‫ﻓﺼﻞ اول‬

‫ﻣﻌﻨﯽ ﮔﻨﺎه‬

‫"زﯾﺮا ﮐﻪ از درون دل اﻧﺴﺎن ﺻﺎدر ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺧﯿﺎﻻت ﺑﺪ و زﻧﺎ و ﻓﺴﻖ و‬

‫ﻗﺘﻞ و دزدی و طﻤﻊ و ﺧﺒﺎﺛﺖ و ﻣﮑﺮ و ﺷﮫﻮتﭘﺮﺳﺘﯽ و ﭼﺸﻢ ﺑﺪ و ﮐﻔﺮ و‬
‫ﻏﺮور و ﺟﮫﺎﻟﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎﻣﯽ اﯾﻦ ﭼﯿﺰھﺎی ﺑﺪ از درون ﺻﺎدر ﻣﯽﮔﺮدد و آدم را‬
‫ﻧﺎﭘﺎک ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ‪)".‬اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﻗﺲ ‪٢١ :٧‬ﺗﺎ‪(٢٣‬‬

‫در اﯾﻦ ﻋ ﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎھﯽ ﮐﻪ دارﯾﻢ‪ ،‬ﺑﯿﻦ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ آنھﺎ ﻣﻮاﺟﻪ‬

‫ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ‪،‬ھﯿﭻ ﻣﺴﺌﻠﻪای ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ از ﻣﺴﺌﻠﻪی ﮔﻨﺎه ﻣﮫﻢﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻋﻠﺖ‬
‫اﯾﻦ اھﻤﯿ ﺖ ھﻤﺎﻧﺎ ﺷﯿﻮع ﻋﺎﻟﻤﮕﯿﺮ آن و ﻣﻈﺎھﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن آن و‬
‫وﺧﺎﻣﺖ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺨﺮب آن و ﻧﻔﻮذ اﺳﺘﻮاری اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ در ﻣﺎ دارد‪.‬‬
‫ﺑﺤﺚ ﮐﺮدن در ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﯾﮏ ﺑﺤﺚ ﻧﺎﺧﻮشآﯾﻨﺪی اﺳﺖ و ھﻤﻪ ﻣﯿﻞ‬
‫دارﯾﻢ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻣﺒﺤﺚ ﺑﮕﺬرﯾﻢ و آن را ﻧﺎدﯾﺪه ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ‪ ،‬از ﻧﻈﺮ‬
‫اھﻤﯿﺘﯽ ﮐﻪ دارد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ آن ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﯿﻢ و روﺑﻪرو ﺷﻮﯾﻢ‪.‬‬

‫ﮔﻨﺎه ﭼﯿﺴﺖ و ﻧﺘﺎﯾﺞ آن ﮐﺪام اﺳﺖ؟ آﯾﺎ ﺑﺮای اﻧﺴﺎن اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ از ﻗﯿﺪ اﺳﺎرت ﮔﻨﺎه ﺑﺮھﺪ و ﺑﺮ آن ﻏﻠﺒﻪ ﺟﻮﯾﺪ و ﭘﯿﺮوز ﺷﻮد؟ اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ و ﻋﻼج آن ﭼﯿﺴﺖ؟‬

‫اﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﺑﺮای ھﻤﯿﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶھﺎ ﭘﺎﺳﺦ دھﺪ‪.‬‬

‫‪١‬‬
 ‫‪ -١‬ﮔﻨﺎه ﭼﯿﺴﺖ؟‬

‫ﺑﮫﺘﺮ اﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ را ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﺆال ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﭼﯿﺴﺖ؟‬

‫ﺑﺮای ﮔﻨﺎه ﺗﻌﺒﯿﺮات و ﮐﻠﻤﺎت ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺧﻄﺎ‪ ،‬اﺷﺘﺒﺎه‪ ،‬ﺗﺨﻠﻒ‪،‬‬
‫ﺗﺒﮫﮑﺎری و ھﺮﯾﮏ از اﯾﻦھﺎ ﻣﻔﮫﻮم ﺑﺨﺼﻮﺻﯽ دارد‪ .‬اﮔﺮ از ﯾﮏ دﺳﺘﻪی ﻣﺮدم‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﻨﺎه را ﺗﻮﺿﯿﺢ دھﻨﺪ‪،‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت و‬
‫ﺟﻮابھﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ .‬ﯾﮑﯽ ﺧﻮاھﺪ ﮔﻔﺖ؛ ﮔﻨﺎه ﯾﻌﻨﯽ ارﺗﮑﺎب ﮐﺎر ﺑﺪ‪،‬‬
‫دﯾﮕﺮی ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ؛ ﮔﻨﺎه ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮﮐﺸﯽ از اﺣﮑﺎم وﺟﺪان‪ ،‬ﺳﻮﻣﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ؛‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺷﺮاﯾﻊ اﻟﮫﯽ و آن دﯾﮕﺮی؛ ﺳﺮﮐﺸﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺧﺪا‪ .‬ﺗﻤﺎم‬
‫اﯾﻦھﺎ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت و ﺗﻌﺮﯾﻒھﺎی ﺧﻮﺑﯽ ھﺴﺖ‪.‬‬

‫ﮐﻠﻤﻪای ﮐﻪ در زﺑﺎن اﺻﻠﯽ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ در ﮐﺘﺎب ﻋﮫﺪﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪﮐﺎر رﻓﺘﻪ‬

‫ﻣﻌﻨﯽاش اﯾﻦ اﺳﺖ؛ "ﻧﺰدن ﺑﻪ ھﺪف‪ ".‬اﯾﻦ ﺗﻌﺒﯿﺮ‪ ،‬ﺗﯿﺮاﻧﺪازی را ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاھﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪای ﺑﮕﯿﺮد وﻟﯽ ﺗﯿﺮ او ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮرد‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﯾﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﯾﺎ راﺳﺖ و ﯾﺎ ﭼﭗ آن اﺻﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﻣﺎ‬
‫ﺑﺮای ﺑﯿﺎن اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬ﻋﺒﺎرت "ﺧﻄﺎ رﻓﺘﻦ" را ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮﯾﻢ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﺧﻄﺎ‬
‫ﺗﻌﺒﯿﺮ دﯾﮕﺮی اﺳﺖ ﺑﺮای ﮔﻨﺎه‪.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺎﻧﻪھﺎی ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از داﺳﺘﺎن وﯾﻠﯿﺎم ﺗﻞ‪،‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﻗﮫﺮﻣﺎﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻓﻦ ﺗﯿﺮاﻧﺪازی ﺳﺮآﻣﺪ ھﻤﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬در‬
‫آن زﻣﺎن در ﯾﮑﯽ از اﯾﺎﻻت آن ﮐﺸﻮر ﯾﮏ ﺣﮑﻤﺮان ﺧﺎرﺟﯽ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮدی ﺑﻮد ﻣﺘﻌﺪی و ﺣﺎﮐﻤﯽ ظﺎﻟﻢ‪ .‬وی از ﻣﺮدم آن اﯾﺎﻟﺖ؛ ﺗﺴﻠﯿﻢ و‬
‫اطﺎﻋﺖ ﻣﺤﺾ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ و ﺣﺘﯽ در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻪ ﻗﺪری اﻓﺮاط ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﮐﻼھﯽ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻨﺎرهای در وﺳﻂ ﺷﮫﺮ اﻟﺘﺪروف ﻗﺮار داد و ﺑﻪ ﻣﺮدم اﻣﺮ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ھﻨﮕﺎم ﻋﺒﻮر در ﻣﻘﺎﺑﻞ آن ﺗﻌﻈﯿﻢ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ وﯾﻠﯿﺎم ﺗﻞ از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ‬
‫اﻣﺮ ﺳﺮ ﺑﺎز زد‪ .‬ﺣﺎﮐﻢ ﭼﻮن از ﻣﮫﺎرت ﺗﯿﺮاﻧﺪازی او آﮔﺎھﯽ داﺷﺖ‪ ،‬وی را‬
‫اﺣﻀﺎر ﮐﺮد و اﻣﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺗﯿﺮ و ﮐﻤﺎن ﺧﻮد و ھﻢﭼﻨﯿﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﮐﻪ ﮐﻮدﮐﯽ‬
‫ﺧﺮدﺳﺎل ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﯿﺎورد‪ .‬آن ﮔﺎه ﺑﭽﻪ را ﭼﻨﺪ ﻗﺪم دور از ﭘﺪر ﻧﮕﺎه داﺷﺖ و‬

‫‪٢‬‬
‫ﺳﯿﺒﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ او ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﭘﺪر اﻣﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﯿﺐ را ﺑﺎ ﺗﯿﺮ ﺑﺰﻧﺪ و اﮔﺮ ﺗﯿﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺳﯿﺐ اﺻﺎﺑﺖ ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺣﯿﺎت ﺗﻞ در ﺧﻄﺮ ﻣﺮگ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺑﺎ زﺣﻤﺖ و اﻧﺪوه‬
‫ﻓﺮاوان ﺳﯿﺐ را ﺑﺮ روی ﺳﺮ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺗﯿﺮ‪ ،‬آن را از وﺳﻂ‬
‫ﺑﻪ دو ﻧﯿﻢ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﺗﯿﺮ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬ﺣﯿﺎت ﭘﺪر ﻗﻄﻊ و اﻋﺪام‬
‫ﻣﯽﮔﺮدﯾﺪ و اﮔﺮ اﻧﺪﮐﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ ﻣﯽﺧﻮرد‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ وﻟﯽ ﺑﺎ‬
‫اﺻﺎﺑﺖ ﺗﯿﺮ ﺑﻪ ھﺪف‪ ،‬ھﻢ ﭘﺪر و ھﻢ ﭘﺴﺮ ھﺮ دو ﻧﺠﺎت ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﻋﺎﻟﻢ روﺣﺎﻧﯽ ھﻢ ﻣﺎ ھﺪفھﺎﯾﯽ دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ آنھﺎ را ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‬

‫و وظﺎﯾﻔﯽ دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ آنھﺎ را اﻧﺠﺎم دھﯿﻢ‪ .‬ﻣﺪارج اﺧﻼﻗﯽ دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﻪ آنھﺎ ﺑﺮﺳﯿﻢ و ﮐﻤﺎل ﻣﻄﻠﻮبھﺎﯾﯽ دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ آنھﺎ را ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫رﻓﺘﺎر ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ی ھﻤﺎن ﺗﯿﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ اﯾﻦ ﺗﯿﺮ ﺑﻪ ھﺪف اﺻﺎﺑﺖ ﻧﻨﻤﺎﯾﺪ؛‬
‫ﻣﺎ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎه ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ‪ .‬در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮔﻨﺎه ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از "ﺧﻄﺎ رﻓﺘﻦ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ‪".‬‬

‫در اﯾﻦ اﯾﺎم و ﺟﻨﮓھﺎی ﻧﻮﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮپھﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﭼﻨﺪﯾﻦ‬

‫ﻓﺮﺳﺦ ﮔﻠﻮﻟﻪ ھﺎی ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰرگ و ﺳﻨﮕﯿﻦ و ﻣﮫﯿﺐ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬دﻗﺖ در‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪﮔﯿﺮی دارای اھﻤﯿﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻌﻨﯽ و ﻧﺘﯿﺠﻪی آن‬
‫ﻗﻀﺎوت ﺑﯿﻦ ﻓﺘﺢ و ظﻔﺮ ﯾﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺗﯿﺮ ﺑﻪ ھﺪف اﺻﻠﯽ‬
‫اﺻﺎﺑﺖ ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻔﮫﻮم آن ﭼﯿﺴﺖ؟ ﻧﺸﺎﻧﻪﮔﯿﺮی ﺗﻮپ‪ ،‬ﮐﺞ و ﻣﻌﻮج و ﻧﺎدرﺳﺖ‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ‪ ،‬ﮔﻨﺎه ﻧﺎراﺳﺘﯽ و ﻧﺎدرﺳﺘﯽ در زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ اﻋﻤﺎل ﻣﺎ از ﺧﻄﯽ ﮐﻪ ﺻﺤﯿﺢ و درﺳﺖ اﺳﺖ ﻣﻨﺤﺮف ﮔﺮدد‪.‬‬

‫ھﺪفھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ در زﻧﺪﮔﯽ روﺣﺎﻧﯽ ﻧﺸﺎﻧﻪﮔﯿﺮی ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﯿﻢ ﮐﺪام‬

‫اﺳﺖ؟ ﺑﻌﻀﯽ ﺟﻮاب ﺧﻮاھﻨﺪ داد؛ ﺷﺮﯾﻌﺖ اﻟﮫﯽ‪ .‬دﯾﮕﺮان ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ؛‬
‫ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت ﻣﺴﯿﺢ‪ .‬ﺑﺎز دﯾﮕﺮان ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ؛ ﭘﯿﺮوی اﺣﮑﺎم وﺟﺪان‪ .‬ھﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬
‫ﻣﻨﺸﻊ و ﺳﺮﭼﺸﻤﻪی ھﻤﻪ ﺧﺪاﺳﺖ‪ .‬ﻓﮑﺮی ﮐﻪ درﺑﺎرهی ﮔﻨﺎه ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‬
‫واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ آن اﺳﺖ ﮐﻪ درﺑﺎرهی ﺧﺪا ﭼﻪ ﻧﻈﺮی دارﯾﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﺪا را وﺟﻮدی‬
‫اﻧﺘﻘﺎمﺟﻮ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﭘﺲ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽرﺳﯿﻢ ﮐﻪ اﻧﺘﻘﺎمﺟﻮﯾﯽ ﮔﻨﺎه ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﻋﻘﯿﺪه ی ﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﺮدم را ﮔﻤﺮاه ﻣﯽﺳﺎزد ﭘﺲ‬
‫ﺧﺪﻋﻪ و ﻓﺮﯾﺐ ھﻢ ﮔﻨﺎه ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻓﮑﺮ و ﻋﻘﯿﺪهی ﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا‬

‫‪٣‬‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ او را دوﺳﺖ دارﻧﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ و از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ او را‬
‫ﻧﻔﺮت ﻣﯽ دارﻧﺪ ﻣﺘﻨﻔﺮ اﺳﺖ ﭘﺲ ھﻤﯿﻦ روش ﺳﺮﻣﺸﻖ و ﻧﻤﻮﻧﻪای ﺑﺮای‬
‫ﻣﺎ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮ از طﺮف دﯾﮕﺮ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺮدم ﻣﺤﺒﺖ‬
‫ﻣﯽورزد ﺣﺘﯽ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ از او ﻧﻔﺮت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و از او ﺳﺮ ﻣﯽﭘﯿﭽﻨﺪ ﭘﺲ‬
‫ھﻤﯿﻦ روش‪ ،‬ﻣﻄﻠﻮب ﻣﺎ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺧﻼﺻﻪ آن ﮐﻪ ھﺪف ﻣﺎ اﺧﻼق و ﻣﺸﺨﺼﺎت اﻟﮫﯽ اﺳﺖ‪ .‬آنﭼﻪ ﺑﺮﺧﻼف‬

‫آن ﺑﺎﺷﺪ ھﻤﺎن ﮔﻨﺎه اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻨﺎه ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از "ﻧﺪاﺷﺘﻦ ھﻤﺎھﻨﮕﯽ ﺑﺎ‬
‫ﺧﺪا"‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﻋﻘﯿﺪه و ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ درﺑﺎرهی ﺧﺪا ﭼﯿﺴﺖ و ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫اﺳﺖ وﻟﯽ آنﭼﻪ را ﮐﻪ ﺧﻮد درﺑﺎرهی اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت ﺧﺪا ﻋﻘﯿﺪه دارم در‬
‫ﻓﺼﻞھﺎی آﯾﻨﺪه ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﺷﺮح ﺧﻮاھﻢ داد‪ .‬وﻟﯽ ﻣﻔﮫﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ از‬
‫اﺧﻼق ﺧﺪا درک ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ھﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻤﺎل ﻣﻄﻠﻮب ﻣﺎ و ھﺪف ﻣﺎ ھﻤﺎن‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ از وﺻﻮل ﺑﻪ آن ﮐﻤﺎل ﻣﻄﻠﻮب و ھﺪف‪ ،‬ﻗﺼﻮر ﺑﻮرزﯾﻢ؛ ﮔﻨﺎه‬
‫ﮐﺮدهاﯾﻢ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﮔﻨﺎه ﯾﻌﻨﯽ "ﻧﺪاﺷﺘﻦ ھﻤﺎھﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺧﺪا‪ ،‬ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ از او و‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ارادهی اوﺳﺖ"‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﺳﺮﭼﺸﻤﻪی ﮔﻨﺎه‬

‫ﮔﻨﺎه از ﮐﺠﺎ ﻣﯽآﯾﺪ؟ در ﺟﻮاب اﯾﻦ ﺳﺆال ﺑﺤﺚھﺎ و ﮔﻔﺖوﮔﻮھﺎی زﯾﺎدی‬

‫ﺑﻪ ﻣﯿﺎن آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﭼﮕﻮﻧﻪ داﺧﻞ اﯾﻦ ﺟﮫﺎن ﮔﺮدﯾﺪ؟ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺸﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻧﻤﻮده اﻧﺪ؛ آﯾﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﺪاﺳﺖ؟ آﯾﺎ ﮔﻨﺎهﮐﺎر‪،‬‬
‫ﺷﯿﻄﺎن اﺳﺖ؟ آﯾﺎ آدم ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ دارد ﮐﻪ ﺑﺎر ﮔﻨﺎه را ﺑﺮ دوش ﺑﺸﺮ ﻓﺮود‬
‫آورده اﺳﺖ؟ در ﭘﯿﺮاﻣﻮن اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭼﻪ ﺑﺤﺚھﺎی ﺑﯽﺛﻤﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن‬
‫آﻣﺪه و ﭼﻪ ﮔﻔﺖوﮔﻮھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ! ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ھﯿﭻﮔﺎه اﯾﻦ‬
‫ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﻧﺪاد‪ .‬وی اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺑﺮای ﻓﻼﺳﻔﻪ‬
‫ﺑﺎز ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ در ﭘﯿﺮاﻣﻮن آن اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ‪ .‬آنﭼﻪ ﮐﻪ وی ﺑﻪ ﻣﺎ ﻓﺮﻣﻮده‬
‫ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺳﺮﭼﺸﻤﻪی آﻧﯽ ﮔﻨﺎه‪ .‬وی در آﯾﻪای ﮐﻪ در ﺻﺪر اﯾﻦ ﻓﺼﻞ‬

‫‪٤‬‬
‫ذﮐﺮ ﺷﺪه ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه از ﻗﻠﺐ اﻧﺴﺎن ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد زﯾﺮا ﮐﻪ از‬
‫درون دل اﻧﺴﺎن ﺻﺎدر ﻣﯽ ﺷﻮد ﺧﯿﺎﻻت ﺑﺪ و زﻧﺎ و ﻓﺴﻖ و ﻗﺘﻞ و دزدی و‬
‫طﻤﻊ و ﺧﺒﺎﺛﺖ و ﻣﮑﺮ و ﺷﮫﻮت ﭘﺮﺳﺘﯽ و ﭼﺸﻢ ﺑﺪ و ﮐﻔﺮ و ﻏﺮور و ﺟﮫﺎﻟﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎﻣﯽ اﯾﻦ ﭼﯿﺰھﺎی ﺑﺪ از درون ﺻﺎدر ﻣﯽﺷﻮد و آدم را ﻧﺎﭘﺎک ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ‬
‫)اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﻗﺲ ‪ ٢١ :٧‬ﺗﺎ ‪.(٢٣‬‬

‫ﯾﮫﻮدﯾﺎن ﺑﺮ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺧﺮده ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ زﯾﺮا ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻗﺒﻞ از‬

‫ﻏﺬا ﺧﻮردن‪ ،‬دﺳﺖھﺎی ﺧﻮد را ﻧﻤﯽﺷﺴﺘﻨﺪ و ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‬
‫ﭘﯿﺶ از ﻏﺬا ﺧﻮردن ﺑﺪون اﯾﻦﮐﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ ،‬دﺳﺖﺷﺎن ﺑﻪ ﭼﯿﺰ‬
‫ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ ﺧﻮرده اﺳﺖ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻏﺬایﺷﺎن ﻧﺠﺲ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬وﻟﯽ‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ اﯾﻦ ﺧﻮردهﮔﯿﺮی ھﺎ را ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت ﺑﺰرگ ﺧﻮد ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ﮔﻔﺖ و ﻓﺮﻣﻮد؛"ھﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ از ﺑﯿﺮون آدم داﺧﻞ او ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺘﻮاﻧﺪ او را‬
‫ﻧﺠﺲ ﺳﺎزد ﺑﻠﮑﻪ آنﭼﻪ از دروﻧﺶ ﺻﺎدر ﺷﻮد آن اﺳﺖ ﮐﻪ آدم را ﻧﺎﭘﺎک‬
‫ﻣﯽﺳﺎزد زﯾﺮا ﮐﻪ از درون اﻧﺴﺎن ﺻﺎدر ﻣﯽﺷﻮد")اﻧﺠﯿﻞﻣﺮﻗﺲ‪١۵:٧‬ﺗﺎ ‪.(٢١‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرگ ﺗﺮﯾﻦ اﻋﻤﺎل ﺧﺪا آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﯽ ﻧﻮع ﺑﺸﺮ را ﺑﺎ ﻧﯿﺮوی‬
‫اراده ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮد‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮﺑﯽ ﯾﺎ ﺑﺪی را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ‪ .‬در‬
‫ھﺮ ﻣﻮرد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﻮه را ﺑﻪﮐﺎر ﺑﺒﺮﯾﻢ و ﺑﻪ ﺟﺎی ﺧﯿﺮ و ﻧﯿﮑﯽ‪ ،‬ﺑﺪی را اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ از ھﻤﺎنﺟﺎ ﮔﻨﺎه ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽﺷﻮد ) ﯾﻌﻘﻮب ‪ ١٣ :١‬ﺗﺎ ‪.(١۵‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ اﻣﯿﺎل ﻏﻠﻂ و ﺑﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺘﮫﯽ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺪی و‬
‫ﺷﺮارت ﻣﯽﮔﺮدد و اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺪی ﻣﻨﺘﺞ ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﻧﺘﺨﺎب ﻏﻠﻂ از آن‬
‫رو ﺻﻮرت ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد ﮐﻪ ﻋﯿﺐ و ﻧﻘﺺ در ﻗﻠﻮب ﻣﺎ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ؛ "درﺧﺖ ﻧﯿﮑﻮ ﻣﯿﻮهی‬
‫ﻧﯿﮑﻮ ﻣﯽآورد و درﺧﺖ ﺑﺪ ﻣﯿﻮهی ﺑﺪ" ) اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪.(١٧ :٧‬‬

‫ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽآورم درﺧﺖ ﺳﯿﺒﯽ را ﮐﻪ در ﺑﺎﻏﭽﻪی ﺧﺎﻧﻪی ﻣﺎ در زﻣﺎن‬

‫ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﻦ روﯾﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ھﺮ ﺳﺎل ﮐﻪ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ ﺛﻤﺮهی اﯾﻦ درﺧﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺗﻠﺦ ﺑﻮد و ھﯿﭻﮔﺎه اﯾﻦ درﺧﺖ‪ ،‬ﺳﯿﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﯾﺎ ﺗﺮش ﺑﺎر ﻧﯿﺎورد‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ھﻤﯿﺸﻪ ﺳﯿﺐھﺎی آن درﺧﺖ ﺗﻠﺦ ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻦﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه آن را از ﺑﯿﺦ‬
‫ﺑﺮﯾﺪﯾﻢ! ﭼﺮا اﯾﻦ درﺧﺖ ھﺮ ﺳﺎل ﻣﺮﺗﺒﺎً ﻣﯿﻮهی ﺗﻠﺦ ﺑﺎر ﻣﯽآورد؟ زﯾﺮا در ﺧﻮد‬

‫‪٥‬‬
‫درﺧﺖ ﻣﺎده ی ﺗﻠﺨﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ و ﺗﻠﺨﯽ از درون آن ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬در‬
‫ﻣﻮرد ﮔﻨﺎه ھﻢ ھﻤﯿﻦطﻮر اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻨﺎه دﺷﻤﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ از ﺧﺎرج‪،‬اﻧﺴﺎن را‬
‫در ﻣﻌﺮض ﺗﺎﺧﺖ و ﺗﺎز ﻗﺮار دھﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﭼﯿﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ از درون ﺗﺮاوش‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ زﯾﺮا ﺧﻮد ﻗﻠﺐ‪ ،‬ﺑﺪ و ﺷﺮﯾﺮ اﺳﺖ‪ .‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ آﻟﻤﺎن‪ ،‬ﻧﺮوژ را زﯾﺮ‬
‫ﺳﻠﻄﻪ و اﻗﺘﺪار ﺧﻮد درآورد‪ ،‬دﻧﯿﺎ از ﺳﺮﻋﺖ و ﺳﮫﻮﻟﺖ اﯾﻦ ﻓﺘﺢ و ﻏﻠﺒﻪ دﭼﺎر‬
‫اﻋﺠﺎب و ﺷﮕﻔﺘﯽ ﮔﺮدﯾﺪ وﻟﯽ ﺑﻌﺪھﺎ ﻋﻠﺖ آن واﺿﺢ و روﺷﻦ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﯿﺎﻧﺖ و‬
‫ﻧﺎراﺳﺘﯽ در داﺧﻞ ﻧﺮوژ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﺘﮫﯽ ﺑﻪ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﺳﺮﯾﻊ آن ﮔﺮدﯾﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‬
‫آنﭼﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺪی ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﻣﯽﮔﺮدد‪ ،‬ھﻤﺎﻧﺎ‬
‫اﻣﯿﺎل ﺑﺪ و ﻧﺎﺷﺎﯾﺴﺖ در درون ﻗﻠﺐھﺎی ﻣﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﮔﻨﺎه و ﮔﻨﺎھﺎن‬

‫اﯾﻨﮏ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮔﻨﺎه ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎھﺎن ﻣﺨﺼﻮص ﻣﯽﮔﺮدد!‬
‫ﻗﺒﻼ ً ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﯾﻌﻨﯽ ﻓﻘﺪان ھﻤﺎھﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺧﺪا و ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ‬
‫ارادهی ﺧﺪا؛ ﮐﮋی و ﻧﺎراﺳﺘﯽ ﻣﻄﻠﻮبھﺎی ﻣﺎ در زﻧﺪﮔﯽ و ﻏﻠﻂ ﺑﻮدن‬
‫ﺗﻤﺎﯾﻼت ﻣﺎ‪ .‬ھﻤﯿﻦ ﮐﮋی و ﻧﺎراﺳﺘﯽ ﻗﻠﺐ ﻣﺎﺳﺖ و اﯾﻦ ﺗﻤﺎﯾﻼت ﻏﻠﻂ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎھﺎن ﺑﺨﺼﻮﺻﯽ ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬در آﯾﺎت ﻣﻨﺪرﺟﻪ در ﺻﺪر اﯾﻦ‬
‫ﻓﺼﻞ‪ ،‬ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ دوازده ﻓﻘﺮه از اﯾﻦ ﮔﻨﺎھﺎن را ذﮐﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ از‬
‫ﻗﺒﯿﻞ‪:‬ﺧﯿﺎﻻت ﺑﺪ‪ ،‬زﻧﺎ‪ ،‬ﻓﺴﻖ‪ ،‬ﻗﺘﻞ‪ ،‬دزدی‪ ،‬طﻤﻊ‪ ،‬ﺧﺒﺎﺛﺖ‪ ،‬ﻣﮑﺮ‪،‬‬
‫ﺷﮫﻮتﭘﺮﺳﺘﯽ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﺑﺪ‪ ،‬ﮐﻔﺮ و ﻏﺮور" )اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﻗﺲ ‪٢١ :٧‬ﺗﺎ ‪.(٢٢‬‬

‫اول‪ ،‬ﻗﻠﺐ ﻧﺎﭘﺎک و ﮐﮋ وﺟﻮد دارد! ﻗﺒﻞ از آن‪ ،‬از ﻗﻠﺐ؛ اﻓﮑﺎر ﻧﺎﭘﺎک ﺧﺎرج‬
‫ﻣﯽﮔﺮدد و ﭘﺲ از آن‪ ،‬اﯾﻦ اﻓﮑﺎر ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻋﻤﺎل ﺷﺮارتآﻣﯿﺰ ﻣﯽﮔﺮدد! اﯾﻦ‬
‫اﺳﺖ ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‪ .‬ﻣﺎ اﻋﻤﺎل ﺷﺮارتآﻣﯿﺰ را ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ از ﻗﺒﯿﻞ‪:‬‬
‫ﻗﺘﻞ‪ ،‬زﻧﺎ‪ ،‬دزدی و ﺑﻪ اﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯽاﻓﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﻪﻗﺪر ﺑﺪ و ﻧﺎﭘﺎک‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ وﻟﯽ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻋﻤﺎل‬
‫ﺷﺮﯾﺮاﻧﻪ از اﻓﮑﺎر ﺑﺪ و ﺧﯿﺎل ﺑﺪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد و اﻋﻤﺎل و اﻓﮑﺎر در اﺻﻞ‬

‫‪٦‬‬
‫و ﺟﻮھﺮ ﺧﻮد ﯾﮑﯽ ھﺴﺘﻨﺪ‪" .‬ﺷﻨﯿﺪهاﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اوﻟﯿﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻗﺘﻞ‬
‫ﻣﮑﻦ؛ و ھﺮ ﮐﻪ ﻗﺘﻞ ﮐﻨﺪ ﺳﺰاوار ﺣﮑﻢ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻟﯿﮑﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪،‬‬
‫ھﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮادر ﺧﻮد ﺑﯽﺳﺒﺐ ﺧﺸﻢ ﮔﯿﺮد‪ ،‬ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﺣﮑﻢ ﺑﺎﺷﺪ" )اﻧﺠﯿﻞ‬
‫ﻣﺘﯽ ‪ ٢١ :۵‬و ‪.(٢٢‬‬

‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪ :‬ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﻗﺘﻞ‪ ،‬ﮔﻨﺎھﯽ ﺑﺰرگ اﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ‬

‫اﺣﺴﺎس ﻏﻀﺐ و ﺗﻨﻔﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻋﻤﻞ ﻗﺘﻞ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد‬
‫ﮔﻨﺎه اﺳﺖ‪ .‬ھﯿﭻ اﻧﺴﺎﻧﯽ اول ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﺘﻞ ﮐﻨﺪ و ﻗﺎﺗﻞ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﺑﺘﺪا ﺷﺨﺺ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮد و اﺣﺴﺎس‬
‫ﺧﺸﻢ‪ ،‬ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﻔﺮ و اﻧﺰﺟﺎر ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ﺷﺨﺺ اﯾﻦ اﺣﺴﺎﺳﺎت را در درون‬
‫ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺮوراﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﺲ اﻧﺘﻘﺎمﺟﻮﯾﯽ در دل او ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪،‬‬
‫آنﮔﺎه ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﻗﺘﻞ و آدمﮐﺸﯽ اﻧﺘﻘﺎم ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬ﻧﻔﺮت و آدمﮐﺸﯽ در‬
‫اﺻﻞ ﯾﮑﯽ ھﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﺗﺨﻢ و ﻧﺒﺎت در ذات و ﺟﻮھﺮ‪ ،‬وﺣﺪت‬
‫دارﻧﺪ‪".‬ﺷﻨﯿﺪهاﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اوﻟﯿﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬زﻧﺎ ﻣﮑﻦ‪ .‬ﻟﯿﮑﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬ھﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ زﻧﯽ ﻧﻈﺮ ﺷﮫﻮت اﻧﺪازد‪ ،‬ھﻤﺎن دم در دل ﺧﻮد‬
‫ﺑﺎ او زﻧﺎ ﮐﺮده اﺳﺖ" )اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ ٢٧ :۵‬و ‪.(٢٨‬‬

‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﮐﻪ زﻧﺎ و ﺷﮫﻮت در اﺻﻞ ﯾﮑﯽ ھﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ھﯿﭻ‬

‫آدﻣﯽ در آﻏﺎز ﮐﺎر ﺧﻮد ﺑﺮای زاﻧﯽ ﺑﻮدن ﻣﮫﯿﺎ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ اول اﻓﮑﺎر‬
‫ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ و ھﻮای ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮ او ھﺠﻮم آورده‪ .‬اﯾﻦ اﻓﮑﺎر و ھﻮسھﺎ در درون‬
‫دل او ﭘﺮورده ﺷﺪه و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ زﻧﺎ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ھﻤﺎن‬
‫ﻧﺤﻮ‪ ،‬ﺣﺴﺎدت ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ دزدی و ھﻢﭼﻨﯿﻦ ﻏﺮور‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ‬
‫ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﭼﻮن اﻓﮑﺎر و ﺗﻤﺎﯾﻼت و اﻋﻤﺎل در اﺻﻞ و ﺟﻮھﺮ ﯾﮑﯽ‬
‫ھﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ اﻣﯿﺎل ﻏﻠﻂ و اﻓﮑﺎر و ﺗﻤﺎﯾﻼت ﺷﺮارتآﻣﯿﺰ و ﺳﭙﺲ ﻋﻤﻞ ﮔﻨﺎه‬
‫ﻧﺘﯿﺠﻪی آنھﺎﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ اﺳﺖ ﺷﺠﺮهﻧﺎﻣﻪی ﮔﻨﺎه! ﻣﺎدام ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺷﺨﺼﯽ‬
‫ﮐﮋ و ﻧﺎدرﺳﺖ و ﺷﺮور ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻋﻤﺎل او ﻧﯿﺰ ھﻤﻪ ﮐﮋ و ﺷﺮارتآﻣﯿﺰ اﺳﺖ‪ .‬از‬
‫اﯾﻦرو اﮔﺮ ھﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻣﺎ را ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ ﻣﺎ ﺧﻮد را ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﻘﻂ‬
‫ﻧﺎ ظﺮ و ﻣﺮاﻗﺐ اﻋﻤﺎل ﺑﯿﺮوﻧﯽ و ظﺎھﺮی ﺧﻮد ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ھﻤﺎن‬
‫اﻧﺪازه ﺑﻪ اﻋﻤﺎق ﻗﻠﻮب ﺧﻮد ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫‪٧‬‬
 ‫‪ -۴‬ﮔﻨﺎھﺎن ﺑﺰرگ و ﮐﻮﭼﮏ‬

‫ﺳﻮاﻟﯽ ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎً ورد زﺑﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺪام ﯾﮏ از ﮔﻨﺎھﺎن‬

‫ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ آنھﺎﺳﺖ؟ ﻣﻦ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ را دوﺳﺖ ﻧﺪارم‪ ،‬زﯾﺮا در ﻣﺎوراء اﯾﻦ‬
‫ﭘﺮﺳﺶ ﻏﺎﻟﺒﺎً اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﮫﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﮔﻨﺎھﺎن ﮐﺒﯿﺮه اﺣﺘﺮاز‬
‫ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﺒﺎﯾﺪ درﺑﺎرهی ﮔﻨﺎھﺎن ﺻﻐﯿﺮه دﻏﺪﻏﻪای ﺑﻪ ﺧﻮد راه دھﺪ! وﻗﺘﯽ ﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻧﺤﻮهی ﻋﻤﻞ ﺣﮑﻮﻣﺖھﺎ ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﻢ‪ ،‬ﻣﺸﺎھﺪ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ از ﮔﻨﺎھﺎن‬
‫از ﻗﺒﯿﻞ ﻗﺘﻞ درﺧﻮر ﻣﺠﺎزات اﻋﺪام ھﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ دزدی ﻣﺴﺘﻠﺰم‬
‫ﺣﺒﺲ و زﻧﺪان ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺮﺧﯽ از ﻗﺒﯿﻞ دروغﮔﻮﯾﯽ ھﯿﭻ ﻣﺠﺎزاﺗﯽ ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬
‫از اﯾﻦ رو ﺧﯿﻠﯽ طﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ ھﺮ ﮔﻨﺎھﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮﯾﻦ ﻋﻘﻮﺑﺖ از طﺮف دوﻟﺖ ﺑﺎﺷﺪ ھﻤﺎﻧﺎ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎھﺎن‬
‫اﺳﺖ‪ .‬در ﻧﺘﯿﺠﻪ اﻧﺴﺎن ﮔﻨﺎھﺎن را ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪:‬‬
‫ﮔﻨﺎھﺎن ﮐﺒﯿﺮه و ﮔﻨﺎھﺎن ﺻﻐﯿﺮه‪ .‬ﮔﻨﺎھﺎن ﮐﺒﯿﺮه ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪ :‬ﻗﺘﻞ‪ ،‬دزدی‪ ،‬زﻧﺎ و‬
‫اﻣﺜﺎل آنھﺎ‪ .‬اﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢﺑﻨﺪی ﺑﺮای دوﻟﺖ ﺻﺤﯿﺢ و ﺿﺮوری اﺳﺖ زﯾﺮا‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از ﮔﻨﺎھﺎن‪ ،‬زﯾﺎن ﺑﯿﺶﺗﺮی ﻣﺘﻮﺟﻪ دﯾﮕﺮان ﻣﯽﺳﺎزد و ﻣﺠﺎزات ﻣﻌﯿﻨﻪ‬
‫ﺗﻨﺎﺳﺐ دارد ﺑﺎ ﻣﯿﺰان زﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﮔﻨﺎه ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬وﻟﯽ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ و‬
‫ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎک اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺎھﺎن را ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺤﻮ ﺗﻘﺴﯿﻢﺑﻨﺪی ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺮای ﭼﯽ اﯾﻦ ﺗﻘﺴﯿﻢﺑﻨﺪی ﺧﻄﺮﻧﺎک اﺳﺖ؟ زﯾﺮا در وھﻠﻪی اول ﺑﻪ ﻣﺠﺮد‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ ﮔﻨﺎھﺎن را ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ ی ﺑﺰرگ و ﮐﻮﭼﮏ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮدﯾﻢ‪ ،‬ﺧﻮدﻣﺎن‬
‫را اﯾﻦطﻮر ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽدھﯿﻢ ﮐﻪ ﮔﻨﺎھﺎن ﺻﻐﯿﺮه دارای اھﻤﯿﺖ زﯾﺎدی‬
‫ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﻨﺪ و اﮔﺮ ﻣﺎ ﻣﺮﺗﮑﺐ آنھﺎ ﺑﺸﻮﯾﻢ‪ ،‬زﯾﺎن ﻣﺨﺘﺼﺮی ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻣﯽﮔﺮدد! ﻣﺮﺣﻠﻪ ی دوم ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎک اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﮔﻨﺎھﺎن را ﺻﻐﯿﺮ و‬
‫ﺑﻌﻀﯽ ﮔﻨﺎھﺎن را ﮐﺒﯿﺮ ﺑﺪاﻧﯿﻢ زﯾﺮا ﺧﻮد را ﮔﻤﺮاه ﮐﺮده و ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽدھﯿﻢ و‬
‫اﯾﻦﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﮔﻨﺎھﺎن ﻣﺮﺗﮑﺒﻪ‪ ،‬از زﻣﺮهی ﮔﻨﺎھﺎن ﮐﻮﭼﮏ ھﺴﺘﻨﺪ! اﮔﺮ ﺷﻤﺎ از‬
‫ﯾﮏﻧﻔﺮ ﻣﯿﺨﻮاره و داﺋﻢاﻟﺨﻤﺮ ﺑﺨﻮاھﯿ ﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﮔﻨﺎھﺎن ﮐﺒﯿﺮه را ﺑﺮای‬
‫ﺷﻤﺎ ﻧﺎم ﺑﺒﺮد‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺟﻮاب دھﺪ‪ :‬دزدی! اﻣﺎ از ﯾﮏ دزد ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ‬
‫ﺧﻮاھﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬زﻧﺎ! و از ﯾﮏ زﻧﺎﮐﺎر ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ ﺧﻮاھﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻗﺘﻞ! از ﯾﮏ ﻗﺎﺗﻞ‬

‫‪٨‬‬
‫ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ ﺧﻮاھﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﯽ! ھﺮ ﮐﺲ ﮔﻨﺎھﯽ را ﮐﺒﯿﺮه ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮدش ﻣﺮﺗﮑﺐ آن ﻧﻤﯽﮔﺮدد وﻟﯽ اﮔﺮ از ﺧﺪا ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﮐﺒﯿﺮه ﮐﺪام‬
‫اﺳﺖ و ﮔﻨﺎه ﺻﻐﯿﺮه ﮐﺪام‪ ،‬وی ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺟﻮاب ﺧﻮاھﺪ داد؛"ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﺘﻮان‬
‫آن را ﮔﻨﺎه ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪﺷﻤﺎر آورد‪ ،‬وﺟﻮد ﻧﺪارد"‪.‬‬

‫ﺗﻤﺎم ﮔﻨﺎھﺎن‪ ،‬ﺑﺰرگ و ھﻤﻪ ﻣﮫﻢ و ھﻤﻪ وﯾﺮان ﮐﻨﻨﺪه ھﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮای‬
‫وﯾﻠﯿﺎم ﺗﻞ ﭼﻪ ﺗﻔﺎوت داﺷﺖ اﮔﺮ ﺗﯿﺮ او ﯾﮏ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﯾﺎ ﯾﮏ ﻣﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ‬
‫ﻣﯽرﻓﺖ و ﺑﻪ ھﺪف اﺻﺎﺑﺖ ﻧﻤﯽﮐﺮد؟ در ھﺮ ﺣﺎل ﺑﺎ ﮐﻮﭼﮏﺗﺮﯾﻦ ﺧﻄﺎ‪،‬‬
‫زﻧﺪﮔﯽ او ﺑﻪ ھﺪر ﻣﯽرﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮاھﻢ در اﯾﻦ ﺟﺎ ﯾﮑﯽ از ﮔﻨﺎھﺎن را ﮐﻪ در ﻧﻈﺮ اﮐﺜﺮ ﻣﺮدم ﺟﺰء‬

‫ﮔﻨﺎھﺎن ﺻﻐﯿﺮه اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ "دروغ" را ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ و ﻣﻮﺷﮑﺎﻓﯽ ﻗﺮار دھﻢ‪.‬‬
‫اﯾﻦ اﺷﺨﺎص در ﻣﻘﺎم دﻓﺎع از ﻓﮑﺮ و ﻋﻘﯿﺪهی ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﻏﯿﺮ ﻣﮫﻢ‬
‫ﺑﻮدن دروغﮔﻮﯾﯽ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪":‬ھﻤﻪ دروغ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ! آدم اﮔﺮ‬
‫ﺑﺨﻮاھﺪ در دﻧﯿﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ دروغ ﺑﮕﻮﯾﺪ! آﯾﺎ ﺷﯿﺦ ﺳﻌﺪی‬
‫ﻧﮕﻔﺖ ﮐﻪ دروغ ﻣﺼﻠﺤﺖآﻣﯿﺰ ﺑﻪ از راﺳﺖ ﻓﺘﻨﻪاﻧﮕﯿﺰ اﺳﺖ!"‬

‫وﻟﯽ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ھﯿﭻﮔﺎه ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻌﻠﯿﻤﯽ ﻧﺪاده‪ .‬اﮔﺮ ﯾﮏ ﻧﻮع‬

‫دروغ ﺟﺎﯾﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ھﯿﭻ ﺑﯽﺟﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا ھﻢ دروﻏﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ .‬اﮔﺮ‬
‫ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﻗﯿﺎس ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا دروﻏﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻣﺜﻞ دروﻏﯽ ﮐﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ ،‬در آنﺻﻮرت ﭼﻪ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ؟ ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ او اﻋﺘﻘﺎد ﻧﺨﻮاھﺪ داﺷﺖ و اﻋﺘﻤﺎد ﺑﺸﺮ ﺑﻪ او ﺑﺮای ھﻤﯿﺸﻪ ﻣﺘﺰﻟﺰل‬
‫ﺧﻮاھﺪ ﮔﺮدﯾﺪ‪ .‬از او روﮔﺮدان ﺷﺪه ﺑﻪ طﺮف ﮐﻔﺮ و ﺑﯽدﯾﻨﯽ ﺧﻮاھﻨﺪ رﻓﺖ و‬
‫اﺳﺎس و ﺑﻨﯿﺎن ﺣﯿﺎت درھﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮب‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﺗﺼﻮری درﺑﺎرهی دروﻏﯽ ﮐﻪ از ﺧﺪا ﺷﻨﯿﺪهاﯾﻢ‪ ،‬دارﯾﻢ؛ ﭼﻪ ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ؟‬
‫وﻗﺘﯽ ﭼﻨﯿﻦ دروﻏﯽ از ﻣﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﻮد او درﺑﺎرهی ﻣﺎ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﻀﺎوت ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد؟‬

‫ﺑﺮای ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺟﻮاب اﯾﻦ ﺳﻮال ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﻼم ﺧﺪا ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬در‬
‫ﮐﺘﺎبﻣﻘﺪس ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه؛"ﻟﺐھﺎی دروﻏﮕﻮ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﮑﺮوه‬
‫اﺳﺖ" )اﻣﺜﺎلﺳﻠﯿﻤﺎن ‪ .( ٢٢ :١٢‬ﻟﻔﻆ ﻣﮑﺮوه در ﺟﺎھﺎی دﯾﮕﺮ ﮐﺘﺎبﻣﻘﺪس‬

‫‪٩‬‬
‫در ﻣﻮرد ﺑﺖھﺎ‪ ،‬در ﻣﻮرد ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ اطﻔﺎل و در ﻣﻮرد ﻣﺰد ﻓﺎﺣﺸﻪھﺎ ھﻢ ﺑﻪﮐﺎر‬
‫ﺑﺮده ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ھﺮ اﺳﻢ و ﻋﻨﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻞ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺑﺮای دروغ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮﯾﺪ‬
‫ﻣﺜﻞ ﺗﻘﯿﻪ‪ ،‬ﺣﮑﻤﺖ و ﻣﺼﻠﺤﺖ آﻣﯿﺮ؛ دروغ در ھﺮ ﺣﺎل دروغ اﺳﺖ و ﺧﺪا از آن‬
‫ﻧﻔﺮت دارد‪.‬‬

‫در ﮐﺘﺎب ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ‪ ،‬در ﻗﺴﻤﺖ آﺧﺮ ﮐﺘﺎبﻣﻘﺪس؛ ﺗﺼﻮﯾﺮ زﯾﺒﺎﯾﯽ از آﺳﻤﺎن‬
‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺟﻼل و ﺷﻮﮐﺖ آن ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه و در آنﺟﺎ ﺳﻪﺑﺎر ﺑﻪ طﻮر ﻣﺠﺰا‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺷﺪه ﮐﻪ دروغﮔﻮﯾﺎن اﺟﺎزه ﻧﺪارﻧﺪ داﺧﻞ آنﺟﺎ ﺷﺪه و از ﻣﻮاھﺐ‬
‫آن ﻣﺘﻤﺘﻊ ﮔﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق اﺷﺨﺎص ﻗﺎﺗﻞ و ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن در ﺑﯿﺮون‬
‫ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ )ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ‪ ٢٧،٨ :٢١‬و ‪ .(١۵ :٢٢‬در اﯾﻦ ﺻﻮرت آﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﺟﺮأت‬
‫دارد ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ دروغ ﮔﻔﺘﻦ ﮔﻨﺎه ﮐﻮﭼﮑﯽ اﺳﺖ و اھﻤﯿﺖ آن ﻧﺎﭼﯿﺰ اﺳﺖ؟‬
‫ﻣﻦ داﺳﺘﺎن ﮐﺸﺘﯽ ﺑﺰرﮔﯽ را ﺧﻮاﻧﺪهام ﮐﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎً ﺑﺎ ﺻﺨﺮهای ﺗﺼﺎدف ﮐﺮد و‬
‫ﺑﻪﮐﻠﯽ درھﻢ ﺷﮑﺴﺖ‪ .‬ﻧﮑﺘﻪ ی ﻋﺠﯿﺐ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در آن ﻟﺤﻈﻪ ھﯿﭻ‬
‫طﻮﻓﺎﻧﯽ در درﯾﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و ﻧﺎﺧﺪای ﮐﺸﺘﯽ ﻣﺮدی ﮐﺎر آزﻣﻮده در اﻣﻮر‬
‫درﯾﺎﻧﻮردی ﺑﻮد‪ .‬وی ﺑﻪ ھﯿﭻوﺟﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﮫﻤﺪ ﺑﺮای ﭼﻪ ﮐﺸﺘﯽ از ﻣﺴﯿﺮ‬
‫ﺧﻮد ﻣﻨﺤﺮف ﮔﺮدﯾﺪه ﺗﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖاﻻﻣﺮ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪ ﮐﻪ روز ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از‬
‫ﻣﻼﺣﺎن ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﮔﺮد و ﻏﺒﺎر ﻗﻄﺐﻧﻤﺎ را ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬ﻧﻮک‬
‫ﭼﺎﻗﻮﯾﺶ ﮔﯿﺮ ﮐﺮده و ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﺗﮑﻪی ﺷﮑﺴﺘﻪی ﭼﺎﻗﻮ در ﺟﻌﺒﻪی‬
‫ﻗﻄﺐﻧﻤﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﯾﮏ ﺗﮑﻪی ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻮﭼﮏ و ﻧﺎﭼﯿﺰ ﭘﻮﻻد‬
‫ﺑﯿﺶ ﻧﺒﻮد وﻟﯽ ھﻤﯿﻦ ﺗﮑﻪی ﮐﻮﭼﮏ ﻧﺎﭼﯿﺰ‪ ،‬ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺳﻮزن ﻗﻄﺐﻧﻤﺎ‬
‫را اﻧﺪﮐﯽ از ﺟﮫﺖ ﺧﻮد ﻣﻨﺤﺮف ﺳﺎزد و اﯾﻦ اﻧﺤﺮاف ﻧﺎﭼﯿﺰ و ﺟﺰﺋﯽ‪ ،‬ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ‬
‫درھﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﺰرﮔﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ! ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﺸﻮد آن را ﮔﻨﺎه‬
‫ﮐﻮﭼﮏ ﻧﺎﻣﯿﺪ‪ ،‬وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬اﻧﺪﮐﯽ اﻧﺤﻨﺎ و ﮐﮋی در درون ﻗﻠﺐ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺣﯿﺎت اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﺗﺒﺎه ﺳﺎزد‪.‬‬

‫‪١٠‬‬
 ‫‪ -۵‬ﮔﻨﺎه ﻏﻔﻠﺖ از ﮐﺎر ﺧﻮب‬

‫وﻟﯽ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ در ﺗﻌﻠﯿﻢ ﺧﻮد راﺟﻊﺑﻪ ﮔﻨﺎه از اﯾﻦ ھﻢ ﭘﺎ ﻓﺮاﺗﺮ‬

‫ﻣﯽﮔﺬارد‪ .‬وی ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ ارﺗﮑﺎب ﯾﮏ ﻋﻤﻞ ﺑﺪ‪ ،‬ﮔﻨﺎه اﺳﺖ‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ھﻤﺎن ﻧﺤﻮ‪ ،‬ﻋﺪم اﻗﺪام ﺑﺮای اﻧﺠﺎم ﯾﮏ ﻋﻤﻞ ﺧﯿﺮ ھﻢ ﮔﻨﺎه ﺷﻤﺮده‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺗﯿﺮ ﺑﺮای اﯾﻦﮐﻪ ﺑﻪ ھﺪف ﻧ ﺨﻮرد ﺣﺘﻤﺎً ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ از ﭼﭗ ﯾﺎ راﺳﺖ ھﺪف‬
‫ﺑﮕﺬرد‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﺳﺎﺳﺎً راه را ﺗﺎ ﺑﻪ ھﺪف طﯽ ﻧﮑﻨﺪ و ﮐﻮﺗﺎه ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫اﻏﻠﺐ اﺷﺨﺎص ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻋﺎدت ﺑﺪی ﻧﺪارﻧﺪ ﻣﺸﺮوب ﯾﺎ ﺗﺮﯾﺎک‬
‫اﺳﺘﻌﻤﺎل ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻤﺎر دﺳﺖ ﻧﻤﯽزﻧﻨﺪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ را ﻓﺮﯾﺐ ﻧﻤﯽدھﻨﺪ‪،‬‬
‫ﮐﻠﻤﺎت رﮐﯿﮏ و ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻧﻤﯽﺑﺮﯾﺪ؛ ھﻤﯿﻦ ﺑﺮای آنھﺎ ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ و‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﺮدﻣﺎن ﺧﻮﺑﯽ ھﺴﺘﻨﺪ و ﺧﺪا از آنھﺎ راﺿﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺪاﺷﺘﻦ‬
‫ﻋﺎدت ﺑﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻮﺑﺴﺖ وﻟﯽ ﺑﺎز اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺲ اﺷﺨﺎص ﺑﺮای ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺎ ھﻢﻧﻮﻋﺎن ﺧﻮد ﭼﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﺜﺒﺘﯽ‬

‫اﻧﺠﺎم ﻣﯽدھﻨﺪ؟ "ﭘﺲ ھﺮﮐﻪ ﻧﯿﮑﻮﯾﯽ ﮐﺮدن ﺑﺪاﻧﺪ و ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻧﯿﺎورد‪ ،‬او را‬
‫ﮔﻨﺎه اﺳﺖ" )رﺳﺎﻟﻪی ﯾﻌﻘﻮب ‪ .( ١٧ :۴‬ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻋﮫﺪﺟﺪﯾﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻘﺼﯿﺮ و ﺗﻌﻠﻞ در اﻧﺠﺎم اﻣﺮ ﻧﯿﮏ ھﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ آن از دﺳﺖ ﺑﺮود‪ ،‬ﺧﻮد‬
‫ﯾﮏ ﮔﻨﺎه اﺳﺖ‪.‬‬

‫در ﺟﺮﯾﺎن ﯾﮑﯽ از ﺟﻨﮓ ھﺎ ﯾﮏ ﺳﺮﺑﺎز ﻣﻔﻘﻮداﻻﺛﺮ و ﻏﺎﯾﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎی او در‬
‫ﺻﻔﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﺎﻧﺪ وﻟﯽ ﭘﺲ از ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻨﮓ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﭘﯿﺪا‬
‫ﺷﺪ و از او ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ! وی ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﺑﺮای‬
‫ﮔﺮدش رﻓﺘﻪ و ﻣﺸﻐﻮل ﺟﻤﻊآوری ﮔﻞ ﺑﻮده اﺳﺖ! اﻟﺒﺘﻪ ﺟﻤﻊآوری ﮔﻞ‪،‬‬
‫ﮐﺎری اﺳﺖ ﺧﻮب و ھﯿﭻ ﺑﺪی در آن ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ‪ ،‬ﺳﺮﺑﺎز ﻣﺤﺎﮐﻤﻪی‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪١١‬‬
‫ﺟﺮم او ﭼﻪ ﺑﻮد؟ ﺟﺮم او ﭼﯿﺪن و ﺟﻤﻊآوری ﮔﻞ ﻧﺒﻮد؛ ﺑﻠﮑﻪ ﻗﺼﻮر او‪،‬‬
‫ﻏﯿﺒﺖ از ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﺪم اﻧﺠﺎم وظﯿﻔﻪ ھﻢ ھﻤﺎﻧﻨﺪ اﻣﯿﺎل ﻧﺎﭘﺎک و ﺑﺪ‪،‬‬
‫ﮔﻨﺎه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ راﺟﻊﺑﻪ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﺑﻮدن اﻧﺠﺎم ﻧﺪادن ﮐﺎر ﺧﻮب‪ ،‬ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ‬

‫ﺑﺴﯿﺎری ﻣﯽدھﺪ‪ .‬وی داﺳﺘﺎن ﻣﺴﺎﻓﺮی را ﺑﯿﺎن ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﮐﻪ در ﺑﯿﻦ راه‬
‫ﻣﻮرد ھﺠﻮم دزدان واﻗﻊ ﺷﺪ و ﻣﺠﺮوح ﮔﺮدﯾﺪ و در ﮐﻨﺎر ﺟﺎده ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺮگ‬
‫اﻓﺘﺎد‪ .‬از آن ﺟﺎ ﯾﮏ ﮐﺎھﻦ و ﭘﺲ از آن ﯾﮏ ﻻوی ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪).‬ﻻوی ﮐﺴﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﻣﻌﺒﺪ ﻣﻮﻗﻊ ﻋﺒﺎدت ﮐﺎھﻦ را ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ (.‬ھﺮ دو ﻧﻔﺮ ﺣﺎل زار و‬
‫ﺗﻀﺮﻋﺎت ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﯿﭽﺎره را دﯾﺪﻧﺪ وﻟﯽ ھﻤﯿﻦﻗﺪر ﻧﮕﺎھﯽ ﺑﻪ او ﮐﺮده و از‬
‫آنﺟﺎ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻦﮐﻪ ﯾﮏﻧﻔﺮ ﺳﺎﻣﺮی‪ ،‬ﯾﮑﯽ از اﻓﺮاد ﻧﮋاد دﯾﮕﺮ‪ ،‬از آنﺟﺎ‬
‫ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و او را دﯾﺪه ﺑﻪ ﺳﻮی او آﻣﺪ و زﺧﻢھﺎی او را ﺑﺴﺖ و ﺑﺮ اﺳﺐ‬
‫ﺧﻮد ﺳﻮار ﮐﺮد‪ .‬او را ﺑﻪ ﻣﮫﻤﺎنﺧﺎﻧﻪای ﺑﺮد و از او ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﺮد )اﻧﺠﯿﻞﻟﻮﻗﺎ‬
‫‪٣٠ :١٠‬ﺗﺎ‪ (٣۵‬وﻗﺘﯽ ﺷﺨﺼﯽ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ از اﯾﻦ‬
‫اﺣﺴﺎس ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺎھﻦ و ﻻوی ھﺮ دو ﮔﻨﺎهﮐﺎران ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ آن ھﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ دزد‪ ،‬ﻣﺴﺎﻓﺮ را ﻏﺎرت ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدﻧﺪ او را‬
‫واﮔﺬارﻧﺪ ﺗﺎ در ﮐﻨﺎر ﺟﺎده ﺟﺎن ﺑﺴﭙﺎرد! آنھﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﮐﻪ روح رﺣﻤﺖ و‬
‫ﺷﻔﻘﺖ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دھﻨﺪ و ﻗﺼﻮر آنھﺎ ﺣﺎﮐﯽ از ﮐﮋی و ﻧﺎراﺳﺘﯽ در‬
‫درون و ﻗﻠﺐ آنھﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ھﻢ ﭼﻨﯿﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﺮدی را ﺑﯿﺎن ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎر ﺳﻔﺮ‬

‫ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ ﻧﻮﮐﺮان ﺧﻮد ﻣﺒﻠﻐﯽ ﭘﻮل داد ﮐﻪ در ﻏﯿﺎب او ﺑﻪ ﺗﺠﺎرت ﺑﭙﺮدازﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻟﯽ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺑﻪ دو ﻧﻔﺮ اوﻟﯽ اﻧﻌﺎم و اﮐﺮام ﮐﺮد و ﺳﻮﻣﯽ را‬
‫اﺧﺮاج ﻧﻤﻮد )اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ ١۴ :٢۵‬ﺗﺎ ‪ .(٣٠‬ﭼﺮا؟ آﯾﺎ اﯾﻦ ﻣﺮد ﭘﻮل آﻗﺎی ﺧﻮد را‬
‫دزدﯾﺪه ﯾﺎ ﺑﺎ آن ﻗﻤﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد؟ ھﯿﭻﮐﺪام؛ وﻟﯽ آن را در زﻣﯿﻦ ﻣﺨﻔﯽ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﻮد! اﯾﻦ ﻣﺮد ﮐﺎری ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ در ﮐﺎر ﻧﮑﺮدن ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺧﻄﺎ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ در ﭘﺎﯾﺎن اﯾﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ روز داوری داد ﮐﻪ در‬
‫آن روز ﻣﺮدم در ﺣﻀﻮر ﺷﺎه ﺷﺎھﺎن ﺑﺮای داوری ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ وﻟﯽ‬

‫‪١٢‬‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از طﺮف ﺳﻠﻄﺎن ﺑﻪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ اﺑﺪی ﻣﯽرﺳﻨﺪ و ﺑﺮﺧﯽ ﺑﻪ ﻋﺬاب‬
‫ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ! اﻣﺎ دﺳﺘﻪی دوم ﭼﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﮑﺎﻓﺎت‬
‫ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ؟ آﯾﺎ آنھﺎ ﺷﺮابﺧﻮار ﺑﻮدهاﻧﺪ ﯾﺎ ﺷﺮﯾﻌﺖ را ﻧﻘﺾ ﮐﺮدهاﻧﺪ و ﯾﺎ‬
‫ﺑﺖﭘﺮﺳﺖ ﺑﻮدهاﻧﺪ؟ آنھﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ھﻢ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻣﺠﺎزات‬
‫درﺑﺎرهی آﻧﺎن اﺟﺮا ﺷﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ اﯾﻦﮐﻪ ﻗﺎﺿﯽ ﺑﻪ آنھﺎ ﮔﻔﺖ‪":‬ﭼﻮن ﮔﺮﺳﻨﻪ‬
‫ﺑﻮدم ﻣﺮا ﻏﺬا ﻧﺪادﯾﺪ‪ ،‬ﻋﺮﯾﺎن ﺑﻮدم ﻣﺮا ﻧﭙﻮﺷﺎﻧﺪﯾﺪ‪ ،‬ﻣﺮﯾﺾ و ﻣﺤﺒﻮس ﺑﻮدم‬
‫ﻋﯿﺎدﺗﻢ ﻧﻨﻤﻮدﯾﺪ" )اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ ٣١ :٢۵‬ﺗﺎ ‪.(۴۶‬‬

‫اﯾﻦ دﺳﺘﻪ ﻓﺮﺻﺘﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ھﻢﻧﻮﻋﺎن ﺧﻮد ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ وﻟﯽ از‬
‫اﻧﺠﺎم ﺧﺪﻣﺖ ﻗﺼﻮر ورزﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﯾﮏ ﺑﺎر ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﭘﺮده را ﺑﺮ ﻣﯽدارد‬
‫و ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ روﺣﯽ را ﮐﻪ در ﻋﺬاب ﺟﮫﻨﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ روح ﺑﺮای ﺗﺴﮑﯿﻦ درد و رﻧﺞ ﺧﻮد اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﮐﻪ ﺑﻮد؟‬
‫ﯾﮏﻧﻔﺮ دزد؟ ﯾﮏﻧﻔﺮ زﻧﺎﮐﺎر؟ ﯾﮏﻧﻔﺮ ﻗﺎﺗﻞ؟ ﺧﯿﺮ! ﻓﻘﻂ ﻣﺮدی ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮدﺧﻮاھﯽ و ﺧﻮدﺑﯿﻨﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮده و ﺟﺰ ﺑﻪ ﺧﻮد و راﺣﺘﯽ ﺧﻮد ﺑﻪ‬
‫ھﯿﭻﮐﺲ و ھﯿﭻﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮی ﻧﻤﯽاﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ .‬او ﻣﺮدی ﺑﻮد ﮐﻪ ھﺮ روزه ﻓﺮﺻﺖ‬
‫داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮔﺪاﯾﺎن ﺑﯿﭽﺎرهای ﮐﻪ در آﺳﺘﺎﻧﻪی ﺧﺎﻧﻪاش دراز ﮐﺸﯿﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ھﯿﭻ ﮐﺎری ﺑﺮای آنھﺎ ﻧﮑﺮده اﺳﺖ )اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ‪:١۶‬‬
‫‪١٩‬ﺗﺎ‪ .(٣١‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ اﻧﺠﺎم ﮐﺎر ﺑﺪ‪ ،‬ﮔﻨﺎه اﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ اﻧﺠﺎم‬
‫ﻧﺪادن ﮐﺎر ﺧﻮب ھﻢ‪ ،‬ﮔﻨﺎه ﻣﮫﻠﮑﯽ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ھﻤﻪی ﮔﻨﺎھﺎن را ﺑﺰرگ ﺷﻤﺮدهام وﻟﯽ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‬

‫ﮔﻨﺎھﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از ھﻤﻪ ﺑﺰرگﺗﺮ و ﺳﺮآﻣﺪ ھﻤﻪی ﮔﻨﺎھﺎن‪ ،‬ﮔﻨﺎھﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ‬
‫در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ اﻣﯿﺪ آﻣﺮزﺷﯽ ﺑﺮای آن ھﺴﺖ و ﻧﻪ در دﻧﯿﺎی آﯾﻨﺪه )اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ‬
‫‪٣١ :١٢‬و‪ .(٣٢‬اﯾﻦ ﮔﻨﺎه وﺣﺸﺖاﻧﮕﯿﺰ ﭼﯿﺴﺖ؟ اﯾﻦ ﮔﻨﺎه ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از‬
‫اﻣﺘﻨﺎع ﻣﻤﺘﺪ از ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ دﻋﻮت ﺧﺪا‪ .‬ﻣﺮدی ﺻﺪای دﻋﻮت ﺧﺪا را ﻣﯽﺷﻨﻮد‬
‫ﮐﻪ او را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺪ و طﺮﯾﻖ زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮ از ﮔﻨﺎه ﺧﻮد را ﺗﺮک ﮐﻨﺪ‬
‫و ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺧﻀﻮع و ﺧﺸﻮع ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺧﺪا ﮔﺮدد وﻟﯽ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ از‬
‫ﻗﺒﻮل اﯾﻦ دﻋﻮت ﺳﺮ ﺑﺎز ﻣﯽزﻧﺪ و ﻗﻠﺐ او ﺳﺨﺖﺗﺮ و ﺳﺨﺖﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ‬

‫‪١٣‬‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ وی دﯾﮕﺮ ﺣﺘﯽ ﻣﯿﻞ و ﻓﺮﺻﺖ ﺗﺮک‬
‫ﺣﯿﺎت ﮔﻨﺎهآﻟﻮد و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪا را از دﺳﺖ ﻣﯽدھﺪ‪.‬‬

‫ﺷﺎﯾﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎرھﺎ از طﺮف ﺧﺪا دﻋﻮت ﺷﺪهاﯾﺪ‪ ،‬وﻟﯽ از ﻗﺒﻮل اﯾﻦ دﻋﻮت و‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آن ﻗﺼﻮر ورزﯾﺪهاﯾﺪ! اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ از ﺷﻤﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫دﯾﮕﺮ اﯾﻦ دﻋﻮت را رد ﻧﮑﻨﯿﺪ! ﻣﺒﺎدا ﺑﺮای ھﻤﯿﺸﻪ ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺷﻮﯾﺪ‪ ،‬ﺑﮫﺘﺮ‬
‫اﺳﺖ در ﺣﺎل ﻓﺮوﺗﻨﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ آن ﺷﺨﺺ ﺑﺎﺟﮕﯿﺮ ﮐﻪ در داﺳﺘﺎن‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ذﮐﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ؛ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ‪":‬ﺧﺪاﯾﺎ؛ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮔﻨﺎهﮐﺎر‬
‫رﺣﻢﻓﺮﻣﺎ" )اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪.(١٣ :١٨‬‬

‫‪١٤‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ دوم‬

‫ﻧﺘﺎﯾﺞ ﮔﻨﺎه‬

‫"ﻣﺰد ﮔﻨﺎه ﻣﻮت اﺳﺖ" )روﻣﯿﺎن ‪(٢٣ :۶‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﻓﺮدی ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺷﻐﻞ اﺳﺖ و ﮐﺎر ﺗﺎزهای ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآورد‪،‬‬

‫ﻣﺮﺗﺐ ﺳﻮال ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺎری ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم دھﺪ و روزی ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﮐﺎر ﮐﻨﺪ؟ آﯾﺎ ھﻔﺘﻪای ﯾﮏ روز‪ ،‬ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﺧﻮاھﺪ داﺷﺖ؟ وﻟﯽ ﺳﻮال اﺻﻠﯽ‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﻮق اﯾﻦ ﮐﺎر ﭼﻪ ﻣﺒﻠﻐﯽ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد؟ ﻣﯽﺧﻮاھﺪ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫آﯾﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺰد درﯾﺎﻓﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺧﺎﻧﻮادهی ﺧﻮد را اداره ﻧﻤﺎﯾﺪ و آﯾﺎ ﺧﻮاھﺪ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮای آﯾﻨﺪهی ﺧﻮد ﭘﺲاﻧﺪاز ﮐﻨﺪ ﯾﺎ اﯾﻦﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺰد ﺑﯿﺶﺗﺮی ﮐﺎر‬
‫دﯾﮕﺮی ﺑﻪ دﺳﺖ آورد؟‬

‫ھﻤﯿﻦطﻮر ھﻢ در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮع ﮔﻨﺎه‪ ،‬ھﯿﭻ ﻣﺴﺌﻠﻪای ﻣﮫﻢﺗﺮ از اﯾﻦ‬

‫ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ "ﻣﺰد ﮔﻨﺎه" ﭼﯿﺴﺖ؟ آﯾﺎ اﯾﻦ ﯾﮏ ﻧﻮع ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ اﺳﺖ؟ ﻧﺘﺎﯾﺞ‬
‫ﺣﺎﺻﻠﻪ از آن ﭼﻪ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد؟!‬

‫در اﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﻣﯽ ﺧﻮاھﯿﻢ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﮔﻨﺎه را ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار دھﯿﻢ‪.‬‬

‫‪١٥‬‬
 ‫ﺗﻘﺼﯿﺮ‬ ‫‪-١‬‬

‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪی ﮔﻨﺎه ﺗﻘﺼﯿﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻔﮫﻮم اﯾﻦ ﻋﺒﺎرت اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫اﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎھﯽ ﺷﺪهام‪ ،‬طﺒﻌﺎً ﻣﻘﺼﺮم و ﻣﺴﺌﻮل اﻧﺠﺎم آن‪ .‬ھﺮ‬
‫ﺧﻄﺎﯾﯽ در ﮐﺎر ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ھﺮ ﺑﺪی ﮐﻪ از آن ﻋﯿﺎن ﮔﺮدد؛ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎری اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ دوش ﮔﯿﺮم و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻣﺮﺗﮑﺐ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺪهام‪ .‬ﺑﺎر اﯾﻦ ﺗﻘﺼﯿﺮ را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ دوش دﯾﮕﺮی‬
‫ﺑﮕﺬارم‪ ،‬اﯾﻦ ﺑﺎر از آن ﻣﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺪا ھﻢ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ دﯾﮕﺮی را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﻣﻘﺼﺮ ﺑﺪاﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﻣﻤﮑﻦ‬

‫اﺳﺖ اﯾﻦ ﮔﻨﺎه را ﺑﯿﺎﻣﺮزد‪ ،‬وﻟﯽ ﻋﻔﻮ و ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ او اﺻﻞ ﻣﻮﺿﻮع را ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎه ﺷﺪهام و ﻣﻦ ﻣﺴﺌﻮل آن ھﺴﺘﻢ را ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﯽدھﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ در ﺟﺎی ﺧﻮد ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ و ﺑﺮای ھﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮐﺎر ﺧﻼﻓﯽ ﺷﺪهام‪ .‬ﻣﻦ ﻗﺒﻞ از ارﺗﮑﺎب ﻋﻤﻞ ﺧﻼف‪ ،‬ﺑﯽﮔﻨﺎه ﺑﻮدم‬
‫وﻟﯽ اﯾﻨﮏ ﮔﻨﺎهﮐﺎرم و دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﯽﮔﻨﺎه ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻦ‬
‫ﮔﻨﺎهﮐﺎری آﻣﺮزﯾﺪه ﺑﺎﺷﻢ وﻟﯽ ھﻤﯿﺸﻪ ﮔﻨﺎهﮐﺎرم‪ .‬ﺑﮫﺘﺮ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ را‬
‫در ﻣﻮرد ﭘﻄﺮس؛ ﺷﺎﮔﺮد ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺗﻮﺿﯿﺢ دھﯿﻢ ﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎن‬
‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪی ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﺳﻪ ﺑﺎر اﻧﮑﺎر ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪":‬از ﺷﺎﮔﺮدان او‬
‫ﻧﯿﺴﺘﻢ"‪ .‬او ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺧﻄﺎی ﺧﻮد ﭘﯽﺑﺮد‪ ،‬ﺑﯿﺮون رﻓﺖ و از‬
‫ﮔﻨﺎه ﺧﻮد ﺑﺎ اﺷﮏھﺎی ﺗﻠﺦ‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ھﻢ ﺑﺎ طﯿﺐ ﺧﺎطﺮ او‬
‫را ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﻮد و ﺧﺪا ھﻢ او را آﻣﺮزﯾﺪ‪ .‬ﭘﻄﺮس ﺑﻌﺪ از آن‪ ،‬ﺧﻮد را وﻗﻒ‬
‫ﺗﺄﺳ ﯿﺲ ﮐﻠﯿﺴﺎی ﻣﺴﯿﺢ و اﻧﺘﺸﺎر ﻣﻠﮑﻮت ﺧﺪا ﻧﻤﻮد و ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻣﺸﻘﺎت‬
‫ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺣﺒﺲ اﻓﺘﺎد و ﺷﮑﻨﺠﻪ دﯾﺪ و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﺧﺎطﺮ اﯾﻤﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺷﮫﯿﺪ ﺷﺪ‪ .‬وﻟﯽ ﺗﻤﺎم ﺧﺪﻣﺎت و ﻣﺸﻘﺎت او در راه‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮔﻨﺎه او را ﻣﺤﻮ ﺳﺎزد‪ .‬ﭘﻄﺮس ھﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﮐﺴﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻻی ﺧﻮد را اﻧﮑﺎر ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪١٦‬‬
 ‫ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻗﻠﺐ و ﺧﺎطﺮ‬ ‫‪-٢‬‬

‫دوﻣﯿﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪی ﮔﻨﺎه ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻗﻠﺐ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬در ﺟﺮﯾﺎن ﯾﮏ رﺷﺘﻪ‬
‫ﮔﻔﺖوﮔﻮھﺎی دﯾﻨﯽ‪ ،‬ﯾﮏﺑﺎر از ﺷﺨﺼﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪم ﮐﻪ؛" آﯾﺎ دارای آراﻣﺶ‬
‫ﺧﺎطﺮ اﺳﺖ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؟" ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدم وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﻣﺮد ﭘﺎﺳﺦ داد ﮐﻪ دل او ﮐﺎﻣﻼ ً‬
‫راﺣﺖ اﺳﺖ‪ .‬وﻟﯽ ﭼﻨﺪ روزی ﺑﯿﺶﺗﺮ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺒﺢ زود ﺑﺎ ﮐﻤﺎل‬
‫آﺷﻔﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی ﻣﻦ آﻣﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦﮐﻪ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬از ﻣﻦ درﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮای او دﻋﺎ ﮐﻨﻢ! از او ﭘﺮﺳﯿﺪم ﭼﺮا اﻧﺘﻈﺎر دارد ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﻣﻦ‬
‫ﺑﺮای او دﻋﺎ ﮐﻨﻢ؟ ﺟﻮاب داد ﮐﻪ؛" ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻧﺎراﺣﺖ اﺳﺖ و ﺷﺐھﺎ‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻢ زﯾﺮا آﺷﻔﺘﻪ ﺧﺎطﺮم‪ .‬وﺟﺪان ﻣﻦ ﻣﺮا ﻋﺬاب ﻣﯽھﺪ و ﺷﻤﺎ‬
‫ھﯿﭻ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯿﺪ ﺣﺲ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ اﺿﻄﺮاب و آﺷﻔﺘﮕﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ دﻋﺎ ﮐﻨﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ آراﻣﺶ ﺧﺎطﺮ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪ ".‬اﯾﻦ اﺳﺖ ﻧﺎراﺣﺘﯽ و اﺿﻄﺮاﺑﯽ ﮐﻪ از ﮔﻨﺎه‬
‫ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻋﻠﺖ آن ﭼﯿﺴﺖ؟‬

‫‪ -١‬ﺣﺲ ﺗﻘﺼﯿﺮ و ﺷﺮﻣﺴﺎری‬

‫ﻗﺒﻞ از ھﺮ ﭼﯿﺰ ﺣﺲ ﺗﻘﺼﯿﺮ و اﻧﻔﻌﺎل ﺑﺮ اﻧﺴﺎن ﻋﺎرض ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ‬
‫اﻧﺴﺎن ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﺷﺮح دادهام ﻣﻘﺼﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮدش اﯾﻦ ﺗﻘﺼﯿﺮ را‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﺿﻤﯿﺮ ﺧﻮﯾﺶ او را ﻣﺤﮑﻮم ﻣﯽﺳﺎزد و ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻋﻤﻞ ﺧﻼف ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬وی ﻣﺸﺎھﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد را آﻟﻮده‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ و آدﻣﯽ ﻧﺎﭘﺎک اﺳﺖ‪" .‬از درون دل اﻧﺴﺎن ﺻﺎدر ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺧﯿﺎﻻت‬
‫ﺑﺪ و زﻧﺎ و ﻓﺴﻖ و ﻗﺘﻞ و دزدی‪)"...‬اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺮﻗﺲ ‪ (٢١ :٧‬اﯾﻦ اﺳﺖ ﺗﻌﻠﯿﻢ‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﮔﻨﺎھﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻧﮕﺎھﯽ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺷﺮﯾﺮ ﺧﻮد‬

‫ﻣﯽاﻧﺪازد‪ ،‬ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ آن را اﺣﺴﺎس ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ و ﺑﻪ ھﻤﺮاه ﺣﺲ ﺗﻘﺼﯿﺮ و‬
‫ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬ﯾﮏ ﺣﺲ ﺷﺮﻣﺴﺎری ھﻢ ﺑﺮ او ﭼﯿﺮه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﭽﻪای ﮐﻪ‬
‫ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺗﻘﺼﯿﺮی ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﺎﺷﯿﺪ و ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﻪطﻮر ﺳﺮ ﺧﻮد را ﭘﺎﯾﯿﻦ‬

‫‪١٧‬‬
‫ﻣﯽاﻧﺪازد و ﺻﻮرت ﺧﻮد را ﭘﻨﮫﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ و از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮدداری‬
‫ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﻋﻠﺖ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﺣﺲ ﺗﻘﺼﯿﺮ و ﺷﺮﻣﺴﺎری ﺑﺮ او ﻋﺎرض ﮔﺮدﯾﺪه‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﯾﮏﺑﺎر ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﺪه ﻣﮫﻤﺎن را ﺑﺮای ﻧﺎھﺎر دﻋﻮت ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﻟﻮازم ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ را از ﻗﺒﯿﻞ ﺳﻤﺎور‪ ،‬اﺳﺘﮑﺎن ﻧﻌﻠﺒﮑﯽ‪ ،‬ﭼﺎی‪ ،‬ﻗﻨﺪ‪ ،‬ﮐﯿﮏ و‬
‫ﺷﮑﻼت ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺮای اﻧﺠﺎم ﮐﺎری ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﭼﻮن‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﺸﺎھﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﯿﮏ از ﭼﻨﺪ ﺟﺎ ﺳﻮراخ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اول ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬وﻟﯽ او ﻣﺪﻋﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ اطﻼﻋﯽ از ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮد را ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﻢ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺻﻮرت و دﺳﺖھﺎ‬
‫و ھﻤﻪ ی ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺷﮑﻼﺗﯽ ﺑﻮد و ﭘﺸﺖ ﭘﯿﺎﻧﻮ ﭘﻨﮫﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد!‬

‫ﭼﺮا اﯾﻦ دﺧﺘﺮ از ﻣﺎ ﭘﻨﮫﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد؟ زﯾﺮا ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﺎر اﺷﺘﺒﺎھﯽ ﮐﺮده‬
‫اﺳﺖ و ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ .‬آدم و ﺣﻮا ھﻢ ﺧﻮدﺷﺎن را در ﺑﺎغ ﻋﺪن ﭘﻨﮫﺎن‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ زﯾﺮا ﺗﺸﺨﯿﺺ داده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از اﻣﺮ ﺧﺪا ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﮐﺮدهاﻧﺪ‬
‫)ﭘﯿﺪاﯾﺶ ‪ .(٨ :٣‬در ﮐﺘﺎب ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ‪ ١۵ :۶‬و ‪ ١۶‬ﺟﺮﯾﺎن روزی ﺑﺮای ﻣﺎ ﺗﺸﺮﯾﺢ‬
‫ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺎن زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎھﺎن و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان‪ ،‬ﺧﻮد را در درون ﻏﺎری‬
‫ﭘﻨﮫﺎن ﺧﻮاھﻨﺪ ﺳﺎﺧﺖ و از ﺻﺨﺮهھﺎ و ﮐﻮهھﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻓﺮود‬
‫آﯾﯿﺪ و ﻣﺎ را از ﻧﻈﺮ ﺧﺪا ﭘﻨﮫﺎن ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت‪ ،‬ﺗﺼﻮﯾﺮھﺎﯾﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ اﻧﺴﺎن در ﻧﺘﯿﺠﻪی ﮔﻨﺎه ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺎ ﺣﺲ ﺗﻘﺼﯿﺮ و ﺷﺮﻣﺴﺎری ﯾﮏ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮ ھﻢ ھﻤﺮاه اﺳﺖ ﮐﻪ آن ھﻢ‬
‫ﺣﺲ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﻗﺒﻞ از اﯾﻦﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎه ﮔﺮدد‪ ،‬ﮔﻨﺎه‬
‫در ﻧﻈﺮ او ﺧﻮب و ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺲ ﻟﺬﺗﯽ ﮐﻪ از آن ﻣﺘﺼﻮر اﺳﺖ‬
‫وﺳﻮﺳﻪآور ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻨﺎﻓﻌﯽ ﮐﻪ از آن ﻣﻄﻠﻮب اﺳﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ ﮐﻪ‬
‫ارزش ارﺗﮑﺎب ﺧﻄﺎ را دارد وﻟﯽ ﭘﺲ از اﻧﺠﺎم ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﻟﺬت ﺑﻪ درد و رﻧﺞ ﺗﺒﺪﯾﻞ‬

‫‪١٨‬‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﻣﺬاق ﺷﺨﺺ ﺗﻠﺦ ﻣﯽ ﮔﺮدد و ھﺮ ﯾﮏ از اﻋﻤﺎل ﮔﻨﺎه دوﺑﺎره زﻧﺪه‬
‫ﺷﺪه و ﺣﺲ ﻧﺪاﻣﺖ ﻣﯽآورد! آنﮔﺎه ﺷﺨﺺ ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺮﻣﯽآورد ﮐﻪ ﭼﺮا ﻣﻦ‬
‫اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮدهام؟ ای ﺧﺪا ﮐﺎش ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺮﺗﮑﺐ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم!‬
‫وﻟﯽ دﯾﮕﺮ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺷﺪه و ﻋﻤﻞ ارﺗﮑﺎب ﮔﻨﺎه اﻧﺠﺎم ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭼﯿﺰی و ﮐﺎری ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﺰﺑﻮر آن را اﻧﺠﺎم‬
‫ﻧﺪاده و وظﺎﯾﻔﯽ ﺑﻮده ﮐﻪ در اﻧﺠﺎم و اﺟﺮای آن ﻗﺼﻮر ﮐﺮده و ﯾﺎ ﯾﮏ ﻓﺮﺻﺖ‬
‫طﻼﯾﯽ از دﺳﺖ داده ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ھﯿﭻﮔﺎه ﺑﺎز ﻧﮕﺮدد‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺨﺼﯽ‬
‫ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺮﻣﯽ آورد ﮐﻪ ﻣﺮﺿﯽ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻋﺎرض ﺷﺪه ﮐﻪ اﯾﻦ وظﯿﻔﻪ را اﻧﺠﺎم‬
‫ﻧﺪادهام؟ آه‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﯽﺷﺪ اﮔﺮ ﻓﺮﺻﺖ دﯾﮕﺮی ھﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﻣﺪ؟ اﯾﻦ‬
‫ﺣﺲ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﺷﺨﺺ را ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮاب ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻣﯽدھﺪ‬
‫و اﺷﺘﮫﺎی او ﮐﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺨﺼﯽ ھﻤﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﮔﻨﺎه‬
‫ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﮫﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽرود‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺸﺮوب‪ ،‬ﺗﺮﯾﺎک و ﻋﯿﺎﺷﯽ‬
‫روی ﻣﯽآورد و ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﺎز اﻓﮑﺎر ﻣﺸﻮش ﺑﻪ ﻣﻐﺰ او ﺑﺎز‬
‫ﻣﯽﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﻗﺪﯾﻢ ﻋﻘﯿﺪه داﺷﺘﻨﺪ ﺣﻮض آﺑﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از آن‬
‫ﺑﻨﻮﺷﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ی ﺧﻮد را ﮐﺎﻣﻼ ً ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﺎﯾﺪ وﻟﯽ ﻣﺎ ﻣﯽداﻧﯿﻢ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ اﻓﺴﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﺪارد‪ .‬اﻣﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪای ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﺰدﯾﮏ اﺳﺖ‪ ،‬اﻓﺴﺎﻧﻪی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻗﺎﺋﻦ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ رواﯾﺖ‬
‫ﺷﺪه ﮐﻪ ﭼﻮن ﻗﺎﺋﻦ ﺑﺮادر ﺧﻮد ھﺎﺑﯿﻞ را ﮐﺸﺖ‪ ،‬دﯾﺪ ﮐﻪ دو ﭼﺸﻢ درﺷﺖ از‬
‫آﺳﻤﺎن ﺑﺮ او ﺧﯿﺮه ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ او ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را ﻣﯽﺑﺴﺖ و ﺳﻌﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ھﻢ آن دو ﭼﺸﻢ را ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ او ﺧﯿﺮه ﻣﯽﻧﮕﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫از ﺧﺎﻧﻪ و ﻣﺴﮑﻦ ﺧﻮد ﻣﮫﺎﺟﺮت ﮐﺮد ﺗﺎ در ﺟﺎی دﯾﮕﺮی ﺳﮑﻨﯽ ﮔﺰﯾﻨﺪ ﺑﻪ‬
‫اﻣﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ از دﺳﺖ اﯾﻦ دو ﭼﺸﻢ رھﺎﯾﯽ ﯾﺎﺑﺪ وﻟﯽ آنھﺎ در ھﺮ ﺟﺎ‬
‫او را ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮر از دو ﭼﺸﻢ ﭼﻪ ﺑﻮده؟ آری اﯾﻦ ﻧﺪاﻣﺖ و‬
‫ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﻗﻠﺒﯽ او ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﻧﮕﺮان ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﮔﺎھﯽ ﺷﺨﺺ را‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮدﮐﺸﯽ وا ﻣﯽدارد ﭼﻨﺎن ﮐﻪ در ﻣﻮرد ﯾﮫﻮدای اﺳﺨﺮﯾﻮطﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ را ﺑﻪ دﺷﻤﻨﺎن ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮد ھﻤﯿﻦطﻮر ﺷﺪ )اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ‬
‫‪ ٣ :٢٧‬ﺗﺎ ‪.(۵‬‬

‫‪١٩‬‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻮاده ی ﺧﻮﺑﯽ رﺷﺪ ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺷﮫﺮ‬
‫ﻟﻨﺪن رﻓﺖ و در آنﺟﺎ ﺑﻪ وﺳﻮﺳﻪ اﻓﺘﺎد و در ﭘﺴﺖﺗﺮﯾﻦ ﻣﺪارج ﻟﮫﻮ و ﻟﻌﺐ‬
‫ﻏﻮطﻪور ﺷﺪ‪ .‬ﯾﮏروز ﮐﻪ ﺑﺎران ﻣﯽﺑﺎرﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﻠﺴﻪ دﯾﻨﯽ رﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎران او را ﺧﯿﺲ ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬در ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻠﺴﻪ‪ ،‬واﻋﻆ ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ ﺑﻪ او ﺧﻮشآﻣﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬وﻟﯽ او ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪﺗﺪرﯾﺞ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮐﻠﻤﺎت ﻣﮫﺮآﻣﯿﺰ‬
‫واﻋﻆ ﻧﺮم ﺷﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﺮح داﺳﺘﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﮐﺮد و ﺑﻪ واﻋﻆ‬
‫ﮔﻔﺖ‪":‬راﺟﻊ ﺑﻪ ﺟﮫﻨﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ زﯾﺮا ﻣﻦ آنﺟﺎ ﺑﻮدهام!" اﯾﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎری ﮐﻪ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ زﻧﺪﮔﯽ را در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺟﮫﻨﻢ‬
‫ﻣﺒﺪل ﻣﯽ ﺳﺎزد و ﻣﮑﺎﻓﺎت ﮔﻨﺎه در ﺟﮫﺎن آﯾﻨﺪه ھﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﻗﺴﻤﺘﯽ از آن ﻣﮑﺎﻓﺎت اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﺗﺮس‬
‫ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺷﺮﻣﺴﺎری و ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ؛ ﻋﺎﻣﻞ دﯾﮕﺮ در ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﺮدن ﻗﻠﺐ‪،‬‬
‫ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از‪ :‬ﺗﺮس‪ .‬ﺗﺮس از ﮐﺸﻒ ﺷﺪن ﺣﻘﯿﻘﺖ اﻣﺮ و ﭼﻮن ﻣﺮدم‬
‫ﻣﯽﺗﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﭘﺮده از روی ﮔﻨﺎھﺎن آنھﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮد ﻟﺬا ھﺰار ﺟﻮر‬
‫دروغ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﺧﻮد دﺳﺖ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ و ﭼﯿﺰھﺎی دور از‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ در آن وارد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺮدم رﺷﻮه ﻣﯽدھﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﯿﺰی را ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﻧﮕﻮﯾﻨﺪ و ﺑﺎز ﻣﯽﺗﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﮔﻨﺎھﺎن آنھﺎ آﺷﮑﺎر‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺮس دﯾﮕﺮ؛ ﺗﺮس از ﻣﺠﺎزات اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺧﻮب ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽآورم در ﮐﻮدﮐﯽ وﻗﺘﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻋﻤﻞ ﺧﻼﻓﯽ ﻣﯽﺷﺪم‪،‬‬

‫ﭼﻪ طﻮر از ﺗﻨﺒﯿﻪ ﭘﺪرم ﺑﯿﻢ داﺷﺘﻢ و آراﻣﺶ ﻓﮑﺮ از ﻣﻦ ﺳﻠﺐ ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ھﻤﯿﻦطﻮر ھﻢ ﻣﺮدم از ﻣﮑﺎﻓﺎت ﮔﻨﺎھﺎن‬
‫ﺧﻮد ﻣﯽﺗﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮاه اﯾﻦ ﺗﺮس از دوﻟﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاه از ﺧﺪا‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً‬
‫ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ آنھﺎ از ﻣﺠﺎزاﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در دﻧﯿﺎی آﯾﻨﺪه ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر آنھﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و اﯾﻦ ﺗﺮس ﻣﻨﺘﮫﯽ ﺑﻪ ﺗﺮس از ﻣﺮگ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦھﺎ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺧﺪا ﻋﺎدل اﺳﺖ و ﻧﻤﯽﮔﺬارد ﮔﻨﺎھﯽ ﺑﺪون ﻣﺠﺎزات ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦھﺎ‬

‫‪٢٠‬‬
‫ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮگ‪ ،‬آنھﺎ را ﺑﻪ ﭘﯿﺸﮕﺎه داور ﻋﺎدل ﻣﯽﮐﺸﺪ و آنﺟﺎ ﺑﺮای‬
‫ﺣﯿﺎت ﭘﺮ از ﮔﻨﺎه ﺧﻮد ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﯾﻦھﺎ ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺮگ‬
‫ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﯾﮏ ﮐﺎﻓﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ‪":‬اﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺮگ ﯾﮏ ﺧﻮاب‬
‫ﺟﺎوداﻧﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮرﺳﻨﺪ ﻣﯽﺷﺪم‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ‬
‫ﮐﺘﺎبﻣﻘﺪس راﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس راﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ؛ ھﺮﮔﻮﻧﻪ اﻣﯿﺪی از‬
‫دﺳﺖ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺑﺮای ھﻤﯿﺸﻪ در ﮔﻤﺮاھﯽ اﻓﺘﺎدهام‪".‬‬

‫ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ ﮐﻪ ﭘﺰﺷﮏ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬داﺳﺘﺎن ﻣﺮگ ﯾﮑﯽ از ﻣﺎﻟﮑﯿﻦ‬

‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ را ﮐﻪ در آﺧﺮﯾﻦ روزھﺎی ﺑﯿﻤﺎریاش ﺑﻪ ﻣﺪاوا ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮده ﺑﺮای‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ در ﻣﺪت ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﻣﺮﺗﮑﺐ ظﻠﻢھﺎی زﯾﺎدی‬
‫ﺷﺪه و از ﺑﺮﮐﺖ ﻗﺪرت و ﭘﻮل‪ ،‬ﻣﺠﺎزات ھﯿﭻﯾﮏ از ﺑﺪیھﺎﯾﺶ را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‬
‫وﻟﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ زودی در ﭘﯿﺶﮔﺎه ﻣﺤﮑﻤﻪی ﻋﺪل ﺧﺪا ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺎﺿﺮ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬او در ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽاﻓﺘﺎد و ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺮﻣﯽآوردی ﮐﻪ؛‬
‫"ﺧﺪا اﻧﺘﻘﺎم ﻣﯽﮐﺸﺪ‪ ،‬ﺧﺪا اﻧﺘﻘﺎم ﻣﯽﮐﺸﺪ!" در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ھﻨﻮز اﯾﻦ‬
‫ﮐﻠﻤﺎت ﺑﺮ زﺑﺎﻧﺶ ﺟﺎری ﺑﻮد‪ ،‬رﺧﺖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ دﯾﮕﺮ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬آﯾﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺲ‬
‫ﺗﻘﺼﯿﺮ و ﺷﺮﻣﺴﺎری‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺲ ﻧﺪاﻣﺖ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ داﺋﻤﯽ‪،‬‬
‫ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺎهﮐﺎر آراﻣﺶ ﻗﻠﺐ ﻧﺪارد؟‬

‫اﻧﺤﻄﺎط اﺧﻼﻗﯽ‬ ‫‪-٣‬‬

‫از ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ اﺧﻼﻗﯽ ﻧﺘﯿﺠﻪی ﮔﻨﺎه‪ ،‬اﻧﺤﻄﺎط اﺧﻼﻗﯽ اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ وﺑﺎ‬
‫در ﻧﺎﺣﯿﻪای ﺷﯿﻮع ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ اﺑﺘﺪا ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎری ﻣﯽﺷﻮد‬
‫ﺳﭙﺲ دﯾﮕﺮی و دﯾﮕﺮی ﺗﺎ اﯾﻦﮐﻪ ﺗﻤﺎم آن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﺄﺛﯿﺮات‬
‫ﮔﻨﺎه ھﻢ در اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت اﻧﺴﺎﻧﯽ ھﻤﯿﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮ را دارد‪.‬‬

‫ﮔﻨﺎه ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﯿﻞ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ آﻏﺎز ﻣﯽﮔﺮدد ﺳﭙﺲ راه و رﺳﻢ‬

‫ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﯽآﯾﺪ و ﺑﻌﺪ از آن‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ .‬ﯾﮏ‬

‫‪٢١‬‬
‫ﻋﻤﻞ ﺑﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﺑﺪ دﯾﮕﺮی را در ﭘﯽ ﺧﻮد دارد‪ .‬اﻧﺘﺨﺎبھﺎی ﺑﺪ‪ ،‬ﻧﺘﯿﺠﻪاش‬
‫ﻋﻤﻞ ﺑﺪ اﺳﺖ و ﻋﻤﻞ ﺑﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻋﺎدات ﺑﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻋﺎدات ﺑﺪ ﺣﺎﺻﻞاش‬
‫اﺧﻼق ﺑﺪ اﺳﺖ و اﺧﻼق ﺷﺨﺺ‪ ،‬رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﺧﺮاب ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ اﻧﺤﻄﺎط‬
‫ﺑﻪ ﻗﺪری ﺗﺪرﯾﺠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺷﺨﺺ ﺗﻮﺟﮫﯽ ﺑﻪ آن ﻧﺪارد‪ .‬ھﺮ ﮔﻨﺎه از‬
‫ﮔﻨﺎه ﻗﺒﻠﯽ آﺳﺎنﺗﺮ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽآﯾﺪ و ﭼﻮن ﻋﺎدت در وﺟﻮد رﺧﻨﻪ ﮐﺮد ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ آن را از ﺧﻮد دور ﺳﺎزد‪ .‬ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪":‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ھﺮ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻏﻼم‬
‫ﮔﻨﺎه اﺳﺖ")اﻧﺠﯿﻞ ﯾﻮﺣﻨﺎ ‪.(٣۴ :٨‬‬

‫زﻣﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺑﺰرﮔﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﺄﻣﻮر آﮔﺎھﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﻒ‬

‫ﻗﻀﯿﻪ ﺑﺮﻋﮫﺪی او ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﮫﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺠﺮم ﮐﯿﺴﺖ‪ .‬ﻣﺸﮑﻞ در آن ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ را ﺗﻮﻗﯿﻒ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬زﯾﺮا ﺳﺮوﮐﻠﻪ زدن ﺑﺎ او ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎک‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺄﻣﻮر آﮔﺎھﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ از اﯾﺠﺎد ﺳﻮءظﻦ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺟﺎﻧﯽ‬
‫طﺮح دوﺳﺘﯽ رﯾﺨﺖ و رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ رﺷﺘﻪی رﻓﺎﻗﺖ آنھﺎ ﻣﺤﮑﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻧﯽ در ﻣﻮﻗﻊ ارﺗﮑﺎب ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻧﺎﺷﺎﯾﺴﺖ‪ ،‬ھﻤﺮاه او ﻣﯽرﻓﺖ و ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﻧﺤﻮ اﻋﺘﻤﺎد او را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﯾﮏ روز ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﻮﺧﯽ دﺳﺖ ﺑﻨﺪ ﺑﺮ دﺳﺖ ﺟﺎﻧﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ اﻣﺘﺤﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ دﺳﺖﺑﻨﺪ را زد‪ ،‬ﻓﻮراً آن را ﻗﻔﻞ ﮐﺮد و وی‬
‫را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺳﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺗﻮﻗﯿﻒ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻋﺎدت ھﻢ ھﻤﯿﻦطﻮر ﺑﺮ دﺳﺖ ﺷﺨﺺ‬
‫دﺳﺖﺑﻨﺪ ﻣﯽزﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮاه اﯾﻦ ﻋﺎدت ﺷﺮارت ﯾﺎ ﺣﺮص ﯾﺎ ﺧﻮدﺧﻮاھﯽ ﯾﺎ‬
‫ﺷﮫﻮت ﯾﺎ ﻏﺮور ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬روز ﺑﻪ روز و ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم او را ﺗﺤﺖ اﺧﺘﯿﺎر ﺧﻮد در‬
‫ﻣﯽآورد ﺗﺎ اﯾﻦﮐﻪ وی را ﮐﺎﻣﻼ ً و ﻣﺤﮑﻢ در ﻗﯿﺪ ﺧﻮد ﻧﮕﻪ دارد‪ .‬ﭼﻮن ﻋﺎدات؛‬
‫اﺧﻼق ﺷﺨﺺ را ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ ﺧﻮد ﻗﺮار دھﺪ‪ ،‬رھﺎﯾﯽ از آنھﺎ ﺑﺴﯽ دﺷﻮار‬
‫ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻋﺎدات ﻣﯽﺧﻮاھﻨﺪ ھﻤﯿﺸﮕﯽ و داﺋﻤﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻗﻠﺐ‬
‫ﺳﺨﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﻧﺴﺎن ﺗﯿﺮه ﻣﯽﮔﺮدد‪ ،‬ﻓﺴﺎد رﺧﻨﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻗﺪرت‬
‫و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺷﺨﺺ در ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﯿﻦ ﺣﻖ و ﺑﺎطﻞ از او ﺳﻠﺐ ﻣﯽﮔﺮدد‪ ،‬ﺗﺎ اﯾﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ھﯿﭻ ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ ﺑﺮای ﮐﺎر ﺧﻮب و ﺣﻖ در او ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ و اﯾﻦ‬
‫ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از "ﻣﺮگ اﺧﻼﻗﯽ"‪.‬‬

‫‪٢٢‬‬
‫ﻣﺮدی ﮐﻪ ﺷﺴﺖ ﭘﺎﯾﺶ ﻣﺠﺮوح و ﻋﻔﻮﻧﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮای ﻋﻤﻞ و‬
‫ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻧﺰد ﭘﺰﺷﮑﯽ رﻓﺖ‪ .‬ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﺗﻨﮫﺎ راه ﻋﻼج‪ ،‬ﺑﺮﯾﺪن اﻧﮕﺸﺖ‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﺎﯾﻞ ﻧﺒﻮد ﺷﺴﺖ ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺑﺪھﺪ‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﺟﮫﺖ ﺧﻮدش ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﮐﺮد وﻟﯽ ﻧﺘﯿﺠﻪی ﻣﺪاوای او اﯾﻦ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ زﺧﻢ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺪﺗﺮ و ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﭘﺰﺷﮏ ﻣﺸﺎوره ﮐﺮد و‬
‫ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺗﻤﺎم ﭘﺎﯾﺶ ﻋﻔﻮﻧﯽ ﺷﺪه و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﺪه ﺷﻮد‬
‫وﻟﯽ او ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﭘﺎی ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺑﺪھﺪ‪ .‬ﺑﺪﯾﻦ ﺟﮫﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﯾﺄس‬
‫از آنﺟﺎ رﻓﺖ اﻣﺎ دﯾﺪ زﺧﻢ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬از اﯾﻦ رو ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﭘﺰﺷﮏ ﮔﻔﺖ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﺮﯾﺪه ﺷﻮد‪ ،‬وﻟﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﯿﻤﺎری ﺑﻪ‬
‫ﺳﺎق ﭘﺎﯾﺶ ﺳﺮاﯾﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ ﺳﺎق ﭘﺎی‬
‫او را ﺑﺒﺮد‪ .‬وﻟﯽ ﺑﺎز ﺑﯿﻤﺎر ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد ﺳﺎق ﭘﺎی ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺑﺪھﺪ و ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺟﮫﺖ ﻋﻤﻞ ﻧﮑﺮد و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎز ﮔﺸﺖ و ﭼﻮن روز ﺑﻪ روز ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﺼ ﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ دل از ﺳﺎق ﭘﺎ ﺑﮑﻨﺪ و ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻧﺰد ﭘﺰﺷﮏ رﻓﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ او اﻋﻼم ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ و دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮای او‬
‫ﮐﺎری ﮐﻨﺪ و طﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﺗﻠﻒ ﺷﺪ! ھﻤﯿﻦطﻮر وﻗﺘﯽ اﻧﺴﺎن‬
‫ﺑﺎ ﮔﻨﺎه آﻟﻮده ﺷﻮد‪ ،‬ﮔﻨﺎه اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت او را ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﺧﺮاب ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﺑﯿﻤﺎری روز ﺑﻪ روز ﺑﺮ وﺳﻌﺖ ﺧﻮد ﻣﯽاﻓﺰاﯾﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺣﯿﺎت ﺷﺨﺺ ﺑﻪ‬
‫ﮐﻠﯽ ﻓﺎﺳﺪ ﺷﻮد‪" .‬ﻣﺰد ﮔﻨﺎه ﻣﻮت اﺳﺖ"‪ .‬آری‪ ،‬ﻣﻮت اﺧﻼﻗﯽ‪.‬‬

‫ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ از ﺧﺪا‬ ‫‪-۴‬‬

‫از ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ روﺣﯽ ﻧﺘﯿﺠﻪی ﮔﻨﺎه‪ ،‬دوری و ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ از ﺧﺪاﺳﺖ‪ .‬ﺗﻨﮫﺎ ﯾﮏ‬
‫ﭼﯿﺰ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺴﺎن را از ﺧﺪا ﺟﺪا ﺳﺎزد‪ ،‬آن ھﻢ ھﻤﺎن ﮔﻨﺎه‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺧ ﺪا ﺑﺪون ﺗﺒﺪﯾﻞ و ﺗﻐﯿﯿﺮ ھﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﮔﻨﺎه ﻣﻌﺎرﺿﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﮔﻨﺎه ﺻﺤﻪ ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﺧﺪای ﺗﻌﺎﻟﯽ ھﻤﯿﺸﻪ از ﮔﻨﺎه ﻧﻔﺮت داﺷﺘﻪ‬
‫و ﺑﺎ آن ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬از اﯾﻦرو وﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﮔﻨﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﭼﺎر ﺧﻮد‬

‫‪٢٣‬‬
‫را از ﺧﺪا ﺟﺪا ﻣﯽﺳﺎزد ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ اﺷﻌﯿﺎء ﻧﺒﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪":‬ھﺎن دﺳﺖ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﻮﺗﺎه ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﻧﺮھﺎﻧﺪ و ﮔﻮش او ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻧﯽ ﺗﺎ ﻧﺸﻨﻮد‪ .‬ﻟﯿﮑﻦ‬
‫ﺧﻄﺎﯾﺎی ﺷﻤﺎ در ﻣﯿﺎن ﺷﻤﺎ و ﺧﺪای ﺷﻤﺎ ﺣﺎﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﮔﻨﺎھﺎن‬
‫ﺷﻤﺎ روی او را از ﺷﻤﺎ ﭘﻮﺷﺎﻧﯿﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﻧﺸﻨﻮد" )اﺷﻌﯿﺎء ‪١ :۵٩‬و‪.(٢‬‬

‫دو ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ دوﺳﺖ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺑﻮدﻧﺪ در ﯾﮏ ﮐﺎر ﺷﺮﮐﺖ‬

‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﯾﮏ روز اﯾﻦ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﺎ ھﻢ اﺧﺘﻼف ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و‬
‫ھﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ دﯾﮕﺮی ﻧﺴﺒﺖ دزدی ﻣﯽدھﺪ‪ .‬ﮐﻠﻤﺎت زﻧﻨﺪه و ﺧﺸﻦ رد و ﺑﺪل‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻗﻠﺐ ھﺮ ﯾﮏ ﭘﺮ از ﻧﻔﺮت و اﻧﺰﺟﺎر ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ھﺮ روز ﮐﻪ ﻣﯽﮔﺬرد‬
‫ﺗﯿﺮﮔﯽ ﺑﯿﻦ آنھﺎ اﻓﺰوده ﻣﯽﮔﺮدد و ﺗﻨﮫﺎ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ دو ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ھﻢ‬
‫ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ھﻤﺎن ﺣﺮفھﺎی ﺗﻠﺦ و رﻧﺞآور اﺳﺖ‪ .‬ھﺮ ﯾﮏ از آنھﺎ ﻧﺰد رﻓﻘﺎی‬
‫ﻣﺸﺘﺮک ﺧﻮد از دﯾﮕﺮی ﺑﺪﮔﻮﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ھﻤﺴﺮان اﯾﺸﺎن از ﺣﺮف زدن ﺑﺎ‬
‫ھﻢ اﺑﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و اﺟﺎزه ﻧﻤﯽدھﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﭽﻪھﺎﯾﺸﺎن ﺑﺎ ھﻢ ﺑﺎزی ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺷﺮﮐﺖ ﺑﻪ ھﻢ ﻣﯽﺧﻮرد! ﻧﻪ اﯾﻦ دو ﺷﺮﯾﮏ و ﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮادهی آنھﺎ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﺎ ھﻢ ﻣﻌﺎﺷﺮت ﻧﺨﻮاھﻨﺪ داﺷﺖ! ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ دو ﻧﻔﺮ دوﺳﺖ ﻣﻤﮑﻦ‬
‫اﺳﺖ ﺳﺮ اﺧﺘﻼﻓﺎت ﻣﺎﻟﯽ ﺑﺪﯾﻦ طﺮﯾﻖ از ھﻢ ﺟﺪا ﺷﻮﻧﺪ؛ ﺑﻪ ھﻤﺎن ﻧﺤﻮ‬
‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻏﺮور و ﺧﻮد ﺧﻮاھﯽ و ﺣﺐ دﻧﯿﻮی‪ ،‬ﺷﺨﺺ را از ﺧﺪا ﺟﺪا ﺳﺎزد‬
‫ﺗﺎ آنﺟﺎ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ طﺎﻟﺐ دوﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﺧﺪا ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬در روزﮔﺎر دﯾﺮﯾﻦ در ﺑﯿﻦ‬
‫ﯾﮫﻮدﯾﺎن اﯾﻦ طﻮر رﺳﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻣﺮض ﺟﺬام ﻣﯽﺷﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻮراً ﺧﺎﻧﻪ و ﺧﺎﻧﻮاده ی ﺧﻮد را ﺗﺮک ﮔﻮﯾﺪ و ﺑﺮود ﺧﺎرج ﺷﮫﺮ در ﻣﺤﻠﯽ‬
‫دور از ﻣﺮدم زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ و از ﺗﻤﺎم ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺰد او ﻋﺰﯾﺰ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﮕﺴﻠﺪ‬
‫زﯾﺮا ﻣﺮض او ﻣﺴﺮی اﺳﺖ‪ .‬ھﻤﯿﻦطﻮر ھﻢ ﻣﺮض ﮔﻨﺎه‪ ،‬اﻧﺴﺎن را از ﺧﺪای‬
‫ﻗﺪوس ﺟﺪا ﻣﯽﺳﺎزد‪.‬‬

‫ھﺮ ﮔﻨﺎه ﻣﺜﻞ ﻗﺪﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺮﻣﯽدارد ﺗﺎ او را دورﺗﺮ ﺑﺒﺮد و ھﺮ‬
‫ﻗﺪر ﮐﻪ اﻧﺴﺎن از ﺧﺪا دور ﺷﻮد ﺑﻪ ھﻤﺎن درﺟﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﺮای او ﻣﺸﮑﻞﺗﺮ‬
‫اﺳﺖ و از ﻣﯿﻞ و رﻏﺒﺖ او ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪا ﻣﯽﮐﺎھﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه‬
‫ﺗﺮس از اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ روزی ﻓﺮا رﺳﺪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﻋﺎﻟﻤﺎً و ﻋﺎﻣﺪاً ﭘﺸﺖ ﺑﻪ‬

‫‪٢٤‬‬
‫ﺧﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ اﺳﺖ ﻣﺮگ روﺣﺎﻧﯽ زﯾﺮا "ﻣﺰد ﮔﻨﺎه ﻣﻮت اﺳﺖ"‪ .‬ﺟﮫﻨﻢ ھﺮﭼﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬روح و ﺟﻮھﺮ آن ﺟﺪاﯾﯽ از ﺧﺪاﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﺘﺎﯾﺞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‬ ‫‪-۵‬‬

‫ظﺎھﺮاً ﺗﻤﺎم ﻧﺘﺎﯾﺠﯽ ﮐﻪ از ارﺗﮑﺎب ﮔﻨﺎه ﺑﺮﺷﻤﺮدﯾﻢ‪ ،‬ﮐﻔﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ وﻟﯽ‬

‫ﻧﺘﯿﺠﻪ ی ﮔﻨﺎه ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺤﺪود ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ اﺛﺮات ﮔﻨﺎه ﻓﻘﻂ در وﺿﻊ ﺷﺨﺺ‬
‫ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﻣﺤﺪود ﻣﯽﺷﺪ ﺧﻮب ﺑﻮد وﻟﯽ ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ داﻣﻨﻪی ﮔﻨﺎه ﺗﻮﺳﻌﻪ‬
‫ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ و در زﻧﺪﮔﯽ دﯾﮕﺮان ﻧﯿﺰ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ و آنھﺎ را ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ‬
‫رﻧﺞ ﻣﯽدھﺪ‪.‬‬

‫در زﻣﺎن ﻗﺪﯾﻢ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽدادﻧﺪ ﮐﻪ؛ "ﺷﺨﺼﯽ‬
‫ﺑﺎ ﮐﺸﺘﯽ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻣﯽﮐﺮد و او را دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ زﯾﺮ ﺗﺨﺖﺧﻮاب ﺧﻮد را ﺳﻮراخ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﯾﮑﯽ از ﮐﺎرﮔﺮان در ﻣﻘﺎم اﻋﺘﺮاض ﺑﺮآﻣﺪ‪ ،‬وی ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻮاب‬
‫داد‪":‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﻮﺑﻮط اﺳﺖ! ﻣﻦ زﯾﺮ ﺗﺨﺖ ﺧﻮد را ﺳﻮراخ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻢ!" درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻮراخ در زﯾﺮ ﺗﺨﺖ ﺧﻮد او ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﯽ آب اﮔﺮ از‬
‫اﯾﻦ ﻣﻨﻔﺬ وارد ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﮐﺸﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﯽاﻓﺘﺎد‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺗ ﮑﺐ ﺧﻄﺎﯾﯽ ﺷﻮم و زﯾﺎن اﯾﻦ ﺧﻄﺎ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان‬
‫ﻧﺮﺳﺪ‪ .‬ﻧﺘﺎﯾﺞ ﮔﻨﺎه ھﻤﺎن ﻗﺪر ﮐﻪ ﺧﺼﻮﺻﯽ و ﺷﺨﺼﯽ اﺳﺖ‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ھﻢ‬
‫ھﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ -١‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی وراﺛﺖ‬

‫ﯾﮑﯽ از ﻏﻢ اﻧﮕﯿﺰﺗﺮﯾﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﮔﻨﺎه را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽﺗﻮان ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫آﺛﺎر آن از ﭘﺪر ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﯾﺎ از ﻣﺎدر ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﻪ ارث ﻣﯽرﺳﺪ‪ .‬ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ‬
‫ﭼﮫﺮه و ﻗﯿﺎﻓﻪی طﻔﻞ ﺑﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮد ﺷﺒﺎھﺖ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ھﻤﺎن‬

‫‪٢٥‬‬
‫طﺮﯾﻖ ھﻢ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻋﻼﺋﻢ و ﺗﺸﺎﺑﮫﺎت اﺧﻼﻗﯽ را ﺑﯿﻦ واﻟﺪﯾﻦ و اطﻔﺎل آنھﺎ‬
‫درﯾﺎﺑﯿﻢ‪ .‬آن ﭼﻪ در واﻟﺪﯾﻦ ﻋﺎدت ﺑﻮده در ﺣﯿﺎت اطﻔﺎل ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﮏ ﺗﻤﺎﯾﻞ‬
‫ﺗﻈﺎھﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬وی در ﺣﺎﻟﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻮاﻗﺼﯽ دارد و‬
‫اﮔﺮ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﻧﺠﻨﮕﺪ و ﺑﺮ آن ﭼﯿﺮه ﻧﺸﻮد‪ ،‬او ھﻢ ھﻤﺎن اﺧﻼق را ﭘﯿﺪا‬
‫ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ واﻟﺪﯾﻨﺶ واﺟﺪ آن ﺑﻮدهاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎھﯽﮔﯿﺮی ﺑﻮد ﺑﯿ ﮑﺎره ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ ژوک و ﭘﻨﺞ دﺧﺘﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ ھﻤﻪی‬

‫آنھﺎ زﻧﺎن ﻧﺎﻗﺎﺑﻠﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ھﺰار و دوﯾﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ دوﯾﺴﺖ ﻧﻔﺮ آنھﺎ ﺑﺎ اﻓﺮاد ﺧﺎرج از ﻓﺎﻣﯿﻞ ازدواج ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬از اﯾﻦ‬
‫ھﺰار و دوﯾﺴﺖ ﻧﻔﺮ؛ ﺻﺪ و ﺳﯽ ﻧﻔﺮﺷﺎن ﺟﻨﺎﯾﺖﮐﺎر‪ ،‬ﺷﺼﺖ ﻧﻔﺮ از آنھﺎ‬
‫دزد‪ ،‬ھﻔﺖ ﻧﻔﺮ آدمﮐﺶ و ﺳﯽﺻﺪ و ده ﻧﻔﺮ ﮐﻼهﺑﺮدار ﺑﻮدهاﻧﺪ! ﭼﮫﺎرﺻﺪ و‬
‫ﭼﮫﻞ ﻧﻔﺮ آنھﺎ از ﺑﯿﻤﺎریھﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﺛﺮ ﺑﺪﮐﺎری ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬رﻧﺞ‬
‫ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ! ﻧﺼﻒ زﻧﺎن اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺪﮐﺎره ﺑﻮدﻧﺪ! ﻓﻘﻂ ﺑﯿﺴﺖ ﻧﻔﺮ از ﻣﺮدھﺎ‬
‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺣﺮﻓﻪ و ﮐﺎر رﻓﺘﻨﺪ و ده ﻧﻔﺮ از اﯾﻦ ﺑﯿﺴﺖ ﻧﻔﺮ ھﻢ ﺣﺮﻓﻪی ﺧﻮد را‬
‫در زﻧﺪان آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻪ ارث ﻋﺠﯿﺒﯽ از واﻟﺪﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﭽﻪھﺎ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ!‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﮫﻮم آﯾﻪای ﮐﻪ در دوﻣﯿﻦ ﺣﮑﻢ از اﺣﮑﺎم دهﮔﺎﻧﻪی‬
‫ﻣﻮﺳﯽ ﻣﻨﺪرج ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ‪":‬ﻧﺰد آنھﺎ ﺳﺠﺪه ﻣﮑﻦ‪ ،‬و آنھﺎ را ﻋﺒﺎدت‬
‫ﻣﻨﻤﺎ‪ ،‬زﯾﺮا ﻣﻦ ﮐﻪ ﯾﮫﻮه‪ ،‬ﺧﺪای ﺗﻮ ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﺧﺪای ﻏﯿﻮر ھﺴﺘﻢ‪ ،‬ﮐﻪ اﻧﺘﻘﺎم‬
‫ﮔﻨﺎه ﭘﺪران را از ﭘﺴﺮان ﺗﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﻮم و ﭼﮫﺎرم از آﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا دﺷﻤﻦ‬
‫دارﻧﺪ ﻣﯽﮔﯿﺮم"‪) .‬ﺧﺮوج ‪" (۵ :٢٠‬ﻣﺰد ﮔﻨﺎه ﻣﻮت اﺳﺖ"‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﻣﺤﯿﻂ‬

‫ﮔﻨﺎه ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ی اﺻﻞ وراﺛﺖ‪ ،‬آﺛﺎر ﻓﺎﺳﺪ ﮐﻨﻨﺪه و ﻣﺨﺮب ﺧﻮد را از‬
‫ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ دﯾﮕﺮی اﻧﺘﻘﺎل ﻧﻤﯽدھﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﻣﺤﯿﻂ ﻧﯿﺰ‬
‫ھﻤﯿﻦ ﻧﻔﻮذ و ﺗﺄﺛﯿﺮ را ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬اﯾﻦ آﺛﺎر از ﺷﺨﺺ ﺷﺮوع ﺷﺪه و داﻣﻨﻪی‬
‫آن ﺗﺎ ﺑﻪ اﺟﺘﻤﺎع ﻧﯿﺰ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی اﺟﺘﻤﺎع ﺑﻪ اﻓﺮاد دﯾﮕﺮ‬
‫ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﭘﺸﻪ ی ﻣﺎﻻرﯾﺎ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﯾﻦ‬

‫‪٢٦‬‬
‫ﺑﯿﻤﺎری ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮕﺰد‪ ،‬ﺣﺎﻣﻞ ﻣﯿﮑﺮوب اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎری ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ‬
‫ھﻢ ﻋﺎﻣﻞ ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﻣﻔﺎﺳﺪ ﮔﻨﺎه را ﺑﻪ ﺣﯿﺎت ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﺣﺸﺮ و ﻧﺸﺮ‬
‫دارﻧﺪ ﻧﻔﻮذ ﻣﯽدھﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﻀﯽ از ﮔﻨﺎھﺎن ﻓﻘﻂ ﻧﺘﯿﺠﻪی ﻣﺤﯿﻂ و زﻧﺪﮔﯽ ھﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ‬

‫ﻓﺤﺶ و ﻧﺎﺳﺰا از دھﺎن ﮐﺴﺎن دﯾﮕﺮ ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻪطﻮر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‬
‫زﺑﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﺤﺶ و ﻧﺎﺳﺰا ﺑﯿﺎﻻﯾﺪ؟ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫ﻗﻤﺎر آﻟﻮده ﮐﻨﺪ اﮔﺮ رﻓﻘﺎی ﻗﻤﺎرﺑﺎز ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﺸﺎن ﺑﺎزی ﮐﻨﺪ؟‬
‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺴﺖ ﺷﻮد اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ او ﻣﺸﺮوب ﻧﻔﺮوﺷﺪ؟‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻏﻢاﻧﮕﯿﺰﺗﺮﯾﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮات ﻣﺤﯿﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻮدﮐﺎن‬
‫ﺧﺮدﺳﺎل در ﮐﻤﺎل ﺳﮫﻮﻟﺖ‪ ،‬ﻋﺎدات ﺑﺪ اطﺮاﻓﯿﺎن ﺧﻮد را ﻓﺮا ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ!‬
‫اطﻔﺎل ﭼﻪ زود ﯾﺎد ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ از دﯾﮕﺮان ﺗﻘﻠﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪ! آنھﺎ ﺑﻪ ﺑﺰرگﺗﺮھﺎی‬
‫ﺧﻮد ﻣﯽﻧﮕﺮﻧﺪ و ﺑﻪ آنﭼﻪ آنھﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮔﻮش ﻣﯽدھﻨﺪ و آنﭼﻪ را‬
‫ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ آنﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫زود دروغ ﮔﻔﺘﻦ را ﯾﺎد ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و ﻓﺤﺶ دادن و ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪن را زود ﻓﺮا‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ!‬

‫در ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﺎﻓﺮت ھﺎﯾﯽ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺷﺨﺼﯽ داﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯾﻢ ﻧﻘﻞ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ آن را از ﻧﺎﺧﺪای ﮐﺸﺘﯽ ﻣﺤﻞ وﻗﻮع ﺣﺎدﺛﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺸﺘﯽ‬
‫ﯾﮏ ﻣﺎدر و دو ﮐﻮدک ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﮐﻮدﮐﺎن ﭘﺴﺮی ﺑﻮد ده‬
‫ﺳﺎﻟﻪ و دﯾﮕﺮی دﺧﺘﺮی ﺑﻮد ﭼﮫﺎر ﺳﺎﻟﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﺮد‪،‬‬
‫ﻣﺎدر ﺑﺎ ﺗﮫﺪﯾﺪ و ﺗﺮس او را آرام ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻔﺖ‪":‬اﮔﺮ ﺳﺎﮐﺖ‬
‫ﻧﺸﻮی‪ ،‬ﺗﻮ را از درﯾﭽﻪ ﺑﻪ درﯾﺎ ﻣﯽاﻧﺪازم!" دﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪ ھﻢ از ﺗﺮس ﺳﺎﮐﺖ‬
‫ﻣﯽﺷﺪ و ﮔﺮﯾﻪ ﻧﻤﯽﮐﺮد! ﯾﮏ روز ﻣﺎدر از ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﻧﺎھﺎر ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ رﻓﺖ و‬
‫ﭘﺴﺮش را ﺗﻨﮫﺎ دﯾﺪ‪ .‬از او ﭘﺮﺳﯿﺪ‪":‬ﺧﻮاھﺮت ﮐﺠﺎﺳﺖ؟" او ﺟﻮاب‬
‫داد‪ ":‬ﺧﻮاھﺮم ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ و آرام ﺑﺎش واﻻ ﺗﻮ‬
‫را از درﯾﭽﻪ ﺑﻪ درﯾﺎ ﻣﯽاﻧﺪازم! اﻣﺎ او ﺳﺎﮐﺖ ﻧﺸﺪ و ﻣﻦ ھﻢ او را ﺑﻪ درﯾﺎ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻢ!"‪ .‬اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﮐﺎری را ﮐﺮد ﮐﻪ از ﻣﺎدرش آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد!‬

‫‪٢٧‬‬
‫ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ طﺮﯾﻖ اﻓﺮاد ﺟﻮان ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ رﻓﻘﺎ و دوﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﻗﺮار‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ‪ .‬ﺷﺨﺺ ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﮫﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽرود و در آنﺟﺎ رﻓﻘﺎﯾﺶ ﺑﻪ او‬
‫ﺗﻌﺎرف ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮔﯿﻼس ﻣﺸﺮوب ﺑﻨﻮﺷﺪ و او در اﺛﺮ اﺻﺮار و ﺳﻤﺎﺟﺖ‬
‫آنھﺎ‪ ،‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫اﯾﻦ ﺷﺨﺺ از اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﺮوع ﮐﺮده و ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻪ و ھﺮ ﺑﺎر ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ‬
‫ﻣﺸﺮوب ﺧﻮرده اﺳﺖ! ﯾﮏ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ اﻟﮑﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ درﺻﺪد‬
‫ﺑﺮﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﻮد را ﺑﺮاﻧﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ درﺳﺖ دﻗﺖ و ﻧﻈﺎرت‬
‫ﮐﻨﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺎ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دﯾﮕﺮی ﺗﺼﺎدف ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﭼﻨﺪﯾﻦ‬
‫ﻧﻔﺮ زﺧﻤﯽ و دو ﻧﻔﺮ ﺟﺎن دھﻨﺪ! اﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎه از ﮐﯿﺴﺖ؟ ﺗﻘﺼﯿﺮ‪ ،‬ﺗﻨﮫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺟﻮان ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺷﺪه ﺑﻠﮑﻪ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﺮوب را در‬
‫ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺗﮫﯿﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ! آنھﺎ ﮐﻪ ﻣﺸﺮوب را ﻓﺮوﺧﺘﻪاﻧﺪ! رﻓﻘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای‬
‫دﻓﻌﻪی اول او را وادار ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ‪ ،‬ھﻤﻪ ﻣﻘﺼﺮاﻧﺪ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎنھﺎ را اﺟﺎزه ﻣﯽدھﺪ‪ ،‬ﻣﻌﺼﻮم و ﻗﺎﺑﻞ ﻋﻔﻮ ﻧﯿﺴﺖ! ﺑﺪﯾﻦ طﺮﯾﻖ ﻣﺎ‬
‫در ﮔﻨﺎھﺎن دﯾﮕﺮان ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ و دﯾﮕﺮان در ﮔﻨﺎھﺎن ﻣﺎ ﺷﺮﮐﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫در درﯾﺎ ﺣﯿﻮاﻧﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم اﺧﺘﺎﭘﻮس و دارای ھﺸﺖ ﭘﺎ‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از ھﺮ ﺳﻮی او دراز ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ھﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﺣﯿﻮان دﯾﮕﺮی ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮد‪ ،‬وی ﺑﺎزوھﺎ را دراز ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺣﯿﻮان ﻣﺰﺑﻮر را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮی ﺧﻮد ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ و آن را در ھﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﯽﮐﺸﺪ و از آن ﺗﻐﺬﯾﻪ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﻨﺎه ھﻢ در اﺟﺘﻤﺎع ھﻤﯿﻦ ﺣﺎﻟﺖ را دارد و داﻣﻨﻪی آن از ھﺮ ﺳﻮ‬
‫ﮔﺴﺘﺮده ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻣﺮدم را از ھﺮ ﺳﻮ ﺑﻪ ھﻼﮐﺖ و ﻧﺎﺑﻮدی ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫"ﻣﺰد ﮔﻨﺎه در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﻮت اﺳﺖ!"‬

‫‪٢٨‬‬
 ‫آﺛﺎر ﻣﺪاوم‬ ‫‪-۶‬‬

‫ھﻨﻮز ﯾﮏ ﻧﺘﯿﺠﻪی دﯾﮕﺮ از ﮔﻨﺎه ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺰاوار اﺳﺖ آن را در‬

‫اﯾﻦ ﺟﺎ ﺷﺮح و ﺑﺴﻂ دھﯿﻢ و آن ھﻢ ﻋﺒﺎرت از آﺛﺎری اﺳﺖ ﮐﻪ از ﮔﻨﺎه ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه و اداﻣﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ .‬آﺛﺎر ﮔﻨﺎه ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ از ھﺮ ﺳﻮ در اطﺮاف ﮔﺴﺘﺮده‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و ﺗﻤﺎم ﻣﺤﯿﻂ زﻧﺪﮔﯽ را ﻣﺴﻤﻮم ﻣﯽﺳﺎزد ﺑﻠﮑﻪ اﯾﻦ آﺛﺎر ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮔﻨﺎهﮐﺎر از ﮔﻨﺎه ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ و‬
‫آن را ﮐﻨﺎر ﮔﺬارد وﻟﯽ ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺗﺄﺳﻒ ﻣﺸﺎھﺪه ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﮔﻨﺎه او‬
‫اداﻣﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ .‬ﺧﺪا و اﻧﺴﺎن ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ھﺮ دو ﮔﻨﺎه را ﺑﺒﺨﺸﺪ وﻟﯽ‬
‫ﻧﺘﯿﺠﻪی آن ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻧﻤﯽﮔﺮدد‪ .‬اﯾﻦ آﺛﺎر ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻟﮏ ﯾﺎ آﺑﻠﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ‬
‫ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺪاوا ﺷﻮد وﻟﯽ ﺻﻮرت ﺷﺨﺺ در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮ ﺑﺪ ﻧﻤﺎ ﻣﯽﺷﻮد و‬
‫آﺛﺎرش از ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽرود‪ .‬ﺷﺨﺺ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻋﺎدت ﺗﺮﯾﺎک ﮐﺸﯿﺪن را ﺗﺮک‬
‫ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﺗﺮک ﺗﺮﯾﺎک‪ ،‬ﺻﺤﺖ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ را ﺑﻪ او ﺑﺎز ﻧﻤﯽﮔﺮداﻧﺪ و ﭘﻮل ﺑﻪ‬
‫ھﺪر رﻓﺘﻪ را ﺑﺎز ﻧﻤﯽآورد و ﻗﻮهی ارادهی ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪه را ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‬
‫ﻧﻤﯽﮔﺮداﻧﺪ! ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻦ راﺟﻊﺑﻪ ﮐﺴﯽ اﺧﺒﺎر ﮐﺬﺑﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺣﯿﺜﯿﺖ و ﺷﺮاﻓﺖ او را ﻟﮑﻪدار ﺳﺎزد وﻟﯽ ﺗﻮﺑﻪ و اﻧﺎﺑﻪی ﻣﻦ‪ ،‬آﺑﺮوی از‬
‫دﺳﺖ رﻓﺘﻪی او را ﺑﺎز ﻧﻤﯽﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺴﯽ را ﻓﺮﯾﺐ دھﻢ و‬
‫ﺑﻌﺪ از آن ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻢ و از او طﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﻧﻤﺎﯾﻢ وﻟﯽ اﯾﻦ ﺗﻮﺑﻪ و آﻣﺮزش‪،‬‬
‫اﻋﺘﻤﺎد ﻣﺘﺰﻟﺰل ﺷﺪهی او را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ! ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻣﯿﻔﺮوش‬
‫ﯾﺎ ﯾﮏ زن ﺑﺪﮐﺎر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺸﻤﻮل رﺣﻤﺖ و ﺑﺨﺸﺶ اﻟﮫﯽ ﺷﻮد وﻟﯽ‬
‫اﯾﻦ ﺗﻮﺑﻪ و اﻧﺎﺑﻪ‪ ،‬ﺟﻮانھﺎﯾﯽ را ﮐﻪ در اﺛﺮ ﺑﺪﮐﺎری آنھﺎ ﮔﻤﺮاه ﺷﺪهاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎز‬
‫ﻧﻤﯽﮔﺮداﻧﺪ! ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﯾﻤﺎن ﺧﻮد را ﻣﻨﮑﺮ ﺷﻮم و ﻋﺪهای را ﺑﻪ‬
‫ﺑﯽ اﻋﺘﻘﺎدی ﺑﮑﺸﺎﻧﻢ و ﺑﻌﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﻢ وﻟﯽ ﺗﻮﺑﻪی ﻣﻦ و اﺷﮏھﺎی‬
‫ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯿﻢ‪ ،‬آن ھﺎ را ﺑﻪ ﺳﻮی اﯾﻤﺎن ﺑﺎز ﻧﺨﻮاھﺪ آورد‪.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از وﺣﺸﺘﻨﺎکﺗﺮﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﮔﻨﺎه‪ ،‬اداﻣﻪی ﮔﻨﺎه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ‬

‫ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی دﯾﮕﺮان اداﻣﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ وﻟﻮ اﯾﻦﮐﻪ ﺷﺨﺺ‬
‫ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﺑﺎ ﺧﻠﻮص ﻧﯿﺖ از ﮔﻨﺎه ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٢٩‬‬
‫ﮔﻨﺎه ﭼﻪ ﭼﯿﺰ وﺣﺸﺖاﻧﮕﯿﺰی اﺳﺖ! ﭼﻪﻗﺪر زھﺮآﮔﯿﻦ اﺳﺖ! ﭼﻪﻗﺪر‬
‫ﻣﺨﺮب و وﯾﺮان ﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ! ﻧﺘﺎﯾﺞ آن ﭼﻪﻗﺪر ﮐﺸﻨﺪه اﺳﺖ! ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺗﻘﺼﯿﺮ و‬
‫آﻟﻮدﮔﯽ و ﺷﺮم و ﻧﺪاﻣﺖ ﺑﻪ ﺑﺎر ﻣﯽآورد‪ .‬ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺗﻤﺎم آراﻣﺶ ﻗﻠﺐ را از‬
‫ﺷﺨﺺ ﺳﻠﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﻣﺮض ﻋﻔﻮﻧﯽ و ﮐﺜﯿﻒ در ﺣﯿﺎت‬
‫اﻧﺴﺎن ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ .‬ﮔﻨﺎه‪ ،‬اﺧﻼق و ﺧﺼﺎﺋﺺ را ﻓﺎﺳﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺷﺨﺺ‬
‫را ﻏﻼم ﻣﯽﺳﺎزد و ﺑﻪ ﺑﺮدﮔﯽ ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﮔﻨﺎه‪ ،‬اﻧﺴﺎن را از ﺧﺪا دور‬
‫ﻣﯽﺳﺎزد و ﻧﺎرﺿﺎﯾﺘﯽ ﺧﺪا را ﺑﺮای ﺷﺨﺺ ﻓﺮاھﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﻨﺎه‪ ،‬در ﺣﯿﺎت‬
‫دﯾﮕﺮان ﻧﻔﻮذ ﻣﯽﮐﻨﺪ و آنھﺎ را ﻣﺴﻤﻮم ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺣﯿﺎت آنھﺎ را ھﻢ ﻓﺎﺳﺪ‬
‫ﻣﯽﺳﺎزد‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﮔﻨﺎه ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ و آﻣﺮزﯾﺪه ھﻢ ﺑﺸﻮد‪ ،‬ﺑﺎز آﺛﺎر آن ﻣﺤﻮ‬
‫ﻧﻤﯽﺷﻮد و ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪ .‬در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﺰد ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﻣﻮت اﺳﺖ! اﮔﺮ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﺧﺘﻢ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺼﯿﺐ ﻣﺎ ﭼﻪﻗﺪر وﺣﺸﺖاﻧﮕﯿﺰ ﻣﯽﺑﻮد! "زﯾﺮا‬
‫ھﻤﻪ ﮔﻨﺎه ﮐﺮدهاﻧﺪ و از ﺟﻼل ﺧﺪا ﻗﺎﺻﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ"‪) .‬روﻣﯿﺎن ‪(٢٣ :٣‬‬

‫ﺷﮑﺮ و ﺳﭙﺎس ﺧﺪا را ﺑﺮای ﺑﻘﯿﻪی اﯾﻦ آﯾﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ اﻣﯿﺪ ﻧﺠﺎت ﻣﯽدھﺪ‬
‫ﺗﺎ از ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻧﺪازه ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻨﺪه و ﮐﺸﻨﺪه اﺳﺖ رھﺎﯾﯽ ﯾﺎﺑﯿﻢ‪.‬‬
‫اﺟﺎزه دھﯿﺪ ﺗﺎ ﺗﻤﺎم آﯾﻪ را دوﺑﺎره ﻧﻘﻞ ﮐﻨﻢ‪":‬زﯾﺮا ﻣﺰد ﮔﻨﺎه ﻣﻮت اﺳﺖ! اﻣﺎ‬
‫ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪا‪ ،‬ﺣﯿﺎت ﺟﺎوداﻧﯽ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ"‬
‫)روﻣﯿﺎن ‪.(٢٣ :۶‬‬

‫‪٣٠‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﺳﻮم‬

‫ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺠﺎت‬

‫" اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺳﺮِ ﻧﻮ ﻣﻮﻟﻮد ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﻣﻠﮑﻮت ﺧﺪا را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ دﯾﺪ‪".‬‬
‫)اﻧﺠﯿﻞ ﯾﻮﺣﻨﺎ ‪(٣:٣‬‬

‫ﺗﺎﮐﻨﻮن در ﻣﻮرد ﮔﻨﺎه ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﯾﻢ و ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﻋﺒﺎرت‬

‫اﺳﺖ از ﻓﻘﺪان ھﻤﺎھﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺧﺪا‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ارادهی او و ﮐﮋی در زﻧﺪﮔﯽ‪.‬‬
‫دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه از ﺗﻤﺎﯾﻼت ﻗﻠﺒﯽ ﻧﺎﺑﻪﺟﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ‬
‫اﻋﻤﺎل زﺷﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ھﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ‬
‫وﺣﺸﺖاﻧﮕﯿﺰی در زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺺ ﮔﻨﺎهﮐﺎر و ھﻢﭼﻨﯿﻦ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ اﺷﺨﺎص‬
‫دﯾﮕﺮ در ﭘﯿﺮاﻣﻮن او ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﮐﻨﻮن ﺑﺎ ﺷﺎدی و ﺳﺮور ﺑﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ‬
‫ﻣﯽﭘﺮدازﯾﻢ و آن ﻣﻮﺿﻮع "ﻧﺠﺎت" اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﺎھﯿﺖ و ﻧﺘﺎﯾﺞ وﺣﺸﺖاﻧﮕﯿﺰ ﮔﻨﺎه ﭘﯽﺑﺮدﯾﻢ‪ ،‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال‬

‫ﭘﯿﺶ ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ راه ﻧﺠﺎت و رھﺎﯾﯽ از ﮔﻨﺎه وﺟﻮد دارد ﯾﺎ ﻧﻪ؟ اﮔﺮ وﺟﻮد‬
‫دارد ﭘﺲ ﻧﺠﺎت ﭼﯿﺴﺖ و آن را ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ دﺳﺖ آورد؟ ﺧﺪا را‬
‫ﺷﮑﺮ ﮐﻪ راه ﻧﺠﺎت و رھﺎﯾﯽ از ﮔﻨﺎه وﺟﻮد دارد‪ .‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯽﺧﻮاھﻢ‬
‫ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﭘﺎﺳﺦ دھﻢ ﮐﻪ‪":‬ﻧﺠﺎت ﭼﯿﺴﺖ؟"‬

‫‪٣١‬‬
 ‫ﻧﺠﺎت ﭼﻪ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫‪-١‬‬

‫راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺠﺎت ﺑﻪ ﻗﺪری اﺷﺘﺒﺎھﺎت و ﺳﻮء ﺗﻌﺒﯿﺮات ھﺴﺖ ﮐﻪ‬

‫ﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ اﺑﺘﺪا ﺑﻌﻀﯽ از اﯾﻦ ﺗﺼﻮرات ﻏﻠﻂ را ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار دھﻢ ﺗﺎ راه را‬
‫ﺑﺮای ﻓﮫﻢ ﺻﺤﯿﺢ ﻧﺠﺎت ﺑﺎز ﮐﻨﻢ و ﻧﺸﺎن دھﻢ ﮐﻪ ﻧﺠﺎت در واﻗﻊ ﭼﯿﺴﺖ!‬

‫‪ -١‬ﻧﺠﺎت ﻋﺒﺎرت از داﺷﺘﻦ اﻋﺘﻘﺎدات ﺻﺤﯿﺢ ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﻋﺪهای ﻋﻘﯿﺪه دارﻧﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ اﻋﺘﻘﺎدات ﺻﺤﯿﺤﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ھﻤﯿﻦ‬
‫ﺑﺮای آنھﺎ ﻧﺠﺎت ھﺴﺖ‪ .‬آنھﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺪا اﯾﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﻋﺘﻘﺎد‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﯾﮑﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻘﺘﺪر و ﺣﮑﯿﻢ و ﻋﺎدل و ﺑﺨﺸﻨﺪه‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﭘﯿﻐﻤﺒﺮاﻧﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه و ﺑﻪ ﺟﮫﺎن‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺗﺎ ﺑﺸﺮ را ﺗﻌﻠﯿﻢ دھﻨﺪ و ارادهی ﺧﺪا را ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﻨﺪ و ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺳﻮﻻن ﺧﺪا ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از ﮐﺮدارھﺎ در ﻧﺰد ﺧﺪا ﺧﻮب و ﺧﻮشآﯾﻨﺪ اﺳﺖ و ﺑﻌﻀﯽ ﺑﺪ و‬
‫ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺧﺪاﺳﺖ! ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﻧﯿﺎی آﯾﻨﺪه اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫در آن ﻋﺎدﻻن ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ و ﺧﻮﺷﯽ ﺧﻮاھﻨﺪ زﯾﺴﺖ و ظﺎﻟﻤﺎن ﺑﻪ ﻋﻘﻮﺑﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺰاوار ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺧﻮاھﻨﺪ رﺳﯿﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺗﺼﺪﯾﻖ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ھﻤﻪ ی اﯾﻦ ﭼﯿﺰھﺎ و ﺑﺴﯿﺎری از ﭼﯿﺰھﺎی‬

‫دﯾﮕﺮ اﯾﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ .‬اﻋﺘﻘﺎدات ﻣﺎ اھﻤﯿﺖ ﺧﺎﺻﯽ دارد‪ .‬اﻋﺘﻘﺎدات ﻏﻠﻂ‬
‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ زﻧﺪﮔ ﯽ ﻏﻠﻂ ﺷﻮد وﻟﯽ اﻋﺘﻘﺎد ﺻﺤﯿﺢ‪ ،‬ﻧﺠﺎت ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ اﺷﺨﺎص زﯾﺎدی را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ اﺻﻮل ﺻﺤﯿﺢ را ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ‪،‬‬

‫ﮐﻤﺎل ﻣﻄﻠﻮب ﻋﺎﻟﯽ دارﻧﺪ وﻟﯽ اﻋﺘﻘﺎدات ﺧﻮد و ﮐﻤﺎل ﻣﻄﻠﻮب ﻋﺎﻟﯽ ﺧﻮد را‬
‫ﺗﺎ ﺣﺪود زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﺑﺴﻂ ﻧﻤﯽدھﻨﺪ‪ .‬ﺑﺴﯿﺎری از آﺷﻨﺎﯾﺎن ﻣﻦ ﻋﻘﯿﺪه دارﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ دروغ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺎر زﺷﺘﯽ اﺳﺖ وﻟﯽ در ھﺮ ﻣﻮردی ﮐﻪ از دروغ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ‬
‫ﻓﺎﯾﺪهای ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ ،‬اﻋﺘﻘﺎد؛ آن ھﺎ را از آﻟﻮدن زﺑﺎن ﺑﻪ دروغ ﺑﺎز ﻧﻤﯽدارد!‬

‫‪٣٢‬‬
‫دﯾﮕﺮان ﻋﻘﯿﺪه دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﻋﻪ و ﻓﺮﯾﺐ‪ ،‬ﮐﺎر ﺑﺪی اﺳﺖ وﻟﯽ ﺑﺎز ﻓﺮﯾﺐ‬
‫ﻣﯽدھﻨﺪ! ﺑﺎز ھﻢ ﮐﺴﺎﻧﯽ ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ از زﺷﺘﯽ رﺷﻮه دادن و رﺷﻮه‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ اﻣﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﺮﺗﮑﺐ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ زﺷﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ!‬
‫آ ﮔﻮﺳﺘﯿﻦ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از اﺳﻘﻔﺎن ﻣﺸﮫﻮر در ﻗﺮن ﭘﻨﺠﻢ ﻣﯿﻼدی ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﮑﺎﯾﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ھﻤﯿﺸﻪ دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد‪":‬آه‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎ ﻣﺮا طﺎھﺮ ﺳﺎز"‪ .‬وﻟﯽ‬
‫ﺑﺎز در اﻋﻤﺎق ﻗﻠﺒﺶ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪":‬وﻟﯽ ﻧﻪ ﺣﺎﻻ!" ﮐﻤﺎل ﻣﻄﻠﻮب او ﭘﺎﮐﯽ ﺑﻮد‬
‫اﻣﺎ ﮐﻤﺎل ﻣﻄﻠﻮب وی در آن اﯾﺎم در زﻧﺪﮔﯽ او ﺑﺴﻂ و ﻧﻔﻮذ ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽﮐﺮد! ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﺸﺎھﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ اﻓﺮاد زﯾﺎدی اﻋﺘﻘﺎدات ﺻﺤﯿﺢ و ﮐﻤﺎل‬
‫ﻣﻄﻠﻮب ﻋﺎﻟﯽ دارﻧﺪ‪ ،‬وﻟﯽ اﯾﻦ اﻋﺘﻘﺎدات و ﮐﻤﺎل ﻣﻄﻠﻮب ﻣﺆﺛﺮ و ﻧﺎﻓﺬ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬

‫از اﯾﻦ رو واﺿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ د اﺷﺘﻦ اﻋﺘﻘﺎدات ﺻﺤﯿﺢ ﺑﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد‬

‫ﺷﺨﺺ را از ﮔﻨﺎه ﻧﺠﺎت ﻧﻤﯽدھﺪ‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﻧﺠﺎت ﻋﺒﺎرت از اﺟﺮای ﻣﺮاﺳﻢ ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﻋﺪهای ﻋﻘﯿﺪه دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺠﺎت ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﺟﺮای ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﺮاﺳﻢ و‬
‫دﻋﺎھﺎی ﻣﺬھﺒﯽ از ﻗﺒﯿﻞ ﻧﻤﺎز ﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬ﺣﻀﻮر در ﻣﺠﺎﻣﻊ دﯾﻨﯽ‪ ،‬روزه‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺧﯿﺮات و ﻣﺒﺮات‪ ،‬زﯾﺎرت اﻣﺎﮐﻦ ﻣﻘﺪﺳﻪ و اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل رﯾﺎﺿﺖ‪ .‬اﮔﺮ‬
‫دﻋﺎھﺎی ﻣﺬھﺒﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ روح ﺳﺎﻟﻢ و ﻗﻠﺐ ﭘﺎک اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ ،‬ارزش ﺑﺴﯿﺎری‬
‫دارد وﻟﯽ اﺟﺮای آنھﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد ﺷﺎﻣﻞ ﻧﺠﺎت ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑﺴﯿﺎری‬
‫ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺷﺎﯾﺎﻧﯽ در اﺟﺮای اﯾﻦ ﻧﻮع ﻣﺮاﺳﻢ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﺟﻮﯾﻨﺪ‬
‫وﻟﯽ ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ زﻧﺪﮔﯽ آنھﺎ رو ﺑﻪ ﺑﮫﺒﻮدی ﻧﻤﯽرود‪.‬‬

‫ﯾﮏ راھﺰن ﻣﺸﮫﻮر‪ ،‬ھﺮ ﺷﺐ ﻣﺮﺗﺒﺎً ھﻢدﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ اطﺮاف‬

‫ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺎﻓﻠﻪھﺎ و ﻣﺴﺎﻓﺮﯾﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮده و آن ھﺎ را ﻏﺎرت ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ‪،‬‬
‫وﻟﯽ ﺧﻮد او ﺻﺒﺢ زود از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﻤﺎز ﺑﺨﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﺎزش ﺗﻤﺎم ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ھﻢدﺳﺘﺎن ﺧﻮد را اﺣﻀﺎر ﮐﺮده ﻣﯽﮔﻔﺖ‪":‬ﺧﻮب‬
‫ﺑﭽﻪھﺎ؛ دﯾﺸﺐ ﭼﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردﯾﺪ؟" آنﮔﺎه دزدان اﻣﻮال ﻏﺎرت ﺷﺪه را ﺑﺎ‬
‫او ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ!‬

‫‪٣٣‬‬
‫از اﯾﻦﺟﺎ واﺿﺢ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﺎز ﺑﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺨﺺ را از‬
‫ﮔﻨﺎه ﻧﺠﺎت دھﺪ‪ .‬ﺳﺎدوﺳﺎﻧﺪرﺳﯿﻨﮓ ھﻤﺎن دروﯾﺶ ھﻨﺪیﻣﺴﯿﺤﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺷﮫﺮﺗﯽ ﺑﻪﺳﺰا دارد‪ ،‬ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ روزی در ﺳﻮاﺣﻞ رود ﮔﺎﻧﮓ‬
‫ﻋﺪهای را دﯾﺪ ﮐﻪ دور ﯾﮏﻧﻔﺮ ﺣﻠﻘﻪ زدهاﻧﺪ و اﯾﻦ ﻣﺮد دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎﻻی‬
‫ﺳﺮ ﺧﻮد اﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎدو از دور ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺼﻮر ﮐﺮد ﮐﻪ او ﻣﺮدم را ﺑﺮﮐﺖ‬
‫ﻣﯽدھﺪ وﻟﯽ ﭼﻮن ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ‪ ،‬دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎزوی اﯾﻦ ﻣﺮد ﺧﺸﮑﯿﺪه و‬
‫ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ طﻮری ﮐﻪ ﻗﺎدر ﻧﯿﺴﺖ آن را ﺣﺮﮐﺖ دھﺪ! ﺳﺎدو‬
‫از اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻪ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﮐﻪ ﺑﺎزوﯾﺶ اﯾﻦطﻮر ﺷﺪه اﺳﺖ؟ ﻣﺮد‬
‫ﺟﻮاب داد‪":‬ﻣﻦ ﺑﺎ اﯾﻦ دﺳﺖ ﺧﯿﻠﯽ دزدیھﺎ ﮐﺮدهام و اﺷﺨﺎص را زدهام‬
‫وﻟﯽ روزی رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ آن را ﺑﺒﺮم ﯾﺎ ﮐﺎری ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﯽﻓﺎﯾﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﺧﻮد آن را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮده آنﻗﺪر ﺑﻪ ﯾﮏ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﺑﺎﻻی ﺳﺮم ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪام ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﺪه و ﺣﺎﻻ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺳﺎدو ﺟﻮاب داد‪ ":‬ﻣﻦ ﺣﻮﺻﻠﻪ و ﺷﮫﺎﻣﺖ ﺷﻤﺎ را ﺗﺤﺴﯿﻦ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﻣﺎ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ زﯾﺮا ﺷﻤﺎ ﯾﮑﯽ از ﻋﻄﺎﯾﺎی ﺧﺪا را‬
‫ﻓﺎﺳﺪ ﮐﺮدهاﯾﺪ! ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ دﺳﺖ دﯾﮕﺮان را ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﻣﻌﻠﻢ‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢ ﻓﺮﻣﻮد‪":‬اﮔﺮ دﺳﺖ راﺳﺘﺖ ﺗﻮ را ﺑﻠﻐﺰاﻧﺪ ﻗﻄﻌﺶ ﮐﻦ"‪ .‬وﻟﯽ‬
‫آنﭼﻪ او در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺨﺺ اﻓﮑﺎری را ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ آنھﺎ‬
‫دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎرھﺎی ﻧﺎﺷﺎﯾﺴﺖ ﻣﯽزﻧﺪ را از ﺧﻮد دور ﺳﺎزد!"‬

‫ﻣﺮد ﭼﻮن اﯾﻦ را ﺷﻨﯿﺪ ﺑﺮ ﺳﺎدو ﺑﺮآﺷﻔﺖ و اﮔﺮ دﺳﺘﺶ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮد او‬
‫را آزار ﻣﯽداد‪ .‬از اﯾﻦ رو ﻣﻌﻠﻮم ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ اﻋﻤﺎل رﯾﺎﺿﺖ‪ ،‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺷﺨﺺ را از ﮔﻨﺎه و ﻏﻀﺐ و ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﺮھﺎﻧﺪ‪ .‬ھﻤﻪی ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎری را‬
‫ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ ﮐﻪ وﻟﻊ زﯾﺎدی ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺳﻢ دﯾﻨﯽ دارﻧﺪ وﻟﯽ ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ‪،‬‬
‫اﺳﯿﺮ اﻧﻮاع ﮔﻨﺎه ھﺴﺘﻨﺪ!‬

‫ﯾﮑﯽ از ﻋﻠﻠﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوزه ﻋﺪهی ﮐﺜﯿﺮ ﻣﺮدم از دﯾﻦ‪ ،‬اﻋﺮاض ﮐﺮدهاﻧﺪ اﯾﻦ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ ﻣﺮدان و زﻧﺎن زﯾﺎدی ﺑﺎ ﻧﮫﺎﯾﺖ اﻣﺎﻧﺖ‪ ،‬ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺮاﺳﻢ‬
‫را ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽآورﻧﺪ وﻟﯽ زﻧﺪﮔﯽ آنھﺎ ھﯿﭻ ﻧﻮع ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ و ﻣﺰﯾﺘﯽ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫‪٣٤‬‬
‫اﯾﻦھﺎ ھﻤﻪ از ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ دﯾﻦ ﭼﻪ ﻓﺎﯾﺪهای دارد؟ اﺟﺮای ﻣﺮاﺳﻢ‬
‫دﯾﻨﯽ ھﺮ ﻗﺪر ﺑﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﻧﺠﺎت ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﻧﺠﺎت‪ ،‬رھﺎﯾﯽ از ﻣﺠﺎزات ﮔﻨﺎه ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﻋﺪهای ﮔﻨﺎه را ﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ از ﻟﺤﺎظ ﻣﮑﺎﻓﺎﺗﯽ ﮐﻪ درﺑﺮ دارد در ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦھﺎ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ھﺮ ﮔﻨﺎھﯽ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﻣﺠﺎزاﺗﯽ اﺳﺖ و ﻓﮑﺮ آنھﺎ‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻪطﻮر از زﯾﺮ ﺑﺎر اﯾﻦ ﻣﺠﺎزات‪ ،‬ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﻘﯿﻘﺖ اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎه ﺷﺪه و اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت ﺧﻮد را ﻓﺎﺳﺪ ﮐﺮدهاﻧﺪ و از‬
‫ﺧﺪا دور اﻓﺘﺎده و دﯾﮕﺮان را وادار ﺑﻪ ارﺗﮑﺎب ﮔﻨﺎه ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺄﺛﯿﺮی در دل آنھﺎ‬
‫اﯾﺠﺎد ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮاﻧﯽ آنھﺎ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻣﺠﺎزاﺗﯽ‬
‫ﺑﻮده ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﮔﻨﺎه ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ .‬اﯾﻦھﺎ ﭼﻪطﻮر ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ از زﯾﺮ‬
‫ﻣﺠﺎزات ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ اﮔﺮ ھﻤﯿﻦﻗﺪر ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ از دﺳﺖ اﯾﻦ ﻣﺠﺎزات‬
‫رھﺎﯾﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮدﺷﺎن دﯾﮕﺮ ﻧﺠﺎت ﯾﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬

‫اﯾﻦ اﺷﺨﺎص ﻣﺮا ﺑﻪ ﯾﺎد وﺿﻊ ﺑﻌﻀﯽ از ﺷﺎﮔﺮداﻧﻢ‪ ،‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ در‬

‫ﻣﺪرﺳﻪ درس ﻣﯽدادم‪ ،‬ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬آنھﺎ ﺑﺪاﺧﻼﻗﯽ و ﺑﺪرﻓﺘﺎری ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‬
‫و وﻗﺘﯽ ﺑﺮای ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ھﻤﺎن ﯾﮏدﻓﻌﻪ از‬
‫ﻣﺠﺎزات آنھﺎ ﺻﺮفﻧﻈﺮ ﺷﻮد‪ .‬اﺻﻞ ﻣﻮﺿﻮع ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺪرﻓﺘﺎری و ﻧﻘﺾ‬
‫ﻣﻘﺮرات‪ ،‬اﺻﻼ ً آنھﺎ را ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﻤﯽﮐﺮد! ﺗﻨﮫﺎ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺷﻮﻧﺪ! و اﮔﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ روز‬
‫دﯾﮕﺮ ھﻢ ﺧﻄﺎیﺷﺎن آﺷﮑﺎر ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﺎز ھﻢ اﺑﺎﺋﯽ از ﻧﻘﺾ‬
‫ﻣﻘﺮرات ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ! ﮔﺎھﯽ از واﻟﺪﯾﻦ ﺧﻮد ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ و‬
‫واﺳﻄﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ آنھﺎ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻧﺸﻮﻧﺪ! ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽآورم ﭘﺴﺮی را ﮐﻪ داﺋﻤﺎً‬
‫وﻗﺖ ﺧﻮد را ﺗﻠﻒ ﻣﯽ ﮐﺮد و در ﺗﻤﺎم ﺳﺎل ﮐﺎر ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯽداد و در‬
‫ﭘﺎﯾﺎن ﺳﺎل‪ ،‬ﻧﻤﺮات ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ و ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﯾﮏ ﺳﺎل دﯾﮕﺮ ھﻢ در ھﻤﺎن‬
‫ﮐﻼس ﺑﻤﺎﻧﺪ! ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﯽﮐﺮد اﺟﺎزه دھﯿﻢ او ﺑﻪ ﮐﻼس ﺑﺎﻻﺗﺮ‬
‫ﺑﺮود! ﺣﺘﯽ ﭘﺪرش را ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ آورد ﺗﺎ او ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮش را در‬

‫‪٣٥‬‬
‫ﮐﻼس ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ! آن ﭘﺪر ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺑﺮای ﭘﺴﺮش ﻣﺎﯾﻪی ﺧﺠﺎﻟﺖ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﯾﮏ ﮐﻼس دو ﺳﺎل ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬او ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪش دﻟﺴﺮد ﺷﻮد و دﯾﮕﺮ ﺧﻮب ﮐﺎر ﻧﮑﻨﺪ! اﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺷﻮد ﺗﺎ‬
‫ﭘﺴﺮش ﺑﻪ ﮐﻼس ﺑﺎﻻﺗﺮ رود‪ ،‬ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺟﺒﺮان ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﻣﻮاﻓﻖ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻣﺪرﺳﻪ و اﺻﻮل اﺧﻼﻗﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ‬
‫ﺑﺮای ﺧﻮد ﺷﺎﮔﺮد ھﻢ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺗﻨﺒﻠﯽ را ﻧﻤﯽﺷﻮد ﺑﺎ ارﺗﻘﺎء‪ ،‬ﺟﺒﺮان‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﻋﺪهای ﻧﯿﺰ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻧﺠﺎت ﻣﻔﮫﻮﻣﺶ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻣﺠﺎزاﺗﯽ ﮐﻪ‬
‫در ﺧﻮر ﮔﻨﺎه آن ھﺎﺳﺖ ﻓﺮار ﮐﻨﻨﺪ و در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﻋﻤﺮ ﺧﻮد‪ ،‬ھﺮ ﮐﺎری ﮐﻪ‬
‫دﻟﺸﺎن ﻣﯽﺧﻮاھﺪ اﻧﺠﺎم دھﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻦﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای از دﺳﺖ‬
‫ﻣﺠﺎزاﺗﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪی آن ھﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮھﻨﺪ!‬

‫اﯾﻦ اﺳﺖ طﺮز ﻓﮑﺮ آنھﺎ راﺟﻊﺑﻪ ﻧﺠﺎت‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ آنھﺎ ھﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ آن‬
‫داﻧﺶآﻣﻮز‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ھﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﺮای آنھﺎ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﺷﻔﺎﻋﺖ‬
‫ﮐﻨﺪ! ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺿﺎً اﮔﺮ ﺧﺪا ﭼﻨﯿﻦ ﺷﻔﺎﻋﺘﯽ را ﺑﭙﺬﯾﺮد ﺑﺎز اﯾﻦ ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ‪ ،‬ﻧﺠﺎت‬
‫ﻧﯿﺴﺖ زﯾﺮا ﻧﺠﺎت ﮐﯿﻔﯿﺘﯽ اﺳﺖ ﻋﻤﯿﻖﺗﺮ و ﺑﺴﯿﺎر ﭘﺮ ﻣﻌﻨﯽﺗﺮ از رھﺎﯾﯽ از‬
‫ﻣﺠﺎزات‪.‬‬

‫‪ -۴‬ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﮫﺸﺖ ﻧﯿﺴﺖ‬

‫آنﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎری از اﺷﺨﺎص دﻧﺒﺎل آن ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ‬
‫ھﺮ ﮐﺎری ﮐﻪ دلﺷﺎن ﻣﯽﺧﻮاھﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ! دروغ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ دھﻨﺪ و دﻧﺒﺎل‬
‫ھﺮ ﺟﻮر ﻟﮫﻮ و ﻟﻌﺐ ﺑﺮوﻧﺪ و ﭘﺲ از آن ﺑﻪ طﺮﯾﻘﯽ ﻣﺜﻼ ً ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدن در‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﻧﻔﺲ ﯾﺎ ﺑﺎ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺑﻪ طﻮری ﮐﻪ ذﮐﺮ ﮐﺮدم ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﮫﺸﺖ‬
‫ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ! آن ھﺎ ﭼﻨﯿﻦ وﺿﻌﯿﺘﯽ را ﺑﺮای ﺧﻮد ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯽداﻧﻨﺪ و‬
‫ﻓﮑﺮﺷﺎن راﺟﻊ ﺑﻪ ﻧﺠﺎت اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را در ﺑﮫﺸﺖ وارد ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ از‬
‫ﺑﮫﺸﺖ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻟﺬت ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ آﻣﺎدهی زﻧﺪﮔﯽ در ﺑﮫﺸﺖ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣٦‬‬
‫ﯾﮏﻧﻔﺮ دروغﮔﻮ ﯾﺎ دزد ﭼﻪ ﻟﺬﺗﯽ از ﺑﮫﺸﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺒﺮد‪ ،‬ﻓﺮﺿﺎً ﮐﻪ‬
‫اﺟﺎزهی ورود ﺑﻪ ﺑﮫﺸﺖ را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد؟ ﯾﮏﻧﻔﺮ آدم رﯾﺎﮐﺎر و ﯾﺎ ﺑﯽرﺣﻢ‬
‫ﭼﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ و ﻧﺎراﺣﺘﯽ از اﯾﻦ ﺑﺰرگﺗﺮ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﭘﯿﺸﮕﺎه ﺧﺪای‬
‫ﻗﺪوس و ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺤﺒﺖ ﺣﻀﻮر ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ؟ ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ در ﺷﮫﺮی ﻋﺪهای از‬
‫ﻋﻠﻤﺎء و داﻧﺸﻤﻨﺪان زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ھﺮ ﻣﺎه ﯾﮏﺑﺎر دور ھﻢ ﺟﻤﻊ‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻓﻠﺴﻔﯽ ﯾﺎ ﻋﻠﻤﯽ را ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ و ﻣﺬاﮐﺮه ﻗﺮار دھﻨﺪ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺷﮫﺮ آدم ﺑﯽ ﺳﻮاد و ﻋﺎﻣﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﮫﺎن ﻣﺒﺎﻟﻎ ھﻨﮕﻔﺘﯽ‬
‫ﺛﺮوت را ﺑﻪ ارث ﻣﯽﺑﺮد و دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ﺗﺼﻮر اﯾﻦﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در‬
‫ﻣﺠﻤﻊ اﯾﻦ ﻋﻠﻤﺎء ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺷﺄن و ﻣﻘﺎم او ﺧﻮاھﺪ اﻓﺰود! او از ﻋﺎﻟﻤﯽ‬
‫ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ وی را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺟﻠﺴﺎت ﺑﺒﺮد‪ .‬او در آنﺟﺎ از‬
‫ﭼﯿﺰھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد ھﯿﭻ‬
‫ﭼﯿﺰ ﻧﻤﯽﻓﮫﻤﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻧﻈﺮ او را درﺑﺎرهی ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﻣﻄﺮح ھﺴﺖ‬
‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ ﺑﺎ ﺷﺮم و ﺧﺠﺎﻟﺖ اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺎﻓﻮق‬
‫ﻓﮫﻢ و ادراک اوﺳﺖ! او ﭼﻪﻗﺪر ﺧﻮشﺣﺎل ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﻠﺴﻪ ھﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ‬
‫ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﺑ ﺮﺳﺪ ﺗﺎ از ﺣﻀﻮر ﮔﺮوه داﻧﺸﻤﻨﺪان ﺑﮕﺮﯾﺰد! ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻘﯿﻦ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻌﺪ از آن دﯾﮕﺮ او آرزو ﻧﺨﻮاھﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﺎت ﻣﺰﺑﻮر ﺣﻀﻮر ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﯾﮏ‬
‫آدم رﯾﺎﮐﺎر ﯾﺎ ﺟﺒﺎر و ﺳﺘﻢﮐﺶ ھﻢ ھﻤﯿﻦ ﺣﺎﻟﺖ را دارد‪ .‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ در‬
‫ﺑﮫﺸﺖ ﺣﻀﻮر ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ )اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ آدﻣﯽ ﺑﻪ ﺑﮫﺸﺖ راه ﯾﺎﺑﺪ( ﭼﻮن آنﺟﺎ‬
‫را ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺘﺮﺻﺪ اﺳﺖ ﺗﺎ ھﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ از اﯾﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﻓﺮار ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫در داﺳﺘﺎنھﺎ آورده اﻧﺪ ﮐﻪ درﻧﺎﯾﯽ در ﮔﻞ و ﻻی ﺑﺎ ﭼﻨﮓ ﺑﺮ ﮔﻞ ﻣﯿﺰد و‬

‫دﻧﺒﺎل ﮐﺮم و ﺣﺸﺮات ﺑﻪ ھﺮ ﺳﻮ ﻣﯽﮔﺮدﯾﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ھﻨﮕﺎم ﻗﻮﯾﯽ زﯾﺒﺎ و‬
‫ﺳﻔﯿﺪ در آن ﺣﻮاﻟﯽ ﻓﺮود آﻣﺪ‪ .‬درﻧﺎ ﻧﮕﺎھﯽ ﺑﻪ ﻗﻮ ﮐﺮده ﮔﻔﺖ‪":‬ﺷﻤﺎ از ﮐﺠﺎ‬
‫آﻣﺪهاﯾﺪ؟" ﻗﻮ ﺟﻮاب داد‪ ":‬ﻣﻦ اﻟﺴﺎﻋﻪ از ﺑﮫﺸﺖ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن آﻣﺪهام‪ ".‬درﻧﺎ ﺑﺎز‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ‪":‬ﺑﮫﺸﺖ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﭼﯿﺴﺖ؟" ﻗﻮ ﺟﻮاب داد‪":‬ﺑﮫﺸﺖ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻣﺤﻞ‬
‫ﻗﺸﻨﮓ و دل ﮐﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮاﺳﺮ آن را درﺧﺘﺎن ﺳﺒﺰ و ﺧﺮم و ﮔﻞھﺎی‬
‫ﻗﺸﻨﮓ ﭘﻮﺷﺎﻧﯿﺪه و ﻧﮫﺮھﺎی آب در آن روان اﺳﺖ‪ ".‬درﻧﺎ ﺑﺎز ﭘﺮﺳﯿﺪ‪":‬آﯾﺎ در‬
‫اﯾﻦ ﺑﮫﺸﺖ ھﻢ ﻣﺜﻞ اﯾﻦﺟﺎ ﮔﻞ و ﻻی وﺟﻮد دارد؟ ﻗﻮ ﺟﻮاب داد‪":‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ‬

‫‪٣٧‬‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪ ".‬درﻧﺎ ﮔﻔﺖ‪ ":‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺑﮫﺸﺖ ﺧﻮدﺗﺎن را ﺑﺮای ﺧﻮد ﻧﮕﻪ دارﯾﺪ زﯾﺮا‬
‫ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﮫﺸﺘﯽ را ﻧﻤﯽﺧﻮاھﻢ‪".‬‬

‫آدﻣﯽ ھﻢ ﮐﻪ دارای ﻓﮑﺮی ﻧﺎﭘﺎک و ﻗﻠﺒﯽ ﻣﻤﻠﻮ از ﺣﺲ ﻧﻔﺮت و اﻧﺘﻘﺎم‬

‫اﺳﺖ ﺑﯿﺶ از درﻧﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺑﮫﺸﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ آنﺟﺎ ھﻤﻪ ﭘﺎﮐﯽ و ﻣﺤﺒﺖ‬
‫اﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻨﯿﻦ آدﻣﯽ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽدھﺪ در ھﻤﺎن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ھﺴﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ و‬
‫ﺑﺎ آن ھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﻮد او ھﺴﺘﻨﺪ در ﻏﺮﻗﺎب ﺷﮫﻮات ﭘﺴﺖ و ﻧﺎھﻨﺠﺎر‬
‫ﻣﺴﺘﻐﺮق ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺪون ﺷﮏ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﮔﻨﺎه ﻧﺠﺎت ﯾﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﮫﺸﺖ‬
‫راه ﻣﯽﯾﺎﺑﻨﺪ وﻟﯽ راه ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﮫﺸﺖ‪ ،‬ﻧﺠﺎت ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻧﺠﺎت ﭼﻪ ھﺴﺖ!‬ ‫‪-٢‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﻄﻮر ﻣﺒﺴﻮط در اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﺤﺚ ﮐﺮدهام ﮐﻪ ﻧﺠﺎت ﭼﻪ ﻧﯿﺴﺖ وﻟﯽ‬
‫اﮐﻨﻮن ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﺠﺎت ﭼﻪ ھﺴﺖ‪ .‬در آﯾﻪای ﮐﻪ در ﻣﻘﺪﻣﻪی اﯾﻦ ﻓﺼﻞ ذﮐﺮ‬
‫ﺷﺪه دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‪":‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺳﺮ ﻧﻮ ﻣﻮﻟﻮد‬
‫ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﻣﻠﮑﻮت ﺧﺪا را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ دﯾﺪ")اﻧﺠﯿﻞ ﯾﻮﺣﻨﺎ‪ .(٣:٣‬داﺧﻞ ﺷﺪن در‬
‫ﻣﻠﮑﻮت ﺧﺪا ﯾﺎ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﺪن و ﺳﺮ ﻧﮫﺎدن ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻊ اﻟﮫﯽ در ﻧﻈﺮ‬
‫ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﻋﺒﺎرت از ﻧﺠﺎت ﺑﻮده و وی اﯾﻦ را ﺗﻮﻟﺪ ﺗﺎزه ﻣﯽﻧﺎﻣﺪ و ﻣﻦ‬
‫ھﯿﭻ طﺮﯾﻖ ﺑﮫﺘﺮی ﺑﺮای ﺗﺸﺮﯾﺢ ﻣﺎھﯿﺖ ﻧﺠﺎت ﻧﺪارم‪.‬‬

‫ﻧﺠﺎت ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺑﻪدﺳﺖ آوردن و واﺟﺪ ﺷﺪن ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه‪ .‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ‬
‫ﮐﻪ طﻔﻞ ﻗﺪم ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﻣﯽﮔﺬارد‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎزه ﻣﯽﮐﻨﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺗﺎزه‪ ،‬ﮔﻮشھﺎی ﺗﺎزه‪ ،‬ﺑﺎزوان ﺗﺎزه و ﺳﺎق ﭘﺎھﺎی ﺗﺎزه‪ .‬ﺧﻼﺻﻪ‪ ،‬ھﺮ‬
‫ﯾﮏ از اﻋﻀﺎی او ﺗﺎزه اﺳﺖ و ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت ﺗﺎزهای در ﺟﻠﻮ دارد‪ .‬او ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮراک‬
‫ﺧﻮردن‪ ،‬ﺧﻮاﺑﯿﺪن‪ ،‬ﺑﺎزی ﮐﺮدن‪ ،‬راه رﻓﺘﻦ و ﺣﺮف زدن را ﺑﯿﺎﻣﻮزد‪ .‬ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ‬
‫ﻧﺤﻮ ﻧﺠﺎت ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه‪ ،‬ﻧﻪ ﺣﯿﺎت ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﺑﻠﮑﻪ‬
‫ﺣﯿﺎت روﺣﺎﻧﯽ و اﺧﻼﻗﯽ‪ .‬ﺣﯿﺎت ﮐﮫﻨﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫و ﺗﺤﻮل ﻋﻈﯿﻤﯽ ﺣﺎدث ﻣﯽﮔﺮدد و ﺣﯿﺎﺗﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ در آن ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ‬

‫‪٣٨‬‬
‫ﺗﺎزه اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎﯾﻼت ﺗﺎزه‪ ،‬اﺷﺘﯿﺎقھﺎی ﺗﺎزه‪ ،‬اﻓﮑﺎر و ھﯿﺠﺎنھﺎی ﺗﺎزه‪ ،‬ﮐﻤﺎل‬
‫ﻣﻄﻠﻮب ﺗﺎزه‪ ،‬اﻋﻤﺎل ﺗﺎزه‪ ،‬ﺻﻔﺎت ﺗﺎزه و اﺧﻼق و ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺗﺎزه‪ .‬ﺑﮫﺘﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪای در اﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﺮای ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﻄﻠﺐ و ﻣﻮﺿﻮع اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ و دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ را‬
‫ذﮐﺮ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در ﻣﺎه آورﯾﻞ از دﻣﺸﻖ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺑﯿﺮوت رھﺴﭙﺎر ﺑﻮدﯾﻢ‪.‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻪی ﺟﺒﺎل ﻟﺒﻨﺎن رﺳﯿﺪﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺮف ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﯽﺑﺎرﯾﺪ و در‬
‫راھﯽ ﮐﻪ ﻣﯽرﻓﺘﯿﻢ ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮی ﺟﻠﻮی ﺧﻮد را ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ھﻮا ﻣﺜﻞ ﭼﻠﻪی زﻣﺴﺘﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﯾﮏ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﯾﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮازﯾﺮی ﺟﺎده ی ﮐﻮھﺴﺘﺎﻧﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ وﻟﯽ طﻮﻓﺎن‪ ،‬ﺳﺎﮐﺖ و ﺑﺮﻓﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ‪ ،‬آﻓﺘﺎب ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ و ھﻮا روﺷﻦ و ﮔﺮم ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻤﯽ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ رﻓﺘﻪ‪ ،‬دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﮔﻞھﺎ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﮐﺮده و ﻣﯿﻮهی درﺧﺘﺎن در ﺷﮑﻮﻓﻪھﺎ‬
‫ﻧﻤﺎﯾﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎی ﮐﻮه ﻣﺰارع ﺳﺒﺰ و ﺧﺮم دﯾﺪه ﻣﯽﺷﺪ زﯾﺮا ھﻮا ﮔﺮم ﺑﻮد‪.‬‬
‫آری در ﻓﺎﺻﻠﻪ ی ﮐﻮﺗﺎھﯽ زﻣﺴﺘﺎن ﻗﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺒﺪل ﺑﻪ ﺑﮫﺎر ﮔﺮدﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫داﺳﺘﺎن دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﯾﮏ اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪی اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪ و‬

‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﻦ رﺷﺪ رﺳﯿﺪ در اﺛﺮ ﯾﮏ ﻋﻤﻞ ﻣﻌﺠﺰهآﺳﺎ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎز‬
‫ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬دﻧﯿﺎ ﺑﺮای او دﻧﯿﺎی دﯾﮕﺮی ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﯽﮔﻔﺖ‪":‬آه‪ ،‬دﻧﯿﺎ اﯾﻦﻗﺪر‬
‫ﻗﺸﻨﮓ اﺳﺖ؟ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد دﻧﯿﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ!" ﭼﻪ‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻋﻈﯿﻤﯽ در زﻧﺪﮔﯽ ﯾﮏﻧﻔﺮ! از ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻧﻮر‪ ،‬از ﺳﯿﺎھﯽ ﺑﻪ‬
‫زﯾﺒﺎﯾﯽ‪ ،‬از ﺑﯿﮑﺎری ﺑﻪ ﮐﺎر و از اﺳﺎرت ﺑﻪ آزادی! ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮل از ﺣﯿﺎت ﮐﮫﻨﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه ھﻢ ﮐﻪ ﻋﯿﻦ ﻧﺠﺎت اﺳﺖ ھﻤﯿﻦطﻮر ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﮔﺎھﯽ اﯾﻦ ﺑﻪ‬
‫ﺗﺪرﯾﺞ ﺻﻮرت ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬ﻧﺰول از ﻗﻠﻪی ﮐﻮه ﻟﺒﻨﺎن ﺑﻪ ﻗﺪری ﺗﺪرﯾﺠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺷﺨﺺ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮ در زﻧﺪﮔﯽ او ﮐﯽ ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪه‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﺑﺎ‬
‫ﮐﻤﺎل ﺧﻮﺑﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺳﺮ ﻣﺎی زﻣﺴﺘﺎن را ﺑﻪ آراﻣﺶ و زﯾﺒﺎﯾﯽ‪ .‬ﮔﺮﻣﯽ ﺑﮫﺎر را‬
‫ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﺎھﯽ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ در زﻧﺪﮔﯽ او در طﺮﻓﺔاﻟﻌﯿﻨﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد‬
‫ﻣﯽآﯾﺪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎز ﺷﺪن ﭼﺸﻢ آن ﻣﺮد ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ‪ .‬ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺟﺎی‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﻮر ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺮای ھﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ آن روز ﻣﻌﯿﻦ ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻪ‬

‫‪٣٩‬‬
‫و آن را روز ﺗﻮﻟﺪ روﺣﺎﻧﯽ ﺧﻮد ﻣﯽﺷﻤﺎرد‪ .‬ﺣﺼﻮل ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه و اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ‪،‬‬
‫ﺧﻮاه ﺗﺪرﯾﺠﯽ و ﺧﻮاه ﻓﻮری ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ھﻤﯿﻦ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﻧﺠﺎت‪.‬‬

‫اﯾﻨﮏ ﻣﯽﺧﻮاھﻢ ﻗﺪری ﺑﯿﺶ ﺗﺮ در ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺗﯽ دھﻢ‪:‬‬

‫‪ -١‬ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ و ﺗﺠﺮﺑﻪای روﺣﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬

‫اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺧﺎرﺟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ داﺧﻠﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ‪،‬‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﻐﻞ و ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮی ﺑﺎﺷﺪ‬
‫وﻟﯽ در ﺻﻮرﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻐﻞ و ﮐﺎر ﻗﺪﯾﻢ ﺑﺮای دﯾﮕﺮان زﯾﺎنآور ﺑﻮده‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺗﺤﻮل در ﻗﻠﺐ و ﺗﺤﻮل در ﺣﯿﺎت ﺑﺎطﻨﯽ و‬
‫ﻣﻔﮫﻮم آن ﺑﺮﻗﺮاری رواﺑﻂ ﺗﺎزه اﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﺪا‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﯿﺎت ﺷﺨﺺ‬
‫در ﻧﺘﯿﺠﻪ ی ﮔﻨﺎه از ﺧﺪا دور ﺷﻮد‪ ،‬روز ﺑﻪ روز ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎی اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ در ﺻﺪد ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا را ﮐﻨﺎر ﺑﮕﺬارد‪ ،‬ﻣﯿﻞ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺣﻀﻮر او را اﺣﺴﺎس ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﻧﻤﺎز ﺑﺨﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﯾﮑﯽ از‬
‫اﺣﮑﺎم را اﺟﺮا ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﯾﻦ وﺳﯿﻠﻪ رﺿﺎﯾﺖ ﺧﺪا را ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬در ﻧﻤﺎز‬
‫ﺧﻮد ﺧﺪا را ﻣﯽﺟﻮﯾﺪ زﯾﺮا ﻣﺎﯾﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺪا راﺑﻄﻪی ﻧﺰدﯾﮏ داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﯿﻞ ﺧﺪا ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ و آنﭼﻪ‬
‫را دوﺳﺖ دارد او ﻧﯿﺰ دوﺳﺖ ﺑﺪارد و از آنﭼﻪ ﺧﺪا ﺑﯿﺰار اﺳﺖ دوری ﺟﻮﯾﺪ‬
‫زﯾﺮا ﺑﻪ ﺧﺪا اﻋﺘﻤﺎد و اطﻤﯿﻨﺎن دارد‪ .‬اﯾﻤﺎن دارد ﮐﻪ ارادهی ﺧﺪا ﺑﮫﺘﺮﯾﻦ‬
‫ﻧﻘﺸﻪ اﺳﺖ ﺑﺮای زﻧﺪﮔﯽ‪ .‬در درون ﻗﻠﺐ‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﺗﺎزهای ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا‬
‫ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ را ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ و‬
‫ﻣﻠﮑﻮت وی را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‪ .‬ﭼﻮن دورهی اﯾﻦ ﺣﯿﺎت ﺑﻪ ﺳﺮ آﯾﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ در‬
‫ﺷﺨﺺ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن رود‪ ،‬ﻧﻪ اﯾﻦﮐﻪ در ﺑﮫﺸﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺗﻤﺎﯾﻼت ﺑﺸﺮی ﺧﻮد ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﯿﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﺷﻮد و در‬
‫آنﺟﺎ ﺑﮫﺘﺮ از آن ﭼﻪ در زﻣﯿﻦ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎﺷﺪ وی را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٤٠‬‬
 ‫‪ -٢‬ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﯾﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪی اﺧﻼﻗﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ در درون اﻧﺴﺎن ﻗﻠﺐ ﺗﺎزهای ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽآﯾﺪ ﺑﻠﮑﻪ در ﺣﯿﺎت ﺧﺎرﺟﯽ‬
‫او‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻮﯾﻨﯽ آﻏﺎز ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﺷﺨﺺ در ﻣﻮرد ﺧﺪا ﻧﻈﺮ ﺗﺎزهای‬
‫ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻈﺮ او درﺑﺎرهی ھﻢﻧﻮﻋﺎن ﺧﻮد ھﻢ ﻋﻮض ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎی اﯾﻦﮐﻪ ﺷﺨﺺ در ھﻤﻪی ﻋﻤﺮ ﺧﻮد‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮم ﻟﺬتھﺎی ﺧﻮد و ﻣﻨﺎﻓﻊ‬
‫ﺧﻮد و ﺗﺮﻗﯽ ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻓﮑﺎر و ﺗﻤﺎﯾﻼت او ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺣﺪود زﻧﺪﮔﯽ‬
‫دﯾﮕﺮان ﻧﯿﺰ ﻣﯽرﺳﺪ‪ .‬ﻣﯿﻞ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ آنھﺎ را ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ و ﺑﻪ آنھﺎ‬
‫ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﯾﻞ اﺳﺖ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ در رﻧﺞ و اﻟﻢ ھﺴﺘﻨﺪ از دﺳﺖ ﻏﻢ‬
‫ﺑﺮھﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﯿﻞ دارد در ﺑﺮدن ﺑﺎرھﺎی ﮔﺮان ﺷﺮﮐﺖ ﺟﻮﯾﺪ و ﻣﺎﯾﻞ اﺳﺖ ﮐﺴﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺧﺪا را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪا رھﺒﺮی ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ از ﺑﻌﻀﯽ ﮐﻪ ﻣﺪﻋﯽ‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه ھﺴﺘﻨﺪ ﮔﺎھﯽ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ اﯾﻦ ﺗﺤﻮل ﭼﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮی در ﻧﺤﻮهی‬
‫زﻧﺪﮔﯽ آنھﺎ ﭘﺪﯾﺪ آورده اﺳﺖ؟ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﻗﺒﻼ ً ھﯿﭻ ﻣﺎﯾﻞ‬
‫ﻧﺒﻮدهاﻧﺪ ﺑﻪ ھﻢ ﻧﻮع ﺧﻮد ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ وﻟﯽ اﯾﻨﮏ ﺗﻤﺎﯾﻞ زﯾﺎدی در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽداﻧﻢ ادﻋﺎی آنھﺎ ﺑﯽاﺳﺎس ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ھﻢﭼﻨﯿﻦ در زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﻧﻮﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ ی ﻧﻮﯾﻨﯽ در ﻣﻮرد ﮔﻨﺎه ﭘﺪﯾﺪار ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻦﮐﻪ ﺷﺨﺺ‬
‫ﺑﻪ آن ﺗﻤﺎﯾﻞ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻔﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎی‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮔﻨﺎه ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎ آن ﻣﯽﺟﻨﮕﺪ‪ .‬آدﻣﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ً ﻏﻼم ﮔﻨﺎه ﺑﻮده‬
‫اﯾﻨﮏ ﺑﺮ ﮔﻨﺎه ظﻔﺮ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻗﺒﻼ ً ﺗﻮﺿﯿﺢ دادم ﮐﻪ ﻧﺠﺎت ﻋﺒﺎرت ﻧﯿﺴﺖ از‬
‫رھﺎﯾﯽ از ﻣﮑﺎﻓﺎت ﮔﻨﺎه ﺑﻠﮑﻪ ﮔﺎھﯽ ﻣﻔﮫﻮﻣﯽ ﻋﻤﯿﻖﺗﺮ از آن دارد‪ .‬ﻧﺠﺎت‬
‫ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از رھﺎﯾﯽ از ﺧﻮد ﮔﻨﺎه‪ .‬ﺷﺨﺺ از ﻧﻔﻮذ ﻗﺪرت ﮔﻨﺎه آزاد‬
‫ﻣﯽﮔﺮدد‪ ،‬ﮔﻨﺎه را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻋﺎدات دﯾﺮﯾﻨﻪ ﻣﺘﺮوک ﻣﯽﮔﺮدد و ﻋﺎدات‬
‫ﻧﻮﯾﻦ‪ ،‬ﺟﺎی آنھﺎ را ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ آﺛﺎر و ﻋﻼﺋﻢ و ﺻﻔﺎت و ﺧﺼﺎﯾﻞ ﻧﻮﯾﻦ‬
‫در ﺷﺨﺺ آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮔﺮدد ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺣﯿﺎت و زﻧﺪﮔﯽ در ﻣﻌﺮض ﺗﺤﻮل و‬
‫دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﺣﯿﺎت ﺟﺎوداﻧﯽ اﺳﺖ‬

‫ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ ﻏﺎﻟﺒﺎً در اﻧﺠﯿﻞ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان "ﺣﯿﺎت ﺟﺎوداﻧﯽ" ذﮐﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫از اﯾﻦ ﻋﺒﺎرت ﺑﻌﻀﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﻓﮫﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺣﯿﺎت‬

‫‪٤١‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ و ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻪ دﻧﯿﺎی آﯾﻨﺪه دارد وﻟﯽ اﯾﻦ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﺷﺘﺒﺎه‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ اﺳﺖ! وای ﺑﺮ ﺣﺎل ﻣﺎ اﮔﺮ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﻧﺠﺎت ﺑﺮای ﻣﺎ ﺑﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﺤﻮل‬
‫ﺷﻮد ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺟﮫﺎن رﺧﺖ ﺑﺮﺑﻨﺪﯾﻢ ﯾﺎ ﻣﺤﻮل ﺑﻪ روز رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ ﺷﻮد‪ .‬ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ‬
‫ﭼﯿﺰی ھﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ھﻤﯿﻦ اﻣﺮوز آن را در اﺧﺘﯿﺎر ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻧﻪ‬
‫ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻓﺮدا در دﺳﺘﺮس ﻣﺎ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻘﺪ ﻣﯽﺧﻮاھﯿﻢ ﻧﻪ ﻧﺴﯿﻪ‬
‫و ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ آن را ﻧﻘﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ آورﯾﻢ‪ .‬ﻧﺠﺎت ﭼﯿﺰی اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ھﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮاھﺎن آن ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ آن را ﺑﻪ دﺳﺖ آورﯾﻢ‪" .‬اﯾﻨﮏ‬
‫اﻻن روز ﻧﺠﺎت اﺳﺖ‪)".‬رﺳﺎﻟﻪی دوم ﻗﺮﻧﺘﯿﺎن ‪(٢ :۶‬‬

‫ﻣﺎ در ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﯾﺎ در ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ وارد راه ﻧﺠﺎت ﺷﻮﯾﻢ‪ ،‬آنﮔﺎه‬

‫ﺗﻐﯿﯿﺮاﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ دادهام ﻣﺘﺪرﺟﺎً ﺻﻮرت ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮل در‬
‫ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﻋﻤﺮ اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺷﺨﺺ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و ﺧﺼﺎﺋﻞ و ﺻﻔﺎت او ھﻢ روز ﺑﻪ روز ﺑﻪ درﺟﻪی ﮐﻤﺎل ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد وﻟﯽ درﺟﻪی ﮐﻤﺎل ﺗﺎ ﺣﯿﺎت آﯾﻨﺪهی اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﺼﻮل‬
‫ﻧﻤﯽﭘﯿﻮﻧﺪﻧﺪ‪ .‬در دﻧﯿﺎﯾﯽ ﺑﺮﺗﺮ و واﻻﺗﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ آنﭼﻪ در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ آﻏﺎز‬
‫ﮔﺮدﯾﺪه ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽﺷﻮد و ﺗﺤﻮل ﺑﻪ ﺣﺪ ﮐﻤﺎل ﻣﯽرﺳﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه از‬
‫روز ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﺪای ﺟﺎوداﻧﯽ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد و داﻣﻨﻪی آن ﺗﺎ اﺑﺪﯾﺖ ﮐﺸﯿﺪه‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬از اﯾﻦ رو در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺣﯿﺎت ﺟﺎوداﻧﯽ اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﯾﻨﮏ ﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ داﺳﺘﺎﻧﯽ از وﻗﺎﯾﻊ ﺣﻘﯿﻘﯽ زﻧﺪﮔﯽ ذﮐﺮ ﮐﺮده و ﺑﻪ آن‬

‫وﺳﯿﻠﻪ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﺠﺎت ﭼﯿﺴﺖ‪ .‬ھﻔﺘﺎد ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‪ ،‬در ﯾﮑﯽ از‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ھﺎی ﭘﺴﺖ ﺷﮫﺮ ﻟﻨﺪن ﭘﺴﺮی ﻗﺪم ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪی وﺟﻮد ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫دوران ﮐﻮدﮐﯽ او ﺑﻪ وﻟﮕﺮدی در ﮐﻮﭼﻪ و رﻓﺎﻗﺖ ﺑﺎ اطﻔﺎل ﺑﺪی ﮐﻪ ﺗﻨﮫﺎ‬
‫ھﻢﺑﺎزی او ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﺬﺷﺖ! ﺧﯿﻠﯽ زود دزدی را ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺖ و در ﺳﻦ ﻧﻪ‬
‫ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﺮای ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ زﻧﺪان اﻋﺰام ﺷﺪ! وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از زﻧﺪان ﺑﯿﺮون‬
‫آﻣﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر دزدی ﺧﻮد اداﻣﻪ داد! داﺧﻞ ﻣﻐﺎزهای ﻣﯽﺷﺪ و ﺻﺒﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎزه ﺑﺎ ﻣﺸﺘﺮی ﮔﺮم ﺻﺤﺒﺖ و ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺷﻮد‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ طﺮف‬
‫ﺻﻨﺪوق ﺟﺴﺘﻪ ھﺮ دو دﺳﺖ ﺧﻮد را ﭘﺮ از ﭘﻮل ﻣﯽﮐﺮد و ﭘﯿﺶ از اﯾﻦﮐﻪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎزه ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻗﺪاﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻓﺮار ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬در ﺳﻦ ﭼﮫﺎردهﺳﺎﻟﮕﯽ‬

‫‪٤٢‬‬
‫ﻧﻘﺸﻪ ی ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮدن ﯾﮏ دﮐﺎن ﺟﻮاھﺮ ﻓﺮوﺷﯽ را ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از‬
‫رﻓﻘﺎی ﺧﻮد ﮐﺸﯿﺪ! در دل ﺷﺐ وﻗﺘﯽ آنھﺎ ﺑﯿﺮون ﻣﻐﺎزه اﯾﺴﺘﺎده ﮐﺸﯿﮏ‬
‫ﻣﯽدادﻧﺪ‪ ،‬وی داﺧﻞ ﻣﻐﺎزه ﺷﺪ و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از آنﺟﺎ ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﻣﺪ‪،‬‬
‫ﮔﺮﯾﺒﺎﻧﺶ ﺑﻪ دﺳﺖ ﭘﺎﺳﺒﺎن اﻓﺘﺎد و ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﭘﺎﻧﺰده ﻣﺎه ﺣﺒﺲ ﺷﺪ! ﭘﺲ از‬
‫ﻣﺮﺧﺼﯽ از زﻧﺪان‪ ،‬ﻣﺮﺗﺒﺎً دﺳﺖ ﺑﻪ دزدی ﻣﯽزد! ﮔﺎھﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﯽﺷﺪ و‬
‫ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﯽاﻓﺘﺎد و ﮔﺎھﯽ ﮐﺎر ﺧﻮد را ﺑﺪون اﯾﻦﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر‬
‫ﺷﻮد‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد‪ .‬ﺑﺪﯾﻦ طﺮﯾﻖ ﺳﺎلھﺎ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮی ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻦﮐﻪ‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺟﺰء ﺟﻨﺎﯾﺖﮐﺎران ﻣﺸﮫﻮر در آﻣﺪ!‬

‫ﯾﮏ ﺑﺎر ﭘﺲ از رھﺎﯾﯽ از زﻧﺪان‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ارﺗﮑﺎب ﺟﻨﺎﯾﺘﯽ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ آورد ﮔﺮﻓﺘﺎر ﭘﻠﯿﺲ ﺷﺪ و ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ زﻧﺪان اﻓﺘﺎد‪ .‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در‬
‫زﻧﺪان ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﻔﺖ اﻧﺘﻘﺎم ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺠﺮد آزاد ﺷﺪن ﺗﻨﮫﺎ‬
‫ﻓﮑﺮش آن ﺑﻮد ﺗﺎ ﭘﻠﯿﺴﯽ ﮐﻪ او را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮده‪ ،‬ﺑﮑﺸﺪ! ﺷﺒﺎﻧﮕﺎه در‬
‫ﮐﻮﭼﻪ ی ﺗﻨﮓ و ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻣﺨﻔﯽ ﮔﺮدﯾﺪ و وﻗﺘﯽ آن ﭘﻠﯿﺲ از آنﺟﺎ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺑﺎ ﻣﯿﻠﻪ ی آھﻨﯿﻦ ﺑﺮ ﻣﻐﺰ او ﮐﻮﺑﯿﺪ و او را ﺳﺨﺖ ﻣﺠﺮوح ﮐﺮد‪ .‬در اﺛﺮ اﯾﻦ‬
‫ﺟﻨﺎﯾﺖ‪ ،‬ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﺣﺒﺲ ﻣﺠﺪد و طﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪ‪ .‬از ﺳﯽ و ﭼﮫﺎر ﺳﺎل‬
‫زﻧﺪﮔﯽ او‪ ،‬ﻧﯿﻤﯽ از آن را در زﻧﺪان ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ از زﻧﺪان آزاد ﺷﺪ ﺑﺎ‬
‫ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن دﯾﺮﯾﻦ ﺑﺮﺧﻮرد و دوﺳﺘﺶ وی را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی ﺧﻮد ﺑﺮد‪ .‬در‬
‫اﯾﻦ ﭘﺴﺮ اﺷﺘﯿﺎق ﺷﺪﯾﺪی ﺑﺮای ﺗﺸﮑﯿﻞ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺎﻧﻪ و ﺧﺎﻧﻮادهای ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‬
‫وﻟﯽ ﭼﻨﺪ روزی ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ زﻧﺪان اﻓﺘﺎد! ﭼﻮن زﻣﺎن آزادی او ﻓﺮا‬
‫رﺳﯿﺪ‪ ،‬دوﺳﺘﺶ وی را ﻣﻼﻗﺎت ﮐﺮد و او را ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ‬
‫ﯾﮏ ﺟﻠﺴﻪی روﺣﺎﻧﯽ رود ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ در آن ﺟﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺧﺪا ﺑﺘﻮاﻧﺪ از زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮ‬
‫ﮔﻨﺎه ﺧﻮد دوری ﮐﻨﺪ وﻟﯽ وی اﻣﺘﻨﺎع ورزﯾﺪ! اﻣﺎ ﯾﮏ ﯾﺎ دو ﺷﺐ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺟﻠﺴﻪ رﻓﺖ و در آنﺟﺎ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮد‪ .‬از آن روز ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫آدم دﯾﮕﺮی ﺷﺪ! زﻧﺪﮔﯽ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺑﺎر ﺧﻮد را ﺗﺮک ﮐﺮد و در ﯾﮏ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪی‬
‫ﻟﺒﺎسﺷﻮﯾﯽ ﺷﻐﻠﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر ازدواج ﮐﺮد و دارای‬
‫ﺧﺎﻧﻮادهای ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﮔﺮدﯾﺪ‪ .‬در ﺳﺎﻋﺎت ﺑﯿﮑﺎری ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮی رﻓﻘﺎی‬
‫ﻣﺠﺮم ﺧﻮد ﺑﻮد و ھﻤﯿﺸﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ آنھﺎ را ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪا ھﺪاﯾﺖ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٤٣‬‬
‫ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ ﺗﻮﻟﺪ ﺗﺎزه ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻣﺠﺮم ﺣﺮﻓﻪای ﻣﺒﺪل ﺑﻪ ﯾﮏ ﮐﺎرﮔﺮ‬
‫ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪ ﮔﺮدﯾﺪ! ﻣﺮدی ﮐﻪ ﻧﻨﮓ آدمﮐﺸﯽ در ﻗﻠﺐ داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺒﺪل ﺑﻪ‬
‫آدﻣﯽ ﻣﮫﺮﺑﺎن ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻮد دوﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ! آدﻣﯽ ﮐﻪ از‬
‫ﺧﺪا‪ ،‬ﺗﺮﺳﯽ ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﺪا ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣﺒﺪل ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا را‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺳﻌﯽ داﺷﺖ دﯾﮕﺮان را ھﻢ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪا ھﺪاﯾﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﻧﺠﺎت‪.‬‬

‫" اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺳﺮ ﻧﻮ ﻣﻮﻟﻮد ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﻣﻠﮑﻮت ﺧﺪا را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ دﯾﺪ‪".‬‬

‫ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ و ھﺪف را ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرﮔﺎن ﯾﮫﻮد ﻓﺮﻣﻮد‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ‬
‫اﯾﻦ آدم ﺑﻪ ظﺎھﺮ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ آﺑﺮوﻣﻨﺪی داﺷﺖ وﻟﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﻌﻨﻮﯾﺶ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﯾﺎﺑﺪ‪ .‬ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺣﺘﻤﺎً آدمﮐﺶ ﯾﺎ دزد ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ‬
‫ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ درون و ﻗﻠﺐ ﺧﻮد‪ .‬ھﺮ ﮐﺲ ﺑﺨﻮاھﺪ داﺧﻞ ﻣﻠﮑﻮت ﺧﺪا ﺷﻮد‬
‫و دارای ﺣﯿﺎت ﺟﺎوداﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ از ﺳﺮ ﻧﻮ ﻣﻮﻟﻮد ﮔﺮدد‪ .‬اوﻟﯿﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﺎ‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮﻟﺪ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻣﺎ در اﺧﺘﯿﺎر ﻣﺎ ﻧﺒﻮد وﻟﯽ اﯾﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﺛﺎﻧﻮی و روﺣﺎﻧﯽ‪،‬‬
‫ﺗﻤﺎﻣﺎً در اﺧﺘﯿﺎر و اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽﺗﻮان آن را ﺑﺮای ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎب ﯾﺎ‬
‫رد ﮐﻨﯿﻢ وﻟﯽ ﻣﻮﻗﻊ اﻧﺘﺨﺎب "اﮐﻨﻮن" ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪" .‬اﯾﻨﮏ‪ ،‬اﻻن روز ﻧﺠﺎت‬
‫اﺳﺖ‪".‬‬

‫‪٤٤‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﭼﮫﺎرم‬

‫اﺻﻮل اﺳﺎﺳﯽ ﻧﺠﺎت‬

‫"ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻧﺰد ﭘﺪر ﺧﻮد ﻣﯽروم و ﺑﺪو ﺧﻮاھﻢ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ای ﭘﺪر ﺑﻪ آﺳﻤﺎن‬
‫و ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺗﻮ ﮔﻨﺎه ﮐﺮدهام‪ ،‬و دﯾﮕﺮ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪی آن ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮم؛ ﻣﺮا ﭼﻮن ﯾﮑﯽ از ﻣﺰدوران ﺧﻮد ﺑﮕﯿﺮ‪)".‬اﻧﺠﯿﻞﻟﻮﻗﺎ ‪(١٩-١٨ :١۵‬‬

‫در ﻓﺼﻞ اﺧﯿﺮ‪ ،‬ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﮫﻮم ﻧﺠﺎت را ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار داده و ﻣﺸﺎھﺪه‬
‫ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﯿﺎت ﺑﺎ ﻣﺤﺮﮐﺎت‬
‫ﺗﺎزه‪ ،‬اﺷﺘﯿﺎقھﺎی ﺗﺎزه و ﮐﻤﺎل ﻣﻄﻠﻮبھﺎی ﺗﺎزه‪ .‬ﺣﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ظﻔﺮ و‬
‫ﻓﺘﺢ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﻨﺎه ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ در آن‪ ،‬ﺧﺪا و ارادهی او را ﺟﻮﯾﺎ‬
‫ﺷﻮﯾﻢ‪ .‬ﻧﮑﺘﻪای ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از آن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺠﺎت را ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ دﺳﺖ آورد؟ ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ را ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻢ؟‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ از زﻣﺮه ﻓﺮﻣﺎنرواﯾﺎن ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬از ﻣﺴﯿﺢ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪":‬ای اﺳﺘﺎد ﻧﯿﮑﻮ‪ ،‬ﭼﻪ‬
‫ﻋﻤﻞ ﻧﯿﮑﻮ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺣﯿﺎت ﺟﺎوداﻧﯽ ﯾﺎﺑﻢ؟")اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪(١۶ :١٩‬‬

‫ﯾﮑﯽ از زﻧﺪانﺑﺎﻧﺎن از ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪":‬ای آﻗﺎ‪ ،‬ﻣﺮا ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﺗﺎ‬
‫ﻧﺠﺎت ﯾﺎﺑﻢ؟")اﻋﻤﺎل رﺳﻮﻻن ‪ .(٣٠ :١۶‬اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ‬
‫اوﻗﺎت ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﺳﺖ و در اﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﺳﻌﯽ ﺧﻮاھﻢ ﮐﺮد ﺗﺎ ﭘﺎﺳﺦ آن را‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺢ دھﻢ‪ .‬ﺑﺮای ﺣﺼﻮل ﻧﺠﺎت ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ھﺮ ﯾﮏ را‬
‫ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﺧﻮاھﻢ داد‪.‬‬

‫‪٤٥‬‬
 ‫ﺗﻮﺑﻪ ﯾﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺖ از ﺣﯿﺎت آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎه‬ ‫‪-١‬‬

‫اوﻟﯿﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ در راه ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ از ﺣﯿﺎت آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎه‬

‫اﺳﺖ و ﭘﺸﺖ ﮐﺮدن ﺑﺪان؛ﮐﻪ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از "ﺗﻮﺑﻪ"‪ .‬ﺗﻮﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻣﺎ آن را ﻣﯽﺷﻨﻮﯾﻢ وﻟﯽ در ﻣﻔﮫﻮم و ﻣﻌﻨﯽ آن اﻏﻠﺐ دﭼﺎر‬
‫ﺳﻮء ﺗﻔﺎھﻢ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در آﻣﻮزﺷﮕﺎھﯽ‪ ،‬آﻣﻮزﮔﺎر ﺑﻮدم‬
‫ﮐﻪ ﮔﺎھﯽ ﺑﺎ زدن ﺧﻂﮐﺶ ﺑﺮ ﮐﻒ دﺳﺖ داﻧﺶآﻣﻮزان‪ ،‬آنھﺎ را ﺗﻨﺒﯿﻪ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدم‪ .‬ﻏﺎﻟﺒﺎً وﻗﺘﯽ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺮ ﮐﻒ دﺳﺖ آنھﺎ ﻓﺮود ﻣﯽآﻣﺪ‪،‬‬
‫ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽزدﻧﺪ‪ :‬ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدم‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدم! آنھﺎ ﺑﻪ ھﯿﭻوﺟﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫زﯾﺮا در اوﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﻣﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﯽدﯾﺪﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ آن‬
‫ﻋﻤﻞ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد و ﮔﯿﺮ ﻧﯿﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ھﻢ ﻣﺮﺗﮑﺐ ھﻤﺎن ﺧﻄﺎ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ!‬
‫آنﭼﻪ در ﻧﻈﺮ آن ھﺎ اھﻤﯿﺖ داﺷﺖ ﻓﻘﻂ ﺗﺮس از ﻣﺠﺎزات ﺑﻮد و ﺑﺲ‪.‬‬
‫ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ در ﻓﺼﻞ ﭘﯿﺶ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﮔﺮدﯾﺪم‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎری ﺧﯿﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻧﺠﺎت ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از رھﺎﯾﯽ از ﻣﺠﺎزات ﮔﻨﺎھﺎن‪ .‬اﺣﺘﻤﺎل دارد ھﻤﯿﻦ‬
‫اﺷﺨﺎص ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺗﺮس از ﻣﺠﺎزات‪ .‬ﯾﮏ ﺑﯿﻤﺎر‬
‫ﺳﺨﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻣﯽرﺳﺪ ھﻨﮕﺎم رﺣﻠﺖ ﻓﺮا رﺳﯿﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا‬
‫ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ از ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮده‪ ،‬وﻟﯽ ﻧﻤﯽﻣﯿﺮد و ﺷﻔﺎ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ و ﺑﺎر‬
‫دﯾﮕﺮ ﻣﺮﺗﮑﺐ ھﻤﺎن ﮔﻨﺎه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ آدم ﺑﻪ ھﯿﭻوﺟﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﮑﺮده اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﻓﻘﻂ از ﻣﺠﺎزاﺗﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮده ﺧﺪا در ﻣﻮرد او اﺟﺮا ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد‪،‬‬
‫ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪه‪ .‬ﺗﺮس از ﻣﺠﺎزات ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻓﺮق دارد!‬

‫ﻋﺪهای ﺣﺲ ﺗﻘﺼﯿﺮ را ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻏﻠﺐ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ‬

‫ﮐﻪ ﮔﻨﺎھﺎن ﭼﻪ ﻧﺎراﺣﺘﯽھﺎ و ﺗﺮسھﺎ و ﺷﺮﻣﺴﺎریھﺎ و رﻧﺞھﺎ ﺑﺮای آنھﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎر آورده اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦھﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ :‬آه ﭼﻪﻗﺪر ﺧﻮب ﺑﻮد اﮔﺮ ﻣﺮﺗﮑﺐ‬
‫اﯾﻦ ﮔﻨﺎه ﻧﻤﯽﺷﺪم وﻟﯽ اﯾﻦ ھﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﯿﺴﺖ! اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ اﺣﺴﺎس‬
‫ﺗﻘﺼﯿﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﯾﮫﻮدای اﺳﺨﺮﯾﻮطﯽ ﺑﻪ ﺧﺎطﺮ ﺳﯽ ﭘﺎره ﻧﻘﺮه‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢ را ﺑﻪ‬

‫‪٤٦‬‬
‫رؤﺳﺎی ﯾﮫﻮد ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮد وﻟﯽ وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﺼﻠﻮب ﺷﺪن ﻣﺤﮑﻮم‬
‫ﮔﺮدﯾﺪه‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﭼﻪ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﻋﻈﯿﻤﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ! ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﺟﮫﺖ ﻧﻘﺮه ھﺎ را ﭘﯿﺶ رؤﺳﺎی ﯾﮫﻮد ﺑﺮد و در ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ اﻓﮑﻨﺪه‪ ،‬ﺑﯿﺮون‬
‫رﻓﺖ و ﺧﻮد را ﺑﻪ دار ﮐﺸﯿﺪ و ﺧﻔﻪ ﻧﻤﻮد)ﻣﺘﯽ ‪ .(۵-٣ :٢٧‬اﯾﻦ ﺣﺲ ﺗﻘﺼﯿﺮ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﯾﮏ ﺣﺲ ﺟﺎنﮔﺪاز و رﻧﺞ آور ﮐﻪ ﺧﻼﺻﯽ از آن را ﻓﻘﻂ در ﺻﻮرﺗﯽ ﻣﯿﺴﺮ‬
‫ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد را در ﭘﻨﺎه ﻣﺮگ ﺟﺎی دھﺪ‪ ،‬وﻟﯽ اﯾﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺗﻮﺑﻪ ﭼﯿﺰی‬
‫اﺳﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﻤﯿﻖﺗﺮ از اﺣﺴﺎس ﺗﻘﺼﯿﺮ‪.‬‬

‫ﺗﻮﺑﻪ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از درک زﺷﺘﯽ ﮔﻨﺎه‪ .‬ﻧﻔﺮت ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن از ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﭘﺸﺖ‬
‫ﮐﺮدن ﺑﻪ آن و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ دوری ﺟﺴﺘﻦ از آن ﺑﺮای ھﻤﯿﺸﻪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮان‬
‫ﻣﻔﮫﻮم اﺻﻠﯽ و واﻗﻌﯽ ﺗﻮﺑﻪ را ﺑﺎ ذﮐﺮ داﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب‪ ١۵‬آﯾﺎت ‪١١‬ﺗﺎ‬
‫‪ ٢۴‬ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد؛‬

‫ﭘﺪری دو ﭘﺴﺮ داﺷﺖ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺟﻮان ﺗﺮ روزی از ﭘﺪر ﺧﻮد درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ‬
‫ﺳﮫﻢ او را از ﻣﯿﺮاﺛﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ وی ﺧﻮاھﺪ رﺳﯿﺪ ﺟﺪا ﮐﺮده ﺑﻪ او‬
‫ﺗﺤﻮﯾﻞ دھﺪ‪ .‬ﭘﺪرش ﻣﻄﺎﺑﻖ اﯾﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻋﻤﻞ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻮن ﭘﺴﺮ ﭘﻮلھﺎ را ﺗﺤﻮﯾﻞ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻓﻮراً از آن ﺟﺎ رﺧﺖ ﺑﺮﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﮫﺮ دور دﺳﺖ رﻓﺖ ﺗﺎ در آنﺟﺎ ﺑﺪون‬
‫اطﻼع ﭘﺪرش ﺑﻪ ﻣﯿﻞ ﺧﻮد رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﻏﺮﺑﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﮫﻤﺎﻧﯽ و‬
‫ﻟﮫﻮ و ﻟﻌﺐ و ﻋﯿﺶ و ﻋﺸﺮت ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﭘﻮﻟﺶ ﺑﻪ ﻣﺼﺮف‬
‫رﺳﯿﺪ و ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﺑﯽﭼﯿﺰ ﺷﺪ! ﺳﭙﺲ اﺛﺎﺛﯿﻪ و ﻟﺒﺎس ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻌﺮض‬
‫ﻓﺮوش ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ آنﭼﻪ داﺷﺖ از دﺳﺖ رﻓﺖ و ﻣﺤﺘﺎج ﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ در‬
‫ﺻﺪد ﺑﺮآﻣﺪ ﮐﺎری ﺑﺮای ﺧﻮد ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ وﻟﯽ در ھﻤﺎن اﯾﺎم‪ ،‬ﻗﺤﻄﯽ‪ ،‬ﺳﺨﺖ‬
‫ﺑﻮد و ﮐﺎر ﺑﻪ ﻧﺪرت ﭘﯿﺪا ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن در آنﺟﺎ ﻣﺮدی ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ھﯿﭻﮐﺲ‬
‫ﺑﻪ او ﺗﻮﺟﮫﯽ ﻧﮑﺮد‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﺧﻮک ﭼﺮاﻧﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ وﻟﯽ ﻣﺰد درﯾﺎﻓﺘﯽ‬
‫آن ﻗﺪر ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ او را رﻓﻊ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎرش ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮردن ﻏﺬای ﺧﻮکھﺎ ﮐﺮد‪.‬‬

‫اﯾﻦ ﻣﺜﻞ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻓﻘﻂ ﺗﺼﻮﯾﺮی اﺳﺖ از ﮔﻨﺎه اﻧﺴﺎﻧﯽ‪ ،‬زﯾﺮا در آﻏﺎز‬
‫ﮐﺎر ﻟﺬتﺑﺨﺶ و ﺧﻮشآﯾﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ وﻟﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﻗﻮه و ﻧﯿﺮوی‬
‫ﺷﺨﺺ را ﺗﻠﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ و او را دﭼﺎر اﻧﺤﻄﺎط ﻣﯽﺳﺎزد و ﺑﺮای او ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ و‬

‫‪٤٧‬‬
‫ﻓﻼﮐﺖ ﺑﻪ ﺑﺎر ﻣﯽآورد! ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﺟﻮان ﻣﺰﺑﻮر روزھﺎ در ﻣﺰارع ﻧﺸﺴﺘﻪ و‬
‫از ﺧﻮکھﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد‪ ،‬ﻟﺒﺎس ﺻﺤﯿﺤﯽ ﺑﺮ ﺗﻦ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ و ﺗﻨﮫﺎ و ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺑﻮد؛ ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺷﺘﺒﺎه و ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﯽ ﺧﻮد و‬
‫ﮐﺎر زﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﺮدﯾﺪ‪ .‬اﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ وی را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮد ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﭘﺪرش ﺑﺎ ﭼﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ او ﺧﻮاھﺪ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و اﺧﻼق و رﻓﺘﺎر او را ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻠﻘﯽ‬
‫ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد و او را ﭼﻪﻗﺪر اﺣﻤﻖ و ﺣﻖﻧﺎﺷﻨﺎس ﺧﻮاھﺪ داﻧﺴﺖ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫داﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﭘﺲ از ﺗﺤﻤﻞ درد و رﻧﺞ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ اﺳﺖ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻗﺪم در راه ﺗﻮﺑﻪ‪ :‬ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﻪ‬
‫ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد‪ ،‬زﺷﺘﯽ و ﭘﻠﯿﺪی ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺑﯽﺧﺮدی و اﺑﻠﮫﯽ در ارﺗﮑﺎب آن و ﺷﺮ‬
‫و ﻣﻔﺎﺳﺪ آن‪ .‬دﯾﺪن ﮔﻨﺎه ﺑﻪ ھﻤﺎن ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا آن را ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ و ﻧﻔﺮت از‬
‫آن ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﺧﺪا از آن ﻧﻔﺮت دارد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽداﻧﯿﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺎری ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮی ﺷﻤﺎ ﺧﺰﯾﺪ‪ ،‬ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﯽ در ﺷﻤﺎ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮد و ﭼﻪﻗﺪر از‬
‫ﻣﻨﻈﺮهی اﯾﻦ ﺣﯿﻮان ﺗﻨﻔﺮ دارﯾﺪ! از ﺷﮑﻞ و ھﯿﮑﻞ ﭘﯿﭻ در ﭘﯿﭻ آن‪ ،‬از‬
‫ﭼﺸﻤﺎن درﺧﺸﺎن آن و از زﺑﺎن دوﺷﺎﺧﻪای ﮐﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ در دھﺎﻧﺶ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻨﻔﺮﯾﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﯾﮏ ﻣﺤﺮک ﻏﺮﯾﺰی از او ﻓﺮار ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﯾﺎ‬
‫ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮﻣﯽدارﯾﺪ ﺗﺎ ﺣﯿﻮان را ﺑﮑﺸﯿﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮده‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﻮرد ﮔﻨﺎه ﭼﻨﯿﻦ اﺣﺴﺎﺳﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﮐﻨﺎر ﺗﻨﻔﺮ و‬
‫اﻧﺰﺟﺎر‪ ،‬ﯾﮏ روح ﺗﺄﻟﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎھﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﺮدﯾﺪه او را آزار‬
‫ﻣﯽدھﺪ‪ .‬ﺗﺄﺳﻒ از اﯾﻦﮐﻪ ﺧﺪا را رﻧﺠﺎﻧﺪه‪ ،‬ﺗﺄﺳﻒ از اﯾﻦﮐﻪ ﺧﻮد را آﻟﻮدهی‬
‫ﮔﻨﺎه ﮐﺮده و ﺗﺄﺳﻒ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ دﯾﮕﺮی ھﻢ از ﮔﻨﺎه او زﯾﺎن دﯾﺪه اﺳﺖ!‬

‫دوﻣﯿﻦ ﻗﺪم در راه ﺗﻮﺑﻪ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﻋﺘﺮاف ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎ آزادی ﮐﺎﻣﻞ و‬
‫اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﺑﺮای طﻠﺐ آﻣﺮزش‪ .‬در اﯾﻦ داﺳﺘﺎن وﻗﺘﯽ ﺟﻮان ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎھﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪":‬ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻧﺰد ﭘﺪر ﺧﻮد ﻣﯽروم‬
‫و ﺑﺪو ﺧﻮاھﻢ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ای ﭘﺪر ﺑﻪ آﺳﻤﺎن و ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺗﻮ ﮔﻨﺎه ﮐﺮدهام‪ ،‬و دﯾﮕﺮ‬
‫ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ی آن ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮم؛ ﻣﺮا ﭼﻮن ﯾﮑﯽ از ﻣﺰدوران‬
‫ﺧﻮد ﺑﮕﯿﺮ")اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ .( ١٩ -١٨ :١۵‬ھﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ در ﺣﻘﯿﻘﺖ از ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻨﺎه ﺧﻮد را در ﭘﯿﺸﮕﺎه ﺧﺪا اﻋﺘﺮاف ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ و طﻠﺐ ﻣﻐﻔﺮت‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺮح ﺣﺎل او در ذﮐﺮ ﺷﺪه ﺑﺮای ﻓﺮار از ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﺘﻮﺳﻞ‬

‫‪٤٨‬‬
‫ﺑﻪ ھﯿﭻ ﺑﮫﺎﻧﻪای ﻣﺜﻞ ﺟﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﮐﻢﺗﺠﺮﺑﮕﯽ‪ ،‬وﺳﻮﺳﻪ و اﻣﺜﺎل اﯾﻦھﺎ ﻧﮕﺮدﯾﺪ‬
‫و ﺗﻘﺼﯿﺮ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﺴﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﮑﺮد ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺨﺼﺎً ﺗﻤﺎم ﺑﺎر آن را ﺑﺮ دوش‬
‫ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاﻗﺖ آن را اﻋﺘﺮاف ﮐﺮد‪.‬‬

‫اﯾﻦ دﻋﺎی ﯾﮏ ﻓﺮد ﮔﻨﺎه ﮐﺎر در ﺣﻀﻮر ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮای طﻠﺐ آﻣﺮزش اﺳﺖ؛‬

‫"ای ﺧﺪا؛ ﺑﻪ ﺣﺴﺐ رﺣﻤﺖ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻣﻦ رﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ‪ .‬ﺑﻪ ﺣﺴﺐ ﮐﺜﺮت‬
‫رأﻓﺖ ﺧﻮﯾﺶ؛ ﮔﻨﺎھﺎﻧﻢ را ﻣﺤﻮ ﺳﺎز‪ .‬ﺑﻪ ﺗﻮ و ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﻨﮫﺎ ﮔﻨﺎه ورزﯾﺪه‪ ،‬و در‬
‫ﻧﻈﺮ ﺗﻮ اﯾﻦ ﺑﺪی را ﮐﺮدهام‪ ،‬ﺗﺎ در ﮐﻼم ﺧﻮد ُﻣﺼّﺪَق ﮔﺮدی و در داوری‬
‫ﺧﻮﯾﺶ ﻣُﺰﮐّﯽ ﺷﻮی‪ .‬ای ﺧﺪا؛ دل طﺎھﺮ در ﻣﻦ ﺑﯿﺎﻓﺮﯾﻦ و روح ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ در‬
‫ﺑﺎطﻨﻢ‪ ،‬ﺗﺎزه ﺑﺴﺎز")ﻣﺰﻣﻮر ‪ .(١،۴،١٠ :۵١‬اﯾﻦ اﺳﺖ اﻋﺘﺮاف ﺣﻘﯿﻘﯽ‪.‬‬

‫ﻣﮫﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ در ﺗﻮﺑﻪ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻗﻄﻌﯽ ﺑﻪ ﺗﺮک ﮔﻨﺎه و ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ھﯿﭻﮔﺎه دوﺑﺎره ﻣﺮﺗﮑﺐ آن ﻧﮕﺮدد‪ .‬ھﻤﯿﻦ ﻋﺎﻣﻞ و ﻣﺤﺮک ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪":‬اﯾﻨﮏ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﻣﯽروم و از اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ دور‬
‫ﻣﯽﺷﻮم‪ .‬اﯾﻦ آﺷﻐﺎلھﺎ و ﺧﻮکھﺎ را ﺟﺎ ﻣﯽﮔﺬارم و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻧﺰد ﭘﺪرم‬
‫ﻣﯽروم ‪ ...‬ﺳﭙﺲ از ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ و رﻓﺖ‪ .‬وی اﯾﻦ ﻓﮑﺮ را ﻧﮑﺮد ﮐﻪ ﻧﺰد ﭘﺪر‬
‫رﻓﺘﻪ ﯾﮑﯽ دو ھﻔﺘﻪ ﺑﺎ او ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮد و ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ دور دﺳﺖ‬
‫ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻪ ﺧﻮکﭼﺮاﻧﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮای ھﻤﯿﺸﻪ اﯾﻦ ﻧﺤﻮ زﻧﺪﮔﯽ را ﺗﺮک‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ اﺳﺖ ﺗﻮﺑﻪی ﺣﻘﯿﻘﯽ ﯾﻌﻨﯽ اﮔﺮ ﺷﺨﺺ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﺗﺮک‬
‫ھﻤﯿﺸﮕﯽ ﮔﻨﺎه ﻧﮕﯿﺮد‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪی او واﻗﻌﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در‬
‫ﻧﺘﯿﺠﻪ ی ﺿﻌﻒ ﺑﺸﺮی اﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻧﻘﺾ ﺷﻮد وﻟﯽ اﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ‪ ،‬ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ او ھﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺪی و ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬روح و ﺟﻮھﺮ ﺗﻮﺑﻪ ھﻤﺎﻧﺎ‬
‫ﺗﺮک ﮐﺮدن ﮔﻨﺎه اﺳﺖ و روﮔﺮداﻧﺪن از ﺣﯿﺎت آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﮔﻨﺎه‪ ،‬اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﻗﺪم‬
‫ﺑﺮای ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻧﺠﺎت اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٤٩‬‬
 ‫اﯾﻤﺎن ﯾﺎ ﺗﺴﻠﯿﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺧﺪا‬ ‫‪-٢‬‬

‫اﯾﻨﮏ ﺑﻪ دوﻣﯿﻦ اﺳﺎس و ﺑﻨﺎی ﻧﺠﺎت ﻣﯽرﺳﯿﻢ‪ .‬اﯾﻦ دوﻣﯿﻦ ﻗﺪم اﺳﺖ‬
‫در راه ﺣﺼﻮل ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ‪ .‬اﯾﻦ اﺻﻞ اﺳﺎﺳﯽ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﯾﻤﺎن‪ .‬وﻗﺘﯽ‬
‫زﻧﺪاﻧﺒﺎن از ﭘﻮﻟﺲ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪":‬ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﻧﺠﺎت ﯾﺎﺑﻢ؟" ﺟﻮاب ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ وی اﯾﻦ‬
‫ﺑﻮد‪":‬اﯾﻤﺎن ﺑﯿﺎور ﮐﻪ ﻧﺠﺎت ﺧﻮاھﯽ ﯾﺎﻓﺖ")اﻋﻤﺎل رﺳﻮﻻن ‪.( ٣١ -٣٠ :١۶‬‬
‫اﯾﻤﺎن ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﺑﻪ ﻣﯽآﯾﺪ‪ .‬ﺗﻮﺑﻪ؛ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺑﺪیھﺎ و ﮔﻨﺎھﺎن‬
‫آن ﻣﯽ ﻧﮕﺮد وﻟﯽ اﯾﻤﺎن ﺑﻪ ﺳﻮی ﺟﻠﻮ و ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽدوزد‪.‬‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از رو ﮔﺮداﻧﺪن و دور ﺷﺪن از ﮔﻨﺎه و اﯾﻤﺎن ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪا‪.‬‬

‫ﻋﺪهای راﺟﻊ ﺑﻪ اﯾﻤﺎن ﺗﺼﻮرات ﮐﺎﻣﻼ ً اﺷﺘﺒﺎھﯽ دارﻧﺪ‪ .‬آنھﺎ ﭼﻨﯿﻦ‬

‫ﻣﯽ ﭘﻨﺪارﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن ﯾﻌﻨﯽ داﺷﺘﻦ اﻋﺘﻘﺎدات ﻣﺨﺼﻮص‪ .‬ﻣﺜﻼ ً ﻓﻼن ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ‬
‫ﺑﺨﺼﻮص‪ ،‬از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا آﻣﺪه و ﺑﻌﻀﯽ ﭼﯿﺰھﺎ را ﺗﻌﻠﯿﻢ داده اﺳﺖ‪ .‬ﺻﺤﯿﺢ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﯾﺪ اﻋﺘﻘﺎداﺗﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻨﯿﺎن اﯾﻤﺎﻧﺶ اﺳﺘﻮار‬
‫ﺷﻮد وﻟﯽ اﯾﻦ اﻋﺘﻘﺎدات اﯾﻤﺎن ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻤﺎن ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺨﺺ ﺧﻮد را در‬
‫اﺧﺘﯿﺎر ﮐﺴﯽ ﯾﺎ روش اﺧﻼﻗﯽ و روﺣﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺗﻌﻠﯿﻢ و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺑﯽ اﺳﺖ و ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی آن‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ درآﻣﺪ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻢ و ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام دﯾﮕﺮان ﻗﺮار ﮔﯿﺮم‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﻋﻘﯿﺪه ﺑﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺑﯽ اﺳﺖ وﻟﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ آﻣﻮزشﮔﺎه ﻧﺮوم‪،‬‬
‫ﻋﻘﯿﺪهی ﻣﺰﺑﻮر ﺑﺮای ﻣﻦ ﭼﻪ ﻓﺎﯾﺪهای دارد؟ اﯾﻤﺎن ﻣﺴﺘﻠﺰم آن اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺮ طﺒﻖ اﻋﺘﻘﺎدات ﺧﻮد ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻢ‪ ،‬داﺧﻞ ﻣﺪرﺳﻪ ﺷﻮم و آنﭼﻪ را ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻣﯽدھﻨﺪ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮم و ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻢ‪ .‬ﯾﺎ ﻓﺮض ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﻤﺎر‬
‫ھﺴﺘﻢ و ﻋﻘﯿﺪه دارم ﮐﻪ ﻓﻼن ﭘﺰﺷﮏ ﺑﮫﺘﺮﯾﻦ ﭘﺰﺷﮏ ﺷﮫﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺮا ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪه ﺑﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺑﯽ اﺳﺖ وﻟﯽ‬
‫ﻣﺮا از ﺑﯿﻤﺎری ﺷﻔﺎ ﻧﺨﻮاھﺪ داد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ طﺒﻖ اﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪه ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻢ ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﻧﺰد ﭘﺰﺷﮏ ﺑﺮوم‪ ،‬ﺧﻮد را ﺗﺤﺖ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻗﺮار دھﻢ و ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺮ طﺒﻖ‬

‫‪٥٠‬‬
‫دﺳﺘﻮری ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽدھﺪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺷﻔﺎ ﯾﺎﺑﻢ‪ .‬ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ‪ ،‬اﯾﻤﺎن‬
‫ﭼﯿﺰی اﺳﺖ وﺳﯿﻊﺗﺮ از ﻋﻘﯿﺪهی ﻓﮑﺮی‪ .‬اﯾﻤﺎن ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﻢ ﺧﺪا ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ و ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪی ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺴﺘﻠﺰم آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه را ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖھﺎ و وظﺎﯾﻒ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آن ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻢ‪ .‬اﯾﻤﺎن ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮدن ﺣﯿﺎت ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﺎ‬
‫وی ھﺮ ﺗﺤﻮﻟﯽ را اراده ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ در آن ﺑﻪ وﺟﻮد آورد و ھﺮ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا‬
‫رﺟﻮع ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم دھﯿﻢ‪.‬‬

‫ﺳﺎلھﺎ ﭘﯿﺶ ﯾﮑﯽ از اﻋﻀﺎی ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﮐﻪ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﺻﺎﺣﺐ‬

‫ﺛﺮوت و ﻣﺘﺪﯾﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺎی اﻣﻼک ﺧﻮد درﺳﯽ از اﯾﻤﺎن و‬
‫اﻋﺘﻘﺎد دھﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ دورهی ﭘﺎرﻟﻤﺎن ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ و ﺑﻪ‬
‫اﻣﻼک ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ﯾﮏ آﮔﮫﯽ ﺗﮫﯿﻪ ﮐﺮد و دﺳﺘﻮر داد ﺑﺮ در و دﯾﻮار‬
‫روﺳﺘﺎ‪ ،‬ﻧﺴﺐ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در آﮔﮫﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎﻟﮏ‪ ،‬ﯾﮏ روز ﺑﺨﺼﻮص‬
‫از ﺳﺎﻋﺖ ‪ ٩‬ﺻﺒﺢ ﺗﺎ دوازده در اداره ی ﺧﻮد ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد ﺗﺎ ھﺮ ﯾﮏ از‬
‫رﻋﺎﯾﺎ ﮐﻪ ﺑﺪھﯽ دارد‪ ،‬در اﯾﻦ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ آﻣﺪه و اﺳﻨﺎد و ﻣﺪارک‬
‫ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﻟﮏ از ﺟﯿﺐ ﭘﺮ ﻓﺘّﻮت ﺧﻮﯾﺶ ﺷﺨﺼﺎً ﺑﯿﺮدازد! ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺮدم آﮔﮫﯽ را ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ھﺎج و واج ﻣﺎﻧﺪه از ھﻢ ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ‬
‫اﯾﻦ اﻋﻼم ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ ارﺑﺎب ﻣﯽﺧﻮاھﺪ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ؟ ﺷﻮﺧﯽ اﺳﺖ ﯾﺎ دﯾﻮاﻧﻪ‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ؟ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ واﻗﻌﺎً ﻗﺮضھﺎی ﻣﺎ را ﺧﻮاھﺪ ﭘﺮداﺧﺖ؟ ﺷﺎﯾﺪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ وﺳﯿﻠﻪ ﺑﻔﮫﻤﺪ ﻣﺎ ﭼﻪﻗﺪر ﻣﻘﺮوض ھﺴﺘﯿﻢ؟ اﯾﻦ ﺑﮕﻮ‬
‫ﻣﮕﻮھﺎ ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺖ ﺗﺎ روز ﻣﻮﻋﻮد ﻓﺮا رﺳﯿﺪ‪ .‬در روز ﻣﻮﻋﻮد ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻪ ﺻﺒﺢ‬
‫ﻣﺎﻟﮏ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﻧﺎظﺮ ﺧﻮد ﺑﺎ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﺧﻮد رﻓﺖ‪ .‬ﮐﻤﯽ دورﺗﺮ‪ ،‬ﻣﺮدم‬
‫اﺟﺘﻤﺎع ﮐﺮده و ھﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ دﯾﮕﺮی ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ اول ﺑﺮو و ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ اوﺿﺎع‬
‫از ﭼﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ! وﻟﯽ ھﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد‪ ،‬زﯾﺮا ھﻤﻪ ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﻣﺒﺎدا‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﺷﻮﺧﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻮرد ﻣﺴﺨﺮه ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ‪ ،١٠‬ﻣﺮدی ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ھﻤﺴﺮ ﺧﻮد از راه رﺳﯿﺪ‬

‫و از ﻣﺮدم ﭘﺮﺳﯿﺪ آﯾﺎ ﺻﺤﯿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﮏ ﻣﯽﺧﻮاھﺪ اﻣﺮوز ﻗﺮضھﺎی‬
‫رﻋﺎﯾﺎ را ﺑﭙﺮدازد؟ ﻣﺮدم اﺷﺎره ﺑﻪ آﮔﮫﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪":‬ﺧﻮدت ﺑﺮو و ﺑﺨﻮان"‪.‬‬

‫‪٥١‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ آنھﺎ اﻋﻼﻣﯿﻪ را ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬از ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﺎﻟﮏ آﻣﺪه‬
‫ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؟ و ﭼﻮن ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﮏ در دﻓﺘﺮ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺑﯽدرﻧﮓ داﺧﻞ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺮدم ﭘﺸﺖ در اﯾﺴﺘﺎده و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ اوﺿﺎع از ﭼﻪ‬
‫ﻗﺮار اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎﻟﮏ ﺑﻪ اﯾﻦ زن و ﻣﺮد ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﺧﻮشآﻣﺪ ﮔﻔﺖ‪ .‬آنھﺎ ﺑﻪ وی‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺪھﮑﺎر ھﺴﺘﻨﺪ و ﺣﺴﺎب ھﺎ و اﺳﻨﺎد ﺧﻮد را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ‪ .‬او‬
‫ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻧﺎظﺮ ﺧﻮد دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﭼﮑﯽ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﺑﺪھﯽ آنھﺎ ﺑﻪ اﯾﺸﺎن‬
‫ﺑﭙﺮدازد‪ .‬زن و ﻣﺮد ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﭘﺲ از ﺗﺸﮑﺮ از ﺟﺎی ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﻗﺼﺪ رﻓﺘﻦ‬
‫ﮐﺮدن وﻟﯽ ﻣﺎﻟﮏ آنھﺎ را ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و از ﺣﺎل و روز آنھﺎ ﺳﻮال ﮐﺮد و‬
‫ﻓﮫﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﺸﺎن ﺧﺎﻧﻪ و ﮐﺎﺷﺎﻧﻪای ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﻟﮏ ﺗﺮﺗﯿﺒﯽ داد ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪای ﺑﻪ‬
‫آنھﺎ داده ﺷﻮد ﮐﻪ در آﯾﻨﺪه‪ ،‬ﻋﻤﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ راﺣﺘﯽ در آن ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ و ﮔﻮی آن ھﺎ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ دوازده طﻮل ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ زن و‬
‫ﻣﺮد ﺳﺎﻟﺨﻮرده از دﻓﺘﺮ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺮدم دور آن ھﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﭘﺮﺳﺶ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻗﺮضھﺎی ﺷﻤﺎ را داد؟ آنھﺎ ھﻢ ﭼﮏ را ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ‬
‫و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪":‬ﺑﻠﯽ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺧﺎﻧﻪ ھﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﯿﺪ!" ﻣﺮدم ﭼﻮن اﯾﻦ را ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ‪،‬‬
‫ھﻤﻪ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ھﺠﻮم آوردﻧﺪ وﻟﯽ ﻣﺎﻟﮏ از دﻓﺘﺮ ﺧﺎرج ﺷﺪه و در ﻣﻘﺎﺑﻞ‬
‫اﻟﺘﻤﺎسھﺎی آﻧﺎن ﺗﻨﮫﺎ ﮔﻔﺖ‪":‬ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدم ﻗﺮضھﺎی ﺷﻤﺎ را ﺑﭙﺮدازم اﻣﺎ‬
‫وﻗﺖ ﻣﻌﯿﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ"‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﺮد و زن ﺳﺎﻟﺨﻮرده اﯾﻤﺎن داﺷﺘﻨﺪ زﯾﺮا‬
‫آنھﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ آن ﭼﻪ ﻣﺎﻟﮏ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد را ﺑﺎور ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ طﺒﻖ آن ھﻢ‬
‫ﻋﻤﻞ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آن ھﺎ ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺴﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﻗﺮضھﺎی آنھﺎ را ﺑﭙﺮدازد‪.‬‬

‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺟﻮان ذﮐﺮ ﺷﺪه در ﻣﺜﻞ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ از آن‬
‫ﺳﺮزﻣﯿ ﻦ دور دﺳﺖ ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﭘﺪرش ﺑﺎز آﻣﺪ و ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﻣﯽروم‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﭘﺪرم ﻣﯽروم‪.‬‬
‫وی ﺧﻮد را ﮐﺎﻣﻼ ً در اﺧﺘﯿﺎر ﭘﺪرش ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد آنﭼﻪ را ﭘﺪرش‬
‫ﺑﺨﻮاھﺪ اﻧﺠﺎم دھﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭘﺪرش ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ او را ﻣﺜﻞ ﺧﺪﻣﺖﮐﺎر ﺑﻪ ﻣﺰدوری‬
‫ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬وی ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﺮ ﭘﺪرش را اطﺎﻋﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮﺿﺎً ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری ﺑﺮای‬
‫او ﻣﺴﺘﻠﺰم ﻣﻨﺘﮫﺎی درﺟﻪی ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﮔﯽ ھﻢ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد در‬
‫ﻣﺰارع ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ ،‬در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ ،‬در ﮐﻮهھﺎ ﺑﻪ ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان‬

‫‪٥٢‬‬
‫ﺑﭙﺮدازد و ﺧﻼﺻﻪ ﺑﻪ ھﺮ ﮐﺎری ﮐﻪ ﭘﺪرش ﺑﻪ او رﺟﻮع ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻦ در دھﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﺑﻮد ﻣﻔﮫﻮم ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی ﭘﺪر ﺑﺮای اﯾﻦ ﺟﻮان‪ .‬ﻣﻔﮫﻮﻣﺶ ﺑﺮای وی‬
‫اﯾﻦ ﺑﻮد‪":‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ارادهی ﭘﺪر"‪ .‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاھﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪا ﺑﺎز‬
‫ﮔﺮدد ﺑﺎﯾﺪ ھﻤﯿﻦطﻮر ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺼﻮد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ اراده ی ﺧﻮد را ﮐﻨﺎر ﻧﮫﺪ و ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ‬
‫ارادهی ﺧﺪا را ﺑﭙﺬﯾﺮد‪ .‬ﻣﻨﻈﻮر اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺗﻤﺎم ﻋﺎداﺗﯽ را ﮐﻪ در‬
‫ﭘﯿﺸﮕﺎه ﺧﺪا ﺧﻮشآﯾﻨﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺮک ﮐﻨﺪ و ھﺮ ﺧﺪﻣﺘﯽ را ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ او‬
‫ﻣﯽﺳﭙﺎرد‪ ،‬اﻧﺠﺎم دھﺪ‪.‬‬

‫در طﯽ ﺟﻨﮓ ھﺎی اﺧﯿﺮ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮده ﺷﺪه‪ ،‬ﻋﺒﺎرت‬
‫اﺳﺖ از‪":‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﻼﺷﺮط"‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﺸﻮری ﻣﺸﺎھﺪه ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺟﻨﮓ و‬
‫ﺳﺘﯿﺰ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺑﯽﻓﺎﯾﺪه اﺳﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎی ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺘﺎرﮐﻪ را ﻣﯽﮐﺮد و در ﺟﻮاب‬
‫ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪":‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﺪون ﻗﯿﺪ و ﺷﺮط"‪ .‬ﻣﺎداﻣﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺸﻮرھﺎ ﺣﺎﺿﺮ‬
‫ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﺑﺪون ﺧﻮاﺳﺘﻦ ھﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺑﻪ طﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﻮﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺗﺴﻠﯿﻢ آنھﺎ ﻣﻮرد ﻗﺒﻮل واﻗﻊ ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬روح و ﺟﻮھﺮ اﯾﻤﺎن‬
‫ﺣﻘﯿﻘﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪":‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﻼﺷﺮط ﻗﻠﺐ و زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺧﺪا"‪ .‬در‬
‫طﯽ ﯾﮑﯽ از ﺟﻨﮓھﺎ ﺑﯿﻦ ﻓﺮاﻧﺴﻪ و اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﻠﺴﻮن در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﺮاﻧﺴﻮﯾﺎن ﺑﻪ ﯾﮏ ﻓﺘﺢ ﺑﺰرگ درﯾﺎﯾﯽ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮدﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﯾﮏ اﻓﺴﺮ‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻮی را ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﻧﻠﺴﻮن آوردﻧﺪ‪ .‬اﻓﺴﺮ ﺑﻪ طﺮف ﻧﻠﺴﻮن ﭘﯿﺶ رﻓﺖ و‬
‫دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮی او دراز ﮐﺮد وﻟﯽ ﻧﻠﺴﻮن ﮔﻔﺖ‪":‬اول ﺗﻮ ﺷﻤﺸﯿﺮات را ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺪه و ﺑﻌﺪ ﻣﻦ دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاھﻢ داد"‪ .‬ﺑﯿﻦ ﻣﺎ و ﺧﺪا ھﻤﯿﻦ‬
‫طﻮر اﺳﺖ‪ ،‬اول ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد را ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﻨﯿﻢ آن وﻗﺖ وی ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪی‬
‫را ﮐﻪ ھﻤﺎن ﻧﺠﺎت اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺪون اﯾﻦ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﻪ ﺟﻮھﺮ‬
‫اﯾﻤﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺣﯿﺎت ﺗﺎزه ﺑﻪ دﺳﺖ آورﯾﻢ‪.‬‬

‫‪٥٣‬‬
 ‫ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪن ﻧﺠﺎت در اﻋﻤﺎل و ﺻﻔﺎت‬ ‫‪-٣‬‬

‫وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن آﯾﺪ ﮐﻪ "ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﻧﺠﺎت ﯾﺎﺑﻢ؟" ﻓﮑﺮ‬
‫دروﻧﯽ ﺷﺨﺺ ﭘﺮﺳﺶ ﮐﻨﻨﺪه ﻣﻌﻤﻮﻻ ً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻌﻀﯽ از اﻋﻤﺎل ﺑﯿﺮوﻧﯽ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ راه و روش دروﻧﯽ! ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻣﺮدم از ﻣﻦ ﻣﯽﭘﺮﺳﻨﺪ‪":‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ‬
‫ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺷﻮم؟" ﻓﮑﺮ و ﻧﻈﺮ آنھﺎ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻌﻀﯽ‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺨﺼﻮص را ﺑﻪ ﺟﺎی آورﻧﺪ ﯾﺎ دﻋﺎی ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ را ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮات‬
‫دھﻨﺪ و ﭼﻮن اﯾﻦ اﻋﻤﺎل را ﺑﻪ ﺟﺎ آورﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺟﻮان‬
‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪی ﮐﻪ از ﺣﮑﺎم ﺑﻮد ﻧﺰد ﻋﯿﺴﯽ آﻣﺪ و ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻪ ﮐﺎری ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم‬
‫دھﻢ ﺗﺎ وارث ﺣﯿﺎت ﺟﺎوداﻧﯽ ﺷﻮم‪ ،‬ﻓﮑﺮ و ﻧﻈﺮ او ﻋﯿﻨﺎً ھﻤﯿﻦ طﻮر ﺑﻮد‪ .‬وی‬
‫ﺑﺎ ﮐﻤﺎل اﻣﺎﻧﺖ ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺮﯾﻌﺖ ﻣﻮﺳﯽ را ﻧﮕﺎه دارد‪ .‬ھﺮ‬
‫روز ﺳﻪ ﺑﺎر ﻧ ﻤﺎز ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ھﺮ ھﻔﺘﻪ دوﺑﺎر روزه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎﻧﯽھﺎی‬
‫ﻻزم را ﮔﺬراﻧﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻋﯿﺎد را ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺑﺬل و ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻪ‬
‫ﻓﻘﺮا اﻧﻔﺎق ﻧﻤﻮده ﺑﻮد وﻟﯽ ﻗﻠﺐ او آراﻣﺶ ﻧﺪاﺷﺖ زﯾﺮا ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ ﻣﺒﺎدا‬
‫ﯾﮑﯽ از اﻋﻤﺎل ﺷﺮﯾﻌﺖ را ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﯿﺎورده ﺑﺎﺷﺪ! ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﮫﺖ ﻧﺰد ﻋﯿﺴﯽ‬
‫آﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﻔﮫﻤﺪ ﭼﻪ ﮐﺎری ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم دھﺪ‬
‫)اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪.(٢٢ – ١۶ :١٩‬‬

‫ﻣﺮﺗﺎض ھﻨﺪی ھﻢ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺮی از ﻣﯿﺦ ﺑﺮای ﺧﻮد درﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﯾﺎ اﯾﻦ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی رﯾﺴﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮد را از ﭘﺎ ﺑﻪ درﺧﺘﯽ ﻣﯽآوﯾﺰد‪ ،‬ﻋﯿﻨﺎً ھﻤﯿﻦ‬
‫ﻧﻈﺮ را دارد‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﻣﺴﺌﻠﻪی ﻣﮫﻤﯽ را در ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻗﺮار ﻣﯽدھﺪ‬
‫ﮐﻪ آﯾﺎ ﺑﺮای ﺣﺼﻮل ﻧﺠﺎت‪ ،‬اﻋﻤﺎل ﻻزم اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ؟ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻧﮫﺎﯾﺖ دﻗﺖ ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﭘﺎﺳﺦ دھﯿﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﺑﻠﯽ ﻻزم اﺳﺖ‪ ،‬اﯾﻦ ﺳﻮال ﻣﻄﺮح‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ "ﭼﺮا ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ دزد ﺑﺎﻻی ﺻﻠﯿﺐ وﻋﺪهی دﺧﻮل ﺑﻪ‬
‫ﺑﮫﺸﺖ را داد؟" )اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(۴٣ -٣٩ :٢٣‬ﺗﺎ آنﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﺎ اطﻼع دارﯾﻢ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺮد ﻋﻤﺮ ﺧﻮد را در دزدی و ﻏﺎرت ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮده و ھﯿﭻ ﻋﻤﻞ ﺧﯿﺮی اﻧﺠﺎم‬
‫ﻧﺪاده ﺑﻮد‪ .‬از طﺮف دﯾﮕﺮ اﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﺑﺮای ﺣﺼﻮل ﻧﺠﺎت اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ اﻋﻤﺎل‬

‫‪٥٤‬‬
‫ﻧﺪارﯾﻢ‪ ،‬آنﮔﺎه اﯾﻦ ﺳﻮال ﻣﻄﺮح ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ "اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدهاﯾﻢ‪ ،‬ھﺮ‬
‫ﮐﺎری ﮐﻪ دﻟﻤﺎن ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ اﻧﺠﺎم دھﯿﻢ!"‬

‫اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از آن ﺳﻮاﻻﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ آن ﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ‬

‫"آری" و ﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ "ﻧﻪ"! ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ از ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﺘﺎد‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﭙﺮﺳﯿﻢ‪":‬ﺗﻮ اﻋﺘﯿﺎدت را ﺗﺮک ﮐﺮدهای؟" اﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺑﻠﯽ‪ ،‬اﻋﺘﺮاف‬
‫ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﻣﻌﺘﺎد ﺑﻮده و اﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻧﻪ‪ ،‬اﻋﺘﺮاف ﮐﺮده اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ھﻨﻮز ھﻢ ﻣﻌﺘﺎد ﺑﻮده! ﺟﻮاﺑﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪھﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ‪":‬ﻣﻦ‬
‫ھﺮﮔﺰ ﻣﻌﺘﺎد ﻧﺒﻮدهام ﮐﻪ اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﺗﺮک آن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪".‬‬

‫آﯾﺎ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺮای ﺣﺼﻮل ﻧﺠﺎت ﻻزم اﺳﺖ؟ ﭘﺎﺳﺦ ﺻﺤﯿﺢ اﯾﻦ‬
‫اﺳﺖ‪ :‬ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ در راه ﻧﺠﺎت وارد ﺷﻮد‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﻋﻤﻞ‬
‫ظﺎھﺮی ھﻢ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻧﯿﺴﺖ وﻟﯽ ھﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ وارد اﯾﻦ راه ﺷﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺮای اﯾﻦﮐﻪ راه را طﯽ ﮐﺮده ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ھﻤﻪﮔﻮﻧﻪ ﮐﺎرھﺎی ﺧﻮب‬
‫ﻧﮫﺎﯾﺖ ﻟﺰوم را دارد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ از ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ و‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬در ھﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ وی از ﺳﺮ ﻧﻮ ﻣﻮﻟﻮد ﺷﺪه و‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻮﯾﻨﯽ را آﻏﺎز ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻣﯽﺧﻮاھﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ وی ﻧﺠﺎت‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻋﻠﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ دزدی ﮐﻪ‬
‫روی ﺻﻠﯿﺐ ﺑﻮد وﻋﺪهی ﺑﮫﺸﺖ دھﺪ‪ .‬ھﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻓﺮدی وارد اﯾﻦ راه ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ آن را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺣﯿﺎت ﺗﺎزهای ﮐﻪ ﺷﺨﺺ آﻏﺎز ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ اداﻣﻪ ﯾﺎﺑﺪ و ﻧﺠﺎت ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ‬
‫درﺟﻪی ﮐﻤﺎل ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬اﮔﺮ دزد ﻣﺤﮑﻮم‪ ،‬زﻧﺪه ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ؛ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﮐﺎرھﺎی زﯾﺎدی از او داﺷﺖ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﺴﻠﯿﻢ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﺪ ھﺮ ﭼﻪ ﺧﺪا ﺑﺨﻮاھﺪ اﻧﺠﺎم دھﺪ و ﺑﻌﺪ از اﻧﺠﺎم‬
‫ﻋﻤﻞ ﺗﺴﻠﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﻗﻀﯿﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪای اﺳﺖ ﮐﻪ وارد‬
‫دﺑﺴﺘﺎن ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ داﺧﻞ دﺑﺴﺘﺎن ﺷﺪ ﻣﻠﺰم ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ اﻟﻔﺒﺎ را‬
‫ﺑﺪاﻧﺪ زﯾﺮا ﺷﺮط ورود ﺑﻪ دﺑﺴﺘﺎن ﻋﻠﻢ و داﻧﺶ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻮن وارد ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ھﺮ روز ﭼﯿﺰی ﺑﯿﺎﻣﻮزد در ﻏﯿﺮ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻣﺎﻧﺪن او در دﺑﺴﺘﺎن ﺑﯽﻧﺘﯿﺠﻪ‬

‫‪٥٥‬‬
‫اﺳﺖ‪" .‬اﯾﻤﺎن ﺑﺪون اﻋﻤﺎل ﻣﺮده اﺳﺖ")ﯾﻌﻘﻮب ‪ .(٢۶ :٢‬ﺑﺮای ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪن‬
‫ﻧﺠﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻤﺎن آﻏﺎز ﺷﺪه‪ ،‬ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ و اﻋﻤﺎل ﻻزم اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﯾﻦ اﻋﻤﺎل ﻻزم‪ ،‬ﮐﺪام اﺳﺖ؟ ﻧﻪ اﻋﻤﺎل ﺷﺮﯾﻌﺖ از ﻗﺒﯿﻞ ﺧﺘﻨﻪ‪ ،‬روزه‪،‬‬
‫ﺗﻄﮫﯿﺮ‪ ،‬زﯾﺎرت‪ ،‬رﯾﺎﺿﺖ ﯾﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪":‬از ﮐﺜﺮت ﻗﺮﺑﺎﻧﯽھﺎی‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﭼﻪ ﻓﺎﯾﺪه اﺳﺖ؟ ھﺪاﯾﺎی ﺑﺎطﻞ‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﻣﯿﺎورﯾﺪ‪ .‬ﻏﺮّهھﺎ و ﻋﯿﺪھﺎی‬
‫ﺷﻤﺎ را ﺟﺎن ﻣﻦ ﻧﻔﺮت دارد‪ .‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ دﺳﺖھﺎی ﺧﻮد را دراز ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪،‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را از ﺷﻤﺎ ﺧﻮاھﻢ ﭘﻮﺷﺎﻧﯿﺪ و ﭼﻮن دﻋﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪،‬‬
‫اﺟﺎﺑﺖ ﻧﺨﻮاھﻢ ﻧﻤﻮد زﯾﺮا ﮐﻪ دﺳﺘﮫﺎی ﺷﻤﺎ ﭘﺮ از ﺧﻮن اﺳﺖ")اﺷﻌﯿﺎ‪١٠ :١‬‬
‫ﺗﺎ ‪ .(١۵‬اﯾﻦ ھﺎ اﻋﻤﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪی ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ‬
‫ﻓﺮﻣﻮده ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ھﺮ ﻗﺪر ھﻢ اﯾﻦھﺎ ﺧﻮب و ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ ﮐﺎرھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا طﺎﻟﺐ آن اﺳﺖ ﭼﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ؟ اﺷﻌﯿﺎ ﻧﺒﯽ ﺑﺎز ﺑﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻪی ﺧﻮد ﭼﻨﯿﻦ اداﻣﻪ ﻣﯽدھﺪ‪":‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎری را ﺑﯿﺎﻣﻮزﯾﺪ و اﻧﺼﺎف را ﺑﻄﻠﺒﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻈﻠﻮﻣﺎن را رھﺎﯾﯽ دھﯿﺪ‪ ،‬ﯾﺘﯿﻤﺎن را دادرﺳﯽ ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﯿﻮه زﻧﺎن را ﺣﻤﺎﯾﺖ‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ")اﺷﻌﯿﺎ‪ .(١٧ :١‬ﺧﺪا طﺎﻟﺐ اﻋﻤﺎل ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﯽ و ﺷﻔﻘﺖ اﺳﺖ از ﻗﺒﯿﻞ‬
‫ﺳﯿﺮ ﮐﺮدن ﮔﺮﺳﻨﮕﺎن‪ ،‬ﻋﯿﺎدت ﺑﯿﻤﺎران‪ ،‬ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎر دﯾﮕﺮان‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻮاد ﮐﺮدن‬
‫ﺑﯽ ﺳﻮادان‪ ،‬رﻓﻊ اﺣﺘﯿﺎج ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪان‪ ،‬رﻓﺎﻗﺖ ﺑﺎ ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﯽﮐﺲ و اﻣﯿﺪوار‬
‫ﮐﺮدن ﻧﺎاﻣﯿﺪان‪ .‬اﯾﻦ ھﺎ ھﺴﺘﻨﺪ اﻋﻤﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﺠﺎت را ﺑﻪ ﺣﺪ ﮐﻤﺎل ﺧﻮد‬
‫ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ھﻤﺎن اﻧﺪازه ﮐﻪ اﻋﻤﺎل رﺣﻢ و ﺷﻔﻘﺖ و ﻣﮫﺮ و ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮای ﮐﺎﻣﻞ‬
‫ﮐﺮدن ﻋﻤﻞ ﻧﺠﺎت ﻣﮫﻢ و اﺳﺎﺳﯽ اﺳﺖ ﺑﻪ ھﻤﺎن اﻧﺪازه ھﻢ ﺻﻔﺎﺗﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ اھﻤﯿﺖ دارد‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﯿﺎت ﮐﮫﻨﻪ و‬
‫ﻗﺪﯾﻤﯽ را ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺻﻔﺎت ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ آن ﺗﺮک ﮐﺮد ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﻔﺎت و اﺧﻼق ﺗﺎزه‬
‫و ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه را ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ آنھﺎ ﺳﺎزﯾﻢ‪ .‬ﺧﻮدﺧﻮاھﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﺒﺖ و ﻏﺮور ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﺮوﺗﻨﯽ و ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺻﺒﺮ و‬
‫ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ و دروغ ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ راﺳﺘﯽ و اﻧﺘﻘﺎم ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻣﺮزش‬
‫دھﺪ‪ .‬ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺑﻌﻀﯽ از اﯾﻦ ﺻﻔﺎت را در ﻣﻮﻋﻈﻪی ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﺮای ﻣﺎ‬
‫ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ‪":‬ﺧﻮﺷﺎﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺴﮑﯿﻨﺎن در روح‪ ،‬زﯾﺮا ﻣﻠﮑﻮت آﺳﻤﺎن از آن‬

‫‪٥٦‬‬
‫اﯾﺸﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺣﻠﯿﻤﺎن‪ ،‬زﯾﺮا اﯾﺸﺎن وارث زﻣﯿﻦ ﺧﻮاھﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮﺷﺎﺑﻪ ﺣﺎل ﮔﺮﺳﻨﮕﺎن و ﺗﺸﻨﮕﺎن ﻋﺪاﻟﺖ‪ ،‬زﯾﺮا اﯾﺸﺎن ﺳﯿﺮ ﺧﻮاھﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل رﺣﻢ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬زﯾﺮا ﺑﺮ اﯾﺸﺎن رﺣﻢ ﮐﺮده ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﭘﺎﮐﺪﻻن‪ ،‬زﯾﺮا اﯾﺸﺎن ﺧﺪا را ﺧﻮاھﻨﺪ دﯾﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺻﻠﺢ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ ﮔﺎن‪ ،‬زﯾﺮا اﯾﺸﺎن ﭘﺴﺮان ﺧﺪا ﺧﻮاﻧﺪه ﺧﻮاھﻨﺪ ﺷﺪ")اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ ٣ :۵‬و‬
‫‪ ۵‬ﺗﺎ ‪ .( ٩‬ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل اﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎت را ﺑﻪ آﯾﺎت ﺑﺎﻻ ﻣﯽاﻓﺰاﯾﺪ و ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫"ﻟﯿﮑﻦ ﺛﻤﺮه ی روح‪ ،‬ﻣﺤﺒ ّﺖ و ﺧﻮﺷﯽ و ﺳﻼﻣﺘﯽ و ﺣﻠﻢ و ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﯽ و‬
‫ﻧﯿﮑﻮﯾﯽ و اﯾﻤﺎن و ﺗﻮاﺿﻊ و ﭘﺮھﯿﺰﮐﺎری اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ھﯿﭻ ﺷﺮﯾﻌﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﮐﺎرھﺎ ﻧﯿﺴﺖ")ﻏﻼطﯿﺎن ‪ ٢٢ :۵‬ﺗﺎ ‪.( ٢٣‬‬

‫اﯾﻦ ھﺎﺳﺖ اﺧﻼق و ﺻﻔﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﯾﺪ در ﺧﻮد ﭘﺮورش دھﺪ ﺗﺎ‬
‫ﻧﺠﺎﺗﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﺗﻮﺑﻪ و اﯾﻤﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ آورده اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻞ ﺳﺎزد‬
‫زﯾﺮا اﻋﻤﺎل و ﺻﻔﺎت اﺧﻼﻗﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ھﻢ ظﺎھﺮ ﻣﯽﺷﻮد و ﭼﻮن ﮐﺴﯽ‬
‫ﺳﺮﮔﺮم ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﻣﯽﮔﺮدد‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ و روح ھﻢدردی در او ﻗﻮت‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬

‫ﭼﻮن ﻣﺤﺒﺖ و روح ھﻢدردی ﭘﺮورش ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻏﯿﺮت ﺧﺪﻣﺖ ورزﯾﺪن‬
‫ﺷﺪت ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ ،‬زﯾﺮا ﻣﺤﺒﺖ و ﺧﺪﻣﺖ ﻻزﻣﻪی ﯾﮑﺪﯾﮕﺮاﻧﺪ‪ .‬ﻗﺒﻞ از ﺟﻨﮓ‬
‫ﺟﮫﺎﻧﯽ‪ ،‬در ﯾﮑﯽ از ﺷﮫﺮھﺎی ﮐﻮﭼﮏ آﻣﺮﯾﮑﺎ‪ ،‬دﺧﺘﺮی ﺑﻮد ﺑﻪ اﺳﻢ "ﺳﺎوی‬
‫اﺳﻤﯿﺘﺴﻮن"‪ .‬در اﯾﻦ ﺷﮫﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﯾﮏ اﻧﺠﻤﻦ ادﺑﯽ داﯾﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻓﺮاد‬
‫روﺷﻦﻓﮑﺮ ﺷﮫﺮ در آن ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﺗﺤﺼﯿﻼت ﻋﺎﻟﯿﻪ‬
‫داﺷﺖ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻋﻀﻮﯾﺖ اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺪ زﯾﺮا ﭘﺪرش ﻣﺮدی ﺑﯿﻨﻮا ﺑﻮد‬
‫ﭘﺲ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﮐﺎرھﺎی ﺧﯿﺎطﯽ ﺑﭙﺮدازد و ﺗﻨﮫﺎ آرزوﯾﺶ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫داﺧﻞ اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﺷﻮد‪ .‬از اﯾﻦ رو ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﯽ‬
‫ﺑﻪ اروﭘﺎ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ در اﯾﻦ اﻧﺠﻤﻦ او را ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ‪ .‬او ﺳﺎلھﺎ از درآﻣﺪش‬
‫ﻣﺒﻠﻐﯽ را ﭘﺲاﻧﺪاز ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﯾﮏ ﭘﺮوﻓﺴﻮر و ھﻤﺴﺮش‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮی اروﭘﺎ رھﺴﭙﺎر ﺷﺪ‪ .‬طﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ از ورود آنھﺎ‪ ،‬ﺟﻨﮓ‬
‫ﺷﺮوع ﺷﺪ و آنھﺎ را در ﺑﻠﮋﯾﮏ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﯾﮏ اﻓﺴﺮ داوطﻠﺐ ﺷﺪ ﺗﺎ آنھﺎ را‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﺒﺮد وﻟﯽ راه را ﮔﻢ ﮐﺮد و ﺧﻮد را در ﯾﮑﯽ از ﻣﯿﺪانھﺎی‬

‫‪٥٧‬‬
‫ﺟﻨﮓ دﯾﺪﻧﺪ! در ﮐﻨﺎر ﺟﺎده‪ ،‬ﺳﺮﺑﺎزی ﻣﺠﺮوح اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﺗﻘﺎﺿﺎی آب‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺳﺎوی ﺑﺎ ﯾﮏ ﻟﯿﻮان از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯿﺮون ﭘﺮﯾﺪ و از ﺳﺮﺑﺎز ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ در‬
‫آن ﺣﻮاﻟﯽ ﭼﺸﻤﻪی آب ﮐﺠﺎﺳﺖ و ﺑﯽدرﻧﮓ ﺑﻪ آنﺟﺎ رﻓﺖ و آب ﺑﺮای او‬
‫آورد‪ .‬در طﻮل راه ﻋﺪهای را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎدهاﻧﺪ و از ﺷﺪت درد و‬
‫ﺗﺸﻨﮕﯽ رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ رﻓﻘﺎی ﺧﻮد ﭘﯿﺸﻨﮫﺎد ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ او ھﻤﮑﺎری ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺮای ﺗﺸﻨﮕﺎن آب‬
‫آوردﻧﺪ‪ .‬روز و ﺷﺐ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺮای ﺳﺮﺑﺎزان آب ﻣﯽآورد و ﺟﺎﻣﻪی ﺧﻮد‬
‫را ﭘﺎره ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺮای زﺧﻢ آن ھﺎ ﭘﻮﺷﺶ و ﺑﺎﻧﺪ ﺗﮫﯿﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ‬
‫ﯾﮏ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ و ﯾﮏ ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻪ آنﺟﺎ رﺳﯿﺪ و ﭘﺰﺷﮏ ﮐﻪ از ﻣﺸﺎھﺪی ﯾﮏ‬
‫زن در ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ دﭼﺎر ﺣﯿﺮت ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬از او ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﯿﺴﺖ و آنﺟﺎ‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ وی داﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ او ﺑﺎزﮔﻔﺖ و ﭼﻮن ﮔﻔﺘﺎرش ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن‬
‫رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﭘﺰﺷﮏ ﮔﻔﺖ‪":‬ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻢ اﯾﻨﮏ اﻧﺠﻤﻦ ادﺑﯽ ﺑﺎ روی ﺑﺎز ﺷﻤﺎ را‬
‫ﺧﻮاھﺪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ"‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺟﻮاب داد‪":‬آری ﻣﻦ ﺑﺎ ﺟﻨﮓ و ﻣﺮگ و ﺧﺪا رو ﺑﻪ رو‬
‫ﺷﺪهام! ﻣﻦ از ﺳﺮ ﻧﻮ ﺗﻮﻟﺪ ﯾﺎﻓﺘﻪام و اﮐﻨﻮن آن ﻣﺴﺎﺋﻞ ﮐﻮﭼﮏ دﯾﮕﺮ ﺑﺮای‬
‫ﻣﻦ اھﻤﯿﺖ ﻧﺪارد! ﭘﺰﺷﮏ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪":‬ﭘﺲ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ اھﻤﯿﺖ دارد؟" دﺧﺘﺮ ﺟﻮاب‬
‫داد‪ ":‬ھﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺟﺰ ﺧﺪا و ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا و ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﺨﻠﻮق‪ ".‬در ﺣﻘﯿﻘﺖ اﯾﻦ‬
‫دﺧﺘﺮ از ﺳﺮ ﻧﻮ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺧﺪا و ﻣﺤﺒﺖ و ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺷﻌﺎر او‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ اﺳﺖ روح و ﺟﻮھﺮ ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ ﮐﻪ در آن ﻧﺠﺎت اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻗﺪمھﺎی اﺳﺎﺳﯽ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ آنھﺎ ﻧﺠﺎت ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ‬

‫دﺳﺖ ﻣﯽآورد ﺳﻪ ﺗﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪی ﺣﻘﯿﻘﯽ‪ ،‬ﺷﺨﺺ ﺣﯿﺎت ﮐﮫﻨﻪ و آﻟﻮده‬
‫ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﺧﻮد را ﺗﺮک ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯽﮔﺬارد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﺴﻠﯿﻢ و‬
‫اﯾﻤﺎن ﺑﻪ ﺧﺪا‪ ،‬ﻣﺸﻤﻮل اﻟﻄﺎف اﻟﮫﯽ ﻣﯽﮔﺮدد و ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ اﯾﻦ دو ﻗﺪم‬
‫ﺷﺨﺺ وارد ﺷﺎھﺮاه ﻧﺠﺎت ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻗﺪم ﺳﻮم‪ ،‬ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺮدن ﻧﺠﺎﺗﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺤﻮ آﻏﺎز ﮔﺮدﯾﺪه ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی اﻋﻤﺎل ﻣﺤﺒﺖ و رﺣﻢ و‬
‫ﺷﻔﻘﺖ و ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ دادن اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺤﺎ ت ﮐﻪ در ﭘﯿﺮاﻣﻮن اﺻﻮل ﻧﺠﺎت داده ﺷﺪه ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺼﻮر‬
‫ﺷﻮد ﮐﻪ ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﮐﺎری اﺳﺖ ﺑﺸﺮی و ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻧﺴﺎن‪ .‬وﻟﯽ در ﺣﻘﯿﻘﺖ‬

‫‪٥٨‬‬
‫ﻧﺠﺎت ﯾﮏ ﻣﻮھﺒﺖ ﺧﺪاﯾﯽ اﺳﺖ و اﯾﻦ اﺻﻮل ﻓﻘﻂ ﺷﺮاﯾﻄﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای‬
‫ﻗﺒﻮل آن ﻣﻮھﺒﺖ‪ .‬ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﻓﺮﻣﻮد‪":‬ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪا‪ ،‬ﺣﯿﺎت‬
‫ﺟﺎوداﻧﯽ اﺳﺖ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ")روﻣﯿﺎن ‪.(٢٣ :۶‬‬

‫ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻣﺮدی ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺑﯿﺮون در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ در ﻣﺸﮫﺪ‬

‫ﻣﯽﻧﺸﺴﺖ و ﮔﺪاﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﯾﮏ روز ﭘﺰﺷﮏ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ھﻨﮕﺎم ﻋﺒﻮر‪،‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن او را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن آﯾﺪ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎن او‬
‫را ﻋﻤﻞ ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد و اﻣﯿﺪوار اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎز‬
‫ﯾﺎﺑﺪ‪ .‬وﻟﯽ ﻣﺮد ﮐﻮر ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﮫﺎد را ﺑﭙﺬﯾﺮد زﯾﺮا اﮔﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﯿﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻻزم ﺑﻮد دﺳﺖ از ﮔﺪاﯾﯽ ﺑﺮدارد و ﮐﺎر ﮐﻨﺪ!‬

‫ﭼﻪﻗﺪر ﻋﺠﯿﺐ! ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺮدم ﻣﻮھﺒﺖ ﻋﻈﯿﻢ ﻧﻮر و ﻧﺠﺎت‬
‫ﺧﺪا را رد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ زﯾﺮا زﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎرﯾﮏ را ﺑﺮ آن ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽدھﻨﺪ! ﺑﺮای اﯾﻦ‬
‫ﮐﻪ ﻗﺒﻮل ﺣﯿﺎت ﻧﻮراﻧﯽ ﻣﺴﺘﻠﺰم آن اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻋﺎدات ﺑﺪ و ﮔﻨﺎهآﻟﻮد دﺳﺖ‬
‫ﺑﺮدارﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ھﻢ ﺣﯿﺮتاﻧﮕﯿﺰ اﺳﺖ!‬

‫‪٥٩‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪی ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن‪،‬دﻋﻮﺗﯽ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ‬

‫م ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪ‬

‫" اﯾﻦ ﺳﺨﻦ اﻣﯿﻦ اﺳﺖ و ﻻﯾﻖ ﻗﺒﻮل ﺗﺎ ّ‬
‫ﺗﺎ ﮔﻨﺎهﮐﺎران را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ آنھﺎ ھﺴﺘﻢ"‬
‫)اول ﺗﯿﻤﻮﺗﺎؤس‪.(١۵ :١‬‬

‫در ﻓﺼﻞ ھﺎی ﻗﺒﻞ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﭼﯿﺴﺖ و ﻧﺘﺎﯾﺞ آن ﭼﻪﻗﺪر‬
‫وﺣﺸﺖاﻧﮕﯿﺰ اﺳﺖ و ﭼﻪطﻮر ﺣﯿﺎت اﻧﺴﺎن را ﺗﺒﺎه ﻣﯽﺳﺎزد‪ .‬اﻧﺴﺎن را ﺑﺎ‬
‫ﺧﺪا ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻣﯽﺳﺎزد و داﻣﻨﻪ ی آن ﺗﺎ ﺣﺪود زﻧﺪﮔﯽ دﯾﮕﺮان ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‬
‫و در ﻣﯿﺎن آنھﺎ ھﻢ اﯾﺠﺎد ھﺮاس و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ھﻢﭼﻨﯿﻦ ﻣﺸﺎھﺪ‬
‫ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﺠﺎت ﭼﯿﺴﺖ و داﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﺠﺎت ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ و‬
‫ﭘﯿﺮوزی ﺑﺮ ﮔﻨﺎه‪ .‬ﺣﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ در آن ارادهی ﺧﺪا ھﺪف و ﻣﻘﺼﻮد ﺷﺨﺺ اﺳﺖ‬
‫و دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺣﺼﻮل و ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪن اﯾﻦ ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﺷﺮاﯾﻄﯽ ھﺴﺖ از‬
‫ﺟﻤﻠﻪ؛ ﺗﻮﺑﻪ از ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺧﺪا‪ ،‬اﻋﻤﺎل ﻣﺤﺒﺖآﻣﯿﺰ و ﭘﺎﮐﯽ‬
‫اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت‪.‬‬

‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه از ﮔﻨﺎه‬ ‫‪-١‬‬

‫در طﯽ ﺗﻤﺎم ﺑﺤﺚھﺎ و ﮔﻔﺖ و ﮔﻮھﺎ راﺟﻊﺑﻪ ﮔﻨﺎه و ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﺗﺎﮐﻨﻮن ذﮐﺮی‬
‫از ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﻧﯿﺎﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪی ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل‬
‫ﮐﻪ در اﺑﺘﺪای اﯾﻦ ﻓﺼﻞ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‬

‫‪٦٠‬‬
‫ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه اﺳﺖ‪ .‬وی ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪﻗﺪری ﺣﻘﯿﻘﯽ و ﺑﻪﻗﺪری‬
‫ﻣﮫﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﻤﺎم ﻣﺮدم آن را ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ و ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در‬
‫ﺳﺮاﺳﺮ ﮐﺘﺎب ﻋﮫﺪﺟﺪﯾﺪ ﺷﮫﺎدت ھﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻨﺪرج ﮔﺮدﯾﺪه‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﺗﻮﻟﺪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﻓﺮﺷﺘﻪای ﺑﺮ ﯾﻮﺳﻒ ظﺎھﺮ ﺷﺪ و ﺑﻪ‬
‫وی ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ؛ ﻧﺎﻣﺰد او از روحاﻟﻘﺪس ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ و ﭘﺴﺮی‬
‫ﺧﻮاھﺪ زاﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﯿﺴﯽ ﻧﺎﻣﯿﺪه ﺷﻮد زﯾﺮا او ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻮم ﺧﻮد را از ﮔﻨﺎه‪،‬‬
‫ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ)اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ .(٢١ -٢٠ :١‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ ﺗﻮﻟﺪ ﯾﺎﻓﺖ‪،‬‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪای ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﺒﺎﻧﺎن ﺑﯿﺖﻟﺤﻢ ظﺎھﺮ ﮔﺮدﯾﺪ‪ ،‬ﺗﻮﻟﺪ وی را ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﺒﺎرت ﺑﻪ‬
‫ﺷﺒﺎﻧﺎن اﻋﻼم ﮐﺮد‪":‬اﯾﻨﮏ ﺑﺸﺎرت ﺧﻮﺷﯽ ﻋﻈﯿﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽدھﻢ ﮐﻪ ﺑﺮای‬
‫ﺟﻤﯿﻊ ﻗﻮم ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺮوز ﺑﺮای ﺷﻤﺎ در ﺷﮫﺮ داوود ﻧﺠﺎت دھﻨﺪهای ﮐﻪ‬
‫ﻣﺴﯿﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ‪)"...‬اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪.(١١ -١٠ :٢‬‬

‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺧﻮدش ﻓﺮﻣﻮد‪":‬ﻣﻦ در ھﺴﺘﻢ‪ .‬ھﺮ ﮐﻪ از در داﺧﻞ ﮔﺮدد‪،‬‬

‫ﻧﺠﺎت ﯾﺎﺑﺪ")اﻧﺠﯿﻞ ﯾﻮﺣﻨﺎ‪ .(٩ : ١٠‬ھﻢﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‪":‬آﻣﺪهام ﺗﺎ‬
‫ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺠﻮﯾﻢ و ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﻢ")اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(١٠ :١٩‬ﭘﻄﺮس رﺳﻮل اﯾﻦ‬
‫ﺷﮫﺎدت را در ﭘﯿﺸﮕﺎه ﺣﮑﺎم داد و ﮔﻔﺖ‪":‬در ھﯿﭻﮐﺲ ﻏﯿﺮ از او ﻧﺠﺎت‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬زﯾﺮا ﮐﻪ اﺳﻤﯽ دﯾﮕﺮ زﯾﺮ آﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﺮدم داده ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺪان ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻧﺠﺎت ﯾﺎﺑﯿﻢ")اﻋﻤﺎل رﺳﻮﻻن ‪ .(١٢ :۴‬ﯾﻮﺣﻨﺎی رﺳﻮل ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺧﺪا‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢ را ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﻧﺠﺎت دھﻨﺪهی ﺟﮫﺎن ﺑﺎﺷﺪ) اول ﯾﻮﺣﻨﺎ ‪.( ١۴ :۴‬‬

‫آﯾﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ادﻋﺎھﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﭼﻪ اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺠﺎت دارﯾﻢ؟ ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه ﭼﻪ ﮐﺎری ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮای ﻣﺎ اﻧﺠﺎم دھﺪ؟ آﯾﺎ او‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﻣﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ؟ ﺧﯿﺮ؛ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮدم از ﮔﻨﺎھﺎﻧﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫او ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از ﮔﻨﺎھﺎن ﻣﻦ ﻣﺘﺄﺳﻒ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺮای آنھﺎ ﺑﮕﺮﯾﺪ وﻟﯽ‬
‫ﺗﺄﺳﻒ و ﮔﺮﯾﻪی او ﺟﺎی ﺗﻮﺑﻪی ﻣﺮا ﻧﺨﻮاھﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺲ در اﯾﻦ ﺻﻮرت آﯾﺎ او ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﻣﻦ ﺧﻮدش را ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺧﺪا‬

‫ﮐﻨﺪ؟ آﯾﺎ اﯾﻤﺎن او ﺟﺎی اﯾﻤﺎن ﻣﺮا ﺧﻮاھﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ طﻮری ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﺎ اﯾﻤﺎن‬
‫او‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﭙﺬﯾﺮد؟ ﺧﯿﺮ؛ ﺗﻨﮫﺎ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﻦ ﻣﻮرد ﻗﺒﻮل واﻗﻊ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪٦١‬‬
‫آﯾﺎ ﮐﺎرھﺎی ﻧﯿﮑﻮی او‪ ،‬ﺣﯿﺎت آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﻣﺖ او و اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت ﮐﺎﻣﻞ‬
‫او ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ ﺑﻪ طﻮری ﮐﻪ ﻣﻦ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا‬
‫ﻣﻘﺒﻮل ﺧﻮاھﻢ اﻓﺘﺎد؟ ﺧﯿﺮ؛ ﺑﻪ ھﯿﭻوﺟﻪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ اﻋﻤﺎل را ﺑﻪﺟﺎ آورم؛ ﺧﻮدم ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺧﻮدم ﺗﺴﻠﯿﻢ‬
‫ﺷﻮم و ﺧﻮدم آنطﻮری ﮐﻪ ﺧﺪا از ﻣﻦ اﻧﺘﻈﺎر دارد زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﻪ؟ آﯾﺎ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺠﺎت دھﻨﺪهای ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯿﺰد و در روز ﻗﯿﺎﻣﺖ از ﻣﻦ در‬
‫ﭘﯿﺸﮕﺎه ﺧﺪا وﺳﺎطﺖ ﮐﻨﺪ؟ آﯾﺎ او از ﺧﺪا ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻓﺮﺿﺎً ﻣﻦ‬
‫ﻧﺎﻻﯾﻖ را ﺑﭙﺬﯾﺮد؟ اﮔﺮ ﻣﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﮑﻨﻢ و ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺧﺪا ﻧﺸﻮم ﺧﺪا ھﯿﭻ‬
‫وﺳﺎطﺘﯽ را ﻗﺒﻮل ﻧﺨﻮاھﺪ ﮐﺮد؛ اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻋﺎدل ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬از طﺮف‬
‫دﯾﮕﺮ اﮔﺮ ﻣﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻢ و ﺧﻮدم را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﻢ‪ ،‬ھﯿﭻ اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﺑﻪ‬
‫واﺳﻄﻪ و ﺷﻔﯿﻊ ﻧﺪارم‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭼﻪ اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه ھﺴﺖ و ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه ﺑﺮای‬

‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟‬

‫ﺑﺴﯿﺎری ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ ﮐﺎر ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه ﭼﯿﺴﺖ و ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﻨﮫﺎ ﻗﺒﻮل‬
‫ﺷﺨﺼﯿﺖ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﺑﺨﺼﻮص ﯾﺎ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮان ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ وﻟﯽ در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﺎ‬
‫اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ وﺟﻮد ﯾﮏ ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه دارﯾﻢ‪.‬‬

‫ﺑﯿﻦ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ و ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه ﺗﻔﺎوت ﺑﺴﯿﺎری وﺟﻮد دارد‪ .‬ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ ﻣﺮد‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ ﺗﺎزه ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﯿﮕﺴﺎری ﮐﺮده اﺳﺖ! ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﻀﺮات ﻣﺸﺮوﺑﺎت اﻟﮑﻠﯽ را ﺑﺮای او ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽدھﺪ‪ ،‬وﻟﯽ او ﺑﻪ‬
‫ﺑﺎدهﻧﻮﺷﯽ اداﻣﻪ ﻣﯽدھﺪ و ﻣﺴﺖ ﻣﯽﺷﻮد! ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن دﯾﮕﺮ ﺑﻪ وی‬
‫ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ اﮔﺮ ﻓﻮراً ﻣﺸﺮوب را ﺗﺮک ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬دﯾﮕﺮ ھﯿﭻﮔﺎه ﻧﺨﻮاھﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد‬
‫را از ﭼﻨﮕﺎل آن ﺑﺮھﺎﻧﺪ و ﻣﺘﺬﮐﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ روزی در ﺣﺎل‬
‫ﻣﺴﺘﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺗﺒﻪ ﮐﺎری ﺑﺰرﮔﯽ ﺷﻮد و ﺣﺘﯽ اﺣﺘﻤﺎل دارد دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﺧﻮن‬
‫ﮐﺴﯽ آﻟﻮده ﺷﻮد! ﭘﺲ از آن؛ روزی در ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺴﺘﯽ در ﮐﻨﺎر ﮐﻮﭼﻪ‬
‫ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﮐﻪ رﻓﯿﻖ ﺳﻮﻣﯽ از راه رﺳﯿﺪه او را در آن ﺣﺎل ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ و او را‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮده ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﻣﯽﺑﺮد و از او ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺮای او ﮐﺎری‬
‫ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ھﺮ روز ﺻﺒﺢ دوﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﺎرش ﻣﯽﺑﺮد و ھﺮ‬

‫‪٦٢‬‬
‫ﺑﻌﺪازظﮫﺮ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او ﻣﯽرود ﺗﺎ او را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺎورد ﺗﺎ او دوﺑﺎره در وﺳﻮﺳﻪ‬
‫ﻧﯿﻔﺘﺪ‪ .‬ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه اﯾﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﻋﺎدت ﻣﺸﺮوبﺧﻮاری‬
‫ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎل؛ آن دو رﻓﯿﻖ اول ﺑﺮای اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪی ﭘﯿﻐﻤﺒﺮاﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻧﺼﯿﺤﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻊاش ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﮫﺪﯾﺪش ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ دﺳﺖ از ﻣﺴﺘﯽ ﺑﺮﻧﺪارد ﭼﻨﯿﻦ و ﭼﻨﺎن ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬وﻟﯽ رﻓﯿﻖ‬
‫ﺳﻮم ﺑﺮای او‪ ،‬ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﺮد ﺟﻮان ﺳﻘﻮط ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه‬
‫او را ﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬او را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد و ﮐﻤﮑﺶ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻮﯾﻨﯽ ﺑﺎز ﮔﺮدد‪.‬‬

‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﺗﻔﺎوت ﺑﯿﻦ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮان و ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه‪ .‬آنھﺎ‬

‫ﭘﯿﺎم ھﺎﯾﯽ آوردﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻊ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬راه را ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ و آنھﺎ از ﺣﻖ و ﻋﺪاﻟﺖ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آن ھﺎ ﻣﺮدم را از داوری ﺧﺪا ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ وﻟﯽ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‬
‫اﻓﺮاد ﮔﻨﺎهﮐﺎر را ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﮐﺮد و آنھﺎ را ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻮﯾﻨﯽ راھﺒﺮی ﻧﻤﻮد!‬
‫او ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬او ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﻣﻦ و‬
‫ﺷﻤﺎ؛ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﻨﺪ و ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﻣﺎ ﺣﯿﺎﺗﯽ‬
‫آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﯽ و ﺧﺪﻣﺖ در ﭘﯿﺶ ﮔﯿﺮد وﻟﯽ او ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ‬
‫ﺗﻤﺎم اﯾﻦ اﻋﻤﺎل را ﺑﻪ ﺟﺎ آورﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﺪﯾﻦوﺳﯿﻠﻪ ﻧﺠﺎت دھﻨﺪهی ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎل ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﻣﺴﯿﺢ اﻧﺴﺎن را آنطﻮر ﮐﻪ ھﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ‬

‫دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ ﻗﺪم در طﺮﯾﻖ ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ اﺳﺖ و ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻗﺪم ﺗﻮﺑﻪ‬
‫آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد ﺷﻮد و ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﮔﻨﺎه‬
‫ﻣﯽﻧﮕﺮد‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﯿﺰ از ﮔﻨﺎه ﻧﻔﺮت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ .‬اﯾﻦ ھﻤﺎن ﮐﺎری اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدھﺪ؛ ﻣﺎ را ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺗﺤﻮل در‬
‫ﻣﺎ ﭘﺪﯾﺪار ﮔﺮدد‪ .‬ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻧﺨﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﻤﮏ را ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت‬

‫‪٦٣‬‬
‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽدھﺪ زﯾﺮا ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺣﯿﺎت ﻣﺎ را دﭼﺎر ﺗﺒﺎھﯽ‬
‫ﻣﯽﺳﺎزد‪ .‬ھﯿﭻ ﺷﺮح و ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺑﮫﺘﺮ از داﺳﺘﺎن ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺖ‬
‫اول آن ﮐﺎﻣﻼ ً در ﻓﺼﻞ ﭘﯿﺶ ﻧﻘﻞ ﺷﺪ)اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ (١۴ – ١١ :١۵‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را روﺷﻦ ﺳﺎزد‪ .‬ﺗﻘﺎﺿﺎی ﭘﺴﺮ از ﭘﺪر ﺧﻮد ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫ﺳﮫﻢ او را از ارﺛﯿﻪای ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻣﯽرﺳﺪ ﺟﺪا ﮐﺮده ﺑﻪ او دھﺪ‪ ،‬روﺷﻦ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﭼﯿﺴﺖ‪ .‬ﮔﻨﺎه ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯿﺮوی از راه و روﺷﯽ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ‬
‫ارادهی ﺧﺪا‪ .‬اﻗﺪام ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻪ ﺗﺮک ﺧﺎﻧﻪی ﭘﺪر اﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ را ﻣﺠﺴﻢ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﻨﺎه ﺑﯿﻦ ﮔﻨﺎهﮐﺎر و ﺧﺪا ﺟﺪاﯾﯽ ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪ‪ .‬وﻟﺨﺮﺟﯽ او‬
‫ﺣﺎﮐﯽ از اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﯿﺮوی اﻧﺴﺎن را ﺗﻠﻒ ﻣﯽﺳﺎزد‪.‬‬

‫رﻓﺎﻗ ﺖ آن ﺟﻮان ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﺳﺴﺖ ﻋﮫﺪ و ﭘﯿﻤﺎن و ﺗﺼﺪی او ﺑﻪ ﮐﺎر‬

‫ﺧﻮک ﭼﺮاﻧﯽ‪ ،‬ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﺳﻘﻮطﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه در زﻧﺪﮔﯽ او ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﺗﻨﮫﺎﯾﯽ و رﻧﺞ ھﺎی او ﺣﺎﮐﯽ از ﺣﺲ ﻧﺎراﺣﺘﯽ و ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ از ﮔﻨﺎه ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺳﺎده ﭼﻪ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ و ﭼﻪ‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮی اﺳﺖ از اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﮔﻨﺎه ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد! ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ‬
‫وﺳﯿﻠﻪی ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت ﺧﻮد اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻔﺎھﯿﻢ و ﻧﺘﺎﯾﺞ ﮔﻨﺎه را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ و‬
‫روﺷﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﺣﯿﺎت و زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد‪ ،‬ﮔﻨﺎهﮐﺎری‬
‫ﻣﺎ را روﺷﻦ و ھﻮﯾﺪا ﻣﯽﺳﺎزد‪ .‬زﻧﺪﮔﯽ و ﺣﯿﺎت ﻣﺴﯿﺢ ﭼﻨﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻤﺎم‬
‫اطﺮاﻓﯿﺎن و ﻣﻌﺎﺷﺮان او ﺷﮫﺎدت دادﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺎری از ھﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻨﺎه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﻄﺮس رﺳﻮل ﮐﻪ روز و ﺷﺐ ﺑﺎ او ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد‪ ،‬ﺷﮫﺎدت ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ‬
‫"ھﯿﭻ ﮔﻨﺎه ﻧﮑﺮد و ﻣﮑﺮ در زﺑﺎﻧﺶ ﯾﺎﻓﺖ ﻧﺸﺪ")اول ﭘﻄﺮس ‪.(٢٢ :٢‬‬

‫ھﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﯾﻮﺣﻨﺎی رﺳﻮل ﮐﻪ رﻓﯿﻖ و ﻣﺼﺎﺣﺐ روزاﻧﻪی او ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‬

‫ﮐﻪ "در او ﮔﻨﺎھﯽ ﻧﺒﻮد")اول ﯾﻮﺣﻨﺎ ‪ .(۵ :٣‬ﻣﮫﻢﺗﺮ از ھﻤﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﺷﺨﺼﺎً در ﺣﯿﺎت ﺧﻮد ﮔﻨﺎھﯽ ﺳﺮاغ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ از‬
‫ادﻋﺎھﺎی او در اﻧﺎﺟﯿﻞ ذﮐﺮ ﺷﺪه وﻟﯽ در ھﯿﭻﮐﺪام آنھﺎ اﺛﺮی از اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ‬
‫ﮔﻨﺎه ﯾﺎ طﻠﺐ آﻣﺮزش ﮔﻨﺎه ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ در ﺗﻨﮫﺎ دﻋﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﯾﺎد داد‪ ،‬ﺑﻪ آنھﺎ دﺳﺘﻮر داد ﮐﻪ ﺑﺮای ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد طﻠﺐ‬
‫آﻣﺮزش ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ‪ .‬او از ﯾﮫﻮدﯾﺎن ﭼﻨﯿﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬او را‬

‫‪٦٤‬‬
‫ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﻣﻠﺰم ﺳﺎزﻧﺪ!) اﻧﺠﯿﻞ ﯾﻮﺣﻨﺎ‪ .(۴۶ :٨‬ﺑﺪﯾﮫﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ آنھﺎ‬
‫ﮔﻨﺎھﯽ در او ﺳﺮاغ داﺷﺘﻨﺪ وی را ﻣﻠﺰم ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎرھﺎ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‬
‫ﺑﺎ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮﯾﻦ وﺳﻮﺳﻪھﺎ ﻣﻮاﺟﻪ ﮔﺮدﯾﺪ وﻟﯽ ھﺮ ﺑﺎر از ﻣﺒﺎرزه ﭘﯿﺮوز ﺑﯿﺮون‬
‫آﻣﺪ! اﺷﺨﺎص زﯾﺎدی داﺳﺘﺎنھﺎی ﻣﻨﺪرﺟﻪ در اﻧﺠﯿﻞ را زﯾﺮ ذرهﺑﯿﻦ دﻗﺖ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ وﻟﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻮﭼﮏﺗﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎھﯽ در ﺣﯿﺎت ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‬
‫ﺑﯿﺎﺑﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﻮقاﻟﻌﺎده ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ در روی زﻣﯿﻦ ﺳﯽ‬
‫و ﺳﻪ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ و زﻧﺪﮔﯽ او آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﺎل ﮐﺒﺮﯾﺎﯾﯽ و‬
‫ﺑﯽﮔﻨﺎھﯽ و ﻗﺪوﺳﯿﺖ و اﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﺑﯽﻟﮑﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬دﻧﯿﺎ ﻣﻌﺠﺰهای ﺑﺰرگﺗﺮ از‬
‫اﯾﻦ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪﯾﺪه اﺳﺖ!‬

‫اﻣﺎ ﺑﯽﮔﻨﺎھﯽ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﭼﻪ اھﻤﯿﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮای ﻣﺎ داﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻗﺒﻞ از ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ اﯾﻦ ﻣﻔﮫﻮم را ﺑﺮای ﻣﺎ دارد ﮐﻪ ﺻﻔﺎت و اﺧﻼق‬
‫ﮐﺎﻣﻞ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﮔﻨﺎه ﻣﺎ را ﺑﺎ ﺗﻤﺎم زﺷﺘﯽ آن ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﻣﺎ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر آن ﻗﺪوس ﺣﺎﺿﺮ ﮔﺮدﯾﻢ‪ ،‬ﺑﯿﺶﺗﺮ و ﺑﮫﺘﺮ از ھﺮ ﺟﺎی دﯾﮕﺮ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻘﺼﯿﺮات ﺧﻮد ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ‪.‬‬

‫اﻧﺴﺎن در ﭼﻪ ﻣﻮرد ﻗﺪر ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺧﻮد را ﻣﯽداﻧﺪ؟ اﻟﺒﺘﻪ؛ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻤﺎر‬

‫ﺷﺪه و رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬اﻧﺴﺎن ﭼﻪ ﻣﻮﻗﻌﯽ ارزش آزادی را درک ﻣﯽﮐﻨﺪ؟‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮس ﺑﺎﺷﺪ! ﺑﻪ ھﻤﺎن ﻧﺤﻮ وﻗﺘﯽ ﻧﻘﻄﻪی ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﻨﺎه را‬
‫ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ و ﺧﻮد را در ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﺸﺎھﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻟﮑﻪی ﮔﻨﺎھﯽ در‬
‫ﺻﻔﺤﻪی زﻧﺪﮔﯽ او دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ ،‬آن وﻗﺖ ﮔﻨﺎه ﺧﻮد را اﺣﺴﺎس‬
‫ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ! وﻗﺘﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﻣﺸﺎھﺪ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ‬
‫آنھﺎ ھﻢ دﭼﺎر ھﻤﺎن ﻗﺼﻮری ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﺎ ھﻢ ھﺴﺘﯿﻢ! آنﮔﺎه‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ روی ھﻢ رﻓﺘﻪ ﺧﯿﻠﯽ ھﻢ آدم ﺑﺪی ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ!‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ داﺳﺘﺎنھﺎﯾﯽ راﺟﻊﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ و زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺧﻮد را ﺑﺎ آن ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬آن وﻗﺖ ﮔﻨﺎھﺎن ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺑﺪیھﺎﯾﺶ‪،‬‬
‫ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ! ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ روزی ﮐﺖ ﺧﻮد را از ﺗﻦ ﺑﯿﺮون آورده‪،‬‬
‫دﯾﺪم ﺟﻠﻮی ﮐﺖ ﻣﺮطﻮب اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدم ﭼﻮن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪم ﮐﻪ‬
‫آﺑﯽ روی آن رﯾﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺳﺮ ﻗﻠﻢ‬

‫‪٦٥‬‬
‫ﺧﻮدﻧﻮﯾﺴﻢ ﺑﯿﺮون ﺑﻮده و ﻣﺮﮐﺐ ﺑﻪ ﭘﺎرﭼﻪی ﮐﺘﻢ ﻧﻔﻮذ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻋﻠﺖ در وھﻠﻪ ی اول ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺻﻞ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺸﺪم زﯾﺮا ﮐﺖ ﻣﻦ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ‬
‫ﺑﻮد و ﻟﮑﻪی ﻣﺮﮐﺐ ﺑﺮ روی آن دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﺑﻌﺪ ھﻤﯿﻦ اﺗﻔﺎق‬
‫دوﺑﺎره اﻓﺘﺎد اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎر ﭼﻮن ﻟﺒﺎﺳﻢ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮﮐﺐ ﮐﺎﻣﻼ ً دﯾﺪه ﺷﺪ و‬
‫ھﺮﭼﻨﺪ ﺑﺎرھﺎ و ﺑﺎرھﺎ ﻟﺒﺎس را ﺷﺴﺘﻪ ﺑﻮدم اﻣﺎ ھﻢﭼﻨﺎن ﺟﺎی ﻟﮑﻪ روی‬
‫ﻟﺒﺎﺳﻢ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﺪ! ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ‪ ،‬ﮐﻮﭼﮏﺗﺮﯾﻦ ﻟﮑﻪی ﮔﻨﺎه در ﺣﻀﻮر‬
‫ﻣﻘﺪس ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ظﺎھﺮ ﻣﯽﮔﺮدد‪.‬‬

‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﺷﺮﯾﻒ و درﺳﺖﮐﺎر و ﺟﺪی در ادارهای اﺳﺘﺨﺪام‬

‫ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻌﻀﯽ از ﮐﺎرﻣﻨﺪان اداره ﻓﻮراً در ﺻﺪد ﺑﺮﻣﯽآﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ اﺧﺮاج‬
‫او ﺷﻮﻧﺪ! ﺣﺮفھﺎی دروغ و ﻧﺴﺒﺖھﺎی ﻧﺎروا درﺑﺎرهی او ﺑﯿﻦ ﻣﺮدم ﭘﺮاﮐﻨﺪه‬
‫ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ و او را ﻣﺘﮫﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ! ﭼﺮا؟ زﯾﺮا درﺳﺖﮐﺎری او ﻧﺎدرﺳﺘﯽ آنھﺎ‬
‫را ﻧﻤﺎﯾﺎن و آﺷﮑﺎر ﻣﯽﺳﺎزد و ﺗﻼش و ﮐﻮﺷﺶ او‪ ،‬ﺗﻨﺒﻠﯽ و ﻗﺼﻮر دﯾﮕﺮان را‬
‫ھﻮﯾﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﺮد وﻗﺘﯽ ﺑﺮای ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻠﯿﻂ راهآھﻦ ﺑﻪ اﯾﺴﺘﮕﺎه‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و در ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬زن ﺟﻮاﻧﯽ وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫ظﺎھﺮاً ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﺸﺮوﺑﺎت اﻟﮑﻠﯽ ﺑﻮد! ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪی ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد و‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از ﺗﮑﻪ ھﺎی ﻟﺒﺎﺳﺶ از ﭼﻤﺪان ﺑﯿﺮون آﻣﺪه و آوﯾﺰان ﺑﻮد! وﻗﺘﯽ روی‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬اطﺮاﻓﯿﺎﻧﺶ از دورش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ و رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﯾﮑﯽ از‬
‫آن ھﺎ در ﺻﺪد ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ را ﺧﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ آن زن ﺟﻮان را از ﺳﺎﻟﻦ ﺑﯿﺮون‬
‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬در ھﻤﯿﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﺎﻧﻤﯽ وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ و ﺗﻘﺎﺿﺎی اﻋﺎﻧﻪ ﺑﺮای‬
‫ﺧﯿﺮﯾﻪای را داﺷﺖ و ﭼﻮن ﻣﺘﻮﺟﻪ وﺿﻌﯿﺖ آن دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮی او‬
‫رﻓﺖ و در ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭼﻤﺪاﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد‬
‫و ﻟﺒﺎس ھﺎﯾﺶ را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻮی ﺑﺎﺟﻪی ﺑﻠﯿﻂ ﻓﺮوﺷﯽ رﻓﺖ و ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﺑﻠﯿﻄﯽ ﺧﺮﯾﺪ‪ .‬ﺳﺮ و ﺻﺪای اﻓﺮادی ﮐﻪ ﺷﺎھﺪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻮدﻧﺪ در آﻣﺪ ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺮای ﺳﻔﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ آن ﺧﺎﻧﻢ اﻋﻼم ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ دو ﺑﻠﯿﻂ ﺗﮫﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدش ھﻢ ھﻤﺮاه دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﺑﺮود و در راه از‬
‫او ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ھﻨﮕﺎم دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﻣﺴﺖ‪ ،‬از‬

‫‪٦٦‬‬
‫ﻣﺸﺎھﺪی اﯾﻦ وﺿﻊ ﺷﺮﻣﻨﺪه ﺷﺪ‪ ،‬زﯾﺮا روح ﻣﺤﺒﺖ و ھﻢدردی را در آن‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻓﺎﻗﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺻﻔﺎﺗﯽ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ھﻤﯿﻦطﻮر زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﮔﻨﺎھﺎن ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن‬

‫ﻣﯽدھﺪ‪.‬‬

‫در اﯾﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ دﻋﻮت ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬اوﺿﺎع ﺑﺮ ھﻤﯿﻦ ﻣﻨﻮال‬

‫ﺑﻮد و ﻣﺮدم در ﺣﻀﻮر او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺎﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ و ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﯾﺤﯿﯽ ﺗﻌﻤﯿﺪ دھﻨﺪه ﻧﺰد ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﮔﻔﺖ‪":‬ﻣﻦ اﺣﺘﯿﺎج دارم ﮐﻪ از ﺗﻮ‬
‫ﺗﻌﻤﯿﺪ ﯾﺎﺑﻢ")اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ .(١۴ :٣‬ﺗﻌﻤﯿﺪ‪ ،‬ﯾﮏ ﻋﻼﻣﺖ ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﻮد ﺑﺮای ﭘﺎک‬
‫ﺷﺪن از ﮔﻨﺎه‪ .‬ﭘﻄﺮس ﺑﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻧﺪا در داد و ﮔﻔﺖ‪":‬از ﻣﻦ دور ﺷﻮ‬
‫زﯾﺮا ﻣﻦ ﻣﺮدی ﮔﻨﺎهﮐﺎرم")اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(٨ :۵‬زن ﻓﺎﺣﺸﻪ آنﻗﺪر ﮔﺮﯾﺴﺖ ﺗﺎ‬
‫اﺷﮏ دﯾﺪهی او ﭘﺎیھﺎی ﻣﺴﯿﺢ را ﺗﺮ ﻧﻤﻮد)اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ‪ .( ٣٨-٣٧ : ٧‬ﮐﺎﺗﺒﺎن‬
‫و ﻓﺮ ﯾﺴﯿﺎن ھﺮ ﯾﮏ ﺑﺎ ﺷﺮم و ﺧﺠﺎﻟﺖ از ﺣﻀﻮر ﻣﺴﯿﺢ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻨﺪ)اﻧﺠﯿﻞ‬
‫ﯾﻮﺣﻨﺎ‪ .(٩ :٨‬دزدی ﮐﻪ ﺑﺎﻻی ﺻﻠﯿﺐ ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ و ﺗﺤﻤﻞ و ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ‬
‫ﻣﺴﯿﺢ را دﯾﺪ ﮔﻔﺖ‪":‬ﻣﺎ ﺟﺰای اﻋﻤﺎل ﺧﻮد را ﯾﺎﻓﺘﻪاﯾﻢ ﻟﯿﮑﻦ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ‬
‫ھﯿﭻ ﮐﺎر ﺑﯽﺟﺎ ﻧﮑﺮده اﺳﺖ")اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(۴١ :٢٣‬ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﻗﺒﻞ از‬
‫اﯾﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ؛ ﺧﻮد را ﺟﺰء ﻋﺎدلﺗﺮﯾﻦ اﺷﺨﺎص ﻣﯽداﻧﺴﺖ‪،‬‬
‫ﻟﯿﮑﻦ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ را ﻣﻼﻗﺎت ﮐﺮد‪ ،‬ﺧﻮد را رﺋﯿﺲ ﮔﻨﺎهﮐﺎران‬
‫ﻧﺎﻣﯿﺪ‪.‬‬

‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ آﻓﺘﺎب ﻣﯽدرﺧﺸﺪ و ﺷﻌﺎع آن از روزﻧﻪای ﺑﻪ درون اﺗﺎق‬

‫ﻣﯽﺗﺎﺑﺪ؛ در ﻣﺴﯿﺮ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ذرات ﮔﺮد و ﻏﺒﺎری ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از آن دﯾﺪه‬
‫ﻧﻤﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯽﮔﺮدد آنﮔﺎه ﺧﻮاھﯿﺪ ﻓﮫﻤﯿﺪ ﺗﻤﺎم ھﻮای اﺗﺎق ھﻢ‬
‫ﻣﺜﻞ ﻗﺴﻤﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﺴﯿﺮ ﻧﻮر واﻗﻊ ﺷﺪه و ﻣﻤﻠﻮ از ذرات ﻏﺒﺎر‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﮔﻮﻧﻪ وﻗﺘﯽ ﻧﻮر ﭘﺎﮐﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﻣﯽﺗﺎﺑﺪ‪،‬‬
‫ﺗﻤﺎم اﻓﮑﺎر ﺷﺮارتآﻣﯿﺰ و ﭘﺴﺖ و اﻋﻤﺎل و ﺧﺼﺎﯾﻞ زﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ را آﻟﻮده‬
‫ﻣﯽﺳﺎزد‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﻣﯽﺷﻮد! ﻓﺮوﺗﻨﯽ و اﻓﺘﺎدﮔﯽ ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﺗﮑﺒﺮ و ﺧﻮدﺑﯿﻨﯽ ﻣﺎ‬
‫را ﻋﯿﺎن ﻣﯽﺳﺎزد! آوارﮔﯽ و ﺑﯽﺟﺎ و ﻣﮑﺎﻧﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮای‬
‫ﺳﺮ ﻧﮫﺎدن ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺣﺲ آﺳﺎﯾﺶ طﻠﺒﯽ ﻣﺎ را ﺑﺮﻣﻼ ﻣﯽﮐﻨﺪ! ﺗﺴﻠﯿﻢ او ﺑﻪ‬

‫‪٦٧‬‬
‫ﺧﺪا ﺑﻪ طﻮری ﮐﻪ ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﻮد را در اﺧﺘﯿﺎر ﺧﺪا ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺧﻮدﺳﺮی ﻣﺎ را‬
‫ظﺎھﺮ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ! ھﻤﺖ او در ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدم‪ ،‬روح ﮐﻢﮐﺎری ﻣﺎ را آﺷﮑﺎر‬
‫ﻣﯽﺳﺎزد! ﻣﺤﺒﺖ و ﻓﺪاﮐﺎری او ﭘﺮده از روی ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ و ﺧﻮدﺧﻮاھﯽ ﻣﺎ‬
‫ﺑﺮﻣﯽدارد! ﻣﻦ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ اﻓﺘﺎدهام ﮐﻪ ای ﮐﺎش در زﻣﺎن ﻣﺴﯿﺢ در‬
‫دﻧﯿﺎ ﻣﯽزﯾﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ او را در ﺟﺴﻢ ﺑﺸﻨﺎﺳﻢ وﻟﯽ ﭼﻪﻗﺪر ﭘﺮ‬
‫اﺑﮫﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺧﻮد را در ﻣﺤﻀﺮ وی ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬

‫ھﯿﭻﮔﺎه در دﻧﯿﺎ‪ ،‬ﻗﺒﺎﺣﺖ ﮔﻨﺎه ﺑﻪ اﻧﺪازهی روزی ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﺼﻠﻮب ﺷﺪ‪،‬‬

‫آﺷﮑﺎر ﻧﮕﺮدﯾﺪ! در طﯽ داﺳﺘﺎن ﻣﺤﺎﮐﻤﻪی او ﻣﺸﺎھﺪ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﻔﺮت و‬
‫ﺣﺴﺎدت ﺑﻪ ﭼﻪ طﺮز ظﺎﻟﻤﺎﻧﻪای ﻣﺤﺒﺖ و ﻋﺎطﻔﻪی ﮐﺎﻣﻞ را ﺗﺤﺖاﻟﺸﻌﺎع‬
‫ﺧﻮد ﻗﺮار داد! ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﻌﺼﺐ و ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ و ﻏﺮور در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻠﻢ و‬
‫ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ و اﻓﺘﺎدﮔﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﺗﺤﻘﯿﺮ و ﺗﻮھﯿﻨﯽ روا داﺷﺖ! در دﺷﻤﻨﺎن‬
‫ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﺧﻮدﺧﻮاھﯽ و ﺑﯽﻋﺪاﻟﺘﯽ را ﺑﻪ ﻣﻨﺘﮫﺎ درﺟﻪی ﺷﺪت ﺧﻮد و‬
‫ﻓﺪاﮐﺎری و ﮔﺬﺷﺖ ﻣﺴﯿﺢ را در ﻋﺎﻟﯽﺗﺮﯾﻦ درﺟﻪی اﻋﺘﻼی ﺧﻮد ﻣﺸﺎھﺪ‬
‫ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ .‬در ﺻﻠﯿﺐ ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﺗﺎرﯾﮏﺗﺮﯾﻦ اﻋﻤﺎل و ﭘﺴﺖﺗﺮﯾﻦ ﺗﻤﺎﯾﻼت‬
‫اﻧﺴﺎﻧﯽ را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺻﻔﺤﻪی ﺳﻔﯿﺪ ﻧﯿﮑﻮﯾﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ و از اﯾﻦ رو‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺳﯿﺎھﯽ و زﺷﺘﯽ ﮔﻨﺎھﺎن ﺑﺸﺮی را ﺑﮫﺘﺮ و ﺑﯿﺶﺗﺮ از ھﺮ وﻗﺖ و‬
‫زﻣﺎن ﺗﺸﺨﯿﺺ دھﯿﻢ‪ .‬ھﻢﭼﻨﯿﻦ در ﺻﻠﯿﺐ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﺸﺎھﺪه ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺧﺪا ﭼﻪ ارزﺷﯽ ﺑﺮای ﮔﻨﺎهﮐﺎران ﻗﺎﺋﻞ اﺳﺖ و ﭼﻪ ﻗﺪر از ﮔﻨﺎه ﻧﻔﺮت دارد‪ .‬در‬
‫رﻧﺞھﺎی ﻣﺴﯿﺢ و ﻣﺮگ او‪ ،‬ﻣﯽﻓﮫﻤﯿﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﭼﻪ ﺧﻮنﺑﮫﺎی‬
‫ﻋﻈﯿﻤﯽ ﺑﭙﺮدازد ﺗﺎ دﻧﯿﺎ را از دﺳﺖ ﺑﻼی ﮔﻨﺎه‪ ،‬رھﺎﯾﯽ ﺑﺨﺸﺪ! ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻣﺮدم‬
‫در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻣﯽﭘﺮﺳﻨﺪ‪ ":‬ﭼﺮا ﺧﺪا اﺟﺎزه داد ﺗﺎ ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﺧﻮدش ﺑﻪ زﻣﯿﻦ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎده‪ ،‬آن ھﻤﻪ رﻧﺞ و ﺣﻘﺎرت و درد و ﺣﺘﯽ ﻣﺮگ ﺑﺮ روی ﺻﻠﯿﺐ را ﺗﺤﻤﻞ‬
‫ﮐﻨﺪ؟" وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ داﻧﺴﺖ ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ طﺮﯾﻖ و ﺑﺪﯾﻦوﺳﯿﻠﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﺴﺎن‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﻤﻖ ﻓﻀﺎﺣﺖ ﮔﻨﺎه ﺧﻮد را درﯾﺎﺑﺪ و درک ﮐﻨﺪ! ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ وﺳﯿﻠﻪ‬
‫ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻔﮫﻤﺪ ﺧﺪا ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﮔﻨﺎھﺎن او ﻣﺨﺎﻟﻒ اﺳﺖ و ﭼﻪﻗﺪر ﺑﺮ‬
‫ﮔﻨﺎه اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺗﺄﺳﻒ دارد و در طﯽ ﻗﺮنھﺎ ﭼﻪ ﺑﺎر ﮔﺮاﻧﯽ در اﺛﺮ ﺗﺤﻤﻞ‬
‫ﮔﻨﺎھﺎن ﺑﺸﺮ ﺑﺮ دوش داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٦٨‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﺘﻮﺟﻪ زﺷﺘﯽ‬
‫ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد ﻣﯽﮔﺮدﯾﻢ؛ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎھﺎنﻣﺎن ﺣﺲ ﻧﻔﺮت در ﻣﺎ اﯾﺠﺎد‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ درک ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ ﺧﺎطﺮ ﺣﺴﺪ و ﺗﮑﺒﺮ و‬
‫ﺑﺪﺧﻮاھﯽ و ﺑﯽﻋﺪاﻟﺘﯽ و ﺧﻮد ﺧﻮاھﯽ و ﺣﺮص و طﻤﻌﯽ ﮐﻪ در درون ﻣﺎ‬
‫ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﺻﻠﯿﺐ ﺟﺎن داد؛ آنﮔﺎه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد‬
‫اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻔﺮ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ و ﺑﺎ ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ھﻢآھﻨﮓ ﺷﺪه ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ‪":‬وای‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺷﻘﯽ ھﺴﺘﻢ‪ .‬ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا از ﺟﺴﻢ اﯾﻦ ﻣﻮت رھﺎﯾﯽ‬
‫ﺑﺨﺸﺪ؟")روﻣﯿﺎن‪.( ٢۴ :٧‬‬

‫ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ آدﻣﯽ‬ ‫‪-٣‬‬

‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺸﻮد‬

‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ھﺴﺘﯿﻢ و ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ‬

‫ﮔﻨﺎه ﮐﺎر ﺑﻮدن ﻣﺎ را آﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺘﻪ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫آدﻣﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺸﻮﯾﻢ‪ .‬ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﺗﺠﺴﻢ ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ھﯿﭻﮐﺲ ﺣﺘﯽ ﺗﺼﻮر‬
‫آن را ھﻢ ﻧﻤﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﻋﻤﺮ ﺧﻮد را ﻣﺎﻧﻨﺪ او ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮد‬
‫وﻟﯽ از زﻣﺎن ظﮫﻮر ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ و زﻧﺪﮔﯽ او ﺗﺎ ﺣﺪی ﻣﯽ ﺗﻮان ﻓﮫﻤﯿﺪ ﭼﻪ‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻻﺗﯽ ﺑﺮای ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺑﺸﺮ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽﺗﻮان درک ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ‬
‫ﺧﺪا ﭼﻪ ﺻﻔﺎﺗﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﺧﻮد ﺑﭙﺮوراﻧﯿﻢ‪ .‬ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﭘﺎھﺎی‬
‫دوازده ﺷﺎﮔﺮد ﺧﻮد را ﺷﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪":‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪای دادم ﺗﺎ ﭼﻨﺎنﮐﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ رﻓﺘﺎر ﻧﻤﻮدم‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻨﯿﺪ")اﻧﺠﯿﻞ ﯾﻮﺣﻨﺎ ‪:١٣‬‬
‫‪ .(١۵‬ﻣﺎ ھﻢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ھﻤﺎن طﻮر ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﻓﺮوﺗﻦ و آﻣﺎده‬
‫ﺑﺮای اﻧﺠﺎم ھﺮﮔﻮﻧﻪ ﺧﺪﻣﺖ‪ .‬ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ ﺑﯿﺎﺑﺎن رﻓﺖ و ﭼﮫﻞ‬
‫ﺷﺒﺎﻧﻪ روز ﺷﯿﻄﺎن او را آزﻣﺎﯾﺶ ﮐﺮد وﻟﯽ ﺑﺮ ھﺮ وﺳﻮﺳﻪی ﺷﯿﻄﺎن ﭘﯿﺮوز‬
‫ﺷﺪ! اﻧﺴﺎن ھﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎه و ﺑﺮ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٦٩‬‬
‫ﻣﺮدم از ھﺮ ﺳﻮ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ رو ﻣﯽآوردﻧﺪ و ﻣﺸﮑﻼت ﺧﻮد را ﺑﯿﺎن‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ وﻟﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢ ﺑﯿﻤﺎران را ﺷﻔﺎ ﻣﯽداد‪ ،‬ﻣﺎﺗﻢزدﮔﺎن را‬
‫ﺗﺴﻠﯽ ﻣﯽﺑﺨﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﻣﺮدودﯾﻦ اﺟﺘﻤﺎع ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻣﯽﻧﻤﻮد!‬

‫آری اﻧﺴﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ دارای ﺣﺲ ھﻢدردی و‬

‫ﻋﻄﻮﻓﺖ‪ .‬ﻋﺪهای‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢ را اﺳﺘﮫﺰاء و ﻟﻌﻨﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ وﻟﯽ ﻣﺴﯿﺢ در ﺣﻖ‬
‫اﯾﺸﺎن دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﮔﻨﺎھﺎن آنھﺎ آﻣﺮزﯾﺪه ﺷﻮد! آﯾﺎ اﻧﺴﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺻﺒﻮر و ﺑﺨﺸﻨﺪه ﮐﻪ ﺣﺘﯽ دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد را ھﻢ‬
‫ﺑﺒﺨﺸﺪ؟! اﻣﺎ ﻣﺴﯿﺢ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم داد و ﺑﺮ ﺻﻠﯿﺐ ﺑﺎ ﻣﻨﺘﮫﺎ درﺟﻪی ﺻﻔﺎ‬
‫و ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ ﺟﺎن داد!‬

‫"از اﯾﻦ رو‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ را داﻧﺴﺘﻪاﯾﻢ ﮐﻪ او ﺟﺎن ﺧﻮد را در راه ﻣﺎ ﻧﮫﺎد و ﻣﺎ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎن ﺧﻮد را در راه ﺑﺮادران ﺧﻮد ﺑﻨﮫﯿﻢ")اول ﯾﻮﺣﻨﺎ ‪ .(١۶ :٣‬اﻧﺴﺎن‬
‫اﯾﻦﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮد را واﮔﺬارد و ﺧﻮد را ﻓﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺣﯿﺮتاﻧﮕﯿﺰ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﻢ‪ ،‬ﻣﺸﺎھﺪ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻤﺎم اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت ﻧﯿﮑﻮ در ﻧﮫﺎد او وﺟﻮد داﺷﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ‬
‫اﻋﺘﻼی اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ﺗﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ درک اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ در ﻗﻠﺐ ﺧﻮد ﯾﮏ ﺗﻤﺎﯾﻞ‬
‫ﻣﻌﻨﻮی اﯾﺠﺎد ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﮔﻨﺎھﺎن و زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪی ﺧﻮد را ﭘﺸﺖ‬
‫ﺳﺮ ﻧﮫﺎده و ﻣﺴﯿﺤﯽوار زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ دھﻪ ﭘﯿﺶ در ﯾﮑﯽ از ﻣﺰارع‪ ،‬ﭘﺪر و ﻣﺎدری ﺑﺎ دو ﭘﺴﺮ ﺧﺮدﺳﺎل ﺧﻮد‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﯾﮏ روز ﭘﺴﺮ ﺑﺰرگﺗﺮ ﺳﺨﺖ ﺑﯿﻤﺎر ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺳﻮار ﺑﺮ‬
‫اﺳﺐ‪ ،‬ﻧﺰد ﭘﺰﺷﮑﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ ‪ ۵‬ﻓﺮﺳﺦ دورﺗﺮ از ﻣﻨﺰل آنھﺎ ﺑﻮد‪ .‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮏﺗﺮ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺮان ﺣﺎل‬
‫ﺑﺮادرش ﺑﻮد و ﺑﺴﯿﺎر ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد در ﭘﺸﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽھﺎ ﭘﻨﮫﺎن ﺷﺪ و اﺗﻔﺎﻗﺎت‬
‫را ﻣﺸﺎھﺪ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬او ﭼﮫﺮهی ﻧﮕﺮان ﭘﺪر و ﻣﺎدرش را ﻣﯽدﯾﺪ و ﺗﻼش‬
‫ﭘﺰﺷﮏ را ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺎ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ و دادن دارو‪ ،‬ﺑﺮادرش را ﻧﺠﺎت دھﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺪود ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺖ و ھﻤﻪ در ﻧﮕﺮاﻧﯽ و اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ ﺗﺎ‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺰﺷﮏ ﮔﻔﺖ‪":‬ﮔﺮﭼﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﺳﺨﺘﯽ اﺳﺖ اﻣﺎ اﮐﻨﻮن ﻣﯽﺗﻮان‬
‫اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از دو ھﻔﺘﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ"‪ .‬ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮏﺗﺮ ﮐﻪ‬

‫‪٧٠‬‬
‫ﺷﺎھﺪ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ وﻗﺎﯾﻊ ﺑﻮد؛ ﻣﺸﺎھﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺮس و ﻧﮕﺮاﻧﯽ در ﭼﮫﺮهی ﭘﺪر‬
‫و ﻣﺎدرش‪ ،‬ﺟﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻮﺷﯽ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ داد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﺑﺎری از روی‬
‫دوش آنھﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪ و اﻣﯿﺪ در دلھﺎی آنھﺎ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬از ھﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮏﺗﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ در آﯾﻨﺪه ﭘﺰﺷﮏ ﺷﻮد ﺗﺎ ﺷﺎدیﺑﺨﺶ دلھﺎی‬
‫ﻣﺮدم ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪھﺎ او ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮد را ﻋﻤﻠﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﺸﮑﻼت ﻓﺮاوان از ﮐﺎﻟﺞ و‬

‫داﻧﺸﮑﺪه ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻓﺎرغاﻟﺘﺤﺼﯿﻞ ﺷﺪ‪ .‬او ھﻤﺎن "دﮐﺘﺮ روزاﻧﻒ" ﯾﮑﯽ از اطﺒﺎء‬
‫ﻣﺸﮫﻮر ﺟﮫﺎن در ﻗﺴﻤﺖ درﻣﺎن ﻓﻠﺞ اطﻔﺎل اﺳﺖ! ﺑﯿﻤﺎرﯾﯽ ﮐﻪ ھﺮ ﺳﺎﻟﻪ‬
‫ھﺰاران ﮐﻮدک را از ﻧﻌﻤﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺤﺮوم ﻣﯽﺳﺎزد‪ .‬وی زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻤﺎری‬
‫ﻓﻠﺞ اطﻔﺎل در ﮐﻮﺑﺎ ﺷﯿﻮع ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ آنﺟﺎ رﻓﺖ و ﺗﻮاﻧﺴﺖ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺻﺪھﺎ ﮐﻮدک را ﻧﺠﺎت دھﺪ‪.‬‬

‫ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﺨ ﺺ در ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﺸﺎھﺪ ﮐﺮد ﭘﺰﺷﮏ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬

‫ﺑﺮادرش را ﻣﺪاوا ﮐﺮد و ﺷﺎدی را ﺑﻪ ھﻤﻪی آنھﺎ ھﺪﯾﻪ داد‪ ،‬او ﻧﯿﺰ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ و طﺒﺎﺑﺖ در وﺟﻮدش ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‪ .‬ھﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺴﯿﺢ از ﻣﺤﺒﺖ و ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ و اﻓﺘﺎدﮔﯽ و ﻓﺪاﮐﺎری ﻣﯽدھﺪ‪ ،‬در دل ﻣﺎ‬
‫ﺷﻌﻠﻪی اﺷﺘﯿﺎﻗﯽ ﺑﺮﻣﯽاﻓﺮوزد ﺗﺎ ﻣﺸﺎﺑﻪ او ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬

‫ﭼﻪ ﻣﺤﺮﮐﯽ ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺮ و ﻣﺆﺛﺮﺗﺮ از زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد‬

‫ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺳﻮی ﺗﻮﺑﻪ از ﮔﻨﺎه ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ؟ آری ﻣﺴﯿﺢ ﻣﺎ را ﻣﺪد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ در‬
‫درون ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ھﻤﺎن ﺣﺲ ﻧﻔﺮﺗﯽ ﭘﺪﯾﺪ آﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا از ﮔﻨﺎه دارد و‬
‫اﺣﺴﺎس ﻧﻔﺮت‪ ،‬ﻣﺎ را ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮای ھﻤﯿﺸﻪ از ﮔﻨﺎه روﮔﺮدان و‬
‫دور ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ .‬دوش ﺑﻪ دوش ﻣﯿﻞ و رﻏﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺮک ﮔﻨﺎه‪ ،‬در ﻣﺎ ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ ﭘﺪﯾﺪار‬
‫ﻣﯽﮔﺮدد ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺻﻔﺎت و ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻋﺎﻟﯿﻪی ﻣﺴﯿﺢ را در ﺧﻮد ﺑﭙﺮوراﻧﯿﻢ زﯾﺮا‬
‫ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺤﻮ ﻣﺎ را ﻣﺪد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﯿﻢ و ﺗﻮﺑﻪ‪ ،‬اوﻟﯿﻦ ﻗﺪم ﺑﺮای‬
‫ﺣﺼﻮل ﻧﺠﺎت اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﯿﺢ در دل ﻣﺎ آﺗﺶ ﺷﻮﻗﯽ ﺑﺮ ﻣﯽاﻓﺮوزد ﺗﺎ ﺣﯿﺎت‬
‫ﻋﺎﻟﯽ و ﺟﺎوداﻧﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ .‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﻋﻠﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ را‬
‫ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﻢ‪.‬‬

‫‪٧١‬‬
‫از اﯾﻦ رو از ﺷﻤﺎ ﺗﻤﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ را ﺧﻮاﻧﺪه و‬
‫درﺑﺎره ی آن ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﯿﺪ ﺗﺎ در ﭘﺮﺗﻮ اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت ﮐﺎﻣﻞ او‪ ،‬ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد را ﺑﺎ‬
‫ﺗﻤﺎم زﺷﺘﯽ ھﺎﯾﺶ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ و از آن ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﺎﺷﯿﺪ و ﭘﺎﮐﯽ و ﻓﺮوﺗﻨﯽ و ﻣﺤﺒﺖ‬
‫ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آن ﺷﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم دل و ﺟﺎن ﺧﻮد ﭼﻨﯿﻦ دﻋﺎ ﮐﻨﯿﺪ‪":‬ﺧﺪاﯾﺎ‪،‬‬
‫ﮔﻨﺎھﺎﻧﻢ را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم و از آنھﺎ ھﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺘﻨﻔﺮی‪ ،‬ﺗﻨﻔﺮ دارم‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاھﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺗﻮ از آنھﺎ روﮔﺮدان ﺷﻮم و‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪام را ﺗﺮک ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺧﺪا ﯾﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻦ ﺗﺎ ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺴﯿﺢ ﻓﺮوﺗﻦ و‬
‫طﺎھﺮ ﺷﻮم‪ .‬ﮐﻤﮏ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ھﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮای ﺧﺪﻣﺖ و ﻓﺪاﮐﺎری آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫آﻣﯿﻦ"‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﺷﻤﺎ از ﺻﻤﯿﻢ ﻗﻠﺐ اﯾﻦ دﻋﺎ را اﻧﺠﺎم دھﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎر ﮔﺮان ﮔﻨﺎه از روی‬
‫دوش ﺷﻤﺎ ﻣﯽاﻓﺘﺪ و درﯾﭽﻪی ﺣﯿﺎت ﺗﺎزهای ﺑﻪ روی ﺷﻤﺎ ﺑﺎز ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪٧٢‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ‬

‫ﮐﺸﻔﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ از ﺧﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬دﻋﻮﺗﯽ ﺑﺮای‬

‫ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﺪن اﺳﺖ‬

‫"ﺧﺪا ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را در ﻣﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ھﻨﻮز‬

‫ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﺑﻮدﯾﻢ‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢ در راه ﻣﺎ ﻣﺮد" )روﻣﯿﺎن ‪.(٨ :۵‬‬

‫ﻣﺎ ﻣﺸﺎھﺪ ﻧﻤﻮدهاﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﺳﻪ اﺻﻞ اﺳﺎﺳﯽ وﺟﻮد‬
‫دارد‪.‬‬

‫اول‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ ﯾﺎ ﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻦ از ﮔﻨﺎه‪.‬‬

‫دوم‪،‬اﯾﻤﺎن ﯾﺎ ﺗﺴﻠﯿﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺧﺪا‪.‬‬

‫ﺳﻮم‪ ،‬ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻧﺠﺎت و ﻟﺰوم اﻋﻤﺎل ﺷﻔﻘﺖآﻣﯿﺰ و ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎی اﺧﻼق و‬

‫ﺻﻔﺎت ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه‪.‬‬

‫در ﻓﺼﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﭘﯿﺮاﻣﻮن اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺤﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﻣﺴﯿﺢ ﯾﮏ‬
‫ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه اﺳﺖ و ﺑﺮای ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻤﮑﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬در‬
‫اﺻﻮل ﺳﻪﮔﺎﻧﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮدﯾﻢ ﮐﻪ وی ﺧﺪﻣﺘﯽ در ﺣﻖ ﻣﺎ اﻧﺠﺎم داد زﯾﺮا ﺑﺎ‬
‫ﺣﯿﺎت ﻣﻨﺰّ ه از ﮔﻨﺎه و ﺑﺎ اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن داده ﮐﻪ ﭼﻪ‬
‫ﻣﺮدم ﺷﺮارت ﭘﯿﺸﻪای ھﺴﺘﯿﻢ و ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺧﻮب و ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه‬
‫ﺷﻮﯾﻢ‪ .‬ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﯾﻦ ﻣﺤﺮک را ﺑﺮای ﻣﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآورد ﺗﺎ ﺗﺤﺖ‬
‫ﺗﺄﺛﯿﺮ آن ﺑﻪ ﺳﻮی ﺗﻮﺑﻪ ﮔﺮاﺋﯿﻢ و ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد را ﺗﺮک ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬اﮐﻨﻮن ﺑﻪ دوﻣﯿﻦ‬
‫اﺻﻞ ﻧﺠﺎت ﻣﯽ رﺳﯿﻢ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ رو ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪا و ﺗﺴﻠﯿﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ او‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ آﯾﺎ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ در اﯾﻦ ﺟﺎ ھﻢ ﻣﺎ را ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؟‬

‫‪٧٣‬‬
 ‫اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﺧﺪا ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ‬ ‫‪-١‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ و از ﺣﯿﺎتآﻟﻮده ﺑﻪ ﮔﻨﺎه و‬

‫ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ دﺳﺖ ﺑﺸﻮﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺪام ﺳﻮ ﺑﺎﯾﺪ رو آورد و ھﻤﯿﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮای ﺟﻮان ﻧﺎﻣﺒﺮده در داﺳﺘﺎن ﻣﺴﯿﺢ )اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ ( ٢۴-١١ :١۵‬ﻧﯿﺰ‬
‫ﭘﯿﺶ آﻣﺪ‪ ،‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﭘﻮلھﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ھﺪر داد و در ورطﻪی‬
‫اﺣﺘﯿﺎج و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ اﻓﺘﺎد و ﻣﺮدد ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ و ﺧﺎﻧﻮادهی ﺧﻮد‬
‫ﺑﺎزﮔﺮدد ﯾﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎی دﯾﮕﺮ رود‪.‬‬

‫ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ‪ ،‬ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی‬
‫ﺧﺪا ﺑﺎز ﮔﺮدد ﯾﺎ ﺧﯿﺮ و ﺗﺼﻤﯿﻢ او در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺪا ﭼﻪ ﻓﮑﺮ و ﻧﻈﺮی دارد‪ .‬اﮔﺮ ﺣﻖﺗﻌﺎﻟﯽ را ﺧﺪای ﻣﻨﺘﻘﻢ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﺪ از ھﺮ ﺗﺨﻠﻔﯽ اﻧ ﺘﻘﺎم ﺑﮑﺸﺪ‪ ،‬در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺳﻌﯽ ﺧﻮاھﺪ داﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ آن ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از ﭘﯿﺶ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺪاﯾﯽ ﻓﺮار ﮐﻨﺪ! اﮔﺮ ﺧﯿﺎل ﮐﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺧﺪا ﺷﺒﺎھﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻗﺎﺿﯽ ﻋﺎدل دارد و ﻋﺪاﻟﺖ ﺣﮑﻢ ﺑﺮ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﮔﻨﺎهﮐﺎر‬
‫ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬در آن ﺻﻮرت ﺑﺎز از ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺪاﯾﯽ وﺣﺸﺖ ﺧﻮاھﺪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮﻋﮑﺲ اﮔﺮ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺳﺮاﭘﺎ ﻣﺤﺒﺖ و ﻋﺎطﻔﻪ اﺳﺖ و ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻨﺎھﺎن را ﻋﻔﻮ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯿﻞ دارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی او ﺑﺎزﮔﺮدد زﯾﺮا اﯾﻦ اﻋﺘﻘﺎد‬
‫ﻓﻮق اﻟﻌﺎده در او ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮده و او را ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﺑﺎز ﺧﻮاھﺪ ﮔﺮداﻧﯿﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ روزی ﭘﺴﺮی ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺪرش زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ در اوج ﺧﺸﻢ و‬

‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد ﻓﺤﺶ دھﺪ و او را ﮐﺘﮏ زده طﻮری ﮐﻪ ﭘﺪرش‬
‫ﺑﯿﮫﻮش و ﺑﯽﺣﺎل روی زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺪ‪ .‬ﭘﺲ از اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا؛ ﭘﺴﺮ ﻓﺮار ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﺷﮫﺮ دﯾﮕﺮی رود‪ .‬ﭼﻨﺪﯾﻦ روز ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ او را دﯾﺪه و‬
‫اطﻼع دھﺪ ﮐﻪ‪ ":‬ﭘﺪرت ھﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺗﻮﺳﺖ و ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎد ﮐﺮده ﺗﻮ را‬
‫ﺑﯿﺎﺑﺪ و ﺑﻪ زﻧﺪان اﻧﺪاﺧﺘﻪ و از ارث ﻣﺤﺮومات ﮐﻨﺪ و ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪی ﻧﺨﻮاھﺪ‬
‫ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ!" ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺸﻨﻮد ﭼﻪ ﺧﻮاھﺪ‬

‫‪٧٤‬‬
‫ﮐﺮد؟ اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ او ﺑﻪ ﺷﮫﺮ دورﺗﺮی ﺧﻮاھﺪ رﻓﺖ ﺗﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪی او از ﭘﺪرش‬
‫ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ دوﺳﺘﺶ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ‪":‬ﭘﺪرت از دوری ﺗﻮ آرام و ﻗﺮار‬

‫ﻧﺪارد و ﻗﻠﺐ او ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻪطﻮری ﮐﻪ ﺧﻮاب و ﺧﻮراک ﻧﺪارد و در ھﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺴﺖ و ﺟﻮی ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﻮ را ﺑﯿﺎﺑﺪ و از ﺗﻮ ﺑﺨﻮاھﺪ ﮐﻪ ﺑﺎزﮔﺮدی‪.‬‬
‫او ﺗﻮ را ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻧﺨﻮاھﺪ ﮐﺮد ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮ را ﺑﺨﺸﯿﺪه و ﻣﺎﯾﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدی زﯾﺮا‬
‫ﺟﺎی ﺗﻮ در ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽ اﺳﺖ"‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫را ﺑﺸﻨﻮد ﭼﻪ ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد؟ اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ او ﻣﺎﯾﻞ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد ھﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻪی ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ ﻓﮑﺮ و ﻧﻈﺮ ھﺮ ﮐﺲ در ﻣﻮرد ﺧﺪا‪ ،‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ او را ﻣﻌﯿﻦ‬

‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ اﯾﻦ آدم ﺑﺮای ﻋﻔﻮ و ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ و ﺳﻼﻣﺘﯽ و ﮐﻤﮏ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮی ﺧﺪا ﺧﻮاھﺪ آﻣﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؟‬

‫ﻣﺪﺗﯽ ﻗﺒﻞ داﺳﺘﺎن زﻧﺪﮔﯽ دﺧﺘﺮی را ﺧﻮاﻧﺪم ﮐﻪ از زﻧﺪﮔﯽ در روﺳﺘﺎی‬

‫ﮐﻮﭼﮏﺷﺎن رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮد و ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ از آنﺟﺎ ﺑﻪ ﺷﮫﺮ ﺑﺮود‪ .‬او ﺑﺪون اﯾﻦ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺎ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮد در ﻣﯿﺎن ﺑﮕﺬارد‪ ،‬ﭘﻨﮫﺎﻧﯽ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫او اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد در ﺷﮫﺮ ﮐﺎری ﺑﻪ دﺳﺖ آورد ﺗﺎ ﮔﺬران زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻨﮫﺎ‬
‫ﮐﺎری ﮐﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﺑﻪ ﻗﺪری ﻣﺰد ﮐﻤﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ او ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ اﻣﺮار ﻣﻌﺎش‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ درآﻣﺪ ﺑﯿﺶﺗﺮی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮدﻓﺮوﺷﯽ زد‪ .‬اﻣﺎ طﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ از آن زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﺘﻮه آﻣﺪ‪.‬‬
‫دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ آﻏﻮش ﺧﺎﻧﻮادهی ﺧﻮد ﺑﺎز ﮔﺮدد وﻟﯽ اﮔﺮ ﭘﺪر و‬
‫ﻣﺎدرش از ﻧﺤﻮهی زﻧﺪﮔﯽ او ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬آﯾﺎ ﺑﺎز ھﻢ او را ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ؟‬
‫روزی ﺑﺮﺣﺴﺐ اﺗﻔﺎق در ﺻﻔﺤﻪی روزﻧﺎﻣﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ آﮔﮫﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪":‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮد‪ .‬ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﺑﯿﺎ‪ .‬اﮔﺮ اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﮐﻤﮏ داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﯽ‪ ،‬ﺗﻮ را ﮐﻤﮏ ﺧﻮاھﯿﻢ ﮐﺮد و اﮔﺮ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮐﺎر ﺧﻼﻓﯽ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﯽ ﺗﻮ را‬
‫ﻋﻔﻮ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ! ﻓﻘﻂ ﺑﯿﺎ‪ ".‬اﯾﻦ آﮔﮫﯽ ﺑﻪ اﻣﻀﺎی واﻟﺪﯾﻦ او ﺑﻮد و ﭼﻮن‬
‫ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻋﻼم ﺑﻪ ﺧﺎطﺮ او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﭘﺲ ﺑﺪون درﻧﮓ ﺑﺎ‬
‫ﻗﻠﺒﯽ ﻣﻤﻠﻮ از ﺳﺮور و ﺷﺎدی ﻋﺎزم ﺧﺎﻧﻪی ﺧﻮد ﺷﺪ‪ .‬آﯾﺎ ﺧﺪا ھﻢ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ‬

‫‪٧٥‬‬
‫واﻟﺪﯾﻦ اﺳﺖ؟ آﯾﺎ در ﻣﻮرد اﺷﺨﺎص ﮔﻨﺎهﮐﺎر‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ھﻢ ﭘﺮ از ﻣﺤﺒﺖ و‬
‫ﮔﺬﺷﺖ و آﻣﺮزش اﺳﺖ؟‬

‫اﻧﺴﺎن ﭘﯿﺶ از آن ﮐﻪ از ﮔﻨﺎه ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ و ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﺴﻠﯿﻢ‬

‫ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاھﺪ در اﯾﻦ ﻣﻮرد اطﻤﯿﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت ﻣﺴﯿﺢ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا‬ ‫‪-٢‬‬

‫ﺑﺎز ھﻢ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻣﺴﯿﺢ ﻣﺎ را ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻗﺒﻞ از ھﺮ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ‬

‫وﺳﯿﻠﻪی ﺗﻌﻠﯿﻢ ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﺎ را ﺑﺼﯿﺮت ﻣﯽدھﺪ ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﺧﺪا ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﺧﺪا ھﻤﻪ ﮐﺲ را از ﺧﻮب ﯾﺎ ﺑﺪ‪ ،‬دوﺳﺖ دارد‪ .‬آﻓﺘﺎب و‬
‫ﺑﺎران او ﺗﻨﮫﺎ ﺑﺮای ﻣﺮدﻣﺎن ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر و ﻋﺎدل ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮای ﻣﺮدﻣﺎن‬
‫ﺳﺘﻢﮐﺎر ﻧﯿﺰ ھﺴﺖ )اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ (۴۵ :۵‬ﻟﻘﺒﯽ ﮐﻪ وی داﺋﻤﺎً ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا‬
‫ﻣﯽدھﺪ ﮐﻠﻤﻪی ﭘﺪر اﺳﺖ زﯾﺮا ﺧﺪا ھﻤﻪی ﻣﺎ را ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ھﻤﺎنطﻮر‬
‫ﮐﻪ ﭘﺪر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد ﻣﮫﺮ ﻣﯽورزد‪ .‬روزی ﻣﺴﯿﺢ داﺳﺘﺎن ﺷﺒﺎﻧﯽ‬
‫را ﺑﯿﺎن ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ دارای ﺻﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻮد )اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ (٧ -٣ :١۵‬و ﯾﮑﯽ از‬
‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﮔﻢ ﺷﺪ وﻟﯽ ﺷﺒﺎن‪ ،‬آن ﻧﻮد و ﻧﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را واﮔﺬاﺷﺖ و در‬
‫ﺑﯿﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮی ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫ﭼﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪﻗﺪری ﺷﺎد ﺷﺪ ﮐﻪ دوﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﺧﻮاﻧﺪه‬

‫ﮔﻔﺖ‪ ":‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﺎدی ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ زﯾﺮا ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪهی ﺧﻮد را ﯾﺎﻓﺘﻪام"‪.‬‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ھﻢ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ھﻤﯿﻦطﻮر ﺑﺎ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﻮد‬
‫ﺷﺎدی ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد‪ .‬در ﺳﺮاﺳﺮ ﻗﺮون و اﻋﺼﺎر‪ ،‬ﻣﺮدم ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺧﺪا را ﺑﺠﻮﯾﻨﺪ وﻟﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ھﻢ در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮی‬
‫اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬داﺳﺘﺎن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻧﻤﺎﯾﻨﺪهی اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در‬
‫اﺛﺮ ارﺗﮑﺎب ﮔﻨﺎه از ﺧﺪا روﮔﺮدان ﺷﺪه اﺳﺖ! آﯾﺎ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺧﺎطﺮ ﮔﻨﺎھﺎن اﻧﺴﺎن‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاھﺪ از او اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﯿﺮد؟ ﯾﺎ ﺧﺪا ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ اﺷﺨﺎﺻﯽ‬

‫‪٧٦‬‬
‫ﺑﯽاﻋﺘﻨﺎﺳﺖ و ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ آنھﺎ را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد واﮔﺬارد ﺗﺎ در ھﻼﮐﺖ‬
‫ﺑﯽاﻓﺘﻨﺪ؟ ﺑﻪ ھﯿﭻ وﺟﻪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺪا آنھﺎ را ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ھﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺒﺎن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺧﻮد را ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺧﺪا ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ آرام ﺑﮕﯿﺮد‬
‫ﺗﺎ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ را ﺑﯿﺎﺑﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﻮد ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪ زﯾﺮا از ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮی ﺧﻮد‪ ،‬ﺷﺎدﻣﺎن ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﻣﺜﻞ دﯾﮕﺮی ﺑﯿﺎن ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪ .‬داﺳﺘﺎن ﭘﺴﺮ‬

‫ﮔﻤﺸﺪه ﮐﻪ ﻣﮑﺮر ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﺷﺪ)اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ (٢۴ -١١ :١۵‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ‬
‫ﺳﮫﻤﯿﻪی ﺧﻮد را از ارث ﭘﺪر ﻣﯽﮔﯿﺮد و از آنﺟﺎ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ دوردﺳﺘﯽ‬
‫ﻣﯽ رود ﺗﺎ داراﯾﯽ ﺧﻮد را ﺻﺮف ﮐﺎرھﺎی ﻧﺎﺷﺎﯾﺴﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺪرش ﭼﻪ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ آری ﭘﺪر ﻣﮫﺮﺑﺎن ھﺮ روز ﺑﻪ ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽرود و از آنﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎده‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ آﯾﺎ ﭘﺴﺮش ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد ﯾﺎ ﺧﯿﺮ! ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺲ از ﻣﺎهھﺎی‬
‫ﺑﺴﯿﺎر؛ ﭘﺴﺮش را ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ژﻧﺪه و ﭘﺎی ﺑﺮھﻨﻪ و ﻻﻏﺮ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬در اﯾﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﺪون ﺗﺄﻣﻞ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون دوﯾﺪه ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل او‬
‫ﻣﯽرود و ھﯿﭻ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻧﻮﮐﺮھﺎ‪ ،‬آﻗﺎی ﺧﻮد را در ﺣﺎل‬
‫دوﯾﺪن ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﺑﻪ او ﭼﻪ ﺧﻮاھﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﭘﺪر ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد‬
‫ﻣﯽرﺳﺪ ﺑﺎزوان ﺧﻮد را ﮔﺸﻮده او را در آﻏﻮش ﻣﯽﮐﺸﺪ و ﻣﯽﺑﻮﺳﺪ و‬
‫ﭘﺴﺮ در ﺻﺪد ﺑﺮﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﭘﺪر ﺻﺒﺮ‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ داﺳﺘﺎن او را ﺗﺎ ﺑﻪ آﺧﺮ ﺑﺸﻨﻮد‪ .‬ﭘﺪر ﻣﮫﺮﺑﺎن ﻧﻮﮐﺮھﺎ را اﺣﻀﺎر‬
‫ﮐﺮده ﺑﻪ آنھﺎ دﺳﺘﻮر ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ ﻟﺒﺎسھﺎی ﺗﺎزه ﺑﺮای ﻓﺮزﻧﺪش ﺑﯿﺎورﻧﺪ و‬
‫ﮐﻔﺶ ﺗﺎزه در ﭘﺎی او ﮐﻨﻨﺪ و اﻧﮕﺸﺘﺮی ﺑﻪ اﻧﮕﺸﺖ او ﺗﺎ ﻋﻼﻣﺖ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺠﺪداً ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺎﻧﻮاده در ﺧﺎﻧﻪی ﺧﻮد ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﻪ آنھﺎ دﺳﺘﻮر‬
‫ﻣﯽ دھﺪ ﺗﺎ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺎﺷﮑﻮھﯽ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺧﻮﺷﯽ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﻋﻤﻞ ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺷﺒﺎھﺖ دارد‪ .‬وﻗﺘﯽ‬
‫ﮐﺴﯽ در اﺛﺮ ﺣﯿﺎت آﻟﻮده ﺑﻪ ﮔﻨﺎه از ﺧﺪا دور ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺧﺪا ﻧﮕﺮان ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬
‫او ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و در ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﻮﺑﻪ‪ ،‬ﺧﺪا ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﯽﺧﻮاھﺪ ﺑﺎ وی‬
‫ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﺪ و ﭼﻮن ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺧﺪا ﺑﯽدرﻧﮓ او را‬
‫ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ و ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪی ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد و ﻗﻠﺐ ﭘﺪراﻧﻪی وی ﭘﺮ از ﻋﺎطﻔﻪ و‬

‫‪٧٧‬‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺼﺪاق اﯾﻦ آﯾﻪ‪":‬ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﻧﻮد و ﻧﻪ ﻋﺎدل ﮐﻪ اﺣﺘﯿﺎج‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺪارﻧﺪ")اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(٧ :١۵‬آری ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﻣﺴﯿﺢ‪.‬‬

‫ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ در روﺣﯿﻪی ﺷﺎﮔﺮدان و ﻣﺮﯾﺪاﻧﺶ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﺪ‬

‫زﯾﺮا آنھﺎ ﺷﺮح ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا را از زﺑﺎن او ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل‬
‫ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪":‬ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه زﯾﺎده ﮔﺸﺖ؛ ﻓﯿﺾ‪ ،‬ﺑﯽﻧﮫﺎﯾﺖ اﻓﺰون‬
‫ﮔﺮدﯾﺪ")روﻣﯿﺎن ‪ .(٢٠ :۵‬ﻣﺎ ﻧﺎظﺮ دﻧﯿﺎﯾﯽ ﺑﻮدهاﯾﻢ آﻟﻮده ﺑﻪ ﻓﺴﺎد و ﻓﺸﺎر و‬
‫ﻧﻔﺮت و اﻧﺘﻘﺎم ﺑﻪطﻮری ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﮔﻨﺎه و ﺷﺮارت ﺑﺸﺮ‪ ،‬ﺣﺪ و اﻧﺘﮫﺎﯾﯽ ﻧﺪارد!‬
‫وﻟﯽ ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﻓﯿﺾ و ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا ﭼﻪﻗﺪر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯽﺣﺪ و اﻧﺘﮫﺎ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ! آﯾﻪی ﻣﻨﺪرﺟﻪ در آﻏﺎز ﻓﺼﻞ ﻧﯿﺰ از ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪":‬ﺧﺪا‪،‬‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را در ﻣﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ھﻨﻮز ﮔﻨﺎهﮐﺎر‬
‫ﺑﻮدﯾﻢ‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢ در راه ﻣﺎ ﻣﺮد")روﻣﯿﺎن‪ .(٨ :۵‬اﮔﺮ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮای اﺛﺒﺎت ﻣﺤﺒﺖ‬
‫ﺑﯽاﻧﺘﮫﺎی ﺧﺪا ﻣﯽﺧﻮاھﯿﻢ‪ ،‬ﻣﻔﮫﻮم اﯾﻦ آﯾﻪ ﺑﮫﺘﺮﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﺎﺳﺖ زﯾﺮا ﭘﯿﺶ‬
‫از اﯾﻦ ﮐﻪ از ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺧﺪا ﻣﺴﯿﺢ را ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺑﺮای ﻣﺎ‬
‫ﺑﻤﯿﺮد‪ .‬ﯾﻮﺣﻨﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ ":‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬او اﻣﯿﻦ و ﻋﺎدل‬
‫اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻨﺎھﺎن ﻣﺎ را ﺑﯿﺎﻣﺮزد و ﻣﺎ را از ھﺮ ﻧﺎراﺳﺘﯽ ﭘﺎک ﺳﺎزد")اول‬
‫ﯾﻮﺣﻨﺎ‪.(٩ :١‬‬

‫ﺧﺪا‪ ،‬ﯾﮏ ﺧﺪای ﺑﺨﺸﻨﺪه و آﻣﺮزﻧﺪه ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ و ﻣﺎﯾﻞ اﺳﺖ‬

‫ﮔﻨﺎھﺎن ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺸﺎﯾﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺮوط ﺑﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺗﻮﺑﻪی واﻗﻌﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ و‬
‫ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد را ﺗﺮک ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﯾﻮﺣﻨﺎی رﺳﻮل ﻣﯽﺧﻮاھﺪ ﮐﻠﻤﻪای ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی آن ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺧﺪا ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ھﻤﯿﻦﻗﺪر‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪":‬ﺧﺪا‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ اﺳﺖ")اول ﯾﻮﺣﻨﺎ ‪٨ :۴‬و‪ .(١۶‬ﻧﻤﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا‬
‫ﻗﺪرت‪،‬ﻋﺪاﻟﺖ و ﺣﮑﻤﺖ اﺳﺖ وﻟﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻣﺤﺒﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺤﺒﺖ ﺻﻔﺘﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺻﻔﺎت دﯾﮕﺮ را ﺗﺤﺖاﻟﺸﻌﺎع ﺧﻮد ﻗﺮار داده و ﻣﯽدھﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫اﺳﺖ ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‪.‬‬

‫‪٧٨‬‬
 ‫ﮐﺸﻒ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا در ﺣﯿﺎت ﻣﺴﯿﺢ‬ ‫‪-٣‬‬

‫اطﻼﻋﺎت ﻣﺎ راﺟﻊﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﺪا ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﺑﯿﺶﺗﺮ از اﯾﻦ ﮐﻪ از‬

‫ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت ﻣﺴﯿﺢ و ﯾﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺎﮔﺮدان او ﺑﻪ ﻣﺎ رﺳﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬از ﻣﺸﺎھﺪی‬
‫ﺻﻔﺎت ﺧﺪاﯾﯽ ﮐﻪ در ﺣﯿﺎت ﻣﺴﯿﺢ ﺗﺠﺴﻢ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ و‬
‫داﻧﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬از آﻏﺎز آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﺸﺮ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺧﺪا اراده داﺷﺘﻪ ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮدﮐﺸﻔﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ اﻧﺴﺎن او را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﻗﺪرت ﺧﻮد را در ﺑﺎد و‬
‫طﻮﻓﺎن‪ ،‬ﺣﮑﻤﺖ ﺧﻮد را در ﺳﺘﺎرﮔﺎن‪ ،‬زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺧﻮد را در ﮔﻞھﺎ و اﺑﺮھﺎ و ﺟﻼل‬
‫ﺧﻮد را در طﻠﻮع آﻓﺘﺎب؛ ﻣﮑﺸﻮف ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪا ﺧﻮد را در ﺗﺎرﯾﺦ ﺣﯿﺎت‬
‫ﺑﺸﺮ ظﺎھﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ و داوری ﺧﻮﯾﺶ را ﺑﺮ ﮔﻨﺎه و ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎری‬
‫ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪا ﺧﻮد را در ﭘﯿﺎم رﺳﻮﻻن ﺧﻮد ﮐﻪ ﻋﺪاﻟﺖ او و‬
‫ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﯽ و ﻣﺤﺒﺖ وی را اﻋﻼم داﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ظﺎھﺮ ﺳﺎﺧﺖ وﻟﯽ اﻧﺴﺎن ﺑﺮای‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﺧﺪا اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ آﯾﺎت و ﻣﻌﺠﺰات ﺑﯿﺶﺗﺮی داﺷﺖ ﺗﺎ ﺻﻔﺎت ﺧﺪا را‬
‫ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﺣﯿﺎت ﺑﺸﺮی ﺗﺠﺴﻢ ﯾﺎﻓﺘﻪ‪ .‬از آنﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا‬
‫ﻧﯿﺮوھﺎی ﺧﻮد را از ﻗﺒﯿﻞ ﻧﯿﺮوی ﺗﻔﮑﺮ‪ ،‬اﺣﺴﺎس‪ ،‬اراده و ﻋﻤﻞ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن‪-‬‬
‫ﻣﻨﺘﮫﺎ در داﯾﺮهی ﻣﺤﺪود‪ -‬اﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮده و از آنﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا و اﻧﺴﺎن دارای‬
‫ﯾﮏ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺻﻔﺎت اﺧﻼﻗﯽ ﻣﺸﺘﺮک ھﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻨﮫﺎ ﯾﮏ ﺣﯿﺎت ﺑﺸﺮی‬
‫ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺧﺪا را ﺑﻪ طﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻨﻤﺎﯾﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫اﺟﺎزه دھﯿﺪ ﻣﻮﺿﻮع را ﺗﻮﺿﯿﺢ دھﻢ‪ :‬ﻓﺮض ﮐﻨﯿﺪ ﻣﯽﺧﻮاھﯿﺪ ﺑﺪاﻧﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﭼﯿﺴﺖ‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻟﻐﺖﻧﺎﻣﻪ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﺮده و ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺗﯽ‬
‫راﺟﻊﺑﻪ ﻣﻔﮫﻮم ﻣﺤﺒﺖ در آنﺟﺎ ﺑﺨﻮاﻧﯿﺪ ﯾﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﺪ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺎدری ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻮدک ﺧﻮد را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ و اﯾﻦ ﻣﻨﻈﺮه ﺗﺎ ﺣﺪی ﻣﻔﮫﻮم ﻣﺤﺒﺖ را در‬
‫ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ روﺷﻦ ﻣﯽﺳﺎزد‪ .‬وﻟﯽ ﺑﮫﺘﺮﯾﻦ راه ﺑﺮای داﻧﺴﺘﻦ ﻣﻔﮫﻮم واﻗﻌﯽ و‬
‫اﺻﻠﯽ ﻣﺤﺒﺖ آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺣﺴﺎس در ﺣﯿﺎت ﺗﺠﺴﻢ ﯾﺎﺑﺪ ﯾﺎ ﺷﺨﺺ‬
‫ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺪر ﯾﺎ ﻣﺎدری‪ ،‬ھﺮ ﭼﯿﺰ ﺣﺘﯽ ﺣﯿﺎت و زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد را در راه ﻓﺮزﻧﺪان‬
‫ﺧﻮد ﻓﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٧٩‬‬
‫در اﯾﺎم اﻧﻘﻼب ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ ،‬ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﯽ ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﻣﺮگ و ﺑﻪ زﻧﺪان اﻓﮑﻨﺪه‬
‫ﺷﺪ ﺗﺎ اﻋﺪام ﺷﻮد‪ .‬ھﺮ روز ﻣﺮﺗﺒﺎً ﭘﺪر ﭘﯿﺮ ﺑﺮای دﯾﺪن ﻓﺮزﻧﺪش ﻣﯽآﻣﺪ‪ .‬ﯾﮏ‬
‫روز ﭘﺪر در راھﺮوی زﻧﺪان ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﭘﺴﺮ را ﺧﻮاب در رﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻈﯿﻦ ﺣﻀﻮر ﯾﺎﻓﺘﻪ و اﺳﺎﻣﯽ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ اﻋﺪام ﺷﻮﻧﺪ‪،‬‬
‫اﻋﻼم ﻣﯽ ﻧﻤﻮدﻧﺪ؛ ﻧﺎم ﻣﺮد ﺟﻮان ﻧﯿﺰ اﻋﻼم ﺷﺪ وﻟﯽ ﺟﻮان ﭼﻮن در ﺧﻮاب‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻮاب ﻧﺪاد‪ .‬دوﺑﺎره ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ او اﻋﻼم ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﭘﺎﺳﺦ داد و ﺑﻪ‬
‫آراﻣﯽ از زﻧﺪاﻧﯿﺎن ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮد وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮش ﺑﯿﺪار ﺷﺪ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﭘﺪر ﺑﻪ ﺟﺎی او اﻋﺪام ﺷﺪه و او ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﺎی ﭘﺪرش از زﻧﺪان ﺧﺎرج‬
‫ﺷﻮد! ﭘﺪر؛ ﭼﻮن اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﺮگ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﭘﺴﺮش از ﭼﻨﮕﺎل‬
‫ﻣﺮگ رھﺎﯾﯽ ﯾﺎﺑﺪ!‬

‫وﻗﺘﯽ ﻣﺸﺎھﺪ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺪﯾﻦﮔﻮﻧﻪ در ﺣﯿﺎت ﺗﺠﺴﻢ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪،‬‬

‫آن وﻗﺖ ﻣﯽﻓﮫﻤﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﭼﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ طﺮﯾﻖ وﻗﺘﯽ ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻓﺮا رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺻﻔﺎت ﺧﻮد را ﺑﻪ طﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﻣﮑﺸﻮف ﺳﺎزد‪ ،‬اﯾﻦ‬
‫ﺻﻔﺎت را در ﺣﯿﺎت ﺑﺸﺮی ﻣﺠﺴﻢ ﮐﺮد و اﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ‬
‫آنﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد؛ اﻧﺴﺎن ﻣﺤﺪود‪ ،‬ﺧﺪای ﻧﺎﻣﺤﺪود را ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺮدﯾﺪ‪،‬‬
‫ﯾﻌﻨﯽ‪ ":‬ﺧﺪا در ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻮد و ﺟﮫﺎن را ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﺼﺎﻟﺤﻪ ﻣﯽداد و ﺧﻄﺎﯾﺎی‬
‫اﯾﺸﺎن را ﺑﺪﯾﺸﺎن ﻣﺤﺴﻮب ﻧﺪاﺷﺖ و ﮐﻼم ﻣﺼﺎﻟﺤﻪ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﭙﺮد")دوم‬
‫ﻗﺮﻧﺘﯿﺎن‪ .(١٩ :۵‬از اﯾﻦ رو ﻣﺎ در ﻣﺴﯿﺢ ﺗﺠﺴﻢ ﮐﺎﻣﻞ و ﻣﻈﮫﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﺪا را‬
‫ﻣﺸﺎھﺪ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫در اﯾﻦ ﺻﻮرت آﯾﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﯽداﻧﯿﺪ ﺧﺪا ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ؟ ﻣﺴﯿﺢ را در ﺑﯿﺎﺑﺎن‬
‫ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ﮐﻪ در طﻮل ﭼﮫﻞ ﺷﺒﺎﻧﻪروز از طﺮف ﺷﯿﻄﺎن وﺳﻮﺳﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﯿﻄﺎن‬
‫ﺗﻤﺎم ﺳﻠﻄﻨﺖھﺎی ﺟﮫﺎن را ﺑﻪ او ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺖ ﻣﺸﺮوط ﺑﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮای‬
‫ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ آنھﺎ ﻧﯿﺮو و ﻗﺪرت ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮد )اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ .(١١-١ :۴‬ﻣﻼﺣﻈﻪ‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﮫﺎدات را رد ﮐﺮد و ﺑﺮ ھﺮﮔﻮﻧﻪ وﺳﻮﺳﻪای‬
‫ﻏﻠﺒﻪ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬آن وﻗﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﮫﺎد ﺟﺎوداﻧﯽ ﺧﺪا ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﮔﻨﺎه ﻣﺸﺎھﺪه‬
‫ﮔﺮدﯾﺪ و از ﻓﺘﺢ و ﻏﻠﺒﻪی ﻧﮫﺎﯾﯽ او اطﻤﯿﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‬
‫ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ در ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﯾﮕﺎﻧﻪ ﻓﺮزﻧﺪ زن ﺑﯿﻮه را ﺑﺮای دﻓﻦ ﮐﺮدن ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ‪،‬‬

‫‪٨٠‬‬
‫ﺗﺎﺑﻮت را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯿﺰد و ﺣﯿﺎت ﯾﺎﺑﺪ و ﺳﭙﺲ او‬
‫را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎدرش ﻣﯽﺳﭙﺎرد ) اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ‪.( ١٧ -١١ :٧‬‬

‫در اﯾﻨﺠﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺧﺪا از آﻻم ﺑﺸﺮی ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻣﯽﮔﺮدد و‬
‫ﻣﺸﺘﺎق اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ را از ﻏﻢ و اﻧﺪوه ﺑﺮھﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی زﮐﯽ ﺑﺎﺟﮕﯿﺮ ﮐﻪ ﻣﺮدی‬

‫ﻣﻨﻔﻮر و ﻣﻄﺮود ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮد روان ﺑﻮد و ﺑﻪ ھﯿﭻوﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﺎﯾﺖھﺎی اﺳﺘﮫﺰاء‬
‫ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن و ﺟﻤﻌﯿﺖ اھﻤﯿﺖ ﻧﻤﯽ دھﺪ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ‬
‫ﮔﻨﺎهﮐﺎر را ﺑﻪ ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ رھﺒﺮی ﻧﻤﺎﯾﺪ)اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ (١٠ -١ :١٩‬ﻣﻼﺣﻈﻪ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ھﻤﯿﺸﻪ ﮔﻨﺎهﮐﺎران را ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و آنھﺎ را ﻧﺰد‬
‫ﺧﻮد ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ و ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ رھﺒﺮی ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‬
‫ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﺑﺎﻻی ﺗﭙﻪای ﻣﺸﺮف ﺑﻪ اورﺷﻠﯿﻢ اﯾﺴﺘﺎده و از آنﺟﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺷﮫﺮی ﮐﻪ وی را از ﺧﻮد راﻧﺪه‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﻣﯽدوزد و ﺑﻪ ﺣﺎل آن اﺷﮏ‬
‫ﻣﯽرﯾﺰد)اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(۴١ :١٩‬ﺻﺪای او را ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای اﯾﻦ‬
‫ﺷﮫﺮ ﻣﺎﺗﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪":‬ای اورﺷﻠﯿﻢ‪ ،‬ای اورﺷﻠﯿﻢ‪ ،‬ﻗﺎﺗﻞ اﻧﺒﯿﺎء و‬
‫ﺳﻨﮕﺴﺎر ﮐﻨﻨﺪهی ﻣﺮﺳﻼن ﺧﻮد! ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻓﺮزﻧﺪان ﺗﻮ را ﺟﻤﻊ‬
‫ﮐﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﺮﻏﯽ ﮐﻪ ﺟﻮﺟﻪھﺎی ﺧﻮد را زﯾﺮ ﺑﺎل ﺧﻮد ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ وﻟﯽ‬
‫ﻧﺨﻮاﺳﺘﯿﺪ)اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ .(٣٧ :٢٣‬از اﯾﻦ رو ﻣﯽداﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﺴﺒﺖ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺮﺣﻢ دارد و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺘﺄﺛﺮ و ﻏﻤﮕﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫اﻧﺴﺎن ﺧﺪا را رد ﻣﯽﮐﻨﺪ و از او دور ﻣﯽﺷﻮد و ﺗﺎرﯾﮑﯽ را ﺑﺮ ﻧﻮر ﺗﺮﺟﯿﺢ‬
‫ﻣﯽدھﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ "او را ﺑﻪ دﯾﻮاﻧﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮده‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯽ‬

‫ﻓﻮج را ﮔﺮد وی ﻓﺮاھﻢ آوردﻧﺪ‪ .‬و او را ﻋﺮﯾﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﻟﺒﺎس ﻗﺮﻣﺰی ﺑﺪو‬
‫ﭘﻮﺷﺎﻧﯿﺪﻧﺪ و ﺗﺎﺟﯽ از ﺧﺎر ﺑﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺮش ﮔﺬاردﻧﺪ و ﻧﯽ ﺑﺪﺳﺖ راﺳﺖ او‬
‫دادﻧﺪ و ﭘﯿﺶ وی زاﻧﻮ زده‪ ،‬اﺳﺘﮫﺰاءﮐﻨﺎن او را ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ؛ ﺳﻼم ای ﭘﺎدﺷﺎه‬
‫ﯾﮫﻮد! و آب دھﺎن ﺑﺮ وی اﻓﮑﻨﺪه‪ ،‬ﻧﯽ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﺳﺮش ﻣﯿﺰدﻧﺪ!")اﻧﺠﯿﻞ‬
‫ﻣﺘﯽ ‪ .(٣٠ -٢٧ :٢٧‬وﻟﯽ او ﺑﻪ ھﯿﭻوﺟﻪ ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﻤﯽﮐﺮد و ﺗﮫﺪﯾﺪ‬
‫ﻧﻤﯽﻧﻤﻮد! در اﯾﻦ ﺣﺎدﺛﻪ ﺻﺒﺮ و ﺣﻮﺻﻠﻪی ﺧﺪا را ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮاھﯿﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ‬

‫‪٨١‬‬
‫ﺑﺎ رﻧﺞ و ﺗﺄﺛﺮ‪ ،‬ﮔﻤﺮاھﯽھﺎی ﻣﺮدم ﺷﺮﯾﺮ را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ! ﺑﻪ‬
‫ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ او را ﻣﺼﻠﻮب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺮ دﺳﺖھﺎ و‬
‫ﭘﺎھﺎﯾﺶ ﻣﯿﺦ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻨﺪ وﻟﯽ او ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻦ ﮐﻪ در اﺛﺮ درد و رﻧﺞ ﺑﻨﺎﻟﺪ و‬
‫ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻓﮑﺮش ﻓﻘﻂ ﻣﺘﻮﺟﻪ آنھﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ وی را ﻣﺼﻠﻮب ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‬
‫و ﺑﺮای آنھﺎ ﭼﻨﯿﻦ دﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪":‬ای ﭘﺪر اﯾﻦھﺎ را ﺑﯿﺎﻣﺮز‪ ،‬زﯾﺮا ﮐﻪ ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ")اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(٣۴ :٢٣‬در آنﺟﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﺪﯾﺪ و ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن ﺧﺪا را‬
‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺧﻮاھﯿﺪ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق اﺳﺖ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮی او ﺑﺎزﮔﺮدد و ﺳﺎﮐﻦ ﮐﻮی ﺣﻀﺮت اﻋﻠﯽ ﺷﻮد‪ .‬ھﺮ ﻗﺪر ﺑﺎر ﮔﻨﺎه اﻧﺴﺎن‬
‫ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯽ رﺣﻤﺖ و ﺑﺨﺸﺶ اﻟﮫﯽ ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‬
‫را در ﺑﺎﻻی ﺻﻠﯿﺐ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ و روﺣﺶ ﻣﺘﺤﻤﻞ درد و رﻧﺞ ﻣﯽﺷﻮد!‬
‫ﭘﯿﺸﻮاﯾﺎن ﻗﻮم او را ﻣﺴﺨﺮه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و از ﺧﻮد دور ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻨﺪ وﻟﯽ‬
‫ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺎ ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺧﻮﻧﺶ را در راه ﻣﺮدم ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﻧﺜﺎر ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ و ﺑﺎ ﻗﻠﺒﯽ‬
‫ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﯽﻣﯿﺮد!)اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ‪ .(۵٠ -٣۵ :٢٧‬اﮐﻨﻮن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮاھﯿﺪ ﺷﺪ از‬
‫روز ازل ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎه ﺷﺪه ﺗﺎﮐﻨﻮن ﭼﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ھﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﻣﻦ و‬
‫ﺷﻤﺎ ﮔﻨﺎه ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﺑﺮ او ﭼﻪ ﻣﯽﮔﺬرد و ﻗﻠﺐ او ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﺎ‬
‫درد و ﻏﻢ آﮐﻨﺪه ﻣﯽ ﮔﺮدد و ﭼﻄﻮر از ﮔﻨﺎه ﮐﻪ ﺣﯿﺎت ﺑﺸﺮ را ﺗﺒﺎه ﻣﯽﺳﺎزد‪،‬‬
‫ﻣﺘﻨﻔﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ و ﻋﺎطﻔﻪی ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن اﻟﮫﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل‬
‫ﻣﺮدم ﮔﻨﺎهﮐﺎر اﺳﺖ‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﺷﻤﺎ ھﯿﭻوﻗﺖ ﺧﺪا را اﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪاﯾﺪ و او را ﺑﺪﯾﻦﮔﻮﻧﻪ‬

‫داﻧﺴﺘﻪ اﯾﺪ؟ اﮔﺮ ﻣﺸﺎھﺪه ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا در ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺗﺠﺴﻢ‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬آﯾﺎ ھﯿﭻ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد او را دارای ﻣﺤﺒﺖ و ﻋﺎطﻔﻪی ﻧﺎﻣﺤﺪود ﺑﺪاﻧﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮ اﯾﻦ ھﻤﻪ دلﺷﮑﺴﺘﮕﯽ و ﻓﺪاﮐﺎری‪ ،‬ﺷﮑﯿﺒﺎ و ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻣﻦ اﯾﻤﺎن‬
‫دارم ﮐﻪ "ﺧﺪا ﻣﺤﺒ ّﺖ ﺧﻮد را در ﻣﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ از اﯾﻦﮐﻪ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ‬
‫ھﻨﻮز ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﺑﻮدﯾﻢ‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢ در راه ﻣﺎ ﻣﺮد")روﻣﯿﺎن ‪.(٨ :۵‬‬

‫‪٨٢‬‬
‫ﻣﺤﺮﮐﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺪاﯾﯽ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯽﺳﺎزد‬ ‫‪-۴‬‬

‫اﯾﻨﮏ دﯾﺪه و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪهاﯾﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬در ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻤﻖ ﺗﺄﺳﻒ و ﺗﺄﺛﺮ او را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﺑﺸﺮی و وﺳﻌﺖ ﻣﺤﺒﺖ او را‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮدهاﯾﻢ‪ .‬ﭼﻮن ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪی واﻗﻌﯽ‬
‫و ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ از ﺣﯿﺎت ﮔﻨﺎهآﻟﻮد ﺧﻮد روی ﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﯿﺰی ﻣﻤﮑﻦ‬
‫اﺳﺖ ﺑﮫﺘﺮ و ﻣﻮﺛﺮﺗﺮ از ﮐﺸﻒ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا و وﺳﻌﺖ ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ او ﺑﻪ طﻮری‬
‫ﮐﻪ در ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﺸﮫﻮد ﮔﺮدﯾﺪه‪ ،‬ﻣﺸﻮق ﻧﻮع ﺑﺸﺮ واﻗﻊ ﮔﺮدد ﺗﺎ‬
‫اﻧﺴﺎن ﺣﯿﺎت ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ؟ اﮔﺮ ﻣﺴﯿﺢ ﮔﻨﺎهﮐﺎران را ﺟﺴﺖ‬
‫و ﺟﻮ ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﺎ آنھﺎ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺮﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﻧﻤﻮد و از رﻓﺎﻗﺖ و‬
‫ﻣﺸﺎرﮐﺖ آنھﺎ اﺣﺘﺮاز ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ ،‬آﯾﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ دﻟﯿﻞ ﺑﺮ آن ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا‬
‫ھﻢ در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮی ﮔﻨﺎهﮐﺎران ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﻣﺎﯾﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ آنھﺎ ھﺮ ﻗﺪر‬
‫ھﻢ ﮔﻨﺎه ﮐﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی او ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ؟ آﯾﺎ وﻗﺘﯽ ﮔﻨﺎهﮐﺎران ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪا رو‬
‫ﻣﯽآورﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺪا آنھﺎ را ﻧﺨﻮاھﺪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ ھﻤﺎن طﻮری ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‬
‫ﻣﻌﺎﺷﺮت ﺑﺎ آنھﺎ را اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮد؟ اﮔﺮ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻓﺮﻣﻮد‪":‬ھﺮ آنﭼﻪ ﭘﺪر‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦ آﯾﺪ و ھﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦ آﯾﺪ‪ ،‬او را ﺑﯿﺮون‬
‫ﻧﺨﻮاھﻢ ﻧﻤﻮد")اﻧﺠﯿﻞ ﯾﻮﺣﻨﺎ‪ .(٣٧ :۶‬آﯾﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺸﺮی ﯾﺎﻓﺖ ﺷﻮد ﮐﻪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﺪا رو آورد‪ ،‬ﺧﺪا او را رد ﻧﻤﺎﯾﺪ؟ اﮔﺮ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺑﺮ ﺻﻠﯿﺐ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫دزدی ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻣﺮگ ﺑﻮد وﻋﺪهی ﺑﮫﺸﺖ داد‪ ،‬آﯾﺎ ﺧﺪا ھﺮ ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﺗﻮﺑﻪﮐﺎر‬
‫را در ﺑﮫﺸﺖ ﺟﺎوداﻧﯽ ﺧﻮد ﻧﺨﻮاھﺪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ؟ اﮔﺮ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺮای آﻣﺮزش‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ او را ﻣﺼﻠﻮب ﮐﺮدﻧﺪ دﻋﺎ ﻧﻤﻮد‪ ،‬آﯾﺎ ﺧﺪا ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﻣﺴﺮت ﺗﻤﺎم‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ از ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺨﻮاھﺪ آﻣﺮزﯾﺪ؟ اﮔﺮ ﺧﺪا ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﻣﺴﯿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺮای ﮔﻨﺎهﮐﺎران ﻣﺮد‪ ،‬ﭘﺲ ﯾﮏ ﮔﻨﺎهﮐﺎر‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺎر ﭼﻪ ﻣﺸﻮق ﺑﮫﺘﺮ و ﻣﺆﺛﺮﺗﺮ از اﯾﻦ ﻣﯽﺧﻮاھﺪ ﺗﺎ او را از ﮔﻨﺎه ﺑﺮھﺎﻧﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪا ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ؟ ﭼﻮن ﻣﯽ ﺧﻮاھﺪ ﺗﺎ او را از ﮔﻨﺎه ﺑﺮھﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮی‬
‫ﺧﺪا ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ؟ ﭼﻮن ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﻣﮑﺸﻮف ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺧﺪا در ﺧﻮد‪،‬‬
‫ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﯾﻦ ﻣﺤﺮک را ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺖ ﺗﺎ در اﯾﻤﺎن ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪا‬

‫‪٨٣‬‬
‫ﺑﺎزﮔﺮدﻧﺪ و ﺧﻮد را ﺑﻪ وی ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺲ اﯾﻦ ھﻢ دﻟﯿﻞ دﯾﮕﺮی اﺳﺖ ﺑﺮ‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ او را ﻣﻨﺠﯽ ﺧﻮد ﺑﺪاﻧﯿﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻔﮫﻤﻢ ﭼﻪطﻮر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﻧﺴﺎن از ﺧﺪاﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ‬

‫ھﻤﻪ ﻣﺤﺒﺖ و ﻋﺎطﻔﻪ را در ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻣﮑﺸﻮف ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪،‬‬
‫روﮔﺮدان ﺷﺪه ﭘﺸﺖ ﺑﻪ او ﮐﻨﺪ!‬

‫در ﯾﮑﯽ از روﺳﺘﺎھﺎ‪ ،‬ﮐﺸﺎورزی ﺑﺎ زﻧﺶ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﯾﮏ‬

‫ﻓﺮزﻧﺪ ﭘﺴﺮ داﺷﺘﻨﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﮓدﺳﺖ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻓﺮزﻧﺪﺷﺎن را ﺑﺴﯿﺎر‬
‫دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ و ﺗﺼﻤﯿﻢ داﺷﺘﻨﺪ او را ﺧﻮب ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻮ اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﺴﺘﻠﺰم ﻓﺪاﮐﺎری ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از اﯾﻦ رو ﺗﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﭘﻮل ﭘﺲاﻧﺪاز‬
‫ﮐﺮده و ﺑﻪ ﺧﻮد ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽدادﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﺴﺮﺷﺎن را ﺑﻪ ﯾﮏ آﻣﻮزﺷﮕﺎه ﺧﻮب‬
‫ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪﺷﺎن دورهی آﻣﻮزﺷﮕﺎه را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﺪ‪،‬‬
‫واﻟﺪﯾﻨﺶ آرزو داﺷﺘﻨﺪ او را ﺑﺮای ﺗﺤﺼﯿﻼت ﻋﺎﻟﯿﻪ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎه ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ھﻤﺴﺮ از ﺷﻮھﺮش ﭘﺮﺳﯿﺪ‪":‬ﭼﻪطﻮر ﻣﯽﺗﻮان ﻣﺨﺎرج را ﺗﺄﻣﯿﻦ ﮐﺮد؟ ﻣﺎ ﭘﻮل‬
‫ﻻزم را ﻧﺪارﯾﻢ!" ﺷﻮھﺮش ﮔﻔﺖ‪":‬ﺑﯿﺶﺗﺮ ﮐﺎر ﺧﻮاھﯿﻢ ﮐﺮد و ﮐﻤﺘﺮ ﺧﻮاھﯿﻢ‬
‫ﺧﻮرد و دﯾﺮﺗﺮ ﭘﻮﺷﺎک ﺧﻮاھﯿﻢ ﺧﺮﯾﺪ"‪ .‬ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺤﻮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﯿﺶﺗﺮ از‬
‫ﻗﺒﻞ ﻓﺪاﮐﺎری ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﺴﺮﺷﺎن در داﻧﺸﮕﺎه ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻧﻤﺎﯾﺪ زﯾﺮا او را دوﺳﺖ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﻧﻘﻄﻪای ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ھﻢ از ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﯽ آنھﺎ دور ﻧﺒﻮد داﻧﺸﮕﺎھﯽ‬

‫وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪﺷﺎن در آن ﺟﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻧﻤﻮد و ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺑﺎ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻧﯿﺮوی ﺧﻮد زﺣﻤﺖ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺨﺎرج ﺗﺤﺼﯿﻞ را ﻓﺮاھﻢ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ‬
‫از ﻣﺪت طﻮﻻﻧﯽ‪ ،‬ﯾﮏ روز ﭘﺪر ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ دﯾﺪار ﻓﺮزﻧﺪش ﺑﺮود‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ‬
‫ﺷﮫﺮ رﻓﺖ و در طﻮل راه ﻓﮑﺮش ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻓﺮزﻧﺪش ﺑﻮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﺶ‬
‫ﻣﻤﻠﻮ از ﺷﺎدی و ﻣﺴﺮت ﺑﻮد ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎه رﺳﯿﺪ‪ .‬در آنﺟﺎ ﭘﺴﺮش را دﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ دو ﻧﻔﺮ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻗﺪم ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪر دﯾﮕﺮ طﺎﻗﺖ ﻧﯿﺎورد و دوﯾﺪ ﺗﺎ‬
‫ﭘﺴﺮش را در آﻏﻮش ﮔﯿﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﮐﻪ از دور ﭘﺪرش را دﯾﺪ از رﻓﻘﺎﯾﺶ‬
‫ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ اﯾﻦ ﭘﯿﺮ ﻣﺮد ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﺮ و وﺿﻊ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬ﭘﺪرش‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرش ﺧﻮاﺳﺖ او را در آﻏﻮش ﺑﮕﯿﺮد‬

‫‪٨٤‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪":‬ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﻣﺮا اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮﻓﺘﻪاﯾﺪ! ﺷﻤﺎ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ!"‬
‫ﭘﺪر ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ زﺑﺎﻧﺶ ﺑﻨﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻗﺪمھﺎی ﻟﺮزان ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮاﭘﺎی وﺟﻮدش ﻏﻢ و اﻧﺪوه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ و طﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻗﻠﺒﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ از دﻧﯿﺎ رﻓﺖ!‬

‫ﻣﻦ ھﯿﭻ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻔﮫﻤﻢ ﭼﻪ طﻮر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻓﺮزﻧﺪی ﺑﺎ ﭘﺪر ﺧﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﻣﮫﺮﺑﺎن و ﻓﺪاﮐﺎر اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ رﻓﺘﺎر ﻧﺎﺷﺎﯾﺴﺘﯽ ﮐﻨﺪ!‬

‫ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ‪ ،‬ﭼﻪ طﻮر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن ﺧﺪا را ﮐﻪ در‬
‫ﺣﯿﺎت و ﻣﺮگ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﮑﺸﻮف ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺒﯿﻨﺪ و ﺑﺘﻮاﻧﺪ دﻋﻮت‬
‫ﻣﺤﺒﺖ آﻣﯿﺰ ﺧﺪا را رد ﮐﻨﺪ و ﺣﯿﺎت ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺧﺪا ﻧﻨﻤﺎﯾﺪ!‬

‫‪٨٥‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ھﻔﺘﻢ‬

‫ﻗﺪرت ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﻣﺴﯿﺢ ﺗﺎ ﻣﻈﻔﺮاﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ‬

‫"ﻗﻮت ھﺮ ﭼﯿﺰ را دارم در ﻣﺴﯿﺢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ"‬

‫)ﻓﯿﻠﯿﭙﯿﺎن ‪(١٣:۴‬‬

‫ﻣﺎ ﻣﺸﺎھﺪه ﻧﻤﻮدهاﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﺮدی ﺣﯿﺎت آﻟﻮده ﺑﻪ ﮔﻨﺎه‪ ،‬رو ﺑﺮﺗﺎﺑﺪ و‬
‫ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺧﺪای ﺗﻌﺎﻟﯽ او را ﺑﻪ درﮔﺎه ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد و‬
‫وارد ﺷﺎھﺮاه ﻧﺠﺎت ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ھﻢﭼﻨﯿﻦ ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﺮدهاﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﻣﺴﯿﺢ ﺷﺨﺺ را ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﺪم ﺑﺰرﮔﯽ در راه ﺗﻮﺑﻪ و اﯾﻤﺎن ﺑﺮدارد‪.‬‬
‫اﯾﻨﮏ ﺑﻪ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﻗﺪم در راه ﻧﺠﺎت ﻣﯽرﺳﯿﻢ و ﻣﯽﺧﻮاھﯿﻢ ﺑﺪاﻧﯿﻢ آﯾﺎ در‬
‫اﯾﻦ ﺟﺎ ﻧﯿﺰ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؟‬

‫‪ -١‬اﺣﺘﯿﺎج اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﻗﺪرﺗﯽ ﺗﺎ آنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻣﯿﻞ دارد‪،‬‬

‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ‬

‫از آن زﻣﺎن ﮐﻪ ﺷﺨﺺ وارد راه ﻧﺠﺎت ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺎﯾﺪ راه را ﺗﺎ آﺧﺮ ﺑﭙﯿﻤﺎﯾﺪ و‬
‫ﻧﺠﺎﺗﯽ ﮐﻪ آﻏﺎز ﮔﺮدﯾﺪه ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺣﺪ ﮐﻤﺎل ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺷﺨﺺ ﺑﺎﯾﺪ آنطﻮر زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا از او اﻧﺘﻈﺎر دارد‪ .‬او ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ھﻢ ﻧﻮﻋﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯿﻞ و رﺿﺎی ﺧﺪا در آن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ در ﺧﻮد اﺧﻼق و ﺻﻔﺎﺗﯽ را ﺑﭙﺮوراﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮشآﯾﻨﺪ ﺧﺪاﺳﺖ‪ .‬ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﻣﺸﺎھﺪه ﻧﻤﻮدهاﯾﻢ‪ ،‬در زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﺴﯿﺢ ﻧﻤﻮﻧﻪی ﮐﺎﻣﻠﯽ از ﻧﺤﻮهی ﺧﺪﻣﺖ و ﺻﻔﺎت اﺧﻼﻗﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا‬

‫‪٨٦‬‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﺎر آن اﺳﺖ را ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ‪ .‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺪﯾﺪ آﻏﺎز‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺨﻮاھﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺗﻤﺎم ﺳﺮﻣﺸﻖھﺎی ﻣﺴﯿﺢ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﺎ‬
‫اﻧﻮاع ﻣﺸﮑﻼت ﻣﯽﮔﺮدد و وﺳﻮﺳﻪ از ھﺮ ﺳﻮ او را اﺣﺎطﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻋﺎدات‬
‫دﯾﺮﯾﻨﻪ ﻗﻮت و ﺷﺪت دارﻧﺪ و ھﻤﯿﺸﻪ ﺷﺨﺺ را ﺑﻪ ﺳﻮی ﺑﺪیھﺎ و‬
‫ﺗﺒﻪﮐﺎریھﺎ ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ ﮐﻪ وی ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺗﺮک آنھﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺨﺼﯽ در‬
‫ﻣﺤﯿﻄﯽ ﭘﺮ از اﺷﮑﺎل زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ھﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ دﭼﺎر ﮔﻨﺎه‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺧﺎﻧﻮادهی او و رﻓﻘﺎی او ﺑﺎ ﻣﺴﺎﻋﯽ او ﺑﺮای ﭘﯿﺶ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﺤﻮهی زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ و ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪ .‬راھﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﭙﯿﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬راه ﺟﺪﯾﺪی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ آن آﺷﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪارد‪ .‬ﻣﮫﻢﺗﺮ از ھﻤﻪ اﯾﻦ آدم‬
‫ﺗﺎ اﻧﺪازهای ﺿﻌﯿﻒ اﺳﺖ و ﺷﺒﺎھﺖ ﺑﻪ ﺑﭽﻪی ﮐﻮﭼﮑﯽ دارد ﮐﻪ ﺗﺎزه‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﺪ طﺮز راه رﻓﺘﻦ را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﺎج‬
‫ﻧﯿﺮو و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﻣﺎﻓﻮق ﻣﺤﯿﻂ ﺧﻮد ﻗﺮار‬
‫دھﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ وﺳﻮﺳﻪھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او رو ﻣﯽآورﻧﺪ ﭘﯿﺮوز‬
‫ﮔﺮدد‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺣﯿﺎت ﭘﺎک و روﺷﻨﯽ در وﺳﻂ ﻣﺸﮑﻼت‬
‫اطﺮاف داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ را ﮐﻪ ﺧﺪا ﻣﯽﺧﻮاھﺪ‬
‫اﻧﺠﺎم دھﺪ‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺮوﯾﯽ را از ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ دﺳﺖ آورد؟ آﯾﺎ ﺟﺎﯾﯽ‬
‫ھﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮای ﮐﺴﺐ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺪان ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ اﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫آنﺟﺎ رو آورد ؟‬

‫‪ -٢‬ﻣﺴﯿﺢ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﯿﺮو‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶھﺎ ھﻤﺎن آﯾﻪای اﺳﺖ ﮐﻪ در اﺑﺘﺪای‬

‫اﯾﻦ ﻓﺼﻞ آﻣﺪه اﺳﺖ‪":‬ﻗﻮت ھﺮ ﭼﯿﺰ را دارم در ﻣﺴﯿﺢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺗﻘﻮﯾﺖ‬
‫ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ" )ﻓﯿﻠﯿﭙﯿﺎن‪ .(١٣:۴‬ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل در ﻣﺴﯿﺢ ﻣﻨﺒﻊ ﻗﺪرﺗﯽ ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮای رﻓﻊ ﺗﻤﺎم اﺣﺘﯿﺎﺟﺎت وی ﮐﻔﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل‬
‫ﻣﺮدی ﺑﻮد ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن را ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮای ﺧﻮد ﺳﺨﺖ و‬

‫‪٨٧‬‬
‫دﺷﻮار دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ‪":‬زﯾﺮا آن ﻧﯿﮑﻮﯾﯽ را ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاھﻢ‪،‬‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺪی را ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاھﻢ‪ ،‬ﻣﯽﮐﻨﻢ")روﻣﯿﺎن‪ .(١٩:٧‬ﺑﻪ ﯾﺎد آورﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺧﻮد را رﺋﯿﺲ ﮔﻨﺎهﮐﺎران ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد) اول ﺗﯿﻤﻮﺗﺄوس‪.(١۵:١‬‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ اﯾﻤﺎن آورد‪ ،‬در ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن از‬
‫ﺷﮫﺮی ﺑﻪ ﺷﮫﺮی ﻣﯽرﻓﺖ و آنھﺎ را ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪ و ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮگ‬
‫ﻣﯽﺳﭙﺮد! روزی ﻓﺮا رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد او ﯾﮑﯽ از ﭘﯿﺮوان ھﻤﺎن ﻣﺴﯿﺢ ﺷﺪ‪ ،‬در‬
‫ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ً ﺑﺎ ﺷﺪت ﺗﻤﺎم ﺑﺎ او ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽورزﯾﺪ وﻟﯽ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻋﺎدات و زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد را ﺗﻐﯿﯿﺮ دھﺪ‪ .‬وی ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﮫﺎی دﻗﺖ‬
‫و ﻣﺮاﻗﺒﺖ را ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮد ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺳﻢ دﯾﻦ ﯾﮫﻮد را ﺑﻪ ﺟﺎ آورد‪ ،‬ﻻزم دﯾﺪ ﮐﻪ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪی ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ھﻢﻧﻮﻋﺎن ﺧﻮد ﻗﺮار دھﺪ‪ .‬دوﺳﺘﺎن دﯾﺮﯾﻦ‬
‫او دﺷﻤﻦ وی ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ھﺮ وﺳﯿﻠﻪ ای ﺑﺎ او ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ طﻮری ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ھﺮﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄﺮ و ﺳﺨﺘﯽ و زﺟﺮ و ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﻮاﺟﻪ ﮔﺮدﯾﺪ! ﺗﺤﺖ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ‬
‫و اﯾﻦ اوﺿﺎع ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﻗﻮت ھﺮ ﭼﯿﺰ را دارم در ﻣﺴﯿﺢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺗﻘﻮﯾﺖ‬
‫ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ" در ﺣﻘﯿﻘﺖ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﺒﺎرت را ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ‪ ،‬در ﮐﻨﺞ‬
‫زﻧﺪان ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد وﻟﯽ ﻣﺴﯿﺢ را ﯾﺎﻓﺘﻪ و دﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﯿﺮوی‬
‫اوﺳﺖ‪ .‬در ﻧﺎﻣﻪی دﯾﮕﺮ او ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻮﺷﺖ‪":‬ﺑﻠﮑﻪ در ھﻤﻪی اﯾﻦ اﻣﻮر از ﺣﺪ‬
‫زﯾﺎده ﻧﺼﺮت ﯾﺎﻓﺘﯿﻢ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی او ﮐﻪ ﻣﺎ را ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﻮد")روﻣﯿﺎن‪ .(٣٧:٨‬و‬
‫ﻣﻨﻈﻮر وی در اﯾﻦ آﯾﻪ ﻣﺴﯿﺢ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﭼﯿﺰھﺎ ﭼﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؟ "ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ‬
‫را از ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﯿﺢ ﺟﺪا ﺳﺎزد؟ آﯾﺎ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﯾﺎ دﻟﺘﻨﮕﯽ ﯾﺎ ﺟﻔﺎ ﯾﺎ ﻗﺤﻂ ﯾﺎ‬
‫ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺧﻄﺮ ﯾﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ؟")روﻣﯿﺎن‪ (٣۵:٨‬و در ﻣﺴﯿﺢ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﺗﺎ‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ھﻤﻪی اﯾﻦ ﭼﯿﺰھﺎ روﺑﻪرو ﺷﻮد‪ .‬آنﭼﻪ را ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺮای ﭘﻮﻟﺲ‬
‫رﺳﻮل اﻧﺠﺎم داد‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮای ھﺮ ﮐﺲ اﻧﺠﺎم دھﺪ‪.‬‬

‫ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ در آﺧﺮﯾﻦ ﺷﺐ ﭘﯿﺶ از ﻣﺼﻠﻮب ﺷﺪن ﺑﺮای ﺷﺎﮔﺮدان‬

‫ﺧﻮد ﻣﺜﻠﯽ ﮔﻔﺖ‪ .‬وی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺗﺎﮐﯽ ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﺧﺖ و ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را‬
‫ﺷﺎﺧﻪھﺎی آن ﺧﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺪا از وی ھﯿﭻﮐﺎری ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﮐﺮد ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ‬
‫ﺷﺎﺧﻪای را اﮔﺮ از ﺗﺎک ﺟﺪا ﮐﻨﯿﻢ ﺑﯽﻣﺼﺮف ﺧﻮاھﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬وﻟﯽ اﮔﺮ در وی‬
‫ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﯿﻮهی ﺑﺴﯿﺎر آورﻧﺪ)اﻧﺠﯿﻞ ﯾﻮﺣﻨﺎ ‪ .(٨-١:١۵‬ﻣﻨﻈﻮری ﮐﻪ‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد؛ ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﯿﺮوی ﺧﻮد را‬

‫‪٨٨‬‬
‫از ﺗﺎک ﮐﺴﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ و از اﯾﻦ رو ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺛﻤﺮ آوردن و ﻣﯿﻮه دادن را ﭘﯿﺪا‬
‫ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ھﻤﺎنطﻮر ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ روز ﺑﻪ روز ﺑﻪ ﭘﯿﺮوان ﺧﻮد ﻧﯿﺮوی‬
‫روﺣﺎﻧﯽ ﻋﻄﺎ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ ﺗﺎ آنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ اﺳﺖ زﯾﺴﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﺻﻔﺎت‬
‫و اﺧﻼق ﺣﺴﻨﻪ را در ﺧﻮد ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ دھﻨﺪ و ﺧﺪا و اﻧﺴﺎن را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ از ﻣﺮدﮔﺎن‪ ،‬ﺑﺮھﺎن ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﮑﺎری از ﻗﻮت ﺧﻮد‬
‫ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺖ و در ﻣﻮﻗﻊ ﺻﻌﻮد ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻓﺮﻣﻮد‪":‬ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻗﺪرت در آﺳﻤﺎن‬
‫و ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ داده ﺷﺪه اﺳﺖ و اﯾﻨﮏ ﻣﻦ ھﺮ روزه ﺗﺎ اﻧﻘﻀﺎی ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ھﻤﺮاه ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ")اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪١٨:٢٨‬و‪ (٢٠‬اﯾﻦ اﺳﺖ وﻋﺪه و ﻋﮫﺪ‬
‫ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ‪ ،‬وی از روح ﺧﻮد ﺑﻪ آنھﺎ ﻋﻄﺎ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ و روح در‬
‫درون ﻗﻠﺐ آنھﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و ﺑﻪ آنھﺎ ﻧﯿﺮو ﻣﯽدھﺪ ﺗﺎ اﺣﺘﯿﺎﺟﺎت آنھﺎ را‬
‫ﺑﺮآورد‪.‬‬

‫ده روز ﺑﻌﺪ از ﺻﻌﻮد ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬اﯾﻦ روح ﺑﺎ ﻧﯿﺮوی ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﺮ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ‬
‫ﻧﺎزل ﺷﺪ‪ .‬ھﻤﯿﻦ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﻓﺼﻮل اول ﮐﺘﺎب اﻋﻤﺎل‬
‫رﺳﻮﻻن را ﺑﺨﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات و ﺗﺤﻮﻻﺗﯽ در آنھﺎ ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ و ﭼﻪ‬
‫ﻧﯿﺮوﯾﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت آنھﺎ را ﺗﻐﯿﯿﺮ داد‪.‬‬
‫ﺗﺎ آن زﻣﺎن ﺷﺎﮔﺮدان ﻓﺎﻗﺪ ﺷﮫﺎﻣﺖ و ﺟﺮأت ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﻄﺮس رﺳﻮل ﺑﻪ ﻗﺪری‬
‫ﺗﺮﺳﯿﺪ ؛ ﮐﻪ در ﺷﺐ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﺳﻪ ﺑﺎر آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﺴﯿﺢ اﻧﮑﺎر‬
‫ﮐﺮد)اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ (۶٩-۵٧:٢۶‬و ﺳﺎﯾﺮ ﺷﺎﮔﺮدان او را ﺗﺮک ﻧﻤﻮده ﻓﺮار‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ)اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ (۵۶ :٢۶‬از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ روح ﻣﺴﯿﺢ ﯾﻌﻨﯽ روحاﻟﻘﺪس ﺑﺮ‬
‫آن ھﺎ ﻓﺮود آﻣﺪ‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﺗﺮس و وﺣﺸﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺷﺠﺎﻋﺖ و‬
‫دﻻوری ﺑﺎ رؤﺳﺎی ﯾﮫﻮد ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮن رؤﺳﺎ ﺑﻪ آنھﺎ دﺳﺘﻮر دادﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺴﯿﺢ ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻮﯾﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ ﮐﻪ از ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﻮدداری‬
‫ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ و اطﺎﻋﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﺪا را ﺑﺮ ﻓﺮﻣﺎن اﻧﺴﺎن ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽدھﻨﺪ)اﻋﻤﺎل‬
‫رﺳﻮﻻن ‪ .(٢٠ -۵:۴‬ﺗﺎ آن ﻟﺤﻈﻪ ﻓﮑﺮ آن ھﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮد ﺑﻮد و ﺑﺮ ﺳﺮ اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﺎ‬
‫ھﻢ ﻧﺰاع ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ! ﺑﻌﺪاً در ﻣﺤﺒﺖ و وﺣﺪت ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎ ھﻢ ﻣﯽزﯾﺴﺘﻨﺪ و در‬
‫آنﭼﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ھﻢ ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ)اﻋﻤﺎل رﺳﻮﻻن‪.(٣۵-٣٢:۴‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ در ﺳﺎﻣﺮه ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮای اﺳﺘﺮاﺣﺖ‬
‫ﺷﺒﺎﻧﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ وﻟﯽ از او درﯾﻎ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬دو ﻧﻔﺮ از ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﭘﯿﺸﻨﮫﺎد‬

‫‪٨٩‬‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ از آﺳﻤﺎن آﺗﺶ ﺑﻄﻠﺒﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ اھﻞ ده ﺑﺒﺎرد)اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪-۵١:٩‬‬
‫‪ (۵۵‬وﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺳﺎﻣﺮه رﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﮋدهی ﻧﺠﺎت را ﺑﻪ آنھﺎ‬
‫ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ)اﻋﻤﺎل رﺳﻮﻻن‪ (٢۵-۵:٨‬زﯾﺮا اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت آنھﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی‬
‫روح ﻣﺴﯿﺢ ﮐﻪ در آن ھﺎ ﺣﻠﻮل ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺤﻮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﯾﺎﻓﺖ و ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی‬
‫ھﻤﯿﻦ روح‪ ،‬ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﺑﺮای ﺧﺪﻣﺖ در آنھﺎ ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ طﻮری ﮐﻪ از‬
‫وﻋﻆ و ﻧﻔﻮذ ﮐﻼم آنھﺎ ھﺰارھﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ اﯾﻤﺎن آوردﻧﺪ‪ .‬ھﻢﭼﻨﯿﻦ ﻗﺪرت‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ و ﻣﺪاوای ﺑﯿﻤﺎران و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﺗﺤﻤﻞ اﻧﻮاع و اﻗﺴﺎم ﺷﮑﻨﺠﻪ‬
‫و ﺳﺨﺘﯽھﺎ‪.‬‬

‫اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﯾﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای آﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﺗﻤﺎم ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در او زﯾﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﺷﺎﺧﻪ در ﺗﺎک‬
‫زﯾﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ اﻓﺮادی ﮐﻪ ﺑﺎ او ھﻢﺑﺴﺘﮕﯽ دارﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺪرت و‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت‪ .‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺮ اﯾﻦﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﺸﮑﻼت ﻓﺎﺋﻖ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺮ اﻧﺠﺎم ﺧﺪﻣﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا و ﺑﺸﺮ‪ .‬ﻗﺪرت و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺮ‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ در دﯾﮕﺮان ﻧﻔﻮذ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺮض ﮐﻨﯿﺪ در ﮐﻒ دﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﯾﮏ ﻣﯿﻠﻪی ﮐﻮﭼﮏ آھﻨﯽ اﺳﺖ و روی‬

‫ﻣﯿﺰی ﮐﻪ ﺟﻠﻮ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ ،‬ده ﯾﺎ دوازده ﻣﯿﺦ ﮐﻮﭼﮏ ﻗﺮار دارد‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻣﯿﻠﻪ را‬
‫آھﺴﺘﻪ ﻓﺮود ﻣﯽآورﯾﺪ ﺑﻪطﻮری ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﺎ ﻣﯿﺦھﺎ ﺗﻤﺎس ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ‬
‫ﻣﯿﻠﻪ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ و ﺟﻠﻮ ﺗﮑﺎن دھﯿﺪ‪ ،‬ﻣﯿﻠﻪی آھﻦ ھﯿﭻﮔﻮﻧﻪ اﺛﺮی در ﻣﯿﺦھﺎ‬
‫ﻧﺪارد وﻟﯽ اﮔﺮ ﻣﯿﻠﻪ را ﺑﺮدارﯾﺪ و ﺑﺎ دﺳﺖ دﯾﮕﺮ آھﻦرﺑﺎی ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﻠﻪ‬
‫ﻗﺮار دھﯿﺪ و ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻣﯿﻠﻪ را ﭘﺎﯾﯿﻦ آورﯾﺪ ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯿﺦھﺎ ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﮫﺎن‬
‫ﺗﻤﺎم ﻣﯿﺦھﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ در ﻣﯽآﯾﺪ و ﺑﻪ طﺮف ﻣﯿﻠﻪی آھﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‬
‫و ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﻣﯿﻠﻪ ﻣﯽﭼﺴﺒﻨﺪ ﺑﻪطﻮری ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﻣﯿﻠﻪ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و در‬
‫ھﻮا ﻧﮕﻪداﺷﺖ و ﺑﺎز ھﻢ ﻣﯿﺦھﺎ ﺑﻪ ﻣﯿﻠﻪ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬واﺿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯿﻠﻪ در اﺛﺮ ﻗﻮهی ﻣﻐﻨﺎطﯿﺴﯽ آھﻦرﺑﺎ ﻧﯿﺮوی ﺟﺪﯾﺪی ﮐﺴﺐ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ وارد زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺷﻮد و در او‬
‫زﯾﺴﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﯾﮏ ﻧﯿﺮوی ﺗﺎزه ﯾﻌﻨﯽ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﺑﺮای دﺳﺘﮕﯿﺮی و ﮐﻤﮏ ﺑﻪ‬
‫دﯾﮕﺮان در او ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﮔﺮدد‪.‬‬

‫‪٩٠‬‬
 ‫‪ -٣‬ﻧﯿﺮوی ﻣﺴﯿﺢ ﭼﻪ ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد؟‬

‫ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻌﻀﯽ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ؛ آنھﺎ ﺣﻮارﯾﻮن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﺸﺎن ﻧﯿﺮوی‬

‫ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ داده ﺷﺪ ﺗﺎ اﻣﻮر ﺑﺴﯿﺎر ﻣﮫﻤﯽ ﮐﻪ در ﭘﯿﺶ رو داﺷﺘﻨﺪ را اﻧﺠﺎم‬
‫دھﻨﺪ‪ .‬آﯾﺎ ھﻤﺎن ﻧﯿﺮو در دﺳﺘﺮس ﻣﻦ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ؟ آﯾﺎ اﻣﺮوز ھﻢ اﯾﻦ ﻧﯿﺮو‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻣﺎن ﺣﻮارﯾﻮن اﺛﺮاﺗﯽ دارد؟ آﯾﺎ ﺻﺤﯿﺢ اﺳﺖ اﮔﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ‬
‫ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﻢ‪ ،‬او در زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ وارد ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ و در ﻣﻦ ﺧﻮاھﺪ زﯾﺴﺖ و‬
‫ﻧﯿﺮوﯾﯽ را ﮐﻪ ﺑﺪان ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪم ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد؟ ﻣﻦ در اﺛﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪھﺎی‬
‫زﯾﺎد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺷﮫﺎدت دھﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻋﻄﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺨﺺ در‬
‫ﭘﺮﺗﻮ آن ﺑﺮ وﺳﻮﺳﻪھﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ و ﻣﺎھﯿﺖ اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت ﺧﻮد را ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫دھﺪ‪ .‬اﺟﺎزه دھﯿﺪ ﭼﻨﺪ ﻣﺜﺎل از زﻧﺪﮔﯽ دﯾﮕﺮان ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوی ﻣﺴﯿﺢ و‬
‫ﻗﺪرت ﺑﯽﻧﮫﺎﯾﺖ او در زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪ -١‬اﯾﻦ ﻧﯿﺮو ﺑﺮ ﻣﺤﯿﻂ ﻓﺎﺋﻖ ﺧﻮاھﺪ آﻣﺪ‬

‫ﺑﺴﯿﺎری در اﺛﺮ وﺿﻊ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﮐﻪ در آن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻘﺺھﺎﯾﯽ در‬
‫زﻧﺪﮔﯽ دارﻧﺪ! ارﺛﯽ ﮐﻪ از واﻟﺪﯾﻦ ﺧﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ در زﻧﺪﮔﯽ آنھﺎ ﻣﻔﯿﺪ ﻧﺒﻮده‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺻﺤﯿﺤﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ و واﻟﺪﯾﻦ آنھﺎ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪ‬
‫ﺧﻮد را ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻨﻨﺪ! از ھﺮ طﺮف ﺑﺎ ﺑﺪی و ﺷﺮارت اﺣﺎطﻪ‬
‫ﺷﺪهاﻧﺪ! از روزﮔﺎر ﮐﻮدﮐﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﮐﻠﻤﺎت و ﻋﺒﺎرات ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ در دھﺎن‬
‫داﺷﺘﻪ و ھﺮ روز را ﺑﺎ ﺟﻨﮓ و ﻧﺰاع ﮔﺬراﻧﯿﺪهاﻧﺪ! ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ دروغ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ‬
‫و ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻧﺎظﺮ ﻧﺎدرﺳﺖ و ﻧﺎﺑﮑﺎری ﺑﺎﺷﻨﺪ! ﺑﺴﯿﺎری از ﺑﺴﺘﮕﺎن ﯾﺎ‬
‫ھﻤﺴﺎﯾﮕﺎن آنھﺎ ﻣﻌﺘﺎد ﺑﻪ اﻧﻮاع ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﺑﻮدهاﻧﺪ! اﺟﺘﻤﺎع آنھﺎ ﭘﺮ از‬
‫ﺑﯽﻋﺪاﻟﺘﯽ و ﻓﺴﺎد ﺑﻮده اﺳﺖ! آﯾﺎ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺮو ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ؟‬

‫‪٩١‬‬
‫ﺳﺎلھﺎ ﭘﯿﺶ در ﺟﻨﮕﻞھﺎی آﻓﺮﯾﻘﺎ ﭘﺴﺮی ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﯿﻂ‬
‫اطﺮاف او ﺳﺨﺖﺗﺮﯾﻦ و ﭘﺴﺖﺗﺮﯾﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﺑﻮد‪ .‬اطﺮاﻓﯿﺎن وی ھﻤﻪ وﺣﺸﯽ و‬
‫ﻏﯿﺮ ﻣﺘﻤﺪن ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽﺟﻨﮕﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽدزدﯾﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻗﺪری‬
‫ﻣﺸﺮوب ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ از ﭘﺎ ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ! دروغ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ و‬
‫آدمﮐﺸﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ! آﯾﺎ ﺑﺮای ﭘﺴﺮی ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ ﯾﺎﻓﺘﻪ‪،‬‬
‫ھﯿﭻ ﺟﺎی اﻣﯿﺪی ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﮫﺘﺮ و ﺑﺮﺗﺮ از ﻣﺮدم اطﺮاف ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ؟ وﻟﯽ‬
‫در آن ﺣﻮاﻟﯽ ﯾﮏ آﻣﻮزﺷﮕﺎه ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﺑﺮای ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺑﻪ‬
‫آنﺟﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﭘﺴﺮک در اﯾﻦ ﺟﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﺮد ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ اﯾﻤﺎن آورد و ﻗﺪرﺗﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﮐﺴﺐ ﮐﺮد! ﺗﺎ آنﺟﺎ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪھﺎی آن آﻣﻮزﺷﮕﺎه اﺟﺎزه ﻣﯽداد‪ ،‬ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ رﻓﺖ و‬
‫داﺧﻞ ﯾﮑﯽ از داﻧﺸﮕﺎهھﺎی ﺑﺰرگ ﺷﺪ‪ .‬در آنﺟﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﻓﺎرقاﻟﺘﺤﺼﯿﻞ ﺷﺪ‬
‫ﺑﻠﮑﻪ آنﻗﺪر ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺧﻮد اداﻣﻪ داد ﺗﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﮐﺴﺐ درﺟﻪی دﮐﺘﺮا‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﺑﻪ آﻓﺮﯾﻘﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺗﺎ داﻧﺶ و ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت روﺣﺎﻧﯽ ﺧﻮد را در‬
‫راه ﺑﮫﺒﻮد ﺳﻄﺢ زﻧﺪﮔﯽ ﻗﻮم ﺧﻮد ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ در ﻣﺤﯿﻂ ﭘﺴﺖ اﻓﺮاد ﺧﻮد ﮐﻪ در آن ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻮﻓﯿﻖ ﯾﺎﺑﺪ؟‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ و ﺗﺮﺑﯿﺖ او در اﯾﻦ ﺗﺤﻮل ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﮐﺮد وﻟﯽ ﻣﮫﻢﺗﺮ از ھﻤﻪ‬
‫ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ وی از ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﮐﺴﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -٢‬اﯾﻦ ﻧﯿﺮو ﺑﺮ وﺳﻮﺳﻪ ﻏﻠﺒﻪ ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد‬

‫از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﮕﺬرﯾﻢ ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ وﺳﻮﺳﻪای ﻣﯽرﺳﯿﻢ ﮐﻪ ھﺮ روز ﺑﺮ ﺳﺮ راه‬
‫ﻣﺎ ﻗﺮار دارد‪ .‬ﯾﮑﯽ وﺳﻮﺳﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ دروغ ﺑﮕﻮﯾﺪ و ﻓﺮﯾﺐ دھﺪ! دﯾﮕﺮی‬
‫ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ھﯿﺠﺎن و ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﻋﺒﺎراﺗﯽ ﺳﺨﺖ و ﺗﻠﺦ ﺑﺮ زﺑﺎن‬
‫ﻣﯽآورد! ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺎھﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ ﺧﻮد را در ﻏﺮور و ﺧﻮدﺑﯿﻨﯽ ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﯽدھﺪ! دﯾﮕﺮی ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ وﻟﺨﺮﺟﯽ اﺳﺖ و ﺑﯿﮫﻮده ﭘﻮل را ﺗﻠﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ! و‬
‫ﯾﮑﯽ ﻋﺎدت ﺑﻪ ﻣﯿﺨﻮارﮔﯽ و ﻋﯿﺎﺷﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ! آﯾﺎ در ﻣﺴﯿﺢ ﻧﯿﺮوﯾﯽ‬
‫ھﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﻣﺪد ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ وﺳﻮﺳﻪھﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﯿﻢ؟‬

‫‪٩٢‬‬
 ‫در ﯾﮑﯽ از ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮاﺣﯽ ﻟﻨﺪن ﭘﺴﺮی ﻗﺪم ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪی وﺟﻮد ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﺳﻦ ‪ ۶‬ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﺎدرش او را ﺑﻪ دﮐﺎن ﻣﯿﻔﺮوﺷﯽ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺑﺮای‬
‫او ﻣﺸﺮوب ﺑﺨﺮد زﯾﺮا ﺳﺨﺖ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻣﺸﺮوبﺧﻮاری ﺑﻮد! در ﺳﻨﯿﻦ‬
‫ﮐﻮدﮐﯽ اﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺑﺎ ﻣﺰهی ﻣﺸﺮوب آﺷﻨﺎ ﺷﺪ! در ﺟﻮاﻧﯽ ﻧﺰد ﯾﮏ ﺷﯿﺮ‬
‫ﻓﺮوش ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮد و ﺷﯿﺮ ﺑﻪ در ﺧﺎﻧﻪھﺎ ﻣﯽﺑﺮد وﻟﯽ از ﺷﯿﺮ ﻣﺸﺘﺮیھﺎ‬
‫ﻣﯽدزدﯾﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ وﺳﯿﻠﻪ ﭘﻮل ﺗﮫﯿﻪ ﻣﯽﮐﺮد! ﺑﻌﺪھﺎ در دﮐﺎﻧﯽ ﮐﺎر ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫آورد و در آن ﺟﺎ ﺑﻪ ﻗﺪری ﻣﺮﺗﮑﺐ دزدی ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ زﻧﺪان اﻓﺘﺎد! ﭘﺲ‬
‫از آن ﺑﻪ ﺷﻐﻞ ﻟﻮﻟﻪﮐﺸﯽ ﭘﺮداﺧﺖ و اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻪ را آﻣﻮﺧﺖ اﻣﺎ ھﻨﮕﺎم‬
‫اﺷﺘﻐﺎل ﺑﻪ ﮐﺎر‪ ،‬آنﭼﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ زﯾﺮ ﻟﺒﺎس ﺧﻮد ﭘﻨﮫﺎن ﺳﺎزد‪،‬‬
‫ﻣﯽدزدﯾﺪ و ھﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآورد‪ ،‬ھﻤﻪ را ﺑﻪ ﺑﮫﺎی ﻣﺸﺮوب از دﺳﺖ‬
‫ﻣﯽداد! ﺗﺎ آن ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎطﺮ اﻋﺘﯿﺎد ﺑﻪ ﻣﺸﺮوب ھﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﯽرﻓﺖ ﭘﺲ از‬
‫ﻣﺪﺗﯽ از ﮐﺎر ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ی ﺧﻮد را ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺟﮫﻨﻤﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﺑﻪ طﻮری ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ھﺎﯾﺶ از او وﺣﺸﺖ داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺻﺪای‬
‫ﭘﺎی او را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪﻧﺪ و ﻣﯽﻓﮫﻤﯿﺪﻧﺪ ﭘﺪرﺷﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻓﻮراً‬
‫ﺧﻮد را ﭘﻨﮫﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ دور از ﭼﺸﻢ او ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ھﻤﺴﺮش در ﻣﻘﺎﺑﻞ او‬
‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽﮐﺮد وﻟﯽ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﮐﺘﮏ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬ﯾﮏ وﻗﺖ در اﺛﺮ ﺷﺪت ﻏﻀﺐ و‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ‪ ،‬زن ﺧﻮد را ﭼﻨﺎن ﮐﺘﮏ زد ﮐﻪ ﭼﯿﺰی ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد او ﺗﻠﻒ ﺷﻮد!‬

‫ﯾﮏ روز زﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪای رﻓﺖ ﮐﻪ او در آن ﺟﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﯿﮕﺴﺎری ﺑﻮد و‬

‫از ﺷﻮھﺮش ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻮل ﺑﺮای ﻣﺨﺎرج ﻏﺬا ﺑﺪھﺪ‪ ،‬رﻓﻘﺎﯾﺶ او را‬
‫ﻣﺴﺨﺮه ﮐﺮدﻧﺪ وﻟﯽ او در ﺣﺎل ﻏﻀﺐ‪ ،‬زن ﺧﻮد را از آنﺟﺎ راﻧﺪ و ﺧﻮدش ھﻢ‬
‫ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ از ﮐﻮﭼﻪ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﯾﮑﯽ از‬
‫دوﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽاش را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ او رﻓﺖ و ﺑﻪ وی ﮔﻔﺖ از اﯾﻦ‬
‫طﺮز زﻧﺪﮔﯽ دﯾﮕﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺗﻐﯿﯿﺮی در ﻧﺤﻮهی زﻧﺪﮔﯽاش‬
‫اﺳﺖ و از دوﺳﺘﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدش را ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫دھﺪ؟ دوﺳﺘﺶ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮی را ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺧﺪا ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫در زﻧﺪﮔﯽ اش اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ و از او درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ زاﻧﻮ زده دﻋﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮد‬
‫ﺑﺮای ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر در زﻧﺪﮔﯽ اش دﻋﺎ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ راز و ﻧﯿﺎز ﻧﻤﻮد و در‬
‫ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ واﻗﻌﯽ در روﺣﯿﻪی او اﯾﺠﺎد ﺷﺪ و از ﺳﺮ ﻧﻮ ﺗﻮﻟﺪ ﯾﺎﻓﺖ! ﺷﺒﯽ‬

‫‪٩٣‬‬
‫او در ﺣﻀﻮر ﺟﻤﻌﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺷﺮح زﻧﺪﮔﯽ ﮔﻨﺎهآﻟﻮدش و ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ‬
‫اﯾﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ را اﻋﺘﺮاف ﮐﺮد‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﺳﺮ ﮐﺎر رﻓﺖ‪ ،‬ھﻤﮑﺎراﻧﺶ ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮای اﺧﯿﺮ او را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﯾﮏ‬

‫ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺸﺮوب آوردﻧﺪ و او را دﻋﻮت ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪن ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻮن از اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎر ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬او را ﻣﺴﺨﺮه ﮐﺮده ﻣﻮرد ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻗﺮار دادﻧﺪ! ﭼﻮن دﯾﺪﻧﺪ‬
‫اﯾﻦ ﮐﺎر ھﻢ اﺛﺮی ﻧﺪارد‪ ،‬از ﺣﺮف زدن ﺑﺎ او ﺧﻮدداری ﮐﺮدﻧﺪ و او را ﺑﻪ ﮐﻠﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در ﭘﺎﯾﺎن ھﻔﺘﻪ ﻣﺰد وی ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪ و از ﮐﺎر اﺧﺮاج‬
‫ﮔﺮدﯾﺪ! اﯾﻦ ﺑﻮد ﻧﺘﯿﺠﻪی ﺳﻌﯽ وی در ﻣﺴﯿﺮ ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪﯾﻦ ھﻔﺘﻪ‬
‫ﮔﺬﺷﺖ و او درﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﮐﺎری ﺑﻪ دﺳﺖ آورد وﻟﯽ ﻣﺮدم ﮐﻪ‬
‫از ﺳﺎﺑﻘﻪ ی زﻧﺪﮔﯽ وی اطﻼع داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ او ﮐﺎری ﻧﻤﯽدادﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ‬
‫ﻣﺄﯾﻮس و دلﺳﺮد ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻠﻤﺎت ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ را ﮐﻪ در اﻧﺠﯿﻞ ﯾﻮﺣﻨﺎ‬
‫‪ ۵:١۵‬ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﺮد؛"ﻣﻦ ﺗﺎک ھﺴﺘﻢ و ﺷﻤﺎ ﺷﺎﺧﻪھﺎ"‪.‬‬

‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻨﮫﺎ ﺷﻐﻠﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد رﻓﺘﮕﺮی ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ در زﻧﺪﮔﯽاش و ﺑﯿﻦ‬
‫اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮادهاش ﯾﮏ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﻧﻮﯾﻨﯽ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از آن ھﯿﭻﮔﺎه‬
‫ﻟﺐ ﺑﻪ ﻣﺸﺮوﺑﺎ ت اﻟﮑﻠﯽ ﻧﺰد و ﺑﺮای ھﻤﯿﺸﻪ از اﺳﺎرت اﻋﺘﯿﺎد ﺑﻪ ﻣﺸﺮوﺑﺎت‬
‫اﻟﮑﻠﯽ رھﺎﯾﯽ ﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫اﻣﺎ او از ﮐﺠﺎ اﯾﻦ ﻧﯿﺮو را ﮐﺴﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ وﺳﻮﺳﻪھﺎی‬

‫دﯾﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ ورزد؟ ﺗﻔﮑﺮ در اﯾﻦ آﯾﻪ‪":‬ﻣﻦ ﺗﺎک ھﺴﺘﻢ و ﺷﻤﺎ ﺷﺎﺧﻪھﺎ"‪،‬‬
‫ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ را ﻣﯽدھﺪ‪ .‬او ﺣﻀﻮر ﻣﺴﯿﺢ را در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎت را ﺑﻪ او ﻣﯽ ﻓﺮﻣﻮد و اﺗﺤﺎد او ﺑﺎ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺗﺤﺎد ﺷﺎﺧﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺗﺎک‪ ،‬ﺑﻪ او ﻧﯿﺮو و اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﯽداد‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﺻﻔﺎت اﺧﻼﻗﯽ را ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺧﻮاھﺪ داد‬

‫از اﯾﻦﺟﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺻﻔﺎت اﺧﻼﻗﯽ ﻣﯽرﺳﯿﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﻪای از آن را ذﮐﺮ‬
‫ﮐﺮدهام‪ .‬ﻧﺠﺎت ﺑﺪون ﺗﮑﺎﻣﻞ و ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎی ﺻﻔﺎت ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه‪ ،‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺧﻼق و ﻋﺎدات ﺑﺪی ﺷﺪ و اﯾﻦ ﻋﺎدات‬

‫‪٩٤‬‬
‫ﺟﺰو ﺻﻔﺎت ﺛﺎﺑﺘﻪی او ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬آﯾﺎ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﺑﻪ او ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ اﯾﻦ ﺻﻔﺎت و اﺧﻼق را ﺗﻐﯿﯿﺮ دھﺪ؟ آﯾﺎ ﻣﺮدم ﻧﺎدرﺳﺖ را ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫درﺳﺖﮐﺎر ﮐﻨﺪ و ﯾﺎ اﺷﺨﺎص ﺑﯽرﺣﻢ را ﻣﺒﺪل ﺑﻪ اﺷﺨﺎص ﻣﮫﺮﺑﺎن ﻧﻤﺎﯾﺪ؟ و‬
‫ﯾﺎ اﻓﺮاد ﻣﻐﺮور را ﺗﻮاﺿﻊ ﺑﺨﺸﺪ و ﻣﯿﺨﻮارﮔﺎن را ﻣﺒﺪل ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﯽ ﭘﺮھﯿﺰﮔﺎر‬
‫ﻧﻤﺎﯾﺪ؟ داﺳﺘﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدی ﮐﻪ در ﺑﺎﻻ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺷﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ‬
‫ﮐﻪ وی ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﯿﺨﻮارهای را ﻣﺒﺪل ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﭘﺮھﯿﺰﮔﺎر ﻧﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬

‫اﺟﺎزه دھﯿﺪ ﻣﺜﺎل دﯾﮕﺮی ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻢ؛‬

‫در ﺳﺎلھﺎی اﺧﯿﺮ ھﺰاران ﻧﻔﺮ از ﺑﯿﻦ ﭘﺴﺖﺗﺮﯾﻦ طﺒﻘﺎت ھﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ اﯾﻤﺎن آوردهاﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﯾﮏ اﺳﻘﻒ راﺟﻊﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻧﮫﻀﺖ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﻧﻤﻮد و ﺑﻪطﻮر ﺧﺎص ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪاﻧﺪ آﯾﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺬھﺐ از‬
‫ھﻨﺪوﺋﯿﺰم ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﻧﺤﻮهی زﻧﺪﮔﯽ و ﺻﻔﺎت اﺧﻼﻗﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻮازات ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ اﺳ ﺖ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؟ در ﯾﮑﯽ از ﻧﻮاﺣﯽ ﻣﻮرد ﺗﺤﻘﯿﻖ‪ ،‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬
‫ﯾﮑﯽ از رؤﺳﺎی دزدان ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از ﭘﯿﺮوان ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ اﯾﻤﺎن آورد‪،‬‬
‫ﭼﻨﺪﯾﻦ ھﺰار ﻧﻔﺮ از طﺒﻘﺎت ﭘﺴﺖ ھﻨﺪی ﻧﯿﺰ اﯾﻤﺎن آوردﻧﺪ‪ .‬در ﺣﻮاﻟﯽ دھﯽ‬
‫در ھﻤﯿﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ‪ ،‬اﺳﻘﻒ ﻣﺰﺑﻮر ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ھﻨﺪی رو ﺑﻪ رو ﺷﺪ ﮐﻪ در ﻣﺰرﻋﻪ‬
‫ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬از او ﭘﺮﺳﯿﺪ‪":‬آﯾﺎ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن روﺳﺘﺎی ﺧﻮد را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯿﺪ‪،‬‬
‫راﺟﻊﺑﻪ آنھﺎ ﭼﻪ ﻋﻘﯿﺪه دارﯾﺪ؟" ﻣﺮد ﭘﺎﺳﺦ داد‪":‬ﺑﻠﯽ‪ ،‬ھﻤﻪی آنھﺎ را‬
‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬آنھﺎ ﺑﮫﺘﺮﯾﻦ ﻣﺮدم ﻣﺎ ھﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در روﺳﺘﺎی ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ھﻨﺪوھﺎ و‬
‫ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ وﻟﯽ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺑﮫﺘﺮ از ھﻨﺪوھﺎ‬
‫ھﺴﺘﻨﺪ!" اﺳﻘﻒ دوﺑﺎره از او ﭘﺮﺳﯿﺪ‪":‬آﯾﺎ ﻗﺒﻮل ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ‪ ،‬آنھﺎ را ﻣﺮدﻣﺎن‬
‫ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ؟ ﻣﺮد ھﻨﺪو ﭘﺎﺳﺦ داد‪":‬اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬زﯾﺮا ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ھﻤﻪ راھﺰن و آدمﮐﺶ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺎ از آنھﺎ ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪﯾﻢ!‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از آن ھﺎ ھﻤﯿﺸﻪ ﻣﺴﺖ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ اﺻﻼ ً ﻣﺸﺮوب ﻧﻤﯽﺧﻮرﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻔﺎوت زﯾﺎدی ﺑﯿﻦ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ اﯾﻤﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و اﮐﻨﻮن ﮐﻪ‬
‫ﻣﺴﯿﺤﯽ ھﺴﺘﻨﺪ وﺟﻮد دارد‪ ".‬اﺳﻘﻒ ﺑﺎز ﭘﺮﺳﯿﺪ‪":‬ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﺪ اﺷﺨﺎص‬
‫ﺑﺪ ﻣﺒﺪل ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﺎن ﺧﻮﺑﯽ ﺷﺪهاﻧﺪ ﻣﺜﻼ ً ﻣﺸﺮوبﺧﻮاران ﻣﺒﺪل ﺑﻪ ﻣﺮدم‬
‫ﭘﺮھﯿﺰﮐﺎر و راھﺰنھﺎ ﻣﺒﺪل ﺑﻪ ھﻤﺴﺎﯾﮕﺎن درﺳﺖﮐﺎر ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬آﯾﺎ اﯾﻦ‬

‫‪٩٥‬‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻓﻘﻂ در اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪه ﮐﻪ دﯾﻦ ﻣﺴﯿﺢ را ﻗﺒﻮل ﮐﺮدهاﻧﺪ؟‬
‫آﯾﺎ در ﻣﺬھﺐ ھﻨﺪو ﮐﺴﯽ اﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده اﺳﺖ؟" ﻣﺮد ھﻨﺪو ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد‪":‬ھﺮﮔﺰ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﺴﯿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﯾﻦطﻮر اﻧﺴﺎن را ﻋﻮض‬
‫ﮐﻨﺪ!"‪.‬‬

‫اﯾﻦ ﺑﻮد ﺷﮫﺎدت ﯾﮏ ھﻨﺪو در ﻣﻮرد ﻗﺪرت ﻣﺴﯿﺢ در ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺻﻔﺎت اﺧﻼﻗﯽ‬
‫ﻣﺮدم‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﻌﺠﺒﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ در ﻋﺮض ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻣﺴﯿﺢ را‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻨﺠﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪ -۴‬ﺑﺮای اﻧﺠﺎم ﺧﺪﻣﺖ‪ ،‬ﻧﯿﺮو ﺧﻮاھﺪ ﺑﺨﺸﯿﺪ‬

‫ﻣﺎ ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﺮدهاﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﺠﺎت ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺨﺺ را ﻣﻠﺰم ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ھﻢﻧﻮع‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﭼﻪ طﻮر ﭘﯿﺮوان ﻣﺴﯿﺢ در زﻣﺎن ﺧﻮد ﻧﯿﺮوی ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺴﺐ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫آﯾﺎ اﯾﻦ ﻧﯿﺮو ھﻨﻮز ھﻢ در دﺳﺘﺮس ﻣﺎﺳﺖ ﯾﺎ ﻣﻨﺒﻊ آن ﺗﻤﺎم ﺷﺪه؟ ھﻤﯿﻦﻗﺪر‬
‫ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﻧﻈﺮی ﺑﻪ دﻧﯿﺎی اطﺮافﻣﺎن ﺑﯿﻨﺪازﯾﻢ ﺗﺎ ھﺰاران ﻧﻤﻮﻧﻪ از ﻣﺮدان و‬
‫زﻧﺎﻧﯽ را ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد را در راه ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬وﻗﻒ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﺗﺎ ظﻠﻤﺖ و‬
‫ﺟﮫﺎﻟﺖ و ﻣﻮ ھﻮم ﭘﺮﺳﺘﯽ را از ﻣﯿﺎن ﺑﺮدارﻧﺪ و ﻋﻠﯿﻪ ﺑﯿﻤﺎری و ﺷﺮارت‬
‫ﻣﯽ ﺟﻨﮕﻨﺪ و ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻌﺮﻓﺖ اﻟﮫﯽ و ﺑﻪ ﺳﻮی ﺣﯿﺎت ﺟﺎوداﻧﯽ‬
‫رھﺒﺮی ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ‪.‬‬

‫در ﯾﮑﯽ از ﺟﺰاﯾﺮ اﻗﯿﺎﻧﻮس آرام ﺟﺰﯾﺮهای ھﺴﺖ ﮐﻪ از روزﮔﺎران ﻗﺪﯾﻢ آن‬
‫را ﺟﺎﯾﮕﺎه دور اﻓﺘﺎده ﺑﺮای اﺷﺨﺎص ﺟﺬاﻣﯽ ﻗﺮار دادهاﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ھﻔﺘﺎد ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در آنﺟﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﻮدﻧﺪ وﺣﺸﯽ و ﺑﺪون‬
‫ﻗﺎﻧﻮن و ﻧﻈﺎم و ﺑﺪون ھﯿﭻ اﻣﯿﺪی ﺑﻪ ﻧﺠﺎت از ﺑﯿﻤﺎری ﻧﻔﺮتآور ﺧﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻋﻤﺮی در ﺑﻄﺎﻟﺖ و وﺣﺸﯿﮕﺮی و ﮔﻨﺎه زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ژوزف داﻣﯿﺎن ﮐﻪ‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﮐﺎﺗﻮﻟﯿﮏ ﺑﻮد ﭼﻮن از ﺷﺮح ﺣﺎل آنھﺎ اطﻼع ﯾﺎﻓﺖ ﺑﻪ ﺳﻮی آنھﺎ‬
‫رﻓﺖ ﺗﺎ در ﺑﯿﻦ آنھﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬وی ﺑﻪ ﺟﺬاﻣﯽھﺎ ﯾﺎد داد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺎر‬
‫ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺤﺼﻮل ﺑﻪ دﺳﺖ آورﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ آن ھﺎ ﯾﺎد داد ﺗﺎ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﻣﻘﺮراﺗﯽ وﺿﻊ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ آراﻣﯽ و اﻣﻨﯿﺖ را در ﺟﺎﻣﻌﻪی آنھﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﺳﺎزد‪ .‬وی ﺑﭽﻪھﺎی آن‬

‫‪٩٦‬‬
‫را دور ﺧﻮد ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﻪ آنھﺎ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻣﯽداد‪ .‬ﺑﺎ دﺳﺖھﺎی ﺧﻮد‬
‫زﺧﻢھﺎی آنھﺎ را ﺷﺴﺖ و ﺷﻮ ﻣﯽداد و ﺑﻪ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﮐﻪ در ﺷﺮف ﻣﺮگ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺴﻠﯽ ﻣﯽداد و ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﺮای ﻣﺮدﮔﺎن ﻗﺒﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ! ﺑﻪ آنھﺎ‬
‫راﺟﻊﺑﻪ ﺧﺪا و رھﺎﯾﯽ از ﮔﻨﺎه ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻣﯽداد‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺲ از ﯾﺎزده ﺳﺎل‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ و ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮدش ھﻢ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﺟﺬام ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪ اﻣﺎ‬
‫دﺳﺖ از ﮐﻮﺷﺶ و ﮐﻤﮏ ﺑﺮﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ آن ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ‪ ۴‬ﺳﺎل‪ ،‬زﻣﺎن ﻣﺮگ او‬
‫ﻓﺮا رﺳﯿﺪ‪ .‬وی در زﻣﺎن ﻣﺮگ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ‪":‬اﮔﺮ ﻣﺪاوای ﻣﻦ از اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎری ﺑﺎ‬
‫ﺗﺮک ﮐﺮدن اﯾﻦ ﻣﺮدم اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ھﻢ ﻧﺨﻮاھﻢ رﻓﺖ"‪ .‬آری ﯾﮏ‬
‫اﻧﺴﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺪﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ھﻢﻧﻮﻋﺎن ﺧﻮد ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ و در راه آنھﺎ‬
‫ﻓﺪاﮐﺎری ﻧﻤﺎﯾﺪ! اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از او ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ روح ﻣﺤﺮک و اﯾﻦ ﻧﯿﺮو و‬
‫ﺧﺪﻣﺖ را از ﮐﺠﺎ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﻮده‪ ،‬وی ﺑﺎ ﻋﺒﺎرت ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ﻣﯽداد‪":‬ﻣﻦ ھﺮ ﮐﺎری را در ﻣﺴﯿﺢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﯿﺮو ﻣﯽدھﺪ اﻧﺠﺎم‬
‫ﻣﯽدھﻢ"‪.‬‬

‫‪ -۵‬ﺑﺮ ﻣﺮگ ظﻔﺮ ﺧﻮاھﺪ ﯾﺎﻓﺖ‬

‫ﻗﺪرت ﻣﺴﯿﺢ ﺷﺨﺺ را ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮاھﺪ ﺑﺨﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻣﺮگ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻧﺴﺎن ﭼﻪﻗﺪر از ﻣﺮگ ﻣﯽﺗﺮﺳﺪ! ﭼﻪﻗﺪر اﺑﺎ دارد ﮐﻪ ﻋﺰﯾﺰان ﺧﻮد را ﺗﺮک‬
‫ﮐﻨﺪ و وارد ﻣﺮﺣﻠﻪای ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ھﯿﭻوﺟﻪ از آن اطﻼﻋﯽ ﻧﺪارد‪ .‬اﻧﺴﺎن‬
‫ﺣﺘﯽ از ﻓﮑﺮ داوری ﺧﺪا در ﺣﯿﺎت آﯾﻨﺪه ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﯽﻟﺮزد‪ .‬آﯾﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‬
‫اﻧﺴﺎن ﺑﺮ اﯾﻦ ﺗﺮسھﺎ ظﻔﺮ ﯾﺎﺑﺪ و ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻣﺮگ و آنﭼﻪ ﻣﺎورای‬
‫ﻣﺮگ ھﺴﺖ رو ﺑﻪ رو ﺷﻮد؟ ﺑﻠﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺮط اﯾﻦﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ آن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ از ﻗﺒﺮ؛ ﺑﺮ ﻣﺮگ ﭘﯿﺮوز ﺷﺪ‪ ،‬اﺗﺤﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ! اﯾﻦ ﺑﻮد‬
‫وﻋﺪهای ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ ﭘﯿﺮوان ﺧﻮد داد‪.‬‬

‫در ﺳﺎل ‪ ١٩٢٣‬در ژاﭘﻦ زﻟﺰﻟﻪای ﺑﺰرگ رخ داد‪ .‬در آن زﻣﺎن ﺑﺎﻧﻮی ﻣﺒﺸﺮ‬
‫ﻣﺴﯿﺤﯽ ﮐﻪ از ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬روز ﻗﺒﻞ از وﻗﻮع اﯾﻦ ﺣﺎدﺛﻪی‬
‫ﻋﻈﯿﻢ‪ ،‬ﻣﺪرﺳﻪی ﺷﺒﺎﻧﻪ روزی ﺧﻮد را داﯾﺮ ﮐﺮد‪ .‬دﺧﺘﺮھﺎ ﺑﺮای اﺟﺮای‬

‫‪٩٧‬‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ ﺳﺎل ﺟﺪﯾﺪ در ﻣﺪرﺳﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎه زﻟﺰﻟﻪ آﻣﺪ و ﺑﻨﺎی‬
‫ﻣﺪرﺳﻪ در ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﺮو رﯾﺨﺖ! در اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﺎﻧﻮی ﻣﺒﺸﺮ را در وﺳﻂ آوار‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت دھﺪ‪ .‬دو دﺧﺘﺮ ﮐﻪ از آنﺟﺎ‬
‫ﻣﯽﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎھ ﺪ اوﺿﺎع ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﺲ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ او را ﻧﺠﺎت دھﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در ھﻤﯿﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻨﺎی وﯾﺮان ﺷﺪه آﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻧﻮی ﻣﺒﺸﺮ در‬
‫ﻣﯿﺎن ﺷﻌﻠﻪھﺎی آﺗﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ دﺧﺘﺮان ﮔﻔﺖ‪":‬ﻓﮑﺮ‬
‫ﻣﺮا ﻧﮑﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺧﻮدﺗﺎن را ﺑﻪ ﺟﺎی اﻣﻨﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﺪ و از طﺮف ﻣﻦ از ھﻤﻪی‬
‫دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﯿﺪ"‪ .‬و ﺑﻌﺪ از آن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺮاﯾﯿﺪن ﺳﺮود ﮐﺮد!‬

‫ﺻﺪای ﺳﺮاﯾﯿﺪن او ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﻋﺘﻤﺎد و اطﻤﯿﻨﺎن او ﺑﻪ ﺧﺪا از ﻣﯿﺎن ﮔﺮد و‬

‫ﺧﺎک و اﻋﻤﺎق وﯾﺮاﻧﻪھﺎ آن ﻗﺪر ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ ﺗﺎ آﺗﺶ و دود آن ﺻﺪا را ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﮐﺮد! ﺑﺎ اﯾﻦﮐﻪ ﺑﺎﻧﻮی ﻣﺒﺸﺮ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻟﺤﻈﺎت ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻋﻤﺮش ﻓﺮا‬
‫رﺳﯿﺪه اﺳﺖ وی ﺑﺎز ھﻢ آراﻣﺸﯽ ﻗﻠﺒﯽ داﺷﺖ زﯾﺮا اﺗﺤﺎد او ﺑﺎ ﻣﺴﯿﺢ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺗﺤﺎد ﺷﺎﺧﻪ ﺑﺎ ﺗﺎک‪ ،‬ﺑﻪ وی ﻧﯿﺮو ﻣﯽﺑﺨﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻣﺮگ ظﻔﺮ ﯾﺎﺑﺪ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﺮود ﻣﺘﺮﻧﻢ ﺑﻮد آن را درﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫ﭼﻪ ﻧﯿﺮوی ﻋﻈﯿﻤﯽ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻧﯿﺮو ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ ﭘﯿﺮوان ﺧﻮد ﻋﻄﺎ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ! ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺤﯿﻂ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ‬
‫وﺳﻮﺳﻪی ﮔﻨﺎه ﻏﻠﺒﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ و ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت ﺧﻮد را ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫دھﻨﺪ‪ .‬ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا و اﻧﺴﺎن را ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺮگ ظﻔﺮ‬
‫ﯾﺎﺑﻨﺪ! ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﻓﺮﻣﻮد‪ ":‬ﺗﻤﺎم ﻗﺪرت در آﺳﻤﺎن و در زﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ داده‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ")اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪ .(١٨:٢٨‬و ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪":‬ﻗﻮّت ھﺮ‬
‫ﭼﯿﺰ را دارم در ﻣﺴﯿﺢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ")ﻓﯿﻠﯿﭙﯿﺎن ‪.(١٣:۴‬‬

‫ﺑﻪ ھﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻧﯿﺮو ﻋﻄﺎ ﻣﯽﺷﻮد و‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺑﻪ طﻮر ﻗﻄﻊ‪ ،‬ﻧﺠﺎت دھﻨﺪهی‬
‫ﺑﺸﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٩٨‬‬
 ‫ﻓﺼﻞ ھﺸﺘﻢ‬

‫دﻋﻮت ﻓﯿﺾآﻣﯿﺰ ﻣﺴﯿﺢ‬

‫"ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ای ﺗﻤﺎم زﺣﻤﺖﮐﺸﺎن و ﮔﺮاﻧﺒﺎران و ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را آراﻣﯽ‬

‫ﺧﻮاھﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪ‪ .‬ﯾﻮغ ﻣﺮا ﺑﺮ ﺧﻮد ﮔﯿﺮﯾﺪ و از ﻣﻦ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﯾﺎﺑﯿﺪ زﯾﺮا ﮐﻪ ﺣﻠﯿﻢ و‬
‫اﻓﺘﺎده دل ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ و در ﻧﻔﻮس ﺧﻮد آراﻣﯽ ﺧﻮاھﯿﺪ ﯾﺎﻓﺖ؛ زﯾﺮا ﯾﻮغ ﻣﻦ‬
‫ﺧﻔﯿﻒ اﺳﺖ و ﺑﺎر ﻣﻦ ﺳﺒﮏ")اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ ‪.(٣٠ -٢٨:١١‬‬

‫در ﻓﺼﻞھﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻔﮫﻮ م و ﻣﻌﻨﺎی ﮔﻨﺎه را درﯾﺎﻓﺘﯿﻢ و ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدﯾﻢ‬

‫ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﻓﻘﺪان ھﻤﺎھﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺧﺪا و ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ارادهی‬
‫ﻣﻘﺪس او‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﮫﻠﮏ ﮔﻨﺎه را ﺗﻮﺿﯿﺢ داده و ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ را ﺗﺒﺎه ﻣﯽ ﺳﺎزد و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﯿﻦ اﻧﺴﺎن و ﺧﺪا ﺟﺪاﯾﯽ ﻣﯽاﻧﺪازد و ﭼﻪ‬
‫ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﻀﺮی در زﻧﺪﮔﯽ دﯾﮕﺮان دارد‪ .‬ﻣﺎ داﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﺠﺎت ﻋﺒﺎرت از ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ آوردن ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ اﺳﺖ و آن را ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﺗﻮﺑﻪ از ﮔﻨﺎه و ﺗﺴﻠﯿﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺪا ﻣﯽﺗﻮان ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﺮد و ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی اﻋﻤﺎل ﻣﺤﺒﺖ و ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ‬
‫دادن اﺧﻼق و ﺻﻔﺎت ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ طﺮف ﮐﻤﺎل ﺑﺮد‪ .‬ﻣﺸﺎھﺪه‬
‫ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﻧﺠﺎت دھﻨﺪهی ﻣﺎ از ﮔﻨﺎه اﺳﺖ زﯾﺮا در ھﺮ ﯾﮏ از‬
‫اﯾﻦ ﻗﺪمھﺎ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﻧﺠﺎت ﺑﺮ ﻣﯽدارﯾﻢ‪ ،‬وی ﮐﻤﮏھﺎی‬
‫ﮔﺮانﺑﮫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ او ﻣﻨﺠﯽ ﻣﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ زﯾﺮا ﺑﺎ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮد‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﮔﻨﺎهآﻟﻮد ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮدﻣﺎن ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ و ﻣﺎ را‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮی ﮐﻤﺎل‪ ،‬رھﺒﺮی ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺤﻮ ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﯾﻦ ﻣﺤﺮک را در ﻣﺎ ﭘﺪﯾﺪ‬
‫ﻣﯽآورد ﺗﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﺗﻮﺑﻪی واﻗﻌﯽ‪ ،‬از ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد روﮔﺮداﻧﯿﻢ‪ .‬ﻣﺸﺎھﺪه‬
‫ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ وی ﻣﻨﺠﯽ ﻣﺎﺳﺖ زﯾﺮا او در زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﻣﺤﺒﺖ ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﯿﺰ‬
‫ﺧﺪا را ﺑﺮای اﺷﺨﺎص ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﻣﺠﺴﻢ ﮐﺮد و در ﻣﺎ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﺤﺮک را‬
‫ﭘﺪﯾﺪ آورد ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻤﺎن و ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪا رو آورﯾﻢ‪ .‬ﻣﺸﺎھﺪه‬

‫‪٩٩‬‬
‫ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﻨﺠﯽ ﻣﺎﺳﺖ زﯾﺮا وی ﻧﯿﺮوﯾﯽ را ﮐﻪ ﺑﺪان ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪﯾﻢ ﻋﻄﺎ‬
‫ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪی در ﭘﯿﺶ ﮔﯿﺮﯾﻢ‪ .‬او ﺑﻪ ﻣﺎ ﻗﺪرت ﻣﯽدھﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ‬
‫وﺳﻮﺳﻪ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻗﺪرت ﻣﯽدھﺪ ﺗﺎ ﺻﻔﺎت اﺧﻼﻗﯽ ﺧﻮد را ﺗﻐﯿﯿﺮ دھﯿﻢ و‬
‫ﻗﺪرت ﻣﯽدھﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪا و اﻧﺴﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫آﺧﺮﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﺑﺮای آنھﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ھﻨﻮز ﻧﺠﺎت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﯿﺎوردهاﻧﺪ‪.‬‬

‫اﯾﻦ ﺧﻮد دﻋﻮﺗﯽ اﺳﺖ از ﭼﻨﯿﻦ اﺷﺨﺎص ﺗﺎ ﺣﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪی را ﮐﻪ ﺧﺪا ﻣﺠﺎﻧﺎً‬
‫ﻋﻄﺎ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ و ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﻧﺠﺎت دھﻨﺪه را ﮐﻪ ﺑﻪ او اﺣﺘﯿﺎج‬
‫دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺎﺑﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ دﻋﻮت از طﺮف ﺧﻮد ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽآﯾﺪ زﯾﺮا ﻓﺮﻣﻮده‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ‪":‬ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ای ﺗﻤﺎم زﺣﻤﺖﮐﺸﺎن و ﮔﺮاﻧﺒﺎران و ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را‬
‫آراﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪ‪ .‬ﯾﻮغ ﻣﺮا ﺑﺮ ﺧﻮد ﮔﯿﺮﯾﺪ و از ﻣﻦ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﯾﺎﺑﯿﺪ زﯾﺮا ﮐﻪ‬
‫ﺣﻠﯿﻢ و اﻓﺘﺎدهدل ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ و در ﻧﻔﻮس ﺧﻮد آراﻣﯽ ﺧﻮاھﯿﺪ ﯾﺎﻓﺖ؛ زﯾﺮا ﯾﻮغ‬
‫ﻣﻦ ﺧﻔﯿﻒ اﺳﺖ و ﺑﺎر ﻣﻦ ﺳﺒﮏ")اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ‪ ٢٨:١١‬و ‪.(٣٠‬‬

‫‪ -١‬دﻋﻮت ﺑﺮای ﮐﯿﺴﺖ؟‬

‫وﻗﺘﯽ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ اﯾﻦ ﻋﺒﺎرت را ﺑﺮ زﺑﺎن آورد‪ ،‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻋﺪهی‬

‫ﺑﺴﯿﺎری ﮔﺮد او اﺟﺘﻤﺎع ﻧﻤﻮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺮد و زن از ھﺮ طﺒﻘﻪ و در ھﺮ ﻣﻘﺎم‪،‬‬
‫آنﺟﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬از ﻗﺒﯿﻞ؛ ﻣﺎھﯽﮔﯿﺮ‪ ،‬زارع‪ ،‬ﮐﺎرﮔﺮ‪ ،‬ﺑﯿﻮهزن‪ ،‬ﻏﻼم و ﻧﻮﮐﺮ‪،‬‬
‫اﺷﺨﺎص ﻓﻘﯿﺮ و ﻣﺤﺘﺎج و ﻣﻘﺮوض ﮐﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﺎر ﻣﺎﻟﯿﺎتھﺎی ﮔﺰاف آن‬
‫روزﮔﺎر ﺑﺮ دوش آنھﺎ ﻓﺸﺎر آورده ﺑﻮد‪ .‬اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ رﻧﺞ و زﺣﻤﺖ‬
‫روزاﻧﻪ آن ھﺎ را ﻓﺮﺳﻮده و ﻧﺎﺗﻮان ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﺷﺨﺎص ﺑﯿﻤﺎر و ﮐﻮر و ﺟﺬاﻣﯽ‬
‫ھﻢ آن ﺟﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ و اﺷﺨﺎﺻﯽ ﮐﻪ در ﮔﺮداب ﮔﻨﺎه ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺷﺨﺎص ﺟﺒﺎر‪ ،‬ﻏﺎﺻﺐ‪ ،‬رﯾﺎﮐﺎر و ﻓﺎﺣﺸﻪھﺎ ھﻢ آنﺟﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‬
‫ﺑﺎ ﻓﯿﺾ ﺑﯽاﻧﺘﮫﺎی ﺧﻮد ﻓﺮﻣﻮد‪":‬ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ای ﺗﻤﺎم زﺣﻤﺖﮐﺸﺎن و‬
‫ﮔﺮاﻧﺒﺎران" وﻟﯽ اﯾﻦ دﻋﻮت ﻓﻘﻂ ﺑﺮای آن دﺳﺘﻪ از ﻣﺮدم و آن ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﻠﮑﻪ دﻋﻮﺗﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای درﻣﺎﻧﺪﮔﺎن و ﮔﺮاﻧﺒﺎران ﺗﻤﺎم ﻗﺮون و اﻋﺼﺎر‪ .‬اﯾﻦ‬

‫‪١٠٠‬‬
‫دﻋﻮت ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﺑﺮای آن زﻣﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮای اﻣﺮوز ھﻢ ھﺴﺖ‪ .‬اﯾﻦ دﻋﻮت‬
‫ﺑﺮای آﻧﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﻘﺮ و اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ و زﺣﻤﺎت و‬
‫ﮐﻮﺷﺶ ھﺎی روزاﻧﻪ‪ ،‬اﺣﺘﯿﺎﺟﺎت اوﻟﯿﻪ و ﺿﺮوری آنھﺎ را ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ دﻋﻮت ﺑﺮای ﺑﯿﮑﺎران ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ھﺮ دری ﺑﺮای آنھﺎ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ دﻋﻮت ﺑﺮای ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺿﻌﯿﻒ و ﻋﻠﯿﻞ و‬
‫ﻣﻔﻠﻮج ھﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻮادهی ﺧﻮد ﺷﺎدی و‬
‫ﺧﺸﻨﻮدی ﻧﺪارﻧﺪ و ﺑﺮای آنھﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﺤﻘﺮ و ﭘﺴﺖ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﻣﺮدم ﻏﻢ زده و ﺗﻨﮫﺎ‪ ،‬ﺑﺮای اﺷﺨﺎص ﻧﺎاﻣﯿﺪ و ﭘﺮﯾﺸﺎن‬
‫و دﻟﺴﺮد و اﻓﺴﺮده ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ زﻧﺠﯿﺮ ﻋﺎدات‬
‫ﻧﮑﻮھﯿﺪه ﺑﺮﮔﺮدن آنھﺎ ﻣﺤﮑﻢ ﺷﺪه و ﺑﺮای ﻣﺸﺮوبﺧﻮاران و ﻣﻌﺘﺎدﯾﻦ و‬
‫ﻗﻤﺎرﺑﺎزان و ﺷﮫﻮتطﻠﺒﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً اﯾﻦ دﻋﻮت ﺑﺮای آنھﺎﯾﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎر ﮔﻨﺎه و ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮ دوش آنھﺎ ﻓﺸﺎر ﻣﯽآورد و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ھﺮ روز‬
‫ﻧﺘﺎﯾﺞ وﺧﯿﻢ ﭘﯿﺮوی از راهھﺎی ﺑﺪ و ﺷﺮارتآﻣﯿﺰ را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮای ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ آﯾﻨﺪه‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ ﻣﯽﻧﮕﺮﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ دﻋﻮت‬
‫ﻣﺨﺼﻮص آنھﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی روزه و ﺑﻪ ﺟﺎ‬
‫آوردن آداب ﻣﺬھﺒﯽ و زﯾﺎرت‪ ،‬از ﻋﺬاب ﺳﺨﺖ ﻧﺎراﺣﺘﯽ رھﺎﯾﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﺎز‬
‫ﺧﻮد را ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ ﺳﻨﮕﯿﻦ دﯾﺪهاﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ دﻋﻮت ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺮای‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ رﻧﺞھﺎی اﯾﺸﺎن زﯾﺎده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎر آنھﺎ ﺳﻨﮕﯿﻦ اﺳﺖ و‬
‫ﻗﻠﺐ آنھﺎ ﻣﻀﻄﺮب و ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫"ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ای ﺗﻤﺎم زﺣﻤﺖﮐﺸﺎن و ﮔﺮاﻧﺒﺎران"‬

‫‪ -٣‬دﻋﻮت ﺑﺮای ﭼﻪ؟‬

‫اﯾﻦ دﻋﻮت ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽآﯾﺪ؟ در ھﺮ دﻋﻮﺗﯽ ﻣﻨﻈﻮری اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺎھﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐ ﻪ ﻏﺬا ﺻﺮف ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﮔﺎھﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﯾﮏ دوﺳﺖ ﺑﯿﺮون ﺑﺮوﯾﻢ‪ ،‬ﮔﺎھﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎی ﯾﮏ ﻓﯿﻠﻢ ﯾﺎ‬

‫‪١٠١‬‬
‫ﺑﺎزی ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﻢ‪ ،‬ﮔﺎھﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﮫﻤﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﻋﺮوﺳﯽ‬
‫ﺑﺮوﯾﻢ و ﮔﺎھﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﻠﺴﻪی دﯾﻨﯽ ﺑﺮوﯾﻢ‪.‬‬

‫اﮐﻨﻮن ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ دﻋﻮت ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺑﺮای ﭼﯿﺴﺖ‪ .‬اﯾﻦ دﻋﻮت ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻪ‬
‫ﻗﺴﻤﺖ اﺳﺖ؛‬

‫‪" -١‬ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ"‬

‫ﻗﺴﻤﺖ اول اﯾﻦ دﻋﻮت آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺮوﯾﻢ‪.‬‬

‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی او آﯾﻨﺪ‪ .‬ﺑﺴﯿﺎری ﺑﺎ ﺑﺎر‬
‫ﮔﺮان ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﺎ ﻣﯽآﯾﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ اﯾﺸﺎن اھﻤﯿﺘﯽ ﻧﻤﯽدھﯿﻢ! ﮔﺎھﯽ‬
‫ﻣﺸﺎھﺪه ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﻣﺮدم ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﺰد ﻣﺎ ﻣﯽآﯾﻨﺪ و طﻠﺐ ﭼﯿﺰی ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬
‫وﻟﯽ از ﺗﻘﺎﺿﺎی اﯾﺸﺎن ﺧﻮشﺣﺎل ﻧﻤﯽﺷﻮﯾﻢ! زﻣﺎﻧﯽ اﺷﺨﺎص ﺑﯿﮑﺎر ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺎ ﻣﯽآﯾﻨﺪ ﺗﺎ آن ھﺎ را ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﺎری ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ وﻟﯽ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﯿﻢ ھﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ از دﺳﺖ آنھﺎ ﻓﺮار ﮐﻨﯿﻢ! ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدﻣﺎن‬
‫ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺎ ﻣﯽآﯾﻨﺪ ﺗﺎ داﺳﺘﺎن ﻣﺼﯿﺒﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﺎ در ﻣﯿﺎن‬
‫ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ ،‬آنھﺎ را ﺑﺎ آﻏﻮﺷﯽ ﺑﺎز ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮﯾﻢ! وﻟﯽ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺗﻤﺎم‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ درﻣﺎﻧﺪهاﻧﺪ را دﻋﻮت ﮐﺮد ﺗﺎ ﻧﺰد او ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ‪ .‬وی آنھﺎ را ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ و‬
‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ روح و ﺟﺴﻢ آنھﺎ را آراﻣﺶ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪ .‬دﻋﻮت او ھﻨﻮز ﺑﻪ‬
‫ﻗﻮت ﺧﻮد ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ و ھﻨﻮز ﻣﺮدان و زﻧﺎن را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﺰد او ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم اﺷﺨﺎﺻﯽ ﮐﻪ آﻻم دﻧﯿﺎ آنھﺎ را ﻓﺮﺳﻮده ﺳﺎﺧﺘﻪ و آنھﺎﯾﯽ ﮐﻪ در زﯾﺮ‬
‫ﺑﺎر ﮔﻨﺎه و ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪ ،‬دﻋﻮت ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاھﺪ اﯾﻦ اﺷﺨﺎص در ھﻤﺎن ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ھﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺧﻄﺎھﺎ و‬
‫ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻮی او آﯾﻨﺪ!‬

‫روزی ﯾﮏ ﻧﻘﺎش ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ از ﻣﺜﻞ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ راﺟﻊﺑﻪ ﭘﺴﺮ‬

‫ﮔﻤﺸﺪه )اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ (٢۴ -١١ :١۵‬ﺗﺼﻮﯾﺮی ﺗﮫﯿﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه را‬
‫در ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ و ﻓﻘﺮ ﻧﺸﺎن دھﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻓﺮدی ﻣﻔﻠﻮک ﮔﺸﺖ ﺗﺎ‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪای ﺑﺮای ﻧﻘﺎﺷﯽ او ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ روزھﺎ در ﮐﻮﭼﻪ و ﺑﺎزار ﻣﯽﮔﺸﺖ ﺗﺎ‬

‫‪١٠٢‬‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ روزی ﮔﺪاﯾﯽ را ﯾﺎﻓﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺎسھﺎی ﻣﻨﺪرس و ﭼﮫﺮهای ﮐﺜﯿﻒ‪ ،‬و او را‬
‫ﺑﺮای ﻧﻘﺎﺷﯽاش ﻣﻨﺎﺳﺐ دﯾﺪ‪ .‬از اﯾﻦ رو ﺑﺎ او ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﺎه‬
‫ﻧﻘﺎﺷﯽ او ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﻣﺪل ﻧﻘﺎﺷﯽ او ﺷﻮد‪ .‬در ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻘﺮر ﮔﺪای ﻣﺰﺑﻮر آﻣﺪ‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﻧﻘﺎش او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ و از او ﭘﺮﺳﯿﺪ‪":‬ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاھﯽ و ﮐﺎرت ﭼﯿﺴﺖ؟"‬
‫ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪":‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﯿﺪ ﮐﻪ از ﻣﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﻨﯿﺪ!" ﻧﻘﺎش‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد‪ ":‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮔﺪا ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﺎر ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدم"‪ .‬ﻣﺮد ﭘﺎﺳﺦ‬
‫داد‪":‬آری ﻣﻦ ھﻤﺎن ﮔﺪا ھﺴﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻮن ﺑﻨﻈﺮم رﺳﯿﺪ ﮐﻪ آن ﻟﺒﺎسھﺎ‬
‫ﺑﺮای ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭘﺲ اﯾﻦ ﻟﺒﺎسھﺎ را ﺑﺮای ﺧﻮد ﺗﮫﯿﻪ ﮐﺮدم"‪.‬‬
‫ﻧﻘﺎش ﮔﻔﺖ‪":‬ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ اﯾﻦ ﻟﺒﺎسھﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮاھﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را‬
‫ھﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﮐﻮﭼﻪ دﯾﺪم و ﺑﺎ ھﻤﺎن ﻟﺒﺎسھﺎی ﭘﺎره ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ"‪.‬‬

‫ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢ ھﻢ از ﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮاھﺪ ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ھﺴﺘﯿﻢ ﺑﺎ‬

‫ﺗﻤﺎم ﺑﺎر ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻮی او آﯾﯿﻢ‪ .‬ﻋﺒﺎرت وی اﯾﻦ اﺳﺖ‪":‬ﻧﯿﺎﻣﺪهام ﺗﺎ‬
‫ﻋﺎدﻻن ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ ﻋﺎﺻﯿﺎن را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺨﻮاﻧﻢ")اﻧﺠﯿﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(٣٢:۵‬و ﺑﺎز‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪ ":‬ھﺮ آﻧﭽﻪ ﭘﺪر ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦ آﯾﺪ و ھﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦ آﯾﺪ‪ ،‬او را ﺑﯿﺮون ﻧﺨﻮاھﻢ ﻧﻤﻮد")اﻧﺠﯿﻞ ﯾﻮﺣﻨﺎ ‪.(٣٧ :۶‬‬
‫ﻋﯿﺴﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﺗﻤﺎم ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ دﻋﻮت ﭘﺮ ﻓﯿﺾ او را ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ و‬
‫اﻣﯿﺪوارﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎھﺎن ﺧﻮد را ﺗﺮک ﮐﺮده و آﻣﺮزش ﺧﻮاھﻨﺪ ﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬در ﻧﺰد ﺧﻮد‬
‫ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد‪.‬‬

‫‪" -٢‬ﯾﻮغ ﻣﺮا ﺑﺮ ﺧﻮد ﮔﯿﺮﯾﺪ"‬

‫اﯾﻦ دوﻣﯿﻦ ﻗﺴﻤﺖ دﻋﻮت ﻣﺴﯿﺢ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎری‪،‬‬
‫ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﮫﻮم ﮐﻠﻤﻪی "ﯾﻮغ" را ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬ﯾﻮغ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺗﮑﻪ ﭼﻮﺑﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺮدن ﮔﺎو ھﻨﮕﺎم ﺷﺨﻢ زدن ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ ﺗﺎ ﮔﺎو از ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮد اطﺎﻋﺖ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﯾﻮغ ﻧﻤﻮﻧﻪی ﺗﺴﻠﯿﻢ و رﺿﺎ اﺳﺖ‪ .‬در اﯾﺎم ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﻋﺎدت ﻗﺸﻮن روم ﺑﺮ‬
‫اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻮن در ﺟﻨﮕﯽ ﻓﺎﺗﺢ و ﭘﯿﺮوز ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﯾﺎ ﺷﮫﺮی را ﺗﺴﺨﯿﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬دو ﻧﯿﺰه در زﻣﯿﻦ ﻓﺮو ﺑﺮده و ﻧﯿﺰهی دﯾﮕﺮی ﺑﻄﻮر اﻓﻘﯽ ﺑﺮ روی آن‬

‫‪١٠٣‬‬
‫دو ﻗﺮار ﻣﯽدادﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ را ﯾﻮغ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ و ﺳﺮﺑﺎزان ﻣﻐﻠﻮب ﺷﺪه ﯾﺎ‬
‫اھﺎﻟﯽ ﺷﮫﺮ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﺷﺪه را ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ از زﯾﺮ اﯾﻦ طﺎق ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ‬
‫ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﮕﺬرﻧﺪ! ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ وﻗﺘﯽ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﯾﻮغ ﻣﺮا ﺑﺮ ﺧﻮد ﮔﯿﺮﯾﺪ‪،‬‬
‫ﻣﻘﺼﻮد او اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ او ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ .‬ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎزان‬
‫ﻣﻐﻠﻮب‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ دﺳﺘﻮر روﻣﯿﺎن ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ھﻤﺎن طﺮﯾﻖ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺎ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﺴﯿﺢ ﮔﺮدﯾﻢ ‪ ،‬اراده و ﺗﻤﺎﯾﻼت او ﺑﺎﯾﺪ در زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﻧﻈﺎرت‬
‫و ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ھﻤﺎنطﻮر ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﻓﺮﻣﻮد‪":‬ﺧﻮراک ﻣﻦ آن اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮاھﺶ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪهی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورم و ﮐﺎر او را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم‬
‫رﺳﺎﻧﻢ")اﻧﺠﯿﻞ ﯾﻮﺣﻨﺎ ‪ .(٣۴:۴‬ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﻧﺤﻮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دﻋﻮت ﻣﺴﯿﺢ را‬
‫ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد‪ ،‬ﺧﻮاھﺪ ﮔﻔﺖ‪":‬ھﺪف ﻣﻦ آن ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ طﺒﻖ دﺳﺘﻮر و ارادهی‬
‫ﻣﺴﯿﺢ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ و ﮐﺎر او را اداﻣﻪ دھﻢ"‪.‬‬

‫‪" -٣‬از ﻣﻦ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﮔﯿﺮﯾﺪ"‬

‫ﺳﻮﻣﯿﻦ ﻗﺴﻤﺖ اﯾﻦ دﻋﻮت آن اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻣﺴﯿﺢ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﮔﯿﺮﯾﻢ و او را‬
‫ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪی ﻣﻌﻠﻢ و راھﺒﺮ ﺧﻮد ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﯿﻞ را ﺑﺨﻮاﻧﯿﻢ و ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻌﻠﯿﻢ داده و ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت او را اﺟﺮا ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ زﯾﺮا دﻧﯿﺎ ھﯿﭻﮔﺎه‬
‫ﺗﻌﻠﯿﻤﺎﺗﯽ ﺑﮫﺘﺮ و ﻋﺎﻟﯽﺗﺮﯾﻦ از اﯾﻦھﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪﯾﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت‬
‫ﺑﻪﻗﺪری ﺳﺎده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﻣﯽﺗﻮان آنھﺎ را ﻓﮫﻤﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﺑﻪ‬
‫ﻗﺪری ﻋﺎﻟﯽ و واﻻﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از دو ھﺰار ﺳﺎل‪ ،‬ھﻨﻮز ﮐﺴﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ از‬
‫آن ﻋﺎﻟﯽﺗﺮ‪ ،‬ﮐﻠﻤﻪای ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ .‬ﺗﻨﮫﺎ از ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت ﻣﺴﯿﺢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰی‬
‫ﺑﯿﺎﻣﻮزﯾﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺮﻣﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ داده اﺳﺖ ﻧﺼﺐاﻟﻌﯿﻦ ﺧﻮد ﻗﺮار دھﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻗﺮاﺋﺖ اﻧﺠﯿﻞ‪ ،‬ﺗ ﺤﻘﯿﻖ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ وی ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ دﯾﮕﺮان رﻓﺘﺎر ﮐﺮد‪،‬‬
‫ﭼﻪطﻮر ﻣﺮدم اطﺮاف ﺧﻮد را ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﻮد‪ ،‬ﭼﻪ ﺻﻔﺎت و ﻣﺸﺨﺼﺎﺗﯽ داﺷﺖ‬
‫و ﭼﻪ اﺧﻼﻗﯽ را دارا ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﺎل ﻣﻄﻠﻮب ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ و‬
‫ﭘﯿﺮویاش ﺑﺮای ﻣﺎ واﺟﺐ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ در طﻠﺐ ﻧﻤﻮﻧﻪ و ﻣﺪل ﺑﮫﺘﺮی ﺑﺎﺷﯿﻢ‪،‬‬
‫ﺳﻌﯽ ﻣﺎ ﺑﯿﮫﻮده و ﻋﺒﺚ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ زﯾﺮا ﺗﺎ روزی ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ظﮫﻮر ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‬
‫و ﻣﺮدم ﻧﺤﻮه ی زﻧﺪﮔﯽ او را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻮر ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ‬

‫‪١٠٤‬‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن ﺑﺪﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﻣﯿﺴﺮ اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ زﻧﺪﮔﯽ آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ‬
‫اﯾﻦ ھﻤﻪ ﺗﻮاﺿﻊ و ﺻﺒﺮ و ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ و روح ھﻢدردی و اﯾﻦ ھﻤﻪ ﺷﮫﺎﻣﺖ و‬
‫ﺟﺮأت و اﯾﻤﺎن! اﯾﻦ ھﻤﻪ ﻣﺤﺒﺖ و ﻓﺪاﮐﺎری و اﻧﮑﺎر ﻧﻔﺲ‪ ،‬ھﯿﭻ در ﻣﺨﯿﻠﻪی‬
‫ﮐﺴﯽ ﺧﻄﻮر ﻧﻤﯽﮐﺮد! اﯾﻦ اﺳﺖ ﻧﺤﻮهی زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪی ﮐﻤﺎل‬
‫ﻣﻄﻠﻮب و ھﺪف‪ ،‬ﻧﺼﺐاﻟﻌﯿﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﺳﺎزﯾﻢ‪.‬‬

‫"ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ" ﯾﻌﻨﯽ ھﻤﺎن طﻮر ﮐﻪ ھﺴﺘﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺑﺎر ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم‬
‫آﻟﻮدﮔﯽ‪" .‬ﯾﻮغ ﻣﺮا ﺑﺮ ﺧﻮد ﮔﯿﺮﯾﺪ" ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و‬
‫ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ از ارادهی ﻣﺮا ﺑﺮ ﺧﻮد واﺟﺐ ﺑﺪاﻧﯿﺪ‪" .‬از ﻣﻦ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﯾﺎﺑﯿﺪ" ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﺗﻌﻠ ﯿﻤﺎت ﻣﺮا راھﻨﻤﺎی ﺧﻮد و زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮا ﻣﺪل و ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺧﻮد ﻗﺮار دھﯿﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ دﻋﻮت ﭘﺮ ﻓﯿﺾ ﻣﺴﯿﺢ و ﻗﺒﻮل آن‪ ،‬ﻧﺠﺎت اﺳﺖ‪.‬‬

‫وﻋﺪهی آراﻣﺶ‬ ‫‪-۴‬‬

‫ﺑﺎ اﯾﻦ دﻋﻮت ﯾﮏ وﻋﺪهی ﺑﺰرگ ھﻤﺮاه اﺳﺖ‪" .‬ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ای ﺗﻤﺎم‬
‫زﺣﻤﺖ ﮐﺸﺎن و ﮔﺮاﻧﺒﺎران و ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را آراﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪ‪ .‬ﯾﻮغ ﻣﺮا ﺑﺮ‬
‫ﺧﻮد ﮔﯿﺮﯾﺪ و از ﻣﻦ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﯾﺎﺑﯿﺪ زﯾﺮا ﮐﻪ ﺣﻠﯿﻢ و اﻓﺘﺎدهدل ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ و در‬
‫ﻧﻔﻮس ﺧﻮد آراﻣﯽ ﺧﻮاھﯿﺪ ﯾﺎﻓﺖ"‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ آراﻣﺶ ﻓﮑﺮی‪ ،‬ﻗﻠﺒﯽ راﺣﺖ و‬
‫آﺳﻮده ﺧﻮاھﯿﻢ داﺷﺖ‪ .‬اﯾﻦ اﺳﺖ ھﺪﯾﻪی ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫دﻋﻮت او را ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﭼﻪﻗﺪر آرزوی آﺳﺎﯾﺶ و آراﻣﺶ دارد! اﻧﺴﺎن‬
‫ﻣﺤﺘﺎج اﺣﮑﺎ م ﺟﺪﯾﺪ‪ ،‬ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺟﺪﯾﺪ‪ ،‬دﻻﯾﻞ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮای اﺛﺒﺎت وﺟﻮد ﺧﺪا و‬
‫ﺳﺮزﻧﺶ و ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ آراﻣﺶ ﺣﻘﯿﻘﯽ اﺳﺖ‪ .‬آراﻣﺶ و‬
‫آﺳﻮدﮔﯽ از ﺑﺎرھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ دوش او ﻓﺸﺎر آورده و او را ﺧﺮد ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺶ ﻣﯽﺳﺎزد و آﺳﻮدﮔﯽ از ﮔﻨﺎھﺎﻧﯽ‬ ‫آﺳﻮدﮔﯽ از ﺗﺮسھﺎﯾﯽ ﮐﻪ او را ﻣﺘﻮ ّ‬
‫ﮐﻪ او را ﺗﺒﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در اروﭘﺎ زﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮدی دﺷﻤﻨﯽ داﺷﺖ‪ ،‬ﭘﺲ‬
‫ﺷﺒﯽ در ﺟﻨﮕﻞ ﭘﻨﮫﺎن ﺷﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ آن ﻣﺮد از آنﺟﺎ ﮔﺬر ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﺾ آن ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﻪ آن ﺟﺎ رﺳﯿﺪ‪ ،‬زن ﺧﻨﺠﺮی در ﮔﻠﻮﯾﺶ ﻓﺮو ﺑﺮد و ﻓﺮار‬

‫‪١٠٥‬‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮدم ﮔﻤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﮐﺮده و ھﯿﭻﮐﺲ ﺑﻪ زن‬
‫ﺳﻮءظﻨﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﮑﺮد وﻟﯽ زن ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺷﺪه و‬
‫ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ھﯿﭻوﺟﻪ آراﻣﺶ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او داﺋﻤﺎً در ﻋﺎﻟﻢ ﺧﯿﺎل‪ ،‬ﺧﻮد را در‬
‫ﺟﻨﮕﻞ ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﻨﺠﺮ ﺑﺮ ﮔﻠﻮی دﺷﻤﻨﺶ ﻓﺮو ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﻣﺪت دو ﺳﺎل در‬
‫آن ﺣﻮاﻟﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮد‪ ،‬وﻟﯽ ﻗﻠﺐ او آراﻣﺶ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﮑﺮش رﺳﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫اﮔﺮ از آن ﻣﺤﻞ دور ﺷﻮد‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ آﺳﺎﯾﺶ ﻓﮑﺮی ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر‬
‫ﻣﺪﺗﯽ در ﻧﯿﻮﯾﻮرک زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮد وﻟﯽ ﺣﺲ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ از ارﺗﮑﺎب ﮔﻨﺎه ﺑﺎز او را‬
‫رﻧﺞ ﻣﯽداد! ﺑﺎز ھﻢ از آنﺟﺎ دورﺗﺮ رﻓﺖ و در ﺷﯿﮑﺎﮔﻮ اﻗﺎﻣﺖ ﮐﺮد و دوازده‬
‫ﺳﺎل در اﯾﻦ ﺷﮫﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮد‪ ،‬ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮد را آﺳﻮده ﮐﻨﺪ!‬
‫ﻏﺎﻟﺐ اوﻗﺎت از ﺷﮫﺮ ﺧﺎرج ﻣﯽﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮی درﯾﺎﭼﻪای ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﺷﮫﺮ‬
‫ﺑﻮد ﻣﯽرﻓﺖ و دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد را در آب اﻓﮑﻨﺪ و ﺑﻪ رﻧﺞ و ﺷﮑﻨﺠﻪی‬
‫دروﻧﯽ ﺧﻮد ﺧﺎﺗﻤﻪ دھﺪ وﻟﯽ ﺟﺮأت ﻧﻤﯽﮐﺮد زﯾﺮا از داوری ﺧﺪا ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮی از ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻗﻠﺐ ﺑﺸﺮ و اﺷﺘﯿﺎق او ﺑﻪ آراﻣﺶ اﺳﺖ! اﺷﺘﯿﺎق‬
‫اﯾﻦ زن ﺑﻪ آراﻣﺶ ﺑﻪ ﺣﺪی ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ از ﺷﮫﺮی ﺑﻪ ﺷﮫﺮی دﯾﮕﺮ آواره‬
‫و ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻮد و ﺣﺘﯽ ﻓﮑﺮ ﺧﻮدﮐﺸﯽ در ﻣﻐﺰش ﺧﻄﻮر ﻣﯽﮐﺮد! اﻣﺮوز‬
‫ﻋﺪهی زﯾﺎدی‪ ،‬ﺣﺎل و روز ھﻤﯿﻦ زن را دارﻧﺪ‪ .‬ﻧﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ اﻟﺰاﻣﺎً ﻣﺮﺗﮑﺐ‬
‫آدم ﮐﺸﯽ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎر ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ و ﺗﺮس از ﮔﻨﺎھﺎن آﻣﺮزﯾﺪه ﻧﺸﺪه‬
‫ﺑﺮ دوش آنھﺎ ﻓﺸﺎر ﻣﯽآورد و از ﺻﻤﯿﻢ ﻗﻠﺐ آرزوﻣﻨﺪ آﺳﺎﯾﺶ ﻗﻠﺒﯽ‬
‫ھﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫آری‪ ،‬ﺑﺸﺮ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ آراﻣﺶ اﺳﺖ و ﺑﺮای ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن آراﻣﺶ‪ ،‬دﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ھﺮ ﻧﻮع وﺳﯿﻠﻪای ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎھﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻧﻮاع و اﻗﺴﺎم ﻟﺬتھﺎ و‬
‫ﺗﻔﺮﯾﺤﺎت ﺳﺮﮔﺮم ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﺮدش ﻣﯽرود و رﻓﻘﺎی ﺧﻮد را ﺑﺮای ﻋﯿﺶ‬
‫و ﻋﺸﺮت ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی دﻋﻮت ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺎزیھﺎی ﺟﻮر وا ﺟﻮر ﻣﯽﭘﺮدازد‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﺳﯿﻨﻤﺎ ﻣﯽرود‪ ،‬ﻗﻤﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺮوب ﻣﯽﺧﻮرد و اﻣﯿﺪوار اﺳﺖ ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫وﺳﺎﯾﻞ‪ ،‬اﻓﮑﺎری را ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ زﺣﻤﺖ و ﻧﺎراﺣﺘﯽ اوﺳﺖ از ﺧﻮد دور ﺳﺎزد!‬
‫ﺑﻌﻀﯽ ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺘﺎب ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ و ﺑﺎ روﻣﺎنھﺎ‪ ،‬داﺳﺘﺎنھﺎ ﮐﺘﺎبھﺎی‬
‫ﻋﻠﻤﯽ و ﺷﺮحﺣﺎل اﺷﺨﺎص ﺧﻮد را ﺳﺮﮔﺮم ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﯾﺎ ﺳﺎﻋﺖھﺎ‬
‫ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﻨﺪ ﭘﺎی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن‪ .‬ﻋﺪهای از ﮐﺸﻮری ﺑﻪ ﮐﺸﻮر دﯾﮕﺮ و ﯾﺎ ﺷﮫﺮی ﺑﻪ‬

‫‪١٠٦‬‬
‫ﺷﮫﺮ دﯾﮕﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ اﻣﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺸﺎھﺪهی ﭼﯿﺰھﺎی ﺟﺪﯾﺪ‪،‬‬
‫ﺧﺎطﺮهی ﮔﺬﺷﺘﻪ را از ﯾﺎد ﻣﯽﺑﺮد‪.‬‬

‫روزی ﯾﺎدداﺷﺘﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ واﻋﻈﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻀﻤﻮن‪:‬‬

‫"آﯾﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ و ﻧﺸﺎط ﻋﻤﯿﻖ و‬

‫ﺟﺎوداﻧﯽ و ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪه را ﺑﻪ دﺳﺖ آورم؟ ﻣﻦ ھﻤﻪ ﺟﺎ را ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮدهام اﻣﺎ ھﻨﻮز آن را ﻧﯿﺎﻓﺘﻪام! ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ آن در ﻣﺎل‬
‫و ﺛﺮوت ﺑﯿﺎﯾﻢ وﻟﯽ اﺛﺮی از آراﻣﺶ در ﻣﺎل و ﺛﺮوت ﻧﺪﯾﺪم! ﺧﻮاﺳﺘﻢ آراﻣﺶ را‬
‫در ﺳﻌﯽ و ﮐﻮﺷﺶ و ﮐﺎر ﺑﯿﺎﺑﻢ اﻣﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪم! ﭘﺲ دﺳﺖ ﺑﻪ داﻣﻦ‬
‫ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ و ھﻨﺮ ﺷﺪم ﺗﺎ آراﻣﺶ ﻣﻄﻠﻖ را در آن ﺑﯿﺎﺑﻢ وﻟﯽ آن را ﻧﯿﺎﻓﺘﻢ! ﺑﻪ‬
‫دﻧﺒﺎل آن ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻓﻠﺴﻔﻪ و ﻋﻠﻮم رﻓﺘﻢ اﻣﺎ آن را ﻧﺠﺴﺘﻢ! ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ‬
‫وﺳﯿﻠﻪ ی ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺑﻪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ دﺳﺖ ﯾﺎﺑﻢ اﻣﺎ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ از ﺳﻔﺮ ﺑﻪ دور‬
‫دﻧﯿﺎ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺮدم ﺑﺎز ھﻢ آن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﯿﺎوردهام! آﯾﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ در ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ آراﻣﺶ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ و ﻧﺸﺎط ﺣﻘﯿﻘﯽ را ﺑﯿﺎﺑﻢ؟"‬

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺧﺎﻧﻤﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن آراﻣﺶ و ﺷﺎدی‬

‫ﺑﺮای ﻗﻠﺐ ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ھﺮﮔﻮﻧﻪ راھﯽ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ھﻤﻪی‬
‫راهھﺎ ﺑﯽاﺛﺮ ﺑﻮد!‬

‫ﺟﻤﻌﯽ ﺑﻪ اﺳﺘﻌﻤﺎل ﻣﺸﺮوﺑﺎت اﻟﮑﻠﯽ و ﺗﺮﯾﺎک ﻣﺸﻐﻮل ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و در‬

‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآورد در ﻏﻔﻠﺖ و‬
‫ﺑﯽﺧﺒﺮی ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ و ﯾﮕﺎﻧﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪای ﮐﻪ از اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻋﺬاب‬
‫وﺟﺪان اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺑﺮطﺮف ﺷﺪن آﺛﺎر اوﻟﯿﻪی ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر اﯾﺠﺎد‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و ﻧﺎراﺣﺘﯽ دروﻧﯽ ﺑﺎ ﺷﺪﺗﯽ ھﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺑﻪ آنھﺎ ھﺠﻮم‬
‫ﻣﯽآورد! ﺑﻌﻀﯽ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﻪ رﺳﻮﻣﺎت ﻣﺬھﺒﯽ ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ‪ ،‬داﺋﻤﺎً ﻧﻤﺎز‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ و روزه ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻓﻘﺮا اﺣﺴﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ھﺮ روز ﺑﺮای زﯾﺎرت‬
‫ﺑﻪ اﻣﺎﮐﻦ ﻣﺘﺒﺮﮐﻪ ﻣﯽروﻧﺪ و ﺑﻪ رﯾﺎﺿﺖ ﺑﺪﻧﯽ ﺗﻦ ﻣﯽدھﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎرھﺎ‪ ،‬ﺑﻪ آراﻣﺶ ﺣﻘﯿﻘﯽ دﺳﺖ ﻧﻤﯽﯾﺎﺑﻨﺪ!‬

‫‪١٠٧‬‬
‫"ﺳﺎدو ﺳﺎﻧﺪرﺳﻨﮓ" دروﯾﺶ ﻣﺴﯿﺤﯽ‪ ،‬ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﺮدی را‬
‫ﻣﺸﺎھﺪه ﻧﻤﻮده ﮐﻪ از ﯾﮏ ﺳﺎل و ﻧﯿﻢ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ رﯾﺎﺿﺖ ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ﺑﺮ روی‬
‫ﺑﺴﺘﺮی از ﻣﯿﺦ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد! ﺳﺎدو از وی ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ‪":‬ﻣﻨﻈﻮر از‬
‫اﯾﻦ ھﻤﻪ رﻧﺞ و ﺷﮑﻨﺠﻪ و رﯾﺎﺿﺖ ﭼﯿﺴﺖ؟" ﻣﺮد ﭘﺎﺳﺦ داد‪":‬ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺎر را‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺟﺴﻢ ﺧﻮد را ﺑﮑﺸﻢ! ﺳﻮراخھﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﯿﺦھﺎ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﮔﺬارد ﺑﻪ اﻧﺪازهی زﺧﻢ ھﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﺛﺮ ﮔﻨﺎھﺎن و ﺗﻤﺎﯾﻼت‬
‫ﺷﺮﯾﺮاﻧﻪی ﻣﻦ ظﺎھﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬اذﯾﺖ و زﺣﻤﺖ ﻧﺪارد‪ .‬ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻦ اﯾﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻤﺎﯾﻼت را در ﺧﻮد ﺑﮑﺸﻢ و ﻧﺠﺎت ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ھﻨﻮز ﺑﻪ ھﺪﻓﻢ‬
‫ﻧﺮﺳﯿﺪهام! دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ آن ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل وﻗﺖ و ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺗﻮﻟﺪ‬
‫دارد"‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺳﺎدو ﺳﺎﻧﺪرﺳﻨﮓ از آزﻣﺎﯾﺶ ھﺎی ﺧﻮد ﺑﺮای آن ﻣﺮد ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻪطﻮر ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻓﻘﻂ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی رﯾﺎﺿﺖ و ﺗﻮﻟﺪھﺎی ﻧﻮ‪ ،‬آراﻣﺶ‬
‫ﺑﻪدﺳﺖ آورد و ﭼﮕﻮﻧﻪ در اﺛﺮ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬آراﻣﺶ ﻗﻠﺒﯽ‬
‫ﺑﻪدﺳﺖ آورده اﺳﺖ‪ .‬وﻟﯽ ﻣﺮﺗﺎض ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ‪":‬ﻣﻦ ﺑﺎور ﻧﺪارم‬
‫اﻣﮑﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ و در طﻮل ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﻪ ﻧﺠﺎت دﺳﺖ‬
‫ﯾﺎﻓﺖ"‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪ ی ﺟﺴﻤﯽ ﺧﻮد ﺑﺮ روی ﺗﺨﺘﯽ از ﻣﯿﺦ اداﻣﻪ داد‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫اﻣﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺳﺎل ھﺎ رﻧﺞ و ﻣﺸﻘﺖ‪ ،‬آراﻣﺶ ﻗﻠﺒﯽ را ﺑﯿﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫ﻋﺪهای اﯾﻦطﻮر ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺑﻪ آراﻣﺶ دﺳﺖ‬

‫ﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬ﭘﺲ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﻣﯽزﻧﻨﺪ! ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﯾﻦ اﻓﺮاد ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻧﺤﻮ از ﻓﻘﺮ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﯾﺎ ﻗﺮض و ﻣﺸﮑﻼت رھﺎﯾﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ وﻟﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ‬
‫از دﺳﺖ ﻧﺪاﻣﺖ ﯾﺎ ﺷﺮﻣﺴﺎری ﯾﺎ ﺑﺎر ﮔﻨﺎه رھﺎﯾﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮای اﯾﻦﮔﻮﻧﻪ اﺷﺨﺎص‪ ،‬ﻗﻮل و ﭘﯿﻤﺎن ﻣﺴﯿﺢ ﭼﻪﻗﺪر ﺷﯿﺮﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪ ":‬ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ و ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را آراﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪ"‪ .‬اﯾﻦ ﻋﮫﺪ و‬
‫ﭘﯿﻤﺎن در ﺳﺮاﺳﺮ دﻧﯿﺎ در اﻋﻤﺎق ﻗﻠﺐھﺎی ﻣﺤﺰون و ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻋﺠﯿﺒﯽ‬
‫ﺑﺨﺸﯿﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٠٨‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ھﻢوطﻦ ﺷﻤﺎ‪ ،‬اﯾﻤﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ اﻋﺘﺮاف ﻧﻤﻮد‪ ،‬از‬
‫او ﭘﺮﺳﯿﺪم ﭼﻪ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺮای ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر او ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺴﯿﺢ‬
‫آﯾﺪ؟ او ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ داد‪":‬وﻗﺘﯽ در ﯾﮏ ﻣﻮﻋﻈﻪ اﯾﻦ آﯾﻪ را ﺷﻨﯿﺪم‪":‬ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد‬
‫ﻣﻦ ای ﺗﻤﺎم زﺣﻤﺖ ﮐﺸﺎن و ﮔﺮاﻧﺒﺎران و ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را آراﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ‬
‫ﺑﺨﺸﯿﺪ"‪.‬‬

‫در ﯾﮑﯽ از ﮐﻠﯿﺴﺎھﺎی اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻣﺠﺴﻤﻪی ﻣﺮﻣﺮی ﺑﻪ ﺷﮑﻞ دﺧﺘﺮی‬

‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ رو ﺑﻪ ﮐﺘﺎب از ھﻢ ﮔﺸﻮدهای زاﻧﻮ زده اﺳﺖ‪ ،‬وﺟﻮد دارد‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﻣﺠﺴﻤﻪ از طﺮف ﻣﻠﮑﻪ وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد ﯾﮑﯽ از ﺷﺎهزاده ﺧﺎﻧﻢھﺎی‬
‫ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﮐﻪ در ﺟﻮاﻧﯽ ﻓﻮت ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬در آنﺟﺎ ﻧﺼﺐ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫دﺧﺘﺮ در آﺧﺮﯾﻦ ﺳﺎﻋﺎت ﻋﻤﺮ ﺧﻮد‪ ،‬ﮐﺘﺎبﻣﻘﺪس را ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﺳﺎﻋﺘﯽ او را دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺳﭙﺮده‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ روی‬
‫ﺻﻔﺤﻪای از ﮐﺘﺎب ﺧﻢ ﺷﺪه و اﯾﻦ آﯾﻪ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪":‬ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ای‬
‫ﺗﻤﺎم زﺣﻤﺖ ﮐﺸﺎن و ﮔﺮاﻧﺒﺎران و ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را آراﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪ"‪.‬‬

‫ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺑﺮای دﯾﺪن ﯾﮏ زن ﺑﯿﻨﻮا ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪای واﻗﻊ در‬

‫دﺧﻤﻪ ھﺎی ﺷﮫﺮ ﻧﯿﻮﯾﻮرک در ﺣﺎل اﺣﺘﻀﺎر ﺑﻮد‪ ،‬رﻓﺖ‪ .‬اﺗﺎق ﺧﻔﻪ و ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد‬
‫و زن ﺑﺎ درد و رﻧﺞ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺮاﺋﺖ آﯾﺎﺗﯽ از اﻧﺠﯿﻞ ﮐﺮد‬
‫و وﻗﺘﯽ ﺑﻪ دﻋﻮت ﻓﯿﺾآﻣﯿﺰ ﻣﺴﯿﺢ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪":‬ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ای‬
‫ﺗﻤﺎم زﺣﻤﺖﮐﺸﺎن و ﮔﺮاﻧﺒﺎران و ﻣﻦ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را آراﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪ"‪ ،‬زن از‬
‫آن ﺧﺎﻧﻢ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ آن را دوﺑﺎره ﺗﮑﺮار ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮن آن ﺧﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺑﺎر دوم آن آﯾﻪ‬
‫را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪ ،‬زن ﺑﺮای ﺑﺎر ﺳﻮم ﺧﻮاھﺶ ﮐﺮد ﺗﺎ دوﺑﺎره آن آﯾﻪ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺤﻮ آن آﯾﻪ‪ ،‬آنﻗﺪر ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪ ﺗﺎ زن در ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﺎ اﺧﻼﻗﯽ زﺷﺖ و رﻓﺘﺎری ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ و ﺑﯽدﯾﻦ وارد ارﺗﺶ ﺷﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ اﻋﺰام ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎدرش ﺑﺮای او ﯾﮏ ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎبﻣﻘﺪس‬
‫ﻋﮫﺪﺟﺪﯾﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد و از او درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ھﺮ روز آﯾﻪای را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎطﺮ ﻣﺎدرش‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم داد‪ .‬اوﻟﯿﻦ آﯾﻪای ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ھﻤﺎن دﻋﻮت‬
‫ﭘﺮ ﻓﯿﺾ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ آﯾﻪ در اﻋﻤﺎق ﻗﻠﺐ او ﻣﺆﺛﺮ واﻗﻊ ﺷﺪ زﯾﺮا ﭼﻨﺪ روز‬
‫ﺑﻌﺪ او را در ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ ﮔﺸﺘﻪ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﺘﺎب ﻋﮫﺪﺟﺪﯾﺪ را در‬

‫‪١٠٩‬‬
‫دﺳﺖ داﺷﺖ! ﻋﮫﺪ و ﭘﯿﻤﺎن و دﻋﻮت ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺮای ھﺮ ﯾﮏ از طﺒﻘﺎت ﻣﺮدم‬
‫در ﺳﺮاﺳﺮ دﻧﯿﺎ؛ ﺧﻮاه اﯾﺮاﻧﯽ‪ ،‬ﺧﻮاه اﻓﻐﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺧﻮاه ﺧﺎﻧﻤﯽ دلﺷﮑﺴﺘﻪ‪،‬‬
‫ﺧﻮاه ﻣﺮدی دردﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮاه ﺟﻮاﻧﯽ ﺳﺮﮔﺮدان؛ اﺛﺮی ﻗﻄﻌﯽ و ﺷﺎدی و‬
‫آراﻣﺶ اﺑﺪی دارد‪.‬‬

‫آﯾﺎ اﯾﻦ ﭘﯿﻤﺎن ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد اﺳﺖ؟ آﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دﻋﻮت ﻣﺴﯿﺢ را‬
‫ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮد از دﺳﺖ ﻋﺬاب و ﻧﺪاﻣﺖ و ﺗﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ او ﻓﺸﺎر ﻣﯽآورد و ﻗﻠﺐ‬
‫ﺣﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬راﺣﺖ و آﺳﻮده ﻣﯽﮔﺮدد؟ آﯾﺎ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ در‬ ‫او را ﻣﺘﻮ ّ‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ آراﻣﺶ ﻓﮑﺮ و آﺳﺎﯾﺶ ﻗﻠﺐ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺧﻮاھﺪ ﺑﺨﺸﯿﺪ؟ ﻣﻦ از‬
‫ﺗﺠﺮﺑﻪی ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﭘﺎﺳﺦ دھﻢ ﮐﻪ ﺑﻠﯽ‪ ،‬و ﺑﺴﯿﺎری را ھﻢ‬
‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ ھﻤﯿﻦ ﺷﮫﺎدت را ﻣﯽدھﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﻤﻪای از ﺷﺮح‬
‫ﺣﺎل ﺧﺎﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮی آراﻣﺶ و ﻧﺸﺎط‪ ،‬ﺗﻤﺎم دﻧﯿﺎ را‬
‫ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺪون اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮﻓﯿﻘﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯽ ﺑﻘﯿﻪی داﺳﺘﺎن‬
‫او را ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﺷﺮح ﻧﺪادم‪ .‬آن ﺷﺐ واﻋﻆ ﯾﺎدداﺷﺖ آن ﺧﺎﻧﻢ را ﺧﻮاﻧﺪ و‬
‫ﮔﻔﺖ راھﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای او ﺑﺎز اﺳﺖ ﺗﺎ آنﭼﻪ را ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﯿﺎﺑﺪ‪ ،‬آن‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬در ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻠﺴﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺰﺑﻮر ﺑﺎ‬
‫واﻋﻆ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﮐﺮد و آن ﺧﺎﻧﻢ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺷﺐ‬
‫ﺑﻌﺪ؛ ﺿﻤﻦ ﺟﻠﺴﻪ‪ ،‬آن ﺧﺎﻧﻢ از ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﯿﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻌﯽ‬
‫داﺷﺖ از طﺮﯾﻖ ﺛﺮوت و ﮐﺎﻣﺮاﻧﯽ‪ ،‬ﮔﺮدش و ﻣﺴﺎﻓﺮت؛ آراﻣﺶ ﻗﻠﺒﯽ را ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ آورد وﻟﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﮕﺮدﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ در ﺷﺐ ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫ﻣﺴﯿﺢ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻤﻮده و آراﻣﺸﯽ را ﮐﻪ ﺳﺎلھﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﺑﻮده‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫آورده اﺳﺖ‪.‬‬

‫داﺳﺘﺎن زن ﻗﺎﺗﻞ را ﻗﺒﻼ ً ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﻧﻘﻞ ﮐﺮدهام‪ ،‬اﻣﺎ آن را ﺑﻪ اﺗﻤﺎم‬

‫ﻧﺮﺳﺎﻧﺪم‪ .‬ﯾﮏ ﺷﺐ آن ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎ رﻓﺖ و در ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻠﺴﻪ ﺑﺎ واﻋﻆ‬
‫ﺑﻪطﻮر ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و داﺳﺘﺎن ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺧﻮد را ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد و از‬
‫ﻧﺎراﺣﺘﯽ و ﻋﺬاﺑﯽ ﮐﻪ ﭼﮫﺎرده ﺳﺎل ﮔﺮﯾﺒﺎنﮔﯿﺮ اوﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد‪ .‬وﻋﻆ‬
‫ﺑﺮای او از ﻋﻔﻮ و ﺑﺨﺸﺶ ﺧﺪا ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی اﯾﻤﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ از ﻋﺬاب وﺟﺪان رھﺎﯾﯽ ﺧﻮاھﺪ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬آن زن‪ ،‬در اﺛﺮ ﺗﺴﻠﯿﻢ‬

‫‪١١٠‬‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ از ﺑﺎر ﮔﻨﺎه رھﺎﯾﯽ ﯾﺎﻓﺖ و ﻗﻠﺐ او آراﻣﺶ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و‬
‫ﺑﻌﺪ از آن ﺑﻪ ﻣﺪت ﺳﯽ ﺳﺎل در روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﺧﻮﺷﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮد و ﺳﻌﯽ‬
‫داﺷﺖ دﯾﮕﺮان را ھﻢ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ در راه آراﻣﺶ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﮔﺎم ﺑﺮدارﻧﺪ و وارد‬
‫ﺣﯿﺎت ﺟﺎوداﻧﯽ ﮔﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ژوﺳﺘﯿﻨﺎن ﺷﮫﯿﺪ؛ ﯾﮑﯽ از ﻓﻼﺳﻔﻪی ﻗﺮن دوم ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪھﺎی‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻒ زﻣﺎن ﺧﻮد را ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار داد ﺑﻪ اﻣﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﻪ در آنھﺎ‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ را ﺑﯿﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ و روح او را آراﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬او ﻓﻠﺴﻔﻪی رواﻗﯿﻮن را‬
‫ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار داد وﻟﯽ در آن ﻗﻨﺎﻋﺖ و رﺿﺎﯾﺖ ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد! در ﻓﻠﺴﻔﻪی‬
‫ﻓﯿﺜﺎﻏﻮرث ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﺎز ھﻢ آراﻣﯽ ﻧﯿﺎﻓﺖ! ﺳﭙﺲ ﻓﻠﺴﻔﻪی اﻓﻼطﻮن‬
‫را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد و ﺗﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﺎ آن ﺳﺮﮔﺮم ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ روزی در ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ‬
‫درﯾﺎ ﭘﯿﺮ ﻣﺮدی را ﻣﻼﻗﺎت ﮐﺮد ﮐﻪ راﺟﻊﺑﻪ ﻋﯿﺴﯽﻣﺴﯿﺢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﮫﺎن ﺷﻌﻠﻪ ای در درون ﻗﻠﺒﺶ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﮔﺮدﯾﺪ و ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺮﺗﺮی‬
‫ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت و ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﺴﯿﺢ ﺷﺪ ﺑﻠﮑﻪ در او آن آراﻣﺶ ﻗﻠﺒﯽ را ﮐﻪ روﺣﺶ‬
‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﺑﻮد را ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬و در اﯾﻦ راه ﺗﺎ آن ﺟﺎ اداﻣﻪ داد ﮐﻪ در روم ﺑﻪ‬
‫ﺷﮫﺎدت رﺳﯿﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺎﻧﺪﯾﺖ راﻣﺎﺑﺎی‪ ،‬ﺧﺎﻧﻤﯽ ھﻨﺪی ﮐﻪ ﭘﺪرش از ھﻨﺪوھﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺘﻌﺼﺐ‬

‫ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮاھﺮ و ﺑﺮادر و ﭘﺪر و ﻣﺎدرش‪ ،‬از ﺷﮫﺮی ﺑﻪ ﺷﮫﺮ دﯾﮕﺮ و از ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎی دﯾﮕﺮ ﺑﺮای زﯾﺎرت اﻣﺎﮐﻦ ﻣﻘﺪس ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ ﻗﺤﻄﯽ روی‬
‫داد و در ظﺮف ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﺪر و ﻣﺎدر و ﺧﻮاھﺮش ﻣﺮدﻧﺪ‪ .‬راﻣﺎﺑﺎی و ﺑﺮادرش‬
‫ﺗﻨﮫﺎ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪی ﺧﻮد ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ زﯾﺎرت اﻣﺎﮐﻦ ﻣﻘﺪس‪ ،‬اداﻣﻪ‬
‫دادﻧﺪ‪ .‬ﺑﯿﺶ از ھﺰار ﻓﺮﺳﺦ راه ﭘﯿﺎده رﻓﺘﻨﺪ و ﻣﻌﺎﺑﺪ را زﯾﺎرت ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺘﮫﺎ را‬
‫ﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ و از ﺧﺪاﯾﺎن ﺧﻮد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮐﻤﮏھﺎی ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ در ازای ﺗﻤﺎم اﯾﻦ‬
‫زﯾﺎرتھﺎ ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻪ آنھﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪ! در ﻧﺘﯿﺠﻪ‪ ،‬اﯾﻤﺎن آنھﺎ ﺳﺮد‬
‫ﺷﺪ و ﻗﻠﺐﺷﺎن ﺷﮑﺴﺖ‪ .‬راﻣﺎﺑﺎی در اﺛﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﮐﺘﺎب ھﻨﺪوھﺎ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫دﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﮫﺎ اﻣﯿﺪ ﻧﺠﺎت ﺑﺮای ﯾﮏ زن‪ ،‬ھﻤﺎﻧﺎ وﺟﻮد ﺷﻮھﺮ اﺳﺖ و ﭼﻮن‬
‫ازدواج ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮد را در ورطﻪی ﻧﺎاﻣﯿﺪی و ﺑﯿﭽﺎرﮔﯽ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬طﻮﻟﯽ‬
‫ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ ازدواج ﮐﺮد وﻟﯽ ﭘﺲ از دو ﺳﺎل ﺷﻮھﺮش ﻣﺮد و ﺑﺎ ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ‬

‫‪١١١‬‬
‫ھﻨﻮز ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮای ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن رﻓﺖ‪ .‬ﯾﮏ روز او را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی‬
‫ﻣﺨﺼﻮص زﻧﺎن ﮔﻤﺮاه ﮐﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﺳﻘﻮط ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬او از اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽدﯾﺪ ﺑﺮای رھﺎﯾﯽ زﻧﺎن ﮔﻨﺎهﮐﺎر اﻗﺪاﻣﺎﺗﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬دﭼﺎر ﺣﯿﺮت و ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﺷﺪ! وﻗﺘﯽ ﺑﻌﻀﯽ از زﻧﺎن ﻧﺠﺎت ﯾﺎﻓﺘﻪ را دﯾﺪ و زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺘﺒﺪل آنھﺎ را‬
‫ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را وﻗﻒ آﺳﺎﯾﺶ ﺑﯿﻤﺎران ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﻌﻠﻪی ﻣﺤﺒﺘﯽ را در دل زﻧﺎن ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﺑﺮاﻓﺮوزد‬
‫و ﺣﯿﺎت اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ در اﺛﺮ ﮔﻨﺎه ﺗﺒﺎه ﮔﺮدﯾﺪه‪ ،‬اﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ دھﺪ‪ .‬راﻣﺎﺑﺎی‬
‫ﭼﻮن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ در ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢ ﻧﺠﺎت دھﻨﺪهی ﺑﺸﺮ اﺳﺖ ﻟﺬا در‬
‫آن ﺟﺎ ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮد و آراﻣﺶ و رﺿﺎﯾﺘﯽ را ﮐﻪ ﺳﺎلھﺎ‬
‫دﻧﺒﺎل آن ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و از آنﺟﺎ ﺑﻪ ھﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺮای ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن‬
‫ﺳﻄﺢ زﻧﺪﮔﯽ زﻧﺎن در ﻣﻮطﻦ ﺧﻮد ﻋﺎﻟﯽﺗﺮﯾﻦ ﺧﺪﻣﺎت را اﻧﺠﺎم دھﺪ‪.‬‬

‫دﻋﻮت ﻓﯿﺾآﻣﯿﺰ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺮای ھﻤﻪ اﺳﺖ‪ .‬وﻋﺪهی او ﺧﻮاه ﺑﺮای زن و‬

‫ﻣﺮد‪ ،‬ﺧﻮاه ﺑﺮای ﺷﺮﻗﯽ و ﻏﺮﺑﯽ‪ ،‬ﺧﻮاه ﺑﺮای ﻓﯿﻠﺴﻮف‪ ،‬ﺧﻮاه ﺑﺮای ﻗﺮن دوم‬
‫و ﯾﺎ ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻢ؛ ﻧﯿﮑﻮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آنﭼﻪ را ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺮای دﯾﮕﺮان اﻧﺠﺎم‬
‫داده‪ ،‬ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺰ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاھﺪ داد‪ .‬اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ھﻤﯿﻦﻗﺪر دﻋﻮت او را‬
‫ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﺪ‪ ،‬وی آن ﺑﺎر ﺳﻨﮕﯿﻦ را ﮐﻪ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻤﺎ ﻓﺸﺎر ﻣﯽآورد و ﺷﻤﺎ را‬
‫ﺧﺮد ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﺧﻮاھﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﻣﺴﯿﺢ‪ ،‬ﺗﺮس و ﺷﺮﻣﺴﺎری و ﻧﺪاﻣﺖ را ﮐﻪ‬
‫ﺣﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺷﻤﺎ را ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ از ﺑﯿﻦ ﺧﻮاھﺪ‬ ‫ﻗﻠﺐ ﺷﻤﺎ را ﻣﺘﻮ ّ‬
‫ﺑﺮد‪ .‬وی ھﺮﮔﻮﻧﻪ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺷﻤﺎ را آزار ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ از ﺷﻤﺎ دور‬
‫ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺟﺎی آن آراﻣﺶ ﻋﺠﯿﺒﯽ در دل ﺷﻤﺎ ﭘﺪﯾﺪ ﺧﻮاھﺪ آورد و‬
‫اﺣﺴﺎس ﺧﻮاھﯿﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﺷﻤﺎ آﻣﺮزﯾﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ و اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺎﻣﻞ‬
‫ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ رواﺑﻂ ﺑﯿﻦ ﺷﻤﺎ و ﺧﺪا ﮐﺎﻣﻼ ً ﺣﺴﻨﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺬب و وﺟﺪان ﺷﻤﺎ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺴﯿﺢ‬

‫در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺷﻤﺎ ﻣﻌ ّ‬
‫ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ آراﻣﺶ دﻋﻮت ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫"ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ای ﺗﻤﺎم زﺣﻤﺖﮐﺸﺎن و ﮔﺮاﻧﺒﺎران و ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را آراﻣﯽ‬

‫ﺧﻮاھﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪ‪ .‬ﯾﻮغ ﻣﺮا ﺑﺮ ﺧﻮد ﮔﯿﺮﯾﺪ و از ﻣﻦ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﯾﺎﺑﯿﺪ زﯾﺮا ﮐﻪ ﺣﻠﯿﻢ و‬

‫‪١١٢‬‬
‫اﻓﺘﺎدهدل ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ و در ﻧﻔﻮس ﺧﻮد آراﻣﯽ ﺧﻮاھﯿﺪ ﯾﺎﻓﺖ؛ زﯾﺮا ﯾﻮغ ﻣﻦ‬
‫ﺧﻔﯿﻒ اﺳﺖ و ﺑﺎر ﻣﻦ ﺳﺒﮏ")اﻧﺠﯿﻞ ﻣﺘﯽ‪ ٢٨:١١‬و ‪ .(٣٠‬آﻣﯿﻦ‪.‬‬

‫‪١١٣‬‬