புருடசூக்த பாஷ்யம்

உ
செந்திலாண்டவன் திருவடி து

புருடசூக்த பாஷ்யம்
ஶ்ரீநிவாஸ தீக்ஷிதீயம்

1
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

உ
செந்திலாண்டவன் திருவடி து

சிவாத்வவதரத்னமாலா
இவ்வுபநிடதத்ததத் தமிழில் சமாழிசபயர்த்த
திரிெிரபுரம்

திரு. சிவாநந்தசாகாரியற்றிய
சிறப்புப்பாயிரம்.

மலர்த யுலகத்திலகுபல்லுயிரும்
பண்தடயவி க்கட்டுண்டுழலாமம
சுருதிகண்முழங்குந்துரியவான்சபாரு
மனசமாழிகடந்தவனக ப்புருட
யாயிரங்கண்ண யற்புதமூர்த்திதயக்
காளகண்ட க்கணணுதசலாருவ த்
தாசனனவறிந்துதன்னகத்மதத்தி
வானிருள்கடந்துவளமலிபாமா
நந்தந்தி ப்பச்ெிந்ததகனிந்து
மங்களவல்லிமதறபுகல்கிள்
பிரமஞானப்மபரருள்செல்வி
முத்திச்செல்வமுகந்தருளன்
ஞானங்கல்விநயந்சதமக்கருளும்
ஆனந்தக்சகாடியருள்வடிவுதமயாள்
மாயவன்வடிவாய்வழங்கியபுருட
சூத்தத்துறுசபாருமடான் சதாருெிலர்
கருதியவாமறகழறிவிடுத்த
ெழக்குதரய த்தும் வழக்கறசவாளிப்பப்
பரெிவஞானப்பரிதியுதிப்பச்
ெிவாத்துதவதச்செல்வந்துலங்கச்
ெற்ெனருள்ளத்தாமதரமலரப்
பாெவிருட்குப்பதகயிதுசவன்னப்
பாற்கடல்கதடந்து பண்சடாருசநடுமால்
ஆக்கியவமுதத்த வரும்சகாள்ளப்
புத்துதரவகுத்துப்புவிமுழுசதாளிரச்
ெீனிவாெீயசமனப்சபயர்ெிறப்பத்
தங்தனனகரும்ெந்தனத்துணியும்
முத்தணிபவளமும் முழுமணிவயிரமும்
இருகதரசொரிந்துசபருகுறுசபான்னிக்
குடந்ததயமபதியிற்குவலயமதிக்கும்
கவுணியமாபுதவநனிெிறப்ப

2
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

வந்தவரித்தமாெிலாமதறமயான்
க பலவுணர்ந்தபுலவர்ெிகாமணி
‘வகவல்யம்‘ அவிமுத்தஜாபாலம்,
‘வச்சிரசூசி’ மதறமுதற்பாடியம்
விரி "த்தத்துவவிதவிசாரம்'' “வவதிக
வர்ண நிர்ணயம்'' “வவதாகமப்பிர
மாணிய மாரியாசாரரகசியம்”
விக்கிரகாராதனங்குருெீட
மவறுபாடுமுதற்பலதவதிக
நூல்பலவியற்றிமால்வயப்பட்ட
நாத்திகர் வவருவப்புத் தியான்மாவும்
சரீரமுஞ் 'சன்மாந்திர’ ங்கன்மம்
கடவுண்மறுதமசயனப்பலபு ந்மதான்
அறுபதககடந்துசபாறிபுலனடக்கி
எங்குஞ்ெிவமாயிருந்துணர்சபரிமயான்
“தியாகராஐதீட்ெிதநாதன்”
சபான்னடிபு யும்சென்னியன்ஞானப்
பூங்சகாடிமணந்தபுராரிமால்விதடமயான்
ஒருவ யன்றிப்பிறிசதாருகனவினும்
சபாருசளனமதியாக்கருளிரிமனத்மதான்
ெங்கம்சபாங்குந்தண்டுதறச்செல்வன்
பாற்காெமெதுபதிமகராஜன்
அதவக்களம்விளக்குந்தவக்கடலன் ன்
த சயதிரில்லாப்பரமதமகாளரி
'ெீனிவாெ'தீட்ெிமதந்திரமன

3
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

உ
செந்திலாண்டவன் திருவடி து

வசதுராமபாதியார்
இயற்றிய
சிறப்புப்பாயிரம்.

திருமலிபுருடச்சுருதிகற்புதடய
சபண்ணணங்சகாத்துக்கண்ணுதற்பரம த்
தன்னுயிராகத்தழுவியதன்றிப்
பின் ருமததவப்மபணியதின்சறன
அப்தபயமுனியாதத்தாொரியர்
ஒப்சபாறுமிவர்முதலுண்தமசதளிந்மதார்
கூறியவாக்சகாடுமாறுபாசடய்தித்
தம்மனப்படிமயொதித்சதழுதிய
சபாய்ம்மலியுதரமபாய்க்கடல்புக்சகாளிப்பச்
ெிவாத்துதவதச்செல்வந்ததழப்பச்
ெீநிவாெதீக்ஷிதநவமணி
மதனமுசதன்னச்ெீரியர்சகாள்ளத்
தானுதரவிரித்தெீநிவாெீய
பாடியமுலகிற்பரந்துபல்லுயிரும்
வசடளிசதய்தும்விருப்புறுெிந்ததயன்
ீ
மதறபலபரவுமறுமுகக்குமரன்
சபான்னடிபு யும்சென்னியன்மதறமயான்
ெரவ ற்பவாநந்தமதெிகன் சபாற்
பாதபங்கயமமபற்சறனப்சபற்றவன்
அருணிதறசதய்வத்திரிெிரபுரம்வாழ்
திருெிவாநந்தொகரனவன்பால்
ததடயறவுணர்ந்தபடிசமாழிசபயர்த்துப்
புருடச்சுருதிமந்திரந்த யும்
தந்தஸசனனக்குச்செந்தமிழுதவிய
குருபரனருண ீடூழிவாழியமவ.

4
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

உ
ெிவமயம்
திருச்ெிற்றம்பலம்

குருஸ்துதி

திருவளர்பிரமஞானநால்மவதச்ெிரப்சபாருண்முவிருக கள்
ஒருவருொந்திதாந்தியாதியவுமுளமமர்து சயனச்ெிறப்ப
மருவிசயஞ்ஞான்றுமுடிவிலாக்கரு மதழசபாழிந்திலகியபரம
குருபரன்கமலமலரடிபணிந்துங்குதறவிலாநலனுறல்குறித்மத.

விநாயகர்

மாதுவல்லதபவாணமுகபங்கயப்
மபாதுகண்டருள்பூத்தவிமலாெனத்
தாதியன்பர்கருகியவாங்கருள்
நாதளின்பநலம்சபறநல்குமம.

குமாரகடவுள்

பழமதறச்ெிரத்தினமர்மனுப்சபாரு ப்படிமுழுதளித்தருணிம
விழியளிமுழுகிசயழிலமுதருந்துமலமல ம் முகமலர்நிதரக்குப்
சபாழிகதிர்ப்பரிதிவளனுறவளித்துப்சபாலிதருசுடரி மயின்மம
லழக யாறுமுகப்பரடிசபாரு டிமலர்பரவிவாழ்குதுமம.

பரசிவன்

அளவறுமதறயர்யிரங்கணன ீெனஞ்ென்றற்புருடன ீொனன்

ஒளிவளர்ெிவன்ெத்சதனுமபதப்சபாருளாயுறுபகலிரவ ந்தாங்கு
வளமலர்வதனத்துதமசயாருகூற்றின்வயங்கவானுடுவடிவான
இளநிலவணியுமுழுமுதற்சுடசரம்மிதயவாலயத்சதாளிர்தருமம.

உமாவதவியார்

தருநிழலிதறவன்மதறமுடிவிருந்ததத்துவப்சபாருள்சகாளத்சதருட்டி
வாமலிபுருடசூத்தமால்வடிவாய்வழங்கியபிரமவிஞ்தெயதரம்
அருணிதறஞானெத்திமால்வதரமவந்தரும்சபறற் குமரிசயம்மிதயத்
திருள்சகடுத்தமலவறி வளித்தளுமிதறவிவான்ெரணரசணமக்மக.
.

5
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

திருமால்

பந்தமுற்றறுக்குமாற்றல்பதடத்தமாவிஞ்தெதன்
முந்தியகுரவனபாற்சகாண்டவிச்தெதயமுனிந்துதீர்ப்பான்
கந்தசமன்மலர்மமலானுங்கருதுெற்குரவ ய
விந்திதரமகள்வனல்வாக்சகமக்களித்தருளுமன்மற.

அப்வபயதீக்ஷிவதந்திரர்

மாணறுபாஞ்ெராத்திரராதிவளர்பயிர்க்க ய யவரால்
வாணிதவபச்மூர்நி தடுமாறவந்தவிக்கலியின்மாமதறமயார்
தாணுதவயகிலகாரணமுத ச்ொர்ந்துயுமாறருள்சுரந்த
மெணுலாமலகில்புகழ்மலியமலதீக்ஷிதர்தாணலந்தருமம.

பாடியகர்த்தர்
கூறிய அவவயடக்கம்

உலசகலாம்பரவுநிலவுலாஞ்ெடிலத்தும்பர்மகாதடஞ்செயுமா
நலசமலாமலித்து சயாடுங்கருடனல்கியெகுளமுன் க்கி
*அலகிலாப்சபருதமப்பவசனனப்சபாலிதிதயயநீசயனவருள்சுரந்து
க சயலாமளித்தகுருபரன்வாக்மகதெவிடாப்பற்சறனக் காமால்
அத்திறனளித்தநாதனருளினைச்ெிரமமற்சகாண்டு
ெத்தியஞா னந்தத்தனிப்பாமுத்தியார்க்குஞ்
ெத்திக்குமாறுமவதச்ெிரந்தடுமாறலின்ற
தத்துவப்சபாருள்விரித்துச்ொத்திடத்துணிந்மதனன்மற.

* இப்பாடியகர்த்தர் தமதாெிரயர்பால் பரெிமமாச்கருஷங்கூறும் நூலுதரமகட்பான்

சதாடங்கிய உலசகலாங்கடந்த உமாபதி பரமானந்தத் தாண்டவகாலமாகிய மா ப்
சபாழுதில் இரண்டு கருடன் வானிடத்சததிர்ப்பட்டுலாவி மங்களத்சதானியாற்
ெகுனந்தந்தருளக்கண்டு மனங்களிகூர்ந்த மபாதகாொரியார்நீ மதவசனன் வுலகத்
தில் விளங்குகசவன் ெீர்வதித்தனர். அவ்வாெீர்வெனம் பலித்ததமயால் அத மய
வியந்து குறிப்பித்தனர். பவமதவர் தெவபாடிய கர்த்தர்களுசளா ருவசரன்றுணுர்க.

6
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

உ
செந்திலாண்டவன் திருவடி து

திருவடி து

புருடசூக்தம்.
முகவுவர.

ெீர் சபருகு மிவ்வுலகத்தின்கண் கலிகாலக் சகாடுதம மிகுதிபற்றித்திருவருட்

செல்வங் குதறவுறத், தாந்திரீக விருகாற்பசுக்கள் பலமதான்றி, அசபௌருமஷயமும்.
பரமபுருஷார்த்தம் பயக்கும் கற்பகமுமான நமது மவதப்சபருநிதிதய ஒருவா து
க்கி சயாழித்து அவமதித்துவருவது அறிஞர்க்கறிவுறுத்தமவண்டியதன்மற;
இங்ஙனமிருக்க, இளம்பிதற சூடிய இதறவன் இ யிலாப்சபருதம ஒமரவழி
ஒளிந்திடமநர்ந்திடலால் அந்மதா! எவ்வுயிர்க்கும் திருவுள்ளக்கமலத்தில், சுருதி
முடிகள் சகாண்டாடும் நிகரில் சபருதமதாங்கியதூஉம், மதான்றுவன சவல்லாவற்
றிக்குக் ததான்றுமிடம யதூஉம் சத்து பிரமம், பிரணவம், ஓங்காரம், மகாவதவன்,
புருஷன், சகஸ்ராட்சன் சிவன், பவ கியான பல நாமங்களால் ஆன் ர்க்குத்
தன்னருதமதய யறிவிக்கு மாற்றலுதடயதூஉம், கருக்குழி நாற்றங்கமழப் வப த
முழுமுதற் சபாருளும், ஆண்வம நீ ங்காவாதி மதவனும், புருடர்க சளல்லாரும்
மபாற்றும் புண்ணியப்சபாருளும், ெர்வ புருஷார்த்ததான சுதந்திரமும், தந்திரப்
பயிற்சி மிகுந்தபாமரர் அறியாப்பரம் சபாருளும், திருமால் திருவாய் மலர்ந்தரு
ளிய மான்மியப்மபறு சபற்றதூஉம், மவதாந்தங்களில் இதடவிடாது நிஷ்தடகூடிய
நின்மலருள்ளத்துத் தூண்டாமணி விளக்கா யதமந்ததூஉம், எச்ெதமயத்தும் மற்ற
எப்சபாரு யுமுணர்த்தாத வாற்றலதமந்த திரிவலாசனன், உமாசகாயன், உமா
பதி, விரூபாட்சன் என்றற் டக்கத்தனவான திவ்யநாம மதயதவரவாணி
யதறந்த நற்காரண வாக்கிய உட்சபாருளானதூஉம், பரமமசுவர பட்டம் சபற்றதூஉம்,
உலசகலா மீ ன்றருளும் உமமசயன்னும் பிரமவித்ததயின் திருவுள்ளங்கவருதமக
நாயகனுமாகிய அம்முழுமுதற் சபாருள் எங்மகாசவனத்ததடமநர்ந்தது அஞ்ஞான்று
ஸ்ரீபகவத்சங்கரமுனி ராஜன், ஸ்ரீஸ்ரீகண்டயயாகி, ஸ்ரீபவவதவபண்டிதர், ஸ்ரீ
சுதர்ச சாரியர், ஸ்ரீமதப்பய தீக்ஷித சுவாமிகளாதி பரமாொரியர்களால்
கிணற்றிலும், காட்டிலும், கடலிலும் கதடந்து மதடிசயடுத்தாற்மபாலப்புறமதவாத
விதடயூறு நீக்கி சவகு பரிெிரமத்துடன் விளக்கப்சபற்றும் அதத அறிந்துய்பவர்
அற்றிடக்கால மநர்ந்தமத சயன ஆ த்துயரமுற்று, இஞ்ஞான்று ததான்றுந்
திருவருட்பிரகாெ வள்ளலார்களாகிய ெிவஞானச் செல்வர்கள் ெிறிது திருமநாக்குத்
தீட்தெ செய்து எமக்கிட்ட ஆ தய மமற்சகாண்டு ஆெிரியன் கரு சயன்னு
மழியாக்கவெம் பூண்டு பரமசிவன் சிவபரிவாரம், சிவபூவச சிவசின்னமிவற்றின்
சபருதமதயப் புக்கட்டும் புண்ணிமயாபநிடதங்ககள் பதிசனட்தடயும் புருடசூக்கத்
மதாடு மெர்த்து, அதில் விரிவின்றி மயார் சபாழிப்புதரயால் அலங்கரிப்மபாமாக.

அவற்றுள் ஆதியில் எல்லாக்கடவுளரும் தனமாகவிருக்கப் சபற்ற கண்ணு

தற் சபருமான் சபருதமதய விளக்குக் புருடசூக்த உபநிடதத்தத * யஜுர்மவத
வழிபற்றி உதர விரிப்பாம்.

7
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

* யஜர்மவதவழிபற்றி சயன்றது: - இப்புருடசூக்தம் இருக்கு, யஜுஸு, ொமசமன்னு

மூன்று மவதங்களிலும் படிதமாயுள்ளது. யஜுர்மவதத்தில் இருபத்துநாலுமந்திரமாய்
இரண்டு அநுவாகப்பருப்புடன் விளங்குகின்றது. ஏ ய பதி று மந்திரமம சகாண்
டன. முன் ர் யஜுராரணியத்திற்கூறிய புருடசூத்தத்துக்மகபாடியம் வகுத்தனராத
லானும், யஜுஸில் புருடசூக்தத்ததத்சதாடர்ந்துவரும் அடுத்த பகுதி கள் முற்றும்
ெினபாரம்யங்கூறிவருவதலானும் அதுெிவபரசமனச்ொதிக்ததிற்குப் மபாந்த ஆதார
மாய் நிற்றலானும் என்க, இத த் சதாடர்ந்மத ததத்தரியம் மமகாபுநிடத முதலிய
வுபநீடதங்கள் அதமந்துள்ளன,

இப்புருடசூக்தம் இருக்குமவதத்தில் பதி று இருக்குகளாகப் படிக்கப்பட்டி

ருப்பினும், சதால்லாெிரியர் விொரித்தருளிய வழிமய இதனடுத்த அநுவாகத்ததயும்
கலந்து உதரயிட முயன் ம். இப்புருடசூக்தமம உபநிடதங்களில் மெர்ந்தசதன்றறிக.

அற்மறல் "வபாதாயனர் முதலிய முனிவர்கள் பலர், இப்புருஷசூக்தத்ததப்

பலவித விரதங்களில் பல ததவமதக ப் பூெிக்க்குமிடம், உபமயாகித்தார்களாத
லால் இதன் சபாருளிஃசதனத் துணியப்படாது பலவிதமாக நிற்றமல மவண்டும்.
அங்ஙனம் ெிவபூதெ முதலிய ெிவ 'வழிபாட்டிலும் இம்மந்திரங்க யான் ர்
விதித்திருத்தலால் அதற்மகற்பச் ெிவபரத்கமுதற்மகார் சபாருளாமாயினும் அதுவினி
மயாகத்திற் மகற்பமமதாவிகள் கற்ப யாமமயன்றி அதனுண்தமப்சபாருளாகாது.
உப பிரம்மண முதலிய பலகாரணங்களாலச்சூக்தந்துக்க தமந்த சபாருள் இஃசதன
முற்கமலாபநிடதம் துணிந்மதாதியது ஆங்குக்கண்டுணர்க. மவதங்கசளல்லாவற்றிற்
கும் ஒமர உதரயாெிரியராய் விளங்கிய ஸ்ரீமத்ொயனமாதவாொரியாரும் அவ்வழிமய
நடந்தாராகலான் நுமது முயற்ெி பயனற்றதத சயனிற் கூறுதும்.

இப் புருடசூக்தத்திற்கு விநிமயாகத்திற்மகற்பப்பற்பல உமரகளுண்சடன்பது

உண்தமயாயினும் 'வடுகூட
ீ வழி மவறி மய' சயன்றுஓர் சொற்சறாரிடங் வுபநிட
த்தின்கண் அதமந்திருத்தலால் இததப்பல கடவுளதரக்குறிக்கும் பதவுதர யாக்க
லாகாது. ஒவ்சவாருகடவுளதரக் குறிக்குமிடம் அவர்வழிபாடன்றிமற்றது வடுகூட
ீ
ஏதுவாகாசதனக்கூறிடின் இவ்வுபநிடதம் உன்மத்தர் கூற்சறனவுயர்ந்மதா சராதுக்
கிடமநரிடும் விவாதி!! ‘யஸாம்லவதவிண்டுவவப்வபற்றவதன' வாரணங்றியதூஉம்
புராணங்கள் அததப்பின்பற்றியதூஉம் நீயறியாதமசயன் சகாமல!! அங்ஙனம்
'மாயகந்திரஸ்வதாத்திரத்தின்' சபயராயபிரஷ்ட சவன்னும் சொல், ஓரிடம் 'தந்த
சமன்னும் ொமத்திற்குப் சபயராய்மவதமம விரித்ததும், 'பசு' சவன்னும் சொல்
‘ஆவினத்ததயும், அஸ்வத்ததயுமமகுறிக்கு’ சமனப்புகன்றதூஉம் நீயறிந்தி தயா?
மமற்கண்டவாக்கியங்க க்சகாண்டு வ ாமலவத நாரணனுக்கு அப்பசனனவும்
‘பிரஷ்ட' சமன்னும்சொல் 'ரதந்தாத்ததமய’ கூறுசமனவும், 'பசு' சவன்னும் சொல்
பரிதயயும், ஆவினத்ததயுமம கூறுசமனவும் நீவிர் ஒப்புவமரா?
ீ "ெந்ததா” சவன்னு
மந்திரத்தக்குச் ெந்சபாரு சளனவும் "உத்புத்யஸ்வ” என்ற மந்திரததுக்குப் புதன்
சபாருசளன்றும், அவரவர் பூதஜயில் வினிமயாகிக்கப்படுதல் ஒன்தறக்சகாண்மட

8
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

அப்பதங்கட்கு அதுமவ சபாருசளன நும்மாலதல், நுமதாெிரியராலாதல் நாட்டுதல்

கூடுமமா,

நிற்க, சுருதி, லிங்கம் முதலிய அறுவதக ஏதுக்களால் உண்தமப்சபாரு

யறியமவண்டு சமனக் கூறுதல் எவ்வான் ரானு மறுக்கப்படாவுண்தம.ஐனி
எவ்வாரணப்பகுதி எப்சபாருளின்கண் சுருதி முதலிய அறுவதகப் சபாருளறி
குறிக நி சபறுவித்துள்ளது அப்சபாருமள அம்மந்திரத்துக்கு உண்தமப்
சபாருசளன்பது மந்திரவியலந்றிதமாமுனிமவார் துணிபு. அவ்வழிநின்று
'இப்புருஷசூக்தம்' கதறமிடற்றண்ணதலதய ‘கா ப்வபாரு சளனக்கண்மடாதிய
சதன ஶ்ரீமத் அப்பய்யதீட்ெிதராதி மூதறிஞர் அவர் தாங்களியற்றிய நன்னூல்களில்
விளக்கியருளினார். யாமும் அதிலும் விரிவாய் ஒன்றிரண்டு மந்திரங்களுக்குப்
சபாருள் கூறமிடத்து விளக்கிக்காட்டுவாம்,

பண்டிதர் மவதங்க ப் சபாருட்படுத்த முயன்ற விடம் அவ்மவதமம

மற் ரிடத்து எப்பதத்திற்கு எப்சபாருள் கூறியமதா அமத சபாருசளனயாண்டுங்
சகாள்ளமவண்டு சமன்பது அரெனிட்ட ஆ யாகாது. அது மவறு அளதவகளுடன்
முர வழிமய பயன்படு சமன்பது சபாதுவிதி. அங்ஙணமில்வழி ‘பசுதவ சவட்டல்
மவண்டும்' என்பதாதி விதிகளால் பற்பல விபரீதப்சபாருள் மதான்ற (1) தீவி கசள
வ்வளமவா வி யும்.

(1) தீவி களாவன: - பசுசவனும் சொல்லுக்கு, பரீ அல்லது ஆதவசபாரு

சளனக் குறிப்பிடுதலால் அச்சொல்லுக்கு ஆதவயும் பரிதயயுமன்றி மவறுசபாருள்
கூறலாகாசவன்னும் பக்கத்துப்பசு தவட்குமிடத்து அஜத்துக்குப்பதிலாகக் மகாஹத்தி
புரிய மநருவது மபாசலன்க.

ஆகமவ அவ்வப்பிரகரனங்களுக்மக அதவ ஏற்றனசவனவிட்சடாழிக.

இவ்வழிதய நும்மவருங் கதடப்பிடித்தார். எவ்விடசமனில் - (2) துமராண
கலெத்ததப் பிரதிஷ்தட செய்து அதனிடம் மொமரெத்ததத் சதள்ள வினிமயாகிக்கப்
பட்டும், அதற்மகற்ப பாஷ்யக்காரர்களாலுதரயிடப்பட்டு முள்ள 'அதப்ததநு' என்று
சதாடங்கிய மந்திரத்துக்குப் பிரகரணவிருத்தமும் மவதநிந்திதமுமான சூட்டுக் மகாற்
சபாரு நாட்டுமிடத்தாசமன. நும்மவர் நூலுண்தமதயக்கண்டடங்குக.

(2) துமராணகலெ சமன்பது: - மொமரெம் மெர்த்து தவக்கும் ஓர் யக்ஞ

பாத்திரம். அதுமதாணிமபான்று இருத்தலாலும் 'துவராணம், எனும் ஓர் அளவதமந்
திருத்தலாலும் துவராணகலச' சமனப் சபயராயது. ஆலந்தருவிற் செய்யப்படுவது.

ஆதலால் சுருதிமுதலிய (3) அறுவதக அறிகுறிக க்சகாண்டு இச்

சூக்தத்திற்குப்புருடமனசபாருசளனவுதரயிடுதல் எவ்வழியானும் குற்றப்படாசதன்று
சதளிக

9
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

(3) அறுவமக குறிகளாவன:- சுருதி, லிங்கம், வாக்கியம், பிரகரணம்,

ஸ்தானம், ஸமாக்கிதய, என்டன. சுருதி, லிங்கம் இதவகளிந் நூலிறுதியிற் காட்டப்
பட்டன. வாக்கியம் = 'புருடனன் ருத்திரசனன்பதாதிகள் உயர்காயத்திரிப்சபாரு
ளாகிய உமாபதியின் சபருதமவிளக்கும் சூரியமண்டலவித்ததமய பிரகரணம். சூரிய
மணடலத்ததக்காட்டி மண்டலாதிபதிதய விளக்குமிடம் ஸ்தானம் புருட க்
குறிக்கும் பகுதிசயனப் சபாருள்படும் புருடசூக்தசமன்னும் சபயர் ெமாக்கிதய.

உபக்கிரமம் (ஆரம்பம்) ஆபிரம்சென்னியன் உ: ஸங்காரம் (ஈ-று) இரவும்

பகலுமிருபாலாகும், தாராகணங்களவனுருவாகும் என்பன. அப்பியாெம் (ஒமர சபாரு
க்குறிக்கும்பலசொற்கள்) 'அமிர்தத்தன்தமயதீெரனன்மன சென்னியினின் காய
முண்டாயது, பிரமன்முன்னசரவி க்கூறினன்' அந்தப்புருட மகா யாதித்த
வண்ணதன, என்பதாதி, அபூர்வதத (தவறளதவகளாலறிந் தறியப்படாதம)
புருடசூக்தத்திற் சொன்ன விராட்டுபஸ்தி மவசறங்கும் விரிக்கப் படாதமயாசனன்க.
பலம் = (பிரமயாஜனம்) ‘வடுகூடவழிமவறிதலமய'
ீ என்றத ல் வடு
ீ பயன், அர்த்த
வாதம் = விராட்ெிருஷ்டி, மதவமானெயாகம் முதலியன.

காரணப்சபாரு யறிந்தவன் காரியப்சபாருள்க உணர்வா சனன்பது

திருஷ்டாந்தமாக இச்சூக்தத்தின் உண்தமப் சபாருளாய உமாபதி உலகமமலாமாய
சபாருளாகமவ அவ க்குறிக்கு மிச்சூக்தம் எக்கடவுளங்வழிபாட்டினும் உபசயாகிக்
கப்படுவது உெிதமமசயனக்சகாண்டு எவ்வழியும் முரணுதலில்லாத விந்த நல்வழி
தகப்பற்றி நன்தம கதடபிடித்சதாழுக. இனி விரிக்கிற் சபருகும்.

முகவுவர முற்றும்

உபபத்தி = (ஏதுக்கள்) "புருடமன சென்றது வருவசததவ யதவசயல்லாம்"

என்பதாதி இப்பதின்மூன்று கருவிகள் சகாண்டன்றி மவதப் சபாருள்கள் கணடறிதல்
கூடாசதன்பது நூற்றிணிபும் ஆன் ர் சகாள்தகயுமாம். ஆதகயாலிப் புருடசூக்தத்
துக்குச் ெிவபரஞ்சுடமர சபாருசளன நாட்டுதற்கு அப்பதின்முன்று கருவிக யும்
பிரமயாகித்தவாறுகாண்க, இதன் விரிவு யஜுர் மவதாரணியகத்துக்கு இப்பாாடிய
கர்த்தரியற்றியமாபாடியத்துட்காண்க.

10
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

சூக்தஉவர

இச்சூக்தத்துக்கு, 'நாராயணசனன்பவன் ருஷி, இறுதியிலுள்ள மந்திரம் திருஷ்

டுப்பு ெந்தஸ்' மற்றதவக்கு அநுஷ்டுப்புச்ெந்தஸ், அவ்வியக்தம், மஹத்து முதலிய
தத்துவங்களுக்கு மவ யும் மெதன யும் புருஷனிலும் தவறில் , என்பதாதி சுருதி
களிற் பிரெித்த யுமுள்ள புருடன் மதவதத; இதற்மகயாஸ்க முனிவரும் "முதற்
பதி று, நாராயணன் ருஷி, புருஷன் மதவதத, அநுஷ்டுப்ச் ெந்தம். இறுதியில்
திருஷ்டுப்பு விநிமயாகம் முற்கூறி ம்' என்றுநிருத்தம் செய்தருளினர்' என ொயண
மாதவர்ொரியர் இப்புருஷசூக்த உதரக்கு முகவுதர கூறினர்.

ஈண்டு நாரயணசரன்பவர் ‘ருஷி' என்றத லும், யஜூர் தவத ஆரணியக

பாஷ்யத்தில் "நாராயணசனனப்படும் ஓர் இருஷி இததக்கண்டதமயால் இதற்கு
நாராயணசமன்று சபயர்" என்றத லும் ஆெிரியர் மாதவர் கருதியது. “உம்தம
விரிக்கும் இம்மமகாபநிடதத்தத நாராயணன் கண்டா தலின த நாராயண
சமன்பர், அந்தகாரீ புருடசூக்தம் மபால” என்று ஆெிரியர் ஹரத்தமூர்த்திகள்
அன்றருளிய சபாரு த் தழுவி 'வாமமதவியம்' ொமம் என்பனவாதியிடங்களில்
அவ்வம்மந்திரத் சதாகுதிக அவ்வவ்விருடிகளின் சபயராலதழப்பதுமபால்
இதற்கும் 'நாராயணசமன்றுசபயரதயந்தமத யன்றி, நாராயண உட்சபாருளாய்க்
சகாண்டதமந்த தல்லசவன்பது மற் ரிடத்தில் விரிப்பாம்,

முதலாவது மந்திரம்.

(1) திருவளராயிரஞ் வசன்னியன் புருடன்.

ஆயிரங்கண்ண யிரம்பாதன்
அவவனயுலவக
விச்சுவத்து வியாபித்ததன்வமல்
ஈவரந்தங்குல மிருந்தனவனன்ப.

இதின் முற்பாதியில் பிரதிபாத்தியத்தின் துணிவுகூறப்படுவது. அதில் புருட

சனன்னும் சொல் 'எக்கடவுளதரயுங் குறிக்கும் விமெடச் சொல்லாகாது; அச்சொற்
குச் மெதனமன சபாருளாதலின் அப்சபாரு க் சகாண்மட' அவ்வப்பிரசுரணங்களிற்
புருடெப்தம் மெதனொமானிய முகத்தால் விமெஷத்ததயும் உணர்த்துதல் கூடுமாத
லின் அப்புருடச் சொற்கு அதமந்த சபாதுவாற்றல் அன்றி அவ்வப்பிரகரணங்களுக்
மகற்ப ஒவ்மவார் கடவுளரிடம் விமெட ஆற்றல்கற்பித்தல் (1) ந்நியாயத்திற்கு விமரா
தசமன்றும்,

(1) இந்நியாயத்தின் வரலாறு (பர்ஹி:-ஆஜ்யம்) இவ்விரு சொற்களும் ஆரியர்

வழக்கில் ஸம்ஸ்காரம் செய்யப்சபற்ற தருப்தப முதலிய புல்வதகதயயும் ஸம்ஸ்
காரம் செய்யப்சபற்ற சநய்தயயுமம குறிக்கின்றது. இச்சொற்க முதறமய

11
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

'புற்ொதி' மாத்திதரயிலும் சநய்மாத்திதரயிலும் ஆரியரன்றி மற்றார் உபமயாகிக்கி

ன் ர்கள். இவ்வணமாயிருக்க இதன்சபாருள் 'ொதி' மாத்திரமா அல்லது 'ஸம்ஸ்கார,
முஞ்மெர்ந்ததாசவன்று ஐயந்மதான்ற இவ்வதிகரணத்தில் 'ொதி, மட்மட, அதன்
சபாருள் என்றும் அப்சபாதுவாற்ற க்சகாண்மட ஆரியவழக்கும் சபாருந்து மாகமவ
'ஸம்ஸ்காரம்,' ‘அதடமெர்த்து ஆற்ற க் குதறத்திடுதல் கூடாது, என்பது ெித்தாந்தம்
செய்யப்பட்டது.

'அத ல் புருடசூக்தத்துத்துக்கு நாராயணன் விமெடப் சபாருளாகாசனன்றும்

ஸ்ரீகண்ட வித்தியாொரியொகிய ஸ்ரீமத் அப்தபய தீட்ெிதஸ்வாமிகள் அருளிச்
செய்தனர். ஆயினும் ெிவன் கிருஷ்ணன் முதலிய சொற்கள் 'பரமமங்களன்' 'கரிய
சனன்னும்' சபாரு க்சகாண்டு முடிவனவாக (1) க்மகாெங்களில் காணப்படுகின்றன.
ஆயினும் விமெடமாய்ப் பரெிவனும், திருமாலும் சபாருசளன அமதமகாெங்கள் மவறி
டத்தில் எடுத்மதாதுவதால் மமற்கண்ட நியாயத்தத விமெடப்சபாரு க்குறிக்கும்
மகாொதிகளில்லாவிடமம உபமயாகிக்கமவண்டும். அங்ஙனமில்வழி, (2) கிருஷ்ணன்
மதவதத, 'ெிவன் மதவதத, என்பதாதி ஆன் ர் வழக்கவலமாம்.

அற்மறல் 'அவனிவன் புருட ப்மபான்றவன்' ‘பதி றுக கள் புருடனிடமுள்

ளன’ என்பதாதிமவதவாக்கியங்களில் புருடசனன்னும் சொல் ெரீரத்திலும் ஆன்மா
வினிடத்திலும் விநிமயாகிக்கப்படுதலால் அவ்விரண்டு மதன சபாருளாகலாம்;
நாராயணனிடத்து விமெடெக்திதயக்குறிக்கும் பிரமாணமமதுமில் . 'புருடனன்
நாராயணன் ெங்கற்பித்தாசனன்னுமிடத்துப் புருடெப்தம் நாராயணனுக்கு அதடயாக
விநிமயாகிக்கப்படினும், அங்கு நாராயணசனன்பமத விமெடியமாய் நின்று, புருடசன
ன்னும் சொல்லுக்கு நாராயண ப்சபாருளாகசவாட்டாது தடுக்கின்றது. அங்ஙனமி
ன்றி அப்புருடச்சொல்லுக்கு நாராயணமன சபாருளாயின் இரண்டுசமாரு சபாரு
க்குறிக்கும் சொற்களாய் ‘கலயங்குடம் என்பதாதி சொற் டர்க ப்மபால உத்மதெி
யம், விமதயசமான்றுபட்டு வாக்கியமம சபாருளற்றதாய் முடியும் அங்கு ொமான்ய
வாற்ற க்சகாண்டு மெதனப்சபாருசளனக்சகாள்ளினும் குற்றமமதுமில் . ஆத
லால் இவ்விடம் புருடசனன்னும் சொல் ொமானியச் சொல்மலயன்றி விமெடச்
சொல்லாகாது' எனில் அற்றன்று.

(1) மகாெங்கள் = நிகண்டுகள்.

(2) 'கிருஷ்ணன், என்னுஞ்சொல்கரியநிறத்ததப்சபற்ற சபாரு யும் ெிவன் என்னும்
சொல்லும் 'பரமமங்கள யுங் குறிக்குமாகமவ அதவமதவதத என்னும் (வடநூல்
வழக்கின்படி) சபண்பாற் சொற்குவிமெடணமாக்குங்கால் அதும் அப்பால் சபறமநரும்
என்பது கருத்து,

மவதங்களிலாவது மற்சறப்பிரமாணங்களிலாவது ஸ்ரீமத்ஆொரியர்கள் கண்ட

வழிப் சபாதுவழக்கால் ெித்திக்கு மாற்ற சயாழித்துவிமெடமாய் விண்டுமவப்
சபாருளாக்கப் பிரமாணமமதுங் கிதடயாவிடினும், தஜமினிமுனிவர் (1) ‘யவராகாதி
கரணத்தில்' நிச்ெயித்தவாறு மவதங்க ப் சபாருள்படுத்துமிடம் மவறுவிமராதமில்
வழி ஆரியர் வழக்கு முக்கியமாய்ப் பிரமாணமாதலின் ஈண்டு பரெிவன், திருமால்

12
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

இரண்டு சபாருள்களிலும் புரா திகளில் விநிமயாகிக்கப்பட்டவிப் புருடசனன்னும்

சொல்லுக்கு மவதவழக்கு மிகுதிபற்றி தவதிக வாக்கியப் சபாரு த் துணிவமத
யுெித்மாதலாசலன்க.

(1) யவவராகாதிகரணம் = இதில் யவம் இராகம் முதலிய சொற்க ப்பற்றி

விொரிக்கப்படுகின்றது. ஆரியர் யவம் என்னும் சொல் ஓர் வதகத்தானியத்திலும்
வராகம் என்னும் சொல் பன்றியிலும் உபமயாகிக்கி ர்கள். ஆரியரன்றி மற்றவர்
மமற்கண்ட தானியத்திலும் மிருகத்திலும், மவ ன மற் ருவதக தானியத்திலும்
மிருகத்திலும் உபமயாகிக்கி ர்கள்' ஆகமவ இவற்றின் சபாருள் யாசதன ெம்ெயம் =
பஇஹிராஜ்யாதிகரணத்தில் ஆரியர் வழக்தக மறுத்து மிதலச்ெர் வழக்மக ெித்தாந்த
மாயதமயின் இங்கும் அங்ஙனமம ஆதல்மவண்டும் என்பது பூர்வபட்ெம். மவதவழக்
கின்முதற அறிந்மதார் ஆரியராகமவ அவர்வழக்மக உண்தமசயன்றும், சபாதுவும்
ெிறப்புமாய் அநாரிய வாரிய வழக்குகள் அதமந்தவிடத்மத முற்கண்ட ஞாயத்தத
சயடுத்து ஓதப்பட்டதமயால் அதுசபாதுெிறப்புப் சபாருள் அதமந்த சொல்லின்
கண்மண அதமயுசமனறும் சபாருள் மவற்றுதமயுள்ள மமற்கண்ட சொற்களின்
கண்முற்கூறிய பர்ஹினஞாயம் அதமயாசதன்றும் ெித்தாந்தம் நாட்டப்பட்டது.

ஆதலாற் ன் ெிவாத்தவத பரமாொரியஸ்வாமிகள் ெிவதத்துவ விமவகத்தில்

புருடெப்பத்திற்கு விமெட ெக்திஸ்வகார
ீ பட்ெத்ததயுசமாப்பி “புருடசனன்பவன்
ெம்பூரணன் ெிவன் ெத்தியமுதலிய இலக்கணம் சபற்றவன், ொம்பமூர்த்திதரன்;
மற்றருத்திரன், அயன், திருமாலங்ஙனமாதார்.' என்பதாதி வெனங்க க்காட்டி
அச்சொல் ெிவபரமுமாகலா சமன்று நாட்டியருளினர்.

ஈண்டுச்ெிலர் "புருடசனன்பவன், என்று சதாடங்கிய வாக்கியம் பிரமன்,

விண்டு, ருத்திரன் மூவதரயுசமாழித்துச் ெிவனிடத்தில் (2) ொம்பமூர்த்திதரத்துவத்
தத விதிக்கின்றமத யன்றிப் புருடத்துவத்தத விதிக்கவில் . உலகத்தில்
ெிவ மய அர்த்த நாரீகசனன்று வழங்குதலால் என்று ஆமக்ஷபிக்கின்றனர். அஃது
ஆராய்ச்ெி முன்னில்லாது. புருடசனன்பவன் பூரணசனன்று குறித்தலால் புருடசூக்தத்
திற் குறிப்பிடப்படும் ெர்வபரிபூரணதவம் பிர்மலட்ெணசமன அதத அநுவதித்துப்
பரமெிவனிடத்துச் மெர்ப்பது இவ்வெனத்திற்கு இன்றியதமயாக் கருத்சதனப் புலப்படு
தலாலும் அங்ஙனமம மவதத்தில் ‘புருடனன் ருத்திரன், என்று (3) ஏவகாரப்
சபாரு க்குமிக்கும் ‘அன் , சவனும் சொல்லால் ஈண்டு விலக்கப்பட்ட பிர்ம,
விண்டு, ருத்திரர்க விலக்கியதாலும் என்க. மமலும் 'ஈென் விருட்ெத்ததப்மபால
தெயாது ஆகாெத்திலிருப்பான், ஏக யவப் புருட ல் இதவசயல்லாம் பரிபூர்ணம்.
என்று முற்செய்யுளில் உலகம் புருட ல் வியாபிக்கப்பட்டசதனக்குறித்து 'விருட்ெம்
மபால் ஸ்தம்பித்து ஆகாயத்துள்ளா ருவன், அவ லிது வியாபிக்கப்பட்டது
புருட ல் ெர்வமும், என்னுஞ்சுருதிவாக்கியத்தத விவரணம் செய்த விபபிரகரணத்
தில் புருடசனனபது எச்மெதனசனன விமெடஅவாநி சதா யாதுபற்றி அவ்வவா
நி தய நிக்கசவழுந்த விவ்வெனம் அப்புருடச்சொற் சபாரு த் துணிந்மதாதலால
ன்றி மவறு எவ்வழியும் பயன் சபறுமாறில் .

13
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

(2) ொம்பமூர்த்திதரத்துவத்தத = அர்த்தநாரிபாக ய் நிற்ற

(3) ஏவகாரப்சபாரு = மதற்றப்சபாரு

மமலும் ஈண்டு அர்த்தநாரிெத்வத்தத அதுமவ விதிக்குமாயின், அவ்விதத்திரு

வுருவம் ெங்காரருத்திரனுக்கு முளதாதலின் அவ அதினின்றும் விலக்கிமயாதிய
சென் மயா? அம்மட்மடா! பாஞ்ெராத்திரம் முதலிய தந்திரங்களில் நாராயணனுக்
கும் அர்த்தநாரிெத்வம் சொல்லப்படுதலின் அத்தந்திரத்ததப் பிரமாணசமனக்சகா
ண்ட உமக்கு அந்நாராயணனிடம் அர்த்தநாரீெத்தன்தமதய விலக்குதல் கூடுமமா?
அங்ஙனதம ‘பாதியாற்புருட ய், என்ற மநுவாக்கியத்தால் பிரமனுக்கும் அர்த்தந
ரீெத்வம் கூறப்படுதலால் அதுபிரமன், விண்டு, ருத்திரன் மூவர்க்குமிருக்க இவ்வென
த்தில் இம்மூவதரயும் விலக்கித்துரியெிவனுக்மக விதிக்கப்பட்டசனன விவாதிக்க
மநர்ந்தற்குக்காரணம் அவர் தம் ெித்தாந்தவாராய்ச்ெிக் குதறவு மாத்திரமமயல்ல;
அகாரணத்தில் உதித்து ஆழ்ந்தெிவதுமவஷமகா ரதகத் தீப்பயனுமமயாம். இஃமதார்
புறங்கிடக்க;.

இனி மவதவழக்குமிகுதிபற்றிப்புருடெப்தப் சபாருளாராயப்புகின், அவ்மவதங்

களிசலவ்விடத்து ‘ெத்து, தத்து, பரம், பிரமம, என்பனவாதிெப்தங்களால் குறிக்கப்பட்ட
முக்கட்பிரானிடம் பலவிடங்களிற், புருட ெப்தம் விதிக்கப்படுதலானும், மற்தறய
மதவததகளின் சபயராயுபமயாகப்படாதமயாலும் அப்புருட ெப்பத்திற்கு மவதவழக்கு
மிகுதி பற்றிப்சபாருளாய் அதமந்தது. அம்பிதக பாகமன சயன்க. தவதங்களில்
விமெஷமாய் புருடெப்தம் ெிவரமாகக்காணப்படுதல் எவ்விடத்சதன்னில், அதவக
ளிற் ெில காட்டுவாம் (1) ‘அப்புருட யறிவாம்' என்பசதான்று; இதிற் புருடசன
ன்னும் சொல்லிருத்தல்மபால், கணபதி காயத்திரி முதலியவற்றிலுமிருத்தலால்
இத ற்பயன் யாசதனின், கூறுதும். விஷ்ணு, நரெிம்மன் முதலிய காயத்திரிகளிலிச்
சொற்காணப் படாதமயானும் பரமெிவன், அவர் பரிவாரமாகிய 'கமணென், ஸ்கந்தர்,
நந்தி, கருடன்' முதலிய காயத்திரிகளிற் மன யிப்புருடெப்தமிருத்தலாலிது
ெிவபிரானுக்மக ஏற்றசதனத்துலரியப்படுசமன்க. அற்மறல் கருடனும் தெவ சவ
னில் முக்கண் முதலிய ெிவெின்னம்சபற்றவசனதமந்தரகற்பங்கள் கூறி நிற்றலால்
அவ ச்தெவசனனச்சொல்லலாம். ஆகலாற் ன் கருடெயனத்தில் இட்டிதகரூ
ப ன கருட ஸ்மதாத்தரித்து அவன் ெரீரத்தில் அதமக்கப்பட்ட மகாக்னியின்
கண்பரெிவப்ரீதிகரப் பூர குதி செய்யப்படுகிறது. இரண்யகர்ப்பர் முதலிமயாரிடம்
உற்பத்தி நாொதி ெரீரிெினனந்மதான்றுதலால் அநாதிமல முக்தராய சுப்பிரமணியர்,
கமணெர், ெிவப்பிரொதத்தாற் ெத்தினிபாதசமய்திய ‘நந்தி' முதலியமுக்தர் இவர்களி
லும் மவற்றுதம நன்கு விளங்குதலாசலன்க. அங்ஙதமாகப்புருடசனன்பது ெிவன்
சபயராயதமந்தது.

(1) அப்புருட யறிவாசமன்பது ருத்திரகாரியத்தின் முதலடி

மமல் 'புருடனன் ருத்திரன் ெத்துமகான் அவ ' வணங்குவாம்

‘ஸஹஸ்ராக்ஷ கிய புருட அறிவாம். மகாமதவ த்தியானிப்பாம்,
என்பனவாதிபல வெனங்களுள. மகான், பிரபு, புருடன் ெத்துவத்தத நடத்துதவான்

14
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

என்பனவாதி மவதிகப்பிரமயாகங்க உற்று மநாக்கின் உண்தம புலப்படும்.

அற்மறல் 'புருடனள் நா யணன் விரும்பி ன், என்றவிடத்து மவதம்புருட
சனன்னும் சொல் நாராயணனிடத்தும் உபமயாகித்ததமயால் இப்புருடெப்தம்
நாராயண க்குறிப்பதில் ததடயாது என்னின் அற்றன்று. புருடசனன்னும் சொல்
அந்தவிடத்து விமெஷணமாகாது தனது ஆற்றல் சகடாதிருந்தால், நீவிர் கருதிய
பயன் தகக்கூடும். அங்ஙனமில்லாது மற்றதற்கு விமெஷணமாய் நிற்றலாசலன்க.
அங்கு புருடெப்தத்ததப் பூரணசனன்னும் சபாருளிலாதல் "யான் முன்மனமமயிங்கி
ருந்ததன். அமதபுருஷனின் புருடத்துவ" சமன்று பங்கயத்தா தநாக்கிப்பத்மநாதங்
கூறியதாகசமழுந்த சுருதி வாக்கியத்தால் இரண்யகர்ப்பனுக்கு முன்னிருந்தவசன
னும் சபாருளிலாதல் அதமத்து நாராயணன் என்னும் சொல்லுடன் அனவகிக்கக்
கூடும். ஆதலின் மமற்கண்ட பிரமயாகம் புருடசனன்னும் சொல் நாராயணன்
பரமாக்க வலியற்சறாழிந்தசதன்க. 'புருடனன் ருத்திர' சனன்றவிடத்து
"இஃதப்புருட ல் பரிபூரணம், என்று உபக்கிரமத்தில் சதாடங்கியததத்தழீ இயும்
"யாண்டு கன்மவழு, யஞ்ஞத்தின் வழு மநரிடும். ஆண்டு புருட ச்ெிந்தித்துப்
புருடசூக்தத்தத உச்ெரித்தல் மவண்டும். பூர்ண ய் நிற்றலாலன் புருடசனன்று
சொல்லப்படுகி ன்' என்ற வாதூல முனிவர் கூற்றத்தழீ இயும் புருடசனன்பவன்
ெம்பூரணசனன்று முற்காட்டிய வெனத்ததத் தழீ இயும், பூரணத்தன்தமதயச்
காரணமாக்கிப் பரமமசுவரனிடத்தில் மெர்த்து (1) அநுவாத முகவிதியாம் அச்சொல்
லுக்கு அவ ப்சபாருளாக்குதல் உெிதசமன்றறிந்துய்க. பின் மீ மாஞ்ெகர் கூறும் (2)
உத்பித அதிகரண நியாயத்தால் அச்சொல் ப் பரமமசுவரனுக்கு இடுகுறியாக்கவுமா
க்கலாம். மமல ‘பரத்தினும் பர ய்ப்புரியில் நிகழும் புருட க் காண்பான்' என்பதாதி
சுருதி வெனங்க க்சகாண்டு ெமயத்திற்மகற்ப மற்தறய சபாரு யும் அதமக்கக்
கூடும்.

(1) அநுவாத முகவிதியாய் = அனுவாத முகவிதிசயன்பதத வறுமாறு காண்க.

ஆஹிதாக்கினிக்குச் ஆஹிதாக்கினிக்குச் செய்யும் உத்திரகிரிதயயில் ஜுஹு,
உப்பிருத்து என்னும் இருபாத்திரங்க க் கீ ழுமமலுமாக எடுக்கசவண்டுசமன
விதித்து மதவர்களுக்கன் மமலுங் கீ ழுமாய் எடுப்பது' என்று அநுவதிக்கப்பட்டி
ருக்கின்றது. இவ்வனுவாத முகத்தால்தான் மதவகாரியங்களில் அஜ்ஜுஹு மமல்
எடுக்கப்படுகின்றவதற்கு விெி இவ்வனுவாதமம ஆகின்றது. அதுமபாலிண்டு ‘புருடன
ன் ருத்திரன் என்ற அனுவாதத்தால் ருத்திரன் புருடச்சொற்குப் சபாருளாகின் ன்.
(2) உத்பித்அதிகரணம் ‘உத்பித்து ல் மவட்க’ என்னும் விதியில் உத்பித்சதன்பது
உலகவழக்கில் மண்சவட்டிதயக்குறிக்குமாதலின் மண்சவட்டிதயக்சகாண்டு மவட்
டலங்ஙனம் அதமயுசமனதவயம் நிகழ்ந்துழி அப்சபாருள் சபாருந்தாதமயின்
அங்கு விதிக்கப்பட்டமவள்விக்கு அவ்வுத்பித்து என்னுஞ்சொல் இங்கு குறியாக்கி
யது. அதுமபாலீண்டும் 'புருடனன் ருத்திரன்னபுருடனன் சவன்றவிடத்தும்
மனிதன் ஆன்மாசவன்ற சபாருள்கள் ஒவ்வாவழி அது அவனுக்கு இடுகுறியாய்
அதமயுசமன்க.

15
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

மமல் பூர்ணத்வம சபாருளாய்ருத்திர ப் புருடச்சொல்லுணர்த்த அங்ஙனமம

புராணங்களு மமாதுதலால் அவ்வாறு சகாள்ளாது ெரீரத்தில் நிகழ்வாசனனும்
சபாரு க்சகாண்டுபமயாகிக்கப்படும் புருடசனன்னும் சொல் இலக்குமிபதிதய
இலக்காக்கத்ததடமயது? 'புருடசவனப்படுஞ் ெரீரத்தின கணிகழ்தலால் அரிபுருடசன
னப்படுவான’ என்பதாதிப் பிரமாணங்களிருத்தலாசலனின் அது கூடாது. மமற்காட்
டிய மவமதாபப்ரம்மணவெனமும் மூலவிருத்தம். மவதம் 'புரிெயம்’ என்பதால பூர்
என வழங்கப்படும ெரீரத்தின் கண் நிகழ்வாசனனப்சபாருள் சகாடுக்கின்றது.
இப்புராண வெனம் 'புரு' எனப்படும் ெரீரத்தின் கண் நிகழ்பவன் புருடசனனச்
ொதிக்கின்றது. மவதங்கண்டவழி என்னும் சொல்லுடன் 'ெ' என்னுஞ் சொல் ச்
மெர்த்தால் புருடசனன்னுஞ் சொல்லதமகின்றது. புராணவழியில் ‘புரு’ என்னும்
சொல்லுடன் ‘ெ' என்னுஞ் சொல்மலற புருடசனன்றதமகின்றது. ஆக அந்த
மவதத்துக்கு இது உபப்பிரமமணமாகாதன் . இனிதமல் எவ்விதமாயினும் 'புருட’
சனன்னுஞ்சொல்லுக்கு அரியும் சபாருளாகின்றமத சயன்று விதண்தடமபெின்
‘ஸஹஸ்ராக்ஷன்’ என்னும் சொல்லிணடிருத்தலால் இவ்விரண்டு சொற்களும்
எப்சபாருளிடம் மவதவழக்கில் உடனிகழ்ந்தனமவா அப்சபாரு யீண்டும்
சபாருளாக மவண்டுசமன்பது உெிதமாதலின் புருட சூக்தத்சதாடக்கத்தில்
'ஸஸ்ராக்ஷ' சனன்னும் சொல்லுடணிகழ்ந்த 'புருட’ சனன்னும் சொல் பரமமசுவர
னிடமன்றி தவசறக்கடவுளிடமும் மெராசதன்பது வயிரப்பூச்ொயிற்று.

புருட 'ஸஹஸ்ராக்ஷ யறிமவாம், மகாமதவ த் தியானிப்மபாம்' என்ப

னவாதி மவதவாக்கியங்களில் மகாமதவனிட மிருசொற்களும் நிகழ்தலாசலன்க.

(1) ‘ஸஹஸராக்ஷன் புருட' சனன்னுமிரு சொல்லுடனிகழ்ச்ெிமட்டிலிச்சூக்தத்

ததச் ெிவபரமாக்கு மமல் 'ஸஹஸ்ரெீர்ஷன், புருடன், ஸஹஸ்ராக்ஷன் ஸஹஸ்ர
பாத்' என் நான்கு சொல்லுடனிகழ்ச்ெி நாராயணனிடத்திற் காணப்படுதலால், அவமன
இச்சூக்தப்சபாருளாய் அதமதல்மவண்டும். அங்ஙனமாயின் நாராயணபூதஜயில்
விநிமயாகமும் புராணங்களில் விஷ்ணுபரத்லத்தில் இச்சூக்தத்தத விவரணம் செய்த
தூஉம் முர சதாழியும். ஆருணமகதுகத்தில் 'பூதம்நடக்க' என்று சதாடங்கிய

(2) கூர்ம உபதானவிதியின் அர்த்தவாதத்தில் 'யான்முன்னமம யிங்கிருந்மதன்

அதுமவ புருடனுக்குப் புருடத்வம் என்று கூர்மாவதார ெின்னம்சபற்ற ஸ்ரீமந் நாராய
ணனது திருவாக்கு இரண்ணியகர்ப்ப மநாக்கி சயழுந்ததாகக்காட்டி பிறகு

(3) 'ஸஹஸ்ரெீர்டன், புருடன் ஸஹஸ்ராக்ஷன் ஸஹஸ்ரபாத்தாகிக் கிளம்பி '

சனன்று காணப்படுகிறது. ஆகமவ இந்நான்கு சொற்களானும் ஒருங்கு மெர்ந்து
உணர்த்தப்படும் சபாருள் நாராயணசனன் மமற்காட்டிய சுருதியாற்சபறப்படுதலா
லும் இச்சூக்தம் சதாடக்கத்திற் மன அந்நான்கு சொற்க யும் மகுடமாய்ப்சபற்றி
ருத்தலாலும் நாராயணமன இச்சூக்தத்துக்கு முக்கியப்சபாருளாவான் எனில்
அற்றன்று. இவ்விடத்து இரண்ணியகர்ப்பி மநாக்கிச் செங்கண்மால் அவனுக்கு
முன் நிகழ்வானாகலின் தான் புருடசனனப் புருடச்சொல்லுக்குப் சபாருளுதரத்த
துண்தமயாயினும் இச்சூக்கத்தில் முன் எடுத்மதாதிய பலவுயிருங்கணவெனங்க

16
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

ளால் பூரணத் தன்தமபற்றி புருடச் சொல்சபற்ற சபாருமள பிரதிபாதிக்கப்படுசமனத்

துணியப்படுதலானும் ஆகங்சகாண்மட யடுத்தமந்திரத்தில் 'புருடமன' சென்றது
வருவசததவ யதவசயல்லா சமன்று காணப்படுதலானும் பரிபூரணசனன்னும்
சபாருளில் புருடபதம் பரமமசுவர மய குறிக்குசமன்பதற்கு 'ெர்வமுமன்
இந்தருத்திரன்' என்னும் மவதவாக்கியம் 'புருடனன் ’ என்று சதாடங்கியதற்கு
சபாருளுதரத்தவாறு நிற்றலானும் புருடமனருத்திரன்' என்று முன் எடுத்மதாதிய
மந்திரங்கள் கண்டவழி அப்புருடச்சொல் மவதம் ெிவபரமாக்கிநிற்றலானும்
‘விசுவாதிகள், ருத்திரன், மகரிஷி' என்னும் மந்திரத்சதாடர்புடன் மதான்றிய
அவ லிது பூரணம் புருட சலலலாம் என்ற வெனத்தாலும் பூரணத்வங்சகாண்டு
புருடத்வம் சபறுவது பரமமசுரமன சயன்று ஏற்படுதலாசலன்க. மமற்கண்ட
சுருதிதய மவறுவழிசபாருட்படுத்தலும் கூடாது. ஈென் 'விருக்ஷம்மபாலதெவற்று
ஏக யாகாயத்திலிருக்கின் ன், அம்மகா ன்மாவாய புருட ல் ஈசதல்லாம்
பூரணம்' எனும் புராணவெனம் அதற்கு உதரயிட்டு நிற்றலாசலன்க. மமற்காட்டிப்
மபாந்த பலபிரமாண ெகித யுக்கிவிமெஷங்களால் ஈண்டு ‘புருட' சனனவிரிக்கப்
பட்டது எம்பிராமன சயன்க. புர = புரங்க (திரிபுரங்க ) உஷதி = சகாளுத்துபவன்
புருடசனன்றும் 'புருஷ' என்று சபாருள் காட்டி பூருஷ: என்று வரமவண்டுவதத
குறுக்கல் விகாரமாயதமத்து முப்புரம் எரித்த முதல்வனிடம் மெர்த்திட வடலிபல்
வாமளந்திய பண்டிதர் அமனகருளாசகன்பது மவறு.

(1) ஸஹஸ்ராக்ஷன் = ஆயிரங்கண்ணன்.

(2) கூர்ம உபதானம் என்றது சகருடெயனத்தில் உயிருள்ள ஓர் ஆதமதய நிலத்தில்
மந்திரபூர்வமாய்தவத்தலாம்.
(3) 'ஆயிரஞ்சென்னியன், புருடன், ஆயிரங்கண்ணன், ஆயிரம் பாதன், என்பன
முதறமய சபாருள்கள்.

'ஆயிரஞ்சென்னியன்' ஆயிரம் அளவிலடங்காதசென்னிக ப்சபற்றுளான்;

உலகசமலாம் அவனது திருமமனியாகமவ உலகத்துள்ள உயிர்க்மகாடிகளின்
சென்னிகள யாவும் அவனதாயும் ெரிக்கப்பட்டசதன்க. இங்ஙனமம ஆயிரங்கண்ண
தி யதடசொற்க யுங் சபாருள்படுத்தமவண்டும்.

'உண்தமயில் மதவர்கள் ருத்திர யஞ்ஞத்தத விட்டு விலக்கி ர்கள்.

அவர் யஞ்ஞத்தத யழித்தா' சரன்று பிரெித்தமாய் மவதத்திற் சகாண்டாடப்பட்ட
தட்ெயஞ்ஞெம்ஹாரகாலத்து ஏ ய ஏதழத்மதவர்க சயல்லாம் புறக்கணித்
மதாடச் செய்த அமகார வரபத்திரதிவ்விய
ீ மூர்த்தியின் கண்ணின்று ஆயிரஞ்
சென்னிகளாதிப்பல அற்புதவிலக்கணங்க க் கண்டு மதவர்கள் மயங்கி ர்கசள
ன்பது எல்மலாருமறிவார்கள். மமலும் 'ஆயிரமாயிரக்கணக்காகப் பூமியின்கணுள்ள
ருத்திரக்கூட்டங்கள் எண்ணிறந்தபல்வாயிரங்கள் திவ்யகணங்கள் பலரூபசமய்தின.
ஸ்திரமான அவயவம் அதமந்தபலரூபமுள்ளவன் ருத்திரன் என்றறற் டக்கத்தன
வானபற்பலவெனங்களால் இவ்வுலகத்ததப்பற்பல மூர்த்திக யதிட்டித்து ஆண்டு
வருந்தன்தம சயம்பிரானிடத்மதற்றப்பட்டதமயானும், பரமரகெிய ெிவமூர்த்திகளி
ருபத்ததந்தில் 'அஐமனகபாதன் என்னும் தவதிகதிவ்ய மூர்த்தியுஞ்மெர்ந்ததாமக

17
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

பால் ஒருகாலுக்சகாருத யாக ஆயிரத்துக்காயிரங்காசலன்று குறித்தலும் அதமயு

சமன்க. அங்ஙனமஹாபாரதம் செௌத்திக பர்வம், கூர்மபுராண முதலிய பலவிட
ங்களில் எடுத்மதத்தப்சபற்ற பரெிவ வயூதிகணங்கவ்பிரமன்
ீ முகத்தவதரித்த
நம்பிரான் பிரதிபிம்பங்கசளனக் குறிக்கப்பட்டதமயாலும், அப்பரமனது பிரதிபிம்ப
ருத்திர மூர்த்திகளில், ஏகாட்ெதிரு முக்ஷுர்த்தமும் உளதாதலின் இவரிடத்மதயாயி
ரஞ்சென்னி, ஆயிரங்கன், ஆயிரமகாசலன்பன திவ்யலட்ெணங்களாய் முடிந்தன.
இம்மட்மடா! இவ்வாயிரங்கண்ண சஎன்னும் சபயதரக்கண்ணுதல் வள்ளல் சபயர்க
ளுடன் கலந்மதாதும் வழக்கம் மவதங்களிற்பல விடங்களிலுளது. எங்சகனில்
"புருடமனயறிமவாம். ஸகஸ்ராட்ெ கிய மஹாமதவ த் தியானிப்மபாம். நீலக்கிரீ
வன்ஸகஸ்ராட்ெனுக்கு வணக்கம். ஆயிரந்தூணிசகாண்ட ஆயிரங் கண்ண! உனது
வில் சபாழித்து” என்பனவாதிபல. மமல் இதத மந்திரஙகள் சுமவதாசுவதரொதக
தயச் மெர்ந்த மந்திமராபநிடதத்திலும் படிக்கப்படுகின்றன. அவ்விடத்தில் 'எங்கும்
ெிரமும், கண்டமும் சபற்றவன், எல்லாபூதத்திதயத்துமுள்ளான், ெர்வவியாபி,
பகவா தலின் எங்கு நிதறந்தவமனகெிவமன' சயன்று துணிவுதர கூறிய மந்திரங்
காணப்படுதலால் முன்பின் முர தபடி மவறுசபாருட்படுத்த முடியாது. அதன்
துணிபு அச்சுமவதாசுவதர உபநிடத்துக்கு யாம் இயற்றும் பாஷியத்திற் கண்டுகளிக்க.
இனி இந்திரனுக்கு ஆயிரங்கண்ணசனன்பது இடுகுறிப் சபயராக விருத்தலால்
அவன் அதன் சபாருளாயதமயா சவனில் பிரகிருதமானபரமகாரணவஸ்துவின்
கண் உபமயாகிக்கப்பட்ட இச்சொல் இவ்விழிமதார்களிடத்து உபமயாகப்படுத்த
எந்த தவதிகனும் இணங்கான். 'அவன்' முற்கூறிய இலக்கணமதமந்த பரமான்மா
'உலதக' காண்சபாருள த்ததயும், ஈண்டு உலதகசயன்று குறித்தது ஏகமதெக்குறி
வழியாசமன்க. 'விசுவத்துவியாபித்து' எங்கும் வியாபித்து உலகத்துக்குபாதானம்
பிரமமமயாதலின் ஆதடயில் நூல் வியாபித்து நின்றது மபால் உலகத்தில் கடவுள்
வியாபித்து நிற்கின் சனன்பது கருத்து. எள்ளுக்குள்சளண் மபாசலன்பதுமதாந்
தரம். 'விசுவத்து, மமற்குறிக்கப்மபாகும் விராட்ரூபத்ததய திட்டித்து அல்லது விராட்
ரூப கி அல்லதுவிசுவசனன வழங்கப்படும் நாராயண யதிட்டித்து அல்லது
அவன் ரூப கி 'சயங்கும்வியாபித்து, என்பது சபாருள். ஆதலாற் ன் ‘உள்ளும்
புறம்பும் இவ்வுலகத்தத வியாபித்துநின் ன் நாராயண, சனன்று மமஹாடநிடதங்
கூறுகின்றது. ஈண்டு 'விசுவ’ சமன்னும் பதம் விண்டுதவமய குறிக்கும். 'விசுவன்,
நாராயணன், பரன், என்னும் நிகமத்தானும், விசுவும், விஷ்ணு, என்னும் பாரத
வெனத்தானும் என்க.

அற்மறல் விசுவம், என்று உலகத்தத சயடுத்து அஃது 'நாராயண, சனன்

அதனிடத்து நாராயணதாதாத மியத்தத விதித்தல்மமற்கண்ட சுருதியின் சபாருளா
காமதா சவனின், அற்றன்று. 'இவ்வுலகத்தில் காண்பசதல்லாம், என்று சதாடங்கிய
மமல் வெனத்தால் இமத சபாருள் குறிக்கப்படுதலின், கூறியது கூறசலன்னுங்
குற்றம் வாராவழி முற்கூறிய சபாருள் சகாடமல யுெிதமாதலாசலன்க. இதன் விரிவு
மற் ரிடத்திற் காணலாம். 'அதன்மமல் ஈதரந்தங்குலமிருந்தனன், இத ல் காண்
சபாருள், காட்ெி, காண்பான், என்னும் திரிபுடி நீங்கிய விடத்து முத்திசயன்னும்
சொரூபானந்தம் நி சபற்று நிற்குமாகமவ அவித்தியாமய பிரபஞ்ெத்தத அவன்
திருவருள் வியாபித்த சதன்றது, 'ஈதரந்தங்குல சமன்று, அளவுகாட்டியது முற்பகுதி

18
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

யில் 'ஆயிரம், என்றதுமபால் உபலக்கணச்சொல்லாகமவயதமதந்து. ஆதலினிவ்

விருக்கின் சபாருள் இது..

ஆயிரம் சென்னியன் = அளவிலாச் சென்னியன் - அல்லது வரபத்திராதித்திரு

ீ
வுருவங்களில் அதமந்த ஆயிரம் ெிரசு களுள்ளவன். ஆயிரம்ெண்ணன் = அளவிலாக்
கண்களுதடயவன் அல்லது ஒரு திருமுகத்துக்கு ஒருகண் க ஆயிரங்கண்
களுதடயான், அல்லது உலகத்திற் கா த நுதற் கண் யிர முதடயான் அல்லது
கண்சணன்னும், சொபல்புலன்க க் குறிக்குமாதலால் புலன்க நடத்துமவான்
'ஸ்திரங்களான பல அங்கங்களால் பற்பல ரூபங்க ப் சபற்றவன் உக்கிரன்,
என்னும் மவதத்தால் என்க. ஆயிரம் பாதன் = அளவிலாப் பாதமுதடயான்,
மூர்த்திக்கு ஒருபாதமுள்ளா தலால் ஆயிரம் பாதசனன்றது. அல்லது ஆயிரக்கணக்
கான ருத்திரர்களால் வழிபடப்படுபவன் என்னும் வி என்னு மிதடச் சொல்மலாடு
கூடி வழிப்பாட்தடக் குறிக்குசமன்க; அல்லது ஆயிரக்கணக்கான அண்டங்களினிற்
பவன். ஆயிரம்பாதன் அல்லது அளவற்ற உபநிடதங்களால் பிரதிபாதிக்கப்படுபவன்.
புருடன் = பூரண கிய பரமமசுவரன் (மமற்கண்ட இலக்கண முதடய எவசனன)
வருவித்து அப்பரமமசுவரன் 'உலதக, சயன்பதாதிக க் கூட்டி முடிக்க.

முதன் மந்திரம்
முற்றிற்று

இரண்டாம் மந்திரம்

இனி 'முதல்மந்திரத்தில் ெச்ெிதாநந்த னபரப்பிரமத்திடத்து (1) அத்தியாஸம்'

செய்யப்பட்ட இப்பிரபஞ்ெத்ததமய அவருக்குச் ெரீரமாகக்கற்பித்து இதற்கு (2)
அத்தியாதராபாவாத நியாயத்தால மமல் 'இங்ஙன மூலதகக்கற்பித்தனமர, என்று
ெமஸ்த பிரபஞ்ெங்களும் அப்புருடனிடத்தில் கற்பிதசமன்று குறித்து உலசகலாசமா
ழிந்த உண்தமப்சபாரு அப்மராட்ெமாயலிதமல முக்திக் குபாயசமன்று 'அவனிவ
ன்றன் யறிந்தவன் மன அமிர்கனிங்காவானன்மற (யரிய), எனத்துணிந்மதாதி
அப்மபரறிவில்லாப் மபததயர்க்கு 'வடுகூடவழிமவறி
ீ மய' சயன வட்டின்
ீ மபற்தற
யும் விலங்கப்மபாகின் ர். இவற்றுள் (3) அதிஷ்டான ெத்தததயக்சகாண்டு (4)
உள்சபாருள் மபாலத் மதானறுமுலகம், இப்பியில் சவள்ளிமபால மபாலிப்சபாருள்
களாகமவ, அது பரவஸ்துதவக் கவர்ந்து நிற்றசலப்படி? அது ெரீரமாயின் அது
சகாண்டு 'ஆயிரஞ்சென்னியன், முதலிய ெரீரதர்மங்க ப் பரத்தினிடத் மதற்றலாம்;
அன்றிக் கடவுளால் வியாபிக்கப்பட்ட சதன் வது முயற்மகாடு மபான்ற இப்பிரபஞ்ெ
த்தத விசுவன் வழிவியாபித்து என் வது எடுத்மதாதலாம், என்று ஆெங்தக
நிகழ்ந்துழி 'எங்குங் கண்ணுளான், எங்கு முகமுளான், எங்குங்மகயுளான்,
எங்குங்காலுளான் அவ ல் இது பூாணம் புருட ல் எல்லாம்' என்ற சதாடக்கத்
தனவான அநந்த சுருதிகளில், இவ்வாறு நிகழுமாதலின் அவ்வாெங்தகதய
இவ்விரண்டாவது மந்திரந்தால் ஒழித்தருளுகின் ர்.

19
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

“புருடவன, வசன்றதுவததவவயவவவயல்லாம்
அமிர்தத்தன்வமயதீசானன்வன
அன்னத்தவவன கரந்வதாளிர்கின் ன்"

என்று, எது 'சென்றது, எது வருவது' என்பது நிகழ்வததயும் குறிக்கின்றது

‘சென்றதுவருவது நடப்பதற் கீ ென் என்பதாதி வெனங்களில், முக்காலநிகழ்ச்ெி யுணர்
த்தப்படுதலாசலன்க. இங்ஙனம் முக்காலத்துள்ளதும் ெத்துசமனப் புலப்படும்
சபாருள்கள். எல்லாம் = அவயவமுள்ளன. புருடமன = பூர்ண கிய ப்ரம்மமம
'எல்லாம் பிறந்த்து புவனம் ெித்திரம், இறந்தது பிறப்பது எது எல்லாம் இந்த
ருத்திரமன' என்னும் சுருதி வெனம் இப்சபாருள் சகாண்மட முடிந்தது என்க. மண்ணி
னிடங் கற்பிக்கப்பட்டு அதனுண்தமதயக் சகாண்டு தன்னுண்தமதயத் தரிக்கும்
குடமாதி சபாருள்கள், மண்ணின்றித் தனித்து நில்லாது. மண்சணன்னும் காரணப்
சபாருள் காரியத்தன்தமயாய் குடத்தன்தமயன்றியும் காணப்படும். அதுமபால்
பரப்ரம்மமும் தம்மிடத்தாமராபிக்கப்பட்டு (1) விவர்த்தகாரியமாய்த் மதான்று மிவ்வு
லகத்தின் மவ ச்ெிற்கன சுவப்பிரகாெ வடிவமாய் நிற்குமாயினும், அநாதிமயக்க
ஆட்ெியிலாழ்ந்த ஆன்மாக்களாய (2) பத்தர்களுக்கு உலகமாகவும் மதான்றும்.
நுண்ணறி வில்லாதானுக்கு மண்ணும் குடமும் மவ கத் மதான்றுவது மபால,
உலகத்தில் ெிற்மபதஞானமும் உண்டாவது கூடும். பற்பல ஜன்மங்களிற் செய்த
புண்ணிய பரிபாகத்தால் ெித்தசுத்தி சபற்ற முமுட்சுவினது புலன்கள் பிராரப்த மிகுதி
உதரயிலிருப்பினும் சவந்த ஆதடமபால் அதமப்பின்மட்டும் மதான்றிக்காரியாப
மயாகமின்றி நிற்றலால் அவனுக்கு இவ்வுலகம் பிரமவிவர்த்தமாகமவ மதான்றுவ
தன்றி மற்தறயாகாசதன்று அவ மநாக்கிக் கூறியது இஃசதன்றறிக. அது
சகாண்மட 'மரத்தில் ஆ யும் ஆ யின் மரமும் மதறவது மபால், உலகத்தில்
ஆன்மாவும் ஆன்மாவின் உலகும் மதறயு' சமன்றன ரான் ர். அங்ஙனம் ‘கண்டுங்
கா து நிற்பான் மயாகி' சயன்றும் (3) உலசகலாம் மயங்குமிடம் மயாகி
விழித்திருப்பான்; உலகம் விழிக்குமிடம் தயாகிக்கு இருளாய்த் மதான்றும்' என்பதாதி
வெனங்கள் எழுந்தன சவன்க. 'எங்கு இவனுக்கு எல்லாம் ஆன்மாவாகும் அங்கு
எத ல் எததக்காண்பான், அஃது சபருதம' என்பதாதி பல சுருதிகளில் சவளிவந்த
வாறு அவ்வித்மத ஒழிந்தக்ஷணத்மத பிரகாெித்து பிரபஞ்ெம் நீங்கப்சபற்ற நித்திய
நிர்மலச்ெச்ெிதானந்த சுத்த பிரம சொரூபமம முக்தியாதலால் அஃமத ஈண்டு
‘அமிரதத்தன்தம' என்னும் சொல்லால் கூறப்பட்டது. அஃது ப்ரம்ம ரூபமாதல்
பற்றியும் (4) தமது ெத்ததயீற் ம சுதந்திரரானது இன்றியதமயாதாகமவ சுத்தபிரம
சொரூப முக்திக்குப்பிரமமமசுதந்திர சமனக் கூறகின் ர். அமிர்தத்ததன்தமய
தீொனனமன, என்று ‘எததச் செபித்தால் அமிர்தத்துவத்ததப் சபறுவான் உபமதெித்
தருள்வாய்' என்று ெீஷர் வி நிகழ்த்தி ‘ருத்திரெங்கிததயால் அஃது அமிர்தனது
திருநாமம் அடக்கியதன் ’ என்று குருவாக்கியத்தத ஜாபாமலாபநிடதம் வகுத்தலா
னும், ஸ்ரீருத்திர ெங்கிதத ெிவநாம பரிபூரண சமன்பது எவராலும் மறுக்கசவாண்
க உண்தமயாதலானும்' ஹிரண்யபாகு ஹிரண்யபதி 'ஹிரண்யரூப
வடுஉடவழிபடுக'
ீ என்பதாதி பல சுருதிகளில் ஹிரண்மய சனனக்குறிப்பிடப்பட்ட
பிதற குடிப்பிரா ஹிரண்மயசனனக்குறிப்பிடப்பட்ட பிமற சூடிப்பிராமன
ஹிரண்யமயசனன எடுத்து அநுவதித்து ‘அமிர்தன் ஹிரண்மயன்' என்று அவ

20
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

அமிர்தபதப் சபாருளாக்கிச் சுருதி கூறுதலானும் அங்ஙனம் 'இவனுனதான்மா,

அந்தர்யாமி, அமிர்தன்' என்பதாதி வாக்கியங்களிலும், தவமற எக்கடவுளர்க்கும்
கிட்டா அஷ்டமூர்த்துத்தன்தம சயடுத்து அவ்வமிர்தபதப் சபாருளிடத்து, அந்தர்யாமி
பிராம்மணம் 'எவன் நிலத்தினின்று' என்று சதாடங்கி 'எவன் ஆன்மாவினின்று’
என்றதுவதர துணிந்து ஓதுதலனும் அமிர்தம் என்னும் சொல் சுத்த பரமெிவ
திவ்விய சொரூபத்துக்குக்காரண இடுகுறிப் சபயர் ஆதலாலும் உபாதியில்லாத
திவ்விய சொரூபத்தத முத்திசயனல் சபாருந்துமாதலாலும் அந்தமுத்திமய ஈண்டு
அமிதத்தன்தம என்றது.

1. விவர்த்தகாரியம் = இப்பியில் சவள்ளிம்பால அதிட்டானம்விகாரப்படாது

பரிணமித்தல்.
2. பத்தர்கள் = மலத்தில் கட்டுண்ட ஆன்மாக்கள்.
3. உலசகலாம் மயங்குமிடம் உலகத்தவர் சவளிப்பதடயாய்க் கா த பிரமத்
ததக்குறித்தது. மயாகிவிழித்திருப்பான் என்றது அதத மயாகி காண்பாசனனப்
சபாருள் சகாடுக்கும். உலகம் விழிக்குமிடம் என்பது காண்சபாருளாய் பிரபஞ்ெத்
ததக் குறித்தது. மயாகிக்கு இருளாய்த்மதாற்றுசமன்பது ஸ்வாநுபூதிக்குத்மதான்
சதனசபாருள்சகாடுக்கும்.
4. தமதுெத்தத = தம்உண்தம.

அமிர்தத்தன்தமயது = ெிவத்து அபீவியக்தி ரூபமான முக்தியினது அல்லது

ஆன்மாவிடத்து அெி சனனும் மயக்கம் ஒழிந்தவுடன் பிரகாெிக்கும் அநாதிசுயம்
பிரகாெ ெிவஸ்வரூப சமனப்படும் முத்திக்காவது ஈொனன் = நாதன் பரம்சபாருளாய
பரெிவன் இனி 'எத லவ ஈொனசனன்பர்? எவன் உலசகலாம் தன்பரமெந்திக்
குட்படுத்தியாளுவன்' எசூர கறதவயில்லாமாடுமபான்றயாம் தாவரம். ஜங்கமங்க
ளான இவ்வுலகத்துக்கு நாத ன ஈொனன்; மமாக்ஷத்துக்கு வழிகாட்டும், பரமமசுவ
ரர் முதல் உன் இதடவிடாது ெரணதடந்து, இதடவிடாது ஸ்மதாத்திரம்
செய்தவாம். ஆதலால் அவன் ‘ஈொனசனனப்படுவான்’ என்று அதர்வெிமராபநிடதம்
கூறுெலானும் 'ஆதலால் ஈொனன், மகாமதவன்’ என்று மமகாபநிஷதம் வற்புறுத்தி
னதமயானும், அவனன் ஆன்மா, ஈொனன், ெம்பு, பவன், ருத்திரன், என்று
தமத்திதிராய பநிடதம் கூறுதலானும் இன்னும் அதனகபிராம்மணங்களானும்
ஈொனசனன்னும் சொல் எமது ஈெ மய குறிக்குசமன்க.

அற்மறல் 'ஈொன சனன்னும் சொல்’ இடுகுறியாற்றலால் இங்கு எப்சபாரு

யும் குறிக்காது. அதனிடுகுறியாற்ற த் சதா த்துக்காரணவாற்ற விளக்கிட
அமிர்தத்தினது என்று எதிர்மதறப்சபாரு க்கூறும் சொல்லிருத்தலால் அதனுடன்
சபாருட்சபாருந்தும் வழி இங்கு அமிர்தத்தினது நாயகசனன்மற காரணப் சபயராய்க்
சகாள்ளமவண்டியமத யன்றி முற்கூறியவாறு இடுகுறிப்சபயராய் 'ருத்திரன்' என்று
சபாருள் கூறல் அதமயாது. அங்ஙனம் சகாள்ளின் 'குடங்க ப் பதடத்தவன்
மகரளங்களுக்கு ஈசுவரன்' என்பதாதி வாக்கியங்களில் பிரம்ம மதவன் 'ருத்திரன்'
இவர்கள் 'பதடத்தவன் ஈசுவரன்' என்னுஞ்சொற்களுக்கு விபரீதப்சபாருளாக
மநரிடும். ஆயின் முற்கூறியது எங்ஙனம் சபாருந்து சமனிற் கூறுதும்.

21
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

'எவ்விடத்தும் எதிர்மதறப்சபாரு க் குறிக்கும் சொல்சலான்று, நிகழும்

அதனுடன் சபாருந்து மற்தறய சொல், தமது இடுகுறிப்சபாரு யுணர்த்து மாற்ற
இழந்து விடு' சமன்று எவ்வரெரிட்ட ஆ யும் இல் . அங்ஙனம் அந்நூலாெிரி
யரும் எடுத்து வகுத்தாருமில் . அவ்விதநியமம் இல்லாதமயாற் ன் வியாகரண
மகாபாடியம் வகுத்தருளிய ஆெிரியர் பதஞ்ெலியர் 'பிரதிடமதாக்த ெப்தங்களினது
ெப்தபாராயணத்ததக் கூறினர்' என்றனர். இதனுதரயாெிரியர் தகயடனார் 'ெத்த
பாராயணசமன்பது ஓர் நூலுக்கு இடுகுறிப்சபயர்' என்றனர். இங்கு 'ெப்தங்களினது'
என்ற ஆ ம் மவற்றுதமயின் சபாருளாகிய ெமபந்தம் 'ெப்தபாராயண சமன்னும்
சொல்லின் ஏகமதக்காரணப்சபாருளாகிய பாராயணத்தில் மெர்கின்றது. அத ல்
அதனிடுகுறியாற்றல் மகட்டதில் . அங்ஙனமம 'மவதங்களினது மவதம்' என்னும்
ொந்மதாக்கிய வெனத்தில் 'மவதம்' என்னும் சொல் அறியும் கருவிசயனப் சபாருள்
சகாடுத்து மவதங்களினது என்ற ஆ ம் மவற்றுதம ஈற்றுச்சொல்மலாடு புணரு
சமன்றும்; மவதங்களின் சபாரு அறியும் கருவியாய வியாகரணத்துக்கு மவத
சமன்கிற இடுகுறிப் சபயரு முண்சடன்றும் வடலியல் பயின்றவான் ருட் ெிறந்த
ஆெிரியர் நாமகெப்பட்ட ர் ெப்மதந்துமெகரத்தில் எழுதி ர். அங்ஙனமம பிறரும் (1)
‘உனதுவாரணத்தத திருவருட்ெங்கிலியாற்கட்டு' என்னும் (2) யானபராத ெக்ரவர்த்தி
என்னும் பிரமயாகித்திருக்கின் ர்கள். ஆதலால் மமற்கண்ட பிறர் கூறிய ஞாயம்
தம்மாலும் பயனற் ழிந்தததத் தாமமகண்டு அடங்குவாராக. (3) குடங்க ப்
பதடத்தவன் என்பனவற்றுள் இரண்டாவதாய் இடுகுறிப் சபாருள் சகாள்வதிற் பயன்
யாது மில் யாதலால் அப்சபாருளும் அங்கு மதான்றுவதில் சயன்க. இதன்விரிவு
'ெத்தத்தாலன் அளக்கப்பட்டவ' சனன்னும் சூத்திரத்ததயும் 'இறந்தது வருவது
எல்லாவற்றிற்கும் ஈொனன்’ என்னும் மந்திரத்ததயும் விொரித்தருளிய ெிவாத்
தவத வித்தியாொரிய ஸ்வாமிகள் ெிவதத்துவவிமவகத்தில் நிரூபித்திருகின்
ராதலால் ஆண்டுகண்டுணர்க.

(1) உனதுவாரணத்தத = ஈண்டு வாரணசமன்பது ஆ தயயும் தடுக்கும்

கருவிதயயும் குறித்து தடுக்கும் கருவி சயன்பதத உனது என்னும் சொல்லில்
சபாருந்த ஆ சயன்னும்சபாருள் தன்னிடம் அதமயப்சபற்றது.
(2) அபராதெக்கிரவர்த்தி = ஈண்டுெக்கிரவர்த்திசயன்னும் சொல்பமடதய
நடத்துபவன். மபாென் என்று இருசபாரு க்காட்டி முற் சபாருளில் முன்பதம்
சபாருந்த பினசபாரு த் தன்னதாய்ப்சபற்றது. இவ்விருசொற்களும் பாஞ்ெராத்திரி
களுக்கு ஆெிரியரான சவங்கடநாதகவிசயழுதிய தயாெதகத்துள்ளது.
(3) 'பதடத்தவன்' இச்சொல்லுக்கு ஒருசபாரு ஆக்கிமயானும் பிரமமதவனும்
சபாருள்.

'அன்னத்தவமனகரந்சதாளிர்கின் ன்' என்பமத கார வஸ்தததய மதறத்து

காரியாவஸ்தததயப் சபற்றதுமபால் மயக்க வரிவிற்கு விஷயமாதமல * முற்பகுதி
யிற் கூறியதற்கு ஏதுசவன்க. 'அன்னத்து' அன்னத்தி ல், ஈங்கு அன்னசமன்னும்
பதம் ஜீவகன்மங்களுக்மகற்றவா றதமக்கப்படும். தனுகர திக க் குறிப்பதால்
ஆகு சபயர். ‘கரந்சதாளிர்கின் ன்' விவர்ததகாரியமாய்த மதான்றுகின் ன். உற்று
மநாக்கின் ஏதும்விகாரமின்றி மாறியதுமபாலத் மதான்றுவமத விவர்த்தமாதலா

22
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

சலன்க. அங்ஙனம் காரிய மூர்த்தியாய்த்மதான்றுதலாற் ன சென்றது வருவது, என

அது வழங்கப்பட்ட சதனக் சகாண்டு முன்னடிமயாடு மெர்த்து சபாருள் முடிபு செய்க.

சென்ற இரண்டு மந்திரங்களிற் கிதடத்தசபாருள்கசளல்லாம், மந்திமராப

நிடதத்தின் மூன் வதத்திய யத்துள் மமற்கண்ட மந்திரங்க அவ்வாமற படித்து,
பிறகு இப்புருட சூக்தப்சபாரு ஈொனசனனத் துணிந்மதாதஎழுந்த 'எங்கும்
தககாலுளது, எங்கும் த கண்ணுளது, எங்கும் செவியுளது, இவ்வுலகத்தத
வியாபித்தது, எல்லாப் புலன்களின் குணத்தத விளக்குவது, எல்லாப் புலன்களுக்கும்
அகப்படாதது, எல்லாவற்றிற்கும் பிரபு, ஈொனமன, 'அவன் எவ்வுயிர்க்கும் உற்ற
து , என்கிற இருமந்திரங்களால் விளக்கப்பட்டன.

'ஈொனன்மன, என்ற விடம் மதற்றப் சபாருள் சகாடுக்கும் சொல்லாலியல்பில்

அவன் அமிர்தத் தன்தமயது ஈொனன் என்றும், பிரபஞ்ெம் அவனிடத்துக் கற்பிதம்
என்றும் சபறப்பட்டது. அமிர்தத்தன்தம சயன்பது பிரபஞ்ெ சமாழிந்த சுத்த ெிவஸ்வ
ரூபமான முந்திதயக்கு றித்தது.'ஈொனன், மமற்கண்ட முக்தியாய ெிவஸ்வரூபத்தத
விளக்குவதிற் சுதந்திரரான பரெிவன் 'இவ்வானமாபிறவெனத்தாலாதல் மமததயா
ஸாதல்பன்னூறபயிற்ெியாதல் அறியப்படுவானன்று. எவ யவன் அருள்வழியாக்
குவான அவனுமகயவன் தன்னியல் விளக்குவான், என்று சுருதி கூறுதலா சலன்க.
எக்காரணம்பற்றி 'அன்னத்து, ஜீவமபாக்கியமான வஸ்துக்களில் கரந்சதாளிர்கின்
ன், அக்காரணத்தாற் ன் சென்றது வருவது என்பதாதி வழக்குக் கிடமாகின் ன்.
உற்றுமநாக்கின் 'அவமனயுளான் அவனிலும் மவறு அணுமவனுமில் ; எங்கும்
நிதறந்தவமனக (1) நாயகமன, என்றது இம்மந்திரப் சபாருளாம்.

இரண்டா மந்திரம்
முற்றிற்று

(2) முற்பகுதியில் இச்செய்யுளின் முதல் இரண்டுபகுதிகளானதவ புருடமன

சென்றது வருவசததவயதவ சயல்லாம் சயன்றவிடத்து.

மூன் ம் மந்திரம்

இனிமமற்கூறிய இயல்சபாருந்திய பரமான்மாவினது சபருதமதய மவறு

வழியால் அவனது விபூதிக ப்புகழ்ந்து மூன் ம் மந்திரத்தால் வற்புறுத்துகின் ர்.

இன்னவவவயல்லாமிவனதுமகிவம
அதனின்வமலும்புருடனுள ம்
எப்பூதங்களுமிவனதுபாதம்
முப்பதனமுதம்வானகத்மதாளிரவம.

23
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

என்று இவனது புருடசனன சபயரிட்டதழக்கப்பட்ட பரிபூரண பரெிவனது மகிதம

விபூதி மகத்சதன்னும் தன்தம பரெிவனது ெிறப்பிலக்கணசமன 'எவ்வுருவத்ததயு
மாய்ந்துள தீரன்' என்னும் மந்திரப் சபாருள் கூறுமிடத்து விரித்திடுவாம். முற்கூறிய
படி காண்சபாருள் அ த்துமான அப்புருடன் 'அதன்மமலும் உள ம் இக்காண்
சபாருள்கள் மகான்றும் அளமவ நின்றவனல்ல, அதனினப்புறத்தும் நின்றன
சவன்பது கருத்து. ஈண்டுமமசலன்றது, கீ ழ் என்பதி சனதிர்மதறயல்ல; எவ்வித
அளதவக்கும் அடங்கா அப்சபாரு மயா ரளமவக்கிலக் காக்குதல் கூடாதமய
சனன்க. மற்றுமமல் என்றது காண்சபாருள்க ப்மபால் ஓர் அளதவக்கடங்காதவ
சனன்று சபாருள்படும். இனி அப்சபாரு மய வழிபடுமவார் செௌகரியத்திற்காக
'எப்பூதங்களும் என்று விமெடிக்கி ர். 'எப்பூதங்களும் இவனதுபாதம்' எல்லாப்பூதங்
களும் இவனது அம்ெ சமன மற் ரு ஸ்மிருதி கூறுதலால் (1) பாதம் என்பது
அம்ெசமனப்சபாருள் தருவதமன்றி, ஓர் அளதவக் குறிக்கும் சொல்லல்ல. முப்பதம்
காண்சபாருளிலுள்ள அம்ெத்தினும் அதிக அம்ெம் உள்ளான் வியாபகசனன்பது
கருத்து. (2) 'எள்ளுக்குள் எண்சணய், தயிரில் சநய், பிரவாகத்தில்நீர், அரணிபாலக்
கினி என்றும் (3) 'விசுவாதிகன் ருத்திரன், மகரிஷி ருத்திரன், மகரிஷி ‘என்றும்
பலசுருதிகள் அங்ஙனமம விளக்குதலாசலன்க. ஈண்டுமூன்சறனும் எண் அதிகத்தத
யாதல் இவ்வுலகமாய்த் மதான்றும் அம்ெத்தினும் மவ ய அம்ெத்ததயாதல் குறிக்கு
சமன்று சகாள்க. 'அமுதம் நித்தியமுந்துன்பமற்றதும், ஆனந்த ெிற்கனமுமான
ஸ்வரூபம் 'வானகத்து ெிதாகாெத்தில ஈண்டுவானக சமன்றது பூதாகாெத்தத யல்ல
'ஆகாயத்திலுள்ளான் இப்புருடன்' ெர்தவசுவரிய ெம்பன்னன், ெர்மவசுவரன், ெம்பு,
ஆகாயத்தினடுவில் என்பதாதி சுருதிகளால் என்க.

(1) பாதம் = இஃது நான்கில் ஒருபங்தகக்கு றிக்கும் அமத இவ்விடத்து

விலக்கப்பட்டது.
(2) எள்ளுக்குள் எண்சணய் பிரவாகத்தில்நீர் = என்றது மவறு ெித்தாந்திக்கு
முக்கிய திருஷ்டாந்தம்
(3) விசுவாதிகன் = உலகத்துக்கு மமலானவன மமலகண்டங்கள்ளுக்குள் என்னும்
மந்திரம் காண்சபாருள்கள த்தும் கடவுள் வியாப்திதயக்குறித்தலானும் இச்சுருதி
அவன் உலகத்தினும் மமசலனக் குறித்தலானும் இவ்விரண்டும் இம்மந்திரத்துக்கு
தமற்தகாளாயினசவன்க.

அச்ெிதாகாெம் சபத்தர்களுக்குப்புலப்படாது. மகாபமற்று பிரம்ம ொக்ஷாத்கார

ஸுகம் சபற்ற அந்தணரதத ஆகாயத்தின்கண் கண்டு சபருதமசயய்துவர் என்றும்
பலவிடங்களில் ெிதாகாெம் அவ்வமுதனுக்கு இடமாகக்கூறப்பட்டுள்ளது. அது
சகாண்மட 'ஆகமங்க யறிந்த ஆன் ர் பூரண ஆற்றலுதடய சவப்பரமனது
அம்ொம் ெத்தி லிவ்வுலகதமந்துள்ள சதனக்கூறுவர் என்றுதரத்தனர் ஆன் ர்
'ஆகாயெரீரம் பிர்ம்ம சமன்றும் தவதங்கள் ஒலிக்கின்றன. ‘ஆகாயம் அதனலிங்க
த்தா சலனபிரம (ருத்திரக்காரரும் பரமமசுர மய ஆகாயசமன்க குறித்தனர்.
பிரமவித்ததயாகிய உமாமதவியு மங்மக அதமந்துள்ளா சளனக் குறித்தற்மக
'அவ்வாகாயத்தில் தஹமவதியாகிய உமாமதவிதய சவகுகாந்தியுடனமமந்த
சபண்ணுருவமாகக் கண்டார்.' என்று மகமநாபநிடதங்கூ நின்றதும், ஈண்டு

24
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

‘முப்பதன், 'அமுதம், என்றவிரு சொற்கள் அதநகம் சபாருள்க அடக்கி நின்ற

வழிகாட்டுகின் ம். எங்ஙன சமனில் ‘முப்பதன்' ஜாக்கிரமுதலிய மூன்றவத்ததகளி
லும் உள்ளான், (அவனது) 'அமுகம்' அம்மூவவத்ததக யுங்கடந்து அதவகளுக்கபி
மானியாகிய விசுவன், தெஜஸன், பிராஞ்ஞசனனப்படும் மூவர்க்கும் மவ ய்
ஆராய்ந்திட 'அக' சமனத் தனித் சதாளிரும் சபாருளாய் அஜபாஹம்ஸ மகாமந்திர
வுட்கருத்தாய் விளங்கும் ஸ்வரூபம். 'வானகத்து' முற்கூறிய அவத்ததக க்கட
ந்து துரியாதீதங்க யவத்மதகசளனக்கூறியது ஜாக்கிராதிக மநாக்கிமய யன்றி
உண்தமயில் அதவ அவத்ததகளாகா; அதவகளின் ஸ்வரூபம் துணிக்மகாதப்படக்
கூடாதமயாசலன்க. அல்லது 'முப்பதன்' அதிபூதத்தில் மமரு சவள்ளியங்கிரி.
இதமயம யாகிய முவிடத்துள்ளான அவனது 'அமுதம்' திரியம்பக மந்திரத்தில்
அடியாரதடயும் சபாருளாய்க்கு விக்கப்பட்டதும் அமிர்தமிருத்தியஞ்ெய மகாமந்திர
த்தில் அமிர்தசனனப் புகழ்சபற்றதுமான திவ்வியரூபம் 'வானகத்து பரமாகாெ
சமனக்கூறப்படும், உன்ம யீ க எல்லாப்புவனங்கடந்த பரெிவமலாகசமன
வழங்கப்படும் ஶ்ரீதகலாெத்துளது. ஈண்டு பிரமாணம் உதமசயாருபங்கும், மூன்று
கண்களும் ெந்திரக யும் கரியகண்டமும், பரமானந்தத்தாண்டவமும், பரமனிலக்
கணம் உமார்த்த விக்கிரதன் வரதன் ெர்வகாரணகாரணன், என்பதாதி புராணஸ்மிருத்
தியாதி வெனங்களால் ெிவபுரசமன நாட்டப்பட்ட உமாெகாயன், பரமமசுவரன், பிரபு,
திரிமலாெனன், நீலகண்டன், பிரொந்தன்' ‘கிருஷ்ணபிங்களன் உமாபதி, பசுபதி'
என்பன வாதித்தகரவித்தத, யந்தராதித்தவித்ததகளின் வெனங்க சளன்க. ‘க்ஷரம்
அவித்தத, அமுதம்; வித்தத' ‘க்ஷரம். பிரதானம், அமுதம், அக்கரம், 'அமுதன்
புதல்வர்காள் அ வரும் மகண்மின்'' இவ்வுலகத்தத வியாபித்த ஏகஈெ யறிந்
மதார் அமுதராவார்' ‘அறத்துக்கீ ென பாபநாென், பகவான், உயிர்க்குயிர், அமுதன்
உலகத்துக்கிடமாயுள்ளவன; அவ யறிந்து.' அமுாதத்துக்கக் கதற என்பனவாதி
பலமவதவாக்கியங்களில் அமுதசமன்னும் சொல் எம்பிரானிடத்தும் அவனுதடய
சுத்தசொரூபமாய் மமாக்ஷத்தினிடத்தும் அவனது சொரூமாய ஆன்மாவிடத்தும்
உபமயாகப்பட்டுள்ளததக்காண்க. மமல் 'முப்பதன்' முக்கு பாதி சபற்றுப்பல
சபாருளாய்த்மதான்றும் பரன் (அவனது) அமுதம் = முமுட்சுக்கள் வழிபடும்
திவ்வியசொரூபம், வானகத்து = பரமாகாெசமனப்படும் மாதயயில் உளது என்பதாதி
பலசபாருள்க யூகித்தறிக. இனி இம்மந்திரத்தில் முடிந்த சபாருள் இவனது =
முன்மந்திரத்தில் ஈொனசனனக் குறித்மதாதிய பரெிவனது பாதம் = ஓர் அம்ெம்
எப்பூதங்களும் = பூதங்கசளலாம். முப்பதன் = அப்பூதங்களிலும் அதிகமாயுள்ளவன்,
அல்லது அதவகளிலும் அதிக வம்ெம் சபற்றவன் அல்லது மூவவத்தத
கடந்தமுதல்வன், அல்லது மமரு, தக இதமயம என்ற மூன்றிடங்களிலும்மித்
தியம் ஆவிர்ப்பவிப்பவன் அல்லது முக்கு பாதி சபற்று மும்மூர்த்திகளாய்
விளங்குபவன் (அவனது) 'அமுதம், நித்தியம், நாெமற்றது, அளவுகடந்தது, அவத்தத
கடந்தது ஆன்மரூபமாயுள்ளது. உதமயுடன் கலந்து, மாதயயிற் ய்ந்தது. மமற்
கண்ட இலக்கணம் சபாருந்தியகிருவுருவம் வானகத்தில் = ெிதாகாெத்தில், துரிய
துரீயாதீதா வத்ததகளில், உன்ம யீ ன மலாகங்க க் கடந்த மொமமலாக
சமனும் தகலாயத்தில் என்பதாதி முதறமய கூட்டுக. இன்னதவசயல்லாம் = இது
வதர குறிக்கப்மபாவதுமான எல்லாம் இவளது = ஈொனபிரானதுமகிதம; = விபூதி
‘அதனின்மமலும் மமற்கண்டதிருெியப் சபாருள்களின் மமலும் புருடனுள ம் =

25
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

புருடன் வியாபித்துள ம் 'உலகத்தத வியாபித்தவன் புருடன், என்பதாதிச் சுருதி

வெனங்களாசலன்க. அளதவ கடந்த அற்புதரூடசனன்பது கருத்து.

மூன் ம் மந்திரம்
முற்றிற்று.

நான்காவது மந்திரம்.

இனிப்பரமமசுவரன் காண்சபாருள த்தும் மதான்று மிடமாதல்பற்றி அவற்

றின் குணமதாடங்கள் அவ யும் மற்றுமமாசவன ஐயம் நிகழ அதத நான்காம்
மந்திரம் விலக்குகின்றது.

முப்பாதம்முளவிவன்வமற்வசன் ன்
புருடனவனதுபாதமீ ண்டிங்குள
பின்னருமுணபனவுண் தனவும்
என்பனவ த்தும்வியாபித்தனவன.

முப்பாதமுள = முற்கூறிய மூன்றுபாதங்க ப் சபற்றஇவன்புருடன் = ஈொனன்

மமல் = ெமொரத்தத ஒழித்து 'சென் ன் = பிரபஞ்ெ ெம்பந்தமினறிப் பரிபூரணமாய்
நின் ன் இவன் பாபெம்பந்த மற்றவன்' என்பதாதி சுருதிவாக்கியங்களால் 'இவனது'
ொொங்கடந்த ெற்ெிற்கன கிய பரமமசுவரனதுபாதம் = அச்ெம் இங்கு = காண்
சபாருள்கள த்திடத்தும் உள = உண்டு அத ற் ன் அமெதனமாகிய விவ்வுலகம்
மெதனம்மபாலும், அெத்தாயது ெத்துப்மபாலும் மதான்றுகின்ற சதன்க, 'எல்லாம்
மெதனம் மபாலத் மதான்றும் ஈென்தெதன்னியச் மெர்க்தகயா சலன்றும்
'எல்லாவற்தறயும் ஒரு அம்ெத்தி லடக்கிநானின்மறன், என்றும் பிரமாணங்கள்
கூறுகின்றன. 'மீ ண்டும்' என்றத ல் ெம்ொரம் அநாதிப்பிரவாகநித்திய சமன்மறற்
பட்டது. பின்னர், முற்கூறிய ஏதுவால் 'அதனத்து' மதவர், மக்கள், விலங்கு.
விருக்ஷம். சகாடி, செடி முதலிய எல்லாரூபமாய் வியாபித்தனன். விவர்த்தகாரண
மாயினன் (ஆதலால் அவமன) உண்பன = ஜங்கமங்களாகிய மனுஷர் விலங்கு
முதவியன. உண் தன் = தாவரம், மரம் முதலியன (ஆயினன்) ‘இவ மமலும்
கீ ழும் நடுவிலும் அளவிட முடியாது' என்று மவதம் கூறுதலால் மமற்சென்
சனன்றவிடம்மமசலன்னும் சொல் அவனது வியாப்திதய வற்புத்துமமயன்றி
இடத்ததக்குறிக்காது. இடம், சபாருள், காலம், மூன்றி யும் கடந்தது அவனது
சுரூபமாதலா சலன்க. ஈண்டு மரமுதலியவற்றிற்றிகும் தாம்வளரமவண்டிச்
ெிலசபாருட்க உட்சகாள்ளும் இயலிருத்தலால் இங்குசமடுத்மதாதப்பட்ட
உண்பன உண் தன எனப்படும் இரண்டும் ஐங்கமதாவரங்கசகான வியாக்கியா
னஞ் செய்யப்பட்டதறிக, (1) 'அென' சமன்னும் வடசொற்கு உண்பதும், வியாபித்தலும்
சபாருளாதலாசலன்க.

26
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

(1) ஸாெனம், அனெனம், இவ்விருசொற்கமள மூலத்துள்ளன. அவற்றில் உள்ள

அெனச் சொல் சபருவழக்குபற்றி ஈண்டு உண்டிப் சபாருளதாக்கி உன்பன
உண் தனசதன சமாழிசபயர்த்தார் என்க.

நாலாவது மந்திரம்
முற்றும்.

ஐந்தாம் மந்திரம்

மமல். அவமன உலகத்திலுள்ள காண்சபாருள்கள த்துமாய் விவர்த்த

யின எனில் அங்ஙனமன்று. விராட்சடன்றுசபயதரயுதடய பிரமாண்டமதக
விசுவருப ச் ெிருஷ்டித்து அவ மய யதிஷ்டித்து அவன் வழிமய உலகத்ததத்
தன்னுமளற்றி ன் என்று குறிக்கின்றது ஐந்தாம் மந்திரம்.

விராட்டவன் பாலுருக்வகாண்டுகித்தனவன
விராட்டவன்ற யதிட்டித்தவன்புருடன்
அவவனபிறந்துவிரிந்தனன்பின்னர்
பூமிவயநகவரவியாபித்தனவன.

அவன்பால் = முற்கூறிய விலக்கணம் சபற்ற பரமபுருடனிடம்; விராட்டு =

விமெஷமாய் எவனிடம் சபாருள்கள் பிரகாெிக்கும் அவன் (வி = விமெஷம். ராட்டு =
பிரகாெித்தல்) எவன் விமெடமாய் வஸ்துக்க ப்பிரகாெிப்பிப்பான் அவன் விமெட
மாய் பிரகாெிப்பவசனன் வது சபாருள் சகாள்ளலாம். அவன் காண்சபாருசளதவ
யும் ஒருங்கதமந்த திருமமனி சபற்றுளா தலின் அவ ப் பிரமாண்டமதகசனன
உபெரிப்பது வழக்கம். இனி அவ்விராட்டினந்தர்யாமிமய ஜீவசனனக் குறிக்கின் ர்.
விராட்டவன்ற யதிட்டித்தவன் புருடசனன்று, விராட்டவன்ற = பிரமாண்ட
மதக , திட்டித்தவன் = அந்தரியாமியாய்த் தன் வெப்படுத்தி நடத்துபவன், புருடன்
= பரமெிவன் அத ப்பதடத்ததனுள்நிதறந்தான் என்பதாதி மவதவாக்கியங்களால்
தம்மிடம் முதலிலாவிர்ப்பவித்த விராட்தடத்தாமம அந்தர்யாமியாய் நின்ற
திட்டித்து ஸ்தூலரூபபிரமாண்டமதக அபிமானியாய் ஜீவபவத்ததப்சபற் சனன்பது
கருத்து. அது சகாண்மட மாதவாொரியரியற்றியபாடியத்தில் (1) பிரம்ரூபத்ததச்
ெிருஷ்டித்து அதனுட்ெிவரூபமாகப் பிரமவெித்து பிரமாண்ட அபிமானிமதவததயாய்ச்
ெீவ கின் ன் என்றுளது. ஆதல்பற்றிமய அவன் முதற்ெரீரி அவமன புருடசனனப்
படுவான் என்ற சுருதியும் இவ்விராட்டவன்றன் மய குறித்சதழுந்தசதன்று
ஊகிக்கற்பாலது. அங்ஙனமம அதர்வணமவதம் உத்தரொபினிமயாபநிடதத்தில்
'அப்பரமன் பூதங்கள், இந்திரியங்கள். விராட், மதவர்கள். மகாெங்கள் இதவக ப்
பதடத்து அவற்றுள் நிதறந்து மயக்கிற்றவன் மயக்குற்றவன்மபால் மாதயயாமல
விரிக்கி ன்' என்று படிக்கப்படுகிறது. ஈண்டு மதவததகள், ெரீராபிமானிகள்,
மகாெங்கள் அன்னமய முதலியன உண்ணிதரந்து என்பதில் அந்தர்யாமியாய் என்று
கூட்டுக. ‘மயக்கிற்றவன் இயல்பில் சுவப்பிரகாென் மயக்குற்றவன்மபால் விவரிக்கி

27
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

ன்’ என்றத ல் அவனிடம்மதான்றுமயக்கமும் அதன் வழிமதான்றும் விவகாரமும்

மபாலிப்சபாருள்களாயின.

(1) பிரமரூபத்தத என்றதற்கு ெதுர்முக என்று சபாருளல்ல, மற்றுமுதலில்

பிரமத்துக்குத்மதான்றிய ரூபத்தத என்பமத கருத்து. அல்லது விராட்சடன்பவன்
ெதுர்முகசனன்மற ஆெிரியர்கருதி ர்மபாலும்.

மாதயயாமல என்று ததாற்றினதமயால் 'மாயாமந்திர' முலகசமன ஏற்பட்டது.

பிறகு 'அவமன பிறந்து' பிறந்தவுடன் (பிறப்பிற் மன விரிந்தனன் = பலசபாருள்க
ளாய்த்மதாற்றினன். ரூபந்மதாறும் மவ யினன் = உள்ளும் புறம்புசமன்ற சுருதியில்
பலரூப யி சனன்பது கருத்து. இவன் பிறந்து ெிறிதுகாலங் கழித்து பலரூப யி
னி , பிரபஞ்ெம த்தும் இயல்பில் அவனுக்கதமந்த திருமமனியாதலாசலன்க.
ஊன், புலால், முதலிய பலசபாருள்கள் மயமான இச்ெடலத்துக்கு ஒரு ஜீவன்
அபிமானியாதல்மபால், நா ப்சபாருண்மயமாயதமந்த இப்பிரமாண்டத்துக்கு
ஒருவமன யபிமானியாதலால், ெரீரத்தத ஒன்றசறனக் குறிப்பிட்டது மபால் இப்பிர
மாண்டமதக யும் ஒருவசனனக் குறித்தது. 'பின்னர் பூமிதய நகதர வியாபித்த
னமன' ‘பூமிதய, நகதர' என்றது ஏகமதெமாய் எஎலாப்சபாருள்க யும் குறிக்குஞ்
சொல்சலன்க. ஈண்டு பின்னர் என்றது காலத்மதக்கு குறிக்காது வாக்கியாலங்கர
ரமாய் நின்றது. அங்ஙனமம மநு: - 'இஃது இருள் நிதறந்தறியப்படா நி தமயில் (1)
அக்கரமனறி இருந்தது' என்று சதாடங்கி 'மகாபூதாதிகளாய்த் சதரிந்மதார் வரியம்
ீ
சபற்று இவ்வுலகந் தம்முட்டுலங்க; அறுகுணனிதறந்தமவார் சுயம்பு, அவ்விரு
யதிட்டித்த ஏகநாயகனிடம் பிறந்தான்' என்று இருள்மாத்திதரயாய் நின்ற ஆதி
ெிருஷ்டியில் (ஈண்டு இருசளன்றது மூலாவித்தத) அங்விரு யதிட்டித்த பரமமசுர
னிடஞ் ெகலபூதங்களுக்குங காரண ன பிரமாண்டமதகன் பிறந்தாசனனச் சொல்லு
கி ர்.

(2) அக்கரமின்றி = நாமமின்றி, இதுரூபத்துக்கும் உபலட்ெணமாகதவ நாமரூப

ங்கள ற்று என்பதுசபாருள்.

இங்கு பிரமாண்டமதக சனனக்குறித்தது, 'எவன் ெந்தங்களுக்கு நாயகன்,

விசுவரூபன்' என்பதாதி பலமவத வாக்கியங்ளில் விரித்மதாதிய விண்டுமவசயன
க்சகாள்க. 'விசுவன். நாராயணன். பரன்’ என்று மவதம் கூறுதலானும், அவனது'
முகமுதலிய அவயவங்களினின்மற பிராம தி நான்கு வருணங்களும் பிறந்ததாக
இவ்வுபநிடதம் வருணித்த யனுெரித்து விஷ்ணுபுரா திகள் வருணித்தலாலும்,
விராட்சடன்பவன் விண்டு என்பமத ஒவ்வும். கீ ததயில் பத்மநாபனுக்மகபரமம
சுவரதிவ்விய மயாகதவபவத்தால் இயற்தகயில் அதமந்த விசுவரூபம் உண்சடன்
பது நாட்டப்பட்டது. அற்மறல் 'ததீதி, அநுமான், முதலிய மற்றவரிடத்தும் அவ்விச்
சுவரூபமிருத்தலானும் விராட்சடன்னும்சொல் பிரம்மமதவன் வியூகங்களுக்குள்
ஒருவரிடத்தும், ஹிரண்யகர்ப்பனிடத்தும் சபரும்பான்தமயிற் வழங்குதலானும்,
நான்கு வருணங்கள் முகமுதலிய அவயவங்களில் மதான்றிய கதததயச் ெிவனிடத்

28
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

தும் பிரமனிடத்தும் புராணங்கள் வருணித்து நிற்றலானும்’ இங்கு ஒருத ச்

ொர்பாய் விண்டுமவவிராட்சடன குறித்தது எங்ஙன்சமனிற் கூறுதும்: -

ததீெி, அநுமான் முதலிமயாரிடம் தவவிமெடத்தால் கிதடத்தவிச்சுவரூபம்

விராட்டிடமதமந்த விச்சுவரூபத்ததப்மபான்று மநரில் பரமமசுவர திவ்ய ரூபமாகக்
குறித்திடஒவ்வாது. மற்று பிர்மமதவனது வியூகமூர்த்தி அவனிடத்மத மதான்றிய
வ தலின் அவ யீண்டு விராட்சடனவும் கூடாது. பிரமமதவன் ெகல பிர்மாண்ட
ங்க யும் தன்ெரீரமாய்ப் சபற்றுள்ளாசனன்பது எந்தபிரமாணத்திலும் கிதடத்த
தில் . மமல்மனுவெனத்தில் இரு யகனிடமமதான்றிய புருடன் உலகத்ததச்ெிரு
ட்டிக்க விரும்பி முதலி ெிருட்டித்த சுவர்ண அண்டத்தில் பிர்மன் பிறந்ததாக
மவற்படுதலால் ஈண்டுஈெனிடத்துத்மதான்றியவனவ கான். பிராம்ம திக
முகமுதலிய அவயங்களினின்று ெிருட்டித்தா சனன்று ஓதுவதும், பரமமசுவரனிடம்
சபற்றதிருவருளால் தமக்கதமந்த அவாந்திரவாதிபத்தியத்தகப்பற்றிய கததமய
சயன்று கண்சடாதுக்கமவண்டும். ஆயின் யாம்முற்கூறியமத நியாயசமனக்சகாள்க.
பின்னர் வராகரூபங்சகாண்டு நீரில்முழுகி ன். 'அச்ெிவாத்மாவும் ெத்திரூபனுமான
பிரஜாபதி நீண்டகாலத்துத் தன்னிச்தெயால் நீரிற்ெயனித்து நாராயணசனன்னும்
மபதரப்சபற்றான்’ ‘நீரில்முதலிற் ெயனித்த வத மல யவ நாராயணசனன்பார்'
‘பிரம்மாநாராயண ய் நீரில் துயின் ன்' என்பதாதி சுருதி, ஸ்மிருதி, புராணங்களி
பூமிதய சயடுக்கமவண்டியவராக அவதாரமும், நாராயண்சனன்னும் பதத்தின்
சபாருளாய் நிற்றலும், அங்ஙனம் அண்டம், பத்மமுதலிய சபாருள்களிடத்துத்
மதான்றி மதறதலும் கற்மபதங்களால் பிரமமதவனிடத்துச் ெம்மந்திப்பது மபால்
இங்குள்ள விராட்சடன்னும் சொல் ஒருவாறு (1) மெர்த்திட்டாலும் மெர்க்கலாம்.
ஆ ல் பரமமசுரனிடத்தில் முதலிற் மதான்றிய விராட்பிரம யின் விஷ்ணுவாதி
ெமஸ்தப் பிரபஞ்ெங்களும் அவனிடத்தில் பிறந்ததாகக் கூறமநரிடும்.

(1) மெர்த்திட்டாலும் = அமனகவிடங்களில் பிறந்ததுமபால்ஈண்டு விராட்ரூபங்

சகாண்டு ெிவன்பாலுதித்த சதனப்சபாருள் சகாண்டாலும்.

நிற்க; 'ஒருவனன் நாராயண யி ன்' என்றசுருதிக்குப்பரமமசுரனிடம்

நாராயணன் ததான்றி சனன்று சபாருள் கூறித்துணிந்த ெிவதத்வ விமவகநூலார்,
நாராயணமன இவ்விராட்சடன்பதில் தன்கருத்ததசவளியிடுகின் ர்களாதலின்
இவ்வுபநிடதம் நாராயண மயவிராட்சடனக் கூறி, அவ மய அவாந்தரெிருஷ்டா
வாகவும்குறித்து, அவ மயவிசுவரூபம் முதலியதவபவம் சபற்றவசனன வர்ணிக்
கசவழுந்தசதனக் சகாள்ளின் நாராயணபூதஜயில் இச்சூத்தத்தத விநிதயாகித்த
தும்தவஷ்ணவொந்தியில்விநிமயாகித்ததும் ஒருவாறு ஒவ்வும். அங்ஙனமம காரண
குணம் காரியத்திடமதமயுமாதலின், 'ஆயிரஞ்சென்னியன்' என்பதாதி இலக்கணங்
கள் நாராயணனிடத்துள்ளன சலனமமகாபநிடதமுெலிய ெிலவுபநிடதங்கள் கூறிய
தும் குற்றமு து. அங்ஙனம் 'ஈொனசனன்னும், (1) சுருதி வலிதமயாலிதற்குக்கிதட
த்தெிவபரத்வமும், ெிலபுராணங்களின் உப்பிருங்கண வழியாலதமந்த விஷ்ணு
பரத்வமும் விமராதியாது. பரமமசுவரனிடத்து பிராம தி நான்கு வர்ணங்கள் மதான்
றியதாக வர்ணிக்கப்படுவதும் காரியத்தன்தமதயக் காரணத்திமலற்றித் துதித்ததா

29
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

கக்சகாண்டால் விமராதப்பட விடமில் . அற்மறல் விராட்சடன்னும் சொல்

ருத்திர மய கூறும். அவமன நீசராப்பியமுக்கிய சுருதியாகிய ஈொன சொற்குப்
சபாருளாயுள்ளாசனன. 'ஆதலாலீொனன், மஹாமதவன், மஹாமதவசனன்றுமதற்றி
அவ்வொனன்
ீ நாரணனிடத்துப் பிறந்தான்' என மமகாபநிடதங்கூறுதலானும்,
‘பிறக்காதவன் நீயன்மற; பயமுள்ளவன் உனதடிபணிவான், ஏருத்திர! உன்சதன்
முகத்தாலன் சயன்றுங்கா' என்பதாதி சுருதிகளில் ருத்திரன் பிறவாதவசனன்
றுகுறித்தது கருப்தபயில் வாெங்சகாள்ள வில் சயன்றப் சபாருளுதடயதாக
கூறமவண்டுமம யன்றிமவறு வழிசகாண்டால், பிரமன், முகத்திற் ன்றி அவதார
மும், துர்வாெமுனியவதாரமும் ஒவ்வாமசலாழியுமாதலாலும், அமதமமகாபநிடதத்
தில் 'ஆயிரம் சென்னியன் ஆதிக்குறிகள் நாராயணனிடத்துக் கூறப்பட்டதமயானும்
அவனிடம் பிறந்த ருத்திரமன விராட்சடனக்மகாடசலாவ்வாமதா' சவனின்
அற்றன்று. நாராயணனிடத்தில் ஆவிர்ப்பவித்த ருத்திரனிடத்திலும் 'ஸ்ரீதயத்தரித்து'
என்பதாதி வெனங்களால் அங்கங்கள் அவயவங்க சளனனப்படும் மகாகுணங்கள்.
நாராயணன் ெங்கற்பஞ் ெிறிதுமின்றியதமந்ததாகக்குறிப்பிடப் பட்டதமயால், மமகாப
நிடதங்கூறிய ெிவாவதாரம் இச்ொவதாரமம ெிலாமலாகாதிகளில் அவதரிப்பது மபால
வாதலால் மமலும் அமதயுபநிடதத்தில் ெிவநாமமதயமாகத் துணிந்து ஒதப்சபற்ற
ஈொசனன்னும் சொல்லுக்கு அதடசொற்களாயதமந்த ‘ஆயிரம் சென்னியன்,
ஆதிச்சொற்க அப்பதப்சபாருளிடம் மெர்ப்பமத உெிதமன்றி அவனுக்மகார் கற்ப
யப்பதனக்கற்பித்து அவனிடஞ்மெர்த்தல் கூடாது. மமல் பிறந்தான் எனக்குறிக்கப்
பட்டவன் பிறவாதவமன என்று தவதம் விதந்மதாதியபிறப்பிலிப்தபரருள் வள்ளல்
ஆதாசனன்பது யாவருமறிவார். இனிப்பிரமன் நுதலிற் பிறந்ததும் அப்பரம கான்.
உலகபஞ்ெகிருத்திய நிகழ்வதற்சகனத்தமமாகுணஉபாதிபூண்ட ருத்திரமூர்த்திதய
சயன்பது ெித்தாந்தவுண்தம. ஆயின்நாராயணமன விராட்சடன்பதில் ஏதும் விமராத
மில் . அமநகப்பிரமாணங்களும் ஒத்துவருகின்றன. பிரமமதவன் விராட்சடன்பதில்
தக்கபிரமாணங்கள் அகப்படுவதரிது. ருத்திரமன விராட்சடன்பதில் ஓர் ெிறிதும்
பிரமாணமில் . எதுவுமில் . ெில பிரமாண விமராதமுண்டு என்பதாதி விரிஞ்ெி
விடுத்தாம். இந்த மந்திரத்தின் முடிந்தகருத்து 'அவன்டால்' முற்கூரிய இலக்கணம்
சபற்ற ஈொனன் பால் 'விராட்டு' பிரமாண்டத்ததத் மதகமாய்ப் சபற்ற ஹரி அல்லது
பிரமன், அல்லது ெங்காரருத்திரன் 'உருக்சகாண்டுதித்தனன் 'பிறந்தான் 'விராட்டவன்
றன் அதிட்டித்தவன்' அந்தரியாமியாயுட்சென்று நிதறந்தவன் புருடன. 'அவமன
பிறந்து' அவன் பிறக்கும்சபாழுமத 'இரண்ணியகர்ப்பன் பிறக்கக்கண்டான்' என்னும்
சுருதியிருத்தலால் ஈண்டு பிறந்சதன இறந்தகாலத்ததக் குறிக்கும் எச்ெவிகுதி
நிகழ்காலத்து தவதிகமாதலால் உபமயாகிக்கப் பட்டது. 'விரிந்தனன்' காண்சபாருள
த்துமாயினன். பின்னர் பூமிதய பூதாதிக , நகதர ெரீரங்க வியாபித்தன
சனன்பது.

(1) சுருதி = இவ்வுபநிடதத்துவக்கத்தில்யாம் குறித்தசபாருளறியறிகுறிகளின் முதன்

தமசபற்று, இடுகுறியாற்றலால் சபாரு த்துணிந்மதாதும் சொல்மல.
ஐந்தாம் மந்திரம்
முற்றிற்று

30
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

ஆ ம் மத்தியாயம்

மமல் பிரமாண்டமதகன் ெகல ெரீரெமட்டிரூப மகயால் அவனிடத்துத்

மதான்றிய மதவர்கசளன்னும் இந்திரியாபிமான மதவததகளின் ெிருஷ்டிக்கிரமத்தத
மானெயாகமாகவுருவகப்படுத்தி, உலகச்ெிருஷ்டிதய முதறமய பத்துமந்திரங்களால்
கூறுகின் ர். அவற்றுள் முதல் மந்திரம்.

எந்தப்புருடவனன்னுமவிசால்
இவமவயார் வவள்வியியற்றினரதற்கு
வசந்த ச்சியமாயினன் க்ரீஷ்மன்
இத்துமக்சாத்ருதுஹ விசாகும்வம

எந்தகாலத்சதன்று வருவித்து இதனுட்கூட்டிடலால் எந்தக்காலத்துத்மதவர்

கள் விராட்டினிடந்மதானறினமரா அந்தக்காலம் என்பது கருத்து. புருடசனன்னும் =
விராட்சடனக்குறித்த பிரமாண்டமதகன் என்கிற அவிொல், மவறு அவிெிசுதமயால்
அதுமவ அவிொகக்கற்பித்தார்கசளன்பது கருத்து. இதமமயார் ஈண்டு இதமமயார்
என்றது இந்திர திமயாதரயன்று; மற்று ஆதிகாலந்சதாடங்கி அமலனடி நிழல்
நீங்கசப தநித்தியகணநாதர்க மய, மவள்விதய = மானெமவள்விதய காயிகமாய்
செய்தற்குத் தகுந்தொதனமின்தமயானும் மதவர்களுக்கு மவள்வி யியல்பிலதமந்த
தமயானும் என்க. இயற்றினர் = கற்பித்தனர். எங்ஙனசமனில் அதற்கு = அந்த
மவள்விக்கு, ெந்தன் = இளமவனிற் காலம் ஆச்ெியமாபினன; கிரீஷ்மன் =
முதுமவனில் இத்துமம் ெமித்துக்களிருபதத அடுத்த மந்திரங்கூறும். ெரத்ருது =
கூதிற்பருவம், அவிசு = அவிொயசதனக்கூட்டுக. ஈண்டு இவ்மவள்விக்குப் புருடமன
அவிசென்று கூறப்பட்டது. பின் ெரத்ருது அவிொதல் எங்ஙனசமனில், அடுத்தமந்திரத்
தில் புருட ப்பசுவாயாத்தனரிதமமயார் என்று புருடன் பசுவாகக் கற்பிக்கப்பட்ட
தமயானும் ஆச்ெியம் வெந்த யினதமயானும் ெரத்ருது (1) புமராடாெ முதலிய
ஹவிொயசதன்க. மூன்று ருதுக்க சயடுத்தது அவற்றின் ெிறப்தபமநாக்கி;
வெந்தம் ெிெிரருதுவுக்கும் (பின்பனிப்பருவம்) கிரீஷ்மம் கார்ப்பருவத்துக்கும், ெரத்
முன்பனிப்பருவதத்துக்கும் குறிப்பாமாதலின் முதலில் யஞ்ஞத்துக்குச்ெம்பாதிக்க
மவண்டியதவ ஆஜ்யம் இத்துமம் ெமித்துகள் அவ்வப்புமராடாெங்களுக்கு மவண்டிய
தானியமிதவமய எனக்குறிக்கப்பட்டது.
(1) புமராடாெம் = இதுதான்யத்தின் விகாரமாயஹவிஸ்.

ஆ ம் மந்திரம்
முற்றும்

31
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

ஏழாவது மந்திரம்

முன்மந்திரத்திற் குறித்த இத்துமத்திற்கு எண்வகுத்துபசு இஃசதன இவ்மவழா

மந்திரம் குறிக்கின்றது.

ஏழுபரிதிகள் இவனுக்காயின
மூவவழுசமித்துக்கண்முவறயிற்கவமந்தன
புருட ப் பசுவாயாத்தனரிவமவயார்
யாகந்தன் யியற்றினரன்வற.

இவனுக்கு = மமற்கண்ட எஞ்ஞத்துக்கு என்பதுசபாருள். 'ஏழுபரிதிகள் ஆயின.

மூமவழுெமித்துகள் = இருபத்சதாருெமித்துக்கள் ெதமந்தன = யாகந்தன்
இயற்றினரன்மற அவர்கள்யாகத்ததச் செய்யும் காலத்மத 'புருட ப் பசுவாயாத்
தனரிதமமயார்' விராட்சடன்னும் புருட முற்கூறிய இதமமயார் மானெமவள்வி
யிற்பசுவாக்கினர். பசுசவனப்பாவித்தன சரன்பது கருத்து. ஈண்டு 'ஏழுபருதிகசளன்
றது காயத்திரி முதலிய ஏழுெந்தங்கசளனவும் அமவஆகலன ீய, ஒளத்திரமமதிகம்
என்னும் இரண்டு அக்கினிகளில் மபாடும்மும்மூன்று பருதிகள் ஆக. 6 - மபாக 7 -
வது சூரியசனனவும்' ொயண ீயபாஷ்யம் மவதத்திலும் முன்புறம் பருதிமபாட
மவண்டியதில் ; ஆதித்தமன சயழுந்து அரக்கர்க சயாழித்து அப்புறம்
பருதியாவாசனன்று விளங்குகின்றது. அங்ஙனமம மாதங்கள் பன்னிரண்டு, ருதுக்கள்
ஐந்து, மலாகங்கள் மூன்று, (2) ஆதித்தன் இருபத்சதான் வாசனன்று மவதத்தில்
மற் ரிடம் புகழ்ந்மதாதப்பட்ட இருபத்சதாரு பதார்த்தங்கமளஈண்டு இருபத்சதாரு
ெமித்துக்கசளன்று சொல்லப்பட்டன. யாகம் செய்த மதவர்கமளா முற்கூறிய விராட்
டினது பிராணன்களும் புலன்களுசமனவும் இப்சபாருள் சுருக்கி முன்மந்திரத்தால்
உதரக்கப்பட்ட சதனவும் ஆன் ர் உதர செய்தனர்.

(2) ஆதித்தன 21, வது, என்றது ெமித்துக்க ப் சபாதுவாய்க் கூறியது. அதில்

பருத்தியும் அடங்குமாதலால் அதவக ச்ெிறப்பாய் மவசறடுத்து ஓதினும்
அவற்றுள் ெிறந்த ஆதித்த இங்கு எடுத்து பருதி ெமிகதிலடங்குசமன்பததக்
காட்டுவதற்காகமவயாதலின் இஃது கூறியது கூற்றல்ல.
ஏழாவது மந்திரம்
முற்றும்.

எட்டாவது மந்திரம்

இனி எஞ்ஞக்கிரிதயயின் முதறதயச் சொல்லுகின் ர்.

முன்னுறத்வதான்றியபுருட எஞ்ஞ
அந்தநல்வவள்வியிற்புவராக்ஷித்தனவர
அவ லிவமவயாரியற்றினர்வவள்வி
சாத்தியரிருடியர்தாமுமியற்றினர்.

32
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

(இதன் தபாருள்) முன்னுறத்மதான்றிய புருட = விராட்தட, எஞ்ஞ =

வித்ணுதவ, 'எஞ்ஞனுமன் விஷ்ணு என்னும் சுருதியாசலன்க = (யஞ்ஞொதன
மான பசுவாகப்பாவித்து) அந்தநல்மவள்வியில் = முற்குறித்தயாகத்தில், புமராக்ஷித்
தனர் = அவிசுக்குள்ள ெம்ஸ்காரத்ததச் செய்தனர்- அவ ல் = முற்கூறியபுருட ல்,
ொத்தியர் = ெிருட்டிதயச் ொதனஞ்செய்ய் மயாக்கிய ன பிரஜாபதிகசளன்று கூறினர்
ொய ொரியர்; இருடியர் = மவறுருஷிகள் அக்காலத்தின்தமயால் மவதமந்திரங்க
ளில் கண்டவர்கள் முற்கூறிய இதமமயார்மவள்வியியற்றினசரன்று கூட்டிமுடிக்க.

எட்டாவது மந்திரம்
முற்றும்

ஒன்பதாம் மந்திரம்.

இத ல் யஞ்ஞபலத்ததக்கூறுகின் ர்: -

அந்தச்சர்வஹுத்தாகியவவள்வியில்
பிரஷத்தியாச்சியமவபரிதுசவமத்தனர்
காட்டகத்துள்ளனநாட்டகத்துள்ளன
அவவவாயவ்வியபசுக்களாக்கினவர.

(இதன் தபாருள்) (1) ெர்வஹுத்தாகிய = எல்லாப்சபாருளுமாய் நின்றவிராட்

இந்தமகள்வியில் ஹவிஸாகி நிற்றலால் இது ெர்வஹுத்சதனலாயிற்று அல்லது
ெர்வமதவர்களாலுக்மஹாமம் செய்யப்படும் சபாரு யும் ெர்வஹுத்சதனலாம்.
இங்கு மவள்விசயன்னுஞ் சொற்கு யஞ்ஞசமன்னுமமார்கர்மம் சபாருளாவதுமபால்
நாராயணனும் சபாருளாவாசனன்பது முன்மந்திரத்தில் காட்டி ம். ஆக இவ்மவள்
வியில் என்பதால் அந்தக்கன்மத்தில் என் வது நாராயணனிடுலன் வது சபாருள்
சகாள்ளமவண்டும். பிரஷத்தாஜ்யம் = தயிருடன் கலந்தசநய் தயிருடன் கலந்த
சநய்க்கு பிரஷத்தாஜ்யசமன்பது ெிசரௌதவழக்கு. இதனால்மபாகத்துக்மகற்ற எல்லாப்
சபாருள்களும் குறிக்கப்பட்டனவாதலின் அதவகளின் ெிருஷ்டி முதலிற் கூறப்பட்
டது. வாயவ்யபசுக்கள் = வாயுதவத்மதவததயாகப்சபற்ற பசுக்கள்; 'வாயுக்களாவ ீ
சரன் னவாயு அந்திரிக்ஷத்துக்கதிபதி, நல்லகாற்று நிதறந்த விடத்திற் மன
பசுக்கள் ஜீவிக்கும்; ஆதலின் பசுக்க வாயுவினிடத்து ஒப்புவிக்கமவண்டும்' என்று
யஜுர்மவதம் கூறிநிற்றலால் பசுக்கமள வாயவ்யங்கசளன்றது காட்டகத்துள்ளன =
மான் முதலியன. நாட்டகத்துள்ளன = ஆ முதலியன. ஈண்டு பசுக்கசளன்றது
நாற்கால் ஐந்துக்க ; ஆக்கினர் = ெிருஷ்டித்தனர்.

(1) ெர்வஹுது. ெர்வ = எல்லாம் ஹுது = மஹாமம்செய்தல். இவ்விரு சபாருளுங்

கூடிய சபாருசளல்லாம் இதன் சபாருளாகலாம்

33
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

ஒன்பதாம் மந்திரம்
முற்றும்

பத்தாம் மந்திரம்

முற்கூறிய ெிருஷ்டிதய விரிக்கின் ர்.

சர்வஹுத்தாயயஞ்ஞன்றன்பால்
ரிக்குகள்சாமம்சந்தம்யஜுஸு
வாயினதவல்லாம்வதான்றினவவடவவ.

(இதன் தபாருள்) ‘ெர்வஹுத்தாபயஞ் என்றன்பால்' என்பதற்கு அந்தச்

ெர்வஹுத்தாகிய மவள்வியிசலன்பதுமபால் சபாருள் சகாள்க. ரிக்குகள் ொமங்கள்
இதவ அதடமவததான்றின. ெந்தங்கள் காயத்திரிமுதலியன.

பதி ராம் மங்கிரம்

பசுக்களக்கினசரன்பதத விரித்துதரக்கின் ர்.

அச்சுவமிருபாற்பற்களுள்ளனவும்
ஆக்களயங்களவிகளுவமல்லாம்
அன்னவன்பாவலவதான்றின முவறயர.

(இதன் தபாருள்) அன்னவன்பாமல அச்சுவர்கள் மதான்றின. இருபாற்பற்க

ளுள்ளன = மமலும் கீ ழும்பற்களுள்ள ெிலமிருகங்கள். 'ஆக்கள், அவயங்கள், அவிகள்
அயங்கள் விகசளன்பன் ஜாதிதவற்றுதமயற்றி மவறுகூறினர்.

பன்னிரண்டாம் மந்திரம்

மமற்கண்டபடி தநாக்கிய ெிருஷ்டிதயக்குறித்துப்மபாக்தாவின் ெிருஷ்டிதய

வி விதடயாகக்காட்டுகின் ர்.

எவ்வவகயாகப்புருட யாக்கினர்
எவ்வவகயாகவவற்றுவமவசய்தனர்
இவனதுமுகம்வகதுவடகள்கால்கள்
கூறப்படுவனயாவவவகாவலன்னில்

34
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

(இதன் தபாருள்) இதுவி புருட ஆக்கி ர் எவ்வதகயாக்கினர்? எவ்வ

தகயாக மவற்றுதம செய்தனசரன்று வினவியதன்கருத்து. ெிருஷ்டியில் ஒமர
விதமான மனுஷ ? அல்லது பலவதகத் தாகமவாசவன ஐயம் நிகழ்ந்சதழுந்த
சதனக. 'இவனது முகம் தக துதடகள் கால்கள் யாதவ' என்று கூறப்படுவன. கூறப்
படுவனசவன்பதத எல்லாவற்றிலும் கூட்டிக்சகாள்க.

பதின்மூன் ம் மந்திரம்.
விவட.

பிராமணனிவற்குமுகமாயினவன
அரசன்வககளாக்கப்பட்டனன்
அவனதுதுவடகள்வவசியவனன்ப
சூத்திரன் பாதத்திருந்துதித்தனவன.

(இதன் தபாருள்) 'இவர்க்குமுகம்' முகத்தினினறு என்பதுசபாருள், மவதத்தில்

எல்லா மவற்றுதமகளுக்கும் பிரதிநிதியாய் எழுவாய்மவற்றுதமயுமுபமயாகப்படுத்
தலாசமன்பது வடசமாழியியலாதலாசலன்க. பிராமணன் ஆயினன் =
பிராமணன்உதித்தனன். அவ்விராட்புருடனுக்கு முகமாகத்மதவமானஸ யாகத்திற்
கற்பிக்கப்பட்டான் என்பது சபாருள். மற்றதுதாமன விளங்கும். யஜுர்மவதம் ஏழாங்
காண்டத்தில் 'அவன்முகத்தினின்று பிரணவத்ததச் ெிருஷ்டித்தான்' என்று சதாடங்கி
‘ஆதலிற்குத்திரன் மவள்விக்கனதிகாரி' சயன்பது வதரசயழுந்து நீண்டமதார்
பகுதியால் மமற்கண்ட ெிருஷ்டிக்கிரமத்தத விரித்தலால் இங்கு கண்டவி விதட
யிரண்டும் அமத சபாருளில் முடிக்கமவண்டுசமன்பது ஆெிரியர் ொயனர்கூற்று,

பதி ன்கு பதி ந்தாம் மந்திரம்.

எஞ்ெிய ெிருஷ்டி கூறுகின் ர்.

சந்திரன் மனத்தினின்றுபிறந்தனன்
சூரியன்கண்களினின்றுதித்தனவன
முகத்தினின்றிந்திரனங்கியும்வபாந்தனர்
வாயுப்பிராணனில்வந்துதித்தனவன.
உந்தியிலந்தரிட்சமாகியவத
வசன்னியினின் காயமுண்டாயது
கால்களிற்பூமிகாதினிற்றிக்குகள்
இங்ஙனமுலவகக்கற்பித்தனவர.

இது சவளி.

35
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

'சென்னியினின் காயமுண்டாய’ சதன்பது பரமான்மா விமயாம் மகெ கலா

சலன்க. 'இங்ஙனமுலதகக் கற்பித்தனமர’ என்றதால் உலசகலாசமாழிந்து பரிபூர்
கண்ட ஏகரெ ெச்ெிதானந்த பரெிவத்தினிடம் பிரமாண்ட ெரீரியாகிய விராட்சடன்னும்
விராட்தடக் கற்பித்து, அவன்வழியிலிவ்வுலதக ஈண்டு மெெனசரன்று வழங்கப்பட்ட
மதவர்கள் தம்முட்டாமம கற்பித்தனசரன்றத ல் இக்காண் சபாருள த்தும் நிஷ்
களப்சபாருளிடத்துக் கற்பிதசமன்பது உள்ளங்தக சநல்லிக்கனி மபால் விளங்கும்.
ஆதலாற் ன் இலிங்கபுராணத்தில் 'அப்பரி பூர்ண பரமமஷ்டிக்குச் சென்னி ஆகாய
மாம். உந்தி அக்கரிக்ஷமாம். ெந்திரன், சூரியன், அக்கினி இவர்கள் கண்களம். திக்கு
கள் செவிகளாம். அப்பரமான்மாவின் முகத்தினின்மற உலகத்ததப்பதடக்கும்
பிரமனும் பிராமணரும் பிறந்தார்கள். அம்மகானமாவின் மதாள்களினின்மற
இந்திரன், விஷ்ணு, க்ஷத்திரியர் இவர்களும் பிறந்தார்கள். தவெியர்கள், சூத்திரர்கள்
இவர்கள் முதறமய துதடயினின்றும், பாதத்தினின்றும் பிறந்தார்கள்' என்பனவாதி
பலவெனங்களுள. அற்மறல் 'முகத்தினின்றிந்திரனங்கியும் மபாந்தனர்' என்றது
வழுவதசமனின், இங்கு இந்திரசனன்றதத (1) ‘மமகந்திரன்' என்று சகாண்டு முரணு
மாறின்தம கண்டடங்குக.

(1) மமகந்திரன் = இவன்மொமயாகம செய்த ஆகிதாக்கினிகளால் இஷ்டி காலங்

களில் மதவததகளாக சவடுத்து பூஜிக்கப்படுகிறவன். இந்திரசனன்பவன தகவல
ஆெிதாக்கினியால் அவ்விஷ்டியின ததவததயாகக்சகாண்டாடப்படுகிறவன். ஆகமவ
இவ்விருமதவமதகளும் சவவ்மவசறன மீ மாஞ்ெகர் துணிந்தனர்.

பதி ம் மந்திரம்

‘இப்சபாரு மவதசமான்தறக் சகாண்மட யறியமவண்டு சமனவும் இருள்

நிதறந்த இததயத்தார் கா சரனவும், மபர் அறிவுதடமயாமர அதனுண்தமதய
யறிவா' சரனவும் அறிவுறுத்துகி ர்.

எவ்வுருவத்வதயுமாய்ந்துளதீரன்
காமங்க வயகழித்வதவதப்பணிவான்
அந்தப்புருட் மகா யாதித்த
வண்ண யிருட்கப்பால்யானறிவவன்.

(இதன் தபாருள்) அந்தப்புருட = முற்கூறிய இயல்புள்ள ெர்வபரிபூரண

முழுமுதற் சபாரு க் காண்சபாருள த்ததயும் பதடத்தவ கிய மாண்டமககனு
க்கும் பிதாவானவ மஹா = மஹான் என்னும் சொல்லுக்கு மவதப்சபருவழக்
கில் அதமந்த சபாரு பரமமசுரன் மகாசனன்னும் சொல்லுக்குப் சபாருசளன்ப
தில்' அவசனதனால் மகாமதசனப்படுவான்' என்று சதாடங்கி, அவனத ல்
‘மகாமதவசனனப்படுவான்' என்பதீ க எழுந்த அதர்வெிமராபநிடமும் 'ஆதலாலீ
ொனன்மகாமதவன் மகாமதவன்' என்று எழுந்த மமகாபநிடதமும் (1) மற் ருப
நிடதெத்தில் 'பிரமமதவன் திருமுகமண்டலத் தவதரித்த முக்கண் முதல்வனுக்கு

36
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

அப்பிரமமதவனிட்ட அட்டநாமங்களில் மஹாசனன்னும் சபயதர யிறுதியில்

ெித்தாந்தமாக மவாதினதமயும், அங்ஙனமம மபாதாயனமாமுனிவர், நித்திய
ெிவபூதெ, நித்தியபிரமயக்கும் முதலியபற்பல விடங்களில் பரமமசுவரனுக்
கிடுகுறிகளாயதமந்த 'பவெர்வருத்தி’ ராதி ெப்தங்கமளாடு கலந்து விநிமயாகித்
திருத்தலும், ஸ்ரீெத்தியாஷாட முனிவர் குலகவமஹாமத்தில் மஹாசனன்னும்
சொல் விநிமயாகித்ததும் ஈொனபலி, மஹன்னியாஸ முதலிய பலெற்கருமங்க
ளில் மஹாசனன்னும் சொல் அவனிடத்து இக்குறியாக விநிமயாகிக்கப்படுவதும்
பிரமாணசமனக்சகாள்க. அற்மறல் மகாமதவசனன்னும் சொல் அமநகநிகண்டுகளில்
கண்ணுதலார்க்குப்சபயராயதமந்ததமயின் மகாசனன்னும்செல்மதவசனன்னும்
சொல்மலாடு கூடிச் ெிவபிரா க் குறிக்குமமயன்றி மகாசனன்றதனிச்சொல்லவ
க்குறிக்காதுஎனில்' அற்றன்று. மமற்காட்டியபலபிரமாணங்களால் அம்மஹான்
என்னும் சொல் ததவசனன்னும் சொல்தலாடு கூடியும் உமாபதிதய புணர்த்து
வதாதமற்படுகின்றது. ததவசனன்னும் சொல்லுடன் கூடிய மகாசனன்னும் சொல்
மல யவ க்குறிப்பதன்றித் தனித்து நின்றவ க் குறிக்காசதன்பதற்கு யாதும்
பிரமாணமில் . உலகத்தில் 'மென' என்னும் சொல்லுடன் கலந்த 'பீம' என்னும்
சொல் இரண்டாம் பாண்டவ க் குறிக்குமாயின் பீமசனன்னும் சொல்லவ க்
குறிக்காமதா? பூர்வபட்ெி, நும்மதத்தில் புருடசனன்னும் சொல் கம்முன்மகா
சனன்னும் சொல்தலச் மெர்த்து மகாபுருடசனன்றதமந்து உமது கண்ண க்
குறித்தலால் தனித்தபுருட சனன்றசொல்லவ மய உணர்த்துசமன்று யாது
காரணம்பற்றிக்கூறி ய்? பிரதிவாகி! சுருதிஸ்மிருதி கற்பசூத்திரங்களில் அநாதி
ஆரிஷவெனங்கள் அம்புலிசூடிப்சபருமா யம்மகாசனனும் 'சொல்லுக்கு இங்கு
றிப்சபாருசளன முழங்க அவனிடத்தழுக்காறுற்று மவதாதிகட்குமமலானஎந்நூலம்
கழீ இ நீவிர் பிதழப்பீர்? துராக்கிரகீ ! மஹாசனன்னுந்தனிச் சொல் சுருதிகள்
ஸ்மிருதிகள், கற்பசூத்திரங்கள், புராணங்கள், ஆகமங்கள் முதலிய அநாத ஆரிஷ
வெனெதமகாடிகள் அஷ்டமூர்த்திக்கதமந்த எட்டுநாமங்களில் மெர்த்திட்டு விநிமயாகி
த்து வருவதத நீவிரறிந்திலீமரா? அங்ஙனமம மஹாசனன்னும் சொல் யும்
மமற்கண்டபிரமாணங்களும் மகாொதிகளும் அவன் சபயமர சயனத்துணிந்மதாதுத
க் மகட்டடங்கின ீரி . அந்மதா மகாமதவ கலாம். அவன்மகா தல் கூடாசத
ன்று? வாதித்த நுமது புத்திநுட்பத்தத யாதுதரப்மபாம் மமற்காட்டிய நியாயங்க
ளாலும் பிரமாணங்களாலும் மகான் மகாமதவசனன்ற இரண்டு சொற்களுக்கும்
அவ்சவாருவமன சபாருளாயதமவதால் யாம் கூறியமததும் குதறயு சதன்க.

(2) ெதபதசமன வழங்கப்படும் மவதப்பகுதியில் அஷ்டமூர்த்தி பிராமணத்தில்

உள்ளது.

நிற்க இனிப் மபாதாயனகற்பகாரர் இனி மகாமதவன் மகாபுருடன் இவர்க நாமடா

றும் பூஜிக்கும் வழிபுகல்வா சமன்று மகாமதவசனனும் பதத்தால் ருத்திர க்குறித்
ததுமபால, இரண்டு பக்கத்துமுள்ள மகான் என்னுஞ்சொல்லுக்கு ெிவன் அல்லது
விஷ்ணு சபாருசளனத்துணிந்திடமவண்டிமதவன் புருடசனனனும் சொற்க முதற
மய கூட்டித்துணியமவண்டியதின்றியதமயாதாதலால் ஈண்டு மகான் என்னும்
சொல்லிருப்பினும் அச்சொற்ெிவபரசமனத் துணிதற்குரிய கருவிபாய மதவன்

37
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

என்னும் சொல்லின்தமயால் அது ெிவபரமாகாது. மற்று அச்சொல் விஷ்ணு

சவன்னும் சபாருளாக்கும் ஆற்றலுதடய புருடசனன்னும் சொல்லிருத்தலால்
இம்மந்திரம் நாராயண மய குறிக்கும் எனலும் கூடாது. ெிவபரமாய்த் சதாடங்கிய
(1) சதாடக்கத்துக்கு (உபக்கிரமம்) விமராதித்தலாசலன்க. மமலும் மமற்காட்டிய
தனித்தமகாசனன்னும் சொல்லுக்கதமயுமிடுகுறியாற்ற த்சதாடக்கத்தில் தாமன
ெிசமனச்ொதிக்கப்ட்ட புருடசனன்னும் சொல் எவ்வழியுந்தடுக்காசதன்க. அன்றியும்
மகாபுருடசனன்னும் சதாதகச்சொல்மல விண்டுதவக்குறிப்பதன்றி ஈண்டுபகுத்மதா
கிய புருடமனமகா சயன்னும் சொற்கள் கண்ண க்குறியாசதன்க. இங்கு
இருதனிப்பதங்களாய்க் குறிக்கப்படினும் அமதசதாதகச்சொல்லில் அதமந்த இருபத
ங்கமள ஈண்டு மதமந்திருத்தலால் அவ்விண்டுதகக்குறியாமவாசவனின், அவ்விடு
குறியாற்ற சயடுத்துக் காட்டும். (2) ஆதுபூர்விமாறுதால் சபாருந்தாசதன்க மமல்
சதாக்க மவறுதமயும் சதாகாதமவற்றுதமயும் சபாரு மவறுபடுத்துமம சவனின்;
மவறுபடுத்துசமன்பதத என்னும் சொற்க யாராய்ந்தடங்குக மதவர்களுக்குப்
பிரியமுள்ளவன் ஈண்டு சதாக்கியது ஆ ம்மவற்றுதம; அவ்வா ம் மவற்றுதம
தயக் கூட்டி எனின் அது மூர்கர்களுக்குப்சபயர்.

(1) உக்கிரமம் = சதாடக்கம். இது மீ மாஞ்ெகர்கண்ட ஓர் முக்கிய பிராமணம்

அஃசதங்ஙனசமனில் முதலில் மகட்கபட்டும்சொல் ஒன்று தனக்கு சபருவழக்கில
தமந்த உண்தமப் சபாரு சகாடுத்தலாலும் சொற்களுக்கு சகவுணப்சபாருள்
சகாள்ள ஏதுவாய் மமற்சொற் டர்பு இதனுடன் முரணும் சபாரு அச்ெமயம்
விளக்காதம யானும் இச்சொல் தன்சபாருளில் தான் நி சபறுவதற்கு ததடமயது
மி . இச்சொற் சபாருளுக்கு முரண் சபாருள்சகாடுக்கும் சொல்மவ ன்று பின்
வருதமல் அஃது செவியில்படும் காலத்துத்தாமன தமக்கு முரணுமாறு எழுந்த
உபக்கிரமச் சொற்சபாருள் அறியப்பட்டதமயின் அஃது துர்பலம். இதுவிஷயம்
மவமதாபக்கிரம் ஞாயசமனமீ மாஞ்ெகர் கூறுவது.
(2) ஆனுபூர்வி = சொல்லதமப்பு.

யூசெஸிஹம் = கிராமத்திற்ெிங்கம். இங்குள்ளது ஏழாம் மவற்றுதம இதுமவற்றுதம

சதாக்கவிடம் கழுததசயனறு குறிக்கும். ஆது ஈண்டு தனித்சதடுத்த (1) மகான்
புருடசனன்ற விருசொற்கள் கண்ண க்குறியாசவன்று சதளிக. பின்னர் (2)
மவதங்களுக்குள்ள விலக்குவிதிபற்றி ஈண்டு மவற்றுதம சதாக்ககின் சறனின்,
அங்ஙணம் துணிதற்மகற்ற நிருத்தம் முதலிய பிரமாணங்க ளகப்பட்டாதமயின் அது
சபாருந்தாசதன்க. மமலும் அவ்விதந்துணிதற் கிதடயூ ய் (3) முன் பின் சொற்கள்
மாறியதமக்கப்பட்டன. இதன் விரிதவ (4) மமமல காட்டுவாம். இவ்விடத்து மகான்
புருடசனன்னு மிருசொற்களும் பரெிவன் நாமமதயங்களாகமவ அவற்றுள் ஏமதனு
சமான்தறக் காரணவாற்றல் சகாண்டு விமெடணமாக்கி மற் ன்தற யிடுகுறி
யாகக் சகாண்டு விமெடியமாக்க மவண்டும். இருட்கப்பால் = ஈண்டு இருசளன்றது
அவித்தியாமயப்பிரபஞ்ெத்ததமய இருசளனவழங்கப்சபற்ற பிரகிருதியில் மதான்றிய
இவ்வுலகத்துக்கப்பால் அதாவது இஃசதாழிந்த பிறகு முக்குணங்கடந்த முத்திநி
யிசலன்பது கருத்து. 'ஆதித்தவண்ண ' ஹிரணியவர்ணன்' என்பதாதிச் சுருதியில்
கூறப்பட்ட சபான் ர்மமனிய ‘உலக சொற்பன் சமாழிந்தவிடத்துத் மதான்றும்

38
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

சபான்வண்ணமமனியமன புருடசனன்றறிக.' என்ற மநுவின் கூற் லும் 'புருடன்

கிருஷ்ணபிங்களன்' என்ற சுருதியாலும், 'பவளநிறம்மபான்ற பாதியும் இந்திர நீலம்
மபான்றமற் ருபாதியும்' என்பதாதிய (5) யுக்தவெனங்களாலும் கடவுளது திருமமனி
கனகவண்ணசமன் மறற்படுதலா சலன்க - 'இருட்டு' கரியநிறத்துக்கு, அப்பால் =
மற் ர் பக்கத்தில், ஆதித்தவண்ண = கதிரவனிகர்த்த நிறமுதடயா அதாவது
செம்பளவண்ணசனன்பது கருத்து. 'கா க்கதிரவனிக' சரனப்புராணங்க மளாதுதலா
சலன்க.

(1) தனிச்சொற்களுக்கு மவற்றுதமத்சதாதகயில்லாது ஒரு சபாரு உணர்

த்துமாற்றல் வழக்கிலும் இலக்கணத்திலும் இல் சயன்பது கருத்து.
(2) மவதங்களுக்குள்ள விலக்கு = இத ல் மவதங்களில் எல்லா விதிகளுக்
கும் விலக்குண்சடன்பது ஏற்பட்டது.
(3) முன்பின் = மஹா புருட சயன்று இருக்க தவண்டியது. அங்ஙனமி
ன்றி புருட மஹா சயன்று படிக்கப்படுகிறது.
(4) மமமல = உபநிடதத்தின் இறுதியில் மற்றவர் கூறியஏதுக்க
மறுக்குமிடத்சதன்பது கருத்து,
(5) அபியுக்தர் = ஜகத்குருெங்கரமுனிவர் ெிவபுஜங்கத்தில்

இங்கு நீலமலாகிதசமனக்குறிக்கப் சபற்றவித்தியாெபள விரூபாட்ெமூர்த்திமயயிர

வும்பகலுமிருபாலாகும் என்றிவ்வுடநிடத வித்யாெபளவி ரூபாட்ெமூர்த்திமயயிரவும்
பகலுமிருபாலாகும் என்றிவ்வுபநிடதவிறுதிப் சபாருளாதலாசலன்க அல்லது
'இருட்டு' முக்குணங்கட்கும் அப்பால், ஆதித்தவண்ண சுத்ததத்துவ அல்லது
இருட்டு சுழுத்தியவத்ததக்கு, 'அப்பால்' அவஸ்ததகடந்தவிடம், 'ஆதித்தவண்ண '
காயித்திரிப்சபாருளாய்க் (க) காரிமயாபாதி கடந்து கதிரவன் மண்டலத்திலங்கும்
இரணிய வண்ணமூர்த்திதய இன்னுமமனகசபாருள்கள் பிரமாணங்களுக்மகற்ப
வூகிக்காலம். 'யானறிமலன், இதுமவதவாக்கியமாதலால் மவதந்தானறிமவசனன
அப்சபாரு க் குறிக்கிதறதமயின், அநாதிநித்திய ஸ்வயம்புவான மவதத்தானறி
மவசறவற் னும் அறியப்படமாட்டான் என்பது சபறப்பட்டது. மமலும் இச்சூக்தம்
ஸ்ரீமந்நாராயணன் திருமுகமண்டலத்திலுதித்தது ஆதலின். அவன் திருவாக்காயதம
ந்த இவ்வாக்கியம் யானறிமவசனனத்தமதறிதவ விளக்கினதமயால் இவ்வாக்கிய
த்தத முதலிசலடுத் மதாதியமுகுந்தமன ெிவஞானச் செல்வச் செருக்குப் சபற்ற
சனன தவற்படுகின்றது. ஆதலாற் ன் (1) விஷ்ணுசூக்தத்தில் 'ஒ விண்டு நீபரமன்
சபருதமயறிவாய், என்று கூறிய தூஉசமன்க, மமலும் இதனால் மந்திரத்ததக்
கண்டவர் தமதனுபவத்ததக் கூறுகின் ர் என் ர் ொய ொரியர். அதுசகாண்மட
அப்தபய தீட்ெிதஸ்வாமிகள் (2) அளவிரின் சபருதமயறியவு நின் ட்கழிவிலா
வன்பு செய்திடவும், தளமலசரடுத்துன்னருச்ெ யாற்றிச்ொலநின்றிருவருள் சபற
வும், வளமவிபுலியூரம்பலத் தரமெமலர்த யுலகினுட்சுரும்பருளர்தழாய்ப்
பட மார்புதட யண்ணசலாருவமன வல்ல மன்மற, என் ர். புராணமும் மவத
வியாென் ொக்ஷாத் நித்தியனான நாராயணதன தவசறவன் பரெிவதத்துவத்மதப்
பரிபூரணமாயறிவான் என்றது. மாபாரதமும், மதவர்களுக்குக் மதவனும்
எங்குத்மதான்றி யழியாதளவிலாப் சபருதமசபற்ற அம்புய மலாெனன் அகிலரூப

39
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

கிய ஏகநாயகன ீெமன சயன்றறிந்து அவ யிலிங்கத்தில் பூெிக்கின் ன் என்று

சவளிப்பதடயாய் ஸ்ரீமந்நாராயணனுதடய ெிவஞானப் சபருதமதய வியந்மதாதி
யது. இனிமவதமும், அல்லது மவதநாயக ன விண்டுவுந் தாமமாெிவஞானிகள் என
வி 'அங்ஙனமன்று; அந்நனூற்பயின்று அந்நாரணன் திருவடிசதாமுது நல்லுபமத
ெம் சபற்றவரும் அச்ெந்ததிமயாரும் ெிவஞானிகளாவார்கள்' எனக்கூறுகின் ர்.

(1 இங்கு எடுத்ததாதிய விஷ்ணுசூக்தம்மபால் இருக்குமவதத்திலும்

'விஷ்ணுபரமமன யறிந்தான் பிறந்தவருள் சபரியவன் மூன் வததக்காப்பான்'
என்றுளது. இஃது மூன் வசதன்றது சபௌதிகபிராகிருத தகலாெங்க தவிர்த்த
மகாதகலாெத் திருப்பதிதயக்குறிக்கும் என்று உதரசெய்ெனர் ஆன் ர்என்க.
(2) இச்செய்யுள் ஸ்ரீமத் அப்தபய தீக்ஷக்ஷதஸ்வாமிகள் செய்தருளிய ெிகரிணி
மா யின் சமாழி சபயர்ப்பில் என்ற சுமலாகத்துக்குப்பதில்.

'எவ்வுருவத்ததயும் நாமங்க யும் ஆய்ந்துள' விமவகத்தாற் மொதித்சதாழிந்

துள்ள தீரன் உண்தமயறிந்த முனிவன் கழித்து அந்நாமரூபங்க ஒழித்து எஞ்ெிய
எததப்பணிவான் ெச்ெிதானந்தங்க ப் பிரமசமனத்துணிந்து வழிபடுவான். அவ
'ஆய்ந்துளதீரன், என்றவிடம் தீரன் ஆய்ந்துபணிவாசனன்றமத மபாதுமானதாக உள
என விமெடணமாய்க்குறித்தது உண்தமசயன்னும் ெத்தியமாய் அச்ெிவஞானி சயாரு
வமன நிற்பாசனனக் குறித்ததற்மக யானந்தப்புருட யறிமவ சனன்பதால் பரிபூர்ண
பிரமஞானமம நாமரூபங்க ஒழித்து ஆத்மாநந்த நிட்தடயிற் மெர்க்கு சமன்பது
சபறப்பட்டது. ஆதலாற் ன் வாச்ெியம் வாெகம் கடந்து தன்னறிவாற் னறிதற்
பாலது என்றது புராணசமன்க. பாகவதமும் 'ஓ கிரிதரா! உனது சபருதம உலகமாளு
ந்திக்குப் பாலகர்கள், பிரமன், விஷ்ணு மமகந்திரனிவர்களா லறிதற்பாலதன்று, அது
முக்குணங் கடந்தது. மவற்றுதமயிற்றது. பரபிரம்மப்சபாருள் என்று பிரகிருதி
ெம்பந்தமான முக்குணங்கடந்து நாமரூபத்தின் மவ ய் உள்ள ெச்ெிதானந்த
கனன்ெிவமனசயன்று குறிக்கின்றது. மமற்கூறியபரம்சபாரு க் மகட்டுச் ெிந்தித்துத்
சதளியும்சபரிமயார் (1) பிரமரகீ டநியாயத்தால் அவமன யாவாசரன்பது உட்கருத்து
ஆக இம்மந்திரத்தின்முடிந்த சபாருள். அந்தப்புருட = மவதாந்தங்களிற் பரிபூரண
சனனக்குறிக்கப்பட்டவ , ஆதித்தவண்ண = காயத்திரில்லவ , ஆதித்தாந்தர்
யாமிதய, சபான் ர்மமனிய . மகா = மஹாசனன்னும் மபர்சபற்ற பரம
ெிவ , யான் = யாசனன்னு மறிவுக்கு விஷய ய் (ஸ்வஸ்வரூப ய்) இருட்கப்
பாலறிமவன், எதத = எப்பரம்சபாரு , எவ்வுருவத்ததயும் = நாமங்க யும்,
ஆய்ந்து = ஏகதிருஷ்டியாய் விொரித்து, கழித்து உள தீரன் = உண்தமமாத்திதரயாய்
நின்றமயாகி பணிவான் = அத்துவிதானந்தம் எய்துவான். அப்புருட சயன்று
கூட்டிப் சபாருள்படுத்துக.

(1) பிரமரகீ டநியாயம் = இது எறும்புமுதலிய பல்புழுக்கள் வண்டினம்

சபறுவததக் சகாண்சடழுந்தது.

40
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

பதியனழாம் மந்திரம்

மமற்கண்ட திருமாலன்றிக்குறித்தற்குரிய ெிவஞானி பிறிசதாருவரில்

மயாசவன வாெங்தகநிகழ மற்றுஞ்ெில ெிவஞானிக க்குறித்தல் காரணமாய்
அதன்சபருதமவிளக்கி வடுகூடும்
ீ வழியிதுசவனத்துணிவு கூறுகின் ர்.

பிரமன்முன்னவரவ க்கூறினன்
இந்திரன்றிவசகவளல்லாமுணர்ந்தவன்
அவ்விவன்றன் யறிந்தவன் வன
அமிர்தனிங்காவானன்வற(யரிய)
வடுகூடவழிவவறி
ீ வய.

(இதன் தபாருள்) எவ = எந்தப்பரமான்மாதவ முன்னர் = ெிருஷ்டிகாலத்

தில். பிரமன் = பிரமமதவன், கூறினன் = ஐயமுற்றுத்தம்மிடமணுகியரிஷி க யுத்
மதெித்து இஃமத பரதத்வசமனத்துணிந்து உபமதெித்தார். இந்திரன் = இந்திரனும்
உபமதெித்தாசனன்பது மட்டுங்கூட்டுக. திதெகசளல்லாமுணர்ந்தவசனன்பது இந்திர
னுக்கும் பிரமனுக்குமுரிய குணமாம். திதெகசளன்றது அவற்றிலுள்ள சபாருண்
மமனிற்கும். இங்குண்தமயிது: - ஆதிகாலத்தில் நாராயணனிடம் உபமதெம் சபற்றுச்
ெிவஞான பரிபூரண ன பிரமமதவன் அப்பரெிவ மய உலசகலாங்கடந்த உண்தம
ப்சபாருசளனத்துணிந்து முனிவர்களுக்குபமதெித்தான். இச்ெரித்திரம் ஸ்ரீபுராணம்
வாயுெங்கிததயில் இரண்டாமத்தியாயத் சதாடக்கத்தில் இக்கற்பந்சதாடங்கிச்
ெிருஷ்டியானசபாழுது' என்று ெிருஷ்டியாெம்பத்ததக்குறித்து 'ஆறுகுலத்துதித்த
முனிவர்கசளாருவருக்சகாருவர் பிணக்குற்று இவன் ெிறந்தவன், அவன் ெிறந்தவ
சனனப்சபருத்தமதார் சொற்மபார் செய்தனர்' என்று ரிஷிகளுக்கு உண்தமத்துணி
புண்டாகவில் சயனக்காட்டி ‘மதவாசுரர்களால் புகழ்சபற்ற பிரமமதவசனங்கிருப்
பான்' ன்று சதாடங்கிய ெில வெனங்களால் இருடியர் பிரமமலாகஞ்சென்று அவ
க்கண்டு உண்தம சதளியமவண்டி அவ ப்பணிந்து ஓ பிரமமதவா சபருத்தமதாரி
ருளால் சூழப்பட்மடாம். இச்ெம்ொரத்தில் சவகு துயரமுற்றுப்பல விவாதங்க ச்
செய்தும், உண்தமயிஃசதன்றறிந்மதாமில் ' என்று தமது அஞ்ஞானநி தமதயத்
சதரிவித்துப் பிறகு 'எப்புருடன் யாம்காணும் சபாருள்கட்கசளல்லாம் மமலாயி ன்?
எவன் பரிபூரணன்? எவசனன்றுமுளான்? எவன் பரமமசுவரன்? எவன் நித்திய
முத்தன்? எவன் விெித்திர கிருத்திய யுலதகமுதற்பதடத்தான்? எவனிடத்திவ்வுல
கசமாடுங்கும்? எவனுக்குப்பூதங்கள் தன்வயப்படும்? எவசனல்லாவற்றிக்கு மமக
நாயகன்? அப்பரம யாம் காணும் வழிதாமனது' என்று ஓர் வி நிகழ்த்தி
இந்ஙனம் முனிவர் வினவ. பிரமனிளங்தக செய்து மதவர், அசுரர், முனிவர் இவர்
கள் முன்னி யிசலழுந்து நின்மனதிற்பரமான்தவத் தியானித்து இவ்வி க்களுக்
சகல்லாசமாமரவிதடயாக 'ருத்திரமன' சயன்று உறக்கக்கூறி அங்கசமங்குமானந்த
பாஷ்பங்கமழ, அஞ்ெலிமெர்த்து அதறவா யி சனன்று பிரமமதவன் விதடபகர்ந்த
மநர்தமதய விரித்து, பிறசகழுந்தவனிடம் 'சொற்களும் மனங்களுக் செல்லாது
எவன் சபருதமயறிந்தான் எங்குமச்ெமு ' சனன்பன்வாதிப் பலவெனங்களால்
கடவாதவா யுள்ள ஸ்ரீகண்ணபிரானது சபருதமயும் சொரூபமும் விரிக்கப்பட்டது.

41
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

அங்ஙனமம பாகதவத்தில் தட்ெயக்ஞெங்காரத்தின்பிறகு மதவர்கள் பிரமமதவ ச்

ெரணமதடந்து அவரிடம் ெிவதத்துதவாபததெம் சபற்றதாகக்கூறப்பட்டுள்ளது.
அங்ஙன மிந்திரனும் பிரமததவன் விண்டு விடம் உபததெம் சபற்றது தபால நாராய
ணனது அபரத்திருமமனியாகிய அகிலமீ ன்றவன் யுமாமதவி யாரிடத்தில் உபமத
ெம் சபற் சனன்பததக்மக பநிடதம், 'அவ்வாகாயத்தில் தஹமவதி'
உமாமதவிதயக்கண்டனன்' என்று சதாடங்கி விரித்துக்கூறியிருக்கின்றது. இத ல்
ஸ்ரீமந்நாராயணன், பிரமமதவன், மதமவந்திரன் முதலிய கடவுளர்க்கும் வாஞ்தெ
நிரப்பும் வள்ளலாய் வழிபடுங்கடவுளாய் நிற்மபான எமது விருபாட்ெப்
சபருமாமனசயன்பது இனிது சபறப்பட்டது. இவ்விஷயத்தத அத்தவத வித்தியாொரி
யசுவாமிகள் ெிகரிணிமா யின்கண் 'உன்ற சயதிமரகண்டு மம்புயத்மதானுணர்ந்
திலன்மால் சொலவுணர்ந்தான், சவன்றிசவள்ளா ப்பாகனு முதமயாள் விளம்பிட
த்மதர்ந்தனனிமலா, மன்றலந்துளமவானயன் முதலுன் ன் மயக்கறுத்துணர்ந்தன
சரன் ல் இன்று மயதழமானிடெறியாசரன்பதுமாயமவண்டுமமதா' என்று
கூறியருளினர். அவ்லிவன்றன் = மமற்கண்டசபருதமசபாருந்தியவனும் இவசன
ன்னும் அறிவுக்கு விஷய ரூபமான ஜீவரூப ய் நின்றவ ‘அறிந்தவள்’ தாமன
சயன்றறிந்தான், 'எவன் ய்க் மதவதததய யுபாெிக்கின் ன்? அதுமவறுதான்
மவசறன்று அவனுண்தமயறியான், அவன் பசுப்பிராயன், என்று சுருதி கூறுதலா
சலன்க. இங்கு = இவ்விடத்துத்தாமன, பிரமத்ததயபமராக்ஷமாயறிந்தவனுக்குப் (1)
பராந்தகாலமுதலிய காலங்களும் தகலாெ முதலியவிடங்களும் அவாவப்படா
சவன்க.

(1) பராந்தகாலம் = இதுபிர்ம்மமதவனுதடய ஆயுள் முடிதவக்குறிக்கும்

அமிர்ென் = முத்தன் ெிவரூபசனன்பது கருத்து. இது புதியமததுமில் . அவித்திதய

நிவர்த்தி ஒன்மற யிங்கு முக்திசயன்று பெரிக்கப்பட்டது. மமல் இங்கு அபமராக்ஷ
ஞானமின்றி மற்றறதும் வடுசபறவழிய
ீ சதன்று கூறுகின் ர். "வடுகூட
ீ வழிமவறி
மய' சயன மவறுகர்மமுதலியன 'வடுகூடவழியி
ீ ' வழியகாசதன்பது கருத்து.
அத ற்மபரறிமவயன்றி மவசறதுவும் வடு
ீ சபறுதற்கு வழியாகாசவன்பது சபறப்
பட்டது. இதவகளாலிம்மந்திரத்தில் முடிந்த கருத்து: - எவ = எந்தருத்திர
மூர்த்திதய, முன்னர் = ெிருஷ்டியுபக்கிரம காலத்தில் திதெகசளல்லா முணர்ந்தவன்
= எல்லாப்சபாருள்களி னுண்தமறிந்தவ கிய. பிரமன் = பிரமமகவன், கூறினன் =
ரிஷிகளுக்கு மதெித்தனன், இந்திரன் = மதமவந்திரனும் (எதத) அறிந்தவ பி சன
ன்றுகூட்டுக. அவ்விவன்றன் = முற்கூறிய இலக்கணம்சபற்றவனும், ஜீவஸ்வரூ
முமானவ , அறிந்தவன்தாமன தம்முட்கற்பிதமாய் பிரபஞ்ெ சமாழியச் மெதனன்
மட்டுமிஞ்ெி, இங்கு = இப்பரறிவுண்டாய ெரீரத்தின் கண்மண, அமிர்தன் = முத்த க
(ெிவரூபன்) ஆவான் = விளக்குகி ன். அன்மற = அவ்வபமராட்ெ ஞானத்ததயறிந்த
வக்கணத்மத. (அரிய) வடுகூட
ீ வழிமவறி மய அப்தபரறிவின்றி மவசறத லும்
வடுகூடாது
ீ என்பது.

42
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

பதிதனட்டாம் மந்திரம்

மமற்குறித்த மதவயாக ரூபகத்தத உபெங்கரிக்குமுகத்தால் அவ்மவள்விதயச்

சொற்சுருக்கமாகக் கூறுகின் ர்.

யக்ஞ ல்யக்ஞ ப் பூசித்தனர்சுரர்

அத்தருமங்களாதியிற் ன்றின
அப்வபரிவயாவரசுவர்க்கத்வதய்தினர்
சாத்தியமரர்முன்னுளராண்வட.

இதன் தபாருள்: - 'சுரர்' முற்கூறிய பிரஜாபதிமுதலிமயார், யக்ஞ ல் = முற்

கூறியவிராட்சடன்னும் புருட ல், யக்ஞ = யக்ஞகர்மத்தா லாராதிக்கப்படும்
பரமமசுர , ருக்மவதிகளால் 'மமதபதி' என்றும் யஜூர் மவதிகளால் ‘அத்துவரராஜன்’
என்றும் குறிக்கப்பட்ட பர சயன்பது கருத்து. 'பூெித்தனர்' ஆராதித்தனர்
‘மவள்வியியற்றியமத யன்றி யாராதித்தமத இல் சயனின் மவள்விமய ஆராத
யாகாசதன்க. இமதயாகத்தத, 'எந்தப்புருடசனன்னும் அவிொல் என்பது முதலிய மந்
திரங்கள் விதித்தன. அங்கு புருடசனன்னும் சொல்லாலும் இங்கு யக்ஞசனன்னும்
சொல்லாலுக் குறிப்பிடப்பட்டார் விண்டுமவ, அவ யக்ஞெப்தத்தால் விவரிக்கப்ப
ட்டவர், யக்மஞசுவரெப்தத்தால் பரதமசுவர விவகரிப்பதுமபால், மவதங்களிசல
ங்கும்ொதாரணம். ஆதலாற் ன் விராட்தட விண்டுசவன்று ொதிப்பது ஒவ்வுமாறு
காண்க. அற்மறல். யக்ஞ சயன்றவிடக்துள்ள யக்ஞசனன்னும் சொல்லும் விண்டு
தவக்குறிக்காமதா சவனில், அற்றன்று. உலகத்தில் ஒருகண்மத்தால் பூஜிக்கப்
படுபவனும், அதற்குக்கருவியாய் நின்றவனும் ஒருவ தல் கூடாது. ஒருெமயம்
யக்ஞ சயன்றவிடத்து யக்ஞசனன்பவன் விண்டுவாய், யக்ஞ ல் என்றவிடத்துக்
கருவியாய் நின்றவன் ருத்திர கா சவனில், ஆகான். புகுடன், ெகத்திராடென்,
'ஆயிரங்கண்ணன்) ஈொனன்` மகான் முதலிய சொற்களால் இவ்வுபநிடதம் முக்கிய
சபாருளாய்க் குறிக்கப்சபற்ற ஈொனன் ஈண்டு யக்ஞக்கருவியாயதமதல் கூடாதம
பற்றியும், முன் பிறந்தவசனனக்குறிக்கப்பட்டும்' எந்தப் புருடசனன்றும் அவிொசல
ன்ற விடம் யக்ஞக்கருவியான அவிொய் ஓதப்பட்டும் உள்ள விண்டுமவ
யீண்டுக்கருவியாயதமத லுெிதமாதலாது சமன்க. மமல், மதவர்களியற்றிய தவள்வி
கிரியா ரூபமமாசவன ஐயநிகழ, அங்ஙனமன்று என்று 'அத்தருமங்களாதியிற்
ன்றின' சவன்பதாற் கூறுகின் ர். 'அத்தருமங்கள்' மதவரியற்றிய மானெயாகத்தில்
யக்ஞக் கருவிகளாய் நின்றபிரபஞ்ெவிவகாரக்கருவிகள், 'ஆதியிற் ன்றின' ெிருஷ்டி
காலத்ததமந்தனவாயின. அத்மதவர்கள் உலகெிருட்டி செய்ய விரும்பி அவ்வுலக
ெிருஷ்டிதய ஒருயாகமாகமனதாற்பாவித்து அதில் மமற்கண்டவிராட்சடன்னும்
புருட ப்பசுவாகப்படுப்பித்துமற்தறயமதவர்க யங்கமாகவாக்கி இவ்வுலக ெிருஷ்
டிவிவகாரத்ததமயநடத்து முகமாய், எல்லாவற்தறயு மீ ெனடி மெர்த்துப்பூதெயாகப்
பாவித்தனர். அவ்வவ்வான்மாக்களுக்மகற்ப விதிக்கப்பட்டவிதிவழுவாது நடத்தமல
மெதனர்ககுச்சுதர்மசமன்சு. மமற்கண்டமதவர்களியற்றிய மானெயாகத்தின் பய க்
கூறுகின் ர். ‘அப்சபரிமயாமர' அம்மானது யாகஞ்செய்தமகான்கமள, சுவர்கத்தத'
சுத்தசுகமயமான வட்தட,
ீ எய்தினர் அதடந்தார்கள். அற்மறல், ஈண்டு சுவர்க்க

43
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

சமனக் குறித்தது இந்திராதி மதவர்கள் வெிக்குமுலகமாகாமதாசவனின், அற்றன்று.

இஃது உலகபரம்பதர கடந்த உண்தமசயஞ்ெிப மீ ட்ெியற்ற உத்தமமாத்தமஸ்தான
சமன்கின் ர். ‘ொத்திய' சரன்பதால் ொத்தியர் அமரர் = ெர்வகர்மங்களாலும் ொதிக்கப்
சபற்ற ெித்தெத்திசபற்றவரும், அத ல் திவ்யஞானசமய்தி = முன்னுளர்நித்திய
முத்தபரெிவ ஐக்கியம் சபற்றவர். 'ஆண்டு உளர்' அவ்விடத்துளார். இத ல் முன்னர்
முத்தர்கலந்த முழுமுதற்பிரான் திருவரு க்கியமம யிம்மானதயாகப் பய ய்
இத்மதவர்களுக்கதமந்தது. இத ல் உபாதிகள் கடந்து அபமராட்ெ ஞானமலிந்து
வாெ சயாழிந்து ெத்திய ஞா னந்தமாத்திரமாய் நிற்றமல முத்திசயன மவற்பட்
டது. இப்சபரும் அர்த்தவாதத்தால் பரமமசுவர யதடவதற்கு வழியாயும் உலக
மரியாதத ொதுர்வர்ண முதலியற்தறச் ெிருஷ்டிக்கு மதிகாரத்தத மயற்றியும்,
பரமமசுவரனது அம்ெமாகப் பாவித்தும் விராட்தட வழிபடமவண்டு சமன்றது
சொல்லா ததமந்தது.

சுபம்.
பூர்வநாராயணம்.
முற்றும்.

புருடசூக்தம்
இரண்டாம் அநுவாகம்.

இனி, இவ்வனுவாகமும் முன்னநுவாகத்திற்குறித்த உபாெ மய உபாெக

சரளிதிலறியும் சபாருட்டு மீ ண்டும் சுருக்கி மவறுவதகபடுத்திக் கூறுகின்றது,

புனலின்னிலன்னிரசத்துதித்தான்
விச்வகர்மன்பாற் ன்றிவிரிந்தான்
அவனுக்குருவந்துவட்டாவாக்குவன்
ஆகியிற்புருடற்கியல்பாயினவவலாம்.

(இதன் தபாருள்) பூர்வாநுவாகத்திற் பிறந்தவசனன்றும், விராட்சடன்றும்,

பிரமாண்டமதகசனன்றுங் குறிக்கப்பட்டபுருடன் பரமான்மாவினிடம் மநராகப்பிறந்
தா சவனின், அன்சறனக் காட்டுகின் ர். புனலிசனன்பதாதியாய். 'புனலின்,
நிலனின், 'இரதத்தின்' அப்பு அன்னமுதவிய சபாருள்க விளக்க, என்பதன்
சபாருள். ஈண்டு இரெசமன்பது விருப்பத்ததக் குறிக்கும் சொல்லாதலின்,
சுத்தெிற்கனனிடத்ததற்றப்பட்ட ஆதிெிருட்டி ெங்கற்பமம அப்பதப்சபாருளாசமன்க.
ஈண்டு விராட்சடனக் குறிக்கப்பட்டவர் ஸ்ரீமந்நாராயணமனசயன்று ொய ொரியார்
பாஷ்யத்தால் விளங்குகின்றது. எங்ஙனசமனில் 'எவன ீண்டுவிராட்சடனக் குறிக்கப்
பட்டான் இந்நாராயணசனன்னும் மெதனதன நீரிலும் நிலத்திலும் பிறந்தாசனன்றனர்.
அவசனவனிடம் பிறந்தாசனன்று கூறுகின் ர். 'விசுவகர்மன்பால்' ெகலத்ததயும்

44
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

பதடக்கும் ஆற்றலுதடய பரமமசுவரன்பால் ததான்றியவன் எவ்வா யினசனன்று

கூறுகின் ர். மதான்றிவிரிந்தான் = அவனிடத்துத்மதான்றி அவன் கரு சபற்று
அத ற்ெர்வாதிகாரிய சனன்பது கருத்து. எல்மலாருக்கும் ராஜாதிராஜன் விஷ்ணு
பிரமமயன் (பிரமத்தினிடத்தில் விவர்த்தமானவன்) மகான்' என்றும் ‘ெர்வெக்தி
மயனிவன் (ெர்கெத்தியாய பரமமசுவரனது விவர்த்தன்) பிரமத்துக்கடுத்தவன்'
என்பதாதிப்பிரமாணங்க யீண்டநுெந்தானஞ்செய்க. நீரில் நிலத்திற்பிறந்தாசனன்ப
தத அதற்சகனப்பிறந்தா சனனக்சகாண்டு அவன் திருமமனிதய மஹாபூதகாரண
மாகக் சகாள்ளலாம். அங்ஙனமாயின் அவன் மூலப்பிரகிருதியாக மவண்டுமம
சயனின் 'வாசுமதவன் பராப்பிரகிருதி' என்ற சுருதியி ல் அவன்பிரகிருதி ரூபசன
னப்சபறப்படுதலால் அது குற்றமாகாது. அவ்விகாரம் ெத்தியமா? அன்றி மிச்மெயா
சதனின் அதுமவறு விஷயம். அற்மறல் கடவுளிடந் மதான்றிய விராட்டிடம்
அன் திகள் மதான்றி விரிந்தனசவனின், அதவ முன்னுள்ளனவா? இல்லனவா?
அதவயுள்ளனவாயின் மதான்றிடசலற்றுக்கு? இல்லனவாயின் இல்லசகங்ஙனம்
வரும்? எனிற்கூறுகின்றார் = ஆதியிசலன்று ஆதியிற் புருடற்கியல்பாயினசவலாம்.
எலாம் = காணக்கூடிய சபாருள்கசளல்லாம், புருடற்கு = மமற்கூறிய விராட்டுக்கு
(அப்பால் 'பரமனுக்கு’) இயல்பாயின = அதமந்துள்ளன. அச்ெமயம் புருடனிடசமாடு
ங்கி ஒன்றுபட்டு நின்ற உலகம் மவற்றுதமப்படுத்துங் கருவியாய் நாமரூபங்க த்
தூலமாகப் சபருவமத ெிருட்டிசயன்று கூறுகின்றனர், 'அவனுக்குருவம் துவட்டா
வாக்குவன்' என்று அவனுக்கு = எல்லாப் சபாருளுந்தன்னுளதமயப் சபற்றபரனுக்கு,
(துவட்டா) ஆதிெிருஷ்டி ெங்கற்பஞ்செய்யும் ஈசுவரன் உருவம் = நாமங்க யும்
குறிச்கும் ஒருசொல், ஆக்குவான் = ெங்கற்பிப்பான் ஈண்டு முதறயிது. அப்பரமனிட
த்து ஒடுங்கிச் சுழுத்தி அவத்ததயில் எஞ்ெிய பிரபஞ்ெம் மபால் பின்னசமன் வது
அபின்னசமன் வது துணிந்மதாதற்கரிய அநிர்வென ீய நி தமயினின்ற
மாயாபுருடமய ெம்ொரம் பரிபாக சமய்தாது முற்பிரளயத்தி சலாடுங்கிய அநாதி
கன்மப்பிரவாகப் பயன்கள் மெதனனிடம் ஏற்பட்சடாழிதற்சகன நாம ரூபமயமான
ெரீராதிக அவனருளால் கன்மத்துக் மகற்றவாறு சபறுதமல ெிருஷ்டியாதலாசல
ன்க. ஈண்டுதுவட்டா சவன்றது எல்லாவற்தறயுந் தம்முள் ஒடுக்கிக்சகாண்டவசன
ன்று சபாருள்சகாடுத்து ருத்திரபரமாய் நின்றது. ஒடுங்கியவிடம் உற்பத்தியும்
உற்பத்தியான விடசமாடுங்குதலு மியல்பாதலாசலன்க. 'ஏெிவ' துவஷ்டா இங்குவா'
‘எல்லாவற்தறயுந் தம்முள் ஒடுக்கி ன்' என்பனவாதி வெனங்களாலும் மீ ண்டு
அமநகபதிக ச் ெிருஷ்டித்து எல்லாருக்கும் மமலாய் பரமபதியாய் நிற்கின் ன்
என்பதாலும் ஏற்படுகின்றது. அதனாற் ன் சரௌரவம் 'அந்தமாதிசயன்ம ர் புலவர்'
என்று கூறியது. அல்லது முற்கூறிய விராட்டாகிய நாராயணனிடம் ெதுர்முகப்
பிரமன் உற்பத்தியான வரலாறு இம்மந்திரத்தாற்கூறப்படுவசதனவும் சகாள்ளலாம்.
அங்ஙனமாயின், சபாருட் சபாருத்தசமவ்வாசறனிற் கூறுதும்: - 'புனலி ல் நீரின்
கண்மண, நிலனிலிரெத்தில்' ஜலநிலமுங்கலந்த அண்டததில் உதித்தான்'
‘விசுவகர்மன்பால்' ஈண்டுவிசுவகர்மசனன்றது விண்டுதவ, அவனிடமதமந்த நாம
ரூபங்களுக்குக் துவஷ்டாசவனும் ருத்திரமன. ெங்கற்பகர்த்தாசவன்பது முன்மபால்.
ஈண்டு ஏற்பட்டமுதறயிது. முற்பிரளயங்களில் தம்முள் ஒடுங்கிச் சுழுத்திமபால்
நின்ற இவ்வுலகத்தின்கண் அபரிக்குப்பிராணிகன்மங்களுக்குப்பயன் சகாடுக்
கமவண்டி ஈசுவரனிடத்துச் ெிருஷ்டி ெங்கற்பந்மதான்ற ஆண்டுநாமரூபங்கசளல்
லாவற்றுக்குங் கற்பிக்கப்படுகின்றன. அவனிட சமாடுங்கித்மதான்றும் ெிதெித்பிரபஞ்

45
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

ெங்களுக்கு மூலப்பிரகிருதியான நாராயணன் விராட்டுருவங்சகாண்டு முதலிற்

ன்றுவான்.அவன் புனலில் அண்டத்ததவிடுப்பான் அவ்வண்டத்திற் பிரமமதவன்
பிறப்பான். அவனிடமுலகமுதறமயமதான்றுசமன்பது இப்சபாரு மய மனுஒரு
வாறு சுருக்கி இஃது இருண்மயமாய் நின்றசதனத்சதாடங்கி, அங்குபிரமமதவன்
பிறந்தாசனன்பது வதரயுள்ள வெனங்களால் சவளியிட்டார். இத ல் இம்மந்திரத்து
க்கு முடிந்த கருத்து. 'இரெத்து' இரெத்தால் (பரமமசுரஇச்தெயால்) புனவில், நிலனில்
'புனல்நிலமுதலிய சபாருள்களுக்குக்காரண ய், உதித்தான் = உண்டாயி ன்.
(அவ்விராட்டாயநாராயணன்) விசுவகர்மன்பால் பரமெிவனிடத்து, மதான்றிவிரிந்த
னன், தூலநாமரூபங்க ப்சபற் ன் அவனுக்கு விராட்டுக்கு துவட்டாருத்திரன்
உருவம் நாமரூபங்க ஆக்குவன் சகாடுத்தருளுவன், ஆதியில், புருடற்கு
'மமற்கண்டவிராட்டாதிக்கு இயல்பாயின' இயல்பிமலதயயதமந்துள்ளன ‘எல்லாம்
என்பது, அல்லது புனலில் நீரில், நிலனிலிரெத்தில், கடினதிரவப்சபாருள் உதடய
அண்டத்தில் உதித்தான் = ெதுர்முகன்பிறந்தான், விசுவகர்மன்பால்நாராயணனிடம்
மற்றதுமுன்மபால்.

இரண்டாவது மந்திரம்

'இனி' இம்முதற யறிந்தவரும் ெிவ யறிவார். என்றும், ெிவஞானமின்றி

எவ்வழியிலும் வடுகூடுவது
ீ கூடாசதன்றும், மீ ண்டும் வற்புறுத்திசுவாநுபூதிதய
நாராயனன் அல்லது சுருதி கூறுகின்றது.

அந்தப்புருட மகா யாதித்த

வண்ண யிருட்கப்பால்யானறிவவன்
அவ்விவன்றன் யறிந்தவன் வன
அமிருதனிங்காவானன்வற (யரிய)
வடுகூடவழிவவறி
ீ வய என்று

இதுமுன்னனுவாகத்துள்ள 16-வது மந்திரத்தின் பின்னடி இரண்டும் - 17-வது

மந்திரத்தின் பின்னடிமூன்றும் கூட்டிப்பார்த்தால் சபாருள்படும் ஆகமவ மீ ண்டுமிங்கு
தரத்தாமி .

மூன் வது மந்திரம்

ஈண்டுமுன்னிரண்டு மந்திரங்களால் ெதுர்முகன் ெிருஷ்டி கூறப்பட்டது.

பூர்வானுவாகத்தில் மானஸமாயதிக்காதிகளில் ெிருஷ்டிகூறப்பட்டது. நான்கு
வருணங்களுதடய ெிருஷ்டியுங்கூறப்பட்டது. இம்மந்திரம்முதல் ஒன்பான் பிரஜாபதி
கள் வழிமதான்றிய கிரமஸ்ருஷ்டி கூறப்படுகின்றது.

'பிரஜாபதிகர்ப்பத்திலுள்வள'
சஞ்சரிக்கின்றனன்பிறவாதவன்பல்
விகாரம்வபறுவான் அவனதுவடிவவ

46
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

உணர்வார்தீரர்மரீசியாதியவர
பிரமாபதத்வதவிரும்புவர்தாவம

பிரஜாபதி = பரமமசுவரன்; கர்ப்பத்தின் பிரமாண்டத்தில் உள்மள ெஞ்ெரிக்கி ன் ன் =

அந்தர்யாமி வடிவாய் நிற்கின் ன். பிறவாதவன் = இயல்பில் பிறப்பில்லா தவன்,
'பிறவாதவசனன்மற' என்று சுமவதாசுவதரம் கூறுதலாசலனக. 'பல்விகாரம்
சபறுவான்' பற்பலவுலகஸ்துரூபமாக விரிந்து அவற்றிற்கு விவர்த்தகாரண கின்
ன். அதிட்டானம் விகாரம் எய்தாது அத்தியாெப்சபாருள் மதான்றுவமத விவர்த்த
மாதலால்என்க. ஆதலால் அவன் பிறப்பிலி என்பதிற்றதட ஏதுமி . 'உலகத்தில்
கயிற்றரதவக்கண்டரண்மடாடினவன் அதனுண்தமயறியான். மற்றுண்தமதய
யாராய்ந்தவமன யறிவான்' என்கின் ர். ‘அவனது' என்று சதாடங்கி 'அவனதுவடிமவ'
அவனுக்கு வடிவாய்தமதான்றும் (1) மூலாவித்தததய 'தீரர்' அறிஞர், உணர்வார் =
அறிவர் (அவர்) மரீெியாதியமர பிரமர்பதத்தத விரும்புவார் = பிரமராய் மரீெி
முதலிய (2) முனிவர் பதத்ததப்சபறுவார் என் வது அல்லது தாமம = தாமமமரீெி
யாதியமர = மரீெி சயனப்படும் சூரியகிரணவழிமமற் சொல்மவாராய், பிரமர் பதத்தத
= பிரமமதவணுபமதெத்தத, சபருவர் = அதடவார், ஆதலாற் ன் உலகத்தில்
இருபுருடர்கமள சூரிய மண்டலத்ததப் மபதிப்பர். மயாகந் நிதறந்த மயாகியும்
யுத்தத்தில் முன்கால் தவத்தபடி மாண்டவனுமம என்றசதாவ்வும். இத ல் அர்ச்ெி
ராதிமார்க்கத்தால் பிரமமலாகம்சபற்று அவனுடன் பிரமவிொரஞ்செய்து முக்தி சபறு
வதும் ஓர் முத்திவழி என்மறற்பட்டது.

(1) மூலாவித்தத = இதுஜீமவாபாதி.

(2) மரீெியாகிமுனிவர் = ஒன்பதின்மர்மரீெி, பிருகு, அங்கிரஸ், புலஸ்தியர்,
புலகர், கிரது தக்ஷன், அத்திரி, வெிஷ்டர், என்பவர்.

நான்காவது மந்திரம்.

முன்மந்திரத்தில் 'அவன் உலகப்சபாருள்களாய் விவுர்த்திக்கின் ன்' என்றதத

விரித்து அவனது ெிற்ெில விவர்த்தங்க க் காட்டி அவ வணங்குகின் ர்.

“யாவனிவமவயார்க்காண்வடாளிதருவான்
எவன்வறவர்க்குத்வதசிக வான்
எவன்வறவர்க்குமுன்னுறத்(தாவன)
வதான்றின குமந்தப்பிரம
வதஜஸ்ஸுக்குநமஸ்காரம்வம” என்று

யாவன் இதமமயார்க்கு = மதவர்க்கு, ஒளிதருவான் = இத ல் சூரியன்

என்னும் மூர்த்தி குறிக்கப்பட்டது. அவன் பூமியிற்பிரகாெிப்பதும் மதவர்களுக்குச்
செய்யமவண்டிய கன்மங்களில் காலத்ததக் குறிக்கமவ யாதலால் எவன் இதம
மயார்க்கா சயாளிதருவான் என்றசதன்க. இதமமயார்க்கு ஆண்டு நாத ய் ஒளிதரு
வான் என்பதுசபாருள். எவன் மதவர்களுக்குத் மதெிக வான்? 'அக்கினிதயத்

47
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

துதிப்பாம் புமராகித என்றுமந்திரமதறதலான் இதன்சபாருள் அக்னிமதவன்;

எவன் மதவர்க்குமுன்னுறத்மதான்றினன் = இவனிந்திரன்; அந்தப்பிரமமதஜசுக்கு
நமஸ்காரம். மமற்கண்ட மதஜஸுகளில் எங்கும் நிதறந்துதுலங்கும் பிரமசொரூப
மதஜசுக்கு நமஸ்காரம் என்பது கருத்து. ஈண்டு ொயணமாதவாொரியார் அவர்கள்
‘யாவனிதமமயார்க்காண்சடாளிதருவான்' மதவர்களுக்குப் சபருதமயுண்டாமாறு
அவருள்ளத்துதித்து அறிசவாளி தருவான், எவன் மதவர்க்குத் மதெிக வான்'
பிரகஸ்பதிமதவர்களுக்குப் புமராகிதன்' என்பதனால் பிரகஸ்பதி, எவன் மதவர்களுக்கு
முன்னுறத் மதான்றினன் = ஹிரண்யகர்ப்பன் முன்பிறந்தான் என்னுஞ்சுருதியால்
'ஹிரண்யகர்ப்பன்' என்று சபாருள்விரித்தனர். எதுெிதமமா அதுசபாருளாகலாம்.

ஐந்தாவது ஆ வது மந்திரம்

இனிமமற் கண்டிருக்கிறபடிபுருட வழிப்பட்ட மதவர்கள் தவண்டுமகா க்

காட்டியத ல் இவ்வுபாெ ப்பய த் சதளிலித்துபெங்கரிக்கின் ரிரண்டு
மந்திரங்களால், அவற்றின் முதல்இருக்கு: இரண்டாவதுயஜுஸு

"பிரமவதஜவ யாக்கினர்வதவர்
ஆதியிலிதுகூறினர்வமற்கண்ட
வண்ணதமந்தப்பிராமணனறிவான்
அவன்வயத்திவமவயார வரும்நிற்பார் என்றும்

அந்தஹ்ரீயும்இலக்குமிதானும்
பத்தினிஎன்னப்படுவாரன்வற
இரவும்பகலுமிருபாலாகும்
தாராகணங்கள்அவனுருவாகும்
அச்வனித்வதவர்கண்முகமாகுவவர
வவள்விதன் க்வகாடுத்தி
இதுவகாடுமற்வறல்லாங்வகாடுதாவன என்றும்

இதன்சபாருள் யஞ்ஞ ல் எஞ்ஞ என்று பூர்வானுவாகத்தில் குறிக்கப்

சபற்ற மதவர்கள், பிரமமதஜதஸயாக்கினர். பிரமமதஜதஸ பிரம்மஞ்ஞானத்தத
ஆக்கினர் அபிவ்யக்தி மெய்மவார் ஆதியில் இது கூறினர் = அப்பிரமத்ததக்குறித்து
பிரார்த்தித்தனர். எங்ஙனசமனில் (உன் ) மமற்கண்டவண்ணம் இச்சூத்தந்துவங்கி
இதுகாறும் கூறியவண்ணம், எப்பிராமணன் = எந்தவந்தணன், அந்தணன் என்றது
ஈண்டு (1) ஜாதிச்சொல், அறிவான் அறிந்துவழிபடுவான், அவன்வயத்து = அவன்
சுதந்திரத்தில் இதமமயார் அ வரும், நிற்பார் = நிற்பாராக. தமற்கண்ட
உபாஸ யால் எல்லாந்தா ய ெீவன்முத்தனுக்கு இதமமயார் வயமாதல்
சபரியமதார் வியப்பல்லசவன்பது கருத்து. இனி ஒருபுருட த்தான் எனமஸாகம்
பாவ செய்தவனுக்கும் எல்லாம்வமாவுசதப்படி எனில் கூறுகின் ர். அந்த
ஹரீயும் அந் ஹரீயும் இலக்குமிதானும் என்பத ல் (உனக்கு) அந்தஹ்ரியும் = ஹ்ரீ
என்னும் மந்திரமுக்கியப்சபாருளாய உமாமதவியார், இலக்குமிதானும் = இலக்குமி

48
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

எனப்படும்ஓர்ெக்தியும், அவனது துதடயிலுள்ளாள். மாமகசுவரீெக்தியகாலக்ஷுமி

எனப்படுவாள். அவள் நிறம் கருதம; ஸர்வாங்கம் சுந்தரம் என்று புராணங்
கூறுதலாசலன்க. பத்தினி எனப்படுவார், பத்தினிகசளனப்படுவார் = ெக்திகசளனக்
சகாள்ளப்படுவார். மமல்ெக்தி இரண்டும் ெக்தன் ஒருவனுமாகப்சபாருள் ஒன்மற
சயன்றது எங்ஙனசமனில் கூறுகின் ர் ‘இரவும் பகலும்' என்று, உனக்சகன்பதத
மமல் எல்லாவற்றிலும் கூட்டுக. ெிவபுராண வாயுெங்கிததயில் 'நீ இரவு' யான்பகல்'
எனப்பரமமசுரன் அம்தமதய மநாக்கிக்கூறிய திருவாக்கின்படி ஈண்டு இரவும்
பகலும் இருபாலதமந்த அர்த்தநாரித் திருதமனி உன்னதாகமவ, ஒருதிரு
மமனியிற் மன ெக்திெக்கர்கள் என்ற மவற்றுதம கற்பிக்கப்பட்டதமயின் சபாருள்
ஒன்சறன்றது வழுவி என்று முடிந்தது. ஈண்டு இரவும் பகலும் என்றது ஏகமதெம்
ஆகமவ உலகத்தில் இரண்டாகத்மதான்றும் எப்சபாருளும் ெித்து அெித்து. ஆண்சபண்
ஆகிவிவகாரத்திலடங்கிச் ெிவெக்திருடமாகும். அவ்விருதமஎலாம் இறுதியில்
ஒருதமமய எனஎற்பட்டது. இனிகாலமாதி தத்துவங்களும் நிமய என்கின்றார்
'தாரகணங்களஅவனுருவாகும்’ என்பத ல். தாராகணங்கள் = அசுவதி முதலிய
நக்ஷத்திரங்கள், அவனது உன்னது ரூபம் திருதமனியாம்.

(1) ஜாதிச்சொல் = ஜாதிதயக்குறிக்குச் சொல்.

ஆதலாற் ன் பிரம நாராயணர்கள் செய்தெிவஸ்மதாத்திரத்தில் இலக்குமிபதி

உன் வணங்குவாம், ஹ்ரீபதி உன் வணங்குவாம், ஸ்ரீபதி உன் வணங்குவாம்
என்றும், காலரூபியான காலகாலன் சொரூபத்ததக்குறிப்மபாம். எத ல் இவ்வாகா
யம் நிதறந்தது? உலகம் நி சபற்றது? எவற்றுள் அசுவதி பரணி கார்த்திதகயின்
முதலடி கூடியது மமஷராெி; செவ்வாய்வடு
ீ அது காலரூபியான கண்ணுதலாற்
குச்ெிரமாம் என்றும், ஈெமன இலக்குமிபதிசயன்றும் அவனது த முதல் கால்வதர
யவயவங்களாக காலெக்கிரமும் கூறப்படுகின்றசதன்க, இதவ வாமன புராண
வெனங்கள் மமல்கண்டவெனத்தில் ஸ்ரீபதி என்பது அதிகம் எதற்சகனில் சுக்லஎஜுர்
மவதத்தில் இமதயிடத்தில் ஸ்ரீபதி' என்றுபடிக்கப்படுதலால் அததச் மெர்த்து புராணம்
சபாருள் கூறியதாயறிந்துய்க. அல்லது ஈண்டு மதவ பிரார்த்த ப் பிரகரணமாகமவ
அதற்கிதயய மவறுசபாருளும் இதற்குண்டு. எங்ஙனசமனிற்கூறுதும், ஹ்ரியும்
லக்குமியும் = பூமிமதவியும் லக்குமிமதவியும் (அவனுக்கு) பத்தினி = பத்திணி
களாவார். அவன்விஷ்ணுொருப்யம் சபறுவான் என் வது, அல்லது ஹ்ரீ நாணம்
இல்குமி நல்லுருவம் அதாவது அழகு; இரண்டும் பத்தினி = பத்தினியிடம்
அதமயுமாகமவ எவன் உன் முற்கூறியபடி வழிபடுவான், அவன்பத்தினி நல்ல
அழகுதடயாளும் கற்புதடயாளுமாகுக என்றும் சகாள்ளலாம் பத்தினிசயன்றது
மவதவியல்புபற்றி பத்தினியிடம் எனப்சபாருள்தந்தசதனக. ஆதலாற் ன் எவன்
வட்டின்
ீ வாெலில் அமனகமதயா கள் வாயுமவகப்பரிகள், மதிமுரமாதர்கள் இதவ
ெிவபூதஜயின் பயன் என்று காந்தபுராணம் கூறியதுகாண்க. இரவும் பகலுமிருபாலா
கும் = அர்த்தநாரிரூப ய் ருத்திரொயுஜ்யம் சபறுவான். தாராகணங்கள் இவனது
ரூபம் இத ல் விராடாகாரம் சொல்லப்பட்டது. (ஈண்டுவிராட்சடன்றது
ஹிரணயகர்பவியூஹயாய் விராட்தடமய) அச்வனித்மதவர்கள் முகமாகுவமர
ஆதலால் மவள்விதன்தனக்சகாடுத்தி = நீ எங்களுக்குமவள்விதய சகாடுத்தி =

49
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

சகாடுத்தருள்; அதன்பய க்சகாடுக்குசமன்பது மவண்டப்பட்டது. அவ்விலன்றன்

= அந்தணதறியவிரும்புவார் மவள்வியால் ஈதகயால் தவத்தால் விருகத்தால் என்று
மவதமதறதலாசலன்க. இதுசகாடு இம்தமப்பய க்சகாடு மற்சறல்லாங்சகாடு
மற்று இம்தமக்குதவ ய் எலாம் எலாமாகும் பரம நி தய; அதாவது எல்லாம்
கடந்த ஏகநி தயக்சகாடு தாமனதன்னிய க்சகாடு; எல்லாமன் ருத்திரன்;
புருடனன் ருத்திரன்; என்பதாகி பிரமாணத்தால் அவமன எல்லாமாக, எல்லாமாய
அவன் சொரூபவிளக்கத்ததக் சகாடுக்கவல்லாசனன்றும், அவனிலும் மவ ய
சபாருளி யாகமவ அமத தவண்டற்பாலசதன்றும், எல்லாமாகிநின்ற ஏகான்மானந்
தத்ததத் தவிர மக்கள் சபறமவண்டியமபறு தவறி சயன்றும் குறித்திடற்மக
சயழுந்த எமது மவதாமாகா கரு கூர்ந்து இருதியில் ஆன்மலாப பிரார்த்த ய
தமத்து பூர்த்தியாயினள் என்றது.

சுபம் பூர்ணம்.

இங்ஙனமிருக்க யமு த்துதறவர் ொதிக்கருளிய மதாத்திரத்தில்லுள்ள 'யாவன்

புண்டரீகநயனன், யாவன் புருமடாத்தமன்' என்று சதாடங்கிய செய்யு யுதரசெய்த
ஆெிரியர் மவங்கடநாதர் இப்புருட சூக்தத்தத நாராயணபரமாகச் ொதிக்கசவழுந்து,
கட்டப்பட்டு எட்டு ஏதுக்க த் திட்டஞ்செய்தது வ ீ மமாசவனின், என்செய்மவாம்;
ஸ்ரீகண்டவித்தியாகுரு ஸ்ரீெிவாத்தததவித்யாபரமாொரியர் விதண்ட
வாதெண்டபாஷண்ட ெண்டமாருதமாய ஸ்ரீமது அப்பய்ய தீக்ஷிதசுவாமிகள் அன்மற
அதவக நியாயதண்டங்சகாண்டு புதடத்து சவற்றிக்சகாடிநாட்டி ராதலின்
மீ ண்டுமமவக ஈண்சடடுத்து ஒதுதல் மவண்டுவதன்று. ஆயினும் ஒருவாரு
இவ்வுபநிடதபாஷ்யத்ததப் படிப்மபார் உள்ளத்திற் ன்றும் கல்மஷமற்றுக் கதற
கண்டன் திருவடிகளில் மபரன்பு செலுத்திடும்படி அதவக ச் சுருக்கி மருப்பாம்.
ஏது - புருசவன்னு மிச்ெரீரத்திற் ெயனஞ்செய்யும் ஹரிதயப்புருஷன் என்பது (1)
ெகரத்தத ஷகாமாகத் திருத்தி வழங்குகி ர்கள் என்றும், அங்ஙனமம இப்புருடெப்தம்
வாசுமதவனிடம் நி சபறுசமன்னும், அப்புண்டரீகாக்ஷ யன்றி எவன் புருஷெப்தத்
ததப்சபறுவாசனன்றும் அமத வாசுமதவன் ொக்ஷாத் புருடசனனப்படுகாசவன்றும்,
பகவான் என்னும் சொல்லும், புருஷன் என்னும் சொல் அதட சொல்லும்
மவண்டாது வாசுமதவ விளக்குவனசவன்றும் பலபுராணசெளங்களிருத்தலால்
புருஷன் என்னுஞ் சொல் விண்டுவுக்மக யதமந்த திருநாமம். இப்புருடகுக்தத்துக்கு
புருஷமன சபாருளாதலால்; இச்சூக்தமும் அவ மய குறிக்குசமன்பது, அதன்
மறுப்பு மமற்கண்ட புராண வெனங்கள் ஸ்ரீமது நாராயணமன புருஷபதப்சபாருசளன
விளக்கினும் அமவ அவ்கப்பிரரணங்களிமல மட்டில் அப்புருடசனன்னும் சொல்
விட்டுணுபரமாக்க வாற்றலுதடயனவன்றி எங்கு மச்சொல் ப்சபாருளாக்க
வாற்றல்' சபற்றில் 'புனல்களன் ' என்று சதாடங்கியவர்த்தவாதம் 'ப்ரஷ்டம்
என்னும் சொல் தந்திரசமன்னும் ொமத்துக்குப் சபயராக்கி ஏகமதெப்பிரகாணத்தின்
மட்டிசலாழிந்ததுமபால இதுவுமாகுசமன (2) மஹாொரியரவர்கள் அருளிச்செய்தனர்.
ஈண்டு பரதமசுவரன் புருஷெப்தப்சபாருளாதற்கு 'புருஷனன் ருத்திரம்' என்பதாதிப்
பல சுருதி வெனங்க சயடுத்து வதரந்மதாமாதகயால் புருடசனன்னும்

50
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

சொல்லுக்கு ருத்திரணும் சபாருளாவதிற்றதடயில் . புராணவெனங்களால்

விண்டுவும், சுருதி வெனங்களால் ருத்திரனும் சபாருளாய் நிற்றலின் ஈண்டு யாதர
முக்கிய சபாருளாகக் கூறலாசமனின், தவதிகவிவகாரத்தில் தவதிக விவகாரமம
பிரதானமாவது உெிதமாதலால் ெிவமன சபாருசளனக்கூொது உதர அஃசதங்ஙன
சமன்று மீ ண்டும் பூர்வபக்ஷி வினவின், 'ஆயிரங்கண்ணன்' என்பதுடனிகழ்தலா
சலன்றுவற்புறுத்துக.

(1) ெக்கரத்மத இங்கு காட்டிய வழி (புருெ) என் க தவண்டுவதத, புருஷ

என்று அமழப்பதாசலன்க.
(2) மகாொரிய ஸ்ரீமது அப்பயதிக்ஷிதர்.

அச்சொல் இந்திர யும் குறிக்குமம சயன் ல், புருடசனன்னும் சொல் மனித க்

குறிப்பதுமபால் அது இங்ஙனம் பயன்படாசதனவும் எம்பிரான் சபயராய ஈொனன்
என்னும் சொல் எங்கள் பட்ெத்தில் வற்புறுத்தி நிற்குசமன்றுணர்க, என்பன காண்க.

(2) ‘மமல் மகாமதவனுக்காதல் மகாபுருடனுக்காதல் நித்தியபூஜாவிதிதய

விரிப்பாம்' என்சறழுந்த மபாதாய தி சூத்திரங்களில் விண்டுவின் சபயராயதமந்த
மகாபுருடெப்தம். இச்சூத்திரத்தின் நடுமவ காணப்படுவது அததயுமுற்கூறிப்மபாந்த
ஏதுவுமவக்சகாண்மட மறுத்தனர் ஆெிரியர், உண்தமயில் மகாபுருஷசனன்னும்
சதாதகச் சொல் நாராயண க்குறிப்பதாய் வழங்குவமத யன்றி மகான் புருஷசன
ன்ற விருசொற்கள் அவமனக்குறிக்கும் என்பதிற்பிரமாணமில் , அவ்விரு
சொற்களும் தனித்தனிமய பரமமசுவர க்குறிக்குசமன்பதற்குச்சுருதி, ஸ்மிருதி,
புராணங்களிலிருந்து பலபிரமாணங்க க்காட்டி ம், இச்சூக்தத்திமலா மகான்
புருடன் என்ற விருசொற்கள் சதாகாநி யாய்த்தனித்து நிற்பனமவயன்றித்
சதாதகயின்பாற்பட்டில். சதாதகச்சொல்லின்கணதமந்த நாராயணபரவாற்றல்
தனிச்சொற்கணதமந்த ெிவப்ரவாற்ற த் ததடபடுத்தாசதன் ம். புருஷன் என்னும்
தனிச்சொல் மமற்கண்ட புராணவானங்களால் விஷ்ணுவினிடத்தும் 'அவன் முதற்
ெரீரி அவமன புருஷசனனப்படுவான்’ என்றசுருதியால்பிரமமதவனிடத்தும், யாம்
காட்டிய பல சுருதிவெனங்களால் ருத்தினிடத்தும் விநிமயாகிக்கப்படுதலால் அது
சபாதுச்சொல்லாகின்றது. இனி 'இலக்கணவா கடந்து சதாதகயற்ற விருசொற்க
ளும் முதற பிறழ்ந்மதாதப்படினும் ஒருசபாரு யுணர்த்தும்' என வம்புமபெிடின்
ீ
அது ெிறிதும் பிரமாணமற்ற ெிசுவிவாதமமயாதலால் அதவ ஆன் ரதவக்கணி
சப சவன்க. உலகத்திசலங்கும் சதாதகயற்ற பலசொற்கணிதறந்தமவார் வாக்கி
யம் ஒரு சபாருளினிடுகுறியாற்ற ப் சபறுசமன்பது இப்பூர்வபட்ெியார் கண்ட நவன
ீ
ெித்தாந்தமமயன்றி மற்சறவரும் ஒப்பற்பாலதன்று. (1) வாக்கியத்திற்மக சபாரு
யுணர்த்துமாற்றலுண்சடன்று கூறுவார் மதத்திலும் அது இடுகுறியற்றலவதில் .
மமல் அகண்டவாக்கியமம சபாருளுணர்த்துமாற்றலுதடத்சதன வாதிப்மபார்
மதத்தில் எல்லா வாக்கியங்களும் அவயவமற்ற வகண்ட வாக்கியமாதலால
சதாதகச் சொல்தனிச்சொல் என்பனவாதி விவாதம் அவர்கட்கில் . ஆதலின்
சதாதகயற்று மூதறபிறழ்ந்ததமந்த சொற்களுக் கிடுகுறியாற்றலில் சயன்பது

51
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

பசுமரத்தாணிசயன நாட்டப்பட்டது. ஆக ஈண்டு முதறதவறிக்கூறிய புருடன் மகான்

என்னும் சொற்கள் யாண்டும் அவ்விண்டுதவக் குறியாசவன்க. அதுசகாண்டு
இச்சூதத்தத விண்டுபரமாக்க முயல்மவார் முயற்மகாடுசகாண்டு மபார் செய்யப்
புகுந்ததத சயாப்பி சரன்க.

(1) இது தவயாகரணமதம்.

தலாற் ன் 'பிறந்தது பங்கத்தில்' என்பதாதிச்சொற் குதிகள் தாமமர முதலிய

வற்தறக் குறிப்பதில் சயன்க. இவ்விதமமன்? வண்பிடிவாதஞ்
ீ செய்கின்றீர்
சதாதகயில் சொற்களும், சதாதகச்சொற்களும் சபாருண்மட்டில் ஒன்றுபட்டிருந்
தால் அத்சதாமகச்சொற்கணதமந்த இடுகுறியாற்றமல இத்தனிச்சொற்களினும்
உண்சடன்பதி ல் உமக்கு வந்தசகடுதிசயன்ன? எனில்; மவமறதுங்சகடுதியி ;
தாமதர முதலிய சபாருள்களன்றிச் மெற்றிற்பிறந்த சதனப்சபாதுத்தன்தம மநாக்கிக்
குறித்தற்குச் சொல்லற்றுப் மபாசமன்பமத. அச்சொற்களும் சபாருசளாற்றுதமபற்றிப்
பங்கயத்ததமயயுணர்த்த மநரிடுமாதலாசலன்க. இனித்சதாகாதும், முதறபிறழ்ந்தும்,
சதாடர்பற்றும் உள்ள சொற்களும், தாம்சதாதகச் சொல்லாம் வழிசபறும்
இடுகுறியாற்ற ப் சபற்றுநிற்குசமன விதண்தட மபசுவமரல்
ீ விவாக கம்பீர! நீவிர்
வாக்கியங்க ப்சபாருள் படுத்தக் கண்டவிவ்கற்புதவழிதய என்சொல்மவாம்.
இவ்வஸ்தத காரண இடுகுறிச்சொல்லுக்மகா அல்லது இரண்டுக்குமமா? எங்ஙனமா
யினுமாகுக. (க்ராமஸிம்ம) இச்சொல் சதாதகயாம்வழி கழுதததயக்குறிக்கும்.
ஸிம்மத்ததக்கிராமத்தில் கண்மடன். கிராமத்தில் ெிம்மத்ததக்கண்மடன் (ஸங்கிராம
ெிம்மன்) என்பதாதிவாக்கியங்களில்கிராம, ெிம்மஎன்ற இருசொற்கள் சதாகாதும்
முதறபிறழ்ந்தும் ஏகமதெமாயும் நிற்றலால் அதவ நும் இடுகுறிக்கழுதததய
குறித்தனவா? மதவாநாம்பிரியா என்பதுசதாதகச்சொல்லாம் வழிமூர்க்க க்
குறிக்கும் மதவர்களுக்கிவன் பிரியன் பிரியன் மதவர்களுக்கிவன் என்பனவாதி
வாக்கியங்களில் மதவர்களுக்குப்பிரியன் என்னும் இருசொற்கள் நும் இடுகுறி
மூர்க்கக க்குறித்ததில் ொரமமயசமன்னும் சொல் பகாப்பதமாய் நின்று
சுவானத்ததக்குறித்ததில் கும் இனிொரத்தால் (பலத்தால்) மமயன் = அளவிடக்
கூடியவன் இவன் என்பதில் நும்ொர, மமயஎன விரண்டும் மெர்ந்து நும் இடுகுறி
நாதயக்குறித்ததில்தல. இங்ஙனமம (யதாஜாதன்) புங்கவன், முதலிய சொற்களும்
முட்டாள், முரட்டுக்கா யாதி சபாருள்க க்குறிக்குசமன்பது எங்கு காண்பீர்?
ஒமகா ஏ பண்டித! இச்ெத்தார்த்தவிொர ொமர்த்தியசமங்கு கற்றீர்? அறிஞர்காள்!
அமனகமகாடி ஜன்மெஞ்ெித மகாபாப்பரிபாகத்தால் இவதரப்பிடித்த பரெிவ பரததுவ
வித்துமவஷமகா பிொொமவெப்பயனில் ஓர் ெிறிது சவன்றறிந்து ஒதுக்கிடுக.
ஐயன்மீ ர்! ஈண்டு 'மகாபுருடன்' என்னும் சொல்லிருப்பதாக நி த்தது கனமவ. மற்று,
முதற பிறழ்ந்து சதாகாது புருட மகா சயன்மறயிருக்கின்றது.
இப்புருடருத்தத்தத விஷ்ணு பூமெயில் விநிமயாகித்திருத்தலால் அதற்மகற்ப
யாசமாருசபாருள் கூறிடின் அதத நீர்தடுக்க வல்லீமராஎனின், யாமததயுந்தடுக்க
வல்மலமல்மலம்; அமத சூக்தம் இவர்சகாண்டவழி இனி இவர்ககுக் சகாடுக்குநற்
பய ய நரகத்ததயுந்தடுக்க வல்மலமல்மலம். எங்ஙனசமனிற் கூறுதும். ஈண்டு
மகாபுருடசனன்னுந் சதாதகச்சொல்லுக்குப்சபாருளாய் விஷ்ணுதவ இச்சூகதத்துக்

52
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

குப் சபாருளாக்க மவண்டி இடுகுறித்சதாதகச் சொற்கள் சதாதகயான விடத்தும்

முதறபிறழ்ந்தவிடத்தும் தம் இடுகுறிப்சபாரு விடாசவன்பதல்லமவா அவரது
நவனெித்தாந்தம்.
ீ இதத மனதிலிருத்தி மறவாது சமள்ள சமள்ள பூர்வாநுவாகத்
திறுதி யந்திரத்ததப்படித்துப்பாரும், அங்கு 'அப்சபரிமயாமர சுவர்க்கத்சதய்தினர்.
ொத்தியரம்ரர் முன்னுள சபரிமயார்' என்னும் ஈற்றடியில் அமரர் மூன்னுள என்ற
விரண்டு சொல் யும் முதறபுரட்டி முன்னுளவமரர் சபரிமயார் ொத்தியசரன்பதாதி
கூட்டி அவருள்ளவுலகமம இச்குக்தவழி பாட்டுக்குப்பய சமன் து தப்பவழி
யில் . முன்னமரர் (பூர்வமதவர்) என்பது அசுரருக்குப்மபசரன்பது நிகண்டு விற் மன
கண்டிருப்பீர். ஈண்டச்சொல் சதாதகயின்றித்சதாடர்பற்று நிற்பினும் நும்சகாள்தக
யின்படி தன் இடுகுறிப்சபாருள்க விடாதாதலின் நீர் விஷ்ணுபரத்துவத்துக்குக்
கூறிய நியாயம் நீர் செய்த எம்சபருமான் வழிபாட்டுக்குப்பய க, அன்றுபலியிடஞ்
செய்த வஞ்ெகத்துக்குப்பய ய் உம்பிராமனவற் ழில் பூண்டு ஏகிய நல்லுலகமா
கிய அசுர உலகம் அதமந்தது கண்டு உமது த விதிதய நி த்து இனி இவ்வித
ஏதுப்மபாலிக சயடுத்துக்கவட்டி ஆன் ரதவக்கண்ணவமானசமய்தா சதாழிவர்.
ீ

(3) நீர் காட்டிய மூன் ம் ஏதுவாய் இரண்டாமநுவாகத்துள்ள இலக்குமி

பதித்துவமும் உமக்குபமயமில் சயன்றும், வாென தி சுருதிகளுக்கு விமராதசம
ன்றும் முன்னமர விரித்மதாமறுதலால் மீ ண்டும் அவெியமில்தல.

(4) புருஷத்தால் = நாராயணத்தால் என்றும் நாராயணங்களால் உபஸ்தா

னம் செய்யமவண்டுசமன்றும் பலரிஷிவெனங்களில் நாராயணசமன்ற சபயராலதழ
க்கப்படுவமத இது நாராயணசமன்றதற்குநாலாமமதுவாம். இததநாராயணன்
என்னுமமார் இருடியாற்காணப்பட்டதமயாசலன்னும் மாதவய
ீ பாடியத்ததயும்
ஆயிரஞ்சென்னிய தி பதி று மந்திரங்களுக்கு நாராயணன் ரிஷி புருஷன்
மதவததசயன்ற யாஸ்கர் வெனத்ததயும், நாராயணன் ெண்டபுருடசூக்தத்தால்
அக்கினி ெய ப ஸ்தானம்செய்க என்ற வாதூலமுனிவர் திருவாக்தகயும் காட்டி
இச் சூக்தத்துக்கு நாராயணசமன்ற சபயர் அவன் ரிஷியாதல்பற்றிமயசயனநாட்டி
அவர்கள் துராககிரகத்ததமயாட்டி மறுக்க.

(5-6) அதர்வணமவதத்திலுள்ள பதிசனண் மகா ொந்திப்பிரகரணத்தி

லிச்சூக்தத்தத தவஷ்ணவொந்தியில் வினிமயாகித்ததும், விஷ்ணு பூதஜயில் பல
ஸ்மிருதிகளில் விதித்ததுமமஇது விஷ்ணுபரசமன்பதற்கு 5-6 -ம் ஏதுக்களாம்.
அவ்மவதுக்க ச்ெர்வமதவதாசொரூபமான பரமமசுர ப்ரதிபாதிக்குமிச்சூக்தம்
ெிவபூதஜயிலும், விஷ்ணுபூதஜயிலும், குமபரபூதஜயிலும், மற்றும்எத்மதவர் பூமஜ
க்குத் தனிமந்திரமில் மயா அத்மதவர்பூதஜகளிலும் வினிமயாகிக்கப்பட்டு
வருதலால் விநிமயாகத்தாலிக்குத்தத்தின மதவதததய இன்னசதனத்துணிந்மதா
தமவலாசதன ஆெிரியர் மறுத்தனர்.

(7-8) விஷ்ணுெங்கிததயிலிததச் மெர்த்ததும், புராணங்களிலிதிற்கண்டவாறு

புண்டரிகக்காட்ெ த் துதித்ததும் மற்தறயவிரு மவதுக்களாம். அதவ 'ெந்மநா'
முதலிய அப்புவாதிக க்குறிக்கு மந்திரங்கள் ெநி முதலிமயாதரக் குறித்தது

53
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

மபாலும் புராணங்களிலது ெிவனிடத்துமதமந்ததாதலாலும் என்று காட்டி மமற்கண்ட

ஏதுக்க த் சதா த்தனர். சதால்லாெிரியர் நிற்க,

இங்ஙனம் புறமதத்தவர் கண்ட மவதக்க நட்டப்படுத்தியமதயன்றி உமக்கு

உமாபதிமய சபாருசளன்பற்குத் திட்டமானமவதுக்கள் எதவசயனில் அதவக ச்
சுருக்கிக் காட்டுவாம். இச்சூக்தத்தில் புருடன், ஸஹஸ்ராக்ஷன், ஈொனன் மகாசனன்
கிற நான்கு சபயர்களும் ஈொனுக்கு இடுகுறியாதலால் இதவநான்கும் நாலுஏதுக்கள்.
"ஆயிரஞ்சென்னிய சனன்றும், இச்சென்னினனின்றா நயமுண்டாய” சதனறும்
ஆதித்தவன்னதன சயன்றும், பிரமன் முன்னசரவமனக்கூறினன் என்றும், இந்திரன்
திமெகசளல்லாம் மறிந்தவன் என்றும் இரவும்பகலுமிருபாலாகும் என்றும்,
தாராகணங்களஎனுருவாகும் என்றும், இவ்சவண்குறிகளும் முதறமய வரபத்திர
ீ
மூர்த்தி, விமயாமதகெ மூர்ததி, சுவர்ணவர்ணமூர்த்தி, மகரிஷிகளுக்காதிகாலத்தில்
பிரமனுபமதெித்தமூர்த்தி, அகிலமீ ன்ற அம்தமயிடமாதியிலிந்திரனன்றிந்தமூர்த்தி
ஹ்ரீம்காரப்சபாருளாகிய மதவியார் ம ள யஉமாபதிமூர்த்தி, மங்தகபாத
மூர்த்தி, காலெக்கிரமூர்த்தி சயன்கிற எண்வதகமூர்த்திகளாய் அஷ்டமூர்த்தியிட
மதமந்தனசவனக் குறிததலால், அதலசயட்தடயும் எட்சடதுக்களாகக்சகாள்க.
இதவசயலாமமார்புறங்கிடக்க. ஆதியில் நாராயணன் தானறிமவசனன விறுமாந்து
கூரியது ஈெ யன்றி மவறு யாதரசயன்று கூறலாம். ஆகமவதுக்கள் பதின்மூன்
யினவன்மறா? இதமட்மடா! 'உமாெகாய ' பரமமசுவர , பிரபுமவ, திரிமலாென ,
நிலகண்ட , பிரொத்த , தியானித்து முனிவர் அதடவர். பூதகாரண ெமஸ்த
ொட்ெிதய இருளுக்கப்பால், என்றும் வடுகூட
ீ வழிமயறி மய என்றும் ஸ்ரீ
தகவல்மயாபநிடதம் கூறுவதத ஏகமதெ முகத்தான் அனுவதித்தலும், எங்கு முகந்த
கண்டம் சபற்றவன், எல்லாப்பூதங்களுள்ளத்துள்ளான், எங்கும் வியாபித்தவன்
பகவா தலால், எங்கு நிதறந்தவன் ஏகெிவமன என்றும், மவறி வழி வடுகூடிட
ீ
சவன்றும் சுமவதாசுவதமராபநிடதங்கூறியதத இஃது ரகமதெத்தால் அநுமதித்தலும்,
அமதயுபநிடதத்திலுள்ள ெிலமந்திரங்க த் தன்றிருமமனியிற் டுத்ததும், இச்சூக்த
த்துக்குச் ெிவபரம் ொதிக்கமவதுவாகும். மீ ண்டும் பூர்வபக்ஷிகள் கூறியவாறு
ெிவபூதஜயில் விநிமயாகமும், இச்சூக்தத்திற் கண்டபடி புராணங்களிற்காணப்படும்
ெிவஸ்மதாத்திரங்களும் ஏதுக்களாகலாம். ஆகமவ யாமிதலமய ஏதுக்களாசமன
எண்வகுத்மதாதாசதாழிந்தனம். தவதிகர்காள்! இவ்வதவதிக தவதிண்டிக
பாஷண்டர்கள் எமது இளம்பிதறகுடியசபருமான் அளவில் சபருதமக்களஞ்ெிய
மான புருஷசூக்தச் செந்சநற்பூமிதய யாக்கிரமித்தவலமாக்காது, சகௌணமாயதமந்த
எதுக்க சயாழித்து சவளிப்பதடயாய் எப்பாஷண்டர்களா ம் மறுக்கசவாண் ப்
மப ற்றல் சபற்ற பதி ன்மகதுக்களாகிய பதி ன்கு முட்படல்களிட்டு இவ்சவஜூர்
மவத புருஷசூக்த நற்பூமியில் பரமமசுவர பாரம்ய நல்விததவிததத்து, அதன் பய
அயின் ர் என்றும் குன் ப்பர ெிவானந்ததக்கியப் சபறுவாழ்வு சபறுமாறு
இச்சூத்தத்துக்மகார் சபாழிப்புதர கூறி ம். இக்மகாலாகலமம இதரநூல் மறுக்கப்
மபாதுமாதலால் உலசகலாங்கடந்த உண்தமப்சபாருளின் திருவருள் விலாெமலெ
மலெமீ சதன்று அவன்பால் மனஞ்செலுத்திப் பரம மங்களகிரந்த பரிபூர்த்தி நற்ெமயத்
தில மங்களாெரணபர ெிவஸ்மிருதி செய்கின் ம்.

54
 புருடசூக்த பாஷ்யம்

வவதிகவசவமார்க்கவரம்பிகந்வதாழுகுந்தீய
வகதவருளங்கலங்கக்கரு யிற்புருடசூக்த
வமய்தருவபாருள்விரித்வதமவி க சீனிவாச
னுய்தருபுகவழஞ்ஞான்றுமுலவகலாம் வவல்கமாவதா.

முற்றிற்று

55