Wieść o dagerotypii dotarła do Polski w miesiąc po ogłoszeniu go w Paryżu 7 stycznia 1839.

6 lutego w Polsce w Gazecie Codziennej.

Nowym wynalazkiem od razu zainteresował się inżynier Maksymilian Strasz - ojciec polskiej
fotografii, pierwszy polski autor w tej dziedzinie. W lipcu 1839 artykuł "Sposób przenoszenia
na papier przedmiotów za pomocą Kamery Obskury przez wpływ samego światła” w
„Wiadomościach handlowych i przemysłowych”. Później sprowadził autentyczny opis
dagerotypów Daguerre’a, na jego bazie prowadził eksperymenty próbując odtworzyć proces
tworzenia dagerotypów. Po miesiącach prób opublikował swoje uwagi i osiągnięte wyniki,
poddając krytyce niemożność sfotografowania przedmiotów ruszających się oraz rozmazane
przegi i przedmioty w zależności od odległości od kamery.
WYDANIE PIERWSZYCH DRUKÓW W 1840 OGROMNIE WZMOŻYŁO
ZAINTERESOWANIE DAGEROTYPIĄ

…
nowy sposób zbierania widoków z natury będzie mógł nazwać się skończonym.
13 października: pierwsze wystawienie dagerotypu na wgląd publiczny w Warszawie: Notre
Dame. Później Berlin, później kościół wizytek na krakowskim.
MARCIN ZALESKI: OJCIEC FOTOGRAFII ARTYSTYCZNEJ W POLSCE.
Początki fotografii zawodowej w Polsce umożliwione zostały przez skrócenie czasu
naświetlania, w 1843 roku. Wędrowni fotografowie z włoch pobierali około 50 zł za zdjęcie,
pod koniec 1849 roku ta cena unormowała się do około 8 zł.
1. JULIAN ZAWODZIŃSKI, nauczyciel rysunku z Płocka
2. WARSZAWSKI ZAKLAD KAROLA BEYERA, w 44 wyjechał do paryża zapozmac
się lepiej z dagerotypia i jej nowymi technikami, po powrocie otwiera zaklad przy
senatorskiej z pracownia oszklona, który osiaga ogromny sukces ze względu na
zaufanie klientow. Kiedy talbototypia powstała, prowadził taką rozmowę z uczniem:
3.
 4.

\Dagerotypy, wynalezione przez Louisa Daguerre'a w 1839 roku, były pierwszym

praktycznym sposobem utrwalania obrazów fotograficznych. W codziennym życiu miały one
wiele funkcji i były wykorzystywane w różnych kontekstach. Oto kilka najważniejszych
zastosowań:

1. Portrety: Jednym z najpopularniejszych zastosowań dagerotypów były portrety. Były

one szczególnie popularne wśród klasy średniej i wyższej, które mogły sobie pozwolić
na ten luksus. Dagerotypy umożliwiały utrwalanie wizerunków członków rodziny, co
było szczególnie ważne w czasach, gdy ludzie często umierali młodo z powodu
chorób i wojen.
2. Dokumentacja historyczna: Dagerotypy były używane do dokumentowania ważnych
wydarzeń historycznych, budynków, miast i krajobrazów. Dzięki nim możemy dziś
zobaczyć, jak wyglądały różne miejsca i ludzie w XIX wieku.
3. Pamięć o zmarłych: Dagerotypy były również używane do tworzenia pamiątkowych
portretów osób zmarłych. Było to szczególnie ważne, gdyż pozwalało rodzinom
zachować wspomnienie bliskich, których wizerunek w przeciwnym razie mógłby
szybko zaniknąć z pamięci.
4. Nauka i badania: Dzięki dagerotypom naukowcy i badacze mogli dokumentować
swoje odkrycia, prowadzić badania nad anatomią, botaniką, geologią i innymi
dziedzinami nauki. Precyzyjność dagerotypów pozwalała na szczegółowe
rejestrowanie obiektów badawczych.
5. Sztuka: Dagerotypy miały także znaczenie artystyczne. Artyści i fotografowie
eksperymentowali z kompozycją, światłem i techniką, tworząc piękne i unikalne
obrazy.
6. Rozrywka i kultura: Dagerotypy były również wykorzystywane w rozrywce.
Fotografie znanych aktorów, artystów czy pisarzy były popularne wśród fanów. Były
też używane do tworzenia kart daguerreotypowych z widokami miast czy
krajobrazów, które można było kolekcjonować.
7. Komunikacja: W czasach, gdy podróżowanie było trudne i czasochłonne, dagerotypy
służyły jako środek komunikacji. Ludzie wysyłali swoje portrety rodzinie i
przyjaciołom, co pozwalało utrzymywać więzi na odległość.

Dagerotypy odegrały kluczową rolę w rozwoju fotografii i miały znaczący wpływ na kulturę,
naukę i codzienne życie ludzi w XIX wieku. Choć zostały z czasem wyparte przez bardziej
zaawansowane techniki fotograficzne, ich znaczenie historyczne i kulturowe pozostaje
nieocenione.

 Forma i wygląd: Karty daguerreotypowe były małymi dagerotypami umieszczonymi na

kartonowych podkładach. Zazwyczaj miały rozmiar zbliżony do współczesnych pocztówek.
Mogły zawierać różne motywy, takie jak widoki miast, krajobrazy, budynki, zabytki, a także
sceny rodzajowe i portrety.

 Dystrybucja i kolekcjonowanie: Podobnie jak dzisiejsze pocztówki, karty

daguerreotypowe były popularne wśród turystów i kolekcjonerów. Ludzie kupowali je jako
pamiątki z odwiedzanych miejsc lub jako przedmioty kolekcjonerskie. Były także
wymieniane między kolekcjonerami, co sprzyjało ich szerokiej dystrybucji.

 Funkcje edukacyjne i informacyjne: Karty te miały również wartość edukacyjną i

informacyjną. Mogły przedstawiać egzotyczne miejsca, ważne wydarzenia historyczne, czy
znane postaci, umożliwiając ludziom poznawanie świata i historii bez konieczności
podróżowania.

 Popularność i znaczenie kulturowe: Popularność kart daguerreotypowych była związana

z rosnącym zainteresowaniem fotografią i obrazami w XIX wieku. Były one dostępne dla
szerszej publiczności niż tradycyjne dagerotypy, które były drogie i wymagały długiego
procesu przygotowawczego. Dzięki temu, stały się popularnym elementem kultury wizualnej
tamtego okresu.

 Przykłady i różnorodność: Karty daguerreotypowe mogły przedstawiać różnorodne

tematy. Przykładowo, mogły to być panoramy miast takich jak Paryż, Londyn czy Nowy Jork,
znane budowle jak katedry, mosty, oraz sceny z życia codziennego, takie jak jarmarki,
targowiska czy uroczystości.

 Technologia i produkcja: Produkcja kart daguerreotypowych wymagała precyzyjnej

techniki. Dagerotypy były tworzone na metalowych płytkach pokrytych światłoczułą
powłoką, a następnie montowane na kartonowych podkładach. Proces ten był
skomplikowany, ale umożliwiał tworzenie trwałych i wysokiej jakości obrazów.