(Original PDF) Writing and Reporting

for the Media 11th Edition

Go to download the full and correct content document:
https://ebooksecure.com/product/original-pdf-writing-and-reporting-for-the-media-11th
-edition/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

(eBook PDF) Writing and Reporting for the Media 12th

Edition

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-writing-and-reporting-
for-the-media-12th-edition/

(eBook PDF) Writing and Reporting for the Media:

Workbook 12th Edition

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-writing-and-reporting-
for-the-media-workbook-12th-edition/

(eBook PDF) Writing for the Mass Media 9th Edition

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-writing-for-the-mass-
media-9th-edition/

(eBook PDF) News Reporting and Writing 12th Edition

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-news-reporting-and-
writing-12th-edition/
News Reporting and Writing 13th Edition (eBook PDF)

http://ebooksecure.com/product/news-reporting-and-writing-13th-
edition-ebook-pdf/

(eBook PDF) Writing for the Mass Media 9th Edition by

James G. Stovall, when

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-writing-for-the-mass-
media-9th-edition-by-james-g-stovall-when/

Literature and the Writing Process 11th Edition (eBook

PDF)

http://ebooksecure.com/product/literature-and-the-writing-
process-11th-edition-ebook-pdf/

(eBook PDF) Public Relations Writing and Media

Techniques 8th Edition

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-public-relations-
writing-and-media-techniques-8th-edition/

(eBook PDF) Writing and Reporting News: A Coaching

Method 8th Edition

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-writing-and-reporting-
news-a-coaching-method-8th-edition/
 CONTENTS

Preface ......................................................................................... xv
SECTION I THE TOOLS OF JOURNALISM ........................................................ 1
Chapter 1 JOURNALISM TODAY...................................................................... 3
The Journalism Profession ............................................................3
Technology and Journalism ....................................................... 4
More News from More Sources .....................................................5
The News as a Business ................................................................6
What Does It Take to Be a Successful Journalist? .......................7
Journalism Terms ...................................................................... 9
Journalism Style .......................................................................... 10
The Writing Coach: The “N.E.R.D.” Factor
in Getting a Job................................................ 11
Chapter 2 SELECTING AND REPORTING THE NEWS ..................................12
News Characteristics and News Elements ................................. 13
Types of News: Hard News and Soft News.................................. 17
Applying The Elements of News .............................................. 18
The Concept of Objectivity ............................................................ 18
Public Journalism .....................................................................19
What Is Not Newsworthy? ............................................................ 19
Questions for Evaluating News ................................................ 20
The Importance of Accuracy ........................................................20
Reporter’s Guide to Accuracy .................................................. 23
Guest Columnist: Why I Stayed at a
Small-Town Newspaper ................................. 23
Exercises ...................................................................................... 25
Chapter 3 NEWSWRITING STYLE ................................................................. 27
Simplify Words, Sentences and Paragraphs ............................... 27
The Tone of News ..................................................................... 28
Combining Long and Short Sentences .................................... 29

vii

00-Bender-FM.indd vii 27/12/14 1:01 PM

 viii Contents

A Sample of Prize-Winning Writing ......................................... 30

One Sentence, One Idea ........................................................... 30
Eliminate Unnecessary Words ..................................................... 31
Examples of Wasted Words ..................................................... 31
Repetitive Phrases ................................................................... 31
When One Word Will Do ........................................................... 32
Quiz ............................................................................................... 32
Remain Objective ..........................................................................33
Respecting Diversity ....................................................................33
Effective Use of Pronouns ........................................................ 35
Reporter’s Guide to Newswriting Style ................................... 36
Don’t Write Like This ................................................................ 36
Exercises ...................................................................................... 37
Chapter 4 THE LANGUAGE OF NEWS ..........................................................45
The Effectiveness of Words..........................................................45
Mastering Grammar .....................................................................46
Basic Sentence Structure ............................................................46
Parts of Speech ........................................................................ 46
Common Grammatical Errors ..................................................... 51
Spelling ......................................................................................... 57
Punctuation .................................................................................. 57
Writing Like a Pro ......................................................................... 57
Punctuation Marks ...................................................................58
Problems to Avoid ........................................................................60
The Writing Coach: Become a Power Lifter
When Picking Verbs ........................................61
Complete the Cliché ................................................................. 62
Reporter’s Guide to the Language of News ............................. 69
Exercises ...................................................................................... 70
SECTION II THE LAW AND ETHICS OF JOURNALISM.................................... 77
Chapter 5 LIBEL, PRIVACY, AND NEWSGATHERING ISSUES ...................... 79
Libel ..............................................................................................80
Elements of Libel Defined ........................................................ 81
Evidence of Actual Malice ........................................................85
Steps for Avoiding Libel Suits .................................................. 89
Privacy ..........................................................................................89
The Elements of Intrusion ........................................................ 90
The Elements of Publicity to Private Facts ..............................91
The Elements of False Light .................................................... 92
The Elements of Appropriation ................................................ 93
Newsgathering Issues..................................................................93
Tips for Covering News Scenes ............................................... 95

00-Bender-FM.indd viii 27/12/14 1:01 PM

 C ON T EN T S ix

Nine Categories of Records Exempt Under FOIA .................... 96

Bar-Press Guidelines ............................................................... 98
Exercises ..................................................................................... 101
Chapter 6 ETHICS ........................................................................................ 104
Ethical Decision Making ............................................................. 104
News Media Credibility ...........................................................105
Two Sets of Guiding Questions ................................................105
Six Guides to Ethical Decisions ...............................................106
Ethics Matters ............................................................................ 106
Ethics Issues Regarding Conduct .............................................. 106
Guest Columnist: How to Get Information Out
of Sources Without Cozying Up ................... 108
Ethics Issues Regarding Content ............................................... 114
The Writing Coach: Journalists Should Understand:
Victims Face Wall of Grief ............................. 116
Codes of Ethics ........................................................................... 121
Reporter’s Guide to Media Credibility .....................................122
Exercises .....................................................................................123
SECTION III THE BASIC SKILLS OF JOURNALISM......................................... 131
Chapter 7 BASIC NEWS LEADS ...................................................................133
Prewriting ................................................................................... 133
The News Lead ........................................................................... 135
Sentence Structure in Leads ..................................................... 138
The Writing Coach: Oh Where, Oh Where Does
the Time Element Go? ...................................139
Guidelines for Writing Effective Leads ...................................... 140
Avoiding Some Common Errors ................................................ 146
Reporter’s Guide to Writing Leads.......................................... 151
Exercises .....................................................................................152
Chapter 8 ALTERNATIVE LEADS .................................................................164
Criticisms.................................................................................... 168
Types of Alternative Leads ......................................................... 169
Using Questions.......................................................................... 172
Exercises .....................................................................................177
Chapter 9 THE BODY OF A NEWS STORY .................................................... 181
The Inverted-Pyramid Style ....................................................... 181
The Writing Coach: How to Find the Right
Endings to Stories .........................................189
The Hourglass Style ................................................................... 190
The Focus Style .......................................................................... 192
The Narrative Style .................................................................... 194
Using Transitions ........................................................................ 198

00-Bender-FM.indd ix 27/12/14 1:01 PM

 x Contents

Explain the Unfamiliar ............................................................... 199

Three Ways to Explain the Unfamiliar ....................................199
The Importance of Examples ..................................................... 201
The Use of Description ............................................................... 201
Describing the Aftermath of Hurricane Katrina .................... 202
The Need to Be Fair ....................................................................203
The Final Step: Edit Your Story ..................................................203
Reporter’s Guide to Writing News Stories ............................. 204
Exercises .................................................................................... 205
Chapter 10 QUOTATIONS AND ATTRIBUTION ...............................................210
Quotations................................................................................... 211
Types of Quotations ................................................................. 211
Best Reasons for Using Direct Quotations ............................. 211
When Sources Seek Quote Approval ......................................213
Defamatory Quotation Marks ..................................................215
Blending Quotations and Narrative ........................................... 215
Attribution................................................................................... 219
The Writing Coach: Do You Use Said Enough? ....................... 225
How to Identify Sources ......................................................... 225
Guidelines for Using Anonymous Sources ............................ 226
Reporter’s Guide to Quotations and Attribution .................... 227
Exercises .................................................................................... 228
Chapter 11 INTERVIEWING ........................................................................... 233
Preparing for the Interview ........................................................234
Steps in Preparing for an Interview ....................................... 235
Advantages of Thorough Research Before an Interview ...... 236
Preparation Helped FBI Interrogate al-Qaida Suspects ....... 237
Questions for Eliciting Anecdotes and Quotations ................ 238
Questions for Personality Profiles......................................... 238
Conducting the Interview ...........................................................238
Interview Traps to Avoid ......................................................... 240
Guest Columnist: Interviewing Three People
About a Deadly Accident .............................. 242
Approaches to Asking Difficult Questions ............................. 243
Seeking Details to Uncover Terrorism .................................. 244
Telephone and Email Etiquette .............................................. 244
Writing the Interview Story ........................................................246
Reporter’s Guide to Interviewing ........................................... 247
Exercises .................................................................................... 248
Chapter 12 WRITING FOR RADIO AND TV NEWS ........................................ 253
Comparing Broadcast and Print Copy ................................... 254
Story Structure ........................................................................... 255

00-Bender-FM.indd x 27/12/14 1:01 PM

 C ON T EN T S xi

Leads .......................................................................................... 255

Four Common Broadcast Leads ............................................ 256
The Body of a Story .................................................................... 256
Updating Broadcast News Stories ............................................. 256
Structures for Broadcast Stories .......................................... 257
Guidelines for Copy Preparation ................................................ 257
Examples of Updated Leads .................................................. 258
Sources for Broadcast News ..................................................... 260
Broadcast Interviewing .............................................................. 261
The Newsroom ........................................................................... 261
Writing for Your Listener ........................................................ 262
Writing for Your Announcer.................................................... 264
Reporter’s Guide to Radio and TV News Writing Style .......... 265
Exercises .................................................................................... 266
Chapter 13 DIGITAL MEDIA: ONLINE, MOBILE AND SOCIAL MEDIA .......... 270
Linear vs. Nonlinear Writing ...................................................... 271
Elements of the Story Package .................................................. 275
Blogging and Digital Media ........................................................ 277
The Writing Coach: Be Social, but Understand
the Dangers of Networking...........................281
Reporter’s Guide to Writing for Digital Media........................ 283
Exercises .................................................................................... 284
Chapter 14 VISUAL JOURNALISM ................................................................ 285
The Roots of Visual Journalism .................................................285
Visual Journalism Today ............................................................288
Code of Ethics ......................................................................... 290
The Digital News Package ......................................................... 291
Technology You Will Need ..........................................................298
Reporter’s Guide to Visual Journalism ..................................300
SECTION IV APPLYING THE SKILLS OF JOURNALISM ................................. 301
Chapter 15 SPEECHES AND MEETINGS....................................................... 303
Advance Stories ..........................................................................304
Covering the Speech or Meeting ................................................304
Common Steps for Covering Speeches or Meetings ............. 305
Follow Stories ............................................................................. 305
The Writing Coach: The Expectations of Public
Officials Toward Journalists ........................308
Internet Brings Pornography to Children ............................... 311
Vary the Location of Attribution ..............................................313
Remember Your Readers ........................................................... 313
Adding Color ............................................................................... 314

00-Bender-FM.indd xi 27/12/14 1:01 PM

 xii Contents

Reporter’s Guide to Reporting Speeches

and Meetings .................................................316
Exercises .....................................................................................317
Chapter 16 BRIGHTS, FOLLOW-UPS, ROUNDUPS,
SIDEBARS AND OBITUARIES..................................................... 329
Brights ........................................................................................ 329
Follow-ups .................................................................................. 331
Roundups ....................................................................................333
Sidebars ......................................................................................334
Obituaries ...................................................................................336
Types of Death Reports .......................................................... 336
Sample Death or Funeral Notice ........................................... 337
Information Included in Biographical Obituaries .................. 337
Reporter’s Guide to Writing Brights, Follow-ups,
Roundups, Sidebars and Obituaries ............340
Exercises .....................................................................................341
Chapter 17 FEATURE STORIES .....................................................................348
Finding Story Ideas and Gathering Information ........................348
Universal Needs: A Tool for Identifying
Feature Stories ............................................ 349
Parts of Feature Stories............................................................. 350
Remembering 9/11 .................................................................. 350
Finding an Ending ................................................................... 352
Types of Feature Stories ............................................................ 352
Reporter’s Guide to Features ................................................. 359
Exercises .................................................................................... 360
Chapter 18 PUBLIC AFFAIRS REPORTING ................................................... 365
Qualities of a Public Affairs Reporter .................................... 366
Crime and Accidents .................................................................. 366
Guest Columnist: Developing Sources on
the Police Beat ............................................. 368
Key Police Documents ........................................................... 369
Elements of Crime Stories ......................................................371
Local Government ...................................................................... 373
Guest Columnist: Journalists Deliver the
Information the Public Needs ...................... 375
Local Government Documents .............................................. 378
Examples of School Records Open to the Public .................. 379
Courts .........................................................................................380
Reporter’s Guide to Public Affairs Reporting ........................ 386
A Note About This Chapter’s Exercises ..................................... 387
Exercises ....................................................................................388

00-Bender-FM.indd xii 27/12/14 1:01 PM

 C ON T EN T S xiii

Chapter 19 INTRODUCTION TO INVESTIGATIVE REPORTING ..................... 401

Investigative Reporting in American Journalism ......................402
What Is Investigative Reporting?................................................403
Whom and What to Investigate ..................................................404
Guest Columnist: Developing Investigative
Story Ideas ...................................................405
Developing an Investigative Story ..............................................406
Three Types of Documents .....................................................410
The Investigative Interview ........................................................ 412
Writing the Investigative Story ................................................... 412
Using Technology in Investigative Reporting ............................. 414
Ethical Issues in Investigative Reporting ................................... 418
Reporter’s Guide to Investigative Reporting .......................... 420
Chapter 20 JOURNALISM AND PUBLIC RELATIONS ................................... 421
What Is Public Relations?........................................................... 421
Becoming a Public Relations Practitioner.................................423
Working With News Media ......................................................... 424
Tips for Effective News Releases .............................................. 424
Types of News Releases......................................................... 425
From the Journalist’s Perspective: Working with
Press Releases........................................................................... 426
The No. 1 Problem: Lack of Newsworthiness ........................... 427
Focusing on the News ................................................................ 428
Tightening the Writing ................................................................ 429
The No. 2 Problem: Lack of Objectivity ..................................... 429
Eliminating Puffery ....................................................................430
Other Problems with News Releases ........................................430
Reporter’s Guide to Public Relations ..................................... 432
Exercises ....................................................................................433
Appendix A City Directory.............................................................................. 439
Appendix B Rules for Forming Possessives ................................................. 455
Appendix C Answer Keys ............................................................................... 459
Credit Lines ................................................................................ 469
Index ............................................................................................471

00-Bender-FM.indd xiii 27/12/14 1:01 PM

00-Bender-FM.indd xiv 27/12/14 1:01 PM
 PREFACE

T
he numbers for The New York Times reflect the situation for many U.S.
newspapers in the 21st century. The average daily circulation for the print
edition of The Times is about 730,000. But another 1,133,000 read The
Times online, for a total daily circulation of about 1,865,000. That reflects
an increase in total readership over previous years. But online circulation is less
lucrative than print circulation. During a recent three-month period, The Times
brought in $159 million in advertising revenue, but only $38 million—less than
24 percent—came from digital advertising. In fact, The Times now brings in
more revenue from circulation than from advertising, a reversal of the pattern
that had prevailed in the news business since the late 19th century.
The readership and revenue numbers for The Times and for most other news
organizations reflect a changing industry. More and more Americans turn to dig-
ital devices—computers, tablets, smartphones—for news. But in the digital world,
advertisers are less dependent on traditional news and entertainment media for
access to the consumers they want to attract.
As the news business has changed, so have the expectations for the men and
women starting careers in journalism. Journalism schools and departments are
rethinking their curriculums as they try to figure out what sets of skills will best
prepare their graduates to find and hold jobs. At some schools, students are learn-
ing how to write HTML code, tell stories visually, develop and manage databases
and even design video games. Other schools want students to become proficient
in multiple skills, such as shooting still and video images and creating webpages,
as well as the more traditional journalistic skills. A few schools have closed their
journalism programs or merged them with other departments and majors.
At the same time, however, news editors and producers who hire journalism
graduates want employees with solid skills in the core of writing, editing and re-
searching. They want journalists who can think critically to evaluate information
and work in teams to develop and present stories to readers and viewers.
Just as the news business has been changing and as journalism education
has been changing, this textbook has been changing, too. We have added chap-
ters on such things as writing for digital media and visual journalism. At the
same time, however, we remain committed to emphasizing the basic skills of
journalism, skills that will be demanded of all journalists, no matter whether
they are writing for a traditional newspaper, a television station, an online news
organization, a blog or a public relations organization. Every journalist must be xv

00-Bender-FM.indd xv 27/12/14 1:01 PM

 xvi Preface

able to write clearly and correctly and make complicated issues understandable
and interesting.
The function of journalism that sets it apart from other jobs and businesses
involved with communication is its role in providing citizens in a democracy with
the information they need to govern their society. As James Madison said nearly
190 years ago, “Popular government without popular information, or the means
of acquiring it, is but a prologue to a farce or a tragedy or perhaps both. Knowl-
edge will forever govern ignorance. And a people who mean to be their own gov-
ernors must arm themselves with the power that knowledge gives.”
Self-government in the 21st century requires citizens to confront such issues
as health care, global warming, criminal justice, economic stability, interna-
tional trade, war and diplomacy. The catalogue of issues is long and daunting. If
citizens are going to be able to make sound decisions about these issues, they
need reliable information. And most citizens will get the bulk of their informa-
tion from journalists. The journalists who are best able to provide that informa-
tion will be ones who have a broad understanding of how society works and the
ability to explain the issues and how they affect citizens in an understandable
and interesting manner.
Successful reporters possess two traits:

1. They are engaged in the world around them.

2. They are articulate.

Being engaged in the world means reporters have a high degree of curiosity
about their beats and life in general and they feel empathy for the people who are
the subjects of their stories. Curiosity helps reporters see story ideas in almost
everything around them and develop the stories assigned to them.

● Many communities have charter schools, which are supported with tax
money but exempt from some of the requirements placed on public schools.
Do students in charter schools perform as well as students in ordinary public
schools? Do charter schools enroll the same proportion of students with dis-
abilities or students whose native language is not English as public schools?
● Civil forfeiture laws allow states to confiscate money and property obtained
illegally, as through the sale of illegal drugs, and use the money to finance law
enforcement. What do state and local governments do with the money and
property they confiscate? Are the people whose property is confiscated always
convicted of crimes?
● States offer tax incentives to lure businesses so as to provide more jobs for
their citizens. What businesses are getting these tax incentives? How much
do they cost and how many jobs do they create?

These are just a few examples of the kinds of questions and the kinds of stories
journalists can generate if they have curiosity. Reporters must constantly ask
about the details of their beats, even when they have no expectation the answers
will lead to stories. No reporter can predict what tidbit of information may help
unravel a great story. But even the information that yields no story might help the
reporter understand and explain events to readers and viewers.

00-Bender-FM.indd xvi 27/12/14 1:01 PM

 PREFA CE xvii

Being engaged also means having empathy for the sources and subjects of news
stories. People in the news often confront highly emotional situations. The sources
and subjects may be victims of crime or the relatives of a victim; they may be
people who have lost loved ones in a plane crash; they may be athletes who have
just suffered a defeat; or they may be community residents worried about how a
proposed development might affect their lives and their property. A story about a
knife attack by a male employee on a female supervisor is not just an antiseptic
crime story or an exercise in deductive logic. It is a story about anger, frustration,
betrayal, terror and humiliation. A reporter who cannot empathize with the
people involved cannot truly understand their experiences or tell their stories.
The ability to empathize does not require reporters to abandon objectivity and
impartiality. Empathy differs from sympathy. Sympathy requires one to have the
same feelings as another or to achieve a mutual understanding with another. Em-
pathy involves projecting one’s personality into that of another so as to under-
stand the other person better. Reporters who have empathy for others can
understand them without embracing or approving their emotions. Empathy is
consistent with objectivity; it also is indispensable for producing a truly objective
and thorough story. If reporters cannot understand the emotional states of the
people they write about or assess the emotional changes events inflict on sources,
they will fail to report the full story.
Curiosity and empathy enable reporters to get the who, what, when, where,
why and how of a story. Putting those elements into a coherent, interesting and
readable story requires that reporters be articulate, which combines at least two
skills. One is the ability to use words effectively, to select the appropriate words
and use them correctly and to arrange them in sentences that are grammatically
correct and properly punctuated. The other skill is the ability to organize the ele-
ments of the story—the facts, the quotations and the anecdotes—in a manner that
is captivating, informative and dramatic.
Reporters who understand grammar and diction can construct sentences that
are clear and precise. The following sentences contain the same words but mean
different things, simply because one word is in a different location:

She kissed only him on the lips.

She kissed him only on the lips.

A skillful writer understands that in the first sentence, “only” limits whom she
kissed, and in the second sentence, it limits where she kissed.
A skillful writer also knows that one of these sentences accuses the subject of
a crime:

Wanda sent her husband Bob to the store.

Wanda sent her husband, Bob, to the store.

The first sentence uses “Bob” as an essential modifier of “husband,” meaning that
Wanda has more than one husband and the one she sent to the store is Bob. The
sentence implies Wanda has committed the crime of bigamy. The second sen-
tence, because it uses commas before and after “Bob,” makes it clear that Wanda
has only one husband, and his name is Bob.

00-Bender-FM.indd xvii 27/12/14 1:01 PM

 xviii Preface

The ability to construct clear, correct sentences is fundamental. But a news

story may contain nothing but clear, correct sentences and still be impossible to
read because the writer has failed to organize the material. Readers crave organi-
zation; if they do not find it, they stop reading. A story that jumps from one topic
to another and back to the first without any sense of direction will confuse read-
ers and drive them elsewhere for information. Reporters need to know how to
organize information so its significance and drama become clear.
All of the skills one needs to become a great reporter—curiosity, empathy, a
knowledge of grammar and the ability to organize stories—are skills a student
can learn. Some students may learn them more easily than others, or some may
develop one set of skills more than the others. But anybody who can handle
college-level course work can cultivate the skills a professional reporter needs.
The 11th edition of this textbook offers many features—some new to this edition—
to help students master the skills of news reporting.

NEW FEATURES IN THE ELEVENTH EDITION

As with the previous editions of this textbook, the 11th edition contains several
changes. It also adheres to the approach and practice Fred Fedler developed
when he created this textbook nearly 40 years ago. The co-authors who have
taken over much of the responsibility for this book hope longtime users will be
comfortable with it and new users will find it attractive.
Although the 11th edition contains hundreds of changes, some major ones are
worth noting:

● Foremost is the change in title to “Writing and Reporting for the Media”
from “Reporting for the Media.” We think the new title accurately reflects
the objectives of the book for developing the abilities of journalism student
to gather and evaluate information and to present it in a clear and interest-
ing manner.
● The book contains two entirely new chapters. Chapter 14, “Visual Journal-
ism,” explains the basics of what journalists entering today’s job market will
have to do to create video and audio content, incorporating it in news stories
for delivery over the Web. Chapter 19, “Introduction to Investigative Report-
ing,” explores how to begin developing skills in an essential aspect of Ameri-
can journalism. The chapter on investigative reporting replaces the old
“Advanced Reporting” chapter.
● The chapter on grammar and spelling has been revised and combined with
Chapter 4, “The Language of News.” The discussion of the parts of speech has
been greatly condensed while the treatment of basic grammatical errors has
been expanded.
● The chapter “Selecting and Reporting the News” has been moved earlier in
the book. The discussion of news judgment was considered so basic to a
newswriting and reporting class that it should come as early as possible in
the book.
● The book contains many more visual elements. The number of photographs,
information graphics and cartoons has been greatly expanded, and many
of those visual elements are in full color.

00-Bender-FM.indd xviii 27/12/14 1:01 PM

 PREFA CE xix

● The text for nearly every chapter has been revised and rearranged to create
more entry points to the text and break up the long columns of gray type. A
number of sidebars have been created for most chapters. Often these sidebars
have information that was in the text previously but which seemed to inter-
rupt the flow of the presentation of major ideas. In other cases, the sidebars
have information that is new to the book.
● The text is shorter by nearly 20 percent. Every chapter has been trimmed.
This keeps the text more tightly focused on key concepts and helps lower the
cost of the book so it remains affordable for students.
● The Web presence (www.oup.com/us/bender) for the book has been
expanded. The website, which is password protected so that only instructors
and students will have access, includes many new and old exercises. Some
of the exercises are self-graded so that instructors can have their students
complete them online and then download the scores to their computers or
to course management software.
● The summary of the AP Stylebook is being published as a separate pamphlet
and packaged with the textbook. This was a late addition to the 10th edition,
but it proved popular and will be retained for this and future editions.
● New and updated examples have been added throughout the book. Many deal
with news events that have occurred since the writing of the 10th edition,
such as the Boston Marathon bombing and the shootings at Sandy Hook Ele-
mentary School in Connecticut.
● New columns have been written specifically for this book. Paula Lavigne, an
investigative reporter for ESPN, has written a column on developing story
ideas, and Andrew Nelson, a reporter with the Omaha (Neb.) World-Herald,
offers some tips on covering the police beat. The book retains a number of
columns on writing by Joe Hight, editor of the Colorado Springs (Colo.)
Gazette, and columns on reporting by Don Stacom of the Hartford (Conn.)
Courant. New photographs and illustrations have been added, some to
chapters that had no illustrations in the past.

OTHER FEATURES OF INTEREST

Answer Keys
Some students want more practice after they have read the chapters and worked on
their exercises. They can complete the extra exercises marked “Answer Key Provided,”
then correct their own work. The answers to those exercises appear in Appendix C.

Appendices
“Writing and Reporting for the Media” provides three appendices: (A) a city di-
rectory, (B) rules for forming possessives and (C) answer keys for some exercises.

Reporter’s Guides
Most chapters end with reporter’s guides (e.g., “Reporter’s Guide to Accuracy” in
Chapter 2) that summarize the major points covered in the chapter and help

00-Bender-FM.indd xix 27/12/14 1:01 PM

 xx Preface

students’ writing assignments based on those chapters to organize their stories

and make sure they are including all important information.

Flexibility
“Writing and Reporting for the Media” is flexible. Teachers can assign the chap-
ters in almost any order. Moreover, the book and website provide enough exer-
cises that instructors can assign their favorites and then assign extra exercises for
students who need more help. Some teachers use the book for two semesters: for
basic and advanced reporting classes. There are enough exercises for both terms.
The book can be used in general media writing classes and those specific to
newswriting and reporting. Still, those who prefer the book’s traditional empha-
sis on the print media can assign the chapters on public relations and writing for
the broadcast media as optional readings.

Hundreds of Examples
“Writing and Reporting for the Media” contains hundreds of examples from the
work of students and professionals. Each new topic or discussion of errors typi-
cally includes examples. Students are also shown how to avoid or correct errors.
Some examples have been written by prize-winning professionals, and stu-
dents can use their stories as models. For instance, examples from The Associated
Press, The New York Times, The Washington Post and several other U.S. newspa-
pers, large and small, illustrate many of the concepts discussed in the text.

Realistic and Often Genuine Exercises

This book contains a multitude of exercises, and teachers can select the ones most
appropriate for their students. Many are real. Chapter 15 (“Speeches and Meet-
ings”) includes President George W. Bush’s speech announcing the end of major
combat operations in Iraq. Chapter 18 includes exercises based on real traffic
accidents, crimes and fires. Exercises in other chapters, although fictionalized,
are drawn from real events.
To add to the realism, many of the exercises contain ethical problems: profan-
ities, sexist comments, the names of rape victims, bloody details and other ma-
terial that many editors would be reluctant to publish. Students completing those
exercises will have to deal with the problems, and their decisions are likely to
provoke class discussion.

Instructor’s Manual
The authors provide a detailed Instructor’s Manual that includes ideas, recom-
mendations, answers and quizzes. The manual’s introductory sections discuss
accuracy, grades, suggested policies and assignments. Those sections are fol-
lowed by sample course outlines and lists of the exercises that contain ethical
dilemmas and sexist remarks. Other sections provide answers for many of the
exercises. The manual also includes tests covering AP style, vocabulary, attribu-
tion and spelling.

00-Bender-FM.indd xx 27/12/14 1:01 PM

 PREFA CE xxi

Practical Approach
Like previous editions, the 11th edition is concrete, not abstract or theoretical.
Its tone is practical and realistic. Its language is readable: clear, concise, simple
and direct. Because of the book’s realism, students will encounter the types of
problems and assignments they are likely to find after they graduate and begin
entry-level jobs with the media.

Pro Challenge
Several exercises in the chapters about leads and the body of news stories are
subtitled “Pro Challenge.” Professionals have completed the exercises so students
assigned the same exercises can compare their work to that of the professionals.
The professionals’ examples appear in the Instructor’s Manual.

A Single Volume
By combining everything students need in a single volume, “Writing and Report-
ing for the Media” provides a convenient package at a reasonable price. Like ear-
lier editions, the 11th edition includes both the instructions and examples that
students need to learn to write more effectively. It also includes a multitude of
exercises so that students do not have to buy separate workbooks and stylebooks
along with the text.

A NOTE OF THANKS
Journalists are wonderful people: enthusiastic, interesting and helpful. While
working on this book, we wrote to dozens of them. Reporters, photographers and
editors from Portland to Philadelphia, from Miami to New York, answered our
letters and provided advice and samples of their work.
We would especially like to thank the many professionals who have given
us permission to quote their work: Tom Rosenstiel, the executive director of
the American Press Institute; Craig Silverman of the Toronto Star; Steve
Buttry, digital transformation editor of Digital First Media; Sue Hadden,
former editor of the Waynesboro (Pa.) Record Herald; Henry McNulty, owner
of Henry McNulty Communication Services and a former associate editor of
the Hartford (Conn.) Courant; David Cullier, an assistant professor of jour-
nalism at the University of Arizona; Matthew Stibbe, freelance journalist and
CEO of Articulate and Turbine; Roy Peter Clark, senior scholar and vice pres-
ident of the Poynter Institute for Media Studies; Don Fry, an affiliate of the
Poynter Institute for Media Studies; John Mollwitz, formerly of the Milwaukee
Journal-Sentinel, who has worked in almost every newspaper job from paper
boy to copy editor to board of directors member; Andrew J. Nelson, a reporter
for the Omaha (Neb.) World-Herald; Don Stacom, a reporter for the Hartford
(Conn.) Courant; Joe Hight, editor of the Colorado Springs (Colo.) Gazette;
Paula Lavigne, a reporter for ESPN’s Enterprise and Investigative Unit; Jack
Hart, former managing editor of The Oregonian in Portland; Scott Pohl, a
radio news reporter for WKAR in East Lansing, Mich.; Robert Gould, television

00-Bender-FM.indd xxi 27/12/14 1:01 PM

 xxii Preface

journalist and instructor at Michigan State University; and Naomi Creason,

city editor for the Carlisle (Pa.) Sentinel.
Numerous organizations, publications and news services gave us permis-
sion to quote their stories or republish their photographs: Albany (N.Y.) Times
Union, Ann Arbor (Mich.) News, Associated Press, Baltimore Sun, The Boston
Globe, Carlisle (Pa.) Sentinel, Chambersburg (Pa.) Public Opinion, Dallas
Morning News, Detroit News, Gannett News Service, Hagerstown (Md.)
Herald-Mail, Harrisburg (Pa.) Patriot-News, Lansing (Mich.) State Journal,
Los Angeles Times, Maryland Gazette (Glenn Burnie), McClatchy Washington
Bureau, New Orleans Times-Picayune, New York Daily News, New York Post,
The New York Times, Orlando (Fla.) Sentinel, Palm Springs (Calif.) Desert
Sun, Pittsburgh Post-Gazette, Society of Professional Journalists, St. Petersburg
(Fla.) Times, Time, Voice of America News, USA Today, Washington Post,
Washington Times, Waynesboro (Pa.) Record Herald and Westchester (N.Y.)
Journal News.
The following professionals completed the exercises titled “Pro Challenge”:
Naomi Creason of The Sentinel in Carlisle, Pa.; Veronica Daehn of the Omaha
(Neb.) World-Herald; Leah Farr, director of strategic communications for a
nonprofit organization in Harrisburg, Pa.; Ryan Marshall of the Gazette
Newspapers in Montgomery and Prince Georges counties, Md.; Melanie M.
Sidwell of the University of Colorado; Dane Stickney, formerly of the Omaha
(Neb.) World-Herald; Carolyn Swift of The (Easton, Md.) Star Democrat;
Gwen Tietgen, formerly of the Garden City (Kan.) Telegraph; Liz Vargo of
Shippensburg University of Pennsylvania; and Brendan deRoode West of The
Times-Tribune in Scranton, Pa. Their contributions appear in the Instructor’s
Manual.
Additional thanks for reviews and editing go to colleagues Geri Alumit Zeldes,
Michigan State University, and Patricia Mills, independent writing professional
and formerly of Ball State University; and to former students, Serena Carpenter,
Arizona State University; Julie Goldsmith, National Endowment for the Human-
ities; and Nicholas J. Robinson, Michigan State University.
For their insightful comments and useful suggestions during the development
process, thanks go to Berrin Beasley, University of North Florida; Scott Brown,
California State University–Northridge; Deborah Givens, Eastern Kentucky Uni-
versity; Joseph Hayden, University of Memphis; Marian Meyers, Georgia State
University; Neil Nemeth, Purdue University; Elizabeth Skewes, University of
Colorado; Chris Waddle, Jacksonville State University; and Cathy Werblin,
Orange Coast College.
We would also like to thank the staff at Oxford University Press. They have
worked wonders with making the text more visual, colorful, rigorous and
intellectually challenging for instructors and their students. Our thanks go
to Editor Mark Haynes, Editorial Assistant Paul Longo, Editorial Director
Patrick Lynch, Production Editor Marianne Paul, Production Manager Lisa
Grzan, Copywriter Kristin Maffei, Art Director Michele Laseau, Senior De-
signer Bonni Leon-Berman, Designer Colleen Andrews, Marketing Manager
David Jurnman, Marketing Assistant Elizabeth Geist, and Vice President and
Publisher John Challice.

00-Bender-FM.indd xxii 27/12/14 1:01 PM

 PREFA CE xxiii

ABOUT THE AUTHORS

JOHN R. BENDER is a professor in the College of Journalism and Mass Com-
munications at the University of Nebraska–Lincoln. Bender worked for six years
for the Pittsburg (Kan.) Morning Sun, starting as a reporter covering local gov-
ernment and politics. He became the paper’s assignment editor, news editor and
then managing editor. During his term as managing editor, the Morning Sun
won awards for farm coverage, photography and editorial writing. Bender has
taught at the college or university level for 30 years. He was an assistant professor
of journalism at Culver-Stockton College in Canton, Mo., for five years, and he
joined the faculty of the University of Nebraska in 1990. His teaching and re-
search areas include news reporting and writing, communications law, media
history and controls of information. In 2007, he won a College Award for Distin-
guished Teaching, and in 2011, he received UNL’s James A. Lake Award for his
work in promoting academic freedom. He is also a past executive director of the
Nebraska High School Press Association. Bender has held a number of faculty
governance positions at UNL, including president of the Faculty Senate. His
bachelor’s degree is in sociology from Westminster College in Fulton, Mo. He
holds a master’s degree in journalism from the University of Kansas and a doctor-
ate in journalism from the University of Missouri at Columbia.

LUCINDA D. DAVENPORT is the director of the School of Journalism at

Michigan State University, and was recently dean of Graduate Education and
Research for the College of Communication Arts and Sciences. She received the
College of Communication Arts and Sciences Faculty Impact Award and the
Michigan State University Excellence in Teaching Award and developed about
15 different courses. Davenport participates on numerous committees concern-
ing journalism education and has been president of the board of directors for
MSU’s independent student newspaper. Davenport has earned five Top Faculty
AEJMC awards for her research that focuses mainly on newspaper ethics,
computer-assisted reporting and media history. Davenport has worked as a
newspaper reporter, broadcast news director and reporter, public relations prac-
titioner and online news editor. As an undergraduate at Baylor University,
Davenport earned a double major in journalism and radio/TV/film. She earned
a master’s degree in journalism from the University of Iowa and a doctorate in
mass media from Ohio University. Both her thesis and dissertation were firsts
about online news and information.

MICHAEL W. DRAGER is an associate professor in the Department of

Communication/Journalism at Shippensburg University of Pennsylvania. He grad-
uated with a bachelor’s degree in art from Millersville University in Pennsylvania.
While working as a newspaper reporter, Drager earned a master’s degree in com-
munication at Shippensburg University. Drager received his doctorate in mass
media from Michigan State University. As a journalist, Drager has worked as a
reporter, copy editor, editorial writer, columnist and photographer. He has also
worked in public relations as a writer and publications designer. As an educator,
Drager has 27 years of experience in both public and higher education. He has

00-Bender-FM.indd xxiii 27/12/14 1:01 PM

 xxiv Preface

taught courses in news reporting, news editing and design, digital journalism,
public relations writing, photography, photojournalism, magazine design and
media ethics. His research explores the relationship between mass media and
public policy. In addition, he has conducted workshops and seminars on the
relationship between journalism and public institutions. In 2011, Shippensburg
University recognized his commitment to diversity by presenting to him the
Dr. Martin Luther King Jr. Humanitarian Award.

FRED FEDLER taught journalism at the University of Central Florida for 38

years until his retirement in 2008. For 16 years he was the head of the UCF School
of Communication’s Journalism Division. Fedler received his bachelor’s degree
from the University of Wisconsin in Madison and then worked as a newspaper
reporter in Dubuque and Davenport, Iowa, and as a copy editor in Sacramento,
Calif. He received his master’s degree from the University of Kentucky and doc-
torate from the University of Minnesota. He conducted research in the field of
journalism but also wrote freelance for popular publications. Fedler’s other books
include “Introduction to the Mass Media,” “Media Hoaxes” and “Lessons from the
Past: Journalists’ Lives and Work—1850–1950.” In addition, Fedler served on nu-
merous committees concerned with journalism education.
Many students and teachers have written us over the years telling us what they
like and dislike about this book and suggesting new features. We have adopted
many of those ideas, and we would like to hear from you. If you have a comment
or suggestion, please write one of us:

John R. Bender Michael W. Drager

College of Journalism and Department of Communication/
Mass Communications Journalism
University of Nebraska–Lincoln Shippensburg University of
Lincoln, Neb. 68588-0474 Pennsylvania
jbender1@unl.edu 1871 Old Main Drive
Shippensburg, Pa. 17257
Lucinda D. Davenport mwdrag@ship.edu
School of Journalism
Michigan State University
East Lansing, Mich. 48824-1212
ludavenp@msu.edu

00-Bender-FM.indd xxiv 27/12/14 1:01 PM

Another random document with
no related content on Scribd:
Cilliers, die de Kommandant was, in afwezigheid van Pieter Retief. Oom
Charel stond [116]voor zijn tent, en rookte rustig een pijp toen David
aankwam. Hij was geheel uit adem, en half stokkend, zeide hij:

„Oom Charel, die Zulu’s kom aan; hullie het al die menschen in Botha’s kamp
vermoord.”

De dappere oude krijger had niets meer noodig.

„Lager maken, die Zulu’s kom,” riep hij uit. „Trek de wagens bij elkaar,” en
zoo volgde het eene bevel na het andere. David zadelde snel zijn paard af,
en liet het los staan bij zijn wagen. Hij had thans geen tijd om voor het arme
dier te zorgen hoe graag hij dit ook wilde. Integendeel hij moest eerst helpen
zorgen voor de bescherming der vrouwen en kinderen.

Een levendig tooneel vond nu plaats. In een oogenblik waren alle handen
aan het werk om de wagens in een vasten kring te trekken, zoo na mogelijk
bij elkaar. Het volk werd gezonden om bosschen en takken te kappen, om de
openingen tusschen de wagens op te vullen. Het vee werd toen zoover
mogelijk aan een anderen kant van een nabijzijnden berg gejaagd, om uit het
gezicht der Kaffers te zijn, en daar werd het aan zijn lot overgelaten.
Geweren werden schoongemaakt, en Charel Cilliers liet de ammunitiewagen
openen en deelde kruid en lood uit.

De vrouwen waren ook hier behulpzaam; zij hielpen [117]geweren

schoonmaken, en een aantal hunner waren spoedig bezig kogels te gieten in
de daarvoor bestemde kogelvormen. Oom Charel was overal; hier gaf hij
order om een opening nog dichter te maken; hier vermaande hij de jongeren
om bedaard te schieten en goed korrel te vatten, zoodat de ammunitie niet
verspild werd want „elke kogel moet zijn Kaffer krijgen;” daar weder stelde hij
angstige vrouwen en meisjes gerust; dan ging hij naar de tent van Retief, en
troostte diens vrouw, die thans helaas, het ergste vreesde.

„Oom, Charel, waar is die kanon,” vroeg David Malan op eens.

„Mijn machtig, kerel, ik hêt die heele kanon vergeet. Hij staat daar achter bij
die tent. Loop haal hem gauw met een spul kerels dan zal ons hem hier bij
den ingang plaatsen.”
De ingang was eene kleine ruimte van zoowat 8 voet breed, die thans met
takken en bosschen dicht versperd was. Het kanon werd nu hier gebracht.
Het was een oud koperen mondstuk, op een affuit dat waarschijnlijk een oud
scheepskanon was geweest, en dat door een der trekkers was
medegebracht. Het was algemeen beschouwd geweest als een nutteloos
ding, maar heden kon het toch van nut zijn.

„Ons kan niet banja met die ding schiet,” zeide Oom Charel, „want dit vat te
veel kruit, maar als [118]die Kaffers het ons hier te warm maak, dan kan ons
een paar schoten op hen los.”

„Maar ons hêt geen kogels, Oom Charel,” zeide een der Boeren.

„Ons kan die ding met stukken lood en oud ijzer laden; hullie noem dit
schroot,” zeide de heer Alfred Smith, dien wij reeds kennen als de meester
en secretaris.

„Weet jij iets van die goed af, meester?” vroeg Charel Cilliers, die zelf maar
weinig met die „goed” te doen had gehad.

„Ja, Oom Charel, zoo’n beetje” was het antwoord van den meester. „Ik heb al
met zulke dingen gewerkt.”

In der waarheid was meester vroeger matroos op een Engelsch oorlogsschip

geweest, en had hij dus wel degelijk kennis van een kanon, en toen Oom
Charel hem nu tot „kanonnier” benoemde, wees meester spoedig dat hij zijn
baantje niet vergeten had. In een oogenblik had hij een laadstok er voor
gemaakt uit een stuk hout, en een spul oude lappen en veegde hij het kanon
uit. Hij zuiverde het zundgat, en sneed een spul stokjes, waaraan hij lapjes
deed, die als lont moesten dienen en daarop liet hij door een spul volk alle
stukken oud ijzer, pot-pooten en wat maar tot „schroot” kon dienen bij
elkander maken. Met behulp der vrouwen liet hij toen kruid- [119]en
schrootpatronen maken van oud linnen en binnen zeer korten tijd stonden er
twintig ladingen kant en klaar bij het kanon.

Al dit werk nam nauwelijks den tijd van twee uur op, want men werkte met
ijver en kracht. Geen Kaffer was nog te bespeuren, en men gebruikte den tijd
om zich nog steeds beter gereed te maken en de meest zorgvuldige
maatregelen te nemen. Er waren zoo wat negentig weerbare mannen in het
kamp, buiten de kleurlingen, en een aantal dezer had men ook gewapend
met geweren zoodat het geheel der verdedigers een goed eind over de
honderd was. Een aantal spaargeweren werden aan de vrouwen gegeven
om die aan de mannen achter de wagens te overhandigen, indien hun eigen
geweren te warm werden.

Het was bijna tien uur toen een der Boeren riep: „Daar kom hullie!” en
inderdaad op den rand, die zoowat duizend treden aan de zuidzijde van het
lager was, begon zich een dichte drom Kaffers te vertoonen.

„Op jullie plek,” riep de oude Cilliers, „moet niet schiet voor hullie op ons is.
En God, de God van Israël sta ons thans bij,” voegde hij er langzaam en
eerbiedig bij.

De Kaffers schenen op den rand eene consultatie te houden, hoe om het

kamp op de beste wijze aan [120]te vallen. Zij hadden waarschijnlijk niet
verwacht, dat zij de Boeren aldus tot weêrstand gereed zouden vinden, en
dachten dat ook hier zij hen verrast zouden hebben. Eindelijk zag men een
reusachtige Kaffer, op wiens hoofd een groote vederbos prijkte, zijn armen
zwaaien en hierop begon een deel van het Zulu-impi zich te verspreiden. Zij
vormden de twee „hoorns,” totdat het geheele lager omringd was door eenige
duizenden Zulu’s. En nu volgde een helsch lawaai, dat ontzetting in de harten
der vrouwen joeg en de mannen de tanden op elkander deed knarsen. De
Zulu’s sloegen met hunne assegaaien tegen hunne schilden, en hieven hun
oorlogskreet aan. Toen—kwamen zij met een geweldige vaart van alle zijden
op het lager aanstormen.

De Boeren lieten hen naderen tot op zestig treden van de wagens, en toen
dreunden de geweerschoten, en een honderdtal Zulu’s beten in het stof.
Doch de anderen stuitten niet, doch kwamen aan. Thans vuurde elke Boer
voor zichzelve zoo snel hij kon, en schoot ieder zijn naastbijzijnden Kaffer
neder. De strijd werd fel. De geweerschoten knalden onophoulijk, en het
geraas was oorverdoovend. Bij den ingang had Charel Cilliers tien fluksche
mannen geplaatst en deze hadden hunne handen vol, om de Zulu te beletten
door de takken en bosschen te komen. Doch [121]spoedig vormden de lijken
der gevallen Zulu’s hier een breede borstwering.
David stond voor op de wagenkist van een wagen, en elke kogel uit zijn
geweer deed een Kaffer nedertuimelen. Martje stond dicht bij hem, achter
den wagen; zij had een geladen geweer in haar hand, gereed om dit aan
David te reiken, zoodra zijn eigen geweer te warm werd. Doch dit was thans
niet noodig. De Zulu’s op zulk een ontvangst niet voorbereid, en geen kans
ziende, om door den kogelregen in het lager te komen, namen de vlucht, ten
minste voor het oogenblik, en liepen zoo snel zij konden naar het randje waar
hunne makkers, die nog geen deel aan den strijd hadden genomen, stonden.

Een groot aantal der aanvallers lagen dood of gewond voor het lager; bij
verre de meesten echter van deze waren dood.

De Zulu’s hielden nu weder raad, en zij konden dit gerust doen, want zij
waren buiten het bereik der oude Sanna’s, die niet verder schoten dan uiterst
tweehonderd treden. De Boeren kregen nu een goed half uur rust, en dit was
hun uiterst welkom, want het gevecht was hevig geweest. Tot op dit
oogenblik was er slechts een Boer licht gewond, daar een stoutmoedige
Kaffer, hem met een assegaai in den arm gestoken had. De dappere kerel
liet de wond [122]door zijne vrouw verbinden, en was daarna weer even
gereed om op zijn post te gaan.

Na verloop van een half uur begon er weder beweging onder de Kaffers te
komen. Doch ditmaal veranderden zij van tactiek. In plaats van het lager te
omringen kwamen zij nu in een dichten drom aan, en dat wel direct op de
opening van het lager. Zij hadden begrepen dat dit het zwakste punt van het
lager was, en wilden nu met geweld en door hun overmacht zich hier een
weg banen. Doch Charel Cilliers bemerkte dadelijk hun doel, hij was te veel
ervaren om zich te laten verschalken. Een twintigtal man bij de wagens
latende, liet hij al de anderen post vatten in de nabijheid van den ingang.

„Nu komt mijn tijd,” zeide meester, toen hij de Kaffers zag naderen, „jullie
moet nou voor pad geven.” En met deze woorden nam hij zijn lont in de hand
en liet de vier jonge Boeren, die hem hielpen, alles in gereedheid brengen
om het kanon weder te laden, zoodra het afgeschoten was.

De Zulu’s kwamen stadig aan, tot op een afstand van tweehonderd treden;
toen maakten zij een wilden schielijken aanval op de opening. Doch de
ontvangst die zij kregen van het thans geconcentreerde vuur der Boeren,
was geenszins malsch, en toen nu meester zijn kanon tusschen de dichte
massa afvuurde, en stukken [123]ijzer door hunne rijen heenvlogen, deinsden
zij een oogenblik terug. Maar ook net maar een oogenblik—toen kwamen zij
met vernieuwden moed aan. Doch tegen den kogelregen die thans op hen
nederkletterde en tegen de drie schoten die meester snel op hen loste, was
zelfs Zulu-moed niet bestand, en met verlies van een groot aantal dooden,
sloegen zij op wilde vlucht.

„Goed gedaan meester, dat is braaf,” riep Charel Cilliers uit toen de Zulu’s
weg waren. „Daar die Oû Griet is al te kwaai voor hullie. Maar nou moet jullie
oppas, kerels; die ergste zal nog komen. Die andere Zulu’s zal ons nou pak.”

Inderdaad waren het slechts twee regimenten der „witschilden,” of jonge

krijgers die den aanval op het lager gedaan hadden.

De Ringkoppen of Zwartschilden hadden bedaard aangekeken naar het werk

hunner jongere broeders. Nu deze geheel verslagen en moedeloos
terugkwamen, stootten zij een verachtelijk Hu! Hu! uit, en maakten zij zich
gereed om te toonen hoe spoedig zij hunnen vijand overmeesterden.

Thans volgden zij weder hun oude tactiek en onder bevel van den man met
den vederbos, begonnen zij het lager te omringen. Ieder der Boeren was nu
weder op zijn ouden post. De Zulu’s sloegen als bezetenen op hunne
schilden, en hieven [124]een ontzettenden krijgskreet aan, die het bloed in de
aderen der dapperste Boeren deed verstijven. Een storm, en de Zulu’s waren
bij de wagens. Doch de Boeren weerden zich dapper; de gedachte aan de
vrouwen en kinderen gaf hun heldenmoed. De geweren knalden zonder
ophouden. De Kaffers klommen tot op de wagens, doch vonden daar ook
hunnen dood; geen Kaffer kwam het lager binnen.
 De dappere Martje schiet de Zulu neer!

David was op zijn ouden post, en Martje stond weder bij hem, met het
geladen geweer in de hand. Onze held had juist een forsche Kaffer den
doodskogel gegeven, op geen drie treden afstand, toen een tweede Kaffer,
bij den wagen opsprong, en voor David zijn geweer geladen had, den
assegaai ophief om den jongen Boer dien in de borst te boren. Davids leven
hing aan een draad. Hij trachtte instinctmatig de assegaai met zijn geweer
weg te keeren, doch hij voelde, dat de dood hem voor oogen stond. Daar
knalde een schot, en de Zulu, door een kogel in het hart getroffen, stortte
zielloos van den wagen neder. Het was Martje geweest die het schot had
gevuurd. Zij had het gevaar gezien waarin haar minnaar zweefde, en in een
oogwenk was het zware geweer aan haar schouder, en trok zij den trekker.
Doch David kon dit niet zien, want hij had geen tijd om om te kijken. Zoodra
de Kaffer nederstortte [125]laadde hij zijn geweer weder en hield hij aan met
vuren op de aanvallers.

„Martje, die ander geweer,” riep hij opeens en het dappere meisje reikte hem
dit. Zij had het weder geladen, en ontving nu het brandend heete geweer, dat
zij dadelijk begon af te koelen met koud water.

Het was inderdaad zooals Charel Cilliers gezegd had: het ergste kwam nu
eerst. Een achttal Boeren waren reeds min of meer zwaar gewond; twee
zelfs waren er gedood. Bij den ingang was de strijd het hevigst, en slechts
door het nu en dan afvuren van het kanon, dat de Zulu’s schrik inboezemde
omdat bij elk schot een aantal hunner tegelijk vielen, was men in staat deze
gevaarlijke positie te verdedigen. Op raad van Cilliers begonnen de Boeren
nu hunne geweren met „loopers” te laden, waarvan er gelukkig een geruimen
voorraad in het lager was. Op den korten afstand waren deze van meer effect
dan de kogels, en de Zulu’s vonden dit spoedig uit. Zij deden nog één
wanhopige poging om de overwinning te behalen, doch tevergeefs. Toen
sloegen zij op de vlucht; een wilde vlucht, waar geen keeren meer aan was.
Ditmaal hielden zij niet meer stil op het randje; neen zij gingen het randje
over en de jongere krijgers volgden hen zoo snel hunne voeten hen konden
dragen. [126]

De Boeren wachtten eenigen tijd om te zien of de vijand niet weder

terugkomen zou, en toen na verloop van een half uur geen vijand opdaagde,
zond Cilliers een der Boeren om te zien waar zij waren. Deze liep naar het
randje en keek behoedzaam er over. Daarop zwaaide hij zijn hoed en kwam
hij hard terugloopen.
„Oom Charel, hullie loop daar ginter over die zwart randen, en hullie loopt
nog dat het zoo barst. Terugkom zal hullie niet vandaag.”

Charel Cilliers antwoordde niet. Hij knielde neder daar in het lager, en
zwijgend volgde een ieder, mannen, vrouwen en kinderen zijn voorbeeld. En
toen ging er een dankgebed op tot den God van Abraham, van Izaäk en van
Jakob, die ook de God der Boeren was, voor de overwinning aan de
belegerden geschonken, en de redding uit hunnen nood. De stem van den
eerwaardigen, dapperen grijsaard sidderde van ontroering, en diep gevoel,
terwijl hij het gebed deed en zijn nauw hoorbaar Amen ging verloren in het
krachtig Amen! van zijne volgelingen. Zoo vochten die oude Voortrekkers;
gedurende den strijd weerden zij zich als leeuwen; na den strijd was hun
eerste gedachte om den Heer de glorie te geven van de overwinning. [127]

[Inhoud]
 HOOFDSTUK XII.

Het laat zich begrijpen, dat de Boeren vermoeid waren na de inspanning

hunner krachten, en toch was er nog werk volop. Het was reeds twee uren en
men had nog niets genoten. Eerst moest men dus den inwendigen mensch
versterken, en dit werd dan ook spoedig gedaan.

Daarna moest men de gevallen vijanden begraven. Bijna dertienhonderd

Zulu’s telde men dood, behalve een vijftig- of zestigtal gewonden. Deze
werden doodeenvoudig afgemaakt, en hoewel er personen mogen zijn, die
dit wreed mogen noemen, zoo moet men niet vergeten, dat het bloed der
Boeren natuurlijk [128]kookte, en ook dat er geen gelegenheid bestond voor
hospitalen. De gewonden kregen dus een kogel voor den kop, en daarmeê
was de zaak uit.

Een aantal diepe slooten werden toen spoedig gegraven, en daarin wierp
men de dooden, die toen met aarde en steenen bedekt werden. Hierop werd
het volk gezonden om het vee in den berg bij elkander te maken, en het terug
te brengen.

Toen de nacht viel deed Charel Cilliers sterke wachten op eenigen afstand
van het lager plaatsen, want men kon niet weten of de Zulu’s misschien geen
nachtelijken aanval zouden wagen. In het lager sliep ook elk man met het
geweer naast zich, en werden groote vuren den geheelen nacht
aangehouden. Doch de nacht ging rustig voorbij en geen vijand vertoonde
zich.

Den volgenden morgen vroeg liet Cilliers een dertigtal mannen opzadelen om
hem te begeleiden naar de andere kampen, want men was angstig omtrent
het lot der andere Emigranten. Toen men bij het kamp der Krugers kwam,
bevond men dat ook de bewoners daarvan den vorigen dag een harden strijd
hadden gehad, doch dat ook daar de Zulu’s waren afgeslagen, en dit met
verlies van slechts een doode en twee gewonden aan de zijde der Boeren.
Een aantal mannen uit dit kamp sloot zich bij Cilliers [129]aan, en men trok
naar het volgende lager, dat der De Klerks. Hier hadden de Boeren zwaar
geleden; een zestal hunner was gedood en achttien waren gewond, en ware
het niet dat het slechts een betrekkelijk gering aantal Zulu’s waren, die dit
kamp hadden aangevallen, dan was de uitslag, waarschijnlijk anders
geweest, want de ammunitie in dit kamp was juist aan het opraken, toen de
Zulu’s de vlucht namen.

Nadat ook hier een twintigtal mannen zich bij den trein aangesloten hadden,
vervolgde men in treurigheid, den weg naar het kamp der Botha’s; want hier
wist men was er geen kans geweest voor de Emigranten om zich te
verdedigen.

Het tooneel, dat zich dan ook hier voor de oogen van Cilliers en zijne
metgezellen vertoonde, was dan ook een uiterst treurige. Het kamp was eene
verwoesting. Gebroken en verbrande wagens lagen overal rond; de tenten
waren tegen den grond geslagen; het huisraad lag kort en fijn op den grond
en daartusschen lagen de lijken van mannen, vrouwen en kinderen allen
gedood door de vreeselijke steek-assegaai der Zulu’s. Eenenveertig mannen,
zesenvijftig vrouwen en eenhonderd vijfentachtig kinderen, allen blanken,
waren daar ternedergestrekt, en behalve hen nog tweehonderd drieenvijftig
kleurling-dienstboden. Een twintigtal Zulu’s hadden ook [130]het leven bij den
aanval ingeschoten. George Biggar, de jonge Engelschman van de Baai, die
gekomen was om bezigheid met de Boeren te doen, lag dood op een hoop
lijken. Het vreeselijkste van dit treurig schouwspel was dat een aantal dezer
lijken vreeselijk verminkt waren.

Een tijd lang stonden Cilliers en de zijnen in zwijgen dit alles aan te kijken.
Tranen rolden langs de wangen van de meest geharde Boeren; sommigen
weenden overluid. Maar spoedig begreep men dat het thans tijd van
handelen was. Een aantal graven werden tusschen de puinhoopen
uitgehaald, ten einde de laatste eer aan de verslagenen te bewijzen. De
zeilen der tenten werden stuk gesneden om als lijkdoeken te dienen, en
daarop begon men de lijken uit te zoeken, en ze zoo goed mogelijk in het zeil
te wikkelen.

David Malan was onder degenen, die met Cilliers waren gekomen, en hij
werkte hard samen. Hij was juist bezig om met een half dozijn anderen een
hoop lijken weg te dragen, toen hij op eens een zucht hoorde. Hij keek
nauwkeurig en luisterde. De zucht werd zacht herhaald, en scheen te komen
van een jong meisje dat onder de lijken lag.
„Hier is een vrouw, die nog leeft,” riep de jongeling verbaasd uit, en op dit
geroep kwamen er een tiental Boeren aangeloopen. [131]

Men haalde het meisje van onder de lijken weg. Zij was vreeselijk gewond en
had negentien assegaai steken ontvangen. Naast haar lag een tweede
meisje en ook zij haalde nog adem, hoewel zij eenentwintig wonden had.
Men haalde water voor de twee gewonden, maar zij waren niet in staat te
drinken. Charel Cilliers was thans nader gekomen met Gert Maritz, en zij
lieten uit een stukkene katel spoedig een draagbaar maken, en zonden de
arme gewonden naar het naastbijzijnde kamp. Hier werden zij verpleegd, en
de verwondering mijner lezers zal groot wezen, als ik hen hier vertel dat
beiden het leven behielden. De namen dezer meisjes waren Johanna van der
Merwe en Catharina Prinsloo.

Niettegenstaande de uiterste zorg door de Emigranten gebruikt, werd geen

ander levend persoon gevonden, en men ging voort met de dooden te
begraven. Den geheelen dag was men daarmede bezig en de zon was juist
aan het ondergaan, toen de laatste schop aarde op de graven geworpen
werd.

Charel Cilliers wilde eenige woorden tot de verzamelden spreken, toen

iemand uitriep: „Daar kom vijf menschen te paard aan,” en allen wendden
toen hunne oogen naar de aangewezen richting, vanwaar men de ruiters met
snelheid zag aankomen.

Binnen weinige minuten waren zij bij de Boeren, [132]en nu bleken het drie
blanken en twee kleurlingen te zijn. De blanken waren de Eerwaarde Lindley,
zendeling in Natal, en Richard Wood, en John Cane twee der Engelschen die
in de Baai woonden. De kleurlingen waren hunne achterruiters. De
Eerwaarde Lindley, die Hollandsch sprak, vroeg naar den leider der Boeren,
en beiden Cilliers en Maritz traden voor.

„Ik zie dat gij hier een treurig tooneel hebt gehad,” zeide de heer Lindley, zijn
oog over de verwoesting latende gaan.

Maritz deelde daarop het gebeurde mede, en de tranen biggelden langs de

wangen van den zendeling, toen hij de treurige tijding vernam.
Na eenig zwijgen gaf hij antwoord: „Vrienden, Gods hand drukt zwaar op u,
en het spijt mij dat ik uwe droefheid slechts vermeerderen moet. Ik en mijne
vrienden zijn naar u gekomen, om u mede te deelen dat uw leider Pieter
Retief met de zijnen op verraderlijke wijze door Dingaan vermoord is.”

En daarop deelde de heer Lindley het verhaal van dien moord aan de
aanwezigen mede, zooals hij het vernomen had uit den mond van den heer
Owen de zendeling te Umkungunhlovu, die den dag na den moord gevlucht
was naar de zendelingsstatie bij de Baai.

De arme Emigranten waren sprakeloos van droefheid. [133]Geen man was er

onder hen of hij had een familiebetrekking of een dierbaren vriend verloren,
door den moord aan Retief en de zijnen aangedaan. Cilliers wenkte den
zendeling en de twee Engelschen om met hen samen te gaan en in diepe
stilte reed men naar de lagers terug. Bij elk lager scheidde het troepje
mannen dat er behoorde, zich stil af, terwijl de overigen hunnen weg
vervolgden. Het was laat in den avond toen Cilliers met hen die uit Retiefs
lager waren gekomen, het hunne bereikte in gezelschap van den heer
Lindley en de Engelschen. Het was op langzamen stap dat men het lager
binnen reed, en de teruggeblevenen zagen dadelijk dat er iets vreeselijks
gebeurd was. Doch toen de moord aan de Bushmansrivier en de dood van
den Kommandant-Generaal en de zijnen in het lager bekend werd, toen ging
er een geween en weeklachten op die hartverscheurend waren. De vrouwen
en kinderen, vele waarvan thans weduwen en weezen waren, huilden
bitterlijk; de mannen stom, stil en verslagen. Slechts een man scheen zijn
tegenwoordigheid van geest te behouden, en dat was de Eerwaarde Lindley.
Als een waardige volger van Christus ging hij van tent tot tent om
troostwoorden te spreken tot de gebrokenen van harte, en hen te wijzen op
den grooten Redder uit ellende. [134]Over het algemeen hebben de
Emigranten weinig op gehad met de zendelingen, maar eene groote
uitzondering was voorzeker de Eerwaarde Lindley, een man die zich
uitermate verdienstelijk heeft gemaakt aan de Boeren, en wiens naam dan
ook door alle Afrikaners in eere behoort gehouden te worden. Het was een
gevoel van dankbaarheid en eer voor de nagedachtenis van dien braven
man, die de Boeren bewogen een dorpje in den Vrijstaat den naam van
Lindley te geven. Moge zijn naam steeds in eere worde gehouden! [135]
[Inhoud]
 HOOFDSTUK XIII.

Den dag na het verhaalde in het vorige hoofdstuk lieten Cilliers en Maritz de
andere lagers weten dat er op den daaropvolgenden dag eene groote
volksvergadering bij Retiefs lager zou worden gehouden, en dat daarna de
Eerwaarde Lindley godsdienstoefening zou houden.

Op den bepaalden dag, ’s morgens ten negen uren waren de Emigranten

dan ook allen bij elkander en vond de volksvergadering plaats. Charel Cilliers
werd weder eenstemmig tot Voorzitter gekozen, en na den heer Lindley
gevraagd te hebben om in het gebed voor te gaan, die dit dan ook op zeer
treffende [136]wijze deed, sprak de oude held met diepe ontroering de
vergadering toe, als volgt:

„Vrienden, wij zijn heden bij elkander gekomen om over gewichtige zaken te
spreken. Het is nu zoowat een jaar geleden sinds wij de Kolonie verlieten, om
van de dwingelandij der Engelsche Regeering verlost te worden. Maanden
lang hebben wij rondgezworven en ten laatste scheen het alsof wij in dit
schoone land rust zouden vinden. Maar heden, hoe treurig is het niet met ons
gesteld. Onze geliefde Kommandant-Generaal ligt met zesenzestig onzer
broeders dood bij Dingaans kraal, en op een paar uur afstand liggen een
aantal onzer broeders en zusters die de slachtoffers van den Zulu-koning zijn
geworden. Gevaren omringen ons aan alle kanten, en de Heer slechts weet
of binnen een week een onzer nog levend zal zijn, want elk oogenblik kan de
geheele Zulu macht op ons zijn. Onder zulke omstandigheden moeten wij
thans beslissen wat ons te doen staat, en om de opinie van het volk te
hooren is deze vergadering bijeengeroepen.”

Charel Cilliers ging zitten na deze weinige woorden gesproken te hebben, en

daarop sprong een zekere Jan Grobbelaar op en zeide:

„Vrienden, ons is hier in dit land gekomen om vermoord te worden, en voor

niets anders. Tegen [137]de Zulu’s als zij ons aanvallen kunnen wij ons niet
verweren. Onze ammunitie is bijna gedaan, en ik geloof dat niets anders voor
ons overblijft als om zoo spoedig mogelijk onze wagens op te pakken, en
terug te gaan naar de Kolonie. Liever nog onder de Engelschen dan om hier
vermoord te worden.”

Een paar stemmen riepen uit: „Ons zeg ook zoo. Laat ons hier dit land
uitgaan.”

Er ontstond thans plotseling eene ontroering in het lager, en in een oogenblik

waren de vrouw van Pieter Retief en de vrouw van Hendrik De Wet, wiens
man te Umkungunhlovu, en wiens zoon te Bushmansrivier gevallen waren, in
het midden van de vergadering, bij de tafel waar Charel Cilliers zat.

„Schaam jullie je niet?” riep Anna de Wet uit; „Is jullie mannen? Is daar niet
bloed gevallen, dat gewroken moet worden? Zal jullie nou weggaan, en zal
Pieter Retief en al onze mannen en kinderen daar bij Dingaans kraal liggen
en om wraak schreeuwen naar den Goeden God? En zullen al die menschen
bij Bushmansrivier vermoord zijn, en zal jullie niets doen om hunne
moordenaars te straffen? Foei, Jan Grobbelaar, jij is een lafaard, en die wat
saâm met jou schreeuw ook. Loopt! gaat terug! jullie mans, naar de Kolonie;
wij vrouwens zullen hier [138]blijven, en wij zullen zelf onze mans en
bloedverwanten wreken.”

Een aantal vrouwen en meisjes schaarden zich nu bij de twee vrouwen en

bewezen dat zij geheel met deze saamstemden.

Charel Cilliers had eenige moeite om de vrouwen tot bedaren te brengen, en

toen hem dit gelukt was, en er weder stilte heerschte stond een eerwaardige
oude man, Petrus Greyling, een der meest geachte Emigranten op, en vroeg
of hij kon spreken, waarop hij zeide:

„Vrienden, ik ben een oude man, en ik heb veel in de wereld doorleefd, maar
steeds heb ik een ding bevonden, en dat is, dat wij allen in de hand Gods
zijn, en moeten buigen onder Zijnen wil. Wat de Heer doet is welgedaan, en
drukt Zijn hand zwaar op ons, en kastijdt Hij ons dan doet Hij zulks om ons te
straffen voor onze zonden, en ons tot bekeering te brengen. God heeft ons
en ons volk thans zwaar beproefd, maar wie zal zeggen dat wij het niet
verdiend hebben? Wie kan de menigte onzer zonden tellen? Doch de Heer
kent die allen. Maar laten wij ons nederbuigen voor den Almachtigen, en
laten wij Hem ootmoedig om vergiffenis vragen voor onze vele zonden, en
God, die de Israëlieten in hunne diepste ellende niet verlaten heeft, zal ons
ook niet verlaten, en de heidenen niet over ons laten triomfeeren. [139]Laat
ons thans tot God bidden, en Oom Charel zal ons in het gebed voorgaan.”

Eerbiediglijk namen allen de hoeden af: eerbiediglijk knielde men neder. In

krachtige taal smeekte Charel Cilliers, zooals de Hoogepriester van Israël
eens deed, den Almachtigen Schepper van Hemel en Aarde, om de zonden
van dit Zijn volk te vergeven, en Zijn toorn niet op het te doen nederdalen.
„Gij weet, O Heer onze ellende; Gij kent onze omstandigheden; geen hulp is
er voor ons dan Gij alleen, O God! Wees ons dan genadig en verleen ons
Uwe hulp, in den naam van onzen Verlosser, Uwen Zoon, Jezus Christus
Amen!” Zoo sloot de brave leider zijn gebed, en daarop hief hij den 130sten
psalm aan:

„Uit diepten van ellende.”

en men zong toen het eerste en het vierde vers van dat heilig gedicht.

Nadat eenige tijd zwijgend en stil was voorbijgegaan, gedurende welke een
ieder met zijn gedachten scheen bezig te zijn, nam Cilliers weder het woord.

„Mannen, broeders,” zoo sprak hij: „ik wil u mijn gevoelens omtrent deze zaak
in het kort mededeelen. Ik zelf gevoel dat wij dit land thans niet kunnen
verlaten, zonder het bloed onzer geliefden gewroken te hebben. Doch wij zijn
thans te zwak om tegen Dingaan op te rukken. Daarom zal ik voorstellen
[140]dat boden worden gezonden naar onze vrienden en broeders te Winburg.
Toen wij vertrokken van Winburg, zeiden beide Kommandanten Potgieter en
Uys, dat, als wij hen ooit noodig hadden zij ons zouden komen helpen, en ik
ben zeker, dat als zij hooren in welken toestand wij zijn, zij dadelijk met alle
beschikbare macht zullen overkomen. Ondertusschen echter moeten wij nog
iets doen, en dat is wij moeten een Kommandant kiezen, want Retief is
helaas! er niet meer om ons aan te voeren en te leiden. Ik beschouw dat er
niemand beter geschikt is om Retiefs plaats in te nemen dan de heer Gert
Maritz en daarom zal ik hem als Kommandant voorstellen. Als er natuurlijk
andere voorstellen zijn, dan kunnen die thans gemaakt worden.”

De vergadering echter was blijkbaar van gevoelen dat de heer Cilliers de

rechte weg ingeslagen had. Maritz werd dan ook gekozen als Kommandant,
en het werd aan hem overgelaten om de boden naar Potgieter en Uys te
zenden. Deze vroeg toen om vrijwilligers om zulks te doen, en een
honderdtal mannen staken hunne handen op, waaruit de nieuwe
Kommandant er vier koos.

De heer John Cane, die gebroken Hollandsch sprak, vroeg toen verlof om
een paar woorden te zeggen en toen dit hem toegestaan werd, verklaarde
[141]hij, dat indien de Emigranten tegen Dingaan wilden optrekken, hij en de
andere Engelschen in de Baai gereed waren om hen te helpen, en dat zij met
een sterke macht der hun onderhoorige kleurlingen naar Umkungunhlovu
zouden gaan van de eene zijde, terwijl de Boeren dit van de andere zijde
konden doen, op die wijze zou men Dingaans macht verdeelen en zou hij
gemakkelijker overwonnen worden.

Charel Cilliers bedankte den heer Cane voor zijn edelmoedig offer, en men
besloot om zoodra men gereed was, de Engelschen in de Baai te doen
weten wanneer men tegen Dingaan zou optrekken.

Na nog verdere discussie waarin onder anderen besloten werd, dat de

andere Emigranten naar het lager van Retief zouden komen, daar men zich
dan gezamenlijk beter kon verdedigen tegen eenigen aanval der Zulu’s
verdaagde de vergadering.

Dien middag hield de Eerw. Lindley eene godsdienstoefening, waarin hij

eene hartroerende toespraak tot de Boeren hield, en hen wees op het lot der
Israëlieten in de woestijn, dat hij met het hunne vergeleek, voornamelijk
daarop wijzende dat God Zijne getrouwen nooit verlaat maar hen steeds op
de meest wonderbare wijze redt. Ook doopte hij een aantal kinderen. Ten
slotte gaf hij te kennen [142]dat hij verplicht was om den volgenden dag naar
de zendelingsstatie terug te gaan, doch dat hij hoopte om na verloop van
omtrent een maand terug te komen, en dat hij dan weder eene
godsdienstoefening zou houden.

Na afloop der godsdienstige plechtigheid, ging David Malan naar oom Gert
Maritz, en vroeg of de Eerw. Lindley ook huwelijken kon inzegenen.

„Ja David,” antwoordde Maritz, „ik zie niet in waarom hij dit niet zou kunnen
doen, als hij net die formulier van onze kerk volgt. Dit is goed dat je daarover
praat, want ik weet van een paar andere paren die ook willen trouwen, en ik
zal er met oom Charel en nog een paar broeders over praten.”

„Dit is goed, oom,” zeide David, „maar oom moet toch als het u belieft niet
zeggen dat ik met oom er over gesproken heb.”

Gert Maritz beloofde dit dan ook.

Vroeg den volgenden morgen reden twee troepjes ruiters het lager uit in
verschillende richtingen. De heer Lindley en de zijnen reden zuidwaarts, en
vier jonge Boeren met vier achterruiters, en eenige handpaarden, sloegen
den noordelijken weg in over de Drakensbergen naar Winburg. [143]

[Inhoud]
 HOOFDSTUK XIV.

Potgieter en Uys deden niet lang naar zich wachten. Nauwelijks hadden zij
de brieven van hunne stamgenooten ontvangen, of zij maakten zich voor den
tocht gereed, en het viel hun geenszins moeielijk om de noodige
manschappen bij elkander te krijgen. Tweehonderd fluksche kerels waren in
een oogwenk gereed om hen te vergezellen en contributies in kruid en lood
als ook geweren werden in menigte aangeboden. Daar er onder de Boeren
aan de Natalzijde gebrek aan meel was, nam men ook een goede
hoeveelheid er van samen, en zoo gebeurde het dat zeven wagens met de
expeditie samen gingen. [144]

Op den 7den Maart trokken de twee Kommandanten met hunne manschappen

het lager bij Blauwkrantzrivier binnen, en eenige dagen later kwamen ook de
wagens, die men achtergelaten had aan. Potgieter en Uys waren diep
getroffen toen zij al de bijzonderheden van den moord van Retief en van het
kamp der Botha’s hoorden, en Uys zwoer een duren eed dat hij het bloed van
zijn trouwen vriend en strijdmakker zou wreken. Men begon dadelijk plannen
te maken om tegen Dingaan op te trekken, maar nu kwam, ongelukkig, de
oude jaloerschheid onder de leiders weer voor den dag. Maritz als
Kommandant der Emigranten in Natal, beschouwde zich gerechtigd om aan
het hoofd der expeditie tegen Dingaan te staan, doch hiervan wilde noch
Potgieter noch Uys iets weten, en toen de koppige Maritz op zijn recht bleef
staan, dreigden de andere twee om met de hunnen naar Winburg terug te
gaan. Te vergeefs trachtte Charel Cilliers en anderen om vrede te bewaren;
Maritz voelde zich in zijn eer gekrenkt, en daar een sterke partij der
Emigranten op zijn hand was, weigerde hij volstrekt toe te geven. Eenige
zeer ergerlijke tooneelen vonden plaats, en ten laatste werd de zaak aan het
volk verwezen. Op de vergadering voor dit doel gehouden, werden er eenige
warme discussies over de zaak gevoerd, [145]maar ten laatste kwam men tot
eene schikking. Gert Maritz zou in het lager blijven als Kommandant.
Potgieter en Uys zouden gezamenlijk tegen Dingaan optrekken, doch ieder
zou het bevel over zijn eigen afdeeling voeren. Zij zouden zooveel mogelijk
samenwerken, maar de een zou onder den ander niet staan.
Terwijl deze onaangename twisten aan den gang waren, was er eene groote
eenigheid tusschen de twee hoofdpersonen in dit verhaal, David Malan en
Martje Joubert, en die eenigheid was zoo groot, dat zij besloten om door de
Eerw. Lindley bij zijn eerstkomend bezoek één te worden gemaakt. Jacobus
Malan en diens vrouw gaven graag hunne toestemming tot hun huwelijk en
ook oom Frans en zijne vrouw hadden er niets op tegen. Het is onnoodig om
hier te zeggen, dat er geen groote preparaties voor het huwelijk werden
gemaakt; en dat van bruids-tabbertjes en strooimeisjes, die thans zoo
gewoon, zelfs bij de Boeren-huwelijken zijn, geen sprake was. Eerstens had
men in dien goeden ouden tijd niet zulke gekheden in het hoofd, en
bovendien waren de omstandigheden er niet naar. Doch het zwart zijden
tabbertje, waarin Martje’s moeder gehuwd was, werd voor den dag gehaald,
van den bodem uit Tante’s kist, en werd een beetje veranderd, [146]om het
Martje van pas te maken. En oom Jacobus zwarte kistkleeren werden door
Davids moeder insgelijks wat veranderd om als trouwpak voor den zoon te
dienen. Men was overeengekomen, dat hoewel David en Martje in hun eigen
tent zouden slapen, zij bij Martje’s ouders zouden inwonen, en aldaar zouden
eten, want Martje kon nog moeilijk door hare moeder gemist worden.

Op den 17den Maart kwam de Eerw. Lindley inderdaad naar het lager terug,
en nog dienzelfden avond hield hij kerk. Voor hij echter de
godsdienstoefening begon gaf hij kennis, dat de volgende paren zich in het
huwelijk wilden begeven (hier las hij de namen van zes paartjes voor), en dat
zoo iemand eenige objecties had tegen zulke huwelijken hij of zij daar en dan
moest opstaan, en de objecties opgeven. Doch niemand was er, die objecties
had en daarop stond Gert Maritz op en verklaarde, dat namens het volk der
Emigranten hij toestemming tot de huwelijken gaf. Deze eenvoudige wijze
volgde men, daar de toestanden niet geschikt waren voor het loopen van drie
geboden, zooals de oude wet eigenlijk vereischte.

Den volgenden morgen om tien ure was er een heel leven in het lager, om de
inzegeningen der huwelijken te zien, en wij, die thans zoo hoog op onze
[147]beschaafdheid en (ik wou bijna zeggen Engelsche) manieren roemen,
zouden zeker heel wat gelachen hebben om de kleedij van bruidegoms en
bruids. Doch dat kwam er niet op aan; de liefde was er toen even goed (en
misschien in zuiverder mate) als zij er thans is.