- 1618 r. (utwór przepisany dla Kongregacji Zwiastowania NMP)
- Pół roku wcześniej próbował wydać swój debiut “Lekcyje Kupidynowe”, ale trafił do indeksu ksiąg zakazanych; mimo tego próbował wydać, ale zmogła go choroba, co uznał za znak od Boga, skarcenie go - Bardzo alegoryczny obraz przemiany bohatera - Łódź metaforą życia, a w schrystianizowanej wersji także Kościoła (to też występuje u Skargi) - W przedmowie wskazuje na odmienne postrzeganie rzeczywistości, wyjaśnia swoją postawę, gdy pisał “Lekcyje Kupidynowe” - Inspiracja “Gofredem albo Jeruzalem wyzwoloną” w przekładzie Piotra Kochanowskiego, ale także elegiami pokutnymi Hieronima Morsztyna; dużo też czerpał z “Wyznań” św. Augustyna - Widoczne pokrewieństwo z emblematami - “I lubo praca moja mała będzie lub w moję Łódkę mało co ich wsiędzie”: dotyczy jego poezji, jego twórczość nie zostanie doceniona, mało osób wsiądzie do “jego łódki”, czyli do dzieła - Mówi jak matka namawiała go do wiary, później śmierć matki, po której pojawia się “zła swawola” - Motyw pasterski, pasterze wzorem cnoty, a na ich czele starzec (pasterze śpiewają pieśni) - Szeroka droga, otwarta brama prowadzi do złego, tylko wąskie ścieżki prowadzą do cnoty i Boga - PL jako grzesznik, który za sprawą Boga przychodzi do chaty pustelnika - Opis ogrodu i kwiatów (hiacynt, narcyz, fiołek, krzak róży) - Obrazy świętych przywołane (Piotr, Augustyn, Hieronim, Cypryjan, Maryja, Magdalena), też grzeszyli, a są teraz świętymi, odnaleźli dobrą drogę; pojawia się też Adam