The Minor Prophets as Christian

Scripture in the Commentaries of

Theodore of Mopsuestia and Cyril of
Alexandria Hauna T Ondrey
Visit to download the full and correct content document:
https://ebookmass.com/product/the-minor-prophets-as-christian-scripture-in-the-com
mentaries-of-theodore-of-mopsuestia-and-cyril-of-alexandria-hauna-t-ondrey/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

The Minor Prophets J. Glen Taylor

https://ebookmass.com/product/the-minor-prophets-j-glen-taylor/

Philo of Alexandria and the construction of Jewishness

in early Christian writings First Edition, Impression:
1. Edition Jennifer Otto

https://ebookmass.com/product/philo-of-alexandria-and-the-
construction-of-jewishness-in-early-christian-writings-first-
edition-impression-1-edition-jennifer-otto/

Visions of the Buddha: Creative Dimensions of Early

Buddhist Scripture Eviatar Shulman

https://ebookmass.com/product/visions-of-the-buddha-creative-
dimensions-of-early-buddhist-scripture-eviatar-shulman/

Interpreting the Gospel of John in Antioch and

Alexandria 1st Edition Miriam Decock

https://ebookmass.com/product/interpreting-the-gospel-of-john-in-
antioch-and-alexandria-1st-edition-miriam-decock/
Christian Faith and University Life: Stewards of the
Academy 1st Edition T. Laine Scales

https://ebookmass.com/product/christian-faith-and-university-
life-stewards-of-the-academy-1st-edition-t-laine-scales/

A History of the Social Sciences in 101 Books Cyril

Lemieux (Editor)

https://ebookmass.com/product/a-history-of-the-social-sciences-
in-101-books-cyril-lemieux-editor/

Commentaries and Cases on the Law of Business

Organizations [Connected

https://ebookmass.com/product/commentaries-and-cases-on-the-law-
of-business-organizations-connected/

The Metaphysics of Light in the Hexaemeral Literature:

From Philo of Alexandria to Gregory of Nyssa Isidoros
C. Katsos

https://ebookmass.com/product/the-metaphysics-of-light-in-the-
hexaemeral-literature-from-philo-of-alexandria-to-gregory-of-
nyssa-isidoros-c-katsos/

The Church Histories of Theodore Lector and John

Diakrinomenos Kosinski

https://ebookmass.com/product/the-church-histories-of-theodore-
lector-and-john-diakrinomenos-kosinski/
 OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi

OXFORD EARLY CHRISTIAN STUDIES

General Editors
Gillian Clark Andrew Louth
OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi

THE OXFORD EARLY CHRISTIAN STUDIES series includes scholarly

volumes on the thought and history of the early Christian centuries.
Covering a wide range of Greek, Latin, and Oriental sources, the books are
of interest to theologians, ancient historians, and specialists in the classical and
Jewish worlds.
Titles in the series include:
Social Justice and the Legitimacy of Slavery
The Role of Philosophical Asceticism from
Ancient Judaism to Late Antiquity
Ilaria L. E. Ramelli (2016)
Making Amulets Christian
Artefacts, Scribes, and Contexts
Theodore de Bruyn (2017)
Isaac of Nineveh’s Ascetical Eschatology
Jason Scully (2017)
Liturgy and Byzantinization in Jerusalem
Daniel Galadza (2017)
The Roman Martyrs
Introduction, Translations, and Commentary
Michael Lapidge (2017)
Gregory of Nyssa’s Doctrinal Works
A Literary Study
Andrew Radde-Gallwitz (2018)
St Theodore the Studite’s Defence of the Icons
Theology and Philosophy in Ninth-Century Byzantium
Torstein Theodor Tollefsen (2018)
Philo of Alexandria and the Construction of Jewishness
in Early Christian Writings
Jennifer Otto (2018)
The Donatist Church in an Apocalyptic Age
Jesse A. Hoover (2018)
 OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi

The Minor Prophets as

Christian Scripture in
the Commentaries of
Theodore of
Mopsuestia and Cyril
of Alexandria

HAUNA T. ONDREY

1
OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi

3
Great Clarendon Street, Oxford, OX2 6DP,
United Kingdom
Oxford University Press is a department of the University of Oxford.
It furthers the University’s objective of excellence in research, scholarship,
and education by publishing worldwide. Oxford is a registered trade mark of
Oxford University Press in the UK and in certain other countries
© Hauna T. Ondrey 2018
The moral rights of the author have been asserted
First Edition published in 2018
Impression: 1
All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in
a retrieval system, or transmitted, in any form or by any means, without the
prior permission in writing of Oxford University Press, or as expressly permitted
by law, by licence or under terms agreed with the appropriate reprographics
rights organization. Enquiries concerning reproduction outside the scope of the
above should be sent to the Rights Department, Oxford University Press, at the
address above
You must not circulate this work in any other form
and you must impose this same condition on any acquirer
Published in the United States of America by Oxford University Press
198 Madison Avenue, New York, NY 10016, United States of America
British Library Cataloguing in Publication Data
Data available
Library of Congress Control Number: 2017961516
ISBN 978–0–19–882453–4
Printed and bound by
CPI Group (UK) Ltd, Croydon, CR0 4YY
OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi

For Scot McKnight

OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi
 OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi

Acknowledgments

It is a pleasure to acknowledge my indebtedness to the community

of mentors, colleagues, friends, and family that has made this work
possible.
This book began as a doctoral thesis, for the completion of which
I owe deep gratitude to Mark W. Elliott, whose supervision exempli-
fied wisdom and care. I’m additionally thankful for colleagues who
shared the ups and downs of the PhD journey at the University of
St Andrews, especially my Black Room companions, Loe Joo Tan,
Sarah Maple, Tanya Walker, Garrick Allen, and Milton Núñez-Coba,
as well as Rosanna Alderson, Jen Gilbertson, Haley Goranson, and
Andrew and Susan Cowan.
I’m grateful to Philip J. Anderson and Bradley Nassif for introdu-
cing me to the Fathers and supporting me along the way; to all my
colleagues at North Park Theological Seminary, with special thanks
to Michelle Clifton-Soderstrom, Stephen Chester, and dean David
Kersten; to theological librarian Steve Spencer for always providing a
research room and timely counsel; and to the Brandel Library inter-
library loan staff for increasing their workload on my behalf.
Father John Behr provided substantive advice and encouragement,
both as external thesis reader and throughout the publication pro-
cess, and deserves my thanks. Many thanks also to the Oxford Early
Christian Studies editors and external reader for especially useful
feedback that made this work far better than my initial submission.
Throughout the research and writing process I have relied on the
steady love of my entire family, especially my parents, Jeff Ondrey
and Sali Honess-Ondrey, and sister Sarah. My husband, Carl Anders
Johnson, has been behind me at each step, providing encouragement,
perspective, and unconditional support. Finally, my thanks go to
Scot McKnight, to whom this book is dedicated, for giving me early
opportunities that outmatched my experience. In this small way,
I hope to repay your confidence.
OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi
 OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi

Contents

Abbreviations xi

Introduction: Theodore and Cyril in Context 1

Part I. One Divine Economy in Two Testaments

1. A Nexus of Commentators on the Twelve:
Theodore and Cyril’s Defense of Historia 49

Part II. The Ministry of the Twelve Prophets

to Old Testament Israel
2. Theodore of Mopsuestia: The Twelve within
the First Age 75
3. Cyril of Alexandria: The Twelve within the First
Covenant 118

Part III. The Ministry of the Texts of the Twelve

to the Church
4. Theodore of Mopsuestia: The Twelve as
Christian Scripture 147
5. Cyril of Alexandria: The Twelve as Christian Scripture 167

Part IV. Conclusion: The Twelve between Two Testaments

6. Theodore and Cyril in Dialogue: Analysis
and Implications 215

Bibliography 241
Scripture Index 257
Modern Authors 264
General Index 265
OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi
 OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi

Abbreviations

ACO Acta Conciliorum Oecumenicorum

CCG Corpus Christianorum Series Graeca
CCL Corpus Christianorum Series Latina
CCR Coptic Church Review
CSCO Corpus Scriptorum Christianorum Orientalium
ET English translation
FOTC Fathers of the Church
GCS Die griechischen christlichen Schriftsteller der ersten
Jahrhunderte
HeyJ Heythrop Journal
IJSCC International Journal for the Study of the Christian Church
JECS Journal of Early Christian Studies
JETS Journal of the Evangelical Theological Society
JTS Journal of Theological Studies
LCL Loeb Classical Library
LXX Septuagint
OECS Oxford Early Christian Studies
OECT Oxford Early Christian Texts
PG Patrologia Graeca
PL Patrologia Latina
PO Patrologia Orientalis
ProEccl Pro Ecclesia
RB Revue Biblique
RSR Recherches de science religieuse
SC Sources Chrétiennes
SE Sacris Erudiri
ST Studi e testi
StP Studia Patristica
TLG Thesaurus Linguae Graecae
TZ Theologische Zeitschrift
VC Vigilae Christianae
VCSup Supplements to Vigilae Christianae
VetC Vetera Christianorum
WGRW Writings from the Greco-Roman World
WTJ Westminster Theological Journal
ZNW Zeitschrift für die neutestamentliche Wissenschaft und die
Kunde der älteren Kirche
OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 10/5/2018, SPi
 OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 8/5/2018, SPi

Introduction
Theodore and Cyril in Context

CYRIL AGAINST THEODORE

When Theodore of Mopsuestia and Cyril of Alexandria are considered

together, it is usually as christological antagonists. And rightly so:
while alive, Cyril actively campaigned against Theodore, and his
polemical writings played a substantial role in Theodore’s sixth-
century condemnation.¹
In 432 Rabboula of Edessa (411–436) ordered Theodore’s writings
destroyed,² recruiting Cyril to his cause when his campaign against
Theodore met resistance from John of Antioch and other eastern
bishops. Cyril had already named Diodore the root of Nestorius’s
faulty Christology,³ and he learned from Rabboula that Theodore too
bore this guilt, veneration of him causing the outbreak of a previously
hidden disease.⁴ Cyril subsequently joined in the campaign, writing
against Theodore by name, first in an exposition on the Nicene

¹ For the path from Ephesus (431) to Constantinople II (553), see especially intro-
ductory chapters by Richard Price, trans., intro., The Acts of the Council of Constantin-
ople of 553: With Related Texts on the Three Chapters Controversy, 2 vols., Translated
Texts for Historians 51 (Liverpool: Liverpool University Press, 2009), esp. introductory
chapters, pp. 1–108, and introductory texts throughout; John Behr, The Case Against
Diodore and Theodore: Texts and Their Contexts, OECT (Oxford: Oxford University
Press, 2011), 83–158.
² The campaign is known from Ibas of Edessa’s letter to Mari the Persian, ACO 2.1,
pp. 391–3, ET Price 2:6–10.
³ Ep. 45, ACO 1.1.6, pp. 151–7. Cyril names Diodore Nestorius’s teacher in paragraph 2,
charging him with dividing the Son of God and son of David (par. 2, p. 151.17–19). ET
Wickham 70–83.
⁴ Ep. 73, ACO 4.1, Session V. 23 (p. 89), ET FOTC 77:75–6.
OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 8/5/2018, SPi

2 The Minor Prophets as Christian Scripture

Creed,⁵ followed by his 438 treatises Against Diodore and two
Against Theodore.⁶ In his appeal to Theodosius II, Cyril stated
his position concisely, naming Diodore and Theodore the “fathers
of Nestorius’s blasphemies”⁷ and charging the eastern bishops with
condemning Nestorius’s errors while reintroducing them by giving
honor to his predecessors.⁸ Theodore was ultimately condemned
at Constantinople II (553), where Cyril’s polemical works substan-
tially comprised the compiled dossier marshalled against Theodore
by the bishops gathered.⁹ John Behr has even argued for Cyril as
the author of the common florilegium of Theodore’s indicted works
used at the fourth and fifth sessions of Constantinople.¹⁰ In short,
Theodore was condemned, and Cyril, in person and in writings, was
party to his condemnation.¹¹
Though the Three Chapters Controversy centered on Christology,
Theodore’s Old Testament interpretation was also implicated in the
conciliar deliberations. The indicted fragments concern Theodore’s
dividing the homo assumptus and verbum assumens in his interpret-
ation of Psalm 8,¹² denial of Song of Songs as a christological allegory,¹³
and assertion of pagan interpolation in the book of Job.¹⁴ Regarding the
prophetic books specifically, the council noted Theodore’s refusal of
standard christological testimonia¹⁵ and introduced the excerpts from
the Commentary on the Minor Prophets as “the commentary that he
wrote on the twelve prophets, denying that the prophecies were about

⁵ Ep. 55, ACO 1.1.4, pp. 49–61, naming Theodore with Nestorius, pp. 60.41–61.2.
⁶ Extant only as citations in subsequent polemical works and the Acts of Con-
stantinople II. See chart of citations of Cyril’s Against Theodore assembled by Behr,
Case, 148–9; Contra Diodorum et Theodorum, PG 76.1437–52.
⁷ Ep. 71, ACO 1.4, p. 211.1–2. ⁸ Ep. 71, ACO 1.4, p. 211.5–8.
⁹ See ACO 4.1, Session V. 5–13 (pp. 74–82), 18–21 (pp. 86–8), 38 (p. 96), 53–5
(pp. 101–2), 66–81 (pp. 105–11); Behr, Case, 133–58, 418–29.
¹⁰ As well as in the Blasphemies of Diodore, Theodore, and the Impious Nestorius
and by Timothy Aelurus, Leontius of Byzantium, and Emperor Justinian. Behr, Case,
155–8, reconstructs the transmission.
¹¹ Though it should be noted that Cyril, in a letter to Proclus at the end of the fifth-
century controversies, advised against condemning Theodore’s person in addition to
his errors, citing fear of schism on account of the reverence with which Theodore was
held (Ep. 72, ACO 4.1, Session V. 77, pp. 109–10)—John of Antioch even preferring to
throw himself in fire than anathematize Theodore (Ep. 72.78, p. 110.20–1).
¹² ACO 4.1, Session IV. 25 (pp. 52–3), ET Price 1:245.
¹³ ACO 4.1, Session IV. 77, 78, 79, 80 (pp. 68–70), ET Price 1:264–7.
¹⁴ ACO 4.1, Session IV. 73, 74, 75, 76 (pp. 67–8), ET Price 1:262–4.
¹⁵ ACO 4.1, Session IV. 27, 28, 29, 30 (pp. 53–5), ET Price 1:246–8.
 OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 8/5/2018, SPi

Introduction: Theodore and Cyril in Context 3

Christ.”¹⁶ The final session of the council included in its summary of
the preceding hearing regarding Theodore that he “rejected the proph-
ecies about Christ and was eager, as far as pertained to himself, to deny
the great mystery of the dispensation of our salvation.”¹⁷ Facundus of
Hermaine’s defense of Theodore’s christological interpretation of
prophecy corroborates the Council’s charge.¹⁸
The increased attention given to the interplay between Theodore’s
Christology and his interpretation of scripture follows a broader trend
toward appreciation of the integral role of biblical exegesis in theo-
logical debate—if indeed the two can be separated at all. In an “an age
which saw theology exegetically and exegesis theologically,”¹⁹ “theology
is interpretation of the Bible.”²⁰ This appreciation has in turn encour-
aged increased scholarly attention to patristic interpretation—what
Robert Wilken in 1965 termed a “frontier” in Christian history.²¹ Both
Theodore and Cyril have benefitted from this trend to recognize the
church fathers as biblical interpreters. The consensus yields strikingly
opposite portraits of the two as Old Testament interpreters. The
minimal christological interpretation that appears in Theodore’s Old
Testament commentaries is observed as his distinctive feature.²² Cyril,
by contrast, is described as a pre-eminently “christocentric” interpreter

¹⁶ ACO 4.1, Session IV. 26 (p. 53), ET Price 1:245.

¹⁷ ACO 4.1, Session VIII. 4.9 (p. 210.20–1), ET Price 1:113.
¹⁸ Facundus of Hermaine, Pro def. 3.6, SC 478:97–129.
¹⁹ Robert Wilken, “Exegesis and the History of Theology: Reflections on the
Adam-Christ Typology in Cyril of Alexandria,” CH 35 (1966): 155.
²⁰ Robert Wilken, “Cyril of Alexandria, Biblical Exegete,” in Handbook of Patristic
Exegesis: The Bible in Ancient Christianity, vol. 2, ed. Charles Kannengiesser (Leiden:
Brill, 2004), 843, my emphasis. Cf. Frances Young, Biblical Exegesis and the Formation
of Christian Culture (Cambridge: Cambridge University Press, 1997), 4, 265; Lewis
Ayres, Nicaea and Its Legacy: An Approach to Fourth-Century Trinitarian Theology
(Oxford: Oxford University Press, 2004), 31–40, “Early Christians did not distinguish
‘exegesis’ and ‘theology’ in the way that modern scholars tend to do,” 38.
²¹ Wilken, “Exegesis and the History of Theology,” 142, 156; also as “one of the step
children of Church History,” p. 139.
²² Whether celebrated as an avoidance of anachronistically importing Christ
into Israel’s scripture (so Dimitri Z. Zaharopoulos, Theodore of Mopsuestia on the
Bible: A Study of His Old Testament Exegesis [New York: Paulist Press, 1989],
passim, see especially chapter 6, “Old Testament Messianic Expectations as Inter-
preted by Theodore of Mopsuestia,” pp. 142–75, and his eighth concluding point,
p. 183) or censured as a failure to offer a reading that is Christian in any meaningful
sense (so John J. O’Keefe, “ ‘A Letter that Killeth’: Toward a Reassessment of
Antiochene Exegesis, or Diodore, Theodore, and Theodoret on the Psalms,” JECS
8:1 [2000]: 83–104).
OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 8/5/2018, SPi

4 The Minor Prophets as Christian Scripture

of the Old Testament.²³ Is it any wonder that the two stood on
opposite sides of a conciliar verdict that found Theodore’s interpret-
ation of the prophets christologically inadequate?²⁴
Some important recent studies have attended to the interplay of
exegesis and Christology in Theodore’s conciliar condemnation.²⁵
The studies of John O’Keefe and John Behr especially note that
Constantinople II judged the Christological reticence of Theodore’s
Old Testament exegesis rather less favorably than the twentieth-
century scholars who celebrated Theodore as proto-historical critic.
As O’Keefe and Behr read the council’s decision, because Theodore
did not recognize Christ as the subject of the Old Testament, his
interpretation severed the story of Israel from the Christian economy.
Behr finds Theodore incapable of uniting the Testaments because he
fails to read Christ as the content of the Old Testament, instead
reading the two Testaments as “distinct historia.”²⁶ Behr goes further
to posit this hermeneutical distinction as the source of Theodore’s
failure to unite Christ’s natures adequately.²⁷ In O’Keefe’s final
assessment, Theodore’s interpretation of the Old Testament “failed

²³ Cyril’s “christocentrism” provides the organizing principle for Bertrand de

Margerie’s survey ( “Saint Cyril of Alexandria Develops a Christocentric Exegesis,”
An Introduction to the History of Exegesis, vol. 1, trans. Leonard Maluf [Petersham,
MA: Saint Bede’s Publications, 1993], 244), and Luis Armendáriz observes Cyril’s
“obsesión cristocéntrica” within his Old Testament interpretation” (El Nuevo Moisés:
Dinámica christocéntrica en la tipología de Cirilo Alejandrino [Madrid: Ediciones Fax,
1962], 104). Moreover, “De ahí [i.e., Cyril’s exegetical christocentrism] deriva cierta
monotonia,” p. 103, emphasis original. According to Wilken, “[Cyril’s] biblical writ-
ings are commentaries on Christ and only if one reads them in that spirit can one
appreciate his significance as interpreter of the Bible.” Wilken, “St. Cyril of Alexandria:
The Mystery of Christ in the Bible,” ProEccl 4 (1995): 478; cf. “Cyril of Alexandria as
Interpreter of the Old Testament,” in The Theology of St. Cyril of Alexandria: A Critical
Appreciation, ed. Thomas G. Weinandy and Daniel A. Keating (London & New York:
T&T Clark, 2003), 21; “Cyril of Alexandria, Biblical Exegete,” 865.
²⁴ I wish to challenge the accuracy of these generalizations. Nevertheless, they
point to a real and notable contrast in the degree of christological interpretation in
Theodore’s and Cyril’s Old Testament commentaries.
²⁵ Peter Bruns, “Das Offenbarungsverständnis Theodors von Mopsuestia im Zwölf-
prophetenkommentar,” StP 32 (1997): 272–7; O’Keefe, “Letter,” see especially pp. 84,
93; Behr, Case, esp. 35, 40–7, 66–82. Going back to J.-M. Vosté, “L’oeuvre exégétique de
Théodore de Mopsueste au IIe Concile de Constantinople,” RB 38 (1929): 382–95,
542–54.
²⁶ Behr, Case, 45, “The novelty of both the exegesis and Christological reflection of
Diodore and Theodore was that they treated the Old Testament as a distinct historia
from the New, and consequentially ‘the man’ as a distinct subject from the Word.” Cf.
O’Keefe, “Letter,” 85, for the same conclusion.
²⁷ Behr, Case, 45.
 OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 8/5/2018, SPi

Introduction: Theodore and Cyril in Context 5

precisely because it did not appreciate how central a Christ-centered
figural reading of the Old Testament was to its appropriation by the
Christian church.”²⁸ In the judgment of both Behr and O’Keefe, this
failure accounts for not only the conciliar verdict of 553 but also the
fourth-century exegetical conflict between Antioch and Alexandria,
with Cyril serving as the representative Alexandrian. In this way, the
two reframe the Antioch/Alexandrian antithesis by foregrounding
polemic against Diodore and Theodore rather than Antiochene cri-
tique of allegorical interpretation. So in O’Keefe’s assessment, “From
Cyril’s point of view, it would appear that the exegesis of Diodore
and Theodore was not methodologically flawed; it was simply not
Christian enough.”²⁹
Full commentaries on the Minor Prophets by both Theodore and
Cyril remain extant—Theodore’s only work extant in the original
Greek³⁰—and have yet to be compared in their entirety.³¹ Because the

²⁸ O’Keefe, “Letter,” 96. O’Keefe’s focus is Theodore’s (and Diodore’s) interpret-

ation of the Psalms, from which he draws generalizations about Antiochene exegesis
more broadly. Though with modifications, both Lewis Ayres and John Behr cite
O’Keefe’s article approvingly and build upon it, Ayres, Nicaea, 31–40 (mentioned
explicitly in 31, n. 67); Behr, Case, 37–42.
²⁹ John O’Keefe, “Christianizing Malachi: Fifth-Century Insights from Cyril of
Alexandria,” VC 50:2 (1996): 141. Cf. “Letter,” 93, “The difference between, say,
Theodore and Cyril was not so much that the former set the Psalms within the historical
context of Kings while the latter did not. The difference was, rather, that Theodore
limited the ‘skopos’ of the Psalms to the context of the Book of Kings while Cyril
extended it to include Christ, the Church, and the entire Christian life.”
³⁰ Commentaries on the Major Prophets are mentioned in the Syriac chronicles
but are not available in fragments, nor are they mentioned in the Greek histories,
Council Acts, or by Theodore himself.
³¹ The only full comparative study, though limited to their commentaries on
Habakkuk, comes from Timothy Edward Saleska, “Cyril of Alexandria and the Literal
Interpretation of Scripture: An Analysis of Cyril’s Commentarius in Habacuc,” (PhD
diss., Hebrew Union College—Jewish Institute of Religion, 1999). Saleska offers a
verse-by-verse comparison of Cyril’s Commentary on Habakkuk with those of Theo-
dore, Theodoret, and Jerome in order to establish Cyril’s direct dependences and
describe the methodology of his literal interpretation. A number of articles consider
more isolated cases. The best and most comprehensive study is still Manlio Simonetti,
“Note sull’esegesi veterotestamentaria di Teodoro di Mopsuestia,” VetC 14 (1977):
69–102; “Note sul commento di Cirillo ai profeti minori,” VetC 14 (1977): 303–30. Cf.
Robert C. Hill, “Zechariah in Alexandria and Antioch,” Augustinianum-Roma 48:2
(2008): 323–44; Al Wolters, “Zechariah 14 and Biblical Theology: Patristic and
Contemporary Case Studies,” in Out of Egypt: Biblical Theology and Biblical Inter-
pretation, ed. Craig Bartholomew et al., Scripture and Hermeneutics Series 5 (Grand
Rapids: Zondervan, 2004), 261–85; Wolters, “Zechariah 14: A Dialogue with the
History of Interpretation,” Mid-America Journal of Theology 13 (2002): 39–56.
OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 8/5/2018, SPi

6 The Minor Prophets as Christian Scripture

prophets serve as hinge figures, anticipating the second stage of the
divine economy from their position within the first, Theodore’s and
Cyril’s commentaries on the Minor Prophets provide an especially
useful point of entry into how each relates the two Testaments,
historically and scripturally. Their interpretation of Old Testament
prophecy offers a privileged window into how they conceive of sacred
history as a whole as well as the epistemic dimension of the two stages
of that history, to which both have been shown to be particularly
attentive.³² The commentaries offer further an extended testing
ground for how this conception impacts their Old Testament inter-
pretation practically—not simply in programmatic statements but
over the course of full, extensive commentary.

THE TWELVE BETWEEN TWO TESTAMENTS

Both Theodore and Cyril view the books of the Twelve as texts that
record and bear witness to sacred history and therefore should be
interpreted according to this overarching narrative. For both inter-
preters the Minor Prophets are also texts having present value for the
Christian community. My study considers in turn how Theodore and
Cyril see the Twelve functioning in these two capacities: (1) in their
ministry to Old Testament Israel and (2) in their ministry to the
fourth- and fifth-century church as Christian scripture.
Attempting to isolate Theodore’s and Cyril’s views of the pros-
pective (historical) and retrospective (scriptural) role of the Minor
Prophets in this way is admittedly somewhat artificial, particularly
in the case of Cyril. Nevertheless, I judge the clarification gained
in isolating their thought in this way warrants what it potentially

³² On the central themes of transformation and newness in Christ within Cyril’s

corpus, see especially Robert Wilken, Judaism and the Early Christian Mind: A Study
of Cyril of Alexandria’s Exegesis and Theology (New Haven: Yale University Press,
1971), reference to the Minor Prophets commentary at p. 86, n. 50. For extended
discussion of Theodore’s Doctrine of the Two Ages, its theological implications,
and key texts from his commentaries on Paul (minor Pauline epistles and catena
fragments on Romans and Hebrews), see Richard A. Norris, Manhood and Christ:
A Study in the Christology of Theodore of Mopsuestia (Oxford: Clarendon Press, 1963),
160–72; Rowan A. Greer, The Captain of Our Salvation: A Study in the Patristic
Exegesis of Hebrews (Tübingen: Mohr Siebeck, 1973), 178–223; Simonetti, “Note . . .
Teodoro,” 93–102.
 OUP CORRECTED PROOF – FINAL, 8/5/2018, SPi

Introduction: Theodore and Cyril in Context 7

obscures. Theodore’s and Cyril’s styles of commentary obscure pre-
cisely this distinction in opposite ways, leading to mischaracteriza-
tions of the relationship each sees between Old Testament prophecy
and Christ, ascribing too little christological content to Theodore’s
interpretation of Old Testament prophecy and too much to Cyril’s.
Theodore’s interpretation of the prophets rarely makes explicit
mention of Christ. This has led to the inaccurate conclusion that
he disallows messianic prophecy entirely. Many studies subsume Theo-
dore’s christological interpretation under retrospective accommodation
or typology,³³ enabling the erroneous verdict that, “Strictly speaking . . .
Old Testament prophecy in Theodore’s judgment is not predictive
of Christ.”³⁴ A related charge is that Theodore’s Old Testament com-
mentaries offer no explicitly Christian meaning from the prophetic
texts and evidence his lack of interest in doing so. In Simonetti’s view,
for Theodore the prophets are confined to the First Age and therefore
“have no real meaning and value with respect to the new phase of
the present age which began with the Incarnation.”³⁵ O’Keefe concludes
that Theodore’s reader is “hard pressed to find anything particularly
Christian” in his biblical commentary.³⁶ A closer reading shows that (1)
Theodore does affirm messianic prophecy and (2) a much fuller account
can be offered of the Christian value he finds in the prophetic texts.
Cyril’s interpretation, by contrast, ranges easily and unannounced
from the time of the prophets, to Christ, to fifth-century Alexandria.

³³ E.g., Rowan Greer, Theodore of Mopsuestia: Exegete and Theologian (Westminster:

The Faith Press, 1961), 109–10; John Breck, The Power of the Word in the Worshiping
Church (Crestwood, NY: St. Vladimir’s Seminary Press, 1986), 83; Frederick G. McLeod,
The Roles of Christ’s Humanity in Salvation: Insights from Theodore of Mopsuestia
(Washington, DC: The Catholic University of America Press, 2005), 20–57, esp. 47–57.
Behr, Case, 75, seems to assume the same collapse in treating Abraham and David as
types rather than distinguishing God’s promises to them as prophecy. Saying here too
that the types “intimate the reality to come,” and summarizing, “For Theodore, then,
figure and events both lead through the Old Covenant to Christ and can be placed in
typological relationship to him,” p. 75.
³⁴ Zaharopoulos, Theodore, 183.
³⁵ Simonetti, “Note . . . Teodoro,” 99, my translation; cf. Simonetti, “Theodore of
Mopsuestia (ca. 350–428),” pp. 799–828 in Handbook of Patristic Exegesis, vol. 2, ed.
Charles Kannengiesser (Leiden: Brill, 2004), 824, n. 134.
³⁶ O’Keefe, “Letter,” 96—even that Theodore does “a kind of violence to Christian
reading” (“Letter,” 84), here summarizing supportively the ancient verdict, repre-
sented by Leontius. Cf. Robert C. Hill, “Theodore of Mopsuestia, Interpreter of the
Prophets,” SE 40 (2001): 121; “Introduction,” Theodore of Mopsuestia, Commentary
on the Twelve Prophets, 22.
Another random document with
no related content on Scribd:
zeker, en toch—wie kan sympathie gevoelen voor den vermoorde en
afschuw voor de moordenares? Ik doe er mijn best toe,—en het wil mij
niet gelukken. „Oog om Oog—Tand om Tand” zegt de bijbel, en Claire
Gray heeft zich daar aan gehouden. Wat Wigmore gedaan heeft, is het
laagste waartoe een mensch vervallen kan—sluipmoord! Als hij hem in
een eerlijk tweegevecht overhoop had gestoken, dan zouden wij allen
de wraak van Claire Gray in een geheel ander licht zien,—zij zou ons
zeker afschuwelijker voorkomen! Maar de majoor heeft zijn
medeminnaar, laf als alle gewetenloze menschen zijn, met een
huichelachtigen glimlach om de lippen in den dood gezonden!

—Veronderstel eens, dat hij daarvoor terecht had moeten staan. Zou
men hem dan gevonnist hebben?

—Als de bewijzen voldoende waren geweest—dan had men hem den

kogel gegeven! riep Raffles uit.

—Wat wil je nu eigenlijk met dien Clifford aanvangen?

—Hem gebruiken als lokvink!

—Ik begrijp je niet!

—Door hem wil ik de inbrekers trachten te vangen!

—Maar je weet volstrekt niet, of Clifford wel iets met die kerels
uitstaande heeft!

—Ongetwijfeld! De kans is zelfs groot, dat hij er niets mede uitstaande

heeft! Maar de kleine kans, dat het wel zoo is, mag ik niet
veronachtzamen! Een schavuit, die in staat is, rustig toe te zien, hoe de
moordenares van zijn meester het huis door een venster verlaat, alleen
omdat hij daar later profijt van hoopt te trekken—die is ook in staat zijn
meester te bestelen!

—Hoeveel bedraagt het gestolen bedrag?

—Ruim veertig duizend pond sterling!

—En heeft de politie nog volstrekt geen spoor van de inbrekers kunnen
vinden?

—Neen. Sullivan en Dorrit Evans doen blijkbaar wat zij kunnen, maar zij
zijn er nog niet in geslaagd, de bedrijvers van de inbraak te ontdekken.

—En de vingerafdruk op de kast en aan de raampost?

—Die van de kast komt in het misdadigersalbum niet voor—en die aan
de raampost bleek van den zelfden man te zijn—zeker een beginneling!

—Wat is nu je meening omtrent het samenvallen van moord en inbraak?

—Louter toeval, mijn jongen!

—Als het raam eens niet had opengestaan, denk je dan, dat Clifford het
wellicht zou geopend hebben—verondersteld natuurlijk, dat hij
medeplichtig is aan de inbraak?

—Dat lijkt mij zeer waarschijnlijk!

—Nog een vraag—waaruit blijkt het eigenlijk, dat Claire Gray het huis
door het raam verlaten heeft? [28]

—Dat blijkt uit niets! antwoordde Raffles lakoniek!

—Maar dan is het zeer wel mogelijk, dat Clifford het voor de bandieten
heeft open gezet! riep Charly uit.

—Je opmerking getuigt van groot inzicht in de zaak! hernam Raffles

opgewonden. Dat moet dadelijk onderzocht worden! Zijn de
middagbladen er al?

—Ze zijn zoo juist gekomen!

—Geef mij er dan eens een als ik je verzoeken mag, mijn jongen!
Wellicht vinden wij er iets naders in omtrent het verhoor van de
ongelukkige vrouw!

Charly snelde weg, en keerde even later terug met een paar bladen,
waarvan hij de kruisband onder het loopen verscheurde.

Raffles greep de „Daily Mail” het blad, hetwelk meestal de meeste

aandacht aan dergelijke sensationeele gevallen besteedde, en sloeg het
open.

Na eenige oogenblikken liet hij een zachten kreet hooren en riep uit:

—Mijn voorgevoel heeft mij niet bedrogen! Die Clifford moet

medeplichtig zijn!

—Waarom?

—Miss Gray heeft bij haar verhoor verzekerd, dat zij het huis door de
voordeur heeft verlaten!

—En wat leidt de politie daaruit af?

—Niets anders, dan dat de inbrekers over den tuinmuur zijn

geklommen, en zich een weg door het raam hebben gebaand!

—En hoe verklaart zij het dan dat het luik in het geheel niet vernield
was?

—Dat verklaart zij niet! kwam Raffles ironisch. Zij accepteert het feit,
zonder er zich langer mede op te houden! Maar wij zijn geen politie-
autoriteiten en zullen maar liever aannemen, dat het raam van de
binnenzijde is geopend!

—Nu wordt het ook duidelijker, waarom die schurk van een Clifford geen
alarm maakte, toen hij het schot hoorde en moest begrijpen dat men zijn
meester doodde! riep Charly uit. Hij begreep dadelijk, dat men het open
raam op rekening van dien moordenaar zou schuiven!

—Die redeneering is niet geheel zuiver, beste Charly, hernam Raffles

glimlachend. Want Clifford, blijkbaar een sluwe vos, moet hebben
vermoed, dat de politie allereerst zou denken, dat de inbrekers den
moord hadden gepleegd, en dus dat het plegen van den moord en het
open maken van het raam denzelfden oorsprong hadden! Maar hoe dan
ook—wij kunnen het er nu gerust voor houden, dat Clifford in het
complot was, en dat een puur toeval den aanslag op Wigmore deed
samenvallen met het plan, in zijn huis in te breken! En ik ben zeer
verheugd, dat onze trouwe Henderson daarginds op wacht staat, om
ons dadelijk per telefoon te waarschuwen als de vos zijn hol verlaat!

—Wat doen wij dan?

—Hem volgen!

—En dan?

—Zien waar hij blijft. Ik denk, dat hij binnenkort wel een samenkomst
met de andere bandieten zal hebben, om zijn aandeel in den buit op te
eischen!

—Heb je eenig vermoeden omtrent de personen der inbrekers?

—Neen—maar te oordeelen naar de sluwe wijze, waarop zij te werk zijn

gegaan, zou het mij hoegenaamd niet verbazen als bleek, dat wij hier te
doen hebben met leden van de bende der Raven, of van de Wolven—
die beiden behooren tot het Genootschap van den Gouden Sleutel,
waarvan onze vijand Dr. Fox de chef is!

—In dat geval zouden wij een prachtigen slag slaan! riep Charly uit. De
chef zit achter de tralies! Als wij nu zijn luitenants ook nog onschadelijk
kunnen maken, dan mag de politie wel een paar kaarsen voor ons laten
branden!
—Zoover zijn wij nog niet, Charly! zeide Raffles. Maar ik hoop, dat het
zoover komt!

—En het geld?

—Als wij dat in handen krijgen, dan gaat het dadelijk naar het pas
gestichte Tehuis voor Oorlogsweezen! riep Raffles uit. De familie van
Wigmore is schatrijk, en hij laat geen kinderen na. En om het aan den
Staat te laten vervallen—daar denk ik niet aan!

De beide vrienden spraken nog eenigen tijd over hetzelfde onderwerp

voort, en begaven zich toen naar de kleine eetzaal, waar door de goede
zorgen van Gaston, den ouden kamerbediende van Lord Aberdeen, een
eenvoudige maaltijd hen wachtte.

Zij waren wel genoodzaakt tehuis te blijven, want de afspraak met

Henderson luidde, dat hij naar het heerenhuis in de Regent Street zou
telefoneeren, zoodra [29]hij iets bijzonders had ontdekt, of wanneer
Clifford ’s avonds zijn verblijf zou verlaten.

Het werd bijna elf uur voor de telefoon met schril geluid van de bel
overging.

Raffles sprong op en nam het toestel ter hand!

Hij sprak even en legde het toen weder op den haak.

—Op weg, Charly! riep hij uit, terwijl zijn oogen schitterden. De schurk
heeft zijn woning verlaten!

—Maar hoe weten wij nu, waar hij heen is gegaan? vroeg Charly.

—Dat zal Henderson ons nader melden! De kerel is daar natuurlijk in de

buurt van zijn medeplichtigen gaan wonen, om dicht bij het vuur te
zitten. Ik heb Henderson den naam van een café genoemd, waarheen
hij zijn telefonische boodschappen kan zenden! Ben je gereed?
—Ik ben tot je dienst!

—Op marsch dan!

De beide vrienden hadden reeds van te voren alles voor hun gevaarlijke
onderneming in orde gemaakt, en zij behoefden nu niets anders te
doen, dan hun revolvers in hun zak te laten glijden en het huis door de
kleine tuinpoort te verlaten.

In de Regent Street riepen zij een huurauto aan en Raffles gaf den
chauffeur last, hen naar de Church Street te brengen, waartegen de
man eerst wel wat bezwaar had, omdat het zoover uit de buurt was,
maar een goudstuk bezwoer zijn bedenkingen.

Een drie kwartier later reed de auto de smerige straat in, en zette de
beide mannen af voor een vrij groot café, waar het reeds tamelijk vol
was.

Raffles wenkte aanstonds een der drie kellners, die het etablissement
rijk was en zeide:

—Luister eens, vriend! Hier heb je een vijf shilling stuk! Aanstonds zal er
getelefoneerd worden, en men zal naar mijnheer Blueman vragen.
Waarschuw mij dan dadelijk, want het geldt een gewichtige afspraak!

—Zeker, mijnheer! antwoordde de kellner, verheugd over deze groote

fooi, welke hij hier zeker niet gewend was. Ik zal niet mankeeren!

Raffles en Charly bestelden iets voor de leuze.… en toen wachtten zij.

Er verliep bijna een half uur en toen kwam de kellner naar hun tafeltje
en zeide op zachten toon:

—Daar is een mijnheer Blackman aan de telefoon, die naar mijnheer

Blueman vraagt!

—Ik kom dadelijk! zeide Raffles.

Hij stond op, en volgde den kellner naar de telefoon, die in een soort
kantoortje van den gérant hing, die op dit oogenblik zijn plichten in de
zaal vervulde.

Raffles bleef hier slechts enkele oogenblikken en keerde daarop weder

naar Charly terug.

—Ga mede! fluisterde hij. Henderson heeft mij gezegd, waarheen hij
zich begeven heeft!

—Waar dan?

—Naar een oud huis in de Windsor Street! Een echt dievenhol! Er zijn
daar reeds drie kerels bij elkaar! Wij moeten ons haasten!

—Waar is Henderson?

—Die wacht ons in een klein kroegje op den hoek van de straat, juist
tegenover het huis!

—Vooruit dan maar! Als wij Henderson bij ons hebben, dan is vier man
geen partij voor ons!

De vertering werd betaald en de twee vrienden begaven zich haastig op

weg.

De Windsor Street lag op nauwelijks een kwartier uur gaans, en zij

behoefden dus geen auto te nemen—die in deze buurt trouwens niet
zoo gemakkelijk te krijgen zou zijn!

Zij liepen snel voort en er werd onderweg weinig gesproken.

Op een naburige kerkklok sloeg het half twee toen Raffles en Charly het
kleine wijnhuis bereikten, waar Henderson hen zou wachten.

Zoodra zij waren binnengetreden zagen zij den reus voor een der ramen
zitten, naar buiten in de duisternis loerend.
Raffles trad aanstonds op hem toe en zeide op zachten toon:

—Daar zijn wij, James! Je hebt goed je best gedaan! Is de schurk er

nog altijd?

—Ja, mijnheer! antwoordde Henderson. Zij moeten daar met zijn vieren
zijn, als er tenminste niemand op hen heeft zitten wachten!

—Nu, dat zullen wij wel zien als wij eenmaal binnen zijn! sprak Raffles
koeltjes.

Er kwam een soort havelooze kellner op hen toe, die vroeg, wat de
heeren zouden gebruiken, maar Raffles zeide lachend: [30]

—Aanstonds, mijn vriend! Wij komen mijnheer hier halen en keeren

dadelijk weer terug!

En nu verlieten de drie mannen het rookerige zaaltje, waar men

ternauwernood drie passen voor zich kon uitzien en staken snel de
straat over.

Er bevonden zich slechts zeer weinig menschen bij den weg, want het
weder was alles behalve aanlokkelijk, en er hing sneeuw in de lucht.

—Heb je soms kunnen zien op welke verdieping zij zich bevinden?

vroeg Raffles zacht.

—Ik heb op de bovenste verdieping licht zien maken, juist toen de

schurk naar binnen was gegaan. Daarna zijn er nog drie bij gekomen.

—Dat klopt ongeveer met het vermoedelijk aantal inbrekers, zeide

Charly. Nu, wij zullen wel niet al te veel moeite met hen hebben! Het is
nu maar te hopen, dat de kerels het geld hier in dit huis hebben
gebracht! Anders zou al onze moeite tevergeefs zijn!

Dit korte gesprek had slechts weinige seconden geduurd, maar het was
voldoende voor Raffles geweest, om behendig het wrakke slot van de
buitendeur te forceeren.

—Vlug naar binnen, mannen, en niet getalmd! zeide Raffles.

—Wat doen wij met de schavuiten als wij het geld hebben? vroeg
Charly, toen allen binnen waren getreden en nu in een tastbare
duisternis stonden.

—Laten loopen! antwoordde Raffles lakoniek. Als er geen geld meer is,
zal het hun niet moeilijk vallen om alles te loochenen!

—Maar Clifford?

—Dat is wat anders! Die ellendeling, die verklikker en verrader zal zijn
gerechte straf niet ontgaan! Heb je voor een auto gezorgd, Henderson?

—Er staat er een te wachten in de garage, hier een pas of vijftig

vandaan, Mylord! antwoordde Henderson.

—Dan is alles in orde! Naar boven!

De drie mannen klommen de steile, nauwe trap op, zorg dragend, dat zij
de vermolmde treden niet lieten kraken.

Dat was vooral voor den zwaargebouwden Henderson lang niet

gemakkelijk, en hij kon dan ook niet beletten, dat er nu en dan een trede
even onder zijn voeten kraakte, hetgeen hem dan telkens een
onderdrukten vloek ontlokte.

De drie mannen hadden juist het portaal van de derde verdieping

bereikt, toen er boven hun hoofd voorzichtig een deur geopend werd, en
een zwak schijnsel, blijkbaar afkomstig uit een kamer op de vierde
verdieping, de trap schaarsch verlichtte.

Raffles, Charly en Henderson stonden onbewegelijk stil.

Daarboven klonk, nauwelijks hoorbaar, zacht gefluister.

Toen werd het schijnsel sterker en eensklaps verdween het weder,
terwijl tegelijk de deur werd gesloten.

—Zij hebben ons gehoord, vrienden! zeide Raffles. Snel naar boven,
voor zij langs een anderen weg kunnen vluchten!

De drie mannen stormden naar boven, daar zij thans niet meer
behoefden te zorgen, dat men hen niet hoorde—dat was blijkbaar reeds
gebeurd!

Er was slechts een enkele deur en Henderson rukte dadelijk aan den
knop.

Maar de deur was stevig gesloten!

Binnen klonk het geluid van een raam, dat geopend werd.

—Snel, mannen! beval Raffles. Zij trachten over het dak te ontkomen!
Wij zijn hier op de bovenste verdieping! Werp je tegen de deur, James!

Henderson had dit bevel niet eens afgewacht!

Hij nam een korten aanloop en wierp zich uit alle macht tegen de deur.

En het had maar weinig gescheeld, of hij was met deur en al naar
binnen gevallen.

Het hout kraakte en splinterde en het volgende oogenblik stonden de

drie mannen in een soort zolderkamer, welke op dit oogenblik slechts
verlicht was door het schemerig schijnsel, dat door het geopende
dakraam naar binnen drong.

Er klonk een rauwe vloek, en een zwaar voorwerp vloog rakelings langs
het hoofd van den reus, die vooraan stond.

Men had hem een stoel naar het hoofd willen slingeren!
Maar nu straalde het vertrek eensklaps van licht.

Raffles had zijn sterke electrische zaklantaarn te [31]voorschijn gehaald

en ook zijn revolver ter hand genomen.

En bij het licht van dit instrument konden de drie mannen zien, hoe vier
kerels in een hoek van het vertrek bijeen stonden gedrongen, blijkbaar
verlamd van schrik.

Op een wrakke tafel in het midden van het vertrek lagen eenige
goudstukken verstrooid.

Blijkbaar hadden de bandieten nog snel willen vluchten langs het raam,
nu de weg langs de trap hun was afgesneden.

Een der kerels had een gonjezak in de hand, die langs zijn beenen
schommelde.

Daarin was zeker het gestolen geld verborgen!

—Steek allen uw handen omhoog! beval Raffles op korten toon. Neen,

gij met uw zak moet dat voorwerp op tafel leggen! Pas op, Charly!!

Deze waarschuwing gold den jongen man, die nu naar voren was
getreden.

Een der schurken had tersluiks zijn arm los laten zakken en zijn revolver
kunnen grijpen.

Half achter den rug van een zijner makkers staande, had hij den loop
tusschen zijn eigen lichaam en dat van zijn buurman gestoken en op
Charly gemikt!

Het schot kraakte.…..

Het schot vloog den jongen man juist langs de ooren, maar hij trof de
lantaarn die Raffles vast hield en het volgend oogenblik was het vertrek
weder in duisternis gehuld!

Nu ontstond er een woedend gevecht, een handgemeen, waarbij men

niet van de vuurwapens gebruik kon maken, wilde men niet het gevaar
loopen een vriend te raken.

Maar Henderson was naar voren gesprongen, zoodra het duister werd
en had een der bandieten vast weten te grijpen, wat voor dien schurk
wilde zeggen, dat zijn lot beslist was.

De reus hief hem als een kind op en smeet hem met zulk geweld tegen
den wand, dat hij daar roerloos bleef liggen.

Charly had een stoel beet gekregen en sloeg dien stuk op het hoofd van
een der schurken, die toevallig te dicht bij het venster was gekomen,
waar men nog iets kon zien.

Wat Raffles betreft, hij worstelde met twee bandieten, waarvan er een
zijn mes had weten te grijpen, en nu onder het slaken van woedende
kreten een plek trachtte te vinden waar hij zijn vijand kon treffen.

Maar voor hij kon toestooten, had Charly licht kunnen maken met zijn
eigen lantaarn, en toen de schurk eindelijk den arm met het mes in de
vuist liet dalen … trof hij den opgeheven arm van zijn eigen makker, die
Raffles juist een hevigen slag wilde toebrengen.

De strijd was nu spoedig beslist, want drie der bandieten waren reeds
buiten gevecht gesteld.

De man, die het laatst was overgebleven, en de eenige die niet gewond
was, luisterde naar den naam Clifford!

De kerel stond daar doodsbleek, en met een door haat en woede

vertrokken gezicht en keek Raffles valsch aan.

Deze nam in het geheel geen notitie van hem en keek de anderen een
voor een aan.
—Er is geen chef bij! mompelde hij. Ik begin te gelooven, dat de heeren
op eigen houtje den buit hadden willen verdeelen, en als de
bendeleiders daar achter komen, zou het er wel eens leelijk voor die
lieden kunnen uitzien! Nu, dat is hun zaak! Laten wij maar eens eerst
zien wat die zak bevat!

Henderson tilde het zware voorwerp op tafel, en terwijl Charly Clifford in

het oog hield—bij de anderen was dat in het geheel niet noodig, want
die konden toch geen vinger verroeren,—onderzocht Raffles vluchtig
den inhoud.

—Ja, ja—het is in orde! zeide Raffles glimlachend. Er moet hier voor

omtrent 14.000 pond sterling zijn! Nu, dan hebben wij hier niets meer te
maken.

Hij wierp den bediende van den vermoorden majoor een ijskouden blik
toe, en zeide:

—Dat gij steelt.… daarop kan ik om bijzondere redenen geen

aanmerking maken—maar dat gij uw eigen meester verraadt en hem
helpt bestelen, dat gij geen hand hebt uitgestoken om zijn dood te
wreken, dat gij een onschuldig man in den kerker hebt laten zuchten,
dien gij met een enkel woord in vrijheid hadt kunnen doen stellen, en dat
alleen uit vuige geldzucht … dat alles is het werk van een laffen,
eerloozen schurk! Weg met hem, vrienden!

Henderson had den kostbaren zak dichtgebonden en [32]over zijn

schouder geworpen en Charly greep Clifford vast en dwong hem voor
hem uit te gaan.

Het huis was reeds in rep en roer geraakt, en het kostte zelfs eenige
moeite, den bandiet veilig en wel buitenshuis te krijgen, daar eenige
bewoners wel geneigd schenen, den gevangene, dien zij overigens niet
kenden, te beschermen uit louter solidariteitsgevoel!
Maar gelukkig boezemde de gestalte van den reusachtigen Henderson
hen zoo veel eerbied in, dat de drie mannen met hun gevangene de
garage konden bereiken, en Clifford in de gereedstaande auto konden
doen plaats nemen.

Maar deze maakte een omweg, waarvan de gevangene pas veel later
het doel zou begrijpen.

Zij reed namelijk door de Regent Street.…..

Daar stapte Raffles van de auto, in gezelschap van den goed gevulden
zak en verdween in de duisternis.

Maar de auto reed verder en gaf Clifford aan Scotland Yard over, om
dadelijk daarop weder weg te rijden!

Een dag later kon de boekhouder van het pas gestichte Tehuis voor
Oorlogsweezen een gift van 14.000 pond sterling noteeren van „een
onbekende.…..”

De ongelukkige Claire Gray werd, daar er, zooals Raffles wel had
voorzien, verzachtende omstandigheden in aanmerking werden
genomen, tot slechts een jaar gevangenisstraf veroordeeld.

En er waren velen die dat nog te veel vonden.…..

[Inhoud]

De volgende aflevering (No. 309) bevat:

PAARDENSLACHTER EN BARONET.
 Inhoudsopgave

I. Inbraak en Moord. 1
II. Het onderzoek duurt voort. 6
III. Waar Raffles zich met de zaak bemoeit. 11
IV. Jerry Clifford. 17
V. Het verhaal van de schuldige. 22
VI. De strijd om den buit. 26
 Colofon
Beschikbaarheid

Dit eBoek is voor kosteloos gebruik door iedereen overal, met vrijwel
geen beperkingen van welke soort dan ook. U mag het kopiëren,
weggeven of hergebruiken onder de voorwaarden van de Project
Gutenberg Licentie in dit eBoek of on-line op www.gutenberg.org ↗️.

Dit eBoek is geproduceerd door het on-line gedistribueerd correctieteam

op www.pgdp.net ↗️.

Metadata

Lord Lister
No. 308: Het
Titel:
geheim van
Waverghem
Theo von
Blankensee
[Pseudoniem
Auteur: van Mathias Info https://viaf.org/viaf/8133268/
Blank
(1881–
1928)]
Felix
Info
Auteur: Hageman
https://viaf.org/viaf/5168161211441040070000/
(1877–1966)
Kurt Matull
Auteur: (1872– Info https://viaf.org/viaf/56770919/
1930?)
2024-03-10
Aanmaakdatum
07:51:10
bestand:
UTC
Taal: Nederlands
 (Spelling De
Vries-Te
Winkel)
Oorspronkelijke
[1920]
uitgiftedatum:
Detective
and mystery
Trefwoorden:
stories --
Periodicals
Dime novels
-- Periodicals

Codering

Dit boek is weergegeven in oorspronkelijke schrijfwijze. Afgebroken

woorden aan het einde van de regel zijn stilzwijgend hersteld. Kennelijke
zetfouten in het origineel zijn verbeterd. Deze verbeteringen zijn
aangegeven in de colofon aan het einde van dit boek.

Documentgeschiedenis

2024-03-09 Begonnen.

Verbeteringen

De volgende 45 verbeteringen zijn aangebracht in de tekst:

Bladzijde Bron Verbetering Bewerkingsafstand

1, 2 [Niet in bron] , 1
1, 2 Scotland-Yard Scotland Yard 1
1 Ormondstreet Ormond Street 2
1 [Niet in bron] verlaten 9
1 wren waren 1
2 Schotland-Yard Scotland Yard 2
3 Werwick Shire Warwickshire 3
3 Keppelstreet Keppel Street 2
3, 7 [Niet in bron] — 1
3, 15 , [Verwijderd] 1
3, 11 buttler butler 1
4 gebeurden gebeurde 1
6 antepirinepoeder antipyrinepoeder 2
7 [Niet in bron] meer 5
8 milimeter millimeter 1
8 slecht slechts 1
9 waar schijnlijk waarschijnlijk 1
9, 12 photograaf fotograaf 2
9 antwoorde antwoordde 1
13 [Niet in bron] . 1
14, 14 street Street 1
14, 19,
Regentstreet Regent Street 2
28
14 zoh zich 2
14 Vindt Vind 1
15 [Niet in bron] ! 1
19 mysterieuse mysterieuze 1
19 houdt houd 1
19 CLlifford Clifford 1
19 zooals zoodra 3
21 — [Verwijderd] 1
21 [Niet in bron] het 4
24 mitrailleurspost mitrailleurpost 1
27 Hounsditch Houndsditch 1
29 [Niet in bron] ’s 3
29 telephonische telefonische 2
31 [Niet in bron] in 3
*** END OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK LORD LISTER
NO. 0308: HET GEHEIM VAN WAVERGHEM ***

Updated editions will replace the previous one—the old editions

will be renamed.

Creating the works from print editions not protected by U.S.

copyright law means that no one owns a United States copyright
in these works, so the Foundation (and you!) can copy and
distribute it in the United States without permission and without
paying copyright royalties. Special rules, set forth in the General
Terms of Use part of this license, apply to copying and
distributing Project Gutenberg™ electronic works to protect the
PROJECT GUTENBERG™ concept and trademark. Project
Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if
you charge for an eBook, except by following the terms of the
trademark license, including paying royalties for use of the
Project Gutenberg trademark. If you do not charge anything for
copies of this eBook, complying with the trademark license is
very easy. You may use this eBook for nearly any purpose such
as creation of derivative works, reports, performances and
research. Project Gutenberg eBooks may be modified and
printed and given away—you may do practically ANYTHING in
the United States with eBooks not protected by U.S. copyright
law. Redistribution is subject to the trademark license, especially
commercial redistribution.

START: FULL LICENSE