Podróżowanie w dzisiejszych czasach jest rzeczą codzienną.

Niekiedy są to małe wycieczki w

obrębie miejsca zamieszkania, a kiedy indziej będą to wycieczki na inny kontent. Po mimo tego, że
wszystkie wyprawy będą się od siebie znacznie różnić, to mają jedną wspólną cechę wszystkie czegoś
uczą. Podróżując ludzie poszerzają swoje horyzonty. Mogą poznać kulturę, język, obyczaje innych
krajów. Dostrzec cudowną przyrodę i zwierzęta, ale przede wszystkim poszerzać własną wiedzę i
otwierać oczy na świat. Podróże, nie tylko uczą ale też wyciszają, pozwalają odetchnąć od
rzeczywistości i uciec od problemów. Spojrzeć w głąb siebie i poznać się. W dalszej części rozprawki
poprę argumentami tezę ,,Podróże kształcą”.

Do pierwszego argumentu użyje lektury znanej prawie każdemu pod tytułem ,,Mały Książę”
autorstwa Antonie de Saint-Exupery. Książka opowiada o podróży chłopca, po różnych planetach w
celu znalezienia przyjaciela. Główny bohater na każdej planecie dowiaduje się nowych rzeczy, jednak
najważniejszą lekcje dostaje na ostatniej planecie w swoje podróży-ziemi. To właśnie tam spotyka
liska, który uczy go czym jest prawdziwa przyjaźń. Mały Książę dzięki podróży zrozumiał, że
prawdziwą przyjaciółkę cały czas miał przy sobie, na swojej planecie. Dostrzegł, że to ona jest jedyna
na świecie.

Drugim moim argumentem będzie lektura pod tytułem ,, Opowieść wigilijna”. Podróż
głównego bohatera nieco różni się od podróży Małego Księcia przetoczonej w powyższym
argumencie. Wyprawa Ebenezer’a była w głąb własnej duszy. Staruszek w swoim życiu nie
przejawiał empatii do drugiego człowieka. Był skąpy nie tylko dla innych ludzi, ale i dla siebie. Mówiąc
wprost był złym człowiekiem. Wszystko jednak uległo zmianie, kiedy pewnej nocy odwiedziły go trzy
duchy. Każdy z nich zabiera go w inną rzeczywistość. Pierwszy zabiera go do jego przeszłości, drugi
ukazuje mu wizję tegorocznych święta, ostatni jednak pokazuje przyszłość staruszka. Ostatni duch
najbardziej trawił do Ebenezera zrozumiał, że jeśli się nie zmieni umrze w samotności. Wierzy jednak,
że zdąży jeszcze wszystko naprawić i nadrobić wszystkie stracone lata. Bohater zmienia się o 180
stopni , zaczyna szanować życie, a przede wszystkim drugiego człowieka. Staje się czuły, dobry i
empatyczny, a wszystko dzięki podróży wgłęb siebie, która otworzyła mu oczy i pozwoliła odkryć
swoje drugie obliczę.

W trzecim argumencie powołam się na dzieło Juliusza Słowackiego ,,Kordian”. Główny

bohater po nieszczęśliwej miłości, wyrusza w podróż w odnalezieniu sensu życia. Podróżuje po
Europie, aż w końcu trafia na szczyt Mont Blanck w Alpach, to właśnie tam przechodzi przemianę
duchową , po wszystkich doświadczeniach wyniesionych z wędrówki po Europie. Zaczyna rozumieć,
że Polska musi zostać Winkeridem narodowi i wybawić Europę. Dzięki podróży Kordian zmienia
się, z chłopca który nie widział sensu życia, w młodzieńca gotowego oddać życie w imię dobra
ojczyzny.

Podczas podróży ludzie łapią inną perspektywę do życia. Mają możliwość spojrzeć na świat
oczami drugiego człowieka. Jest to również, idealny czas na refleksje i odpoczęcie od codzienności.
Uważam, że podróże są nieodłamaną częścią życia każdego człowieka. To właśnie dzięki nim
społeczeństwo ludzie kształci się i odkrywa nowe horyzonty.