ಭಾಷೆಯ ಮಹತ್ವ

Importance of Language

- ರೆ ೋಹಿತ್ ಧನಕರ್

ಪ್ಾಾಥಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಗಿರುವ ಮಹತ್ವವನುು ಮತ್ುು ಅದರ ಮೋಲೆ ಮಗು ಹೆ ೊಂದಿರುವ ಹಿಡಿತ್ವನುು ಎಲ್ಿರ

ಅೊಂಗಿೋಕರಿಸುತ್ಾುರೆ. ಈ ಅೊಂಗಿೋಕಾರಕೆೆ ಕಾರಣಗಳನುು ಕೊಂಡುಕೆ ಳಳುವುದು ಕಷ್ಟವೆೋನಲ್ಿ.

ಮಗುವಿಗೆ ಮತ್ುು ಎಲ್ಿರಿಗ ಸೊಂವಹನಕೆೆ ಭಾಷೆಯು ಅತ್ಯಗತ್ಯ ಎೊಂಬುದು ಸಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ಆದದರಿೊಂದ ಗಣಿತ್,

ವಿಜ್ಞಾನ ಅಥವಾ ಇನ್ಾಯವುದೆೋ ವಿಷ್ಯಗಳ ಬಗೆೆ ತಿಳಳವಳಿಕೆಯನುು ಪಡೆಯಲ್ು ಭಾಷೆಯು ಅತ್ಯಗತ್ಯ.

ವಾಸುವವಾಗಿ, ಶಿಕ್ಷಣದ ಎಲಾಿ ಅೊಂಶಗಳನುು ಮಗುವು ಭಾಷೆಯ ಮ ಲ್ಕವೆೋ ಅಥಥಮಾಡಿಕೆ ಳಳುತ್ುದೆ.

ವಾಸುವವಾಗಿ ಮಗುವು ಭಾಷೆಯ ಮ ಲ್ಕ ಮತ್ುು ಭಾಷೆಯೊಂದಲೆೋ ಯೋಚಿಸುತ್ುದೆ, ನಿರ್ಾಥರಗಳನುು

ತ್ೆಗೆದುಕೆ ಳಳುತ್ುದೆ ಮತ್ುು ಕಾಯಥನಿವಥಹಿಸುತ್ುದೆ. ಸಮಾಜದ ಭಾಗವಾಗಿ ಬದುಕಲ್ು ಮಗುವಿಗೆ (ಎಲ್ಿರೊಂತ್ೆ)

ಭಾಷೆಯು ಕೆೋೊಂದಾವಾಗಿದೆ.

ಮಗುವಿನ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ುು ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಯ ಕೆೋೊಂದಿಾೋಯತ್ೆಯನುು ಅಥವಾ ಮಹತ್ವವನುು

ಅಥಥಮಾಡಿಕೆ ಳುಬೆೋಕಾದರೆ ಮೋಲ್ಲನ ಅೊಂಶಗಳನುು ಕಡಾಾಯವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಬೆೋಕಾಗುತ್ುದೆ. ಆದರೆ ಮೋಲ್ಲನ

ಅೊಂಶಗಳಿಗೆ ಅದರದೆದೋ ಆದ ಮಿತಿಗಳಿವೆ. ಅದೆೋನ್ೆೊಂದರೆ, ಭಾಷೆಯನುು ಒೊಂದು “ಸಾಧನ”ಎೊಂದು

ಪರಿಗಣಿಸುವುದಾಗಿದೆ; ಗಣಿತ್ವನುು ಅಥಥಮಾಡಿಕೆ ಳುಲ್ು ಅಥವಾ ನಿರ್ಾಥರಗಳನುು ತ್ೆಗೆದುಕೆ ಳುಲ್ು ಒೊಂದು

“ಸಾಧನ” ಎೊಂದು ನ್ೆ ೋಡುವುದರಲ್ಲಿದೆ. ಭಾಷೆಯು ನಿಜವಾಗಿಯ ಒೊಂದು ಸಾಧನವಾಗಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಭಾಷೆ
ಅದಕ್ೆೊಂತ್ಲ್ ಹಿರಿದಾದ ಒೊಂದು ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಯಾಗಿದೆ.. ಈ “ಹಿರಿದಾದ”ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆ ಬಹುಶಃ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಮತ್ುು

ಒಟ್ಾಟರೆಯಾಗಿ ಮಾನವ ಜೋವನದಲ್ಲಿ, ಮಗುವಿಗೆ ಸೊಂಬೊಂಧಿಸಿದೊಂತ್ೆ ಭಾಷೆಯ ಮಹತ್ವವನುು ಸಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ುದೆ.

ನ್ಾವು ಮನುಷ್ಯರು ನಮಮ ಸುತ್ುಲ್ಲನ ಪಾಪೊಂಚವನುು ನ್ೆ ೋಡುವುದು, ಅನುಭವಿಸುವುದು ಮಾತ್ಾವಲ್ಿ, ಹಾಗೆ

ನ್ೆ ೋಡಿದ, ಮತ್ುು ಅನುಭವಿಸಿದ ಎಲ್ಿದಕ ೆ ಒೊಂದು ಅಥಥವನುು ನಿೋಡುತ್ೆುೋವೆ. ಹಿೋಗಾಗಿ ನ್ಾನು ಕಪುಪ ಮಳೆಗಾಲ್ದ

ಮೋಡಗಳನುು ಕೊಂಡಾಗ, ಕೆೋವಲ್ ಕೆಲ್ವು ಆಕಾರಗಳನುು ನ್ೆ ೋಡಿದಾಗ ಉೊಂಟ್ಾಗುವ ಪರಿಣಾಮವಷೆಟೋ

ನನಗಾಗುವುದಿಲ್ಿ. ಬದಲಾಗಿ, ಕಪುಪ ಮೋಡಗಳಳ, ಮಳೆಯ, ನವಿಲ್ುಗಳ ನೃತ್ಯದ, ಒದೆದ ಬಟ್ೆಟಯ

ಇರುಸುಮುರುಸಿನ ಅನುಭವಗಳೆ ೊಂದಿಗೆ ಸೆೋರಿ, ಬೆಸೆದುಕೆ ೊಂಡು ಒಟ್ಾಟರೆಯಾದ ಸೊಂಕ್ೋಣಥ ಪರಿಣಾಮವನುು

ಉೊಂಟುಮಾಡುತ್ುದೆ. ನ್ಾನು ಈ ಸೊಂಪಕಥಗಳನುು ಮತ್ುು ಬೆಸುಗೆಗಳನುು ಮಾಡದಿದದರೆ, ಕಪುಪ ಮೋಡಗಳಳ ನನು

ಪ್ಾಲ್ಲಗೆ ಏನ ಅಲ್ಿ; ನನು ಮೋಲೆ ಯಾವುದೆೋ ಪರಿಣಾಮವನ ು ಬೋರುವುದಿಲ್ಿ; ಅವು ನ್ಾನು ಗಾಹಿಸಿದ ಒೊಂದು

ಆಕಾರವಾಗಿ ಮಾತ್ಾ ಉಳಿಯುತ್ುವೆ.

ಈ ‘ಬೆಸುಗೆಯೋ’ಈ ಜಗತಿುನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಿದಕ ೆ ಅಥಥ ನಿೋಡುತ್ುದೆ. ಈ ಅಥಥಗಳ ಸೆೋಪಥಡೆಯೋ ವಸುುಗಳ ಸಿಿತಿಯನುು

(ವಿಶೆೋಷ್ವಾಗಿ ನಮಮ ಪಾಜ್ಞಾಪೂವಥಕ ಸಿಿತಿಯಲ್ಲಿ) ಕೆೋವಲ್ “ಇರುವಿಕೆ”ಯೊಂದ “ಅಥಥಪೂಣಥವಾಗಿ ಇರುವಿಕೆ”

ಗೆ ಬದಲಾಯಸುತ್ುದೆ. ಈ ಅಥಥಪೂಣಥತ್ೆಯನುು ನ್ಾವು ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಗಳ ಮ ಲ್ಕ ತ್ುೊಂಬುತ್ೆುೋವೆ. ಈ

ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಗಳನುು ಅಭಿವೃದಿಿಪಡಿಸಲ್ು ಮತ್ುು ಅಥಥಮಾಡಿಕೆ ಳುಲ್ು ನ್ಾವು ನಮಮ ಮನಸಿಿನಲ್ಲಿ ಹಲ್ವಾರು

ಚಿಹೆುಗಳನುು ನಿಮಿಥಸುತ್ೆುೋವೆ ಮತ್ುು ಚಿಹೆುಗಳಳ ಮತ್ುು ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಗಳ ನಡುವಿನ ಸೊಂಬೊಂಧಗಳಳ ಮತ್ುು

ಬೆಸುಗೆಗಳನುು ಅಭಿವೃದಿಿಪಡಿಸುತ್ೆುೋವೆ. ಈ ಚಿಹೆುಗಳನುು ನಿಮಿಥಸುವ ಮೋಲ್ಲನ ಮಾನಸಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆ

(“ಸಾೊಂಕೆೋತಿಕ ವಹಿವಾಟು”) ಈ ರಚನ್ೆಯ ಪಾಕ್ಾಯಯಾಗಿದೆ.

ಭಾಷೆಯು ಈ ಸಾೊಂಕೆೋತಿಕ ವಯವಹಾರದ ಅಡಿಪ್ಾಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ುು ವಾಸುವವಾಗಿ ಈ ಸೊಂಪೂಣಥ ಪಾಕ್ಾಯಯ

ಅವಿಭಾಜಯ ಮತ್ುು ಅೊಂತ್ಗಥತ್ ಅೊಂಶವಾಗಿದೆ. ಇದು ಯಾವುದೆೋ ವಯಕ್ುಯ “ಪರಿಕಲ್ಪನ್ಾ ವಯವಸೆಿ”ಯ ರಚನ್ೆಗೆ

ಕಾರಣವಾಗುತ್ುದೆ.

ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಗಳಿಗೆ “ಹೆಸರುಗಳನುು” ನಿೋಡದಿದದರೆ, ಇದಾಯವುದ ಸಾಧಯವಾಗುವುದಿಲ್ಿ. ನ್ಾವು ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ

“ಪದಗಳಳ” ಎೊಂದು ಯಾವುದನುು ತಿಳಿದಿದೆದೋವೆಯೋ ಅವುಗಳೆೋ ಈ “ಹೆಸರುಗಳಳ”. “ಪರಿಕಲ್ಪನ್ಾ ವಯವಸೆಿ”

ಯ ಅಭಿವೃದಿಿ ಮತ್ುು ರಚನ್ೆಯನ್ೆುೋ ನ್ಾವು ತಿಳಳವಳಿಕೆಯನುು ಪಡೆಯುವುದು ಎೊಂದು ಕರೆಯುತ್ೆುೋವೆ. ಆದದರಿೊಂದ,

ಭಾಷೆ ಮತ್ುು ತಿಳಳವಳಿಕೆಗಳಳ ಪರಸಪರ ಅವಲ್ೊಂಬತ್ವಾಗಿವೆ. ಒೊಂದರ ಅಸಿುತ್ವ ಇನ್ೆ ುೊಂದಿಲ್ಿದೆ ಸಾಧಯವಿಲ್ಿ.

ಹಿೋಗಾಗಿ, ಭಾಷೆ ಕೆೋವಲ್ ಒೊಂದು “ಸಾಧನ” ಅಲ್ಿ. ಅದು ತಿಳಳವಳಿಕೆಯ ಅವಿಭಾಜಯ ಮತ್ುು ಅೊಂತ್ಗಥತ್

ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ಮಾನವ ಮನಸುಿ ಮತ್ುು ಸವ-ಪಾಜ್ಞೆ ಸಾಧಯವಾಗುವುದೆೋ ಭಾಷೆಯೊಂದ. ಏಕೆೊಂದರೆ, ಮನುಷ್ಯನ

ಮನಸುಿ ಎೊಂದರೆ, ಅವನ ಒಟುಟ ಗಾಹಿಕೆಯ ಮತ್ುವೆೋ ಅಲ್ಿವೆೋ? ಇದು ಗಾಹಿಕೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ

ಅಭಿವೃದಿಿಗೆ ಳಳುತ್ುದೆ ಮತ್ುು ಗಾಹಿಕೆಯನುು ನಿಬಥೊಂಧಿಸಿದಾಗ ನಿಬಥೊಂಧಿತ್ವಾಗುತ್ುದೆ. ಈ ತಿೋಮಾಥನವು ಪ್ಾಾಥಮಿಕ

ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನಿಣಾಥಯಕ ಪ್ಾಾಮುಖ್ಯವನುು ಹೆ ೊಂದಿದೆ.

ಒೊಂದು ಹೊಂತ್ದ ತಿಳಿವಳಿಕೆ ಮತ್ುು ಭಾಷಾಜ್ಞಾನ ಬೊಂದ ಮೋಲೆ ತಿಳಿವಳಿಕೆಯ ಹಾಗ ಭಾಷಾಜ್ಞಾನದ ತ್ಳಪ್ಾಯ ತ್ಕೆಮಟಿಟಗೆ

ದೃಢವಾಗುತ್ುದೆ. ಭಾಷಾಜ್ಞಾನದ ಹೊಂಗಿಲ್ಿದೆೋ ತಿಳಿವಳಿಕೆ ಹಾಗೆಯೋ ತಿಳಿವಳಿಕೆಯ ಹೊಂಗಿಲ್ಿದೆೋ ಭಾಷಾಜ್ಞಾನ ಬೆಳೆಯುವ ಸಾಧಯತ್ೆ ಇದೆ.

ಆದರೆ ಪ್ಾಾಥಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣದ ಹೊಂತ್ದಲ್ಲಿ ಈ “ವಿಭಜನ್ೆ” ಸಾಧಯವಿಲ್ಿ. ಪ್ಾಾಥಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣದ ಹೊಂತ್ದಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಯ

ಮತ್ುು ತಿಳಳವಳಿಕೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯು ಮಗುವಿನ ಮಾನಸಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಎರಡು ಅವಿಭಾಜಯ ಪೂರಕ

ಅೊಂಶಗಳಾಗಿವೆ.
ಭಾಷೆಯ ಕೆಲ್ವು ಅೊಂಶಗಳನುು ಸಹ ನ್ಾವು ನ್ೆ ೋಡೆ ೋಣ.

ಆಡು ಭಾಷೆಯ ಮ ಲ್ ಘಟಕವು ಪದವಾಗಿದೆ. ಪದವು ಶಬದಗಳ ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಶಬದಗಳ

ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಯನುು ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಯೊಂದಿಗೆ ಜೆ ೋಡಿಸದಿದದರೆ, ಅದು ಶಬದಗಳ ಅಥಥಹಿೋನ ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಯಾಗಿ

ಉಳಿಯುತ್ುದೆಯೋ ಹೆ ರತ್ು ಪದ ಆಗುವುದಿಲ್ಿ. ನಿದಿಥಷ್ಟ ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಗೆ ಶಬದಗಳ (ಪದ) ನಿದಿಥಷ್ಟ

ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಯನುು ಬೆಸೆಯುವಿಕೆ ಯಾವುದೆೋ ತ್ಾಕ್ಥಕ ಆರ್ಾರಗಳಳ ಅಥವಾ ನಿಯಮಗಳನುು ಹೆ ೊಂದಿಲ್ಿ. ಈ

ಬೆಸುಗೆಯು ಯಾದೃಚಿಿಕವಾಗಿದೆ. ಬೆಸುಗೆಯು ಯಾದೃಚಿಿಕವಾಗಿದದರ , ನಿದಿಥಷ್ಟ ಭಾಷೆಯ ಬಳಕೆದಾರರೆ ಳಗೆ

ಇದು ಸಿಿರವಾಗಿರುತ್ುದೆ ಮತ್ುು ಸಾವಥತಿಾಕವಾಗಿರುತ್ುದೆ. “ಟಿಾೋ” ಎೊಂಬುದು ಶಬದಗಳ ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಯಾಗಿದುದ ಇದು

ನಿದಿಥಷ್ಟ ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಗೆ ಸೊಂಬೊಂಧಿಸಿದೆ ಮತ್ುು ಪದ-ಪದಾಥಥಗಳ ನಡುವಿನ ಈ ಸೊಂಬೊಂಧವು ಸಿಿರವಾಗಿರುತ್ುದೆ.

ನೊಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಇತ್ರ ಕೆಲ್ವು ಶಬದಗಳ ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಯು ಈ ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಯೊಂದಿಗೆ ಸೊಂಬೊಂಧ ಹೆ ೊಂದುವುದಿಲ್ಿ.

ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಆ ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಗೆ “ಟಿಾೋ”ಎೊಂಬ ಪದದ ಸೊಂಬೊಂಧವು “ಕ್ಾಕೆಟ್”ನೊಂತ್ೆಯೋ

ಯಾದೃಚಿಿಕÀವಾಗಿದದರ , ನ್ಾಳೆ “ಕ್ಾಕೆಟ್”ಎೊಂಬ ಮತ್ೆ ೊಂ

ು ದು ಶಬದಗಳ ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಯು, “ಟಿಾೋ”ಎೊಂಬ ಇೊಂದಿನ

ಅಥಥಕೆೆ ಸೊಂಬೊಂಧಿಸುವುದಿಲ್ಿ.

ಅಥಥಪೂಣಥ ಭಾಷೆಯನುು ರಚಿಸಲ್ು, ಪದಗಳನುು ನಿಯಮಗಳ ಒೊಂದು ವಯವಸೆಿಯೊಂದಿಗೆ (ನಿಯಮಗಳ

ಮ ಲ್ಕ) ಬಳಸಲಾಗುತ್ುದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಪದಗಳ ಅನುಕಾಮವು ಸ ಕುವಾದ ಅಥಥವನುು ರಚಿಸಲ್ು ಕೆಲ್ವು

ನಿಯಮಗಳನುು ಅನುಸರಿಸುತ್ುದೆ. ಈ ನಿಯಮಗಳಳ ಸಹ ಅನಿಯೊಂತಿಾತ್ವಾಗಿವೆ. ಆದರೆ ಅವು ಸಿಿರವಾಗಿರುತ್ುವೆ

ಮತ್ುು ಸಾವಥತಿಾಕವಾಗಿರುತ್ುವೆ. ಆದದರಿೊಂದ ಭಾಷೆಯು ನಿಯಮಬದಿವಾದ ಶಾಬದಕ ಸೊಂಕೆೋತ್ಗಳ ವಯವಸೆಿ. ಇದರ

ಮ ಲ್ಕ ಮಾನವರು ಅಥಥವನುು ಸೃಷ್ಟಟಸುತ್ಾುರೆ. ಇದು ಸೊಂಪೂಣಥವಾಗಿ ಮಾನವ ನಿಮಿಥತ್ವಾದ ಸುಸೊಂಘಟಿತ್

ವಯವಸೆಿ. (ಯಾವುದೆೋ) ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿನ ಧವನಿ ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಗಳ ಸೊಂಖ್ೆಯ ಸಿೋಮಿತ್ವಾಗಿದೆಯಾದರ , ಅಥಥಗಳನುು

ನಿಮಿಥಸುವ ಭಾಷಾ ವಯವಸೆಿಯ ಸಾಮಥಯಥವು ಅನೊಂತ್ವಾಗಿದೆ.

ಭಾಷೆಯನುು ಕಲ್ಲಯುವುದು ಎೊಂದರೆ ಅದರ ಮೋಲೆ ಹಿಡಿತ್ವನುು ಸಾಧಿಸಿ ನೊಂತ್ರ ಅಥಥವನುು ನಿಮಿಥಸಲ್ು,

ಸಾವಧಿೋನಪಡಿಸಿಕೆ ಳುಲ್ು ಮತ್ುು ಅಭಿವಯಕ್ುಗೆ ಳಿಸಲ್ು ಈ ವಯವಸೆಿಯನುು ಬಳಸುವುದು ಎೊಂದು ಅಥಥ.

ಮಾತ್ನ್ಾಡುವ ಭಾಷೆಯು ಧವನಿ ಸೊಂಕೆೋತ್ಗಳಿೊಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟಿಟದೆ. ಅದೆೋ ರಿೋತಿ ಲ್ಲಖಿತ್ ಭಾಷೆಯು ದೃಶಯ

ಸೊಂಕೆೋತ್ಗಳಿೊಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟಿಟದೆ; ಅಥವಾ ಒೊಂದು ಮೋಲೆಮöÊಯ ಗುರುತ್ುಗಳನುು ಒಳಗೆ ೊಂಡಿವೆ. ಗುರುತ್ುಗಳಳ

ಎೊಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷರಗಳಾಗಿವೆ. ವಣಥಮಾಲೆಯ ಅಕ್ಷರಗಳಳ (ಅಥವಾ ಅವುಗಳ ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಗಳಳ) ಶಬದಗಳನುು

ಪಾತಿನಿಧಿಸುತ್ುವೆ. ಶಬದಗಳೆ ೊಂದಿಗಿನ ಈ “ಗುರುತ್ುಗಳ” ಸೊಂಬೊಂಧವು ಯಾದೃಚಿಿಕವಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಸಿಿರ ಮತ್ುು

ಸಾವಥತಿಾಕವಾಗಿದೆ. ನ್ಾವು ಯಾವಾಗಲ್ (ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ) ಲ್ಲಖಿತ್ ಭಾಷೆಯನುು ಮಾತ್ನ್ಾಡುವ ಭಾಷೆಗೆ

“ಭಾಷಾೊಂತ್ರ” ಮಾಡುತ್ೆುೋವೆ ಮತ್ುು ಅದರಿೊಂದ ಅಥಥವನುು ಪಡೆಯುತ್ೆುೋವೆ. ಆದದರಿೊಂದ, ಮಾತ್ನ್ಾಡುವ ಭಾಷೆಗೆ

ಹೆ ೋಲ್ಲಸಿದರೆ ಲ್ಲಖಿತ್ ಭಾಷೆಯ ಮ ಲ್ಕ ಅಥಥವನುು ತ್ಲ್ುಪಲ್ು ಹೆಚಿಿನ ಹೊಂತ್ಗಳಿವೆ.

ಆಡು ಭಾಷೆಯ ಸೊಂವಹನಗಳಲ್ಲಿ “ಅಶಾಬದಕ ಸೊಂವಹನ” (ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಒಬಬರ ಮುಖ್ದ ಮೋಲ್ಲನ ಅಭಿವಯಕ್ು,

ಕೆೈಯ ಸನ್ೆುಗಳಳ) ಮತ್ುು ತ್ಕ್ಷಣದ ಸಪಷ್ಟಟೋಕರಣಕೆೆ ಅವಕಾಶವಿದೆ. ಲ್ಲಖಿತ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಇದು ಸಾಮಾನಯವಾಗಿ

ಸಾಧಯವಿಲ್ಿ. ಆದದರಿೊಂದ ಬರವಣಿಗೆ ಭಾಷೆಯು ಕೆಲ್ವು ಹೆಚುಿವರಿ ಚಿಹೆುಗಳನುು ಬಳಸುತ್ುದೆ ಮತ್ುು ನಿಯಮಗಳ

ಬಗಿಯಾದ ವಯವಸೆಿಯನುು ಅನುಸರಿಸುತ್ುದೆ.

ಈ ಸೊಂಕ್ಷಿಪು ಲೆೋಖ್ನದ ಉದೆದೋಶವು ‘ಭಾಷಾಶಾಸಿರೋಯ ವಿಶೆಿೋಷ್ಣೆ’ಯಲ್ಿ, ಬದಲಾಗಿ ಪ್ಾಾಥಮಿಕ ಹೊಂತ್ದಲ್ಲಿ

ಬೆ ೋಧನ್ೆ-ಕಲ್ಲಕೆಗೆ ನ್ೆೋರವಾದ ಕೆಲ್ವು ಸಮಸೆಯಗಳನುು ಚಚಿಥಸುವುದು. ಈ ಸೊಂಕ್ಷಿಪು ಲೆೋಖ್ನದಲ್ಲಿ ನ್ಾವು ತ್ಲ್ುಪಿದ

ಕೆಲ್ವು ತಿೋಮಾಥನಗಳಳ ಈ ಕೆಳಗಿನೊಂತಿವೆ:

೧. ಮಗುವಿನ ತಿಳಳವಳಿಕೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಮತ್ುು ಭಾಷೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯು ಯಾವುದೆೋ ಮಗುವಿಗೆ ಸೊಂಪೂಣಥವಾಗಿ

ಪರಸಪರ ಅವಲ್ೊಂಬತ್ವಾಗಿವೆ.

೨. ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಗಳಳ ಮತ್ುು ಶಬದಗಳ ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಯ ನಡುವಿನ ಸೊಂಬೊಂಧ (“ಪದಗಳಳ” ಎೊಂದು ಕರೆಯಲಾಗುವ)

ಯಾದೃಚಿಿಕವಾಗಿದೆ ಮತ್ುು ಯಾವುದೆೋ ತ್ಾಕ್ಥಕ ಆರ್ಾರಗಳನುು ಹೆ ೊಂದಿಲ್ಿ. ಆದಾಗ ಯ, ಈ ಸೊಂಬೊಂಧವು

ಸಾವಥತಿಾಕ ಮತ್ುು ಸಿಿರವಾಗಿದೆ.

೩. ವಾಕಯಗಳನುು ರ ಪಿಸಲ್ು ಮತ್ುು ಅಥಥವನುು ರಚಿಸÀಲ್ು ಪದಗಳ ಬಳಕೆಗೆ ನಿಯಮ ವಯವಸೆಿಗಳಳ ಸಹ

ಅನಿಯೊಂತಿಾತ್ವಾಗಿವೆ, ಆದಾಗ ಯ, ಅವು ಸಿಿರ ಮತ್ುು ಸಾವಥತಿಾಕವಾಗಿವೆ.

೪. ಆದದರಿೊಂದ, ಭಾಷೆಯು ಸುಸೊಂಘಟಿತ್ ಸಾೊಂಕೆೋತಿಕ ವಯವಸೆಿಯಾಗಿದೆ.

೫. ಅಥಥಗಳನುು ನಿಮಿಥಸುವ ಭಾಷಾ ವಯವಸೆಿಯ ಸಾಮಥಯಥವು ಅಪರಿಮಿತ್ವಾಗಿದೆ.

೬. ಲ್ಲಖಿತ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿರುವ ಅಕ್ಷರಗಳಳ ಶಬದಗಳ ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಗೆ ಸೊಂಬೊಂಧಿಸಿವೆ ಮತ್ುು ಅವುಗಳನುು

ಪಾತಿನಿಧಿಸುತ್ುವೆ. ಈ ಸೊಂಬೊಂಧವು ಸಹ ಅನಿಯೊಂತಿಾತ್ವಾಗಿದೆ ಆದರೆ ಸಿಿರ ಮತ್ುು ಸಾವಥತಿಾಕವಾಗಿದೆ.

೭. ಮಾತ್ನ್ಾಡುವ ಭಾಷೆಯೊಂದ ಅಥಥವನುು ತ್ಲ್ುಪುವುದಕೆೆ ಸೊಂಬೊಂಧಿಸಿದೊಂತ್ೆ, ಲ್ಲಖಿತ್ ಭಾಷೆಯೊಂದ ಅಥಥವನುು

ತ್ಲ್ುಪಲ್ು ಒೊಂದು ಹೆಚುಿವರಿ ಹೊಂತ್ವನುು ಹೆ ೊಂದಿದೆ.

ಪ್ಾಾಥಮಿಕ ಹೊಂತ್ದಲ್ಲಿ ಬೆ ೋಧನ್ೆ-ಕಲ್ಲಕೆಗಾಗಿ ಈ ತಿೋಮಾಥನಗಳ ಹಲ್ವು ಪರಿಣಾಮಗಳ ಪ್ೆೈಕ್ ಎರಡು

ಪರಿಣಾಮಗಳತ್ು ತ್ವರಿತ್ ಸುಳಿವು: ಯಾವುದು ಯಾದೃಚಿಿಕವಾದುದು ಎೊಂಬುದನುು ಮಗುವು ಏಕಾೊಂಗಿಯಾಗಿ

ಕೊಂಡುಹಿಡಿಯಲ್ು ಸಾಧಯವಿಲ್ಿ. ಇದಕೆೆ ಅಗತ್ಯವಾಗಿ ಇತ್ರ ಭಾಷೆಯನುು ಬಳಸುವವರ ಅವಲೆ ೋಕನದ ಅವಶಯಕತ್ೆ

ಇದೆ, ಆ ಯಾದೃಚಿಿಕ ಸೊಂಬೊಂಧವನುು ಈಗಾಗಲೆೋ ಕರಗತ್ ಮಾಡಿಕೆ ೊಂಡಿರುವವರ ಸಹಾಯ ಬೆೋಕ್ದೆ ಹಾಗ

ಅಭಾಯಸವನುು ಬೆೋಡುತ್ುದೆ ಮತ್ುು ಪರಿಕಲ್ಪನ್ಾ ತಿಳಳವಳಿಕೆಗೆ ಮುನು ನಿಯಮಿತ್ ಅಭಾಯಸಕೆೆ ಆದಯತ್ೆಯನುು

ನಿೋಡಲಾಗುತ್ುದೆ. ಮಗುವು ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಗಳನುು ಅಥಥಮಾಡಿಕೆ ಳಳುವುದರಿೊಂದ ಮಾತ್ಾ ಯಾವುದು ನಿಯಮ-

ನಿಯೊಂತಿಾತ್ವೋ ಅದನುು ವಾಸುವವಾಗಿ ಕರಗತ್ ಮಾಡಿಕೆ ಳುಬಹುದು ಮತ್ುು ಅಭಾಯಸಕೆೆ

ಹೆ ೋಲ್ಲಸಿದರೆಪರಿಕಲ್ಪನ್ಾತ್ಮಕ ತಿಳಳವಳಿಕೆಯು ಹೆಚಿಿನ ಆದಯತ್ೆಯನುು ಪಡೆದುಕೆ ಳಳುತ್ುದೆ. ಒಟ್ಾಟರೆ ಕಲ್ಲಕೆಯ

ಪಾಕ್ಾಯಯು ಪರಿಕಲ್ಪನ್ಾ ತಿಳಳವಳಿಕೆ ಮತ್ುು ಅಥಥ ರಚನ್ೆಯೊಂದ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟಿಟದದರ , ಭಾಷಾ ಕಲ್ಲಕೆಗೆ ಎರಡ

ಅಗತ್ಯವಿರಬಹುದು; ಆದರೆ ಬರವಣಿಗೆಯ ವಯವಸೆಿಯ ಮೋಲೆ ಪ್ಾೊಂಡಿತ್ಯ ಸಾಧಿಸುವೊಂತ್ಹ ಕೆಲ್ವು ಪಾಕ್ಾಯಗಳಲ್ಲಿ

ಅಭಾಯಸದ ಪ್ಾತ್ಾವನುು ನಿಲ್ಥಕ್ಷಿಸಲ್ು ಸಾಧಯವಿಲ್ಿ.

ಲೆೋಖ್ನದ ಈ ಸಣಣ ತ್ುಣುಕು ಸಹ ಕೆಲ್ವು ವಿವಾದಾತ್ಮಕ ವಾದಗಳನುು ಒಳಗೆ ೊಂಡಿದೆ; ಅವುಗಳ ಬಗೆಗಿನ

ಸಪಷ್ಟಟೋಕರಣವನ ು ಸಹ ಕಾಮವಾಗಿ ನಿೋಡಲಾಗಿದೆ. ಪದಗಳಳ ಯಾದೃಚಿಿಕ ಕಾಮದ ಶಬದಗಳ ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಗಳಾಗಿವೆ

ಎೊಂದು ಹೆೋಳಲಾಗುತ್ುದೆ. ಶಬದಗಳ ಸೊಂಯೋಜನ್ೆಯಲ್ಲಿ ಪದ ರಚನ್ೆಯು ಕೆಲ್ವು ಸಾವಥತಿಾಕ ನಿಯಮಗಳನುು

ಅನುಸರಿಸುತ್ುದೆ ಎೊಂದು ಹೆೋಳಲ್ು ಭಾಷಾಶಾಸರದಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ುಟ ಸೊಂಶೆ ೋಧನ್ೆಯು ಲ್ಭಯವಿದೆ. ಆದರೆ ಆ

ನಿಯಮಗಳಿಗೆ ಬದಿವಾದ ನೊಂತ್ರವೂ ಸಹ, ಬಹುಪ್ಾಲ್ು ಜನರು ಶಬದಗಳನುು ಸೊಂಯೋಜಸುವಲ್ಲಿ ಮತ್ುು

ಅವುಗಳಿಗೆ ಪರಿಕಲ್ಪನ್ೆಗಳನುು ಲ್ಗತಿುಸುವಲ್ಲಿ ಯಾದೃಚಿಿಕ ಸವಭಾವವನುು ಉಳಿಸಿಕೆ ೊಂಡಿದಾದರೆ. ಎರಡನ್ೆಯ

ವಾದವು ಪದವು ಭಾಷೆಯ ಅತ್ಯೊಂತ್ ಚಿಕೆ ಅಥಥಪೂಣಥ ಘಟಕವಾಗಿದೆ ಎೊಂಬ ವಾದದ ಕುರಿತ್ಾದದುದ. ಆದರೆ

ವಾಕಯವು ಚಿಕೆದಾದ ಅಥಥಪೂಣಥ ಘಟಕ ಎೊಂಬ ಬಗೆೆ ಪಾಬಲ್ವಾದ ವಾದವೂ ಉೊಂಟು. ಒೊಂದು ಜ್ಞಾನದ

ವಿವರಣೆಯನ್ೆ ುೋ ಅಥವಾ, ವಿನೊಂತಿಯನ್ೆ ುೋ ಅಥವಾ ಪಾಶೆುಯನ್ೆ ುೋ ವಯಕುಪಡಿಸಲ್ು ವಾಕಯವು ಚಿಕೆ ಘಟಕ

ಎೊಂಬುದು ಸತ್ಯವಿರಬಹುದು; ಆದರೆ ಮನಸಿಿನಲ್ಲಿ ಒೊಂದು ವಿಚಾರವನುು ಹುಟುಟಹಾಕಲ್ು ಒೊಂದೆೋ ಒೊಂದು ಪದ

ಸಾಕಾಗುತ್ುದೆ. ಒೊಂದು ವಿಚಾರವನುು ಹುಟುಟಹಾಕುವುದೆೊಂದರೆ ಒೊಂದು ಅಥಥವನುು ಹುಟುಟಹಾಕುವುದು ಎೊಂದು

ಪರಿಗಣಿಸಬೆೋಕು.

ಮ ರನ್ೆಯ ವಾದವು ವಾಕಯದಲ್ಲಿನ ಪದಗಳ ಯಾದೃಚಿಿಕ ಕಾಮಬದಿತ್ೆಯ ಕುರಿತ್ಾದದುದ. ಮತ್ೆ ಮ

ು ಮ,

ಭಾಷಾಶಾಸರದ ಸೊಂಶೆ ೋಧನ್ೆಯು ಎಲಾಿ ಮಾನವ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಒೊಂದು ವಾಕಯದಲ್ಲಿನ ಪದಗಳ ಕಾಮವನುು

ನಿಧಥರಿಸಲ್ು ಒೊಂದಲ್ಿ, ಹಲ್ವಾರು ಸಾವಥತಿಾಕ ಮಾದರಿಗಳಿವೆ ಎೊಂಬುದನುು ತ್ೆ ೋರಿಸಿದೆ. ಈ ಕಾಮದಲ್ಲಿ ಮಕೆಳಳ

ಎೊಂದಿಗ ತ್ಪುಪಗಳನುು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಿ ಮತ್ುು ಮಾನವನ ಮನಸಿಿನಲ್ಲಿ ಆ ನಿಯಮಗಳಳ ಸಾವಭಾವಿಕವಾಗಿ

ನ್ೆಲೆಗೆ ೊಂಡಿವೆ ಎೊಂಬ ವಾದಗಳ ಸಹ ಇವೆ. ಒೊಂದಕ್ೆೊಂತ್ ಹೆಚಿಿನ ವಾಕಯ ರಚನ್ೆಯ ಸೊಂಭವನಿೋಯತ್ೆಯು

ಇರುವುದರಿೊಂದ ಮಕೆಳಳ ತ್ಪುಪ ಮಾಡುತ್ುವೆ. ಆದದರಿೊಂದ ಭಾಷಾ ಕಲ್ಲಕೆಯಲ್ಲಿ ಅನುಭವವೂ ಪ್ಾತ್ಾ ವಹಿಸುತ್ುದೆ.

ಹೌದು, ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲ್ವು ವಿಶಾವತ್ಮಕ ಮಾದರಿಗಳಳೊಂಟು. ಅವು ಒೊಂದು ನಿದಿಥಷ್ಟ ಭಾಷಾ ನಿಯಮಗಳೊಂತ್ೆ

ಅೊಂತ್ಗಥತ್ವಾಗಿವೆಯೋ ಅಥವಾ ಮನುಷ್ಯನ ಅರಿವಿನ ರಚನ್ೆಯ ಒೊಂದು ಅಭಿವಯಕ್ುಯೋ ಎೊಂಬುದು ಬೆೋರೆಯದೆೋ

ಚಚೆಥಯಾಗಿದೆ. ಆದದರಿೊಂದ, ಇಲ್ಲಿನ ಯಾದೃಚಿಿಕತ್ೆಯು ಸಿೋಮಿತ್ವಾದುದಾಗಿದೆ.

ಹಲ್ವಾರು ಸಿಳಗಳಲ್ಲಿ ಧವನಿ ಮಾದರಿಗಳಳ ಮತ್ುು ಅಥಥ, ಇತ್ಾಯದಿಗಳ ನಡುವಿನ ಸೊಂಬೊಂಧವನುು ಭಾಷಾ

ಸಮುದಾಯದೆ ಳಗೆ ‘ಸಾವಥತಿಾಕ ಮತ್ುು ಸಿಿರ’ಎೊಂದು ಹೆೋಳಲಾಗುತ್ುದೆ.ಇದನುು ಅಥಥ ಮಾಡಿಕೆ ಳಳುವ ಮಟಿಟಗೆ,
ಒೊಂದು ನಿದಿಥಷ್ಟ ಅವಧಿಗೆ ಸಿೋಮಿತ್ ಅಥಥದಲ್ಲಿ ಹಿೋಗೆೊಂದು ಹೆೋಳಲಾಗುತ್ುದೆ. ಭಾಷೆಗಳಳ ಸಮಯಕೆೆ ತ್ಕೆೊಂತ್ೆ ಮತ್ುು

ಅದರ ಭಾಷ್ಟಕರ ಸಮುದಾಯಕೆೆ ತ್ಕೆೊಂತ್ೆ, ಶೆೈಲ್ಲಯಲ್ಲಿ ಮತ್ುು ಪದಗಳಿಗೆ ಸೊಂಬೊಂಧಿಸಿದ ಅಥಥದಲ್ಲಿ

ಬದಲಾಗುತ್ುವೆ. ಆದರೆ, ಸಾಮಾನಯವಾಗಿ ಅಥಥಮಾಡಿಕೆ ೊಂಡೊಂತ್ೆ, ಅವುಗಳಳ “ಸಾಮಾನಯವಾಗಿ ಸಿವೋಕಾರಾಹಥ

ಮತ್ುು ಸಿಿರವಾಗಿರುವ ಗುಣವನುು ಉಳಿಸಿಕೆ ಳಳುತ್ುವೆ.”

ಕೆ ನ್ೆಯದಾಗಿ, ಮನುಷ್ಯನ್ಾಗಲ್ು ಭಾಷೆಯು ಕೆೋೊಂದಾವಾಗಿದೆ. ಭಾಗಶಃ ಸಿಳಾವಕಾಶದ ಕೆ ರತ್ೆಯೊಂದಾಗಿ ಮತ್ುು

ಭಾಗಶಃ ತ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿನ ಭಾಷಾ ಬೆ ೋಧನ್ೆಯಲ್ಲಿ ತ್ಕ್ಷಣದ ಬಳಕೆಯಾಗಬಹುದಾದ ಕೆಲ್ವು ಅೊಂಶಗಳನುು

ಚಚಿಥಸುವುದು ಇಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿರುವುದರಿೊಂದ ಈ ಅೊಂಶವನುು ಇಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿಲ್ಿ.

ಈ ಲೆೋಖ್ನವನುು ರೆ ೋಹಿತ್ ಧನಕರ್ ಅವರ “ಶಿಕ್ಷಾ ಔರ್ ಸಮಾಜ್” (೨೦೦೪) ಎೊಂಬ ಪುಸುಕದಲ್ಲಿ

ಪಾಕಟಿಸಲಾದ “ಭಾಷಾ ಕೆ ಮೈನ್ೆ”ಎೊಂಬ ಶಿೋಷ್ಟಥಕೆಯ ಮ ಲ್ ಹಿೊಂದಿ ಆವೃತಿುಯೊಂದ ಅಳವಡಿಸಿಕೆ ಳುಲಾಗಿದೆ.

ಈ ಪುಸುಕವನುು ಹರಿಯಾಣದ, ಪೊಂಚಕುಲ್ದ ಆರ್ಾರ್ ಪಾಕಾಶನ ಪಾಕಟಿಸಿದೆ.

ರೆ ೋಹಿತ್ ಧನಕರ್್‌ರವರು ದಿಗೊಂತ್ರ್ ಶಿಕ್ಷಾ ಏವೊಂ ಖ್ೆೋಲ್‌ ಕ ದ್ ಸಮಿತಿಯ ಕಾಯಥದಶಿಥಗಳಳ. ಗಣಿತ್ಶಾಸರ

ಮತ್ುು ತ್ತ್ವಶಾಸರದ ವಿದಾಯರ್ಥಥಯಾದ ಅವರು ಉದೆ ಯೋಗದ ನ್ೆವದಲ್ಲಿ ಒೊಂದು ಸಣಣ ಶಾಲೆಯನುು ಪ್ಾಾರೊಂಭಿಸಿದರು.

ಶಿಕ್ಷಣದ ಪಾಸಾಿನ ಮತ್ುು ತ್ತ್ವಶಾಸರವು ತ್ುೊಂಬಾ ಜಟಿಲ್ವಾದುದು. ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಮಾನವ ಜೋವನದಲ್ಲಿ

ಶಿಕ್ಷಣದ ಸಾಿನ ಮತ್ುು ಉತ್ುಮ ಶಾಲೆಯ ಕಲ್ಪನ್ೆಯನುು ಮತ್ುಷ್ುಟ ಅನ್ೆವೋಷ್ಟಸಲ್ು ಅವರಿಗೆ ಕಾರಣವಾಯತ್ು.

ಮುೊಂದೆ ಇದುವೆ ಅವರ ಮುಖ್ಯ ಕಾಳಜಯಾಯತ್ು. ಅೊಂದಿನಿೊಂದ ಅವರು ವಿಮೋಚನ್ೆ ಮತ್ುು ಸಬಲ್ಲೋಕರಣದ

ಶಿಕ್ಷಣವನುು ಹೆೋಗೆ ಸಾಧಿಸಬಹುದು ಮತ್ುು ಇದಕಾೆಗಿ ಯಾವ ಸಾಮಾಜಕ ಸಿಳಗಳಳ ಲ್ಭಯವಿವೆ ಅಥವಾ ಅೊಂತ್ಹ
ಸಾಮಾಜಕ ಸಿಳವನುು ಹೆೋಗೆ ರಚಿಸಬೆೋಕು ಎೊಂಬುದನುು ಅಥಥಮಾಡಿಕೆ ಳುಲ್ು ಪಾಯತಿುಸುತಿುದಾದರೆ. ಅವರನುು

rdhankar@gmail.com ನಲ್ಲಿ ಸೊಂಪಕ್ಥಸಬಹುದು.