3.

«Κοινότητα Διαθήκης»:
Δείπνο/ Θεία Ευχαριστία

«Ήσαν δε προσκαρτερούντες…τη κλάσει του άρτου»

Η «Κλάση του Άρτου» ή αλλιώς « το Δείπνο του Κυρίου» ή «Θεία

Ευχαριστία», αποτελεί τη μία από τις δύο τελετές που ο Κύριος Ιησούς
εμπιστεύθηκε στην Εκκλησία Του, και αποτελούσε, μαζί με τη
διακήρυξη του Λόγου, το επίκεντρο της λατρευτικής ζωής και της
κοινωνίας της πρώτης Εκκλησίας, καθώς «μαζί» η εκκλησιαστική
κοινότητα γιόρταζε τη Διαθήκη του Θεού με αυτούς εν Χριστώ.

Εάν ο Λόγος του κηρύγματος του Ευαγγελίου ήταν η γεννησιουργός αιτία

της νέας αυτής κοινότητας των οπαδών του Ναζωραίου, η τελετή του
Δείπνου αποτελούσε την ορατή έκφραση - "γραφική παράσταση" -
της πνευματικής εκείνης βάσης της ύπαρξης της νέας κοινότητας.
Εξηγούσε το «γιατί;» η κοινότητα των «μαθητών του Ναζωραίου» υπήρχε.
«Γιατί;» ο ένας στεκόταν δίπλα στον άλλο, και ήταν τόσο
σημαντικός όσο το πόδι και το χέρι είναι για το υπόλοιπο σώμα; Υ
π ή ρ χ ε, διότι ο Ιησούς Χριστός, ο Γιος του Θεού έδωσε τη ζωή Του, με
το θέλημα του Θεού, πάνω σ’ ένα σταυρό για να τους λυτρώσει από τα
δεσμά και τη κατάρα της αμαρτίας, ώστε να τους δώσει μια νέα ζωή – τη
ζωή του Θεού – με σκοπό να γίνουν ένας λαός Διαθήκης και Πίστης, ώστε
να είναι ένας λαός που θα επιζητά διαρκώς τη Δόξα και το θέλημα του
Κυρίου τους.

-Τραπέζι ειρήνης και φιλίας-

Αυτό το ειδικό τραπέζι, η τελετή, η οποία έρχεται να μας θυμίσει το
Πασχαλινό Δείπνο του Ιησού στο ανώγι με τους μαθητές του πριν το
πάθος του, είναι ζωτικής σημασίας για εμάς ως λαός του Θεού, καθώς
μας ωθεί να σκεφτούμε τη Διαθήκη του Θεού με εμάς μέσω του
Χριστού (το σώμα & το αίμα Του), και τη σχέση διαθήκης που
έχουμε εμείς με το Θεό, και μεταξύ μας («αυτό είναι το αίμα μου, που
επισφραγίζει τη νέα διαθήκη» & «Όπως ο άρτος είναι ένας, έτσι κι εμείς
αποτελούμε ένα σώμα, αν και είμαστε πολλοί, γιατί όλοι τρώμε από τον ίδιο
άρτο» Ματθ.26:28, Α΄Κορ.10:17). Κάθε φορά που ο Θεός συνήπτε
διαθήκη με το λαό του, επισφράγιζε τη διαθήκη Του με ένα ειδικό γεύμα
φιλίας (Εξ.24:11, Ματθ. 26:29). Έτσι έγινε και στο ανώγι, εκείνο το
βράδυ, το οποίο προσέβλεπε στη μοναδική θυσία του Χριστού σε λίγο,
υπέρ της Εκκλησίας Του, και στην ειρήνευση και φιλία του Θεού με
αυτούς μέσω αυτού της μοναδικής αυτής θυσίας.

- Σημασία του για εμάς Σήμερα-

Η πραγματοποίησή του σήμερα και μέχρι την 2η Έλευσή Του αποτελεί

1
α) μια πράξη υπενθύμισης και ευγνωμοσύνης για ό,τι έκανε Εκείνος για
εμάς στο παρελθόν, και παράλληλα β) μια πράξη ελπιδοφόρας
προσδοκίας στο ένδοξο μέλλον (Ματθ. 26:29, Μαρκ.14:25), η οποία
όμως, μας αλλάζει στο παρών και με ανανεώνει. «Μαζί» γιορτάζουμε
«τώρα», κάθε φορά που έχουμε «Δείπνο», τη Διαθήκη του Θεού με εμάς
εν Χριστώ, προσδοκώντας παράλληλα την αποκορύφωση και τελική
εκπλήρωσή της Διαθήκης αυτής, στην παρουσία Του στον ουρανό (Ματθ.
26:29, Μαρκ.14:25). Αυτό όμως το γεγονός μας καθιστά - και πρέπει -
στο παρών ανοιχτούς κι ευαίσθητους στο έργο της ανανέωσης και
αγιασμού που το Άγιο Πνεύμα πραγματοποιεί και θέλει να
πραγματοποιεί στη ζωή των πιστών του Ιησού Χριστού (Α΄Ιωάν.3:1-3).

"Το Δείπνο του Κυρίου αποτελεί μία προβολή από το μέλλον…της έλευσης
του Κυρίου…που έρχεται για να κρίνει και να αναδημιουργήσει…περιλαμ-
βάνει στο παρών μία ζωή κρίσης και ανανέωσης - αναδημιουργίας…"
(G. Wainwright)

Επίσης, γ) αποτελεί συμβολικά μια πράξη κρίσης της ζωής μας και
αφιέρωσής της στο δικό Του άγιο θέλημα και υπηρεσία ("Ας δοκιμάζει δε
εαυτόν ο άνθρωπος και ούτω ας τρώγει εκ του άρτου, και ας πίνει εκ του
ποτηρίου…διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι" -
Α΄Κορ.11:28,31, «Καθώς με απέστειλεν ο ζων πατήρ, και εγώ ζω δια τον
Πατέρα, ούτω και όστις με τρώγει - συμβολικά για το δείπνο - θέλει ζήσει
και εκείνος δι’ εμέ» - Ιωάν.6:57).
"Το Α΄Κορ.11:21-34 μας λέει ότι στη συμμετοχή στο Δείπνο οι πιστοί είτε
θα πρέπει να κρίνουν τους εαυτούς τους ώστε να συμμετέχουν αξίως ή θα
κριθούν από τον Θεό στο παρών. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, οι αληθινοί
πιστοί δέχονται την κρίση τους τώρα, κατά την τελετή του Δείπνου, ώστε να
μην 'κατακριθούν με τον κόσμο' στη τελική κρίση (Α΄Κορ.11:32)."
(G. K. Beale)

Τέλος, δ) αποτελεί μία διακηρυκτική πράξη της ενότητας του «Σώματος»

(«Το ποτήριον της ευλογίας το οποίον ευλογούμεν, δεν είνει κοινωνία του
αίματος του Χριστού; Ο άρτος τον οποίον κόπτομεν, δεν είναι κοινωνία
του σώματος του Χριστού; Διότι εις άρτος, εν σώμα είμεθα οι πολλοί,
διότι εκ του ενός άρτου μετέχομεν» - Α΄Κορ.10:16-17).

Πρακτικές Συμβουλές
 Τακτική τήρηση με ειρήνη και χαρά , γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει
βιβλική εντολή για το πόσο τακτικά, παρά μόνο η εντολή να γίνονται
τα πάντα "ευσχημόνως και κατά τάξη," με γνώμονα το κοινό συμφέρον
και την οικοδομή της εκκλησίας.
 Κοινή λήψη των στοιχείων/ συμβόλων : Χωρίς αυτό να είναι
κανόνα και εντολή της Γραφής, ωστόσο αποτελεί έναν πολύ όμορφο
και ευλογημένο συμβολισμό της Ενότητας που πρέπει να διακρίνει το
- τοπικό - Σώμα.