CARL JUNG

JAŹŃ
Odkrycie jaźni przez Carla Junga wiąże się z samoświadomością, dojrzałością psychiczną
oraz rozwijaniem różnych aspektów swojej psychiki.

• JAŹŃ – reprezentuje tożsamość oraz samoświadomość jednostki. Jest to całość

procesów psychicznych; które obejmują zarówno aspekty świadome jak i nieświadome.

• INDYWIDUACJA – Jung opisuje indywiduację jako proces samourzeczywistnienia.

Teoria ta zakłada, że istnieje naturalny proces rozwojowy, według którego ludzie dążą do
osiągnięcia pełni swojego potencjału.

– Jest to proces, w którym jednostka rozwija większą samoświadomość, integralność oraz

autentyczność.
– Proces ten obejmuje zintegrowanie wszystkich aspektów osobowości, czyli zarówno
pozytywnych jak i negatywnych, w którym jednostka akceptuje całość swojego-JA,
wraz z różnymi archetypami i kompleksami. Zintegrowanie jaźni obejmuje również pracę
nad cieniem.
– Praca nad jaźnią wymaga introspekcji i samopoznania.

• FUNKCJA TRANSCENDENTNA – jest istotnym elementem procesu indywiduacji.

Działa jak most pomiędzy świadomością a nieświadomością. Fukcja transcendentna pomaga
integrować przeciwstawne aspekty psychiki, umożliwiając przekraczanie własnych blokad i
ograniczeń, co z kolei pozwala zbliżyć się swojego prawdziwego-JA oraz bardziej
kompleksowej i zintegrowanej tożsamości. Dzięki tej funkcji, jednostka może osiągniąć
większą samoświadomość, i pełniejszy rozwój osobisty.

JAŹŃ, A WIEK ŚREDNI:

Jaźń jest celem, do którego ludzie stale dążą, lecz rzadko udaje im się go osiągnąć. Ujawnia się
zwykle dopiero wtedy, kiedy człowiek osiągnie wiek średni.

DLACZEGO W WIEKU ŚREDNIM?

Rola doświadczeń życiowych: Doświadczenia życiowe, zarówno te pozytywne, jak i trudne,
wpływają na rozwój osobowości. Wiele osób potrzebuje czasu na zintegrowanie tych doświadczeń i
zrozumienie ich wpływu na swoje życie.

Proces dojrzewania jest stopniowy, a jednostka potrzebuje czasu, aby rozwijać różne aspekty swojej
osobowości. W młodszych latach życia skupiamy się często na wyzwaniach zewnętrznych,
edukacji, karierze, a z wiekiem zaczynamy bardziej zastanawiać się nad głębszymi aspektami
naszej egzystencji oraz sensem życia.

• Pod koniec 30 roku życia, większosc ludzi uporała sie już z problemami młodości, na
przykład zakładając rodziny, lub zdobywając stabilizację zawodową. Na tym etapie pojawia
się zupełnie inny problem – potrzeba sensu życia.
• Według Junga, ludzie zmieniają swoją postawę z ekstrawertywnej na introwertywną i
zmierzają w kierunku samourzeczywistnienia.
• Młodzieńcze dążenia tracą swoją wartość, a zastępują je nowe zainteresowania o
charakterze raczej kukturowym niż biologicznym.
• Wartości ulegają sublimacji i znajdują swój wyraz w zainteresowaniach społecznych,
religijnych, obywatelskich i filozoficznych. Jednostka staje się bardziej uduchowiona.

JEDNOSTRONNY A RÓWNOMIERNY ROZWÓJ OSOBOWOŚCI:

Według Junga, jednostronny rozwój osobowości, który pomija istotne aspekty nieświadome: tj
traumy, ukryte pragnienia, archetypy, kompleksy, może być źródłem wewnętrznych konfliktów,
frustracji i napięć. Osoba, która skupia się wyłącznie na apektach świadomych, może nieświadomie
zaniedbywać ważne elementy swojej psychiki.