Zagadnienia na biologiczne podstawy zachowań

1. Papirus
Najdawniejszy zapis informacji o lokalizacji funkcji w mózgu (ok 48 przypadków,
najstarszy dokument naukowy). Zawiera opisy: anatomiczne, fizjologiczne,
patologiczne. Zawiera obserwacje i sposób leczenia chorych. Pierwsze 8 wpisów
dotyczy urazów głowy i mózgu
2. Kraniotomia
Chirurgiczne otwarcie czaszki
3. Hipoteza Galena- teoria pneumy, gazu psychicznego i wniósł niemał wkład w teorie
komorowa.
4. Hipoteza lokalizacji komorowej (doktryna komorowa)
Wg tej teorii procesy psychiczne to trzy władze umysłowe zlokalizowane w komorach
mózgu. Jamy komór bocznych uważano za pierwszą komorę, komora trzecia stanowiła
drugą, komora czwarta była trzecią
5. Twierdzenie Kartezjusza
Chociaż mamy różne narządy zmysłów, z których każdy jest podwójny, to jednak
odbieramy świat jako jedność, a więc musi istnieć jakieś miejsce, w którym owe
osobne wrażenia zmysłowe mogą połączyć się w całość „zanim dojdą do duszy”.
6. Twórca frenologii (organologia)
-założenia kora mózgu była podzielona na odrębne ośrodki, z których każdy zapewniał
fizykalne podstawy zjawisk psychicznych. Zjawiska psychiczne o jakich stwierdza ta
koncepcja, stanowią wybór, prawdopodobnie zupełnie subiektywny, różnych zdolności
intelektualnych, muzycznych, cech charakteru itp. Frenolodzy zakładali, że te różne
talenty i zdolności u różnych ludzi rozwijają się w różny sposób, co ma swoje
odzwierciedlenie również w anatomicznych rozmiarach odpowiedniego ośrodka
korowego - a więc odpowiedniej części kory mózgu.
-twórca Franz Josef Gall
7. Lokalizacja funkcji psychicznych
-wąskolokalizacyjne mózg jako zbiór ośrodków poszczególnych funkcji i procesów
psychicznych. Zgodnie z tą koncepcją, każda nawet najbardziej zło-żona funkcja lub
czynność ma w mózgu swój ściśle określony odpowiednik strukturalny, swój narząd,
który reguluje jej prawidłowy przebieg.
-antylokazlizacyjne odrzuca przypuszczenie, iż pomiędzy mózgiem a funkcjami
psychicznymi istnieje ścisła dająca się przestrzennie rozmieścić zależność. Psychika
jest funkcją mózgu jako całości, sam zaś mózg w regulacji złożonych form zachowania
się funkcjonuje na zasadzie czynnościowo niezróżnicowanej masy.
-koneksjonizm modele równoległego rozproszonego przetwarzania informacji, modele
PDP. mózg jest komputerem i bardzo szybko interpretuje on nieprecyzyjną informację
sensoryczną. Tym samym odróżnia on np. szept w hałaśliwym pomieszczeniu.
Koneksjonizm dąży do zastąpienia metafory komputerowej metaforą mózgową.
8. Badacze
Broca
Przedstawił dane, iż ruchowy ośrodek mowy znajduje się w lewym płacie czołowym,
w tylnych częściach drugiego i trzeciego zawoju czołowego. Broca stwierdził, że
uszkodzenie tej właśnie części prowadzi do zaburzeń w mówieniu przy względnie
zachowanym rozumieniu mowy.
Wenicke
Ośrodek Wernickiego → ośrodek rozumienia mowy (tylna cześć górnego zawoju
czołowego)
Exner
Ośrodek Exnera→ ośrodek pisma (tylna część drugiego zawoju czołowego po lewej
stronie)
Munk, Betz,
Fritschi i Hitzig
Drażniać powierzchnię mózgu psa w okolicy przedniego zawoju środkowego,
stwierdzili, że znajduje się tam ośrodek ruchów.
Floureus (ptaki)
Przeprowadził badania nad zachowaniem ptaków, u których usuwał operacyjnie różne
części mózgu. Doszedł do wniosku, że zachowanie się ulega zawsze mniej więcej
takim samym zaburzeniom, niezależnie od tego jaka część mózgu została usunięta.
Lashley
Uczył szczury przebiegania przez labirynt, a następnie usuwał mi różne części półkul
mózgowych. Na podstawie dokładnej analizy czasu, autor doszedł do wniosku, że
stopień zaburzenia nawyku labiryntowego nie zależy od miejsca, lecz jedynie od
rozległości uszkodzenia, od tego jak dużo substancji mózgowej zostało zniszczone.
Mózg w zakresie funkcji psychicznych działa jako całość.
Goldstein
Autor ten wyróżnił w zachowaniu człowieka dwie jakościowo różne podstawy:
postawę konkretną i postawę abstrakcyjną. Człowiek normalny może działać
konkretnie, reagując na otaczające go rzeczy jako przedmioty jednostkowe, jak
również – gdy zachodzi potrzeba- może przyjąć wobec świata postawę abstrakcyjną
kierować się w swoim działaniu zasadami i pojęciami ogólnymi. Wówczas traktuje on
przedmioty i zjawiska, z którymi się styka, jako należące do klas ogólnych i
podlegające regułom abstrakcyjnym.
Loeb

Finkelnburg i Kussman
Wprowadzili pojęcie „asymboli” dla oznaczenia skutków uszkodzenia mózgu w
zakresie czynności psychicznych. „Asymbolia” jest przejawem utraty funkcji
symbolicznej mózgu jako całości i tym samym występuje przy uszkodzeniu różnych
jego części.
Geshind
 Theodor Meynerł
Meynert zajmował się anatomią mózgu, patologią i fizjologią. Prowadził pionierskie
badania nad topografią kory mózgu i szlaków nerwowych, dając podstawy
pod cytoarchitektonikę ośrodkowego układu nerwowego. Zasługą Meynerta było też
nadanie psychiatrii rangi nauki ścisłej, i powiązanie jej z neuroanatomią. Wprowadził
do medycyny pojęcie amencji - zaburzenia świadomości o etiologii egzogennej
przejawiające się głębokimi zmianami świadomości. Zwykle jest to przejaw ciężkiej
dysfunkcji mózgu
9. Cytoarchitektonika
Nauka zajmująca się organizacją i badaniem komórek nerwowych organizmu. Odnosi
się przede wszystkim do budowy ośrodkowego układu
nerwowego: mózgowia i rdzenia kręgowego.
10. Mieloarchitektonika
(bazuje na koneksjonizmie) Badanie budowy włókien nerwowych w mózgu
11. Układy funkcjonalne
Stałe (niezmienne) zadanie, które jest wykonywane przez zmienne (niestałe)
mechanizmy doprowadzające cały proces do stałego (niezmiennego) wyniku
12. Pawłow Anochim
Zwrócił uwagę na potrzebę rewizji samego pojęcia funkcja. Za pomocą funkcji
oznacza się czynność określonego narządu lub tkanki, np. funkcją wątroby jest m.in.
wydzielanie żółci. Funkcja używana jest również na oznaczenie zjawisk różniących się
zasadniczo od już wymieniowych. Funkcje oddechowe, funkcja trawienia. Funkcję
rozumie się jako złożoną, przystosowaną czynność organizmu, skierowaną na
wykonanie określonego zadania, stojącego przed osobnikiem.
13. Struktura pozioma Goldberga
14. Koncepcja zespołu objawów
- objaw przedmiotowy (jest obiektywny - można je wybadać) i podmiotowy (jest
subiektywny - informuje o nim pacjent)
-syndrom – zespół objawów
15. Podejście monotetyczne a politetyczne
- monotetyczne – wystarczający i konieczny warunek
-politetyczne - wszystkie przypadki, które mają wystarczająca liczbę cech wspólnych,
jednak żadna pojedyncza cecha ani nie jest konieczna do przynależności do grupy ani
nie wystarcza, aby zaliczyć jakiś organizm do danej grupy
16. Podwójna dysocjacja funkcji
Wymaga, by objaw A występował przy uszkodzeniach w obrębie jednej struktury, lecz
nie przy lezjach innej struktury, oraz by objaw B występował przy uszkodzeniach tej
drugiej struktury, lecz nie przy lezjach w obrębie pierwszej. +(afazja) zaburzenie
funkcji językowych powstałe w wyniku uszkodzenia mózgu.
17. Dysocjacje zgodne
Znalezienie jednej dysocjacji może sugerować, że w niektórych przypadkach warto
 przeprowadzić odpowiedni sprawdzian w postaci „eksperymentu krzyżowego” Takie
sytuacje możemy nazwać dysocjacjami zgodnymi.
18. Typy szlaków nerwowych
- asocjacyjne (kojarzeniowe)
- spoidłowe (międzypółkulowe)
19. Zespół dyskoneksji(przerwanie połączeń)
Zespoły zaburzeń związanych z uszkodzeniami szlaków kojarzeniowych włókien
nerwowych Włókna nerwowe mogą mieć różnego rodzaju charakter w zależności od
tego jakie informacje są przenoszone. Szlaki kojarzeniowe (asocjacyjne) mogą
przebiegać w obrębie jednej półkuli (wewnątrzpółkulowe) lub między dwiema
półkulami (międzypółkulowe, spoidłowe).
20. Teoria mikrogenetyczna
Najogólniej mówiąc, Brown stwierdza, że każde zachowanie człowieka, w tym
również mowa, wynika z przebiegu pewnego procesu umysłowego, który zaczyna się
w najgłębszych, a zarazem najstarszych warstwach układu nerwowego i ewoluuje (w
skali czasu mikro, skąd nazwa: mikrogeneza) przez nowsze, wyższe warstwy, dopóki
nic wyjdzie „na zewnątrz'' w postaci zachowania (ruchu, wypowiedzi). W ten sposób
każde zachowanie w mikrogenezie odtwarza w trakcie ułamka sekundy cały proces
ontogenezy, która (jak powszechnie wiadomo) jest odbiciem filogenezy. Wskutek
uszkodzenia mózgu proces mikrogenetyćzny wychodzi na zewnątrz przedwcześnie
21. Metody badawcze : statyczne i dynamiczne
-statyczne: TK (tomografia komputerowa), CT ,SKT (komputerowa tomografia
spiralna), NMR(nuklearny rezonans magnetyczny),MRI (autonomiczny, naczyniowy,
spektroskopowy, funkcjonalny), angiografia, metody scyntygraficzne
-dynamiczne: USG (ultrasonografia), EEG (elektroencefalografia), MEG
(magnetoencefalografia), PET (pozytronowa emisyjna tomografia), SPECT
(komputerowa emisyjna tomografia pojedynczego fotonu), QEEG, ERD, TMS, fNMR
(nuklearny rezonans magnetyczny funkcjonalny),fMRI (obrazowanie
magnecztyczno-rezonansowe), przezczaszkowa stymulacja magnetyczna mózgu,
badanie czynności bioelektrycznej, scyntografie
22. Odkrycia Santiego Ramon Gajala
Włókna jednego neuronu oddziela od ciała kolejnego neuronu niewielka szczelina.
Mózg składa się z oddzielnych komórek. Metoda barwienia tkanki nerwowej solami
srebra
23. Ilość neuronów w mózgu
(100 miliardów)
24. Budowa neuronu
Neuron:
-jądro (struktura zawierająca chromosomy, zachodzą procesy kluczowe)
-ciało komórki ( zawiera jądro, rybosomy, mitochondria, zachodzi tu większość
procesów metabolicznych)
-dendryty (są to wejścia neuronu, którymi do jego wnętrza trafiają sygnały poddane
 późniejszej obróbce) → są rozgałęziającymi się wypustami, które zwężają się ku
końcowi
-akson (jest wyjściem neuronu. Poprzez niego sygnał wyjściowy wędruje dalej do
innych neuronów. W tym punkcie wyjście neuronu rozgałęzia się łącząc się z
wejściami (dendrytami) innych neuronów) →cienkie włókno o stałej średnicy,
przewodzi inf. przesyłając impuls do innych neuronów, czy też do mięśni lub gruczołu.
-wzgórek aksonu - poprzez niego sygnał wyjściowy opuszcza neuron, można go
nazwać furtką wyjściową neuronu
-synapsa - jest zakończeniem wejść (dendrytów) i stanowi tzw. furtkę wejściową
neuronu. W synapsach sygnał wejściowy może być wzmacniany lub osłabiany czyli
ulega już wstępnej modyfikacji
- osłonka mielinowa → materiał izolacyjny
- przewężenia Raniviera → przerwy w osłonce
-zakończenia presynaptyczne – miejsce, z którego uwalniane są związki chemiczne,
przechodzące przez szczelinę oddzielającą jeden neuron od drugiego
25. Funkcja błony komórkowej
Zbudowana jest z podwójnej warstwy lipidów (cząstek tłuszczu). W warstwie tej jest
zagnieżdżone wiele cząstek białka (protein).
- chroni przed uszkodzeniami
- chroni przed nadmierną utratą wody
- jest półprzepuszczalna (przepuszcza niektóre substancje do wewnątrz i na zewnątrz)
- jest odpowiedzialna za transport substancji
26. Składniki funkcjonalne neuronu (hormony, przekaźniki, enzymy, białka błony
komórkowej, czynniki wzrostu)
27. Transport aksonalny (wolny i szybki: aksonalny, wsteczny)
ruch pęcherzyków, zawierających białka strukturalne i białka funkcjonalne,
oraz mitochondriów od ciała komórki nerwowej (perykarionu) do zakończeń aksonu
28. Neuron czuciowy i ruchowy
-neurony czuciowe przenoszą inf. od receptorów zmysłowych do ośrodkowego układu
nerwowego
-neurony ruchowe przenoszą inf. z ośrodkowego układu nerwowego do mięśni i
gruczołów
29. Interneurony
Neurony, zwykle o krótkich aksonach i charakterze hamującym (→ neurony
hamujące), przekazujące informację między dwoma innymi neuronami, termin w
szerszym znaczeniu można odnieść do każdego neuronu zlokalizowanego między → n.
czuciowym a → n. ruchowym, przekazującego informację w obrębie ośrodków
nerwowych i między nimi. Przekazują inf. od neuronów czuciowych do innych
interneuronów lub do neuronów ruchowych.
30. Typy komórek nerwowych
31. Potencjał spoczynkowy neuronu
Różnica potencjałów (napięcie) między obiema stronami błony
 plazmatycznej niepobudzonej komórki pobudliwej. Potencjały spoczynkowe mają
wartości ujemne, które w komórkach nerwowych wahają się między –65 mV a –90
mV. Powstanie potencjału spoczynkowego jest spowodowane przede wszystkim
tendencją jonów potasu do przepływania zgodnie z gradientem stężenia tych jonów z
wnętrza na zewnątrzbłony komórkowej. Powoduje to pozostanie niewielkiego
nadmiaru ładunków ujemnych po wewnętrznej stronie błony.
32. Jony
-sodowe Na +
-potasowe K +
-wapniowe Ca +
-chlorowe Cl -
33. Różnica potencjałów
Rozmieszczenie jonów
34. Przekaźnictwo
-gradient stężeń (wielkość określająca zmiany stężenia roztworu w przestrzeni. Procesy
zachodzące zgodnie z gradientem stężeń nie wymagają dostarczenia energii) Różnica
w rozmieszczeniu jonów pomiędzy wnętrzem a zewnętrzem błony.
-gradient elektrochemiczny (różnica stężeń wolnych protonów i ich ładunków w
poprzek błony biologicznej) Różnica ładunku elektrycznego pomiędzy wnętrzem a
zewnętrzem komórki.
35. Sieć dywergencyjna i konwergencyjna
dywergencja – aktywność jednej, pobudzonej przez bodziec eksteroceptywny, komórki
receptorowej może się rozprzestrzeniać coraz bardziej na wyższych poziomach sieci.
konwergencja- zbieganie się aksonów kilku komórek niższego poziomu na jednym
neuronie poziomu wyższego
36. Teoria Donalda Hebba (teoria rewerberacji)
Donald Hebb stworzył tzw. sieć (neuronową) Hebba. Stawiając sobie pytanie o sposób
zapamiętywania przez mózg informacji stwierdził, że dwa, wcześniej nie połączone ze
sobą neurony, pozostają aktywne w tym samym czasie. Dalej, jeśli zostanie
uaktywniony neuron X, pobudzając przy tym sąsiedni neuron Y, to wówczas dojdzie
pomiędzy nimi do synaptycznego połączenia, a w następnej kolejności, wzmacniania
go. W rezultacie też, od tamtej pory, w neuroscience uważa się, iż uczenie się to
fizyczny proces łączenia się i wzmacniania sieci połączeń między neuronami. Ma to
oczywiście kolosalne znaczenie dla rozwoju badań nad sieciami komputerowymi,
neuropodobnymi.
37. Komórka glejowa
Stanowi główną składową układu nerwowego, nie przesyła informacji na długie
dystanse, jak to czynią neurony, choć wymienia substancję chemiczną z przyległymi
komórkami nerwowymi
*Potrafią kontrolować tworzenie się i utrzymanie synaps
*Potrafią brać udział w przekazywaniu impulsów chemicznych
 38. Podział komórek glejowych
Centralny układ nerwowy:
-makroglej
-mikroglej

Ośrodkowy układ glejowy:

-polidendrocyty
-oligodendrocyty
-kom. Ependymalne
-astrocyty
-glej radialny
Obwodowy układ nerwowy:
-kom. Schwanna (lemocycy)
-kom. satelitarne

39. Funkcja gleju promienistego

Kieruje migracją neuronów, a także ich dendrytów i aksonów w trakcie rozwoju
zarodkowego.
40. Funkcja astrocytów
Typ komórek glejowych, kształtem przypominających gwiazdę, owija się wokół
zakończeń synaptycznych kilku aksonów, najprawdopodobniej powiązanych
funkcjonalnie (oczyszczenie układy nerwowego)
41. Glejoprzekaźnictwo
Naukowcy nie odkryli jeszcze istnienia glejoprzekaźnictwa. (przekaźnictwo jest
funkcją wyłącznie komórek nerwowych)
42. Astroglejoza
43. Bariera krew-mózg
Przeciwdziała wnikaniu do układu nerwowego wirusów, bakterii oraz innych
szkodliwych substancji
44. Encefalopatia wątrobowa
Zespół neurologiczny polegający na zaburzeniu funkcjonowania centralnego układu
nerwowego na skutek działania toksyn pojawiających się w układzie w związku z
uszkodzeniem wątroby przez niektóre leki, substancje toksyczne, ostre zakażenia
podczas innych chorób wątroby, krwotoki do przewodu
pokarmowego, wirusy (wirusowe zapalenie wątroby) lub alkohol.
45. Oligodenctryty
Są specjalnym rodzajem komórek glejowych, które tworzą osłonkę mielinową
otaczającą i izolującą pewne aksony kręgowców
46. Funkcje mikrogleju
Usuwają materiał odpadowy, a także wirusy i grzyby i inne mikroorganizmy. Działają
jak element układu odpornościowego
47. Depolaryzacja („+” EPSP, potencjał czynnościowy, repolaryzacja)
48. Hiperpolaryzacja („-” potencjał spoczynkowy, IPS)
Stan nadmiernej polaryzacji błony komórkowej w następstwie
zwiększenia elektroujemności wewnątrz komórki; trwa stosunkowo krótko
49. Fazy pobudzenia neuronu
-potencjał spoczynkowy to różnica potencjałów (napięcie) między obiema
stronami błony plazmatycznej niepobudzonej komórki pobudliwej. Powstanie
potencjału spoczynkowego jest spowodowane przede wszystkim
tendencją jonów potasu do przepływania zgodnie z gradientem stężenia tych jonów z
wnętrza na zewnątrz błony komórkowej. Powoduje to pozostanie niewielkiego
nadmiaru ładunków ujemnych po wewnętrznej stronie błony
-EPSP (postsynaptyczny potencjał pobudzający powstaje na skutek napływu janów
sodu do wnętrza komórki)
-IPS (chwilowa hiperpolaryzacja błony, to mechanizm aktywny zdolny powstrzymać
reakcje pobudzeniowe)
-potencjał czynnościowy przejściowa zmiana potencjału błonowego komórki, związana
z przekazywaniem informacji. Miejscem powstawania potencjału czynnościowego w
komórce nerwowej jest tzw. wzgórek aksonowy, skąd potencjał iglicowy
rozprzestrzenia się po powierzchni błony komórkowej wypustki osiowej- aksonu
-hiperpolaryzacja następcza
-repolaryzacja proces odwrotny do depolaryzacji. Zespół zjawisk fizykochemicznych
następujący po przejściu impulsu nerwowego, przywracający polaryzację błony
komórkowej, czyli różnicę potencjału elektrycznego (potencjał spoczynkowy) między
jej zewnętrzną a wewnętrzną powierzchnią. Wewnątrz komórki ładunek staje się
ujemny, a na zewnątrz dodatni. Istotny jest w tym procesie ruch jonów sodu z wnętrza
komórki na zewnątrz, a jonów potasu w przeciwnym kierunku.
50. Polaryzacja
Różnica ładunku elektrycznego, wnętrze neuronu jest naładowane ujemnie, a z
zewnątrz jest ładunek dodatni. Różnica ta powoduje potencjał spoczynkowy.
51. Depolaryzacja
Zmniejszona polaryzacja
52. Hiperpolaryzacja
Zwiększona polaryzacja
53. Reguła „wszystko albo nic” (potencjał czynnościowy)
Generowaniem potencjałów czynnościowych rządzi zasada: "wszystko albo nic": do
zapoczątkowania potencjału czynnościowego niezbędny jest bodziec o intensywności
wystarczającej do zdepolaryzowania neuronu powyżej określonej wartości progowej;
wszystkie potencjały czynnościowe w danej komórce osiągają tę samą amplitudę.
 Amplituda oraz szybkość potencjału czynnościowego jest niezależna od bodźca, który
go wywołał.
54. Gdzie powstaje impuls nerwowy? – wzgórek aksonalny
55. Jak się przemieszcza impuls nerwowy?- w jednym kierunku (fazy pobudzenia)
56. Przewodzenie ciągłe i skokowe
-skokowe- mechanizm przewodzenia potencjału iglicowego w aksonach z osłonką
mielinową potencjał iglicowy powstający początkowo we wzgórku aksonu jest
następnie wyzwalany w kolejnych → cieśniach węzłów aksonu, stąd pobudzenie
bardzo szybko przekazywane jest do końca aksonu
-Przewodzenie skokowe jest znacznie szybsze niż przewodzenie ciągłe we włóknach
niezmielinizowanych.
- ciągłe - zachodzi we włóknach nerwowych nie posiadających osłonki mielinowej
(bezrdzennych). Powstające lokalnie prądy przenoszą się od jednego punktu błony do
drugiego, jest to ruch jednostajny ze stała prędkością.
57. Leki znieczulające
Substancje wywołujące znieczulenie miejscowe poprzez zablokowanie przewodzenia
impulsów nerwowych w wybranym fragmencie ciała. Powodują zniesienie odczuwania
bólu i często innych bodźców czuciowych oraz hamują odruchy i możliwość
poruszania znieczulaną częścią ciała.
58. Odruch, łuk odruchowy
-odruchy automatyczne reakcje mięśni na stymulację
-łuk odruchowy pętla biegnąca od pobudzenia neuronu czuciowego do reakcji mięśnia
59. Neuron presynaptyczny – neuron wysyłający informację
Neuron postsynaptyczny - neuron otrzymujący inf.
60. Sumowanie czasowe
Kumulowanie działania bodźców powtarzanych w krótkim czasie
61. Sumowanie przestrzenne
Zjawisko polegające na spowodowaniu wyładowania neuronu ruchowego przez dwa
lub więcej słabych (podprogowych) impulsów, docierających z innych neuronów.
Każdy z tych impulsów jest z osobna zbyt słaby, aby wywołać reakcję.
62. Eksperyment Sherringtona
Umieszczano psa w specjalnej uprzęży utrzymującej go nad ziemią. Sherrington kłuł
psa w jedną z łap i po krótkiej chwili pies kurczył ukłutą łapę, a pozostałe prostował,
Zarówno zginanie jak i wyprost były reakcjami odruchowymi. Zaobserwował on te
same ruchy łap po wykonaniu cięcia oddzielającego rdzeń kręgowy od mózgu.
Ewidentne zginanie i wyprost łap były pod kontrolą samego rdzenia kręgowego.
63. Synapsy elektroniczne i chemiczne (aksony – presynaptyczne, dendryty –
postsynaptyczne)
elektroniczna: struktura typu złącza szczelinowego, gdzie ścisły kontakt pomiędzy
błonami dwóch neuronów pozwala na bezpośredni przepływ jonów i drobnych
cząsteczek przez pory utworzone z białka.
chemiczna: informacja z neuronu do neuronu lub tkanki efektorowej (mięśnie,
 gruczoły, naczynia krwionośne). Jest przekazywana poprzez substancję chemiczną
zwaną neuroprzekaźnikiem.
64. Przekaźnictwo : EFA, PSA
65. Waga synaptyczna
Udział danego PSP w wytwarzaniu potencjału czynnościowego neuronu
postsynaptycznego. Charakteryzuje siłę połączenia między neuronami w sieci
neuronowej. Waga synaptyczna jest wartością stałą. Zmiana wag synaptycznych
prowadzi do stałej reorganizacji struktury sieci neuronowej i leży u podłoża
mechanizmów uczenia się i pamięci.
66. Typy synaps:
- neuron- neuron
-neuron- mięśnie
-neuron- gruczoł
-neuron- naczynia krwionośne
67. Doświadczenie Loewi’ego
Umieścił w oddzielnych pojemnikach dwa serca żaby. Pojemniki te połączył ze sobą
tak, aby zapewnić swobodny przepływ płynu fizjologicznego. Następnie drażnił
elektrycznie nerw błędny jednego z serc, co powodowało spowolnienie skurczów tego
serca. Z pewnym opóźnieniem spowolnienie skurczów występowało również w sercu,
które nie było drażnione. W czasie stymulacji z nerwu błędnego uwalnia się substancja,
która dyfundując poprzez płyn fizjologiczny działa na mięsień drugiego serca.
68. Receptory neuronu
-jonotropowy (Kanały jonowe. Przyłącenie neuroprzekaźnika powoduje otwarcie
kanału i przepływ jonów, co sprawia, że potencjał postsynaptyczny błony zmienia się
szybko.)
-metabotropowy (rodzaj receptora błonowego hormonalnego. Działają za
pośrednictwem różnych białek G) - wolne
69. Egzocytoza
Uwalnianie neuroprzekaźnictwa
70. Etapy nurotransmisji
1.Synteza neuroprzekaźnika
2. Transport do pęcherzyków
3. Depolaryzacja błony PRE i wniknięcie Ca2+
4. Egzocytoza(proces uwalniania metabolitów powstających wewnątrz komórki)
5. Związanie neuroprzekaźnika z receptorem
6. Rozkład enzymatyczny lub wychwyt zwrotny neuroprzekaźnika
71. Przekaźniki pierwotne i wtórne
no to przekaźniki pierwote działają w obrębie synapsy i tam są uwalnianie ,np.
acetylocholina ,a przekaźniki wtórne działają w obrębie całej komórki nerwowej ,mogą
jakby wnikać i powodować ekspresję genów czy białek
72. Pogląd Dale’a i jego modyfikacje
On sądził ,że każdy neuron może produkować jeden typ przekaźnika i że jeden koniec
 neuronu uwalnia jeden przekaźnik ,no ale współczesne badania pokazują ,że neuron
może produkować wiele typów i to jest podstawą złożonego charakteru transmisji
synaptycznej
73. Transmisja objętościowa – pozasynaptyczna
Kluczową rolę odgrywa dyfuzja neuroprzekaźnika. Cząsteczki neuroprzekaźnika
uwolnione do szczeliny synaptycznej mogą, w pewnych warunkach, dyfundować ze
szczeliny synaptycznej na dostatecznie dużą odległość i aktywować receptory
znajdujące się poza obrębem danej synapsy. Sąsiadujące synapsy mogą wzajemnie
wpływać na siebie.
74. Agonista (aktywuje receptor) a antagonista (blokuje receptor)
75. Wychwyt zwrotny
Mechanizm polegający na ponownym wchłonięciu neuroprzekaźnika znajdującego się
w szczelinie synaptycznej przez neuron presynaptyczny. Proces ten odbywa się za
pomocą specjalnych białek transportowych, zwanych transporterami neuroprzekaźnika.
76. Hamowanie presynaptyczne
(zablokowanie dopływu impulsu) → akson blokuje drugi akson. Zmienia tylko jeden z
jego składników
77. Hamowanie postsynaptyczne
mechanizm zatrzymywania lub osłabienia przekazu informacji z jednej komórki
nerwowej na drugą w obrębie → synapsy. Zmienia bezpośrednio sumaryczny wolny
potencjał komórki
78. Podział neuroprzekaźników
-aminokwasy (GABA, glicyna-Gly, kwas glutaminowy –Glu, kwas asparaginowy –
Asp)
-aminy biogenne ( noradrenalina – NA, adrenalina – A, dopamina – DA, serotonia –
5HT, histamina – His)
-neuropeptydy (przekazywanie inf. pomiędzy komórkami nerwowymi)
79. Układy neuroprzekaźnikowe
-noradrenergiczne (regulują aktywność mózgu)
-serotoninergiczny (nastrój)
-dopaminergiczny (nagroda)
-glutaminergiczny (pobudzenie)
-gabaergiczny (hamowanie)
80. Percepcja = spostrzeganie, całość procesów postrzegania przedmiotów i zdarzeń w
środowisku – odczuwanie ich zmysłami i reakcje na nie
81. Bodziec dystalny i proksymalny
bodziec dystalny – fizyczny przedmiot w świecie zewnętrznym (odległy od
obserwatora)
bodziec proksymalny – obraz optyczny na siatkówce (blisko obserwatora)
82. Prawo specyficznych energii nerwowych
Wszelka aktywność w danym nerwie zawsze przenosi ten sam rodzaj informacji do
mózgu
83. Budowa oka
- soczewka skupia się na bliskich i dalekich przedmiotach
-tęczówka sprawia, że źrenica rozszerza się lub zwęża, aby kontrolować ilość światłą
wchodzącego do gałki ocznej.
-źrenica to otwór w tęczówce, przez który przechodzi światło
84. Budowa siatkówki
-plamka żółta zawiera wyłącznie gęsto upakowane czopki, a nie ma w niej pręcików.
Stanowi obszar najostrzejszego widzenia: barwy i szczegóły przestrzenne
-ślepa plamka neurony przenoszące komunikaty z receptorów zmysłowych do
ośrodkowego układu nerwowego
85. Receptory siatkówki
fotoreceptory:
-czopki działają w jasny, barwny dzień
-pręciki działają w ciemności
86. Komórki nerwowe siatkówki
-komórki dwubiegunowe są komórkami nerwowymi, które łączą impulsy z licznych
receptorów i wysyłają wyniki do komórek zwojowych.
-komórka zwojowa integruje impulsy z jednej lub kilku komórek dwubiegunowych,
ujednolicając częstotliwość wyładowań
87. Komórki typu ON i OFF
(ON w środku plusy na zewnątrz minusy, OFF w środku minusy na zewnątrz plusy)
88. Komórki typu P (parvo- małe, wolniej, tomicznie) i M (magro- duże, szybciej,
fazowo)
89. Droga widzenia
Pierwszy etap zachodzi w siatkówce, która stanowi cienką płytkę złożoną z komórek
nerwowych oraz światłoczułych receptorów- czopków i pręcików. Inf. z siatkówki są
przekazywane do I-rzędowej kory wzrokowej przez główny szlak wzrokowy, który
wiedzie poprzez jedno z jąder wzgórza zwane ciałem kolankowatym bocznym. Włókna
wychodzące z siatkówki biegną w nerwach wzrokowych, po drodze ulegając
częściowemu skrzyżowaniu w miejscu zwanym skrzyżowaniem wzrokowym.
90. Orientacja retinotropowa
Określonym sąsiadującym ze sobą obszarom na siatkówce odpowiadają określone,
sąsiadujące ze sobą obszary w korze wzrokowej
91. Ciało kolankowe boczne (funkcje- dokładna analiza cech bodźca)
-kontralateralny (przeciwstawny)
-ipsilateralny (ten sam)
92. Wzgórki czworacze górne i poduszka
Droga wiodąca przez wzgórki to system , który zapewnia szybką orientację nowo
pojawiających się bodźcom oraz przygotowuje odpowiednie ruchy oczu w ich stronę.
93. Kora wzrokowa
-1rzędowa V1(prążkowa) →pierwszy etap analizy wzrokowej
 -2rzędowa V2 → dalsza analiza inf. i przekazywanie go do kolejnych obszarów
V2 i V3, V5, MT, MST
94. Eksperyment Hubbela i Wiesla
Rzutowali wzorce świetlne na siatkówce, rejestrując aktywność komórek w mózgu
kota lub małpy. Najpierw prezentowali tylko punkty świetlne przy użyciu rzutnika
slajdów i ekranu i stwierdzili niewielką aktywność kory. Komórka reaguje na krawędź
slajdu i ma pole recepcyjne w kształcie paska
95. Typologia komórek Hubbela i Wiesla
-komórki proste
-komórki złożone
-komórki hiperzłożone
96. Organizacja kory wzrokowej
(kolumny ułożone prostopadle do powierzchni)
97. Wrażliwość neuronów kory wzrokowej I – rzędowej
-nachylenie, ruch, barwa, częstotliwość przestrzenna, binokularność
98. Percepcja ruchu
zjawisko fi- zachodzi wtedy, gdy dwa ruchowe punkty świetlne, znajdujące się w
różnych miejscach w polu wzrokowym, są na przemian włączane i wyłączane w
tempie około 4-5 razy
99. Percepcja kształtu (płat skroniowy)
-struktury mózgowe
-stałość postrzegania obiektów
100. Konorski → założenie (jednostka gnostyczna reaguje na dany przedmiot)
współczesne założenie:
-aktywność sieci neuronowej (reaguje na dany przedmiot)
-wyodrębnienie całości, różnicowanie figury i tła
101. Proces stawiania hipotez
102. Zaburzenie spostrzegania percepcji
-agnozja zaburzenie rozpoznawania przedmiotu związane z uszkodzeniem mózgu
103. Teorie percepcji barw
-koncepcje Jounga (ludzkie oko ma trzy receptory barw: czerwonej, zielonej i
niebieskiej.
-koncepcje Helmholtza (teoria trichromatyczna) widzenie barw opiera się na
porównywaniu aktywności niewielkiej liczby receptorów, z których każdy jest
wrażliwy na inny zakres długości fal.
-teoria przeciwstawnych barw (hamowanie neuronalne)przeciwstawne pary kolorów
czerwony-zielony, żółty- niebieski, biały-czarny
-koncepcje retinex (kora mózgowa porównuje (inf. z różnych części siatkówki, aby
określić jasność i barwę w każdym obszarze.
104. Percepcje głębi
stereoskopia (detektory głębi)
105. Inne typy percepcji głębi:
-konwergencyjne
-deformacje perspektywistyczne
-nakładanie się
-wielkość obrazów
-efekty związane z ruchem
106. Koncepcja „co i gdzie”
co – strumień brzuszny (kształt i kolor) gdzie – grzbietowy („jak”)
107. Mechanizm integrujący percepcję
108. Wspólne zasady kodowania informacji
109. Organizacja funkcjonalna i autonomiczna układu percepcyjnego
110. Równoległość czy sekwencyjność (to i to)
111. Współdziałanie zmysłów
112. Typy ruchów
-dowolne
-mimowolne
113. Odruchy
Stałe, automatyczne reakcje na bodźce.
114. Wzorzec ruchowy
115. Organizacja mózgowa systemu ruchowego
-hierarchiczna
-równoległa
116. Kora ruchowa
-kora ciemieniowa
-kora przedczołowa
-kora przedruchowa
117. Funkcja móżdżku
-duże możliwości przetwarzania informacji
-tworzenie nowych programów ruchowych, przekształcających sekwencję
pojedynczych ruchów w skoordynowaną całość
-precyzja i synchronizacja czasowa ruchów
-mówienie, pisanie odręczne, granie na instrumencie,
spostrzeganie relacji czasowych pomiędzy bodźcami lub ich rytmu.
-korekcja błędów
118. Funkcje jąder podstawy
Ważna rola w wyborze lub hamowaniu określonych czynności ruchowych
-podejmowanie decyzji o wykonaniu lub zahamowaniu jakiejś reakcji
119. Choroby
-obsesyjno-kompulsywna (charakteryzują się występowaniem natrętnych myśli i
czynności, które musi wykonać chory, chociaż wie, że są bezcelowe lub niedorzeczne)
-choroba Huntingtona (Drgawki ramion, do których dochodzą skurcze twarzy, a
następnie zasięg drżenia rozszerza się i w końcu przekształca się w wicie i skręcanie
 się całego ciała. Stopniowo skurcze coraz bardziej przeszkadzają w uczeniu się,
chodzeniu, mówieniu. Pojawiają się też depresja, upośledzenie pamięci, urojenia,
zaburzenia seksualne, lęk, halucynacje.--> uszkodzenia jądra ogoniastego, skorupy i
gałki bladej jak i kory mózgowej)
-choroba Parkinsona (sztywność, drżenie mięśniowe, spowolnienie ruchowe oraz
trudności z inicjowaniem czynności ruchowych i umysłowych →postępujące
obumieranie neuronów, zwłaszcza w obrębie istoty czarnej zanikają również aksony i
ustaje wpływ dopaminy na unerwione przez nie struktury.
120. Uczenie się
Proces oparty na doświadczeniu, który prowadzi do względnie trwałej zmiany
zachowania lub potencjału zachowania.
121. Pamięć
Zdolność umysłu do kodowania, przechowywania i wydobywania inf.
122. Engram
Fizyczny ślad informacji pamięciowej w mózgu
123. Pamięć sensoryczna (ikoniczna i semantyczna)
Pamięć ikoniczna: pamięć doznań wzrokwych, pozwalajcą na przechowywanie
dużych ilości inf., przez bardzo krótki czas.
Pamięć semantyczna: w mózgu tworzone są zbiory informacji o podobnym
charakterze, opatrzone pewnymi etykietami.
124. Pamięć krótkotrwała
Procesy pamięciowe związane z przechowywaniem inf., dotyczących nowych
doświadczeń i wydobywaniem inf., z pamięci długotrwałej. Pamięć krótkotrwała ma
ograniczoną pojemność o bez powtarzania przechowuje inf., tylko przez krótki okres.
125. Pamięć długotrwała
Procesy pamięciowe związane z przechowywaniem inf., do których można mieć
dostęp w dowolnym, późniejszym czasie,
Typy pamięci długotrwałej:
-proceduralna
-deklaratywna (epizodyczna i somatyczna)
126. Pamięć operacyjna(robocza)
Zasoby pamięci wykorzystywanych do wykonywania zadań tj. rozumowanie czy
rozumienie języka. Tymczasowe przechowywanie inf., nie jest etapem pośrednim
wiodącym do pamięci długotrwałej, lecz sposobem przechowywania inf., które
aktualnie wykorzystujemy lub zwracamy na nie uwagę.
Trzy składniki pamięci roboczej:
1.pętla fonologiczna (inf. słuchane)
2.notes wzrokowo-przestrzenny (inf. wzrokowe)
3.centralny system wykonawczy (kieruje uwagę na wybrane bodźce i decyduje, które
z nich będą przechowywane w pamięci roboczej)
127. Typy pamięci – rodzaj informacji
-deklaratywna (pamięć inf., fakty, wydarzenia): epizodyczna (pamięć długotrwała,
 wydarzenia autobiograficzne i kontekst, w którym zaistniały) i somatyczna (wiedza
ogólna, wspomnienia, znaczenie słów i pojęć)
128. Pamięć rozpoznawcza
129. Pamięć asocjacyjna
Dzięki niej możliwe jest przyspieszenie procesu dostępu do określonej ramki pamięci
operacyjnej. Przyspieszenie działania systemu
130. Pamięć przestrzenna
131. Typy pamięci proceduralnej
132. Warunkowanie klasyczne i instrumentalne
Warunkowanie klasyczne - wielokrotna jednoczesna prezentacja pary bodźców
zmienia reakcję na jeden z nich
Warunkowanie instrumentalne – po reakcji osobnika następuje wzmocnienie lub kara.
133. Prymowanie
patrz torowanie
134. Habituacja
Osłabienie siły reakcji w odpowiedzi na powtarzający się bodziec, któremu nie
towarzyszy zmiana innych bodźców
135. Sensytyzacja
Zwiększenie siły reakcji w odpowiedzi na łagodne bodźce wskutek uprzedniego
kontaktu z bardziej intensywnymi.
136. Fazy molekularne uczenia się
137. LTP i LTD
LTP -długotrwałe wzmocnienie synaptyczne. Mechanizm jest następujący jeden lub
więcej aksonów połączonych z danym dendrytem bombarduje go krótką, lecz
intensywną serią bodźców. Trzy właściwości
1.scecyficzność – wzmocnieniu ulegają tylko synapsy aktywne
2.wspódziałnie- prawie równoczesna stymulacja dwóch lub więcej aksonów wywołuje
LTP dużo silniej niż wielokrotna stymulacja jednego aksonu.
3.asocjacyjność- równoczesne wystąpienie słabego sygnału pobudzającego z silnym
sygnałem wzmacnia późniejszą odpowiedź na słaby sygnał.
LTD-długotrwałe osłabienie synaptyczne. To przedłużający się spadek reakcji synapsy.
Zachodzi wtedy, gdy dwa lub więcej aksonów są wielokrotnie, równocześnie
pobudzane z małą częstotliwością.
138. Pamięć jawna
To świadome przypisywanie sobie informacji, które są doświadczane jako
wspomnienie, inf. z przeszłości
139. Pamięć niejawna
Wpływ niedawnego doświadczenia na zachowanie, nawet jeśli nie zdajemy sobie
sprawy, że korzystamy ze swoich zasobów pamięciowych.
140. Funkcje kory przedczołowej
-boczna informacja o lokalizacji
-brzuszna informacja o cechach bodźców
141. Hipokamp
-utrwalanie śladów pamięciowych
-transfer informacji przechowywanej w pamięci krótkotrwałej do długotrwałej
-szybka rejestracja kombinacji bodźców
wpływa na wydzielanie hormonów przez nadnercza
142. Koncepcja HERA
143. Rozpoznawanie dotykowe małp
- eksperyment również polegający na rozpoznawaniu kształtów
- w rozpoznawaniu dotykowym również potrzebna okazała się okolica węchowa (płat
skroniowy)
144. Rozpoznawanie wzrokowe u małp
- uczenie się według wzoru, rozpoznawanie kształtów
- okazało się, że najważniejszą strukturą dla pamięci rozpoznawczej wzrokowej była
kora około węchowa (płat skroniowy)
145. Rozpoznawanie słuchowe psów i małp
- kora węchowa nie odgrywa tutaj dużej roli
- kodujemy dźwięki w pamięci krótkotrwałej
146. Rozpoznawanie asocjacyjne małp
- odnajdziemy wzorzec dla reakcji emocji w ciele migdałowatym
147. Pamięć przestrzenna u psów
- usunięcie hipokampa zaburza pamięć przestrzenną
148. Pacjent H.M
149. Choroba Alzheimera
Zaczyna się od lekkich zaburzeń pamięci, które czasem ulegają pogłębieniu i
dołączają się do nich inne objawy- dezorientacja, depresja, niepokój, omamy, urojenia,
bezsenność i utrata apetytu.
U chorych lepiej funkcjonuje pamięć proceduralna niż deklaratywna. Gorzej działa
pamięć jawna i niejawna. Przyczyną choroby jest przyjęcie przez białka
nieprawidłowej formy, co powoduje, że zlepiają się ze sobą i zakłócają prawidłową
aktywność neuronów.
150. Zespół Korsakowa + długi niedobór tiaminy, konfabulacje i torowanie
Zespół Korsakowa – uszkodzenie mózgu spowodowane długotrwałym niedoborem
witamin→ alkoholicy cierpią na to najczęściej. Mózg potrzebuje TIAMINY, aby
metabolizować glukozę, czyli podstawowe paliwo.
konfabulacje- zmyślanie odpowiedzi na pytania o swojej przeszłości i traktowanie ich
jak rzeczywistość
torowanie- jedna z typów pamięci niejawnej, polega na tym, że przeczytanie lub
usłyszenie słów chwilowo zwiększa prawdopodobieństwo ich użycia.
151. Poziomy systemu emocjonalnego
-poziom popędowy
-poziom zmian emocji
-poziom kierunku zachowania
152. Rys historyczny badań nad emocjami
Karol Darwin – nacisk na zachowanie i ekspresję emocji
W. James i C. Langego- związek emocji z emocjami wegetatywnymi
James Papez – emocje są przezywane świadomie i są uzależnione od procesów
poznawczych. Stworzył jako pierwszy kompleksową teorię emocji na podstawie
badań klinicznych i eksperymentach
153. Strach i lęk
strach- przeżycie chwilowe
lęk- długotrwały, nieprzemijający niepokój
154. Mózgowy układ obronny
-detektor i reaktor
155. Mózgowy układ nagrody
-emocje pozytywne
156. Ciało migdałowate
Część układu limbicznego, ośrodek mózgowy, znajdujący się między biegunem
skroniowym półkuli mózgu a rogiem dolnym komory bocznej (anatomia i zależności
między poszczególnymi częściami są jak dotąd sprawą sporną).
Ciało migdałowate ma bogaty system połączeń aferentnych (dochodzące) i
eferentnych (wychodzące), zarówno podkorowych, jak i korowych. Istotne jest w
pamięci emocjonalnej i kojarzeniu bodźców ze wzmocnieniem.
Uszkodzenie ciała migdałowatego może objawiać się u pacjenta następująco:
-agnozja wzrokowa
-tendencja do badania przedmiotów ustami
-brak zdolności koncentrowania uwagi
-nadmierna seksualność z utratą zdolności do identyfikacji właściwych obiektów
-zwiększony apetyt z utratą zdolności do identyfikacji właściwego jedzenia
-stępienie emocjonalne z nadmierną zmiennością nastrojów
157. Rola podwzgórza w powstawaniu emocji
Pobudzenie podwzgórza prowadzi do uwolnienia przez przedni płat przysadki
hormonu ACTH, który z kolei stymuluje korę nadnerczy do wydzielenia kortyzolu,
powodującego podniesienie stężenia cukru we krwi oraz zwiększenia metabolizmu
(stres)
158. Skutki uszkodzenia kory mózgowej:
- brak samokontroli
-impulsywność
-niezdolność do podejmowania właściwych decyzji
-zachowanie nieadekwatne do sytuacji
159. Eksperyment z grami hazardowymi
160. Przypadek Phineasa Gage’a
Pracował on w kamieniołomach przy kruszeniu ska, umieszczając dynamit w
wydrążonych otworach skały za pomocą metalowego drąga. Nieszczęśliwie dla niego
któregoś dnia ładunek przedwcześnie wypalił i metalowy drąg wbił mu się w czaszkę,
 uszkadzają przede wszystkim przednią, oczodołową część mózgu. Przeżył, ale
wypadek ten zmienił całkowicie jego osobowość. Ze spokojnego i dobrze ułożonego
mężczyzny stał się nieznośnym, wulgarnym i nieodpowiedzialnym człowiekiem. Nie
był w stanie realizować żadnych swoich planów.
161. Lobotomia
Zabieg powodujący przecięcie połączeń płatów czołowych z resztą mózgu
162. Hipokamp w emocjach →
pamięć świadoma emocji np. żmija w lesie – zagrożenie, żmija w zoo – ciekawość
163. Przegroda w emocjach
- emocje pozytywne
164. Hipoteza walencji emocji:
-lewa półkula pozytywne emocje
-prawa półkula negatywne emocje
------------nie są do końca prawdziwe ----------
165. Mechanizm lustrzany
Istotna rola w ocenie ekspresji emocjonalnych; rozpoznawanie wstrętu i odczuwanie
go ma wspólne podłoże neuronalne. Dzięki mechanizmowi możemy odczytywać
emocje wyrażone w twarzach innych ludzi i reagować w sposób automatyczny, bez
odwoływania się do świadomej analizy sygnałów, które do nas docierają.
166. Choroby: depresje
-somatyczne (Objawy depresji: obniżenie nastroju, chory nie odczuwa radości i
przyjemności; lęk i niepokój; w postawie chorego widać cierpienie, np. zgarbione
plecy, opadnięte kąciki ust, wzrok wbity w ziemię; chorego przepełnia uczucie
beznadziejności, natrętne myśli o śmierci i samobójstwie; zanik lub znaczące
ograniczenie aktywności ruchowej; bezsenność lub senność nadmierna; jadłowstręt
lub nadmierny apetyt; osłabienie libido; często nasilenie objawów rano
Przyczyny depresji: zwykle są złożone. Może być to obciążenie genetyczne. Depresja
może też wystąpić jako reakcja na ciężką chorobę, silny stres, traumatyczne przeżycie,
może być związana z alkoholizmem lub nadużywaniem innych środków
uzależniających, a także z obecnością chorób somatycznych.
-psychogenne (Zróżnicowana grupa stanów depresyjnych, których główną przyczyną
mają być krótkotrwałe albo długotrwałe czynniki obciążające psychikę. Mogą być
nimi zarówno trudne wydarzenia życiowe (np. straty, przewlekłe frustracje), jak i
mechanizmy intrapsychiczne (typ osobowości, wewnętrzne konflikty).
-endogenne (Depresja endogenna to najcięższa forma depresji znana dzisiejszej
medycynie. Jest to choroba spowodowana nie przyczynami zewnętrznymi, lecz
zaburzeniami funkcjonowania mózgu – przez co znacznie trudniej ją leczyć.)
167. Choroba psychosomatyczna
Na jej wystąpienie mają wpływ osobiste przeżycia, emocje bądź też osobowość
168. Choroba wrzodowa
169. Choroba serca
170. PTSD (stres pourazowy)
Występuje u osób, który doznały ciężkiego uszkodzenia ciała, znalazły się w sytuacji
zagrożenia lub widziały ludzi ranionych lub zabitych. Objawy trwające co najmniej
miesiąc po zdarzeniu obejmują częste, dręczące wspomnienia, przebłyski pamięci,
koszmarny nocne, dotyczące traumatycznego zdarzenia, unikanie przedimków
przypominających o zdarzeniu i impulsywne reagowanie na niektóre odgłosy i
dźwięki.
171. Zespół okresowych napadów agresji
Zaburzenia polegające na występowaniu sporadycznych wybuchów agresywnego
zachowania, bez żadnego lub z błahych powodów
172. Cytokiny
Związki chemiczne uwalniane przez limfocyty T w celu zwalczania infekcji, a także
do komunikowania się z mózgiem aby wywołać odpowiednie zachowanie.
173. Napady absencyjne
Wpadnie na kilkadziesiąt sekund w stan, w którym patrzą pusto przed siebie, nic nie
mówiąc i nie poruszając się. Później wykonują jakąś zazwyczaj pozbawioną celu
czynność, jak wyjście do innego pokoju.
174. Teoria Jamesa- Laugego
Pobudzenie autonomiczne i mięśni szkieletowych następuje jako pierwsze. To, co
odczuwamy jako emocje jest etykietą jaką nadajemy naszym reakcjo: jestem
przestraszony, więc uciekam, jestem rozgniewany, więc zaatakowałem.
175. Hipotonia ortostatyczna
Występuje u osób, u których unerwienie narządów wewnętrznych przez układ
autonomiczny nie działa w ogóle lub też znikomo.
176. Syndrom zatrzaśnięcia
Mamy z nim do czynienia u osób z uszkodzeniem brzusznej części pnia mózgu.
Osoby takie mają zachowane czucie jednakże zniszczeniu ulegają wszystkie szlaki
wyjściowe prowadzące z mózgu do mięśni.
177. Nauki badające zachowanie
178. Telenomiczność zachowania
Zachowanie jest ukierunkowane na realizację określonych działań
179. Funkcje zachowania
-ochrona przed niebezpieczeństwem
-ułatwienie poznawania
-rozród
-opieka nad potomstwem
-tworzenie grup społecznych
180. Akty behawioralne
-lokomocja
-manipulacja przedmiotem
- mimika
-fonacja
 -wokalizacja
-pozy
181. Formy zachowania
-kinezy
-taksje
-tropizmy
-złożone reakcje ruchowe
182. Definicje zachowania
Sposób przystosowania się do środowiska. To skoordynowane reakcje osobnika
służące zaspakajaniu określonej potrzeby zachodzące pod wpływem czynników
wewnętrznych lub bodźców zewnętrznych