መልክዐ አቡነ አቢብ (ዘአኅተሞ ገብረ ሥላሴ)

መልክዐ አቡነ አቢብ-ግዕዝ የአቡነ አቢብ መልክዕ በአማርኛ

፩. በስመ አብ ወወልድ ወመንፈስ ቅዱስ 1. ባሕርይው ተመርምሮ ፈጽሞ የማይታወቅ በአካል

አሐዱ አምላክ ሠለስቱ፤ ዘባሕርይክሙ ሦስት በመለኮት አንድ በሆነ በአብ በወልድ በመንፈስ
ዋሕድ ዘኢይጤየቅ ጥንተ ኵነቱ፤ ጽልመተ ቅዱስ ስም አባታችንና ወዳጃችን የሆነ የአቢብን
አርምሞ ጽፉቀ እምልሳንየ ያእትቱ፤ ለአቢብ ተኣምሩን እመሰክርና እገዛለት ዘንድ የከበደ የዝምታ
አበ ኵልነ ወለፍቁርነ ውእቱ፤ ከመ ዜናሁ ጨለማን ከአንደበቴ ያስወግድ፡፡
እትናገር ወእትቀነይ ሎቱ፡፡
2. ለዝክረ ስምከ፡- በወሬ ለአልተገኘ ለጥቁር ጠጒርህ
፪. ሰላም ለዝክረ ስምከ ዘያስተፌሥሕ ኅሊና፤ እና ኅሊናን ለሚያስደስት ለስምህ መታሰቢያ ሰላምታ
ወለሥዕርትከ ጸሊም ዘኢተረክበ በዜና፤ ይገባል፤ የማስተዋልና የጥበብ ሰው አብርሃም አቢብ
አቢብ አብርሃም ብእሴ ጥበብ ወልቡና፤ ሆይ! አምላክን በሲና በቃል ያደነቀው የዮና ልጅ
ያስተበጽዐከ ልሳነ ጴጥሮስ ዘዮና፤ እንተ የጴጥሮስ አንደበት ያደንቅሃል፡፡
አስተብጽዖ በቃል ለአምላክ በሲና፡፡
3. ለርእስከ፡- ንጹሕ የሃይማኖት መጐናጸፊያን
፫. ሰላም ለርእስከ ወለገጽከ ብሩህ፤ ዘወትር ለተጐናጸፈ ለሚያበራ ፊትህና ለራስህ
ዘይትቈጸል ዘልፈ ቀጸላ ሃይማኖት ንጹሕ፤ ሰላምታ ይገባል፤ የየዋህ በግ ማኅተም ይሥሐቅ
አቢብ ይሥሐቅ ማኅተመ በግዕ የዋህ፤ አቢብ ሆይ! ከአውሬ ዘወትር ትጠብቀኝ ዘንድ በበዛ
ተማሕፀንኩ በጸሎትከ ወበጾምከ ብዙኅ፤ ከመ ጸሎትህና ጾምህ ተማፀንሁ፡፡
ትዕቀበኒ ዘልፈ እምአርዌ ቀይሕ፡፡
4. ለቀራንብቲከ፡- የሦስቱ ብርሃናት ምሳሌ ለሆኑ
፬. ሰላም ለቀራንብቲከ ዘኢቀነዮን ድቃስ፤ ዐይኖችህ እና እንቅልፍ ለአልገዛቸው ቅንድቦችህ
ወለአዕይንቲከ ሰላም አርአያ ብርሃናት ሠላስ፤ ሰላምታ ይገባል፤ ክርስቶስ የመረጠህ ያዕቆብ አቢብ
አቢብ ያዕቆብ ዘኀረየከ ክርስቶስ፤ ታዕድወኒ ሆይ! ነፍስ ከከበበው ደዌ ባሕር ወደ ረድኤትህ ዳርቻ
እስእለከ በረድኤትከ አድማስ፤ እምባሕረ ደዌ ታሻግረኝ ዘንድ እለምንሃለሁ፡፡
ዘዐውዱ ነፋስ፡፡
5. ለአእዛኒከ፡- ዕንባን ለታገሠ ጒንጭህ እና
፭. ሰላም ለአእዛኒከ ትእዛዘ አምላክ ዘሰምዐ፤ የአምላክን ትእዛዝ ለሰማ ጆሮህ ሰላምታ ይገባል፤
ወለመላትሒከ ሰላም ዘተዐገሠ አንብዐ፤ ሥርዐትህ የተደነቀ መልከ ጼዴቅ አቢብ ሆይ! የበደል
መልከ ጼዴቅ አቢብ ዘሥርዐትከ ተበጽዐ፤ ሰው ጠላቴ በእኔ ላይ በተነሣ ጊዜ ለማዳን ወደ እኔ
ፀርየ ብእሴ ዐመፃ አመ ላዕሌየ ተንሥአ፤ ና፡፡
ለአድኅኖትየ መንገሌየ ነዐ፡፡
6. ለአእናፊከ፡- ከማርያም እንቦሳ ጋር መልካም
፮. ሰላም ለአእናፊከ አፈዋተ ዓለም መዐዛን ያሸትቱ ዘንድ የዓለምን መዐዛ ለአላሸተቱ
ኢያጼነዋ፤ ከመ ያጼንዋ አፈዋተ ምስለ አፍንጫዎችህ ሰላምታ ይገባል፤ ሙሴ የተባልህ
ማርያም ጣዕዋ፤ አቢብ ሙሴ አስተበቍዐከ አቢብ ሆይ! ከሞት ማሰሪያና ከጠላት ሰይጣን

1
ነዋ፤ እማእሰረ ሞት ለሕይወትየ ታሕይዋ፤ ወጥመድ ነፍሴን ታድናት ዘንድ እነሆ እማልድሃለሁ፡
ወእመሥገርቱ ለሰይጣን እድዋ፡፡ ፡
፯. ሰላም ለከናፍሪከ ኅብረ ቀይሕ ሮማን፤
ወለአፉከ ነባቢ ትምህርተ ኢየሱስ መድኅን፤
አቢብ አሮን ምክሐ ቤተ ሌዊ ካህን፤ ይሰወጥ
ውስተ ልብየ ቃለ ፍሥሓከ ወይን፤
ኢይኰንነኒ መኰንን ኀዘን፡፡
፰. ሰላም ለአስናኒከ ዘኅበሪሆን ጽዕድው፤
ወለልሳንከ ቅሱም በትምህርተ ክርስቶስ
ጼው፤ አቢብ ኤልያስ ሥርግወ ድንጋሌ
ቅድው፤ ይሰወጥ ለለጽባሑ ውስተ ልብየ
ማኅው፤ ቃለ ፍሥሐከ ዘውእቱ አፈው፡፡
፱. ሰላም ለቃልከ ድምፀ መንፈስ ቅዱስ
ድምፁ፤ ወለእስትንፋስከ ሰላም ዘአንቀጸ
ጥበብ አንቀጹ፤ አቢብ ብፁዕ ለኤልሳዕ ቢጹ፤
በመዐዛ ፍቅርከ እስመ ሕዋሳትየ ሮጹ፤
ዕቀበኒ እምፀርየ ዘመፍርህ ገጹ፡፡
፲. ሰላም ለጕርዔከ ወይነ መንፈስ ቅዱስ
ዘአጥለለ፤ ወለክሣድከ ሰላም ዘዲበ
መታክፍት ተከለለ፤ አቢብ ሳሙኤል አምጣነ
ለበስከ ኀይለ፤ ለጻሕቀ ልብየ እስእለከ
ስኢለ፤ ከመ ትስአል ሊተ ምሕረተ ወሣህለ፡፡
፲፩. ሰላም ለመታክፍቲከ አርዑተ መስቀል
እለ ፆራ፤ ወለዘባንከ ሰላም እምዘባነ ኪሩብ
ዘናከብራ፤ አቢብ ኤርምያስ ወነቢየ ጽድቅ
ዕዝራ፤ በፍኖተ ጽድቅ አእጋርየ ይሑራ፤
ዕቀበኒ ዘልፈ እምብዙኅ መከራ፡፡
፲፪. ሰላም ለእንግድዓከ ምርፋቀ ኢየሱስ
ክርስቶስ፤ ወለሕንፅከ ሰላም ማኅደረ መንፈስ
ቅዱስ፤ አቢብ ሰላማ ዘግዕዝከ ውዱስ፤
ለዳዊት ሰብዕናየ ኢይዳደቆ እንኩስ፤
አስተበቍዐከ አነ በልሳን ሐዲስ፡፡
7. ለከናፍሪከ፡- የመድኅን ክርስቶስ ኢየሱስን
ትምህርት ለተናገረ አፍህ እና ቀይ ሮማንን ለመሰለ
ከንፈርህ ሰላምታ ይገባል፤ የካህን ሌዊ ወገን
መመኪያ አሮን አቢብ ሆይ! ገዥ ኀዘን እንዳይገዛኝ
የደስታህ ቃል ወይን በልቤ ውስጥ ይጨመር፡፡
8. ለአስናኒከ፡- በክርስቶስ ትምህርት ጨው ለጣፈጠ
አንደበትህና መልካቸው ለነጣ ጥርሶችህ ሰላምታ
ይገባል፤ የአመረ ድንግልናን የተዋብህ ኤልያስ አቢብ
ሆይ! ይኸውም ሽቱ የሆነ የደስታህ ቃል በየቀኑ ወደ
ልቤ ብርሌ ይጨመር፡፡
9. ለቃልከ፡- የጥበብ በር በሩ ለሆነ እስትንፋስህ እና
የመንፈስ ቅዱስ ድምፅ ድምፁ ለሆነ ቃልህ ሰላምታ
ይገባል፤ የኤልያስ ወዳጅ ብፁዕ አቢብ ሆይ! በፍቅርህ
መዐዛ ሕዋሳቶቼ ሩጠዋልና ፊቱ ከሚያስፈራ ጠላቴ
ጠብቀኝ፡፡
10. ለጕርዔከ፡- ከትከሻ ላይ ለተቈረጠ አንገትህ እና
በመንፈስ ቅዱስ ወይን ለለመለመ ጒሮሮህ ሰላምታ
ይገባል፤ ሳሙኤል የተባልህ አቢብ ሆይ! ኀይልን
ለብሰሃልና ምሕረትንና ይቅርታን ለእኔ ትለምን
ዘንድ በልቤ ትጋት መለመንን እለምንሃለሁ፡፡
11. ለመታክፍቲከ፡- ከኪሩቤል ጀርባ ይልቅ
ለምናከብራት ጀርባህ እና የመስቀል ቀንበርን
ለተሸከሙ ትከሻዎችህ ሰላምታ ይገባል፤ የእውነት
ነቢይ ዕዝራና ኤርምያስ አቢብ ሆይ! በእውነት ጎዳና
እግሮቼ ይጓዙ ዘንድ ዘወትር ከብዙ መከራ ጠብቀኝ፡፡
12. ለእንግድዓከ፡- የመንፈስ ቅዱስ ማደሪያ ለሆነ
ጭንህ እና የኢየሱስ ክርስቶስ ማረፊያ ለሆነ ደረትህ
ሰላምታ ይገባል፤ ማንነትህ የተመሰገነ ሰላማ አቢብ
ሆይ! ዳዊት ሰውነቴን እንኩስ እንዳይጣለው በዐዲስ
አንደበት እማልድሃለሁ፡፡
2
፲፫. ሰላም ለአእዳዊከ ፈውሰ ሕሙማን
ዘጵሩጳጥቄ፤ ለመዛርዒከ ሰላም እንተ ኰነኑ
ፈራቄ፤ አቢብ ጴጥሮስ ወጳውሎስ
ዘተሰሎንቄ፤ ባልሐኒ በረድኤትከ እምከርሠ
ሰይጣን አንቄ፤ ዘልብሱ ዕበድ ወግዕዙ ኑፋቄ፡
፡ አድነኝ፡፡
፲፬. ሰላም ለኰርናዕከ ኵርናዓ ያኖስ ክቡድ፤
ወለእመትከ ሰላም መሥፈርተ ትእዛዝ
መፍቅድ፤ አቢብ እንድርያስ ዕብነ ሕይወት
መረግድ፤ ኅብአኒ ወሠውረኒ በረድኤትከ
ማኅፈድ፤ ነፋሰ መከራ ጽኑዕ ሶበ ይነፍሕ
በዐውድ፡፡
፲፭. ሰላም ለእራኅከ ለወይነ ምሕረት
ምክያዳ፤ ወለአጻብዒከ ሰላም ጸሐፌ ትእዛዝ
ውስተ ሰሌዳ፤ አቢብ ፊልጶስ ለጽልመተ
ዕበድ ዘትሰድዳ፤ አሰስል እምላዕሌየ ዘልብሰ
መርገም አነዳ፤ ዘከደነቶ ለጊጒያ ይሁዳ፡፡
፲፮. ሰላም ለአጽፋረ እዴከ ፍቅደ ሳድስ
ወርብዕ፤ ወለገቦከ ሰላም ዑጹፈ ሃይማኖት
ርቱዕ፤ አቢብ ያዕቆብ ዕጉሠ ገድል ወስምዕ፤
ኢይምስጡኒ እስእለከ ለጽሙድከ በግዕ፤
አንበሳ ርኁብ ወተኵላ ጽሙዕ፡፡
፲፯. ሰላም ለከርሥከ ኀይለ ረኀብ ዘኢቀነዮ፤
ወለልብከ ሰላም ለገጸ በቀል ዘኢርእዮ፤ ካህነ
አምላክ አቢብ ዘሥርጋዌከ ሎግዮ፤ ለኅጡአ
ጽድቅ ወልድከ ከመ ታስተስሪ ጌጋዮ፤
መንገለ ዚኣከ ያወትር ጸልዮ፡፡
፲፰. ሰላም ለኵልያቲከ በአሥራወ ኂሩት
ዘተላጸቃ፤ ወተሰምያ እሎን ለባሕረ ጸልዮ
እመቃ፤ ፍቁረ እግዚእ አቢብ ለፀሐየ ጥበብ
ምሥራቃ፤ እስእለከ ኢትኅድገኒ ማዕከለ
ጽልመት ወጣቃ፤ ከመ ኢትኀድግ ንስር
ዘወለደት ደቂቃ፡፡
13. ለአእዳዊከ፡- የተለዩትን ለገዛ መከንጃህና
የይቅርታ ቤት የሕመምተኞች ፈውስ ለሆኑ እጆችህ
ሰላምታ ይገባል፤ የተሰሎንቄ ሐዋርያ ጳውሎስና
ጴጥሮስ የተባልህ አቢብ ሆይ! ማንነቱ ጥርጥር ልብሱ
ስንፍና ከሆነ ከጠላት ሰይጣን ሆድ በረድኤትህ
14. ለኰርናዕከ፡- የተወደደውን ትእዛዝ ለምትለካ
ክንድህ እና እንደ ያኖስ ክርን ለከበደ ክርንህ ሰላምታ
ይገባል፤ እንድርያስ የተባልህ የሕይወት ድንጋይ
ዕንቊ አቢብ ሆይ! የግፍ የመከራ ነፋስ በዐደባባይ
በነፈሰ ጊዜ በረድኤትህ አዳራሽ ሠውረህ ሸሽገኝ፡፡
15. ለእራኅከ፡- በብራና ውስጥ ትእዛዝን ለጻፉ
ጣቶችህ እና ለምሕረት ወገን አውድማ ለሆነ መሐል
እጅህ ሰላምታ ይገባል፤ የስንፍናን ጨለማ
የምታስወግድ ፊልጶስ አቢብ ሆይ! በደለኛ ይሁዳን
ያለበሰችው የመርገምን ልብስ ከእኔ አርቅልኝ፡፡
16. ለአጽፋረ እዴከ፡- የቀና ሃይማኖትን ለተጐናጸፈ
ጐንህ እና በቊጥር ዐሥር ለሆኑ ለእጅህ ጥፍሮች
ሰላምታ ይገባል፤ ሰማዕትነትንና መከራን የታገሥህ
ያዕቆብ አቢብ ሆይ! ከአንበሳ ረኀብና ከተኵላ ጥማት
የተነሳ እኔ በግ አገልጋይህን እንዳይነጥቁኝ
እለምንሃለሁ፡፡
17. ለከርሥከ፡- የበቀልን ፊት ለአላየ ልብህ እና
የረኀብ ኀይል ለአልገዛው ሆድህ ሰላምታ ይገባል፤
ሽልማትህ ግምጃ የሆነ የአምላክ አገልጋይ አቢብ
ሆይ! ጽድቅን ያጣ ልጅህ በደሉን ታስተሰርይለት
ዘንድ ወደ አንተ መለመን ያዘወትራል፡፡
18. ለኵልያቲከ፡- በጠለቀ የጸሎት ባሕር እነርሱ
የተሰየሙና በቸርነት ጅማት ለተጣበቁ ኵላሊቶችህ
ሰላምታ ይገባል፤ የጥበብ ፀሐይ መውጫ የጌታ ወዳጅ
አቢብ ሆይ! ንስር የወለደችውን ልጇን እንደማትተው
በከባድ ጨለማ መካከል እንዳትተወኝ እለምንሃለሁ፡፡
3
፲፱. ሰላም ለኅሊናከ ዘይኄሊ ሠናየ፤
ወለአማዑቲከ ሰላም በእሳተ ርኅራኄ ዘውዕየ፤
አቢብ በጸጋ ዘረሰይኩከ አቡየ፤ ውስተ ጽርሐ
ሣህልከ ከመ ትትፈጋዕ ልብየ (ነፍስየ)፤
ታስተበቍዐከ ነባቢት ነፍስየ፡፡
፳. ሰላም ለንዋየ ውስጥከ ምዕላደ ትእዛዛት
ዐሥር፤ ወለኅንብርትከ ሰላም ዘሥነ ርእየቱ
መንክር፤ በርተሎሜዎስ አቢብ ብእሴ ጥበብ
ወምክር፤ ታዕድወኒ እስእለከ በረድኤትከ
ሐመር፤ እምባሕረ ኀዘን ዕሙቅ ወጣዕሙ
መሪር፡፡
፳፩. ሰላም ለሐቌከ ኤፉደ ሃይማኖት ዘቀነተ፤
ወለአቍያጺከ ሰላም ዘተረሰያ ስብሐተ፤
አቢብ ቶማስ ምስማከ ርእስየ አንተ፤ በጻሕቀ
ልብየ እስእለከ ስእለተ፤ ከመ ትምርሐኒ
ርቱዐ ፍኖተ፡፡
፳፪. ሰላም ለአብራኪከ መክሊተ ስግደታት
ዘአፈድፈዳ፤ ወለአእጋሪከ ሰላም አድያማተ
ስብከት ዘዖዳ፤ አቢብ ማቴዎስ መምህረ
ብንያም ወይሁዳ፤ ቅድመ ዕበይከ ተውላጠ
ብሩር ጸዐዳ፤ አቀርብ ለከ አምኀ ወጋዳ፡፡
፳፫. ሰላም ለሰኳንዊከ በድካመ ዕበድ
ዘኢድኅፃ፤ ወለመከየድከ ሰላም መርኅበ
ሥቃያት ዘኆፃ፤ አቢብ ታዴዎስ ለሀገረ
ጥበብ አንቀጻ፤ ክልለኒ በረድኤትከ
ኢይንድፉኒ አሕጻ፤ እስመ ለፍቅርከ ሐወፀኒ
ድምፃ፡፡
፳፬. ሰላም ለአእጋሪከ ዘአርአያሆን አዳም፤
ዓዲ ፈድፋደ ለአጽፋሪከ ሰላም፤ አቢብ
ዮሐንስ ዘንብረትከ ገዳም፤ ተማሕፀንኩ
በጸሎትከ ወበዘዚኣከ ጾም፤ ከመ ኢያውአየኒ
ሊተ ነበልባል ግሩም፡፡
19. ለኅሊናከ፡- በቸርነት እሳት ለነደደ አንጀትህ እና
በጐ ነገርን ለሚያስብ ኅሊናህ ሰላምታ ይገባል፤ በጸጋ
አባቴ ያደረግሁህ አቢብ ሆይ! በይቅርታህ አዳራሽ
ውስጥ ነፍሴ ትደሰት ዘንድ ነባቢት ነፍሴ
ትማልድሃለች፡፡
20. ለንዋየ ውስጥከ፡- የመልኩ ደም ግባት ለተለየ
እምብርትህ እና የዐሥሩ ትእዛዛት መገኛ ለሆነ ሆድ
ዕቃህ ሰላምታ ይገባል፤ የምክርና የጥበብ ሰው
በርተሎሜዎስ አቢብ ሆይ! ጣዕሙ መራር ከሆነ
ከጥልቅ የኀዘን ባሕር በረድኤትህ መርከብ ታሻግረኝ
ዘንድ እለምንሃለሁ፡፡
21. ለሐቌከ፡- ምስጋናን ለተሸለሙ ጭኖችህ እና
የሃይማኖት መታጠቂያን ለታጠቀ ወገብህ ሰላምታ
ይገባል፤ ቶማስ የተባልህ አቢብ ሆይ! የራሴ መጠሪያ
አንተ ነህ፤ ወደ ቀና መንገድ ትመራኝ ዘንድ በልቤ
ትጋት መለመንን እለምንሃለሁ፡፡
22. ለአብራኪከ፡- የስብከት አውራጃዎችን ለዞሩ
እግሮችህ እና የስግደት ገንዘብን ለአበዙ ጒልበቶችህ
ሰላምታ ይገባል፤ የይሁዳና የብንያም መምህር
ማቴዎስ የተባልህ አቢብ ሆይ! በገናናነትህ ፊት ስለ
ነጭ ብር ለውጥ እጅ መንሻንና ስጦታን ለአንተ
አቀርባለሁ፡፡
23. ለሰኳንዊከ፡- በመከራ የአሸዋ ሜዳ ለተራመደ
መረገጫህ እና በስንፍና ድካም ለአልተሰነካከሉ
ተረከዞችህ ሰላምታ ይገባል፤ የጥበብ ሀገር በር
ታዴዎስ አቢብ ሆይ! የፍቅርህ ድምፅ ጐብኝቶኛልና
ጦር እንዳይወጋኝ በረድኤትህ ጋርደኝ፡፡
24. ለአእጋሪከ፡- ዳግመኛ ለጥፍሮችህ እና መልካቸው
ለአማረ እግሮችህ በእጅጉ ሰላምታ ይገባል፤ መኖሪያህ
በረሓ የሆነ ዮሐንስ አቢብ ሆይ! የሚያስፈራ ነበልባል
እኔን እንዳያቃጥለኝ በጾምህና በጸሎትህ ተማፀንሁ፡፡
4
፳፭. ሰላም ለቆምከ ከመ ቆመ በቀልት
ሥሙር፤ ወለመልክዕከ ሰላም አርአያ ወልደ
አብ ክቡር፤ ናትናኤል አቢብ ርኡሰ አሐቲ
ማኅበር፤ ሰይጣን መልአከ ሞት ኢይሰደኒ
በግብር አስተበቍዐከ አቡየ ማእምር፡፡
፳፮. ሰላም ለጸአተ ነፍስከ ከመ ጸአተ ነፍስ
አኮ፤ ዳዕሙ ወፅአት ለእግዚአብሔር እንዘ
ትባርኮ፤ አቢብ ኅሩይ ለማትያስ ዘተባየጽኮ፤
ማዕበል በላዕሌየ አመ ተሐውከ ተሐውኮ፤
የሐድፈኒ ዘለከ ተልእኮ፡፡
፳፯. ሰላም ለበድነ ሥጋከ ዘኢለከፎ ርስሐት፤
ወለግንዘትከ ሰላም በእደ ልዑላን ኀይላት፤
ወልደ እልፍዮስ አቢብ ሰባኬ ሐዲስ
ትምህርት፤ ዕቀበኒ ወሠውረኒ እመሥገርተ
ኅምዙ ለሞት፤ ወያስተፍሥሐኒ ዘዚኣከ
ትፍሥሕት፡፡
፳፰. ሰላም ለመቃብሪከ ዘመዓዛ አፈው
መዐዛሁ፤ ንትባደር ዘልፈ ወንረውጽ
በድኅሬሁ፤ አቢብ ብፁዕ ታስተበቍዐከ ናሁ፤
ቤተ ክርስቲያን ለእግዚአብሔር ጽርሑ፤
እስመ ለፍቅርከ ተሰምዐ ዜናሁ፡፡
፳፱. ሰላም ለቆብዐ ርእስከ ዘኢለከፎ ጌጋይ፤
ወለአስኬማከ ሰላም አስኬማ መላእክት
ጽሩይ፤ አቢብ ማርቆስ ርእሰ ጉባዔ ዐባይ፤
ያስተበቍዐከ ወልድከ ነዳይ፤ እስመ በቤቱ
አልቦቱ ሲሳይ፡፡
ተረፈ መልክዕ
፴. ሶበ መስቀለ ትዜከር ለለአፈ ኵሉ ጽባሕ፤
እንበለ ምሒክ ትወድቅ መልዕልተ ሰይፍ
በሊሕ፤ አቢብ ሉቃስ ሥርግወ ሃይማኖት
ወንጽሕ፤ ኢያስጥመኒ ተማሕፀንኩ በጸሎትከ
ብዙኅ፤ ባሕረ ኵነኔ ግሩም ወጥቀ መፍርህ፡፡
25. ለቆምከ፡- የከበረ የአብ ልጅ ምሳሌ ለሆነ
መልክህ እና እንደ ሰሌን ቁመት ለአማረ ቁመትህ
ሰላምታ ይገባል፤ የአንዲት ማኅበር አለቃ ናትናኤል
አቢብ ሆይ! መልአከ ሞት ሰይጣን በግድ
እንዳይወስደኝ ዐዋቂ አባቴ ሆይ! እማልድሃለሁ፡፡
26. ለጸአተ ነፍስከ፡- እግዚአብሔርን እያመሰገነች
ወጣች እንጂ እንደ ነፍስ መውጣት ላይደለ ለነፋስህ
መውጣት ሰላምታ ይገባል፤ ማትያስን የተወዳጀኸው
የተመረጥህ አቢብ ሆይ! ማዕበል በእኔ መታወክን
ቢታወክ የአንተ አገልግሎት ያሻግረኝ፡፡
27. ለበድነ ሥጋከ፡- በልዑላን ኀይላት እጅ
ለመገነዝህ እና መተዳደፍ ለአልነካው ለሥጋህ በድን
ሰላምታ ይገባል፤ ዐዲስ ትምህርትን የምታስተምር
የእልፍዮስ ልጅ አቢብ ሆይ! ከሞት መርዝ ወጥመድ
ሰውረህ ጠብቀኝ፤ ደስታህም ያስደስተኝ፡፡
28. ለመቃብሪከ፡- ሁልጊዜ እንሽቀዳደምና በኋላው
እንሮጥ ዘንድ የሽቱ መዐዛ መዐዛው ለሆነ መቃብርህ
ሰላምታ ይገባል፤ ብፁዕ አቢብ ሆይ! የፍቅርህ ዜና
ተሰምቷልና የእግዚአብሔር ማደሪያ ቤተ ክርስቲያን
እነሆ ትማልድሃለች፡፡
29. ለቆብዐ ርእስከ፡- የከበረ የመላእክት አስኬማ
ለሆነ አስኬማህ እና በደል ለአላገኘው ለራስህ ቆብ
ሰላምታ ይገባል፤ የታላቅ ጉባኤ አለቃ ማርቆስ አቢብ
ሆይ! በቤቱ ምግብ የለውምና ድኻ ልጅህ
ይማልድሃል፡፡
ተረፈ መልክዕ
30. ሶበ ትዜከር፡- በየጠዋቱ መስቀልን በአሰብህ ጊዜ
በተሳለ ሰይፍ ላይ ያለመራራት ትወድቃለህ፤
በሃይማኖትና በንጽሕና የተዋብህ ሉቃስ አቢብ ሆይ!
እጅግ ፈጽሞ የሚያስፈራ የመከራ ባሕር
እንዳያሰጥመኝ በበዛ ጸሎትህ ተማፀንሁ፡፡
5
፴፩. አርእየኒ ገጸከ ወአስምዐኒ ቃለከ፤ 31. አርእየኒ ገጸከ፡- በትጉህ ኅሊና ልጅህ አንተን
በጻሕቀ ኅሊና ወልድከ ተአሚንየ ኪያከ፤ አምኜ በአቅሜ በጥቂቱ ዜናህን ጨርሻለሁና በምሽት
እስመ በአቅምየ ሕቀ አምጣነ ፈጸምኩ ዋጋውን ይሰጡት ዘንድ የብርቱ ሰው የብርታቱ ልክ
ዜናከ፤ ለጽኑዕ ብእሲ እስመ አቅመ ኀይሉ ወደ እኔ ተልኳልና ፊትህን አሳየኝ፤ ቃልህንም
ተልዕከ፤ ዐስበ ዚኣሁ የሀብዎ ሠርከ፡፡ አሰማኝ፡፡

፴፪. ሰላም ለከ እምአልባበ ኵሉ ልሳን፤ 32. ሰላም ለከ፡- ሰማዕትና ጻድቅ የብዙዎች አባት
አቢብ አንተ አበ ብዙኀን፤ ሰማዕት አቢብ ሆይ! ከኹሉ አንደበት ልብ ማስተዋል የተነሣ
ወጻድቃን፡፡ ሰላምታ ለአንተ ይገባል፡፡

፴፫. ሰላም ለከ አቢብ ሰማዕት ፍቁረ ኢየሱስ 33. ሰላም ለከ፡- የኢየሱስ ክርስቶስ ወዳጅ አቢብ
ክርስቶስ፤ ሥቃየ መከራ ጽኑዕ እንዘ ሆይ! ሰላም ለአንተ ይሁን፤ የጸና የመከራ ሥቃይን
ትትዔገሥ፤ ኢፈራኅከ አንተ ገጸ ንጉሥ፡፡ እየታገሥህ አንተ የንጉሥን መከራ አልፈራህም፡፡

፴፬. ሰላም ለከ ጸዋሬ መስቀል አቢብ 34. ሰላም ለከ፡- ስለ ክርስቶስ ስም ያለ ልክ

መትልወ ሰማዕታት ኵሎሙ፤ እንተ የታገሥህ ሰማዕታትን ኹሉ የተከተልህ መስቀልን
ተዐገሥከ እንበለ ዐቅሙ፤ ለክርስቶስ በእንተ የተሸከምህ አቢብ ሆይ! ሰላም ለአንተ ይሁን፡፡
ስሙ፡፡
35. ሰላም ለከ፡- የጽድቅን ሥራ በበረሓና
፴፭. ሰላም ለአቢብ ዘአስተጋብዖ አሐተኔ፤ የሰማዕትነትን ሥራ በዐደባባይ ውስጥ በአንድነት
ምግባረ ጽድቅ በገዳም ወምግባረ ሰማዕት ያስተባበርህ አቢብ ሆይ! ሰላም ለአንተ ይሁን፤
ውስተ ኵርጓኔ፤ እስከ ይቤሎ አምላክ ቃለ በሚያሳዝን የምስጋና ቃል ለብቻህ የአምላክህን
አኰቴት ማኅዘኔ፤ ረሰይከኑ ለባሕቲትከ ምሥጢር ፈጸምህን! በገድል ሥራም ሥጋህን
ዘአምላክከ ቅኔ፤ ታጻሙ ሥጋከ በዘገድል ታደክማለህ፡፡
ኵነኔ፡፡
36. ሰላም ዕብል፡- ለሦስት ሺህ አርባ ሦስት
፴፮. ሰላም ዕብል ዐሠርተ ወምዕተ ዓምዓተ፤ ወንዶችና ለሦስት መቶ ሠላሳ ሴቶች ሰላም እላለሁ፤
አርብዓ ወሠለስተ ተባዕተ፤ ሠለስተ ምዕተ እነርሱም የብፁዕ አቢብን መጨከን በዐደባባይ ውስጥ
ወሠላሳ አንስተ፤ ወሶበ ርእዩ በውስተ ዐውድ በተመለከቱ ጊዜ የተጋደሉ ሰማዕት ሆኑ፡፡37. ሰላም
ዘአቢብ ጥብዓተ፤ እለ ተጋደሉ ወኮኑ ዕብል፡- በመጠንቀቅ ለብፁዕ አቢብ ሰላም እላለሁ፤
ሰማዕተ፡፡ የወንጌልን አበባ የታጠቀ በጠለቀ የጸሎቱ ስም
እየጸለይሁ፤ ሕያው ሰው በተጠራጠረ ጊዜ በእውነት
፴፯. ሰላም ዕብል ለአቢብ ጥንቁቀ፤ ጽጌያተ በቃል ኪዳኑ በማመን የቃል ኪዳኑን ክብር የሞተው
ወንጌል ዕጡቀ፤ እንዘ እጼሊ በስመ ጸሎቱ በተረዳ ነገር ተናገረ፡፡
ዕሙቀ፤ ብእሲ ሕያው ሶበ ናፈቀ፤ አሚነ
ኪዳኑ ጽዱቀ፤ ክብረ ኪዳኑ ዜነወ ምውት
ጥዩቀ፡፡
38. ኦ አምላከ አቢብ፡- ‹አቤቱ የአቢብ አምላክ ጌታ
፴፰. ኦ አምላከ አቢብ ኢየሱስ ክርስቶስ ኢየሱስ ክርስቶስ ሆይ! ኀጢአቴን አስተስርይልኝ›

6
እግዚእየ፤ ስረይ ኀጢአትየ፤ እንዘ ይብል እያለ ኃጥእ ሰው በጸለየ ጊዜ ጌታም ‹በስሜና
ብእሲ በጊዜ ጸለየ፤ ይቤ እግዚእ በስምየ፤ በባሪያዬ በአቢብ ስም የሠራውን ኀጢአት
ወበስመ አቢብ ገብርየ፤ አኃድግ ሎቱ ዘገብረ እተውለታለሁ› አለ፡፡
ጌጋየ፡፡
39. ተዘኪረከ ክርስቶስ፡- አምላካችን ክርስቶስ ሆይ!
፴፱. ተዘኪረከ ክርስቶስ ሥቃያተ አቢብ የበዛውን የአቡነ አቢብን መከራ አስበህ በነፍሱ
ብዙኀ፤ ወርኅ ጸአተ ነፍሱ ፍሉሃ፤ ኢታጽንዕ መውጣት ወር ርኅሩኅ ልብህን አታጽናብኝ፤ ለሰው
ብየ ልበከ ርኅሩኀ፤ እስከ እትመየጥ ከሞቱ በኋላ ንስሓ የለውምና ወደ አንተ እስክመለስ
መንገሌከ ጽንሐኒ ጸኒሐ፤ እስመ ድኅረ ሞቱ ድረስ ጠብቀኝ፡፡
ለሰብእ አልቦቱ ንስሓ፡፡
አቤቱ የአቡነ አቢብ አምላክ ሆይ! እኔን ባሪያህን.....
ኦ አምላከ አቡነ አቢብ ዕቀበኒ ወአድኅነኒ ከመከራ ሥጋ ከመከራ ነፍስ ዘወትር በየጊዜውና
እመከራ ሥጋ ወነፍስ ሊተ ለገብርከ….. በየሰዓቱ አድነኝ፤ ጠብቀኝም፤ ለዘለዓለሙ አሜን፡፡
ወትረ በኵሉ ጊዜ ወበኵሉ ሰዓት ለዓለመ
ዓለም አሜን፡፡ አባታችን ሆይ…

አቡነ ዘበሰማያት… 




ማሕልየ መሓልይ ዝ ውእቱ ዘሰሎሞን

መመመ (በዚህ ከለር የተቀመጡት ከተለመደው የመሓልይ ጸሎት የተለዩና ከብራናው ላይ ተወስደው
የተጨመሩ ናቸው)

ማሕልየ መሓልይ ዝ ውእቱ ዘሰሎሞን ከምስጋና የሚበልጥ ምስጋና ይኸውም ሰሎሞን

የተናገረው ነው፡፡

መሓልይ ፩ መሓልይ 1
ይስዕመኒ በስዕመተ አፉሁ፡፡ በአፉ መሳም ይስመኛል፡፡

አዳም አጥባትኪ እምወይን፡፡ ከወይን ይልቅ ጡትሽ (ኹለቱ ጽላቶች) የአማረ ነው፡፡

ወመዐዛ ዕፍረትኪ እምኵሉ አፈው፡፡ የሽቱሽም መዐዛ ከሽቱ ኹሉ የአማረ ነው፡፡

ወአልባስኪ ከመ ኅብረ አፌዝ፤ ልብሶችሽ ወርቃማ መልክ ናቸው፡፡

ዕፍረት ዘተሠውጠ ስምከ፡፡ ስምህ ሽቱ የተቀላቀለበት ነው፡፡

በእንተ ዝ ደናግል አፍቀራከ፡፡ ስለዚኽም ደናግል (ቈነጃጅት) ወደዱህ፡፡

7
ወሰሐባከ ድኅሬከ፡፡
በመዐዛ ዕፍረትከ ንረውጽ፡፡
አብአኒ ንጉሥ ውስተ ጽርሑ፡፡
ንትፈሣሕ ወንትሐሠይ ብኪ፡፡
ናፍቅር አጥባተኪ እምወይን፡፡
ወርቱዕ አፍቅሮትኪ፡፡
ጸላም አነ ወሠናይት እምአዋልደ ኢየሩሳሌም፡፡
ከመ ምጽላላተ ቄዳር ወኀይመታተ ሰሎሞን፡፡
ቄዳር ወምንስንጉን ኢይበውዕዎን ትቤ አቅሌስያ፡
ኢትርአያኒ እስመ አነ ጸላም፡፡
እስመ ኢርእየኒ ፀሐይ፡፡
እስከ ይከውን ፍና ጎሕ ወይሠርቅ ብርሃን በላዕሌየ
ዘይወርድ እምአርያም ወይሠርቅ በላዕሌየ፡፡
ደቂቀ እምየ ተባአሱ በእንቲኣየ፡፡
አንበሩኒ ዐቃቢተ ዐጸደ ወይን፡፡
ዐጸደ ወይን ዘዚኣየ ኢዐቀብኩ፡፡
ንግረኒ ዘአፍቀረት ነፍስየ፡፡
ንግረኒ በአይቴ ትረክቦ ለፍቁርየ፡፡
አይቴ ትሬዒ ወአይቴ ትሰክብ ጊዜ ቀትር፡፡
ከመ ኢይኩን እንዘ አንጌጊ ውስተ መራዕየ
ካልኣኒከ፡፡
እመ ኢያእመርኪ ርእሰኪ ሠናይት እምአንስት፡፡
ፃኢ አንቲ ውስተ ሰኰናሆሙ ለመርዔት፡፡
ወረዐዪ መሐስዐ አጣሊኪ፡፡
ውስተ አዕጻዳቲሆሙ ለኖሎት፡፡
ለፈረስየ ወለሠረገላተ ፈርዖን፡፡
እብለኪ፤
ብፁዓን እለ ይሬእዩኪ ይዴመሙ፡፡
አስተማሰልኩኪ እንተ ኀቤየ፡፡
ነየ እንቲኣየ ሠናይት ርግብየ፡፡
ጥቀ አዳም መላትሕኪ ከመ ማዕነቅ፡፡
ወክሣድኪ ከመ አርማስቆስ፡፡
አምሳለ ወርቅ ይግበሩ ለኪ ኰሰኰሰ ዘብሩር፡፡
ከወደኋላህም ሳቡህ፡፡
በሽቱህ መዐዛ እንሮጣለን፡፡
ንጉሡ ወደ አዳራሹ (ቤተ መቅደስ) አገባኝ፡፡
በአንቺ ፈጽሞ ደስ ይለናል፡፡
ከወይን ይልቅ ጡትሽን (ጽላቶችሽን) እንወዳለን፡፡
አንቺንም መውደድ የተገባ ነው፡፡
ከኢየሩሳሌም ልጃገረዶች ይልቅ የአማርኩ ስሆን እኔ
ጥቁር ነኝ፡፡
በመከራ እንደ ዘላን ጐጆ እንደ ሰሎሞን ድንኳኖች፤
አቅሌስያ ‹ዘላንና ያልተገረዙ አይገቡባቸውም› ትላለች፡፡
እኔ ጥቁር ነኝና አትዩኝ፡፡
ፀሐይ አላየኝምና (ረድኤቱ)፡፡
ብርሃን ጎሕ ቀድዶ በላዬ እስከሚያርፍ ድረስ፤
ከአርያም ወርዶ በላዬ የሚያድር፤
የእናቴ ልጆች ስለ እኔ ተጣሉ፡፡
የወይን ቦታ ጠባቂ ብለው አኖሩኝ፡፡
እኔ ግን የወይን ቦታዬን አልጠበቅሁም፡፡
ሰውነቴ የወደደችውን ንገረኝ፡፡
ወዳጄን የት እንድታገኘው ንገረኝ፡፡
ወዴት ትሠማራለህ በቀትር ጊዜስ ወዴት ትተኛለህ ፤
(ትሰቀላለህ)፡፡
ከባልንጀሮችህ መንጋዎች ስቅበዘበዝ እንዳልገኝ፡፡
ራስሽን (እግዚአብሔርን) ካላወቅሽ ከሴቶች ይልቅ
አምረሽ የነበርሽ፡፡
የመንጋዎችን ፍለጋ ተከትለሽ ውጪ፡፡
የፍየሎችሽንም ግልገሎች ጠብቂ፡፡
በእረኞች ቦታዎች፡፡
በፈረሴና በፈርዖን ሠረገላዎች፡፡
እልሻለሁ፤
የሚያዩሽ ንዑዳን ክቡራን ይደነቃሉ፡፡
በእኔ በኩል መሰልሁሽ፡፡
እነሆኝ የእኔ መልካሚቱ ርግብ፤
ፊትሽ እንደ ዋኖስ እጅግ የአማረ ነው፡፡
አንገትሽም እንደ ብር ዘንግ ነው፡፡
በወርቅ አምሳል የብር ዝንጉርጉር ይሥሩልሽ፡፡
8
እስከ ሶበ ንጉሥ ያሰምክ ቦቱ፡፡
ናርዶስ ወሀበ መዐዛሁ፡፡
ዕቍረ ማየ ልብን ዘወልድ እኁየ ሊተ፡፡
ማእከለ አጥባትየ የዐርፍ፡፡
አስካል ዘጸገየ ዘወልድ እኁየ ሊተ፡፡
ውስተ ዐጸደ ወይን ዘበጋዲ፡፡
ነያ ሠናይት እንተ ኀቤየ፤ ነያ ሠናይት፡፡
አዕይንትኪ ዘርግብ፡፡
ወዕፍረትኪ ከመ ፍዛ፡፡
ናሁ ሠናይ አንተ ወልድ እኁየ፡፡
አዳም በውስተ ምስካቢነ ዘበሕቊ፡፡
ወመዋጽሕተ ቤትነ ዘአርዝ፡፡
ወመሥዕርቲነ ዘሕቊ፡፡
አነ ጽጌ ገዳም፡፡
ጽጌ ደንጐላት ዘውስተ ቈላት፡፡
ወከመ ጽጌ ደንጐላት በማእከለ አሥዋክ፡፡
ከማሁ አንቲኒ እንተ ኀቤየ በማእከለ አዋልድ፡፡
ወከመ ኮል ዘውስተ ዕፀወ ገዳም፡፡
ኮልኪ ዘሠናየ ይጸጊ ወቀይሐ ይፈሪ፡፡
ከማሁ ዘአፈቅር በማእከለ አኀው፡፡
ታሕተ ጽላሎቱ ፈተውኩ ወነበርኩ፡፡
ወፍሬሁኒ ጥዑም ለጒርዔየ፡፡
አስራጥዮን የዐጽር፡፡
አብኡኒ ቤተ ወይን፡፡
ገብሩ ላዕሌየ ፍቅረ፡፡
አጽንዑኒ በዕፍረት፡፡
ሰደቁኒ በአክዋል፡፡
እስመ ተነደፍኩ በፍቅሩ፡፡
የማኑ ተሐቅፈኒ ወጸጋሙ ታሕተ ርእስየ፡፡
አመሐልኩክን አዋልደ ኢየሩሳሌም፡፡
በኀይሉ ወበጽንዑ ለገዳም፡፡
አመ ተንሥአ ወአንሥአ ኵሎ ሙታነ፡፡
አፈቅሮ እስከ አመ ፈቀደ፡፡
ንጉሥ እስኪጠጋት ድረስ፤
ናርዶስ መዐዛውን ሰጠ፡፡
የወልድ ወንድሜ የተቋጠረ ልባንጃ ሽቱ ለእኔ ነው፡፡
በጡቶቼ መካከል ያርፋል (በኹለቱ ጽላት)፡፡
የአበበ የወልድ ወንድሜ ፍሬ ለእኔ ነው፡፡
በጋዲ ባለ በወይን ቦታ፤
በእኔ ዘንድ እነሆ የአማርሽ ነሽ፤ የአማርሽ ነሽ፡፡
ዐይኖችሽ የርግብ ዐይኖች ይመስላሉ፡፡
ሽቱሽ እንደ ጠብታ ነው፡፡
እነሆ አንተ ወልድ ወንድሜ የአማርህ ነህ፡፡
ዞጲ በሚሆን መኝታችን የአማርን ነን፡፡
የቤታችን መዋቅርም የዝግባ ዛፍ ነው፡፡
ትራሳችንም የዞጲ ነው፡፡
እኔ የምድረ በዳ አበባ ነኝ፡፡
በቈላ ያለ የሱፍ አበባ፡፡
በእሾኽ መካከል እንዳለ የሱፍ አበባ፡፡
አንቺም በልጃገረዶች መካከል በእኔ ዘንድ እንደዚሁ ነሽ፡
በምድረ በዳ ዛፎች መካከል አንዳለ እንኮይ ነሽ፡፡
እንኮይሽ መልካሙን አብቦ ቀይ ፍሬን ያፈራል፡፡
የምወደው በወንድሞቹ መካከል እንደዚያ ነው፡፡
ከጥላው በታች መኖርን ወደድሁ፡፡
ፍሬውም ለጕሮሮዬ የጣፈጠ ነው፡፡
በገንዳም የተጠመቀ ነው፡፡
ወደ ወይኑም ቤት አገቡኝ፡፡
በእኔ ላይ ፍቅርን አደረጉ፡፡
ሽቱ ቀቡኝ፡፡
በእንኮዮች ኰሉኝ፡፡
በፍቅሩ ፍላፃ ተወግቻለሁና፡፡
ቀኙ ታቅፈኛለች ግራውም ታንተርሰኛለች፡፡
(ቀኙ ወንጌል ግራው ኦሪት ያጸኑኛል)፡፡
የኢየሩሳሌም ልጃገረዶች ሆይ! አማፅኛችኋላሁ፡፡
በከኻሊነቱ በምድረ በዳ በአደረገው ተኣምራቱ፡፡
ከሙታን ተነሥቶ ሙታንን በአስነሣ ጊዜ፡፡
እስከወደደኝ ድረስ እወደዋለሁ፡፡
9
 መሓልይ ፩-መዝሙረ ክርስቶስ
በመሓልይሁ ሰሎሞን ይቤለከ ቅድመ፤
ደናግለ ዓለም ኵሉ አፍቀራከ ፍጹመ፤
ንጉሠ ሰላም ክርስቶስ ዘአስተሳለምከ ዓለመ፤
ማሕየዊ መስቀልከ አመ በእንተ ሰብእ ቆመ፤
እምነ ሰብእ ሰዐረ መርገመ፡፡
መሓልየከ ነገረ ሰሎሞን ጸዋሬ አክሊል፤
ዕሥራኤልሀ ሕዝበከ እንዘ መርዓተከ ይብል፤
መርዓዊ ክርስቶስ አመ ትመጽእ በኀይል፤
ኢትፍልጠነ ለአግብርቲከ እምዘዚኣከ አካል፤
እስመ አንተ ርእስ ወንሕነ አባል፡፡
መሓልይ ፩-መዝሙረ ድንግል
መሓልየ መሓልይ ዝ ውእቱ ዘሰሎሞን፤
እመዝሙረ ዳዊት ዘይተሉ ወእምስብሐተ ሙሴ
ካህን፤
አዳም ይቤ ዚኣኪ እምወይን፤
ማርያም ጥዕምተ ስም እምነ ዕቊረ ማይ ዘልብን፤
ወእምነ ፀበል ዘስኂን ለመሥዋዕት እዩን፡፡
መሓልይ ፪
ዘይዜኑ ርደተ ወልድ ወተሠግዎቶ እምድንግል፡፡
ቃል ወልድ እኁየ ናሁ ውእቱ መጽአ፡፡
እንዘ ይቀንጽ ማእከለ አድባር፡፡
ወያንበሰብስ ዲበ አውግር፡፡
እገሪሁ ቀሊል ከመ ነፋስ፡፡
ይመስል ወልድ እኁየ ከመ ወይጠል፡፡
በገዳመ ሲሎኖዶሮስ፡፡
ወከመ ወሬዛ ሀየል ውስተ አድባረ ቤቴል፡፡
በአንጻረ ሙሓዛተ ማያት ዘምጥማቃት፡፡
ወይሠርቅ ብርሃን እምኤማሁስ፡፡
ወይትዐጸፍ ርትዐ ውስተ ገቦሁ፡፡
ናሁ ውእቱ ይቀውም ድኅረ አረፍት፡፡
መሓልይ 1-መዝሙረ ክርስቶስ
ነቢይ ሰሎሞን አስቀድሞ በመዝሙረ መሓልዩ፤
‹ዓለምን በፍቅር የመላህ ንጉሠ ሰላም ክርስቶስ ሆይ!
ዓለም ኹሉ ፈጽሞ ወደደህ፤
በአዳኝ መስቀልህ ስለ ሰው ፍቅር በተሰቀልህ ጊዜ፤
ከሰው መርገመ ሥጋና መርገመ ነፍስን አጥፈተኻልና›
አለህ፡፡
ዘውድን የተቀዳጀ ነቢይ ሰሎሞን አስቀድሞ ዕሥራኤል
ሕዝብህን ሙሽራይቱ ብሎ ምስጋናህን ተናገረ፤
ሙሽራ ክርስቶስ ሆይ! ለመፍረድ በመጣህ ጊዜ፤
አንተ ራስ እኛም አካል ነንና፤
አቤቱ አገልጋየችህን ከአንተ አትለየን፡፡
መሓልይ ፩-መዝሙረ ድንግል
ከመዝሙረ ዳዊትና ከአገልጋዩ ከነቢይ ሙሴ ምስጋና
የሚከተል፤
የነቢይ ሰሎሞን መሓልየ መሓልይ ይኽ ነው፤
ለመሥዋዕት ከተዘጋጀም የሽቱ ቅመምና፤
ከሽቱ ፈሳሽ መዐዛ ይልቅ ስምሽ የሚጣፍጥ ድንግል
ማርያም ሆይ!
ከወይን ይልቅ የአንቺ ፍቅር የአማረ ነው፡፡
መሓልይ 2
የወልድን መውረድና ከድንግል ሥጋን መንሣቱን
የሚናገር
ቃል ወልድ ወንድሜ እነሆ መጣ፡፡
በተራራዎች መካከል ላይ እየዘለለ (መጣ)፡፡
በኰረብቶች ላይም እየተመላለሰ፡፡
እግሮቹ እንደ ነፋስ ፈጣን ናቸው፡፡
ወልድ ወንድሜ እንደ ፈጣን ፌቆ ይመስላል፡፡
በሲሎኖዶሮስ በረሓ፤
በቤቴል ተራራ የተሠማራ የዋልያ ወይፈንን ይመስላል፡፡
በማጥመቂያዎቹ የውኆች መፍሰሻዎች በኩል፤
ብርሃን ከኤማሁስ ይወጣል፡፡
በጐኑም ቅንነትን ይጐናጸፋል፡፡
እነሆ እርሱ ከቅጽር በኋላ ይቆማል፡፡
10
ወይሔውጽ እንተ መሳክው፡፡
ወከመ ቴገን ይትረአይ፡፡
ወይደንን እንተ ተድባብ፡፡
ያወሥእ ወልድ እኁየ ወይብለኒ፡፡
ተንሥኢ ወንዒ ቅርብትየ እንቲኣየ ሠናይት
ርግብየ፡፡
እስመ አፈቅሮ አፈቅረኪ፡፡
ወእስዕመኪ በስዕመተ መንፈስ ቅዱስ፡፡
እስመ ናሁ ክረምት ኀለፈ፡፡
ወዝናም ገብአ ለሊሁ (ድኅሬሁ)፡፡
ጽጌ አስተርአየ በውስተ ምድርነ፡፡
ጊዜ ገሚድ በጽሐ፡፡
ቃለ ማዕነቅ ተሰምዐ በምድርነ፡፡
በለስ አውፅአ ሠርጸ፡፡
አውያን ጸገዩ፤ ወወሀቡ መዐዛ፡፡
ተንሥኢ ወንዒ ቅርብትየ
እንቲኣየ ሠናይት ርግብየ፡፡
ውስተ ጽላሎተ ኰኵሕ ቅሩበ ጥቅም፡፡
ወኑባሊስዕ እምንፍታሌም ይትዓደዎ፡፡
አርእየኒ ገጸከ ወአስምዐኒ ቃለከ፡፡
እስመ ቃልከ አዳም ወገጽከ ላሕይ (ልሑይ)፡፡
አሥግሩ ለነ ቈናጽለ ንኡሳነ እለ ያማስኑ ዐጸደ
ወይንነ፡፡
ዐጸደ ወይንነ ይጽጊ፡፡
ፍሕሦራስ ይጸጊ ምስቈላርምራር ወተምራር፡፡
ያስተርእዩ በውስተ አርእስተ አድባር፡፡
ቲሳኢ ያንጸበርቅ ዲበ ምድር፡፡
እንዘ ይትረአይ ውስተ ጽጌያት፡፡
አነ ለወልድ እኁየ፡፡
ወልድ እኁየ ሊተ፤ ወአነ ሎቱ፡፡
መኑ ይትዐደዎ ለወልድ እኁየ፡፡
እስመ ልዑል መዝራዕተ የማኑ፡፡
ዘይትረዐይ ውስተ ጽጌያት፡፡
እስከ ሶበ ያስተነፍስ ዕለት ወያንቀለቅል ጽላሎት፡
ተመየጥ አንተ ወልድ እኁየ፤ ወተመሰላ አንተ ወልድ ወንድሜ ተመለስ፤ ፌቆንም ምሰላት፡፡
ወደ መስኮቱም ይመለከታል፡፡
እንደ ዓላማ ይታያል፡፡
ወደ መዛነቢያውም ያዘነብላል፡፡
ወልድ ወንድሜ ይመልስልኛል፤ እንዲህም ይለኛል፡-
‹አቅራቢያዬ የእኔ መልካሟ ርግቤ ተነሥተሽ ነዪ፡፡›
እወደዋለሁና እወድሻለሁ፡፡
በመንፈስ ቅዱስ ፍቅርም እሳለምሻለሁ፡፡
እነሆ ክረምት አልፏልና፡፡
ዝናሙ ወደ ኋላው ተመልሷልና፡፡
በምድራችን አበባው ታየ፡፡
የወይኑን ዘለላ የሚቈረጥበት ጊዜ ደረሰ፡፡
የዋኖስ ድምፅም በምድራችን ተሰማ፡፡
በለስም ቡቃያውን አወጣ፡፡
ወይኖች አበቡ መዐዛንም ሰጡ፡፡
አቅራቢያዬ ተነሥተሽ ነዪ፡፡
የእኔ መልካሟ ርግቤ፡፡
በቅጥሩ አጠገብ ወደ አለ ዋሻ ጥላ ነዪ፡፡
ኑባሊስዕም ከንፍታሌም ይሻገረዋል፡፡
ፊትህን አሳየኝ ቃልህንም አሰማኝ፡፡
ቃልህ የአማረ ፊትህም ውብ ነውና፡፡
የወይን ቦታችንን የሚያጠፉ ቃናናሾች ቀበሮችን
አጥምዳችሁ ያዙልን፡፡
የወይን ቦታችን ያብብ፡፡
ቀይ አበባና ጽጌ ረዳ ቴምርም፤
በተራሮች ጫፍ ላይ ይበቅላሉ፡፡
የዐይን ብሌን በምድር ላይ ያንፀባርቃል፡፡
በአበቦች ውስጥ ሲታይ፤
እኔ ለወንድሜ ወልድ፤
ወልድ ወንድሜ የእኔ ነው፤ እኔም የእርሱ ነኝ፡፡
ለወልድ ወንድሜ የሚተላለፈው ማን ነው?
የማናዊ ክንዱ (ሥልጣኑ) ከፍ ያለ ነውና፡፡
ወደ አበባዎች የሚሠማራ፤
ቀኑ እስኪመሽ ጥላውም እስኪመለስ ድረስ፤
11
ለወይጠል፡
ወይርአያከ አዋልደ ኢየሩሳሌም፡፡
ወንበር ዲበ ሳሬል፡፡
ወዲበ አርባዕቱ አርባብ፡፡
ወከመ ወሬዛ ሀየል ውስተ አድባረ ድኁኃን፡፡
ቅንጽ አንተ ወልድ እኁየ ከመ ወይጠል፡፡
በዐራትየ ወበለያልይየ፡፡
እኅሥሥ ዘአፍቀረት ነፍስየ፡፡
ኀሠሥክዎ ወኢረከብክዎ፡፡
ጸዋዕክዎ ወኢተሠጥወኒ፡፡
እትነሣእ ወአዐውድ ሀገረ፡፡
ውስተ ምሥያጣት ወውስተ መራሕብት፡፡
እኀሥሥ ዘአፍቀረት ነፍስየ፡፡
ኀሠሥክዎ ወኢረከብክዎ፡፡
ጸዋዕክዎ ወኢተሠጥወኒ፡፡
ረከቡኒ መዓቅብት እለ የዐቅቡ ሀገረ፡፡
ርኢክሙኑ ዘአፍቀረት ነፍስየ፡፡
ንስቲተ ኀሊፍየ እምኔሆሙ፡፡
ይእተ ጊዜ ረከብኩ ዘአፍቀረት ነፍስየ፡፡
አኀዝክዎ ወኢየኀድጎ፡፡
እስከ ሶበ አባእክዎ ውስተ ቤተ እምየ፡፡
ወውስተ ውሳጥያቲሃ ለእንተ ሐፀነተኒ፡፡
አመሐልኩክን አዋልደ ኢየሩሳሌም፡፡
በኀይሉ ወበጽንዑ ለገዳም፡፡
አመ ተንሥአ ወአንሥአ ኵሎ ሙታነ፡፡
አፈቅሮ እስከ አመ ፈቀደ፡፡
መሓልይ ፪-መዝሙረ ክርስቶስ
ዓዲ ይነግር በመሓልየ ካልእ ክፍል፤
ርደተከ ክቡረ እምጽርሐ አርያም ልዑል፤
ጽጌ ተሠግዎ ክርስቶስ ዘመዐዛከ ወንጌል፤
ወትብለከ ቤተ ክርስቲያን በዘኢይማስን ቃል፤
ወልድ እኁየ ተመየጥ በኀይል፡፡
አስተርአይከ ቅድመ ማእከለ አድባር ወአውግር፤
እንዘ ደኃራዊ በሥጋ ክርስቶስ በኵር፤
የኢየሩሳሌም ልጃገረዶችም ይዩህ፡፡
በኪሩቤል ላይ ተቀመጥ፡፡
በአራቱ ሱራፌል ላይም፡፡
በጸኑ ተራራዎች የተሠማራ የዋልያ ወይፈን፤
አንተ ወልድ ወንድሜ እንደ ፌቆ መር ብለህ ዝለል፡፡
ሌሊት በአልጋዬ ሳለሁ፤
ሰውነቴ የወደደችውን እፈልግ ዘንድ፤
ፈለግሁት፤ አላገኘሁትም፡፡
ጠራሁት፤ ነገር ግን አልመለሰልኝም፡፡
ተነሥቼ ሀገር ለሀገር እዞራለሁ፡፡
ወደ ገበያ ወደ አደባባዮችም፡፡
ሰውነቴ የወደደችውን እፈልግ ዘንድ፤
ፈለግሁት፤ አላገኘሁትም፡፡
ጠራሁት፤ ነገር ግን አልመለሰልኝም፡፡
ሀገርን የሚጠብቁ ዘበኞች አገኙኝ፡፡
ሰውነቴ የወደደችውን አያችሁን?
ከእነርሱ ጥቂት እልፍ ብዬ፡፡
ያንጊዜ ሰውነቴ የወደደችውን አገኘሁ፡፡
ያዝሁት አልተወውም፡፡
ወደ እናቴ ቤት አስካገባው ድረስ፡፡
ወደ አሳደገችኝ ወደ እልፍኝዋ፡፡
የኢየሩሳሌም ልጃገረዶች ሆይ! አማጽኛችኋላሁ፡፡
በከሃሊነቱ በምድረ በዳ በአደረገው ተኣምራቱ፡፡
ከሙታን ተነሥቶ ሙታንን ባስነሣ ጊዜ፡፡
እስከወደደኝ ድረስ እወደዋለሁ፡፡
መሓልይ 2-መዝሙረ ክርስቶስ
ዳግመኛም በኹለተኛው የመዝሙረ መሓልይ ክፍል፤
ከልዑል ጽርሐ አርያም መውረድህን ይናገራል፤
መዐዛህ ወንጌል የኾነ ጽጌ ተሠግዎ ክርስቶስ ሆይ!
ቤተ ክርስቲያን በማይጠፋ ቃል፤
‹ወልድ ወንድሜ ሆይ! በኀይል ተገለጥ› ትልኻለች፡፡
የአብ የባሕርይ ልጁ ክርስቶስ ሆይ! ቀድሞ በተራሮችና
በኮረብቶች፤
ኋላም ሥጋን ተዋህደህ ተገለጥህ፤
12
እስመ ወራሲ ለሊከ ወተወራሲ ሀገር፤
ይቤለከ በእንተ ዝ ቄርሎስ ክቡር፤
እግዚእ ከመ አቡከ ወከማነ ገብር፡፡
መሓልይ ፪-መዝሙረ ድንግል
ቃል ወልድ እኊየ ማዕከለ አድባር ቀነጸ፤
እንተ ተድባብ ደነነ ወእንተ መሳክው ሐወጸ፤
ውስተ ሥጋኪ ይደምር ርስነ መለኮቱ ብቊጸ፤
ማርያም በእንተ ዝንቱ ረኪበነ ገጸ፤
መፆረ እሳት ሰመይናኪ ዕፀ፡፡
መሓልይ ፫
መኑ ይእቲ ዛቲ እንተ ተዐርግ እምገዳም፡፡
ከመ ደመና ዘጠፈረ ሰማይ፡፡
ወከመ ሠርጸ ጢስ ዕጥነታ (አዳም)፡፡
ክልኤ አጥባትኪ ያውሕዛ ሐሊበ፡፡
ከርቤ ወስኂን እምኵሉ ጸበለ አፈው (ኤፌኔዎስ)፡፡
ናሁ ዐራቱ ለሰሎሞን፡፡
ስሳ ኀያላን ዐውዳ እምኀያላነ ዕሥራኤል፡፡
ኵሎሙ እኁዛነ አስይፍት ወምሁራነ ቀትል፡፡
ብእሲ ብእሲ ሰይፉ ዲበ መንቅዕቱ፡፡
ይትሜሰሉ በድንጋፄ ሌሊት፡፡
መጾረ ገብረ ለርእሱ ንጉሥ ሰሎሞን እምዕፀወ
ሊባኖስ፡፡
አዕማዲሁ ገብረ ዘብሩር፤ ሰርዲኖስ ምስለ
ተርሴስ፡፡
ኢዮጶሎግዮስ ዘምስለ ሶፎር፡፡
ምስማኩ ዘወርቅ፤ አቊላፊሁ ወአቊፋሊሁ
ኢያሴሜር፡፡
መንበሩ ዘሜላት፤ ኅንብርቱ ዘቢረሌ ዘምስለ
ኢያሰጲድ በባሕርይ ክዱን፡፡
ውስጡ ንጹፍ በእብነ ሰንፔር፡፡
ኣፈቅሮ ፈድፋደ እምአዋልደ ኢየሩሳሌም፡፡
ፃኣ ትርአያ አዋልደ ጽዮን፡፡
ለንጉሥ ሰሎሞን፡፡
አንተ ፈጣሪ ዓለሙም ኹሉ ፍጡር ነውና፤
ስለዚኽም የከበረ አባ ቄርሎስ፤
‹እንደ አባትህ ጌታ፤ እንደ እኛም ፍጹም ሰው ኾንህ›
አለ፡
መሓልይ ፪-መዝሙረ ድንግል
መለኮቱን ከሥጋሽ ጋራ አንድ ያደርግ ዘንድ፤
ከተድባበ ሰማይ ዝቅ ብሎ መተላለፊያዎችን በጐበኘ
ጊዜ፤
ቃል ወልድ ወንድሜ በተራሮች መካከል ዘለለ፤
ስለዚኽም ድንግል ሆይ! ምሕረቱን አግኝተናልና፤
‹እሳት የተዋሐዳት ዕፅ› ብለን ሰየምንሽ፡፡
መሓልይ 3
ከምድረ በዳ የምትወጣ ይኽች ማን ናት?
ጠፈር በሚባል ሰማይ እንዳለ ደመና፡፡
የዕጥነቷ አወጣጥ እንደ ጢስ የሆነ፡፡
ኹለቱ ጡቶችሽ (ጽላቶች) ወተትን ያፈሳሉ፡፡
ከርቤ ስኂን የሚባሉ ሹቱዎች ከሽቱ ቅመሞች ኹሉ ጋራ
አሉሽ፡፡
እነሆ የሰሎሞን አልጋ፤
ከዕሥራኤል ኀይለኞች የተመረጡ ስድሳ ኀያላን ከበዋት
ይቆማሉ፡፡
ኹሉም ሰይፍ የያዙ ሰልፍም የተማሩ ናቸው፡፡
አንዱም አንዱም ሰው ሰይፉ በብብቱ ነው፡፡
በሌሊት አስደንጋጭ ነገር ይመስላሉ፡፡
ንጉሡ ሰሎሞን ከደጋ ዕንጨቶች ለራሱ አልጋ ሠራ፡፡
ሸንኰሩንም የብር አደረገ፡፡
ሰርዲኖስ ከሚባል ዕንቍና ተርሴስ ከሚባል ዕንቍ ጋራ፡፡
ኢዮጶሎግዮስ ከሚባል ዕንቊና ሶፎር ከሚባል ዕንቍ ጋራ
አደረገበት፡፡
መጠጊያውን የወርቅ አደረገ፡፡
ፍልፍሉ መጠምጠሚያው ኢያሴሜር የሚባል ዕንቊ ነው፡
መቀመጫው ሐምራዊ ግምጃ የቢረሌ የሚሆን መገናኛው
ኢያሰጲድ ከሚባል ዕንቍ ጋራ በዕንቈ ባሕርይ
ተለብጧል፡፡
ውስጡ በዕንቈ ሰንፔር ተለብጧል፡፡
ከኢየሩሳሌም ልጃገረዶች ይልቅ እወደዋለሁ፡፡
የጽዮን ልጃገረዶች ታዩ ዘንድ ውጡ፡፡
ንጉሥ ሰሎሞንን፤
13
በአክሊል ዘአስተቀጸለቶ እሙ፡፡ እናቱ ያቀዳጀችውን ዘውድ፤
በአክሊል ዘአስተቀጸልዎ አዝማደ ለእሙ፡፡ ለእናቱ ዘመዶች የኾኑ በአቀዳጁት ዘውድ፤
አመ ዕለተ መርዓሁ፡፡ በሠርጉ (በነገሠበት) ቀን፤
ወአመ ዕለተ ፍሥሓ ልቡ፡፡ ልቡ ደስ ባለበት ቀን፤
አመ ዕለተ ሕማሙ ወአመ ዕለተ ስቅለቱ፡፡ መከራ በተቀበለበት ቀንና በተሰቀለበት ቀን፤
ወአመ ዕለተ ሞቱ፡፡ በሞተበትም ቀን፤
ዕፁበ ረከቦ እምአዝማደ እሙ፡፡ ከእናቱ ዘመዶች ችግር አገኘው፡፡
ስማዕ ሰማይ ወአጽምዒ ምድር፡፡ ሰማይ ስማ፤፡ ምድርም አድምጪ፡፡
ሐራውያ ገዳም እንዘ ይንዕዎ ለአንበሳ፡፡ የዱር አሳማዎች አንበሳን ሲያድኑት፤
ዘመደ ብርሃናት ኀብኡ ጸዳሎሙ፡፡ የብርሃናት ወገኖች ብርሃናቸውን ሸሸጉ፡፡
ጽልመተ ሌሊት ተመየነ፡፡ የሌሊት ጨለማ ተመጻደቀ፤
በምሴተ ዐርብ ሠረቀ ፀሐይ፡፡ በዐርብ ፀሐይ ወጣ፡፡
ተፈትሑ ሙቁሐን እለ እምትካት ተአስሩ፡፡ ከቀድሞ ጀምሮ የታሰሩ እስረኞች ተፈቱ፡፡
ይትፌሥሐኒ ልብየ በአምላኪየ፡፡ ልቤ በአምላኬ ደስ ይለዋል፡፡
አመ ዕለተ መርዓሁ፡፡ በደስታ ቀኑ ጊዜ፤
ገዳም ጸገየት ወፈረየት ብዙኅ፡፡ ገዳም አብባ እጅግ አፈራች፡፡
ተፈሥሒ ወተሐሠዪ ጎልጎታ፡፡ ጎልጎታ ፈጽሞ ደስ ይበልሽ፡፡
ንጉሥኪ ተንሥአ ብርሃነ ለቢሶ፡፡ ንጉሥሸ ብርሃን ለብሶ ተነሥቷል፡፡
ነያ ሠናይት እንተ ኀቤየ ነያ ሠናይት፡፡ በእኔ ዘንድ እነሆ የአማርሽ ነሽ፤ የአማርሽ ነሽ፡፡
አዕይንትኪ ዘርግብ፡፡ ዐይኖችሽ የርግብ ዐይኖች ናቸው፡፡
ወሥዕርትኪ ከመ መርዔተ አጣሊ፡፡ ጠጕርሽም እንደ ፍየል መንጋ ነው፡፡
እለ ተከሥታ እምአድባረ ገለዓድ፡፡ በገለዓድ ተራራ እንደተሠማሩ፤
ስነንኪ ከመ መራእይ እለ ተቀርፃ፡፡ ጥርሶችሽም እንደተሸለቱ መንጋዎች፤
ወእለ ወፅአ እምሕጻብ፡፡ ከመታጠቢያ እንደወጡ፤
ኵሎን እለ ይመነትዋ፡፡ ኹሉም መንታ መንታ እንደሚወልዱ፤
ሰብዓ ወሰብዓተ እለ ይወልዳ፡፡ ሰባ ሰባትም እንደሚወልዱ ናቸው፡፡
ወአልቦ እምኔሆን መካን፡፡ ከእነርሱም የማይወልድ መኻን የለም፡፡
እልፈ ወአእላፈ እለ ይፈርያ አፈዋተ፡፡ የብዙ ብዙ ሽቱዎችን የሚያፈሩ፤
ኰሳኵሰ ወጸዓድዒደ ይወልዳ፡፡ ዥንጒርጒርና ነጫጮችን ይወልዳሉ፡፡
ወጸሊመ ልብሰ ይከድንዎን፡፡ ጥቁር ልብስን ያለብሷቸዋል፡፡
እምወርቀ ኦፌር ይፀድል፡፡ ከኦፌር ወርቅ ይልቅ ያበራል፡፡
ወይን ይትከየድ ውስተ መርህቦን፡፡ ወይን በሜዳቸው ውስጥ ይረገጣል፡፡
ብዙኃን ይዴመሩ ውስተ ማኅበሮን፡፡ ብዙዎች በማኅበራቸው ውስጥ ይደመራሉ፡፡
እምነ ጽዮን በሐ፡፡ እናታችን ጽዮን ሰላምታ ይገባሻል፡፡

14
ከመ ፍሕሶ ቀይሕ ከናፍርኪ፡፡
ንባብኪ አዳም፡፡
ከመ ቅርፍተ ሮማን መላትሕኪ እንበለ
አርምሞትኪ፡፡
ወከመ ማኅፈደ ዳዊት ክሣድኪ፡፡
እለ ተሐንጻ ዲበ ተልፍዮስ፡፡
ዐሠርቱ ምእት ንዋየ ሐቅል ስቁል ውስቴቱ፡፡
ኀበ ኢይሬእዮ ሰብእ ወኢይበጽሖ ፀሐይ፡፡
ወኵሉ መዋጽፍተ ቤቱ ኀያላን ወጽኑዓን፡፡
ወኀያላን እለ የዐቅብዎ ሠለስቱ እደው፡፡
፪ኤ አጥባትኪ ከመ ፪ኤ ዕጒለ መንታ ዘወይጠል፡
፡ ገላግልት ናቸው፡፡
ዘይትረዐይ ውስተ ጽጌያት፡፡
እስከ ሶበ ያስተነፍስ ዕለት ወይትሐወስ ጽላሎት፡፡
አሐውር ለልየ ኀበ ደብረ ከርቤ፡፡
ወውስተ አውግረ ስኂን ምዑዝ፡፡
ወይትቀባዕ እመዐዛሁ አውልዐ ገዳም፡፡
ወይበልዓሁ አዕዋፈ ቈላት ወኢይመውታ፡፡
እስመ ይሔድሳ ውርዙቶን፡፡
ንዒ እኅትየ እንቲኣየ ሠናይት ርግብየ፡፡
ኵለንታኪ ሠናይት እንተ ኀቤየ፡፡
አልብኪ ነውር ወኢምንትኒ ላዕሌኪ፡፡
ንዒ እምሊባኖስ መርዓት ንዒ እምሊባኖስ፡፡
ንዒ ወትወፅኢ እምቅድመ ሃይማኖት፡፡
ወታስተርእዪ ውስተ አድባረ ጽባሕ፡፡
እምርእሰ ሳኔር ወኤርሞን እንዘ ትሰቀዪ ጠለ፡፡
እምግበበ አናብስት ወእምአድባረ አናምርት፡፡
ዮርዳኖስ ወቤቴል ይቀርባ ኀበ ኤርሞን፡፡
እራኅራኅክኒ እኅትየ መርዓት፡፡
አራኅራኀክኒ ምዕረ በአዕይንትኪ፡፡
በአሐቲ ንብረተ ክሣድኪ፡፡
ጵጥጳሮስ ወአርስቢኖስ መዐዛ ልብስኪ፡፡
ፓፓራስ ወእራሶርክ መዋጥሕኪ ይጼኑ፡፡
ከንፈሮችሽ እንደ ቀይ ሐር ፈትል ናቸው፡፡
ንግግርሽ የአማረ ነው፡፡
ከዝምታሽ በቀር ጕንጭሽ እንደ ሮማን ቅርፊት ነው፡፡
አንገትሽም እንደ ዳዊት ግንብ ነው፡፡
ተልፍዮስ በሚባል ተራራ እንደ ተሠሩ፡፡
በውስጡ ሺሕ የሜዳ ጸብት (የጦር ዕቃ) እንደተሰቀለበት፡
ሰው ከማያየው ፀሐይም ከማይደርስበት፤
በምድር ነገድ የቤቱ ዙርያ ኹሉ ኀያላንና ጽኑዓን፤
የሚጠብቁት ሦስት አርበኞች ወንዶች ናቸው፡፡
ኹለቱ ጡቶችሽ መንታነት እንዳላቸው እንደ ኹለቱ ፌቆ
በሱፍ አበባዎች መካከል የሚሠማራ፤
ቀኑ እስኪነፍስ ጥላውም እስኪመለስ ድረስ፤
እኔ ከርቤ ወዳለበት ተራራ እሔዳለሁ፡፡
ምዑዝ የሚሆን ነጭ ዕጣን ወዳለበት ኮረብታም
እሔዳለሁ፡፡
የምድረ በዳ ወይራም ከመዐዛው ይቀባል፡፡
በቈላ ያሉ ወፎችም ይበሉታል፤ አይሞቱም፡፡
ሕፃንነታቸውን ያድሳሉና፡፡
መልካሚቱ ርግብ እኅቴ ሆይ! ነዪ፡፡
በእኔ ዘንድ ሁለንተናሽ የአማረ ነው፡፡
በአንቺ ላይ ምንም ምን ነውር የለብሽም፡፡
መርዓት ሆይ! ከደጋ ነዪ ከደጋ ነዪ፡፡
ሃይማኖትሽን ደጀን አድርገሽ ትወጪያለሽ፡፡
በምሥራቅ ተራራ ትታያለሽ፡፡
ከሳኔርና ከኤርሞን ተራራ ራስ ጠለ ረድኤትን
እየተመገብሽ፤
ከአንበሶች ጒድጓድና ከነብሮችም ጒድጓድ (ወጣሽ)፡፡
ዮርዳኖስና ቤቴል ወደ ኤርሞን ይቀርባሉ፡፡
እኅቴ መርዓት አሳዘንሽኝ፡፡
አንድ ጊዜ በዐይኖችሽ ባለማየትሽ አሳዘንሽኝ፡፡
በአንገትሽ ቀና ባለማለትሽ፤
ጵጥጳሮስና አርስቢኖስ የልብስሽ መዐዛ ናቸው ፡፡
መጐናጸፊያዎችሽ እንደ ፓፓራስ እና እንደ እራሶርክ
15

ሚ አዳም አጥባትኪ እኅትየ መርዓት፡፡
ወሐሊቦን ይጥዕም እመዓር ወሶከር፡፡
ወእምተምር ዘውስተ ገነት፡፡
ጥቀ አዳም አጥባትኪ እምወይን፡፡
ወመዐዛ ዕፍረትኪ እምኵሉ አፈው፡፡
ጸቃውዕ ይውሕዝ እምከናፍርኪ፡፡
ሐሊብ ወመዓር እምታሕተ ልሳንኪ፡፡
ወጼና አልባስኪ ከመ ጼና ስኂን፡፡
ገነት ዕጹት እኅትየ መርዓት፡፡
ገነት ዕጹት ዐዘቅት ኅትምት ፍናወ ዚኣኪ፡፡
ኀበ ኢይሬእዮ ኬንያ ወኢይከርዮ ሰራቂ፡፡
ገነት ምስለ ፍሬ አቅማሕ፡፡
ሰንድሮስ ምስለ ጵርስቅላ፡፡
ቆዕ ምስለ ናርዶስ፡፡
ናርዶስ ዘምስለ መጽርይ፡፡
ቀጺመታት ወቀናንሞስ፡፡
ምስለ ኵሉ ዕፀወ ሊባኖስ፡፡
ከርቤ ወዐልው ምስለ ኵሉ መቅድመ ዕፍረታት፡፡
ነቅዐ ገነት ዐዘቅተ ማየ ሕይወት፡፡
ዘይውሕዝ እምሊባኖስ፡፡
ተንሥእ ሰሜን ወነዐ ደቡብ፡፡
ንፋህ ሠርቀ ንፋሕ ገነትየ፡፡
ለየሐዝ አፈዋተ ዚኣየ፡፡
ለይረድ ወልድ እኁየ ውስተ ገነቱ፡፡
ወይብላዕ እምፍሬ አቅማሒሁ፡፡
ቦእኩ ውስተ ገነትየ እኅትየ መርዓት፡፡
አረርኩ ከርቤ ምስለ አፈዋትየ፡፡
በላዕኩ ኅብስትየ ምስለ መዓርየ፡፡
ሰተይኩ ወይንየ ምስለ ሐሊብየ፡፡
በልዑ ካልኣንየ ወጸግቡ፡፡
ሰትዩ ውሉደ አኀውየ ወሰክሩ፡፡
እስመ ዕንቡዛን እሙንቱ፡፡
ሽቱዎች ይሸታሉ፡፡
እኅቴ መርዓት ሆይ! ጡቶችሽ ምን ያምሩ!
ወተታቸውም ከሸንኮርና ከመዓር ይጣፍጣል፡፡
በገነት መካከል ካለ ተምርም ይልቅ፡፡
ጡቶችሽ ከወይን ይልቅ እጅግ ያማሩ ናቸው፡፡
ሽቱሽም ከሽቱ ኹሉ ይልቅ መዐዛው የአማረ ነው፡፡
ከከንፈሮችሽም የማር ወለላ ይፈስሳል፡፡
ከአንደበትሽም በታች ወተትና ማር፤
የልብስሽም መዐዛ እንደ ነጭ ዕጣን መዐዛ ነው፡፡
እኅቴ መርዓት የታጠረች ተክል ናት፡፡
መንገድሽ የታጠረች ተክል የታተመች ጕድጓድ ናት፡፡
ብልሃተኛ ከማያየው ሌባም ከማይቈፍረው፤
ከሽቱ ቅመም ጋራ ሽቱ አለሽ፡፡
ሰንድሮስ ጵርስቅላ ከሚባል ሽቱ ጋራ፤
ቆዕ የሚባል ሽቱ ከናርዶስ ጋራ፤
ናርዶስ ከቀጋ ጋራ፤
ቀጺመታትና ቀናንሞስ ከሚባሉ ሽቶች፤
ከደጋ ዕፀዋት ኹሉ ጋራ፤
ከርቤና ዐልው የሚባሉ ሽቱዎች ከነዚሁ ሽቱዎች ጋራ
አሉሽ፡፡
የሕይወት ውኃ ጕድጓድ የገነት ምንጭ፤
ከደጋ የሚፈስስ፤
ሰሜናዊ ነፋስ ተነሥ፤ ደቡባዊ ነፋስም ና፡፡
በማለዳ ጊዜ በጓሮዬ ተመላለስ (በተክሌ ላይ ንፈስ፡፡)
ሽቱዬ ይፍሰስ፡፡
ወልድ ወንድሜ ወደ ተክል ቦታው ይውረድ፡፡
ከሽቱም ቅመም ፍሬ ይብላ፡፡
እኅቴ መርዓት ሆይ! ወደ ተክል ቦታዬ ገባሁ፡፡
ከሽቱዬ ጋራ ከርቤን ለቀምኹ፡፡
እንጀራዬንም ከማሬ ጋራ በላሁ፡፡
ወይኔንም ከወተቴ ጋራ ጠጣሁ፡፡
ወዳጆቼ በልተው ጠገቡ፡፡
የወንድሞቼ ልጆች ጠጥተው ሰከሩ፡፡
እነርሱ አእምሯቸውን ያጡ ናቸውና፡፡
16
ወትእኅዞሙ ቅንአት ከመ ሰልብልያኖስ፡፡ እንደ ዲያብሎስ ቅንአት ትይዛቸዋለች፡፡
ሐረገ ወይን ኮነ መድኀኒትየ፡፡ የወይን ሐረግ መድኀኒት ሆነኝ፡፡
ዘእምኀሢሦን ይትገዘም ወበጎልጎታ ይተከል፡፡ ከኀሢሦን ተቈርጦ በጎልጎታ ይተከላል፡፡
ቃል ወልድ እኁየ መጽአ እንዘ ይጐደጕድ ወልድ ወንድሜ ደጃፍ እየመታ መጣ፡፡
ኆኅተ፡
አነ ንዉም ወልብየ ንቅህት፡፡ እኔ ተኝቼ ነበር፤ ልቡናዬ ግን ነቅታ ነበር፡፡
ቃል ወልድ እኁየ መጽአ እንዘ ይጐደጕድ ወልድ ወንድሜ ደጃፍ እየመታ መጣ፡፡
ኆኅተ፡
ቃለ እግዚአብሔር ይከብር እምአእላፍ፡፡
የእግዚአብሔር ቃል ከአእላፍ ይበልጣል/ይከብራል፡፡
አርኅውኒ እኅትየ ካልእትየ፡፡
እኅቴ ወዳጄ ደጃፉን ክፈችልኝ፡፡
ርግብየ ፍጽምትየ፡፡
ፍጽምት የምትሆኝ ርግቤ፡፡
ከመ ፋጻ ቀጢን ቃሉ ወከመ መሰንቆ ሐዋዝ
ያስተፌሥሐኒ በሰሚዖቱ፡፡ ቃሉን በሰማሁ ጊዜ እንደ ረቂቅ ፉጨት እንደ አማረ
መሰንቆ ልቡናዬን ደስ ያሰኘኛል፡፡
እስመ ርእስየኒ ምሉዕ ጠለ፡፡
ራሴ ጠልን የተመላ ነውና፡፡
ወድምድማየኒ ነፍኒፈ ሌሊት፡፡
ጒተናዬም የሌሊት ካፊያን ተመልቷል፡፡
አውፃእኩ አልባስየ እፎኑ እለብሶን፡፡
ልብሶቼን አውልቄአለሁ እንደምን አድርጌ እለብሳቸዋለሁ
ኀፀብኩ እገርየ እፎኑ እጌምኖን፡፡
እግሬን ታጥቤዋለሁ፤ እንደምን አሳድፈዋለሁ?
እስመ ተኀፀብኩ አነ በስኂን ወበአቅራህዮን፡፡
እኔ ስኂንና አቅራህዮ በሚባል ሽቱ ታጥቤዋለሁና፡፡
ወልድ እኁየ ፈነወ እዴሁ እንተ ስቊረት፡፡
ወልድ ወንድሜ እጁን ወደ መስኮት ሰደደ፡፡
ሶቤሃ ገሠሠ ርስኒ መለኮት፡፡
ያን ጊዜ የመለኮትን ኀይል ዳሠሠ፡፡
እስመ በሊኅ ልቡ እምኲናት፡፡
ከጦር ይልቅ ልቡናው ፈጣን ነውና፡፡
ከርሥየ ደንገፀት ቦቱ፡፡
ሆዴ በእርሱ ደነገጠች፡፡
ተንሣእኩ አነ አርኅዎ ለወልድ እኁየ፡፡
እኔ ለወልድ ወንድሜ ደጃፉን እከፍትለት ዘንድ ተነሣሁ፡
እደውየ ያውሕዛ ከርቤ፡፡
እጆቼ ሽቱን ያፈስሳሉ፡፡
ወአጻብዕየ ከርቤ ምሉዓት፡፡
ጣቶቼም ሽቱን የተመሉ ናቸው፡፡
ውስተ እደ መንሠግ ተንሣእኩ አነ አርኅዎ
ለወልድ እኁየ፡፡ እኔ ለወልድ ወንድሜ እከፍትለት ዘንድ ወደ ቊልፉ
ለመሔድ ተነሣሁ፡፡
ወልድ እኁየ ኀለፈ፡፡
ወልድ ወንድሜ ሔደ፡፡
ነፍስየ ደንገፀት እምቃሉ፡፡
ሰውነቴ ከቃሉ የተነሣ ደነገጠች፡፡
ኀሠሥክዎ ወኢረከብክዎ፡፡
ፈለግሁት፤ አላገኘሁትም፡፡
ጸዋዕክዎ ወኢተሠጥወኒ፡፡
ጠራሁት፤ አልመለሰልኝም፡፡
ረከቡኒ መዓቅብት እለ የዐቅቡ ሀገረ፡፡
ሀገርን የሚጠብቁ ዘበኞች አገኙኝ፡፡
ዘበጡኒ ወፈቅዑኒ፡፡
ደበደቡኝ፤ ገመሱኝም፡፡
ነሥኡ ግልባቤየ እምላዕለ ርእስየ እለ የዐቅቡ
ቅጽረ፡፡ አምባ የሚጠብቁ ዘበኞች ክንንቤን ከራሴ ላይ አውርደው
ወሰዱብኝ፡፡

17
አምሐልኩክን አዋልደ ኢየሩሳሌም፡፡
በኀይሉ ወበጽንዑ ለገዳም፡፡
እመ ረከብካሁ ለወልድ እኁየ ከመ ታይድዓሁ፡፡
እስመ ንድፍት አነ በፍቅሩ፡፡
መሓልይ ፫-መዝሙረ ክርስቶስ
ወሣልስ ይነግር ዕርገተ ምድራዊ ትስብእት፤
ምስለ ህላዌከ ልዑል እምነ ልዑላን ኀይላት፤
ወሀቤ ጸጋ ክርስቶስ በጊዜ መንግሥት፤
እንተ ተቀጸልከ አክሊለ መሪር ሞት፤
ዘፍካሬሁ ወስሙ ሕይወት፡፡
በረድኤትከ መርዓት እምገዳመ ንዴት ወመከራ፤
እንተ ዐርገት ብከ ኀበ ዘቀዳሚ ሀገራ፤
ኢየሱስ ክርስቶስ ጽድቀ ዳንኤል ወዕዝራ፤
ነፍስየ ዘትቤለከ ኢትርሳዕ ነገራ፤
ውስተ ማኅደርከ ትረሲ ማኅደራ፡፡
መሓልይ ፫-መዝሙረ ድንግል
መኑ ይእቲ ዛቲ እንተ ተዓርግ እምገዳም፤
ከመ ሠርፀ ጢስ ዕጥነታ አዳም፤
ሰሎሞን ይቤ በእንቲኣኪ ማርያም፤
ወሶበ ተጠብጠበ ብዝኀ ክብርኪ በክርታስ
ወበቀለም፤
እምኢያግመሮ መጽሐፉ ለዓለም፡፡
መሓልይ ፬
ምንት ውእቱ ወልድ እኁኪ እምውሉደ አኀው፡፡
ሠናይት እምአንስት፡፡
ወምንት ውእቱ ወልድ እኍኪ እምውሉደ አኀው፡፡
ዘከመዝ መሐላ አምሐልክነ፡፡
በፀሐይኑ ወበያሮስ ወበከማንዮስ፡፡
ወልድ እኁየ ጸዐዳ ወቀይሕ፡፡
ምስለ ኵሉ ኅብረ ቤቱ፡፡
ምንት ይሤኒ እምሊባኖስ እስቦን ወቀንሞስ፡፡
ይጸጊ መርህቦ፡፡
ወየዐውድዎ እልፍ ወትእልፊተ አእላፋት፡፡
ውሉድ እምአእላፍ፡፡
የኢየሩሳሌም ልጃገረዶች ሆይ! አማጽኛችኋለሁ፡፡
በከሃሊነቱ በምድረ በዳ በአደረገው ተኣምራቱ፤
ወልድ ወንድሜን ያገኛችሁት እንደሆነ እንድትነግሩት፤
እኔ በፍቅሩ ፍላፃ ተወግቼ አለሁና፡፡
መሓልይ 3-መዝሙረ ክርስቶስ
ትርጒሙና ስሙ ሕይወት የኾነ፤
የመሪር ሞት ዘውድን በፈቃድህ የተቀዳጀህ፤
ለነገሥታት ሞገሰ ጸጋን የምታጐናጽፍ ክርስቶስ ሆይ!
ሦስተኛውም ከከበረ መለኮት ጋራ በተዋሕዶ፤
የዐረገ የምድራዊ ሰውነትን ዕርገት ይናገራል፡፡
በረድኤትህ ሙሽራይቱ ቤተ ክርስቲያን ከመከራ በረሓ፤
ወደ ቀደመ ሀገረ ክብሯ ከፍ ከፍ የአለችብህ፤
የነቢያቱ የእነ ዳንኤልና ዕዝራ እውነት ኢየሱስ ክርስቶስ
ሆይ!
ማደሪያዋን በማደሪያህ ውስጥ ታደርግ ዘንድ፤
ነፍሴ የምትለምንህን ልመናዋን አትርሳ፡፡
መሓልይ ፫-መዝሙረ ድንግል
ድንግል ማርያም ሆይ! ነቢይ ሰሎሞን
‹መዐዛዋ እንደ መልካም ጢሰ ዕጣን የሚጣፍጥ፤
ከገዳም የምታበራ ይኽቺ ማን ናት!› አለ፤
የክብርሽ ብዛት በክርታስና በቀለም ቢጻፍ፤
የዓለም መጽሐፍ በአልቻለውም ነበር፡፡
መሓልይ 4
ወልድ ወንድምሽ ከወንድማማች ልጆች ማንን ይመስላል?
ከሴቶች ይልቅ የአማርሽ፤
ወልድ ወንድምሽ ከወንድማማች ልጆች ማንን ይመስላል?
ይኽን ያህል መሐላ ያማልሽን፤
በጨረቃና በፀሐይ በአስታርቦ ሸሽ ኮከብ ትመስዪዋለሽን?
ወልድ ወንድሜ ነጭና ቀይ ነው፡፡
ከኹሉ የቤቱ ሽልማት ጋራ፤
እስቦንና ቀንሞስ እንጂ ከሊባኖስ ምን ደስ ያሰኛል!
በሜዳው ያብባሉ፤
እልፍ ወትእልፊተ አእላፋት መላእክት ይከብቡታል፡፡
18
ርእሱ ወርቀ ቄፋዝ፡፡ ከአእላፍም የተመረጠ ነው፡፡
ድምድማሁ ድሉል ወጸሊም ከመ ቋዕ፡፡ ራሱ የቄፋዝ ወርቅ ነው፡፡
አዕይንቲሁ ከመ ርግብ ውስተ ምሉዕ ምዕቃለ ጐተናው የተሸራሸ እንደ ቍራም የጨቈረ ነው፡፡
ማያት፡፡ ዐይኖቹ በሞላ ኩሬ ውኃ እንዳሉ ርግቦች ናቸው፡፡
….
…. …..
…. …..
…..
ተፈጸመ ማሕልየ መሓልይ ዘሰሎሞን ወልዱ የዳዊት ልጅ ሰሎሞን የአመሰገነው ምስጋና
ለዳዊት፡፡ ወስብሐት ለእግዚአብሔር አሜን፡፡ በዚኹ ተፈጸመ፡፡ ለእግዚአብሔር ክብርና ምስጋና
ይግባው አሜን፡፡
አቡነ ዘበሰማያት…
አባታችን ሆይ…




19