ตอนที่ 351 ถูกคุมขัง

่
เมือพวกเขามาถึ งประตูแล ้วปรมาจารย ์วิญญาณก็หยุดหยวนและ
่ ง แล ้วพูดกับพวกเขาว่า
หวังซิวหยิ
่
“ก่อนทีพวกเจ ่ านี ”้
้าจะเข ้าไป เจ ้าต ้องสวมสิงเหล่

“กุญแจมือ...จริงเหรอ ทาไมเราถึงถูกมองว่าเป็ นอาชญากรล่ะ”

่ งขมวดคิวเมื
หวังซิวหยิ ้ อเห็
่ นกุญแจมือทีถู
่ กยืนมาให
่ ้

“ทาไม? เพราะพวกเจ ้าทาผิดกฎ เจ ้าจึงเป็ นอาชญากรในสายตา

ของเรา” หนึ่ งในนั้นกล่าวว่า
่
“อะไรนะ! เราทาผิดกฎอะไร เราเพิงมาถึ ่ งไม่เชือ่
ง!” หวังซิวหยิ

“แค่มาทีนี ่ ่ โดยไม่ไดร้ บั อนุ ญาต ก็ถอ

ื ว่าเจา้ ละเมิดกฎศักดิสิ์ ทธิ ์
่ ดข ้อหนึ่ งของเรา!”
ทีสุ
่ ่ โดยบังเอิญ! เราไม่ไดม้ าทีนี
“แต่เรามาถึงทีนี ่ ่ เพราะเราตอ้ งการ
มา!”

“ถา้ ไม่พูดถึงสถานการณ์ของเจา้ มันเป็ นความจริงทีว่่ าเจ า้ ได ้

ิ แดนศักดิสิ์ ทธิของเขาโดยไม่
ก ้าวเขา้ สู่ดน ์ ไดร้ บั อนุ ญาต นอกจากนี ้
่ ่ !”
เจ ้ายังเป็ นมนุ ษย ์! มนุ ษย ์ไม่ได ้ร ับอนุ ญาตให ้มาทีนี
่ งปฏิเสธ
“เจ ้าก็เป็ นมนุ ษย ์เหมือนกัน!” หวังซิวหยิ
่ วเราะออกมา
ปรมาจารย ์วิญญาณมองหน้ากันก่อนทีจะหั
 “มนุ ษย ?์ พวกเรา? ฮ่ า ๆๆ! เราแค่ ใ ช ้รู ป ร่า งหน้า ตาของมนุ ษย ์
เท่านั้นเพราะมันสะดวกกว่าทีจะเดิ
่ นทางในรูปร่างเล็กๆเช่นนี !” ้

้
"ใช่แล ้ว! แถมเรายังไม่ต ้องกินเยอะมากในรูปร่างนี !"
้ หวังซิวหยิ
“ระ...รูปร่างนี ?” ่ งจ ้องมองพวกเขาด ้วยดวงตาเบิกกว ้าง
่ ดเธอก็ตระหนักถึงสถานการณ์ตรงหน้าของเธอ
และในทีสุ

“อย่ า บอกนะว่ า เจ า้ เป็ นสัต ว ว์ ิเ ศษในร่า งมนุ ษย ?์ ข า้ เคยได ย้ ิน

เกี่ยวกับ เรืองนี
่ ้มาก่ อ น แต่ นี่ เป็ นคร งแรกที
้ั ่ข า้ ได เ้ ห็ น ด ว้ ยตัว เอง
จริงๆ…” ร่างของหวังซิวหยิ ่ งสั่นสะทา้ นเมื่อรู ้ว่าพวกมันไม่ใช่มนุ ษย ์
จริงๆ พวกเขาเป็ นเพียงสัตว ์วิเศษในรูปร่างมนุ ษย ์เท่านั้น

“ใช่แล ้ว พวกเราทุกคนล ้วนเป็ นมังกร!”

้
พวกเขาทังหมดแสดงท่ าทางภาคภูมิใจบนใบหน้าของพวกเขา
ในขณะนี ้

ั ดิสิ์ ท ธิ?!"
"มะ...มัง กร! พวกท่ า นทุ ก คนเป็ นสัต ว ศ์ ก ์ หยวนมอง
พวกเขาด ้วยความประหลาดใจ

ั ดิสิ์ ท ธิ!์ ช่า งเป็ น

“อะไรนะ ไม่ ใ ช่ มัง กรทุ ก ตัว ไม่ ไ ด เ้ ป็ นสัต ว ศ์ ก
่ เขลาเสียจริง” มังกรส่ายหัวมาทีเขา
มนุ ษย ์ทีโง่ ่

้ั
“ยังไงก็เถอะ คุยกันพอแลว้ รีบใส่กุญแจมือเร็วเขา้ ไม่งนเราจะ
พิจารณาว่านี่ เป็ นการต่อต ้านเรา และเราจะฆ่าเจ ้าทันที”

“…”
 เนื่ องจากพวกเขามีจานวนมากกว่าและพวกเขาคิดว่าพวกหยวน
่
เขา้ มาโดยไม่ไดร้ บั อนุ ญาต หยวนและหวังซิวหยิ ่
งจึงตกลงทีจะใส่ ถูก
กุญแจมือโดยไม่ขด ั ขืนมากนัก
้
"ดี ตอนนี เราสามารถเข ้าไปในเมืองได ้แล ้ว"
่
หวังซิวหยิ ่ ้อมือเหล่านี ด
งมองทีข ้ ้วยใบหน้าขมวดคิวและเธอก็
้ พูด
ว่า

"หยวน...ข ้ารู ้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ มันเหมือนกับว่ากุญแจมือ

้ าลังระบายพละกาลังของข ้าออกไป..."
เหล่านี ก
้
"เอ๊ะ?” หยวนเลิกคิวเพราะเขาไม่ รู ้สึกถึงผลกระทบดังกล่าว

“กุญ แจมือ เหล่ า นี ้เป็ นกุญ แจมือ พิเ ศษที่จะปิ ดผนึ ก การฝึ กฝน
่
ของใครก็ตามทีสวมมั ่
น และเจ ้าเป็ นมนุ ษย ์เมือมนุ ิ่ ก็
ษย ์สวมใส่สงนี ้ จะ
ไม่สามารถใช ้พลังและสร ้างปัญหาใดๆได ้”
่ งอุทาน
“ราวกับว่าเราจะสร ้างปัญหา!” หวังซิวหยิ

“ปลอดภัย ดีก ว่ า เสีย ใจ และเรามีเ พีย งกุ ญ แจมือ แบบนี ้ในที่นี่

ดังนั้นเราจึงไม่มท
ี างเลือก”
่
เหล่ามังกรกล่าวกับพวกเขาก่อนทีจะพาพวกเขาเข ้าไปในเมือง
่
เมือพวกเขาเข ่
า้ มาในเมืองแลว้ มังกรก็พาหยวนและหวังซิวหยิ
ง
เข ้าไปในอาคารหนึ่ งก่อนทีจะโยนพวกเขาเข
่ ้าไปในห ้องขัง
 “พ ว ก เ จ ้า ส อ ง ค น จ ะ อ ยู่ ที่ นี่ จ น ก ว่ า หั ว ห น้ า ข อ ง เ ร า จ ะ ม า
สอบปากคา” มังกรกล่าวก่อนปล่อยพวกหยวนไว ้ตามลาพัง
่
“ข ้าไม่อยากจะเชือเลย...ว่
าข ้าจะกลายเป็ นอาชญากรและถูกโยน
่
เขา้ คุก…” หวังซิวหยิงถอนหายใจ เนื่ องจากนี่ เป็ นประสบการณ์ใหม่
สาหร ับเธอ
่
“เราจะไม่เป็ นไรตราบใดทีเราให ้ความร่วมมือกับพวกเขา” หยวน
กล่าวกับเธอ
้
“ทังหมดนี ่ เกิดขึนเพราะเจดี
้ ย ์ลึกลับ! ทาไมมันถึงพาเรามาทีนี ่ ่!
เรายัง คงอยู่ ใ นดิน แดนลึก ลับ หรือ เปล่า ถ า้ ไม่ แล ว้ เรามาอยู่ ที่ไหน
เฮ้อ อ! ข า้ มีค าถามมากมายในหัว ! แต่ ห าค าตอบไม่ ไ ด ส้ ก ั อย่ า ง”
่ งถอนหายใจเสียงดัง
หวังซิวหยิ

“ไม่มอ ่
ี ะไรทีเราสามารถท ้ ้ว เมือพวก
าได ้จริงๆเพราะเราอยู่ในนี แล ่
เขาปล่อยเราไปเราค่อยไปหาทางกลับบ ้านก็ได ้” หยวนกล่าว

“เจ ้าเป็ นคนมองโลกในแง่ดจี ริงๆ อะไรทาใหเ้ จ ้าคิดว่าพวกเขาจะ

ี่ ่ ตลอดไปล่ะ”
ปล่อยเรา? ถ ้าพวกเขาขังเราอยู่ทนี

“แต่เ ราไม่ ไ ด ท ้ ี่นี่

้ าอะไรผิด ท าไมพวกเขาถึง จะขัง พวกเราไว ท
ตลอดไป” หยวนเอียงศีรษะด ้วยสีหน้าไร ้เดียงสา

“เจา้ ไม่เขา้ ใจจริงๆเหรอ คนพวกนี ไม่ ้ ใช่มนุ ษย ์หยวน! พวกเขา

ล ว้ นเป็ นสัต ว ว์ ิเ ศษ! ข า้ จะไม่ แ ปลกใจเลยหากพวกเขาปฏิบ ัติต่ อ
 ่ กว่านั้นคืออาหาร!” หวังซิวหยิ
มนุ ษย ์เหมือนขยะ! ทีแย่ ่ ่ อคิ
งตัวสันเมื ่ ด
ว่าเธอกาลังจะถูกมังกรกิน

“เราสามารถออกจากระบบได ้” หยวนกล่าว

“แต่เราจะกลับเขา้ สู่ระบบไม่ไดใ้ นภายหลังเพราะพวกเขาจะรอ

เราอยู่! กล่าวอีกนัยหนึ่ ง เราจะไม่สามารถเล่นได ้จนกว่าจะมีผูเ้ ล่นคน
่
อืนมาช่ วยเรา! แต่ใครจะสามารถช่วยเราไดเ้ มือเราไม่ ่ ้ าเรา
รู ้ด ้วยซาว่
่
อยู่ทีไหน ่
และถา้ วิธเี ดียวทีจะมาที ่ ่ ไดค้ ือการเคลือนย
นี ่ า้ ยจากเจดีย ์
้ จะไม่มใี ครสามารถมาทีนี
ลึกลับ ถา้ เป็ นยังงันก็ ่ ่ ได!้ ” หวังซิวหยิ
่ งถอน
หายใจ
้ อตระหนั
หยวนขมวดคิวเมื ่ กว่าสถานการณ์ของพวกเขาเลวร ้าย
เพียงใด

“ถา้ เราตาย บางทีเราอาจเกิดใหม่นอกดินแดนลึกลับ...” หยวน

กล่าว

“เจ า้ ลืม ไปแล ว้ หรือ เปล่ า เราอยู่ ใ นเมือ งหยวน ทุ ก เมือ งมีด่ า น
ตรวจ ดัง นั้ นถ า้ เจ า้ ตายเจ า้ จะเกิด ใหม่ ใ นเมื อ งสุ ด ท า้ ยที่ เจ า้ ไป”
่ งกล่าวว่า
หวังซิวหยิ

“โอ ้ ขา้ ไม่รู ้มาก่อนเลย เพราะขา้ ไม่เคยตายมาก่อน และขา้ ก็ไม่

ค่อยมีปฏิสม ่ ้วย” หยวนกล่าว
ั พันธ ์กับผูเ้ ล่นคนอืนด
้
“อย่ า งไรก็ ต ามตอนนี เราก าลัง มีปั ญ หาใหญ่ แ ล ว้ หวัง ว่า มัง กร
้
เหล่านี จะไม่ มค ่ งถอนหายใจ
ี วามแค ้นอะไรกับมนุ ษย ์…” หวังซิวหยิ
 ่ วโมงต่
ประมาณครึงช ่ั ่ ดร่างหนึ่ งก็เขา้ มาในหอ้ งของ
อมา ในทีสุ
พวกเขาและยืนอยู่หน้าห ้องขังของพวกเขา
่
"สวัสดี" หยวนทักทายชายวัยกลางคนทีสวมชุ ่
ดเกราะสีเงินทีมี
ลวดลายมังกรบนหน้าอกของเขาและหัวมังกรสองหัวบนไหล่ของเขา

“อืม...” ชายวัยกลางคนไม่ตอบรบั คาทักทายของเขา เพียงแต่

จ ้องมองพวกเขาด ้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“นานแค่ไหนแล ้วทีข่ ้าเห็นมนุ ษย ์เป็ นครงสุ

้ั ดท ้าย? หมืนปี
่ แสนปี ?
่
ข ้าจาไม่ได ้เลย อย่างไรก็ตาม กลินเหม็ ่ ษย ์ส่งออกมา...ข ้าจะไม่
นทีมนุ
มีวนั ลืมมัน” ชายวัยกลางคนพึมพาด ้วยใบหน้าดูถก ู เหยียดหยาม
่
หวังซิวหยิ งกลืนน้าลายอย่างประหม่าหลังจากไดย้ ินคาพูดของ
เขา เห็ น ได ช
้ ด
ั ว่ า ผู ช้ ายคนนี ้ไม่ ช อบมนุ ษย ์ ซึงนั
่ ่ นหมายความว่ า
โอกาสในการเอาชีวต ่
ิ รอดจากเรืองไร ้
้สาระนี ของพวกเขาลดลงอย่ าง
มาก

่ นึ่ ง ชายวัยกลางคนก็พูดว่า
หลังจากเงียบไปครูห

“ตอนนี ้ข า้ จะถามค าถามเจ า้ ถ า้ สิ่งที่ออกจากปากของเจ า้ ไม่

่
เกียวข ้
อ้ งกับคาถาม ขา้ จะใหเ้ จา้ ทังสองถู กประหารชีวิต เจา้ เขา้ ใจ
ไหม?”
่ งพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“เข ้าใจแล ้ว...” หวังซิวหยิ

หยวนพยักหน้าเงียบๆ
 ตอนที่ 352 สอบปากคา

เมื่อหยวนและหวังซิวหยิ
่ ่
งพยัก หน้า ชายวัยกลางคนก็ เริมถาม
คาถามแรกทันที

“ค าถามแรก เจ า้ สองคนใช ้วงแหวนเวทย เ์ คลื่อนย า้ ยมาที่นี่ ได ้

อย่างไร?”
่ งพูดและเธอก็พูดต่อว่า
“เราไม่รู ้” หวังซิวหยิ

“ตอนนั้นเรายืนอยู่บนวงแหวนเวทย ์ และก่อนทีเราจะรู
่ ้ตัวเราก็ถก
ู
่
เคลือนย ่ ่ แล ้ว”
้ายมาทีนี

่ นึ่ ง ชายวัยกลางคนก็พูดต่อ
หลังจากเงียบไปครูห

“ค าถามที่สอง พวกเจ า้ อยู่ ที่ไหนก่อ นหน้า นี ้? วงแหวนเวทย ท์ ี่

ี่
พวกเจ ้าพูดถึงอยู่ทไหน?”
่ ่ในสถานทีที
“มันอยู่ในเจดีย ์ลึกลับ ซึงอยู ่ เรี
่ ยกว่าดินแดนลึกลับ”

้ ยบลงอีกครง้ั
“ดินแดนลึกลับ?” ชายวัยกลางคนขมวดคิวและเงี
่
“คาถามทีสาม ่ ่ ทาไม?”
เจ ้ามาทีนี
่
“อย่างทีเราพู ้ั ถ ้วน เราไม่ได ้ต ้องการมาทีนี
ดไปแล ้วนับครงไม่ ่ ่ เรา
ไม่มเี หตุผลทีต ่ ้องมาทีนี
่ ่ ” หยวนกล่าว
 “คาถามสุดทา้ ย…เจ ้าเป็ นคนจากตระกูลไหนภูมห
ิ ลังของเจ ้าเป็ น
่
ยังไง?” ชายวัยกลางคนหรีตาลงและจ อ้ งมองพวกเขาดว้ ยสายตาที่
เฉี ยบคม

“เราเป็ นเพี ย งศิ ษ ย ข ้

์ องนิ กายในสวรรค เ์ บื องล่ า ง เราอยู่ ใ น
เหตุการณ์ทก ี่ าหนดใหเ้ ราต ้องเข ้าสู่ดน
ิ แดนลึกลับ และหลังจากทีเรา ่
กาลังสารวจดินแดนลึกลับเราก็มาจบลงทีนี ่ ่ ” หวังซิวหยิ
่ งกล่าว

หลัง จากนั้ นต่ อ มาไม่ น าน ชายวัย กลางคนก็ ห น

ั หลัง กลับ และ
เตรียมจะออกจากห ้อง

“เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อ น! แล ว้ พวกเราล่ะ ?” หวังซิวหยิ

่ งถามเขาดว้ ย
้ ยงประหม่า
นาเสี

ี่ ่ ต่อไปอีกหน่ อย มีบางอย่างทีต
“เจา้ ตอ้ งอยู่ทนี ่ อ้ งตรวจสอบเพิม ่
ไม่ ต อ้ งกัง วล ถึง ข า้ จะเกลีย ดมนุ ษย แ์ ต่ขา้ ก็จะไม่ฆ่ าโดยไม่จาเป็ น”
ชายวัยกลางคนกล่าวกับพวกเขาก่อนจะออกจากห ้องไป
่
“ฟู่ …อย่างน้อยพวกเขาก็จะไม่ฆ่าเราในทันที…” หวังซิวหยิ
งถอน
หายใจอย่างโล่งอก

ดังนั้นทังสองคนจึ
้ งยังคงรออยู่ในห ้องขัง

ในขณะเดียวกันภายนอกอาคาร ชายวัยกลางคนไดเ้ ดินทางไป

่ ้เวลาบินประมาณหนึ่ งชวโมง
ยังพระราชวังขนาดใหญ่แห่งนึ ง ซึงใช ่ั

“ท่านเฉิ ง”
 ่ ่ด ้านล่างของพระราชวังนี ทั
ทหารยามทีอยู ้ กทายชายวัยกลางคน
่
ทีสวมชุ
ดเกราะสีเงิน
่ ่ เพือพบเหล่
“ข ้ามาทีนี ่ ่
าราชวงศ ์เกียวกั ่
บวงแหวนเวทย ์เคลือนย ้าย
่ งเปิ
ทีเพิ ่ ดใช ้งาน” เขากล่าว

“ทุกๆท่านกาลังรอท่านอยู่”
้ นไดไปยังวังทีอยู
ท่านเฉิ งพยักหน้าและเดินขึนบั ่ ่ด ้านบน

้
แม้ว่าเขาจะสามารถบินขึนไปที
นั่ ่ นไดแ้ ต่เขาก็ไม่กลา้ ทาเช่นนั้น
เนื่ องจากนั่ นเป็ นสัญ ญาณของการไม่ เ อาใจใส่ แ ละไม่ เ คารพต่ อ
่
ราชวงศ ์ทีอาศั ี่ ่
ยอยู่ทนี
่ ้างจากวัสดุคล ้ายหยก
ในเวลาต่อมาท่านเฉิ งไดเ้ ข ้าไปในวังซึงสร
้
ขาวทังหมด ่ งนี มี
ทาให ้สถานทีแห่ ้ บรรยากาศทีสวยงามและเงี
่ ยบสงบ

เมื่อเขา้ มาดา้ นในท่านเฉิ งเดินตรงไปทีห

่ อ้ งโถงซึงมี
่ คนสีคนนั
่ ่ง
ี่
อยู่ทปลายห ้อง เหมือนว่าพวกเขากาลังรอคอยการมาถึงของท่านเฉิ ง
่ าใหท้ ุกท่านต ้องคอย…” ท่านเฉิ งคุกเข่าขา้ ง
“ข ้าน้อยขออภัยทีท
หนึ่ งและก ้มศีรษะลงต่อหน้าคนสีคนนี
่ ้ อนจะพูดด ้วยน้าเสียงทีเต็
ก่ ่ มไป
ด ้วยความเคารพนับถือ
้ ” หนึ่ งในสีร่่ างพูดขึน้
“เงยหน้าขึนสิ

“ขอร ับ ฝ่ าบาท”
้
ท่านเฉิ งเงยหน้าขึนมองคนทั ้ ที
งสี ่ นั
่ ่ งอยู่บนแท่นตรงหน้าเขา
 ชายวัยกลางคนทีมี่ การแสดงสีหน้าทีเฉี ่ ยบคม หญิงวัยกลางคนที่
่ ้ออร่าทีซ
มีใบหน้าสวยงามทีให ่ ับซ ้อน ชายหนุ่ มรูปงามทีมี
่ ใบหน้าเคร่ง
ขรึม และคนสุดท ้ายหญิงสาวทีสง่่ างามทีมี
่ ดวงตาทีสดใสและคมกริ
่ บ

“ตอนนี ้ บอกเราเกียวกั่ บ บุ ค คลที่สามารถเปิ ดใช ้งานวงแหวน

่
เวทย ์เคลือนย ่
า้ ยได ้มา” ชายวัยกลางคนทีสวมเสื ้
อคลุ ่ างามเฉก
มทีสง่
เช่นจักรพรรดิกล่าว

“ขอร ับ ฝ่ าบาท” ท่านเฉิ งตอบก่อนจะพูดต่อ

“จากการสอบสวนของข า้ คนสองคนนี เป็ ้ นมนุ ษ ย จ์ ากสวรรค ์

้ าง และพวกเขามาถึงทีนี
เบืองล่ ่ ่ โดยบังเอิญ”

“อะไรนะ มนุ ษย ์จากสวรรค ์เบืองล่้ าง และพวกเขามาถึงทีนี ่ ่ โดย

้
ไม่ได ้ตังใจ ่ ่ ได ้ ‘โดย
เป็ นไปได ้ยังไงกัน ไม่มใี ครสามารถมาไกลถึงทีนี
บังเอิญ’ เมืองมังกรโบราณของเราแยกตัวเป็ นเอกเทศน์มาตังไม่ ้ รู ้กีปี่
แล ว้ !” หญิง วัย กลางคนพู ด ด ว้ ยใบหน้า ที่สวยงามของเธออย่ า งตก
ตะลึง

“พวกเขายังพูดอีกว่า พวกเขามาจากดินแดนลึกลับ…” ท่านเฉิ ง

กล่าวเสริมในทันใด
่
“อะไรนะ ดินแดนลึกลับ ทาไมเจา้ ไม่พูดเรืองนี ้ อนล่ะ เจา้ โง่!”
ก่
หญิงวัยกลางคนรีบพูด

“ดินแดนลึกลับ…ถึงเวลาแล ้วสินะ…” ชายวัยกลางคนพึมพาด ้วย

ใบหน้าหวนคิดถึง
 “แต่ทาไมถึงมีสองคน? ข ้าคิดว่าจะมีแค่คนเดียว”

“ขา้ ตอ้ งการใหเ้ จ ้าพามนุ ษย ์สองคนนั้นมาทีนี

่ ่ ” ชายวัยกลางคน
กล่าวต่อ

“ยกโทษใหข ่
้ า้ ทีถามค าถามเช่นนี ด้ ว้ ยฝ่ าบาท แต่ท่านตอ้ งการ
ใหข้ า้ พามนุ ษย ์มา…ทีนี ่ ่ ? ทีวั
่ งมังกรแห่งนี หรื
้ อขอรบั ?” ท่านเฉิ งมอง
พวกเขาด ้วยดวงตาเบิกกว ้างด ้วยความตกใจ ขณะทีเขาคิ ่ ดว่ามนุ ษย ์
ถูกห ้ามไม่ให ้ก ้าวเข ้ามาในวังมังกร!
้ ้วยยังงันหรื
“ต ้องให ้ข ้าพูดซาด ้ อ?” ชายวัยกลางคนขมวดคิว้
่ ่ ทันที! ขออภัยดว้ ย
“ไม่...ไม่ขอรบั ! ขา้ น้อยจะพาพวกเขามาทีนี
ฝ่ าบาท!”
้
ท่านเฉิ งรีบลุกขึนและออกจากวังไปทันที อย่างไรก็ตาม เขาไม่
่
ลืมทีจะโค ้ั อนจะจากไป
้งคานับพวกเขาอีกครงก่

“ทาไมท่านถึงใหม้ นุ ษย ์ก ้าวเข ้ามาในวังมังกรศักดิสิ์ ทธิของเราล่

์ ะ
ท่ า นพ่ อ ?” ชายหนุ่ มที่นั่ งข า้ งเขาถามหลัง จากท่ า นเฉิ ง ออกจาก
สถานทีแห่่ งนี ไป
้

“นี่ เป็ นสถานการณ์ทซ

ี่ บั ซ ้อนทีแม้
่ แต่ขา้ ก็ยงั ไม่เขา้ ใจอย่างถ่อง
้
แท ้ และมันก็เป็ นความตังใจของบรรพบุ รษุ ของเราด ้วย”

“อะไรนะ! บรรพบุรุษ?!” ชายหนุ่ มและหญิงสาวแสดงความตกใจ

่ ้
อย่างมากหลังจากได ้ยินเรืองนี
 ่ ยนรู ้มัน ดังนั้นขา้ จะอธิบายสันๆไว
“เจ ้ายังเด็กเกินไปทีจะเรี ้ เ้ ท่านี ้
เจา้ อาจจะเขา้ ใจไม่ช ้าก็เร็ว ในทีสุ่ ดก็มากันเสียที” ชายวัยกลางคน
กล่าว เขาพูดราวกับเขารอคนพวกนี มานานแล ้ ้ว
่ ดก็มา?” ชายหนุ่ มเลิกคิวขึ
“ในทีสุ ้ น้

มนุ ษย ์พวกนี ไม่้ ได ้มาทีนี

่ ่ โดยบังเอิญหรอกหรือ? ทาไมเขาถึงพูด
ราวกับว่ารู ้อยู่กอ ้
่ นแล ้วว่าคนพวกนี จะมา?
้ นคนประเภทไหน นี่ จะเป็ นครงแรกที
“ขา้ สงสัยว่ามนุ ษย ์พวกนี เป็ ้ั ่
ขา้ จะไดเ้ ห็ นมนุ ษย ์” ทันใดนั้นหญิงสาวก็พูดดว้ ยความหวังในดวงตา
ของเธอ

้ ื่นเต น
“ท าไมเจ า้ ถึง ได ต ้ ? พวกเขาเป็ นเพีย งมนุ ษย ์ สิ่งมีช วี ิต ที่
ดอ้ ยกว่าเราชาวมังกร จากสิงที ่ ข ่ า้ ไดย้ น ้
ิ มาพวกเขาทังหมดอ่ อนแอ
และมีลก ่ ากลัว อันทีจริ
ั ษณะนิ สยั ทีน่ ่ งมนุ ษย ์เป็ นเหตุผลทีเราแยกตั
่ ว
ออกเป็ นเอกเทศน์” ชายหนุ่ มยิมเยาะ ้

“แต่ข ้าอยากเห็นพวกเขาด ้วยตัวเอง” หญิงสาวกล่าว

 ตอนที่ 353 พระราชวังมังกร

่
หลังจากออกจากวังมังกรแล ้ว ท่านเฉิ งก็กลับไปทีอาคารที ่
หยวน
่ งถูกกักตัวไว ้
และหวังซิวหยิ

“มนุ ษย ์สองคนนั้นยังอยู่ข ้างในหรือเปล่า” ท่านเฉิ งถามทหารยาม

่ นอยู่ข ้างนอก
ทียื

“คร บ ั ท่ า น! ไม่ มีใ ครเข า้ หรือ ออกจากที่นี่ ตังแต่

้ ท่ า นจากไป!”
เหล่าผูค้ ม
ุ ตอบกลับท่านเฉิ งทันที

"ดี"

ครูต่ ่อ มาท่ า นเฉิ ง เข า้ ไปข า้ งในเพื่อพบหยวนและหวัง ซิวหยิ

่ งที่
กาลังนั่งอยู่ในห ้องขังด ้วยสีหน้าทีดู ่ เบือหน่
่ าย

"ผูค้ ม
ุ ! เปิ ดห ้องขัง!" ท่านเฉิ งกล่าวกับพวกเขา

“คร ับท่าน!” ผูค้ ม

ุ ไม่ถามเขาและเปิ ดประตูห ้องขังทันที
่
"เราเป็ นอิสระแลว้ ใช่ไหม!" ใบหน้า ของหวังซิวหยิ ้
งยิมแย ้
ม้ ขึน
ทันที

“ไม่ เจ า้ ยัง ไม่ ถู ก ปล่ อ ยตัว เจ า้ ต อ้ งไปกับ ข า้ เดี๋ยวนี ้” ท่ า นเฉิ ง

กล่าวกับพวกเขา
่
"เฮ้อ..." หวังซิวหยิ ่ ้ เธอกลับมา
งถอนหายใจหลังจากได ้ยินเรืองนี
ดูท ้อแท ้
 ่
เมือพวกเขาออกไปข ้
้างนอก ท่านเฉิ งก็พาพวกเขาสองคนขึนไป
บนท ้องฟ้ าโดยใช ้การควบคุมพลังฉี

"ท่านเป็ น...ราชาวิญญาณ?" หยวนรู ้สึกได ้ถึงพลังวิญญาณของ

เขา มันมีพลังมากกว่าฐานการฝึ กฝนของผูอ้ าวุโ สหนี่ และแม้กระทั่ง
ยัง สู ง กว่ า ฐานการฝึ กฝนของเสี่ยวฮัว หยวนเดาคนๆนี ้ต อ้ งอยู่ ใ น
จุดสูงสุดของราชาวิญญาณแล ้วอย่างแน่ นอน

ท่านเฉิ งมองดูหยวนและพูดว่า

“เจ า้ มองออกด ว้ ยงั้ นหรอ ไม่ เ ลวส าหร บ

ั คนที่ อยู่ ใ นระดับ
ปรมาจารย ์วิญญาณเท่านั้น”

“เท่านั้น?” หวังซิวหยิ
่ งเลิกคิว้

่ ่ แข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่ ทาไมท่านถึงทาเหมือนกับ
“ผูค้ นทีนี
ว่าปรมาจารย ์วิญญาณไม่ได ้สาคัญอะไรมากนัก?”

“หืม เจ ้ามาจากสวรรค ์เบืองล่้ าง ดังนั้นปรมาจารย ์วิญญาณน่ าจะ

เป็ นจุดสูงสุดของการฝึ กฝนทีนั ่ ่ นและเป็ นทีเคารพนั
่ บถือของทุกคน
้
แต่ในโลกนี ปรมาจารย ์วิญญาณมีคุณสมบัตเิ ป็ นแค่ผูค้ ุมเท่านั้นและ
นั่นถือเป็ นสิงที
่ ดี่ ทสุ
ี่ ดทีพวกเขาจะได
่ ้ร ับ!”
่ ดี
“อะไรนะ ผูค้ ุมถือเป็ นสิงที ่ ทสุ
ี่ ดสาหรบั ปรมาจารย ์วิญญาณ?”
่
หวังซิวหยิ
งจอ้ งมองเขาดว้ ยสีหน้างุ นงง ขณะทีเธอก ่ าลังมีปัญหาใน
การจินตนาการถึงระดับพลังของสถานทีแห่ ่ งนี ้

ี่
"เราอยู่ทไหนกั
นแน่ " หยวนถามเขาครูต
่ อ
่ มา
 ้ า้ อยู่ในเมืองมังกรโบราณ สถานที่ที่แยกตัวออกจาก
“ตอนนี เจ
้ ้า กล่าวอีกนัยหนึ่ ง เราไม่ไดเ้ ป็ นส่วนหนึ่ งของสวรรค ์ทัง้
สวรรค ์ทังเก
เก ้า ถา้ จะใหพ ี่
้ ูดจริงๆเราคงจะอยู่ทไหนสั กแห่งกลางสวรรค ์ทังเก้ ้านั้น
แหละ”
้
“สูงกว่า สวรรค ์วิญญานงันหรอ นี่ มันน่ า ทึ่งมากๆ” หยวนแสดง
่
ความชืนชม

“สวรรค ์วิญญาณ? ห๊ะ! สถานทีแห่ ่ งนั้นเปรียบเสมือนกับเขตน้า

นิ่ งเมื่อเทียบกับสถานทีศั
่ กดิสิ์ ทธิของเรา!”
์ ท่านเฉิ งหัวเราะออกมา
ดังๆ

ต่อมาไม่นาน หยวนก็ถามว่า
่
“เรากาลังจะไปทีไหนกั ่ั
น เราเดินทางมาเกือบชวโมงแล ้ว”

“มัน เป็ นสถานที่ที่ดีเ กิน ไปส าหร บั พวกเจ า้ ที่เป็ นมนุ ษย อ์ ย่ า ง

แน่ นอน เราเกือบจะถึงทีนั ่ ่ นแลว้ ขา้ จะอธิบายใหพ ้ วกเจา้ ฟั งมากขึน ้
่
เมือเราไปถึ ่ ่ น”
งทีนั

ี่
ไม่กนาที
ตอ ่
่ มา ท่านเฉิ งก็เริมลงจากท ้องฟ้ า

"นั่นคือ...วัง? ช่างเป็ นสถานทีที

่ สวยงามจริ
่ งๆ" หยวนแสดงความ
่
ชืนชมต่ ่ ้างจากหยกขาว
อวังทีสร
่ น่่ าทึงจริ
“เป็ นสถานทีที ่ งๆ…” หวังซิวหยิ
่ งพึมพาด ้วยสีหน้างุ นงง

่ งพืน้ ท่านเฉิ งพูดกับพวกเขาว่า

เมือพวกเขาลงถึ
 “นี่ คือวังมังกร เป็ นทีอยู
่ ่อาศัยของเหล่าราชวงศ ์”

่ งกลืนอย่างประหม่า คนเหล่านี ฟั
"ราชวงศ ์?" หวังซิวหยิ ้ งดูเหมือน
ิ่
เป็ นผูย้ งใหญ่ ่ ทาไมพวกเขาถึงถูกพามาทีนี
อย่างเหลือเชือ! ่ ่ ? เพือพบ
่
กับราชวงศ ์นี งั้ นหรอ?
้

้ั ยว หากเจ ้าแสดง
“ข ้าขอเตือนเจ ้า และข ้าจะเตือนเจ ้าเพียงครงเดี
ความไม่เคารพหรือเป็ นปรปักษต์ ่อเหล่าเชือพระวงศ้ ่ ่ต่อหน้าเจ ้า
์ทีอยู
แม้แต่นอ ้ ย ขา้ จะฆ่าเจ ้าทันที” ท่านเฉิ งเตือนพวกเขาดว้ ยสีหน้าเคร่ง
ขรึม

“เจ ้าสองคนเข ้าใจไหม?”

"เข ้าใจแล ้ว" พวกเขาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“ดี งั้นตามข า้ มา” ท่ า นเฉิ งพาพวกเขาไปที่ บัน ไดที่ ทหาร

่
ร ักษาการณ์คนอืนๆประจ าการอยู่

“ว ้าว พวกเขาล ้วนเป็ นปรมาจารย ์วิญญาณจริงๆ...” หยวนกล่าว

กับตัวเองหลังจากได ้เห็นฐานการบ่มเพาะของพวกเขา
่
เมือพวกเขาขึ ้ นไดแล ้ว ท่านเฉิ งก็พาพวกเขาไปทีห
นบั ่ อ้ งรบั รอง
่
ซึงเหล่ ้
าเชือพระวงศ ์ได ้นั่งประทับไว ้แล ้ว

“นั่นคือเหล่าเชือพระวงศ
้ ์ของราชวงศ ์หรอ พวกเขามีบรรยากาศ
ที่ทรงพลัง รอบตัว พวกเขาจริง ๆ!” หวัง ซิวหยิ
่ ง รู ้สึก ได ถ้ ึง แรงกดดัน
รอบตัวเธอเพียงแค่เธอมองดูพวกเขา
 "หยุดตรงนั้น!" ท่านเฉิ งพูดกับพวกเขาทันทีเมือพวกเขาอยู
่ ่ห่าง
้
จากเหล่าเชือพระวงศ ์พอสมควร
่ งหยุดเดินทันที
หยวนและหวังซิวหยิ

“คารวะ ฝ่ าบาท!” เขาพูดต่อ

้
“เอ่อ...สวัสดีครบั ?” ทังสองทั ่
กทายราชวงศ ์อย่างเชืองช ้า เพราะ
พวกเขาไม่เคยพบกับคนในราชวงศ ์มาก่อนเลย

“เจา้ กลา้ ! ทาไมพวกเจา้ ถึงไม่คุกเข่าลงบนพืนเมื้ ่อเจา้ พบพวก

ท่าน! แลว้ คาทักทายนั้นล่ะ! เจา้ อยากจะตายงันหรอ! ้ ขา้ เตือนพวก
่
เจ ้าก่อนทีเราจะเข ่ งนี แล
า้ มาในสถานทีแห่ ้ ว้ !” ท่านเฉิ งคารามใส่พวก
เขาก่ อ นที่จะคว า้ ดาบข า้ งๆตัว เขา แล ว้ ยกขึนมาในอากาศอย่
้ าง
รวดเร็วเตรียมพร ้อมทีจะสั่ บพวกเขาเป็ นชินๆ ้

่ งตะโกนด ้วยเสียงทีน่่ ากลัว

“อ๊ะ! หยวน!” หวังซิวหยิ
่
หยวนตอบสนองต่อ เสีย งของหวัง ซิวหยิ ง โดยไม่ รู ้ตัว เขาเรีย ก
่ ง
ดาบเทพสวรรค ์ออกมาทันทีและยืนอยู่ระหว่างท่านเฉิ งและหวังซิวหยิ
่
เพือปกป้ องเธอจากเขา
้ ธมาทีข
“จะ...เจา้ ! กลา้ ดียงั ไงถึงกลา้ ชีอาวุ ่ า้ ! เจา้ มนุ ษย ์!” ฐาน
้
การบ่มเพาะขันราชาวิ ญญาณของท่านเฉิ งระเบิดออกจากร่างกาย
ของเขาทันที

“แค่ก”
 ่
หวัง ซิวหยิ ง กระอัก เลือ ดออกมาหลัง จากประสบกับ ฐานการ
่
เพาะปลูกทีกดเข า้ มาของท่านเฉิ ง หยวนก็ไม่ไดด้ ไี ปกว่าเธอมากนัก
แม้เขาจะมีพรสวรรค ์แต่ความแตกต่างระหว่างปรมาจารย ์วิญญาณ
และราชาวิญ ญาณก็ ม ากเกิน ไป นอกจากนี ้คู่ต่ อ สูข ้ องเขายัง เป็ น
มังกร

แต่ยงั ไงเขาก็จะไม่ยน ่ ่ นและไม่ทาอะไรเลยในขณะที่

ื อยู่เฉยๆทีนั
่ งรู ้สึกเจ็บปวด
หวังซิวหยิ
่
แต่ก่อนทีเขาจะท ่ ่ งอยู่ทปลาย
าอะไรไดจ้ ริงๆชายวัยกลางคนทีนั ี่
ห ้องก็ลก ้ นและตะโกนเสียงดังว่า
ุ ขึนยื

"หยุด!"
่
คลืนพลั ่ งแกร่งกว่าคลืนพลั
งอันทรงพลังทีแข็ ่ งของท่านเฉิ งก็เข ้า
มาแทนทีในทั ่ ่
นใด และคลืนพลั งนั้นก็ไม่ได ้ทาร ้ายหยวนหรือหวังซิวห่
ยิง แต่มน ่ ดขว ้างคลืนพลั
ั เข ้ามาเพือขั ่ งของท่านเฉิ งแทน

ท่านเฉิ งเก็บพลังของเขาทันทีหลังจากไดย้ ินคาพูดของชายวัย

กลางคน

“ใครบอกใหเ้ จ ้าปฏิบตั ต ้
ิ ่อแขกอย่างโหดเหียมเช่ ้ วหน้าผูค้ ม
นนี หั ุ
เฉิ ง! หากเจา้ ทาร ้ายพวกเขาหรือแย่กว่านั้นถา้ เจา้ ฆ่าพวกเขา โทษ
ประหารชีวิตจะเป็ นสิงที่ ่เจ า้ ตอ้ งการมากที่สุดในตอนนั้ น!” ชายวัน
กลางคนอุทานด ้วยความตกใจ
 “ข า้ น้อ ยผิด ไปแล ว้ !” หัว หน้า ผู ค ้
้ ุม เฉิ ง คุก เข่า ลงบนพืนและขอ
โทษทันที

อย่างไรก็ตามชายวัยกลางคนไม่สนใจเขาและเดินเขา้ หาหยวน
่ ง
และหวังซิวหยิ
้
“ใจเย็ นๆก่อ น แขกร บั เชิญ ทังสองท่ ่ ่เกิดขึนเมื
า น สิงที ้ ่อครูเ่ ป็ น
่ ดเอง แต่น่ ันไม่ใช่ความตังใจของเรา”
พวกเราทีผิ ้ ชายวัยกลางคนพูด
้ เป็
กับหยวนด ้วยรอยยิมที ่ นมิตรบนใบหน้าของเขา
 ตอนที่ 354 ราชวงศ ์มังกร

แม้ว่าชายวัยกลางคนจะเขา้ ใกลห ้ ยวนอย่างเป็ นมิตร แต่หยวน

ยังคงระวังตัวโดยถือดาบเทพสวรรค ์ไว ้ในมือของเขา

“หัวหน้าผูค้ ุมเฉิ ง ไปใหพ

้ น
้ สายตาพวกเราซะ!” ชายวัยกลางคน
หันมามองเขา
้ ้กับพวกท่านลาพัง
“ตะ...แต่วา่ ฝ่ าบาท ข ้าปล่อยมนุ ษย ์สองคนนี ไว
ไม่ได ้”
้
“เจ ้าคิดว่าเราตอ้ งการใหเ้ จ ้าช่วยงันหรื ่
อ” ชายวัยกลางคนหรีตา
ลง

“ไม่พ่ะย่ะค่ะ ขา้ น้อยช่างโง่เขลายิงนั ่ ก! ขอพระองค ์ทรงประทาน

อภัย ให ข
้ า้ น้อ ยด ว้ ย!” ท่ า นเฉิ ง กล่ า วก่ อ นออกจากห อ้ งพร ้อมกับ
ใบหน้าแดงกา่

เมื่อท่า นเฉิ งออกไป ชายวัยกลางคนก็ ก ลับ มาสนใจหยวนและ

กล่าวว่า
่ เซิงม่อหรือทีรู่ ้จักกันในชือจั
“ขา้ ชือฉี ่ กรพรรดิมงั กร ผูป้ กครอง
้
เมืองมังกรโบราณ ข ้างหลังข ้าคือเชือพระวงศ ์ของข ้า”

หญิงวัยกลางคนพยักหน้าและพูดว่า
่ หมิงซือหรื
“ข ้าชือฉี ่ อทีรู่ ้จักในชือราชิ
่ นีมงั กร”
 “องค ช ์ ายมัง กร ฉี มู่ ห รง” ชายหนุ่ มรู ป งามกล่ า วด ว้ ยน้ าเสีย ง
ภาคภูมใิ จ
่ เหม่ยหลีลูกคนสุดทอ้ ง! ขา้ อยากเจอมนุ ษย ์มา
“สวัสดี ขา้ ชือฉี
โดยตลอด!” หญิง สาวผู ส้ ง่ า งามพู ด ด ว้ ยใบหน้า ที่ยิมแย
้ ม
้ แจ่ ม ใส
ดวงตาของเธอเต็มไปด ้วยความชืนชม่

้
หยวนรู ้สึกสบายใจขึนอย่ างผิดปกติหลังจากฉี เหม่ยหลีแนะนาตัว
ดังนั้นเขาจึงลดดาบลง

จากนั้นเขาก็หน ่ งและถามเธอว่า
ั ไปมองหวังซิวหยิ

“เจ ้าสบายดีไหม”

ึ้
“ใช่…ขา้ สบายดี ขา้ รู ้สึกดีขนแล ว้ หลังจากกินยาของขา้ …” เธอ
พยักหน้าหลังจากเช็ดเลือดจากริมฝี ปากของเธอ

“มานี่ สิ ใหข
้ า้ ช่วยปลดพันธนาการ” จักรพรรดิมงั กรดีดนิ ว้ ทา
ให ้กุญแจมือปลดออกและตกลงสูพ ื้
่ น

เมื่อสถานการณ์สงบลง จักรพรรดิมงั กรก็กลับมานั่ งทีที

่ นั
่ ่ งของ
เขาและพูดกับพวกเขาว่า

“ข ้าได ้ยินสถานการณ์จากหัวหน้าผูค้ ม ุ เฉิ งแล ้ว เจ ้าสองคนมาถึง

ที่นี่ โดยบัง เอิญ หลัง จากเข า้ ไปในเจดีย ล์ ึก ลับ ในดิน แดนลึก ลับ ใช่
ไหม?”

“ใช่แล ้ว” หยวนพยักหน้า

 “อืมม…”

หลังจากนั่ งอยู่ทีนั
่ ่ นอย่า งเงียบๆดว้ ยใบหน้าครุน
่ คิด จักรพรรดิ
มังกรก็พูดว่า
่
“มากับข ้า ข ้าต ้องการยืนยันอะไรบางอย่าง ไม่รู ้ว่ามันจะเป็ นเรือง
้ั
บังเอิญครงใหญ่ หรือว่าเจ ้าคือคนๆนั้นจริงๆ”

“ยืนยันอะไร” หยวนเลิกคิว้
้
จักรพรรดิมงั กรยืนขึนและกล่
าวว่า

“บรรพบุ รุ ษ ของเรามีค าท านายว่ า วัน หนึ่ งมนุ ษย จ์ ะมาถึง เมือ ง

มังกรโบราณของเราและทาพิธก ้ ้เสร็จสิน”
ี รรมนี ให ้

“พิธก ่ งและหยวน มองหน้ากัน เนื่ องจากสิงนี

ี รรม?” หวังซิวหยิ ่ ฟั้ ง
ดูอน
ั ตราย

“มากับข ้าข ้าจะให ้เจ ้าดู” จักรพรรดิมงั กรกล่าวขณะเดินออกจาก

ห ้อง

หยวนและหวังซิวหยิ่ งเดินตามจักรพรรดิมั์ งกรไปเพราะพวกเขา

้ แรกแล ้ว
ไม่ได ้มีทางเลือกตังแต่

“นี่ ทาไมเจ ้าถึงใส่หน้ากากล่ะ”

้ า้ งๆหยวนและถามเขา
องค ์หญิงมังกรฉี เหม่ยหลีปรากฏตัวขึนข
่
ด ้วยสายตาทีอยากรู ่
้อยากเห็นบนใบหน้าทีสวยงามของเธอ
 “อ อ้ ข า้ มีเ หตุผ ลที่ข า้ ต อ้ งใส่ ม น
ั แต่ ถ า้ เจ า้ ต อ้ งการให ข
้ า้ ถอด
ออกข า้ ก็ ไ ม่ ร งั เกีย จ เพราะเหตุ ผ ลนั้ นไม่ จ าเป็ นในสถานที่แห่ ง นี ้”
หยวนกล่าว

“ถ ้าไม่ร ังเกียจข ้าก็อยากเห็นหน้าเจ ้า” ฉี เหม่ยหลีกล่าว

่ อ
หยวนพยักหน้าและถอดหน้ากากออกเผยใหเ้ ห็ นใบหน้าทีหล่
เหลาและวัยเยาว ์ของเขา

“นี่ โอเคไหม?”

“ใช่ เจ ้าดูดก ่ ้าคิดไว ้มาก” ฉี เหม่ยหลีหวั เราะ

ี ว่าทีข

“ข ้าจะถือว่านั่นเป็ นคาชม” หยวนยิม้

“โลกภายนอกเป็ นอย่างไรบา้ ง? มีมนุ ษย ์มากมายเลยใช่ไหม?”

ฉี เหม่ยหลีถาม

“ใช่ ในโลกภายนอกมีสงเดี ิ่ ยวทีแตกต่

่ างออกไปจากทีนี ่ ่ คือเรา
่ ่ มันทาให ้ข ้านึ กว่าเราอยู่ที่
ไม่ได ้ถูกล ้อมรอบไปด ้วยเมฆเหมือนกับทีนี
ไหนสักแห่งบนท ้องฟ้ าหรืออะไรทานองนั้น” หยวนจึงถาม
่ ่ พืนดิ
“ไม่หรอก ทีนี ้ นเป็ นเมฆ และท ้องฟ้ าก็มเี มฆด ้วยเช่นกัน”

่ แปลกจริ
“ข ้าเข ้าใจแล ้ว…ช่างเป็ นสถานทีที ่ งๆ” หยวนพยักหน้า

ต่อ มาไม่ น าน พวกเขาก็ ม าถึง สถานที่ประกอบพิธ ก ่ ่

ี รรมซึงอยู
ห่างจากพระราชวังมังกรสองสามไมล ์
 ่
สถานทีประกอบพิ ี รรมไม่ได ้มีอะไรพิเศษมากนัก มีเพียงรูปปั้น
ธก
มังกรเก ้าตัววางอยู่ในวงกลมอะไรสักอย่าง และตรงกลางของวงกลม
นั่นมีลก ่ รป
ู แก ้วคริสตัลทีมี ู ร่างเหมือนหัวมังกรอยู่ด ้วย
่ ่ ” หยวนถามพวกเขา
“เรามาทาอะไรทีนี
่ ่ตรงกลางไหม” จักรพรรดิมงั กรถาม
“เจ ้าเห็นลูกแก ้วคริสตัลทีอยู
เขาและเขาก็พูดต่อโดยไม่รอคาตอบ

“นั่นคือคริสตัลแห่งโชคชะตา ถ ้าเจ ้าหยดเลือดลงบนมัน คริสตัล

แห่ ง โชคชะตาจะประเมิน ความสามารถของเจ า้ และรูป ปั้ นมังกรจะ
่
ปล่อยลาแสง ทีสอดคล ้องกับความสามารถของเจ ้าออกมา”

“หากเจ า้ สามารถท าให ร้ ู ป ปั้ นมัง กรทังเก

้ า้ ตัว ปล่ อ ยล าแสงได ้
สมบัติก็ จ ะปรากฎ สมบัตินี ้ถูก บรรพบุ รุษ ของเราทิงเอาไว ้ ้ และเรา
พยายามทีจะน ่ ามันออกมาเป็ นเวลาหลายลา้ นปี แลว้ อย่างไรก็ตาม
เราทาใหร้ ปู ปั้นเปล่งแสงได ้สูงสุดเพียงเจ็ดตัวเท่านั้นพวกเราไม่เคยทา
ให ้มังกรปล่อยลาแสงได ้ถึงเก ้าตัวเลยสักครงเดี ้ั ยว”

“บรรพบุรุษของพวกขา้ ทานายไวว้ ่า วันนึ งจะมีมนุ ษย ์ปรากฎตัว

้ ้าให ้แก่พวกเรา”
และมอบแสงสว่างทังเก
่ ราวกับว่ามนุ ษย ์เพียงคนเดียวจะมีความสามารถมากกว่า
“ฮึม!
มังกรอย่างพวกเราได!้ ” องค ์ชายมังกรก็พ่นลมหายใจออกมาดว้ ย
ความไม่พอใจทันที

จากนั้นเขาก็มองไปทีหยวนและพู
่ ดว่า
 “อย่า งที่เจ า้ ไดย้ ิน ขา้ สามารถทาใหม้ งั กรปลดปล่อยล าแสงได ้
้
ทังหมด 7 ตัว ! และข า้ ก็ ไ ด ร้ บั การยอมร บ ั ว่ า เป็ นหนึ่ งในมัง กรที่มี
ความสามารถมากทีสุ ่ ดตังแต่
้ ยค ุ บรรพบุรษ
ุ ของเรา!”

“ถา้ เจ ้าสามารถทาใหม้ งั กรปลดปล่อยลาแสงไดม้ ากกว่าขา้ ขา้

จะก ้มหัวให ้เจ ้าและเรียกเจ ้าว่าเจ ้านาย!”

“เอ๊ะ…” หยวนพูดไม่ออก

“ถึงเจ ้าจะพูดอย่างนั้น แต่ข ้าก็ทาใหม้ งั กรปลดปล่อยลาแสงได ้ 7

ตัวเหมือนกัน” ครูต ่ อ
่ มาฉี เหม่ยหลีก็กล่าวออกมา

“แล ว้ ใครในพวกเจ า้ ที่อยากจะลองก่ อ น? ค าท านายกล่ า วถึง

มนุ ษย ์เพียงคนเดียว ดังนั้ นขา้ ไม่ไดค้ าดหวังว่าพวกเจา้ จะมาพร ้อม
กันสองคน” จักรพรรดิมงั กรกล่าวกับพวกเขา

หยวนกล่าวว่า

ี รรมนี ้ ท่านจะช่วยเรากลับไปยังทีของเรา
“ถ ้าข ้าช่วยท่านในพิธก ่
หรือเปล่า”
่ นการตอบแทนเจ ้าต ้องการใหเ้ ราส่งเจ ้ากลับไปทีดิ
“เพือเป็ ่ นแดน
ลึ ก ลับ ใช่ไ หม? นั่ นอาจจะเป็ นเรืองยากนิ
่ ดหน่ อย เนื่ องจากเป็ น
เวลานานแล ว้ ที่ไม่ มีใ ครออกจากโลกนี ้ แต่เ ราจะพยายามช่ว ยเจ า้
อย่างสุดความสามารถ”

“ข ้าเข ้าใจแล ้ว” หยวนพยักหน้า จากนั้นเขาก็หน ่

ั ไปมองหวังซิวห
ยิงและถามเธอว่า
“เจ ้าอยากลองก่อนไหม?”
่ งพยักหน้าทันที
“ได ้!” หวังซิวหยิ
 ตอนที่ 355 พิธป
ี ลุกมังกร

้ ห
“โอเค งันผู ้ อน” จักรพรรดิมงั กรผงกศีรษะขณะมอง
้ ญิงคนนี ก่
่ งซิวหยิ
ไปทีหวั ่ ง

่
หวัง ซิวหยิ ง ค่ อ ยๆเดิน เข า้ หาลู ก แก ว้ คริส ตัล ที่อยู่ ต รงกลางวง
้ ้า
แหวนเวทย ์มังกรทังเก
้ ไหม” เธอ
“ข ้าแค่ต ้องหยดเลือดของข ้าลงบนลูกแก ้วคริสตัลนี ใช่
้ั อความแน่
ขอคายืนยันจากจักรพรรดิมงั กรอีกครงเพื ่ ใจ
่
“ใช่ เจ ้าสามารถใช ้กริชข ้างคริสตัลแห่งโชคชะตา เพือหยดเลื อด
ี่
ของเจ ้า แค่หยดไม่กหยดก็ เพียงพอแล ้ว” จักรพรรดิมงั กรพยักหน้า
่
หวังซิวหยิ ่ ดจี ากการออกแบบเป็ นรูปมังกรทีด
งคว ้ากริชทีดู ่ ้ามจับ
้
ขึนมา ้
เธอจิมเบาๆที ่
ปลายนิ ้
วของเธอ

จากนั้นเธอก็บบ
ี เลือดสองสามหยดลงบนลูกแก ้วคริสตัล
่
ลูกแก ้วคริสตัลดูดซ ับเลือดของเธอในทันทีและเริมเปล่
งแสงสีทอง
อันละเอียดอ่อนออกมา

ไม่ ก วิี่ นาทีต่อมา รูป ปั้ นมังกรตัว หนึ่ งก็เปล่งออร่า สีทองออกมา

ก่อนจะปล่อยลาแสงพุ่งขึนไปบนท้ ้องฟ้ า

ไม่กวิี่ นาทีต่อมา รูปปั้นมังกรตัวทีสองได

่ ้ ่
้ปล่อยลาแสงสีทองขึนสู
ท ้องฟ้ า
 จากนั้นลาแสงทีสามก็
่ ้
ปรากฏขึนบนท อ้ งฟ้ าใหท้ ุกคนในเมืองได ้
เห็น

“มีคนเข ้าร่วมพิธป
ี ลุกมังกรด ้วยหรือ ใครล่ะ”
่ พวกเขาก
ผูค้ นในเมืองหยุดสิงที ่ ่
าลังทาอยู่เพือชมพิ
ธก ่
ี รรมทีเคย
้
เกิดขึนมาก่ ้ ้ว
อนหน้านี แล

อย่างไรก็ตาม พิธก ้ ดลงเร็วกว่าทีผู

ี รรมสินสุ ่ ค้ นคาดไว ้ เนื่ องจาก
่ นทีสาม
ลาแสงสีทองหยุดทีอั ่

่ ้าร่วมพิธก
“ฮ่าๆๆ! ไอ ้ขยะตัวไหนทีเข ี รรมกันเขาทาได ้แค่สามอัน
้
ก็หมดนายาซะแล ้ว!”
้ั ดทา้ ยทีมี
“ครงสุ ่ คนปล่อยลาแสงจากรูปปั้นมังกรไดเ้ พียงสามอัน
นั้นมันเมือไหร่
่ กน ั ? ข ้าจาไม่ได ้เลย!”

้ นที่ชมพิธ ีจ ากแดนไกลต่ า งพากัน หัว เราะออกมาเมื่อเห็ น

ผู ค
่ ดขึน้
ผลลัพธ ์ทีเกิ
่
ในขณะเดียวกัน ทีสถานที ่
ประกอบพิ ธก
ี รรม ฉี มู่หรงตบตน
้ ขา
ของเขาและหัวเราะออกมาดังๆ

“สาม! ฮ่าๆๆ! น่ าหัวเราะจริงๆ!”

“ข า้ เดาว่า เจ า้ ไม่ ใ ช่ค นๆนั้ นที่พวกเราก าลัง คอย…” จัก รพรรดิ

มังกรส่ายหัวขณะมองไปทีหวั ่ งซิวหยิ
่ ่ บมาดว้ ยสีหน้าเขินอาย
งซึงกลั
เล็กน้อย
 “อย่าสนใจเลยสาวน้อย การปล่อยลาแสงสีทองไดส้ ามเสานั้นดี
่
แล ้วสาหรบั คนทีมาจากสวรรค ้ าง เจ ้าควรจะภูมใิ จในตัวเอง” ฉี
์เบืองล่
่ งเพือปลอบโยนเธอ
เหม่ยหลีเข ้าหาหวังซิวหยิ ่

่ งกล่าวดว้ ยรอยยิม้
“ขอบคุณมาก องค ์หญิงมังกร…” หวังซิวหยิ
เล็กน้อยบนใบหน้าของเธอ

“ขา้ พูดจริงๆนะสาวน้อย การปล่อยลาแสงสีทองไดส้ ามเสาเป็ น

ความส าเร็จ ที่เหลือ เชือส
่ าหร บ ั มนุ ษย ์ พิ ธ ีก รรมปลุ ก มัง กรนี ้มี ไ ว ้
ั มัง กร หากมนุ ษย ค์ นอื่นๆในสวรรค เ์ บืองล่
ส าหร บ ้ า งท าพิธ ีก รรมนี ้
พวกเขาอาจจะปลดปล่อยไม่ได ้สักเสาด ้วยซา” ้ ฉี เหม่ยหลีชว่ ยปลอบ
่
เธอเพือให ้ความมั่นใจกับเธอว่าไม่มอ ่
ี ะไรทีเธอต ้องอาย

“ถ า้ เจ า้ พู ด แบบนั้ น ข า้ ก็ คิด เช่น นั้ น…” รอยยิมบนใบหน้

้ า ของ
่ งเริมแข็
หวังซิวหยิ ่ ่ อยลงและจริงใจมากขึน้
งทือน้
่
“หนุ่ มน้อย ถึงตาเจ ้าแล ้ว” จักรพรรดิมงั กรมองไปทีหยวน

เนื่ องจากหวังซิวหยิ
่ ่
งลม้ เหลว จึงมีความเป็ นไปไดส้ ูงทีหยวนจะ
เป็ นคนทีถู ่ กกล่าวถึงในคาทานาย แต่ก็มีโอกาสทีทั ่ งสองคนไม่
้ ไดม้ ี
่
ส่ว นเกียวข อ้ งกับ คาทานายและพวกเขาจะมาถึงสถานที่แห่งนี โดย ้
บังเอิญจริงๆ

่ ่อ มา หยวนเดินเขา้ หาลูก แก ว้ คริส ตัล ที่มีรูป ร่า งเหมือ นหัว

ครูต
มังกรและสูดหายใจเข ้าลึกๆ

จากนั้นเขาก็หยดเลือดบางส่วนลงบนมัน
 ่ กแก ้วคริสตัลดูดซบั เลือดของเขา มันก็เริมเรื
เมือลู ่ องแสงสีทอง
ทันที และมันก็เปล่งแสงทีมี่ สส
ี น ่
ั สดใสกว่าตอนหวังซิวหยิ งอย่างเห็ น
ได ้ช ัด

ไม่กวิี่ นาทีตอ
่ มา ลาแสงแรกก็ถก ้ า
ู ปล่อยพุ่งขึนฟ้

ล าแสงที่สองปรากฏขึนในอี
้ ก ไม่ ก ี่วิน าทีต่ อ มา เช่น เดีย วกับ
่
ลาแสงทีสามและสี ่

“ดูสิ มีอก
ี คนเข ้าร่วมพิธก
ี รรมปลุกมังกร!”
่ งงันเหรอ
“ลาแสงสีแท่ ้ ้ ดก
อย่างน้อยคนนี ก็ ี ว่าคนก่อน”

“การปลดปล่อยลาแสงไดส้ ามแท่งนั้นหมายถึงคนผูน้ ้ันสามารถ

่ งนั้นหมายถึงคนคนนั้น
ไปถึงปรมาจารย ์วิญญาณได ้ และลาแสงสีแท่
สามารถไปถึงจ ้าวแห่งวิญญาณได ้”

ไม่กวิี่ นาทีตอ ่ ้าก็ปรากฏขึน้

่ มา ลาแสงทีห
้
“หา้ แท่ง! คนคนนี จะไปถึ
งราชาวิญญาณไดเ้ ป็ นอย่างน้อย! ไม่
เลว!”

“โอ โ้ ห หกแท่ ง ! มีค นปลดปล่อ ยล าแสงได ห ้ กแท่ ง แล ว้ ! คนๆนี ้

เป็ นอัจฉริยะอย่างไม่ตอ้ งสงสัยเลย! หากคนผูน ้
้ ี อายุ ยน
ื ยาวเขาจะได ้
เป็ นจักรพรรดิวญิ ญาณแน่ ๆ!”

“สะ...สวรรค ์! เจ็ ด แท่ง !! เขาอยู่ ใ นระดับ เดีย วกับ องค ์ชายจาก

ราชวงศ ์มังกร!”
 ้
“ไม่วา่ คนๆนี จะเป็ นใคร อนาคตของเขาต ้องไปได ้สวยแน่ !”

“จะ...เจ็ ด รู ป ปั้ นเปล่ ง แสงออกมาทังหมดเจ็

้ ด แท่ ง ?!” องค ช์ าย
มัง กรฉี มู่ ห รงกลื น น้ าลายอย่ า งประหม่ า เมื่ อเห็ น สิ่งนี ้ ความรู ส้ ึ ก
ภาคภูมใิ จของเขาลดน้อยลงไปเรือยๆในทุ ่ กวินาที

อย่ า งไรก็ ตามล าแสงสีท องแท่ ง ที่แปดไม่ ได ป้ รากฏขึนต่

้ อ ทันที
เหมือนกับตอนปรากฏลาแสงสีทองแท่งทีเจ็ ่ ด

ขณะที่ฉี มู่ ห รงถอนหายใจด ว้ ยความโล่ ง อกที่หยวนหยุ ด การ

ปล่อยลาแสงไว ้ได ้เจ็ดแท่งจากรูปปั้นมังกร

แต่ ท นั ใดนั้ นรู ป ปั้ นอัน ที่แปดก็ เ ริมเปล่

่ ั มีสีท องก่อ นที่จะยิง
งรศ
้
ลาแสงขึนไปบนท ้องฟ้ า ทาให ้ผูช ้ มตกตะลึง
่
“ปะ...แปด! ลาแสงแท่งทีแปด! ไม่ว่าหมอนี่ จะเป็ นใครก็ตาม! เขา
ได ้นาหน้าราชวงค ์มังกรไปเรียบร ้อยแล ้ว!!”

ผูช ่
้ มต่างตืนเต ่ นสิงนี
้นเมือเห็ ่ ้

จักรพรรดิมงั กรก็ส่นสะท
ั ่ น้ และความคาดหวัง
า้ นดว้ ยความตืนเต
ของเขาก็กาลังทวีคณ ้ อยๆเมื
ู มากขึนเรื ่ ่
อเขาเห็ ่ ก
นสิงที ่ าลังเกิดขึน้

‘เขาจะต ้องเป็ นคนๆนั้น! เขาจะต ้องเป็ นคนในคาทานายแน่ นอน!’

่
จักรพรรดิมงั กรเกือบจะแน่ ใจแลว้ ว่าหยวนเป็ นคนทีพวกเขาก าลังรอ
่ วยพวกเขาเผยสมบัตข
คอย คนทีจะช่ ิ องบรรพบุรษ ุ ของพวกเขา!
 ผ่านไปหนึ่ งนาทีหลังจากทีหยวนปล่
่ อยลาแสงแท่งทีแปด ่ เมือง
่ ่ นไหว การสั่นสะเทือ นนี ้ท าให ท
มัง กรโบราณก็ เ ริมสั ้ ี่สิ่งปลู ก สร ้าง
สั่นสะเทื อ นเป็ นอย่ า งมาก เนื่ องจากพวกเขาไม่ เ คยประสบกับ
แผ่นดินไหวในโลกนี มาก่้ อน
่ งแผ่นดินไหวตามธรรมชาติไม่สามารถเกิดขึนได
อันทีจริ ้ ้ในโลก
นี ้ ดังนั้นนี่ เป็ นปรากฏการณ์ทเกิ
ี่ ดขึนจากสิ
้ ่ เหนื
งที ่ อธรรมชาติ!

้
“กะ...เกิดอะไรขึน”

แผ่นดินไหวรุนแรงมากจนทาให ้ผูค้ นจานวนมากล ้มลงกับพืน้

หลังจากนั้นไม่นานหลังเกิดแผ่นดินไหว ทันใดนั้นรูปปั้นมังกรตัว
่ ้าก็เริมเปล่
ทีเก ่ งออร่าสีทองออกมา
่ ออกมาจากรู
อย่างไรก็ตามสิงที ่ ปปั้นทีเก
่ ้าไม่ใช่ลาแสงแต่อย่างใด

่ ออกมาจากรู
สิงที ่ ปปั้นรูปทีเก
่ ้าคือภาพของมังกรขนาดใหญ่ทบิี่ น
ออกจากรูปปั้นและพุ่งขึนสู
้ ่ทอ้ งฟ้ าก่อนทีจะบิ
่ นไปรอบๆราวกับเป็ นผู ้
พิทก
ั ษ ์อะไรซักอย่าง

อันที่จริงมังกรตัว นี ค่
้ อ นขา้ งคลา้ ยกับ มังกรที่ปรากฏตัว ที่วิหาร
่
แก่นมังกร หลังจากทีหยวนผ่ านหอคอยปลาคาร ์ปกระโดดข ้ามประตู
้
มังกรทังหมด ้ั
100 ชนได ้สาเร็จ!
 ตอนที่ 356 บรรพบุรษ
ุ มังกร

ทัน ทีที่มัง กรตัว นี ้ปรากฏขึนบนท

้ อ้ งฟ้ า จัก รพรรดิม ัง กรและ
ครอบคร ัวของเขาก็สม ั ผัสได ้ว่าเลือดของพวกเขามีปฏิกริ ยิ าต่อมังกร
ตัวนี ้

"ท่านบรรพบุรษ
ุ !"
่
จักรพรรดิมงั กรและคนอืนๆคุ ้ นทีและโคง้ คานับ
กเข่าลงบนพืนทั
มังกรบนท ้องฟ้ า

หากมีใครเห็นเมืองมังกรโบราณจากบนฟ้ าในตอนนี ้ เขาจะเห็น

้ าลังโค ้งคานับอยู่
ว่าทุกคนในเมืองนี ก

บรรพบุ รุ ษ ของราชวงศ ม์ ัง กรถู ก เรีย กออกมาโดยไม่ ค าดคิด

หลังจากรูปปั้นมังกรตัวทีเก
่ ้าถูกปลุกขึน้

“มัง กรตัว นี ้ดู คุ น

้ ๆมากเลย มัง กรผู ย้ ิ่งใหญ่ ง นหรอ?”หยวนจ
้ั า
มังกรบนทอ้ งฟ้ าตัวนี ได ้ ้ มันรูปร่างคลา้ ยกับมังกรผูย้ งใหญ่
ิ่ ี่
ทเขาเคย
พบมาหลายครงแล ้ั ้ว

หลัง จากบิน รอบๆท อ้ งฟ้ าเหนื อ เมือ งมัง กรโบราณครบเก า้ คร ง้ั

แล ้ว มังกรทองก็หยุดบินและหันไปมองทีเมื ่ องด ้วยสายตาอันทรงพลัง
่ งความเย็นเยือกไปยังกระดูกสันหลังของทุกคนภายในเมือง
ทีส่
 ่
บรรพบุรุษมังกรหรีตาลงมองไปที ่ เวณดา้ นหลังวังมังกร หรือ
บริ
้ ู ด เฉพาะเจาะจงกว่ า นั้ น มัน มองไปที่บุ ค คลที่ยื น อยู่ ใ น
ถ า้ จะให พ
พิธก ี รรมปลุกมังกร...หยวน
่ ดเจ ้าก็กลับมา” บรรพบุรษ
“ในทีสุ ุ มังกรพูด

และมันพูดต่อ

"อ อ้ ...ก่อ นที่เจ า้ จะตอบหรือ ถามอะไรข า้ ข า้ เป็ นเพีย งแค่ภ าพ

บันทึกเท่านั้น ดังนั้นข ้าไม่สามารถตอบคาถามของเจ ้าได ้”

่ นึ่ ง บรรพบุรษ
หลังจากเงียบไปครูห ุ มังกรก็พูดต่อ

“การทีเจ ่ า้ เรียกขา้ มาหมายความว่าในทีสุ ่ ดเจา้ ก็มาถึงโลกทีต ่ ่า

ต อ้ ยของข า้ แล ว้ เจ า้ อาจจ าอะไรได ห ้ รือ จ าไม่ ไ ด เ้ ลย แต่ นี่ เป็ นข อ้
พิสจ ู น์วา่ เจ ้าอยู่บนเส ้นทางทีถู ่ กต ้องแล ้ว อย่างไรก็ตามการมาทีนี ่ ่ เป็ น
เพียงจุดเริมต ่ น ้ เท่านั้น เจา้ ยังมีการเดินทางอีกยาวไกลก่อนทีเจ ่ า้ จะ
บรรลุเป้ าหมายทีแท ่ ้จริงของเจ ้า”

“และข า้ ที่ รอการกลับ มาของเจ า้ ข า้ ได จ้ ัด เตรีย มของฝาก

เล็กๆน้อยๆไว ้ให ้เจ ้า ข ้าหวังว่าข ้าจะได ้เจอเจ ้าทีจุ่ ดสูงสุดเร็วๆนี ”้
่ ั ่ บรรพบุรษ
หลังจากหยุดชวครู ุ มังกรก็พูดต่อ

“สาหร ับตระกูลของข ้าในตอนนี ้ ข ้าไม่รู ้ว่าตอนนี เจ

้ ้าเป็ นใครหรือ
กาลังทาอะไรอยู่ แต่ขา้ อยากใหเ้ จ า้ ปฏิบต ั ิต่อสหายตัวน้อยของขา้
อย่างดี จงพิจารณาคาขอของขา้ ใหถ้ ถ ี่ ว้ นแลว้ เจา้ จะไม่เสียใจทีหลัง
แน่ นอนข ้าสัญญา”
 “ไว ้พบกันใหม่อก ้ั
ี ครงสหายของข ้า”

บรรพบุรุษมังกรหายตัวไปจากทอ้ งฟ้ าหลังจากจบคาพูดของเขา

ไดไ้ ม่นาน ทาใหท ้ ุกคนในเมืองมังกรโบราณตกตะลึง เนื่ องจากไม่มี
ใครรู ้ว่าบรรพบุรษ
ุ ของพวกเขากาลังพูดถึงอะไร
้ อ้ งมี
อย่ า งไรก็ ต ามการจะเรีย กใครสัก คนว่า 'สหาย' บุค คลนี ต
ความสาคัญต่อบรรพบุรษ ุ มังกรมากพอสมควร
่
เมือบรรพบุ ่ ้าและเป็ นเสา
รุษมังกรหายตัวไป เสาแห่งแสงเสาทีเก
้
สุดท ้ายก็ปรากฏขึนบนท ้องฟ้ า

ในตอนนี ้เองวงกลมเวทมนตร ์ขนาดมหึ ม าก็ ป รากฏขึ นบน

้
ท ้องฟ้ าเหนื อเมืองมังกรโบราณ

“นี่ มันอะไรกันเนี่ ย!?” ฉี มู่หรงร ้องออกมาดังๆเมือเห็

่ นวงแหวนเวท
มนตร ์นี ้
้ ่เหนื อเมืองด ้วยหรอเนี่ ย? แม้แต่ข ้าก็ไม่รู ้เรืองนี
“มีของแบบนี อยู ่ !” ้
จัก รพรรดิม งั กรก็ ต กตะลึง เมื่อเห็ น การปรากฏตัว ของวงแหวนเวท
มนตร ์

ครูต ่
่ ่อมาเมือวงแหวนเวทมนตร ์ก่อตัวเสร็จมันก็ไดป้ ล่อยแสงอัน
ทรงพลังออกมาซึงท ่ าใหท้ ุกคนในเมืองโบราณได ้รบั ความอบอุ่นสาย
หนึ่ งและยังทาให ้พวกเขามีความสุขมากขึนอี ้ กด ้วย

้ อยๆ!
“ท่านพ่อ! ข ้ารู ้สึกได ้ว่าร่างกายข ้าแข็งแกร่งขึนเรื ่ ขา้ คิดว่า
้ งผลต่อสายเลือดของเรา!” ฉี เหม่ยหลีอท
แสงนี ส่ ุ านออกมาทันที
 "อะไรนะ?!"

เมื่อฉี เหม่ยหลีกล่าวถึงสายเลือดของพวกเขา จักรพรรดิมงั กร

และจักรพรรดินีมงั กรก็ตรวจร่างกายของพวกเขาทันที และแน่ นอนว่า
สายเลือดของพวกเขาก็ดข ึ ้ นกัน!
ี นเช่

การก่อตัวของวงแหวนเวทมนตร ์บนทอ้ งฟ้ าก็หายไปในหนึ่ งนาที

ต่ อ มา หลัง จากวงแหวนเวทมนตร ์หายไปก็ ส ามารถมองเห็ น วัต ถุ
ขนาดเล็กค่อยๆลงมาจากท ้องฟ้ าหลังจากนั้น
้ อยๆลงไปยังวังมังกรและลอยอยู่ขา้ งหน้าหยวนในเวลา
วัตถุนีค่
ต่อมา

“นี่ คือหยดเลือด?” หยวนควา้ ขวดทีมี

่ เลือดหยดเดียวอยู่ขา้ งใน
นั้นมาอยู่ในมือ
้
<คุณได ้เสร็จสินภารกิ
จลับ: พิธก
ี รรมปลุกมังกร>

<คุณได ้ร ับ ‘เลือดบริสท ์
ุ ธิของบรรพบุ
รษุ มังกร’>
่ ยงเพิมขึ
<คุณได ้ร ับชือเสี ่ น้ 500 หน่ วย>

ความสงบสุขกลับคืนสู่เมืองมังกรโบราณอย่างรวดเร็ว แต่ผูค้ นที่

นั่ นยั ง เต็ มไปด ว้ ยความตกใจและความไม่ อ ยากเชื่อเกี่ ยวกับ
เหตุการณ์ในวันนี ้ และพวกเขาจะยังคงเป็ นอย่างนั้นไปอีกสองสามวัน
ข ้างหน้า
 ่
“นะ...หนุ่ มน้อย เจ ้าชืออะไรนะ?” จักรพรรดิมงั กรมองหยวนดว้ ย
ใบหน้าซับซ ้อน

"หยวน"

“หยวน...เจา้ คิดว่า เจ า้ สามารถใหข ิ ้ ้ นไดไหม ไม่

้ า้ ดูสมบัติชนนั
ตอ้ งกังวลขา้ จะไม่เอามันไปจากเจ ้าแน่ นอน ท่านบรรพบุรุษไดพ ้ ูดไป
ิ ้ ้ นเป็ นของใครก็ ต ามที่ปลดปล่อ ยแสงสีท องออก
แล ว้ ว่า สมบัติช นนั
จากมังกรทังเก้ า้ ตัวได”้ จักรพรรดิมงั กรใหค้ วามมั่นใจกับหยวนว่า
พวกเขาจะไม่ขโมยสมบัตไิ ป
่ ดแลว้ หากพวกเขาขัดต่อความปรารถนาของบรรพบุรุษ
ทา้ ยทีสุ
มันอาจจะส่งผลกระทบต่อสายเลือดของพวกเขา และไม่มส ี มบัตใิ ดใน
้ คา่ มากกว่าสายเลือดของพวกเขาเอง
โลกนี มี
่
หยวนพยักหน้าแล ้วยืนขวดให ้จักรพรรดิมงั กรดู

เหล่ า ราชวงศ ม์ งั กรรวมตัว กัน รอบๆจัก รพรรดิม งั กรและมองดู

หยดเลือดในขวด

“สายเลือ ดของข า้ ก าลัง ตอบสนองต่อ หยดเลือ ดนี ”้ ฉี เ หม่ ยหลี

กล่าว

“ของข ้าด ้วย” ฉี มู่หรงเห็นด ้วย

้ นของท่านบรรพบุรษ
“ข ้าคิดว่าเลือดหยดนี เป็ ุ ...” จักรพรรดิมงั กร
กล่าว
 “ถา้ เป็ นอย่างนั้ น เลือดหยดนี มี
้ ค่าเกินกว่าจะมอบใหม้ นุ ษย ์ได!้
เราไม่สามารถใหเ้ ขาได ้! มันจะมีค่ามากขึนเมื ้ อมั
่ นอยู่ในมือของเรา!”
ฉี มู่หรงกล่าว
้
เพียะ!

"อา!"

ฉี มู่ ห รงร ้องออกมาดัง ๆด ว้ ยน้ าเสีย งที่เจ็ บ ปวดเมื่อจัก รพรรดินี

มังกรตบเขา

จากนั้นเธอก็พูดด ้วยใบหน้าขมวดคิวว่
้ า

่ เจ
“เมือกี ้ า้ หลับตอนทีท่
่ านบรรพบุรุษมังกรพูดเหรอ? ท่านบรรพ
บุรษ
ุ มังกรต ้องการมอบสมบัตน ้ ้กับหยวน ดังนั้นเราก็ควรจะมอบมัน
ิ ี ให
ใหก้ บ ่
ั เขา! และหา้ มมีคาถามอืนๆอี ก! เว ้นแต่เจ ้าต ้องการทา้ ทายท่าน
บรรพบุรษ ุ มังกร!”

“ข ้า...ข ้าไม่กล ้า!” ฉี มู่หรงรีบพูด

การท ้าทายบรรพบุรษ ่
ุ มังกรทีครองสวรรค ้ ้าและสร ้างดินแดน
์ทังเก
ส าหร บั พวกเขางั้นหรือ ? เขาจะถู ก สาปจนตายจากทุ ก คนที่ อยู่
่
รอบๆตัวเขาโดยทีพวกเขาจะไม่ สนถึงสถานะองค ์ชายมังกรของเขา
้
เลยด ้วยซา!

ครูต
่ ่อมาจักรพรรดิมงั กรก็ส่งขวดกลับไปใหห้ ยวนและพูดกับเขา
ว่า
 "ไดโ้ ปรดดูแลสมบัตช ิ ้ ให
ิ นนี ้ ด้ ห ้ ค่ามากกว่าที่
ี ยวน เลือดหยดนี มี
ิ่ มนุ
เจา้ จะเขา้ ใจได ้ มันไม่ใช่สงที ่ ษย ์ควรจะมีไวใ้ นครอบครองดว้ ยซา้
นี่ เป็ นความหวังดีจากข ้า”

“ขา้ เขา้ ใจแลว้ ขอบคุณท่านมาก” หยวนพยักหน้าและรบั ขวด

เลือดกลับมา

“อืม...มีอะไรให ้ข ้าเก็บมันไว ้ไหม ข ้าไม่มแี หวนมิตม

ิ ากับข ้าเลย”

จักรพรรดิมงั กรพยักหน้าและกล่าวว่า

"แน่ นอน เรามีมากมายเลยล่ะมากับข ้าสิ"

 ตอนที่ 357 ฉี เหม่ยหลี

่
ต่อมาหยวนและหวังซิวหยิ ้
งตามเหล่าเชือพระวงศ ์กลับเขา้ ไปใน
วังมังกร
่ ้รบั สมบัตท
“ยินดีด ้วยหยวน เจ ้าเพิงได ี่ แต่ผูท
ิ แม้ ี่ นอมตะก็ยงั ไล่
้ เป็
่ น” ฉี เหม่ยหลีพูดกับเขา
ฆ่าทุกคนเพือมั

ี่ นอมตะแข็งแกร่งแค่ไหน?” หยวนถาม
“อมตะ? ผูท้ เป็

“ผูท ี่ นอมตะทีแท
้ เป็ ่ จ้ ริงนั้ นทรงพลังมาก พวกเขาแข็ งแกร่งมาก
จนแม้แต่ท่านพ่อท่านแม่ของขา้ ก็ไม่สามารถทาอะไรพวกเขาได ้ แม้
้
จะใช ้พลังทังหมดของพวกเขาก็ ตาม” ฉี เหม่ยหลีกล่าวและเธอก็พูด
ต่อ

“และในตอนนี ท่้ านพ่อท่านแม่ ของขา้ ก็ เป็ นคนที่อยู่เหนื อระดับ

จัก รพรรดิ วิ์ ญ ญาณแล ว้ พวกท่ า นอยู่ ใ นระดับ ราช น ั จัก รพรรดิ ์
วิญญาณ”
้ ข ้าสามารถ
“ข ้าเข ้าใจแล ้ว แล ้วข ้าจะทาอย่างไรกับหยดเลือดนี ดี
กินมันได ้หรือเปล่า” หยวนถาม

เขาเคยกิน เลือ ดฟี นิ ก ซ ์มาก่อ นแล ว้ ดัง นั้ นเขาจึง อยากลองกิน

เลือดของมังกรดู
่ มระดั
“ได ้ เจ ้าสามารถใช ้มันเพือเพิ ่ บสายเลือดของเจ ้าได ้ และมัน
้
ขึนอยู่กบ ้ ้ขนาดไหน มัน
ั สายเลือดของเจ ้าว่าจะเข ้ากับเลือดหยดนี ได
 ่
อาจจะเพีมระดับของสายเลือดของเจา้ ไดม้ ากกว่าหนึ่ งระดับ! มนุ ษย ์
่ บเลือดหยดนี ”้ ฉี เหม่ยหลีกล่าว
จะต ้องทาสงครามกันเพือแลกกั

“โชคดีจ ริง ๆหยวน เจ า้ ได ร้ บั บางสิ่งที่น่ า เหลือ เชืออี

่ ก คร งแล
้ั ว้ ”
่ งแสดงความยินดีกบ
หวังซิวหยิ ั เขา

และเธอกล่าวต่อว่า
่ ้าใจแล ้วว่าเจ ้าบรรลุสงต่
“ข ้าเริมเข ิ่ างๆได ้อย่างไร”
่ งเอิญเท่านั้น” หยวนกล่าวด ้วยใบหน้ายิมแย
“มันก็แค่เป็ นเรืองบั ้ ้ม

ในเวลาต่อมาจักรพรรดิมงั กรได ้มอบแหวนมิตใิ ห ้กับหยวน

่ เจ
"ทีนี ้ ้าก็สามารถใช ้สิงนี
่ เพื
้ อเก็
่ บสมบัตข
ิ องเจ ้าได ้แล ้ว”

<แหวนมิตม
ิ งั กร>

<ระดับ: สวรรค ์>

<ต ้องการความแข็งแกร่งทางจิต: 25,000>

่ พืนที
<รายละเอียด: กระเป๋ าทีมี ้ ของตั
่ วเองมันมีขนาดใหญ่กว่า
แหวนมิตท ่ั
ิ วไปมาก มันสามารถเก็บแตงโมได ้หลายร ้อยลูก>
่
“ขอบคุณท่านมาก” หยวนร ับแหวนมาก่อนทีจะเก็ ุ ธิ ์
บเลือดบริสท
ของบรรพบุรษ
ุ มังกรไว ้ข ้างใน
 ้ ยวกั
“ตอนนี เกี ่ บเสน ้ าง เราสามารถลอง
้ ทางกลับสู่สวรรค ์เบืองล่
่
เปิ ดใช ้งานรูปแบบเคลือนย ่
า้ ยทีพวกเจ า้ จากมาได ้ แต่น่ ั นจะตอ้ งใช ้
เวลาและการคน้ ควา้ พอสมควร เนื่ องจากครงสุ ้ั ดทา้ ยทีเราใช
่ ้มัน มัน
เป็ นเวลานานมากแล ้ว” จักรพรรดิมงั กรกล่าวกับพวกเขา
่
“ท่านคิดว่าจะใช ้เวลานานแค่ไหน ท่านผูอ้ าวุโสฉี ?” หวังซิวหยิ
ง
ถามเขา

“อย่างน้อยหนึ่ งสัปดาห ์” จักรพรรดิมงั กรตอบ

“หนึ่ งสัป ดาห ง์ นหรอ

้ั ตราบใดที่เรากลับ ได ท ั ก่อ นที่กิจ กรรม
้ น
้ ดลงมันก็ยงั ไม่มป
ดินแดนลึกลับจะสินสุ ี ัญหา” เธอพยักหน้า
้ า้ สามารถอยู่ทนี
“ในระหว่างนี เจ ี่ ่ ได ้ ขา้ จะมอบหมายคนรบั ใช ้ให ้
เจ ้า...”

“ขา้ จะทามันเอง!” ฉี เหม่ยหลีข ด

ั จังหวะกะทันหันและเธออาสา
้ นที
ทางานนี ทั
้
“เจ ้าจะทางันหรอ?” ้ ง
พ่อของเธอมองเธอพร ้อมกับเลิกคิวสู

“พวกเจ ้าไม่มปี ัญหาใช่มย้ั ขา้ ตอ้ งการใช ้เวลากับเจ ้าสองคนให ้

่ ดเท่าทีจะท
มากทีสุ ่ าได ้ก่อนทีเจ ่ ้าจะออกจากทีนี ่ ่ ใครจะรู ้นี่ อาจจะเป็ น
้ั ดท ้ายทีข
ครงสุ ่ ้าจะได ้เห็นมนุ ษย ์ก็ได ้” ฉี เหม่ยหลีกล่าว

“ไม่มป
ี ัญหา” หยวนบอก
่ งเห็นด ้วย
"ข ้าก็เหมือนกัน" หวังซิวหยิ
 “เยี่ ยมมาก! อาหารกลางวัน ก าลัง จะเสิ ร ์ฟแล ว้ เราค่ อ ยมา
ตัดสินใจว่าเจ ้าตอ้ งการจะทาอะไรในภายหลัง บางทีขา้ อาจจะพาเจ ้า
ไปรอบๆเมืองหรืออะไรก็ได ้” ฉี เหม่ยหลีแนะนา

“นั่นฟั งดูเป็ นความคิดทีดี

่ เลย” หยวนเห็ นดว้ ยกับคาแนะนาของ
เธอในฐานะคนทีร่ ักการสารวจ

จากนั้ นฉี เ หม่ ย หลีก็ พ าพวกเขาไปที่ห อ้ งพัก ซึงพวกเขาดื

่ ่
มชา
่
และพูดคุยเกียวกั ่ างๆจนกระทังอาหารกลางวั
บสิงต่ ่ นเตรียมเสร็จ

“ชีวต ่ ่ เป็ นอย่างไรบา้ ง การทีเจ

ิ ทีนี ่ า้ ไม่สามารถออกจากสถานที่
้ ้มันทาใหข
แห่งนี ได ้ ้านึ กถึงผูค้ นในดินแดนลึกลับ เพราะพวกเขาก็ไม่
สามารถออกจากโลกนั้นได ้เช่นกัน” หยวนถามฉี เหม่ยหลี

“ไม่ใช่วา่ เราออกจากทีนี่ ่ ไม่ได ้ เราสามารถออกไปได ้ทุกเมือที

่ เรา
่
ี่
ตอ้ งการ แต่ทเราไม่ ออกไปจริงๆแลว้ เป็ นเพราะไม่มใี ครอยากออกไป
้
ข ้างนอกตังหาก” ฉี เหม่ยหลีบอกเหตุผลกับเขา
่ จะอยู
“จริงเหรอ ทาไมล่ะ เจ ้าไม่เบือที ่ ่ งนี ไปตลอดชี
่ในทีแห่ ้ วต ้
ิ งัน
เหรอ” หยวนถาม

“แม้ว่าขา้ จะไม่รู ้ว่าโลกภายนอกนั้นกวา้ งใหญ่เพียงใด แต่มีคน

บอกข ้าว่าเมืองมังกรโบราณนั้นเปรียบได ้กับทังทวี
้ ปในโลกภายนอก
้ั นจะน่ าเบือ่ แต่อย่างน้อยเราก็ปลอดภัยในโลกนี ”้
และถึงแม้บางครงมั

“ข ้าได ้ยินจากพ่อแม่ของข ้าว่าโลกภายนอกนั้นอันตรายอย่างน่ า

เหลือเชือ่ มีสงมี
ิ่ ชวี ต ่ กคามชีวต
ิ ทีคุ ิ ของพวกเราไดท
้ ุกหนทุกแห่งใน
โลกนั้น แต่ในโลกนี ผู
้ ค้ นไม่ค่อยตายจากสาเหตุทผิ ี่ ดธรรมชาติ ทุก
คนสามารถมีชวี ต ่ โดยไม่มเี รืองใดๆต
ิ อยู่ได ้หลายหมืนปี ่ ้องกังวล”

“ช่า งเป็ นสถานที่ที่น่ าทึ่งเสีย จริง นี่ มัน ฟั ง ดูเ หมือ นเป็ นสวรรค ์
่ งกล่าว เธอรู ้สึกอิจฉาชีวต
เลย” หวังซิวหยิ ่
ิ ทีสงบสุ ขเล็กๆของพวกเขา
่
“ใช่!” ฉี เหม่ยหลีพยักหน้าด ้วยสีหน้าทีสดใส และเธอก็พูดต่อว่า

“นอกจากนี ้ ทุกคนในโลกนี มาจากเผ่

้ าพันธุ ์มังกร เราจึงไม่ตอ้ ง
่ ซึงโดยปกติ
กังวลกับการโตเ้ ถียงกับเผ่าพันธุ ์อืนๆ ่ แลว้ การโตเ้ ถียง
่
เป็ นเรืองธรรมดาอย่ างมากในโลกนอก”

“ข ้าเข ้าใจแล ้ว เจ ้าเป็ นผูฝ้ ึ กตนระดับใด? ข ้าสัมผัสถึงฐานการบ่ม

เพาะของเจ ้าไม่ได ้เลย” จูๆ่ หยวนก็ถามเธอ ขณะทีเขาสงสั ่ ่ มา
ยเรืองนี ้
ระยะหนึ่ งแล ้ว

“ขา้ ? ขา้ เป็ นจักรพรรดิวญ

ิ ญาณ” เธอพูดอย่างไม่ไดใ้ ส่ใจมาก
นัก

“จักรพรรดิวญ ิ ญาณ! ถา้ เจ ้าไม่รงั เกียจขา้ ขอถามไดไ้ หมว่าเจ ้า

่ งถามเธอ
อายุเท่าไหร่?” หวังซิวหยิ

"ข ้าจะอายุ 10,169 ปี ในเดือนหน้า"

“หมื่ นปี ! เจ า้ ดู ไ ม่ แ ก่ ข นาดนั้ น!” หวัง ซิวหยิ

่ ง กล่ า ว เธอรู ส้ ึก
อิจ ฉาฉี เ หม่ ย หลีเล็ ก น้อย ถ า้ เธออายุ ไ ด ้ 100 ปี และยัง ดูเหมือ นเธอ
ี่ บ ต น
อายุยสิ ้ ๆมันคงจะดีไม่นอ ้ ย แต่นี่อายุมากกว่า 10,000 ปี นั่ นคง
เป็ นความฝันของผูห้ ญิงทุกคนในโลกแห่งความเป็ นจริง
 “แก่ ? ข า้ ยัง เด็ ก มาก พี่ ชายของข า้ อายุ เ กือ บ 30,000 ปี แล ว้
สาหรบั พ่อแม่ของข ้าพวกเขาอายุมากกว่า 100,000 ปี แล ้ว!” ฉี เหม่ย
หลีกล่าว
่ าไร” หยวนถามด ้วยความอยาก
“มังกรธรรมดามีอายุขยั เฉลียเท่
รู ้

“ประมาณ 50,000 ปี แต่จานวนนั้นจะเพิมขึ

่ นอย่
้ ่
างมากเมือการ
่ น”
ฝึ กฝนเพิมขึ ้

้ ยงงุ นงง
“50,000 ปี ” หยวนพึมพาด ้วยนาเสี

โลกแห่งการบ่มเพาะนั้นน่ าค ้นหาและเต็มไปด ้วยความมหัศจรรย ์

อย่างแท้จริง

“แล ้วเจ ้าสองคนล่ะ อายุเท่าไหร่?” ฉี เหม่ยหลีถามพวกเขา

่ งกล่าว
"ข ้าอายุ 18 ปี " หวังซิวหยิ

“ข ้าก็อายุ 18 ปี เหมือนกัน” หยวนกล่าว

๋
“เดียวนะ ่
เจ ้าอายุแค่ 18 ปี เองเหรอ?” ฉี เหม่ยหลีมองไปทีหยวนด ้
่ งเครียดบนใบหน้าทีสวยงามของเธอ
วสายตาทีเคร่ ่

้ ยงสงสัย
"ใช่ ทาไมหรอ?" หยวนกล่าวด ้วยนาเสี
้
“เจ ้าเป็ นปรมาจารย ์วิญญาณในอายุ 18 งันหรื ่ นคน
อ สมกับทีเป็
่
ทีสามารถปลดปล่ ้ ้าได ้ พรสวรรค ์ของเจ ้า
อยแสงสีทองจากมังกรทังเก
ช่างน่ ากลัวจริงๆ” ฉี เหม่ยหลีกล่าว
 ครูต
่ ่อมาคนรบั ใช ้ก็แจง้ พวกเขาว่าไดเ้ ตรียมอาหารกลางวันไว ้
แล ้ว
่ ด
“ไปกินขา้ วกันก่อนเถอะ ไวค้ ่อยคุยกันต่อทีหลัง” ฉี เหม่ยลีพู
และพาพวกเขาไปทีห ่ ้องอาหารหลังจากนั้นไม่นาน
 ตอนที่ 358 ความภาคภูมใิ จของมังกร

เมื่อฉี เหม่ยหลีพาพวกเขาไปทีห่ อ้ งอาหาร พวกเขาก็ไดร้ บั การ

ี่ มไปดว้ ยอาหารตังแต่
ตอ้ นรบั ดว้ ยโต๊ะขนาดใหญ่ทเต็ ้ ตรงกลางจนถึง
ขอบโต๊ะ

มีอาหารมากมายบนโต๊ะจนดูเหมือนงานฉลองสาหร ับ 100 คน
่
หวังซิวหยิ งถึงกับพูดไม่ออก แน่ นอนว่าพวกเขาไม่จาเป็ นตอ้ ง
ทาอาหารมากขนาดนี ส ้ าหร ับคนแค่หกคนถูกไหม

“นั่นเป็ นของกินเยอะมาก” หยวนพูดเสียงดังหลังจากเห็นมัน

ฉี เหม่ยหลีหวั เราะและพูดว่า

"พวกเราเป็ นมังกร พวกเรากินเยอะมาก"

"มาเถอะ ไปนั่ งเถอะ" จัก รพรรดิม งั กรกล่ า วกับ พวกเขาด ว้ ย

้ สดใสบนใบหน้
รอยยิมที ่ าของเขาอย่างชดั เจนในอารมณ์ทมี ี่ ความสุข
มาก

ี่
ไม่กนาที ่ ่ งลงทังหมด
ต่อมา เมือพวกเขานั ้ จักรพรรดิมงั กรก็พูด
อีกครง้ั

“หยวนเราขอดืมถ ่ ้วยนี ให
้ ้เจ ้า ผูป้ ลดปล่อยแสงสีทองจากมังกรทัง้
ิ าสตร ์ในวันนี ้ แม้กระทั่งยังช่วยพัฒนาสายเลือด
เก ้า ผูส้ ร ้างประวัตศ
ของเราอีกด ้วย”
 ้
“ขอบคุ ณ นะหยวน” จัก รพรรดิ นี มัง กรก็ ย กถ ว้ ยของเธอขึน
เช่นกัน
่ อ้ งยอมรบั เรืองนี
“ชิ ถึงขา้ จะไม่ชอบทีจะต ่ ้ แต่เจ ้าก็ทาค่อนขา้ งดี
้ ้วยเช่นกัน
เลยทีเดียว” ฉี มู่หรงก็ยกถ ้วยของเขาขึนด

หลัง จากใช ้เวลาอยู่ ค นเดีย วฉี มู่ ห รงก็ ต ระหนั ก ได ว้ ่ า หยวนไม่

่ และเขามีคุณสมบัตท
เหมือนมนุ ษย ์คนอืนๆ ี่
ิ จะได ร้ บั การยอมรบั จาก
พวกเขา

“ถา้ ขา้ จาไม่ผิด ท่านสัญ ญาว่าท่านจะเรียกหยวนว่า 'เจา้ นาย'

ถ ้าเขาสามารถปลดปล่อยแสงสีทองได ้มากกว่าท่าน ท่านพี”่ ฉี เหม่ย
่
หลีเตือนเขาขณะทีเธอยกถ ้วยขึน้

“หุบปาก! ทาไมเจ ้าตอ้ งเตือนเขาดว้ ย!” ใบหน้าของฉี มู่หรงแดง

อย่างรวดเร็ว

"เอาเถอะๆ เจ า้ สามารถกิน อะไรก็ ไ ด ต้ ามใจชอบ!" จัก รพรรดิ

่
มังกรกล่าวกับพวกเขาก่อนทีจะเริ ่ นอาหาร
มกิ
้
เหล่าเชือพระวงศ ่ บอาหารและโยนเข ้าปากทันที พวกเขากัด
์เริมจั
คาใหญ่และกินในลัก ษณะที่ค่อ นขา้ งป่ าเถือนไม่
่ ส มกับ สถานะของ
พวกเขาเลย
่
หวังซิวหยิงถึงกับพูดไม่ออกกับพฤติกรรมการกินของพวกเขา
่
แต่เมือเธอนึ ่
กถึงเรืองที ่
พวกเขาไม่ ่
ใช่มนุ ษย ์ เธอก็เขา้ ใจเรืองนี ้ การ
กินของพวกเขามันคล ้ายกับว่าสัตว ์วิเศษกาลังกินอาหารของพวกมัน
อยู่
้ พลังวิญญาณในตัวมันเยอะมาก! นี่ รสชาติ
“วา้ ว อาหารพวกนี มี
่
เยียมมากเลย!” หยวนอุทานหลังจากกลืนอาหารเข ้าไปหนึ่ งคา
้ กเลียงโดยราชวงศ
“เกือบทุกอย่างบนโต๊ะนี ถู ้ ่ า้ ชอบ
์ เราดีใจทีเจ
มัน” จักรพรรดิมงั กรหัวเราะ

“ข า้ รู ้สึก ได ว้ ่ า ฐานการบ่ ม เพาะของข า้ ก าลัง เพิ่มขึนจากการ

้
รบั ประทานอาหารพวกนี ้ ข า้ ไม่ เ คยมีป ระสบการณ์แ บบนี ้มาก่อ น
เลย!” หวังซิวหยิ ่ งไดพ ้ ฒ
ั นาสู่ระดับนักรบวิญญาณไดท ้ น
ั ทีหลังจาก
เธอกินอาหารลงไปสองสามคา

“ส่วนใหญ่พวกมันไดร้ บั การเลียงดู้ ใหเ้ ป็ นปรมาจารย ์วิญญาณ

่
ก่อนทีเราจะกิ นมัน ดังนั้นเจา้ กาลังกินเนื อของปรมาจารย
้ ์วิญญาณ
่
อยู่ เจ ้าน่ าจะเพิมระดั
บอีกสองสามระดับระหว่างมือเที้ ยงนี
่ ”้ ฉี เหม่ยหลี
กล่าวกับเธอ
้
“เนื อของปรมาจารย ์วิญญาณงันหรอ ้ ่
ขา้ ไม่รู ้เรืองอะไรเกี ่
ยวกับ
้
สวรรค ว์ ิญ ญาณก็ จ ริง แต่ ส วรรค เ์ บืองล่ า งไม่ มีค วามหรู ห ราเช่น นี ้
่
อย่า งแน่ นอน” หวังซิวหยิ งพึมพ าและเธอก็เริมหยิ ่ บ อาหารเขา้ ปาก
ของเธออย่างรวดเร็ว เพราะนี่ เป็ นโอกาสอันดีทเธอจะได ี่ ้ยกระดับการ
บ่มเพาะของเธอได ้อย่างง่ายดาย
 ่
'มันเป็ นทางเลือกทีเหมาะสมที ่ ดตามหยวน! ถา้ ฉั นติดตาม
จะติ
เขาต่อไปใครจะรู ้ว่าจะเกิดอะไรขึน้ ฉันอาจจะกลายเป็ นผูเ้ ล่นชนยอด
้ั
่ งคิดกับตัวเอง
ได ้เพียงแค่ทาตามเขา!' หวังซิวหยิ
่ นไม่ได ้เล่นเกมนี เพื
'น่ าเสียดายทีฉั ้ อเป็
่ นผูเ้ ล่นทีดี
่ ทสุ
ี่ ด’
่ นเกมนี คื
วัตถุประสงค ์หลักของเธอทีเล่ ้ อการหาวิธรี กั ษาหยูเทียน
จากในโลกแห่งการบ่ม เพาะที่กวา้ งใหญ่นี ้ เธอจะมุ่ งเน้น ไปที่สิงนั
่ ้น
เพียงอย่างเดียว
่
'ถา้ ฉันสามารถไปทีสวรรค ์วิญญาณได ้ ฉันก็จะสามารถเรียนรู ้
สิ่งต่ า งๆได ม้ ากขึน!
้ ฉั น อาจจะหาวิธ ีก ารร ก ้ ี่นั่ น!'
ั ษาหยู เ ทีย นได ท
่ งคิด
หวังซิวหยิ

หลังจากกนั้นต่อมาเมือพวกเขากิ
่ ่
นอาหารไปเกินครึงบนโต๊ ะแล ้ว
้
เหล่าเชือพระวงศ ่ งวลว่าจะมีอาหารเพียงพอหรือไม่ เนื่ องจาก
์ก็เริมกั
พวกเขาประเมินความสามารถในการกินของหยวนต่าเกินไป

'สวรรค ์! ความอยากอาหารของมนุ ษ ย ์คนนี พอๆกั ้ บ มังกรแบบ

พวกเรา! มัง กรที่ขึนชื ้ อว่่ า มี ค วามอยากอาหารมากเมื่อเทีย บกับ
่
เผ่าพันธุ ์อืนๆ!' ่ ้ว่าหยวนกินไปมากแค่ไหน
ฉี มู่หรงร ้องไห ้ในใจเมือรู
่
ในขณะเดี ย วกัน หวัง ซิวหยิ ง หยุ ด กิ น ไปนานแล ว้ และเธอก็
เกือบจะลม้ ลงจากการกินมากเกินไป อย่างไรก็ตามเธอสามารถเพิม ่
ฐานการฝึ กฝนของเธอเป็ นนั ก รบวิญ ญาณระดับ เก า้ ได จ้ ากความ
พยายามของเธอ
 “บอกพ่อคร ัวให ้นาอาหารมาเสริพให ้เราอีก! และบอกพวกเขาว่า
อย่าหยุดทาอาหารจนกว่าเราจะบอกใหห้ ยุด!” จักรพรรดิมงั กรสังคน ่
่ ่ น เนื่ องจากเขาไม่ต ้องการทีจะเสี
ใช ้ทีนั ่ ่
ยงให อ้ าหารหมดต่อหน้าของ
หยวนเพราะนั้นจะทาให ้ราชวงศ ์ของพวกเขาต ้องอับอาย
่ มอ
ราชวงศ ์ทีไม่ ้
ี าหารในระหว่างงานเลียง? ถ ้าพูดออกไปพวกเขา
คงกลายเป็ นตัวตลก!

“ถา้ อาหารไม่พอก็ไม่ตอ้ งสนใจขา้ ก็ได”้ หยวนพูดกับพวกเขา

ด ้วยใบหน้าไร ้เดียงสา
่ งอย่าหยุด
“ฮ่าๆๆ! ไร ้สาระน่ า! เจ ้าสามารถกินเท่าไหร่ก็ได!้ ทีจริ
่ จักรพรรดิมงั กรกล่าว
กินจนกว่าเจ ้าจะอิม!”

หยวนพยักหน้าแล ้วกินอาหารต่อไป

เมื่อฉี มู่ ห รงเห็ น สิ่งนี ้ เขาก็ เ ร่ง ความเร็ว ในการกิน เพิ่ม เขาไม่
อยากแพ้หยวนเป็ นครงที ้ั สอง
่

'ถึงเจา้ จะชนะขา้ ดว้ ยพรสวรรค ์ของเจา้ แต่ขา้ ก็ไม่มีวน

ั ยอมให ้
เจา้ ชนะการกินหรอก! ความภาคภูมิใจของขา้ ในฐานะมังกรอยู่ทนี ี่ ่
แล ้ว!' ฉี มู่หรงร ้องไห้ในใจ
่ วโมงผ่
ไม่ ก ีช ่ั า นไปกับ อาหารอีก ประมาณสองสามร ้อยปอนด ์
หยวนก็ตบท ้องกลมๆของเขาและหยุดกินในทีสุ ่ ด

"ข า้ อิ่มแล ว้ !" เขาพู ด ด ว้ ยใบหน้า ที่ พึ ง พอใจ เพราะมัน เป็ น

่
เวลานานมากแล ้วทีเขาจะอิ ่
มได ้เท่านี ้
 ่ ข ้าชนะแล ้ว!” ฉี มู่หรงกล่าวด ้วยใบหน้าทีค่
“เยียม ่ อนข ้างเจ็บปวด

"ฮะ?" หยวนมองไปทีฉี ่ มู่หรงทีก่ าลังมองมาทางเขาดว้ ยท่า ทาง

่
ภาคภูมใิ จ เขาไม่รู ้ถึงการต่อสู ้ทีพวกเขาเพิ ่
งพบเจอไป

“เจ ้าแน่ ใจหรือว่าเจ ้าเป็ นมนุ ษย ์จริงๆและเจ ้าไม่ได ้มีสายเลือดของ

มังกรจริงๆ” ฉี เหม่ยหลีหวั เราะ

“ข ้าค่อนข ้างแน่ ใจว่าข ้าเป็ นมนุ ษย ์…” หยวนยิม้

“อย่างไรก็ตามนี่ มันก็ดก ึ แลว้ ดังนั้นเราจะตอ้ งเขา้ ไปในเมืองใน

วันพรุง่ นี ้ ขา้ จะพาเจา้ ไปดูหอ้ งพัก ถา้ เจา้ พร ้อมทีจะไป”
่ ฉี เหม่ยหลี
กล่าวกับพวกเขา

“ข ้าขอเวลาสักครู”่ หยวนกล่าว
่ งพูดหลังจากทีหยวนพู
"ข ้าด ้วย" หวังซิวหยิ ่ ดจบทันที

“ไม่ ต อ้ งเป็ นห่ ว ง ใช ้เวลาได ต้ ามที่เจ า้ ต อ้ งการ ข า้ จะไปเตรีย ม

ห อ้ งของเจ า้ เดี๋ยวนี ”้ ฉี เ หม่ ย หลีก ล่า วกับ พวกเขาก่อ นออกไปจาก
ห ้องอาหาร
 ตอนที่ 359 คูแ่ ข่ง

ขณะที่ฉี เ หม่ ย หลีไ ปเตรีย มห อ้ งให พ

้ วกเขา จัก รพรรดิม งั กรที่
ยังคงอยู่ในห ้องกับพวกเขาก็พูดขึนว่้ า

“หยวนถา้ เจา้ มีคาถามใดๆนี่ เป็ นช่วงเวลาทีเหมาะที

่ ่ ดที่เจ า้ จะ
สุ
ถาม”

“ขา้ มีคาถามในใจจริงๆ และคาถามนั้นเกิดขึนตั

้ งแต่
้ ทข ี่ า้ พบกับ
่
บรรพบุรุษมังกรแล ้ว บรรพบุรุษมังกรเป็ นใคร? เขาเกียวข อ้ งอะไรกับ
ิ่
‘มังกรผูย้ งใหญ่ ’ หรือเปล่า?” หยวนถาม
้ น ทีเ มื่อได ย้ ิน หยวนพู ด ถึง มัง กรผู ้
จัก รพรรดิม ัง กรขมวดคิวทั
่
ยิงใหญ่ ้ ยงจริงจังว่า
เขาจึงพูดด ้วยนาเสี
่
“ทีไหน…เจ ่
้าไปได ้ยินเกียวกั ิ่
บมังกรผูย้ งใหญ่ น่ ันมาจากไหน?”
้ั
“โอ ้ ข า้ บัง เอิญ พบเขาสองสามคร ง...จริ ้ั ่ข า้ พบ
ง ๆแล ว้ ทุก คร งที
เขาเป็ นเพียงภาพความทรงจาเท่านั้น” หยวนกล่าว

“เป็ นเช่นนั้นเอง…”

่ นึ่ งก่อนจะพูดว่า
จักรพรรดิมงั กรหลับตาลงครูห

“บรรพบุรุษมังกรและ ‘มังกรผูย้ งใหญ่ ิ่ ่

’ ไม่เกียวข ้องกันเลย บรรพ
บุรุษมังกรเป็ นสัตว ์ศักดิสิ์ ทธิที์ ทรงพลั
่ ่ มี
งอย่างน่ าเหลือเชือที ่ มาตังแต่
้
ยุคดึกดาบรรพ ์ในตอนทีมี ่ อาณาจักรมากมายทัวทั ่ งสวรรค
้ ้ ้า และ
์ทังเก
เมื อ งมัง กรโบราณแห่ ง นี ้ ก็ เ ป็ นเพี ย งเมื อ งหนึ่ งในสวรรค ท ์ ้ังเก า้
่
เช่นเดียวกัน มังกรผูย้ ิงใหญ่ ้
เกิดขึนในยุ คเดียวกับบรรพบุรุษมังกร
้
พวกเขาเป็ นคู่ แ ข่ ง กัน ทังสองต่ า งแข่ ง กัน เพื่อขึนเป็
้ นที่หนึ่ งในใต ้
หล ้า”
้
“คูแ่ ข่งงันหรอ…ท่ านรู ้ไหมว่าใครชนะ?” หยวนถาม

“ขออภัย แต่ข ้าก็ไม่สามารถบอกเจ ้าได ้เหมือนกัน เพราะข ้าก็ไม่

มีคาตอบสาหรบั คาถามนี ของเจ้ ้าเช่นเดียวกัน ตามข่าวลือ พวกเขา
้ ่มค
ทังคู ่
ี วามสามารถเท่าเทียมกัน ส่วนเรืองจริ งนั้น ใครจะรู ้ว่าเป็ นเช่น
ไร”

“ข ้าเข ้าใจแล ้ว…” หยวนพึมพา

้ าข ้าจะพบกับมังกรผูย้ งใหญ่
“แล ้วรู ้มัยว่ ิ่ ่
ได ้ทีไหน”

“โชคไม่ดท ี่ งกรผูห้ ญิงใหญ่ไม่ใช่คนทีเจ

ี มั ่ ้าสามารถ ‘ตามหา’ ได ้
เจ ้าต ้องมีโชคชะตาทีแข็่ งแกร่งเป็ นอย่างมาก หากเจ ้าต ้องการพบกับ
เขา และถึงอย่างนั้ นเจา้ ก็ไม่มีทางรู ้เลยว่าเจา้ จะไดพ ่
้ บกับเขาทีไหน
่
หรือเมือไหร่ ” จักรพรรดิมงั กรกล่าว

ิ่
“และจากความรู ้ของขา้ มังกรผูย้ งใหญ่ ้ ้า
ยงั คงอยู่ในสวรรค ์ทังเก
ตลอดมา”

“ข ้าเข ้าใจแล ้ว…” หยวนพยักหน้า

“อ ้อ ข ้าก็สงสัยบางอย่างเช่นเดียวกัน...บรรพบุรุษมังกรกาลังพูด
ถึงอะไรอยู่กน ั แน่ พวกเขาพูดเหมือนกับว่าพวกเขาคาดเดาการมาถึง
ของเจ ้าและยังคาดว่าเจ ้าจะสามารถปลดปล่อยแสงสีทองจากมังกรทัง้
่ เกิ
เก ้าได ้ และดูเหมือนว่าพวกเขาจะจัดเตรียมทุกสิงที ่ ดขึนในวั
้ ้ ้
นนี ไว
หมดแล ้ว”

“บอกตามตรง ขา้ ก็ไม่รู ้เหมือนกัน นี่ เป็ นครงแรกของข

้ั ่ า้ มา
า้ ทีข
ที่นี่ และข า้ ไม่ เ คยพบมัง กรตนใดมาก่อ นนอกจากมัง กรผู ย้ ิ่งใหญ่”
หยวนยักไหล่

“แปลก…” จักรพรรดิมงั กรพึมพา บรรพบุรุษมังกรคาดถึงการ

มาถึงของหยวนอย่างแน่ นอน แม้บรรพบุรุษมังกรจะพูดกับเขาราวกับ
ว่าเขาคุนเคยกั
้ บหยวนมาก แต่แน่ นอนว่านั้นเป็ นเพียงภาพความทรง
่ กทิงไว
จาทีถู ้ เ้ ท่านั้น นั่นถึงทาใหจ้ ก
ั รพรรดิมั์ งกรมีความรู ้สึกแปลกๆ
และมีข ้อสงสัยมากมายเกียวกั ่ บสถานการณ์นี ้

ในเวลาต่อมา ฉี เหม่ยหลีก็กลับมาและพูดว่า

“ห ้องของพวกเจ ้าพร ้อมแล ้ว พวกเจ ้าพร ้อมหรือยัง”

“พร ้อมแลว้ ล่ะ ขอบคุณเจา้ มาก” หยวนพยัก หน้าขณะทีเขาลุ ่ ก

้
ขึนจากเก า้ อี ้ เขารู ้สึก ราวกับ ว่ า น้ าหนั ก โดยรวมของเขาเพิ่มขึน
้
เล็กน้อย

ดังนั้นหยวนและหวังซิวหยิ
่ ่ อ้ งของพวก
งจึงตามฉี เหม่ยหลีไปทีห
เขา
 ้
“วา้ ว หอ้ งนี ใหญ่ ่ หราแบบนี มาก่
จริงๆ ขา้ ไม่เคยไปหอ้ งทีหรู ้ อน
เลย แม้ว่ า ข า้ จะเคยไปเที่ ยวโรงแรมมานั บ ไม่ ถ ว้ นแล ว้ ก็ ต าม!”
่ งอุทาน
หวังซิวหยิ

ในฐานะหลานสาวของแพทย ท ์ ี่ มี ช ื่อเสี ย งมากที่ สุ ด ในโลก

่
หวัง ซิวหยิ ง นั้ นมีป ระสบการณ์ม ากมายในฐานะหญิง สาวที่ร ่ารวย
คนนึ ง

อย่ า งไรก็ ตามไม่ มีโรงแรมใดในโลกของพวกเขาที่จะสามารถ

แข่ง ขัน กับ ห อ้ งพัก ในพระราชวังมัง กรที่กว า้ งขวางพอๆกับ หอ้ งพัก
้
ทังหมดได ้

“หยวน ห ้องของเจ ้าอยู่ถด

ั ไป” ฉี เหม่ยหลีกล่าวกับเขา

“ตกลงขอบคุณมาก”
้
“ข ้าจะปล่อยใหเ้ จ ้าทังสองพั ้ ้าจะพาพวก
กผ่อนตามลาพัง พรุง่ นี ข
เจ ้าไปรอบๆเมือง ตกลงไหม?”
่ ” หยวนพยักหน้า
“เป็ นความคิดทีดี
้
“ดีม าก งันราตรี ์ ฉี เหม่ ยหลีก ล่า วกับพวกเขาก่อ นทีจะ
สวัส ดิ!” ่
ออกจากห ้องและกลับไปทีห่ ้องของเธอเอง

“เป็ นหอ้ งทีวิ่ เศษมาก คืนนี ข

้ ้าจะนอนทีนี
่ ่ แทนหอ้ งในโลกจริงของ
่ งประกาศด ้วยสีหน้าตืนเต
ข ้าเอง!” หวังซิวหยิ ่ ้น
 ้ กับ คนที่ดุข า้ เรืองการนอนในเกม”
“เกิด อะไรขึน ่ หยวนกล่า ว
้
ด ้วยใบหน้ายิมแย ้ม

“เงียบไปเลย! มันนานๆทีเท่านั้น! ข ้าไม่ได ้ทาทุกวันสักหน่ อยและ

ในเชิงเทคนิ คแลว้ นี่ ก็ถอ
ื ว่าเป็ นการนอนเหมือนกัน! ขา้ แค่จะทามัน
ภายในเกม!” เธอรีบปฏิเสธ ใบหน้าของเธอแดงขึนเล็ ้ กน้อย

“แล ้วพบกัน ราตรีสวัสดิ”์ หยวนบอกกับเธอก่อนจะเข ้าไปในห ้อง

ของตัวเอง

“ราตรีสวัสดิ ์ หยวน”

ครูต
่ ่อมาหยวนก็เข ้าไปในหอ้ งของตัวเองและมองไปรอบๆโดยให ้
่ โบราณมากทีสุ
ความสนใจกับเฟอร ์นิ เจอร ์ทีดู ่ ด

หลังจากใช ้เวลาหลายนาทีในการมองไปรอบๆสถานที่ หยวนก็

้
กระโดดขึนไปบนเตี ี่
ยงขนาดใหญ่ทสามารถรองร ้
บั คนทังครอบคร วั ที่
่
มีสมาชิกสีคนได ้อย่างสบายๆ

“ว า้ ว เตีย งนุ่ มจริง ๆ ข า้ ไม่ เ คยเจออะไรแบบนี ้มาก่ อ นเลย…”

่
หยวนรู ้สึกราวกับว่าเขากาลังนอนอยู่บนก ้อนเมฆเมือเขานอนอยู ่บน
เตียง

ครูต ์
่ ่อมาเขาก็หยิบเลือดบริสุทธิของบรรพบุ รุษมังกรออกมาและ
่ นอย่างเงียบๆ
จ ้องไปทีมั
 “ข ้าอยากจะกินเลือดหยดนี ตอนนี ้ ้
เลยจริงๆ แต่มนั จะดีกว่าถ ้าข ้า
รอจนข ้ากลับไปพบกับเฟิ งเฟิ งเพือขอค ่ ่
าแนะนาเกียวกั บสมบัตล ้ า
ิ าค่
เช่นนี ้ ข ้าไม่ควรรีบร ้อนตัดสินใจทาอะไรด ้วยตัวเอง”
้
ด ้วยเหตุนีหยวนจึ
งเก็บเลือดมังกรกลับเข ้าไปในแหวนมิตม
ิ งั กร

หยวนออกจากเกมหลังจากทานอาหารเย็นไม่นาน
้ บางอย่างเกิดขึนภายนอกดิ
“หยวนวันนี มี ้ นแดนลึกลับ” เหม่ยซิว่
่
พูดกับเขาขณะทีเธอก าลังป้ อนอาหารค่าให ้เขา
้
“เกิดอะไรขึน?”

“มีลาแสงพุ่งออกมาจากดินแดนลึกลับ” เธอกล่าว
้
“เอ๊ะ จริงหรอ มันเกิดขึนได ย้ งั ไง?” หยวนไม่รู ้ว่าลาแสงถูกสร ้าง
้
ขึนโดยวงเวทย ่
์เคลือนย ้าย

“ไม่ มี ใ ครรู ้ แต่ ล าแสงนั้ นมาจากเจดี ย ล์ ึ ก ลับ ดัง นั้ นอาจมี

้ นั
บางอย่างเกิดขึนที ่ ่ น” เธอกล่าว

้
“หืม ? เจดีย ล์ ึก ลับ งันหรอ?” เมื่อเขาได ย้ ิน ว่ า เป็ นเจดีย ล์ ึก ลีบ
หยวนก็นึกอะไรบางอย่างขึนมาได ้ ้
้
“ฉันคิดว่าฉันรู ้แล ้วว่ามันเกิดอะไรขึน…” เขาพูด
้
“จริงเหรอ มันเกิดอะไรขึน?”
 “มันอาจจะใช ้เวลานานหน่ อย ดังนั้นฉันจะบอกเธอหลังจากกิน
ข ้าวเสร็จแล ้ว” หยวนกล่าว

“ตกลง”

หลังจากป้ อนอาหารเย็ นใหห ้ ยวนและทาความสะอาดเรียบร ้อย

่ ้องของเขาเพือฟั
แล ้ว เธอก็กลับมาทีห ่ งเรืองที
่ เขาก
่ าลังจะพูดให ้ฟัง
้
“งัน…ฉั ่
นควรเริมจากตรงไหนก่
อนดี?”

หลังจากไตร่ตรองอยู่ครูห ่ นึ่ ง หยวนก็เริมนึ

่ กถึงสิงที
่ เขาประสบใน
่
ดินแดนลึกลับในวันนี ้ เขาเริมเล่ ่ าจากวิธท ี่
ี เขาเข า้ ไปในเจดีย ์ลึกลับ
่
กับ หวัง ซิวหยิ ง ก่อ นที่จะถูก เคลื่อนย า้ ยไปยัง สถานที่แปลกๆที่มีแ ต่
มังกรอาศัยอยู่
 ตอนที่ 360 ผลกระทบทีร่ ้ายแรง

“เมืองมังกรโบราณ…นายยังอยู่ในดินแดนลึกลับใช่ไหม?” เหม่ย
่
ซิวถามหลั ่
งจากได ้ยินเรืองราวของเขา

“ฉันคิดว่าไม่ใช่”

“แลว้ ฐานการบ่มเพาะล่ะ มันกลับมาเป็ นเหมือนเดิมก่อนเขา้ ไป

่
ไหม?” เหม่ยซิวถาม

“ฐานการบ่มเพาะในตอนนี เป็ ้ นของตอนทีอยู

่ ่ในดินแดนลึก ลับ
นั่นอาจเป็ นเพราะฉันไม่ได ้ออกจากดินแดนลึกลับด ้วยวิธท ี่ กต ้อง”
ี ถู

“ในเชิงตรรกะแล ้วนั่นก็อาจจะเป็ นไปได ้” เหม่ยซิวพึ

่ มพ า

่ ้นเอาไวก้ ่อน แลว้ ตอนนี นายมี

“เรืองนั ้ แผนจะทายังไงต่อล่ะ นาย
่ นแดนลึกลับด ้วยวิธไี หน?”
จะกลับมาทีดิ

“ฉั น ก็ ไ ม่ รู ว้ ่ า จะกลับ ยัง ไง แต่ จ ัก รพรรดิ ม ัง กรบอกว่ า เขาจะ

พยายามทาทุกอย่างเพือช่ ่ วยใหเ้ รากลับไปทีดิ ่ นแดนลึกลับได ้ ฉันก็
่
ได ้แต่หวังพึงเขาเท่ านั้น”

“นายตอ้ งการใหฉ้ ั นบอกผู น ่ อ เปล่า เผื่อ

้ านิ กายและคนอืนๆหรื
่
พวกเขาจะช่วยอะไรได ้บ ้าง” เหม่ยซิวถาม
 ้ วกเขาต อ้ งกัง วล ดัง นั้ นเก็ บ เรืองนี
“ฉั น ไม่ อ ยากให พ ่ ้ไว เ้ ป็ น
ความลับก่อนดีกว่า และอีกอย่างหนึ่ งฉันก็ปลอดภัยดีเธอไม่ต ้องกังวล
หรอก” หยวนกล่าว

“ตกลง”
่ ออกจากห ้อง ในขณะทีหยวนกลั
หลังจากคุยกันเสร็จเหม่ยซิวก็ ่ บ
เข า้ ไปในเกม นั้ นเป็ นเพราะเขาต อ้ งการนอนในพระราชวัง มังกรที่
่ ง
สะดวกสบายกว่าห ้องของเขาเองเช่นเดียวกับหวังซิวหยิ

“อ่ า ...เตีย งนุ่ ม นอนสบายมาก มัน ท าให ข

้ า้ ไม่ อ ยากลุก เลย…”
หยวนหลับตาลงและดืมด ่ ่ากับความสบายอย่างเต็ มที่ ราวกับว่าเขา
ถูกรายล ้อมไปด ้วยก ้อนเมฆ และเขาก็ผล็อยหลับไป

เช ้าวันรุง่ ขึน้ หยวนก็ถก ่

ู ปลุกให ้ตืนจากเสี
ยงเคาะประตู
่
“หยวน ตืนหรื ้
อยัง” เสียงของฉี เหม่ยหลีดงั ขึนจากข า้ งนอกหอ้ ง
ของเขา
่
“อืมม…ตืนแล ้ ยงงัวเงีย
้ว…” หยวนตอบด ้วยนาเสี

“ข า้ แค่ ม าบอกว่ า อาหารเช ้าใกล เ้ สร็จ แล ว้ ถ า้ เจ า้ หิว ก็ แ ค่ ไ ปที่

ห ้องอาหารในอีกประมาณหนึ่ งชวโมง”่ั

“ตกลง ข ้าจะตามไป” หยวนบอกกับเธอ

ห ลั ง จ า ก ตื่ น น อ น ไ ด ไ้ ม่ น า น ห ย ว น ก็ อ อ ก จ า ก ร ะ บ บ เ พื่ อ
ร ับประทานอาหารเช ้าของเหม่ยซิว่
 “อ อ้ หมอหวังส่งขอ้ ความมาหาฉั นเมื่อเช ้านี ้ เขาบอกว่า อีกไม่
่ ่”
นานเขาก็จะมาถึงทีนี

“ตกลง”
่ วโมง
หลัง อาหารเช ้าประมาณครึงช ่ั หมอหวัง ก็ เ คาะประตูบ า้ น
ของเขา

“ฉันมาเร็วกว่าปกตินิดหน่ อย พอดีมงี านต่อเยอะแยะเลย ฉันหวัง

่
ว่านายน้อยคงไม่วา่ อะไร” หมอหวังกล่าวหลังจากทีเขามาถึ ง
่
“อย่ากังวลไปเลยหมอหวัง ฉั นรู ้สึกขอบคุณมากๆทีหมอมาที
นี่ ่
แม้วา่ หมอจะยุ่งมากก็ตาม”
่ าการตรวจสุขภาพและร่างกายของหยวน
หมอหวังเริมท
่ ดไว ้ร่างกายของนายน้อยแข็งแรงขึนเรื
“เป็ นไปอย่างทีคิ ้ อยๆ่ และ
มัน ก็ แ ปลกมากเพราะตอนนี ้ร่า งกายของนายน้อ ยแข็ ง แรงกว่ า
นักกีฬาบางคนซะอีก แม้วา่ นายน้อยจะขยับร่างไม่ได ้ก็ตาม ราวกับว่า
่
มีแรงทีมองไม่ เห็นขัดขวางไม่ให ้นายน้อยขยับได ้ซะมากกว่า”
่ า นายน้อ ยถู ก สาปหรือ อะไร
“ถ า้ ฉั น ไม่ ใ ช่ห มอ ฉั น ก็ ค งเชือว่
ทานองนั้นจริงๆ” หมอหวังกล่าว

“ถู ก สาปหรอ ฮ่ า ๆๆ…ตลกจัง หมอหวัง ” หยวนหัว เราะคิก คัก

่ องพวกนี
เพราะเขาไม่เชือเรื ่ ้
 “ฉั น พู ด จริง นะนายน้อ ย สถานการณ์ข องนายน้อ ยตอนนี ้ไม่
สมเหตุสมผลเลย นายน้อยไม่ได ้ป่ วย ร่างกายของนายน้อยแข็งแรงดี
้
เราไดท้ ดสอบเลือด กระดูก และกลา้ มเนื อของนายน้ อยทุกอย่างแล ้ว
แต่ถงึ อย่างนั้นเราก็ยงั ไม่พบสิงผิ่ ดปกติในร่างกายของนายน้อยเลย
่
ฉันไม่เชือในไสยศาสตร ์ก็จริง แต่สถานการณ์ของนายน้อยก็ทาให ้
่
ฉันสงสัยในความเชือของฉั นเอง!” หมอหวังกล่าว

่ นึ่ งหยวนก็พูดว่า
หลังจากเงียบไปครูห

“เหม่ยซิว่ เธออยู่ทนี
ี่ ่ หรือเปล่า”

“ใช่ ฉันอยู่นี่”

“ขอโทษทีนะ แต่เธอออกไปข ้างนอกสักแปปนึ งได ้ไหม ฉันอยาก

คุยกับหมอหวังเป็ นการส่วนตัว”
่ ดก่อนออกจากห ้องและปิ ดประตูตามหลัง
“ตกลง” เหม่ยซิวพู

“เราอยู่ ก น ้
ั ตามล าพัง แล ว้ นายน้อ ย มีอ ะไรจะบอกฉั น งันหรอ”
หมอหวังถามเขา

หยวนไม่พูดอะไร เขาเพียงยกแขนข ้างหนึ่ งขึนจากเตี

้ ยงเล็กน้อย

“อะไรนะ! นายน...”

“ลดเสียงลง หมอหวัง!” หยวนรีบขัดจังหวะเขา

หมอหวังเอามือปิ ดปากของเขาโดยไม่รู ้ตัว เขาจอ้ งไปที่หยวน

่ กกว ้างด ้วยความตกใจ
ด ้วยดวงตาทีเบิ
 ่
เมือเขาสงบลงแล ้ว เขาก็พูดว่า
้ ้นานหรือยัง…?”
“นายน้อย…ทาแบบนี ได

“สองสามสัปดาห ์ก่อน ถ ้าฉันจาไม่ผด

ิ ” หยวนกล่าว

“ฉั น ขอโทษที่ปิ ดบัง เรืองนี

่ ้ไว เ้ ป็ นความลับ แต่ ฉั น อยากจะรอ
่ ฉั
จนกว่าฉันจะเดินได ้เพือที ่ นจะได ้เซอร ์ไพรส ์พวกเธอทุกคน”

“นอกจากฉันแล ้วมีใครบ ้างทีรู่ ้เรืองนี

่ ”้ หมอหวังถามเขา

“มีเพียงหมอและเหม่ยเฟิ งเท่านั้นทีรู่ ้เรืองนี

่ ”้ หยวนกล่าว

่
“เหม่ยเฟิ ง? แม่ของเหม่ยซิว?”

“ใช่”

“ช่วยอธิบายใหฉ ้
้ ั นเขา้ ใจหน่ อยไดไ้ หมนายน้อย มันเกิดขึนได ้
้
ยังไง มันเกิดขึนเองหรื อว่านายน้อยไปทาอะไรพิเศษๆมาหรือเปล่า?”
หมอหวังถาม

“ก็ … ก า ร ฟื ้ น ตั ว ข อ ง ฉั น มั น เ ริ่ ม ขึ ้น ใ น ต อ น ที่ ฉั น เ ริ่ ม เ ล่ น

Cultivation Online”
่ ่ตอนนี ?้ หลานสาวของฉัน
“อะไรนะ เกมยอดนิ ยมทีครองโลกอยู
ก็เล่นมันด ้วย”
 “มัน อาจฟั ง ดู บ า้ ๆบอๆนะแต่ ฉั น คิ ด ว่ า เกมนี ้ส่ ง ผลกระทบต่ อ
ร่างกายของเราดว้ ยเช่นกัน แม้ว่าฉันจะไม่มข ี่ นรูปธรรม
ี อ้ พิสูจน์ทเป็
แต่ฉันรู ้สึกว่านั่นคือสิงที
่ ก ่ าลังเกิดขึน”
้ หยวนกล่าว

“อัน ที่จริง นั่ นฟั ง ดู ไ ม่ ส มเหตุ ส มผลเลย…ไม่ สิ มัน ฟั ง ดู บ า้ ไป

หน่ อย” หมอหวังตอบ
่ ของเหม็ นๆออกมาจากตัวฉัน
“ฉันรู ้ แต่หมอหวัง หมอจาตอนทีมี
ได ้ไหม?”
่ นจะลืมเรืองนั
“จาไดส้ ิ ไม่มีทางทีฉั ่ ้นไดเ้ ลย กลินเหม็
่ นนั่นยังติด
้ ่เลย” หมอหวังตัวสันเมื
จมูกฉันจนถึงทุกวันนี อยู ่ อคิ ่ ดถึงกลินเหม็
่ นนั่น

“บอกตามตรงเหตุการณ์น้ั นก็เกิดขึนกั้ บฉันในตอนทีฉั ่ นอยู่ใน

เกมเหมือ นกัน ฉั น กิน สมบัติบ างอย่ า งที่ช าระสิ่งสกปรกออกจาก
ร่างกายของฉันภายในเกม แต่เมื่อฉันออกจากเกม ฉันก็ตอ้ งตกใจ
่
เมือพบว่ ้ บร่างกายจริงๆของฉันด ้วยเหมือนกัน”
ามันเกิดขึนกั

“อืม…” หมอหวังครุน
่ คิดด ้วยสีหน้าจริงจัง
่ ด
“ฉันเขา้ ใจแลว้ ฉันจะทาการตรวจสอบเรืองนี ้ ว้ ยตัวฉันเองด ้วย
้
หากเกมนี สามารถส่ งผลกระทบต่อร่างกายจริงๆได ้ มันจะมีผลกระทบ
่
ร ้ายแรงบางอย่างทีอาจเปลี ่
ยนโลกได ้เลย” หมอหวังกล่าว
่ ไว
“อ ้อแล ้วก็ฉันจะเก็บเรืองนี ้ ้เป็ นความลับ ดังนั้นนายน้อยไม่ต ้อง
่
กังวลเกียวกั ่ ”้
บเรืองนี

“ขอบคุณมาก หมอหวัง”
 “ยังไงก็เถอะ นี่ เป็ นเรืองดี
่ ี่
ทในที ่ ดนายน้อยก็เริมฟื
สุ ่ ้ นตัวไดแ้ ลว้
ฉั นแทบจะรอไม่ ไหวที่จะได เ้ ห็ นนายน้อ ยเดินไดด้ ว้ ยตัว เองอีกครง” ้ั
หมอหวังกล่าวด ้วยรอยยิมที ้ จริ
่ งใจบนใบหน้าของเขา