Cezaevlerinde ruhsal bozukluklar
Elias Abdalla-Filhoa,b, Patricia A. De Souzac, Juliana F. Tramontinad ve
José G.V. Tabordae
Gözden geçirmenin amacı
Cezaevlerinde ruhsal bozuklukları olan kişilerin bulunması
dünyanın her yerinde rastlanan bir gerçektir. Bu makalenin
amacı sadece bu konu hakkında 2009 yılında yapılan
yayınları gözden geçirmek değil, aynı zamanda bu konuda
daha fazla bilimsel çalışmaların yapılmasına katkı
sağlayabilecek tartışmaları tetiklemektir.
Son bulgular
2009 yılında cezaevlerinde kalan kişilerde madde kullanımı
ve bunun sonuçları hakkında yayınlanan çoğu çalışma bu
tip bozukluğun suç işlemeyle ruhsal hastalığa göre daha
yakın bir ilişkisi olduğunu göstermiştir.
Özet
Cezaevlerinde ruhsal hastalığı olan kişilerin bulunması
karmaşık bir sorun olup, çeşitli araştırmalar bu kişilerdeki
bozuklukların tipi, suçluların cinsiyeti, hapsetmekle tedavi
etmek arasındaki zıtlık, kanunlar, zararın azaltılması ve
damgalanma gibi konuları analiz etmeye çalışmaktadır. Bu
çalışmada ortaya çıkan değişkenler çeşitli sosyoekonomik
ve kültürel gerçeklerle ilişkili olduğundan, başka değişkenler
yanında bu değişkenler hakkında da daha ileri bir araştırma
gereklidir.
Anahtar kelimeler
suç eğilimi, ilaç kullanımı, ruhsal bozukluk, cezaevi
Current Opinion in Psychiatry TÜRKÇE BASKI
Cilt 6, Sayı 4, 2010.
a
Legal Medicine Institute of Brasilia, bUniversity of Brasilia, cDepartment
of Psychiatry, University of Brasília, Brasília DF, dFederal University of
Health Sciences of Porto Alegre and eDepartment of Clinical Medicine,
Federal University of Health Sciences of Porto Alegre, Porto Alegre RS,
Brazil
Yazıșma adresi: Elias Abdalla-Filho, MD, PhD, SQN 309, Bloco l,Ap. 603,
Brasília DF 70755-120, Brazil
Tel: +55 61 33476690; fax: +55 61 33223066;
e-mail: elias.abdalla@terra.com.br
Current Opinion in Psychiatry 2010, 23:463–466
© 2010 Wolters Kluwer Health | Lippincott Williams & Wilkins
0951-7367
Çeviri: Dr. Mustafa Çelik
Purpose of review
The existence of people with mental disorders in
prisons is a reality found worldwide. The purpose
of this article is not only to review the publications
on this subject in 2009 but also to stimulate
discussions that could contribute to its further
scientific study.
Recent findings
Most studies published in 2009 related to drug use among
inmates and its consequences made it clear that this kind of
disorder has a closer relationship with the crime than with
mental illness.
Summary
The existence of the mentally ill in prisons is a
complex issue and the studies attempt to analyze
aspects such as the type of disorder, sex of criminals,
the opposition between incarceration and treatment,
policy, harm reduction and stigma. A further study on the
variables raised in this work is required, as well as
examining others, to the extent that they are relevant
to the various socio-economic and cultural
realities.
Keywords
criminality, drug use, mental disorder, prison
Current Opinion in Psychiatry TURKISH EDITION
Vol 6, No 4, 2010.
Giriş
Mahkumlar arasında ruhsal bozukluk hızlarının yük-
sek olması ruhsal bozukluklar ile suç eğilimi arasında-
ki ilişkiye duyulan ilgiyi artırmıştır. Bu ilişki çokça tarif
edilmiştir, ancak cezaevlerinin bir ıslah kurumu olarak
ya da ruh sağlığı sistemi içindeki sınırları henüz net de-
ğildir.
Son 12 ayda yapılan çalışmaların büyük çoğunluğu
mahkûmlarda madde kullanımı ve bunun sonuçları
hakkındadır [1, 2, 3
]. Buna ilave olarak, entelektüel
yeti kaybı [4], dikkat eksikliği hiperaktivite bozuklu-
ğu [5] ve birlikte olan bozukluklar hakkında az sayıda
yayın bulunmaktadır [6, 7
, 8].
233
234 Adli psikiyatri
Ancak ruhsal bozukluğun görünümü her zaman tam net
değildir. Gardiyanlar gibi tıbbi olmayan çalışanların bi-
le tanıyabilecekleri bozuklular yanında, Bulten ve arka-
daşları [9
] bunlar kadar aşikar ve şiddetli olmayan,
hatta özgül olarak teknik bilgi gerektiren önemli ruhsal
bozuklukları ele alacak ilave çalışmalar yapılmasını
önermiştir. Bu önerinin amacı hasta gibi görülmeyen
hastalara da terapötik yardım sunulmasıdır.
Diğer yandan, Mc Dermott ve Sokolov [10], Sacramen-
to County Cezaevi’nde yürütülen bir çalışmada yüksek
bir temaruz prevalansı saptamıştır. Değerlendirilen kişi-
lerin %66’sından fazlasının psikiyatrik belirtileri oyna-
dığı bulunmuştur ve bu da psikiyatrik değerlendirmede
daha uyanık olunmasını gerektirmektedir.
Birçok çalışma cezaevlerinde ruh sağlığı hakkındaki
farklı konuları netleştirmenin önemini göstermiştir. Bu
derlemede 2009 yılından beri bu konuda yayınlanmış
literatür gözden geçirilmiştir. İlave olarak, ruhsal bo-
zukluğu olan suçlulara yaklaşımda muhtemel değişik-
liklere yol açabilecek tartışmaları uyarmaya yönelik
sorulara da yer verilmiştir.
Ruhsal bozukluklar ve
madde-ilaç kullanımı
Farklı türlerdeki ruhsal sorunlarda suç ile ruhsal bo-
zukluk arasındaki ilişki aynı yoğunlukta değildir.
Madde-ilaç kullanımına daha fazla odaklanılmasının
muhtemel bir sebebi madde kullanımı ile şiddet dav-
ranışı arasındaki ilişkidir. Sacks ve arkadaşlarına [7
]
göre, tüketilen alkol miktarı ve madde kullanımının
sıklığı özbildirime dayanan şiddet olasılığının daha faz-
la olmasıyla ilişkili bulunmuştur. Diğer yandan aynı
analizler ruh sağlığı sorunlarının antisosyal kişilik so-
runları haricinde şiddet davranışında artışa işaret etme-
diğini göstermiştir.
Benzer şekilde, French ve arkadaşları [3
] da madde
kullanım bozukluklarının mükerrer suç işleyenlerde sık
olduğunu bildirmiştir. Yazarlar mükerrer suç işleyen er-
kek suçlular için taburculuk öncesi yapılan bir madde
kullanımı tedavi programı hakkında kapsamlı bir eko-
nomik değerlendirme yürütmüşlerdir. Yazarlar, tedavi
görmeyen madde kullanım bozukluğu olan eşleştiril-
miş bir karşılaştırma grubuna kıyasla, müdahale gru-
bunda taburculuk sonrasındaki 1 yılda ekonomik
yararın 4307-6209 dolar olduğunu bulmuştur. Ekono-
mik faktör ikincil bir tedavi hedefi olsa da, bu çalışma
etkin bir müdahalenin önemini vurgulamaktadır.
Rothbard ve arkadaşları [8], kırsal bölgedeki bir ce-
zaevi programında yer alan hastalığı olan bireylere
uygulanan tedavi seanslarının daha yüksek sayıda ol-
masının, tekrar cezaevine girme hızını anlamlı olarak
azalttığını tespit etmiştir.
Fazel ve arkadaşları [11

], 12 ülkede 2003-2007 yılla-
rı arasındaki cezaevi yatışlarında intiharlar ve nedeni
belirlenememiş ölümler hakkındaki verileri toplamış-
tır. Yazarlar intihar ve cinsiyet farklılıkları hakkında
ilginç veriler bulmuştur. Verisi toplanan 861 intihar va-
kasından 810’u erkektir. Ülkelerin çoğunda cezaevin-
de intihar hızları 100.000 mahkumda 100’ün üzerinde
bulunmuştur. Buna ilave olarak, kaba rölatif hızların
(genel intihar hızlarıyla karşılaştırılan cezaevi intihar
hızları) hepsi artmıştır ve 3 ile 8 arasındadır. Cinsiyete
özgü sayıları bildirebilen dokuz ülkede 51 kadın intihar
etmiştir. Çoğu ülkede mutlak intihar sayıları 0 ile 4 ara-
sında bulunmuştur. İrlanda dışında, genel toplumla kar-
şılaştırıldığında rölatif hızlar 6’nın üzerinde olmuştur.
Yazarlar cezaevindeki intihar hızlarının genel tolum-
daki intihar hızlarını yansıtmadığı ve cezaevi intihar
hızlarındaki çeşitliliklerin ceza hukuku sistemlerinde-
ki farklılıkları yansıttığı sonucuna varmıştır.
Genç erkek mahkumlarda entellüktüel yeti kaybı pre-
valansını araştıran bir çalışmada, sınırda zeka geriliği
%11 bulunmuştur [4]. Böyle bir sınır zeka geriliği po-
pülasyonuyla ilgili önemli bir sorun vardır, çünkü bu
kişiler, ne bir ruh sağlığı hizmeti gereksiniminin ne de
öğrenme güçlüğünün ölçütlerini karşıladıkları için, hiz-
met sunumunda açıkta kalan ‘aradaki’ kişilerdir.
Bu hasta grubunun genellikle ruh sağlığı çalışanlarının
ilgisini çok fazla çekmediğini vurgulamak önemlidir.
Bu durum birkaç sebebe bağlı olabilir. Bunlardan biri-
si hastaların özgül olarak bir tedaviyi düşündürecek
standart tanı sınıflandırmalarına uymamasıdır. Ancak
sağlık çalışanları standart davranışlarından vazgeçip
her bir hastanın ruhsal yapısını kapsamlı olarak incele-
medikçe, suç davranışıyla olan bazı önemli ilişkileri at-
lama riski olacaktır.
Uygulamalar
Benos ve arkadaşlarına [12

] göre, geçmişte mah-
kûmlar için tedavi imkânları çok azdı. Ancak yazarlar

daha sonra Amerika Birleşik Devletleri’ndeki cezaev-
lerinde terapötik toplulukların baskın model haline gel-
diğini vurgulamıştır. Siyasetçiler ve kanun koyucular
bu uygulamanın ardından yeniden suç işlemede azal-
ma olmasıyla ilgilenmeye başlamıştır. Günümüzde bu
programlar ve müfredatlarda çok büyük değişiklikler
yapılmış olup, bu programlar bilişsel davranışçı tera-
pi, suç düşüncesi terapisi ve On iki Basamak’tan bile-
şenler içermektedir.
Bu gelişmelere karşın, Sheard ve arkadaşları [13] İn-
giliz cezaevlerinde opiat kullananlara yönelik şu anki
tedavi politikasını eleştiren bir çalışma yapmıştır. İn-
giltere’deki cezaevlerinde en sık detoksifikasyon formu
olarak dihidrokoderin kullanılmaktadır. Yazarlar hem
cezaevi ortamında opiat detoksifikasyonu yapılan eri-
şkin erkeklerde buprenorfinin dihidrokodeinden daha
etkili olabileceğini öne sürmüştür, hem de detoksifi-
kasyon programlarının yetersiz olduğunu belirtmiş ve
yoksunluk elde edenlerde tekrar hızının yüksek olma-
sı sebebiyle cezaevi ortamında idame programlarına
ihtiyaç duyulduğuna vurgu yapmıştır. Chandler ve ar-
kadaşları tarafından yapılan bir başka önemli çalışma-
da [14], ilaç kötüye kullanımı ve bağımlılığı tedavisiyle
ilişkili nörobilimde birçok gelişmeler gerçekleşmiş ol-
sa da, çoğu bireyin tedavi görmediği tespit edilmiş-
tir.
Bahsedilen yazarlar tarafından eleştirildiği gibi çok sa-
yıda ilaç bağımlısının tedavi görmemesi yanında, bu
tip tedavideki bir zorluk terapötik başarıda önemli bir
kısıtlılık getirmektedir. Bu zorluk hastanın tedavi mo-
tivasyonudur. Sheard ve arkadaşları [13] tarafından or-
taya konan eleştiri anlamlıdır, ancak başka terapötik
yaklaşımlar da etkili olmak için hastanın tedaviye ilgi
göstermesini gerektirir ki bu ilgi her zaman bulunma-
maktadır.
İlaç kullanan mahkûmların karmaşık ihtiyaçları vardır
ve bunlar geniş bir aralıkta hizmetler, eşgüdümlü ak-
tiviteler ve ilişkiler olmasını gerektirir. Bu sebeple
Lehman ve arkadaşları [15], ıslah kurumları ile mad-
de kullanımı tedavi organizasyonları arasında var olan
eşgüdüm uygulamalarını açıklayan verileri analiz et-
miştir. Ruhsal bozuklukları olan mahkûmlar düşünül-
düğünde iki farklı ekip grubu onlarla temas halindedir:
Ruh sağlığı çalışanları ve güvenlik otoriteleri. Bazen
bunların işlevsel kısıtlılıkları örtüşmektedir.
Melnick ve arkadaşları [16], cezaevi ıslah memurları
ve madde kullanımı tedavi personelinden oluşan bir ör-
Cezaevlerinde ruhsal bozukluklar Abdalla-Filho ve ark. 235
neklemde rehabilitasyon konusunda konsensüs olma-
sının etkilerini araştırmıştır. Ekibin rehabilitasyon orta-
lama skorlarının yüksek olmasının departmanlar arası
kooperasyonun daha fazla olması ve diğer ekip çalışma
gruplarına daha fazla saygı gösterilmesi ile ilişkili ol-
duğu bulunmuştur. Ancak uzlaşının yüksek olması
meslekte daha yüksek düzeyde hayal kırıklığı, organi-
zasyonel değişikliğe karşı karamsarlık ve organizasyo-
na bağlılığın düşük düzeylerde olmasını yordamıştır.
Bu örneklemde konsensüs değişimle ilişkili bulundu-
ğundan, yazarlar uzlaşının, farklı hedeflerin organizas-
yonun ortamına etkisini değerlendirmekte kendine
özgü bir rolü olduğu ve organizasyon ortamının etkile-
ri söz konusu olduğunda dikkate alınması gerektiği so-
nucuna varmıştır.
Cinsiyet
Cinsiyet, cezaevlerinde ruhsal hastalıkları araştıran çok
sayıda yazıda değerlendirilen önemli bir parametredir.
Kadınların cezaevine yatırılma hızlarında sabit bir artış
olmuştur ancak kadın mahkumlar hakkında yapılmış
araştırmalar az sayıdadır. Drapalski ve arkadaşları [17],
kadın mahkumların ihtiyaçlarında önemli farklılıklar ol-
duğunu öne sürmüştür. Yazarlar ihtiyaçların doğasının
kadın ve erkek mahkumlar arasında bir miktar değişti-
ği sonucuna varmıştır. İlave olarak, kadın mahkumlar-
da somatik endişeler, anksiyete ve anksiyete ile ilişkili
diğer bozuklukların belirtileri erkeklerden daha yüksek
hızlarda bulunmuştur. Travma ile ilişkili belirtiler ve sı-
nır kişilik özellikleri kadın mahkumlarda bir miktar da-
ha yaygın olsa da, erkek mahkumların yaklaşık üçte
birinde klinik olarak anlamlı travma ile ilişkili ya da sı-
nır kişilik belirtileri saptanmıştır. Yazarlar bu bulguların
cezaevine yatış sırasında ve sonrasında cinsiyetten ba-
ğımsız olarak travma sonrası stres bozukluğu ve sınır
kişilik bozukluğu için değerlendirme yapma ve tedavi
vermenin önemini vurguladığını belirtmektedir.
Oser ve arkadaşları [1], kişiyi çevreleyen hizmetlerle
kadına özgü ihtiyaçlar ele alındığında, kadınların mad-
de kullanımı ile ilişkili sonlanımlarının iyileştiği sonu-
cuna varmıştır. Bu ihtiyaçlar arasında çocuk bakımı
sağlanması, iş bulma yardımı ve ruh sağlığı danışman-
lığı yer almaktadır. Yazarlar cezaevindeki kadın mah-
kûmların erkeklere kıyasla daha az hizmet aldığını
bildirmiştir, ki bu da muhtemelen taburcu olduklarında
hizmet ihtiyaçlarının daha fazla olacağını düşündür-
mektedir.
236 Adli psikiyatri
Bazı yazarlar kadın mahkûmlar tarafından işlenen suç-
ların daha iyi anlaşılması gerektiğini düşünmektedir.
Suç, eğitim düzeyinin yanında, stabil bir aile ortamı, ay-
lık gelir, suç işleme öyküsü, madde kullanımı ve köken
alınan ailelerde kişilerarası şiddet ile de ilişkilidir. Luta
ve arkadaşları [18], aşağıdaki değişkenleri analiz etmi-
ştir: Saldırının tipi, saldırganın suçu işlediği tarihteki
evlilik durumu ve çocuk sayısı, köken alınan ailedeki
durum, anne-babaları ve ağabeyleriyle ilişkileri, aylık
gelirleri, saldırgan tarafından açıklandığı şekliyle eş ile
ilişkinin şekli, köken aldıkları ailede ve kendi ailele-
rinde madde kötüye kullanımı ve şiddet öyküsü.
Farklı yazarlar tarafından yapılan çalışmalardan gelen
bu yorumlar dikkate alındığında, cezaevinde yatan has-
talara sunulan psikiyatrik tedavinin analizinde cinsiye-
tin önemli bir değişken olduğu açıktır.
Cezaevi yatışı ve tedavi
Piselli ve arkadaşları [6], İtalya’da yakın zamanda ce-
zaevine yatırılan erkeklerde madde kullanımı bozuklu-
ğu ya da bir başka psikiyatrik bozukluk prevalansının
%54.3 olduğunu bildirmiştir. Case ve arkadaşları [19],
cezaevi oyalanma (diversion) programlarında yer alan
ruhsal bozukluğu olan hastaları ileriye dönük olarak in-
celemiştir [19]. Yazarlar cezaevinden toplum temelli
hizmetlere yönlendirilen ruhsal bozukluğu olan hasta-
larda tutuklanma ve cezaevi gün sayısının daha az ol-
duğunu bulmuştur.
DeBeck ve arkadaşları [20], madde kullananlar için şu
anki cezaevi uygulamalarını eleştirmektedir; yazarlar
bu politikanın etkisinin olduğundan az görüldüğünü öne
sürmektedir. Yazarların yürüttüğü çalışmada cezaevi
yatışı, kendine madde enjekte eden kişilerde uzun dö-
nemli olumlu etki sağlamamıştır. İlave olarak, sonuçlar
metadonun bu kişilerde daha önceki ilaç kullanımı sık-
lığından bağımsız olarak enjeksiyonu bıraktırma potan-
siyeli olduğuna işaret etmektedir.
İlginç bir yazıda [21], tekrar cezaevine giriş süreci ve
bunun başarısıyla ilişkili değişkenler analiz edilmiştir.
Katılımcıların %82’si madde kullanmanın cezaevine
girmelerine katkı yaptığını söylemiştir. Başarılı olama-
yanların çoğunda bunun sebebi ilaç kullanmayla iliş-
kili sorunlardır ve çoğunun tekrar başlaması madde
kullanan arkadaşlarla ilişkili olmuştur. Bırakmakta
başarılı olanlar daha büyük ihtimalle cezaevindeyken
madde kullanımı hakkında ders almıştır ve serbest kal-
dığında arkadaşlarıyla daha uzun süre eğlenceli aktivi-
telerde bulunmuştur. Tahliye sonrası başarılı olanlar
arkadaşlarından destek almaya ilave olarak, aileden da-
ha fazla destek almıştır ve öz-etkinlikleri daha fazla ol-
muştur, ki bu da ilaçlardan ve ilaç kullanan akran-
larından uzak durmada onlara yardımcı olmuştur.
Zararın azaltılması
Zararı azaltma hakkındaki çalışmalar enjeksiyonla
madde kullananlarda (EMK), maddeye bağlı zararlara,
özellikle de HIV ve hepatit gibi kan kaynaklı pato-
jenler konusundaki riske odaklanmıştır [22]. Milloy
ve arkadaşları [23], cezaevinde kalmanın EMK’lerin
salıverildikten sonraki davranışları ve HIV riskleri üze-
rindeki etkilerini araştırmıştır. Yazarlar şırınga payla-
şımı ile salıverilme sonrası grubu arasında, eşleştirilmiş
kontrol grubuna kıyasla, istatistiksel olarak anlamlı bir
ilişki gözlemlemiştir.
Bir başka çalışma [24], mahkumlar arasında HIV enfek-
siyonu ile ilaç bağımlılığı prevalansının yüksek olma-
sıyla birlikte enjeksiyon malzemelerinin paylaşımının
cezaevlerini HIV transmisyonu için yüksek riskli bir or-
tam haline getirdiğini öne sürmüştür. İğne ve şırınga
programları ve opioid yerine koyma tedavileri çok çe-
şitli cezaevi ortamlarında cezaevi ekibi ya da mahkûm-
ların sağlığı için olumsuz sonuçlar doğurmadan HIV için
riskli davranışları azaltmakta etkili bulunmuştur.
Miller ve arkadaşları [25], hepatit C virusu (HCV), he-
patit B virusu (HBV) ve HIV enfeksiyonunu sadece ce-
zaevindeki EMK’lerde değil aynı zamanda cezaevinde
yatış öyküsü olanlarda da araştırmıştır. HCV’ye maruz
kalma prevalansı %70, HBV için %34 ve HIV için
%1’den az bulunmuştur. Yazarlar zararın azaltılması
eğitimi ve kaynakların sunulmasıyla, genç EMK’lere
ulaşılmasının kan kaynaklı viral enfeksiyonlar ve en-
jeksiyonla madde kullanmaya bağlı diğer sağlıkla il-
gili ve sosyal sorunların çözümünde gerekli olduğu
sonucuna varmıştır.
Damgalanma
Birkaç yazar psikiyatride, özellikle de damgalanmanın
ruhsal bozukluğun olması ve eski bir mahkûm olmak-
la kombine olduğu adli psikiyatride, sürekliliği olan bu

konuyla uğraşmaktadır. Damgalanma hastaları kırıl-
gan bir duruma sokmaktadır ve bununla başa çıkmak
zordur.
Van Olphen ve arkadaşları [26], alkol ve madde kulla-
nım öyküsü olan ve cezaevinden çıkan kadınların kar-
şılaştığı çeşitli zorlukları incelemiştir. Bu çalışmaya
göre bu şahısların (iş ve barınak olmaması başta olmak
üzere), sağlık hizmetlerine ulaşmakta ve aile ile top-
lumla tekrar entegrasyonda büyük zorluklar yaşadıkla-
rı bulunmuştur. Yazarlara göre zorluğun kaynağı alkol
ve/veya maddelerin kullanılması ve cezaevinde kalma-
nın getirdiği çift damgalanmadır. 2009 yılında bu konu
hakkında az sayıda yayın olsa da, biz ruhsal hastalık-
ları olan hastalarda damgalanmayla mücadele konu-
sunda giderek daha fazla çaba gösterilmesi gerektiğini
vurgulamak için bu konuya değindik.
Sonuç
Cezaevinde ruhsal bozukluğu olan kişilerin varlığı
inkâr edilemeyecek bir gerçektir. Bu çalışmada açıkla-
nan ve 2009 yılında yayınlanan çeşitli makalelerde
mevcut uygulamalar, cinsiyet, zararın azaltılması ve
damgalanma gibi, konunun farklı yönleri tartışılmak-
tadır.
Mahkûmların psikiyatrik tedavisinde daha fazla bi-
limsel ve yasal değişiklikler yapılarak bu durumun
iyileştirilmesi konusunda arzu edilen ve gerekli deği-
şiklikler sağlanabilir ve böylece bu konuya dahil olan
toplum, hasta ve ailede daha güzel etkileşim yolları
oluşabilir.
Kaynaklar ve okuma önerileri
Özellikle ilgi çekici olduğu düşünülen araştırmalar;


özel ilgi uyandıran



önemli ve ilgi uyandıran
olarak işaretlenmiştir.
1 Oser C, Knudsen H, Staton-Tindall M, Leukefeld C. The
adoption of wraparound services among substance abuse
treatment organizations serving criminal offenders: the role
of a women-specific program. Drug Alcohol Depend 2009;
103:S82–S90.
2 Milloy MJ, Kerr T, Buxton J, et al. Methamphetamine use
and rates of incarceration among street-involved youth in a
Canadian setting: a crosssectional analysis. Subst Abuse
Treat Prev Policy 2009; 4:17.
Cezaevlerinde ruhsal bozukluklar Abdalla-Filho ve ark. 237
3 French MT, Fang H, Fretz R. Economic evaluation of a pre-
release substance abuse treatment program for repeat crim-
inal offenders. J Subst Abuse Treat 2010; 38:31–41.


Yazarlar mahkûmlarda madde kullanım bozukluklarının
ekonomik yönlerini analiz etmektedir.
4 Herrington V. Assessing the prevalence of intellectual dis-
ability among young male prisoners. J Intellect Disabil Res
2009; 53:397–410.
5 Appelbaum KL. Attention deficit hyperactivity disorder in
prison: a treatment protocol. J Am Acad Psychiatry Law
2009; 37:45–49.
6 Piselli M, Elisei S, Murgia N, et al. Co-occurring psychiatric
and substance use disorders among male detainees in Italy.
Int J Law Psychiatry 2009; 32:101–107.
7 Sacks S, Cleland CM, Melnick G, et al. Violent offenses as-
sociated with co-occurring substance use and mental health
problems: evidence from CJDATS. Behav Sci Law 2009;
27:51–69.
Yazarlar alkol ve başka maddelerin kullanılmasının


diğer ruhsal bozukluklara kıyasla şiddet davranışına
daha fazla sebep olacağını vurguluyor.
8 Rothbard AB, Wald H, Zubritsky C, et al. Effectiveness of a
jail-based treatment program for individuals with co-occur-
ring disorders. Behav Sci Law 2009; 27:643–654.
9 Bulten E, Nijman H, van der Staak C. Psychiatric disorders
and personality characteristics of prisoners at regular prison
wards. Int J Law Psychiatry 2009; 32:115–119.
Yazarlar kolay tanınmayan ancak önemsiz de olmayan


ruhsal bozuklukları araştırmanın önemini vurguluyor.
10 McDermott BE, Sokolov G. Malingering in a correctional
setting: the use of the structured interview of reported
symptoms in a jail sample. Behav Sci Law 2009; 27:753–
765.
11 Fazel S, Grann M, Kling B, Hawton K. Prison suicide in 12
countries: an ecological study of 861 suicides during 2003–
2007. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol 2010. [Epub
ahead of print]
Yazarlar 12 ülkede cezaevinde gerçekleşen intiharları



çalışıyor ve hızlarda saptanan çeşitliliğin, adalet siste-
mindeki farklılıkları yansıttığı sonucuna varıyor.
12 Benos D, Stein F, Wexler HK. Response: pathways to re-
covery and reintegration. Addict Sci Clin Pract 2009; 5:13–
15.
Yazarlar mahkûmlara önerilen terapötik seçeneklerin



gelişimini analiz ediyor: Geçmişte hiç yokken şu anda
farklı seçenekler sunulabiliyor.
13 Sheard L, Wright NM, El-Sayeh HG, et al. The Leeds Eval-
uation of Efficacy of Detoxification Study (LEEDS) prisons
project: a randomized controlled trial comparing dihy-
drocodeine and buprenorphine for opiate detoxification.
Subst Abuse Treat Prev Policy 2009; 4:1.
14 Chandler RK, Fletcher BW, Volkow ND. Treating drug abuse
and addiction in the criminal justice system: improving pub-
lic health and safety. JAMA 2009; 301:183–190.
15 Lehman WE, Fletcher BW, Wexler HK, Melnick G. Organi-
zational factors and collaboration and integration activities in
criminal justice and drug abuse treatment agencies. Drug
Alcohol Depend 2009; 103:S65–S72.
238 Adli psikiyatri

16 Melnick G, Ulaszek WR, Lin HJ, Wexler HK. When goals di- parolees? Int J Offender Ther Comp Criminol 2009. [Epub
verge: staff consensus and the organizational climate. Drug ahead of print].
Alcohol Depend 2009; 103:S17–S22.
22 Rafiey H, Narenjiha H, Shirinbayan P, et al. Needle and sy-
17 Drapalski AL, Youman K, Stuewig J, Tangney J. Gender dif- ringe sharing among Iranian drug injectors. Harm Reduct J
ferences in jail inmates’ symptoms of mental illness, treat- 2009; 6:21.
ment history and treatment seeking. Crim Behav Ment
23 MilloyMJ, Buxton J, Wood E, et al. Elevated HIV risk be-
Health 2009; 19:193–206.
haviour among recently incarcerated injection drug users in
18 Luta V, Pasca V, Enache A, et al. Women criminality: the in- a Canadian setting: a longitudinal analysis. BMC Public
fluence of sociofamilial history and status. Leg Med (Tokyo) Health 2009; 9:156.
2009; 11:S386–S389.
24 Jürgens R, Ball A, Verster A. Interventions to reduce HIV
19 Case B, Steadman HJ, Dupuis SA, Morris LS. Who suc- transmission related to injecting drug use in prison. Lancet
ceeds in jail diversion programs for persons with mental Infect Dis 2009; 9:57–66.
illness? A multisite study. Behav Sci Law 2009; 27:661–
25 Miller ER, HellardME, Bowden S, et al. Markers and risk fac-
674.
tors for HCV, HBV and HIV in a network of injecting drug
20 DeBeck K, Kerr T, Li K, et al. Incarceration and drug use users in Melbourne, Australia. J Infect 2009; 58:375–382.
patterns among a cohort of injection drug users. Addiction
26 Van Olphen J, Eliason MJ, Freudenberg N, Barnes M.
2009; 104:69–76.
Nowhere to go: how stigma limits the options of female drug
21 Bahr SJ, Harris L, Fisher JK, Armstrong AH. Successful users after release from jail. Subst Abuse Treat Prev Policy
reentry: what differentiates successful and unsuccessful 2009; 4:10.