Οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια, οι φοιτητές ερχόμαστε καθημερινά

αντιμέτωποι με τις συνέπειες της εμπορευματοποίησης της Ανώτατης

Εκπαίδευσης, με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που θέλουν το Πανεπιστήμιο
να λειτουργεί όλο και περισσότερο με ιδιωτικοοικονομικούς όρους, με
όρους εσόδων – εξόδων, κόστους – οφέλους.

Αυτές τις συνέπειες τις βιώνουμε καθημερινά με τις σοβαρές ελλείψεις

προσωπικού και τις δυσκολίες να ανταποκριθούμε στις λειτουργικές
ανάγκες των ιδρυμάτων, προκειμένου να εξυπηρετήσουμε τους φοιτητές
μας. Χιλιάδες συναδέλφοι μας, κοντά στο 50% του προσωπικού των
πανεπιστημίων, εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι οποίες
παίρνουν όλο και χειρότερες μορφές, εργάζονται μέσα στην ανασφάλεια
και τον φόβο της απόλυσης, πολλές φορές χωρίς να διασφαλίζονται ούτε
αυτονόητα δικαιώματα όπως το δικαίωμα στην αναρρωτική άδεια ή στην
άδεια μητρότητας.

Παραδίδονται στους εργολάβους μια σειρά υπηρεσίες όπως η

καθαριότητα, η φύλαξη, η συντήρηση. Το προσωπικό αυτό, που
δουλεύει με πετσοκομμένα δικαιώματα, τις περισσότερες φορές δεν
επαρκεί. Στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο δεν είχαμε καθαρίστριες για
περίπου 3 μήνες. Οι εργολαβικά εργαζόμενοι στη φύλαξη των εστιών του
ΕΚΠΑ δουλεύουν με εξαήμερη εργασία. Παράλληλα, παραμένουν
τεράστιες ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, σε προσωπικό που
στηρίζει την εκπαιδευτική διαδικασία.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, τους φοιτητές μας να σκεφτούν

ποιος διαμορφώνει αυτή την κατάσταση στα πανεπιστήμια. Υπεύθυνοι
είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η κυβέρνηση, όλα τα κόμματα που έχουν
βάλει το λιθαράκι τους στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης
Εκπαίδευσης.
Χρειάζεται φοιτητές κι εργαζόμενοι να κάνουν κριτήριο όχι μόνο την
υπάρχουσα κατάσταση, αλλά και ποιο πανεπιστήμιο έχουμε πραγματικά
ανάγκη σήμερα.

Στις επικείμενες εκλογές και εκεί που παίρνονται οι αντιλαϊκές

αποφάσεις, με τη στάση μας να στηρίξουμε την μόνη πραγματική
αντιπολίτευση, τη μόνη δύναμη που μπορεί να αποτελέσει πραγματικά
αντίπαλο δέος στην πολιτική που τσακίζει τις ζωές και τα δικαιώματά
μας, που υποθηκεύει το μέλλον μας, απέναντι σε όλ’ αυτά που θα είναι
εδώ και την επόμενη μέρα των εκλογών. Το μόνο Κόμμα που στηρίζει τις
διεκδικήσεις των φοιτητών για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν
εκπαίδευση, τα αιτήματα των εργαζομένων στη μόνιμη και σταθερή
δουλειά.

Αλλά και με τη δράση μας δυναμώνουμε την αγώνα και την πάλη, εκεί
δηλαδή που ανατρέπονται οι αντιλαϊκοί νόμοι! Εξάλλου τις στιγμές που
νιώσαμε ανάταση, αγωνιστική αισιοδοξία, τις στιγμές που πιστέψαμε
ακόμα περισσότερο στη δύναμη της αγωνιστικής διεκδίκησης, της
αλληλεγγύης, τις στιγμές που αναδείχθηκαν όλα εκείνα τα
χαρακτηριστικά του ανθρώπου που παλεύει, αγόγγυστα, αταλάντευτα,
με ανιδιοτέλεια, τις στιγμές που μας συγκλόνισαν, θα διαπιστώσει ότι το
ΚΚΕ, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ ήταν εκεί,
μπροστάρηδες.

Όπως οι μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στη γενοκτονία του

παλαιστινιακού λαού και τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας σε αυτή,
σαν την προχθεσινή ολονύκτια διαμαρτυρία στα Προπύλαια, όπου
εκατοντάδες φοιτητές και εργαζόμενοι, αποτελώντας έναν ακόμη κρίκο
στην αλυσίδα φοιτητών κι εργαζομένων σε όλο τον κόσμο που
ξεσηκώνεται ενάντια στη σφαγή.

Τέτοιες στιγμές ζήσαμε και με τις μεγάλες, μαχητικές κινητοποιήσεις των

φοιτητών το προηγούμενο διάστημα, για τα σύγχρονα μορφωτικά τους
δικαιώματα, ενάντια στην εμπορευματοποίηση της παιδείας, ενάντια
στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Στον δρόμο της διεκδίκησης συνενώθηκαν τα
αιτήματα των φοιτητών με τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για μόνιμη
και σταθερή δουλειά, για αυξήσεις στους μισθούς.

Μέσα σε αυτές τις μάχες, υψώθηκε ένα τείχος ενάντια στην πολιτική των
κυβερνήσεων ανεξαρτήτως «χρώματος» και της ίδιας της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης της ακρίβειας, της φτώχειας, των
ελαστικών σχέσεων εργασίας, της εμπορευματοποίησης της υγείας και
της παιδείας, των πολέμων, της προσφυγιάς.

Μέσα σε αυτές τις μάχες, τσακίστηκε η προπαγάνδα της κυβέρνησης της

ΝΔ, όλων των αστικών κομμάτων που προσπαθούν να πασπαλίσουν με
μπόλικη χρυσόσκονη αυτό το άδικο, απάνθρωπο, πολεμοχαρές
καπιταλιστικό σύστημα και τους δολοφονικούς μηχανισμούς του. Όποια
αδικία βιώνουμε καθημερινά από το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τη
δουλειά, από την παιδεία, την υγεία, τους μισθούς πείνας αποτελούν τα
«κεκτημένα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι η Ευρώπη δήθεν της
ειρήνης, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, στο όνομα της οποίας πίνουν
νερό όλα τα υπόλοιπα κόμματα.

Μέσα σε αυτούς τους αγώνες φωτίστηκε πόσο μπορεί να

πολλαπλασιαστεί η δύναμη μας από την συμπόρευση του κινήματος των
φοιτητών με το εργατικό – λαϊκό κίνημα.

Όλοι όσοι κινητοποιήθηκαν και συνειδητοποίησαν ότι η δύναμή μας

βρίσκεται στον δρόμο της οργανωμένης πάλης με πυξίδα τα συμφέροντα
των πολλών και τις δυνατότητες που υπάρχουν στον 21 ο αιώνα και
προορισμό μια κοινωνία με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Όλοι όσοι ακόμα και αν δεν συμμετείχαν, συγκινήθηκαν και

αναθάρρησαν από τις σημαντικές εργατικές – λαϊκές κινητοποιήσεις, τις
κινητοποιήσεις της νεολαίας στην Ελλάδα και σε πολλές χώρες του
κόσμου για τα μικρά, τα μεγάλα, τα πανανθρώπινα.

Όλοι όσοι μέσα από αυτές τις μάχες έβγαλαν πολύτιμα συμπεράσματα
για τη ζωή τους, για την αιτία της σκληρής πραγματικότητας που βιώνουν
και συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν τα κέρδη των
λίγων, των επιχειρηματικών ομίλων, με την ικανοποίηση των σύγχρονων
αναγκών των πολλών. Ότι τα συμφέροντα μας είναι ασυμβίβαστα, για να
κερδίσει ο ένας πρέπει να χάσει ο άλλος.

Μία επιλογή έχουν και μπροστά στις Ευρωεκλογές στις 9 Ιούνη. Ψήφο
στο ΚΚΕ, τη μόνη δύναμη που αντιπαλεύει την πολιτική των
κυβερνήσεων, την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή τη διακρατική ένωση για τα
συμφέροντα των λίγων, το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Πάμε λοιπόν ν’ ανεβάσουμε το ΚΚΕ ακόμα πιο ψηλά, να δηλώσουμε και

μέσα από την κάλπη «ως εδώ» με την ΕΕ και τα κόμματα που τσακίζουν
τη ζωή μας. Να στείλουμε μήνυμα ελπίδας για όλους τους λαούς της
Ευρώπης ότι υπάρχει και άλλος δρόμος: ο δρόμος για την Ευρώπη των
εργαζομένων, των νέων, των λαών. Της Ειρήνης και της Αλληλεγγύης. Ο
δρόμος για την Ευρώπη του σοσιαλισμού.