TRACHEOTOMIA

KONIKOTOMIA
• Krtań rozwija się z dwóch zawiązków:
- nagłośnia rozwija się z zawiązka policzkowo-gardłowego;
- głośnia i podgłośnia z zawiązka tchawiczo-oskrzelowego.
• Nerwy łuków gardłowych są gałęziami nerwu błędnego.
• W życiu pozapłodowym krtań obniża się z poziomu drugiego
kręgu szyjnego w chwili urodzenia do poziomu
- w zależności od płci - mniej więcej piątego kręgu szyjnego.
• SZKIELET CHRZĘSTNY
1. CHRZĄSTKA TARCZOWATA SZKLISTE
2. PIERŚCIENIOWATA
3. CHRZĄSTKI NALEWKOWATE
4. NAGŁOŚNIA WŁÓKNISTA
5. CHRZĄSTKI DODATKOWE: SANTORINIEGO I WIRSBURGA
• KLINICZNY PODZIAŁ KRTANI:
1. NADGŁOŚNIA
2. GŁOŚNIA
3. PODGŁOŚNIA
• PRZESTRZEŃ NADGŁOŚNIOWA EPILARYNX
CZYLI KRTANIOWA POWIERZCHNIA NAGŁOŚNI+FAŁD NALEWKOWO-
NAGŁOŚNIOWY+NALEWKA
PRZEDSIONEK CZYLI SZYPUŁA NAGŁOŚNI + FAŁDY PRZEDSIONKA
+KIESZONKA DO GÓRNEJ POWIERZCHNI FAŁDÓW
EPILARYNX+PRZEDSIONEK=WEJŚCIE (ADITUS)
• PRZESTRZEŃ GŁOŚNIOWA
FAŁDY GŁOSOWE + 1 CM KU DOŁOWI
• PRZESTRZE PODGŁOŚNIOWA
KU DOŁOWI DO DOLNEGO BRZEGU CHRZĄSTKI
PIERŚCIENIOWATEJ
• PRZESTRZEŃ PRZEZGŁOŚNIOWA
GŁOŚNIA + KIESZONKA + FAŁDY KIESZONKI
• Fałd głosowy:
- część chrzęstna: chrząstka nalewkowata;
- część błoniasta: mięsień głosowy, blaszka właściwa błony
śluzowej oraz nabłonek.
• Długość części błoniastej:
- noworodek 0,3 cm;
- kobieta 1,0-1,4 cm;
- mężczyzna 1,5-2,0 cm.
• Chrząstka tarczowata jest połączona z chrząstką
pierścieniowatą stawami. W stawach tych występują ruchy
kołyszące i nieznacznie ślizgowe.
• Mięśnie, więzadła i błony między chrząstkami pozwalają na
ruchy między częściami krtani.
• KRTAŃ JEST PRZYTWIERDZONA DO OTACZAJĄCYCH STRUKTUR ZA
POMOCA WIĘZADEŁ ZEWNĘTRZNYCH I BŁON ŁACZNOTKANKOWYCH :
1. BŁONA TARCZOWO-GNYKOWA z otworem dla tętnicy i żyły krtaniowej
górnej oraz gałęzi wewnetrznej nerwu krtaniowego górnego
zaopatrującego czuciowo krtań powyżej fałdów głosowych
2. BŁONA PIERŚCIENNO-TARCZOWA jest miejscem, gdzie droga oddechowa
leży najbliżej skóry, w tym miejscu wykonuje się konikotomię
3. WIĘZADŁO PIERŚCIENNO-TCHAWICZE przytwierdza krtań do tchawicy
• WIĘZADŁA WEWNĘTRZNE I BŁONY ŁĄCZNOTKANKOWE, NP. STOŻEK
ELASTYCZNY I WIĘZADŁO TARCZOWO-NAGŁOSNIOWE łączą chrzęstne
części krtani ze sobą.
• BŁONA ŚLUZOWA KRTANI:
1. NABŁONEK WIELOWARSTWOWY PŁASKI CZĘSCIOWO
ROGOWACIEJĄCY pokrywa:
• Krtaniową powierzchnię nagłośni
• Fałdy przedsionkowe
• Przedsionek i struny głosowe
2. NABŁONEK WALCOWATY URZĘSIONY pokrywa
pozostałe części krtani.
• Blaszka właściwa błony śluzowej krtani ma 3 warstwy:
- głęboka i pośrednia tworzą więzadło głosowe
- powierzchowna nazywana przestrzenią Reinkego jest zamkniętą
szczeliną pod nabłonkiem fałdu głosowego, niezawierającą
gruczołów ani naczyń chłonnych.
• MIĘŚNIE KRTANI:
1. M.PIERŚCIENNO-NALEWKOWY TYLNY – jedyny mięsień otwierający
głośnię, powodujący odwiedzenie fałdów.
2. M. PIERŚCIENNO-NALEWKOWY BOCZNY ZAMKNIĘCIE
3. M.NALEWKOWY POPRZECZNY GŁOŚNI
4. M.PIERŚCIENNO-NALEWKOWY-CZĘŚĆ BOCZNA
5. M.PIERŚCIENNO-TARCZOWY- jedyny mięsień zewnętrzny krtani i jedyny
unerwiony przez nerw krtaniowy górny (mięśnie wewnętrzne przez nerw
krtaniowy wsteczny)
6. M.PIERŚCIENNO-NALEWKOWY- CZĘŚC PRZYŚRODKOWA –
MIĘSIEŃ GŁOSOWY.
DWA OSTATNIE MIĘŚNIE ODPOWIADAJĄ ZA NAPIĘCIE FAŁDÓW.
• Jest tylko jeden mięsień otwierający szparę głośni – mięsień
pierścienno-nalewkowy tylny.
• Mięśni, które ją zamykają jest więcej. Stosunek ich względnej
siły jest jak 1:3.
• Tylko mięsień międzynalewkowy, z częścią skośną i poprzeczną,
jest nieparzysty, pozostałe mięśnie są parzyste.
• NERWY KRTANI:
1. NERW KRTANIOWY GÓRNY:
• Gałąź wewnętrzna (czuciowa) - zaopatruje wnętrze krtani aż
do głośni
• Gałąź zewnętrzna (ruchowa) – m. pierścienno – tarczowy
2. NERW KRTANIOWY WSTECZNY :
• Ruchowo – mięsnie wewnętrzne krtani
• Czuciowo – błona śluzowa poniżej szpary głośni
• Lewy nerw krtaniowy wsteczny zawija się wokół łuku aorty i
osiąga krtań w szczelinie między przełykiem a tchawicą.
• Prawy nerw zwrotny biegnie wokół tętnicy podobojczykowej, a
następnie ku górze pomiędzy tchawicą i przełykiem.
• Oba nerwy krtaniowe zwrotne wchodzą do krtani przy dolnym
roku chrząstki tarczowatej.
• Stosunek tego nerwu do tętnicy tarczowej dolnej jest ważny z
punktu widzenia anatomii chirurgicznej.
• Przy porażeniu nerwu krtaniowego wstecznego zmiany patologiczne
mogą się rozciągać od podstawy czaszki w okolicy otworu żyły
szyjnej, wzdłuż szyjnego przebiegu nerwu, aż do klatki piersiowej i
śródpiersia.
• Przyczynami porażenia nerwu zwrotnego mogą być:
- przerzuty;
- chłoniak złośliwy;
- wole złośliwe;
- rak przełyku;
- gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych;
- tętniak aorty i tętnicy szyjnej
- nadciśnienie płucne.
• NACZYNIA KRTANI:
1. T. KRTANIOWA GÓRNA – ODCHODZI OD T. SZYJNEJ
ZEWNĘTRZNEJ unaczynnia okolicę nadgłośniową
2. T. KRTANIOWA DOLNA – OD PNIA TARCZOWO-SZYJNEGO
T. PODOBOJCZYKOWEJ
3. Ż. KRTANIOWA GÓRNA DO Ż. SZYJNEJ WEWNĘTRZNEJ
4. Ż. KRTANIOWA DOLNA DO Ż. RAMIENNO-GŁOWOWEJ
• ODPŁYW CHŁONKI Z OK. NADGŁOŚNIOWEJ ODBYWA SIĘ
DO WĘZŁÓW GŁĘBOKICH SZYJNYCH leżących wzdłuż naczyń
szyjnych
• ODPŁYW CHŁONKI Z OK. PODGŁOŚNIOWEJ ODBYWA SIĘ
DO WĘZŁÓW PRZED – I OKOŁOTCHAWICZYCH
• FAŁDY GŁOSOWE NIE MA NACZYŃ CHŁONNYCH
WŁOSOWATYCH, UBOGA SIEĆ NACZYŃ TEGO REGIONU
ODPROWADZA CHŁONKE DO WĘZŁÓW CHŁONNYCH
PRZEDKRTANIOWYCH (delfickich).
1. FONACJA
2. ODDYCHANIE
3. OCHRONA DOLNYCH DRÓG ODDECHOWYCH
• ZAMKNIĘCIE WEJŚCIA DO KRTANI
• ZAMKNIĘCIE GŁOŚNI
• ODRUCHOWE ZATRZYMANIE ODDECHU
• ODRUCH KASZLOWY
• ZAMKNIĘCIE GŁOŚNI Z UNIERUCHOMIENIEM KLATKI PIERSIOWEJ I
MANEWREM VALSALVY (defekacja, kaszel, oddawanie moczy, wymioty,
poród).
• OGLĄDANIE – wciągnięcie dołka nadmostkowego wraz ze stridorem
wdechowym świadczy o niedrożności krtaniowo-tchawiczej,
asymetrycznie uwypuklona krtań świadczy np. o nacieku npl.
• PALPACJA – chrzęst krtaniowy, ocena:
1. Chrząstki tarczowatej
2. Błony pierścienno-tarczowej
3. T. szyjnej wewnętrznej z zatoką szyjną
4. Tarczycy
5. Jednoczasowych ruchów krtani i tarczycy w trakcie połykania.
6. Węzłów chłonnych.
• LARYNGOSKOPIA POŚREDNIA – b. lusterkiem
• LARYNGOSKOPIA BEZPOŚREDNIA – direktoskopia
• DGN OBRAZOWA : TK, MR
• WADY ROZWOJOWE NAGŁOŚNI - w kształcie rynienki,
podkowy, bardzo wąska, objawiają się wrodzonym
wdechowym świstem krtaniowym.
• PŁETWA KRTANIOWA – błoniasta przepona w spoidle
przednim między fałdami głosowymi – wrodzony świst
krtaniowy
• ATREZJE – wywołują bezużyteczny wysiłek oddechowy, sinica i
niezdolność do krzyku – prowadzą do śmierci
• LARYNGOMALACJA (wrodzona wiotkość krtani
60-75%)– przyczyną jest nieprawidłowa przemiana wapnia,
doprowadza do wiotkości szkieletu krtani szczególnie okolicy
nadgłośniowej, zwłaszcza nagłośni. Obserwacja.
• LARYNGOCELE – wewnętrzna torbiel krtaniowa – w fałdzie
przedsionkowym, zewnętrzna torbiel jest przedłużeniem
kieszonki krtaniowej poprzez błonę tarczową – tworzy
wyczuwalny guz na szyi.
• CHOROBY NEUROLOGICZNE – wrodzone porażenia lub
niedowłady fałdów głosowych.
• WRODZONY NACZYNIAK KRWIONOŚNY LUB CHŁONNY
KRTANI
• ROZSZCZEP PRZEDNI LUB TYLNI KRTANI
• CAŁKOWITY BRAK FAŁDÓW GŁOSOWYCH
1. ZEWNĄTRZKRTANIOWE:
TĘPY URAZ (wypadki komunikacyjne (uderzenie o
kierownicę), bójki, próby powieszenia się
OSTRY URAZ (rany cięte, kłute, postrzałowe)
POWODUJĄ: złamania chrząstki tarczowatej, podwichnięcia
krtani w stosunku do tchawicy, krwawienia, obrzęki tkanek
miękkich, urazy otwarte powodują odmę.
OBJAWY: natychmiastowa lub narastająca duszność,
krwioplucie, dysfonia.
• LECZENIE:
1. KRWIAK I OBRZĘK, NIEIWLKIE ROZERWANIE BŁONY SLUZOWEJ:
antybiotyk, GKS, ew. tracheotomia.
2. ROZLEGŁE USZKODZENIA TK. MIĘKKICH SZYI, ODSŁONIĘCIE CHRZĄSTEK
(przy nieuszkodzonym szkielecie krtani) : jw. + otwarcie krtani i rekonstrukcja – klin
silikonowy w celu zabezpieczenia przed zrostami w spoidle przednim, czasowa
tracheostomia.
3. UBYTEK CHRZĄSTKI TARCZOWATEJ I BŁONY ŚLUZOWEJ: przeszczep błony
śluzowej i stent wewnątrzkrtaniowy + czasowa tracheostomia
4. ZŁAMANIE KRTANI POZIOME LUB PIONOWE: zeszycie frahmentów + jw.
5. PODWICHNIĘCIE KRTANIOWO-TCHAWICZE :zespolenie koniec do końca.
6. PÓŹNE ZWĘŻENIE : plastyka światła krtani.
2. WEWNĄTRZKRTANIOWE :
• CIAŁO OBCE – powoduje atak kaszlu, kłujące bóle krtani zaburzenia
połykania do duszności włącznie. Niebezpieczne ze względu na skłonność
błony śluzowej do obrzęku szczególnie u dzieci.
POSTĘPOWANIE – jeżeli to możliwe usunięcie w direktoskopii lub pod
kontrolą fiberoskopu, antybiotyk (przy uszkodzeniu bł. śluzowej, GKS, intubacja,
tracheotomia.
• USZKODZENIA PODCZAS INTUBACJI – uszkodzenia fałdów głosowych,
błony śluzowej, rozerwanie ściany krtani. Wskutek przedłużonej intubacjo
może powstać ziarniniak pointubacyjny pod błona śluzowa wyrostka
głosowego chrząstki nalewkowatej (dysfonia).
POSTĘPOWANIE – jw., w przypadku ziarniniaka usunięcie w direkstoskopii
Kleinsassera z użyciem lasera C02.
• USZKODZENIA TERMICZNE I ŚRODKAMI CHEMICZNYMI – powodują obrzęk
głośni, świst krtaniowy, duszność. Początkowo widoczne zaczerwienienie i
obrzęk potem naloty włóknika.
POSTĘPOWANIE – GKS, tracheotomia (niezbędna przy
oparzeniach u dzieci).
• ZROSTY KRTANIOWE (PŁETWY KRTANIOWE) – wskutek urazów lub po
operacjach. Szczególnie często w spoidle przednim.
POSTĘPOWANIE – plastyka i założenie rurki T na okres kilku
tygodni (czasowa tracheostomia).
• ZWĘŻENIE KRTANI: po intubacji lub tracheotomii, guzy tarczycy, rozmiękanie
chrząstek krtani, blizny po urazach i operacjach, ciała obce, guzy tchawicy
lub innych sąsiadujących narządów.
POSTEPOWANIE - zależne od przyczyny.
• OSTRE ZAPALENIE KRTANI – objawami są chrypka, afonia, ból
krtani i ataki kaszlu, uczucie suchości .
PATOGENEZA: zakażenia bakteryjne lub wirusowe.
ROZPOZNANIE : zaczerwienie i obrzmiałe fałdy głosowe.
LECZENIE : leczenie p/zapalne, inhalacje, antybiotyk, GKS w
przypadku dużych obrzęków.
CHRYPKA POWYŻEJ 3-4 TYGODNI JEST
WSKAZANIEM DO KONS. ORL.
• ZESPOŁY KRUPU – krup błoniczy z tworzeniem się błon i
niedrożnością krtani jest obecnie bardzo rzadki. Zapalenie
błonicze krtani z szarobiaławymi nalotami, występujące jako
odosobniona choroba jest bardzo rzadkie, częściej spotyka się
je ze zmianami w gardle środkowym.
• PSEUDOKRUP – obejmuje grupę ostrych chorób krtani i
tchawicy, występujące typowo u dzieci.
• OSTRE PODGŁOŚNIOWE ZAPALENIE KRTANI – po infekcji
GDO występuje suchy, szczekający kaszel, szybko nasilający
się, chrypka oraz stridor wdechowy, wydechowy lub
wdechowo-wydechowy. Widoczne jest wciąganie dołka
nadmostkowego i przestrzeni międzyżebrowych w czasie
wdechu, sinica, i odólne pogorszenie stanu ogólnego dziecka.
PATOGENEZA – b.ciężka występująca najczęściej między 1-5 rokiem życia
choroba. Bardzo szybko dochodzi do zwężenia dróg oddechowych na skutek
obrzmienia błony śluzowej stożka elastycznego w okolicy podgłośniowej. Jest to
zakażenie wirusowe z towarzyszącym wtórnym nadkażeniem bakteryjnym.
ROZPOZNANIE – w laryngoskopii obrzęk i zaczerwienienie błony śluzowej głośni z
tworzeniem się strupów.
POSTĘPOWANIE - wyniesienie dziecka na zewnątrz (wpływ zimnego
powietrza), hospitalizacja z podaniem antybiotyków i GKS, w razie konieczności intubacja
lub tracheotomia.
• OSTRE ZAPALENIE NAGŁOŚNI – objawia się silnym bólem przy
połykaniu (może doprowadzić do odwodnienia), stridorem
wdechowym zmuszającym chorego do przyjęcia pozycji siedzącej.
Głoś jest pogrubiały, towarzyszy gorączka.
PATOGENEZA – H.influenzae, głównie dzieci do 10 rż.
ROZPOZNANIE – widoczny gruby, obrzmiały, zaczerwieniony brzeg nagłośni.
LECZENIE –jw.
• PRZEWLEKŁE NIESWOISTE ZAPALENIE KRTANI –
objawy ostrego zapalenia krtani utrzymujące się przez tygodnie
lub miesiące. Wystepuje chrypka, dysfonia, suchy kaszel.
PATOGENEZA – palenie tytoniu, narażenie na wdychanie gazów
w pracy.
ROZPOZNANIE – pogrubiałe i zaczerwienione fałdy głosowe.
Gęsta wydzielina pokrywająca błonę śluzową krtani.
LECZENIE – jest długotrwałe, ważne jest wyeliminowanie czynnika
sprawczego. Antybiotyki lub GKS krótkotrwale. Inhalacje
solankowe, środki mukolityczne.
• PRZEWLEKŁE SWOISTE ZAPALENIE KRTANI –gruźlica,
sarkoidoza, kiła, twrdziel, pęcherzyca i pemfigoid
pęcherzykowy, RZS, amyloidoza krtani.
• ZAPALENIE OCHRZĘSTNEJ KRATNI – ból krtani nasilający się
przy połykaniu lub ucisku z zewnątrz, chrypka, duszność.
PATOGENEZA – uraz operacyjny lub po wypadku, naciekania
chrząstki przez npl, zakażenie i napromienianie.
ROZPOZNANIE – blady popromienny obrzęk błony śluzowej
krtani dobrze widoczny na nagłośni i chrząstkach nalewkowatych.
LECZENIE – antybiotyki i GKS.
• NIEDOWŁADY MIĘŚNIOWE – odosobnione uszkodzenia mięśni
krtani występują rzadko. Zwykle wskutek przewlekłego lub
ostrego zapalenia krtani. U osób w wieku podeszłym i u ciężko
chorych wskutek osłabienia napięcia fałdów
głosowych.Występuje zwykle niepełne zwarcie fałdów podczas
fonacji. Głos jest ochrypnięty.
• NIEDOWŁADY WSKUTEK PORAŻENIA OPUSZKOWEGO JĄDER
NERWÓW KRTANIOWYCH – poza porażeniem fałdów
głosowych (NC X) porażenia opuszkowe manifestują się
zaburzeniami funkcji innych NC tj. V, IX, XI, XII. Przy porażeniu
opuszowym występują zaburzenia połykania z krztuszeniem się
podczas posiłków.
• NIEDOWŁADY OBWODOWE
1. NERW KRTANIOWY GÓRNY – IZOLOWANE USZKODZENIE WYSTĘPUJE
RZADKO (URAZY). Porażenie m. zewnętrznego krtani. Występuje niewielka
chrypka. Utrata wysokich tonów, słaby głos. Brak duszności. Zaburzenia
czuciowe błony śluzowej krtani.
2. NERW KRTANIOWY GÓRNY I DOLNY – uszkodzenie NC X na podstawie
czaszki-guzy lub porażenie jąder NC X. Fałdy głosowe w położeniu
pośrednim. Występuje silna chrypka, bezdźwięczny głos, bez duszności.
3. KRTANIOWY WSTECZNY (DOLNY) – występuje po op. wola
tarczycy, guzów śródpiersia, przy przerzutach raka oskrzela,
tętniakach aorty. Ułożenie przyśrodkowe fałdów głosowych.
• JEDNOSTRONNE PORAŻEIE NERWU WSTECZNEGO – powoduje
niewielką chrypkę, utratę głosu śpiewaczego, łatwa nużliwość głosu.
Charakterystyczny jest brak duszności. Leczenie – ćwiczenia
fonacyjne, elektrostymulacja.
Gdy dochodzi do stopniowego zaniku części mięśniowych porażonego
fałdu pojawia się ułożenie trupie z zagłębieniem fałdu głosowego w
położeniu intermedialnym i do przemieszczenia chrząstki nalewkowatej.
Objawia się to matowym głosem przy zwiększonym zapotrzebowaniu
na powietrze – duszność fonacyjna.
• OBUSTRONNE PORAŻENIE NERWU WSTECZNEGO – objawia
się niewielką chrypką, silnie zaznaczoną dusznością, świstem
wdechowym spowodowanym ułożeniem paramedialnym fałdów
głosowych.
LECZENIE – tracheotomia z następowym poszerzeniem szpary
głośni (laterofiksacja jednego fałsu głsoowego, jednostronna
arytenektomia z przemieszczeniem fałdów głsoowych). Brak
powrotu funkcji nerwu do 12 m-cy świadczy o trwałym porażeniu.
• DUSZNOŚĆ – jest to subiektywne odczucie braku powietrza,
uświadomienie sobie konieczności wzmożenia czynności
oddechowej (1934 Meakins).
• Szybciej i łatwiej dochodzi do duszności u dzieci, u których
światło krtani jest węższe niż u dorosłych, a sama krtań zawiera
dużo tkanki łącznej luźnej, zwłaszcza w okolicy podgłośniowej –
łatwo ulegającej obrzękowi wskutek działania czynników
zapalnych, alergicznych lub toksycznych.
• Duszność krtaniowa jest dusznością spoczynkowo-wysiłkową,
obserwuje się ja stale, ale nasila ją wysiłek oraz pozycja leżąca
na wznak.
• NAGŁA spowodowana jest obrzękiem zapalnym, ciałem
obcym, alergią, skurczem krtani, porażeniem fałdów głosowych,
uciskiem krtani od zewnątrz.
• POWOLNE zwężanie się szpary głośni prowadzi do swoistej
adaptacji chorego do zmieniających się warunków oddychania
– duszność nieuświadomiona. Chory uświadamia sobie uczucie
braku tchu dopiero podczas wysiłku.
• ORGANICZNE PRZYCZYNY DUSZNOŚCI KRTANIOWEJ:
1. WADY WRODZONE KRTANI;
2. URAZY KRTANI ZE ZŁAMANIEM SZKIELETU CHRZĘSTNEGO, OBRZĘKAMI, WYLEWAMI
KRWAWYMI, ODERWANIE KRTANI OD TCHAWICY;
3. CIAŁO OBCE;
4. STANY ZAPALNE WIRUSOWE I BAKTERYJNE;
5. OPARZENIA TERMICZNE I CHEMICZNE;
6. OBRZĘKI POPROMIENNE;
7. DUŻE POLIPY KRTANI;
8. OBRZĘKI ALERGICZNE;
9. PORAŻENIA I NIEDOWŁADY FAŁDÓW GŁSOWYCH;
10. NOWOTWORY KRTANI I NACIEKAJĄCE Z SASIEDZTWA;
11. SKURCZE KRTANI (TĘŻYCZKA, PO PODRAZNIENIU WEJŚCIA DO KRTANI, TĘŻEC,
WSCIEKLIZNA, KIŁA, HISTERIA)
• CZYLI NACIĘCIE PRZEDNIEJ ŚCIANY TCHAWICY
• TRACHEOTOMIA GÓRNA – nacięcie tchawicy ponad węzina
gruczołu tarczowego;
• TRACHEOTOMIA ŚRODKOWA – nacięcie tchawicy w miejscu
węziny tarczycy;
• TRACHEOTOMIA DOLNA – poniżej węziny tarczycy (zwykle
wykonywana u dzieci).
• TRACHEOTOMIA PIONOWA – szczególnie u dzieci, w celu
uniknięcia uszkodzenia dużych naczyń szyjnych;
• TRACHEOTOMIA POZIOMA;
• TRACHEOTOMIA NAGŁA/PLANOWA.
1. MECHANICZNA NIEDROŻNOŚC DRÓG ODDECHOWYCH:
• GUZ GARDŁA, KRTANI, TCHAWICY, PRZEŁYKU;
• WRODZONE WADY GÓRNEGO ODC. DRÓG ODDECHOWYCH LUB
POKARMOWYCH;
• URAZY KRTANI LUB TCHAWICY;
• OBUSTRONNE PORAŻENIE NEWRÓW KRTANIOWYCH WSTECZNYCH;
• URAZY KOŚCI TWARZY Z OBRZEKIEM TKANEK MIĘKKICH I ZŁAMANIAMI,
ZWŁASZCZA ŻUCHWY;
• CIAŁO OBCE;
• STANY ZAPALNE;
• ALERGIA.
2. NIEDROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH Z POWODU ZALEGANIA
WYDZIELINY LUB NIEWYDOLNOŚCI ODDECHOWEJ :
• ZALEGANIE WYDZIELINY I NIESKUTECZNE ODKRZTUSZANIE W CZASIE LUB PO :
- ZABIEGACH CHIRURGICZNYCH NA KLP LUB J. BRZUSZNEJ;
- ODOSKRZELOWYM ZAP. PŁUC;
- WYMIOTACH LUB ASPIRACJI TREŚCI ZOŁĄDKOWEJ;
- OPAREZNIU TWARZY, SZYI LUB DRÓ ODDECHOWYCH;
- STANU PRZEDSPIACZKOWEGO LUB SPIĄCZKI W CUKRZYCY, CH.WĄTROBY LUB NN.

• PĘCHERZYKOWA NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA W CZASIE LUB PO :

- ZATRUCIU LEKAMI LUB TRUCIZNĄ;
- TĘPYM URAZIE KLP ZE ZŁAMANIAMI ŻEBER;
- PORAŻENIU MM.ODDECHOWYCH;
- POCHP;

• ZALEGANIE WYDZIELINY I PĘCHERZYKOWA NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA W :

- CHOROBACH OUN JAK UDAR, ZAP. MÓZGU;
- RZUCAWCE
- CIĘZKICH URAZACH GŁOSWY I SZYI;
- ŚPIACZCE PO OP. NEUROCHIRURGICZNYCH
- ZATORACH POWIETRZNYCH I TŁUSZCZOWYCH.
• ŚRÓDOPERACYJNE:
1. KRWAWIENIE;
2. USZKODZENIE CHRZĄSTKI PIERŚCIENIOWATEJ;
3. USZKODZENIE OPŁUCNEJ;
4. USZKODZENIE NERWÓW KRTANIOWYCH WSTECZNYCH;
5. NZK;
6. ZAPAŚĆ NACZYNIOWO-NERWOWA.
• POOPERACYJNE:
1. WTÓRNE KRWAWIENIA Z RANY DO TCHAWICY;
2. KRWAWINIE Z NADŻEREK NA ZEWNATRZ TCHAWICY;
3. PRZEMIESZCZENIE SIĘ RURKI POZA TCHAWICA;
4. ZAP. TCHAWICY;
5. ZAP. ŚRODPIERSIA;
6. ZAP. TKANEK MIĘKKICH SZYI;
7. PRZETOKA TCHAWICZO-PRZEŁYKOWA;
• WPROWADZENIE RURKI DO TCHAWICY POPRZEZ NACIĘCIE
WIĘZADŁA PIERŚCIENNO-TARCZOWEGO;
• INACZEJ KONIKOTOMIA PRZEZSKÓRNA, POLEGA NA
NAKŁUCIU IGŁĄ WIĘZADŁA P-T I WPROWADZENIU DO
TCHAWICY KANIULI, PRZEZ KTÓRĄ DO DRÓG
ODDECHOWYCH WDMUCHIWANE SĄ GAZY ODDECHOWE
POD CIŚNIENIEM