Professional Documents
Culture Documents
ფრენსის სკოტ ფიცჯერალდი - იქ, სადაც დურგალი ცხოვრობს
ფრენსის სკოტ ფიცჯერალდი - იქ, სადაც დურგალი ცხოვრობს
ფრენსის სკოტ ფიცჯერალდი - იქ, სადაც დურგალი ცხოვრობს
„რა თქმა უნდა“. ქალი მანქანის უკანა სალონში მოთავსებულ ჩანთას დასწვდა. „კიდევ
კარგი, არ დამავიწყდა“.
„Dites quiline faut pas avoir les forts placards“1, თქვა კაცმა. „Nile bon bois“.2
„ძალიანაც კარგი“.
„Et il faul avoir un bon height. L'un es Murphys êtait comme ça.“3
გოგონამ იქით გაიხედა და მზერა მაღაზიის უკან მდებარე პატარა სახლზე შეაჩერა.
ფანჯრებზე ჩამოშვებული ფარდების მიუხედავად, იგრძნობოდა, რომ შინ ვიღაც სულიერი
იყო. ცუდად მიხურული დარაბა დროდადრო მოძრაობდა. კაცსა და გოგონას ეს ადგილი
არასოდეს ენახათ.
„როგორ არ მახსოვს".
„ოქროსთმიანი პრინცესა ისეთი ლამაზია, რომ, დაწერაც კი მიჭირს", და ორივემ სახლს
გაფაციცებით დაუწყეს თვალთვალი. ფანჯარაში წამით ყვითელი კაბის კალთა გაკრთა.
„აი, თვითონ პრინცესაც“. თქვა კაცმა. „გოლიათმა ყველას მკაცრად უბრძანა, თვალი არ
მოაცილონ და არსად გაუშვან. მეფე და დედოფალიც ქვესკნელში გამოამწყვდია და, ვიდრე
პრინცი სამივეს არ იპოვის და არ გაათავისუფლებს, ოქროსთმიანი ფერია ასეთ შავ დღეში
იქნება“. კაცი შეყოყმანდა.
„თავზე საყრელი საქმე აქვს და დაცდა მომიწევს“, გადმოსძახა მან. „ხედავ, რა მშვენიერი
ამინდი გამოვიდა?“
„გააგრძელე რა, მამი“, – შეეხვეწა გოგონა. „ასე მკაცრად რატომ ყარაულობს პრინცესას
გოლიათი? “
„ვაიმე!“ წამოიყვირა გოგონამ. „ნახე, ნახე, უკვე განათდა. ანუ პრინცმა სამივე ქვის პოვნა
შეძლო. რა კარგია!“
„რას ხედავ, თუ იცი?“ წამოიძახა მან. ,,გოლიათი პატარა ბიჭის ტანსაცმელში გადაცმულა,
რომ ვერავინ იცნოს და ჩვენსკენ მოემართება. შენ ხომ კარგად გახსოვს მომბი ,,ჯადოსნური
ქვეყნიდან?“ ჰოდა, ისიც ცდილობს მას მიბაძოს“.
„ჰოო, მახსოვს“.
„შეხედე რა, მამი! ჯადოსნური ნიშნების დასმა ახლა უკვე ფანჯრის ძირას და ტროტუარზე
დაიწყო. ნეტავ რატომ?“
„სურს, რომ პრინცესას რაც შეიძლება გაურთულოს გარეთ გამოსვლა. ამიტომაც ცეკვავს.
მშვენიერია,არა! ეს ხომ ჯადოსნური ცეკვაა.“
გოლიათი ფართო ნაბიჯებით უკან გამობრუნდა. ორმა კაცმა ქუჩა გადაჭრა და თვალს
მიეფარა.
„მეფის ჯარისკაცები. ალბათ, უკვე მთელი ჯარია სახლის დასაცავად მარკეტის ქუჩაზე
შეკრებილი. იცი „გარშემორტყმა“ რა არის?“
„რა თქმა უნდა. და, იმაშიც დარწმუნებული ვარ, აი, ის უკანა რიგში მდგარი მოხუცი კაცი
თავად ხელმწიფეა. წელში მოხრილა და გოლიათის კაცებს ემალება. არ უნდა ვინმემ იცნოს.“
„ეს უკვე სიკეთისა და ბოროტების ჭიდილია,“ შეეცადა კაცი აეხსნა. „ყველაფერს უჩინარი
ფერიები მართავენ. ბოროტებას სურს სახლში ჩამოაბნელოს და ადამიანის შვილმა შიგ ვერ
შეიჭვრიტოს. ამიტომაც ცდილობს ფანჯრები დაგმანოს. ამიტომაც ცდილობს ფანჯრები
დაგმანოს. სიკეთე ხომ სინათლეა. ბოროტებას არ ეპუება და დარაბებს ფართოდ აღებს“.
„რა თქმა უნდა“. კაცმა გოგონას შეხედა: „ჩემი კეთილი ფერია შენა ხარ“. ·
„სტვენის ხმა თუ გესმის? ერთმანეთს ნიშანს აძლევენ. აი, უკვე დოლსაც დაკრეს“.
„მამი, მამი, დედოფალი! აგე, დედოფალი! იქით გაიხედე, ის ქალბატონი განა დედოფალი
არ არის?“
„არა ჩემო პატარა. ის მის ტელევიზიაა“. კაცმა დაამთქნარა. გუნებაში წინა დღით მომხდარი
სასიამოვნო ამბები ამოუტივტივდა. ფიქრებმა წაიღო და ერთხანს გაჩუმებული იჯდა. შემდეგ
გოგონას შეხედა და მისი ბედნიერებისგან გაცისკროვნებული სახე დაინახა. ექვსი წლის
უსაყვარლესი ბავშვი იყო. კაცი დაიხარა და აკოცა.
გოგონამ ქუჩის ბოლოს მიმავალ კაცს გააყოლა თვალი. ხალხი კანტიკუნტად მიმოდიოდა.
ყვითელი ფერის ზანგურ ტანსაცმელში გამოწყობილი ზანგიც გამოჩნდა. ურიკას
მოაგორებდა, რომელზეც „დელის ხალიჩები და ფარდები" ეწერა.
კაცი სოლიდურ ასაკში იყო. ამიტომაც მიხვდა, რომ ეს დღე დიდხანს ემახსოვრებოდა:
შემოდგომის მზით განათებული პატარა, წყნარი ქუჩა და ქალიშვილის თვალწინ შეთხზულ-
გათამაშებული ზღაპარი, რომელიც მისი ფანტაზიის ნაყოფი იყო. თუმცა ისიც კარგად იცოდა,
რომ მარტო თვითონ ამ ყველაფერს გემოს ვერ ჩაატანდა და არომატის გაგებაც
გაუჭირდებოდა. გოგონას ხელი ლოყაზე მოუთათუნა და ზღაპარში კიდევ ერთი ბიჭუნა და
კოჭლი კაციც ჩართო. ფიქრობდა, ბავშვს უკეთესად გავართობ და ვასიამოვნებო.
„კარგად. Il dit qu'il a fait les masions de poop'ee poire les Duponds. II va lefaire.“4
„Combien?“5
მანქანა დაიძრა. რამდენიმე მილის გავლის შემდეგ კაცი ქალისკენ შეტრიალდა და უთხრა:
„იცი, ჩვენ სასწაულების მოწმენი გავხდით, როცა შენ გელოდებოდით“. და ყველაფერი
მოკლედ უამბო.
„როგორ არა“, წამოიყვირა პატარამ. „ეს მეზობელ ქუჩაზე მოხდა. მკვდარი გოლიათი
კარებთან ეგდო. ხელმწიფე, დედოფალი და პრინციც მოკლეს. სულ მალე დედოფლად
პრინცესა დაჯდება“.
კაცს მეფეც და დედოფალიც უზომოდ შეყვარებოდა და ძალიან შეწუხდა, მისი გმირები
ხელის ერთი მოსმით რომ გაანადგურეს.
5. რამდენი?
6. ოცდახუთი.