Politics of Regionalism in Central Asia:

Multilateralism, Institutions, and Local

Perception 1st Edition Jeongwon
Bouqrdais Park
Visit to download the full and correct content document:
https://ebookmass.com/product/politics-of-regionalism-in-central-asia-multilateralism-i
nstitutions-and-local-perception-1st-edition-jeongwon-bouqrdais-park/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

Uyat and the Culture of Shame in Central Asia 1st

Edition Hélène Thibault

https://ebookmass.com/product/uyat-and-the-culture-of-shame-in-
central-asia-1st-edition-helene-thibault/

Central Asia in World History Golden

https://ebookmass.com/product/central-asia-in-world-history-
golden/

Identity, Policy, and Prosperity: Border Nationality of

the Korean Diaspora and Regional Development in
Northeast China 1st Edition Jeongwon Bourdais Park
(Auth.)
https://ebookmass.com/product/identity-policy-and-prosperity-
border-nationality-of-the-korean-diaspora-and-regional-
development-in-northeast-china-1st-edition-jeongwon-bourdais-
park-auth/

Rentier Capitalism and Its Discontents: Power, Morality

and Resistance in Central Asia 1st Edition Balihar
Sanghera

https://ebookmass.com/product/rentier-capitalism-and-its-
discontents-power-morality-and-resistance-in-central-asia-1st-
edition-balihar-sanghera/
Market Power Politics: War, Institutions, and Strategic
Delay in World Politics 1st Edition Stephen E. Gent

https://ebookmass.com/product/market-power-politics-war-
institutions-and-strategic-delay-in-world-politics-1st-edition-
stephen-e-gent/

Creating Culture in (Post) Socialist Central Asia

Ananda Breed

https://ebookmass.com/product/creating-culture-in-post-socialist-
central-asia-ananda-breed/

The Living Politics of Self-Help Movements in East Asia

1st Edition Tom Cliff

https://ebookmass.com/product/the-living-politics-of-self-help-
movements-in-east-asia-1st-edition-tom-cliff/

Illiberal Trends and Anti-EU Politics in East Central

Europe 1st ed. Edition Astrid Lorenz

https://ebookmass.com/product/illiberal-trends-and-anti-eu-
politics-in-east-central-europe-1st-ed-edition-astrid-lorenz/

Policing Northeast Asia: The Politics of Security in

Russia and Korea 1st ed. Edition Se Hyun Ahn

https://ebookmass.com/product/policing-northeast-asia-the-
politics-of-security-in-russia-and-korea-1st-ed-edition-se-hyun-
ahn/
JeongWon BOURDAIS PARK, Aigul ADIBAYEVA and Danial SAARI

Politics of Regionalism in Central Asia

Multilateralism, Institutions, and Local Perception
JeongWon BOURDAIS PARK
Ningbo, China

Aigul ADIBAYEVA
Almaty, Kazakhstan

Danial SAARI
Almaty, Kazakhstan

ISBN 978-981-99-4078-3 e-ISBN 978-981-99-4079-0

https://doi.org/10.1007/978-981-99-4079-0

© The Editor(s) (if applicable) and The Author(s), under exclusive

license to Springer Nature Singapore Pte Ltd. 2023

This work is subject to copyright. All rights are solely and exclusively
licensed by the Publisher, whether the whole or part of the material is
concerned, specifically the rights of translation, reprinting, reuse of
illustrations, recitation, broadcasting, reproduction on microfilms or in
any other physical way, and transmission or information storage and
retrieval, electronic adaptation, computer software, or by similar or
dissimilar methodology now known or hereafter developed.

The use of general descriptive names, registered names, trademarks,

service marks, etc. in this publication does not imply, even in the
absence of a specific statement, that such names are exempt from the
relevant protective laws and regulations and therefore free for general
use.

The publisher, the authors, and the editors are safe to assume that the
advice and information in this book are believed to be true and accurate
at the date of publication. Neither the publisher nor the authors or the
editors give a warranty, expressed or implied, with respect to the
material contained herein or for any errors or omissions that may have
been made. The publisher remains neutral with regard to jurisdictional
claims in published maps and institutional affiliations.

Cover credit: Sasha/AI Midjourney

This Palgrave Macmillan imprint is published by the registered

company Springer Nature Singapore Pte Ltd.
The registered company address is: 152 Beach Road, #21-01/04
Gateway East, Singapore 189721, Singapore
For our families
Preface
This book is about how states that happen to be in geographical
proximity can cooperate more effectively by building a coherent
supranationalism. We, the authors, shared the experience of the
political turmoil in Almaty and have been alarmed by the hostilities in
the ex-Soviet zone since the beginning of the 2020s. Therefore, we
spent quite some time discussing how the Central Asian region could
become a more secure, stable, and viable place to live. We agreed that
articulating region-specific problems and consolidating a more
coherent Central Asia-led regionalization process should be one of the
most prominent agendas that all countries in the region would need to
put forward. However, the common understanding among insiders and
outsiders alike has been that there is a lack of intra-regional initiatives.
There have been significant attempts by the governments of Central
Asia to nurture solid regionality, but these have often been frustrated
by internal and external constraints.
As a politically and economically dynamic region with material and
strategic values, Central Asia continues to undertake a process of
regionalization influenced by external powers’ various patterns of
engagement in the region, notably through increasing seemingly softer
tool such as multilateral institutions. This process is becoming
increasingly difficult for the Central Asian countries to resist, as they
are unable to opt out of it. Therefore, it is highly likely that
regionalization will continue no matter how the region reacts to it.
Considering its enormous potential, Central Asia is a testing bed in
world politics for how powerful countries’ rivalries shape the politics,
economies, and societies of the region. In response to rapid externally-
guided regionalization, further efforts to create a robust regional core
may co-evolve—with accompanying tensions—with multilevel
cleavages at the regional and country levels. We hope that our project
will offer helpful insights for readers who are interested in the politics
of Central Asia.
JeongWon BOURDAIS PARK
Ningbo, China
May 2023
Acknowledgments
Many people have provided a great deal of support to help us to finalize
this book. First of all, we would like to acknowledge that this project
could not have been competed without the direct and indirect
institutional support both from the University of Nottingham Ningbo
China (UNNC) and KIMEP University, Almaty, Kazakhstan. We value
enormously our colleagues and students, who have been our main
sources of intellectual stimulation and inspiration.
Lingzhan Zhou and Zihao Yu, research assistants from the UNNC,
were extremely helpful in performing searches for statistical data,
compiling information, and producing tables, figures, and graphs over
the course of many hours. Special thanks are due to Palgrave Macmillan
for accepting our manuscript and the editorial team for their patient
assistance. We also appreciate all of the interviewees who were willing
to help us with this project. We would like to thank to Villate Brown
McKitrick for providing professional support with English editing and
preparing the final manuscript for submission. However, any flaws that
are found in this book remain the authors’ own responsibility.
This project was partially financed by the School of International
Studies at the University of Nottingham Ningbo China (UNNC).
Contents
1 Introduction:​Regionalism for Central Asian Studies
2 De-Sovietization, State-Building, and Re-Regionalization
3 Competing External Multilateralisms​and Central Asian
Regionalism
4 Interactive Evolution and Implementation of Regionalism
5 Conclusion:​Externally Guided Regionalization
Index
List of Figures
Fig.​2.​1 Changing trade volume between Central Asia and Russia

Fig.​2.​2 GDP Growth rate of the Soviet Central Asian republics and
countries (1986–2021)

Fig.​2.​3 The number of concluded FTAs by country in Central Asia

Fig.​3.​1 Trade volume between China and Central Asia (1995–2020)

Fig.​3.​2 Trade volume between the US and Central Asia (1995–2020)

Fig.​3.​3 Volume of trade between EU countries and Central Asia (1995–

2020)

Fig.​4.​1 Russia and China-led regional organizations including or

focusing on Central Asian Affairs

Fig.​4.​2 Bilateral Foreign Assistance from the US to Central Asia (2018–

2022)

Note: All tables and figures in the text were adapted and reformulated,
based on the indicated sources, by the authors and our research
assistants, Lingzhan Zhou and Zihao Yu.
List of Tables
Table 1.​1 Global ranking of trade openness

Table 1.​2 Accession to the WTO

Table 1.​3 Perspectives on regionalism in Central Asia

Table 1.​4 Ranking of electoral democracy in Central Asian countries

Table 1.​5 Ranking of freedom of expression in Central Asian countries

Table 1.​6 Shared interests and risks in Central Asia

Table 2.​1 Inflation (change in consumer price index) 1991–1999

(percent)

Table 2.​2 Intra-regional trade volume (in goods) between CA countries

in 2020 (mln.​USD)

Table 3.​1 External actors’ multilateralism policy toward CA

Table 3.​2 Reduction of the US financial aid to Central Asia

Table 4.​1 Types of multilateral institutions in Central Asia

Table 4.​2 Multilateral institutionalize​d cooperation administered by
external actors

Table 4.​3 Other inter-regional cooperative initiatives and programs

Table 4.​4 Initiatives of the Central Asian states to strengthen

multilateral and regional cooperation

Table 4.​5 Total trade turnover between China and Central Asian
countries by 2021

Table 4.​6 Intra-regional migration in Central Asia (2020)

Table 4.​7 Environmental performance ranking of Central Asian

countries (2022)

Table 4.​8 Parliamentary elections results in Central Asian countries

2019–2021

Table 4.​9 Presidents of the Central Asian states

© The Author(s), under exclusive license to Springer Nature Singapore Pte Ltd. 2023
J. BOURDAIS PARK et al., Politics of Regionalism in Central Asia
https://doi.org/10.1007/978-981-99-4079-0_1

1. Introduction: Regionalism for Central Asian

Studies
JeongWon BOURDAIS PARK1 , Aigul ADIBAYEVA2 and Danial SAARI2
(1) Ningbo, China
(2) Almaty, Kazakhstan

JeongWon BOURDAIS PARK (Corresponding author)

Email: jeongwon.bourdais-park@nottingham.edu.cn

Aigul ADIBAYEVA
Email: aigula@kimep.kz

Danial SAARI
Email: d.saari@almau.edu.kz

Keywords Central Asia – Kazakhstan – Kyrgyzstan – Tajikistan – Turkmenistan – Uzbekistan

– Regionalism – Regional cooperation

Central Asia (CA hereafter) is a hybrid region characterized by historical and political
complexity. Its heartland comprises vast forests and steppes, geographically bridging East and
West and featuring multilayered ethnic, religious, and cultural components. The
modernization processes of CA countries have advanced in parallel with foreign invasions,
domination, colonization, and decolonization. The region is currently undergoing another
phase of modernization since independence, yet it still suffers from low levels of
democratization, natural resource curse, uneven development, as well as growing external
influence from major powers including Russia. Uncertainties in relation to the war between
Russia and Ukraine that began in 2022 suggest a gloomy future in many aspects, with CA
countries being caught up in a renewed Cold or Hot War-like international structure
(Imamova 2022).
Despite the region’s strategic importance and the implications of its complicated political
and social dynamics, there is a dearth of updated in-depth case studies on CA that consider it
as a clustered political entity. This book explores the dynamics of regionalism in contemporary
CA amid the changing historical configurations and rising new players in the region. The
romanticization of Western values among CA people has been reinforced by the flow of foreign
aid and investments into the region that have gradually been replaced by renewed great power
rivalries and the cultural hegemony of local autarchic neo-patrimonialism (Erdmann and
Engel 2006; Izquierdo-Brichs and Serra-Massansalvador 2021; McGlinchey 2011; Shkel 2019).
Public discourse reflecting the dynamic changes in the region has evoked heated debates on
the concerns, fears, and expectations rising from the changing geopolitical situation, opening a
space for repositioning CA in world politics.
 In this respect, the main focus of this book is the region per se as a spatially, culturally, and
politically demarcated space. “Regions do have geographical, cultural, institutional, and
economic underpinnings that persist over time, but they are not static and unchanging, or
determined only by geography” (Bickerton and Gagnon 2020, p. 268). The conventional
approach suggests three elements of regionality (regional features), namely the regional
boundary as an organic unity, institutionalization, and identity.
The Western view of CA comprises the territories from the Caspian Sea, the Altai
Mountains, and the Hindu Kush to the Pamir Mountains. After the collapse of the Soviet Union,
the geographical notion of greater CA embraced Afghanistan, northeastern Iran, northern and
central Pakistan, northern India, western China, Mongolia, and the former Soviet republics, in
accordance with ethnic and linguistic paradigms. The geographical and cognitive evolution of
CA as a region was historically far more organic and expansive before Soviet policy delineated
the political demarcations in the vast territories of west CA in the 1920s. It is now commonly
understood as the area of the five post-Soviet independent states. “The interaction of the
steppe-dwellers with neighboring agrarian states has shaped much of our knowledge of
Central Asia” (Golden 2011, p. 4). Our analysis of the region and regionalism takes the
approaches of Political Science and International Relations. That is, for our purposes, the
region that is commonly called Central Asia in the contemporary world politics refers to the
Soviet cultural-territorial-administrative concept and includes five post-Soviet republics:
Kazakhstan, Kyrgyzstan, Uzbekistan, Turkmenistan, and Tajikistan.
Apart from the right to native culture and languages granted by the early Soviet decree on
the right of native peoples to self-determination in the 1920s, a number of border and
territorial units were considered part of the USSR. CA was considered by Russia to be its
‘steppe frontier’ (land inhabited by nomadic tribes in the east) as opposed to its ‘forest
frontier’ (Siberia and the Russian Far East; Buzan and Wæver 2003, p. 399). During the Stalin
era, the Kyrgyz and Kazakhs separately acquired Soviet Socialist Republic status in 1936, while
the Tajik Autonomous Socialist Soviet Republic was part of the Uzbek Soviet Socialist Republic
under the USSR between 1924 and 1929 but later divided into two separate Republics in
1936. In the Soviet period, external powers did not affect the formation of Soviet nationalities
in the CA region, which was called ‘middle Asia’ by the Soviet authorities. The involvement of
external powers re-emerged only after 1991, when cultural, historical, and political
boundaries were redrawn. Undoubtedly, Soviet leaders had the strongest influence on the
processes of nation-building and territorial formation of the national republics in CA until
1991.
Therefore, the contemporary national and political tensions in the region originate from
the time when the Soviet government laid the foundation of territorial-administrative division
for CA Union republics with the presence of eight enclaves, namely Sokh, Vorukh, Karaigach,
Sarvak, Barak, Dzhangail, Chon-Gara and Shakhimardan, and an autonomous enclave,
Karakalpakstan. The ethnic enclaves formed in the territories of Uzbekistan, Tajikistan, and
Kyrgyzstan were seen as the results of ineffective demarcation policies of the USSR that
neglected the ethnically diverse contingent of the population and resulted in many people
being alienated from their historical homelands after 1991 (Valieva 2021). The dissolution of
the USSR resulted in a great deal of hardship for the newly independent states, “which
suddenly found themselves confronted with an urgent need to readjust their Soviet-style
governance models to the new realities” (Valieva 2021, p. 24) as sovereign states in the
international community and the international market. They joined the United Nations (UN)
naturally upon their gaining the status of independent states. However, even after three
decades of independence and interaction with the outside world, their levels of trade
openness remain low (Table 1.1). Nevertheless, they are expected to fully accede to the World
Trade Organization (WTO 2020a, b; see Table 1.2) if they have not already done so.
Table 1.1 Global ranking of trade openness

Trade openness
Country Trade openness, 2018 Global rank Available data
Kyrgyzstan 98.88 57 1990–2021
Uzbekistan 71.53 100 1997–2021
Kazakhstan 63.53 116 1992–2020
Tajikistan 55.85 133 1993–2020
Turkmenistan 35.16 162 1991–2018

Source The Global Economy (2022)

Table 1.2 Accession to the WTO

Accession to the WTO

Kazakhstan 30 November 2015
Kyrgyzstan 20 December 1998
Tajikistan 2 March 2013
Turkmenistan (Observer Governments) Official application made on 24 November 2021
Uzbekistan (Observer Governments) Application made on 8 December 1994

Source WTO (2020a; 2020b; 2023)

Ever since they gained independence, these republics have struggled to build their own
nations and states while consolidating state sovereignty and security both domestically and
internationally. Today, the region suffers from an array of domestic and regional struggles,
including rising rivalries between great powers due to changing interests in the region, the
COVID-19 pandemic, the occupation of Afghanistan by the Taliban, serious clashes over border
disputes between Kyrgyzstan and Tajikistan in April 2021, the Russian invasion of Ukraine in
2022, and unprecedented large-scale citizen protests in Kazakhstan in January 2022 and
subsequent military intervention by the Russia-led Collective Security Treaty Organization
(CSTO). These issues are in addition to other social and welfare problems including widening
income disparity, land degradation, environmental pollution, and public health issues.
Amid these crises and instability due to historical and economic relations with major great
powers and intensifying external power rivalries due to the economic and strategic value of
the region, investigating CA as a regional cluster, an epicenter of geopolitics linking Europe and
Asia, is meaningful for a number of reasons. First of all, due to their geographical and historical
connections, CA countries have common concerns that can be more effectively resolved by
responding collectively. In the development field, synergies can be generated if regional
cooperation is well-designed, and region-focused research offers analysis of both negative and
positive synergies to help clarify under what conditions positive synergy may be generated in
terms of the paradigm of neoliberal institutionalist accounts on the logic of countries’
pursuing absolute gains (Keohane and Nye 1977; Lukner 2014).
Secondly, a regional approach helps in the study of the condition of stable co-existence
through building multilateral security measures and trust. Regional security studies, a type of
middle-level analysis in the field of international relations, effectively contribute to the
stability of the region in question as well as neighboring regions and global security as a
building block. Region-focused analysis fills the gap created by state-centered analysis of
foreign affairs or the macro-level structural system approach to international affairs. Countries
in the developing world show a tendency to bypass their own regional neighbors and often
prefer to play a role in global affairs. The absence or creation of region-wide collective
bargaining power in relation to external powers reflects the asymmetrical power balance
between the regional actors and the external powers, notably China and Russia in the case of
CA (see Laruelle et al. 2010). Analysis of regional hegemons, whether internal or external, also
adds insights that make the study of actor-system interaction more accurate. Investigating the
process of regionalization has comparative advantages to look into the phenomenon of
functional spillover beyond the region in resolving prominent and interconnected issues,
effectively bridging state- and global-level concerns.
Thirdly, understanding regionality, that is, the region-specific features and degree of
interaction among CA countries, is an important part of evaluating the possibility of
constructing sharable interests and identity. The investigation of the process of regional
cooperation provides meaningful case studies and potential to contribute to IR theories at
various intra-regional and inter-regional levels with global implications.
Against this backdrop, we raise the following research questions: How and by what forces
and motivations has regionalism evolved into the current form in the CA region? What are the
main features of CA regionalism? And then, what are the significance and implications of the
evolving regionalism for the stability and development of the countries in the region? Answering
the ‘how’ question with a systematically designed analysis allows us to address part of ‘why’
questions in order to understand essential regional affairs. The concept of integration
including cooperation, “verbally defined as forming parts into a whole or creating
interdependence, can be broken down into economic integration … social integration … and
political integration” (Nye 1968, p. 858). CA regionalism entails both material (i.e.,
geographical and institutional) and ideational (i.e., values, culture, and vision) dimensions. In
this book, we go beyond comparative studies of the individual countries to focus on the
regional sphere, although comparative analyses of the individual countries are included to the
extent necessary in discussing regionalism.
In order to address the main research questions adequately, each chapter deals with two
sets of interconnected questions about exogenous and indigenous factors, shifting the
emphasis to the latter in the penultimate chapter. Firstly, if CA’s inter-state regionalism is
important to the major powers which have been engaged in CA affairs, namely the European
Union (EU hereafter), the United States (US), Russia, and China, how have they molded CA
regionalism through their own agenda of using multilateralism tools in inter-regional (or
bilateral or inter-regional hybrid forms) cooperation? Our investigation also addresses related
questions such as: In what activities have the major powers been engaged in the CA region,
and for what interests? How have these activities been changing, and by what forces? What are
the shared and conflicting interests among the players in the region? To address these inter-
connected questions, this book investigates the influential countries’ interactions with CA and
how they adjust their conflicting interests.
Depending on the perspectives on world affairs and political or scholarly intentions,
labeling a country as a great power status may vary. For the purposes of this book, the great
powers that influence CA are the four major external states or supranational actors mentioned
above that are perceived as greatly influential powers among the CA community in
comprehensive political, economic, historical, and cultural aspects. A great power must have at
least two of three aspects of power, namely military power, economic leverage, and socio-
cultural influence. Therefore, the great or major powers in this research refer to the most
influential extra-regional actors that have been constantly influencing the shaping and
reshaping of the CA region’s security and development (Laruelle et al. 2019, p. 2). The US and
the EU are the two most influential aid donors at least during the first decade of CA’s
independence. Moreover, the EU is the second-largest trading partner of CA, actively
supporting the economic diversification and development of a market economy of CA states,
promoting trade and sustainable interaction between the countries of the region. China and
Russia are the most influential neighboring countries; they are geographically adjacent and
have historical and ethnic ties with the CA countries. China is today the largest trading partner
of the CA states. In addition, all five Central Asian countries have established close relations
with Russia and are cooperating with it in various fields.
Secondly, the main research questions inquire about whether and how the CA states have
collectively reacted to and managed the major powers’ influential and changing engagements
in CA at the intraregional level. In other words, what is CA’s reaction to and the consequences
of the fluctuation of interest of the major powers in the region? Our case study intends to
contribute to finding regularities in the wider context of the process of regionalization in the
field of regional studies in IR. We do not ask why there is no EU-like or ASEAN-like regional
integration in CA; instead, our research highlights what is already there, asking what CA
regionalism is, how and why it has been formed in such a fashion and by what forces. Different
from a rational choice approach which entails more efforts at generalization, our case study
methodology focuses on a specific region. At the same time, through this project, we endeavor
to resolve the tension between idiographic and nomothetic methodologies that has stemmed
from the rise of pluralism and the multidimensionality of contemporary regionalism (See De
Lombaerde et al. 2010, p. 732).
In 2022, there were a series of disturbances in the ex-Soviet territory as mentioned briefly,
including the Kazakhstani president’s decision to invite Russian-led CSTO troops to quell
citizen protests in Almaty in January 2022, Vladimir Putin’s invasion of Ukraine, and the harsh
impacts of sanctions against Russia on the CA economy (Najibullah 2022). This turmoil once
again illustrates the volatile and intertwined economic and security dynamics of the region. In
this regard, calculating the benefits and risks of regional interaction among CA countries based
on immediate reciprocity, (if following the strictly rationalist approach to interstate
cooperation) is far more complicated than it appears to be due to, inter alia, shifting national
interests, complexity of issue-linkage, and each country’s bilateral and multilateral ties with
external players.
Although the level of integration is rather low in the absence of intra-regional binding
horizontal regulatory regimes, there have been growing region-wide collective actions toward
further positive interactions, especially during critical periods like the global pandemic. Other
examples of region-wide actions come from the environmental field: for the first time in the
26-year history of the Conference of the Parties to the United Nations Framework Convention
on Climate Change (UNFCCC), the countries of CA acted as a single region representing a
consolidated position on climate change (Marteau 2021).
Patterns of regional cooperation and integration can vary from region to region. CA has its
own historical and cultural context, and CA regionalism forms neither the ASEAN type of loose
but intra-regionally institutionalized cooperation which is often cited by local intellectuals as a
kind of model of regionalism in Asia (Ba 2014, p. 669), nor the EU-type of fully-fledged tight
integration. It is meaningful to elucidate whether and what CA countries have built through
cooperation and how the leaders and people in the region view the multilateral
regionalization process and the collective vision for the future in positioning the region in the
international community.
 In addressing these questions, the neoliberal institutionalist view alone does not
sufficiently embrace a comprehensive picture of CA given that hardcore security issues still
haunt the region and tensions can be augmented among extra-regional powers. Nor does the
classical realism perspective accurately capture regional affairs since there have been clear
indications of the cooperative benefit-sharing process over the past three decades, namely,
beyond objective shared interests to proactive creation of cooperative agendas and programs
for protecting common goods. In the process, some level of spill-over across sectors has
occurred beyond just balancing powers among actors or benefit-seeking among states.
As seen from the CA countries’ ambiguous response to the changing external powers’
engagement dynamics in the region up until today, region-level politics has been structured in
terms of loose intra-regionality, internally and externally passively balancing rather than
proactively band-wagoning, while at the same time each country makes its own foreign policy
choices. Amid the major powers’ incoherent but deeper engagement in the region, hybrid
forms of region-wide multilateralism have developed rapidly and CA state elites have been
shrewdly well-connected with the global capitalist market (see, for example, Cooley and
Heathershaw 2017). In theory, the possible paths could be as follows: band-wagoning in the
neo-classical realist sense, being structured by post-colonialism from the Marxist perspective,
or seeing regionalism as the rise of regional hegemonism.
A single IR perspective alone cannot accurately portray the CA region and regionalism and
can only partially depict the relations between external powers and the region. The fact that
CA regionalism has developed no regional hegemon makes the process closer to the notion of
“new regionalism” as opposed to a “hegemonic regionalism model” (Hettne 2003, p. 362).
Although CA regionalism per se has not yet been fully developed, the region has been at the
epicenter of a rapidly growing multidimensional, multilateral institutional regionalism.
Therefore, one may consider the inclusive forms of institutionalization of CA regionalism as
part of the phenomenon of a new and global model of regionalisms. However, what was
regarded as new regionalism in the late 1990s was in fact the classical form of norm-based
tighter regionalism, which has often been criticized as an anti-pluralistic pre-theory advocated
by intergovernmentalism, before international regionalism studies was integrated with the
notion of domestic or small-scale regionalism within nations. “Regional hegemonism is the
‘malign’ form of neo-mercantilism. The New Regionalism is the ‘benign’ form. The great task in
creating a post-hegemonic future is to promote ‘benign’ rather than ‘malign’ neo-
mercantilism” (Hettne 2003, p. 367).
One external condition that has supported neo-classical regionalism in this context is the
fact that CA regionalization developed in parallel with the countries’ prompt acceptance of
economic globalization upon their independence (Aslund 2007). The regionalism in CA
developed in response to a wide range of changing external and internal conditions such as
rapid economic globalization, consolidating new nationalism, and building a sovereign nation.
Regionalism offers another option for a new multilateralism in the rapidly globalizing world,
in particular from the relatively weaker countries’ position, as a reaction to or in cooperation
with extra regional powers.
In terms of a vison for regionalism, the debate over regionalism is broadly divided into two
views: the regionalist view that stresses the importance of regional-level cooperation and the
skeptical view of regional cooperation that is pessimistic about either the level of analysis (i.e.,
the region as a major actor in international affairs) or the cooperative approach itself. The
discussion on regionalism in CA has not been fully invigorated, and scholars who have touched
upon the topic endorse more skeptical views with a few exceptions (Rakhimov 2010, p. 101).
Nevertheless, over the past three decades, the CA countries have built a regional structure that
consolidates both state sovereignty and intra-regionalization.
 In addition, Hettne’s (2003) three contrasting models of regionalism provides some
insights, namely, trading blocs or ‘megamarkets’ resulting from the possible breaking up of the
free trade regime; the geo-political division of the world into sometimes competing,
sometimes aligned military-political power blocs; and the process of regionalisation from
below resulting largely from internal transformations within emerging regions. Hettne paid
particular attention to the third model, describing it as “transnational formations which
express a regional identity rather similar to nationalism” and calling it the “new” regionalism
(p. 360). In his view, while the old model exhibits such features as a creation “from above by
the superpower”, “under a bipolar Cold War context”, and “with specific objectives”, the new
regionalism is shaped in a more multipolar setting through a “spontaneous” process from
within the region with state actors as the main initiators, and for more flexible,
comprehensive, and multidimensional directions (p. 362).
As time goes by, it seems that the concept of new regionalism has been employed in the
opposite direction in combination with neo-functionalism, from a thick to a minimalist
definition. In some contexts, such as economic integration, new regionalism refers to an open
and inclusive model, a looser form of cooperation as opposed to a conventional proactive
closed form of integration. In this regard, what is often regarded as process-focused new
regionalism that is mostly based on economic functions and activities in cooperation refers
instead to neo-classical regionalism. Clarification can be achieved by asking ‘how new is new?’
and ‘new to which countries or to which regions?’
At the beginning of the rise of regionalism as a theory, ‘new’ meant a stage closer to what
we categorize as ‘thick regionalism’. This is similar to the term ‘trust-based qualitative
multilateralism’ as opposed to the neoliberal rationalist-institutionalist account of cooperation
Rathbun (2011, p. 244) used to describe the US’s institutionalism. Whereas thin regionalism
was regarded as rather an earlier stage of regionalism in the stage of the full spectrum of
regionalization, what is regarded as new today is in fact the thin model, which is similar with
the classical form of early regionalism. Therefore, the question of ‘how new’ is regarded as
‘new’ tends to be undefinable as both ontology and epistemology may dynamically move in
different directions in regionalism studies considering the quantity, functionality,
legitimization, and spatial expansion of the newly created institutionalized regionalism. The
previously dichotomized understanding between a Western model (e.g., the EU) versus an
Eastern model (e.g., ASEAN) might be less useful than before. The looser form of integration as
opposed to the neo-functionalist integrationist approach including political dimensions (Haas
1958, p. 16) can be understood as neo-classical regionalism. This may explain the
multidimensional and fast-globalizing features with self-legitimation while creating and
consolidating alternative norms to existing global governance found in emerging regionalisms
(Zaum 2017, p. 1114). A great deal of research has been emerging discussing the so-called
new regionalism embodied in new international and regional organizations, insinuating that
their new norm-making function contributes to the plurality of global governance (Ba 2014,
pp. 670–671). Some are more critical on the open and loose definitions of regionalism as it
embraces and legitimizes conflicts with the existing democratic values, rules, and norms by
labeling it under globalization of regionalism (De Lombaerde et al. 2010, p. 734). Regionalism
may mean a region-wide political program accompanying various forms of collective actions
through which regional agendas, goals and visions are discussed and implemented in view of
building a structured cooperative governance.
The gaps in the previous studies on how regionalism in CA is formed manifest the
following points. Some researchers weigh the role of external powers, consequently depicting
the countries and the region as passive victims of rivalries, while others provide insightful
anthropological and historical research on the individual countries and the region. The dearth
of in-depth research on regionalism itself remains; instead, the focus is on the great powers.
This lack of focus overlooks the historical transition toward a different kind of regionalization
in CA. Building upon the previous academic endeavors, this book explores ways to position
and reposition the region in the wider academic account and provides policy implications for
its future stability and prosperity.

Regionality and Regionalization: Affinity Between External and

Intra-Regional Multilateralism(s)
Not only the presence of different external powers but rivalries among them are important
elements in understanding the region and regionalism (Starr 2009, p. 43), although external
actors’ influences will explain CA regionalism only partially. US strategies in the CA region
have not been as coherent as CA countries initially believed, and the strategies changed
dramatically after the 9/11 terrorist attack in 2001 and again in 2008 when the world
experienced a major financial crisis. The series of crises resulted in changes of leadership in
the US, partial withdrawal of US troops from Afghanistan, and a revised foreign policy doctrine
from Russia.
During the first stage of independence, the newly emerged CA states received a great deal
of aid and investment from the West in order to support their smooth transition, and they
were steadily integrated into the world economic community emulating the capitalist
marketized development model. During the second stage of interaction between the West and
the CA region since 2001, CA experienced fundamental geopolitical changes in the
international arena, specifically, the demise of mutual reconsiderations of diplomatic and
developmental strategies and the prioritization of state security. Scholars of CA politics tend to
believe that this abrupt alteration of foreign policy from the West, particularly the US,
generated a vacuum in CA and the countries in the region that were unprepared to face new
political, economic, and social challenges. With the vacuum of Western influence in all CA
countries, political regimes with their own ethnic and historical particularities have evolved.
The governments in CA no longer make efforts to absorb Western political traditions but
instead reflect them through their own paradigms which include much stronger inclinations
toward autocratic characteristics and oriental paternalism. The latter has played a part in
leading to the establishment of rather stable political elite groups in CA throughout the first
decade of the new millennium, which triggered different objectives and implementations, in
some cases attempting political autarchies.
One of the puzzling questions about CA regionalism is why there have been few efforts to
create and maintain intra-regional institutionalized cooperation amid the heated competition
over supranational structure by external powers. Common answers among local intellectuals
include, but are not limited to, the region’s relatively short history of being independent; lack
of physical infrastructure to interact due to lack of communication and transportation
infrastructure; diversity in terms of values and culture including languages; varying stages of
economic development and industrial capacity; competition over natural resources; lack of
mutual trust; and fear of the regional spread of terrorism, extremism, and organized crime.
However, none of these issues can only be understood as constraints. The listed risks are the
very reasons why internally motivated multilateralism can emerge. Diverse economic
structures can complement each other rather than permanently conflict. Cultural diversity and
lack of mutual trust can also explain why a region cooperates.
In the process of regionalization through cooperation, regions often encounter a range of
conflicting situations including hegemonic competition, power struggles, harsh negotiations,
disputes, and escalation of tensions. According to the neo-structural realist IR perspective, in
light of the inevitable power disparity among regional actors and the nature of the state, at
least one country in the region will invariably aspire to become a regional hegemon. According
to Frazier and Stewart-Ingersoll (2010), the conditions for the rise of a regional hegemon
usually depend on the orientation and disposition of the candidate regional power(s). The
conditions include whether the regional power pursues multilateralism or unilateralism;
whether the power seeks for revision or a status quo; and whether the impetus for which
regional powers play their roles is proactive or reactive (Ibid. p. 743).
Although this framework focuses only on one particular aspect of regionalism, that is, the
rise of hegemonic power, it is informative when applied to the situation in CA. Although there
has not been an explicit hegemonic power internally, external powers have shown strong
interest in interacting with the region to various degrees. Therefore, depending on the powers,
a wide spectrum of all three aspects co-exists, reflecting conflicting interests and different
visions for regional development. For example, Russia has expressed a revisionist ambition
toward the CA region when the other three great powers’ influence rises more explicitly,
whereas the other parties would prefer political stability with market-friendly policies to
maintain their trade relationships. In this regard, knowing the external powers’ strategic
positions on the CA region is crucial to understanding the features, functions, and directions of
CA regionalism.
One of the purposes of this introductory chapter is to present an analytical framework to
explain the correlations (co-evolution) of the great power rivalries in CA with the region’s
individual and collective reactions to such a fast-changing dynamism. These reactions can be
categorized as active accommodation, selective cooperation at various levels, resistance, or
hesitation in view of maximizing the region’s or individual states’ interests. Meanwhile, the
great powers’ presence in any region can be depicted in the following categories:
Physical conflicts and harsh and chaotic competition with high tension.
Keeping the region as a buffer zone considering the status quo as the best arrangement.
Hierarchical hegemon’s domination for security and economic benefits.
Rivalry (historic, strategic, latent, or emergent) with occasional tensions.
Equal competition through soft power tools such as bilateral aid, technical assistance,
investment, and institution-building.
Division of labor in tackling CA regional affairs with implicit consensus among the great
powers.
Non-hierarchical confluence toward transparent multilateral governances for co-prosperity.
There seems to be an implicit division of labor among the major powers when dealing with
CA regional affairs through peaceful interest-sharing while continuously expanding their
interests. From the CA point of view, the absence of an internal non-democratic regional
hegemon contributes to regional stability so far. An internal regional hegemon usually leans on
one of the four external powers and securitizes the region with shareable agendas, which may
evoke and legitimize the temptation for influential parties to divide and rule. The feature of
rivalry among the external powers in the region has been a mixture of historical, strategic,
latent, and emerging rivalries with potential conflicts.
At the operational level, the notion of regionalism entails territorial, economic, political,
social, and cultural aspects of connectivity among various actors, which create distinctive
physical and ideational boundaries vis-à -vis other regions. It may refer to region-wide shared
ideas and interactive actions based on their historical, material, and political conditions. The
region’s collective values, similar attitudes, and sharable goals and visions are embedded with
and expressed in interactions and actions in view of achieving some level of regional integrity
Another random document with
no related content on Scribd:
—Zeker, mijnheer, antwoordde de man gedienstig. Gij kunt goede
auto’s huren in een garage op den hoek van den Boulevard
Gambetta en de Place Voltaire, op ongeveer twintig minuten loopen
hier vandaan, maar als gij nog een kwartier kunt wachten, dan kunt
gij u die kosten besparen, want gij zijt hier slechts tien minuten gaans
van de halte van Issy van den ceintuur-spoorweg, die u tot in het
hartje van Parijs brengt.

—Zooveel te beter! hernam Raffles, dan zullen wij met den trein
gaan.

Hij betaalde, en een oogenblik later wandelden de drie mannen langs

den Boulevard Rouget de Lille, die het vliegveld van het
manoeuvreterrein scheidt.

Na tien minuten te hebben geloopen traden zij het kleine haltestation

binnen en vijf minuten later kwam de trein aanrijden, die hen door de
Porte du Bas Meudon Parijs binnenvoerde.

Zij stapten aan het station van de Champ de Mars uit.

Het was toen kwart over negenen, en de grootste drukte van het
coiffeur- en het winkelpersoneel, dat zich naar zijn betrekking begaf,
was reeds gedaan.

—Nu zullen wij maar eerst eens omzien naar een goed hotel, stelde
Raffles voor.

—Ik weet een voortreffelijk hotel maar dat ligt in Londen aan de
Readsing-Street, zeide Charly droogjes, die zich nog volstrekt niet
kon vereenigen met het denkbeeld, dat hij zich in Parijs bevond om
aandeel te nemen in een hoogst gevaarlijk avontuur.

Raffles liet een kort lachje hooren en zeide:

—Naar het schijnt ben je met mijn plannetje niet zeer ingenomen,
mijn jongen.

—Je plannetje, herhaalde Charly verontwaardigd, waarom noem je

het niet liever een uitspanning, iemand die voornemens was, zijn
heele verdere leven in de gevangenis door te brengen zou
onmogelijk anders kunnen handelen.

—Kom, kom—je bent een zwartkijker, kwam Raffles kalm, je zoudt in

staat zijn mij mijn vermaak te [21]bederven. Ik zeg je, dat alles
gesmeerd zal loopen—als wij het geluk althans aan onze zijde
hebben.

—En als het geluk eens ditmaal niets van ons weten wil, drong
Charly aan.

—Wel, dan geven wij de partij eenvoudig verloren en verwijderen

ons.

—Je kunt er gemakkelijk over spreken, zeide Charly schamper; het is

maar de vraag of men ons daartoe de gelegenheid zal laten.

—O, wij zullen die gelegenheid wel scheppen! kwam Raffles,

eenigszins ongeduldig, en laat verdere opmerkingen nu maar
achterwege, want er zal geen rekening mee worden gehouden.

Charly pruttelde iets voor zich heen, dat onverstaanbaar was in het
straatgewoel, en schikte zich in het onvermijdelijke.

Raffles had het krankzinnige plan nu eenmaal opgevat—de treurige

gevolgen zouden voor zijn rekening zijn.

—Laat ons nu eens zien waar de koning logeert, begon Raffles

weder, alsof Charly in het geheel niets gezegd had. Men heeft hem
een onderkomen verschaft in het hotel Maurice aan de Champs
Elysées gelegen, reeds daaruit blijkt dat zijn reis niet officieel is,
anders zou hij natuurlijk aan het Elysée logeeren. Het zal zaak voor
ons zijn, zoo dicht mogelijk in zijn nabijheid te vertoeven, en daarom
stel ik voor, onzen intrek te nemen in het Hotel de l’Esplanade, niet
ver van de Place de l’Etoile, en aan denzelfden prachtigen
verkeersweg gelegen; draagt mijn keuze je goedkeuring weg of geef
je de voorkeur aan een ander hotel?

—Ik zou de voorkeur geven aan den eersten den besten trein, die mij
naar Calais bracht! antwoordde Charly.

Raffles schudde afkeurend het hoofd en hernam:

—Men kan het jou ook nooit naar den zin maken. Hoe is het mogelijk,
dat je het pittoreske van mijn onderneming niet inziet, jij zult nooit
leeren begrijpen, dat men een berooving zoodanig met romantiek kan
omkleeden, dat zij zelfs voor den beroofde bijna aantrekkelijk wordt.

—Een kwestie van opvatting, bromde Charly schouderophalend, en

als ik nu eenmaal toch hier moet blijven, dan is mij mijn woonplaats
onverschillig.

—Dan maar naar het hotel de l’Esplanade, zeide Raffles lachend.

Hij wendde zich daarop tot Henderson, en zeide:

—Je draagt immers je livrei onder je dikken pels?

—Om u te dienen, Mylord.

—Prachtig!

Wij zijn hier op den Quai d’Orsai, en daar weet ik een groote
verhuurinrichting van auto’s waar je een flinken, zeer snellen wagen
moet uitzoeken.
—All right, Mylord, antwoordde de chauffeur.

De drie mannen waren den Eiffeltoren reeds voorbijgeloopen en op

den hoek van de Avenue de la Bourdonnais traden zij een groote
garage binnen, waar Henderson spoedig een niet al te groote, maar
zeer fraaie en snelle auto had uitgezocht, geschikt voor vier
personen.

Nadat Raffles zich in het verhuurregister had laten inschrijven als

graaf Gresham en het vrij hooge staangeld vooruit had voldaan, en
nadat hij ook als verblijfplaats het Hotel de l’Esplanade had
opgegeven, stapten de beide vrienden in, terwijl Henderson achter
het stuurwiel plaats nam.

De brave kerel was met Raffles reeds herhaaldelijk in Parijs geweest

en kende er den weg, althans wat de hoofdstraten betreft, even goed
als zijn meester. Hij stuurde dus de auto zonder te aarzelen langs
den Quai d’Orsai tot aan de l’Alma, reed de Seinebrug over, stak de
Place de l’Alma dwars over en reed de Avenue Marcoi in, welke hij
volgde tot aan de wereldberoemde Place de l’Etoile, in welks midden
zich de Zegenboog, het door Napoleon I gestichte kunstwerk verhief,
opgericht ter eere van de vele overwinningen van het Fransche leger
ten tijde van het eerste keizerrijk, en waarop de namen van Marengo,
Yena, Austerlitz en zooveel andere in onvergankelijke glorie prijkten.

Hier liet hij de auto een wending maken en reed de Avenue des
Champs Elysées op. Op den hoek van de Rue Barsac stond de auto
stil voor het fraaie terras van het Hotel de l’Esplanade.

Een portier kwam ijlings toesnellen, die het portier van de auto
opende, nog voor een der reizigers dit had kunnen doen, ofschoon zij
vlug genoeg waren.
Raffles en Charly stapten uit, en Henderson reed [22]de auto naar de
garage, die zich achter het groote hotel bevond.

De twee vrienden begaven zich naar de loge van den portier, en

lieten hun namen inschrijven: „Graaf Gresham en secretaris”.

Zij kregen twee kamers op de tweede verdieping, en begaven zich

aanstonds daar heen, teneinde zich een weinig te verfrisschen.

Daar hun eetlust door de luchtreis en alles wat daarop gevolgd was,
niet weinig was geprikkeld, daalden zij naar de eetzaal af, waar zich
nog slechts een gering aantal reizigers bevonden, en lieten zich
chocolade en cakes brengen, daar het voor het eerste ontbijt nog
veel te vroeg was.

Terwijl zij zich de smakelijke koek goed lieten smaken, las Raffles
vluchtig de „Figaro” door, die wel het best zou zijn ingelicht omtrent
het doen en laten van Spanje’s koning in de Fransche hoofdstad.

Hij had spoedig gevonden wat hij zocht.

Zijne Majesteit had den dag te voren te Rambouillet gejaagd, en later

deputaties ontvangen van verminkten uit den grooten oorlog,
oorlogsweduwen of moeders van krijgsgevangenen, die hem dank
wilden zeggen voor zijn bemiddeling bij het overbrengen van
berichten omtrent het lot der hunnen tijdens de vreeselijke
wereldworsteling.

Den volgenden dag zou een rondrit door Parijs en omstreken plaats
hebben en des avonds zou er een gala-diner op het Elysée plaats
vinden, gevolgd door een cercle.

In het deftige Parijsche blad vond Raffles bovendien nog enkele

aanwijzingen, welke hem van groot nut zouden kunnen zijn bij zijn
gevaarvolle onderneming.
Zijne Majesteit was namelijk vergezeld door zijn aide de camp, den
brigade-generaal Del Rio, zijn adjudant, kapitein De Estella, en den
hofstalmeester, markies De Vianna.

Naar Raffles meende, moest het onder deze omstandigheden niet

onmogelijk zijn, toegang tot den koning te erlangen.

Hij vouwde het blad weder dicht, en zat geruimen tijd in gedachten
verzonken.

Maar als Charly hem een half uur later eens had gevraagd of hij
reeds een plan had gemaakt, dan zou hij ontkennend hebben moeten
antwoorden. [23]

[Inhoud]
HOOFDSTUK VI.
 De Chileensche Gezant.

Den volgenden dag reden Raffles en Charly des middags in de fraaie

auto door de straten van Parijs, en opnieuw genoten zij van de
ongestoorde harmonie, welke geen andere stad der wereld in zoo
hooge mate in het stadsbeeld oplevert als de Fransche hoofdstad.

Het was een verrukkelijke dag en de zon scheen nog zoo warm, dat
men zich in den nazomer kon wanen.

De kap van de auto was dan ook teruggeslagen en de beide mannen

hadden zich ermede vergenoegd zich in hun pelsjas te steken.

Henderson reed de Champs Elysées af, tot hij de Rond Point

bereikte, sloeg toen de Avenue d’Antin in en koos zijn weg naar het
noorden van de stad naar de wijk der Batignolles.

De auto was de Rue de Pronie genaderd, en had deze eenigen tijd

gevolgd, toen er een groote auto kwam aanrijden, die stilhield voor
een fraai huis, boven welks deur een groot schild was aangebracht.

In de auto leunde een man van omstreeks vijftigjarigen leeftijd achter

in de kussens, terwijl een jongere man hem nu en dan toesprak met
een blik van medelijden in de oogen.

Met behulp van den chauffeur en dezen jongen man stapte de oude
heer uit de auto, waarbij hij veel pijn scheen te lijden.

Zijn eene voet was geheel in een wit verband gewikkeld, en hij
leunde zwaar op de schouders van de beide mannen, die hem
ondersteunden.
Van uit de halve duisternis der koetspoort kwam een bediende
aansnellen, die de taak van den chauffeur overnam.

Deze keerde naar zijn wagen terug en reed ermee weg.

Raffles had Henderson verzocht, een weinig langzamer te rijden, en

keek Charly nu glimlachend aan.

—Je hebt immers den geheelen nacht volgehouden, mijn jongen, dat
het mij onmogelijk zou zijn, hedenavond toegang te krijgen tot het
Elysée.

—Zeker! En dat houd ik vol!

—Dat is heel onverstandig van je, want niet ik alleen, maar wij beiden
zullen er heen gaan!

Charly wierp Raffles een blik van ongeloof toe en zeide:

—Dat is je zeker geen ernst?

—Volkomen ernst!

—Wil je mij dan eens zeggen, waaraan die plotselinge zekerheid is

toe te schrijven? vroeg Charly.

—Heel eenvoudig! Heb je dien man herkend, die zooeven uit de auto
werd geholpen en die aan den voet gewond is?

Charly schudde het hoofd.

—Dan heb je zeker niet goed de geïllustreerde bladen bestudeerd.

Die man was de Chileensche gezant te Parijs, Sanfuentes, die nog
pas gisteren een interview heeft toegestaan aan een
vertegenwoordiger van het „Journal des Débats”.
—En die andere heer?

—Dat zal zijn eerste secretaris, Aldunata, wel geweest zijn.

—Hoe komt de gezant dan gewond? riep Charly uit.

—Dat is meer dan ik je zeggen kan, maar het zou mij niet
verwonderen als hij van zijn paard was gevallen en zijn enkel had
verstuikt! Zijn eene laars was [24]gespoord en zijn adjudant droeg een
rijpantalon en had een karwats in de hand.

—Dat heb ik niet opgelet!

Raffles dreigde den jongen man met den vinger en zeide bestraffend:

—Onoplettendheid is de grootste en de onvergeeflijkste fout in de

detectives en in hun tegenvoeters, Charly! Nu, ik heb dan beter
toegezien, en ik zou er wel wat onder durven verwedden, dat die
heeren zoo juist een wandeling hebben gemaakt, en dat de
Chileensche gezant daarbij van zijn paard geduikeld is!

—Je zou je weddenschap gewonnen hebben, Edward, want daar zie

ik een pikeur met twee paarden aankomen! zeide Charly, terwijl hij
wees naar een ruiter, die een tweede paard aan den teugel
meevoerde.

De man kwam naderbij en reed met beide paarden onder de hooge

koetspoort door, waarop hij uit het gezicht verdween.

Charly had hem nagekeken en wendde zich nu weder tot Raffles met
de vraag:

—Wij nemen dus aan, voorloopig tenminste, dat Sanfuentes een

wandelrit heeft gemaakt en een klein ongeluk heeft gehad, door zijn
voet te verstuiken, maar wat heeft dat in ’s hemels naam te maken
met je plannen?

—O, het verband is veel nauwer dan je wel denkt, mijn jongen!
antwoordde Raffles glimlachend. De Chileensche gezant zal zich
namelijk naar den cercle of naar het Elysée hebben begeven.

Charly maakte een gebaar van schrik, want zonder nadere toelichting
begreep hij reeds, wat Raffles van plan was.

Maar toch wilde hij nog trachten zijn vriend terug te houden van een
voornemen, hetwelk hij bij voorbaat tot mislukking gedoemd achtte,
en daarom zocht hij naar bezwaren.

Hij meende er al zeer spoedig een gevonden te hebben en riep uit:

—Ik geloof, dat ik weet wat je wil doen, Edward! Je wilt ongetwijfeld
de plaats innemen van Sanfuentes, wat jou met je ongelooflijke
grimeerkunst al zeer gemakkelijk zou vallen, want de Chileensche
gezant heeft jouw donkergrijze oogen, je grootte, en ook wel
eenigszins je figuur, al is hij een weinig gevulder, maar je vergeet één
ding—het is natuurlijk alom bekend, dat de gezant zich gewond heeft
en daarom zeker niet zal kunnen verschijnen.

Als Charly gedacht had, dat dit bezwaar doel zou treffen, dan had hij
zich vergist!

Raffles had de wenkbrauwen opgetrokken en vroeg nu glimlachend:

—Hoe laat denk je wel, dat de Parijsche avondbladen gedrukt

worden?

—Ik vermoed om een uur of zes.

—Je vergist je ruim een uur, Charly! hernam Raffles
hoofdschuddend. Van de meeste bladen wordt het redactioneele
gedeelte reeds om half vijf gesloten en zeker niet later dan hoogstens
vijf uur. Het is dus zoo goed als onmogelijk, dat het bericht van dit
tamelijk onbeteekenende ongelukje nog in de avondbladen zal
verschijnen; dat kunnen wij trouwens over een half uur al weten door
eenige bladen aan een kiosk te koopen.

—Laten wij dat dan eens aannemen, hernam Charly. Geloof je dan
soms, dat de gezant zich niet heeft laten excuseeren?

—Integendeel—dat zal hij wel gedaan hebben! antwoordde Raffles

kalm. Maar zulk een verstuiking kan binnen enkele uren zeer veel
beter worden—en de gezant kan er wel zoo bijzonder op gesteld zijn,
aan de feestelijke bijeenkomst in de officieele ontvangst van
President Poincaré deel te nemen, dat hij zijn pijn verbijt en zich toch
maar naar het Elysée laat brengen!

Charly liet zich achterover in de kussens vallen en vroeg zich

verbaasd af, of dit nu de redeneering was van een met reden
begaafd wezen of van een Don Quichot!

Hij slaakte een diepen zucht en zeide:

—Ik zie het wel—ik zal je niet kunnen weerhouden. Je wilt je zelf
blijkbaar moedwillig in het ongeluk storten!

—Als ik dat doe, Charly, dan zul je me toch zeker niet alleen mijn
ongeluk tegemoet zenden, nietwaar? vroeg Raffles, terwijl een
eigenaardige glimlach zijn lippen deed krullen.

—Wat wil je daarmee zeggen? stamelde Charly.

—Heel eenvoudig. De gezant komt natuurlijk niet alleen, maar laat

zich vergezellen door zijn secretaris!
—Dus—ik.…..? hakkelde Charly. [25]

—Ja, jij! antwoordde Raffles lachend. Je zult voortreffelijk geschikt

zijn om de rol van Aldunata te vervullen, weliswaar is zijn haar
gitzwart, maar met een van de paar honderd pruiken in ons huisje
aan de Rue Marcadet te Montmartre, zal je zoodanig veranderen, dat
men je in het geheel niet zal herkennen—en het geluk wil, dat die
jonge man donkerblauwe oogen heeft, een bijzonderheid in zijn land.
Ik hoop toch niet, dat je aarzelt?

Charly vestigde zijn heldere oogen op het gelaat van zijn vriend en
zeide eenvoudig:

—Ik vind, dat je een waanzinnige daad begaat, die je je vrijheid kan
kosten, en misschien nog wel meer—en daarom zal ik je natuurlijk
niet alleen laten gaan—ik geloof echter, dat dit onze laatste reis naar
Parijs is geweest, en dat wij hier wel geruimen tijd zullen blijven—
heel wat langer dan ons aangenaam zal zijn.…..

—Kom, kom! Niet zoo zwartgallig, mijn jongen, hernam Raffles

glimlachend, terwijl hij Charly op den schouder klopte. Ik verzeker je,
dat alles op rolletjes zal loopen! Je moet niet vergeten, dat wij te doen
krijgen met diplomaten, hoog geplaatste officieren, ministers en
andere personen, die specialist zijn op hun bijzonder gebied, maar
meestal niet uitblinken door buitengewone schranderheid in het
algemeen. De meest ongehoorde dingen worden natuurlijk het minst
verwacht.

—En een vervanging van een gezant, al is het dan ook maar een
Chileensche, is toch zeker wel ongehoord!

Het was nu langzamerhand duister geworden en de straatlantaarns

waren opgestoken.
De auto had haar weg vervolgd, maar Raffles had toch de ligging van
het Chileensche gezantschap nauwkeurig in het geheugen geprent.

Langs de helderverlichte boulevards reed de auto weder terug en

bracht de beide vrienden weder naar hun hotel.

Zij dineerden er met opzet zoo vroeg mogelijk, en Raffles moest de

kosten van het onderhoud dragen, want Charly was zeer weinig
spraakzaam.

Een ontijdige ontdekking zou de noodlottigste gevolgen na zich

sleepen, en hoe gemakkelijk kon een schijnbaar onbeteekenend
voorval, een onverwachte samenloop van omstandigheden die
ontdekking niet teweeg brengen?

Daar was, om te beginnen, de Spaansche taal.

Men zou toch wel kunnen verwachten, dat de Chileensche gezant en

zijn secretaris hun landstaal zouden spreken!

Raffles nu sprak de Spaansche taal bijna even vloeiend als Fransch,

maar met zijn eigen kennis van de taal van Cervantes was het poover
gesteld!

En dan—hoeveel vergissingen zou hij niet kunnen begaan, hoe vaak

zou hij geen dingen doen, die in strijd waren met het heilige protocol,
waardoor hij meer de aandacht op zich zou vestigen dan goed was
voor zijn veiligheid en die van Raffles!

Deze evenwel scheen in de beste stemming te zijn en praatte geestig

en onderhoudend over allerlei zaken—maar in het geheel niet over
de receptie op het Elysée!

Dat was een gewoonte van den Grooten Onbekende—daardoor bleef

de geest frisch, zoo beweerde hij, en het was altijd vroeg genoeg om
over de aangelegenheid na te denken, wanneer men er zich
middenin bevond.

Maar tegen het dessert meende Charly toch eensklaps een

tegenwerping te hebben gevonden, die onweerlegbaar was!

Zijn oogen schitterden van zegepraal, toen hij zich tot Raffles
overboog en fluisterend zeide:

—Een enkele opmerking, Edward!

—Toch niet over de zaak van vanavond? vroeg Raffles, terwijl hij
even de wenkbrauwen fronste.

—Ik vraag verschooning. Daar gaat het integendeel wel om!

—Maak het dan kort!

—Wil je mij eens zeggen, hoe je zoo zeker weet, dat Aldunata, de
secretaris van den gezant, niet alleen naar het Elysée zal gaan?

—Nu denk je me zeker met een enkelen treffer in den grond te

hebben geboord, mijn jongen, antwoordde Raffles glimlachend. Je
vergist je echter! Als de gezant niet gaat—dan gaat de secretaris ook
niet. Dat is zoo overal het gebruik over de geheele wereld—en men
wijkt er nimmer van af!

Charly zweeg. Ook dit laatste wapen was hem uit de handen
geslagen. [26]

Het diner werd tamelijk stilzwijgend geëindigd, en Charly rekende, in

zijn rol van secretaris van den Engelschen graaf, met den kellner af.

Henderson was reeds gewaarschuwd en stond reeds met de auto

vóór het terras van het hotel, toen de beide vrienden naar buiten
stapten.
Maar toen zij in de auto gezeten waren, liet Charly nogmaals zijn
zwaarste geschut losbranden.

—Luister eens, Edward—de personen, die voor hedenavond op het

Elysée genodigd zijn, zullen natuurlijk wel een uitnoodigingskaart
moeten vertoonen?

—Dat spreekt van zelf!

—Dan heb ik je dan toch eindelijk vóór den loop van mijn geweer!
riep Charly triomfantelijk uit, want wij hebben zulk een kaart niet!

—Ik heb er tenminste niet een in mijn zak! hernam Raffles volmaakt
kalm; maar daarentegen eenige dozijnen, oningevuld, wel te verstaan
—in het huis in de Rue Marcadet! Eenige maanden geleden, toen ik
hier eveneens vertoefde, heb ik zulk een invitatie-kaart in handen
gekregen, en ik heb er toen met mijn eigen kleine handpers een paar
dozijn van nagemaakt—zeker geen kunstwerken, in typografisch
opzicht, maar ruimschoots voldoende voor ons doel!

Charly liet een zacht gekreun hooren en mompelde toen:

—Ik geef het op—laat het noodlot zich dan maar aan ons voltrekken!

Raffles barstte in lachen uit en riep:

—Je doet als een hoofdpersoon in een drama van Eugène Sue! Ik
heb je nog nimmer in zulk een eigenaardige stemming gezien! Ik ken
je niet meer! Zou dit soms het gevolg zijn van de Parijsche lucht?

—Dat weet ik niet, antwoordde Charly op somberen toon, maar ik gaf

een lief ding als ik weer rustig de lucht van Londen inademde!

—Als alles goed gaat, kun je dat reeds morgen, wie weet, vannacht,
alweder doen!
—En als het niet goed gaat?

—Met die mogelijkheid houd ik geen rekening!

En hiermede eindigde het gesprek.

De auto had intusschen in snelle vaart haar weg vervolgd en was

langs den Boulevard de Courcelles en den Boulevard des Batignolles
naar den heuvel van Montmartre gereden. Zij stak de Place de Clichy
over, reed de Avenue van dien naam op, volgde eenigen tijd de
Avenue van St. Ouen en sloeg ten slotte de Rue Marcadet in.

De wagen stond stil voor een zeer oud huis, hetwelk Raffles reeds
jaren geleden gekocht had, en dat zoo goed als steeds ledig stond.

Het diende zoogenaamd tot opslagplaats van handelsgoederen,

maar iemand, die er zou zijn binnengetreden, zou daar weinig van
gevonden hebben.

Het was een der oudste huizen van deze oude straat en was gelegen
op den hoek van de Rue de Bergerac. Het had een ingang in de
beide straten, en bovendien kon men het binnengaan door de deur
van een kleinen tuin aan den kant van de Rue Francœur. Het was
dus als aangewezen voor het doel, hetwelk Raffles zich gesteld had.

Mochten de drie uitgangen eens worden afgezet, dan nog was de

gentleman-inbreker niet als een muis in de val opgesloten, want dan
kon hij nog ontsnappen door den kelder. Daar bevond zich in den
vloer een verborgen luik, waarvan hij en zijn beide metgezellen alleen
het geheim kenden en dat het begin van een onderaardsche gang
afsloot, die ruim een kilometer verder uitkwam midden op het kerkhof
van Montmartre, dicht bij een vervallen grafkelder, die sedert eeuwen
niet was gebruikt.
De beide vrienden waren snel binnengetreden, en Henderson, die
zijn instructies had, liet de auto dadelijk keeren—een half uur later
zou hij zijn meester bij een anderen uitgang weder opwachten.

Raffles en Charly volgden een smalle gang, waar het pikdonker was,
zoodat zij van een electrische zaklantaarn gebruik moesten maken.

Daarop beklommen zij, ongeveer in het midden van deze gang, een
oude, eikenhouten wenteltrap en traden op de eerste verdieping een
vrij ruim, eenvoudig gemeubeld slaapvertrek binnen.

Er hing een muffe lucht, zooals in alle huizen, die niet of slechts
zelden bewoond worden, maar het was thans te gevaarlijk om een
raam open te zetten, dat op de binnenplaats uitzag.

Integendeel, het gordijn ervoor werd zorgvuldig dichtgetrokken, en

daarop trad Raffles naar den schoorsteen toe en drukte op een kleine
verhevenheid, [27]die in de krullen van de lijst om een grooten spiegel
was aangebracht.

Dadelijk liet zich een zacht knarsend geluid hooren en de spiegel

draaide om een onzichtbare as—hij vormde een soort van deur, die
een smal vertrekje afsloot.

Men kon dit nu slechts bereiken door een stoel vóór den schoorsteen
te plaatsen en daarop te klimmen.

Het geheime vertrek, of liever de doodloopende gang was iets meer

dan een meter breed en bijna ongeveer drie meter lang.

Aan weerszijden met lakens bedekt, hing aan kapstokken een groot
aantal kleedingstukken: rokcostuums, livreien en uniformen van
allerlei aard.
Op planken daarboven stonden doozen, die pruiken, valsche baarden
en andere benoodigdheden bevatten.

Ten slotte lag er op een der planken een groot boek, van de dikte van
een Statenbijbel, vol platen en een zeer nauwkeurige beschrijving
van alle leger-uniformen, diplomaten-gewaden en ridderorden ter
wereld, van het grootste land, zooals Amerika en Rusland af tot
miniatuur-landjes als het vorstendom Monaco toe.

Raffles had aanstonds dit boek ter hand genomen en het hoofdstuk
„Chili” opgeslagen.

Na eenige oogenblikken mompelde hij:

—De Chileensche gezantenuniform heb ik niet. Mijn verzameling is

helaas lang niet compleet.

Charly meende reeds victorie te kunnen roepen, maar hij kwam

bedrogen uit, want Raffles vervolgde:

—Ik heb echter wel een Chileensch generaalsuniform, die met een
weinig handigheid veranderd kan worden! Jij kunt voortreffelijk
omgaan met naald en draad, Charly, toon dus je kunst eens.

Raffles was de gang binnengetreden en wierp Charly, die in de kamer

was blijven staan, na eenige oogenblikken een complete uniform toe.

—Hierbij hoort eigenlijk een kepi, zeide hij, en wij hebben een steek
noodig. Maar deze fraaie Engelsche admiraalssteek kan, als hij een
weinig veranderd wordt, uitstekend dienst doen. Toon eens, wat je
kunt, mijn jongen, en maak hiervan, aan de hand van de beschrijving
in mijn boek, een Chileenschen diplomatensteek.

Zuchtend zette Charly zich met naald en draad aan het werk, nadat
hij uit een verborgen lade, eveneens in de kleederenkast, galon,
gouddraad, en eenige passementen had gehaald.

Zijn vaardige vingers draaiden en keerden de stugge stof van de

uniform, en het duurde niet lang, of hij had haar zoodanig veranderd,
dat het zeer moeilijk zou vallen, tenzij misschien aan een echten, op
de hoogte zijnden Chileen, om het bedrog te ontdekken.

Raffles had intusschen een illustratie uit zijn zak gehaald, welke een
uitstekend gelijkend portret van den Chileenschen gezant bevatte, en
deze foto voor zich neder gezet, tegen den rand van een kaptafel,
voorzien van een Venetiaanschen spiegel.

Hij had zich van pelsjas en rokcostuum ontdaan en begon zich nu

met de grootste zorgvuldigheid te grimeeren, nu en dan het portret
voor zich bestudeerend.

Zijn weelderig haar verdween onder een pruik van grijs haar, zoo
voortreffelijk nagemaakt, als geen enkele beroepsacteur de zijne zou
kunnen noemen, en welke zoo zuiver om het hoofd paste, dat een
afscheiding ook bij scherp toezien niet te ontdekken viel.

Raffles veranderde de kleur van zijn gelaat door middel van een soort
kleurstof, die er als helder water uitzag, maar in de lucht lichtbruin
opdroogde, en in niets geleek op de schmink, welke de
tooneelspelers gebruiken, maar hij bracht dit pas aan, nadat hij den
vorm van zijn neus geheel gewijzigd had, want markies Sanfuentes
mocht zich verheugen in het bezit van een zeer grooten, eenigszins
terzijde gekromden neus, en het was dus noodzakelijk, dit
lichaamsdeel zoo goed mogelijk te imiteeren.

Met behulp van een soort stopverf, die na eenige minuten tot een
stijve massa opdroogde, maakte Raffles eerst den vorm van den
neus van zijn model na, en overtoog toen het geheel met een zeer
dun vleeschkleurig vlies, hetwelk de opperhuid moest nabootsen.