Vanders Human Physiology The Mechanisms of Body Function 14th Edition Widmaier Solutions Manual instant download all chapter

Vanders Human Physiology The
Mechanisms of Body Function 14th

Edition Widmaier Solutions Manual
Go to download the full and correct content document:
https://testbankdeal.com/product/vanders-human-physiology-the-mechanisms-of-bod
y-function-14th-edition-widmaier-solutions-manual/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...
Vanders Human Physiology The Mechanisms of Body

Function 14th Edition Widmaier Test Bank
https://testbankdeal.com/product/vanders-human-physiology-the-
mechanisms-of-body-function-14th-edition-widmaier-test-bank/
Vander's Human Physiology The Mechanisms of Body

Function 13th Edition Widmaier Solutions Manual
mechanisms-of-body-function-13th-edition-widmaier-solutions-
manual/


Vanders Human Physiology 12th Edition Widmaier Test
Bank
https://testbankdeal.com/product/vanders-human-physiology-12th-
edition-widmaier-test-bank/
Structure and Function of the Body 15th Edition Patton

Test Bank
https://testbankdeal.com/product/structure-and-function-of-the-
body-15th-edition-patton-test-bank/
Human Physiology 14th Edition Fox Solutions Manual
https://testbankdeal.com/product/human-physiology-14th-edition-
fox-solutions-manual/
Anatomy and Physiology The Unity of Form and Function

8th Edition Saladin Solutions Manual
https://testbankdeal.com/product/anatomy-and-physiology-the-
unity-of-form-and-function-8th-edition-saladin-solutions-manual/
Muscular System Manual The Skeletal Muscles of the

Human Body 3rd Edition Muscolino Test Bank
https://testbankdeal.com/product/muscular-system-manual-the-
skeletal-muscles-of-the-human-body-3rd-edition-muscolino-test-
bank/
1
6: NEURONAL SIGNALING AND THE STRUCTURE

OF THE NERVOUS SYSTEM
CHAPTER OVERVIEW
The chapters preceeding Chapter 6 provided an important overview of physical and chemical
properties that contribute to human physiological function. In Chapter 6, these principles are
applied to the first organ system to be studied, the Nervous System. The Nervous System is an
important means for communication across the body, and this communication occurs via
changes in the electrical activity of neurons. This chapter will first describe the cells of the
Nervous System. Next, the mechanisms that determine the difference in charge across a
neuron cell membrane and how it is used as a means for communication from one neuron to
another is described. This chapter also summarizes the different classes of neurotransmitters,
one of the intercellular signaling molecules, that are used for neuron-to-neuron (or effector)
communication. The last section of this chapter summarizes the structural and functional
organization of the Nervous System
CONTEXT FOR CHAPTER 6

One of the most fascinating stories in the history of physiology is the discovery of
neurotransmitters by the German scientist Otto Loewi, who was awarded the 1936 Nobel Prize
for Physiology or Medicine for his discovery. Part of the fascination lies in the report that the
idea for the critical experiment proving the existence of chemical messengers from nerves
came to Loewi in a dream. Loewi knew that stimulating the vagus nerve in frogs, as in
humans, causes the heart rate to slow. The question was: how? Was the cause an electrical
“spark” that inhibited the heart's pacemaker? Or was it a chemical messenger released by the
nerve? Loewi also knew that the frog heart can keep beating long after its removal from the
animal if placed in an isotonic salt solution approximating extracellular fluid. Loewi
performed a simple, yet brilliant, experiment: He placed one frog heart, with its vagus nerve
still attached, into a dish of isotonic saline (dish A) and another heart without the vagus into
another dish with the same saline (dish B). He then electrically stimulated the vagus nerve of
the heart in dish A and watched the heart rate slow. After some time, he removed the
stimulated heart and transferred the other heart from dish B to dish A—and observed that the
beating of the second heart slowed to match that of the first one! Something in the saline acted
like a stimulated vagus nerve in affecting heart rate. The signal from nerve to muscle thus had
to be a chemical.
The junction between a nerve and a muscle is a neuromuscular junction, not a synapse. But
scientists soon realized that most nerve cells “talk” to each other as well as to the heart and
other muscles. This communication takes place by means of chemical messengers called
neurotransmitters.
©2017 by McGraw-Hill Education. This is proprietary material solely for authorized instructor use. Not authorized for sale or distribution in any
manner. This document may not be copied, scanned, duplicated, forwarded, distributed, or posted on a website, in whole or part.
2
Chapter 6 is divided into four different sections to provide an overview of the structures and
functions of the Nervous System.
Section A: Cells of the Nervous System. Generalized cell structure was presented in Chapter
3. This chapter describes the specific cellular structures and functional classes of neurons, the
“nerve cells”. Glial cells, the second type of cells found in the Nervous System are also
described.
Section B: Membrane Potentials. This section brings together electrical principles from
physics and the movement of ions across the neurolemma to explain the how neurons changes
in membrane potential for communication. The differences between graded potentials and
action potentials are especially important to highlight and will be applied to many organ
systems: the Muscular System, the Cardiovascular System, and so on.
Section C: Synapses. Once a “message” has reached an axon terminal in one neuron, how can
it be relayed to a second neuron or other target tissue? The answer is via neurotransmitter
release into the synapse, or the junction between the presynaptic neuron and a postsynaptic
neuron/effector. If the neurotransmitter binds to receptors in the postsynaptic neuron, graded
potentials are generated and if they reach threshold an action potential will be created for the
continued propagation of the “message”. The different classes of neurotransmitters are also
described.
Section D: Structure of the Nervous System. This section begins with an overview of the
structural and functional organization of the Nervous System. It highlights information flow
between different divisions. Importantly, the autonomomic division of the Nervous System is
highlighted. The autonomic nervous system is a vital component of many homeostatic reflex
mechanisms as it innervates many different organs throughout the body. Upcoming
discussion of other organ systems throughout the body will hinge upon the understanding of
autonomic function.
CONCEPTS COMMONLY FOUND TO BE CHALLENGING – TEACHING HINTS

This is an expansive chapter covering many important aspects of Nervous System function.
Instructors may find areas to highlight or skim over depending upon the specific focus of the
course and time availability.
1. To give context, instructors may want to provide a very general overview of the Nervous
System as an introduction: explain that communication among the different divisions of the
Nervous System is vital for homeostatic regulation and human function. How is this
communication possible? To answer this question, students must understand neuron
function.
2. The factors contributing to resting membrane potential and how it is maintained are
important and tie together several concepts from chemistry, physics, and previous
chapters: the difference between the intracellular and extracellular fluid compartments,
membrane transport mechanisms and specifically voltage- gated ion channels, the Na+/K+-
ATPase pump, and as a positive feedback example during action potential generation.
There are numerous instructor resources available for this very important topic; pay
specific attention to figures and tables in the text and consider the inclusion of animations
during class sections or as recommendations for out-of-class activities.
3. It is common for students to have questions about the similarities/differences for graded
potentials and action potentials. Temporal and spatial summation are sometimes also not
immediately clear to students. One suggestion is to approach summation like it is a math
problem, and actually find the sum of the changes in membrane potential in response to
EPSPs and IPSPs to see if it reaches threshold.
4. Fig. 6.27 is a great one to carefully review. It summarizes the sequence of events at a
chemical synapse, which can lead into a discussion of mechanisms for pre/post synaptic
modulation of the “message” being sent, EPSP/ IPSP generation on the postsynaptic
membrane, etc. These factors can be added in to the model depicted in Fig. 6.27.
5. Fig. 6.46 is also an excellent review to compare and contrast the somatic and autonomic
divisions of the peripheral nervous system. It highlights: general structural organization,
neurotransmitters released, classes of neurotransmitter receptors, epinephrine as a
neurohormone, dual innervation and antagonistic control of autonomic effectors.
6. Suggested topic for discussion:
 Research efforts toward restoring function to damaged brain and spinal cord
 Drugs and the blood-brain barrier. Suggested examples: Treatment of Parkinson’s
disease includes administering L-dopa but not dopamine because dopamine cannot
cross the blood-brain barrier. Allergy sufferers benefit from antihistamines but many of
the classical drugs (e.g., Benadryl) cross the blood-brain barrier and make the person
drowsy. Newer drugs (e.g., Claritin, Allegra) are effective antihistamines for sinus and
nasal allergy symptoms, but they do not cross the blood-brain barrier and thus cannot
affect one’s state of alertness.
LECTURE OUTLINE
SECTION A: Cells of the Nervous System
I. The central and peripheral nervous systems

II. Neurons
A. Structures: cell body, dendrites, axons, initial segment, axon terminals (Fig. 6.1)
B. Sequence of information flow (electrical signals) across neurons
C. Myelination (Fig. 6.2)
D. Axon transport (Fig. 6.3)
4
III. Functional classes of neurons (Fig. 6.4, Table 6.1)

IV. Neuronal communication: the synapse (Fig. 6.5)
V. Glial cells (Fig. 6.6)
VI. Neuronal growth
A. Undifferentiated precursor/stem cells
B. Migration
C. Growth cone
D. Neurotrophic factors
E. Plasticity
VII. Neuronal regeneration
LECTURE OUTLINE
SECTION B: Membrane Potentials
I. Basic principles of electricity

A. Interaction of positive and negative charges (Fig. 6.7)
B. Physical principles: potential, current, resistance, Ohm’s Law (Fig. 6.8)
C. Applications to the fluid compartments of the human body (Fig. 6.8)
II. Resting membrane potential
A. Definition and measurement (Fig. 6.8)
B. Determinants
1. Ion concentration differences (Fig. 6.9, Fig. 6.10, Fig. 6.11, Fig. 6.12, Table 6.2)
2. Ion permeabilities and leak channels (Fig. 6.12)
3. Ion pumps: the Na+/K+-ATPase pump (Fig. 6.13)
III. Membrane potentials in excitable cells
A. Terminology (see Fig. 6.14 and Table 6.3)
1. Deplarization (Fig. 6.15, Fig. 6.18)
2. Repolarization (Fig. 6.18)
3. Overshoot and Repolarization
B. Properties of graded potentials (Figs. 6.16, Fig. 6.17, Table 6.4)
1. Graded response to increasing stimulus intensity
2. Decremental conduction of signal
3. Summation of responses to two or more stimuli
C. Action potentials (Fig. 6.19, Table 6.4)
1. Changes in membrane potential (Fig 6.21)
2. Changes in ion permeability and properties of involved ion channels (Fig. 6.18)
3. Properties of action potentials
a. Threshold potential
i. Ionic basis for reaching the threshold potential
ii. Voltage-gated channels and positive feedback (Fig. 6.20)
b. All-or-none response
c. Refractory periods: absolute and relative (Fig. 6.22)
4. Propagation of action potentials
a. Unidirectional, nondecremental propagation (Fig. 6.23)
b. Myelinated axons (Fig. 6.4)
LECTURE OUTLINE
SECTION C: Synapses
I. Transmission of neural signals from neuron to neuron: the synapse (Fig. 6.26)
A. Convergence and divergence in synaptic pathways (Fig. 6.25)
B. Mechanisms of neurotransmitter release (Fig. 6.27)
C. Excitatory and inhibitory postsynaptic potentials (Fig. 6.28, Fig. 6.29, Fig. 6.30, Fig. 6.32)
D. Synaptic integration (Fig. 6.31)
1. Temporal summation
2. Spatial summation
E. Regulation of synaptic strength (see Table 6.5)
1. Presynaptic mechanisms (Fig. 6.33)
2. Postsynaptic mechanisms
3. Modulation by drugs and disease (Fig. 6.34)
II. Classes of neurotransmitters or neuromodulators (see Table 6.6)
A. Acetylcholine (ACh) and cholinergic receptors
B. Biogenic amines
1. Catecholamines (Fig. 6.35)
a. Dopamine (DA)
b. Norepinephrine (NE)
c. Epinephrine (Epi)
2. Serotonin (5-hydroxytryptamine, 5-HT)
C. Amino acids
1. Excitatory: glutamate (Fig. 6.36)
2. Inhibitory
a. GABA (gamma-aminobutyric acid)
b. Glycine
D. Neuropeptides: endogenous opioids
E. Gases
1. Nitric oxide
2. Carbon monoxide
3. Hydrogen sulfide
F. Purines
1. ATP
2. Adenosine
G. Neuroeffector communication
6
LECTURE OUTLINE
SECTION D: Structure of the Nervous System
I. Overview of the structures and general functions of the Nervous System (Fig. 6.37)
II. The Central Nervous System, CNS (see Fig. 6.37)
A. The Brain (Fig. 6.38, Table 6.7)
1. Cerebrum (see Fig. 6.38, Fig. 6.39)
a. Gray matter
i. Cerebral cortex
ii. Subcortical nuclei
b. White matter—fiber tracts and corpus callosum
2. Limbic system (Fig. 6.40)
3. Diencephalon—thalamus, hypothalamus, and epithalamus (Fig. 6.38)
4. Hindbrain: cerebellum (Fig. 6.38)
5. Brainstem—midbrain, pons, and medulla oblongata (Fig. 6.38)
B. Spinal cord (Fig. 6.41, 6-42)
1. Gray matter
a. Dorsal horns
b. Ventral horns
2. White matter—ascending and descending tracts
III. The Peripheral Nervous System, PNS: structure and general functions (see Fig. 6.7, Fig.
6.45, Fig. 6.46, Table 6.9)
A. Cranial and spinal nerves (Table 6.8, Fig. 6.42)
B. Somatic nervous system
B. Autonomic nervous system (Fig. 6.43, Fig. 6.44, Table 6.11)
1. Sympathetic division
2. Parasympathetic division
III. Protection of the brain
A. Cerebrospinal fluid (Fig. 6.47)
B. The blood-brain barrier
TEACHING/LEARNING OBJECTIVES BY SECTION

6.1 Structure and Maintenance of Neurons
Students should be able to:
explain that the nervous system is composed of Central Nervous System (CNS) and
Peripheral Nervous System (PNS) divisions: the brain and spinal cord comprise the
CNS and the cranial and spinal nerves comprise the PNS.
identify that the basic unit of the nervous system is a nerve cell or neuron, which is
capable of transmitting electrical signals that lead to the release of chemical
neurotransmitters.
identify the structures—cell body, dendrites, and axon—found on most neurons.
describe the general sequence of information flow via electrical signals across the
different regions of a neuron.
name the myelin-forming cells in the CNS and PNS. Explain how myelin is formed, and
what its general function is.
define axonal transport, describe its general function, and identify two motor proteins
associated with this process.
6.2 Functional Classes of Neurons

identify the three functional classes of neurons—afferent, efferent, and interneurons—
and identify the direction of information flow relative to the CNS and/or PNS.
know the ratio of 1 afferent neuron to 10 efferent neurons to 200,000 interneurons.
state where the cell bodies and axons for each class of neuron are located, and generally
what type of information each class of neurons relays.
distinguish between a nerve fiber and a nerve.
describe the relationship of one neuron to another at a synapse. Understand that all
interneurons are both postsynaptic cells and presynaptic cells.
6.3 Glial Cells

describe the general functions of glial cells with regard to Nervous System function.
list types of glial cells and generally describe their functions.
explain the functional role of the blood-brain barrier.
identify the structures associated with the blood-brain barrier.
recognize that some glial cells play a role in immune function in the CNS.
6.4 Neural Growth and Regeneration

understand that neurons develop from precursor cells, migrate to their final location,
and send out processes to their target cells.
describe the importance of plasticity during the first few years following birth.
recognize that recent research suggests that new neurons can be produced in some
brain regions throughout life.
explain that after damage to an axon, a peripheral neuron may regrow that axon to its
target organ, but that damaged neurons in the CNS do not regenerate (yet—but
scientists are working on how to promote axonal regeneration in the CNS).
8
6.5 Basic Principles of Electricity

identify the major positive and negative ions in the intracellular and extracellular fluids.
describe how positive and negative charges interact with each other.
recognize that a separation of charges results in an electrical potential, which has the
capacity to do biological work.
understand how current, voltage, and resistance are related (Ohm’s law).
explain why water is a good conductor of electricity.
6.6 The Resting Membrane Potential

recognize that in all body cells under resting conditions there is a potential difference
across the membrane such that the inside is negative with respect to the outside.
understand that the membrane potential is a result of two factors: (1) the uneven
distribution of (primarily) Na+ and K+ across the plasma membrane and (2) the unequal
permeabilities of membranes to those ions.
describe how a two-compartment model of solutions of NaCl and KCl separated by a
selectively permeable membrane demonstrates how a membrane potential can be
generated by having the membrane first permeable only to K +, and then permeable only
to Na+.
define equilibrium potential as the membrane potential needed to oppose the diffusion of
ions based upon a given concentration gradient, and at this point there is no net flux of
the ion. Recognize that each type of ion has its own equilibrium potential.
state the Nernst equation, and understand that it is used to determine the equilibrium
potential for a particular type of ion.
recognize that the Goldman-Hodgkin-Katz (GHK) equation can be used to calculate the
resting membrane potential of a cell by taking into consideration relative membrane
permeabilites to different ions.
understand why the resting membrane potential of cells is much closer to the
equilibrium potential for K+ than to the equilibrium potential for Na+.
define the term leak channel and describe how it influences membrane potential.
recognize that at the resting membrane potential, the driving force for Na + diffusion is
much greater than that for K+.
discuss the importance of the Na+/K+-ATPase in maintaining the concentration gradients
for Na+ and K+ and establishing the resting membrane potential.
describe how the movement of the Cl- is affected by the membrane potential.
6.7 Graded Potentials and Action Potentials

define the terms depolarize, repolarize, and hyperpolarize.
understand that depolarizing a membrane causes it to have a lesser potential difference
across (i.e. it becomes more positive).
define graded potential and describe how local current surrounding the depolarized
region produces depolarization of adjacent regions.
describe how the magnitude of the graded potential is affected by the magnitude of the
stimulus, the distance the potential has traveled, and summation.
describe an action potential and identify the types of cells with excitable membranes
capable of generating action potentials.
compare and contrast graded potentials and action potentials.
discuss the importance of ligand-gated channels and mechanically-gated channels to the
initiation of an action potential and the importance of voltage-gated channels to the
excitability of the membrane.
reproduce an action potential as membrane potential vs. time and label its various parts
in terms of being depolarized, repolarizing, and after-hyperpolarized. Superimpose the
changing patterns of Na+ and K+ permeabilities on the action potential.
describe the mechanism of ion channel changes that generate and terminate action
potentials. Appreciate that the action potential is a good example of a physiologically
important positive feedback mechanism.
explain why the threshold potential must be reached in order for a neuron to generate an
action potential.
explain why action potentials are said to be “all-or-none.”
understand the ionic basis of relative and absolute refractory periods.
differentiate between action potential propagation in myelinated axons and in
unmyelinated ones.
provide a physiological description of three different ways that action potentials can be
initiated.
SECTION C: Synapses
6.8 Functional Anatomy of Synapses
differentiate between excitatory and inhibitory synapses.
discuss how the functional anatomy of a synapse can account for the one-way
conduction of action potentials in a neural circuit.
draw a model illustrating convergence and divergens of neural inputs and discuss the
implications of these processes for synaptic transmission of information.
compare the structural and functional similarities and differences between electrical
and chemical synapses.
recognize that electrical synapses have recently been described in widespread locations
in the adult mammalian nervous system.
diagram a typical chemical synapse.
6.9 Mechanisms of Neurotransmitter Release

10
understand that neurotransmitters are stored in vesicles within the axon terminal.
outline the sequence of events that links action potential propagation to
neurotransmitter release.
discuss the role of Ca2+ in stimulating neurotransmitter exocytosis from synaptic
vesicles.
6.10 Activation of the Postsynaptic Cell

describe the general ways in which neurotransmitters can directly or indirectly affect
ion channels on the postsynaptic membrane.
describe the three ways that unbound neurotransmitters can be removed from a
synaptic cleft.
distinguish between an excitatory postsynaptic potentials (EPSPs) and an inhibitory
postsynaptic potentials (IPSPs), discuss which ions are typically responsible for each, and
identify whether the membrane potential is increased or decreased.
6.11 Synaptic Integration

recognize that the membrane potential of a postsynaptic cell reflects the effects of
possibly hundreds of different, simultaneous synaptic inputs, both excitatory and
inhibitory.
understand how spatial and temporal summation interact to influence membrane
potential and may bring a postsynaptic cell to threshold.
discuss the significance of the initial segment of a postsynaptic cell’s axon and why
synapses near the initial segment have greater influence on the cell’s activation than do
synapses far removed from it.
6.12 Synaptic Strength

appreciate that the amount of neurotransmitter released following an action potential’s
arrival at the axon terminal is variable.
discuss the effects of greater or lesser amounts of neurotransmitter on the postsynaptic
cell.
appreciate the importance of presynaptic (axo-axonic) synapses and autoreceptors in
altering synaptic effectiveness.
differentiate presynaptic inhibition from presynaptic facilitation.
propose postsynaptic mechanisms that could varying synaptic effectiveness.
define receptor desensitization and explain how it influences the postsynaptic response.
identify eight mechanisms by which certain diseases and drugs can alter synaptic
effectiveness, and explain whether each mechanism affects pre- or postsynaptic neural
transmission.
6.13 Neurotransmitters and Neuromodulators
differentiate between neurotransmitters and neuromodulators.
list the six major classes of neurotransmitters and neuromodulators.
describe how and where acetylcholine is synthesized and metabolized.
discuss what is meant by the terms cholinergic neurons and cholinergic receptors; identify
nicotinic and muscarinic receptors as cholinergic receptors.
explain the link between Alzheimer’s Disease and cholinergic neuron function.
list five common biogenic amines.
describe the synthetic pathway for the catecholamines and how and where they are
metabolized. Understand why neurons that secrete norepinephrine or epinephrine are
called adrenergic neurons.
Identify the two major classes of adrenergic receptors.
describe the general functions/actions of the biogenic amine serotonin and the amino
acid neurotransmitters glutamate, GABA, and glycine.
discuss the role of glutamate in long-term potentiation and exitotoxicity.
discuss how the synthesis of neuropeptide neurotransmitters differs from that of other
types of neurotransmitters.
describe the general role of the opioid family of neurotransmitters. (The first one of
these to be discovered, beta-endorphin, was given its name because it resembled
“endogenous morphine” in relieving pain.)
discuss how gases such as nitric oxide, carbon monoxide, and hydrogen sulfide can act
as neurotransmitters.
recognize that the purines, ATP and adenosine, act principally as neuromodulators.
6.13 Neuroeffector Communication

understand what is meant by the term neuroeffector communication and neuroeffector
junctions.
understand the functional similarities for neuron-to-neuron communication and
neuron-effector communication.

Introduction
describe the organization of the central and peripheral nervous systems.
define the following terms: nerve, pathway/tract, commissure, ganglia, and (nervous system)
nuclei
6.15 Central Nervous System: Brain

12
describe the general structural organization of the brain.

identify the structures and general functions associated with the cerebrum, limbic
system, diencephalon, cerebellum, and the brainstem.
differentiate between white matter and gray matter.
6.16 Central Nervous System: Spinal Cord

describe the basic anatomy of the spinal cord and its associated nerves. Differentiate
between the dorsal and ventral horns, and the dorsal and ventral roots.
explain the significance of the dorsal root ganglia.
6.17 Peripheral Nervous System

distinguish between the afferent and efferent divisions of the peripheral nervous system.
recognize that the efferent division is divided into the somatic and autonomic nervous
systems and that the autonomic division is divided into the parasympathetic, sympathetic,
and enteric divisions.
summarize the flow of information from the central nervous system to the somatic
nervous system. Identify the primary neurotransmitter associated with the somatic
motor system and its effector.
6.16 Autonomic Nervous System

describe the structural organization of the autonomic nervous system, and recognize
that autonomic efferents consist of two neurons: a preganglionic and postganglionic
neuron.
identify similarities and differences between sympathetic and parasympathetic
neurons, paying particular attention to neurotransmitters and postsynaptic receptors.
explain how dual innervation of autonomic effectors contributes to regulation of body
function. Appreciate the importance of dual innervation of organs to allow for fine-
tuned control of organ function (akin to having both an accelerator and a brake).
provide examples of autonomic effectors that exhibit dual innervation and effectors that
do not.
discuss the basic functions of the somatic and autonomic nervous systems (and
appreciate that they are not actually separate nervous systems but are members or
divisions of the peripheral nervous system). Understand how the two systems differ
anatomically and functionally.
6.19 Protective Elements Associated with the Brain

define and discuss the importance of cerebrospinal fluid.
recognize meningitis and hydrocephalus as examples of disease conditions related to
cerebrospinal fluid.
recognize that the brain is dependent upon a continuous supply of glucose and oxygen.
understand the importance of the blood-brain barrier in regulating the composition of the
brain’s extracellular fluid.
14
CHAPTER 6 REVIEW QUESTIONS & ANSWERS
1. Describe the direction of information flow 3. Where are afferent neurons, efferent neurons,
through a neuron in response to input from and interneurons located in the nervous
another neuron. What is the relationship system? Are there places where all three could
between the presynaptic neuron and the be found?
postsynaptic neuron?
Afferent neurons have dendrites and axonal
Information flows into the dendrites and cell body projections that originate near the skin or organs.
regions of most neurons, and out from axons and Their cell bodies are located outside the CNS in the
axon terminals. The presynaptic neuron releases dorsal root ganglia. They also contain central
neurotransmitters into the synaptic cleft which then processes, which is the part of the axon that projects
bind to receptors on the postsynaptic neuron to cause into the CNS. Efferent neurons have cell bodies that
an effect. lie within the CNS and axons that project out to
muscles, glands, or other neurons. Interneurons lie
entirely within the CNS. The enteric nervous system
2. Contrast the two uses of the word receptor. contains all three types of neurons, and the CNS
“Receptor” refers both to structures at the peripheral contains parts of all three types of neurons - the
endings of afferent neurons that respond to physical central processes of afferent neurons, the
or chemical changes in their environment by causing interneurons, and the cell bodies and first part of the
electrical signals to be generated in the neuron, and axon of efferent neurons.
to the proteins within cells or on the plasma
membrane of cells that are activated by an
intercellular messenger.
1. Describe how negative and positive charges carry the current. Thus, the ion-containing
interact. intracellular and extracellular fluids are relatively
good conductors of electrical current, but membrane
Negative charges repel negative charges, positive
lipids contain very few charged groups and are very
charges repel positive charges, and negative and
poor conductors (they have high electrical
positive charges are mutually attractive. The
resistance).
electrical force of attraction between positive and
negative charges increases with the quantity of
charge and with a decrease in distance between them.
3. Draw a simple cell; indicate where the
concentrations of Na+, K+, and Cl- are high and
2. Contrast the abilities of intracellular and low and the electric potential difference across
extracellular fluids and membrane lipids to the membrane when the cell is at rest.
conduct electrical current.
Water that contains dissolved ions is a relatively
good conductor of electricity because the ions can
15
As stated above, (1) the relative ion concentrations
on either side of the membrane and (2) the relative
permeabilities of the membrane to the ions.
6. Explain why the resting membrane potential is

not equal to the K+ equilibrium potential.
The resting membrane potential of neurons is close
to but not equal to the K+ equilibrium potential
because the membrane is not completely impermeable
to Na+. Therefore, at rest, Na+ diffuses into the cell
constantly along its electrochemical gradient as K+
diffuses out. (The diffusion force for Na+ is much
greater than that for K+.) Thus, the Na+/K+-ATPase
pumps must work constantly to maintain the
concentration gradients of the ions. (The fact that the
membrane at rest is much more permeable to K+ than
to Na+ is reflected in the fact that the resting
4. Explain the conditions that give rise to the membrane potential is much closer to the equilibrium
resting membrane potential. What effect does potential of K+ than to that of Na+.)
membrane permeability have on this potential?
What role do Na+/K+-ATPase membrane pumps
play in the membrane potential? Are these 7. Draw a graded potential and an action potential
functions direct or indirect? on a graph of membrane potential versus time.
Indicate zero membrane potential, resting
Membrane potentials are generated by the diffusion
membrane potential, and threshold potential;
of ions and are determined by the ionic concentration
indicate when the membrane is depolarized,
differences across the membrane and the membrane’s
repolarizing, and hyperpolarized.
relative permeabilities to different ions. In a neuron
at rest, the intracellular concentration of K+ is thirty
times greater than its extracellular concentration. Overshoot
Conversely, the extracellular concentrations of Na+ +30 Depolarized
and Cl- are about ten times greater than their
Repolarizing
intracellular concentrations. Moreover, the
permeability of the membrane to K+ at rest is much 0
greater (50-75 fold) than its permeability to Na+, and Threshold
potential 1
thus the resting membrane potential is much closer Resting
to the equilibrium potential for K+ than for Na+. The membrane
potential
Na+/K+-ATPase membrane pumps maintain the
membrane potential indirectly by pumping K+ in and
Na+ out, thereby maintaining the concentration
gradients across the cell membrane. Because the -70
2
pumps eject three Na+ for every two K+ they bring Graded
potential Hyperpolarized
into the cell, they also have a small direct
electrogenic effect on the membrane potential. TIME (milliseconds)
5. Which two factors involving ion diffusion 8. List the differences between graded potentials
determine the magnitude of the resting and action potentials.
membrane potential?
©2017 by McGraw-Hill Education. This is proprietary material solely for authorized instructor use. Not authorized for sale or distribution in
any manner. This document may not be copied, scanned, duplicated, forwarded, distributed, or posted on a website, in whole or part.
16
(1) Graded potentials (GPs) have variable favored by the positive membrane potential and the
amplitude; action potentials (APs) are all-or-none higher intracellular K+ concentration. K+ efflux
once threshold depolarization is reached. AP repolarizes the cell.
amplitude is independent of the initiating event.
(2) GPs can be summed; APs cannot be summed.
10. What determines the activity of the voltage-
(3) GPs have no threshold; APs have a threshold gated Na+ channel?
that is usually about 15 mV depolarized relative to
The Na+ channel is said to be voltage-gated because it
the resting potential.
possesses charged amino acid residues that make it
(4) GPs have no refractory period; APs have both an open and close in response to changes in the
absolute and a relative refractory period. membrane potential. Negative membrane potentials
tend to close the channel and depolarization opens
(5) GPs are conducted passively and decrementally;
the channel. Additionally, the channel can be closed
APs are conducted actively and without decrement;
by an inactivation gate that physically blocks the
the depolarization is amplified to a constant value at
channel shortly after it is opened by depolarization.
each point along the membrane.
(6) The duration of GPs varies with the initiating
conditions; the duration of APs is constant for a 11. Explain threshold and the relative and absolute
given cell type under constant conditions. refractory periods in terms of the ionic basis of
the action potential.
(7) A GP can be a depolarization or a
hyperpolarization; an AP is always a depolarization, The threshold is the level of depolarization at which
with an overshoot (the cell becomes positive, inside Na+ influx just exceeds K+ outflux, so that there is a
with respect to outside) and an after- net flux of positive charge into the cell. The driving
hyperpolarization phase in neurons. force for K+ out of the cell increases as the membrane
depolarizes, but at threshold the increased
(8) GPs are initiated by environmental stimuli
permeability of the membrane for Na+ assures that
(receptors), neurotransmitters (synapses), or
the positive-feedback cycle can be sustained.
spontaneously; APs are initiated by membrane
depolarization (i.e., GPs that depolarize to The absolute refractory period corresponds to the
threshold). period when voltage-gated Na+ channels are already
opened or are inactivated (roughly the first part of
(9) The mechanism for eliciting GPs depends on
the repolarizing phase of the action potential). The
ligand-gated channels or other chemical or physical
relative refractory period corresponds to the period of
changes; the mechanism for APs depends on voltage-
increased K+ permeability after the first repolarizing
gated channels.
phase, and this is also the timing when some of the
voltage-gated Na+ channels have returned to their
9. Describe how ion movement generates the closed state. The reason that a suprathreshold
action potential. stimulus (i.e., greater depolarization than at rest) is
necessary for an action potential to be initiated
Depolarization by a graded potential opens voltage- during the relative refractory period is because some
gated Na+ channels. The higher extracellular Na+ K+ channels are still open during this time, and net
concentration and the negative membrane potential K+ efflux favors membrane hyperpolarization. Thus,
favor the influx of Na+, which carries a positive Na+ influx resulting from a new stimulus must
charge into the cell. This depolarizes the cell further exceed K+ efflux, which is occurring simultaneously.
which opens more Na+ channels which allows more
Na+ to enter. This positive feedback mechanism
accounts for the "spike" or upstroke of the action 12. Describe the propagation of an action potential.
potential. Na+ channel inactivation prevents further Contrast this event in myelinated and
influx of Na+. As the slower, voltage-gated K+ unmyelinated axons.
channels open, the efflux of K+ begins. K+ efflux is
17
In unmyelinated axons, action potentials are saltatory conduction, and it is considerably faster
propagated by local current flow from the site of one than action potential propagation in unmyelinated
action potential to an adjacent part of the axon axons.
membrane. Positive charge flows from the
depolarized area in both directions along the
intracellular membrane (and negative charges do the 13. List three ways in which action potentials can
same along the outside of the membrane). In the be initiated in neurons.
“forward” direction, this current flow depolarizes the (1) receptor potentials
adjacent membrane to threshold, and an action
potential is generated. In the “backward” direction, (2) synaptic potentials
the membrane is still in the absolute refractory (3) pacemaker potentials
period, so it cannot be stimulated to generate another
action potential.
In myelinated axons the same process occurs, except
that current cannot flow across the membrane where
there is myelin because myelin has a very high
resistance to flow. Instead, the current flows along
the membrane from one interruption in the myelin (a
node of Ranvier) to the next. At the nodes, the
current flow causes depolarization to threshold and
an action potential is generated. This is called
SECTION C: Synapses
1. Describe the structure of presynaptic axon At inhibitory synapses, the binding of
terminals and the mechanism of neurotransmitter to its receptor results in a
neurotransmitter release. hyperpolarizing graded potential (an inhibitory
postsynaptic potential—IPSP) or a stabilization of
See Figure 6.27 and accompanying text for a
the membrane potential at (or below) its existing
description of the structure of presynaptic axon
value. The activated receptor at such synapses causes
terminals and the detailed mechanism of
ligand-sensitive channels for Cl- and/or K+ to open.
neurotransmitter release.
(In the cases where only Cl- channels open, a
hyperpolarizing potential is not recorded but the
2. Contrast the postsynaptic mechanisms of membrane is more stabilized at its resting level than
excitatory and inhibitory synapses. normal, because the increased membrane
permeability to Cl- makes it more difficult for other
At an excitatory synapse, the postsynaptic response ion types to change the membrane potential.)
to the released neurotransmitter is a depolarization Increasing the permeability to K+ causes the
(an excitatory postsynaptic potential—EPSP) postsynaptic membrane potential to become more
because binding of neurotransmitter to its receptor negative and closer to the K+ equilibrium potential.
causes ligand-sensitive channels for small, positively
charged ions to open. Even though the permeability
of the postsynaptic membrane is increased to both 3. Explain how synapses allow neurons to act as
Na+ and K+, both the electrical and concentration integrators; include the concepts of facilitation,
gradients favor Na+ influx, while the electrical temporal and spatial summation, and
gradient opposes the concentration gradient for K+. convergence in your explanation.
Therefore, there is net influx of Na+ and an increase
Neurons act as integrators because they receive
in membrane potential.
information in the form of synaptic activity from
more (often many, many more) than one presynaptic
18
cell, a property known as convergence. The amount and desensitization of receptors. (9) Certain drugs
of depolarization caused by the discharge of and diseases can affect both the presynaptic and
neurotransmitter from a single excitatory synapse is postsynaptic factors listed above. General factors
only about 0.5 mV, much less than the ~15 mV include: (10) the area of synaptic contact;
depolarization needed to reach threshold. Thus, (11) enzymatic destruction of the neurotransmitter;
activation of a postsynaptic neuron to the point that (12) the geometry of the diffusion path, and (13) the
it will generate action potentials requires summation rate of neurotransmitter reuptake.
of many excitatory synaptic events. This occurs in
two ways: The same synapse continues to be
repeatedly activated before the previous EPSPs or 5. Discuss differences between neurotransmitters
IPSPs have died away—temporal summation; and and neuromodulators.
more than one synapse may be activated Neurotransmitters cause the postsynaptic events
simultaneously or within a short time of the first described above, i.e., they elicit EPSPs or IPSPs
synapse—spatial summation. The postsynaptic cell when they bind to receptors in the postsynaptic
integrates IPSPs as well as EPSPs. In order for the membrane. Neuromodulators have more complex
postsynaptic cell to become activated to threshold, effects, including influencing the postsynaptic cell’s
excitatory synaptic activity must be considerably response to specific neurotransmitters, or changing
greater than inhibitory synaptic activity. the rate of synthesis, release, reuptake, or metabolism
Facilitation refers to one presynaptic cell’s of a transmitter by the presynaptic cell. In other
(cell A) positive influence on another presynaptic cell words, they alter the effectiveness of the synapse.
(cell B) through an axo-axonic synapse. If the The two kinds of messengers also have different time
neurotransmitter from cell A causes cell B to release courses: neurotransmitters initiate events that occur
more neurotransmitter to postsynaptic cell C when within milliseconds and are short-lived. The
an action potential reaches cell B’s axon terminal, activation of receptors for neuromodulators often
then cell A has increased cell B’s synaptic brings about changes in the metabolic processes in
effectiveness by presynaptic facilitation. (Another neurons via G proteins coupled to second-messenger
presynaptic cell with an axo-axonic synapse with systems. Such changes can occur over minutes,
cell B could decrease the amount of hours, or even days. Neuromodulators can be
neurotransmitter released by cell B. This is synthesized by the presynaptic cell and co-released
presynaptic inhibition.) with the neurotransmitter at synapses, or they can be
hormones, paracrine substances, or immune-system
messengers.
4. List at least eight ways in which the
effectiveness of synapses may be altered.
(1) The presynaptic facilitation and inhibition 6. List the major classes of neurotransmitters and
described above is one way. Other presynaptic give examples of each.
factors include: (2) availability of neurotransmitter, (1) Acetylcholine, (2) biogenic amines: the
which is in turn dependent upon the availability of catecholamines dopamine, norepinephrine, and
precursor molecules and the amount or activity of epinephrine; serotonin; 5-HT; and histamine, (3)
the rate-limiting enzyme in the pathway for amino acids: glutamate, GABA, and glycine, (4)
neurotransmitter synthesis; (3) the axon terminal neuropeptides: endogenous opioids and morphine, (5)
membrane potential—the more depolarized the gases: nitric oxide, carbon monoxide, and hydrogen
terminals are, the more voltage-gated Ca2+ channels sulfide, and (6) purines: adenosine and ATP.
open; (4) the residual Ca2+ in the terminal from
previous action potentials; and (5) the presence of
autoreceptors. Postsynaptic factors include: (6) the 7. Detail the mechanism of long-term potentiation,
immediate past history of the postsynaptic and explain what function it might have in in
membrane; (7) effects of other neurotransmitters or learning and memory. See Figure 6.36 and
neuromodulators; and (8) up- or down-regulation accompanying text description for a detailed
19
mechanism of long-term potentiation. This
mechanism might be central to learning and
memory, because it provides a way to strengthen
synapses that receive frequent, strong activation.

1. Make an organizational chart showing the CNS, 3. List two functions of the thalamus.
PNS, brain, spinal cord, spinal nerves, cranial
The thalamus is an important relay station for
nerves, forebrain, brainstem, cerebrum,
sensory pathways on their way to the cerebral cortex.
diencephalon, midbrain, pons, medulla
It also participates in control of body movement and
oblongata, and cerebellum.
skeletal muscle coordination, and it plays a key role
I. Central nervous system in awareness.
A. Brain
1. Forebrain
a. Cerebrum 4. List the functions of the hypothalamus, and
b. Diencephalon discuss how they relate to homeostatic control.
2. Brainstem (1) The hypothalamus is the “master gland” of the
a. Midbrain endocrine system and regulates the secretions of the
b. Pons pituitary gland. It also: (2) regulates water balance;
c. Medulla oblongata (3) participates in the regulation of the autonomic
3. Cerebellum nervous system; (4) regulates eating and drinking
B. Spinal cord behavior; (5) regulates the reproductive system and
II. Peripheral nervous system reproductive behavior; (6) reinforces certain
A. Cranial nerves behaviors; (7) generates and regulates circadian
B. Spinal nerves rhythms; (8) regulates body temperature; and
(9) participates in generation of emotional behavior.
2. Draw a cross section of the spinal cord showing The hypothalamus is the master command center for
the gray and white matter, dorsal and ventral neural and endocrine coordination. It is the single
roots, dorsal root ganglion, and spinal nerve. most important control area for homeostatic
Indicate the general location of pathways. regulation of the internal environment.
5. Make a PNS chart indicating the relationships

among afferent and efferent divisions, somatic
and autonomic nervous systems, and
sympathetic and parasympathetic divisions.
The peripheral nervous system
I. Afferent division
II. Efferent division
A. Somatic nervous system
B. Autonomic nervous system
a. Sympathetic division
b. Parasympathetic division
Fig. 6.41
6. Contrast the somatic and autonomic divisions superior mesenteric, and inferior mesenteric
of the efferent nervous system; mention at least ganglia—are in the abdominal cavity, closer to the
three characteristics of each. innervated organ. The parasympathetic ganglia all
lie within the organs innervated by the
The neurons of the somatic nervous system innervate
postganglionic fibers or close to them, and so the
skeletal muscle, whereas autonomic neurons
postganglionic parasympathetic fibers are quite
innervate smooth and cardiac muscle, glands, and
short.
neurons in the gastrointestinal tract. The somatic
system consists of single neurons between the CNS The two divisions differ functionally as well. To
and skeletal muscle cells, whereas the autonomic some extent the sympathetic division acts as a single
system has two-neuron chains (connected by a unit, whereas the parasympathetic division is made
synapse in a ganglion) between the CNS and the up of relatively independent components. Perhaps
effector organ. The output of the somatic system is most importantly, the two divisions often innervate
always excitatory, whereas the autonomic output can the same organ and usually have opposite effects. In
be excitatory or inhibitory. general, the sympathetic division is activated in
situations requiring physical action—the fight-or-
flight response—and also when one is under
7. Name the neurotransmitter released at each psychological stress. The parasympathetic
synapse or neuroeffector junction in the somatic system is more dominant in times of rest-or-
and autonomic systems. digest.
Acetylcholine is the neurotransmitter released by: (1)
the somatic motor neurons at neuromuscular
9. Explain how the adrenal medulla can affect
junctions; (2) the preganglionic fibers of both the
receptors on various effector organs despite the
parasympathetic and sympathetic divisions; and (3)
fact that its cells have no axons.
postganglionic, parasympathetic fibers.
Norepinephrine is released by postganglionic The adrenal medulla is essentially a sympathetic
sympathetic fibers. The adrenal medulla releases ganglion. The postsynaptic cells within the adrenal
epinephrine into the blood; it is considered a medulla secrete their chemical messengers—
neurohormone. primarily epinephrine with some norepinephrine and
small amounts of dopamine—into the blood;
therefore, the substances released by the adrenal
8. Contrast the sympathetic and parasympathetic medulla are considered neurohormones. The
components of the autonomic nervous system; neurohormones are transported via the blood to
mention at least four characteristics of each. effector cells having receptors sensitive to them.
The first difference is mentioned above: the
postganglionic fibers of each division secrete different
10. The chemical composition of the CNS
neurotransmitters.
extracellular fluid is different from that of
The two divisions also differ anatomically: the nerve blood. Explain how this difference is achieved.
fibers of the two divisions leave the CNS from
A complex group of blood-brain barrier mechanisms
different levels—the sympathetic fibers from the
closely controls the kinds of substances that enter the
thoracic and lumbar areas of the spinal cord, and the
extracellular fluid of the brain and the rate at which
parasympathetic fibers from the brain and the sacral
they enter. The blood-brain barrier comprises the
portion of the spinal cord. The locations of ganglia
cells that line the smallest blood vessels in the brain
also differ for the two divisions: most of the
(the capillaries), and has both anatomical features
sympathetic ganglia lie close to the spinal cord and
such as tight junctions and physiological transport
form two chains of ganglia, the sympathetic trunks.
systems that handle different classes of substances in
The postsynaptic fibers from these ganglia can be
different ways.
quite long. Other sympathetic ganglia—the celiac,
21
SUMMARY OF INSTRUCTOR RESOURCES: CHAPTER 6
Figures
&
Chapter CONNECT
Section Tables Chapter Test CONNECT
Topics Review Question
(pages) (* denotes Questions Animations
Questions Bank
Physiological
Inquiry)
2. Neuron structure
3. Structure and
maintenance of
neurons
4. Functional classes of
neurons
Fig. 6.1, 6.2, 5. Anatomy of efferent,
Nervous Section A Recall and
6.1-6.5 6.3, 6.4, 6.5 afferent, and
System Comprehend:
(pp. 137-143) interneurons
Cells p. 143 #2
6. Glial cells
Table 6.1 7. The truth about glial
cells
8. Neural growth and
regeneration
9. The truth about neural
plasticity
1. General principles of
physiology
10. Basic principles of
electricity
11. Potential, current, and
resistance
12. Electrical properties of
membranes
13. Ion distribution
14. Nerst equation
15. Resting membrane
potential
16. Equilibrium potentials
Fig. 6.7, 6.8, Recall and
and ion flux
6.9, 6.10*, Comprehend:
17. Membrane potential
6.11*, 6.12*, #3, 4, 5, 6, 7,
terminology
6.13, 6.14,
18. Membrane potential
6.15*, 6.16, Apply,
glossary
6.17, 6.18, Section B Anayze, and
Membrane 6.5-6.7 19. Action potential
6.19*, 6.20, Evaluate:
Potentials (pp. 143-158) 20. Feedback control of
6.21, 6.22, pp. 157-158 # 1, 2, 5, 7, 8 Action potential
voltage-gated channels
6.23*, 6.24* propagation in an
21. Action potentials and
General unmyelinated axon
refractory periods
Principles
22. Graded vs. action
Table 6.2, Assessment:
potentials
6.3, 6.4 #2
23. Voltage clamp
experiment
24. Voltage clamp toxin
51. Charge movement
during an action
potential
52. Adjacent to an action
potential
53. One-way action
potential propagation
54. Directionality of action
potentials
55. Threshold definition
Chapter 6 22
physiology
25. Functional anatomy of
synapses
26. Label the synapse
Recall and 27. Neurotransmitter
Fig. 6.25, Comprehend: release
6.26, 6.27, #8, 9 28. Steps of
6.28, 6.29, neurotransmitter
6.30, 6.31*, Apply, signaling
6.32, 6.33, Section C Anayze, and 29. Excitatory chemical
6.8-6.14
Synapses 6.34, 6.35, Evaluate: synapses
(pp. 66-171)
6.36 p. 170 #6 30. Inhibitory chemical
synapses
General 31. Synaptic modification
Table 6.5, 6.6 Principles 32. EPSP vs. IPSP
Assessment: 33. Synaptic integration
#3 34. Synaptic facilitation
35. Long-term potentiation
36. Specific
neurotransmitters
37. Neuroeffector
communication
physiology
37. Neuroeffector
Recall and communication
Fig. 6.37*, Comprehend: 38. Brain anatomy
6.38, 6.39, #1, 10 39. Nervous system terms
6.40, 6.41, 40. Brain region functions
6.42, 6.43, Apply, 41. Spinal cord
Structure
6.44, 6.45, Section D Anayze, and 42. Spinal cord injuries
of the 6.15-6.19
6.46*, 6.47 Evaluate: 43. Cranial nerves
Nervous (pp. 171-185)
p. 182 #3, 4, 44. Spinal nerves
System
Table 6.7, 45. Somatic vs. autonomic
6.8, 6.9, 6.10, General nervous system
6.11 Principles 46. Divisions of the ANS
Assessment: 47. Autonomic drugs
#1, 3 48. Ventricles of the brain
49. The truth about the
blood-brain barrier
50. Clinical case study
Another random document with
no related content on Scribd:
geven aan vrouwen die zekere eigenaardige kenmerken bezitten, of
omgekeerd, dat de vrouwen aan zekere mannen de voorkeur geven,
dan blijft ons te onderzoeken over, of een dergelijke keus, gedurende
vele generatiën voortgezet, eenige merkbare uitwerking op het ras
zou voortbrengen, hetzij dan op ééne sekse of op beide seksen,
welke laatste omstandigheid zou afhangen van den vorm van
erfelijkheid die de overhand behield.
Het zal goed zijn eerst eenigermate uitvoerig aan te toonen, dat
wilden de grootste aandacht wijden aan hun uiterlijk aanzien. 38 Dat
[332]zij een hartstocht voor versiering bezitten, is algemeen bekend;
en een Engelsch wijsgeer gaat zoo ver van vol te houden, dat
kleederen het eerst voor versiering en niet voor de warmte werden
gemaakt. Gelijk Professor Waitz opmerkt: „hoe arm en ellendig een
mensch ook is, toch schept hij er behagen in zich op te schikken.” De
buitensporigheid der naakte Indianen van Zuid-Amerika in het
versieren van hun lichaam blijkt hieruit, „dat een man van groote
gestalte door den arbeid van veertien dagen met moeite genoeg
verdient om zich in ruil de chica te verschaffen, die hij noodig heeft
om zich rood te schilderen.” 39 De oude barbaren van Europa
gedurende de Rendierperiode (7) brachten alle schitterende of
vreemde voorwerpen die zij toevallig vonden, naar hun holen. Op den
huidigen dag tooien de wilden zich allerwegen met vederen,
halssnoeren, armbanden, oorringen enz. Zij beschilderen zich op de
meest verschillende wijzen. „Indien de beschilderde volken”, gelijk
Humboldt opmerkt, „met de zelfde opmerkzaamheid als de gekleede
volken waren onderzocht, zou men hebben opgemerkt, dat de
vruchtbaarste verbeeldingskracht en de veranderlijkste grilligheid
evenzoo goed de modes van het beschilderen, als die der kleeding
hebben uitgevonden.”
In een deel van Afrika worden de oogleden zwart, in een ander de

nagels geel of purper gekleurd. Op vele plaatsen wordt het haar met
onderscheidene kleuren geverfd. In verschillende landen worden de
tanden zwart, rood, blauw, enz. geschilderd, en in Insulinde houdt
men het voor schandelijk witte tanden te hebben evenals die van een
hond. Niet één groot land kan worden genoemd, van de Poolstreken
in het Noorden tot Nieuw-Zeeland in het Zuiden, waar de inboorlingen
zich niet tatoeëeren. Dit gebruik was ook in zwang bij de oude Joden
en bij de oude Britten (8). In Afrika tatoeëeren zich sommige
inboorlingen; maar het is veel algemeener om opgezwollen naden te
doen ontstaan door zout te wrijven in op onderscheidene plaatsen
van het lichaam gemaakte insnijdingen; en deze worden door de
bewoners van Kordofan en Darfoer „voor groote persoonlijke
aantrekkelijkheden gehouden.” In de Arabische landen kan geen
schoonheid volkomen zijn, voordat de wangen „of slapen met
insnijdingen zijn versierd.” 40 In Zuid-Amerika zou, gelijk [333]Humboldt
opmerkt, „een moeder van laakbare onverschilligheid jegens haar
kinderen worden beschuldigd, wanneer zij geen kunstmiddelen
gebruikte om de kuit van het been volgens de mode van het land te
fatsoeneeren.” In de Oude en de Nieuwe Wereld werd de vorm van
den schedel vroeger gedurende de kindsheid op de meest
buitengewone wijze gewijzigd, gelijk nog op vele plaatsen het geval
is, en dergelijke misvormingen worden voor versieringen gehouden.
De wilden van Columbia 41 houden bij voorbeeld een zeer afgeplat
hoofd voor „een wezenlijk punt van schoonheid.”
Het haar wordt in onderscheidene landen met bijzondere zorg

behandeld; men laat het in zijn volle lengte groeien, zoodat het tot
den grond reikt, of het wordt samengekamd tot „een dichte
opeengepakte kroesige massa die de trots en roem van den Papoea
is.” 42 In Noord-Afrika „heeft een man een tijd van acht tot tien jaar
noodig om zijn kapsel volkomen te maken.” Bij andere volken wordt
het hoofd geschoren, en in deelen van Zuid-Amerika en Afrika
worden zelfs de wenkbrauwen uitgetrokken. De inboorlingen aan den
Boven-Nijl slaan zich de vier voorste tanden uit, zeggende, dat zij niet
op redelooze dieren wenschen te gelijken. Verder zuidwaarts slaan
de Batoka’s zich de twee bovenste snijtanden uit, hetgeen, gelijk
Livingstone 43 opmerkt, het gelaat een afzichtelijk voorkomen geeft,
ten gevolge van den groei van de onderkaak; doch dit volk houdt de
aanwezigheid van snijtanden voor hoogst afzichtelijk, en riep bij het
zien van eenige Europeanen uit: „Kijk eens wat groote tanden!” Het
groote opperhoofd Sebituani beproefde te vergeefs deze mode te
veranderen. In onderscheidene deelen van Afrika en van Insulinde
vijlen de inboorlingen hun snijtanden puntig toe, evenals de tanden
van een zaag, of boren er gaten in, waarin zij pennetjes steken.
Evenals bij ons hoofdzakelijk het gelaat wegens zijn schoonheid

wordt bewonderd, is het bij de wilden de hoofdzetel der verminking.
In alle deelen der wereld worden het neusschot en zeldzamer de
neusvleugels doorboord en in de gaten ringen, stukken hout, vederen
en andere [334]sieraden gestoken. De ooren worden overal doorboord
en op soortgelijke wijze versierd, en bij de Botocudo’s en Lengua’s
van Zuid-Amerika wordt het gat langzamerhand zooveel grooter
gemaakt, dat de onderste rand van de oorlel den schouder aanraakt.
In Noord- en Zuid-Amerika en in Afrika wordt hetzij de boven-, hetzij
de onderlip doorboord, en bij de Botocudo’s is het gat in de onderlip
zoo groot, dat een houten schijf van een decimeter middellijn er in
wordt geplaatst. Mantegazza geeft merkwaardige mededeelingen
omtrent de schaamte die een inboorling van Zuid-Amerika gevoelde,
en van de bespotting waaraan hij zich blootstelde, toen hij zijn
tembeta verkocht,—het groote gekleurde stuk hout, dat door het gat
wordt gestoken. In Centraal-Afrika doorboren de vrouwen de onderlip
en dragen een kristal daarin, dat ten gevolge van de beweging van
de tong „gedurende het gesprek een onbeschrijfelijke belachelijke
trillende beweging” aanneemt. De vrouw van het opperhoofd van
Latoeka zeide aan Sir S. Baker 44, dat „diens vrouw er veel beter uit
zou zien, als zij de vier voorste tanden uit haar onderkaak wilde
trekken en het lange puntige gepolijste kristal in haar onderlip wilde
dragen.” Verder zuidwaarts bij de Makololo wordt de bovenlip
doorboord en een groote ring van metaal en bamboes, pelelé
genaamd, in het gat gedragen. Dit maakte in één geval, dat de lip vijf
centimeter voor de punt van den neus uitstak, en als de dame lachte,
hief de samentrekking der spieren de lip tot over de oogen op.
„Waarom dragen de vrouwen deze dingen?” werd aan het
eerwaardige opperhoofd Chinsurdi gevraagd. Blijkbaar verwonderd
over zulk een domme vraag, antwoordde deze: „Voor het mooi! Het
zijn de eenige mooie dingen die de vrouwen hebben; de mannen
hebben baarden, de vrouwen niet. Wat voor een soort van persoon
zou zij zijn zonder de pelelé? Zij zou in het geheel geen vrouw zijn
met een mond evenals een man, doch zonder baard.” 45
Nauwelijks eenig deel van het lichaam, dat voor onnatuurlijke

wijziging vatbaar is, is daaraan ontkomen. De som van het daardoor
veroorzaakte lijden moet verwonderlijk groot zijn geweest, want vele
der kunstbewerkingen vereischen voor haar voltooiing verscheidene
jaren, zoodat het denkbeeld van haar noodzakelijkheid gebiedend
moet zijn. De beweegredenen zijn van verschillenden aard; de
mannen beschilderen [335]hun lichamen om er bij het gevecht
verschrikkelijk uit te zien; sommige verminkingen staan in verband
met godsdienstige plechtigheden, of zij geven den manbaren leeftijd
te kennen, of den rang van den man, of zij dienen om de stammen te
onderscheiden. Daar bij wilden dezelfde modes gedurende lange
tijdperken heerschen 46, worden verminkingen, om welke oorzaak zij
ook eerst waren gemaakt, ten laatste onderscheidende kenteekenen.
Doch versiering van zich zelf, ijdelheid, en de bewondering van
anderen schijnen de meest gewone beweegredenen te zijn. Wat het
tatoeëeren aangaat, zeiden mij de zendelingen in Nieuw-Zeeland,
dat, toen zij eenige meisjes trachtten te overreden om die gewoonte
te laten varen, deze antwoordden: „Wij moeten toch een paar strepen
op onze lippen hebben; anders zullen wij, als wij oud worden, zoo
ijselijk leelijk zijn.” Omtrent de mannen van Nieuw-Zeeland zegt een
hoogst bevoegd beoordeelaar 47, „dat het voor de jonge mannen een
groot punt van eerzucht is om fraai getatoeëerde aangezichten te
hebben, zoowel om zich voor de dames aantrekkelijk als om zich in
den oorlog in het oog vallend te maken.” Een op het voorhoofd
getatoeëerde ster en een vlek op de kin worden door de vrouwen in
één deel van Afrika voor onwederstaanbare aantrekkelijkheden
gehouden. 48 In de meeste, maar niet in alle deelen van de wereld zijn
de mannen in hooger mate versierd dan de vrouwen, en dikwijls op
een verschillende wijze: somtijds, ofschoon zelden, zijn de vrouwen
bijna in het geheel niet versierd. Evenals de wilden de vrouwen het
grootste gedeelte van den arbeid laten verrichten en haar niet
toestaan de beste soorten van voedsel te eten, zoo stemt het ook
met de eigenaardige zelfzucht van den man overeen, dat zij geen
verlof mogen hebben om de fraaiste versierselen te verkrijgen of te
gebruiken. Eindelijk is het een opmerkelijk feit, dat, gelijk door de
voorgaande aanhalingen wordt bewezen, de zelfde wijzen om den
vorm van het hoofd te wijzigen, om het haar op te maken, om zich te
beschilderen, om zich te tatoeëeren, om den neus, de [336]lippen of
de ooren te doorboren, om de tanden uit te trekken of af te vijlen,
enz., op dit oogenblik heerschen en hebben geheerscht in de verst
van elkander verwijderde streken der wereld. Het is uiterst
onwaarschijnlijk, dat deze gebruiken welke bij zoovele verschillende
volken in zwang zijn, op een uit de eene of andere
gemeenschappelijke bron ontsproten overlevering wijzen. Zij wijzen
veel meer op de groote gelijkvormigheid van den geest bij den
mensch, tot welk ras hij ook moge behooren, op de zelfde wijze als
de bijna algemeene gewoonten om te dansen, zich te vermommen
en ruwe afbeeldingen te maken.
Na deze voorloopige opmerkingen te hebben gemaakt omtrent de

bewondering die door wilden wordt gevoeld voor onderscheidene
versierselen en voor in onze oogen hoogst afzichtelijke
misvormingen, willen wij zien, in hoever de mannen worden
aangetrokken door het uiterlijk aanzien hunner vrouwen, en welke
hun denkbeelden over schoonheid zijn. Daar ik heb hooren
volhouden, dat wilden volkomen onverschillig zijn omtrent de
schoonheid hunner vrouwen en haar alleen als slavinnen
waardeeren, zal het goed zijn op te merken, dat dit besluit volstrekt
niet overeenstemt met de zorg welke de vrouwen besteden om zich
te versieren, of met haar ijdelheid. Burchell 49 doet een vermakelijk
verhaal van een vrouwelijke Bosjesman die zooveel vet, roode oker
en blinkend poeder gebruikte, „dat zij ieder ander dan een zeer rijk
echtgenoot zou hebben geruïneerd.” Zij spreidde ook „veel ijdelheid
en een te klaarblijkelijke bewustheid van haar meerdere
voortreffelijkheid ten toon.” De heer Winwood Reade deelt mij mede,
dat de Negers van de Westkust dikwijls de schoonheid hunner
vrouwen bespreken. Sommige bevoegde waarnemers hebben de
vreeselijk verspreide gewoonte van kindermoord gedeeltelijk
toegeschreven aan de door de vrouwen gevoelde begeerte om haar
goed uiterlijk te bewaren. 50 In onderscheidene streken dragen de
vrouwen amuletten of gebruiken minnedranken om de
toegenegenheid der mannen te verkrijgen; en de heer Brown noemt
vier planten op, die door vrouwen van Noordwest-Amerika tot dit doel
worden gebruikt. 51 [337]
Hearne 52 die vele jaren onder de Amerikaansche Indianen

doorbracht, en die een uitnemend waarnemer was, zegt, van de
vrouwen sprekende: „Vraag een Noordelijken Indiaan, wat
schoonheid is, en hij zal antwoorden: een breed plat aangezicht,
kleine oogen, hooge jukbeenderen, drie of vier breede zwarte lijnen
dwars over elke wang, een laag voorhoofd, een groote breede kin,
een ineengedrongen haakneus, een tanige huid, en borsten die tot
den gordel nederhangen.” Pallas die de Noordelijke gedeelten van
het Chineesche rijk bezocht, zegt: „aan die vrouwen wordt de
voorkeur gegeven, welke den Mandschoe-vorm bezitten; dat wil
zeggen, een breed gelaat, hooge jukbeenderen, zeer breede neuzen
en verbazend groote oogen” 53; en Vogt merkt op, dat de schuinheid
van het oog, die aan de Chineezen en Japanneezen eigen is, in hun
schilderijen wordt overdreven, naar het schijnt, met het doel „om er
de schoonheid van te doen uitkomen, in tegenstelling met het oog der
roodharige barbaren.” Het is welbekend, gelijk Huc herhaaldelijk
opmerkt, dat de Chineezen van het binnenland de Europeanen met
hun blanke huid en vooruitstekende neuzen voor afgrijselijk leelijk
houden. De neus is ver van te vooruitstekend te zijn, volgens onze
denkbeelden, bij de inboorlingen van Ceylon; toch „stonden de
Chineezen in de zevende eeuw, gewend als zij waren aan de platte
gelaatstrekken der Mongoolsche rassen, verbaasd over de
vooruitstekende neuzen der Singaleezen”; en Thsang beschrijft hen
als hebbende „den snavel van een vogel met het lichaam van een
mensch.”
Finlayson zegt, na het volk van Cochin-China zeer nauwkeurig te

hebben beschreven, dat hun ronde hoofden en aangezichten hun
voornaamste kenmerken zijn; en hij voegt er bij, „de rondheid van het
geheele voorkomen is nog sterker uitgedrukt bij de vrouwen wier
schoonheid voor des te grooter wordt gehouden, naarmate zij dezen
gelaatsvorm meer vertoonen.” De Siameezen hebben kleine neuzen
met uit elkander staande neusgaten, een grooten mond, vrij dikke
lippen, een opmerkelijk breed gelaat met zeer hooge en breede
jukbeenderen. Het is daarom niet te verwonderen, dat „schoonheid
volgens onze begrippen voor hen een vreemdelinge is. Toch
beschouwen zij hun eigen vrouwen als veel schooner dan die uit
Europa.” 54 [338]
Het is welbekend, dat bij vele Hottentotsche vrouwen het achterdeel

van het lichaam op verwonderlijke wijze achteruitsteekt; zij zijn
steatopygisch (9), en Sir Andrew Smith is overtuigd, dat deze
bijzonderheid door de mannen in hooge mate werd bewonderd. 55 Hij
zag eens een vrouw die voor een schoonheid werd gehouden, en zij
was van achteren zoo verbazend ontwikkeld, dat zij, als zij op den
vlakken grond zat, niet op kon staan en zich zoo lang moest
inspannen om vooruit te komen, tot zij aan een helling kwam. Bij
verschillende negerstammen bezitten sommige vrouwen het zelfde
kenmerk; en, volgens Burton, „zegt men, dat de Somali-mannen hun
vrouwen kiezen door haar op een rij te zetten en diegene uit te
zoeken, die a tergo (10) het meest vooruitsteekt. Niets kan voor een
neger hatelijker zijn dan de tegenovergestelde vorm.” 56
Wat de kleur aangaat, bespotten de negers Mungo Park wegens de

blankheid zijner huid en het vooruitsteken van zijn neus, hetwelk zij
beide als „afzichtelijke en onnatuurlijke mismaaktheden”
beschouwden. Hij beantwoordde dit door de glanzende zwartheid
hunner huid en de bekoorlijke platheid hunner neuzen te prijzen; dit,
zeiden zij, was vleierij („honigmond”); maar toch gaven zij hem
voedsel. Ook de Afrikaansche Mooren „fronsten hun wenkbrauwen
en schenen te rillen” van de blankheid zijner huid. Op de Oostkust
riepen de negerjongens, toen zij Burton zagen, uit: „Kijk dien blanken
man eens; ziet hij er niet uit als een witte aap?” Op de Westkust
bewonderen de Negers, gelijk de heer Windwood Reade mij
mededeelt, een zeer zwarte huid meer dan een van lichtere tint. Hun
afschuw van blankheid moet echter, volgens dezen zelfden reiziger,
worden toegeschreven aan het geloof, dat bij de meeste negers
heerscht, dat duivels en geesten blank zijn.
De Banyai van het meer zuidelijke gedeelte van het vasteland zijn
negers; „maar een groot aantal van hen zijn van een lichte op koffie
met melk gelijkende kleur, en die kleur wordt inderdaad door het
geheele land heên voor schoon gehouden”; zoodat wij hier een
verschillenden maatstaf van smaak hebben. Bij de Kaffers die veel
van de Negers verschillen, is „de huid, behalve onder de stammen in
de nabijheid [339]van de Delagoa-baai, over het algemeen niet zwart,
daar de heerschende kleur een mengsel van zwart en rood en de
meest gewone schakeering chocoladebruin is. Een donkere
huidskleur wordt, daar zij het meest algemeen is, natuurlijk het
hoogst geschat. Te hooren, dat hij licht van kleur is, of op een blanke
gelijkt, zou bij een Kaffer voor een zeer schraal compliment worden
gehouden. Ik heb van éénen rampzaligen man gehoord, die zoo
bijzonder blank was, dat geen enkel meisje hem wilde huwen.” Een
der titels van den koning der Zoeloe-Kaffers is: „Gij die zwart zijt.” 57
De heer Galton merkte, met mij over de inboorlingen van Zuid-Afrika
sprekende, op, dat hun denkbeelden van schoonheid zeer
verschillend van de onze schijnen te zijn; want in éénen stam werden
twee slanke, tengere en mooie meisjes door de inboorlingen niet
bewonderd.
Laten wij ons nu tot andere deelen der wereld wenden. Op Java
wordt een geel, niet een blank meisje volgens mevrouw Pfeiffer voor
een schoonheid gehouden. Een man uit Cochin-China „zeide met
verachting van de vrouw van den Engelschen gezant, dat zij witte
tanden had, evenals een hond, en een rosé kleur, evenals die van
aardappelbloesems.” Wij hebben gezien, dat de Chineezen onze
blanke huid leelijk vinden en dat de Noord-Amerikanen „een tanige
huid” bewonderen. In Zuid-Amerika zijn de Yura-Cara’s die de met
bosschen begroeide vochtige hellingen van de oostelijke Cordilleras
bewonen, opmerkelijk bleek gekleurd, gelijk hun naam in hun eigen
taal uitdrukt; desniettemin beschouwen zij de Europeesche vrouwen
als veel leelijker, dan de hunne. 58
Bij onderscheidene Noord-Amerikaansche stammen groeit het

hoofdhaar tot een verwonderlijke lengte; en Catlin geeft een
merkwaardig bewijs, hoe hoog dit wordt geschat; want het
opperhoofd der Kraai-Indianen werd tot zijn ambt verkozen, omdat hij
het langste haar van alle mannen van den stam had; het was
namelijk 3,22 meter lang. De Aymara’s [340]en Quichua’s van Zuid-
Amerika hebben eveneens zeer lang haar; en dit wordt, gelijk de heer
D. Forbes mij mededeelt, wegens de schoonheid zoo hoog
gewaardeerd, dat het afsnijden er van de strengste straf was, die hij
hun op kon leggen. Op beide helften van het vasteland vermeerderen
de inboorlingen somtijds de schijnbare lengte van hun haar door er
vezelige stoffen doorheên te vlechten. Hoewel het haar op het hoofd
dus bemind is, wordt dat op het gelaat door de Noord-Amerikaansche
Indianen „voor zeer gemeen” gehouden en elk haartje zorgvuldig
uitgetrokken. Dit gebruik heerscht door het geheele Amerikaansche
vasteland heen van Vancouver’s Eiland in het noorden tot Vuurland in
het zuiden. Toen York Minster, een Vuurlander aan boord van de
„Beagle”, naar zijn land werd teruggebracht, zeiden hem de
inboorlingen, dat hij de weinige korte haren op zijn aangezicht moest
uittrekken. Zij dreigden ook een jongen zendeling die voor een tijd
lang bij hen was gelaten, hem naakt uit te kleeden en de haren van
zijn aangezicht en lichaam uit te trekken, en toch was hij lang geen
harig man. Deze mode werd tot zulk een uiterste gedreven, dat de
Indianen van Paraguay hun wenkbrauwen en oogharen uittrekken,
zeggende, dat zij niet op paarden wenschen te gelijken. 59
Het is opmerkelijk, dat door de geheele wereld heên de rassen die

bijna volstrekt geen baard hebben, haren op het aangezicht en het
lichaam leelijk vinden, en zich moeite geven om ze uit te trekken. De
Kalmukken zijn baardeloos, en het is welbekend, dat zij, evenals de
Amerikanen, de enkele haartjes die zich hier of daar nog vertoonen,
uittrekken; en evenzoo gaat het bij de Polynesiërs, sommige Maleiers
en de Siameezen. De heer Veitch zegt, dat de Japansche vrouwen
„allerlei bedenkingen maakten tegen onze bakkebaarden, die voor
zeer leelijk hielden, en ons raadden ze af te scheren en er als
Japansche mannen uit te zien.” De Nieuw-Zeelanders zijn
baardeloos; zij plukken zich zorgvuldig de haren uit het gelaat, en
hebben een spreekwoord dat luidt: „Er is geen vrouw voor een harig
man.” 60 [341]
Gebaarde rassen daarentegen bewonderen hun baarden en

waardeeren ze hoog; bij de Angelsaksers had ieder deel van het
lichaam volgens hun wetten een erkende waarde; „het verlies van
den baard werd op twintig shilling (ƒ 12) geschat, terwijl op het
breken van het dijbeen slechts twaalf shilling (ƒ 7,20) stond.” 61 In het
Oosten zweren de mannen plechtig bij hun baard. Wij hebben gezien,
dat Chinsurdi, het opperhoofd van Makalolo in Afrika, blijkbaar dacht,
dat baarden een groote versiering waren. Bij de Fidsji-eilanders in
den Stillen Oceaan is de baard „welig en ruig en is hun grootste
trots”; terwijl de bewoners van de naburige archipels van Tonga en
Samoa „baardeloos zijn en een ruige kin verafschuwen.” Alleen op
één eiland van de Ellice-groep „zijn de mannen sterk gebaard en niet
weinig trotsch daarop.” 62
Wij zien dus, hoezeer de verschillende menschenrassen in hun

smaak voor het schoone verschillen. Bij iedere natie, ontwikkeld
genoeg om afbeeldingen van haar goden of tot goden verheven
wetgevers te maken, hebben de beeldhouwers hun best gedaan om
hun hoogste ideaal van schoonheid en grootheid uit te drukken. 63 Uit
dit oogpunt is het nuttig in onzen geest den Jupiter of Apollo der
Grieken met de Egyptische of Assyrische beelden, en deze op hun
beurt met de afzichtelijke bas-reliefs op de verwoeste gebouwen van
Centraal-Amerika te vergelijken.
Ik heb zeer weinig opgaven ontmoet, die met het bovenvermelde

besluit in strijd waren. De heer Winwood Reade die ruimschoots
gelegenheid tot waarneming heeft gehad, niet alleen op de Negers
van de Westkust van Afrika, maar ook op die uit de binnenlanden, is
overtuigd, dat hun denkbeelden van schoonheid over het geheel de
zelfde zijn als de onze. Hij heeft herhaaldelijk bevonden, dat hij met
de Negers overeenkwam in hun waardeering van de schoonheid der
inlandsche meisjes, en dat hun oordeel over de schoonheid van
Europeesche vrouwen niet van het onze afweek. Zij bewonderen lang
haar en gebruiken kunstmiddelen om het overvloedig te doen
schijnen; zij bewonderen ook een baard, hoewel zij zelf zeer
spaarzaam daarvan zijn voorzien. De heer Reade is in twijfel, welke
soort van neus het hoogst wordt [342]geschat; men heeft een meisje
hooren zeggen: „ik heb geen zin met hem te trouwen, hij heeft geen
neus”; en dit bewijst, dat een zeer platte neus geen voorwerp van
bewondering is. Wij moeten echter bedenken, dat de zeer platte en
breede neuzen en vooruitstekende kaken van de Negers van de
Westkust exceptioneele typen bij de inwoners van Afrika zijn.
Niettegenstaande de voorgaande opgaven, houdt de heer Reade het
niet voor waarschijnlijk, dat negers ooit „aan de schoonste
Europeesche vrouw bloot op grond van physieke bewondering boven
een negerin die er goed uitzag, de voorkeur zouden geven” 64.
De waarheid van het beginsel waarop Humboldt reeds voor langen

tijd met aandrang heeft gewezen 65, dat de mensch alle kenmerken,
welke ook, die de natuur hem heeft gegeven, bewondert en tracht te
overdrijven, wordt op vele wijzen aangetoond. De gewoonte van
baardelooze rassen om elk spoor van een baard en over het
algemeen ook alle haren op het lichaam uit te trekken, levert daarvan
een voorbeeld op. De schedel is gedurende oude en nieuwe tijden
door vele volken zeer gewijzigd; en er kan weinig twijfel bestaan, dat
dit, vooral in Noord- en Zuid-Amerika, is gedaan om de eene of
andere natuurlijke en bewonderde bijzonderheid te overdrijven. Het is
bekend, dat vele Amerikaansche Indianen een hoofd bewonderen,
hetwelk in zoo hooge mate is afgeplat, dat het ons op dat van een
idioot schijnt te gelijken. De inboorlingen aan de Noord-Westkust
drukken het hoofd in den vorm van een puntigen kegel samen, en het
is hun standvastige gewoonte het haar in een knoop op de kruin van
het hoofd bijeen te zamelen, om zoo, gelijk Dr. Wilson opmerkt, „de
schijnbare hoogte van den geliefden kegelvorm te vergrooten.” De
bewoners van Arakhan „bewonderen een breed, glad voorhoofd, en
om dat voort te brengen, bevestigen zij een looden plaat op het
voorhoofd hunner pasgeboren kinderen.” [343]Bij de Fidsji-eilanders
daarentegen „wordt een breed, goed afgerond voorhoofd als een
groote schoonheid beschouwd.” 66
Evenals met den schedel, is het ook met den neus; de oude Hunnen
gedurende den tijd van Attila waren gewoon de neuzen van hun
kinderen door middel van verbanden plat te maken, „om daardoor
een hun van nature eigen kenmerk te overdrijven.” Bij de bewoners
van Otaheite wordt de naam langneus als een beleediging
beschouwd, en zij drukken de neuzen en voorhoofden hunner
kinderen ter wille der schoonheid samen. Evenzoo is het bij de
Maleiers van Sumatra, de Hottentotten, sommige Negers, en de
inboorlingen van Brazilië. 67 De Chineezen hebben van nature
buitengewoon kleine voeten 68; en het is welbekend, dat de vrouwen
van de hoogere klassen haar voeten misvormen om ze nog kleiner te
maken ( 11 ). Eindelijk denkt Humboldt, dat de Amerikaansche
Indianen hun lichamen daarom gaarne met roode verf besmeren om
hun natuurlijke kleur te overdrijven; en tot voor korten tijd verhoogden
Europeesche vrouwen haar natuurlijke levendige kleuren door middel
van rood en wit blanketsel; maar ik betwijfel, of vele barbaarsche
volken eenige dergelijke bedoeling hebben gehad, als zij zich
beschilderden.
In de modes van onze eigen kleeding zien wij juist het zelfde beginsel
en den zelfden wensch om elk punt tot een uiterste te drijven; ook wij
geven blijken van den zelfden geest van wedijver. De modes der
wilden zijn echter veel bestendiger dan de onze; en in alle gevallen
waarin hun lichaam kunstmatig wordt gewijzigd, moet dit wel
noodzakelijk zoo zijn. De Arabische vrouwen aan den Boven-Nijl
hebben omtrent drie dagen noodig om zich het haar op te maken; zij
volgen nooit andere stammen na, „maar wedijveren slechts met
elkander in het tot de hoogste voortreffelijkheid brengen van haar
eigen stijl.” Dr. [344]Wilson, van de samengedrukte schedels van
onderscheidene Amerikaansche rassen sprekende, voegt er bij:
„dergelijke gebruiken behooren tot die welke het moeilijkst zijn uit te
roeien, en lang den schok overleven van omwentelingen die
dynastieën veranderen en meer belangrijke nationale bijzonderheden
uitwisschen.” 69 Hetzelfde beginsel komt ook in hooge mate in het spel
bij de kunst der teeltkeus; en wij kunnen op die wijze, gelijk ik elders
heb verklaard, 70 de wondervolle ontwikkeling begrijpen van al de
rassen van dieren en planten die bloot als sieraad worden gehouden.
Dierenfokkers en plantenkweekers wenschen ieder kenmerk een
weinig te vergrooten; zij bewonderen geen middelstandaard; zij
wenschen wel is waar volstrekt geen groote en plotselinge
verandering in de kenmerken van hun rassen; zij bewonderen alleen,
hetgeen zij gewoon zijn te zien, maar zij begeeren vurig elken
kenmerkenden trek een weinig meer ontwikkeld te zien.
Ongetwijfeld zijn de waarnemende vermogens van den mensch en

de lagere dieren zoo ingericht, dat schitterende kleuren en zekere
vormen, gelijk ook harmonische en rhythmische klanken hun
genoegen doen en schoon worden genoemd; maar waarom dit zoo
is, weten wij evenmin, als waarom sommige lichamelijke
gevoelsgewaarwordingen aangenaam en andere onaangenaam zijn.
Het is ongetwijfeld niet waar, dat er in ’s menschen geest de eene of
andere algemeene en overal geldende maatstaf van schoonheid met
betrekking tot het menschelijk lichaam bestaat. Het is echter mogelijk,
dat zekere smaken in den loop des tijds erfelijk kunnen worden,
hoewel ik geen feiten ken, die ten gunste van deze meening pleiten;
en indien dit zoo ware, zou elk ras zijn eigen aangeboren idealen
maatstaf van schoonheid bezitten. Men heeft beweerd 71, dat
leelijkheid bestaat in een toenadering tot het maaksel der lagere
dieren, en dit is ongetwijfeld waar bij de meer beschaafde volken bij
welke het verstand hoog wordt gewaardeerd; maar een tweemaal
zoover vooruitstekende neus, of tweemaal zoo groote oogen als
gewoonlijk, zou geen toenadering in maaksel tot eenig lager dier en
toch afgrijselijk leelijk zijn. De menschen van elk ras geven de
voorkeur aan hetgeen zij gewoon zijn te zien; zij kunnen volstrekt
geen groote verandering verdragen; maar zij houden van
[345]verscheidenheid en bewonderen elk kenmerkend punt dat tot een
matig uiterste is gedreven. 72 Menschen welke aan een ongeveer
ovaal aangezicht, aan rechte en regelmatige gelaatstrekken, en aan
levendige kleuren gewoon zijn, bewonderen, gelijk wij, Europeanen,
weten, deze punten, als zij sterk ontwikkeld zijn. Daarentegen
bewonderen menschen die aan een breed gelaat met hooge
jukbeenderen, een ingedrukten neus en een zwarte huid gewoon zijn,
deze punten, wanneer die sterk ontwikkeld zijn. Ongetwijfeld kunnen
kenmerken van allerlei soort gemakkelijk te veel ontwikkeld zijn om
schoon te wezen. Daarom zal een volmaakte schoonheid die vele op
een bijzondere wijze gewijzigde kenmerken vereischt, in elk ras een
wonder zijn. Gelijk de groote ontleedkundige Bichat reeds voor
langen tijd zeide, zou, indien iedereen in den zelfden vorm was
gegoten, zulk een zaak als schoonheid niet bestaan. Indien al onze
vrouwen zoo schoon als de Venus de Medici waren, zouden wij een
tijd lang bekoord zijn; maar spoedig zouden wij naar verscheidenheid
verlangen, en zoodra wij verscheidenheid hadden verkregen, zouden
wij wenschen, dat sommige kenmerken bij onze vrouwen een weinig
boven den bestaanden algemeenen standaard waren ontwikkeld.
[Inhoud]
AANTEEKENINGEN.
(1) In den beroemden „Dictionnaire de Médecine, de Chirurgie, de

Pharmacie, des Sciences accessoires et de l’Art Vétérinaire”, d’après
le plan suivi par Nysten, Douzième édition entièrement refondue par
E. Littré et Ch. Robin, Paris, Londres, Madrid et New-York, 1865,
vindt men (blz. 583) de verschillen tusschen man en vrouw als volgt
opgegeven: „En dehors des différences tirées du système pileux, des
appareils et des fonctions de reproduction et des différences
corrélatives des fonctions cérébrales, on signale les suivantes entre
l’homme et la femme. Le corps de celle-ci est circonscrit par un ovale
qui a sa plus grande largeur au bassin, tandis que chez l’homme la
plus grande largeur est aux épaules ou au moins ces dernières sont
aussi larges que le bassin. La femme a les hypochondres 73 plus
rentrés, plus serrés que ceux de l’homme, ce qu’on exprime en disant
qu’elle a la taille plus mince. La ligne qui va du sternum à la
symphyse est parallèle à l’axe du [346]corps chez la femme, tandis
qu’elle converge chez l’homme. La distance de l’ombilic au pubis est
plus grande que chez l’homme et moindre de l’ombilic au sternum. La
cavité abdominale a de 2 à 3 centimètres de plus en hauteur que
chez l’homme, ce qui est dû surtout à une plus grande longueur de la
colonne lombaire. Le bassin est plus ouvert en avant et en haut, plus
incliné en avant, de sorte que la symphyse du pubis est à 8
centimètres plus bas que l’angle sacro-vertébral; cette disposition
jointe a l’inclinaison du sacrum d’avant en arrière concourt à une plus
grande saillie des fesses. Les côtes se portent en arrière à partir des
vertèbres, puis brusquement en avant, d’où une plus grande
profondeur de la gouttière dorsale. Le creux de l’estomac est plus
élevé, car le sternum plus court descend au niveau de la 7ième
vertèbre chez la femme, de la 11ième chez l’homme; chez celui-ci le
cartilage de la 6ième côte s’articule avec le bas du bord du sternum
et à l’extrémité inférieure de cet os chez la femme; les fausses côtes
de celle-ci sont plus courtes, le diaphragme est plus petit et sa
convexité remonte plus haut que chez l’homme. La cavité thoracique
est moins haute, moins profonde d’avant en arrière sur la ligne
médiane que chez l’homme, parce que la colonne thoracique s’y
enfonce d’avantage. Les muscles du bassin sont plus courts et plus
épais chez la femme que chez l’homme. Le milieu de la taille est
entre la symphyse pubienne et l’ombilic chez la première, au dessous
de celle-là chez ce dernier; le centre de gravité du corps de l’homme
est au contraire un peu plus haut que chez elle. Les cavités
cotyloïdes sont plus écartées et situées un peu plus en avant par
rapport à la crète du sacrum; le col du fémur forme avec le corps un
angle plus droit, ce qui amène plus de saillie des trochanters; les
fémurs sont par suite plus obliques de dehors en dedans et les
genoux plus rentrés vers le plan médian que chez l’homme. Ces
particularités determinent plus de largeur des hanches, une
oscillation particulière du basin pendant la marche, et font que celle-ci
a lieu à plus petits pas que chez un homme de même taille; elle est
moins sûre et la course plus difficile. Les cuisses et les jambes sont
plus courtes, les muscles ont leur ventre charnu plus rapproché de
leur extrémité supérieure, ce que rend les membres plus effilés en
bas; le pied est aussi relativement plus petit que chez l’homme.” 74
(2) In verband met den regel, dat de veranderingen die elk individu
gedurende zijn ontwikkeling doorloopt, slechts een verkorte herhaling
zijn van de ontwikkelingsphasen van den typus en na al wat Darwin
in de vorige hoofdstukken heeft gezegd over de kleuren van het
gevederte van jonge vogels en den pels van jonge zoogdieren, zou
men hieruit wellicht als waarschijnlijke gevolgtrekking mogen
afleiden, dat:
1o. de Negers afstammen van een bruin menschenras met blauwe

oogen en dat bruin, niet kroezend haar bezat. In sommige kenmerken
zouden dan de tegenwoordige Nubiërs tusschen dit menschenras en
de Negers instaan. [347]
2o. de Australiërs afstammen van een geelachtig bruin menschenras

dat derhalve in kleur meer overeenkomst had met de tegenwoordige
Maleiers.
3o. de inboorlingen van Amerika afstammen van een geel gekleurd

menschenras; waarschijnlijk kwam dit ras overeen met de
tegenwoordige Mongolen.
Zoo deze gevolgtrekkingen niet geheel ongegrond zijn, dan zou

Haeckel’s Stamboom der twaalf menschensoorten (Deel I, blz.
381 ↗️), wat de afstamming der Negers aangaat, belangrijke
wijzigingen moeten ondergaan, daar zij, ofschoon Ulotrichen, van
Lissotrichen zouden afstammen. Deze beschouwing is ook alleszins
geschikt om het overdreven gewicht dat sommige anthropologen aan
het verschil in aard van het haar hechten, een weinig te doen
afnemen.
(3) Dit oordeel schijnt mij in de hoogste mate onbillijk. Het zou alleen
op kunnen gaan, wanneer de vrouw in onze maatschappij de zelfde
gelegenheid tot het aanleeren van kunsten en wetenschappen had
als de man, als de wijze van opvoeding voor beide seksen de zelfde
was. Daar dit geenszins het geval is, staan de kansen niet gelijk. Het
is niet te verwonderen, dat de vrouwen betrekkelijk zoo weinig in
kunsten en wetenschappen hebben uitgemunt, wanneer de geheele
inrichting der maatschappij haar de gelegenheid om zich daarin te
oefenen zooveel mogelijk afsluit en daarentegen alles wordt gedaan
om de mannen zooveel mogelijk tot de beoefening er van aan te
sporen!
Voor allen die de minderheid der vrouw tegenover den man

volhouden, moet het onverklaarbaar zijn, dat in de Vereenigde Staten
van 1790 tot 1888 aan vrouwen niet minder dan 2500 patenten voor
verschillende uitvindingen zijn verleend. Hoe dit te rijmen met de
vermeende minderheid der vrouw? In de Vereenigde Staten
behooren tegenwoordig 14.465 der handelsreizigers tot het vrouwelijk
geslacht.
Zie ook Dr. Büchner in zijn door mij bewerkt boekje „Feiten en
Theorieën”, Amsterdam, Warendorf, 1888.
(4) De Gewervelde Dieren (Vertebrata) zijn geen Klasse, maar een

Typus of Onder-Rijk.
(5) Brehm („Thierleben”, Bd. I, blz. 39) zegt van den vrouwelijken H.
agilis uit den Londenschen dierentuin, dat hij „somtijds zeer luid en
wel op hoogst eigenaardige, van muzikaal gehoor getuigende wijze
schreeuwde. Men kon het geschreeuw zeer goed in noten
teruggeven. Het begon met den grondtoon E en steeg dan in halve
tonen een vol octaaf naar boven, de chromatische toonladder
doorloopende. De grondtoon bleef altijd hoorbaar en diende als
voorslag voor elke volgende noot. Bij het opklimmen van de
toonladder volgden de afzonderlijke tonen hoe langer hoe langzamer,
bij het afdalen echter hoe langer hoe sneller en eindelijk
buitengewoon snel op elkander. Het slot vormde telkens een
gillenden schreeuw die met alle kracht werd uitgestooten. De
regelmatigheid, snelheid en zekerheid waarmede het dier de
toonladder uitschreeuwde, verwekte algemeene bewondering. Het
scheen, alsof de gibbon zelve daardoor in de hoogste mate werd
opgewekt; want elke spier spande zich en het lichaam geraakte in
sidderende beweging.” Omtrent de luidheid van het geschreeuw der
gibbons zegt Brehm (ibid.): „Het zijn de brulapen der oude wereld, de
wekkers van de Maleische bergbewoners en tegelijkertijd de ergernis
der stedelingen wien zij het verblijf op hun landhuizen verbitteren.
Men moet hun geschreeuw een halve Engelsche mijl (804 meters)
ver kunnen hooren.”
(6) „Het Rendiertijdperk”, vergelijk Deel I, aanteekening 23, blz.

44 ↗️. [348]
(7) Vandaar noemden de Romeinen zelfs een der Britsche stammen

Picti. In vele streken van Europa vindt men nog heden bijna geen
boer, of hij heeft een vlammend hart of iets dergelijks, en bijna geen
matroos, of hij heeft een anker op zijn arm getatoeëerd. In een der
Egyptische koningsgraven in de vallei Biban-el-Moloek nabij het oude
Thebe (het graf van Seti-Menephtha I) zijn in gekleurde reliefbeelden
16 personen afgebeeld, waarvan elk viertal een der grondvormen van
het menschelijk geslacht voorstelt. Eerst komen de Remen-Kemi (de
Egyptenaars zelf, die rood gekleurd zijn), daarop de geelkleurige
Namu (Semieten), daarna de zwarte Nahsu (Negers) en eindelijk een
blanke type, volgens het opschrift bewoners van Ta-Mah. 75 Deze
laatste schijnen voor de Egyptenaars uit den tijd van Seti-
Menephtha I het barbaarsche en laag ontwikkelde ras bij
uitnemendheid te zijn geweest, zij zijn in beestevellen gekleed,
dragen vederen in het haar, en hun lichaam en armen vertoonen
sporen van tatoeëering. Zij worden ook afgebeeld in Dr. W. Pleyte’s
Ned. Oudheden, afdeeling: Drenthe, die ze Ta-Mehu noemt.
(8) „Steatopygisch”; eigenlijk beteekent dit vetbillig (van στέαο, vet,

en πυγή, bil). Vergelijk Deel I, aanteekening 11, blz. 378 ↗️.
(9) „a tergo” beteekent: aan de achterzijde.
(10) In het „Archiv für Anthropologie”, Bd. IV, 1870, blz. 221, komt een
zeer belangwekkend artikel van H. Welcker, „Ueber die künstliche
Verkrüppelung der Füsse der Chinesinnen” voor, waarin ook de
uitvoerige anatomie van een dergelijken misvormden voet voorkomt.
In dit artikel (blz. 327) wordt een geneesheer van het Fransche
gezantschap in Peking, Dr. G. Morache aangehaald, die o.a. zegt:
„Een overerving in den zin van Darwin heeft het achthonderd jarige
samenpersen niet teweeggebracht; de voeten der jonge meisjes in
China zijn volkomen normaal gebouwd.” Men zou echter eenigszins
een erfelijk gevolg van de kunstmatige misvorming kunnen zien in de
buitengewoon kleine voeten die de Chineezen, volgens Darwin, van
nature hebben. Waarschijnlijk is echter de meening van Darwin zelf,
dat namelijk de bewondering van dit natuurlijke kenmerk aanleiding
tot de overdrijving daarvan door kunstmatige misvorming der voeten
heeft gegeven. [349]
1 Schaaffhausen, vertaling in „Anthropological Review”, Oct. 1868, blz. 419, 420,

427. ↑
2 „The Heart of Africa”, Eng. vert., 1873, vol. I, blz. 544. ↑
3 Ecker, vertaling in „Anthropolog. Review”, Oct. 1868, blz. 351–356. De
vergelijking van den schedelvorm van den man met dien van de vrouw is door

Vanders Human Physiology The Mechanisms of Body Function 14th Edition Widmaier Solutions Manual instant download all chapter

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Vanders Human Physiology The Mechanisms of Body Function 14th Edition Widmaier Solutions Manual instant download all chapter

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Vanders Human Physiology The

Mechanisms of Body Function 14th

Vanders Human Physiology The Mechanisms of Body

Vander's Human Physiology The Mechanisms of Body

Vanders Human Physiology The Mechanisms of Body

Vanders Human Physiology The Mechanisms of Body

Structure and Function of the Body 15th Edition Patton

Human Physiology 14th Edition Fox Solutions Manual

Anatomy and Physiology The Unity of Form and Function

Muscular System Manual The Skeletal Muscles of the

6: NEURONAL SIGNALING AND THE STRUCTURE

CONTEXT FOR CHAPTER 6

CONCEPTS COMMONLY FOUND TO BE CHALLENGING – TEACHING HINTS

I. The central and peripheral nervous systems

III. Functional classes of neurons (Fig. 6.4, Table 6.1)

I. Basic principles of electricity

TEACHING/LEARNING OBJECTIVES BY SECTION

SECTION A: Cells of the Nervous System

6.2 Functional Classes of Neurons

6.3 Glial Cells

6.4 Neural Growth and Regeneration

SECTION B: Membrane Potentials

6.5 Basic Principles of Electricity

6.6 The Resting Membrane Potential

6.7 Graded Potentials and Action Potentials

6.9 Mechanisms of Neurotransmitter Release

6.10 Activation of the Postsynaptic Cell

6.11 Synaptic Integration

6.12 Synaptic Strength

6.13 Neuroeffector Communication

SECTION D: Structure of the Nervous System

6.15 Central Nervous System: Brain

describe the general structural organization of the brain.

6.16 Central Nervous System: Spinal Cord

6.17 Peripheral Nervous System

6.16 Autonomic Nervous System

6.19 Protective Elements Associated with the Brain

CHAPTER 6 REVIEW QUESTIONS & ANSWERS

SECTION A: Cells of the Nervous System

SECTION B: Membrane Potentials

6. Explain why the resting membrane potential is

SECTION D: Structure of the Nervous System

5. Make a PNS chart indicating the relationships

SUMMARY OF INSTRUCTOR RESOURCES: CHAPTER 6

In een deel van Afrika worden de oogleden zwart, in een ander de

Het haar wordt in onderscheidene landen met bijzondere zorg

Evenals bij ons hoofdzakelijk het gelaat wegens zijn schoonheid

Nauwelijks eenig deel van het lichaam, dat voor onnatuurlijke

Na deze voorloopige opmerkingen te hebben gemaakt omtrent de

Hearne 52 die vele jaren onder de Amerikaansche Indianen

Finlayson zegt, na het volk van Cochin-China zeer nauwkeurig te

Het is welbekend, dat bij vele Hottentotsche vrouwen het achterdeel

Wat de kleur aangaat, bespotten de negers Mungo Park wegens de

Bij onderscheidene Noord-Amerikaansche stammen groeit het

Het is opmerkelijk, dat door de geheele wereld heên de rassen die

Gebaarde rassen daarentegen bewonderen hun baarden en

Wij zien dus, hoezeer de verschillende menschenrassen in hun

Ik heb zeer weinig opgaven ontmoet, die met het bovenvermelde

De waarheid van het beginsel waarop Humboldt reeds voor langen

Ongetwijfeld zijn de waarnemende vermogens van den mensch en

(1) In den beroemden „Dictionnaire de Médecine, de Chirurgie, de

1o. de Negers afstammen van een bruin menschenras met blauwe

2o. de Australiërs afstammen van een geelachtig bruin menschenras

3o. de inboorlingen van Amerika afstammen van een geel gekleurd