Professional Documents
Culture Documents
AFH_G8-12_TAALENKONVENSIES (1)
AFH_G8-12_TAALENKONVENSIES (1)
'n Klinker → vokaal → klank in gesproke taal, soos die Afrikaanse a of ou → met 'n oop
spraakkanaal uitgespreek word sodat daar nêrens bo die glottis lugdruk opgebou word nie
→ staan in teenstelling met konsonante, soos waar 'n versperring of sluiting in die
spraakkanaal voorkom. Klinkers is normaalweg stemhebbend maar wanneer gefluister
word vibreer die stembande nie en word klinkers stemloos uitgespreek.
‘n Konsonant of medeklinker → klank waar die lug, in teenstelling met ‘n klinker, nie
ongehinderd deur die mond na buiten kan gaan nie → spraakklank gevorm deur ‘n volkome
of gedeeltelike onderbreking van of versperring in die lugstroom in of bo die strottehoof,
met of sonder trilling van die stembande.
B , C , D , F, G ....
‘n Diftong (van die Grieks δίφθογγος, “diphthongos”, letterlik “twee klanke” of “twee tone”),
→ tweeklank → unitêre klinker waarvan die klankwaarde tydens uitspraak verander of
“gly”, met ‘n gladde beweging van die tong van een artikulasieplek tot ‘n ander soos in die
Afrikaanse ai, boei, en lui..
Diftonge = klinkers > vorm van die spraakkanaal tydens die uitspreek van die klank
aangepas word & vorm baie keer wanneer aparte klinkers in vinnige spraak in mekaar in
loop. Daar bestaan egter ook unitêre diftonge wat deur luisteraars as ‘n enkele klank
waargeneem word.
VOKALE
Lang klanke in geslote lettergrepe word dubbeld geskryf, soos boom, skool, muur.
Lang klanke in oop lettergrepe (behalwe by u soos skuuste) word enkel gekryf, bv.
bome, skole, mure.
KONSONANTE
Dit tussen 'n kort beklemtoonde vokaal en nog 'n vokaal staan, soos manne, bakke, balle;
Die basis by die oortreffende trap ops eindig, bv. snaaksste;
By saamgestelde woorde waar een woord met ‘n konsonant eindig en die volgende
woord met die selfde konsonant begin, bv. lappop, gronddam.
Wanneer woorde op “s” 'n afleiding kry, bv. adresseer, bypassend
Wanneer 'n kort klinker nie die hoofklem dra nie, word dit nie verdubbel nie, bv, huwelike,
heerlike.
Baie belangrik: by woorde soos seunskool en meisieskoen, word net een “s” geskryf,
want dit is seun+skool en meisie+skoen.
Die i- en ie-klanke
Woorde wat van ander tale ontleen is, kry “i” , bv. idee, titel, maar dié wat nie ontleen is
nie, kry “ie”, soos mielie, kierie, bietjie.
WISSELVORME IN SPELLING
Daar is woorde wat op twee maniere gespel kan word, soos pawiljoen en paviljoen; tsunami
en tsoenami.
Woorde wat een begrip is, word in Afrikaans vas geskryf, bv. Afrikaansonderwyser.
LOSSKRYF
W Saamgestelde taalname waar die eerste deel verbuig word, bv. Kaapse Afrikaans
W Woordgroepe, bv. op groot skaal, gevange neem
W Verbindings van byvoeglike en selfstandige naamwoorde, bv. 'n blink plan, 'n groen rok
W Rangtelwoorde in name, bv. 3e Laan; 33ste Straat
W Telwoord + die woordjie al, bv. al twintig kinders.
W verbinding van 'n selfstandige naamwoord + toe, bv. huis toe, skool toe, dorp toe, Kaap
toe
TELWOORDE
Dit kan op verskillende maniere geskryf word:Los of vas: drie en twintig OF drie-en-
twintig; twee duisend twee honderd OF tweeduisend tweehonderd
• Selfstandige naamwoord
o Versamelnaam
o Verkleiningswoord (of diminutief)
• Byvoeglike naamwoord
o Telwoord
• Werkwoord
• Bywoord
• Voornaamwoord
• Lidwoord
• Voorsetsel (of preposisie)
• Voegwoord
• Tussenwerpsel
SELFSTANDIGE NAAMWOORD:
HOE KEN EK ‘N SELFSTANDIGE NAAMWOORD UIT? > As jy 'n lidwoord → “die” of “'n” voor die
woord kan sit, dan is dit 'n selfstandige naamwoord.
Bepaaldheid
VERKLEININGSWOORD [DIMINUTIEF]
→ vorm van 'n woord wat dui op 'n kleiner vorm van 'n voorwerp. Dit word
gevolglik hoofsaaklik met selfstandige naamwoorde gebruik, maar ander
woorde kan ook verklein word.
• Verbuig dikwels in die attributiewe vorm (verboë vorm kry gewoontlik ‘n figuurlike
betekenis)
• Dit kan in trappe van vergelyking voorkom
• Kan intensiewe (versterkte) vorme hê.
• Stoflike byvoeglike naamwoorde: Hulle dui die materiaal aan, soos 'n sanderige eiland,
versteende plante
• Vormaanduidende byvoeglike naamwoorde: Hulle sê iets oor die vorm van 'n
byvoeglike naamwoord, soos rond, vierkantig, klein, groot.
• Kleuraanduidende byvoeglike naamwoorde: Hulle dui die kleur van 'n voorwerp aan,
soos rooi of blou.
• Oordeelgewende byvoeglike naamwoorde: Hulle dui 'n oordeel oor die selfstandige
naamwoord, soos mooi of lelik aan.
Die kategorie van 'n byvoeglike naamwoord = bepaal sy volgorde in 'n sin. Die volgorde wat
deurgaans gebruik word is:
• byvoeglike naamwoorde wat 'n subjektiewe oordeel gee
• byvoeglike naamwoorde wat nie in een van die ander kategorieë val nie
• byvoeglike naamwoorde wat die kleur of vorm benoem
• byvoeglike naamwoorde wat die materiaal aandui
HOOFTELWOORDE
Hooftelwoorde = dui die hoeveelheid of aantal aan. Dit word in bepaalde en onbepaalde
hooftelwoorde verdeel:
Onbepaalde hooftelwoorde dui nie presies die aantal aan nie, bv.
• baie, heelwat, weinig, min, verskeie, ens.
RANGTELWOORD
Rangtelwoord = dui 'n volgorde aan. Dit word in bepaalde en onbepaalde rangtelwoorde
verdeel:
Onbepaalde rangtelwoorde dui nie die presiese volgorde of plek aan nie, bv.
1. middelste, laaste, soveelste, ens.
WERKWOORD
Teenwoordige tyd: iets gebeur nou, gereeld of is 'n feit, bv. Ons skryf toets.
Verlede tyd: iets wat reeds gebeur het, bv. Ons het vanoggend toets geskryf.
Toekomende tyd: iets wat nog moet gebeur, bv. Ons gaan / sal môre toets skryf. (Hier
word dikwels ook teenwoordige tyd gebruik, bv. Ons skryf môre toets.).
Historiese teenwoordige tyd: Die woord “toe” word soms gebruik saam met iets wat
in die verlede gebeur het, maar die werkwoord/e bly in die teenwoordige tyd, bv. Toe
ek gister daar aankom, staan die vreemde man voor my.
Onbepaalde wyse / infinitief word na die woorde “te” of “om te” gebruik, bv. Dis goed
om genoeg te slaap. Jy hoef nie tuis te bly nie.
Aantonende / aanwysende vorm /indikatief dui 'n handeling in die werklikheid aan en is
die gewone manier wat ons tye gebuik in die lydende en bedrywende vorm, bv. Ek eet 'n
appel. 'n Appel word geëet.
Aanvoegende / toevoegende wyse / konjunktief dui 'n moontlikheid, waarskynlikheid of
wens aan, bv. Sy sal seker nog kom. As ek maar beter geluister het!
Gebiedende wyse / imperatief dui 'n versoek, verlange of bevel aan, bv. Was jou hande!
Vraende wyse / interrogatief word deur 'n vraagsin aangedui, bv. Waarom is jy laat?
Sal jy my help?
SELFSTANDIGE WERKWORDE staan alleen as die gesegde van die sin of ‘n bysin en dra
volledige betekenis oor.
KOPPELWERKWOORDE staan ook alleen as die gesegde van die sin, maar kan nie volledige
betekenis oordra nie. Dit moet aan ‘n naamwoord gekoppel woord.
MEDEWERKWOORDE:
HULPWERKWOORDE vorm saam met die selfstandige naamworrd die gesegte van die sin
SKAKELWERKWOORDE tree saam met die hoofwerkwoord op om betekenis oor te dra bv.
Ek STAAN en lees.
DIE DEELWOORDE
Die teenwoordige deelwoord dui ‘n onvoltooide handeling aan. Die teenwoordige deelwoord
word gevorm deur -end of -de agteraan die woord te voeg.
Die SWAK VERLEDE DEELWOORD wat gevorm word deur “ge-“ vooraan die woord te
voeg of ‘n “-de“ of “-te” agteraan die woord te voeg
Die STERK VERLEDE DEELWOORD word gevorm deur stamklinkerveranderinge
NIE-SAMEGESTELD
SAMEGESTELD
SKEIDBAAR ONSKEIDBAAR
Die skeidbare werkwoord kry -ge-: Die onskeidbare werkwoorde kry geen -ge-
W Oppas →op te pas → ek pas op → ek nie:
het opgepas W Omarm → te omarm → ek omarm → ek
Die klemtoon is altyd op die eerste het omarm
skeidbare deel: óppas
VOORNAAMWOORDELIKE BYWOORDE
Hierdie bywoorde bestaan uit twee ander bywoorde: 'n bywoord van plek en 'n
voorsetselbywoord. Voornaamwoordelike bywoorde vervang die kombinasie
voorsetsel+naamwoord :
Merk op dat die voorsetsel met deur sy voorsetsel byword mee vervang word en dat
die volgorde omgekeer word. Meestal is die voorsetsel en sy bywoord dieselfde:
LIDWOORD
Die lidwoord → word saam met 'n selfstandige naamwoord gebruik →staan
voor 'n selfstandige naamwoord om daaraan bepaaldheid of onbepaaldheid
te verleen
BEPAALDE LIDWOORD
die → bepaalde lidwoord → omdat dit na 'n bepaalde kind in 'n bepaalde tuin verwys.
ONBEPAALDE LIDWOORD
'n →onbepaalde lidwoord →word nie verwys na 'n spesifieke man, klip of land nie.
SAMESTELLINGS
Let daarop dat wanneer die naamwoord en setsel as deel van 'n woordgroep gelyke klem
dra, word die naamwoord en setsel los van mekaar geskryf.
WERKWOORDELIKE VERBINDINGS
'n Skeibare werkwoord met 'n setsel as eerste deel word vas geskryf wanneer die setsel
die werkwoord direk voorafgaan.
VOEGWOORD [KONJUNKSIE]
VOORBEELDE:
• STELSIN(.)
[Maak 'n stelling of gee inligting, bv. Ons werk hard in die skool.]
• VRAAGSIN (?)
[Algemene vraagsinne begin met 'n gesegde, bv. Luister julle nog? Spesifieke vraagsinne
begin met 'n vraagwoord soos wie, wat, waar, hoekom, waarheen, ens. bv. Wie is klaar met
die werk?]
• BEVELSIN (!/.)
[Versoek of bevel, bv. Gaan haal asseblief my boek. Lees die teks en beantwoord die
volgende vrae. Steek jou hand op wanneer jy die antwoord ken! So 'n sin hoef nie altyd 'n
uitroepteken te hê nie.]
• UITROEPSIN (!)
[Deur 'n uitroep of tussenwerpsel aangedui, bv. Jippie, ek het die som reggekry! Sjoe, dis
warm vandag!] [wenssin > dui 'n versugting of wens aan, bv. As ek net harder geleer het!
Lekker slaap!]
SINSONTLEDING
ENKELVOUDINGE SIN
'n Enkelvoudige sin →sin wat uit 'n hoofsin, sonder bysinne bestaan → het
net een gesegde,wat beteken dit kan uit 'n hoofwerkwoord alleen of uit 'n
hoofwerkwoord + hulpwerkwoord bestaan
u Gesegde → is die deel van die sin wat die handeling aandui. Dit kan uit 'n hoofwerkwoord
of 'n hoofwerkwoord + hulpwerkwoord bestaan.
u Onderwerp→ bestaan uit 'n selfstandige naamwoord plus of sonder die lidwoord, of
voornaamwoord wat die handeling laat plaasvind.
u Voorwerp → dui die iets of iemand aan wat die handeling direk (direkte voorwerp) of
indirek (indirekte voorwerp) ondergaan.
u Bepalings → bevat nie gesegdes nie, maar brei die gesegde, onderwerp of voorwerp uit.
Die byvoeglike bepaling brei die onderwerp of voorwerp uit en die bywoordelike
bepaling brei die gesegde uit.
'n Veelvoudige sin bestaan uit minstens twee hoofsinne → sinne wat op
hulle eie selfstandige sinne is → word deur en, maar of want verbind.
Die sin sonder die voegwoord voor die sin→ hoofsin en die sin na die voegwoord →
neweskikkende hoofsin [die sin kan op sy eie sonder die voegwoord bestaan. ]
Wanneer die tweede sin na die voegwoord nie alleen kan staan nie, omdat die woordorde
nie reg is nie, is die sin eintlik 'n onderskikkende hoofsin en word dit 'n bysin genoem.
Byvoorbeeld: Hy borsel sy tande voordat hy gaan slaap. ; Die kos het gebrand, want sy
het die stoof aan vergeet.
'n Komma skei twee sinne wat sonder 'n verbindingswoord verbind word.
Vra vir hom, hy sal weet. As ons harder gewerk het, sou ons al lankal klaar gewees het.
Die komma word voor die tweede óf, nóg, én of hoe in neweskikkende konstruksies
gebruik.
Hulle sal óf harder moet werk, óf die jaar moet herhaal. Hoe harder hulle gewerk het, hoe
beter het dit gegaan.
'n Komma skei twee sinne (albei met onafhanklike woordorde) wat met 'n
neweskikkende verbindingswoord verbind word.
Hy wou niks sê nie, want sy prokureur was nie by nie. Die trust is uitgeput, en daar is
gevolglik geen beurse meer beskikbaar nie.
'n Komma skei twee sinne (waarvan ten minste een afhanklike woordorde het) wat
met 'n onderskikkende verbindingswoord aan sinsbegin of in die middel van die sin
verbind word.
SAAMGESTELDE SIN
'n Saamgestelde sin bestaan uit minstens een hoofsin en een bysin wat elk
sy eie gesegde het.
Onthou: bysinne het omgekeerde woordorde en word deur 'n onderskikkende voegwoord
of betreklike voornaamwoord ingelei.
u Die byvoeglike bysin (brei die onderwerp of voorwerp in die hoofsin uit en word met ‘n
betreklike voornaamwoord ingelei)
u Die bywoordelike bysin (brei die gesegde in die hoofsin uit. Ons onderskei tussen
bywoordelike bysin van tyd, plek, wyse, en graad)
u Die onderwerp sin (wanneer die onderwerp in ‘n hoofsin tot ‘n woordgroep met sy eie
gesegde uitgebrei word)
SELFSTANDIGE BYSINNE
Bepalings: Dit bevat nie gesegdes nie, maar brei die gesegde, onderwerp of voorwerp uit.
Die byvoeglike bepaling > brei die onderwerp of voorwerp uit en die
bywoordelike bepaling brei die gesegde uit
u Onbepaalde wyse (infinitief) die infinitiewe wyse is ‘n vorm van die selfstandige
werkwoord van ‘n sin. Dit hou direk verband met iets wat iemand of iets uitvoer
u Aantonende wyse (indikatief) die wyse stel die handeling voor as ‘n werlikheid of ‘n
sekerheid en kom in stelsinne voor. Dit kan in die hede, verlede of in die toekomende tyd
plaasvind.
u Aanvoegende wyse (konjunktief) die aanvoegende wyse stel die handeling voor as ‘n
moontlikheid/onmoontlikheid, ‘n waarskynlikheid of ‘n wens.
u Gebiedende wyse (imperatief) hierdie wyse stel die handeling voor as ‘n bevel of ‘n
versoek
u Vraende wyse (interrogatief) die vraende wyse kom voor in ‘n vraagsin.
Die BEDRYWENDE VORM > die sin in sy basiese vorm soos dit in die gewone
skryf- en spreektaal voorkom: Onderwerp + gesegde + voorwerp
Direkte rede: word die werklike woorde (sonder verandering) van die
spreker aangehaal. Die presiese woorde (of werklike woorde) van die
spreker is ingeslote in omgekeerde komma's of aanhalingstekens. Daar is
altyd 'n komma of 'n dubbelpunt na 'gesê' wat die gesproke woorde
bekendstel.
Indirekte rede: word die werklike woorde van die spreker verander. Die
rede vir die verandering in werklike woorde is dat die werklike woorde
dit het in die verlede deur die spreker gepraat is, en dus moet dit in die
hede verander word in die tyd van die werklike woorde. Die
voornaamwoorde van die sin word ook dienooreenkomstig verander.
VOORBEELD:
Direkte rede: Hy het gesê: 'Ek gaan skool toe'
Indirekte rede: Hy het gesê dat hy skool toe gaan.
Wanneer 'n sin vanuit die direkte rede (die direkte woorde van 'n persoon) na die indirekte
rede oorgeskryf word:
val die dubbelpunt en aanhalingstekens weg;
kan die voegwoord dat of of ingevoeg word; maar dat kan ook weggelaat word;
die voornaamwoorde, tyd en plek verander indien die woorde buite die
aanhalingstekens in die verlede tyd is.
In Afrikaans gebruik ons die dubbele nie, bv. Ek verstaan nie die werk nie. Soms neem ‘n
woord ‘n spesiale vorm aan wanneer ons die ontkennende vorm gebruik, byvoorbeeld, ooit
word nooit, iemand word niemand, iets word niks.
SINSREDUKSIE
Die afrigter/breier van 'n span; en Om 'n afkeer van/hekel aan iets te hê.
Alhoewel twee woorde soms min of meer dieselfde beteken, is die nie vanselfsprekend
dat albei ewe goed op elke plek inpas nie, want die gevoelswaarde en toon kan verskil:
ANTONIEME
PARONIEME
Deesdae het almal geldelike probleme. Die beswaar is nie geldig nie.(nog nie van krag nie)
POLISEMIE
Polisemie → ander aspekte of sake van dieselfde begrip. Die woord “skool”
het een betekenis, maar verwys na verskillende sake
BV:
Die skool kom uit. (kinders)
‘n nuwe skool word gebou (gebou)
Dit is ‘n goeie skool om ervaring op te doen. (onderrig)
HOMONIEME
DOEBLETTE
Lede van 'n doeblet > altyd kognate (woorde met 'n gemene oorsprong). Die betekenis van
die afsonderlike lede van 'n doeblet hou oor die algemeen met mekaar verband, en kan
teruggevoer word na 'n gemeenskaplike etimologiese wortel.
NEOLOSIMES / NUUTSKEPPINGS
= woorde wat nuut is in 'n taal, dikwels as gevolg van nuwe tegnologie (INTERNETTERME)
KONTAMINASIE
bv. betref: aangaan en betref; in pleks van: in plaas van + in plek van
PLEONASME
TOUTOLOGIE
= die vorming van woorde na die voorbeeld van woorde wat verwant is,
bv. hondmak is die intensiewe vorm vir mak, maar nou word die woord hond by baie ander
woorde ook as intensiewe vorm gebruik, wat niks met 'n mak hond te doen het nie, bv.
hondmoeg, hondsiek.
EIENSKAPPE
[Simpleks: woorde wat slegs uit ‘n basisvorm (Stam) bestaan en geen morfeme (ook
genoem affikse) bestaan nie. Dit is die eenvoudigste vorm van die woord. Ons kan dit nie
opbreek in woorddele met betekenis nie.]
[Kompleks: woorde wat uit meer as 1 herkenbare woorddele bestaan, dit is ‘n woord wat
uit ‘n stam + een of meer morfeme bestaan.]
TIPES KOMPLEKSE
KATEGORIE VOORBEELDE
sneeubedek,
naamwoord + deelwoord
uitkomsgebaseer/uitkomsgebaseerd
Die kern: Die kern is die deel wat die hoofbetekenis van die woord dra en
tesame met die bepaler die deel wat die hoofbetekenis uitbrei vorm die
twee stamme van die samestelling.
'n Premorfeme → staan voor die basisvorm. 'n Postmorfeme → staan agter die
basisvorm
Dit belangrik om te onthou dat die basisvorm van 'n woord eerstens moet
betekenisdraend wees en tweedens moet dit verband hou met die betekenis van die
saamgestelde of afgeleide woord.
MORFEME het nie selfstandige betekenis nie en kan ook nie selfstandig gebruik word nie.
→ gebruik om nuwe woorde van bestaande woorde te vorm deur gebruik te maak van
premorfeme of postmorfeme.
Getal (meervoude)
Grootte (verkleiningswoorde)
Vergelyking (trappe van vergelyking)
Tyd (verlede tyd)
Verbuiging van die byvoeglike naamwoord : ‘n gaaf man ‘n gawe man
AMBIFIKS
→ soort affiks met afhanklike eenhede wat gelyktydig aan die linker-en regterkant van ’n
stam of basis gekoppel word.
[ver-...-ing] ver-skyn-ing
VOORVOEGSEL [PREFIKS]
'n Prefiks →afhanklike eenheid en ’n soort affiks wat aan die begin
(linkerkant) van ’n stam of basis verbind → kan onderverdeel word in
afleidings of fleksie vir verdere klassifisering.
AGTERVOEGSEL [SUFFIKS]
'n Suffiks → afhanklike eenheid en nog ’n soort affiks wat aan die
agterkant (regterkant) van ’n stam of basis gekoppel word → kan in
afleidings en fleksie onderverdeel word vir verdere klassifisering
'N AFKORTING → 'n verkorte skryfwyse vir 'n woord, woordgroep, naam of
ander 'n aanduiding
u Afkortings in engere sin: as ons dit lees word die oorspronklike woord voluit
uitgespreek ("bl.", "m.a.w.": ons spreek nie die letters uit nie, maar sê "bladsy", "met
ander woorde")
u Simbole: dus wetenskaplike notasies en ander genormeerde kort skryfwyses ("V", "g",
"EUR")
u Beginletterwoorde: waar ons die letters apart uitspreek ("PC"; ons sê "peesee")
u Akronieme (of letterwoorde): waar ons die letters as 'n woord uitspreek ("UNISA"; ons
sê presies wat ons lees)
u Verkortings: opgebou uit oorspronklike lettergrepe of dele daarvan soos: "Benelux":
verkorting van Be(lgië), Ne(derland) en Lux(emburg).
A a.b. aanboord adjk. adjunk (in onbruik;
aanb. aanbod ABC alfabet (ook abc) gebruik adj.)
aand. aandeel ab init. ab initio (v.d. begin adjt. adjudant
aanh. aanhangsel af) adjt.-genl. adjudant-
aank. aankoms abl. ablatief; ablaut generaal
aanm. aanmerking A.B.M Aktiewe Burgermag ad lib. ad libium (na keuse)
aant. aantekening (in onbruik; ABM word ad loc. ad locum (op
aanvr. aanvraag vandag gebruik vir hierdie plek)
aanw. aanwysende antiballistiese missiel) admin. administrateur;
Aardk. Aardkunde (in abstr. -abstrak(te) administrasie
onbruik; vandag word A.C. Anno Christi (in die adml. admiraal (in onbruik;
aardkunde deur aardk. jaar van Christus; vandag gebruik adm.)
aangedui) geskryf as AC) adv. adverbum,
aardk. aardkundige A.C.V.V. Afrikaanse adverbiaal; adverbiale;
Aardr. Aardrykskunde (in Christelike advies; adviseur;
onbruik; vandag word Vrouevereniging (vandag advokaat
aardrykskunde deur geskryf as ACVV) ad val. ad valorum
aardr. aangedui) A.D. Anno Domini (in die (volgens waarde)
aardr. aardrykskundige jaar van ons Here; vandag advt. advertensie
A.A.U.B antwoord geskryf as AD) advv. advokate
asseblief (in onbruik; a.d. ante diem (voor die aet. aetatis (v.d.
gebruik vandag a.asb.) dag); a dato v. d. ouderdom)
A/B afleweringsbrief (in dagtekening af afb. afbeelding
onbruik; gebruik AB) ad fin. ad finem (tot aan afd. afdeling
A.B. Afrikaner- die end) afk. afkorting
Broederbond (in onbruik; ad inf. ad infinitum (tot afl. aflewering
gebruik AB) die oneindige) Afr. Afrikaans; Afrikaner
A.B. Algemeen Beskaaf (in ad init. ad initium (aan die afs. afsender
onbruik; vir Algemeen- begin) A.G. adjudant-generaal (in
beskaaf(de) gebruik AB) adj. adjektief onbruik; adjt.-genl.)
• WIKIPEDIA
• TAALBOEK 101
• PLATINUM AFRIKAANS GRAAD 8 – 12
• AFRIKAANS MAKLIK GEMAAK GRAAD 8 – 12
• PIEKFYN AFRIKAANS HUISTAAL GRAAD 11-12