გოჩმანაზე , მის იმედზე და ფინალზე

გოჩმანა
ნაწარმოაები , გოჩმანა იმ ტრაგედიებს შორისაა,რომლის დასრულებისას სიაცრიელისა
და აბსრუდული სევდის გრძნობა გრჩება.შეგვიძლია ბევრ რამეზე ვისაუბროთ , შეგვიძლია
ვთქვათ ,თუ რატომაა გოჩმანა მოცემულობით ტრაგიკული, შეგვიძლია ვთქვათ , თუ რატომ
არის გოჩმანა უფრო ტრაგიკუული ნაწარმოების დამთავრებისად და ასევე ამ მოვლენებს
შორს ურთიერთკავშირსა და აბსურდულობას.გოჩმანა ცივილიზაციისთვის გროტესკული ,
შესაცოდი და დასაცინი ადამიანია.თითქოსდა ეს პერსონაჟი დაკარგული სიცოცხელა და
არანაირი იმედი არ არსებობს ,რომ მის ცხოვრებაში ,რაიმე შეიცვლება . მაგრამ,
ცხოვრებას ,როგორც სჩვევია , სავსეა სიურპრიზებით და გოჩმანას მსგგავსი ადამიანიც კი
პოულობს ამქვეყნას თავის ადგილს . სიანტერესოა ,როგორ იცველება მისი ცხოვრება ,
როგორ ინტეგრირდება იგი სოციუმში და ეძევა საშუალება თავისი შრომა გამოიყენოს
იმისთვის ,რომ ადგილი დამიკვიდროს. გასაკვირიც არაა რომ იგი ეკლესიაში მიდი ,
თუნდაც ყოვლად პრაქტიკული მაგრამ მაინც ღმერთთან სიახლოვე , გოჩმანას
ცხოვრებაში აზრს აჩენს მაგრამ შემდეგ ყველაფერი იცველება გასაბჭოება
საზოგადოებრივ წყობას ფუნდამენტურად ცვლის, იცვლება უბრანიზაცია , იცვლება
ქალაქეები და რაც მთავარია ხალხი . იისედაც ჰუმანურობით ნაკლული საზოგადოება
ახლა ინდუსტრიაზლიზაციის ეპოქაში გადადის. ამ დროს ეკლესია ხდება უბრალოდ
შემაწუხებელი რამ საზოგადოებისთვის , შენობა ,რომელსაც მიზანი არ აქვს და თავის
სატკივარია . უნდა მოიძებნოს მისი პრაქტიკული ამოყენება , რუსეთში ერთ ეკლესიას მისი
აკუსტიიკური თვისებისდაგამო მუსიკალურ სტუდიად იყყენებდნენ ,ხოლო გოჩმანას
ეკლესიას , მომნუსხველი ზარი ეკიდა . ზარო,რომლის დარეკვაც მას ევალებოდა , ხოლო
ახალმა წყობამ გადაწყვიტა რომ ეს ზარი ცამოესნა და გადაედნო.

საკმაოდ სიმბოლურია , რომ ქართულმა საბჭოთა ხელისუფლებამ , ზარის ცამოხსნა

გადაწყვიტა პირველ წიგში ცხადია იგი დაუპირისპირდა რელიიგიას და გამარჯვება
გამოაცხადა ამ ბრძოლაში. ხოლო ის ფაქტი ,რომ რამოდენიმე დღე ეკლესიის ზარი
ქუცასი გდია და ადამიანები უბრალოდ გვერდს უვლიან , ზუსტი სცენაა ,იმის გამოსახატად
თუ რად გადაიქცა საქართველო , ამასთან ერთად დასრულდა გოჩმანას ცხოვრება ,
ცხოვრება ,რომელიც ყველა სგვეგონა ,რომ მას არ ჰქონდა . მიზნის დაკარგვით მეფე
ლისის მსგავსად იგი გიჟდება მაგრამ ამ პერსონაჟის ტრაგიკულობა იმაში
მდგომარეობს ,რომ მას არაფერი დაუშავებია , პირიქით გოჩმანა პერსონაჟია ,რომლის
გასაჭირის მიზეზებს ღმერთიც კი ვერ პასუხობს.