Fuga 2 a 3

 3- głosowa fuga w tonacji c-moll

 Ekspozycja jest kompletna 1-9 takt, drugie przeprowadzenie niekompletne 11-17
takt, trzecie przeprowadzenie kompletne 20-31 takt
 Temat składa się z dwóch taktów, nie dzieli się na wyraźne części; zbudowany z
drobnych wartości rytmicznych
 Odpowiedź tonalna w taktach 3-5, w tonacji dominantowej do c-moll czyli g-moll, w
sopranie
 Ostani raz w pierwszym przeprowadzeniu temat pojawia się w taktach 7-9 spowrotem
w tonacji c-moll, w basie
 W drugim przeprowadzeniu temat najpierw pojawia się w sopranie w tonacji Es-dur
(11-13), nastepnie pojawia się w alcie w tonacji g-moll (15-17),
 W trzecim przeprowadzeniu natomiast temat pojawia się najpierw w sopranie w
c-moll (20-22), natępnie w basie również w c-moll (26-28), i ostatni raz w sopranie w
c-moll (29-31) z pedałem tonicznym w basie
 Kontrapunkt stały
 W taktach 5-7 łącznik wewnętrzny wykorzystujący motywikę z tematu, łącznik
zewnętrzny (9-11) moduluje do tonacji Es-dur, łącznik wewnętrzny (13-15) moduluje z
Es-dur do g-moll, łącznik zewnętrzny również korzysta z motywiki tematu, łącznik
wewnętrzny (22-26) nawiązuje do poprzednich łączników szesnastkami
 Nie wystepują tu takie zjawiska jak stretto czy koda, ani przekształcenia tematu takie
jak dyminucja, augmentacja, inwersja czy ornamentacja
 Utwór rozpoczyna się i kończy na tonice tonacji, w większości utrzymany w tonacji c-
moll, dwie odpowiedzi w tonacji domainantowej g-moll, oraz jeden pokaz tematu w
tonacji pokrewnej do c-moll – Es-dur