Szkoła Podstawowa im.

Polskich Olimpijczyków w Turze

SCENARIUSZ SP TUR ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI 2022

„Dla Niepodległej”

Organizatorzy: M. Badzińska, P. Springer, M. Kozerewicz, M. Marecki

Występujący: uczniowie kl. IV, V, VI, VIII

PRZEBIEG:

MUZYKA – Taki kraj…/Zuzia/

Kiedy muzyka ucichnie wchodzą na scenę Narratorzy – chłopak i dziewczyna (Adam i Oliwka) w dźwiękach
poloneza/tanecznym krokiem poloneza/

Ch. ma garnitur lub strój odświętny ludowy, Dz. - sukienka długa biała lub inna np. krakowianka czy Pałuczanka, na głowie
wianek biało-czerwony

Dz: Czyż jest piękniejsze słowo? (patrząc na publiczność) Niech każdy to przyzna. Najczulsze, najsłodsze,
najmilsze… OJCZYZNA. W czarnych ziemi okruchach historia jest zapisana a w sercu każdego Polaka ojczyzna
ukochana. Pamięć przodków, tradycja i losy polskich dzieci. Niech słowo OJCZYZNA miłość w sercach Polaków
wznieci!

Ch: W dźwiękach polonezów, mazurków, w strofach polskich pisarzy, w odkryciach naukowych, w dziełach wielkich
malarzy, w pięknym ojczystym języku, tak miłym dla ucha mego, bije gorące serce Polski oraz Polaka każdego.

SCHODZĄ ze sceny w dźwiękach muzyki KROKIEM POLONEZA

NARRATOR: /Julian/

Jan Paweł II powiedział: „Ziemio Polska, Ziemio trudna i doświadczona. Ziemio moja. Bądź pozdrowiona!

Dzisiejsza uroczystość jest poświęcona Ojczyźnie w 104 rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości po 123
latach niewoli. 11 listopada to symbol walki o wolność, symbol wiary, miłości i symbol zwycięstwa.

Uczcijmy ten dzień głęboka refleksją nad historią i współczesnością naszego kraju.

Do hymnu państwowego!

HYMN…

NARRATOR: Po hymnie/Spocznij!/

NARRATOR: Z prawdziwą przyjemnością - my spadkobiercy idei i marzeń kilku pokoleń Polaków – wdzięczni
naszym praojcom - gościmy Państwa w murach Muzeum Ziemi Szubińskiej i zapraszamy na wspólną wędrówkę
upamiętniającą ten szczególny dzień. Chcemy uczcić zdarzenia, które odmieniły losy naszej ojczyzny.

MUZYKA I ŚPIEW – Ojczyzno ma…/Zuzia/

NARRATOR: Cofnijmy się w czasie. Przypomnijmy sobie jak to wszystko było, co się wydarzyło. Trzy państwa się
zebrały, kraj nasz podzieliły. Niezależnej Polsce rządy narzuciły. Austria, Prusy i Rosja Polskę z mapy wymazały.
Zapraszamy na pantomimę pt. „Taniec Orła Białego”

PANTOMIMA „TANIEC ORŁA”

Symbolem wolnej Polski staje się biały orzeł – dziewczyna ubrana w długą białą suknię, skrzydła na rękawach. Symbolem
zaborców – trzy ubrane na czarno i w czarnych kapeluszach dziewczyny ze sznurem szerokim. Pantomima pokazuje taniec orła
białego wolnego i napaść czarnych ptaków na dumnego ptaka. Dziewczyna ubrana w białą suknię stoi na środku sceny w środku.
 Szkoła Podstawowa im. Polskich Olimpijczyków w Turze

Wokół niej tłum ludzi – mieszkańców Polski, ubranych w stroje epoki zaborów, mieszkańcy mają różne pozy, ale są na początku
nieruchomo.

MUZYKA Biały ptak zaczyna wirować/tańczyć/ wśród mieszkańców, daje im jakby „życie”/ po kontakcie z białym orłem
mieszkańcy ożywają, zaczynają rozmawiać, czytać książkę, gazetę, dziewczynki – w strojach uczennic skaczą w gumę. Po chwili
ustawiają się jakby w rzędach na środku. Przed nimi na przodzie staje orzeł. Tańczą.

ZMIANA MUZYKI/nagle muzyka grozy/ Wchodzą zaborcy – czarne ptaki – sznurem związują mieszkańców, dzielą tym
sznurem jakby na 3.części i zabierają jakby na 3. strony. Orzeł podbiega do nich, tańczy niespokojnie. Mieszkańcy – Polacy
wyciągają ku sobie ręce, nie chcą się rozdzielać.

Mieszkańcy schodzą ze sceny z zaborcami.

Orzeł zostaje sam, biega zaniepokojony, łapie się za głowę, biega po scenie. Wchodzą zaborcy, orzeł jest sam z zaborcami.
Zaborcy „niszczą” orła – naciskają na niego, popychają (orzeł upada na kolana), naciskają na plecy, orzeł próbuje się bronić,
ale nieskutecznie. Zaborcy przykrywają orła czarną płachtą. Orzeł znika ze sceny. Zostają na scenie tylko białe piórka.

NA SCENE WCHODZĄ CH. I DZ. (Alan i Marharyta/ zaczynają recytować wiersz)

Żegnaj nam żegnaj droga kraino. Zaczyna chłopiec.

( w trakcie recytacji na tył sceny wchodzą mieszkańcy/ smutni/ głowy na dół)

Alan:
Żegnaj nam, żegnaj droga kraino!
Żegnaj nam, kraju kochany!
Marharyta:
Niech dzisiaj jeszcze krew i łzy płyną...
Niech się upoją tyrany!
Alan:
Krew i łzy zmogą wszelkie kajdany...
Nędza i ucisk przeminą...
Marharyta:
Tymczasem żegnaj, kraju kochany!
Żegnaj nam, biednych/piękna/ kraino!

WSZYSCY: Na koniec recytacji powtarzają za recytującymi ostatni wers:

„Żegnaj nam piękna kraino.”

PIOSENKA: Miejcie nadzieję Jacek Wójcicki

NARRATOR: Nikt nas nie rozumiał, pisał o tym Słowacki:

RECYTACJA „Nie pojmie Francuz”…………./ Piotr/

Nie pojmie Francuz, co to w świecie znaczy,

Że jakiś naród wstał w ciemności dymie,
Choć tak rozpaczy — nie w imię rozpaczy.
Choć taki mściwy — a nie w zemsty imię.
Nie pojmie, jaką duch odbył robotę
W przeświętych serca ludzkiego ciemnicach,
Iż przez sztandary je tłumaczy złote,
I przez bój wielki — i [w] dział błyskawicach.
A my Polacy? – Sami i zależni.

Wszyscy powtarzają – SAMI I ZALEŻNI!

 Szkoła Podstawowa im. Polskich Olimpijczyków w Turze

PIOSENKA +ŚPIEW „Biały orzeł”/Zuzia/ w sukni długiej, białej, wianek biało-czerwony na głowie

NARRATOR: Wybitna polska pisarka Maria Konopnicka inspirowana tymi wydarzeniami napisała wiersz, do
którego później muzykę skomponował Feliks Nowowiejski „Rotę”.

Proszę wszystkich o powstanie, aby odśpiewać „Rotę”

WSZYSCY: Marharyta, śpiewa zwrotki /w tle wszyscy/

NARRATOR: Nigdy nie upadł duch walki. Polacy dzielnie walczyli, aby nasze państwo wróciło na mapę. I tak się
stało. Za symboliczny dzień odzyskania niepodległości przez Polskę uznaje się 11 listopada 1918r. Sen o wolnej
Ojczyźnie śniony przez pokolenia Polaków ziścił się.

Dzisiaj możemy przedstawić Wam tę akademię dzięki staraniom naszych przodków – od tych walczących w
powstaniach narodowych, jak i naszych dziadków i rodziców, którzy nie ugięli się. A my jako naród możemy dumnie
mówić:

WSZYSCY (wszyscy na scenie) JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA, KIEDY MY ŻYJEMY!

ŚPIEW Piosenka „Co to jest niepodległość?” – Marharyta

Dzw. na koniec dobitnie podkreśla: Teraz wiem już na pewno!

Wszyscy AKTORZY głośno za nią: Teraz wiem już na pewno!

AKTORZY wszyscy siadają w różnych miejscach sceny – na podłodze

NARRATOR: Jesteśmy tu po to, żeby dać świadectwo. Niepodległość jest naszym zadaniem, nie możemy odłożyć jej na
półkę . Musimy ją tworzyć każdego dnia. Dzisiejsze widowisko możemy zakończyć słowami piosenki „Kocham wolność”

PIOSENKA Chłopcy z Placu Broni „Kocham wolność”

WSZYSCY: Alan, Paweł, Marharyta, Paulina śpiewają początek/refren wszyscy/

Pod koniec piosenki WSZYSCY wstają, łapią się za ręce i KŁANIAJĄ SIĘ.

NARRATOR: Chcielibyśmy Państwu bardzo podziękować za przybycie na dzisiejszą akademię.

Dziękujemy!

POLONEZ – muzyka

Aktorzy schodzą ze sceny