Lubię siebie.

Identyfikacja swoich słabych i mocnych

stron

Materiały edukacyjne poświęcone samoświadomości służącej identyfikowaniu swoich

mocnych i słabych stron, talentów i umiejętności. Zestaw zawiera scenariusz zajęć, materiał
filmowy „Dwa bieguny” oraz dwie karty pracy.

Dwa bieguny
Kogo widzę w lustrze?
Nie ma rzeczy niemożliwych
Lubię siebie. Identyfikacja swoich słabych i mocnych stron
Dwa bieguny

Materiał filmowy: rozmowa z Janem Melą, podróżnikiem i prezesem fundacji Poza

Horyzonty, na temat odnajdywania w sobie mocnych i słabych stron.

Film dostępny na portalu epodreczniki.pl

Kogo widzę w lustrze?

Karta pracy umożliwiająca dostrzeżenie przez uczniów własnej wyjątkowości. Ich zadaniem
jest określenie swoich cech osobowości i wyglądu, a także określenie zawodów, które
mogliby wykonywać w przyszłości, uwzględniając swoje szczególne talenty i zasoby osobiste.
Plik o rozmiarze 140.20 KB w języku polskim
Nie ma rzeczy niemożliwych

Karta pracy zawiera wywiad z Janem Melą oraz pytania odnoszące się do tekstu.
Plik o rozmiarze 714.40 KB w języku polskim
Lubię siebie. Identyfikacja swoich słabych
i mocnych stron

Scenariusz zajęć

III etap edukacyjny, zajęcia z wychowawcą, język polski

Temat: Lubię siebie. Identyfikacja swoich słabych i mocnych

stron

Treści kształcenia:

Uczeń:

1. Współpracuje w grupie – wstęp do podstawy programowej,

2. Komunikuje się werbalnie i niewerbalnie – język polski (I.3),
3. Tworzy wypowiedź ustną – język polski (III.1).

Cele operacyjne:

Uczeń:

Analizuje swoje słabe i mocne cechy charakteru,

Rozpoznaje znaczenie niewerbalnych środków komunikowania się (postawa ciała, gest,
mimika),
Wskazuje wagę rozpoznawania swoich słabości i sposoby radzenia sobie z nimi,
Wypowiada się na forum,
Bierze udział w dyskusji.

Nabywane umiejętności:

Uczeń:

Doskonali umiejętność twórczego myślenia,

Ćwiczy umiejętność pracy w grupie,
Komunikuje się w języku ojczystym.

Środki dydaktyczne:
 Zasoby multimedialne: film Dwa bieguny (rozmowa z Janem Melą), karty pracy (Kogo
widzę w lustrze? oraz Nie ma rzeczy niemożliwych),
Komputery z głośnikami/tablica multimedialna/rzutnik multimedialny,
Krzesła,
Flamastry,
Lustro,
Zasłona, kotara lub koc,
Tablica, kreda/pisak.

Metody nauczania:

Podające: rozmowa, wyjaśnienia,

Problemowe: aktywizujące – gra dydaktyczna, elementy dramy,
Praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe, praca z tekstem,
Eksponująca: film.

Formy pracy:

Zbiorowa jednolita,
Grupowa zróżnicowana,
Indywidualna.

Przebieg zajęć:

1. Przywitanie. Uczniowie siedzą w kręgu, nauczyciel stoi pośrodku. Krzeseł jest tyle, ilu
uczniów. Prowadzący wyjaśnia, że zadaniem osoby stojącej w kole będzie kończenie zdania:
„Jestem…”, według własnego pomysłu, np.: „Jestem sympatyczna”. Inne osoby, które także
uważają się za sympatyczne, przesiadają się na inne miejsce. Nauczyciel również bierze
udział w zabawie. Osoba, która pozostanie bez krzesła, stojąc w kole, ponownie mówi, jaka
jest, a uczniowie, którzy zgadzają się z jej wyborem, znów się przesiadają. W zależności od
przebiegu ćwiczenia prowadzący może zmienić wypowiadane słowa na „lubię…”, „nie
lubię…”, „uwielbiam…” albo „nie znoszę…”. Zabawa powinna trwać tak długo, aż każdy zmieni
miejsce i przynajmniej raz wypowie się w kole.

2. Podsumowując ćwiczenie, nauczyciel zadaje pytania:

O czym świadczy fakt, że niektórzy z was zmienili miejsce więcej niż raz?
Dlaczego niektórzy w trakcie zabawy pozostawali na swoich miejscach?

Uczniowie formułują wnioski, np. różnimy się od siebie, ale mamy też wiele wspólnych cech,
wad, a także zainteresowań.

3. Nauczyciel prosi uczniów, by pozostając w kręgu, usiedli na krzesłach. Zapowiada,

że za chwilę poznają kogoś niezwykłego i niepowtarzalnego. W tym celu zaprasza każdego
ucznia za biurko, gdzie znajduje się przygotowane wcześniej lustro, ukryte za zasłoną lub
kocem w taki sposób, że siedzący w kręgu go nie widzą. Uczniowie po kolei przyglądają się
swojemu odbiciu, po czym wracają na miejsce, nie mówiąc nikomu, kogo widzieli.

Zadaniem będzie uzupełnienie karty pracy Kogo widzę w lustrze?. Należy zachęcić
młodzież do szczerości i krytycyzmu. Jeśli znajdzie się osoba chętna do przeczytania swoich
odpowiedzi, nauczyciel prosi ją o głośne zaprezentowanie efektów swojej pracy. Jeśli nie
znajdzie się chętny do przedstawienia ćwiczenia na forum, uczniowie dobierają się w pary
i dzielą wynikami swojej pracy, a jeśli zajdzie taka potrzeba – wspólnie uzupełniają brakujące
informacje (w parze powinien znaleźć się uczeń zdolny oraz np. z deficytem społecznym).

Przed odczytaniem zadania 4 z karty pracy Kogo widzę w lustrze? można zaprosić uczniów
do wzięcia udziału w pantomimie, w której będą prezentować bez użycia słów nazwy
zawodów, które chcieliby w przyszłości wykonywać.

4. Prowadzący inicjuje rozmowę na temat cech charakteru, mocnych i słabych stron. Zadaje
pytania:

Dlaczego trudno jest pisać o sobie?

Czy łatwiej jest prezentować swoje wady czy zalety? Z czego to wynika?
Dlaczego należy pamiętać o swoich słabych stronach?
W jaki sposób można kształtować w sobie pozytywne cechy charakteru?

Powinno się zwrócić uwagę, by każdy uczeń się wypowiedział. Szczególnie należy zachęcić
do tego osoby nieśmiałe.

5. Nauczyciel zaprasza do obejrzenia filmu Dwa bieguny, przedstawiającego rozmowę

z Janem Melą na temat odnajdywania w sobie mocnych i słabych stron przed zdobywaniem
biegunów i w trakcie wyprawy.

Po projekcji prowadzący rozpoczyna rozmowę dotyczącą potrzeby przezwyciężania

własnych słabości. Uczniowie dzielą się swoimi spostrzeżeniami.

6. Rozwiązywanie karty pracy Nie ma rzeczy niemożliwych.

Uczniowie odczytują wywiad z Jankiem Melą z podziałem na role (osoby uzdolnione aktorsko
mogą wcielić się w rolę dziennikarza lub podróżnika i spróbować odegrać scenkę).

Młodzież pracuje z tekstem; nauczyciel pomaga uczniom słabszym w sformułowaniu

odpowiedzi. Efekty pracy odczytywane są na forum.

7. Podsumowanie i sformułowanie wniosków płynących z zajęć.

Nauczyciel zadaje pytania podsumowujące:

Dlaczego należy pielęgnować w sobie zalety, a pracować nad wadami?

 Co daje człowiekowi przezwyciężanie swoich słabości?
Dlaczego ważne jest, aby lubić siebie?
Plik o rozmiarze 60.00 KB w języku polskim

Plik o rozmiarze 65.82 KB w języku polskim