2.

«Αναπτυσσόμενη Κοινότητα»:
Η Κοινωνία

Εισαγωγή
Νότια Κορέα, 1999. «Η μεγαλύτερη χριστιανική τοπική εκκλησία που
υπήρξε ποτέ βρίσκεται σ’ αυτή τη χώρα. Απαριθμεί πάνω από 800.000
μέλη. Από 5 μέλη, το 1958, οπότε και ιδρύθηκε, σε 3.800 μέλη μέσα σε
5 χρόνια, σε 141.000 σε 22 χρόνια, και πάνω από 800.000 μέλη μέσα
σε 40 χρόνια. Μέσος όρος, 140 νέοι πιστοί κάθε μέρα»!

Ηπειρωτική Κίνα. «Το Ευαγγέλιο έφτασε εκεί, κατά τη σύγχρονη

ιστορία της στις αρχές του 19 ου αιώνα. Με την ανάρρηση στην εξουσία
του κομμουνισμού, μαζικές διώξεις χριστιανών ξέσπασαν, ενώ
απαγορεύτηκε κάθε είδους ευαγγελισμός. Σήμερα περί τα 50-70 εκατ.
αφιερωμένοι πιστοί υπάρχουν εκεί»!

Ακτή Ελεφαντοστού. «Μία τοπική χριστιανική ομολογία η οποία

ιδρύθηκε το 1975, και απαριθμούσε μέχρι το 1983 638 μέλη, μετά το
έτος αυτό γνώρισε πολλή μεγάλη αύξηση, με αποτέλεσμα να απαριθμεί
σήμερα περί τα 30.000 μέλη περίπου»!

Κολομβία. «Κάποια χριστιανική ομολογία, η ποία ιδρύθηκε το 1983 και

απαριθμούσε 3.000 μέλη μέχρι το 1986, ξαφνικά γνώρισε μεγάλη
αύξηση από το έτος εκείνο. Το έτος 1999 απαριθμούσε πάνω από 20.000
μέλη»!

Κοινό μυστικό όλων αυτών; Η κ ο ι ν ω ν ί α ! Θα μπορούσαν πολλά

ακόμη παραδείγματα ν’ αναφερθούν, εκκλησιαστικών κοινοτήτων από τη
Ρωσία ως το Μακάο της Ν.Α. Ασίας, κι απ’ το Ελ Σαλβαδόρ ως την
Αυστραλία, που γνώρισαν μεγάλη έως τεράστια αύξηση, εξ’ αιτίας του
πνευματικού αυτού στοιχείου που λέγεται κ ο ι ν ω ν ί α, σε συνδυασμό
πάντα με τη προσευχή.

«Ήσαν δε προσκαρτερούντες…τη κοινωνία»

Το «Τι;» της Κοινωνίας

Τι είναι όμως αυτή η κ ο ι ν ω ν ί α ώστε να έχει τόση δύναμη; Τι τη
χαρακτηρίζει; «ΜΑΖΙ»! Αυτή θα μπορούσε να είναι η λέξη εκείνη που θα
μπορούσε να περιγράψει τη κ ο ι ν ω ν ί α εκείνη των πρώτων πιστών,
και των πιστών ενίοτε, παγκοσμίως, και η οποία ήταν το άμεσο
αποτέλεσμα του έργου του Αγίου Πνεύματος πάνω στη βάση της
μαρτυρίας, της διδαχής και του κηρύγματος των αποστόλων την ημέρα
της Πεντηκοστής και εφεξής (Ιωάν.15:15, Α΄Ιωαν.1:1-4, Πραξ.2:41).

1
Με άλλα λόγια, η πρώτη εκείνη κοινότητα των πιστών στην Ιερουσαλήμ
ήταν το άμεσο αποτέλεσμα της πνευματικής «γέννας» που το Άγιο
Πνεύμα πραγματοποίησε όταν οι 3.000 αποδέχτηκαν το κήρυγμα και τη
μαρτυρία του απ. Πέτρου. Έγιναν μία οικογένεια. Τι ποιο εύλογο
λοιπόν, όλα τα νέα αδέλφια να είναι «μαζί», Ένα!
Καθώς το Άγιο Πνεύμα μας αναγέννησε δεν μας έκανε κομήτες ή
πλανήτες στον ουρανό, που είναι μοναχικοί και χτυπούν ενίοτε ο ένας
τον άλλο, αλλά μας έφερε ΜΑΖΙ και μας έκανε μέλη του ίδιου
πνευματικού Σώματος και "ζωντανές" πέτρες της ίδιας πνευματικής
Οικοδομής, της Εκκλησίας!

Το «Ποιος;» της Κοινωνίας

Καθώς ήδη αναφερθήκαμε, αυτοί που μπορούν να αποτελούν μία
χριστιανική κοινότητα/ κοινωνία, δεν είναι άλλοι από εκείνους που
δέχονται το Λόγο που σώζει και ελευθερώνει, και που τοποθετεί το Χριστό
ΠΡΩΤΟ στη ζωή τους (Πραξ.2:41, 36). Αυτοί που πείστηκαν για την
Κυριαρχία, το Μεγαλείο και τη Μοναδικότητα του Χριστού, απ’ τη μία,
και για τη δική τους ευθύνη κι ενοχή, από την άλλη, ήταν και αυτοί που
«προσκαρτερούσαν» από εκεί και στο εξής, «στην κοινωνία».

Πιστεύω εδώ γίνεται σήμερα το μεγάλο κι επικίνδυνο λάθος για τις

εκκλησίες μας, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε η ανάλογη
πνευματική ζωή, ούτε ποιότητα, που ομολογεί ότι έχει. Θεωρώ ότι
έχουμε αποτύχει, στο βαθμό και στο μέτρο που έχουμε αποτύχει να
κατανοήσουμε και αποδεχτούμε πλήρως και καθαρά το ΠΟΙΟΣ ο Ιησούς
Χριστός πραγματικά ΕΙΝΑΙ – Κύριος – και ΤΙ εμείς καλούμαστε να
'μαστε αφού γνωρίσουμε το ποιος πράγματι είναι, ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ!
«Οι μεν ουν αποδεξάμενοι τον λόγον εβαπτίσθησαν και προσετέθησαν…»
(Πραξ.2:41) & «Ήσαν δε προσκαρτερούντες…» (Πραξ.2:42)

Ο Λόγος τότε, που είχε να κάνει με το ποιος πράγματι ο Ιησούς Χριστός

ήταν στους Ιουδαίους, Κεχρισμένος (Βασιλιάς, Ιερέας, Προφήτης)
Κύριος (εδ.36), δεν μπορεί να μην αγγίξει και αγγίζει κι εμάς σήμερα.
Με άλλα λόγια, ο Ιησούς θέλει να είναι στη ζωή σου ο Βασιλιάς, που θα
σου μιλά και θα σου δείχνει και ο Λόγος - τα ρήματά της προσταγής Του,
οι Βουλές, τα σχέδιά κι οι επιθυμίες Του θα είναι η Τελική Εξουσία στη
ζωή σου. Αυτός θα πρέπει να είναι ο Προφήτης (αυτός που μιλά εξ'
ονόματος κάποιου) των Βουλών του Ουρανού που εσύ θα λες Αμήν! Όταν
αυτό δεν συμβαίνει τότε θα πρέπει σοβαρά ν' αναρωτηθούμε εάν υπάρχει
αληθινή μεταστροφή.

Ή μαθητής/ ακόλουθος του Χριστού και αληθινό παιδί του Θεού

ή μη ακόλουθος του Χριστού και χαμένος (Ρωμ.6:22).
Γι’ αυτό όχι μόνο δεν υπάρχει υγεία και αύξηση σε πολλές τοπικές
εκκλησίες, αλλά ούτε καν…ζωή!!!

2
 Το «Πού;» & «Πότε;» της Κοινωνίας
Στα πρώτα βήματα της Εκκλησίας, το «που;» καθοριζόταν από το που
μαζευόταν η Εκκλησία για να λατρεύσει το Θεό (στο ιερό & σε αδελφικά
σπίτια – Πραξ.2:46, 5:42). Όπως και στη διδασκαλία, το «που;»
εξαρτάται από τη παρουσία των πιστών, που είναι η Ζωντανή Εκκλησία
του Χριστού, οι Ζωντανές «πέτρες», που συνοικοδομούνται από το Άγιο
Πνεύμα σε πνευματικό κατοικητήριο και ναό του Θεού (Εφεσ.2:21-22,
Α΄Τιμ.3:15, Α΄Πετρ.2:5). Όσων αφορά το «πότε;», όπως και τότε, δεν
υπήρχε χρόνος, αλλά πάντοτε («ήσαν δε προσκαρτερούντες…τη
κοινωνία).

Το «Πώς;» της Κοινωνίας

Α. Ο «Λόγος» γίνεται «Έργο»

Διασώζεται μία μαρτυρία από τον ιερό Χρυσόστομο σχετικά με τη ζωή της
πρώιμης, αλλά και λίγο ύστερης εκκλησιαστικής κοινότητας, που λέει:

«Όταν η σύναξη τελείωνε, μετά που τελείωναν οι ιερές τελετές (βάπτισμα,

δείπνο) συμμετείχαν όλοι σε κοινό γεύμα («ευωχία»), με τους πλουσίους
να φέρνουν διάφορα αγαθά και προμήθειες μαζί τους για τους φτωχούς,
και τους φτωχούς και απόρους να προσκαλούνται για να γευματίσουν
μαζί. Αργότερα όμως, το έθιμο αυτό αλλοτριώθηκε».

Ετυμολογικά, κ ο ι ν ω ν ί α (απ' το ουσ. »κοινός») σημαίνει ένωση,

«μοιρασιά μαζί», συντροφιά, συμμετοχή, συναναστροφή. Ήταν μία κ ο ι ν
ω
ν ί α αγάπης, συντροφιάς και φιλίας με το Θεό και το Σωτήρα που τους
έσωσε, και με τους άλλους σωσμένους (Α΄Ιωάν.1:3). Η φ ι λ ί α, και η
κοινωνία, αν θέλετε, που συνδέει τον Κύριο Ιησού με τους μαθητές Του,
και συνεπώς η φιλία και η κοινωνία μεταξύ των «φίλων» Του – των
μαθητών Του – βασιζόταν στη μαρτυρία του Λόγου του Πατέρα
(Ιωάν.15:15).

Αποτέλεσμα, τα σπλάγχνα του Θεού να ελευθερώνονται στους οικείους

της πίστης. Καθώς πολλοί μεταξύ τους ήταν φτωχοί, φρόντιζαν ο ένας για
τις άμεσες ανάγκες του άλλου (τροφή/ γεύματα αγάπης, ρούχα, κ.ά.).
Το, «είχαν τα πάντα κοινά», για εκείνη τη συγκεκριμένη εποχή δεν ήταν
παρά μια αναγκαία έκφραση του «αγαπάτε αλλήλους όπως εγώ σας
αγάπησα» του Ιησού Χριστού, ο οποίος φτώχυνε για να πλουτίσουν αυτοί.
Παράλληλα, ζούσε ως μια κοινότητα που ενθάρρυνε, παρηγορούσε,
στήριζε, αλλά και έλεγχε ο ένας τον άλλον, καθώς οι διωγμοί, οι
δοκιμασίες, αλλά και ο κίνδυνος της πνευματικής δειλίας ήταν άμεσος.

Συνεπώς, βλέπουμε ότι ο Λόγος και οι εντολές του Κυρίου και

Σωτήρα τους Ιησού Χριστού μετουσιώνονταν σε ζωή/ έργο πίστης
και υπακοής. Ήταν, στην πράξη, μία κοινότητα του Λόγου.

3
Αποτέλεσμα; Ενδυνάμωση & Αύξηση. Στο βιβλίο των Πράξεων η αύξηση
της Εκκλησίας, ποιοτικά και ποσοτικά, περιγράφεται κι ως «αύξηση του
Λόγου» (6:7,12:24, 19:20), εκπληρώνοντας τό: «…έτσι θα σας ξεχωρίζουν
όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο», και τό:
«…ώστε να είναι κι αυτοί ενωμένοι…κι έτσι να πιστεύει ο κόσμος ότι μ’
έστειλες εσύ» (Ιωάν.13:35, 17:21). Συνεπώς, βλέπουμε ότι η αποκάλυψη
της Αλήθειας του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού όχι μόνο «γέννησε» την
κοινότητα των πιστών, αλλά η συνέχιση της αποκάλυψης της Αλήθειας
του Ευαγγελίου, με τη διδαχή των αποστόλων, οδήγησε στη συνεχή
ενδυνάμωση, ωρίμανση και αύξηση της κοινότητας/ κοινωνίας της
πρώτης εκκλησίας.

Η αποκάλυψη και η μαρτυρία του Λόγου του Θεού στη ζωή μας
ως κοινότητα μαθητών και φίλων του Ιησού Χριστού, θα οδηγήσει
όλο και περισσότερο στην ωρίμανση της τοπικής κοινωνίας της
εκκλησίας μας. Όλο και περισσότερο θα γινόμαστε, ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ,
«κοινότητα του Λόγου».

Β. Λατρεία – Αγιασμός – Χαρίσματα

Στο πλαίσιο της «κοινωνίας» λαμβάνουν χώρα όλα αυτά που περιγράφει
το Πράξ.2:42 (διδασκαλία, πνευματική συναναστροφή, δείπνο/ θεία
ευχαριστία, προσευχές). Είναι μέσα στο πλαίσιο αυτής της «κοινωνίας
των πιστών» που η Εκκλησία του Χριστού – και κάθε τοπική εκκλησία –
δυναμώνει, ωριμάζει και αυξάνει πνευματικά.

Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από:

α) Τη ΖΩΗ ΜΕ ΑΥΤΟΝ = Λατρεία κι εκζήτηση του Θεού, καθώς και
εξάρτηση απ’ Αυτόν στη προσευχή. Χριστιανική ζωή, σύμφωνα με το
θέλημα του Πατέρα Θεού, είναι μία σχέση μ’ ένα Πρόσωπο, αυτό του
Σωτήρα Χριστού, μέσω της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος (Ρωμ.8:29,
Β΄Κορ.3:18, Εφεσ.3:14-19). Σκοπός όλης αυτής της σχέσης και
πνευματικής διαδικασίας είναι, σε ατομικό επίπεδο, η εγκατοίκηση
του Χριστού μέσα μας (Εφεσ.3:17), με άλλα λόγια, ο Χριστός καλείται να
πληρώνει με δύναμη όλα τα «διαμερίσματα» της καρδιάς και της ζωής
μου (νου, βούληση, συναισθήματα) καθώς κάθε μέρα Τον γνωρίζω,
γνωρίζω τη Δόξα Του - τη Ζωή Του.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί απ’ τη μεριά μας, χωρίς παρατράγουδα
και δυστροπίες, μόνο όταν στεκόμαστε πάνω στο έδαφος της αγάπης
και εμπιστοσύνης σ’ Αυτόν, γνωρίζοντας ότι Εκείνος Είναι κι Έχει το
καλύτερο για εμάς ανά πάσα στιγμή. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν θα
ανησυχώ, αλλ’ ούτε θα μεμψιμοιρώ όταν Αυτός, ο Κύριος, μου ζητά να
του δώσω κάτι ή να σταματήσω να κάνω κάτι ή να κάνω κάτι ή να μην
ζητώ τα δικαιώματά μου και το τι εγώ θέλω και μου αρέσει κ.ο.κ. Και
όλα αυτά είναι μία πράξη πίστης κι εμπιστοσύνης προς Εκείνον, που τα
ζω ανεξάρτητα τι νομίζω ή τι αισθάνομαι ή τι λένε οι καταστάσεις γύρω
μου.

4
Στη συνέχεια, σε συλλογικό επίπεδο, κι αφού υπάρχει συνέπεια στο
ατομικό μας καθήκον, μπορούμε να καταλάβουμε όλοι μαζί – ως Σώμα
Του – (καθώς ατομικά και μόνο δεν είναι εφικτό) τη Δόξα της Κεφαλής
(ζωή, χαρακτήρας, δύναμη, όραση) και το θαυμαστό μέγεθος της Αγάπη
Του, με σκοπό να γίνουμε και να ’μαστε ένας Ένδοξος Ναός του Θεού,
όπου η Παρουσία Του θα μας πληρώνει διαρκώς και μοναδικά (Εφεσ.3:
18-19//2:21-22).

β) Τη ΖΩΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ = Υπακοή στα ρήματά Του. Αυτό σημαίνει ζωή
ΑΓΙΑΣΜΟΥ και ζωή γεμάτη με ΚΑΡΠΟ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. Αφού
μαθαίνουμε να ζούμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο το Εφεσ.3:16-
19, τότε δεν θα έχουμε απολύτως κανένα πρόβλημα να ζήσουμε μια ζωή
Υπακοής = μια ζωή Αγιασμού = πλήρωση με το Καρπό του Αγίου
Πνεύματος.

γ) Τη ΖΩΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ = Υπηρεσία μας πρωταρχικά προς τους

οικείους της πίστης, αλλά και προς εκείνους που δεν γνωρίζουν ακόμη
το Χριστό. Αυτό σημαίνει να μπορούμε να ζούμε χρησιμοποιώντας τα
ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ που μας έχουν δοθεί. Μόνο
κάνοντας ο καθένας το δικό του μέρος το Σώμα συνοικοδομείται,
δυναμώνει και αυξάνει ποιοτικά (στην ενότητα, που αφορά την Πίστη =
Αλήθεια του Θεού, στην πνευματική ωριμότητα), αλλά και ποσοτικά
(Εφεσ.4:11-16). Δεν μπορεί να υπάρξει το γ) δίχως το β). Ενώ το β) δίχως
το α) γίνεται νόμος.

Το «Γιατί;» της Κοινωνίας

«Ένας για Όλους & Όλοι για έναν!»
«Το σκεύος εκείνο μέσω του οποίου ο Κύριος Ιησούς μπορεί – και θέλει –
να αποκαλύψει τον εαυτό Του στη γενιά μας, δεν είναι η μονάδα/
ο μεμονωμένος πιστός, αλλά το Σώμα Του…Μεμονωμένοι πιστοί δεν είναι
το Σώμα» (οι πιστοί ατομικά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη λειτουργία
και τη μαρτυρία του Σώματος συνολικά) (Watchman Nee).

Τι θέλει να πει αυτό; Εάν επιθυμούμε ο Θεός να φανερώσει τη Δόξα και

τη Σωτηρία Του με μοναδικό τρόπο στις ημέρες μας, έχουμε ανάγκη ο
ένας τον άλλο. Εμείς, μόνοι μας, ως άτομα, ως τοπικές εκκλησίες κι ως
εκκλησιαστικές ομολογίες δεν τα ξέρουμε όλα, και δεν μπορούμε να τα
κάνουμε όλα.

Αυτό πρακτικά σημαίνει αυτό που κάποιος δούλος του Θεού είχε πει
κάποτε: «με τον αδελφό/ αδελφή μου είμαι πιο δυνατός, χωρίς αυτόν/
αυτήν πιο αδύναμος»! Δεν μπορώ να σταθώ μόνος, χωρίς τα πνευματικά
μου αδέλφια στον αγιασμό, στις δοκιμασίες & τους πειρασμούς τις
καθημερινότητας, στο πνευματικό πόλεμο, στην υπηρεσία, στη μαρτυρία
μας στο κόσμο, στην εκζήτηση και λήψη μεγάλων πραγμάτων απ' τον
Θεό στη προσευχή παρά μόνο ΜΑΖΙ, ζώντας & δουλεύοντας με το Κύριο
και για το Κύριο (Εκκλ.4:12, Ρωμ.12:4- 5, Α΄Κορ.12:2,14, Εφεσ.:15,16,

5
Εβρ. 10:24,25). Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ζήσουμε και να
λειτουργήσουμε ως «Σώμα» Ιησού Χριστού, παρά μόνο όταν
μάθουμε να λειτουργούμε ως μία αληθινή κοινότητα – κοινωνία
πιστών ζώντας «ΜΑΖΙ»!

Πρακτικές Συμβουλές για την Κοινωνία

 Βρες άλλους, τουλάχιστον ένα ακόμη άτομο που να αγαπά το Θεό και το
λαό Του (η μικρότερη δυνατή κοινωνία - κοινότητα) και ενθαρρύνετε και
προτρέπετε ο ένας τον άλλον να "μένετε ΜΑΖΙ" -Εβρ.10:25.
 Ξοδέψτε χρόνο μεταξύ σας σε συντροφιά και περαιτέρω γνωριμία.
 Συμφωνείστε να "ζητάτε" απ' το Θεό για το λαό Του ό,τι Εκείνος επιθυμεί γι'
αυτόν.
 Προτρέψτε και ενθαρρύνετε κι άλλους , και καθώς το κάνετε σιγά σιγά αυτό
το "πνεύμα της κοινωνίας θα κατακτά τη τοπική σου εκκλησία.