Vize sonrası HR kararlar — özet

WEEK 7 —> Right to liberty and security

HUSAYN ABU ZUBAYDAH V. POLAND
Art 3 —> torture, effective investigation,
Art 5–> lawful arrest or detention
Art 6–> criminal proceedings, 6/1 fair hearing
Art 38–> obligation to furnish all necessary facilities; failure to produce documentary evidence
despite court assurances regarding confidentiality—> failure
(Extraordinary rendition —> the act of taking prisoners to another country in order to do things to them that would not be allowed in
your own country, for example torturing them to access the infos. Amerikalıların ırakta kurduğu hapishaneler)

Applicants were taken into secret detention site in Poland in order to interrogation which was
known by polish authorities. The campus and officers who are responsible for detention was CIA
officers. Applicants were subjected to acts of torture and degrading treatment during the
interrogations. They were taken to USA from Poland secretly.
Applicants stand trial before US courts including Supreme Court. The military commissions
were set up. However, the actions of military were out of jurisdiction of US. The commission did
not exclude any evidence included torture. Supreme Court decided that the commission had no
jurisdiction.
The government did not give the documents to the court due to concerns of security of the infos.
The court understands the concerns. However, the court has treaty given power in terms of
jurisdiction. Also, domestic law is not a legal barrier to evidential requests of the ECHR.
Therefore, the state failed to comply with ART. 38 OF ECHR.
ALSO the court said that enable USA to has extraditionary rendition is a serious breach of the
convention. Poland authorities did not torture or ill treatment to those people, they did not
anything to prevent such actions even though they were aware of the circumstances. —> positive
obligation of the state FAILED.
The responsibility of Effective investigation is failed because Polonya hükümeti bu olan biten
her şeyi biliyor ayrıca Polonyalı’ların bu konuyu denetleme ve engelleme yükümlülükleri var.
ECHR diyor ki Polonya’nın buna hiç müdahale etmemesi hukuk devleti ilkesinin ve
demokrasinin ne kadar geride kaldığını gösteriyor diyor. (“Polish State institutions’ adherence to the rule of law
and the Polish public had a legitimate interest in being informed of the investigation and its results. The case also raised a more general
problem of democratic oversight of intelligence services and the need for appropriate safeguards – both in law and in practice”)

Since Poland has jurisdiction over own territories, Poland should have known what is happening
in the detention facilities. However, it is not possible that CIA allowed them to witness or known
exactly what happened in the facilities. Poland was required to take measures to prevent breaches
of ART 3. Poland had no attempt to fulfill that. “Foreseeable serious risk of torture and ill
treatment”. This is why ART 3 IS VIOLATED. ALSO these detention facilities violated art5
since they are all against to law.
Art 6 is violated because;
Firstly, the independency of the court was suspicious
Secondly, the military commission had no jurisdiction according to international law. (Supreme
Court ruled that the commission has no jurisdiction)
Thirdly, evidences against applicants were unlawful. (Obtained under torture)
A AND OTHERS V. UK
Art 5–> right to liberty and security
After 9/11, UK also concerned that such devastating event will occurred in UK. UK was felt
under threat by foreign nationals from Muslim countries. Since those ppl cannot be deported due
to risk of torture or ill treatment in origin countries of them. Under these circumstances, UK
wanted to take legal action against those”international terrorists”.
Under art 15, uk created the 2001 act. Act 15 diyor ki uluslararası hukuku çiğnemediği sürece
ECHR’nin bazı hükümleri savaşta veya kamu güvenliği ve menfaatinin ciddi tehlikede olduğu
durumlarda devletin bunlara uyma yükümlülüğü yoktur diyor. Bu hükümden faydalanarak
ECHR’ye normalde uymayan hükümler getiriyorlar. ECHR’yi dolanmanın yolu da bu yani. Bu
sayede zaten UK’da doğup büyümüş Ortadoğu güney Asyalı vs vatandaşları vatandaşlıkta
çıkarıp ülkeden atıyorlar. Bazılarını da hapishaneye atıyorlar.
Applicants also brought proceedings in which the legality of the derogation under art 15. Dediler
ki yani tamam Amerika’da 9/11 oldu da senin şimdi bu bahaneyle müslüman kökenli
vatandaşları ülkeden atman için act çıkarmana falan gerek var mıydı. Principle of
Proportionately is violated. 2001 act was unlawful. However, the court accepted the fact that
there was a public emergency towards life threatening conditions.

WEEK 8 FREEDOM OF EXPRESSION

HANDYSIDE V. UK
“(4) Suç fiilinin esasını, konusu müstehcen olan bir eser oluşturuyorsa, müstehcen bir
konuyu içeren yayından meydana gelen bir eseri yayınlayan kişi hakkında, “common
law”a göre suç işlemekten ötürü dava açılmaz.”
“Üst Mahkemedeki yargılama sırasında başlıca iki sorun incelenmiştir: Birincisi, Ders
Kitabı'nın 1959/1964 tarihli Yasa anlamında müstehcen bir eser olduğunun kamu
makamları tarafından makul bir kuşkuya yer bırakmayacak biçimde kanıtlanıp
kanıtlanmadığı; kanıtlandıysa, ikinci olarak, 1959/1964 tarihli Yasanın 4. maddesine
göre menfaatler dengesi bakımından, başvurucunun yaptığı savunmada kitabın
yayınlanmasında kamu menfaati bulunduğunu gösterip gösteremediğidir.”
İngiliz iç hukukuna göre yargılama yaparken şunu diyorlar; handyside kendi yayınevinde
cinsel içerikli bu kitabı yayınladı ama sonuçta bu adam yayınevi sahibi kişi, söz konusu
kitabın yazarı değil ki. Burada bu ayrımı yapmaya çalışıyorlar. Akabinde, Handyside’I
yargılarken kitabın yayınlamasındaki kamu menfaati ve müstehcen unsur var mı buna
bakıyorlar. Müstehcenliğin değerlendirmesi tam yapılamıyor çünkü 9 tanık getiriyorlar ve
hepsi başka değerlendirme yapıyorlar. Kararın gerekçesinde çok uzun süre
müstehcenlk değerlendirmesi yapılıyor.
Kitabın bazı bölümlerinde pornografi güzellemesi, hayvanlarla cinsel ilişki gibi suç teşkil
edebilecek ifadeler de yer alıyor. Mahkeme, bu noktada artık criminal offences
değerlendirmesi yapmaya başlamış “to deprave and corrupt”. Ancak kitabın bazı
bölümleri çocukları cinsel anlamda eğitmek için oldukça faydalı bu da ayrıyeten göz
önünde bulundurmalı. Mahkeme bu kısımları normal ve olağan görüyor ancak diğer
kısımları eleştiriyor. Ayrıyeten kitabın bazı kısımlarında underage kızlarla olan cinsel
ilişki de ele alınmıştır.
Claim against art. 10 iis accepted by the court. Other claims found as inadmissible.

The applicant claims to be the victim of a violation of Article 10 (art. 10) of the
Convention which provides:
"1. Everyone has the right to freedom of expression. This right shall include freedom to hold
opinions and to receive and impart information and ideas without interference by public authority and
regardless of frontiers. This Article (art. 10) shall not prevent States from requiring the licensing of
broadcasting, television or cinema enterprises.

2. The exercise of these freedoms, since it carries with it duties and responsibilities, may be
subject to such formalities, conditions, restrictions or penalties as are prescribed by law and are
necessary in a democratic society, in the interests of national security, territorial integrity or public
safety, for the prevention of disorder or crime, for the protection of health or morals, for the protection
of the reputation or rights of others, for preventing the disclosure of information received in
confidence, or for maintaining the authority and impartiality of the judiciary."

10.madde prohbition of torture vs gibi mutlak bir HR olmadığından bazı koşullarda

kısırtlanabilir bir hak zaten. Yukarıdaki paragrafta bundan bahsediliyor. İngiliz hükümeti
bahsi geçen kısıtlamaları handyside’ın free speechi bakımından uygulamış. Bu
kısıtlamalar kanunla öngörülmüş ve orantılı olmalıdır (prescribed by the law and the
margin of appreciation). Burada tartışılan husus, söz konusu kısıtlamanın kanunla mı
yapıldığıdır. İngiliz hükümetinin kısıtlamasının orantılı ve gerekli olup olmadığını
denetlememiz gerekyor. Hükümet bu kısıtlamaları “necessary in a democratic society
for the proetctşon of morals” olarak açıklamış. Bu söz konusu kitabın yayınlamasının
kısıtlanmasını hükümet “obscene publications, defined by their tendency to deprave and
corrupt” Diyor. Aslında hükümetin kısıtlamasının dayanğı belirsiz ve havada kalmış bir
ahlak” kavramı değil kitaptaki müstehcen kısımlara doğrudan atıf yapıyor.
The court also said that the state has power to restrict the HR’s in order to preserve the
society from the greater harm. Also, the court is not fulfilled with the power to evaluate
the “morals of a society” since there is no one or united moral values in European
society. Moreover, each state has the jurisdiction to limit them according to their
domestic law (prescribed by the law). The principle is Prescribed by the law is
highly linked to the state of “ absolute necessity” and the margin of appreciation.
However, these explanations should not led to assumption of arbitrary restrictions in a
state. In that sense, the main element should be a “democratic society”. The restrictions
should fall within the idea of democratic society since freedom of speech one of the
most important right of an individual through history. Therefore, it is not responsibility
or duty of the court to evaluate what is the restrictions for moral needs of British
society in terms of freedom of speech. This is the competent of a national court.
ECHR shall review the state’s exercise of power of appreciation.
The court said there is no violation of art. 10
“The margin of appreciation is where the European Court respects that different
countries may have different understandings on certain issues, with different
legal and cultural traditions. The margin of appreciation means each country has
scope to make decisions on how the rights apply on that matter in their country.”
Devletler ECHR’yi imzalayarak bağlı hale geliyorlar ama mahkeme diyor ki her ülkenin
kendi değerleri vs var bu yüzden bir kısıtlama ahlaka ters düştüğü için mi kısıtlandı
ahlaka uygun mu değil mi onu değerlendirmiyor mahkeme. O mahkemelerin
“competence” idir. The margin of appreciationın hukuka uygun kullanıp kullanılmadığı
ya da bu hakkın aşıldığını vs inceliyor mahkeme.

MAGYAR JETI v. HUNGARY.

Art. 10–> freedom of expression

Çevrimiçi haber portalı, iftira niteliğinde içeriğe yol açan köprü yayınlamaktan sorumlu bulundu:
ihlal

Başvuranın bir haber portalı şirketi var macaristanda. Şirket, bir grup insanla röportaj yapıyor
bunlar da romada bir okula ateş açan suçlular (galiba) sonra bu kişiler kendilerinin Jobbik üyesi
olduğunu söylüyor. Jobbik diye bir siyasi parti var Macaristan’da. Parti, kendi itibar hakkının
zedelendiğini ileri sürüyorlar (right to reputation). Parti, şirkete hakaret davası açıyor ve şirket
kaybediyor (defamation proceedings).

Sorun şu; bir link paylaşmanın 10. Madde açısından sorumluluk doğurup doğurmadığını
tartışıyoruz.
Mahkeme dedi ki bir haber portalının link paylaşması hakaret sayılmaz ve hakaret sayılarak hem
cezai hem de tazminat sorumluluğunun doğması freedom of press’e aykırıdır dedi. Bu sebeple
mahkeme 10. Maddenin bu denli kısıtlanmasını orantısız olarak kabul etti.

Kıta Avrupa’sındaki Freedom of expression ile USA’daki free speech first amendment farkı

KKK white supremacy defender bir grup ve geçmişte siyahlara karşı işledikleri çok ciddi suçlar
var.(soykırım) Bu grubun lideri siyahlar hakkında nefret suçu içeren bir konuşma yapıyor.
Supreme court diyor ki ifade özgürlüğü sadece hukuka aykırı bir hareketi tetikleyen, suç
oluşmasını sağlayan bir konuşma ise kısıtlanabilir diyor. Nefret suçu ve ırkçılık ifade
özgürlüğünü kısıtlamıyor. Bir başka karar daha var orada da beyazlar siyahların cradled passion
cross’unu yakıyorlar ve siyahlara karşı çok ciddi bir ırkçılık ve hate speech yine. Supreme Court
bunun fikrin express edilmesi olarak görüyor ve bir suçun ortaya çıkmasını tetiklemediği için
free speech kısıtlanamaz diyor. Bayrak yakmak da free speech olarak değerlendiriliyor.
Amerikalılar kısıtlanma hallerini Düzenliyorlar, kıta Avrupa’sında daha çok özgürlük alanı
belirleniyor. Bu yüzden Amerika’ların free speech sistemi

WEEK 10-11 RIGHT TO PRIVATE AND FAMILY LIFE

ROMAN ZAKHAROV V. RUSSIA

Art. 8–> respect for private life

Secret surveillance means tracking and following individuals or groups without their consent.
It is done by governments, law enforcements or private investigators.. The infos about people
are leaked.
Interception is obtaining communications network data pursuant to lawful authority for the
purpose of analysis or evidence. So the lawful interception requires authorization by a court.

A businessman brought judicial proceedings against three mobile network operators. Complained
privacy of his telephone is breached. Moreover, the applicant also suffers from lack of effective
remedy. The issue is the right to privacy is in danger and the effective remedy is not possible.
This situation leds to idea that secret surveillance powers are being abused cannot be said to be
unjustified. There is a risk in terms of availability of remedies at national level. Also in this
case, a group of people are attacked. (The group of people is whom using the operator). The
legislation is directly affect the all users since any national’s telephone may intercepted without
surveillance.

Art. 8 is related to public safety and national security, the prevention of crime and protection of
the economic well being of the country. The question is whether the domestic law was accessible
and contained adequate and effective safeguards and guarantees to meet the requirements of
foreseeability and necessity in a democratic society. According to the court, all laws are
accessible to the public. The problem is that informations about people are leaked in Russia
without their consent. It risks the security of a nation. The government should interfere with the
incident and prevent the crime. The relevant criminal codes are not enough to prevent the crime.

The relevant domestic law did not contain any requirements with regard to the content of
interception requests or authorizations. As a results, judges act arbitrarily and for each case
different practice is enforced. Therefore, interception is not lawful in Russia and this situatiın
creates abuse. “In sum, the authorisation procedures provided for by Russian law were not
capable of ensuring that secret surveillance measures were not ordered haphazardly, irregularly
or without due and proper consideration.” And also, there is a doubt the independency of
prosecutors. The Russian law doesn’t provide an effective way to protect individuals from such
actions if there is no criminal proceedings regard the issue. To sum up, Russian law does not
provide any legal barrier to prevent arbitrary actions and uncertainty. The law does not provide
the requirements of the necessities of a democratic society.
SHIMOVOLOS v. RUSSIA

Art. 5–> deprivation of liberty —> 45 mins of arrest of human rights activist with a view to
preventing him committing unspecified administrative and criminal offences. —> Violation.

Art.8–> respect for private life —> police listing and surveillance of applicant on account of his
membership in a human rights organisation —> violation.

The facts about the case

Firstly, the police kept an unlawful data that lists all the activist in Russia (so called surveillance
database). The local polices are informed about upcoming protests during the summit and police
is fulfilled with the power to prevent any sort of action that would led to unlawful and extremist
acts. Also the police is informed that the activist may carry the “extremist literature”. When the
activist arrived at to city, he was stopped by the police and taken to police center under the threat
of force. The activist was arrested under the report of “person who has committed an
administrative offence”.

Basically, the activist was deprived of his liberty without any legitşmate necessity and as a
requirement of a democratic society. He was not suspected of having committed of any crime.
He is arrested because he was in that list and he is an activist. This is not a legitimate reason for
arresting. This is why art. 5 is violated.

About art. 8, Russia collected lots of infos about him such as his travels, the organization he
attends so that right to private life is breached. This operation is organized by the government
itself and never been published and unaccesible to public. The court found that there is no
legitimate reason and necessity for such database in Russian law. Also, there is no protection
system if the public access the data somehow. The data may be leaked. This is why art. 8 is
breached.

BARBULESCU v. ROMANIA

Art.8–> respect for private life, violation.

The employer monitor the employee’s use of internet at his place of work and use of data
collected to justify his dismissal.

The employee is dismissed by his employer in a private company. The employee was using
company’s internet during working hours in breach of the internal regulations. The regulations
limit the personal usage of company’s computers. The problem is that his contract also based on
a breach of his right to respect for his private life and the domestic law couldn’t protect it.
Employers are informed that ban on personal internet use laid down in internal regulations.
However, it is obvious that he had not been informed in advance of extent and nature of his
employer’s monitoring activities or the possibility that the employer might have access the actual
contents of the communications. Even though it is a workplace, it does not reduce employee’s
private life to zero. In that case, it is state’s duty to protect indivuals right to private life as
positive obligations of the state. Even though party state may enjoy the margin of
appreciation, it shouldn’t led arbitraty conditions in a workplace and proportional and
procedural guarantees should be provided. The reason for monitoring, the notification of
monitoring, the consequences of the monitoring, whether employee had been provided with
adequate safeguards vs should have been certain. Also, less intrusive way to detect
employee’s usage of internet should have been searched to eliminate breaches of right to
privacy.

“The domestic courts had correctly identified the interests at stake – by referring explicitly to the
applicant’s right to respect for his private life – and also the applicable legal principles of necessity,
purpose specification, transparency, legitimacy, proportionality and security set forth in Directive
95/46/EC of the European Parliament and of the Council of 24 October 1995 on the protection of
individuals with regard to the processing of personal data and on the free movement of such data The
domestic courts had also examined whether the disciplinary proceedings had been conducted in an
adversarial manner and whether the applicant had been given the opportunity to put forward his
arguments.”

The questiıon of the scope of the monitoring and the degree of intrusion into the applicant’s
privacy had not been reviewed by the domestic court. Also the court didn’t review the legitimate
reason ton justify monitoring. Moreover, the employer didn’t notify by the monitoring and the
consequences of it but he is punihsed with the severe sentence which is dismissal.

In conclusion, state is failed to provide enough protection and balance between applicant’s right
to respect for private life and the interests.

WEEK 12 EQUALITY AND NON DISCRIMINATION

SEJDIC and FINCI v. BOSNIA

Art. 14 —> discrimination.

Inability of a Roma and a Jew to stand for parliamentary elections: violation

The applicants who are roman and Jewish are both Bosnian citizen. Mr finci was ambassador of Bosnia,
Mr. SEJDIC was the Roma Monitor of the OSCE mission.

Under 1995 constitution of Bosnia, only bosniacs, Croats and Serbs considered as constituent people
were able to attend for elections to state presidency and the upper chamber of the state parliament, the
house of peoples. The applicants complained that they are high officials in Bosnia but they cannot run for
elections due to their ethnic origins.
After the war in Bosnia, the main point of the constitution was to end ethnic cleansing. The term of
constituent people was necessary after the post war society. After the war, state is rebuilt and Bosnia
ratified lots of international covenants and party institutions such as un and european commission etc.
Due to these, it is not possible to remain such provision that discriminate people based on ethnicity.

SCHALK and KOPF v. AUSTRIA

Art. 14–> discrimination —> no violation. The claim was inability of same sex couple to
marry.

Art. 8/1–> respect for family life. —> cohabiting same sex couple living in a stable
relationship constitute “family life”—> ART. 8 applicable.

Art. 12 —> marry. No violation.

A same sex coupe requested the competent authorities permission to get married. They don’t give
permission. According to domestic law, the constitutional court said that marriage also comprises
parenthood and different type of relationships may not protect the obligation of parenthood. Also,
the convention did not give rise insurance to an protection of same sex marriages and tools to
provide such mariages.

In terms of art. 12, some of the party states allowed same sex marriages through Europe but
some of them not. Also, art. 12 does not raise a legal base for same sex marriages. The court first
examine that whether right to marry granted to same sex relationships. The charter of
fundamental rights of eu granting that it does not include same sex. In addition, same sex
marriages are related to social and cultural matter of a country. Therefore, the court cannot say
that whether Austria should have allowed same sex marriages or not.

Art. 14 in conjunction with art. 8, the court cannot say that same sex marriages are as stable as
opposite sex relationships and bring family life. It had to be assumed that there is no difference
between them in terms of family of notion. However, art. 12 does not impose an obligation to
allow same sex marriages in a country. Also, it is hard to say that such obligation arises from art.
14 in conjunction with art. 8. But the court may ask that whether State should have provided the
applicants alternative partnerships. In such cases, the states enjoy the principle margin of
appreciation. And LGBTQ rights are still evolving.
Therefore, no violation.

Opuz v. Turkey

Art.2–> right to life —> violation

Art.3 —> degrading treatment, inhumane treatment, positive obligations of the state is violated.
Art.14–> discrimination
Olayın özeti

Başvuran kadın, kadının annesi ve kadının eşi var olayda. Koca, hem kayınvalidesine hem de
eşine yıllarca şiddet uyguluyor. Bu şiddetin seviyesi mahkemece kötü muamele seviyesine
geliyor. Kadın ve annesi sürekli şikayette bulunup adamdan korktukları için geri çekiyorlar. Buna
ek olarak, yerel polis de bu olayın aile içi bir durum olduğunu ve eş ile koca arasındaki olaya
karışamayacaklarını söylüyorlar. Söz konusu olay 2000lerin başında Diyarbakır’da geçtiği için
yerel toplumda bu olayın polislerce bilinmesi muhtemel zaten. En sonunda da koca,
kayınvalidesini arabayla eziyor. Kayınvalidesi ölüyor. Bu olayda birden fazla HR ihlali mevcut
ama right to life hakkının ihlali üzerinden gidilmiş. Ayşe Dicle hoca, kadın öldürülmeseydi bile
art3 degrading treatment’tan da gidilirdi demişti.

Koca, adam öldürme suçunu işledikten sonra hapis cezasına mahkum oluyor, yatıp çıkıyor.
Çıktıktan sonra kadına şiddeti, hakareti tehditi devam ettiriyor. Kadın gerekli koruma için
başvuruyor.

ECHR’nin kararı

Sistematik şiddete maruz kalan kadına yerel polis ve savcılık yeterli korumayı sağlamadığı için
eleştiriyor. Ayrıyeten, burada kadına yönelik şiddete karşı açıkça kayıtsız kalınması söz konusu
olduğundan bunu engellemek için “effective protection and remedy” verilmesi gerekir diyorlar.
“the authorities knew or ought to have known at the time of the existence of a real and immediate risk to
the life of an identified individual or individuals from the criminal acts of a third party and that they failed to
take measures within the scope of their powers which, judged reasonably, might have been expected to
avoid that risk.”

- Foreseeability of the risk: kadınlar sistematik olarak şiddete maruz kalıyorlar ve

kayınvalide öldürülmeden önce savcılığa ihbarda bulunup hayatının tehlikede olduğunu
ve polisin müdahale etmesini talep etmiş zaten. O yüzden öngörülebilir bir sonuç ortaya
çıkmış oldu.
- Whether the authorities took appropriate measures: burada mahkeme diyor ki, her ne
kadar şikayet geri alınmış olsa da (suçun şikayete bağlı olduğu hallerde) iki kadın aynı
adam hakkında sistematik olarak şikayette bulunup geri çekiyorlar. Burada savcılığın
olaya müdahale edip şikayet geri alınmış olsa bile olaya müdahale etmesi ve gerekli
muhakeme işlemlerini başlatması gerekirdi diyor. Mağdurların ve şüphelinin geçmişi,
şüphelinin mükerrer suçlu olup olmadığı, suçun ne kadar ciddi olduğu ve ortaya çıkan
zararın somut olaya göre fazla olup olmadığı, mağdur ile şüphelinin arasındaki ilişki ve
geçmişi vs hepsi dikkate alınmalıdır diyor. Burada iki kadının sürekli aynı adam
hakkında bir şikayet etmesi bir çekmesi dikkat çekici bir durum, savcılık şikayet geri
çekildi diye hareketsiz kalmaya devam etmemeliydi diyor. Bu sebeple pozitif
yükümlülükler ihlal edilmiştir.
- Türkiye savunmasında, kocanın kayınvalidesine saldıracağı yönünde kuvvetli bir suç
şüphesinin veya delilin olmadığından dolayı adamı tutuklamanın ve diğer koruma
tedbirlerinin uygulanması orantısız olurdu, demiş.
- Effectiveness of investigation: the criminal proceedings arising out of the death had
been going on for more than six years and an appeal was still pending. This could not be
described as a prompt response by the authorities to an intentional killing where the
perpetrator had already confessed.

Echr üç kriterden bahsediyor ve Türkiye bu üçü bakımından da kriterleri yerine getiremedi.

Ayrımcılık yasağı bakımından şöyle bir ihlal var; family law protection act kapsamında bu
kadınların korunması zaten türk kanunda öngörülmüş, buna gelene kadar zaten tck’da tehdit
hakaret vs hükümleri var. Hem tck’ya hem de aileyi koruma kanununa. Göre bu kadınlara
gerekli koruma tedbirinin verilmesi gerekiyordu. Polisler ve savcı, aile içindeki olaya
karışmayacağını kadınlara ifade etmişler. Kadınların ihbarları ve beyanları da çoğu zaman
dikkate alınmamış. Bu sebeple bir ayrımcılık yasağının ihlali var. Echr, türk kanunlarının
içerik olarak yeterli olduğunu ancak uygulamada böyle sorunlar olduğunu söylüyor. Söz
konusu olay Diyarbakır’da geçiyor ve o zamanın istatistiklerine göre kadına şiddetin en
yüksek olduğu yer Diyarbakır. Echr bölgede yaşayan kadınlardan benzer olayları
yaşayanları inceliyor ve çoğunun Kürt kökenli olduğunu, eğitimin düşük olduğunu ve
kadoınların bağımsız bir gelire sahip olmadığına dikkat çekiyor.(burayı highlightladım
çünkü echr’nin dikkat çekmek istediği nokta bu kadın grubunun bir çok bakımdan
ayrımcılığa uğradığını ve kadına karşı şiddetin yoğunluğunun sebebi olduğunu söylüyor.)
Kadına karşı şiddetin veya cinayetlerin genellikle gelenek veya namus cinayeti (honor
killings) olduğunu savunuyor.
Art3 torture degrading treatment hükmü açısından ise yukarıda anlatılan şeyler geçerli.
Kadınları bıçaklamış, dövmüş, yolda sürüklemiş, arabayla ezmiş vs. Eşini bıçakladığında
adama sadece adli para cezası vermişler kararda buna özellikle değiniliyor. Bu kadınlara
gerekli korumanın verilmemesi vs bu yüzden art3 ihlal edildi.
D.H and Others v. The Czech Republic

Art.14–> violation

Buradaki olay hem segregation ve ırka dayalı ayrımcılıkla ilgili. Segregation, ırkçılığın bir
çeşididir. Mesela abd’de zamanında siyahlarla beyazların aynı okullara gidememesi,
tren/otobüslerde siyahlar ve beyazlar için ayrı bölümlerin oluşturulması vs bunlar segregation
örnekleridir. İnsanları sosyal, profesyonel ve günlük hayatta her bakımdan ayırmak anlamına
geliyor.

Başvuranlar, çingene kökenli çek vatandaşı ve 18 yaşından küçükler. Çekya’da bir devlet
okulu (ordinary school) aileleri tam bilgilendirmeden, aydınlatmadan rızalarını alıyorlar ve
bu çocukları zihinsel engelliler okuluna (special school) yolluyorlar. Bu çocuklar ne zihinsel
engelli ne de psikolojik sorunları var, sadece çingene kökenliler. Eğitim kurulu bu kararın
hukuka uygun olduğunu savunuyor. Başvurucular ise ırkçılık ve segregation sebepli olarak
gönderildiklerini iddia ediyor.

Söz konusu kurul diyor ki, çingene toplumu daha dezavantajlı bir grup minority, doğal olarak
da çocuklar daha kırılgan oluyor vs diyor. dezavantajlı grubu avantajlı grubun standartlarına
yaklaştırmak için yaptık diyor. Sadece 2.26% oranında çingene çocuğu “special” iken
çingene çocuklarının yarısından fazlası special okullara gönderilmiş. Yarısından fazlasının
gönderilmesi disproportionate diyor echr. Ayrıca Çekya, çingene çocuklarını yaşlarına göre
çok zor olan psikolojik ve akademik testlere sık sık sokup başarısız olduklarında special
okullara gönderiyormuş (bu bir doğrudan ayrımcılık örneği). “However, the schooling
arrangements for Roma children were not attended by safeguards that would ensure that, in
the exercise of its margin of appreciation in the education sphere, the State took into account
their special needs as members of a disadvantaged class. Furthermore, as a result of the
arrangements the applicants had been placed in schools for children with mental disabilities
where a more basic curriculum was followed than in ordinary schools and where they were
isolated from pupils from the wider population. As a result, they had received an education
which compounded their difficulties and compromised their subsequent personal
development instead of tackling their real problems or helping them to integrate later into the
ordinary schools and develop the skills that would facilitate life among the majority
population.”

Mahkeme, avrupa toplumlarında çingenelerin daha az eğitimli olduklarını ve bütün ülkelerin

bunla başa çıkmaya çalıştığını ancak Çekya’nın söz konusu tutumunun margin of
appreciation kapsamında bile uygun bulunmadığını çünkü çingenelrin special okullarda
eğitim görmesinin onların mevcut eğitim seviyelerini daha da kötü etkilediğini, dolayısyla
çingenelerin ve diğerlerinin farklı okulda okumasının orantısız bir tedbir olduğunu
(disproportionately prejudicial effect on the Roma community,) ifade ediyor.

Indirect discrimination; opuz v. Turkey kararında; kadın olduğu için polisin savcının
ilgilenmemesi ve çingene oldukları için diğer çocuklarla beraber aynı okullara gidemeyen
çingene çocukları indirect discrimination’a maruz kalıyorlar.