Charakterystyka Marka Winicjusza

Jednym z Głównych bohaterów powieści OV Henryka Sienkiewicza jest Marek Winicjusz.

Akcja utworu rozgrywa się w czasach starożytnego Rzymu, za panowania cesarza
Nerona.Pochodzi z bogatej i poważanej rodziny. Wiemy że jest synem starszej siostry
Petroniusza, posiada wspaniały dom i wielu niewolników. Zgodnie z powszechną zasadą
traktuje ich jak ludzi gorszej kategorii. Jego życie głównie opiera się na zabawach i
dworskich ucztach, nie widzi bowiem nic złego w takim trybie życia a ponadto nie ma
nikogo kto mógłby mu to wytknąć.
Marek był pięknym, atletycznym młodzieńcem z bardzo dobrze zbudowaną sylwetką.
Na ,,żołnierskim karku’’ spoczywała głowa pokryta gęstymi ciemnymi włosami. Ze swymi
zrośniętymi brwiami, cudownymi oczami oraz smagłą cera był usposobieniem młodości i
siły.

Gdy pewnego razu w domu Aulusa poznał córka królewską Ligię, zakładniczkę Ligów,
zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Postanowił zdobyć ją za wszelką cenę.
Jego pożądanie do niej jest tak wielkie, ze słysząc pomysł swego wuja pozwala mu
sprowadzić ja na Palatyn do cara gdzie potem bez żadnych przeszkód będzie mógł zabrać
ja dla siebie. Był przyzwyczajony do osiągania wyznaczonych sobie celów i nie wyobrażał
sobie możliwości porażki. Zdziwił go więc fakt że niewiasta niedługo przed przyjazdem do
willi, ucieka. Wściekły i zdezorientowany żołnierz wynajmuje szpiega, która ma donieść
mu gdzie znajduje się jego miłość. W pewnym momencie przyjeżdża na zebranie
chrześcijan, gdzyż został poinformowany o obecności Ligii. W oczekiwaniu na pojawienie
nie dziewczyny wsłuchał nie w słowa apostoła. Nie rozumie, dlaczego ludzie powinni tak,
jak on to głosi, wyrzekać się dóbr doczesnych albo kochać swoich wrogów. Słowa
apostoła jednak jeszcze do niego nie docierają. Można powiedzieć że odznaczały go
cechy typowego patrycjusza takie jak Wybuchowość, skłonność do rozpusty, władczość
Jednak z biegiem wydarzeń stał nie zupełnie innym człowiekiem ,,nowym sobą’’
Przyjaźń z chrześcijanami, z zwłaszcza z Piotrem Apostołem spowodowała, że Marek
zaczął przekonywać do nich swego wuja oraz coraz częściej zastanawiał się nad nauką
Chrystusa. Jego życie nabrało sensu, kiedy pokochał Ligię szczerym, glębokim uczuciem.
To właśnie dla niej przyjął chrzest i stał nie prawdziwym wyznawcą Chrystusa.

Myślę że życie po przemianie moralnej jest wzorem do naśladowania. Przez miłość do

Ligii i zmianę wiary można zmienić to, co złe. Z okrutnego, żądnego władzy patrycjusza,
poganina stał się dobrodusznym i kochającym bliźnich chrześcijaninem. Chyba
najtrafniejszym określeniem jest fakt iż był bardzo dynamiczna postacią. Jego miłość
buduje w nim chęć do poprawy własnego zachowania. Takich ludzi dzisiaj brakuje