İLİM AMEL İÇİNDİR 1

¬v[¬&ÅI7! ¬w´W²&ÅI7! ¬yÁV7! ö ö

¬v²K¬" ö

w[¬Q«B²K«9 ¬y¬" «— ö ö

|«V«2ö•«ŸÅK7!ö«—öœ«ŸÅM7!ö«—
ö«w[¬W«7@«Q²7!ö±¬Æ«*ö¬yÁV¬7ö-
f²W«E²7«!
«w[¬Q«W²%«!ö¬y¬A²E«.ö«—ö¬y¬7³!
ö|«V«2ö«—ö¯fÅW«E8ö_«9¬G±¬[«,ö
Ehemmiyetli bir kaide-i Kur’aniye
“Bazan Kur’an, Cenab-ı Hakk’ın fiillerini tafsil ediyor. Sonra bir fezleke ile icmal eder.
Tafsiliyle kanaat verir, icmal ile hıfzettirir, bağlar.” S:418
İLİM AMEL İÇİNDİR
Din hayatında kazanılan ilmin, faziletle beraber ameli netice vermesi şarttır . Hz. Üstad (2:22) ayetini
tefsir ederken diyor ki:
“Bir fazilet sahibi, bin faziletsize mukabildir. Bu itibarla fazileti taşıyan az olsa da, çok
görünür.” İ:172
Kur’an (48:29),(59:8 ayetleri de fazileti esas alır.

Hakaik-i imaniyeyi ef’alimizle izhar etmek gerektir

"Eğer biz ahlâk-ı İslâmiyenin ve hakaik-i imaniyenin kemalâtını ef'alimizle izhar etsek,
sair dinlerin tâbileri elbette cemaatlerle İslâmiyet'e girecekler. Belki küre-i arzın bazı kıt'aları
ve devletleri de İslâmiyet'e dehalet edecekler." Em:142
Nur-u fikir kalbden gelir
“Zulmetli münevverler bu sözü bilmeliler: Ziya-yı kalbsiz olmaz nur-u fikir münevver.
O nur ile bu ziya mezcolmazsa zulmettir, zulüm ve cehli fışkırır. Nurun libasını giymiş bir
zulmet-i müzevver.
Gözünde bir nehar var, lâkin ebyaz ve muzlim. İçinde bir sevad var ki, bir leyl-i münevver.
Ben zannederim ki, bu milletin perişaniyetine fazla cehaletten ziyade, nur-u kalb ile müterafık
olmayan fazla zekâvet-i betra tesir etmiştir.
O içinde bulunmazsa, o şahm-pare göz olmaz; sen de birşey göremez. Basiretsiz basar da
para etmez.
Ger fikret-i beyzada süveyda-i kalb olmazsa, halita-i dimağî ilim ve basiret olmaz. Kalbsiz
akıl olamaz.S:705
 İLİM AMEL İÇİNDİR 2

Ben zannederim ki, bu milletin perişaniyetine fazla cehaletten ziyade, nur-u kalb ile
müterafık olmayan fazla zekâvet-i betra tesir etmiştir.” Sti:70
“İkinci sebeb: "Hutbe, bazı suver-i Kur'aniyenin nasihatları anlaşılmak içindir." Evet eğer
millet-i İslâm, İslâmiyetin zaruriyatı ve müsellematı ve malûm olan ahkâmını, ekseriyet
itibariyle imtisal edip yerine getirseydi, o vakit nazariyat-ı şer'iye ve mesail-i dakika ve
nasayih-i hafiyeyi anlamak için, bildiği lisan ile hutbe okunması ve suver-i Kur'aniyenin -eğer
mümkün olsaydı- tercümesi ... belki müstahsen olurdu. Fakat namaz, zekat, orucun vücubu ve
katl, zina ve şarabın haramiyeti gibi malûm olan ahkâm-ı kat'iyye-i İslâmiye mühmel kalıyor.
Avam-ı nas, onların vücubunu ve haramiyetini ders almağa muhtaç değiller. Belki teşvik ve
ihtar ile o ahkâm-ı kudsiyeyi hatırlatıp, İslâmiyet damarını ve iman hissini tahrik etmekle
imtisallerine teşvik ve tezkire ve ihtara muhtaçtırlar.” S:483
Hz.Üstadın Yeğeni Abdürrahman Diyor ki:
“Amcam bediüzzaman bir müddetten beri akıl ile değil akıl ile değil sırf kalb ile mesaile
müteveccih oluyor. Kalbine vazıhan bir şey zuhur etse, bana yazdırıyor ve diyor: “İlim odur
ki kalbde yerleşsin. Yalnız akılda olsa insana mal olmuyor.” Hem de diyor ki: “şu mesail
yalnız kavaid-i ilmiyye değil, belki vicdanen esas ittihaz ettiğim bazı desatir-i kalbiyemdir.”
Asar-ı Bediiyye:634
“Hadsiz salât ü selâm ol Peygamberimiz Muhammed Mustafa (A.S.M.) üzerine olsun ki,

¬»«Ÿ²'«ž²! «•¬*@«U«8 «v±¬W«#ž

demiş: ö ö

¬ a²\¬%ö Yani; benim insanlara Cenab-ı Hak tarafından bi'setim ve gelmemin

ö

ehemmiyetli bir hikmeti, ahlâk-ı haseneyi ve güzel hasletleri tekmil etmek ve beşeri
ahlâksızlıktan kurtarmaktır.” H:18
Gaye fazilettir
“Amma hikmet-i Kur'aniye ise nokta-i istinadı, kuvvet yerine "hakk"ı kabul eder. Gayede,
menfaat yerine "fazilet ve rıza-yı İlahî"yi kabul eder. Hayatta, düstur-u cidal yerine
"düstur-u teavünü" esas tutar. Cemaatlerin rabıtalarında, unsuriyet ve milliyet yerine "rabıta-i
dinî ve sınıfî ve vatanî" kabul eder. Gayatı, "hevesat-ı nefsaniyenin nâmeşru tecavüzatına sed
çekip ruhu maaliyata teşvik ve hissiyat-ı ulviyesini tatmin etmektir ve insanı kemalât-ı
insaniyeye sevkedip insan etmektir." Hakkın şe'ni ise, ittifaktır. Faziletin şe'ni, tesanüddür.
Teavünün şe'ni, birbirinin imdadına yetişmektir. Dinin şe'ni uhuvvettir, incizabdır. Nefs-i
emmareyi gemlemekle bağlamak, ruhu kemalâta kamçılamakla serbest bırakmanın şe'ni,
saadet-i dâreyndir.” S:133
“Evet hakikî terakki ise; insana verilen kalb, sır, ruh, akıl hattâ hayal ve sair kuvvelerin
hayat-ı ebediyeye yüzlerini çevirerek, herbiri kendine lâyık hususî bir vazife-i ubudiyet ile
meşgul olmaktadır. S:322
Vicdanın anasır-ı erbaası ve ruhun dört havassı olan irade, zihin, his, latife-i Rabbaniye,
herbirinin bir gayat-ül gayatı var: İradenin ibadetullahtır. Zihnin marifetullahtır. Hissin
muhabbetullahtır. Latifenin müşahedetullahtır. Takva denilen ibadet-i kâmile, dördünü
tazammun eder. Şeriat şunları hem tenmiye, hem tehzib, hem bu gayat-ül gayata sevkeder.”
H:136
Faziletsizden İyilik Beklenmez
 İLİM AMEL İÇİNDİR 3

“S- Bazı nas, senin gibi mana vermiyorlar. Hem de bazı Jön Türklerin a'mal ve etvarı pis
tefsir ediliyor. Zira bazı ramazanı yer, rakı içer, namazı terkeder. Böyle, Allah'ın emrinde
hıyanet eden, nasıl millete sadakat edecektir?
C- Evet, neam.. hakkınız var. Fakat hamiyet ayrı, iş ayrıdır. Bence bir kalb ve vicdan
fezail-i İslâmiye ile mütezeyyin olmazsa, ondan hakikî hamiyet ve sadakat ve adalet
beklenilmez. Fakat iş ve san'at başka olduğu için, fâsık bir adam güzel çobanlık edebilir.
Ayyaş bir adam, ayyaş olmadığı vakitte iyi saat yapabilir. İşte şimdi salahat ve mehareti, tabir-
i âherle fazileti ve hamiyeti, nur-u kalb ve nur-u fikri cem'edenler vezaife kifayet etmezler.”
Mü:20
İman Yalnız İlim Değil
“Hem iman yalnız ilim ile değil, imanda çok letaifin hisseleri var. Nasılki bir yemek
mideye girse, o yemek muhtelif a'saba, muhtelif bir surette inkısam edip tevzi olunuyor. İlim
ile gelen mesail-i imaniye dahi, akıl midesine girdikten sonra, derecata göre ruh, kalb, sırr,
nefis ve hâkeza letaif kendine göre birer hisse alır, masseder. Eğer onların hissesi olmazsa,
noksandır. İşte Muhyiddin-i Arabî, Fahreddin-i Râzî'ye bu noktayı ihtar ediyor.” M:331
Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri diyor ki:
"Risale-i Nur başka kitablar gibi yalnız ilim vermiyor; onun manevî dersi de vardır."
İşte bu manevî dersin tesiridir ki:
Risale-i Nur'u okuyanların ruh ve kalbleri, vicdan ve latifeleri o feyyaz dersten hisselerini
ve gıdalarını alıyorlar. Bu manevî dersin nüfuzu değil midir ki; Nur Risalelerini okuyanların
manevî âlemleri İlahî nurlarla yıkanıyor ve İlahî bir cazibe ve İlahî bir tesir ile iman
hakikatlarına müsahhar ve meftun ve meclub bir hale gelerek Allah ve Resulullah yolunda
yükseliyorlar.” G:256
Bahsimiz olan ilmin, fazileti netice vermesi ve kemal sıfatlarını kazandırması ve bu sıfatların fiili
hayatta görünmesi ile alâkalı olarak Risale-i nur’dan icmalî hükümler halinde birkaç nümunesini
kaydederiz. Yani hakiki bir nurcu:

1- İhlası esas alır. Yani hizmet-i diniyede Rıza-yı İlâhîden başka maksadlara ve şahsi menfaatlere göz
dikmediği, fiiliyatında görünür.
2- Sadakatla hizmet eder.Yani, kitabta gösterilen düsturlara tavizsiz bağlılığını fiilen gösterir.
3- Ahirzaman fitnesinin cemiyette intişar eden bid’alarından uzak durmaya dikkat eder.
4- Lâübaliyane hareketlerden kaçarak ciddiyeti muhafaza etmeye gayret edip,vakarlılığı
hareketleriyle telkin eder.
5- Teferruatta ve şahsî hukukta müsamahakâr davranıp ihtilâf çıkarmaz.Ancak hukuk-u
umumiyede münakaşalara girmeden hakkı müdafaa ve tebliğ eder.
6- İktisada riayet eder ve medeniyet-i hazıranın israflı hayatından ve fantaziyelerinden fikren ve
fiilen uzak durmaya gayret eder.
7- Siyaset-i hazıranın meraklarından ve alâkalarından uzak durur.
8- Hayatta istiğna düturunu esas alıp meslek-i Nuriyenin izzetini koruduğu hayatında müşahede
edilir.
9- Müsbet hareket eder.Tarafgirane çekişmelere ve mücadelelere girmez.
10- Enaniyet,hodfüruşluk,riya,hubb-u cah,teveccüh-ü nas gibi hissiyatın te’sirinde kalmayıp
hayatında tevazukârlık gibi haller görülür
11- Ciddî bir gayesi olup dava adamı evsafına sahib olur.
12- Hürmete lâyık olanlara samimî hürmet eder.
13- Aslâ yalan söylemez.Sözüne itimad edilir.
 İLİM AMEL İÇİNDİR 4

14- Gayetle şefkatli ve halim-selimdir.zulmetmez.

15- Mürüvvetkâr olur.Beşeri münasebetlerinde ifrat-tefritten uzak bir istikamete sahibdir.

16- Din yolunda fedakârlık gösterir.Şahsî menfaatini millî menfaate feda eder.Hak ve hakikate
dokunulduğu zaman neme lazım demez, hassasiyet gösterir.

17- Füzuli ve malayani konuşmalara girmez.

İşte bu sayılan güzel hasletler gibi daha pek çok secaya-yı hasene fiiliyatında, yaşayışında görünür.
Lisan-ı haliyle de Kur’anı okur. Aksi halde,yani böyle seciyeleri lisanen söyleyip fiiliyatında göstermeyen
ve kitabı okuyup dinlediği halde hissiyatına göre hareket edenin ilmi, kalbine inmemiş demektir.

Bu anlatılan güzel seciyeler, Risale-i Nurun çok yerlerinde lafzen veya bilmana zikredilip ders verilir.

Zamanımızın bozuk şartları içinde mezkür meziyetlerin kazanılması müşkil olduğundan bu meseleye
bi-l-irade teveccüh etmek, gayetle ciddiyet kazanmıştır. Aksi halde içine girilen acib gafletten haşirde
uyanılacaktır.

Bediüzzaman hazretleri diyorki:

“Kabir, âlem-i âhirete açılmış bir kapıdır. Arka ciheti rahmettir, ön ciheti ise azabdır.
Bütün dost ve sevgililer o kapının arka cihetinde duruyorlar. Senin de onlara iltihak zamanın
gelmedi mi? Ve onlara gidip onları ziyaret etmeğe iştiyakın yok mudur? Evet vakit yaklaştı.
Dünya kazuratından temizlenmek üzere bir gusül lâzımdır. Yoksa onlar istikzar ile ikrah
edeceklerdir.” Ms129
“Seni intizar etmekte ve senin de sür'atle ona doğru gitmekte olduğun "", dünyanın zînetli,
lezzetli şeylerini hediye olarak kabul etmez. Çünki dünya ehlince güzel addedilen şey, orada
çirkindir.
Düşmanlar ve haşerat-ı muzırra arasında bir saat durmakla dost ve büyükler meclisinde
senelerce durmak arasındaki müvazene, kabir ile dünya arasındaki aynı müvazenedir.
Maahaza, Cenab-ı Hak da bir saatlik lezzeti terketmeye davet ediyor ki, senelerce dostlarınla
beraber rahat edesin. Öyle ise, kayıdlı ve kelepçeli olarak sevkedilmezden evvel, Allah'ın
davetine icabet et.” Ms:125
“İ'lem Eyyühel-Aziz! Yarın seni zillet ve rezaletlere maruz bırakmakla terkedecek olan
dünyanın sefahetini bugün kemal-i izzet ve şerefle terkedersen pek aziz ve yüksek olursun.
Çünki o seni terketmeden evvel sen onu terkedersen, hayrını alır, şerrinden kurtulursun. Fakat
vaziyet ma'kuse olursa, kaziye de ma'kuse olur.” Ms:188
“Fâni mahbubattan kat-ı alâka etmek, o mahbublar onu terketmeden evvel o onları

terketmek cihetiyle Mahbub-u Bâki'ye hasr-ı muhabbeti ifade eden ]¬5@«A²7!

ö«a²9«! ]¬5@«" @«<ö olan birinci cümlesi: "Bâki-i Hakikî yalnız
ö ö

sensin. Masiva fânidir. Fâni olan elbette bâki bir muhabbete ve ezelî ve ebedî bir aşka ve ebed
için yaratılan bir kalbin alâkasına medar olamaz." manasını ifade ediyor. "Madem o hadsiz
mahbubat fânidirler, beni bırakıp gidiyorlar; onlar beni bırakmadan evvel ben onları

]¬5@«A²7! «a²9«! ]¬5@«" @«<ö ö ö ö demekle

bırakıyorum.” L:15
 İLİM AMEL İÇİNDİR 5

“Madem dünya bir gün bize haydi dışarı diyecek, feryadımızdan kulağını kapayacak, o bizi
dışarı koğmadan biz bu hastalıklar ikazatıyla şimdiden onun aşkından vazgeçmeliyiz. O bizi
terketmeden, kalben onu terke çalışmalıyız.” L:208
Kalbde hissiyat-ı vicdaniye şeklinde sabitleşmiyen ilim yalnız akılda kalıp fiilî ve
amelî tezahürleri görülmez.1 Nitekim bazı rivayetlerde, âhizzamanda ümmetin Kur’an
okuyacağı fakat boğazlarından aşağı geçmiyeceği (yani vicdanda, kalbde
seciyeleşmiyeceği) bildirir. (R.E. 301, 302) (Bak: 1586, 3883.p. da dip notu) (Daha geniş
tafsilat için: Ehadisin elifbaya göre tanzimli fihristesi olan miftah-ı künûz-is-sünne isimli
eserde Kur'an maddesinin 2. notuna bakınız.) (İslâm Prensipleri Ansiklopedisi. P.
3969/1)

1
Kişide ilmî enaniyetleri artırır.