π.

Ιωσήφ:
Χαίρετε, η Απαρχή σήμερα φιλοξενείται στην Ιερά Μητρόπολη Περιστερίου
О. Иосиф:
Здравствуйте! Сегодня “Апархи” находится в гостях в Священной Митрополии
Перистери.
και ο λόγος της παρουσίας της εδώ δεν είναι απλά,
И причина нашего нахождения здесь нетолько в том,
για να ευχηθεί στον νέο Μητροπολίτη Περιστερίου καλή ποιμαντορική διακονία
чтобы пожелать новому Митрополиту доброго пастырского служения
και να βεβαιώσει βέβαια και αυτή με τη σειρά της το «άξιος»,
и в свою очередь сказать ему “Аксиос”,
αλλά βρίσκεται εδώ, για να συζητήσει μαζί του ένα θέμα επίκαιρο, εκκλησιολογικό
но мы находимся здесь, чтобы обсудить с ним актуальный экклезиологический
вопрос,
και ίσως κομβικό για την πορεία της Εκκλησίας στα χρόνια, τα οποία πρόκειται να
ακολουθήσουν.
Который, возможно, имеет решающее значение для жизни Церкви в последующие
годы
Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης -για όσους δεν τον ξέρουν-
Его Высокопреосвященство – для тех, кто не знаком с его биографией -
είναι καθηγητής Κανονικού Δικαίου στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Является профессором канонического права Богословского факультета Афинского
Университета.
Τον ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας δέχτηκε σήμερα και μας φιλοξενεί εδώ στους
χώρους της Μητρόπολης.
Мы очень благодарны ему за сегодняшний прием здесь, в его Митрополии
Σεβασμιώτατε. Την ευχή σας. «Άξιος» να ευχηθούμε…
Ваше Высокопреосвященство, благословите. Желаем Вам достойного служения.
Σεβασμιώτατος:
Του Χριστού και της Παναγίας. Σας ευχαριστώ
Митрополит:
Да благословят Христос и Богородица. Благодарю вас.
και σας καλωσορίζω κι εγώ με τη σειρά μου στην τοπική μας Εκκλησία του Περιστερίου
И в свою очередь приветствую вас в нашей местной Церкви в Перистери
και να ευχαριστήσω και την Απαρχή που με τιμά προσφέροντας αυτή τη δυνατότητα,
и благодарю “Апархи” за предоставленную мне возможность
για να δώσουμε αυτή τη συνέντευξη σήμερα για ένα όντως πολύ επίκαιρο ζήτημα και
πολύ καυτό.
Дать сегодня интервью по действительно важному и животрепещущему вопросу
Εγώ θα το έλεγα «εκκλησιοκανονικό», δηλαδή εκκλησιολογικό και κανονικό.
Можно сказать, экклезиологического и канонического порядка.
π. Ιωσήφ:
Είναι δική μας η τιμή και η χαρά
О. Иосиф:
Для нас это честь и радость
κι επειδή νομίζω ότι είστε το καταλληλότερο πρόσωπο, για να κάνουμε αυτή τη
συζήτηση,
и покольку я считаю, что вы являетесь самым компетентным человеком для этой
беседы,
γι’ αυτό είμαστε εδώ σήμερα και θα ξεκινήσουμε κατευθείαν να μπούμε στο θέμα μας,
мы находимся здесь сегодня и можем приступить непосредственно к нашей теме
για να μην κουράζουμε και τους τηλεθεατές μας.
Чтобы не утомлять наших зрителей
Σεβασμιώτατε, ακούμε στις μέρες μας ότι έχει ανακύψει ένα πρόβλημα
μεταξύ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και του Πατριαρχείου Μόσχας.
Ваше Высокопреосвященство, мы слышим сегодня, что возникла проблема между
Александрийским Патриархатом и Московским патриархатом.
Τι είδους ζήτημα είναι αυτό; Ακούμε τη φράση «εισπήδηση», μάλιστα «ρωσική
εισπήδηση», όπως ακούγεται.
Какого рода этот вопрос? Мы слышим фразу “вторжение”, “русское вторжение”,
конечно же
Θέλω να μας εξηγήσετε τι πρόβλημα έχει δημιουργηθεί
Не могли бы Вы объяснить нам, какая проблема возникла,
και τι σημαίνει «εισπήδηση» μέσα στην παράδοση της Εκκλησίας μας.
Что значит “вторжение” в Предании нашей Церкви?

Σεβασμιώτατος:
Πολύ καλά. Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα,
Очень хорошо. Прежде, чем ответить на вопрос,
να δώσουμε μόνο το ιστορικό στίγμα του πώς φτάσαμε εδώ.
Сделаем небольшую историческую ремарку, какие события привели к этому
Όπως είναι γνωστό, στη δεύτερη χιλιετία, από την ώρα που αναδείχθηκαν τα εθνικά
κράτη,
Как известно, во втором тысячелетии, с момента возникновения национальных
государств
(ειδικά από τον 16ο αιώνα και εντεύθεν και με αποκορύφωμα τον 19ο αιώνα)
(особенно с 16 века и далее, с кульминацией в 19 веке)
είχαμε πάρα πολλά αιτήματα λαών που είχαν κρατική οντότητα και ζητούσαν δικιά τους
αυτοκεφαλία.
Было очень много запросов от народов, которые образовали государства и
требовали собственной церковной автокефалии
Πρώτο ιστορικό παράδειγμα τέτοιο είναι η περίπτωση ακριβώς της Εκκλησίας της
Ρωσίας,
Первым таким примером как раз и являлся случай Русской Церкви
η οποία ζήτησε στα 1589 από τον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία τον Β’ τον
Τρανό την αυτοκεφαλία.
Которая попросила автокефалию в 1589 году у Вселенского патриарха Иеремии
Второго Траноса
Την ζήτησε από την Εκκλησία, στην οποία υπαγόταν,
Она попросила ее у Церкви, которой подчинялась
δηλαδή το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
То есть у Вселенского Патриархата Константинополя
Ήταν φυσικό. Βρισκόταν στα εδάφη του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, του
Χαλκηδόνιου Πατριαρχείου.
Это было естественно. Она находилась на территории Константинопольского
Патриархата, которому это достоинство было даровано Халкидонским Собором
π. Ιωσήφ:
Τι είναι το «Χαλκηδόνιο Πατριαρχείο»;
О. Иосиф:
Что значит “Халкидонский” Патриархат?
Σεβασμιώτατος:
Χαλκηδόνια Πατριαρχεία είναι τα πέντε Πατριαρχεία
Митрополит:
“Халкидонскими” являются пять Патриархатов
που προήλθαν από την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451 μ.Χ.
которые возникли в результате постановлений Четвертого Вселенского Собора в
Халкидоне, в 451 году по Р. Х.
Να τα απαριθμήσουμε:
Перечислим их:
Είναι η Ρώμη, η Κωνσταντινούπολη, η Αλεξάνδρεια, η Αντιόχεια και η Ιερουσαλήμ.
Это Рим, Константинополь, Александрия, Антиохия и Иерусалим.
Αυτά είναι τα πέντε Χαλκηδόνια Πατριαρχεία, όπως τα λέμε,
Это пять Халкидонских Патриархатов, как мы их называем
τα οποία ανέδειξε η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος και μαζί με την Εκκλησία της Κύπρου
которые учредил Четвертый Вселенский Собор, вместе с Церковью Кипра,
που ήταν αυτοκέφαλη Εκκλησία και δεν αγγίχτηκε από την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο,
которая являлась автокефальной и не была затронута Четвертым Вселенским
Собором
ακριβώς γιατί το αυτοκέφαλο η Εκκλησίας της Κύπρου το έλαβε
именно потому что Церковь Кипра получила автокефалию
από την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο 20 χρόνια πριν, το 431 μ.Χ.
на Третьем Вселенском Соборе, 20-ю годами ранее, в 431 г. по Р. Х.
Έτσι λοιπόν, έχουμε στην πρώτη χιλιετία πέντε Πατριαρχεία και μία αυτοκέφαλη
Εκκλησία.
Таким образом, в первом тысячелетии мы имеем пять Патриархатов и одну
автокефальную Церковь.
π. Ιωσήφ:
Αυτό ισχύει όλη την περίοδο;
О. Иосиф:
Это действует на протяжении всего периода?
Σεβασμιώτατος:
Αυτό ισχύει για όλη την πρώτη χιλιετία.
Митрополит:
Это действует для всего первого тысячелетия.
Άρα με αυτή την έννοια έχουμε και τα δίπτυχα.
То есть это отражено в диптихах.
Τα δίπτυχα λοιπόν της πρώτης χιλιετίας, τα εκκλησιαστικά δίπτυχα (όπως συνηθίζω εγώ
να λέω)
Диптихи первого тысячелетия, церковные диптихи (как я привык говорить)
είναι τα πέντε Πατριαρχεία και η Εκκλησία της Κύπρου.
Включают пять Патриархатов и Церковь Кипра
Δεν έχουμε άλλες αυτοκέφαλες Εκκλησίες, δεν έχουμε καμία άλλη εκκλησιαστική
οντότητα διακριτή.
Нет других автокефальных церквей и другой выраженной церковной сущности.
Τα αυτοκέφαλα προέκυψαν στη δεύτερη χιλιετία, όταν άρχισαν να εμφανίζονται με βάση
την αρχή των εθνοτήτων,
Автокефалии возникли во втором тысячелетии, на основании национального
принципа.
που εμφανίστηκε ήδη από τον 12ο αιώνα,
который возник уже в 12 веке,
αλλά να μην υπεισέλθουμε σε αυτό το θέμα, γιατί θα μακρηγορήσουμε,
Но не будем углубляться в этот вопрос, потому как он требует долгого времени
άρχισε σύμφωνα με την αρχή των εθνοτήτων να υπάρχει μια ανάδυση διαφόρων
λαοτήτων πρώτα,
Итак, на основе национального принципа сначала произошло возниконовение
разных народностей,
εθνοτήτων στη συνέχεια και να γίνονται κράτη ανεξάρτητα και διακριτά.
Впоследствии – национальностей, и образовались отдельные независимые
горударства.
Αυτή είναι μια διεργασία, η οποία καλύπτει περίπου 4, 5 και 6 αιώνες.
Этот процесс занял примерно 4, 5 или 6 веков.
Φτάσαμε στον 16ο αιώνα, όπου βρίσκεται η Ρωσική Αυτοκρατορία να ζητά το δικό της
αυτοκέφαλο,
Мы приблизились к 16 веку, когда Московское государство просит собственную
автокефалию
το οποίο πράγματι το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1589 έδωσε, αυτή την αυτοκεφαλία.
Которую действительно, в 1589 году предоставил Вселенский Патриархат.
Θα πρέπει να τονίσουμε κάτι που μας χρειάζεται πάρα πολύ εδώ.
И необходимо подчеркнуть важный момент.
Είχε γίνει η σύνοδος της Φερράρας-Φλωρεντίας, πριν από την Άλωση της
Κωσνταντινουπόλεως το 1438-1439,
Перед Падением Константинополя произошел Ферраро-Флорентийский собор
1438-1439,
και, όπως ξέρουμε, εκεί πήγε μια αντιπροσωπεία από την Κωνσταντινούπολη στη Ρώμη,
и, как известно, туда отправились представители Константинополя, в Рим
για να υπάρξει αυτό που έλεγαν τότε «η ένωση των Εκκλησιών».
Чтобы, совершилось, как тогда говорили, объединение Церквей.
Κάτω από την πίεση των γεγονότων,
Под давлением событий,
ότι όπου να ‘ναι η Κωνσταντινούπολη θα πέσει στα χέρια των Οθωμανών
так как Константинополь был под угрозой попасть в руки Османов,
και κάτω από την πίεση του αυτοκράτορα τότε,
и под давлением императора
υπέγραψαν όλοι οι επίσκοποι αυτή την ένωση κάτω από συνθήκες άσχημες και τελείως
εκκλησιολογικά αρνητικές.
Все епископы подписали это объединение на условиях, которые были
экклесиологически неприемлемы.
Τότε, όταν αποχώρησαν από τη Σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας,
Когда они покинули Ферраро-Флорентийский Собор
υπήρξε μια μεγάλη αντίδραση στον ορθόδοξο κόσμο και εννοείται και στη Ρωσία
было очень сильное сопротивление православного народа, конечно, и в России
και τότε ο Μητροπολίτης Κιέβου Ισίδωρος, ο οποίος υπέγραψε, εκδιώχθηκε.
И Митрополит Киевский Исидор, который также подписал акты собора, был
изгнан.
π. Ιωσήφ:
Υπαγόταν στον Οικουμενικό Πατριάρχη.
о. Иосиф:
Он подчинялся Вселенскому Патриарху?
Σεβασμιώτατος:
Υπαγόταν στον Οικουμενικό Πατριάρχη, όπως όλα τα εδάφη της Ρωσίας.
Митрополит:
Он подчинялся Вселенскому Патриарху, как и вся территория русского
государства.
Για να θυμίσω τις χρονολογίες: 1438-1439 είναι η σύνοδος της Φερράρας-Φλωρεντίας,
Напомню хронологию: в 1438-1439 годах происходит Ферраро-Флорентийский
Собор
οπότε ακριβώς 10 χρόνια μετά, το 1448 και 5 χρόνια πριν την Άλωση της
Κωνσταντινουπόλεως,
То есть ровно через 10 лет, в 1448 году, за 5 лет до падения Константинополя,
η Εκκλησία της Ρωσίας (ή εν πάση περιπτώσει οι επαρχίες της Ρωσίας)
Русская Церковь (во всяком случае епархии Русской Церкви)
προβαίνουν σε μια σχισματική ενέργεια.
Совершают раскольническое действие.
Ποια ήταν αυτή;
Какое?
Ότι ανεξαρτητοποιήθηκαν και είπαν:
Они проявили независимость и сказали:
«Εμείς διώχνουμε τον Ισίδωρο και δεν θέλουμε να έχουμε καμία σχέση
“Мы изгоняем Исидора и не хотим иметь никаких отношений
με όλους αυτούς που υπέγραψαν την ένωση».
со всеми, кто подписал объединение”.
Από το 1448 μέχρι το 1589, δηλαδή για 150 χρόνια,
С 1448 до 1589 года, то есть 150 лет
η Εκκλησία της Ρωσίας βρισκόταν σε κατάσταση δυνάμει σχίσματος,
Русская Церковь находилась в состоянии потенциальной схизмы (раскола),
το οποίο όμως σχίσμα η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ως μητέρα Εκκλησία
которую, однако, Церковь Константинополя как Мать-Церковь
από αγάπη για την Εκκλησία της Ρωσίας δεν το ανακήρυξε ποτέ συνοδικά ως τέτοιο.
Из любви к Русской Церкви никогда не объявило таковой синодально.
Είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που είχαμε κι εμείς στην Ελλάδα από το 1833 μέχρι το
1850.
Это нечто подобное тому, что имело место в Греции с 1833 до 1850 года.
Όσοι γνωρίζουν την εκκλησιαστική ιστορία, άνετα θα μπορούν να μας το πουν
Те, кто знает церковную историю, легко могут это подтвердить,
και να το αντιληφθούν αυτό που λέμε αυτή τη στιγμή.
И понять то, что мы сейчас говорим.
Άρα ξεκινάμε με ένα δεδομένο. Ποιο;
Итак, мы начинаем с одного факта. Какого?
Ότι για 150 χρόνια τελούνταν μυστήρια στη Ρωσία: γάμοι, βαφτίσεις, Θείες Λειτουργίες,
κοινωνούσαν οι άνθρωποι,
Что на протяжении 150 лет в русских землях совершались браки, Крещения,
Божественные Литургии, люди причащались.
και όλα αυτά, εάν τα κρίνουμε με βάση την κανονική παράδοση της Εκκλησίας, είναι
όλα άκυρα.
И все это, если судить с точки зрения канонической традиции Церкви, является
недействительным.
Είναι σε κατάσταση σχίσματος, το οποίο το αναφέρω,
Это происходило в состоянии раскола, о котором я упоминаю,
όχι για να πλήξω την Εκκλησία της Ρωσία αυτή τη στιγμή,
не для того, чтобы упрекнуть сейчас Русскую Церковь.
απλώς γιατί το επιχείρημα της Εκκλησίας της Ρωσίας και του Πατριαρχείου της Ρωσίας
А потому что аргумент Русской Церкви и Российского Патриархата
απέναντι στο Ουκρανικό ζήτημα είναι ότι αυτοί στην Ουκρανία είναι σχισματικοί,
относительно украинского вопроса заключается в том, что эти люди в Украине
являются раскольниками
γιατί προέκυψε ένα ζήτημα, το οποίο δεν διήρκησε παρά λίγα χρόνια μέχρι να
τακτοποιηθεί.
Так как возникла проблема, которая продлилась относительно недолгое время,
прежде чем была устранена.
Δεν τακτοποιήθηκε ακριβώς, γιατί υπήρξαν οι γεωπολιτικές αυτές αλλαγές,
Она не решалась именно в силу того, что происходили геополитические изменения,
οι οποίες δεν βοήθησαν την Εκκλησία να ενεργήσει και να αποφασίσει συνοδικά.
которые не позволяли Церкви действовать и выносить решения соборно.
Είμαστε λοιπόν στο 1589. Είναι η πρώτη Εκκλησία της δεύτερης χιλιετίας που αποκτά
αυτοκέφαλο.
Итак, мы в 1589 году. И первая во втором тысячелетии Церковь получает
автокефалию.
Εδώ θέλω να τονίσω κάτι, επειδή υπάρχει μια αμφισβήτηση εκ μέρους της Εκκλησίας
της Ρωσίας
Здесь мне хотелось бы кое-что подчеркнуть, так как со стороны Русской Церкви
имеются сомнения
για το ποιος τελικά δίνει το αυτοκέφαλο.
Относительно того, кто все же предоставляет автокефалию.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας ο Β’ έχει εκχωρήσει το αυτοκέφαλο
Вселенский Патриарх Иеремия Второй предоставляет автокефалию,
ήδη όταν βρισκόταν στα ρωσικά εδάφη και επιστρέφοντας μετά στην Κωνσταντινούπολη
στα 1589 εξέδωσε τόμο.
Находясь на территории Руси, и, вернувшись в Константинополь, в 1589 году
издает томос.
Ακριβώς έχοντας αυτή την Εκκλησιολογική συνείδηση ότι το αυτοκέφαλο είναι μια
διάσταση,
Имея экклезиологическое осознание того, что автокефалия является измерением,
η οποία σχετίζεται με όλη την Εκκλησία ανά την οικουμένη,
которое соотносится со всей Церковью по вселенной
παρόλο που το αυτοκέφαλο βρίσκεται στο δικό του πατριαρχικό έδαφος της
Κωνσταντινουπόλεως,
и несмотря на то, что данная автокафалия находится на территории собственно
Константинопольского Патриархата,
έχει συγκαλέσει το 1593 μία Πανορθόδοξη, θα την λέγαμε, Σύνοδο.
Он созывает в 1593 Всеправославный, как мы можем его назвать, Собор.
Δεν είναι η Ρώμη, απουσιάζει, γιατί υπάρχει διακοπή κοινωνίας μετά το 1054
На нем отсутствовал Рим, так как с ним после 1054 года произошел разрыв
общения
και εκεί βρίσκονται και τα άλλα τέσσερα Πατριαρχεία, τα οποία επικυρώνουν την
ανακήρυξη του αυτοκεφάλου του 1589,
и присутствовали четыре других Патриархата, которые утвердили провозглашение
автокефалии 1589 года,
αυτό δηλαδή το αυτοκέφαλο που δόθηκε τέσσερα χρόνια πριν από το Οικουμενικό
Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
то есть той автокефалии, которая была предоставлена четырьмя годами ранее
Вселенским Константинопольским Патриархатом.
Σήμερα, εάν ρωτήσετε σε όλη τη Ρωσία:
Сегодня, если мы спросим во всей России:
«Από πότε χρονολογείται το αυτοκέφαλό σας;»
“С какого времени ваша Церковь является автокефальной?”
Όλοι, μα όλοι, λένε «Από το 1589».
Все без исключений говорят: “С 1589”.
Άρα, αναγνωρίζουν ότι το αυτοκέφαλο το έχουν από το Πατριαρχείο
Κωνσταντινουπόλεως και μόνο.
То есть они признают автокефалию, которая была предоставлена
Константинопольским Патриархатом и только.
π. Ιωσήφ:
Το ότι δεν είναι απαραίτητη, δηλαδή, μια συνοδική διαδικασία…
О. Иосиф:
То есть, что соборная процедура необязательна...
Σεβασμιώτατος:
…πανορθόδοξη αυτού του τύπου που επικαλούνται κάποιοι σήμερα.
Митрополит:
… всеправославная, такого рода, о которой сегодня многие говорят.
π. Ιωσήφ:
Ναι
О. Иосиф:
Да
Σεβασμιώτατος:
Απλώς η Πανορθόδοξη συναίνεση δόθηκε στη συνέχεια, τέσσερα χρόνια μετά.
Митрополит:
Просто всеправославное согласие совершилось впоследствии, спустя четыре года.
Όπως έγινε και στο ουκρανικό αυτοκέφαλο ήδη,
Также как уже произошло и с украинской автокефалией,
αμέσως μετά την ανακήρυξη του αυτοκεφάλου στην Ουκρανία του 2019,
сразу же после провозглашения автокефалии в Украине в 2019 году,
ακολούθησαν κάποιες Εκκλησίες ή μία μετά την άλλη να επικυρώνουν το αυτοκέφαλο
της Εκκλησίας της Ουκρανίας,
некоторые Церкви одна за другой признают автокефалию Украинской Церкви,
όπως έγινε και τότε για το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ρωσίας.
как произошло и тогда, относительно автокефалии Русской Церкви.
Λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι ακολούθησε η Εκκλησία της Ελλάδος
Итак, это значит, что впоследствии признала Элладская Церковь
και μετά ακολούθησε και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας
и затем Александрийский Патриархат.
και στη συνέχεια, μέσα σε βάθος χρόνου, θα ακολουθήσουν κι άλλες Εκκλησίες.
И далее, с ходом времени, этому последуют и другие Церкви.
Το αυτοκέφαλο δόθηκε, δεν αλλάζει το αυτοκέφαλο, και αυτό όμως το μαρτυρεί η ίδια η
ρωσική παράδοση,
Автокефалия предоставлена, она не изменяется, и об этом свидетельствует само
русское предание,
ότι το αυτοκέφαλο το έχουν από το 1589, ενώ εάν ισχύει το επιχείρημά τους
что автокефалия действует с 1589 года, хотя если верен их аргумент,
θα έπρεπε να λένε ότι το αυτοκέφαλο ισχύει όχι από το 1589,
они должны говорить, что автокефалия действует не с 1589 года,
που τους έδωσε και τους εκχώρησε το αυτοκέφαλο η Εκκλησία της
Κωνσταντινουπόλεως, η Μητέρα Εκκλησία,
когда ее предоставила Церковь Константинополя, Мать-Церковь,
αλλά η Πανορθόδοξη συναίνεση του 1593.
Но Всеправославное согласие в 1593.
Γιατί λοιπόν πέφτουν σε αυτή την αντίφαση σήμερα
Почему они сегодня допускают это противоречие
και ισχύουν άλλα πράγματα για εκείνους και απαιτούν σήμερα να ισχύουν άλλα
πράγματα για τους υπόλοιπους;
и для них действуют одни условия, но для других они требуют других условий.
Με αυτή την έννοια, λοιπόν, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως,
В этом смысле Вселенский Константинопольский Патриархат,
το Χαλκηδόνιο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικό Πατριαρχείο,
Халкидонский Патриархат Константинополя и Вселенский Патриархат,
εκχώρησε στην Εκκλησία της Ρωσίας τότε το αυτοκέφαλο
предоставил тогда автокефалию Русской Церкви
και άρχισε μια σειρά εκχωρήσεων αυτοκεφαλιών,
и начал череду предоставления автокефалий,
τα οποία συνολικά σήμερα είναι 10, φτάνοντας μέχρι και το 2019.
которых сегодня в общем счете 10, вплоть до 2019 года.
Έχει σημασία να αναφέρουμε αυτό το παράδειγμα.
Очень важно обратиться к данному примеру.
Επαναλαμβάνω το εξής αυτό που είπαμε.
Далее повторю то, что мы уже сказали ранее.
Στην πρώτη χιλιετία έχουμε πέντε Χαλκηδόνια Πατριαρχεία από τη Σύνοδο συν την
Κύπρο, έξι
В первом тысячелетии было пять “Халкидонских” Патриархатов, по решению 4го
Вселенского Собора
και έχουμε και άλλες δέκα Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, οι οποίες αναδείχθηκαν στην 2 η
χιλιετία
также есть 10 автокефальных Церквей, которые возникли во 2-м тысячелетии.
και στην αρχή της 3ης χιλιετίας με το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ουκρανίας.
И в начале 3-го тысячелетия с автокефалией Украинской Церкви.
Μια λεπτομέρεια.
Еще один нюанс.
Ζητώ συγγνώμη, να τελειώσω απλώς την πρότασή μου, είναι πολύ σημαντικό.
Я прошу прощения, но нужно закончить мысль, это очень важно.
Από τα πέντε Πατριαρχεία, μόνο το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως είναι αυτό
Из пяти Патриархатов только Константинопольский Патриархат
που εκχώρησε στο έδαφός του αυτοκέφαλες Εκκλησίες.
Предоставлял автокефалию Церквям на своей территории.
Και τις δίνει, γιατί το ίδιο αποφασίζει να εκχωρήσει, διότι το απαιτούν οι ανάγκες.
И предоставляет, потому что в этом существует нужда.
Από τα άλλα τέσσερα Πατριαρχεία, το μεν Πατριαρχείο Ρώμης αρνήθηκε να εκχωρήσει
αυτοκέφαλα,
Из других четырех Патриархатов – Патриархат Рима отказался предоставлять
автокефалии.
όταν το ζήτησαν οι προτεσταντικές ομάδες τότε.
когда этого просили протестантские сообщества.
Εάν το είχε εκχωρήσει το αυτοκέφαλο, όπως αντίστοιχα έκανε και το Πατριαρχείο
Κωνσταντινουπόλεως,
Если бы он предоставил тогда автокефалию, как это сделал Константинопольский
Патриархат,
εγώ προσωπικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν θα είχαμε το προτεσταντικό
σχίσμα σήμερα,
то, согласно моему личному выводу, сегодня не было бы протестантизма,
τη μεταρρύθμιση με τον Λούθηρο και όλα τα σχετικά που επακολούθησαν.
Реформации Лютера и ее последствий.
Αυτό το πράγμα που αρνήθηκε να κάνει η Εκκλησία της Ρώμης,
И то, что отказалась сделать Церковь Рима,
το κάνει η Εκκλησία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Совершает Церковь и Вселенский Патриархат Константинополя.
Άρα για όλα τα άλλα τα αυτοκέφαλα που έχουμε της 2ης χιλιετίας και στην αρχή της 3ης,
Следовательно, все автокефалии, которые мы имеем во 2-м тысячелетии и начале
3го,
είναι μόνο αυτοκέφαλα στο έδαφος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Были предоставлены на территории Константинопольского Патриархата.
Τα άλλα τρία Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων,
Другие три Патриархата – Александрийский, Антиохийский и Иерусалимский,
μπορούν και αυτά για τον ίδιο λόγο που εκχώρησε την πατριαρχική αξία να εκχωρήσουν
αυτοκέφαλα.
Точно так же, по причине предоставленного им патриаршего достоинства, в свою
очередь предоставлять автокефалии.
Απλώς δεν προέκυψε ακόμη αυτή τη στιγμή η ανάγκη.
Просто в этом до настоящего времени не было нужды.
Αυτό το τονίζω (και συγγνώμη που σας διέκοψα), για να πω το εξής απλό,
Я подчеркиваю это (и простите, что перебил Вас), чтобы сказать чледующую
простую вещь,
ότι αυτή τη διαδικασία εκχώρησης αυτοκεφάλων Εκκλησιών την έχουν μόνο τα
Χαλκηδόνια Πατριαρχεία.
что данная процедура предоставления автокефалии доступна только халкидонским
Патриархатам.
Μία αυτοκέφαλη Εκκλησία, όπως είναι η Κύπρος, (θα πάμε στην 1η χιλιετία) που έχει
συνοδικό αυτοκέφαλο
Автокефальная Церковь, как, например, Кипрская (возвращаемся в 1-е
тысячелетие), автокефалия которой предоставлена Вселенским Собором
δεν μπορεί να δώσει αυτοκέφαλο σε μια άλλη Εκκλησία εκτός των εδαφών της,
Не может предоставить автокефалию другой Церкви вне своей территории,
διότι το αυτοκέφαλο εξαντλείται μόνο στα εδάφη της.
поскольку автокефалия ограничивается ее территорией.
Πολύ περισσότερο τώρα σε αυτές τις αυτοκέφαλες Εκκλησίες τις 10 που είναι της 2 ης
χιλιετίας,
Тем паче те 10 автокефальных церквей, возникшие во 2-м тысячелетии,
οι οποίες εννοείται ότι τους εκχωρήθηκε στο έδαφός τους το δικαίωμα να έχουν
αυτοκέφαλο,
которые, разумеется, наделены правом автокефалии на своей территории,
αλλά στερούνται το δικαίωμα εξ ορισμού, για λόγους εκκλησιολογικούς και κανονικούς
однако по определению не имеют права, по каноническим и экклезиологическим
причинам
να εκχωρήσουν αυτοκέφαλο σε έδαφος εκτός του εδάφους τους
предоставлять автокефалию вне пределов своей территории
και εννοείται και εντός του εδάφους τους.
и, естественно, в пределах своей территории.
Το αυτοκέφαλο λειτουργεί για να έχει τη συνοχή του λαού για τον οποίο δόθηκε,
Автокефалия функционирует для сплочения народа, которому она дана,
που βρίσκεται σε κρατική οντότητα, δεν δόθηκε για να κομματιάσει την Εκκλησία.
и который находится в государственной целости, она не дается для того, чтобы
раздробить Церковь.
Λοιπόν, τα αυτοκέφαλα αυτά είναι: της Εκκλησίας της Ελλάδος,
Итак, эти автокефалии: Элладская Церковь,
της Εκκλησίας της Σερβίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Αλβανίας και ούτω
καθεξής.
Сербская Церковь, Болгарская, Румынская, Албанская и так далее.
π. Ιωσήφ:
Τι σημαίνει εκχωρώ αυτοκέφαλο;
о. Иосиф:
Что значит предоставлять автокефалию?
Δηλαδή η Εκκλησία, που είναι πλέον αυτοκέφαλη, τι δικαιώματα έχει
То есть какие права имеет Церковь, которая уже является автокефальной,
και τι διαφορές σε σχέση με την Κύπρο, με το αυτοκέφαλο της Κύπρου.
и какие отличия относительно Кипрской автокефалии.
Σεβασμιώτατος:
Βεβαίως.
Конечно.
Τα πέντε Πατριαρχεία, τα πέντε Χαλκηδόνια Πατριαρχεία έλαβαν την εντολή, επειδή
ήταν Πατριαρχεία θαλασσών,
Пять Патриархатов, пять Халкидонских Патриархатов, получили указание,
поскольку были морскими Патриархатами,
δηλαδή το Πατριαρχείο Ρώμης ήταν ένα Πατριαρχείο θαλασσών από την Αδριατική
μέχρι και τον Ατλαντικό
то есть Римский Патриархат был морским Патриархатом от Адриатического моря
до Атлантического океана.
και από τη Μεσόγειο μέχρι τη βόρεια θάλασσα.
И от Средиземного моря до Северного моря.
Το ίδιο αντίστοιχα διαμορφώθηκε και το Οικουμενικό Πατριαρχείο
Κωνσταντινουπόλεως σε Πατριαρχείο των τεσσάρων θαλασσών
Точно также соответственно был образован и Вселенский Патриархат
Константинополя как Патриархат четырех морей.
που φτάνει μέχρι τις Βαλτικές Χώρες, πάνω.
Который достигает Балтийских стран.
Αυτό σημαίνει ότι στα εδάφη του το καθένα έχει αναλάβει εντολή από την Δ’
Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας
Это значит, что каждый Патриархат в пределах своих территорий получил
указание от Халкидонского Четвертого Вселенского Собора
να εκχριστιανίσει στα εδάφη του τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι ειδωλολάτρες,
ετερόθρησκοι κ.ο.κ.
христианизировать на своей территории людей, которые являются
идолопоклонниками, верующими других религий и т. д.
και να τα αναδείξει σε τοπικές Εκκλησίες.
И образовывать из них местные Церкви.
Όταν αυξήθηκαν πληθυσμιακά οι άνθρωποι σε αυτούς τους χώρους των Πατριαρχείων
Когда количество людей на этих территориях Патриархатов увеличилось,
και στη συνέχεια, σύμφωνα με την αρχή των εθνοτήτων και μετά τη Γαλλική
Επανάσταση το 1789
и впоследствии, согласно национальному принципу и после Французской
революции 1789
δημιουργήθηκαν κρατικές οντότητες, τότε ο λαός έχει ένα δικαίωμα να ζητήσει και
αυτός
возникли государственные образования, тогда у народа есть право попросить
στην περιχαράκωση των ορίων του κράτους του να έχει μία αυτοκέφαλη Εκκλησία.
в пределах границ своего государства иметь автокефальную Церковь.
Δηλαδή, το αυτοκέφαλο τι σημαίνει;
То есть, что значит автокефалия?
Δικαίωμα αυτοδιάθεσης, ετερότητας δηλαδή σε σχέση με μια άλλη Εκκλησία
Право самоопределения, то есть отличия относительно другой Церкви
και ταυτόχρονα ανταπόκριση σε μια κοινωνία με τις άλλες Εκκλησίες.
и одновременно соответствие общению с другими Церквями.
Άρα, το αυτοκέφαλο καταφάσκει την ετερότητα, απαιτεί όμως κοινωνία.
То есть автокефалия позволяет инаковость, но требует общения.
Για κοιτάξτε αυτό το διττό ιδίωμα της αυτοκεφαλίας, σήμερα με αυτή τη σχισματική
ενέργεια,
Посмотрите данная двойная особенность автокефалии в сегодняшнем контексте
раскольнического действия,
στην οποία προέβησαν οι Ρώσοι και η Εκκλησία της Ρωσίας, το Πατριαρχείο της
Ρωσίας, δεν πληρούται.
На которое пошли русские и Русская Церковь, Патриархат России, не соблюдается.
Όταν λέμε «καταφάσκουν την ετερότητα» σημαίνει ότι βρίσκονται μέσα στο έδαφός
τους,
Когда мы говорим “разрешает инаковость” это значит, что они находятся на их
территории
και ταυτόχρονα βρίσκονται σε κοινωνία με τις άλλες Εκκλησίες, με τις άλλες
εκκλησιακές ετερότητες.
И одновременно находятся в общении с другими Церквями, с другими церковными
особенностями.
Εκείνοι διέκοψαν την κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τη Μητέρα Εκκλησία,
Они разорвали общение с Вселенским Патриархатом, Матерью Церковью,
στη συνέχεια διέκοψαν την κοινωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος,
затем разорвали общение с Элладской Церковью,
και στη συνέχεια διακόπτουν και την κοινωνία με την Εκκλησία του Πατριαρχείου της
Αλεξανδρείας και της Αφρικής.
И затем разрывают общение с Церковью Патриархата Александрии и Африки.
Τι σημαίνει εδώ;
Что это значит?
Σημαίνει ότι κάνουν δύο ενέργειες που δεν πληρούν τους όρους, τους δύο βασικούς
όρους του αυτοκεφάλου.
Это значит, что они совершают два действия, которые не соответствуют правилам,
двум основным правилам, автокефалии.
Δηλαδή, παύουν να είναι ετερότητα, γιατί εισπηδούν (και θα έρθουμε στον όρο
«εισπήδηση»),
То есть они перестают выражать инаковость, так как вторгаются (и мы подходим к
термину “вторжение”),
εισπηδούν στα εδάφη άλλων Εκκλησιών, άρα οι ίδιοι παύουν να είναι ετερότητα και
απλώνονται,
вторгаются на территории других Церквей, следовательно, сами перестают быть
отдельной инаковостью, и распространяются,
καταργώντας και τις άλλες ετερότητες.
отвергая инаковость других.
Και ταυτόχρονα με αυτόν τον τρόπο, αυτό συνεπάγεται και κατάργηση
и одновременно таким образом это совпадает с отвержением
του δεύτερου όρου, το οποίο είναι το αίτημα κοινωνίας.
второго правила, которое требует общения.
Δηλαδή σου δίνω αυτοκέφαλο, για να καταφάσκω την ετερότητά σου,
То есть, “я предоставляю тебе автокефалию, чтобы подтвердить твою инаковость,
αλλά όμως σου ζητώ να είσαι σε κοινωνία μαζί μου.
однако я прошу тебя быть в общении со мной”.
Εκείνοι, λοιπόν, απλώνονται καταργώντας όλες τις άλλες ετερότητες
Они же распространяются, отвергая любую другую инаковость
και ταυτόχρονα δεν πληρούν τον όρο της κοινωνίας.
И одновременно не соблюдают правило общения.
Αυτό σημαίνει (θα το πούμε παρακάτω αν θέλετε)
Это значит (поговорим об это далее, если хотите)
οι λόγοι ύπαρξης αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ρωσίας παύουν να υφίστανται, διότι
τους ακύρωσαν οι ίδιοι.
Что причины существования автокефалии Русской Церкви перестают действовать,
потому что она сама их отменила.
Δεν τους ακύρωσε κανείς απ’ έξω, διότι απ’ έξω καμία άλλη Εκκλησία αυτοκέφαλη,
Их не отменил кто-то извне, так как извне никакая другая автокефальная Церковь
ούτε και η Μητέρα Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μπορεί να παρέμβει να ακυρώσει το
αυτοκέφαλο.
даже Мать Церковь Константинополя не может вмешаться и отменить
автокефалию.
Το ακυρώνουν οι ίδιοι με αυτόν τον τρόπο που κάνουν.
Они сами ее отменяют, своими действиями.
π. Ιωσήφ:
Λειτουργούν ως μη αυτοκέφαλοι δηλαδή.
О. Иосиф:
То есть они действуют не как автокефальная церковь…
Σεβασμιώτατος:
Λειτουργούν πλέον ως μη αυτοκέφαλοι, εγκαθιστώντας αυτή την ρωμαιοκαθολική
εκκλησιολογία
Митрополит:
Они теперь действуют как не-автокефальная Церковь, насаждая Римо-
Католическую экклезиологию
που είδαμε ήδη από το 1054 και μετά σε μία προοπτική παγκόσμιας Εκκλησίας,
которую мы видели после 1054 в перспективе всемирной Церкви.
την οποία την εγκαινίασε η Α’ Σύνοδος του Βατικανού το 1870 και την υιοθέτησαν μέχρι
σήμερα.
Которую утвердил Первый Ватиканский Собор в 1870 году и которую они усвоили
вплоть до сего дня.
π. Ιωσήφ:
Δεν υπάρχουν εκκλησιολογικά όρια δηλαδή.
О. Иосиф:
То есть не существует церковных границ?
Σεβασμιώτατος:
Δεν υπάρχουν εκκλησιολογικά όρια και κανονικά όρια πουθενά.
Митрополит:
Нет никаких церковных и канонических границ.
Η Εκκλησία της Ρωσίας αυτή τη στιγμή με αυτή την ενέργεια είναι μια Παγκόσμια
Εκκλησία
Русская Церковь на данный момент, после своих действий, является всемирной
Церковью
και έπαψαν να υπάρχουν οι άλλες ομόδοξες αυτοκέφαλες Εκκλησίες.
Для нее перестали существовать другие православные автокефальные Церкви.
π. Ιωσήφ:
Η αυτοκέφαλη Εκκλησία υπάγεται στην Εκκλησία που έλαβε το αυτοκέφαλο;
Автокефальная Церковь подчиняется Церкви, от которой приняла автокефалию?
Σεβασμιώτατος:
Όχι. Είναι τελείως ανεξάρτητη, δηλαδή αυτοκέφαλη. Ας κρατήσουμε τον όρο
«ανεξάρτητη»,
Нет. Она совершенно независима, то есть само-возглавляеся. Остановимся на
термине “независимая”
γιατί οι άνθρωποι την καταλαβαίνουν καλύτερα.
для лучшего понимания.
Ανεξάρτητη σημαίνει κατάφαση ετερότητας. Αυτό σημαίνει ανεξάρτητη.
“Независимая” означает разрешение “инаковости”. Вот что значит “независимая”.
Αλλά ταυτόχρονα και κοινωνία, γιατί και στην Κωνσταντινούπολη είναι Χριστός και στη
Ρωσία είναι Χριστός.
Но одновременно и общение. Так как и в Константинополе – Христос, и в России –
Христос.
Όταν όμως έρχεται η Εκκλησία της Ρωσίας και λέει:
Когда же Русская Церковь говорит:
«Δεν υπάρχει Χριστός στην Κωνσταντινούπολη, δεν υπάρχει Χριστός στην
Αλεξάνδρεια»,
“В Константинополе нет Христа, в Александрии нет Христа”,
εκείνη την ώρα σημαίνει ότι τορπιλίζει την Εκκλησία την ίδια στο σύνολό της
то в этот момент она подрывает Церковь в ее целостности,
και στα υποστατικά της θεμέλια.
И ее основы.
Αυτό σημαίνει ότι ξεφεύγει πλέον από τα πλαίσια τα εκκλησιολογικά και κανονικά
Это значит, что она выходит за экклезиологические и канонические пределы
και γίνεται κάτι άλλο, το οποίο δεν έχει σχέση με την Εκκλησία του Χριστού.
И становится чем-то другим, что не имеет отношения с Церковью Христа.
Αυτό θα πρέπει να ειπωθεί ξεκάθαρα στον κόσμο,
Это должно быть открыто сказано миру.
για να καταλάβουν όλοι και οι ίδιοι οι αδελφοί μας οι Ρώσοι πρώτα,
чтобы поняли все и прежде всего наши русские братья,
με τους οποίους εμείς ως Έλληνες
с которыми мы, как греки,
και ζητώ συγγνώμη δεν μιλάω εθνικιστικά αυτή τη στιγμή,
и я прошу прощения, что сейчас говорю с националистическим оттенком,
έχουμε μια αγάπη και μια αμοιβαιότητα από πάντα.
Всегда имели взаимную любовь и поддержку.
Εκείνοι οι ίδιοι λένε ότι οι ιεραπόστολοι οι πρώτοι ήταν Έλληνες που πήγαν
Они сами говорят, что первыми миссионерами в их землях были греки
και νιώθουμε και είμαστε αδέλφια ες αεί.
И мы чувствуем извечное братство.
Το ζήσαμε και στην Ελληνική Επανάσταση αυτό το πράγμα,
Мы действительно переживали его в годы Греческой Революции
αλλά κλείνω αυτή την παρένθεση.
Но закончу эту ремарку.
π. Ιωσήφ:
Ο κόσμος μπερδεύεται. Λέει «Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως», «Πατριαρχείο
Μόσχας», Πατριαρχεία και τα δύο.
О. Иосиф:
Народ путается. Говорят “Константинопольский Патриархат”, “Московский
Патриархат”, они оба патриархаты.
Γιατί τα λέμε Πατριαρχεία, αφού είναι αυτοκέφαλες Εκκλησίες;
Почему мы называем их Патриархатами, хотя они являются автокефальными
Церквями.
Σεβασμιώτατος:
Εδώ θέλω να διευκρινίσω κάτι, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Митрополит:
Здесь я бы хотел уточнить кое-что очень важное.
Έχουμε το 1054. Στο 1054 εγώ χρησιμοποιώ τον όρο «διακοπή κοινωνίας» και όχι
«σχίσμα».
1054 год. Для событий 1054 года я использую термин “разрыв общения”, а не
“раскол” или “схизма”.
π. Ιωσήφ:
Να μας το εξηγήσετε λίγο αυτό.
О. Иосиф:
Объясните нам это немного.
Σεβασμιώτατος:
Αυτό θέλω να το εξηγήσουμε, γιατί το 1054 σχετίζεται με το ένα σκέλος της ερώτησής
σας.
Митрополит:
Да, я хочу объяснить это, так как 1054 год имеет отношение к одному из аспектов
Вашего вопроса.
Και το 1054 επίσης σχετίζεται και με το δεύτερο σκέλος
И также 1054 год имеет отношение к другой стороне,
που είναι ακριβώς το ερώτημα στο οποίο θέτετε πιο ειδικά.
К Вашему более специальному вопросу.
Θα ξεκινήσω από το δεύτερο.
Начну со второго.
Στο 1054 έχουμε διακοπή κοινωνίας, όπως ακριβώς έγινε με διάφορες αφορμές και πριν
και μετά το 1054,
В 1054 году мы имеем разрыв общения , точно так же, как это происходило и до и
после 1054,
όταν υπήρχε κάποια διαφορά μεταξύ των Εκκλησιών.
Когда возникала какая-либо распря между Церквями.
Για κοιτάξτε τι έχει γίνει το 1054.
И смотрите, что произошло в 1054 году.
Η Εκκλησία της Ρώμης διακόπτει την κοινωνία με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως
Римская Церковь прекращает общение с Константинопольским Патриархатом
και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με το Πατριαρχείο της Ρώμης.
И Константинопольский Патриархат с Римским Патриархатом.
Έχουμε μια αμοιβαία διακοπή κοινωνίας και όχι σχίσμα.
Мы имеем взаимный разрыв общения, а не схизму.
Αυτό σημαίνει ότι τα άλλα τρία Χαλκηδόνια Πατριαρχεία και η Εκκλησία της Κύπρου
Это значит, что другие три Халкидонских Патриархата и Церковь Кипра.
(αυτές είναι όλες οι Εκκλησίες στον 11ο αιώνα)
(потому что это все имеющиеся церкви на момент 11-го века)
συνεχίζουν να μνημονεύουν στα δίπτυχά τους και την Εκκλησία της Ρώμης και την
Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως.
Продолжают поминать в своих диптихах и Римскую Церковь, и
Константинопольскую Церковь.
Τι προέκυψε στη συνέχεια;
Что произошло далее?
Αυτό που προκύπτει στη συνέχεια είναι ότι έχουμε τις Σταυροφορίες, οι οποίες κάνουν
το εξής.
То, что произошло далее – имели место Крестовые походы, которые сделали вот
что.
Ερχόμενοι στα εδάφη του Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, του Πατριαρχείου Αντιοχείας,
Приходя на территории Иерусалимского Патриархата, Антиохийского
Патриархата,
στην Κύπρο και κατά την Δ’ Σταυροφορία στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως
На Кипр и, во время Четвертого Крестового похода, в Константинопольский
Патриархат.
θεμελιώνουν (όπως κάνουν αυτή τη στιγμή οι Ρώσοι με το Πατριαρχείο Ρωσίας στην
Αλεξάνδρεια),
они основывают (как это делает сейчас Патриархат Росии в Александрии),
στήνουν εδαφικές Εκκλησίες, ομώνυμες.
Учреждают Церкви на территориях Патриархатов, с такими же названиями.
π. Ιωσήφ:
Αυτό είναι αντίστοιχο ουσιαστικά.
О. Иосиф:
По сути это то же самое.
Σεβασμιώτατος:
Αυτό είναι αντίστοιχο με αυτό που κάνουν και θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν,
Они делают совершенно то же самое, и должны это осознать,
διότι δεν έχουν καταλάβει σε τι διολίσθηση έχουν περιέλθει.
Так как они не поняли, на какой скользкий путь встали.
π. Ιωσήφ:
Δηλαδή ποια είναι η πρώτη ομώνυμη Εκκλησία που φτιάχνεται;
О. Иосиф:
Какая первая одноименная Церковь была образована?
Σεβασμιώτατος:
Η πρώτη ομώνυμη Εκκλησία που γίνεται είναι το Λατινικό Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Митрополит:
Первая одноименная Церковь – это Латинский Патриархат Иерусалима.
Και αρχίζουμε να έχουμε συνύπαρξη δύο Πατριαρχείων στον ίδιο τόπο, δύο δηλαδή
Εκκλησίες.
И начинается сосуществование двух Патриархатов в одном месте, то есть двух
Церквей.
Κοιτάξτε, έχει σημασία αυτό. Δεν πήγαν στην Κωνσταντινούπολη να πουν:
Это имеет важное значение. Они не отправились в Константинополь, чтобы
сказать:
«Εμείς είμαστε σε διακοπή κοινωνίας, είμαστε σε σχίσμα και άρα στήνουμε δική μας
Εκκλησία»,
“Мы разорвали общение, находимся в расколе, поэтому учреждаем собственную
Церковь”
όπως είπαν στη συνέχεια, αλλά πήγαν στην Εκκλησία της Ιερουσαλήμ, η οποία τους
μνημόνευε στα δίπτυχα.
Как они сказали впоследствии, но отправились в Иерусалимскую Церковь, которая
поминала их в диптихах.
Μετά πήγαν στο Πατριαρχείο Αντιοχείας, το ίδιο κι εκεί.
Затем отправились в Антиохийский Патриархат, и то же самое сделали там.
Το Πατριαρχείο Αντιοχείας τους μνημονεύει τους Ρωμαίους,
Патриархат Александрии поминает Рим,
κι εκείνοι όμως πηγαίνουν και στήνουν Πατριαρχείο Αντιοχείας, 1099 και 1100.
но они приходят и учреждают свой Антиохийский Патриархат, в 1099 и 1100.
Στην Γ’ Σταυροφορία, 1171, στήνουν Λατινική αυτοκέφαλη Εκκλησία Κύπρου
Во время Третьего Крестового похода в 1171 году они учреждают Латинскую
Церковь Кипра.
και στην Δ’ Σταυροφορία Λατινικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
И во время Четвертого Крестового похода – Латинский Патриархат
Константинополя.
Ξαφνικά, βλέπουμε αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή η Εκκλησία της Ρωσίας,
Внезапно мы видим, что то, что сейчас делает Русская Церковь,
το βλέπουμε ότι επισυμβαίνει ήδη στις Σταυροφορίες.
Уже имело место во время Крестовых походов.
Με ποιο επιχείρημα;
С какой аргументацией?
Αυτό θέλω να το προσέξουμε, το οποίο δυστυχώς οι ορθόδοξοι θεολόγοι και ιστορικοί
μας δεν το πρόσεξαν ποτέ.
Я хочу, чтобы мы обратили на это внимание, так как, к сожалению, православные
богословы и историки никогда не обращали на это внимания.
Οι δυτικοί θεολόγοι και το Πατριαρχείο της Ρώμης τότε, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
χρησιμοποίησε τον όρο «σχίσμα».
Западные богословы, Римский Патриархат, Римокатолическая Церковь
использовала термин “схизма”, или “раскол”.
Τι σημαίνει «σχίσμα»;
Что значит “раскол” или “схизма”?
«Σχίσμα» σημαίνει για τη Ρώμη ότι όλα τα τέσσερα Πατριαρχεία της Ανατολής
“Схизма” для Рима значит, что все четыре Восточных Патриархата,
και η Εκκλησία της Κύπρου είναι σχισματικά, δηλαδή εκτός Εκκλησίας.
И Кипрская Церковь находятся в расколе, то есть вне Церкви.
Άρα τα εδάφη τους είναι άδεια γη, δεν υπάρχει Εκκλησία εκεί.
То есть на их территории земля свободна, там не существует Церковь.
Οπότε, εγώ παίρνω την πρωτοβουλία και εισέρχομαι, εισπηδώ. Όμως το «εισπηδώ» είναι
για εμάς, όχι για εκείνους.
То есть я проявляю инициативу и вторгаюсь. Но это значит “вторгаюсь” для нас, а
не для них.
Εκείνοι με βάση το σχίσμα, λένε: «είναι άδεια γη εδώ πέρα».
Они на основании схизмы говорят: “там свободная территория”.
Αυτό κάνει αυτή τη στιγμή η Εκκλησία της Ρωσίας.
И то же самое делает сейчас Русская Церковь.
Λέει: «Η Αφρική είναι άδεια γη. Δεν υπάρχει τίποτε»,
Она говорит: “В Африке свободная земля. Там ничего нет”.
διότι θεωρεί ότι είναι σχισματική η Εκκλησία της Αφρικής, το Πατριαρχείο της
Αλεξανδρείας.
Так как она считает, что Церковь Африки, Александрийский Патриархат,
находится в расколе.
Αυτό το φοβερό λάθος, το οποίο εσκεμμένα το είχε κάνει το Πατριαρχείο της Ρώμης τότε
σε διακοπή κοινωνίας,
Это страшная преднамеренная ошибка, которую допустил Патриархат Рима с
разрывом общения.
εσκεμμένα για να έχει ένα κανονικό, εκκλησιολογικό και νομικό επιχείρημα,
Преднамеренная для того, чтобы имелся канонический, экклезиологический и
законный аргумент.
για να μπορέσει να δικαιολογήσει την παρουσία της στα εδάφη της Ανατολής
для оправдания своего присутствия на Востоке
και στα Πατριαρχεία της Ανατολής.
И в Восточных Патриархатах.
Έρχονται σήμερα έτσι οι ομόδοξοι αδελφοί μας Ρώσοι…
Сегодня также поступают наши православные русские братья.
Εκπλήσσομαι, εκπλήσσομαι…
Я не ожидал такого…
Αυτό δείχνει σαν να μην έχουν καμία γνώση των πραγμάτων.
Это показывает, как будто у них нет никакого понимания.
Και έρχονται και επικαλούνται το ίδιο επιχείρημα
И они используют тот же аргумент
και λένε ότι το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας είναι πλέον σχισματική Εκκλησία;
И говорят, что Александрийский Патриархат отныне находится в расколе?
Άρα είναι άδεια γη, δεν υπάρχει τίποτα εκκλησιακό και εκκλησιολογικό και κανονικό
στην Αφρική
То есть там свободная земля, нет ничего церковного и канонического в Африке,
και εγώ έρχομαι μετά φανών και λαμπάδων και υπογράφουν αντιμήνσια, όπως έκανε
σήμερα
и мы приходим с песнями и огнями, подписываем антиминсы, как сделал
ο «Έξαρχος» που διόρισε η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας
“экзарх”, которого назначил Синод Русской Церкви
και εμφανίζεται να στήνει τοπικές Εκκλησίες.
И как будто учреждает местные Церкви.
Λοιπόν, το ένα σκέλος είναι αυτό, το οποίο θέλω, κλείνοντας το πρώτο σκέλος, να πω ότι
Итак, это одна сторона вопроса, завершая которую, я хочу сказать,
οι ορθόδοξοι θεολόγοι κάναμε το λάθος, το μεγάλο λάθος να ονοματίζουμε το 1054 ως
«σχίσμα».
Что православные богословы сделали большую ошибку, когда назвали события
1054 года схизмой.
Αυτό σημαίνει ότι αποδεχόμαστε την ενέργεια που είχε κάνει το Πατριαρχείο της Ρώμης
τότε
Это значит, что мы принимаем действие, которое овершил Римский Патриархат
тогда
στα εδάφη των Πατριαρχείων της Ανατολής.
на территории Восточных Патриархатов.
Αντίθετα, εμείς, ενώ λέμε «σχίσμα» δεν κάναμε αντίστοιχη κίνηση. Ποια;
Мы же наоборот, хотя говорим “схизма”, не совершили соответственных
движений. Каких?
Να πάμε κι εμείς να στήσουμε ορθόδοξο Πατριαρχείο Ρώμης στη Ρώμη.
Отправиться и нам учредить православный Римский Патриархат в Риме.
Γιατί δεν το κάναμε αυτό; Ακριβώς γιατί στη συνείδησή μας 1000 ολόκληρα χρόνια
τώρα,
Почему мы этого не сделали? Именно потому, что в нашем сознании, все 1000 лет
μέχρι και σήμερα είμαστε σε διακοπή κοινωνίας. Γι’ αυτό εμείς ποτέ δεν πήγαμε…
до сего дня мы находимся в разрыве общения. Поэтому мы этого не сделали…
π. Ιωσήφ:
Σε αναμονή…
О. Иосиф:
В ожидании…
Σεβασμιώτατος:
… σε αναμονή αποκατάστασης της κοινωνίας.
Митрополит:
… в ожидании восстановления общения.
Δεν πήγαμε ποτέ στη Δύση και στη Ρώμη να στήσουμε ορθόδοξο Πατριάρχη και πάπα
Ρώμης.
Мы не отправились на Запад и в Рим, чтобы поставить православного Патриарха и
Папу Римского.
Γιατί για μας είναι διακοπή κοινωνίας. Άρα, θα πρέπει πρώτα να αναθεωρήσουμε όλοι
μας:
Так как для нас это разрыв общения. Следовательно, все должны понять, что
Το 1054 δεν είναι σχίσμα, αλλά διακοπή κοινωνίας
в 1054 году произошла не схизма, а разрыв общения
και τώρα ερχόμαστε στο θέμα αυτό που συζητήσαμε.
И сейчас мы переходим к обсуждаемой теме.
Το 1054 για εμάς είμαστε σε διακοπή κοινωνίας.
В 1054 году произошел разрыв общения.
Δηλαδή, 1054 με αμοιβαία διακοπή κοινωνίας μεταξύ Πατριαρχείου Ρώμης και
Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
То есть, в 1054 году с взаимным разрывом общения между Патриархатом Рима и
Константинопольским Патриархатом.
Άρα, το Πατριαρχείο Ρώμης από το 1054 και μετά μέχρι σήμερα αγνοεί
То есть Римский Патриархат с 1054 года и до сего дня игнорирует
(εννοώ εκκλησιολογικά και κανονικά, δηλαδή δεν μετέχει)
(я имею в виду экклезиологически и канонически, так как не участвует)
σε αυτό που γεννάται και προκύπτει στη δεύτερη χιλιετία με όλα τα αυτοκέφαλα,
то, что происходит во 2-м тысячелетии со всеми автокефалиями,
τα 10 αυτοκέφαλα που προέκυψαν.
10-ю автокефалиями, которые возникли.
Αν υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί υπάρχει αποκατάσταση της κοινωνίας των τεσσάρων
Πατριαρχείων της Ανατολής πρώτα
Давайте предположим, что завтра утром произойдет восстановление общения
Восточных патриархатов
και της Εκκλησίας της Κύπρου με τη Ρώμη και από πλευράς Ρώμης με τα πέντε
Πατριαρχεία,
и Кипрской Церкви с Римом, и со стороны Рима с пятью Патриархатами,
θα τεθεί το εξής απλό, αλλά εκκλησιολογικό σοβαρό και κανονικό ζήτημα. Ποιο;
встанет очень серьезный экклезиологический и канонический вопрос. Какой?
Όταν η Ορθόδοξη Εκκλησία θα εμφανιστεί με 15αρχία, οι 15 εκκλησίες πλέον,
Когда Православная Церковь явится в составе 15-ти теперь уже Церквей,
πέντε Εκκλησίες της πρώτης χιλιετίας, χωρίς τη Ρώμη και άλλα δέκα σήμερα, 15.
Пять Церквей первого тысячелетия, без Рима, и других десять, 15.
Θα πει ο Πατριάρχης Ρώμης (το απλοποιώ λίγο, για να μας καταλάβει
Скажет Патриарх Рима (я немного упрощаю, чтобы нас мог понять
και ο πιο απλός ακροατής που δεν σχετίζεται με αυτά),
и обычный слушатель, не знакомый с этими вещами),
θα πει: «Εσένα Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως σε γνωρίζω,
скажет: “тебя, Константинопольская Церковь, я знаю,
εσένα Εκκλησία Αλεξανδρείας σε γνωρίζω, εσένα Αντιοχείας σε γνωρίζω,
тебя, Александрийская Церковь, знаю, тебя Антиохийская, знаю,
εσένα Ιεροσολύμων σε γνωρίζω κι εσένα Κύπρο.
Тебя, Иерусалимская, знаю и Кипр.
Εδώ αυτές οι άλλες Εκκλησίες τι είναι;
А кто такие остальные?
Δεν τις ξέρω αυτές».
Я их не знаю”.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να συγκληθεί τότε Οικουμενική Σύνοδος της Εκκλησίας της
πρώτης χιλιετίας.
Это значит, что должен будет собраться Вселенский Собор Церкви первого
тысячелетия.
π. Ιωσήφ:
Της Πενταρχίας.
О. Иосиф:
Пентархии
Σεβασμιώτατος:
Της Πενταρχίας και της Εκκλησίας της Κύπρου, η οποία θα επικυρώσει την πράξη.
Митрополит:
Пентархии и Церкви Кипра, которые утверждают акт.
Δεν θα είναι πρόβλημα, αλλά θα την επικυρώσει.
Это не проблема, но она ее подтвердит.
Θα επικυρώσει, δεν θα εκχωρήσει, γιατί την εκχώρηση και την ανάδειξη την έχει δώσει
το Πατριαρχείο
Утвердит, не предоставит, так как предоставление и учреждение уже давал
Патриархат,
που ανήκουν, η Μητέρα Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως για τους Ρώσους, για τους
Έλληνες,
к которому принадлежат, Мать Церковь Константинополя для русских, греков,
για τους Σέρβους, για τους Βουλγάρους και τους Ρουμάνους.
Сербов, болгар, румын.