Professional Documents
Culture Documents
Framing Climate Change In The EU And US After The Paris Agreement 1st Edition Frank Wendler full chapter instant download
Framing Climate Change In The EU And US After The Paris Agreement 1st Edition Frank Wendler full chapter instant download
https://ebookmass.com/product/digital-games-after-climate-
change-1st-edition-benjamin-j-abraham/
https://ebookmass.com/product/feminist-framing-of-
europeanisation-gender-equality-policies-in-turkey-and-the-
eu-1st-edition-rahime-suleymanoglu-kurum/
https://ebookmass.com/product/the-us-role-in-natos-survival-
after-the-cold-war-1st-ed-edition-julie-garey/
https://ebookmass.com/product/rethinking-film-festivals-in-the-
pandemic-era-and-after-framing-film-festivals-1st-
ed-2023-edition-marijke-de-valck/
Climate Change in the Anthropocene Kieran D. Ohara
https://ebookmass.com/product/climate-change-in-the-anthropocene-
kieran-d-ohara/
https://ebookmass.com/product/framing-ttip-in-the-european-
public-spheres-towards-an-empowering-dissensus-for-eu-
integration-1st-ed-edition-alvaro-oleart/
https://ebookmass.com/product/water-quality-in-the-third-polethe-
roles-of-climate-change-and-human-activities-chhatra-mani-sharma/
https://ebookmass.com/product/air-pollution-and-climate-change-
the-basics-john-k-pearson/
https://ebookmass.com/product/extinction-rebellion-and-climate-
change-activism-breaking-the-law-to-change-the-world-1st-ed-
edition-oscar-berglund/
PALGRAVE STUDIES IN EUROPEAN UNION POLITICS
SERIES EDITORS:
MICHELLE EGAN · NEILL NUGENT · WILLIAM E. PATERSON
Frank Wendler
Palgrave Studies in European Union Politics
Series Editors
Michelle Egan, American University, Washington, DC, USA
Neill Nugent, Manchester Metropolitan University, Manchester, UK
William E. Paterson, Aston University, Birmingham, UK
Following on the sustained success of the acclaimed European Union
Series, which essentially publishes research-based textbooks, Palgrave
Studies in European Union Politics publishes cutting edge research-driven
monographs. The remit of the series is broadly defined, both in terms of
subject and academic discipline. All topics of significance concerning the
nature and operation of the European Union potentially fall within the
scope of the series. The series is multidisciplinary to reflect the growing
importance of the EU as a political, economic and social phenomenon. To
submit a proposal, please contact Senior Editor Ambra Finotello ambra.
finotello@palgrave.com. This series is indexed by Scopus.
Editorial Board
Laurie Buonanno (SUNY Buffalo State, USA)
Kenneth Dyson (Cardiff University, UK)
Brigid Laffan (European University Institute, Italy)
Claudio Radaelli (University College London, UK)
Mark Rhinard (Stockholm University, Sweden)
Ariadna Ripoll Servent (University of Bamberg, Germany)
Frank Schimmelfennig (ETH Zurich, Switzerland)
Claudia Sternberg (University College London, UK)
Nathalie Tocci (Istituto Affari Internazionali, Italy)
Frank Wendler
Framing Climate
Change in the EU
and US After the Paris
Agreement
Frank Wendler
University of Hamburg
Hamburg, Germany
© The Editor(s) (if applicable) and The Author(s), under exclusive license to Springer
Nature Switzerland AG 2022
This work is subject to copyright. All rights are solely and exclusively licensed by the
Publisher, whether the whole or part of the material is concerned, specifically the rights
of translation, reprinting, reuse of illustrations, recitation, broadcasting, reproduction on
microfilms or in any other physical way, and transmission or information storage and
retrieval, electronic adaptation, computer software, or by similar or dissimilar methodology
now known or hereafter developed.
The use of general descriptive names, registered names, trademarks, service marks, etc.
in this publication does not imply, even in the absence of a specific statement, that such
names are exempt from the relevant protective laws and regulations and therefore free for
general use.
The publisher, the authors, and the editors are safe to assume that the advice and informa-
tion in this book are believed to be true and accurate at the date of publication. Neither
the publisher nor the authors or the editors give a warranty, expressed or implied, with
respect to the material contained herein or for any errors or omissions that may have been
made. The publisher remains neutral with regard to jurisdictional claims in published maps
and institutional affiliations.
This Palgrave Macmillan imprint is published by the registered company Springer Nature
Switzerland AG
The registered company address is: Gewerbestrasse 11, 6330 Cham, Switzerland
Acknowledgments
v
Praise for Framing Climate Change
in the EU and US After the Paris
Agreement
vii
viii PRAISE FOR FRAMING CLIMATE CHANGE …
ix
About the Author
xi
List of Figures
xiii
xiv LIST OF FIGURES
Graph 4.2 Code map for climate change discourse by the Obama
administration 168
Graph 4.3 Code map for discourse on climate change in speeches
by President Obama 169
Graph 4.4 Code map for legislative proposals on climate change
sponsored by Democrats 170
Graph 4.5 Code map of policy discourse on climate and energy
policy by the Trump administration 171
Graph 4.6 Code map of legislative proposals on climate and energy
policy sponsored by Republicans 173
List of Tables
xv
xvi LIST OF TABLES
mitigate its causes and effects in a sufficiently specified political and insti-
tutional framework. In this context, three main reasons can be given for
why climate change is a field of policy-making where ideas and discourse
can be assumed to matter substantially, and probably more than in other
fields of environmental or economic policy-making.
First, when raising global warming as a problem for society, a major
challenge for political agents is the fact that it cannot be identified as a
visible, evident, or easily quantifiable material phenomenon such as pollu-
tion levels or species depletion. Instead, it is a problem that is identified
and evaluated through ideational concepts and perspectives. This is rooted
in the fact that the very concept of climate is an abstraction from specific
everyday experience to longer-term observation whose evaluation varies
with regard to its temporal (i.e., shorter- or longer-term) and spatial
(i.e., local, regional or global) framework of reference. Addressing climate
change as a problem in political discourse, moreover, has to engage with
the fact that it proceeds through largely intangible atmospheric processes
and is evaluated with regard to effects on ecosystems and human society
that are probable or likely, but also uncertain with regard to their specific
manifestation in terms of time, space and scope. Therefore, climate
change is inevitably an ideational concept by involving a generalization
from single events to systemic processes and cause–effect relationships
with slow, diffuse and uncertain effects. Even recent advances in climate
attribution scholarship remain hesitant to directly relate specific events
such as extreme weather to climate change beyond the discussion of prob-
abilities (Otto 2020; Stott et al. 2016; NASEM 2016). As a consequence,
climate change evokes a variety of different futures for society when raised
as a problem in political discourse, based on different perceptions and
values as well as their contestation.
Second, concerning the development of policy, possible solutions to
the climate crisis are neither evident nor reducible to technical fixes.
Instead, recognizing the reality of a changing climate prompts a range
of questions about what normative principles should be applied to
devise approaches and instruments to either mitigate or adapt to global
warming. Against this background, climate change has been described as
a ‘wicked’ or ‘diabolical’ problem involving multiple intractable ethical
and moral dilemmas (Incoprera 2016; Jamieson 2014; 2012; Sun and
Yang 2016; Dryzek et al. 2013; Levin et al. 2012; Steffen 2011). This
implies that global warming emerges as a challenge for society that defies
unequivocal, purely efficiency-based solutions and involves deeply political
1 INTRODUCTION: HOW IDEAS AND DISCOURSE … 3
fact that the architecture of global climate governance after the Paris
Agreement is a complex combination of legally binding rules and provi-
sions of ‘soft law’, based on a polycentric dispersion of authority, and
still in a process of evolution (Gupta 2014; Popovski 2019; Oberthür
2016). An essential question in this context is whether climate change is
a challenge that re-defines the boundaries and sovereignty of the nation-
state as the central framework of democratic legitimacy and representation
(Dryzek et al. 2019). Combining these three points, ideas and their
promotion through discourse matter for action against climate change
in relation to three questions: namely, why it is a problem, what policy
change it requires and what political framework is suitable to take collec-
tive action. This point is brilliantly reflected in an introductory chapter of
a widely recognized handbook of global climate and environment policy
(Falkner 2013):
How does political discourse and controversy that arises from the advo-
cacy of competing ideas about climate change affect policy-making in
empirical cases? This question invokes a research agenda exploring the
political space of climate governance: namely, the thematic scope and
institutional venues of policy debates, prevalent issue dimensions as well
as ideological foundations of positions, and forms of resulting contesta-
tion between political agents. This book seeks to advance research in this
field by comparing two political systems with far-reaching institutional
and economic similarities but diverging forms of discourse and policy on
climate change: namely, the European Union (EU) and United States
(US), focusing on how political discourse affects their respective policy-
making on climate change since the conclusion of the Paris Agreement
(COP21) in December 2015.
While this volume cannot present a comprehensive theoretical explana-
tion of policy developments in these two cases, it presents the first detailed
1 INTRODUCTION: HOW IDEAS AND DISCOURSE … 5
„Da’s ien, da’s twa, da’s trije, da’s fjouwer, da’s fiif, da’s seis, en da’s
saun!” en poemp! sloeg hij met het voorhoofd op den vloer—en
boem! daar stond de zestigjarige met een sprong weêr overeind,
lenig en vlug als een jongeling, onder ’t gejuich der omstaande
Ts j i i s f o r d o u n s e r s .
En dan wordt er, reeds van oudsher, nog gezegd: „Frisia non cantat,
non saltat,” Friesland zingt niet en springt niet!
Het was een alleraardigst tooneeltje uit het Friesche volksleven van
den goeden, ouden tijd. 8 En waar vindt men dat nu nog zoo in onzen
kwaden, hedendaagschen tijd?
Die van Akkrum hebben eenen bijzonderen, geenszins mooien
spotnaam: S k y t s t o e l e n heeten ze.
Van ouds heet zeker meubel, eene soort van stoel, waar men kleine
kinders in zet, op z’n platst uitgedrukt: skytstoel, in betrekking op het
ronde gat, dat in de zitting is, en dat tot zeker bijzonder doel dienstig
is. Later, ook nog in deze eeuw, noemde men in Friesland zulk een
meubel gewoonlijk kakstoel; dat was al wat fatsoenlijker. Thans is
men al weer een graad fatsoenlijker geworden, en zegt men meest
tafelstoel. Hebben de Akkrumers oudtijds misschien zulke
skytstoelen eerder of meer in gebruik gehad voor hunne kinderen
dan andere Friezen? Of waren juist de Akkrumer skytstoelen
bijzonder mooi, of anderszins bijzonder—en is alzoo de spotnaam
der ingezetenen van dat groote en fraaie dorp te verklaren. Wie zal ’t
zeggen!
In ’t jaer 1710
Werd ick voor het eerst gesien,
Ick was vercierd al nae behooren
Als kackstoel voor den eerstgeboren
Uyt de houwlickstrou
Van Geert Ackrum en syn vrou.
Welk een huiselijk, welk een aardig tafereeltje wordt ons door dit
eenvoudige en ongekunstelde, maar geenszins onbevallige rijmke
als voor de oogen getooverd. Een jonge vader, trotsch op zijnen
eerstgeborenen, verrast zijn wijfje, op den eersten verjaardag van
hun kindje, van hun kroonprins, met eenen nieuwen, fraaien,
misschien door hem zelven gemaakten, door hem zelven met een
eigengemaakt „vaers” beschilderden tafelstoel, dien hij ten
overvloede, in de vroolijke stemming van zijn hart, voor dit huiselijke
feestje nog bijzonder versierd had met groen en bloemen—zeker wel
met palmgroen, dat in de 18de eeuw in geen enkel tuintje ontbrak,
met papieren bloemen en met klatergoud—„vercierd al nae
behooren”. En hoe aardig wordt het kindje aangeduid, de kleine
Sjouke of Bonne of Hylke of Folkert Geerts, als de „eerstgeboren uit
de huwelijkstrouw van Geert Ackrum en zijn vrouw.” Een tafereeltje
van eenvoud, [44]van ongekunstelde en zeker dankbare blijdschap,
van waar huwelijksgeluk. „O rijkdom van zegen, waer soo de liefde
viel!”
Maar, is dit Oud-Friesche woord elders al uit den mond des volks
verdwenen, de Makkumers hebben het in stand gehouden, en
gebruiken het nog heden ten dage, vooral ook als vorm van
aanspraak, bij jongelingen en jonge mannen, waar men elders in
Friesland heite! zegt, of jù!
In den bloeitijd van Molkwerum, zoo van de jaren 1600 tot 1750,
lagen daar soms wel twintig en meer, (volgens Halbertsma „wol
sechstich”) Molkwerumer koopvaardijschepen, allen met het
zwaantje, het wapen van Molkwerum, in de witte baan van de vlag,
te gelijkertijd te Amsterdam aan den dijk bij de Haringpakkerij (thans
het westelijkste deel der Prins-Hendrikskade), en in het Damrak, te
laden en te lossen. En zoo ook te Bremen en te Hamburg, en verder
op te Dantzig, Riga, Reval en andere havens in de Oostzee. Aan de
Haringpakkerij te Amsterdam, bij de Panaalsteeg is daar nog heden
eene herberg, die dien goeden ouden tijd in gedachtenis houdt. Dat
huis, ’t welk voor weinige jaren uit- en inwendig nog geheel het
karakter van ’t begin der jaren van 1600 vertoonde, maar dat sedert
verbouwd is in den hedendaagschen trant, draagt nog [48]zijn ouden
naam „Het wapen van Molqueren”, aan den gevel, en it Molkwarder
Swanke, het Molkwerumer Zwaantje, staat er nog steeds, in
beeltenis, boven de voordeur. Ei! hoe menige Molkwerumer zeeman,
Tsjalling, Gosse of Sierd, heeft, twee honderd jaren geleden, daar bij
den waard in het voorhuis zijn mingelen Haarlemmer bier
gedronken! Hoe menige Molkwerumer schippersdochter, Jildoe, Fod
of Rimme, heeft daar bij de waardinne in ’t kamerke achter ’t
voorhuis, haren verschovenen foarflechter te recht gezet, of hare
verwaaide frissels wat geordend!
De toren was bij de afbraak nog hecht en sterk. Hij zoude, ware hij
sedert dien tijd goed onderhouden geworden, nog heden kunnen
staan als een gedenkteeken van den kerkelijken bouwtrant der
Friezen uit de vroege middeleeuwen. Jammer! dat men hem aan de
baatzucht, hoewel dan in nood, heeft opgeofferd. Voor dit snood
bestaan hunner voorouders dragen de Wirdumers nog heden
hunnen spotnaam.
Maar genoeg van marge, en van de Hantumers, die deze spijze zoo
gaarne en zoo veelvuldig aten, dat zij van de andere Friezen eenen
spotnaam daarom gekregen hebben.
[Inhoud]
II
Sommige volkseigene karaktertrekken bij Friezen, Sassen en
Franken, de drie oorspronkelijke Germaansche stammen, waaruit
het Nederlandsche volk hoofdzakelijk is samengesteld, sommige
uitingen van de volksziel bij den eenen of den anderen van deze
volksstammen, blijven nog steeds bemerkbaar voor den
nauwkeurigen waarnemer van het leven onzes volks in de Friesche
gewesten, in de Sassische gouwen, en in de Frankische streken. Tot
de bijzondere kenteekenen van den Sassischen stam behoort
zekere stijfheid en stemmigheid, zekere nuchterheid en dorheid van
geest, behoort een gemis aan bewegelijkheid en losheid, aan
geestigheid en vroolijkheid, aan humor vooral. Bij de Drenten, en bij
de Overijsselaars in het midden en in het oosten van hun gewest
van ouds her gezeten, bij de oude landzaten in den Gelderschen
Achterhoek (al ’t land beoosten Zutfen), in mindere mate bij de Friso-
Sassen in Groningerland, in ’t noorden en westen van Drente en in
noordelijk Overijssel, is deze kenmerkende eigenschap nog steeds
aanwezig. Zij vindt onder anderen ook hierin hare uiting, dat de
lieden uit de verschillende steden en dorpen van deze gouwen
elkanderen in veel mindere mate spotnamen geven, dan de Friezen
en Franken in Friesland, Holland en Vlaanderen doen.
M o l b o o n e n of B o o n e t e r s en K l u u n k o p p e n van de stad
Groningen. Een bijzonder soort van Groninger volks- en
kindersnoeperij (trouwens ook in Friesland, althans te Leeuwarden,
en in Oost-Friesland niet onbekend) bestaat uit duiveboonen, en ook
wel uit paardeboonen, die op gloeiende kolen, of anders ook wel in
den koffieboon-brander worden geroosterd—„gepiipt” zoo als ’t volk
dat noemt. Die geroosterde boonen noemt men Molboonen, Molt- of
Möltboonen, en ze maken eene harde, droge, weinig smakelijke en
moeielijk verteerbare snoeperij uit, die evenwel van ouds her,
bepaaldelijk bij de Groningers in de stad, altijd zeer in trek was, en
nog is. De Groningers dragen daar hunnen spotnaam van. Hun
andere spotnaam dragen de Groningers naar het bijzondere en
eigenaardige bier, dat in hunne stad van ouds gebrouwen en veel
gedronken werd, en dat ook buiten die stad in alle Friesche
gewesten vermaard was—naar het zoogenoemde Kluun of
Kluunbier. Die veel kluun drinkt wordt dikbloedig, zwaar van lichaam,
opgezet en rood van hoofd—met andere woorden: hij krijgt een
kluunkop. Dit is de oorsprong van den Groninger spotnaam. Die
meer van kluunbier, van ’t kluunskip, en van een kluunskonk weten
wil, leze mijn opstel Bier en Bierdrinkers in Friesland, voorkomende
in Oud Nederland (’s-Gravenhage, 1888.)
Dr. G. Nauta zegt onder anderen van dezen spotnaam (in zijne
uitgave van den Spaenschen Brabander, Nederlandsche Klassieken,
no VII, bladzijde 229): „Wel nu, toen in 1578 de Emder predikanten
ijverig in de weer waren om door te preeken de zaak der hervorming
te bevorderen en ’t Roomsche [58]geloof te bezweren, en een
pakhuis of schuur, genaamd de Pot—zoo als Wagenaar,
Amsterdam, IV, 4 meldt—de plaats was waar de Gereformeerden,
meer in ’t bijzonder de Lutherschen, hunne godsdienstige
samenkomsten hielden, kan, op welke wijze dan ook, de
scheldnaam „potschijter” voor de leiders dier kettersche
samenkomsten niet in de wereld gekomen zijn?”
Geen van deze beide verklaringen van den Emder spotnaam komt
mij aannemelijk voor. Ik houd mij aan Jerolimo, die den naam opvat
in zijne eigenlijke, voor de hand liggende beteekenis, zoo als blijkt uit
zijne woorden: „dat komt snel”, waar zeker eene aardigheid in
schuilt. Dit snapt Robbeknol ook; van daar zijn wederwoord: „Ja, ja,
de Amsterdammers en de Brabanders kunnen (dat) ook wel. Te
weten.….…