Jestem uwięziony, uderzają we mnie tylko miliony

nieokiełznanych słów i myśli, które mogłyby stworzyć trwałe

dziedzictwo, gdyby się zderzyły...

Jestem zagubiony i łatwo jest powiedzieć, że nigdy mnie nie

znajdą. Noc wydaje się zimna, ale żar ognia w mojej piersi pali
moje wnętrzności, wypełnia moje żyły i sprawia, że wygląda to jak
maskarada...

Ja błagam cię, abyś mnie uwolnił, proszę!

nie można mnie uratować, nie chcę...

Torturujesz mnie czynami, których nie jesteś w stanie dokonać,

jesteś złodziejem... utalentowanym zabójcą, któremu nie można
ufać!

Ale proszę, przestań być dla mnie taki okrutny. Klęczę i błagam o
litość, obudź mnie z tych świadomych snów... tych świadomych
myśli.

Ocal mnie, ale nie pozwól nikomu innemu się dowiedzieć, jesteś
moją słabością, o, jesteś moją siłą...

Uwolnij mnie, pozwól mi zaznać spokoju... Proszę!