ெபா ளடக்கம்

1. தாஜ் மஹா க் ப் ன்னால்

2. க் ளித்த ேராம்
3. உளிச்சத்தம்

4. கல் ந் ய கண்ணீர ்

5. காரி ராகம்
6. ல் லால் ஒ ேவள்

7. கம் பர் ெசய் த ெகாைல

8. ெபண்ைமேய சரணம்

9. ேகரள மான ரன்

10. ஒ இரத்த வழக்

11. ப் ேபாட்ட ைகக் ட்ைட

12. ேபாறாேள ெசகப் க்

13. காதல் எ ம் ரவாதம்

14. இதயத் க் ள் ஒ இதயம்

15. வாைழ மரப் ெபான்ஞ் சல்

16. நில ன் கர்ஜைன

17. யல் ல ச
 உவைமக் க ஞர் ரதா
அவர்களின் அணிந் ைர

உ லகம் எங் ம் த்தம் . ஒ நாள் ஏ கைணகைள

ஏ க்ெகாண் நிலாைவ ம் இவர்கள்
உைடத் டக் ம் . அப் ேபா 'உைடந்த நிலாக்கள் '
உல ம் . ஆனால் இந்த 'உைடந்த நிலா'க்கேளா காதலால்
'உைடந்த நிலா'க்கள் !

தைலப் ைபேய ர த்ேதன்.

ேத ம் நிலா, மைற ம் நிலா என்ற ெசாற் ெறாடர்கள்

உண் . 'உைட ம் நிலா' என்ற ெசாற் ேகார்ைவ
ஆழமான .

ேகாைவ மாவட்டத் ல் றந் ரம் மாண்டமாக

உயர்ந்த உ மைல நாராயணக் க யாரின் மண்ணில்
உதயமா ஒளி ம் நிலா நம் க ஞர் பா. ஜய் .
பாக்யா வார இத ல் பல வாரங் களாக இவெர ய
க ைத வரலாற் ைற, வரலாற் க் க ைதையப்
ப த்ேதன்... வ மாய் .

சரித் ர காலங் களில் கால் ைவத் , ெவளிநாட் ந்

உள் நா வைர க ைத வாகனத் ல் ஏ ச் ற் ப்
பயணம் ெசய் த ேபா ந்த . மைறந் ேபான,
மைறக்கப் பட்ட காதல் நிகழ் ச ் கைளக் க ைதகளாய் த்
ெதா ப் ப இ தான் தல் ைற என எண் ேறன்.
. ., . . ல் நடந்த நிஜங் கைள நம் கண் ன்ேன
நி த் றார் க ஞர்.

இைதப் ப க் ம் எல் ேலா க் ம் தா ம் காத க்க

ேவண் ம் என்ற உள் ணர்ைவ ம் , காதல் என்றால்
என்னெவன் ெபா ள் ளக்கத்ைத ம் ெகா க் ம் .

நல் ல ெசால் லாட் - றந்த கற் பைன வளம் - நிைறந்த

அர்த்தம் - ஆ யைவேயா இந் ல்
ெநய் யப் பட் க் ற .

'உைடந்த நிலா’க்களில் என்ைனக் கவர்ந்த நிலா 'கம் பர்

ெசய் த ெகாைல' என்ற க ைத! என் இளம் வய ல்
பாகவதர் ந த் ெவளிவந்த 'அம் காப ' படம்
பார்த் க் ேறன். அைத ண் ம் க ஞர் பா. ஜய்
எ ய எ த் ன் லம் இரண்டாம் ைறயாய் ப்
பார்த்த மனநிைற ஏற் ப ற .

உத கேளா உத கள் ஒட்டாமல் த்தம் த ம்

அமராவ டம் , "த ல் உ ெர த் க்கைள
உச்சரிக்ைக ல் உத கள் ஒட்டாத ேபால் உன் த்தம்
இ க் றேத!'' என் , ''நீ ேய ெசால் ப் பார்... அ...
ஆ... இ... ஃ வைர உத கள் ஒட்டா !" என் அம் காப
ேப வதாக அைமத் காட் யைமப் ம் , வசன ைற ம்
ர க்கத் தக்க .

சங் க காலத் ல் இ ந் இக்க ைதைய

எ ந்தால் , ேலாத் ங் கச் ேசாழேன, பரி ல் பல
தந் அரசைவப் லவராக் க் ெகளர த் ப் பான்.
அேத ேபா, 'ெபண்ைமேய சரண’த் ல் ரிய க் ச்
ெசாந்தமான தாமைரயா? ரிய காந் யா?' என்
வாதத்ேதா க ைதகைள ஆரம் த் த் ர்ப் த் த ம்
ைற அற் தமான .

' காரி ராகத் ல்

+ = வா பம்

வா பம் + = காதல்

வா பம் + = காமம்

ஆைச + க ைத = ப வம்
ப வம் + க ைத = காதல்

ப வம் + ஆைச = காமம்

என் க ைதக் கணக் ப் ேபாட் என் வங் கைள

ேம யர்த் க் றார் க ஞர்.

க்ேகாட்ைடக் அ ல் நடந்த ‘ெவள் ைளயம் மா

ெவள் ைளச்சா ' நிஜங் கைளத் தத் பமாக அந்தக்
ரா ய மண் வாசைனய க் ம் வார்த்ைதகேளா
ன்னிப் ன்னிக் க ைத ைனந் க் ம் ைற
ர்ப் ேபால் ஈர்க் ற .
தஞ் ைச ன் சரேபா மன்னரின் வாழ் ைவப் பற் ய
க ைதையப் ப த்த ம் என் ள் பைழய நிைன கள்
மன ல் ள் ளி ைவத் க் ேகாலம் ேபாட்டன.

நான் சரேபா மன்னரின் நி வனத் ப் பள் ளி ல் தான்

ப த்ேதன்.
த்தம் பாள் சத் ரத் ல் அவள் நிைனவாக ஒ
க யரங் கம் நடத்த ேவண் ம் . உண்ைமகைள ெவளிேய
ற ேவண் ம் என்ற நீ ண்டநாள் ஆைசையக் க ஞர்
பா. ஜய் ர்த் ெசய் ட்டார். இந்த ல் ெவளி ட்
ழாைவ த்தம் பாள் சத் ரத் ல் நடத்த ேவண் ம்
என்ப என் ஆைச!

நான் ப த்த பள் ளி ன் அஸ் வாரத்த ல்

மைறந் ந்த ரக யத்ைத ெவளிக்ெகாணர்ந்த
இக்க ைதத் ெதா ப் ற் அணிந் ைர வழங் வைதப்
ெப ைமயாகக் க ேறன்.

உளிச் சத்தத் ல் ஒ ெபண்ைண வர்ணிக்ைக ல்

'தைல ழாய் ெதாங் ம்
தங் கநிற னாக் ேபான்ற
நா !

ஒ ரால் ன் ஞ்
தாராளமாய் வ க் மள
இ க் ம் ெதாப் ள் ”

என்ற க ைத ல் ந்ைதய வரிகளில் க ஞரின்

உவைம நய ம் , ந்ைதய வரிகளில் க ஞரின்
வய க் ள் இ க் ம் வா பத் ன் ள் ள ம்
ெதரி ற .
இந் ல் ஒவ் ெவா கைதையக் க யாக்கம் ெசய் ற
ேபா ம் , அைதத் வங் ற ைற த் யாசமான
ைறயாகக் காணப் ப ற .

இந் ல் ஒவ் ெவா கைதையக் க யாக்கம் ெசய் ற

ேபா ம் , அைதத் வங் ற ைற த் யாசமான
ைறயாகக் காணப் ப ற . இந்தப் ய ைற
க ைதக க் ேம ம் ெம ட் ற .
ைரப் படப் பாடல் களில் பாடல் எ ப் பவனி வ ற
க ஞர் பல ய படங் களி ம் எ க்
ெகாண் க் றார். இவைரக் கண் த் ப் பட்ைடத்
ட் ஒளி சச் ெசய் , த க் த் தந்த .
ேக.பாக்யராஜ் அவர்க க் நன் !

க ஞ க் என் வாழ் த் கள் ! அைனவ க் ம் என்

வணக்கங் கள் !

இப் ப க்

உவைமக் க ஞர்

ரதா

*****
 1. தாஜ் மஹா க் ப் ன்னால்

(தாஜ் மஹால் என்ற கல் கா யம் இரண் காதல்

கா யங் களால் உ வான . ஒன் ஷாஜஹான்,
ம் தாஜ் . மற் ெறான் ஹரின், ேலாத் . ம் தாஜ்
இறந்த ம் ேசாகத் ல் ஆழ் ந்த ஷாஜகான் ம் தாஜ க்
ஒ மஹால் எ ப் ப ேவண் ெமன் ெகாண்டார்.
அந்த மஹா க்கான மா ரி ஓ யம் வைர ம் பணி
அரச சைப ஓ யன் ஹரிணிடம் ஒப் பைடக்கப் பட்ட .
ஹரினின் மைன தான் ேலாத் .)

காதல் என்ப அ ம் ைச அல் ல;

ரவாதம் !
காதல் என்ப சரணாக யல் ல;
தன்ைன உண தல் !
உல ல் எல் லா ந க ம்
ரித் க் ெகாண் தான் ஓ ன்றன!
அ ெகாண் ஓ ம் ஒேர ந
ய ைன ந தான்!
 ம் தாஜ் என்ற
ப் பத்ேத வய ப் ெபளர்ண
உ ர்ந்த ந் ஷாஜஹான் கண்களில்
கண்ணீர ் என்ற நட்சத் ரங் கள்
உ ர்ந் ெகாண் ந்தன.

ற கள் இல் லாத

பறைவயாய் ம் தா ன்
கல் லைற!
கல் லைற அ ேக பறைவ ல் லாத
அ ந்த றகாய் ஷாஜஹான்!

ரத்தத் ல் ைர ெபாங் க ைர ெபாங் க

காத ல் ஷாஜகான்
கண்களின் கைர ெபாங் கக் கைர ெபாங் க
உ ர் ந் றார்.

"என் கண் ஒ மலராய்

இ ந் ந்தால் , கல் லைற
ப த் ைவத் ப் ேபன்"
ன யப கல் லைற ன்
கால் மாட் ல் அம றார்.

ஷாஜகான் கண்களில் ர ற
ஒ நட்சத் ரம்
கல் லைற ெசாட் ற
கல் லைறக் கற் கள் ர்க் ன்றன!

நடந்த இ ேவ!

ஷாஜகான் ஒ கல் ைலச் ெச க் னான்.

ம் தாஜ் என்ற ற் பம் ைடத்த !
 ற் பம் உைடந் ட்ட !
ெச க் யவன் கல் லா ட்டான்!

ேபரரசர் ஜஹாங் ர் ஷாஜகான்

உ ர்ெதழ ேவண் ெமனில்
அவர் 'கன '
கனவா டக் டா .
ம் தாஜ க் மஹால்
எ ப் பப் பட ேவண் ம் !
மாைல!

ரிய ரணங் கள் ண்ணில்

வர்ணகலா த்ைத ெசய் ற !
ய ைன ந
ெமாகலாய சாம் ராஜ் யம் ேபாலேவ
ெமளனம் அ ஷ் க் ற !

அைமச்ச ம் நண்ப மான ஆ ப் வ றார்!

அவ க் ப் ரி ற !

ஷாஜகான் என்ற கப் பல்

ழ் கத் வங் ட்ட !
அந்தக் கப் ப க் ம் தாஜ் தாேன கடல் !
ஏ லட்சம் ரர்களின் தைலவன்
பாழைடந் உட்கார்ந் க் றான்!

ஒ ராஜா ராஜா தரிசனம்

ச காய் க் காட் அளிக் ற .

“ேபரரேச!'' அைழக் றார் ஆ ப் .

ம் தாேஜா ேப க் ெகாண் ந்த
ஷாஜகான் ம் றார்!
ம் தாஜ் காற் ல் கைர றாள் !

ேபரரசர் ஒ ைவ எ த்
கல் லைற ன் அமர்ந்த ஓர்
ஈையத் ரத் றார்!

ெமாகலாய ங் கம்
உடல் ெபா ள் ஆ ஒ ங் க்
காணப் ப வ ல் கண் க றார்
ஆ ப் !

''ெஹா ர்! தங் கள் உடல் நலம்

பரிேசா க்க ைவத் யர்
வந் க் றார்!''
ஷாஜகானின் ய கள்
றக் ன்றன!
கண்க ள் ெவ ைம!
''நீ என் நண்பனா?”
ங் கம் கர் க் ற !

"ெசால் , நீ என் நண்பனா?"

ங் கம் இ யப உ ற !
ஆ ப் ண றார்!

''நீ என் நண்பனாக இ ந் ந்தால்

ைவத் யைனயா அைழத் வந் ப் பாய் ?
எமைனயல் லவா அைழத் வரேவண் ம் !''
ஷாஜகான் கண் த் றந்தார்
ெவ ைம மைறந்த !

"நண்பேன! எனக்கான ைவத் யன்

அேதா வ றான் பார்!''

அைனவ ம் ேநாக் னர்!

ேபரரசர் காட் ய க் ல்
ைக ல் மா ரி ஓ யச் டன்
மான்ேபால் வந் ெகாண் ந்தான்
ஓ யன் ஹரின்!
''ஆலம் பனா!'' அஐழக் றான்
அந்த இளம் வய ஓ யன் ஹரின்!

ஷாஜகான் ஹரிைனப் பார்க் றார்!

" ம் தாஜ் மஹால் ” என் றார்!

ஹரின் ரின் வைரந்த மா ரி ஓ யத்ைத

ஆலம் பனா டம் சமர்ப் க் றான்!
ஷாஜகான் அ ல் ழ் றார்!
அைனவ ம் அசந்தனர்!

ஆனால் கண்கைளத் தா ட் க்
ெகாள் றார் அரசர்!

'இ நான்காவ மா ரி ஓ யம் !

இ ம் சரி ல் ைலயா?'
ஹரின் வா றான்!

''ஓ யம் அழகாக இ க் ற !

ம் தாஜ் அழகாக இ ப் பாள் !
ஓ யம் ேசாகமாக இல் ைல!
நான் ேசாகமாக இ க் ேறன்!
ம் தாைஜ ம் என்ைன ம் கலந்த
ஒ ஓ யம் ேதைவ!''
ஷாஜகான் இைதத்தான் ந் த்தார்.

" ம் தாஜ் ஒ ேபரழ

அழைக ஓ யமாக் ேனன்!
ம் தாஜ் ஒ ெமாகலாய ேராஜா
ேராஜாைவ ேராஜாவால் வைரந்ேதன்!
ஏன் அரச க் ம் அ க்க ல் ைல?
அவர் உ ைர ஏன் ஓ யம்
ெதாட் த் தட ச் ர்க்க ல் ைல?
ஹரின் இைதத்தான் ந் த்தான்!

இறகாய் ச் ெசன்றவன்
றகாய் இல் லம் ம் றான்!
மண வாழ்
ேலாத் க் ைடேயா
ெவளிப் பட் ப் ன்னைகக் றாள் !

பல் ெதரியா ன்னைகக் ம் ெபண்

ஓ... இவள் சா ஹா னி வைக!

ற ண் ம் இறகா ற !

ஹரின் ேலாத் ையக் கண்களால்

ள் றான்! அவள் ஓ றாள் !

க் ைட ேழ ந்
க்கள் த ன்றன!
ஹரின் ரத் றான்!
இைறந்த க்கைளக் காண் றான்!

"ஏய் ! ன்னைக ந் க்கைளக்

ெகாட் ட் எங் ேக ஓ றாய்
ேலாத் ?''
ேலாத் என்ற ப னா வய ப் பாற் கடைல
ஹரின் என்ற ஓ யனின் உத கள்
க்கத் வங் ன்றன.
ெபண் கடைலக் த்
த்தவர் யார்?
 ற் ப் ள் ளிகேள இல் லாமல்
கைத எ த
த்தங் களால் மட் ம் தாேன ம் !
எ னான்... எ த எ த
இைச ம் க ைத ம் றப் பட்ட !

ஹரினின் உத கள்
தைலயா ன்றன.
ேலாத் ன் ேமனி
க்கப் ப ற !

நீ லம் த்த மங் ய இ ள் ல ,

கண்க ள் ஒளி ேதான் ற !
ஹரின் ள் ளிப் பரப் றான்.

ேலாத் எரி ம் தன் உத க க் ப்

பாலாைட தட யப
ஹரிைனக் ம் பாய் ேநாக் றாள் !
ரிந்த ஹரின் ரிக் றான்!

''மலேர! இத ல் காயமா?"
அவள் ெவட்கத்தால் ல் ெலன் ஒ
க ைத க் றாள் !
ண் ம் ஒ மன்மத ைல
ெசார்க்கத் ன் கதைவத் தட் ற !
அப் ேபா ஒ ராஜாங் க தைல
ஓ யன் ட்ைடத் தட் ற !

இன்பத் ல் ழ் ய தம் ப க க்
கத தட் ம் ஓைச எட் ற !
ஹரின் மனம் கதைவத் ட் ற !
 றந்தான் கதைவ - ஓைல!
ரித்தான் ஓைலைய - ெசய் !
ப த்தான் ெசய் ைய - ஹரின்
ைகத்தான்! ரண்டான்!
ேலாத் ம் ஓைலையப் ப த்தாள் !

'ெமாகலாயப் ேபரர அைமச்சர்

ஆ ப் ன் கட்டைள!
இன் ம் ஒேர ஒ ஓ யம் தான்
நீ வைரயலாம் ...
அ அரசர் மனம் ப அைமய ேவண் ம் !
இல் ைலேயல் ... மரண தண்டைன!'

இர என் ம் இன்பத் ேதன்

மண் தைர ல் ெகாட் ற !
ஹரின் ேலாத் ன் மனைத
ேதள் கள் வந் ெகாட் ற !

ஞ் ஞானம் - நிலாைவக்கல் என் ற .

க ைதகள் - நிலாைவப் ெபண் என் ற .
இரண் ேம சரிதான்.

நிலா ஒ கல் தான்!

நிலா ஒ ெபண்தான்!
எப் ப ெயனில் , ெபண் ஒ கல் தான்!
ஆனால் , அந்தக் கல் தான்
கங் கைள, அண்ட சராசத்ைத,
மா டத்ைத இந்த ெநா வைர
மலர ைவத் க் ெகாண் க் ற .
அந்தக் கல் பல ற் கைளச்
ெச க் க் ற .
மரண தண்டைன என்ற ர்ப் ன்
அ ர் ந் ெமல் ல ெவளிேய க்
கல் லானாள் ேலாத் .
காதல் - ஹரி க் ச் ற !
காதல் - ஷாஜஹா க் ப் ைத மணல் !

றக ப் பவ க்
ைதந் ெகாண் ப் பவனின் மேனாநிைல...
இமயத்ைத ட இரண் அ கள் அ க
ரத் க் ற என்பைதத்
ேலாத் உணர்ந்தாள் .

'அரசர் அழகான ஓ யம் ேகட்க ல் ைல

ேசாகமான அழைகக் ேகட் றாேரா!'
ேலாத் றனாய் ந்தாள் .

அன் ப் ெபளர்ண இர !
அண்ணாந் டந்தான் ஹரின்.

றைக - ம றகால் நீ வ மா ரி
ஹரினின் ரல் கைள நீ னாள்
ேலாத் !

"அன்ேப, அரசர் எைதத்தான்

எ ர்பார்க் றார்?''
ேலாத் உத ட் னாள் .

ஒ ெம வர்த்
எரிந் ம் ேவரம் க த் ,
எரிந் ழத் ெதாடங் னான் ஹரின்.

" ம் தாைஜ... ம் தாைஜ!

ஒ ரம் மாண்டமான கண்ணீர ்த் ளிைய!
ஷாஜஹானின் இதய வ ைய!

அவர் அ த ெமாத்த கண்ணீைர ம்

ஒேர ெசாட்டாக் னால் , அவர் ப் ம்
ஓ யம் வைரயலாம் ேலாத் "
ஹரின் க் ைமந்தான்.
த்தக் கைலஞன் ஒ
யமரியாைதக்காரன்.
தான் நிராகரிக்கப் ப ேறாம் என்
அ ந்தால் , அைதத் ைடத் க்
ெகாள் வ ல் ைல. தனக் ள் தன்ைன
உைடத் க் ெகாள் றான்.

ன்றாம் பால் காய் ச் ம் இர ல்

நிலா ஒளிப் பால் ஊற் க் ெகாண் க் ற !
ேலாத் ெவள் ளிக் ேகாப் ைப ல்
ப ம் பால் ஊற் க் ெகாண் ந்தாள் .

"அரசர் ேகட்ப கண்ணீர ் ந் ம் ேராஜா!

அன்பர் வைரவேதா, ன்னைகக் ம் ேராஜா!
அரசர் யரத் ன் ஆழத் ற் இவரால்
இறங் க இயல ல் ைலேயா? ேலாத்
ந் த் க்ெகாண்ேட மாம் பழம் ந க் னாள் .
(த ழகத் ந் ெமாஹலாயர்க க் ச்
ெச த் ய கப் பங் களில் மாம் பழ ம் ஒன் !)
அவள் ைக தந்தம் ! ரல் கள்
தந்தத் ல் த்த
ரிய காந் த் தண் !
கத் மாம் பழத்ைத அ த் க்
ெகாண் ந்த !
கண்கள் ஹரிைன உற் க்
ெகாண் ந்த !
மனம் மஹாைல எண்ணிக்
ெகாண் ந்த !
கத் ெமல் ல அவள் ரைல
மாம் பழத் ன் கனிந்த ப என்
எண்ணி, அ த் ட்ட .

''ஸ்... அ..."
அ த்த ெநா அவள் ரல்
ஹரினின் உதட் க் ள் ...
ேலாத் அவைனேய ேநாக் னாள் .
ஆச்சரியமாய் அ சயமாய் அடங் காத
காத டன் தனக்காகத் க் ம்
அவைனேய ேநாக் னாள் .

நகக் கண்களில் ப் ெபா பட்டைதப் ேபால்

ஹரின் பத னான்.
ேலாத் ன் மன ல் ஒ ெபா
றப் பட்ட .

ஆலமரம் ேபா ந்த அரசன், காளன்

ேபால் ந்தான்.

அரச க் உடல் ேநாய் இல் ைல

மனேநாய் !
மனேநாய் க் ம ந் ேதைவ ல் ைல
ஓ யம் !
"ஆலம் பனா!” ஷாஜஹான் நி ர்ந்தார்.
ல் நின் ந்த .

"யாரம் மா நீ ?''
"நான் ஓ யர் ஹரினின் மைன ேலாத் !"

ஷாஜஹான் க க் ள் ற் ெறாளி.

"ஒ மாதம் அவகாசம் ேதைவ ஆலம் பனா!”

ேபரரசர் வம் வைளத்தாள் . "எதற் ?”

'' ம் தாஜ் மஹால் மா ரி ஓ யம் வைரய"

இவ் வள நாள் அவகாசம் இ ந்தேத!”

ல் ெமளனமான .
ங் கம் ேப ய .
ஒ மாத அவகாசம் தந்ேதாம் !"
ல்
ட் க் யாக மா ச்
றக த் ப் ேபான .

காதல் - எ ந் ? எ வைர?
அ ன் வக்கத் ந்
அஸ் ன் வைர!
ஹரி க் அ ய ைவத்தாள் ேலாத் .

காதல் - ஒன்ேறா ஒன் கலத்தலா?

ஒன் ஒன்ைற ைதத்தலா!
ஹரிைன உணர ைவத்தாள் ேலாத் !

''ெபண் என்ற ஞ் ப் ரபஞ் சேம

கனவாக நீ ந்தால் கண் த்தா நான் இ ப் ேபன்?
நிலமாக நீ ந்தால் நடக்க மாட்ேடன்.
தவழ் ந் ப் ேபன்.
ள் ளாக நீ ந்தால் த் க் ெகாண் க ப் ேபன்.
யாக நீ ந்தால் னந்ேதா ம் க் ளிப் ேபன்.
சாக நீ ந்தால் கண் றந் காத் ப் ேபன்.
மைழயாக நீ ந்தால் கைர ம் வைர நைனந்
நிற் ேபன்!"

ஓ யன் ஒ மாத ம் காதலாய் க் க ந்

உல் லா யானான்.
காத ன் உச் வைரக் ம்
இன்பத் ன் கரம் வைரக் ம்
தாம் பத் யத் ன் எல் ைல வைரக் ம்
ஹரிைன அைழத் ச் ெசன்றாள்
ேலாத் .
ஓ யப் பலைக ல் ஒட்டைடகள்
மண் ன. வர்ணக் ழம் கள்
ெகட் ப் பட் ப் ேபா ன.

ஒ நாள் மாைல ம் னான் ஹரின்.

'' ேலாத் ... ேலாத் ..." என
ெமல் ைசயாய் அைழத்தான்.

ஓ யப் பலைக த்தம்

ெசய் யப் பட் ந்த .
வர்ணக் ழம் ம்
தயார் நிைல ல் ...
ஒ க தம் ஊசலா ய .
"அன்ேப!
ேசாகத் ன் ஆழம் அந்த ேசாகத் ன்
ஆழத் ற் இறங் பவரால் தான்
உணர ம் .
ஆலம் பனா ன் மன உனக்
வரேவண் ெமனில் , ஆலம் பனா ன்
நிைலக் நீ வரேவண் ம் .
என்ைன ய ைனத்தா டம்
ஒப் பைடத் க் ெகாள் ளப் ேபா ேறன்.

என் மரணம்
உனக் ள் ஆலம் பனா ன்
உணர்ச் கைள நிரப் ம்
ஒேர ஒ ஓ யம் வைர! அ
ம் தாஜ் மஹாைல உ வாக் ம் .
அ த்த ன் நமக்காக வைர!"
இந்ேநரம் இறந் ேபா க் ம்
ேலாத் .

''ேலாத் !''
ைசகளில் எ ெரா க்கக்
கத் னான்; கத னான்; உைடந்தான்;
ளானான்; சானான்;
ஒன் ன் ப் ேபானான்.
ேலாத் அவ க் க் கடலானாள் .
அவன் கப் பலானான்.
ழ் கத் வங் னான்.

ஷாஜஹானின் வ ஹரி க் ள் ...

அவனால் ஒ ரம் மாண்டமான
கண்ணீர ்த் ளிையக்
கற் பைன ெசய் ய ந்த .

வர்ணங் கைள ஒ க் னான்.

கண்ணீரின் நிறத் ேலேய அந்தக்
கண்ணீைர வைரந்தான்.

"அற் தமான மா ரி ஓ யம் !''

ஷாஜஹானின் உத ஆண்க க் ப்
ன் மலர்ந்த .

"அவள் எங் ேக?

அந்த ஓ யனின் மைன எங் ேக?
அவள் ஏேதா ெசய் க் றாள் .
ஹரிைன - ஷாஜஹானாய் மாற ைவத்
ஓ யம் ெசய் க் றாள் ."

அைமச்சர் ஆ ப் நடந்தைதக் னார்.

அ ர் றார் அரசர்.
"என்ன ? அவள் ய ைன ல் ந்
தற் ெகாைல ெசய் ெகாண்டாளா?
அந்த ஓ யன் ஹரின் எங் ேக?”
"ய ைனத்தாய் ஹரி க் மட் ம்
இடமளிக்க ம த் வாளா என்ன?
என் றார் ஆ ப் .

உல ல் எல் லா ந க ம்
ரித் க் ெகாண் தான் ஓ ன்றன.
அ ெகாண் ஓ ம் ஒேர ந
ய னா ந தான்!

*****
 2. க் ளித்த ேராம்

ெபண் என்ற ம் எல் ேலா க் ேம

க ஞர்களா ன்றன.
ைகக் ட்ைட ெநய் பவன்,
ைட ெசய் பவன்,
ெச ப் த் தயாரிப் பவன் என்
ெபண் க் என்ற ேம எல் ேலா ம்
க ஞர்களா ன்றனர்.

'இ ெபண்க க்காக மட் ம் ' என்

ரத்ேயாகமாக்கப் ப ம் ெபா ட்கள்
அ எ வானா ம் , க ைத எ ம்
க்கத் டன் தயாரிக்கப் ப ன்றன.

ெபண்ணால் மனிதன் ஞானியான

கைதகள் உண் .
ெபண்ணால் ஒ மனிதன் கமான
வரலா தான் ேராம் மன்னன்
நீ ேரா ைடய .
***
 . . 37

நீ ேரா ஒ த் ம் ெதா லாளியால்

வளர்க்கப் பட்டான்.
த் ம் ெதா லாளி டம் நீ ேரா
ஆ வய ல் ஒ ேகள் ேகட்டான்.
''ஐயா, இங் ேக ெவட்ட வ பவர்களின்
தைலகைள ெவட் ப் பார்த்தால் என்ன?”

நீ ேரா என்ற கைறப ந்த நாணயத் ன்

இ பக்கங் க ம் தைல ம் , ம் ேபால்
இ ந்த . அவன் தா ம் -காத ம் !

நீ ேரா ன் தாய் ஆக்ரி னா

ஒ அழ ன் மாநா !
ஒ ெபண் அழகாக இ ந் ட்டால் ,
அவளால் பல ஆண் களின் வாழ் ைவ
அ ங் கப் ப த்த ேம!
ஆக்ரி னா என்றால்
'இனிைமயான மலர்' என் ெபயர்.
நச் ப் பாம் ற் ப் ெபயர் நல் ல பாம்
என்ப மா ரி!
ஆக்ரி னா ன் கண்களில் ைதந்தவர்
நீ ேரா ன் தந்ைத. அவர் ேராம் அர அ காரி!

அவள் கண் கடல்

அந்தக் கடல் ேராமா ரிையேய ழ் க க்க
அைலய த் ப் பார்த்த .

ேராம் ேபரரசன் ளியா ஸ்

அந்தக் கட க் ள் நீ ந்தத்தான் ந்தான்.
ஆனால் , ழ் கத் வங் னான்.

ஆக்ரி னா ன் உடம் ல் எப் ேபா ேம

ஒ ன் வாசம் அ க் ம் .
அவள் இதழ் பட்ட ம க்காகத்
தவ ந்தான் ேராம் மன்னன்.

" ர ! ெரஞ் ப் பைடகள் ேராைம

ற் ைக ட் க் ற . தண்ணீர ் ந்த
எ ம் ப் ற் றாய் த் தத்தளிக் ற ேராம் !''
என்றான் தளப .

"தளப ! என்ன இ ? நான் என்ன

ெசய் ெகாண் க் ேறன்? இைத
ட் வாேளந் வரச் ெசால் றாயா?''
எனச் னந்தான் மன்னன்.

ேராம் மன்னன் அப் ேபா ஆக்ரி னா ன்

பாதணிகைளப் பட் த் ணியால்
பளபளப் பாய் த் ைடத் க் ெகாண் ந்தான்
ேபரர யானாள் ஆக்ரி னா.
ேராம் மன்னனின் மகன், தன் மகன்
நீ ேரா க் ப் ேபாட் யா ேவாேனா!

மகன் நீ ேராைவ அைழத் , மன்னனின்

மக க் ஷம் ைவக்கச் ெசய் தாள் .

ஷம் ைவத்த ஷயம் மன்னைன

எட் ய . மன்னச் ெசான்னான்.
"என் மகன் ெகா த் ைவத்தவன்”
அழ ஆக்ரி னா ன் லம் மரணம்
அைடவதற் !
நீ ேரா ெசய் த தல் ெகாைல அ தான்!

ப னா வய ல் - வாழ் க்ைக ஒ
இைளஞனின் ன் இரண்
அம் சங் கைள ைவக் ற .
ஒன் ற .
மற் ெறான் சவப் ெபட் .

கப் பலர் சபப் ெபட் கைளத்தான் ேதர்

ெசய் றார்கள் .
கச் லர் ற கைள ஏந் ன்றனர்.

ஒ லர் ற கைளக் கட் க்ெகாண்

சவப் ெபட் க் ள் ப த் க் ெகாள் ன்றனர்!
நீ ேரா ன்றாவ ரகம் !

ப னாறாவ வய ல் அவன் மன ல்
ன்னைகயால் ள் ளி ைவத் ப் ள் ளி
ைவத் ப் க்ேகாலம் ேபாட் ட் ப்
ேபானவள் ய என்ற த மகள் !
காதல் ஒ ள் ளிதான். ஆனால் , என்ன
ரிய - சந் ர - நட்சத் ர
மண்டலங் க ம் அந்தப் ள் ளிக் ள்
அடங் ன்றன.

வண் கள் இ வைக!

க்களில் ேத ண் வா ம் ஒ வண் !
க்கைளேய உண் வா ம் ஒ வண் !
நீ ேரா க்கைள உண் வா ம் வண் !
அவள் காத த்த ேவா,
பல வண் களின் ரீங்காரச் சத்தங் களில்
த ம் மலர்ந்த !

நீ ேரா இல் லாத சமயத் ல்

அந்த ஊெரங் ம் வாசம் அ த்த !

ெபண் பலவைக மேனாநிைல

ெகாண்டவள் !
அக ைகைய இந் ரன் பார்த்தான்.
அக ைக கல் லானாள் .
தமயந் ைய ஒ ேவடன் பார்த்தான்
ேவடன் சாம் பலானான்.
ெபண் ஒ தார் க உணர் ைடயவள் .
அவைள அவளால் தான் வ நடத்த இய ம் .

ஏ கடல் ஏ மைல தாண்

ட் ைவப் ம் ெபண் நிைனத்தால்
க க் ெகாள் வாள் .

நீ ேரா ன் ெச க்
ய ன் நடத்ைத ெசன்ற .
ஒ அமாவாைச இர !
சப் ரமஞ் சம் க் ந்
வரவைழக்கப் பட்ட
ஆ வ் ெகாைட எண்ெணைய அள் ளி
ய ன் உடம் ல் னான் நீ ேரா!
அவள் தைல ம் எண்ெணையக்
ெகாட் ப் த் ட்டான்!

''எதற் ?'' என்றான்

"இதற் ?'' என்றான்.

அவள் தைலக் ேகசத் ல் ெந ப் ைவத்தான்!

ெவனச் சாம் பலான !

தாய் ஆக்ரி னா - காத ய

இந்த இரண் நீ ச சக் க ம்
நீ ேராைவ ஒ நச் அ ஆ தமாக
மாற் ய .

இதழ் வப் பாக இ ந்தால் , பல

இதழ் கள் ைவக்கக் ைடக் ம் என்ற
டநம் க்ைக ெகாண் ந்தான் நீ ேரா!
ஆரஞ் ப் ேபால உத நீ ேரா ன்
தல் மைன க் !
தன் உதட்ைட ட தன் மைன ன்
உத வந் ப் பதா?

உட க் ள் கப் ப ல் த ர
ெகாண்டா , ேவர்ைவ உல ன்
தன் மைன ையக் கட க்
இைரயாக் னான்.
ஒ சம் பவம் !
ைச ைளத்த நிைல ல் றந்த
ழந்ைத மா ரி சரித் ரத் ல் ஒ
பரீதமான சம் பவம் !
நீ ேரா இளவரசனானான்!

ஆக்ரி னர் ேபரர யானாள் !

மக க் த் தாய் கண்ணில் பட்ட
சாய் உ த் னாள் !
தாய் க் - மகன் நகக் கண்ணில் பட்ட
ம் பாய் உ த் னான்.

ேரா ன் ராஜாங் கப் ரதானிகள் அைற!

இ எ ெர ர் சக் க ம் சந் த் க் ெகாண்டன!
ஆக்ரி னா - நீ ேரா!

"அம் மா!'' என்றாள் நீ ேரா!

''மகேன! என்றாள் ஆக்ரி னா!
''நீ இன் அழகாய் இ க் றாய்
அம் மா!'' என்றான் நீ ேரா!
''ஏன் மகேன இைளத் க் றாய் ?"
என்றாள் ஆக்ரனா.
''நாம் பார்த் க் ெகாண் நீ ண்ட
நாட்கள் ஆ ட்டன!” என்றான் மகன்.

"இனி நாம் எங் ேக பார்த் க் ெகாள் ளப்

ேபா ேறாம் ?'' என்றாள் தாய் .

''மகேன! இப் ப வா! உன் மா க்

கன்னத் ல் ஒ த்தம் த ேறன்!''
என்றாள் ஆக்ரி னா.
"அம் மா! நா ம் உன் கண்ணா க்
கன்னத் ல் ஒ த்தம் தர ேவண் ம் !''
என்றான் நீ ேரா.

இ வ ம் த்த ட் க் ெகாண்டனர்.

ஆக்ரி னா ன் ைக ல் கத் .
நீ ேரா ன் ைக ல் கட்டாரி.
இ வ ம் ன் றம் மைறத் க்ெகாண்
நின்றனர்.
''அம் மா!
நீ நிைறய அர யல் பணிகள் ெசய் றாய் .
ஓய் ெவ த் க் ெகாள் ேளன்!''
என்றப கட்டாரிையத் தட னான் நீ ேரா!

"மகேன! நீ ட அர யல் பண்களில்

ஈ பட் க் றாய் . ஓய் ெவ !''
என் கத் ையப் பதம் பார்த்தாள் ஆக்ரி னா.
"சரி! ேபாய் வா அம் மா!'' என்றப
கட்டாரிைய ஒ ங் னான் நீ ேரா.
" ரித்தப ேபாய் வா மகேன!" என்றப
கத் ைய ஓங் னாள் ஆக்ரி னா!

கத் ம் கட்டாரி ம் ெவளிேய வந்த .

கத் ையக் கட்டாரி ெவன்ற .
ஆக்ரி னா ன் ச் ஒ ன்
வாசத்ேதா ேராம் காற் ல்
கைட யாய் க் கலந்த .

மண்ைணப் ைசந்தால் டம்

ெசய் யலாம் .
நீ ேரா ஒ மண்!
அந்த மண்ைண ம் காத த்தாள் ஒ
நங் ைக ந னா!

மண்ைணக் டமாக்க யன்றாள் .

ஆனால் நீ ேரா என்ற மண் கடற் கைர
மண்.
அ ல் டம் ெசய் ய யா என்ப
அவ க் த் ெதரியாமல்
அந்த மண்ைணக் காத த்தாள் ந னா.
நீ ேரா சாதா ம் க ைத மாய்
ஒ ம் உத மாய்
அழ க ம் மஞ் ச மாய்
வா க்கத் ெதாடங் னான்.

ேராமா ரி அப் ேபா ,

ரிட்டன், ெரஞ் ச,் ஸ்ெப ன்,
ஆப் ரிக்கா, ஆ யா, ெஜர்மன்
நா கைள உள் ளங் ைகக் ள் அடக் ய .
ெவற் த் ழா!
ழா ஏற் பா கள் நடந்தன!
இந்த ழா மட் ம்
நடக்கா ந் ந்தால்
ேராம் எரிந் க்கா !

நிலா உதயமான இர ல் அந்த

ழா ஆரம் பமான .

இந்த
அ கமாகச் ந்தப் பட்ட .
பனித் ளியா? இல் ைல, மைழத் ளியா?
என்றால் இரண் ல் ைல.
ரத்தத் ளி ம் - அதனாலான
கண்ணீர ்த் ளி ம் தான்!
ஒவ் ெவா ெபண் ம் ஒ தம் !
ஒ த் உடம் ல் மஞ் சள் வாசம்
ஒ த் உடம் ல் அத்தர் வாசம் !

மண் வாசமாகப் ேபா ற

ெபண் வாசங் க க் ள்
வாசம் ெசய் ெகாண் ந்தான் நீ ேரா!

ல் என்ற இைசக்க ைய
நிலா பா வானம் வ ம் வைர
நீ ேரா இைசத்தான்.
ந இர க் ேமல்
நீ ேரா ன் ல் சத்தம் நின்ற .
அதற் ப் ன் பல ல் சத்தங் கள்
ேகட்கத் வங் ன.
ஏ இடம் ட் னால் மட் ேம
ல் இைச எ ப் ம் .
எந்த இடம் ட் னா ம்
இைச எ ப் ம் ப வப் ல் கைள
நீ ேரா ட் க் ெகாண் ந்தான்.

ரியனின் தங் க ஒளி ல் கள்

ைய ெநச ெசய் யத் வங் ன.
கண் த்தான் நீ ேரா!

றந்த நாட்கைள நிைன

ப த் யவா
ல் கள் உறங் க் டந்தன.
ைகதட் னான் நீ ேரா! தா யர் வந்தனர்.
"இேதா! பால் ளித் ப் பால் ளித் த்
ேதன் ளித்த தாமைரகள்
ம ளித் உறங் ன்றன.

இரெவல் லாம் க் ளித்

யர்ைவெய ம் நீ ர் ளித்
ழ் ழ் க் ளித்த இந்த
 ன் அழ கைள ம்
க் ளிக்கச் ெசய் ங் கள் !

நீ ேரா ன் ரல் , எந்த ேமனிைய ம்

ெதாடலாம் - நீ ேரா ெதாட்டால்
அைத யா ம் ெதாடக் டா
'நீ ேரா' இசம் இ !

உலக நா களின் ேத யக்

ெகா கைளக்
த் அ ல் ேராம் ரர்கள்
நைடபாைதக்
கம் பளம் ைதத் நடந் ேபானார்கள் .

ெவற் ழா, ஒ ன் ழாவாக

ர க்கள் , அழ கள் , ரர்கேளா
ேகாலாக த்த .

ழா சைப
ேபரரசன் நீ ேரா வ ைக ரி றான்
வாச ல் கால் ைவத்த ம்
வ க் ற .
ஒ ன் வ ந் டக் ற .
ன்னைக டன் உள் ேள ைழ றான்.

அவன் கண்கள் வண்ணத் ப் ச் யாய்

மா , அழ களின் ேதன் இடங் களில்
ேமய் ந் ட் த் ம் ற .
இ ப ஆண் கள் மண் க்
அ ல் ைதந்த ராட்ைசச் சா
ைர ரட் க் ெகாண் நீ ேரா ன்
வா ல் பாசனமா ற .
-நிலா-இைச-ெபண் இவற் ைற
ர க்கத் ெதரியாதவன்
காட் ராண் யாக இ ப் பானாம் .
நீ ேரா இவற் ைற அ கமாக ர த்தால்
காட் ராண் யானவன்!

வானம் - இர என்ற
அ சயக் க ைதைய
ரக யமாய் எ ட் , அதற் நிலா
என்ற கப் ெபரிய ெவள் ைள
ற் ப் ள் ளிைய ைவத் ட் ப் ேபான .

கண்ணா த் ைர ல்
பா மணிகள் இைறவ ேபால
சலசலத்த சைப!
அழ கள் உள க் ெகாண் ந்தனர்.
ரர்கள் அழ களின் உளறைலக்
க ைத என்
உள க் ெகாண் ந்தனர்.
நீ ேரா ல் க ன் தந் கைளத்
தட ச் ெசய் தான்.
ழா ெமன்ைமயான .
அத்தைன ளக் க ம்
அைணக்கப் பட்டன.

ஒேரெயா ப் பந்தம்
நீ ேரா ன் ன் நி த்தப் பட்ட .
கண்ணி ந் தண்ணீர ் வ ம் வைர
ைய உற் ப் பார்த்தான் நீ ேரா!
ழா ன் ரீடமாகப் ைல
இைசக் றாள் .
தான் எ ய ெந ப் ப் பாடைல
த் க் றான்.
ைகெயா களில் ேமற் ைர அ ர் ற .
ளக் கள் உ ர்ெப ன்றன.

ண்ேணாேட இ ந்தா ம் நிலேவா

ஒட்டாத ேமகம் ேபால்
நீ ேரா டேன இ ந்தா ம் அவேனா
ஒட்டா ல வா ம் நண்பன்
ெபட்ேரானியைஸப் பார்க் றான் நீ ேரா!
ெபட்ேரானியஸ் உதட் ல் ெமௗனத் ன்
ட் த் ெதாங் ற .

''நண்பா! என்ன ெமௗனம் ?

என் பாட் ல் கம் இல் ைலயா?''
நீ ேரா ன் ேகள் க் ப் ெபட்ேரா யஸ்
ஞ் ைசயாய் ப் ன்னைகக் றான்.
"உன் பாட் ல் உண்ைம இல் ைல.
உன் ஒளி இல் ைல.
ெந ப் ன் த ப் இல் ைல.

உன்ைன ட எதார்த்தமான அழ டன்

அரச க ஞர் காேன பா வார்”

நீ ேரா ன் மன ல் ப் ெபன்
ஒ ெபா பற் ற .
ஆனால் , நண்பைன அ ட ல் ைல.
நண்பன் ேப றான்.
"ஆனால் , என்ன? தலாளி
ைச ல் மண் ஒட்ட, வ க் க் ேழ
ந்தால் ட, 'என்ன அ ைமயான
நடன அைச ' என் தாேன பாட
ேவண் ம் !'' நீ ேரா ந் க் றான்.
ந் க்காதவன் ந் த்தால்
பரீதம் தாேன!

'நண்பன் ெபட்ேரானியஸ் ய ல்
உண்ைம ன் நிழல் இ க் ேமா?
அ ல் நிஜத் ன் வாசம் இ க் ேமா?
என் பாட் ல் உள் ஒளி உண்ைம,
எதார்த்தம் இல் ைலேயா?'
நீ ேரா ள் லந் கள் வைல
ன் ன்றன.
மன க் ள் ஒ த் ண்
உ ள் ற .

ரத்தத் ல் ஷஅ க்கள் ேவைல

ெசய் ய ஆரம் க் ன்றன.
நீ ேரா ன் ெவள் ளரி நிற கள்
ஆப் ல் நிறத் ற் ப் ேபா ற .

ஒ ேராம் ரைன அைழக் றான்.

அவன் கா ல் ஏேதா ஜ க் றான்.
ேராம் ரன் கத் ல் கலவரம் .

'ேபா' என் கட்டைள றான் நீ ேரா.

'நண்பா! ெபாட்ேரானியஸ்!
நீ ெசால் வ ல் உண்ைம இ க்கலாம் .
நீ உணர்வ ல் நியாயம் இ க்கலாம் .

பற் பா றவன் நாள் கணக் ல்

ர க்க ேவண் ம் .
 பற் பா றவன் கண் ேதய
ர க்க ேவண் ம் .

நான் ப் பாட் பா றவன்

நா ம் ைய ர த் க் ேறன்.
இர ளக் களில் , ப் பந்தங் களில்
அ ப் களில் , அழ களின் க் ளிப் ல்
ன்னச் ன்னதாய் த் பார்த் க் ேறன்.
நீ ெசான்னாேய க ஞர் கான்
அவைர ட நான் அழகாய் ப் பாட ேவண் ம் .
அவைர ட நான் ஆழமாய் ப் பாட ேவண் ம்
ேநர் கமான அ பவம் ைடக் ெமனில்
பைடப் ல் உண்ைம இ க் ம் .
நான் ரம் மாண்டமான ெந ப் ைபப்
பார்க்க ேவண் ம் .
நான் ராட்சசத்தனமான ையப் பார்க்க ேவண் ம் .

! !
காற் ைறச் சாம் பலாக் ம் !
தண்ணீைர எரிக் ம் !
ேமகத்ைதச் ம் !
உல ல் ஒ கண் ம் காணாத
கத் !

நான் காண்ேபன்
கண்கள் ப க் ம் வைர
அந்தத் ையக் காண்ேபன்.
ைல இைசப் ேபன்
உள் ளி ந் உள் ெளா ேயா
பாடல் றக் ம் !
ெந ப் ல் க ைத உ க் ம்
ல் பைடப் க் ைடக் ம்
ெந ப் ேப வா! ெந ப் ேப வா!
ெந ப் ேப வா!''
கடகடெவன உ றான் நீ ேரா.
காற் ந ங் கச் ரிக் றான் நீ ேரா.

ேராம் ரன் ஓ வ றான்.

'' ர ! தாங் கள் யப ேராமா ரிக்
ெந ப் ைவத்தா ற் . ேராம் எரிக ”
"ேராம் எரி ற . ேராம் எரி ற .
எரியட் ம் அழ .
எரியட் ம் அழ ன் ர ப் .

"பா ேவன். ெந ப் ன் தரிசனம் கண்

ப் பாட் ப் பா ேவன்”

கமாய் க் கர் த் ச் ரிக் றான் நீ ேரா.

உப் பரிைகக் ஓ றான்.
அங் ந் காண் றான்.
கட்டங் கள் - மாளிைககள் - கள் –
ஆலயங் கள் - மண்டபங் கள் - கள்
என் தண்ணீர ் ட எரி ற ேரா ல் "

ஆஹா! என்ன தகத்தகாயக் காட்

அற் தமான அழ .
ன் த் ர தாண்டவம் ”

நீ ேரா ைல ரல் களால் ட் யப

ெந ப் ைபப் பார்த் க் ெகாண்ேட
பாடத் வங் றான்.
ேராம் பஸ்பமா க் ெகாட் ற .

ன் நிறம் வப் !
வப் ந் இன்ெனா
வப் ெவ க் ற .
ரட் !

''நீ ேராைவக் ெகால் ...

நீ ேராைவக் ெகால் ...'
ரத்தம் ெகா த்த மக்கள்
ஆ தங் க டன் ற் ைக ன்றனர்.

நீ ேரா க் றான்.
ேராம் - சாம் பலான
ேராஜாவாய் க் காட் யளிக் ற .
அ றான்.
அவைனக் காத த்த ந னா வ றாள்

"ந... ... னா...” நீ ேரா த த க் றான்.

எரிந் ேபான காட் ல்

எரிந் ேபாகாத ெச ந் ஒ
ப் பைதப் ேபால் ந னா ன் உதட் ல்
ன்னைக வ - ற .
அ ல் கண்ணீர ் ப ற .

''என் காதலா!
மரணத் ன் ைழவா ல் நீ
மக்கள் ைகயால் சாவைத ட
உன் ைகயாேலேய நீ
தற் ெகாைல ெசய் ெகாள் !”
ந னா ஒ கட்டாரிைய நீ ட் றாள் .

நீ ேரா த மா றான்.
தற் ெகாைல ெசய் ய இயலா
த மா றான்.
ஆ ரம் மரணங் கைள த்தவன்
தன் மரணம் கண் அல றான்.
மக்கள் ெவள் ளம் கத ைடத் ப்
ற . ந னா தன் காதலன்
அ ைமகள் ைகயால் சாவைத
ம் ப ல் ைல.

கட்டாரிைய நீ ேரா ன் மார் க்

எ றாள் . ரத்தம் ச் ற . ல
ெநா களில் ந னா ன் ரத்த ம்
நீ ேரா ன் ரத்தத் ல் கலக் ற .

*****
 3. உளிச்சத்தம்

ரிய ஒளி பட்ட ம்

பனித் ளி பமா ற .
காத ன் ஒளி பட்ட ம்
ெவற் டமாய் இ ந்த மனம்
யான மண்டபமாய் ஆ ற !
யவன் ைகக் ப் ேபா ம் மண்
காத க்கப் ேபா ம் மனம்
இரண் ேம உ வம் ைடக் ம் !

இதயத் ந் ட்ட வார்த்ைதகள்

னி நாக் வைர வந்
வ க் க் ெகாண் ண் ம் உள் ேள
ஓ ம் அவஸ்ைத ல் காதல்
இ க் ற .
காதல் ஒ சலைவ நிைலயம் .
இங் ேக மனம் ய் ைமயா ம் .
ஆனால் என்ன?
காதல் அ த் த் ைவத் த்தான்
ய் ைமப் ப த் ம் .

அப் ப க் காதலால்
அ த் த் ைவக்கப் பட்ட
ஒ அர ச் ற பர்கத் ன்
இதயச் சத்தம் தான்
இந்த உளிச் சத்தம் !
க்கேள க்காத பாைலவனத் ன்
யான அர நாட் ந் தான்
வாசைனத் ர யங் கள்
உலகப் கழ் ெப ன்றன.

அந்த அர நா களின்
அரசன் ஸ் பர்ேவஸ்.

ஸ் பர்ேவஸ க்காகேவ த்த - ஒ

ஞ் ப் தான் ரின் என்ற இளவர .

ஸ் பர்ேவ ன் கன களில் ைரக்

ளம் ப ச் சத்தங் கள் மைறந்தன.
ரினின் ரிப் ேபாைச ேகட்கத் ெதாடங் ய .

ரின்!

அவள் அர ப் பாைலவனத் ன் பனிேதசம்

ஒட்டகங் களின் உலாவந்த மான்!
அவைளப் பைடத் த் ட் ப் ரம் மன்
ைக ைடத் ப் ேபாட்ட ைகக் ட்ைடதான்
வான ல் !

ெபண் இரண்ேட இரண் கட்டங் களில்

க அழகாக இ ப் பாள் !
அவளின் ப ைனந்தாவ வய ல் ...
அவள் ழந்ைத ெபற் ற கட்டத் ல் ....
ரினிற் ப் ப ைனந் வய .
பால் ைரைய
அள் ளி அள் ளிச் ெசய் த
அங் கங் கள் !

எண்ெணய் ைரையக்
ெகாட் க் ெகாட் ச் ெசய் த
ெமன்ைமகள் !

ம ைரையப்
ெபாங் ப் ெபாங் ச் ெசய் த
ெபா கள் .
ஒ ெபண் அழகாக இல் ைல என்றால்
அந்தப் ெபண் க் மட் ம் தான் ரச்சைன.
ஒ ெபண் அழகாக இ ந் ட்டால்
பல ஆண் க க் அதனால் ரச்சைன!

அந்த அர நாட் ன் பல பாலகர்க க்

ைச ைளக்கக் காரணம்
ரின் என்ற ேபரழ ையப் பற் ய
நிைன கள் தான்!
அந்தப் பாைலவனப் பால
பந்தா ைளயாட
ஒ ங் கா அைமக்கப் பட்ட

அந்தப் ங் கா ல்
பல ற் பங் கள் ெச க்க
ஒ ற் நிய க்கப் பட்டான்.

அவன்தான் பர்கத்!

பக ல் பாைலவன ெவய் ல்
ேதால் ெபா க் ம்
அதனால் பர்கத் பக ல்
ற் பம் ெச க்க மாட்டான்.

நிலா ன் ஒளி மைழ ல் நைனந்தப

ற் பம் ெச க் வான்.

ஒ ெபான் மாைல!
ஆகாயத் ல் தங் க ந ம் - ெவள் ளி ந ம்
ைகேகார்த் ஓ வந் உைறந் டந்த .

ைரப் படத் க் ப் ேபா ம் சம் பவத்ைதத்

ழா ைவபவமாகக் ெகாண்டா ம்
ந த்தர வர்க்கப் ெபண்ைணப் ேபால
ேமகங் கள் ரித் தந்தன!

பக ன் உத ம் - இர ன் உத ம்
ெமல் ல ெமல் ல ெந ங்
த்த ட் க் ெகாள் ம்
அந் ேநரம் !
ங் கா ற் ள் ைழந்தாள் ஷரின்!
ஒ ெப ச் ட்டாள் !
காற் ற த்த ல் ங் காப் க்கள்
சட்சட்ெடன் மலர்ந்தன!

ல ேதா கள் ழ் ந் ந்தனர்!

" ரின் எத்தைன அழ !''
என் உற் ப் பார்த் ச் ெசால் றாள் ஒ த் !

''நீ பார்த்த ரிைன அல் ல; அவள்

நிழைல!'' என் எள் றாள் மற் ெறா த் !
ரின் தன் ஊதா நிறக் கண்களால்
க்கைள ேநாட்ட றாள் .

"ஏய் ெபண்கேள! வா ங் கள் ! ப் ப த் ப்

பந் கட் ேவாம் !" என் ைவ ட
அழகான ரல் களால்
ப் ப க்கத் வங் றாள் ரின்.

''ஆகா! அ என்ன ?" என்

ஒ க் ல் ரின் ரல் நீ ட் றாள் .
அவள் ரல் நீ ட் ய க் ல் ேதா க ம்
நீ ட் ன்றனர்!
''என்ன அழ ! என்ன எ ல் ! அ
என்ன ?" ரின் அந்தப்
ச்ெச ல் ஓ றாள் .

ஒ ெகா ல் ரின் என்ற ன்

மனைதப் க்க ைவத்த
த் க் ற . ப க் றாள் !
ைவப் ப க்க இயல ல் ைல!
ம ப ம் அந்தப் ைவப் ப க் றாள் .
ெச ேயா ஒட் க் ெகாண் க் ற !

''இ என்ன ஆச்சரியம் !''

ரின் கத் ல் யப் ன் ெநச கள் !

ேதா ப் ெபண்க ம் அந்தக் ெகா ல்

ப் ப க்க யற் த் த் ேதாற் ன்றனர்!
கற் சாைல ல் ஓ ம் மாட் வண் ேபால்
கடகடத்த ஒ ரிப் ேபாைச!
ஸ் பர்ேவஸ் வந் நின் ந்தான்.

" ரின் உன்னால் மட் மல் ல,

யாரா ேம அந்தச் ெச ந்
க்கைளப் ப க்க யா "

ஒ வான ல் னாக் யாய்

வைளவ ேபால ரின் வங் கள்
வைள ன்றன!
''ஆமாம் அழ ! அந்தப் க்கைளப்
ப க்க யா ! ஏெனன்றால் அைவ
கல் க்கள் .
கல் ல் ெச க் ய க்கள் !"

ரின் ர க் றாள் .
'கல் ல் ெச க் ,
கல் ைலப் க்க ைவத்த
கைலஞன் யார்?'

'அவன் ற் பர்கத்
இந்தப் ங் கா ல்
ைலகள் ெசய் பவன்'
ேதா கள் த்தனர்!
'கல் ைலப் வாக் யவன்,
பர்கத் என்ற ற் யா?'
ஏேனா ரி க் ள் பர்கத் என்ற ம்
ல் ெலன்ற ஒ த் ப்
ெதாண்ைடக் ல் இறங் ,
இதயத் ல் ேதங் ய !

ஸ் பர்ேவைஸத் த ர்ப்பதற் காக

பந்தாட்டத்ைதத் த ர்த் ட் ப் பறந் ,
ேபான அந்த நீ ேலான் மணிப் றா!
நிலா கள் இறக் ம் ேநரத் ல்
பர்கத் ங் கா ற் வந்தான்.
உளி எ த்தான்.
கத் ல் ெதா த்தான்!

கற் க க் ள் ளி ந் ற் பங் கைளக்

கண் க்க ஆரம் த்தான்!
அவன் கண்கள் ங் கா ன் தைரையக்
கவனித்த . பல கால ச் வ கள் !
அ ல் ஒ கால ச் வ மட் ம்
ேராஜாக் ெகாத்தாய் க் காட் யளித்த !
'கால ச் வேட இத்தைன அழகா?
நிலா லா இறங் வந்
நடந் க் ேமா! யார் இந்தச்
வ க க் ச் ெசாந்தக்காரி?'
பர்கத் கண்கள் அந்தக் கால ச்
வ களில் ழ் ய !
ைககள் - உ ையக் கல் ல்
ட் க் ெகாண் ந்த !
ஒ ற் பம் உ வான .

ம நாள் மாைல வந்தாள் ரின்!

ஒ கணம் அ ர்ந்தாள் !
''யார் நிைலக்கண்ணா ையப்
ங் கா ற் ள் ைவத்த ?" என்றாள் .
ேதா கள் ழம் னர்.

''அேதா என் உ வம் கண்ணா ல்

ெதரி றேத!'' என்றாள் ரின்.
''இளவர ! அ கண்ணா ல் ெதரி ம்
உ வ ல் ைல. கற் ைல! யாேரா
உ வங் கைளச் ெச க் க் றார்கள் !''

ரின் மன ல் ல ெநா களில்

ஆ ரம் பட்டாம் ச் கள் ரசவமா
இறக்ைகய த் ப் பறந்தன.
''அ பர்கத்தாகத்தான் இ க் ேமா?”
மன ல் யாேரா தந் க் கம் கைள
இ த் க்கட் த் தட னார்கள் !
''அ பர்கத்தாக இ ந்தால் ...''
இதயம் ஒ பனிக் ளிய க் ப்
ேபான !

''அ பர்கத்தாகத்தான் இ க் ம் !
ரத்தத் ல் அ க்கள் ஓெவன்
கத் ய !
நிலா வந்த ! ேதா கள் றப் பட்டனர்!
ரின் மட் ம் தனிைம ல் ...
வந்தான் பர்கத்...
ரின் தன் ைலையப் பார்த்தப
ைலயாய் நின் ந்தாள் .
உ ர்ச் ைலையத் தான் ெச க் ய
கற் ைல என் எண்ணி
'இச்' இட்டான்!

ர்த்த ைல! அைசந்த ைல!

ஒ நா அ ர்ந்த பர்கத் உணர்ந்தான்!
' த்த ட்ட கற் ைலக் இல் ைல
உ ர்ச் ைல ரி க் ...'

த்தம் ெபற் ற ஆனந்த அ ர் ல்

நிலா ெவட்கம் என்ற
பனிக் கா ட் ந்த .
ெமல் ல ெவட்கத்ைத உத ட்
எட் ப் பார்த்தாள் ரின்.
''நீ ங் கள் பர்கத்தா?''

"நீ ரினா?"
''என்ைன ன் ன் பாராமல் எப் ப ச்
ெச க் னீர ்கள் ?'

''உன் பாதச் வ கண்ேடன்.

அைத ைவத் ச் ற் பம் ெச க் ேனன்!"
அதற் ேமல் ேப ய உத கள்
இல் ைல! கண்கள் .

காதல் ல ெநா களில்

ர்மானிக்கப் பட் ற .
யார் ? ஏன்? எதற் ? எதனால் ?
எப் ப ? - இந்த னாக் கள் எல் லாம்
காத ன் ன் ெபா ப் ெபா யா
உ ர்ந் ம் .

க் க் க் கல் ந் மட் மல் ல

இரண் பனிக்கட் கைள உர னால் ட
காதல் என்ற ெந ப் க ம் !
நாட்கள் நகர்ந்தன!
சந் ப் கள் ெதாடர்ந்தன!
அவள் அவேனா பந்தா வாள் !

''ப் பந் ஆ றாய் .

பந் கள் என்ைனப் பந்தா றேத!"
என்றான் பர்கத்.
ரின் என்ற நா க் ம்
கண்ணா ச் ைல 'க க்' ெகன்ற .

''வரேம! ஒ வரம் ேவண் ம் !''

என்றான்.
“ம் ...”
''ேகட்கலாமா?''
''ம் ...''
'' ைடக் மா?''
''ம் ...”

ஒ ெபண்ணால் 'ம் ' என்ற

ஒ எ த்ைதக் ெகாண்ேட
க எ த ேமா என் எண்ணியப பர்கத்,
"உன் உத கைள எனக் ப்
ல் லாங் ழலாக் த் த வாயா?"
என்றான்!

அவள் 'ம் ' ெசால் ல ல் ைல

ெசால் வதற் ஏன் ெநா கைள
ரயப் ப த்த ேவண் ம் ?
உத கைளப்
ல் லாங் ழலாக் த் தந்தாள் !

அவன் இைசத் க் ெகாண் ந்தான்!

அவள் இைசந் ெகாண் ந்தாள் !
ஒ எரிமைலைய இரண் ண் களாக்
கண்களில் ேதக் க் ெகாண்
அந்தக் காட் ையப்
பார்த் க் ெகாண் ந்தான் ஸ் பர்ேவஸ்!

ரியன் ஆணா, ெபண்ணா?

ெபயர் ெகாண் பார்த்தால்

ரியன் ஆண்!
 ணம் ெகாண் பார்த்தால்
ரியன் ெபண்!

சாந்தம் , ெதளி , ேகாபம் , நாணம்

இைவகேள ெபண்ைம ன் ணம் !
ரிய க் ம் இைவ உண் !
ைவகைற ல் ரிய க் ச் சாந்த ணம் !
காைல ேநரத் ல் ெதளி ணம் !
ம யப் ெபா ல் ேகாப ணம் !
அந் ேநரத் ல் நாண ணம் !
ஆக ரியன் ெபண்ேண!

ரின் என்ற ரியனின் கத் ம்

அந்த நான் உணர்ச் க ம் ர ப த்தன!
ல் லாங் ழல் என்ற இைசக் க ைய
இைசக்க ேவண் ெமனில்
 ச் க் கட் ம் பழக்கம் ேவண் ம் !
ச் க் கட்டாமல் இைசக்க
உத கள் தான் நல் ல ல் லாங் ழல் என்
உணர்ந்தார்கள் ரி ம் பர்கத் ம் !

ரினின் ப ைனந் வய ற் ள்
தல் ைறயாகப் , பால க்கள் உ ர்த்
இறங் க ஆரம் த்தன!
பர்கத் ன் உத கள் !
உளிகளா ந்தன!
அவன் நீ ண்டேநரம் ெச க் னான்!
ெச க்கச் ெச க்கத் ேதன்க ம் நிகழ் ச ் !

ஆண்ைம ர்க்கம் வங் ய !

ெபண்ைம படாெரன த்த !

அவர்கள் உத கைளக்
கழற் க் ெகாண்டனர்.
ஒ கல் ளத் ல் ம் ஓைச
ெவளிப் பட்ட .

அ என்ன ஓைச என்

ங் காப் க்கள் த்தன!

"ஏன்?" என்றான் பர்கத்!

"இல் ைல” என்றாள் ரின்!

'ஏன் ெபண்ேண ல க் ெகாண்டாய் ?'
என்ற னா ன் க்கமாகத்தான்
'ஏன்' என்றான் பர்கத்!
'இதற் ேமல் எனக் ச் சக் ல் ைல!
என்ற ப ன் க்கமாகத்தான்
'இல் ைல' என்றாள் ரின்!

அப் ேபா ஒ ர்வாள்

இறக்ைகய த் ப் பறந் வந்
பர்கத் ன் ேதாளில் ெதாத் க் த் ய !
ஸ் பர்ேவேஸ அந்த
வா க் ரியவன்!
'' ரின்!'' என் உச்சரித் ட்
மயங் ந்தான் பர்கத்!
எைத ேம உச்சரிக்காமல் மயங்
ந்தாள் ரின்!

கண்கள் றந்தான் பர்கத்!

ரத்தக் க டன் ேதாள் ப் பட்ைட ல்
ஒ கட் !
ெந ப் க் க டன் ஸ் பர்ேவஸ்!
கண்ணீர ்க் க டன் ரின்!

ஸ் பர்ேவஸ் தன் கன களில்

நட்சத் ரம் ட் ப் ேபான
ரினிடம் மன்றா னான்.
"அழேக! நீ என் கன !'' என்றான்.
"அரேச! பர்கத் என் ச் !'' என்றாள் .

"நான் ஒ ல் !
நீ என் பனித் ளி!'' என்றான்.
''பர்கத்கத் ஒ ப் !
நான் அ ல் ந்த
பனித் ளி” என்றாள் .

''நான் கண் க்காமேலேய

பர்கத்ைதப் பார்க்கத்தான் பழக்கம் !''
என்றாள் .
"நான் உனக்காக எ ம் ெசய் ேவன்.
என்ைனக் காத க்கக் டாதா?"
என்றான்.
"நான் அ ைமகைளக் காத ப் ப ல் ைல"
என்றாள் .

ஸ் பர்ேவஸ் ெசய் தான்!

ரின் என்ற ற் பம் - பர்கத் ன்
உளிக் மட் ம் ெந ம் !
பர்கத் டம் வந்தான்!

'' ற் ! நீ நில மன்னனா றாயா?''

பர்கத் உத ட் க் ெகாண்டான்.

“அர நாட் ன் பா க் ப்
ர வா றாயா?"

பர்கத் உத ட் ேய டந்த !

"நீ அர க்ேக அரசனா றாயா?”

பர்கத் உத றந்தான்!

“நான் ரினின் ழந்ைதக் த்

தகப் பனாக ேவண் ம் !”
 ஸ் பர்ேவ ன் மன ல் ரம்
க்கத் வங் ய .

'' ரி க் அரண்மைனச் ைற!

பர்கத் க் க் ைக ைற!
இ வ க் ேம ைறவாசம் !''
எனத் ர்ப் ட்டான்!
பர்கத்ைதச் ைறக் இ த்தனர்!
ரின் ஓ வந்தாள் !

பர்கத் ன் வல ேதாள் ப் பட்ைடக்

காயத் ன் த்த ட்டாள் !
பர்கத் கத் னான்!

"ஏ மன்னா! என் இட ேதாளி ம்

உடேன ஒ காயத்ைத ஏற் ப த்ேதன்!''
ஸ் பர்ேவஸ் ெகாந்தளித்தான்!
அ கார வர்க்கத் ன் ேகாட்ைடச் ெசங் கல்
ஒவ் ெவான் க்க ம்
ஒ ரனின் உ ர்
அடக்கம் ெசய் யப் பட் க் ற !

அத்தைன நாட் த் ேத யக் ெகா க ம்

லட்ேசாப லட்சம் மாங் கல் யங் கைள
அ த் ல் ரித் ெநய் யப் பட்டைவதாேன!

மக்களின் ரத்த ஓட்டத்ைதத் த் ப்

பாசனம் ெசய் தல் லவா... ேமட் க் கள்
தங் களின் ேதாட்டங் களில் வளர்த் க்
களிக் ன்றன!
மக்களின் சக் ஒ எரிமைல
ஆனால் , அ ெதரியாமல் ஆள் பவர்கள்
எரிமைல தண்ணீர ் ெதளித் க்
ேகாலம் ேபாட் க் ெகாண் க் றார்கள் !
எரிமைலகள் உறங் ேய டப் ப ல் ைல!
அவ் வப் ேபா கண் றக் ம் ! கண்கள் றந்
இரண் இதயங் கைளத் ண்டாட
எண்ணிய ஸ் பர்ேவஸ க் எ ராக
மக்கள் சக் தன் ராட்சச ச க்ைகக்
ைககளில் ஏந் ய !

''பர்கத்ைத தைல ெசய் !

ரிைன தைல ெசய் !
காதலர்கைளச் ேசர !
ஸ் பர்ேவஸ் ஒ க!
பாைலவன ஒட்டகங் கள் ேதய் ந் ேபான
மனிதர்கள் ரச அராஜகத்ைத எ ர்த்தனர்.
 ஸ் பர்ேவஸ் தன் ட்டத் ன்
வர்களில் ரிசல் வ கண்
ண னான்!

மக்கள் நிைனத்தால் , கடல் தண்ணீைர

அள் ளி இைறத் ச் ரியைன
அைணத் வார்கள் என் உணர்ந்தான்!
அவன் மன ல் ஒ ய பற் ய !
ைற ந் ற் பர்கத்ைத
தைல ெசய் தான்!

அரச சைப - ஸ் பர்ேவஸ் - பர்கத் - மக்கள் !

ஸ் பர்ேவஸ் ன்னைகத்தான்!
பர்கத்ைதச் ச த்தான்!
''காதல் ஒ ேபார்க்களம் !
ரின்தான் ெவற் ன் ன்னம் !
பர்கத்! நீ ஒ ேபாராளி!
நீ ேபார் ெசய் ய ேவண் ம் !''
உடேன பர்கத் ஒ ரனின் வாைளக்
ைக ேலந் னான்! ஸ் பர்ேவஸ்
டல் ங் கச் ரித்தான்!

"பர்கத்! நீ ேபார் ெசய் ய ேவண் ய

வாேளந் யல் ல... உளி ஏந் !
இ உளிப் ேபார்!

தான் என்ற மைலேயா நீ ெசய் ய

ேவண் ய உளிப் ேபார்! ஆம் !
தான் மைலக் ப் ன் றம் ஒ ந
ஓ ற . அ தான் தான் ந !
மைலையக் ைடந் நீ வ ெசய் தால் ,
ந நமக் ! ரின் உனக் !''
என்றான்!

பல ம் மாசனங் க க் அ ல்
ேதாண் ப் பார்த்தால் , இப் ப ப் பட்ட
ராஜ தந் ரங் களால் உ ஞ் சப் பட்ட
ரத்தத் ளிகள் க் ம் !

ராஜ தந் ரம் ெசய் தான் ஸ் பர்ேவஸ்!

ரிைனப் பர்கத் அைடயக் டா !

தான் மைலையப் பர்கத் ைடய யா !
ைடந் வ ெசய் தா ம் ஆண் கள்
அவ க் வேயா கத் ற் கான
அைழப் தழ் அ ப் ம் !
ஸ் பர்ேவஸ் எக்காள ட்டான்!

தான் மைல
பர்கத் ைக ல் உளி!
இதயத் ல் - ரத்த அ ல் ரின்!
மைலையச் ெச க்கத் வங் னான்!
இர பகல் பாராமல் ,
தான் மைலப் பக்கம்
உளிச் சத்தம் ேகட்பதாக ம் ,
ஒவ் ெவா உளிச் சத்தத் ற் இைட ம்
' ரின்', ' ரின்' என் பர்கத்
ப் ப ேகட்பதாக ம்
ரி க் ச் ெசய் ேபான .
ரின் காவல் தாண் ஒ க தம்
அ ப் னாள் !
"அன்ேப!
மைல - மைலக் ப் ன் ந –
இைத மறந் ங் கள் !
மைலதான் ஸ் பர்ேவஸ்
மைலக் ப் ன் நான் இ க் ேறன்!''

ஒ யலாய் இயங் னான் பர்கத்!

மைல - பர்கத் ன் உளிக் ம்
காத க் ம் ரண் ெந ழ் ந் வ தர
ஆரம் த்த !
பர்கத் தான் மைல க்க ரினின்
ற் பங் கைள ம் வ த் க் ெகாண்ேட
வ அைமத்தான்!

ேசார் ம் - தாக ம் - வ ம்
வ ைக ல்
ரினின் ேபரழைக நிைனப் பான்!
''ம க் ேகாப் ைபக் ள்
இரண் தங் க ன்கள்
நீ ந் வ ேபான்ற கண்கள் !

எட்டாம் நாள் நிலா ேபால

அைரவட்ட வ வ ெநற் !
தைல ழாய் த் ெதாங் ம்
தங் க நிற னாக் ேபான்ற நா !

ஒ ப ைனந் ஆண் கள்

ங் மப் ரசத் ல் ஊ ய
ேபரீசச
் ம் பழம் ேபான்ற உத !
பால் கட் கைளப்
பனிக்கட் கேளா ேசர்த் க்
கட் ய ேபான்ற கன்னம் !

க ப் நிறத் ல் த்த
ப த் ப் பஞ் த் ேதாட்டம்
ேபான்ற ந்தல் !
இரண் ெவண்ெணய் உ ண்ைடகைளச்
சரிசமமாய் எைட ேபாட் த்
தாலாட் ம் மார் கள் !

ஸ்ப கக் கல் ல் ெசய் த

உ க்ைக ல் ைமயப் ப
ேபான்ற இைட!

ஒ ரால் ன் ஞ்
தாராளமாய் வ க் ம் அள
இ க் ம் ெதாப் ள் !
தந்தங் கைள இைணத் அ ல்
தாழம் நிறம த்
யங் க ஏற் ற !

'இட -வல ', 'இட -வல ' என்ற

ஜ ல் அ ம் ெமத்ெதன்ற ன்னழ !

ேராஜா நிறப் பளிங் ெக த்

ண் கைடந்த ேபான்ற ெதாைட!
ஒ ஜான் அள அல் ப் ல்
ஐந் மல் ைகப் க்கைள
ஒட்ட ைவத்த ேபான்ற பாதம் !
ேசார் ம் தாக ம் , வ ம் பறக் ம் !
உளி மைலையக் ச் க் ச் ட் க்
ெகாண்ேட ன்ேன ம் !

பர்கத் ன் ைக டான !
உளி டான ! கத் ல் டான !
அவன் ெச க் ய ெச க் ல்
அந்த மைலேய டான !
'ஷரின்', ' ரின்' என் உளிச்சத்தம்
ஒ க்க ஒ க்க
மைலையேய ைடந்தான் மகா ற் !

மைல ன் ன் றம் பாய் ந்த ந

ளித் ளியாய் க் க ந் வர ஆரம் த்த !

ஸ் பர்ேவஸ் அ ர்ந்தான்!
பர்கத்ைத ய க்க ேயா த்தான்!
ஒ ன்யக்காரக் ழ லம்
ஒ ட்டம் ட் அ ப் னான்!
ன்யக்காரக் ழ
பர்கத் டம் வந்தாள் !
''மகேன!'' என்றாள் .

'' ரின்... ரின்...'' என்

ஜ த் க் டந்தான் பர்கத்!
''மகேன!'' என்றாள் ண் ம் !
" ரின்... ரின்...'' என்றப
ெச க் க் டந்தான் பர்கத்!
"மகேன... மகேன...'' என் பல ைற
வாய் வ த்த ழ
ஸ் பர்ேவ ன் ட்டத்ைதச் ெசயல் ப த்த
அந்த ெபாய் ையக் கத் னாள் !

''அேட... மைடயா! ரின் இறந்

மாதம் ஒன்றா ட்ட ! அவைளப் ைதத்த
இடத் ல் ல் ைளத் ட்ட !''
உளிச்சத்தம் நின்ற .
உ ர்ச்சத்தம் நிற் கப் ேபான !

" ரின் இறந் ட்டாளா?”

பர்கத் எ ந்தான்!”
'' ரின் இறந் ட்டாளா?”
பர்கத் எ ந்தான்!
'' ரின் இறந் ட்டாளா?''
பர்கத் ந்தான்!
உளிையப் த்தான்
த் யால் எ த்தான்.
தன் ெநஞ் ல் இதயத் க்
ேநராக உளிைய ைவத்தான்.
த் யைல ஓங் இறக் னான்!

'ஷரின்' என்ற சப் த ம்

உளி ல் த் யல் ந்த சப் த ம்
ஒன்றாய் ஒ த்த !

காத க்காகச் ைல ெச க் ,
மைலைய ம் ெச க்
தன் இதயத்ைத ம் ெச க் க் ெகாண்ட
ற் ன் ச் ச் சத்தம் சப் த ல் லாமல்
தான் மைலக் ள் அடங் ப் ேபான !
தனக்காகத் தன் காதலன் இன்ன ம்
தான் மைலையச் ெச க் க்
ெகாண் க் றான் என்ற நிைனப் ல்
ரின் என்ற ேதவ பம்
காத் க் ெகாண்ேட ந்த !
*****
 4. கல் ந் ய கண்ணீர்

'வாழ் க்ைக' என்ற ெசால்

ஒ மனித க் ச்
ெசால் க் ெகாள் ம் ப அைமய
ேவண் ெமனில் , அவன்
' யற் ' என்ற ெசால் ைலச் சதா
ெசால் க் ெகாண்ேட ப் பவனாக
இ க்க ேவண் ம் .
ச் ட் க் ெகாண் ப் பவன்
எல் லாம்
மனிதன் இல் ைல
யற் ெசய் ெகாண் ப் பவன்
மட் ம் தான் மனிதன்!

யற் என்ற ேம
நம் ன்ன வய ன் ஞாபக உண் ய ல்
ஒ தங் க நாணயமாய் ந்தவன்தான்
கஜனி கம !
கஜனி கம ஒ கல் !
ப ேன தடைவகள் ேழ ந் ம்
உைடந் ேபாகாத ஒ உ க் கல் !

காதல் என்ற ந்
அந்தக் கல் ட
உள் க் ள் உைடந் ேபா க் ற .
அந்தக் கல் ட காத க்காகக்
கண்ணீர ் ந் க் ற .
ஒ அ காைல!
ெவற் ைவகைற!

த்த ம் ேவகத் ல் இறங் ம்

த்தம் ப் பனித் ளிகள்
க்க க் ச் சத்த ல் லாமல்
த்த ட் க் ெகாண் ந்த .

ேமகப் பறைவகள் ல் தைர றங் ம்

ப் பறைவகள் ண்ணிற் ெபய ம்
வானளா ய காட் கள் !
உறங் க் ெகாண் க் ம் க்கள்
உறங் கப் ேபாய் க் ெகாண் க் ம் நிலா
அந்த ந் ம் யாத ெபா ல்
ைரச் சவாரி ெசய் வ கம க் க்
கலமான வழக்கம் .

ஒ ைக ர ன் எண்ணிக்ைக ள் ள
ரர்கள் ன் ெதாடர
கம ைரச் சவாரி ெசய் தான்
 சாய் க் ெகா அணிந்தவள்
ஓைச எ ப் நடப் ப மா ரி
நடந் ேபான ந் ந !

அழைக ர ப் ப ஒ தாகம்
அ ஒ வைக யானம்
ய அழைக ர ப் பவன் ஒ கட்டத் ல்
ய் ைமயைடந் வான்.
இளவரசன் கம அன் , ைரகள்
ைர தள் ம் வைர பயணித்தான்.
கஜனி ன் எல் ைல வைர வந்தான்.

''இளவரேச! ம் பலாம் !'' என் வ ம த்தான்

வந்ததவர்களில் ஒ ரன்!
ஒ ன்னைலப் பளிச்ெசன் ய
கம ன் பார்ைவ!

"ஏன்?" என்றான்.

''கஜனி ன் எல் ைல ந் ட்ட !''

''என்ன எல் ைல? ஏன் ந்த ”
"இளவரேச!
ஒவ் ெவா நாட் க் ம் எல் ைல உண் .
அதற் ேமல் ேபாக யா .
நாம் நம எல் ைலக் ள் தான்
வாழ ேவண் ம் .''

கம அகம் ழம் னான்.

எல் ைல ல் லாமல் வாழ யாதா?
எல் ைலக் ள் வாழ மா?'
இந்த னாக் யாய் அமர்ந் ந்த கம
அைடப் க் க் ள் க் ய ள் ளியாய்
அரண்மைன ம் னான்.
'ெவ க் எல் ைல இல் ைல,
மைழக் இல் ைல, காற் க் இல் ைல!
எனக் மட் ம் ஏன்?' என்
கம தன் ந்தைனகைளச்
ச் க் ர்ப த் க் ெகாண் ந்தான்.

அரண்மைனப் ங் கா!
ங் காவல் ஒ மரம்
மரத்த ல் கம !
ச கைளப் ய் த் ய் த் ப்
ேபாட்டப
ேயா த் க் ெகாண் ந்தவன் கண்க க்
ஒ எ ம் க் ட்டம் ெதரிந்த !

எ ம் கைளக் கவனித்தான்!
அவன் மனம் எம் க் த்
ஒ ைளயாட் ல் இறங் ய !
ஒ ைகயள மண்ணில் ப த்தான்!
ஒ எ ம் ைப அந்தக் ல் தள் ளினான்!
க் ள் ந்த எ ம் தத்தளித்த !
அங் ங் ம் உ ர த்த !
ைய ட் ேமேல ட யற் த்த !

ஏ ய - ந்த , ஏ ய - ந்த !
கம ஆச்சர்யத் ல் நீ ந் னான்.
'அந்த எ ம் ன் உ வ அள ற்
இந்தக் என்ப ேபா மான இடம் தான்.
ஆனால் , அ ஏன் ைய ட்
ேமேலற நிைனக் ற ?'
கம ர்ந்தான்.

ஒ வ யாய் எ ம் , ைய ட் ேமேல
நிலத் ன் பரப் ல் ஆனந்தமாய் அைல பாய் ந்
ஓ ய .
கம ஒ கப் ெபரிய ஆசானிடம்
க அரிய ெசய் ையக் கற் றதாக உணர்ந்தான்.

"ஒ ற் ெற ம் !
ல நி டங் கள் ட அதனால்
ஒ எல் ைலக் ட்பட்
வாழ ய ல் ைல!
வாழ நிைனப் ப ல் ைல!
நான் மனிதன்! நான் எப் ப ?
மணல் மணிகாட்
லட்சம் தடைவக் ேமல்
ப் பப் பட்ட !
கஜனி கம மன்னனானான்!
கஜனி கம வானான்!

க் ணம் ேதய் ந்
ேபார்க் ணம் வந்த !
'எல் ைலகளில் லாத ேதசம் ேதைவ!’
என்ற எண்ணம்
'எல் லா ேதசங் க ம் ேதைவ!'
என்ற எண்ணத் ல் ந்த .

ற் ள் ள ன்னச் ன்ன ன்கைளத்

தன் எல் ைலக் ட்ப த் னான்!
அவன் கண்கள் ந் ந ரத் ற்
அப் பால் உள் ள 'இந் யா' எற்
ங் கல னின் ப ந்த !

அ காைல ன்
மகரந்த வாசங் க ந்
மா ப் பேரனான் கம .
கஜனி ல் கால ேநர ன்
ஆ தங் கள் ெசய் ம் சப் தங் கள் !
இந் யா அவன் கனவான .
இந் யா அப் ேபா பல ண்
நா க ைடய !
கஜனி கம ன் கண்கள்
உதபாண்டா தல் கா ல் வைர
அரசாண்ட ெஜயபாலன் ப ந்த .

கா ன் தல் ேபார்
எண்ணிக்ைக ைறந்த பைட டன்
நம் க்ைக நிைறந்த மன டன்
றப் பட்டான் கஜனி கம .

தல் ேபாரில் தான் கம ன்

ைசக் தல் ேராமம் ைளத்த !
அப் ேபா அவ க் வய 18!
ந் ந க் ம் - கா க் ம்
இைட ல்
லம் சான் பள் ளத்தாக் !

கம ன் பைடைய ட
ன் மடங் பைட டன்
ெஜயபாலர் காத் ப் பதாய் ஒ
த்தகவல் - ய தகவலாய்
கஜனி கம ன் கா ற் வந்த !

மனிதன் ரண் ட ல் ைல!

மனம் இ ண் ட ல் ைல!
எ ர்ேநாக் வ ம் ரச்சைனக் ப்
ர் ேநாக் ஓ ஒளிபவன் அல் ல அவன்!

இரேவா இரவாக நிலேவா நிலவாக

இைடேயா வாளாக
பைடேயா யலாக றப் பட்டவன்!

லம் சான் பள் ளத்தாக் ல் தவழ் ந்

ந் ந ல் நீ ந்
லம் சான் மைலகளின்
பைடைய ஏற ைவத்தான்!
 வட் கைள ம் ,
நம் க்ைக ன்ைமைய ம்
அைணத் ட்
மைலேயறச் ெசான்னான்.

நிலா உச் ஏ ம் ேபா

பைட உச் ஏ ந்த .
ம நாள் ரியன் வ க் ன்ற வைர
பைட உறங் த்த !

மைலையச் ற் ெஜயபாலரின்
ரதகஜ ேசைனகள் !
கா ல் பைட மைலேய க் கைளத்த .
க னி பைட பைளப் ன் த் ைளத்த !
கா ல் பைட இைளத்த !
கஜனி கம கா ைலக் ைகப் பற் னான்!

எந்த ெவற் க ம் நிரந்தரமான ல் ைல!

ெவற் கள் என்ப
நீ ர்க் களால் ெசய் யப் பட்ட பந் !
இந்த நீ ர்க் ழ் ப் பந்ைத
அைடத் ட் த்தான்
பலர், ப் பந்ைதேய தான் க் ப்
த் க் ெகாண் ப் பதாய்
ேபாைத ேப வார்கள் !

காலக்காற் அ க் ம் - அ
நீ ர்க் ப் பந்ைத உைடக் ம் !
கா ல் ெவற் என்ற
கஜனி கம க் க் ைடத்த
நீ ர்க் ழ் ப் பந்ைதக் காலம்
ல மணி ேநரங் களிேலேய
உைடத் ட்ட .
ெஜயபால க் த் ைணயாகப்
பல ேபரர கள் ரங் கள் அ ப் ன!
ஒ 18 வய வா பைனப் க்க
18,000 ரர்கள் வாேளா வந்தனர்!
கஜனி கம கலங் க ல் ைல!
அவன் கல் !
க ங் கல் !
காலத் ன் ேசாதைனகெளல் லாம்
உளி அ கள் !
உளி அ கைள ஏற் க் ெகாண்ட
கல் தான்
பல ம் ம க் ம் ற் பமா ம் !
ஏற் காத கல்
பல ம் க் ம்
ப க் கல் லா ம் !

அந்தக் காட் க் ள் தான்

ஒ ள் ளிமான் ப் ெபய் ய ேகாலத் ல்
 ப் பல் லக் ல் ரக யமாய் ப்
பயணப் பட் க் ெகாண் ந்தாள் !

அவள் கா ல் மன்னம்
ெஜயபாலரின் மகள் !
கா ல் ராட்ைசகைளக்
ெகாட் க் ெகாட்
ஒட் ஒட் ச் ெசய் த ப ைம ளா!

ேபார் ேவைள ல் ளா
ப் ெபய் யதால்
அவைளக் காட் வ யாய் ப்
பக்கத் ேதசத் ற் ப்
பா காப் ற் காய்
அ ப் ைவத்தார் ெஜயபாலர்!

பல் லக் காட் க் ள் பயணமா ய .

பல் லக் த் க் களில் ஒ வன்
' க் ய' ஷயத் ற் காகச் சற் ஒ
த க் ள் ஒ ங் னான்!

‘ க் ய’ ஷயம் வதற் ள் அவன்

ச்ைச த்தான் கஜனி கம !
பல் லக் த் க் யானான் கஜனி கம !

பல் லக் த் ைரச் ைல

காற் ல் படபடக் ம் .
உள் ேள ந்த கன்னித் ெதன்ற ன்
கண்க ம் படபடக் ம் !
வா பனின் கண்கள் , தல் ைறயாக,
வஞ் ன் கண்களில் ந்த !
கண்களில் ந்த கண் ண்டதாய்
உலக வரலா ஏ ?

ெபண்ணின் கண் ஒ இன்பப் ைத

இ ல் தவ ந்தவர்கள் மட் ம்
'காப் பாற் ங் கள் ' என்
ரல் ெகா ப் பேத ல் ைல!
கண்களால் ளாைவ - உ
ெகாண்ேட வந்தான்
க னி கம !
காதல் ப ர் அவன் இதயத் ல்
ெமல் ல ெமல் ல ைள ட்ட !

ளா என்ற அந்த ந்ெதன்றேலா...

தான் ஒ வா பனின் மன ல்
யலாய் ைமயம் ெகாண் க் ேறாம்
என் அ யாமல்
'படக் படக்' என் இைமய த் க் ெகாண்ேட
பயணம் ெசய் த !

ெபண் இப் ப த்தான்!

ஆண் என்ற எண்ெணய் க் டங் ன்
ப் ெபன் ஒ க் ச் ையக்
த் ப் ேபாட் ட் ப்
ேபாய் வாள் !
அவன் பற் எரிவான்.
அவள் நகம் க த் த்
ப் க் ெகாண் ப் பாள் !
கா ல் அர டம் தப் ய கஜனி கம
அழ ன் வல் லர டம் ைக யானான்!

ரிய ஒளி ையத் ெதாட

எட் நி டங் கள் ஆ றதாம் !
காத ன் ஒளி
ல ள் ளி ெநா களில்
ரியைனத் தாண்
நட்சத் ர மண்டலங் கைளத்
ெதாட் ற !

கஜனி கம ன் இதயம் க்க

'இந் யா' என்ற க்கன !
அந்தத் க்கன ன் ைல ல்
' ளா' என்ற க்கன ம்
ேசர்ந் கலந் ட்ட !

கஜனி கம நிைனத்தான்!
'இந் யா என் ெவற் !
ளா என் ெவற் ப் பரி !
காதல் வயப் பட்டவர்கள் ெவ ப் ப ல்
தாமதப் ப வ ல் ைல!
உட க் டன்
உட க் டன் ர் !

(நம் அரசாங் க அ காரிகள்

காதல் வயப் பட்டவர்களாக இ ந்தால்
எவ் வள நன்றாக இ க் ம் )

ெரனச் சலசலப் !
ம் ப் பார்த்தான்!
கா ல் பைட காட்டாறாய் க்
காட் க் ள் ரேவ த்த !
"நி த் ங் கள் பல் லக்ைக...
நி த் ங் கள் பல் லக்ைக...
பல் லக் த் க் களில் ஒ வன்தான்
கஜனி கம !"

பல் லக் த் க் களில் வ க் ம்

பயத் ல் ஒ ரல் கைட அள ல்
க் ப் ேபாட்ட .
பல் லக் ள் அமர்ந் ந்த
ளா ற் ஒ ஜாண் உயரம்
க் ப் ேபாட்ட .
பா இைம இைமக் ம் ேநரத் ற் ள்
கஜனி கம ளாைவ
ஒ உ ர்ப்பார்ைவ பார்த்தான்!
ன் பட் யாகப் பறந்தான்!
கா ல் பைட ரத் ய !

பல் லக் ந் ளா கவனித்தாள் !

ஒ யலாய் ...
ஒ ள் ளியாய் ...
ஓ க் ெகாண் ந்தான் கஜனி கம !

ல ெபண்கள் , ‘பார்க்கலாம் ' என்

ெசால் ம் ப இ ப் பார்கள் !
ல ெபண்கள் , 'ஒ ைற ம் ப்
பார்க் ம் ப ' இ ப் பார்கள் !
ல ெபண்கள் , ‘பார்த் க் ெகாண்ேட
இ க் ம் ப ’ இ ப் பார்கள் !
ஆனால் , கச் ல ெபண்கள் தான்
நிைனத் நிைனத் நிைனத் ப்
பார்க் ம் ப இ ப் பார்கள் !

ளா நான்காவ ரகம் !
ேகா ைம நிறத் ல் த்த
அந்தப் பாதாம் ைவ
இதயத் ல் மந் ப
ஓ க் ெகாண் ந்தான் கஜனி கம !
எந்த ஒ ஓைடயா ம்
கல் இல் ைலெயனில் அ ஊைம!
எந்த ஒ மனித வாழ் ம்
காதல் இல் ைலெயனில் அ ஊனம் !

காதல் ஒ ேதன் கக் ம் எரிமைல!

காதல் ஒ வாசம் ம் யல் !

ஆேணா, ெபண்ேணா யாரா ம்

ஒ தடைவ, ஒ சந்தர்ப்பம் , ஒ ெநா
காத ல் ழாதவர் ைடயா !
கஜனி கம ஒ மைலக் ைகக் ள்
உடம் ணித் மைறந் ெகாண்டான்.
மைல - ெகாட்டா ட வாய் றந்த ேபால்
அந்தக் ைக வா ல் !

வா ல் - தன் வா னில் வ ம்
க் னால் , வைல கட் க்
ெகாண் ந்த ஒ லந் ப் ச் !

ைகக் ள் ட்கள் கம க்
த்தம் ெகா த் க் ெகாண் ந்தன!
 ல ஷப் ச் க ம் கம க்
த்தம் ெகா க்க யற் த்தன!

தன் ைறயாய் கம ேசார்ந்தான்!

கா ல் பைட ப் ய ெவற் ப் ல்
கன் கசக் னான்!
ரிசல் ந்த கண்ணா யானான்!

வாழ் க்ைக இப் ப த்தான்!

தன்ேனா ேமா ற மனிதைன
உைடத் ப் ேபாட் ம் !
எவன் உைடந்ேத டக்காமல் ண் ம்
தன்ைன ஒட் க் ெகாண்
ேமா றாேனா, அவன் ெவல் வான்!
கஜனி கம உைடந் ேபானான்!
அவன் மன ல் ெவற் என்ற
வார்த்ைதக் ப் ன்னா ந்த
ஆச்சரியக் வைளந்
னாக் யா நின்ற !

ஊசலா ம் இைலயானான் கஜனி கம !

' ம் ' என்ற நம் க்ைக
' மா?' என்ற அவநம் க்ைகயான !

ஒ லட் யவா க் இப் ப த்தான்!

க்ெகன் அவன்
அைணந் ம் !
ஆனால் , அவன் அ க்கள்
ஒவ் ெவான் ம் அந்தத் க்கான
எரிெபா ள் ேச க்கப் பட் க் ம் !
அவன் ண் ம் பமாவான்!
ஒளிய ப் பான்!

லட் யவா ன் இதயம் நரம் களாலல் ல

இ தாங் க் கம் களால் ன்னப் பட்டதாக
இ க்க ேவண் ம் !

தன் அஸ் வாரத் ல் பல கற் கள்

ந ப் ேபானதாக உணர்ந்தான்!
மைழ ல் - பாழைடந்த ைசயாய்
ஒ க ஆரம் த்த அவன் மனம் !
ஒ ளிக் கண்ணீர!்
கண்ணீர ் என்ற நிறமற் ற ரத்தம் !
கம ன் கண்களில் தன் ைறயாய்
எட் எட் க் ெகாட் ப் பார்த்த !
கண்ணீரில் காட் கள் த ம் ன!

ைகவா ல் ஒ லந் ப் ச்
வைல ேவய் ந் ெகாண் ந்த !
வைல பா வைர வந் அ ந்த !
லந் ப் ச் ண் ம் வங் ய !
வைல ம் த வா ல் ஒ பலத்த
காற் அ க்க அ ந்த !
லந் ப் ச் ண் ம் வங் ய !
இம் ைற வங் ய ேம அ ந்த !
லந் ப் ச் ண் ம் வங் ய !
பல ைற அ ந்த ன் ம் லந் ப் ச்
யன் வைலகட் த்த !
கஜனி கம ன் மன ல் ல
சம் மட் கள் ேமா ன!
அவன் மனச்சாட் கத் ய !

'பார் கம ! ஓர ள் ள லந் !
பல ைற வைலய ந் ம் ஓரமாய்
ஒ ங் ஓய் ந் ட ல் ைல!
ேபாரா ற .
ேபாராட்ட ல் லாத உ ரில் ைல!
ல் , காற் ற த்தால்
காற் ேறா ேபாரா ற !
மரம் , யல த்தால்
யேலா ேபாரா ற !
உ ர க்கள் ஒவ் ெவான் ம்
மனித க் ப் ேபாரா ம் ணம் இ க் ற !

ேபாராட்ட ல் லாத வாழ் க்ைக

ரிய ஒளி இல் லாத நாள் !
'அ ர்ஷ்டம் ' ' ' 'கால ேநரம் '
இந்த வார்த்ைதகைள
உண் பண்ணியவ ம் சரி
உ ர்ப்பவ ம் சரி...
வாழ் யல் ேபாராட்டங் களில்
ன்வாங் ேய வாழ் றார்கள் !
‘நிைனப் ப ம் '
'தன்னம் க்ைக ைண'
'எண்ணம் , வாக் , ெசயல் '
இந்த நிதர்சனங் கைள
நிச்ச த்தவ ம் உச்சரிப் பவ ம்
வாழ் ல் ேபாரா ெவல் றார்கள் !

ெவற் க் ச் ந்த ேவண் ய

யர்ைவ...
கண்ணீர ் அல் ல...!
ேதால் கைள ெமல் ல யாதவனால்
ெவல் ல யா
கஜனி கம தன் யம் உணர்ந்தான்!
தனக் ள் த ய தன்ைன ட்டான்!
ஒ ைற மட் மல் ல...!
எத்தைன ைற ேதாற் றா ம்
லட் யப் பாைத ல் ல வ ல் ைல எனச்
சபதெம த்தான்!
அந்த சபதம் சரித் ரமான !

அப் ேபா கா ல் பைட

அந்த காட்ைடேய சல் லைட ேபாட் அல ய !
அ யாய் இறங் ப் பர ய .
அந்தக் ைக வாச க் ம் வந்த .
கம ைகக் ள் ஒண் க் ெகாண்டான்!
ைக வா ல் லந் வைல!
ஒட்டைடயாய் மண் ந்த !
வைலய க்காமல் ஒ மனிதன் உள் ேள
ைழய யா !
வைலேயா அ ந் ேபாக ல் ைல!
ஆக, உள் ேள கஜனி கம இ க்க யா
எனத் ர்மானித் நகர்ந்த கா ல் பைட!

உ ர் காத்த லந் க்
கம நன் ெசான்னான்!

''ஒ எ ம் ம் ஒ லந் ம்
இல் ைலெயனில் நான்
அந்தப் ரச் வேரா யங் கைள
அண்ணாந் யப் பவனாகேவ
இ ந் ப் ேபன்!'' என்
எக்காள றான் கஜனி கம !
இப் ேபா ண் ம் ச ேகாைச!
வந்த கா ல் பைட அல் ல...
ளா என்ற ேதவைத வந்த
பல் லக் !
த் க் த் க் ல்
பல் லக் ேபாட் த் ெதாங் க...
ைவரக்கம் மல் கா ல்
பல் லக் ேபாட் த் ெதாங் க...
பல் லக் ள் அமர்ந் ந்தாள் !
ளா!

ைரச் ைல மைறத்த பா
லந் வைல மைறத்த பா
ெதளி ன் ெதரிந்த
ளா ன் கத்ைதத்
ெதளிவான மன டன் பார்த்தான்
கஜனி கம !

"இந் யா என் ெவற் !

ளா என் ெவற் ன் பரி !''
அவன் உத கள்
அ த்தமாய் உச்சரித்த !

ண்ணில் காவலாளி மாற் றம் நடந்த !

ரியக் காவலாளி ஓய் ெவ க்கப் ேபாக,
நிலாக் காவலாளி பணிக் வந்த !
கஜனி கம லந் வைலைய
அ த் ட் க் ைகைய ட்
ெவளிேய வந்
லந் டம் ெசான்னான்.

''நண்பா! எனக் நம் க்ைக ட் ய

உன் வைலைய அ த் ட்ேடன்!
நீ ண் ம் கட் க் ெகாள் வாய் !' என்ற
நம் க்ைக ல் ரித்தப பறந்தான்.
அவ க் இப் ேபா இரண் ற கள்
இந் யா - ளா!

கஜனி கம ேபார்களில் ேதாற் கேவ ல் ைல!

ப ேன தடைவக ம் ெவன்றான் என்ேற
ல வரலா க ம் , வரலாற் ஆ ரியர்க ம்
ெமா ன்றனர்!
இந் யா டன் அவன் ெசய் ேபார்கள் !

1. லட்சான் ெஜயபால டன் கா ல் ேபார்!

2. ெடல் கம ஷா டன் ேபார்!

3. பாட் யா ப ராய் ேபார்!

4. ல் தான் அ ல் பத் தா த் த்தம் !

5. ைவ ந்த் கபால டன் ேபார்!

6. நகர் ர் ஆனந்தபால டன் ேபார்!

7. நாராயண் ர் அல் லார் ேமாதல் !

8. ல் தான் தா த் த்தம் !

9. ேதரா ராம டன் ேபார்!

10. தத்தனம் ரி ேலாசன பால டன் ேபார்!

11. ேலாேகாட் ங் கராமராஜஸ் ேபார்!

12. மஹாபந்த் ம ரா ரி ல் சந்த் ேபார்!

13. கேனாஜ் ராஜ் ய பால டன் ேபார்!

14. சர்வா சாந்தாரர டன் த்தம் !

15. காலஞ் சரா த்யாதர டன் த்தம் !

16. ஜாட்க டன் ேபார்!

17. ேசாமநாத ரம் ற் ைக!

இ ல் இந்த 17-ஆவ த்தம் தான்

அவன் தன் ரத்ததம் ைரக்க ைரக்க
த்தம் ெவ க்க ெவ க்கச் ெசய் த த்தம் !

ஒவ் ெவா த்தத் ன் ேபா ம்

அவன் கண்கள் இரண்ைடத் ேத ம்
ஒன் ெவற் !
இன்ெனான் ளா!
ஒவ் ெவா ைற ேம அவன் ேத ய ல்
ெவற் மட் ேம ைடத்த .
ளா என்ற ங் கா ல்
தன் இதயத்ைதப் ப ய ட் ட்ட கம
37 வய வைர மணம் ரிய ல் ைல!

37 வய ல் 17ஆவ ேபார்!
ேமாவார்க் ேகாட்ைட ற் ைக
கஜனி கம ன் ரங் கள்
ேகாட்ைடைய ஊ ஊ ேய
உைடக் ன்றன!
ெகாட் ய ரத்தத்ைத மண் உ ஞ் ச யாமல்
மாதக் கணக் ல் ேதங் க் டக் ற !
ேமவார்க் ேகாட்ைட ல் கஜனி ெகா பறக் ற !
ேமவார்க் ேகா ல் ஒ பம்
பேமற் வ கம ன்
கண்க க் த் தட் ப் ப ற !
ளா... அந்தப் ெபண் பம் !
ெவள் ைளத் பமாய் நிற் ற !
தைவக் ேகாலத் ல் ளா!
கஜனி கம ன் கண்கள்
ளாைவக் கண் த் ற !

17ஆவ ெவற் க் ப் ன் கம
இரண் காரியங் கைள யமாகச் ெசய் தான்!

17 அ க் கைள உைடய மாளிைகைய எ ப் னான்!

ளாைவ ேமவாரி ந் கஜனிக் ப்
பல் லக் லம் அைழத் வந்தான்!
பல் லக் க னி ல் ைழந்
ப ேன அ க் மாளிைக ன்
உச் க் ப் பயணிக் ற !
பல் லக் த் க் களில் வர் நகர,
ஒ வன் மட் ம் நிற் றான்!
''ஏன் என்ைன கஜனி கம அைழத்தார்?
எங் ேக கம ?'' என்ற
ரக்ேகள் ெவ க் ற ளா டம் !

அந்தப் பல் லக் த் க் ப் ேப னான்!

''ேத ! நீ கம ன் பரி !
உன்ைன ேமவாரி ந் கஜனி வைர
மந் வந் உன் ன் நிற் ம்
நான்தான் கஜனி கம !" என்
பல் லக் த் க் யாய் நின் ந்த
கஜனி கம ரிக் றான்.
''பளிங் த் ேதவைதேய!
ப ேன ஆண் க க் ன்
ஒ காட் ல் உன்ைனப் பார்த்ேதன்!
என் இரண்டாவ லட் யமாய் நீ ஆனாய் !
இந் யா என் ெவற் , நீ என் பரி !''

ளா ன் ந்தைன உ ள் ற !
'காட் ல் பல் லக் த் க் ய ஒ வன்
யலாய் ஓ ய - மன ல்
படமாய் ஓ ய !

"எனக் ெவற் ம் ைடத் ட்ட !

ெவற் க்கான பரி ம் ைடத் ட்ட !''
என் உரக்கச் ரிக் றான் கம .
ஓங் ச் ரிக் றான்! ஓயாமல் ரிக் றான்.
ளா ன் மனம் ஒ
ெவ க் ற !
'' ரிக் றாயா கஜனி கம ?''
என்றாள் !
''ஆம் ! ெவற் ம் , ெவற் ன் பரி ம்
ைடத் ட்ட !''
ண் ம் ரிக் றான்!

ளா அவைன ஆழ் றாள் !

'உன் ெவற் ன் ைல ெதரி மா?
கஜனி கம அவைளக் ர் றான்!
அவள் ர்ைமயாய் க் றாள் !

"என் ேதசத் ன் அைம ன்ைம...

என் மண்ணின் ரத்த வாைட...
ஆ ரமா ரம் உ ர்கள் ...
லட்ேசாப லட்சம் மாங் கல் யங் கள் ...
இைவேயா என் மாங் கல் ய ம் ட
உன் ெவற் க் ைலயா க் ற !''

கம கத் ல் கலவரம் !
ளா நடந் ெகாண்ேட ேப றாள் !
''நீ ரிக் றாய் ,
என் நா அ ற !
நீ வாழ் றாய் ,
என் மண் அ ந் ட்ட !
நீ அைடந் ட்டாய் ,
என் மக்கள் இழந் ட்டனர்!

நான் உன்ைனக் ெகான்றால் நீ சாவாய் !

நீ சாகக் டா !
உன் நிம் ம , உன் ஆனந்தம்
உன் ெவற் க் களிப் சாக ேவண் ம் !
ெவற் உனக் க் ைடத் ட்ட !
ஆனால் அந்த ெவற் ன் பரி
உனக் க் ைடக்கா !'' என் கத் யப
ளா என்ற ராங் கைன
17 அ க் மாளிைக ன்
உச் ந் த் றாள் !

ளா ன் மைறவால்
மனம் ெவ த்த கஜனி கம
தன் ெவற் ன் நிைன ச் ன்னத்ைத
இ த் த் தள் றான்!
53 வய வைர அவள் நிைன ேலேய
ன்யமான வாழ் ைவ வாழ் ந்த
காலமா றான்!

*****
 5. காரி ராகம்

1948!
இந் ய மண்ணில் அ ைம இ ட்
ெவ க்கத் வங் ய காலம் !
ஜலேதாஷம் த்தவனின்
ைகக் ட்ைடயாய் - இந் யாைவ
ட் ட் ப் ேபா றான்
ெவள் ைளக்காரன்!

உ ரியாகக் டந்த தானியங் கைள

ஒன்றாக ஒ ட்ைட ல் கட் ,
அைத ‘இந் யா’ என்றான்
ெவள் ைளக்காரன்!
ட்ைடச் ைம அ கமாகேவ
ேபாட் ட் ப் ேபாய் ட்டான்!
அ தந் ரமான !
இந் யா தந் ரமைடந்த ம்
ல சமஸ்தானங் கள் இந் யாேவா
இைணய ம த்தன!

அப் ப ப் பணிய ம த்த ஒ

சமஸ்தானம் தான் பாவல் ர் ஜா ன்!
பாவல் ர் சமஸ்தானத் ன் ஜ ன் ரகாலர்!
இவர்தான் இந் யாேவா இைணய ம த்தார்!
கடைலக் ள் இ க் ம் ப ப் கள் ேபால
பக்கம் பக்கம் இ ந்த
பாவல் ம் ர்க்கா ம் !
ர்க்கா ரின் ஜ ன் ேதவவர்மர்!
பாவல் ர் ஜ னில் ஒ ப த்த
ளகா ன் னிேபாலச் வந் ந்த
ஜ ன் ரகாலரின் கம் !

ஆற ச் ங் கமாய் அங் ங் ம் ஒ
ற ரத் ற் க் கால ேபாட் க்
ெகாண் ந்தார்!
அவரின் க ேரைககைள ஆராய் ந்
ெகாண் ந்தனர் ேசனா ப ம்
சமஸ்தானப் ரதானிக ம் !

எரிமைலயாய் அவர உள் ளம் !

எரி நட்சத் ரமாய் அவர கண்கள் !
எரி ஈட் களாய் அவர ெசாற் கள் !
''நம் தாய் ேவண் மாம் !
நம் ைமப் ெபற் ற தாய் ேவண் மாம் !
நாம் நம் தாையத் தர ம த்தால் ,
ரா வம் வ மாம் !"
ரகாலர் யாய் க் கக் னார்.

ேசனா ப அரசாங் கம் அ ப் ய

அந்தக் க தத்ைதப் ப த்தார்!
''பாவல் ர் ஜ ன் ரகால க் !
இந் யா ஒ ேதசமாக
உ வாக ேவண் ம் என்ற ட்டப் ப
அைனத் சமஸ்தானங் க ம் இைண ன்றன.
இைணய ம த்தால் இைணக்கப் ப ன்றன.
தங் கள் ஜ னின் அ ள் ள
ர்கா ர் ஜ ம் இைணந் ட்ட !
தாங் க ம் இைணய ேவண் ம் !
ம த்தால் இைணக்கப் ப ம் !''

அரசாங் க த் ைர டன் ந்த க தம் !

ஒ ரா வ எச்சரிக்ைகைய நா க்காக
ெவளிப் ப த் ய க தம் !

''தா ன் கர்ப்பத் ல்
அ க்களாய் ச் ல் ஆன ேபாேத
நம் மண்ணின்
நமக் பற் வந் ட்ட .
ெபற் ற தாய் ட நாம் ணமானால்
ஏற் க மாட்டாள் !
ஆனால் , மண் மாதா ஏற் பாள் .
அந்த மண் தாையக் ேகட் ற அர !''
ரகாலர் ெவ ண்டார்.
"எதற் ப் ெபற் ேறாம் தந் ரம் ?
தைலயைடய!
எதற் அைடந்ேதாம் தைலைய?
ண் ம் ஒ அர டம் ெசன்
அ ைமயாகவா?
கத் ன் ரத்த ன் த்த ன்
வர ல் ைல தந் ரப் ேபார்!
ஆ ரமா ரம் ரட் ரத்தங் கள்
எண்ெணயான காரணத்தால் தான்,
தந் ர பம் ரகாசமாய் எரி ற !

ரிட் ஷ் ஆ க்கத் ன் ேபாேத

நாம் ங் க் ள் ப் பாக் மைறத் ப்
ரட் யாளர்க க் அ ப் யவர்கள் ,
நாம் நம தாய் மண்ைண
இந் ய அர க் பணிய ைவப் பதா?
இ ட்ைட ரட்டத் பேமற் ேனாம் . அ
இன்ெனா இ ட் க் ப் ேபாவதற் கா?

அவர் வார்த்ைதகைளக் க ன்
ரேயா த்தால் , க ெபாரிந் ம் !

''அைதக் ட ஏற் ேபன்.

வா க் வாள் ேந க் ேநர் பார்ப்ேபாம் .
ஆனால் , நம் நட் ஜ னான
ர்கா ர் ஜ ன் ேதவவர்ம ம் ,
ர்கா ர் சமஸ்தானத்ைத
இந் ய அர ன் கால ல் ைவத் த்
ெதா வந் க் றான்.
 ரகாலர் தல் ைறயாகத் ேதவவர்மைர
ஒ ைம ல் அைழத்தார்!
"இனித் ர்கா க் ம் , பாவல் க் ம்
உள் ள பாலம் உைடக்கப் பட் ம் ,
ேபாக் வரத் நி த்தப் பட் ம் .
ெதாடர் கள் ண் க்கப் பட் ம் !

ேசனா ப எ ந்தார். னா னார்!

''ஜ ன் அவர்கேள, பாலம் உைடக்கலாம் .
ேபாக் வரத்ைத நி த்தலாம் .
ெதாடர்ைப ெதாடர்பால்
உ வாகப் ேபா ம் உறைவ
என்ன ெசய் வ ?"
ஜ ன் ரகாலரின் வம் ல் லாய்
வைளந் , அம் பாய் க் ர்ந்த .

"ஆம் ஜ ன் அவர்கேள.
தங் கள் மகள் சந் ரவதனிக் ம் ,
ர்கா ர் ஜ ன் மகன்
ெகளதம் ராஜ க் ம்
காதல் ஏற் பட்ட காரணத்தால்
நிச்ச க்கப் பட்ட மணத்ைத
நி த்த மா?"

ேசனா ப ஷயம் காட் னார். அ ல்

ஷம ம் காட் னார்!
ஒ மயான ெமளனம் அங் ேக நில ய .
ரகாலர் கம் , உைறந்த அரக்காய்
இ க் டந்த !

மன க் ள்
ஒ றம் மகள்
ஒ றம் மண்
மண் ெவன்ற !

''எங் ேக சந் ரவதனி?"

''சந் ரவதனி ர்கா ரில் இைச ப லச்
ெசன் க் றாள் !''

மைழ ல் நைனந்த வாழ ேபாலப்

பளிச்ெசன் இ ந்த இைசப் பள் ளி!
அந்த இைல ல் ஒட் ய மைழத் ளி ேபால
ஆங் காங் ேக மாணவர்கள் !
அந்த மைழத் ளிக க் ந ேவ
ஒ ைவரக்கல் ைல ைவத்த ேபால
அமர்ந் ந்தாள் சந் ரவதனி!
ஒ ஆ யரக் கண்ணா ப் ேபைழ ல்
ெவ ம் மல் ைக இதழ் கைள ம்
ேராஜா இதழ் கைள ம்
ெகாட் அைடத்தால் ...
அ சந் ரவதனி!
பாவல் ர் ஜ னின் ஒேர மகள் !
ர்கா ர் ஜ ன் மகன்
ெகௗதமராஜனின் காத !

இைசப் பள் ளி ஆரம் பமான .

ர்கா ர் சமஸ்தான இைச த்தகச்
சகஸ்ரநாம பண் தர் எ ப் னார்
''சந் ரவதனி, மாயா மாளவ ராகத்ைதப் பாடம் மா...!''
உடேன ல் ரல் ெச க்
ெகாண் வ ஆரம் த்த !
'' ேவ! வணக்கம் !''
ம் க் ர டன் ெகௗதமராஜன்!

சந் ரவதனி ெகௗதமராஜைன

ஆச்சரியமாய் ப் பார்த்தாள் !

சக மாணவர்க ம் ம் அப் ப ேய
பார்த்தனர்!
''என்ன...?
பாைலவனத் ல் கப் பேலாட் ையப்
பார்ப்ப ேபால் என்ைனப்
பார்க் ர்கள் ?''

சந் ரவதனி ெமல் ல க் வந்தாள் !

ேகாபம் வந்தால் அவ க் க் வக் ம் !

''நா ம் இைச ப ல வந்ேதன்”

சகஸ்ரநாம பண் தர் ஊைமயானார்!
" ன்ன ஜ ன்! உட்கா ங் கள் ...
என்ைனத் ெதாடர்ந் பா ங் கள் ."
'ச' என்றார். 'ச' என்றான்.
'ரி' என்றார். 'ந்' என்றான்.
'க' என்றார். ' ' என்றான்.
'ம' என்றார். 'ர' என்றான்.
'ப' என்றார். 'வ' என்றான்.
'த' என்றார். 'த' என்றான்.
'நி' என்றார். 'னி' என்றான்.

" ன்ன ஜ ன். என்ன ?

சரிகமபதநி பா ங் கள் ...''
''சரிகமபதநி எல் லாம் யா .
சந் ரவதனிதான் பா ேவன்.

சந் ரவதனி ன் க்
ேசவ ன் ெகாண்ைடேபால்
வந்த !
ெமளனமானான் ெகௗதமராஜன்!

இைசப் பள் ளி ெதாடர்ந்த !

அந்த வய வந்த வானம் பா பா ய !
ஒ பளிங் த் தைர ல்
பனிக்கட் கைள உ ட் வ ேபால்
வந் ந்த ரல் !
தங் கத் தட் ல் ைவத்த
பாதரசத் ளியாய்
ஒட்டாமல் உ ம் வார்த்ைதகள் !
அவள் பல ராகம் பா னாள் !

"சந் ரவதனி! காரி ராகம் பாடம் மா!''

என்றார் .

ஒ ட எச் ைல
ங் க் ெகாண் ஆயத்தமானாள்
சந் ரவதனி!
ெதாண்ைடக் ஏ றங் வைதப்
பார்த் ெகளதமராஜன்
எச் ல் ங் னான்!
அவள் பாடத் வங் னாள் !
''நில் ! பாடாேத!'' என
ஒ காட் க் கத்தல் !
சந் ரவதனி நி ர்ந்தாள் .
ெகளதமராஜன் கத் னான்!

''பாடாேத! காரி ராகம் ேவண்டாம் !''

"ஏன்...? ஏன்...?” படபடத்தார் !
''அவள் காரி ராகம் பாடக் டா .
பா ய ேபா ம் வா!" என் அந்தப்
மாைலையத் க் க் ெகாண்
பறந்தான் ர்கா ேகா ல் மண்டபத் ற் !

தானங் களில் ெசயற் கரிய தானம்

கண் தானம் என்பார்கள்
லர் நிதானம் என்பார்கள் .
ஆனால் , தானங் களில்
ெசயற் கரிய தானம்
ேகா த்த காத க் ச் ெசய் ம்
சமாதானம் தான்!

சந் ரவதனி பாைறப் பாைவயானாள் !

காட் க் ள் ஆள் நடமாட்டமற் ற
ேகா ல் அமர்ந் ந்தாள் !
ெகௗதமராஜன் ெம காய்
உ க் ெகாண் ந்தான்!
"சந் ரவதனி, ஒட்டகம் ஏன் ட்ைட
ேபா வ ல் ைல?" என்றான்.
அவள் ம் னாள் .
த் யாசமான னா!
'ஏன்?' என்ப மா ரி
ெநற் ைய உயர்த் னாள் .

"அவ் வள உயரத் ந்
ட்ைட ேபாட்டால்
உைடந் மல் லவா...?''
அவள் ெபா க்ெகன்
தனக் ள் ரித்தாள் !
''ஏன் காரி ராகம் ேவண்டாெமன் ர்கள் ?''

"அ ேசாகராகம் .
நீ ேசாகம் பாடக் டா !''
அவள் தனக் ள் சட்ெடன் அ தாள் !
ன், சகஜமானாள் . அவள் ம ல்
ன்றான் ெகளதமராஜன்!

அவள் மாநிற மா க் கன்னம் வ னான்!

''நிலா ேபால் கன்னம் ! அந்த நிலா ல்
ஒ பவளக் கல் ைலப் ப த்தைதப் ேபால்
ப .''

“ம் ...”
"ஏன் சந் ரவதனி. ஒ ப
உதயமா இ க் ற ?
அவள் உத க் னாள் !

"ஓ! உனக் ஏேதேதா கன

வந் க் ற !'' என்றான்
நமட் ச் ரிப் டன்!

''ப க் ம் கன க் ம் என்ன ெதாடர் ?”

"ப க் ம் கன க் ம் ெதாடர் ண் சந் ரா
ப வக் கன கண்டால் ப வ ம் !''

"ஐேயா...!''
''என்ன? என்ன ஐேயா'' என் றாய் .
ேவப் பம் உன் தைல ல் ந்
வ க்கப் பண்ணி ட்டதா?
"இ வ ல் ெசான்ன
ஐேயா இல் ைல.
வ த்தத் ல் ெசான்ன ஐேயா!''

''என்ன வ த்தம் சந் ரவதனி?''

"உன் கற் பைன இப் ப

க் த்தனமாய்
ேவைல ெசய் றேத!''
''என்ன க் த்தனம் ?”

"ப வக் கன கண்டால் ப வ மா?"

“ம் ...”
''அேட... வா! இைதக் ேகள் !
எண்ெணய் ப் பைச ள் ள ச மத் ல்
ப ம் அ க் ப வா ற !
ப க் ம் கன க் ம்
ெதாடர்ேப ல் ைல! அப் ப ப் பார்த்தால்
நீ சதா காண்ப ப வக் கன தான்!
ஏன் உனக் ப் ப ேவ இல் ைல?"

''ப ஆராய் ச் ேபா ம் சந் ரா!''

" ன் என்ன ஆராய் ச் ?”

''ப வ ஆராய் ச் !''

"ம் ஹ ம் ... இ ேகா ல் .”

''ஏன்... கட ள் பார்க் மா?”

"ஆமாம் !''

''கட ள் பார்க்கட் ம் !
ெவட்கமாக இ ந்தால்
கண் க் ெகாள் ளட் ம் !
இன்ெனான் , எதற் ம் சாட்
இ ந்தால் நல் ல தாேன!'' என்
அவைள அள் ளினான்!

ெவள் ளம் . மணல் ேமட்ைடக் கைரப் ப ேபால

ெமல் ல அவைளக் கைரக்க ஆரம் த்தான்.
கல் லாய் இ ந்த கன்னி
மண்ணாய் க் கைரய ஆரம் த்தாள் !
அவன் ட்டத் வங் னான்!
சந் ரவதனி ன் உதட் ந்
'சரிகமபதநி' இல் ைல,
சங் தத் ல் இல் லாத
ஏேதேதா ஸ்வரங் கள்
ஏேதேதா ல்
ெவளிப் பட ஆரம் த்தன!

அவன் உத கள் அவள் உத கள் என்ற

ேராஜாத் ேதாட்டத் ந்
க த் என்ற மல் ைகத் ேதாட்டத் ல் இறங்
அ த்த கட்டமாகத்
தாமைரத் ேதாட்டத்ைதத் ேதட ஆரம் த்த !
''ம் ...'' அவள் !

"என்ன?" அவன்!

''பார்க் றார்கள் !'' அவள்

''யார்?'' அவன்!

''அேதா அவர்கள் !''

சந் ரவதனி ரல் நீ ட் ய க் ல்

இ ட் க் கள்
த் க் ெகாண்
ஒய் யாரம் காட் ன!
''நாம் ேபசாமல்
களா ேவாமா சந் ரவதனி!''
என்றான்.

''ஏன்?''
'' க க் ச் சதா இேத...''
அவனால் ேபச இயல ல் ைல!
அவரவர் இடத் ல் அவரரவர் உத
இ ந்தால் தாேன ேபச ம் ?

பாவல் ர் ஜ ன் அரண்மைன
ப் த்த காடாய் க் காட் யளித்த !
இந் ய அர க் க் க தம்
அ ப் பப் பட்ட !
"இன்ெனா ெமா ையச்
யலாபத் க்காகப் ேப ம் நாக் ம்
தன் தாய் மண்ைண மாற் றா க்
அ ைமயாக்கச் சம் ம க் ம் இதய ம்
ணத் ற் இ க்க ேவண் ய உ ப் கள் !
நாங் கள் உ ள் ள மனிதர்கள் !''
ரகாலரிட ந் உத்தர கள் பறந்தன!

"பைடகள் தயாரா க!
ஆேணா, ெபண்ேணா ட் க் ஒ ரன் வா!
ஆ த ல் ைலயா, அரிவாள் மைணயாவ ஏந் !
இ ந்தால் நம் மண் நமக் ச் ெசாந்தமா ம் !
இறந்தால் மண் க் நாம் ெசாந்தமாேவாம் !
இனிச் சந் ரவதனி இைச ப லத்
ர்கா க் ப் ேபாகக் டா !
இந் ய அர நம் இரண்டாவ எ ரி!
ேகாைழ ர்கா ர் ஜ ன் நம் தல் எ ரி!
பாவல் ர் - ர்கா ர் எல் ைல ரியட் ம் !

அ வைர நட் ஜ ன்களாக இ ந்த

பாவல் ர் ர்கா ர் எல் ைலகள்
 ரிக்கப் பட்டன!

அந்த ெநா களில்

பாவல் ர் வாரிசான சந் ரவதனி ம்
ர்கா ர் வாரிசான ெகளதமராஜ ம்
எல் ைல ல் லாத உயரத் ற் ப்
ரிக்க யாத கட்டத் ற் ப்
ேபாய் க் ெகாண் ந்தனர்!
+ = வா பம்
வா பம் + = காதல்
வா பம் + = காமம்

ஆைச ஜ் க ைத = ப வம்
ப வம் ஜ் க ைத = காதல்
ப வம் ஜ் ஆைச = காமம்

இ இளைம ன் கணித த் ரம் !

'இளைம என்ற ெசால் ைல
அர்த்தப் ப த் ம் ெசால் 'காதல் '
'காதல் ' என்ற ெசால் ைல
அர்த்தப் ப த் ம் ெசால் 'காமம் '

ஆண் என்றால் யார் என் ஆ க் ம்

ெபண் என்றால் யார் என் ெபண் க் ம்
ரிய ைவப் ப காதல் !

ஆண் என்றால் யார் என் ெபண் க் ம்

ெபண் என்றால் யார் என் ஆ க் ம்
ரிய ைவப் ப காமம் !
காதல் என்ப ல் லாத ெதாடக்கம் !
காமம் என்ப ேத ம் ெதாடக்கம் !

இ வர் தனித்தனியாய் ஒன்ைற

ேநாக் ச் ெசய் ம் தவேம காதல் !
இ வர் ஒ வராய் ஒன்ைற ேநாக் ச்
ெசய் ம் தவேம காமம் !
பாவல் ர் ஜ ன் மகள் சந் ரவதனி ம்
ர்கா ர் ஜ ன் மகன் ெகளதமராஜ ம்
இ வர் ஒ வரா த் தவம் ரிந்தனர்!

22 ஆண் களாய் மைறந் ந்த

இளைம ன் இன்ெனா பக்கத்ைத
மைழயாக் ப் ெபா ந்
ெகாண் ந்தான் ெகளதம் ராஜன்!

18 ஆண் களாய் மைறந் ந்த

ப வத் ன் இன்ெனா பக்கத்ைத
நிலமாக் ஏற் க் ெகாண் ந்தாள்
சந் ரவதனி!
யார் ச்ைச யார் வா க் ேறாம் ?
யார் உதட்டால் யார் உள ேறாம் ?
யார் உ ரில் யார் வாழ் ேறாம் ? என்
ளங் காமல் ளங் க் ெகாண் ந்தனர்!

அவள் த்தகமானாள் !
அவன் ப த்தான்!
பாடங் கள் ெதாடர்ந்தன!
வ ப் கள் வளர்ந்தன!
 ர்கா ர், பாவல் ர் எல் ைலகள்
இ ம் ேவ களால் ரிக்கப் பட்டன!

இந் யாேவா இைணய ம த்த ரகாலர்

இந் யாேவா இைணந்த நட் ஜ னான
ர்கா ைரப் ண்ேடா ெவ த்தார்!
ர்கா ர் காற் பாவல் க் ள் வந்தா ம்
பாவல் ர் னித ழந் ம் என் கர் த்தார்!

"ேகட்பவ க்ெகல் லாம் தாய் மண்ைணத்

தாைர வார்க்க எனக் த்
தகப் பன் இ வரில் ைல!'' என்
ெந ப் வார்த்ைத வார்த்தார்!

'' ர்கா ர் என்ற ெபயைர யாராவ

தவ உச்சரித்தா ம் , உடேன
வாய் ெகாப் ளி ங் கள் ,
ெகாப் ளித்த தண்ணீைர நம் மண்ணில்
ப் டா ர்கள் ! ஒ ம் க்கா .
பாவல் ர் எல் ைலக் ள் நின் ெகாண்
ர்கா ரி ள் ப் ட் வா ங் கள் !
என் ெகாந்தளித்தார்.

ேபர் ெகாண்ட
பைட ரட் னார்!
இந் ய ரா வத் ற் காகக் காத் ந்தார்!
ரா வம் வ வதாய் வந்த ெசய் !
பாவல் ரில் ேபார் ஆயத்தம் நடந்த !

மக்கள் அைலக் க க்கப் பட்டனர்!

இரண் ரி களா னர்.
" ரகாலர் வாழ் க!" என் ஒ ட்டம் .
''இந் யா ெவல் க!'' என் ஒ ட்டம் .

அந்தத் ப் பறக் ம் நி டங் களில்

ரகாலர் தன் ல ைவரியாக எண்ணிய
ர்கா ர் ஜ ன் ேதவ வர்மர்
பாவல் ர் ஜ ன் மாளிைக ள் ைழந்தார்.
''நண்பா!'' என்றார் ேதவ வர்மர்!
'' நாேய!'' என்றார் ரகாலர்!

''இந் யாேவா இைணந் !''

என்றார் ேதவ வர்மர்.

''இங் ந் நீ ஒ ந் !''
என்றார் ரகாலர்!
''ேவண்டாம் வாதம் !
ேயா ...
எ நல் ல என் ந் த் ச் ெசால் !"
என்றார் ேதவவர்மர்.

"ஒ பாைட கட் ைவ.

நான் ேபா க் ப் ேபாய் த் ம் னால்
பாைட உனக் ,
ம் பா ட்டால்
பாைட எனக் !'' என்றார் ரகாலர்!

"என் மகன் ெகளதமராஜ க்

உன் மகள் சந் ரவதனிைய
ஒப் பைடத் ட் எ ம் ெசய் !''
என்றார் ேதவவர்மர்!
"நான் கலப் பட ல் லாத ரசவங் க க்ேக
ெபண் ெகா ப் ேபன்!''
என்றார் ரகாலர்.

" ரகாலா..!''
அல னார் ேதவவர்மர்!
ஜ ன் மாளிைக க்க
ண் ணாய் ெசங் கல் ெசங் கலாய்
அ எ ெரா த்த .
ரகாலர் றப் பட்டார்!

" வாக என்ன ெசால் றாய் ?" என்

வ ம த்தார் ேதவவர்மர்!

" உனக் இ தான்!'' என்

தன் ப் பாக் ன் தல் ேதாட்டாைவத்
ேதவ வர்மரின் மார் ல் பாய் ச் ட்
“ெஜய் ர்கா ேத !'' என்றார்
ரகாலர்!

" !" என் ங் னாள் சந் ரவதனி!

"வா!'' என்ற வம் த்தான் ெகௗதமராஜன்!
''உனக் ள் ளி ந் வான ல்
எ க்கலாம் சந் ரா!''

''எப் ப ?" என்றாள் ரத்ைத ல் லாமல் !

''ஏ நிறம் தாேன வான ல் க் ?
எண்ணிக்ெகாள் !

உன் கண்களி ந்
நீ லநிறம் எ க்கலாம் !
உன் கார் ந்த ந்
க ப் நிறம் எ க்கலாம் !
உன் ெவட்கத் ந்
ெசம் ைம நிறம் எ க்கலாம் !
உன் தங் க ேமனி ந்
மஞ் சள் நிறம் எ க்கலாம் !
உன் பால் பல் ந்
ெவள் ைள நிறம் எ க்கலாம் !
உன் பச்ைச நரம் ந்
பச்ைச நிறம் எ க்கலாம் !
உன் ேதன் உதட் ந்
வப் நிறம் எ க்கலாம் !

அவன் வங் கக் கடலாய்

வார்த்ைத அைல அ த்தான்!
அவேளா, அைலெய ப் பாத
ராேமஸ்வரக் கடலாய் அைம காத்தாள் !
"ஏய் ... என்ன ெமளனம் ?
ெபண் ெமளனமானால் க ைத எப் ப
க த்தரிக் ம் ?"
அவள் க நிலா ற் இ ள் ல் !
''நாம் ேசர்ேவாமா?” அவள் த த த்தாள் !
''நாம் இைணய மா?” ம் னாள் !

அவ க் ப் ரிந்த .
பாவல் ர் - ர்கா ர் இைட லான
ேத யப் பைக ணர்
காதல் உணர்ைவ
கா ல் ேபாட் ந க் ம் !

ேநரம் நகர, சந் ரவதனி ரக யமாய்

வந்த வ ேய றப் பட்டாள் !

“ேபா ன் ஏதாவ இதமாய் ச்

ெசால் ட் ப் ேபாேயன்!'' என்
ரிக்க யன்றான் ெகளதமராஜன்!
"நீ ங் கள் எனக் ள் !'' என்றாள் !

அதன் ெபா ள் ரியாமல்

ைகயைசத்தான் ெகளதமராஜன்!
சந் ரவதனி
தன் பால் நிறத்
ஆல் வ ற் ைறத் தட ப்
பார்த் க் ெகாண்டாள் !

பாவல் ர் ஜ ன் மாளிைக ல் ப் பாக் ச் சத்தம்

மாளிைக ன் ன் ற வ யாய் ைழந்த
சந் ரவதனிைய ரட் ய !
ஓ னாள் .
 த்த ெவ ல் தன் தந்ைத
ரத்த ந ல் ெகளதமராஜனின் தந்ைத!

"அப் பா!" என் அல னாள் !

''வா மகேள! வா...! இேதா தன்மானம் ற் ற
இந்தச் காட் க் க ைகச் ட் ட்ேடன்.
அவன் உடம் ல் க ம் உ ரத்ைத எ த்
எனக் த் லக டம் மா!''
“அவ க்ெகன்ன ப ல் ெசால் வ ?''
என் ட்டப ரண்டாள் சந் ரவதனி!

''எவ க்கம் மா?" ரகாலரின் ரல்

இ ம் பாய் இ க் ெகாண் ந்த !

"என் காதலர் ெகளதமராஜ க் !"

ர்மானமாய் , ர்ப்பாய் ெவ த்த ப ல் !
''காதல் ெவ த் ட்ட உனக் !”

"மண் ெவ த் ட்ட உங் க க் !”

"அவைனத் க் ெய ந் !''

'' க் ெய ய - அவர்
கா ல் த் ய ள் இல் ைல.
இதயத் ல் ஓ ம் ரத்தம் ."

"அந்த இதயத்ைத அ த் !''

''அவர் என் இதயத் ல் மட் மல் ல...

எனக் ள் ம் இ க் றார்.
எனக் ள் என்றால் ,
என் வ ற் ல் உ ராய்
உதயமா க் றார்"
''சந் ரவதனி...!''

மாளிைக ேமற் ைர
உைடந் ட்ட என் எண்ணி,
மாடப் றாக்கள் பத ப் பறந்த த்தன.
அவளின் நிலாக் கன்னத் ல்
ஒ இ
அைறயாய் இறங் ய !
ச் த் ணற ர்ச்ைசயானாள் !
ரகாலர் ஒ றாவளியாய் ப் றப் பட்டார்.
தன் மாளிைக ன் படபடக் ம்
ர ச் ன்னக் ெகா ைய
ரம் த ம் ப ேநாக் னார்.
கண்ணில் நீ ர் மலர்ந்த !

அப் ேபா தான் ேசனா ப ட ந்

அந்த ஷத் தகவல் வந்த !
''ரா வம் ைழந் ட்ட !
இன் ம் ல நி டங் களில்
பாவல் ரில் இந் யக் ெகா பறக் ம் !
தன் மாளிைக உச் ல் ரிக் ம்
ர ச் ன்னக் ெகா ையப் பார்த்தார்
கண்ணில் நீ ர் ெப ய !

அவர் மன ல் இ ந்த
க ங் கல் ேகாட்ைட
உப் க்கல் ேகாட்ைடயாய் க் கைரந்த !
அ அ வாய் ச் ேசார்ந்தார்; தளர்ந்தார்!
ப் பாக் ந ந்த !
 யல் வந் ன்னா ன்னப் ப த் ய ைற கமாய்
மாளிைக ள் ெசன்றார்!
தன் அைறக் ள் ெசன் தா ட்டார்!
மனம் லட்சம் லட்சமான க்கல் களில்
ன்னிக் ெகாண் ந்த !
"தாய் மண்ைணக் காப் பாற் ற யாத
ேரா நான்!'' அவர் மனம் அைர
இப் ப ெசய் த !

'' ேரா கள் உ ேரா இ க்கக் டா !''

அவர் இப் ப ெசய் தார்.
தன் தந்ைதயார் த்தத் ல் உபேயாகப் ப த் ம்
கனமான ெவள் ளி வாைளச் வற் ந்
கழற் எ த்தார்!

மனம் இன்ெனா ம் ெசய் த .

வாேளா ெவளிப் பட்டார் ரகாலர்!
ஒ அைறக் ள் ைழந்தார்!
அங் ேக பஞ் சைண ல் ப் ேபால
ல் ங் ம் பனித் ளிேபால
மயக்க ற் ச் சயனித் க் ம்
தன் மகள்
சந் ரவதனிையக் காண் றார்!

''ஒ இ ப் ற ன் வாரி
என் வாரி ன் வ ற் ல் டா !" அவர்
கண்கள் நீ ைரத் த ம் த் தள் ளிய .
''மன்னித் க் ெகாள் மகேள!''
ெவள் ளி வாள் !
அந்தத் தங் கப் ப ைம ன் வ ற் ல்
ஆழமாய் இறங் ய !

கத்தல் ... னகல் ... ெமளனம் !

ரத்த வாேளா தன் மைன டம்
வந்தார்! ேகட்டார்!

''நானின் நீ வாழ் வாயா?”

"ஐேயா! நீ ங் களின் எப் ப ?

''நல் ல !'' என்ற வார்த்ைத
ப் பதற் ள்
ெவள் ளி வாள் ரகாலரின்
மைன ன் மார் ல்
பாய் ந் உ ர் த்த

ரகாலர் தன் அைறக் ள் வந்தார்!

"சா ம் ேபா ஒ மனிதன்
நிம் ம ல் லாமல் சாகக் டா . நான்
நிம் ம ேயா சா ேறன். ஒ
களங் கத்ைதத் தர என் மக ல் ைல!
என் மைன ைய ம்
தனிைம ல் த க்க ட் ப் ேபாக ல் ைல.

என் ஜ னில் என் ெகா அ க்கப் பட்

இன்ெனா ெகா ஏ வைத ம்
நான் காணப் ேபாவ ல் ைல!''
ெவள் ளி வாைளக் ேழ நட் ைவத்
வாளின் ர்ேநாக் மார் காட் ,
வாள் ேமல் ந்தார் ரகாலர்!
கைட ட ம் அடங் ய !

பாவல் ர் ஜ க் ள் ைழந்தான்
ெகௗதமராஜன்!
தந் தந்ைத அங் ெசன்
ேநரமானதால் ேத வந்தான்!
ஜ ன் அைம காத்த !
மாளிைக ள் மயான ெமளனம் !

கப் பைற ல் தன் தந்ைத ன் சடலம் !

ன்னைற ல் காத ன் சடலம் !
ஜ ன் அைற ல் ரகாலரின் சடலம் !
உைடயைற ல் ரகாலர் மைன ன் சடலம் !
அவன் உ ள் ள சடலமானான்!

எ ம் ேபச ல் ைல!
ஒ ளிக் கண்ணீர ்
ெவளிப் பட ல் ைல!
ஸ்தம் த் ட்ட ைள!
உணர் ன் இயக்கம் அ ந் ேபான !
தன் காத ன் சடலம் மட் ம்
க் க் ெகாண் நடக் றான்!
ஓரிடத் ல் ஒ ைச கட்
அத ள் தன் காத க் ஒ சமா கட்
அங் ேகேய அவன் வாழ் ந்ததாக ம் ,
தன் கத்ைதத் தா க் ள் ம்
தன்ைன ெமௗனத் ற் ள் ம் ைதத் ட்
அவன் அந்தக் ைசக் ள் காத ன்
சமா ேயாேட இ ந்ததாக ம்
''சந் ரவதனி!'' என் யா ம் கத் னால்
அவன் நின் பார்த்ததாக ம் ,
ல ஆண் க க் ப் ன்
அவைன யா ம் பார்க்க ல் ைல ெயன் ம்
பாவல் ர் நாட் ப் றப் பாடல் ஒன்
கண்ணீைர ற் ப் ள் ளியாய் ைவத் ற !

*****
 6. ல் லால் ஒ ேவள்

ஒ ஆண், தன் இதயத் ல்

ஒ ெபண்ைண அமர்த் க் ெகாள் வைத ட
ஒ அட்ைடப் ச் ைய அமர்த் க் ெகாள் ளலாம் !
இரண் ேம ஒேர ேவைலையத்தாேன
ெசய் யப் ேபா ற

“அன்ேப சம் க்தா!

நிலா ன் வாசேம!
ஒளியால் ெசய் த ெமா ேய!
வான ல் க் ம பக்கம் இ க் ற
ேராஜாத் ேதாட்டேம!
வாசங் கள் வணங் ம் வாசேம!
வாசங் கள் வாசம் ெசய் ம் வாசகேம!
ெவளிச்ச ம் த் ப் ம் உள் ள
ெமல் ல ைசேய!
ந மணங் களால் எ தப் பட்ட
க ைதேய!
நிரம் க் ம் ெபளர்ண நாள்
ேதன் ேட!

ம க் கைடைய ஒ கண்ணி ம்
ம ந் க்கைடைய ஒ கண்ணி ம்
ஏந் ள் ள எ ேல!
என்ைன னாக் யாக் ட்ட
ஆச்சரியக் ேய!
ற் பம் ெச க் ம் க்கம்
ஓ யம் வைர ம் கவனம்
க ைத எ ம் ெபா ப்
இம் ன் டன்தான் காதலர்கள்
காதல் க தம் எ ன்றனர்!

"அன்ேப சம் க்தா!

பட்டாம் ச் அமர்ந்த ம் ேராஜாப்
'ம் !' என் ன வ ேகட்
'க க்' ெகன்ற பனித் ளிைய
'உஷ்' என் அதட் ய ெதன்றல் !

ரிய ல் ைலயா?
நான் பட்டாம் ச் - நீ ேராஜாப் !
உன் ெவட்கம் தான் பனித் ளி!
என் த்தம் தான் ெதன்றல் !
ண் ம் ேமேல ப !
பட்டாம் ச் அமர்ந்த ம் ேராஜாப்
‘ம் !' என் ன வ ேகட்
'க க்' ெகன்ற பனித் ளிைய
'உஷ்' என் அதட் ய ெதன்றல் !
1330 றல் எ ய வள் வர்
காத க் ஒேரெயா காதல் க தம்
எ த ஆரம் த் ந்தால் , ஒன் ட
எ த் க்க யா !

காதல் க தம் எ வ என்ப

க் றள் எ வைத ட ரமமான !
ெடல் ன் மாமன்னன்
ெசௗகான் ராஜ த் ர வம் ச
ன்றாம் த் ராஜன்,
தன் காத சம் க்ைதக்
க தம் எ க் ெகாண் ந்தான்!
எ எ ப் ல் லாமல்
எ ந் ெகாண் ந்தான்!

ரியம் எ ம் ேபா ஆரம் த்த பணி

நிலா எ ம் ேபா ம்
வக்க நிைல ேலேய இ ந்த !

நிலா ற் றத் ல் நின்றான்

ெடல் மாமன்னன் த் ராஜன்!
ெடல் ன் ரம் மாண்டமான ேகாட்ைட கண்
கர்வ ச் ெவளி றான்!
''வாட்கேளா இந்தக் ேகாட்ைடைய
ெவன்ற ட லபமா ந்த .
வார்த்ைதகேளா ஒ க தம்
அவவ் ள லபமாக இல் ைலேய!
காதல் என்றால் என்னதாேனா..?"
இ ம் ரல் களால் தன்
அ ம் ைச தட றான்.
மனச்சாட் ேபா மரமா ப் ேபா க் ற .

''காதல் ஒ வானம் !
இந்த வானில் எவர் சஞ் சரித்தா ம்
அவ க் நட்சத் ர அந்தஸ் ைடக் ம் !''
காதல் ஒ மண்
இந்த மண்ணில் ைதயாய் ந்த
யா ம் ேபாரா ம் ணம் ெப வர்!

காதல் ஒ காற் !
இந்தக் காற் யார் உ ரில் ைழ றேதா
அவர் உ ர் இைசயளிக் ம் ழலா ம் !

காதல் ஒ நீ ர்!
இந்த நீ ரில் ழ் எ ம் மன ற் ப்
ய லட் யம் லப் ப ம் !
காதல் ஒ !
இந்தத் எவர் இதயத் ல் பற் றேதா
அ ைய அ த் ப் பரி த்தமாக் ம் !"
த் ராஜ க் ச் ர்த்த !

'தான் காத க் ேறாம் ' என்ற எண்ணம்

ஒ இைளஞனின் மனைத
வசந்தமைடயச் ெசய் ம் !

'தான் காத்த க்கப் ப ேறாம் என்ற எண்ணம்

ஒ இைளஞனின் மனைத
வ ைமயைடயச் ெசய் ம் !
நிலா ல் சம் க்ைத ரித்தாள் .
த் ராஜன் த்தான்!

"சம் க்தா!
நீ மட் ம் நிலா ல் இ ந் ந்தால் ,
என் ெகா நிலா ம் பறந் க் ம் !''
''ெகா , ெடல் ல் பறக் ம் ேபாேத,
இத்தைன அவமானம் !
இன் ம் அ நிலா ல் பறந்தால்
ஹ ம் ..." என் ஒ ரல் ஒ த்த !
தன் அைறக் ள் தன் அ ம ன் ைழ ம்
ஒேர மனிதன், நண்பன்
ல் சாகரனாகத்தான் இ ப் பான்!
த் ராஜன் ம் பாமல் ேப னான்!

'வா ல் சாகர்!''

ல் சாகரனின் கத் ல்
ஒ ன்ன னா ஆச்சரிய ன்னல்
பளிச் ட்ட !
ஒ கல் ணாய் க் கம் ரமாய் நிற் ம்
த் ராஜைனப் பார்த்த ம்
ல் சாகரின் மார் ம் ற !

அழகான ன்னைக டன் அவன ேக

வ றான் த் ராஜன்!

''என்ன அவமானம் ?''

ேகள் ைய ஒ ன்னைக டன்
ேகட் றான்!
"உங் கள் சம் க்ைதக் ச் யம் வரமாம் !
ெஜயச்சந் ரன் அ த் க் றான்!"
ல் சாகர் உ றான்.
த் ராஜன் உதட் ல் த்த ன்னைக
ஒ இம் ம் உலர ல் ைல!

" யம் வரத் ல் தங் க க்

அைழப் ல் ைல''
உதட் ல் அப் ப ேய இ க் ற !

"ஆனால் , உங் கள் உ வத்ைதச்

ைலயாக் யம் வர மண்டப வாச ல்
காவல் காரனாய் நிற் க ைவத் ள் ளான்!"
சல் ெலன் மைறந்த .
ப் ெபன் பதற் ற !

" யம் வரம் த்த ஆண்க க்காம்

அதனால் தான் தங் க க்
அைழப் ல் ைலயாம் !''
இப் ேபா ெமல் ல
ரத்தத் ல் பற் ற ஆரம் க் ற !
ஊனச் யாராவ
உங் க க்காகப் றந் ப் பாளாம் !''

ரத்தத் ல் பற் ய கண்க க் ள்

ெபயர் ற !
"அவமானம் தாள இயல ல் ைல!
ெஜயச்சந் ரன் உங் கள் சம் க்ைத ன்
தந்ைத என்பதால்
இன்ன ம் அவன் நாக் ெவட்டப் பட்
அ நாய் க் இைரயாக்கப் பட ல் ைல!''
ல் சாகரன் த ம் றான்!

உடெலங் ம் ஓ ய ,
உதட் ல் ெசாற் களாய் ெவ க் ற !
த் ராஜன் ழங் றான்.
''எங் ேக என் ல் ?''

ல் சாகரனின் ெச ல் பால்
பாய் ற !
த் ராஜன் ல் ேகட் றான்.
ஆஹா! ரிக் ற ேதாள் கள் !
ளகம் அைட ற ெநஞ் !
ேதாமார் த்தத் ற் ப் ன்
ேதாள் இறங் ய ல் ைல, ண் ம்
ேதாள் ஏற் றப் ேபா றான்
த் ராஜன்!'
ல் சாகரன் ம் மாள றான்!

"ஆஹா நண்பா! நிலா என்னடா நிலா!

நீ ல் ெல த்தால் ரியனி ம்
நம் ெகா பட்ெடாளி மப் பா...!''

த் ராஜனின் அழ ய
கத் தைசகள்
இ இ ற .
''இ காதல் ேபார் மட் மல் ல!
மானப் ேபார்!'' சபத ட் ச்
சப் த றான்!

ஒ ெபண் க்காக,
ஒேர ஒ ெபண் க்காக என் ம் ேபா
இமயத்ைதேய இரண் ண்டாய்
உைடத் ள் தள் ற சக் வ ம் .
மானத் க்காக
தன் மானத் க்காக என் ம் ேபா
இந்தப் ப் பந்ைதேய ள் ளாக்
உ ஊ ற சக் வ ம் !

ஒ ெபண் க்காக...
தன் மானத் ற் காக... என்ற
இரண் ற் காக ம் என் ம் ேபா
எவ் வள சக் வ ம் ?!
த் ராஜனின் கால ல்
காற் ந ங் ய !
அவன் ச் ல் - ெந ப் ன்
அனல் அைல அ த்த !

ெஜயச்சந் ரனின் கன்ேனா நா

ேநாக் ந ம் மைல ம் நகர்ந்தன!
காலாட்பைட ந ேபால் ...
யாைனப் பைட மைலேபால...!

"வ றானம் மா உன் ஆளன்...

உன் கண்ணாளன்...
ர ல் லாளன் த் ராஜன்!''
ெசய் பாயந்த் .
ெசல் சம் க்ைத ன் ெச ல் !

ளக் ல் ட் ய ங் ெகாத்
ளக் ன் ட் ல்
வா க் காட் யளிப் பைதப் ேபால,
கன்னம் ங் க் கைரந்த சம் க்தா...
அந்த ெநா , ெவ த்த ெகா ப் வாய்
மலர்ந் ேபானாள் !
ெஜயச்சந் ரன்
அவசர ஆேலாசைனக் ட்டம் ட் ைக ல்
த் ராஜனின் நன்பன்
ல் சாகரன் வனாய் வந்தான்!
பாம் ைமப் பார்த்த
பட்டணத் வா கள் ேபால்
வாய் ளந்தனர் கன்ேனா சைப னர்!

ல் சாகரன் ேப னான்!
''என் மன்னைன வா ல் காவலனாய் ச்
ைல ெசய் த சைபேய!
உன் எல் ைல ல் நிற் ற
என் த் ராஜனின் ல்
உங் கள் ைக ர க் நீ ங் கள்
நகம் ெவட் ம் ேநரத் ற் ள்
உங் கள் பைட ரர்கள்
ெமாத்தத் தைலகைள ம் ெவட்
எ த் க் ெகாண் ேபாய் ேவாம் !
ஆனா ம்
என் மன்னன்
எல் ைலப் றத் ல் நிற் றான்.
சமாதானத் ற் காக அல் ல...!
நீ ஆயத்தமாவதற் கான
அவகாசத் ற் காக!

ற் ப் ள் ளிக் வந் ட்டாேன!

தயாரான ன் தகவல் அ ப்
தைலய க்க வ ேறாம் !" என்
கர் த் ட் , சைப வா ல்
காவலாளியாய் நி த்தப் பட்ட
ஒ ட் யாைன கன ள் ள
த் ராஜனின் கற் ைலையத்
தனிெயா வனாய் த் ேதாளில் க்
ம் ம் என் ெவளிேய றான்
ல் சாகரன்!

கன்ேனா மன்னன் ெஜயச்சந் ரன்

க் த் , ர்த் ,
யர்த் ப் ேபாய் க் டந்தான்!
''உங் கள் ைக ர க்
நீ ங் கள் நகம் ெவட் வதற் ள்
உங் கள் பைட ரர்கள்
ெமாத்தத் தைலகைள ம்
ெவட் எ த் க் ெகாண் ேபாய் ேவாம் "
''என்ன ராஜ கம் ர எச்சரிக்ைக!
த் ராஜனின் நண்பனின் ரத்தேம
இந்தக் ற என்றால் ...
த் ராஜன்...?

ெஜயச்சந் ரன் ைள
சாணக் ய தந் ரம் ெசய் த !
த் ராஜ க் ஒ ஓைல அ ப் னான்!

''எல் ைல ந்ேத
என் ேகாட்ைட உச் க் ம்
ெகா ையச் சாய் த் ட்
தனிெயா வனாய் ந்தால் உள் ேள வா...!
ஏளனப் ன்னைக டன் எமன்!
 த் ராஜன் ப ல் ஓைல அ ப் னான்.

"வ ேறன்!
ெவற் ப் ன்னைக டன்
சம் க்ைத ன் கணவன்!'
"இ இர ேநரம் ேவ !
எல் ைலக் ம் - ேகாட்ைடக் ம்
அைரக்காத ரம் . எப் ப ம்
இங் ந்தப ேய ெகா ைய ழ் த்த?''
என் ல் சாகர ம் ,
ச த் ரம் ேபான்ற பைட ர ம்
னாக் யாக நிற் க,
ஒ அலட் யப் ன்னைக டன்
ல் ெல த்தான் த் ராஜன்!
அம் ெதா த்தான்!

ைர ல் அமர்ந்தப ேய
பார்த்தான்!

அைரக் காத ரத் ற் அப் பால்

நிலா ஒளி ல் கன்ேனா
நாட் க் ெகா !
ச் க் கட் னான்! மார் ரித்தான்!
ஜம் உயர்த் னான்!
கண் ர்ந்தான்!
ல் ைலப் ன் க் இ த்தான்!
ட்டான்!
ல் நி ர்ந்த ! அம் நகர்ந்த !
காற் த்த ! ெநா கள் கைரந்த !
ெகா க் கம் பம் 'சடக்'ெகன ந்த !
தைர ல் ெகா ந்த !
'ஓ' ெவன் ெவற் ஆங் காரக் ச்ச ட்ட
த் ராஜனின் பைட!

த் ராஜனின் கற் ைலையத்

ேதாளில் க் யப ேய நின் ந்தான்
ல் சாகரன்!
"கல் கனக்க ல் ைலயா, நண்பா?
ேழ ைவ!'' என்றான் த் ராஜன்!
"மாற் றான் மண்ணிலா ைவப் ப
உங் கைள..? நம் நா வ ம் வைர
ைலையத் ேதாளில் மந்ேத வ ேவன்!"
என நட் நட்டான் ல் சாகரன்!

''சாகரா! நா ம் பத் தயாரா ங் கள் !

அேதா அந்த க் ள்
நிலா ைழந் ெவளிேய வதற் ள் ,
இந்தக் ேகாட்ைட க் ள் ைழந்
என் நிலாைவக் ெகாண் வந் ேறன்!''
த் ராஜனின் ைர
இறக்ைக ல் லாமல் பறந்த !

கண்ணில் ! ைக ல் வாள் !
ெஜயச்சந் ரனின் கன்ேனா நாட் ப் பைட னர்
ெவள் ளத் ற் வ ம் கைரகளா னர்!
ஓ வந்தாள் சம் க்ைத!

ைர ந்தப ேய
அவைளத் தன் ம ல் க்
அமர்த் க் ெகாள் றான் த் ராஜன்!
ைர இ மடங் ேவகத் ல் ம் ற !

நள் ளிர ... நிலா... ந்ெதன்றல் ...

யாழ் இைச... த் ராஜன்... சம் க்ைத...
பார்த்தல் ... அைழத்தல் ... ண்டல் ...
தடவல் ... ைவத்தல் . கலத்தல் ..
என ேபாட் ேபாட் அள் ளிக் க் ன்றனர்!
ஒ வர் ெவன்றாேல
இ வர் ெவன்றதா ம்
இன்ப த்தம் !
த்தம் வ க் ற !

இ வ ம் பலப் பரீடை
் ச நடத்த
ேபார்... ேபார்... ேபார்...
ம் வைர அந்தப் ப வப் ேபார்
ெதாடர் ற கட்டத் ல் ..

ெடல் ன் ெதன் ழக் ல்

பல ைமல் க க் அப் பால்
ஆப் கானிஸ்தானி ந்
கம ேகாரி எ ம் ேபார் ெவ யன்
அ பயங் கரப் பைட டன்
ெடல் ைய ேநாக் நகர ஆரம் க் றான்!
யல் வைக ஆண்
மான் வைக ெபண்
கல நல் ல கல யாய் அைம மாம் !

தல் ைற ெபண்வாசம்
க றஆ ம்
 தல் ைற ஆண் ஸ்பரிசம்
உண ற ெபண் ம் .
த்தங் களில் ெதாடங் த்தான்
ர்க்கங் களில் க்க ம் !

ட் ய ைண ன் தந் ேபால்
ரல் களில் ஒ அ ர் பர ம்
ஆ க் .
ெதாட்டால் ங் ம் இைலேபால்
உட ல் ஒ ச்சம் பர ம்
ெபண் க் !
அவர்கள்
எட் வைக த்தங் கைள
ஏணிப் ப களாகக் ெகாண் ஏ னாேல
மன்மத ேதசத் ன் கவரி ைடக் ம் !

1. ெதாட் ம் ெதாடாமல்
பட் ம் படாமல்
ெதாடங் ம் க ைர
அள த்தம் (நி தக)

2. ெதாட் ம் பட் ம்
ளக்கைர உர ம் நீ ர்ேபால்
உத உர வ
ந ங் ம் த்தம் (ஸ் ரிதக)
3. ெவட்கம் ட் கண்
ேம த ம் ேம த ம்
த ம் த ம் இைணவ
ண் ம் த்தம் (கட் தக)
4. கம் கம் எ ெதரிராய் க்
த ம் ேம த ம் மா இைணவ
ேநர் த்தம் (சம ம் பன்)

5. ஒ வர் ஒ வர்
ஒ ந் ந்
வைளந் த வ
வைள த்தம் (வக் ர கம் பன்)
6. கம் ப்
கவாய் ஏந்
இடவலம் அைச+++ந்
அைசந் இ ன்ற த்தம்
ப் ப த்தம் (ஜ ைர கம் பன்)

7. இதழ் கைளப் ப் ேபால் றந்

நா கள் இைண ம்
நல் லெதா ேசர்க்ைக
அ த்த த்தம் (அவ )

8. உதட்ைடப் பந் ேபால்

ரல் களால் உ ட் த் ரட்
ேதென க் ம் ைவபவேம
க அ த்த த்தம் (அக்ரிஷ்ட)
(எல் லாம் ப த்தைவதான் - நன் ! வத்சாயனார்
த் ரம் )

த் ராஜ க் த் ெதரியாதா வாத்சாயனர் த் ரம் ?

ெதரிந்தைதத் ெதரியாதார்க் த்
ெதரி ப் பேத ைற என்ற
ெகாள் ைக டன் சம் க்ைதக்
கற் த் தந் ெகாண் ந்தான்!

இர இ தமாய் இ ந்த !
ளக் ல் ஏ ய யாய் இர ,
ஒளி காட் ய த் ராஜ க் !
ைர ல் ஏ ய யாய் இர
தத்தளிப் ைபத் தந்த ல் சாகர க் !
‘ த ர ல் இ க் ம் மன்னைன
எப் ப அைழப் ப ?' என்ற தயக்கம்
க றாய் கட் க் டந்ததால்
ற ந் ம் பறக்க யாத
பறைவயானான் ல் சாகரன்!

- ெவட்கம்
இ ய இ ய - வ ைம
ய ய- யர்ைவ
வ ய வ ய இர
ய ய
கைளத் ப் ேபான த் ராஜன்
ேசவல் வல் ேகட்
அந்தப் ரத் ந் ெவளிேய னான்!

இன் ம் ய ல் ைல!
ண் ம் லர ல் ைல!
" யாத ேபா ேசவல் ய ஏன்?''
னாைவ உச்சரித்தப , ண் ம்
அந்தப் ரத் ள் ைழயப் ேபானான்!
''நண்பா! ேசவலாய் க் ய நாேன!''
ல் சாகரன் நின் ந்தான் சங் கடத் டன்!
''நீ யா?" ஒ யப் !
"ஏன்?" ஒ ரி ரிப் !
"என்ன ைளயாட் ?' ஒ ேகாபம் !

ன் னா ம்
ன் உணர்ச் கள்
த் ராஜனிடம் ெவளிப் பட்ட !

மன்னிக்க ம் நண்பா!
நம் ெடல் ன்
ஒ பயங் கரப் பைடெய ப்
நிகழ க் ற !”
''ேபாரா?''
த் ராஜனின் ர ம் கத் ம்
கைளப் மைறந் -ஒ
ைளப் வந் அமர்ந் ெகாண்ட .

"ஆம் ! ேபார்தான்! நம் ெடல் ன்

பல கண்கள் கண் ைவத்தன.
அத்தைனைய ம் டாக் ேனாம் !
ஆனால் , இப் ேபா கண் ைவத் ப் பேதா,
ஒ கக் ம் ெநற் க் கண்!

மங் ேகா யர்க ம் , க் யர்க ம்

இரண்யர்க ம் வல் களாய்
நம் பறந்தேபா
உன் ல் ழ் த் ய !
ஆனால் ,
இப் ேபா பறக்க வந் ப் பேதா
ஒ ராஜாளி!

த் ராஜனின் கண்கள்
ம் ைப ரா னாமா ெசய் த !
ரப் பார்ைவ பத ேயற் ற !

''யார் அந்த ராஜாளி?”

ேபச் ல் ஒ தனி மாற் றம் !
ர ல் ஒ ஏற் றம் !
ல் சாகரன் சப் த ன் ச் ெசான்னான்!
''ஆப் கானிஸ்தானி ந் வ றான்
கம ேகாரி!''

ச் ன் தாளாமேலேய
ல் ைலப் வா ப் ேபா மாம் !
ல் ைலப் ன் கனம் தாளாமேலேய
இைட வா ப் ேபா ம் சம் க்ைத ன்
மனக் கண்ணா ல் , ' கம ேகாரி'
என்ற ெபயர்
ஒ கல் லாய் வந் ந்த !
 த் ராஜன் உடற் ப ற்
ெசய் ெகாண் ந்தான்!

ைவரம் பாய் ந்த ேதக் மரத் ன்

ேவர்ப் ப ேபால் இ ன தைசகள் !
''ஏன் உடற் ப ற் ?” என் தளர்வாய் க்
கட் ய தந் ந் ெவளிப் ப ம்
இல் லாத இைசயாய் ஒ த்த
சம் க்ைத ன் ரல் !

அவள் கண்களில் கண் த்த வப்

உத களில் ஏேனா, அந்த ெவ ப் !
த் ராஜன் ரித்தப ெசான்னான்.
''இழந்த சக் ைய ட்க ேவண்டாமா?

"எப் ேபா ?
எந்தப் ேபாரில் இழந் ர்கள் ?”
என் அப் -பாைவ
அப் பா யாய் க் ேகட்டாள் !
"ம் ... ேநற் ர ...'' என்
அவன் வங் ய ேம
ங் மம் ளித்த
அவள் ம் ைபப் ேமனி!

"அந்த கம ேகாரி
பயங் கர ரனாேம?''
ல் ல் ய .

''ஆம் ! உண்ைமதான்!
ஆனால்
எந்த ரைன ம் ழ் த் ம்
என் ரம்
உன்
ம ம் கண்க க் ள்
உ ம் க மணிகளில்
இ க் றதல் லவா...?''

ரப் ேபார் நிகழ ந்தால்

வா பப் ேபார் நி த்தப் பட் ந்த !
ெடல் ன் எல் ைலையத் ெதாட்டான்
கம ேகாரி!
த் ராஜ ம் ல் சாகர ம்
எரிமைல ம் ய மாய்
இ ற ம் ழ் ந்
இ கைள இறக்க...
கம ேகாரி ன் பைட
மைலக்காலத் உப் பளமாய் க்
கைரந் ைதந்த !

ஒ வாள் ச் க் ஒ தைல ச் என
த் ராஜனின் ைககள் எ ரி வய ல்
தைலகைளச் சரமாரியாக அ வைட ெசய் த !

கம ேகாரி ேதாற் றான்!

கம ேகாரி ைகதானான்!
த் ராஜன்
கம ேகாரிையத் தண க்காமல்
அவைன ரனாய் ம த்
மன்னித் தைல ெசய் தான்
ெகாத்த வந்த ஷப் பாப் ைபப் த் ட்
அதன் தைல ந க்காமல்
தைலக் ரீடம் ட் அ ப் னான்!

தான் ெசய் த தல் தவறாய்

அ மாறப் ேபாவைத
அ யாமல் ேபானான்
த் ராஜன்!
நி த்தப் பட்ட வா பப் ேபார்
நிற் காமல் வங் ய .

கம ேகாரி ண் ம் ளிர்க்க
ஒ ளி நீ க்காகப்
ைதந் டந்தான்
ஷ ைதயாக!

ஷ ைத ஒ ளி நீ ர் ட்
உ ர் க்கச் ெசய் தான்
ேரா ெஜயச்சந் ரன் (சம் க்ைத ன் தந்ைத)
சரித் ரத் ன் பல பக்கங் களில்
ரத்த ெந அ க்கக் காரணம்
இப் ப ப் பட்ட
உள் நாட் ேராகங் களின்
ேகாரத் தாண்டவங் களால் தான்!

யநலத் ேராகங் களால்

நம் இந் ய மன்னர்களில் வரலா
பல இடங் களில் னிக் க்
ண் ல் ஏ ற !
தன் மகைளத் தன்னிட ந் ரித் ம் ,
தன்ைன ெவன் அவமானப் ப த் யதா ம்
த் ராஜன் வஞ் சம் ெகாண்டான்
ெஜயச்சந் ரன்.

ராஜ த் ர மன்னர்கைள ம்
கம ேகாரிக் நட்பாக் னான்!
கம ேகாரி ெடல் க் ள் ைழய
ெஜயச்சந் ரன் பாலமானான்.
ன்ன ப் ல் லாத ரட் ப் ேபார்!
கம ேகாரி டன் தன் இனத்தவ ம்
இைணந் எ ர்க்க...
த் ராஜனின் ல் ற .
ேதாற் றான்!
ல் சாகர ம் ைகதா றான்!

த் ராஜைன ெவன்ற ம்
கம ேகாரி ெசய் த தல் பணி
தனக் த ய ராஜ த் ர மன்னர்க க் ம்
ெஜயச்சந் ர க் ம் பரிசளித்தான்!

'உங் கள் ரத்தம் ஓ பவ க்ேக

ேராகம் ெசய் த நீ ங் கள்
எனக் ஏன் ெசய் யமாட் ர்கள் ?' என்
மரண தண்டைனையேய பரிசாய் அளித்தான்!

கம ேகாரி த் ராஜன் ேபால்

த்த ர ள் ள மனிதன் இல் ைல.
த் ராஜன் ஒ பனித் ளி!
கம ேகாரி ஒ ஷத் ளி!
 ஷம் ஷத்ைதக் கக் ய !

சம் க்ைத என்ற அழ ப் றாைவக்

ேகள் ப் பட்ட
கம ேகாரி
என்ற மைலப் பாம் !
மாடப் றாைவ அபகரிக்க மைலப் பாம்
அந்தப் ரத் ற் ள் ைழந்த !
ஆனால் , சம் க்ைத
தன் கணவன் ைகதான த்தகவல் வந்த ேம
க் ளித் மாண் ந்தாள் !

மைலப் பாம் மாடப் றா ன் சாம் பைலப்

பார்த் ட் ஆத் ரத் டன் ம் ய

த் ராஜனின் ல் லாற் றைல

அ ந்தான் கம ேகாரி!
தன்ைன ட எந்த ர ம் எந்த ரத் ம்
தைல றந் ளங் கக் டா !
இ ம் க் கம் களால் த் ராஜனின்
அழ ய கைளத் ேதாண்டச் ெசய் தான்!

ல் சாகரனின் கால் கைள

டமாக் னான்!
றப் பட்டான்!
த் ராஜனின் ேதாளில்
ல் சாகரைன அமர ைவத்தான்.

"உன் நண்பன் உனக் வ ெசால் வான்.

நீ உன் நண்பைனச் மந்தப
எங் கைளப் ன் ெதாடர்!''
என் ேராதம் த ப் றப் பட்டான்
கம ேகாரி!

ல் சாகரன் பாைத ெசால் ல

அவைனச் மந்தப த் ராஜன் நடந்தான்!
ல் சாகரனின் இரண் கண்க ம் அ தன
தன் நண்ப க்காக!
த் ராஜனின் இரண் கண்க ம் அ தன
ஒன் தன் நண்ப க்காக...!
ஒன் சம் க்ைதக்காக!

மன க் ள் ஒ வன்மம் இ க்க ேவண் ம்

வன்மம் உள் ள மனம் ெவ ெகாள் ம் !
க் ம் ! அக்னியாய் த் தவ க் ம் !

ஒ நாள் நிலம் ழ் க க்க,

கடல் கம் கமாய் க்
காத் க் ெகாண் ப் பைதப் ேபால்
காத் க் ம் !
தன் மனக் காயங் களில் களிம் தட
அவற் ைற ஆற ட் டா !
தன் காயம் தாேன த் வன்மம்
நீ ட் த் க் ெகாள் ம் !
ஓர்நாள் ெவல் ம் !

த் ராஜ க் ள் ம்
ல் சாகர க் ள் ம்
வன்மம் இ ந்த !

நா அலற... மக்கள் அலற...

ரர்கள் அலற... சம் க்ைத அலற...
வஞ் சமாய் ழ் த்தப் பட்ட
வன்மம் இ ந்த !

ந் ந க்கைரய ேக
ேகளிக்ைக நடனங் க ட ம்
ம மங் ைகக ட ம்
மக ேகாரி இைளப் பா னான்!
ம த்த இன்ப ெவ ல்
கம ேகாரி ஆைண ட்டான்!

"ஏ... த் ராஜா! டேன!

அேதா அந்த மரத் ள் ள கனிைய
இப் ேபா
உன்னால் ல் லால் அ த்
ழ் த்த மா?'' என் அங் ந்த
மரத் ன் கனிையக் காட் க்
ெகா ரமாய் க் ெகாக்கரித்தான்!

த் ராஜன் ெசான்னான்!
“ ம் ...
ல் வந்த .
அம் வந்த .
கம ேகாரி கத் னான்!

'' ட்டாேள! கண்ணில் லாத டன் நீ

எப் ப அம் வாய் ? சரி...
உன் நண்பன் உனக் த்
தடம் காட் வந்த மா ரிேய...
மரத் ல் பழம் இ க் ம்
இடத் ன் ைய ம்
அவேன உனக் க் றட் ம் !"
என் உள னான்.

த் ராஜன் மன ம்
ல் சாகரன் மன ம்
ஒன்ைறேய நிைனத்த !
ல் ட் னான்
ல் லாத த் ராஜன்!
ைச ெசான்னான்
ல் சாகரன்!

வார்த்ைதகளால் ேப க் ெகாள் ளாமல்

ஒ த்த உணர் களால்
ஒ ெசய் தனர் நண்பர்கள் !
ல் சாகரன் ெசால் ல ஆரம் த்தான்!
த் ராஜன் ல் ைல நி ர்த் க் ெகாண்
அவைனப் ன்பற் னான்!

"இட ... இட பக்கம் ப் ...

இன் ம் ... ேழ சாய் ...
சற் ேற ேமேல ... இட றம் நகர்...
இன் ம் சற் இட ... அைசயாேத...
அம் ைப ேமல் க் ... ேபா ம் ... ேபா ம் .
அம் ைப நிைலப் ப த் .
இ தான் ...
அம் ைப...!''
ல் ைல ட்டான் த் ராஜன்!
பழம் ெமன் பார்த் ந்தனர்
அைனவ ம் !
ஆனால் பழம் ழ ல் ைல...
 ந்தேதா,
கம ேகாரி ன் தைல!
கம ேகாரி ன் தைலதான் ந்த !

ல் சாகரன் - த் ராஜ க் க்
ெசான்ன மரத் ள் ள
பழத் ற் காக அல் ல...
கம ேகாரி ன் தைலக் !
தன் நண்பன் நிச்சயம்
வாய் ப் ைபப் பயன்ப த்
கம ேகாரி ன்
தைலக்ேக ெசால் வான் என்
ல் சாகர ம் த் ராஜன்
நம் க்ைக ன் ப ேய ெசான்னான்.

ஒ த்த உணர் களால்

வன்மம் ர்த்தனர் நண்பர்கள் !
ல் லால் ஒ ேவள் ெசய் தான்
த் ராஜன்.

*****
 7. கம் பர் ெசய் த ெகாைல

சங் க காலம் !
த ழர் மார் ம் ய
தங் க காலம் !
அந்தக் காலம் ஒ
அந் க் காலம் !
த ழ் வானம் - ஞ் வப் பாய்
வஞ் ன் வாய் ச் வப் பாய் ச்
வந்த சாயங் காலம் !

உப் ப் ப த்தப் பலாக் கனிகைள

உ ப் ப் ேபாட்ட ஈரத் ெதன்றல் !
அவற் ைறச்
சப் ச் சப் ஒர் அ ேல
தப் ப் ேபாட்டன ரங் னங் கள் !
( ரங் கள் ண க் ம் அள
பலாக் கனிகள் ைளந்தன)
ஓைடேயாரம் ஒ ய மரம் !
ஒ ய மரத் ல் ேதன் !
ஓைட ன்கள் எம் க் த் க்க
உைடந் வ ேதன் !
( ன்கள் இ த் உைட மள
ேதன் கள் ெப க் டந்தன)

ஆல ேபால் அடர்ந் க் ம்
ஆண்ம ல் ேதாைகயாய் நீ ண் க் ம்
இப் ப த்தான் ெபண் க் க் ந்த க் ம்
அதற் அ ல் ைகேயா
ஆட்களி க் ம்
ேகசத் ற் ப் ேபாட்ட
வாசப் ைகெயல் லாம்
ண்ணில் ேமகமா த் ரண் க் ம் !
இரண் மதயாைன நிற் ப ேபால்
மார் ைடத்த ரெரல் லாம்
மார் ல் வர் சந்தனக் ழம் !
ய ேபாக ச் சந்தனத்ைத
ெய வர் ேல!

ஒவ் ெவா ட் ம் ரல் இ ந்ததால் ,

ட் க் சந்தனம் இைறந் ,
ெயல் லாம் ஓ ய சந்தனச் ேச !

ைடத் க் ெகாண் க் றாள் - தனம்

ைடத்த ஒ த ழச் !
ெயான் வந்த !

'ஓ!' என் அல மயங் காமல் ,

' ' என் றத்தால் ரட்ட,
'ஆ' என் அ ச த்த
'ப் ' என் ேபாய் ட்டதாம் !
அந்த
ேஜா மயமான சங் க காலத் ம்
ஜா மயக்கம் இ ந் ள் ள !

சா என் ம்
இ றாக்கைளச்
ட் ப் ெபா க் யைத ம்
ஒ லவைனச்
ட் ப் ெபா க் யைத ம்
எ த் த் ெதா த்தேத
கம் பர் ெசய் த ெகாைல!
''இ ேபால் இல் ைல
ஒ அரங் கம் - எ ம் வைக ள் ள
வரங் கம் !'

வரங் கத் ல் தான் இயற் ய

இராமாயணப் ெப ங் கா யத்ைத
அரங் ேகற் த் ம் றார்
அரசைவப் லவர் லகம் கம் பர்!

தஞ் ைச
ேபார் ழாக் கண்ட ண் !
ேதர் ழாக் கண்ட ண் !
மணம் , நிச்சயம் றந்த னம் என
ஊர் ழாக் கண்ட ண் !
உலக ழா ஞ் ம் ஒ
த ழர் ழாக் கண்ட ல் ைல!

தஞ் ைசக் ள் லவர் லகம்

க ச்சக்கரவர்த் கம் பநாடர்
 ைழந்த ேம
த ழ் ழா நடந்ததங் ேக!

த்த ழ் த் தாய் ேசாகத் ல்

பல ைற அ க் றாள் ! அ றாள் !
ஆனால் ,
ஆனந்தத் ல் அவள் அ த்
ன்ேற ைறதான்!

க் றள் அரங் ேகற் றம்

லப் ப கார அரங் ேகற் றம் –
கம் பராமாயண அரங் ேகற் றம் –

தஞ் ைசேய ரண் அந்தத்

த ழ் மகைன வாழ் த் ய !
கம் பரின் வாள் ைச
ெப தத் ல் த்த !
கம் பரின் ஸ்வ பம் கண்
ேசாழமன்னன் ேலாத் வங் கள் மன ல்
வைளப் மலர்ந்த !
ஆனால் ,
க ராட்சசர் ஒட்டக் த்தர் மன ேலா
கவைலப் மலர்த !

அமராவ
ேசாழ மாமன்னன்
ேலாத் ங் கனின் மாரத் !
த ழ் எல் லாச் ெசாற் க க் ம்
அேத ெபா ள் வ ம் ப
மற் ெறா ெசால் உண் !
ஆனால்
'த ழ் ' என்ற ெசால் க் மட் ம்
ெதா ெசால் இல் ைல!
அேதேபால் , ேசாழ மண்டலத் ல்
எல் லாச் றப் க க் ம் ஈ ெசய் ம்
ேவ ேவ றப் கள் உண்
ஆனால் , அமராவ என்ற றப் க் மட் ம்
ஈ றப் இல் ைல!
அவள் ஒ அழ ன் லகம் !
அந்த அழ ன் லகம் அ ன்
த்தகங் கள் நிரம் யதாக இ க்க
ம் னான் ேலாத் ங் கன்!

அமராவ க் க் வானார் கம் பநாடார்

கம் பர் என்ற ரியனின் ஒளி ல்
அமராவ என்ற நிலா நிலவாய்
ஒளிரத் வங் ய .
வரங் ல்
இராமாயண அரங் ேகற் றத் ற் காகக்
கம் பர் ெசன்ற காலகட்டத் ல்
அமராவ க் க் வானான்
கம் பர் மகன் அம் காப !

பாடம் - காதல் பாடமான !

கண்கேள த்தகமான !
காற் ைற ம் ஒற் ற யக் கற் ந்த ேசாழன்
காதைல ம் ஒற் ற ந்தான்!

கா ல் ந்த காதல் ெசய்

உண்ைமயா என் ஊர் தம் ெசய் ய
அம் காவ அமராவ ைய ம் சந் க்க
ஒ ஏற் பா ெசய் தார் ஒட்டக் த்தர்!

கம் ப க் ஒ அரச ந் !
'அம் காப ம் வ வான்!
அமராவ பரிமா வாள் !
உணைவ மட் மல் ல... உணர்ைவ ம் !
கண் க்கலாம் காதல் ட்ைட!
கம் ப ம் - அம் காப ம்
ேசாழன் ெசால் ய ப் யதன் ேபரில்
ந் ண்ணப் ேபா ன்றனர்!

கம் பர் ! கட் த்த !

கம் பர் ட் க் கட் த்த ல் ஒ ல்
உட்கார்ந் பா க் ெகாண் ந்த !

உள் ேள ைழ றான்
அம் காப ன் நண்ப ம்
அைமச்சர் மக மான
ந னார் ள் ைள!
'கம் பர் ட் க் கட் த்த ம்
க பா ேத!' என்றான் ந னார்!
'க க்'ெகன் நைகக் றாள்
அம் காப தங் ைக ம்
கம் பர் மக மான காேவரி!

''இல் லத் ல் யா ல் ைல!'' என்றாள்

காேவரி ைடயாக!
"இதயத் ம் யா ல் ைலயா?''
என்றான்
ந னார் ஷமமாக!

''அப் பா ம் அண்ணா ம்
ந் க் ப் ேபா க் றார்கள் .
நீ ங் கள் ?
'' ந் க் த்தான் வந்ேதன்!''
என்றப அவள் அ ேக வந்தான்
ந னார்!

" !" என் ஒ ெசால் க ைதையத்

க் ப் ேபாட் ட் த்
ர ஓ னாள் காேவரி!
ஓ ய ல் அவள் ேமலாைட
ஒ ங் க் டக் ற !

"ஓ! ஆட மாதமல் லவா? அ தான்

காேவரி கைர த ம் ற !" என்றான்
ந ட் ப் ன்னைக டன் ந னார்!
காேவரி என்ற சந்தன மரம்
ப் ெபன்
 ங் மம் த் , தன் ேமலாைடையச்
சரி ெசய் ெகாண்ட !

உன் தந்ைத ைதக் ப் பா ய

உனக் ம் ெபா ந் ம் !'' என்றான் ந னார்!
''என்ன?''

''இைடைய. இைறவன் என் றார்

கம் பர்.
இ ந் ம் இல் லாத மாய் இ ப் ப
இைற!
அதனால் தான்
இைடைய... இைறவன் என் றார்
கம் பர்!
உன் இைடைய ம் நான் இைற
என்ேபன்!''

கம் பர் மைன ல் ,

ஒ காதல் ந் ஆரம் பமான !
அரண்மைன ல்
ஒ ம ய ந் ஆரம் பமான !
கம் பர்! அவர ேக அம் காப !
எேர த்தர், ேலாத் ங் கன்!
கம் பரிடம் ன்னேம ேலாத் ங் கன்
அம் காப ந்த
ஐயத்ைதக் யதால்
வ ேம அம் காப அமராவ சந் ப் ல்
அவர்களின் அ ைறகைள
ஆராயக் காத் ந்தனர்!
உண பரிமாற வந்தாள் அமராவ !

ல் ச்ெசன் ஒ பார்ைவ
அமராவ டம் !
ல் ம் வா ம் சந் த்தன!
பார்ைவேயா பார்ைவ!
அவள் அப் ப ேய நின்றாள் !
அவன் அப் ப ேய சைமந்தான்!
பார்ைவேயா பார்ைவ!
'அண்ண ம் ேநாக் னான்
அவ ம் ேநாக் னாள் ' என்
தான் எ ய வரிகள்
தத் பக் காட் யைமப் பாய்
அம் காப அமராவ
பார்த் க் ெகாள் வ கண்
கம் பரின் மனம் ரித்த !
அம் காப அமராவ ைய
இராமன் ைதயாய் க் கண்டார் கம் பர்!
ஆனால் ,
அமராவ அதசன் மகள்
என்ற ந்தைன ல் அ ர்ந்தார்!

அம் காப அமராவ ையச்

யநிைலக் க் ெகாண் வர
த்தர் ேலாத் ங் கைனத்
ைச ப் ப
"என்னம் மா அமராவ ,
ஏன் என்ைனேய பார்க் றாய் ?
ஓராண் பாராமல் இ ந்ததாேலா?" என்
தன்ன ேக அமர்ந் ந்த
அம் ப ரப ைய
அமராவ பார்க்க ல் ைல.
தன்ைனத்தான் அவள் பார்த்தாள் என்
ம ப் ச் சமாளித்தார் கம் பர்!

அம் காப ேம ம் ஒ ேசாதைன

ைவத்தான் தன் தந்ைதக் !
அமராவ ையக் கண்ட ம்
ெபளர்ண கண்ட கடலாய் அவன்
க மனம் ெபாங் க ஆரம் க் ற
உடேன பா னான்!
"இட்ட ேநாக, எ த்தப ெகாப் பளிக்க
வட் ல் மந் ம ங் கைசய" என்
அமராவ உண வட் டன்
அ ெய த் வ வைத வர்ணித்
அந்தப் ெபண்பா க்
ஒ ெவண்பா பா றான்!

''ஆஹா! பாட் ம் கள மாய்

அம் காப பட்டான்' என்
த்த ம் ேலாத் ங் க ம் ற
வாெய க் ம் ன்,
கம் பர் தன் மகனின் தைலகாத்தார்!
த ழ் எ த்தார்! மகன் பா ய பாட் ன்
ையத் தாேன நிைற ெசய் தார்!

''.....'' ெகாட் க்
ழங் ேகா ழங் ெகன் வாள்
நா ல் வழங் ேகாைச ைவயம் ெப ம் !'' என்றார்.
அமராவ ைய ேநாக் ,
அம் காப பா யைதத் ெத ல்
ழங் ற் ப் ேபா ம்
ஒ ெபண் க்காகப்
பா யைதப் ேபால்
பாட ன் பாைத மாற் னார் கம் பர்!

சந்ேதகம் ர்க்க ேலாத் ங் க ேசாழன்

ெத ல் ெசன் எட் ப் பார்க்க,
கம் பரின் க ைத
ெபாய் யாகக் டாெதனக்
கைலவாணிேய ழங் ற் பவளாக
நடந் வந்ததாகக் கைத ற !
காதல் என்ப
மன ல் ஏற் ப ம் காயமல் ல!
மனம் ப் பைடந் ட்டதன் ெபா ள் !
ப் பைடதல் எப் ப காயமா ம் ?

தன் மகைனப் ரிந் ெகாள் ளாத தந்ைத

தந்ைத ன் த ழக் றார்!
தன் தந்ைதையப் ரிந் ெகாள் ளாத மகன்
மகனின் தரம் இழக் றான்.

கம் பர் தன் மகனின்

காதைலப் ரிந் ெகாள் றார்!
ஒேரெயா னாைவ ன றார்!
'மகேன!
காதல் உனக் ப் ப யா? தாகமா?
என் க ச்சக்கரவத்
தன் க ைத மகனிடம்
க ட்பத் டன் ன றார்.

'ப ெயன்னால் வா பம் சார்ந்த !

தாகெமன்றால் வச சார்ந்த !
இ ல் உன் காதல் எ ?
என் றார் ஊடகமாக!

அம் காப ம்
க ட்பத் டேன ெசான்னான்!
''என் காதல் வாசம் ேபான்றதப் பா!
வா பம் சார்ந்த ல் ைல...
வச சார்ந்த ல் ைல
உ ர் சார்ந்த ...!'' என்றான் ஊடகமாக!

"அப் பா!
என் காத ம் வாசம் ேபான்றேத!"
என் கம் பரின் கால் கட் னாள் காேவரி!

கம் பரின் கண் ன்

அம் காப ம் அமராவ ம்
காேவரி ம் ந னா ம்
ேதான் ன்றனர்!
கம் பர் ெசால் றார்
''நான் உங் கள் பக்கம் !''

கம் பர் ஊர் ம் ட்டதால் ,

அம் காப க் ஆ ரியர் பணி
நி த்தப் ப ற .
அமராவ ன்
அந்தரங் கத் ேதா யாக
நிய க்கப் ப றார்
கம் பர் மகள் காேவரி!
அந்தப் ரம் - எந்தப் றம் என்
அரண்மைனக் ள் நின்
ழம் றாள் காேவரி.
அவள் அந்த்ரப் ரம் என் எண்ணி
அரச மாரன் ேசாழ இளவரசன்
க்ரமனின்
அந்தப் ரத் ற் ள் ைழந் றாள் !
"வா! அம் காப !'' என்
அைழக் றான் க்ரமன்!
''மன்னிக்க ம் !
நான் அம் காப ன்
தங் ைக காேவரி!
இளவர ன் அந்தப் ரெமன் ...''

ேசாழ இளவல் அவள்

ேசா தம் கண் ர க் றான்!

"ஓ! கம் பர் மகளா?

நான் கம் மட் ேம பார்த்ேதன்.
உன்ைன அம் காப என்
எண்ணி ட்ேடன்.
இ வ க் ம் ஒேர உ வ அைமப் !
கத் க் க் ேழ நான் பார்க்க ல் ைல!
க்ரமனின் கள் காேவரிையத்
தளித் ளியாய் த் ய் த் ப் பார்க் ற !

அ ர் கைள ைவத்
ஆட்கள் வ வைத
உண ம் நாகம் ேபால்
க்ரமனின் பார்ைவைய ைவத்
அவன் எண்ணத்ைத உணர் றாள்
காேவரி!
''நான் ேபா ேறன்!'' என்றாள் .
''ேபா ன்
ஒ க ப் ர் ேபா ேறன்.
ப ல் ெசால் ட் ப் ேபா!
ெகால் ைல ேல 'ல் ' எ த்தால்
ெகாைலயாய் ேபா ம் !
ல் ைல ேல 'ல் ' எ த்தால்
ெவன்ன ஆ ம் ?" என்றான்.

ஒ நாட் இளவரசனிடம்
நாட் ன் ரைஜயாய் ேப ய காேவரி
த ழச் யானாள் !

''நீ ங் கள் ேசாழச் சக்கரவர்த் ன்

மகனாக இ க்கலாம் !
ஆனால் ேப க் ெகாண் ப் ப
க ச்சக்கரவர்த் டன் மகளிடம் !'' என்
ெந ப் வாக் யத்ைத உதட் த் த ந்
ெநச ெசய் ட் நகர் றாள் காேவரி!

அம் காப , அமராவ காத க் ள்

கத் ைழக் ற
ேசாழன் - த்தரின் ெசல் வாக் !
காேவரி ன் கண் ைவக் ற
இளவரசன் க்ரமனின் ெசல் வாக் !
அம் காப - அமராவ காதல்
காேவரி - ந னார் காதல்
இரண்ைட ேம ஆதரிக் ற
கம் பரின் ெசல் வாக் !

இந்த நிைல ல் ...

மனம்
காற் ேபால் இ க்க ேவண் ம்
காற் க் எந்த நிற ம் இல் ைல.
அதனால் தான் அ
எல் லா நிறங் கைள ம்
ஏற் க ற !
மனம்
தண்ணீர ் ேபால் இ க்க ேவண் ம்
தண்ணீ க் எந்த நிற ம் இல் ைல.
அதனால் தான்
அ எல் லா நிறங் களாக ம்
மாற ற .

நிறம் உைடயதாக இ ப் பைத ட

நிறம் அற் றதாக இ ப் பேத நல் ல .
ஏெனனில் எந்த நிறத் ற் ம்
நிரந்தரமான ணம் இல் ைல.

க ைம நிறம் ,
க ைம நிறமாகேவ இ க்கா
க ைமேயா வப் கலந்தால்
மர நிறம் ட் ம் .
நீ ல நிறம்
நீ ல நிறமாகேவ இ க்கா
நீ லத்ேதா பச்ைச கலந்தால்
ஊதா நிறம் ட் ம் !

இப் ப எந்த நிறத் ற் ம்

நிரந்தர ணம் இல் ைல.
ஆக, மனம் நிறமற் ற
நிற டன் இ ப் பேத
நிைறவானதா ம் .

அந்த நிறமற் ற
நிறத் ன் நிறம் தான்
காதல்
காத ன் நிறத்ேதா
பணத் ன் நிறத்ைதக் கலந்தா ம்
பத ன் நிறத்ைதக் கலந்தா ம்
தண்டைன ன் நிறத்ைதக் கலந்தா ம்
காதல் தன் நிறத் ந்
ஞ் த் ம் மா வ ல் ைல.

காத ன் நிறம் ைடத்தாேல

ெபண் க்
இரண் நிறங் கள் ைடக் ம் .
ெவட்க நிறம் - பசைல நிறம் .

ஆண் ண் ைக ல் ெவட்க நிறம்

ஆண் ண்டாத ேபா பசைல நிறம் .
அமராவ ன் அந்தரங் கத் ேதா
காேவரி வந்தாள் . அவைளத் ெதாட்டாள் .

பசைல நிறம் மைறந்த

ெவட்க நிறம் உதயமான .

காேவரியாய் வந்த காேவரியல் ல.

காேவரி ன் உ வ அைமப் ேலேய இ ந்
அம் காப தான்
ெபண்ேவடம் ைனந் வந் ந்தான்.
காேவரியாய் த் னசரி வந்
அந்த அமராவ ந ையத்
க் த் க் ெகாண் ந்தான் அம் காப .

ஒ நாள்
மாைல வா ம் ெபான்மாைல.
கர்ப்பத் ந் வ ம் வாய்
ஈரமாய் எட் ப் பார்த்த நிலா.
அந்தப் ரத்ைத ஒட் அைமந்த
ஒ ெவற் ைலக்கா .
அம் காப அமராவ டம்
தன் உதட் ல் ஒ த்தம் ேகட்டான்.

ேதனில் ேதாய் த்ெத த்த

ேராஜாப் ற் ள்
ஒ ெவட் ன்னைல
ஒட் ைவத்த ேபால
ன்னைகக் ம் உத .

அவன் உதட்ேடா
தன் உத ஒட்டாமல்
ஒ ரல் இைடெவளி ல்
உத நி த் இச்ெசன்
காற் ல் த்த ட்டாள் .
அம் காப கலகலத்தான்.

''ஏன கள் ளி... த ல்

உ ெர த் க்கைள உச்சரிக்ைக ல்
உத ஒட்டாத ேபால
உன் த்தம் இ க் றேத!'' என்றான்.
அவள் யப் ல் ன னாள் .
"என்ன ... உ ெர த் க்கைள
உச்சரிக்ைக ல் உத ஒட்டாதா?''

''ஆம் ... நீ ேய ெசால் ப் பார்!''

அ, ஆ, இ, ஈ, உ, ஊ, எ, ஏ,
ஐ, ஒ, ஆ, ஒள, ஃ - ெசால் ப் பார்த்தாள் .
உத ஒட்ட ல் ைல.
அதன் ன் அந்தக் க ஞனின் உதட்ேடா
அவள் ஒட் க் ெகாட்டாள் .

அம் காப
ஒ ெவற் ைலையக்
ள் ளி ைக ல் கசக் கர்ந் ரித்தான்.

"ஏன் ெவற் ைலைய கர்ந்

ரிக் ர்கள் ?''
"இ ல் 'அந்த வாசம் ' வ ற ”

''எந்த வாசம் ?''

''அந்த வாசம க் ற ெபண்ேண!''

"அந்த என்றால் எந்த?''
"ஐேயா..! அைத உன்னிடம்
ற யாேத!''

''ஏன்? அ எந்த வாசம் ?''

என் அவள் ைளத்தாள் .
''அ மணமாகாத
ெபண்களிடம் ெசால் ல யாத
அந்த வாசம் !''

"அ தான் அந்த வாசம் என்றால்

எந்த வாசம் ?''

அவள் வதாக இல் ைல.

அவன் ம ப் ச் சமாளித்தான்.
காேவரியாய் ெபண் உ க் ெகாண்
தன் மகைளத் ப் ேபா றான்
கம் பர் மகன் அம் காப என்ற ர
க யத் தகவல் ராஜைன எட் ய .

ேலாத் ங் க ம் த்த ம்
அந்தப் ரத் ற் த் ர்ப் ரேவசம் ெசய் ய
பட்டான் அம் காப .

அரசன் கமானான்.

த்தர் பம் ேபாட

பற் ய சா ெந ப் !
''அைழத் வா ங் கள் கம் பைர!''

லவர் கலம் கம் பநாடர்

கண்களில் சதா இ ரியத்
ண் கள் ழல
கர்வம் க யத ழ் ெபா ம்
க ச்சக்கரவர்த்
ேலாத் ங் கன் ன்
னிக் நின்றார்.

ரிந்த வான் ேபால்

ெநஞ் நி ர்ந்த கம் பர்
ரியாத வாைழ இைலேபால்
ம் நின்றார்.
ேலாத் ங் கன் வாதம் ெசய் தான்.
ெகாந்தளித்தான் ெகாக்கரித்தான்.

கண்கட் வந்தா ம்
கண்ணீர ் ரக்காத
கம் பர் கண்ணில்
தான் ஒ வன் ன்
ைககட் நிற் ேறாம் என்ற நிைல ல்
கண்ணீர ் ரக் ற .

த ழ் த் த் த ழ் த்
க ப த் க் க ப த் ம்
ர் த் ப் ேபா ந்த
கம் பர் நாக்
கடல் ேபால் வார்த்ைத அள் ம்
கம் பர் நாக்
ஒேர ஒ ெசால் ெசால் லத் ராணி ன் த்
ெதாண்ைடக் க் உள் ேளேய
தற் ெகாைல ெசய் ெகாண்ட .

ேலாத் ங் க ம் த்த ம் ஏ னர்

ெசால் ேசற் ைற வாரிப் னர்
அம் காப ையச் ைற ட
ஆைண ட்டான் மாமன்னன்
ேலாத் ங் கன்.
னான்.

'' லவேன!
வாள் க் ம் லம் என் லம் !
ஆணி க் ம் லம் உன் லம் !
ஒ ஒச்சப் பய க்கா என் மகள் ?''

கம் பரின் இதயத் ல்

வாட்க ம் ஆணிக ம்
சரமாரியாகப் பறந்தன.
'வாள் க் ம் லம் என் லம் !
ஆணி க் ம் லம் உன் லம் !
ஒ ஒச்சப் பய க்கா என் மகள் ?
ெசாற் கள் ண் ம் ண் ம்
ெச ேய க் கம் பைர ரணமாக் ய
பா ணமாக் ய .
தாய் ப த்தவன்
தாய் ெமா ப த்தவன்
தன் ெதா ல் ப த்தவன்
எவனாக இ ந்தா ம் சரி...
' த்தம் கலங் ேகல் !
ைதயா ெநஞ் ெகாள் !
ேவார் !
ரராய் மா !
ேமா த் !
பயங் ெகாள் ளல் ஆகா !

கம் பரின் க ெநஞ் கர் த்த .

னம் வந்த கம் ப க் !
ெவஞ் னம் வந்த கம் ப க் !
"மன்னவ ம் நீ ேயா,
வளநா ம் உன்னேதா!
உன்ைனய ந்ேதா
த ைழ ஓ ேனன்!'' எனக்
ட
னார் கம் பர்.

அந்த ேநரத் ல் மகள் ெகாண்ட

பாசத் ன் காரணத்தால்
மகள் , அம் காப ெகாண்ட
ேநசத் ன் காரணத்தால்
ேலாத் ங் கன் அ யாமல்
அமராவ ைய அம் காப ேயா
தப் ப றாள்
ேசாழ மகாராணி அங் ைகயற் கண்ணி!

ெவள் ளம் ஓேடா வந்

கட ன் கால ல் வ ேபால்
அம் காப - அமராவ
இ வ ம் கம் பெர ம்
கட ன் கா ல் ந்தனர்.

லவர் கம் பர்

ேபார் ரர் கம் பரானார்.
''ேசாழனா? நானா?'' என்
பஞ் ச தம் அ ரச்
சங் கநாதம் ெசய் தார்.

"ஏ மன்னா!
த ழகம் உனதாக இ க்கலாம்
த ழ் எனதாக இ க் ற !

ெபரியதப் பா...
உன் ெகா இ க் ம் இடம் வைரேய
உனக் மரியாைத...
காற் க் ம் இடெமல் லாம்
லவ க் மரியாைத.
வாடா மகேன! வா ம மகேள!
வா மகேள! வட ேதசத் ல் உள் ள
ஓரங் கல் நாட் க் ப் ேபாேவாம் !'' என்
அம் காப , அமராவ , காேவரி டன்
வடேதசம் ஓரங் கல் நாட் ற் ப்
பயணமானார் கம் பர்.

கம் பைரக் ேகாட்ைட ெகாத்தளங் க டன்

அரசாங் க மரியாைதக டன்
பட்டாள ட்டாளங் க டன்
வடேதச ஓரங் கல் நாட் ேவந்தன்
ரதாப் த்ரன் வரேவற் றான்.

கம் பரின் த ழ் த் ேதன்

வட ேதசங் களி ம் வாய் ந் க் ற .
கம் பர், அம் காப , அமராவ , காேவரி
அைனவ ம் ரதாப் த்ரனிடம்
அகம் ந்தனர்.
ம் எண்ெண ல்
உ ர் ைன ட்ட ேபால்
ள் ளினர் த்த ம் ேலாத் ங் க ம் !
பறைவைய
அம் ைப ட் ப் ப் ப
ஒ வைக ேவட்ைட
இைர ைவத் ப் ப் ப
ஒ வைக ேவட்ைட.
அம் காப அமராவ மணத் ற்
ச் சம் மதம் என்
ரசைறயச் ெசய் தார் த்தர்
ஒ நிபந்தைன டன்!

த ழ் க் க ப் பாடல் கைளச்
ற் ன்பம் கலக்காமல்
அம் காப பா னால்
அமராவ ைய அைடயலாம் !'
என் நிபந்தைன ைவத்தார்.

த ழ க் ச் சவால் என்றாேல ெவல் லம் !

அ ம்
த ைழ ைவத்ேத சவாலா?
ெவல் லேமா ெவல் லம் !'' என்
க ளி றான் அம் காப .

ரதாப் த்ர ம் ைடயளித்தான்.

வடநாட் ல் ஒ ேபாரில் கலந் ெகாண்
ைர ல் தான் ேசாழ மாறாட் ற்
வ ைக த வதாய் வாக்களித்தான்.
ேசாழன் சைப
ற் ன்பம் கலக்காத பாடல்
'பா வானா அம் காப ?' என்
அமர்ந்தனர் லவர்கள் .
'பாடேவ மாட்டான்!' என்றனர்
த்த ம் ேலாத் வங் க ம் .

'பா வான்!' என் ைச னார் கம் பர்.

பா னான்.
கட ள் வாழ் த் க் ப் ன்
பாடல் ஒன் ... பாடல் இரண் ... எனச்
சராமரியாக ல் மாரியாகப் பா னான்.
ஒவ் ெவா பாட க் ம்
ஒ ைவக் ள் ளிப் ேபாட்
எண்ணிக் ெகாண் ந்தாள் அமராவ .
காதல் ஆர்வத் ல்
கட ள் வாழ் த் க் ம் ஒ ைவக்
ள் ளி எண்ணிக்ைக ல் ேசர்த்தாள் .

கட ள் வாழ் த் எண்ணிக்ைக ல் ேசரா .

99ஆவ பாட் . அமராவ அைத
100 ஆவ பாடல் என் எண்ணி
ல் ட்ட நிலெவனத்
ைர ட் ெவளிவந்தாள் .
கண்டான் அம் காப . பா னான்.
''சற் ேற ப த்த தனேம" எனப் பாட் ல்
ற் ன்பம் கலந்தான். "இ தான் சாக் !
மாட் ய ன்! க் ண் ைல!'
அ கார வர்க்கம் ஒ வைன ஒ க்க
எண்ணி ட்டால் அவன் ம் ய
ராஜத் ேராகம் என க் ேலற் ம்
வக் ர ைடய தாேன!

அம் காப ற் ன்பம் கலந்ததால்

த ைழ அவமானப் ப த் யதாய் க்
அம் காப ையக் ெகாைலக்களத் ல் ெகான்
இரத்தம் பார்த்தான் மன்னன்.

இரத்தம் பார்த்த ம ெநா ேய

தன் உ ைர ட்டாள் அமராவ .
கம் பர்
தனிைம ல் காேவரி!
நீ ரா ய நிைல ல் அந்த மான்
ேபாரா க் ெகாண் ந்த ஒ டம் .
ன் ைமந்தன் க்ரம ேசாழனிடம் .
அவள் கற் ைபக் களிமண் கட் யாய் க்
ைக ல் அள் ள எணினான்
அந்த அக் ரம ேசாழன்.

அவள் கற் ெந ப் க்கட்

அவள் ஓ னாள் .
ரத் ய .
மான் பா ங் ணற் ல் ந்
கற் காத்தாள் .
மானம் காத்தாள் .
உ ர் நீ த்தாள் .
நைட ேபான ஆ நைடயாய்
ஆ ப் ேபாய் வ றார் கம் பர்.

மகன் இறந்தான். மகள் இறந்தாள் .

இல் ைல. இறக்க க்கப் பட்டனர்
இ ந்த ட்ைட ஓடாய்
இடம் ெதரியாமல் ேபா ற
கம் பரின் கம் ரம் .

"ஓய் லவா! நலமா?'' எனப் பரிகாசம்

பண்ணிப் ேபா றான் க்ரம ேசாழன்.
ெநஞ் ள் ெந ப் கனன்ற .
மரத் ப் ேபான மனத் ந்
ளிர்த் வந்த ளி ரம் .
ளிகள் ெப ங் கடலான .
கம் பர் ஆண் காளியானார்.
'அேடய் !
என் லம் அ த்த ேலாத் ங் கா!
என் வாரி ல் லாமல் ெசய் தவேன...!
உன் வாரி ம் உனக் க்கா .
உன் அ ம் .

வாள் ேவண்டாம் வாள்

ஆணி ேபா ம் டா, எ த்தாணி ேபா மடா...
என் அந்த வேயா கச் ங் கம்
அ ப் ல் ைவத் ந்த
எ த்தாணிைய எ த்
இளவரசன் க்ரம் ேசாழன்
இதயத் ன் ேநர் இறக் இறக் எ த்தார்.
கம் பர் ெகாைல ம் ெசய் தார்.
ைகதா றார்.
ேசாழன் ேலாத் ங் கன் ல் ெல த்தான்.
கம் பரின் ைககைள
இ வர் இ த் ப் த் க் ெகாள் ள,
ல் ைலக் கம் பர் மார் க் க் ைவத்தான்
ேலாத் ங் கன்.

த ழ் ப் பாசம் காரணமாய் ,
''ேவண்டாம் !'' எனக்
த்தர் த த் ம் , ல் ைல ட்டான்
ேலாத் ங் கன்.
ல் ளம் கட் ய கம் பர்!

'' ல் லம் பட்டதடா என் மார் ல் !

பார் ேவந்தா, நின் லத்ைதச் ட்டதடா
என் வா ற் ெசால் !'
எனச் ச த் ச் சாய் றார்.

கம் பரின் சாபம் ப க் ற .

வடநாட் மன்னன் ரதாப் த்ரன்
மணம் காணவந்
மணமக்களின் ணம் கண்
ேசாழைனக் கம் பர் கண் ன்ேன
ணமாக் ப் ேபா றான்.
கம் பரின் த ழ் ஆ ன்னைக டன்
ெமல் ல ெமல் ல ைடெப ற .
*****
 8. ெபண்ைமேய சரணம்

ண் ன்
ன்னல்
ல்
வான ல்
நிலா
ரியன்!
இந்த வானத் அ சயங் கேளா
காதைல ம் ஒப் டலாம் .
காதல் த ல் ண் ன் ேபால்
ன்னதாய் ன்ன ஆரம் த் .

ன்னல் பால் பளிச் ட்

மன ல் இ றக்
ல் ேபால் ல் ெகாண்
இதயெமலாம் கன களில்
வண்ணவண்ணமாய் உதயமா
நிலாேபால் ேதய் ந் வளர்ந்
ரக யமாய் த்
 ரியன்ேபால் இ ல்
ரகாசமாய் ெவளிவ ற .

காற்
மைல
கடல்
இந்தப் ன் அ சயங் கேளா ம்
காதைல ஒப் டலாம் .
காதல் த ல்
ப் ேபால் அரவ ல் லாமல்
த் ெந
ப் ேபால் பற் ப் பர
உள் ள இடெமல் லாம் யா த்
காற் ேபால் எங் ெகங் காணி ம்
நீ க்கமற நிைறந்
மைலேபால் க ஊ ,
ஒளிக்காலம் தாண் உ ர் த்
கடல் ேபால் உலைகேய க் ம்
தாகத் டன் இ ப் ப காதல் .

அந்த ண் ம் மண் ம்
சரணம் ெசய் ம் காத டம் !
அந்தக் காதல் சரணம் ெசய் ம்
ஒ ெபண்ைம டம்
ஒ மா ட ம் மம் சரணம் ெசய் ற .

மா ரர் நவாப் பக ர் மகா ல் தான்,

ைஹதர் அ , ஆலம் பனா ன் ர ர
சாம் ராட் ைதயான
இஸ்லா யப் , இந் த் ேதாழன்
ராஜகர்ஜைனயான ப் ல் தான்.

வாழ் க்ைகேய ஒ பயணம்

அந்தப் பயணத் ல் தான்
எத்தைன பயணம் ?
மனித க் ப்
பயணங் கள் மட் ம் இல் லா ப் ன்
பயனற் ப் ேபா ப் பான்.
பயணம் என்ப
ரிய ம் நிலா ம் ெசய் ம்
பயணம் ேபால் ேதடல் பயணமாக
இ க்க ேவண் ம் .
ரிய ம் நில ம்
பயணம் ெசய் ன்றன.

ரிய ம் நிலா ம் எைதத் ேத ப்

பயணம் ெசய் ன்றன?
ரியன் நிலைவத் ேத பயணிக் ற .
நிலா ரியைனத் ேத பயணிக் ற .

இந்த இரண் ன் ேதடல்

பயணங் களாேலேய
பயணம் ெசய் ற .
இந்தத் ேதடல் பயணேம ேதைவ!
ரங் க பட் னத் ன் லால் மஹா ல்
ஒேர ராஜப் ரகடனம்
ெவற் த் ேத ம் பயணத் ந்
ஆற உயர்ந்த இரண் கால்
ேவங் ைகயாய் நிற் றார் ைஹதர் அ !

"ேபரம் பாக்கத் ல் காத் க் றான்

ம் பனியர் தளப கர்னல் ெபய் !"
என் உச்சரித்தப
தன் வாைளத் தட் க் ெகா க் றார்.
அவர் கண்கள் ண்ேதாள் பைடையத்
றனாய் ற .
ர்சா க், வான் ர்ணய் யா,
யா ன்கான்,
அப் ல் க்ரீம், ேபகம் பக் ன்னிசா,
தன் ெவள் ைளக் ைரெயன
அைனத் ன் ம் ைஹதர் ேமய...

கண்களில் ன்ன ப் ன்ைம ன்

நிழல் நிற் ற .
"ேபகம் ! உன் மகன்
எனக் நல் ல மரியாைத த றான்!''
எனக் த் றார்.

ப் ல் தான் அங் ல் ைல என்பைதேய

ைஹதர் ப் றார்.
உணர்ந்த ேபகம் பக் ன்னிசா
ேபச்ைச மா ,
''தாங் கள் றப் படலாேம!''
ஒ ஆழ் ந்த ந்தைனக் ப் ன்
அவர் ெவள் ைளப் ர ல்
ஆேராகணித் ம் ரங் கநாதர் ேகா ல் மணி
காற் ல் ஒ க் ற .
ைஹதரின் கண்கள் ேத ய .
பசவராைஜ ம் காண ல் ைல.
அவர் ரல் ேமல் ேமாவா ல்
ஒ ைற தட் க் ெகாள் ற .
அவர உத கேராத ஆேவசத் டன்
ஒ ெபயைர ெமளனமாய் ச் ெசால் ற .
''ரங் கநாய !''

'ரங் கநாய ! நீ காத ன் ெதய் வம் !''

என் ற மா டச் ம் மம் .
"நீ ங் கள் காத ன் ேகா ல் !'' என் றாள்
அந்த மாநிற மான்.

மா டச் ங் கமான ப் ல் தான்

அ ேஷகப் ெபா ைளக் ைக ெல க் ம்
ஒ ேரா தைனப் ேபால
தன் கச்ைச ந் பயபக் டன்
ஒ ேஜா க் ெகா ைவ எ த்தான்.

“ரங் கநாய ! இ தங் கக் ெகா .

ஆளப் றந்த ெபண்க க்ேக
தங் கக் ெகா ைடக் ம் .
நீ ஆள் பவைனேய ஆ ம் ெபண்.
பல நா களில் பரி த்
உன் த ழகத் ந் தான் வாங் ேனன்.”

ஒ ெகா க்காக மா டச் ம் மம்

ேத அைலந் க் ற ேபா ம் " என்
ெபா ந்தாள் ன்னைகயால் .
''காத க் வாங் வ ல்
ெகா மட் மல் ல, ரங் கநாய
ஒ கம் ம க் ப் ேபா ம்
காணி வாங் வ ல் ட
கம் உள் ள !''

"உஸ்... காதல் ஒ மனித மனத்ைதப்

பலப் ப த்தலாம் . பல னமாக்கக் டா !
உங் கள் தந்ைத ேபா க் ப் றப் ப ம் ேநர .
றப் ப ங் கள் .''
ரங் கநாதர் ேகா ல் வா ல்
காவல் இ ந்த பசவராஜ் பத னான்.
'' ல் தான்! நா ைக இப் ேபா 11.
தங் கள் தந்ைத றப் பட்
அைர நா ைக ஆ ற ."

( ப் ல் தான் காலத் ல் க காரங் கள் வந் ட்டன!)

இேலசாய் ஒ றல் ந் வ த்த

ப் ன் உள் மன .
மாைலேநரம் ! தைர ல் ல க்கள் !
த க் டக் ம் மல் ைகத் ேதாட்டமாய்
காைல ேநரம் ண்ணில் ல ண் ன்
மலரக் காட் யளித்த .
பலநாட் க் கனிகைள உண்
ப வம் ப த்த
பலநாட் க் கன்னிைககள் ெகாண்ட
ஜனானா என் ம் அந்தப் ரம் .

ப் ன் நகக் கள்
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாய்
அந்தக் காஷ் ரத் க் க ைதயான
மைன ேரா னி ன்
ேராஜாத் ேதகத் ல் ப ய ஆரம் க் ற .
ைவகைற ேநரம் தனக் ச் டாக
வைத எண்ணியப
பல் ப க்க ஆரம் க் றான்.

ரங் கநாதர் ேகா ல் .

அ காைல ைஜ மணி
'டாங் டாங் ' என் ஒ க் ற .
கப் பல் கடற் பாைற ல்
ேமா க் ங் வைதப் ேபால
மணிேயாைச ேகட்ட ப் ன் மனம்
ஒ ங் க் ங் அ ர் ற .

ற காம இ ள் , ல றான்.
''அ காைல ல் ேகா க் வ வ
எவ் வள கந்தமான ெதரி மா?
ரங் கநாய ன் ரல்
காந்த அைலகளாய் ச்
ெச ல் ரீங்கார ற .
''எங் ேக?" என் ஈன ஸ்வரத் ல்
ேதக கத் ல் பா ப் ல்
 ன றாள் அந்த
ற் றாத
க்கனியாள் ேரா னி.

''காதல் ெதய் வத்ைதத் ேத ..." என்

உள் ளத் ள்
உச்சரித் க் ெகாள் றான் ப் !
காதல் க் ம் இதயம்
ஒளி ெகாள் ம்
சைத ேநசெம ம் இ ைளத் தள் ம்
சைத ேநசம் த ர்க் ம்
இதயம் களி ெகாள் ம் .
காமத் ன் இ ைளக்
காத ன் ளக்ெகாளி மாய் க் ம் !

ஆனால்
அந்த ளக்ெகாளிக் ம்
ஒ இ ள் உண்
அந்த அளவான இ ள் - ளக்ைக
அழ ப த்தேவ ெசய் ம் !
ப் ல் தான் ஒ ப் ேபால்
றப் பட் ப் ேபாவைதக் கவனிக் றாள்
தாய் பக் ன்னிசா.

" - வா டக் டாேத!''

அவள் ைக ஒ க தத்ைத
ட்டத் ெதாடங் ற .
ஒ பால ம் ஒ ேதன ம்
நீ ர ல் நீ ரா
ன்னைகயால் அ கைளப்
ெபா ந்தவா
ேகா ள் ைழவைத
வாய ஊற - இ
வா பஅ கள் ேநாக் ன்றன.

ப் ற் ப் பால யாய் த் ெதரி றாள்

ரங் கநாய .
பசவரா க் த் ேதன யாய் த் ெதரி றாள்
மஞ் ளா (ரங் கநாய ன் ேதா )
''ஓ... என்ன அ சயம் !" எனக்
கலகலக் றாள் ரங் கநாய .
ப் அவள் கால் களில்
தங் கக் ெகா ைவக் கவனிக் றான்.
'இவள் என் அரியைணக் ரியவள் !'

பசவரா ம் மஞ் ளா ம்
கண்களால் ஏேதா ச க்ைக ெசய் வைதச்
ம் மத் ன் கண்கள் கவனிக் ன்றன.

ரகாரத் ல் ப் ம் - ரங் கநாய ம்

'' ல் தா க் என் வாழ் த் கள் !''
''ஏன், என்ன?''
'' தல் ைற 10,000 அ உயரம் ஏ ம்
ஒ ஏ கைண தயாரித் ெவற் கண் ள் ளே
ீ ர!''
''ஆமாம் , ரங் கநாய !
ம் பனி ன் ெகாட்டத்ைதப் ண்ட க்க
ெரஞ் உத டன் தயாரித்ேதாம் .

இன்ெனான்
ஒ கா தத் ெதா ற் சாைல ம்
ஒ க கார ஆைல ம் நி வ உள் ேளன்.
எல் லாம் உன் ேயாசைனப் ப தான்!'

ப் ன் கண்கள் ரமா ற .
சற் ேற ஈரமா ற .
மணிமண்டபத் ல் பசவராஜ்
மஞ் ளா ன் கண்க க் ள் ந்
ழ் க் ெகாண் ந்தான்.
ழ் க ழ் க ர்ச்ைசயல் ல
க் த ம் கடல்
ெபண்ணின் கண்களல் லவா...?

"இரங் கநாய அம் ைம ன் கண்களில்

ந்த ல் தானின் கண்களில் ...
நான் உன் கண்ணில் ந்த ம்
நீ என் கண்ணில் ந்த ம்
ந் ட்ட . இனி மணம் தான்!'' என
ஆனந்தப் ரவாக அைலகளில் ைளத்தான் பசவராஜ் .

அப் ேபா தான் ப் ன் ரல்

யல் ரல் ... ேபார்க் ரல் ... கம் பக் ரலாய் ...
அந்தப் ராந் யெமங் ம் ரவா த்த .
"பச... வ... ராஜ் ... அ எ ெரா த்த .
மறாவ ெநா பசவராஜ் பாதம்
றகணிந்த . ைக வாளணிந்த .
ஒ எரிமைல ன் நகலாய்
நடந் ெகாண் ந்தான் ப் .
ஒ ைலயான மரமாய்
அைசயா நின் ந்தாள் ரங் கநாய .

ஒ பயத் ன் அவதாரமாய்
நின் ந்தான் பைட ரன் ஒ வன்.

ப் ன் ர ல் ப் த்த .
"தந்ைதக் உடல் நலக் ைறவாம் .
க தம் வந் க் ற
கர்னல் ெபய் ன்ேன றானாம் .
நாம் உடேன றப் ப ேறாம் .''
ஆைணகள் , கர்ஜைனகள் பறந்தன.

ப் ல் தான் என்ற
ரச த் ரத் டன்
ஒ ரச த் ரம் றப் பட்ட .
தாய் பக் ன்னிசா ம ழ் ந்தாள்
தன் உத் னால் ப்
ரங் கநாய ைய
ட் ப் ேபா க் ப் றப் பட்
ட்டாெனன் .
ைஹதர் அ க் இரத்த ட் ய !
கர்னல் ெபய் க் அச்ச ட் ய !

ேபரம் பாக்கம் த்த

இரத்த யான !
“ ப் ெவன் வ றார்!'' என்ற
ேதன் ெசய் ம் ,
'' ப் டன்
ரங் கநாய ம் வந் க் றாள்
என்ற ேதள் ெசய் ம்
ைஹதரின் ெச ஏ ன்றன!

டாரம் !
டாரத் ல் ஒ எ ம் ைழய
யாத க ங் காவல் !
காவல் தளப யாய் ப் பசவராஜ் !
ைஹதர் அ த்தார்!
'உள் ேள இ ப் ப ரங் கநாய தான்!'
ைஹதைரக் கண்ட ம்
மண் ட்டனர்
டாரக் காவலாளிகள் !
வாைளத் தைர ல் ைவத்
வணங் றான் பசவராஜ் !

ைஹதர் அ ன் ைள
ஒ ர கசங் க க் ப் ன்
ெதளிவா ற !

'' ப் ன் உத்தர என்ன?”

"தங் கைளத் த ர யார் டாரத் ள்

ரங் கநாய ையப் பார்க்க ைழந்தா ம்
வாளால் ேப என்பேத!''

''பாசவராஜ் ! நீ ம் உள் ேள வா!'' என்ற

கர்ஜைன டன் ஒ பயங் கர
வைலப் ன்ன டன்
டாரத் ள் ைழந்தார்
மகா ல் தான் ைஹதர் அ !
ரிய க் ச் ெசாந்தமான எ ?

இந்த நிறச் சட்ைடக்

இந்த நிறப் பாவாைட என்
நிறப் ெபா த்தம் பார்க் மள
அ ள் ள
ஒ ரித்தப ெசால் வாள் ,

" ரிய க் ச் ெசாந்தமான

தாமைர!''
என்
ரியனின் கம் பார்த்ேத,
மடல் ரிக் ம் கற் பர தான் தாமைர!
ரியனின் கம் மைறந்தால்
மடல் வா ம் உத்த தான் தாமைர!

ஆனா ம் ... ஆனா ம் ...

ரியன் உ த்த ன் த்
ரியன் பயணிக் ம் ைசெயல் லாம்
தா ம் தைல ப்
சதா ரியைனேய பார்த் ,
ஒற் ைறக்கால் தவ க் ம்
மற் ெறா ம் உண் !
ரியகாந் !
தாமைரக் த் த ம் உயரத்ைதச்
ரியகாந் க் ஏன்
இலக் ய ம் இ காச ம்
த வ ல் ைல...?

காரணம் உண் ...!

ரியைனப் பார்த் ப் ப் ப மட் ேம

ரியகாந் ன் உற .
ஆனால்
 ரியன் பார்த் த்
ரியன் இல் லாத ேபா ,
உல ல் எந்த க் ம்
இல் லாத ணமாய்
த்த ன் ண் ம் மடல் ம்
சக் ள் ள ஒேர தாமைரதான்!
ம நாள் ண் ம் மடல் ம்
சக் ள் ள ஒேர தாமைரதான்!

'' ரியைனத் த ர ேவ எந்த

காட் ைய ம் பாேரன்!''
என சபதேமற் ற
ரியனின் த்தக் காத தாமைரதான்!
அதனால் தான்,
ரிய க் ச் ெசாந்தமான என்ற
த ையத் தாமைரக் த் தந் ம ழ் ற
இலக் ய ம் இ காச ம் !

ப் ல் தான் என்ற ரிய க்காகச்

ரியகாந் கள் மலர்ந்த ம் ...
ரியன் இல் லாத ேபா
தாமைர ேபால் மலராத மலராகத்
தவ யற் க் ெகாண் ந்தாள் .

ேபராம் பாக்கம் ேபார்க் டாரத் ள்

ரங் கநாய !
ராஜகம் ரத் ன் ன்னமான
ைஹதர் அ பக ர் டாரத் ள்
பசவரா டன் ரேவ த்தார்!
வணங் ப் பணிந்தாள் ரங் கநாய !
ந க்கட ன் ெமளனம் அங் ேக
ெகா ேயற் ரசைறந் ெகாண் க்க
கர்ஜைன ஒ த்த !

''ேபாய் , ரங் கநாய !''

''ஏன்?” இந்த ரட் னா!
'' ப் காத க் ரியவன் அல் ல!
சாதைனக் ரியவன்!"
“காத ம் சாதைனக் ரிய தான்
ல் தான்!''
பசவராேஜ ஒ ெநா ரண்டான்!

''உனக் இட ண்
ப் ன் அந்தப் ரத் ல் !
ப் ன் அரியைண ல் அல் ல!’

''எனக்கான இடம்
அந்தப் ரத் ம்
அரியைண ம் இல் ைல
ங் கத் ன் இதயத் ல் உள் ள .''
அ யான பள் ளத்தாக்ைகப்
பார்த் ப் பயந் வ ல் ைல!
மாறாகப் பாய் ந் வ ற !
ைஹதர் எ ம் அர யல் பள் ளத்தாக் ல்
பாய் ந் ய ரங் கநாய எ ம்
காதல் அ !

ஒ ேவங் ைகைய
ேவடன் பார்ப்ப ேபால்
ரங் கநாய ையப் பார்த்தார் ைஹதர்!
ஒ ேவடைன
ேவங் ைக பார்ப்ப ேபால்
ைஹதைரப் பார்த்தாள் ரங் கநாய !

ேவட க் ம் ேவங் ைகக் ம்

இைட ல் நின் பார்க் ம்
ஒ மான் ேபால்
ரங் கநாய ைய ம் ைஹதைர ம்
பார்த்தான் பசவராஜ் !
அவர் பார்ைவ ரங் கநாய ன்
ஆழமாய் ப் பாய் ந்த !
மன ல் ஒ ெவண் றா உதயமான !
அவர் பார்ைவ பசவரா ன்
அ த்தமாய் ப ந்த !
மன ல் தானிய வைக உதயமான !
ெவண் றா - தானிய வைக
ரங் கநாய - பசவராஜ் !
டாரம் அ ர்ந்த காற் றால் அல் ல.
கடகடப் பால் !
கடகடெவனச் ரிக்கத் வங் னார்
ைஹதர் அ !

ஒ வ க்
ஒ ழா அரங் க்கத் த ம்
ைகதட்ட ம் சரி...
அவன் காத அவ க் த் த ம்
ஒேரெயா கண் ட் ம் சரி...
ஒன் தான்!
ேபரம் பாக்கத் ல் ப் ல் தான்
ம் பனி பைட னைர
ெவட் ெவட் ழ் த்த ழ் த்த
அவற் ைற எண்ணிவ க் த்
தைல ற் ய !

'காத ேய! என்

இரத்த நாளம் நிரம் யப நா ஓைசேய!
இேதா உன் காதலன்
ெவற் ெபற் ற பதாைககைள
உன் பாதச் வட் ன் ன்
காணிக்ைகயாக்கப் யலாய் வ ேறன்!
எனக் ளர்ந் ளர்ந்
வந் ெகாண் ந்தான் ப் !
ப் ைவ வ ம த்தான்
ைஹதரின் இரண்டாவ மகன்
அப் ல் கரீம்!
"அண்ணா! தந்ைத ம யேம
டாரங் கைளக் கா ெசய்
உங் கள் "உைடைமகேளா "
ைம ர் ெசன் ட்டார்!

''உைடைமகேளா " என்ற ெசால் ல்

அப் ல் கரீம் தந்த அ த்தம்
ப் ற் ப் ரிந்த !
'உைடைம' என்ப ரங் கநாய ேய!

'உங் கைள ேநேர ஆற் காட் ன்

பைடெய க்கச் ெசான்னார்!''
ப் ண ட் ேமா வ ந்தான்!
"உங் கைள ேநேர ஆற் காட் ன்
பைடெய க்கச் ெசான்னார்!''
ப் ண ட் ேமா வ ந்தான்!

''இல் ைல... நான் ைம ர் வந் ...

ற ஆற் கா ...''
''இ தந்ைத ன் ேவண் ேகாள் அல் ல...!''
மஹா ல் தான் ஹதர் அ பக ரின்
ராஜ கட்டைள!'
"ரங் கநாய டம் ஒ ன்ன
க கச் ன்னப் பாராட்ைட நான்
ெபற் றால் ஆற் காெடன்ன... ஆ யாைவேய
வைளப் ேபேன!'

ப் ல் தான் ைர வ ற் ல்
ஓங் உைதக்க,
ைர ஒ எம் எம் க் கைனத்த !

காத ையக் காண இயலாத னம்

ஆற் காட் ன் ம் ற !
''ஆற் கா !
அந்த ஆற் காட் ற் வ ற
அேதா சாக்கா !'' என்
தன் ஆட்காட் ரைல
ஆற் காட்ைட ேநாக் நீ ட் யப
ைசக்காற் ந ங் கப் றப் ப றான் ப் !

ஆற் கா எ ம் க்கா
க்காடா ற .
ப் ன் கால பட்ட இடெமல் லாம்
... ... ெசந் !
அவன் கண்ண பட்ட இடெமல் லாம்
ெவற் ... ெவற் ... ெவற் ...!
ஆற் காட் ற் நவாப் ஆ றான்!
அ த்த ஆறாவ நா ைக
ப் ன் பாதம் ரங் க பட்டனத் ல் !

ப் ன் கண்கள் சாரித்தன!
'எங் ேக...? அவள் எங் ேக?'
ரிந் ம் ைஹதர், "வா மகேன!
நான் நலம் ! உன் தாய் நலம் !
நீ தந்ைதயா க் றாய் !
உன் ேசய் நலம் !' என ந த்தார்!

ப் தன்ைன ெவல் ல யாமல்

ெவளிப் பட் உைட றான்.
"எங் ேக தந்ைதேய ரங் கநாய ?"
லால் மஹால் ஸ்தம் க் ற
அந்த ங் கத் ன் கர்ஜைன ல் ...!
''எங் ேக ரங் கநாய ?”
ைஹதேர ரள் றார்.
''எங் ேக பசவராஜ் ?"
எ ெரா கேள ெச ய த்தன!
ைஹதர் ெமளனம் உைடந்தார்!
"அவர்கள் உனக் த் ேராகம்
ெசய் ட் த் தப் ட்டனர்!’

'' ேராகமா?”
"ரங் கநாய உன் காத க் ம்
பசவராஜ் உன் நட் க் ம்
ேராகம் ெசய் ட்டனரப் பா!"

ெநா கள் எரிந் நி டங் களா ன்றன!

நி டங் கள் பஸ்பமா நா ைகயா ன!

ைஹதர் அல னார்!
ஆம் ! மா டச் ங் கம் தடாெலன
ந் ட்ட !
ப் ன் மன மாற் றத் ற் காகத்
ப் ேகரளப் பைடெய ப் ல்
ணிக்கப் ப றான்!
அப் ேபா ற் ேநா ல்
ரள் றார் ைஹதர் அ !

7-12-1782!
மரணத் ன் இ நா களில்
ஒ உண்ைமையச் ெசப் ட்
ச் க் ற் ப் ள் ளி றார்!
''ரங் கநாய ம் - பசவரா ம்
ைஹதர் நகரில் யா ன்கானால்
ைற ைவக்கப் பட் ள் ளனர்!''

ைஹதர் இறந்த ெசய் யால்

மராட் ய மாநிலம்
 யல த்த ைற கமா ற !

ற் களி ந் பாம் கள்

ெவளிேய ன.
அப் ல் கரீம், சா க்
ம் பனி பைடக் த் ப் த் த ன்றனர்!
ப் !
தந்ைத ன் ைவ ம்
காத ன் கவரிைய ம்
நண்பனின் நிைலைமைய ம் அ ந்
பள் ளம் ேநாக் ய ெவள் ளமாய் வ றான்!

அவன் ரங் கப் பட் னம் வ வதற் ள்

ம் பனி பைட அங் ேக
ந் க் ற !

இதற் ைட ல் யா ன்கானிட ந்
ரங் கநாய - பசவராஜ் தப் த்
ஒேர ைர ல் ரங் கநாய ைய ஏற்
ரங் கப் பட் னம் வ றான் பசவராஜ் !
ரங் கநாதர் ேகா ல்
ரங் கநாய ைய ட் ட்
"தங் ைகேய! நான் வந் உன்ைன
அைழத்தால் த ர,
யார் வந் அைழத்தா ம்
நீ ெவளிேய வரக் டா !
இ ரங் கநாதர் ஆைண!"

றப் ப றான் யலாய் ...

'வந் வான் நண்பன்
தந் வான் என் காத ைய!
ம் பனிேய, இேதா வ ேறன்
க்க!' எனத்
ப் ம் மம் கர் த் ப் பாய் ற !

ஒ றம் ப்
ஒ றம் பசவராஜ் !
த் ய க் ம் வ க் ம் இைட ல்
க் ய ண் யாய்
ம் பனி ம் ம் பனி ன் ஜாக்க ம்
டல் சரிந்தனர்!
ேபாரில் ெகால் லப் ப றான் பசவராஜ்
ப் ன் ரக் கண்கள்
ெசக்கச் ெசேவெலன் வந் ேபாய்
அ ங் ற
அவன் வாழ் ல் தல் ைறயாய் !

பசவராஜ் உடல் தகனத் ல்

ைத ல் பாய் றாள் மஞ் ளா!

ரங் கநாதர் ேகா ல்

"வா ரங் கநாய !'' என
ப் காதலாய் க் க றான்!
''அண்ணன் பசவராஜ் வர ல் ைலயா?
அவர் அைழக்காமல் நான்
வர யாேத!
இ ரங் கநாதர் ஆைணயா ம் !''

"ஐேயா! பசவராஜ் இறந் ட்டான்!''

''இ க்கலாம் !
ஆனால் , அவர் ஆைண
இறக்க ல் ைல! அவர் அைழக்காமல் நான்
எவர் அைழத்தா ம் வர யா !

ப் ன் மனம் தகனமா ற !
ரங் கநாய ேப றாள் !
" ல் தான்!
நா உங் க க்காகக் காத் க் ற !
நாட்ைட ட் நீ ங் கள் வரக் டா !
நான் உங் க க்காகக் காத் ப் ேபன்!
ேகா ல் ட் நான் வர யா !

ரிய ம் நில ம் ேபால்

நாம் காதல் வானில் சஞ் சரிப் ேபாம்
ரிய ம் நில ம் எப் ேபா
ஒன் க்ெகான் ைகேகாத் க்
ெகாண்டன? ேபாய் வா ங் கள் !''
என்றப ேகா க் ள் மைறந்தாள்
ரங் கநாய !

காதல் ஒ மனிதைனப்
பலப் ப த்தலாம் !
பல னமாக்கக் டா !
ப் ஒ ெந ப்
அ அைணயக் டா !
அந்த ெந ப் பால் ைம அ ந்
நா ஒளி ெபற ேவண் ள் ள !
நான் ைடக்காதவைர அந்த ெந ப்
எரி ம் எரி ம் ... நான் ைடக்க மாட்ேடன்...''
ரங் கநாய ன் மனம் இைதேய
ர்ப்பாய் ... ெமளனப்
ரகடனம் ெசய் ெகாள் ற !

*****
 ந ல ேபசேறங் க

'' கா கா கா ... சாயா... சாயா... சாேயய் டா

ரியாணி, ரியாணி, ரியாணி, ரியாணி, இட்
வைட, இட் வைட, இட் வைட...”

நீ ண்ட பயணங் களின் ந ல் ஒ க் ம் ேமற் ய

ரல் கைளப் ேபால் தான் என இந்தப் பக்கம் .
கா ேயா அல் ல ரியாணிேயா வாங் பவர்க ம்
உண் . றபவர்கள் கஅ ேக வந் ரல் ெகா த் ,
''ேவண்டாம் ” என் டக் றாமல் ேவ ஏேதா
ைச ல் ர ந்தைன டன் இ ப் ப ேபால் ,
அசட்ைடயாக அமர்ந் ப் பவர்க ம் உண் .
அேத ேபால் தான் இந்த "என் பரிந் ைர." என்ன
ெசால் றார் பாக் யராஜ் ?'' என இைதப் ப ப் பவர்க ம்
இ க்கலாம் . 'கா ெகா த் வாங் ட்ேடாம் ,
கைதையேய ப க்கப் ேபா ேறாம் . இ ல் மற் றவர்
அ ப் ராயம் எதற் ?' என் ஒ க் ேவா ம் இ க்கலாம் .
ஆக, ப ப் பவர்க க்காக என லஅ ப் ராயங் கள் .
இந்தப் த்தகத் ன் ஆ ரியர் பா. ஜய் இளம்
வய க்காரர். ஆனால் வளமான வார்த்ைத த்தகர்.
இவர் "பாக்யா” ல் ெதாடர் எ த ேவண் ம் எனக் ேகட்ட
ேபா , 'என்ன எ தப் ேபா றாய் ?' எனக் ேகட்ேடன்.

'தாஜ் மஹா ன்' மா ரிப் படம் எப் ப வந்த என்

அவர் ளக் ய ேபா , காலம் காலமாகக் காத ன்
ன்னமாக ெநஞ் ல் நின்ற தாஜ் மஹால் மறந் ேபாய் க்
கணவ க்காக உ ர்த் யாகம் ெசய் த அந்த ஓ யனின்
மைன கண்கைளக் ளமாக் க் ெகாண்
ட்டாள் .
இப் ப ஒ உ க்கத்ைத இத்தைன காலம் ெதரிந்
ெகாள் ளாமல் இ ந்த ெகாஞ் சம் ச்சத்ைத உண்
பண்ணிய என்றால் , ஜய் அ த்த த் நீ ேரா, கஜனி,
த் ராஜன், சரேபா மகாராஜ இவர்கைளப் பற் க்
ய ஒவ் ெவான் ம் ர ப் ட் வதாக இ ந்த .

க கச் ரமப் பட் இவ் வள அரிய ஷயங் கைளச்

ேசகரித்ததற் ேக ஜய் க் ரீடம் ட்டலாெமன்றால் ,
அவர் எ யக ைத நைடக் ?

அைத ம் தாண் எப் ப ச் றப் ப் ப என இன் ம்

க் வராமல் ந் த்தப ேய உள் ேளன்.
ஜய் ன் இந்த அரிய ெதா ப் பாக்யா ல் வந்தைதப்
ெப ைமயாக ம ழ் ந் உங் க க் ம் இப் த்தகம் ஒ
இனிய ெபாக் ஷமாக இ க் ம் என உ ,

ஜைய வாழ் த் ,

உங் கள்
 ேக.பாக்யராஜ்

*****
 9. ேகரள மான ரன்

ஒ ெபண்ணின் கத் ல்
எ இ க்க ேவண் ம் ?
எ இ க் ம் ெபண்ணின் கம்
எப் ப ப் பட்ட இதயத்ைத ம்
ஈர்க் ம் ப இ க் ம் ?
ைம எங் ம் ம த் த ம் ம்
மயக்கமா?

கபடாம் கட் ய யாைன ட க் ம்

அடங் காைமயா?
ன்னச் ன்னதாய் ப் ன்னல க் ம்
காதலா?
மன்மத ரசம் ளம் கட் க் ம்
காமமா?
சதா கண்ணீர ்த் ளிகைள ெநய் ற
ேசாகமா?
இரத்த எண்ெணய் க் த் க் ச்
 க் ற
றக்கமா?
ஏேதா ஒ இழப் ைபப் ர ப க் ம்
ன்யமா?
வசந்த காலம் எ ைவத் க் ம்
வாஞ் ைசயா?
அலட் யாைம ன் ெகா படபடக் ம்
ெமத்தனமா?
ெவனக் ேகாலங் கட் க்
ம் ய க் ம்
ம் பா?
ேகா ல் ஏற் ய பம் ேபான்ற
சாந்தமா?
த் ன் ர் கத் ன் ராய்
ஒளி ம்
அ த்தனமா?
ஏ ம யாத வாதற் ற தன்
ன்னமான
ெவ ளித்தனமா?
ெபண்ைமையப் ரகடனம் ெசய் ம்
நாணமா?
கண்களால் யாைர ம் க் எ ம்
கர்வமா?
ன்றாம் பா ன் ெகாக்ேகாகம்
ெசாட் ம் ேமாகமா?
பார பார்ைவ ல் ஊர் உல
ேநாக் ம்
கம் ரமா?
ஆழ் ந்த ஒளி ட் ப் பரி க் ம்
ேதடலா?
ெச ன் மனக்கண்ணா ல்
ரசமான
ெபா ப் ணர்வா?
க் ணம் ட் க் ெகாண் க் ம்
ரமா?
அ காைல ல் டாத ரிேயாதயத் ன்
ரகாசமா?

ஒ ெபண்ணின் கத் ல்
எ இ க்க ேவண் ம் ?
எ இ க் ம் ? ெபண்ணின் கம்
எப் ப ப் பட்ட இதயத்ைத ம்
ஈர்க் ம் ப இ க் ம் .
ேமற் ய பட் ய ல் உள் ளைவ அல் ல.

ஒ ெபண்ணின் கத் ல்
எ இ க்க ேவண் ெமன்றால் ...
ெகாஞ் க் ெகாஞ் க் ல க் ல
ஞ் மழைல ன் ந மணம க் ம்
ழந்ைதத்தனம் இ க்க ேவண் ம் .

ழந்ைதத்தனம் இ க் ம்
ஒ ெபண்ணின் கம்
எப் ப ப் பட்ட இதயங் கைள ம்
ஈர்த் இ த் ம் .
அப் ப ஒ ழந்ைதத்தனம் உள் ள
மரி ன் வசத் ல்
ஒ எஃ இதயம் ஈர்க்கப் பட் ,
அைலக க்கப் பட்ட
ஈர வரலா தான்
ேகரள மான ரன்.

நிலமங் ைக ம் - ப ன்
நிற மங் ைகய ம்
ப ைமேயா காணப் ப ம் ேகரளம் .
சந்தன வாசம் அ க் ம்
தந்தங் கள் ேபான்ற
தனங் கைள ைடய ேகரள வ கள் .
ெபா வாகேவ ெபண்க க் க்
கண் ேப ம் , ைக ேப ம் , உத ேப ம் .
ஆனால் ேகரளப் ெபண்க க்ேகா
கார் ந்தல் க ேப ம் .
அந்த மைலயாளக் ல் ெமா மண்ணிற் ப்
ெபண்கள் அழ .
அந்த ெசளந்தர்ய கடாட்சம் ெபண்க க் க்
கண்கள் அழ .

ஒ அழ ையப் பார்த்தால்
ஒன் காதல் வ ம்
இல் ைல காமம் வ ம் .
மைலயாள அழ ையப் பார்த்தால்
க ைத வ ம் .
ல ற் றாண் க க் ன்
அந்தத் ெதன்ைனகளின் ேதசத் ல்
ஒ மர ந்த .
மன்னர்க க் ம் மன்னர்க க் ம்
இைட ல் நிக ம் ேபார்கள்
ரதகஜசத பைடகேளா அல் ல
ெபா ள் - உ ர்ச் ேசதங் கள் த ர்க்க
இரண் ேதச மன்னர்க ம்
கள த்ைத ரி ம் பரம் பைர
கள க் ம் பத் ந்
ஆ க்ெகா கள ரர்கைளத்
ேதர்ந்ெத ப் பர்.

கள வாள் த்ைத ப ன்ற

கள ரர்கள் ேமா வர்.
கள ல் ெவன்ற ர ைடய
மன்னன் ெவன்றவராவார்.
கள ல் ேதாற் ற ர ைடய
மன்னன் ேதாற் றவராவார்.
மானத் க் ம் - ரத் க் ம்
வா த் உ ர்வா ம்
ஒ கள க் ம் பத் ன் தைலவர்தான்
அரிங் ேகாடர்.

அந்த அரிங் ேகாடர் என்ற

அசகாய கள ச் ர க்
ஆேராமல் ேசகவர் என்ற
ஆண் ம்
உன்னியார்ச்சா என்ற
உ ர்ப் ெபண் ஓ ய ம் வாரி கள் .
இ வ ேம அரிங் ேகாடரிடம்
கள ப ம் ஷ்யர்கள் .
வஜ் ர னின் பளபளப் டன் இ ந்த
உன்னியார்ச்சா ன் ேமனி ல்
க ந்த யர்ைவத் ேதன்.

ேராமங் கள் இல் லாத அவள் ராந் யங் கள்

ெவய் ல் பட்ட ெவண்கலம் ேபாலத்
தகதகத்த .

உன்னியார்ச்சா என்ற அந்தப்

பால் வ ம் பஞ் சேலாகச் ைல
ைபயப் ைபய நடந் வந்
தந்ைத ம் மான
அரிங் ேகாடர் பாதம் ெதா த .
அரிங் ேகாடர் தன் மகளின்
ரம் ம் க் கம் ரம க் ம்
கைளக் கண் கர் த்தார்.
அந்த ங் ல் ட் ள்
பல ஷ்யர்கள் பவ் யம் காட் னர்.

த்த ஷ்யனாய்
அரிங் ேகாடர் மகன்
ஆேராமல் ேசகவர்
ஆேராகணித் ந்தான்.
ஒ இைளஞன் அங் நின் ந்தான்.
ய ைச, இ ய தைச
ரியன் ைறயா ப் ைறயா
நிற் ப ேபால் ஒ சந்தனக் ற்
ெநற் ல் ...
அவன் மார்களின் க்க ம்
ஆங் காங் ேக த ம் க ேம
பைறயைறந்தன
அவன் ஒ ரெனன் !

ெசார்ண லாம் அ த்த

கல் ண்ேபால்
நின் ந்த அந்த இைளஞைன
அரிங் ேகாடர் அ கம் ெசய் தார்.
"இவன் சந் !
தைல றந்த கள சாத் ரம ந்தவன்.
ல க்கம் ப ல
எம் டம் மாணவனா ட் வன் ...
பல ராஜக்க ண்ேட கண்பார்ைவ
கவர்ந்த வல் லவன்.
பத் ரக வாட்கைள
தத் ல்
ழற் வேத கள .
இவைன யா ம் ெவன்றார் இல் ைல.
கள ல் இவன் களி !"

உன்னியாச்சா ன்
ைமக்கண்ணி ந்
ஒ ர ன்னல் ண்
ராட்சத ேவகத் ல்
சந் ன் பாய் ந்த .

"அச்சா!
இவர் ேயா? யாைனேயா?
காண்டா கேமா - ேதைவ ல் ைல.
யாரா ம் ெவல் ல யாதவர் என்
ெசால் ல யா .

அவளின் ேகா ைம வண்ணக் கன்னம்

ேகாபத் ல் அ ர்ந்த .
தன் அண்ணன் ஆேராம ன்
நீ ண்ட வாைள ெவ க்ெகனப் ங்
சந் ன் னாள் .

ஒ றம் ல வாைளப் த்தான்.

சந் ன் கண்கள் ரித்ன.
அ ல் ம் கள் ெத த்தன.

''வா... வாேளா !'' என் உன்னியார்ச்சா

கள க் கள றங் க மாணவர்கள்
ற் வட்ட ட்டனர்.
அரிங் ேகாடர் ஒ ன்னைகைய
அச்ச த் உதட் ல் ஒட் க் ெகாண்டார்.
'டண் டண்' - வாட்கள் ேமா ன.
சந் உணர்ந்தான்.
உன்னியார்ச்சா
அழ ய ெபண் அல் ல
அழ ய வாள் .

சண்ைட உக் ரமைடந்த .

ஒ கட்டத் ல் சந் தன் வாைள
அனாயசமாக ேமேல எ ந் ட்
அ ழ் ந்த தன் ையத் ெதா த் க்
ெகாண்ைட ந் ண் ம் வாள் க்க
யவர்கள் ர்த்தனர்.
ஆேராமல் லரின் கண்களில் மட் ம்
ஆலகாலம் ரக்க ஆரம் த்த .
தன் தங் ைக உன்னியார்ச்சா ேதாற் வாேளா?'

உன்னியார்ச்சா ன் தங் க ேமனி

ெந ப் ப் பாளமான .
மா க் ள் ளி ந் ய .
சந் ன் வாள் ைன ஒ க்கச்
ழற் றல் ழற் ற
உன்னியார்ச்சா ன் மார்க்கச்ைச
ஓரிடத் ல் ந் வ ந்த .

உன்னியார்ச்சாேவா லன் உணர் கள் வாளில்

ஐக் யமா க் கள யா க்
ெகாண்ேட இ ந்தாள் .

கண் ன்ேன ஒ
ப வப் ெப ங் கடல் நிைலதப்
தன்ைனய யாமல் ெபாங் ப்
ரவாகெம த்த ம் சந் ரண்டான்.
உன்னியார்ச்சா ன் வாைள ஒேர ைக ல்
த் நி த் னான்.
''ெபண்ேண! ரம் காக்க ேவண் ம் .
மான ம் காக்க ேவண் ம் .
நாம் இ வ ம் ெவல் ல ல் ைல!
நாம் இ வ ம் ேதாற் க ல் ைல!
என்றாவ ஒ நாள் ெதாடர்ேவாம் !" எனத்
ர்ப் ட் க் வ பணிந்தான்.
சந் ன் ெவ ச்ேசா ந்த ராத் ரிகள்
ராஜபாட்ைடயாக மா ய .
அவன் வனாந்தரக் கன களில்
பாரிஜாத ேதவத க்க ம்
கற் பக ட்சங் க ம்
ப் ெபா ய ஆரம் த்தன.

சந் ன் உ ர் ெமல் ல ெமல் ல

உன்னியார்ச்சா ன் கண்மணிகளில்
ைளயா ம் க மணிகளின்
கைடக் ட் ல் ைகதா ப் ேபான .
ெபண்ணிடம் தன் றைமக்கான
அங் காரம் ைடத்த ஆண்
ஏ கத் ல் ன்ேன வான்.

உன்னியார்ச்சா ன்
ன்னச் ன்னக் கண்ணைசப் களி ம்
ெகாக்காணி காட்டாங் களி ம்
ேபா ய ைறப் களி ம்
சந் றக த்தான்.

சந் -இ ம் க் ேகாட்ைட
உன்னியார்ச்சா - காந்தக்ேகாட்ைட
ேகாட்ைடகள் ஈர்க்கப் பட்டன.
'' ேலாைச - ம ேலாைச

ன் வா ல் வாய் ைவத்
வண் சங் ம் ேதேனாைச
ச க் த் தைலவ ம் காற் ேறாைச
ழந்ைத ப ேயா பால் சப் ம் ப ேயாைச
நீ ர் ெதளித்தால் ைத ெவ க் ம்
கனகாம் பரச் ெச ேயாைச.

இன் ம் பல இன்ேனாைச
இயற் ைக ெசய் தா ம்
எனக் ப் த்த பண்ேணாைசேயா
நாணங் கள் வ ய வ ய
நீ நகம் க க் ம் ஓைசதான்.
மலர்க்காட் - மைலக்காட் !
ஆண்ம ல் ெபண்ம ல் ங் ம் காட்
நீ ர்க் ழ் ன்க த் உைட ம் கா
அரி ைய எ ம் ட் ஓ ம் காட்
ல் வ ல் றாக்கள் பறக் ம் காட்

பற் றாத ப வப் ெபண்களின்

ற் றாத மாராப் பால் ெதரி ம்
ற் றாத இளநீ ர்க் காட் .

இத்தைன ரசக்காட்
இயற் ைக ல் இ ந்தா ம்
எனக் ப் த்த அ ரசக் காட் ேயா
நீ ளித் த் க் ந்தல் உலர்த்
ஈர உைட ல் ங் கப் பல் ெதரியச்
ரிக் ம் காட் தான்!
உன்னியார்ச்சா ன் நிைன கள்
சந் ன் கன களில்
வண்ண வண்ணப் ெபா கைள
வாரி வாரி இைறத்தன.

சந் ன் ைககள்
கள வாள் த்தப ம்
சந் ன் கன கள்
உன்னியார்ச்சாைவப் த்தப ம்
வா க்கத் வங் ன.
ஒ மன்னன் சார்பாய் க் கள க்
அைழக்கப் பட்டான் ரன் சந் .

ெசன்றான் - ெவன்றான்
வந்தான். ேகட்டான்.
" ேவ!
உன்னியார்ச்சா ேவண் ம் !''

வர்ணா ரமத் ன் ரமத் ல் டந்த

ேகரளப் பாரம் பரியம் .
அரிங் ேகாடர்
யானார். ரம த்தார்.
''ஏடா! நீ அனாைத!
லம் ேகாத் ரம் அ யாதவன்.
எங் ஙனயாண ஞான் என்ேட
ெசார்ண ேமாளிேனத் த ம் ?
ச ட் க் கள ம் பட் !”

ஆேராமல் ேசகவர் க் கக் னான்.

ஒ உயர்ந்த கள க்
ம் பத் னனான
ஞ் ராமன் என்பவன்
உன்னியார்ச்சாைவ மண த்தான்.
கங் களில் ஆண்தான் அழ .
ஆனால்
மனிதர்களில் ெபண்தான் அழ .
ஏன்?
மனிதன் கமாவதற் த்தான்.

'உன்னியார்ச்சா - சந் ' என்

இதயத் ல் எ னான் சந் .
'உன்னியார்ச்சா - ஞ் ராமன்' என்
இரத்தத் ல் எ ய வர்ணா ரமம் .

ஞ் ராம ம் உன்னியார்ச்சா ம்
ேதன் நில களில்
த ன் ல் கள் ேபால்
ெநய் யப் பட் க் ெகாண் ந்த
ஓர் இர ...
ைக ல் வாேளா தன் காத ையச்
சந் க்கப் றப் பட்டான்!
ேகரள மான ரன் சந் ...
இல காத்த ளி
இல காத்த ளி என் றார்கேள!
இந்தச் ெசாற் ெறாடரின் ெபா ள் என்ன?

இல காத்த ளிேபால்
காத் க் ெகாண் ந்தான் என்
நிைறேவறா ேபான ேசாகத்ைத ெமா யக்
ைகயாளப் ப ம் இந்த உவைம ன்
அர்த்தெமன்ன?
ளி இ க் றேத ளி
பழத்ேதாட்டங் களில் கனி உண் ேம
பச்ைசக் ளி!
அந்த இச்ைசக் ளியான
மாமரங் களில் மாங் காய் கைளக்
கண் ற் றால் , அ கனியா ட்டதா என்
ஒவ் ெவா நா ம் வந் பார்க் ம் !
கனியான ம் ெகாத் உண் ம் !
அந்தப் பச்ைசக் ளி இலவங் காட் ன்
ேமல் றக த்
இலவம் பஞ் க் காய் கள் மரத் ல்
காம் ஞ் சலா க் ெகாண் க் ம் !

இலவம் பஞ் க் காய் க ம் மாங் காய் க ம்

இரட்ைடப் ற கள் மா ரி
ஓர் உ க் ெகாண்டைவ!

இலவம் பஞ் க் காய் கைள மாங் காய் கள் என்

அந்தக் ச் க் ளி ன ம் வந்
நாக் சப் க் ெகாட் க் ெகாண்
பார்த் க் ெகாண் க் ம் !
இலவம் பஞ் க் காய் கனியாகாேத!
ன் ளி இலவசம் பஞ் க் காையக் ெகாத் ம்
உள் ளி ந் பஞ் தான் அல ல் ஒட் ம் !

அந்த மரத் ல்
பல இலவம் பஞ் க் காய் கள் இ க் ேம
ளி இப் ப யாய்
ஒவ் ெவா காய் ன்பாக வந்
கனியா ம் என் காத் க் ெகாண்ேட க் ம் ...!
அ தான் இல காத்த ளி!
காதல் எ ம்
இலவம் பஞ் ந்ேதாட்டத் ல்
இப் ப யாய் ப் பல ஆண் ளிகள்
இலவம் பஞ் க் காய்
கனியா ம் என் நம்
இல காக் ன்றன!

அந்த இல காக் ம் ளிகளின்

ெபயர்ப் பட் ய ல்
ேகரள மான ரன் சந் ன் ெபய ம்
எ தப் பட்ட .

சந் க் ளி - ஒ ரக் ளி
காத்த இல என் உணர்ந்த ம்
ளி - யான !
வாேளந் , உன்னியார்ச்சா ன்
இன்ப ஈரக் கைறப ந்த ஆைடகள்
டக் ம் ஞ் ராமனின்
இல் லத் ற் ள் ரேவ த்த !
 - ெபண்
இரண் ம் ஒன் !
இதழ் கள் உண் !
இதயம் இல் ைல!

"ஏ... உன்னியார்ச்சா...''
சந் ன் ரல் க ர் ச்சாய் ச் ெசன்
உ உ ஒட் க் ெகாண் டந்த
அந்த இரண் இ ம் ப் பாளங் கைள ம்
ண்டா ய .
உன்னியார்ச்சா ன் இதயத் ற் ள்
இளைம எ எ க்
த் க் த் ப் ேபாட்ட
வண்ண வண்ண எ த்ெதல் லாம்
அந்தக் ரைலக் ேகட்
ேமல் ளம் 'சந் !' என் தந்தன.

''அய் ேயா!" என்றதவள் அ மனம் !

''யாரான்டா அ ?'' இர ன் ேஜா ப்

பரிமாற் றம் தைடயான னத் ல்
ெவளிவந்தான் ஞ் ராமன்!
அவைனத் தள் ளிக்ெகாண்
அைற ள் த்த சந் எ ம் ெவள் ளம் !
ஞ் ராமன் உடம் ல் ெந ப் !
சந் ன் உடம் ல் ெவள் ளம் !
மகா ெவள் ளம் !
இமயத்ைதக் கைரயான் ற் ப் ேபால்
கழற் க் கைரத் க்
ெகாண் ேபாய் ம் ேவகத் ல்
இ க் ம் ர ெவள் ளம் !

''உன்னியார்ச்சா...''
உ ரில் எரிமைலகள் த க்
உ ண் ழ,
ஓ நின்றான் சந் !
"ஏய் , யாரான்டா நீ
ஏந் நா என்ட பாரியா ன
ளிக் ன் !
ஞ் ராமன் த த்தான்!

'நின்ட பாரியா ன ேநாக்கான்

ஞான் வந் ட் ல் லா... என்ட மான க
ராணி ன காணான் வந் ... ல ...!"
சந் அவைன ெநட் னான்!

''எடா... எந்தாடா நீ ...''

ஞ் ராமன் சந் ைவ இ த்தான்!
''ேபாடா'' சந் ஞ் ராமைன
ஒ தள் த் தள் ள,
ஞ் ராமன் சற் த் தள் ளி ந்தான்!

'உன்னியார்ச்சா!
என் பாைலவன உத களில்
ேதன் ல் ெகாண்ட ேமகமாய்
உலாப் ேபான வசந்த ர்த்தேம!

உன்னியார்ச்சா!
இதயத் ன் ப் ேபாைசகைளக்
ெகா ேசாைசகளாய் மாற் ய
ரியப் ைறேய!

உன்னியார்ச்சா!
மலர்கள் - க் ப் ங் கக்
காணப் ப ம் ரம் மாண்டமான
சர்க்கைரக் டங் ேக!
உன்னியார்ச்சா!
மகரேஜா யாய் ஊ
ெவள் ைளய ம் கப் ப ம்
ரசம் தட ய ராட்சசேம!

உன்னியார்ச்சா!
மைல ம் அைல ம்
வளி ம் வா ம் ல் ம் ள் ம்
க் ம் ரக ம் சர்வ ம் ஆன வேம!

என் கண்ணீரில் இரத்த நிற த் க்கைள

ந்தவைர கண்களி ந் ெகாட்
அவற் ல் த்தாத த் க்கைளப் ெபா க் ,
உன் ெபாற் பாதங் களில் அ ேஷகம்
ெசய் ய வந் க் ேறன் உன் பக்தன் சந் !
தங் கக் ழம் ப த்த தந்தக் கைலக் டேம!
உன் வாச ல் ேகாலமாக அல் ல!
உன் வாசக்கால் பாதணியா ப் ற ப்
ெபா ள ய வந் க் ேறன் பார்!
உன் அ ைம சந் !

தங் கக் ழம் ப த்த

தந்தக் கைலக் டேம!
உன் வாச ல் ேகாலமாக அல் ல
உன் வாசக்கால் பாதணியா ப்
ற ப் ெபா ள ய வந் க் ேறன் பார்...!
உன் அ ைம சந் !''

சந் - காத ன் உச்ச னிேய

லன்கள் ட் ேமா உைடயப்
ேப க் ெகாண் ந்தான்.
ஆனால் உன்னியார்ச்சா ன்
ஓ யப் பார்ைவேயா
நிைல த்
ஓரிடத் ல் நின் ந்த !
''ஐேயா சண்டாளா!'' ெரன
அவள் , அல ய த் க் ந்தல் ய் த்
'ஓ' ெவனக் கத ட்டாள் !
அவள் கண்கள் சந் வால் தள் ளப் பட் க்
ேழ ந்த ஞ் ராமன் இ ந்த .

ஞ் ராமன் ஒ ன்ற க்
த் ளக் வ ற் ல் ெச நிற் க
மரணப் பார்ைவ ல் மல் லாந் டந்தான்!
சந் வால் தள் ளப் பட்ட ல்
த் ளக் ல் ந் க் றான் ஞ் ராமன்!

"இல் லா... இல் லா... நான்

ெகான்னிட் ல் லா...''
சந் நரம் நாளம் ெவட ெவடத்தான்!
''சந்! நீ ச காரன்!''
உன்னியார்ச்சா உ னாள் !
காதலால் அைலக்க க்கப் ப வதற்
என்ன உவைம வ ?
யலால் அைலக்க க்கப் பட்ட
கப் பல் என்றா?

ெவள் ளத்தால் அைலக்க க்கப் பட்ட

உப் பளம் என்றா?
இரா வத்தால் அைலக்க க்கப் பட்ட
அக என் உவைம றலாம் !

காதல் என்ப
கட ள் ள ெபர் டா க்ேகாணம்
அ ல் காணாமல் ேபான
சந் எ ம் ரக்கப் பல் !

காலத் ன் உக்கர உ ைளகள்

மைலையக் கல் லாய் உைடத் க் ெகாண்
கல் ைல மணலாய் ப் ெபா த் க் ெகாண்
மணைலத் சாய் எ ப் க் ெகாண் ற் ய
அரிங் ேகாடரின் கள க் ந்
ல ந்தான் சந் !
உன்னியார்ச்சா தன் தந்ைத இல் லத் ல்
லக ல் லாமல் வாழ் ந்தாள் !
அவ க் ஒ மகன் றந்தான்!
அவன் ஆேரானல் உன்னி!
உன்னியார்ச்சா ன் சேகாதரன்
ஆேராமல் ேசக க் த் மணமா
ஒ மகன் இ ந்த !
அவன் ஞ் க்கண்ணன்!
ஒ கள த்தம் நடந்த !
இரண் கப் ெபரிய
மன்னர்க க் ைடேய
ஒ கள த்தம் நடந்த !

ஒ மன்னன் சந் ைவ ம்
ஒ மன்னம் ஆேராமல் ேசகவைர ம்
ேதர் ெசய் ய
சந் ன் பலம ந்த அரிங் ேகாடர்
சந் ைவப் ேபாட் ல் ல மா ட்
ஆேராமல் ேசகவ க்
வாள் ெசய் த மா ேவண் னார்!
தான் ச ெசய் ஞ் ராமைனக்
ெகால் ல ல் ைல என உணர்ந்தால்
ேபா ெமன் ேபாட் ல் ல ,
வாள் ெசய் தந்தான் சந் !

அங் ம் அவன யாமல் ஒ ச நிகழ் ந்த .

ல ஷ கள் வாளில் கலப் பட
உேலாகங் கைளக் கலக்க,
அைதய யாமல் வந் வாள் ெசய்
ஆேராமல் ேசகவரிடம் தந்தான்!

த்தம் !
உக் ரமைடய உக் ரமைடய
ஒ உச்ச ெநா ல் சந் ெசய் தந்த
ஆேராமல் ேசகரின் வாள் உைடந்த .
அ த்த ெநா , ஆேராமல் ேசகவரின்
தைல எ ரிகளால் ெவட்டப் பட்ட !
ஆேராமல் ேசகவரின் மரணத் ன்
ன்னணிக்கான ச நிழல் படத் ன்
இயக் னர் சந் தான்!
அரிங் ேகாடர் ம் பம் ர்ப் வழங் ய !
ங் கப் பல் ைறத்த வா ப் ேபானாள்
உன்னியார்ச்சா!

காலம் ஒ வண்ணான்!
அவன் இப் ப த்தான்
ல ேநரம் ல நல் ல மனிதர்கைள
ைநந் ைநந் லா ப் ேபா ம் அள
ெகா ரமாகத் ைவத் றான்!
மரணத் ன் ைழவா ல்
ைழந் ட் வ வ
ரசவம் !
மரணத் ன் ைழவா ேய
நி த் ைவத் ப் ப
காதல் !

வாழ் க்ைக - மனிதன் என்ற மாளிைக ல்

ேகா ரத் ன் வர்களின்
பல இ கைள இறக் ற .
ஆனால்
காதல் என்ற இ ைய
அஸ் வாரத் ேலேய இறக் ற !

சந் என்ற ஆ தபாணி

நிரா தபாணியாக ஒளிந்தான்!
அவன் ஒ தனித் வானான்!
அந்தத் ைவக் வாக ஏற் றனர் லர்!
ஒ மைலக்காட் ல் லம் அைமத்
வா க்கத் வங் னான் காதைல!

சந் ன் ம் ஆ ள் இளைம என்ற

ஒப் பைனைய ஆங் காங் ேக
கைலத் ந்த கட்டத் ல் -
அவன் மைலக்காட் க் லத் ன்
ன் இரண் வா பர்கள் வந்தனர்!
"சந் ! ஓ... சந் !"
அந்த வா பர்கள் அைழத்தனர்!

அந்த வா பர்கைளக் கண்ணில் கண்ட ம்

ஒ பாச நரம் யாய் த் த்த !

''யார் நீ ங் கள் ?” சந் ேகட்டான்.

''உன் எமன்கள் !''
சந் வ த்தான்!

''நான் ஆேராமல் என்னி

உன்னியார்ச்சா ன் மகன்!''

“நான் ஞ் க்கண்ணன்,
ஆேராமல் ேசகவர் மகன்!''
''நாங் கள் இ வ ேம உன்னால்
பா க்கப் பட்டவர்கள் !
எங் கள் அன்ைனயர்
உன்னால் தைவயானவர்கள் !
வ க் ப் ப ...
ப க் ப் ப ...
உன்னியார்ச்சா எங் க க் க்
கள கற் த்
உன்ைனக் ெகால் லேவ வளர்த்தாள் !
உன்ைனக் ெகான் இரத்தம் எ த்
வ ம் ப உன்னியார்ச்சா ன் ஆைண!''

''உன்னியார்ச்சா என் இரத்தம் ேகட்டாளா?''

சட்ெடனச் சந் வாெள த் க்
ைக ர ல் ஒன்ைறத் ண்டாக் னான்!
இரத்தம் ட்ட !
''இேதா என் இரத்தம் !''
சந் ன் கண்கள் கலங் ன
ரல் அ த்த வ ல் அல் ல!
உன்னியார்ச்சா ன் வ ல் !

''உன்ைனக் ெகால் வேத

உன்னியார்ச்சா ன் உத்தர ...
எ வாைள... ஆ கள !"
வா பர்கள் ள் ளினர்!

" ட் களா... சந் ைவ ெவல் ல

கள ல் இனிப் றப் பவர் இல் ைல!
றந்தவ ம் இல் ைல... ேபாங் கள் !
" யா ... ஆ கள !''

சந் கலங் னான்!

பாச நரம் உள் ேள யாய் த் த்த !

ட் கேளா ைளயா ம் ேபால
வாேளந் ைளயா னான்!
பல் லால் க த் த் தன் க் ம்
ைனையப் ேபால
காயப் ப த்தாமல் ைளயா னான்!

ைளயா ய ேலேய ேதாற் றனர்

வா பர்கள் !
"ேபாங் கள் ... ஞ் களா...!'' என்றான் சந் .

“ யா . உன்ைனக் ெகால் லாமல்

ேபாக யா ... உன்னியார்ச்சா ன் உத்தர !''
என் ண் ம் பாய் ந்தனர் வா பர்கள் .

ண் ம் ைளயா னான்.
வா பர்கள் ண் ம் ேதாற் றனர்!
ஆனால் ேபாக ம த்தனர்
ம ப ம் பாய் ந்தனர்!
சந் நீ ர் த ம் ப ம த்தான்!
''உன்ைனக் ெகால் ல ேவண் ம்
இல் ைல, நாங் கள் சாக ேவண் ம் .
அ தான் உன்னியார்ச்சா ன்
ஆைண!''

சந் வாேளந்தாமல் ெமளித்தான்.

''யடா... வா வாேளா ...''

வா பர்கள் ஆர்ப்பரித்தனர்!
சந் ெமல் ல எ ந்தான்!
" ட் களா... சந் ரன்.
ேகரள மான ரன்
அவைன ழ் த்த யா .
சந் எவனா ம் மரணமைடய
யாதவன்!

சந் உன்னியார்ச்சா ன் மகனிடம்

வந்தான்!
" ழந்தாய் ! உன் வாள் யா ைடய ?"
"என் தாய் உன்னியார்சா ைடய !"

அந்த வாைளத் தன் ைக ல் வாங்

அ த்தமாக ஒ த்த ட்டான் சந் !

“உன் தாய் என்ன ேகட்டாள் ?"

என்றான் சந் .
''சந் ன் உ ர் ேகட்டாள் !''

"இேதா சந் ன் உ ர்
எ த் க்ெகாண் ேபா...!'' என்
உன்னியார்ச்சா ன் வாைள உயரத் க் த்
தன் வ ற் ல்
தாேன இறக் க் ெகாண் சாய் ந்தான்
ேகரளமான ரக் காதலன் சந் !

*****
 10. ஒ இரத்த வழக்

ெபண்!
18 வய
34 - 22 - 36 அள !
45 ேலா
இ ெபண்ணல் ல...
சைத!
ெபண் லம்
கம் கமாய்
ஊ ஊ யாய்
ஒளியாண் களாய்
மா டத்ைத ரட் த் ப் பரி த்தமாக்
சகல மனிதப் பாவங் கைள ம் ஏற்
இரத்தமாய் - கண்ணீராய் - யர்ைவயாய்
ெசாற் களில் ெசால் ல யாத ஒ
ெதய் கமாய் - ஞ் ஞானமாய் –
க ைதயாய் - உள் ள ெபண் லம் !
கால் லம் ைபக் கழற்
கத் யாக் ப் ரட் க்காரி கண்ண !
எ ர்த்தவன் அவதாரம் என்றா ம்
எ ர்ப்பேத த ழர் ரம்
என்ற மானத் த ழச் மண்ேடாதரி!

ப வத்ைதத் த க் ஈந்
த ழ் மணந்த ஒளைவயார்!
ஈனக் லம் எனி ம்
கற் ெந காத்த மாதர மாத !
இளைம ல் இளைம ெவன்
தவ யற் ய மணிேமகைல!
காத ன் ஞான பமாய் ச்
டர்ந்த அமராவ !

அ பத் ன் நாயன்மார்க ள்
ஒ ெபண்ணான
காைரக்கால் அம் ைமயார்!

எ த்தாணி த் நி ர்ந் நடந்த

க ப் நச்ெசள் ைள!
கணவனின் ச் ல் உ ர் வாழ் ந்த
ேகாப் ெப ந்ேத !
ெபா ைம ன் ன்னமாய் ேபசப் ப ம்
ைத!

ரிட் ஷ் ரங் ைய வாளால் உைடத்த

ராங் கைள ஜான் ராணி!
லக ல் லாத தைவயா ம்
இரத்த லக ட் நா காத்த
ராணி மங் கம் மாள் !

தான் இறந் ஞ் ெப ம்
நண் ேபால் தன் ர் ெகா த்
கரிகாலச்ேசாழைன ஈன்ற
இளஞ் ேசட்ெசன்னி!
ஒ ம் ேதசத்ைத
அந்தப் ரத் ந் அரசாண்ட
ந்தைவ!
இைறக்காத ல் உ ர் கலந்த
ரா!
த ழ் ச ் சாதைனக் த்
ைர மைற ந்த
வள் வன் மைன
வா !

கணவன் காணா உலகம் காேணன் எனக்

கண் கட் ய காந்தாரி!
எமைனப் ல் ெலன த்த
சத் யவான் சா த் ரி
தன்னவ க்காக இதயம்
த் ந்த தமயந் !

ஒ ய ெவள் ைளச் ரியனாய்

இ ந்த அன்ைன ெதரசா!
க த் ெதன்ற ல்
ரகா த்த சேரா னி!
த் ரக் ழாய் ஏந் ய ெபரியா க்
இரத்தக் ழாயாய் இ ந்த
மணியம் ைம!

கம் ரத் ன் அைடயாளமாய் வாழ் ந்த

இந் ரா!
ஒ மகா க ஞைன உல க் த் தந்த
பார மைன ெசல் லம் மாள் !
இைசயால் காற் ைறச் த் கரிக் ம்
எம் . எஸ். ப் லட் !
உலக கவனத்ைத இந் யா ஈர்த்த
. . உஷா!
காக் ச் சட்ைட ல் ஒ ேபார்ப் றாவாய் ச்
றக த்த ரண்ேப !

நம் க்ைக ல் ெபாய் க்காேலா

நடன ம் தாசந் ரன்!
ேசாதைனக் ழாய் ழந்ைத ல்
சாதைன ெசய் த டாக்டர் கமலா!
எனக்காகச் வா த் க் ெகாண் க் ம்
என் அம் மா சரஸ்வ !

இப் ப இன் ம் பலப் பல

லட்ேசாபலட்சம் உயர்ந்த தாய் க் லத் ன்
யாகங் களால் ேசைவகளால்
வாசங் களால் மானம்
ந வாமல் ரியக் ம் பத் ல்
தந்தரமாகச் ற் வ ற !
அந்த ெபண் லத் ற்
ஒ கைலப் த்தன்
ஒ காட் ராண் க் கைலஞன் ெசய் த
ெப ந் ேராகம் ஒன்
ைதக்கப் பட் க் ற !

அைதத் ேதாண் எ த் க்
ண் ல் ஏற் ப் பேத
ஒ இரத்த வழக் !
த ழர்களின் வானத் ல்
அமாவாைசகேள ெகா ற் ந்த
ஒ இ ள் காலம் !
யாைன கட்டப் பட் ந்த இடத் ல்
நாைலந் கட்ெட ம் கள் நடந்
ெகாண் ப் பைதப் ேபால்
ேசாழர்களின் வாட்கள்
மானம் பண்ணிய மண்ணில்
மராட் ய மன்னர்களின் ேவ ன்றல் .

இந் யா என்ற அப் பத்ைத

ரிட் ஷ் ரங் ல வாலாட் ம்
மன்னர் ைனக க் ப்
ய் த் ப் ய் த் ப்
பங் ட் க் ெகா த்த !

அப் ப த் தானமாய் மராட் ய மன்னன்

ரதாப் ம் மனின் ைககளில் ந்த
ஒ அப் பத் ண் தான் தஞ் ைச!
ராம் ம் மனின் ைத
ளஜா மன்னன்!
ளஜா ன் ேநர ைததான்
கைத நாயகன் சரேபா !
 ளஜா ன் மைற க ைததான்
அ ர் ங் !

ளஜா ன் ஆ ங் கனத் ல்
உடம் சாந் யைடயாத ஒ ராணிக்
கற் ைபப் பற் க் கவைலப் படாத
க ப் ைப!
அ ஒ ஷப் ைப!
அ ந் ைதக்கப் பட்டவன்தான்
அ ர் ங் !
அவன் சேகாதரர்கள் தான்
வஹாப் - மல் லாரி!
தஞ் ைச என்ற க்ெகா
ேமகங் கைள ரட் க் ெகாண்
பட்ெடாளி ய ேகாட்ைட ல்
மராட் ய ம டம் யா க் என்ற
அக்னி னா அனல் றக த் க் ெகாண் ந்த !

சரேபா க்கா? அ ர் ங் ற் கா?

சரேபா ன் கவசங் களாய்
அைமச்சர் ங் ேகா ம்
பா ரியார் வர்ட ம் இ ந்தனர்!
அ ர் ங் ன் ைககளாய்
வஹா ம் மல் லாரி ம் இ ந்தனர்!

மராட் ய மன்னர் ளஜா ன்

ேநர ப ரங் க ஆ ர்வாதம்
சரேபா க்ேக ைடக்க
ட் ழா!
1786!
ெசன்ைன ரிட் ஷ் ஆ நர்
காரன்வா ஷ் ைர தைலைம ல்
ரதாப் ராமசா மஹா ல்
சரேபா க் ட் ழா!

த ழரின் கண்ணீர ் - இரத்தம் - யர்ைவ

அலங் கார வைள களி ம்
அர யல் நிகழ் களி ம்
இன் ெசலவ க்கப் ப வ ேபாலேவ
அன் ம் ெசலவ க்கப் பட்ட !
ஆ டம் என் ஆரிய மாையகள்
இரத்தேம யவர்களாய் இ ந்த
ராஜ ம் பத் னர்
த்த ேநரம் தாண் ம்
சரேபா ழா க் வராததால்
மாப் ள் ைளையக் காணாத
மணக் டமாய் மா ய
ரதாப் ராமசா மஹால் !

உள் க் ள் ேளேய
ச ரங் கக் காய் கைள நகர்த்
ஒ த் க் ெகாள் வ தாேன
ராஜபரம் பைர னரின் வழக்கம் !
சரேபா ைய ஒ ட்ைட ல் கட்
வகங் ைகப் ங் கா ல் உள் ள
ெதப் பக் ளத் ல் எ ந் ட் வந்தனர்
வஹா ம் மல் லாரி ம் !
கவர்னர் காரன் வா ஷ் ைர ன்
ெகா ெகா த்த ேகா ைமக் கன்னத் ல்
ேகாபத் ன் கள் ெதன்படத் வங் ய ம் ,
ைடத்த ெகாஞ் ச அப் ப ம்
ரங் னால் ப த் ப் ெகாள் ளப் ப ேமா என
வாலாட் வா த் , ந் த்தனர்
ராஜவம் சத் னர்!

"அரசாளப் பயந் ஓ ட்டான் சரேபா !''

என் ெபாய் த் தகவல் பஞ் க் டங் ல்
ஒ க் ச் யாய் ழ, பற் ய ெசய் !

அ ர் ங் ைகப் பட்டமளிப் ழா ேமைட ல்

கவர்னரிடம் அ கம் ெசய் தனர்
வஹா ம் - மல் லாரி ம் !
ளஜா ன் வா ல் ெமௗனத் ன் ட் !
அ ர் ங் ன் ஆதரவாளர்கள் அட்சைத வ
தஞ் ைச ம டேமற் றான் அ ர் ங்

வகங் ைகப் ங் கா!

த ழகத் ன் எந்தப் ங் கா ற் ம் இல் லாத
ஒ ெப ைம வகங் ைகப் ங் கா ற் உண் !
அந்தப் ங் கா ன் ெதப் பக் ள் ைமயத் ல்
த ழ் மன்னன் க்ெகா ேயான்
ராஜராஜ ேசாழனின் கல் லைற உள் ளதாம் !
ெதப் பக் ளத் ல் இ நா கைள
எண்ணிக் ெகாண் ந்த சரேபா ன்
ச் க் ழாய் க் த் ெரன
காற் ைடத்த !
பா ரியார் வர்ட ன் ைகங் கர்யம்
சரேபா க் ம வாழ் வாய் மலர்ந்த !

அவன் மரணம் இப் ப த்

தப் ப் ேபாகாமல் இ ந் ந்தால்
ெபண்ணினத் ற் இப் ப ஒ
ேபரவலம் நிகழ் ந் க்கா !
ஆனால் , ஒ மான ரனின்
கல் லைற அ ேக சரேபா
இறக்கக் டா என்
இயற் ைக இப் ப ச் ெசய் தேதா என்னேவா?

ஒ லவர் இ ந்தார்!
த ழ் ப் லவர் - வக்ெகா ந் ப் பாவலர்!
ேசர்ந்ேத இ ப் ப
லைம ம் வ ைம ம் தாேன!
அந்த வக்ெகா ந் ப் பாவல க்
ஒ லட் யம் ரதானமாக இ ந்த !

ஒ நாடகம் இயற்
அைத அரசைவ ல் அரங் ேகற் றம் ெசய் ய
ேவண் ெமன் !
வக்ெகா ந் பாவலர் ெமட்டைமத்
பாட்ெட , நாகடம் உ க் ெகாண் ந்தார்!
அரசைவ ல் நடனப் ெபண்களில் ஒ த் யான
த்ரபா என்ற நங் ைகைய ைவத்
நாடக ஒத் ைக பார்த் க் ெகாண் ந்தார்!

அவர் எ ேகால் நாகத்ைத எ த,

அவர் கண்கள் த்ராபா ன்
ஏகப் பட்டைத எ த,
த்ராபா ன் ப வம்
பக்கம் பக்கமாய் பாலரின் மன ல் எ த,
ைம ைமயல் ெகாள் ளாதார் யார்?
ேசர்ந்ேத ட்டன!
லைம ம் இளைம ம் !

லைம ம் இளைம ம்
பல ழைமகளால் ெசய் த
ட் யற் யால்
ஒ ெபண்மக றந்த !
அவள் தான் கல் யாணி!
லட் யம் ப ப் பதற் ள் அவ க்
வாரி ப த்த !
கல் யாணி த்தாள் - ப் பைடந்தாள் !
 வக்ெகா ந் ப் பாவலரின்
லட் யம் ப் பைடய ல் ைல!

மகள் கல் யாணி ன் லமாவ

தன் நாடகம் அரசைவ ல்
அரங் ேகற ேவண் ெமன்
பாவலர் சபதேமற் றார்!
லட்சம் மல் ைகச் ெச கள் க் ம்
ஒ ந்ேதாட்டத் ன் ந ேவ,
ஒேர ஒ ேராஜாச் ெச ைய நட்டா ம்
அந்த ேராஜாச் ெச ல்
ேராஜா தான் க் ம் !
தன் ணம் மாறா !

ஆனால் ,
நைலந் ேபர் நஞ் ேசற் றத் வங் ய ேம
ஒ மனிதன் ணம் மா றான்.
அதனால் தான்
மனிதச் ெச களில் நல் ல க்கள்
மலர்வ ல் ைல ேபா ம் !

சரேபா - மரணத் ன் அைழப்

மணிைய அ த் க் ெகாண் க்ைக ல்
பா ரியார் வர்டசால் ட்கப் பட்டான்!
சரேபா அப் ேபா தன் ணம்
தனிக் ண ள் ள ஒ ய
ேராஜாச் ெச யாகேவ வா த் ந்தான்!

காலத்ைத ஏன் சக்கரம் என் றார்கள் ?

காலம் என்ப சக்கரத்ேதா மட் ேம
ஒப் டக் ய ஒன்றா?

தஞ் ைச அரண்மைன ல் மண்டப தானங் களில்

ஒ கைலமானாய் த் ள் ளி ைளயா க்
ெகாண் ந்தான்
அ ர் ங் !
அ ர் ங் ன் ராட்ைச ரச நி டங் களில்
அவன் தைல க் க் க வந்த !

ரிட் ஷ் கவர்னர் ைர ன் அைழப்

அ ர் ங் ன் ெச ப் பைற ஜவ் ைவக்
த் க் ெகாண் ஒ த்த !

ெசன்ைன ெவள் ைள மாளிைக என்றைழக்கப் ப ம்

கவர்னர் ெஜனரல் மாளிைக
ஒ மன்னன் வாரிைசக் ெகாைல ெசய் ய யன்ற
ற் றவாளிகாக அ ர் ங் !
நீ மன்றத் ல் சரேபா ம் பா ரியார் வர்ட ம் !
அ ர் ங் ற் ச் ைறவாசம் அளிக் ற
ஏகா பத் யம் !
சரேபா க் ண் ம் ட் ழா!

ஒ! காலம் ஒ சக்கரம் தான்!

காலத்ைத ஏன் சக்கரத்ேதா மட் ேம
ஒப் றார்கள் என் ரி ற !
சக்கரம் தான் உ ள் வ -உ ட் வ !
இேதா சக்கரம்
உ ண் க் ற -உ ட் க் ற !

ம் மாசனத் ல் ெகா ந்த அ ங் ைகப்

பாதாளத் ன் ைழவா க் ம்
மரணத்தால் ன்ெமா யப் பட்ட
சரேபா ையச் ெசார்க்கத் ன்
மணிமண்டபத் ற் ம் உ ட் க் றேத!

சரேபா மன்னனானான்!
ட் ழா ல் அவன்
காரன்வா ஷ் ைரக்
ஒ த ழ் நாடகம் காண் க்க ம் னான்!

சரேபா கலார கன்!

கைலப் த்தன்! கைல ெவ யன்!

ம ப் ேபாட் ம ப் ேபாட்
நாடகத்ைத உ ப் ேபாட் க் ெகாண் ந்த
வக்ெகா ந் ப் பாவலர்
நாடகம் அரங் ேகற - அரங் ேக னாள் கல் யாணி!
கல் யாணி எ ம் நந்தவனத்ைதத்
தனதாக் க் ெகாண் ைழந்த
சரேபா எ ம் ெதன்றல் !

ெதன்றல் ... ெகா ம் யலாய் ...

வன் ைறக் காற் றாய் ...
யாய் ... எப் ப மா ய ?

ரம் மன்
( டநம் க்ைக எனில்
கற் பைனச் ைவக்கா)
ஆைணப் பைடப் பதற் ப்
ரம் மன் பயன்ப த் ய
ஒேர ஒ உேலாகம் தான்.
இ ம் !

ெபண்ைணப் பைடப் பதற் மட் ம்

ரம் மன் ஒ உேலாக உலகத்ைதேய
பயன்ப த் க் றான்.
ஆப் ரிக்க ேதசத் ல்
ன்காந்த அைலகைள
மாய களில் த ப் ம்
ைமவண்ணப் ெபண்கைளப் பைடப் பதற் கான
உேலாகம் காந்தம் .

அெமரிக்க ேதசத் ல்
ப ைம மாறாத ப ேசா இ க் ம்
பால் நிறப் ெபண்கைளப்
பைடப் பதற் கான உேலாகம் ெவள் ளி!
ேராமா ரி ல்
ராட்ைச ம ரசம் ெகா க் ம்
ஈர அதரப் பழங் கள் கனிந்த
அழ கைளப் பைடக்கத் தங் கம் .

இங் லாந் ல்
ரலால் ண்ட நிைனத்தாேல
இரத்த நிறம த் மைற ம்
ேமனிெகாண்ட
ெசந் ரப் ெபண் பைடக்கப் பவளம் .
தாய் லாந் ெபான் மண்ணில்
நிலா ல் ெவண்கல் எ த் ப் பண்ணிய
ப ைமகள் ேபால் பவனி வ ம்
வ கைளப் பைடக்க ைவரம் .

இத்தா ன் பளிங் க க்
ேராஜா வர்ணம் ெகா த்த ேபா ள் ள
ெசவ் வண்ணக் கன்னிகைளச்
ெச ப் பாகப் பைடக்கச் ெசப் .
மங் ேகா ய இனத் ல்
மாம் பழத் ன் க ப் கைள மட் ம்
தனித் ஒ க் அைதத்
தைடகளாக் உலர ட்ட ேபான்ற
மங் ைககைள பைடக்க ெவண்கலம் .

அர நாட் ன் பாைலவனங் களில்

பர்தா க் ள் கா ட்ட
ந்ேதாட்டங் களாய் ... பழத்ேதாட்டங் களாய் உல ம்
ேதாைககைளப் பைடக்க ேகாேமாதகம் .

ஜராத் ல் ... ப் ளம் ஸ் பழம்

ப ன் தட ய ேபான்ற
வனப் ைடய வஞ் கைளப் பைடக்க
இரத் னம் !
ேகரளத் ல் ெதன்ைனகைள ஞ்
த் க் ங் ப் ப வச் ெச ப்
கலம க் ம் மரிகைளப் பைடக்க
மாணிக்கம் !
இப் ப கைட யாய் த்
த ழ் ப் ெபண்கைளப் பைடக்ைக ல்
எல் லா உேலாகங் க ம் ர்ந் ட்டன
ரம் மன் ந் த்தான்
எல் லா உேலாகங் கைள ம் ட்
உ க் ஒ உேலாகம் கண்டான்.
அ ல் த ழ் ப் ெபண்கைளச் ெசய் தான்.
அதனால் தான் த ழ் ப் ெபண்க க்
உலகளா ய ஈர்ப் சக் இ க் ற .

கல் யாணி எ ம் த ழச் ன்

உேலாக உலகமான ேமனி ல் க ந்த
ஈர்ப் சக் ல் ெதாைலந்தான்
சரேபா !
நட் என்ற ள் ளிகைளச் ற்
ேகா கைளக் த்
அைத ேகாலமாக் வ காதல்
அந்தக் ேகாலத் ன் ைமயத் ல்
ஒ ைவ ைவத்
அைத மங் களகரமாக் வ காமம் !

சரேபா க் ள் ப் ப ஆண் களாய் ப்

ெபாங் ப் ெபாங் ப் ப ங் க் டந்த
வய ப் யல் தன் ைறயாய் தைலயா
கல் யாணி எ ம் ப வச் ச த் ரத் ல்
ளா ைளயாடத் ெதாடங் ய .

ஒ ஆணின் மனம்
காமத்தால் சலைவ ெசய் யப் ப ற
காதலால் இஸ் ரி ெசய் யப் ப ற .
க்கா ற .

சரேபா ன் மனம் இர பகலாகச்

சலைவ ெசய் யப் பட்ட .
ஒ ெபாற் காைலயான
ல் களில் ப ன் தட க் ெகாண்ட
ெபாலெபாலத்த .
மரகத ைணக் டங் கள் ேபான்ற
ன்னழக உயர...
மண் ட் க் னிந் சரேபா ன்
தாள் பணிந்தாள் ஒ ெபண்
த்தம் மாள் .

''ராஜன்
இவள் த்தம் மாள்
ப் ெபய் ஆ ன்றன ன் நாட்கள்
இந்த அழ ையத் தங் கள்
ஆ ங் கனத்தால்
அரங் ேகற் ஏற் க ேவண் ம் !''
த் க் ம் ேதன் உத களில்
ணிக்கப் பட்ட .

இப் ப ெவ ம் சைதப் ப க்களாகேவ

அந்தப் ரக் ெகாட்ட களில் னிேபாட்
ெவன் வளர்க்கப் பட்டனர் பலர்.
இர ன்... ேமாக ஜ ரத் ல்
மன்னன் எந்த ெபயர் ன றாேனா
அந்தப் ப அன் இைரயா ம் .
ராஜன் தன் நீ ல வக் ரங் கைள
உ ழ் ந் ெகாள் வதற்
ஒ ம் ைபத் ெதாட் களாகேவ
பல கன்னிகள் வாழ் க்ைக
வாழப் பட் க் ற .

ேத ம் - வாச ம் இ க் ற வைர
இந்த ேராஜாக்கள் ராஜாக்களின்
மார்ைப அலங் கரிக் ம் .
த்தம் மாள் என்ற மல் ைகப் பந்த ல்
இைளப் பா இைறப் பா க்
கைறப் பா னான் ேவந்தன்.

அ த் பாலம் பாள்
இப் ப பல அம் பாள் கள்
சரேபா ன் இரத்தத்ைத
ெவண் யாக் ப்
ேபாட் ேபாட் ப்
பங் ட் க் ெகாண்டனர்.

எல் லா அழ கைள ம்
யர்ைவப் ப் ேபாக் ம்
களாகக் ெகாண்ட சரேபா
கல் யாணிைய மட் ம் ச்சாக் னான்
மற் ற அழ கேளா கல
ளக்ெகாளி ல் நடந்த
கல் யாணிேயா மட் ம்
நிலெவாளி ல் நடந்த .
இவ் டம் சரேபா கா கன் அல் ல
அத்தைன இந் ய மன்னர்க ம்
அந்தப் ரங் களில் ளி ட்ைடேபால்
அழ கைள அைடத் ைவத் ந்தனர்.
சரேபா தன்ைன ஒ
ரனாகப் ரகடனம் ெசய்
'பராக் ெசால் ல ைவத்த மன்னனில் ைல
ச்ைசக் கைலப் பணிக்காகக் ெகா த்த
கைலவள் ளல் தான்.

ம் மாசனத் ல் ெசங் ேகால் ஓச் வைதச்

ைறவாசமாகக் க னான்.
தன் ற கைளக் கைலத் ைறக் ள்
படபடக்க ஆைசப் பட்டான்.
தஞ் ைசைய மட் ம் தன்வசம் ெகாண்
ேசாழ மண்டலத் ன் றப கைளத்
தானாகேவ ரிட் டம் ஒப் த்தான்
மாதல் ஒ லட்சம் ெபான் ம்
நில வரி ல் 5/1 பங் ம் ெபற் றான்.

சரேபா ன் கைலச் ேசைவ ல் ர த்த

ஒ ெரஞ் ற் ' ளாக் மா'
சரேபா ைய ஒ ைலயாய் ச் ெசய் தான்
ைல வாேளந் நின்ற
சரேபா தன் நிைலையப் பார்த்தான்.

'' ற் !
இ சரேபா ர ைடய ைல
ஆனால் நான் ரனில் ைல
நாட்ைடப் ரிட் டம் தந் ைககட் யவன்
ஆனால்
உலகம் கைல அளவளாவ ேவண் ம் என்ற
ஆைச ைடயவன்.
என்ைன அைனவைர ம் வரேவற் ம்
ஒ வரேவற் பாளன் ேபால் ைல ெசய்
சரஸ்வ மகால் வா ல்
ேவண் மானால் ைவ!'' என்றான்.

இ வைர சரேபா
ஒ ய ெவண்ேஜா
ஆனால் அந்த ேஜா ர
அக்னியாய் மா யேதார் சம் பவத் ல் ...
இங் லாந் ந்
மா கள் ேபான்ற ஆ கள் வந்தன
ஆ கைள ேமா க் ெகாள் ளச் ெசய்
நிகழ் ச ் நடத் னர் ஆங் ேலயர்.
பார்ைவயாளனாய் சரேபா .

ரமாண்ட ஆ கள் வ ய
ேமா க் ெகாண் ... மக்களிடம் பாய
ட்டம் ஓ ய . ஓட ல் ைல சரேபா .
நின்றான் தனி ஒ வனாய்
ஆ கைள அ த் ழ் த் னான்.

சரேபா ன் ரத்ைத வானளாவப்

கழ் ந் அவனிடம் ந்தனர்
இரண் சா யார்கள் .
ேயாகானந்தர் - பரமானந்தர்.
சா யார்கள் என்றாேல
ஷக்காளான்கள் தாேன!

சரேபா ைய ஒ மகா ரன் என் ம்

ஒ அெலக்சாண்டராய் ,
ெநப் ேபா யனாய்
உலகாள ேவண் யவன்
அடங் ப் பதா?
என மயக்கப் ெபா னர்!
ேபார்கள் இல் லாமல்
ராஜதந் ரங் கள் இல் லாமல்
ஒ க் ெசய் உலகாளலாம் என
ண் ல் க் கட் னர்.
ண் ல் ன் க் ய .
ப தர ேவண் ம்
அ ம் ஆ மா ப யல் ல
மனிதப் ப !
அ ம் ெபண் ப !
அ ம் நிைறமாதக் கர்ப் ணிப் ப !
அ ம் ஓரி வர் அல் ல
108 ப என பம் ேபாட் ச்
சரேபா ன் அ நரம் பத்ைத
ண் த் ெவ ேயற் னர்!

உலகா ம் ஆைச
ஆைசகள் என்ப
ந க் னால் அதன் இரத்தத் ல்
இனப் ெப க்கம் அைட ம்
உண்ணிப் ச் கள் ேபான்ற .
ேபாைத ஆைச வந்த
காம ஆைச வந்த .

கஞ் சா க்காக ஒ ேதாட்டேம ைவத்தான்.

காமத்ைத நீ ட் க்க (வயாக்ரா ேபால் )
ம ந் கள் தன் த ல் கண்ட ந்
பயன்ப த்தத் வங் னான்.

ெபண்டா வைதத் ெதா லாக் னான்

எல் ேலாைர ம் கர்ப் ணி
காரணம் ...
ப
ப க் நிைற மாதம் ேதைவ.

ைள ல் லந் ஓட்டைட மண் ய .

தல் ப த்தம் மாள்
ெசய் த பாவத் ற் ப் ராயச் த்தமாய்
ஒ அன்னதானச் சத் ரம் கட்
த்தம் மாள் சத் ரம் எனப் ெபயரிட்டான்.

ச ல் எ ந்தன.
ைசதாம் பாள் சத் ரம்
பாலாம் பாள் சத் ரம்
ஏழ் ைம ல் இ ந்த ெபண்கள்
தாமாகேவ
ப யாக ன்வந் ம் பம்
உயர்த் னர்.

கல் யாணிைய மட் ம் ட் ைவத்தான்

காரணம் அவைளக் காத த்தான்
கல் யாணி ன் கா ல் 'ப 'ச்ெசய்
பாய் ந்த . யானாள் .

ப ம் கணவைனப்
ப வாங் க எண்ணினாள் .
நிைறமாதக் கர்ப் ணியாக இ க்ைக ல்
ஒ ஏைழப் ெபண்ணாய் க்கா ட்
சரேபா டம் ப ட ேவண் னான்!
யார் என் அ யாமல்
காத ையேய ப ட்டான்.

க் ளத் ல் அந்தத்
தங் கத் தாமைர தந்த ேபாேத
அ ந்தான் அவள் கல் யாணி என் !
த்தனானான்
ன்யமானான்

‘வந்த பணி ந்த !

தங் கள் சேகாதரன் அ ர் ங் ைகப்
பத றக் ... பத ேய ய
சரேபா ைய ழ் த் யா ற் !' என்ற
ெவற் க் களிப் ல்
சா யார் ேவடங் கைளக் கைளந்தனர்
ேயாகானந்தர் - பரமானந்தராய் இ ந்த
வகா ரம் - மல் லாரி ம் .
தஞ் ைச ன்
கல் யாணி கல் ச் சத் ரம்
கம் ரமாய் நிற் பதற் ப் ன்
இப் ப ஒ கண்ர்த் வைல.

*****
 11. ப் ேபாட்ட ைகக் ட்ைட

எப் ேபா அழகா ற ?

காத அைதச் ம் ேபா !

நிலா எப் ேபா ரம் யமா ற ?

காத கம் அ ல் ெதரி ம் ேபா !

மைழ எப் ேபா இங் தமா ற ?

அவளின் ேதான் சாய் ந்த
ஒ கதகதப் ல் !
ெதன்றல் எப் ேபா கமா ற ?
காத வாசத்ைத அ
ைக ல் அள் ளி வ ம் ேபா !

இர எப் ேபா வ க்கப் பட்ேட ற ?

ஒ ெபாட் ைவத்த ெபண்ெணா த்
தல் எட் ைவத்
மன ல் ைழ ம் ேபா !
கள எப் ேபா டா ற ?
அவள் உத களின் உஷ்ணம்
உத கள் உண ம் ேபா !

இைசைய எப் ேபா ர க்க ற ?

ெபண்ணின் நிைன களில்
காதல் பாடல் ேகட் ற !
க ைத எப் ேபா எ த ற ?
அவேளா ேப வந்த (அ)
ேபச யாமல் ேபான இர ல் !

லட் யம் எப் ேபா ரமைட ற ?

ஒ ெபண் வந்
அ க்க உ ப் ேபற் ம் ேபா !

நண்பன் எப் ேபா ெந க்கமா றான்?

ெபண்ைணப் பற்
ெப ம் ேபச் ம் ேப ம் ெபா ேத!
க காரம் எப் ேபா ட்டப் ப ற ?
காத ேயா உைரயா ைக ல்
கடகடெவன அ ஓ ம் ேபா !

வாழ் க்ைக எப் ேபா அர்த்தப் ப ற

ஆண் அத் யாயத் ல்
ஒ பக்கத் லாவ
ெபண் ெபயர் எ தப் ப ம் ேபாேத!

இப் ப
உல ன் ஒவ் ெவா அ அைவைச ம்
உயர்த் க் காட் வ காதல் தான்!
அந்தக் காதலால் வா க்கப் பட்ட
காதைலச் வா த்த காதலர்களின்
கணர் த்தம் தான்
ப் ேபாட்ட ைகக் ட்ைட!

ஆங் லக் க ராஜன்

ேஷக்ஸ் யர்
உணர் களல் எ ய
ஒத்ெதல் ேலா நாடகம் என்ற
ைகவைளயைல
ஒ ேமா ரம் அள
க் எ ேறன்!
காத ேயா தல் ைறயாய்
த ர ல் ஈ ப ம் காதலன்ேபால்
ைசப் ரஸ் ைவ
இைட டாமல் த க் ெகாண் ந்த
கட ன் அைலகள் !

ைசப் ரஸ் ன் தளப

மகா ரன் ஒத்ெதல் ேலா ன்
மனைத இைட டாமல்
தாக் க் ெகாண் ந்த
ரக் அைலகள் !

ர் இன ஒத்ெதல் ேலா
தன் கன்னங் கரிய அழகற் ற கத்ைதக்
கண்ணா ல் பார்க் றான்!
அவன் த த்த உத ெவடவடக் ற !
" ! கமா இ ?
சைமயலைற ல் பயன்ப த்த யாத
அ ப் ேபால்
! கமா இ ?''

அவனின் இ ம் க் கரம்
ஒ கனமான ெபா ைளத் க் க்
கண்ணா ல் அ க் ற !
கண்ணா ல் களாக,
எல் லா ல் களி ம் அவன் கம் !
ஒத்ெதல் ேலா ன் பாதம்
கண்ணா த் ண் கைள ந க்க,
கால் களில் !
அவன் உத ன்னைக டன் ேப ற !

''அ... ...
இ ல் என் ெடஸ் ேமானா இ க் றாேள!
ஆனால் , இரத்தத் ல் ட
அவள் ெவள் ைள நிற அழ ய
அ வாகேவ இ ப் பாள் !
ஓ யர்களின் உலகம் ேபால் ,
எவ் வள வண்ணமயமானவள் அவள் !
இர ல் வான ல் உ ப் ப ேபால்
ஆச்சரியமான அழ ெடஸ் ேமானா!

க்கைள ம் பழங் கைள ம்

மட் ேம உபேயா த்
ஒ அரண்மைன கட் னால்
அ தான் ெடஸ் ேமான என்ற ேபரழ !
''ெடஸ் ேமானா க ைத!
நான் க்கன்!
அவள் பால்
நான் அ லம் !
அவள் மகரந்தம் !
நான் சாம் பல் !
அவள் ேகாலம்
நான் அலங் ேகாலம் !''
ஒத்ெதல் ேலா தன் கத்ைதத்
தாேன ய் த் எ வ ேபால்
ள் ளிக் ெகாள் றான்!
வ க் ற .

வ !
இந்த ராத வ தாேன
காதல் !"

ரபான் ேயா என்ற ெசல் வந்தரின்

ெசல் வமகள் ெடஸ் ேமானா,
ஒத்ெதல் ேலாைவக் காண வ றாள் !
கா ேயா ஓ வ றான்!
இவன் ஒத்ெதல் ேலா ன் உத யாளன்!
'' ரேபா! ெடஸ் ேமானா வ றார்!"
ஒத்ெதல் ேலா ஓ ப் ேபாய்
ஒ ண் ன் ஒளி றான்!
கா ேயா ந் க் றான்!
"எத்தைன ேபார்கள் கண் ம்
ஒ எட் ப் ன் வாங் காத மகா ரர்
ஒ ெபண்றக் ஒளி றாேர!"

"ெடஸ் ேமானா என் ரத்ைதக்

ேகள் ப் பட் க் றாள் !
என்ைன ேந ப் பதாய் கா ேயா டம்
க் றாள் !
நான் க ப் பன் - அழகற் றவன் –
என்ைன ேநரில் பார்த்தால் ...?"
ெடஸ் ேமானா வ றாள் !
''எங் ேக என் ப் ?''
க க்ெகன் ேகட் றாள் !

'' க் ப் ன்னால்
த் க் ெகாண் க் ற !''
கா ேயா ெசால் றான்!

ெடஸ் ேமானா க் ப்
ன்னி க் ம் ஒத்ெதல் ேலாைவக் கா றாள் !
ஒத்ெதல் ேலா ற் இதயம்
இ றாய் க் ளந்த ேபால் ஒ வ !
''என்ன அழ ! என்ன கம் ரம் !
ஆகா! எத்தைன ரத் த ம் கள் !''
ெடஸ் ேமானா - ஒத்ெதல் ேலா ன்
கம் , க த் , ேதாள் , மார் என
த ம் கைள எண்ணிக் க க் றாள் !
ஒத்ெதல் ேலா ன் கண்களில்
னாக் கள் தக் ன்றன!
ெடஸ் ேமானா கண்களில்
ஆச்சரியக் கள் தக் ன்றன!

ரேர!
இேத ெடஸ் ேமாேனா என்ற
உன் நிழல் வந் க் ேறன்!''
''இல் ைல... நீ நிழல் இல் ைல...
நீ ேஜா ... மகர ேஜா ...
நான் உன் கரிய நிழல் ...'' என்
ஒத்ெதல் ேலா த த க் றான்!
"உங் கள் உத யாளர் கா ேயா
எத்தைன அழகான வா பர்!
அவர் லேம உங் கைள அைடந்ேதன்!
அவரிடம் ேவண் மானால் ெகாஞ் சம்
அழைகக் ேக ங் கேளன்!''

ஒத்ெதல் ேலா ரிக் றான்!

ெடஸ் ேமானா எல் ேலாரிட ம் கலந்
இனிைமயாய் ப் ேப ம்
பாவம் உைடயவள் !
அவள் காற் !
எல் லா ங் ம்
இைசயா ம் ேதவ காற் !
அந்தக் காற் ஒத்ெதல் ேலா ற்
மட் ம் ச்சாகச் த்தப் பட்ட !
''நீ ெபளர்ண !
நான் இ ள் ெபண்ேண!''

"ஹ ம் !
ெபளர்ண வாழ் க்ைக இ ளில் தான்!''

ஒத்ெதல் ேலா ன் காதல் மனம்

கப் பல் ழற் பாைனப் ேபால
தடதடக் ற !
''ெடஸ் ேமானா என்ற ேபரழ
என்ன ல் நின்றால்
அமாவாைச ம் ரிய ம்
ேஜா யானதாய் இ க் ேமா!''

''ெபண்ேண!
என் ரம் என்ப
ன் ரல் ேபால் வ கரமான
ஆனால் என் நிறம்
ன் நிறம் ேபால!''

ரம் மாண்டமான ல் வைளவ ேபால்

தன் இைட வைளத் ப் பார்த்த
ெடஸ் ேமானா, அவன ல் வந் நின்றாள் .
ஒ ந்ேதாட்டம்
ெமாத்த ந மணத்ைத ம்
தன் வ ேபால் உணர்ந்தான்!

அவள் - அவைனத் ெதாட்டாள் !

ஒ பனிச் கரம் அவன்
உர ய ேபால் லா த்தான்!

''ஏய் ேல! க ங் ேல!

ேதா பார் பழம் !
ெடஸ் ேமானா பழம் !
ெகாத் க் ெகாள் !'' என்
ைவரக்கற் கைளத்
தங் கக் ண்ணத் ல் ேபாட் க்
க் வைதப் ேபால
கலகலெவனச் ரித்தப
ஒத்ெதல் ேலா ன் கரிய உதட்ைடத்
தன் பவள உதட்டால் வப் ேபற் னாள் !
கா ேயா ஒ ன்னைக டன்
காதலர்கள் இைணந்த ெவற் ல்
ெவளிேய னான்!
ஒ ெகாைல ெவ க் கண்க டன்
கா ேயாைவ ம் ஒத்ெதல் ேலாைவ ம் கா றான்
கா ேயா ழ் ப் பணி ரி ம் ஐயாேகா!

ப் க்காமல் பழம் ெகா க் ம்

அத் மரம் ேபால் ...
க்ேகாஸ் ஏற் றாமேல
இரத்த ல் த் ணர் ெகா ப் ப
காதல் !
ெப ைம! தனிைம! ெபண்ைம!
இந்த ன் 'ைம'கைள ம் பாத
ஆண் மன ஏ ?

ஒத்ெதல் ேலா ம் ெடஸ் ேமானா ம்

உப தளப கா ேயா உத ல்
மணம் ரிந்தனர்!

ஆனால் ...
ைளந்த ற த்
ப் க் ள் வாழ் வ ேபால்
மணந்த ற ம் யா ம யாமல்
தனித்தனிேய வாழ் ந்தனர்!
எல் லா ரக யங் க ம் நீ ர்க் ழ் தாேன!
நீ ர்க் ழ் உைடந்த !
ெடஸ் ேமானா ன் தந்ைத ரபான் ேயா!
ண் க் ம் மண் க் ம் எ னார்!

ஒத்ெதல் ேலா ன் கழ்

ண்ைண ம் மண்ைண ம் தாண் யதால் ,
ெடஸ் ேமானா எ ம் ல்
ஒத்ெதல் ேலா எ ம் மரத் ல்
அ கார ர்வமாய் க் ெசன்
வ ஆரம் த்த !
ப் பம் என்ப அள கடந்தால்
ஆைச!
ஆைச என்ப அள கடந்தால்
ெவ !
கா ேயா ன் ழ் பணி ரி ம்
ஐயாேகாவ ற் ப் பத ெவ இ ந்த !

ஒத்ெதல் ேலா - கா ேயா

இவர்க க்கான ஒப் பாரிதான்
தன் பத உயர் க்கான பாடல் என
ெகாண்டான் ர்க்கன்!

"ஒத்ெதல் ேலா ஒ காட் த் !

ெடஸ் ேமானா ஒ க ைத!
கா ேயா ஒ ஓ யம் !
ஓ யத்ைத ம் க ைதைய ம் ேசர்த்
ஒ கலப் படக் கைத எ னால் என்ன?
காட் த் அவர்கைள ம் ெபா க்
தா ம் அைணந் ேபா ேமா!'
ஐயாேகா ன் மன ல்
ஒ ச ப் யல் ைமயம் ெகாண்ட !

ஏதாவ ஒ 'ெசால் '

க ைத ஆரம் க்க அகப் ப மா?
என ந் க்ைக ல
''நிலந க்கம் என்ற ெசால் ைடத்த !
'நில ந க்கம் ' என்ற ெசால் ைல
இப் ப
ல ெசாற் கேளா ேசர்க் ம் ேபா
பா ங் கள் !

கண்ணில் 'நில ந க்கம் !'

இ எவ் வள வ யான ஷயம் !
நிச்சயம் இ காத ன்
நிைன ல் தான் நிக ம் !

நில ல் 'நிலந க்கம் !'

ஓ! நில என்னாவ ?
க ஞர்கள் என்னாவார்கள் ?
நிைனக்கேவ பயங் கரம் !
இைச ல் 'நில ந க்கம் !'
ஆம் ! இ இப் ேபாைதய நிகழ் தான்!
க ைத ல் 'நில ந க்கம் !'
ஒ இன தைலக் ப் ேபாரா ம்
ேபனா ற் ேக இ சாத் யம் !
கா ஆனந்தன் க ைதகள் ேபா!

கமான ‘நில ந க்கம் !'

இப் ப ஒன் இ க் மா?
இ க் ம்
ரசவம் என்ப இ தாேன!

ெமளனமான 'நில ந க்கம் !'

ஒ வ . தல் த்தம் தந்த ன்
இ எல் லா ஆ க் ம் ஏற் ப ம் !
காற் ல் 'நிலந க்கம் !'
ஐேயா! மலர்கள் மட் ம்
அ ப க் ம் யரமல் லவா இ !

பறைவக் ட் ல் நிலந க்கம் !'

அந்தக் இ க் ம் மரத்ைத
எவரின் ெகா ரக் ைககள்
ெவட் க் ெகாண் க் றேதா!

ேபனா ல் 'நிலந க்கம் !'

கண் ப் பாக இ தல் காதல் க தம்
எ ம் அைனவ க் ம் ஏற் ப ம் !
உதட் ல் 'நில ந க்கம் !'
ஒவ் ெவா ேமைடச் ேபச்சாள க் ம்
தன் தல் ேமைட ல் ஏற் ப ம் ஒன்ேற!

வாழ் ல் ‘நிலந க்கம் !'

ஏற் படா ! ஏற் பட்டால்
அதன் அஸ் வாரம் சந்ேதக உணர் தான்!

ஒத்ெதல் ேலா ன் வாழ்

த்தாரின் அ ர்வாய் இல் ைல!
நிலந க்கமாக மா யதற் ச்
சந்ேதக உணர்ேவ அஸ் வாரமா ம்
சந்தர்ப்பம் ஒன் வந்த !
ைசப் ரஸ் ல்
ரிய காந் கள் கம் க ழ் ந்
அல் ப் க்கள் கம் நி ர்ந் க் ம்
நிலா ேநரம் !

ஒ தங் கச் ரங் கத் ற்

அ ப யா ெபாற் ெகால் லனாய்
ெடஸ் ேமானாைவ
எங் ெகங் ெகல் லாேமா இஷ்டத் க் ச்
ெச க் றான் ஒத்ெதல் ேலா!
ன்னத் ன்னத் ராத பட்சணங் கள் !
ஒேர மரத் ல் பல தக் கனிகள் !
ஒவ் ெவா கனிக் ம்
பல தச் ைவகள் !

'எைத ட் எைத எ க்க இங் தம் ெதரிய ல் ைல.

எல் லாவற் ைற ம் எ க்க ேவண் ம் இ மட் ம்
ெதரி ற !'
ெபண் என்றால் என்னெவன் வய வந் ம்
ளங் க ல் ைல!
ெபண்ைம என்றால் என்னெவன் இந்த ெநா
ளங் ய !

ெப ச் சத்தம் நம ச்சல் சத்தம் - இந்த

இ சத்தம் தாண் க் ேகட் ேத! அ என்ன சத்தம் ?
ஏேதேதா ன றாய் எ ேம ரிய ல் ைல! - நீ
எங் ேகேயா ேபாய் ட்டாய் ! இ மட் ம் ரி ற !''
இர ம் நில ம் ன்னிய ேபா ந்த !
ஒத்ெதல் ேலா ம் ெடஸ் ேமானா ம்
இதழ் கலந்த காட் !
''ெபண்ேண! நீ எனக் ள் !"
ஒத்ெதல் ேலா வாய் மலந்தான்!

"அன்ேப! நீ எனக் ள் !''

ெடஸ் ேமானா ெசால் மலர்ந்தாள் !
யார் யா க் ள் இ க் ேறாம் என்
அ ட யாத க் நிைல!

காதல் இன்பத்ைத ஏன்

ற் ன்பம் என் றார்கள் ?
ஓ! ரத் ந் பார்த் ட் ,
நட்சத் ரம் ன்ன என்ப மா ரிேயா!

பட் த் ணி ல் தங் க ஜரிைக.

க்கேளா ைவரங் கள் ப த்த
ஒர ப் ேபாட்ட ைகக் ட்ைடையத்
தன் காத ெடஸ் ேமானா க் த் தந்தான்
ஒத்ெதல் ேலா!
"என் பளிங் ச் ைல!
எந்த மா ரி க்ரஹம் ஈ ம் ?''

''உங் கைளப் ேபாலத்தான்!''

உல ல் அத்தைன மணத்
தம் ப க ம் இந்த உைரயாடல்
ேபசாமல் இ ப் ப ல் ைல!

"ம் ஹ ம் , உங் கைளப் ேபால் தான்!''

"ேவண்டாம் ! உன்ைனப் ேபால் தான்!''
ெடஸ் ேமானா எேதச்ைசயாய் ச்
ெசான்னாள் !
''சரி! கா ேயா ேபால் இ க்கட் ேம!''
கா ேயா ஒ ேபரழகன் என்
ெடஸ் ேமானா எேதச்ைசயாய் ச்
ெசான்னாள் !

ஒத்ெதல் ேலா நி ர்ந்தான்!

கல் ைலப் ேபாட்ட ம் ளத் ல்
ைவளம் எ வ ேபால்
அவள் ெசால் ைலக் ேகட்ட ம் மன ல்
ஒ வ எ ந்த !
ளத் ல் வைளயம் மைறவ ேபாேல
மனத் ல் வ ம் மைறந்த !
மறந் ட்டான்!

ேராஜாப் ற் த்
தாழம் நிறம் ெகா த்
மல் ப் மணம் ெகா த்
ஆ யரத் க் அ க் ய ேபால்
அமர்ந் ந்தாள் ெடஸ் ேமானா!

எ ேர பாலாைடகளால் ெசய் த
கம் ரச் ற் பமாய்
ஒத்ெதல் ேலா உத யாளன் கா ேயா!
இ வ ம் ெசஸ் ைளயா னர்!

ெடஸ் ேமானா - க ைத!

கா ேயா - ஓ யம் !
ஒத்ெதல் ேலா - காட் த் !

கள் ளம் கபட ல் லாமல் க ைத

கண் ட் க் ெகாண் ந்த !
மா ம ல் லாமல் ஓ யம்
மந்தகாசம் பண்ணிய !

மைற ந் பார்க் றான்

பத ெவ யன் ஐயாேகா!
க ைத ம் ஓ ய ம் தனிைம ல் !
க ைதக் ப் ைன என்றால் பயம் !
ஒ ைனைய அைறக் ள் ஏ னான்
ஐயாேகா!
க ைத அைழத் வரச் ெசான்னதாய்
காட் த் டம் ேபாய் ச் ெசான்னான்.
ைன கண்ட க ைத.

'ஓ' எனக் கத் ஓ யம் ழ!

ைனைய ரட் ,
க ைதையத் தாங் ய ஓ யம் !
சரியாகக் காட் த் அைறக் ள் வர,
ைன கட்ட கலவரத் ல் க ைத!

ெரன க ைத தன் ந்த

படபடப் ல் ஓ யம் !
ஒ ெபரிய கல்
மனக் ளத் ல் ந்
பல வைளயங் கைள ஏற் ப த்த
காட் த் ெமளனமாக ெவளிேய ய .

'' ரேபா!
இ நடக் ற பல நாட்களாய் !"
ஐயாேகா ன் ஷ ஊ ச் ெசாற் கள் !
'உன்ைனப் ேபால் தான்!'
'இல் ைல, உங் கைளப் ேபால் தான்!'
'சரி, கா ேயா ேபால் இ க்கட் ம் !'

ழந்ைதையப் பற் ப் ேப ைக ல்
ெடஸ் ேமானா ெசான்னைதச்
ெச ல் பைறய த் ரீங்கார ட்ட !
" ரேபா! அைறக் ள் அவர்கள்
எப் ேபா ம் அந்த நிைல ல் தான் இ ப் பார்கள் !
ெரன நீ ங் கள் வந்ததால் ,
ஒ ைன நாடகம் ..."

ெடஸ் ேமானா கா ேயா

சாய் ந் ந்த காட்
கண்களில் ப் பந்தம் ெச ய !

'' ரேபா!
தாங் கள் ராணிக் த் தந்த
ப் ேபாட்ட ைகக் ட்ைட இப் ேபா
எங் ேக க் ற ெதரி மா?”
ஒத்ெதல் ேலாைவக் கா ேயா அைறக்
அைழத் ச் ெசல் றான் ஐயாேகா!
அங் ேக கா ேயா ெமத்ைதக்க ல்
ப் ேபாட்ட ைகக் ட்ைட!

ெடஸ் ேமானா டம் பணிப் ெபண்ணாய்

பணி ரி ம் தன் மைன லம்
ைகக் ட்ைடையத் , கா ேயா ன்
அைறக் ள் ேபாட் ந்தான் ஐயாேகா!

காட் த் பற் ய !
க ைத - ஓ யம் இரண் ம்
க ஓ யமா ேரா த்தன என்
காட் த் பற் ய !

கா ேயாைவக் ெகால் ல ஏற் பா ெசய் ட்

அைறக் ள் ைழ றான் ஒத்ெதல் ேலா!
இர
என்ன தமான
எத்தைன தமான
இன்பப் பள் ளத் ல் தன்ைன
உ ட் டப் ேபா றேதா
என்ற ஆனந்தக் கன ல்

ங் க் ெகாண் ந்தாள் ெடஸ் ேமானா!

ஒ ெமல் ய இைசக்
உ வம் தந்த ேபால்
அழகாய் த் ங் ம்
அவைளப் பார்த்தான்!

பளிங் த் ேதகம்
பவழ அங் கம்
பால் கம்
எல் லாம் எனக்கா? இல் ைல!
கா ேயா ம் சாப் ட் க் றான்!
ஓ, ெடஸ் ேமானா!
நீ அ ழ் தம் !
எச் ல் பட்ட அ ழ் தம் !
நீ ஆப் ள் !
அணில் க த்த ஆப் ள் !
நீ !
ேவ வண் ம் அமர்ந்த !
நீ க ைத!
இன்ெனா வ ம் ப த்த க ைத!

ஒத்ெதல் ேலா தன் ெநஞ் வ க் ம் அள

சத்தம் வராமல்
ைககளால் மார்ைப ஓங் ஓங்
அ த் க் ெகாண்டான்!
வ க் ற !

''இந்த வ தான் நீ ெடஸ் ேமானா!

இந்த வ தான் நீ !”
வ ல் கண்ர் வ ற !
"இந்தக் கண்ணீர ்தான் நீ ெடஸ் ேமானா!
இந்தக் கண்ணீர ்தான் நீ !''

ளக்ைக அைணத்தான்!
ஒளி ளக் அைணக்கப் ப ம் !
உ ர் ளக் ம் அைணக்கப் ப ம் !
உ ர் ளக் அைணந்த ம்
ஒளி ளக் ஏற் றப் ப ம் !
த் ைய எ க் றான்.
"அழேக! ஏ ேபரழேக!
எப் ப உன்ைன இரத்த மயமாக் ேவன்!
இரத்தம் வராமல் இறந் ேபா!
என் வ ேய...
இதய வ ேய... ஒ ந் ேபா!''

அவள் பாய் றான்!

ஆ ங் கனம் பண் றான் என
அங் கம் க் றாள் ெடஸ் ேமானா!
க த் ெநரிக்கப் ப ற .

உ ர் ளக் அைண ற .
ஒளி ளக் ஏற் றப் ப ற !
ெடஸ் ேமானா ன் பணிப் ெபண்ணான
ஐயாேகாவன் மைன ஓ வந் பத றாள் !
ஐயாேகா ன் ச ைய ளக் றாள் !

க் றான் ஒத்ெதல் ேலா!

ளக்கம் ைடக் ற !
ளங் ற .
த் ம் ளங் ம் என்ன பயன்?
ளக் அைணந் ட்டேத!

"ஐேயா ! என் வ ேய
நீ ேவண் ம் ! நீ ேவண் ம் என் வ ேய!
வா வ ேய! வா!''
கத் மார் ல்
இறங் க் ெகாள் ளப் ப ற !

''வ ! இந்த ராத வ தாேன காதல் !''

ஒத்ெதல் ேலா த்தப றான்!

*****
 12. ேபாறாேள ெசகப் க்

ெவய் ைல ம் ெதன்றைல ம்
ெரட்ட சைடயா ன்னிக் ட்
மா தமா ெபாறக் மம் மா மா
வளவளன் காத்த க்க
வளவளன் இ த் க் ட்
வ ஷத் லஇ க் ம் மாசம் பங் னி

ஏரிக்கைர மண் ட
எ வா ேப ம் ஓைட
எைளச் ப் ேபாய் ஓ ற த் ைர

நைனஞ் ச ேசல உ த் நிக் ம்

நங் ைகயப் ேபால் அங் க அங் க
எ ப் பா ப ைம காட் ம் ைவகா
ப் ப நாள் ெநலவ ச் ம்
ன்றாம் ைறக்ேக ம வாத - அதப் ேபால்
மரியாைத உள் ள ணாம் மாசம் ஆனி
உரைல உ ள வச்
அம் யப் பறக்க வச்
இள களப் ரக்க ைவக் ம் ஆ

ெரண் தண்ணி பாய் ச் ய

வயக்காட் ல் ; ெநல் நாத்
மடக்மடக் ன் நீ ர் க் ம் ஆவணி
அைசவமா கள் லாம்
ைசவ(மா ) ேவஷ ட்
ஆ வளர்த் அைட காக் ம் ரட்டா

ளம் ட்ைட ப் ைடஞ்

ளிர் காலம் ஒத் ைக பார்த்
மைழக் த் அரங் ேக ம் ஐப் ப !

அன்ன நைட ெபாண் க ம்

அழ நைட ேமகங் க ம்
லா நடநடக் ம் கார்த் ைக
த்த நா நரம் ெபல் லாம்
ன் ெவடெவடக்க
ப் வா ெபாலெபாலக் ம் மார்க

ப ேனா மாசங் க ம்
ப தான் ஆனா ம்
அத்தைனக் ம் ரீடமா
ஆ வ வாள் ைதயம் மா

மாசத் ல தைல மாசம்

ைத மாசம்
ைதக்ெகல் லாம் சகவாசம்
ராமவாசம்
ஒ ராமத் வாசத்ைத
கைதயா ெசால் ல வந்ேதன்.
றப் ந்தா ஏத் க் ங் க
ரம ன்னா ட் ங் க...

பக்கத் க் ப் பக்கம்
பச்ைசப் பேசல் ப ைமயான
ெதக்கத் ப் பக்கமான
ெதன்ம ைர மாவட்டம்
மல் ைகப் க் ம ைரப் பக்கம்
ம ைர ல் லா க்
ேசாழவந்தான் ராமம் பக்கம்
ேசாழவந்தான் க் ராமம் .
150 வ ஷம் ன்ேன
ெசஞ் வப் பா ரத்தம் ஓ
ெசவந் ேபான மண் அ .

ஞ் சல் ஆ நிற் ம்
வ ப் ஆலந்ேதாப்
வய வந் ப த் க் ம்
அழகான வயக்கா .
கால் ெகா கட் க் ட்
கலகலக் ம் க் ஓைட

கைரேயாரம் அ க்க க்கா

காட் மல் ப் ந்ேதாட்டம்
ந்ேதாட்டம் தாண் வந்தால்
ல் ெவளி ேமய் ச்சல் நிலம் ...
ேமய் ச்சல் நிலம் எங் ம்
ேகட் றதா ெகா சத்தம்
ஏ, மக்கா! ேகட் றதா
ெபான் ங் ல் ல் லாங் ழல் .

ெசம் பட்ைட தைல ன்னி

ப் ேபாட்ட பாவாைட ல்
ெகாக்காணி காட் க் ட்ேட
ெகா சணிஞ் ேபாறாேள...
அவதாங் க ெவள் ைளயம் மா.
அவ கன்னக் க ப் ள் ளி
வா ல் ேபாட் ெமன் க் ட்ேட
ட சர் ேகாட் க் ட்
ல் லாங் ழேலாட ேபாறாேன...
அவந்தாங் க ெவள் ைளச்சா ...

பண்டார சா ெய ம்
பட் ேவட் சா க்காரன் ெவள் ைளச்சா
பைறச் சா ெய ம்
பழந் ணி சா க்காரி ெவள் ைளயம் மா.
ெவள் ைளயம் மா வய
பத்ேதா ப ெனாண்ேணா
ெவள் ைளச்சா வய
ப ேணா ப னாேலா...

மண் சட் - ேகாலாட்டம்

ஆ - ல் த்தாண்
கண்ணா ச் - நீ ராட்டம்
ைளயா ம் வய .
ஆ கைள ேமய் ச் க் ட்
ஆ வ வா ெவள் ைளயம் மா
ஆ வ ம் அவ ன்னா
ஓ வ வான் ெவள் ைளச்சா !

கத் ல் பல கத்
கட்டாக்கத் , ெகா வக்கத்
அ வாக்கத் , ச் க்கத்
சாட்ைடக்கத் , ேபனாக்கத்
இத்தைன கத் க இ ந்தா ம் ட-ஒ
த்கத் க் ள் ள
கண்ணப் ேபால் கத் ல் ல...!
கத் ரி ெவட் ெவட் ற கண்ணில்
க ப் ைமய தட க் ட்
ம் பா ேமய் ச் ப் பா
ம் ப க் ம் ெவள் ைளயம் மா.

ெவள் ைளயம் மா ெவள் ைளச்சா ைய

ெவட்கப் படத் ெதரியாத வய ல்
அண்ணான் தான் ெசால் வாளாம்
அ க்க ேலசா ள் வாளாம் .

பஞ் சாரக் ைடக் ள் ள

க த் வச்ச ேகா ேபால
ெவள் ைளச்சா மட் ம் மன ல்
ஆைச ஒண்ண க த் ெவச்சான்.
ஆ ஒண் ட் ேபாட்டா
அ ெகா க் ம் ம் பாைல
னி ேபாட் காய் ச் க் ட்
ஓ வ வா ெவள் ைளயம் மா...
ட் ெலா பலகாரம்
தம் ஒண்ணா ெசஞ் சாக்கா
 ட்ேடாட டா எ த்
ைகப த் வ வான் ெவள் ைளச்சா .

க ேவலங் கா களில் இந்த

கானாங் கள் றக ச் .
ஆத்ேதாட நீ க்
ஆழமான ழல் அழ
அழகான கன்னத் க்
அளவான அழ .

கன்னக் யழ
க ம் கட் ெவள் ைளயம் மா
கா ல் ஒ காட் ள்
கைடயாணியா த் க் ச்
ெதாறெதாறன் ரத்தம்
கண்கட் வந்த கண்ணில்
காரப் ெபா பட்டத்ைதப் ேபால்
ச்சான் ெவள் ைளச்சா .

''ஐேயா ெவள் ைளயம் மா!''

''ஏ ல் ேல ெவள் ைளச்சா !''

"ரத்தமா வ ேத ள் ள!”

"அ வாத ெவள் ைளச்சா !''

''வ க் தா ெவள் ைளயம் மா?''
"இப் ப வ இல் ல ராசா!''

" த் ம் ேபா வ ச்ச ேவா!”

"ெகாஞ் சமா வ ச்ச தான்!''

ெவள் ைளச்சா என்ன ெசஞ் சான்?
ெவள் ைளயம் மா ெவள் ளரிக் கா ல்
த் ள் ள ள் ங்
தன் கா ல் த் க் ட்டான்.

ஆலமரம் ச் ம்
அழகழகா ெதாங் ம்
ஊஞ் சலா ம் மட் ம்
தைர ன் ைளக்காதாம்

ஆம் பள மனெசல் லாம்

ஆலமர ேபால
எவேளா ஒ பாதகத்
ஊஞ் சலா ப் ேபா ப் பா

ெவள் ைளயம் மா ெவள் ைளச்சா

ெவைளயா இ ப் பைதக் கண்
ைகத்த என்ற ன்றாங் கால்
ைளச்ச ஒ ெப ெசால் ச் .
''ஏடா களா!
ேசா யாேவ ரி கேள
ஷன் ெபாஞ் சா யா என்ன?"

ெதப் பக் ளத்

‘சலக்’ன் ழல் வைதப் ேபால்
'க க்'ன்னா ெவள் ைளயம் மா

வய வந்தான் ெவள் ைளச்சா .

கா ேம கழனி வய
ேதாப் ெதார ணத்த ைவக்கப் பட்
ேகா த்ேதாட ெபான்ேனரி
எங் ெகங் ம் ரிஞ் சாங் க...

ஆச் வயசாச்
ெவள் ைளயம் மா க்
ஐ வயசாச் ...

ஒ நா மாைல...
ேமகத்த ஆ களா
ேமய் ச் க் ட் ேபாற ரியன்
அக்கடான் ேமற் காரம்
அைரத் க்கம் ேபா ம் ேநரம்
கள் ளிக் ச் கள
ப் பா ெபா க் ம் ெவள் ைளயம் மா
'ஆத்தா அம் மா’ன்
அ வ த்த ச் அ தா.

ெவள் ைளச்சா க்
ெவடெவடன் வந் ச் .
"ெவள் ைளயம் மா! ெவள் ைளயம் மா!”ன்
ெவட்கமா ஒ ங் நின்னா.
நாள் ஆன ன் ம்
ேமய் ச்சல் கா காணாம
ெவள் ைளயம் மாள ேத க் ட்ேட
பைறத்ெத க்ேக ேபானான் பா

பைறத்ெத ல் தல் தலா

பட் ச்சட்ைட ைழ தப் ேபா
ெவள் ளச்சா யப் பாத்
அசேபாட்டன ல ழ .

ணாம் ைற நிலேவா
க் த் ேபாட் ந்தா
கம் ரிச் க் ட்டா.
ெவ ளியா ெவள் ைளச்சா
ெவள் ைளயம் மா ைக ச்சான்
''ச் ப் ேபாங் க!”ன் ட்
றக ச் ங் .

'பைறத் ெத ல் ப ரங் கமா

பட் ச்சட்ைட ேபா ச்ேச!'
‘ ன்ெதாட் தண்ணீரில்
ன்சாரம் பாய் ஞ் சா
ன் டந் பத தல் ேபால்
ேசாழவந்தான் ராமத்
ேமட் க் பத ய .

இராவணன் த ழ் ேவந்தன்
வந் நின்னான்!
ஆமா
வந் நின்ேன
ஆமா
ைத டன் ேப றான்
"ஏ அம் மா தா!
என் தங் ைக ர்ப்பணைக எ ம்
ப ைமைய
உன் கணவ ம் , ெகா ந்த ம் ேசர்ந்
பங் கம் ெசய் ய வந்தனரம் மா!'

சத் ரியர் நம் ைம

அரக்கெரன்
ஆமா
அரக்கெரன்
ஆமா
பாதகம் ெசய் தனேர!
"கல் ேதான் மண் ேதான் ம்
ன் ேதான் ய த்த யம் மா
நாங் கள் !
எங் கள் லப் ெபண்ணின்
கண் ைவத்தால் கண் இ க்கா
ைக ைவத்தால் உ ர் இ க்கா !''

மான ள் ள மறவரம் மா
எம லம்
ஆமா
எமைன ெவல் ம்
ஆமா
சங் ெக த் ழங் ேவாேம!
'என் லப் ெபண்ைண
மானபங் கப் ப த் யதாேலேய
ேபார் வைரப் ப
மைன கவர்தல் எ ம் ைறப் ப
உைன இங் ெகாணர்ந்ேதாம் அம் மா!

இன்ெனா வன் மைன ன் ேமல்

இச்ைச ெகாண்ேடான்
ஆமா
இராவணனில் ைல
ஆமா
அவன் அரக்கனல் ல ரமனிதன்!

இப் ப யாய் ...

ேசாழவந்தான் ராமத் ழா ல்
இராவண கா ய ெத க் த்
நடந் ெகாண் க்க...
ெத க் த் நடக் டம்
காதல் த் த்த க்க
கண் த் நடத் னாங் க
ெவள் ைளயம் மா ம் ெவள் ைளச்சா ம்
 த் ஞ் ச ம்
பாட்ெட த்தான் ெவள் ைளச்சா

''ெசகப் ேல... ெசகப் ேல

ேச ெசால் உன் கண் - உன்
னிக்கட் ரிப் என்ைன
ெசத் ெய க் வா கண் !
நாட் க் ேல என ெநஞ் ல்
நாத் ந த உன் கண் - நீ
சா ேபாட்ட க் த் பாத்
த் கலங் வா கண் !

க அ க் ம் க க்க வா
காட் த ேயா உன் கண் - என்ைன
ஆ ேபால ேமய் ச் ம் ேபா
ஆைச மணக் வா கண் !

பட்டணம் ேபாேறன் பட்டணம் ேபாேறன்

என்ன ேவ ம் எங் கண் - உன்ன
கண் ேபச ேவணம ேய
ைரக்காட் க் வா கண் !
பாட் க் ள் ேள ெவள் ைளச்சா
பாதமா ேச வச்சான்
ப நிற ெவள் ைளயம் மா
பக் வமா ரிஞ் க் ட்டா!

ஒ லால் ெரண் ல
ேசர்த் ைவக்கம் த யப் ேபால
ெவள் ைளயம் மா ெவள் ைளச்சா ய
ேசர்க்கத் ணிஞ் சான் பாண் எ ம்
பலசா !

பாண் ெசான்னான் நண்பன் ட்ட

''அேடய் ெவள் ைளச்சா !
ப ெனட் பட் வரட் ம்
பட் கேளாட ட் வரட் ம்
ெவள் ைளயம் மா சக்கரக்கட் உனக்ேக!

காத் ந்தாள் ெவள் ைளயம் மா

ெவ ல் ெதாட்டாக் கண் க் ம்
ரிய காந் வப் ேபால

த் ந்தாள் ெவள் ைளயம் மா

அந் ல் மணம் மணக் ம்
மந்தாரப் வப் ேபால
ைரக் காட் க் ள் அந்த
மல் க்கா உட்கார்ந் ந்தா!
ேசைலக் ள் ள காத் ேபா ,
எங் க எங் ேகா ெதாட் ப் ேபாக,

'' ேபாங் க மாமா!''

தன்னால ேப க் ட்டா தாழம் !
'இச்'ெசன் ஒ சத்தம்
'அச்ேசா'ன் கத் ப் ட்டா!
அச் ெவல் லம் பார்க் ம் எ ம் பா
அவ ட்ட வந்தான் ெவள் ைளச்சா !

‘ ந் ரிக்ெகாட்ைட ேபால
ந் க் ட் நிக் த ேயா!'
ெவள் ைளச்சா ெவவகாரமா ேபச
ெவடலப் ள் ள ேகாவப் பட்டா!

"ஆத்தா அ ரசேம!
ந் நிக் ன் நான்
இத இத ெசால் லல !
உன் ேகாவத்ைதத்தான் ெசான்ேனன்!
''ஒண் ம் ேவணாம் ைரேய!
ஒன் ைச த்தல் ேவணாம் !''னாள் .
ங் ப் ேபானான் ெவள் ைளச்சா !

''சரி சரி... ராசாேவ...

ஊதாவல் ெவள் ளப் ேபாட்ட
தைலக் க் கட் ம் வண்ணத் ணி (ரிப் பன்)
ஒண்ேண ஒண் ேபா ம் !''னா...!
பறந்தான் ெவள் ைளச்சா பாண் யேனாட!

பகெலல் லாம் ேத வ ட்டான்

ரா கைட அல ட்டான்
ஊதா ல் ெவள் ளப் ேபாட்ட
வண்ணத் ணி (ரிப் பன்) ைடக்க ல் ைல!

ஆனா,
ெவ ச்ச நிலத் ெசாந்தக்காரன்
க ேமகம் பார்த்தைதப் ேபால
ெவள் ைளயம் மா ேகட்ட வண்ணத் ல்
டைவ ஒன்ன கண்ெட த்தான்!
ஒ 16 அ நீ ளப் டைவய
ன்னச் ன்னத் ண் களா
ரிப் பன் ேபால ெவட்
அள் ளி வந்தான் ெவள் ைளச்சா !

'' க் ப் பய ேபால!'' கைடக்காரன்

த்தான்!

காதல் க் லதான்
எம் ட்ேடா க் உண்ேட!
''இந்தா ெவள் ைளயம் மா!
நீ ேகட்ட வண்ணத் ணி!''
அள் ளிப் ேபாட்டான் த் க்கணக் ல் !

''இம் ட்டா? எனக்ேகவா?”

த்தம் தந்தாள் த் க் கணக் ல் !

த்த ன்னா த்தம் - இ

ச்சைடக் ம் த்தம் !
தன் தலா உத ெரண் ம்
மல் த்தம் பண் ம் ரட் த்தம் !
உப் பா? இனிப் பா?ன்
ய யா த்தம் !
யார் யாைரக் க் ேறாம்
ெவளங் காத தாக த்தம் !

கணக் ப் ள் ள வச் க்காம

கணக் ப் பார்க் ம் ெமாத்த த்தம் !
வ க்க வ க்க வாய கலந்
ரத்த ம் த்த ங் ேகா!
த்தத் ல இப் ப யா
ம் ரமா த்ெத க்க
ப வம் வந்த இள தான்
பத் க் ச் பத் க் ச் !

ப னா வ ஷங் களா
பாத் பாத் வளத்
ப க் ப க் வச் ந்தைதப்
பந் ெவச்சா ெவள் ைளயம் மா!

அப் பப் ப ெய த்
அங் கங் ேக ன்னவ க்
அப் பப் பான் ெசால் ம் ப
அ ைவயா மலர்ந் ந்தா!
ேபா ம் ேபா ம் பரிமா வேத
பரிமா பவ க் மரியாைத!
ச்சம் ைவக்காம ன்ப தான்
சாப் பவ க் மரியாைத!

ெவள் ைளயம் மா பரிமாற

ெவள் ைளச்சா ப யாற
 ட் க் ேல யெமல் லாம்
சா ேபாச் ங் க!

ஒ ம ஷன் உடம் க் ள் ேள
நா வைக நீ ண் !
கண்ணீர.் .. ரத்தம் ...
யர்ைவ... ந் ...
நா சா ரிச் ப் பார்க்க - இந்த
நா நீ ம் அ வ ல் ல!
நல் ல மன இைணஞ் சாேல - இந்த
நா நீ ம் சங் க க் ம் !

ஒ ஆ ேமய் க் ம் ஊைமயவன் லம்

ஊ க் ள் ள பத் க் ச்
' ழ் சா ெபாண்டா ரானாம்
ேமல் சா ைமனர் பய!'

"எ க் டா பஞ் சாயத்

க் ங் கடா ச் !
கட் ங் கடா வண் !
பார்ப்பமடா ரத்தம் !''
சா ெவ ச்ச
சர்ப்பங் க ச் !

"எங் கடா பாண் ப் பய!

ெநக் ற ெநக் ல அவன்
க் றத க் வான்!

பாண் யன் உடம் ேமல

ரத்தம் வராத இடேம இல் ல!
உ நிைல ல கால வச்
அ த் க் ேகட்க ெசால் ப் ட்டான்!

''அ ங் க ைரக்காட் ல் ...''

க்கா க் க்கால்
ய ந்த நிைல ேலேய
ைணஞ் ந்த ங் க
ரிக்கப் பட் ேபானாங் க!

“ெவட் டா ெவவச்சாரிய!''
கத் ய ேமட் க் !

''ஆகா! என் ச்ச வா!

ெவள் ைளயம் மா ரத்தம் !"
ஒேர ேபா - ெவள் ைளயம் மா
தைல தனியா ேபா ச்சாம் !

'' றா ச்ச...''
ெரண்டாவ ச் ல்
ண்டானான் ெவள் ைளச்சா !

ரத்தம் ச்ச களிப் ேபாட

ரிச்சாங் க ேமட் க் !
காதல் அ ச்ச ெதனேவாட
ரிஞ் சாங் க ேமட் க் !
ேமட் க் எல் லாேம
ேமட் க் இல் ல சா - இந்த
ேமட் க் க் உள் க் ள் ளதான்
ேவ தாண் ம் ேமய் ச்சல் அ க ங் க!
ஓ வந்தான் பாண் !
தைல தனியா தன் நண்பன்!
உடல் தனியா ெவள் ைளயம் மா!

சத் யத்த ெநைனச்சான் - தன்

ேராகத்த ெநைனச்சான்
ச்சரிவாள் எ த்தான்!
ேசாழவந்தான் மண் ேமல
ணாம் தைல ந் ச் !
ந்த தைல பார்த்
சா ப் ேபய் ரிக் க் ச் !
*****
 13. காதல் எ ம் ரவாதம்

ஆண்ைம எ ம் யாைன தன்ைன

ன்ன லால் கட் த்
சாய் த் வ காதல் !

ப் பந்ைதப் ேபனா லம்

ெநம் ெநம் நகர்த் ச் ெசன்
ெஜ ப் ப காதல் !
கண்ணீ க் ம் ன் ரிப் க் ம்
பாலம் ேபாட் நடந் ெசல் லச்
ெசய் வேதா காதல் க ைத!

லட்சம் ெகா சத்தத் ற் ள்

அவளின் ெகா ைசக் கண் க்க
கற் ப் ப காதல் !

நட்சத் ரத்ைதப் பனித் ளியாக்

ஏைழப் ல் உட்கார ைவக்க
நிைனப் ப க ைத!
எல் லா மதத் க் கட ள் கைள ம்
ஒ வ க்ெகா வர் ைக க்க
ெசய் வ காதல் க ைத!

இளைம எ ம் பள் ளத்தாக்ைக

க்கள் ேபாட் நிரப் ைவத்
ர ப் ப காதல் !
ைச ைளத்த ழந்ைத ேபால
இயல் மாற் றம் ெசய் ெகாண்
ெவ ப் ப க ைத!

ஓர் இதயத் ன் ேமல்

இன்ெனா இதயத்ைதப்
ைபயப் ைபய நடக்க ட் ப்
பார்ப்பேத காதல் க ைத!

இப் ப காதல்
க ைத
காதல் க ைத என்ற
ன்ைற ம் ச் மாற் க் ெகாண்ட
ஒ க ஞ ம் ஒ க தா னி ம்
இதயம் மாற் க் ெகாண்டேத இ !
1672 - 1702 வைர
தந்ைத ன் கண்ணீரி ம் ,
சேகாதரர்களின் இரத்தத் ம்
ச்ெச வளர்த்த
சர்வா காரி ஒளரங் க ப் ன் சைப!

''என் இளைம
பல் லக் க் ெகாண் க் ற
நீ ப த் க் ெகாண் க் றாள் !

உள் ேள ஒ ஊஞ் சல்

ெவ ைமயாய் ஆ க்ெகாண் க் ற !
நீ வந் அமர்ந்தாய்
இதயம் ஆடத் ெதாடங் ட்ட !
ரசைனயற் றவன் மணிப் றா பார்த்தால்
வா ல் எச் ல் தான் ஊ ம் !
ரசைன ள் ள எவ க் ம்
உன்ைனப் பார்த்தால் எச் ல் ஊ ம் !

ஒ ைகப் ளகாய் ப் ெபா ைய

னாய்
ஆகா! என்ன ளிர்!
உன் கால ச் சத்தம் ேகட்
ெமாட் க்கேள மலர் ன்றன!
நான்?

ஆ லட்சம் நரம் கைள ம்

ஒ ேசரத் க்க ைவத்த
உணர்ச் நீ !
அ ல் கான் எ ம் இைளய க ஞனின்
க ைத ந்
ஒளரங் க ப் ஆலம் பனா ன் சைப ல்
க் த் ண் எ ெரா த்த .

ஒளரங் க ப் ன் இதழ் ேதசத் ல்

ன்னைகக் ெகா
"ஆஸ்தான க ஞன் அ ல் காேன!
அபாரமான க ைத!"
ஒவ் ெவா எ த் க் ம்
ஒ ேலா ெபாண் பரிசா ற !

'காத க் றாயா அ ல் கான்?'

அரசன் ேகட்ட ம்
அ ல் கானின் கம் ரத் ல்
ெவட்கம் கலந்
அர்த்தநாரீஸ்வரத் தனமா ற !
ஒ ைச பார்ைவ அவனிடம் !

'ெவற் என்ற ெசால் ைல ட

ம ம் ெசால் ர க் இல் ைல!

' ழந்ைத என்ற ெசால் ைல ட

ம ம் ெசால் காத ப் பவர்க் இல் ைல!
ஒ ைச பார்ைவ அவனிடம் !

அ ல் கான் க ைத ல்
கண்ணில் கண் ைம கைரயக் கைரய
அவைர ரசத் க் ெகாண் ந்த
ஒ க ைத எ ம் க ைத!

ேமல் மாடத் வாரங் களில்

அந்தக் கண் அ ல் காைன
ங் க் ெகாண் ந்த !
ெபண்ணின் கண் ஒ மைலப் பாம் !
இந்த மைலப் பாம் பால் ங் கப் படத்தான்
இைரகள் ம் ன்றனேவ!

ஒ மைலப் பாம் க் கண்காரிதான்

ஒளரங் க ப் ன் த்த மகள்
ெஜக ன்னிசா!

அ ல் கா க் அரண்மைனக் ள்
ைழய அ ம வழங் கப் பட் ந்த !
ெஜக ன்னிசா தன் இதயத் ற் ள்
ைழய அ ம வழங் ந்தாள் !
ஜனானா எ ம் அந்தப் ரத் ற் ள்
ப ரங் கமாய் ைழ ம் ஒேர ஆண்
ஒளரங் க ப் !
ரக யமாய் ைழ ம் ஒேர ஆண்
அ ல் கான்!

ஒளரங் க ப் ற் நான் ைதகள்

ெஜக ன்னிசா,
ைலயம் ல் தான்,
னத் நிஷா, பக் ன்னிசா!
ைலயம் ல் தானின் ள் கள்
ெஜக ன்னிசா என்ற க ைதைய
அ ல் கான் தன் க ைதயால்
ைக ெசய் ட்டைதக்
ர த் க் ெகாள் ன்றன!

பலர் கத் ல் மட் ம்

க அணிவ ல் ைல!
உதட் ல் ட க அணிவார்கள் !
ன்னைக எ ம் க ைய!
ைலயம் ல் தான் உதட் ல்
ன்னைக எ ம் க !
அ ல் காேனா நட் !
ஒ அந் ப் ெபா ன்
ஆனந்த ேசா தத் ல்
அ ல் கானின் க ைத இதயம்
ற !

க ஞன் ஒ நீ ர்த்ேதக்கம் !
எப் ேபா ம் உணர்ச் ந கள்
நிரம் வ றேத!
நீ ர்த்ேதக்கம் றக்கப் ப ம் !
அ ல் கான், ைலயம் ல் தாைன
நண்பனாய் க் க
ெஜக ன்னிசா ைமயம் ெகாண்ட
காதல் யைல வாக் லம் அளித்தான்!

ைலயம் ல் தான் ன்னைகத்தாள்

இல் ைல!
ன்னைக க அணிந்தாள் !

ஒளரங் க ப் ன் ெச க் ம்
ெசய் ேபாக,
ன்னைகைய உதட் ல்
அணிந் ெகாண்
அவர் கண்காணிக்க ஜனானா ற்
வந் ெகாண் க்ைக ல் ...
"உன் உதட் ல் என் உத
எ ம் பாக ேவண் ம் !
உன் கன்னத் ல் என் உத
ளியாக ேவண் ம் !
உன் க த் ல் என் உத
யலாக ேவண் ம் !
உன் மார் ல் என் உத
ப ங் கன்றாக ேவண் ம் !

உன் வ ற் ல் என் உத
னாக ேவண் ம் !
உன்...'' என அ ல் கான்
ைழந் ெகாண் ந்தான்!
"ேபா ம் ! இப் ேபாைதக்
எ ம் ேவண்டாம் !'' என
ல க் ெகாண் ந்தாள்
ெஜக ன்னிசா!

இளைம ஒ க ைத எ ய
அதற் 'ெஜக ன்னிசா' என்
ெபயரிட்ட !

ப ஒ க ைத எ ய !
அதற் அ ல் கான் என் ெபயரிட்ட !
''அக்கா!'' ட்டப
அைறக் ள் ைழந்தாள் பக் ன்னிசா!

கட் ய நிைல ல்
ஒட் ய ேமகங் கள்
ெவட் ய வாைகளாய் ரிந்தன!
"அக்கா! அப் பா வ றார்!"

ஒளரங் க ப் , கண்களில் ஒ
ேபர்த் ரத் டன் கண்காணித்தார்!
மகள் கள் வர் மட் ேம ெதரிந்தனர்!

ெபண் ைடக் ள் இ ந்தான்

அ ல் கான்!
அந்த ேநரம் னத் ஸா வராததால்
அ ல் கான் தப் த்தான்!
வ ம் க்கா ட் நிற் க,
சரி மகள் கேள! வ ேறன்!'' என்
றப் ப றார் ஒளரங் க ப் !

ஒளரங் க ப் ன் க் கண்கள்
அ ல் கானின்
ஆண் பாதணிகைள மட் ம்
ல் யமாகக் கவனித் ட்ட !

தல் ைற ஏமாந்தால் ,
அ ஏமாற் யவன் ற் றம் !
இரண்டாம் ைற ஏமாந்தால்
அ ஏமா றவன் ற் றம் !
இரண்டாம் ைற ஏமாற
ஒளரங் க ப் ஒன் ம்
வாத் இல் ைலேய!
ேவங் ைக...!
ேபார்த்தந் ரங் கள் இரத்தமான
நரிேவங் ைக!

அ ல் காைனக் ைக ம் கள மாக
ற் றத்ைத ம க்க யாதப
ைக ெசய் ய ேவண் ெமன்பேத
அரசரின் வாதம் !
ஒளரங் க ப் எ ம் சர்வா காரி
ரட் இதயத் டன்
ெஜக ன்னிசா - அ ல் கான்
சந் க்க ஏற் பா ெசய் தார்!

தன் இரண் மகள் கைள ம்

ஏேதா காரணமாய் ஜனானா ந்
ெவளிேயற் னார்!

ெஜக ன்னிசா - அ ல் கான்

ஜனானா ற் ள் றக்கள் றக க்க,
வந்த வாள் கள் !

தங் ைககள் ஜனானா ல் இல் ைல

என்பைத அ ந்த ெஜக ன்னிசா
அ ல் காைனத் தப் க்க
ஒ உத் ெசய் தாள் !

ளியலைற நீ ர்க் ெகாப் பைரக் ள்

க த்தள தண்ணீரில் அ ல் காைன
மைறத் ைவத்தாள் !

இைத ம் ப் ப ந்த !
"மகேள! ேபாய் ஓய் ெவ !'' என்
ண்ணப் பம் ெசய் வ ேபால் ,
உத்தர பணித்த !
''நாம் நீ ராட ேவண் ம் !
நீ ர்க் ெகாப் பைரையக்
ெகா க்க ைவ ங் கள் ! என்
உட ல் எண்ெணய் க்
கட்டைள ட்டார்!

தந்ைத அைர உைட ல் நிற் க,

தான் நிற் க யாமல் ரப் ேபானாள்
ெஜக ன்னிசா!
நீ ர்க்ெகாப் பைர ல் ெந ப் !
நீ ர்க்ெகாப் பைரக் ள் அ ல் கான்!

''ெவளிேய வந்தால் !
இைரயா ேவன்!
இைரயா ம் றா!
ெபா ைமேயா இ ந்தான்
அந்தக் காதல் ரவா !
ெகாப் பைர டான !
நீ ம் டான !
ெகாப் பைர ெகா த்த !
நீ ம் ெகா த்த

உள் ளி ந்
ஒ னகல் இல் ைல!
ஒ சப் தம் இல் ைல
ஒ அைச ம் இல் ைல!

ெகாப் பைரக் ள் அ ல் கான்

இ ப் ப அ ந் ம்
ஒளரங் க ப் ெமளனமாக
நி டங் கள் நா ைகயான !
ெகாப் பைர ேபாலேவ
ஒளரங் க ப் ன் கண்க ம்
ெசக்கச் ெசேவெரன் வந்த !

''என்ன ரம் !
எத்தைன ரம் !
இவன் காதல் ரவா !" எனக்
கத் யப றந்தார்
ெகாப் பைர ன் ைய!
உள் ேள ெவள் ைள ெவேளர் என்
ெவளி ப் ேபாய் ெவந் டந்தான்!

*****
 14. இதயத் க் ள் ஒ இதயம்

அழைக ர ப் ப ம்
அழ ைய ர ப் ப ம்
உலகளா ய உணர் !

அழ ைய ர ப் ப என்ற ேம
அ ல் அழைக ர ப் ப ம்
உள் ளடங் வதால் ...
அ ல் ஒ கண்ேணாட்டம் .

ஆங் ேலயப் பார்ைவ ல்

ெவண்ைடக்காையப் பார்த்தால்
ெபண்ணின் ரல் கைளப் ேபால்
ேதான் ற . அதனால் தான்
அைத ேல ஸ் ஃ ங் கர் (ladies Finger) என்றனர்.
த ழர் பார்ைவ ல்
காந்தள் ைவப் பார்த்தால்
ெபண்ணின் ரல் களாய் த் ேதான் ற .
யா ைடய வரி என்ற
பட் மண்டபத் ற் காக இைதப்
பரி க்க ல் ைல.

ஆங் ேலயர் ெவண்ைடக்காைய

Ladies Finger என்றதற்
ஏேதா ஒ காரணம் இ க் ம் .
ெவண்ைடக்காைய ணீ ரீ ஐ)
ற் யைத நாம் ம் வ ல் ைல
இள கைளேய ம் ேறாம்
இ ட காரணமாக இ க்கலாம் .

காரணம் இல் லாமல்

எ ேம இ க்க யா !
அப் ப அெமரிக்க ஜனா ப
ஆ ரகாம் ங் கனின் தா க் ப் ன் ம்
அகத் ைறக் காரணம் ஒன் இ ந் க் ற !

ஒ மனித வாழ் ைவ
நான் ெபட் கேளா ஒப் டலாம் !
15 - 25 வய வைர ப் ெபட்
25 - 35 வைர நைகப் ெபட்
35 - 55 வைர ர ல் ெபட்
55 தல் சவப் ெபட்
15 - 25 வைர ப் ெபட் ேபால்
அ க்க காதல் க் ச் களால்
உரசப் ப றான்!

25 - 35 வைர நைகப் ெபட் ேபால்

பலைரச் மந் ெசல் ம் நிைலக்
ஆளா றான்.

55 வய க் ேமல் சவப் ெபட் ேபால்

க்காகக் காத் க் ெகாண் க் றான்.
ஆப் ரகாம் ங் க க்
அப் ேபா ப் ெபட் வய !
நி யார்க் என் ம் ஒ
ெசார்க்கத் ல்
ன்னைகக் ம் ழந்ைத ேபால்
பரி த்தமான ஒ ராமம்

அந்தக் ராமத் ப் ப ைமகளில்

ஆப் ள் ேதாட்டங் களி ம்
ேட யா மலர்களி ம் ,
தனிைம ன் ைகையப் த் க் ெகாண்
நடந் ேபா ம் காலம்

தபால் பட் வாடா ெசய் பவராக

கமாய் அக் ராமத் ற்
அ கமா றார்.
தன்ைனத் தாேன ைதத் க் ெகாள் ம்
கனகாம் பரச் ெச ையப் ேபால்
ங் க ள் ஒ ரியம் இ ந்த .

இளைம என்ப தலாளித் வம் மா ரி...

தலாளிகள் ெதா லாளிக க் த் ெதரியாமேலேய
அவர்களின் உைழப் ைப உ ஞ் க் ெகாள் வைதப் ேபால்
இளைம ஒ மனித க் த் ெதரியாமைமேல
அவன் சக் ைய உ ஞ் க் ெகாள் ம் .
 ங் கன் இளைமேயா
ஏழ் ைம வாசகத் ட ம்
ப க் ம் ஆர்வத் ட ம் இ ந்த .

ஆப் ள் ன்ற ம்
ஏவாள் அைடந்த உணர்ைவ
ஆப் ள் ன்னாமேலேய
ெபண் லம் அைடந் வ ற .
''மலர்ந் ம் மலராத பா மலர்ேபால்
மலர்ந்த இளந்ெதன்றேல” என்
கண்ணதாசன் ெசான்னைத
ஒ வய க் ழந்ைதக் ம் ெசால் லலாம்
ஒ வய க் மரிக் ம் ெசால் லாம்

''ெச ல் ப் பெதல் லாம்

ேராஜா என்றால்
உன் உதட்ைட என்ன ெசால் வ

ண்ணில் ெவட் வெதல் லாம்

ன்னல் என்றால்
உன் பார்ைவைய என்ன ெசால் வ ?'' என்
ங் கனின் மனத் ைற கத் ல்
ஒ க ப் யல க்கச் ெசய் றாள்
வான் நிலம் த்த கண்காரி ரட்லஜ் !

ேஜம் ஸ் என்ற ெசல் வந்தரின்

ெசல் வம் தான் ரட்லஜ்
ைவரம் , ைவ ரியம் , ேகாேமதகம் ,
மரகதம் , த் , பவளம் ,
ெவள் ளி, தங் கம் , நீ ேலாற் பலம் என
நவரத் னங் களாய்
உ நிற் ம் அழ அவள் !

ஒ பளிங் ப் ெபட் க் ள்
நீ ல மணிக்கல் ைலப் ேபாட்
இப் ப அப் ப அைசப் ப ேபான்ற
ரட்லஜ் ன் கண்களில்
ஆ ரகாம் ங் கன் ெதாைலந்தார்
அந்த ன்சாரப் பார்ைவ பாைவக்
ன ம் ஒ க தம் வ ம்
அைத ங் கன்தான்
பட் வாடா ெசய் வார்

அவ ம் அவர் லம்
னம் ஒ க தத்ைதத்
தபா க் அ ப் வாள்

ேகா ைம வண்ணப் ப ைம ன்
ெசர்ரி பழப் ேபச் ம்
நயாக்ரா ரிப் ம்
ங் கனின் இதயத்ைத
இைசத்தட்டாக் ச் ழல ைவத்த
தன்ைனய யாமல்
மனிதன் ெசய் வ என்ெனன்ன?
இைமப் ப ம்
வா ப் ப ம் மட் மல் ல
காத ப் ப ம் தான்!

ங் க க் ச்
சட்ட ல் ப ப் ப
இயறைக ர ப் ப
ெச ப் த் ைதப் ப என்
ன் கம் மட் மல் ல...

ஒ பாய் நாணயத் ல் உள் ள

ஸ் ங் கத் ல்
நான்காம் கம் மைறந் ப் ப ேபால்
காதல் என்ற நான்காம் க ம்
ங் கனிடம் மைறந் ந்த .
ங் கன் ரட்லைஜ
ஒ தைலயாய் ேந த்தார்.

ஒ நாள்
ங் கன் தைல ல் இறக் ம யாக
இ ஒன்
ராமத் ற் வந்த

தன்ைன ேடனியல் என்ற

ரட்லஜ் ட் ற் வ ேகட்ட
தபால் காரரான ங் கன்
தன் காத ட் ற் ப் பரவசத் டன்
வ காட் ச் ெசன்றார்.
''ஓ! நீ ங் கள் தான் தபால் காரர் ங் கனா?"
''ஆமாம் . எப் ப த் ெதரி ம் ?''
''ரட்லஜ் க தங் களில் எ வாள் !''
''ஓேஹா!''

"நான் னம் எ ம் க தங் கைள

நீ ங் கள் தான் த ர்களாேம!''
"ஓ! னம் நீ ங் கள் தான் எ ர்களா?"
"ஆம் . இனி உங் க க் த் னம்
தபால் த ம் ரமம் இ க்கா !''

''ஏன்?"
''நா ம் ரட்லஜ ம்
மணம் ெசய் ெகாள் ளப் ேபா ேறாம் !''

இ இறக் ம ெசய் யப் பட்ட .

தன்னால் காத க்கப் ப பவ க் வ ம்

காதல் க தங் கைளத் தாேன வழங் ய ம்
தன்னால் காத க்கப் ப பவள் எ ம்
காதல் க தங் கைளத் தாேன அ ப் ய ம்
ட் க் கட் ல் வ ம் ேசாக்கரா ட்டதாய்
ெநா ந்தார் ஆ ரகாம் ங் கன்.

ஆனால் காலக்காற் ல் ல மாற் றங் கள்

ேடனிய க் ஒ ெபரிய ர ெபண் ெகா க்க
ரட்லைஜ மறந்தான் ேடனியல் .
ரட்ல ன் தந்ைத ேஜம் ன்
களியாட்டங் களால் ெசல் வக் கடல்
ந யா , ஓைடயா , ளமா க்
ட்ைடயா வற் ய .
பல களில் ேவைலக்காரியாய் ப்
பணியாற் உண ேத ம் நிைல ல்
ரட்லஜ் !
ங் கனின் தபால் ைற ேவைல ம்
காலக்காற் ங் க் ெகாள் ள
ேஜம் ஸ க் இ ந்த
ய நிலத்ைத உ
சம் பா த் த் த வதாய்
சபதம் ெசய் தார் ங் கன்

ஒேர ட் ல் வர்
ரட்லஜ க் ம் ங் க க் ம் காதல்
ெமாட் ட் , ட் , ஞ் ட்
பழம் ம் சமயத் ல்
ரட்லஜ க் ஷக் காய் ச்சல்
"ேநற் ைறய ன்னைக
இன்ைறய கண்ணீரா ட்ட !''
என்
ங் கைனப் லம் ப ட்
இறந் ேபானாள் ரட்லஜ்

அன் ைவத்த தா
ங் கன் மண் க் ப்
ேபா ம் வைர நிைலத்த .

ங் கன் ஜனா ப ஆனார்

தன் காத ைதக்கப் பட்ட இடத்ைதத் ேதாண்ட
உள் ேள ரட்லஜ் அணிந்த உைட ன்
நான் தங் கப் ெபாத்தான்கள் இ ந்த !
அவற் ைறக் கண்ணா ப் ேபைழக் ள் ேபாட்
அழ ய கல் லைற கட்
''ஆப் ரகாம் ங் கனின் காத " என்
அஞ் ச ெசய் தார் ஆப் ரகாம் ங் கன்.

ஒ சமயம்
நைர ந்த ப வத் ல்
நி பர்கள் பலர் ட்ைட ெமாய் க்க
நி பர்களின் ெபயர்கைளக் ேகட்
ஒ வைர மட் ம் உள் ேள வரச் ெசான்னார்.
வந்த ெபண் நி பர் ேகட்டாள் :
''ஏன் என்ைனத் ேதர்ந்ெத த் ர்கள் ?”
"உன் ெபயர் ரட்லஜ் !
மரியாைத ெசய் ய ேவண் ய
என் இதயத் ன் கடைம!"
என்றாராம் ஆப் ரகாம் ங் கன்.

*****
 15. வாைழ மரப் ெபான்ஞ் சல்

ஏவள் வய க் வந்தாளா?
ஒ ெபண்
ப வ மாற் றம் ஏற் பட்ட ம்
ப் பைட றாள் - இ ம த் வம் .

ஏவாள்
ப வ மாற் றம் அைடந்த
ப ைமயாகேவ இ க் றாள்

ஆப் ள்
ன்ற ன் உணர்வைட றாள் .
ஓைட இைலக் ள் ஒளி றாள் !
ப வ மாற் றங் களின் ேபாேத
ப் ைடந் ந்தால்
ெபண் எ ம் உணர்
அந்த ெநா அ ந் ப் பாள் !
ஆப் ள் ன்ற ன்
ெபண் உணர் அைடவெதன்றால்
ப் பைடயா எப் ப
ெபண் உணர் அைடவ ?

ஏவாள் வய க் வந்தாளா?
இதற் க் கவைலப் பட ேவண் ய
ஆதாம் தான்!
ன்னம் மா ப் பைடந் ட்டாேள!
இதற் க் களிப் பைடய ேவண் ய
ெசைலயன்தான்!

ஆம்

மரப் பாச் ெபாம் ைமேயா

ைளயாண்ட ன்னம் மா
பாச் உதயமா
சைமந் ேபான சர்க்கைரயாள் !
 ரய் யன் - ேவலய் யன்
ரய் யன் - ேதரய் யன்
காைளயன் - மாைசயன்
ைவயன் எ ம்
ஏ அண்ணன்மா க்
ஒேர தங் ைக ன்னம் மா!

மைலக்ேகாட்ைட எ ம்
கைலக்ேகாட்ைட அ ல்
க்ேகாட்ைட எ ம்
கைரக்ேகாட்ைட உண் !
க்ேகாட்ைடக் ள் ேள
ஒ க்ேகாட்ைடதான்
ஆ ம் வர்க்கச் ன்னம் மா
ஏவல் வர்க்கமான
ஏைழ வர்க்கக்காரன் ெசைலயன்!

ன்னம் மா என்ற
நந்தவனத் ற்
பன்னீர ் ெதளிக் ம் பணியாளாய்
பாலகன் ெசைலயன்!
பாலகன் ெசைலயன்தான்
ப வமகன் ஆ ட்டான்
அ கம் ல் ைச ள் ள
ஆணழகன் த் ட்டான்!

பா ல் ஊறப் ேபாட்ட
பச்ைச அவல் ேபால் அவள் !
பால் அவ ல் ேசர்க்க ேவண் ய
பனங் கல் கண் ேபால அவன்!

க ப் பஞ் சாெற த்
காயச் ண்ட வச்
சன்ன சன்ன ஓட்ைட ள் ள
சல் லைட ல் அள் ளினா - சர்க்கைர!
ன்னம் மா எ ம் க்
க கச் க
ரிச்சாேல சர்க்கைரதான்
ெசைலய க் !

ன்னம் மா க்
இரண் ெப ங் காவ ண்
ெசைலயன் எ ம் ரமனிதன்
சக் எ ம் ரநாய் !
இரண் நன்றவாச ள் ள
நாய் களின் காவ ேல
தங் ைக உள் ளாள் என்
ஏ அண்ணர் ேப னாங் க!

ன் வாைட அண்டாத
ச த் ரக்கைர எ ?
ஆண் வாைட ேவண்டாத
சமஞ் ச மனம் ஏ ?
ம ல் நாய் க் ட்
மன ல் ெசைலயன்
மப் ப ல் கப் பட்
சமந்தாள் ன்னம் மா!

பட்ட ச்ெச ல்
காம் ல் லா ெவ த்
ெமாட்ைடத் தைல ல் தான்
ய நிைனச்சா ன்னம் மா!
ன்னம் மா - ெசைலயன்
சக் நாய் க் ட்
கா ேம வனாந் ரமா
ெகக்ெகா ெகாட் த் வர...

ஒவ் ெவா மரம் மரமா

ஊஞ் சலா னாள் ன்னம் மா
"ஏ! ெசைலயா!
அரச மரம் - ளிய மரம்
ேவப் ப மரம் - ஆல மரம்
பலா மரம் - மா மரம்
ெகாய் யா மரம் - ேதக் மரம்
இம் ட் மரேம
ஊஞ் சலா ஓய் ஞ் சாச் !

வாைழ மரம் பாக் யாச் !

வாைழ மரத் ல நான்
ஊஞ் சலாட ேவ ம் !'' என்றாள்
ஒைடேயார வாைழ மரத் ல்
ெபான் ஞ் சல் க கட்
''வா ள் ள இ வ ேம
ேசா யா ஆ ேவாம் !'' என்றான்.

ன்னம் மா - ெசைலயன்
வாழ மர ஊஞ் சல் ஏற
'மடக்' ன் ஞ் ட்
ஓைடக் ள் ந்தாச் !

கலகலன் ெசன்னம் மா
ைகதட் ச் ரிச் க் ட்டா
ெசைலயன் ேமல் ஓைடத் தண்ணி
ெச ல ச் நைனச் ட்டா!
வா வ தைடயா
வாழப் ப ம் ஒ காதல்
வாழ் ந்தாட யாத
வாைழ மரப் ெபான் ஞ் சல் !
'ெவற் ைல' எ ம் ெசால் ைல
இரண்டாகப் ரித்தால்
ெவற் + இைல ஆ ம் !

ெவற் இைலக்ெகன்ன
சைப மரியாைத?
ெவற் ைலக் ஏன்
சைப மரியாைத என்ற ய
சரியாகப் ரிக்க ேவண் ம் !
ெவற் + இைலேய ெவற் ைல!

எந்த ெவற் க் ப் ன் ம்
ெவற் ைல ேபா வ த ழ் மர !

ஆனால்
ஒேர ஒ ெவற் க் ன் ம்
ெவற் ைல ேபா வ ம் த ழ் மர !
அ தான் காதல் ேபார்!

ெவற் ைல உடம் ற் ப் பலம் த ம்

நா ற் ச் ைவ த ம்
உதட் ற் நிறம் த ம் !

பலம் ' - ைவ - நிறம் என

ன் ம் கலந் னக்
நான் த ேவன்
அங் கப் லன் ஐந் ம் தா!' என
மன்மதப் பாடல் பாட
ெவற் ைல வாக்களிக் ம் !

ன்னம் மா - ெசைலயன்
ெவற் ைல ேபாட் க் ெகாண்
ெவட்கமற் ற ெவ னிேல
ெவற் ேதட ஆரம் க்க,
அண்ணன்மார் எ வ ம்
அ வாட்கள் ஏந் னார்கள் !
ன்னம் மா ெசைலயன்
ஊைர ட் ஒேர ஓட்டம் !

"ஏேட ேவலய் யா, அேட ரய் யா,

ஏண்டா ேரய் யா, ஏய் காளய் ய,
வாடா மாசய் யா, எங் க வய் யா!
ஏந் ங் கடா ெவட்ட வா!''
ரய் யன் ம் நின்றான்!

''ரா வ ம் ன்ேன
தங் ைகேயாட ம் வம் டா
சக் நாய் க் ட்
ேமாப் பத் ல் வ காட்
ஏ அண்ணன்மா ம்
எமனா ப் ேபானாங் க!

ஆலமரம் ஏ
ேவர் ெபயர்ந் எ ந் நின்
ெவன் வ வ ேபால்
அண்ணன்மார் பைட வ !
ெமாத்தக் கடல் ஏ ம்
யல் யலா ச் ட்
சம் காரத் ற் வ வைதப் ேபால்
அண்ணன்மார் பைட வ !

எரிமைல ஏ
ெதாைட ேமல ேவட் கட்
வ வந் வ வைதப் ேபால்
அண்ணன்மார் பைட வ !
''ஓ ப் ேபான ன்னம் மா
ஓட் ப் ேபான ெசைலயா!''

உக் ரப் ேபய் ஏ

லா தம் ஏந் க் ெகாண்
ப ெய க்க வ வைதப் ேபால்
அண்ணன்மார் பைட வ !

சக் நாய் க் ட்
ன்னம் மா வாசம் பாத்
ப ப் ப யா ன்ேனற...
ப னா கண்ணில் வப் ேபற...
மைல, ேமைட, ஓைட ந ,
ெமாத்த ம் தாண் னாங் க
ரத் ல் ஒ ள் கா
க வ ள் ஷக்கா !

ள் ெளல் லாம் கால் த்த

ள் ன்னம் மா ெசைலயன்
நடந் ேபான தடத்ைத
நாய் க் ட் கண் ச் !
“வந் ட்டாங் க அண்ண ங் க!''
கண்ெணல் லாம் நீ ெரா க
காெலல் லாம் வப் ெபா க
ன்னம் மா ெவடெவடத்தாள் !

"ஏ அ வா ம்
ண் ண்டா உன்ன ெவட் ம்
நீ இறந் நான் ெபாைழக்க
என்னத் க் சைத இ க்க...
வா மச்சான்!''
பா ஞ் ேபாய்
பட்டாக்கத் ேபால் ம மரெமான்
பயங் கரமா நின்றதங் !

பக்கத் ல் உள் ள மரேம

கத் ேபான்ற மரத் ன்
கத் க் ட்ேட ந்தாங் க.

''ஆ... ய் ... யா... ேயா ஓ!''

ஏ அண்ணன்மார்க ம்
இளம் ரத்தம் கண்டாங் க
கண் ரத்தம் ெகாண்டாங் க!
ரய் யன் ெவ ச்சான்
''ஏண்டா நிக் ங் க?
அவன் அவன் அ வாளால
அவன் அவன் ெவட் க் ங் க!"

ைல ைலயாய் சரசரன்
ெகாைல ெகாைலயாய் மடமடன்
தைல தைலயாய் ந் ேபாச் !
வ காட் ட் வந்த
சக் நாய் ெசஞ் செதன்ன?

''ஏ ேபைரக் ட் வந்

ஒ ேநர காட் த் தந்
ஒன்ப உ ர கா ெகாண்ேடாேம
அடடா நாம ம் ஒ ெபாறப் பா?"
சக் நாய் க் ட்
'ஊ'ன் கத் காெடல் லாம் ஷ ள் ளில்
கண்டப ரண் ண்
கைட ச் நி த் க் ச் !

*****
 16. நில ன் கர்ஜைன

'உன் கண்ேணா
ைமயாக இ க்க ேவண் ம் !
உன் உதட்ேடா
உதட் ச் சாயமாக இ க்க ேவண் ம் !
உன் இைடேயா
இைடப் பட் யாய் இ க்க ேவண் ம் !
உன் பாதத்ேதா
காலணியாய் இ க்க ேவண் ம் !''

காத ேயா தன்ைனக்

ைக ெசய் கலந் க ற
பாடகன் கைட ல் ...

''உன் உள் ளாைடயாக

இ க்க ேவண் ம் !'' என் றான்!
ஆ மாதத் ல் க க்கைலப் ெசய்
எ க்கப் பட்ட ழந்ைதையப் பாப் ப ேபால்
ஒ அ வ ப் உணர் ஏற் பட்ட .

உணர் கள் மனம் ெதாடர் ைடய .

உண்ைமகள் அ ன் ெதாடர் ைடய !
உணர்ைவ ஒ க்
உண்ைமையத் ப் ப ந்த அ !
உள் ளாைட என்ப என்ன?
எந்த ஆைட ம் ெசய் யாதைத
உள் ளாைட ெசய் ற !
மானம் காக் ற !
மைறவாய் இ க் ற !

"உன் உள் ளாைடயாக

இ க்க ேவண் ம் !'' என்றால்
ஓேஹா...
மானமாக - மைறவாக
இ க்க ேவண் ெமன்ற
உண்ைமேயா...?

அப் ப மானமாக மைறவாக

ஒ ெபண் க் ம் - அ ைமக் ம்
கண்ணீரப
் ் பாலம் கட் ற காதல் !
இந் யா ன் கா ம்
ேமகங் கள் ட
ப் பற் ற் ய த்த காலம் !

ஆைசகள் ன்
மண்ணாைச
ெபண்ணாைச
ெபான்னாைச...!
 ன் ல் எ ெபரி ?
மண்ணாைசதான்!

உல ன்மகாமகா ேபார்கள்
மண் க் ம் ெபண் க் ம் தான்
ெபண் க்கான ேபாரில்
கண்ணீர ் 75% ரத்தம் 25%
மண் க்கான ேபாரில்
கண்ணீர ் 0% ரத்தம் 100%
ஒ மண்ணாைசப் ேபார்க்கலாம் !
பாரதம் என் ம் பகற் பம்
ெமாகலாயப் ேபரர ன் ரப் க் ள்
அங் ல அங் லமாய் ...

ைசகளின் உ மல்
ஓைசகேள ேகட் ம்
ெமாகலாய வரலாற் ல்
தன் ைறயாய்
ஒ நில ன் கர்ஜைன!

ர யா ேபகம் !
அஹ்மத் லாயம் ல் தா க்
ஆண் வாரி கள் ைடயா !
ஒேர ஒ க் ட் தான்
ெபண் ர யா!
''அ த்த ஆட் யா க் ?
அைமச்சர் ர் அ ம்
தளப ர ம் கா ம் ேகட்பார்கள் !

ன்னைகைய அச் ப் ைழ ல் லாத ப லாக

உதட் ல் எ வார் ல் தான்!
பால் மணம் ம் வனமான
மகள் ர யாேவா
உலா ேபானார் ஒ நாள் !

''மகேள! ைளயாட் ப் ெபா ள்

என்ன ேவண் ம் ?
ப் பந்தா?
ெம ப் ெபாம் ைமகளா?
பஞ் ச் ெசப் களா?''
ர யா 10 வய ல்
க த் நரம் ைடக்கக் ேகட்டாள் !
"அப் பா!
ஒ ேவண் ம் ைளயாட!''

ல் தா க் ள் ரிேயாதயம் !
அ காைல ல் ப த் க் ெகாண் க் ம்
மகைனப் பார்க் ம் ஏைழத் தாயானார்
உள் ளத் ள் நம் க்ைக ஒளி!
மன ள் ைவராக் யத் ன் ரல் !
''அ த்த ஆட் வாரி
ர யா... ர யாதான்

“இைறவன் எங் ேக இ க் றான்?”

'' ணி ம் இ க் றான்."
'' ணிலா?
ண் ஆணி அ ப் பெதப் ப ?
இைனவன் ஆணி அ ப் பதா''

"இைறவன் ஆணி ம்
இ க் றாேன!''

“ஆணிையச் த் யலால்
அ ப் பெதப் ப ?
இைறவைனச் த் யலால் அ ப் பதா?"
'' த் ய ம் இ க் றான்!''

''ஓ! அப் ப யானால்

த் ய ல் உள் ள இைறவேன
ஆணிையத் ணில் அ க்கட் ேம!''
''இைறவைனத் க்கக் டாதம் மா!
அவன் எங் ள் ள தலனவன்!

''இல் ைல! இைறவன் எங் ல் ைல

ஒேர ஒ இடத் ல் தான் உள் ளான்!
தாய் ைம! தாய் ைமேய இைறவன்!
"ஹேர அல் லா'' என்
தன் மகள் ர யா ன் ேபச் ல்
உச் உள் ளம் ளிர
ேமல் வான் ெதா தார் ல் தான்!
பயணங் கள் வ ல் ைல
என்ப ல் ைல
பயணங் கள் வ தான்!
ஒவ் ெவா மனித ம் ஒ பயணம் !
எல் லாப் பயணங் க ம் ன்றன!
பயணங் கள் வ தான்
பாைதகள் தான் வ ல் ைல.

ல் தானின் பயணம் ந்த !

அவரின் பாைத ய ல் ைல.
அந்தப் பாைத ல் தன் பயணம்
ெதாடங் னாள் ல் ல் தானி ர யா!

லந் களின் கலந் ைரயாடல்

மண்டபத் ல் ஒ பட் ப் ச் !
அ ைவ எந் ரங் களின் ைக ல்
ஒ ேராஜாப்
ர யா எ ம் வ நில !
அைமச்சர் தளப ன் ஆட் ெவ
நாகங் க க் ைட ல் ெபண் ல் !
எந்த ெநா சாதகமா றேதா
அந்த ெநா ையச் சவப் ெபட் யாக் ம்
சா ர்யசா கள் என்ப
ர யா க் ப் ேபாகப் ேபாகப் ரிந்த !

ேதைவ ஒ ெமய் க்காப் பாளன்!

ளக் காக் ம் ைககள் ேபால்
ஒ யவன் - ரன் - யார்?
அர க் ைரகேளா ேமய் ப் பாளனாய்
வந்த அ ைம மஸ் த் என்பவைன
ர யா ன் இதயம் ேதர்ந்ெத த்த !

ஒ ஆற உயரக் க க்கல்
மனித க் ள்
சலைவ ெசய் த ெவள் ைள மனம் !
ேமய் ப் பாளன் மஸ் த் –
ெமய் க்காப் பாளன் மஸ் த் ஆனான்!

மஸ் த் ஓர் இர
ஓர் ஒற் றானால் அைழக்கப் பட்டான்!
"ஒ கப் பல்
கப் ப ல் பா ெபான்
பா ெபண்
ரக யாைவக் ெகால் !
மஸ் த் எ ம் ேபச ல் ைல!

இந்த நாடகத்ைத இயக் யவள்

ர யாதான்!

ந த்த ஒற் றன் நம் க்ைகக் ரியவன்!

மஸ் த்ைதப் பரிேசா க் ம் படலம் !
மைற ந்த ர யாவ
மனம் காய் ந்த !

"மஸ் த் எ ம் ேபச ல் ைல!

ஒ ேவைள ேயா க் றாேனா?''
மஸ் த் அங் ந்த
ெவளிேய ம் கால ஓைச!
மைற ந் ெவளிப் பட்டாள் ர யா!

ர யா எண்ணிய ேபால்
மஸ் த் ேபசாமல் இல் ைல!
ேப ந்தான்!
ஒற் றன் தைல ேவ ... உடல் ேவறாய் !
மஸ் த் வாளால் ேப ந்தான்!
மஸ் த் - ர யா ன் நிழலானான் இைமயானான்!
கால மரம் கனியக் கனிய நண்பனானான்!

ைம ட் ம் வய ல்
வாள் ட் ம் வனிைத!
க்கைள ேந க் ம் ப வத் ல்
ேபார்கைள ேயா க் ம் ந்ைத!
அலங் காரம் ெசய் ம் கத் ல்
சம் ஹாரம் ெசய் ம் ரம் !

த்த ேய தாய் ம யாய்

ரக் ச்சேல தாலாட்டாய் வா ம்
ர யா டம் ேகட்டான்
நண்பன் மஸ் த்!

''உனக் ஆண் ேவண்டாமா?”

"இேதா என் ஆண்!" என்
கத் ையக் காட்
அைதத் தன் உதட் ல்
அ த் னாள் !

உ ரம் பனித்த !
"என் ஆண்
என்ைனக் க த் ட்டான்!''
என் நைகக்கத் வங் னாள்
ர யா!
''ஓ! நாம் ெபண்ைம ள் ள
ெபண்ேணா அல் ல
ெபண் ேயா ேப ேறாம் ! என
லா த் ச் றக த்தான் மஸ் த்!

ராஜ தனத் அரசர்கேளா

ர்க்க த்தம் ண்ட !
ெவன்றால் கப் ெபரிய ெவற் !
ேதாற் றால் கப் ெபரிய ேதால் !

உடல் - உ ர் - லன் எல் லாம்

ேபார் - ேபார் - ேபார்
வாள் - வாள் - வாள் !
ேபார் கம்
பனி இர
ரர் ேபாரணி
டாரத் ள் ர யா
ெவளிேய மஸ் த்!
காற் ம் டாரத் ள்
ைழயாதப காலா காலனாய்
காவ ந்தான் மஸ் த்!

ஆனா ம் , ெகாைல ெவ யர்களின்

ட் யற் யால்
ர யா ன் ப க்ைகக்க ல்
ெவ ப் ெபா ட்கள் !
'ஒ ெபண் நம் ைம ஆள் வதா?'
எ ம் ஆணா க்கத் ன்
ெகா ர ெவளிப் பா இ !

''மஸ் த்!'' ர யா ன் ரல் !

டாரத் ள் ெசன்றான் மஸ் த்!

ர யா நீ ண்ட ெந ேநரம்
மஸ் த்ைதப் பார்த்தாள் !
'ெவன்றால் கப் ெபரிய ெவற்
ேதாற் றால் கப் ெபரிய ேதால் !
ர யா ன் மனத்தந் களில்
ன் அைல ன் ராட்சச ஓட்டடம் !
''ஒேர ஒ மணி
நீ என் ஆணா மஸ் த்!''

ெபண் பாயந்த்
மஸ் த் ன் உதட் ல்
பனித்த ரத்தம் !

''மஸ் த்', 'ர யா'

''மஸ் த்', 'ர யா' எ ம்
எகைன கைனக் ரல் கள் ...
ஒ கயவன் ப் பந்தத்ைதக்
டாரத் ள் றான்!

ர யா மஸ் த் உ ர்ேசர
ெவ ப் ெபா ள்
ப் பந்தம் உ ர் ேச ற !
ஒ ைமல் ெதாைல ற்
ெவ ச்சத்தம் !

ஒவ் ெவா ெவ ச் சத்தத் ற் ள் ம்

‘ர யா - ம த்' எ ம்
உ ர்ச்சத்தம் !

*****
 17. யல் ல ச

பறைவகேள றந்த
பறைவகளில் எ றந்த ?

உலகப் பறைவகளின்
ணா சயங் கைள அல னால்
னிக்ஸ் பறைவக்ேகார் தனி ட ண் .

னிக்ஸ் பறைவ!
எந்தப் பறைவக் ம் இல் லாத சக்
இந்தப் பறைவக் உள் ள .
இ தன் சாம் ப ல் இ ந்
உ ர்த்ெத ம் !

இ ஏன் சாம் பலா ற ?

னிக்ஸ் பறைவ ஒ லட் யவா !

இதற் ச் ரியன்தான் லட் யம் .
ரியைனத் ெதாட ேவண் ெமன்பேத
இந்தப் பறைவ ன் வாழ் க்ைக!
 னிக்ஸ் பறைவ தன்
ற கைள அகல ரித் வ ம் !
ரியைன ேநாக் ...
ரியைன ேநாக் ... உய ம் .

ஒ ப் ட்ட எல் ைல ல்
ரியனின் அ த ெவப் பத்தால்
உடல் க மண்ணில் ம் !
ண் ம் உ ர்க் ம்
ண் ம் ரியைன ேநாக்
கம் ரமாயப் பறக் ம் !

நம் இந் ய வரலாற் ம் ஒ

னிக்ஸ் பறைவ இ ந்த !
சந் ர ப் த ெமளரியன்.

அந்தப் ேபார்ப்பறைவ ன்
ஆ ள் ேரைக ல்
ஒ தங் கம ன் காதல் ேரைக ம்
கலந்த காலகட்டம் !
அந்தப் பாைலவன ெவப் பத் ல்
நிற் க யாமல்
ரியேன ண ம் !
மா ரன் அெலக்சாண்டர்
ர வரலாற் ேறா இந் யா ற் ள்
பராக்! பராக்! பராக்!

தாகம் . தண்ணீர ்த் தாகம்

ரர்கள் பலர் மயக்கத் ல் ...
ைரகள் பல நைட ஓய் ந் ...
ெவற் தாகத் ல் அெலக்ஸாண்டர்
தளப ெச யஸ் நிேகடர்

" ர ... ர !'' ரனின் கத்தல் .

ைர ந் இறங் நடக் ம்
அெலக்ஸாண்டர் ம் றார்.
ஒ ரன் ஓ வ றான்
ெச ய ம் பார்க் றான்.

வந்தவன் ச் ப் ேபச் ணற
ஒ தண்ணீர ்க் ைவைய
அெலக்சாண்டரிடம் நீ ட் றான்.

வறட் யான உதட் ல்

வசந்தமான ன்னைக டன்
அெலக்ஸாண்டர் ெசால் றார்.
"நன் உன் வாசத் ற்
நீ உன் கடைம ெசய் தாய்
நான் என் கடைம ெசய் ேவன்
இந்தக் ைவ நீ ைர
இப் ேபா உ ர் ேபா ம் நிைல ள் ள
ஒ ர க் க் ெகா !''

ர்க் ற ெச ய க் !

கண்ேணாரம் ஒ ளி
ஊஞ் சல் கட் ற .
அெலக்சாண்டர் மைற க் ப் பனி
இந் யாைவக் ைகப் பற் ற
ெச யஸ் அேத பாைலவனத் ல்
பைழய நிைனேவா வ றான்.
ஈர ஞாபகங் கள்
இதயத்ைதப் பலமாக ேமாத
கண்ேணாரம் ஊஞ் ச ட்ட ளிையத்
ைடத்தப கவனிக் றான்.

ெப ம் பைட ன் ந ேவ
பல் லக் ள் மகள்
ேசா யா!
''அெலக்சாண்டர் ேந த்த இந் யாைவ
அவர் தளப நான் ெவல் ேவன்!'
ெச யஸ் கண் ப க் ற !

வர்ணத் ல் நைனந்த ஓ யனின்

ரிைக ேபால்
எத்தைனேயா எ தக் காத் க் ம்
இதழ் கைளத் றந் ேகட்டாள் ேசா யா:
"இந் யாைவ அைடந் ட்ேடாமா?''

"அைடய யா !
யேவ யா !''
ப் த சாம் ராஜ் யத் ன்
ர கர்ஜைன!
சந் ர ப் தனின்
இைளய ரல் ழக்கம் .
''நான் ெவய் க்
நிழ ல் ஒ ங் வ ல் ைல
மைழக்
மைற ேத வ ல் ைல
ேநாய் க்
ம ந் உண்ப ல் ைல
நான் ஆசான் சாணக்ய ள்
இ ப் பதால்
எ ம் என்ைன
எ ம் ெசய் வ ல் ைல!

அெலக்ஸாண்டரின் தளப அல் ல

அெலக்ஸாண்டர் வரட் ம்
ஆசான் காட் ம் வ க் ற
என் வாளி க் ற !
ஓய் ெப ம் ேபா மட் ேம
இன்ைறய ஆசான்கள்
கழப் ப றார்கள் .
ஓய் இல் லாமல் மாணவர்களால்
அன்ைறய ஆசான்கள் கழப் பட்டார்கள் .

எண்சாண் உடல் ம் ம
எ ந்தார் சாணக்யர்!
'சந் ரா! ெவற் உனேத!'
அவரின் ைககள் ையக்
ேகாத ஆரம் த்த .

நிலா 'கள் ' ஊற் ம்

நள் இர
சந் ர ப் தன் தன் வாைளக்
ர் ட் க் ெகாண் ந்தான்.
சாணக்யர் தன் அ ைவக்
ர் ட் க் ெகாண் ந்தார்.
ெவற் ைய ம் பவர்கள்
எந்த ெநா ம் ெசயல் .
"சந் ரா... சந் ரா!"
சாணக்ய கர்ஜைன!

''நீ இன் ர
ேமைலக்கா களில் ேவட்ைடக் ப் ேபா!
தனியாகப் ேபா!''
சாணக்ய கட்டைள
'ஏன்' என் ேகட்காமல்
றப் பட்டான்.

சாணக்யர் தன் ையக்

ேகாத ஆரம் த்தார்.
அவரின் வாய் த்த .

"ேமைலக் காட் ல் ஒ
ேபார் ஒப் பந்தம் !''
கடகடெவனப் பாைற உ ண்ட ...
இல் ைல
சாணக்யர் ரித் க் ெகாண் ந்தார்.
ஒ ஐந்த உயர
நிலைவப் பட்ைட ட்
தக்க ட்டைதப் ேபால
ந ல் தந் ெஜா த்தாள்
ேரக்க க ைத ேசா யா!

பாைலவன ெவப் பத் ல் அந்த

ேசாைலவனம் வா ந்த .
அைலயா ைளயா னாள் .

மண் நிலா
ெவண்ணிலா ேபாலேவ ேதான் னாள்
'என் நிலா ஆைட அணிந்த ?'

ந ! ேசா யா ன்
ெதாப் ைளப் பார்த்த .
'என்ன அழகான ழல் !' என்
எண்ணியப ேசா யாைவத்
தன் ழ க் ள் இ த்த .
" ல் " என்ற கத்தல் !
கண் மைற ரத் ந்த
ரக்க ரர்க க் ப் பயம் .
'என்ன நிைல ல் அவேளா?'
ஆபத்பாந்தவனாய் ஒ
க ைர ல் வேயா கர்.

''ஆபத் - பாவ ல் ைல
நீ ங் கள் யவர்.
தண்ணீரில் க் ய எங் கள்
ராஜ மாரிையக் காப் பாற் ங் கள் !''
ேரக்கர்களின் க் ரல் .

வேயா கர், ழ ல் ந்த

நிலைவ அள் ளினார்:
'ஓ! இ நிலா
தன் ைகேரைக ட
தன் எல் லாப் பாகங் களி ம்
ப யாத பால் நிலா!
 ர்ச்ைசயாற் ற யற் த்தார்
தன் க ஞ் வப் உதட்டால்
ேசா யா ன்
அ ரச உத கைளக்
கவ் நீ ர் உ ஞ் னார்.

மலங் க மலங் க த்தாள் .

றந்த ேபா தாய் ம ல்
இ ந்த நிைல ல்
ஒ வேயா கர் ல் ...
ேதா கள் ஓ உைட ற் ற
ேசா யா ேகட்டாள் :
''நீ ங் கள் யார் வா பேர?''
தண்ணீரில் இறங் ய ல்
மா ேவடம் கைலந் ந்த .
''என்ைனச் சந் ர ப் தன் என்பார்கள் !''
ைர பறந்த ேமைலக்காட் ல் .

த்த
ஒப் பந்த யான .
''சந் ர ப் தா!
நீ என் மகள் உ ர் காத்தாய்
அவள் மானம்
உன் த த ல் ...''

ெச யஸ் கண் கலங் னான்

ைக க் னான்.

சந் ர ப் த ம் ேரக்கக் க ைத ம்
ய ய ைளயாட் க்கைள
உற் பத் ெசய் ய ம் ...
பல ைளயாட் வல் னர்கள்
உற் பத் ெசய் தைதக் கற் க ம் பறந்தனர்.
சாணக்யர் தன் ையக்
ேகா க் ெகாண்டார்.

ஒ நாள்
ஒ பகல் இ ளான
ஒ ெநா இ யான .
சந் ர ப் தன் ஷாஜகன் ஆனான்.

ங் காவல் பாம் ெபான்

ேசா யாைவக் ெகாத் ட
 ேரக்கக் க ைத
கல் லைறக் ப் ேபான !

ஷாஜகானாய் இ ந்தவன் ண் ம்
சந் ர ப் தனானான்
ேபார்ப் பறைவயானான்.
காலம்
ேசா யாைவப் பாம் பால் ெகான்
ஒ ப் த இளவர ையச்
சந் ர ப் தேனா இைணத்
வாரி ம் பார்த்த .

ங் காவல் ஒ ெபான்மாைல
ேசா யா ன் கல் லைறேயாரம்
ஒ ளி கண்ணீர ் உ த்
'' ” என்றான் சந் ர ப் தன்.

'' யல் ல... ச

யல் ல... ச " என் ேசா யா
மண் க்க ல் கத் ம் ரல்
மன்ன க் க் ேகட்க ல் ைல.
"நல் ேவைள
ஒ ேரக்க க ப் ைப ல்
ப் த வாரி றக்க ல் ைல!'' என்றப
சாணக்யர் தன் ைககளால்
ையக் ேகாத ஆரம் த்தார்.

அவர் கண்களில்
பாம் ெதரிந்த .

*****
 ைகயைசக் ேறன்

வாசகர்க க் வணக்கம் .

'ைகயைசப் என்ப
அ கமானவர்க க் ள் மட் ேம
நடக் ம் ஒ ெசய் ைக அல் ல...
தனியாய் ப் ேப ந் ல்
ரப் பயணம் ெசல் ைக ல்
பக்கத் இ க்ைக ல் இ ப் பவைர
வ ய ப் ப வந்தவர்கள்
ேப ந் றப் ப ைக ல் நமக் க் ட
சமயத் ல் ைகயைசப் ப ண் .
நா ம் ப க் க் ைகயைசப் ப ண் !

ற் லா ன் ேபா ம்
இன மதம் தாண்
ஏதாவ ஒ மாநில மக்கள்
நமக் க் ைகயைசத் ப் ேபாவ ண் !

ெமாட்ைட மா களில்
ழந்ைதகேளா ைளயா ைக ல்
நா ம் ழந்ைதகளா
ண்ணளக் ம் மானத் ற் க்
ைகயைசப் ப ண் !

என் ைடய இந்தக் 'ைகயைசப் ம் '

இ ல் ஏதாவ ஒன் மா ரிதான்!
'உைடந்த நிலாக்கள் '
இ என் தல் பத் ரிைகப் பயணம் .
பயணத் ற் நான் றப் ப ைக ல்
'ெவற் ' என் வாழ் த் க் ைகயைசத்தவர்
என் இயக் னர் . ேக. பாக்யராஜ் அவர்கள் !

இவைர என் தாய் என்

ெசால் ல யா .
ஏன் என்றால்
ஒ வன் தன் தாைய மட் ேம
தாய் என் ெசால் ல ேவண் ம் .

இவைர என் ெதய் வம் என்

ெசால் ல யா
நம் க்ைக இல் ைல!
இவைர என் ஆசான் என்
ெசால் ல யா
ஆசா க் ம் மாணவ க் ம்
இைட ல் ஒ எல் ைலக்கள் ...
ஒ ரங் கள் ... சம் ரதாயங் கள்
இ க் ன்றன

இவைர என் 'நம் க்ைக'

என் ெசால் லலாம் !
 ட்டரி ஸ் ல் = ேக. பாக்யராஜ்
நா ம் அ ல் ஒ மாணவன்

இவ ைடய படங் களில் பாடல் எ வ

ேயாகாசனம் ெசய் வ ேபால
ரமமான . ஆனால்
ஆேராக் யமான .
பாடல் எ ைக ல் அ ல் ல
த்தங் கைளச் ெசய் வார்.

ஆைச காரணமாக கண்ணில்

அ கமாய் ைம ட் க் ெகாண்ட ெபண் க் ,
ைம த் ம் ேதா ேபால...

அப் ப த் ைக ல் ஏற் ெகனேவ எ ய

எந்த வார்த்ைதைய ம் அ த் ட்
அதன் ேமல் எ த மாட்டார்.
த்த ேவண் ய வார்த்ைதக் ேமல்
அைடப் க் க் ள் வார்த்ைத எ வார்.
எ யைத அ த்தால்
எ யவ க் வ க் ம் என்ப
இந்தக் கைலஞ க் த் ெதரியாதா?

இந்த 30 வார உைடந்த நிலாக்கள்

17 காதலர்கள் உல ய நாட்கள் !

ெதாைலேப , க தம் என்ற

ெசய் த் ெதாடர் லம்
பாராட் க்க ம் வாழ் த் ம்
ெச களில் சதா ேதன் பாசனம் ெசய்
ெகாண் ந்தா ம் சண்ைட த்தன
 ல கண்டனக் க தங் கள் .
‘ காரி ராகத் ற் ' என்ைன
காந் ரம் என் ைறத்த
ஒ க தம் .

'கம் பர் ெகாைல ெசய் தாரா?' என்ற

ரியர் தபா ல் ெகா த்த
ஒ க தம் .
'ேபாறாேள ெசகப் க் ’க் ள்
சா கள் அவ யமா? என
ேமைஜ அ த்த ஒ க தம் .

'ஒ இரத்த வழக் 'எ த என்ன

ைதரியெமன் ஏக த்த ஒ க தம் .

இந்தக் க தங் க க் ப் ப ல் எ
ைக க் க் ெகாண்ட நிைன கள்
ரா வ ரனின் ேபார் நிைன கள் ேபால!
ஒவ் ெவா வார ம் என் எ த்ேதா
ேநகமா ச் ரித் ப் ேப ய
வாசகர் க தங் கைளச் ேசர்த்
ைவத் க் ேறன்
இல் ைல ேச த் ைவத் க் ேறன்!

காத இல் லாதவன் தன் தனிைம ல்

ஒ கற் பைனக் காத ைய உண் பண்ணி
ேப ம ழ் வைதப் ேபால
சரித் ர காலங் களில் வாழத நான்
உைடந்த நிலாக்களில்
சரித் ர நாயகேரா வாழ் ந்
சரித்த நாயகனாகச் ய இன்பம்
அைடந் ெகாண்ேடன்!

கமலாவ எ ம் ேசாழ மகள்

ரசவ வ யால் க்ைக ல்
ஒ நி த் கர் வந்
‘உனக் ப் றக் ம் ழந்ைத
ஒ நா ைக ெசன் றந்தால்
உலைக ஆ வான்' என் ற
ரச க் ம் த வா ல் இ ந்தவள்
தன் கால் கள் இரண்ைட ம் ேசர்த் க் கட்
தன்ைன ம் தைல ழாக
உயர்த் க் கட்டச் ெசான்னாள் !

ஒ நா ைகக் ப் ன்னேர
கட் கள ழ் த் ப்
ள் ைள ெபற் றாளாம் .

இப் ப வ தாங்
ெவற் ையக் ர க் ம் உணர்
எல் லா சத் ய எ த்தாள க் ம் சாத் யம் .
64-களில் ஒ வசனம்
எ தப் பட் த் ர்ப்பான .

''ேசர்ந்ேத இ ப் ப
லைம ம் வ ைம ம் .''
இ மாற் றத் ற் உட்பட்ட

"ேசர்ந்ேத இ ப் ப
லைம ம் - வளைம ம் " எ ம் வசந்தம்
எ த் ல ல் சம் ப க்க ேவண் ம் !
இேதா!
'உைடந்த நிலாக்கள் " ப் த்தகமாய்
உங் கள் ைககளில் !

எ த்தாள க்
எந்தப் பைடப் ன் ம்
ற் ப் ள் ளி அல் ல... கமாதான்...
என் பயணத் ற் ம் கமா ைவத் க்
ைகயைசக் ேறன்
நன் கலந்த வணக்கங் க டன்
க ஞர் பா. ஜய்

*****

சரித் ர ஆதாரங் கள் - ெச வ ச் ெசய் கள் –

நாட் ப் றப் பாடல் கள் - வரலாற் த் றனாய் கள்
இவற் ேறா கற் பைன ம் கலந் எ தப் பட்டேல
'உைடந்த நிலாக்கள் !'
என் ள் இ க் ம் உனக்
என் ல் மரியாைத!