‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬دو ﺑﺪﻫﻜﺎر‬

‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(50-36:7‬‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷﻮﻗﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ از اﻳﻦ ﺷﻤﺎره‪ ،‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ در زﻣﻴﻨﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ و درك ﺑﻬﺘﺮ‬
‫ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ در ﭼﺎرﭼﻮب ﻓﺮﻫﻨﮓ روزﮔﺎر ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎزﻳﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻻت از ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺗﺤﺖ‬
‫ﻋﻨﻮان "ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ" ﻧﻮﺷﺘﻪ دﻛﺘﺮ ﻛﻴﻢ ﺗﺎن ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬دﻛﺘﺮ ﻛﻴﻢ ﺗﺎن دﻛﺘﺮاي‬
‫ﺑﻴﻮﺷﻴﻤﻲ دارد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪواﺳﻄﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﮔﺴﺘﺮده و ﻋﻤﻴﻖ ﺧﻮد در زﻣﻴﻨﻪ اﻟﻬﻴﺎت‪ ،‬ﻣﺤﻘﻘﻲ اﺳﺖ‬
‫ذﻳﺼﻼح در ﻣﺴﺎﺋﻞ اﻟﻬﻴﺎﺗﻲ و ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس‪.‬‬

‫در ﻟﻮﻗﺎ ‪ ،50-36:7‬ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻓﺮﻳﺴﻲ ﻣﺘﺸﺨﺺ ﺑﻪﻧﺎم ﺷﻤﻌﻮن‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺮاي‬

‫ﺻﺮف ﻏﺬا دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮه‪ ،‬زﻧﻲ ﺑﺪﻛﺎر ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﺪ و ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ اﺷﻚ رﻳﺨﺘﻦ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ و ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻮي ﺳﺮ ﺧﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭘﺎﻳﻬﺎي او را ﺑﺎ‬
‫ﻋﻄﺮي ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ ﺗﺪﻫﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻓﺮﻳﺴﻲ و ﻫﻢﻣﺴﻠﻜﺎﻧﺶ از اﻳﻨﻜﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ زﻧﻲ اﺟﺎزه‬
‫داده ﻛﻪ ﻟﻤﺴﺶ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻃﺒﻖ روش ﻣﻌﻤﻮل ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﺣﻜﺎﻳﺖ دو‬
‫ﺑﺪﻫﻜﺎر‪ ،‬درﺳﻲ روﺣﺎﻧﻲ ﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا را در ﭼﻨﺪ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و‬
‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ اول‪ :‬دﻋﻮت ﻓﺮﻳﺴﻲ‬

‫ﺑﺮاي درك ﺑﻬﺘﺮ و درﺳﺖ اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا‪ ،‬ﻻزم اﺳﺖ از آداب و رﺳﻮم ﻣﺮدم ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ در‬
‫روزﮔﺎر ﻋﻴﺴﻲ آﮔﺎﻫﻲ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﺴﺐ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺳﺮ ﺳﻔﺮه‬

‫در آن زﻣﺎن‪ ،‬دﻋﻮت از واﻋﻆ ﻣﻴﻬﻤﺎن در روز ﺳ‪‬ﺒ‪‬ﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺻﺮف ﻏﺬا ﻣﺮﺳﻮم ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﺳﻔﺮه ﻳﺎ ﻣﻴﺰ‪ ،‬وﻋﻆ آن روز ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ و ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﺸﺴﺘﻦ در اﻃﺮاف ﻳﻚ ﻣﻴﺰ‬
‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة ﻣﺘﻤﻮل ﺑﻮدن و ﻳﺎ داﺷﺘﻦ ﻣﻘﺎﻣﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮدم ﻋﺎدي ﻣﻴﺰ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﺮ‬
‫روي زﻣﻴﻦ دور ﺳﻔﺮهاي ﻣﻲﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
 ‫ﺣﻀﻮر روﺳﺘﺎﺋﻴﺎن در ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻴﻬﺎي دﻫﻜﺪه‬

‫در آن دوران‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺮدم روﺳﺘﺎ ﻳﺎ ﻣﺤﻠﻪاي از ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﺣﻀﻮر ﻳﺎﻓﺘﻦ در ﺿﻴﺎﻓﺖﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺰمﻫﺎ‪،‬‬
‫و ﺟﺸﻦﻫﺎ‪ ،‬ﻳﻚ ﺳﺮﮔﺮﻣﻲ ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬درﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎز ﺑﻮد و ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ وارد‬
‫ﺷﻮد ﺑﺪون آﻧﻜﻪ دﻋﻮت ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در آن زﻣﺎن‪ ،‬ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻫﺎﻟﻲ‬
‫روﺳﺘﺎ آزاد ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ وارد ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﮔﺎه ﻏﺬاﻳﻲ ﻫﻢ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻲرﺳﻴﺪ؛ اﮔﺮ ﻫﻢ‬
‫ﻧﻤﻲرﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻻاﻗﻞ از ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎ ﻟﺬت ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ و ﺳﺮﮔﺮم ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫اﻣﺮوز ﻫﻢ در ﺑﺴﻴﺎري از دﻫﺎت ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻔﻬﻮم ﭘﺎ در روزﮔﺎر ﻋﻴﺴﻲ‬

‫در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺎﻳﻬﺎ ﻧﺎﭘﺎك و ﻋﺎﻣﻠﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ؛ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ‬
‫در ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬در ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ آﻣﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ‬
‫ﻓﺎﺗﺢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ دﺷﻤﻦ ﻣﻐﻠﻮب ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ او دﺳﺘﻮر دﻫﺪ ﺗﺎ روي زﻣﻴﻦ دراز‬
‫ﺑﻜﺸﺪ و ﭘﺎﻳﻬﺎي ﺧﻮد را روي ﺳﺮ او ﺑﮕﺬارد )»دﺷﻤﻨﺎﻧﺖ را ﭘﺎياﻧﺪاز ﺗﻮ ﺳﺎزم«‪ ،‬ﻣﺰﻣﻮر ‪،1:110‬‬
‫‪ .(9:108 ،8:60‬در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎﻟﺰي‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻫﻤﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻛﻒِ ﭘﺎي ﻣﻴﻬﻤﺎن را‬
‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬آن را ﻧﺸﺎﻧﺔ ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ او ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ ﺑﺮﺧﻼف ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻏﺮﺑﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﭘﺎﻳﻬﺎ ﭼﻮن ﺳﺎﻳﺮ اﻋﻀﺎي ﺑﺪن ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ و از آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻌﻤﻞ ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﺟﺎﻣﻌﺔ‬
‫ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﺔ زﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﭘﺎﻳﻬﺎ را ﻧﺎﭘﺎك ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآوردﻧﺪ؛ ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ‪ ،‬ﺑﻪﻫﻨﮕﺎم ورود ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ آﻧﻬﺎ را ﻣﻲﺷﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫رﺳﻢ ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي در روزﮔﺎر ﻋﻴﺴﻲ‬

‫ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮي ﻛﻪ ﺑﺎ رﺳﻮم و ﻋﺎدات اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ آﺷﻨﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ‪" :‬در‬

‫ﻣﺸﺮﻗﺰﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻮﺳﻴﺪن ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬اﻣﺮي ﻋﺎدي ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻳﻚ راﺑﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻤﺔ‬
‫ﻣﺮدان ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ در ﻗﺴﻤﺖ ورودي ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ و دﺳﺖ او را ﺑﺒﻮﺳﻨﺪ‪ .‬در ﺧﺎﻧﻪ‪،‬‬
‫اوﻟﻴﻦ ﻛﺎري ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺴﺘﻦ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺪﻫﻴﻦ ﺳﺮ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﺎ روﻏﻦ ﻣﻌﻄﺮ‬
‫ﻧﻴﺰ رﺳﻤﻲ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻟﺰاﻣﻲ ﻧﺒﻮد‪.".‬‬
 ‫ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺷﻤﻌﻮن در ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي‬

‫اﻣﺎ وﻗﺘﻲ ﻋﻴﺴﻲ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﺷﺪ‪ ،‬ﺧﺪﻣﺘﻜﺎران ﭘﺎﻳﻬﺎي او را ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در واﻗﻊ‪،‬‬
‫ﻫﻴﭽﻴﻚ از ﺗﺤﻴﺖﻫﺎي ﻣﺮﺳﻮم در آن ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬در ﻣﻮرد او ﺑﻪﺟﺎ آورده ﻧﺸﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع‪،‬‬
‫ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ دﻳﺪ ﺗﺤﻘﻴﺮآﻣﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻓﺮﻳﺴﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ داﺷﺖ‪ .‬او ﻫﻴﭻ آﺑﻲ ﺑﺮاي‬
‫ﺷﺴﺘﻦ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻴﺎورد و ﻃﺒﻖ رﺳﻢ آن زﻣﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي ﺗﺤﻴﺖ‪ ،‬او را ﻧﺒﻮﺳﻴﺪ‪ .‬ﻗﺼﻮر در‬
‫ﺑﻮﺳﻴﺪن ﮔﻮﻧﻪﻫﺎي ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬واﻗﻌﺎً ﻧﺸﺎﻧﺔ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮدن او‪ ،‬ﻳﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ رﺗﺒﺔ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﻻي‬
‫ﻣﻴﺰﺑﺎن در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮد‪ .‬او ﺳﺮ ﻋﻴﺴﻲ را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ روﻏﻦ ﺗﺪﻫﻴﻦ ﻧﻜﺮد‪ .‬اﻳﻦ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺳﺒﻜﺘﺮﻳﻦ‬
‫ﺗﺤﻘﻴﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن در ﺣﻖ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺧﻮد اﻧﺠﺎم داد‪.‬‬

‫ﮔﺮﭼﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ راﺑﻲ )اﺳﺘﺎد ﻣﺬﻫﺒﻲ( و ﻧﻪ ﻳﻚ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻋﺎدي‪ ،‬ﺑﻪ آن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ‬
‫دﻋﻮت ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻫﻴﭽﻴﻚ از اﻳﻦ رﺳﻮم در ﻣﻮرد ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﺟﺎ آورده ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺼﻮرات ﺷﻤﻌﻮن ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﺗﺤﻘﻴﺮِ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪهاي ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺑﺮاي‬
‫ﻋﻴﺴﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ ﺣﺴﺎبﺷﺪة ﺷﻤﻌﻮن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺶ‪ ،‬اﻳﻦ ﺳﺆال را‬
‫ﻣﻄﺮح ﻣﻲﺳﺎزد ﻛﻪ ﭼﺮا اﺻﻼً او ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاش دﻋﻮت ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻳﺎ ﻏﻔﻠﺖ از اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ و ﺣﺘﻲ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻄﻮر ﺿﻤﻨﻲ ﮔﻮﻳﺎي اﻳﻦ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪاي ﭘﺎﻳﻴﻦ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻌﻠﻖ‬
‫دارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ دﻗﻴﻘﺎً ﻫﻤﺎن ﻛﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن در ﻣﻮرد ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺠﺎم داد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻳﻚ ﻣﻴﻬﻤﺎن‪،‬‬
‫ﺷﺨﺼﻲ ﻋﺎﻟﻲرﺗﺒﻪ و ﻣﻬﻢ ﺷﻤﺮده ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮدن او اﻣﺮي اﺳﺖ ﺑﺴﻲ ﺟﺪيﺗﺮ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ دوم‪ :‬زن ﺑﺪﻛﺎر‬

‫دوﻣﻴﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬وارد ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲﺷﻮد ‪" -‬زﻧﻲ ﻛﻪ در آن ﺷﻬﺮ زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﻧﺎﭘﺎﻛﻲ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ"‪ .‬او ﻳﻚ روﺳﭙﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻤﻌﻮن ﻓﺮﻳﺴﻲ ﻛﺎﻣﻼً او را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫آن زن ﻧﻴﺰ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﺮ اﻫﺎﻟﻲ روﺳﺘﺎ در ﻣﺠﻠﺲ ﺣﻀﻮر ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬اﻣﺎ او رﻓﺖ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻋﻴﺴﻲ‬
‫در ﻛﻨﺎر ﭘﺎﻳﻬﺎي او اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﺑﻨﺎم اﺑﻦاﻟﺼﻠﻴﺒﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬آن زن در‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻋﻴﺴﻲ اﻳﺴﺘﺎد ﭼﻮن ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ از ﮔﻨﺎﻫﺎن او ﺑﺎﺧﺒﺮ اﺳﺖ و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﺪﻟﻴﻞ‬
‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﺨﺺ ﻋﻴﺴﻲ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت او ﺑﻨﮕﺮد‪".‬‬

‫ﻛﺎري ﻛﻪ زن ﺑﺮاي ﻋﻴﺴﻲ ﻛﺮد‬

‫اﻣﺎ اﻳﻦ زن ﭼﻬﺎر ﻛﺎر ﺣﺴﺎس و ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺮاي ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺠﺎم داد‪ .‬او ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ را‬
‫ﺷﺴﺖ‪ ،‬آﻧﻬﺎ را ﺧﺸﻚ ﻛﺮد و ﺑﻮﺳﻴﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻋﻄﺮ ﺗﺪﻫﻴﻦ ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ زن ﻳﺎ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻲ‬
‫وارد ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻳﺎ ﻗﺒﻞ از او‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ از آن زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ وارد ﺧﺎﻧﺔ ﻓﺮﻳﺴﻲ‬
‫ﺷﺪه‪» ،‬آن زن از ﺑﻮﺳﻴﺪن ﭘﺎﻳﻬﺎي او ﺑﺎز ﻧﺎﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ« )آﻳﻪ ‪ .(45‬ﭘﺲ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ‪،Bailey‬‬
‫آن زن ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﺷﻤﻌﻮن ﻫﻨﮕﺎم ورود ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ در اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺳﻢ‬
‫اﺣﺘﺮام و ﺗﺤﻴﺖ‪ ،‬او را ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫از اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ آن زن در اﺑﺘﺪا‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﺪﻫﻴﻦ ﭘﺎﻳﻬﺎي‬
‫ﻋﻴﺴﻲ آﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﻴﺸﻪ ﻛﻮﭼﻜﻲ از ﻣﺮﻣﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺮ از ﻋﻄﺮ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﻳﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫داﺷﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺸﻮﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﻴﭻ وﺳﻴﻠﻪاي ﺑﺮاي ﺷﺴﺘﻦ‬
‫و ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﻧﻴﺎورده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ از ﻣﻮﻳﻬﺎي ﺧﻮد ﺑﺮاي ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد‪ .‬آن زن ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺪرداﻧﻲ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ‬
‫ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺴﻴﺎرش را ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﺑﺮاز ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ارزش آن ﻋﻄﺮ‬

‫آن زن در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺷﻴﺸﺔ ﻛﻮﭼﻜﻲ از ﻋﻄﺮ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ در دﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬وارد آن ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻳﻜﻲ از ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ اﻳﻦ ﻋﻄﺮ را ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮده اﺳﺖ‪" :‬ﻋﻄﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ زﻧﺎن اﻃﺮاف ﮔﺮدن‬
‫ﺧﻮد ﻣﻲزدﻧﺪ و ﺷﻴﺸﺔ آن را ﻛﻪ ﺗﺎ زﻳﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻲرﺳﻴﺪ‪ ،‬از ﮔﺮدن آوﻳﺰان ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ...‬اﻳﻦ‬
‫ﻋﻄﺮ ﺟﻬﺖ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﻛﺮدن ﻧَﻔَﺲ و ﺑﺪن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﺪ" )‪ .(Edersheim‬دﻟﻴﻞ اﻫﻤﻴﺖ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻋﻄﺮي ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻓﺎﺣﺸﻪ‪ ،‬ﻛﺎﻣﻼً واﺿﺢ اﺳﺖ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﻛﻪ او ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ از ﺷﻐﻞ ﻧﺎدرﺳﺖ ﺧﻮد‬
‫دﺳﺖ ﺑﺸﻮﻳﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻄﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ آن را روي ﭘﺎﻳﻬﺎي‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮﻳﺰد‪.‬‬
 ‫ﺻﺤﻨﻪاي ﻟﻄﻴﻒ و ﺧﻮدﺟﻮش‬

‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﺷﻤﻌﻮن رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﺻﺤﻨﺔ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬دﻟﺸﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬او‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﻋﻴﺴﻲ ﻋﻠﻲرﻏﻢ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﺮﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻜﻮت اﺧﺘﻴﺎر ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﻋﺘﺮاض ﻛﻨﺪ وﻟﻲ او ﻫﻤﺔ ﺗﺤﻘﻴﺮﻫﺎ و دﺷﻤﻨﻲﻫﺎ را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬آن زن‬
‫ﺣﺘﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻪ رﺳﻢ ﺗﺤﻴﺖ ﻧﺒﻮﺳﻴﺪ‪ .‬او ﺧﻮدش ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﻴﺴﻲ را‬
‫ﺑﺒﻮﺳﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻜﻨﺪ؟ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﻜﺮي ﺑﻪﻧﻈﺮش رﺳﻴﺪ‪ :‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻻاﻗﻞ ﭘﺎﻳﻬﺎي‬
‫ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺒﻮﺳﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬درﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺣﻀﻮر ﻣﺮدان ﻛﻮﺗﻪﺑﻴﻦ و ﺳﺘﻴﺰهﺟﻮ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده ﻳﺎ‬
‫ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪﻃﺮف ﻋﻴﺴﻲ رﻓﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ از ﮔﺮﻳﺴﺘﻦ‬
‫ﺧﻮدداري ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﺑﺠﺎي اﻳﻨﻜﻪ آن اﺷﻜﻬﺎ را از ﺻﻮرت ﺧﻮد ﭘﺎك ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺬارد ﺗﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻬﺎي اﺳﺘﺎد‬
‫ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ؛ ﺑﻪاﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬ﺑﻪﺟﺎي ﺷﻤﻌﻮن و ﺧﺪﻣﺘﻜﺎراﻧﺶ‪ ،‬ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ را ﺷﺴﺖ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ‬
‫روي ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﻮﻟﻪاي ﺑﺮاي ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﻓﺎﻳﺪهاي ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ از ﺷﻤﻌﻮن درﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻮﻟﻪ ﻛﻨﺪ! ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﺧﻮد ﭘﺎﻳﻬﺎي‬
‫ﻋﻴﺴﻲ را ﺧﺸﻚ ﻛﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬ﭘﺲ از ﺑﻮﺳﻴﺪنِ ﻣﻜﺮر آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺷﻴﺸﺔ ﻋﻄﺮ را روي ﭘﺎﻳﻬﺎي او ﺧﺎﻟﻲ‬
‫ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺗﺠﻠﻲ ﻗﺪرداﻧﻲ و ﺟﺒﺮان‬

‫اﻳﻦ ﺻﺤﻨﺔ ﺗﻜﺎندﻫﻨﺪه و درﺿﻤﻦ ﻟﻄﻴﻒ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺮدان ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻛﻮردل ﻛﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﻣﺎﺟﺮا‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺮمآور ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ زن‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﻮد را ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬او ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻛﺎري ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻗﺼﻮر و ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺷﻤﻌﻮن ﻓﺮﻳﺴﻲ را ﺟﺒﺮان ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻳﻚ زن‪ ،‬ﺑﺎز ﻛﺮدن‬
‫ﻣﻮي ﺳﺮ در ﺣﻀﻮر ﻣﺮدان‪ ،‬ﻛﺎري ﺑﺲ ﺷﻨﻴﻊ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺤﻨﻪاي‪ ،‬ﻫﻴﭽﻜﺲ‪ ،‬از‬
‫ﺷﻤﻌﻮن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ‪ ،‬ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ در ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮت ﺑﻪﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻛﺎر زﻳﺒﺎي اﻳﻦ زن‪ ،‬اﺛﺮ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ رواﻳﺖ ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪ .‬ﺑﻮﺳﻴﺪن ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻋﻤﻠﻲ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺟﺒﺮان ﻛﺎري ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن از اﻧﺠﺎم آن ﺗﻌﻠﻞ ورزﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺟﻠﻮهاي ﺑﻮد ﺑﺴﻴﺎر‬
‫آﺷﻜﺎر از ﻓﺮوﺗﻨﻲ و ﭘﺮﺳﺘﺶ‪.‬‬

‫ﺑﺮﺧﻼف ﺷﻤﻌﻮن‪ ،‬اﻳﻦ زن ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﻣﺮﻫﻤﻲ ﺑﺮ روي زﺧﻢ دل و رﻧﺞ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻨﻬﺪ ﻛﻪ‬
‫ﻧﺎﺷﻲ از ﻛﻮردﻟﻲ ﺷﻤﻌﻮن ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﺷﮕﻔﺖآور اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﺪون ﺑﻴﺎن‬
‫ﻛﻠﻤﻪاي اﻧﺠﺎم ﺷﺪ؛ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺻﺤﻨﻪاي ﭼﻨﻴﻦ زﻳﺒﺎ و ﻟﻄﻴﻒ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از اﺣﺴﺎس ﻗﺪرداﻧﻲ و‬
‫ﺳﺘﺎﻳﺶ‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﻼﻣﻲ‪ ،‬ﺑﻴﺠﺎ و ﻣﺰاﺣﻢ ﻣﻲﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ﺳﻮم‪ :‬ﻳﻚ ﻗﻀﺎوت اﺷﺘﺒﺎه‬

‫ﻋﻠﺖ اﺻﻠﻲ دﻋﻮت ﻓﺮﻳﺴﻲ‬

‫ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺷﮕﻔﺖزدة ﺷﻤﻌﻮن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻤﻞ آن زن‪ ،‬اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ »اﻳﻦ ﺷﺨﺺ اﮔﺮ‬
‫ﻧﺒﻲ ﺑﻮدي‪ ،‬ﻫﺮ آﻳﻨﻪ داﻧﺴﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺪام و ﭼﮕﻮﻧﻪ زن اﺳﺖ ﻛﻪ او را ﻟﻤﺲ ﻣﻲﻛﻨﺪ زﻳﺮا‬
‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎري اﺳﺖ« )آﻳﻪ ‪ .(39‬ﺗﻨﻬﺎ دﻟﻴﻞ دﻋﻮت ﺷﻤﻌﻮن از ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻔﻬﻤﺪ آﻳﺎ او‬
‫واﻗﻌﺎً ﻧﺒﻲ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي ﺷﺘﺎبزده ﺷﻤﻌﻮن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺒﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫اﻧﺘﻘﺎد از ﻋﻴﺴﻲ‬

‫ﺑﻪﻋﻼوه‪ ،‬ﺷﻤﻌﻮن و دوﺳﺘﺎﻧﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺠﺲ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن او و دوﺳﺘﺎن‬

‫ﻓﺮﻳﺴﻲاش ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺗﻤﺎس ﺑﺎ آن زن‪ ،‬ﻧﺠﺲ ﻣﻲﺷﻤﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫در اﺑﺘﺪا‪ ،‬ﻛﻴﻨﻪﺗﻮزي ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﻧﺜﺎر آن زن ﺷﺪ؛ وﻟﻲ ﭘﺲ از آﻧﻜﻪ او ﺑﺎ اﺷﻜﻬﺎ ﭘﺎﻳﻬﺎي‬
‫ﻋﻴﺴﻲ را ﺷﺴﺖ و ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﻳﺶ ﺧﺸﻚ ﻛﺮد‪ ،‬دﺷﻤﻨﻲﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ او ﻣﺎﻧﻊ ﻛﺎر‬
‫آن زن ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﻨﺘﻲ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻤﺎس ﺑﺪﻧﻲ ﻣﺮد و زن در ﻣﻼً ﻋﺎم‪ ،‬ﻋﻤﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﺎﻣﻼً‬
‫ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ زن و ﺷﻮﻫﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در ﺑﻌﻀﻲ از ﺟﻮاﻣﻊ ﺷﺮﻗﻲ ﺣﺘﻲ اﻣﺮوزه ﻧﻴﺰ زنﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻋﻘﺐﺗﺮ از ﺷﻮﻫﺮاﻧﺸﺎن راه ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺮاي ﻓﺮﻳﺴﻲ ﺧﺮدهﺑﻴﻦ و ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ‪ ،‬دﻳﺪن‬
‫ﺻﺤﻨﺔ ﻟﻤﺲ ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻮﺳﻂ آن زن و ﻋﺪم ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن‪ ،‬اﻣﺮي ﺑﻮد ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻜﺎندﻫﻨﺪه‪.‬‬
‫از ﻧﻈﺮ ﺷﻤﻌﻮن‪ ،‬او زﻧﻲ ﺑﻮد ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻢ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺑﺤﺴﺎب ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺷﻤﻌﻮن‬
‫ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫واﻛﻨﺶ ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ زن و ﺷﻤﻌﻮن‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻗﺪرداﻧﻲ ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎرِ ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺷﺪه را درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ واﻗﻌﺎً‬
‫داﺳﺘﺎن "دﺧﺘﺮ ﮔﻤﺸﺪه" اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ و ﺟﺎﻣﻌﺔ ﺧﻮد ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدد‪ ،‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪهاي ﻛﻪ‬
‫ﺑﻪ ﮔﻠﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﭘﻴﻮﻧﺪد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺸﺘﺎق ﺧﻮﺷﺎﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ او ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻲ رﻫﺒﺮان ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ‬
‫ﻋﻨﻮان ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ او ﻳﻚ زن ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﺮد ﺳﺎﻻري ﺑﻮد‪ ،‬در ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ زﻧﺎن‪ ،‬اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻳﻲ درﺟﻪ دوم ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻃﺒﻘﺔ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ زﻧﺎن ﻣﺴﺎوي ﺑﺎ اﻓﺮاد ﻧﺎﺑﺎﻟﻎ ﻳﺎ ﺳﻔﻴﻪ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ اﺟﺎزة دادنِ ﺷﻬﺎدت در دادﮔﺎه‬
‫را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪﻳﺎد آوردن اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻗﻴﺎم ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﺷﺎﻫﺪان زن ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺎي‬
‫ﺑﺴﻲ ﺣﻴﺮت اﺳﺖ‪.‬‬

‫واﻛﻨﺶ ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻪ ﺑﻮد؟ او ﺷﻤﻌﻮن را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار داده‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪» :‬اي ﺷﻤﻌﻮن ﭼﻴﺰي دارم‬
‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ «.‬اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪاي ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺷﺮوع ﺻﺤﺒﺘﻲ ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ‬
‫ﭼﻨﺪان ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲرﺳﻴﺪ و ﺷﻨﻮﻧﺪه ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺷﻨﻴﺪن آن ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺷﻤﻌﻮن ﺑﺎ ﺧﻄﺎب ﻛﺮدن‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﻋﻨﻮان "اﺳﺘﺎد" )ﻳﻌﻨﻲ راﺑﻲ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺬﻫﺒﻲ(‪ ،‬ﺑﻄﻮر ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲاش را‬
‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻴﺰﺑﺎن ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﻻﻳﻖ ﻧﺎم اﺳﺘﺎد ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻟﻴﺎﻗﺖ اﺣﺘﺮاﻣﺎت ﺧﺎصِ‬
‫آن ﻧﺎم را ﻧﻴﺰ داﺷﺖ‪ ،‬ﻛﺎري ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﭼﻬﺎرم ‪ -‬ﻣ‪‬ﺜَﻞ‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﻤﻌﻮن ﻓﺮﻳﺴﻲ و دﻳﮕﺮ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ را ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ زن واﻗﻌﺎً‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮده و ﻧﻴﺎز دارد ﻛﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد؟ آﻧﻬﺎ او را ﻃﺮد ﻛﺮده‪ ،‬و اﺻﺎﻟﺖ ﺗﻮﺑﻪ و‬
‫ﺑﺨﺸﺎﻳﺸﺶ را ﻋﻠﻲرﻏﻢ ﻛﺎر ﺑﺰرﮔﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻮرد ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﻗﺮار‬
‫دادﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﺎن ﻛﺎري را ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ اﻧﺠﺎم ﻣﻲداد‪ :‬او داﺳﺘﺎﻧﻲ‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮردي در ﻏﺮب ﭘﻴﺶ ﻣﻲآﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻣﺎ ﻳﻚ ﺑﺤﺚ ﻓﻠﺴﻔﻲ در ﻣﻮرد‬
‫اﺧﻼﻗﻴﺎت‪ ،‬ازدواج و ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آن ﺑﻪراه ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ‪ ،‬داﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده در ﻣﻮرد دو ﺑﺪﻫﻜﺎر ﺑﻮد‪ .‬اوﻟﻲ‪ 50 ،‬دﻳﻨﺎر )ﻣﻌﺎدل‬
‫دﺳﺘﻤﺰد دو ﻣﺎه( ﺑﺪﻫﻜﺎر ﺑﻮد‪ ،‬دوﻣﻲ ‪ 500‬دﻳﻨﺎر )ﻣﻌﺎدل دﺳﺘﻤﺰد دو ﺳﺎل(‪.‬‬

‫در ﺗﻤﺎم ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻛﻠﻤﺔ "ﻗﺮض" ﻣﺴﺎوي اﺳﺖ ﺑﺎ "ﮔﻨﺎه"‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ وﻗﺘﻲ ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ دﻋﺎ‬
‫را آﻣﻮﺧﺖ ﻛﻪ »ﻗﺮضﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺶ«‪ ،‬دﻗﻴﻘﺎً ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ »ﻗﺮضﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺶ«‪.‬‬

‫در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻜﺎﺗﻲ را ﻋﻨﻮان ﻣﻲﻛﻨﺪ‪:‬‬

‫آن اﺷﺨﺎص‪ ،‬ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﺎزﭘﺮداﺧﺖ ﺑﺪﻫﻲ ﺧﻮد ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ ﻫﺮ دو ﻳﻜﻲ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﺎن در‬
‫ﻗﺒﺎل ﻗﺮﺿﺸﺎن ﻛﺎري از دﺳﺘﺸﺎن ﺑﺮﻧﻤﻲآﻣﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻧﻴﺎز داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺮ دو ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ و ﺑﺨﺸﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬وامدﻫﻨﺪه ﺑﺎ ﻣﻴﻞ ﺧﻮد‪ ،‬ﻫﺮ دو آﻧﻬﺎ را ﺑﺨﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻛﻠﻤﺔ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ "ﺑﺨﺸﻴﺪن" ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ "ﻟﻐﻮ ﻛﺮدن ﻗﺮض" ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪» ،‬ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻣﺎ را‬
‫ﺑﺒﺨﺶ«‪ ،‬دﻗﻴﻘﺎً ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺘﺮادف ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ »ﻗﺮضﻫﺎي ﻣﺎ را ﻟﻐﻮ ﻛﻦ«‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ در دﻋﺎي‬
‫رﺑﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ آﻣﻮﺧﺖ‪» :‬ﻗﺮضﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺶ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻗﺮضداران ﺧﻮد‬
‫را ﻣﻲﺑﺨﺸﻴﻢ«‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮق ﺑﻴﻦ اﻳﻦ دو ﺑﺪﻫﻜﺎر‪ ،‬ﻣﺒﻠﻎ ﺑﺪﻫﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از ﺷﻤﻌﻮن ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬ﻛﺪام ﻳﻚ از‬
‫آن دو او را زﻳﺎدﺗﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد‪ «.‬ﭘﺎﺳﺦ ﺷﻤﻌﻮن ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪاي ﺣﺎﻛﻲ از اﺣﺘﻴﺎط آﻏﺎز‬
‫ﺷﺪ‪" :‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ "...‬ﺷﻤﻌﻮن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ دام اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻨﻄﻖِ ﻣ‪‬ﺜَﻞ‪ ،‬ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮ‬
‫ﺑﻮد‪ :‬آن ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺨﺸﻮده ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﺻﻞ اﻣﺮوز ﻧﻴﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫دارد‪.‬‬
 ‫ﺻﺤﻨﻪ ﭘﻨﺠﻢ‪ :‬ارﺗﺒﺎط ﻣﺜﻞ ﺑﺎ ﻛﺎر زن و ﺷﻤﻌﻮن‬

‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﻤﻌﻮن و ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ را‬
‫آزاد ﺑﮕﺬارد ﺗﺎ در ﻣﻮرد ﻣﻔﻬﻮم آن ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ آﺷﻜﺎر ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ او‬
‫ﻣﺎﺟﺮا را ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻧﺪاد‪ .‬ﺑﺎ ﺑﻴﺎن اﺻﻞ ﺑﺨﺸﺶ‪ ،‬اﻛﻨﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ آن را در ﻣﻮرد اﻳﻦ زن‬
‫ﺑﻜﺎر ﺑﺒﺮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ دو ﻛﺎر ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺤﺴﻴﻦ آن زن‬

‫اوﻻً‪ ،‬او در ﺣﻀﻮر ﻣﺮدﻫﺎ‪ ،‬آن زن را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻛﺮد‪ .‬در ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﺮدﺳﺎﻻري‪ ،‬ﻣﻌﻤﻮل‬
‫ﻧﺒﻮد ﻛﻪ از زﻧﻲ ﻗﺪرداﻧﻲ ﺑﻪﻋﻤﻞ آﻳﺪ و در ﻋﻮض‪ ،‬ﻣﺮدان ﭘﺴﺖ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻋﻴﺴﻲ آزاداﻧﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﺗﺤﺴﻴﻦآﻣﻴﺰ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﺟﻪ و اﺣﺘﺮام آن زن‪ ،‬اﻋﻼم داﺷﺖ‪.‬‬

‫اﻳﺮاد از ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺷﻤﻌﻮن‬

‫اﻣﺎ ﮔﻮﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺒﻮد؛ ﭘﺲ ﻋﻴﺴﻲ ﮔﻔﺘﺔ ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﻛﺮد و از ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺷﻤﻌﻮن‬
‫اﻳﺮاد ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻳﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎن از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ در ﺧﺼﻮص ﻧﺤﻮه‬
‫ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ دﻟﮕﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﻪ روي ﺧﻮد ﻧﻤﻲآورﻧﺪ و ﺑﺮ ﻋﻜﺲ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻌﺎرﻓﺎت‪ ،‬از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﻲادﺑﻲ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺧﻮد را از ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺷﻤﻌﻮن ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ ﻣﻄﺮح ﻣﻲﺳﺎزد‪ ...» :‬ﭘﺲ ﺑﺴﻮي آن زن اﺷﺎره ﻧﻤﻮده ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﮔﻔﺖ‪) «...‬آﻳﻪ‬
‫‪ .(44‬ﺻﻮرت ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻄﺮف آن زن ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺷﺪه وﻟﻲ در واﻗﻊ ﻣﺨﺎﻃﺐ اﺻﻠﻲ‪ ،‬ﺷﻤﻌﻮن‬
‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻲادﺑﻲ‬
‫ﻣﻲﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﻣﺎ ﻣﻼﻳﻤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن را در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت‪ ،‬ﻛﺎري ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻤﻌﻮن ﻋﻤﻖ ﺗﺤﻮﻟﻲ را ﻛﻪ در آن زن اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬درك ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ‬
‫زﻧﻲ را ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﺸﻮﻳﻖ و دﻟﮕﺮﻣﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻮرد ﻗﺪرداﻧﻲ ﻗﺮار داد‪.‬‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬اﻳﻦ زن را ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻲ؟« ﺷﻤﻌﻮن از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪاي ورود آن زن‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺔ ﺗﻮ آﻣﺪم‪ «...‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ »ﻣﻦ‬
‫ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺗﻮ ﺷﺪم وﻟﻲ ﺗﻮ آن ﺳﻨﺖ ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي و ﺗﺤﻴﺖ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻧﺠﺎم ﻧﺪادي‪ .‬وﻟﻲ‬
‫اﻳﻦ زن ﻛﻪ ﺗﻮ ﺗﺤﻘﻴﺮش ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻗﺼﻮر ﺗﻮ را ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺟﺒﺮان ﻛﺮد‪«.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲﺑﻪ ﺳﻪ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺷﻤﻌﻮن اﺷﺎره ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬

‫‪» -1‬آب ﺑﺠﻬﺖ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻣﻦ ﻧﻴﺎوردي«‪ .‬ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﭘﺎﻳﻬﺎي او را‬
‫ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮن در آﻧﺼﻮرت‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﻘﺶ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر را‬
‫اﻳﻔﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ اﮔﺮ آن ﻓﺮﻳﺴﻲ ﺑﻪ او آب داده ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﭘﺎﻳﻬﺎي ﺧﻮدش‬
‫را ﻣﻲﺷﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬آن زن ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺎ اﺷﻜﻬﺎﻳﺶ ﺷﺴﺖ‪ .‬و ﭼﻪ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻦ‬
‫اﻳﻦ دو ﺷﺨﺺ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪ ...‬ﺷﻤﻌﻮن از آوردن آﺑﻲ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮس و ارزان ﺑﻮد‪،‬‬
‫اﻣﺘﻨﺎع ورزﻳﺪ‪ ،‬وﻟﻲ آن زن اﺷﻜﻬﺎي ﺧﻮد را ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻋﻴﺴﻲ ﻛﺮد‪ ،‬اﺷﻜﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎارزش ﺑﻮد و از‬
‫درد و رﻧﺞ ﻧﺸﺄت ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫‪» -2‬ﻣﺮا ﻧﺒﻮﺳﻴﺪي‪ «.‬اﺷﺨﺎص ﻫﻤﺴﻄﺢ‪ ،‬ﮔﻮﻧﻪﻫﺎي ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻲﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ؛ ﺷﺎﮔﺮدان‬

‫دﺳﺖ اﺳﺘﺎد ﺧﻮد را ﻣﻲﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ؛ ﺧﺎدﻣﻴﻦ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺳﻼم ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺧﻮد‪ ،‬و ﭘﺴﺮان ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي‬
‫ﺗﺤﻴﺖ واﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮد‪ ،‬دﺳﺖ آﻧﻬﺎ را ﻣﻲﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻼف اﻋﺘﻘﺎد ﻋﻤﻮﻣﻲ‪ ،‬ﻳﻬﻮدا در ﺑﺎغ‬
‫ﺟﺘﺴﻴﻤﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪن ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزان‪ ،‬دﺳﺖ ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻮﺳﻴﺪ و ﻧﻪ ﮔﻮﻧﺔ او را‪ ،‬ﭼﻮﻧﻜﻪ‬
‫ﻳﻚ راﺑﻄﺔ اﺳﺘﺎد و ﺷﺎﮔﺮدي ﺑﻴﻨﺸﺎن ﺣﻜﻤﻔﺮﻣﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪» -3‬ﺳﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ روﻏﻦ ﻣﺴﺢ ﻧﻜﺮدي‪ «.‬ﺟﻬﺖ ﻃﺮاوت ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن‪ ،‬ﺗﺪﻫﻴﻦ ﺳﺮ ﺑﺎ‬
‫روﻏﻦ زﻳﺘﻮن اﻣﺮي ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻮد‪ .‬آن روﻏﻦ ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺖ ارزان و ﺑﻪ ﻓﺮاواﻧﻲ در دﺳﺘﺮس ﺑﻮد‪ .‬در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻤﻞ ﺷﻤﻌﻮن‪ ،‬اﻳﻦ زن‪ ،‬ﭘﺎﻳﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺎ ﻋﻄﺮي ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ ﺗﺪﻫﻴﻦ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ آﻧﭽﻪ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ‪» :‬ﺗﻮ ﺣﺘﻲ آن روﻏﻦ زﻳﺘﻮن ارزان را از ﻣﻦ‬
‫درﻳﻎ ﻛﺮدي‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﺒﻴﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ زن ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ارزﻧﺪهاي را ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻓﺪا ﻛﺮد!«‬

‫آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎن‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺧﻮد ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﮔﻨﺎﻫﺎن او ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ‬
‫آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪ‪ «...‬ﻋﻴﺴﻲ ﮔﻨﺎﻫﺎن او را در آﻧﺠﺎ ﻧﻴﺎﻣﺮزﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻗﺒﻼً آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﻓﻘﻂ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻗﺒﻼً در زﻧﺪﮔﻲ او ﺑﻮﻗﻮع ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦِ »آﻧﻜﻪ آﻣﺮزش ﻛﻤﺘﺮ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﻛﻤﺘﺮ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ«‪ ،‬ﻛﻨﺎﻳﺔ دﻳﮕﺮي ﺑﻪ‬
‫ﺷﻤﻌﻮن زد‪ .‬ﻣﻨﻈﻮر ﻋﻴﺴﻲ از اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺗﺄﺋﻴﺪ ﻛﻨﺪ ﺷﻤﻌﻮن ﻋﺎدل اﺳﺖ ﻳﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ‬
‫ﺳﺒﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ آﮔﺎﻫﻲ ﻛﻢ او را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺴﻴﺎرش ﺑﻪ او ﮔﻮﺷﺰد ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ او ﻛﻪ ﻛﻢ آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﻛﻤﻲ ﻫﻢ ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد‪ .‬ﻛﻮﺗﺎﻫﻲﻫﺎي ﺷﻤﻌﻮن در‬
‫ﻣﻮرد ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة ﻋﻤﻖ ﺑﻌﻀﻲ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﻣﻨﻔﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﻏﺮور‪ ،‬ﺧﻮدﺑﻴﻨﻲ‪ ،‬روح ﺧﺮدهﮔﻴﺮ‬
‫و ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺟﻨﺴﻲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫دو ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر‪ ،‬دو واﻛﻨﺶ‬

‫اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ‪ ،‬درواﻗﻊ ﺷﻨﻮﻧﺪه را ﻣﺘﻮﺟﻪ دو ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ‪ ،‬زﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ‬
‫ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺴﻴﺎرش ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد و در ﭘﺎﺳﺦ‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬دوﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺷﻤﻌﻮن‬
‫ﻓﺮﻳﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ آﮔﺎﻫﻲاي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺴﻴﺎرش ﻧﺪارد و ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﻟﻄﻒ و رﺣﻤﺖ‬
‫ﻧﻴﺰ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ و اﮔﺮ ﻣﺤﺒﺘﻲ ﻫﻢ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ ،‬ﻛﻢ اﺳﺖ‪.‬‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻜﺘﻪاي از ﻫﻮﻳﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاي ﻣﺎ آﺷﻜﺎر ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺷﻤﻌﻮن ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻋﻴﺴﻲ را‬
‫ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﺪ ﻛﻪ آﻳﺎ ﻧﺒﻲ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ از اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ در ﻗﻠﺐ آن زن ﭼﻪ ﻣﻲﮔﺬرد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ درونِ اﻓﻜﺎر و ﻗﻠﺐﻫﺎي دﻳﮕﺮان را ﻧﻴﺰ‬
‫ﻣﻲدﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺷﺸﻢ‪ :‬اﻋﺘﺮاض دوم ﻓﺮﻳﺴﻲ‬

‫در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ دو ﻧﻜﺘﻪ را ﺑﻪ آن زن ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺗﻮ آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪ« و‬

‫»اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ را ﻧﺠﺎت داده اﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ رواﻧﻪ ﺷﻮ‪«.‬‬
‫ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﺳﺆال ﻧﻬﺎﻳﻲ را از ﺧﻮدﺷﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪» :‬اﻳﻦ ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎن را ﻫﻢ‬
‫ﻣﻲآﻣﺮزد؟« اﻳﻦ ﺳﺆاﻟﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻲﺟﻮاب ﻣﺎﻧﺪ و داﺳﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺪون ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ آن‪ ،‬ﺧﺎﺗﻤﻪ‬
‫ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺴﻴﺎري از داﺳﺘﺎنﻫﺎي ﺑﺰرگ اﻧﺠﻴﻞﻫﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻗﺎﺋﻞ‬
‫ﻧﻤﻲﺷﻮد و ﻣﻲﮔﺬارد ﺗﺎ ﺷﻨﻮﻧﺪه ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺎ در ﺣﻀﻮر ﻋﻴﺴﻲ‬

‫اﮔﺮ ﻣﺎ ﺟﺰو ﻳﻜﻲ از ﺣﻀﺎر در آن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﻛﺪام ﻧﻮع واﻛﻨﺶ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدادﻳﻢ؟‬
‫واﻛﻨﺶ ﻓﺮﻳﺴﻲ را؟ واﻛﻨﺶ زنِ ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺷﺪه را؟ ﻳﺎ واﻛﻨﺶ ﺣﻀﺎر ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ را؟‬

‫ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از اﻳﻤﺎﻧﺪاران‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ و ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺎﻟﺺ و ﺑﻲآﻻﻳﺶ و ﺑﻲﭘﻴﺮاﻳﺔ‬

‫ﻧﻮاﻳﻤﺎﻧﺎن را دوﺳﺖ ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬ﮔﺎه ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﻲﻧﮕﺮﻳﻢ و ﺑﻪﺟﺎي ﺗﺤﺴﻴﻦ‪،‬‬
‫آﻧﺎن را ﻣﻮرد اﻧﺘﻘﺎد ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﻴﻢ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﻧﻴﺰ ﻓﻘﻂ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﻣﺎﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮي‬
‫ﺑﻲﺗﻔﺎوت!‬

‫اﻣﺎ ﻛﺎش ﻫﻤﺔ ﻣﺎ ﭘﺮﺳﺘﺸﻲ ﺧﺎﻟﺺ و ﺻﻤﻴﻤﻲ و ﻓﺪاﻛﺎراﻧﻪاي ﻫﻤﭽﻮن آن زن را ﻧﺸﺎن‬

‫ﻣﻲدادﻳﻢ‪ .‬آﻳﺎ ﺑﺮﺧﻼف ﻓﺮﻳﺴﻲ‪ ،‬آﮔﺎه ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻘﺪر ﮔﻨﺎﻫﻜﺎرﻳﻢ؟ آﻳﺎ از ﻋﻈﻤﺖ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ‬
‫ﺧﻮد آﮔﺎﻫﻴﻢ؟ آﻳﺎ ﺑﻪﺗﻨﺎﺳﺐ ﻋﻈﻤﺖ آﻣﺮزش ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻴﻢ؟‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

 ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ‬
‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(37-25:10‬‬

‫در ﺷﻤﺎره ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎرة ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن ﻣﻌﺮوف‬
‫ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫ﺟﺎدة ارﻳﺤﺎ‪ ،‬در ﻣﺴﻴﺮي ﺣﺪود ‪ 26‬ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﻪﺳﻮي اورﺷﻠﻴﻢ در ﺗﭙﻪﻫﺎي ﺑﺎﻳﺮ ﻳﻬﻮدﻳﻪ‬
‫ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎدهاي دوراﻓﺘﺎده ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺴﺎﻓﺮش ﺗﻨﻬﺎ و ﺑﻲﻛﺲ ﺑﻮد؛ ﺳﻔﺮ در ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﺟﺎدهاي ﻃﺒﻌﺎً ﺧﺎﻟﻲ از ﺧﻄﺮ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﻣﻼﺣﻈﻪاي از ﺟﺎده را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺣﻤﻠﺔ دزدان ﭼﻨﺎن ﻏﺎﻓﻞﮔﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ او ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺻﺘﻲ‬
‫ﺑﺮاي ﻓﺮار ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮد‪ .‬او ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺗﻌﺪاد راﻫﺰﻧﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ آﻧﻘﺪر‬
‫او را زﻳﺮ ﺣﻤﻼت ﺧﻮد ﻗﺮار دادﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ اﻓﺘﺎد‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪ‪،‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻛﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻮﺳﺎن ﻗﺮار دارد و درد ﺿﺮﺑﺎت وارده واﻗﻌﻴﺖ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده را ﺑﻪ‬
‫ﻳﺎد او آورد‪ .‬ﺑﺘﺪرﻳﺞ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﻮار ﺑﺮ اﻻﻏﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دور و ﺑﺮ ﺧﻮد‬
‫را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻣﻲدﻳﺪ ﺑﺎور ﻛﻨﺪ ﭼﻮن رﻫﺎﻧﻨﺪة او آﺧﺮﻳﻦ ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ او‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺠﺎت او ﺑﻴﺎﻳﺪ‪....‬‬

‫ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ در ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ و ﺷﻔﻘﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﻟﻄﻔﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺔ ﻣﻮاﻧﻊ ﻧﮋادي و ﻣﺬﻫﺒﻲ را‬
‫در ﻫﻢ ﻣﻲﺷﻜﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ در ﻣﻮرد ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ اﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ آن ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ‬
‫ﻞ ﻣﻌﺮوف اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﺔ ﺧﻮد را‬
‫دﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﺗﺮﻏﻴﺐﻛﻨﻨﺪة اﻳﻦ ﻣﺜ ِ‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﻟﻄﻒ و ﺷﻔﻘﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدم‪ ،‬اﺑﺮاز ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫اوﻟﻴﻦ ﺳﺆال‬

‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺷﺎﻣﻞ دو ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ اﺳﺖ ﻣﻴﺎن ﻋﻴﺴﻲ و ﻳﻚ ﻓﻘﻴﻪ ﻳﻬﻮدي‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﮔﻔﺘﮕﻮ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺆال آن ﻓﻘﻴﻪ ﺷﺮوع ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ‪» :‬ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ وارث ﺣﻴﺎت ﺟﺎوداﻧﻲ ﮔﺮدم؟« ﻇﺎﻫﺮاً اﻳﻦ‬
‫ﺳﺆال ﺑﻲﻣﻮرد و ﺑﺪﻳﻬﻲ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﭼﻮن ﻳﻚ ﻓﻘﻴﻪ و ﻋﺎﻟِﻢ در ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ‬
‫ﭘﺎﺳﺦ آن را ﺑﺪاﻧﺪ ‪» -‬از ﺷﺮﻳﻌﺖ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻦ ﺗﺎ وارد ﺣﻴﺎت ﺟﺎودان ﺷﻮي‪ «.‬آن ﻓﻘﻴﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﮔﺮ از ﺷﺮﻳﻌﺖ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻴﺎت ﺟﺎودان را ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬در واﻗﻊ دﻟﻴﻞ‬
‫اﺻﻠﻲ ﻃﺮح ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺆاﻟﻲ‪ ،‬اﻣﺘﺤﺎن ﺷﺨﺺ ﻋﻴﺴﻲ و ﻧﻈﺮ او در ﻣﻮرد ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن‬
‫رﻫﺒﺮان ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻳﻬﻮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﺣﻜﺎم ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳ‪‬ﺒ‪‬ﺖ‪،‬‬
‫ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻧﺠﺲ و ﻗﺮﺑﺎﻧﻲﻫﺎي ﻣﻌﺒﺪ را زﻳﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺰرﮔﺎن ﻳﻬﻮد او را ﺑﻪﻋﻨﻮان‬
‫ﺷﺨﺼﻲ ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻮردي ﺗﻨﺪ و ﺑﺮﺧﻼف رﺳﻮم و ﺷﺮﻳﻌﺖ دارد‪.‬‬

‫ﻃﺒﻖ آداب ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﺳﺆال را ﺑﺎ ﻃﺮح ﺳﺆال دﻳﮕﺮي ﭘﺎﺳﺦ داد‪ .‬او ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬
‫»در ﺗﻮرات ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻲ؟« ﻳﺎ ﺑﻪﺑﻴﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬
‫»ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﺸﻨﻮم« )‪ .(Bailey‬ﻫﻨﮕﺎم ﻓﺮاﮔﻴﺮي ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﻧﻘﻞ از‬
‫راﺑﻲﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻻزم و ﺿﺮوري ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪاي اﻣﺮي ﻋﺎدي‬
‫ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ ﻛﻪ‪» :‬ﻓﻼن راﺑﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ‪ ...‬وﻟﻲ راﺑﻲ دﻳﮕﺮ ﭼﻨﺎن ﮔﻔﺘﻪ‪ .«...‬و در اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ آن ﻓﻘﻴﻪ ﻧﻈﺮات ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﺗﻮرات را ﺑﺎزﮔﻮ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬آن ﺷﺨﺺ ﻓﻘﻴﻪ از دو ﻗﺴﻤﺖ از ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻛﺮد؛ از ﺗﺜﻨﻴﻪ ‪ 5:6‬ﻛﻪ‬
‫در ﻣﻮرد دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﺧﺪا ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﻠﺐ‪ ،‬روح و ﻓﻜﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﻻوﻳﺎن ‪ 18:19‬ﻛﻪ‬
‫در ﻣﻮرد دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﺧﻮدﻣﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از ﺷﻨﻴﺪن ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺎﺳﺨﻲ‬
‫ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و اﻋﻼن ﻛﺮد ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺻﺤﻴﺢ را ﺷﻨﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل آن‬
‫ﻓﻘﻴﻪ از ﻻوﻳﺎن ‪ ،18:19‬ﻋﻴﺴﻲ از ﻻوﻳﺎن ‪ 5:18‬ﻧﻘﻞ ﻛﺮد ﻛﻪ »ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻜﻦ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﻲ زﻳﺴﺖ‪«.‬‬

‫دوﻣﻴﻦ ﺳﺆال‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ آن ﻓﻘﻴﻪ ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ اﻟﻬﻴﺎﺗﻲ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و اﻛﻨﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮود‬
‫و ﻃﺒﻖ آن زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪» :‬ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻜﻦ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﻲ زﻳﺴﺖ‪ «.‬ﻛﻠﻤﺔ "ﺑﻜﻦ" در ﻳﻚ زﻣﺎن‬
‫اﺳﺘﻤﺮاري اﺳﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ »داﺋﻤﺎً ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻜﻦ ﻛﻪ داﺋﻤﺎً ﺧﻮاﻫﻲ زﻳﺴﺖ‪ «.‬ﺑﻪﻋﻘﻴﺪة ﻋﻴﺴﻲ‬
‫ﻧﻴﺰ اﻃﺎﻋﺖ ﻛﺎﻣﻞ از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺪا راﺑﻄﺔ ﺻﺤﻴﺢ داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ آﻳﺎ دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ داﺋﻤﻲ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﻠﺐ و ﻓﻜﺮ‪ ،‬و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖِ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻮدﻣﺎن ﻣﻴﺴﺮ اﺳﺖ؟ اﻳﻦ ﻓﻘﻴﻪ زﻳﺮك ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر اﻣﺮي‬
‫اﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻋﻤﻠﻲ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ "ﺧﻮد را ﻋﺎدل" ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻫﺪف‪ ،‬دوﻣﻴﻦ ﺑﺨﺶ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺆال ﺷﺮوع ﻛﺮد ﻛﻪ‪» :‬ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ ﻣﻦ ﻛﻴﺴﺖ؟«‬

‫در ﻣﺬﻫﺐ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﺤﺚاﻧﮕﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺑﻴﻦ ﻳﻬﻮدﻳﺎن روزﮔﺎر‬
‫ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﻣﺴﺄﻟﺔ "ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ" ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻋﻠﻤﺎي ﻳﻬﻮد‪" ،‬ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ"‪ ،‬ﻳﻚ‬
‫دوﺳﺖ ﻳﺎ ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪ ﻳﻬﻮدي اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﻛﻼً ﻫﺮ ﻓﺮدِ ﻳﻬﻮدي دﻳﮕﺮ‪ .‬اﻳﻦ آن ﭘﺎﺳﺨﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻘﻴﻪ‬
‫ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻨﻴﺪﻧﺶ را داﺷﺖ ﭼﻮن ﻫﻤﺔ راﺑﻲﻫﺎ و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﻴﺰ در ﻣﻌﻨﺎي ﻛﻠﻤﺔ‬
‫"ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ" ﻣﺘﻔﻖاﻟﻘﻮل ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ "ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ" ﻣﺬﻛﻮر در ﻻوﻳﺎن ‪ 18:19‬ﻛﺴﻲ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺟﺰ »ﻳﻜﻲ از اﻓﺮاد ﻗﻮم ﻳﻬﻮد‪ «.‬اﻓﺮاد ﻏﻴﺮ ﻳﻬﻮدي و اﺷﺨﺎص ﻏﺮﻳﺒﻪ ﺟﺰو اﻳﻦ "ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ"‬
‫ﺑﺤﺴﺎب ﻧﻤﻲآﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ »اﺟﺒﺎري ﺑﺮاي ﻣﺤﺒﺖ آﻧﻬﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪«.‬‬

‫ﻃﺒﻖ آداب ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﺳﺆال دوم را ﺑﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺰرگ ﭘﺎﺳﺦ داد ﻛﻪ‬
‫اﻛﻨﻮن ﻣﺎ در ﻫﻔﺖ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ آن ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ اول‪ :‬ﻣﺮد زﺧﻤﻲ‬

‫ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻛﺮدن از اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻪ ارﻳﺤﺎ در ﺟﺎدهاي ﺑﻪﻃﻮل ‪ 26‬ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﭘﺮﻣﺨﺎﻃﺮهاي‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻋﻤﺪاً در ﻣﻮرد ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﺗﻬﺎﺟﻢ و دزدي ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ ،‬اﻃﻼﻋﺎت زﻳﺎدي‬
‫ﻧﺪاده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮔﻔﺘﺔ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻲ ﺣﺪس ﻣﻲزﻧﻴﻢ ﻛﻪ او ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﺑﻮده‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪدﻟﻴﻞ وﺟﻮد دﺷﻤﻨﻲ ﺑﻴﻦ ﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﻬﻮدي ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺮاي ﺧﻮدداري از‬
‫ﻋﺒﻮر از ﺳﺎﻣﺮه‪ ،‬راه دﻳﮕﺮي را از ارﻳﺤﺎ در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺿﺮﺑﺎت وارده ﺑﻪ آن ﺷﺨﺺ و رﻫﺎ‬
‫ﺷﺪن او در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻴﻤﻪ ﺟﺎن و ﻋﺮﻳﺎن‪ ،‬ﺣﺎﻛﻲ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ او در ﺑﺮاﺑﺮ دزدان ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻧﻪ‪،‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ وﺳﺎﻳﻞ او را ﻣﻲدزدﻳﺪﻧﺪ و ﻣﻲرﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻟﻬﺠﻪ و ﻟﺒﺎسﻫﺎي ﺷﺨﺺ ﮔﻮﻳﺎي ﻣﻠﻴﺖ او ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﺷﺨﺺ‬
‫ﻓﺮق ﻣﻲﻛﻨﺪ ﭼﻮن ﻫﻴﭻ ﺷﻮاﻫﺪي دال ﺑﺮ ﻫﻮﻳﺖ‪ ،‬ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﻲ و ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺐ او وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﺟﺰﺋﻴﺎت را ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﮔﺬارد ﺗﺎ ﻧﻘﻄﺔ ﺣﺴﺎس و ﻣﺮﻛﺰﻳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا را ﻣﻮرد ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻓﺮض ﺑﺮ اﻳﻦ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ او ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﻬﻢِ‬
‫ﻳﻬﻮدي ﺑﻮد‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮي ﻛﻪ از آﻧﺠﺎ ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ و او را در آن وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺪون ﻫﻴﭻ‬
‫ﺷﻚ و ﺗﺮدﻳﺪي ﺑﻪ ﻛﻤﻚ او ﻣﻲﺷﺘﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻛﺘﻤﺎن ﻫﻮﻳﺖ ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺧﺸﻜﻲ و‬
‫اﻧﻌﻄﺎفﻧﺎﭘﺬﻳﺮي ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ :‬در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد؟ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﻮﺳﻲ‬
‫در ﻣﻮرد ﻧﺸﺎن دادن رﺣﻢ‪ ،‬ﺷﻔﻘﺖ و ﻓﺮوﺗﻨﻲ ﭼﻪ ﺗﻌﻠﻴﻤﻲ ﻣﻲدﻫﺪ؟ ﻃﺒﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ‬
‫ﻫﻤﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن را دوﺳﺖ داﺷﺖ؛ وﻟﻲ در ﻣﻮرد ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ از ﻫﻮﻳﺖ او ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﭼﻄﻮر؟ ﺑﺎ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده از ﺣﺪاﻗﻞ ﻛﻠﻤﺎت‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺻﺤﻨﻪاي از ﻧﻤﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺮ از ﺗﻨﺶ و‬
‫ﻛﺸﻤﻜﺶ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ دوم‪ :‬ﻛﺎﻫﻦ‬

‫ﻛﺎﻫﻨﻲ ﭘﺲ از اﻧﺠﺎم ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد در ﻣﻌﺒﺪ اورﺷﻠﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎز ﻣﻲﮔﺸﺖ‪ .‬ﺧﺪﻣﺘﻲ ﻛﻪ او‬
‫در ﻣﻌﺒﺪ داﺷﺖ‪ ،‬واﻻﺗﺮﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ در ﻣﺬﻫﺐ ﻳﻬﻮد ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ او ﺧﻮد را ﺷﺨﺼﻲ ﻋﺎدل و‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ ﻣﻲﭘﻨﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً او اﻳﻦ راه را در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﺮ اﻻﻏﻲ ﺳﻮار ﺑﻮد ﻣﻲﭘﻴﻤﻮد و ﻧﻪ ﭘﻴﺎده‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﻛﺎﻫﻨﺎن ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﻃﺒﻘﺔ ﺑﺎﻻي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﺷﺨﺎص ﻓﻘﻴﺮ ﭘﻴﺎده‬
‫ﺳﻔﺮ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﻛﺮد‪.‬‬

‫آن ﻛﺎﻫﻦ در ﻳﻚ ﺗﻨﮕﻨﺎ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﺷﺮﻳﻌﺖ و ﻓﺮاﻣﻴﻦ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺣﺴﺎس وﻇﻴﻔﻪ‪،‬‬
‫اﻓﻜﺎر آن ﻛﺎﻫﻦ را ﺑﻪﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﻫﻦ‪ ،‬ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح را دﻳﺪ‪ ،‬دو ﻧﻮع‬
‫ﺗﺮس ﻋﻤﻴﻖ در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ .‬اول آﻧﻜﻪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻫﻨﻮز دزدان در ﻛﻤﻴﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ و‬
‫ﺧﻮد ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﻮد‪ ،‬و دوم آﻧﻜﻪ اﮔﺮ آن ﻣﺮد ﻣﺮده ﺑﻮد‪ ،‬او ﺣﺘﻤﺎً ﻧﺠﺲ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬

‫در اﺣﻜﺎم ﻣﻜﺘﻮب و ﺷﻔﺎﻫﻲ ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﻣﻮرد ﺑﺮاي ﻧﺠﺲ ﺷﺪن وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ اوﻟﻴﻦ‬
‫ﻣﻮرد‪ ،‬دﺳﺖ زدن ﺑﻪ ﺟﺴﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ‪ ،‬ﻳﻚ ﻛﺎﻫﻦ ﺣﺘﻲ اﺟﺎزه ﻧﺪارد ﺑﻪ ﻳﻚ ﺟﺴﺪ‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮد و ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪاي ﺣﺪود دو ﻣﺘﺮ از او دور ﻧﮕﺎه دارد ﺗﺎ ﭼﻪ رﺳﺪ ﺑﻪ ﻟﻤﺲ‬
‫آن‪.‬‬
‫ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺠﺲ ﺷﺪن ﺑﺲ ﻫﻮﻟﻨﺎك ﺑﻮد‪ .‬ﻛﺎﻫﻦ ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪،‬‬
‫ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ ﺧﺪﻣﺎت ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ‪ ،‬و ﮔﺮد آورﻧﺪه و ﭘﺨﺶﻛﻨﻨﺪة دهﻳﻚﻫﺎ ﺑﻮد؛‬
‫درﺿﻤﻦ او ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮادة ﺧﻮد در آن دهﻳﻚ ﺷﺮﻳﻚ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﺷﺨﺼﻲ‪ ،‬ﻧﺠﺲ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﺤﺮوم ﺷﺪن از ﻳﻚدﻫﻢ از آن دهﻳﻚ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻻوﻳﺎن‬
‫داده ﻣﻲﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﻛﺎﻫﻦ و اﻫﻞ ﺧﺎﻧﺔ او ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ از اﻧﺠﺎم ﺧﺪﻣﺎت‬
‫ﻣﻨﻊ ﻣﻲﺷﺪ و اﺟﺎزه ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻴﺴﻪﻫﺎي ﭼﺮﻣﻲ ﺣﺎوي آﻳﺎت را ﺑﺮ ﺧﻮد ﺑﺒﻨﺪد‪ .‬ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﺠﺪد‬
‫ﻣﺴﺘﻠﺰم اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺳﻤﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ وﻗﺖﮔﻴﺮ و ﭘﺮ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﻮد و درﺿﻤﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻲآﺑﺮوﻳﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎري از اﻳﻦ ﻛﺎﻫﻦ ﻣﻲﺷﺪ داﺷﺖ؟ ﺧﺎﻧﻮادة آن ﻛﺎﻫﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻜﺎران و ﺣﺘﻲ‬
‫آن ﻓﻘﻴﻬﻲ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪة داﺳﺘﺎن ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻤﮕﻲ ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ او ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﺗﺮك آن ﻣﺤﻞ ﻣﻮاﻓﻖ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻨﺠﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎﻫﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻳﻚ ﺳﻠﺴﻠﻪ اﺣﻜﺎم‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﺣﻜﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﻳﻚ ﻧﻈﺎم اﻟﻬﻴﺎﺗﻲ و اﺧﻼﻗﻲ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺑﻴﺎن ﻗﻠﺐ و‬
‫ﺟﺎن ﻛﻼم ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﻟﻄﻒ و ﺷﻔﻘﺖ ﺧﺪا ﻗﺎﺻﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﺎﻫﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد را در‬
‫ﻣﻌﺒﺪ اﻧﺠﺎم داده و در راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﺪﻣﺘﻲ ﻛﻪ اوج ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪.‬‬
‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت و آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﻳﻦ ﻛﺎﻫﻦ‬
‫ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ از ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻣﺮاﻋﺎت ﻛﺮده و ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ‪ ،‬از اﻧﺠﺎم ﺣﻜﻢ‬
‫ﺧﺪا در ﻣﻮرد ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻗﺼﻮر ورزﻳﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻮم‪ :‬ﻻوي‬

‫اﻳﻦ ﻻوي ﻧﻴﺰ در راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ از اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻘﻴﺪه دارﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻻوي ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺎﻫﻨﻲ ﺟﻠﻮﺗﺮ از او در آن ﺟﺎده در ﺣﺮﻛﺖ اﺳﺖ ﭼﻮن ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻃﻮﻻﻧﻲاي را ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﻻوﻳﺎن در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻛﺎﻫﻨﺎن ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ رﺗﺒﺔ‬
‫ﭘﺎﺋﻴﻦﺗﺮي از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ و ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻫﻤﺔ اﺣﻜﺎم ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﻬﺬا ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﮔﺮوه اﻣﺘﻴﺎز وﻳﮋهاي ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﭼﻮن آﻧﻬﺎ ﻣﺴﺌﻮل آﺋﻴﻦ ﻧﻴﺎﻳﺶ و اﻣﻨﻴﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻌﺒﺪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻻوﻳﺎن از ﺗﺒﺎر ﻻوي‪ ،‬ﺳﻮﻣﻴﻦ ﭘﺴﺮ ﻳﻌﻘﻮب و ﻟﻴﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ورود ﺑﻪ ﻛﻨﻌﺎن‪ ،‬ﻫﻴﭻ زﻣﻴﻨﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺒﻂ اﺧﺘﺼﺎص ﻧﻴﺎﻓﺖ‪ ،‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻫﻴﭻ‬
‫درآﻣﺪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و داﺋﻤﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ دهﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل و دام را درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ )ﻻوﻳﺎن‬
‫‪33-30:27‬؛ اﻋﺪاد ‪ ،(24-21:18‬ﻛﻪ ﻳﻚ دﻫﻢ از آن دهﻳﻚ را ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﻨﺎن‬
‫ﺑﺪﻫﻨﺪ )ﻻوﻳﺎن ‪.(27-26:18‬‬

‫در ﺻﻮرت ﻓﻮت آن ﻣﺠﺮوح‪ ،‬اﻣﻜﺎن ﻧﺠﺲ ﺷﺪن ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻻوي ﻧﻴﺰ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫اﻳﻨﺤﺎل‪ ،‬اﮔﺮ واﻗﻌﺎً ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻳﺎري آن ﺷﺨﺺ ﺑﺸﺘﺎﺑﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺮﺧﻼف‬
‫ﻛﺎﻫﻦ‪ ،‬آﻧﻘﺪرﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاي او ﮔﺮان ﺗﻤﺎم ﻧﻤﻲﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻻوي واﻋﻆ ﺗﻤﺎم وﻗﺖ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻘﺶ‬
‫ﻛﻤﻜﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎﺳﺎن در ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎ‪ .‬او ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ وﻟﻲ از‬
‫ﻛﻤﻚ ﺑﻪ او ﺧﻮدداري ورزﻳﺪ‪ .‬او ﺳﻪ ﻧﻮع ﺗﺮس در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ :‬ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﺧﻮدش‬
‫ﻣﻮرد ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد؛ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻧﺠﺲ ﺷﻮد؛ و ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً اﮔﺮ ﻛﺎري ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﻛﺎﻫﻨﻲ‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺧﻮدش ﻣﻐﺎﻳﺮت داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻣﻮرد ﺗﻮﺑﻴﺦ واﻗﻊ ﺷﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ‬
‫ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ "اﮔﺮ او زﺣﻤﺖ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪاد‪ ،‬ﻣﻦ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻢ؟"‪.‬‬

‫آن ﻻوي ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ از آﻧﺠﺎ رد ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻛﺎﻫﻦ ﻧﻤﻮﻧﺔ ﺑﺪي از ﺧﻮد ﺑﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺖ و‬
‫ﻳﺎ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ او ﻧﻴﺰ‬
‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻧﻈﺎم ﻗﺎﻧﻮنﭘﺮﺳﺘﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﭼﻬﺎرم‪ :‬ﺳﺎﻣﺮي‬

‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﺲ از ﻛﺎﻫﻦ و ﻻوي‪ ،‬ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﻋﺎدي )ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺴﻲ‬
‫ﻛﻪ ﺟﺰو ﻧﻈﺎم ﻛﺎﻫﻨﺎن و روﺣﺎﻧﻴﻮن ﻧﻴﺴﺖ( وارد ﺻﺤﻨﻪ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻧﺠﺎت ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﺑﺸﺘﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺿﺮﺑﻪ رواﻧﻲ وارده ﺑﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن را ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ آن‬
‫ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ وارد ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ آن ﺳﺎﻣﺮي ﻣﻮرد اﻧﺰﺟﺎر ﻋﺎم! ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع‪ ،‬ﻛﺎﻣﻼً ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎر آﻧﻬﺎ از ﻳﻚ داﺳﺘﺎن ﺧﻮب ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن آﻧﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ آن‬
‫ﺷﺨﺺ ﻏﻴﺮ روﺣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻛﺎﻫﻨﺎن و روﺣﺎﻧﻴﻮن ﻳﻬﻮد را ﺷﺮﻣﻨﺪه ﺳﺎزد‪.‬‬
‫ﺧﺼﻮﻣﺖ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺳﺎﻟﺔ ﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻫﺎﻟﻲ ﺳﺎﻣﺮه ﻛﻪ در اﺻﻞ‬
‫ﻳﻬﻮدي ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﻗﻮام ﺑﺖﭘﺮﺳﺖ آﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و درﺿﻤﻦ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﭘﻨﺞ ﻛﺘﺎب ﻣﻮﺳﻲ را ﻗﺒﻮل‬
‫داﺷﺘﻨﺪ و ﭘﺮﺳﺘﺶ در ﻫﻴﻜﻞ اورﺷﻠﻴﻢ را ﻧﻤﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺰﺟﺎري ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن‪ ،‬ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن را ﻫﻤﻄﺮاز ﺑﺎ ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻴﺎن و ادوﻣﻲﻫﺎ‬

‫ﻗﺮار دﻫﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻴﺸﻨﺎ )ﻛﺘﺎب ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﻲ( ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ »آﻧﻜﻪ ﻧﺎﻧﻲ از ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن‬
‫ﺑﮕﻴﺮد و ﺑﺨﻮرد ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﺧﻮك ﺧﻮرده اﺳﺖ‪ «.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﺗﻌﻠﻴﻢ راﺑﻲﻫﺎ‪،‬‬
‫درﻳﺎﻓﺖ ﻫﺮ ﻧﻮع ﻟﻄﻔﻲ از ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮردن ﮔﻮﺷﺖ ﺧﻮك ﻛﻪ ﻗﻄﻌﺎً ﺣﻼل ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﻣﻴﺸﻨﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن ﺑﺎ رﻳﺨﺘﻦ اﺳﺘﺨﻮان اﻧﺴﺎن در ﺻﺤﻦﻫﺎي‬
‫ﻣﻌﺒﺪ‪ ،‬آن را ﻧﺠﺲ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺗﻨﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از اﺷﺎره ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ‬
‫ﻣﻨﻔﻮري را در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﻓﻘﻴﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎو اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﺪ ﺣﺎل ﻛﻪ‬
‫داﺳﺘﺎن ﺑﻪ اوج ﺧﻮد رﺳﻴﺪه‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً وارد ﺻﺤﻨﻪ ﻛﺮدنِ ﺳﺎﻣﺮي ﻣﻨﻔﻮر‪ ،‬ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺨﺼﻮص آﻧﻜﻪ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ او را از ﻧﻈﺮ اﺧﻼﻗﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دو رﻫﺒﺮ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻳﻬﻮد‪ ،‬ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﺮﺗﺮي ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻋﺪهاي از ﭘﺮوﺗﺴﺘﺎﻧﻬﺎي اﻳﺮﻟﻨﺪ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد‬
‫ﻛﻪ ﻳﻚ ﻛﺎﺗﻮﻟﻴﻚ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎرﺗﺮ از آﻧﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻴﺴﻲ اﻣﺮوز ﭼﻨﻴﻦ داﺳﺘﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً اﻳﻦ ﻣﺜﻞ "ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻲ ﻧﻴﻜﻮ" ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﭼﻨﻴﻦ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي‬
‫ﺗﺤﺮﻳﻚآﻣﻴﺰي‪ ،‬آن ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺣﻀﺎر ﻛﻴﻨﻪﺗﻮز‪ ،‬ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ واﻗﻌﻲ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آن ﺳﺎﻣﺮي آن ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح را دﻳﺪ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﺗﺮﺣﻢ ﻛﺮد‪ .‬او ﻓﻘﻂ ﻳﻚ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻋﺎﻃﻔﻲ ﺳﻄﺤﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﻣﺮد ﺑﻲرﻣﻖ ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮد ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻤﻴﻘﺎً ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و ﻟﻄﻒ ﺧﻮدش را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬

‫ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ آن ﻣﺠﺮوح‪ ،‬آن ﺳﺎﻣﺮي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﺰرﮔﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اوﻻً ﻫﻤﭽﻮن‬
‫ﻛﺎﻫﻦ و ﻻوي او ﻧﻴﺰ در ﺧﻄﺮ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻄﺮي وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪﻋﻨﻮان‬
‫ﻳﻚ ﺳﺎﻣﺮي آن ﻫﻢ در ﻳﻚ ﻣﺤﺪودة ﻳﻬﻮديﻧﺸﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن دو ﺷﺨﺺ ﻣﺬﻫﺒﻲ‬
‫ﻫﺪف ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او ﻧﻴﺰ در ﺻﻮرت ﻓﻮت آن ﻣﺠﺮوح‪ ،‬در ﻣﻌﺮض ﻧﺠﺲ ﺷﺪن ﻗﺮار‬
‫داﺷﺖ ﭼﺮا ﻛﻪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺳﻪ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻄﺮ ﺳﻮم‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎم ﺧﺎﻧﻮادة آن ﻣﺮد‬
‫ﻣﺠﺮوح و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ﭘﻨﺠﻢ‪ :‬ﺑﺴﺘﻦ زﺧﻤﻬﺎ‬

‫آن ﺳﺎﻣﺮي ﺑﺮ زﺧﻤﻬﺎي آن ﻣﺮد ﺷﺮاب رﻳﺨﺖ و روﻏﻦ ﻣﺎﻟﻴﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﺴﺘﻦ زﺧﻤﻬﺎ‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﺷﻔﺎي اﻟﻬﻲ )ﻫﻮﺷﻊ ‪ .(6‬در ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ روﻏﻦ و ﺷﺮاب اﺑﺘﺪاﻳﻲﺗﺮﻳﻦ ﻟﻮازم‬
‫ﻛﻤﻜﻬﺎي اوﻟﻴﻪ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﻋﻠﻲرﻏﻢ ﻫﻤﺔ ﻣﻮاﻧﻊ ﺷﺮﻋﻲ و ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ‪ ،‬آن ﺳﺎﻣﺮي‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻌﺠﺐآوري ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﻳﻬﻮدي ﻣﺠﺮوح ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﻟﻄﻔﻲ ﻛﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﻋﺪم ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ او را ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد‪ .‬و ﺑﺪﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻫﺪﻳﺔ ﻣﺤﺒﺘﻲ را ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر آن‬
‫ﻧﻤﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﺳﺮﻣﺸﻘﻲ ﻗﺮار داد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺷﺸﻢ‪ :‬ﺑﻪﺳﻮي ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ‬

‫آن ﺳﺎﻣﺮي‪ ،‬ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح را ﺳﻮار ﺑﺮ اﻻغ ﺧﻮد ﻛﺮده‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺎدﻣﻲ او را در آن ﻣﺴﻴﺮ‬
‫ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد‪ .‬رﺳﻴﺪن آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬درواﻗﻊ ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻋﻴﺴﻲ‬
‫داﺳﺘﺎن را ﺗﻤﺎم ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﻜﺎﺗﻲ را ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ‬
‫اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر آن ﺳﺎﻣﺮي ﺷﺐ را در ﻛﻨﺎر ﻳﻬﻮدي ﻣﺠﺮوح ﺑﺴﺮ ﺑﺮد ﺗﺎ از او‬
‫ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻛﻨﺪ؛ اﻳﻦ ﻫﻤﺎن رﻓﺘﻦِ ﻣﻴﻞ دوم اﺳﺖ )اﺷﺎره ﺑﻪ ﻣﺘﻲ ‪-41:5‬م( و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﻧﺸﺎن‬
‫دﻫﻨﺪة ﺷﻬﺎﻣﺖ و از ﺧﻮدﮔﺬﺷﺘﮕﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ او اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ از ﻣﺜﻞ را از زاوﻳﺔ دﻳﮕﺮي ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ‪ .‬ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺳﺮﺧﭙﻮﺳﺘﻲ ﻳﻚ‬
‫ﻛﺎﺑﻮي ﻣﺠﺮوح را در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﭘﻴﺪا ﻛﺮده‪ ،‬او را ﺑﺮ اﺳﺒﺶ ﺳﻮار ﻣﻲﻛﻨﺪ و او را ﺑﻪ ﺟﺎي آﻧﻜﻪ ﻧﺰد‬
‫ﻗﺒﻴﻠﺔ ﺧﻮدش ﺑﺒﺮد‪ ،‬او را ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻏﺮب وﺣﺸﻲ ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﭘﺮ از اﻧﺰﺟﺎر ﻣﺮدم آن ﺷﻬﺮ‪،‬‬
‫ﺑﺮ اﻳﻦ ﺳﺮﺧﭙﻮﺳﺖ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ آن ﺳﺮﺧﭙﻮﺳﺖ ﻧﮕﺮان زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدش ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ آن ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح را در ﺟﻠﻮي دروازة ﺷﻬﺮ رﻫﺎ ﻣﻲﻛﺮد و ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬وﻟﻲ در ﻋﻮض‪،‬‬
‫او ﺑﻪ ﻫﺘﻠﻲ ﻣﻲرود و اﻃﺎﻗﻲ ﻛﺮاﻳﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ آن ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح را ﺑﺮ دوش ﺧﻮد‬
‫ﺣﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺒﻘﺔ ﺑﺎﻻ ﻣﻲرود ﺗﺎ ﺷﺒﺎﻧﻪ از او ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻛﻨﺪ و اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻴﺰ دارد ﻛﻪ ﺻﺒﺢ‬
‫زﻧﺪه از آن ﺷﻬﺮ ﺧﺎرج ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﻧﻜﺘﺔ اﺻﻠﻲ ﻋﻤﻞ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻣﺮي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺎﻣﺮي ﻣﻮرد اﻧﺰﺟﺎر و ﺗﻨﻔﺮ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﻛﻪ ﺑﺮ اﻻغ او ﺳﻮار ﺑﻮد‪ ،‬وارد ﺷﻬﺮ‬
‫ﻳﻬﻮدي ارﻳﺤﺎ ﺷﺪ در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻧﮕﺎﻫﻬﺎي ﺷﻜﺎك و ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ آﻧﺠﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺮوزه‬
‫در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ و ﺧﺎور دور ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻗﻮﻳﺎً ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ در ﻣﺤﻞ ﺣﺎدﺛﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮﻳﻦ اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻠﻴﺲ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﺮده‪ ،‬اﻃﻼع دﻫﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺗﻮﻗﻒ ﻛﻨﻴﺪ‪،‬‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﺴﺌﻮل آن ﺣﺎدﺛﻪ ﻗﻠﻤﺪاد ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺠﺎزات ﻳﺎ ﺣﺘﻲ اﻋﺪام ﺷﻮﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺗﺼﻮر ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﺎﻣﺮي ﻣﺴﺌﻮل ﺟﺮاﺣﺎت ﻣﺮد ﺑﻴﻬﻮش ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺨﺺ‬
‫ﺳﺎﻣﺮي ﺑﺎ ﺑﺮدن ﻣﺮد ﻣﺠﺮوح ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺶ از ﭘﻴﺶ از ﺧﻮد ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﻫﻔﺘﻢ‪ :‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﻮﻋﻮد‬

‫ﻛﺎﻫﻦ و ﻻوي ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﺑﺮاي آن ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﻧﻜﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻣﺮي آﻧﭽﻪ‬
‫را ﻛﻪ دزدان ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﻫﻴﭻ ﭘﻮﻟﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﻮن‬
‫ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﻫﻤﺔ ﭘﻮل او را دزدﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﺪم ﭘﺮداﺧﺖ ﭘﻮل ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ دﺳﺘﮕﻴﺮي او‬
‫ﺑﺎﺑﺖ آن ﺑﺪﻫﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬آن ﺳﺎﻣﺮي دو دﻳﻨﺎر ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺴﺎﻓﺮﺧﺎﻧﻪ داد ﺗﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬او از آن‬
‫ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻛﻨﺪ و ﻗﻮل داد ﻛﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺎﺑﻘﻲ را ﻧﻴﺰ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻨﺪ!‬

‫ﻋﻴﺴﻲ داﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲﺑﺮد و رو ﺑﻪ ﻓﻘﻴﻪ ﻛﺮده‪ ،‬ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﺳﺆال را ﻣﻲﭘﺮﺳﺪ‪:‬‬
‫»ﻛﺪام ﻳﻚ از اﻳﻦ ﺳﻪ ﺷﺨﺺ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﻮد؟« ﭘﺎﺳﺦ ﻛﺎﻣﻼً واﺿﺢ ﺑﻮد‪ :‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻣﺮي‪.‬‬
‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﻓﻘﻴﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻠﻤﺔ "ﺳﺎﻣﺮي" را ﺑﺮ زﺑﺎن آورد‪ .‬ﭘﺲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫»آﻧﻜﻪ ﺑﺮ او رﺣﻤﺖ ﻛﺮد‪«.‬‬

‫در ﺟﻮاب او ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاي ﺑﺎر دوم ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺮو و ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻦ‪ «.‬اﻣﺎ آن ﻓﻘﻴﻪ‬
‫ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻧﺸﺎن دادن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ اﻳﺜﺎرﮔﺮاﻧﻪاي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻠﻲ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻜﺲ‬
‫ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ از ﻃﺮﻳﻖ ﺣﻔﻆ ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺘﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ آﻧﻜﻪ ﺗﺤﺖ ﻟﻄﻒ و ﺷﻔﻘﺖ‬
‫ﺧﺪا ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮي اﺳﺖ از ﻟﻮﻗﺎ ‪ 36-6:27‬ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ‬
‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد را دوﺳﺖ دارﻳﺪ‪ «...‬او ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ دﺷﻤﻦ ﺧﻮد را ﺑﺎﻳﺪ "ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ"‬
‫ﺧﻮد ﺑﺸﻤﺎرﻳﻢ! در ﻣﻮﻋﻈﺔ ﺳﺮ ﻛﻮه‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ راه وﺟﻮد دارد ﻛﻪ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪﺧﻮاﻧﺪﮔﻲ آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ و آن راه‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ دﺷﻤﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ از ﻃﺮﻳﻖ‬
‫ﻧﺸﺎن دادن ﻳﻚ ﻣﺤﺒﺖ اﺳﺎﺳﻲ و ﺑﻨﻴﺎدي ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﭘﺪرﻣﺎن در آﻳﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺎ را ﺧﻮاﻧﺪه ﺗﺎ از ﺧﺪا ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬

‫اﻛﻨﻮن ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺧﻼﺻﻪاي را از اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻓﻮقاﻟﻌﺎده ﺑﻴﺎن ﻛﻨﻴﻢ‪:‬‬

‫ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺤﻲ‪ ،‬دوﺳﺖ و دﺷﻤﻦ را ﺑﻪﻳﻜﺴﺎن در ﺑﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬دوم‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ و‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪا اﻣﺮي اﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻔﻜﻴﻚ از ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ‪ .‬ﺳﻮم‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪،‬‬
‫ﻇﺎﻫﺮﻛﻨﻨﺪة ﺷﻬﺎﻣﺖ واﻻي ﺳﺎﻣﺮي اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن دﻟﺴﻮزي ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻄﺮ‬
‫ﺳﻮءﺗﻔﺎﻫﻤﺎت و اﻧﺘﻘﺎم و ﺣﻤﻼت ﻧﮋادي را ﺑﺮ ﺧﻮد ﻫﻤﻮار ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﺪﻫﻲ آن ﺷﺨﺺ‬
‫ﻣﺠﺮوح‪ ،‬ﻣﺎ ﺻﻠﻴﺐ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬آن ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺮوح ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﻛﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺎﻣﻞ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﺮد‬
‫ﺳﺎﻣﺮي ﺑﮕﺬارد ﭼﻮن از ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﺧﻮد ﻣﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ آن ﻣﺮد‬
‫ﻣﺠﺮوﺣﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ در ﺟﺎده اﻓﺘﺎدهاﻳﻢ و ﻧﻴﺎز ﺑﻪ آن ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ دارﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﺎ را ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ و‬
‫ﺷﻔﺎ را ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورد‪.‬‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

 ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ‪ /‬رﻓﻴﻖ ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ‬
‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(11:5-13‬‬

‫از دو ﺷﻤﺎره ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎرة ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺔ دوﺳﺘﺶ آﻣﺪ‪.‬‬

‫اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﭼﻬﺎرﻣﻴﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺮ روي در ﺑﻮد ﻛﻪ او را ﺑﻪﺧﻮد آورد‪ .‬اوﻟﻴﻦ‬

‫ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ او اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺘﻮ ﻓﺮو ﺑﺮود‪ .‬وﻟﻲ ﺿﺮﺑﻪﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ در ﻛﻮﺑﻴﺪه‬
‫ﻣﻲﺷﺪ و ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺷﺪن ﺻﺪاي آن او را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﺮد ﺗﺎ از ﺗﺨﺘﺨﻮاب ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﭘﺸﺖ در‬
‫رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﭙﺮﺳﺪ‪» :‬ﻛﻴﺴﺖ؟ در اﻳﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ؟« ﺻﺪاﻳﻲ آﺷﻨﺎ از ﭘﺸﺖ در ﺷﻨﻴﺪه‬
‫ﺷﺪ ﻛﻪ آﻫﺴﺘﻪ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪» :‬اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺗﻮ دارم‪ .‬ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻢ آﻣﺪه وﻟﻲ ﭼﻴﺰي‬
‫ﻧﺪارم ﺗﺎ ﺑﺨﻮرد‪ .‬آﻳﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﻛﻤﻲ ﻧﺎن ﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﺮض ﺑﺪﻫﻲ؟«‬

‫اﻳﻦ ﭼﻜﻴﺪة ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺟﺎﻟﺐ و ﮔﻴﺮاﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﭘﺲ از آﻧﻜﻪ دﻋﺎ ﻛﺮدن را ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ‬
‫ﺗﻌﻠﻴﻢ داد‪ ،‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ .‬او ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد را ﭼﻨﻴﻦ اداﻣﻪ داد و ﻓﺮﻣﻮد‪" :‬ﻛﻴﺴﺖ از ﺷﻤﺎ‪ "...‬ﻳﺎ‬
‫"ﻓﺮض ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ‪ "...‬ﻃﺮح ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺆاﻟﻲ‪ ،‬ﻓﻮراً ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن را ﺟﻠﺐ ﻛﺮد و آﻧﻬﺎ را در‬
‫ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﻗﺮار داد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ‪ :1‬ورود دﻳﺮ وﻗﺖ ﻣﻴﻬﻤﺎن‬

‫ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺷﺒﺎﻧﻪ در اﺳﺮاﺋﻴﻞ اﻣﺮي ﻏﻴﺮ ﻋﺎدي ﺑﻮد‪ .‬دزدان در ﺷﺐ‬
‫دزدي ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻛﺴﺎﻧﻲ در ﺷﺐ ﺳﻔﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺪف ﺧﺎﺻﻲ دارﻧﺪ و ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ‬
‫ﻣﻮرد ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﻣﺮﻳﻢ و ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﻋﻴﺴﻲ را از دﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎزان‬
‫ﻫﻴﺮودﻳﺲ ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﻓﺮار ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﺷﺨﺼﻲ آن ﻫﻢ در ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ‪ ،‬اﻣﺮي ﻛﺎﻣﻼً ﻏﻴﺮﻣﺘﺪاول ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ از ﻫﻤﺎن ﺷﺮوع داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد و ﻧﻴﺎزي را‬
‫ﻣﻄﺮح ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺑﺮوز ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺎﺣﺐﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﭼﻪ اﻗﺪاﻣﻲ در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻴﺎز اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮي ﻛﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺳﺮ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻧﺠﺎم دﻫﺪ؟‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ‪ :2‬ﻳﻚ درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻲﻣﻮﻗﻊ‬

‫ﺻﺎﺣﺐﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ اﻳﻦ ﻣﻴﻬﻤﺎن را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻦِ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﺮﺧﻼف اﺻﻮل‬

‫ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺷﺮﻗﻲ اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﭼﻮن ﺧﻮراﻛﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﮕﺬارد‪ ،‬ﺑﻪ در‬
‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ رﻓﺖ و درﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻪ ﻋﺪد ﻧﺎن ﻛﺮد‪.‬‬

‫اﺻﻮل ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺷﺮﻗﻲ‬

‫ﺑﺮاي درك ﺑﻬﺘﺮ ﺟﺰﺋﻴﺎتِ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻻزم اﺳﺖ ﺗﺎ ﻛﻤﻲ از اﺻﻮل ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي‬
‫ﻣﺸﺮقزﻣﻴﻦ آﮔﺎﻫﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺧﺎورِ دور ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻲداﻧﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ ﺣﺘﻲ در ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬اﺻﻮل ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﺑﻪﻫﻨﮕﺎم ﻏﺬا ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ اﻓﺮاطآﻣﻴﺰ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮوز اﺷﻜﺎﻻتِ دﺳﺖوﭘﺎ ﮔﻴﺮ ﮔﺮدد‪ .‬ﻳﻚ ﻧﺎن ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺎزه ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺗﻌﺎرف ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﺑﺎ ﻧﺼﻒ ﻧﺎن ﻳﺎ ﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻴﻜﻪاي از آن ﺧﻮرده ﺷﺪه‪،‬‬
‫ﺑﻲاﺣﺘﺮاﻣﻲ و ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺘﻲ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﺑﺎ ﺧﻮراك ﻛﻢ ﻧﻴﺰ اﻣﺮي ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از ﺷﻤﺎ ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ‬
‫ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺣﺪ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬ﺧﻮراك ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬اﮔﺮ‬
‫ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺘﺎن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺧﻮردن ﻳﻚ ﻧﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻳﻚ ﻧﺎن روي ﻣﻴﺰ ﺑﮕﺬارﻳﺪ؛‬
‫ﻛﻤﺘﺮ از آن رﻓﺘﺎر ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﻳﺪه ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردنِ ﻧﻮﺑﺖ اول‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻧﻮﺑﺖ‬
‫دوم و ﺳﻮم ﻧﻴﺰ ﺗﻌﺎرف و اﺻﺮار ﻛﺮد؛ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻌﺎرف ﻛﻨﺪ و ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮرد‪ .‬و ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﻣﺮد درﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻪ ﻋﺪد ﻧﺎن را از ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ ﺧﻮد ﻧﻤﻮد‪ .‬در ﻳﻚ دﻫﻜﺪة‬
‫ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ‪ ،‬زﻧﺎن در ﭘﺨﺖ ﻧﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻜﺎري ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﻣﻲداﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﺧﻴﺮاً ﻧﺎن‬
‫ﭘﺨﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬ﻳﺎﻓﺘﻦِ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاي ﻛﻪ ﻧﺎن ﺗﺎزه در اﺧﺘﻴﺎر دارد‪ ،‬آﺳﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﺰﺑﺎن‬
‫ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻳﺎ ﺳﻴﺮ ﺑﻮدن ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬ﺳﻔﺮهاي ﺑﺮاي او ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ آداب‬
‫و رﺳﻮم ﺷﺮﻗﻲ‪ ،‬ﺑﻪﻣﺤﺾ ورود ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺑﻪ ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻔﺮهاي ﭘﻬﻦ ﺷﻮد‪ .‬وﻇﻴﻔﺔ ﻣﻴﺰﺑﺎن‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﻛﻨﺪ و ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺧﻮد را در ﺑﺮآورده ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﻴﺎز ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺶ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻴﻬﻤﺎنِ ﺗﻤﺎم دﻫﻜﺪه‬

‫ﻧﻜﺘﺔ ﺣﺴﺎس دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي درك اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻴﻬﻤﺎن آن‬
‫ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺗﻤﺎم دﻫﻜﺪه ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﻳﻚ دﻫﻜﺪة‬
‫ﻛﻮﭼﻚ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ از آﻧﺠﺎ ﻋﺎزم ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻪ او‬
‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬دﻫﻜﺪة ﻣﺎ را ﺳﺮاﻓﺮاز ﻛﺮدﻳﺪ" ﻳﺎ "دﻫﻜﺪة ﻣﺎ را ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ ﺧﻮد ﻗﺮار دادﻳﺪ‪".‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ از ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻓﻘﻂ ﺑﺮ دوش ﺻﺎﺣﺐﺧﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در ﻏﺮب ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﻓﺮدﮔﺮاﻳﺎﻧﻪاي ﻛﻪ وﺟﻮد دارد ﺣﺲ ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي ﻋﻤﻮﻣﻲ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ در ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ و درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺎن‪ ،‬در واﻗﻊ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪاي ﻛﻪ‬
‫در ﻗﺒﺎل آن ﻣﻴﻬﻤﺎن دﻫﻜﺪه داﺷﺖ‪ ،‬ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻃﻠﺒﻴﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي او ﻧﺎﭼﻴﺰ و ﻣﻌﻘﻮل‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬رد ﻛﺮدن آن ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮر ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺧﺎص آﻧﭽﻪ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎ‬
‫ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎً ﺣﻘﻴﺮاﻧﻪﺗﺮﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺳﻔﺮة ﻏﺬا را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲداد‪.‬‬

‫ارزش ﻧﺎن در ﺳﻔﺮه ﺷﺮﻗﻴﻬﺎ‬

‫ﻧﺎن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻏﺬا ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻧﺎن ﻣﻌﺎدل ﻛﺎرد و ﭼﻨﮕﺎل ﻏﺮﺑﻴﻬﺎﺳﺖ؛ وﺳﻴﻠﻪاي اﺳﺖ ﺑﺮاي‬
‫ﺻﺮف ﻏﺬا‪ .‬ﻧﺎنِ ﺗﺎزه ﺟﻠﻮ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﮔﺬارده ﻣﻲﺷﻮد و او ﺗﻜﻪاي از آن را ﻣﻲﺑ‪‬ﺮَد‪ ،‬آن را در‬
‫ﻇﺮف ﻏﺬا ﻓﺮو ﻣﻲﺑ‪‬ﺮَد و ﺑﻌﺪ در دﻫﺎن ﻣﻲﮔﺬارد؛ اﻳﻦ ﻇﺮف ﻏﺬا ﻛﻪ در آن ﻣﺎﻫﻲ‪ ،‬ﺳﺒﺰﻳﺠﺎت‬
‫ﻳﺎ ﺗﺨﻢﻣﺮغ وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﺔ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺗﻜﺔ دﻳﮕﺮي از ﻧﺎن را‬
‫ﻣﻲﺑ‪‬ﺮَد و ﻫﻤﺎن ﻛﺎر را ﻣﺠﺪداً ﺗﻜﺮار ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮدن ﻧﺎن ﻣﺎﻧﻊ از آﻟﻮده ﺷﺪن ﻇﺮف‬
‫ﻏﺬاي اﺷﺘﺮاﻛﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺰهاي ﺷﻮد‪ .‬در ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي واﻗﻌﺎً ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﻧﺎن‬
‫را ﺑﻪ ﻧﻤﻚ آﻏﺸﺘﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﺟﺎي اﺳﺘﻔﺎده از ﻇﺮف اﺷﺘﺮاﻛﻲ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﻧﻤﻚ ﻣﻲرﻳﺰﻧﺪ و‬
‫ﻣﻲﺧﻮرﻧﺪ؛ از اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ اﺻﻄﻼح "ﻧﺎن و ﻧﻤﻚ ﺧﻮردن" ﻣﺘﺪاول ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي ﻓﻘﻴﺮ در ﺧﺎوردور از ﺑﺮﻧﺞ و ﺳ‪‬ﺲ ﺳﻮﻳﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
 ‫ﺳﻔﺮه رﻧﮕﻴﻦ ﺷﺮﻗﻴﻬﺎ‬

‫ﻣﻴﺰﺑﺎن در اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺎن ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ او ﻧﻴﺎز‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮراك ﺑﻴﺸﺘﺮي دارد‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﺧﻼف ادب اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺎز ﺧﻮد را اﺑﺮاز‬
‫ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻧﻴﺎز اوﻟﻴﻪ اﺳﺖ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر از ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻧﻴﺰ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﺑﺎ اﺻﺮار‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻧﺎن درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺪه‪ ،‬ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ و ﻏﺬاﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻧﺎن ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬او ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺨﺎوﺗﻲ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪِ درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺪه ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻲ‬
‫ﺟﺰو ﺗﻌﺎرﻓﺎت ﺷﺮﻗﻲ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬آن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮردن آن ﻧﺎن‪ ،‬ﻧﻴﺎز‬
‫ﺑﻪ ﻏﺬا ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮرد واﺿﺤﺎً در ﭘﺎﻳﺎن ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ‬
‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ او داد‪.‬‬

‫آن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻓﻬﺮﺳﺘﻲ از ﻣﺎﻳﺤﺘﺎج آن روز را داﺷﺖ؛ اﻣﺎ ﻧﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ درﺧﻮاﺳﺖ‬
‫آن ﺑﺮﺧﻼف ادب ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻧﻴﺰ آﻧﻘﺪر ﺗﻮﺟﻪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ از رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫و ﺑﺎ ﺳﺨﺎوت "ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺣﺎﺟﺖ دارد" ﺑﻪ او داد‪.‬‬

‫آن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻪ ﭼﻨﺪ دﻟﻴﻞ ﻣﻨﻄﻘﻲ اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻴﺎز ﺧﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﺪ‪،‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاش ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﺪ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﻳﻦ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ او ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻮد و ﻧﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ او ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﺧﻮدش درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻤﻲﻛﺮد‪ .‬او‬
‫ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﻴﺎز را ﻣﻄﺮح ﻛﺮد؛ و ﻧﻴﺎز او ﭼﻴﺰي ﻏﻴﺮﻣﻌﻘﻮل ﻧﺒﻮد‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ‪ ،‬او ﺑﺮاي اﺣﺘﺮام ﺑﻪ‬
‫ﻣﻴﻬﻤﺎنِ دﻫﻜﺪه ﺑﻪ در ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪" :‬ﭼﻴﺰي ﻧﺪارم ﻛﻪ ﭘﻴﺶ او ﮔﺬارم‪ ".‬اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ‬
‫اﺻﻄﻼح ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮﻧﻜﻪ او ﻏﺬاﻳﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺧﻮد ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬او زﻳﺘﻮن‪ ،‬ﺷﻴﺮة اﻧﮕﻮر و ﭘﻨﻴﺮ‬
‫داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻮﻧﻜﻪ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ را ﺑﻪ ﺣﺪ ﻛﻔﺎﻳﺖِ ﻳﻚ ﺳﺎل ﺗﻬﻴﻪ و ذﺧﻴﺮه ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺔ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ‬
‫ﻣﻮاد ﺧﻮراﻛﻲ اوﻟﻴﻪ را در اﺗﺎق زﻳﺮ ﺷﻴﺮواﻧﻲ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي روﺳﺘﺎﻳﻲﺷﺎن اﻧﺒﺎر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ‬
‫اﻳﻦ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻫﻤﺔ آن ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻻزم ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او ﺑﺎ ﻏﺬاﻳﻲ ﻛﻪ در اﻧﺒﺎر‬
‫ﺧﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻫﺮآﻧﭽﻪ ﻛﻪ از ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻗﺮض ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺣﺪاﻣﻜﺎن ﺳﻔﺮة ﺧﻮد را‬
‫رﻧﮕﻴﻦ ﻣﻲﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ در ﻃﻲ ﺳﻔﺮﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎرم‪ ،‬ﻏﺬاﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺎﻟﻲاي ﺧﻮردهام‪ .‬در ﻳﻜﻲ از ﺳﻔﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻛﺮد‪ ،‬در ﻳﻜﻲ از ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎي ﻧﻮﺑﻨﻴﺎد در ﺳﺎراواك در ﻣﺎﻟﺰي ﻣﻮﻋﻈﻪ‬
‫ﻣﻲﻛﺮدم و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺔ ﻳﻜﻲ از رﻫﺒﺮان ﺑﺮاي ﺻﺮف ﻧﻬﺎر دﻋﻮت ﺷﺪم‪ .‬او در ﺧﺎﻧﻪاي دراز ﻛﻪ ﺑﺮ‬
‫ﭘﺎﻳﻪﻫﺎي ﭼﻮﺑﻲ ﺑﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮد و ﻣﺎ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﻨﺰل ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ از‬
‫ﻳﻚ ﻧﺮدﺑﺎن دراز ﺑﺎﻻ ﻣﻲرﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ ﻣﻔﺮوش ﺑﺮاي ﺻﺮف ﻏﺬاي ﺳﺎدهاي ﻛﻪ اﻳﻦ‬
‫ﺧﺎﻧﻮادة ﻓﻘﻴﺮ ﺑﺎ دﻗﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺗﻬﻴﻪ دﻳﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي‬
‫ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ زﺣﻤﺖ ﻛﺸﻴﺪه و ﻏﺬاﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ آﻣﺎده ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎر و‬
‫درﺧﻮاﺳﺘﻲ از آﻧﻬﺎ ﻧﻜﺮده ﺑﻮدم‪ ،‬وﻟﻲ آﻧﻬﺎ ﻃﺒﻖ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﺧﻮد ﺑﺎ ﮔﺸﺎدهدﺳﺘﻲ از ﻣﻦ‬
‫ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻃﺒﻴﻌﺘﺎً اﻧﺴﺎن ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﺑﺮاز ﻣﺤﺒﺘﻲ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﺎ در اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ دارﻳﻢ‪ .‬آن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺮاي ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي‬
‫ﻛﻮﺷﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲﻛﺮد ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺑﺨﺸﻲ از آداب و رﺳﻮم ﺟﺎﻣﻌﻪاش ﺑﻮد‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ‪ ،‬از‬
‫ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪" :‬آﻧﭽﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﺮدهام ﻧﺎﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ و ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎ را‬
‫ﻧﺪارد؛" و ﻣﻴﻬﻤﺎن درﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻗﺪرداﻧﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬در ﺟﻮاب ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪" :‬ﻏﺬاي ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهاي‬
‫اﺳﺖ‪ .‬راﺿﻲ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮدم"‪ .‬و ﻣﻴﺰﺑﺎن در ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻧﺎن و‬
‫ﻧﻤﻚ ‪ -‬ﻳﻚ ﻏﺬاي ﺳﺎده‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻨﻬﺎ ارزش دارﻳﺪ"‪ .‬اﻳﻦ اﺳﺖ روش ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازي در‬
‫ﺷﺮق‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ‪ :3‬ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎي ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل‬

‫ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ زﻣﻴﻨﺔ ﻓﻜﺮي‪ ،‬آﻳﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ‬
‫ﭼﻮن "اﻻن در ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﭽﻪﻫﺎي ﻣﻦ در رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ‪ "،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻤﻚ را‬
‫ﻧﭙﺬﻳﺮد؟ ﭘﺎﺳﺦ ﻛﺎﻣﻼً واﺿﺢ اﺳﺖ‪" :‬ﻧﻪ"‪ .‬و اﻳﻦ آن ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫وﻟﻲ ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ داﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎي ﺿﻌﻴﻒ و ﻧﺎﻣﻌﻘﻮﻟﻲ اراﺋﻪ داد‪ .‬او ﮔﻔﺖ ﻛﻪ در از داﺧﻞ‬
‫ﭼﻔﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ آن در‪ ‬ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻧﺒﻮد و ﺑﺮاﺣﺘﻲ ﻣﻲﺷﺪ ﭼﻔﺖ آن را ﺑﺎز ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺮﺟﻤﺔ‬
‫ﺗﺤﺖاﻟﻠﻔﻈﻲ ﻣﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ‪" :‬ﺑﭽﻪﻫﺎي ﻣﻦ در رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ"‪ .‬ﺑﺎ داﺷﺘﻦ ﻳﻚ‬
‫اﺗﺎق در ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻀﺎي ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﺧﻔﺘﻦ ﺷﻮﻫﺮ‪ ،‬زن و ﺑﭽﻪﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮدم در ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺑﺰرگ ﺷﺪهام‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭘﺪر و ﻣﺎدرم و ﺑﺮادرم در ﻳﻚ اﺗﺎق‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺑﻴﺪم‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺻﺤﻨﻪاي را ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ واﻗﻌﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ از ﻃﺮف ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻴﻞ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰد و آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﻣﻌﻘﻮل ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﻮد ﺑﺮآورده ﺳﺎزد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ آن‬
‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲآورد‪ ،‬وﻟﻲ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ وﺟﻮد‬
‫دارد‪ ،‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آن ﺳﺎﻋﺖ وﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻋﺪم ﻫﻤﻜﺎري ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ‬
‫او ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲداد ﻛﻪ آن ﺷﺨﺺ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ در ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫اﻳﻦ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻧﻴﺎز در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺧﻮاب ﺧﻮد را ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻛﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰد‪ ،‬ﭼﺮاغ را روﺷﻦ ﻛﻨﺪ و ﺑﺪﻧﺒﺎل آﻧﭽﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاش ﺑﻪ آن ﻧﻴﺎز دارد ﺑﮕﺮدد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬
‫دﻟﻴﻞ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ‪ :4‬ﺑﺮآورده ﺷﺪنِ ﺗﻘﺎﺿﺎ‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از روي اﺟﺒﺎر ﻳﺎ دوﺳﺘﻲ ﺟﻬﺖ ﺑﺮآورده ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﺪﻟﻴﻞ "ﻟﺠﺎﺟﺖِ" او اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻛﺮد‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ ﻛﻠﻤﻪاي ﻛﻪ در اﻳﻦ‬
‫آﻳﻪ‪ ،‬ﻟﺠﺎﺟﺖ ﻳﺎ ﭘﺎﻓﺸﺎري ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬در اﺻﻞ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﻣﻌﻨﺎي دﻳﮕﺮي دارد‪ .‬وﻟﻲ در‬
‫اﻳﻨﺠﺎ از اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻧﻤﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﭘﻴﺮوزي ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺪﻟﻴﻞ ﭘﺎﻓﺸﺎري او ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در‬
‫ﻣﻮرد ﭘﺎﻓﺸﺎري‪ ،‬در ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺑﻌﺪي ﻛﻪ در ﺑﺎرة داور ﺑﻲاﻧﺼﺎف و ﺑﻴﻮهزن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ؛ در آﻧﺠﺎ‪ ،‬ﻋﺎﻣﻞ ﭘﺎﻓﺸﺎري ﺑﺎﻋﺚ ﭘﻴﺮوزي اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻣﺎ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﻜﺘﺔ دﻳﮕﺮي ﻣﻮرد ﺗﺄﻛﻴﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﺔ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ‪ anaideia‬ﻛﻪ در‬
‫اﻳﻨﺠﺎ "ﻟﺠﺎﺟﺖ" ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ "ﺑﺪون ﺧﺠﺎﻟﺖ و ﺷﺮم" ﻳﺎ "ﭘﺮﻫﻴﺰ از‬
‫ﺧﺠﺎﻟﺖ" ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺮﺟﻤﺔ ‪ Standard New American‬در ﺣﺎﺷﻴﺔ ﻣﺘﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ را‬
‫"ﺑﻲﺷﺮم" ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ و ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس اﻣﺮوزه اﻳﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ را ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ‬
‫دادهاﻧﺪ‪ .‬واژة ‪ chutzpah‬در زﺑﺎن ﻋﺒﺮي و ﻳﻴﺪﻳﺶ )زﺑﺎن ﻳﻬﻮدﻳﺎن اروﭘﺎ(‪ ،‬ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ‬
‫ﺑﻲﺑﺎﻛﻲ‪ ،‬ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻲﺷﺮﻣﻲ اﺳﺖ؛ اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﻛﻠﻤﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺘﻦ را ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ ..." :‬اﻣﺎ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺮﻣﻨﺪه‬
‫ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﻧﻴﺎز ﻣﻴﺰﺑﺎن را ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ"‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻛﻼﻣﻲ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﺪﻟﻴﻞ دوﺳﺘﻲ از رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺮﻧﺨﻴﺰد وﻟﻲ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ‬
‫در ﻣﻴﺎن اﻫﺎﻟﻲ دﻫﻜﺪه ﺷﺮﻣﺴﺎر ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﻧﻴﺎز ﻣﻴﺰﺑﺎن رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﻛﺮد؛ در ﻏﻴﺮ اﻳﻨﺼﻮرت ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺒﺢ اﻳﻦ ﺧﺒﺮ در ﺑﻴﻦ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ‬
‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد زﺣﻤﺖ ﺑﺪﻫﺪ و ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺑﺮﺧﻴﺰد و ﻧﻴﺎز ﻣﻴﻬﻤﺎن آن دﻫﻜﺪه را‬
‫ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎزد‪ ،‬از ﻛﻤﻚ ﺧﻮدداري ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﺣﻔﻆ آﺑﺮو و اﺣﺘﺮام ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬و ﻧﻪ ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣﻴﺰﺑﺎن‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮع آﺑﺮو و ﺣﻴﺜﻴﺖ در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﻓﻮﻗﺎﻟﻌﺎده ﻣﻬﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از رﻓﺘﺎرﻫﺎي‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺷﺨﺺ را ﺣﻴﺎ و ﺗﺮس از دﺳﺖ دادن آﺑﺮو و اﺣﺘﺮام ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺎم اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺑﺮاي ﻣﺎ‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد را در ﻣﺴﻴﺮ ﻛﺎرﺑﺮد اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او از روش "ﺳ‪‬ﺒ‪‬ﻚ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻨﮕﻴﻦ" اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ از ﻛﻢﺗﺮﻳﻦ ﺣﺪ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻳﻚ‬
‫ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ ﻋﺎدي در ﻳﻚ وﻗﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮ ﻣﻲﺧﻴﺰد ﺗﺎ ﻧﻴﺎز ﻣﻴﺰﺑﺎن را ﺑﺮآورده ﺳﺎزد‪ ،‬ﭼﻘﺪر‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﻲ ﺟﻤﻠﺔ دﻳﮕﺮي ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ در ﻣﻮرد ﭘﺪري ﻛﻪ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي‬

‫ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﭘﺪر ﺣﺘﻲ ﺗﺼﻮر اﻳﻦ را ﻫﻢ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻧﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺳﻨﮓ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺎري در ﻋﻮض ﻣﺎﻫﻲ و ﻳﺎ ﻋﻘﺮﺑﻲ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﺨﻢﻣﺮغ‪ .‬ﻧﺎن‪ ،‬ﻣﺎﻫﻲ و‬
‫ﺗﺨﻢﻣﺮغ ﺟﺰو ﻏﺬاي روزﻣﺮه اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻨﻬﺎ آن اﻗﻼﻣﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ در ﻧﻴﻤﻪﻫﺎي‬
‫ﺷﺐ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺪﻧﺒﺎل آن ﺑﮕﺮدد‪ .‬ﻳﻚ ﺳﻨﮓ ﮔِﺮد ﭼﻨﺪان ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻧﺎنِ ﮔﺮد ﻧﺪارد‪ .‬ﻳﻜﻲ‬
‫از وﺳﻮﺳﻪﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻴﻄﺎن در ﺑﻴﺎﺑﺎن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﻨﮕﻲ را ﺑﻪ ﻧﺎن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻨﺪ‬
‫)ﻣﺘﻲ ‪ 4-4:3‬و ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(4-4:3‬ﻳﻚ ﻣﺎر ﻳﺎ ﻣﺎرﻣﺎﻫﻲ ﭼﻨﺪان ﻓﺮﻗﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﺎﻫﻲ ﻧﺪارد و‬
‫اﺣﺘﻤﺎل اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻴﻦ ﻳﻚ ﻋﻘﺮب ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺷﺪه و ﺗﺨﻢﻣﺮغ وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ را ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮد ﺗﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ زﺣﻤﺖ را ﺟﻬﺖ ﺑﺮآورده ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﻴﺎز ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺗﻘﺒﻞ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﻣﺎ‬
‫ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﻧﻴﺎزﻣﺎن را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر او ﺑﺮدهاﻳﻢ ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﻠﻴﻢ دﻋﺎ را اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ »ﭘﺲ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ‬
‫آﻧﻜﻪ ﺷﺮﻳﺮ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻣﻲداﻧﻴﺪ ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻧﻴﻜﻮ را ﺑﻪ اوﻻد ﺧﻮد ﺑﺎﻳﺪ داد‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ زﻳﺎدﺗﺮ ﭘﺪر‬
‫آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺷﻤﺎ روحاﻟﻘﺪس را ﺧﻮاﻫﺪ داد ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ از او ﺳﺆال ﻛﻨﺪ‪«.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮعﻫﺎي اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ‬

‫در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺳﺎده ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺿﻮع وﺟﻮد دارد‬

‫ﻣﻮﺿﻮع اول‪ ،‬ﺗﺄﻛﻴﺪي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ روي ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻛﻤﻚ ﺧﺪا وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺳﺨﺎوت او ﻓﺮاﺗﺮ‬
‫از آن ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬آن ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻧﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎز دارد‪ ،‬ﺑﻪ او ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪا در وﻗﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬آن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺪﻟﻴﻞ ﻓﻮري ﺑﻮدن ﻧﻴﺎز‪ ،‬در ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﻲ درِ ﺧﺎﻧﺔ‬
‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاش را ﻛﻮﺑﻴﺪ‪ .‬در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »ﺳﺆال ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ‪«.‬‬

‫ﺧﺪا از ﻃﺮﻳﻖ راهﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﺶ ﮔﺮان ﺗﻤﺎم ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮاي آن ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ‬
‫ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎنِ ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ‪ ،‬ﭘﺮ زﺣﻤﺖ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ وﺟﻮد ﺻﻠﻴﺐ‪ ،‬اﻣﻜﺎن ﺑﺮآوردهﺷﺪنِ ﻫﻤﺔ دﻋﺎﻫﺎي ﻣﺎ وﺟﻮد دارد‪ .‬در ﻣﻮرد‬
‫ﭘﺎﺳﺦ دﻋﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﻋﺎدت داﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺧﺪا را ﺧﺎرج از ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﺔ او ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن‬
‫ﻛﺴﻲ ﻛﻪ از روي ﺳﺨﺎوت ﭼﻚﻫﺎﻳﻲ را اﻣﻀﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ آﻣﻮﺧﺘﻢ ﻛﻪ‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﺮآورده ﻣﻲﺳﺎزد‪ ،‬ﺑﺮاي آن ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲﭘﺮدازد‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ درِ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺨﺼﻴﺖ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮوﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻇﺎﻫﺮاً ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‬
‫ﻋﻠﻴﻪ ﺷﻤﺎ اﺳﺖ‪ .‬او ﺧﻮاﺑﻴﺪه اﺳﺖ‪ ،‬در ﻗﻔﻞ اﺳﺖ‪ ،‬و ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻣﺰاﺣﻢ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ او ﺑﺪﻟﻴﻞ‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺰرﮔﻮاري اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﻧﻴﺎز ﺷﻤﺎ را ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺧﺪا‬
‫ﻧﻴﺰ در ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﺗﺮي از ﺑﺰرﮔﻮاري ﻗﺮار دارد‪ .‬ﺧﺪا ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻧﺎم او ﺑﻲﺣﺮﻣﺖ ﺷﻮد‪ .‬او ﺑﻪ‬
‫دﻋﺎﻫﺎي ﻣﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﻧﻴﺎزﻣﺎن را ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﺗﺠﺴﻢ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ‬
‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ اﻧﺠﺎم داد ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪن‪ ،‬روﺷﻦ ﻛﺮدن ﭼﺮاغﻫﺎ و ﮔﺸﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪ و‬
‫ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً آوردن آن ﻏﺬاﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺮاي ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺶ ﻻزم داﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻋﺎﻟﻲاي اﺳﺖ از ﭘﺪر‬
‫آﺳﻤﺎﻧﻲ ﻣﺎ ﺧﺪا ﻛﻪ ﻓﻮق از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ و ﺗﺼﻮر آن را ﺑﻜﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮع دوم‪ ،‬اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ در دﻋﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ‬
‫ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪاي اﺣﺘﻴﺎج ﺷﻤﺎ را ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ‬
‫اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺷﻤﺎ درﺧﻮاﺳﺘﺘﺎن را ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮرش آوردهاﻳﺪ‪،‬‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻏﻴﺮ ﻋﺎدي و ﻓﻮرﻳﺖ او ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﺰرﮔﻮاري و ﺣﺮﻣﺖ ﻧﺎم ﺧﻮد‬
‫ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ داد ﺗﺎ در دﻋﺎي رﺑﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﻧﺎن روزاﻧﻪ دﻋﺎ‬
‫ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﺜﻠﻲ ﻛﻪ در آن ﻳﻚ دوﺳﺖ‪ ‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻲﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ‬
‫داﺳﺘﺎنِ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎده ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﻤﻴﻘﻲ درﺑﺎرة ﻣﺎﻫﻴﺖ دﻋﺎ در ﺧﻮد دارد‪ .‬ﺧﺪا‪ ،‬ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ و ﺑﺎ‬
‫ﻣﺤﺒﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎﻣﻮزﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﺎ درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﻪ ﺣﻀﻮرش ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺪون‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اوﺿﺎع و ﺷﺮاﻳﻂ و وﻗﺖ روز ﻳﺎ ﺷﺐ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺎز ﻣﺎ را ﺑﺮآورده ﻣﻲﺳﺎزد‪ ،‬ﺑﻪﻳﺎد‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮاي آن ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪﻳﺎد آوردن اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮي در‬
‫روش دﻋﺎي ﻣﺎ ﺑﻮﺟﻮد آورد‪ .‬ﻣ‪‬ﺜَﻞ رﻓﻴﻖِ ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﺳﻪ ﻣﺜﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﻮرد‬
‫دﻋﺎ ﺑﻴﺎن ﻛﺮده اﺳﺖ و ﻣﺎ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻪ ﻃﻠﺒﻴﺪن و ﻛﻮﺑﻴﺪن ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در ﺑﺎز ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺪف اﺻﻠﻲ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﺎ ﺑﻪ دﻋﺎ ﻛﺮدن ﺑﻪ درﮔﺎه ﺧﺪاﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﻜﻮﺳﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﻓﻜﺮ ﻧﻴﺎز ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

 ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻋﻈﻴﻢ‬
‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(24-12:14‬‬

‫از ﺳﻪ ﺷﻤﺎره ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎرة ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن "ﺿﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﻋﻈﻴﻢ" ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻪ در ﻟﻮﻗﺎ ‪ 24-12:14‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺎﻫﻬﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺗﺪارك آن ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﻣﻲدﻳﺪ‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ آن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬واﻗﻌﻪ‬

‫ﻣﻬﻢ آن ﺳﺎل ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺔ ﺟﺰﺋﻴﺎت در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻴﭻ ﻛﺎر اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪهاي ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻓﺮا رﺳﻴﺪن آن روز ﺑﺰرگ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻴﺠﺎنِ آن ﺟﺎﻣﻌﺔ‬
‫روﺳﺘﺎﻳﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮسﺗﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬آن روز ﻓﺮا رﺳﻴﺪ؛ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻲرﻓﺖ ﺗﺎ‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎرﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﻋﺠﻴﺒﻲ آوردﻧﺪ‪ :‬ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻣﺒﻬﻮت ﺷﺪ وﻟﻲ‬
‫ﺧﻴﻠﻲ زود ﺑﻪ ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺟﺪﻳﺪي دﻋﻮت ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫اﻳﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪...‬‬

‫ﻣﻔﻬﻮم ﺿﻴﺎﻓﺖ در ﻣﻴﺎن ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬

‫در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ "ﺧﻮردن ﻧﺎن" ﺑﺎ ﻛﺴﻲ‪ ،‬ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﺑﺮﻗﺮاري راﺑﻄﻪاي دوﺳﺘﺎﻧﻪ و ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬در ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ‪ ،‬ﺻﺮف ﺧﻮراك در ﻳﻚ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﻪﻧﻮﻋﻲ‪ ،‬ﻣﻔﻬﻮمِ ﺻﺮف ﺷﺎم ﻣﻘﺪس ﺑﺎ ﺧﺪا‬
‫را در ﺑﺮ دارد‪ .‬اﻳﻦ ﺷﺎم ﺑﺮاي ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺣﺎﻟﺘﻲ روﺣﺎﻧﻲ و ﻧﺠﺎتﺑﺨﺶ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮاي درك اﻳﻦ‬
‫ﻧﻜﺘﻪ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺘﻦﻫﺎﻳﻲ ﻧﻈﻴﺮ اﺷﻌﻴﺎ ‪ 9-6:25‬ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺒﻮت ﺟﺰﺋﻴﺎﺗﻲ را از‬
‫ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺰرگ ﺧﺪا در آﺧﺮت ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﺷﻌﻴﺎ روﻳﺎﻳﻲ را از ﻳﻚ واﻗﻌﻪ ﻋﺎﻟﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ در‬
‫آن ﻫﻤﺔ ﻣﺮدم دﻧﻴﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ در آن ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺧﺪا ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻜﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﺎﻟﺐﺗﺮﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ در ﻣﻮرد اﻳﻦ رؤﻳﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺮاﻫﻲ اﻣﺖﻫﺎ ﺑﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از زﻣﺎن اﺷﻌﻴﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬راﺑﻲﻫﺎ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﻳﻬﻮدي ﻣﻮﺿﻮع ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ داده‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﺬف ﻳﻚ ﻧﻜﺘﺔ‬
‫ﻣﻬﻢ‪ ،‬آن را ﺗﻌﻠﻴﻢ دادهاﻧﺪ؛ و آن ﻧﻜﺘﺔ ﻣﻬﻢ‪ ،‬ﺣﻀﻮر اﻣﺖﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬در زﻣﺎن ﻋﻬﺪﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻗﻮم ﺑﺮﮔﺰﻳﺪة ﺧﺪا در آن ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺷﺮﻛﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ‪،‬‬
‫اﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﺣﻀﻮر اﻣﺖﻫﺎ را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻠﺖ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ‬

‫اﻳﻦ واﻗﻌﻪ در ﻳﻚ روز ﺷﻨﺒﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﻨﺰل ﻳﻚ ﻓﺮﻳﺴﻲ ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺑﺮاي ﺷﺎم‬
‫دﻋﻮت ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪوﻗﻮع ﭘﻴﻮﺳﺖ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺮف ﺷﺎم‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﺑﻴﺎن ﻳﻚ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﺗﻌﻠﻴﻢ داد ﻛﻪ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻦ در ﺑﺎﻻي ﻣﺠﻠﺲ ﺟﺰ ﺑﻪ دﻋﻮت ﻣﻴﺰﺑﺎن‪ ،‬ﻋﻤﻠﻲ اﺳﺖ ﻧﺎدرﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ در اداﻣﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ‬
‫ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮﮔﺰاري ﻫﺮ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ‪ ،‬از اﻓﺮاد ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﻟﻨﮓ و ﻛﻮر دﻋﻮت ﺑﻪﻋﻤﻞ آورﻳﺪ ﺗﺎ‬
‫»در ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻋﺎدﻻن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﺎداش داده ﺷﻮد«‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را‬
‫ﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫»ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎل ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪا ﻏﺬا ﺧﻮرد‪ «.‬اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ‬
‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻓﺮزﻧﺪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ و داﺷﺘﻦِ ﻋﺪاﻟﺖ ﺷﺨﺼﻲ‪ ،‬ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺰرگ‬
‫ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪا ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﺑﻴﺎن ﻳﻚ ﻣﺜﻞ دﻳﮕﺮ‪ ،‬زﻧﮓ ﺧﻄﺮي را ﺑﻪﺻﺪا درآورد ﻣﺒﻨﻲ‬
‫ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮراﺗﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻛﺎﻣﻼً اﺷﺘﺒﺎه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ داﺳﺘﺎﻧﻲ در ﺑﺎرة ﻧﺠﻴﺐزادهاي ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﺰرﮔﻲ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺒﻚ ﻏﺮﺑﻲ ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﺔ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﺮاي روﺳﺘﺎﻳﻴﺎن آن‬
‫روزﮔﺎر‪ ،‬روﻳﺪادي ﻫﻴﺠﺎناﻧﮕﻴﺰ ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺑﺮﮔﺰاري ﺻِﺮف‬
‫ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﻋﻴﺴﻲ ﮔﻮش ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ آن ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻫﻨﮕﺎم‬

‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺎﺷﻴﺦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و دﻋﻮت از آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﺷﺮﻛﺖ در آن ﻗﻄﻌﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬
‫ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺼﻮر آن را ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻣﺖﻫﺎ و ﻣﻄﺮودﻳﻦ و ﻣﻘﻬﻮرﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﭽﻮن‬
‫ﻛﻮران و ﺷﻼن ﻧﻴﺰ در آن ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺷﺮﻛﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪.‬‬
 ‫ﺗﺪارك ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ ﺑﺰرگ‬

‫ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻫﻤﺔ اﻓﺮاد ﻣﻬﻢ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در آن روزﮔﺎر در‬
‫ﻣﺸﺮقزﻣﻴﻦ‪ ،‬اﻣﻜﺎن رد ﭼﻨﻴﻦ دﻋﻮتﻫﺎﻳﻲ ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد‪ ،‬زﻳﺮا ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻛﻪ در واﻗﻊ‬
‫ﻛﺪﺧﺪاي روﺳﺘﺎ ﺑﻮد ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻃﺒﻖ رﺳﻮم آن زﻣﺎن‪ ،‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ دﻋﻮﺗﻨﺎﻣﻪﻫﺎ ﻣﺪﺗﻲ ﻗﺒﻞ از ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎده‬
‫ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬در روز ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻧﻴﺰ دﻋﻮت دﻳﮕﺮي ﺑﻪﻋﻤﻞ ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬دﻋﻮت دوم درﺳﺖ ﻗﺒﻞ از آﻣﺎده‬
‫ﺷﺪن ﻏﺬا ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﺧﺎدﻣﺎن ﺟﻬﺖ ﻳﺎدآوري ﺑﻪ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻋﻤﻠﻲ اﻣﺮوزه ﻧﻴﺰ در ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﺮﺳﻮم اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻓﺮد دﻋﻮت ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﺒﻮل دﻋﻮتِ اول‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ درﻳﺎﻓﺖ دﻋﻮت دوم ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻗﺼﻮر از‬
‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦِ دﻋﻮت دوم‪ ،‬ﻳﻚ اﻫﺎﻧﺖ ﻣﺤﺾ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﻣﺪﻋﻮﻳﻦِ ﺿﻴﺎﻓﺖ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎي ﺷﺮﻛﺖ در آن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ‪" ،‬ﻫﻤﻪ ﺑﻪﻳﻚ رأي ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ آﻏﺎز ﻛﺮدﻧﺪ"‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻬﺎﻧﻪاي‬
‫آوردﻧﺪ ﺗﺎ ﻋﺪم ﺣﻀﻮر ﺧﻮد را ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺰرﻋﻪاي ﺧﺮﻳﺪهام!‬

‫اوﻟﻴﻦ ﻋﺬر و ﺑﻬﺎﻧﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آن ﺷﺨﺺ ﻣﺰرﻋﻪاي ﺧﺮﻳﺪه و ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻬﺖ ارزﻳﺎﺑﻲ آن‬
‫ﺑﺮود‪ .‬اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﺎﻣﻼً ﺑﻲﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ زﻣﻴﻨﻲ را ﻗﺒﻞ از دﻳﺪﻧﺶ ﻧﻤﻲﺧﺮد‪ .‬ﻳﻚ‬
‫ﺷﻨﻮﻧﺪة ﺷﺮﻗﻲ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎم ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﻓﻮراً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺮف آن ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ‬
‫ﺑﻬﺎﻧﻪﻣﺴﺨﺮه‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ دروغﻣﺤﺾ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﻫﻨﮕﺎم ﺷﺐ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﻲﺷﺪ و ارزﻳﺎﺑﻲ‬
‫زﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﻣﺰرﻋﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺷﺐ ﻣﺤﺎل ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺒﻮل دﻋﻮت و ﺳﭙﺲ ﻗﺼﻮر از ﺷﺮﻛﺖ در آن‪ ،‬در واﻗﻊ‬
‫ﮔﻮﻳﺎي اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ "ﺑﺮاي ﻣﻦ زﻣﻴﻦ ﻣﻬﻢﺗﺮ از ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ اﺳﺖ"‪.‬‬

‫ﭘﻨﺞ ﺟﻔﺖ ﮔﺎو ﺧﺮﻳﺪهام!‬

‫اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﻧﺔ ﺿﻌﻴﻔﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺎو ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﺨﻢ زدن ﻣﺰرﻋﻪ ﺑﻪﻛﺎر‬
‫ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬و اﻛﻨﻮن اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ "آﻧﻬﺎ را اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﺪ"‪ ،‬آن ﻫﻢ در ﺷﺐ!‬
‫اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻔﺖ و ﺟﻮر ﺑﻮدن ﺣﺮﻛﺎت ﮔﺎوﻫﺎ را در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﺪ؟‬
‫ﺑﻌﻼوه‪ ،‬او ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻋﺬر و ﺑﻬﺎﻧﺔ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻳﻚ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬در واﻗﻊ او ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻣﺰرﻋﻪاش اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮاي او دارﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺎ آن ﻧﺠﻴﺐزاده‪.‬‬

‫زﻧﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪام!‬

‫اﻳﻦ ﻋﺬر ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑِﻜﺮ ﻣﻲآﻳﺪ و در ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺳﻪ ﻣﻮرد ﻗﺒﻠﻲ‪ ،‬ﻛﺎﻣﻼً ﻣﻌﻘﻮل ﺑﻪﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﻲرﺳﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻳﻚ ﺳﺎل آزادي را ﭘﺲ از ازدواج ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ )ﺗﺜﻨﻴﻪ‬
‫‪ ،(24:5‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﻌﺎﻓﻴﺖ از ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻈﺎم ﺑﻮد ﻧﻪ ﻛﺎر‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺘﻮان ﺷﺮﻛﺖ در ﻳﻚ ﺿﻴﺎﻓﺖ و‬
‫آن ﻫﻢ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ را از اﻳﻦ دﺳﺖ داﻧﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﻧﺔ ﺿﻌﻴﻔﻲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺑﻪﻋﻼوه ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﻛﻪ آن ازدواج در ﻫﻤﺎن روزي ﻛﻪ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﺑﺮ ﭘﺎ‬
‫ﻛﺮده‪ ،‬ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا در ﺟﺎﻣﻌﺔ روﺳﺘﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ دو ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﺰرگ را در‬
‫ﻳﻚ روز ﺑﺮﮔﺰار ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ‪ ،‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﺣﺘﻲ اﻣﺮوزه ﻧﻴﺰ ﻣﺮدان ﺧﻼف ادب و ﻧﺎﻣﻮس‬
‫ﻣﻲداﻧﻨﺪ ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮدان دﻳﮕﺮ‪ ،‬در ﻣﻮرد زن ﺧﻮد ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺮدي را‬
‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻲﻣﺒﺎﻻﺗﻲ در ﺑﺎرة زن ﺧﻮد ﺑﺎ ﻣﺮدان دﻳﮕﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ و آن را‬
‫ﺑﺮﺧﻼف ﻋﺮف ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﻋﺬري ﻣﻲﺷﻤﺎرد ﺑﺮاي ﻋﺪم ﺷﺮﻛﺖ در ﻳﻚ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎً‬
‫آوردن ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻨﺪة ﻓﺮاوان ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﺣﺘﻤﺎً او را ﻣﺴﺨﺮه ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﻮﻫﺮ‬
‫آﻧﻘﺪر از زﻧﺶ ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ در آن ﺑﺮﻧﺎﻣﺔ ﻣﻬﻢ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺘﻈﺎر‬
‫دارد ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﻲﮔﻔﺖ ﻛﻪ زﻧﺶ ﻣﻬﻢﺗﺮ‬
‫اﺳﺖ از داﺷﺘﻦ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺑﺎ ﻣﻴﺰﺑﺎن آن ﺿﻴﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺸﻢ ارﺑﺎب‬

‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎ‪ ،‬ﺧﺸﻢ ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻳﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻛﺎﻣﻼً ﻗﺎﺑﻞ درك ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬رد ﻛﺮدن‬
‫دﻋﻮت رﺋﻴﺲ روﺳﺘﺎ ﻧﻪﻓﻘﻂ ﺗﻮﻫﻴﻦ و ﺑﻲاﺣﺘﺮاﻣﻲ ﺑﻪ او ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ رد ﻛﺮدن ﻗﺪرت و‬
‫ﻣﻘﺎم او ﻧﻴﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎي آﻧﻬﺎ در واﻗﻊ ﻳﻚ ﺟﻮاب ﻣﻨﻔﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻟﻔﺎﻓﺔ ادب و ﺗﻌﺎرﻓﺎت‬
‫رﻳﺎﻛﺎراﻧﻪ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫از ﻳﻚ ارﺑﺎب اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ در ﻣﻘﺎم اﻧﺘﻘﺎمﺟﻮﻳﻲ ﻧﻴﺰ‬
‫ﺑﺮآﻳﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮد؛ اﻣﺎ ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎنِ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬دﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ اﻗﺪام ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮهاي ﻣﻲزﻧﺪ‪ .‬او ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد را ﻓﺮا ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ و ﻏﻴﺮ ﻋﺎديﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺳﭙﺎرد‪ ،‬ﻋﻤﻠﻲ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎرش ﻧﻤﻲرﻓﺖ‪.‬‬

‫دﻋﻮت از ﻣﻄﺮودﻳﻦ!‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎر ﺧﺎدﻣﺎن ﺑﺮاي دﻋﻮت از ﻓﻘﺮا‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻟﻴﻦ‪ ،‬ﺷﻼن و ﻛﻮران ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ‬
‫ﺷﻤﺎ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﺷﻨﻮﻧﺪة اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺑﻮدﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً از ﻣﺴﻴﺮي ﻛﻪ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن داﺷﺖ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف آن ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬وﺣﺸﺖزده ﻣﻲﺷﺪﻳﺪ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻫﻴﭻ‬
‫ﻧﺠﻴﺐزادة ﻣﺤﺘﺮﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺰار ﻛﻨﻨﺪة ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺠﻠﻠﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ اﻓﺮادي را دﻋﻮت ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ اﻳﻦ دﺳﺘﻮر ارﺑﺎب ﺑﻮد‪ :‬ﺑﺮوﻳﺪ و ﻣﻄﺮودﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ را دﻋﻮت ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺟﺎي اﻓﺮاد ﻣﻬﻢ اﻳﻦ‬
‫ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﺎري اﺳﺖ ﻧﻨﮓآور‪.‬‬

‫درﺳﺖ ﭘﻴﺶ از آﻧﻜﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ‪،‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ اﻓﺮاد ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮل‪ ،‬ﺷﻞ و ﻛﻮر دﻋﻮت ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ اﺳﺖ و ﻳﻬﻮدﻳﺎن آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﺮودﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ از آن‬
‫ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺤﺮوم ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻬﺖ و ﺷﮕﻔﺖزدﮔﻲ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ در آﻧﺠﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد و ﺟﺎي اﻓﺮاد ﻣﻬﻤﻲ را ﻧﻴﺰ ﻛﻪ دﻋﻮت را رد‬
‫ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ارﺑﺎب ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﺮوﻳﺪ و آﻧﻬﺎ را دﻋﻮت ﻛﻨﻴﺪ!«‬

‫اﻳﻦ ارﺑﺎب ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﻣﺪﻳﻮن ﻣﻄﺮودﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬دﻋﻮت او ﺻﺮﻓﺎً ﻋﻤﻠﻲ اﺳﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ‬
‫از ﻓﻴﺾ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺣﻀﻮر در آن ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﻧﺪارﻧﺪ و او ﻫﻴﭻ اﺟﺒﺎري ﺑﺮاي دﻋﻮت از آﻧﻬﺎ‬
‫ﻧﺪارد‪ .‬اﻳﻦ اﻓﺮاد ﻧﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ‪ ،‬ﻧﻔﻮذ و ﺛﺮوت ﺧﻮد ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ اﻟﻬﻲدﻋﻮت ﺷﺪهاﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻠﻜﻪﺻﺮﻓﺎًﺑﺨﺎﻃﺮ ﻓﻴﺾ ارﺑﺎب‪.‬‬
 ‫دﻋﻮت از اﻣﺖﻫﺎ‬

‫اﻳﻦ ﻣﻄﺮودﻳﻦ دﻋﻮت را ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎدﻣﺎن ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ و‬

‫ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﺮودﻳﻦ آﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻲ ﻫﻨﻮر ﺟﺎ ﺑﺎﻗﻲ اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎزﺗﺎب‬
‫ﻛﻠﻤﺎﺗﺶ را ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ‪» :‬در ﺧﺎﻧﺔ ﭘﺪر ﻣﻦ ﻣﻨﺰل ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ« )ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ .(14:2‬ﻫﻨﻮز "ﺟﺎي ﺧﺎﻟﻲ"‬
‫وﺟﻮد دارد‪.‬‬

‫ارﺑﺎب ﺧﺎدﻣﺎن را ﺑﺎ دﻋﻮت دﻳﮕﺮي رواﻧﻪ ﻣﻲﺳﺎزد؛ اﻳﻦ ﺑﺎر آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ "ﺑﺎزارﻫﺎ و‬
‫ﻛﻮﭼﻪﻫﺎي ﺷﻬﺮ" و "ﺑﻪ راﻫﻬﺎ و ﺷﺎﻫﺮاهﻫﺎ" ﻛﻪ ﺧﺎرج از ﺷﻬﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮوﻧﺪ و "ﺑﻪ اﻟﺤﺎح‬
‫آﻧﻬﺎ را ﺑﻴﺎورﻧﺪ"‪ .‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺷﺎﻫﺮاﻫﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﺷﺎرهاي اﺳﺖ ﺑﻪ اﻣﺖﻫﺎ )ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن(‪،‬‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﻧﻔﺮت رﻫﺒﺮان ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻳﻬﻮد ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬دو ﺿﺮﺑﻪ وارد ﺷﺪه اﺳﺖ‪ :‬دﻋﻮت از ﺷﻼن و ﻟﻨﮕﺎن و ﻓﻘﻴﺮان‪ ،‬و‬
‫دﻋﻮت از ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن؛ اﻳﻦ ﻫﺮ دو ﮔﺮوه‪ ،‬در ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﺎي ﻳﻬﻮد‪ ،‬از ﺑﺮﻛﺎت ﺧﺪا ﻣﺤﺮوم ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻴﻀﻲ ﺑﺎورﻧﻜﺮدﻧﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﮔﻴﺮاي آن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در واﻗﻊ روﻳﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ‬
‫اﺷﻌﻴﺎ در ﻣﻮرد ﺷﺮﻛﺖ اﻣﺖﻫﺎ در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ را ﺑﺎزﺳﺎزي ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎنِ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدي ﺑﺴﻴﺎر اﻫﻤﻴﺖ دارد ﭼﻮن وﻋﺪة ﺷﺮﻛﺖ در آن واﻗﻌﺔ ﺑﺰرگ را ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻌﻨﻲ اﻟﺤﺎح ﻳﺎ اﺻﺮار‬

‫ﻛﻠﻤﺔ "اﻟﺤﺎح" )در ﺗﺮﺟﻤﺔ ﺟﺪﻳﺪ‪ :‬اﺻﺮار(‪ ،‬را ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻣﻮرد ﺳﻮء‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار دادﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدم را ﺑﻪزور ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻔﺴﻴﺮي ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از آﮔﻮﺳﺘﻴﻦ رواج ﭘﻴﺪا‬
‫ﻛﺮد‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﭼﺎﻗﻮﻳﻲ ﺑﺮ ﮔﻠﻮي ﻣﺮدم آﻧﻬﺎ را ﻣﺠﺒﻮر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﻦ ﮔﺮوﻳﺪن‬
‫ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﻳﺎ ﻣﺮگ ﻳﻜﻲ را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮي ﺑﻴﺸﺘﺮ از دﻳﮕﺮ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس‬
‫ﻣﻮﺟﺐ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪن ﺧﻮن ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠﺔ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮي ﺑﻮده ﻛﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰار از ﻣﺮدم ﺑﻪ‬
‫ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻛﻠﻴﺪ درك ﻛﻠﻤﺔ "اﻟﺤﺎح و اﺻﺮار" در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ‪ ،‬ﺗﻌﺎرﻓﺎت اﻣﺮي اﺳﺖ ﻣﺘﺪاول‪ .‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ را ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ دﻋﻮت ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺷﺨﺺ‬
‫ﻧﺒﺎﻳﺪ دﻋﻮت را ﻓﻮراً ﺑﭙﺬﻳﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ راﺿﻲ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد ﺻﺮف ﻏﺬا‬
‫ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر اﺳﺖ؛ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪﻣﺤﺾ ﺗﻌﺎرف ﻣﻴﺰﺑﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي ﺑﺎر دوم ﻏﺬا را ﺑﻜﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ دو ﺳﻪ ﺑﺎر‪ ،‬اﺻﺮار و اﻧﻜﺎر ﺻﻮرت ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬رﻓﺘﺎري ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ‪ ،‬ﺧﻼف ادب اﺳﺖ‪.‬‬

‫آن ارﺑﺎب ﻣﻲداﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻧﻮع ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻠﻲ ﻣﻮاﺟﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎدﻣﺎﻧﺶ در واﻗﻊ ﭼﻨﻴﻦ دﺳﺘﻮري ﻣﻲدﻫﺪ‪» :‬ﺧﻴﻠﻲ اﺻﺮار ﻛﻨﻴﺪ؛ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻌﺎرف ﻛﻨﻴﺪ؛‬
‫ﺑﻪﻫﺮ ﺗﺮﺗﻴﺒﻲ ﻛﻪ ﺷﺪه‪ ،‬آﻧﻬﺎ را راﺿﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ «.‬درﺿﻤﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ آن ﻓﻘﺮا‬
‫و ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎور ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ دﻋﻮت واﻗﻌﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ‪ ،‬دﺳﺘﻮر ﻣﻲدﻫﺪ‬
‫ﻛﻪ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎراﻧﺶ اﺻﺮار زﻳﺎد ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ اﻣﺖﻫﺎ‪ ،‬ﻛﻪ ﺟﺎﻳﻲ در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ و ﻣﻄﺮود‬
‫ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬و ﺣﻖ ﺷﺮﻛﺖ در اﻳﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬دﻋﻮﺗﻨﺎﻣﺔ ارﺑﺎب را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدﻳﻢ! ﭼﻪ ﺗﻔﻜﺮ‬
‫ﭘﺮ ﺟﻼﻟﻲ!‬

‫در ﻓﺼﻞ ‪ 24‬اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ‪ ،‬در راه ﻋﻤﻮآس ﻧﻴﺰ ﻋﻴﺴﻲ از روي رﺳﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ‬
‫اﺻﺮار آن دو ﺷﺎﮔﺮد‪ ،‬ﺗﻌﺎرف ﻣﻲﻛﺮد و ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﺮود‪ .‬اﻣﺎ آن دو ﺷﺎﮔﺮد‬
‫ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ او را راﺿﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﺷﺎن ﺑﺮود‪.‬‬

‫اﻧﺘﻈﺎر واﻛﻨﺶ‬

‫اﻛﻨﻮن از ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻣﺜﻞ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪» :‬ﭼﺮا اﻳﻦ ارﺑﺎب اﻓﺮاد‬
‫ﻃﺮد ﺷﺪه را ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺠﻠﻠﻲ دﻋﻮت ﻛﺮده اﺳﺖ؟« ﻋﻴﺴﻲ ﻫﺸﺪار ﻧﻬﺎﻳﻲ را ﺑﻪ‬
‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ از اﻳﺸﺎن دﻋﻮت رﺳﻤﻲ ﺑﻪﻋﻤﻞ آﻣﺪه‪ ،‬داوري ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‬
‫ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً رﻫﺒﺮان ﻳﻬﻮد و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن‪ .‬ﻣﻌﻨﻲ ﺿﻤﻨﻲ اﻳﻦ ﻫﺸﺪارِ واﺿﺢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ دﻋﻮت را‬
‫ﻧﭙﺬﻳﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺟﺎي ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻄﺮودﻳﻦ و اﻣﺖﻫﺎ اﺷﻐﺎل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺤﻘﻖ رؤﻳﺎي اﺷﻌﻴﺎ‬
‫را اﻋﻼم ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
 ‫ﭘﻴﺎم اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺑﺮاي ﻣﺎ‬

‫ﭘﻴﺎم ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ اﻟﻬﻲ آﻣﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﻳﺪ دﻋﻮت ﺷﻮد ‪ -‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻴﻬﻤﺎنِ ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ داﺧﻞ ﺷﻮﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ دﻋﻮﺗﻨﺎﻣﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ‬
‫وﺟﻮد ﻓﻴﺾ اﺳﺖ ﻧﻪ ﺛﺮوت‪ ،‬ﻧﻪ اﻋﻤﺎل ﻧﻔﻮذ و ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ ﻣﺎ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺎم دﻳﮕﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي رد ﻛﺮدن دﻋﻮت ﺧﺪا‪ ،‬ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻧﺨﻮاﻫﺪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺗﻠﻘﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ دﻋﻮﺗﻲ اﺳﺖ ﺻﺮﻓﺎً ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ‬
‫ﻓﻴﺾ؛ دﻋﻮﺗﻲ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻤﻲرﻓﺖ و ﻟﻴﺎﻗﺖ آن را ﻧﻴﺰ ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻗﻠﺐﻫﺎي ﻓﺮوﺗﻦ و‬
‫ﺷﻜﺮﮔﺰار دﻋﻮت را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ‪ ،‬در ﻏﻴﺮ اﻳﻨﺼﻮرت‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ واﻛﻨﺶ ﺧﺸﻤﻨﺎك ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻟﻬﻲ‬
‫ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

 ‫)ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪(15‬‬

‫ﮔﻤﺸﺪه ﻫﺎ‬

‫از ﭼﻬﺎر ﺷﻤﺎره ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎرة ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن‬
‫"ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و ﺳﻜﻪ ﮔﻤﺸﺪه" ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻪ در ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪15‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫"ﻳﻚ‪ ،‬دو‪ ،‬ﺳﻪ ‪ ...‬ﭘﻨﺠﺎه و ﭘﻨﺞ ‪ ...‬ﻫﺸﺘﺎد و ﻫﺸﺖ‪ "...‬او اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻪ دﻓﻌﺎت ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﺑﺮﺳﺪ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد‪ ،‬ﺑﺎ دﻗﺖ و ﺷﻤﺮده‪ ،‬ﺷﻤﺎرش ﺧﻮد را اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫"ﻧﻮد و ﻧﻪ‪ ،‬ﺻﺪ‪ "...‬اﻳﻦ ﺷﺒﺎن آﺧﺮﻳﻦ ﻋﻀﻮ ﮔﻠﻪاش را ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﺔ دوري در ﻛﻨﺎر ﺳﻨﮓ ﺑﺰرﮔﻲ‬
‫دﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ او ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﺳﺎﻳﺔ اﻳﺠﺎد ﺷﺪه از ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻧﺒﻮد‪ .‬او‬
‫ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﻜﺎراﻧﺶ را ﺻﺪا زد و ﮔﻠﻪ را ﺑﻪ او ﺳﭙﺮد ﺗﺎ آن را ﺑﻪ ده ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ‬
‫ﺧﻮدش راﻫﻲ دﺷﺖ و ﺻﺤﺮا ﺷﺪ ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺠﻮﻳﺪ‪...‬‬

‫ﺑﺎب ‪ 15‬اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ﺣﺎوي ﺳﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺸﺘﺮك دارﻧﺪ‪» :‬ﮔﻢﺷﺪن و ﺳﭙﺲ‬
‫ﻳﺎﻓﺖﺷﺪن«‪ .‬دو ﻣﺜﻞ اول در ﻣﻮرد "ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه" و "ﺳﻜﻪ ﮔﻤﺸﺪه" اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻓﺼﻞ‬
‫در ﻣﻮرد آﻧﻬﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻘﻴﻪ ﺑﺎب ﺑﻪ "ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه" ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ "ﭘﺴﺮان‬
‫ﮔﻤﺸﺪه" ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﺧﺘﺼﺎص ﻳﺎﻓﺘﻪاﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را در ﻓﺼﻞ‬
‫ﺑﻌﺪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻴﻢ داد‪.‬‬

‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه‬

‫ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺑﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ ﭼﻮن ﻛﻪ ﺧﻮدش از ﺳﻮي رﻫﺒﺮان‬
‫ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﺨﺼﻮص ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن در زﻳﺮ رﮔﺒﺎر اﺗﻬﺎم دوﺳﺘﻲ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻗﺮار داﺷﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ‪» :‬اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد و ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻣﻲﺧﻮرد« )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(2:15‬در ﺑﺎب‬
‫ﻗﺒﻠﻲ ﻟﻮﻗﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺜﻠﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮد را از ﺷﺮﻛﺖ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران و اﻣﺘﻬﺎ در ﺿﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺧﺪا ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(14‬اﻛﻨﻮن او ﺑﻪ ﻣﺪﻋﻴﺎن و دﻳﮕﺮ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺧﻮد ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻻﻳﻖ ﺗﻔﻘﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦِ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺎدي‬
‫ﺧﺪا ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻧﻘﻄﺔ ﻣﺮﻛﺰي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﺷﺎدي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ‪ -‬ﺷﺎدي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪي ﻛﻪ ﮔﻢ‬
‫ﺷﺪهﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺷﺮوع اﻳﻦ ﻣﺜﻞ آﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ و وﺣﺸﺖ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻛﺎﺗﺒﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻳﻚ ﭼﻮﭘﺎن‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻳﻚ ﻣﻄﺮود دﻳﮕﺮِ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻗﻬﺮﻣﺎن داﺳﺘﺎن ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮﭘﺎﻧﺎن در‬
‫ﭘﺎﺋﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ردة اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ در ﺣﺪ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮداﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮﻳﻦ ﺷﻐﻞ را داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬از ﻟﺤﺎظ ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺬﻫﺒﻲ آﻧﻬﺎ اﻓﺮادي ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺎﭘﺎك و ﻃﺮد ﺷﺪه از‬
‫ﻛﻨﻴﺴﻪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﺗﻌﻠﻴﻢ راﺑﻲﻫﺎ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺴﺖ از آﻧﻬﺎ ﺷﻴﺮ ﻳﺎ ﺑﺮهاي ﺧﺮﻳﺪاري ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن‬
‫اﻣﻜﺎن اﻳﻦ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ دزدي ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮﭘﺎﻧﺎنِ اﺟﻴﺮ ﺷﺪه‪ ،‬ﮔﻠﻪ را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮي ﻣﺰارع ﻣﺮدم رواﻧﻪ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺷﻬﺎﻣﺖ اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ و دﻓﺎع از ﮔﻠﻪ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻴﻮاﻧﺎت‬
‫وﺣﺸﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﻬﺖ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻳﻚ ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺧﻮد را ﺑﻌﻨﻮان ﺷﺒﺎن ﻧﻴﻜﻮ ﻣﻌﺮﻓﻲ‬
‫ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺜﻞ را ﺑﺎ "ﻛﻴﺴﺖ از ﺷﻤﺎ‪ "...‬ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺎن ﺑﻮدن اﻳﻦ‬
‫ﻃﺒﻘﺎت ﻣﻐﺮور ﻣﺬﻫﺒﻲ را ﺑﺎ ﭼﻮﭘﺎﻧﺎنِ ﺗﺤﻘﻴﺮﺷﺪه‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او ﺑﺎ زﻳﺮ ﺳﺆال ﺑﺮدن ﻧﮕﺮش‬
‫رﻫﺒﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮدان‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺎﻣﻞ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن داﺳﺘﺎن ﺟﻠﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ اول‪ :‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪي از ﮔﻠﻪ ﮔﻢ ﺷﺪه‬

‫ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻮادة ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻴﻦ ‪ 5‬ﺗﺎ ‪ 15‬ﺣﻴﻮان ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﻴﺼﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻠﺔ‬
‫ﺑﺰرﮔﻲ را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲداد‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﻳﻜﺼﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ داﺷﺖ‪ ،‬ﺟﺰو اﻓﺮاد ﻃﺒﻘﺔ‬
‫ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪهاﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﮔﻠﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻳﻚ‬
‫ﺷﺨﺺ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪه آﻧﺎن‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎﻻً او ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهاي از ﻃﺮف دوﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن و ﻳﺎ‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪان دور در ده ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﺻﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬او ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي‬
‫ﻧﮕﻬﺪاري ﮔﻠﻪ اﺟﻴﺮ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آن ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﻣﺴﺆول ﻛﻞ آن ﮔﻠﻪ ﺑﻮد و ﻫﺮ ﻧﻮع ﺿﺮري ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﻫﻤﺔ آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ اﻳﻦ ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ‪ ،‬ﺷﺎدي ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از ﭘﻴﺪا ﺷﺪن اﻳﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬
‫را در ﻛﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻛﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ اﻟﺰاﻣﺎً اﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪه ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺒﺎن‬
‫داﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﻫﻤﺴﺎﻳﺔ ﺧﻮد را دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ در ﺷﺎدي او ﺷﺮﻳﻚ ﺷﻮد ﭼﻮن ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫»ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪة ﺧﻮد را ﻳﺎﻓﺘﻪام«‪ .‬ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎد ﻣﻦ‪ ،‬ﺷﺒﺎﻧﻲ را ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ از ﺛﺮوت‬
‫ﻧﺴﺒﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻘﻄﻪ ﻣﺮﻛﺰي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺷﺎدي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﻳﺎﻓﺖﺷﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺎدي‬
‫ﺧﺪا ﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﺷﺮوع اﻳﻦ ﻣﺜﻞ آﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﺎ وﺣﺸﺖ و ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺎﺗﺒﺎن و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻳﻚ ﭼﻮﭘﺎن‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻳﻚ ﻣﻄﺮود دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻌﻨﻮان ﻗﻬﺮﻣﺎن داﺳﺘﺎن ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﺷﺒﺎن ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ از ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻠﻪاي ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪي ﮔﻢ‬
‫ﻣﻲﺷﺪ و ﺷﺒﺎن ﺑﺮاي ﺟﺴﺘﺠﻮي آن ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻘﻴﺔ ﺷﺒﺎﻧﺎن ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﻲ ﮔﻠﻪ را ﺑﻪﻋﻬﺪه‬
‫ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ رواﻳﺖ ﻟﻮﻗﺎ اﻳﻦ ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان را "در ﺻﺤﺮا" رﻫﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ‬
‫ﺑﻪدﻧﺒﺎل آن ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺮود‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻘﻴﻨﺎً ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮري ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان‬
‫ﺑﺪون ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ رﻫﺎ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﺷﺒﺎن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﻲ از ﮔﻠﻪ ‪ 100‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪي ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ آن ﺷﺒﺎنِ ﻫﻤﻜﺎري ﻛﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ ﻧﻮد و ﻧﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻪ او ﻣﺤﻮل ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان را‬
‫ﺑﻪ ده ﻣﻲﺑﺮد و آن ﺧﺎﻧﻮاده را از ﮔﻢﺷﺪن ﻳﻚ ﺣﻴﻮان ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻲﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ دوم‪ :‬ﺟﻮﻳﻨﺪه‪ ،‬ﮔﻤﺸﺪة ﺧﻮد را ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‬

‫آن ﺷﺒﺎن ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ »ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ«‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﺴﺆوﻟﻴﺖ و ﻋﺰم راﺳﺦ او را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬او ﺻﺎﺣﺐ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻮد و اﻣﻴﺪ داﺷﺖ‬
‫ﻛﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺰم راﺳﺨﻲ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻳﻚ ﮔﻤﺸﺪه‬
‫ﻣﻲرود ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ او را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺨﺸﻲ از زﺣﻤﺘﻲ را ﻛﻪ ﺷﺒﺎن ﺑﺮاي ﺣﻤﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻫﻤﻮار ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﺸﺎﻫﺪه‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﭘﺲ از ﺟﺴﺘﺠﻮي زﻳﺎد و ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻠﻲ ﻛﻪ ﺷﺒﺎن از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن‬
‫داد‪ ،‬ﻳﻚ ﺷﺎدي ﺻِﺮف ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﺎ زﺣﻤﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﺮ روي ﺷﺎﻧﻪﻫﺎي ﺧﻮد ﻗﺮار‬
‫ﻣﻲدﻫﺪ و ﺷﺎدي ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎري ﺑﺮ دوش و ﺳﺮازﻳﺮﺷﺪن از ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ده‪،‬‬
‫آﺷﻜﺎرﻛﻨﻨﺪة اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺟﺴﺘﺠﻮي ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﺑﻴﺎن اﻳﻦ ﻣﺜﻞ واﺿﺤﺎً ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻤﺸﺪه و ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ او ﺑﻪ ﮔﻠﻪ‪،‬‬
‫ﻣﺴﺘﻠﺰم ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺳﺎﻳﺔ ﺻﻠﻴﺐ ﺑﻄﻮر ﻣﺸﺨﺺ و ﺑﺰرگ ﻧﻤﻮدار‬
‫ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬در ﻫﺮ ﺳﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎب ‪ 15‬اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ‬
‫ﻫﻨﺮﭘﻴﺸﻪﻫﺎي واﻗﻌﻲ ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻲ ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺒﺎنِ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ‪ ،‬زنِ‬
‫ﺟﻮﻳﻨﺪه و ﭘﺪر ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪهاي ﻛﻪ ﺗﺤﻤﻞ آن اوﻗﺎت ﺑﺮاﻳﺶ دردآور ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻨﺪة‬
‫ﺗﺤﻤﻞ ﺧﺪاي ﭘﺪر ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ و ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن ﮔﻢﺷﺪة روﺣﺎﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ﺳﻮم ‪ -‬ﺷﺎدي ﮔﺮوﻫﻲ‬

‫ﺷﺒﺎن ﮔﺮﺳﻨﻪ و ﺗﺸﻨﺔ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﻣﻲرﺳﺪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﻓﺮط‬
‫ﺷﺎدي در ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮد ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺮدم را دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ در ﺷﺎدي او ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬وﺟﻮد‬
‫ﻳﻚ اﺣﺴﺎس ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﺷﺪﻳﺪ در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ ﻣﺮدم ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ در‬
‫وﺟﺪ و ﺷﺎدي ﺷﺨﺼﻲ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺳﻬﻴﻢ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﺑﺮاي ﺷﺎدي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ در واﻗﻊ اوج اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ‬
‫وﺟﺪ‪ ،‬اﻧﻌﻜﺎﺳﻲ اﺳﺖ از ﺷﺎدي ﺑﺰرﮔﺘﺮي ﻛﻪ در آﺳﻤﺎن رخ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬زﻳﺮا ﻳﻚ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﻧﻤﺎﻳﻲ اﺳﺖ از ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﮔﻤﺸﺪهاي ﻛﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬
‫ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬اﺣﻴﺎء ﻣﻲﮔﺮدد و در ﻧﺘﻴﺠﺔ آن ﺷﺎدي ﻋﻤﻮﻣﻲ رخ ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻤﺸﺪه و ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ او ﺑﻪ ﮔﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻠﺰم‬
‫ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ را ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران اﺳﺖ و ﻫﻢ‬
‫ﺑﺮاي آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ‪.‬‬
 ‫ﻣﻮﺿﻮعﻫﺎي ﻣ‪‬ﺜَﻞ‬

‫ﻣﻲﺗﻮان اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻼﺻﻪ ﻛﺮد‪:‬‬

‫ﻧﻜﺘﺔ اول‪ ،‬ﺗﺄﻛﻴﺪي اﺳﺖ ﺑﺮ وﺟﺪ و ﺷﺎدي ﺷﺒﺎن و ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﻪ را دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻛﺎﺗﺒﺎن را ﺗﺎ در ﺷﺎدي ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺬﻫﺒﻴﻮن و آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﺗﺎ در ﺷﺎدي ﺗﻮﺑﻪ و‬
‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪن اﻓﺮادي ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻜﻨﻨﺪ ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ آﻧﻬﺎ ﻃﺮد ﺷﺪهاﻧـﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﺔ دوم‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎزﮔﺸﺖ و اﺣﻴﺎء‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﭘﺮداﺧﺖ ﮔﺮدد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ دﻓﺎع از اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻣﻲﭘﺮدازد‪ ،‬اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺷﺒﺎن و ﺣﻤﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ رﻫﺎﺷﺪه ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪،‬‬
‫ﻣﺴﺘﻠﺰم ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﺧﻮدش‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺒﺎن ﻧﻴﻜﻮﻳﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺮداﺧﺖ‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺑﻬﺎ‪ ،‬ﮔﻤﺸﺪه را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﻴﺪه و اﺣﻴﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪدﻟﻴﻞ وﺟﻮد‬
‫ﻓﻴﺾ و ﭘﻴﺸﻘﺪﻣﻲ ﺧﻮد ﺷﺒﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻋﺎﺟﺰ از ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻮد‪ .‬آن‬
‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺎز ﺑﻪ وﺳﺎﻃﺖ ﺷﺒﺎن داﺷﺖ ﺗﺎ او را از آن ﻣﺨﻤﺼﻪ ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﺔ ﺳﻮم‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ واﺿﺤﻲ اﺳﺖ از ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻮدن ﺷﺒﺎن‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر اﻓﺮاد‬
‫ﺑﺮاي ﺑﺎزﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺎﻳﻤﻠﻚ از دﺳﺖ رﻓﺘﺔ ﺧﻮد ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ زﺣﻤﺖ ﺑﺴﻴﺎري را ﻣﺘﻘﺒﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻮﻓﻴﻖ در اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺸﻨﻮدي ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا ﺑﺮاي ﺷﺨﺺ‬
‫ﮔﻤﺸﺪه‪.‬‬

‫ﺧﺪا ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﻣﺎ ﺳﺎﺧﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﻴﻀﻲ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻼﺷﺮط‪ ،‬و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ آن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ و ﺑﺎ ارزشﺗﺮﻳﻦ‬
‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﻜﺎن داﺷﺖ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻣﺎ را ﻻﻳﻖ ﺟﺴﺘﺠﻮﺷﺪن‬
‫ﻣﻲﭘﻨﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻫﺮ ﻓﺮد ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻛﻪ ﻳﺎ ﭼﻪ‬
‫ﺑﻮدن آن ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﺧﺪا از ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي درﻳﻎ ﻧﻜﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﻧﻌﻜﺎﺳﻲ اﺳﺖ از ﺣﺰﻗﻴﺎل ‪12:34‬‬
‫ﻛﻪ در آن ﺧﺪا ﻫﻤﭽﻮن ﺷﺒﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻜﺘﻪ ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ را ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺮاي ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﺮاي‬
‫اﻓﺮادي ﻣﺜﻞ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ در واﻗﻊ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ »ﻧﻮد و ﻧﻪ‬
‫ﻋﺎدل ﻛﻪ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺪارﻧﺪ«‪ ،‬ﻃﻌﻨﺔ ﻇﺮﻳﻔﻲ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻣﻲزﻧﺪ‪ .‬او در واﻗﻊ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ‬
‫اﻳﻨﻜﻪ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از آن ﻧﻮد و ﻧﻬﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ و‬
‫ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ وﺟﺪ و ﺷﺎدي ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻛﻨﺎﻳﻪ ﺑﻪ اﺷﺨﺎﺻﻲ ﻣﻲزﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺧﺪا ﻓﺮد ﻋﺎدل ﺑﻲﻋﻴﺐ و ﻧﻘﺺ را ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺗﻮﺑﻪﻛﺮده دوﺳﺖ دارد‪ .‬ﻋﻬﺪ‬
‫ﺟﺪﻳﺪ اذﻋﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ‬
‫ﺗﻮﺑﻪ دارد‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﺷﺒﺎن ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﻋﻴﺴﻲ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻣﻲﺷﻮد‪،‬‬
‫زﻳﺮا ﻛﻪ آﻧﺎن ﻧﮕﺮش ﺣﻘﻴﺮاﻧﻪاي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺒﺎﻧﺎن در اﺳﺮاﺋﻴﻞ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻋﻴﺴﻲ در‬
‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺷﺒﺎن ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ را ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﺸﺪ ﻛﻪ در ﺣﺰﻗﻴﺎل ﺑﺎب ‪ 34‬ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ و‬
‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ واﻗﻒ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺳﻜﻪ ﮔﻤﺸﺪه‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ داﺳﺘﺎن دوم‪ ،‬اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺮز ﺟﺮﻳﺤﻪدارﺷﺪن ﻧﺰدﻳﻚ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻄﻮر ﻣﺸﺨﺺ زﻧﻲ را ﻧﺎم ﻧﺒﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ او را "ﻳﻚ زن" ﺧﻄﺎب ﻛﺮد‪ .‬ﻋﻨﻮان ﻛﺮدن‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺑﺮاي ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﺮدن رﻫﺒﺮان ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻳﻬﻮد ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻛﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎن‬
‫داﺳﺘﺎن ﻛﺴﻲ ﻧﺒﻮد ﺟﺰ ﻳﻚ ﻋﻀﻮ ﻇﺮﻳﻒ وﻟﻲ ﺣﻘﻴﺮ از ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺠﺪداً ﻓﺮد‬
‫ﺗﺤﻘﻴﺮﺷﺪه را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ ﻳﻚ "ﻣﺆﻧﺚ"‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻳﻬﻮد ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪ زﻧﺎن ﺗﻌﻠﻴﻢ داده‬
‫ﻧﻤﻲﺷﺪ و آﻧﺎن از ﺷﺮﻛﺖ در ﻣﺮاﺳﻢ ﻛﻨﻴﺴﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺮوم ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺴﻄﺢ ﺑﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ و اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻛﺎرﻫﺎي روزﻣﺮة ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ‬
‫اﻳﻦ ﻃﺮز ﻧﮕﺮش را ﻋﻮض ﻛﺮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ زن ﺑﻮدن را ارج ﻧﻬﺎده‪ ،‬آﻧﺎن را ﻣﻘﻴﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬
‫ﺷﻤﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ زﻧﺎن ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻧﻘﺸﻲ ﺟﺪا و ﻣﺘﻔﺎوت از ﻣﺮدان اﻳﻔﺎ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ‬
‫آﻧﺎن اﻣﺘﻴﺎزي ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻗﺒﻼً ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﺧﺘﺎر اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺷﺒﺎن ﻧﻴﻜﻮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﺳﻜﻪ ﮔﻢ ﺷﺪهاﺳﺖ‪ .‬آن زن ﺑﻪ‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ آن را ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﺷﺎدياي در ﺟﺎﻣﻌﻪ رخ ﻣﻲدﻫﺪ ﭼﻮن ﻛﻪ آن‬
‫زن ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه ﺧﻮد را ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ اول‪ :‬زﻧﻲ ﺻﺎﺣﺐ ده ﺳﻜﺔ ﻧﻘﺮه‬

‫اﻳﻦ ﺳﻜﻪﻫﺎ درﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ارزش ﻳﻚ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬در آن زﻣﺎن ﭘﻮل‪،‬‬
‫ﺟﻨﺴﻲ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ در دﺳﺘﺮس ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺨﺼﻮص در ﺟﺎﻣﻌﻪ دهﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﻪ اﻣﺮار‬
‫ﻣﻌﺎش از ﻃﺮﻳﻖ ﻛﺸﺎورزي و ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﻛﺎﻻ اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﮔﻢﺷﺪن ﻳﻚ ﺳﻜﻪ اﻣﺮي‬
‫ﺟﺪي ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺎ ده ﺳﻜﻪ در ﺟﻴﺐ ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﻳﻜﻲ را ﮔﻢ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ را‬
‫ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ آن زﻳﺮ و رو ﻧﺨﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد؟ اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ آن ﺳﻜﻪ از ﺟﻨﺲ ﻃﻼ ﻳﺎ زر ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ آن اﻗﺪام ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﺳﻜﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻣﺰد ده روز ﻛﺎر ارزش‬
‫داﺷﺖ و آن زن ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ دوم‪ :‬ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺗﺎ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺳﻜﻪ‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻳﻚ ﺳﻜﻪ از اﻳﻦ ده ﺳﻜﻪ ﮔﻢ ﻣﻲﺷﻮد و آن زن ﺗﻼﺷﻲ را ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ آن آﻏﺎز ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫او ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آن ﺳﻜﻪ در ﺧﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ آن را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮا آن‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن داراي در ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺑﻮد و ﭘﻨﺠﺮهاي ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭘﺲ در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﭼﺮاﻏﻲ را روﺷﻦ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺧﻮد را ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ آﻏﺎز ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬او ﺑﺮاي ﺟﺎروب ﻛﺮدن ﻛﻒ زﻣﻴﻦ‬
‫از ﻳﻚ ﺷﺎﺧﺔ درﺧﺖ زﻳﺘﻮن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻬﺎي ﺗﻴﺰﻛﺮدة ﺧﻮد ﻣﻮاﻇﺐ اﺳﺖ ﺗﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬

‫آن زن ﻓﻘﻂ ده ﺳﻜﻪ داﺷﺖ و ﮔﻢﺷﺪن ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧﺔ ﮔﻢﺷﺪن ﻳﻚ دﻫﻢ ﺳﻜﻪﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ارزش ﻳﻚ ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه را ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ آن زن ﻳﻜﺼﺪ ﺳﻜﻪ داﺷﺖ‪ ،‬از ﮔﻢ ﺷﺪن‬
‫ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ زﻳﺎد ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﻤﻲﺷﺪ‪ .‬او ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻮن ﺷﺒﺎن داﺳﺘﺎن ﻣﺎ‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺷﻲء‬
‫ﮔﻢﺷﺪة ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬
 ‫ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻮم ‪ :‬ﺷﺎدي در ﺟﺎﻣﻌﻪ‬

‫اﻳﻦ زن در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺳﻜﻪ ﮔﻤﺸﺪة ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬دوﺳﺘﺎن و‬
‫ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ در ﺷﺎدي ﭘﻴﺪا ﺷﺪن ﺳﻜﻪ ﺑﺎ او ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﻣﺠﺪداً ﺷﺎدي ﺷﺨﺼﻲ و ﻓﺮدي را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺷﺎدي ﮔﺮوﻫﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ در ﻣﺜﻞ ﺷﺒﺎن و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﻧﻴﺰ دﻳﺪﻳﻢ‪» :‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﺷﺎدي‬
‫ﺑﺮاي ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﺪا روي ﻣﻲدﻫﺪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻳﻚ ﺧﻄﺎﻛﺎر ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﺪ« )آﻳﻪ ‪.(10‬‬

‫در ﻫﺮ داﺳﺘﺎن آﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﻧﻈﺮ دارد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺧﺪا را ﺑﻌﻨﻮان ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ‬
‫ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻤﺸﺪﮔﺎن ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪم اول را ﺑﺮدارد‪.‬‬
‫ﻳﺎﻓﺖﺷﺪنِ ﻳﻚ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻓﻴﺾ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺸﺘﺮﻛﻲ در ﺳﻪ ﻣﺜﻞ ذﻛﺮ ﺷﺪه در ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪ 15‬ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮرد‪ ،‬اﻣﺎ در‬
‫ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻣﻬﻢ ﻣﺘﻔﺎوت ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮان را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬در ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬
‫ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺷﺒﺎن ﻓﺮدي اﺳﺖ ﺑﺎ درآﻣﺪي ﻣﺘﻮﺳﻂ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ داﺳﺘﺎن ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه‪،‬‬
‫زن ﻓﻘﻴﺮي اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮان ﮔﻤﺸﺪه‪" ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ" ﻛﻪ ﭘﺪر آن ﺧﺎﻧﻮاده اﺳﺖ‪ ،‬ﻓﺮدي اﺳﺖ‬
‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪ .‬اﻳﻔﺎﮔﺮان ﻧﻘﺶ ﻛﻠﻴﺪي‪ ،‬اﻓﺮادي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻤﺸﺪة ﺧﻮد‪ .‬در ﻫﺮ‬
‫داﺳﺘﺎن آﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﻧﻈﺮ دارد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺧﺪا را ﺑﻌﻨﻮان ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ‬
‫ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﻣﺸﺘﺮك ﺑﻌﺪي‪ ،‬ﺷﺎدي ﻳﺎﻓﺘﻦِ ﮔﻤﺸﺪه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻓﺼﻞ آﻳﻨﺪه‪ ،‬ﺷﺎدي ﭘﺪر را‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻪ آﻏﻮش ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدد‪ ،‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ‪.‬‬

‫در ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﮔﻢﺷﺪن ﻳﻚ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ از ﺻﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﻲﺳﺎزد‪ ،‬در ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ده ﺳﻜﻪ ﮔﻢ ﻣﻲﺷﻮد و در ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮان ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻳﻜﻲ از دو‬
‫ﻓﺮزﻧﺪ ﮔﻢ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﺮ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ارزش آن ﮔﻤﺸﺪه را ﻣﻮرد ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ‬
‫ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬آﻳﺎ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ از ﺑﻴﻦ ﻳﻜﺼﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ارزش‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮدن را دارد؟ در ﻣﻮرد ﻳﻚ ﺳﻜﻪ از ده ﺳﻜﻪ ﭼﻄﻮر؟ ﻳﺎ ﻳﻜﻲ از دو ﭘﺴﺮ؟« در ﻫﺮ ﻳﻚ‬
‫از اﻳﻦ داﺳﺘﺎنﻫﺎ‪ ،‬ﭼﻴﺰﻫﺎي ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ از ﻓﺮد ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺗﻮﺑﻪﻛﺎر‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮعﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬

‫در ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ ﻣﺜﻞﻫﺎ‪ ،‬ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﻳﻚ زن و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﭘﺪري ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺗﺼﺎوﻳﺮي‬
‫از ﺧﺪا ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺎدي را ﭼﻪ ﻓﺮدي و ﭼﻪ ﮔﺮوﻫﻲ در ﻫﻤﺔ اﻳﻦ داﺳﺘﺎنﻫﺎ‬
‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬در ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ ﻣﺜﻞﻫﺎ ﻋﻨﺼﺮ ﮔﻢﺷﺪن را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ آن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻢﺷﺪه‪ ،‬ﺣﻴﻮاﻧﻲ ﺿﻌﻴﻒ و ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻮد‪ .‬آن ﺳﻜﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺳﻌﻲ ﺧﻮد ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺳﻜﻪﻫﺎ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪ و راه‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪﺳﻮي ﭘﺪر را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪" ،‬ﻣﺮده" ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻤﺸﺪﮔﺎن ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻛﻤﻚ‬
‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪم اول را ﺑﺮدارد‪ .‬ﻳﺎﻓﺖﺷﺪنِ ﻳﻚ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻓﻴﺾ را ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻦ ﺳﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻋﻨﺼﺮ ﺑﻬﺎ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ :‬در ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺷﺒﺎن زﺣﻤﺘﻲ را ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮد ﻫﻤﻮار ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ در ﺟﺴﺘﺠﻮي ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ آن را ﺑﺮ دوش ﺧﻮد ﺣﻤﻞ‬
‫ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻮرد آن زن ﻧﻴﺰ زﺣﻤﺖ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻃﻮﻻﻧﻲ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ و دﻗﺖ‬
‫اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺻﺒﺮ و ﺗﺤﻤﻞ ﭘﺪر را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ روز در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬
‫ﭘﺴﺮ ﺳﺮﻛﺶ ﺧﻮد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻫﻤﺔ اﻳﻦ داﺳﺘﺎنﻫﺎ ﻧﺸﺎﻧﻲ از ﺻﻠﻴﺐ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﻫﻤﺔ اﻳﻦ داﺳﺘﺎنﻫﺎ را ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ در ﻳﻚ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬آن ﺟﻤﻠﻪ اﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪:‬‬
‫»زﻳﺮا ﻛﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺠﻮﻳﺪ و ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ« )ﻟﻮﻗﺎ ‪.(10:19‬‬
 ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﮔﻤﺸﺪهﻫﺎ‬
‫ﻗﺴﻤﺖ دوم )ﻟﻮﻗﺎ ‪(24-11:15‬‬

‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن ﻣﻌﺮوف‬
‫ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﻣﺒﻬﻮت اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎري ﺣﺎﻛﻲ از‬
‫ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ‪ ،‬و ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﺧﺮد ﻛﻨﻨﺪه! ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ او‪ ،‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ وارد اﺗﺎﻗﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد و ارﺛﺶ‬
‫را ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﻪ او ﭘﺮداﺧﺖ ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ آن روزي‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﺪرش در ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮگ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ و ﺳﭙﺲ ارﺛﻴﻪاش را ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬او اﻻن ارﺛﻴﻪاش را ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ‬
‫ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ‪ ،‬او ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ ﻛﻪ زﻣﻴﻦ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را ﺑﻔﺮوﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از آﻧﺠﺎ‬
‫ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻛﺮده‪ ،‬وﻗﺖ ﺧﻮﺷﻲ را در ﺳﻮاﺣﻞ ﻣﺪﻳﺘﺮاﻧﻪ ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ‬
‫ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ آن ﻣﺮد ﻃﻲ ﺳﺎﻟﻬﺎ زﺣﻤﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﺎري ﭘﺮﺛﻤﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬از ﻫﻢ ﺑﭙﺎﺷﺪ‪...‬‬

‫در ﺑﻴﻦ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت و زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻣﻤﻜﻦ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﻨﺖ‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻪ "ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه" ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺮش ﻣ‪‬ﺜَﻞ "ﭘﺴﺮان ﮔﻤﺸﺪه" ﺑﻪ آن ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬در اﻳﻦ‬
‫داﺳﺘﺎن دو ﭘﺴﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ دو آﻧﻬﺎ ﮔﻢ ﺷﺪهاﻧﺪ ‪ -‬ﻳﻜﻲ از ﺧﺎﻧﻪ ﺟﺪا ﺷﺪه و دﻳﮕﺮي در‬
‫ﻣﺰرﻋﺔ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ‪ .‬از اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ دﻳﮕﺮي را ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺖ؛ "ﭘﺪري‬
‫ﻛﻪ در اﻧﺘﻈﺎر اﺳﺖ"‪ .‬ﻫﺮ دو اﻳﻦ ﻋﻨﺎوﻳﻦ‪ ،‬ﭘﻴﺎم ﻣﺜﻞ را ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺻﺤﻴﺢ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫داﺳﺘﺎنﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﺳﻨﮕﻬﺎي ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان از زواﻳﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﻫﺮ ﺑﺎر ﺟﻠﻮهاي زﻳﺒﺎ و ﺟﺪﻳﺪ را در آن ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮاي درك ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را‬
‫ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﺻﺤﻨﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬
 ‫ﺻﺤﻨﻪ اول ‪ -‬ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ رواﺑﻂ در ﺧﺎﻧﻪ‬

‫درﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻬﻤﻴﻪ ارﺛﻴﻪ از ﻃﺮف ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ‪ ،‬اﻣﺮي ﻏﻴﺮﻋﺎدي و ﻧﺎﻣﻌﻘﻮل ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‬
‫ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺰرﮔﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﺳﻨﺖﻫﺎي ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ‪ ،‬وﺻﻴﺖﻧﺎﻣﻪ ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ آن ﺷﺨﺺ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻣﻮت ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﻬﺬا ﺟﻬﺖ ﺣﻔﻆ اﺣﺘﻴﺎط‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آن‬
‫ﺷﺨﺺ ﻫﻨﻮز ﺻﺤﻴﺢ و ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد‪ ،‬وﺻﻴﺖ ﺷﻔﺎﻫﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ اﻣﺮي ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ اﻣﻼك‬
‫ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺮاي ﺷﺨﺺ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻧﮕﻬﺪاري ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫آﻧﭽﻪ در ﻣﻮرد درﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ‪ ،‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ او ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ‬
‫اﻳﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ را ﻛﺮد ﻛﻪ ﭘﺪرش ﻫﻨﻮز ﺳﺎﻟﻢ و ﺳﺮﺣﺎل ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﺧﻼف ﻓﺮﻫﻨﮓ آن زﻣﺎن‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺑﺎ‬
‫ﻃﺮح اﻳﻦ دو درﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ "ﭘﺪر ﻛﺎﺷﻜﻪ ﻣﺮده ﺑﻮدي"‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭘﺪر ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻣﻄﺮح ﻛﺮدن ﭼﻨﻴﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺎﻣﻌﻤﻮﻟﻲ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه از اﻧﺠﺎم وﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮد ﺑﻌﻨﻮان‬
‫ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻋﻴﺴﻲ در ﻋﺠﺐ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﻮع داﺳﺘﺎﻧﻲ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن اﻳﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﺑﺨﺼﻮص ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ زﻣﻴﻨﺔ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻨﻲ آن‪ ،‬داﺳﺘﺎﻧﻲ ﻏﻴﺮﻋﺎدي ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻴﭻ ﭘﺴﺮي ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ درﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﻜﻨﺪ و اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ درﺧﻮاﺳﺘﺶ‬
‫ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ در ﻛﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﺪر رﺿﺎﻳﺖ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬دﻳﻮﻳﺪ ﭘﺎوﺳﻦ ) ‪David‬‬
‫‪ (Pawson‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را ﭘﺪر ﮔﻤﺸﺪه ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮﻧﻜﻪ او ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎ‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻏﻴﺮﻋﺎدي ﭘﺴﺮش ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﭘﺴﺮي ﻛﻪ‬
‫ﺑﺎ وﻗﺎﺣﺖ ﭘﺪر ﺧﻮد را ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺪر ﺑﻪ‬
‫ﮔﻮﻧﺔ او ﺳﻴﻠﻲاي ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬او را اﺣﻤﻖ و ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ دردي ﻧﻤﻲﺧﻮرد ﺧﻄﺎب ﻛﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ‬
‫دﻧﺒﺎل آن اﺧﺮاج از ﻣﻨﺰل اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻨﻴﺪن‬
‫آن را داﺷﺘﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎر‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻓﺮﻣﻮد ﻛﻪ آن ﭘﺴﺮ‪ ،‬آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ درﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﻛﺮد‪ ،‬ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫رﺿﺎﻳﺖ دادن ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ درﺧﻮاﺳﺘﻲ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﺑﻲﻣﺎﻧﻨﺪي ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺪر ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﻛﺎر اﻟﻬﻲ ﺧﺪا‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﻴﭻ ﭘﺪر اﻧﺴﺎﻧﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻧﻤﻲﻛﺮد‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺗﺼﻮﻳﺮ‬
‫دﻳﮕﺮي از ﻣﺤﺒﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻛﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪة اﻋﻄﺎء آزادي ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ‬
‫ﻛﻪ درﻳﺎﻓﺖﻛﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺑﺨﺸﻨﺪه را ﻛﻪ ﺧﺪاي ﭘﺪر و ﺧﺎﻟﻖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬رد ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ‬
‫ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺟﻠﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً از ﺧﻮد ﺳﺆال ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻳﻦ‬
‫داﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣﺪ‪ .‬ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺷﺒﺎن ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و زﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﻜﺔ ﺧﻮد‬
‫ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪ اﻗﺪاﻣﺎﺗﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻤﻞ اﻳﻦ ﭘﺪر ﺑﻲﺳﺎﺑﻘﻪ و ﺑﺮﺧﻼف ﺳﻨﺖ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻳﻦ اﻗﺪام‪ ،‬ﻧﺸﺎﻧﻲ اﺳﺖ از ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد ﺧﺪا ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاﻧﺪن ﭼﻨﻴﻦ ﻣ‪‬ﺜَﻞ آﺷﻨﺎﻳﻲ‪ ،‬ﻧﻜﺘﻪاي ﻛﻪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺳﻜﻮت‬
‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ در ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎزي ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫از ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮد را در ﻣﻮرد اﻗﺪام ﭘﺪر ﺑﺮاي ﺗﻘﺴﻴﻢ‬
‫ارﺛﻴﻪ اﺑﺮاز ﻛﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﺳﻬﻢ ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ دو ﺑﺮاﺑﺮ او ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ دو ﺳﻮم ﻣﺎﻳﻤﻠﻚ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮي‬
‫از اﻳﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﺑﺮﺧﻼف آﻧﭽﻪ ﻛﻪ از او اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ارث‪،‬‬
‫او ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ و ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫از ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮوز ﻣﺸﻜﻼت ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﻧﻘﺶ ﻣﻴﺎﻧﺠﻲ‬
‫را اﻳﻔﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ از او ﻣﻲﺷﺪ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮادر ﻛﻬﺘﺮ ﺧﻮد را از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون‬
‫ﺑﺒﺮد و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻳﻘﺔ او را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻴﻠﻲاي ﺑﻪ ﺻﻮرت او ﺑﺰﻧﺪ و ﺑﺎ رﻓﺘﺎري ﺧﺸﻮﻧﺖآﻣﻴﺰ از‬
‫او ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻗﺖ را ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻧﺰد ﭘﺪر ﺑﺮود و ﺑﺮاي ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ او روا داﺷﺘﻪ و‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎراﺣﺘﻲ او ﺷﺪه‪ ،‬ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﻜﻮت ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﺸﺎﻧﺪﻫﻨﺪة‬
‫ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ رواﺑﻂ ﺑﻴﻦ او و ﭘﺪرش ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺑﺮادر ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ از ﭘﺪر ﺧﻮد دﻟﮕﻴﺮ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻛﻠﻤﺎت‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻮادة ﭘﺎﺷﻴﺪه از ﻫﻢ را ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﺸﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ در ﺻﺤﻨﺔ اول ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺸﻜﻼت ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ را ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ از ﻫﻢ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ رواﺑﻂ‬

‫ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﭘﺮ اﺳﺖ از ﻣﺎﺟﺮا و ﺗﻨﺶ‪ .‬ﻣﺎﺟﺮاﻳﻲ اﺳﺖ از درﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﻧﺎﻣﻌﻘﻮل ﭘﺴﺮ‪ ،‬رﺿﺎﻳﺖ ﻏﻴﺮﻣﺮﺳﻮم ﭘﺪر و ﺳﻜﻮت ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪ .‬ﺻﺤﻨﺔ ﻧﻤﺎﻳﺶ آﻣﺎده‬
‫اﺳﺖ و ﺣﻀﺎر ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ اداﻣﺔ ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﭼﻪ ﻣﻨﻈﻮري را دﻧﺒﺎل‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ؟‬

‫ﺻﺤﻨﺔ دوم ‪ -‬ﺗﺮك ﺧﺎﻧﻪ‬

‫ﻋﻴﺴﻲ داﺳﺘﺎن را ﭼﻨﻴﻦ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺲ از ﻓﺮوش زﻣﻴﻦ ارﺛﻴﻪ‬
‫ﺧﻮد‪ ،‬از ﺻﺤﻨﺔ ﮔﻴﺘﻲ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲﺷﻮد و ﺑﺴﻮي اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﭘﻴﺶ ﻣﻲرود‪ .‬آن "ﻣﻠﻚ‬
‫ﺑﻌﻴﺪ" اﺣﺘﻤﺎﻻً اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ ﺑﻮده ﻛﻪ در زﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﭘﺎرﻳﺲ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ﭘﺴﺮ ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻫﻴﺠﺎن و ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﻲ ﻣﻲﮔﺸﺖ و اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺷﺮوع اوﻟﻴﻦ ﻛﻠﻴﺴﺎي اﻣﺘﻬﺎ از اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﻛﻪ ﺧﺒﺮﺧﻮش ﺑﺮاي‬
‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫آﻧﻄﻮر ﻛﻪ در داﺳﺘﺎن آﻣﺪه‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺗﻤﺎم داراﻳﻲ ﺧﻮد را در اﻧﻄﺎﻛﻴﻪ "ﺑﻪ ﻋﻴﺎﺷﻲ‬
‫ﻧﺎﻫﻨﺠﺎر" ﺑﺮ ﺑﺎد ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ اﺷﺎرهاي ﺑﻪ زﻧﺎن ﺑﺪﻛﺎره ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻪ آن‬
‫اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬داراﻳﻲ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﺗﻤﺎم ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺧﺸﻜﺴﺎﻟﻲ ﺳﺨﺘﻲ زﻣﻴﻦ را ﻓﺮا‬
‫ﻣﻲﮔﻴﺮد؛ ﺑﻼﻳﻲ ﻛﻪ در آن روزﮔﺎر ﺑﻄﻮر ﻣﺪاوم اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺎد‪ .‬او ﻛﺎﻣﻼً ﺗﻬﻲدﺳﺖ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎﻻﺟﺒﺎر او دﺳﺖ ﺑﻪ اﻗﺪاﻣﻲ ﻣﻲزﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻓﻘﻂ در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ اﻧﺴﺎن اﻧﺠﺎم‬
‫ﻣﻲدﻫﺪ و آن رو آوردن و ﭘﻨﺎه ﺑﺮدن ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻐﻞ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺷﺪه ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﭘﺴﺮ‪ ،‬ﺧﻮراك دادن ﺑﻪ ﺧﻮﻛﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﻳﻬﻮدي اﻳﻦ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﻐﻠﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ‬
‫ﺷﺨﺺ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻬﻤﻪ‪ ،‬درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ او ﺑﻘﺪري ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ وﺟﻮد‬
‫ﻋﺪم ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺑﺎ ﻣﺬﻫﺐ‪ ،‬ﺷﺄن و ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕﺮ‪ ،‬او اﻳﻦ ﺷﻐﻞ را ﻗﺒﻮل ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺧﻮب ﻳﻬﻮدي ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮﻛﻬﺎ را ﺧﻮراك دﻫﺪ؟ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ او دﻳﮕﺮ ﭘﺴﺮ‬
‫ﺧﻮﺑﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺷﻨﻴﺪن ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺸﻢ و ﻃﻐﻴﺎن ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﻳﻬﻮدي‪ ،‬از ﻳﻚ ﺧﺎﻧﻮادة ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻘﺪري ﺳﻘﻮط ﻛﺮده ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻣﺰرﻋﻪدار‬
‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدي ﺧﻮكﭼﺮاﻧﻲ ﻛﻨﺪ! ﺳﻘﻮﻃﻲ ﺑﺪﺗﺮ از اﻳﻦ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻧﺎﭘﺎك‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ او ﻳﻬﻮدﻳﺖ ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺧﻮﻛﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ از دﺳﺖ دادن ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﻮد و ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻲ‪ ،‬ﺷﺮﻣﺴﺎري ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻧﺼﻴﺐ ﭘﺪر و‬
‫ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻳﻬﻮد ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﻮرد ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از ﻧﻜﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را در ﻫﻴﺠﺎن ﺷﻨﻴﺪن‬
‫اﻧﺘﻬﺎي داﺳﺘﺎن ﻓﺮو ﺑﺮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻳﻬﻮدي ﺑﻘﺪري ﺳﻘﻮط ﻛﺮد ﻛﻪ از‬
‫ﺧﻮﻛﻬﺎ ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻧﻜﺮد و اداﻣﻪ داد ﻛﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ او آﻧﻘﺪر زﻳﺎد ﺑﻮد ﻛﻪ از‬
‫ﻫﻤﺎن ﭘﻮﺳﺖ ﺧﺮﻧﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻛﻬﺎ داده ﻣﻲﺷﺪ ﺗﻨﺎول ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﺣﺘﻲ در اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻨﻴﻊ‬
‫داﺳﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﻧﻜﺘﻪ ﻃﻨﺰي وﺟﻮد دارد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﭘﻮﺳﺖ ﺧﺮﻧﻮب ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ درد ﺧﻮراك ﺧﻮﻛﻬﺎ ﻣﻲﺧﻮرد‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻴﺰ‬
‫دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﺟﺰ اﻳﻦ ﭘﻮﺳﺖ ﺧﺮﻧﻮب ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻤﻲآورد‪ ،‬ﭼﻮن ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﻫﻴﭽﻜﺲ او را‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲداد« ﺗﺎ ﺑﺨﻮرد‪ .‬ﺑﻪ ﻛﻼﻣﻲ دﻳﮕﺮ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺟﻮان ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﺗﻐﺬﻳﻪ‬
‫ﻣﺪاوم ﻧﻤﻲداد‪ .‬در ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎي وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺮگ را ﺟﻠﻮ روي ﺧﻮد‬
‫ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﻗﺪم ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﻈﺎري ﺑﺮﻣﻲدارد ﻳﻌﻨﻲ "ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺗﻮﺑﻪ"‪ .‬در اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺻﺤﻨﺔ ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ و ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻏﻴﺮ‬
‫ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﮔﻮﻳﺎ ﻛﻢ ﻛﻢ دارد ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻲرﺳﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻮم ‪ -‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬

‫اﻳﻦ ﭘﺴﺮ در ﺗﻜﺎﭘﻮي ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺮﻣﺖ و اﺣﺘﺮام او ﺗﺎ‬
‫ﺣﺪي دﺳﺖ ﻧﺨﻮرده ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ او ﺑﺎ ﺳﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺰرگ ﻣﻮاﺟﻪ اﺳﺖ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﻣﺸﻜﻞ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ او ﺑﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻬﻢ ارﺛﻴﺔ ﺧﻮد‪ ،‬ﭘﺪر را ﻛﺎﻣﻼً ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ ﻗﺮار داده و ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫وﺳﻴﻠﻪ آرزوي ﻣﺮگ او را ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻣﻠﻚ ﺧﻮد را ﻓﺮوﺧﺘﻪ و ﻣﺎﺣﺼﻞ آن را دور از‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﻲ ﺻﺮف ﻛﺮده ﺑﻮد و اﻛﻨﻮن ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺗﻘﺒﻞ ﭘﻴﺎﻣﺪ آن ﺑﻮد‪.‬‬
‫دوﻣﻴﻦ ﻣﺸﻜﻞ‪ ،‬ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ اوﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻃﺒﻖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻳﻬﻮد ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ دو ﺳﻮم ارﺛﻴﺔ ﭘﺪر را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﺑﺮادر‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﺎً ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ اﺳﺖ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﺮادر ﻛﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻮط ﺑﻪ اﺟﺎزه و ﻟﻄﻒ‬
‫ﺑﺮادرش ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ از ﻏﺬاي ﺑﺮادرش ﺑﺨﻮرد و ﺑﺪﻟﻴﻞ ﮔﺴﺴﺘﮕﻲ رواﺑﻂ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻛﺎري ﺑﺲ دﺷﻮار ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ وﻟﺨﺮج ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮوﺗﻨﻲ را ﭘﻴﺸﻪ ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻬﻤﻴﺔ داراﻳﻲ‬
‫ﺑﺮادر ﺧﻮد زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻮدن ﻳﻚ ﺧﺎدم اﺟﻴﺮﺷﺪه‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﺧﺎص را ﺣﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﺸﻜﻞ ﺳﻮم‪ ،‬اﻫﺎﻟﻲ دﻫﻜﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺖ او ﺑﺎزﮔﺸﺘﻲ ﺣﻘﺎرتآﻣﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﺑﺮﺧﻮردي ﺑﺲ ﺳﺮد و ﻛﻴﻨﻪآﻣﻴﺰ ﻣﻲرود‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ در راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺧﺒﺮ دﻳﺪه ﺷﺪن‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻣﺎ در ﺟﺎده ﺗﻮﺳﻂ ﺑﭽﻪﻫﺎي وﻟﮕﺮدي ﻛﻪ در ﻛﻮﭼﻪﻫﺎ ﻣﻲﭘﻠﻜﻨﺪ ﺑﭙﻴﭽﺪ‪ ،‬ﻣﺮدم در ﭘﻲ‬
‫رﻳﺨﺘﻦ ﺧﻮﻧﺶ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬او ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﺮ زﺑﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ و ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻮاﺟﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺮدم دﻫﻜﺪه ﺣﺘﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻊ از ورود او ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﺑﺮاي دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر‬
‫ﺑﺎﻋﺚ آزار و ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻲ ﭘﺪر ﺷﻮد‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ او ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﺮدم دﻫﻜﺪه ﺑﻪ ﭘﺪرش ﻧﻴﺰ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »اﻣﺎ ﻫﻨﻮز دور ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺪرش او را دﻳﺪ«‪ .‬اﻛﻨﻮن ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎري از ﭘﺪر ﻣﻲرود؟ او‬
‫ﭘﺴﺮش را ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ در ﻟﺒﺎﺳﻲ ﻣﻨﺪرس و ژوﻟﻴﺪه‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﭘﺴﺮش ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﻴﺰ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ .‬از ﻳﻚ ﭘﺪر ﺷﺮﻗﻲ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ از ﺧﺸﻢ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮآورده‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫ﭘﺴﺮي ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻮد او را ﺗﺤﻘﻴﺮ و ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اﻧﺘﻈﺎر دﻳﺪن آن را دارﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮﺧﻼف ﺑﺎور و اﻧﺘﻈﺎر‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺠﺎي اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺪر از ﺧﺸﻢ ﭘﺮ ﺷﻮد‪» ،‬او را دﻳﺪه‬
‫ﺗﺮﺣﻢ ﻧﻤﻮد!« ﻣﺎ ﻗﺒﻼً در ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ ﺑﻪ ﻛﻠﻤﺔ "ﺗﺮﺣﻢ" ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮدهاﻳﻢ‪ .‬آﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺜﻞ اﻣﺮوز ﻣﺎ‪ ،‬اﻧﻌﻜﺎﺳﻲ از اﺣﺴﺎس ﺷﺪﻳﺪ ﺧﺪا را ﺑﺮاي ﻗﻮﻣﺶ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﭘﺪر ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﭼﻪ رﻓﺘﺎري ﺑﺎ ﭘﺴﺮش ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ اﻗﺪام ﻓﻮري‬
‫ﺑﻌﻤﻞ ﻣﻲآورد‪» .‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز دور ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺪرش او را دﻳﺪ« ﺣﺎﻛﻲ از دلﺷﻜﺴﺘﮕﻲ ﭘﺪر ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‬
‫در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ روز اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎزﮔﺸﺖ او را ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ‪ .‬او ﭘﺪري اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ .‬ﭘﺪر‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﮔﺮﺳﻨﻪ‪ ،‬ﻛﺜﻴﻒ و ژوﻟﻴﺪة ﺧﻮد ﺗﺎ ﻛﻨﺎره دﻫﻜﺪه ﻣﻲرود ﺗﺎ ﺑﺪﻳﻦوﺳﻴﻠﻪ ﺣﺪ‬
‫واﻻي آﺷﺘﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﭘﻴﺶﻗﺪﻣﻲ او ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آﻧﺠﺎ‪ ،‬ﺧﻮد اﻗﺪاﻣﻲ ﺑﻮد‬
‫ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮل و ﺗﺤﻘﻴﺮآﻣﻴﺰ‪ .‬ﻧﺠﺒﺎي ﻣﺴﻦ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ در ﻣﻼء ﻋﺎم ﻧﻤﻲدوﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺮﻗﻪﻫﺎي‬
‫ﺑﻠﻨﺪي ﻛﻪ ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري آﺳﺎن ﻧﺒﻮد‪.‬‬

‫ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ دوﻳﺪن آﻧﻬﺎ ﻋﻤﻠﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ داﻣﻦ را ﺗﺎ اواﺳﻂ ران ﺑﺎﻻ ﻣﻲآوردﻧﺪ و‬
‫در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻟﺒﺎس زﻳﺮﺷﺎن دﻳﺪه ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬دﻳﺪن اﻓﺮادي ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻨﺪهاي ﺑﺮ‬
‫ﻟﺒﻬﺎ ﻣﻲﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬اﻗﺪام ﺗﺤﻘﻴﺮﻛﻨﻨﺪة اﻳﻦ ﭘﺪر اﻣﺮي اﺳﺖ ﻛﺎﻣﻼً ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻤﻮل ﻛﻪ ﻫﻤﻪ را در ﺑﻬﺖ‬
‫ﻓﺮو ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬اﻣﺎ او ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﺑﻜﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﺴﺮش ﺑﺘﻮاﻧﺪ وارد ده ﺷﻮد و از ﻛﻴﻨﻪﺗﻮزي‬
‫ﻣﺮدم در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ از ﺷﻮرش ﻋﻠﻴﻪ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ وﻟﺨﺮج ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻌﻤﻞ‬
‫آﻣﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺣﻴﺎﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﺪر ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺪم اول را ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﺎ‬
‫اﻗﺪام ﺧﻮد ﺧﺪا را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﺗﻘﺒﻞ ﻣﺸﻘﺎت آﻣﺎده ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ در‬
‫ﺷﺪت ﺗﻌﺠﺐ و ﻧﺎﺑﺎوري ﭘﺪر ﺧﻮد را ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﻮي او ﻣﻲدود‪ .‬ﺑﺠﺎي آن دﺷﻤﻨﻲ‬
‫ﺑﻲرﺣﻤﺎﻧﻪاي ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ و ﺑﻪ ﺣﻖ او ﻻﻳﻖ آن ﺑﻮد و اﻧﺘﻈﺎرش را ﻧﻴﺰ داﺷﺖ‪ ،‬او ﺑﺎ‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ روﺑﺮو ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺪر ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺸﻘﺎت را ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪ و در ﻣﻼء ﻋﺎم ﺧﻮد‬
‫را ﺣﻘﻴﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده‪ ،‬از ﮔﺰﻧﺪ ﻣﺮدم ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ دﻫﻜﺪه ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ﭘﺴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞاﻧﺘﻈﺎري از ﻣﺤﺒﺖ و ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭘﺪر ﺑﺎ ﺷﺎدي و آﻏﻮﺷﻲ ﺑﺎز او را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻧﻄﻖ از ﭘﻴﺶ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪة ﺧﻮد‬
‫را ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ادا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪» :‬اي ﭘﺪر ﺑﻪ آﺳﻤﺎن و ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺗﻮ ﮔﻨﺎه ﻛﺮدهام و ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻻﻳﻖ‬
‫آن ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮم‪ «.‬ﻧﻄﻖ او در ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﮔﻔﺘﺔ او را ﻗﻄﻊ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ »ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎش‪ .‬اﺣﺘﻴﺎج ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﻲ‪ «.‬اﻳﻦ‬
‫ﭘﺴﺮ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﺻﺤﺒﺖ درﺑﺎرة ﺧﺪﻣﺖ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﺰد را ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎورد‪ .‬ﭘﺲ از دﻳﺪن‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺤﻨﻪاي‪ ،‬او ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻄﻖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫درﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي اﻗﺪام ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﺔ ﭘﺪر را ﭘﺎﻳﻤﺎل ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ در اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮﺑﺔ واﻗﻌﻲ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬او اﻛﻨﻮن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻋﻤﻴﻖ ﭘﺪر را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد درك ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي اﺣﻴﺎء‬
‫ﺧﻮد ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ و اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﻓﻴﺾ ﻋﻤﻠﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ ﭘﺪر ﻛﺎرﻫﺎي ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞاﻧﺘﻈﺎر و زﻳﺒﺎﻳﻲ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اول اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺴﺮ ﺳﺮﻛﺶ‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻐﻞ ﻛﺮده‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻣﻲﺑﻮﺳﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻼف ﻧﻈﺮ ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﺣﺎﻛﻲ از‬
‫ﺑﺮاﺑﺮي ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺸﺎﻧﻲ از آﺷﺘﻲ و ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ‪ .‬ﭘﺲ از ﻳﻚ دﻋﻮاي ﺟﺪي‪ ،‬ﺑﻮﺳﻴﺪن اﻓﺮاد‬
‫دﺧﻴﻞ در دﻋﻮا در ﺣﻀﻮر ﻋﺎم‪ ،‬ﺑﺨﺸﻲ از آﺷﺘﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻨﻲ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻫﺮ‬
‫ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻫﻤﻄﺮاز ﺑﺎ ﭘﺪر ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺪر ﻫﻴﭻ ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ از ﺑﻮي ﺷﺪﻳﺪ ﺧﻮﻛﻲ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻲداد ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او‬
‫ﺑﻮﺳﻴﺪن ﭘﺴﺮ را ﻣﻮﻛﻮل ﺑﻪ ﭘﺲ از ﺷﺴﺘﺸﻮ و ﺗﻤﻴﺰ ﺷﺪن ﭘﺴﺮ ﻧﻜﺮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻏﻴﺮ ﻋﺎدياي از ﻣﺤﺒﺖ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪» :‬اوه‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺪري را از ﻛﺠﺎ ﻣﻲﺗﻮان ﭘﻴﺪا ﻛﺮد؟« ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺪري را ﺑﺮ‬
‫روي زﻣﻴﻦ ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬اﻣﺎ او ﻧﻤﻮﻧﻪاي اﺳﺖ از ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﻋﺎري از ﺗﻜﻠﻒ‬
‫اﻣﺮي اﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻋﺎدي ﻛﻪ در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﺣﺘﻲ ﺷﻨﻴﺪه ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺪر دﺳﺘﻮر ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺧﺮﻗﻪ را ﺑﺮاي ﭘﺴﺮش ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﺮﻗﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺧﺮﻗﺔ‬
‫ﭘﺪر ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺑﺰرگ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﺑﺮاي ﻋﺮض ﺗﺒﺮﻳﻚ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺮﻗﻪ ﭘﺪر را ﺑﺮ ﺗﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ دﻳﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ او را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻳﻚ اﻧﮕﺸﺘﺮ ﺧﺎﺗﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ داده ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ اﻧﮕﺸﺘﺮ‪ ،‬ﻣ‪‬ﻬﺮي از ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ او در ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﻮد و ﺣﺪ واﻻي اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ او را ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎران دﺳﺘﻮر داده ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ او‬
‫ﻛﻔﺸﻲ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﺷﻴﺪن ﻛﻔﺶ ﻓﻘﻂ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻣﺮدان آزاد و زﻧﺎن ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺧﺎدﻣﻴﻦ‪ .‬وﺟﻮد‬
‫ﻛﻔﺶ ﺣﺎﻛﻲ از اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﺧﺎدﻣﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺴﺮ را ﺑﻌﻨﻮان ارﺑﺎب ﺧﻮد ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ‬
‫ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﺰﻟﻲ داﺧﻞ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬از آﻧﻬﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻛﻔﺸﻬﺎي ﺧﻮد را در‬
‫ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﻔﺶ ﺑﻪ ﺗﻦ دارد‪ ،‬وارد ﻣﻨﺰل ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺑﺎ اﻳﻦ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺎدﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻘﺎم ﭘﺴﺮي را ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﭘﺪر ﺳﺨﺎوت و ﺷﺎدي ﻏﻴﺮﻋﺎدي ﺧﻮد را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ و دﺳﺘﻮر ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ‬
‫ﮔﻮﺳﺎﻟﺔ ﭘﺮواري را ذﺑﺢ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺟﺸﻦ آﻣﺎده ﺳﺎزﻧﺪ‪» .‬زﻳﺮا ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻣﺮده ﺑﻮد‪،‬‬
‫زﻧﺪه ﮔﺮدﻳﺪ و ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ« )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(24-23:15‬در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻲ‪ ،‬ﻳﻚ ﮔﻮﺳﺎﻟﺔ‬
‫ﭘﺮوار ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻴﺶ از ‪ 100‬ﻧﻔﺮ را ﺧﻮراك دﻫﺪ و ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ درك ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ‬
‫ﭼﻄﻮر ﭘﺪر ﺷﺎدي ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻫﻤﺔ ﻣﺮدم ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻫﻤﻪ را ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺟﺸﻦ دﻋﻮت‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺎن ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﻣﺠﺪد ﭘﺴﺮش ﺑﻪ آن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫اﺣﺘﺮام ﺑﺰرﮔﻲ ﻧﺼﻴﺐ آن ﭘﺴﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﮔﺎوﻫﺎ را ﺑﺮاي ﺟﺸﻦ ذﺑﺢ ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧﺪ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﻛﻪ ﺷﻴﺮ آﻧﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﺣﺎﻛﻲ از ﺷﺎدي و ﺳﺨﺎوت ﭘﺪر ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ از وراي اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬اﻳﻦ‬
‫ﭘﺴﺮ ﻳﻚ ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﻏﻴﺮﻋﺎدي و ﻋﺎري از ﺗﻜﻠﻒ ﭘﺪر را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ اﺗﻬﺎم و‬
‫ﻣﺠﺎزاﺗﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ آﺷﺘﻲ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده و ﺟﺎﻣﻌﻪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﺔ ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﭘﺪر ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﻳﻘﻴﻨﺎً‬
‫ﺧﺸﻨﻮدي ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻫﻤﺔ ﻧﻜﺎت ﻻزم ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻳﻚ داﺳﺘﺎن ﺧﻮب‪،‬‬
‫در آن ﮔﻨﺠﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ داﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﻣﺰﻳﻦ ﻣﻲﺳﺎزد ﺑﺎ ﻧﻤﺎﻳﺶ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ روش ﻏﻴﺮ ﻋﺎدياي ﻛﻪ از آن ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺴﺮ ﺑﻌﻨﻮان ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﻮرد ﭘﺬﻳﺮش ﻋﺎم ﻗﺮار‬
‫ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻧﻪ ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﺧﺎدم‪ .‬و ﺑﺪﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ او ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲاي در اﻧﺘﻈﺎر آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﮔﺮ آﻧﺎن ﺑﺴﻮي ﺧﺪا ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪا‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎ را ﻫﻤﭽﻮن ﻓﺮزﻧﺪان ﻗﺒﻮل ﻛﻨﺪ ﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﺎدﻣﻴﻦ‪.‬‬

‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺸﻦ و ﻣﻮزﻳﻚ و ﭘﺎﻳﻜﻮﺑﻲ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﺧﺎﺗﻤﺔ ﺧﻮش‬
‫داﺳﺘﺎن را ﻫﻤﻪ دوﺳﺖ دارﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را وﺳﻴﻠﻪاي ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﻧﻪ ﺑﺮاي‬
‫دﻻﻳﻞ ﻋﺎﻃﻔﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﺪف ﻛﻪ ﺣﻘﺎﻳﻘﻲ را ﺑﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺧﻮد ﺗﻌﻠﻴﻢ دﻫﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي‬
‫داﺷﺘﻦ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﺑﻴﺎورد‪ .‬ﺗﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن را ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪاي رﺳﺎﻧﺪه ﻛﻪ ﺧﻮد را‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎي ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻛﻨﻮن او ﺑﺨﺶ دوم داﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺧﻄﺎﺑﻲ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻣﻌﻠﻤﺎن ﺷﺮﻳﻌﺖ‪.‬‬
‫و آن ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ آن را در ﺷﻤﺎره ﺑﻌﺪي ﺑﺮرﺳﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

 ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﮔﻤﺸﺪهﻫﺎ‬

‫ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻮم )ﻟﻮﻗﺎ ‪(32-25:15‬‬

‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در ﺷﻤﺎره ﻗﺒﻠﻲ داﺳﺘﺎن ﭘﺴﺮﮔﻤﺸﺪه را‬
‫ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدﻳﻢ و ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن دو ﮔﻤﺸﺪه دارد و ﭘﺲ از ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ‪،‬‬
‫ﺑﺮادرش ﻧﻴﺰ ﺑﻨﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻤﺸﺪهاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﮔﺮدد‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﺮادر‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﻈﺮ ﻣﻲاﻓﻜﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﭼﻬﺎرم ‪ -‬ﻋﺪم ﭘﺬﻳﺮش ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬

‫ﻧﻘﺶ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن اﻏﻠﺐ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺻﺤﺒﺘﻲ از آن ﺑﻪ‬
‫ﻣﻴﺎن ﻧﻤﻲآﻳﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻛﻨﻮن او را ﺑﻪ روي ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲآورد و ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن‬
‫داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺗﻌﺎرض ﺑﻴﻦ دو ﺑﺮادر را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ ﭘﺪر را ﺣﻘﻴﺮ ﺷﻤﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻛﻨﻮن‬
‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﭘﺪر را ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻣﻮرد ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ دﻳﮕﺮ‪ .‬ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ در ﻣﺰرﻋﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﻛﺮد و ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺪاي رﻗﺺ و آواز ﻣﻲﺷﻨﻮد‪ .‬رﻗﺺ‬
‫و آوازي ﻛﻪ دال ﺑﺮ ﺷﺮوع ﻳﻚ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻮد‪ .‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﻮزﻳﻚ ﭘﻴﺶ از ﺻﺮف ﺷﺎم‬
‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺮوع ﻣﻮزﻳﻚ‪ ،‬دﻋﻮﺗﻲ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺸﻦ‪ .‬ﻣﺮدم ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﻨﺰل ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‬
‫و ﺑﺎ رﻗﺺ ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﺻﺮف ﺷﺎم ﻣﻲﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﻣﻮزﻳﻚ را ﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬از ﻛﺴﻲ دﻟﻴﻞ آن را ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً‬
‫ﺑﻮي ﭘﺨﺘﻪ ﺷﺪن ﮔﻮﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﺶ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻛﻤﻲ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬اﮔﺮ او راﺑﻄﺔ‬
‫ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﭘﺪر ﺧﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﻨﺰل ﻣﻲرﻓﺖ و دﻟﻴﻞ ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ اﻳﻦ ﺟﺸﻦ را ﺳﺆال‬
‫ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﭘﺪرش ﻧﻴﺰ ﺑﻪ او ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲداد ﻛﻪ "ﺑﺮادرت ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ" و او ﻧﻴﺰ ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق در ﺟﻮاب‬
‫ﻣﻲﮔﻔﺖ‪" :‬ﭼﻘﺪر ﻋﺎﻟﻲ اﺳﺖ!"‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺮادرش را در آﻏﻮش ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن‬
‫ﻣﻲﭘﻴﻮﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ آن ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﺣﻀﻮر ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ را در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺿﺮوري ﻣﻲداﻧﺪ‪ .‬او در ﺟﺸﻨﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺪر ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﻘﺶ ﻣﻴﺰﺑﺎن را اﻳﻔﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬از او اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ ﭘﺎﺑﺮﻫﻨﻪ در ﻛﻨﺎر‬
‫در ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ و ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺧﻮشآﻣﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬و ﭘﺪر ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪" :‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﻦ ﺧﺎدم‬
‫ﺷﻤﺎ اﺳﺖ"‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ از وارد ﺷﺪن ﺧﻮدداري ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻲ‬
‫ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﺑﺮادر ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﺔ ارﺛﻴﺔ ﺧﻮد‪ ،‬ﭘﺪر را‬
‫ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭘﺪر از ﻃﺮف ﻫﺮ دو ﭘﺴﺮ ﺧﻮد ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫از ﻳﻚ ﭘﺪر ﺷﺮﻗﻲ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎر ﺗﺤﻘﻴﺮآﻣﻴﺰي ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺪر ﺑﺮاي دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر در آن روز از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲرود‪ ،‬و اﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ اﻳﻦ‬
‫ﻣﻨﻈﻮر ﻛﻪ از ﭘﺴﺮ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﺶ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ داﺧﻞ ﺷﺪه ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺠﺪداً اﻳﻦ‬
‫ﭘﺪر اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺪم اول را ﺑﺮﻣﻲدارد‪ .‬ﺑﺮاي ﻳﻚ ﭘﺪر ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي‪ ،‬اﻳﻦ اﻗﺪاﻣﻲ اﺳﺖ ﻛﺎﻣﻼً‬
‫ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮل‪ .‬او آﻣﺎده ﺑﻮد ﺗﺎ در آن روز ﺑﺮاي دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر ﺧﻮد را ﻓﺮوﺗﻦ و ﺣﻘﻴﺮ ﺳﺎزد‪.‬‬
‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺷﮕﻔﺖزده ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ‪" :‬ﻣﺎ ﻗﺒﻼً ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ در ﻣﻮرد ﭘﺪري ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻛﺎري ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺸﻨﻴﺪهاﻳﻢ!" در اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺟﻮد اﻧﺴﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺪراﻧﻪاي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ از ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎري ﻣﻲرود؟ او ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺎ ﭘﺪرش ﺑﺤﺚ و ﺟﺪل‬
‫ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬اول ﺑﺎﻳﺪ وارد ﻣﻨﺰل ﺷﺪه‪ ،‬وﻇﻴﻔﺔ ﺧﻮد را ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﻳﻦ‬
‫ﻛﺎر‪ ،‬او ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ در ﺣﻀﻮر ﻋﺎم ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﺑﻐﻞ ﻛﺮده‪ ،‬ﺧﻮشآﻣﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﺗﺒﺮﻳﻜﺎت ﻣﺮدم‬
‫را ﺑﺮاي ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺮادر و اﺣﺘﺮام داده ﺷﺪه ﺑﻪ او را ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻴﻬﻤﺎن اﺻﻠﻲ ﺿﻴﺎﻓﺖ‪،‬‬
‫ﺑﭙﺬﻳﺮد‪ .‬از او اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻫﻤﺔ اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻗﺮوﭼﻪ‬
‫ﻛﺮدن دﻧﺪان ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻲ او ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ از ﻧﺤﻮة ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه و ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ آﻧﺠﺎ را ﺗﺮك ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ‪ ،‬ﺣﻔﻆ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺮﻗﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ در ﻣﻼء ﻋﺎم ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﻣﻲرﺳﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺪر‬
‫ﺧﻮد ﺑﺤﺚ و ﺟﺪل ﺑﻜﻨﺪ و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ او را ﺣﻘﻴﺮ ﺳﺎزد‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي ارج‬
‫ﻧﻬﺎدن ﺑﻪ اﻗﺘﺪار ﭘﺪر )و ﻣﺎدر( اﻣﺮي واﺟﺐ اﺳﺖ و ﻛﺎري ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﺪ‪،‬‬
‫ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﺲ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﺗﻮﻫﻴﻨﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ دو ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد روا داﺷﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺟﻠﻮة دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﭘﺪر ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ رﻓﺘﺎر ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪ ،‬از ﭘﺪر اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ او را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺪون ﺷﺮﻛﺖ او ﺿﻴﺎﻓﺖ را اداﻣﻪ دﻫﺪ و در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ در ﻇﺎﻫﺮ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺐ دارد‪ ،‬ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهاي ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬وﻟﻲ از درون ﺑﺮآﺷﻔﺘﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ از‬
‫آن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬از او اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ را ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﺮ روا داﺷﺘﻪ ﺷﺪه‬
‫در ﻣﻼء ﻋﺎم‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮم ﺳﺎزد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺎي آﻧﻜﻪ ﭘﺴﺮ را ﻣﻮرد ﺳﺮزﻧﺶ ﻗﺮار دﻫﺪ‪ ،‬از او اﻟﺘﻤﺎس‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻫﻢ ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪاي از ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻛﻠﻴﺔ ادﺑﻴﺎت ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻛﻪ‬
‫ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ داﺳﺘﺎﻧﻲ در ﻣﻮرد ﭘﺪري ﻛﻪ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪،‬‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺸﻜﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﻣﺤﺒﺖ اﻟﻬﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎ روﺑﺮو ﺷﺪن ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ و ﻓﺮوﺗﻨﻲ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞاﻧﺘﻈﺎر‪ ،‬اﻛﻨﻮن از ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ از ﭘﺪر ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻛﻨﺪ و او را دﻧﺒﺎل ﻛﺮده‪ ،‬وارد ﻣﻨﺰل ﺷﻮد و ﺑﻪ ﺟﻤﻊ‬
‫ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺮك ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ آوردن ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻟﺘﻤﺎس ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻧﺠﻴﺐزاده ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي ﺑﻄﻮر ﻏﻴﺮ ﻋﺎدي ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬
‫ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﺮده‪ ،‬ﻣﻲاﻳﺴﺘﺪ‪ .‬و اﺟﺎزه ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ ﺣﻤﻼت ﺷﺪﻳﺪ اﻧﺘﻘﺎد ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﻮد‪.‬‬

‫او ﺣﺘﻲ ﭘﺪر ﺧﻮد را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺎه ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار‬
‫ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ ،‬ﻋﻨﻮاﻧﻲ را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺰ در اﻳﻦ ﻣﻮرد‪ .‬او ﻛﻠﻤﻪ "ﭘﺪر" را‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﺟﻮاﻣﻊ ﺷﺮﻗﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﺧﻮردي ﻛﻤﺎل ﮔﺴﺘﺎﺧﻲ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او‬
‫ﺷﻜﻮهﻛﻨﺎن ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬اﻳﻨﻚ ﺳﺎﻟﻬﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺗﻮ ﻛﺮدهام‪ "...‬ﻛﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪة ﻧﻮع‬
‫راﺑﻄﻪاش ﺑﺎ ﭘﺪر ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬رﻓﺘﺎر او ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ‪ .‬و اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮده‪،‬‬
‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ از دﺳﺘﻮرات ﭘﺪر ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫در اﻳﻨﺠﺎ ﭘﺪر اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎز ﻗﺪم اول را ﺑﺮﻣﻲدارد‪ .‬او آﻣﺎده ﺑﻮد ﺗﺎ در آن روز ﺑﺮاي‬
‫دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر ﺧﻮد را ﺣﻘﻴﺮ و ﻓﺮوﺗﻦ ﺳﺎزد‪ .‬در اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ را ﻣﺸﺎﻫﺪه‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ را در ﺣﺎﻟﻲ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ در ﺗﻴﺮرس او ﻓﺮﻳﺴﻴﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اذﻏﺎن‬
‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺔ ﺷﺮﻳﻌﺖ را اﺟﺮا ﻛﺮدهاﻧﺪ و ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران و ﺑﺎﺟﮕﻴﺮان ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﺎ ﻧﺮﻓﺘﻦ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﻨﺰل و اﻧﺠﺎم ﻧﺪادن وﻇﻴﻔﺔ ﺳﻨﺘﻲ ﺧﻮد ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻴﺰﺑﺎن‪ ،‬از ﺣﻜﻢ ﭘﺪر ﺗﺨﻄﻲ‬
‫ورزﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬او ﭘﺪر ﺧﻮد را ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﺮده‪ ،‬ﺣﻜﻢ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﭘﺪر را ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬او ﺣﻜﻢ ﻣﺤﺒﺖ‬
‫را ﻧﻴﺰ ﺷﻜﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﻤﺪاً ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن اﻳﻦ را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‪ .‬آﻧﺎن ادﻋﺎ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺣﻜﻤﻲ را ﻧﺸﻜﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺣﻜﻢ را‬
‫ﺷﻜﺴﺘﻪاﻧﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﻠﺐ و روح و ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻮد‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺒﺪاري اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺑﺰﻏﺎﻟﺔ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﺪاده ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﻮش ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را از دﺳﺖ‬
‫داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ذﺑﺢ ﻳﻚ ﮔﻮﺳﺎﻟﺔ ﭘﺮواري ﻫﻤﺮاه ﺷﺪ‪" .‬اﻳﻦ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ!" اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از‬
‫ﺷﻜﺎﻳﺘﻬﺎي داﺋﻤﻲ ﺑﭽﻪﻫﺎ در ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ آن ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﺮ‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﭘﺪر را ﺑﻌﻨﻮان ﺷﺨﺼﻲ ﻣﻨﺼﻒ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻳﻜﺒﺎر ﺑﺮاي ﺑﺨﺸﻴﺪن ﭘﺴﺮ‬
‫ﻛﻬﺘﺮ ﺑﻴﺮون ﻣﻲرود و ﻣﺮﺗﺒﺔ دوم ﺑﺮاي ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﺮدن ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪.‬‬

‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻠﻲ ﺧﻮد را ﺷﺪﻳﺪاً از ﺧﺎﻧﻮاده ﺟﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﻌﻴﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از‬
‫ﻣﺘﺄﻟﻬﻴﻦ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي‪ ،‬در ﻛﺘﺎب ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻟﻮﻗﺎ ﺑﻄﺮزي ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪" :‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﺎ اﺑﺮاز‬
‫ﻋﻼﻗﻪ ﺑﺮاي ﺷﺎدي ﻛﺮدن ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﺧﻮد‪ ،‬اﻧﺰﺟﺎر ﺧﻮد را از ﺧﺎﻧﺔ ﭘﺪر ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او ﺑﻪ‬
‫ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان از ﺑﺮادر ﻛﻬﺘﺮ ﺧﻮد ﻛﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را ﺑﺮداﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ دﻳﺎري دور رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺗﻔﺎوت ﻣﺎﺑﻴﻦ اﻳﻦ دو ﺑﺮادر اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮام ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻮن‬
‫رﻓﺘﺎر ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪاي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد داﺷﺖ و ﺗﻤﺎم آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ در دل داﺷﺖ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪ .‬اﻣﺎ‬
‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺗﻘﺪس رﻳﺎﻛﺎراﻧﻪاي را ﭘﻴﺸﺔ ﺧﻮد ﻛﺮده‪ ،‬اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻗﻠﺒﻲ ﺧﻮد را ﻛﺘﻤﺎن ﻛﺮد‪ .‬او‬
‫در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ از ﭘﺪر ﺧﻮد ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد‪ ،‬در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻤﺔ رواﺑﻂ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺑﺮادر‬
‫ﻛﻬﺘﺮش ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲﮔﻴﺮد و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻨﻜﺮ ﻫﺮ ﻧﻮع راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﭘﺪر ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در ﺣﻴﻦ ﺻﺤﺒﺖ‪،‬‬
‫ﺑﺠﺎي اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ را ﺑﺮادر ﺧﻮد ﺑﻨﺎﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮت‪ ."...‬ﺑﺎ اداي اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ‪،‬‬
‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺧﻮد را از ﺧﺎﻧﻮاده ﺟﺪا ﻛﺮده‪ ،‬ﺣﻜﻢ ارﺗﺪاد را ﺑﺮ ﺧﻮد روا ﻣﻲدارد‪".‬‬

‫ﻣﻔﻬﻮم ﺷﺎدي ﺑﺮاي ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪ ،‬داﺷﺘﻦ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﺮادرش‬
‫"از ﻣﺮگ"‪ .‬او ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﻣﻮرد اﺗﻬﺎم ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ داراﻳﻲ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻓﺎﺣﺸﻪﻫﺎ ﺗﻠﻒ‬
‫ﻛﺮده‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ در اوﻟﻴﻦ ﺑﺨﺶ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﻋﻨﻮان ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ ﭘﻮل "او" ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ "دوﻟﺖ )داراﻳﻲ( ﺗﻮ"‪ .‬او ﻛﻮﺷﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﻜﺎﻓﻲ‬
‫ﺑﻴﻦ ﭘﺪر و ﺑﺮادر ﻛﻬﺘﺮ ﺧﻮد اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬او ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬

‫»ﭘﺪر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻛﻪ او ﭼﻪ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم داده؟ او ﺛﺮوت ﺗﻮ را از دﺳﺖ داده اﺳﺖ‪.‬‬
‫دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺮاي ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﻲ!«‬

‫از ﭘﺪر اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ از ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻘﺎد ﻏﻴﺮﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪاي ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﻮد‪ .‬ﻳﻚ ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﭘﺪر‬
‫ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪاي ﺧﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﭘﺴﺮ را ﺧﻄﺎب ﻛﺮده‪،‬‬
‫‪ Teknon‬ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻛﻠﻤﺎت ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬اي ﻓﺮزﻧﺪ‪ "...‬ﻛﻠﻤﺔ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ‬
‫آن ﺣﺎﻛﻲ از ﻣﺤﺒﺖ و دﻟﺠﻮﻳﺎﻧﻪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﻫﻤﻪ ﺣﻘﺎرﺗﻲ ﻛﻪ ﭘﺪر ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده از‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻠﻤﻪاي ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ اﺳﺖ‪" .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از ﻗﻠﺒﻲ اﺳﺖ زﺧﻤﻲ و رﻧﺞﻛﺸﻴﺪه‪،‬‬
‫ﭼﻮن اﺷﺘﻴﺎق ﭘﺪر و ﻛﻤﺎل ﺧﻮﺷﻲ او در اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻫﻢ در ﺧﺎﻧﺔ ﺧﻮد‬
‫ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻣﺤﺒﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﺴﺘﮕﻲﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪".‬‬

‫ﭘﺪر از ﭘﺴﺮ ﺧﻮد اﻟﺘﻤﺎس ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ در ﺷﺎدي ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻨﺎﻗﻀﻲ وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫ﭘﺪر در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻗﻠﺒﺎً ﺷﺎد ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﻮاز ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ ﺑﻴﺮون دوﻳﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮاي دﻳﺪار ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬
‫ﺑﺎ دﻟﻲ ﭘﺮ از ﺑﺎر از ﻣﻨﺰل ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ واﻗﻌﻲ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را‬
‫ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﻴﺮ دﻳﮕﺮي ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن رﻳﺎﻛﺎر و ﺳﻨﮕﺪل‪ .‬ﺧﺪا دﺳﺖ ﺧﻮد را‬
‫ﺑﺮاي ﻳﺎري رﺳﺎﻧﺪن ﺑﻪ اﻓﺮادي ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﭘﻨﺪارﻧﺪ و ﻗﺎﻧﻮنﭘﺮﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬دراز‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺪر‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ را از ﻣﺤﻔﻮظ ﻣﺎﻧﺪن ﺣﻘﻮﻗﺶ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻲﺳﺎزد و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬آﻧﭽﻪ از‬
‫آنِ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻣﺎل ﺗﻮﺳﺖ"‪ .‬ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺳﻮم از داراﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ ارث ﺑﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮ‬
‫ﺑﺎد داد و ﺑﻘﻴﻪ اﻣﻮال ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺖ‪ .‬او آﻗﺎ و وارث اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺪر درك اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ را از ﭘﺴﺮش اﻧﺘﻈﺎر دارد ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮش ﺗﻤﺎم داراﻳﻲ‬
‫را ﺑﺮ ﺑﺎد داده‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺮادر اوﺳﺖ و ﺣﻖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده را دارد‪.‬‬

‫ﭘﺪر ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬ﺑﺮادر ﺗﻮ‪ "...‬ﭘﺪر ﺟﻬﺖ ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ ﺟﺸﻦ ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ و ﻧﻪ ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﺰرﮔﺶ را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺮﻳﺎدي ﻛﻪ از درون ﻗﻠﺐ او ﺑﺮﻣﻲﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻤﻨﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﺑﺮاي‬
‫ﺗﻔﺎﻫﻢ‪ .‬ﭘﺪر درك اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ را از ﭘﺴﺮش اﻧﺘﻈﺎر دارد ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮش ﺗﻤﺎم‬
‫داراﻳﻲ را ﺑﺮ ﺑﺎد داده‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺮادر اوﺳﺖ و ﺣﻖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده را دارد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﻴﭻ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻧﺪارد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻫﻨﻮز ﺧﺎرج از ﻣﻨﺰل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ‬
‫ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي را ﺑﻪ ﻗﻮة ﺗﺨﻴﻞ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻣﻲﺳﭙﺎرد‪ .‬و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن را ﻧﻴﺰ واﻣﻲﮔﺬارد ﺗﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ‬
‫ﺧﻮد را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ آﻳﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ وارد ﺷﺪه ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﺗﺮﺟﻴﺢ‬
‫ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻣﻲآورد‪.‬‬

‫ﭼﻪ داﺳﺘﺎن ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهاي! ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﭘﺲ از ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪن ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮﺳﺪ و ﻳﻘﻴﻨﺎً اﻻن ﻧﻴﺰ ﺟﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي اﺗﻤﺎم آن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را در ﺷﻚ و اﺑﻬﺎم ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺮك آن ﻣﺤﻞ‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﺑﺤﺚ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﻮل و ﺣﻮش ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﻲﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه‪ .‬اﻣﺎ‬
‫اﻳﻦ روش ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاي داﺳﺘﺎنﺳﺮاﻳﻲ اﺳﺖ و ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺮآورده ﻣﻲﺳﺎزد‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬

‫ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮان ﭼﻨﻴﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺎورﻧﻜﺮدﻧﻲ را ﺧﻼﺻﻪ ﻛﺮد؟‬

‫در وﻫﻠﺔ اول‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻔﻬﻮم ﮔﻢ ﺷﺪن را ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺮش ﺳﻨﺘﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ﭘﺴﺮ را‬
‫ﮔﻤﺸﺪه ﻣﻲﭘﻨﺪارد‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮدﻳﻢ‪ ،‬در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن دو ﭘﺴﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ دو‬
‫آﻧﻬﺎ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اوﻟﻲ از ﺧﺎﻧﻪ دور اﻓﺘﺎده )ﻫﻤﭽﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه(‪ ،‬و دﻳﮕﺮي در ﺧﺎﻧﻪ‬
‫)ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه(‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻫﻤﭽﻮن ﻓﺮد‬
‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎري ﻛﻪ دور از ﺧﺪاﺳﺖ ﮔﻢ ﺷﻮﻧﺪ و ﻳﺎ ﺑﻌﻨﻮان ﮔﻨﺎﻫﻜﺎري ﻛﻪ در ﺧﺎﻧﺔ ﺧﺪا ﮔﻢ ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻣﻜﺎن دارد ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﻳﺎ ﻓﺮدي ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﺸﻤﺎر ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ‪ ،‬اﻣﺎ در واﻗﻊ‬
‫ﺷﺨﺼﻲ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬اﺷﺘﻴﺎق ﺧﺪا در اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ راﺑﻄﻪاي ﻫﻤﭽﻮن ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺎ ﻣﺎ داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻓﺮدي ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬راﺑﻄﻪاي ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﺪا دارﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻚ‬
‫ﻏﻼم ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻪ ﻳﻚ ﭘﺴﺮ‪.‬‬

‫ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﺎ رﻋﺎﻳﺖ ﺑﺮدهوار ﺷﺮﻳﻌﺖ و اﻧﺠﺎم ﻛﺎرﻫﺎي ﻧﻴﻜﻮ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﺪا راﺑﻄﻪاي ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺮده‬
‫داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از آﻧﻬﺎ دﻋﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻌﻨﻮان ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﺔ دوم‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺗﻮﺑﻪ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﺎد ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪن ﻓﺮد را در‬
‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ و اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﻪ ﻋﺪم ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺧﻮد ﭘﻲ ﺑﺮده‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺪر‬
‫ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺗﺼﻮﻳﺮ زﻳﺒﺎي ﭘﺴﺮ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﻲداﻧﻢ ﻛﻪ ﻣﺘﻌﻔﻦ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﺳﺮاﻓﻜﻨﺪﮔﻲ ﺧﺎﻧﻮاده و اﻫﺎﻟﻲ ده ﺷﺪهام‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺰد ﭘﺪر ﺧﻮد ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدم و ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﮔﻨﺎه‬
‫ﻛﺮدهام‪ «.‬ﺧﺪا ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻣﺎ را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺎ ﻫﻤﺔ ﻧﻮاﻗﺺ‪ .‬ﭘﺴﺮ ﻛﻬﺘﺮ ﺗﻮﺑﻪ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از اﻳﻦ ﻛﺎر ﺳﺮ ﺑﺎز ﻣﻲزﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻋﻤﻞ ﺗﻮﺑﻪ را اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﺪ؟ آﻳﺎ اﻳﻦ‬
‫ﺧﺪاﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮد ﻣﻲﻛﺸﺎﻧﺪ و ﻳﺎ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪه‪ ،‬ﻗﺪم اول را‬
‫ﺑﺮﻣﻲدارد؟ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس اذﻋﺎن ﻣﻲدارد ﻛﻪ ﻫﺮ دو اﻳﻦ ﺷﻘﻮق اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎزﮔﺮدﻳﻢ و ﺳﭙﺲ‬
‫ﺧﺪا ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎ ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻃﺒﻖ ﺗﻌﻠﻴﻢ راﺑﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺶ ﻣﺎ‪ ،‬ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬
‫و اﻳﻦ آن ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ در ﺑﻴﺮون دوﻳﺪن ﭘﺪر ﺟﻬﺖ ﭘﻴﺸﻮاز ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬او‬
‫ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻄﺮف ده ﻣﻲآﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﻴﺮون دوﻳﺪه‪ ،‬او را در ﺑﻴﻦ راه ﻣﻼﻗﺎت‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎن در ﺣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدد‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬و ﺑﺮاي‬
‫ﭘﻴﺸﻮاز او ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﻲآﻳﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻲﻗﻴﻤﺘﻲ از ﺧﺪا را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ اﻧﺘﻄﺎر‬
‫ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ .‬ﺑﺨﺸﻨﺪه‪ ،‬ﻓﻬﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎن و دﻟﺸﻜﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺮوﺗﻨﻲ و ﺣﻘﺎرت را ﻣﺘﺤﻤﻞ‬
‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﺧﻮد ﻋﻴﺴﻲ و ﻛﻔﺎرة او اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺮ روي ﺻﻠﻴﺐ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﺔ ﺳﻮم‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهاي از ﻓﻴﺾ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﺻﺒﻮراﻧﻪ و‬
‫اﺷﺘﻴﺎق ﭘﺪر را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻓﻴﺾ ﭘﺮداﺧﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ؛ ﭘﺪر از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون دوﻳﺪه‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫اﺳﺘﻘﺒﺎل ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪهاش ﻣﻲرود و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ را رﻫﺎ ﻛﺮده‪ ،‬ﻣﻲرود ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺧﻮد‬
‫را راﺿﻲ ﺳﺎزد‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺪر دو ﺑﺎر ﺧﻮد را ﺧﻮار و ﻓﺮوﺗﻦ ﻣﻲﺳﺎزد ﺗﺎ ﻣﻘﺪم ﭘﺴﺮاﻧﺶ را ﮔﺮاﻣﻲ‬
‫دارد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻪ ﺣﻖ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ "ﭘﺪري ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ" ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن او ﻫﻤﭽﻨﺎن‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﭘﺴﺮاﻧﺶ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺪر اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺪم ﻧﺨﺴﺖ را ﺑﺮﻣﻲدارد و ﻋﻴﺴﻲ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻧﺠﺎت ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﻓﻴﺾ اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﺔ ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه و ﺳﻜﺔ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻳﻚ ﺷﺎدي ﻋﻤﻴﻘﻲ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‬
‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺷﻌﻒ و ﺷﺎدي ﺷﺨﺼﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ .‬ﺷﺎدي ﭘﺪر ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺪرﻣﺎن ﺧﺪا ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺷﺎدي ﻓﺮدي ﺑﺮاي ﺧﺪا وﺟﻮد‬
‫دارد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﻣﻲﭘﻴﻮﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘـﺔ ﭘﻨﺠﻢ اﻳﻦ ﻣﺜــﻞ در ﻣﻮرد ﻓﺮزﻧﺪﺧﻮاﻧﺪﮔﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮي ﻛﻪ‬
‫ﮔﻤﺸﺪه اﺳﺖ و ﺑﻌﻨﻮان ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻮرد اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﭘﺴﺮ دﻳﮕﺮ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺎدم‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻨﺪة ارﺗﺒﺎط آﻧﺎن ﺑﺎ ﭘﺪر اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﺪا ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﻲ دارﻳﻢ؟‬
‫آﻳﺎ او ﻫﻤﭽﻮن ﭘﺪر اﺳﺖ ﻳﺎ ﻳﻚ ﺳﺘﻤﻜﺎر؟ رﻓﺘﺎر ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺪرش‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻚ ﭘﺪر‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ رﻓﺘﺎر ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﻳﻚ ارﺑﺎب ﺑﺪ را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬارد‪.‬‬

‫ﺧﻼﺻﻪ‬

‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬داﺳﺘﺎن ﻗﻮياي اﺳﺖ از ﻳﻚ ﭘﺪر و دو ﭘﺴﺮش‪ .‬ﻫﺮ دو ﭘﺴﺮ آﺷﻜﺎرا ﭘﺪر ﺧﻮد را‬
‫ﻣﻮرد اﻫﺎﻧﺖ ﻗﺮار داده‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺎن ﻣﺮگ او ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ دلﺷﻜﺴﺘﮕﻲ او ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در‬
‫ﻫﺮ دو ﻣﻮرد‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎت آﻧﻬﺎ آﻣﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻲدرﻳﻎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﺑﻲﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﺎن‬
‫ﺳﺎزد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ داده‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺧﻮاﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﺑﺎز ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﺮﺧﻼف ﺧﻮاﻫﺶ ﭘﺪر‪ ،‬از ﺗﻮﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎز ﻣﻲزﻧﺪ‪ .‬او ﭘﺪر ﺧﻮد را ﻋﻠﻨﺎً ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ و‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺮادرش ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﻛﺸﻮري دوردﺳﺖ ﺗﺮك‬
‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮔﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ در آﻣﺪهاﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮد را در ﻣﻘﺎم ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از ﻃﺮﻳﻖ‬
‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن از آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﺰون ﺑﻴﺮون ﻣﻨﺰل ﻧﺎﻳﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻗﻠﺒﻬﺎي ﺧﻮد را‬
‫ﻧﺮم ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ وارد ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮرﻛﻪ ﺣﻀﻮرآﻧﻬﺎ ﺑﻌﻨﻮان "ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ"( ﺣﻖ‬
‫ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ آﻧﻬﺎ اﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻧﻴﺰ اﺟﺎزه دارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻌﻨﻮان "ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه" ﺣﻀﻮر ﺑﻬﻢ رﺳﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﺼﻮر ﺑﻲﻗﻴﻤﺘﻲ را از ﺧﺪا ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬارد‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺨﺸﻨﺪه و ﻓﻬﻴﻢ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎن و دﻟﺸﻜﺴﺘﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮوﺗﻦ و ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫آن ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﺧﻮد ﻋﻴﺴﻲ و ﻛﻔﺎرة او اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺮ روي ﺻﻠﻴﺐ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻳﻜﻲ از آن دو ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻛﺪام ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

 ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ -‬ﻧﺎﻇﺮ دوراﻧﺪﻳﺶ‬
‫)ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪(16‬‬

‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در ﺷﻤﺎره ﻗﺒﻠﻲ داﺳﺘﺎن ﭘﺴﺮﮔﻤﺸﺪه را‬
‫ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدﻳﻢ و ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن دو ﮔﻤﺸﺪه دارد و ﭘﺲ از ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ‪،‬‬
‫ﺑﺮادرش ﻧﻴﺰ ﺑﻨﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻤﺸﺪهاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﮔﺮدد‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﻣﺜﻞ "ﻧﺎﻇﺮ‬
‫دوراﻧﺪﻳﺶ" در ﺑﺎب ‪ 15‬از اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ﻧﻈﺮ ﻣﻲاﻓﻜﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫او در ﻳﻚ ﺑﻦﺑﺴﺖ ﮔﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻛﺎرش را ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻲداد‪ .‬او ﺑﻲﻛﺎر ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد و ﺑﻨﻈﺮ ﻫﻢ ﻧﻤﻲآﻣﺪ ﻛﻪ در آﻳﻨﺪة ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺷﻐﻞ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺎره ﻳﻚ‬
‫ﻓﻜﺮ ﺑِﻜﺮ ﺑﻮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در زﻳﺮ ﻧﻮر ﺷﻤﻊ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻏﺮق در ﺗﻔﻜﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﻜﺮي ﺑﻪ‬
‫ذﻫﻨﺶ ﺧﻄﻮر ﻛﺮد‪ :‬دادن ﺗﺨﻔﻴﻒ زﻳﺎد ﺑﻪ ﻛﺸﺎورزﻫﺎي ﻣﺴﺘﺄﺟﺮ! اوﻟﻴﻦ ﻛﺎري ﻛﻪ او ﺻﺒﺢ روز‬
‫ﺑﻌﺪ اﻧﺠﺎم داد‪ ،‬ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬
‫ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد داده ﺷﺪه را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻤﺎم ﻗﺮوض ﺧﻮد را ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ‬
‫ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺻﺎﺣﺐ زﻣﻴﻦ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺮروﻳﻲ و ﺟﺴﺎرت ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺳﺎﺑﻖ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮ روي‬
‫ﺻﻮرت ارﺑﺎب ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫در ﺑﺎب ‪ 16‬ﻟﻮﻗﺎ دو ﻣﺜﻞ در ﻣﻮرد ﭘﻮل ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﻣﺜﻞ در ﻣﻮرد ﻧﺎﻇﺮ‬
‫دوراﻧﺪﻳﺶ و ﻣﺤﺘﺎط اﺳﺖ و دوﻣﻲ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر‪ .‬در ﻣﺤﺘﻮاي اﻳﻦ دو ﻣﺜﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﻲ‬
‫در ﻣﻮرد ﭘﻮل وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺳﺮآﻏﺎز ﻫﺮ دو اﻳﻦ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎ "ﺷﺨﺼﻲ دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺑﻮد" ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در‬
‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎ زﻣﺎن ﺣﺎل در ﻣﻐﺎﻳﺮت ﺑﺎ زﻣﺎن آﻳﻨﺪه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﻳﻚ ﺷﺨﺺ ﻣﻜﺎن زﻧﺪﮔﻲ آﻳﻨﺪه او را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﻧﺎﻇﺮ دوراﻧﺪﻳﺶ‬
‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺷﺨﺺ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪي ﻧﻴﺴﺖ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﻣﺜﻞ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر‪ ،‬آن ﻣﺮد‬
‫دوﻟﺘﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺨﺺ ﺑﺪي اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اوﻟﻴﻦ داﺳﺘﺎن از "ﻣﺜﻞﻫﺎي ﭘﻮل" ﺑﻴﺎﻧﺪازﻳﻢ‪ .‬در اﺑﺘﺪا ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﻛﻪ‬
‫"ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻲاﻧﺼﺎف ﻳﺎ ﻧﺎدرﺳﺖ" ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ و در واﻗﻊ در ﺑﻌﻀﻲ از‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎي اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻋﻨﻮان ﺑﻜﺎر ﺑﺮده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻳﻜﻲ از ﻣﺸﻜﻞﺗﺮﻳﻦ‬
‫ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در اﻧﺎﺟﻴﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺤﺘﻮاي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ از زﻣﺎن وﺟﻮد ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس‪،‬‬
‫ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻨﺘﻲ آن ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ در ﻫﻤﺔ ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﺎ ﺟﻌﻞ‬
‫اﺳﻨﺎد‪ ،‬ﮔﻮل زدن ارﺑﺎب و دروغ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ‪ ،‬ﻧﻘﺶ ﺧﺮابﻛﻨﻨﺪهاي را اﻳﻔﺎ ﻛﺮد‪ .‬در‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﻛﻨﺶﻫﺎي ﻓﺴﺎد ﺗﺠﺎري را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻣﻔﺴﺮ ﻣﻌﺮوﻓﻲ ﭼﻮن ‪C.C.‬‬
‫‪ Torrey‬ﻧﻴﺰ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﻴﺴﺎي ﺟﺪﻳﺪي را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي را ﻛﻪ زﻳﺮﻛﺎﻧﻪ ﻃﺮحرﻳﺰي ﺷﺪه و از ﻧﻔﻊ ﺷﺨﺼﻲ ﻧﺸﺄت‬
‫ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ ،‬ﺗﺄﺋﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و اﺳﺎس ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺷﺨﺼﻲ رذل و ﺑﺪﺟﻨﺲ ﻣﻲﮔﺬارد ﻛﻪ‬
‫آﺷﻴﺎﻧﺔ ﮔﺮم و ﻧﺮم ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﻬﺎي اﻋﺘﻤﺎد ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ او ﺗﻮﻛﻞ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻨﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺳﭙﺲ‬
‫ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﮕﺬارﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﺔ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ«‪.‬‬

‫آﻳﺎ اﻳﻦ آن ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺎﻫﺪ آن ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻳﺎ ﺷﻖ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارد؟‬
‫ﻣﺸﻜﻼت اﻳﻦ ﻣﺜﻞﻫﺎ داراي دو ﺟﻨﺒﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اول‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ را ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﻌﻨﻮان‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﻲدارد ﭼﻮﻧﻜﻪ در آﺧﺮ داﺳﺘﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﺎ ﻣﺎل‬
‫ﺑﻲاﻧﺼﺎﻓﻲ )ﻣﺎل دﻧﻴﺎ( ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻛﺮد‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻜﻨﻴﺪ«‪ .‬اﻣﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون‬
‫و اﻧﺠﺎم ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻼف‪ ،‬ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ واﻗﻌﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﺨﻮاﻧﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺸﻜﻞ دوم ﺗﻮﺻﻴﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ در آﻳﻪ ‪ 9‬ﺷﺪه اﺳﺖ‪» :‬دوﺳﺘﺎن از ﻣﺎل ﺑﻲاﻧﺼﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮد‬
‫ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ« و ﻳﺎ در ﺗﺮﺟﻤﺔ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬

‫»ﻣﺎل دﻧﻴﺎ را ﺑﺮاي ﺑﻪدﺳﺖ آوردن دوﺳﺘﺎن ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻴﺪ«‪ .‬وﺟﻮد ﭼﻨﻴﻦ آﻳﺎت ﻣﺘﻐﺎﻳﺮي‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺪﺗﻬﺎ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮم‪ .‬ﺳﺆال ﻛﻠﻴﺪي ﺑﺮاي درك اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ‬
‫اﺳﺖ‪ :‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﺎﻇﺮ ﻛﻼﻫﺒﺮداري ﺑﺤﺴﺎب ﻣﻲآﻳﺪ؟ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ‬
‫ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻳﻚ در ﺟﺮم ﺑﻮدﻧﺪ و ﻋﻴﺴﻲ از اﻋﻤﺎل ﺧﻼف اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪاي اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺷﻖ دﻳﮕﺮ آن ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻤﻞ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﻳﻚ ﺟﺮم ﻧﺒﻮد و ﻋﻴﺴﻲ دوراﻧﺪﻳﺸﻲ او‬
‫را ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﺑﺮاي ﺷﺎﮔﺮداﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻧﻘﻞ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻮرد ﺗﺄﺋﻴﺪ ﻗﺮار‬
‫ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﺷﻨﻮﻧﺪة اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻛﻼم ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻦ واﻗﻌﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن از درﻳﭽﺔ زﻣﻴﻨﻪ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ درك اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺎﺋﻞ‬
‫ﻣﻲآﺋﻴﻢ‪ .‬ﻳﻚ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻬﻢ و ﻏﺎﻳﺐ در زﻣﻴﻨﺔ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻣﺎﻟﻚ ﻣﻠﻚ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در آن روزﮔﺎر‬
‫وﺟﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺎﻟﻜﻴﻨﻲ اﻣﺮي ﻋﺎدي ﺑﻮد ‪ -‬آﻧﻬﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﻲ در ﻣﺤﻞ دﻳﮕﺮي‬
‫ﺳﻜﻨﻲ ﻣﻲﮔﺰﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺮاي ﺑﺎزرﺳﻲ ﻣﻲآﻳﺪ و ﻧﺎﻇﺮ ﺧﻮد را ﺻﺪا‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻲ از او در ﻣﻮرد ﺿﺎﻳﻊ ﺷﺪن داراﻳﻲاش ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪة رﺳﻤﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﺰاﻧﻪدار ﻳﻚ ﺷﻬﺮ‬
‫)روﻣﻴﺎن ‪ (23:16‬ﻳﺎ ﻣﺪﻳﺮ داراﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬او ﻗﺎﻧﻮﻧﺎً اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ در ﻏﻴﺎب ارﺑﺎب ﺧﻮد از ﻣﻠﻚ و ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻻزم را ﺑﻌﻤﻞ آورد و‬
‫ﺣﻖاﻻﺟﺎرهﻫﺎ را ﺟﻤﻊآوري ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺗﺠﺎرت ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻲرود‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ اول‪ :‬اﺧﺮاج ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮة ﻧﺎﻇﺮ‬

‫وﺟﻬﺔ ارﺑﺎب آﺳﻴﺐ دﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬اذﻋﺎن ﻋﻤﻮﻣﻲ او را ﺷﺨﺺ ﺷﺮﻳﻔﻲ ﻣﻲﭘﻨﺪارد‪ .‬ﻳﻚ‬
‫ﻫﻤﮕﻮﻧﻲ ﺑﻴﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻴﺎن ﺧﻮﺑﻲ و ﺑﺪي ﻛﻪ در داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي ﭘﺴﺮان ﮔﻤﺸﺪه و ﻣﺮد‬
‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر دﻳﺪﻳﻢ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎي ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﻳﻚ ﻣﺮد ﻋﺎدل‬
‫و ﻳﻚ وﻟﮕﺮد ﻳﺎ ﺧﻮﺷﮕﺬران ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ارﺑﺎب داﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﻣﺮدي ﺑﺰرﮔﻮار ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ‬
‫ﺷﺨﺺ ﻇﺎﻟﻢ و ﺷﺮﻳﺮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﺧﺮاج ﻧﺎﻇﺮ اﻛﺘﻔﺎ ﻧﻤﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺘﻤﺎً ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺑﺪﻧﻲ ﻧﻴﺰ اﻧﺠﺎم‬
‫ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺼﻮر ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ارﺑﺎب ﭘﺲ از ﺑﺎزﮔﺸﺖ از ﺳﻔﺮ‪ ،‬ﺧﺒﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺪ ﻧﺎﻇﺮ ﺧﻮد را‬
‫ﻣﻲﺷﻨﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ در وﻫﻠﺔ اول ﮔﺰارش در ﻣﻮرد ﻧﺎﻇﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﭘﻴﺎﻣﺪ آن ﺳﺎﻳﻪاي ﺑﺮ‬
‫وﺟﻬﺔ ارﺑﺎب ﻣﻲاﻓﻜﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬ارﺑﺎﺑﻲ را ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﺸﺪ ﻛﻪ ﺧﻮدش ﭼﻨﺪان در ﺻﺤﻨﻪ‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ و ﻛﺎرﻫﺎي ﺗﺠﺎري را ﺑﻪ ﻋﻬﺪة ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﺧﻮد واﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬از ﺷﻮاﻫﺪ ﻋﻤﻞ ﻧﺎﻇﺮ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ارﺑﺎب ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان زﻳﺎد اﻋﺘﻤﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﻳﺎ ﻣﺒﺎﺷﺮ در اﻧﺠﺎم وﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮد ﻗﺼﻮر ورزﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻛﻼﻫﺒﺮداري‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن او ﺑﺎ ﭘﻮل ﺑﻪﺳﺮﻗﺖ رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻓﺮار ﻧﻜﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ او اﺧﺘﻼس ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﺪان‬
‫ﻣﻲاﻓﺘﺎد و ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﭘﻮل را ﺑﺎزﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻤﻞ درواﻗﻊ ﺿﺮري اﺳﺖ ﻧﺎﺷﻲ از ﺣﻴﻒ و‬
‫ﻣﻴﻞ و ﺧﺮج ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﻫﻤﺎلﻛﺎري از ﺗﻨﺒﻠﻲ او ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﻋﺒﺎرت "ﺿﺎﻳﻊ ﺷﺪن‬
‫داراﻳﻲ" ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮان ﮔﻤﺸﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮاي ﺣﻴﻒ‬
‫و ﻣﻴﻞ ﻛﺮدن داراﻳﻲ ارﺑﺎب‪ ،‬ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻛﺎري اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺎ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد از ارث ﭘﺪر اﻧﺠﺎم‬
‫داد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ارﺑﺎب ﻫﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻃﺮاف ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺳﺒﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻠﻨﺪﭘﺮوازاﻧﺔ ﻧﺎﻇﺮ‬
‫را ﺑﺒﻴﻨﺪ!‬

‫ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻧﺎﻇﺮ اﻧﻌﻜﺎس ﺑﺪي ﺑﺮ آﺑﺮوي ارﺑﺎب دارد‪ .‬در ﺷﺮق ﺑﺎ دﻳﺪ ﺑﺪي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﺗﺎ ﺣﺪي ﻫﻢ در ﻏﺮب اﻳﻦ ﻣﺼﺪاق ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ ﺷﺮاﻓﺖ‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ درﺟﺔ اﻫﻤﻴﺖ را دارد‪ .‬از دﺳﺖ دادن ﺷﺮاﻓﺖ ﻣﺴﺎوي اﺳﺖ ﺑﺎ ﺑﺎﺧﺘﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ارﺑﺎب ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻋﻤﺎل ﻧﺎﻇﺮ آﺑﺮوي ﺧﻮد را ﺑﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﻇﺮ در ﻏﻴﺎﺑﺶ‬
‫ﻛﺮده ﻣﻮرد ﻣﻀﺤﻜﻪ و ﺧﻨﺪة ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ از ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎي اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺧﺒﺮ دارﻧﺪ‬
‫ﺟﺰ ارﺑﺎب‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ اﺗﺎق رﺋﻴﺴﺶ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲﺷﻮد و ﺣﻜﻢ اﺧﺮاﺟﻲ ﺧﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺠﺪداً ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را درك ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ارﺑﺎﺑﻬﺎي ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ داراي ﻗﺪرت زﻳﺎدي ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬از‬
‫ﻧﺎﻇﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ دﻓﺎﺗﺮ ﺣﺴﺎﺑﺪاري را ﺗﺤﻮﻳﻞ دﻫﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﭼﻜﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﺪ؟‬
‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺷﺪﻳﺪاً اﻋﺘﺮاض ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﻲﮔﻨﺎﻫﻲ ﺧﻮد را اﻋﻼم‬
‫ﻛﻨﺪ و اﮔﺮ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻓﺎﻳﺪهاي ﻧﺪاﺷﺖ و ﺗﻐﻴﻴﺮي در ارﺑﺎب ﺑﻮﺟﻮد ﻧﻤﻲآورد‪ ،‬اﺳﺘﺪﻋﺎي ﺑﺨﺸﺶ‬
‫ﺑﻜﻨﺪ و ﺑﮕﻮﻳﺪ‪» :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬رﺣﻢ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬زن و ﺑﭽﻪﻫﺎﻳﻲ دارم ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ از آﻧﻬﺎ ﻣﻮاﻇﺒﺖ‬
‫ﻛﻨﻢ‪ «...‬اﻣﺎ در ﻛﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﻛﺎﻣﻼً ﺳﻜﻮت ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‪ ،‬اوﻻً ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ او از ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮد ﻛﺎﻣﻼً آﮔﺎه اﺳﺖ‪ .‬او ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ آﮔﺎه‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ارﺑﺎﺑﺶ ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﭘﻲ ﺑﺮده و ﻫﻴﭻ ﻋﺬر و ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﻧﻴﺰ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﻛﺎرش را ﺑﻪ او‬
‫ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺷﻜﻞ ﻏﺮﻳﺒﻲ‪ ،‬ﺳﻜﻮت او ﻧﺸﺎﻧﻲ از درﺟﻪاي از ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫دﻳﺪن اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺣﻴﻦ ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪهاﻧﺪ ﻳﺎ ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﻦ ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻼف ﻧﻈﻴﺮ‬
‫دزدي‪ ،‬ﻛﻼﻫﺒﺮداري‪ ،‬وﻟﺨﺮﺟﻲ ﻳﺎ ﺑﻲﻣﺒﺎﻻﺗﻲ ﺑﺎز ﺧﻮد را ﺑﻲﮔﻨﺎه اﻋﻼم ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻔﺮتاﻧﮕﻴﺰ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ اﺧﺮاج ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺣﻖ ﻣﻲداﻧﺴﺖ و ﻗﻀﺎوت ارﺑﺎب را ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺗﻠﻘﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ارﺑﺎب ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺘﻮر ﺗﻨﺒﻴﻪ و ﺳﭙﺲ اﺧﺮاج ﻧﺎﻇﺮ را ﺻﺎدر ﻛﻨﺪ‪ .‬و ﻻاﻗﻞ اﺟﺎزه‬
‫داﺷﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﺎرﻣﻨﺪ ﺧﻮدﺳﺮ ﺧﻮد را ﻣﻮرد ﻣﺆاﺧﺬه ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﻫﻤﺔ اﻳﻨﻬﺎ روش ﻃﺒﻴﻌﻲ‬
‫اﻧﺠﺎم ﻋﺪاﻟﺖ ﺑﺮاي ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺮﻣﻲ در زﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ارﺑﺎب از‬
‫ﺣﻖ ﺧﻮد ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻫﺮ ﻧﻮع ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻧﺎﻇﺮ ﮔﻤﺮاه ﺧﻮد ﻣﻲﮔﺬرد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻧﺎﻇﺮ ﻗﻀﺎوت ارﺑﺎب ﺧﻮد را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬او ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﻄﻮر ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﻴﺰي رﺣﻤﺖ رﺋﻴﺲ‬
‫ﺧﻮد را ﻧﻴﺰ ﻟﻤﺲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ از اﻳﻦ ﻣﺨﻤﺼﻪ در ﻣﻲآﻳﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺘﻲ از ارﺑﺎب را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او ﺷﺨﺺ ﭘﺮﺗﻮﻗﻌﻲ اﺳﺖ اﻣﺎ در‬
‫ﻋﻴﻦ ﺣﺎل رﺣﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﺨﺼﻲ ﭼﻮن ﻧﺎﻇﺮ وﻟﺨﺮج‪ ،‬ﺗﻨﺒﻞ و ﺑﻲﻣﺒﺎﻻت‪.‬‬
‫در ﻏﺮب ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ‪ ،‬رﺣﻤﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ‬
‫درك اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺣﻴﺎﺗﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ دوم‪ :‬ﻧﻘﺸﺔ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻤﻮل ﻧﺎﻇﺮ‬

‫اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺰرﮔﻲ روﺑﺮو ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬او از ﻛﺎر ﭘﺮدرآﻣﺪ و راﺣﺘﺶ اﺧﺮاج ﺷﺪه و‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﻢ ﺑﻌﻴﺪ ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻛﺎر ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﻛﺎر ﺑﺪﻧﻲ‬
‫ﻣﻲاﻓﺘﺪ وﻟﻲ از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﭼﻨﺪان ﻗﻮي ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﺗﺎ زﻣﻴﻦ را ﺷﺨﻢ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬از اﻳﻦ ﻛﺎر‬
‫ﻣﻨﺼﺮف ﻣﻲﺷﻮد و از آن ﻃﺮف ﻫﻢ ﺷﺮم دارد ﺗﺎ ﮔﺪاﻳﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﺻﻼً ﻓﻜﺮ ﻛﺎرﮔﺮي در ﺷﺄن ﻓﺮد‬
‫ﺗﺤﺼﻴﻞﻛﺮدهاي ﻣﺜﻞ او ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﺑﺮاي ﻧﺎﻇﺮ اﺧﺮاج ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺤﻘﻴﺮﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫او اﻛﻨﻮن در ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻗﺮار دارد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﺗﺶ ﻟﻄﻤــﻪ ﺧﻮرده و در اﻳﻦ ﻧﺎاﻣﻴﺪي‪،‬‬
‫ﻧﻘﺸﻪاي را ﻃﺮحرﻳﺰي ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ اوﺿﺎع و اﺣﻮال را ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﺪ‪ .‬در واﻗﻊ اﻳﻦ ﻳﻚ ﻗﻤﺎر اﺳﺖ و‬
‫او ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﻟﻄﻒ ارﺑﺎب‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮه ﻣﻲاﻧﺪازد‪ .‬ﺷﻜﺴﺖ در اﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﻴﺎﻧﺠﺎﻣﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺮوزي در آن‪ ،‬او ﻣﻮرد ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻣﻬﻤﺘﺮ از آن‪،‬‬
‫ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺷﻐﻞ دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬او ﻛﺎﻣﻼً آﮔﺎه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻋﺎدة ﺣﻴﺜﻴﺖ و‬
‫آﺑﺮوي ﺧﻮدش ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻴﺜﻴﺖ و آﺑﺮوي ارﺑﺎﺑﺶ را ﺑﻪ او ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ در اﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة زﻳﺮﻛﻲ او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﺎﻻ ﺑﮕﻴﺮد و‬
‫ﻣﻬﻤﺘﺮ از ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺷﻐﻞ آﺑﺮوﻣﻨﺪي را ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ‬
‫»داﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ وﻗﺘﻴﻜﻪ از ﻧﻈﺎرت ﻣﻌﺰول ﺷﻮم ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺔ ﺧﻮد ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ« )آﻳﻪ ‪ .(4‬ﺑﺮاي‬
‫ﺗﺄﻣﻴﻦ آﻳﻨﺪه‪ ،‬اﻗﺪام ﻓﻮري ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد‪ .‬در ﻏﻴﺮ اﻳﻨﺼﻮرت ﺑﺴﻴﺎر دﻳﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻧﻘﺸﺔ او ﻛﺎﻫﺶ ﺑﺪﻫﻲ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﻛﻠﻴﺪي اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻴﭻ ﻛﺲ از‬
‫ﻣﺎﺟﺮاي اﺧﺮاج ﺷﺪن او ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ او ﺑﺎﻳﺪ اﻗﺪام ﻋﺎﺟﻞ ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬او ﺑﺪﻫﻜﺎران را ﻓﺮا‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ ﻳﻌﻨﻲ اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﺑﺪﻫﻲﺷﺎن ﺑﻪ ارﺑﺎب‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و ﻣﻬﻢ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬وﻗﺖ ﺣﺼﺎد ﻳﻌﻨﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻫﻤﺔ ﺑﺪﻫﻲﻫﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻓﺮا ﻧﺮﺳﻴﺪه‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎً ﻣﻮرد ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮاي ﺑﺤﺚ و‬
‫ﺗﺒﺎدلﻧﻈﺮ ﭘﻴﺶ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻄﻮر ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﺎ ﺗﻚ ﺗﻚ ﺑﺪﻫﻜﺎران ﻣﻼﻗﺎت ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ او را‬
‫ﻫﻨﻮز ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﺎﻳﻨﺪة رﺳﻤﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ ﻗﺒﻮل دارﻧﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ اﺷﺎرهاي دال ﺑﺮ اﻃﻼع از وﻗﺎﻳﻊ‬
‫اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﻧﺸﺪه و ﻳﺎ ﺻﺤﺒﺘﻲ از ﺗﺒﺎﻧﻲ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﭘﻴﺎﻣﺪ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ در اﻧﺘﻈﺎر‬
‫آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﻮد اﮔﺮ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﺧﺮاج ﺷﺪن ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎ او ﻣﻌﺎﻣﻠﻪاي اﻧﺠﺎم‬
‫دادهاﻧﺪ‪ .‬در ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ راﺑﻄﺔ ﺑﻴﻦ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ و ﻣﺴﺘﺄﺟﺮ از اﻫﻤﻴﺖ واﻻﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺑﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﭘﺎﻳﻪرﻳﺰي ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫در زﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﺳﻪ ﻧﻮع ﻣﺴﺘﺄﺟﺮ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ :‬آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ درﺻﺪ ﺧﺎﺻﻲ از ﻣﺤﺼﻮﻻت‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ زﻣﻴﻦ ﻣﻲدادﻧﺪ؛ ﻧﻮع دوم‪ ،‬اﻓﺮادي ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﺟﺎرة ﺧﻮد را ﻧﻘﺪاً ﭘﺮداﺧﺖ‬
‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ؛ و ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻘﺪار ﺗﻮاﻓﻖ ﺷﺪهاي از ﻣﺤﺼﻮﻻت را ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻲدادﻧﺪ‪.‬‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻮع از اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﺑﺎ داﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮي دارد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺪﻫﻲﻫﺎ در ﻣﺎﻫﻴﺖ‬
‫روﻏﻦ و ﮔﻨﺪم ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺗﺨﻔﻴﻒﻫﺎي ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهاي داده ﺷﺪ! ﻣﻘﺪار روﻏﻦ ﻳﻜﻲ‬
‫ﺷﺎﻣﻞ ‪ ٪50‬ﺗﺨﻔﻴﻒ ﺷﺪ و دﻳﮕﺮي ﺷﺎﻣﻞ ‪ ٪20‬ﻛﺎﻫﺶ در ﻣﻘﺪار ﮔﻨﺪم ﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺲ از ﺳﺆال در ﻣﻮرد ﺑﺪﻫﻲﻫﺎي اﻳﺸﺎن‪ ،‬و ﺳﭙﺲ اﻋﻼم ﻣﻘﺪار ﻛﺎﻫﺶ اﻳﻦ ﺑﺪﻫﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻫﺮ‬
‫ﻳﻚ از اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎﺑﻬﺎي ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ‬
‫ﺷﺪ‪» :‬ﺳﻴﺎﻫﻪ )ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎب( ﺧﻮد را ﺑﮕﻴﺮ و ﻧﺸﺴﺘﻪ ‪ ...‬ﺑﺰودي ﺑﻨﻮﻳﺲ«‪ .‬ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﺔ ﻣﻬﻢ‬
‫ﺿﺮوري اﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺻﺮﻳﺢ ﻳﻬﻮد ﻳﻚ ﺳﻨﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﺳﻨﺪﻳﺖ دارد ﻛﻪ آن ﺷﺨﺺ ﺑﺎ‬
‫دﺳﺖ ﺧﻮد آن را ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺧﻮدش ﺟﺰﺋﻴﺎت آن ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎﺑﻬﺎ را ﻋﻮض‬
‫ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻛﻼﻫﺒﺮداري ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ در ﻣﻮرد ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﻫﺶ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪاي ﺷﻜﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد راه ﻧﺪادﻧﺪ ﭼﻮﻧﻜﻪ‬
‫در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﺬاﻛﺮه در ﺑﺎب ﺣﻖاﻻﺟﺎرهاي ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻣﻘﺪار ﻣﺤﺼﻮل ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﻲﺷﺪ‪،‬‬
‫اﻣﺮي ﻋﺎدي اﺳﺖ‪ .‬ﭼﺎﻧﻪ زدن ﺳﺮ ﻗﻴﻤﺖ ﻳﻚ روش زﻧﺪﮔﻲ اﺳﺖ؛ ﻫﻴﭽﻜﺲ آن ﻣﻘﺪار ﺗﻮاﻓﻖ‬
‫ﺷﺪه را ﭘﺮداﺧﺖ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻮرد ﺣﻖاﻻﺟﺎره ﻫﻢ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺻﺎدق اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮ ﻣﻮﻋﺪ ﭘﺮداﺧﺖ‬
‫ﺣﻖاﻻﺟﺎره ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﻠﺖ ﻳﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪاي وﺟﻮد دارد ﺗﺎ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮ ﻛﻤﺘﺮ از ﻣﻘﺪار‬
‫ﺗﻮاﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﭙﺮدازد؛ »در ﻣﻮرد آن درﺧﺘﻲ ﻛﻪ ﻃﻮﻓﺎن آن را اﻧﺪاﺧﺖ ﭼﻪ؟ اﻣﺴﺎل ﺑﺨﺎﻃﺮ‬
‫ﺑﺎران زﻳﺎد ﻣﺤﺼﻮل ﻛﻢ ﺑﻮد‪ .‬و ﻳﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ از اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ‪ :‬ﻛﻤﻲ ﺑﺎران‪ ،‬آﻓﺖ‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﻮد‬
‫ﺑﺪ‪ ،‬وﺟﻮد ﻋﻠﻒ ﻫﺮزة زﻳﺎد ‪.«...‬‬

‫ﭘﻴﺶ از رﺳﻴﺪن ﻣﻮﻋﺪ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮل و ﭼﺎﻧﻪ زدﻧﻬﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﺎ ﺻﺎﺣﺐ زﻣﻴﻦ‪ ،‬اﻳﻦ‬
‫ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﻧﺎﻇﺮ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻘﺪار ﭘﺮداﺧﺘﻲ ﺳﺎﻻﻧﺔ‬
‫ﺧﻮد ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ‪:‬‬
‫»ﻣﺒﺎﺷﺮ‪ ،‬ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﺮد ﺧﻮﺑﻲ ﻫﺴﺘﻲ! و ﭼﻪ ارﺑﺎب ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪي داري! ﻛﺎر ﺧﻮدت را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ‬
‫اﻧﺠﺎم دادي و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪة ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﻮدي و ارﺑﺎب ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎي ﺗﻮ را ﺷﻨﻴﺪه«‪ .‬در ﻣﺸﺮق‬
‫زﻣﻴﻦ ﭼﻮن ﭼﺎﻧﻪ زدن اﻣﺮي ﻋﺎدي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﻫﻴﭽﻮﺟﻪ ﻣﺸﻜﻮك ﻧﺸﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬ﻧﺎﻇﺮ اﻣﺘﻴﺎز اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎﻫﺸﻲ را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص داد‪،‬‬
‫آﺑﺮوي ارﺑﺎب ﻫﻢ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪه ﺷﺪ‪ ،‬و ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﻧﻴﺰ ﻻاﻗﻞ در ﺑﻴﻦ اﻳﻦ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﺳﻴﺮ‬
‫ﺻﻌﻮدي را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺒﺎﺷﺮ ﻛﺎري ﺑﺮﺧﻼف ﻗﺎﻧﻮن اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده اﺳﺖ و ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ ﺗﺒﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﮔﻮل‬
‫زدن ارﺑﺎب و ﻛﻼﻫﺒﺮداري ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﻫﻴﭻ اﺷﺎرهاي ﻧﻴﺰ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻣﺎﺑﻪاﻟﺘﻔﺎوت را اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ﺳﻮم‪ :‬ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮة ﻣﺒﺎﺷﺮ‬

‫ﻛﺎر ﺧﻮب اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ آﺑﺮوي ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ اﺣﻴﺎء ﺷﻮد‪ .‬ﻋﻤﻞ ﻧﺎﻇﺮي ﻛﻪ اﺧﺮاج‬
‫ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻄﻮر ﺿﻤﻨﻲ دﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﺧﻮﺑﻲ و ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪ ﺑﻮدن ارﺑﺎب داﺷﺖ و او را در ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮﺑﻲ‬
‫ﻗﺮار داد‪ .‬ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ او را ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺶ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و اﻋﺘﺒﺎر او ﺑﺎﻻ ﻣﻲرود‪.‬‬

‫ﺧﺒﺮ اراﺋﺔ ﺗﺨﻔﻴﻒﻫﺎي ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﭘﺨﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﺮ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮي ﺧﻮاﻫﺎن ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ارﺑﺎﺑﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ ﻧﻤﻲداﻧﺪ ﭼﻪ ﻛﺎر ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬او ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻦ را ﻓﺮا‬
‫ﺧﻮاﻧﺪه‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺟﺮﻳﺎن اﺧﺮاج ﺷﺪن ﻧﺎﻇﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫اﻃﻼع آﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺪون ﻣﻮاﻓﻘﺖ او ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻴﭻ‬
‫ﺳﺨﻨﻲ در اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻧﻴﺎورد و ﺗﺤﺴﻴﻦ دﻳﮕﺮان را ﻗﺒﻮل ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﮕﺬارد آﺑﺮوي‬
‫ﻣﺒﺎﺷﺮش ﻧﻴﺰ اﺣﻴﺎء ﺷﻮد‪ .‬او ﺷﻖ دوم را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ ﭼﻮن ﺷﺨﺺ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪي اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ ﺧﺮﺳﻨﺪ از اﺣﻴﺎء ﺷﻬﺮﺗﺶ‪ ،‬ﻣﺒﺎﺷﺮ را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺷﺮﻳﻒ‬
‫ﻓﺮدي اﺳﺖ دﻟﺮﺣﻢ و رﺋﻮف و زرﻧﮕﻲ و ﻋﻤﻞ ﻣﺘﻬﻮراﻧﺔ ﻛﺎرﻣﻨﺪ ﺳﺎﺑﻖ‪ ،‬او را ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﺔ "زﻳﺮك" ﻫﻤﺎن ﻛﻠﻤﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي "ﺣﻜﻤﺖ‪ ،‬ﺷﻌﻮر‪ ،‬ﻫﻮش و داﻧﺶ‬
‫ﻋﻤﻠﻲ" اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪهاﺳﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻣﺒﺎﺷﺮ را ﺑﺮاي زﻳﺮك ﺑﻮدﻧﺶ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‬
‫ﺻﻮرت ﻛﻪ ﻗﺼﻮر ﻣﺒﺎﺷﺮ اﻧﻌﻜﺎس ﺑﺪي ﺑﺮ ارﺑﺎﺑﺶ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺷﻜﻞ زﻳﺮك ﺑﻮدن او ارﺑﺎب‬
‫را ﻣﻮرد ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻗﺮار داد‪ .‬در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮاي دوراﻧﺪﻳﺶ ﺑﻮدﻧﺶ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮد و ﻧﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﻋﻤﻞ ﻛﻼﻫﺒﺮداري‪ .‬دوراﻧﺪﻳﺸﻲ او ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻳﻨﺪه را ﭘﻴﺶ از زﻣﺎن ﺣﺎل‬
‫ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻏﺮﺑﻲ ﭼﻨﺪان ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﻧﺪارﻧﺪ ﻛﻪ از ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ اﻧﺪازهاي ﻧﺎدرﺳﺖ‬
‫ﺑﻮده‪ ،‬اﻟﮕﻮ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺳﺆاﻟﻲ ﻛﻪ در اذﻫﺎن ﻣﺎ ﺧﻄﻮر ﻣﻲﻛﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ را ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻳﻜﻲ از ﻣﺜﻠﻬﺎي ﺧﻮد ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮعﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬

‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﻮرد ﭘﻮل ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد‪ .‬ﭼﻪ ﻧﻮع درﺳﻬﺎﻳﻲ را ﻣﺎ از‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬

‫اوﻻً‪ ،‬ﻣﺒﺎﺷﺮي را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ زﻳﺮك‪ ،‬زرﻧﮓ‪ ،‬ﺟﺴﻮر و ﺣﻜﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺣﻤﺎﻳﺖ از‬
‫ﺧﻮد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﻓﺮد ﻣﺘﻘﻠﺒﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬او ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮدي ﺑﻮد ﻛﻪ در اﻣﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ اﻣﻮال ارﺑﺎب‬
‫ﺧﻮد ﺑﻲﻣﻼﺣﻈﻪ و وﻟﺨﺮج ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﺒﺎر ﻣﻘﺼﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ اﻣﺎ اﻋﻤﺎﻟﺶ ﻳﻚ‬
‫دوراﻧﺪﻳﺸﻲ ﺗﻠﻘﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻋﻤﻞ او ﺑﺎﻋﺚ اﺣﻴﺎء ﺷﻬﺮت ﺧﻮد و ارﺑﺎﺑﺶ ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻋﻤﻞ او را‬
‫از ﺟﻬﺖ دوراﻧﺪﻳﺸﻲ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻧﻪ ﻛﻼﻫﺒﺮداري‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺒﺎﺷﺮ آﻳﻨﺪة ﺧﻮد را در زﻣﺎن‬
‫ﺣﺎل ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او اﻣﺮوزِ ﺧﻮد را ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ اﻣﻨﻴﺖ آﻳﻨﺪه را اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ آن‬
‫ﭼﻴﺰي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﺔ دوم‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻨﺪ ﻧﻜﺘﻪاي را در ﺑﺎب اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻮل ﺗﺬﻛﺮ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او اﻗﺪام ﻧﺎﻇﺮ را‬
‫ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ و او را ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﻲدارد ﻛﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺤﺮاﻧﻲ ﭼﻄﻮر‬
‫دوراﻧﺪﻳﺸﺎﻧﻪ از ﭘﻮل اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ‬
‫در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺤﺮاﻧﻲ و ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﻛﻨﻴﺪ و‬
‫ﻫﻤﭽﻮن اﻳﻦ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮا ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر از ﻣﺎل دﻧﻴﺎ ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﺪ‪ «.‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ‬
‫ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »ﻣﺎل دﻧﻴﺎ را ﺑﺮاي ﺑﻪدﺳﺖ آوردن دوﺳﺘﺎن ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ‬
‫ﭘﻮﻟﺘﺎن ﺑﻪ آﺧﺮ ﻣﻲرﺳﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را در ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺟﺎوداﻧﻲ ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ«‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ واﺿﺤﺎً ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ آﻳﻨﺪه در ﻣﺪ ﻧﻈﺮ اوﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺻﺤﺒﺖ از ﭘﻮﻟﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ داده ﺷﺪه ﺗﺎ‬
‫آن را ﺑﺮاي آﻳﻨﺪة اﺑﺪي ﺧﻮدﻣﺎن ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاري ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاري دراز ﻣﺪت‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺛﺮوت ﺧﻮد را در ﺟﻬﺖ آﺳﺎﻳﺶ‬
‫زﻣﻴﻨﻲ ﺧﻮد ﺑﻜﺎر ﻣﻲﮔﻴﺮد و ﻣﺤﻔﻮظ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻦ "ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺟﺎوداﻧﻲ" را ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲاﻧﮕﺎرد‪.‬‬
‫ﻧﻜﺘﺔ ﺳﻮم‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اول اﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮد را در ﻧﮕﺎﻫﺪاري از ﺛﺮوت ﺧﻮدﻣﺎن‬
‫ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻜﻨﻴﻢ ﺗﺎ "ﺛﺮوﺗﻬﺎي واﻗﻌﻲ" ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﭙﺮده ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﻮرد ﮔﻨﺠﻬﺎي آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺎ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده ﺻﺤﻴﺢ از ﺛﺮوت‬
‫و داراﻳﻲ زﻣﻴﻨﻲ ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪" ،‬ﺛﺮوﺗﻬﺎي واﻗﻌﻲ" ﺑﻪ ﻣﺎ داده ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻛﻪ در ﺑﻴﻦ‬
‫ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻏﺮب وﺟﻮد دارد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ "ﻣﻘﺪس" را از "ﻣﺎدي و دﻧﻴﻮي" ﺟﺪا ﻛﺮدهاﻳﻢ و‬
‫ارﺗﺒﺎط ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻴﺎن آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﻮل ﺧﻮد ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ و ﺧﺪﻣﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﭙﺮده اﺳﺖ را‬
‫ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲاﻧﮕﺎرﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﺒﺎﺷﺮﻳﻦ ﺛﺮوت او ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اﺳﺘﻔﺎدة ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ از ﺛﺮوت ﻣﺎ را ﻻﻳﻖ‬
‫درﻳﺎﻓﺖ "ﺛﺮوتﻫﺎي واﻗﻌﻲ" ﻣﻲﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻣﺎﻧﺘﺪاري در ﺛﺮوت دﻳﮕﺮان را ﺑﻪ‬
‫ﻣﻴﺎن ﻣﻲآورد »ﭼﻪ ﻛﺴﻲ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ ﻣﺎل ﺧﻮد ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ داد؟« )آﻳﻪ ‪(12‬‬

‫ﻧﻜﺘﺔ آﺧﺮ‪ ،‬در آﻳﻪ ‪ 13‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ دو ارﺑﺎب ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺪا و ﭘﻮل‬
‫را ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻣﺮوزه در ﺑﻌﻀﻲ از ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎ در واﻗﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺷﻤﺎ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﻫﻢ ﺧﺪا و ﻫﻢ ﭘﻮل را ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻴﺪ و در واﻗﻊ ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﺷﻤﺎ ﺧﺪا را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺪﻣﺖ‬
‫ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬داراي رﻓﺎه ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻋﻈﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻣﻮرد رﻓﺎه و ﺛﺮوت‬
‫ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﻨﺪان در ﻛﻠﻤﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﻨﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﺎور ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺧﺪا و ﺛﺮوت اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺑﺎ دﻳﺪة اﺳﺘﻬﺰاء ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ‬
‫ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻬﺘﺮي ﺑﺮاي ورود ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻮت را دارد‬
‫ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻳﻦ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭘﺮداﺧﺖ ﻫﺰﻳﻨﺔ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲﻫﺎ‪ ،‬دهﻳﻚﻫﺎ و اﻧﺠﺎم ﻫﻤﺔ دﺳﺘﻮرات‬
‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن در آن زﻣﺎن واﻋﻈﻴﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ رﻓﺎه ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

 ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ‪ /‬در آﻏﻮش اﺑﺮاﻫﻴﻢ‬
‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(19-31:16‬‬

‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻴﺸﺎن‪ .‬در ﺷﻤﺎره ﻗﺒﻞ ﻣﺜﻞ ﻧﺎﻇﺮ دوراﻧﺪﻳﺶ در‬
‫ﻟﻮﻗﺎ ‪ 16‬را ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﻤﻮدﻳﻢ‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎب ﻋﻴﺴﻲ داﺳﺘﺎن دﻳﮕﺮي را ﻧﻘﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ در ﺑﺎرة‬
‫ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ و ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار‬
‫ﻣﻲدﻫﻴﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ در ﻃﻮل دوران‪ ،‬ﻣﺘﻔﻜﺮﻳﻦ را ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼت ﻋﺪﻳﺪهاي روﺑﺮو ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻜﻲ از‬
‫اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼت‪ ،‬ﻧﺎم ﻳﻜﻲ از ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎي داﺳﺘﺎن ﻳﻌﻨﻲ "اﻳﻠﻌﺎزر" اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺎم ﻣﺘﻔﻜﺮﻳﻦ را در‬
‫ﻣﻮرد واﻗﻌﻲ ﺑﻮدن ﻳﺎ ﺗﺨﻴﻠﻲ ﺑﻮدن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو ﺑﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻲﺗﻮان دﻻﻳﻞ‬
‫ﻣﻬﻤﻲ را ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺎم اﻳﻠﻌﺎزر در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ آن ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺸﻜﻞ دوم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻄﺤﻲ ﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻋﺪهاي را در ﻣﻮرد ﭘﻴﻐﺎم اﻳﻦ‬
‫ﻣﺜﻞ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲرﺳﺎﻧﺪ‪» :‬در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮاﻫﻨﺪ رﻓﺖ و ﻓﻘﻴﺮان راﻫﻲ‬
‫آﺳﻤﺎن ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ«‪ .‬وﻟﻲ آﻳﺎ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ؟ آﻳﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ‬
‫اﺳﺖ؟ آﻳﺎ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﺮادي ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﺟﻬﻨﻤﻲ و دردﻧﺎﻛﻲ‬
‫دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺷﺎدي آﺳﻤﺎن را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد؟ ﺑﺎﻳﺪ داﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻤﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻛﺘﺎﺑﻤﻘﺪس اراﺋﻪ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﻣﺎ "ﻓﻘﻴﺮان ﺑﺪ" دارﻳﻢ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ "ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﺧﻮب"‪ .‬ﭘﺲ‬
‫ﻻزم اﺳﺖ در درك اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﺣﺘﻴﺎط ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺨﺮج دﻫﻴﻢ و ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻋﻴﺴﻲ از اﻳﻦ‬
‫داﺳﺘﺎن ﭼﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﺑﺴﻴﺎري از داﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻳﺶ ﻣﺜﺎل ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ را ﺑﻜﺎر ﺑﺮد‪ .‬ﭘﺪر در‬
‫داﺳﺘﺎن ﭘﺴﺮﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪي اﺳﺖ‪ ،‬در ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪه ﻧﻴﺰ ﻣﺮد دوﻟﺘﻤﻨﺪي را‬
‫دارﻳﻢ و در داﺳﺘﺎن ﻗﺒﻠﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﻧﺎﻇﺮ دوراﻧﺪﻳﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪي روﺑﺮو ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬زﻛﻲ‬
‫ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪي ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺜﻞ زﻛﻲ و در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻨﻔﻲ از ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬در داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ در ﺑﺎره داراﻳﻲ و ﺛﺮوت‬
‫ﺑﺤﺚ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻲ در ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻫﺸﺪار ﻗﻮي ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪" :‬وارد ﺷﺪن ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪا ﻣﺸﻜﻠﺘﺮ از ﻋﺒﻮر ﻛﺮدن ﺷﺘﺮي از ﺳﻮراخ ﺳﻮزن اﺳﺖ‪".‬‬

‫ﻣﺸﻜﻞ ﺳﻮم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻋﺒﺎرت "آﺳﻤﺎن" و "ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ارواح" را ﺑﻜﺎر ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ دو ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺼﻮﻳﺮي را در ذﻫﻦ ﻣﺎ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ؟ آﻳﺎ‬
‫ﺟﻬﻨﻢ ﺟﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ آﺗﺶ ﻓﺮوزاﻧﻲ وﺟﻮد دارد؟ آﻳﺎ اﻓﺮادي ﻛﻪ در آﺗﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ از ﻋﺬاب‬
‫ﺧﻮد آﮔﺎﻫﻨﺪ؟ آﻳﺎ ﺟﻬﻨﻢ‪ ،‬ﻋﺬاب اﺑﺪي اﺳﺖ ﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﻜﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻧﺎﺑﻮدي؟ آﻳﺎ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ در‬
‫ﺑﻬﺸﺖ و ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را واﻗﻌﻴﺘﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﻴﺮﻳﻢ ﭘﺲ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ اﻣﻜﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارد‪ .‬در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ‬
‫دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺑﻪ ﺳﻪ ﺑﺨﺶ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪:‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ اول‪ :‬ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و ﻓﻘﻴﺮ ‪ -‬وﺿﻌﻴﺖ ﻛﻨﻮﻧﻲ‬

‫ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ در ﺑﺎرة اﻳﻦ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ ﺗﺠﻤﻼت اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺎﻧﺔ او‪ ،‬ﻏﺬاﻫﺎﻳﺶ‪ ،‬ﻛﻴﻔﻴﺖ‬
‫ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي او‪ .‬در ﺟﻼل و ﺷﻜﻮه ﻫﺮ روزه زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ او در‬
‫ﺿﻴﺎﻓﺖﻫﺎ و ﺟﺸﻦﻫﺎ ﺳﭙﺮي ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬او ﭘﻮل زﻳﺎدي را ﺧﺮج ﺧﻮد ﻣﻲﻛﺮد ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ‬
‫دﻳﮕﺮي ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻴﭻ ﻧﺸﺎﻧﻲ از واﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺧﺪا در او ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از ﻣﺎ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ و داوري او را ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻫﻴﻢ‪.‬‬

‫در ﺗﻀﺎد ﺑﺎ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻨﻮاﻳﻲ ﻣﺮد ﻓﻘﻴﺮ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬او در ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻛﺎﻣﻞ زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﺑﺮ ﺧﻼف ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻴﺮ داراي ﻧﺎم اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﻢ او در ﻋﺒﺮي ﻳﻌﻨﻲ "ﻣﺪد‬
‫اﻟﻬﻲ"‪ .‬اﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺎم اﻳﻠﻌﺎزر را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬او ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻠﻌﺎزر ﻳﻚ ﻓﻘﻴﺮ دﻳﻨﺪار اﺳﺖ‪.‬‬

‫او از ﻟﺤﺎظ ﺟﺴﻤﻲ در وﺿﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺪي ﺑﺴﺮ ﻣﻲﺑﺮد‪ ،‬ﺑﻄﻮرﻳﻜﻪ ﻫﺮ روز ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮادي‬
‫ﺑﻪ ﻛﻨﺎر درب ﻣﻨﺰل ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﺮده ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﻫﺮ ﺑﺎر ﻛﻪ ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬اﻳﻤﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻏﺬاﻳﻲ ﺑﺪﺳﺖ آورد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ او‬
‫ﻓﺮزﻧﺪ ﺣﻘﻴﻘﻲ اﺑﺮاﻫﻴﻢ اﺳﺖ‪ .‬اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺟﺮأت ﻗﺪم اﻳﻤﺎن را ﺑﺮداﺷﺖ و دﻳﺎر ﺧﻮد را ﺗﺮك‬
‫ﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮي ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻧﺎم اﺑﺮاﻫﻴﻢ در اداﻣﺔ داﺳﺘﺎن ذﻛﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ذﻛﺮ ﻧﺎم اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﻪ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ درك ﻛﻨﻴﻢ او درﻳﺎﻓﺖﻛﻨﻨﺪة ﻓﻴﺾ و ﻣﺴﺎﻋﺪت ﺧﺪا ﺑﻮد‪.‬‬
‫او ﻋﺎدل و دﻳﻨﺪار ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻲ ﻓﻘﻴﺮ‪ -‬آﻧﻘﺪر ﻓﻘﻴﺮ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﻫﺮ روز ﻛﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫رﺣﻤﺖ ﺧﺪا ﭼﻨﮓ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﺣﺎﻣﻲ ﻓﻘﻴﺮان اﺳﺖ و از آﻧﻬﺎ دﻓﺎع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻣﻮد‪" :‬ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎل ﺷﻤﺎ اي ﻣﺴﻜﻴﻨﺎن زﻳﺮا ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪا از آن ﺷﻤﺎ اﺳﺖ" »ﻟﻮﻗﺎ‬
‫‪ .«20:6‬وﻟﻲ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را دارد و اﺣﺴﺎس اﻣﻨﻴﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻠﻜﻮت و‬
‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ را ﻧﺨﻮاﻫﺪ دﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻦ دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ذﻛﺮ ﻧﺎم اﺑﺮاﻫﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺎم ﺧﺎدم اﺑﺮاﻫﻴﻢ در ﻋﻬﺪ‬
‫ﻋﺘﻴﻖ ﻧﻴﺰ اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن را ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫دﻟﻴﻞ ﺳﻮم ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ اﺷﺎره ﺑﻪ اﻳﻠﻌﺎزري ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ او را از ﻣﺮدﮔﺎن زﻧﺪه ﻧﻤﻮد‬
‫)ﻳﻮﺣﻨﺎ‪ .(11‬زﻧﺪه ﺷﺪن اﻳﻠﻌﺎزر‪ ،‬رﻫﺒﺮان ﻳﻬﻮد را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻜﺸﺎﻧﺪ‪ .‬اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺎم اﻳﻠﻌﺎزر‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺳﺨﻦ ﻋﻴﺴﻲ در آﻳﻪ ‪ 31‬ﺑﺎﺷﺪ‪...» :‬اﮔﺮ ﻛﺴﻲ از ﻣﺮدﮔﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻴﺰد‪ ،‬ﻫﺪاﻳﺖ‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ«‪.‬‬

‫اﻳﻠﻌﺎزر ﻫﺮ روز در درب ﺧﺎﻧﺔ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻣﻲﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺪاﻧﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ اﻳﻠﻌﺎزر ﺷﺨﺼﻴﺖ آﺷﻨﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮد‪ ،‬زﻳﺮا ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ از در ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻠﻌﺎزر را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﺪﻫﻨﺪة اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻬﺎي‬
‫ﺑﻴﺸﻤﺎري داﺷﺖ ﻛﻪ رﺣﻤﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ اﺻﻞ ﻗﻀﻴﻪ اﻳﻦ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ او اﻳﻨﻜﺎر را ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮﺟﻪ او در اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮد زﺧﻢ داﺷﺖ و از ﻧﻈﺮ ﺳﻨﻦ ﻳﻬﻮد ﻧﺎﭘﺎك ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺳﮕﺎن‬
‫ﺑﺎ ﻟﻴﺴﻴﺪن زﺧﻤﻬﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻤﻮل ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﮕﺎن‬
‫در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺻﺤﺒﺖ از ﺳﮕﺎن وﻟﮕﺮد ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ اﺳﺖ‪ .‬در ﺗﻀﺎد ﺑﺎ رﻓﺘﺎر ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺳﮕﺎن ﻫﺮ روز اﻳﻠﻌﺎزر را ﻣﻲدﻳﺪﻧﺪ و ﭼﻨﺎن ﺑﺎ او دوﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﺟﺎزه داﺷﺘﻨﺪ‬
‫زﺧﻤﻬﺎي او را ﻟﻴﺲ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ از ﺳﮕﺎن‬
‫ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را ﺑﻄﺮﻳﻘﻲ اﺑﺮاز ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ دوم‪ :‬ﻓﻘﻴﺮ و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪ -‬آﻳﻨﺪه‬

‫ﺣﺎل ورق ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ! اﻳﻠﻌﺎزر از ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺗﺴﻠﻲ رﻓﺘﻪ و ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ در‬
‫ﻋﺬاب اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ اﻳﻠﻌﺎزر ﻣ‪‬ﺮد‪ ،‬ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن او را ﺑﻪ آﻏﻮش اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬در زﺑﺎن ﻋﺒﺮي اﻳﻦ‬
‫ﻋﺒﺎرت ﻧﺎدر اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﺗﻨﻬﺎ دو ﻧﻔﺮ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻮﺳﻲ و اﻳﻠﻴﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﺮده ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺮارداﺷﺘﻦ در آﻏﻮش ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻧﺸﺎﻧﺔ اﻣﻨﻴﺖ و آراﻣﺶ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﭽﻪاي ﻛﻪ ﺧﻮد را در‬
‫آﻏﻮش واﻟﺪﻳﻦ ﺟﺎي ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ در اﺑﺘﺪاي اﻧﺠﻴﻞ ﻳﻮﺣﻨﺎ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺧﺪا را ﻫﺮﮔﺰ ﻛﺴﻲ‬
‫ﻧﺪﻳﺪه اﺳﺖ؛ ﭘﺴﺮ ﻳﮕﺎﻧﻪاي ﻛﻪ در آﻏﻮش ﭘﺪر اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺎن او را ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮد« )ﻳﻮﺣﻨﺎ‪.(18:1‬‬

‫اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﺮاي ﺷﺮﻛﺖ در ﺿﻴﺎﻓﺖ آﺳﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬رﺗﺒﺔ ﻓﻘﻴﺮاﻧﻪ ﺧﻮد را در زﻣﻴﻦ ﺟﺎ ﻧﻬﺎد‪ .‬او وارد‬
‫ﺿﻴﺎﻓﺖ اﺑﺪي ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ ﮔﺮدﻳﺪ و در ﻛﻨﺎر ﻣﻴﺰ ﺑﺎ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺨﻨﻲ در ﺑﺎرة اﻳﻨﻜﻪ‬
‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻛﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪه‪ ،‬وﻟﻲ ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ "آﻏﻮش اﺑﺮاﻫﻴﻢ" ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة ﺣﻀﻮر در‬
‫ﺑﻬﺸﺖ و ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ اﺳﺖ )ﻣﺘﻲ ‪.(11:8‬‬

‫ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻲ ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻛﻪ از ﺿﻴﺎﻓﺖﻫﺎي ﺧﻮد در زﻣﻴﻦ ﻟﺬت ﻣﻴﺒﺮد‪ ،‬درﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻪ‬
‫دﻳﺎر ﻣﺮدﮔﺎن رﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ آن ﺧﻮﺷﻴﻬﺎ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬زﻳﺮا ﺑﻪ ﻣﻜﺎن دﻳﮕﺮي‬
‫ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺖ و ﺑﺠﺎي ورود ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ارواح رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎز ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮان ﻣﺸﺨﺼﺎت‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ارواح را از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺎزﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﻪاي ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﺪ "ﻋﺎﻟﻢ ارواح" اﺳﺖ‬
‫و ﻧﻪ ﺟﻬﻨﻢ‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻳﻬﻮد‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ارواح ﻣﺤﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ارواح ﻣﺮدﮔﺎن در آﻧﺠﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫روز داوري ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺟﺎي ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬وﻟﻲ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺟﺰﺋﻲ از آن اﺳﺖ‪ .‬در زﻣﺎن‬
‫آﺧﺮ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ارواح ﻧﻴﺰ ﺑﻪ درﻳﺎﭼﻪ آﺗﺶ اﻓﻜﻨﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ )ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ‪.(15-13:20‬‬
‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ در ﻋﺎﻟﻢ ارواح ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را ﮔﺸﻮد و اﺑﺮاﻫﻴﻢ را در آن ﻃﺮف دﻳﺪ‪ .‬اﻣﺎ آﻧﭽﻪ‬
‫ﺑﺮاي او ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﺑﻮد ﺣﻀﻮر اﻳﻠﻌﺎزر در ﻛﻨﺎر او ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن در اﻳﻨﺠﺎ‬
‫ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ ﻛﻪ "ﻧﻪ اﻳﻦ اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ"‪ .‬در آن زﻣﺎن اﻳﻦ ﻃﺮز ﺗﻔﻜﺮ ﺑﻄﻮر‬
‫ﮔﺴﺘﺮدهاي رواج داﺷﺖ ﻛﻪ دوﻟﺘﻤﻨﺪان ﻧﺠﺎت ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﻓﻘﻂ آﻧﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ اﺣﻜﺎم‬
‫ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ را ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار داد و داﺳﺘﺎن را واروﻧﻪ‬
‫ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن رﻓﺖ و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ارواح‪ .‬ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ در ﺗﻀﺎد ﺑﺎ اﻳﻠﻌﺎزر در ﻋﺬاب‬
‫ﺟﺎوداﻧﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻬﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﻫﻤﻴﺸﻪ‬
‫ﻧﺠﺎت ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ راﻫﻲ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﻴﺰ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻮم‪ :‬ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻴﻦ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﺑﺮاﻫﻴﻢ‬

‫در اﺑﺘﺪاي ﺻﺤﺒﺖ‪ ،‬ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ اﻣﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪..." :‬اﻳﻠﻌﺎزر را ﺑﻔﺮﺳﺖ‪ "...‬ﮔﻮﻳﻲ اﻳﻦ‬
‫ﻣﺮد ﻛﻪ در زﻣﻴﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻲداد‪ ،‬ﺣﺎل ﻗﺼﺪ دارد ﺑﻪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﺎن دﻫﺪ و اﻧﺘﻈﺎر‬
‫دارد ﻛﻪ اﻃﺎﻋﺖ ﺷﻮد! اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ او ﺑﻪ ﻓﻜﺮ اﻳﻠﻌﺎزر ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﻮد ﺗﺎ‬
‫دﻫﺎن او را ﺗﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﺮاي او اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺗﺸﻨﮕﻲ ﻧﺎﺷﻲ از آﺗﺶ ﻧﺠﺎت‬
‫ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬او اﻳﻠﻌﺎزر را ﺑﻪ ﻧﺎم ﺻﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ او را ﻗﺒﻼً ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﻓﺮﻳﺎد و ﻧﺎﻟﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺸﺎن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎﺟﺰاﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺑﻪ او ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ دﻳﮕﺮ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬او ﻗﺒﻞ از ﻣﺮگ‪ ،‬ﻧﻮﻛﺮان زﻳﺎدي داﺷﺖ وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﮔﺪاﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺗﺸﻨﮕﻲ ﺑﺮاي‬
‫آب ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﺗﻀــﺎد ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺿـﻮع‪ ،‬اﻳﻨﻚ ﮔـﺪاي ﻗﺒﻠـﻲ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن را در‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد دارد‪.‬‬

‫اﻓﺮاد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺘﻮان آن را ﭘﻮل ﺧﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻣﺮدم را! ﻣﺮد‬
‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪِ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ را داﺷﺖ و ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻋﺎﻟﻢ ارواح ﻗﺮار‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﻧﺎداﻧﻲ او در ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﺑﻪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﺪر روﺣﺎﻧﻲ اﺳﺮاﺋﻴﻞ اﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻧﺰد ﺧﺪا اﻣﺘﻴﺎزي ﺑﺪﺳﺖ آورد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﭘﺎﺳﺦ اﺑﺮاﻫﻴﻢ روﺷﻦ‬
‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬او ﻣﺮد را "اي ﻓﺮزﻧﺪ" ﺧﻄﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﺤﺒﺖآﻣﻴﺰي اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﺮﻳﻒ‬
‫ﺑﻮدن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﺧﻮرد ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﻓﺮادي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻋﺎدل ﻣﻲﺷﻤﺎرﻧﺪ‪ .‬اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻳﺎدآوري‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ او در زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﭼﻴﺰﻫﺎي ﻧﻴﻜﻮ را داﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﺣﺎﻻ اﻳﻦ دوران ﺳﭙﺮي ﺷﺪه و‬
‫ﺑﻪ ﻋﺬاب ﻣﺤﻜﻮم اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻠﻌﺎزر زﻧﺪﮔﻲ ﺳﺨﺘﻲ در زﻣﻴﻦ داﺷﺘﻪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺣﺎﻻ در آﺳﻤﺎن ﺗﺴﻠﻲ و‬
‫راﺣﺘﻲ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻤﻚ ﺑﻴﻔﺎﻳﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﺟﺪاﻳﻲ اﺑﺪي ﺑﻴﻦ‬
‫آﻧﻬﺎ وﺟﻮد دارد‪ .‬اﻳﻦ داوري ﻗﻄﻌﻲ و ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ اﻣﺮوز آﻧﺎن ارزش ﺟﺎوداﻧﻲ دارد‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ و در اﻳﻦ ﻋﺬاب ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺑﺮادران ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ ﺗﺎ‬
‫آﻧﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﻧﻴﺎﻳﻨﺪ‪ .‬او ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ اﻟﺘﻤﺎس ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻮادهاش ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﻮد‪ .‬او ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ و ﭘﻴﺎم اﺑﺮاﻫﻴﻢ را‬
‫درك ﻧﻜﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺎﺳﺦ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻲ و اﻧﺒﻴﺎ ﮔﻮش دﻫﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻛﻨﻴﺴﻪ ﺑﺮوﻧﺪ و ﻛﻼم ﺧﺪا را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ واﻋﻆ و ﻣﺮد ﺧﺪا ﻫﺴﺖ و اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺮد ﺑﺎز ﺑﺤﺚ را اداﻣﻪ‬
‫ﻣﻲدﻫﺪ و دﺳﺖ ﺑﺮدار ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬او ﻣﻲداﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮادهاش ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ و اﻧﺒﻴﺎ‬
‫ﻧﺪارﻧﺪ ‪-‬ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰ ﻋﺠﻴﺐ و ﺧﺎرقاﻟﻌﺎده وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ آن را ﺟﺪي ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ و ﺑﻪ آن‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ .‬اﻓﺮادي وﺟﻮد دارﻧﺪ ﻛﻪ اﺑﺘﺪا دﺳﺘﻮر ﻣﻲدﻫﻨﺪ و وﻗﺘﻲ دﻳﺪﻧﺪ ﻛﺎرﮔﺮ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اﻟﺘﻤﺎس ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ آن ﻧﻴﺰ ﻛﺎرﺳﺎز ﻧﺸﺪ دﻟﻴﻞ و ﺑﺮﻫﺎن ﻣﻲآورﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎز راه آﻧﻬﺎ‬
‫اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺟﻮاب "ﻧﻪ" را ﻫﻨﻮز درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻜﺮده و ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻳﻚ ﻣﻌﺠﺰه و ﻳﺎ ﻳﻚ ﻋﻤﻞ‬
‫ﻓﻮق ﻃﺒﻴﻌﻲ دارد‪.‬‬

‫اﺑﺮاﻫﻴﻢ اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ را رد ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮا اﮔﺮ آﻧﺎن ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ و اﻧﺒﻴﺎ اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎورﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫دﻳﺪن ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ از ﻣﺮدﮔﺎن زﻧﺪه ﺷﺪه ﻧﻴﺰ اﻳﻤﺎن ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ آورد‪ .‬اﻣﻜﺎن دارد ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ‬
‫روزﻫﺎي آﺧﺮ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ اﺷﺎره دارد ﻛﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﺠﺰات ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻗﻠﺒﻬﺎي ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺑﻪ را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻠﺰم ﺳﺎزد‪ .‬ﻳﻬﻮدﻳﺎن زﻧﺪه ﺷﺪن اﻳﻠﻌﺎزر دﻳﮕﺮ‬
‫)ﻳﻮﺣﻨﺎ‪ (11‬را دﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻜﺮدﻧﺪ و اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻗﻴﺎم ﻣﺴﻴﺢ از ﻣﺮدﮔﺎن‬
‫ﻧﺘﻮاﺳﺖ آﻧﺎن را وادار ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮعﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬

‫از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﭼﻪ ﻧﻜﺎﺗﻲ را ﻣﻲﺗﻮان آﻣﻮﺧﺖ؟‬

‫* ‪ (1‬ﻓﻘﻂ اﻳﻤﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬اﻳﻠﻌﺎزر ﺑﻪ آﺳﻤﺎن رﻓﺖ ﻧﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ‬
‫اﻳﻨﻜﻪ از ﻟﺤﺎظ ﻣﺎﻟﻲ ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻳﻤﺎﻧﺶ ﺑﻌﻨﻮان ﻓﺮزﻧﺪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ‪ .‬ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮدن ﺧﻮد ﺑﻪ‬
‫ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اﻣﺘﻴﺎز ﻧﺠﺎت ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫* ‪ (2‬اﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪه ﻛﺎﻣﻼً اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﺛﺮوﺗﺶ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﻣﺮد‬
‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﺪاري داﺷﺖ‪ .‬او در ﺗﺠﻤﻼت و ﺿﻴﺎﻓﺘﻬﺎ ﻏﺮق ﺑﻮد و ﻫﻴﭻ ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮان‬
‫ﻧﻤﻲاﻧﺪﻳﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺛﺮوت ﻓﻲﻧﻔﺴﻪ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎده از ﺛﺮوت را ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺛﺮوت ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي اﺑﺮاز ﻣﺤﺒﺖ و رﺣﻤﺖ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫* ‪ (3‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻌﻀﻲ از ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺟﺰو آن ﭘﻨﺞ ﺑﺮادر ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ‬
‫ﺧﻮد را ﻳﻜﻲ از آﻧﺎن ﺑﺪاﻧﻴﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎم ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﻴﺪ؟ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ از ﻣﺮدﮔﺎن‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰد‪ ،‬اﻳﻤﺎن ﻣﻲآورﻳﺪ ؟ آﻳﺎ ﺳﺒﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲدﻫﻴﺪ؟ آﻳﺎ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ ﺧﻮد را‬
‫در ﺑﺎرة ﺛﺮوت و داراﻳﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲدﻫﻴﺪ؟‬

‫* ‪ (4‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ در ﺑﺎرة اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻮل ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪة ﻋﻤﻮﻣﻲ را ﻛﻪ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﻧﺠﺎت ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻃﺮز ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺮاي ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن‬
‫ﺗﻜﺎن دﻫﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﺟﺎي دﻳﮕﺮي او ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺬر ﺷﺘﺮ از ﺳﻮراخ ﺳﻮزن آﺳﺎﻧﺘﺮ از ورود‬
‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪاﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﺸﺪاري اﺳﺖ ﻛﻪ "زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮب" در اﻳﻦ زﻣﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻋﺬاب اﺑﺪي ﻣﻨﺘﻬﻲ ﮔﺮدد‪ .‬ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ او داده ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ داﺷﺘﻦ ﭘﻮل اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻤﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را در ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮدن داراﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ داده اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ‪.‬‬
‫* ‪ (5‬ﻣﻌﺠﺰات ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻗﺎدر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻜﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻗﻴﺎم ﺧﻮد را‬
‫از ﭘﻴﺶ اﻋﻼم ﻛﺮد و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﻌﺠﺰات ﻧﻴﺰ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ آورد‪ .‬ﻣﺮدم ﻣﺠﺬوب ﻣﻌﺠﺰات‪ ،‬ﺷﻔﺎﻫﺎ و ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ وﻟﻲ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ‬
‫ﻛﺮد‪.‬‬

‫* ‪ (6‬ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﻳﻲ از آﺳﻤﺎن و ﻋﺎﻟﻢ ارواح را ﻣﻲﺗﻮان در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻮد‪ .‬دﻳﺪن‬
‫اﻳﻠﻌﺎزر در آﻏﻮش اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺼﻮﻳﺮ زﻳﺒﺎﻳﻲ از آﺳﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ در ﻣﻮرد ﺟﺰﺋﻴﺎت‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ‪ :‬ﺣﺴﺎم ﻣﺮﺗﻀﻮي‬

 ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﻗﺎﺿﻲ و ﺑﻴﻮهزن‬
‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(8-1:18‬‬

‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن ﻗﺎﺿﻲ و‬
‫ﺑﻴﻮهزن در ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪ 18‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻳﻜﻲ از ﻣﺜﻞﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻮرد دﻋﺎ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﮔﻔﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻗﺒﻠﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻳﺴﻴﻲ و ﺑﺎﺟﮕﻴﺮ از اﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺗﻔﺎوت دارد ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا‬
‫ﻫﺪف ﻣﺜﻞ را ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻟﻮﻗﺎ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﺎﮔﺮدان را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ از‬
‫دﻋﺎ ﻛﺮدن ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻮرزﻧﺪ‪ .‬در ﻫﻴﭽﻜﺪام از ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻗﺒﻠﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻌﻨﻲ و ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺜﻞ را در‬
‫ﺷﺮوع آن ﺑﻴﺎن ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺧﻮد را در ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻌﻨﻲ آن را در ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺜﻞ درك ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺜﻞ ﻗﺎﺿﻲ و ﺑﻴﻮهزن داﺳﺘﺎن ﺳﺎدهاي در ﺑﺎرة ﭘﺎﻳﺪاري در دﻋﺎﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻊ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را ﺑﺮاي ﺗﺬﻛﺮ در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﺘﺮي ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار‬
‫ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﺪا و اﻧﺼﺎف او ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﻈﻮر ﻧﻈﺮ ﻋﻴﺴﻲ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ادﻋﺎ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻋﺎدل اﺳﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ در ﺟﻬﺎن ﺷﺎﻫﺪ‬
‫ﺑﻴﻌﺪاﻟﺘﻲﻫﺎي زﻳﺎدي ﻫﺴﺘﻴﻢ؟ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪﻫﺎي ﻣﺎ ﻋﻠﻴﻪ رﻧﺠﻬﺎ و‬
‫ﺑﻴﻌﺪاﻟﺘﻲﻫﺎ ﮔﻮش ﻧﻤﻲدﻫﺪ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺣﺪاﻗﻞ در ﺑﺨﺸﻲ از ﻣﺜﻞ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺷﺎره‬
‫دارد‪.‬‬

‫روﺷﻦﺗﺮﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﺘﺎﺑﻤﻘﺪس در ﻣﻮرد ﻣﻘﺎم ﻗﺎﺿﻲ و داور در دوم ﺗﻮارﻳﺦ ‪7-4:19‬‬
‫وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﻬﻮﺷﺎﻓﺎط ﭘﺎدﺷﺎه ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺗﻲ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﻣﻲدﻫﺪ‪» :‬و داوران در‬
‫وﻻﻳﺎت ﻳﻌﻨﻲ در ﺗﻤﺎم ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺣﺼﺎردار ﻳﻬﻮدا ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻗﺮار داد‪ .‬و ﺑﻪ داوران ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎ‬
‫ﺣﺬر ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻃﻮر رﻓﺘﺎر ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن داوري ﻧﻤﻲﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬و او در ﺣﻜﻢ ﻧﻤﻮدن ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬و ﺣﺎل ﺧﻮف ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ و اﻳﻦ را‬
‫ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورﻳﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻬﻮه ﺧﺪاي ﻣﺎ ﺑﻲاﻧﺼﺎﻓﻲ و ﻃﺮﻓﺪاري و رﺷﻮهﺧﻮاري‬
‫ﻧﻴﺴﺖ«‪.‬‬

‫داوران اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ در دروازة ﺷﻬﺮ ﻋﺪاﻟﺖ را در ﺣﻖ ﻣﺮدم ﻋﺎدي اﺟﺮا ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫آﻧﺎن آﻣﻮزش داده ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻗﻀﺎوت ﻛﻨﻨﺪ و ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ و ﺑﺪون درﺧﻮاﺳﺖ و ﻗﺒﻮل‬
‫رﺷﻮه داوري ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﺑﺎﻳﺪ در ﺗﺮس ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻀﺎوت ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﻣﺸﺨﺺ و ﻣﺤﻜﻤﻲ وﺟﻮد دارد‪ ،‬وﻟﻲ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻌﻠﺖ ﻓﺴﺎد و ﺗﺒﺎﻫﻲ‪ ،‬در ﻗﻀﺎوﺗﻬﺎ ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺮا‬
‫ﻧﻤﻲﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﺴﺎد در اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺤﺪي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎﻳﺔ ﺧﻨﺪه و ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﺮدم ﻋﺎدي ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع آﻧﻘﺪر ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺪا اﻧﺒﻴﺎﻳﻲ را ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﻋﻠﻴﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﻌﺪاﻟﺘﻲ داوران‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻋﺎﻣﻮس ﻳﻜﻲ از آن اﻧﺒﻴﺎ ﺑﻮد‪» :‬ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺳﻪ و ﭼﻬﺎر ﺗﻘﺼﻴﺮ اﺳﺮاﺋﻴﻞ‪ ،‬ﻋﻘﻮﺑﺘﺶ را ﻧﺨﻮاﻫﻢ‬
‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﺮد ﻋﺎدل را ﺑﻪ ﻧﻘﺮه و ﻣﺴﻜﻴﻦ را ﺑﻪ زوج ﻧﻌﻠﻴﻦ ﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ‪ .‬و ﺑﻪ ﻏﺒﺎر زﻣﻴﻦ‬
‫ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺴﻜﻴﻨﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺮص دارﻧﺪ و راه ﺣﻠﻴﻤﺎن را ﻣﻨﺤﺮف ﻣﻲﺳﺎزﻧﺪ« )ﻋﺎﻣﻮس ‪-6:2‬‬
‫‪ .(7‬در اداﻣﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺒﻲ اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﺪ‪» :‬اﻳﺸﺎن از آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻣﺤﻜﻤﻪ ﺣﻜﻢ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻔﺮت دارﻧﺪ و راﺳﺘﮕﻮﻳﺎن را ﻣﻜﺮوه ﻣﻲدارﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻳﻦ ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻣﺴﻜﻴﻨﺎن را ﭘﺎﻳﻤﺎل‬
‫ﻛﺮدﻳﺪ و ﻫﺪاﻳﺎي ﮔﻨﺪم از اﻳﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ ‪...‬زﻳﺮا ﻋﺎدﻻن را ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﻣﻲآورﻳﺪ و رﺷﻮه‬
‫ﻣﻲﮔﻴﺮﻳﺪ و ﻓﻘﻴﺮان را در ﻣﺤﻜﻤﻪ از ﺣﻖ اﻳﺸﺎن ﻣﻨﺤﺮف ﻣﻲﺳﺎزﻳﺪ«‪.(12-10:5) .‬‬

‫اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ روﺷﻨﻲ از ﻓﺴﺎد ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻗﻀﺎﻳﻲ آن روز ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺴﺎد آن در ﻋﻬﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻴﺰ‬
‫اداﻣﻪ داﺷﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻋﻴﺴﻲ از دﺳﺘﮕﺎه ﻗﻀﺎﻳﻲ ﻣﻌﺎﺻﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻘﻴﺮان ﺑﻲدﻓﺎع ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﻛﻤﺘﺮ از دﻳﮕﺮان اﻧﺘﻈﺎر اﻧﺼﺎف و ﻋﺪاﻟﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫در اﻳﻨﺠﺎ ﺳﻪ ﺻﺤﻨﻪ را ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ داراي ﻳﻚ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

 ‫ﺻﺤﻨﻪ اول‪ :‬ﻗﺎﺿﻲ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ‬

‫در ﻳﻚ ﺷﻬﺮ داوري زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺗﺮﺳﻲ از ﺧﺪا و ﻣﺮدم ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺎﺿﻲ‬
‫ﺳﻤﺒﻞ اﻗﺘﺪار و ﻗﺪرت ﻧﺎﻣﺤﺪود اﺳﺖ‪ .‬ﻗﻀﺎوﺗﻬﺎي او ﺣﺮف آﺧﺮ را ﻣﻲزﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮ‬
‫ﺷﺨﺼﻲ را ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪا و ﺷﻨﺎﺧﺖ اﺣﻜﺎم او ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻗﺒﻼً‬
‫دﻳﺪﻳﻢ اﻳﻦ ﻛﺎﻣﻼً ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻳﻬﻮﺷﺎﻓﺎط ﺑﻪ داوران ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ از ﺧﺪا ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ و ﻋﺪاﻟﺖ را در‬
‫آن ﺗﺮس اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ ﻣﻐﺎﻳﺮت داﺷﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﻳﻬﻮﺷﺎﻓﺎط ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺪا روزي آﻧﻬﺎ را ﻧﻴﺰ‬
‫داوري ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻗﺎﺿﻲ ﺳﻨﮕﺪل و ﻣﺘﻜﺒﺮ اﺳﺖ‪ .‬او ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮﺳﻲ از ﺧﺪا ﻧﺪارد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻧﻴﺰ‬
‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﻪ "اﺣﺘﺮام" در ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺷﺮم و ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻜﺎر ﻣﻲرود‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ او در ﺟﻠﻮ ﻣﺮدم ﻫﻴﭻ ﺷﺮم و ﺣﻴﺎﻳﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﺷﺮم و ﺧﺠﺎﻟﺖ ارزش زﻳﺎدي ﻣﻲﮔﺬارد ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﻜﻪ در ﻣﺜﻞ "رﻓﻴﻖ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ" آن را دﻳﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫ﭼﻬﺮه و ﻇﺎﻫﺮ ﻗﻀﺎﻳﺎ از اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﺸﻤﺎري ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ‪ .‬از دﺳﺖ دادن ﻇﺎﻫﺮ ﻳﻌﻨﻲ از دﺳﺖ‬
‫دادن اﺣﺘﺮام و ﻣﻨﺰﻟﺖ‪.‬‬

‫واﻟﺪﻳﻦ ﺷﺮﻗﻲ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ "اﻳﻨﻜﺎر را ﻧﻜﻦ ﭼﻮن اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ"‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬
‫ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ‪" :‬اﻳﻨﻜﺎر را ﻧﻜﻦ ﭼﻮن ﺷﺮمآور اﺳﺖ"‪ .‬ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ اﻧﺘﻘﺎد ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ اﺷﺨﺎص اﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ‪" :‬او ﻫﻴﭻ اﺣﺴﺎس ﺷﺮم و ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ"‪.‬‬

‫ﻗﺎﺻﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﺧﺪا ﻧﻤﻲﺗﺮﺳﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﭘﻴﺮزن ﻓﻘﻴﺮ را اذﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺟﻬﻲ در اﻳﻨﺠﺎ‬
‫وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﻣﻲﺗﻮان ﺣﺪس زد ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان در ﺣﻀﻮر ﻗﺎﺿﻲ ﺣﻖ ﺧﻮد را‬
‫درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮد ﭘﺮداﺧﺖ ﭘﻮﻟﻲ ﺑﻌﻨﻮان رﺷﻮه اﺳﺖ‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨــﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﺗﺄﺧﻴـﺮ در ﭘﺎﺳﺦ‬
‫اﻛﺜـﺮاً ﻧﺸﺎﻧﺔ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺿﻲ اﻧﺘﻈﺎر رﺷﻮه دارد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻳﻨﻚ در اﻏﻠﺐ‬
‫ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﺻﺪق ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬
 ‫ﺻﺤﻨﻪ دوم‪ :‬ﻳﻚ ﺑﻴﻮهزن ﻧﺎﺗﻮان‬

‫ﺑﻴﻮه زﻧﻲ از اﻫﺎﻟﻲ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻗﺎﺿﻲ ﻣﻲآﻳﺪ و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬داد ﻣﺮا از دﺷﻤﻨﻢ ﺑﮕﻴﺮ«‪.‬‬
‫ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در داﺳﺘﺎن ﻳﻚ ﺑﻴﻮهزن را ﻧﺎم ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬زﻳﺮا ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺳﻤﺒﻞ و‬
‫ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺨﺼﻴﺖ او درﺳﺖ در ﺗﻘﺎﺑﻞ و ﺗﻀﺎد ﺑﺎ ﻗﺎﺿﻲ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬او ﻛﺴﻲ را ﻧﺪارد ﻛﻪ از ﺣﻖ و ﺣﻘﻮق او دﻓﺎع ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻜﺘﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ اﺷﻌﻴﺎي ﻧﺒﻲ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻋﺪاﻟﺖ و ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﻃﺮز ﺑﺮﺧﻮرد‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﻗﺸﺮ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺬﻛﺮ ﻣﻲدﻫﺪ‪» :‬از ﺷﺮارت دﺳﺖ ﺑﺮدارﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻴﻜﻮﻛﺎري را ﺑﻴﺎﻣﻮزﻳﺪ و‬
‫اﻧﺼﺎف را ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ‪ .‬ﻣﻈﻠﻮﻣﺎن را رﻫﺎﻳﻲ دﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻳﺘﻴﻤﺎن را دارﺳﻲ ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﻴﻮهزﻧﺎن را ﺣﻤﺎﻳﺖ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ« )اﺷﻌﻴﺎ ‪ .(16:1‬ارﻣﻴﺎي ﻧﺒﻲ ﻧﻴﺰ در اﻳﻦ ﺑﺎره ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫اﻧﺼﺎف و ﻋﺪاﻟﺖ را اﺟﺮا دارﻳﺪ و ﻣﻐﺼﻮﺑﺎن را از دﺳﺖ ﻇﺎﻟﻤﺎن ﺑﺮﻫﺎﻧﻴﺪ و ﺑﺮ ﻏﺮﺑﺎ و ﻳﺘﻴﻤﺎن و‬
‫ﺑﻴﻮهزﻧﺎن ﺳﺘﻢ و ﺟﻮر ﻣﻨﻤﺎﻳﻴﺪ و ﺧﻮن ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﺎن را در اﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﻧﺮﻳﺰﻳﺪ« )ارﻣﻴﺎ ‪.(3:22‬‬

‫ﺑﺮ اﺳﺎس ﻛﺘﺎﺑﻤﻘﺪس و ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻳﻬﻮد اﺟﺮاي ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺎﻳﺪ در وﻫﻠﻪ اول در ﺣﻖ ﻳﺘﻴﻤﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻋﻤﻞ آﻳﺪ‪ .‬در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪي اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﻮهزﻧﺎن ﻗﺮار دارﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺧﻮﺑﻲ را در ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ‬
‫ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل اﻳﻦ ﻗﺸﺮ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﻮهزﻧﺎن اﻳﻦ ﺣﻖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ و ﻣﺸﺮوع‬
‫را ﻣﻲداد ﻛﻪ دﻋﻮاي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﻗﺎﺿﻲ اﻗﺎﻣﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ در اﻳﻨﺠﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻗﺎﺿﻲ ﻧﻪ از ﺧﺪا ﺗﺮﺳﻲ داﺷﺖ و ﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻣﺮدم ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ ﻟﺤﺎظ ﺻﺪاي ﺑﻴﻮهزن‬
‫و ﺷﻜﺎﻳﺖ او را ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﻳﻦ زن ﺗﻮان اﻳﻦ را ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺿﻲ را ﻣﺠﺒﻮر ﻛﻨﺪ و ﻫﻢ‬
‫ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻓﻘﺮ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮد ﻣﺒﻠﻐﻲ ﺑﭙﺮدازد‪ .‬او ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻴﭻ ﺗﺄﺛﻴﺮي ﺑﺮ روي ﻗﺎﺿﻲ ﺑﮕﺬارد و‬
‫ﻛﺴﻲ ﻫﻢ در ﻛﻨﺎرش ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي او وﺳﺎﻃﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻋﺪاﻟﺖ و اﻧﺼﺎف در آن زﻣﺎن ﺑﺮ اﻳﻦ‬
‫ﭘﺎﻳﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ "ﭼﻪ ﻛﺴﻲ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻲ"‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺑﻴﻮهزن ﻓﻘﻴﺮ و ﺑﻴﻨﻮا ﭼﻪ ﻣﺸﻜﻠﻲ داﺷﺖ؟ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد ﻣﺸﻜﻞ او در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ‬
‫ﻣﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻳﻬﻮد ﻳﻚ ﺷﺨﺺ واﺟﺪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ در اﻣﻮر ﻣﺎﻟﻲ رأي‬
‫ﺻﺎدر ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬در ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﭘﻴﭽﻴﺪهﺗﺮ ﺣﺪاﻗﻞ دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﻗﺎﺿﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲدادﻧﺪ‪ .‬ﺑﻴﻮهزن‬
‫ﺑﺪﻧﺒﺎل اﻧﺘﻘﺎم ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻖ او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪» .‬داد ﻣﺮا از دﺷﻤﻨﻢ ﺑﮕﻴﺮ«‪ .‬ﺗﻘﺎﺿﺎي‬
‫او ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ از ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن او ﺑﻮد‪ .‬او ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ اﻧﺘﻘﺎمﺟﻮﻳﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎل اﻧﺼﺎف‬
‫و اﺟﺮاي ﻋﺪاﻟﺖ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻓﺮﺿﻴﺎت ﭼﻨﺪي ﻣﻲﺗﻮان در ﻣﻮرد اﻳﻦ داﺳﺘﺎن اﺑﺮاز ﻧﻤﻮد‪ .‬اول اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻴﻮهزن راﺳﺖ‬
‫ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ .‬دوم اﻳﻨﻜﻪ ﻗﺎﺿﻲ ﻓﺎﺳﺪ ﺑﻮد‪ .‬او ﺣﺘﻲ ﻟﺤﻈﻪاي ﺑﻪ زن ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲداد‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﺪﻧﺒﺎل اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ رﺷﻮهاي از او درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺳﻮم اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺑﻴﻮهزن‬
‫روي ﻗﺎﺿﻲ ﺗﺄﺛﻴﺮ داﺷﺘﻨﺪ و ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻗﺎﺿﻲ را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﻮهزن ﮔﻮش ﻧﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫ﻳﻚ ﺷﻨﻮﻧﺪه ﺷﺮﻗﻲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺰودي ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ داﺳﺘﺎن ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻏﻴﺮﻋﺎدي‬
‫اﺳﺖ‪ .‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ زﻧﺎن ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ دادﮔﺎه ﻧﻤﻲروﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﻣﺮدان اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺲ در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎ زﻧﻲ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼً ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﻄﻮر ﻣﻌﻤﻮل اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻧﻮاده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ از ﻣﺎدر ﺣﻖﺧﻮاﻫﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﻋﻤﺪاً ﺗﺼﻮﻳﺮي را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ‬
‫او ﻛﺎﻣﻼً ﺑﺪون ﻣﺪاﻓﻊ و ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ و ﺧﻮد ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي دادﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻗﺎﺿﻲ رود‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺮد ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﺠﺎي اﻳﻦ زن ﺑﺮوﻳﺪ و از ﻗﺎﺿﻲ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺷﻤﺎ را‬
‫دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻧﻤﻮده ﺑﻪ زﻧﺪان اﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﺮﻗﻲ ﻳﻚ زن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻃﺮز‬
‫رﻓﺘﺎر ﺑﺪﻧﺒﺎل ﻛﺎر ﺧﻮد ﺑﺮود‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ زن در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻲﻗﺪرت اﺳﺖ وﻟﻲ داراي اﺣﺘﺮام و‬
‫ﺣﺮﻣﺖ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ زن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﻗﺎﺿﻲ ﻓﺮﻳﺎد زﻧﺪ و ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎز از ﻧﺰد او ﺑﻴﺮون آﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺳﻮم‪ :‬ﺑﻴﻮه زن ﺳﻤﺞ‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺳﻤﺎﺟﺖ ﺑﻴﻮهزن و ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻫﺮ روزه او ﺑﺮاي ﻋﺪاﻟﺖ در ﻗﻠﺐ‬
‫ﺳﺨﺖ ﻗﺎﺿﻲ ﻧﻔﻮذ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ در ﺷﺐ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ از ﻳﻚ روز ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺻﺪاي او در ﮔﻮش‬
‫ﻗﺎﺿﻲ اﺳﺖ و ﻣﻐﺰ او را ﻣﻲﺧﻮرد‪ .‬ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از ﺧﺪا ﻧﻤﻲﺗﺮﺳﻢ و از‬
‫ﻣﺮدم ﺑﺎﻛﻲ ﻧﺪارم‪ ،‬ﻟﻴﻜﻦ ﭼﻮن اﻳﻦ ﺑﻴﻮهزن ﻣﺮا زﺣﻤﺖ ﻣﻲدﻫﺪ ﺑﻪ داد او ﻣﻲرﺳﻢ‪ .‬ﻣﺒﺎدا‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ آﻣﺪه ﻣﺮا ﺑﻪ رﻧﺞ آورد«‪.‬‬
‫در ﻏﺮب ﻣﻮﺿﻮع "ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻛﺮدن" ﺻﻮرت ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ از ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ دارد‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺮاي‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻴﺰي ﻳﻜﺒﺎر و ﺣﺪاﻛﺜﺮ دو ﺑﺎر ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ اﮔﺮ‬
‫ﺑﺮاي ﺑﺎر ﺳﻮم ﺳﺆال ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬وﻟﻲ در ﺷﺮق ﻣﺮﺳﻮم اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﺴﺄﻟﻪاي ﺗﻘﺎﺿﺎ‬
‫ﻧﻤﻮد و از ﺧﻮد ﺳﻤﺎﺟﺖ ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ اﻳﻦ اﺟﺎزه را ﺧﻮاﻫﺪ داد ﻛﻪ آﻧﻘﺪر در‬
‫ﻣﻮرد ﺧﻮاﺳﺘﻪاي اﺻﺮار و ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه آن را ﺑﺪﺳﺖ آورﻳﺪ‪ .‬ﻗﺎﺿﻲ ﻣﻲداﻧﺪ ﻛﻪ‬
‫اﻳﻦ ﺑﻴﻮهزن ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪاش ﻧﺮﺳﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي اﻳﻦ ﺑﻴﻮهزن رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺷﺪ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻫﺎي‬

‫ﺷﺎﮔﺮدان رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ زﻳﺮا آﻧﺎن داراي ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ و اﺣﺘﻴﺎج‬
‫ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﻪ ﻗﺎﺿﻲ ﺑﻲاﻧﺼﺎﻓﻲ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻛﻪ ﺑﻴﻮهزن از ﺧﻮد ﭘﺎﻳﺪاري ﻧﺸﺎن‬
‫داد ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ در ﺳﺆال ﻧﻤﻮدن از ﺧﻮد ﭘﺎﻳﺪاري ﻧﺸﺎن دﻫﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻳﻚ ﻗﺎﺿﻲ ﻧﺎﻋﺎدل در‬
‫ﭘﺎﻳﺎن ﺑﻪ ﻧﻴﺎز زن ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ و ﻋﺪاﻟﺖ را در ﺣﻖ ﻳﻚ زن ﺑﻴﻨﻮا ﺑﻪ اﺟﺮا درﻣﻲآورد‬
‫ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﻣﺎ را در دﻋﺎ ﺑﺮآورده ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻴﻮهزن و ﺷﺎﮔﺮدان را ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬در ﺣﻖ‬
‫ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ زن اﺟﺤﺎف ﺷﺪه ﺑﻮد و روزي ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ در ﺣﻖ ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ اﻧﺠﺎم‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻴﻮهزن ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺤﺎﻛﻢ ﺑﭙﺎﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻫﺮاﺳﺎن و ﺗﺮﺳﺎن ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ ﻧﺰد ﻣﺤﺎﻛﻢ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﺑﺮده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﻬﺎدﺗﺸﺎن ﺗﻬﺪﻳﺪ‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻴﻮهزن‪ ،‬ﺷﺎﮔﺮدان در وﺿﻌﻴﺘﻲ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ و ﺑﻲﭘﻨﺎه‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻴﻮهزن از ﻧﻈﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ داراي ارزش ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪاي ﻧﺒﻮد و‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ دﻳﮕﺮان را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻘﺎم و ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺧﻮد ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﺎﻟﻲ ﺧﻮﺑﻲ‬
‫ﻧﻴﺰ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﭘﻮل ﺧﻮد را از وﺿﻌﻴﺘﻲ ﻛﻪ در آن اﺳﺖ ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در وﺿﻌﻴﺖ ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺷﺎﮔﺮدان‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ آن درﺳﻲ را ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻓﺮاﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬زن ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ‬
‫دادﺧﻮاﻫﻲ ﻧﻤﻮد ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ او رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺣﻖ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬
‫رﺳﻴﺪ اﮔﺮ ﭘﺎﻳﺪاري داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
 ‫ﻛﺎرﺑﺮد اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬

‫ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺄﺧﻴﺮ آﺷﻜﺎر ﺧﺪا در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ دﻋﺎ ارﺗﺒﺎط ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او‬
‫اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪» :‬ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ داور ﺑﻲاﻧﺼﺎف ﭼﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ؟ و آﻳﺎ ﺧﺪا ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن‬
‫ﺧﻮد را ﻛﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪروز ﺑﺪو اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬دادرﺳﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺮاي اﻳﺸﺎن‬
‫دﻳﺮﻏﻀﺐ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ زودي دادرﺳﻲ اﻳﺸﺎن را ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬ﻟﻴﻜﻦ ﭼﻮن‬
‫ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن آﻳﺪ‪ ،‬آﻳﺎ اﻳﻤﺎن را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ؟«‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن را ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ آﻧﺎن ﻋﺪاﻟﺖ را ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻛﻠﻤﻪ‬
‫ﻛﻠﻴﺪي در اﻳﻦ ﻣﺜﻞ "ﻋﺪاﻟﺖ" اﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان آن را داوري و ﻳﺎ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ وﻗﺘﻲ ﺧﺪا ﻋﺪاﻟﺖ را در ﺣﻖ ﻋﺎدﻻن اﺟﺮا ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ داوري را ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺮي‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻳﻜﻲ را ﺑﺪون دﻳﮕﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﮔﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬
‫را در ﺟﻮاب دﻋﺎي اﻳﻤﺎﻧﺪاران در ﺗﻌﻠﻞ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﺪا اﻳﻨﻚ ﻋﺪاﻟﺖ را اﺟﺮا ﻛﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ‬
‫را اﻻن ﻧﻴﺰ داوري ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬آﻳﺎ واﻗﻌﺎً در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮاﻫﺎن اﺟﺮاي داوري و ﻣﺠﺎزات او‬
‫ﻫﺴﺘﻴﻢ؟‬

‫داﺳﺘﺎﻧﻲ در ﺑﺎره ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻧﻘﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ در ﻓﻜﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ارﺗﺶ ﺧﻮد را‬
‫در ﻛﺠﺎ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺳﺎزد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﺲ از ﺗﻔﻜﺮ زﻳﺎد ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﺔ‬
‫دورﺗﺮي از ﺷﻬﺮ اﺳﻜﺎن دﻫﺪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﺟﻨﮓ داﺧﻠﻲ ﺗﻮﺳﻂ آﺷﻮﺑﮕﺮان ﺑﺮاه اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻣﺪت زﻣﺎﻧﻲ‬
‫وﻗﺖ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ارﺗﺶ ﺑﺮاي ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ آراﻣﺶ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ وارد ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﻪ آﺷﻮﺑﮕﺮان‬
‫ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد ﺗﺎ ﺳﺮ ﻋﻘﻞ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ و از اﻏﺘﺸﺎش دﺳﺖ ﺑﺮدارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﻣﻮرد ﺧﺪا‬
‫ﻧﻴﺰ ﺻﺎدق اﺳﺖ ﻛﻪ او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺸﻢ ﺧﻮد را از ﺧﻮد دور ﻧﮕﻪ ﻣﻲدارد ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ‬
‫ﺗﻮﺑﻪ را ﺑﻪ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻋﻄﺎ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ در اﻳﻦ ﭼﻨﺪ آﻳﻪ دارﻳﻢ‪ .‬ﺧﺪا ﺗﺄﺧﻴﺮ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺧﺸﻢ ﺧﻮد را ﺧﻴﻠﻲ زود ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﻲﺳﺎزد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﺪت زﻣﺎﻧﻲ ﻋﻄﺎ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻋﻘﻞ‬
‫ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ و ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬او دﻳﺮﻏﻀﺐ اﺳﺖ و در ﺧﺸﻢ ﺧﻮد آﻫﺴﺘﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ در ﺣﻖ آﻧﺎن ﻋﺪاﻟﺖ ﻓﻮراً اﺟﺮا ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬
‫)آﻳﻪ ‪ .(8‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن را ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ داوري و ﻋﺪاﻟﺖ او ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و‬
‫ﺳﺮﻳﻊ و ﺑﻲدرﻧﮓ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺄﺧﻴﺮ او را ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﻏﻔﻠﺖ او داﻧﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺸﺎﻧﺔ‬
‫اﺑﺮاز رﺣﻤﺖ اوﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺎن ﻋﺪاﻟﺖ و اﻧﺼﺎف ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬وﻟﻲ داوري و ﻣﺠﺎزات او را ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻋﻴﺴﻲ از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﭘﺲ از اﻳﻦ زﻣﺎن ﺗﺄﺧﻴﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻨﺸﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ در ﻫﺮ ﺑﺮﻫﻪ از‬
‫زﻣﺎن ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ‪ .‬از ﻳﻚ ﻃﺮف از ﺧﺪا ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺟﻮاب ﻣﺎ را ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺪﻫﺪ‬
‫وﻟﻲ از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺧﻮاﻫﺎن آن ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ در ﺧﺸﻢ ﺧﻮد ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫آﻧﮕﺎه ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎ ﻣﻲﺑﺮد‪» :‬ﻟﻴﻜﻦ ﭼﻮن ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن آﻳﺪ‪،‬‬
‫آﻳﺎ اﻳﻤﺎن را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ؟«‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ در اﻳﻨﺠﺎ ﻳﺎ ﻋﻴﺴﻲ و ﻳﺎ ﻟﻮﻗﺎ در ﻣﻮرد ﺷﺎﮔﺮدان‬
‫ﻛﻤﻲ ﻋﺼﺒﻲ و ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ او ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ‬
‫ﺑﻴﻮهزن از ﺧﻮد ﭘﺎﻳﺪاري و اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬او ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺷﺎﮔﺮدان دﻋﺎ ﻧﻜﻨﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد و در اﻧﺘﻬﺎ از اﻳﻤﺎن ﺧﻮد دور ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬
‫در ﭘﻲ آن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ درس ﻣﻬﻢ و ﺣﻴﺎﺗﻲ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﺎد دﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ در دﻋﺎ ﭘﺎﻳﺪاري‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬

‫از اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﭼﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻴﺎﻣﻮزﻳﻢ؟‬

‫‪ -1‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﻐﺮﻧﺞ و در اوج درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ دﻋﺎ‬
‫ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻮي دروازة آﺳﻤﺎن و ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻣﻜﺮر و ﻣﻜﺮر از ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺎﻳﺪاري ﺧﻮد را‬
‫در دﻋﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻴﻢ‪.‬‬

‫‪ -2‬ﻣﺎ ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎدي ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﺑﻴﻮهزن ﻧﺰد ﺧﺪا ﺧﻮاﻫﻴﻢ آﻣﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﻲداﻧﻴﻢ ﺧﺪا ﺑﺎ‬
‫ﻣﺎ ﭼﻮن ﭘﺪري ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻧﻪ ﭼﻮن ﻳﻚ ﻗﺎﺿﻲ ﺑﻲاﻧﺼﺎف‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ داور ﻓﺎﺳﺪ‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻴﻮهزن رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻧﻤﻮد‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺪا ﻛﻪ ﻋﺎدل اﺳﺖ ﺑﻪ دﻋﺎﻫﺎي ﭘﻴﻮﺳﺘﺔ‬
‫ﻗﻮم ﺧﻮد ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬
‫‪ -3‬ﺧﺪا دﻋﺎﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﺮاي ﺑﺮﭘﺎﻳﻲ ﻋﺪاﻟﺖ ﻣﻲﺷﻨﻮد وﻟﻲ ﻻزم اﺳﺖ اﻳﻦ را درك ﻛﻨﻴﻢ‬
‫ﻛﻪ او ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ دﻋﺎﻫﺎ ﺧﺸﻢ ﺧﻮد را ﻛﻨﺎر ﻣﻲﮔﺬارد‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻛﺘﺎب ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ ﺧﺸﻢ ﺧﺪا‬
‫آﻣﺎده اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮو رﻳﺰد وﻟﻲ آن را ﻧﮕﻪ ﻣﻲدارد ﺗﺎ دﻋﺎي ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺧﻮد را ﺑﺸﻨﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت‬
‫دﻳﮕﺮ اﻳﻦ دﻋﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﻓﺮورﻳﺨﺘﻦ ﺧﺸﻢ ﺧﺪا ﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬

‫‪ -4‬وﻗﺘﻲ ﺧﺪا در ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﻮد ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬رﺣﻤﺖ ﺧﻮد را ﻧﻤﺎﻳﺎن ﻣﻲﺳﺎزد‪ .‬وﻟﻲ‬
‫او ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺣﻖ را ﺑﻪ ﺣﻖدار ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﺎﻧﻴﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭘﺎﻳﺪاري را در دﻋﺎ از دﺳﺖ داد‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ﻛﺎر ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﺸﻮﻳﻖ‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ -5‬ﺑﻴﻮه زن ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در دﻋﺎ وﻓﺎداراﻧﻪ اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺎ‬
‫ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﻣﺮدان در دﻋﺎ ﻛﺸﻤﻜﺸﻬﺎﻳﻲ دارﻳﻢ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ آﺳﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در ﻣﻮرد ﻳﻚ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع دﻋﺎ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻴﻮهزن را ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﭘﺎﻳﺪاري در دﻋﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺣﺴﺎم ﻣﺮﺗﻀﻮي‬

 ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬زﻛﻲ‬
‫ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪19‬‬

‫روز ﺟﺸﻦ و ﺷﺎدي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻢزﻣﺎن ﻣﻮﺟﻲ از راﻫﭙﻴﻤﺎﻳﻲ اﻋﺘﺮاضآﻣﻴﺰ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬در‬
‫ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻋﻴﺴﻲ از وﺳﻂ ﺷﻬﺮ ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ و رﻫﺴﭙﺎر ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﻴﺠﺎنزده اﻃﺮاف‬
‫ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺸﺎن را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ او ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺮد ﻛﻮري را ﺷﻔﺎ دﻫﺪ‪ ،‬ﺳﺮ و ﺻﺪاي‬
‫ﻣﺮدم اوج ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺷﺪ‪.‬‬

‫آﻧﻬﺎ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻫﻤﺎن ﻛﺴﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ را در ﺑﺮآورده ﺷﺪن‬
‫آرزوﻫﺎيﺷﺎن ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد؛ ﺷﻮرش ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺮون اﻧﺪاﺧﺘﻦ اﺷﻐﺎﻟﮕﺮان ﻣﻨﻔﻮر و‬
‫اﺣﻴﺎي ﻛﺸﻮرﺷﺎن و ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن آن ﺑﻪ ﺟﻼل و ﺷﻜﻮه ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ آن ﺷﻬﺮ را ﺗﺮك‬
‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎدي آﻧﻬﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬ﻗﻬﺮﻣﺎن آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف اوﻟﻴﻦ درﺧﺖ اﻓﺮاغ رﻓﺖ و‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻣﺮد ﻛﻮﭼﻚ اﻧﺪاﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺮ روي ﻳﻜﻲ از ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اوﺿﺎع و اﺣﻮال ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮد ‪...‬‬

‫داﺳﺘﺎن زﻛﻲ‪ ،‬ﻳﻚ ﻣﺜﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ واﻗﻌﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ در زﻧﺪﮔﻲ ﻋﻴﺴﻲ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺮوي از ﺳﻨﺖ اﻧﺒﻴﺎي ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ‪ ،‬ﭘﻴﺎم و ﻫﺪف از ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد را در ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﻲداد‪ .‬داﺳﺘﺎن زﻛﻲ ﮔﺰارﺷﻲ اﺳﺖ از ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ واﻗﻌﻲ و ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬
‫ﮔﻤﺸﺪه‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺮح زﻧﺪهاي اﺳﺖ از ﺑﻴﺎﻧﻴﺔ ﺑﺰرگ اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن‬
‫آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺠﻮﻳﺪ و ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﮔﺰارش ﻟﻮﻗﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ زﻣﺎﻧﻲ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ را‬
‫ﮔﻔﺖ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ زﻛﻲ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺮوزه ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ داﺳﺘﺎن زﻛﻲ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﺨﺘﺺ ﻛﻼس‬
‫ﻛﺎﻧﻮن ﺷﺎدي ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در واﻗﻌﻴﺖ اﻣﺮ‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ آنﺟﺎ ﻧﻴﺴﺖ و ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ‬
‫ﺧﻮاﻫﻴﻢ دﻳﺪ‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺼﻴﺮﺗﻲ از ﻣﻌﻨﺎي ﺻﻠﻴﺐ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن واﻗﻌﻲ در ﻫﻔﺘﺔ آﺧﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻪوﻗﻮع ﻣﻲﭘﻴﻮﻧﺪد‪.‬‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻫﻔﺖ روز دﻳﮕﺮ از ﻋﻤﺮش ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه و در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻛﺎﻣﻼً‬
‫ﺣﻖ داﺷﺖ ﻛﻤﻲ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻲ ﻧﻴﺎز دارد ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻛﻤﻲ ﻓﻜﺮ‬
‫ﻛﻨﺪ و ﺑﺮاي ﻣﺮگ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﻲﻛﺸﺪ آﻣﺎده ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد‪ ،‬درﺳﺖ در‬
‫وﺳﻂ ﭼﻨﻴﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﺣﺴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﭘﺮ از اﺣﺴﺎﺳﺎت و درد ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ وﻗﺘﻲ را ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮد‬
‫ﻛﻮر ﻓﻘﻴﺮي را ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﺪ و ﺻﺤﺒﺘﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ رﺋﻴﺲ ﻣﻌﺮوف ﺧﺮاجﮔﻴﺮان ﻳﻌﻨﻲ زﻛﻲ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻔﺘﺔ ﭘﺮﻣﺸﻐﻠﻪاي را در ﭘﻴﺶ داﺷﺖ‪ .‬روز ﺷﻨﺒﻪ را در ارﻳﺤﺎ ﻣﻲﮔﺬراﻧﺪ و روز ﺑﻌﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺎ ﭘﻴﺮوزي وارد اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي آن ﻫﻔﺘﺔ او در اورﺷﻠﻴﻢ‪ ،‬رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ‪،‬‬
‫ﭘﺎﻛﺴﺎزي و ﺑﻴﺮون راﻧﺪن ﺗﺎﺟﺮﻳﻦ‪ ،‬و ﺑﺤﺚ ﺑﺎ رﻫﺒﺮان ﻣﺬﻫﺒﻲ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬دو روز آﺧﺮ‬
‫را ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎ ﺣﻮارﻳﻮﻧﺶ ﺑﮕﺬراﻧﺪ و ﺷﺎم آﺧﺮ را ﺑﺎ آﻧﺎن ﺻﺮف ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آن ﻫﻢ دﺳﺘﮕﻴﺮ‬
‫و در ﻳﻚ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻣﺴﺨﺮه ﺷﺪ و روز ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻣﺼﻠﻮب ﮔﺮدﻳﺪ‪.‬‬

‫آن ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻪ روزﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮد! ﻫﻔﺘﻪاي ﻛﻪ دﻧﻴﺎ را ﺗﻐﻴﻴﺮ داد‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ ارﻳﺤﺎ ﻧﺰﻳﻚ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮد‪ .‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ‪،‬‬
‫روش ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺷﺨﺺ ﻣﻬﻢ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻴﺶ از ورود آن ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬ﻳﻚ ﻫﻴﺌﺖ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ﻣﻬﻢ را ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺑﻪ ﺑﻴﺮون از ﺷﻬﺮ ﻳﺎ ده ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺰان ﻣﻬﻢ ﺑﻮدن آن‬
‫ﻣﻴﻬﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﻮشآﻣﺪﮔﻮﻳﻲ را ﻏﻨﻲﺗﺮ ﻣﻲﺳﺎﺧﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را در ﻫﻤﻴﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫اﻓﺮاد ﻣﻬﻢ ﺷﻬﺮ در آنﺟﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ارﻳﺤﺎ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ واﻗﻌﻪ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﺮا ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﻛﻮر ﻋﻴﺴﻲ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮد‪ ،‬ﮔﺮوه ﺑﺴﻴﺎري در‬
‫آن ﺣﻮاﻟﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﻣﺮوزه ﻧﻴﺰ در ﺷﺮق ﻣﺘﺪاول اﺳﺖ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺑﻮدم‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻣﻦ‬
‫ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ ﻛﺸﻮر ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ او ﺑﻪ دِه ﻛﻮﭼﻚ ﻣﺎ در ﻣﺎﻟﺰي آﻣﺪ‪ ،‬ﺳﻮاران او ﺑﺎ‬
‫اﺳﺘﻘﺒﺎلﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬او از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺧﻮد ﭘﻴﺎده ﺷﺪ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ رﻫﺒﺮان ده ﻃﻲ‬
‫ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻪ ده وارد ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻤﺎن ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﺻﺤﻨﻪاي ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬
‫ﻣﺠﺪد ﻋﻴﺴﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ؛ ﻣﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻮاز او ﺧﻮاﻫﻴﻢ رﻓﺖ ﺗﺎ او را در ﻫﻮا ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫در ﺑﻴﻦ ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ دور و ﺑﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﻲداﻧﻨﺪ ﻛﻪ او‬
‫راﻫﻲ ﺷﻬﺮ اورﺷﻠﻴﻢ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮدم در ﻣﻮرد ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻌﺠﺰات اﻧﺠﺎم ﺷﺪه و‬
‫ﻫﻤﻴﻦﻃﻮر ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ او ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﺷﻨﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ اﺧﺮاج ﺷﺪن دﻳﻮﻫﺎ را ﻫﻢ دﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻳﻦ ﺳﺆال را از ﺧﻮد ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد‪ .‬آﻳﺎ‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ وارد اورﺷﻠﻴﻢ ﺷﻮد‪ ،‬ﻳﻚ ﻗﻴﺎم ﻋﻤﻮﻣﻲ را رﻫﺒﺮي ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬روﻣﻴﺎن ﻣﻨﻔﻮر را‬
‫ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ را اﺣﻴﺎ ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻼل ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﺎﻧﺪ؟ آﻧﻬﺎ‬
‫ﻫﻴﺠﺎنزده در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﻓﺮﻳﺎد زده‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪" :‬اي‬
‫ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬اي ﭘﺴﺮ داود‪ ،‬ﺑﺮ ﻣﻦ رﺣﻢ ﻓﺮﻣﺎ"‪ .‬اﻓﺮادي ﻛﻪ ﻛﻨﺎر ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬او را‬
‫ﻧﻬﻴﺐ دادﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﻮد‪ ،‬ﭼﻮن اﻻن وﻗﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮔﺮد آﻣﺪه‪ ،‬در‬
‫اورﺷﻠﻴﻢ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎر ﻛﺎرﻫﺎي ﺑﺰرﮔﻲ از ﻋﻴﺴﻲ دارﻧﺪ و ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻛﻮر ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮﺟﻪ او را‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ؟! "ﻧﻪ ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس‪ ،‬اﻣﺮوز ﻧﻪ‪ ،‬اﻣﺮوز آن روز ﻧﻴﺴﺖ!"‬

‫اﻣﺎ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﻣﺼﻤﻢ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻫﻤﺔ ﻣﻮاﻧﻊ را ﻛﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ و ﻋﻴﺴﻲ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻤﻞ‬
‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة درﺟﺔ ﺗﺸﻨﮕﻲ روﺣﺎﻧﻲ او اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﭼﻘﺪر ﺗﺸﻨﻪ اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ او ﺻﺪاي ﻣﺎ را‬
‫ﺑﺸﻨﻮد؟ آﻳﺎ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲآﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﻣﻲﺳﭙﺎرﻳﻢ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫ﻣﻮﻛﻮل ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ؟ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮوﻫﻲ ﻛﻪ در آن ﺣﻮاﻟﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً اﻳﻦﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻛﺎرﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻤﺘﺮي از ﺻﺮف وﻗﺖ ﺑﺎ او داﺷﺖ‪ ،‬دﻟﺴﺮد ﺷﺪه‪ ،‬دﺳﺖ‬
‫ﺑﺮدارد‪ .‬اﻣﺎ او ﻓﺮﻳﺎد ﺑﻠﻨﺪﺗﺮي ﻣﻲﻛﺸﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺟﻪ ارﺑﺎب را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻌﻄﻮف ﺳﺎزد‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻣﺮد را ﺑﻪ ﻧﺰدش ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ او از ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس‬
‫ﺳﺆال ﻋﺠﻴﺒﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪" :‬ﭼﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺑﻜﻨﻢ؟" ﻃﺮح ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺆاﻟﻲ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺪرت ﺷﻔﺎ دارد‪ ،‬وارد ﻳﻜﻲ از ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻲ ﺷﻮد و از ﺑﻴﻤﺎران‬
‫ﺳﺆال ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺆاﻟﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ واﺿﺢ و ﻣﺸﺨﺺ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ‬
‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮب اﺳﺖ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ در ﻗﻠﺐ دارﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪﻃﻮر واﺿﺢ ﺑﻴﺎن ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻛﺎﻣﻼً از ﻧﻴﺎز‬
‫اﻳﻦ ﺷﺨﺺ آﮔﺎه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﭘﺎﺳﺦ داد‪" :‬اي ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮم"‪ .‬در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﺑﻪ‬
‫زﺑﺎن آﺷﻮري‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهاي ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﺨﺶ از داﺳﺘﺎن اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪" :‬ﻣﻲﺧﻮاﻫﻢ‬
‫ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪدﺳﺖ آورم ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺷﻤﺎﻫﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪".‬‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻤﺎﻧﺶ ﺷﻔﺎ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ آن ﮔﺮوه ﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪن اﻳﻦ‬
‫ﻣﺮد ﻛﻮر را دﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻴﺠﺎن آﻧﻬﺎ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس از ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ‬
‫ﻛﻮر ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦﻛﻪ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ﺧﻮد را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ را ﭘﻴﺮوي ﻛﺮد‪.‬‬
‫او ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪا ﻧﻤﻮد و ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ ﺷﻔﺎي او را دﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﺪا را ﭘﺮﺳﺘﺶ‬
‫ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫داﺳﺘﺎن زﻛﻲ‪ ،‬ﻳﻚ ﻣﺜﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ واﻗﻌﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ در زﻧﺪﮔﻲ ﻋﻴﺴﻲ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﻴﺮوي از ﺳﻨﺖ اﻧﺒﻴﺎي ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ‪ ،‬ﭘﻴﺎم و ﻫﺪف از ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد را در ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﻲداد‪ .‬داﺳﺘﺎن زﻛﻲ ﮔﺰارﺷﻲ اﺳﺖ از ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ واﻗﻌﻲ و ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬
‫ﮔﻤﺸﺪه‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺮح زﻧﺪهاي اﺳﺖ از ﺑﻴﺎﻧﻴﺔ ﺑﺰرگ اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن‬
‫آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺠﻮﻳﺪ و ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ در راه ﺷﻬﺮ اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﻣﻲرود اﺗﻔﺎق ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهاي ﺑﻪ وﻗﻮع ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد و در ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻮ‪‬ي ﺑﻮد ﻛﻪ در ارﻳﺤﺎ‪ ،‬ﻣﻌﺠﺰة‬
‫ﺷﻔﺎ در ﺣﻀﻮر ﻣﺮدم اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ درك ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﺷﻴﺢ ﻗﺪرت ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻛﺎري را ﻣﻲداﺷﺖ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎر آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ اوج ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﺧﺪﻣﺖ زﻣﻴﻨﻲ ﺧﻮد را ﺷﺮوع ﻛﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪" :‬روح ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ زﻳﺮا ﻣﺮا ﻣﺴﺢ‬
‫ﻛﺮد ﺗﺎ ﻓﻘﻴﺮان را ﺑﺸﺎرت دﻫﻢ و ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺷﻜﺴﺘﻪدﻻن را ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻢ و اﺳﻴﺮان را ﺑﻪ‬
‫رﺳﺘﮕﺎري و ﻛﻮران را ﺑﻪ ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻛﻨﻢ" )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(18:4‬اﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰه او ﻳﻚ اﻗﺪام‬
‫ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ و ﻫﻤﭽﻮن ﺟﺮﻗﻪاي ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﻫﻴﺠﺎنزده‪ ،‬روﺷﻦ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ در ﺷﺮف ﻛﺸﻒ ﻓﻮقا ﻟﻌﺎده ﻣﻬﻤﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﻛﻪ از ارﻳﺤﺎ ﻋﺒﻮر ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﻴﺶ از ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ زﻛﻲ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﺗﺎ ﺷﺐ را در اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺴﺮ ﺑﺒﺮد و ﻧﻪ در ارﻳﺤﺎ‪ .‬آﻳﻪ اول از ﺑﺎب ﻧﻮزدﻫﻢ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ او در‬
‫ﺣﺎل ﺧﺮوج از ﺷﻬﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺟﺰﺋﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻟﻮﻗﺎ در ﻣﻮرد درﺧﺖ اﻓﺮاغ ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‬
‫ﻛﻪ او در ﺣﺎل ﻋﺒﻮر از ارﻳﺤﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫درﺧﺖ اﻓﺮاغ درﺧﺖ ﺟﺎﻟﺒﻲ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ درﺧﺖ‪ ،‬ﻛﻮﺗﺎه و داراي ﺗﻨﺔ ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮب‬
‫اﻳﻦ درﺧﺖ ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ از آن ﻧﻴﺰ ﻛﺎري ﺑﺲ‬
‫آﺳﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮگﻫﺎي درﺷﺖ آن ﻣﺨﻔﻲﮔﺎه ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮد‪ .‬از ﺳﺎﻗﺔ اﻳﻦ درﺧﺖ‪ ،‬اﻧﺠﻴﺮ ﻣﻲروﻳﺪ‬
‫وﻟﻲ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻛﻤﻲ ﻗﻨﺪ آن‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ اﻓﺮاد ﻓﻘﻴﺮ ﺧﻮرﻧﺪﮔﺎن آن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻛﺜﺮ ﻣﻮاﻗﻊ اﻳﻦ اﻧﺠﻴﺮﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫زﻣﻴﻦ ﻣﻲاﻓﺘﺎد و از ﺑﻴﻦ ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻃﺮﻓﺪار اﻳﻦ درﺧﺖ ﺑﻮدﻧﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﺜﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮي را ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲآوردﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر راﺑﻲﻫﺎ‪ ،‬درﺧﺖﻫﺎي اﻓﺮاغ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺣﺪود ‪ 25‬ﻣﺘﺮ ﺧﺎرج از ﺷﻬﺮ ﻛﺎﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﻣﺼﻤﻢ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻫﻤﺔ ﻣﻮاﻧﻊ را ﻛﻨﺎر ﺑﺰﻧﺪ و ﻋﻴﺴﻲ را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻤﻞ‬
‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة درﺟﺔ ﺗﺸﻨﮕﻲ روﺣﺎﻧﻲ او اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﭼﻘﺪر ﺗﺸﻨﻪ اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ او ﺻﺪاي ﻣﺎ را‬
‫ﺑﺸﻨﻮد؟ آﻳﺎ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲآﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﻣﻲﺳﭙﺎرﻳﻢ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫ﻣﻮﻛﻮل ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ؟‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﻛﻨﻮن از ﺷﻬﺮ ﺧﺎرج ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻫﺮ ﻧﻮع‬
‫دﻋﻮﺗﻲ را ﻫﻢ ﺑﺮاي ﮔﺬراﻧﺪن ﺷﺐ در ارﻳﺤﺎ رد ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ و ﻳﺎ ﺧﺎور دور‪،‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﻬﻤﻲ وارد ﺷﻬﺮي ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬راﺿﻲ ﻛﺮدن آن ﺷﺨﺺ ﺑﺮاي ﻣﺎﻧﺪن در‬
‫ﺧﺎﻧﻪاي‪ ،‬اﻓﺘﺨﺎر ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﺔ اﻓﺮاد ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺷﻬﺮ ﻳﺎ آن ده‪ ،‬ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻼش‬
‫ﺧﻮد را ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ آن اﻓﺘﺨﺎر را ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮد ﺳﺎزﻧﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ از اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻤﺔ دﻋﻮتﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ اﻓﺮاد ﻣﻬﻢ آن ﺷﻬﺮ از او ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺐ را در ﺧﺎﻧﻪ آﻧﻬﺎ ﺳﭙﺮي ﻛﻨﺪ‪ ،‬رد ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ‬
‫از ﻣﻼﻗﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ زﻛﻲ‪ ،‬او ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺮود‪.‬‬

‫ﺷﻬﺮ ارﻳﺤﺎ ﺣﺪود ‪ 27‬ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ )‪ 17‬ﻣﺎﻳﻞ( از اورﺷﻠﻴﻢ دور ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ را ﻣﻲﺷﺪ در‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﻤﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ در ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻣﺮي ﻧﻴﻜﻮ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺟﺎدهﻫﺎ در آن زﻣﺎن‬
‫ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﺎدهﻫﺎ ﻣﺤﻠﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮاي ﺳﺎرﻗﻴﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺧﻮد ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺮﺳﻲ از اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﻮن ﺣﻮارﻳﻮن را ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺖ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﮔﺮوﻫﻲ او را‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﺧﺎرج از ﺷﻬﺮ ارﻳﺤﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ زﻛﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻻي درﺧﺖ ﺑﻮد‪ ،‬رو‬
‫در رو ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ اول ‪ -‬زﻛﻲ و داراﻳﻲ او‬

‫ﻫﺮ ﭘﺴﺮ ﻳﻬﻮدي در ﻣﻘﻄﻌﻲ از زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ دو ﺷﻖ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﻐﻞ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻛﻨﺪ‪ - :‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ‪ haborim‬ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ "ﻫﻤﺮاه ﻳﺎ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪه" ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و ﺣﺮﻓﻪاي‬
‫ﺑﻴﺎﻣﻮزد و ﺑﻘﻴﻪ اوﻗﺎت ﺧﻮد را ﺻﺮف ﻳﺎدﮔﻴﺮي ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺷﻖ دوم را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﺪ ﻳﻌﻨﻲ‬
‫‪ amharrets‬ﺑﺸﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ "ﭘﺴﺮ زﻣﻴﻦ"‪ .‬اﻳﻦ دو ﮔﺮوه از ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬
‫دﻟﻴﻞ ﺑﻌﻀﻲ از اﻧﻮاع ﺗﺠﺎرت در ﻋﻬﺪﺟﺪﻳﺪ ﻣﻨﻔﻮر اﻋﻼم ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﺷﺘﻐﺎل ﺻﺮف ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از‬
‫اﻳﻦ ﺷﻐﻞﻫﺎي ﻣﻨﻔﻮر‪ ،‬ﺧﻮد ﮔﻮاﻫﻲ ﺑﻮد دال ﺑﺮ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺑﻮدن ﺷﺨﺺ‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﭼﻮﭘﺎﻧﺎن ﺟﺰو ﻃﺮد ﺷﺪﮔﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ دﺳﺖﻫﺎي ﺧﻮد را ﭘﻴﺶ از ﺻﺮف‬
‫ﻏﺬا ﻧﻤﻲﺷﺴﺘﻨﺪ و ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﻲداﺷﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﮔﻠﻪ ﺧﻮد را رﻫﺎ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ در‬
‫ﻣﺰارع ﻣﺮدم ﺑﭽﺮﻧﺪ و ﻫﻨﮕﺎم ﻓﺮوش ﭘﺸﻢ و ﺷﻴﺮ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻧﻴﺰ آﻧﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﭼﻮن‬
‫ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ آﻳﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﺻﺎﺣﺐ آن ﮔﻠﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻳﺎ آﻧﻬﺎ را دزدﻳﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮﭘﺎﻧﺎن اﺟﺎزه‬
‫ورود ﺑﻪ ﻛﻨﻴﺴﻪ را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ‪ amharrets‬ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬داﻧﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﺑﭽﻪﻫﺎ‪ ،‬ﻗﺼﺎبﻫﺎ و دﻛﺘﺮﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﺰو اﻳﻦ ﮔﺮوه از اﻓﺮاد ﻃﺮد ﺷﺪه ﺑﻪ ﺣﺴﺎب‬
‫ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬دﻛﺘﺮﻫﺎ‪ ،‬از آن ﺟﻬﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻃﺒﺎﺑﺘﺸﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻬﺒﻮدي اﻓﺮاد ﻧﻤﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺟﺰو‬
‫ﮔﺮوه ﻃﺮد ﺷﺪهﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻢﭼﻨﺎن ﻛﻪ در ﮔﺰارش آن زﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪت ‪ 12‬ﺳﺎل ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي ﺑﻮد‪ ،‬آﻣﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﭘﻮل ﺧﻮد را ﻃﺒﻖ ﺳﻔﺎرش دﻛﺘﺮﻫﺎ ﺧﺮج ﻛﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫اﻣﺎ ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮﻳﻦ ﺣﺮﻓﻪ‪ ،‬ﺧﺮاجﮔﻴﺮي و ﻳﺎ ﺟﻤﻊآوري ﻣﺎﻟﻴﺎت ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ اﻓﺮادي ﺟﺰو‬
‫ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﺳﻄﺢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‪ .‬از ﺣﻀﻮر آﻧﻬﺎ در ﻛﻨﻴﺴﻪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﺑﻪ ﻋﻤﻞ‬
‫ﻣﻲآﻣﺪ و زﻛﻲ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ اﻓﺮاد ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ او ﻳﻚ ﺧﺮاجﮔﻴﺮ ﻋﺎدي ﻧﺒﻮد‪ .‬او رﺋﻴﺲ‬
‫ﺧﺮاجﮔﻴﺮان ﺑﻮد و از اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺛﺮوت ﻫﻨﮕﻔﺘﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد‪ .‬در زﻣﺎن روﻣﻲﻫﺎ‪ ،‬ﻧﺤﻮة‬
‫ﺟﻤﻊآوري ﻣﺎﻟﻴﺎت ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﻣﻮرد درﺧﻮاﺳﺖ را ﻣﺸﺨﺺ‬
‫ﻣﻲﻛﺮد و آن را ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻗﺼﻪ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد را ﻣﻲداد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ‬
‫راﺑﻂﻫﺎي ﺧﺎص ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺪة ﻣﻨﺎﻗﺼﻪ اﻋﻼم ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﮔﺮوﻫﻲ ﺳﺮﺑﺎز را‬
‫اﺟﻴﺮ ﻣﻲﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺎﻟﻴﺎت درﺧﻮاﺳﺘﻲ را از ﻣﺮدم ﺟﻤﻊآوري ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻧﺠﺎم ﻫﻤﺔ ﺧﻼفﻛﺎريﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻬﺪة ﻣﻌﺎوﻧﻴﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﻦ ﻣﺎﻟﻴﺎت ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ زﻛﻲ راﺣﺖ‬
‫ﻣﻲﻧﺸﺴﺖ و ﻫﺮ روز ﻫﻢ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬او ﻫﻤﻪ ﭘﻮلﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻣﻲدادﻧﺪ ﺣﺴﺎب‬
‫ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺳﻬﻢ ﺑﺰرگ ﺧﻮدش را ﺑﺮﻣﻲداﺷﺖ و ﺑﻘﻴﻪ را ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار روم ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻲداد‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ﺳﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻮﻓﻘﻴﺖآﻣﻴﺰ ﺑﻮد‪ .‬ارﻳﺤﺎ ﻣﻨﻄﻘﺔ ﺑﺴﻴﺎر اﻳﺪهآﻟﻲ ﺑﺮاي ﺷﻐﻞ ﺧﺮاجﮔﻴﺮي ﻣﺤﺴﻮب‬
‫ﻣﻲﺷﺪ زﻳﺮا ﻫﻤﺔ ﺗﺠﺎرتﻫﺎي اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻴﻦ اورﺷﻠﻴﻢ و اردن از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺻﻮرت‬
‫ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎري ﻛﻪ زﻛﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ راﺣﺖ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ و ﭘﻮلﻫﺎي‬
‫درﻳﺎﻓﺘﻲ را ﺑﺸﻤﺎرد‪.‬‬

‫ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﻛﻪ روش ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺷﺪن زﻛﻲ‪ ،‬روش ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪاي ﻧﺒﻮد‪ .‬از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﻮﻗﺎ اذﻋﺎن ﻣﻲدارد ﻛﻪ زﻛﻲ "دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺑﻮد" )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(2:19‬او از ﻃﺮﻳﻖ اﺧﺎذي‬
‫ﺛﺮوﺗﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد‪ .‬او از ﻗﺪرﺗﻲ ﻛﻪ از ﻃﺮف روﻣﻲﻫﺎ ﺑﻪ او داده ﺷﺪه ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﺳﻮﺀاﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد ﺗﺎ ﺟﻴﺐﻫﺎي ﺧﻮد را ﭘﺮ ﺳﺎزد‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ آن‪ ،‬در زﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﻣﺄﻣﻮرﻳﻦ‬
‫ﻣﺎﻟﻴﺎت ﺑﺎ دوﻟﺖ روم ﺗﺸﺮﻳﻚ ﻣﺴﺎﻋﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﻮرد اﻧﺰﺟﺎر ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫در زﻣﺎن ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم‪ ،‬ﻓﺮاﻧﺴﻮﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ آﻟﻤﺎﻧﻲﻫﺎ ﺑﻪ ﺿﺪ ﻫﻢﻣﻴﻬﻨﺎن‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮز ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﻣﻮرد ﻧﻔﺮت ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬زﻛﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ دوﻟﺖ روم‬
‫ﻫﻤﻜﺎري ﻣﻲﻛﺮد و از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻓﺮدي ﻃﺮد ﺷﺪه و ﻣﻨﻔﻮر ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬ﻣﻌﻨﻲ‬
‫اﺳﻢ زﻛﻲ ﭼﻘﺪر ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ‪" :‬ﺑﻲﮔﻨﺎه!"‬

‫ﺻﺤﻨﺔ دوم ‪ -‬اﻧﮕﻴﺰشﭘﺬﻳﺮي ﺟﻤﻌﻴﺖ‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺪي ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﻤﻊآوري ﻣﺎﻟﻴﺎتﻫﺎ ﺑﻮد‪ ،‬زﻛﻲ ﺷﺨﺺ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه و‬
‫ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﻣﺪ‪ ،‬وﻟﻲ از ﻟﺤﺎظ ﺟﺴﻤﻲ او ﻛﻮﭼﻚ اﻧﺪام ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺪ ﻛﻮﺗﺎه او ﻣﺎﻧﻊ از‬
‫اﻳﻦ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻋﻴﺴﻲ را از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﻴﺠﺎنزده ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻔﺮ و اﻧﺰﺟﺎر ﻣﺮدﻣﻲ‬
‫ﻛﻪ دور و اﻃﺮاف ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮد ﻣﻬﻢ و ﺑﺎﻧﻔﻮذي را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ از اﻳﻦ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ زﻛﻲ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬در واﻗﻊ ﻣﺮدم او را ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲاﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺮاي ﺑﻪﺟﺎ آوردن ﺣﻜﻢ‬
‫ادب‪ ،‬ﺟﻤﻌﻴﺖ راﻫﻲ را ﺑﺎز ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ آن ﺷﺨﺺ ﻣﻬﻢ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﮕﺬرد و ﻣﻴﻬﻤﺎن‬
‫را ﺗﻬﻴﺖ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬از آنﺟﺎ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﺑﺮاي زﻛﻲ ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺧﺼﻮﻣﺖ و دﺷﻤﻨﻲ ﻣﺮدم‬
‫را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪.‬‬

‫ﺑﺮﺧﻼف واﻗﻌﺔ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس‪ ،‬وﺟﻮد ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺎﻧﻌﻲ در راه زﻛﻲ ﺑﻮﺟﻮد ﻧﻤﻲآورد‪ .‬در‬
‫اﻳﻦﺟﺎ او دو ﻛﺎر ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮل و ﺷﻮكآور اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﺪ ‪.......‬‬

‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪ :‬رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن‬

‫اداﻣﺔ اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ در ﺷﻤﺎرة ﺑﻌﺪي ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪...‬‬

 ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ‪ /‬ﻗﻨﻄﺎرﻫــﺎ‬
‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪(28-11:19‬‬

‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ را آﻏﺎز ﻛﺮدﻳﻢ در ﺑﺎره ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﺜﻞﻫﺎي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲﺷﺎن‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ داﺳﺘﺎن ﻗﻨﻈﺎرﻫﺎ‬
‫در ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎب ‪ 19‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬

‫ﻇﻬﻮر "ﺗﻌﻠﻴﻢ رﻓﺎه و ﻧﻴﻜﺒﺨﺘﻲ" ﻛﻪ از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺸﺄت ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﺮ آن واداﺷﺖ ﺗﺎ ﻧﮕﺎه‬
‫دﻗﻴﻖﺗﺮي ﺑﻪ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻴﻨﺪازم‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺎ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را از دﻳﺪﮔﺎه ﺳﺮﻣﺎﻳﻪداري ﻏﺮﺑﻲ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮاً ﮔﺰارﺷﻲ اﺳﺖ از دو ﺗﺎﺟﺮ ﻣﻮﻓﻖ و ﻳﻚ ﺗﺎﺟﺮ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ‪ .‬ﭘﺎداﺷﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬
‫ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻋﺪه داده ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬ﭘﺎداش ﺑﺰرﮔﺘﺮي را وﻋﺪه ﻣﻲداد و ﻳﺎ‬
‫در ﻇﺎﻫﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ .‬در دﻧﻴﺎي اﻣﺮوز ﻛﻪ دﻳﺪﮔﺎه ﻣﺎديﮔﺮاﻳﻲ ﻓﺮاﮔﺴﺘﺮ ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر‬
‫آﺳﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﻴﻨﻜﻬﺎي ﻏﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ از ﭼﻨﻴﻦ دﻳﺪﮔﺎﻫﻲ‪ ،‬اﻳﻦ آﻳﺎت را ﺑﺨﻮاﻧﻴﻢ‪.‬‬

‫در ﺑﻌﻀﻲ از ﻛﺘﺎﺑﻬﺎي ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻣﻲﺗﻮان ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮي ﻳﺎﻓﺖ‪ :‬ﭘﻴﺎم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ "ﺧﺪا‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﻴﺪ!" ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻳﻚ اﺳﺘﺨﺮ ﺷﻨﺎ در‬
‫ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻳﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﻗﺎﻳﻖ و ﻳﻚ ﻣﺎﺷﻴﻦ روﻟﺰروﻳﺲ ﻧﺸﺎﻧﻲ اﺳﺖ از ﺑﻲاﻳﻤﺎﻧﻲ ﻣﺎ‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎد‬
‫ﺑﻌﻀﻲ از ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬اﻳﻤﺎن ﻣﺎ اﻳﻤﺎﻧﻲ اﺳﺖ "دوﭼﺮﺧﻪاي"‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ اﮔﺮ اﻳﻤﺎن ﻳﻚ‬
‫دوﭼﺮﺧﻪ را داري‪ ،‬ﻫﻤﺎن را ﺧﻮاﻫﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ اﻳﻤﺎن ﻳﻚ روﻟﺰروﻳﺲ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪،‬‬
‫ﻫﻤﺎن را ﺑﻪدﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻲ آورد‪ .‬ﻣﺪاﻓﻌﻴﻦ اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﻪ دو ﺧﺎدﻣﻲ اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺎﺟﺮﻳﻦ ﻣﻮﻓﻘﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﻞ آﻧﻬﺎ ﺛﺮوت ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آورد‪.‬‬

‫در ﻫﺮ ﺣﺎل‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮي ﺳﺆاﻟﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﻲآورد‪ :‬آﻳﺎ واﻗﻌﺎً ﻫﺪف ﻋﻴﺴﻲ دﻓﺎع از‬
‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ و ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻣﺎدي ﺑﻮد؟ آﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮي ﺑﺎ ﺑﻘﻴﺔ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ و روش زﻧﺪﮔﻲ او ﻫﻤﮕﻮن‬
‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ؟ ﻳﻘﻴﻨﺎً رﺳﻮﻻن ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺎديﮔﺮاﻳﺎﻧﻪاي از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮن‬
‫ﻫﻤﮕﻲ آﻧﺎن در ﻓﻘﺮ ﻣﺮدﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣ‪‬ﺮد!‬
‫ﺑﺮاي درك ﺻﺤﻴﺢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﺪداً ﻣﻀﻤﻮن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را از درﻳﭽﺔ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺮﻗﻲ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻛﻪ در اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ذﻛﺮ ﺷﺪه‪ ،‬ﭘﺲ از ﻣﻼﻗﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ زﻛﻲ‪ ،‬ﺑﻮﻗﻮع ﭘﻴﻮﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ زﻛﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را در ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺮاي ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ .‬ﮔﺮوﻫﻲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او وارد اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻛﻪ او رﻫﺒﺮي را ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬روﻣﻲﻫﺎ را ﺑﺮاﻧﺪازد و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺑﺮﻗﺮار ﺳﺎزد‪ .‬ﻟﻮﻗﺎ‬
‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺜﻞ ﻗﻨﻄﺎرﻫﺎ را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‪ ،‬زﻣﻴﻨﺔ‬
‫ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي درك اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲﺳﺎزد‪.‬‬

‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬زﻣﺎن ﺑﺮﻗﺮاري ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ در ﻣﻴﺎن ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫)ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(11:19‬او در آﺧﺮﻳﻦ ﻫﻔﺘﺔ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدش ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﻲرﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‬
‫ﻛﻪ ﭼﻪ وﻗﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺮﻗﺮاري ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ او ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻮد را در ﻗﺎﻟﺐ‬
‫داﺳﺘﺎﻧﻲ ﻛﻼﺳﻴﻚ از ﻧﺠﻴﺐزادهاي ﻛﻪ راﻫﻲ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ دور ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ را ﺑﺪﺳﺖ‬
‫آورد و ﺑﺮﮔﺮدد‪ ،‬ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ اول‬

‫ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣﺮد ﺷﺮﻳﻒ‬

‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﻮﺛﻖ و واﻗﻌﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن اﺳﺮاﺋﻴﻞ از زﻣﺎن ﻫﻴﺮودﻳﺲ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪،‬‬
‫ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺮار ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﻮد ﺑﻪ روم ﻣﻲرﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ از ﻗﻴﺼﺮ اﺟﺎزة ﻻزم را درﻳﺎﻓﺖ‬
‫دارﻧﺪ‪ .‬از ﻧﻈﺮ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﻪ زﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ارﻛﻼﺋﻮس‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻫﻴﺮودﻳﺲ ﻛﺒﻴﺮ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﭘﺪر در ﺳﺎل ‪ 4‬ق‪.‬م‪ ،‬ارﻛﻼﺋﻮس ﺑﻪ روم رﻓﺖ ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ‬
‫ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ او ﭼﻨﺎن در اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻣﻮرد ﺗﻨﻔﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻗﻴﺎم ﻫﻴﺌﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ﭘﻨﺠﺎه ﻧﻔﺮه ﻳﻬﻮد‬
‫ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ اﻋﺘﺮاض ﺧﻮد را ﺑﻪ اﮔﻮﺳﺘﻮس اﻋﻼم ﻛﺮدﻧﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﺔ اﻳﻦ اﻋﺘﺮاض‪،‬‬
‫اﻣﭙﺮاﺗﻮر ﻓﻘﻂ ﻧﻴﻤﻲ از ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻫﻴﺮودﻳﺲ را ﺑﻪ ارﻛﻼﺋﻮس واﮔﺬار ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻣﺮدم ﺧﻮاﻫﺎن‬
‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ارﻛﻼﺋﻮس ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﻇﺮاﻓﺖ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮﺧﻼف ﺻﺤﻨﺔ ﺳﻴﺎﺳﻲ آن زﻣﺎن‪ ،‬ﺷﻜﻞ ﻣﻲﮔﻴﺮد و‬
‫ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ آﻣﺎدﮔﻲ درك آن را داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﻖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده ﺑﻮد ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﻮد‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﺮاي درﻳﺎﻓﺖ اﺟﺎزة آن ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻤﻠﻜﺖ دوري ﺳﻔﺮ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬او ﻗﺼﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬
‫داﺷﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ از ﺧﻮد ﻋﻴﺴﻲ‪ .‬او ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ "ﻣﻤﻠﻜﺖ دوري"‬
‫ﺑﺮود ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺧﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﺪ و ﭘﺲ از آن ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫ارﺑﺎب ﻗﺒﻞ از ﺳﻔﺮ ده ﻧﻔﺮ از ﺧﺎدﻣﻴﻦ ﺧﻮد را ﻓﺮا ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ دﺳﺘﻮرات ﻻزم را ﺑﺮاي‬
‫زﻣﺎن ﻏﻴﺒﺖ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﻪ آﻧﻬﺎ دﻫﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ ﻳﻚ ﻗﻨﻄﺎر ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺣﻘﻮق‬
‫ﺻﺪ روز ﻳﻚ ﺷﺨﺺ‪ ،‬و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ دﺳﺘﻮر ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺖ او‪ ،‬ﺑﺎ آن ﭘﻮل ﺗﺠﺎرت ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫درك ﻧﻴﺖ و ﻫﺪف اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده ﻣﻬﻢ اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﻛﻠﻴﺪ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬او‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎدﻣﻴﻨﺶ ﺑﺎ آن ﭘﻮل ﺑﻄﻮر ﻋﻠﻨﻲ و وﻓﺎداراﻧﻪ ﺗﺠﺎرت ﻛﻨﻨﺪ و ﻳﻘﻴﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ او از ﺳﻔﺮ ﺣﺘﻤﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺧﺎدﻣﻴﻦ را ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮيﻫﺎي ﻣﻬﻤﻲ روﺑﺮو ﻣﻲﺳﺎزد‪ .‬آﻳﺎ آﻧﻬﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺗﺠﺎرت‬
‫ﻋﻤﻮﻣﻲ را ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ؟ ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺜﺎل آﻳﺎ ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻐﺎزة ﻓﺮش ﻓﺮوﺷﻲ در‬
‫ﻣﺮﻛﺰ اورﺷﻠﻴــﻢ ﺑﺎز ﻛﻨﻨـﺪ ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛـﺎر ﺑﺎ ﺗﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﻛﻢ ارﺑﺎب‪ ،‬رﻳﺴﻚ ﺑﺰرﮔﻲ‬
‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ؟ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ و ﻫﻤﻴﻨﻄﻮر در ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ دﻧﻴﺎ ﻫﺮ ﻧﻮع‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ و اوﺿﺎع ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺣﺎﻛﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ اﻳﻦ ﺧﺎدﻣﻴﻦ‬
‫ﻣﻄﺎﺑﻖ دﺳﺘﻮر ارﺑﺎب رﻓﺘﺎر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺗﺠﺎرﺗﻲ ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬در ﺻﻮرت ﺑﺎزﮔﺸﺖ ارﺑﺎب‬
‫ﺑﻌﻨﻮان ﭘﺎدﺷﺎه‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ آﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ او ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺮ‬
‫و ﻛﺎر ﺧﺎدﻣﻴﻦ وﻓﺎدار ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻣﻲاﻓﺘﺎد‪.‬‬

‫در دﻧﻴﺎ دﺳﻴﺴﻪﻫﺎ و ﺗﻮﻃﺌﻪﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻮدﺗﺎ ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻌﻤﻮﻻً زﻣﺎﻧﻲ ﺻﻮرت‬
‫ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻛﻪ رﻫﺒﺮ ﻣﻤﻠﻜﺘﻲ در ﺣﺎل دﻳﺪار از ﻛﺸﻮر دﻳﮕﺮي اﺳﺖ‪ .‬و اﻏﻠﺐ آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﻨﺎً‬
‫ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﺧﻮد را از رﻫﺒﺮ ﺑﺮﻛﻨﺎر ﺷﺪه ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺎن ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ .‬در‬
‫اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻣﺮگ و زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻮد و ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻦ در ﺳﻤﺖ ﺷﺨﺺ ﺑﺮﻧﺪه‪.‬‬
‫ﺧﺎدﻣﻴﻦ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ارﺑﺎب آﻧﻬﺎ داراي دﺷﻤﻨﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ او‬
‫ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ دﺳﺘﻮرات او ﻫﻤﭽﻮن زﻣﻴﻦِ ﻣﻴﻦﮔﺬاري ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬وﻋﺪة ﺑﺎزﮔﺸﺖ او ﺑﻮد و در ﺿﻤﻦ او ﻣﺒﻠﻎ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪاي را در اﺧﺘﻴﺎر آﻧﺎن‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ آن ﺗﺠﺎرت ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ آﻧﻬﺎ ﮔﻮﻳﺎي ﻃﺮز ﺗﻔﻜﺮ و ﻧﻈﺮ آﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫ارﺑﺎب و ﺑﺎزﮔﺸﺘﺶ ﺑﺮاي ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻘﺼﻮد و ﻫﺪف اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‪ ،‬داﺷﺘﻦ ﺛﺮوت‬
‫ﻣﺎدي ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺤﻮه ﺑﺮﺧﻮرد ﺧﺎدﻣﻴﻦ در زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﭘﺎدﺷﺎه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻘﺼﻮد اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻧﺸﺎن دادن و ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻋﻠﻨﻲ وﻓﺎداري‪ ،‬ﺻﺪاﻗﺖ و ﺗﻬﻮر واﻗﻌﻲ‬
‫ﺷﺨﺺ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻳﻜﻲ از رژﻳﻢﻫﺎي ﻣﻨﻔﻮر ﻣﻤﻠﻜﺘﻲ را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬ﺗﺠﺴﻢ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ ﻳﺎ ﭘﺎدﺷﺎه‬
‫آن ﻛﺸﻮر در ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻗﺼﺪ ﺳﻔﺮ دارد‪ ،‬رﻫﺒﺮان ﻣﻤﻠﻜﺖ را ﻓﺮا ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ و دﺳﺘﻮرات ﻻزم را‬
‫ﺑﺮاي ادارة اﻣﻮر ﻣﻤﻠﻜﺘﻲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬او آﻧﻬﺎ را از ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺧﻮد ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻲﺳﺎزد‪ .‬از‬
‫رؤﺳﺎي ﻣﻤﻠﻜﺖ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ وﻓﺎداراﻧﻪ وﻇﺎﻳﻒ ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ و از دﻳﺪه‬
‫ﺷﺪن در ﻣﻼء ﻋﺎم در ﺣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻛﺎرﻫﺎي ﺗﺠﺎري رﻫﺒﺮ ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺘﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ‬
‫آن ﺧﺎدﻣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺧﻮد اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻨﺪ و از ﺑﺎزﮔﺸﺖ او ﻧﻴﺰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻓﺎداراﻧﻪ‪،‬‬
‫در ﻏﻴﺎب ارﺑﺎب ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد اداﻣﻪ دادﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده‪ ،‬ﺑﻘﺪري ﻣﻮرد اﻧﺰﺟﺎر ﻣﺮدم ﻛﺸﻮر ﺧﻮد ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ از‬
‫ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﺪن او ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﺪت ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ را در آﻳﻪ ‪ 14‬ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ‪ ...» :‬ﮔﻔﺘﻨﺪ‪:‬‬
‫ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ اﻳﻦ )ﺷﺨﺺ( ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻛﻨﺪ‪ «.‬ﻛﻠﻤﺔ "ﺷﺨﺺ" در ﻣﺘﻦ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﺟﺎ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‬
‫و ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪة ﻋﺪم رﺿﺎﻳﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺮدم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ رﻫﺒﺮ آﻧﺎن‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ آن را ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻨﻮان ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮد در آﻳﻨﺪهاي ﻧﻪﭼﻨﺪان‬
‫دور‪ ،‬از ﻃﺮف ﻳﻬﻮدﻳﺎن رد و ﻣﺼﻠﻮب ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬
 ‫ﺻﺤﻨﺔ دوم‬

‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻧﺠﻴﺐ زاده‬

‫ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎر ﻫﻤﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻣﻨﺼﻮب ﻣﻲﺷﻮد و ﺑﻪ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺧﻮد ﺑﺎز‬
‫ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از اﺗﺒﺎع‪ ،‬او را رد ﻛﺮده و ﺣﺘﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺎزﻧﮕﺸﺘﻨﺶ ﺷﺮطﺑﻨﺪي ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻛﻨﻮن اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻪ اوج ﺧﻮد رﺳﻴﺪه و ﺟﻮ ﭘﺮ اﻧﺘﻈﺎري را اﻳﺠﺎد ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﺲ از ﺗﺎﺟﮕﺬاري‪ ،‬آن ﻧﺠﻴﺐزاده ﻃﺒﻖ وﻋﺪهاي ﻛﻪ داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎز ﻣﻲﮔﺮدد و ﺧﺎدﻣﻴﻦ‬
‫ﺧﻮد را اﺣﻀﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ از ﻛﻢ و ﻛﻴﻒ ﺗﺠﺎرت در زﻣﺎن ﻏﻴﺒﺖ ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮد‪ .‬آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در‬
‫وﻫﻠﺔ اول ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده ﻣﻬﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺗﺠﺎرت ﺑﻮد ﻧﻪ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺣﺎﺻﻠﻪ از آن‪.‬‬

‫ﻧﻜﺎﺗﻲ ﻧﻈﻴﺮ‪ :‬ﭼﻨﺪ روز ﻣﻐﺎزه را ﺑﺎز ﻛﺮدﻳﺪ و ﭼﻘﺪر ﺑﺮاي ﻓﺮوش ﻛﺎﻻ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺷﺪ؟ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﻲ‬
‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺮده ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻘﺪر آزاداﻧﻪ ﺗﺠﺎرت ﻛﺮدﻳﺪ؟ ﻣﻬﻢ ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ .‬در ﺑﻄﻦ اﻏﺘﺸﺎﺷﺎت‬
‫ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬اﻳﻤﺎن و وﻓﺎداري ﺑﻪ ارﺑﺎب‪ ،‬ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﻨﻔﻌﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد دو ﺧﺎدم اول‪،‬‬
‫وﻓﺎداري آﻧﻬﺎ در داد و ﺳﺘﺪ ﺑﻪ ﺛﻤﺮدﻫﻲ و ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ‪.‬‬

‫اوﻟﻴﻦ ﺧﺎدم ﮔﺰارش ﺧﻮد را ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﺳﻮددﻫﻲ ده ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻨﻄﺎر اراﺋﻪ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﻣﻨﻔﻌﺘﻲ از ﻳﻚ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاري‪ ،‬ﺧﺎرقاﻟﻌﺎده اﺳﺖ و وﻓﺎداري او ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ در‬
‫اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻮرد ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬و ﭼﻮن در اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺒﻠﻐﻲ ﻛﻮﭼﻚ اﻣﺎﻧﺘﺪاري‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪاﺛﺒﺎت رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺮ ده ﺷﻬﺮ ﺑﻪ او ﻣﺤﻮل ﺷﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ‬
‫ﻣﻲﺗﻮان ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﭼﻮن ﺻﺤﺒﺖ از اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪن وﻇﺎﻳﻒ اﺳﺖ و ﻧﻪ‬
‫ﭘﺎداش ﻣﺎدي‪.‬‬

‫ﺧﺎدم دوم ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻜﻞ ﭘﻨﺞ ﻗﻨﻄﺎري را ﻛﻪ ﺳﻮد ﺑﺮده ﺑﻮد ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬و او ﻧﻴﺰ‬
‫وﻇﻴﻔﺔ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺮ ﭘﻨﺞ ﺷﻬﺮ را ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮد ﻣﻲﺳﺎزد‪ .‬او ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ ﺟﺴﻮر و ﺷﺠﺎع ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫آزاداﻧﻪ ارﺑﺎب ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫وﻟﻲ ﺧﺎدم ﺳﻮم‪ ،‬ﺧﺒﺮ ﻣﺄﻳﻮس ﻛﻨﻨﺪهاي داﺷﺖ‪ .‬او ﻳﻘﻴﻨﺎً اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎزﮔﺸﺖ ارﺑﺎب ﺧﻮد را‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻪ ﻣﺨﻔﻲ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻗﻨﻄﺎر داده ﺷﺪه‪ ،‬اﻛﺘﻔﺎ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﻛﻪ اﻳﻦ ﺧﺎدم‬
‫ﻋﻨﻮان ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺮس از ارﺑﺎب اﺳﺖ اﻣﺎ در ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺗﺮس او از رﻳﺴﻜﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ‬
‫ﻣﻲﻛﺮد ﺗﺎ در ﺻﻮرت ﻋﺪم ﺑﺎزﮔﺸﺖ ارﺑﺎب‪ ،‬ﻣﺒﺎدا راﺑﻄﺔ او ﺑﺎ ﺷﺨﺺ ﻧﺠﻴﺐزاده ﻋﻠﻨﻲ ﺷﻮد‪ .‬او‬
‫اﻋﺘﻤﺎدي ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ‪ .‬او‬
‫ﭼﺮاغ ﺧﻮد را در زﻳﺮ ﭼﺮاﻏﺪان ﻧﮕﺎه داﺷﺖ ﺗﺎ ﻛﺴﻲ آن را ﻧﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻋﺪم اﻣﺎﻧﺖ او ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ‬
‫آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ از آن ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮد ﺳﺎزد ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺎزﻧﺪﮔﻲ و ﺷﻜﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﺔ ﺳﻮم‬

‫داوري ﻧﺠﻴﺐزاده‬

‫ﻧﺠﻴﺐزادهاي ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻛﻨﻮن داوري ﺧﻮد را ﺑﺮ دو ﮔﺮوه از ﻣﺮدم اﻋﻼم‬
‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﺧﺎدم ﺗﺮﺳﻮي اوﺳﺖ و دوﻣﻴﻦ ﮔﺮوه‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ دﺷﻤﻨﺎﻧﻲ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻒ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ او ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺎدم ﺳﻮم‪ ،‬ﻗﻨﻄﺎر را در ﭘﺎرﭼﻪاي ﻣﻲﮔﺬارد و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ ...» :‬ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻣﺮد ﺗﻨﺪﺧﻮﻳﻲ‬
‫ﻫﺴﺘﻲ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﻧﮕﺬاردهاي ﺑﺮﻣﻲداري و از آﻧﭽﻪ ﻧﻜﺎﺷﺘﻪاي درو ﻣﻲﻛﻨﻲ‪ «...‬اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺗﻬﻤﺖ‬
‫ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً اﮔﺮ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺎدﻣﻲ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد‪ .‬ارﺑﺎب ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪» :‬از‬
‫دﻫﺎن ﺧﻮدت ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺘﻮا ﻣﻲدﻫﻢ!« ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻳﻦ اﻣﺮ واﻗﻌﻴﺖ داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﺮا اﻳﻦ ﭘﻮل را ﺑﻪ‬
‫ﺻﺮاﻓﺎن ﻧﺴﭙﺮدي‪ .‬از اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﺳﻮد ﻧﺒﻮد ﻛﻪ اﻫﻤﻴﺖ داﺷﺖ‬
‫ﺑﻠﻜﻪ اﺳﺘﻔﺎدة از آن‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﻮد از اﻣﺎﻧﺖ و وﻓﺎداري ﺧﺎدم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ارﺑﺎﺑﺶ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﺧﺎدم ﺳﺎدهﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎر را ﻫﻢ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد زﻳﺮا از داﺷﺘﻦ ﻧﺎم ارﺑﺎب ﺑﺮ ﺧﻮد ﺷﺮﻣﮕﻴﻦ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻬﺖ ﺑﺎز ﻛﺮدن ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﻜﻲ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻧﺎم ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻮل را ﻋﻨﻮان ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬و اﻳﻦ ﻧﻴﺰ‬
‫ﮔﻮاﻫﻲ دﻳﮕﺮي اﺳﺖ ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻘﺼﻮد اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ وﻓﺎداري و اﻣﺎﻧﺖ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﺧﺎدم ﺑﺎ ﺗﻬﻤﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺧﻮد ﻣﻲزﻧﺪ‪ ،‬در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ اﺛﺒﺎت‬
‫ﻣﻲرﺳﺎﻧﺪ و ﺻﺤﺖ اﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ و ﻳﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻮدن ارزﻳﺎﺑﻲ او‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺗﻔﺎوﺗﻲ اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻛﺎﻣﻼً‬
‫واﺿﺢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻜﺎت ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﺑﻴﻦ ﺧﻮدش و آن ﻧﺠﻴﺐزاده ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ‬
‫ارزﻳﺎﺑﻲ ﻛﺎﻣﻼً اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ارﺑﺎب‪ ،‬ﻗﻨﻄﺎر آن ﺧﺎدم را ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ و ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ده ﻗﻨﻄﺎر ﻣﻲﺳﭙﺎرﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﻛﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻲرﺳﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‪» :‬او ده ﻗﻨﻄﺎر دارد ﭼﺮا ﺑﻪ او‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺪﻫﻴﻢ؟« اﻳﻦ اﻣﺮ از دﻳﺪﮔﺎه ﻣﺎديﮔﺮاﻳﻲ‪ ،‬ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻲرﺳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از دﻳﺪﮔﺎه‬
‫اﻣﺎﻧﺘﺪاري و اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ در ﻫﻨﮕﺎم ﻏﻴﺒﺖ ﺷﺨﺼﻲ‪ ،‬ﻛﺎﻣﻼً ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ‪ .‬ﻛﺎرﻛﻨﺎن در ﻣﺰرﻋﻪ‬
‫ﻫﻤﺎن اﺟﺮت را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﻌﺪاد ﺳﺎﻋﺎت ﻛﺎر ﻧﻜﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آن ﻧﻴﺰ‬
‫ﺑﺮﺧﻼف اﻧﺼﺎف اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻮﺿﻮع اﻳﻦ ﻣﺜﻞﻫﺎ در ﻣﻮرد ﭘﺎداش ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻧﻜﺘﺔ ﺣﺴﺎس در اﻳﻨﺠﺎ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ وﻓﺎداري و اﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ارﺑﺎب ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬وﻇﺎﻳﻒ ﺑﻴﺸﺘﺮي‬
‫ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺤﻮل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ وﻓﺎدار ﻧﻤﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ را ﻧﻴﺰ ﻛﻪ از آن ﺧﻮد‬
‫ﻣﻲداﻧﻨﺪ‪ ،‬از اﻳﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫و ﺑﺎﻻﺧﺮه‪ ،‬داورياي ﻫﺴﺖ ﺑﺮ آﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐزاده ﺑﺮ اﻳﺸﺎن‬

‫ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮان ﺑﺮﻛﻨﺎر ﺷﺪه را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ در اﺛﺮ ﻳﻚ ﻛﻮدﺗﺎي‬
‫ﻣﻮﻓﻖ از ﻣﻘﺎم ﺧﻮد ﺧﻠﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﺼﻴﺒﺘﻲ در اﻧﺘﻈﺎر آﻧﺎﻧﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺟﻬﺖ‬
‫ﺧﻠﻊ او ﻛﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﺔ اوج‪ ،‬آﻳﺔ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﻳﻦ ﻣﺜﻞ‬

‫ﻧﻜﺘﺔ اول‪ :‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻪزودي ﻧﺨﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ از ﻣﺎ ﺟﺪا ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬او ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﻮد را ﺑﺮﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد و ﻳﻘﻴﻨﺎً ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪ .‬در اﻳﻦ وﻗﻔﺔ ﺑﻮﺟﻮد‬
‫آﻣﺪه‪ ،‬او از ﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎر وﻓﺎداري دارد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ از ﻣﺎ ﺟﺪا ﻣﻲﺷﻮد و ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺘﺶ ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻣﻨﺼﻮب ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ورود ﻣﻈﻔﺮاﻧﺔ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺮدم را‬
‫ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ او را ﭘﺎدﺷﺎه ﺳﺎزﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‬
‫ﻛﻪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﻣﺎ ﺟﺪا ﻧﺸﻮد و ﺑﺎز ﻧﮕﺮدد‪ ،‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻜﺘﺔ دوم‪ :‬ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ او ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ آﻧﺎن ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬او را رد ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد و ﻧﺘﻴﺠﺘﺎً‬
‫داوري اﻧﺘﻈﺎرﺷﺎن را ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‪ ،‬اﺧﻄﺎر ﺷﺪﻳﺪي اﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺧﺼﻮﻣﺘﻲ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﻲ دارﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻜﺘﻪ ﺳﻮم‪ :‬ﻫﺪاﻳﺎ ﻳﺎ اﻣﺎﻧﺖﻫﺎﻳﻲ از ﻃﺮف آن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺑﺮاي آن دوران وﻗﻔﻪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن‬
‫ﻋﻄﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻴﺶ از ﻋﺰﻳﻤﺖِ آن ﻧﺠﻴﺐزاده‪ ،‬او اﻣﺎﻧﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﺎدﻣﻴﻦ ﺧﻮد داد ﻛﻪ ﺿﻤﺎﻧﺘﻲ‬
‫اﺳﺖ دال ﺑﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻋﻴﺴﻲ‪ .‬وﻇﻴﻔﻪاي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻬﺪة ﻣﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ و‬
‫ﻳﺎ ﺳﻮد زﻳﺎد ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﻴﺎورﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ او وﻓﺎدار ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺧﺎدم اول ﺑﺎ ده ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻮد و ﺧﺎدم‬
‫دوم ﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻮد ﻣﻮرد ﺳﺘﺎﻳﺶ ارﺑﺎب ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺳﻮﻣﻲ ﻫﻢ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ دو‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻲرﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬از او ﻧﻴﺰ ﻗﺪرداﻧﻲ ﺑﻌﻤﻞ ﻣﻲآﻣﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﮔﺮدان را ﻣﻮرد‬
‫ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺷﺮﻣﻲ ﺳﺮﺳﭙﺮدﮔﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ در ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻧﺎم او و‬
‫ﻫﻤﻜﺎر ﺑﻮدن ﺑﺎ او ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ .‬وﻓﺎدار ﻣﺎﻧﺪن ﺑﻪ او در ﻫﻨﮕﺎم ﻏﻴﺒﺘﺶ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻟﻬﻴﺎت ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ‬

‫ﻣﺜﻞ ﻗﻨﻄﺎرﻫﺎ ﻫﻴﭻ اﺷﺎرهاي ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ و رﻓﺎه ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎري از اﻓﺮادي ﻛﻪ‬
‫ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ "وﻓﻮر ﻧﻌﻤﺖ" ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ زﻣﻴﻨﻪ و ﻣﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﻲﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺨﺶ اﻋﻈﻢ اﻳﻦ‬
‫ﺗﻌﻠﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ و زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﻋﻴﺴﻲ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ در ﺗﻨﺎﻗﺾ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ ﺛﺮوﺗﻲ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ و ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻲ ﻧﻴﺰ در زﻧﺪﮔﻲ دﻧﻴﻮي ﻛﺴﺐ ﻧﻜﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻧﻜﺘﺔ اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺤﻮه وﻓﺎداري و ﺛﻤﺮدﻫﻲ ﻣﺎ‪ ،‬در‬
‫اﻳﻦ زﻣﺎن ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ از ﻣﺎ ﺟﺪاﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺆاﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ از ﺧﻮد ﺑﻜﻨﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‪" :‬ﻣﺎ‬
‫ﭼﻘﺪر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ وﻓﺎدار ﻫﺴﺘﻴﻢ؟"‬

‫ﺗﺮﺟﻤﻪ رﻳﻤﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﻴﺎن ‪ /‬دﻛﺘﺮ ﻛﻴﻢ ﺗﺎﻧﮓ‬