«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ.

1,10)
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr

Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΛΗ΄ Κυρ. ΙΖ΄ Μθ. [Χαναναίας] (Ματθ. 15,21-28) Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 2352 14 Φεβρουαρίου 2021 Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ὁ Θεὸς δοκιμάζει τὴν πίστι μας

«Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ

Δ
ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης» (Ματθ. 15,28)
υστυχισμένη, ἀγαπητοί μου, πολὺ δυστυ-
χισμένη ἦταν ἡ μητέρα ποὺ περιγράφει
τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο (βλ. Ματθ. 15,21-28). Ἀλλ᾽ ἂς
δοῦμε ποιά ἦταν ἡ δυστυχία της, γιὰ νὰ θαυ-
μάσουμε τὴν ὑπομονή της καὶ τὴν πίστι της.
***
Στὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος, ποὺ συνώρευ-
αν μὲ τὴ χώρα τοῦ Ἰσραήλ, κατοικοῦσαν ἀλ-
λόφυλοι καὶ ἀλλόθρησκοι - εἰδωλολάτρες. Ἐ-
κεῖ ζοῦσε καὶ ἡ γυναίκα τοῦ σημερινοῦ εὐαγ-
γελίου. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ἀκοῦμε νὰ
τὴ λέει Χαναναία, λέξι ποὺ δείχνει τὸ θρήσκευ-
μά της, ἀπὸ τὴν παλαιὰ θρησκεία τῶν ἐθνῶν
τῆς γῆς Χαναάν, προτοῦ νὰ ἐγκατασταθῇ στὴν
Παλαιστίνη ὁ Ἰσραηλικὸς λαός. Ὁ ἄλλος εὐ-
αγγελιστὴς ποὺ περιγράφει τὸ ἴδιο περιστα-
τικὸ λέει, ὅτι αὐτὴ ἦταν «ἑλληνίς, Συροφοινί-
κισσα τῷ γένει» (Μᾶρκ. 7,26), δηλαδὴ εἰδωλολάτρισ-
σα καταγομένη ἀπὸ τὴ Φοινίκη, παραλιακὴ
πόλι τῆς Συρίας ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Κύπρο.
Ἡ ξένη αὐτὴ γυναίκα ἔμαθε, ὅτι στὰ μέρη
ἐκεῖνα βρίσκεται ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος. Δεί-
χνει λοιπὸν μεγάλο ἐνδιαφέρον νὰ τὸν συν-
αντήσῃ. Βρισκόταν σὲ μεγάλη ἀνάγκη. Εἶχε
μία κόρη, ἡ ὁποία εἶχε προσβληθῆ ἀπὸ φοβε-
ρὴ ἀσθένεια· τὴν εἶχε καταλάβει δαιμόνιο, ποὺ
πολὺ τὴν ταλαιπωροῦσε, τὴν τάραζε καὶ τὴν
ἔκανε νὰ φαίνεται σὰν νεκρή. Ποιός ξέρει καὶ
τί δὲν θὰ εἶχε μεταχειριστῆ αὐτὴ ἡ μάνα γιὰ
νὰ θεραπευθῇ τὸ κορίτσι της· καὶ φάρμακα θ᾽
ἀγόρασε, καὶ γιατροὺς θὰ συμβουλεύτηκε, καὶ
σὲ μάγους ἀκόμη θὰ εἶχε προστρέξει (ἡ θρη-
σκεία της δὲν τὸ ἀπηγόρευε). Ἀλλὰ οὔτε τὰ
φάρμακα, οὔτε οἱ γιατροί, οὔτε οἱ μάγοι, οὔτε
τίποτε ἄλλο δὲν στάθηκε ἱκανὸ νὰ θεραπεύ-
σῃ τὴ θυγατέρα. Τὸ δαιμόνιο εἶχε φωλιάσει
μέσα της, στὸ σῶμα καὶ στὴν καρδιὰ τῆς κό-
ρης, καὶ δὲν ἐννοοῦσε νὰ βγῇ.
Πάνω σ᾽ αὐτὴ τὴ θλιβερὴ κατάστασι ἡ δυσ-
τυχισμένη μάνα ἀκούει, ὅτι στὴ γειτονικὴ χώ-
ρα, κοντὰ στὰ μέρη τους, βρίσκεται τώρα ὁ
Χριστός. Ἀπὸ τὴ φήμη του, ὅσα διαδίδονταν
γύρω ἀπ᾽ τὸ ὄνομά του, πιστεύει μὲ βεβαιό-
τητα ὅτι αὐτὸς ἔχει τὴ δύναμι νὰ θεραπεύσῃ
τὸ κορίτσι της. Ἀμέσως λοιπὸν ξεκινᾷ.
Βγαίνει ἀπὸ τὴ χώρα της, πεζοπορεῖ, ρω-
τάει παντοῦ κι ἀναζητεῖ τὸ Χριστό. Ἐπὶ τέ-
λους τὸν βρίσκει. Κι ὅταν τὸν ἀντικρύζει πλη-
σιάζει καὶ μὲ φωνὴ δυνατὴ –εἶνε ἡ φωνὴ τῆς
πονεμένης μάνας– τοῦ λέει ἀμέσως τὸν πόνο
της· «Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγά-
τηρ μου κακῶς δαιμονίζεται» (Λουκ. 15,22).
Προσέξατε; Αὐτὴ ἡ εἰδωλολάτρισσα μιλάει
σὰν πιστὴ Ἰσραηλίτισσα, τὸν ὀνομάζει «υἱὸν
Δαυΐδ». Αὐτὸ τί σημαίνει· ἀρνεῖται τὴν ψευδῆ
θρησκεία της, δηλώνει πίστι σ᾽ αὐτόν, προσ-
φεύγει μὲ πλήρη βεβαιότητα στὸν μόνο Σω-
τῆρα τοῦ κόσμου. Τί διαφορά! τὴ στιγμὴ ποὺ
ἄνθρωποι τοῦ Ἰσραήλ (οἱ γραμματεῖς, φαρι-
σαῖοι, πρεσβύτεροι, ἀρχιερεῖς) τὸν ἀμφισβη-
τοῦσαν καὶ τὸν ὑπονόμευαν, μία ἐθνικὴ γυ-
ναίκα τὸν ἀναγνωρίζει καὶ τὸν προσκυνᾷ.
Κλαίει, φωνάζει καὶ παρακαλεῖ νὰ τὴν ἐλε-
ήσῃ ὁ Ἰησοῦς, γιατὶ ἡ κόρη της πάσχει καὶ τα-
λαιπωρεῖται πολὺ ἀπὸ τὸ δαιμόνιο. Παραδό-
ξως ὅμως ὁ Χριστὸς δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα του,
δὲν τῆς λέει οὔτε μιὰ λέξι. Περίεργο πρᾶγμα!
Ἐκεῖνος ποὺ τόσο συμπόνεσε τοὺς δυστυχι-
σμένους, ἐκεῖνος ποὺ «ἔκλαιε μετὰ κλαιόν-
των» ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (῾Ρωμ. 12,15),
ἐκεῖνος ποὺ ἄλλοτε καὶ χωρὶς νὰ τὸν παρακα-
λέσουν ἔκανε τόσα καλά, πῶς τώρα σιωπᾷ; Ἡ
σιωπή του ξενίζει ἀκόμη καὶ τοὺς μαθητάς του,
οἱ ὁποῖοι τολμοῦν καὶ παρεμβαίνουν. Ἑνώ-
νουν καὶ αὐτοὶ τὴν παράκλησί τους μὲ τὴν πα-
ράκλησι τῆς μητέρας καὶ λένε· –Σὲ παρακα-
λοῦμε, κάν᾽ της αὐτὸ ποὺ ζητάει καὶ ἄσ᾽ την νὰ
πάῃ στὸ καλό, γιατὶ μᾶς ἀκολουθεῖ καὶ κράζει
 22
ἐνοχλητικά.
ζύγια, ἀλλὰ Καὶ μὲ τὰ ὁ Χριστὸς ἀνοίγειμία
πόδια, «πεζῇ», μὲνλέξι
τὸ στό-
ποὺ μόλις ἀκούσουν τὸν
ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰςἱεροκήρυκα νὰ ἐλέγξῃ
κώμας ἀγοράσωσιν
μα
λέει πολλά. Νὰ φανταστῇ κανεὶς ἐκεῖνοκαί,
του, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς λυπήσῃ πιὸ πολὺ τὸ τὴν κακία, ἀμέσως ὀργίζονται,
ἑαυτοῖς βρώματα» (Ματθ. 14,15). φεύγουν, καὶ
ἐνῷ καὶ ἡ γυναίκα ἀκούει, τοὺς
πλῆθος νὰ ὁδοιπορῇ σὲ δύσβατους τόπους· ἀ παντᾷ· –Ἐγὼ βρίζουν τὸν ἱεροκήρυκα.
Ἀλλ᾿ ἀκριβῶς γιατὶ τὸ Δὲνπλῆθοςβλέπουν
ἔδειξε τὰστὸνπά-
ἦρθα
ὄχι μόνογιὰ τοὺς
παιδιὰἸσραηλῖ τες, γιὰ
καὶ νέοι, ἀλλὰ νὰ καὶβροῦν αὐτοὶ
γυναῖκες θη ποὺ τοὺς ἔχουν περισφίξει,
Κύριο τέτοια προθυμία, ἀφοσίωσι καὶ ἀγάπη, δὲν καταλα-
τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας (καὶ ἄφηνε
καὶ ἡλιωμένοι καὶ ἀσθενεῖς. Εἶνε συγκινητικό. νὰ νοηθῇ, βαί
γι᾽ νουν
αὐτὸὅτι πρέπει νὰ
κ᾽ ἐκεῖνος τὰ πολεμήσουν.
ἔκρινε ὅτι ὁ λαὸς Ἐνῷ αὐτὸς ἡ
ὅτι γιὰ τοὺς
Τί ἀγάπη, τίἐθνικοὺς
ἔρωτας, τί δὲν ἐνδιαφέρεται).
δίψα τῆς ψυχῆς! Ὁ Ἡ Χρι-
γυ- Χαναναία τί; Τὴν ὠνόμασε σκυλί,
εἶνε ἄξιος νὰ τραφῇ ἀκόμη καὶ μὲ ἕνα θαῦμα. καὶ δὲν θύ-
ναίκα
στὸς ἀκούει
βέβαιατὴν δὲνἀπάντησι,
θὰ ἔμενεμὰ δὲν ἀπογοητεύ-
διαρκῶς στὴν ἔρη- μωσε!
Δὲν εἶνε Γιατί; Διότι ἡ προσευχή
ὁ Χριστὸς ἐκεῖνος ποὺ τηςεἶπε
εἶχεσὲ ἕναὅ-
εται· ἔχει μεγάλη βεβαιότητα
μο· θὰ ἐπέστρεφε καὶ στὴν Καπερναοὺμ ὅτι στὸ τέλος θὰ καὶ μεγάλο προσόν. Ποιό προσόν;
σους ἀγωνιοῦν γιὰ τὴ συντήρησί τους «Ζη-
πάρῃ αὐτὸ ποὺ
στὶς ἄλλες πόλειςζητάει. Ἔρχεται λοιπὸν
τῆς Γαλιλαίας, καὶ θὰμπρο-
εἶχαν Εἶχεπρῶτον
τεῖτε ἐπιμονή. τὴνΕἶχε ἀπόφασι
βασιλείαν τοῦὁπωσδήποτε
Θεοῦ καὶ τὴν
πάλιτου,
στά πέφτει
εὐκαιρία νὰπροσκυνᾷ
τὸν δοῦν καὶ καὶ λέει·
νὰ τὸν –Κύριε,
ἀκού- νὰ
δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα Καὶ
ἑλκύσῃ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. πάνταὅπως προσ ὁ ζη-
τε-
σουν. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ δὲν ἀντέχουν νὰ μένουνεἶνε
βοήθα με. Ὁ Χριστὸς πά λι ἀρνεῖται· –Δὲν μα- τιᾶνος δὲν ξεκολλάει ἀπὸ τὴν πόρτα
θήσεται ὑμῖν» (ἔ.ἀ. 6,33); Αἴ λοιπόν· τὴν ἐπίσημη ἕως ὅ-
καλὸ νὰ πάρω
κριά του. τὸ ψωμὶ ποὺ
Τὸν ἐπιθυμοῦν, ἔχω γιὰ τὰ παιδιά
ξεσηκώνονται, βγαί- του τοῦ δώσουν ἕνα ξεροκόμματο,
αὐτὴ ὑπόσχεσί του τὸν βλέπουμε νὰ τὴν πρα ἔτσι καὶ ἡ-
μου
νουν καὶκαὶνὰτὸν
τὸ ῥίξω στὰ σκυλάκια
ἀναζητοῦν στὴν ἔρημο. (παιδιά Ἡ μου,
δίψα Χαναναία δὲν ἐννοοῦσε νὰ φύγῃ
γματοποιῇ τώρα. Ὁ λαὸς αὐτὸς εἶχε ἀποδεί- ἀπὸ τὸ Χρι-
ἐννοεῖ, εἶνε μόνο οἱ Ἰσ ραηλῖ
τους αὐτὴ ζωντανεύει τὴν εἰκόνα τοῦ ψαλμῳ τες· ἐσεῖς οἱ εἰ-- στό, ἕωςἡμέρα
ξει τὴν ὅτου αὐτὴἘκεῖνοςμὲ τὴνὄχι ὅλη ἁπλὸ ψίχου-
ἕνα συμπεριφορά
δωλολάτρες,
δοῦ γιὰ τὸ διψασμένο ποὺ ἡ ζωήἐλάφι, σας εἶποὺ νε ἀκάθαρτη,
τρέχει, δι- λο τῆς
του, ἔδωσε,
ὅτι θέτει τὰ ἀλλὰ ἔκανε τὸ μεγάλο
πνευματικὰ πάνω ἀπὸ θαῦμα.τὰ ὑ-
εἶ στε σὰν τὰ σκυλιά). Νέα
ασχίζει μεγάλες ἀποστάσεις ἀναζητώνταςπροσβολή· σκυλὶ νε- τὴ λικά·
Ἡ ἐπιμονὴ δείχνει πίστι - ἐμπιστοσύνη·
«ἐζήτει πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». ὁ Κύ-
λέει τὴ Χαναναία ὁ Χριστός.
ρό, νὰ βρῇ τὴ δροσερὴ πηγή, ποὺ θὰ σβήσῃΜὰ αὐτὴ οὔτε τώρα ριος ὑπάρχει,
Κ᾽ ἐκεῖνος μ᾽ ἀκούει,
λοιπὸν τοὺςθὰδίνει
μοῦ τὰἀπαντήσῃ,
ἀγαθά του θὰ
ἀγανακτεῖ·
τὸ καμίνι τῆς δὲνδίψας
φεύγει. Ἀλλὰ
του. «Ὃν τί τρόπον»,
ἀπαντᾷ· –Ναί, λέει, μοῦ δώσῃ αὐτὸ ποὺ ἔχω ἀνάγκη!
πλουσιοπάροχα· θεραπεύει, εὐλογεῖ, τρέφει,
Κύριε· ἀναγνωρίζω πὼς δὲν
«ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδά- εἶμαι σὰν τὰ παι- ἐλεεῖ
Ἡ ἐπιμονὴ
τὸ λαό.δείχνει ὑπομονή,
Καὶ ὁ λαὸς φεύγει ἀντοχή,
ἀπὸ τὴν μακρο ἔρη--
διά σου τοὺς Ἰσρα ηλῖ τες. Ζῶ
των, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρὸς σέ, σὰν τὸ σκυλί. Ἀλὁ - θυμία· δὲν εἶμαι ἀνυπόμονος,
μο ψυχικὰ καὶ σωματικὰ χορτασμένος. Ὁ Κύ- δὲν βιάζομαι,
λὰ μὴ λησμονεῖς, διδάσκαλε,
Θεός»· ὅπως τὸ ἐλάφι λαχταρᾷ καὶ τρέχει ἐ- ὅτι τὰ σκυλιὰ κά- μπορῶ νὰ περιμένω,
ριος ἔθρεψε καὶ τὶςδὲν ἐξαντλοῦνται
ψυχὲς καὶ τὰ σώματα. οἱ δυ-
τικεῖ
τρῶνε
ποὺ κι αὐτὰ ἀπὸνερά,
πηγάζουν τὸ τραπέζι
ἔτσι,τοῦ Θεέἀφέντη τους·-
μου, λαχτα νάμεις μου, ἔχω ἀπόθεμα
Δὲν ὑπάρχει κανένας πεινασμένος! δυνάμεως.
ὅ,τι
ρᾷ καὶψίχουλα
τρέχειπερισσέψουν,
ἡ ψυχή μου σ᾽ εἶνεἐσένα δικά(Ψαλμ.
τους.
41,2). Κ᾽
Ἐ-  Ἡ ἐπιμονὴ δείχνει ταπείνωσι, ὑπακοή· ἂν ὁ
ἐλάφια
γὼ δὲν ζητῶ τίποτε ἄλλο παρὰ
διψασμένα γιὰ τὸ λόγο καὶ τὴ χάρι τοῦ ἕνα ψίχουλο Κύριος ἀργῇ νὰ μοῦ ἀπαντήσῃ, *** ἐκεῖνος ξέρει
ἀπὸ τὴν ἀγάπη
Χριστοῦ ἦταν ὅλοι ἔλεός σου. Τότε πλέον ὁ
καὶ τὸαὐτοί. τὸ γιατί,
Τί ἀποδεικνύει, ἀγαπητοί μου, αὐτὴ ἡκιὁμα-
ἐγὼ ἂς μάθω νὰ τὸν περιμένω· ἂν
Χριστὸς ἀφήνει αὐτὴ τὴ στάσι (ποὺ τηροῦσε ἐκεῖνος κρίνῃ ὅτι δὲν πρέπει
δικὴ διατροφὴ τοῦ λαοῦ; Ὅτι ἕνας λαὸς ποὺ νὰ μοῦ ἱκανοποι-
⃝ Θέλουμεγιὰ
σκοπίμως, κινὰἄλλη μία τοὺς
διδάξῃ ἀπόδειξι τῆς ἀρετῆς
ἀκούοντας) καὶ ήσῃ τὸ αἴτημα,
ἀκολουθεῖ τὸνὑποτάσσομαι
Κύριο στὸ δρόμο στὸ θέλημά
τῆς εὐσεβεί του·-
τοῦἀπαν
τῆς λαοῦ;τᾷ·Ἂς–«Ὦ προσέξουμε
γύναι, μεγάλη πόσο σουχρό νο θὰ
ἡ πίστις! ἐγὼ «καὶ ἐνἀρετῆς,
τῷ μὴ λαβεῖν ἔλαβον»
ας καὶ τῆς ἕνας λαὸς ποὺ(P.G. 63,579). τὰ
ἐκτιμᾷ
μείνουν ἐκεῖ
γενηθήτω σοι στὴν ἐρημιά.
ὡς θέλεις» Ἔφτασαν
(Ματθ. 15,28). Καί, τὴἐπὶστι τέ-- Ἐπιμονὴ λοιπὸν στὶς δεήσεις μας. «Κύριε,
πνευματικὰ πράγματα περισσότερο ἀπὸ τὰ
γμὴ ποὺ ἔλεγε τὰ λόγια αὐτὰ ὁ Χριστός, τὴν-
λους στὸ σκοπό τους, βρῆκαν αὐτὸν ποὺ ζητοῦ ἐλέησον» ὄχι μιὰ φορὰ ἀλλὰ
ὑλικά, ἕνας λαὸς ποὺ δὲν ἐννοεῖ ἀκόμη πολλές. Εἶνε με- καὶ
σαν.στιγμὴ
ἴδια Κ᾽ ἐκεῖνος,
ἡ κόρη ἀφοῦ
τῆς θεράπευσε
Χαναναίας ἔγινε τοὺς ἀρρώ-
καλά. ρικοὶ Χριστιανοὶ ποὺ λένε· Προσευχήθηκα, πα-
σὲ καιρὸ δυσμενῶν περιστάσεων ν᾿ ἀπομα-
στους ποὺ εἶχαν φέρει μαζί τους, ἄνοιξε τὸ ρακάλεσα τὸ Θεό,
* *νὰ
* τοὺς διδάσκῃ. Κρέ- κρυνθῇ ἀπὸ τὸν μὰ δὲν βλέπω
Κύριο, τίποτε…
ἕνας λαὸς ποὺΑὐ -
πι-
στόμα του καὶ ἄρχισε ὀλιγόπιστοι ἀνυπόμονοι.
στεύει, ὁ λαὸς αὐτὸς δὲν θὰ στερηθῇ οὔτε
τοὶ εἶνε οἱ καὶ Ἀλλὰ
μονται ἀπὸ τὰ χείλη του. Κ᾽ ἐνῷμου·
Αὐτὸ εἶνε τὸ θαῦμα, ἀγαπητοί οἱ ὧρεςκαὶ πολ-
περ- ὁκαὶ
λὰ ἐπ᾽ αὐτοῦ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε. Ἕνα τὰ ὑλικὰ
Χριστὸς θέλειἀγαθά,
νὰ δοκιμάσῃ
ὅσα εἶνε τὴν πίστι μας.
ἀναγκαῖα γιὰ τὴ
νοῦν, ὁ λαὸς αὐτὸς δὲν δείχνει νὰ κουράζε- Νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὁ Κύριος, ὅταν
ὅμως θὰ βαριέται,
τονίσω σήμερα· ὅτι πρέπει νὰΠαρα- ἐπι- συντήρησί του. Ἕνα τέτοιο λαὸ ποτέ δὲν δῇ θὰ
ται, δὲν δὲν δυσανασχετεῖ. ὅτὸν
τι ἡ ἀφήσῃ
πίστι εἶνε ῥιζωμένη
μένουμε πολὺ στὶς προσευχές μας. ὁ Κύριος νὰ βαθειὰ
πεινάσῃ στὴν
καὶκαρδιά
νὰ πε-
τείνει τὴ διαμονή του στὴν ἔρημο. Μετὰ τὴν Χωρὶς ἀπὸ μας,
ἐπιμονή της ἡ θάνῃὅτι ἀπὸ ζητοῦμε
τὴν πεῖνα. θεάρεστα πράγματα κι ὅτι
λίγο ὁ ἥλιος θὰΧαναναία
βασιλέψῃ· δὲν ἀλλὰ θὰ τί ἔπαιρνε
μὲ τοῦτο; τὴ
ἐπιμένουμε στὶς παρακλήσεις μας, θὰ μᾶς ἀ-
θεραπεία τῆς κόρης της. Παρακάλεσε μία καὶ Γι᾽ αὐτό, ἂν θέλουμε νὰ ἔχουμε πάντοτε
λάμπει ἐμπρός τους ὁ Ἰησοῦς, ὁ πνευματικὸς εἶνε τὸ
δύο καὶ τρεῖς φορές,μικροὶ
χωρὶςκαὶ ν᾽ ἀπογοητευ θῇ· κού
τὴνσῃ καὶ θὰ τοῦ
εὐλογία μᾶς Κυρίου,
δώσῃ ὅ,τι πρέπει ὡςσυμφέρον
λαός, ἄρ-
Ἥλιος· πρὸς αὐτὸν μεγάλοι ἔχουν τῆς ψυχῆς
ἐπέμενε, καὶ στὸ τέλος νίκησε. χοντες καὶμας. Χρειάζεται
ἀρχόμενοι, νὰ ζήσουμε μιὰ ζωὴκαὶ
μόνο ὑπομονὴ πί-
στραμμένη τὴν προσοχή τους καὶ ἀδιαφο-
Ἂν γιὰ
ἦταν στεως καὶ ἀρετῆς, ποὺ νὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν
ἐπιμονὴ μεγάλη. Ἐ κεῖ νος ποὺ εἰσάκουσε τὴν
ροῦν τὴκαμμιὰ
δύσι τοῦ ἄλλη ψυχή,
ἥλίου, γιὰδὲν θ᾽ ἀνεχό-
τὴ νύχτα ποὺ προσευχὴ
ταν Κύριο. Ἐὰντῆς Χαναναίας, ἀπὸ
κρεμαστοῦμε ἐκεῖνος
τὸν ποὺ
Κύριο, εἰσά-
τό-
ζυγώνει, γιὰ τὴν ἀνάγκη τῆς τροφῆς.Χριστοῦ
τὴν προσβολή· στὴν ἄρνησι τοῦ Μένουν κουσε τὶς προσ τῶν ἁγίων, θ᾽ ἀκούσῃ
θὰ σηκωνόταν καὶστὸθά ὕπαιθρο,
᾽φευγε θυμωμένη. Ἀ- τε βάλαμε τοὺςευχὲςἑαυτούς μας, τὶς οἰκογένειές
κοντὰ στὸν Ἰησοῦ νηστικοί, ἀτε- καὶ
κοῦς ἐκεῖ, θά ᾽λεγε· πῆγα σ᾽ αὐτὸν καὶ μὲ εἶπε μαςτὶςκαὶδικές
ὁλόκληρομας προσ ευχές.
τὸ ἔθνος μας κάτω ἀπὸ τὴν
νίζοντας ὅλοι σὲ ἕνα σημεῖο, στὸ πρόσωπό Ἂς ζητοῦμε λοιπὸν ἀπὸ τὸ Θεὸ πνευματι -
σκυλί· κραταιὰ προστασία του. Σὰν πιστὰ καὶ ἀφω-
του. Ἡἄνθρωπος
προσήλωσί τοῦ Θεοῦ
τους εἶνεεἶν᾽ αὐτός;…
τέτοια, ὥστε οἱ κὰ ἀγαθά· πίστι, ἐλπίδα, ἀγάπη· ἂς ζητοῦμε
Ἄχ πόσοι καὶ πόσοι τὸ κάνουν αὐτὸ σήμερα! σιωμένα τέκνα τῆς «βασιλείας» του, δηλαδὴ
μαθηταὶ ἄρχισαν νὰ σκέπτωνται ἐκεῖνο ποὺ ὁ εἰρήνη. Ἂς τὸν παρακαλοῦμε γιὰ τὰ παιδιά μας
λαὸς
Πηγαίνουν στὸν ἐξομολόγο.
αὐτὸς δὲν σκεπτόταν· τί θὰ γίνῃ ἂν Καὶ μόλις ἐκεῖ νυ-- τῆς Ἐκκλησίας του, θὰ καθώμαστε συνδαιτυ-
νος τοὺς δώσῃ ἕνα κανόνα, τοὺς βά λῃ ἐπιτί- καὶ τοὺς
μόνες φίλους
στὴν μας. τοῦ
τράπεζα Κ᾽ ἐκεῖνος
ἐλέουςσὲ του,καιρὸ
ἡ ὁποίακα-
χτώσῃ; Ποῦ θὰ βρεθοῦν τρόφιμα γιὰ τόσο κό- τάλληλο θὰ στεί λῃ τὴ βοήθειά του, γιατὶ αὐτὸς
μιο καὶ δὲν πάντοτε θὰ ἔχῃ κάτι νὰ μᾶς δώσῃ καὶ γιὰ τὴν
σμο; πῶς θὰτοὺς ἐπιτρέψῃ
οἰκονομηθῇ ἀπὸ νὰ πλευρᾶς
κοινωνήσουν, φαγη- εἶπε·
ἀντὶ νὰ κατηγορήσουν τὸν ἑαυτό τους ποὺ ψυχή«Αἰτεῖτε,
μας καὶ γιὰ καὶ
τὸδοθήσεται
σῶμα μας. ὑμῖν, Διότι ὁζητεῖτε,
Κύριος
τοῦ τέτοια συγκέντρωσι; Γι᾽ αὐτὸ οἱ μαθηταὶ καὶ εὑρήσετε· κρούετε,
ἔγινε ἄξιοςτὸτοῦ ἐπιτιμίου, αὐτοὶ κατηγοροῦν εἶνε αὐτὸς ποὺ τρέφεικαὶ ἀνοιγήσεται
ὅλους, καὶ μάλισταὑμῖν·
παίρνουν θάρρος καὶ παρεμβαίνουν γιὰ νὰ πᾶς
τὸν πνευματικὸ ὡς ἀνεπαρκῆ, ὡς ἀδέξιο, τοὺςγὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει
ἀφωσιωμένους σ᾽ αὐτὸνκαὶ ὁ ζητῶν
διὰ εὑρί-
τῆς πίστε-
παρακαλέσουν τὸν Κύριο νὰ ἀπολύσῃ τοὺςὡς ὄ- σκει καὶτῆς
τῷ ἀρετῆς
κρούοντι ἀνοιγήσεται» (Ματθ. 7,7-8).
βάρ βαρο, ὡς ἀγράμματο… ως καὶ ψυχῶν.
χλους λέγοντας· «Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ
ἡ Πηγαίνουν
ὥρα ἤδη παρῆλθεν·οἱ ἄλλοι ἀπόλυσον
νὰ ἐκκλησιαστοῦν τοὺς ὄχλους, καὶ (†)
(†)ἐπίσκοπος
ἐπίσκοποςΑὐγουστῖνος
Αὐγουστῖνος
Ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ ἄγνωστο ἱ. ναὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 6-2-1938.
Ἄρθρο ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ
Ἀνάγνωσις,τῆς ἱ. μητροπόλεως
μεταφορὰ σὲ ἁπλῆΑἰτωλίας
γλῶσσα, & Ἀκαρνανίας «Κοσμᾶς
στοιχειοθεσία ὁ Αἰτωλός»
καὶ ἀναπλήρωσις (Μεσολόγγι, φ. 214-215/23-7-1939, σ. 77).
31-12-2020.
Μεταγλώττισις στὴν καθομιλουμένη καὶ μικρὴ ἐπέκτασις 20-7-2016.

Τὸ φυλλάδιο διανέμεται ἀπὸ τὸν Ἱεραποστολικὸ Σύλλογο Κυριακή, τηλ: 23510 22183 – Κατερίνη,
μὲ τὴν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Στὸ διαδίκτυο στὸν ἰστότοπο: http://iskiriaki.com