳﺘﺎ ﻣﻮر ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ﺗـﻪ زﻣـﺎ ﺳـﺮه اووﺳـﺊ او زه ﺗـﺎ ﻫﻐـﻪ ﻛـﻮر ﺗـﻪ‬
‫ول ﭼﯥ ﻫﻐـﻮى ﺑـﻪ ﻣـﺎ ﺗـﺮ ﻛﻮﻣـﻪ دﻟﺘـﻪ ﺳـﺎﺗﻲ او ﺣﻴـﺪر زﻣـﺎ د ﻋـﺰت ﺑـﺎره ﻛـﯥ‬ ‫ﻟﻴږل ﻧﻪ ﻏﻮاړم‪.‬‬
‫څﻨګﻪ داﺳـﯥ ﺳـﻮچ ﻛـﻮﻻى ﺷـﻲ‪ ،‬ﻟﻜـﻪ څﻨګـﻪ ﭼـﯥ ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ څﺮګﻨـﺪه ده ﭼـﯥ‬ ‫‪ -‬ﻫﻐﯥ وﻟﯥ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ؟‬
‫ﭘﺨـﻮا د ﻫﻐــﯥ ﭘــﻼر زﻣــﺎ ﻣــﻮر ﺧﻮښــﻮﻟﻪ او اوس ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﺧﻮښــﻮي او اوس د‬ ‫ﻫﻐــﯥ ﻳــﻮ دم ﺧﭙــﻞ ﺳــﺮ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړ او وﻳــﯥ ﭘﻮښــﺘﻞ‪ .‬ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻫــﻴڅ ځــﻮاب ﻧــﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ ښځﯥ ﻟﻮر د ﻫﻐﻮى د اوږو ﺑﺎر ده‪.‬‬ ‫درﻟﻮد‪ .‬ﺣﻴﺪر ﭘﻪ ﭼﭙﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﭼﺎى څښﻪ او د دواړو ﺧﺒﺮې ﻳﯥ اورﻳﺪې‪.‬‬
‫ﺗﻴﺎره ﻛړم‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻫﺴﯥ ﻫﻢ ﻻ ﻧﻪ ﻧﺪى راﻏﻠﻰ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ زړه ﻛﯥ دﺣﻴﺪر ﻧﻈﺮ ﺳﻢ ګڼﻪ او ﻫﻐﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ددې ﺑﺎره ﻛـﯥ‬
‫‪ -‬ﺳﻤﻪ ده‪ ،‬ﻛﺎﻧﻲ‪ ،‬زه ﺑﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺳﺮه ﻻړه ﺷﻢ‪.‬‬ ‫څﻪ ﺳﻮچ ﻛﻮي‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ډﯦﺮ ﺧﻮﺷﺒﻴﻦ اﻧﺪاز دا ﺧﺒﺮه وﻛړه او ﭘﺎڅﻴﺪه‪ .‬ﭘﻪ ﻟﻮﻣړي ځـﻞ ورﺳـﺮه‬ ‫‪ -‬ﻛﻪ زه ﺧﭙﻠﯥ ﺗﺮور ﻛﺮه ﻫﻢ ﻧﻪ ﺷﻢ ﺗﻠﻠﻰ ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﭘﻪ ﻳﻮه ﻧـﻪ ﻳـﻮه ﻻره ﺑﺎﻳـﺪ ﻟـﻪ دې‬
‫د ﺗﺮه ښځﯥ ﭘﻪ دوﻣﺮه ﻣﻴﻨﻪ ﺧﺒﺮې ﻛړې وې‪ .‬ﻛﻪ ﻧﻪ ﻫﻐﯥ ﺧﻮ ﺗﻞ ﭘـﻪ ﺑـﺪه ﻟﻬﺠـﻪ‬ ‫ﻛﻮر څﺨﻪ ﻻړه ﺷﻢ‪ .‬رﻳښﺘﻴﺎ ﻫﻢ زه دﻟﺘﻪ ﺗﺮ ډﯦﺮه ﻧﺸﻢ ﭘﺎﺗﯥ ﻛﯧﺪاى‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪ .‬دواړه ګﻮداﻣﻲ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻻړل ﻧﻮ ﺗﺮه ښځﯥ د ﺑﺴـﺘﺮو‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﻣﯧﺰ ﺧﭙﻞ زړه ﻛﯥ ﭘﺮﯦﻜړه ﻛړې وه‪.‬‬
‫راوﻳﺴﺘﻠﻮ ﻛﯥ وه ﭼﯥ څﻪ ورﻳﺎد ﺷﻮل‪،‬‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﻣﺎ ﻧﻪ ﺧﻮ ﺑﻴﺨﻲ ﻫﻴﺮ ﺷﻮل ﭼﯥ آﺳﻴﻪ ﺗﻪ وواﻳﻢ ﭼﯥ زه د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﻮټـﻪ‬ ‫‬
‫ﻛﯥ ﺑﺴﺘﺮې ږدم‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ داﺳـﯥ ښـﻜﺎري ﭼـﯥ ﻫﻐـﯥ ﺑـﻪ ﺑﺴـﺘﺮې وړې وي ځﻜـﻪ‬
‫دﻟﺘﻪ ﺑﺴﺘﺮې ﻛﻤﯥ دي‪ .‬ﺗﻪ داﺳﯥ وﻛﻪ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻻړه ﺷﻪ او وګـﻮره‬ ‫د ﺳﺮﻣﺪ د واده ﺧﺒﺮ ﺧﭙﻮر ﺷـﻮى و‪ .‬د واده ﻧـﻪ ﻳـﻮه ﻣﻴﺎﺷـﺖ وړاﻧـﺪې ﺳـﺎز او‬
‫ﭼﯥ ﻫﻠﺘﻪ ﺑﺴﺘﺮې ﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﺎ‪ .‬ﻫﺴﯥ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮې وړو راوړو‪.‬‬ ‫ﺳــﺮود ﭘﻴــﻞ ﺷــﻮى و‪ .‬ﭘــﻪ داﺳــﯥ ﻣﺤﻔﻠﻮﻧــﻮ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻧﺎﺳــﺘﻪ د ﭘﺨــﻮا څﺨــﻪ ﻧــﻪ‬
‫‪ -‬ﺳﻤﻪ ده‪ ،‬ﻛﺎﻧﻲ‪ .‬زه ګﻮرم ﺑﻴﺎ راځﻢ‪.‬‬ ‫ﺧﻮښﻴﺪه‪ .‬ﭘﻪ دې ﺷﭙﻪ ﻫﻢ ﻫﻤﺪاﺳﯥ وﺷﻮل‪ .‬ﻛﻠﻪ ﭼﯥ د ﺷـﭙﯥ ډوول وﻫـﻞ ﭘﻴـﻞ‬
‫ﻫﻐـــﯥ ﺗﺎﺑﻌـــﺪارۍ ﺳـــﺮه ﺳـــﺮ وﺧﻮځـــﻮه او ﻻړه‪ .‬د ﻋـــﺎرﻓﻴﻦ د ﻛـــﻮټﯥ دروازه‬ ‫ﺷﻮل ﻧﻮ ددوى ﻛﻮر ﺗﻪ ﻳﯥ ﻏږ راﺗﻪ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻟﻪ دې ﻫﺮ څـﻪ ﻫﻴڅـﻮك ﻧـﻪ ﺷـﻮ ﻣﻨـﻊ‬
‫ﺧﻼﺻﻪ وه‪ ،‬دﻧﻨﻪ څﺮاغ ﻣـړ وو ﺧـﻮ ﻧـﺮۍ ﻏﻮﻧـﺪې رڼـﺎ ﺑﻬـﺮ ﺗـﻪ راﺗﻠـﻪ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﻟـږه‬ ‫ﻛﻮﻻى او ﻧﻪ ﻳﯥ ﻫﻢ څﻪ اراده ﻟﺮﻟﻪ‪.‬‬
‫ﺷﯧﺒﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎې ودرﻳﺪه‪.‬‬ ‫د واده څﺨﻪ درې څﻠﻮر ورځﯥ وړاﻧﺪې د ﻫﻐـﯥ د ﻛﺸـﺮ ﺗـﺮه ﻟﻮرﻳـﺎﻧﻮ ﻳـﯥ ﭘـﻪ‬
‫‪ -‬دﻧﻨﻪ څﻮك ﺷﺘﻪ؟‬ ‫زوره ﻣﺤﻔﻞ ﺗـﻪ راوﺳـﺘﯥ وه‪ ،‬ﻫﻐـﯥ ورڅﺨـﻪ اﻧﻜـﺎر ﻫـﻢ ﻧـﻪ ﺷـﻮ ﻛـﻮﻻى ځﻜـﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ د ﺑﻬﺮ ﻧﻪ ﻏږ وﻛړ‪.‬‬ ‫واده ﺗــﻪ ﻳــﻮ څــﻮ ورځــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ وې او دا ﻫﺮڅــﻪ ﺧﺘﻤﯧــﺪل‪ .‬د ﻫﻐــﻮى ﺳــﺮه ﺑــﻪ‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! زه ﻳﻤـﻪ دﻧﻨـﻪ‪ .‬د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻛـﻮټﯥ څـﺮاغ ﻫﻮﻟـډر ﻛـﯥ څـﻪ ﺳـﺘﻮﻧﺰه وه‪ .‬زه‬ ‫ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ ﺧﻮ ﻳﻮاځﯥ ﺑﻪ ﻳـﯥ ﭼﻜـﯥ وﻫﻠـﯥ او ﻳـﻮﻧﻴﻢ دوه ﺳـﺎﻋﺘﻪ وروﺳـﺘﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﻫﻐﻪ ﺟﻮړوم‪ .‬ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﯥ راﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫ﻳﯥ ﻫﻐﻪ ځﺎى ﭘﺮﯦښﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ د ﺗﺮه ځﻮى ﻋﺎدل اواز وﭘﯧﮋﻧـﺪه‪ .‬ﭘـﻪ ډاډﻣـﻦ زړه دﻧﻨـﻪ ﻻړه‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ ﻳـﻮ‬ ‫ﭘﻪ دې ﺷﭙﻪ ﻫﻢ ﻫﻐـﻪ ﺧﭙﻠـﯥ ﻛـﻮټﯥ ﺗـﻪ وﺧﺘـﻲ راﻏﻠـﯥ وه ﭼـﯥ د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻣـﻮر‬
‫ﻻس ﻛﯥ ﻻﻟټﻴﻦ او ﭘﻪ ﺑﻞ ﻻس ﻳﯥ څﺮاغ ﺟﻮړوﻟﻮ ﻛﻮښښ ﻛﺎوه‪.‬‬ ‫ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ راﻏﻠﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ ﻛﺘﻞ ﭼﯥ دﻟﺘﻪ ﺑﺴـﺘﺮې ﺷـﺘﻪ ﻛـﻪ ﻧـﻪ‪ ،‬ﺧـﻮ دﻟﺘـﻪ ﻳـﻮه ﺑﺴـﺘﺮه ﻫـﻢ‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﺗﻪ راﺷـﻪ‪ ،‬ﺳـﺘﺎ ﺗـﺮه وﻳﻠـﯥ ول ﭼـﯥ ﺑـﺮه د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻛﻮټـﻪ ﻛـﯥ ﺑﺴـﺘﺮې‬
‫ﻧﺸﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﺧﻮرې ﻛړو ځﻜﻪ ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ وروﺳﺘﻪ ﻧﻮر ﻣﻴﻠﻤﺎﻧﻪ راروان دي‪ .‬د ښځﻮ اﻧﺘﻈﺎم‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺗﺘﻪ رڼﺎ ﻛﯥ ﻛﻮټﻪ وﻟﯧﺪﻟﻪ‪.‬‬ ‫ﺧــﻮ ﺧﺎﻟــﺪ ﺧﭙﻠــﻪ ﻛــړى دى ﺧــﻮ د ﺳــړﻳﻮ ﻟﭙــﺎره ځــﺎى ﻧﺸــﺘﻪ‪ .‬ﻻﻧــﺪې ﺧــﻮ ﺗﺎﺗــﻪ‬
‫‪ -‬ښﻪ اوس ﭼﯥ دوﻣﺮه راﻏﻠﯥ ﻫﻢ ﻳﯥ ﻧﻮ داﺳﯥ وﻛﻪ ﭼﯥ دا ﻻﻟټﻴﻦ‪...‬‬ ‫ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ده ﭼﯥ ځﺎى ﻧﺸﺘﻪ‪ .‬ﻫﺴﯥ ﻫﻢ ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﻧﺠﻤﻪ او ﺳـﻠﻤﻰ ﻫـﻢ ﺧﭙﻠـﻮ ﺑﭽـﻮ‬
‫د ﻋﺎدل ﺧﺒﺮه ﭘﻪ ﻧﻴﻤﺎﻳﻲ ﻛﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮه ﭼﯥ ﭼﺎ د ﺑﻬﺮ څﺨﻪ دروازه ﺑﻨـﺪه ﻛـړه‪.‬‬ ‫ﺳﺮه د ﺳﺮﻣﺪ واده ﺗﻪ راځﻲ‪ .‬ﻧﻮ ځﻜﻪ ﻣﺎ ﻓﻜﺮ وﻛړ ﭼﯥ د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻛﻮټـﻪ ورﺗـﻪ‬
‫ورﺳﺮه ﺑﻪ ﻳﯥ ﻟﻴﻜﻠﻲ ول ﭼﯥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎزه ﻓﺎرغ وي ﺧﻮ د ﺳﺎره د ﻓﺮاﻏـﺖ څﻠـﻮر‬ ‫ﻋﺎدل ﻳﻮ دم د ﻣﯧﺰ څﺨﻪ راښﻜﺘﻪ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻛﺎﻟــﻪ ﺗﯧ ـﺮ ﺷــﻮي ول‪ .‬اوس ﭘــﻪ دې ډاډه ﺷــﻮې وه ﭼــﯥ د دﻧــﺪې ﻟﭙــﺎره د ذﻣــﻪ‬ ‫‪ -‬دا څﻪ وﺷﻮل؟‬
‫دارۍ ورﻛﻮﻟﻮ ﻣﺴﻠﻰ ﻧﻪ ﺧﻼﺻﻪ وه‪.‬‬ ‫ﻫﻐــﯥ ﺧﭙــﻞ ﺣــﻮاس ﻟــﻪ ﻻﺳــﻪ ورﻛــړي دروازې ﭘــﻪ ﻟــﻮر ﻣﻨــډه ﻛــړه‪ .‬ﻫﻐــﯥ د‬
‫ﻫﻐﯥ ﻻ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﺗﻪ د دﻧﺪې ﻟټﻮن ﺑﺎره ﻛﯥ ﻧﻪ وو وﻳﻠﻲ‪ .‬ﻫﻐـﯥ‬ ‫دروازې ﺧﻼﺻﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ وﻛﻪ ﺧﻮ دروازه د ﺑﻬﺮ ﻟﻪ ﺧﻮا ﺑﻨﺪه وه‪.‬‬
‫دا ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه ﭼﯥ د دﻧﺪې ﻣﻮﻧﺪﻟﻮ ﻧﻪ وروﺳـﺘﻪ ﺑـﻪ ورﺗـﻪ وواﻳـﻲ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘـﻪ دې‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﭼﺎ د ﺑﻬﺮ ﻧﻪ ﻗﻠﻒ اﭼﻮﻟﻰ‪...‬‬
‫ډارﻳﺪه ﻛﻪ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗﻪ د دﻧﺪې ﻟټﻮﻟﻮ ﺑـﺎره ﻛـﯥ وواﻳـﻲ ﻧـﻮ ﻛﯧـﺪاى ﺷـﻲ ﻫﻐـﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ د ډﯦﺮ ﺧﻔګﺎن ﭘﻪ وارﺧﻄﺎﻳﯥ ﻛﯥ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫ﻳﯥ ﻣﻨﻊ ﻛړي‪ .‬ورو ورو ورﺗﻪ د اﻧټﺮوﻳﻮ ﻟﭙﺎره زﻧګﻮﻧﻪ راﺗﻠـﻞ او د ﻛـﻮر څﺨـﻪ‬ ‫‪ -‬زه دروازه ټﻜﻮم‪ .‬ﻛﺎﻧﻲ ﻻﻧﺪې ده ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﺮاﻧﻴﺰي‪.‬‬
‫ﺑﻬﺮ وﺗﻞ ﻳﯥ ﻫﻢ ﭘﻴﻞ ﻛړي ول‪.‬‬ ‫ﻋﺎدل ﻧﻮر ﻫﻢ وارﺧﻄﺎ ﺷﻮى و‪ ،‬ﻫﻐﯥ ﻧﻪ څﺮاغ ﺟﻮړول ﻫﻢ ﻫﯧﺮ ﺷﻮي ول‪.‬‬
‫ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻻﺗــﺮ اوﺳــﻪ ﻧــﻪ وو وﻳﻠــﻲ ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ اﻧټﺮوﻳــﻮ ﻟﭙــﺎره ﻣﺨﺘﻠﻔــﻮ‬ ‫څﻮ دﻗﻴﻘﯥ ﺗﯧﺮې ﺷﻮې ﻧﻮ ﻫﻴڅﻮك راﻧﻐﻠﻞ‪ ،‬ﺳـﺒﺎ ﻫـﻢ ﺧﭙـﻞ ﺣـﻮاس ﻟـﻪ ﻻﺳـﻪ‬
‫ځﺎﻳﻮﻧﻮ ﺗﻪ ځﻲ‪ .‬ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﻮرﺗﻪ ټﻴﻠﻴﻔـﻮن ﻛـﺎوه ﻧـﻮ ﻛـﺎرﻛﻮﻧﻜﻮ‬ ‫ورﻛړل‪ .‬دواړو د ﻳﻮ ﻧﺎزك ﺻﻮرت ﺣﺎل ﺳﺮه ﻻس او ګﺮﻳﻮان ﺷﻮل‪ .‬ﺑﻴـﺎ ﻳـﻮ دم‬
‫ﺑـــﻪ ورﺗـــﻪ وﻳـــﻞ ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻪ ﺧﭙﻠـــﯥ ﻛـــﻮﻣﯥ ﻣﻠګـــﺮې ﻛﻮرﺗـــﻪ ﺗﻠﻠـــﯥ‪ .‬ﺳـــﺎره ﺑـــﻪ‬ ‫د ﻻﻧﺪې څﺨﻪ د ﺷﻮر اواز ﺗﺮ ﻏﻮږو ﺷﻮ‪ .‬ﺳﺒﺎ ﻫﻢ ﻧﻮره دروازه ﻧﻪ ټﻜﻮﻟﻪ‪.‬‬
‫ﻛـﺎرﻛﻮﻧﻜﻮ ﺗـﻪ ﻫـﻢ دا وﻳـﻞ او ﺗﻠﻠـﻪ ﺑـﻪ او ﻛﻠـﻪ ﺑـﻪ ﭼـﯥ ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﺧﭙﻠـﻪ د ﺳـﺎره‬ ‫ﺷﻮر څﻪ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻏﻮﻧﺪې وو‪ .‬ﺳﺒﺎ ﭘﻪ وﻳﺮه ﻋـﺎدل ﺗـﻪ وﻛﺘـﻞ‪ .‬د ﻻﻟټـﻴﻦ ﭘـﻪ ﺗﺘـﻪ‬
‫څﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻛﻮﻟﻪ ﻧﻮ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ډاډه ﻛﯧﺪه‪.‬‬ ‫رڼﺎ ﻛﯥ د ﻋﺎدل زﻳړ ﻣﺦ ﻧﻪ ﺷﻮ ﭘټﻴﺪاى‪ .‬ﻏږوﻧﻪ ورو ورو راﻧږدې ﻛﯧـﺪل‪ .‬ﺳـﺒﺎ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﻫﻢ دا ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ورو ورو ﻋﺎدي ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻪ راګﺮځـﻲ‬ ‫د ﻛﺎﻧﯥ ﻏږ وﭘﻴﮋﻧﺪه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻮړ اواز ژړل او ورﺳﺮه ﻳﯥ څﻪ وﻳﻞ‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻳﻮ څـﻮ‬
‫او ﺧﭙﻞ ځﺎﻧﺘﻪ ﻣﺼﺮوﻓﻴﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻮي‪ .‬ﺳـﺎره ﺗـﻪ ﭘـﻪ ﻟـﻮﻣړي ځـﻞ دا اﺣﺴـﺎس‬ ‫ﻛﺴﺎن ﭘﻪ زﻳﻨﻮ ﻛﯥ ﭘﻪ ﺗﻴـﺰۍ ﺑـﺮه راروان ول‪ .‬ﻫﻐـﻮي دواړو څﺨـﻪ ﺳـﺎه وﺗﻠـﯥ‬
‫وﺷﻮ ﭼﯥ ښﺎر څﻮﻣﺮه ﻟﻮى دى ځﻜﻪ ﺗﺮ اوﺳﻪ د ﻛـﻮر څﺨـﻪ دوﻣـﺮه ﻟـﺮې ﻧـﻪ وه‬ ‫وه‪ ،‬دروازې ټﻜﻮﻟﻮ ﭘﺮ ځﺎى ﻳﯥ ﻳﻮ ﺑـﻞ ﺗـﻪ ﻛﺘـﻞ‪ .‬ﻣﺸـﺮې ﻛـﺎﻧﯥ ﭼـﯥ څـﻪ وﻳـﻞ‬
‫ﺗﻠﻠﯥ او د دﻧﺪې ﺗﺮ ﻻﺳﻪ ﻛﻮل څﻮﻣﺮه ﺳﺘﻮﻧﺰﻣﻦ ﻛﺎر دى‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺗـﻪ ﭘـﻪ ﻟـﻮﻣړي‬ ‫ﻫﻐﻪ ټﻮل دوى واورﻳﺪل‪ .‬ﻫﻐﻮى ﭘﻮه ﺷﻮل ﻛـﻪ اوس دروازه ټﻜـﻮي ﻫـﻢ ﻧـﻪ ﻧـﻮ‬
‫ځﻞ د ﻣﻮر ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ ﭘﻪ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻛـﯥ ﻛـﺎر ﭘﻴـﺪا ﺷـﻮى و‪ .‬ﻫﻐـﻪ دا ځـﻞ د ﻛـﻮﻣﯥ‬ ‫دروازه ﺑﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻏﻮره دﻧﺪې ﭘﻪ ﻟټﻪ ﻛﯥ وه ﭼﯥ ﺧﭙﻞ ﺿﺮورﻳﺎت ﭘﻮره ﻛړي‪.‬‬
‫ټﻮﻟﻪ ورځ ﺑﻪ ﭘﻴﺎده دﻓﺘﺮ ﭘﻪ دﻓﺘﺮ ګﺮځﯧﺪه‪ ،‬اﺧﺮ ورﺳـﺮه ﻋـﺎدت ﺷـﻮې ﻫـﻢ وه‪.‬‬ ‫‬
‫ﻫﻐﯥ دا ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه ﭼﯥ ﭘﻪ ټﻮﻟﻪ ﻧړۍ ﻛﯥ ددې ﻟﭙﺎره ﻳﻮه دﻧﺪه ﻫﻢ ﻧﻪ ده ﭘﺎﺗﯥ‪.‬‬
‫ﭘﻪ دې ﺷﭙﻪ ﻫﻢ د ﻣﻌﻤﻮل ﻣﻄﺎﺑﻖ د ﺷﭙﯥ ډوډۍ ﭘﺮ ﻣﻬﺎل د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ او ﺣﻴـﺪر‬ ‫ﻫﺮه ورځ ﺑﻪ ﻳﯥ اﺧﺒﺎر اﺧﻴﺴﺘﻪ او ﻫﺮ اﻋﻼن ﺑﻪ ﻳﯥ ﻛﺘﻪ‪ .‬ﻫﺮ ځﺎى ﭼﯥ ﺑـﻪ ورﺗـﻪ‬
‫ﺗﺮ ﻣﻨځ ﭘﻪ ﻓﺮاﻧﺴـﻮي ژﺑـﻪ ﺧﺒـﺮې ﻛﯧـﺪې او ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ ډﯦـﺮ ﺑـﯥ زړه ﺗـﻮب ﺧﭙﻠـﻪ‬ ‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ښﻜﺎرﻳﺪه ﻧﻮ ﻫﻠﺘﻪ ﺑـﻪ ﻳـﯥ ﺧﭙـﻞ اﺳـﻨﺎد ﻟﻴـږل‪ .‬اوس ورﺗـﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣـﺎت‬
‫ډوډۍ ﺧﻮړﻟﻪ‪ .‬د ﻣﻌﻤﻮل ﭘﺮ ﺧﻼف د ټﻮﻟﻮ څﺨﻪ وړاﻧﺪې ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ډوډۍ ﻟﻪ‬ ‫وﺷﻮ ﭼﯥ ﻳـﻮاځﯥ ﻟﻴﺴـﺎﻧﺲ څﺨـﻪ ﻫـﻴڅ ﻧـﻪ ﺟـﻮړﻳږي‪ ،‬ﻫـﺮ ﭼﯧﺮﺗـﻪ ﻟـږ ﺗـﺮ ﻟـږه د‬
‫ﻣﯧﺰ څﺨﻪ ﭘﺎڅﻴﺪ‪ .‬ﺳـﺎره ﻫـﻢ ډوډۍ ﺧـﻮړﻟﯥ وه‪ .‬د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ دﺗﻠـﻮ ﻧـﻪ وروﺳـﺘﻪ‬ ‫ﻣﺎﺳټﺮۍ ﻛﺴﺎن ﭘﻜﺎر ول او ﻛﻪ ﭼﯧﺮﺗﻪ دوﻟﺴﻢ ټﻮﻟګﻲ ﻓﺎرغ ﻫﻢ ﭘﻜـﺎر وو ﻧـﻮ‬
‫وه‪ .‬د ﺑﺲ ﺗﻤځﺎى ﺳﺮه وﻻړه وه‪ ،‬ﻧﺎڅﺎﭘـﻪ ﻳـﻮ ﻣـﻮټﺮ راﻏـﻰ او ﺧـﻮاﻛﯥ ورﺳـﺮه‬ ‫ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﯥ ﻏﻮښﺘﻞ ﻻړه ﺷﻲ ﻧﻮ ﺣﻴﺪر ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪،‬‬
‫ودرﻳﺪ‪،‬‬ ‫‪ -‬ﻳﻮه ﺷﯧﺒﻪ ﺳﺎره! زﻣﺎ ﺗﺎﺳﺮه ﻳﻮ څﻮ ﺧﺒﺮې وې‪.‬‬
‫‪ -‬راځﺊ‪ ،‬ﺗﺎﺳﻮ ﭼﯥ ﭼﯧﺮﺗﻪ ځﺊ زه ﻣﻮ رﺳﻮم‪.‬‬ ‫ﺣﻴﺪر ﻓﻴﺮﻧـﻲ ﺧﻮړﻟـﻮ ﺳـﺮه ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ ووﻳـﻞ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘـﻪ ﺣﻴﺮاﻧـۍ ﭘـﻪ ﺧﭙـﻞ ځـﺎى‬
‫ﺳﺎره ﺑﯥ اﺧﺘﻴﺎره ﺧﭙﻞ زړه ﻛﯥ ووﻳﻞ‪،‬‬ ‫ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻳﺎ اﷲ! څﻪ ﺿﺮور و ﭼﯥ دې ﺳﺮه ﻣﯥ د اﺧﺮي اﻧټﺮوﻳﻮ ﻧﻪ ﻣﺨﻜﯥ ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻣﺎ ﻧﻦ ﺗﺎﺳﻮ د اﻳﺮﻳﺎ ﻛﺎرﺧﺎﻧﯥ ﺳﺮه ﻟﻴﺪﻟﯥ وئ‪ ،‬آﻳﺎ ﭘﻮښﺘﻠﯥ ﺷﻢ ﺗﺎﺳﻮ وﻟـﯥ‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻧﻪ زړه د ﻣﻮټﺮ ﺷﺎﺗﻪ ﺳﻴټ ﭘﻪ ﻟﻮر رواﻧﻪ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫ﻫﻠﺘﻪ ﺗﻠﻠﻲ وئ؟‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! زه ﺳﺘﺎ ﻣﻮټﺮ ﭼﻠﻮﻧﻜﯥ ﻧﻪ ﻳﻢ‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ ﻣﺨﻜﯥ ﺳﻴټ ﺗﻪ راﺷﺊ‪.‬‬ ‫د اوﺑــﻮ ګــﻴﻼس ﻳــﻲ ﻻس ﻛــﯥ ﻧﻴــﻮﻟﻰ‪ ،‬ﺳــﺎره څﺨــﻪ وﭘﻮښــﺘﻞ‪ .‬ﺳــﺎره ﺗــﻪ دا‬
‫ﻫﻐﯥ ﻣﺨﻜﻴﻨۍ دروازه ﺧﻼﺻﻪ ﻛړه‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﭘﺮﺗﻪ د ﻛـﻮم اﻋﺘـﺮاض ﻧـﻪ ﻣﺨﻜـﯥ‬ ‫ﭘﻮښﺘﻨﻪ د ﺗﻮﻗﻊ ﺧﻼف وه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺗﺮ ډﯦﺮه ﻏﻠﯥ وه او ﺑﻴﺎ ﻳـﯥ ځـﺎن ﺳـﺮه ﭘﺮﻳﻜـړه‬
‫ﺳﻴټ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬ ‫وﻛړه‪،‬‬
‫‪ -‬ﭼﯧﺮﺗﻪ ﺗﻠﻞ ﻏﻮاړئ ﺗﺎﺳﻮ؟‬ ‫‪ -‬زه ﻫﻠﺘﻪ ﻧﻪ وم ﺗﻠﻠﯥ‪.‬‬
‫ﺣﻴﺪر ﻣﻮټﺮ روان ﻛړ او وﻳﯥ ﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ډﯦﺮ ډاډﻣﻨﻪ ﻟﻬﺠﻪ دروغ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫‪ -‬زه ﻛﻮرﺗﻪ ﺗﻠﻢ‪.‬‬ ‫ﺣﻴﺪر د ډﯦﺮې ﺣﻴﺮاﻧۍ څﺨﻪ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻮر ﻛﺘـﻞ‪ .‬ﺷـﺎﻳﺪ ﻫﻐـﯥ د ﺳـﺎره څﺨـﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ دروغ وﻳﻠﻲ ول‪ .‬ﺣﻴﺪر د ﻫﻐﯥ ﻣﺦ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫داﺳﯥ ﺳﭙﻴﻦ دروغ وﻳﻠﻮ اﻣﯧﺪ ﻧﻪ درﻟﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻛﻪ ﺑﻞ ﭼﯧﺮﺗﻪ ځﺊ ﻧﻮ زه ﻣﻮ رﺳﻮﻻى ﺷﻢ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺧﻮ ﺗﺎﺳﻮ ﻧﻦ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ ﻧﻪ وئ؟ ﻣﺎ ﻛﺎرﻛﻮﻧﻜﻲ څﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬زه ﻛﻮر ﺗﻪ ﺗﻠﻞ ﻏﻮاړم‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ زه ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ ﻧﻪ وم‪ .‬زه ﺧﭙﻠﯥ ﻳﻮې ﻣﻠګﺮې ﺧﻮاﺗـﻪ ﺗﻠﻠـﯥ وم‪ ،‬ﺧـﻮ اﻳﺮﻳـﺎ‬
‫د څﻮ ﺷﻴﺒﻮ ﻟﭙﺎره ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﭼﭙﺘﻴﺎ وه‪.‬‬ ‫ﻛﺎرﺧﺎﻧﯥ ﺗﻪ ﻧﻪ ووم ﺗﻠﻠﯥ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳـﻮ ټﻮﻟـﻪ ورځ ﭼﯧﺮﺗـﻪ ګﺮځـﺊ؟ ﻫـﺮه ورځ ﺧـﻮ څـﻮك ﻣﻠګـﺮي ﻛـﺮه ﻧـﻪ ﺷــﻲ‬ ‫ﺳﺎره ﺧﭙﻠﻪ ﻫﻢ ﺣﻴﺮاﻧﻪ وه ﭼﯥ ﻫﻐﻪ څﻨګﻪ ﭘﻪ ډاډﻣﻨﻪ ﻟﻬﺠﻪ دروغ واﻳﻲ‪.‬‬
‫ﺗﻠﻠﻰ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ‪ ،‬ﻣﺎ ﻛﻮم ﺑﻞ څﻮك ﻟﻴﺪﻟﻲ وي‪ ،‬ﺑﺨښﻨﻪ ﻏﻮاړم‪.‬‬
‫ﺣﻴﺪر ﭘﺮﺗﻪ د ﻫﻐﯥ ﻣﺦ ﺗﻪ ﻛﺘﻠـﻮ ﻫﻐـﯥ څﺨـﻪ وﭘﻮښـﺘﻞ‪ ،‬ﺳـﺎره زړه ﻛـﯥ ووﻳـﻞ‬ ‫د ﺣﻴﺪر ﺧﺒﺮې څﺨﻪ داﺳﯥ ښﻜﺎرﻳﺪه ﭼﯥ ﻫﻐﯥ د ﺳﺎره ﭘﻪ ﺧﺒﺮه ﺑـﺎور ﻧـﻪ وو‪،‬‬
‫ﺑﺎﻳﺪ رﻳښﺘﻴﺎ وواﻳﻲ‪.‬‬ ‫او ﻫﻐﯥ ﻫﺴﯥ ﺑﯥ څﻪ ﺑﺨښﻨﻪ وﻏﻮښﺘﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬زه د دﻧﺪې ﭘﻪ ﻟټﻪ ﻛﯥ ﻳﻢ؟‬ ‫ﺳﺎره ﭘﺎڅﻴﺪه او ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ راﻏﻠﻪ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺗﻪ د ﺣﻴﺪر دې ﭘﻮښـﺘﻨﻮ ﺧﻮﻧـﺪ‬
‫ﺣﻴﺪر ﻟﻮﻣړې د ﻫﻤﺪې ځﻮاب ﺗﻮﻗﻊ ﻟﺮﻟﻪ‪،‬‬ ‫ورﻧﻜړ او ﻧﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﺧﻔﻪ وه‪ .‬ﺧﻮ ﻳﻮ څﻮ ورځـﯥ د اﺣﺘﻴـﺎط ﻟـﻪ وﺟـﯥ د‬
‫‪ -‬ښﻪ ﻧﻮ ځﻜﻪ ﻫﻐﻪ ورځ اﻳﺮﻳﺎ ﻛﺎرﺧﺎﻧﯥ ﺗﻪ ﺗﻠﻠﯥ وې‪.‬‬ ‫ﻛﻮر ﻧﻪ وﻧﻪ وﺗﻠﻪ‪ .‬ﺧـﻮ ﻳـﻮ څـﻮ ورځـﯥ وروﺳـﺘﻪ ﻳـﯥ ﺑﻴـﺎ ﺧﭙﻠـﻮ ﻫڅـﻮ ﺗـﻪ اداﻣـﻪ‬
‫ﺳﺎره د ﺧﭙﻠﯥ ﺗﻴﺮى ﺧﺒﺮې ردول ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫ورﻛړه‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬زه ﻫﻠﺘﻪ ﻧﻪ ووم ﺗﻠﻠﯥ‪.‬‬ ‫ﭘﻪ دې ورځ ﻫﻢ ددوه ځﺂﻳﻮﻧﻮ اﻧټﺮوﻳﻮ ورﻛﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ درﻳﻢ ځﺎى ﺗـﻪ رواﻧـﻪ‬
‫ﻛﻤــﯥ ﻧــﻪ وې‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻳــﯥ دروازې ﺳــﺮه ښــﻜﺘﻪ ﻛــړه او ﻻړ‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﺳــﺘړي ﺳــﺘړي‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺗﺎﺳﻮ ﻫﻠﺘﻪ ﺗﻠﻠـﻲ واى‪ .‬ﻣـﺎ ﺑـﻞ څـﻮك ﻧـﻪ وه ﻟﻴـﺪﻟﯥ‪ .‬ﻣـﺎ ﭼـﯥ ﺗﺎﺳـﻮ د‬
‫ﻗﺪﻣﻮﻧﻮ ﻛﻮرﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻪ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ﻛﺎرﺧﺎﻧﯥ ﻧﻪ ﭘﻪ وﺗﻠﻮ ﻛﯥ ﻟﻴـﺪﻟﯥ وى‪ ،‬ﺳﺘﺎﺳـﻮ د اﻧﻜـﺎر ﻧـﻪ وروﺳـﺘﻪ ﻣـﺎ‬
‫ﻫﻠﺘﻪ ټﻴﻠﻴﻔﻮن ﻛړى واوﺳﺘﺎﺳﻮ ﺑﺎره ﻛـﯥ ﻣـﯥ ﭘﻮښـﺘﻠﻲ ول‪ .‬ﻛـﻪ ﭘـﻪ ﻫﻐـﻪ ورځ‬
‫‬ ‫ﻣﺎﺳﺮه ﻣﻠګﺮي ﻧﻪ وو ﻧﻮ زه ﺑﻪ دې ﺧﻮاﺗﻪ درﻏﻠﻰ وم‪.‬‬
‫ﺳﺎره ﺑﺎﻧﺪې دا ﺧﺒﺮې ډﯦﺮې ﺑﺪې وﻟګﻴﺪې‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻫﻴڅ ﻧﻪ وﻳﻞ‬
‫دروازه ﭘﺮاﻧﺴــﺘﻞ ﺷــﻮې وه‪ .‬ﺑﻬــﺮ ډﯦــﺮى ﺧﻠــﻚ وﻻړ ول او د ﺗﻮﻗــﻊ ﻣﻄــﺎﺑﻖ‬ ‫‪ -‬څﻮﻣﺮه زده ﻛړه ﻟﺮئ؟‬
‫ددوى دواړو ﺑﻬﺮ راوﺗﻮ ﺳﺮه ﻧﻮر ﻫﻢ ﺣﻴﺮان ﺷﻮل‪.‬‬ ‫څﻮﺷﻴﺒﯥ وروﺳﺘﻪ ﻫﻐﯥ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﻲ! ﭼﺎ د ﺑﻬﺮ ﻧﻪ‪...‬‬ ‫‪ -‬ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﻧﻪ ﻓﺎرﻏﻪ ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺒﺎ ﭘﻪ اﺧﺮي ځﻞ د ﺻﻔﺎﻳﯥ ﻫڅﻪ وﻛړه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻛﻮﻣﻪ رﺷﺘﻪ ﻛﯥ؟‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﺑﻨﺪه ﻛړې وه ﺗﺮ څﻮ ټﻮﻟﻮ ﺗﻪ ﺳﺘﺎﺳﻮ دواړو ﻛړﻧﻪ وښﺎﻳﻢ‪.‬‬ ‫‪ -‬اﻗﺘﺼﺎد او‪...‬ﭘښﺘﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﻲ د زﻣﺮي ﭘﻪ څﯧﺮ ﺳﺘﺮګﯥ راوﻳﺴﺘﯥ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﻓﺮاﻧﺴﻮي وﻳﻠﻮ ﺳﺮه ﻏﻠـﯥ ﺷـﻮه‪ .‬او ﺑﻴـﺎ ﻳـﯥ ﻓﺮاﻧﺴـﻮي وﻳﻠـﻮ ﭘـﺮ ځـﺎى ﭘښـﺘﻮ‬
‫‪ -‬ﭘﻪ ﺗﺎﺳﻮ څﻪ ﺷﻮي دي‪ .‬دا ﺗﺎﺳﻮ څﻪ واﻳﯥ‪ .‬ﻫﻤﺪا ﺗﺎﺳﻮ ﺧﻮ زه ﺑﺴﺘﺮو ﻟﻴـﺪﻟﻮ‬ ‫ووﻳﻠﻪ‪.‬‬
‫ﺗﻪ راﻟﻴږﻟﯥ ووم‪.‬‬ ‫‪ -‬ﭘﻼر ﻣﯥ ددې ﻧﻪ ﺧﺒﺮ دى ﭼﯥ ﺗﺎﺳﻮ دﻧﺪې ﭘﻪ ﻟټﻪ ﻛﯥ ﻳﺎﺳﺖ؟‬
‫ﺳﺒﺎ ﭘﻪ ﺗﻴﺰ ﻏږ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ د ﻳﻮې اوږدې ﭼﭙﺘﻴﺎ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﺑﻴﺎ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪.‬‬
‫‪ -‬ﻛــﻢ اﺻــﻠﯥ‪ ،‬ﺷﻴﺸــﻜﯥ! ﻣــﺎ دﻟﺘــﻪ ﺑﺴــﺘﺮو ﻟﻴــﺪﻟﻮ ﻟﭙــﺎره راﻟﻴږﻟــﯥ وې‪ .‬زﻣــﺎ‬ ‫‪ -‬زه ﺑﻪ ﻳﯥ ورﺗﻪ وروﺳﺘﻪ وواﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻏﺰه ﺧﺮاب ول ﭼﯥ زه ﺑﻪ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ ﺑﺴﺘﺮې ږدم‪ .‬ﺑﻰ ﻏﻴﺮﺗﯥ! ﺑـﻰ‬ ‫دا ځﻞ ﻳﯥ ﻣﺦ ورواړوه او ورﺗﻪ ﻳﯥ وﻛﺘﻞ‪،‬‬
‫ﺣﻴــﺎ! ﺗــﻪ ﭘــﻪ دې ﻧــﻪ ﺷــﺮﻣﯧﺪې زﻣــﺎ د ځــﻮى ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ راﻧﻨــﻮځﯥ‪ .‬وئ زﻣــﺎ‬ ‫‪ -‬ګﻮرئ ﺳﺎره! ﺗﺎﺳﻮ زﻣﻮﻧږ ﻛـﻮر ﻛـﯥ اوﺳـﻴږئ‪ .‬او دا زﻣـﻮﻧږ ﻣﺴـﻮﻟﯧﺖ دى‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﻫﻐﻪ ددې ﺑﻰ ﺣﻴﺎ اﻧﺠﻠۍ ﻧﻪ څﻪ ﺧﺒﺮ وو‪.‬‬ ‫ﭼﯥ ﺗﺎﺳﻮ څﻪ ﻛﻮئ ﻳﺎ ﻏﻮاړئ څﻪ وﻛړئ‪ .‬ﭘـﻼر ﺑﺎﻳـﺪ ددې ﻫﺮڅـﻪ ﻧـﻪ ﺧﺒـﺮ وي‪.‬‬
‫ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﯥ ﺧﭙﻞ ﻣﺦ ﭘﻪ څﭙﻴړو وﻫﻪ او دا ﻳﯥ وﻳﻞ‪.‬‬ ‫وروﺳﺘﻪ ﻛﻪ څﻪ ﺧﺒﺮه وﺷﻲ ﻧﻮ ټﻮﻟﻪ ﭘړه ﺑﻪ د ﭘﻼر ﭘﻪ ﻏـﺎړه وي ځﻜـﻪ ﻫﻤﻐـﻮى‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ دروغ واﻳﯥ‪ ،‬ﻛﺎﻧﻲ! ﺗﺎﺳﻮ ﭘﻪ ﻣﺎ ﺗﻮر ﻟګﻮئ‪.‬‬ ‫ﺗﺎﺳــﻮ ﺧﭙــﻞ ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﺳــﺎﺗﻠﻲ ﻳﺎﺳــﺖ‪ .‬زه د ﻧــﻮرو ﺧﻠﻜــﻮ ذاﺗــﻲ ﻣﻌــﺎﻣﻠﻮ ﻛــﯥ‬
‫‪ -‬ﭘــﻪ ﻫــﻮښ راﺷــﺊ ﻛــﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺧــﺪاى ﻟﭙــﺎره ﭘــﻪ ﻫــﻮښ راﺷــﺊ‪ .‬داﺳــﯥ ﺧﺒــﺮې ﻣــﻪ‬ ‫ﻧﻨﻮﺗﻞ ﻧﻪ ﻏﻮاړم‪ ،‬ﺧﻮ ﭘﻪ راﺗﻠﻮﻧﻜﯥ ﻛﯥ ﺗﺎﺳﻮ د دﻧﺪې ﻟﭙﺎره د ﻛﻮر څﺨﻪ ﺑﻬـﺮ‬
‫ﻛﻮئ‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ ﺧﻮ ﻣﺎﺗﻪ د څﺮاغ ﻫﻮﻟډر ﺟﻮړوﻟﻮ ﻟﭙﺎره وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫ځﺊ ﻧﻮ ﭘﻼر ﺗﻪ ﺑﺎﻳﺪ ددې ﻫﺮ څﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت وي او ﻛـﻪ داﺳـﯥ وﻧـﻪ ﺷـﻲ ﻧـﻮ زه‬
‫ﻋﺎدل ﭘﻪ ﻗﻬﺮﺟﻨﻪ ﻟﻬﺠﻪ د ﻛﺎﻧﻲ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﻻﺳﻮﻧﻪ وﻧﻴﻮل او وﻳﯥ وﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﭘﻼر ﺗﻪ وواﻳﻢ‪ .‬زه ﻫﻴﻠﻪ ﻟﺮم ﭼﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﺑﺎﻧﺪې ﻏﻮر وﻛړئ‪.‬‬
‫‪ -‬زه ﭘﻪ ﻫﻮښ راﺷﻢ؟ زه ﭘﻪ ﻫﻮښ راﺷﻢ؟ ﺳﺘﺎﺳـﻮ دواړو ﻛړﻧـﯥ ﻧـﻮرو ﺗـﻪ وﻧـﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭼﯥ څﻨګﻪ ﭘﻪ ښﻪ ډول ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﻛﯥ ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ د ﻫﻐﯥ څﺨـﻪ ﻳـﯥ څـﻮ‬
‫وښﺎﻳﻢ‪ .‬ﺳﺘﺎﺳﻮ دواړو ﻛﺎرﻧﺎﻣﻮ ﺑﺎﻧﺪې ﭘﺮده واﭼﻮم‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺧـﻮ ﺗـﻪ د ورور‬ ‫ﭼﻨﺪه ﭘﻪ ﭘښﺘﻮ ژﺑﻪ ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ‪ .‬ﺧﻮ ﭘﻪ دې وﺧﺖ د ﺳﺎره ﻟﭙﺎره د زﻫﺮو څﺨـﻪ‬
‫‪ -‬ﻛﻪ دا ﺑﯥ ګﻨﺎه و‪ ،‬ﻧﻮ وﻟﯥ ﺗښـﺘﻴﺪه؟ وګـﻮره ﻋـﺎﻟﻴﯥ! د ﺧﭙﻠـﯥ ﻟـﻮر ﻛﺎروﻧـﻪ‬ ‫ﭘــﻪ څﯧـﺮ ګڼﻠــﯥ‪ .‬ﺗــﺎ د ورور ﭘــﻪ ﺷــﺎ ﻛــﯥ ﻏﺸــﯥ ﻧﻨﺒﺎﺳــﻪ‪ .‬ﻳـﺎ اﷲ زه ددې ورځــﯥ‬
‫دې‪ .‬ﻣﺎ څﻮﻣﺮه ﭘﻮه ﻛړې وې ﭼﯥ دا ﻣـﻪ ﭘﺮﻳـږده ﻟـﻪ ﻛـﻮره ووځـﻲ‪ .‬ﺗـﺎ زﻣـﺎ ﻳـﻮه‬ ‫ﻟﻴﺪﻟﻮ ﻧﻪ ﻣﺨﻜﯥ وﻟﯥ ﻣړه ﻧﺸﻮم‪.‬‬
‫ﺧﺒﺮه ﻫﻢ واﻧﻪ ورﻳﺪه‪ .‬اوس ټﻮل ﻋﻤﺮ ﺳﺮ ټﻴټﯥ ګﺮځﻪ‪.‬‬ ‫ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﻲ ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻣﺮوړل او ﭘﻪ ﻟﻮړ ﻏږ ﻳـﯥ ورﺳـﺮه ژړا ﻫـﻢ ﻛﻮﻟـﻪ‪ .‬ﺳـﺒﺎ ﻳـﻮ‬
‫ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﻲ ﺳـﺒﺎ ﺗـﻪ ﻛﺘـﻞ او دا ﻳـﯥ وﻳـﻞ‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ ﺳـﺮو ﺳـﺘﺮګﻮ ژړل‪ .‬ﺳـﺒﺎ‬ ‫ځﻞ ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﺗﻪ وﻛﺘـﻞ ﭼـﯥ د ﺑـﺖ ﭘـﻪ څﯧـﺮ ﻳـﻮ ﻛـﻮﻧﺞ ﻛـﯥ وﻻړه وه‪ .‬د ﻫﻐـﯥ‬
‫دﻳﻮال ﺑﺎﻧﺪې ډډه وﻫﻠﯥ ﻧﺎﺳـﺘﻪ وه‪ .‬ډﻟـﻪ ﺧﻠـﻚ ﺗـﺮى ﭼـﺎﭘﻴﺮه وﻻړ ول‪ .‬ﻫﻐـﻪ د‬ ‫ﻛﺸﺮې ﺧﻮر ﻫﻢ ژړل‪.‬‬
‫ﻋﺎدل ﭘﻪ څﯧﺮ ﻧﻪ ﺷﻮه ﺗښﺘﻴﺪﻻى او ﻫﻐﯥ ﻏﻮښﺘﻞ ﻫﻢ ﻧﻪ ﭼﯥ وﺗښـﺘﻲ‪ .‬ﻫﺮڅـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﻲ! ﻣﺎ ﻫـﻴڅ ﻧـﻪ دې ﻛـړي‪ .‬اﷲ ﭘـﻮﻫﻴږي ﭼـﯥ زه ﺑـﯥ ګﻨـﺎه ﻳـﻢ‪ .‬زه د‬
‫ﭼﯥ ﻛﯧﺪل‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪه ﭼﯥ څﻪ روان دي‪ .‬ﻫﻮ ﻛﻪ ﭘﻪ څﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه ﻧﻮ ﻫﻐﻪ د‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻳﻢ‪ ،‬زه ﻫﻐﯥ ﺗﻪ څﻨګﻪ دوﻛﻪ‪...‬‬
‫ډﻟﻪ ﺧﻠﻜﻮ ﭘﻪ ﺑﺪ ﻧﻈﺮ ﻛﺘـﻞ ول‪ .‬ﻫﻐـﻪ ددې ﭘـﻪ اﻧﺘﻈـﺎر ﻛـﯥ وه ﭼـﯥ ﺗـﺮه او ﻧـﻮر‬ ‫ﻫﻐــﯥ ﻻ ﺧﺒــﺮه ﻧــﻪ وه ﺧﺘﻤــﻪ ﻛــړې ﭼــﯥ ﻣﺸــﺮې ﻛــﺎﻧﻲ ﭘــﻪ زوره ﭘــﻪ ﻣــﺦ څﭙﯧ ـړه‬
‫ﺧﻠﻚ ﺑﻪ راﺷﻲ او ﻣﺸﺮه ﻛﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﭘﻮه ﻛړي ﺧﻮ د ﻫﻐﯥ دا ﺗﻮﻗﻊ ﻳﻮاځﯥ ﺗﻮﻗـﻊ‬ ‫ووﻫﻠﻪ‪.‬‬
‫ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻮم ﻣﻪ اﺧﻠـﻪ‪ ،‬ﺑـﻰ ﺣﻴـﺎ! د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻧـﻮم ﻣـﻪ اﺧﻠـﻪ‪ .‬ﺗـﻪ د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻟﭙـﺎره ﻣـړه‬
‫د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻣﺸـﺮه ﺧـﻮر ﻻﻧـﺪې ﻻړه او ﻫﺮڅـﻪ ﻳـﯥ ﭼـﯥ د ﻣـﻮر څﺨـﻪ اورﻳـﺪﻟﻲ‬ ‫ﺷﻮې‪ .‬ﺳﺘﺎ ﭘﻪ څﯧﺮ ﺑﺪ ﭼﻠﻨـﻪ ښـځﻪ دې ﻛـﻮر ﺗـﻪ راوﻟـﻮ‪ .‬ﻫﻠـﺊ ﻻړ ﺷـﺊ‪ ،‬د ﻛـﻮر‬
‫ول‪ ،‬ټﻮل ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ﭘﻼر ﺗﻪ ووﻳﻞ‪ .‬ﻫﻐﻪ د ﺳﻜﺮوټﯥ ﭘﻪ څﯧﺮ ﺑـﺮه راﻏـﻰ‪ .‬ﻣﺸـﺮې‬ ‫ﺳــړي راﺧﺒــﺮ ﻛــړئ‪ .‬ﻫﻐــﻮي ﺗــﻪ وواﻳــﯥ راﺷــﻲ وګــﻮري ﭼــﯥ ﭘــﻪ دې ﻛــﻮر ﻛــﯥ‬
‫ﻛﺎﻧﻲ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ وﻟﯧﺪ ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻛﯧﺴـﻪ د ﺳـﺮ ﻧـﻪ ﭘﻴـﻞ ﻛـړه‪ .‬د ﺳـﺒﺎ ﭘـﻪ ﻟﻴـﺪﻟﻮ د‬ ‫ﻗﻴﺎﻣﺖ راﻏﻠﻰ دى‪.‬‬
‫ﺧﭙﻞ ﻛﻨټﺮول څﺨﻪ ﺑﻬﺮ ﺷﻮ‪ .‬ﻫﻐﯥ د ﺳﺒﺎ ﺧﺒﺮه واﻧﻪ ورﻳﺪه‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﺧﺒـﺮه اوس‬ ‫ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﯥ ﺑﻴﺎ ﺧﭙﻞ ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻣﺮوړل ﭘﻴﻞ ﻛړل‪.‬‬
‫ﻫﻴﭽﺎ ﻧﻪ اورﻳﺪه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺗﻪ داﺳﯥ ښـﻜﺎرﻳﺪل ﻟﻜـﻪ ګـﻮﻧګۍ ﺷـﻮي ﭼـﯥ وي ﻳـﺎ‬ ‫‪ -‬د ﺧﺪاى ﻧﻪ ووﯦﺮﻳږئ‪ ،‬ﻛﺎﻧﻲ! ﺧﺪاى ﻧﻪ ووﻳﺮﻳږئ‪.‬‬
‫ﻧﻮر ﻛﺎڼﻪ ﺷﻮي وي‪ .‬د ګﻨﺪه اﻟﻔﺎﻇﻮ ﻳﻮ ﺑﺎران وو ﭼﯥ د ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﻲ د ﺧـﻮﻟﯥ‬ ‫ﻋﺎدل ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﺧﺒﺮو ﻣﻨځ ﺗﻪ راټﻮپ وﻫﻞ‪.‬‬
‫څﺨﻪ راوﺗﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ دواړه د ﺧﺪاى ﻧﻪ وﻟﯥ وﻧﻪ ډار ﺷﻮئ؟ زه ﺑـﻪ ﺗﺎﺳـﻮ دواړه ټـﻮټﯥ ﻛـړم‬
‫‪ -‬زه ﻳــﯥ ﻧــﻪ ﭘﺮﻳــږدم‪ .‬زه ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﺷــﻞ ډزه ووﻟــﻢ ﺗــﺮ څــﻮ راﺗﻠــﻮﻧﻜﯥ ﻛــﯥ څــﻮك‬ ‫او ﺳﭙﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﻮ واﭼﻮم‪ ،‬ﺗﺎﺳﻮ زه ﭼﯧﺮﺗﻪ ﭘﺮﻳږدم‪.‬‬
‫دداﺳﯥ ﺣﺮﻛﺖ ﺟﺮآت وﻧﻪ ﻛړي‪.‬‬ ‫ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﻲ ﭘﻪ ﻛﺮﻛﺠﻨﻪ ﻟﻬﺠﻪ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮ دم دا ﭘﺮﻳﻜړه ﻛړې وه او ﻻﻧﺪې راښـﻜﺘﻪ ﺷـﻮ‪ .‬ﻣﺸـﺮې ﻛـﺎﻧﯥ ﺗـﻪ ﻫـﻢ‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ ﻳﻮه ذﻟﻴﻠﻪ ښځﻪ ﻳﯥ‪ .‬ﺗﺎ ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻣﻮﻧږ دواړه ﭘﻪ دې ﺟﺎل ﻛﯥ راګﻴﺮ ﻛړو‪ .‬ﺗﻪ‬
‫ﺣﺎﻻﺗﻮ ﺗﺮﻳﻨګﻠﺘﻴﺎ اﺣﺴﺎس وﺷﻮ‪ ،‬ورﭘﺴﯥ ﻻﻧﺪې راښﻜﺘﻪ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫څﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻮئ ﭼﯥ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ وژﻧﯥ او زه ﺑﻪ درﺗﻪ دﻟﺘﻪ ﻧﺎﺳﺖ ﻳﻢ‪ ،‬ﺧـﻮ ﻳـﻮه ﺧﺒـﺮه‬
‫‪ -‬ﺑﻰ ﺣﻴﺎ! ځﻪ ﻻړه ﺷﻪ‪ ،‬ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﺗﻪ‪ ،‬ﻧـﻮره څـﻪ ﻧﻨـﺪاره ﺟـﻮړول ﻏـﻮاړئ؟ ﺗـﻪ‬ ‫ﭘﻪ ﻳﺎد ﻟﺮه‪ ،‬زه ﻛﻪ ﺑﻴﺮﺗﻪ دﻟﺘﻪ راﻏﻠﻢ ﻧﻮ ژوﻧﺪئ دې ﻧﻪ ﭘﺮﻳږدم‪.‬‬
‫ﻏﻮاړئ زﻣﺎ ﭘﻼر ﺗﺎ ووژﻧﻲ او ﺧﭙﻠﻪ اﻋﺪام ﺷﻲ‪ .‬زﻣﻮﻧږ ﻛﻮر ﺧﻮ دې ﺗﺒـﺎه ﻛـﻪ‪.‬‬ ‫ﻋﺎدل د ادب ﻛﻠﻤﯥ ﻳﻮې ﺧﻮا ﻛﯧښﻮدې او ﭘﻪ ﻗﻬﺮﺟﻨﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﻳﯥ ووﻳـﻞ‪ .‬ددې‬
‫ځﻪ ﻻړه ﺷﻪ ددې ځﺎى ﻧﻪ‪ .‬ورﻛﻪ ﺷﻪ ددې ځﺎى ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ﻧﻪ وړاﻧﺪې ﭼﯥ څﻮك ﻫﻐﻪ وﻧﻴﺴﻲ‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﻨډه ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ځﺎﻳﻪ ﻻړه‪ .‬ﻣﺸﺮې ﻛـﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﺎڅﺎﭘــﻪ د ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻣﺸــﺮه ﺧــﻮر ددې ﭘــﻪ ﻟــﻮر راﻏﻠــﯥ وه‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻳــﯥ د ﻻس ﻧــﻪ‬ ‫د ﻫﻐﯥ د ﻣﻨډې ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ ﻫﻴڅ ﻏږ وﻧﻜړ‪.‬‬
‫ﺑﺮﻧډه د ﺧﻠﻜﻮ څﺨﻪ ډﻛﻪ ﺷﻮې وه‪ .‬ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﻳﯥ ﻟﻴﺪﻟﻮ ﻟﭙﺎره ﻧﻴـږدې راﻏﻠـﻲ‬ ‫ﻧﻴﻮﻟﯥ او ﭘﻪ زﻳﻨﻮ ﻛﯥ ﻳﯥ ځﺎن ﭘﺴﯥ ﻛﺸﻮﻟﻪ‪ .‬د ﻫﻐﯥ څﺎدر ﻫﻤﻠﺘـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ ﺷـﻮ‪.‬‬
‫ول‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻳــﯥ د وﻳښــﺘﻮ څﺨــﻪ ﻧﻴــﻮﻟﯥ‪ ،‬ﺧﻮﻟــﻪ ﻟــﻪ ﻛﻨځﻠــﻮ ډﻛــﻪ‪ ،‬ﭘــﻪ ځﻤﻜــﻪ‬ ‫د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻣﺸﺮې ﺧﻮر ﻳﯥ څﺎدر راﺧﻴﺴﺘﻮ ﺗﻪ ﻫـﻢ ﭘـﺮې ﻧـﻪ ښـﻮده‪ .‬د ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ‬
‫راوﻏﻮرځﻮﻟﻪ‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻟﻪ ﭘښﯥ ﺑﻮټ ووﻳﺴﺖ‪ .‬ﻫﻐﯥ ورﺗﻪ د ډﯦﺮې وﻳﺮې ﻟـﻪ وﺟـﯥ‬ ‫ﻣﺦ د اوښﻜﻮ ﺳﻴﻼب ﺟﻮړ و‪ ،‬ﭘﺮﺗﻪ د څﺎدره ﻻﻧﺪې ﻳﯥ راوﺳﺘﻠﻪ‪.‬‬
‫ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻻﻧــﺪې ﻳــﻮه ﻋﺠﻴﺒــﻪ ﻧﻨــﺪاره ﺟــﻮړه وه‪ .‬ﺗــﺮه ﻳــﯥ ﺧﭙﻠــﻪ ﺗﻤﺎﻧﭽــﻪ ﻟټﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﻣﺸــﺮې‬
‫‪ -‬ﻛﺎﻛﺎ‪!...‬‬ ‫ﻛﺎﻧﻲ او د ﻫﻐﯥ دوه وروﻧﻮ ﻳﯥ د ﻧﻴﻮﻟﻮ ﻫڅـﯥ ﻛـﻮﻟﯥ‪ .‬د ﺳـﺮﻣﺪ ﭘـﻼر د ﻫﻐـﯥ‬
‫د ﻫﻐﯥ ﻏږ ﭘﻪ ﺳﺘﻮﻧﯥ ﻛـﯥ وچ ﺷـﻮى و‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ ټـﻮل زور د ﺑـﻮټ ګﻮزاروﻧـﻪ‬ ‫څﺨﻪ ﺗﻤﺎﻧﭽﻪ واﺧﻴﺴﺘﻪ‪ .‬ﺳﺒﺎ د ړﻧﺪو ﭘﻪ څﯧﺮ ﺣﻮﻳﻠۍ ﺗﻪ راووﻳﺴﺘﻞ ﺷﻮه‪.‬‬
‫ﭘﻴﻞ ﻛړي ول‪ .‬ﺳﺒﺎ د ﻫﻐﯥ ﻻس ﻧﻴﻮﻟﻮ ﻛﻮښښﻮﻧﻪ ﻛﻮل‪ .‬ﻫﻐﯥ وﻫﻠﻮ ﺗﻪ ﻧﻮر ﻫـﻢ‬ ‫‪ -‬زﻣـﺎ ﻟﭙــﺎره ﺗــﻪ ﻣـړه ﺷــﻮې ﻳــﯥ‪ .‬زﻣــﺎ ﻛـﻮر ﺗــﻪ د راﺗﻠــﻮ ﺿـﺮورت ﻧــﻮر ﻧــﻪ ﻟــﺮئ‪.‬‬
‫زور ورﻛــړ‪ .‬ﭘــﻪ ﻳــﻮ ﻻس ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻫﻐــﻪ د وﻳښــﺘﺎﻧﻮ ﻧﻴــﻮﻟﯥ وه‪ .‬ﺳــﺒﺎ ﭘــﻪ دواړه‬ ‫ﭼﯧﺮﺗﻪ ﭼﯥ ﻏـﻮاړې ﻫﻠﺘـﻪ ﻻړه ﺷـﻪ‪ .‬ﺧـﻮ ﺧﭙـﻞ ﻧﺠـﺲ ﻗﺪﻣﻮﻧـﻪ دې ﻛـﻮر ﺗـﻪ ﻣـﻪ‬
‫ﻻﺳﻮﻧﻮ د ﻫﻐﯥ ﭘښﯥ وﻧﻴﻮﻟﯥ‪.‬‬ ‫راوړه‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻪ ﻛﻮئ ﻛﺎﻛﺎ! داﺳﯥ د ټﻮﻟﻮ وړاﻧﺪې ﻣﯥ ﻣﻪ وﻫﺊ‪ .‬ﻛﻪ وژل ﻣﯥ ﻏﻮاړئ ﻧـﻮ‬ ‫ﺣﻮﻳﻠۍ ﺗـﻪ راوﺗـﻮ ﺳـﺮه ﻳـﯥ د ﺷـﺎه ﻟـﻪ ﺧـﻮا د ﻣـﻮر اواز ﺗـﺮ ﻏـﻮږ ﺷـﻮ‪ .‬ﻫﻐـﯥ د‬
‫ﻫﻢ ﺳﻤﻪ ده‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﻪ زه ﺧﭙﻠﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎن وژﻧﻢ‪.‬‬ ‫ﺧﭙﻠﯥ ﻟﻮر اﻗﺼﻰ ﻻس ﻧﻴﻮﻟﻰ ﺧﭙﻞ ﻛـﻮر ﺧﻮاﺗـﻪ ﻣﻨـډې وﻫﻠـﯥ‪ .‬ددوى د ﻛـﻮر‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﺟﻮش ﺳﺮه ﭘﻪ ﺳﺮ ګﻮزاروﻧﻪ ورﻛﻮل‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ اﺧﺮي ځـﻞ ﺑﺮﻧـډه‬ ‫ﺣﻮﻳﻠۍ ﭘﺮﺗﻪ د ټﻮﻟﻮ ﻛﻮروﻧﻮ ﺣﻮﻳﻠۍ ﻛﯥ ډﻟﻪ ډﻟﻪ ﺧﻠـﻚ وﻻړ ول‪ .‬څـﻮك ﻳـﯥ‬
‫ﻛﯥ وﻻړ ﺧﻠﻜﻮ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ﺳﺮ ښﻜﺘﻪ ﻛړ‪.‬‬ ‫ﭘﻴﮋﻧﺪل او څﻮك ﻳﯥ ﻧﻪ ﭘﻴﮋﻧﺪل‪ .‬ﺧﻮ ددې څﺨﻪ وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ټﻮل ﺧﻠـﻚ ﺗـﺮ‬
‫ﻣﺸﺮ ﺗﺮه ﻳﯥ ﻻ د ګﻮزاروﻧﻮ ﺑﺎران ﺟﻮړ ﻛړى و‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﺮﺗﻪ د څـﻪ وﻳﻠـﻮ او ﺷـﻮر‬ ‫ﻋﻤـﺮه ﭘــﻮرې ﭘﻴﮋﻧــﻲ‪ .‬ﻧــﻮر ورﺗــﻪ ﭘــﻪ ﭘښــﻮ ودرﻳــﺪل ګــﺮان ول‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ځﻤﻜــﻪ‬
‫ﻧﻪ ﭘﻪ ﻣﺴﻠﺴﻠﻪ ﺗﻮګﻪ وﻫﻠﻪ‪ .‬ﻟﻪ ﻟﺮې د اﻗﺼﻰ د ژړا ﻏږوﻧﻪ اورﻳﺪل ﻛﯧﺪل‪.‬‬ ‫ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ او ﺧﭙﻞ ﺳﺮ ﻳﯥ زﻧګﻨﻮ دﭘﺎﺳﻪ ﻛﯧښﻮد‪ .‬ﺑﻴـﺎ ﻧﺎڅﺎﭘـﻪ ﻳـﯥ د ﻣﺸـﺮ ﺗـﺮه‬
‫‪ -‬دا وﻟﯥ‪ ،‬څﻪ وﺷﻮل ﺧﻮرې؟ دا ﻳﯥ وﻟﯥ وﻛړل؟‬ ‫ﻏټ ﻏږ ﺗﺮ ﻏﻮږو ﺷﻮ‪ .‬ﻫﻐﻪ د ﻛﻮر څﺨﻪ راوﺗـﻰ و او ددې ﭘـﻪ ﻟـﻮر راروان وو‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﭼﻐﻮ ژړل‪ .‬ﻫﻐﯥ ځﻮاب ورﻛﻮل ﻏﻮښﺘﻞ ﺧﻮ ﻫﻴڅ ﻳﯥ ﻧﺸﻮ وﻳﻼى‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ﺑﯥ واﻛﻪ د ﺧﭙﻞ ځﺎﻳﻪ ﭘﺎڅﻴﺪه‪.‬‬
‫د درد اﺣﺴــﺎس ورو ورو ډﯦﺮﻳــﺪه‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﻳــﻮ ځــﻞ ﺳــﺮ ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــﻮل او اﻗﺼ ـﻰ‬ ‫‪ -‬زه ﺑﻪ ورﺗﻪ وواﻳﻢ ﭼﯥ زﻣﺎ ﺳﺮه څﻪ وﺷﻮل‪.‬‬
‫ﻟﻴﺪل ﻏﻮښﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺷﻮ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﻮﻻى‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻓﻜﺮ ﻛړى و‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﺧﻮﻟﻪ ﻫﻢ د ﻛﻨځﻠﻮ ډﻛـﻪ وه‪ .‬د ﻫﻐـﯥ ﻣـﺦ‬
‫د اور ﭘﻪ څﯧﺮ ﺳﻮر و‪.‬‬
‫‬ ‫‪ -‬ﻣﺸﺮ ﺗﺮه! زﻣﺎ ﺧﺒﺮه واورئ؟‬
‫د ﻫﻐﯥ راﻧﻴږدې ﻛﯧﺪو ﺳﺮه ﻳﯥ وﻳﻠﻲ ول ﺧﻮ ﻫﻐـﻪ ﺧﺒـﺮې اورﻳـﺪو ﺗـﻪ راﻏﻠـﻰ‬
‫د ﺣﻴﺪر اﺧﻄـﺎر ورﻛـﻮل ورﺗـﻪ ﺑـﯥ ارزښـﺘﻪ ول‪ .‬ﻫﻐـﯥ د دﻧـﺪې ﻟټـﻮن ﻻ ﭘﺴـﯥ‬ ‫ﻧﻪ و‪ .‬راﻧﻴږدو ﻛﯧﺪو ﺳﺮه ﻳﯥ ﭘﻪ دواړو ﻻﺳﻮﻧﻮ د ﻫﻐﯥ وﻳښﺘﺎن وﻧﻴﻮل‪.‬‬
‫ګړﻧﺪې ﻛړى و‪ .‬ﺧﻮ ﻳﻮ څﻮ اوﻧۍ ﻧﻮرې ﻫﻢ داﺳﯥ ﺗﯧـﺮې ﺷـﻮې‪ .‬ﺧـﻮ وروﺳـﺘﻪ‬ ‫‪ -‬داﺳﯥ ﻣﻪ ﻛﻮئ‪ ،‬ﻣﺸﺮ ﺗﺮه!‬
‫دښــﻮوﻧﻴﺰ ﻣﺮﻛــﺰ ﭘــﻪ ﻣﺮﺳــﺘﻪ د اﺗــﻢ ټــﻮﻟګﻲ زده ﻛــﻮﻧﻜﻲ ﺗــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﻮر ﻛــﯥ د‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻟﻪ وﻳﺮى څﺨﻪ ﭘﻪ ﻟﻮړ ﻏږ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫ﭼﯧﺮﺗﻪ ﭼﯥ ﺳﺎره او ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﻧﺎﺳﺖ ول‪.‬‬ ‫رﻳﺎﺿﻲ درس ورﻛﻮل ﭘﻴـﻞ ﻛـړل‪ .‬د دوه ﺳـﺎﻋﺘﻮ ﭘـﻪ ﺑـﺪل ﻛـﯥ دوه زره روﭘـۍ‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! ﻣﺎ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول ﻛﻮم ﻛﺎر ﭼﯥ ﻫﻢ ﻛـﻮئ ﻧـﻮ ﭘـﻼر ﺗﺮﻳﻨـﻪ ﺧﺒـﺮوئ‬ ‫ددې ﻟﭙﺎره ډﯦﺮ ﭘﻪ زړه ﭘﻮرې وو‪ .‬ﻫﺮ ﻣﺎﺳﭙښﻴﻦ دوه ﺑﺠﻮ ﻧﻪ ﺗﺮ څﻠﻮرو ﭘـﻮرې‬
‫ﺧــﻮ ﺗــﺎ زﻣــﺎ ﺧﺒــﺮې ﻫــﻴڅ ﭘــﺮوا وﻧــﻪ ﻟﺮﻟــﻪ او ﭘــﻼر ﺗــﻪ دروغ وﻳﻠــﻮ ﺳــﺮه درس‬ ‫درس ورﻛﻮل ﻟﭙﺎره ﺗﻠﻠﻪ او ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒـﺎس ﺗـﻪ ﻳـﯥ وﻳﻠـﻲ ول ﭼـﯥ د ﺧﻴـﺎﻃۍ‬
‫ورﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره ځﺊ‪.‬‬ ‫زده ﻛړې ﻟﭙﺎره ﻛﻮم ﻛﻮرس ﺗﻪ ځﻲ‪ .‬ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﭘﺮﺗـﻪ د ﻛـﻮم اﻋﺘـﺮاض ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﺮﺗﻪ د ﺳﻼم ﻧﻪ ﻧﻴﻎ ﭘﻪ ﻧﻴﻐـﻪ ﻫﻐـﯥ ﺳـﺮه ﺧﺒـﺮې ﭘﻴـﻞ ﻛـړې وې‪ .‬ﻋـﺎرﻓﻴﻦ‬ ‫اﺟﺎزت ورﻛړى و‪ .‬او ﺣﻴﺪر ﻫﻢ ﭘﻪ دې ﺣﻴﺮان و ﭼﯥ ﻳﻮ دم د دﻧـﺪې ﻟټﻮﻟـﻮ ﭘـﺮ‬
‫ﻟﻜﻪ ﭘﻪ ﻫﻴڅ ﭼﯥ ﻧـﻪ وي ﭘـﻮه ﺷـﻮې‪ ،‬اﺧﺒـﺎر ﭘـﻪ ﻣﯧـﺰ ﻛﯧښـﻮد‪ .‬ﺳـﺎره ﻟﻜـﻪ ټـﻮل‬ ‫ځﺎى ﺧﻴﺎﻃﻲ زده ﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره ځﻲ‪ .‬ﺧﻮ ﻫﻐﯥ ﭘـﺮې ډﯦـﺮ ﻏـﻮر وﻧـﻪ ﻛـﻪ‪ .‬ﻫﻐـﯥ دا‬
‫ﺣﻮاس ﭼﯥ ﻳﯥ دﻻﺳﻪ ورﻛړي وي‪ ،‬ﺣﻴﺪر ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴـﺪه ﭼـﯥ‬ ‫ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه ﭼﯥ ﻛﯧﺪاى ﺳﺎره ﺑﺎﻧﺪې ﻫﻐﻪ ﺧﺒﺮو ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻛړى وي‪.‬‬
‫ﻫﻐــﻪ ﺑــﻪ داﺳــﯥ راګﻴﺮﻳــږي او ﺣﻴــﺪر ﺑــﻪ د ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒــﺎس ﭘــﺮ وړاﻧــﺪې ددې‬ ‫ﻧــﻦ ورځ رﺧﺼــﺘﻲ وه او ﻳــﻮ ﻣﻠګــﺮى ورﺳــﺮه ﻟﻴــﺪﻟﻮ ﺗــﻪ راﻏﻠ ـﻰ وو‪ .‬ﺳــﺎره‪،‬‬
‫رازوﻧﻪ راﺳﭙړي‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺳﺮه ﭼﻤﻦ ﻛﯥ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه‪ .‬ﺣﻴﺪر او ﻣﻠګـﺮې ﻳـﯥ ډوډۍ ﺧﻮړﻟـﻮ ﻛﻮټـﻪ‬
‫‪ -‬څﻪ ﺧﺒﺮه ده ﺣﻴﺪره! ﺳﺎره څﻪ ﻛړي دي؟‬ ‫ﻛﯥ ﻧﺎﺳﺖ ول‪ ،‬ﺧﻮ د ﻛړﻛۍ څﺨﻪ ﺑﻬﺮ ﻛﺘﻠﻮ ﺳﺮه ﻳﯥ ﻣﻠګﺮې ﺣﻴﺮان ﺷﻮى و‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺣﻴﺮاﻧۍ د ﻫﻐﯥ څﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫‪ -‬دا څﻮك ده؟‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ دې ﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛﺊ‪.‬‬ ‫ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ګﻮﺗــﻪ د ﺑﺎﻧــﺪې ﭘــﻪ ﻟــﻮر اﺷــﺎره وﻛــړه ﭼﯧﺮﺗــﻪ ﭼــﯥ ﺳــﺎره او ﻋــﺎرﻓﻴﻦ‬
‫ﺣﻴﺪر د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻮر اﺷﺎره وﻛړه‪ .‬ﺳﺎره ﺧﭙﻞ ﺳﺮ ښﻜﺘﻪ ﻧﻴﻮﻟﻰ و‪.‬‬ ‫ﻧﺎﺳﺖ ول‪ ،‬ﭼﺎې څښﻪ‪ .‬ﺣﻴﺪر ﭘﻪ دې ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﺣﻴﺮان ﺷﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯥ ﺳﺎره! څﻪ ﺷﻮي؟‬ ‫‪ -‬دا زﻣﺎ د ﭘﻼر د ﺗﺮه د ﻟﻮر‪ ،‬ﻟﻮر ده‪ .‬زﻣﻮﻧږ ﻛﺮه اوﺳﻴږي‪ .‬ﺗﻪ ﻳﯥ ﭘﻴﮋﻧﺊ؟‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ څﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه ﭼﯥ ﻫﻐﻪ څﻪ وواﻳـﻲ‪.‬‬ ‫ﺣﻴﺪر ورڅﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﻏﻠﯥ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه‪ ،‬ﺣﻴﺪر ﺑﻴﺎ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ ﻫﻴڅ ﻧﻪ‪ .‬ﭘﻪ اﺻﻞ ﻛﯥ دا زﻣﺎ ﺧـﻮرﻳﻲ ﺗـﻪ درس ورﻛـﻮي‪ .‬دﻟﺘـﻪ ﻣـﯥ وﻟﯧـﺪه‬
‫‪ -‬دا ﻛﻮم ﭼﺎﺗﻪ درس ورﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره ځﻲ‪ .‬د ﻛﻮم ﺗﻌﻠﻴﻤﻲ ﻣﺮﻛﺰ ﻟﻪ ﺧﻮا‪.‬‬ ‫ﻧﻮﺣﻴﺮان ﺷﻮم‪ .‬ﻧﻮ ځﻜﻪ ﻣﯥ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس د ډﯦﺮې ﺣﻴﺮاﻧۍ ﻟﻪ وﺟﯥ د څﻮ ﺷﯧﺒﻮ ﻟﭙﺎره ﻫﻴڅ ﻧﻪ وﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﺣﻴﺪر د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮه ﻏﻠﻰ ﺷﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! دا وﻟﯥ ﻛﻮئ؟ څﻮﻣﺮه ﭘﻴﺴﯥ ﭼﯥ زه درﻛﻮم‪ ،‬آﻳﺎ ﻫﻐﻪ ﻛﺎﻓﻲ ﻧـﻪ دي؟‬ ‫‪ -‬د ﻛﻠﻪ ﻧﻪ درس ورﻛﻮي؟‬
‫او ﻛﻪ ﭼﯧﺮې ﻫﻐﻪ ﭘﻴﺴﯥ ﺑﺴﻨﻪ ﻧﻪ ﻛﻮي ﻧﻮ ﻣﺎﻧﻪ ﻧـﻮرې ﻫـﻢ اﺧﻴﺴـﺘﻰ ﺷـﯥ ﺧـﻮ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮڅﻮ ﺷﯧﺒﯥ ځﻨډ وروﺳﺘﻪ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪.‬‬
‫داﺳﯥ‪...‬‬ ‫‪ -‬ﭘﻪ دې ﺧﻮ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﻢ‪ .‬اﺻﻞ ﻛﯥ دوه درې ورځﯥ وړاﻧﺪې ﺧﻮر ﻛﻮر ﺗـﻪ ﺗﻠﻠـﻰ‬
‫ﺳﺎره د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮه ﭘﺮې ﻛړه‪،‬‬ ‫وم ﻧﻮ ﻫﻠﺘﻪ ﻣﯥ وﻟﻴﺪه‪ ،‬ﻧﻮر ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﻢ ﭼﯥ د ﻛﻠﻪ ﻧﻪ درس ورﻛﻮي‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﺮه! ﻣﺎﺗﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﻧﻪ ﭘﻴﺴﯥ اﺧﻴﺴﺘﻞ ښﻪ ﻧﻪ ښﻜﺎري‪ ،‬زه ﻏﻮاړم ﻫﻐـﻪ ﭘﻴﺴـﯥ‬ ‫ﻫﻐﯥ ورﺗﻪ ﻫـﺮ څـﻪ ﭘـﻪ ﺗﻔﺼـﻴﻞ ﺳـﺮه وﻳـﻞ‪ ،‬ﺧـﻮ ﺣﻴـﺪر ﺗﺮﻳﻨـﻪ ﻧـﻮرې ﭘﻮښـﺘﻨﯥ‬
‫ﻣﺼﺮف ﻛړم‪.‬‬ ‫وﻧﻜړې‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﺎڅﺎﭘﻪ ﺧﺮاب ﺷﻮ‪ .‬دﻫﻐﯥ ﻣﻠګﺮې ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ ﻧـﻮر ﻫـﻢ‬
‫ﻫﻐﯥ د ﺧﭙﻞ زړه ﺧﺒﺮه وﻛړه‪.‬‬ ‫ﻧﺎﺳﺖ وو‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻻړ‪ .‬د ﻣﻠګـﺮي ﺗﻠـﻮ ﻧـﻪ وروﺳـﺘﻪ ﻧﻴـﻎ ﺣـﻮﻳﻠۍ ﭼﻤـﻦ ﺗـﻪ راﻏـﻰ‬
‫‪ -‬ﺧﻮ زه‪...‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ څﯧﺮې ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪،‬‬

‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮه ﭘﺮې ﻛړه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﭘﻪ اﺻﻞ ﻛﯥ ﭘﻪ دې ﻛﻮر ﻛﯥ اوﺳﻴﺪل او ﭘﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺑﺎﻧﺪې ﺑﻮج ﺟﻮړﯦـﺪل ښـﻪ‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! ﭘﻪ دې ﻣﺴﻠﻪ ﻧﻮرې ﺧﺒﺮې ﻣﻜﻮه‪ .‬ﺗﻪ زﻣﺎ ﻟﻮر ﭘﻪ ﺷﺎن ﻳﯥ‪ .‬دا ﻛﻮر ﭼﯥ‬ ‫ﻧﻪ ښﻜﺎري‪ .‬زه دﻟﺘﻪ اوﺳﻴﺪل ﻫﻢ ﻧﻪ ﻏﻮاړم‪.‬‬
‫څﻮﻣﺮه د ﺣﻴﺪر دى ﻫﻐﻮﻣﺮه ﺳﺘﺎ دى‪ .‬ﺗﻪ زﻣﺎ ﻟﭙﺎره ﻣﺨﻜﯥ ﻫﻢ ﺑـﻮج ﻧـﻪ وې او‬ ‫‪ -‬وﻟﯥ؟‬
‫راﺗﻠــﻮﻧﻜﯥ ﻟﭙــﺎره ﺑــﻪ ﻫــﻢ ﻧــﻪ ﻳــﯥ‪ .‬زﻣــﺎ او د ﺳــﺒﺎ ﺧﭙﻠــﻮۍ ﺑــﺎره ﻛــﯥ ﻏﻠــﻂ ﻓﻜــﺮ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺑﻰ واﻛۍ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻣﻜــﻮه‪ .‬دا ﺳــﻤﻪ ده ﭼــﯥ ﻣــﻮﻧږ دواړو ﻳــﻮ ﺑــﻞ ﺧﻮښــﻮو او د څــﻪ ﺷــﻲ ﻟــﻪ ﻛﺒﻠــﻪ‬ ‫‪ -‬ﺗﺮه! زه ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪم‪ .‬ﻣﻮر ﻣﺎ ﭼﯧﺮﺗﻪ او د ﭼﺎ ﺧﻮاﺗﻪ ﻟﻴـږي او ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒـﺎس‬
‫زﻣﻮﻧږ واده وﻧﻪ ﺷﻮ‪ .‬ﺧﻮ زﻣﻮﻧږ ﺗﺮﻣﻨځ ﻳﻮاځﯥ دا ﺧﭙﻠﻮي ﻧﻪ وه‪ .‬ﻣﻮﻧږ ډﯦـﺮ ښـﻪ‬ ‫د ﻫﻐﯥ څﻪ ﺧﭙﻞ دى‪ .‬ﺳﺘﺎﺳﻮ او دﻫﻐﯥ څﻪ ﺧﭙﻠﻮي ده‪ ،‬زه د ﻫﻐﯥ ﺑﺎره ﻛـﯥ ﻧـﻪ‬
‫ﻣﻠګﺮي وو ﻧﻮ ﭘﻪ دې ﻟﺤﺎظ ﺳﺘﺎ ﭘﺮ ﻣﺎ ﺣﻖ دى‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻫﻴږم‪ ،‬ﺧﻮ ﭘﻪ ﻟږ څـﻪ ﭼـﯥ ﭘـﻮه ﺷـﻮې ﻳـﻢ ﻫﻐـﻪ زﻣـﺎ د ﺧﻮښـۍ ﺳـﺒﺐ ﻧـﻪ ﺷـﻲ‬
‫‪ -‬ﺧﻮ ﺗﺎﺳﻮ وﻟﯥ ﻧﻪ ﻏﻮاړئ ﭼﯥ زه ﺧﭙﻠﯥ ﺗﺮور ﺧﻮاﺗﻪ ﻻړه ﺷﻢ؟‬ ‫ﺟﻮړﻳﺪاى‪ .‬زه ﭘﻮﻫﻴږم ﺗﺎﺳﻮ ﭘـﻪ دې ﺧﺒـﺮه ﺧﻔـﻪ ﻛﯧـږئ ﺧـﻮ ﻣـﺎ ﻟﭙـﺎره ﺳﺘﺎﺳـﻮ‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ ﻫﺎﻏﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻻړه ﺷﯥ‪.‬‬ ‫دواړو ﺧﭙﻠــﻮي د وﻳــﺎړ وړ ﻧــﺪه ﻧــﻮ ﻟــﻪ دې ﻛﺒﻠــﻪ زﻣــﺎ ﻟﭙــﺎره دﻟﺘــﻪ اوﺳــﻴﺪل‬
‫‪ -‬ﻫﻐﯥ وﻟﯥ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ؟‬ ‫ﺳﺘﻮﻧﺰﻣﻦ دي‪ .‬زه ﭘﺮ ﺗﺎﺳﻮ ﻫﻴڅ ﺣﻖ ﻧﻠﺮم ﭼـﯥ ﻟـﻪ ﺗﺎﺳـﻮ څـﻪ وﻏـﻮاړم ﻳـﺎ دﻟﺘـﻪ‬
‫‪ -‬زه ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﭼﯥ ﻫﻐﯥ وﻟﯥ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫اووﺳﻢ‪ .‬ﻧﻮ ﻣﺎ ځﻜﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول ﭼﯥ ﺗﺎﺳـﻮ زﻣـﺎ ﺗـﺮور ﺳـﺮه زﻣـﺎ اړﻳﻜـﻪ‬
‫‪ -‬زه ﭘﻮﻫﻴږم ﭼﯥ ﻫﻐﯥ د ﺧﭙﻠﯥ ﻛـﻮرﻧۍ ﭘـﻪ ﺧـﻼف واده ﻛـړى و‪ .‬ﻫﻐـﻮى ټـﻮل‬ ‫وﻧﻴﺴﺊ‪ ،‬زه ﻫﻐـﻮي ﺳـﺮه اوﺳـﻴﺪل ﻏـﻮاړم‪ ،‬ﺧـﻮ ﺗﺎﺳـﻮ ﻣﺎﺗـﻪ د ﻫﻐـﯥ اﺟـﺎزت‬
‫ﻫﻐﯥ څﺨﻪ ﺧﻔﻪ دي‪ .‬او ﻫﻐﻮي ټﻮﻟﻮ ﻣﻮر ﺳﺮه ﺧﭙﻠـﻮي ﭘﺮﻳښـﯥ وه‪ .‬ﻣـﻮر ﺑـﻪ دا‬ ‫راﻧﻜړ‪ .‬ﻧﻮ زه اوس د دﻧﺪې ﭘﻪ ﻟټﻪ ﻛﯥ ﻳﻢ ﺧﻮ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﻣﯥ دﻧﺪه ﻧـﻪ ده ﺗﺮﻻﺳـﻪ‬
‫ﻓﻜﺮ ﻛﻮي ﭼﯥ ﻫﻐﻮي ﺑﻪ اوس ﻫﻢ ﺧﻔﻪ وي او ﻛﯧـﺪاى ﺷـﻲ ﻣـﺎ ځـﺎن ﺳـﺮه وﻧـﻪ‬ ‫ﻛړې‪ .‬ﻟږ ﺗﺮ ﻟږه زﻣﺎ ﺧﺮﭼﻪ ﺧـﻮ ﭘـﺮې وﺷـﻲ‪ .‬دﻧـﺪې ﺗـﺮ ﻻﺳـﻪ ﻛﻮﻟـﻮ ﺳـﺮه ﻟـﻪ دې‬
‫ﺳﺎﺗﻲ‪ .‬ﺧﻮ زه ﻓﻜﺮ ﻛﻮم ﭼﯥ د ﻣﻮر د ﻣړﻳﻨﯥ ﺳﺮه ﺑﻪ د ﻫﻐﻮي ﻏﻮﺳﻪ ﻫـﻢ ﺧﺘﻤـﻪ‬ ‫ځﺎﻳﻪ ځﻢ‪.‬‬
‫ﺷﻮې وي‪ .‬ﻟږ ﺗﺮ ﻟږه ﻫﻐﻮى ﺳﺮه دﺧﺒـﺮو ﻟـﻪ ﻻرې د ﻫﻐـﻮى ﺧﻔګـﺎن ﺧﺘﻤـﻮﻻى‬ ‫د ﻫﻐﯥ ورو ﻏږ ﺧﺒﺮو دواړه ﺣﻴﺮان ﻛړي ول‪.‬‬
‫ﺷﻢ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺗﻪ ځﺎﻧﺘﻪ څﻨګﻪ اوﺳﻴﺪﻻى ﺷﯥ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮو ﺣﻴﺮان ﺷﻮى و‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ واﺧﻄﺎﻳﯥ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺗﺎﺗﻪ دا ﻫﺮڅﻪ ﭼﺎ ووﻳﻞ؟‬ ‫‪ -‬ﺗﺮه! ډﯦﺮى اﻧﺠﻮﻧﯥ ځﺎﻧﺘﻪ اوﺳﻴږي او ﺑﻴﺎ زﻣـﺎ دﭘـﺎره ﺧـﻮ څـﻪ ﺧـﺎص ﺧﺒـﺮه‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﺎ ﻫﻢ ﻧﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﺧﭙﻠﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﻛړې ده‪ .‬زه ﻣﺎﺷـﻮﻣﻪ ﻧـﻪ ﻳـﻢ‪ .‬زه اوس ﻟﻮﻳـﻪ ﻳـﻢ‬ ‫ﻧﺪه ځﻜﻪ د ﻣﻮر ﭘﻪ ﺷﺘﻮن ﻛﯥ ﻫﻢ زه ﻳﻮاځﯥ اوﺳﻴﺪم‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﻫﺮ څﻪ ﭘﻮﻫﻴږم‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! ﻛﻪ ﺗﻪ ﻏﻮاړئ ﻳﺎ ﻧﻪ ﻏﻮاړئ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ اوﺳـﻴږې‪ .‬زه دې ﻳـﻮاځﯥ‬
‫‪ -‬ﻫﺮ څﻪ ﻫﻐﺲ ﯦﻨﺪي ﻟﻜﻪ څﻨګﻪ ﭼﯥ ﺗﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻮې‪ .‬د ډﯦﺮو ﺧﺒﺮو ﻧﻪ ﺗـﻪ ﻧـﺎﺧﺒﺮه‬ ‫ﻫﻴﭽﯧﺮﺗﻪ ﻧﻪ ﭘﺮﻳږدم‪ .‬ﺳـﺒﺎ ﺳـﺘﺎ ﻣﺴـﻮﻟﯧﺖ زﻣـﺎ ﭘـﻪ ﻏـﺎړه اﻳښـﻰ دى‪ ،‬زه ﺑـﻪ ﺗـﺎ‬
‫ﻳﯥ‪ .‬د ډﯦﺮو ﺷﻴﺎﻧﻮ ﺑﺎره ﻛﯥ ﺳﺘﺎ ﺧﻴﺎل ﻏﻠﻂ دى‪.‬‬ ‫ﻫﻴڅﻜﻠﻪ داﺳﯥ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻪ ﭘﺮﻳﻨږدم؟‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺳﺘړې ﻟﻬﺠﻪ دا ﻫﺮڅﻪ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﭘﺮﻳﻜړې ﭘﻪ اﻧﺪاز ﻛﯥ دا ﻫﺮڅﻪ وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣــﺎ ځــﺎن ﻧــﺪې ﺷــﺮﻣﻮﻟﯥ‪ .‬ﺗﺎﺳــﻮ ټﻮﻟــﻮ ﭘــﻪ ګــډه زه ﺷــﺮﻣﻮﻟﯥ ﻳــﻢ‪ .‬ﺻــﺒﺮ وﻛــﻪ‬ ‫‪ -‬ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﺗﺎﺳﻮ ﻣﺎﺗﻪ وواﻳﺊ‪ .‬رﻳښﺘﻴﺎ څﻪ دي‪ .‬ﻣﻮر ددې ﺷـﻴﺎﻧﻮ ﺑـﺎره ﻛـﯥ ﻣﺎﺗـﻪ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ راﺷﻲ‪ .‬ټﻮﻟﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﺷﻲ ﭼﯥ دروﻏﺠﻦ څﻮك دې او رﻳښـﺘﻴﺎ‬ ‫ﻫﻴڅ ﻧﻪ دي وﻳﻠﻲ‪ ،‬ﺗﺎﺳﻮ ﺧﻮ وﻳﻠﯥ ﺷﺊ ﻛﻨﻪ‪.‬‬
‫څﻮك واﻳﻲ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳــﺎره! زه ﺳــﺘﺎ اړﻳﻜــﻪ ﺳــﺘﺎ ﺗــﺮور ﺳــﺮه وﻧﻴﺴــﻢ ﺧــﻮ ﺳــﺒﺎ ﻫﻴڅﻜــﻪ دا ﻧــﻪ‬
‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬راﺑﻪ ﺷﻲ ﻋﺎرﻓﻴﻦ‪ .‬ﻫﺮو ﻣـﺮو ﺑـﻪ ﺳـﺘﺎ ﭘـﻪ ﻣـﺦ ﻻړې ﺗـﻮ ﻛﻮﻟـﻮ ﺗـﻪ راځـﻲ‪.‬‬ ‫ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ ﺗﻪ ﻫﻠﺘﻪ ﻻړه ﺷﯥ‪.‬‬
‫ﺗﺎﺗﻪ ﻃﻼق دﭘﺎره ﺑﻪ راځﻲ‪ .‬ﺳﺒﺎ! ﺗﻪ ﺧﻮ زﻣﺎ ﻛﻮر ﻟﭙﺎره د ﻣـﺎر ﻧـﻪ ﻫـﻢ زﻫﺮﺟﻨـﻪ‬ ‫د ﻫﻐﯥ ﺗﻮﻗﻊ ﭘﺮ ﺧﻼف ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮه ﻣﻨﻠﯥ وه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ﺧﭙـﻞ ځﺎﻳـﻪ ﭘـﻪ‬
‫ﺛﺎﺑﺘﻪ ﺷﻮې‪ .‬ﻣﺎ وﻟﯥ ﺗﻪ د ﭘﻴﺪا ﻛﯧﺪو ﺳﺮه وﻧﻪ وژﻟﯥ‪.‬‬ ‫ﭼټﻜۍ ﭘﺎڅﻴﺪﻟﻰ و‪.‬‬
‫‪ -‬وﻣﻮ وژﻟﻢ ﻣﻮرې! څﻮ ﺳﺎﻋﺘﻪ وړاﻧﺪې ﺗﺎﺳﻮ ټﻮﻟﻮ زه ووژﻟﻢ‪ .‬اوس راﭘـﺎﺗﻲ‬ ‫ﺣﻴﺪر ﭘﻪ دې ټﻮﻟـﻮ ﺧﺒـﺮو ﻛـﯥ ﺑﺮﺧـﻪ واﻧـﻪ ﺧﻴﺴـﺘﻪ ﺧـﻮ ﭘـﻪ ﺧﻮﻧـﺪ ﻳـﯥ ددواړو‬
‫څﻪ دي ﭼﯥ د ﻫﻐﯥ ﭘﻴﻐﻮروﻧﻪ راﻛﻮئ‪.‬‬ ‫ﺧﺒﺮې اورﻳﺪې‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗﻠﻮ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﺣﻴﺪر ﻫﻢ دﻧﻨﻪ ﻻړ‪ .‬ﺧﻮ ﺳﺎره ﺗﺮ ډﯦﺮه‬
‫‪ -‬دې ﺑــﯥ ﺷـــﺮﻣﯥ ﺗـــﻪ ګـــﻮره‪ .‬اوس ځـــﺎن ﻧـــﻪ ﺑﻴګﻨـــﺎه ﻓﺮښـــﺘﻪ ﺟـــﻮړوي‪ .‬اوس‬ ‫ﻫﻠﺘﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه‪.‬‬
‫ﻣﻨﻜﺮﻳږې‪ .‬ﻛﻪ ﻣـﺎ وس درﻟـﻮدې ﺳـﺒﺎ! ﻧـﻮ د ټﻮﻟـﻮ ﭘـﺮ وړاﻧـﺪې ﻣـﯥ وژﻟـﯥ‪ .‬ﺗـﺎ‬
‫ﺧﭙﻞ ځﺎن ﭘﻪ دې دﻧﻴﺎ ﻛﯥ ﺧﭙﻠﻪ وﺷﺮﻣﻮه‪ .‬ﺑﻠﻪ ﻧـړۍ ﻛـﯥ ﺑـﻪ دې اﷲ وﺷـﺮﻣﻮي‪.‬‬ ‫‬
‫ﺗﻪ ګﻮره ﺳﺒﺎ! څﻮﻣﺮه ﺑﻪ ﻧﻮره وﺷﺮﻣﯧږې‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧـــﻮر د ﻫـــﻴڅ ﺿـــﺮورت ﻧﺸـــﺘﻪ ﻣـــﻮرې! زه ﭼـــﯥ څـــﻮﻣﺮه ﺷـــﺮﻣﯧﺪم ﺗﺎﺳـــﻮ‬ ‫ﺳﺘﺮګﻮ ﺧﻼﺻﻮﻟﻮ ﺳﺮه ﻳﯥ د ﺗﺮﻳﺦ درد اﺣﺴﺎس وﻛـﻪ‪ .‬ﻛﻮټـﻪ ﻛـﯥ ﺗﻴـﺎره وه‪ .‬د‬
‫وﺷﺮﻣﻮﻟﻢ‪ .‬اوس د ﻧﻮرو وار دى‪ .‬ﺳﺘﺎﺳﻮ‪ ،‬ددې ﻛﻮرﻧۍ ﻫـﺮ ﻛـﺲ ﭼـﯥ ﭘـﻪ ﻣـﺎ‬ ‫ﻛﻮم ځﺎى ﻧـﻪ د ﭼﯧﻤﭽـﺎراﻧﻮ ﻏږوﻧـﻪ اورﻳـﺪل ﻛﯧـﺪل‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘـﻪ ﻗﺎﻟﻴﻨـﻪ ﭘﺮﺗـﻪ وه‪.‬‬
‫ﺗﻮر ﻟګﻮﻟﻰ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ورو د ﭘﺎڅﻴﺪو ﻫڅﻪ وﻛړه‪ .‬ﭘﻪ ډﯦﺮه ﻣﺸﻜﻠﻪ ﭘـﻪ ﺧﭙـﻞ ځـﺎى ﻛﯧﻨﺎﺳـﺘﻪ‬
‫‪ -‬څﻮﻣﺮه دروغ ﺑﻪ واﻳﯥ ﺳـﺒﺎ! څـﻮﻣﺮه دروغ ﺑـﻪ واﻳـﯥ‪ ،‬ټﻮﻟـﻮ ﻟﻴـﺪﻟﯥ‪ ،‬ﻋـﺎدل‬ ‫او دﻳﻮال ﺗﻪ ﻳﯥ ﺗﻜﻴﻪ وﻟګﻮﻟﻪ‪ .‬ﺗﯧﺮه ﺷﭙﻪ ورﺗﻪ د ﻳﻮ ډاروﻧﻜﻲ ﺧـﻮب ﭘـﻪ څﯧـﺮ‬
‫ﺳﺮه ﭘﻪ ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ او ﺑﻴﺎ ﻫﻢ واﻳﯥ ﭼﯥ ﺗﻪ رﻳښﺘﻴﺎ واﻳﯥ‪.‬‬ ‫ښــﻜﺎرﻳﺪه‪ .‬ﻫﻐــﯥ د ﺗﯧـﺮې ﺷــﭙﯥ ﭘﯧښــﯥ ﻳــﺎدوﻟﻮ ﻛﻮښــښ ﻛــﺎوه‪ .‬د ډﯦــﺮ وﺧــﺖ‬
‫‪ -‬ﻫﻮ ټﻮﻟﻮ ﻟﻴﺪﻟﯥ ﻳﻢ‪...‬ټﻮﻟﻮ ﻟﻴﺪﻟﯥ ﻳﻢ‪ .‬ﺑﺲ اﷲ ﻧﻪ ﻳﻢ ﻟﻴﺪﻟﯥ‪ .‬ﺳﺘﺎﺳـﻮ ﻟﻴـﺪل ﻧـﻪ‬ ‫ډﺑﻮﻟــﻮ وروﺳــﺘﻪ ﻣﺸــﺮ ﺗــﺮه ﺗﻠﻠ ـﻰ و‪ .‬ﺑﻴــﺎ وروﺳــﺘﻪ ورو ورو ﺑﺮﻧــډه ﻛــﯥ وﻻړو‬
‫ﻟﻴﺪل ﻳﻮ ﺷﺎن دي‪ .‬د ﺧﻠﻜﻮ ﭘﻪ ﻟﻴﺪﻟﻮ ﻳﺎ ﻧﻪ ﻟﻴﺪﻟﻮ زه ﭘﺮوا ﻧﻪ ﻟﺮم‪.‬‬ ‫ﺧﻠﻜﻮ ځﺎى ﭘﺮﯦښﻮد‪ .‬د ﻫﻐﻮى ټﻮﻟﻮ ﺗﻠﻮ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﭘﻪ ډﯦـﺮه ﺳـﺨﺘﻪ ﻟـﻪ ځﺎﻳـﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻮړ ﻏږ ﭼﻐﯥ ﻛړې‪،‬‬ ‫ﭘﺎڅﻴﺪه او ځﺎن ﻳﯥ ﻛﻮر ﺗﻪ ورﺳﺎوه‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻮر ددې ﻛﻮټﯥ ﻧﻪ ﺑﻮځﻪ‪...‬‬ ‫د ﻛــﻮر دروازه ﺧﻼﺻــﻪ وه‪ .‬د ﻛــﻮﻣﯥ ﻛــﻮټﯥ ﻧــﻪ د ﻣــﻮر او اﻗﺼــﻰ د ژړا او د‬
‫ﻟﺪې څﺨﻪ وروﺳﺘﻪ د ﻫﻐﯥ ﻛـﻮټﯥ ﺗـﻪ ﻫﻴڅـﻮك راﻧﻐﻠـﻞ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘـﻪ ځـﺎن ﻧـﻪ وه‬ ‫ﻋﻈﻴﻢ د ﺧﺒﺮو ﻏږ اورﻳﺪل ﻛﯧﺪه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻛـﻮټﯥ ﺗـﻪ راﻏﻠـﯥ وه‪ .‬او ﺑﻴـﺎ ﻣـﻮر ددې‬
‫ﭘﻮه ﺷﻮې ﭼﯥ ﻛﻠﻪ وﻳﺪه ﺷﻮه او ﻛﻠﻪ ﺳﻬﺎر ﺷﻮى و‪ .‬ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ اوس ﻫﻢ ﺗﻴـﺎره‬ ‫ﭘﻪ راﺗګ څﻨګﻪ ﺧﺒﺮه ﺷﻮې وه‪ ،‬ﻫﻐﻪ ددې ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ رارواﻧﻪ ﭘﻪ ﻟﻮړ ﻏږ وﻳﻞ‪،‬‬
‫وه‪ ،‬ﺑﺲ اوس ﻳﻮاځﯥ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎر و‪ .‬ﻳـﻮاځﯥ ﻫﻐـﻪ و ﭼـﯥ ددې د ژوﻧـﺪ‬ ‫‪ -‬ﺧﭙﻞ ځﺎن ﺷﺮﻣﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﺑﻴﺎ دﻟﺘـﻪ وﻟـﯥ راﻏﻠـﯥ ﻳـﯥ؟ ﺑـﻰ ﺣﻴـﺎ‪ ،‬ځـﻪ ﻻړه‬
‫ﭘﺮﻳﻜړه ﻳﯥ ﻛﻮﻟﯥ ﺷﻮه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دې ډاډه وه ﭼﯥ ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﺑـﻪ ﭘـﺮې ﺑـﺎور ﻛـﻮي‬ ‫ﺷﻪ‪ ،‬ﺗﻪ زﻣﺎ ﻟﭙﺎره ﻣړه ﻳﯥ‪.‬‬
‫ﻟﭙﺎره راﻏﻠﻰ و‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ ﻣـړاوې ﻏـږ ټﻮﻟـﻪ ﻛﯧﺴـﻪ واوروﻟـﻪ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﺑـﻰ ﺗـﺎﺛﻴﺮه‬ ‫او ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﺑﻪ ګﻨﺎﻫګﺎره ﻧﻪ واﻳﻲ‪.‬‬
‫ښﻜﺎرﻳﺪه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻮه ﺷﻮه ﭼﯥ اﺧﺮي ﻟﻮﺑﻪ ﻳﯥ ﻫﻢ وﺑﺎﻳﻠﻪ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﻣﺎښﺎم راﻏﻠﻰ و‪ .‬ﻣﻮر ﺗﻪ ﻳﯥ ﻣﺨﻜﯥ ﻧﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣـﺎت و ﭼـﯥ ﻫﻐـﻪ‬
‫‪ -‬ﺗﻪ دا واﻳﯥ ﭼﯥ دا ﻫﺮڅﻪ زﻣﺎ ﻣﻮرﻛړي دي‪ ،‬ﻛﻨﻪ؟‬ ‫ﻧﻦ راځﻲ‪ .‬او ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﺑﻪ څﻪ واﻳﻲ ﻫﻐﻪ ﻫﺮ څﻪ ﻳﯥ ﺑﺮاﺑﺮ ﻛـړي ول‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ ﻳـﯥ‬
‫د ﺳﺒﺎ ﺧﺒﺮې ﺧﺘﻤﯧﺪو ﺳﺮه ﻳﯥ ﺗﺮې ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻏﻠﯥ وه‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﭘﻮه ﺷﻮه‬ ‫ښﻪ راﻏﻼﺳﺖ ﻫﻢ ﭘﻪ ژړا ﻛړى و او ﺑﻴﺎ د اوښﻜﻮ او ﭼﻐﻮ ﺳﺮه ﻳﻮ ځﺎى ﻳﯥ ﭘﻪ‬
‫ﭼﯥ دا ﻛﻮﻣﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻧﻪ وه‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻗﻴﺎﻣﺖ راښﻜﺘﻪ ﻛړى و‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﻫﻴڅ ﺷﻲ ﺑﺎور ﻧـﻪ راﺗﻠـﻮ‪ ،‬ﻫﻐـﻪ ﺑـﯥ‬
‫‪ -‬ﻛﻪ ﺗﻪ او ﻋﺎدل رﻳښﺘﻮﻧﯥ ﻳﯥ او زﻣﺎ ﻣﻮر دروغ واﻳﻲ ﻧﻮ ﻋﺎدل ﭼﯧﺮﺗﻪ ﺗﻠﻠـﻰ‬ ‫ﺳﺎه ﺑﺖ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى وﻻړ او د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮې ﻳﯥ اورﻳﺪﻟﯥ‪ .‬ﻋﺎدل د ﻛـﻮر څﺨـﻪ‬
‫دى؟ وﻟﯥ وﺗښﺘﻴﺪه؟ ﻣﺨﺎﻣﺦ وﻟﯥ ﻧﻪ راځـﻲ‪ .‬ﺧﭙﻠـﯥ ﺑﻴګﻨـﺎﻫۍ ﺛﺒـﻮت ﻟﭙـﺎره‬ ‫ﺗښﺘﻴﺪﻟﻰ و او ټﻮل ﺛﺒﻮﺗﻮﻧﻪ د ﺳﺒﺎ ﭘﻪ ﺧﻼف ﺟﻮړ ﺷﻮي ول ﺧﻮ ﻫﻐﯥ ﻳﻮ ځـﻞ‬
‫وﻟﯥ ﻧﻪ راځﻲ‪.‬‬ ‫ﺳﺒﺎ څﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻞ ﻏﻮښﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐﯥ ورﺳـﺮه ﺧﺒـﺮې ﻛـﻮل ﻏﻮښـﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐـﯥ د ﻣـﻮر‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻮړ ﻏږ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﺧﺒﺮو اورﻳﺪو وروﺳﺘﻪ د ﺳﺒﺎ ﻛﻮر ﭘﻪ ﻟﻮر راﻏﻠﻰ و‪ .‬ﺳﺒﺎ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻴﺪﻟﻮ ﭘـﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ ﺗﺮ څﻮ ﺷﻴﺒﻮ ﻫﻴڅ ﻧﻪ وﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﺳﻠګﻮ ﺳﻠګﻮ ژړﻟﻲ ول‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﭘﺪې ﺣﺎﻟﺖ ﻟﻴـﺪﻟﻮ د ﻫﻐـﯥ زړه ﺧﺮاﺑﻴـﺪه‪ .‬ﺧـﻮ‬
‫‪ -‬ﻧﻮ ﺗﺎ ﻫﻢ وﻣﻨﻠﻪ ﭼﯥ زه‪...‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ﭼﯥ د څﻪ ﻟﭙﺎره راﻏﻠﻰ و د ﻫﻐﯥ اړﻳﻜﻪ زړه ﺳﺮه ﻧﻪ وه‪،‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮه ﭘﺮې ﻛړه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﻣﺎﺗﻪ وواﻳﻪ‪ ،‬ﺗﺎ څﻪ ﻛړي دي؟‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﻫﻴڅ ﻧـﻪ دي ﻣﻨﻠـﻲ‪ .‬ﺧـﻮ ﺗـﻪ ﻣﺎﺗـﻪ د ﺧﭙﻠـﯥ ﺑـﻰ ګﻨـﺎﻫۍ ﺛﺒـﻮت راﻛـﻪ‪ .‬ﻣﺎﺗـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﻣﺎ ﻫﻴڅ ﻧﻪ دي ﻛړي‪ .‬ﺑﺎور وﻛﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻴڅ ﻧﻪ دي ﻛړي‪ .‬آﻳﺎ زه داﺳـﯥ‬
‫ددې ﺧﺒﺮې ﺛﺒﻮت راﻛﻪ ﭼـﯥ دا ﻫﺮڅـﻪ زﻣـﺎ د ﻣـﻮر دﺳﻴﺴـﻪ وه او ﺳـﺘﺎ ﻋـﺎدل‬ ‫ﻛﻮﻻى ﺷﻢ؟ آﻳﺎ زه ﺗﺎﺗﻪ دﻫﻮﻛﻪ درﻛﻮﻻى ﺷﻢ؟‬
‫ﺳﺮه ﻫﻴڅ اړﻳﻜﻪ ﻧﺸﺘﻪ او ﺗﺎﺳﻮ دواړو ﻫﻠﺘﻪ‪...‬‬ ‫‪ -‬ﺧﻮ دا ټﻮل ﭼﯥ واﻳﻲ‪...‬‬
‫ﻫﻐﯥ د ﺧﺒﺮې ﭘﺎى ﺗﻪ رﺳﻮﻟﻮ ﻧﻪ ﻣﺨﻜﯥ ﺧﭙﻞ ﺳﺮ وﻧﻴﻮ او ﻛﯧﻨﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫‪ -‬ټﻮل ﺧﻠﻚ دروغ واﻳﻲ‪.‬‬
‫‪ -‬زﻣﺎ ﺳﺮه ﻫﻴڅ ﺛﺒﻮت ﻧﺸﺘﻪ‪ .‬د ﻫﻴڅ ﺧﺒﺮې ﺛﺒﻮت ﻧﺸﺘﻪ او زه ﺑﻴﺎ ﻫﻢ واﻳﻢ ﭼﯥ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺑﻰ واﻛۍ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺧﺒﺮه ﭘﺮې ﻛړه‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﻫﻴڅ ﻧﻪ دي ﻛړي‪ .‬ﻣﺎﻫﻴڅ ګﻨﺎه ﻧـﺪه ﻛـړې‪ .‬ﻫـﻮ اﷲ ﺗـﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣـﻪ ده‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘـﻮه‬ ‫‪ -‬آﻳﺎ ﺳﺘﺮګﻮ ﻟﻴﺪﻟﯥ ﺣﺎل دروغ ﻛﯧﺪﻻى ﺷﻲ‪.‬‬
‫دى‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛﻪ‪...‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺘﺮګﯥ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ښﻜﺎره ﻛﻮي‪ .‬ﺳﺘﺮګﯥ ﺧـﻮ ﻫﻐـﻪ څـﻪ ګـﻮري څـﻪ ﭼـﯥ زﻣـﻮﻧږ‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﭼﻐﯥ ﻛړې او ﭘﺎڅﻴﺪ‪.‬‬ ‫زړه او دﻣﺎغ ﻟﻴﺪل ﻏﻮاړي‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪاې ﻧﻪ څﻨګﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛﻢ‪ ،‬زه ﻛﻮم ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻳﻢ؟‬ ‫‪ -‬ﺳــﺒﺎ! ﻧــﻦ دې ﻓﻠﺴــﻔﻪ ﺑﻨــﺪه ﻛــړه‪ .‬ﻧــﻦ ﭘــﻪ ﻫﻐــﻪ ژﺑــﻪ ﺧﺒــﺮې وﻛــﻪ ﭼــﯥ زه ﭘــﺮې‬
‫‪ -‬ﺧﻠﻚ واﻳﻲ ﺧﺪاى ﭘﻪ زړوﻧﻮ ﻛﯥ دى‪ .‬ﺗﻪ ﺧﭙﻞ زړه ﻧﻪ وﭘﻮښﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻫﻴﺪﻻى ﺷﻢ‪ ،‬ﭘﻪ ﻛﻮﻣﻪ ژﺑﻪ ﭼﯥ زﻣﺎ ﺑﺎور راﺷﻲ ﺗﻪ ﺑﯥ ګﻨـﺎه ﻳـﯥ او ﺗـﺎ ﻫـﻴڅ‬
‫‪ -‬زه زړه ﻧﻪ وﻟﯥ وﭘﻮښﺘﻢ‪ ،‬زه ﺗﺎ ﻧﻪ وﻟﯥ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻧﻪ ﻛﻮم؟‬ ‫ﻧﻪ دي ﻛړي‪.‬‬
‫‪ -‬زه رﻳښﺘﻴﺎ واﻳﻢ او ﺗﻪ ﺑﺎور ﻧﻪ ﻛﻮې‪ .‬ﻛـﻪ زه دروغ وواﻳـﻢ ﺗـﻪ ﺑـﻪ ډﯦـﺮ زر ﺑـﺎور‬ ‫ﺳﺒﺎ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﺣﻴﺮاﻧﻪ ﺷﻮه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻟـﺲ ورځـﯥ ﻣﺨﻜﻴﻨـﻰ ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻧـﻪ و‪.‬‬
‫وﻛــﯥ‪ .‬ﺗــﻪ وﻟــﯥ ﻧــﻪ واﻳــﯥ ﭼــﯥ ﺗــﻪ د ﺧﻠﻜــﻮ ﭘــﻪ ﺧﺒــﺮو ﺑــﺎور ﻟــﺮې‪ .‬ﻣﺎﻧــﻪ ﻳــﻮاځﯥ‬ ‫ﻫﻐــﻪ ورﺳــﺮه ﺧﻮاﺧــﻮږۍ ﻟﭙــﺎره ﻧــﻪ و راﻏﻠ ـﻰ‪ .‬ﻫﻐــﻪ د ﺑﻴګﻨــﺎه ﺛــﺎﺑﺘﻮﻟﻮ ﺛﺒ ـﻮت‬
‫ﻫﻢ زړه ﻧﻪ ﻛﯧﺪه‪ .‬ﻳﻮه ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻏﻮﻧﺪې ﻧﺎاراﻣﻲ ﻳـﯥ ﭘـﻪ ﻣﻐـﺰو ﺑﺎﻧـﺪې ﺳـﭙﺮه وه‪.‬‬ ‫ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻏﻮاړئ‪.‬‬
‫ﺑﻴﺎ ﻳﻮه ورځ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ټﻮﻟﻮ ﻣﺸﺮې ﺧﻮر ورﺗﻪ ټﻴﻠﻴﻔﻮن وﻛـﻪ‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ دې‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺧﭙﻠﯥ ﺷﻮﻧډې وﭼﯧﭽﻠﯥ‪ ،‬ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻛﺘﻞ ﺑﻴﺎ ﭘﺎڅﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺒﺮه ﺣﻴﺮاﻧﻪ ﺷﻮې وه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ ﻏﻮاړې ﻛﻨﻪ ﭼﯥ اﷲ ﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛﻢ‪ .‬زه ﺑﻪ د اﷲ ﻧﻪ د ﻫﺮڅﻪ ﭘﺮﻳﻜـړه ﻛـﻮم‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! ﻣﺎ ﺗﺎﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول زﻣﻮﻧږ ﻛﺮه ﺑﻴﺎ راﺷﻪ او ﺗﻪ راﻧﻐﻠﯥ‪ .‬ﻣﺎ ﭘﻪ ﻫﻐـﻪ ورځ‬ ‫ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﺑﻪ راوړم ﺳﺘﺎ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ‪ .‬ﭘﻪ ﻫﻐﯥ ﻻس ﻛﯧږده او وواﻳـﻪ ﭼـﯥ ﺗـﻪ ﺑـﯥ‬
‫ﺳﺘﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﻛﺎوه‪.‬‬ ‫ګﻨﺎه ﻳﯥ‪ ،‬ﺗﺎ ﻫﻴڅ ﻧﻪ دي ﻛړي‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ د ﺳﻼم اﭼﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ د ﻫﻐﯥ څﺨـﻪ ګﻴﻠـﻪ ﻛـړې وه‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘـﻪ دې ﺧﺒـﺮه‬ ‫‪ -‬ﻛﻪ ﭘﺮﻳﻜړه ﭘﻪ ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﺑﺎﻧﺪې ﻛﯧږي ﻧﻮ ﺧﭙﻠﻪ ﻣﻮر ﻫﻢ راوﻟﻪ‪ .‬ﻟﻮﻣړې ﻫﻐﯥ‬
‫ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﻏﻮﻧﺪې ﺷﻮه‪.‬‬ ‫ﺗﻪ وواﻳﻪ ﭼﯥ ﭘﻪ ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﻻس ﻛﯧږدي او وواﻳﻲ ﭼﯥ ﻫﻐﯥ زه او ﻋﺎدل ﻳـﯥ‬
‫‪ -‬ﻋﻤﻪ! ﻣﺎ ﻫﻠﺘﻪ درﺗﻠﻞ ﻏﻮښﺘﻞ ﺧﻮ ﻣﺎﺳﺮه د ﻛﻮر ﭘﺘـﻪ ﻧـﻪ وه او ﻳـﻮاځﯥ ﻧﺸـﻢ‬ ‫ﺳﺘﺎ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻧﻪ وو ﻟﻴږﻟﻲ‪ .‬ﻫﻐﯥ دا ټﻮﻟﻪ دﺳﻴﺴﻪ ﻧﻪ ده ﺟﻮړ ﻛړې‪ .‬ﻛـﻪ ﭼﯧـﺮې‬
‫درﺗﻼى‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ داﺳﯥ وﻧﻜړل ﻧﻮ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻫـﻢ د ﺧﭙﻠـﻮ ﺑﭽـﻮ ﭘـﺮ وړاﻧـﺪې ﭘـﻪ ﺑـﻮټ ووﻫـﻞ‬
‫‪ -‬د ﻛــﻮر ﭘﻴــﺪا ﻛﻮﻟــﻮ څــﻪ ﻣﺸــﻜﻞ دې‪ .‬ﺗــﻪ ﺣﻴــﺪر ﺗــﻪ وواﻳــﻪ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﺑــﻪ دې‬ ‫ﺷﻲ ﻟﻜﻪ څﻨګﻪ ﭼﯥ ﺳﺘﺎ ﭘﻼر ﻣﺎﺳﺮه وﻛړل‪ .‬وواﻳﻪ راوﻟﯥ ﺧﭙﻠﻪ ﻣﻮر؟‬
‫راورﺳﻮي‪.‬‬ ‫د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺳﺘﺮګﯥ د ډﯦﺮ ﻗﻬﺮ ﻧﻪ ﺳﺮې ﺷﻮې‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮه ﻏﻠﯥ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫‪ -‬راوﻟﻢ ﻳﯥ‪ .‬ﺧﭙﻠﻪ ﻣﻮر ﻫﻢ راوﻟﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻤﻪ ده‪ ،‬ﻳﻮه ورځ ﺑﻪ درﺷﻢ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ دروازې ﭘﻮرې ﻻړ او ﻫﻠﺘﻪ ودرﻳﺪ‬
‫‪ -‬ﻳﻮه ورځ ﻧﺎ‪ ،‬زه ﺑﻪ دې ﺳﺒﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﻛﻮم‪ .‬ﺗﻪ ﻫﺮوﻣﺮو راﺷﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬او ﺳﺒﺎ! ﻛﻪ ﺗﻪ دروﻏﺠﻨﻪ ﺛﺎﺑﺘﻪ ﺷﻮې‪ ،‬ﻧﻮ زﻣـﺎ د ﻫـﺮ رﻧګـﻪ ﺧﭙﻠـﻮئ او د ﻫـﺮ‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻠـﻪ ﺧﺒـﺮه ډﯦـﺮه ټﻴﻨګـﻪ ﺷـﻮه‪ .‬د ﺷـﭙﯥ ډوډۍ ﭘـﺮ ﻣﻬـﺎل ﻳـﯥ ﻋـﺎرﻓﻴﻦ‬ ‫څﻪ څﺨﻪ ﺑﺎور ﺧﺘﻢ ﺷﻲ‪ .‬ﺣﺘﯥ د ﺧﺪاى څﺨﻪ ﻫﻢ‪...‬‬
‫ﻋﺒﺎس ﺳﺮه ﺧﺒﺮه ﺷﺮﻳﻜﻪ ﻛړه‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻏﻠﯥ ﻧﺎﺳﺖ و‪ ،‬ډوډۍ ﻳـﯥ ﺧﻮړﻟـﻪ او ﻛﻠـﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ دا ووﻳﻞ او د ﻛﻮټﯥ څﺨﻪ ووت‪.‬‬
‫ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﭘﻮه ﺷﻮ ﭼﯥ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻳﯥ ﻏﻮر ﻧﺪى ﻛـړى‪ ،‬ﻧـﻮ ﻟـﻪ ﺧﭙـﻞ ځﺎﻳـﻪ‬
‫ﭘﺎڅﻴﺪ او وﻳﯥ وﻳﻞ‪،‬‬ ‫‬
‫‪ -‬ﺳﻤﻪ ده‪ .‬ﻻړه ﺷﻪ‪ ،‬ﺣﻴﺪر ﺑﻪ دې ورﺳﻮي‪...‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮ ﭘﻼره ﺳﺒﺎ ﺧﻮ زه دﻓﺘﺮ ﺗﻪ ځﻢ‪ .‬زه څﻨګﻪ ﻛﻮﻻى ﺷﻢ دا ورﺳﻮم؟‬ ‫د ﻫﻐﯥ ورځـﯥ ﻧـﻪ وروﺳـﺘﻪ ﭘـﻪ ﻛـﻮر ﻛـﯥ ﻗﻴـﺪ ﭘـﺎﺗﯥ ﺷـﻮه‪ .‬درس ورﻛـﻮل ﻳـﯥ‬
‫ﺣﻴﺪر اوﺑﻪ څښﻞ ﭘﺮﯦښﻮدل او دا ﻳﯥ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﭘﺮﻳښﻲ ول ځﻜﻪ ﺣﻴﺪر ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﻧﻴﻮﻛﻪ درﻟﻮده ﭼﯥ د ﻣﻠګﺮي ﺧـﻮرﻳﻲ ﺗـﻪ‬
‫‪ -‬ﺗﻪ دﻓﺘﺮ ﺗﻠﻮ ﺳﺮه ﻫﻐﻪ ﻫﻢ ورﺳﻮه او ﺑﻴﺎ ﻳـﯥ ﻏﺮﻣـﻪ ﺑﻴﺮﺗـﻪ راوﻟـﻪ ﻫﻤﺪﻟﺘـﻪ ﺑـﻪ‬ ‫درس ورﻛﻮي او دا د ﻫﻐﯥ ﻟﭙﺎره د ﺷﺮم ﺧﺒﺮ ده‪ .‬ﭘﻪ ﻛﻮم ﺑﻞ ځﺎى ﻛـﯥ د درس‬
‫ډوډۍ وﺧﻮرو‪.‬‬ ‫ورﻛﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ ﻧﻪ وو ﻛړې‪ .‬ﻫﻐﻪ ددې ﭘﻪ اﻧﺘﻈﺎر وه ﭼﯥ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺑـﻪ د ﻫﻐـﯥ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﺧﭙﻠﻪ ﭘﺮوګﺮام ﺟﻮړ ﻛـړى و‪ .‬ﺣﻴـﺪر ﻏﻠـﻰ ﺷـﻮ‪ .‬ډوډۍ ﺧﻮړﻟـﻮ‬ ‫ﺗﺮورو ﺳﺮه ﺧﺒﺮه ﻛﻮي او دې ﺗﻪ ﺑﻪ څﻪ وواﻳـﻲ ﺧـﻮ ﻻ ﺗـﺮ اوﺳـﻪ ﻫﻐـﯥ ﻫـﻴڅ ﻧـﻪ‬
‫وروﺳﺘﻪ ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ ﻛﯥ ووﻳﻞ‪،‬‬ ‫وو وﻳﻠﻲ‪ .‬ﻫﻐﻪ ټﻮﻟﻪ ورځ ﺑﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ ﺑﻰ ﻣﻘﺼﺪه ګﺮځﯧﺪه‪ .‬ﻛﺘﺎب وﻳﻠﻮ ﺗﻪ ﻳـﯥ‬
‫‪ -‬اﺻﻞ ﻛـﯥ دا ﻛـﻮر زﻣـﺎ د ﻧﻴﻜـﻪ دى‪ .‬ﻣﺸـﺮه ﺗـﺮور څـﻮ ﻛﺎﻟـﻪ وړاﻧـﺪې ﻛﻮﻧـډه‬ ‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﺳﺒﺎ اﺗﻪ ﻧﻴﻤﯥ ﺑﺠﯥ ځﺎن ﺗﻴﺎر ﻛړئ‪.‬‬
‫ﺷﻮې ده او د ﻛﺸﺮې ﺗﺮور ﻃـﻼق ﺷـﻮى دى‪ .‬ﻧـﻮ د ﻫﻤﺎﻏـﻪ ورځـﯥ ﻧـﻪ دواړه د‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺳﺮ وﺧﻮځﺎوه‪ .‬ﻫﻐﻪ اﺗـﻪ ﻧﻴﻤـﯥ ﺑﺠـﯥ ﻻﻧـﺪې راښـﻜﺘﻪ ﺷـﻮ‪ .‬ﺳـﺎره ﺳـﻬﺎر‬
‫ﺧﭙﻠﻮ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺳﺮه ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ اوﺳﯧږي‪.‬‬ ‫ﭼﺎى څښﻠﻰ و‪ ،‬د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻛﯥ وه‪.‬‬
‫ﺣﻴﺪر وﺿﺎﺣﺖ ﺳﺮه ﻫﺮ څﻪ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ځﻮ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮ زه ﻳﻮاځﯥ دﻧﻨﻪ څﻨګﻪ ﻻړه ﺷﻢ؟‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺳﺎره ﺗﻪ ﻛﺘﻠﻮ ﺳﺮه ووﻳﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ وﻳﺮﻳﺪﻟﯥ ښﻜﺎرﻳﺪه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﭼﺎې ﻧﻪ څښﺊ؟‬
‫ﺣﻴﺪر ورﺗﻪ ﭘﻪ ﺣﻴﺮاﻧۍ وﻛﺘﻞ‪،‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ‪...‬‬
‫‪ -‬وﻟﯥ ﻳﻮاځﯥ ﺗګ ﻛﯥ څﻪ دي‪ .‬ﺧﻴﺮ زه ﻣﻮ دﻧﻨﻪ رﺳﻮم‪.‬‬ ‫ﺣﻴﺪر ﻻﺳـﻲ ﺳـﺎﻋﺖ ﺗـﻪ ﻛﺘﻠـﻮ ﺳـﺮه ووﻳـﻞ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ورﭘﺴـﯥ ﺷـﺎﺗﻪ رواﻧـﻪ ﺷـﻮه‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ د ﻣــﻮټﺮ دروازه ﭘﺮاﻧﺴــﺘﻠﻮ ﺳــﺮه وﻳﻠــﻲ ول‪ .‬ﻳــﻮ ځــﻞ ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﺳــﺎره ﺗــﻪ د‬ ‫ﺣﻴﺪر د دﻫﻠﻴﺰ دروازه ﭘﺮاﻧﻴﺴﺘﻪ او ﺧﭙﻠﻪ ﺗﻠﻮ ﻧﻪ وړاﻧﺪې ﻳﯥ ﻫﻐﯥ ﺗـﻪ اﺷـﺎره‬
‫ﻣﺨﻜﯥ ﺗﻠﻮ ووﻳﻞ‪ .‬ﺳﺎره ﭘﻪ ﺧﻮښۍ دواړه ﻳﻮ رﻧګﻪ وداﻧﻴﻮ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ .‬ﻛﻮر ﺗﻪ‬ ‫وﻛړه‪ .‬ﺳـﺎره ﭘـﻪ ډﯦـﺮه ﺣﻴﺮاﻧـۍ ﻫﻐـﯥ ﺳـﺮه ﺧـﻮاﻛﯥ ﺗﻴﺮﻳـﺪو ﺳـﺮه وروﻛﺘـﻞ‪ .‬د‬
‫رﺳﻴﺪو ﺳﺮه ﻳﯥ ﻧﻮره ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮه ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻳﯥ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻣﺸـﺮه ﺧـﻮر ﭘـﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ وﺗﻠﻮ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﺣﻴﺪر ﻫﻢ ﺑﻬﺮ ووت‪ .‬ﺳﺎره ﭘﺎم ﻧﻪ و‪ ،‬راﻏﻠـﻪ او د ﻣـﻮټﺮ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﻛﯥ وﻟﯧﺪه‪.‬‬ ‫ﺷﺎﺗﻪ ﺳﻴټ ﺳﺮه ودرﻳﺪه ﺧﻮ ﺣﻴﺪر ورﺗﻪ د ﻣﺨﻜـﯥ ﺳـﻴټ دروازه ﭘﺮاﻧﻴﺴـﺘﻪ‬
‫‪ -‬ﻋــﺎرﻓﻴﻦ راﺗــﻪ ﺑﻴګــﺎ ﭘــﻪ ټﻴﻠﻴﻔــﻮن وﻳﻠــﻲ ول ﭼــﯥ ﺳــﺒﺎ ﺑــﻪ ﺣﻴــﺪر ﺳــﺮه دﻟﺘــﻪ‬ ‫او ﭘﻪ ﻟﻮړ ﻏږ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫راځﯥ‪ .‬زه د ﻫﻤﺎﻏﯥ وﺧﺖ ﻧﻪ ﺳﺘﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﻛﻮم‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻣﺎ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﻣﺨﻜﯥ ﻫﻢ وﻳﻠﻲ ول‪ ،‬ﭼﯥ زه ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻣﻮټﺮ ﭼﻠﻮﻧﻜﻰ ﻧـﻪ ﻳـﻢ‪ .‬ﻛـﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻏﻴږ ﻛﯥ ﻧﻴﻮﻟﻮ ﺳﺮه ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﻣﺎﺳﺮه ﭼﯧﺮﺗﻪ ﺗﻠﻞ ﻏﻮاړئ ﻧﻮ ﻣﺨﻜﯥ ﺳﻴټ ﻛﯥ ﺑﻪ ﻛښﻴﻨﺊ‪.‬‬
‫‪ -‬زه ﺑﻪ دوه ﻧﻴﻤﻮ ﺑﺠﻮ ﺷﺎوﺧﻮا ﻛﯥ ﺗﺎﺳﻮ ﭘﺴﯥ راځﻢ‪.‬‬ ‫ﺳﺎره ﭘﻪ ﭼټﻜۍ ﻣﺨﻜﯥ ﺳﻴټ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ .‬څﻮ دﻗﻴﻘﻰ وروﺳـﺘﻪ ﻣـﻮټﺮ ﭘـﻪ‬
‫ﺣﻴﺪر ﺳﺎره ﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫ﭘﺎﺧﻪ ﺳﺮك روان ﺷﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺳﺎره ﺑﻪ ﻧﻦ ﻧﻪ ځﻲ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻧـﻦ ﻫﻤﺪﻟﺘـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ ﻛﯧږي‪.‬ﺗـﻪ ﺳـﺒﺎ ﻣﺎښـﺎم دې‬ ‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﭼﯧﺮﺗﻪ دﻧﺪه ﻟﺮئ؟‬
‫ﭘﺴﯥ راﺷﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﻴټﻲ ﺑﺎﻧﻚ ﻛﯥ ﻛﺎر ﻛﻮم‪.‬‬
‫ﻣﺸﺮې ﺗﺮور ﺳﻤﺪﻻﺳﻪ ﭘﺮﻳﻜړه ﻛړې وه‪.‬‬ ‫دا ﻳﻮاځﻴﻨﯥ ﭘﻮښﺘﻨﻪ او ځﻮاب وو ﭼﯥ ﭘﻨځﻪ ﻟﺲ دﻗﻴﻘﻪ ﻳﻲ ﺳـﻔﺮ ﻛـﯥ ددوي‬
‫‪ -‬وﻟﯥ ﺳﺎره؟‬ ‫دواړو ﺗﺮ ﻣﻨځ وﺷﻮ‪ .‬ﭘﻨځﻪ ﻟﺲ دﻗﻴﻘﻰ وروﺳﺘﻪ ﻣﻮټﺮ د ﻳﻮې زړې ﺧﻮ ﭘﺮاﺧـﻪ‬
‫ﺣﻴﺪر ﺳﺎره ﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪ ،‬ﺳﺎره ﻳﻮ دوه ﻛﯥ ﺣﻴﺮاﻧﻪ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫وداﻧۍ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ودرﻳﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺗﺮور‪ ،‬زه دﻟﺘﻪ ﻧﻪ ﺷﻢ ﭘﺎﺗﯥ ﻛﯧﺪې‪.‬‬ ‫دﻧﻨﻪ ﻻړه ﺷﺊ‪ ،‬ﭼـﭗ ﻻس ﺗـﻪ ﭼـﯥ ﻛـﻮم ﻛـﻮر دې‪ .‬ﻫﻠﺘـﻪ زﻣـﺎ دواړه ﺗﺮورﻳـﺎﻧﯥ‬
‫‪ -‬وﻟﯥ ﺳﺎره! د ﺷﭙﯥ وﻟﯥ ﻧﻪ؟ ﺗﻪ ﭘﻮﻫﻴږې‪ ،‬ﻧﻦ ﺑﻪ درﺗﻪ د ﺳﺒﺎ ﻛﻮر ﻫﻢ وښﺎﻳﻢ‪.‬‬ ‫اوﺳﻴږي‪.‬‬
‫‪ -‬د ﻣﻮر ﻛﻮر؟‬ ‫‪ -‬دواړه ﺗﺮورﻳﺎﻧﯥ؟‬
‫د ﺧﺒﺮو ﻣﻨځ ﻛﯥ د ﺗﺮور ژﺑﻪ وﻧښﺘﻪ‪ .‬ﺑﻴﺎ ﺳﺘﺎ ﻧﻴﺎ ددې ﻛﻮر ﭘﻪ ﺧﺮڅﻮﻟﻮ ﻛﻠﻜـﻪ‬ ‫د ﺳﺎره ﺑﺎور ﻧﻪ راﺗﻠﻮ‪.‬‬
‫ﺷﻮه ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﻋﺎرﻓﻴﻦ دا ﻛـﻮر واﺧﻴﺴـﺖ‪ .‬ﻧـﻮ د ﻫﻤﺎﻏـﻪ وﺧـﺖ ﻧـﻪ ﺑﻨـﺪ دى‪ .‬ﻫﻐـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ ﺳﺘﺎ د ﻣﻮر ﻛﻮر‪ .‬دا ﺧﻮاﻛﯥ ﺧﻮ دى‪.‬‬
‫دﻟﺘﻪ ﻫﻴڅﻮك اوﺳـﻴﺪو ﺗـﻪ ﻧـﻪ ﭘﺮﻳـږدي او ﻧـﻪ ﻫـﻢ ﺧﭙﻠـﻪ دﻟﺘـﻪ راځـﻲ‪ .‬د ﻫﻐـﯥ‬ ‫ﻫﻐﯥ د ﺳﺎره ﺷﻮق ﻧﻮر ﻫﻢ زﻳﺎت ﻛړ‪.‬‬
‫ﻛﻠﻴﺎﻧﯥ ﻣﺎﺳﺮه دي‪ .‬زه ﻳﯥ ﻫﺮه اوﻧۍ ﺧﻼﺻﻮم او ﺻﻔﺎ ﻛﻮم ﻳﯥ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﻤﻪ ده‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ ﻧﻦ ﻣﺎ ﭘﺴﯥ ﻣﻪ راځﺊ‪ .‬زه ﻧﻦ ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﻛﯧږم‪.‬‬
‫ﺗﺮور دروازه ﭘﺮاﻧﺴﺘﻠﻮ ﺳﺮه ووﻳﻞ‪ .‬ﺳﺎره ﺗـﻪ دﻧﻨـﻪ ﺗﻠـﻮ ﺳـﺮه ﻋﺠﻴﺒـﻪ ﻏﻮﻧـﺪې‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺳﻤﺪﻻﺳﻪ ﺣﻴﺪر ﺗﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﭘﺮﻳﻜړه وﻳﻠﯥ وه‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس وﺷﻮ‪.‬‬ ‫‪ -‬ښﻪ ﺗﺮور‪ ،‬زه اوس ځﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻮ ﻣﻮر ﻣﯥ دﻟﺘﻪ اوﺳﻴﺪه‪ ،‬ﻫﻐﯥ دا ﻫﺮ څﻪ وﻟﯥ ﭘﺮﻳښﻲ ول او ﻳﻮه ﺟـﻮﻧګړه‬ ‫ﺣﻴﺪر ﻻﺳﻲ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻪ ﻛﺘﻠﻮ ﺳﺮه وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬
‫ﻛﯥ اوﺳﻴﺪه‪ .‬آﻳﺎ ﻫﻐﯥ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ د داﺳﯥ اﺳﺎﻧﺘﻴﺎوو ﻓﻜﺮ ﻧﻪ وو ﻛړى‪.‬‬ ‫‪ -‬وۍ دوﻣﺮه زر‪ .‬ﻛﯧﻨﻪ ﭼﺎې ﺧﻮ وڅښﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ دﻳﻮال ﻟګﻴﺪﻟﻲ رﺳﺎﻣۍ ﺑﺎﻧﺪې ﻻس وﻫﻠﻮ‪ ،‬ﻟﻪ ځﺎن ﺳـﺮه ﻓﻜـﺮ ﻛـﺎوه‬ ‫ﻫﻐﯥ د ﺣﻴﺪر ﭘﺎﺗﯥ ﻛﯧﺪو ﻫڅﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪.‬‬
‫او ﺗﺮور دروازه ﭘﺮاﻧﺴﺘﻠﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ ﺗﺮور‪ .‬ﭘﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﻧﺪې د دﻓﺘـﺮ ﻧﺎوﺧﺘـﻪ ﻛﯧـږي‪ .‬ﺳـﺒﺎ ﻣﺎښـﺎم ﺑـﻪ راﺷـﻢ‪ .‬ﺑﻴـﺎ ﺑـﻪ‬
‫‪ -‬دا ﺳﺘﺎ د ﻣﻮر ﻛﻮټﻪ ده‪.‬‬ ‫ﭼﺎى وڅښﻢ‪ .‬اوس ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ دروازه ﭘﺮاﻧﺴﺘﻠﻮ ﺳﺮه وﻳﻠﻲ ول‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘـﻪ ﻳـﻮه ﻋﺠﻴﺒـﻪ ﺷـﻮق ﺳـﺮه دﻧﻨـﻪ‬ ‫ﻫﻐــﯥ ﺧــﺪاى ﭘﺎﻣــﺎﻧﻲ واﺧﺴــﺘﻪ او ﻻړ‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﻻ ﺗــﺮ څــﻮ ﭼــﺎى څښــﻪ ﭼــﯥ د‬
‫ﻻړه‪ .‬ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ ﺗﻴﺎره وه‪ .‬ﺗﺮور دﻧﻨﻪ ﺗﻠﻮ ﺳﺮه ﭘـﺮدې ﻟـﺮې ﻛـړې‪ .‬ﻛﻮټـﻪ روښـﺎﻧﻪ‬ ‫ﻋـــﺎرﻓﻴﻦ دوﻳﻤـــﻪ ﺧـــﻮر ﻻﻧـــﺪې رارواﻧـــﻪ وه‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ورﺗـــﻪ ﻫـــﻢ ﭘـــﻪ ﻣﻴﻨـــﻪ ښـــﻪ‬
‫ﺷﻮه‪ .‬ﻫﻐﯥ څﻠﻮر ﺧﻮا ﻛﺘﻞ‪ .‬ﻟـﻮﻣړې څـﻪ ﭼـﯥ ﻳـﯥ وﻟﯧـﺪل ﻫﻐـﻪ د ﻛـﻮټﯥ ﻛـﻮﻧﺞ‬ ‫راﻏﻼﺳﺖ ووﻳﻞ‪ .‬د ﭼﺎﻳﻮ څښﻠﻮ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﻣﺸﺮې ﺗﺮور ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻛړه او‬
‫ﻛﯥ د ﻣﻄﺎﻟﻌﯥ ﻳﻮ ﻏټ ﻣﯧﺰ او ورﺳﺮه ﺧﻮاﻛﯥ اﻟﻤﺎرۍ د ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻮ څﺨﻪ ډﻛـﯥ‬ ‫ﭘﺎﺗﯥ دوه ﻛﻮروﻧﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ ﺑﻮﺗﻠﻪ‪ .‬ﺳﺎره ﭘـﻪ دې ﭘـﻮه ﺷـﻮه ﭼـﯥ ﻫﻴڅـﻮك دﻫﻐـﯥ‬
‫وې‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﭼټﻜۍ د ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﻟﻮر ﻻړه‪ ،‬ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻮ ﺑﺎﻧﺪې ﻳﯥ ﻳـﻮ ﻧﻈـﺮ ﺗﻴـﺮ‬ ‫ﻣﻮر څﺨﻪ ﺧﻔﻪ ول‪ .‬ﻫﺮ ﭼﯧﺮﺗﻪ د ﻫﻐﯥ د ﻣﻮر ذﻛﺮ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﻣﻴﻨﻪ ﻛﯧﺪه‪.‬‬
‫ﻛړ او ﺷﺎﺗﻪ ﺗﺮور څﺨﻪ ﻳﯥ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﻣﻮرې! ﺗﺎﺳﻮ وﻟﯥ داﺳـﯥ ﻛـﻮر ﭘﺮﻳښـﻰ و‪ .‬دﻟﺘـﻪ ﺧـﻮ ټﻮﻟـﻮ ﺳـﺘﺎ‬
‫‪ -‬ﻣﻮر ﻣﯥ څﻮﻣﺮه ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛړى و؟‬ ‫ﺗﯧﺮوﺗﻨﻪ ﻫﯧﺮه ﻛړې ده‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ ﺧﻮ ﭘﻪ ژوﻧﺪ ﻛﯥ ﻳﻮځﻞ دﻟﺘﻪ راﺗﻠﺊ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻐـﻪ ﭘﻮﻫﻨﺘــﻮن ﻛــﯥ وه‪ .‬اﻧګﻠــﺶ ﻛــﯥ ﻳــﯥ اﻳــﻢ‪-‬اى ﻛــﻮه‪ ،‬او ﺑﻴــﺎ‪...‬ﻧﻮ ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ ﻫﻤﺪا ﺳﻮﭼﻮﻧﻪ ﻛﻮل‪.‬‬
‫ﭘﺮﯦښﻮده‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻫﻐﻮي ﻣﺎﺗﻪ دوﻣﺮه ﻣﻴﻨﻪ راﻛﻮي‪ ،‬ﻧﻮ آﻳﺎ ﻣـﻮر ﺗـﻪ ﺑـﻪ ﻳـﯥ ﻧـﻪ ورﻛﻮﻟـﻪ‪ .‬ﺧـﻮ ﻧـﻪ‬
‫ﺗﺮور ﻧﺎڅﺎﭘﻪ ﺧﻔﻪ ﺷﻮه‪ .‬داﺳﯥ ﻟﻜﻪ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺳﺮ ﭼﯥ ﻏﺮ راﭘﺮﻳﻮﺗﯥ وي‪.‬‬ ‫ﭘﻮﻫﻴږم ﻫﻐﯥ وﻟﯥ ﺧﭙﻞ ژوﻧﺪ ﭘﻪ دې ﻏﻠﻂ ﺳﻮچ ﻛﯥ ﺑﺮﺑﺎد ﻛړه‪.‬‬
‫‪ -‬اﻳﻢ‪-‬اى اﻧګﻠﻴﺴﻲ ﻛـﯥ‪ ،‬او ټـﻮل ﻋﻤـﺮ ﻳـﯥ د ﻛﭙـړو ﻛﺎرﺧﺎﻧـﻪ ﻛـﯥ د دوه زرو‬ ‫ﻫﻐﻪ اوس ﭘﻪ ﻣﻮر ﺑﺪګﻤﺎﻧﻪ ﺷﻮې وه‪.‬‬
‫روﭘﻮ ﭘﻪ ﺑﺪل ﻛﯥ ﻛﺎر وﻛړ‪ .‬اﺧﺮ وﻟﯥ؟‬ ‫د ﻏﺮﻣﯥ ډوډۍ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﻣﺸﺮې ﺗﺮور د ﻣﻮر ﻛﻮر ﺗﻪ ﺑﻮﺗﻠﯥ وه‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﻧﻮره ﻫﻢ ﺧﻔﻪ ﺷﻮه‪ .‬ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺧﭙﻠﻪ ﻣـﻮر ﻓﺮاﻧﺴـﻮي ژﺑـﻪ ﺧﺒـﺮو ﻛﻮﻟـﻮ ﻛـﯥ‬ ‫‪ -‬ﺳﺘﺎ ﻧﻴﺎ او ﺧﺎﻟﻪ اﻣﺮﻳﻜـﺎ ﺗﻠـﻮ ﻧـﻪ ﻣﺨﻜـﯥ دا ﻛـﻮر ﺧﺮڅـﻮل ﻏﻮښـﺘﻞ‪ .‬ﻧـﻮ ﺑﻴـﺎ‬
‫ﻟﻴﺪه ﻧﻮ ﻓﻜﺮ ﻳﯥ ﻛـﺎوه ﭼـﯥ ﻛﯧـﺪاى ﺷـﻲ د ﻛـﻮم ﺧﭙﻠـﻮان څﺨـﻪ ﻳـﯥ زده ﻛـړې‬ ‫ﭘﻼر ﻫﻐﻮي ﻣﻨﻊ ﻛړل‪ .‬وروﺳﺘﻪ ﺑﻴﺎ‪...‬وروﺳﺘﻪ ﺑﻴﺎ‪...‬‬
‫ﺗﺮ ﻣﻨځ ﺗﺮ دې ﺣﺪه اړﻳﻜﻪ وه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻳﻮ ﺧـﻂ راواﺧﻴﺴـﺖ او ﻟﻮﺳـﺘﻞ ﻳـﯥ ﭘﻴـﻞ‬ ‫وي‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه ﭼﯥ ﻣﻮر ﻳـﯥ ﺗﻌﻠـﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘـﻪ ده ﺧـﻮ د ﭘﻮﻫﻨﺘـﻮن ﺗـﺮ ﺣـﺪه‪ ،‬دا‬
‫ﻛړل‪.‬‬ ‫ﻳــﯥ ﺳــﻮچ ﻫــﻢ ﻧــﻪ وو ﻛــړې‪ .‬اﻟﻤــﺎرۍ د رﻧګﺎرﻧــګ ﻛﺘــﺎﺑﻮﻧﻮ څﺨــﻪ ډﻛــﻪ وه‪ .‬د‬
‫ﻛﺎﻏﺬ ډﯦـﺮ زوړ ﺷـﻮې وو‪ ،‬ﺑﻌـﺾ ځـﺎﻳﻮﻧﻮ ﻟﻴﻜـﻞ ﻫـﻢ وران ﺷـﻮي وو‪ .‬وار ﭘـﻪ‬ ‫ﺷﻜﺴﭙﻴﺮ ﻧﺎوﻟﻮﻧﻮ ﻧﻪ ﺗﺮ رﺣﻤﺎن ﺑﺎﺑﺎ دﻳﻮاﻧﻮﻧـﻮ ﭘـﻮرې‪ ،‬د ادﺑﻴـﺎﺗﻮ اړوﻧـﺪ ﻫـﺮ‬
‫وار ﻳﯥ ټﻮل ﺧﻄﻮﻧﻪ ﻟﻮﺳﺘﻞ ﭘﻴﻞ ﻛړل‪.‬د ﻳﻮ ﺧﻂ ﭘﻪ ﻟﻮﺳﺘﻠﻮ ﻟﻜـﻪ ﺑـﺖ ﺑـﻰ ﺳـﺎه‬ ‫رﻧګﻪ ﻛﺘﺎب دﻟﺘﻪ ﻣﻮﺟﻮد وو‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺧﻔګﺎن دې ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻮ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪.‬‬
‫ﺷﻮه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻣﻮر ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن وﻟﯥ ﭘﺮﻳښﻮد؟‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﭼﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﺗﻴﺮ ﺧﻂ ﻛﯥ څﻪ ﻟﻴﻜﻠﻲ دي‪ ،‬ﺑﻴﺨﻲ ﺳﻢ دي‪ .‬زه ﻫﻢ ﻧﻪ ﻏـﻮاړم‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﺷﺎﺗﻪ ﺗﺮور څﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻫﺎﺧﻮا دﻳﺨﻮا وﻛﺘﻞ‪.‬‬
‫ﭼﯥ زﻣﻮﻧږ واده دې ﭘﻪ ډﻧګ ډوﻧګ وﺷﻲ‪ ،‬زه ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﭼﯥ دﻟﺘﻪ دا ﺧﻠﻚ‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم‪.‬‬
‫ﻳﻮې ذاﺗﻲ ﻣﻌﺎﻣﻠﯥ ﻧﻪ وﻟﯥ دوﻣﺮه ﻏټﻪ ﻧﻨـﺪاره ﺟـﻮړوي‪ .‬ﺧـﻮ ﺑﻴـﺎ ﻫـﻢ ﺗـﻪ ﺧﻔـﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ د ﺧﭙﻠﯥ ﭘﻮښﺘﻨﯥ ځﻮاب ﻣﻮﻧﺪﻟﯥ وو‪.‬‬
‫ﻛﯧږه ﻣﻪ‪ .‬ډﺳﻤﺒﺮ ﻣﯧﺎﺷﺖ ﻛﯥ ﭼﯥ ﻛﻠﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ راﺷﻢ ﻧـﻮ ﻛـﻮر واﻟـﻪ ﺑـﻪ ﻣﺠﺒـﻮر‬ ‫‪ -‬ﻫﻠﺘﻪ ﻫﻐﯥ زﻣﺎ ﭘﻼر ﺳﺮه وﻟﯧﺪل او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻫﺮ څﻪ ﭘﺮﯦښﻮدل‪.‬‬
‫ﻛــړم ﭼــﯥ د ﻧﻜﺮﻳــﺰو ﭘــﻪ څﯧــﺮ رواﺟﻮﻧــﻮ ﺑﺎﻧــﺪې وﺧــﺖ ﻧــﻪ ﺿــﺎﻳﻊ ﻛــﻮي‪ .‬زه ﻫــﻢ‬ ‫ﻫﻐﯥ ځﺎن ﺳﺮه ﺳﻮچ ﻛﺎوه‪ .‬ﻫﻐﻪ د ﻣﻄﺎﻟﻌﯥ ﻣﯧﺰ ﺳﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳـﺘﻪ‪ .‬ﭘـﻪ ﺧﭙـﻞ ﻻس‬
‫ﭘﻮﻫﻴږم ﭼﯥ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﭙﻠﻪ ﻛﻮرﻧۍ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه راﺿﻲ ﻛړې‪.‬‬ ‫ﯦﯥ د ﻣﻄﺎﻟﻌﯥ ﻣﯧﺰ ګﺮدوﻧﻪ ﭘﺎك ﻛړل‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ د ﻫﻐﯥ روﻛﻮﻧـﻪ ﭘﺮاﻧﺴـﺘﻞ ﭘﻴـﻞ‬
‫‪ -‬ﻳﺎ ﺧﺪاﻳﻪ! دا ټﻮل څﻪ دي؟‬ ‫ﻛړل‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﻨﺪ ﻧﻪ وو‪ ،‬ﭘﻜﯥ د ﺧﻄﻮﻧﻮ ﺑﻨډل ﭘﺮوت وو‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻞ ﺳﺮ ﻻﺳﻮﻧﻮ ﻛﯥ وﻧﻴﻮ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﺮور! ﻛﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻠﻞ ﻏﻮاړئ ﻧﻮ ﺗﻠﻠﯥ ﺷـﺊ‪ ،‬زه ﻟـږه ﺷـﻴﺒﻪ دﻟﺘـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ ﻛﯧـﺪل‬
‫‪ -‬آﻳﺎ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﺎﻛﺎ ﺳﺮه د ﻣﻮر ﻧﻜﺎح ﻫﻢ ﺷﻮې وه‪ ،‬ﻧﻮ ﺑﻴﺎ زﻣـﺎ ﭘـﻼر د ﻛـﻮﻣﯥ‬ ‫ﻏﻮاړم‪.‬‬
‫ﺧﻮاﻧﻪ ﻣﻨځ ﺗﻪ راﻏﻰ؟‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ دﻟﺘﻪ ځﺎﻧﺘﻪ ﻧﻪ ډارﻳږئ؟‬
‫ﻫﻐﯥ د ﺧﻂ ﻟﻴﻜﻠﻮ ﺗـﺎرﻳﺦ ﻟﻴـﺪل ﻏﻮښـﺘﻞ‪ .‬دا ﺧـﻂ ددې د ﭘﻴﺪاﻳښـﺖ ﻧـﻪ ﻳـﻮه‬ ‫ﻫﻐﯥ ورڅﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻧﻴﻢ ﻛﺎل ﻣﺨﻜﯥ ﻟﻴﻜﻞ ﺷﻮى و‪.‬‬ ‫‪ -‬د ﻛﻮﻣﯥ ﺧﺒﺮې وﯦﺮه؟‬
‫‪ -‬اﻳﺎ ﻣﻮر ﻣﯥ د ﻧﻜﺎح ﻛﻮﻟﻮ ﺳﺮه ﺳﺮه ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗﺮه ﺗﻪ دوﻛﻪ ورﻛړه؟‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺣﻴﺮاﻧۍ وﭘښﺘﻞ‪ .‬د ﺗﺮور رﻧګ زﻳړ وﺗښﺘﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه‪ .‬ﻧﺎڅﺎﭘـﻪ ﻳـﯥ ﭘـﻪ زړه ﻛـﯥ ﺗﯧـﺮ ﺷـﻮل‪ .‬ﻫﻐـﯥ دواړه ﺧﻄﻮﻧـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬د ﻛﻮﻣﯥ ﺧﺒﺮې وﯦﺮه‪.‬‬
‫ﺧﭙﻞ دﺳﺘﻜﻮل ﻛﯥ واﭼﻮل‪ .‬اوس د ﺷﻚ ﻛﻮﻟﻮ ﻫﻴڅ ﺿﺮورت ﻧﺸـﺘﻪ‪ .‬ﻳـﻮ څـﻪ‬ ‫ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﺑﻮږﻧﻴﺪه ﻟﻪ ﻛﻮټﯥ ووﺗﻪ‪ .‬ﺳﺎره ﻳﯥ ﭘﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﻴڅ ﭘﻮه ﻧﺸـﻮه‪،‬‬
‫ﻛﺎرډوﻧــﻪ ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒــﺎس دې ﺗــﻪ د ﻧﻜــﺎح ﻣﺒــﺎرﻛۍ ﻟﭙــﺎره ﻟﻴﻜﻠــﻲ ول‪ .‬ﻫﻐــﯥ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﺴﯥ ﺷﺎﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﻛﺎرډوﻧﻪ ﻫﻢ دﺳﺘﻜﻮل ﻛﯥ واﭼﻮل‪ .‬ﻟﻪ ﻣﻮر څﺨﻪ ﻳـﯥ ﺷـﯧﺒﻪ ﭘـﻪ ﺷـﯧﺒﻪ زړه‬ ‫ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ د ﺧﻄﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﻟﻮر راﻏﻠﻪ‪ .‬ډﯦﺮ ﺧﻄﻮﻧﻪ ﭘﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ژﺑﻪ ﻟﻴﻜﻞ ﺷـﻮي‬
‫ﺑﺪﻳﺪه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻧﻮر ﺧﻄﻮﻧﻪ او ﻛﺎرډوﻧﻪ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺧﭙـﻞ ځـﺎى ﻛـﯥ ﻛﯧښـﻮدل او ﺑﻬـﺮ‬ ‫ول‪ ،‬ﻫﻐــﻪ د ﻟﻴﻜــﻮﻧﻜﻲ ﭘــﻪ ﻧــﻮم ﻟﻴــﺪﻟﻮ ﺣﻴﺮاﻧــﻪ ﺷــﻮه‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﺧﻄﻮﻧــﻪ ﻋــﺎرﻓﻴﻦ‬
‫راووﺗﻪ‪ .‬ﺗﺮور ﻫﻠﺘﻪ ﻧـﻪ وه‪ .‬ﻛﯧـﺪاى ﺷـﻲ ﻫﻐـﻪ ﺧﭙـﻞ ﻛـﻮر ﺗـﻪ ﺗﻠﻠـﻲ وي‪.‬ﻫﻐـﯥ د‬ ‫ﻋﺒـــﺎس ﻟﻴﻜﻠـــﻲ ول‪ .‬ﻣـــﻮر ﻓﺮاﻧﺴـــﻮي ژﺑـــﻪ د ﭼـــﺎ څﺨـــﻪ زده ﻛـــړې وه‪ ،‬ددې‬
‫ﻛﻮر ﺑﻬﺮﻧۍ دروازه ﭘﻪ ورو ﺑﻨﺪه ﻛړه او د ﺗﺮور د ﻛﻮر ﭘﻪ ﻟﻮر رواﻧﻪ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫ﭘﻮښﺘﻨﯥ ځﻮاب ﻳﯥ ﺗﺮ ﻻﺳﻪ ﻛﻪ ﺧﻮ ددې ﺑﺎور ﻧـﻪ راﺗﻠـﻮ ﭼـﯥ د ﻫﻐـﻮي دواړو‬
‫ﺳﺒﺎ ﭘﻪ دې ﺑﺎوري وه ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﺗﺮه ښځﻪ ﺑﻪ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﭘﻪ دروﻏﻮ ﭘﻪ ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ‬ ‫ﺗﺮ ﻣﺎښﺎﻣﻪ ﭘﻪ ﻧﺎ زړه ﺗﺮور ﺳﺮه ﻧﺎﺳﺘﻪ او د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮې اورﻳـﺪې‪ .‬ﭘﻨځـﻪ ﺑﺠـﯥ‬
‫ﻻس ﻧﻪ ږدي‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺧﭙﻞ ﻣﻮر او ﭘﻼر راوﺳـﺘﻞ‪ .‬ﻧـﻮرې ﺗـﺮه ښـځﯥ ﻳـﯥ ﻫـﻢ‬ ‫د ﺗﻮﻗﻊ ﺧﻼف ﺣﻴﺪر راﻏﻰ‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﺮاب ﻣﻌﻠﻮﻣﯧﺪه‪.‬‬
‫راﻏﻠﯥ وې‪ .‬د ﺳﺒﺎ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﺗﺮاوﺳﻪ دوﻣﺮه ﺧﻠﻚ ﻧﻪ وو راﻏﻠﻲ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﺎڅﻴﺪه‬ ‫‪ -‬ﭘﻼر ﺧﻔﻪ وو‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ ﺳﺎره ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ راوﻟﻪ؟‬
‫او اودس ﻳﯥ وﻛړ‪.‬ﻟﻮﻣړې ﻳﯥ د اوښﻜﻮ ﭘﻪ اوﺑﻮ اودس ﻛړې وو‪ .‬ﺑﻴـﺎ ﻳـﯥ ﻣـﺦ‬ ‫ﻫﻐﯥ راﺗﻠﻮ ﺳﺮه ﺗﺮور ﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬
‫او ﺳﺘﺮګﯥ ﭘﺎﻛﯥ ﻛړې او ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ راﻧﻨﻮﺗﻪ‪ .‬ﻛﻮټﻪ ﻛـﯥ ﭼﭙﺘﻴـﺎ وه‪ ،‬ﻟﻜـﻪ ټﻮﻟـﻮ‬ ‫‪ -‬ﺧﻮ ﻫﻐﻪ د ﺷﭙﯥ ﻟﭙﺎره ﭘﺎﺗﯥ ﻛﯧږي‪.‬‬
‫ﭼﯥ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﺧﺒﺮې ﻧﻪ وي ﻛړي‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻋﺎرﻓﻴﻦ زړه ﺑﺪﻳﺪه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﺧﻮ د ﺷﭙﯥ ﺧﺒﺮه ﻛﻮئ او ﻫﻐﻪ ﻣﺎﺗﻪ ﭘﻪ دې ﻏﻮﺳﻪ و ﭼـﯥ د ﻫﻐـﯥ وﻳﻨـﺎ‬
‫‪ -‬ﻛﻪ ﻣﻮر ﻳﯥ ﭘﻪ ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﻻس ﻛﯥ ﻧﻪ ږدي ﻧﻮ د ﻫﻐﯥ ﺑﻪ څﻪ ﺣﺎل وي‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﻏﺮﻣﻪ ډوډۍ ﻳﯥ ﻛﻮرﺗﻪ رﺳﻮﻟﯥ وه‪.‬‬
‫څﻪ ﻛﻮي؟‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ ورﺗﻪ وواﻳﻪ ﭼﯥ ﺳﺎره ﺧﭙﻠﻪ ﻏﻮښﺘﻞ ﻫﻠﺘﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺘﻠﻮ ﺳﻮچ ﻛﺎوه او ﺑﻴﺎ د ﻫﻐـﯥ ﻣـﻮر ﻣـﺦ ﻟﻴـﺪل ﻏﻮښـﺘﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﺮورې! ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﺧـﻮ د ﭘـﻼر د ﻏﻮﺳـﯥ ﻣﻌﻠﻮﻣـﺎت ﺷـﺘﻪ‪ .‬ﻛﻠـﻪ ﭼـﯥ ﻫﻐـﻪ ﭘـﻪ‬
‫ﻫﻐــﯥ ﺳــﺮ ښــﻜﺘﻪ ﻧﻴــﻮﻟﯥ ﻏﻠــﯥ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه‪ .‬ﻋــﺎرﻓﻴﻦ اﻗﺼــﻰ ﺗــﻪ د ﻗــﺮان ﭘــﺎك‬ ‫ﻏﻮﺳﻪ ﺷﻲ ﻧﻮ د ﻫﻴﭽﺎ ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ﻣﻨﻲ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺧﻮ زه دوﻣﺮه ورټﻠﻢ‪ .‬ﻫﻐﻪ وﻳﻞ ﺗﺎﺗـﻪ‬
‫راوړﻟﻮ وﻳﻠﻲ ول‪ .‬ﺳﺒﺎ ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﺗﻪ وﻛﺘـﻞ‪ ،‬د ﻫﻐـﯥ ﺳـﺘﺮګﯥ اوښـﻜﻮ څﺨـﻪ‬ ‫ﭼﺎ وﻳﻠﻲ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ د ﺷﭙﯥ ﻟﭙﺎره ﻫﻠﺘﻪ ﭘﺮﻳږده‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ دا ﺣﻖ ﭼـﺎ راﻛـړى دى‪ .‬ﻣـﺎ‬
‫ډﻛﯥ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﭘټ ﭘټ څﻪ وﻳﻞ‪ .‬اﻗﺼﻰ ﻗﺮان ﭘﺎك راوړى و‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻗﺮان‬ ‫ورﺗﻪ دا ﻫـﻢ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ ﻫﻐـﯥ ﻣﺤﺘﺮﻣـﯥ ﺧﭙﻠـﻪ ﻏﻮښـﺘﻞ ﻫﻠﺘـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ ﺷـﻲ ﺧـﻮ‬
‫ﭘﺎك واﺧﺴﺖ‪ .‬ﻫﻐﻪ د ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﺧﻮاﺗﻪ راﻏﻰ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻫﻴڅ ﻧﻪ اورﻳﺪل‪ .‬اوس ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ وﻛړئ‪ ،‬آﻏﻠﯥ ﺳﺎره! ﺗﺎﺳﻮ راځﺊ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻮرې! ﺗﺎﺳﻮ ﭘﻪ ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﻻس ﻛﯧږدئ او دا وواﻳﯥ ﭼﯥ ﺗﺎﺳـﻮ د ﺳـﺒﺎ او‬ ‫ﻫﻐــﯥ د زارﻳــﻮ ﭘــﻪ ﻟﻬﺠــﻪ دا ﻫــﺮ څــﻪ وﻳــﻞ‪ .‬ﺳــﺎره وﺷــﺮﻣﯧﺪه او ﭘــﻪ ﺧﭙــﻞ ځــﺎى‬
‫ﻋﺎدل ﭘﺮ ﺿﺪ ﻛﻮﻣﻪ دﺳﻴﺴﻪ ﻧﻪ وه ﺟﻮړه ﻛړې او ﻫﻐﻮي دواړه ﻣﻮ زﻣﺎ ﻛـﻮټﯥ‬ ‫ودرﻳﺪه‪.‬‬
‫ﺗﻪ ﻧﻪ وو اﺳﺘﻮﻟﻲ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ ځﻪ راځﻪ‪ .‬اوس ﺧﻮ درﺗﻪ ﻫﺴﯥ ﻫﻢ ﻛﻮر ﻣﻌﻠﻮم ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ د ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﭘﻪ ﻟﻮر وﻧﻴﻮ او دا وﻳﯥ وﻳﻠﻲ ول‪ .‬د ﺳﺒﺎ زړه‬ ‫ﺗﺮور ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻧﻪ زړه ﺣﻴﺪر ﺳﺮه رواﻧﻪ ﺷﻮه‪ .‬د ﺣﻴﺪر ﻃﺒﻴﻌـﺖ ډﯦـﺮ‬
‫درزا ﭘﺴﯥ زﻳﺎﺗﻪ ﺷﻮه‪ ،‬د ﻫﻐﯥ ﺳﺎه ګﺎﻧﯥ ﺑﻨﺪې ﺷﻮې‪ .‬ﺗﺮه ښـځﯥ ﻗـﺮان ﻛـﺮﻳﻢ‬ ‫ﺧــﺮاب و‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻛــﻮر ﺗــﻪ رﺳــﻴﺪو ﺳــﺮه ﺑــﺮه ﻻړ او ﺑﻴــﺎ ډوډۍ ﺧﻮړﻟــﻮ ﺗــﻪ ﻫــﻢ‬
‫ﻻس ﻛﯥ ﻧﻴﻮه‪ .‬ﻫﻐﻪ څﻪ ﭼﯥ ﻋﺎرﻓﻴﻦ وﻳﻠﻲ ول څﻮ ځﻠﻪ ﻳﯥ ﺗﻜﺮار ﻛړل‪،‬‬ ‫راښﻜﺘﻪ ﻧﻪ ﺷﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬اﷲ‪...‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ورﺗﻪ ﻫﻴڅ وﻧﻪ وﻳﻞ ﺧﻮ ﻫﻐﻪ ﻳﯥ د اﻧـﺪاز څﺨـﻪ ﭘـﻮه ﺷـﻮه ﭼـﯥ‬
‫ﺳﺒﺎ داﺳﯥ ﺣﺲ ﻛړل ﻟﻜﻪ څﻮك ﭼﯥ ﻳﯥ زړه ﭘﻪ ﭼړو وﻫﻲ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دې ﺑﺎوري‬ ‫ﻫﻐﻪ ﺗﺮﻳﻨﻪ ډﯦﺮ ﺧﻔﻪ دى‪ .‬ﭘﻪ ډﯦﺮ ﺑﯥ زړه ﺗﻮب ﻳﯥ ﻫﻐﯥ ﺳـﺮه ډوډۍ ﺧـﻮړﻟﯥ وه‬
‫وه ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻫﻴڅﻜﻠـﻪ ﻗـﺮان ﻛـﺮﻳﻢ ﻻس ﻛـﯥ دروغ وﻧـﻪ واﻳـﻲ‪ .‬دﻫﻐـﯥ ﺑـﺎور‬ ‫او ﺧﭙﻠــﯥ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﺗﻠﻠــﯥ وه‪ .‬ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ راﺗﻠــﻮ ﺳــﺮه ﻳــﯥ ﻫﻐــﻪ ﺧــﻂ او ﻛــﺎرډ‬
‫ﻏﻠﻂ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮ‪ .‬ﭘﻪ ﻫﻐﯥ ﻳﯥ ﺑﺎور ﻧﻪ و ﭘﻪ ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﻳﯥ ﺑﺎور و‪.‬‬ ‫راوﺑﺎﺳﻪ او ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻟﻮﺳﺘﻞ ﭘﻴﻞ ﻛړل‪.‬‬
‫‪ -‬څــﻮك داﺳــﯥ څﻨګــﻪ ﻛــﻮﻟﻰ ﺷــﻲ ﭼــﯥ ﻗــﺮان ﻻس ﻛــﯥ وﻧﻴﺴــﻲ او دروغ‬
‫وواﻳﻲ‪.‬‬ ‫‬
‫ژړا ژړا ﻟﻪ ﻛﻮټﯥ ووﺗﻞ‪ .‬دواړه ﺗـﺮه ښـځﯥ ﻫـﻢ د ﻛـﻮټﯥ ﻻړې‪ .‬ﺳـﺒﺎ ﺳـﺮ ﭘﻮرﺗـﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ ځﺎن ﺳﺮه ﺳﻮچ ﻛﻮو‪.‬‬
‫ﻛړ‪.‬‬ ‫‪ -‬او اوس ﻛﻪ زه ﻫﻢ ﭘﻪ ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﻻس ﻛﯧږدم ﻧﻮ د ﻛﻮټﯥ ټﻮل ﺧﻠـﻚ ﺑـﻪ ﻓﻜـﺮ‬
‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! زه ﺗﺎﻧﻪ د ﻫﻴڅ ﺷﻲ ﻏﻮښـﺘﻨﻪ ﻧـﻪ ﻟـﺮم او ﻧـﻪ ﺑـﻪ ﻳـﯥ راﺗﻠـﻮﻧﻜﯥ ﻛـﯥ‬ ‫ﻛــﻮي ﭼــﯥ ﻳــﻮ ﭘﻜــﯥ دروﻏﺠــﻦ دى او ﻫﻐــﯥ ﭘــﻪ دروﻏــﻪ ﭘــﻪ ﻗــﺮان ﻛــﺮﻳﻢ ﻻس‬
‫وﻟﺮم‪ .‬ﺑﺲ ﻣﺎﺗﻪ ﺧﭙﻞ ﻧﻮم راﻛﻪ‪ ،‬ﻣﺎﺗﻪ ﻃﻼق ﻣﻪ راﻛﻮه‪ .‬ﺗﻪ دوﻫـﻢ واده ﻫـﻢ وﻛـﻪ‬ ‫ﻛﯧښﻮد‪.‬‬
‫زه ﻫﻴڅ ﻧﻴﻮﻛﻪ ﻧﻪ ﻟﺮم‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻣﻮر څﺨـﻪ ﻗـﺮان ﻛـﺮﻳﻢ واﺧﻴﺴـﺖ‪ .‬ﻫﻐـﻪ اوس ددې ﭘـﻪ ﻟـﻮر راﻏـﻰ‪ .‬د‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺗﻪ د ﻧﻮم څﻪ ﺿﺮورت دى؟‬ ‫ټﻮﻟﻮ ﺳﺘﺮګﯥ اوس ددې ﭘﻪ ﻟﻮر وې‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺳﺎه ﻧﻪ ﺷﻮه اﺧﻴﺴـﺘﯥ‪ ،‬ﻫﻐـﻪ ددې‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻮړ ﻏږ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﭘﻪ ﻟﻮر راروان و‪.‬‬
‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﭘﻪ ﻣﺎ رﺣﻢ وﻛﻪ‪.‬‬ ‫ﺳﺒﺎ ﻣﺸﺮ ﺗﺮه ښځﯥ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ ،‬د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ څﯧﺮه ﻛﯥ ﻧﻪ ﻛﻮم ﺧﺠﺎﻟـﺖ‪ ،‬ﻧـﻪ ﻛـﻮم‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﭘﻪ ﻣﺎ رﺣﻢ ﻛـړى دى؟ وواﻳـﻪ ﺳـﺘﺎ ﭘـﻪ ﻣـﺎ زړه ﺳـﻮځﯧﺪﻟﻰ دى؟ ﻧـﻮ ﺑﻴـﺎ زه‬ ‫درد‪ ،‬ﻧﻪ ﻛﻮم ﺷﺮم‪ ،‬د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ څﻴﺮه ﻛﯥ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ول‪ .‬ﻫﻐﯥ د ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر څﯧـﺮې‬
‫څﻨګــﻪ رﺣــﻢ ﻛــﻮﻻى ﺷــﻢ‪ .‬ﺳــﺒﺎ ﻛــﺮﻳﻢ! زه ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒــﺎس ﭘــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻫــﻮښ او‬ ‫ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ .‬ﻫﻠﺘﻪ ﻫﻢ ﻧﺎ اراﻣـﻲ وه‪ ،‬اوښـﻜﯥ وې‪ ،‬ﻫﻴﻠـﻪ وه‪ .‬اﻗﺼـﯥ دروازې ﺗـﻪ‬
‫ﺣﻮاس ﺗﺎﺗﻪ درې ځﻠﻪ ﻃﻼق درﻛﻮم‪.‬‬ ‫ﺗﻜﯧﻪ وﻫﻠﯥ وﻻړه وه‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ددې ﭘﻪ ﻟﻮر راﻏﻰ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ د ﻛﻮټﯥ څﺨﻪ ووت‪ .‬ﺗﺮه ښځﻪ او ﺗﺮه ﻳﯥ ﻫﻢ د ﻛﻮټﯥ څﺨﻪ ووﺗﻞ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘـﻪ‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﺗﻪ دا وواﻳﻪ ﭼﯥ ﺗﻪ ﺑﻰ ګﻨﺎه ﻳﯥ‪ .‬او ﻋﺎدل ﺳﺮه ﻫﻠﺘﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻮښﻪ ﻧـﻪ‬
‫ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻟﻜﻪ ﺑﺖ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه‪.‬‬ ‫وې ﺗﻠﻠﯥ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳــﺒﺎ ﻛــﺮﻳﻢ! زه ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒــﺎس ﭘــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻫــﻮښ او ﺣــﻮاس ﺗﺎﺗــﻪ درې ځﻠــﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ددې ﭘﻪ ﻟﻮر وﻧﻴـﻮ‪ .‬ﻫﻐـﯥ د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ څﯧـﺮې ﺗـﻪ وﻛﺘـﻞ‪ .‬ﻫﻐـﯥ‬
‫ﻃﻼق درﻛﻮم‪.‬‬ ‫ورﺗﻪ ﻫﻢ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯥ ﻛﺘﻞ‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺳﺘﺮګﯥ ﺑﻞ ﻟﻮر ﺗﻪ ﻛړې‪.‬‬
‫ﻫﻤﺪﻏﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﯥ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﺗﺮ ﻏﻮږو ﺗﯧﺮه ﺷﻮه‪ .‬ﻫﻐﻪ د ﺧﭙﻞ ځﺎﻳﻪ ﭘﺎڅﻴﺪه او‬ ‫‪ -‬دا واﺧﻠﻪ ‪ ،‬ﻗﺮان ﭘﺎك‪.‬‬
‫ﻣﻄﺎﻟﻌﯥ ﻣﯧﺰ ﺳﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ .‬ﭘﻪ ډﯦﺮ اﺣﺘﻴﺎط ﻳﯥ ﻗﺮان ﭘﺎك راواﺧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ورﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪ .‬ﺳﺒﺎ ﺳﺮ ښﻜﺘﻪ ﻛړ‪ ،‬ﻫﻐﯥ ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﻻس ﻛـﯥ وﻧـﻪ ﻧﻴـﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻳﻮ څﻮك ﻧـﻪ ﻳـﻮ څـﻮك ﺧـﻮ ﺑـﻪ د ﻗـﺮان ﻛـﺮﻳﻢ اﺳـﺮه ﻟـﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه ﻟـﺮي ﻧـﻮ ﻛـﻪ‬ ‫د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺳﺎه ﺑﻨﺪه ﺷﻮه‪.‬‬
‫ﺧﻠﻚ ﻣﺎ ﭘﺮﻳږدي ﻧﻮ ﭘﻪ دې زﻣﺎ واك ﻧﺸﺘﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! دا وﻧﻴﺴﻪ‪ ،‬ﻗﺮان ﭘﺎك‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﺧﭙﻠﯥ ﺳﻴﻨﯥ ﺳﺮه ﻧﻴﻮﻟﯥ ﭘﻪ ﺳﻠګﻮ ﺳﻠګﻮ ژړل‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﭘﻪ ﺑﻰ ﻛﺮارۍ وﭘﻮښﺘﻞ‪ .‬ﺳﺒﺎ ﻧﻪ ﺳﺮ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړ او ﻧـﺎ ﻳـﯥ ﻗـﺮان‬
‫ﻛﺮﻳﻢ واﺧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ!‬
‫د ﻣﻮر د ﺧﻮﻟﯥ څﺨﻪ ﻳﯥ ﻳﻮ ﻏـږ ﭘﻮرﺗـﻪ ﺷـﻮ‪ .‬اﻗﺼـﻰ ﭘـﻪ ﺳـﻠګﻮ ﺳـﻠګﻮ ژړل‪ .‬د‬
‫‪ -‬ﻛﺎﻛﺎ! ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﻣﯥ ﻳﻮه ﺧﺒﺮه ﻛﻮﻟﻪ‪.‬‬ ‫ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻣــﻮر ﺳــﺮ ﺟــګ ﻧﻴــﻮﻟﯥ وﻻړه وه‪ .‬ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﺳــﺘړي ﻗﺪﻣﻮﻧــﻪ ﭘــﻪ ﺷــﺎ‬
‫د ﻫﻤﺎﻏﯥ ﺷﭙﯥ ﭘﻪ ﺳﻬﺎر ﻳﯥ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس څﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫راﻏﻰ‪ ،‬ﻫﻐﯥ ﻗﺮان ﭘﺎك د ﻣﻄﺎﻟﻌﯥ ﭘﻪ ﻣﯧﺰ ﻛﯧښﻮد‪ .‬دﺳﺒﺎ ﻣﻮر او اﻗﺼـﯥ ﭘـﻪ‬
‫ﺳﻢ دى‪.‬‬ ‫‪ -‬آﻳﺎ داﺳﯥ ﻧﻪ ﺷﻲ ﻛﯧﺪاى ﭼﯥ زه د ﺧﭙﻞ ﻣﻮر ﻛﻮر ﻛـﯥ اووﺳـﻴږم‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﻛـﻮر‬
‫ﻫﻐﯥ د ﺳﺎره ﻟﭙﺎره ﺧﺒﺮه وﻛړه ﺧﻮ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺑﺪه ﻟﻬﺠﻪ ﻫﻐﻪ ورټﻪ‪،‬‬ ‫ﺧﺎﻟﻲ دى ﻧﻮﻛـﻪ ﺗﺎﺳـﻮ ﺗـﻪ ﻫـﻢ څـﻪ اﻋﺘـﺮاض ﻧـﻪ وي ﭼـﯥ زه ﻳـﻮاځﯥ اوﺳـﻴږم‬
‫‪ -‬ﺗﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﺑﻨﺪه ﻛﻪ‪ ،‬ﺳﺘﺎ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮو ﻛﯥ ﻫﻴڅ ﻛﺎر ﻧﺸﺘﻪ‪.‬‬ ‫ځﻜﻪ ﻫﻠﺘﻪ ﺑﻪ راﺳﺮه دواړه ﺗﺮورﻳﺎﻧﯥ او ﻧﻮر ﺧﻠﻚ وي‪.‬‬
‫ﺣﻴــﺪر ﻫــﻴڅ ﻓﻜــﺮ ﻧــﻪ ﻛــﺎوه ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ ﺑــﻪ د ﺳــﺎره ﭘــﻪ وړاﻧــﺪې داﺳــﯥ رټــﻞ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﺣﻴﺮان ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻛﯧږي‪.‬دﻫﻐﻪ ﻣﺦ ﺳﻮر ﺷﻮ او ﭼﺎى ﻳﯥ ﻧﻴﻤﺎﻳﯥ ﻛﯥ ﭘﺮﯦښﻮد‪ ،‬ﻻړ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! دا ﺗﻪ څﻨګﻪ ﺧﺒﺮې ﻛﻮې‪ .‬ﻛﻪ ﺗﻪ د ﻫﻐﻪ ځﺂى ﻧﻪ راﻏﻠﯥ ﻳـﯥ ﻧـﻮ ددې دا‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﻣﺎﺗﻪ وواﻳﯥ‪ ،‬ﺗﺎﺳﻮ څﻪ ﭘﺮﻳﻜړه ﻛړې ده؟‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ ﻧﻪ دى ﭼﯥ ﺗﻪ دې ﻫﻠﺘﻪ اووﺳﻴږې‪ .‬آﺧﺮ ﺗﻪ ﭘﻪ دې ﻛﻮر ﻛﯥ څـﻪ ﺳـﺘﻮﻧﺰه‬
‫ﺳﺎره ﻻ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﺒﺮه وﻻړه وه‪.‬‬ ‫ﻟﺮې؟ ﺗﻪ وﻟﯥ دﻟﺘﻪ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﻧﻪ ﻳﯥ؟‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺳﺒﺎ ﺑﻪ ﭘﻪ دوﻣﺮه وړو وړو ﺧﺒﺮو دوﻣﺮه ﺿﺪ ﻧـﻪ ﻛـﺎوه څﻨګـﻪ ﭼـﯥ ﺗـﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭼﺎې څښﻞ ﭘﺮﻳښﻲ ول‪.‬‬
‫ﻛﻮې‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺧﺒﺮه د ﺧﻮښۍ ﻳﺎ ﻧﻪ ﺧﻮښۍ ده ﻧﻮ ځﻜﻪ د ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﻛﻮر ﻛﯥ ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ ﻳـﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻋﺠﻴﺒﻪ اﻧﺪاز ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‬ ‫او ﺑﻴﺎ ﻫﻐﻪ ﻫﻢ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻛﻮر دى‪ .‬زه ﺑﻪ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ اوﺳـﻴږم‪ ،‬دﻟﺘـﻪ ﻳـﺎ‬
‫‪ -‬ﺧﻮ زه ﺑﻪ ډﯦﺮ داﺳﯥ ﻛﺎروﻧﻪ وﻧﻜړم ﭼﯥ ﻫﻐﯥ ﻛړي دي‪.‬‬ ‫ﻫﻠﺘﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺳﺎره! زه ﺑﻪ دې ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﻫﻐﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ اوﺳﻴﺪو ﺗﻪ ﭘﺮﻳﻨږدم‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺧﻮ زه ﻧﻪ ﻏﻮاړم ﺗﻪ ﻫﻠﺘﻪ اووﺳﻴږې‪ ،‬او ﻧﻪ ﺑﻪ ﻫـﻢ درﺗـﻪ ددې ﺧﺒـﺮې اﺟـﺎزت‬
‫ﻫﻐﯥ ﺧﭙﻠﻪ ﭘﺮﻳﻜړه واوروﻟﻪ‪.‬‬ ‫درﻛړم‪ .‬ﻛﻪ ﺳﺒﺎ ژوﻧﺪئ وه ﻧﻮ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻫﻐﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻧﻪ وې ﭘﺮﻳښﯥ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳــﻤﻪ ده‪ .‬ﻧــﻮ ﺗﺎﺳــﻮ زﻣــﺎ ﻧﻴﻜــﻪ ﺳــﺮه ﺧﺒــﺮه وﻛــﺊ‪ .‬زه ﻫﻐــﻮي ﺳــﺮه اوﺳــﻴﺪل‬ ‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه راﻧﻴﻐﻪ ﺷﻮه‪.‬‬
‫ﻏﻮاړم‪.‬‬ ‫‪ -‬وﻟﯥ اﺧﺮ‪ ،‬ﻫﻐﯥ وﻟﯥ زه ﻫﻠﺘﻪ ﻧﻪ ﭘﺮﯦښﻮدم‪ .‬داﺳﯥ ﻛﻮﻣـﻪ څـﻪ ﺧﺒـﺮه ده ﻫﻠﺘـﻪ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﺑﻰ وﺳۍ د ﻫﻐﯥ ﻣﺦ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ ،‬ﭘﻪ ﻟﻮﻣړي ځﻞ ﻳﯥ ﭘﻪ داﺳﯥ ﺿـﺪ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻛﻮم داﺳﯥ ﻛﺎر ﻛړى دى ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻧـﻪ ﺷـﻲ ﺗﻠﻠـﻰ‪ .‬ﺣﺎﻻﻧﻜـﻪ‬
‫ﻛﻮﻟﻮ ﻟﻴﺪﻟﻪ‪.‬‬ ‫ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ ﺗﻠــﻞ ﭘﻜــﺎر ول‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﺑﺎﻳــﺪ ﻟﻴــﺪﻟﻲ ول ﭼــﯥ ټﻮﻟــﻮ د ﻫﻐــﯥ ﻏﻠﻄــﻲ‬
‫‪ -‬ﺳﻤﻪ ده‪ ،‬زه ﺑﻪ دې ﻧﻴﻜﻪ ﺳﺮه ﺧﺒﺮه وﻛﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﺨښﻠﯥ ده‪ .‬د ﻛﻮرﻧۍ ﭘﺮ ﺿﺪ واده ﺻﺤﻲ ﺧﻮ دا دوﻣـﺮه ﻏـټ ﺟـﺮم ﻧـﺪى ﭼـﯥ‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﻣﺎﺗﻪ وواﻳﯥ‪ ،‬ﭼﯥ ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﺒﺮه ﻛﻮئ؟‬ ‫ﻫﻐﻪ د ﺗﻞ ﻟﭙﺎره د ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮرﻧۍ څﺨﻪ ﻟﺮې اووﺳـﻴﺪه‪ .‬ﻫﻐـﯥ زه ﻫـﻢ ټـﻮل ﻋﻤـﺮ‬
‫‪ -‬څﻮ ورځﻮ ﻛﯥ‪.‬‬ ‫ﻳﻮاځﯧﺘــﻮب ﭘــﻪ اور وﺳــﻴځﻠﻢ ﺧــﻮ اوس د ټﻮﻟــﻮ ﺳــﺮه ﻟﻴــﺪل ﻏــﻮاړم‪ ،‬د ټﻮﻟــﻮ‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻧﻪ زړه دا ووﻳﻞ او ﭘﺎڅﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﻮاﺗﻪ ﺗﻠﻞ ﻏﻮاړم‪.‬‬
‫درې ورځﯥ وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ وﻏﻮښﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ﭘـﻪ ﻟـﻮﻣړي ځـﻞ ﺧﭙﻠـﻮ اﺣﺴﺎﺳـﺎﺗﻮ څﺨـﻪ ﺑﻬـﺮ ووﺗـﻪ‪ .‬ﺣﻴـﺪر ﭘـﺮې ﻫـﻢ زړه‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﺳﺘﺎ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﺮه ﺧﺒﺮه ﻛړﯦﺪه‪ .‬ﻟـږه ﺷـﻴﺒﻪ وروﺳـﺘﻪ ﺑـﻪ ټﻴﻠﻴﻔـﻮن وﻛـړي‪ ،‬ﺗـﻪ‬ ‫وﺳﻮځﯧﺪ‪.‬‬
‫ورﺳﺮه وﻏږﻳږه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﭘﻼره! زﻣﺎ ﭘﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻪ ﭼﯧﺮې دا د ﺧﭙﻞ ﻣﻮر ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛـﯥ اوﺳـﻴﺪل ﻏـﻮاړي‬
‫د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﻳﯥ ورﺗﻪ وﻳﻞ‪ .‬د ﻫﻐﯥ زړه درزا زﻳﺎﺗـﻪ ﺷـﻮه‪ .‬ﻟـږه ﺷـﻴﺒﻪ ﻛـﯥ د‬ ‫ﻧﻮ دا ﻛﻮﻣﻪ ﻏﻠﻄﻪ ﺧﺒﺮه ﻧﺪه‪ ،‬زه ﺧﻮ واﻳﻢ ﭼﯥ ددې ځﺎى څﺨﻪ ورﺗﻪ ﻫﻐﻪ ځﺎى‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ورو ﻏږ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ټﻴﻠﻴﻔﻮن زﻧګ راﻏﻰ‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻏـﻮږې ﭘﻮرﺗـﻪ ﻛـړ او ﺑﻴـﺎ ﻳـﯥ ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ اﺷـﺎره‬
‫‪ -‬ﺗﻪ ﭘﻮﻫﻴږې‪ ،‬ﺳﺒﺎ ﻏﻮښﺘﻞ ﺗﻪ ﻣﺎ ﺳﺮه اووﺳﻴږې‪.‬‬ ‫وﻛړه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ رﭘﻴﺪﻟﻲ ﻻﺳﻮﻧﻮ ﻏﻮږې وﻧﻴﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬زه ﭘﻮﻫﻴږم‪ ،‬ﺧﻮ ﻣﻮر ﺑﻪ دا ﻓﻜﺮ ﻧﻪ ﻛـﺎوه ﭼـﯥ د ﻫﻐـﯥ ﻛـﻮرﻧۍ ﺑـﻪ ﻣـﺎ وﻣﻨـﻲ‪.‬‬ ‫‪ -‬اﻟﺴﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ ﺳﺎره!‬
‫ﻫﻐﻮى د ﻣﻮر ټﻮﻟﯥ ﻏﻠﻄﻴﺎﻧﯥ‪...‬‬ ‫‪ -‬اﻟﺴﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! دوﻣﺮه زر ﭘﺎﻳﻠﻪ ﻣﻪ ﺳﻨﺠﻮه‪ .‬ﺗﻪ ﭼﯥ څﻪ ﻓﻜﺮ ﻛـﻮې ﻫﻐـﻪ ﻫـﺮ څـﻪ ﻏﻠـﻂ‬ ‫ﻫﻐﯥ دا ووﻳﻞ او د ﻫﻐﯥ ﻟﻮرې د ژړا ﻏږوﻧﻪ راﺗﻠﻞ‪.‬‬
‫دي‪.‬‬ ‫‪ -‬زه ﺳﺘﺎ اﻗﺼﻰ ﺧﺎﻟﻪ ﻳﻢ‪ .‬ﺗﻪ څﻨګﻪ ﻳﯥ؟‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮه ﭘﺮې ﻛړه‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ښځﯥ ﭘﻪ ژړا دا ﻫﺮڅﻪ وﻳﻞ‪ ،‬د ﺳﺎره زړه ﻫﻢ ډك ﺷﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﺗﺎﺳﻮ ﻣﺎﺗﻪ وواﻳﯥ‪ ،‬رﻳښﺘﻴﺎ څﻪ دي؟‬ ‫‪ -‬زه ښﻪ ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ ورڅﺨــﻪ وﭘﻮښــﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﺑــﻰ ﻛــﺮارۍ ﻟــﻪ ﺧﭙــﻞ ځﺎﻳــﻪ ﭘﺎڅﻴــﺪ‪ .‬ﺳــﺎره‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! زﻣـﺎ زړه ﻏـﻮاړي‪ ،‬ﺗـﻪ زﻣـﺎ ﺳـﺮه ﺧـﻮاﻛﯥ وې او ﻣـﺎ ﻏﻴـږ ﻛـﯥ ﻧﻴـﻮﻟﯥ‬
‫ورﺑﺎﻧﺪې زړه وﺳﻮځﯧﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﭙﻠﻪ ﻣﻴﻨﻪ درﻛړې واى‪...‬‬
‫‪ -‬زه ﭘﻮﻫﻴږم‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ څﻪ ﭘټﻮل ﻏﻮاړئ‪ .‬زه ﭘﻪ دې ﻫـﻢ ﭘـﻮﻫﻴږم ﭼـﯥ ﺳﺘﺎﺳـﻮ زړه‬ ‫ﺑﻴﺎ ﺗﺮې ﭼﺎ ﻏﻮږې واﺧﻴﺴﺖ او ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ ډاډ ورﻛﺎوه‪ .‬ﺑﻴﺎ دﻫﻐـﯥ ﻟـﻮرې د‬
‫څﻮﻣﺮه ﻏټ دى‪ .‬ﺧﻮ زه د ﺗﻞ ﻟﭙﺎره ﺗﺎﺳـﻮ ﺳـﺮه ﻧـﻪ ﺷـﻢ اوﺳـﻴﺪﻻې‪ .‬ﻛـﻪ زه ﻻړه‬ ‫ﻳﻮ ﺳړي ﻏږ راﻏﻰ‪.‬‬
‫ﺷﻢ ﻧﻮ ﺗﺎﺳـﻮ ﺑـﻪ ورو ورو ﺧﭙـﻞ ﻋـﺎدي ﺣﺎﻟـﺖ ﺗـﻪ راﺷـﺊ‪ .‬ﻧـﻮر ژوﻧـﺪ ﺑـﻪ ﻣـﺎ او‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! زه ﺳﺘﺎ ﻣﺎﻣﺎ ﻳﻢ‪ .‬ګﻮره ﺗﻪ ﺧﻔـﻪ ﻛﯧـږه ﻣـﻪ‪ ،‬ﺗـﻪ ﻫـﻴڅ ﻓﻜـﺮ ﻣـﻪ ﻛـﻮه‪ .‬څـﻮ‬
‫ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻟﭙﺎره اﺳﺎﻧﻪ وي‪ .‬ﻛﻪ زه دﻟﺘﻪ اووﺳﻴږم ﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﻣﺎﺿـﻲ ﻫﻴـﺮ ﻛـړئ‬ ‫ورځﻮ ﻛﯥ ﺑﻪ ﺳﺘﺎ اﻗﺼﻰ ﺧﺎﻟﻪ ﻫﻠﺘﻪ ﺗﻪ درﺷﻲ‪ .‬ﺳـﺘﺎ اﺳـﻨﺎد ﺑـﻪ ﺑﺮاﺑـﺮ ﻛـړي او‬
‫او ﻧﻪ ﺑﻪ زه ﺧﭙﻞ ﺣﻴﺜﻴﺖ‪ .‬ﭘﻪ ﻣﺎ ډﯦﺮ ګﺮان ﻳﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﺎﻛﺎ! ﻧﻮ ځﻜﻪ ﻣـﻮ‬ ‫دﻟﺘﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﻪ ﺑﻪ دې راوﻟﻲ‪.‬‬
‫د ﻫــﺮ رﻧګــﻪ ذﻣــﻪ وارۍ څﺨــﻪ ﺧﻼﺻــﻮل ﻏــﻮاړم ﭼــﯥ ﭘــﻪ آﻳﻨــﺪه ﻛــﯥ ﺗﺎﺳــﻮ او‬ ‫ﻫﻴﭽــﺎ د ﻫﻐــﯥ ﻣــﻮر ﺑــﺎره ﻛــﯥ څــﻪ وﻧــﻪ وﻳــﻞ او ﻧــﺎ ﻫــﻢ د ﻫﻐــﯥ ﻛــﻮﻣﯥ ﻏﻠﻄــۍ‬
‫ﺣﻴﺪر او د ﻫﻐﯥ ﻣﯧﺮﻣﻦ او ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯥ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻪ ﻛړي‪.‬‬ ‫ﻳﺎدوﻧﻪ وﺷﻮه‪ .‬ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ﻫﻐﻮي ﻫﺮڅﻪ ﻫﻴﺮ ﻛړي وي‪ .‬د څﻮ ﺷﻴﺒﻮ ﻟﭙـﺎره ﻳـﯥ‬
‫ﺳﺎره ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﺳﻮچ ﻛړې وو او ﺑﻴﺎ ﭘـﻪ ډﻛـﻮ ﺳـﺘﺮګﻮ د ﻛـﻮټﯥ څﺨـﻪ ﺗﻠﻠـﯥ‬ ‫ورﺳﺮه ﺧﺒﺮې وﻛړې او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﺧﺪاى ﭘﺎﻣﺎﻧﻲ واﺧﻴﺴـﺘﻪ‪ .‬اﻗﺼـﻰ ﺧﺎﻟـﻪ اوس‬
‫وه‪.‬‬ ‫ﻫﻢ ژړل‪.‬‬
‫‪ -‬څﻮ ورځﯥ وروﺳﺘﻪ اﻗﺼﻰ ﺧﺎﻟﻪ راځﻲ او ﻣﺎ ځﺂن ﺳﺮه ﺑﻮځﻲ‪.‬‬
‫‬ ‫ﻫﻐﯥ ټﻴﻠﻴﻔﻮن اﻳښﻮدو ﺳﺮه ووﻳﻞ‪ .‬دﻫﻐﯥ ﻣﺦ ﺧﻮﻟﯥ ﺧﻮﻟﯥ ﺷﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺗﻪ ﺑﻪ ﻻړه ﺷﯥ؟‬
‫ﻋﺎدل ﻟﻪ ﻫﻐﯥ وروﺳﺘﻪ ﺑﻴﺎ راﻧﻐﯥ‪ .‬ﻣﻮر او ﭘﻼر ورﭘﺴﯥ ﻫﺮ ځﺎى وﻟټـﻮو ﺧـﻮ‬ ‫ﻫﻐﯥ ورڅﺨﻪ ﭘﻪ ﺑﯥ ﻛﺮارۍ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫د ﻫﻐﯥ درك وﻧﻪ ﻟګﻴﺪه‪ .‬د ﺳﺮﻣﺪ واده ﻫﻢ ډﯦﺮ ﺳﻮړ ﺗﯧﺮ ﺷﻮى وو‪ .‬د ﺳـﺮﻣﺪ د‬ ‫‪ -‬ﻛﺎﻛـﺎ! زه دﻟﺘـﻪ ﻧــﻪ ﺷــﻢ اوﺳــﻴﺪﻟﯥ‪ .‬زه دﺧﭙﻠــﯥ ﻛــﻮرﻧۍ ﺧﻮاﺗــﻪ ﺗﻠــﻞ ﻏــﻮاړم‪.‬‬
‫واده ﭘﻪ دوﻳﻤﻪ ورځ ﻣﺸﺮې ﻛﺎﻧﻲ د ﺳﺒﺎ ﻣﻮر د ﻫﻐﯥ ﻟﭙﺎره ﻳﻮ ﻛﻮر ﭘﻴﺪا ﻛړى‬ ‫ﻫﻐﻮي ټﻮل زﻣﺎ ﺧﭙﻞ دي‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ د ﻫﻐﻮى ﺿﺮورت دى‪.‬‬
‫ﻛﻮم‪.‬‬ ‫و‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﻣﻮر ﻫﻢ څﻪ اﻋﺘﺮاض ﻧﻪ و ﻛړى‪.‬‬

‫ﻣﻮر ﻳﯥ ورﺗﻪ د ډاډګﻴﺮﻧﯥ ﻟﭙﺎره وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫‪ -‬د ﻫﻐﯥ ﺳړي ﻋﻤﺮ د ﭘﻨځﻪ څﻠﻮﻳښﺘﻮ ﭘﻨځﻮﺳﻮ ﭘﻪ ﺷﺎوﺧﻮا ﻛﯥ دى‪ .‬د ﻫﻐـﯥ‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﻮرې! اوس ﻣﺎ ﻟﭙﺎره د ښﺎﭘﻴﺮۍ ﺿﺮورت ﻧﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺎﺳﻮ ﻫﻴڅ ﻣﻪ ﻛﻮئ‪.‬‬ ‫ﻟﻮﻣړۍ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻳﻮه ﻣﯧﺎﺷﺖ وړاﻧﺪې ﻣـړه ﺷـﻮﻳﺪه‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﺷـﭙږ اوﻻدوﻧـﻪ ﻟـﺮي‪.‬‬
‫‪ -‬ځﻪ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ اوس دوﻳﻢ واده ﻧﻪ ﻛﻮې؟‬ ‫ﻳﻮه ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻛﯥ ﻣﺰدوري ﻛﻮي‪ ،‬زه ﭘﻮﻫﻴږم دا ﻛـﻮم ښـﻪ ځـﺎى ﻧـﺪى ﺧـﻮ څـﻪ‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﻛﻠﻪ وﻳﻠﻲ دې ﭼﯥ زه واده ﻧﻪ ﻛﻮم‪ .‬زه ﺑﻪ واده ﺧﺎﻣﺎﺧﺎ ﻛـﻮم ﺧـﻮ ﭘـﻪ ﺧﭙﻠـﻪ‬ ‫ﭼﯥ ﺳﺘﺎ ﻟﻮر ﻛړي دي‪ ،‬د ﻫﻐﯥ ﻣﻨﻠﻮ ﺗﻪ ﻫﻴڅﻮك ﺗﻴﺎر ﻧﺪي‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺳړي ﺗﻪ ﻣـﻮ‬
‫ﺧﻮښﻪ‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ ددې ﺑﺎره ﻛﯥ ﻫﻴڅ ﻓﻜﺮ ﻣﻪ ﻛﻮئ‪.‬‬ ‫د ﺳﺒﺎ ﺑﺎره ﻛﯥ ﻫﺮ څﻪ وﻳﻠﻲ دي‪ .‬ﺗﻪ ﭘﻮﻫﻴږې ﭼﯥ زه څـﻮك ﭘـﻪ دﻫﻮﻛـﻪ ﻛـﯥ ﻧـﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫ﺷﻢ ﺳﺎﺗﻠﻰ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺳړى اوس ﻫﻢ ﺳﺘﺎ ﻟﻮر ﻣﻨﻠﻮ ﺗﻪ ﺗﻴﺎر ﺷـﻮ‪ .‬ﺗـﻪ دﻋـﺎ ﻛـﻮه ﭼـﯥ‬
‫‪ -‬څﻪ! اوس دې د ﺧﻮښۍ واده ﭘﻴﺮى ﻟﻪ ﺳﺮه ﻧﻪ دى ښﻜﺘﻪ ﺷﻮي‪ .‬ودې ﻟﻴـﺪل‬ ‫ﺳﺘﺎ ﻟﻮر ﻫﻐﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﭼﯥ دداﺳﯥ ﺧﻮښﻮ ﭘﺎﻳﻠﻪ ﻛﻨﻪ‪.‬‬ ‫دا ﻫﺮ څﻪ ﻣﺸﺮ ﺗﺮه د ﺳـﺒﺎ ﻣـﻮر ﺗـﻪ وﻳﻠـﻲ ول‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﻣـﺦ ﭘـټ ﻛـړى‪ ،‬ﭘـﻪ ﺳـﻠګﻮ‬
‫ﻣﻮر ﻳﯥ د ﭘﻮﻫﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ ﻛﺎوه ﺧﻮ ﻫﻐﻪ ﻏﻠﻰ و‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻧـﻪ ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ددې‬ ‫ﺳﻠګﻮ ژړل‪.‬‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎره ﻛﯥ وﻏږﻳږي‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘﻮﻫﻴـﺪه ﭼـﯥ ﻫﻐـﯥ ﺳـﺮه داﺳـﯥ ﻛـﻮم دﻟﻴـﻞ‬ ‫ﭘﻪ درﻳﻤﻪ ورځ ﻣﺸﺮ ﺗﺮه ﻫﻐﻪ ﺳړى‪ ،‬ﻣﻼ او ګﻮاﻫـﺎن راوﺳـﺘﻞ‪ .‬ﺳـﺒﺎ ﻧـﻪ ﭼﻐـﯥ‬
‫ﻧﺸﺘﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﭘﺮې ﺑﺤﺚ وګټﻲ‪.‬‬ ‫وﻫﻠﯥ او ﻧﻪ ﻳﯥ ﻫﻢ د ﻧﻪ ﻣﻨﻠﻮ ووﻳﻞ‪ .‬د ﺗﻮﭘﺎن ﻧـﻪ وروﺳـﺘﻪ ﭼﭙﺘﻴـﺎ ﭘـﻪ څﯧـﺮ ﻳـﯥ‬
‫څـﻮ ورځــﯥ وروﺳــﺘﻪ ﻓﺮاﻧﺴــﯥ ﺗــﻪ ﻻړ‪ .‬دوه ﻣﻴﺎﺷــﺘﯥ وروﺳــﺘﻪ ﻳــﯥ ﻣــﻮر ﺗــﻪ د‬ ‫ﻫﺮ څﻪ ﻣﻨﻠﻲ ول‪ .‬او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ د واده ﺟﻮړه ﭼﯥ ﻣﻮر ﻳﯥ ورﺗﻪ ﻛﻮټﻪ ﻛـﯥ ﭘﺮﯦښـﯥ‬
‫واده ﻋﻜﺴــﻮﻧﻪ او وروﺳــﺮه د واده ﺧﺒــﺮ راﻟﻴږﻟــﯥ وو‪ .‬ټﻮﻟــﻪ ﻛــﻮرﻧۍ ﺣﻴﺮاﻧــﻪ‬ ‫وه‪ ،‬واﻏﻮﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺷﻮې وه‪ .‬د ﻫﻐﻮي ﭘﻪ ﻛﻮرﻧۍ ﻛﯥ ﭘﻪ ﻟﻮﻣړي ځـﻞ ﭼـﺎ د ﺑﻬـﺮ څﺨـﻪ ښـځﻪ ﻛـړې‬ ‫ﻣﻮر ورﺗﻪ دا ﻫﻢ وﻳﻠﻲ ول‪،‬‬
‫وه‪ .‬ټﺮﻳﺴــﻲ ﻫﻐــﯥ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﺑﺎﻧــﻚ ﻛــﯥ ﻛــﺎر ﻛــﺎوه‪ .‬ﻫﻐــﯥ د څــﻮ ځﻠــﻪ ﻟﻴــﺪﻟﻮ‬ ‫‪ -‬دې ﻛﻮر ﻛﯥ دې ﻧﻦ اﺧﺮي ورځ ده‪ ،‬ﻟـﻪ دې ځـﺎى ﻧـﻪ ﭼـﯥ څـﻪ اﺧﻠـﯥ ﻟـﻪ ځـﺎن‬
‫وروﺳﺘﻪ د واده ﺑﻠﻨﻪ ورﻛړې وه‪ .‬ټﺮﻳﺴﻲ د ﻫﻐﯥ ﺑﻠﻨﻪ ډﯦﺮ زر ﻣﻨﻠـﯥ وه‪ .‬د واده‬ ‫ﺳﺮه واﺧﻠﻪ‪ .‬ﺑﻴﺎ دﻟﺘﻪ ﻣﻪ راځﻪ‪ ،‬ﺗﻪ زﻣـﻮﻧږ ﻟﭙـﺎره ﻣـړه ﺷـﻮې ﻳـﯥ او ﻣـﻮﻧږ ﺳـﺘﺎ‬
‫څﺨﻪ وړاﻧﺪې ﻳـﯥ اﺳـﻼم دﻳـﻦ ﻗﺒـﻮل ﻛـړى و او ﻋـﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐـﯥ ﻧـﻮم اﺳـﻤﺎء‬ ‫ﻟﭙﺎره‪.‬‬
‫اﻳښﯥ وو‪ .‬ﻫﻐﯥ اﺳﻤﺎء ﺗﻪ د ﺳﺒﺎ ﺑﺎره ﻛﯥ ﻫﺮ څﻪ وﻳﻠﻲ ول‪ .‬آﺳﻤﺎء ښـﻪ ﻣﯧـﺮﻣﻦ‬ ‫‪ -‬زه ﭘﻪ رﻳښﺘﻴﺎ ﻧﻦ ﻣړه ﺷﻮې ﻳـﻢ او ﻣـړي ﻟـﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه ﻫـﻴڅ ﻧـﻪ وړي‪ .‬د ﻫﻐـﯥ‬
‫ﺛﺎﺑﺘﻪ ﺷﻮې وه‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﺧﭙﻞ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻪ ﭘښﻴﻤﺎﻧﻪ ﻧﻪ و‪ .‬ﺣﻴﺪر ﻫـﻢ ﻓﺮاﻧﺴـﻪ‬ ‫ﺷﻴﺎن د ﺧﻴﺮات ﻟﭙﺎره ورﻛﻮل ﻛﯧږي‪ .‬ﺗﺎﺳـﻮ زﻣـﺎ ﻫﺮڅـﻪ د اﷲ ﭘـﻪ ﻧـﻮم ﺧﻴـﺮات‬
‫ﻛﯥ ﭘﻴﺪا ش ى و او د ﺣﻴﺪر ﭘﻴﺪاﻳښﺖ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ آﺳﻤﺎء دﻧﺪه ﭘﺮﻳښﯥ وه‪.‬‬ ‫ﻛړئ ﻟﻜﻪ څﻨګﻪ ﭼﯥ ﺗﺎﺳﻮ زه ﺧﻴﺮات ﻛړې ﻳﻢ‪.‬‬
‫د ﻋﺎرﻓﻴﻦ د واده وروﺳﺘﻪ دوﻳﻢ ﻏﻢ ﻳﯥ د ﻣﻮر ﻟﭙﺎره دا وو ﭼـﯥ ﻳـﻮه ﻣﯧﺎﺷـﺖ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻫﻤﺎﻏﻪ ورو ﻏـږ ﻣـﻮر ﺗـﻪ وﻳﻠـﻲ ول او ﭘـﻪ رﻳښـﺘﻴﺎ ﻳـﯥ ﻫـﻢ ﻫـﻴڅ واﻧـﻪ‬
‫وروﺳﺘﻪ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ټﻮﻟﻮ ﻣﺸﺮه ﺧﻮر د څﻠﻮرو اوﻻدوﻧﻮ ﺳﺮه ﻛﻮﻧـډه ﺷـﻮې‬ ‫ﺧﻴﺴﺘﻞ‪ ،‬ﭘﺮﺗﻪ ﭘﺮ ﺗﻦ ﻛﺎﻟﻮ څﺨﻪ‪ .‬ﻫﻐﯥ د ﻛﻮټﯥ ﻫﺮ څﻪ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﭘﺮﯦښﻮدل‪.‬‬
‫وه او ﻫﻐﻮي ﻫﻢ ددوي ﭘﻪ اوږو ﺑﺎر ﺷﻮي ول‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ واده څﺨﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﻮى و ﺧﻮ ﻫﻴڅ ﻳﯥ ﻧﻪ وو وﻳﻠﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻮر څﺨﻪ ﻫﺮ څﻪ ﺧﻄﺎ ﺷﻮي ول‪ .‬اوس ورﺗﻪ ډﯦﺮ څـﻪ ﻳﺎدﻳـﺪل‪ .‬د ﻫﻐـﯥ د ﺷـﭙﯥ‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ ﻫﻴڅ ﻓﻜﺮ ﻣﻪ ﻛﻮه ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﺗﻪ ګﻮره زه ﺳﺘﺎ ﻟﭙﺎره څﻨګﻪ ښـﺎﭘﻴﺮۍ ﭘﻴـﺪا‬
‫ﻫﻐﻪ ﻳﯥ ﻓﺸﺎر ﻟﻮړﯦﺪو ﭘﻪ وﺟﻪ ﭘﻮى و‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘﻮﻫﻴـﺪه ﭼـﯥ د ﺳـﺎره د ﺗﻠـﻮ ﺑـﺎره‬ ‫ﺧﻮﺑﻮﻧﻪ ورك ﺷﻮي ول‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ټﻮﻟﻪ ﺷﭙﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ او ﺳﻮﭼﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻛﻮل‪.‬‬
‫ﻛﯥ ﺧﻔﻪ دى‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ اﺧﺒﺎر ﭘﺮ ﻣﯧﺰ ﻛﯧښﻮد‪.‬‬ ‫د ﻣﺸــﺮې ﻟــﻮر د ﻛﻮﻧــډﺗﻮب ﻧــﻪ څﻠــﻮر ﻣﻴﺎﺷــﺘﯥ وروﺳــﺘﻪ ﻳــﯥ د دوﻳﻤــﻪ ﻟــﻮر‬
‫‪ -‬ﺣﻴﺪره! ﻫﻐﻮى ﺑﻪ ﺳﺎره زﻣﺎ ﺳﺮه ﺑﻴﺎ ﻟﻴﺪﻟﻮ ﺗﻪ ﭘﺮﻳﻨږدي‪.‬‬ ‫ﻃﻼﻗﻪ ﺷﻮې وه‪ ،‬زوم ﻳﯥ د ﻛﻮﻣﯥ ﺷﺘﻪ ﻣﻦ ﻟـﻮر ﺳـﺮه واده ﻛـړى و او د ﻫﻐـﯥ‬
‫ﻫﻐﻮى ﭘﻪ اول ځﻞ دا راﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫ﭘﻪ وﻳﻨﺎ ﻳﯥ ﻟﻮﻣړۍ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﺗﻪ ﻃﻼق ورﻛړى و‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯥ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻧﻪ ﭘﺮﻳږدي؟‬ ‫ﺧﭙﻠﻪ ﻣﻼ ﻳﯥ ﻫﻢ ﻣﺎﺗﻪ ﺷﻮې وه‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﻏﻮﺳﻪ ځﺎى ﭘﺮ ځـﺎى ﺧﺘﻤـﻪ ﺷـﻮې وه‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﺣﻴﺮان ﺷﻮ‪.‬‬ ‫او اوس ﻳﯥ ټﻮﻟﻪ ورځ ﭘﻪ ﻋﺒﺎدﺗﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﺗﯧﺮوﻟﻪ‪ .‬ﻫﻐﯥ څﻪ وﻳﻞ ﺧﻮ څﻮك ﭘﺮې‬
‫‪ -‬زه ﭘﻮﻫﻴږم‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻐﻮي ﺑـﻪ ﻫﻴڅﻜﻠـﻪ د اﻣﺮﻳﻜـﺎ ﻧـﻪ زﻣـﺎ ﺧﻮاﺗـﻪ راﭘﺮﻳﻨـږدي‪.‬‬ ‫ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪل‪ ،‬ﺧﻮ ﻳﻮاځﯥ اﷲ ﭘﻮﻫﻴﺪه‪.‬‬
‫اول ﺳــﺒﺎ ﺗﻠﻠــﯥ وه او اوس ﺑــﻪ ﺳــﺎره ځــﻲ‪ .‬زه ﺑــﻪ ټــﻮل ﻋﻤــﺮ د ﺿــﻤﯧﺮ ﭘــﻪ اور‬ ‫د ﺳﺒﺎ واده ﻧﻪ څﻮ ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ وروﺳﺘﻪ د ﻫﻐﯥ ﺧـﻮر‪ ،‬ﻣـﻮر او ورور اﻣﺮﻳﻜـﺎ ﺗـﻪ‬
‫ﺳﻮځﻢ‪.‬‬ ‫ﺗﻠﻠــﻲ ول ځﻜــﻪ ﻫﻐــﻮي ﺗــﻪ دﻟﺘــﻪ اوﺳــﻴﺪل او د ﺷــﺮم ﻧــﻪ ټﻴــټ ﺳــﺮ اوﺳــﻴﺪل‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻟﻜﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻟګﻴﺎ وي‪.‬‬ ‫ﺳﺘﻮﻧﺰﻣﻦ ول‪ .‬ﺳﺒﺎ ﻣﻮر ﺑﺎﻳﺪ د اﻗﺼﻰ واده ﻫﻢ ﻛړى و ﺧﻮ د ﻫﻐﯥ ﻟﭙﺎره دﻟﺘـﻪ‬
‫‪ -‬ﭘﻼره! دا ﺗﺎﺳﻮ څﻪ واﻳﯥ؟‬ ‫ﺧﭙﻠــﻮي ﻛــﻮل اوس ﻧﺎﺷــﻮﻧﯥ ول‪ .‬د ﺳــﺒﺎ ﭘــﻼر ﻫﻐــﻮي ټــﻮل ﺧﭙــﻞ ځــﺎن ﺧﻮاﺗــﻪ‬
‫ﻫﻐﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮه ﭘﻮه ﻧﻪ ﺷﻮ‪،‬‬ ‫راﻏﻮښﺘﻲ ول‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴڅ ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮه اوږده ﺳﺎه اﺧﺴﺘﻮ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﺦ ﭘﻪ دواړو ﻻﺳﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﭘـټ‬ ‫‬
‫ﻛړ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﻼره! ﻛﻪ ﺳﺎره زﻣﻮﻧږ ﺳﺮه ﺑﻴﺎ ﻧﻪ ګﻮري ﻧﻮ څﻪ وﺷﻮل‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺧـﻮ ﻣـﻮﻧږ ﺳـﺮه‬ ‫‪ -‬ﭘﻼره! ﺗﺎﺳﻮ ډاﻛټﺮ ﺗﻪ ﺗﻠﻠﻲ وئ؟‬
‫د درې ﻣﯧﺎﺷــﺘﻮ ﻧــﻪ اوﺳــﻴږي‪ ،‬ﻣــﻮﻧږ دواړه ﺧــﻮ د اول ﻧــﻪ ﻳــﻮاځﯥ اوﺳ ـﯧږو‪.‬‬ ‫ﺣﻴــﺪر د ﺷــﭙﯥ ﻛﻮرﺗــﻪ راﺗــګ ﺳــﺮه د ﭘــﻼر ﻧــﻪ ﭘﻮښــﺘﻠﻲ ول‪ .‬د څــﻮ ورځــﻮ‬
‫اوس ﺑﻪ ﻫﻢ اوﺳﯧږو‪ .‬ﭘﻪ دې ﻛﯥ څﻪ ﺳﺘﻮﻧﺰه ده‪.‬‬ ‫راﻫﻴﺴﯥ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﺮاب و‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺨﻜﯥ ﺧﺒﺮه ﺑـﻞ رﻧګـﻪ ﺣﻴـﺪره! اوس د ﻫﻐـﯥ ﺗـګ ﺳـﺮه ﻣـﯥ زړه ډﯦـﺮ ﺧﻔـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ‪ .‬زه ډاﻛټﺮ ﺧﻮاﺗﻪ ﺗﻠﻠﻰ وم‪ ،‬ﺑﺲ وﻳﻨﯥ ﻓﺸﺎر ﻣﯥ ﻟﻮړ ﺷﻮى و‪ .‬ﻧـﻮر څـﻪ ﻧـﻪ‬
‫دى‪ .‬زه د ﻫﻐﯥ د وﺟﻮد ﻧﻪ ﭘﺮﺗﻪ ددې ﻛﻮر ﺗﺼﻮر ﻫﻢ ﻧﻪ ﺷﻢ ﻛﻮﻻى‪ ،‬ﻫﻐﻪ د ﺗـﻞ‬ ‫ول‪.‬‬
‫ﻟﭙﺎره دﻟﺘﻪ ﻟﻴﺪل ﻏﻮاړم‪.‬‬ ‫ﺣﻴﺪر ﺗﻪ ﻫﻐﻪ ﺳﺘړى ﻣﻌﻠﻮﻣﯧﺪه‪ .‬ﻫﻐﻪ ورﺳﺮه ﺧﻮاﻛﯥ ﭘﻪ ﺻﻮﻓﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ډﯦﺮ ﺑﯥ ﻛﺮاره وو‪.‬‬ ‫‪ -‬ﭘﻼره! ﻛﻪ ﺳﺎره ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮرﻧۍ ﺧﻮاﺗـﻪ ﻻړه ﺷـﻲ‪ ،‬ﻧـﻮ ﭘـﻪ دې ﻛـﯥ د ﺧﻔګـﺎن‬
‫‪ -‬ﭘﻼره! ﺗﺎﺳﻮ ﻫﻐﻪ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ د ﺗﻞ ﻟﭙﺎره ﻧﻪ ﺷﺊ ﺳـﺎﺗﻠﻰ‪ .‬ﻛـﻪ ﺗﺎﺳـﻮ ﭘـﻪ څـﻪ ﻧـﻪ‬ ‫څﻪ ﺧﺎص ﺧﺒﺮه ﺧﻮ ﻧﺸـﺘﻪ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﻛـﻪ ﻧـﻦ ﻧـﻪ ﺳـﺒﺎ ﺑـﻪ ﻟـﻪ دې ځـﺎى څﺨـﻪ ځـﻲ‪ .‬او‬
‫څﻪ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﻫﻐﻪ دﻟﺘﻪ اﻳﺴﺎره ﻛړئ ﻧـﻮ ﺑﻴـﺎ ﻫـﻢ ﻳـﻮه ﻧـﻪ ﻳـﻮه ورځ ﺧـﻮ ﺑـﻪ د ﻫﻐـﯥ‬ ‫څﻨګﻪ ﭼﯥ د ﻫﻐـﯥ ﺧﺎﻟـﻪ ﻳـﺎ ﻣﺎﻣـﺎ د ﻫﻐـﯥ ﭘﺎﻣﻠﺮﻧـﻪ ﻛـﻮﻻى ﺷـﻲ‪ ،‬زه ﻳـﺎ ﺗﺎﺳـﻮ‬
‫واده ﻛﻮئ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﺗﺎﺳﻮ څﻪ ﻛﻮئ‪ .‬زه ﺳﺘﺎﺳـﻮ او د ﺳـﺒﺎ ﺑـﺎره ﻛـﯥ دوﻣـﺮه‬ ‫ﻧﺸﻮ ﻛﻮﻻى‪ .‬ﻧﻮ ﭘﻪ دوﻣﺮه وړه ﺧﺒﺮ ﺗﺎﺳﻮ وﻟﯥ دوﻣﺮه ﺧﻔګﺎن ﻛﻮئ؟‬
‫‪ -‬ﺗﻪ د ﺳﺎره ﻓﻜﺮ ﻣﻜﻮه‪ .‬زه ﺑﻪ ورﺳﺮه ﺧﺒﺮه وﻛﻢ‪ .‬ﺗﻪ وواﻳﻪ ﭼﯥ ﺗﻪ ﺧﻮ ﭘﻜﯥ څﻪ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﻢ ﺧﻮ څﻪ ﭼﯥ ﺗﺎﺳﻮ ﻣﺎﺗﻪ وﻳﻠﻲ دي د ﻫﻐﯥ ﻧﻪ زه دوﻣﺮه وﻳﻠﯥ ﺷﻢ ﭼـﯥ‬
‫اﻋﺘﺮاض ﻧﻠﺮې؟‬ ‫ﺗﺎﺳﻮ ﺗﯧﺮ ﻫﯧـﺮ ﻛـړئ‪ .‬ﺳـﺒﺎ ﻣـړه ﺷـﻮې ده او ﺳـﺎره دﻟﺘـﻪ اوﺳـﻴﺪل ﻧـﻪ ﻏـﻮاړي‪.‬‬
‫ﺣﻴﺪر ﻳﻮه اوږده ﺳﺎه واﺧﻴﺴﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﻧږ ﺑﺎﻳﺪ د ﻫﻐﯥ د ﻏﻮښﺘﻨﻮ اﺣﺘﺮام وﻛړو‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﻼره! زه اوس واده ﻧﺸﻢ ﻛﻮﻻى‪ ،‬واده ﺑﻪ درې څﻠﻮر ﻛﺎﻟﻪ وروﺳﺘﻪ ﻛﻮم‪،‬‬ ‫‪ -‬ﺣﻴﺪره! ﺳﺒﺎ ﻫﻐﻪ زﻣﺎ ﭘﻪ ﺣﻮاﻟﯥ‪...‬‬
‫ﻛﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﻛﻮژدن ﻛﻮئ ﻧﻮ وﻛﺊ‪ ،‬زه ﻛﻮﻣﻪ ﻧﻴﻮﻛﻪ ﻧﻠﺮم‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬ﻫﻐﯥ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﭘﻪ ﺣﻮاﻟﯥ ﻛړې وه ﺧﻮ ﻫﻐـﯥ دا ﻫﻴـﺮ ﻛـړي ول ﭼـﯥ ﺳـﺎره‬
‫د ﻋﺎرﻓﻴﻦ زړه ښﻪ ﺷﻮ‪،‬‬ ‫اوس وړه اﻧﺠﻠۍ ﻧﺪه ﭼﯥ د ﻳﻮ ﺳﺮﭘﺮﺳـﺖ ﺿـﺮورت وﻟـﺮي‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘﻴﻐﻠـﻪ ده‪ .‬د‬
‫‪ -‬ډﯦﺮه ﻣﻨﻨﻪ ﺣﻴﺪره! ﺗﻪ ګﻮره ﭼﯥ ﺳﺎره ﺑﻪ ﻳﻮه ښﻪ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﺛﺎﺑﺘﯧږي‪.‬‬ ‫ﺧﭙﻞ ځﺎن ﺑﺎره ﻛﯥ د ﭘﺮﻳﻜړې ﺣﻖ ﻟﺮي او ﻣﻮﻧږ ﻳﯥ ﻧﻪ ﺷﻮ ﻣﻨﻊ ﻛﻮﻻى‪.‬‬
‫ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﺣﻴﺪر ﻧﺮۍ ﻣﻮﺳﻜﺎ وﻛړه‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻧﺎڅﺎﭘﻪ د ﻫﻐﯥ ﻻس وﻧﻴﻮ‪،‬‬
‫‪ -‬ﺣﻴﺪره! داﺳﯥ ﻧﻪ ﺷﻲ ﻛﯧﺪاى ﭼﯥ ﺗﻪ ﻫﻐﯥ ﺳﺮه واده وﻛړې؟‬
‫‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﻋﺎﺟﺰاﻧﻪ ﻟﻬﺠﻪ دا وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﻼره! دا ﺗﺎﺳﻮ څﻪ واﻳﯥ؟‬
‫‪ -‬ﻳﻮ څﻮك ﺳﺒﺎ راوﻏﻮاړئ‪ .‬ﺧﺪاى ﻟﭙﺎره څﻮك ﺳﺒﺎ راوﻟـﺊ‪ .‬زه ﺑـﻪ د ﻫﻐـﯥ ﭘـﺮ‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ ﺣﻴﺪره! ﺗﻪ ﻫﻐﯥ ﺳﺮه واده وﻛړه‪ .‬ﺑﻴﺎ ﺧﻮ دﻟﺘﻪ اوﺳﻴﺪﻟﻰ ﺷﻲ ﻛﻨﻪ‪.‬‬
‫وړاﻧﺪې د ﻫﻐﯥ څﺨﻪ ﺑﺨښﻨﻪ وﻏﻮاړم‪ ،‬ﺗﺮ څﻮ ﭘﻪ اﺳﺎﻧﻪ ﻣـړه ﺷـﻢ‪ ،‬ﻋﺎرﻓﻴﻨـﻪ!‬ ‫‪ -‬ﭘﻼره! زه ﻫﻐﯥ ﺳﺮه واده ﻧﻪ ﺷﻢ ﻛﻮﻻى‪.‬‬
‫ﻫﻤﺪا ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻪ‪ .‬ﺗـﻪ ﻳـﯥ راوﻟـﻪ‪ .‬ﺗـﻪ ورﺗـﻪ وواﻳـﻪ‪ ،‬راﺷـﻲ ﻣـﺎ ووﻫـﻲ‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ‬ ‫‪ -‬وﻟﯥ؟ آﻳﺎ ﺳﺘﺎ ﻛﻮﻣﻪ ﺑﻠﻪ اﻧﺠﻠۍ ﺧﻮښﻪ ده؟‬
‫وواﻳﻪ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻣﺦ ﻻړې ﺗـﻮ ﻛـړي‪ .‬ﻣﺎﺗـﻪ دې ﺳـﭙﻮرې ﺳـﺘﻐﯥ وواﻳـﻲ‪ ،‬ﺧـﻮ ﻳـﻮ‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﺑﻰ ﻛﺮارۍ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫ځﻞ دې راﺷﻲ‪ .‬ﻣﺎ ددې ﻋﺬاب څﺨﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﻛـړي‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ وواﻳـﻪ د ﺧـﺪاى‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ ﭘﻼره! ﺗﺎﺳﻮ ﭘﻮﻫﻴږئ زﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﻳﻮاځﯥ زﻣـﺎ ﻣﺴـﻠﻚ دى‪ .‬ﻣـﺎ ﺗﺎﺳـﻮ ﺗـﻪ‬
‫ﻟﭙﺎره ﻣﺎ وﺑﺨښـﻲ‪ .‬ﻳـﻮ ځﻠـﯥ دې وواﻳـﯥ ﭼـﯥ ﻣـﺎ ﺑﺨښـﻠﯥ ﻳـﯥ‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻨـﻪ! ﻳـﻮ‬ ‫وړاﻧــﺪې ﻫــﻢ وﻳﻠــﻲ ول او اوس ﻫــﻢ واﻳــﻢ ﭼــﯥ زه ﺑــﻪ ﺳﺘﺎﺳــﻮ ﭘــﻪ ﺧﻮښــﻪ واده‬
‫ځﻠﯥ ﻫﻐﻪ راوﻟﻪ‪ .‬ﺧﺪاى ﻟﭙﺎره ﻳﻮځﻠﯥ‪...‬‬ ‫ﻛﻮم‪،‬ﺧﻮ زه اوس واده ﻛﻮل ﻧـﻪ ﻏـﻮاړم‪ .‬زه ﺧﭙـﻞ راﺗﻠـﻮﻧﻜﻰ ﺟـﻮړول ﻏـﻮاړم‪،‬‬
‫ﻣﺸﺮې ﺗﺮه ښځﯥ د ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻟﻪ وﺟﯥ ﺧﭙﻠﯥ ﺧﺒﺮې ﺳﺮ ﺗﻪ وﻧـﻪ رﺳـﻮﻟﯥ‪ .‬ﻫﻐـﻪ د‬ ‫ﭘﻪ دې وﺧﺖ ﻛﯥ واده ﻛﻮﻟﻮ ﺳﺮه زه ﺧﭙﻞ راﺗﻠﻮﻧﻜﯥ ﻧﻪ ﺷﻢ ﺑﺮﺑﺎدوﻟﻰ‪.‬‬
‫ﻛـﻮټﯥ څﺨـﻪ ﺑﻬـﺮ راووﺗـﻪ‪ .‬د ﺑﺮﻧـډې ﭘــﻪ زﻳﻨـﻮ ﻛـﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـﺘﻪ او ﺧﭙـﻞ ﺳـﺮ ﻳــﯥ‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺘﺎ راﺗﻠﻮﻧﻜﯥ ﺑﺮﺑﺎدﻳږي او ﻧﻪ ﺳﺘﺎ ﻣﺴﻠﻚ‪ .‬ﺳﺎره ﺳﺮه واده ﻛـﻮل ﺑـﻪ‬
‫دواړه ﻻﺳﻮﻧﻮ ﻛﯥ وﻧﻴﻮ‪.‬‬ ‫ﺗﺎﺗﻪ ﻫﻴڅ رﻧګﻪ ﺗﺎوان ﻧﻪ ﺷﻲ رﺳﻮﻟﯥ زﻣﺎ ﻫﺮ څﻪ ﺧـﻮ ﺳـﺘﺎ دي‪ .‬ﺗـﻪ د څـﻪ ﻓﻜـﺮ‬
‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﺗﻪ ﺳﺒﺎ ﭘﺴﯥ ﻻړ ﺷﻪ‪ .‬ﻫﻐﻪ د ﻫﻴﭽﺎ ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻧﻪ راځﻲ‪ .‬ﻫﻐﻪ دروازه‬ ‫ﻛﻮې‪ .‬زه ﻳﻢ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﺗﺎﺳﻮ دواړو ﺳﺮه ﻛﻮﻣﻚ ﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره‪.‬‬
‫ﺑﻨﺪوي‪ .‬ﻛﻪ ﻫﻐﻪ راﻧﻐﻠﻪ ﻧﻮ ﺳﺘﺎ ﻣﻮر ﺑﻪ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﻏﻤﻠړﻟﯥ دﻧﻴﺎ ﻛﯥ ﭘﺎﺗﯥ وي‪.‬‬ ‫‪ -‬ﭘﻼره! واده ﺧﻮ ﻳﻮاځﯥ زﻣـﺎ ﭘـﻪ ﺧﻮښـﻪ ﻧـﻪ ﺷـﻲ ﻛﯧـﺪى‪ .‬د ﺳـﺎره ﺧﻮښـﻪ ﻫـﻢ‬
‫ﺳﺘﺎ ﻣﻮر ﻧﻮره ﻧﻪ ﺷﻲ ﺟﻮړﯦـﺪى‪ .‬ﻏـﻮره ده ﭼـﯥ ﻣـړه ﺷـﻲ‪ ،‬ددې ﻋـﺬاب څﺨـﻪ‬ ‫اړﻳﻨﻪ ده‪ .‬ﻛﻪ زه د واده ﻟﭙﺎره راﺿﻲ ﻫﻢ ﺷﻢ ﻧﻮ آﻳﺎ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ دا وﻣﻨﻲ؟‬
‫ﺧﻮ ﺑﻪ ﺧﻼص ﺷﻲ‪ .‬ﻛﻪ ﺳﺒﺎ راﻧﺸﻲ ﻧـﻮ ﭘـﻪ ﻫﻤـﺪې ﻋـﺬاب ﻛـﯥ ﺑـﻪ ﻳﻤـﻪ‪ .‬ﺗـﻪ ﻻړ‬ ‫ﺣﻴﺪر ﭘﻪ ﻳﻮ دوه ﻛﯥ ﺣﻴﺮان ﺷﻮ‪.‬‬
‫څﻮ اوﻧۍ ﻟټﻮن څﺨﻪ وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ د ﺳﺒﺎ ځﺎى ﻣﻌﻠﻮم ﻛـړى و‪ .‬ﻫﻐـﯥ د ﻛـﻮﻣﯥ‬ ‫ﺷﻪ‪ ،‬ﺳﺘﺎ‪...‬ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﺑﻪ راﺷﻲ‪...‬‬
‫ډاﻛټﺮې ﻛﻮر ﻛﯥ ﻛﺎر ﻛﺎوه ﺧـﻮ ﺳـﺒﺎ د ﻫﻐـﻮي د ﻟﻴـﺪﻟﻮ څﺨـﻪ اﻧﻜـﺎر ﻛـړى و‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺳﺮ راﭘﻮرﺗﻪ ﻛړ‪ ،‬ﺣﻮﻳﻠۍ ﻛﯥ ﭼﭙﺘﻴﺎ وه‪ .‬ﻳﻮ ځـﻞ ﺑﻴـﺎ د ﺑﻬـﺮ څﺨـﻪ د ﻣـﻮر‬
‫ﺑﻴـﺎ ﻫﻐــﯥ ﺳــﻴﻤﯥ ﺗـﻪ ﺗﻠﻠــﻲ ول ﻛــﻮم ځـﺎى ﻛــﯥ ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ اوﺳـﯧﺪه‪ ،‬ﺧــﻮ ﻫﻐــﯥ‬ ‫زګﻴﺮوو اوازوﻧـﻪ ﺗـﺮ ﻏـﻮږ ﺷـﻮل‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﻳـﻮه ورځ ﻣﺨﻜـﯥ درې ﻛﺎﻟـﻪ وروﺳـﺘﻪ‬
‫ددوى اواز ﭘﻴﮋﻧــﺪﻟﻮ ﺳــﺮه دوى ﺗــﻪ دروازه ﻧــﻪ وه ﭘﺮاﻧﻴﺴــﺘﯥ‪ .‬ﻫﻐــﯥ ﺗــﺮ ډﯦــﺮه‬ ‫ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻰ و‪ .‬ﭘﻼر ورﺗﻪ دﻣﻮر ﻧﺎروﻏۍ ﺑﺎره ﻛﯥ وﻳﻠـﻲ ول او دا ﻳـﯥ ﻫـﻢ‬
‫دروازه ټﻜﻮﻟﻪ او ﻏږوﻧﻪ ﻳﯥ ﻛﻮل ﺧﻮ د ﻫﻐﯥ ﻟﻮرې ﻫﻴڅ ﻏږ ﻧﻪ اورﻳﺪل ﻛﯧﺪه‪.‬‬ ‫وﻳﻠﻲ ول ﭼﯥ ډاﻛټﺮاﻧﻮ وﻳﻞ ﭼﯥ د ﻫﻐﯥ ﺳـﺮﻃﺎن اﺧـﺮي ﺣـﺪ ﺗـﻪ رﺳـﻴﺪﻟﯥ او‬
‫ﻫﻐﻪ ﺳﺘړې ﺷﻮي د ﻫﺎﻏﻪ ځﺎﻳﻪ ﺗﻠﻠﯥ وو‪ .‬ﻫﻐﯥ دا ﺳﻠﻮك ﻳﻮاځﯥ دې ﺳـﺮه ﻧـﻪ‬ ‫اوس ﻳﯥ د رﻏﻴﺪو اﻣﻜﺎن ﻧﺸﺘﻪ‪ .‬ﻫﻐﻪ د ﺗﯧﺮو دوه ﻛﺎﻟﻮ راﻫﻴﺴﯥ ﻧﺎروﻏـﻪ وه‪.‬‬
‫و ﻛــړى ﺑﻠﻜ ـﯥ ﻫــﺮ ﻫﻐــﻪ څــﻮك ﭼــﯥ ورﻏﻠــﻲ ول ﻫﻤــﺪا ﻳــﯥ ورﺳــﺮه ﻛــړي ول‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ددې څﺨﻪ ﺧﺒﺮ وو ﺧﻮ ﺧﭙﻠﻪ د راﺗګ ﭘﺮ ځﺎى ﺑﻪ ﻳـﯥ ﭘﻴﺴـﯥ راﻟﻴږﻟـﯥ ﺗـﺮ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮﯦﺪو ﺗﺮ ډﯦﺮه رډې ﺳﺘﺮګﯥ وﻻړ و‪،‬‬ ‫څﻮ د ﻫﻐﯥ ﻋﻼج ﭘﺮې وﻛړې‪ ،‬ﺧﻮ دا ځﻞ ﻳﯥ راﺗﻠﻞ اړﻳﻦ ول‪ .‬ﻫﻐﯥ آﺳـﻤﺎء او‬
‫‪ -‬زه ﺑﻰ ګﻨﺎه ﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻴڅ ګﻨﺎه ﻧﺪه ﻛړې‪ ،‬ﺧﻮ ﻣﺎ ﺳﺮه ﻫﻴڅ ﺛﺒﻮت ﻧﺸﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﺣﻴﺪر ﻫﻢ ﻟﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه راوﺳـﺘﻲ ول ﺗـﺮ څـﻮ ﻣـﻮر ﻳـﯥ د ﻣړﻳﻨـﯥ څﺨـﻪ ﻣﺨﻜـﯥ‬
‫‪ -‬زه رﻳښﺘﻴﺎ واﻳﻢ‪ .‬ﺗﻪ ﭘﻪ ﻣﺎ ﺑﺎور ﻧﻠﺮې‪ .‬زه ﻛﻪ دروغ وواﻳﻢ ﺗﻪ ﺑـﻪ ﺑـﺎور وﻛـړې‪.‬‬ ‫وګﻮري‪ .‬ﺧﻮ دﻟﺘﻪ د ﻫﻐﯥ ﻟﭙﺎره د ﺣﻴﺮاﻧۍ ﺧﺒﺮې ﭘﺮﺗﯥ وې‪.‬‬
‫ﺗــﺎ د ﻣﺨﻜــﯥ د ﻧــﻮرو ﭘــﻪ ﺧﺒــﺮو ﺑــﺎور ﻛــړى دى‪ .‬ﻣــﺎ ﻧــﻪ ﺧــﻮ ﻳــﻮاځﯥ ﺗﺼــﺪﻳﻖ‬ ‫درې ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ وړاﻧﺪې ﻳﯥ ﻣﻮر ددې ﺧﺒﺮې اﻗﺮار ﻛړى و‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻗﺮان‬
‫ﻏﻮاړې‪.‬‬ ‫ﻛﺮﻳﻢ ﭘﻪ دروﻏﻪ ﻻس اﻳښﻰ و او د ﺳﺒﺎ ﻟﭙﺎره ﻳﯥ دا دﺳﻴﺴﻪ ﺟﻮړه ﻛړې وه‪.‬‬
‫‪ -‬اﷲ ﭘﻪ زړوﻧﻮ ﻛﯥ اوﺳﻴږي‪ ،‬ﺗﻪ دﺧﭙﻞ زړه ﻧﻪ وﭘﻮښﺘﻪ ﭼﯥ زه ﺑﻴګﻨﺎه ﻳـﻢ ﻛـﻪ‬ ‫ﻋﺎدل درې ﻛﺎﻟﻪ وړاﻧﺪې ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻰ و‪ ،‬درې ﻛﺎﻟﻪ د ﻣﺠﺮﻣـﺎﻧﻮ ﭘـﻪ څﯧـﺮ د‬
‫ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ﻛﻮر څﺨﻪ ﺑﻬﺮ ﺗﯧﺮوﻟﻮ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﺗﺮﯦﻨـﻪ ﻣﺸـﺮ ﺗـﺮه ښـځﯥ د ﻋـﺎدل او د ﻫﻐـﯥ‬
‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﻣﺎﺗﻪ ﺧﭙﻞ ﻧﻮم راﻛﻪ‪ ،‬ﻣﺎﺗﻪ ﻃﻼق ﻣﻪ راﻛﻮه‪ .‬ﻛﻪ ﺗﻪ دوﻳـﻢ واده ﻫـﻢ‬ ‫ﻣﻮر او ﭘﻼر څﺨﻪ ﺑﺨښﻨﻪ ﻏﻮښﺘﯥ وه‪ .‬ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ﻫﻐﯥ ﻣﺸﺮﺗﺮه ښځﻪ ﻧﻪ وه‬
‫ﻛﻮې‪ ،‬وﻛړه زه ﻛﻮﻣﻪ ﻧﻴﻮﻛﻪ ﻧﻠﺮم‪.‬‬ ‫ﺑﺨښﻠﯥ ﺧﻮ د ډﯦﺮى ﻧﺎروﻏۍ ﻟﻪ وﺟﯥ ﻳﯥ ﭘﺮې زړه وﺳﻮځﯧﺪ او ﻣﻌﺎف ﻛـړې‬
‫د اوازوﻧﻮ ﻳﻮ ﻛړﻧګﺎر وو ﭼﯥ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻣﻐﺰو ﻛﯥ ﺗﻴﺮﻳﺪه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻛـټ ﻛـﯥ‬ ‫ﻳﯥ وه‪ .‬او ﺑﻴﺎ د ﺳﺒﺎ ﭘﻪ ﻟټـﻪ ﻛـﯥ ﺷـﻮي ول‪ .‬ﺑﻴـﺎ ﻣﺸـﺮ ﺗـﺮه ددې څﺨـﻪ ﺧﺒـﺮ ﺷـﻮ‬
‫ﭘﺮﺗﻪ ﻣﻮر د ټﻮﻟﻮ ﭘﺮ وړاﻧﺪې ﻣﻼﻣﺘﻪ ﻛﻮﻻى ﻫﻢ ﻧﻪ ﺷـﻮه او د ﺳـﺒﺎ ﺳـﺮه ﻟﻴـﺪل‬ ‫ﭼﯥ ﺧﺎوﻧﺪ ﻳﯥ داﺧﺒـﺮه ﻧـﻪ ﻣﻨﻠـﻪ ﭼـﯥ د ﺳـﺒﺎ ﻟـﻮر ﻳـﯥ ﺧﭙﻠـﻪ ﻟـﻮر ده او ﻫﻐـﯥ د‬
‫ﻫﻢ ول‪.‬‬ ‫ﺳﺎره د ﭘﻴﺪاﻳښﺖ ﻧﻪ ﺷﭙږ ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ وړاﻧﺪې ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﻃﻼق ورﻛړى و‪.‬‬
‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﺗﻪ ﺑﻪ ﻻړ ﺷﯥ ﻛﻨﻪ؟‬ ‫‪ -‬زه درﺗﻪ د ﺳﺒﺎ ﺑﺎره ﻛﯥ دا ﻫﺮ څـﻪ ځﻜـﻪ واﻳـﻢ ﭼـﯥ ﺳـﺒﺎ ورځ وﻧـﻪ واﻳـﯥ ﭼـﯥ‬
‫ﻫﻐﯥ د ﭘﻼر ﻏږ واورﻳﺪ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺑﻰ وﺳۍ ﺧﭙﻠﯥ ﺷﻮﻧډې وﭼﯧﭽﻠﯥ‪.‬‬ ‫ﻣﻮﻧږ ﺗﺎﺗﻪ دﻫﻮﻛﻪ درﻛړې ده‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﻴﺪر ﺳﺮه واده!‬ ‫ﻣﺸﺮ ﺗﺮه ﺗﻪ ﻫﻐﻪ ﺧﺒﺮه ورﻳﺎده ﺷﻮه ﻛﻮﻣﻪ ﭼﯥ ﻳﯥ د ﺳﺒﺎ واده څﺨﻪ وړاﻧـﺪې د‬
‫ﻫﻐﻪ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﺧﺒﺮه ﺣﻴﺮاﻧﻪ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺧﺎوﻧﺪ ﺗﻪ ﻛړې وه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻻﺳﻮﻧﻮ د ﻫﻐﯥ ژوﻧﺪ ﺑﺮﺑﺎد ﻛړى و‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻐﻪ ﺗﺎﺳﺮه واده ﻛﻮل ﻏﻮاړي‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻛﻪ ﻳﻮ ﺗﻮر زﻣﺎ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻟګﻮﻟﯥ ﻧﻮ د دوﻳﻢ ذﻣﻪ وار زه ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﺒﺮه ﻛړې وه‪ .‬د ﻫﻐﯥ اوس ﻫﻢ ﺑﺎور ﻧـﻪ راﺗـﻪ ﭼـﯥ ﻫﻐـﯥ ﻫـﺮ څـﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه وﻳﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ دا ووﻳﻞ او ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻻړ‪.‬‬ ‫ﺳﻤﻪ اورﻳﺪﻟﻲ دي‪.‬‬

‫راﺗﻠﻮﻧﻜﯥ ﻣﺎښﺎم ﭘﻨځﻪ ﺑﺠﯥ ﻛﺎرﻛﻮﻧﻜﯥ د ﻫﻐﯥ دروازه وټﻜﻮﻟﻪ‪،‬‬ ‫‪ -‬ﻛﺎﻛﺎ! ﻣﺎﺳﺮه وﻟﯥ؟‬
‫‪ -‬ﺣﻴﺪر ﺻﻴﺐ ﻣﻮ ﻏﻮاړي‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺧﭙﻠﻪ ﺣﻴﺮاﻧﺘﻴﺎ ﻗﺎﺑﻮ ﻛﻮﻟﻮ ﻛﯥ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﺳﺎره ﺗﻪ ﺧﺒﺮ ورﻛﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﺎ ﺳﺮه وﻟﯥ ﻧﻪ؟‬
‫‪ -‬زه اوس راځﻢ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ډﯦﺮ زر ځﻮاب ورﻛړى و‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﺑﻮټﺎن اﻏﻮﺳﺘﻠﻮ ﺳﺮه ووﻳﻞ‪ .‬ﺑﻮټﺎﻧﻮ اﻏﻮﺳﺘﻠﻮ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﺑﻬﺮ راووﺗـﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻛﺎﻛﺎ! زه او ﻫﻐﻪ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﺟﻮړﻳږو‪ .‬دا ﺧﭙﻠﻮي ﻣﻨﺎﺳﺒﻪ ﻧﺪه‪.‬‬
‫ﺣﻴﺪر ﭘﻪ ﺻﻮﻓﻪ ﻧﺎﺳﺖ و‪ .‬ددې ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ودرﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺧﭙﻠﻪ راﻳﻪ ورﻛړه‪.‬‬
‫‪ -‬ځﻮ‪...‬‬ ‫‪ -‬ﻫﻐﯥ ﻛﯥ د څﻪ ﻛﻤﻰ دى؟‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﻛﺎﻛﺎ ﺗﻪ وﻳﻠﻲ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﺑﻰ ﻛﺮارۍ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ددې ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﭘﻪ اورﻳﺪو ﻣﻮﺳﻜﻰ ﺷﻮ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻫﻐﻪ ﻛﯥ ﻫﻴڅ ﻛﻤﯥ ﻧﺸﺘﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﻛﯥ ډﯦﺮى ﺧﺎﻣﯧﺎﻧﯥ دي‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ څﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻮئ‪ ،‬زه ﺗﺎﺳﻮ د ﭘﻼر د اﺟﺎزت ﻧـﻪ ﭘﺮﺗـﻪ ﭼﯧﺮﺗـﻪ ﺑـﻮﺗﻠﻰ ﺷـﻢ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺗﺎ ﻛﯥ د ﻫﻴڅ ﻛﻤﯥ ﻧﺸﺘﻪ‪ .‬ﺗﻪ ښﺎﻳﺴﺘﻪ ﻳﯥ‪ ،‬ﺗﻌﻠـﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘـﻪ ﻳـﯥ‪ ،‬ﭘﻮﻫـﻪ‬
‫ﺗﺎﺳﻮ ﺧﻔﻪ ﻛﻴږئ ﻣﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ وﻳﻠﻮ ﻧﻪ وړاﻧﺪې ﻫﻐﯥ ﻧﻪ اﺟﺎزت اﺧﻴﺴـﺘﻰ‬ ‫ﻳﯥ‪ .‬ﻳﻮ ﺳړي ﺗﻪ ددې ﭘﺮﺗﻪ ﻧﻮر څﻪ ﭘﻜﺎر وي‪.‬‬
‫و‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻳﯥ د راﺿﻲ ﻛﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ ﻛﺎوه‪.‬‬
‫‪ -‬زﻣﺎ ﺑﺎره ﻛﯥ ﺗﺎﺳﻮ ډﯦﺮ ﻧـﻪ ﭘـﻮﻫﻴږئ‪ ،‬ﻧـﻮ ﻏـﻮره ده ﭼـﯥ ﺗﺎﺳـﻮ ﺗـﻪ ﺧﭙـﻞ ځـﺎن‬ ‫‪ -‬ﺧﻮ ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دې ﺷﻴﺎﻧﻮ ﻛﯥ زﻣﺎ ﻧﻪ ﻏﻮره دى‪ .‬او ﻣـﺎ د ﻫﻐـﯥ ﺑـﺎره ﻛـﯥ داﺳـﯥ‬
‫ﺑﺎره ﻛﯥ څﻪ وواﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﺳﻮچ ﻧﺪى ﻛړى‪.‬‬
‫ﻣﻮټﺮ ﻳﯥ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺳﺮك ﺗﻪ ﺗﺎووﻟﻮ ﺳﺮه ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻮ اوس ﻓﻜﺮ وﻛﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬دا ﺧﻮ ﺑﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ وي ﭼﯥ زﻣﺎ ﻣـﻮر ﻓﺮاﻧﺴـﻮۍ وه‪ .‬زه ﻫﻤﻠﺘـﻪ ﭘﻴـﺪا‬ ‫ﺳﺎره ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه ﭼﯥ څـﻪ وواﻳـﻲ ځﻜـﻪ دوﻣـﺮه ﻏټـﻪ ﭘﺮﻳﻜـړه ﻳـﯥ ډﯦـﺮ زر‬
‫ﺷﻮې ﻳﻢ‪ .‬دوﻟﺲ ﻛﺎﻟﻮ ﭘﻮرې ﻫﻤﻠﺘﻪ ووم‪ .‬ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﭘﻼر وﻳﻞ ﺧﭙﻞ وﻃـﻦ ﺗـﻪ ځـﻮ‪.‬‬ ‫ﻣﺨــﯥ ﺗــﻪ راﻏﻠــﯥ وه‪ .‬ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﺗﻠﻠ ـﻰ و‪ .‬د ﺷــﭙﯥ ﭘــﻪ ډوډۍ ﺑﺎﻧــﺪې ﻫﻐــﻪ ډﯦــﺮه‬
‫ﻣـﺎ دوﻟﺴـﻢ دﻟﺘـﻪ ووﻳــﻞ ﺑﻴـﺎ ﻟﻨـﺪن ﺗـﻪ ﻻړم‪ ،‬ﻫﻠﺘـﻪ ﻣـﯥ ﺑـﺰﻧﺲ ﻣﻨﻴﺠﻤﻨـټ ﻛــﯥ‬ ‫واﺧﻄــﺎ وه‪ .‬د ﻣﻌﻤــﻮل ﻣﻄــﺎﺑﻖ ﺣﻴــﺪر ﺧﭙــﻞ ﭘــﻼر ﺳــﺮه ﺧﺒــﺮې ﻛــﻮﻟﯥ‪ .‬ﭘــﻪ درې‬
‫ډګﺮي واﺧﺴﺘﻪ‪ .‬ﻫﻠﺘﻪ ﻣﯥ د ټﺮﻳﻨﻨګ ﻟﭙﺎره ﻳـﻮ ﺑﺎﻧـﻚ ﻛـﯥ ﻛـﺎر وﻛـﻪ او اوس‬ ‫ﻣﯧﺎﺷﺘﻮ ﻛﯥ ﭘﻪ ﻟﻮﻣړي ځﻞ ﻳﯥ ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﭘﻪ داﺳﯥ ﻧﻈﺮ ﻛﺘـﻞ‪ .‬ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒـﺎس‬
‫دﻟﺘـﻪ ﺑﺎﻧـﻚ ﻛـﯥ ﻛـﺎر ﻛـﻮم‪ .‬دﻟﺘـﻪ د راﺗـګ ﻣـﯥ ﺑـﺲ ﻳـﻮ څـﻮ ﻣﻴﺎﺷـﺘﯥ ﻛﯧــږي‬ ‫ﭼﯥ د ډوډۍ ﺧﻮړﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﭘﺎڅﻴﺪ ﻧﻮ ﻫﻐﯥ ﺳﺎره ﺗﻪ ووﻳﻞ‪،‬‬
‫ﻳﻌﻨﯥ ﺳﺘﺎﺳﻮ راﺗګ ﻧﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒـﺎ درې ﻣﻴﺎﺷـﺘﯥ ﻣﺨﻜـﯥ‪ .‬زﻣـﺎ ﻣـﻮر ﺻـﺮف ﭘـﻪ‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! ﻛﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺑﺪه ﻧﻪ ګﻨﺊ ﻧـﻮ ﺳـﺒﺎ ﻣﺎښـﺎم زه ﺗﺎﺳـﻮ ډوډۍ ﻟﭙـﺎره ﺑـﻮﺗﻠﻠﯥ‬
‫ﻧﻮم ﻓﺮاﻧﺴﻮۍ وه‪ .‬ﭘﻼر ﺳـﺮه واده ﻛﻮﻟـﻮ او اﺳـﻼم دﻳـﻦ ﻗﺒﻠﻮﻟـﻮ ﻧـﻪ وروﺳـﺘﻪ‬ ‫ﺷﻢ‪ .‬زﻣﺎ ﺗﺎﺳﺮه ﻳﻮ څﻮ ﺧﺒﺮې دي‪.‬‬
‫ﻳﯥ ددې ځﺎى رواج ﺧﭙﻞ ﻛړى و‪ .‬ﻧﻮ ﭘﻪ دې وﺟﻪ دﻟﺘﻪ اوﺳﻴﺪو ﻛﯥ ﻳﯥ ﻛﻮﻣﻪ‬ ‫ﻫﻐﻪ ﭘﺮﺗﻪ د ځﻮاب ﻧﻪ ﻏﻠﯥ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺗﺮ ډﯦﺮه د ځﻮاب ﭘﻪ اﻧﺘﻈﺎر و‪.‬‬
‫ﺧﺎﺻــﻪ ﺳــﺘﻮﻧﺰه ﻧــﻪ درﻟــﻮده‪ .‬زه ﭼــﯥ د ﻛﻠــﻪ ﻧــﻮ ﭘــﻮه ﺷــﻮې ﻳــﻢ ﻣــﺎ ﻣــﯥ ﻣــﻮر ﭘــﻪ‬ ‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﭘﻨځﻪ ﺑﺠﯥ ﺗﻴﺎر اووﺳﻴږئ‪.‬‬
‫ﻧﺸﺊ وﻳﻠﺊ ﭼﯥ ﺗﺎﺳﻮ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ د اوﺳﻴﺪو ﺣﻖ ﻧﻠـﺮئ‪ .‬زه ډﯦـﺮ ﺷـﺘﻪ ﻣـﻦ‬ ‫ﺧﺎرﺟﻲ ﻟﺒﺎس ﻛﯥ ﻧﺪه ﻟﻴﺪﻟﯥ‪ .‬ﻫﻐﻪ ددې ځﺎى ﺧﻠﻜﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻛﺎﻟﻲ اﻏﻮﺳـﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻧــﻪ ﻳــﻢ‪ ،‬ﻣــﺎ ﺧــﻮ اﻳﻠــﻪ اوس دﻧــﺪه ﺷــﺮوع ﻛړﯦــﺪه ﺧــﻮ زه ﭘــﻪ دې ﺑــﺎوري ﻳــﻢ ﭼــﯥ‬ ‫زه ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ دا ﻫﺮڅﻪ ځﻜﻪ واﻳﻢ ﭼﯥ ﺗﺎﺳﻮ ﭘﻮه ﺷﺊ ﭼﯥ زه ﺷـﻜﻞ ﻧـﻪ اروﭘـﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﺎﺳﺮه دوﻣﺮه ﭘﻴﺴﯥ ﺷﺘﻪ ﭼﯥ ﻣﻮﻧږ ﭘﺮې ژوﻧﺪ وﻛړاى ﺷﻮ‪ .‬ﺧﻮ ﻳـﻮ څـﻪ وﺧـﺖ‬ ‫ښﻜﺎرم ﻛﻪ ﻧﺎ زه د ﺳﻮچ ﻟﻪ ﻻرې د ﻫﻤـﺪې ځـﺎى ﻳـﻢ‪ .‬زه ﺧﭙﻠـﯥ ﻧﻈﺮﻳـﻲ ﻟـﺮم‪ .‬زه‬
‫وروﺳﺘﻪ ﭼﯥ زه ﺧﭙﻠﻪ اﻳﻨﺪه ﺟﻮړه ﻛـړم‪ ،‬ﻧـﻮ ﺑﻴـﺎ ﺑـﻪ د ﻳـﻮ ښـﻪ ﺧﺎوﻧـﺪ ﭘـﻪ څﯧـﺮ‬ ‫ډﯦﺮ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻳﻢ‪ .‬زﻣﺎ ﻣﻠګﺮﺗﻴﺎ ډﯦﺮه ﻣﺤﺪوده ده‪ .‬د ﺟﻴﻨﻜﻮ ﺳـﺮه درس‬
‫ﻫڅﻪ ﻛﻮم ﭼﯥ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﻫﺮڅﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻛړم‪ .‬اوس ﻣﻬﺎل ﺧﻮ ﺧﭙﻠﻪ د ﭘﻼر ﭘـﻪ ﻛـﻮر‬ ‫وﻳﻠــﻮ ﺳـــﺮه زه د اﻧﺠﻮﻧـــﻮ ﺳــﺮه ډﯦـــﺮه ﻣﻠګﺮﺗﻴـــﺎ ﻧﻠــﺮم‪ .‬زﻣـــﺎ ﻳـــﻮاځﻴﻨﻰ ﺷـــﻮق‬
‫ﻛﯥ اوﺳﯧږم‪ .‬دا ﻣﻮټﺮ ﻫﻢ ﻫﻐﻮى اﺧﺴﺘﻰ دى‪ .‬ﻧﻮ ﭘﻪ دې ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻪ ﻣﺎﻟﻲ ﻟﺤﺎظ‬ ‫ﺑﺎﻧﻜـﺪارۍ ﺳــﺮه دې‪ .‬ﻫـﻮ د ﻟﻮﺑــﻮ ﻫـﻢ ﺷــﻮق ﻟـﺮم‪ ،‬ﻳــﻮاځﯥ د ﻛﻮﻟـﻮ ﻧــﺎ ﺑﻠﻜـﯥ د‬
‫زﻣﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﻢ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ دى‪ .‬ﻧﻮ اوس ﻣﻬﺎل ﺗﺎﺳـﻮ زﻣـﺎ ﺟﺮګـﻪ وﻣﻨـﺊ او‬ ‫ﻟﻴﺪﻟﻮ ﻫﻢ‪ .‬څﻪ ﻣﻮده وړاﻧـﺪې ﺳﺘﺎﺳـﻮ ﺑـﺎره ﻛـﯥ ﻣـﺎ ﻫـﻴڅ ﺳـﻮچ ﻧـﻪ ﻛـﺎوه‪ .‬زﻣـﺎ‬
‫څﻮ ﻛﺎﻟﻪ وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺳﺮه واده وﻛړم‪ .‬ﭼﯥ ﭘﻪ ﻫﺎﻏﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ﻟـږ ﺗـﺮ ﻟـږه‬ ‫ﻟﭙﺎره ﺗﺎﺳﻮ ﻳﻮه ﻣﻴﻠﻤﻨﻪ وئ او ﻣﺎ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﻫﻢ ددې څﺨﻪ زﻳﺎت ﺳﺘﺎﺳﻮ ﺑﺎره‬
‫ﻣﺎ ﺳﺮه ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﭘﻴﺴﻮ اﺧﺴﺘﻞ ﺷﻮى ﻣﻮټﺮ وي‪.‬‬ ‫ﻛــﯥ ﺳــﻮچ ﻧــﺪى ﻛــړى‪ .‬زه داﺳــﯥ ﺳــﻮچ اﻛﺜــﺮه ﻫــﻴڅ ﻧــﻪ ﺧﻮښــﻮم ځﻜــﻪ ﺗﺎﺳــﻮ‬
‫ﻫﻐﯥ ﺳﺎره ﺗﻪ د ﻛﺘﻠﻮ ﭘﺮﺗﻪ ﭘﻪ دې ﺑﺎره ﻛﯥ ﻫﺮ څﻪ ووﻳﻞ‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ اﻧﺪاز ﻛﯥ‬ ‫اﻧﺠﻠۍ وئ‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ وئ او ﻣـﺎ ﺧﭙـﻞ ﻓـﺮض ګڼـﻪ ﭼـﯥ ﺳﺘﺎﺳـﻮ ﻋـﺰت‬
‫ﻛﻮم وﻳﺎړ ﻳﺎ ﻛﺒﺮ ﻧﻪ و‪ .‬ددې ﺧﺒﺮو ﭘﻪ اورﻳﺪو ورﺳﺮه د ﺳﺎره ﺧﻮاﺧﻮږي ﭘﻴـﺪا‬ ‫وﻛړم‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﻛﯥ ﻣﺤﻔﻮﻇﻪ وﺳﺎﺗﻢ‪ .‬ﺑﻴﺎ د ﭘـﻼر ﻧـﻪ ﺳﺘﺎﺳـﻮ ﺧﻴـﺎﻻﺗﻮ‬
‫ﺷﻮه‪ .‬د ﻫﻐﯥ د وﻳښﺘﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ د ﻫﻐﯥ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﻢ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻏﻮﻧﺪې و‪.‬‬ ‫ﺑﺎره ﻛﯥ ﺧﺒﺮ ﺷﻮم‪ .‬زﻣﺎ ﭘﻪ زړه ﻛﯥ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻟﭙﺎره ﻋـﺰت ﻧـﻮر ﻫـﻢ ډﯦـﺮ ﺷـﻮ‪ .‬څـﻮ‬
‫‪ -‬ﻧــﻮ اوس ﻛــﻪ زه ﺗﺎﺳــﻮ ﺗــﻪ وواﻳــﻢ ﭼــﯥ ﻣﺎﺳــﺮه واده وﻛــړئ ﻧــﻮ ﺗﺎﺳــﻮ ﺑــﻪ څــﻪ‬ ‫ورځﯥ وړاﻧﺪې ﭘﻼر ﻣﺎﺗﻪ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﺑﺎره ﻛﯥ ﺧﺒﺮه وﻛړه‪ .‬ﻣﺎ ﭘﻪ ﻫﻐﯥ ﻓﻜـﺮ وﻛـړ‬
‫واﻳﯥ؟‬ ‫او ﻣﺎﺗﻪ داﺳﯥ ښﻜﺎره ﺷـﻮل ﭼـﯥ ﺗﺎﺳـﻮ ﻳـﻮه ښـﻪ ﻣﯧـﺮﻣﻦ ﺟﻮړﻳـﺪاى ﺷـﺊ‪ .‬ﻧـﻮ‬
‫ﺳﺎره ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻣﺦ ورواړوو‪ ،‬ﻫﻐﻪ ډﯦﺮﻋﺎدي ﺑﺮﻳښﻴﺪه‪.‬‬ ‫ځﻜﻪ ﻣﺎ ﭘﻼر ﺗﻪ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﺗﺎﺳﻮ ﺳﺮه ﭘﻪ واده ﻛﯥ ﻣﺎﺗﻪ ﻫﻴڅ اﻋﺘﺮاض ﻧﺸﺘﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻮ‪.‬‬ ‫ﭘﻼر ﺗﺎﺳﻮ ﺳﺮه ﭘﻪ دې ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻛﯥ ﺧﺒﺮه ﻛړې وه ﺧﻮ ﺗﺎﺳﻮ ﻫﻤﺎﻏﻪ وﺧـﺖ ﻛـﯥ‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻮه ﻧﺸﻮه‪ .‬د ﻫﻐﯥ د ﺧﻮﻟﯥ څﺨﻪ دا ﻟﻐﺎت راوښﻮﻳﺪ‪.‬‬ ‫څﻪ ﻧﻪ وﻳﻞ‪ .‬ﻧـﻮ ﻣـﺎ اړﻳﻨـﻪ وﺑﻠﻠـﻪ ﭼـﯥ ﺗﺎﺳـﻮ ﺗـﻪ د ﭘﺮﯦﻜـړې ﻧـﻪ وړاﻧـﺪې ﻫـﺮ څـﻪ‬
‫د ﺣﻴﺪر ﭘﻪ ﻣﺦ ﻛﯥ ﻳﻮ ﭘﻪ زړه ﭘﻮرې ﻣﺴﻜﺎ ﺗﯧﺮه ﺷﻮه‪.‬‬ ‫وواﻳﻢ ﺗﺮ څﻮ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ د ﭘﺮﯦﻜړې ﻛﻮﻟﻮ ﻛﯥ اﺳﺎﻧﺘﻴﺎ وي‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﺑﺎره د‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻨﻪ‪...‬‬ ‫ﻫﺮ څﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﺷﺘﻪ‪ ،‬او ﻳﺎ ﻟږ ﺗﺮﻟـږه ددې ﺧﺒـﺮې ﺧـﻮ راﺗـﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣـﺎت ﺷـﺘﻪ‬
‫ﺑﻴﺎ دواړه ﻳﻮ رﻳﺴټﻮراﻧټ ﺗﻪ ﻻړل‪ .‬ﺳﺎره ﻫﻴڅ د ﻫﻐﯥ د ﺧﺒﺮو ﭘﻪ ﺟـﺎدو ﭘﻮﻫـﻪ‬ ‫ﭼﯥ ﺗﺎﺳـﻮ زﻣـﺎ ﻧـﻪ ﭘـﻪ ﻋﻤـﺮ ﻛـﯥ څـﻮ ﻣﻴﺎﺷـﺘﯥ ﻣﺸـﺮه ﻳـﯥ‪ .‬زه ﺳﺘﺎﺳـﻮ ﭘـﻪ ﺗﯧـﺮ‬
‫ﻧﺸﻮه‪ .‬څﻪ ﺧﺒﺮه وه ﭼﯥ ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻫـﻴڅ ﻛـﻮم ﺧﻔګـﺎن ﻳـﺎ وارﺧﻄـﺎﻳﻲ ﻣﺤﺴـﻮس‬ ‫وﺧﺖ ﻳﺎ ﭘﻪ ﻫﻴڅ ﺧﺒﺮه ﻛﻮم اﻋﺘﺮاض ﻧﻠﺮم‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ ﭘﻮﻫﻴږئ‪ ،‬ﭘﻼر ﻣـﯥ ﺳﺘﺎﺳـﻮ‬
‫ﻧﻜړه‪ .‬ﻫﻐﯥ ورﺳﺮه ﭘﻪ ﻣﺨﺘﻠﻔﻮ ﻣﻮﺿﻮع ګﺎﻧﻮ ﺧﺒﺮې وﻛړې‪ ،‬داﺳﯥ ﻟﻜـﻪ ﭼـﯥ‬ ‫ﻣﻮر ﺧﻮښﻮﻟﻪ‪ .‬دﻫﻐﻮى دواړو واده ﻧﻪ وو ﺷـﻮى‪ .‬ﭘـﻪ ﻫﻐـﻮى ﺗﺎﺳـﻮ ډﯦـﺮ ګـﺮان‬
‫ﻫﺮه ورځ ﻳـﯥ ډوډۍ ﻟﭙـﺎره ﺑﻬـﺮ ﺑـﻮځﻲ ﻳـﺎ ډﯦـﺮى وﺧـﺖ ورﺳـﺮه داﺳـﯥ ﺧﺒـﺮې‬ ‫ﻳﺎﺳﺖ او ﻫﻐﻪ ﻏﻮاړي ﭼﯥ ﺗﻞ ﭘﻪ دې ﻛﻮر ﻛﯥ اووﺳـﯧږئ‪ .‬او دا ﻫـﻢ د ﻫﻐـﻮى‬
‫ﻛـﻮي‪ .‬دا ﻣـﺎ ښــﺎم د ﺳـﺎره د ژوﻧــﺪ ﻏـﻮره ﻣﺎښــﺎم وو‪ .‬ﻧـﻦ ﺷــﭙﯥ د ﺧـﻮب څﺨــﻪ‬ ‫ﻏﻮښﺘﻨﻪ ده ﭼﯥ ﺳﺘﺎﺳﻮ واده ﻣﺎﺳﺮه وﺷﻲ‪ .‬ﺧﻮ ﺳﺘﺎﺳـﻮ څـﻪ اﻋﺘﺮاﺿـﻮﻧﻪ ول‬
‫وړاﻧﺪې ﻳﯥ ﭼﯥ ﻛﻮم ﺗﺼﻮر ﺟﻮړ و‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺣﻴﺪر و‪.‬‬ ‫ﭼﯥ ﺗﺮ ډﯦﺮه ﺳﻢ ول ﺧﻮ ﻣﺎ ﺳﺮه واده ﺗـﻪ ﻏـﺎړه اﻳښـﻮدو ﻧـﻪ وروﺳـﺘﻪ ﺗﺎﺳـﻮ دا‬
‫ځﻤﻜﻪ ﻛﯧﻨﺎوه او ﭘﻪ ﻳﻮه ﻛﻴﻠﻲ ﻳﯥ دروازه ﭘﺮاﻧﺴﺘﻠﻪ‪.‬‬ ‫ﭘﻪ درﻳﻢ ﻣﺎښﺎم ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﻳﻮ ﻋـﺎدې ﭘﺮوګـﺮام ﺳـﺮه د ﻫﻐـﻮى دواړو ﻛـﻮژدن‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﻣﺎ ﺑﻪ وﺑﺨښﯥ؟‬ ‫وﻛړه‪ .‬ﭘﻪ ﻛﻮژدن ﻛﯥ د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﺧﻮﻳﻨـﺪې او د ﻛـﻮرﻧۍ څـﻮ ﻣﺸـﺮان ﻣﻮﺟـﻮد‬
‫ﻗﻠﻒ ﻳﯥ ﺧﻼص ﻛړى و‪ ،‬او دروازې ﭘﺮاﻧﺴﺘﻠﻮ وروﺳﺘﻪ دﻧﻨﻪ ﺗﻠﻠﯥ وه‪.‬‬ ‫ول‪ .‬ﺳﺎره ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ﻛـﻮژدن ﺗـﺮ اﻗﺼـﻰ راﺗـګ ﭘـﻮرې وځﻨـډول ﺷـﻲ ﺧـﻮ‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﻣﺎﺗﻪ د ﺧﺒﺮې ځﻮاب راﻛﻪ‪.‬‬ ‫ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻏﻮښــﺘﻞ ﭼــﯥ دا ﻛــﺎر زر ﺗــﺮ زره وﺷــﻲ‪ ،‬د ﻫﻐــﯥ راﺗــګ ﻧﻴټــﻪ ﻫــﻢ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ دروازه ﻧﻴﻮﻟﯥ وه‪.‬‬ ‫ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﻧﻪ وه ﻧﻮ ځﻜﻪ دا وړوﻛﯥ ﻏﻮﻧﺪې ﭘﺮوګﺮام د ﻫﻐﯥ ﺷﺘﻮن څﺨـﻪ ﭘﺮﺗـﻪ‬
‫‪ -‬دﻧﻨﻪ راځﻪ‪ ،‬دﻟﺘﻪ ﻧﻨﺪاره ﻣﻪ ﺟﻮړوه‪.‬‬ ‫وﺷﻲ‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ‪ ،‬ﺳﺎره ﻣﻨﻊ ﻛړې وه ﭼﯥ اﻗﺼﻰ ﺗﻪ وﻧﻪ واﻳﻲ ځﻜـﻪ ﻫﻐـﻪ ﺑـﻪ ﭘـﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ دروازه ﺧﻼﺻﻪ ﭘﺮﻳښﯥ دﻧﻨﻪ ﺗﻠﻠﯥ وه‪ .‬ﻫﻐﻪ ورﭘﺴﯥ ﺷﺎﺗﻪ ﺗﻠﻠﻰ و‪ .‬ﻫﻐـﯥ‬ ‫دې ﺧﺒﺮه ﺧﻔﻪ ﺷﻲ ﭼﯥ د ﻫﻐﯥ اﻧﺘﻈﺎر ﻳﯥ وﻟﯥ وﻧﻪ ﻛړ‪.‬‬
‫ﻳﻮ څﺮاغ روښﺎﻧﻪ ﻛړ او ﺧﭙﻞ ﻣﺎﺷﻮم ﻳﯥ ﭘﻪ ﻛټ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎوه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ دﻟﺘــﻪ راﺷــﻲ زه ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻮه ﻛــړم ﺧــﻮ اوس ﻣﻬــﺎل ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ د‬
‫‪ -‬واﻳﻪ! څﻪ ﻧﻮر ﻏﻮاړې ﻣﺎ ﻧﻪ؟‬ ‫ﻛﻮژدن ﺑﺎره ﻛﯥ څﻪ ﻣﻪ واﻳﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻠﻪ وﻻړه وه‪.‬‬ ‫ﻋــﺎرﻓﻴﻦ‪ ،‬ﺳــﺎره ﭘــﻪ دې ﺧﺒــﺮه ﭘــﻮه ﻛــړې وه‪ .‬د ﻛــﻮژدن ﻧــﻪ درې څﻠــﻮر ورځــﯥ‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﻣﺎﺗﻪ ﺑﺨښﻨﻪ‪...‬‬ ‫وروﺳﺘﻪ اﻗﺼﻰ د ﺧﭙﻞ راﺗګ ﺑﺎره ﻛﯥ وﻳﻠﯥ دي‪ .‬ﻫﻐﻪ درې ورځﯥ وروﺳﺘﻪ‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﺑﺨښﻠﯥ ﻳﯥ‪ ،‬ﻧﻮر‪...‬‬ ‫دﻟﺘﻪ رارواﻧﻪ وه‪.‬‬
‫ﺳﺒﺎ د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮې ﭘﺮې ﻛړې‪.‬‬
‫‪ -‬آﻳﺎ ﺗﻪ ﻳﻮ ځﻞ زﻣﺎ ﻣﻮر ﺳﺮه ﻟﻴﺪﻟﻰ ﺷﯥ؟ ﻫﻐﻪ ډﯦﺮه ﻧﺎروﻏﻪ ده‪ ،‬ﺗﺎﻧﻪ ﺑﺨښـﻨﻪ‬ ‫‬
‫ﻏﻮاړي‪ .‬ډاﻛټﺮاﻧﻮ وﻳﻞ ﻫﻐﻪ ﻧﻮره ډﯦﺮه ژوﻧﺪۍ ﻧﻪ ﺷﻲ ﭘﺎﺗﯥ ﻛﯧﺪى‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﻮ ﺳﺮه ﻳﯥ واﻧګﻴﺮﻟﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ورﺗـﻪ ﻫﻤﺪاﺳـﯥ ګـﻮري‪ .‬د‬ ‫ﻫﻐﯥ وﻧﻪ ﭘﻴﮋﻧﺪه‪ .‬زﻳړ رﻧګ ﻛﯥ ﺗﻮر داﻏﻮﻧﻮ او ﻫډوﻛﻮ واﻻ ﻣﺦ د ﺳﺒﺎ ﻧﺸـﻲ‬
‫ﻫﻐـﯥ څﯧـﺮه ﺑـﯥ ﺗـﺎﺛﻴﺮه وه‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﺧﺒـﺮې ﻛﻮﻟـﻮ ﺳـﺮه ﻏﻠـﻰ ﺷـﻮ‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ راﻳـﺎد‬ ‫ﻛﯧﺪاې‪ .‬ﺧﻮ ﻫﻐﻪ ﺳﺒﺎ وه‪ .‬د ﻫﻐﯥ د ﻣﺦ څﺨﻪ ﻫﻐـﻪ روښـﻨﺎﻳﻲ ﺗﻠﻠـﯥ وه‪ .‬د ﻫﻐـﯥ‬
‫ﺷﻮل‪،‬ﻃﻼق ورﻛﻮﻟﻮ ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ﻳﯥ ﻫﻢ ورﺗﻪ داﺳﯥ ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯥ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ول‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺗﻪ داﺳﯥ ښﻜﺎرﻳﺪه ﻟﻜﻪ ټﻮل ﺑـﺪن ﻳـﯥ ﭼـﯥ د‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﻣﺎ ﭼﯥ ﺗﺎﺳﺮه څﻪ ﻛړي دي‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻐﻪ ﻣﺎﺳﺮه ﻣﻪ ﻛﻮه‪.‬‬ ‫واورې ﭘﻪ څﯧﺮ وﻳﻠﻲ ﺷﻮى وي‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ ﻧﻪ وه ﺧﻮ ﻫﻐـﻪ ﺗـﺮ ﻣﺎښـﺎﻣﻪ د‬
‫ﺧﺒﺮې ﻳﯥ ژړﻏﻮﻧﯥ ﺷﻮې‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻛﻮر دروازې ﻣﺨﯥ ﺗـﻪ ﻧﺎﺳـﺘﻪ د ﻫﻐـﯥ اﻧﺘﻈـﺎر ﻛـﺎوه‪ ،‬اﺧـﺮ ﻫﻐـﻪ راﻏﻠـﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬زه ﺑﻪ درﺷﻢ‪ ،‬ﺗﻪ اوس ﻻړ ﺷﻪ‪.‬‬ ‫ﻏﻴږه ﻛﯥ ﻳﻮ وړوﻛﯥ ﻣﺎﺷﻮم‪ ،‬ځﺎن ﻳﯥ ﭘﻪ ﺗﻮر څـﺎدرﻛﯥ ﻧﻐـﺎړﻟﻰ و‪ .‬د ﻟـﻮﻣړې‬
‫ﻫﻐﻪ د ﺧﭙﻞ ﻣﺎﺷﻮم ﺳﺮه ﭘﻪ ﻛټ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬ ‫ځﻞ ﻟﻴﺪو ﻧﻪ ﻳﯥ وروﺳﺘﻪ ﺑﻴﺎ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯥ ﻣﺨﺎﻣﺦ ورﺗﻪ ﻧﻪ وو ﻛﺘﻠﻲ‪.‬‬
‫د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺣﻠﻖ وچ ﺷﻮى و‪ ،‬ﺳﺎه ﻳﯥ ﻫﻢ ﭘﻪ ﺳﺨﺘﻪ اﺧﺴﺘﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! زه ﺗﺎ ﭘﺴﯥ راﻏﻠﻰ ﻳﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﺗﻪ ﭼﻐﯥ ﻛړه‪ ،‬ﻣﺎﺗﻪ ﺳﭙﻮرې ﺳﺘﻐﯥ وواﻳﻪ‪ .‬وواﻳـﻪ زه ﺑـﻪ درﻧﺸـﻢ‪ .‬ﺳـﺘﺎ‬ ‫ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ دا ﺟﻤﻠــﻪ وﻳــﻞ دوﻣــﺮه ﺳــﺘﻮﻧﺰﻣﻦ ول ﻟﻜــﻪ ﺳــﺘﻮﻧﻰ ﻳــﯥ ﭼــﯥ د اﻏــﺰو‬
‫ﻣﻮر ﻛﻪ ﻣړه ﻛﯧږي‪ ،‬ﻣـړه دې ﺷـﻲ‪ .‬زﻣـﺎ د ﻟـﻮرې دې دوزخ ﺗـﻪ ﻻړه ﺷـﻲ‪ .‬ﻣﺎﺗـﻪ‬ ‫څﺨــﻪ ډك وي او د وﻳﻠــﻮ ﺗــﻮان ﻧــﻪ ﻟــﺮي‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﻏﻠــﯥ وه‪ ،‬ﺧﭙــﻞ ﻣﺎﺷــﻮم ﻳــﯥ ﭘــﻪ‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﺑﺨښﻠﻲ ﻳﺎﺳﺘﺊ‪ .‬زﻣﺎ ﭘﻪ زړه ﻛﯥ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻟﭙﺎره ﻫﻴڅ ﻧﺸﺘﻪ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﻟـﻪ ﺧﭙـﻞ‬ ‫ﺧﻮ څﻪ وواﻳﻪ‪ ،‬داﺳﯥ زﻣﺎ ﺧﺒﺮه ﻣﻪ ﻣﻨﻪ‪.‬‬
‫ځﺎﻳﻪ ﭘﺎڅﻴﺪه‪ .‬ﻣﺸﺮ ﺗﺮه ښځﯥ ﻳﻮ ﻧﺎڅﺎﭘﻪ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ ﭘﻪ زوره وژړل‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه ﭼـﯥ څـﻪ ﭘـﺮې ﺷـﻮي ول‪ ،‬ﻫﻐـﯥ د زړه د ﺗﻠـﻪ وژړل‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﻏﻠـﯥ‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﭘﻪ ﺗﺎ ډﯦﺮ ﻇﻠﻢ‪...‬‬ ‫ﻧﺎﺳﺘﻪ وه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺧﭙﻞ ﻣﺎﺷﻮم ﭘﻪ ﻏﻴږ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﻮﻟﯥ وو‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗﻪ ﻳﺎد ول ﭼـﯥ‬
‫ﻣﺸﺮ ﺗﺮه ﻣﺨﯥ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﻛﯧﺪه‪ .‬ﺳﺒﺎ د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮه ﭘﺮې ﻛړه‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺑﻪ ﭘﻪ وړو وړو ﺧﺒﺮو ژړا ﻛﻮﻟﻪ‪ .‬ﭘﻪ ډﯦﺮه وړه ﺧﺒﺮه ﺑﻪ ﻳـﯥ د ﺳـﺘﺮګﻮ څﺨـﻪ‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﻫﻢ ﺑﺨښﻨﻪ ﻛړﯦﺪه‪ .‬ﻣﺎ ټﻮل ﺑﺨښﻠﻲ دي‪.‬‬ ‫اوښــﻜﯥ رواﻧــﯥ وې‪ .‬ﻧــﻦ ﻳــﯥ ﻫــﻴڅ ﻧــﻪ ژړل‪ .‬ﻫﻐــﯥ ورﺗــﻪ داﺳــﯥ ﻛﺘــﻞ ﻟﻜــﻪ ﭘــﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ دا وﻳﻠﻲ ول او ﺧﭙﻞ ﻣﺎﺷﻮم ﻳﯥ ﻏﻴږ ﻛـﯥ ﻧﻴـﻮﻟﯥ دروازې ﭘـﻪ ﻟـﻮر ﺗﻠﻠـﯥ‬ ‫ﻟﻮﻣړي ځﻞ ﭼﯥ ورﺗﻪ ګـﻮري‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺗـﺮ ډﯦـﺮه وژړل‪ ،‬ﺑﻴـﺎ ﭘـﻪ ﻟﻤـﺪو ﺳـﺘﺮګﻮ ﻟـﻪ‬
‫وه‪.‬‬ ‫ﻫﺎﻏﻪ ځﺎﻳﻪ ﻻړ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﺗﻪ ﻫﻴﭽﺮى ﻣﻪ ځﻪ‪ .‬ﺗﻪ ﻣﻮﻧږ ﺳﺮه ووﺳﻪ‪ .‬ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﺗﻪ راﺷﻪ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دوﻳﻤﻪ ورځ ﻣﺎزﻳګﺮ ﻫﻠﺘﻪ راﻏﻠﯥ وه‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﺳﺮه ﻧﺎﺳـﺖ‬
‫ﻛﺸﺮ ﺗﺮه د ﻫﻐﯥ ﺳﺘﻨﻮل ﻏﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫و‪ .‬ﻣﻮر ﻳﯥ ﺳﻠګۍ وﻫﻠﯥ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻳﯥ دروازه ﻛﯥ وﻻړه وﻟﯧﺪه‪ .‬د ﭘﺮون ﭘـﻪ څﯧـﺮ‬
‫‪ -‬ﻛﺎﻛﺎ! ﻣﺎﺗﻪ د اوﺳﻴﺪو ﻟﭙﺎره ﻛﻮر ﻧﻪ‪ ،‬ځﺎى ﭘﻜﺎر دى او ﻫﻐﻪ ﻣﺎﺳﺮه ﺷﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﻳﯥ ﻧﻦ ﻫﻢ ﻟﻮر ﭘﻪ ﻏﻴږ ﻛﯥ ﻧﻴﻮﻟﯥ راﻏﻠﯥ وه‪.‬‬
‫ډﯦﺮو ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ دﻟﺘﻪ اوﺳﻴﺪو ﻟﭙﺎره رﺿﺎ ﻛـړي ﺧـﻮ ﻫـﻴڅ ګټـﻪ ﻳـﯥ ﻧـﻪ‬ ‫ﻣﺸﺮ ﺗﺮه د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﺑﻰ اﺧﺘﻴﺎره ودرﻳﺪ‪.‬‬
‫درﻟﻮده‪ .‬ﻣﺸﺮ ﺗﺮه ﻫﻐﯥ ﭘﺴﯥ ﭘﻪ ژړا ژړا ﺗﺮ دروازې ﻻړ و ﺧﻮ ﻫﻐﯥ وﻧـﻪ ﻣﻨﻠـﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! راځﻪ دﻧﻨﻪ‪.‬‬
‫د ﻛﻮﻣﯥ ﭼﭙﺘﻴﺎ او ﺧﺎﻣﻮﺷۍ ﺳﺮه ﭼـﯥ راﻏﻠـﯥ وه ﭘـﻪ ﻫﻤﺎﻏـﻪ ﭼﭙﺘﻴـﺎ ﻟـﻪ ﻫﻐـﻪ‬ ‫ﻫﻐﻪ دﻧﻨﻪ راﻏﻠﯥ وه‪ .‬ﻣﺸﺮ ﺗﺮه ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻏﻴـږ ﻛـﯥ ﻧﻴـﻮل ﻏﻮښـﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ ډﯦـﺮ‬
‫ځﺎﻳﻪ ﻻړه‪.‬‬ ‫ﺳﻜﻮن د ﻫﻐﯥ ﻻس ﻟﻪ ځﺎن ﻧﻪ ﻟﺮې ﻛړ‪.‬‬
‫‪ -‬دې ﺗﻪ اړﺗﻴﺎ ﻧﺸﺘﻪ‪.‬‬
‫‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ اواز واورﻳﺪ‪ .‬ټﻮﻟﻪ ﻛﻮرﻧۍ ددې راﺗګ څﺨﻪ ﭼـﺎ ﺧﺒـﺮه ﻛـړې‬
‫وه‪ .‬ﻫﻐﻪ د ﻣﻮر د ﺧﻮاﻧﻪ راﭘﺎڅﻴﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! دا ﻫﺮ څﻪ ﻧﻪ ﺷﻲ ﻛﯧﺪاى‪ .‬ﻟږ ﺗﺮ ﻟږه زﻣﺎ ﭘﻪ ژوﻧﺪ ﻛﯥ داﺳﯥ ﻧﻪ ﺷﻲ‬ ‫‪ -‬ﭼﯧﺮﺗـﻪ ده ﺳـﺒﺎ؟ ﭼﯧﺮﺗــﻪ ده ﻫﻐـﻪ؟ ﻫﻐـﻪ زﻣـﺎ ﻣﺨــﯥ ﺗـﻪ راوﻟــﺊ‪ .‬زه ﻫﻐـﻪ ﻟﻴــﺪل‬
‫ﻛﯧﺪاى‪ .‬زه ﺑﻪ ﭘﺮﻳﻨږدم ﭼﯥ ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺨﭙﻠﻪ ﺗﻜﺮار ﺷﻲ‪ .‬ﺗﻪ څﻮك ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ځـﻮى‬ ‫ﻏﻮاړم‪.‬‬
‫ﺳﺮه د ﺳﺎره ﻛﻮژدﻧﯥ ﻛﻮﻟﻮ واﻻ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ د ﭘﺎڅﻴﺪو ﻛﻮښښ ﻛﺎوه ﺧﻮ ﭘﺎڅﻴﺪﻟﻰ ﻧﻪ ﺷﻮه‪.‬‬
‫اﻗﺼـﻰ د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ څﺨـﻪ اورﻳـﺪو څﺨـﻪ وروﺳـﺘﻪ ﭘـﻪ ﻏﻮﺳـﯥ وﻳﻠـﻲ ول‪ .‬ﻫﻐـﻪ‬ ‫ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ورو راﻏﻠــﻪ او د ﻫﻐــﯥ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﺧــﻮاﻛﯥ څــﻮﻛۍ ﺑﺎﻧــﺪې ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺪا ﻧﻦ راﻏﻠﯥ وه او ﺳﺎره ﺳﺮه ﻟﻴﺪﻟﻮ ﻟﭙﺎره ﻧﻴﻐﻪ د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠـﯥ‬ ‫ﻣﺸﺮﺗﺮه ښځﯥ ﻫﻐﻪ وﻟﯧﺪه‪ .‬ﻳﻮ دم ﻫﻐﻪ ﻏﻠﯥ ﺷﻮې وه ﺧﻮ د ﻫﻐﯥ ﺑﺪن رﭘﻴـﺪه‪،‬‬
‫وه‪ ،‬ﻛﻪ ﺳﺎره ﻫﻠﺘﻪ ﻧﻪ وه ﻧﻮ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻫﻴڅ ﻛﻠﻪ د ﻫﻐﯥ ﻛﻮر ﺗﻪ ﺗﻠﻠـﯥ ﻧـﻪ وه‪ .‬ﺳـﺎره‬ ‫د ﺳﺘﺮګﻮ څﺨﻪ ﻳﯥ اوښﻜﯥ رواﻧﯥ وې‪ .‬ﺑﻴﺎ ټﻮﻟﻮ ﻟﻴﺪل ﻫﻐـﯥ ﺧﭙـﻞ ﻻﺳـﻮﻧﻪ د‬
‫ﺳــﺮه ﻟﻴــﺪﻟﻮ ﻧــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﺧﭙﻠــﯥ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ د ﺿــﺮوري ﺧﺒــﺮو ﻟﭙــﺎره‬ ‫ﺳﺒﺎ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ د ﺑﺨښﻨﯥ ﻟﭙﺎره وﻧﻴﻮل‪ .‬ﺳﺒﺎ ﭘﻪ ډﯦـﺮ ارام د ﻫﻐـﯥ دواړه ﻻﺳـﻮﻧﻪ‬
‫راﻏﻮښﺘﯥ وه او ﻫﻠﺘﻪ ﻳﯥ د ﺳﺎره د ﻛﻮژدﻧﯥ ﺑﺎره ﻛﯥ ورﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫ﺧﭙﻠﻮ ﻻﺳﻮﻧﻮ ﻛﯥ وﻧﻴﻮل‪.‬‬
‫دا ﻫﺮ څﻪ ﻣﺎ ﻧﺪي ﻟﻴﻜﻠﻲ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻟﻴﻜﻠﻲ‪ ،‬ﻫﻐﯥ زه او زﻣـﺎ ﻛـﻮرﻧۍ ﺑﺨښـﻠﯥ وه‬ ‫‪ -‬اﻗﺼﻰ! څﻪ ﭼﯥ ﺷﻮي ﻫﻐﻪ ﻫﯧﺮ ﻛـړه‪ .‬ﻛﻮﻣـﻪ ﻏﻠﻄـﻲ ﭼـﯥ ﻟـﻪ ﻣـﺎ څﺨـﻪ ﺷـﻮې‬
‫او ﻫﻐﯥ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻛﻮرﻧۍ ﻧﺪه ﺑﺨښﻠﯥ‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ ﻫﻢ ورﺳﺮه ﻫﻤﺎﻏـﻪ څـﻪ ﻛـړي ول‪.‬‬ ‫ده‪ ،‬زه د ﻫﻐﯥ ﺑﺪﻟﻪ ورﻛﻮل ﻏﻮاړم او ﺑﻴﺎ ﺳﺒﺎ ﺧﭙﻠﻪ ﺳﺎره زﻣﺎ ﭘـﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳـﺘۍ‬
‫ﺗﺎﺳﻮ ﭘﺮې ﻫﻢ ﺑﺎور ﻧﻪ و ﻛړى‪ .‬ﻛﻪ د ﻫﻐﯥ ژوﻧﺪ ﺑﺮﺑﺎد ﺷﻮى‪ ،‬ﻧـﻮ ﭘـﻪ ﻫﻐـﯥ ﻛـﯥ‬ ‫ﻻﻧﺪې ﭘﺮﻳښﯥ ده‪.‬‬
‫ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻫﻢ ﺑﺮﺧﻪ ﺷﺘﻪ‪ .‬وﻟﯥ ﻣﻮ د ﻫﻐﯥ واده وﻛړ؟ وﻟﯥ ﻣـﻮ ﻫﻐـﻪ وﻧـﻪ ﺳـﺎﺗﻠﻪ؟‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ د ﭘﻮﻫﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ ﻛﺎوه‪.‬‬
‫وﻟﯥ ﻣﻮ ﭘﺮﯦښﻮده ﭼﯥ د ﻫﻐﯥ ژوﻧﺪ ﺗﺒﺎه ﺷﻲ‪.‬‬ ‫‪ -‬د ﻫﺮې ﻏﻠﻄۍ ﺑﺪﻟﻪ ﻧﻪ ﺷﻲ ورﻛﻮل ﻛﯧﺪاى‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ ﻛﻮﻣﻪ ﻏﻠﻄـﻲ ﻧـﻪ وه ﻛـړې‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻫﻢ ﺧﭙﻞ ﻋﺎدي ﺣﺎﻟﺖ څﺨﻪ وﺗﻠﻰ و‪.‬‬ ‫ﺑﻠﻜﯥ ﺗﺎﺳﻮ ګﻨﺎه ﻛړې وه‪ .‬زه ددې ﺧﺒﺮې ﻫﻴڅ ﭘﺮوا ﻧﻠﺮم ﭼﯥ ﺳﺒﺎ‪ ،‬ﺳﺎره ﺳـﺘﺎ‬
‫‪ -‬اﻗﺼﻰ! اوس ﻣﺎﺿﻲ ﭘﻪ ﻣﺎﺿﻲ ﻛﯥ ﭘﺮﻳږدئ‪ .‬ﺳﺎره ﺗﻪ ﭘﻪ ﺗﯧـﺮو ﺷـﻞ ﻛﻠﻮﻧـﻮ‬ ‫ﭘﻪ ذﻣﻪ ﭘﺮﻳښﯥ ده‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﭼﯥ څـﻪ ﺷـﻮي ول‪ ،‬د ﻫﻐـﯥ د ﺳـﺎدګۍ ﻟـﻪ ﻛﺒﻠـﻪ‬
‫ﻛﯥ ﻫﻴڅ ﭘﻪ ﻻس ﻧﻪ دي ورﻏﻠﻲ‪ .‬ﻧﻮ ﻛﻪ اوس ﻳﯥ څﻪ ﻻس ﺗﻪ ورﻏﻠﻲ ﻫﻐﻪ ﺗﺮې‬ ‫ﺷـﻮي ول‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺑﻴـﺎ ﺑﻴــﺎ ﺑـﺎور ﻛﻮﻟـﻮ ﻋـﺎدت درﻟــﻮد‪ ،‬ﻫﻐـﻪ د ﺑﻴـﺎ ﺑﻴـﺎ ﺑﺨښــﻠﻮ‬
‫ﻣﻪ اﺧﻠـﻪ‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ د ﺳـﺒﺎ ﺑـﺎره ﻛـﯥ وﻳﻠـﻮ ﺳـﺮه ﻫﻐـﻪ ﭘـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ ژوﻧـﺪ ﻣـﻪ ژړوه‪.‬‬ ‫ﻋﺎدي وه‪ ،‬او د ﻫﻤﺪې ﻋﺎدت ﻟﻪ وﺟﯥ ﻳﯥ ﭘﻪ دې ﻋﻤـﺮ ﻛـﯥ ﻗﺒـﺮ ﺗـﻪ ورﺳـﻴﺪه‪.‬‬
‫داﺳﯥ ﻣﻜﻮه‪.‬‬ ‫زه دواړه ﻋﺎدﺗﻮﻧﻪ ﻧﻠﺮم او زه ﺑﻪ ﺳﺎره ﺳﺮه ﻫﻐـﻪ څـﻪ ﭘﺮﻳﻨـږدم ﭼـﯥ زﻣـﺎ د ﺧـﻮر‬
‫اﻗﺼﻰ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻏﻠﯥ وه‪.‬‬ ‫ﺳﺮه ﺷﻮي ول‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺗﺎ ﻣﺎﺗﻪ ﭘﻪ ټﻴﻠﻴﻔﻮن ﻧﻪ وو وﻳﻠﻲ ﭼﯥ ﺳﺘﺎ ﻛﻮژدن ﺷﻮې ده؟‬ ‫‪ -‬اﻗﺼﻰ! ﺗﻪ ﭘﻮﻫﻴږې‪ ،‬څﻪ ﭼﯥ وﺷﻮل‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﻐﯥ ﻛﯥ زه ﻫﻴڅ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﻪ ﻳﻢ‪.‬‬
‫د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﻮټﯥ څﺨﻪ وﺗﻠﻮ ﺳﺮه ﻳﯥ ﺳﺎره څﺨﻪ ﭘﻮښـﺘﻠﻲ ول‪ .‬ددې ﭘﻮښـﺘﻨﯥ‬ ‫‪ -‬ﻟږ ﻣﻼﻣﺖ وې ﻛﻪ ډﯦﺮ‪ .‬ﺳﺘﺎ ﻗﺼﻮر و‪ ،‬ﺧﻮ د ﺳﺒﺎ ﻫﻴڅ ﻗﺼﻮر ﻧﻪ و‪ ،‬ﻧﻮ ﺑﻴﺎ د‬
‫ﺳﺮه ﻳﯥ د ﻣﺦ رﻧګ زﻳړ ﺷﻮى و‪.‬‬ ‫ﻛﻮم ﺟﺮم ﺳﺰا ورﻛړل ﺷﻮه‪ .‬ﻧﻪ ﻋﺎرﻓﻴﻨـﻪ! زه ﺑـﻪ ﺳـﺎره ﺳﺘﺎﺳـﻮ ﻛـﻮر ﻛـﯥ ﻫـﻴڅ‬
‫‪ -‬ﻣﺎ وﻳﻞ ﻏﻮښﺘﻞ ﺧﻮ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﺎﻛﺎ زه ﻣﻨﻊ ﻛړم‪ .‬ﻫﻐﯥ وﻳﻞ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﺧﭙﻠـﻪ‬ ‫ﻛﻠﻪ ﭘﺮﻳﻨږدم‪.‬‬
‫ﺗﺎﺳــﻮ ﺗــﻪ وواﻳــﻲ‪ .‬ﻣــﺎ ﻛــﻮژدن ﺳﺘﺎﺳــﻮ د راﺗــګ څﺨــﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻛﻮﻟــﻪ ﺧــﻮ‬ ‫‪ -‬اﻗﺼﻰ! دا ﻛﻮژدن ﻳﻮاځﯥ د ﺣﻴﺪر ﭘﻪ ﺧﻮښﻪ ﻧﻪ ﻛﯧږي‪ ،‬ﭘﻪ دې ﻛـﯥ د ﺳـﺎره‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﺎﻛﺎ ﻫﺮ څﻪ ﭘﻪ ﭼټﻜۍ ﺳﺮه وﻛړل‪.‬‬ ‫ﺧﻮښﻪ ﻫﻢ ﺷﺘﻮن ﻟﺮي‪ .‬ددې ﺧﭙﻠﻮئ ﻣﺎﺗﻮﻟﻮ ﺳﺮه ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻧﻘﺼﺎن رﺳﯧږي‪.‬‬
‫اﻗﺼﻰ‪ ،‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪ ،‬ﺧﻮ ﻫﻐﯥ ﺳﺘﺮګﯥ ښﻜﺘﻪ ﻛړې وې‪.‬‬ ‫‪ -‬د ﺳﺎره ﺧﻮښﻪ‪...‬ﺳﺎره ﻟـﻪ ﻣﺎﺿـﻲ څﺨـﻪ ﺑـﯥ ﺧﺒـﺮه ده ﻛـﻪ ﻧـﺎ ﻫﻐـﯥ ﺑـﻪ ﺳـﺘﺎ ﭘـﺮ‬
‫‪ -‬ﺗﻪ ﺣﻴﺪر ﺳﺮه ﺧﻮښﻪ ﻳﯥ؟‬ ‫ځﻮى ﻻړې ﻫﻢ ﻧﻪ وى ﺗﻮو ﻛړى‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ورڅﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻠﻲ ول‪ ،‬د ﻫﻐـﯥ رﻧـګ زﻳړواﻟـﯥ ﻻ ﭘﺴـﯥ زﻳـﺎت ﺷـﻮى و‪.‬‬ ‫د اﻗﺼﻰ ﻟﻬﺠﻪ د زﻫﺮو ډﻛﻪ ﺷﻮه‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺳﺮ ښﻜﺘﻪ ﻧﻴﻮﻟﻰ و‪.‬‬
‫اﻗﺼــﻰ ﺗــﻪ ﻳــﺎدول ﭼــﯥ د ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﭘــﻪ ﻧــﻮم اورﻳــﺪو ﺑــﻪ د ﺳــﺒﺎ رﻧــګ ﻫــﻢ زﻳــړ‬ ‫‪ -‬زه ﺑﻪ ورﺗﻪ ﻫﺮ څﻪ وواﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻫﻐﻪ ﻛﻮﻟﻰ ﺷﻲ دا ﺧﭙﻠﻮي ﻟﻪ ﻣﻨځﻪ ﻳﻮﺳﻲ‪.‬‬
‫ﺗښﺘﻴﺪه‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﺷﺮﻣﯧﺪوﻧﻜﯥ ﻣﺴﻜﺎ ورﺗﻪ ﺳﺒﺎ ورﭘﻪ ﻳﺎد ﻛړه‪.‬‬ ‫‪ -‬اﻗﺼﯥ! داﺳﯥ ﻣﻪ ﻛﻮه‪ .‬ﺳﺒﺎ ورڅﺨﻪ ﺗﺮ ﻧﻦ ورځﯥ ﭘﻮرې ﻫﺮ څﻪ ﭘـټ ﺳـﺎﺗﻠﻲ‬
‫‪ -‬واده ﻛﻠﻪ ﻛﻮئ؟‬ ‫دي ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﺗﺎﺗﻪ ددې ﺣﻖ ﭼﺎ درﻛړى دى‪ ،‬ﭼﯥ ﺗﻪ ورﺗـﻪ ﻫـﺮ څـﻪ وواﻳـﯥ‪ .‬ﺗـﻪ ﭘـﻪ‬
‫اﻗﺼﻰ‪ ،‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ څﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻓﺮاﻧﺴﻮي ژﺑﻪ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږې‪ ،‬دا ﺧﻂ واﺧﻠﻪ او ﭘﻪ ﭼﺎ ﻳﯥ وګﻮره ﭼﯥ ﭘﻪ دې ﻛﯥ‬
‫‪ -‬څﻮ ﻛﺎﻟﻪ وروﺳﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﻳﯥ څﻪ ﻟﻴﻜﻠﻲ دي‪ .‬د ﺗﯧﺮ وﺧﺖ ﻳﺎدول اړﻳﻦ ﻧـﻪ دي‪ .‬ﺑـﺲ د ﻫﻐـﯥ ﺧﻴـﺎل ﺳـﺎﺗﻪ‪.‬‬
‫ﺳﺮه ﻟﻮﺑﻮ ﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره ﻧﻪ ﻳﯥ ﺟﻮړه ﺷﻮې‪ .‬ﻣﺎ ﭘﻪ ټﻴﻠﻴﻔـﻮن ﺗـﺮه ﺳـﺮه ﺧﺒـﺮه ﻛـړې‬ ‫‪ -‬ﺳﻤﻪ ده‪ ،‬څﻮ ﻛﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﺎره ﻣﺎ ﺳﺮه اوﺳﻴږي‪.‬‬
‫ده‪ ،‬ﻫﻐﻪ دې ﺑﻠﻪ اوﻧۍ ﻛﯥ راځﻲ‪ .‬ﻛـﻪ ﻣـﻮﻧږ ﺳـﺮه ﻧـﻪ ﺧـﻮ ﻫﻐـﯥ ﺳـﺮه ﻻړه ﺷـﻪ‪،‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬اﻗﺼﻰ! ﺳﺎره ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ اوﺳﻴږي‪.‬‬
‫داﺳﯥ ژوﻧﺪ ﺗﯧﺮول ﺑﻪ درﺗﻪ ګﺮان ﺷﻲ‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮه وارﺧﻄﺎ ﻏﻮﻧﺪې ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ د ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﻣړﻳﻨﯥ ﻧﻪ ﺷﭙږ ورځﯥ وروﺳـﺘﻪ ﻳـﻮ ځـﻞ ﺑﻴـﺎ د ﻫﻐـﯥ ﺧﻮاﺗـﻪ‬ ‫‪ -‬واده څﺨﻪ وړاﻧﺪې ﺑﻪ ﭘﻪ ﻛﻮم ﺣﻴﺜﻴﺖ ﺳﺮه دﻟﺘﻪ اوﺳﻴږي؟‬
‫ﺗﻠﻠﻰ و‪.‬‬ ‫‪ -‬څﻨګﻪ ﭼﯥ ﻣﺨﻜﯥ اوﺳﻴﺪه‪.‬‬
‫‪ -‬دا زﻣﺎ ژوﻧﺪ دى‪ .‬څﻨګﻪ ﭼﯥ زه ﻏﻮاړم ﻫﻐﺴﯥ ﺗﻴﺮوﻟﻰ ﺷﻢ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻣﺨﻜﯥ ﺧﺒﺮه ﺑﻞ رﻧګﯥ وه‪ .‬اوس ﺣﻴﺪر ﺳﺮه ﻛﻮژدن ﻛﻮﻟﻮ ﺳﺮه ﺧﻮ ﺳﻮال ﻧـﻪ‬
‫‪ -‬ﻛﻪ ﺗﻪ داﺳﯥ ژوﻧﺪ ﺗﯧﺮوې ﻧﻮ ﻣﻮﻧږ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ اراﻣﻪ ژوﻧﺪ وﻧﻜړو‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺪا ﻛﯧږي ﭼﯥ ﻫﻐﻪ دې دﻟﺘﻪ اووﺳﻲ‪ .‬ﻳﺎ ﺧﻮ ﻳﯥ ﻣﺎﺳﺮه ﭘﺮﻳږده او ﻳـﺎ ﻳـﯥ زر‬
‫‪ -‬ټﻮل ﭘﻪ ارام دي‪ .‬ټﻮل ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ دي‪ .‬څﻮك ﻫﻴڅ ﭘﺮوا ﻧﻪ ﻟـﺮي‪ .‬ﺑـﺲ ﻳـﻮاځﯥ زه‬ ‫ﺗﺮ زره واده ﻛړه او ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻳﯥ راوﻟﻪ‪.‬‬
‫ﻳﯥ ﺑﺮﺑﺎدوﻟﻢ ﻧﻮ ټﻮﻟﻮ ﭘﻪ ﻳﻮ ځﺎى وﻛړل‪.‬‬ ‫اﻗﺼﻰ ﭘـﻪ وﻻړه ﺧﭙﻠـﻪ ﭘﺮﻳﻜـړه اوروﻟـﯥ وه‪ .‬ﺳـﺎره د اﻗﺼـﻰ ﭘـﻪ ﺿـﺪ ﺣﻴﺮاﻧـﻪ‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ د ﺧﻮﻟﯥ څﺨﻪ ګﻴﻠﻪ اورﻳﺪﻟﯥ وه‪.‬‬ ‫ﺷﻮې وه‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻫﻢ ﻏﻠﻰ و‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ﺑﺮﺑﺎدﻳږې‪ ،‬ﺳﺒﺎ! زه ﺑﻪ درﺳﺮه واده وﻛړم‪ .‬ﻫﺮ څﻪ ﺑﻪ ﺳﻢ ﺷﻲ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﻤﻪ ده‪ .‬زه ﺑﻪ ﺣﻴﺪر ﺳﺮه ﺧﺒﺮه وﻛړم او ﺳﺒﺎ ﺑﻪ ﺗﺎﺗﻪ وواﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﺧﭙﻞ زړه ﺧﺒﺮه ﻛړې وه‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ اﻗﺼﻰ ﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬
‫‪ -‬د آﺳﻤﺎء او ﺣﻴﺪر‪ ،‬ﻫﻐﻮى ﺑﻪ څﻪ ﻛﻮي؟‬ ‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺗﻪ ﺧﭙﻞ ﺳﺎﻣﺎن ﺗﻴﺎر ﻛﻪ‪ ،‬ﺳﺒﺎ دې ځﺎن ﺳﺮه ﺑﻮځﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﻛﯥ دا ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫اﻗﺼﯥ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻏﻴږ ﻛﯥ ﻧﻴﻮﻟﻮ ﺳﺮه وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬
‫‪ -‬آﺳﻤﺎء ﺑﻪ ﻳﯥ وﻣﻨﻲ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻣﺎ ﺳﺮه ﻣﻴﻨﻪ ﻟﺮي او ﻫﻐﻪ ﭘـﻮﻫﻴږي ﭼـﯥ زه ﺗـﺎ ﺳـﺮه‬ ‫‪ -‬اﻗﺼﻰ! ﺗﻪ د ﻫﻮټﻞ ﭘﺮ ځﺎى دﻟﺘﻪ اوﺳﻴﺪﻟﻰ ﺷﯥ ﻳﺎ ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﺗﻪ ﺗﻠﻠﯥ ﺷـﯥ‪.‬‬
‫ﻣﻴﻨﻪ ﻟﺮم‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻪ اوس ﻫﻢ ﺧﺎﻟﻲ دى‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ډﯦﺮ ډاډ ﺳﺮه دا ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ورﺗﻪ وړاﻧﺪﯦﺰ ﻛړى و‪ ،‬ﻫﻐﯥ د څﻮ ﺷﻴﺒﻮ ﻟﭙﺎره ﭘﺮې ﺳﻮچ ﻛﺎوه‪.‬‬
‫‪ -‬زه د ﺧﻠﻜﻮ ﭘښﻮ څﺨﻪ ځﻤﻜﻪ ﻧﻪ ﺷـﻢ ﺗښـﺘﻮﻟﯥ‪ .‬زه دې درې ﻛﺎﻟـﻪ وړاﻧـﺪې د‬ ‫‪ -‬ﺳﻤﻪ ده‪ .‬زه ﺑﻪ ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﻛﯥ اووﺳﻢ‪.‬‬
‫ګﻨﺪګۍ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻟﺮې ﻏﻮرځﻮﻟﯥ ووم‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ ﻧﻦ ﻫﻢ ﺧﭙﻞ ﺑـﺪن ګﻨـﺪ ښـﻜﺎرﻳږي‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺳﺘړې ﻟﻬﺠﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﭘﺮﯦﻜړه واوروﻟﻪ‪.‬‬
‫ﺗﻪ ﻳﻮ ښﻪ ژوﻧﺪ ﺗﯧﺮوې‪ ،‬ﺗﯧﺮ ﻳﯥ ﻛړه‪ .‬زه د ﻧﻮرو څﺨﻪ څـﺎدر ﭘټﻮﻟـﻮ ﺳـﺮه ﺧﭙـﻞ‬ ‫‪ -‬زه ﺑﻪ ﻣﺸﺮى ﺧﻮر ﺗﻪ ﺧﺒﺮ ورﻛړم‪ .‬ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻫﻢ ﻏﻮاړې ﻫﻠﺘﻪ ﺗﻠﻠﻰ ﺷﯥ‪.‬‬
‫ځﺎن ﭘټﻮﻟﻰ ﻧﺸﻢ‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ورﺳﺮه ﺗﺮ ﻣﻮټﺮه راﻏﻠﻰ و‪.‬‬
‫ﻫﻐـﻪ اوس ﻫـﻢ ﻫﻤﺎﻏــﻪ ﺳـﺒﺎ وه‪ .‬ﭘﺨــﻮاﻧۍ ﺳـﺒﺎ‪ .‬ﭘــﻪ ﻇـﺎﻫﺮه ﺑﺪﻟــﻪ ﺷـﻮې وه ﺧــﻮ‬
‫ﺑﺎﻃﻦ ﻛﯥ څﻨګﻪ ﺑﺪﻟﻴﺪى ﺷﻲ‪.‬‬ ‫‬
‫‪ -‬ﺳﻤﻪ ده‪...‬ﻣﺎ ﺳﺮه واده ﻧﻪ ﻛﻮې‪ ،‬ﻣﻪ ﻛﻮه‪ .‬ﺧﻮ ﺧﭙﻞ ﻣﻮر ﭘﻼر ﺧﻮاﺗﻪ ﻻړه ﺷـﻪ‪.‬‬
‫ﻛﻪ ﺧﭙﻞ ﻧﻪ د ﺳﺎره ﺑﺎره ﻛﯥ ﻓﻜﺮ وﻛﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! داﺳﯥ ﺧﭙﻞ ژوﻧﺪ ﻣﻪ ﺑﺮﺑﺎدوه‪ .‬ﻟﻪ دې ځﺎﻳﻪ راځﻪ‪ ،‬ﺗـﻪ داﺳـﯥ ﺳـﺘﻮﻧﺰو‬
‫وﻳﻠﯥ ﻛﺎوه‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ د ﻫﻐﯥ د ﭘﻮﻫﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ وﻛﻪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺗــﻪ داﺳــﯥ ﺧﺒــﺮې ﻣﻜــﻮه‪ ،‬ﺳــﺒﺎ! ﺗــﻪ داﺳــﯥ ﺧﺒــﺮې ﻣﻜــﻮه‪ .‬ﺳــﺘﺎ دې ﺧﺒــﺮو د‬ ‫‪ -‬د ﻫﻤــﺪې ﻓﻜــﺮ ﺧــﻮ راﺳــﺮه دى اوس‪ .‬زﻣــﺎ زړه ﻧــﻪ ﻏــﻮاړي ﺧﭙﻠــﯥ ﻛــﻮرﻧۍ‬
‫څﻮﻣﺮه ﺧﻠﻜﻮ ژوﻧﺪ وﻳﺠﺎړ ﻛړى دى‪ .‬ﺳﺘﺎ دې اوښﻜﻮ ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ ﺧﺪاى څـﻮﻣﺮه‬ ‫ﺧﻮاﺗﻪ ﻻړه ﺷﻢ‪ .‬ﻫﻐﻮى ﺑﻪ ﻣﺎ وﻣﻨﻲ ﺧﻮ ﺳﺎره ﻧﻪ ﻣﻨﻲ‪ .‬ﭘـﻪ ﻫﻐـﻮى ﺑـﻪ ﺑـﻮج ﺟـﻮړ‬
‫ﺧﻠﻚ د وﻳﻨﻮ ﭘﻪ اوښﻜﻮ وژړول‪ .‬ﺗﻪ ﺻﺒﺮ ﻣﻜﻮه‪ ،‬ګﻴﻠـﻪ ﻛـﻮه‪ .‬ﺑﺨښـﻞ ﻣﻜـﻮه‪،‬‬ ‫وي‪ .‬ﻫﻐﻮي ﺑﻪ ورڅﺨﻪ ﻛﺮﻛﻪ ﻛﻮي‪ ،‬ﺗﻪ ښﻪ ﭘﻮﻫﯧږې‪ .‬د ﺳـﺎره ﭘـﻼر ﻫﻐـﻪ ﺧﭙﻠـﻪ‬
‫ﺑﺪﻟﻪ واﺧﻠﻪ‪ .‬ﻛﻪ ﺗﻪ داﺳﯥ وﻛړې د ډﯦﺮو ژوﻧﺪ ﺑﻪ وﺳﺎﺗﻞ ﺷﻲ‪.‬‬ ‫ﻟﻮر ﻧﻪ ګڼﻠﻪ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻫﻤﺪى وﺟﻪ ﻣﺎﺗﻪ ﻃﻼق راﻛﻪ‪ .‬ﺳړى ﻫﺮ څـﻪ ﺳـﺎﺗﻠﻰ ﺷـﻲ‬
‫د ﻫﻐﯥ دﻧﻨﻪ څﺨﻪ ﭼﺎ ﭘﻪ ﭼﻐﻮ ﭼﻐﻮ دا ﻫﺮ څﻪ وﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﺧﻮ ﺗﻮرﻧﻪ ښځﻪ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﻧـﻪ ﺷـﻲ ﺳـﺎﺗﻠﻰ‪ .‬ﺳـﺒﺎ ﺑـﻪ ﺳـﺎره ﻏټـﻪ ﺷـﻲ او ﻛـﻪ ﭼـﺎ‬
‫‪ -‬ﺳﺒﺎ! ﻣﺎﺗﻪ وواﻳﻪ‪ .‬زه ﺳﺘﺎ ﻟﭙﺎره څﻪ ﻛﻮﻻى ﺷﻢ؟‬ ‫ورﺗﻪ دا ووﻳﻞ ﻧﻮ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ څﻪ ﻛﻮي‪ .‬څﻪ ﭼﯥ وﺷﻮل ﻫﻐﯥ ﻛﯥ زﻣـﺎ ﻏﻠﻄـﻲ ﻧـﻪ وه‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻧﻴږدې راﻏﻰ او ﻫﻐﯥ څﺨﻪ ﻳﯥ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﺧﻮ د ﻫﻐﯥ ﺳﺰا ﻣﺎﺗﻪ راﻛړل ﺷﻮه‪ .‬ﭘﻪ دې ﻛﯥ د ﺳﺎره ﻫﻢ څﻪ ﻏﻠﻄـﻲ ﻧﺸـﺘﻪ ﺧـﻮ‬
‫‪ -‬ﺗﻪ‪ .‬ﺗﻪ ﻳﻮ ﻛﺎر وﻛﻪ ﭼﯥ ﺑﻴﺎ زﻣﺎ ﺧﻮاﺗﻪ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﻣﻪ راځﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﺳـﺮه اړﻳﻜـﻪ ﻣـﻪ‬ ‫زه ﭘﻮﻫﻴږم زﻣﺎ ﭘﻪ څﯧﺮ ﺑﻪ ورﺗﻪ ﺳﺰا ورﻛړل ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻧﻴﺴﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻟټﻮه ﻣﻪ‪ .‬ﻛﻪ زﻣﺎ ﻟﭙﺎره څﻪ ﻫﻢ ﻛﻮى‪ ،‬ﺑﺲ دا وﻛﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬د ټﻮﻟﻮ ﻓﻜﺮ درﺳﺮه دى‪ ،‬ﺧﻮ د ﺧﭙﻞ ځﺎن درﺳﺮه ﻧﺸﺘﻪ؟‬
‫ﻫﻐﯥ اوس ﻫﻢ ﭘﻪ ﺳـﺮو ﺳـﺘﺮګﻮ ژړل‪ .‬ﭘـﻪ دې ورځ ﻏﻠـﯥ ﻧـﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳـﺘﻪ‪ .‬ﻫﻐـﯥ د‬ ‫‪ -‬زﻣــﺎ ﺧﻴــﺎل اﷲ ﻧــﺪې ﻛــړى ﻧــﻮ زه ﻳــﯥ وﻟــﯥ وﻛــړم‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ داﺳــﯥ ښــﻜﺎري‪،‬‬
‫ﻣﺎﺷــﻮﻣﺎﻧﻮ ﭘــﻪ څﯧــﺮ ژړل ﻟﻜــﻪ ﭼــﺎ ﭼــﯥ ﺗﺮﻳﻨــﻪ ﻫــﺮ څــﻪ ﭘــﻪ زوره اﺧﻴﺴــﺘﯥ وي‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﻣﺎ ﺣﺘﻤﺎ ﻛﻮﻣﻪ ګﻨﺎه ﻛړې ده‪ .‬ﺧـﺪاى ج ﭼﺎﺗـﻪ ﻫﺴـﯥ ﺑـﯥ څـﻪ داﺳـﯥ‬
‫داﺳﯥ ﻟﻜﻪ ﭼﺎ ﭼﯥ ﻫﻴڅ ﻧﻪ وي ورﻛړي‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺗﺮ ډﯦﺮه ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﻧﺎﺳﺖ و‪،‬‬ ‫رﺳﻮا ﻛـﻮي ﻧـﻪ‪ .‬درې ﻛﺎﻟـﻪ وړاﻧـﺪې ﭼـﯥ زﻣـﺎ زړه ﻏﻮښـﺘﻞ ﻧـﻮ ﻣـﺎ ﺑـﻪ ورﺳـﺮه‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﯥ د ﻫﻐﯥ اوښﻜﯥ ددې د زﻏﻢ څﺨﻪ ﺑﻬﺮ ﺷﻮې ﻧﻮ ﻫﻐﻪ ﻻړ‪.‬‬ ‫ﺧﺒــﺮې ﻛــﻮﻟﯥ‪ .‬درې ﻛــﺎﻟﻮ راﻫﻴﺴــﯥ ﻣﺎﺳــﺮه ﺧﺒــﺮې ﻧــﻪ ﻛــﻮي‪ .‬زه ورﺗــﻪ د درې‬
‫ﭘﻪ راﺗﻠﻮﻧﻜﻲ ﻣﺎښـﺎم ﻳـﯥ د ﻫﻐـﯥ ډګـﺮي او ﻧـﻮر ﻛﺎﻏﺬوﻧـﻪ د ﻫﻐـﯥ د ﻛـﻮر ﻧـﻪ‬ ‫ﻛﺎﻟﻮ ﻧﻪ ﻏږوﻧﻪ ﻛﻮم ﺧﻮ ﻫﻐﻪ ﻣﺎﺗﻪ ځﻮاب ﻧﻪ راﻛﻮي‪ .‬د درې ﻛﺎﻟﻮ راﻫﻴﺴـﻰ زه‬
‫اﺧﺴــﺘﯥ او ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ ورﻛﻮﻟــﻮ ﻟﭙــﺎره روان وو‪ .‬دروازې ﺗــﻪ ﻗﻠــﻒ ﭘــﺮوت و‪ .‬د‬ ‫ﻫﻤﺎﻏﻪ ﻛﺎروﻧﻪ ﻛﻮم ﭼﯥ ورﺗﻪ ﻧږدې دي ﺧـﻮ ﻫﻐـﻪ ﺑﻴـﺎ ﻫـﻢ ځـﻮاب ﻧـﻪ راﻛـﻮي‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ اﻧﺘﻈﺎر ﻳﯥ ﻛﺎوه‪ .‬ډﯦﺮ وﺧﺖ ﺗﯧﺮ ﺷﻮ‪ ،‬ﻫﻐﻪ راﻧﻐﻠﻪ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﯥ ﻛـﺮاره ﺷـﻮ‪ .‬د‬ ‫اﷲ ﺻﺒﺮ ﻛﻮوﻧﻜﻲ ﺧﻮښﻮي‪ .‬وګﻮره ﻣﺎ ﺻﺒﺮ ﻛړى‪ ،‬زه ﻟﻪ ﻫﻴﭽﺎ څﺨﻪ ګﻴﻠـﻪ ﻧـﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ د ګﺎوﻧډﻳﺎﻧﻮ دروازه ﻳﯥ وټﻜﻮﻟﻪ‪.‬‬ ‫ﻟﺮم‪ .‬ﻣﺎ د درې ﻛﺎﻟﻮ ﻧﻪ ﻫﻴﭽﺎﺗﻪ دا ﻧﻪ دي وﻳﻠﻲ ﺧﻮ ﻫﻐـﻪ ﺑﻴـﺎ ﻫـﻢ راﺿـﻲ ﻧﺸـﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻐﯥ ﺧﻮ ﺧﭙﻞ ﺳﺎﻣﺎن ځﺎن ﺳﺮه واﺧﻴﺴﺖ او ﻛـﻮر ﻳـﯥ ﭘﺮﯦښـﻮد‪ .‬ﻛﻴﻠـﯥ ﻳـﯥ‬ ‫اﷲ ﺑﺨښﻠﻮ واﻻ ﺧﻮښﻮي‪ .‬ﻣﺎ ټﻮل وﺑﺨښﻞ‪ .‬ﺗﻪ‪ ،‬ﺳﺘﺎ ﻣﻮر‪ ،‬ﺳـﺘﺎ ﭘـﻼر‪ ،‬ﺧﭙﻠـﻪ‬
‫ﻣﻮﻧږ ﺗﻪ راﻛړه ﭼﯥ د ﻛﻮر ﺧﺎوﻧﺪ ﺗﻪ ﻳﯥ ورﻛړم‪.‬‬ ‫ﻣــﻮر‪ ،‬ټــﻮل ﻣــﯥ وﺑﺨښــﻞ ﺧــﻮ ﻫﻐــﻪ اوس ﻫــﻢ ﻣﺎﻧــﻪ ﺧﻔــﻪ دى‪ .‬اﷲ ﻋــﺎﺟﺰي‬
‫ګﺎوﻧډۍ ښځﯥ ورﺗﻪ وﻳﻠﯥ ول‪ .‬د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘـﻪ زړه ﻛـﯥ ﻳـﻮ ځـﻞ ﺑﻴـﺎ ﭼـﺎ ﻏﺸـﻲ‬ ‫ﺧﻮښﻮي‪ .‬زﻣﺎ زړه ﻏﻮاړي ﭼﯥ زه ﺧﺎوره ﺷﻢ‪ .‬د ﺧﻠﻜـﻮ ﭘښـﻮ ﻻﻧـﺪې ﺷـﻢ‪ ،‬ﺧـﻮ‬
‫ﻧﻨﺒﺎﺳﻞ‪.‬‬ ‫ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﻣﺎﺗﻪ داﺳﯥ ښﻜﺎري‪ ،‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﻣﺎ ﻛﻮﻣـﻪ ګﻨـﺎه ﻛړﯦـﺪه‪ ،‬ﺧﺎﻣﺎﺧـﺎ ﻣـﯥ‬
‫ﻫﻐﻪ ﺳـﺒﺎ ﭘﺴـﯥ ﺑﻴـﺎ وﻧـﻪ ګﺮځﯧـﺪ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘﻮﻫﻴـﺪه ﭼـﯥ ﻫﻐـﻪ ﺑـﻪ راﺳـﺮه ﺑﻴـﺎ وﻧـﻪ‬ ‫ﻛﻮﻣﻪ ګﻨﺎه ﻛړې ده‪.‬‬
‫ګـﻮري‪ .‬د ﺳـﺒﺎ ﻛــﻮرﻧۍ اﻣﺮﻳﻜـﺎ ﻧـﻪ راﻏﻠــﯥ وه‪ .‬او ﻫﻐـﻮى د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻛــﻮرﻧۍ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺳﻠګﻮ ﺳﻠګﻮ ژړل‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ اوښﻜﯥ ﻟﻴـﺪل ﻏﻮښـﺘﻞ‪ .‬د ﻫﻐـﯥ‬
‫ﺳﺮه ﺧﭙﻠﻮي ﺧﺘﻤﻪ ﻛړې وه‪ .‬ﺧﻮ ﻋﺎرﻓﻴﻦ څﺨﻪ د ﺳﺒﺎ ﭘﻼر ﺧﻔـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ ﻧﺸـﻮ‪ .‬د‬ ‫ګﻴﻠﯥ ﻳﯥ اورﻳﺪل ﻏﻮښـﺘﻞ ﺧـﻮ اوس د ﻫﻐـﯥ ﻳـﻮې ﻳـﻮې ﺧﺒـﺮې د ﻫﻐـﯥ ﺑـﺪن‬
‫ﻣﻄﺎﻟﺒﯥ وړاﻧﺪې ﻛﻮي‪ .‬ﺳﺎره ﺗﻪ ﭘﻨځﻪ ﻟﻜﻪ روﭘۍ‪ ،‬ﺳﺮه زر او د ﻫﻐـﯥ د ﻣـﻮر‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﭘښﻮ ﻛـﯥ ﻳـﯥ ځـﺎن ﻏﻮرځـﻮﻟﻰ او ﺑﺨښـﻨﻪ ﻳـﯥ ﻏﻮښـﺘﯥ وه‪ .‬اﻣﺮﻳﻜـﺎ‬
‫ﻛــﻮر ﺑــﺲ ﻧــﻪ دى‪ ،‬ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ اوس ﺳﺘﺎﺳــﻮ د ﻛــﻮر ﻏﻮښــﺘﻨﻪ ﻫــﻢ ﻛــﻮي‪ .‬زه ﺑــﻪ‬ ‫ﺗﻠﻠﻮ ﻧﻪ ﻣﺨﻜﯥ ﻳﯥ ﻫﻐﻪ څﺨﻪ د ﺳﺒﺎ ﻛﻮر اﺧﻴﺴﺘﻰ و‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻠـﻪ آﺳـﻤﺎ او‬
‫ددوى دا ﻏﻮښﺘﻨﻪ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ وﻧﻪ ﻣﻨﻢ‪ .‬ﻛﻪ ﻫﺮ څـﻪ ﻛﯧـږي‪ ،‬دا ﺳﺘﺎﺳـﻮ ﻛـﻮر دى‬ ‫ﺣﻴﺪر ﺳﺮه ﻓـﺮاﻧﺲ ﺗـﻪ راﻏﻠـﻰ و‪ .‬ﻫﻠﺘـﻪ درې څﻠـﻮر ﻣﻴﺎﺷـﺘﯥ وروﺳـﺘﻪ د ډﯦـﺮ‬
‫او زه ﺑﻪ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﭘﺮﻳﻨږدم ﭼﯥ د ﺑﻞ ﭼﺎ ﺷﻲ‪ .‬ﻛﻪ دې ﺗﻪ دا ﻫﺮ څﻪ ﻗﺒـﻮل ﻧـﻪ وي‬ ‫ﺧﻔګﺎن ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ ﭘﺮې د زړه دورې ﺗﻠﯥ راﺗﻠﯥ او د څﻮ ورځﻮ ﺑﻪ ﻏﻠﻰ ﻧﺎﺳﺖ و‪.‬‬
‫ﻧﻮ د ﺧﭙﻠﯥ ﺧﻮرزې واده دې ﺑﻞ ځﺎى وﻛړي‪.‬‬ ‫ﺑﻴﺎ ورو ورو آﺳﻤﺎ او ﺣﻴﺪر ﺳـﺮه ﻋـﺎدي ﺣﺎﻟـﺖ ﺗـﻪ راﻏـﻰ‪ .‬آﺳـﻤﺎء ورﺳـﺮه ﭘـﻪ‬
‫ﻫﻐﻪ ډﯦﺮ ﭘﻪ ﻏﻮﺳﻪ ﺷﻮى و او د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺧﺒﺮه ﻳﯥ ﻫﻢ ﻧﻪ اورﻳﺪه‪.‬‬ ‫ﻫﺎﻏﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ډﯦﺮه ﻣﺮﺳﺘﻪ ﻛړې وه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺑﻪ ﺗﺮ ﺳﺎﻋﺘﻮﻧﻮ ﺳـﺎﻋﺘﻮﻧﻮ د ﺳـﺒﺎ‬
‫‪ -‬ﺣﻴﺪره! ﺗﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ ﻛﯧږه ﻣﻪ‪ .‬دا ﻛﻮر د ﺳﺎره ﭘﻪ ﻧﻮم ﻛﻮﻟﻮ ﺳﺮه څـﻪ ﻓـﺮق‬ ‫ﺑﺎره ﻛﯥ ﺧﺒﺮې ﻛﻮﻟﯥ او ﻫﻐﯥ ﺑﻪ ﭘﻪ ډﯦﺮ ﺻﺒﺮ او ﺧﻮاﺧﻮږئ اورﻳـﺪﻟﯥ او ﻛﻠـﻪ‬
‫ﭘﺮﻳﻮځﻲ‪ .‬دا ﻛﻮر زﻣـﺎ ﭘـﻪ ﻧـﻮم وي‪ ،‬ﺳـﺘﺎ ﭘـﻪ ﻧـﻮم وي ﻳـﺎ د ﺳـﺎره ﭘـﻪ ﻧـﻮم وي‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﭼﯥ ﭘﺮې د ﺧﺎﻣﻮﺷۍ دوره راﻏﻠﻪ ﻧﻮ د ﺳﺒﺎ ﻧﻮم اﺧﺴﺘﻠﻮ ﺳـﺮه ﺑـﻪ ﻳـﯥ ﻫﻐـﻪ‬
‫ټﻮﻟﻪ ﻳﻮه ﺧﺒﺮه ده‪ .‬ﻫﺴﯥ ﻫﻢ درې واړه ﭘﻜﯥ اوﺳﻴږو‪.‬‬ ‫ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻣﺠﺒﻮراوه‪ .‬څﻮ ﻛﺎﻟﻮ ﻟﭙﺎره ﺧﭙﻞ ﻛـﻮر ﺗـﻪ ﻧـﻪ و ﺗﻠﻠـﻰ او ﺑﻴـﺎ د ﭘـﻼر د‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻳﯥ د ﭘﻮﻫﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ ﻛﺎوه‪.‬‬ ‫ﻣړﻳﻨﯥ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﭘﺮﻳﻜړه وﻛړه ﭼﯥ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻻړ ﺷﻲ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻛﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ څﻪ ﻓﺮق ﻟﺮي ﻛﻪ ﻧﻪ زه ﻳـﯥ ﭘـﺮوا ﻟـﺮم‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭼـﯥ ﺳﺘﺎﺳـﻮ د ﻫڅـﻮ‬
‫ﭘﺎﻳﻠﻪ ده ﻫﻐﻪ زﻣﺎ ﻳـﺎ زﻣـﺎ د ﻣﯧﺮﻣﻨـﯥ ﻧـﻪ ﺷـﻲ ﻛﯧـﺪاى‪ .‬ددوى ﻏﻮښـﺘﻨﻰ ﺑﺎﻳـﺪ‬ ‫‬
‫زﻣﺎ ﺣﻴﺜﻴﺖ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺘﻠﻮ وى ﻧﻪ ﺳﺘﺎﺳﻮ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ اوس ﻫﻢ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﺒﺮه ﻛﻠﻚ وﻻړ و‪.‬‬ ‫‪ -‬ﭘـﻪ دې ﻛــﯥ د اﻋﺘــﺮاض څــﻪ ﺧﺒــﺮه ده‪ .‬ﻫــﺮ څــﻮك ﻏــﻮاړي د ﺧﭙﻠــﻮ اوﻻدوﻧــﻮ‬
‫‪ -‬ﺣﻴــﺪره! دﻟﺘــﻪ ﺧﺒــﺮه د ﺳــﺎره ده‪ .‬زه د ﻳــﻮ ﻛــﻮر ﻟﭙــﺎره د ﻫﻐــﯥ ﻧﻜــﺎح ﭘــﺮ ﺳــﺮ‬ ‫ﺧﻴﺎل وﺳﺎﺗﻲ‪ .‬د ﺳﺎره ﻣﻮر او ﭘﻼر ﻧﺸﺘﻪ او ﺑﻴﺎ زه ﻳﯥ د ﺧﭙﻠﻮئ ﻟـﻪ ﻟﺤﺎﻇـﻪ د‬
‫ﺟﻨګ ﻧﻪ ﺷﻢ ﻛﻮﻻى‪ .‬داﺳﯥ د ﻧﻜﺎح څﺨﻪ اﻧﻜﺎر ﻛﻮﻟﻮ ﺳﺮه ﺗﺎﺗﻪ ﭘﺮوا ﻧـﻪ ﻟـﺮي‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻪ ﻳﻢ ﻧﻮ ﻛﻪ زه ﻏﻮاړم د ﻫﻐﯥ ﺧﻴـﺎل وﺳـﺎﺗﻢ ﻧـﻮ دا څـﻪ ﺑـﺪه ﺧﺒـﺮه‬
‫ﺧــﻮ ﺳــﺎره ﺑــﺎره ﻛــﯥ ﻫــﻢ ﻓﻜــﺮ وﻛــړه‪ .‬او زه ﺑــﻪ ﻫﻴڅﻜﻠــﻪ ﭘﺮﻳﻨــږدم ﭼــﯥ د ﻫﻐــﯥ‬ ‫ده؟‬
‫اﺣﺴﺎﺳﺎت ﭘﻜﯥ زﺧﻤﻲ ﺷﻲ‪.‬‬ ‫اﻗﺼﻰ د ﻫﻐﻮي د ﻧﻜﺎح ﻛﻮﻟﻮ څﺨـﻪ دﻣﺨـﻪ د ﻣﻬـﺮ ﭘـﻪ ﺑﺪﻟـﻪ ﻛـﯥ د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ د‬
‫ﭘﻼر ﻳﯥ ﭘﻪ ﻳﻮه ﻃﺮﻳﻘﻪ ﭘﻮه ﻛړ ﺧﻮ د ﺣﻴﺪر زړه ﻫﻴڅﻜﻠﻪ دا ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ﻣﻨﻠﻪ‪ .‬ﻫﻐﻪ‬ ‫ﻛﻮر ﻏﻮښﺘﻨﻪ ﻛړې وه‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ د ﻏﻮښﺘﻨﯥ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛﯥ د ﺳﺒﺎ ﻛـﻮر‬
‫د اول ﻧﻪ دوﻣﺮه زر واده ﻛﻮﻟﻮ ﺗﻪ ﺧﻮښ ﻧﻪ و او اوس ﭘﻜﯥ د اﻗﺼـﻰ ﻧـﻪ ﻣﻨﻠـﻮ‬ ‫ﻳﺎدوﻧﻪ ﻛړې وه ﺧﻮ اﻗﺼﻰ د ﻫﻐﯥ ﻛﻮر ﺳﺮه ﺳـﺮه د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﻛـﻮر ﻫـﻢ د ﻫﻐـﯥ‬
‫وړ ﻏﻮښﺘﻨﯥ ﻫﻢ راﻣﻨځﺘﻪ ﺷﻮې ﺧﻮ داﺳﯥ ﻣﻌﻠﻮﻣﯧﺪه ﭼﯥ ﻋـﺎرﻓﻴﻦ دداﺳـﯥ‬ ‫ﭘﻪ ﻧﻮم ﻛﻮل ﻏﻮښﺘﻞ‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ دې ﻫﻢ څﻪ ﻧﻴﻮﻛﻪ ﻧـﻪ ﻟﺮﻟـﻪ ﺧـﻮ ﺣﻴـﺪر ﭘـﻪ دې‬
‫ﺻﻮرت ﺣﺎل څﺨﻪ ﻧﻪ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ و او ﻧﻪ ﺧﻔﻪ‪.‬‬ ‫ﺧﺒﺮه ﻏﻮﺳﻪ ﺷﻮى و‪.‬‬
‫اﻗﺼــﻰ ﭘــﻪ رﻳښــﺘﻴﺎ ﻫــﻢ زر واده ﻛﻮﻟــﻮ ﭘﺴــﯥ راﺧﻴﺴــﺘﯥ وه‪ .‬ﻫﻐــﯥ د ﺗﻠــﻮ ﻧــﻪ‬ ‫‪ -‬دا څــﻪ روان دي؟ دا څــﻮك ده ﭼــﯥ ﻣــﻮﻧږ څﺨــﻪ داﺳــﯥ ﻏﻮښــﺘﻨﯥ ﻛــﻮي؟‬
‫ﻣﺨﻜﯥ د ﺳﺎره واده ﻛـﻮل ﻏﻮښـﺘﻞ‪ .‬د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﭘـﻪ ﺧﻮښـﻪ ﻳـﯥ ﺧﭙـﻞ ورور او‬ ‫ﻟ ـﻮﻣړې ﻳــﯥ د زر ﺗــﺮ زره واده ﻛﻮﻟــﻮ ډﻧــډوره ﺟــﻮړه ﻛــړه‪ .‬ﻣــﺎ ﺗﺎﺳــﻮ څﺨــﻪ د‬
‫ﭘﻼر ﻫﻢ د اﻣﺮﻳﻜﺎ څﺨﻪ راوﻏﻮښﺘﻲ ول‪ .‬د ﻋـﺎرﻓﻴﻦ اﻧﻜـﺎر ﺳـﺮه ﺳـﺮه ﻫﻐـﻮى‬ ‫ﻣﺠﺒﻮرﻳﺖ ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ دې واده ﺗﻪ ﻏﺎړه ﻛﯧښﻮده‪ ،‬او اوس د ﻣﻬﺮ ﭘﻪ ﺣﻖ ﻛﯥ ﻫـﻢ‬
‫اﻗﺼﻰ ﺧﭙﻞ ځﺂن ﻗـﺎﺑﻮ ﻧﻜـړ او ژړا ﻳـﯥ ﭘﻴـﻞ ﻛـړه‪ ،‬ﻋﻈـﻴﻢ ﻫـﻢ ﺧﻔـﻪ ﻏﻮﻧـﺪې د‬ ‫ﺳﺎره ﻟﭙﺎره ﺟﻬﻴﺰ او د ﺿﺮورت وړ ﻫﺮ څﻪ اﺧﺴﺘﻲ وو‪ .‬ﻧﻜﺎح د ﻧﻜﺮﻳﺰو څﺨﻪ‬
‫ﺧﻮر ﺧﻮاﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬ ‫څﻮﺷﻴﺒﯥ وړاﻧﺪې ﺗﺮ ﺳﺮه ﺷﻮه‪ .‬د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻣﺸﺮې ﺧـﻮر ﺳـﺎره د ﻫﻐـﯥ د ﻣﻬـﺮ‬
‫‪ -‬اﻗﺼﻰ! څﻪ ﭼﯥ ﺷﻮي‪ ،‬د ﻫﻐﯥ د ﻫﯧﺮوﻟﻮ ﻛﻮښښ وﻛﻪ‪.‬‬ ‫څﺨﻪ ﺧﺒﺮه ﻛړې وه‪ .‬ﻛﻪ ﻫﻐﻪ ډﯦﺮه ﺧﻔﻪ وه ﻧﻮ ډﯦﺮه ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻫﻢ وه‪ .‬د ﻧﻜﺎح څﺨﻪ‬
‫ﻫﻐﯥ د ﺧﭙﻠﯥ ﺧﻮر ﻻس وﻧﻴﻮ او ﻏﻠﻲ ﻛﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ ﻳﯥ ﻛﺎوه‪.‬‬ ‫وروﺳﺘﻪ ﭼﯥ ټﻮل ﺧﻠﻚ ﻻړل‪ ،‬ﻧﻮ ﺳﺎره ورﺗﻪ د ګﻴﻠﯥ ﭘﻪ څﯧﺮ ووﻳﻞ ﺧﻮ ﻫﻐـﯥ‬
‫‪ -‬زه څﻪ وﻛﻢ‪ ،‬ﻋﻈﻴﻤﻪ! زه څﻪ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﺷﻢ ﻫﻴﺮوﻻى‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ ﻧﻦ ﻫـﻢ ﻳـﻮه ﻳـﻮه ﺧﺒـﺮ‬ ‫ورﺗﻪ ﺧﺒﺮه ﺧﻮﻟﻪ ﻛﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﻛړه‪.‬‬
‫ﻳﺎده ده‪ .‬ﻳﻮه ﻳﻮه ﻧﻨﺪاره ﻣﯥ ﻳـﺎده‪ ،‬ددې ﻛـﻮر‪ .‬ﻫﻤﺪﻏـﻪ ﺧﻠـﻚ ول‪ .‬ﻫﻤﺪﻏﺴـﯥ‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ ﻻ وړه ﻳﯥ‪ .‬دا دﻧﻴﺎ ﺳﻤﻪ ﻧﻪ ﭘﻴﮋﻧـﯥ‪ .‬ﻣـﺎ ﭼـﯥ څـﻪ ﻛـړي‪ ،‬ﺳـﺘﺎ د راﺗﻠـﻮﻧﻜﻲ‬
‫ټﻮل ﻛﻮر ښﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷـﻮى و‪ .‬ﻫﻤﺪﻏﺴـﯥ ټﻮﻟـﻮ ﺧﻠﻜـﻮ ﺧﻨـﺪا ګـﺎﻧﯥ ﻛـﻮﻟﯥ ﭼـﯥ‬ ‫ﻟﭙﺎره ﻣﯥ ﻛړي او ﺳﻢ ﻣﯥ ﻛړي‪ .‬دا څـﻪ ﺧﺮاﺑـﻪ ﺧﺒـﺮه ﻧـﺪه ﭼـﯥ ﺗـﻪ ﻳـﺎ ﺑـﻞ څـﻮك‬
‫ﻣﺸــﺮه ﻛــﺎﻧﻲ راﻏﻠــﻪ او د ﺧﻠﻜــﻮ وړاﻧــﺪې ﻳــﯥ ﭼﻐــﯥ ﭘﻴــﻞ ﻛــړې‪ .‬ﻫﻴڅــﻮك ﻧــﻪ‬ ‫ﭘﺮې ﻧﻴﻮﻛﻪ وﻛړي‪.‬‬
‫ﭘﻮﻫﻴﺪل‪ .‬زه ﻫـﻢ د ﻣـﻮر ﭘـﻪ څﯧـﺮ وارﺧﻄـﺎ ﺑـﺮه وﺧـﺘﻢ او ﻫﻠﺘـﻪ ﻣﺸـﺮې ﻛـﺎﻧﯥ د‬ ‫ﻫﻐـﯥ دا ووﻳـﻞ او ﻟـﻪ ﻛـﻮټﯥ څﺨـﻪ ﻻړه‪ .‬ﺣـﻮﻳﻠۍ څﺮاﻏﻮﻧـﻮ روښـﺎﻧﻪ ﻛـړې وه‪.‬‬
‫ﻋﺎدل ﺳﺮه د ﻛﻮټﯥ څﺨﻪ راوﻳﺴﺘﻪ‪ .‬زﻣﺎ زړه وﻳﻞ زﻣﺎ ﺧﻮر ﻫﻴڅ ﻧـﻪ دي ﻛـړي‪،‬‬ ‫ﻧﻜﺮﯦﺰې د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﻮر ﭘﺮ ځﺎى د ﺗﺮه ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ ﺗﺮ ﺳﺮه ﺷﻮې او ﻫﻐﻪ ځـﺎى‬
‫ﺧﻮ ﻫﻐﻪ دوﻣﺮه وﻳﺮﻳﺪﻟﯥ وه ﭼﯥ ﻫﻴڅ ﻳﯥ ﻧﻪ ﺷﻮل وﻳﻼى‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺑـﺎور ﻧـﻪ راﺗـﻪ‬ ‫ﻳﯥ ښﻪ ﺟﻮړ ﻛړى و‪ .‬د ډﯦﺮې ﺳﺘړﻳﺎ ﻟﻪ وﺟﯥ راﻏﻠﻪ او زﻳﻨﻮ ﻛﯥ ﻛښﻴﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫ﭼﯥ ﻣﺸﺮه ﻛﺎﻧﯥ د ﻫﻐﯥ ﺧﻮاښﯥ ﻫﻐﯥ ﺳﺮه داﺳﯥ ﻛﻮﻻى ﺷﻲ‪ .‬ﻧـﻦ دﻋـﺎرﻓﻴﻦ‬ ‫‪ -‬څﻪ ﺧﺒﺮه ده‪ ،‬اﻗﺼﻰ! ﺗﻪ دﻟﺘﻪ وﻟﯥ ﻧﺎﺳﺘﻪ ﻳﯥ؟ وﻟﯥ ځﺎن ﻧﻪ ﺗﻴﺎروې؟‬
‫ﻣﺸﺮې ﺧﻮر د ﻣﻬﺮ ﺑﺎره ﻛﯥ دوﻣـﺮه ﻧﻴـﻮﻛﯥ ﻟﺮﻟـﯥ او دې ﺧﺒـﺮې ﺑـﺎره ﻛـﯥ ﻳـﯥ‬ ‫ﻋﻈﻴﻢ دﻧﻨﻪ څﺨﻪ ﺑﻬﺮ راوﺗﻮ وﺧﺖ ﻛﯥ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫ځﺎن ﺳﺎره ﺧﻮاﺗﻪ رﺳﻮﻟﻰ و‪ .‬او ﭘﻪ ﻫﻤﺪﻏﺴﯥ ﻣﺎښـﺎم ﻛـﯥ ﻳـﯥ ﺳـﺒﺎ ﭘـﻪ ټﻴﻠـﻪ د‬ ‫‪ -‬زﻣﺎ ﭘﻪ زړه څﻪ ﭼﻞ ﻛﯧږي‪ .‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﭼﯥ دا ﻫﺮ څﻪ ﻣـﻮﻧږ ﺳـﻢ ﻛـﻮو ﻛـﻪ ﻧـﻪ‪ .‬د‬
‫ﻛـﻮټﯥ څﺨــﻪ ﭘښـﯥ ﻳﺒﻠـﯥ او ﺳــﺮ ﻟــﻮڅﯥ ﺣـﻮﻳﻠۍ ﺗــﻪ راووﻳﺴــﺘﻠﻪ‪ .‬زه ﻫﻤﺪﻟﺘــﻪ‬ ‫ﺳﺎره واده ﺣﻴﺪر ﺳﺮه ﻛﻮل ﭘﻜﺎر دي ﻛﻪ ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺳﺘﻪ وم ﭼﯧﺮﺗﻪ ﭼﯥ اوس ﻧﺎﺳﺘﻪ ﻳﻢ‪ ،‬ﻣﺎﺗﻪ داﺳﯥ ښﻜﺎرﻳﺪل ﻟﻜﻪ څﻮك ﭼـﯥ‬ ‫ﻫﻐﻪ ډﯦﺮه ﺑﻰ ﻛﺮاره وه‪.‬‬
‫زﻣﺎ ﺑﺪن ﭘﻪ ﭼړو وﻫﻲ‪.‬‬ ‫‪ -‬اﻗﺼﻰ! اوس ددې ﺧﺒﺮو وﺧﺖ ﻧﺪى‪ .‬د ﺳﺎره ﻧﻜـﺎح ﺷـﻮې ده‪ .‬ﺳـﺒﺎ د ﻫﻐـﯥ‬
‫ﺗﻪ ﻫﻢ دﻟﺘﻪ وﻻړ وې ﻛﻨﻪ ﭼﯥ ﻣﺸﺮﺗﺮه ﭘـﻪ ﺑﻮټـﺎﻧﻮ ﭘـﻪ ﺳـﺮ وﻫﻠـﻪ‪ .‬ﺗﺎﺗـﻪ ﻳـﺎد دي‬ ‫ډوﻟۍ وړي ﻧﻮ ﺑﻴﺎ داﺳﯥ ﺧﺒﺮې ﺑﺎﻧﺪې ﻓﻜﺮ ﻛﻮل څﻪ ګټﻪ ﻧﻪ ﻟﺮي‪.‬‬
‫ﻛﻨﻪ ﭼﯥ ﻣﻮر او ﭘﻼر ﻣﯥ ﭘﺮې د ګﻞ ګﻮزار ﻫـﻢ ﻧـﻪ و ﻛـړى او ﻫﻐـﯥ ﺷـﺨﺺ د‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬څﻪ ګټﻪ ﺧﻮ ﻧﻠﺮي‪ .‬څﻪ ګټﻪ ﻧﻠﺮي‪...‬‬
‫ټﻮﻟﻮ ﭘﺮ وړاﻧﺪې ﭘﻪ ﺑﻮټ ﭘـﻪ ﺳـﺮ ووﻫﻠـﻪ‪ .‬زه ﻫﻤﺪﻟﺘـﻪ ﻧﺎﺳـﺘﻪ وم او ﭼﻐـﯥ ﻣـﯥ‬ ‫اﻗﺼﻰ اوس ﻫﻢ ډﯦﺮه ﺑﯥ ﻛﺮاره وه‪.‬‬
‫وﻫﻠﯥ او ټﻮل ﺧﻠـﻚ ﺑﺮﻧـډه ﻛـﯥ وﻻړ‪ ،‬ﻧﻨـﺪاره ﻛﺘﻠـﻪ‪ .‬ﻫﻴڅـﻮك راوړاﻧـﺪې ﻧـﻪ‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ ﺧﻔﻪ ﻛﯧږه ﻣﻪ‪ .‬ﺣﻴﺪر ښﻪ ﻫﻠﻚ دى‪ .‬د ﺳـﺎره ﺧﻴـﺎل ﺑـﻪ ﺳـﺎﺗﻲ او ﺑﻴـﺎ ﺳـﺎره‬
‫ﺷﻮل ﭼﯥ د ﺗﺮه ﻻس وﻧﻴﺴﻲ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻫﻴڅ ﭼﻐﯥ وﻧﻪ وﻫﻠﯥ او ﭘﻪ ﭼﭙﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻳـﯥ‬ ‫ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﺧﻮښﻮي‪.‬‬
‫وﻫﻞ وﺧﻮړل‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﻫﻴﭽﺎ ښﻪ وﻧﻪ ﻛړل‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﻮﻧږه او ﻧﻪ ﻧـﻮرو‪ .‬او ﺑﻴـﺎ ﻛﻠـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻳﻮاځﯥ د ﻫﻤﺪې ﻛﺒﻠﻪ‪ ،‬د ﻫﻤﺪې ﻛﺒﻠﻪ ﻣﺎ دﻏﻪ ﺧﭙﻠﻮئ ﺗﻪ زړه ښﻪ ﻛﻪ‪ ،‬ﻛـﻪ ﻧـﻪ‬
‫ﭼﯥ ﻛﺎﻧﻲ ﭘـﻪ ﻗـﺮان ﭘـﺎك ﻻس ﻛﯧښـﻮد او ﺳـﺒﺎ ﻳـﯥ د ﻛﯧښـﻮدو څﺨـﻪ اﻧﻜـﺎر‬ ‫ﺳﺎره ﺑﻪ ﻣـﯥ ﻫﻴڅﻜﻠـﻪ دې ﺳـﭙﻚ ﻛـﻮر ﺗـﻪ ﻧـﻪ وه ﭘﺮﻳښـﯥ‪ .‬دا ﺧﻠـﻚ ددې وړ‬
‫وﻛړ ﻧﻮ ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﻫﻤﺎﻏﻪ ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ ﻃﻼق ورﻛﻪ‪ ،‬ﻧـﻮ زﻣـﺎ زړه ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ‬ ‫ﻧﺪي ﭼﯥ د ﺳﺒﺎ ﻟﻮر ﻫﻠﺘﻪ ورﺷﻲ‪.‬‬
‫ژړا ګﺎﻧﯥ ﭘﺮﻳږدئ‪.‬‬ ‫ﺳﺒﺎ ووژﻧﻢ‪ .‬زه ﻫﻢ دﻧﻮرو ﭘﻪ څﯧﺮ ﺑﺎوري ﺷﻮم ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ګﻨﺎﻫګﺎره ده ﺧـﻮ ﻫﻐـﻪ‬
‫ﻫﻐﻪ راﻏﻠﻪ او ﻣﻮر ﻳﯥ د ﻣټ ﻧﻪ وﻧﻴﻮﻟﻪ‪ .‬اﻗﺼﻰ اوښﻜﯥ ﭘـﺎﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬دﻧﻨـﻪ ﻻړه‪.‬‬ ‫ﻧﻪ وه‪.‬‬
‫ﺷﭙﻪ ﻧﺎوﺧﺘﻪ وه‪ ،‬ﺧﻮ ﻧﻜﺮﻳﺰې ﻻ ﭘﺎﺗﯥ وې‪.‬‬ ‫ﻣﺠﺮﻣﺎن ﺧﻮ ﻣﻮﻧږ وو‪ ،‬ګﻨﺎه ﺧﻮ ﻣﻮﻧږ ﻧﻪ ﺷﻮﯦﺪه او دا ﻛﻮرﻧۍ ﺧـﻮ د ﻧﺴـﻠﻮﻧﻮ‬
‫ﻧﺴﻠﻮﻧﻮ د ﺳﺒﺎ ﻗﺮﺿﺪارې ده‪ ،‬د ﻛـﻮم ﺷـﻲ ﻗـﺮض ﺑـﻪ ورﻛـﻮي‪ .‬دا د ﻣﺸـﺮ ﺗـﺮه‬
‫‬ ‫ﺧﭙﻠــﻮاﻛﯥ ﭘﺮﯦﻜــړې وې‪ ،‬د ﭘﺮﯦﻜــړو ﺷ ـﻮق ﻳــﯥ درﻟــﻮد‪ .‬ډﯦــﺮ وﻳــﺎړ ﻳــﯥ ﻟــﺮه د‬
‫ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮرﻧۍ ﭘﻪ ﻋﺰت‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ د ﻛﻮﻣﯥ ﻛﻮﻣﯥ ګﻨﺎه ﻛﻔﺎره ورﻛـﻮي‪ .‬ﺳـﺒﺎ ﻳـﻮ‬
‫‪ -‬ﺑﺲ ﻣﺎ ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ ښﻜﺘﻪ ﻛړئ‪ ،‬ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ ﻛﯥ ﺑﻪ راﺷﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻮډا ﺳړي ﺗﻪ واده ﻛﻮﻟﻮ؟ ﻳﺎ ﭘﻪ ﺳﺎره د ﺣﺮﻣﻮﻧﯥ اوﻻد ﺗﻮر ﻟګﻮﻟﻮ؟ ﻳﺎ څﻠـﻮر‬
‫ﺳﺎره د ﻣﻮټﺮ دروازه ﭘﺮاﻧﺴﺘﻠﻮ وﺧﺖ ﻛﯥ ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ وروﺳﺘﻪ د ﻫﻐـﯥ د ﻃـﻼق؟ ددې ﻛـﻮرﻧۍ ځـﻮﻟۍ د ګﻨـﺎﻫﻮﻧﻮ څﺨـﻪ‬
‫‪ -‬زه ﻫﻢ ﺗﺎﺳﺮه ځﻢ‪.‬‬ ‫ډﻛﻪ ده او ﻣﻮﻧږ‪...‬او ﻣـﻮﻧږ ﻳـﻮ ځـﻞ ﺑﻴـﺎ ﻫﻐـﻮى ﺳـﺮه اړﻳﻜـﯥ ټﻴﻨګـﻮل ﻏـﻮاړو‪.‬‬
‫اﻗﺼﻰ ﻫﻢ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ د ﻣﻮټﺮ ﻧﻪ ښﻜﺘﻪ ﺷﻲ ﺧﻮ ﺳﺎره ﻣﻨﻊ ﻛړه‪.‬‬ ‫ﺳــﺎره ﭘــﻪ دې ګﻨــﺪګۍ ﻛــﯥ ﻏﻮرځــﻮو‪ .‬دا ﺧﻠــﻚ ﺧــﻮ ددې وړ ﻫــﻢ ﻧــﺪې ﭼــﯥ‬
‫‪ -‬ﻧﺎ‪ ،‬ﺧﺎﻟﻪ! زه ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻮاځﯥ ﻻړه ﺷﻢ‪ .‬ﻣﺎﺗﻪ ښﻪ ﻧﻪ ښﻜﺎري ﭼـﯥ ﺗﺎﺳـﻮ ﻣـﺎ ﺳـﺮه‬ ‫وﺑﺨښــﻞ ﺷــﻲ‪ .‬د ﻫﻤــﺪوى ﻟــﻪ وﺟــﯥ ﻣــﻮﻧږ د ﻧــﻮرو ﭘــﺮ وړاﻧــﺪې ټﻴــټ ﺳــﺮ‬
‫ﻻړ ﺷﺊ‪ ،‬زه ﺑﺲ ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻠګﺮې ﺳﺮه ګﻮرم او راووځﻢ‪.‬‬ ‫ګﺮځﯧﺪو‪ .‬د ﻫﻤﺪوى ﻟﻪ وﺟﯥ ﻣﻮﻧﻮ دا ﻛﻮر ﭘﺮﯦښﻮد او دا ټﻮل ګـﻮره‪ ،‬څـﻮﻣﺮه‬
‫ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ﻣـﻮټﺮه ښـﻜﺘﻪ ﺷـﻮې وه‪ .‬اﻗﺼـﻰ ﭘـﻪ ﻧـﺎ زړه دﻫﻐـﯥ ﺧﺒـﺮه وﻣﻨﻠـﻪ‪ .‬ﻫﻐـﯥ‬ ‫ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ‪ ،‬څﻮﻣﺮه ﺑﻴﻐﻤﻪ‪ .‬دوى ﺧﻮ ددې اﺣﺴـﺎس ﻫـﻢ ﻧـﻪ ﻛـﻮي ﭼـﯥ د څـﻮﻣﺮه‬
‫ﺳﺎره د ﺗﻴﺎروﻟﻮ ﻟﭙﺎره اراﻳﺶ ګﺎه ﺗﻪ رواﻧﻪ ﻛـړې وه‪ .‬اوس د ﻏﺮﻣـﯥ ﻳـﻮه ﺑﺠـﻪ‬ ‫ﺧﻠﻜـﻮ ژوﻧــﺪ ﻳــﯥ ﺑﺮﺑــﺎد ﻛــړى دى‪ .‬دوى ﺧـﻮ ﭘــﻪ دې واده ﺳــﺮه ﻛﻔــﺎره ورﻛــﻮل‬
‫او ډوﻟۍ ﭘﻨځﻪ ﺑﺠـﯥ وړل ﻛﯧـﺪه ﻧـﻮ اﻗﺼـﻰ ﻫـﻢ د ﻫﻐـﯥ ﻏﻮښـﺘﻨﻪ وﻣﻨﻠـﻪ ﭼـﯥ‬ ‫ﻏﻮاړي‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﺎ دوى د ﺳﺎره څﻪ ﭘﺮوا ﻟﺮي‪.‬‬
‫ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮﻣﯥ ﻣﻠګﺮې ﺳﺮه ګﻮري‪ .‬ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ اﻗﺼﻰ ﺳﺮه د ﻫﻐﯥ ﻣﺸﺮه ﻟـﻮر او‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮو ﻛﯥ ﺳﻠګۍ وﻫﻠﯥ‪ .‬ﻋﻈﻴﻢ ﻫﻢ د ﺧﻔګﺎن ﻧﻪ ﺳﺮ ټﻴټ ﻧﻴـﻮﻟﻰ ﻧﺎﺳـﺖ‬
‫د ﻋﻈﻴﻢ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﺎﺳﺖ ول‪ .‬ﺳﺎره ﻣﻮټﺮ ﭼﻠﻮﻧﻜﻲ ﺗﻪ د ځﺂى ﭘﺘﻪ ورﻛـړې وه‬ ‫و‪.‬‬
‫او د ﻳﻮ ﻟﻮړى وداﻧۍ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ د ښﻜﺘﻪ ﻛﯧﺪو ووﻳﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻫﺮ څـﻪ ﭼـﯥ وي اﻗﺼـﻰ! ﺳـﺎره ﺳـﺮه ﻫﻐـﻪ څـﻪ ﻧﺸـﻲ ﻛﯧـﺪاى ﭼـﯥ ﺳـﺒﺎ ﺳـﺮه‬
‫‪ -‬ﻫﻤﺪﻏﻠﺘﻪ ﻣﺎ ښﻜﺘﻪ ﻛړه‪.‬‬ ‫وﺷﻮل‪ .‬ﻫﻐـﻪ وﺧـﺖ ﻣـﻮﻧږ ﻫـﻢ ﺑـﯥ وﺳـﻪ وو‪ .‬اوس ﺣـﺎﻻت ﻫﻐﺴـﯥ ﻧـﺪي‪ .‬اوس‬
‫ﺳــﺎره‪ ،‬اﻗﺼــﻰ ﺗــﻪ وﻳﻠــﻲ ول‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻫﻐــﻪ د ﻣــﻮټﺮ څﺨــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮې وه‪ .‬ﻣــﻮټﺮ‬ ‫ﻣﻮﻧږ ﺳﺎره ﺳﺮه ﻳﻮ او ﺑﻴﺎ ﻋﺎرﻓﻴﻦ او ﺣﻴﺪر ﺑﻪ ﺧﭙﻠﻪ د ﺳﺎره ﺧﻴـﺎل ﺳـﺎﺗﻲ‪ .‬ﺗـﻪ‬
‫ﭼﻠﻮﻧﻜﯥ ﻣﻮټﺮ ﻳﻮې ﻏﺎړې ﺗـﻪ ودروﻟـﯥ وو‪ .‬ﻫﻐـﻮي ورﺗـﻪ ﭘﻨځـﻪ ﻟـﺲ دﻗﻴﻘـﻰ‬ ‫ﺧﻔﻪ ﻛﯧږه ﻣﻪ‪ ،‬اﻗﺼﻰ‪.‬‬
‫اﻧﺘﻈﺎر وﻛﻪ ﺧﻮ ﻫﻐﻪ راﻧﻐﻠﻪ‪ .‬اﻗﺼﻰ ﻻﺳﻲ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ ﭘﻴﻞ ﻛړي ول‪ ،‬ﺑﻴـﺎ‬ ‫ﻋﻈــﻴﻢ ﻫﻐــﯥ ﺗــﻪ ډاډ ورﻛــﺎوه‪ ،‬ﻫﻐــﯥ د ورور ﭘــﻪ اوږه ﺳــﺮ اﻳښــﯥ ژړل ﻳــﯥ‪ .‬د‬
‫ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﯧﺮ ﺷﻮ ﺧﻮ ﻫﻐﻪ راﻧﻐﻠﻪ‪ ،‬اوس اﻗﺼـﻰ وارﺧﻄـﺎ ﺷـﻮه‪ .‬اراﻳﺸـګﺎه‬ ‫ﻧﻜﺮﻳﺰو ﺷﭙﯥ ﻟﭙﺎره ټﻮل ﺧﻠﻚ د ﺗﺮه ﭘﻪ ﻛﻮر راټﻮل ﺷﻮي ول‪ .‬د اﻗﺼﻰ ﻣﺸﺮه‬
‫واﻻ ﺳﺮه ﻳﯥ دوه ﺑﺠﯥ د ورﺗﻠﻮ وﻳﻠﻲ ول او ﻳﻮه ﻧﻴﻤﻪ ﺧﻮ ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫ﻟﻮر ﺑﻬﺮ راﻏﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻮر ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪،‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﻛﯧﻨﺊ‪ .‬زه ﻳﯥ ګﻮرم‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻣﻮرې! اوس ﺧﻮ ﺗﻴﺎر ﺷﺊ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺧﻠﻚ راروان دي‪ .‬زر ﻛـﻮئ‪ .‬اوس دا‬
‫ﺗﺮې وﭘﻮښﺘﻞ ﺧﻮ ﻧﺎﺧﺒﺮي وښﻮده‪.‬‬ ‫اﻗﺼﻰ ﻣﻮټﺮ څﺨﻪ ښﻜﺘﻪ ﻛﯧﺪو ﭘﺮ ﻣﻬﺎل ووﻳﻞ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻮ ﺧﭙﻠﻪ وګﻮرئ‪ .‬دﻟﺘﻪ ډﯦﺮى ښځﯥ ځﻲ راځﻲ‪ ،‬زﻣﻮﻧږ ﺑﻪ ﭼﺎ ﭼﺎﺗﻪ ﺧﻴـﺎل‬ ‫‪ -‬ﻣﻮرې! داﺳﯥ ﻧـﻪ ﺷـﻲ ﭼـﯥ ﺗﺎﺳـﻮ ﻻړ ﺷـﺊ او ﺑﻴـﺎ ﺳﺘﺎﺳـﻮ ﭘـﻪ اﻧﺘﻈـﺎر ﻛـﯥ‬
‫وي‪.‬‬ ‫دﻟﺘﻪ ﻧﺎﺳﺖ ﻳﻮ‪.‬‬
‫څﻮﻛﻴﺪار ورﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪ .‬ددوي درې واړو رﻧګﻮﻧﻪ اﻟﻮﺗﻲ ول‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻧ ـﻪ! ﻛــﻪ ﺳــﺎره راﻏﻠــﻪ ﺗﺎﺳــﻮ اراﻳﺸــګﺎه ﺗــﻪ ﻻړې ﺷــﺊ‪ ،‬زه ﺑــﻪ ټﻴﻜﺴــﻲ ﻛــﯥ‬
‫‪ -‬ﻣﻮرې! ﺗﺎﺳﻮ ﭘﻼر او ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺎﻣﺎ ﺗﻪ زﻧګ ووﻫﺊ ﻫﻤﻐﻮي څﻪ ﻛﻮﻻى ﺷﻲ‪.‬‬ ‫درﺷﻢ‪.‬‬
‫اﻓﺸﺎ ﺧﭙﻠﯥ ﻣـﻮر ﺗـﻪ وﻳﻠـﻲ ول‪ .‬ﻫﻐـﻮي ﭘـﻲ ﺳـﻲ او څﺨـﻪ ﻋﻈـﻴﻢ ﺗـﻪ ټﻴﻠﻴﻔـﻮن‬ ‫اﻗﺼﻰ دا ووﻳﻞ او ﻻړه‪ .‬دا ﻳﻮه ﻋﺎﻣﻪ وداﻧۍ وه‪ ،‬ډﯦﺮ ﺧﻠﻚ ﺗﻠﻞ راﺗﻠﻞ‪.‬‬
‫ﻛړى و او ﻫﻐﻪ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﯥ ﻫﻠﺘﻪ رﺳﻴﺪﻟﻰ و‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﻫـﻢ د څﻮﻛﻴـﺪار څﺨـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻛﻮروﻧﻪ ﻛﻮم ﻟﻮر ﺗﻪ دي؟‬
‫ﭘﻮښﺘﻨﻰ وﻛړې ﺧﻮ ﻫﻐﯥ څﻪ ګټﻪ ﻧﻪ ﻟﺮﻟﻪ‪.‬‬ ‫اﻗﺼﻰ څﻮﻛﻴﺪار څﺨﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫‪ -‬دا واده ﺧﻮ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺧﻮښﻪ ﻛﯧږي ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﻫﻐﻪ ﭼﯧﺮﺗﻪ ورﻛﻪ ﺷﻮه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺧﻮرې! دې وداﻧۍ ﻛﯥ ﻛﻮم ﻛﻮر ﻧﺸﺘﻪ‪ ،‬ټﻮل دﻓﺘﺮوﻧﻪ دي‪.‬‬
‫ﻋﻈﻴﻢ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه‪.‬‬ ‫د اﻗﺼﻰ ﭘښﻮ ﻧﻪ ځﻤﻜﻪ وﺗښﺘﻴﺪه‪ .‬ﻫﻐﯥ ځﺎن ﻗﺎﺑﻮ ﻛﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ دﻟﺘﻪ وﻟﯥ راوﺳﺘﻪ؟ ﺗﺎﺗﻪ ﭼﺎ وﻳﻠﻲ ول ﻫﻐﻪ دﻧﻨﻪ ﭘﺮﻳږده‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ‪ .‬دﻓﺘﺮوﻧﻪ ﺧﻮ ﺑـﻪ ﻻﻧـﺪې ﭘﻮړوﻧـﻮ ﻛـﯥ وي‪ ،‬ﺑـﺮه ﭘـﻮړ ﻛـﯥ ﺑـﻪ ﻛـﻮم ﻛـﻮر ﻧـﻪ‬
‫ﻫﻐﻪ ډﯦﺮ ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ښﻜﺎرﻳﺪه‪ ،‬اﻗﺼﻰ د ﺧﻮﻟﯥ څﺨﻪ ﻫﻴڅ ﻧﻪ وﺗﻞ‪.‬‬ ‫وي؟‬
‫ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺒﺎﻳﻞ راوﻳﺴﺖ او د اﻗﺼﻰ ﺧﺎوﻧﺪ اﺳﺪ ﺗﻪ ﻳﯥ ټﻴﻠﻴﻔﻮن وﻛـړ او ﻫﻐـﻪ‬ ‫‪ -‬ﺧـــﻮرې! دا وداﻧـــۍ زﻣـــﺎ وړاﻧـــﺪې ﺟـــﻮړه ﺷـــﻮې ده‪ .‬زه ﭘﻨځـــﻪ ﻟـــﺲ ﻛـــﺎﻟﻮ‬
‫ﻳﯥ راوﻏﻮښﺖ‪ .‬دوي درې واړه ﻳﯥ دﻟﺘﻪ ﭘﺮﯦښﻮدل او ﻫﻐﻮي دواړه ﺑﻴﺎ دﻧﻨﻪ‬ ‫راﻫﻴﺴﻰ دﻟﺘﻪ ﻛﺎر ﻛﻮم‪ .‬دﻟﺘﻪ ټـﻮل دﻓﺘﺮوﻧـﻪ دي‪ ،‬ﻫـﻴڅ ﻛـﻮم ﻛـﻮر ﻧﺸـﺘﻪ‪ .‬ﺑـﺮه‬
‫ﻻړل‪ .‬ﻳﻮ ﺳﺎﻋﺖ وروﺳﺘﻪ دواړه ﺑﻴﺮﺗﻪ راﻏﻠﻞ‪.‬‬ ‫دوه ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺧﻮ د ﻳﻮې ﻛﻤﭙﻨۍ دي‪.‬‬
‫‪ -‬اوس ﺑﻠﻪ ﻫـﻴڅ ﻻره ﻧﺸـﺘﻪ ﺗﺮڅـﻮ ﻋـﺎرﻓﻴﻦ دﻟﺘـﻪ راوﻏـﻮاړو‪ .‬اوس ﺧـﻮ ﺑﺎﻳـﺪ‬ ‫ﻫﻐﻪ د ﻳﻮې ﻛﻤﭙﻨۍ ﻧﻮم واﺧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ډوﻟۍ ﻫﻢ وړل ﺷﻮې وه‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ ټﻮل ﻛﻮر ﺗﻪ ﻻړ ﺷﺊ ځﻜﻪ ﻫﻠﺘـﻪ ﺧـﻮ ﺑﺎﻳـﺪ ﻛـﻮر‬ ‫اﻗﺼﻰ ﭘﻪ ﺳﺮ ﻟﻜﻪ اﺳﻤﺎن ﭼﯥ ﭘﺮﻳﻮﺗﯥ وي‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﭘﻪ ﻣﻨډه ﻣﻮټﺮ ﺧﻮاﺗـﻪ‬
‫ﻳــﻮ څــﻮك وي‪ .‬اﻗﺼــﻰ! ﺗــﻪ ﻫﻤﺪﻟﺘــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻪ او ﻣــﺮﻳﻢ! ﺗــﻪ ﻋــﺎرﻓﻴﻦ دﻟﺘــﻪ‬ ‫راﻏﻠﻪ‪.‬‬
‫راوﻟﯧــږه‪ .‬ﻻ ورﺗــﻪ د ﺳــﺎره ورﻛﯧــﺪو ﺑــﺎره ﻛــﯥ ﻣــﻪ واﻳــﻪ‪ .‬ﻳــﻮاځﯥ دوﻣــﺮه ورﺗــﻪ‬ ‫‪ -‬څﻮﻛﻴﺪار واﻳﻲ‪ ،‬دﻟﺘﻪ ﻛﻮم ﻛﻮر ﻧﺸﺘﻪ‪ .‬ﻳﻮاځﯥ دﻓﺘﺮوﻧﻪ دي‪.‬‬
‫وواﻳﻪ ﭼﯥ ﻋﻈﻴﻢ د ﻛﻮم ﺿﺮور ﻛﺎر ﺑـﺎره ﻛـﯥ ﻏﻮښـﺘﯥ ﻳـﯥ‪ .‬او ﻫﻴﭽﺎﺗـﻪ ﻫـﻢ د‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ډﯦﺮه وارﺧﻄﺎﻳﯥ ﻟـﻮر او ﻣـﺮﻳﻢ ﺗـﻪ وﻳﻠـﻲ ول‪ .‬ﻫﻐـﻮي دواړه ﻟـﻪ ﻣـﻮټﺮه‬
‫ﺳﺎره ﺑﺎره ﻛﯥ ﻣﻪ واﻳﻪ‪ .‬ﺑﺲ دوﻣﺮه واﻳﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ اﻗﺼﻰ ﺳﺮه اراﻳﺶ ګﺎه ﻛـﯥ‬ ‫ښﻜﺘﻪ ﺷﻮې‬
‫ده‪.‬‬ ‫‪ -‬راځﺊ ﺧﭙﻠﻪ ﻳﯥ وګﻮرو‪.‬‬
‫ﻋﻈــﻴﻢ ﻫﻐــﻮي ﺗــﻪ ﻻرښــﻮوﻧﻪ ﻛــړې وه‪ .‬ﻧــﻴﻢ ﺳــﺎﻋﺖ وروﺳــﺘﻪ ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ﻫــﻢ‬ ‫د ﻋﻈــﻴﻢ ﻣﯧــﺮﻣﻦ ﻫــﻢ وارﺧﻄــﺎ ﺷــﻮه‪ .‬ﻫﻐــﻮى درې واړه دﻧﻨــﻪ ﻻړل‪ ،‬او ﻫــﺮ ﭼــﺎ‬
‫راوﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ډﯦﺮه وارﺧﻄﺎ ﻣﻌﻠﻮﻣﯧﺪه‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻐﻪ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه ﭼﯥ وﻟـﯥ ﻳـﯥ‬ ‫څﺨﻪ ﻳﯥ ﭼﯥ ﭘﻮښﺘﻞ ﻧﻮ وﻳﻞ ﺑﻪ ﻳـﯥ دﻟﺘـﻪ ﻛـﻮر ﻧﺸـﺘﻪ‪ .‬ﻫﻐـﻮى درې واړه ډﯦـﺮ‬
‫دﻟﺘﻪ راﻏﻮښﺘﻰ دى‪ .‬ﻋﻈﻴﻢ ورﺗﻪ ﻫﺮ څﻪ ووﻳﻞ‪ ،‬د ﻫﻐﯥ رﻧګ زﻳړ وﺗښﺘﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﻔﻪ ول‪ .‬ﻫﻐﻮى ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ د څﻮﻛﻴﺪار ﺧﻮاﺗﻪ راﻏﻠﻞ او د ﺳﺎره ﺑـﺎره ﻛـﯥ ﻳـﯥ‬
‫‪ -‬ﺣﻴﺪره! ځﺎن ﻗﺎﺑﻮ ﻛﻪ‪ .‬اﻗﺼﻰ ټﻮﻟﻮ ﺧﻠﻜﻮ ﺗﻪ وﻳﻠﻲ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﻧﺎروﻏـﻪ ﺷـﻮې‬ ‫‪ -‬دا څﻨګﻪ ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ‪ .‬ﺳﺎره ﭼﯧﺮﺗﻪ ﺗﻠﻠﻰ ﺷﻲ‪ .‬اﻗﺼﻰ! ﺗﺎ ﺧﻮ ﺑﻪ ورﺗﻪ څﻪ ﻧـﻪ‬
‫او روﻏﺘﻮن ﻛﯥ ﺑﺴﺘﺮ ده‪ .‬ﻣﻮﻧږ ﺑﻪ ﻫﻢ ټﻮﻟﻮ ﺗﻪ دا واﻳﻮ‪.‬‬ ‫وي وﻳﻠﻲ؟‬
‫‪ -‬ﭘﻼره! ﺧﻠﻚ دوﻣﺮه ﺳﺎده ﻧﻪ دي‪.‬ﺗﺎﺳﻮ څﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻮئ ﭼﯥ ﻫﻐﻮى ﺑﻪ ﭘـﻪ دې‬ ‫د ﻋﺎرﻓﻴﻦ ذﻫﻦ ډﯦﺮ زر د اﻗﺼﻰ ﭘﻪ ﻟﻮر واوﺧﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺒﺮه ﺑﺎور وﻛړي‪ .‬زه دﻫﻐـﯥ ﭘﻮښـﺘﻨﻮ ځﻮاﺑﻮﻧـﻪ څﻨګـﻪ ورﻛـړم‪ .‬ﻣﺎﺗـﻪ رﻳښـﺘﻴﺎ‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﺑﺎور وﻛﻪ ﻣﺎ ورﺗﻪ ﻫﻴڅ ﻧـﻪ دي وﻳﻠـﻲ‪ .‬زه ﺧـﻮ ﺧﭙﻠـﻪ ﻧـﻪ ﭘـﻮﻫﻴږم‬
‫وواﻳﯥ‪ ،‬ﻫﻐﻪ وﻟﻲ ﺗﻠﻠﯥ ده؟ داﺳﯥ څﻪ ﺷﻮي؟‬ ‫ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﻳﻮدم څﻨګﻪ ورﻛﯧﺪاى ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﺣﻴﺪر ﻟﻜﻪ ﻟﻴﻮﻧﯥ ﺷﻮى ﭼﯥ وي‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺧﺪاى ﻟﭙﺎره اﻗﺼﻰ! ﻛﻪ دا ﻫﺮڅﻪ ﺗﺎ ﻛړي وي‪ ،‬ﻧﻮ داﺳﯥ ﻣﻜﻮه‪ .‬ﻫﻠﺘـﻪ ټﻮﻟـﻪ‬
‫‪ -‬زه اوس ﻫﻴﭽﺮﺗﻪ ﻧﻪ ځﻢ‪ .‬زه ددې ﻛﻮټﯥ څﺨﻪ ﺑﻬـﺮ ﻧـﻪ ووځـﻢ‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺳـﺮه زﻣـﺎ‬ ‫ﻛﻮرﻧۍ راټﻮﻟﻪ ﺷﻮې ده‪ .‬زﻣـﺎ ټـﻮل ﻣﻠګـﺮي دوﺳـﺘﺎن راټـﻮل ﺷـﻮي دي‪ .‬زه ﺑـﻪ‬
‫واده ﺳﺘﺎﺳﻮ ﭘﺮﻳﻜړه وه‪ .‬ﺗﺎﺳﻮ ﻻړ ﺷﺊ‪ ،‬ﺧﻠﻜﻮ ﺗﻪ ﭼﯥ څﻪ واﻳـﯥ‪ ،‬وواﻳـﺊ‪ .‬زه‬ ‫ﻫﻐﻮي ﺳﺮه ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻛﯧږم‪.‬‬
‫ﻫﻴﭽﺎ ﺳﺮه ﻧﻪ ګﻮرم‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس د زارﻳﻮ ﭘﻪ ﺷﻜﻞ ﻛﯥ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫ﺣﻴﺪر ﺧﭙﻠﻪ ﭘﺮﻳﻜړه اوروﻟﯥ وه‪ ،‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻛﻮټﯥ څﺨﻪ وﺗﻠﻰ و‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻋﺎرﻓﻴﻨﻪ! ﭘﻪ ﻣﺎ ﺑﺎرو وﻛﻪ‪ .‬زه ﻗﺴﻢ ﺧﻮړﻟﻮ ﺗﻪ ﺗﻴﺎر ﻳﻢ ﭼﯥ ﺳﺎره ﻣﺎ ﻫﻴﭽﺮﺗـﻪ‬
‫ﻧﻪ ده ﻟﻴږﻟﯥ‪ .‬ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻮښﻪ ﺗﻠﻠﯥ ده‪ .‬ﻣﺎﺗـﻪ ﻳـﯥ دروغ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ دﻟﺘـﻪ زﻣـﺎ د‬
‫‬ ‫ﻣﻠګﺮې ﻛﻮر دى‪ ،‬ﺗﻪ څﻪ ﻓﻜـﺮ ﻛـﻮې ﭼـﯥ دﻫﻐـﯥ ﺗﻠـﻮ ﺳـﺮه ﻳـﻮاځﯥ ﺳـﺘﺎ ﺷـﺮم‬
‫دى؟‬
‫‪ -‬ﭘﻼره! ﺗﺎﺳﻮ ﭼﯥ څـﻪ ﻣﺎﻧـﻪ ﭘټـﻮل‪ ،‬ﻫﻐـﻪ ﻣـﻮ ﭘـټ ﻛـړل‪ .‬اوس ﻣﺎﺗـﻪ رﻳښـﺘﻴﺎ‬ ‫اﻗﺼــﻰ ﭘــﻪ ژړا ﺷــﻮه‪ .‬ﻋــﺎرﻓﻴﻦ ورﺗــﻪ ﭘــﻪ ﺑــﻰ وﺳــۍ ﻛﺘــﻞ‪ .‬ﻳــﻮ ځــﻞ ﺑﻴــﺎ ﻫﻐــﻮې‬
‫وواﻳــﯥ‪ .‬ﻣﺎﺗــﻪ وواﻳــﯥ‪ ،‬ﺳــﺒﺎ ﺳــﺮه ﺳﺘﺎﺳــﻮ څــﻪ ﺧﭙﻠــﻮي وه‪ .‬ﺳﺘﺎﺳــﻮ دواړو‬ ‫ﻫﻤﺎﻏﻪ وداﻧۍ ﺗﻪ ورﻧﻨﻮﺗﻞ ﺧﻮ څﻪ ﻳﯥ ﺗﺮ ﻻس ﻧﻪ ﻛړل‪ .‬ﺑﻴـﺎ ﻣﺠﺒـﻮره ﭘﻮﻟﻴﺴـﻮ‬
‫ﺗﺮﻣﻨځ څﻪ ﺷﻮي ول‪ .‬ﺳﺎره وﻟﯥ ﻻړه؟‬ ‫ﺗﻪ ﺧﺒﺮ ورﻛړل ﺷﻮ‪ ،‬د ﻫﻐﻮي ﭘﻠټﻨﯥ دا ﺛﺎﺑﺘﻪ ﻛړه ﭼﯥ ﻫﻐﻪ د ﻣﺨﺎﻣﺦ دروازې‬
‫ﻫﻐﻪ ﺷﭙﻪ ﻣﯧﻠﻤﻨﻮ رﺧﺼـﺘﻮﻟﻮ ﻧـﻪ وروﺳـﺘﻪ دواړه ﻛـﻮر ﺗـﻪ راﻏﻠـﻲ ول‪ ،‬ﺣﻴـﺪر‬ ‫ﻧﻨﻮﺗﻠﻮ وروﺳﺘﻪ ﭘﻪ ﺷﺎﺗﻨۍ دروازې وﺗﻠﻲ ده‪ .‬ﻫﻐﻮي ﺗـﻪ ﻣﺨﻜـﯥ ﻧـﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣـﻪ‬
‫ﻧﻴﻎ د ﺳﺎره ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﺗﻠﻠﻰ و ﺧﻮ ﻫﻐﯥ ﺧﭙﻞ ﺳـﺎﻣﺎن ځـﺎن ﺳـﺮه د ﺳـﺒﺎ ﻛـﻮر ﺗـﻪ‬ ‫وه ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻮښﻪ ﺗﻠﻠﯥ ده ﺧﻮ اوس ﺑـﺎوري ﺷـﻮل‪ .‬ﻫﻐـﯥ د وړاﻧـﺪې‬
‫وړى و‪ ،‬د ﻫﻐﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺳﺎﻣﺎن ﻟﻴﺪو ﺳﺮه ﺣﻴﺪر ﺣﻴﺮاﻧۍ ﭘﺴـﯥ ﺣﻴـﺮان ﺷـﻮ‪ ،‬د‬ ‫ﻧﻪ ﻫﻤﺪا ﭘﻼن ﺟﻮړ ﻛړى و او ددې ځﺎې ﺑﺎره ﻛﯥ ورﺗﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت وو‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﭘﻪ ﻻس ﺳﺒﺎ ﻟﭙـﺎره ﺧﻄﻮﻧـﻪ او ﻛﺎرډوﻧـﻪ ﭘﺮاﺗـﻪ ول‪ .‬ددې ﭘـﻪ ﺧﺒﺮﻳـﺪو‬ ‫ﻣﺎښﺎم ﺷﻮې و او ﻫﻐﻮي ﺑﻴﺮﺗﻪ راﻏﻠﻲ ول‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻛﻮر ﺗﻪ راﺗﻠﻮ ﺳﺮه ﺣﻴـﺪر‬
‫ﻧـﻮر ﻫــﻢ ﺣﻴــﺮان ﺷـﻮ ﭼــﯥ ﺳــﺒﺎ‪ ،‬ﻋـﺎرﻓﻴﻦ ﺗــﻪ ﻧﻜــﺎح ﺷـﻮې وه‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ د ﺳــﺎره‬ ‫ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻏﻮښﺘﯥ و او ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻫﺮ څﻪ وﻳﻠﻲ ول‬
‫ﺗﻌﻠﻴﻤﻲ اﺳﻨﺎد وﻟﯧﺪل ﭼﯥ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ډګـﺮي ﺳـﺮه ﺳـﺮه ﻳـﯥ د ﻓﺮاﻧﺴـﻮي ژﺑـﯥ‬ ‫‪ -‬ﭘـﻼره! دا څﻨګــﻪ ﻛﯧـﺪاى ﺷــﻲ؟ دا څﻨګـﻪ اﻣﻜــﺎن ﻟـﺮي؟ ﻫﻐــﻪ ﭼﯧﺮﺗـﻪ ﺗﻠﻠـﻰ‬
‫ﺳـﺮټﻔﻴﻜټ ﻫــﻢ درﻟــﻮد‪ .‬ﻫﻐــﻪ اوس ﭘــﻼر ﺧﻮاﺗــﻪ راﻏﻠـﻰ و او ﻫﻐــﯥ څﺨــﻪ ﻳــﯥ‬ ‫ﺷﻲ؟ او وﻟﯥ ﺗﻠﻰ ﺷﻲ؟ ﺗﺎﺳﻮ ﻣﺎﺗﻪ وواﻳﯥ زه ﺑﻪ ﺧﻠﻜﻮ ﺳﺮه څﻨګـﻪ ګـﻮرم‪ ،‬زه‬
‫ﭘﻮښـــﺘﻨﯥ ﻛـــﻮﻟﯥ‪ .‬ﻫﻐـــﯥ ﻫﻐـــﻪ ﺧﻄﻮﻧـــﻪ او ﻛﺎرډوﻧـــﻪ ﻋـــﺎرﻓﻴﻦ ﺗـــﻪ ﻣﺨـــﯥ ﺗـــﻪ‬ ‫څﻪ وﻛﻢ‪.‬‬
‫ﻛﯧښﻮدل‪ .‬ﻋﺎرﻓﻴﻦ ددې ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ډﯦﺮ ﺣﻴﺮان ﺷﻮ‪.‬‬ ‫د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﺑﺎور ﻧﻪ راﺗﻠﻮ‪.‬‬
‫ﻳــﯥ ګﺮﻣــﻪ ﻛــړه او ﻳــﻮ ګــﻴﻼس اوﺑــﻮ ﺳــﺮه ﺑﻴﺮﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ ،‬ﻫﻐــﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ځﻤﻜــﻪ‬ ‫‪ -‬دا دې ﻟﻪ ﻛﻮﻣﻪ ﻛړل؟‬
‫ﻛﯧښﻮدل او ﺧﭙﻠﻪ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻛټ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬ ‫‪ -‬د ﺳﺎره ﻛﻮټﯥ ﻧﻪ ﻣﯥ راوړل‪.‬‬
‫ﻫﻐـﻪ ﺑــﻪ ﻣــﺎزﻳګﺮ ﻛـﯥ ﻧــﻪ وﻳــﺪه ﻛﯧـﺪه ﺧــﻮ ﻧــﻦ څـﻪ ﺧــﺎص ورځ وه‪ .‬ﻳــﻮې ﻧﻴﻤــﯥ‬ ‫‪ -‬ﻫﻐﯥ د ﻛﻮﻣﻪ ﻛړل؟‬
‫ﻣﻴﺎﺷﺖ ﻛﯥ ﻳﯥ درې ځﻠﻪ ﻫﻐﯥ ﺳـﺮه وﻟﯧـﺪل‪ .‬ﭘـﻪ ﻟـﻮﻣړي ځـﻞ ﻳـﯥ ﺣﻴـﺪر ﺳـﺮه‬ ‫‪ -‬دې ﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺧﺒﺮ ﻳﺎﺳﺖ او ددې ﭘﻪ ﺧﺒﺮﻳﺪو ﺑـﻪ ﻧـﻮر ﻫـﻢ ﺣﻴـﺮان ﺷـﺊ ﭼـﯥ‬
‫ﻫﻠﻪ وﻟﯧﺪل ﭼﯥ ﻳﻮ څﻮ ورځﯥ ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻠګﺮې ﻛﺮه اوﺳـﻴﺪو ﻧـﻪ وروﺳـﺘﻪ ﻳـﯥ د‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻛﺎﻟﺞ ﻛـﯥ ﻓﺮاﻧﺴـﻮي ژﺑـﻪ ﻫـﻢ زده ﻛـړې‪ .‬اوس ﻣﺎڅﺨـﻪ ﻫـﻴڅ ﻣـﻪ ﭘټـﻮئ‪،‬‬
‫ﺟﻴﻨﻜﻮ ﭘـﻪ ﻟﻴﻠﻴـﻪ ﻛـﯥ ﻛﻮټـﻪ ﭘﻴـﺪا ﻛـړه‪ .‬ﭘـﻪ دې ﻟﻴﻠﻴـﻪ ﻛـﯥ ﻳـﯥ د اوﺳـﻴﺪو ﻧـﻪ‬ ‫ﻣﺎﺗﻪ ﻫﻐﻪ څﻪ وواﻳﯥ ﭼﯥ ﺗﺎﺳﻮ ﻣﺎﺗﻪ ﻧﻪ دي وﻳﻠﻲ او دﻫﻐﯥ ﺳـﺰا ﻣﺎﺗـﻪ راﻛـړل‬
‫درﻳﻤﻪ ورځ وه‪ .‬ﻫﻐـﻪ د ﻛـﻮم څﻴـﺰ ﭘﺴـﯥ ﺑﻬـﺮ وﺗﻠـﯥ وه‪ ،‬راﺗﻠـﻮ وﺧـﺖ ﻛـﯥ ﻳـﯥ‬ ‫ﺷﻮه‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﺧﭙﻞ ﺳﺮ ټﻴټ ﻧﻴﻮﻟﻰ و‪.‬‬
‫ﺳﻠﻮري رﻧګﯥ ﻣﻮټﺮ د ﻟﺮې وﻟﯧﺪه‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ډﯦﺮ اﺣﺘﻴـﺎط رارواﻧـﻪ وه‪ .‬د ﻣـﻮټﺮ‬
‫ﻧﻤﺒﺮ ﭘﻠﻴټ ﻳﯥ وﭘﻴﮋﻧﺪه‪ .‬ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﻫﻴڅﻮك ﻧﻪ ول‪ .‬ﺧﺎﻣﺎﺧﺎ ﺑﻪ ﻫﻐﻪ ﻟﻴﻠﻴـﻪ ﻛـﯥ‬
‫‬
‫وي‪ .‬دﻣــﻮټﺮ څﺨــﻪ وړاﻧــﺪې د ﭘﻮﻟﯧﺴــﻮ ﻳــﻮ ﻣــﻮټﺮ ﻫــﻢ وﻻړ وو‪ .‬ﻫﻐــﻪ ﺑﻴﺮﺗــﻪ د‬
‫ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻠګﺮې ﻛﻮرﺗﻪ ﭘﻪ ﻟﻮر ﺗﺎوه ﺷﻮه‪.‬‬ ‫‪ -‬آﻣﻨﯥ! اوس ﭘﺎڅﻪ! څﻮﻣﺮه ﺑﻪ وﻳﺪه ﻛﯧږئ؟‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺗﺎﻣﺎﺗﻪ دروغ وﻳﻠﻲ ول‪ ،‬ﺳﺘﺎ ﺧﺎﻟﻪ او ﻣﺎﻣﺎ ﺳﺘﺎ واده ﻛﻮم ﺑﻮډا ﺳـﺮه‬ ‫د ګﻞ ﭘﺎڼﯥ ﭘﻪ ﻏږ ﻫﻐﻪ راﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺳﺘړې ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻧــﻪ ﻛــﻮي‪ .‬ﻣــﺎ ﺣﻴــﺪر ﺳــﺮه وﻟﯧــﺪل ﻫﻐــﯥ ﻣﺎﺗــﻪ ﻧﻜــﺎح ﻧﺎﻣــﻪ وښــﻮده او ﺳــﺘﺎ‬ ‫ګﻞ ﭘﺎڼﯥ اﻳﻨﻪ ﻻس ﻛﯥ ﻧﻴـﻮﻟﯥ ﺧﭙﻠـﻮ ﺷـﻮﻧډو ﺑﺎﻧـﺪې ﺳـﻮرﺧﻲ ﻟګﻮﻟـﻪ‪ .‬ﻫﻐـﯥ‬
‫ﻛﺎرﻧﺎﻣﯥ ﺑﺎره ﻛﯥ ﻫﻢ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪ ،‬ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﻣﺎﺳـﺮه ﻫـﻴڅ ﻻره ﻧـﻪ وه ﻧـﻮ ﻣـﺎ ورﺗـﻪ‬ ‫ورﺗﻪ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﻛﺘﻞ ځﻜﻪ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮه ورځ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ځـﺎن ﺟـﻮړوه او ﺑﻬـﺮ ﺑـﻪ‬
‫ﺳﺘﺎ ځﺎى وروښﻮد‪.‬‬ ‫ﺗﻠﻪ‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ وﻳﻨﺎ ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻞ ﻧﺎﻣﺰاد ﺳﺮه ﻟﻴـﺪﻟﻮ ﺗـﻪ ځـﻲ ﺧـﻮ د ﻫﻐـﯥ ﻧـﺎﻣﺰاد‬
‫د ﻫﻐــﯥ ﻣﻠګــﺮې ﻫﻐــﯥ څﺨــﻪ ګﻴﻠــﻪ ﻛــړې وه‪ .‬ﻫﻐــﯥ ورﺳــﺮه ﻛﺎرﺧﺎﻧــﻪ ﻛــﯥ ﻛــﺎر‬ ‫ﻫﺮه درﻳﻤﻪ ورځ ﺑﺪﻟﻴﺪه‪ .‬دﺳﺎره ﻧﻪ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻧﺎﻣﺰاد اﻋﺘﺮاض و او ﻧﻪ ﻳﯥ ﭘـﻪ‬
‫ﻛﺎوه‪ ،‬او د واده ﭘﻪ ورځ ﺳﺎره ﻫﻤﻠﺘﻪ ﺗﻠﻠﯥ وه‪ .‬ﺳﺎره ﺳـﺮه د وﻳﻠـﻮ ﻟﭙـﺎره ﻫـﻴڅ‬ ‫ﺑﺪﻟﻴﺪو‪.‬‬
‫ﻧﻪ ول‪ .‬ﻫﻐﻪ ﺑﻴﺎ ﻫﻐﯥ ﻟﻴﻠﻴﯥ ﺗﻪ ﻻړه ﻧﺸﻮه‪ .‬د ﻫﻐﯥ دﺳﺘﻜﻮل ﻫﻐﯥ ﺳﺮه وو ﭼﯥ‬ ‫‪ -‬ﺑﺲ زه ﻧﻮره ځﻢ‪ .‬ﺗﻪ دروازه ﺑﻨﺪه ﻛﻪ او رﻳښﺘﻴﺎ ﻋـﺬره ﺑـﻪ ﻧـﻦ ﻧﺎوﺧﺘـﻪ راځـﻲ‬
‫ټﻮﻟﯥ ﭘﻴﺴﯥ ﭘﻜﯥ وې‪ .‬ﻟﻴﻠﻴـﻪ ﻛـﯥ ﭘـﺮوت ﺳـﺎﻣﺎن ﭘـﺮوا ﻳـﯥ ﻧـﻪ ﻟﺮﻟـﻪ‪ .‬دا ځﻠـﯥ‬ ‫ځﻜﻪ ﻫﻐﯥ ﻣﺎﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬
‫ﻫﻐــﯥ د ﻟﻴﻠﻴــﻲ ﭘــﺮ ځــﺎې ﭘــﻪ ﻳــﻮ زوړ ځــﺎى ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﺷــﭙږ ﺳــﻮه روﭘــۍ ﻛﻮټــﻪ‬ ‫ګﻞ ﭘﺎڼﯥ ورﺗﻪ ﭘﻪ ﺗﻠﻮ ﻛﯥ ووﻳﻞ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﺎڅﻴﺪه او دروازه ﻳﯥ ﺑﻨﺪه ﻛړه‪.‬‬
‫وﻧﻴﻮﻟــﻪ‪ ،‬ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ دوه ﻧــﻮرې اﻧﺠــﻮﻧﯥ ﻫــﻢ اوﺳــﻴﺪې‪ .‬ځــﺎى ډﯦــﺮ ﺗﻨــګ و او‬ ‫روژه ﻣﺎﺗﯥ ﺗﻪ ﻫﻢ ﻟږ وﺧﺖ ﭘﺎﺗﯥ و‪ .‬ﻫﻐﻪ د ﭘﺨﻠﻨځـﯥ ﺧﻮاﺗـﻪ راﻏﻠـﻪ‪ ،‬ﻫﻠﺘـﻪ ﻫـﻢ‬
‫ﺧﺮاب و‪ ،‬ﺧﻮ ﺳﺎره ﻳﯥ ﭘﺮوا ﻧﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪.‬‬ ‫څﻪ ﭘﺎﺧﻪ ﻧﻪ ول‪ .‬د ﺗﻴﺮې ﺷﭙﯥ ﺗﺮﻛﺎري ﻻ ﭘﺎﺗﯥ وه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه ﭼﯥ ﻋـﺬره او‬
‫ﭘﻪ دوﻳﻢ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﺣﻴﺪر ﻧږدې وو ﭼﯥ وﻳﯥ ګﻮرې ﻛﻠﻪ ﭼﯥ د دﻧﺪې ﭘﻪ ﻟټﻪ ﻛـﯥ‬ ‫ګﻞ ﭘﺎڼﻪ ﺑﻪ ډوډۍ ﺑﻬﺮ ﺧﻮري او ﻛﯧﺪاى ﺷـﻲ ځـﺎن ﺳـﺮه څـﻪ راوړي‪ .‬ﺗﺮﻛـﺎري‬
‫ﭘﻪ ﻫﺎﻏﻪ ﺷﭙﻪ ﻫﻐﯥ ﻫﺮ څﻪ اورﻳﺪﻟﻲ ول‪ .‬اﻗﺼﻰ ﺧﺒـﺮه ﻧـﻪ وه ﭼـﯥ ﺳـﺎره د ﺳـﺒﺎ‬ ‫وه‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﺗﻌﻠﻴﻤﯥ اﺳﻨﺎد ﻧﻪ ول ﻧﻮ ځﻜﻪ دﻧﺪه ﭘﻴﺪا ﻛﻮل ورﺗـﻪ ﺳـﺘﻮﻧﺰﻣﻦ‬
‫ﭘــﻪ ﻛﻮټــﻪ ﻛــﯥ ده او د ﺳــﺒﺎ ﻛــﻮټﯥ ﻛړﻛــۍ ﻫﻤﻐ ـﯥ ﺑﺮﻧــډى ﺧﻮاﺗــﻪ ﺧﻼﺻــﻪ وه‪.‬‬ ‫ول‪ .‬ﺑﻴﺎ ورﺗﻪ ﻳﺎد ﺷـﻮل ﭼـﯥ د ﻛـﻮم ښـﻮوﻧﻴﺰ ﻣﺮﻛـﺰ ﭘـﻪ ﻣﺮﺳـﺘﻪ ﻳـﯥ ﭼـﯥ درس‬
‫ﻫﻐﯥ د ﻛﺎﻟﻮ ﺑﺪﻟﻮﻟﻮ ﭘﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ټﻮل د ﻛﻮټﯥ څﺨﻪ ﺑﻬﺮ ﻛـړې ول‪ .‬ﻧـﻮ ځﻜـﻪ ﻳـﯥ د‬ ‫وﻳﻠﻮ دﻧﺪه ﭘﻴﺪا ﻛړې وه‪ ،‬ﻫﻠﺘﻪ ﻳﯥ د ﺧﭙﻠﻮ اﺳﻨﺎدو ﻓﻮټﻮ ﻛﺎﭘﻲ ﺟﻤﻊ ﻛـړې وه‬
‫اﻗﺼﻰ او ﻋﻈﻴﻢ ټﻮﻟﯥ ﺧﺒﺮې اورﻳﺪﻟﯥ او د ټﻮﻟﻮ ﭘﻮښﺘﻨﻮ ځﻮاب ﻳﯥ ﺗﺮﻻﺳﻪ‬ ‫ﻧﻮ ﻏﻮره ده ﭼﯥ ﻟﻪ ﻫﺎﻏﻪ ځﺎﻳﻪ ﺧﭙﻞ اﺳﻨﺎد راوﺑﺎﺳﻲ‪.‬‬
‫ﻛړى و‪ .‬ددې ﻣﻮر څﻪ ﻛړي ول او دې ﺳﺮه څﻪ ﺷﻮي ول‪ .‬ﻫﻐﯥ وﻟﯥ ﺧﭙﻞ ژوﻧﺪ‬ ‫ﻳــﻮه ورځ ﻫﻠﺘــﻪ ﻻړه‪ .‬د ښــﻮوﻧﻴﺰ ﻣﺮﻛــﺰ ﻣــﺪﻳﺮ روﻳــﻪ ﻋﺠﻴﺒــﻪ وه‪ .‬ﻫﻐــﯥ ورﺗــﻪ د‬
‫داﺳﯥ ﺑﺮﺑﺎد ﻛړى و‪ .‬دا ټﻮﻟﯥ ﻧﻮرې ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﻧﺸﻮې‪.‬‬ ‫ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻮ ووﻳﻞ او ﺧﭙﻠـﻪ دﻧﻨـﻪ ﻻړ‪ ،‬ﻟـږه ﺷـﻴﺒﻪ وروﺳـﺘﻪ راﻏـﻰ او وﻳـﯥ وﻳـﻞ‬
‫ﻫﻐﻪ د ﺑﺖ ﭘـﻪ څﯧـﺮ وﻻړه ﭘـﺎﺗﯥ ﺷـﻮه‪ ،‬ﻫﻐـﻪ ﻫـﻴڅ ﻧـﻪ ﭘﻮﻫﻴـﺪه ﭼـﯥ څـﻪ وﻛـړي‪.‬‬ ‫ﭼﯥ د ﻣﺎﺷﻮم ﭘﻼر ﻟږه ﺷﻴﺒﻪ ﻛﯥ راځﻲ او د ﻫﻐﯥ ځﻮى ﺗﻪ درس ورﻛـﻮل دي‪.‬‬
‫وژاړي‪ ،‬ﭼﻐﯥ ووﻫﻲ‪ ،‬ددې ځـﺂى څﺨـﻪ وﺗښـﺘﻲ‪ ،‬څـﻪ وﻛـﻲ‪ .‬ﺑﻴـﺎ ﻳـﯥ د ﺧﺎﻟـﻪ‬ ‫ﻫﻐﻪ ﺗﺮ ﻟﺴﻮ دﻗﻴﻘﻮ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ د ﺧﻄﺮ اﺣﺴـﺎس وﻛـﻪ او ﻣـﺪﻳﺮ څﺨـﻪ‬
‫ﻟﻮرﻳــﺎﻧﻮ دروازه ټﻜــﻮل ﭘﻴــﻞ ﻛــړل‪ ،‬ﻫﻐــﯥ دروازه ﺧﻼﺻــﻪ ﻛــړه‪ .‬ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﺑﻬــﺮ‬ ‫ﻳﯥ اوﺑﻪ وﻏﻮښﺘﯥ‪ ،‬ﻫﻐﻪ دﻧﻨﻪ ﺗﻠﻮ ﺳﺮه ﭘﻪ ﺑﻠﻪ دروازه راووﺗﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻮﺗﻠﻪ او د ګﻠﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﭼﻮﻛۍ ﻳﯥ ﻛﯧﻨﻮﻟﻪ‪ .‬ﺑﻴﺎ ﭘﻪ وار وار د ﻛﻮرﻧۍ ټﻮﻟﻮ ښځﻮ‬ ‫ﭘﻪ ﭼټﻜۍ د ﺳﺮك څﺨﻪ ﺑﻠﯥ ﻏـﺎړې ﺗـﻪ ﻻړه ﻧـﻮ ﻫﻤﺎﻏـﻪ ﻃﻼﻳـﯥ رﻧګـﯥ ﻣـﻮټﺮ‬
‫دﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻻﺳﻮﻧﻮ ﻧﻜﺮﻳﺰې ﻛﻮل ﭘﻴﻞ ﻛـړل‪ .‬ﻫـﺮ ځـﻞ ﻛـﻪ ﻛﻤـﯥ ښـځﯥ ورﺗـﻪ ﭘـﻪ‬ ‫ښﻮوﻧﻴﺰ ﻣﺮﻛﺰ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ودرﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻻﺳﻮﻧﻮ ﻧﻜﺮﻳﺰې ﭘﻮرې ﻛﻮﻟﯥ ﻟﻜﻪ څﻮك ﭼﯥ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺑﻮټ ﭘﻪ ﺳﺮ وﻫـﻲ ﻟﻜـﻪ د‬ ‫‪ -‬ﻛﻪ ﻟږه ﻧﻮره ﻫﻠﺘﻪ وﻻړه وم ﻧﻮ ﻫﻐﯥ ﺑﻪ زه ﻟﻴﺪﻟﯥ وم‪.‬‬
‫ﻣﻮر ﭘﻪ څﯧﺮ ﭼﯥ څﻠﻮروﻳﺸﺖ ﻛﺎﻟﻪ وړاﻧﺪې ورﺳﺮه ﺷﻮي ول‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ځﺎن ﺳﺮه ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه‪ .‬ددې څﺨـﻪ وروﺳـﺘﻪ ﻫﻐـﻪ ﻧـﻪ ﻳـﻮاځﯥ دې ښـﻮوﻧﻴﺰ‬
‫د ﻫﻐﯥ زړه ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ ﭘﻪ ﭼﻐﻮ ﭼﻐﻮ وژاړي‪ .‬ﺧﻠﻜﻮ ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه ﭼﯥ دا ﻫﺴﯥ‬ ‫ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻪ ﻻړه ﻧﺸﻮه ﺑﻠﻜﯥ ﺑﻞ ﻳﻮ ﺗﻪ ﻫﻢ ﻻړه ﻧﻪ‪ .‬ﻫﻐﯥ د ﺧﭙﻠﻮ اﺳـﻨﺎدو ﺗـﺮ ﻻﺳـﻪ‬
‫ژاړي ﻟﻜﻪ د واده څﺨﻪ وړاﻧﺪې ﭼﯥ ﻫﺮه اﻧﺠﻠۍ ژړا ﻛﻮي‪ .‬ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ وړاﻧﺪې‬ ‫ﻛﻮﻟﻮ ﭘﺮﻳﻜړه ﻛړې وه ځﻜﻪ د ﻫﻐﯥ ﭘﺮﺗﻪ ﻫﻐﻪ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﺷﻲ ﻛﻮﻻى‪ .‬ﺳـﺒﺎ ورځ د‬
‫ﻳﯥ د ژوﻧـﺪ ﺧـﻮږې ﺷـﯧﺒﯥ وې ﺧـﻮ اوس ﻳـﯥ زړه ﻏﻮښـﺘﻞ ﻟـﻪ دې ځـﺎى څﺨـﻪ‬ ‫ﺧﭙﻞ دوﻟﺴﻢ اﺳﻨﺎد ﺗﺮ ﻻﺳﻪ ﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره ﻟﻴﺴﯥ ﺗﻪ ﻻړه او ﻣـﺪﻳﺮ ورﺗـﻪ دوﻳﻤـﻪ‬
‫وﺗښﺘﻲ‪ .‬ﻫﻮ ﻧﻮرو ﺧﻠﻜﻮ ﻫﻢ دا وﻳﻞ ﭼﯥ د ﺳﺒﺎ د زﻳﺎﺗﻲ ﭘﻪ ﻛﻔﺎره ﻛـﯥ ﭘـﻪ دې‬ ‫ورځ ورﺗﻠــﻮ وﻳﻠــﻲ ول‪ .‬ﭘــﻪ دوﻳﻤــﻪ ورځ ﭼــﯥ ﻻړه ﻧــﻮ د ﻟﻴﺴ ـﯥ دروازې څﺨــﻪ‬
‫ﭘﻴﺴﯥ ﺷﻴﻨﺪل ﻛﯧږي‪ .‬ﻫﻐﻪ ژړا ﻛﯥ ﻏﻠﯥ ﺷﻮه‪ .‬ﻳﻮ اور ﻳﯥ ﭘـﻪ ﺑـﺪن ﺑـﻞ و‪ .‬ﻫﻐـﯥ‬ ‫دﻳﺮش څﻠﻮﻳښﺖ ﻣﺘﺮه ﻟﺮې ﻫﻤﺎﻏﻪ ﻃﻼﻳﻲ رﻧګﻪ ﻣﻮټﺮ وﻻړ و‪.‬‬
‫ﺑﺎﻳــﺪ څــﻪ ﻛــړي ول‪ ،‬ﻟــﻪ وﺧﺘــﻪ ﻳــﯥ ﻓﻜــﺮ ﻛــړى و او ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﻫﻤﺎﻏﺴــﯥ وﻛــړل‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻳﺎ ﺧﺪاﻳﻪ! دا ﺳړى وﻟﯥ د ﻣﺎر ﭘﻪ څﯧﺮ ﻣﺎﭘﺴﯥ ﺷﻮى دى؟‬
‫ﻫﻤﻐــﯥ وداﻧــۍ ﺗــﻪ ﺗﻠﻠــﯥ وه‪ ،‬او ﺑﻴــﺎ ﭘــﻪ ﺷــﺎﺗﻨۍ دروازه ﻟــﻪ ﻫﻐــﻪ ځﺎﻳــﻪ څﺨــﻪ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺑﻴﺎ ځﺂن ﺳﺮه ﻓﻜﺮ وﻛﻪ او ﭘﻪ ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ځﺎﻳﻪ ﺗﻠﻠـﯥ وه‪ .‬د اﺳـﻨﺎدو‬
‫ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻠګﺮې ﺧﻮاﺗﻪ ﻛﺎرﺧﺎﻧﯥ ﺗـﻪ ﺗﻠﻠـﯥ وه‪ .‬ﺧﭙﻠـﯥ ﻣﻠګـﺮې ﺗـﻪ ﻳـﯥ وﻳﻠـﯥ ول‬ ‫ﺗﺮﻻﺳﻪ ﻛﻮﻟﻮ ﭘﺮﯦﻜړه ﻳﯥ ﺑﻴﺮﺗﻪ اﺧﻴﺴـﺘﯥ وه‪ .‬ﭘـﻪ ﻫﻤـﺪې ﺳـﻮﭼﻮﻧﻮ ﻛـﯥ ډوﺑـﻪ‬
‫ﭼﯥ ﻣﺎﻣﺎ او ﺧﺎﻟﻪ ﻳﯥ واده د ﻳﻮ ﺑﻮډا ﺳﺮه ﻛﻮي او د ﻛﻮر څﺨﻪ ﺗښﺘﻴﺪﻟﯥ ده‪.‬‬ ‫ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ راﻏﻠﻪ او وﻳﺪه ﺷﻮې وه‪ .‬ﺑﻴﺎ ﻟﻪ ﺧﻮﺑﻪ ﭘﺎڅﻴﺪﻟﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻧﺎﺳﺘﻪ‬
‫د ﺳــﺎره ﻣﻠګــﺮې ﻋــﺎﻣﺮې ﻛــﻮر ﻫــﻢ ﭘــﻪ ﻫﻤﺎﻏــﻪ ځــﺂى ﻛــﯥ و ﭼﯧﺮﺗــﻪ ﭼــﯥ ﺳــﺎره‬ ‫وه‪.‬‬
‫ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻮر ﺳﺮه اوﺳﻴﺪه‪ .‬ﻣﻠګﺮې ﻳﯥ ورﺗـﻪ ﭘـﻪ ﻛـﻮر ﻛـﯥ ﭘﻨـﺎه ورﻛـړې وه‪ .‬ﭘـﻪ‬
‫‬ ‫دوﻳﻤﻪ ورځ ﻫﻐﯥ وداﻧۍ ﺗﻪ ﻫﻢ ﭘﻮﻟﯧﺲ ﺗﻠﻠﻲ ول او د ﺳﺎره ﺑﺎره ﻛﯥ د ﻫـﺮ ﭼـﺎ‬
‫څﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﻛړې وې‪ .‬د ﺳﺎره ﭘﺨﻮاﻧﻲ ﻛﻮر ﻛﯥ اوس ﺑـﻞ څـﻮك اوﺳـﻴﺪل‬
‫ﻫﻐﯥ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺟﺎﻣﻮ ﺟﻮړوﻟﻮ ﻳﻮې ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻛﯥ ﻛﺎر ﻛﺎوه‪.‬‬
‫او ﭘـﻮﻟﯧﺲ ﻳـﻮاځﯥ ﻫﻐــﯥ ﻛـﻮر ﺗــﻪ ﻧـﻪ ﺑﻠﻜـﯥ ﻫﻐــﯥ ﻛﺎرﺧـﺎﻧﯥ ﺗــﻪ ﻫـﻢ ﺗﻠﻠــﻲ ول‬
‫‪ -‬ﺗـﻪ ﻻ ﺳـﻢ ﻛـﺎر ﻧـﻪ ﺷـﯥ ﻛـﻮﻟﯥ‪ .‬د ﻛــﺎر ﻳـﺎدوﻟﻮ ﻟﭙـﺎره ورﺗـﻪ ډﯦـﺮ څـﻪ زده ﻛــﻮل‬
‫ﭼﯧﺮﺗﻪ ﭼﯥ دې ﻛﺎر ﻛﺎوه‪.‬‬
‫ﭘﻜﺎر دي‪ .‬ﻧﻮ ددې ﻟﭙﺎره ﺗﺎﺗﻪ ﺑـﻪ د ﻧـﻮرو ښـځﻮ ﭘـﻪ اﻧـﺪازه ﭘﻴﺴـﯥ ﻧـﻪ درﻛـﻮل‬
‫د ﻋﺎﻣﺮې ﻛﻮر واﻟﻪ د وﯦﺮې ﻧﻪ ﻫﻴﭽﺎﺗﻪ ﻫـﻢ ﻧـﻪ وﻳﻠـﻲ‪ .‬ﭘـﻪ درﻳﻤـﻪ ورځ ﻋـﺎﻣﺮې‬
‫ﻛﯧږي‪ ،‬ﺧﻮ زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ اﻧﺠﻮﻧﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ ﭘﻴﺴﯥ ﺑﻪ درﻛﻮو‪.‬‬
‫اﺧﺒﺎر راوړې وو ﭼﯥ ﭘﻜﯥ د ﺳﺎره د ورﻛﯧﺪو ﺧﺒـﺮ ورﻛـړل ﺷـﻮى و‪ ،‬ورﺳـﺮه‬
‫ﭘﻪ ﻟﻮﻣړۍ ورځ ورﺗﻪ ﻣﺸﺮې ښځﯥ وﻳﻠـﻲ ول‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﺧﭙﻠـﻪ ﻫـﻢ ﭘﻮﻫﻴـﺪه ﭼـﯥ ﻻ‬
‫ﻳﯥ د ﺳﺎره ﻋﻜﺲ او ﭘﻴﺪا ﻛﻮﻧﻜﻲ ﺗﻪ د ډﯦﺮو ﭘﻴﺴﻮ اﻧﻌﺎم ﻫﻢ ورﻛـﻮل ﻛﯧـﺪه‪.‬‬
‫ﺳﻢ ﻛﺎر ﻧﻪ ﺷﻲ ﻛﻮﻻې‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ګﻨډﻟﻮ ﻛﯥ ﻫﻴڅ ﻣﻬﺎرت ﻧﻪ درﻟـﻮد‪ .‬ﺧـﻮ ﻫﻐـﯥ‬
‫ﻫﻐﻪ ډﯦﺮه وﻳﺮﻳﺪﻟﯥ وه‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﻋﻜﺲ ﺗﺮ ﻳﻮې اوﻧـۍ ﻫـﺮه ورځ ﭘـﻪ اﺧﺒـﺎر ﻛـﯥ‬
‫ﺗﻪ ﻧﻮرو ﻛﺎروﻧﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ دا ﻛﺎر ﻫﻢ ﻛﻮﻻى ﺷﻮ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دې ﻛﺎر ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﻧـﻪ وه‬
‫ﺧﭙﺮﻳــﺪه او داﺳــﯥ ورﺗــﻪ ښــﻜﺎرﻳﺪل ﭼــﯥ د ﻫﻐــﯥ ﻟټــﻮن ﻟﭙــﺎره څــﻮﻣﺮه ﻫڅــﯥ‬
‫ﺧﻮ دې ﺳﺮه ﺑﻠﻪ ﻛﻮﻣﻪ ﻻره ﻫﻢ ﻧﻪ وه‪ .‬ﻫﻐﯥ دوﻣـﺮه ﭘﻴﺴـﯥ ګټﻠـﯥ ﭼـﯥ د ﻛـﻮټﯥ‬
‫رواﻧﯥ دي‪.‬‬
‫ﻛﺮاﻳﻪ‪ ،‬ﺑﺮﻳښﻨﺎ او ﻧﻮر ﺿﺮورﻳﺎت ﭘﺮې ﭘﻮره ﻛړي‪.‬‬
‫ﺳﺎره ﭘﻮﻫﻴﺪه ﭼﯥ ﻋﺎﻣﺮه ﻫﻐﻪ ﺗﺮ ډﯦـﺮه ﺧﭙـﻞ ﻛـﻮر ﻛـﯥ ﻧـﻪ ﺷـﻲ ﺳـﺎﺗﻠﯥ‪ .‬ﻫﻐـﯥ‬
‫دوه ورځــﯥ وړاﻧـــﺪې ورﺗـــﻪ ﻋـــﺬرې ﻣﻠګـــﺮې وﻳﻠـــﻲ ول ﭼـــﯥ ﻫﻐـــﻪ دا ﻛﻮټـــﻪ‬
‫ﺳﺮه ﻫﻐﻪ ټﻮﻟﯥ ﭘﻴﺴﯥ ﻣﻮﺟﻮدې وې ﭼﯥ د ﻧﻜﺮﻳﺰو ﭘﻪ ﺷﭙﻪ ورﺗﻪ ټﻮﻟﯥ ﺷﻮې‬
‫ﭘﺮﻳږدي ځﻜﻪ د ﻫﻐـﯥ واده راﻧـږدې دى‪ .‬دا د ﻫﻐـﯥ ﻟﭙـﺎره ﻳـﻮ ﺧـﺮاب ﺧﺒـﺮ و‪،‬‬
‫وې ﻧﻮ ځﻜﻪ ﻳﯥ د ﻋﺎﻣﺮې ﭘﻮاﺳﻄﻪ د ﻛﻮم ﺑﻞ ځﺎى ﻟﭙﺎره وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬
‫ځﻜﻪ اوس ﺑﻪ د ﻛﻮټﯥ ﻛﺮاﻳﻪ او ﻧﻮرې ﺧﺮﭼﯥ ﭼﯥ ﻣﺨﻜﯥ ﺷـﺮﻳﻜﯥ وې اوس‬
‫اﺧﺒــﺎر ﻛــﯥ ورﻛــړل ﺷــﻮي ﻋﻜــﺲ ﻛــﯥ ډﯦــﺮه ﺳــﺎده ښــﻜﺎرﻳﺪه‪ .‬ګــﻞ ﭘــﺎڼﯥ او‬
‫ﺑﻪ ټﻮل ﺑﻮج ﭘﻪ دوى دواړو راځﻲ‪ .‬ﻫﻐﯥ ﻋﺬر ﺗﻪ ﻣﺒﺎرﻛﻲ ورﻛړه او ﺧﭙـﻞ ﻛـټ‬
‫ﻋﺬرې ﺗﻪ ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ﻧﻮم آﻣﻨﻪ ښﻮدﻟﻰ و‪ .‬ګﻞ ﭘﺎڼﻪ او ﻋﺬره څﻮك ول او ﻫﻠﺘـﻪ د‬
‫ﻛﯥ څﻤﻼﺳﺘﻪ اوځﺎن ﺳﺮه ﻳﯥ ﺣﺴﺎﺑﻮﻧﻪ ﺷﺮوع ﻛړل‪.‬‬
‫څﻪ ﻟﭙﺎره اوﺳﻴﺪل‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻫﻴڅ ﺧﺒﺮه ﻧﻪ وه او ﻧﻪ ﻳـﯥ د ﭘﻮﻫﯧـﺪﻟﻮ ﻛﻮښـښ ﻛـړى‬
‫ﭘﻴﺸــﻨﻤﻲ ﻣﻬــﺎل ﻳــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ ﺧﻼﺻـﯥ ﺷــﻮې‪ .‬ﻫﻐــﻪ ډﯦــﺮه وﻳﺮﻳــﺪﻟﯥ وه ځﻜــﻪ‬
‫و‪ .‬ﻳﻮاځﯥ ورﺗـﻪ دا ﻣﻌﻠﻮﻣـﻪ وه ﭼـﯥ ﻫﻐـﻮى دواړه ﭘـﻪ ﻳـﻮه ﻛﺎرﺧﺎﻧـﻪ ﻛـﯥ ﻛـﺎر‬
‫ﺧﻮب ﻛﯥ ﻳﯥ ﺣﻴﺪر ﭘﻪ ﺧﻮب ﻛﯥ ﻟﻴﺪﻟﻰ و ﭼﯥ دﻟﺘﻪ راﻏﻠـﻰ و‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﺗـﺮ ډﯦـﺮه‬
‫ﻛﻮي‪ ،‬ﺧﻮ ددې ورﺗﻪ ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﻧﻪ و ﭼﯥ څﻪ ﻛﺎر ﻛﻮي‪.‬‬
‫ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻛﯥ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه‪ .‬ﭘﺮﻟﻪ ﭘﺴﯥ ﺷﭙﻮ ﻛﯥ ﻫﻤﺪاﺳﯥ وﻳﺮﻳﺪه‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ځﺎﻳﻪ‬
‫ﺑﻴﺎ د ﻣﻮر ﺑﺎره ﻛﯥ ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه او ورﺳﺮه ژړا ﻳﯥ ﻛﻮﻟﻪ‪ .‬څﻠﻮر ﻛﺎﻟﻪ ﻳﯥ د ﻣـﻮر د‬
‫ﭘﺎڅﻴﺪه او څـﺮاغ ﻳـﯥ روښـﺎﻧﻪ ﻛـﻪ‪ .‬څﻮﺷـﯧﺒﯥ وروﺳـﺘﻪ ګـﻞ ﭘﺎڼـﻪ او ﻋـﺬر ﻫـﻢ‬
‫ﺣﺎﻻﺗﻮ ﺑﺎره ﻛﯥ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺗﻮ ﻟﭙﺎره ﻓﺮاﻧﺴﻮي ژﺑﻪ زده ﻛﻮﻟﻪ ﺧﻮ ﺑﻴـﺎ ﻫـﻢ د ﻫﻐـﯥ‬
‫ﭘﺎڅﯧﺪﻟﯥ‪ .‬ﻧﻦ ﻧﻬﻪ وﻳﺸﺘﻤﻪ روژه وه او ﻫﻐﻮي دواړو وﻳﻠﻲ ول ﭼﯥ ﻧـﻦ ﺑـﻪ ﻫـﻢ‬
‫ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﭘﻮﻫﻴـﺪﻟﻮ ﻛـﯥ ﭘـﺎﺗﯥ راﻏﻠـﯥ وه‪ .‬اوس ﻳـﯥ د ﻣـﻮر ﭘـﻪ څﯧـﺮ ﻳـﻮه ﻧﻴﻤـﻪ‬
‫د ﻟﻮﻣړۍ ورځﯥ ﭘﻪ څﯧﺮ روژه ﻧﻴﺴﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻴﺎﺷﺖ ﺗﯧﺮه ﺷﻮې وه او ﻫﻐﻪ د ﻣﻮر ﭘﻪ ﻫﺮ راز ﭘﻮه ﺷﻮې وه‪.‬‬
‫ﭘﺨﻠﻨځﻲ ﺗﻪ ﻻړه‪ ،‬د ﭼﺎﻳﻮ ﺳﺮه ﻳﯥ درې ﭘﺮاټﯥ ﻫﻢ ﭘﺨﯥ ﻛړې او ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻛـﻮټﯥ‬
‫ﺷﻴﺎﻧﻮ ﭘﻪ راﻧﻴﻮﻟﻮ ﻣﺼﺮف ﻛړې‪ .‬دا ﻳﯥ د اﺧﺘﺮ ﻟﭙﺎره ﻳﻮاځﯧﻨۍ ﻋﻴﺎﺷﻲ وه‪.‬‬ ‫ﺗﻪ راﻏﻠﻪ‪ .‬ﺳﺎره د ﭘﺮاټﯥ څﺨﻪ ﻟږه ﻟږه ﭘﻪ ﻧﻪ زړه ﺧﻮړﻟـﻪ‪ .‬ﻳـﻮ ځـﻞ ﺑﻴـﺎ ګـﻞ ﭘـﺎڼﯥ‬
‫روژه ﻣــﺎﺗﻲ ﺗــﻪ ﻧــﻴﻢ ﺳــﺎﻋﺖ ﭘــﺎﺗﯥ و ﭼــﯥ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻪ‪ .‬ګــﻞ ﭘــﺎڼﯥ ورﺗــﻪ‬ ‫ﭘﻪ څﻪ ﺧﺒﺮه ﭘﻪ زوره وﺧﻨﺪل‪ .‬ﺳﺎره ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه ﭼـﯥ څـﻪ ﭘـﻮرې ﺧﺎﻧـﺪي‪ ،‬ﻫﻐـﯥ‬
‫دروازه ﭘﺮاﻧﺴﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﭼﺎې او ﭘﺮاټﻪ ﻳﻮې ﻏﺎړې ﺗﻪ ﻛﯧښﻮده‪ ،‬ﺳﺮ ﻳﯥ زګﻮﻧﻮ ﺑﺎﻧﺪې ﻛﯧښـﻮد او ژړا‬
‫‪ -‬راځــﻪ ﺳــﺎره! ﻧــﻦ ﺧــﻮ دې ډﯦــﺮ ﻧﺎوﺧﺘــﻪ ﻛــﻪ‪ .‬زه ﺧــﻮ وارﺧﻄــﺎ وم ﭼــﯥ څــﻪ‬ ‫ﻳﯥ ﭘﻴﻞ ﻛړه‪.‬‬
‫درﺑﺎﻧﺪې ﺷﻮي‪.‬‬ ‫‪ -‬ﭘﻪ ﺗﺎ څﻪ وﺷﻮل؟ اوس ﭘﻪ ﺗﺎ ﻛﻮم اﺳﻤﺎن راﭘﺮﻳﻮت؟‬
‫ﺳﺎره ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﻫـﻴڅ ﻏـﻮر وﻧـﻪ ﻛـړ ﭼـﯥ ﻫﻐـﯥ د آﻣﻨـﯥ ﭘـﺮ ځـﺎى ﺳـﺎره وﻟـﯥ‬ ‫ګﻞ ﭘﺎڼﻪ او ﻋﺬر د ﻫﻐﯥ ﺧﻮاﺗﻪ راﻏﻠﻞ ﺧﻮ ﻫﻐﯥ ﺳﺮ ﭘﻮرﺗﻪ ﻧﻜړ‪.‬‬
‫ووﻳﻞ‪ .‬ﻫﻐـﻪ ﭘﺮﺗـﻪ د ﻛـﻮم ځـﻮاب ورﻛﻮﻟـﻮ دﻧﻨـﻪ راﻏﻠـﻪ‪ .‬ﭘﻼﺳـﺘﻴﻜﻮﻧﻪ ﻳـﯥ ﭘـﻪ‬ ‫‪ -‬ﭘﻪ دې وﺧﺖ ﻛﯥ دې څﻮك راﻳﺎد ﺷﻮل؟ څﻪ د ژړا ﻧﺎروﻏﯥ دې ځﺎﻧﺘﻪ ﭘﻴـﺪا‬
‫ځﻤﻜــﻪ ﻛﯧښــﻮدل او ﺧﭙــﻞ دﺳــﺘﻜﻮل ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﺑﺎﻟښــﺖ وﻏﻮرځــﺎوه او ﺳــﺘړې‬ ‫ﻛــړې‪ .‬اوس درﺑﺎﻧــﺪې ﺑﻴــﺎ دوره راﻏﻠــﯥ ده‪ .‬ﭘﻴﺸــﻨﻤﯥ ﺧﺘﻤﯧــﺪو ﺗــﻪ ﻟــږ وﺧــﺖ‬
‫ﺳﺘړې ﺧﭙﻞ ﻛټ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪ .‬ګﻞ ﭘﺎڼﻪ او ﻋـﺬر د ﻣﻌﻤـﻮل ﺧـﻼف ﻏﻠـﻲ ول‪،‬‬ ‫ﭘﺎﺗﯥ دې‪ ،‬ﻟږ ﺗﺮ ﻟږه ﺧﭙﻠﻪ ډوډۍ ﺧﻮ وﺧﻮره‪ ،‬آﻣﻨـﯥ! څـﻪ ﻟﻴـﻮﻧۍ ﺷـﻮې ﻳـﯥ؟‬
‫ﺧﻮ ﻫﻐﯥ ور وﻧﻪ ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﭘﻪ دې وﺧﺖ ﻛﯥ وﻟﯥ ژاړې؟ ﺳﺮ دې ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺳﺎره! څﻨګﻪ ﻳﯥ؟‬ ‫ګﻞ ﭘﺎڼﯥ او ﻋﺬر ﻳﯥ د ﻏﻠﻲ ﻛﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ ﻛﺎوه‪ ،‬ﺧﻮ ﻧﻪ ﻏﻠﯥ ﻛﯧﺪه او ﻧـﻪ ﻳـﯥ‬
‫ﭘﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ژﺑﻪ ﭘﺮې ﭼﺎ ﻏـږ ﻛـړې وو‪ .‬د ﻫﻐـﯥ ﺑـﺪن وﻟړزﻳـﺪه‪ .‬ﻫﻐـﻪ د ﺑـﺖ ﭘـﻪ‬ ‫ﺳﺮ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﺎوه‪ .‬ﻫﻐﻮي دواړه ﺗﻨګ ﺷﻮل او ﻳـﻮاځﯥ ﻳـﯥ ﭘﺮﯦښـﻮده‪ .‬ﺑﻴـﺎ اذان‬
‫څﯧﺮ ﺑﯥ ﺣﺮﻛﺘﻪ ﺷﻮه‪ .‬ﻏږ د ﻫﻐﯥ ﻟﭙﺎره ﻧﺎاﺷﻨﺎ ﻧﻪ و‪.‬‬ ‫ﺷﺮوع ﺷﻮ ﺧـﻮ ﻫﻐـﯥ اوس ﻫـﻢ ﺳـﺮ ښـﻜﺘﻪ ﻧﻴـﻮﻟﻰ‪ ،‬ژړل ﻳـﯥ‪ .‬ﻫﻐـﻮى دواړو د‬
‫ددې ﭘﺮ ځﺂى ﭼﯥ ﺳﺮ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛـړي او وﻟټـﻮي ﭼـﯥ څـﻮك دې‪ ،‬ﻫﻤﺪاﺳـﯥ ﻳـﯥ‬ ‫ﻛﻮټﯥ څﺮاغ ﺑﻨﺪ ﻛړ او ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺧﭙﻠﻮ ځﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛﯥ څﻤﻼﺳﺘﯥ‪.‬‬
‫ﻓﺮش ﺑﺎﻧﺪې ﺳﺘﺮګﻰ ﺗﻴﺮوﻟﯥ‪ .‬د ﻛﻮټﯥ ﭘﻪ ښﻲ ﻛﻮﻧﺞ ﻛـﯥ ﻳـﯥ ﭘـﻪ ﺑﻮټـﺎﻧﻮ ﻧﻈـﺮ‬ ‫ﺷﭙږ ﺑﺠﯥ ﺷﺎوﺧﻮا ﻛﯥ ﻳﯥ ﻛﺎرﺧﺎﻧﯥ ﺗﻪ ﺗﻠﻮ ﺗﻴﺎري ﭘﻴﻞ ﻛـړه‪ .‬او ﺑﻴـﺎ ﭘـﻪ ﺳـﺮو‬
‫ﭘﺮﻳﻮت‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻫﻠﺘﻪ وﻻړ و‪ .‬ﭘﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻻس اﻳښﻰ‪ ،‬دﻳﻮال ﺗﻪ ﻳـﯥ ډډه وﻫﻠـﯥ وه‪.‬‬ ‫ﺳـــﺘﺮګﻮ او ﭘـــﻪ ﺑـــﺪ ﺣﺎﻟـــﺖ د ﻛﺎرﺧـــﺎﻧﯥ د ﻛـــﺎرواﻟﻮ ټﻮﻟـــﻮ ﺳـــﺘﺮګﯥ ځﺎﻧﺘـــﻪ‬
‫ﺗﻮر ﻛﻮټ ﺳﺮه ﺗﻮر ﭘﺘﻠﻮن ﻛﯥ ﭘﺮﺳﻜﻮﻧﻪ وﻻړ‪ ،‬ﺳﺎره ﺗـﻪ ﻛﺘـﻞ‪ .‬ﺳـﺎره ﻳـﻮاځﯥ‬ ‫راواړوﻟﯥ‪.‬‬
‫ﻳﻮ ځﻞ ﻫﻐﯥ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻻﻧﺪې ﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﯥ ﺳﻢ ﻧﻪ دى‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! دا ﺗﺎﺳﻮ ﺳﺮه ﻟﻴﺪل ﻏﻮاړي‪ .‬د ډﯦﺮ وﺧـﺖ راﻫﻴﺴـﯥ ﺳﺘﺎﺳـﻮ اﻧﺘﻈـﺎر‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻫﺮ ﻳﻮ ﺗﻪ ﻫﻢ دا ﻳﻮه ﺧﺒﺮه ﻛﻮﻟﻪ‪ .‬درې ﺑﺠﯥ ﻛﺎرﺧﺎﻧﯥ څﺨﻪ رﺧﺼﺘﻴﺪو ﻧﻪ‬
‫ﻛﻮي‪ .‬دې ﻣﻮﻧږ ﺗﻪ وﻳﻠﻲ ﭼﯥ ﺗﻪ آﻣﻨﻪ ﻧﺎ ﺑﻠﻜﯥ ﺳـﺎره ﻳـﯥ او ﺑﻠـﻪ دا ﭼـﯥ ﺗـﻪ دې‬ ‫وروﺳﺘﻪ د ﻛﻮټﯥ ﭘﺮ ځﺎى ﺑﺎزار ﺗﻪ ﻻړه‪ .‬ﺗﺮ ﻳﻮ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﭘﻮرې ښﺎر ﻛـﯥ ﺑـﻰ‬
‫ﺗﻪ ﻧﻜﺎح ﺷﻮې ﻳﯥ‪.‬‬ ‫ﻣﻘﺼﺪه ګﺮځﯧﺪه‪ .‬ﺗﯧﺮ ﻛﺎل ﻫﻢ ﻣﻮر ﺳﺮه ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ورځ ښﺎر ﻛﯥ ګﺮځﯧـﺪه‪ ،‬ﭘـﻪ‬
‫ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ د ګﻞ ﭘﺎڼﯥ اواز ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮ‪ .‬ﺳﺎره ﻧـﻪ ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ د ﻫﻐـﻮي دواړو‬ ‫ﻫﻐﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ورﺳﺮه ﻋﺎﻣﺮه ﻫﻢ وه‪.‬‬
‫ﺷﻜﻞ وګﻮري‪.‬‬ ‫روژه ﻣﺎﺗﯥ ﺗﻪ ﻳﻮ ﺳﺎﻋﺖ ﭘـﺎﺗﯥ و‪ .‬د ﻧـﻦ ورځـﯥ ټـﻮﻟﯥ ﭘﻴﺴـﯥ ﻳـﯥ د ﺧـﻮراﻛﻲ‬
‫‪ -‬زﻣﺎ ﻣﻮر څﻪ ﻇﻠﻢ ﻛړى و‪ .‬ﺳﺘﺎ ﭘﻼر ﻫﻐﯥ ﻧﻪ د ﻛﻮﻣﯥ ﺧﺒﺮې ﺑﺪﻟﻪ واﺧﺴﺘﻪ؟‬ ‫‪ -‬ﻣﻮﻧږ ﺧﻮاﻛﯥ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ځﻮ‪ ،‬دا ﺗﺎﺳﻮ ﺳﺮه څﻪ ﺧﺒﺮې ﻛﻮل ﻏﻮاړي‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ځﻤﻜﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﻮى دروازه ﺑﻨﺪه ﻛړه او ﻻړل‪.‬‬
‫‪ -‬ښــﻪ‪ .‬ﻧــﻮ دا ﭘﻮښــﺘﻨﻪ زﻣــﺎ د ﭘــﻼر ﻧــﻪ ﻛــﻮل ﭘﻜــﺎر دي‪ .‬ﻫﻐــﯥ څﺨــﻪ ﭘﻮښــﺘﻞ ‪،‬‬ ‫‪ -‬زه ﻳﻮاځﯥ ددې ﻟﭙﺎره راﻏﻠﻰ ﻳـﻢ ﭼـﯥ ﺗﻴښـﺘﻪ د ﻫـﻴڅ ﻛـﻮﻣﯥ ﻣﺴـﻠﻰ ﺣـﻞ ﻧـﻪ‬
‫ﺑﻠﻜﯥ ﻫﻤﺪا اوس راځﻪ ﻣﺎﺳﺮه ﻻړه ﺷـﻪ او ﻫﻐـﯥ ﻧـﻪ ﭘﻮښـﺘﻨﻪ وﻛـﻪ ﺧـﻮ ﭘـﻪ ﺗـﺎ‬ ‫وي‪.‬‬
‫ﻛﯥ دوﻣﺮه ﻫﻤﺖ د ﻛﻮﻣﻪ ﺷﻮ ﭼﯥ ﻫﻐﯥ ﭘﺮ وړاﻧﺪې داﺳﯥ ﺧﺒﺮه وﻛړې‪.‬‬ ‫ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ د ﻫﻐﯥ ﻏږ راﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮ‪ .‬ﺳﺎره ﻳﻮه اوږده ﺳﺎه واﺧﺴـﺘﻪ او ﻫﻐـﯥ ﺗـﻪ‬
‫‪ -‬زه ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻛﻮر ﺗﻪ ﺗﻠﻞ ﻧﻪ ﻏﻮاړم او ﺳﺘﺎ د ﭘـﻼر ﺷـﻜﻞ ﻟﻴـﺪل ﻧـﻪ ﻏـﻮاړم‪ .‬زه‬ ‫ﻳﯥ وﻛﺘﻞ‪ .‬ﻫﻐﻪ اوس د ﺧﭙﻞ اﺻﻞ ځﺂى څﺨﻪ راوړاﻧﺪې ﺷﻮى و‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﻫﻴڅ ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ﻛﻮم‪.‬‬ ‫‪ -‬زه د ﻫﻴﭽﺎ ﺧﺒﺮې اورﻳﺪل ﻧﻪ ﻏﻮاړم‪ .‬ﺗﻪ ﻟﻪ دې ځﺂى ﻧﻪ ﻻړ ﺷﻪ‪.‬‬
‫د ﻫﻐﯥ ﻏږ ﻫﻢ راﻟﻮړ ﺷﻮ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻛﺘﻠﻮ ﻧﻪ ﭘﺮﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻛﻪ ﺗﻪ زﻣﺎ د ﭘﻼر ﺷﻜﻞ ﻟﻴﺪل ﻧﻪ ﻏﻮاړې ﻧﻮ ﺑﻴﺎ دې ﻣﺎﺳـﺮه ﺧﭙﻠـﻮئ ﺗـﻪ وﻟـﯥ‬ ‫‪ -‬ﺧﻮ زه درﺗﻪ څﻪ وﻳﻞ ﻏﻮاړم‪ .‬او ددې ځﺎى ﻧﻪ ﻧﻪ ځﻢ‪.‬‬
‫زړه ښﻪ ﻛﺎوه؟ ﻣﺎ ﺳﺮه دې ﻧﻜﺎح وﻟﯥ وﻛړه‪ .‬ﻣﺎ ﺳﺮه دې‪...‬‬ ‫ﻫﻐﻪ اوس ﻫﻢ اراﻣﻪ ښﻜﺎرﻳﺪه‪.‬‬
‫ﺳﺎره ﭘﻪ ﺗﻴﺰۍ د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮه ﭘﺮې ﻛړه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻣﺎ درﺗﻪ ووﻳﻞ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻪ دې ځﺎى ﻧﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﻪ ﻫﻐﯥ وﺧﺖ ﻛﯥ زه د رﻳښﺘﻴﺎ څﺨﻪ ﻧﺎ ﺧﺒﺮه وم‪ .‬او ﻛﻪ زه د ﭘﺨـﻮا ﻧـﻪ ﺧﺒـﺮه‬ ‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﺗﻴﺰ ﻏږ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫وم ﻧﻮ ﺗﺎ ﺳﺮه ﻧﻜﺎح ﺧﻮ ﻟﺮې ﺧﺒﺮ ده ﺳـﺘﺎ د ﭘـﻼر ﻛـﻮر ﺗـﻪ ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﻧـﻪ درﺗﻠـﻢ‪ .‬زه‬ ‫‪ -‬ﻫﻮ ﭼﻐﯥ ووﻫﻪ‪ ،‬ﻧﻮرې ﻫﻢ ﭼﻐﯥ ﻛـﻪ‪ .‬دې ﺳـﺮه ﺑـﻪ دې ﺧﻔګـﺎن ﻟـﻪ ﻣﻨځـﻪ ﻻړ‬
‫ﻫﻴڅﻜﻠﻪ د ﻫﻐﻪ ﺳړي ﺧﻮاﺗﻪ ﻧﻪ ځـﻢ ﭼـﺎ ﭼـﯥ زﻣـﺎ د ﻣـﻮر ژوﻧـﺪ ﺑﺮﺑـﺎد ﻛـړ‪ ،‬ﭼـﺎ‬ ‫ﺷﻲ‪ .‬ډاﻛټﺮان واﻳﯥ ﭼﻐﻮ وﻫﻠﻮ ﺳﺮه د اﻧﺴﺎن زړه ﺳـﭙﻜﯧږي او ﭘـﻪ دې وﺧـﺖ‬
‫ﭼﯥ زﻣﺎ ﻣﻮر ﺑﯥ ﻋﺰﺗﻪ ﻛړې‪.‬‬ ‫ﻛﯥ ﺗﺎﺗﻪ ددې ﺷﻲ ډﯦﺮ ﺿﺮورت دى‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! ﺗﻪ دا ﺧﺒﺮه ﻣﻪ ﻛﻮه‪ .‬ﺗﻪ ددې ﺧﺒـﺮې ﻫـﻴڅ ﺣـﻖ ﻧﻠـﺮې‪ .‬ﻫـﻮ ﺳـﺘﺎ ﻣـﻮر دا‬ ‫ﻫﻐﯥ د ﻛﻮم اروا ﭘﻮه ﭘﻪ څﯧﺮ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻛﻮﻟﻮ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﻏﻠﯥ ﺷﻮه‪.‬‬
‫وﻳﻠﯥ ﺷـﻮل ځﻜـﻪ ﭘـﻪ ﻫﻐـﯥ ﻇﻠـﻢ ﺷـﻮى واو ﻫﻐـﻮي د ﻫﻴﭽـﺎ څﺨـﻪ ﺑﺪﻟـﻪ ﻧـﻪ وه‬ ‫‪ -‬او زه ﻟﻪ ﺗﺎ څﺨﻪ ډﯦﺮ څﻪ ﭘﻮښﺘﻢ‪.‬‬
‫اﺧﻴﺴﺘﯥ او ﺗﺎ ﺧﭙﻠﻪ ﺑﺪﻟﻪ اﺧﺴﺘﯥ‪ .‬ﺗﺎ زه ﺑﻰ ﻋﺰﺗﻪ ﻛړى ﻳـﻢ‪ .‬ﻛـﻪ ﺳـﺘﺎ ﻣـﻮر ﺑـﯥ‬ ‫ﺣﻴﺪر ﺧﭙﻠﻪ ﺧﺒﺮه ﺟﺎري وﺳﺎﺗﻠﻪ‪.‬‬
‫ګﻨﺎه وه ﻧﻮ ﻣﺎﺗﻪ وواﻳﻪ زﻣﺎ څﻪ ګﻨﺎه ده‪ .‬آﻳﺎ ﺗـﺎ ﭘـﻪ دې ﻓﻜـﺮ ﻛـړى و‪ ،‬ﭼـﯥ ﺳـﺘﺎ‬ ‫‪ -‬ﺗــﻪ ﭼــﯥ څــﻪ ﭘﻮښــﺘﯥ ﺧﭙــﻞ ﭘــﻼر ﻧــﻪ وﭘﻮښــﺘﻠﻪ‪ .‬ﻣﺎﺳــﺮه ﺳــﺘﺎ د ﻫــﻴڅ ﻛــﻮﻣﯥ‬
‫داﺳﯥ ﺗﻠﻮ ﺳﺮه ﺑﻪ زه د ﺧﻠﻜﻮ ﭘﺮ وړاﻧﺪې څﻮﻣﺮه ﺷﺮﻣﯧږم؟ ﻧـﻪ‪ ،‬ﺗـﺎ ﻫﻤﺎﻏﺴـﯥ‬ ‫ﭘﻮښﺘﻨﯥ ځﻮاب ﻧﺸﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻓﻜﺮ ﻛړى و ﻟﻜﻪ څﻨګﻪ ﭼﯥ زﻣـﺎ ﻧﻴـﺎ او ﻧﻴﻜـﻪ ﻛـړى و‪ .‬ﻫﻤﺎﻏﺴـﯥ ﻟﻜـﻪ څﻨګـﻪ‬ ‫‪ -‬څﻪ ﭼﯥ د ﭘﻼر ﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻞ ول ﻫﻐﻪ ﻣﯥ ﺗﺮﻳﻨـﻪ وﭘﻮښـﺘﻞ‪ .‬اوس ﺳـﺘﺎ وار دى‪.‬‬
‫ﭼﯥ زﻣﺎ ﭘﻼر ﺳﻮچ ﻧﻪ و ﻛړى‪ .‬ﭘﻪ ﺗﺎ او ﻫﻐﻮى ﻛـﯥ څـﻪ ﺗـﻮﭘﻴﺮ دى‪ .‬وﻳﻠـﯥ ﺷـﯥ‬ ‫ﺗﻪ راﺗﻪ دا وواﻳﻪ ﭼﯥ ﺗﺎ ﻣﺎ ﻧـﻪ د ﻛـﻮﻣﯥ ﺧﺒـﺮې ﺑﺪﻟـﻪ واﺧﺴـﺘﻪ؟ ﻣـﺎ ﭘـﻪ ﺗـﺎ څـﻪ‬
‫وواﻳﻪ؟‬ ‫ﻇﻠﻢ ﻛړى دى؟‬
‫‪ -‬ﻫﻐﺴﯥ ﺑﻪ اوﺳﻴږم ﻟﻜﻪ څﻨګﻪ ﭼﯥ ﻣﻮر اوﺳﻴﺪه‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮه ﭼﻮﻛۍ راﻛﺶ ﻛړه او د ﻫﻐﯥ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﺪﻏﻪ ﺧﻮ ﺳﺘﻮﻧﺰه ده‪ ،‬ﺳﺎره! ﭼﯥ ﺗﻪ د ﺧﭙﻠﯥ ﻣـﻮر ﭘـﻪ څﯧـﺮ ژوﻧـﺪ ﻧـﻪ ﺷـﯥ‬ ‫‪ -‬ﺳﺘﺎ د ﻣﻮر زړه ﻣﺮګ ﻏﻮښﺖ‪ .‬زﻣـﺎ زړه ﻫـﻢ ﻏـﻮاړي ﭼـﯥ ځـﺎن ووژﻧـﻢ‪ ،‬ﺳـﺘﺎ‬
‫ﺗﯧﺮوﻻى‪ .‬زه ﺳﺘﺎ ﻣﻮر ﺑﺎره ﻛﯥ ﭘﻪ ﻫﻐـﻪ څـﻪ ﭘـﻮﻫﻴږم څـﻪ ﭼـﯥ ﻣـﯥ د ﺧﻠﻜـﻮ ﻧـﻪ‬ ‫ﻣﻮر ﻣﻈﻠﻮﻣﻪ وه‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﻈﻠﻮﻣﻪ ﻧﻪ ﻳﯥ‪.‬‬
‫اورﻳــﺪﻟﻲ دي ﻧــﻮ زه ﻫﻐــﻪ د ټﻮﻟــﻮ څﺨــﻪ ﻏــﻮره ګڼﻠ ـﻰ ﺷــﻢ‪ ،‬ﺳــﺘﺎ څﺨــﻪ ﻫــﻢ‪،‬‬ ‫‪ -‬ﻣﺎ ﻟﻪ ﺗﺎ ﻧﻪ ﻳﺎ ﺑﻞ ﻫﻴﭽﺎ ﻧـﻪ ﺑﺪﻟـﻪ ﻧـﻪ ده اﺧﺴـﺘﯥ‪ .‬زه ﺑـﺲ ﺗﺎﺳـﺮه واده ﻛـﻮل ﻧـﻪ‬
‫ﺣﺎﻻﻧﻜﻪ زه ﻛﻮم ارواﭘﻮه ﻧﻪ ﻳﻢ او ﻧﻪ دﺧﻠﻜﻮ ﭘﯧﮋﻧﺪل ﻏـﻮاړم‪ .‬ﺧـﻮ د ﺗﯧـﺮو دوه‬ ‫ﻏﻮاړم‪ .‬ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻛﻮر ﺗﻪ ﺗﻠﻞ ﻧﻪ ﻏﻮاړم‪ .‬ځﻜﻪ د ﻫﻐﻪ ځﺎﻳﻪ وﺗښﺘﻴﺪم‪ .‬ﭘﻪ دې ﻣﺎ‬
‫ﻣﯧﺎﺷﺘﻮ ﻛﯥ دوﻣﺮه د ﻫﻐﯥ ﺑﺎره ﻛﯥ ﭘﻮه ﺷﻮم ﭼﯥ ﻫﻐﻪ زﻣﺎ ډﯦﺮه ﺧﻮښـﻪ ﺷـﻮه‪.‬‬ ‫وروﺳﺘﻪ ﻓﻜﺮ وﻛﻪ ﭼﯥ‪...‬‬
‫زه ﺑﺎور ﻧﻪ ﺷﻢ ﻛﻮﻻى ﭼﯥ څﻮﻣﺮه زﻏﻢ ﻫﻐﯥ ﻛړى ﺑﻞ څـﻮك ﻳـﯥ وﻛـړي‪ .‬ﭘـﻼر‬ ‫ﺣﻴﺪر د ﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮه ﭘﺮې ﻛړه‪،‬‬
‫داﺳﯥ ﻓﻜﺮ ﻛﻮي ﭼﯥ ﺳﺒﺎ ﻫﻐﯥ ﺳﺮه ﻣﻴﻨﻪ ﻛړې او ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﯥ ﭘﺮﯦښﻮده ﻧﻮ‬ ‫‪ -‬ﻧﻴﻜﻪ ﻣﯥ ﻫﻢ وروﺳﺘﻪ ﻓﻜﺮ ﻛړى و‪ ،‬ﭼﯥ ﻫﻐﯥ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﻣﻮر ﻇﻠﻢ ﻛـړى و‪ .‬ﻧﻴـﺎ‬
‫ﺳﺒﺎ دﻧﻴﺎ ﭘﺮﯦښﻮده‪ ،‬ﺧـﻮ دا ﻓﻜـﺮ ﻧـﻪ ﻛـﻮم‪ .‬ﻣﺎﺗـﻪ داﺳـﯥ ښـﻜﺎري ﭼـﯥ ﺳـﺘﺎ د‬ ‫ﻣﯥ ﻫﻢ وروﺳﺘﻪ ﻓﻜﺮ ﻛـړى ‪ ،‬ﭼـﯥ ﻫﻐـﯥ ﺳـﺘﺎ ﻣـﻮر رﺳـﻮا ﻛـړې وه‪ ،‬ﭘـﻼر ﻫـﻢ‬
‫ﻣﻮر او ﺧﺪاى ﺗﺮ ﻣﻨځ ځـﺎﻧګړې اړﻳﻜـﻪ وه‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﻳـﻮاځﯥ د ﺧـﺪاى ﭘـﻪ ﺷـﺘﻮن‬ ‫وروﺳﺘﻪ ﻓﻜﺮ وﻛﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﯥ ﺳﺘﺎ د ﻣﻮر ژوﻧﺪ ﺑﺮﺑﺎد ﻛـړى دى‪ .‬ﺗـﻪ ﺧﭙﻠـﻪ دﻏـﻪ‬
‫ﺑﺎور درﻟﻮد‪.‬‬ ‫ﻛړﻧﻪ ﺳﻤﻪ ګڼـﯥ ﻧـﻮ ﻫﻐـﻪ ﻛړﻧـﯥ ﻫـﻢ ﺳـﻤﯥ دي‪ .‬ﻫﻴڅـﻮك ﻫـﻢ ﻏﻠـﻂ ﻛـﺎر ﻛﻮﻟـﻮ‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ دې ﻫﻢ ﺑﺎور درﻟﻮد ﭼﯥ ﻫﻐﻪ څﻪ ﭼﯥ ﻟﺮي دﺧﺪاى ﻟﻪ ﻟﻮرې ورﻛړه ده‪.‬‬ ‫وﺧﺖ ﻛﯥ ﻓﻜﺮ ﻧﻪ ﻛﻮي‪ .‬ﻫﺮ څﻮك وروﺳﺘﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻮي‪ .‬ﻛـﻪ ﻫﻐـﻪ ﺗـﻪ ﻳـﯥ‪ ،‬ﭘـﻼر‬
‫ﻫﻐﯥ ﺧﺪاى ﺳﺮه دوﻣﺮه ﻣﻴﻨـﻪ ﻟﺮﻟـﻪ ﭼـﯥ ﻫﻐـﯥ ﻫﻴڅﻜﻠـﻪ ﻧـﻪ ﻏﻮښـﺘﻞ دا ﻣﻴﻨـﻪ‬ ‫وي‪ ،‬ﻧﻴﻜﻪ وي ﻳﺎ ﻧﻴﺎ وي‪.‬‬
‫راﻛﻤﻪ ﺷﻲ‪ .‬او څـﻪ وﺷـﻮل ﭼـﯥ زﻣـﺎ ﻧﻴﻜـﻪ او ﻧﻴـﺎ ﺳـﺘﺎ ﻣـﻮر ﺧﻮښـﻪ ﻧـﻪ ﻛـړه‪ .‬د‬ ‫ﺳﺎره ﺧﭙﻠﯥ اوښﻜﯥ ﭘﺎﻛﯥ ﻛړې او ﻫﻐﯥ څﺨﻪ ﻳﯥ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫ﭘﻼر ﭘﻪ ﺧﻮښﻪ ﻫﻐﻮى ﺳـﺘﺎ د ﻣـﻮر ﺳـﺮه ﻧﻜـﺎح وﻛـړه‪ .‬ﻧﻴﻜـﻪ ﺧـﻮ ﭘـﻪ ﻧـﻪ زړه دا‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ څﻪ ﻏﻮاړې؟‬
‫ﺧﭙﻠﻮي وﻣﻨﻠﻪ ﺧﻮ ﻧﻴﺎ ځﺎن ﺳﺮه ﭘﺘﻴﻠﯥ وه ﭼﯥ ﭘﻪ اراﻣﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﺮﻳﻨږدي‪ .‬ﻫﻐﯥ‬ ‫‪ -‬ډﯦﺮ څﻪ‪ ،‬دا ﭼﯥ ﺗﻪ ﭘﻼر وﺑﺨښﯥ او ﻣﺎﺳﺮه ﻻړه ﺷﯥ‪.‬‬
‫ﻓﻜﺮ ﻧﻪ ﻛـﺎوه ﭼـﯥ دا ﻫـﺮ څـﻪ ﻫﻐـﯥ ﺳـﺮه ﻛﯧـږي‪ .‬ﻫﻐـﯥ داﺳـﯥ ﻓﻜـﺮ ﻛـﺎوه ﭼـﯥ‬ ‫‪ -‬زه دواړه ﻛﺎروﻧﻪ ﻧﻪ ﺷﻢ ﻛﻮﻻى‪.‬‬
‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ﻧﻪ ﺑﻠﻜﻪ ﺧﺪاى ﭘﺮﻳښﯥ ده او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ټﻮل ژوﻧﺪ د ﺧﺪاى رﺿـﺎ‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ټﻴﻨګﺎر ﺳﺮه ووﻳﻞ‪.‬‬
‫ﻛﻮﻟــﻮ ﻛــﯥ ﺗﯧ ـﺮ ﻛ ـړ او ﺑﻴــﺎ ﺗــﻪ ﭘــﻮﻫﻴږې ﭼــﯥ داﺳــﯥ ﺧﻠــﻚ زﻣــﻮﻧږ ﭘــﻪ څﯧ ـﺮ‬ ‫‪ -‬ﻧﻮ ﺑﻴﺎ درﻳﻢ ﻛﺎر زه ﻛﻮﻻى ﺷﻢ‪ ،‬ﭼﯥ ﺗﺎﺗﻪ ﻃﻼق درﻛړم‪.‬‬
‫دﻧﻴــﺎدارو ﺧﻠﻜــﻮ ﺗــﻪ څــﻮﻣﺮه ﺳــﺘﻮﻧﺰﻣﻦ ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ‪ .‬ﻛــﻪ ﻫﻐــﯥ ﺳــﺮه ﺳــﻤﯥ‬ ‫ﺳﺎره ﭘﻪ وارﺧﻄﺎﻳﯥ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻮر وﻛﺘﻞ او ﺑﻴﺎ ﭘﻪ ورو ﻏږ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫اړﻳﻜﯥ وﻟﺮو د ﻫﻐﻮى ﻏﻼم ﺟﻮړﻳږو او ﻛﻪ دښﻤﻨﻲ ورﺳﺮه ﻛﻮو ﻧﻮ ﺧـﺪاى ج‬ ‫‪ -‬را ﻳﯥ ﻛﻪ‪.‬‬
‫ﺳــﻜﻮن او ارام اﺧﻠــﻲ‪ .‬څﻨګــﻪ ﭼــﯥ زﻣــﺎ ﭘــﻼر او د ﻛــﻮرﻧۍ ﻧــﻮرو ﻏــړو ﺳــﺮه‬ ‫ﻫﻐﻪ ورﺗﻪ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﻛﺘﻞ او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻳﻮه اوږده ﺳﺎه واﺧﻴﺴﺘﻪ او وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫وﺷﻮل‪ .‬زه ﭼﯥ ﻛﻠﻪ ﭘﻮه ﺷﻮى ﻳﻢ ﻣﺎ ﻫﻐـﻪ ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ ﻧـﻪ دي ﻟﻴـﺪﻟﯥ‪ ،‬څﻨګـﻪ ﭼـﯥ‬ ‫‪ -‬ﻃﻼق ﭼﯥ واﺧﻠﯥ څﻪ ﺑﻪ وﻛﯥ؟ څﻨګﻪ ﺑﻪ اوﺳﻴږې؟ ژوﻧﺪ ﺑﻪ څﻨګﻪ ﺗﯧﺮوې؟‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺗﻪ ﺑﻪ ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ وواﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺳﺮه ﻛﻮر ﺗﻪ ﻻړه ﺷﻪ‪ .‬ﭘﻼر څﺨﻪ ﺧﻔﻪ ﻳﯥ‪ ،‬ﻫﻐـﯥ‬ ‫ﻧﻮر ﺧﻠﻚ اوﺳﻴږي‪ .‬ﻫﻐﯥ ﺗﻪ د ﻫﻴڅ ﺷﻲ ﻛﻤﯥ ﻧﺸﺘﻪ‪ .‬ﺑﺮﻳﺎﻟﻰ ﺑﺎﻧﻜﻲ ﻣﻨﻴﺠـﺮ‪،‬‬
‫ﺳﺮه ﺟﻨګ وﻛﻪ‪ ،‬څﻪ ﭼﯥ واﻳﯥ وواﻳﻪ‪ .‬ﺧـﻮ ﻛـﻮر ﺗـﻪ راځـﻪ‪ .‬ﻣـﺎ څﺨـﻪ څـﻪ ګﻴﻠـﻪ‬ ‫ښﻪ ښﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﯧﺮﻣﻦ‪ ،‬ﺑﭽﻲ‪ ،‬دوﻟﺖ‪ ،‬ﻋﺰت‪ ،‬ﻫﻐﯥ ﺳﺮه څﻪ ول ﭼـﯥ ﻧـﻪ ول‪ .‬ﻫـﻮ‬
‫ﻟﺮې‪ ،‬وواﻳﻪ ﺧﻮ ﻣﺎ ﺳﺮه ﻻړه ﺷﻪ‪.‬‬ ‫ﺧﻮ ﺑﺲ ﺳﻜﻮن ﻧﻪ و‪ ،‬ارام ﻧﻪ و‪.‬‬
‫ﻫﻐﯥ ﺳﺮ ﭘﻪ زﻧګﻮن اﻳښﻰ‪ ،‬ژړل ﻳﯥ‪.‬‬ ‫ﻫﻐﯥ ورﺗﻪ ﻫﺮ څﻪ وﻳﻞ ﻟﻜـﻪ ﻳـﻮ ﺧـﻮږ ﻣﻠګـﺮي ﺗـﻪ ﭼـﯥ د زړه ﺣـﺎل وﻳﻠـﻮ ﻟﭙـﺎره‬
‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ،‬ﺗﺎ رﻳښﺘﻴﺎ ووﻳﻞ ﭼﯥ زه د ﻣﻮر ﭘﻪ څﯧﺮ ﻳﻮاځﯥ ﻧﻪ ﺷـﻢ اوﺳـﻴﺪاى او ﻧـﻪ‬ ‫دﻟﺘﻪ راﻏﻠﻰ وي‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻧﻪ زړه ددې ﺧﺒﺮې اورﻳﺪې‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻳﯥ اوﺳﻴﺪل زده ﻛړم‪ .‬د ﻣﻮر ﭘﻪ څﯧﺮ ژوﻧـﺪ ﺗﯧـﺮول ګـﺮان ﻛـﺎر دى او زه‪...‬زه‬ ‫‪ -‬او ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﻳــﻮاځﯥ ددې ﺳــﺘﻮﻧﺰې ﺳــﺮه ﻻس او ګﺮﻳــﻮان ﻧــﻪ و‪ ،‬زﻣــﻮﻧږ د‬
‫ډﯦﺮه ﻛﻤﺰورې ﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻛﻮرﻧۍ ټﻮل ﻏړي ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﻧﺎروﻏۍ اﺧﺘﻪ دي‪ .‬ﻧﻴﻜﻪ‪ ،‬ﻧﻴﺎ‪ ،‬ﺗﺮور‪ ،‬زﻣﺎ ﻣـﻮر او‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ژړا ژړا ﻛﯥ ځﺎن ﺳﺮه وﻳﻞ‪.‬‬ ‫اوس زه‪ ،‬ﺧﻮ زه ﻏﻮاړم دا ﺳﻠﺴﻠﻪ ﭘـﺎى ﺗـﻪ ورﺳـﻮم‪ .‬ﺳـﺘﺎ ﻣـﻮر د ﺧـﺪاى ﺳـﺮه‬
‫د ﻟـﺮې څﺨـﻪ اذان واورﻳـﺪل ﺷـﻮ‪ .‬ﺣﻴـﺪر ﺧﭙـﻞ ځـﺎى څﺨـﻪ ﭘﺎڅﻴـﺪ او د ﺳـﺎره‬ ‫دوﻣـﺮه ﻣﻴﻨــﻪ درﻟـﻮده‪ ،‬ﭼــﯥ ﻧــﻮرې ﻣﻴﻨـﯥ ﺗــﻪ ﻳـﯥ اړﺗﻴــﺎ ﻧــﻪ وه‪ .‬ﺧـﻮ ﺳــﺎره! ﺗــﻪ‬
‫راوړل ﺷــﻮې ﺧﻠﺘــﯥ ﻳــﯥ وﻛﺘﻠــﯥ‪ ،‬ﻫﻐــﯥ ﻳــﻮه ﺧﺮﻣــﺎ راووﻳﺴــﺘﻠﻪ او روژه ﻳــﯥ‬ ‫ﺧﺪاى ﺳﺮه داﺳﯥ اړﻳﻜﻪ ﻧﻪ ﻟﺮې‪ .‬ﺗﻪ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ د ﺳﺒﺎ ﻛﺮﻳﻢ ﭘﻪ څﯧـﺮ ﻗﻨﺎﻋـﺖ ﻧـﻪ‬
‫ﻣﺎﺗﻪ ﻛړه‪.‬‬ ‫ﺷﯥ ﻣﻮﻧﺪﻟﻰ‪ .‬ﺗﻪ ﻛﻮر ﭘﺮﯦښﻮدى ﺷﯥ‪ ،‬دﻧﻴـﺎ ﻧـﻪ ﺷـﯥ‪ .‬ﺳـﺘﺎ ﻣـﻮر ﺳـﺘﺎ ﭘـﻪ څﯧـﺮ‬
‫ګﻞ ﭘﺎڼﻪ او ﻋﺬره دﻧﻨﻪ راﻏﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫ﻛﻮم ښﻮﻧﻴﺰ ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻪ ﻧﻪ وه ﺗﻠﻠـﯥ او ﻧـﻪ ﻳـﯥ د ﺳـﺮټﻴﻔﻜټ ﺗـﺮ ﻻﺳـﻪ ﻛﻮﻟـﻮ ﻫﻠـﯥ‬
‫‪ -‬ﭘﻪ دې ﺑﻴﺎ دوره راﻏﻠﯥ؟‬ ‫ځﻠﯥ ﻛړې وې‪ .‬ﺧﻮ ﺗﻪ ﻧﻪ دﻧﻴﺎ ﭘﺮﯦښﻮدى ﺷﯥ او ﻧﻪ ﺧﺪاى‪ .‬ﻟـږ وﺧـﺖ ﺗﯧـﺮ ﺷـﻲ‬
‫ګﻞ ﭘﺎڼﯥ ﺳﺎره ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺘﻠﻮ ووﻳﻞ‪ .‬ﺣﻴﺪر ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ ﻧﻪ ﻳـﻮه ﻛﯧﻠـﻪ راووﻳﺴـﺘﻪ‬ ‫ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﭘښﻴﻤﺎﻧﻪ ﻳﯥ‪ .‬او اوس زه ﻏﻮاړم ﭼﯥ ﺗـﻪ ﻣﺎﺳـﺮه ﻻړه ﺷـﯥ‪ ،‬ﺗـﻪ ﺑﺎﻳـﺪ ﭘـﻪ‬
‫او وﻳﯥ ﺧﻮړﻟﻪ‪.‬‬ ‫ﻳﺎد وﻟﺮې ﭼﯥ ﺳﺘﺎ ﻣﻮر ﺗﻪ زﻣﺎ ﭘﻼر ﺧﻮاﺗﻪ ﻟﻴږﻟﯥ ﻳﯥ‪ .‬ﻫﻐـﯥ دا ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ‬
‫‪ -‬ﺳﺎره! روژه ﻣﺎﺗﻪ ﻛړه‪.‬‬ ‫ﺗـﻪ ﻫﻐﺴــﯥ ژوﻧــﺪ ﺗﯧـﺮ ﻧﻜــړې‪ ،‬د ﻋــﺎﻣﻮ ﺧﻠﻜـﻮ ﭘــﻪ څﯧـﺮ ژوﻧـﺪ وﻛــړې‪ .‬د ﺧﭙــﻞ‬
‫ﻋﺬرې د ﭘﺨﻠﻨځﯥ ﻧﻪ ﻳﻮ ﻗـﺎب ﻛـﯥ ﺧﺮﻣـﺎ راوړې‪ .‬ﻫﻐـﯥ ﺳـﺮ راﭘﻮرﺗـﻪ ﻛـړ‪ .‬ﭘـﻪ‬ ‫ﻣﺎﺿﻲ څﺨﻪ د ﻧـﻪ ﺧﺒﺮﻳـﺪو ﭘـﻪ ﺧـﺎﻃﺮ ﻫﻐـﯥ وﻧـﻪ ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ﺗـﻪ ﺧﭙـﻞ ﻣﺎﻣـﺎ‬
‫ﻛﺎﻏــﺬ ﻳــﯥ اوښــﻜﯥ ﭘــﺎﻛﯥ ﻛــړې او ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ د ﻗــﺎب ﻧــﻪ ﺧﺮﻣــﺎ راواﺧﺴــﺘﻪ او‬ ‫ﺧﻮاﺗﻪ ﻻړه ﺷﯥ‪ .‬ﻫﻐﻪ ﭘﻪ دې وﯦﺮه ﻛﯥ وه ﭼﯥ ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ﻫﻐﻮى درﺗﻪ ﻫـﺮ څـﻪ‬
‫ﺧﻮﻟﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ واﭼﻮﻟﻪ او ﻟﻪ ځﺎﻳﻪ ﭘﺎڅﻴﺪه‪ .‬ﭘﻪ ﻛټ ﻛﯥ ﭘﺮوت دﺳﺘﻜﻮل ﻳـﯥ ﭘـﻪ‬ ‫وواﻳﻲ او دا ﺧﺒﺮي ﺑﻪ دې ټﻮل ﻋﻤﺮ وځﻮروي‪ .‬زﻣـﺎ ﭘـﻼر دا ﻛـﺎر ﻛـﻮﻟﻰ ﺷـﻮ‬
‫اوږه ﻛﯥ واﭼﻮو‪ .‬ﺣﻴﺪر ﻣﻮﺳﻜﻰ ﺷﻮ او دﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻟﻮر ﻳﯥ ﻻس وراوږد ﻛـړ‪،‬‬ ‫ﻧــﻮ ځﻜــﻪ ﻳــﯥ د ﻫﻐــﻮى ﺧﻮاﺗــﻪ وﻟﯧږﻟــﯥ‪ .‬ﺳــﺘﺎ ﻣﺎﻣــﺎ او ﺧﺎﻟــﻪ ﺗــﺎ ﭘﺴــﯥ ډﯦــﺮ‬
‫ﻫﻐﯥ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻻس ﻛﯥ ﻻس ورﻛړ‪.‬‬ ‫وګﺮځﯧﺪل‪ .‬ﺗﻪ ﭘﻴﺪا ﻧﻪ ﺷﻮې‪ ،‬ﻳﻮه ﻣﻴﺎﺷـﺖ‪ ،‬ﻫﻐـﻮى ﺑﻴﺮﺗـﻪ ﻻړل‪ .‬او اوس دې‬
‫‪ -‬ﻛﻪ ﺗﻪ ځﯥ ﻧﻮ ﺧﭙﻞ ﺳﺎﻣﺎن دې ﻳﻮﺳﻪ‪.‬‬ ‫ﻳﻮاځﯥ زه او ﭘﻼر ﻟټﻮو‪.‬‬
‫ﻋﺬرې ورﺗﻪ وﻳﻠﻲ ول‪.‬‬ ‫ﺳﺎره ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﺧﭙﻞ ﺳﺮ ﭘﻪ زﻧګﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﭘټ ﻛړ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻟﻜﻪ دا ﺳﺘﺎ د ﻣﻮر او زﻣﺎ د ﭘﻼر ﺧﭙﻠـﻮي‪ .‬ﻫﻐـﻪ څـﻮك وه او ﻫﻐـﯥ ﺳـﺮه څـﻪ‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ‪ .‬زﻣﺎ ﻫﻴڅ ﻧﻪ دي ﭘﻜﺎر‪ .‬ﺧﺪاى ﭘﺎﻣﺎن‪.‬‬
‫ﺷــﻮي ول ﻳــﺎ دا ﭼــﯥ ﻫــﺮ ځﻠ ـﯥ ﺗﺎﺗــﻪ دررﺳــﻴﺪو ﻛــﯥ ﻛــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ راﻏﻠــﯥ وم ﻧــﻮ‬ ‫ﻫﻐــﻪ دروازې ﺗــﻪ ﭘــﻪ رﺳــﻴﺪو ﻛــﯥ وﻳﻠــﻲ ول‪ .‬د ﺣﻴــﺪر ﻻس ﻳــﯥ ﻧﻴــﻮﻟﻰ او د‬
‫ﻳﻮاځﻴﻨۍ وﺟﻪ ﻳﯥ دا ﻣﻮټﺮ و ﭼﯥ زﻣﺎ رارﺳﻴﺪو ﺳﺮه ﺑﻪ ﺗﻪ ﺧﺒﺮﻳﺪې‪ .‬او ﻳـﺎ دا‬ ‫ﻣﺎﺷﻮم ﭘﻪ څﯧﺮ ورﭘﺴﯥ ﺷﺎﺗﻪ رواﻧﻪ وه‪.‬‬
‫ﻟﻜﻪ ﺗﺎ ﺳﺮه ﻣﯥ ﻣﻴﻨﻪ وه او دا ﻣﻴﻨﻪ ﻳﻮ ﻃﺮﻓﻪ ﻧﻪ وه‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﯧﺮو دوه ﻣﻴﺎﺷﺘﻮ ﻧﻪ ﻣﯥ ﺧﭙﻞ ټـﻮل ﻣﻌـﺎش ﺳـﺘﺎ ﭘـﻪ ﻟټﻮﻟـﻮ ﻣﺼـﺮف ﻛـﻪ‪ .‬دا‬
‫د ﺳﺎره ﭘﻪ ﺷﻮﻧډو ﺑﯥ اﺧﺘﻴﺎره ﻣﺴﻜﺎ ﺧﭙﺮه ﺷﻮه‪.‬‬ ‫ټﻮل ﺳﺘﺎ د ﻻﺳﻪ وﺷـﻮل‪ .‬ﻧـﻮ ددې ﻟﭙـﺎره څـﻮ ﻛـﺎﻟﻮ ﻟﭙـﺎره ﺑﺎﻳـﺪ زﻣـﺎ او د ﭘـﻼر‬
‫‪ -‬ﻫﻮ او دا ﭼﯥ ﺗﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﻫﻢ ﭘﻮﻫﻴږې‪.‬‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ وﻛړې‪ .‬د ډﯦﺮو زﻳﺎﺗﻮ رﺧﺼﺘﻴﻮ ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ راﺗﻪ د ﺑﺎﻧﻚ ﻟﻪ ﻟﻮرې اﺧﻄـﺎر‬
‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺧﺒﺮې ﭘﻴﻞ ﻛړې‪.‬‬ ‫ﻫﻢ راﻛړل ﺷﻮى دى‪ .‬ﺗﺎ زه ﭘﻪ ﺳﻤﻪ ﺗﻮګﻪ وﻛړوﻟﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬او ددې ﻻﻋﻠﻤۍ ﻧﻪ ﻣﺎﺗﻪ څﻪ ﻧﻘﺼﺎن وﺷﻮ‪ ،‬دا ﺑﻪ راﺗﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ وواﻳﯥ‪.‬‬ ‫د ﻫﻐﯥ ﻻس ﻳﯥ ﻧﻴﻮﻟﯥ ﭘﻪ زﻳﻨﻮ ﻛﯥ ښﻜﺘﻪ ﻛﯧﺪو ﭘﻪ ﻣﻬﺎل ﻳﯥ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻮي وداﻧۍ څﺨﻪ ښﻜﺘﻪ ﺷﻮي ول‪.‬‬ ‫‪ -‬ﺗﻪ څﻨګﻪ دﻟﺘﻪ راورﺳﻴﺪې؟‬
‫‪ -‬ﻫﻠﻪ! د ټﺎﻳﻰ ټﻴﻨﻚ د ﻓﻠﻢ اﻧﺠﻠۍ او ﻫﻠﻚ روان دي‪.‬‬ ‫ﺳﺎره ﻧﺎڅﺎﭘﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬
‫ﻳﻮ ﻫﻠﻚ ﺧﻮاﻛﯥ ﺗﯧﺮﯦﺪو ﺳﺮه داووﻳﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬زه ﭘﻮﻫﻴﺪم ﻛﻪ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻟﻴﻠﻴﻪ ﻛﯥ ﻧﻪ ﻳﯥ ﻧﻮ ﺧﺎﻣﺎﺧﺎ ﭘﻪ داﺳﯥ ﻛﻮم ﻓﻠﻴټ ﻛﯥ ﺑﻪ‬
‫ﺣﻴﺪر ﭘﻪ ﭼټﻜۍ د ﻫﻐﯥ ﻻس ﭘﺮﯦښﻮد‪ .‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ زوره وﺧﻨﺪل‪ .‬ﻣﺨﺎﻣﺦ ﺳﺮك‬ ‫ﻳــﯥ‪ .‬ﺗــﻪ ﺧــﻮ ﻫﺴــﯥ ﻫــﻢ ﻛــﻮﻣﯥ ښﺎﻳﺴــﺘﻪ ﺑﻨګﻠــﻪ ﻛــﯥ ﻧــﻪ ﺷــﻮې اوﺳــﻴﺪاى‪ .‬ﻧــﻮ‬
‫ﺑﺎﻧﺪې ﻣﻮټﺮې ډﯦﺮې وې‪ .‬د ژوﻧﺪ ﻻره ﻫﻤﺪوﻣﺮه روښﺎﻧﻪ ښﻜﺎرﻳﺪه‪ .‬ﻟـﻪ ﻫﻐـﯥ‬ ‫ﺿﺮور ﺑﻪ داﺳﯥ ﻛﻮم ګﻮزاره ﺣﺎل ځـﺂى ﻛـﯥ ﻳـﯥ‪ .‬ﭘـﻮﻟﯧﺲ ﻫـﺮ ځـﺎى ﻛـﯥ ﺳـﺘﺎ‬
‫ﺳﺮه ﭘﻪ ﺗﻠﻮ ﻛﯥ ﻳﯥ ﺳﺮ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړ او ﻳﻮ ځﻞ ﻳﯥ اﺳﻤﺎن ﻛﯥ ﺳﺘﻮرو ﺗﻪ وﻛﺘﻞ‪.‬‬ ‫ﻟټﻮن ﭘﻴﻞ ﻛړى و‪ .‬ﻧﻮ ﺑﺎاﻻﺧﺮه د ﻳﻮ ځﺎى څﺨﻪ ﺳـﺘﺎ ﺑـﺎره ﻛـﯥ ﺧﺒـﺮ راورﺳـﻴﺪ‬
‫ﻧﻮ ﻧﻦ ﻣﺎﺳﭙښﻴﻦ دﻟﺘﻪ راورﺳﻴﺪو‪ .‬ﺳﺘﺎ دوه ﻣﻠګـﺮو ﺗـﻪ ﺳـﺘﺎ ﻛﺎرﺧـﺎﻧﯥ ﺑـﺎره‬
‫ﻛﯥ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎت ﻧﻪ و ﻛﻪ ﻧﻪ زه ﺑﻪ ﻧﻴﻎ ﻫﻠﺘﻪ درﻏﻠﻰ وم‪.‬‬
‫ﭘﺎى‬ ‫ﻫﻐﯥ ﭘﻪ رواﻧﻪ ﻛﯥ دا ﻫﺮڅﻪ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫ﭘﻨځﻤﻪ روژه‬ ‫‪ -‬ﺣﻴﺪر ډﯦﺮى ﺧﺒﺮي ﻧﻪ ﻛﻮي‪ .‬ﻫﻐﻪ د ﭼﺎ څﺨﻪ زر ﺧﻔﻪ ﻛﯧږي ﻫﻢ ﻧـﻪ‪ .‬دا د ﻫﻐـﯥ‬
‫‪ -2013‬د ﺟﻮﻻى ‪14‬‬ ‫ﻋﺎدﺗﻮﻧﻪ دي‪.‬‬
‫ﻛﺎﺑﻞ‪ -‬اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻋﺒﺎس ورﺗﻪ ﻳﻮځﻞ د ﺣﻴﺪر ﺑـﺎره ﻛـﯥ وﻳﻠـﻲ ول‪ .‬ﺳـﺎره ﻫﻐـﻪ ﺗـﻪ ﻛﺘـﻞ‬
‫ﭼﯥ د څﻪ وﺧﺖ راﻫﻴﺴﯥ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﺧﺒﺮې ﻛﻮي‪.‬‬
‫‪ -‬زه د ډﯦﺮ ﺷﻴﺎﻧﻮ ﺑﺎره ﻛﯥ ډﯦﺮ وروﺳﺘﻪ ﭘﻮﻫﻴږم‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﻟګﻴﺎ و‪.‬‬

زه-ګناهګاره-نه-یم-Ketabona.com_-bwz3q6

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

زه-ګناهګاره-نه-یم-Ketabona.com_-bwz3q6

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

‫زه ‪－‬ﻨﺎﻫ‪／‬ﺎره ﻧﻪ ﻳﻢ‬ ‫د ﮐﺘﺎب ﻧﻮم‪:‬‬

‫ﻋﻤﻴﺮا اﺣﻤﺪ‬ ‫ﻟﻴﮑﻮاﻟﻪ‪:‬‬

‫ﻫﻢ ﻳﻮاځﯥ ﭘﻪ ﻧﻮم ﭘﯧﮋﻧﻲ‪.‬‬

‫وﭘﻮښﺘﻞ‪.‬‬ ‫‪ -‬ﻧﻪ‪...‬زړه ﻣﯥ ورﺗﻪ ﻧﻪ ﻛﯧږي‪.‬‬

‫راواﺧﻴﺴﺖ او ﻛښﻴﻨﺎﺳﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻰ و‪.‬‬

‫د ﺳﺒﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﻛﯥ ﻻ ډاډ ﭘﺮوت و‪.‬‬ ‫او د ﻛﻮټﯥ څﺨﻪ ووت‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮ زه‪...‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ د ﻫﻐﯥ څﯧﺮې ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪،‬‬

‫ﻛﻮم‪.‬‬ ‫و‪ .‬د ﻫﻐﯥ ﻣﻮر ﻫﻢ څﻪ اﻋﺘﺮاض ﻧﻪ و ﻛړى‪.‬‬

‫ﻫﻐﯥ دا ووﻳﻞ او ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ ﻻړ‪.‬‬ ‫ﺳﻤﻪ اورﻳﺪﻟﻲ دي‪.‬‬

‫وﻳﻠﯥ ﻛﺎوه‪.‬‬ ‫ﻋﺎرﻓﻴﻦ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ د ﻫﻐﯥ د ﭘﻮﻫﻮﻟﻮ ﻛﻮښښ وﻛﻪ‪.‬‬

You might also like