Urodził się 27 czerwca 1952 w Toruniu[4], gdzie ukończył II Liceum

Ogólnokształcące. W 1975 ukończył studia w Państwowej Wyższej

Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie[4], w spektaklu
dyplomowym Szewcy zagrał Sajetana[5].
Podczas studiów nawiązał współpracę z krakowskim Teatrem
Starym, w którym debiutował w 1975 rolą Teofila Dąbrowskiego w
Białych ogrodach w reżyserii Romany Próchnickiej[5], grał też
młodego oficera w Warszawiance Stanisława Wyspiańskiego w reż.
Henryka Tomaszewskiego i Mikołka w Zbrodni i karze Fiodora
Dostojewskiego w reż. Macieja Prusa[6][5]. W latach 1978–1981 grał
w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu w sztukach, takich jak
Czarodziejska góra Thomasa Manna czy Ameryka Franza Kafki[5].
W 1979 zadebiutował jako reżyser teatralny spektaklem
Szelmostwa Skapena Moliera, wystawianym przez wrocławską
PWST[7]. W latach 1980–1983 był aktorem warszawskiego Teatru
Studio[8][7].
Na ekranie debiutował w 1973 rolą halabardnika w serialu Czarne
chmury. Następnie zagrał w polsko-norweskim filmie Haakona
Sandoya Dagny (1976)[7]. Jego pierwszą ważną rolą był anarchista
Gryziak w Gorączce (1980) w reż. Agnieszki Holland[9], u której
następnie zagrał kalekę w Kobiecie samotnej (1981)[10]. Ponadto
wcielił się w Dzidka w Człowieku z żelaza (1981) Andrzeja Wajdy,
Witka Długosza w Przypadku (1981) Krzysztofa Kieślowskiego i
Klemensa Króla w Matce Królów (1982) Janusza Zaorskiego,
bohaterów „naznaczonych egzystencjalnym niepokojem,
zmuszonych do beznadziejnych zmagań z wrogą
rzeczywistością”[11]. Również w 1982 wyjechał na kilka miesięcy do
Paryża, gdzie pracował przy filmie Wajdy Danton (1983), w którym
zagrał Louis de Saint-Justa[12].
 Bogusław Linda (2006)
Aktorskie emploi wrażliwca próbował przełamać w filmie Jacka
Bromskiego Zabij mnie glino (1987), w którym zagrał groźnego
przestępcę Jerzego Malika. W 1988 zadebiutował jako reżyser,
tworząc krótkometrażowy film Koniec (1990). Następnie
wyreżyserował Seszele (1991)[13].
W 1992 wcielił się w postać Franza Maurera, esbeka z zasadami, w
Psach Władysława Pasikowskiego. Ta rola ukształtowała wizerunek
Lindy jako cynicznego „twardziela”[14]. Ugruntowały go role w filmach
Psy 2 (1994), Sara (1997), Pułapka (1997) i Demony wojny według
Goi (1998). W filmie Sara dodatkowo udowodnił talent wokalny,
śpiewając własną interpretację piosenki Leonarda Cohena „I’m Your
Man”[15]. Ponadto w latach 90. uznanie krytyki przyniosły mu role
sztukmistrza Stygmy w Jańciu Wodniku (1993) Jana Jakuba
Kolskiego, Michała Suleckiego, ojca walczącego o prawo
wychowywania swojej córki w Tacie (1995) Macieja Ślesickiego,
księdza Robaka w Panu Tadeuszu (1999) Andrzeja Wajdy oraz
Ryśka Rudego w komedii wojennej Złoto dezerterów (1998)
Janusza Majewskiego. W 1996, podczas Festiwalu Gwiazd w
Międzyzdrojach, odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd.
W 1998 zrealizował dla Telewizji Polskiej serial dokumentalny
Projekt X[16], składający się z 13 reportażów nagranych przez aktora
podczas podróży po świecie[17].
W 2001 zagrał gangstera Alexa w filmie Władysława Pasikowskiego
Reich, Petroniusza w filmie Jerzego Kawalerowicza Quo Vadis i
policjanta w filmie drogi Sezon na leszcza. W 2002 nagrał piosenkę
„Gdzie mam szukać cię” wspólnie z ukraińską skrzypaczką Assią
Akhat. Jesienią 2002 na antenie TVN prowadził talk-show Co ty
wiesz o gotowaniu, czyli Linda w kuchni[18]. Program został zdjęty z
ramówki po sześciu odcinkach z powodu niskiej oglądalności[19].
W 2005 zagrał rolę komediową w filmie Czas surferów, a także
wystąpił w serialach komediowych Dziki i Dziki 2: Pojedynek, a
także nagrał album studyjny pt. Las putas melancólicas z zespołem
Świetliki. W 2006 wystąpił w polsko-amerykańskim westernie Letnia
miłość, a także nakręcił film Jasne błękitne okna, w którym zagrał u
boku Joanny Brodzik i Beaty Kawki. W 2009 zagrał podrywacza
Cezarego w komedii Wojciecha Wójcika Randka w ciemno. 5
października 2009 z rąk sekretarza stanu w MKiDN Piotra
Żuchowskiego odebrał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria
Artis”[20].
1 kwietnia 2011 premierę kinową miał film Macieja Ślesickiego Trzy
minuty. 21:37, w którym wcielił się w rolę malarza. 19 kwietnia 2012
weszła do teatrów w Warszawie wyreżyserowana przez niego
sztuka pt. Merlin Mongoł, będąca jego debiutem reżyserskim w
sztuce teatralnej.
16 maja 2014 został odznaczony, a 26 maja – udekorowany
Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi
dla polskiej kultury, za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej, i
działalności społecznej”[21][22]. Został również uhonorowany w Alei
Gwiazd w swym rodzinnym mieście Toruniu, gdzie na Rynku
Staromiejskim odsłonił drugą z serii „katarzynek” – podpisów
słynnych torunian.
 Bogusław Linda w charakterystycznej skórzanej kurtce
Ostatnio aktor występuje w filmach Patryka Vegii i Władysława
Pasikowskiego.
Wystąpił w prowadzonej w 2003 roku kampanii Pij mleko! Będziesz
wielki[23]. W listopadzie 2017 wziął udział w akcji „Ramię w ramię po
równość” Kampanii Przeciw Homofobii[24].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jest synem Aliny Lindy, profesor uniwersyteckiej[16]. Aktor chroni
swoją prywatność i rzadko udziela wywiadów[25] i informacji o życiu
osobistym. W młodości cieszył się powodzeniem u kobiet, w
środowisku aktorskim słynął z romansów[26][27]. W 2000 wziął ślub z
Lidią Popiel, którą poznał na planie filmu Kroll. Mają córkę
Aleksandrę (ur. 1992). Z poprzedniego małżeństwa ma dwóch
synów: bliźniaków Mikołaja i Michała (ur. 1979)[28].
Pasjonuje się jeździectwem i łowiectwem. Uznawany jest za
dobrego myśliwego i świetnego strzelca[29].