4.

«Εξαρτώμενη Κοινότητα»: Οι Προσευχές

«Ήσαν δε προσκαρτερούντες…ταις προσευχαίς»

Είχαμε πει στην αρχή ότι το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων δεν
αποτελεί τίποτε άλλο από τη σ υ ν έ χ ε ι α της ζωής του Ιησού Χριστού
μέσω της Εκκλησίας Του: «Τον μεν πρώτον λόγον εποιησάμην περί πάντων,
ω Θεόφιλε, ων ήρξατο ο Ιησούς ποιείν τε και διδάσκειν…» Κάλλιστα,
λοιπόν, το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να ονομαστεί και ως «Πράξεις της
Εκκλησίας του Χριστού».

Καθώς η Εκκλησία αποτελεί μέρος του Ιησού Χριστού, το Σώμα Του, δεν
θα μπορούσε να πράττει παρά ό,τι και «κεφαλή», ο Ιησούς Χριστός έκανε
όταν βρισκόταν εδώ, ή αλλιώς, να πράττει ως και ο αναστημένος Ιησούς
να είναι πάνω στη γη: Να ζει Ε Ξ Α Ρ Τ Η Μ Ε Ν Η απ' τον ουράνιο
Πατέρα! Ο Κύριος Ιησούς, η «κεφαλή», ζούσε εξαρτημένος από τον
ουράνιο Πατέρα Του, μέσω της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. «Και πρωί έννυχα λίαν
αναστάς εξήλθεν και απήλθεν εις έρημον τόπον κακεί προσηύχετο»
(Μαρκ.1:35). Και πάλι, «αυτός ην υποχωρών εν ταις ερήμοις και
προσευχόμενος» (Λουκ.5:16).

Κατά τον ίδιο τρόπο και η Εκκλησία Του, το Σώμα του, η πρώτη εκείνη
εκκλησιαστική κοινότητα, ζούσε εξαρτημένη απ' τη κεφαλή, το Χριστό,
και τον ουράνιο Πατέρα. Το βιβλίο των Πράξεων δίνει ιδιαίτερη έμφαση
στη δύναμη της συλλογικής προσευχής μέσα στις καθημερινές
προκλήσεις που η Χριστιανική εκείνη κοινότητα αντιμετώπιζε (π.χ.
Πραξ.4:24-30, 12:5), ένα θέμα παραμελημένο εν πολλοίς, από τη
διδασκαλία αλλά ιδιαίτερα τη πρακτική της σύγχρονης εκκλησίας του
Δυτικού κόσμου.

Τι έκανε η εκκλησία στις ώρες της συμπροσευχής της;

Πρώτα απ’ όλα, η Γραφή μιλά για π ρ ο σ ε υ χ έ ς. Αυτό σημαίνει δύο
πράγματα: α) Η πρώτη εκείνη κοινότητα ακολουθούσε τις κοινές ώρες των
Ιουδαϊκών συμπροσευχών (Πραξ.3:1). β) Οι συμπροσευχές τους δεν ήταν
μονότονες, ρηχές και στείρες σε περιεχόμενο, αλλά ακολουθούσαν ένα
υπόδειγμα προσευχής που ευρύτατα συναντάτε στην Εβραϊκή παράδοση,
και που το βλέπουμε πολύ στη Π.Δ. Αυτό το υπόδειγμα είχε τρία μέρη:
α) Δοξολογία – Ευχαριστία – Λατρεία, β) Εξομολόγηση και γ) Δέηση
(Νεεμίας 1:5-11, 9:4-38, Δαν.9:4-19, κ.ά.).

Και στα τέσσερα αυτά μέρη της κοινής προσευχής δύο αποτελούν τα
βασικά στοιχεία: α) η κοινωνία των πιστών, με την οποία πλησιάζουμε
"μαζί" το θρόνο της χάρης και του ελέους και όχι απλώς μ ε μ ο ν ω μ έ
ν α, και β) ο Λόγος του Θεού, που αποτελεί τη πηγή έμπνευσης. Η
αποκάλυψη του Λόγου "εμπνέει" τη προσευχή και η προσευχή
"εκζητεί" περαιτέρω αποκάλυψη του Λόγου (Εφεσ.1:15-17).

1
Το πρόβλημα στη συμπροσευχή και στη προσευχή γενικότερα,
είναι ότι η Εκκλησία είναι πολύ "σοφή" και τα ξέρει όλα, με
αποτέλεσμα να μην περιμένει την αποκάλυψη του Λόγου του Θεού
που θα την οδηγήσει πώς να προσευχηθεί. Η ΛΥΣΗ; "Μη
φαντάζεσαι τον εαυτό σου σοφό," "άπεχε από τη σοφία σου"
(Παρ.3:5,7, 23:4β).

Μεγάλη Εκκλησία με το Θεό στη προσευχή σημαίνει Μεγάλη

Εκκλησία για τον Θεό στο κόσμο! Και Μεγάλη είναι όταν
προσεύχεται και ζητά "κατά Θεόν."

Η κοινή προσευχή ενώνει ΜΑΖΙ τη κοινότητα της Διαθήκης

εμπρός στον ένδοξο θρόνο του Θεού με σκοπό να υψώσει τον Θεό
και Πατέρα της και να λάβει απ' Αυτόν δια του ονόματος του Ιησού
Χριστού και δια των στεναγμών και ικεσιών του Αγίου Πνεύματος
ό,τι Εκείνος τής έχει ήδη χαρίσει κατά το Λόγο Του εν Χριστώ: Το
Λόγο Του, Τη Νίκη Του (Εφεσ. 6:18, Α΄Κορ.15:57, Β΄Κορ. 2:14),
Τα Έθνη (Ματθ.28:19//Ιεζ.29:17-21, Ρωμ.1:5), Την Ευλογία Του
(Εφεσ. 1:3 κ.ο.κ.).

Πρακτικές συμβουλές για την Προσευχή

 Πόθησε τη τοπική σου εκκλησία Μεγάλη με το Θεό στη προσευχή.
 Ενθάρρυνε άλλους σε κοινή προσευχή.
 Ζητείστε κατά Θεόν, με βάση ό,τι γνωρίζετε - έως τώρα - απ' το Λόγο
Του ( για τους άρχοντες, την εξάπλωση του Ευαγγελίου, τη σωτηρία
ψυχών, για ζωή νίκης στην εκκλησία κ.ά.).
 Ποθήστε και ζητήστε με πίστη για περαιτέρω θεία αποκάλυψη στο
Λόγο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΣΕΙΡΑΣ
Σ' Ένα μεγάλο βαθμό ζούμε με τη χάρη του Θεού και τα τέσσερα αυτά
στοιχεία, όμως γιατί δεν καταφέρνουμε να ζήσουμε σαν κι εκείνη τη
πρώτη Εκκλησία; Με υγεία, Νίκη, Καρποφορία;

Θεωρώ ότι έχουμε αποτύχει στο βαθμό και στο μέτρο που έχουμε
αποτύχει να κατανοήσουμε πλήρως και καθαρά το ΠΟΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ - Κύριος - και τι εμείς καλούμαστε να
'μαστε αφού γνωρίσουμε το ποιος πράγματι είναι - ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ!

"Οι μεν ουν αποδεξάμενοι τον λόγον εβαπτίσθησαν και προσετέθησαν…"

(Πραξ.2:41) & "Ήσαν δε προσκαρτερούντες…" (Πραξ.2:42)
"Διότι προς εσάς ο Θεός, αφού ανάστησε τον Γιο Του τον Ιησού,
Τον έστειλε για να σας ευλογεί!" (Πραξ.3:26)